Articles by "Πολιτική άποψη"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτική άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

του Χρήστου Δημήτρη

Κανείς Ευρωπαίος ηγέτης δεν ενοχλήθηκε από την προσβλητική απειλή του Ζελένσκι ότι μπορεί να βομβαρδίσει την Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα, την ημέρα την παρέλασης για τα 80 χρόνια από τη συντριβή του Ναζισμού, όταν το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης ανήκει στον σοβιετικό στρατό. Μια νίκη για την οποία έχυσαν το αίμα τους, περίπου 25 εκατομμύρια πολίτες της ΕΣΣΔ…

Και για να μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι είναι ντροπή για την Βρετανία που σήκωσε μεγάλο βάρος του πολέμου, να τηρεί την ίδια στάση με την Γερμανία και τις χώρες που πολέμησαν πλάι στο στρατό του Χίτλερ, όταν αυτός εισέβαλε στην Σοβιετική Ένωση. Είναι ντροπή και για τη Γαλλία και τους Γάλλους που ανέχονται τον για ηγέτη της χώρας τους τον Μακρόν, που στηρίζει τις ρεβανσιστικές διαθέσεις του Βερολίνου. Είναι ντροπή και για την Ελλάδα της Εθνικής Αντίστασης. Ντροπή των Ευρωπαίων… Και όπως δήλωσε ο Πούτιν πριν την έναρξη της παρέλασης στην Μόσχα, όπου παραβρέθηκαν ηγέτες από 29 χώρες και όλοι οι BRICS: «Η χώρα μου θυμάται τα μαθήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν θα συμφωνήσει ποτέ με την παραμόρφωση των γεγονότων του. Σχεδόν 80% του ρωσικού πληθυσμού συμμετείχε στον πόλεμο και συνέτριψε τους Ναζί».

Και η υποκρισία της Δύσης, δεν αφορά μόνο την αναθεώρηση της ιστορίας που γράφτηκε πριν 80 χρόνια. Οι διαστρεβλώσεις αφορούν και τις συνθήκες που προκάλεσαν τον πόλεμο στην Ουκρανία, θεωρώντας απρόκλητη την εισβολή της Ρωσίας σε μια ανεξάρτητη δημοκρατική χώρα, όταν χρειάστηκε η οργάνωση ενός πραξικοπήματος το 2014 για να προκύψουν ουκρανικές ηγεσίες, υπάκουες στις εντολές των Αμερικανών. Προηγουμένως η Δύση αναίρεσε όλες τις δεσμεύσεις πως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το ΝΑΤΟ, που ουσιαστικά τότε δεν είχε λόγο ύπαρξης, δεν θα επεκταθεί «ούτε ίντσα» πέρα από τα σύνορα του 1990.


Και το ΝΑΤΟ περικύκλωσε σταδιακά της Ρωσία από τον αρκτικό κύκλο, Νορβηγία, Φινλανδία, τις Βαλτικές χώρες, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και για να κλείσει η περικύκλωση από το νότιο άκρο, φύτευσαν στη Γεωργία έναν δικό τους άνθρωπο τον Μιχαήλ Σαακασβίλι. Και όταν αυτός επιχείρησε να προσαρτήσει την Οσετία και την Άμπχαζια στη Γεωργία, προκάλεσε τον πόλεμο με τη Ρωσία με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα του, την οποία εγκατέλειψε το 2013 για να βρει καταφύγιο στην Ουκρανία, αναλαμβάνοντας κυβερνήτης της Οδησσού! Εκεί όπου στις 2 Μαΐου 2014, φασιστικές ουκρανικές ένοπλες ομάδες έκαψαν ζωντανούς 48 φιλορώσους διαδηλωτές, που είχαν βρει καταφύγιο μέσα στο “Σπίτι των συνδικάτων”.

Οι Γερμανοί ξεφεύγουν…

Και οι συμφωνίες του Μίνσκ (2014-2015) μετά την αναταραχή στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Ρώσοι, δεν έγιναν για να αποφευχθεί αυτό που τελικά συνέβη το 2022 με τη ρωσική εισβολή. Η ίδια η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι «τα ειρηνευτικά πρωτόκολλα Μινσκ δεν είχαν στόχο την ειρήνη, αλλά να κερδηθεί χρόνος για τον επανεξοπλισμό της Ουκρανίας». Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε, καμιά ειρηνευτική πρωτοβουλία δεν εκδηλώθηκε από τη Δύση! Και όταν σήμερα η Ουκρανία πληρώνει βαρύ τίμημα σε εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες και φυγάδες, ξεπουλώντας ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει η γη της, ποιο είναι το μέλλον της; Νοιάζεται κανείς; Η Δύση χρηματοδοτεί ένα χαμένο πόλεμο που κάνει τη Ρωσία ισχυρότερη και πανέτοιμη πολεμικά. Ποιο είναι τελικά το σχέδιο;

Μπορεί η Γερμανία να νοιώθει ότι προκύπτει η μεγάλη ευκαιρία να σπάσει τα δεσμά των συμφωνιών που προέκυψαν από την ήττα της πριν 80 χρόνια και να γίνει και πάλι η μεγαλύτερη πολεμική δύναμη της Ευρώπης, αλλά οι άλλοι; Τι κερδίζει ο Μακρόν; Τι κερδίζει ο Στάρμερ; Τι κερδίζει συνολικά η ΕΕ που απειλείται από παρατεταμένη οικονομική ύφεση, καθώς το ενεργειακό κενό από την απώλεια της ρωσικής ενέργειας δεν μπορεί να βρει βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις; Και τώρα, ο Τραμπ συζητά το ενδεχόμενο να αναλάβουν οι ΗΠΑ την αποκατάσταση των δύο αγωγών (Nord Stream) που κατέστρεψαν οι Αμερικανοί επί Μπάιντεν και την εμπορική διαχείριση των ροών του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη! Απίστευτο και εξευτελιστικό.

Με τι χρήματα θα μετατραπεί η ευρωπαϊκή βιομηχανία σε πολεμική; Πόσες θέσεις εργασίας μπορεί να δημιουργήσει η πολεμική παραγωγή και πόσες θα χαθούν; Ποιες κοινωνικές δαπάνες θα κοπούν και πόσο θα υποβαθμιστεί η ζωή των Ευρωπαίων; Αντέχει νέα δάνεια η ευρωπαϊκή οικονομία, όταν το σύνολο των χρεών των χωρών της Ευρωζώνης, πλησιάζει τα 20 τρισ.; Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που κατανοούν τους κινδύνους;

Κατανοούν το πραγματικό μέγεθος της Δύσης και τις συμπληγάδες στις οποίες βρίσκεται, ειδικά η Ευρώπη, όταν Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική συνεργάζονται εμπορικά και θωρακίζονται οικονομικά, με τη νέα αμερικανική ηγεσία να προτάσσει πλέον τα δικά της οικονομικά συμφέροντα για να αποφύγει τους κινδύνους οικονομικής χρεοκοπίας που προκλήθηκαν από δογματικό σχέδιο, ότι η κυριαρχία μπορεί να εξασφαλιστεί, μόνο στρατιωτικά;


Ως επίλογο, καλό είναι να διαβάσουν όλοι το ακόλουθο απόσπασμα των δηλώσεων του Κινέζου προέδρου Σι από τη Μόσχα: «Οι προσπάθειες διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων σχετικά με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και άρνησης των αποτελεσμάτων του, η δυσφήμιση των ιστορικών κατορθωμάτων της Κίνας και της Σοβιετικής Ένωσης είναι καταδικασμένες σε αποτυχία! Οποιαδήποτε προσπάθεια να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας πίσω, δεν θα λειτουργήσει με τους λαούς της Κίνας και της Ρωσίας, ούτε με τους λαούς όλου του κόσμου! Ο σημερινός κόσμος συνεχίζει να αντιμετωπίζει αυξανόμενα ελλείμματα στην ειρήνη, την ανάπτυξη, την ασφάλεια και την διακυβέρνηση. Ο κόσμος χρειάζεται Δικαιοσύνη. Όχι Ηγεμονία».

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου / 22 Απριλίου 2025

Σε μια σειρά από άρθρα προτείνουμε ένα περίγραμμα των βασικών τάσεων που εκδηλώνονται σήμερα στον κόσμο μας, των αιτίων τους και των πιθανών συνεπειών τους.

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από χάος και εκτεταμένη σύγχυση. Όλα όσα αποτελούσαν έως πρόσφατα βεβαιότητες γκρεμίζονται με μεγάλη ταχύτητα. Ο μέσος πολίτης παρακολουθεί όλο και πιο έκπληκτος τη μία «εξωφρενική» είδηση μετά την άλλη: ένα μεγάλο πόλεμο να ξεσπάει και να συνεχίζεται στην Ευρώπη, τη γρήγορη επιστροφή της γηραιάς ηπείρου σε μεσοπολεμικές καταστάσεις, μια κλιματική κρίση που προκαλεί όλο και πιο επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα παγκοσμίως, την ίδια ώρα που ένα τμήμα της κοινής γνώμης μοιάζει πεισμένο ότι δεν υπάρχει, μια live γενοκτονία στην Παλαιστίνη, με τη στήριξη όλης της «δημοκρατικής» Δύσης, έναν εμπορικό πόλεμο που απειλεί την παγκόσμια οικονομία, την άνοδο του αυταρχισμού διεθνώς.

Το παλιό σύστημα καταρρέει, αλλά δεν είναι καθόλου σαφές τι θα το αντικαταστήσει, καθώς διαφορετικά σχέδια, όλα μερικά επιπλέον, συγκρούονται. Η δυνατότητα των πολιτών και των κοινωνιών να επηρεάσουν εξελίξεις που τους και τις αφορούν κατά κρίσιμο τρόπο, εξασθενεί μέσα σε αυτό το περιβάλλον γενικευμένης σύγχυσης. Το πράγμα χειροτερεύει εξαιτίας της δραματικής υποχώρησης της κριτικής σκέψης και του Ορθολογισμού, σε ένα περιβάλλον όπου τα κατεστημένα ΜΜΕ έχουν μεταβληθεί σε απλούς προπαγανδιστές των εκάστοτε εξουσιών, ενώ πολλά από τα «εναλλακτικά» έχουν μετατραπεί σε κήρυκες ενός ανορθολογισμού χωρίς όρια. Ζούμε στο περιβάλλον μιας πολύ βαθειάς κρίσης του Πολιτισμού του Χρήματος, που χτίσαμε στη διάρκεια μισής χιλιετηρίδας, χωρίς να είναι σαφές τι θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει.

Θα επιχειρήσουμε, σε μια σειρά από άρθρα, να προτείνουμε ένα περίγραμμα των βασικών τάσεων που εκδηλώνονται σήμερα στον κόσμο μας, των αιτίων τους και των πιθανών συνεπειών τους. Εκ των πραγμάτων βέβαια, μια τέτοια απόπειρα είναι και εντελώς αναγκαία για την κατανόηση του κόσμου μας, αλλά και αναγκαστικά ατελής. Ελπίζουμε να συνεισφέρει ως μία αρχή συζήτησης.
Το μοντέλο της «Παγκοσμιοποίησης»

Το μοντέλο της «παγκοσμιοποίησης», ως μοντέλο παγκόσμιας κυριαρχίας του καπιταλισμού, βασίστηκε στην επέκταση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και διανομής και του ιδεολογικού, πολιτιστικού τους εποικοδομήματος στο μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη μετά την «κατάρρευση-αυτοκτονία» της ΕΣΣΔ και του «υπαρκτού σοσιαλισμού» το 1989-91 και στη διεθνή οργάνωση της επιβολής των νεοφιλελεύθερων οικονομικών δογμάτων, μέσω της συναίνεσης της Ουάσιγκτον, της συμφωνίας για το ελεύθερο εμπόριο, της άρσης σειράς περιορισμών στη δράση του χρηματιστικού κεφαλαίου, την εγκατάσταση του νεοφιλελευθερισμού και του μονεταρισμού, εμμέσως πλην σαφώς, ως συντακτικής αρχής της Ε.Ε. και του Ευρώ.

Επρόκειτο για ένα μοντέλο κυριαρχίας της Αμερικής και του Καπιταλισμού παγκοσμίως, που στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στις ιδέες των Φρίντμαν και Χάγιεκ και τις οποίες εκμεταλλεύτηκαν και «τσιμέντωσαν» κερδοσκόποι που παρίσταναν τους διανοούμενους, όπως ο Σόρος, ή φανταιζί, αλλά κακής ποιότητας και περιορισμένης κουλτούρας «θεωρητικοί» όπως ο Φουκουγιάμα του «Τέλους της Ιστορίας».

Η «παγκόσμια κοινωνία» όφειλε να γίνει το πεδίο δράσης χωρίς κανένα εμπόδιο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Και αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που η «παγκοσμιοποίηση» είναι αντίθετη σε όλες τις ισχυρές ταυτότητες, που θα μπορούσαν να προβάλλουν αντιστάσεις στην πλήρη επικράτηση της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Χρήματος: παραδοσιακές θρησκείες και ιδεολογίες, έθνη και κράτη (τουλάχιστο ως προς τις δημοκρατικές, εθνικές και κοινωνικές λειτουργίες τους), τους εθνικισμούς (*), ακόμα και τα φύλα (**). ‘Όλα έπρεπε να είναι ρευστά, εκτός ενός: της αρχής μεγιστοποίησης του κέρδους, θεμέλιου της νέας παγκόσμιας κοινωνικής οργάνωσης.

Πίσω από αυτό το μοντέλο κρυβόταν βέβαια μια σειρά από στρατηγικές υποθέσεις της δυτικής άρχουσας καπιταλιστικής τάξης:

α) ότι η Αμερική και ευρύτερα η συλλογική Δύση και μαζί οι κυριαρχούσες ελίτ του Χρηματιστικού ιδίως Κεφαλαίου θα εξασφάλιζαν την κυριαρχία τους παγκοσμίως μέσω της δύναμης του δυτικού πολιτικού και οικονομικού παραδείγματος («Δημοκρατία» με τη μορφή του δυτικού κοινοβουλευτισμού και «Αγορές», δηλαδή κυριαρχία του Χρήματος και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και διανομής), ιδίως με δεδομένο ότι ο Καπιταλισμός είχε μείνει, μετά την κατάρρευση των ανατολικών γραφειοκρατικών καθεστώτων, το μόνο παράδειγμα οργάνωσης της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας εθνικά, περιφερειακά και διεθνώς.

β) ότι το σύστημα αυτό αφενός θα ήταν επαρκώς σταθερό στο εσωτερικό των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών και αφετέρου θα εξασφάλιζε την επικράτησή τους στον ανταγωνισμό με υποδεέστερους ανταγωνιστές όπως η Κίνα και οι χώρες του παγκόσμιου Νότου (Τρίτου Κόσμου). Οι χώρες αυτές θα ανελάμβαναν τον ρόλο των δευτερευόντων και τριτευόντων υπεργολάβων του σχεδιασμού των δυτικών πολυεθνικών και θα έπρεπε να μείνουν ευχαριστημένες με κάποια ψίχουλα που θα τους έμεναν ενώ ο κύριος όγκος των κερδών θα επέστρεφε στη Δύση.

γ) ότι η Ρωσία, που διατήρησε το σοβιετικό πυρηνικό οπλοστάσιο και τη «στρατηγική ισοτιμία» της με τις ΗΠΑ, έστω και με σημαντικές απώλειες, το 1991, ούσα το μόνο κράτος που μπορούσε να καταστρέψει τις ΗΠΑ, θα παρέμενε μονίμως σε κατάσταση «Μπανανίας», δυτικού προτεκτοράτου τρίτης κατηγορίας, όπως έγινε επί Γέλτσιν και ίσως και θα διαμελιζόταν, μια προοπτική που «έβλεπε» ήδη ο Μπρζεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα»

δ) ότι η Κίνα θα γνώριζε κι αυτή, υπό την επιρροή και της μαζικής εισόδου ξένου κεφαλαίου και της ανάπτυξης των Κινέζων καπιταλιστών, τη δική της «περεστρόικα» εξελισσόμενη σε «καταστρόικα», δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού καθεστώτος της (εξουσία του ΚΚΚ) και του οικονομικού (σχεδιασμένη οικονομία κυρίως με μεθόδους αγοράς, όπου τις στρατηγικές αποφάσεις, σε αντίθεση με τα καπιταλιστικά καθεστώτα, τις παίρνει το διευθύνον κόμμα και όχι μια κυβέρνηση που είναι ο συλλογικός εκπρόσωπος της άρχουσας αστικής, καπιταλιστικής τάξης).
Η «Παγκοσμιοποίηση» μπαίνει σε κρίση

Οι υποθέσεις αυτές όμως απεδείχθησαν εσφαλμένες:

α) Το σύστημα απεδείχθη ασταθές, προκαλώντας τεράστιες ανισότητες και χρέη, χαμηλές επενδύσεις και ανάπτυξη, εσωτερική δυσλειτουργία και απονομιμοποίηση των δυτικών ελίτ και, εν τέλει, τη μεγάλη οικονομική κρίση του 2008 στο περιβάλλον της οποίας παραμένουμε και η οποία τείνει όλο και περισσότερο να μεταβληθεί σε κρίση χρέους και των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών, πρώτα από όλα των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια σειρά αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών (Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Βρετανία, ΗΠΑ) εμφανίσθηκαν ισχυρά πολιτικά κινήματα της ριζοσπαστικής ή άκρας αριστεράς, έστω και αν στην πορεία ηττήθηκαν.

β) Τα υπολείμματα του σοβιετικού καθεστώτος, δηλαδή οι ένοπλες δυνάμεις και οι υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας, βρήκαν τον τρόπο να επηρεάσουν αποφασιστικά την πολιτική του μετακομμουνιστικού καθεστώτος της χώρας και, χωρίς να το ανατρέψουν πλήρως, ιδίως στον οικονομικό τομέα όπου συνέχισε να κυριαρχεί η μετακομμουνιστική ολιγαρχία και ο δυτικός νεοφιλελευθερισμός, πάντως περιόρισαν δραστικά τον φιλοδυτικό προσανατολισμό του στην εξωτερική πολιτική, με την παθητική τουλάχιστον υποστήριξη του ρωσικού πληθυσμού, που κατέβαλε ένα τεράστιο, βαρύτατο τίμημα για τις αυταπάτες κάθε λογής που είχε για τους Αμερικανούς και τη Δύση το 1991.

Η Μόσχα άρχισε έτσι σταδιακά να προσπαθεί κάπως να αμυνθεί στη διαρκή γεωπολιτική επέκταση της Δύσης στο εσωτερικό της πρώην ΕΣΣΔ και τη διαρκή επέκταση του ΝΑΤΟ, όπως και τις επεμβάσεις της εναντίον σειράς συμμαχικών ή πάντως φιλικών προς τη Ρωσία καθεστώτων από τη Γιουγκοσλαβία έως τη Μέση Ανατολή. Η δυτική αυτή επέκταση έφτασε μάλιστα το 2014 να πλήξει άμεσα και τους ρωσικούς πληθυσμούς της Κριμαίας και του Ντονμπάς, ενώ την επόμενη χρονιά η Ρωσία απάντησε στις δυτικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή επεμβαίνοντας κι αυτή, για πρώτη φορά, στη Συρία το 2015. Είχε προηγηθεί το 2008, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και του Ισραήλ, η επίθεση της Γεωργίας κατά των ρωσικών δυνάμεων στη νότιο Οσσετία. Και φυσικά, οι διαρκείς επιθέσεις της Δύσης εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και σειράς συμμάχων ή πάντως φιλικών καθεστώτων προς τη Ρωσία στη Μέση Ανατολή.

γ) Το κινεζικό καθεστώς, έχοντας την εμπειρία της σοβιετικής κατάρρευσης, δεν ανετράπη. Δεν προσχώρησε στη χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση, η κινεζική κεντρική τράπεζα δεν υπετάγη στο ΔΝΤ, το γουάν δεν έγινε ελεύθερα μετατρέψιμο, η κινεζική οικονομία παρέμεινε μια σχεδιασμένη οικονομία, όπου ο σχεδιασμός γίνεται κυρίως με οικονομικά εργαλεία και όχι με διοικητικά, σχεδόν στρατιωτικά, όπως γινόταν στην ΕΣΣΔ μετά την άνοδο του Στάλιν, την κατάργηση της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ) και τη βίαιη κολεκτιβοποίηση. Το κινεζικό καθεστώς, αν και έκανε πολύ μεγάλες παραχωρήσεις στον καπιταλισμό, που δημιουργούν μακροχρόνια κάποιο κίνδυνο ανατροπής του, μπόρεσε πάντως να χρησιμοποιήσει το επενδυθέν ξένο κεφάλαιο και όχι μόνο να χρησιμοποιηθεί από αυτό, όπως κατά κανόνα συνέβη με τα περισσότερα άλλα κράτη του Τρίτου Κόσμου. Η Κίνα γνώρισε, υπό αυτές τις συνθήκες, μια θυελλώδη οικονομική ανάπτυξη, έγινε περίπου το «εργοστάσιο της ανθρωπότητας» και ένας σπουδαίος, πολύ σημαντικός οικονομικός, τεχνολογικός και, όλο και περισσότερο, στρατιωτικός ανταγωνιστής των ΗΠΑ.

δ) Είχαμε μεγάλες αντιστάσεις στον αμερικανο-ισραηλινό ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή, αλλά και ισχυρές κινήσεις προς την Αριστερά στη Λατινική Αμερική με επίκεντρο τη Βενεζουέλα του Τσάβες και τη Βραζιλία του Λούλα. Οι προσπάθειες αυτές δεν υπήρξαν πάντα επιτυχείς, κατέδειξαν όμως τη σχετική αστάθεια και τους περιορισμούς της παγκόσμιας «μονοκρατορίας» των ΗΠΑ μετά το 1989.

ε) Μια σειρά χωρών μεγάλης ή μεσαίας ισχύος, όπως η Ινδία, η Ινδονησία κλπ. επιδίωξαν σταδιακά την αναβάθμιση της δύναμης και της ανεξαρτησίας τους και τη μείωση της πολιτικής και οικονομικής τους εξάρτησης από τη Δύση, ιδίως μέσω των BRICS.

Σε όλους τους παραπάνω παράγοντες προστίθεται και η κλιμακούμενη κλιματική κρίση, που δεν θα την εξετάσουμε όμως σε αυτή τη σειρά άρθρων, αλλά που ασφαλώς θα παίζει, είτε μας αρέσει, είτε όχι, έναν όλο και πιο σημαντικό οικονομικό και γεωπολιτικό ρόλο.

Η κρίση αυτή δεν μπορούσε παρά να παράξει και παρήγαγε τελικά σπουδαία πολιτικά αποτελέσματα. Αφενός ένα τμήμα των δυτικών αρχουσών τάξεων αναζήτησε εναλλακτική στο μοντέλο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αφετέρου εμφανίστηκε μια μεγάλη ζήτηση εναλλακτικών στη δυτική κοινή γνώμη. Αυτά τα πολιτικά αποτελέσματα θα εξετάσουμε στη συνέχεια.

Σημειώσεις

(*) Η εποχή της παγκοσμιοποίησης χαρακτηρίζεται από ενοχοποίηση κάθε μορφής εθνικισμού. Οι εθνικισμοί θεωρούνται συλλήβδην καταδικαστέα ένδειξη πολιτιστικής καθυστέρησης και βαρβαρότητας, χωρίς να εξετάζεται το κατά πόσον είναι εθνικισμοί αμυνομένων ή επιτιθέμενων και καταπιεστικών εθνών, έξω δηλαδή από τις ιστορικές συνθήκες που εκδηλώνονται. Βέβαια ο ίδιος ο Ιμπεριαλισμός δεν έχει πρόβλημα να «νομιμοποιήσει» και να χρησιμοποιήσει όσους εθνικισμούς χρειάζεται. Οι δυτικοί θα υποστηρίξουν έτσι τον κροατικό εθνικισμό, που εμπνέεται από τους Ουστάσι, τους συνεργάτες των Γερμανών Ναζί, εναντίον του σερβικού εθνικισμού που αντιδρά στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας από τη Γερμανία, την Αυστρία, το Βατικανό και, εν συνεχεία, όλο το ΝΑΤΟ. Θα υποστηρίξουν επίσης τον ουκρανικό εθνικισμό, με σύμβολό του και σημείο αναφοράς τον σφαγέα των Ουκρανών και των Εβραίων Στεπάν Μπαντέρα, γιατί στρέφεται κατά του ρωσικού εθνικισμού που είναι την περίοδο αυτή μια δύναμη προοδευτική, στο μέτρο που ανθίσταται στη δυτική επέλαση στην πρώην ΕΣΣΔ.

Η πορεία του ρωσικού εθνικισμού μας δείχνει πόσο μια δύναμη μπορεί να παίζει είτε προοδευτικό είτε αντιδραστικό ρόλο. Πριν τον Δεκέμβριο του 1991, ο ρωσικός εθνικισμός συνέβαλε και αυτός στη διάλυση της ΕΣΣΔ και στην καπιταλιστική παλινόρθωση στο σοβιετικό χώρο. Μετά μετατρέπεται σε μια δύναμη αντίστασης στην επέλαση της Δύσης στο εσωτερικό της Ρωσίας και όλης της πρώην ΕΣΣΔ. Το ίδιο δηλαδή ιδεολογικό ρεύμα, ανάλογα με το πεδίο, τον χρόνο και τις συνθήκες εφαρμογής του μπορεί να θεωρηθεί σχετικά αντιδραστικό ή προοδευτικό. Μόνο μια «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» μπορεί να μας επιτρέψει να πάρουμε θέση, να κάνουμε δηλαδή πολιτική.

(**) Ορισμένοι από αυτούς τους θεσμούς έχουν και ένα ισχυρό αντιδραστικό και καταπιεστικό περιεχόμενο. Αυτό συνέβαλε στο στρατηγικό λάθος που έκανε ένα τμήμα της δυτικής ιδίως αριστεράς, να θεωρήσει προοδευτική την αποδόμησή τους από την παγκοσμιοποίηση. Όμως η καταστροφή μιας δομής που δεν μας αρέσει δεν μπορεί να είναι από μόνη της προοδευτική. Η κατάρρευση αίφνης του σοβιετικού καθεστώτος ήταν μια πολύ κακή εξέλιξη όχι γιατί άξιζε πολλά πράγματα αυτό καθεαυτό το σοβιετικό καθεστώς, αλλά γιατί το αντικατέστησε η ζούγκλα του πιο άγριου νεοφιλελεύθερου και συχνά μαφιόζικου καπιταλισμού. Η αποδόμηση ή εξασθένιση από την παγκοσμιοποίηση θεσμών όπως τα αστικά έθνη – κράτη δεν οδήγησαν σε κάποια μορφή εθνικού ή διεθνούς σοσιαλισμού, οδήγησαν στον κόσμο του Νταβός, σε κοινωνίες αδύναμες να αντισταθούν στη δύναμη του Χρήματος. Αυτό που δεν κατανόησε σε βάθος το μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς είναι ότι, μετά το 1980 και, ιδίως, το 1989-91 βρισκόμαστε σε περιβάλλον παγκόσμιας αντεπανάστασης και όχι επανάστασης. Σε περιβάλλον επίθεσης του μεγάλου Κεφαλαίου εναντίον όλων των επιτευγμάτων της νεώτερης εποχής.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

της Δέσποινας Κουτσούμπα

Τις τελευταίες μέρες μας έχουν πήξει πάλι με κάτι που η κυβέρνηση (και ιδίως ο Γκρίνμπεργκ) ξέρουν να κάνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ: να εστιάζουν σε μια (συνήθως εντελώς άχρηστη) λεπτομέρεια, να στοχοποιούν ένα ή δύο πρόσωπα και επί 2, 3, 4 μέρες να μην παίζει τίποτε άλλο στα ΜΜΕ και τα δελτία ειδήσεων. Οπότε αν το θέμα είναι η κατάσταση των σιδηροδρόμων σήμερα, τα ΜΜΕ θα παίζουν το πτυχίο ενός πραγματογνώμονα. Αν το θέμα μας είναι το γιατί η κυβέρνηση συγκαλύπτει το ξεμπάζωμα, τα ΜΜΕ θα παίζουν μια ξεχασμένη πραγματογνωμοσύνη ενός μη ειδικού για εκρήξεις (αυτόν βρήκαν πρόθυμο να βγαίνει στα κανάλια τώρα, αυτόν χρησιμοποιούν). Αντίστοιχα θέματα που έχουν παίξει στο παρελθόν: το διαζύγιο της Καρυστιανού, οι φωτογραφίες από τις διακοπές της Καρυστιανού, η σύνταξη που (δεν) εισέπραττε ο Πλακιάς, ότι ο χημικός μηχανικός Μιχόπουλος δήθεν κάλεσε σε "ανατροπή του πολιτεύματος". Όλα αυτά τα γνωρίζετε καλά, στόχο έχουν να χαθούμε σε κάθε λεπτομέρεια ή κλειδαρότρυπα ή κουτσομπολιό να δημιουργηθεί μια ομίχλη παραπληροφόρησης, από την οποία να μην μπορεί πλέον κανείς να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα!

Πλέον της κανονικής διαστρέβλωσης της αλήθειας από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ της, έχουμε επιπλέον την τρέλα και τον ρεβανσισμό εκείνου του τμήματος του επικοινωνιακού επιτελείου της ΝΔ που θεωρεί ότι η σκληρή γραμμή Άδωνι-Βορίδη ήταν η σωστή κι ότι έπρεπε η κυβέρνηση να συνεχίσει να μας βγάζει όλους τρελούς μέχρι τελικής πτώσεως. Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, που κατά τα άλλα το παίζουν δημοσιογράφοι, Μουμτζής, Πορτοσάλτε, liberal κλπ, έχουν εμπλακεί οι ίδιοι στην υπόθεση (τόσες συλλεκτικές εκπομπές για τα Τέμπη έκανε ο Πορτοσάλτε!) τώρα που βλέπουν ότι η υπόθεση των Τεμπών έχει ρίξει τη ΝΔ κάτω από το 25% έχουν απασφαλίσει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ και από τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Πρόκειται για τον ίδιο εσμό που πριν τις 28.2 έλεγε φόρα παρτίδα ότι η Μ. Καρυστιανού αποτελεί "απειλή για την δημοκρατία μας" κι ότι έπρεπε να της κάνει δίωξη ο Άρειος Πάγος! (σε αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ το πλαίσιο εντασσόταν και το άρθρο της Σοφίας Γιαννακά, δεν ήταν απλώς ένα άρθρο γνώμης. Σε αντίθεση με μας που όντως απλώς γράφουμε την γνώμη μας, αυτοί έχουν κεντρικό σχεδιασμό και μοιράζουν θέματα μεταξύ τους, ρίχνουν το ίδιο δηλητήριο στην πιάτσα να δουν πόσο πιάνει!).

Τις τελευταίες 3 μέρες λοιπόν, έχουμε το εξής:

-Η κυβέρνηση με αφορμή τον Δέδε (αυτόν βρήκαν εύκαιρο, αυτόν έβγαλαν μπροστά, τι κι αν είναι μπαγιάτικη η έκθεσή του) επανέρχεται στις "εργοστασιακές ρυθμίσεις", τα έλαια σιλικόνης και όσα έλεγε από την πρώτη μέρα, σαν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτα στο ενδιάμεσο. Ο Πρωθυπουργός μάλιστα βγήκε να μας πει ότι συγκάλυψη κάνει η αντιπολίτευση -ντάξει, το τερμάτισε.
-Οι έξαλλοι Πορτοσάλτε, Μουμτζής, Γραβάνης (που είναι συνέταιρος στην BigPi του Αρίστου του μπαταχτσή, με τα 50 εκ από το ΤΑΑ), ο Κανέλλης, ο Καψής δεν αρκούνται καν σε αυτό. Θέλουν να διωχθούν ως "ψευδολογούντες" όσοι μιλούν για εύφλεκτο παράνομο φορτίο! Και μιας και η κυβέρνηση και ο Άρειος Πάγος δεν τους έκαναν το χατίρι ως τώρα, τώρα προαναγγέλλουν ότι θα πάνε ως ιδιώτες και θα κάνουν μήνυση! Μπράβο τα παιδιά, να πάνε. Κάνουν σαν παιδάκια που τους πήρε κάποιος το γλειφιτζούρι (το 41% που τους ταΐζει, δηλαδή) και επειδή δεν μπορούν να το πάρουν πίσω, θέλουν να πείσουν τον Διευθυντή να δώσει αποβολή σε όλα τα άλλα παιδιά.

Η επιβίωση σε αυτό το χάλι, και ιδίως απέναντι στη συμμορία των κυβερνητικών, είναι απλή: να μην φεύγουμε από τα βασικά, από τις αλήθειες που δεν μπορεί κανείς να τις προσπεράσει:
-Η κατάσταση των σιδηροδρόμων, η μηδενική ασφάλεια (έγκλημα νο 1, το οποίο όχι μόνο έρχεται από παλιά αλλά οι ίδιοι παραδέχονται ότι ούτε και σήμερα δεν έχει διορθωθεί πλήρως). Είναι αδιαμφισβήτητο; Ναι. Είναι ευθύνη των κυβερνήσεων από πριν αλλά κυρίως της κυβέρνησης της ΝΔ; Ναι. Υπάρχουν βίντεο για αυτό; Ναι, ο Μητσοτάκης και ο Καραμανλής να λένε το 2019 τα προβλήματα των σιδηροδρόμων και να υπόσχονται ότι θα τα διορθώσουν.
-Η έκρηξη (έγκλημα νο 2) και η συνεπακόλουθη φωτιά, που σκότωσε πολλούς από τους νεκρούς, κι αυτό είναι επίσης αδιαμφισβήτητο. Αυτό που συζητιέται μεταξύ ειδικών είναι τι προκάλεσε την έκρηξη, όχι αν έγινε έκρηξη κι αν έκαψε κόσμο! Αλλωστε κι εδώ υπάρχει βίντεο της πυρόσφαιρας, που δεν αμφισβητείται. Το ότι συζητάμε το γιατί και το πώς της έκρηξης, όμως, με πραγματογνωμοσύνες, πειράματα και εικασίες, οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ στο γεγονός ότι εξαφάνισαν όλα τα στοιχεία, βλ. μπάζωμα.
-Το ξεμπάζωμα και το πέταμα των οστών των νεκρών, κοινώς αλλοίωση τόπου δυστυχήματος και προσβολή νεκρών, είναι το έγκλημα νο 3. Κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, με ποινική δικογραφία μάλιστα. Η συζήτηση για το αν το ξεμπάζωμα έγινε για να πάνε "καθαροί" στις εκλογές ή έγινε για να κρύψουν κάποιο παράνομο εύφλεκτο φορτίο, επίσης δεν αναιρεί την ουσία: κατέστρεψαν όλα τα στοιχεία, για να καθόμαστε τώρα να τσακωνόμαστε για την "αλήθεια", κάτι που δεν θα συνέβαινε αν η κυβέρνηση, οι ανακριτές, η αστυνομία, η πυροσβεστική, οι ανακριτικοί πραγματογνώμονες και το Γενικό Χημείο του Κράτους είχαν κάνει ΚΑΝΟΝΙΚΑ τη δουλειά τους, δηλαδή με βάση τα πρωτόκολλα που ισχύουν. Όχι μόνο ξεμπάζωσαν και μπάζωσαν, όχι μόνο άφησαν τους συγγενείς να ψάχνουν μέλη των παιδιών τους, αλλά και εκ των υστέρων που όλα αυτά έχουν αποδειχτεί όχι μόνο συγνώμη δεν ζητάνε αλλά βγαίνουν κι από πάνω να μας πούν πόσο αθώος είναι ο Τριαντόπουλος!

Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Ποιανού ευθύνη είναι; Αλλάζει κάτι στα παραπάνω με βάση το από πού πήρε πτυχίο ο Λακαφώσης και τι είπε σε μία ή σε άλλη συνέντευξη ο Βερβεσός; ΕΔΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ: να συζητάνε στη δημόσια σφαίρα για πρόσωπα που ούτε κυβέρνησαν, ούτε διοίκησαν τον ΟΣΕ, ούτε είχαν συμβολή στο δυστύχημα, ούτε πριν ούτε μετά και να μην συζητάνε για την ευθύνη των κκ. Μητσοτάκη, Καραμανλή, Πατέρα (του ΟΣΕ), Τερεζάκη (του ΟΣΕ), Τριαντόπουλου, Σκέρτσου, Γεραπετρίτη, Σταϊκούρα! Μην πέφτουμε κι εμείς στην ίδια λούμπα.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: Υπάρχει ένας δημόσιος Οργανισμός που έχει επιφορτιστεί με το καθήκον να διερευνά σιδηροδρομικά ατυχήματα. Λέγεται ΕΟΔΑΣΑΑΜ και τον στελέχωσε η κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση, όχι άλλη. Επί έναν ολόκληρο χρόνο ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΕ ΤΟΥΜΠΑΝΟ ότι θα βγάλει πόρισμα ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ και αυτό θα είναι ευαγγέλιο. Σωστά; Σωστά. Βγήκε το πόρισμα; Βγήκε. Τι λέει το πόρισμα: ότι η κατάσταση του σιδηροδρόμου ήταν (και είναι) εγκληματική, ότι το ξεμπάζωμα-μπάζωμα του χώρου δεν άφησε κανένα περιθώριο να έχουμε πλήρη δεδομένα για να αναλυθεί όπως πρέπει το τι συνέβη, και ότι η πυρόσφαιρα οφείλεται σε κάποιο υλικό που δεν δύναται να προσδιοριστεί, ακριβώς επειδή ξεμπάζωσαν, αλλά δεν είναι τα έλαια σιλικόνης των μετασχηματιστών των τρένων. Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ, αναγκαστικά βέβαια, γιατί το πόρισμα αυτό θα το στέλνανε και στον ευρωπαϊκό οργανισμό σιδηροδρόμων, οπότε δεν θα μπορούσαν να λένε τις τρέλες του Πορτοσάλτε και του Μουμτζή! Κι αν έλεγε ότι ήταν τα έλαια σιλικόνης που εξερράγησαν, τότε ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ θα έπρεπε να έχει βγάλει αλερτ να αλλάξουν όλοι οι μετασχηματιστές των τρένων παγκοσμίως. Και δεν το έκανε.

Πού θέλω να καταλήξω; Ό,τι και να λέει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, εμείς πρέπει να το γυρνάμε στην ουσία και να τους τρίβουμε στα μούτρα το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, του μόνου αρμόδιου φορέα για το θέμα, που τον έχουν διορίσει αυτοί. ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΠΩΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΊΑ. Ναι, ο Πορτοσάλτε και ο Μουμτζής συνωμοσιολογούν και διαδίδουν fake news όταν λένε τα αντίθετα από τον αρμόδιο φορέα του κράτους -με άλλον τρόπο και ο Αλικάκος. Με βάση τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΚΗ πρέπει να βγάλουν τον σκασμό. Σωστά; ΣΩΣΤΑ. Τέρμα της συζήτησης εδώ.

Δεν θα μας τρελάνουν αυτοί, θα τους τρελάνουμε εμείς.

(Στο σημείο αυτό να πω το εξής: ανεξαρτήτως του τι συζητάμε εμείς μεταξύ μας, ανεξαρτήτως των διαφορών ή διαφωνιών των συγγενών, των δικηγόρων τους ή των πραγματογνωμόνων, όλα αυτά είναι διαφωνίες στην από εδώ μπάντα, την όχθη που ψάχνει να βρει δικαιοσύνη. Είμαστε στην ίδια πλευρά με τον Λακαφώση, τον Πλακιά, τον Βλάχο, τον Ασλανίδη, τον ΔΣΑ, και διαφωνούμε μεταξύ μας για το τι πραγματικά συνέβη, όντας από την ίδια όχθη του ποταμού. Και μπορεί να διαφωνήσουμε, να τσακωθούμε, οι εμπειρογνώμονες να έχουν άλλη γνώμη, όμως αυτό συμβαίνει στην προσπάθεια όλων να βρουν την αλήθεια και να δικαιώσουν τη μνήμη των ψυχών που χάθηκαν. Αυτό δεν συζητιέται για κανέναν της εδώ όχθης. Όπως έλεγε και ο Μάο, αυτά είναι αντιθέσεις στους κόλπους του λαού.
Όλοι μαζί έχουμε τον ίδιο εχθρό: αυτούς που κυβέρνησαν, αυτούς που ευθύνονται για το έγκλημα και για την συγκάλυψή του. Θα κάνω επόμενη ανάρτηση πιο αναλυτική για το πού εδράζονται οι διαφωνίες των οικογενειών Πλακιά και Βλάχου, αλλά όπως έχω ξαναγράψει, όποιος μιλά άσχημα ή αποδίδει κομματικό κίνητρο σε μια οικογένεια που έχει χάσει 3 κορίτσια, δεν διαφέρει σε ΤΙΠΟΤΑ μα σε ΤΙΠΟΤΑ από τα τρολ του Μητσοτάκη που λένε ότι η Καρυστιανού τα κάνει όλα αυτά γιατί θέλει να γίνει βουλευτής.
Μαζευτείτε λίγο και ασχοληθείτε με όσα πραγματικά λέει κάθε οικογένεια και όχι τι μεταφέρει για δικούς του λόγους το κάθε πληρωμένο παπαγαλάκι της ΝΔ ότι λένε.)

Στη φωτογραφία τα συντρίμμια των μηχανών στο Κουλούρι, μόλις 5 μέρες μετά το έγκλημα. Βουνά από μπάζα, συντρίμμια χωρίς ούτε μια ένδειξη, ότι αυτό το πήραμε από δω ή ότι αυτό ανήκει στο τάδε βαγόνι! ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Μετά και τα χώματα εξαφανίστηκαν με τις βροχές και τον Ντάνιελ. Με βάση αυτό το χάλι ψάχνουν όλοι να ανασυστήσουν το τι συνέβη. Αυτό από μόνο του είναι έγκλημα, όχι μόνο για τους 57 νεκρούς αλλά και για όποιον ακόμη μπαίνει στο τρένο. Αν δεν βρεθεί με κάθε λεπτομέρεια η αιτία και η σειρά ενεργειών που προκάλεσε την σύγκρουση και τον θάνατο, δεν θα διορθωθεί τίποτα!

Κατά τα λοιπά, προσωπικώς γνωρίζετε ότι συμφωνώ με τα πορίσματα χημικών μηχανικών που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση στο ΕΜΠ. Για να παρακολουθήσετε την όλη συζήτηση είναι καλό να διαχωρίζετε την έκρηξη από την ανάφλεξη. Τα έλαια σιλικόνης δεν εκρήγνυνται, λένε οι ειδικοί, δεν λέει κανείς ότι δεν καίγονται. Καίγονται σε θερμοκρασία άνω των 300 βαθμών. Και κάηκαν. Επίσης, το Γενικό Χημείο του Κράτους εντόπισε σε όλα τα δείγματα που πήρε έλαια σιλικόνης, το ίδιο εντόπισε και δείγματα υδρογονανθράκων (ξυλόλιο, τολουόλιο, βενζόλιο). Δεν τα έβγαλε κανένας από το μυαλό του, τα βρήκε το Γενικό Χημειο. Το πώς τα ερμήνευσε είναι η διαφορά. Τα λένε αναλυτικά εδώ οι χημικοι μηχανικοί http://youtube.com/watch?v=dcV8rbASWVY
Επίσης ο κ. Δέδες ας σταματήσει να λέει τη βλακεία ότι στηρίχτηκε στο Γενικό Χημείο του Κράτους, το ΓΧΚ έχει κάνει ΜΟΝΟ αναλύσεις, όπως είναι η αρμοδιότητά του. Δεν έχει γράψει τίποτα για την πυρόσφαιρα, γιατί δεν είναι η αρμοδιότητά του.

(Και ξέχασα και το βασικό: έχει τόσο ωραίο καιρό έξω, ΜΗΝ βλέπετε τηλεόραση, ΜΗΝ διαβάζετε Πρώτο Θέμα, ΜΗΝ ακούτε ΣΚΑΪ, για να μην χάνετε την ιεράρχηση των πραγμάτων και το μυαλό σας. Εκτός αν έχετε υπόταση, οπότε συστήνονται για θεραπευτικούς λόγους)



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ολομέτωπη επίθεση έχει εξαπολύσει το σύστημα Μητσοτάκη και ομόσταυλων ( όχι μόνο) παρακεντέδων του για να αποδομήσει, να διασύρει, να απειλήσει, να εκφοβίσει όποιον θεωρεί εχθρό του και μ' αυτόν τον τρόπο να αποπροσανατολίσει, να ατονίσει, να διασπάσει την μαχητικότητα και διεκδικητικότητα του κινήματος στήριξης στους γονείς των αδικοχαμένων του εγκλήματος των Τεμπών.
Σωστά ειπώθηκε από διασωθείσα της επιβατικής αμαξοστοιχίας: «Να δεις που στο τέλος θα μας πούμε πως φταίγαμε εμείς που μπήκαμε στο τρένο».

Δυστυχώς αυτή τη φορά όχι το παρακράτος, αλλά το επίσημο κράτος είναι αυτό που έχει αναλάβει να κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Δεν είναι δική μας δουλειά να αποδείξουμε ποιοί, πόσοι, σε ποιές δομές, αν και πόσα πήραν ..... όχι απαραίτητα χρήματα.
Είμαστε όλοι εμείς όμως πως είμαστε πεπεισμένοι (και φυσικά όταν έχεις απέναντί σου το σύστημα αδυνατείς να στοιχειοθετήσεις την πεποίθησή σου) ότι το κράτος Μητσοτάκη λειτουργεί για άλλη μια φορά ως μαφία.

Πως αλλιώς θα μπορούσαμε  να σχολιάσουμε τα τραγελαφικά πισωγυρίσματα του επικεφαλής του ΕΟΔΑΣΑΑΜ (του οργανισμού που οι ίδιοι φτιάξανε και χρηματοδότησαν με μερικά εκατομμύρια ευρουλάκια) Χρήστος Παπαδημητρίου, που άλλα ισχυριζόταν το Σάββατο βράδυ και άλλα την Κυριακή πρωί.
Αυτός δεν ήταν που ισχυριζόταν για την ύπαρξη αρωματικών υδρογονανθράκων (2,5 με 4 τόνους) που προκάλεσαν το πύρινο μανιτάρι που κατέκαψε πολλούς από τους επιβάτες στις 27/3/25 μετά την έκδοση του πορίσματος; 
Και ο ίδιος δεν είναι που αφαιρεί τώρα όλο το τμήμα του πορίσματος που αναφέρεται στην πυρόσφαιρα; 

Πώς αλήθεια θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την παρέμβαση της διορισμένης από την  Κυβέρνηση Μητσοτάκη, Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Αδειλίνης που απειλεί πως "Όποιος επιχειρεί με αθέμιτη επιρροή ή πίεση ή με απειλή να επιβάλει σε δικαστικό λειτουργό, διαιτητή ή ένορκο την ενέργεια πράξης που ανάγεται στα καθήκοντά του ή την παράλειψη νόμιμης πράξης ή την ευνοϊκή ή δυσμενή μεταχείριση ορισμένου διαδίκου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή"

Πώς αλήθεια θα μπορούσαμε να αξιολογήσουμε και να κρίνουμε την αποδόμηση όλων των πορισμάτων και κατ' επέκταση του αγώνα των συγγενών των θυμάτων από μίσθαρνα δημοσιογραφικά όργανα της κυβέρνησης Μητσοτάκη;

Και κυρίως πώς θα μπορούσαμε να κρίνουμε την ΣΙΓΗ που έχει επιβληθεί όχι μόνο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την ΒΑΣΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ που είναι οι διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες από την ΜΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ 717;

Ξεχάσαμε πως την 1η Μαρτίου του 2023, την επόμενη μέρα της σύγκρουσης, ο Μητσοτάκης είχε προγραμματίσει να εγκαινιάσει την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΤΗΛΕΔΙΟΙΚΗΣΗ λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από τον τόπο της τραγωδίας; Που εξαιτίας της έλλειψής της (και της καταβρόχθισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων) θρηνούμε τα θύματα του εγκλήματος;

Η απάντηση του κινήματος των Τεμπών, που στέκονται στο πλάι του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, δεν μπορεί να είναι άλλη από μια ισχυρότερη και δυναμικότερη στήριξη.

Περιμένουμε την Μαρία Καρυστιανού να μας καλέσει να πλημμυρίσουμε ξανά τις πλατείες της χώρας με  σύνθημα ΕΜΠΡΟΣ ΜΑΡΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΜΑΦΙΑ

Παρότι το κίνημα δημιουργήθηκε πάνω στον θρήνο για τις τεράστιες απώλειες των αγαπημένων μας στα Τέμπη πλέον το διακύβευμα βρίσκεται στο χτίσιμο μιας ασφαλούς, δημοκρατικής και δίκαιης Ελλάδας, που δεν θα ανέχεται τους διεφθαρμένους, τους σάπιους και τους διαπλεκόμενους.

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Dimitris Tsirkas

Το μάρκετινγκ είναι μαγικό, σε κάνει νούμερο από μηδενικό, λέει ένα παλιό αναρχικό σύνθημα.
Το golden boy της ΔΕΗ, Γ. Στάσσης παρέθεσε χθες πολλά νούμερα στην Πτολεμαϊδα, παρουσία του Κ. Μητσοτάκη, για να γλυκάνει το πικρό χάπι της βεβιασμένης απολιγνιτοποίησης στη Δ. Μακεδονία.
Επενδύσεις από 5,8 έως 12 δισεκατομμύρια ευρώ και 20 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Μεγάλα έργα σε ΑΠΕ, αποθήκευση ενέργειας, πράσινο υδρογόνο, οπτικές ίνες και ένα μέγα data center, θα μετατρέψουν την περιοχή από ζώνη σκουριάς σε σίλικον βάλεϋ των Βαλκανίων!
Ξύνεις λίγο περισσότερο το θέμα και επιβεβαιώνεις για μια ακόμα φορά το lapsus του Μητσοτάκη «μ’ ενδιαφέρει η επικοινωνία, όχι η ουσία». Πολλή επικοινωνία, μηδέν ουσία.

Κατ΄ αρχάς, οι συνολικές επενδύσεις που εξήγγειλε ο Στάσσης είναι 5,8 δισ. ευρώ και προβλέπεται να δημιουργήσουν 10 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Τα 12 δισ. ευρώ και οι 20 χιλιάδες θέσεις θα είναι μετά, όταν και αν επεκταθεί το μέγα data center σε γίγα data center.
Αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Aυτές οι 10 χιλιάδες αφορούν το στάδιο της κατασκευής, δηλαδή 2-4 χρόνια το πολύ. Οι μόνιμες ξέρετε πόσες θα είναι; 1200! Ναι καλά διαβάσατε, χίλιες διακόσες, ολογράφως.

Εν τω μεταξύ, μόνο από το κλείσιμο της λιγνιτικής μονάδας Πτολεμαΐδα V, που ανακοίνωσε ο Στάσσης θα χαθούν 800 θέσεις εργασίας! Δηλαδή, τα 2/3 από αυτές που υποτίθεται θα δημιουργηθούν από τις νέες επενδύσεις.

Η συγκεκριμένη μονάδα έχει αμαρτωλή ιστορία – η κατασκευή της κόστισε στο Δημόσιο 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ και τώρα κλείνει έχοντας λειτουργήσει ελάχιστα, χωρίς ποτέ να ανακτηθεί, έστω, η επένδυση.
Ο Στάσσης είπε ότι θα μετατραπεί σε μονάδα φυσικού αερίου. Αυτό όμως που δεν είπε είναι ότι οι μονάδες φυσικού αερίου απασχολούν πολύ λιγότερους εργαζομένους και καίνε ένα καύσιμο εισαγόμενο, που το χρυσοπληρώνουμε, σε αντίθεση με τον λιγίτη που παράγεται εγχώρια.
Ελάχιστες θέσεις εργασίας δημιουργούν, επίσης τα φωτοβολταϊκά πάρκα και οι ανεμογεννήτριες που θα μπουν στην περιοχή.

Πάμε τώρα στο περιβόητο data center που θα κάνει την Πτολεμαϊδα το Κουπερτίνο των Βαλκανίων.
Το κέντρο θα είναι ισχύος 300 MW και θα δημιουργήσει, λέει, περίπου 500 νέες θέσεις εργασίας, αλλά και ένα παραγωγικό «οικοσύστημα από εταιρείες software development, μηχανικούς ΑΙ και άλλες νεοφυείς εταιρείες που συνήθως ακολουθούν ένα data center, πόσο μάλλον ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Υπολογίζεται ότι για κάθε μία καινούργια θέση σε data center δημιουργούνται πέντε στην περιοχή.»

Τρίχες! Τα data centers είναι από τις επενδύσεις με τη χαμηλότερη ένταση εργασίας, δημιουργούν ελάχιστες δουλειές και αυτές κυρίως στη φύλαξη, την καθαριότητα, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κλπ.
Ελάχιστες είναι επίσης, οι ανάγκες τους σε προσωπικό υψηλής ειδίκευσης. Σε πρόσφατο άρθρο της, η Wall Street Journal εξηγεί πόσο μύθος είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας από την έκρηξη των data centers. Ένα από αυτά που κατασκευάζει η OpenAI στο Τέξας, ισχύος 200 MW, θα δημιουργήσει μόλις 100 θέσεις εργασίας.
Και είναι λογικό, αφού τα data centers δεν είναι παρά ψηφιακές αποθήκες δεδομένων, οι οποίες όμως καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας (και εκτάσεις). Για αυτό και δίπλα στο κέντρο θα δημιουργηθεί μια νέα μονάδα ηλεκτροπαραγωγής που θα καίει… εισαγόμενο φυσικό αέριο.

Εκεί όμως που το απογείωσε ο Στάσσης είναι όταν υποσχέθηκε ότι θα κάνει την τοπική κοινωνία συμμέτοχο των επενδύσεων και της ανάπτυξης!
Πώς; Με την έκδοση ενός ομολόγου 5 εκατομμυρίων ευρώ, με ετήσια απόδοση περίπου 8%, το οποίο θα το καλύψει η ΔΕΗ και θα το μοιράσει στους κατοίκους, σε ομολογίες των 100 ευρώ η κάθε μία. Ουάου! Που λέει και ο Κυριάκος.

Ας το δούμε στην πράξη. Ας υποθέσουμε ότι 5 χιλιάδες κάτοικοι θα πάρουν από δέκα ομολογίες ο καθένας, οπότε, τα έσοδα που θα έχουν θα είναι: 10 χ 100 χ 0,08 = 80 ευρώ!
Η ΔΕΗ κάνει επενδύσεις 5,8 δις. ευρώ στην περιοχή και οι κάτοικοι θα έχουν μέρισμα «ανάπτυξης» από αυτές, το πολύ 80 ευρώ τον χρόνο. Μιλάμε για συμμετοχικό καπιταλισμό, όχι αστεία!

Από χθες, ωστόσο, όλα τα μέσα παίζουν με πηχυαίους τίτλους τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ επενδύσεις και τις 20 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που φέρνει η ΔΕΗ στη Δ. Μακεδονία.
Προς θεού, όχι επειδή η ΔΕΗ πληρώνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε διαφήμιση στα ίδια μέσα, δηλαδή εμείς τα πληρώνουμε, μέσα από τους φουσκωμένους λογαριασμούς ρεύματος. Αλλά αυτά τα λένε οι κομμουνιστές.

Αυτό είναι το τεράστιο αναπτυξιακό πλάνο της ΔΕΗ και της κυβέρνησης για τη Δ. Μακεδονία – φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Σε μια περιοχή με την υψηλότερη, μακράν, ανεργία και πληθυσμιακή συρρίκνωση στην Ελλάδα, όπου η βίαιη απολιγνιτοποίηση έχει διαλύσει τον παραγωγικό ιστό, προκαλώντας την απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, άμεσα ή έμμεσα.
Εκτός αυτού, οδήγησε, μαζί με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και το Χρηματιστήριο Ενέργειας, σε υπερδιπλασιασμό των λογαριασμών ρεύματος για τους πολίτες μέσα σε 5 χρόνια και την πλήρη εξάρτηση της χώρας από το πανάκριβο εισαγόμενο φυσικό αέριο.
Δεν έτυχε. Πέτυχε… που λένε και στο χωριό μου.

Στη φωτό, οι συνέταιροι στη ληστεία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Κι αν όχι πότε σκέφτονται να αντιδράσουν;
Οι Έλληνες “Γκορμπατσώφ” και “Λιγκατσώφ”

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
31 Μαρτίου 2024

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Ναπολέων ή Κλαούζεβιτς για να αντιληφθεί τις τρομακτικές συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο από τη στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της, όπως και την άμεση εμπλοκή της ‘Αγκυρας στους σχεδιασμούς της κυοφορούμενης «ευρωπαϊκής άμυνας»:

1. Η εξαιρετικά αναπτυγμένη τουρκική πολεμική βιομηχανία (σε αντίθεση με την ημιδιαλυμένη και αποεθνικοποιημένη ελληνική) θα επωφεληθεί από τεράστιες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για να αναπτύξει τα όπλα με τα οποία μας απειλεί και καινούρια ακόμα.

2. Η Τουρκία θα αποκτήσει εκ των πραγμάτων βαρύνοντα λόγο σε όλες τις γεωπολιτικές, στρατηγικές και στρατιωτικές επιλογές της ΕΕ και των ισχυρότερων κρατών-μελών της. Μπορεί (ακόμα) να μην είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά η συνεργασία της στην ευρωάμυνα θα της αποδώσει πολύ μεγαλύτερη επιρροή από τη μηδαμινή που έχει σήμερα η Ελλάδα και η Κύπρος στις ενωσιακές αποφάσεις.

3. Συμφωνώντας σε μια τέτοια συνεργασία η Ε.Ε., περιλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, συνομολογούν ότι δεν υφίσταται απειλή κατά της Ελλάδας από την Τουρκία και ότι δεν τις ενοχλούν ιδιαίτερα ούτε οι απειλές, ούτε η στρατιωτική κατοχή μεγάλου τμήματος της κυπριακής επικράτειας. Είναι σαν μια γυναίκα που έχει κατηγορήσει έναν άνδρα για βιασμό να εξακολουθήσει να διατηρεί χωρίς να ενοχλείται ερωτικό δεσμό σχέσεις με τον βιαστή της. Κανείς δεν πρόκειται να δώσει σημασία σε τυχόν κατηγορίες της και κανένα δικαστήριο δεν θα καταδικάσει τον βιαστή. Ipso facto Ελλάδα και Κύπρος παραιτούνται των όποιων αιτιάσεών τους κατά της Τουρκίας και της πολιτικής της, από τη στιγμή που αποδέχονται το θεμιτό της στρατιωτικής και εξοπλιστικής συνεργασίας μαζί της, παρά τις απειλές, τις διεκδικήσεις και την κατοχή.

4. Η Ελλάδα και η Κύπρος, αν υποθέσουμε ότι θα θέλουν να συνεχίσουν να αμύνονται απέναντι στην Τουρκία εξοπλιζόμενες, θα πρέπει να καταστραφούν οικονομικά. Αλλά και θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να αγοράζουν όλα τα όπλα τους από κράτη που διατηρούν καλύτερες σχέσεις με τον εχθρό τους και συνεργάζονται στενά μαζί τους στους εξοπλισμούς.

5. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η πίεση από «συμμάχους και εταίρους» να κλείσουν «επιτέλους» οι διαφορές με την Τουρκία κατά τρόπο ευνοϊκό για την Άγκυρα και θα μειωθεί αντίστοιχα η δυνατότητα της Αθήνας να αντισταθεί -αν δηλαδή θέλει να το κάνει- σε τέτοιες πιέσεις.

6. Το όλο κινδυνεύει να αποδειχθεί η χαριστική βολή σε ότι έχει απομείνει από κάπως ανεξάρτητο, κυρίαρχο και δημοκρατικό έθνος-κράτος στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κι αυτό θα έχει δραματικές επιπτώσεις και στην εσωτερική οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Γιατί η δυνατότητα κάθε χώρας να ασκήσει την α’ ή τη β’ εσωτερική, κοινωνική ή οικονομική πολιτική βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το γεωπολιτικό στάτους αυτής της χώρας, κάτι που, σημειωτέον, αρνείται πεισματικά να θελήσει να αντιληφθεί η ηγεσία της λεγόμενης «αριστεράς». Αν κάποιος δεν υπερασπίζεται το έθνος του δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον λαό του. Για τη δεξιά το πρόβλημα είναι το αντίστροφο. Αν υποθέσουμε ότι θέλει να υπερασπιστεί το έθνος, δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να υπερασπιστεί τον λαό και επομένως να τον έχει πίσω της.

Αν τα όσα γράψαμε δεν ήταν περίπου αυτονόητα, τότε γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε προ ετών στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών να ζητήσει να μην δώσουν F16 στην Τουρκία (προσπάθεια που στη συνέχεια βέβαια εγκατέλειψε χωρίς να μας εξηγήσει τους λόγους); Γιατί Ελλάδα και Κύπρος επέμεναν επί χρόνια να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία (προσπάθεια που κι αυτή την εγκατέλειψαν στην πορεία); Γιατί ο κ. Χριστοδουλίδης δήλωνε πρόσφατα ότι «η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα»;


Το όπλο της Απάτης

Ακριβώς γιατί είναι περίπου αυτονόητα όλα αυτά, έχει τώρα κινητοποιηθεί το όπλο της απάτης σε πολύ μεγάλη κλίμακα της ελληνικής και κυπριακής κοινής γνώμης ώστε να αποκρύβει το γεγονός ότι ήδη οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη έχουν συναινέσει στην πρώτη μορφή αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας, με πρακτικό αποτέλεσμα να μπορεί από τώρα η τουρκική πολεμική βιομηχανία να επωφελείται από τους ευρωπαϊκούς πόρους. Και επίσης για να μην υπάρξουν εμπόδια στην περαιτέρω γενίκευση της αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας.

Ήδη στις αρχές Μαρτίου, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης συναίνεσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (σημείο επτά των ομοφώνως εγκριθέντων συμπερασμάτων) στην ίδρυση «Πρωτοβουλίας ομονοουσών χωρών» (like minded countries) με την οποία θα συνεργάζεται η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα, την πολιτική στην Ουκρανία κλπ. Συμφώνησαν επίσης στο ότι οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, χωρίς να επιμείνουν (οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία) να προβλεφθεί στους σκοπούς της ευρωπαϊκής άμυνας η προστασία των συνόρων των κρατών-μελών. Ούτε φυσικά αναφέρθηκαν στις απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Στο Συμβούλιο παρενέβη και ο ίδιος ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, καλώντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τους ηγέτες της Ε.Ε. να παραβλέψουν τις αιτιάσεις για τον αυταρχισμό του τουρκικού καθεστώτος και τα προβλήματα της Ελλάδας και της Κύπρου με την Τουρκία για να αποκαταστήσουν καλές σχέσεις με τον Ερντογάν, τονίζοντας τη σημασία της Τουρκίας για τις προσπάθειες «επανεξοπλισμού» της Ευρώπης και υποστήριξης της Ουκρανίας. Σημειωτέον ότι το ΝΑΤΟ λειτουργεί επίσης με ομοφωνία, κατά συνέπεια ο Γραμματέας εκφράζει όλες τις χώρες, της Ελλάδας περιλαμβανομένης.

Οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης επέστρεψαν στην Αθήνα και τη Λευκωσία πανηγυρίζοντας για τα αποτελέσματα του Συμβουλίου και γιατί πέρασαν τις θέσεις τους στην Ε.Ε.! Ο Κύπριος πρόεδρος διακήρυξε μάλιστα ότι η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα. Με ελαχιστότατες εξαιρέσεις τα ελλαδικά και κυπριακά μέσα όχι μόνο δεν ανέφεραν καν τα όσα συγκλονιστικά συνέβησαν στις Βρυξέλλες, αλλά και ορισμένα βγήκαν με τίτλο «Η Τουρκία εκτός ευρωπαϊκής άμυνας».


Η Τουρκία μπορεί να συμμετέχει από τώρα

Αποτέλεσμα; Η Ε.Ε., εκπροσωπούμενη από την πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την αντιπρόεδρο Κάγια Κάλας και τον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ Αντόνιο Κόστα πραγματοποίησαν ήδη δύο τηλεδιάσκεψη με τους αρχηγούς των ομονοούντων κρατών και κυβερνήσεων, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να συζητήσουν τη θεσμοθέτηση της αμυντικής και διπλωματικής συνεργασίας αυτών των χωρών, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, με την Ε.Ε..

Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, η ηγεσία της Ε.Ε. εξήγησε στους συμμετέχοντες ότι τρίτες χώρες οι οποίες δεν αποτελούν μέλος της ενιαίας αγοράς ή δεν έχουν εταιρική αμυντική σχέση με την Ε.Ε. μπορούν να συμμετέχουν εν μέρει στο πρόγραμμα αξιοποίησης δανεισμού για την άμυνα της Ε.Ε.. Ενημερώνοντας τους ηγέτες των εν λόγω τρίτων χωρών για τα εργαλεία στήριξης της αμυντικής βιομηχανίας, οι ηγέτες των δύο θεσμών της Ε.Ε. εξήγησαν τους όρους με τους οποίους αυτές οι χώρες μπορούν να συμμετέχουν σε επενδύσεις μέσω του μηχανισμού δανειοδότησης SAFE, επισημαίνοντας πως όσον αφορά επενδύσεις στις οποίες τα κράτη μέλη θα προχωρήσουν μέσω των δικών τους προϋπολογισμών, δεν υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την προέλευση.

Οι ηγέτες της Ε.Ε. αναφέρθηκαν επίσης στις προτάσεις της Κομισιόν για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης και των αμυντικών δυνατοτήτων, μέσω ενός μηχανισμού δανειοδότησης και ενθάρρυνσης των αμυντικών επενδύσεων, αλλά και «τις ευκαιρίες για τις χώρες-εταίρους που απορρέουν» από τις προτάσεις, όπως αναφέρεται. Όπως σημειώνεται, οι προτάσεις αυτές αφορούν, πρώτον, την ενεργοποίηση της εθνικής ρήτρας διαφυγής, μέτρο που θα δώσει στα κράτη μέλη το περιθώριο επενδύσεων μέχρι και 650 δισ. ευρώ στην άμυνα τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το μέτρο αυτό, επεσήμαναν, «δεν θα συνοδεύεται από όρους όσον αφορά την προέλευση του αμυντικού εξοπλισμού» και επομένως «ο στρατιωτικός εξοπλισμός από τις χώρες εταίρους μπορεί να επωφεληθεί άμεσα». Το δεύτερο μέτρο, το χρηματοδοτικό μέσο SAFE το οποίο αφορά μέχρι και 150 δισ. σε δάνεια, είναι ένα σχέδιο στο οποίο, όπως επεσήμαναν οι Κόστα και Φον ντερ Λάιεν, η Νορβηγία και η Ισλανδία μπορούν ήδη να συμμετάσχουν καθώς είναι μέλη της ενιαίας αγοράς της Ε.Ε..

Άλλες χώρες, σημειώνεται στην ανακοίνωση, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς ή η Τουρκία, «μπορούν να παρέχουν αμέσως μέχρι και το 35% ενός αμυντικού προϊόντος». Ωστόσο, «για να αυξηθεί η βιομηχανική συμμετοχή πέραν του 35%, είναι απαραίτητη μια εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας και μια επακόλουθη συμφωνία σύνδεσης» τονίζεται στην ανακοίνωση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε εξάλλου τη Λευκή Βίβλο για την άμυνα στην οποία η Τουρκία αναφέρεται στο κείμενο αυτό ως ένας «μακροχρόνιος εταίρος στο πεδίο της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας». Επομένως, ακόμα κι αν τελικά εξαιρεθεί από τα 150 δισ. ευρώ θα είναι μέσα στα 600 δισ. ευρώ. Ήδη καταβάλλεται προσπάθεια να υπογραφεί και αμυντική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας με την οποία η Άγκυρα δεν θα δεσμεύεται από το ποσοστό 35% και για να γίνει αυτό επιχειρείται η παράκαμψη του κανόνα της ομοφωνίας. Καθόλου άσχημα για τον κ. Ερντογάν, την τουρκική πολεμική βιομηχανία και τους Τούρκους στρατηγούς.


Ανύπαρκτες αντιδράσεις-Συμφωνεί η αντιπολίτευση;

Αν η χώρα (και η Κύπρος) λειτουργούσαν ως έστω και ελάχιστα κανονικά κράτη, τα όσα προαναφέραμε θα είχαν γίνει πρωτοσέλιδα, θα απασχολούσαν τα πολιτικά κόμματα και θα συζητούνταν στη Βουλή

Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Ούτε και πολιτικοί που διακρίθηκαν για την κριτική τους στην πολιτική Μητσοτάκη στα «εθνικά θέματα» δεν τοποθετήθηκαν. Ο Τσίπρας, που αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή άμυνα, απέφυγε να πει την παραμικρή κουβέντα για το θέμα της Τουρκίας και η όλη τοποθέτησή του διακρινόταν από μια προσπάθεια να ακροβατήσει αφήνοντας ευχαριστημένους με τις θέσεις του και τον Τραμπ και τους Ευρωπαίους.

Το θέμα συζητήθηκε και στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής όπου ειπώθηκαν πολλά και διάφορα, κανένα κόμμα όμως δεν έφερε στο προσκήνιο το μείζον θέμα της συνεργασίας με την Τουρκία. Υπήρξαν ορισμένες (λίγες) τοποθετήσεις κατά της ενδεχόμενης συμπερίληψης της Τουρκίας στην ευρωάμυνα. Αλλά και αυτές μιλάνε για κάτι που πρέπει να αποφευχθεί στο μέλλον, όχι για κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται και κινδυνεύει να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον.

Ή θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η πολιτική τάξη της χώρας δεν καταλαβαίνει τι γίνεται ή ότι συναινεί και περιμένει ίσως να ολοκληρώσει ο Μητσοτάκης (και ο Χριστοδουλίδης) τη «δουλειά» και, όταν αποκαλυφθεί σε όλο το μεγαλείο του το αποτέλεσμα να βγει και να κάνει εκ των υστέρων και εκ του ασφαλώς κριτική, επιχειρώντας να εισπράξει το τυχόν πολιτικό όφελος από την καταστροφή.


Οι Έλληνες «Γκορμπατσόφ» και «Λιγκατσόφ»

Η πολιτική, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, της ελληνικής πολιτικής τάξης και της άρχουσας «ελίτ», μοιάζει απελπιστικά με την πολιτική του Γκορμπατσόφ, των άνευ ανταλλάγματος και οποιασδήποτε λογικής παραχωρήσεων, που οδήγησε τελικά στη διάλυση του κράτους του. Την παρακολουθούσαν όλοι τότε χωρίς να αντιδρούν. Μόνο αφού ανετράπησαν (φροντίδι της ίδιας της Μόσχας και προσωπικά του μέλους του ΠΓ Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ) όλα τα συμμαχικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, βρήκε το κουράγιο ο Γιεγκόρ Λιγκατσόφ να πει δύο κουβέντες στην Κεντρική Επιτροπή και να διερωτηθεί που πάνε. ‘Ηταν ήδη αργά. Η σοβιετική ελίτ ακολούθησε πειθήνια τον αρχηγό της μέχρι το τέλος, όπως τα πρόβατα, μέχρι που έπεσαν στον γκρεμό.

Τέτοιες πολιτικές δεν οδηγούν στην ειρήνη, όπως αποδεικνύει περίτρανα σήμερα η τραγωδία της Ουκρανίας (και άλλων εννέα πολέμων που ξέσπασαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ). Βάζουν τα θεμέλια και οδηγούν σε πολέμους από πολύ χειρότερη θέση, έστω και αν αυτό συμβεί πολύ αργότερα. Αυτό ακριβώς κινδυνεύουμε να πάθουμε στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Πηγή:kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Οι έννοιες βρίσκονται στον δρόμο, τα επιχειρήματα στα γεγονότα και ο λόγος στο δράμα στο οποίο οι άνθρωποι είναι δρώντες πριν γίνουν στοχαστές»

Αλέν Φινκελκρό

της Φωτεινής Μαστρογιάννη

Το σύνθημα των σπουδαστών της Σχολής ΣΜΥΝ, σύνθημα δήλωση για την ελληνικότητα της Κύπρου και εναντίωσης στην Τουρκία στην παρέλαση της εθνικής μας εορτής της 25ης Μαρτίου έδειξε ότι πράγματι οι έννοιες βρίσκονται στον δρόμο και τα επιχειρήματα στα γεγονότα.

Οι σπουδαστές εξέφρασαν αυτό που πιστεύει η πλειοψηφία των Ελλήνων τόσο της μητροπολιτικής Ελλάδας όσο και της Κύπρου. Αποτέλεσε δε έκπληξη γιατί ομολογουμένως τέτοιες ιδέες έστω και με τη μορφή στρατιωτικού συνθήματος δεν ήταν αναμενόμενες από τη νέα γενιά που από πολλούς έχει απαξιωθεί.

Το σύνθημα αυτό εξέφρασε ένα συλλογικό δράμα (την κατοχή του Βόρειου τμήματος της Κύπρου και την ηρωϊκή αυτοθυσία των Ισαάκ και Σολωμού) που προστίθεται στα πολλά συλλογικά δράματα που έχει ζήσει ο ελληνικός λαός στη σύγχρονη, και όχι μόνο, ιστορία. Δράμα που ακόμα και εάν δεν το έχει βιώσει κάποιος μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Είναι η «μετατραυματική μνήμη» που ανέφερε ο Μωρίς Χαλμπβαξ, μία συλλογική επανάκληση του τραύματος.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, όπου έχει επιβληθεί μια αναγκαστική ουδετερότητα, μετριοπάθεια αλλά και αριστεία της μετριότητας, συνθήματα όπως αυτό έσπασαν τη σιωπή που έχουν επιβάλει οι κρατούντες και υπενθύμισαν δυνατά το γεγονός – τραύμα σε μια προσπάθεια δυναμικής υπέρβασης του.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον λόγο στο δράμα του Φινκελκρό και πώς σχετίζονται όλα αυτά με τη χειραγώγηση ενός λαού. Η χειραγώγηση, ως γνωστόν, έχει δύο μορφές, είτε έχει τη μορφή της κολακείας είτε του υποβιβασμού. Στην Ελλάδα συμβαίνει το δεύτερο.

Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με την ιδέα της Ψωροκώσταινας, της πτωχής και συνάμα διεφθαρμένης Ελλάδας, χώρας τεμπέληδων που είναι πάντα υποδεέστερη των δυτικών κρατών και που δεν έχει να επιδείξει τίποτα στη σύγχρονη ιστορία πέρα από χρεωκοπίες και εθνικές καταστροφές.



Έχουμε λοιπόν την αντίφαση της λαμπρής ιστορίας και του θλιβερού παρόντος θυμίζοντας τον «εσωτερικό εχθρό» του Καστοριάδη, με άλλα λόγια, η ελληνική κοινωνία έχει αντιφάσεις που την υπονομεύουν εκ των έσω.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο λαός έχει μάθει στην ψυχολογία της καταπίεσης. Το αίσθημα του «έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις», ο δισταγμός να διεκδικήσει τα δικαιώματα του ακόμα και για τα αυτονόητα, η παθητικότητα και η προσαρμογή στην καταπίεση αλλά και η αποδοχή της έχουν γίνει πλέον εθνικά χαρακτηριστικά. Αρκετοί έχουν μάθει να δικαιολογούν και την εξουσία που τους καταπιέζει ακόμα και να την επικροτούν. Δεν θα ξεχάσουμε το «Βάστα Σόιμπλε» της εποχής των Μνημονίων που κραύγαζαν στεντορείως οι υποστηρικτές των στραγγαλιστικών οικονομικών μέτρων.

Η συνεχής λιτότητα, ήδη από την εποχή της Μεταπολίτευσης με έξαρση όμως τα Μνημόνια και το σήμερα, αποτελεί και αυτή εργαλείο καταπίεσης, ο «τεμπέλης» λαός εξαναγκάζεται να κάνει δύο και τρεις κακοπληρωμένες δουλειές προκειμένου να επιβιώσει και έτσι η οποιαδήποτε άλλη σκέψη που θα σχετίζονταν με την ιστορία και τον πολιτισμό του αποκλείεται.

Η ψυχολογία της καταπίεσης, λοιπόν, δημιουργεί τις συνθήκες για τη μαθημένη αδυναμία. Οι κοινωνίες που έχουν μάθει στη χρόνια καταπίεση, συνήθως, παύουν να αντιστέκονται.

Οι νέες γενιές μαθαίνουν ελάχιστα για την ελληνική ιστορία ειδικότερα τη σύγχρονη, η γλώσσα βάλλεται – είναι της μόδας να αναμιγνύουμε αγγλικούρες με τα ελληνικά, η θρησκεία θεωρείται κάτι γραφικό, ο πολιτισμός προβάλλεται μέσω της ασχήμιας και της βλασφημίας βλ. έκθεση Σαγήνη του Αλλόκοτου ενώ αντίθετα οι Έλληνες συνθέτες όπως ο Καλομοίρης,ο Σκαλκώτας,ζωγράφοι όπως ο Κόντογλου, ο Κοψίδης, φιλόσοφοι όπως ο Αξελός, ο Καστοριάδης, ο Πουλαντζάς αλλά και άλλοι, θεωρούνται άγνωστες λέξεις. Καμία αναφορά σε λαμπρούς Έλληνες επιστήμονες του παρελθόντος (βλ. Γιώργος Παπανικολάου εφευρέτη του τεστ Παπ) και του παρόντος.



Ο δε λαός πρέπει να θεωρείται ότι δημιουργήθηκε ξαφνικά, ως δια μαγείας, και δεν έχει καμία ιστορική συνέχεια. Η λήθη λοιπόν γίνεται πολιτικό εργαλείο και παραφράζοντας τον Αξελό θα έλεγα ότι η «Ελλάδα είναι πλέον πάρα πολύ φτωχή σε σκέψεις». Η εξουσία θέλει να ελέγχει τη μνήμη για να διαμορφώσει μία νέα εθνική ταυτότητα που είναι αυτή της απολιτίκ μέτριας Ελλάδας η οποία γίνεται όλο και πτωχότερη τόσο υλικά όσο και πνευματικά και που οδεύει προς εξαφάνιση.

Ο πνευματικός κόσμος της χώρας, πλην ευτυχώς εξαιρέσεων που όμως αποτελούν και αυτοί μέρος του στρατού των σπάνιων διαβατών που αρχίζει να δημιουργείται, τηρεί βαριά σιωπή είτε γιατί δεν είναι πνευματικός άρα φτωχός και αυτός σε σκέψεις είτε γιατί απογοητευμένος από το σύστημα της μετριότητας προτιμά να παραμένει αφανής είτε γιατί αποτελεί μέρος αυτού του σάπιου συστήματος.

Οι σπουδαστές της ΣΜΥΝ είναι αυτό που αποκαλώ σπάνιοι διαβάτες, άνθρωποι με ήθος που απέδειξαν ότι αρκετές φορές η πράξη προηγείται της σκέψης και ότι μπορεί να υπάρξει αντίσταση στη μακροχρόνια καταπίεση προτρέποντας μας όλους να δράσουμε όπως μπορούμε μέσα από το περιβάλλον μας για να διατηρήσουμε την εθνική μας συνείδηση ως δημιουργική δύναμη και να συνεχίσουμε αυτό για το οποίο είμαστε ιστορικά ταγμένοι και δεν είναι άλλο από την προσφορά πολιτισμού τόσο σε εμάς όσο και στην ανθρωπότητα. Άλλωστε, όπως είχε υποστηρίξει ο Καστοριάδης όλα μπορούν να αλλάξουν γιατί είναι ανθρώπινα δημιουργήματα και όχι φυσικοί νόμοι αρκεί να υπάρχει δράση. Η ιστορία το έχει αποδείξει, οι αρχαίοι Αθηναίοι εφάρμοσαν και δημιούργησαν την άμεση δημοκρατία αντί να ακολουθήσουν αποκλειστικά τη μοναρχία. Ήρθε η σειρά μας τώρα να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία ως εργαλείο δράσης και αλλαγής γιατί αξίζουμε κάτι καλύτερο.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Πολύβιου Κανέ

Όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια ισχυρίζεται η πασίγνωστη λαϊκή ρήση. Πολύ πρόσφατα αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο ένα βιογραφικό σημείωμα το οποίο περιγράφει τις σπουδές, τις εξειδικεύσεις και την προϋπηρεσία της Μαρίας Καρυστιανού. Πρόκειται για ένα βιογραφικό πλούσιο. Η κυρία Καρυστιανού σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο, εξειδικεύτηκε στα μεγάλα δημόσια νοσοκομειακά ιδρύματα της πόλης αυτής, μετέβη στην Αγγλία όπου για πολλά χρόνια έκανε τις Μεταπτυχιακές ειδικές σπουδές της, παρακολουθώντας τις επιστημονικές εξελίξεις σε εξαιρετικά εξειδικευμένες πτυχές της Παιδιατρικής. Αν ένας αντικειμενικός παρατηρητής προσέξει τις λεπτομέρειες της μέχρι σήμερα καριέρας της, από τα πρώτα χρόνια των σπουδών της, θα αντιληφθεί πώς η γυναίκα αυτή μπορεί, αν το επιδιώξει, να φθάσει πολύ ψηλά στον τομέα της, αλλά και να διεκδικήσει, εάν το θέλει, να πραγματοποιήσει όλα όσα θα ήθελε και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής. Προφανώς είναι ικανή. Ακόμη προφανέστερα η κυρία Καρυστιανού προκαλεί το φόβο (αν όχι και τον τρόμο) σε όσους προσπαθούν να εξορκίσουν την εμπλοκή της ακόμη και στην Πολιτική.

Είναι προφανές πώς κάποιοι κύκλοι, έχουν βάλει τα αποκαλούμενα «τρολ» τους να προβοκάρουν το ενδεχόμενο να κατέλθει η Μαρία Καρυστιανού στον πολιτικό στίβο έστω και αν η ίδια, με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία, εξηγεί πώς δεν το επιθυμεί.

Είναι ηλίου φαεινότερο πώς οι κύκλοι που επιδιώκουν «να «κάψουν» το χαρτί της πολιτικής καθόδου της, στην ουσία προσπαθούν να προλάβουν κάθε ενδεχόμενο. Φοβούμενοι τη σύγκριση και αντιλαμβανόμενοι πώς οι ίδιοι είναι πολύ μικροί και ολίγοι, κάνουν τα πάντα για να την εκθέσουν.

Προσπάθησαν ακόμη και να αποτρέψουν τη μετάβασή της στη Νέα Υόρκη, για την παρέλαση της Ομογένειας επί τη ευκαιρία της 25ης Μαρτίου. Και τα κατάφεραν αυτοί οι μικροί, οι λίγοι, οι τοσοδούληδες.

Η κυρία Καρυστιανού ψύχραιμα αντιμετωπίζει αυτήν την πρόκληση, στα όρια της κακοήθους προβοκάτσιας, ακόμη και με χιούμορ. Σε μία χώρα όπου η ποιότητα της πολιτικής σκηνής βαίνει μειούμενη και το ήθος της Πολιτικής αμφισβητείται πανταχόθεν, ο εμπλουτισμός του πολιτικού δυναμικού με μη «επαγγελματικά» πολιτικά στελέχη θα ήταν ευχής έργον.

Οι υφιστάμενες πολιτικές δομές έχουν βέβαια μία εντελώς διαφορετική άποψη. Θα προτιμούσαν να ενσωματώσουν την Μαρία Καρυστιανού προκειμένου να απομυζήσουν κάθε δυνατό όφελος από την απολύτως αυταπόδεικτη δημοφιλία της, αλλά και την αναντίρρητη αποτελεσματικότητα της δημόσιας παρουσίας της.

Ως φαίνεται, η ίδια η κυρία Καρυστιανού, και γνωρίζει και διαισθάνεται και αντιδρά αναλόγως σε αυτόν τον πόλεμο προθέσεων από διαδικτυακά φαντάσματα και «ανώνυμες πηγές». Ξέρει πως ο δρόμος που διάλεξε είναι σπαρμένος με νάρκες, παγίδες και κινούμενη άμμο. Αλλά φευ, έχουν γνώση οι φύλακες , διότι όπως διαπιστώνει και η λαϊκή ρήση, όσα δεν φθάνει η αλεπού όντως τα κάνει κρεμαστάρια! Και οι προβοκάτσιες των απανταχού «τρολ» θα έχουν κοντά ποδάρια!





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στέφανος Σταμέλλος

Η θητεία των αυτοδιοικητικών αρχών είναι πενταετής, που σημαίνει ότι οι δημοτικές εκλογές θα γίνουν το 2028. Αυτά συζητούσαμε με ένα φίλο, ο οποίος υποστήριζε ότι δεν πρέπει να θεωρείται ότι είναι νωρίς για να ξεκινήσει μια αξιόπιστη και σοβαρή δημοτική προσπάθεια για τον Δήμο της Λαμίας. Αντίθετα, το να γίνει μια εμφάνιση λίγους μήνες πριν τις εκλογές, όπως έχουμε συνηθίσει να γίνεται, δηλώνει σκοπό με κομματική εξάρτηση και κίνητρα. Ο φίλος τόνισε ότι αναφέρεται σε μια κινηματική δημοτική παρουσία με πρόγραμμα, όραμα και αρχές. Αναλύσαμε το θέμα σε όλες του τις διαστάσεις κρατώντας σημειώσεις και συνεχίσαμε τη συζήτηση διαδικτυακά. Τέλος συμφωνήσαμε στα παρακάτω, που ίσως για κάποιους φανούν λίγο βαρετά ή ανεφάρμοστα. Ας παρακολουθήσουμε όμως το περίγραμμα της σκέψης του φίλου, ο οποίος εννοείται ότι διατηρεί κάθε δικαίωμα να παρέμβει συμμετέχοντας στη συζήτηση, που πιθανόν να προκύψει από την ανάρτηση των βασικών του σκέψεων.

Μια δημοτική παράταξη -αναφερόμαστε λοιπόν σε δημοτική παράταξη κινηματικού χαρακτήρα- που έχει την φιλοδοξία να παρέμβει με αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα στα δημοτικά δρώμενα του Δήμου της Λαμίας, πρέπει να έχει:

1. Σαφή ταυτότητα και όραμα, που σημαίνει: Σαφείς αρχές και αξίες (διαφάνεια, συμμετοχικότητα, κοινωνική δικαιοσύνη), προγραμματικές θέσεις με ρεαλιστικές προτάσεις, όχι αόριστες υποσχέσεις και να είναι σε ανοιχτό διάλογο με τους δημότες για να συνδιαμορφωθεί το πρόγραμμα.

2. Γνήσια Λαϊκή Βάση – Όχι “επαγγελματίες” της πολιτικής, που σημαίνει: Τοπικές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, συνοικία και χωριό, ενεργοποίηση των πολιτών μέσω επιτροπών (περιβάλλον, πολιτισμός, κοινωνική πολιτική κ.λπ.) και συμμαχίες με συλλογικότητες (πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά σωματεία, συνεταιρισμοί).

3. Διαφάνεια και Δημοκρατία στη λειτουργία, που σημαίνει: Ανοιχτές διαδικασίες στις αποφάσεις (π.χ. ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τα σημαντικά ζητήματα), εναλλαγή προσώπων – κανείς δεν πρέπει να είναι “αιώνιος υποψήφιος” ή εκλεγμένος, λογοδοσία: Δημοσιεύσεις των συνεδριάσεων, τακτική ενημέρωση πολιτών.

4. Χρήση Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, που σημαίνει: Ψηφιακές πλατφόρμες για διαβούλευση (facebook groups, site, forum), επικοινωνία με σύγχρονα μέσα (social media, podcasts, YouTube), live streaming συνεδριάσεων για απόλυτη διαφάνεια.

5. Δυναμική Καμπάνια – Όχι “Καρέκλες”, αλλά Κίνημα, που σημαίνει: Δράσεις σε όλη την διάρκεια (εθελοντικές πρωτοβουλίες, δενδροφυτεύσεις, καθαρισμοί, λαϊκές συνελεύσεις), αντίσταση στο πελατειακό σύστημα – όχι «υποσχέσεις» και ρουσφέτια, δίκτυο νεολαίας & φοιτητών για να δοθεί φρέσκος αέρας στο εγχείρημα.

6. Οικονομική Αυτονομία – Όχι σε χρηματοδοτήσεις “φεουδαρχών”, που σημαίνει: Χρηματοδότηση από τα μέλη και μικρές συνεισφορές πολιτών, διαφάνεια στα οικονομικά.

7. Δυναμική αντιπολίτευση, αν δεν εκλεγεί, που σημαίνει: Παρέμβαση στα δημοτικά συμβούλια, αναλύοντας και εκθέτοντας τις αποφάσεις της δημοτικής αρχής, δημιουργία “σκιώδους δημοτικής αρχής” που θα παρακολουθεί και θα ελέγχει τη διοίκηση, ανάδειξη θεμάτων μέσω social media, εκδηλώσεων, ανοιχτών συνελεύσεων.


Μια τέτοια παράταξη πρέπει να χτίσει εμπιστοσύνη, να είναι πραγματικά κοντά στον κόσμο και να δείξει ότι δεν είναι άλλο ένα προεκλογικό κόλπο. Αυτό, κατά τον φίλο, σημαίνει ότι ο επικεφαλής δεν μπορεί να αυτοανακηρύσσεται. Χρειάζεται διαδικασία ανάδειξης, ώστε να υπάρχει νομιμοποίηση και ενότητα. Κατάλαβα ότι ο φίλος μου θεωρεί σημαντικό αυτό το στοιχείο και αναλύοντας τη σκέψη του υποστηρίζει ότι υπάρχουν δύο βασικά μοντέλα για την επιλογή του επικεφαλής:

1 Το "από τα κάτω" με δημοκρατική εκλογή, που σημαίνει κάποιοι αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία και δημιουργείται η παράταξη/δημοτική κίνηση, συμμετέχουν όσοι συμφωνούν με τις αρχές και το όραμα και γίνεται ψηφοφορία από τα μέλη για τον επικεφαλής (είτε με κάλπη, είτε ηλεκτρονικά). Αυτό το μοντέλο είναι πιο θεσμικό και συμμετοχικό και ο επικεφαλής δεν είναι «ιδιοκτήτης» της παράταξης, αλλά εκπρόσωπος μιας συλλογικότητας.

2 Το "πάμε μαζί μου", που σημαίνει ένα πρόσωπο αναλαμβάνει την πρωτοβουλία, δημιουργεί τον πυρήνα της κίνησης και ζητά στήριξη. Οι υπόλοιποι συσπειρώνονται γύρω του, χωρίς εκλογική διαδικασία. Αυτό το μοντέλο δίνει ταχύτητα και σαφήνεια στο εγχείρημα, αλλά μπορεί να θεωρηθεί αρχηγισμός. Συνήθως λειτουργεί καλύτερα αν ο επικεφαλής είναι ήδη αναγνωρίσιμος και χαίρει εκτίμησης.

Ποιο μοντέλο είναι πιο αξιόπιστο και ελπιδοφόρο;

- Αν ο στόχος είναι η μακροχρόνια αξιοπιστία, τότε το πρώτο μοντέλο (εκλογή επικεφαλής από τα μέλη) είναι προτιμότερο. Δίνει δημοκρατική νομιμοποίηση και αποτρέπει την προσωποπαγή λογική.

- Αν ο στόχος είναι η ταχύτητα και η δυναμική έναρξη, το δεύτερο μοντέλο μπορεί να λειτουργήσει, αλλά υπάρχει ρίσκο να εκφυλιστεί σε «ένα ακόμα προσωπικό εγχείρημα», που θα καταρρεύσει αν ο επικεφαλής αποσυρθεί. Δείτε όλες τις παρατάξεις των δημάρχων στη Λαμία μετά την μεταπολίτευση.

Το να συσταθεί πρώτα η Κίνηση με σαφείς αρχές, πρόγραμμα και οργάνωση και μετά να επιλεγεί ο επικεφαλής, είναι το πιο υγιές και δημοκρατικό μοντέλο. Αν κάποιος πει «πάμε μαζί μου, εγώ επικεφαλής», τότε η Κίνηση μετατρέπεται σε μηχανισμό εξουσίας γύρω από ένα πρόσωπο. Αυτό οδηγεί σε αρχηγισμό και προσωπολατρία, σε έλλειψη εσωτερικού ελέγχου, διαλυτικές τάσεις αν ο αρχηγός αποχωρήσει και τέλος το γνωστό ελληνικό φαινόμενο του "δημαρχοκεντρισμού", όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από ένα άτομο.


Πώς στήνεται σωστά μια τέτοια Κίνηση;

- Για την Σύσταση απαιτούνται: Ιδρυτική διακήρυξη με αρχές, αξίες και στόχους, η εκλογή ενός συλλογικού οργάνου (π.χ. Συντονιστική Επιτροπή) για την πρώτη φάση και η έναρξη ανοιχτώ συνελεύσεων για τη δημιουργία του προγράμματος.

- Για την διαμόρφωση του Προγράμματος απαιτείται συμμετοχική διαδικασία (ομάδες εργασίας, θεματικές συζητήσεις) με προτάσεις από πολίτες, φορείς και συλλογικότητες καταλήγοντας σε ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο πρόγραμμα.

- Για την οργάνωση και την εσωτερική δημοκρατία απαιτείται ένα Καταστατικό ή Κανονισμός Εσωτερικής Λειτουργίας με διαδικασίες ελέγχου και συλλογικής εκπροσώπησης, όργανα λήψης αποφάσεων με εναλλαγή προσώπων και όχι “ισόβιες καρέκλες”.

- Για την ανάδειξη του επικεφαλής απαιτείται ψηφοφορία από τα μέλη μετά τη διαμόρφωση του προγράμματος, ο δε επικεφαλής δεν “διοικεί”, αλλά εκπροσωπεί τις συλλογικές αποφάσεις με διαδικασίες υποχρεωτικής λογοδοσίας και δυνατότητα ανακλητότητας.


Αυτό το μοντέλο αποτρέπει τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας, βασίζεται στη συλλογικότητα, όχι σε έναν "σωτήρα", διασφαλίζει διαφάνεια και εσωτερική δημοκρατία και δημιουργεί μακροχρόνια βάση στήριξης και όχι ευκαιριακές «συναντήσεις». Στην ουσία ανατρέπει το κλασικό πελατειακό μοντέλο και δημιουργεί μια νέα κουλτούρα πολιτικής συμμετοχής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι η μόνη λύση για μια άλλη προσέγγιση της Αυτοδιοίκησης. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, πρέπει να γίνουν προσπάθειες. Αν συνεχίσουμε με τα ίδια παλιά μοντέλα, θα έχουμε τα ίδια απογοητευτικά αποτελέσματα. Μια συμμετοχική, δημοκρατική και κινηματική αυτοδιοίκηση είναι η μόνη διέξοδος από τη στασιμότητα και την αδιαφάνεια. Είναι δύσκολο, γιατί ο κόσμος έχει συνηθίσει το δημαρχοκεντρικό σύστημα. Αλλά, αν δεν ξεκινήσουν πρωτοβουλίες με άλλη φιλοσοφία, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Η ιστορία δείχνει ότι όλες οι πραγματικές αλλαγές ξεκίνησαν από ανθρώπους που δεν βολεύτηκαν στο "δεν γίνεται". Αν γίνει σωστή δουλειά στη βάση της κοινωνίας, ο κόσμος μπορεί να ακολουθήσει – αρκεί να δει σοβαρότητα, ειλικρίνεια και προοπτική. Μια συγκροτημένη και ουσιαστική βάση/πρόταση για μια δημοτική αρχή πρέπει να έχει στον πυρήνα της το πεντάπτυχο:

1️. Παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας: Ανάδειξη των τοπικών προϊόντων και στήριξη μικρών παραγωγών, συνεταιριστικά σχήματα και κοινωνική οικονομία (π.χ. αγροτικοί, ενεργειακοί συνεταιρισμοί), εναλλακτικός τουρισμός (αγροτουρισμός, φυσιολατρικός τουρισμός, πολιτιστικός τουρισμός), δικτύωση τοπικών επιχειρήσεων για να στηρίζουν η μία την άλλη (π.χ. "Κατανάλωσε τοπικά", Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας) και ψηφιακή μετάβαση και εκπαίδευση για μικρές επιχειρήσεις (π.χ. e-shops, ηλεκτρονικό εμπόριο).

2️. Διαφάνεια και Έλεγχος: Live streaming όλων των δημοτικών συμβουλίων, ανοιχτός συμμετοχικός προϋπολογισμός, συμμετοχική λήψη αποφάσεων (ηλεκτρονικές διαβουλεύσεις, λαϊκές συνελεύσεις), έλεγχος των δημοτικών έργων – αξιολόγηση προτεραιοτήτων και κόστους και μηχανισμός καταγγελιών για κακοδιαχείριση – οι πολίτες να έχουν λόγο και δύναμη.

3️. Συμμετοχή: Συνελεύσεις γειτονιάς και χωριών για πραγματική λαϊκή συμμετοχή, δημοψηφίσματα για σημαντικές αποφάσεις, νεολαιίστικες πρωτοβουλίες – συμμετοχή των νέων σε διαδικασίες σχεδιασμού, δημιουργία "ψηφιακής πλατφόρμας" όπου οι δημότες καταθέτουν ιδέες και προτάσεις.

4️. Κοινωνική αλληλεγγύη: Ενίσχυση κοινωνικών δομών (Κοινωνικό παντοπωλείο, φαρμακείο, φροντιστήρια αλληλεγγύης), προγράμματα απασχόλησης ανέργων σε τοπικά έργα, δράσεις για ευάλωτες ομάδες (μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με αναπηρία, ηλικιωμένοι), συνεργασία με εθελοντικές ομάδες και συλλόγους για κοινωνικές δράσεις.

5. Σεβασμός στο περιβάλλον: Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με κοινωνικό χαρακτήρα (ενεργειακές κοινότητες), προστασία δασών και φυσικών πόρων – έλεγχος στις περιβαλλοντικές παραβάσεις, ανακύκλωση και κυκλική οικονομία – πραγματική εφαρμογή, όχι απλά κάδοι, βιώσιμη διαχείριση νερού και αποβλήτων και πράσινες διαδρομές και αναβάθμιση δημόσιων χώρων.

Λαμία, 30.3.2025







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Γιώργου Γιακουμίδη

Μαζεύτηκαν, λέει, οι “ηγέτες” της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να δουν τι θα κάνουμε ως Ευρώπη, τώρα που ο πλανητάρχης Trump ανακάτεψε το Σύμπαν! Που εκτός των άλλων τράβηξε τα χαλάκια κάτω από τα πόδια της Γερμανίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, ορίζοντας πως δεν μπορούν πλέον να υπολογίζουν στον Λευκό Οίκο και στις ΗΠΑ ως δεδομένο πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό σύμμαχο!

Διότι ο Trump ξεκαθάρισε ότι το μεγάλο αφεντικό ήταν, είναι και θα παραμείνει η χώρα του! Που ναι μεν υποχώρησε πολιτικο-οικονομικά μέσα στην τρελή παγκοσμιοποίηση, όμως δεν πρόκειται ποτέ να αφήσει την πρώτη θέση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Επειδή ξέρουν καλά εκεί στις ΗΠΑ ότι με παρόμοιο τρόπο την είχε πατήσει η πρώην σοβαρή παγκόσμια ανταγωνίστρια Σοβιετική Ένωση των Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Που συντηρούσε (έχοντας παρόμοια έξοδα πολλά) οικονομικά και στρατιωτικά πολλές χώρες δορυφόρους της επί γής. Γι αυτό τα βρίσκει με τον Πούτιν και την διάδοχη Ρωσία, επειδή η συμμαχία Κίνας και Ρωσίας έχει τη δύναμη να καταβάλει την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Οπότε τούτη η συμμαχία δεν πρέπει να ευδοκιμήσει.

Οι επιπτώσεις του πόλεμου στην Ουκρανία για την πρόθυμη σύμμαχο των ΗΠΑ Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον σοβαρές και ορατές. Οι περίφημες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας έγιναν μπούμεραγκ. Για τη Ρωσία εφαρμόστηκαν και η Ευρώπη την πλήρωσε πολυ ακριβά. Τώρα ολάκερη η ΕΕ αναστενάζει καθώς οι μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες είναι χρεωμένες στα όρια συναγερμού. Ο Trump βάζει επιπλέον δασμούς στα αυτοκίνητα, στον χάλυβα και στα βαρειά βιομηχανικά προϊόντα της Ευρώπης. Αμφισβητεί την ύπαρξη του ΝΑΤΟ, αφού η χώρα του είναι η μόνη που τα χώνει χοντρά για να υπάρχει αξιόμαχο ΝΑΤΟ. Η δε Φύρερ Φον Ούρσουλα με τους υπόλοιπους Μητσοτάκηδες μας δείχνουν την Ρωσία ως την κύρια απειλή! Άφεριμ!

Η Ρωσία, μας λένε και μάλιστα όσο πιο σοβαρά μπορούν, έβαλε στο μάτι τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Βαλτικής. Ύστερα έρχεται η σειρά της Πολωνίας και των υπόλοιπων χωρών του τέως συμφώνου της Βαρσοβίας. Έπειτα έρχεται η σειρά της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των υπόλοιπων... Πάρτε λοιπόν καταρχήν και μία “οδηγία” προς όλους τους πολίτες στην Ευρώπη να διατηρούν προμήθειες 72 ωρών καλού κακού, για περιπτώσεις “έκτακτων καταστάσεων”! Λές κι ο Πούτιν θα μας τις βρέξει από βδομάδα. Επειδή, καθώς είπε η Φύρερ Φον Ούρσουλα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει πρωτοφανείς απειλές από γεωπολιτικές εντάσεις και συγκρούσεις. Εννοώντας βέβαια τη Ρωσία, που ξεμπερδεύει νικηφόρα από την Ουκρανία. Συμπεριέλαβε (η Φύρερ Φον Ούρσουλα) και αφηρημένους κινδύνους όπως η κυβερνοασφάλεια, η χειραγώγηση ειδήσεων και πληροφοριών(!) και η κλιματική αλλαγή, που πάει με όλα! Η αυθεντία της προπαγάνδας και η ιέρια της παραπληροφόρησης Ένωση της Ευρώπης δείχνει με το δάχτυλο τον εαυτό της στον καθρέφτη και καμώνεται πως βλέπει άλλους!...

Η λύση για τα παραπάνω βρέθηκε! Η Ευρώπη πρέπει να επαναξοπλιστεί! Re-arm είναι το αγγλικό ρήμα που χρησιμοποιείται. Rearm! Και για να εξοπλιστούμε ξανά πρέπει να βρούμε πάνω από 800 δισεκατομμύρια ευρώ. Που εκτός του ότι δεν τα έχουμε, οι οικονομίες των κρατών μελών της ΕΕ είναι στο χείλος του γκρεμού! Οπότε ποιοί θα πληρώσουν τα σπασμένα; Διά στόματος του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Mark Rutte μας χτύπησαν την καμπάνα: θα μας περικόψουν τις δαπάνες για τις συντάξεις μας, τις δαπάνες για την Υγεία και την Παιδεία μας και θα δανειστούμε! Και πρέπει να ομονοήσουμε και να τα χώσουμε, τώρα που η κακιά Ρωσία μας απειλεί. Τι θέλετε; να χάσουμε την ευημερία μας και την ελευθερία μας; Για τέτοια τρομοκρατία μιλάνε οι ξεδιάντροποι...

Τα εργοστάσια της Volkswagen, της AUDI, και της Bosch κλπ που κλείνουν, σχεδιάζεται να φτιάχνουν στο εξής άρματα μάχης, drones και πυροβόλα αντί για αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές. Επειδή η Γερμανική οικονομία έπεσε κάτω από τον μέσο όρο της Ευρώπης στην 18η θέση, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου. Στη χειρότερη θέση, στην τελευταία δηλαδή, βρίσκεται η Ελλάδα του Μητσοτάκη. Προτελευταία από τις 27 χώρες είναι η Γαλλία του ντόπιου γάλλου Μητσοτάκη. Το χρέος της ξεπερνά το 112% του ΑΕΠ! Οπότε οι υπήκοοί του πρέπει να ξαναβρούν δουλειά. Για να ενισχύσουν τον Ζελένσκι να μπορεί να συνεχίσει ένα πόλεμο, που δεν μπορεί να κερδίσει απέναντι στην ισχυρότερη πυρηνική δύναμη του κόσμου! Του πέμπουν επίσης πεσκέσι μια γαλλο-βρετανική στρατιωτική αντιπροσωπεία, καθώς ανακοινώθηκε από τον Μακρόν στην σύνοδο του Παρισιού.

Υπάρχει λογικός άνθρωπος, έχων σώας τας φρένας (που 'λεγε κι ένας μαθηματικός καθηγητής μου στο γυμνάσιο) που μπορεί να δικαιολογήσει και να εξηγήσει τούτο τον παροξυσμό της πολεμολογίας στο διευθυντήριο της ευρωπαϊκής Βαβέλ; Υπάρχει;

Οι υπόδουλοι στο “κόμμα του Πολέμου” Ευρωπαίοι “ηγέτες” δεν είναι ούτε ηλίθιοι ούτε αφελείς. Άλλωστε είναι εξυπνότατοι και ικανότατοι αφού είναι απόφοιτοι των καλύτερων πανεπιστήμιων του κόσμου. Με πλήρη επίγνωση γίνονται υπόδουλοι στα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών επειδή “είναι πολλά τα λεφτά Άρη”, που 'λεγε κι ο συγχωρημένος Σπύρος Καλογήρου μαχαιρώνοντας τον Νίκο Κούρκουλο στην περίφημη ελληνική ταινία “Λόλα”. O Πούτιν έκαμε την παγκόσμια επίδειξή του με ένα μη πυρηνικό όπλο, που μπορεί σε έξη λεπτά να ισοπεδώσει τις μαριονέτες των Βρυξελών. Το σύστημα – πύραυλο Oreshnik. Που αν θέλει το εκτοξεύει όποτε γουστάρει, χωρίς να χρειάζεται να περιμένει τον επανεξοπλισμό της ΕΕ σε πέντε τέρμινα. Χωρίς να πειράξει και την κλιματική αλλαγή, που επικαλείται η Φύρερ μας και οι Πράσινοι της Γερμανίας.

Στο μεταξύ ο Trump, πέρα από την συνεκμετάλλευση των Ουκρανικών πόρων με την Ρωσία, σχεδιάζει και την επιστροφή των αμερικάνικων επιχειρήσεων που αποχώρησαν λόγω των κυρώσεων Μπάϊντεν. Ετοιμάζεται επιπλέον να αναλάβει, αντί των Γερμανών, την επισκευή και την εκμετάλλευση των δύο αγωγών Nord Stream, που μετέφεραν ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη!

Οι διαφαινόμενες πολιτικές και οικονομικές συνέπειες των επιλογών της Φύρερ Φον Ούρσουλα και των υπόλοιπων ευρωπαίων Μητσοτάκηδων από τη μία και οι εξαγγελμένοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ από την άλλη είναι αυτονόητα φανερές. Η ευρωπαϊκή χασούρα θα σπάσει τα κοντέρ σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις χώρες της ΕΕ. 

Η εθνική μας “βιομηχανία”, ο τουρι-ζμός δηλαδή θα γίνει πολυτέλεια απρόσιτη σαν τις διακοπές στο διάστημα, στον αστερισμό των Πλειάδων. Ο εδώδιμος Μητσοτάκης θα έχει εγκαταλείψει τη χώρα σαν τον κακήν - κακώς φυγαδευθέντα Άσαντ της Συρίας και ο κουμπάρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα κάμει ανενόχλητος κρουαζιέρα στην ιδιόκτητη Γαλάζια Πατρίδα του....




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)