Articles by "Βαλκάνια"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βαλκάνια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

του James George Jatras, Strategic Culture Foundation , 28-12-21

[Ο Ιάκωβος-Γεώργιος Γιατράς είναι ΕΛΛΗΝΟ- Αμερικανός δημιουργός του «Ιδρύματος Στρατηγικού Πολιτισμού» και του εγκύρου ενημερωτικού οργάνου του. Πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική και διπλωματικός σύμβουλος επιτροπής του Κογκρέσου επί της εξωτερικής πολιτικής, διακρίνεται μεταξύ της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για την μοίρα του Ελληνισμού και την μαχητική του υπεράσπιση της Χριστιανικής Ορθοδοξίας, στόχου αιώνιου μίσους στην Δύση και εντεινόμενης τώρα πολεμικής εκστρατείας, με νέο-ελληνική πλέον συνέργεια, όπως καταγγέλλει στο κατωτέρω αφυπνιστικό άρθρο του.]

Mετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

«Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου και η ψυχή των άψυχων συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού.» Έτσι ο Καρλ Μαρξ έγραψε το 1843. Για τρεις γενιές κατά τη διάρκεια του 20ου Αιώνα οι άθεοι μαθητές του προσπάθησαν να συντρίψουν τους υποκείμενους σ’ αυτόν τον εθισμό στο όπιο.

Απέτυχαν. Σε πολλά αν και όχι σε όλα τα μέρη του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ ο Χριστιανισμός όχι μόνο επέζησε αλλά έδωσε την ώθηση για εθνική και κοινωνική αναβίωση. Σε ορισμένες χώρες, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Λιθουανία, αυτό σήμαινε Ρωμαιοκαθολικισμό. Σε άλλες, όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, η Σερβία και η Γεωργία, αυτό σημαίνει Ορθοδοξία.

Για τους όχι λιγότερο άθεους διαδόχους των κομμουνιστών που κυβερνούν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω των διπλών γραφειοκρατιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η θρησκεία – ή τουλάχιστον ο Χριστιανισμός – παραμένει μια οπισθοδρομική δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί. Τους βοηθά το γεγονός ότι στη Δυτική Ευρώπη (και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες) ο καταναλωτισμός, ο φεμινισμός, οι ΛΟΑΤ, (σεξουαλικά αποκλίνοντες) η πολυπολιτισμικότητα και άλλες υλιστικές μεταμοντέρνες εναλλακτικές λύσεις έχουν αποδειχθεί πολύ πιο διαβρωτικές του Χριστιανισμού από τον δυναμίτη, τις σφαίρες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία.

Υπάρχει επίσης ένα γεωπολιτικό στοιχείο. Επειδή ο μεγαλύτερος στόχος του ΝΑΤΟ/ΕΕ είναι η Ρωσία και επειδή η αναβίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κεντρική σημασία για την αναβίωση της Ρωσίας – συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής της αποφασιστικότητας να αντισταθεί στη δυτική επιθετικότητα, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν απέναντι στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία κ.λπ.– η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο . Από την άψυχη προοπτική των δυτικών γραφειοκρατών ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όργανο της ήπιας δύναμης του Κρεμλίνου.

Σύμφωνα με τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ:«Η Εκκλησία, από την πλευρά της, ενεργεί ως ο βραχίονας ήπιας ισχύος του ρωσικού κράτους, ασκώντας την εξουσία της με τρόπους που βοηθούν το Κρεμλίνο στη διάδοση της ρωσικής επιρροής τόσο στην άμεση γειτονιά της Ρωσίας όσο και σε όλο τον κόσμο. Το Κρεμλίνο βοηθά επίσης την Εκκλησία, η οποία εργάζεται για να αυξήσει την εμβέλειά της. Ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, ένας από τους εσωτερικούς κύκλους του Πούτιν και αφοσιωμένο μέλος της ROC,(Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας) διευκόλυνε το 2007 τη συμφιλίωσή της με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εξορία (η οποία είχε διαχωριστεί από το Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές της σοβιετικής εποχής, ώστε να μην αναγνωρίσει το νέο μπολσεβίκικο κράτος), γεγονός που αύξησε σημαντικά την επιρροή και την εξουσία του [Πατριάρχη Μόσχας] Κύριλλου εκτός Ρωσίας. Ο Πούτιν, επαινώντας αυτό το γεγονός, δήλωσε τότε: «Η αναβίωση της ενότητας της εκκλησίας είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την αναβίωση της χαμένης ενότητας ολόκληρου του «ρωσικού κόσμου», ο οποίος είχε πάντα την ορθόδοξη πίστη ως ένα από τα θεμέλιά του».

Ιδού γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία των 250 εκατομμυρίων και πλέον μελών πρέπει να τεθεί σε υποταγή, ή ακόμα καλύτερα, να θρυμματιστεί. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά γεγονότα που υποδεικνύουν αυτόν τον σκοπό:

  • Απομάκρυνση του Επισκόπου Αρτέμιγιε Ράσκα και Πρίζρεν, της Σερβικής Ορθόδοξης επισκοπής, η οποία περιλαμβάνει την κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ επαρχία κοσσυφοπεδίου και Μετόχια.
Το 2010 ο Vladika Artemije, ένας ειλικρινής πολέμιος του οικουμενισμού (παγκοσμιοποίησης), καταγγέλθηκε με ψευδείς κατηγορίες διαφθοράς για τις οποίες δεν έχει παραπεμφθεί ποτέ σε δίκη, εκδιώχθηκε από την επισκοπή του χωρίς εκκλησιαστική δίκη και αργότερα υποβιβάστηκε στο καθεστώς απλού μοναχού. (Επιμένει ότι είναι ο αληθινός Επίσκοπος της Επισκοπής Raško-Prizrenska στην Εξορία, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ψευδώς για σχίσμα.)Οι πραγματικοί λόγοι για αυτό ήταν εξόφθαλμα πολιτικοί. Ο Vladika Artemije τιμωρήθηκε για την ειλικρινή αντίθεσή του στην πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο και για μια προσπάθεια άσκησης πιέσεων στην Ουάσιγκτον για να αντιταχθεί στη δημιουργία αυτού του ψευδοκράτους της τρομοκρατικής μαφίας (και εστία ισλαμικής τζιχάντ)υπό την προστασία του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, μήνυσε τις εξουσίες του ΝΑΤΟ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Και το 2009 επιδίωξε να εμποδίσει μιαν επίσκεψη του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ και νυν προέδρου τζο Μπάιντεν το 2020 ( φανατικού υποστηρικτή του πολέμου κατά των Σέρβων στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο και της απόσπασης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία -για να μην τον αναφέρουμε ως έναν Ουκρανό κερδοσκόπο μέσω του γιου του Χάντερ Μπάιντεν), επίσκεψη στο μοναστήρι Visoki Dečani – μια απόφαση που ανατράπηκε από τη Σερβική Εκκλησία κατ' εντολή της σερβικής κυβέρνησης, με επικεφαλής στη συνέχεια τον δυτικό Μπόρις Τάντιτς.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η αντίσταση στον Μπάιντεν ώθησε έναν υψηλό αξιωματούχο του ΝΑΤΟ (πιθανώς τον Ναύαρχο των ΗΠΑ Mark P. Fitzgerald, τότε Διοικητή των Αμερικανικών Ναυτικών Δυνάμεων Ευρώπης και Αφρικής, και τον Διοικητή της Διοίκησης Συμμαχικών Κοινών Δυνάμεων (JFC) Νάπολη) να απαιτήσει: «Αυτό που χρειαζόμαστε εδώ είναι ένας πιο συνεργάσιμος επίσκοπος». Σύντομα το πέτυχαν, με την επαίσχυντη υποταγή της Σερβικής Εκκλησίας υπό την πίεση της Ουάσινγκτον, των Βρυξελλών και του Βελιγραδίου. (Όπως σημειώνεται παρακάτω, η προδοσία της σερβικής ηγεσίας της Εκκλησίας για τον επίσκοπο Βλάντικα Αρτέμιε έχει πλέον επιστρέψει για να τους στοιχειώσει στο Μαυροβούνιο.)

  • Έκτοτε, η Κωνσταντινούπολη, με την απροκάλυπτη βοήθεια του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές επιπλέον αναγνωρίσεις, ιδίως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών (και οι δύο εξαρτώνται από τις ελληνικές κρατικές επιδοτήσεις), αλλά απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από πολλούς επισκόπους, κληρικούς και πιστούς στις αφρικανικές και ελληνικές δικαιοδοσίες. Αρκετές Εκκλησίες, κυρίως η Αντιόχεια και η Σερβία, υποστηρίζουν ανοιχτά την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία παραμένει αυτόνομο τμήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας.

Αμερικανοί αξιωματούχοι, που δεν θα ξεχώριζαν την Ορθοδοξία από την ορθοδοντική, έχουν ενδιαφερθεί έντονα για τις εσωτερικές κανονικές ρυθμίσεις της Εκκλησίας, επιμένοντας ότι η δημιουργία της ψεύτικης «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας» είναι μια άσκηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και «θρησκευτικής ελευθερίας», παρά την ασκούμενη βία στην Ουκρανία κατά του κλήρου και των πιστών της κανονικής Εκκλησίας και των σχεδίων των σχισματικών να καταλάβουν εκκλησίες και μοναστήρια.

Μεταξύ των ανοιχτών υποστηρικτών της ΟCU είναι διάσημοι θεολόγοι… όπως ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο (ο οποίος πραγματοποίησε προσωπική τηλεφωνική κλήση στον«νεοεκλεγέντα επικεφαλής της "OCU" "Metropolitan Epifaniy" (Dumenko), ο Τζέφρυ Πάϊατ, (νυν πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο οποίος ήταν προηγουμένως πρεσβευτής στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος του 2014), ο Sam Brownback (περιοδεύων Πρεσβευτής των ΗΠΑ Για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία), και – αναγνωρίσιμος σε πολλούς Αμερικανούς από την κατάθεσή τους για μομφή – ο Ειδικός Εκπρόσωπος των ΗΠΑ για την Ουκρανία Κερτ Βόλκερ και η Πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Κίεβο Μαρί Γιοβάνοβιτς (διακρίνεται για την κορυφαία υποστήριξη των ΛΟΑΤ (σεξουαλικά παρεκλινόντων) στην Ουκρανία).

Ο Πάιατ και ο Μπράουνμπακ είναι αξιοσημείωτοι για τις επισκέψεις τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία, κυρίως στα Βαλκάνια, για να «ενθαρρύνουν» την αναγνώρισή των Ουκρανών σχισματικών.
  • Βία για τα ΛΟΑΤ στη Γεωργία.
Οι κυβερνήσεις των πρώην χριστιανικών χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν καταστήσει την ιδεολογία ΛΟΑΤ αναπόσπαστο στοιχείο της προώθησης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «δημοκρατίας» σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, όπου οι ντόπιοι έχουν γενικά μια πολύ λιγότερο «προοδευτική» άποψη από ό,τι είναι κοινή στη Δυτική Ευρώπη ή τη «γαλάζια»(του δημοκρατικού κόμματος) Αμερική. Αυτό περιλαμβάνει την πίεση προς τις συμμορφούμενες κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών που πρόσφατα βγήκαν από τον κομμουνισμό για να πραγματοποιήσουν "παρελάσεις υπερηφάνειας" που προσβάλλουν τις τοπικές ευαισθησίες.

  • Το μήνυμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες εξακολουθεί να βασίζεται στη χριστιανική ηθική, αλλά με τις ελίτ δεσμευμένες σε «μια ευρωπαϊκή πορεία», που σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ και (ίσως κάποια μέρα...) η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι μια συμφωνία πακέτο. Δεν μπορείτε να επιλέξετε ποιο μέρος της δυτικής «δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελεύθερων αγορών» θέλετε και ποιο όχι. Δεν μπορείς να έχεις υπερατλαντισμό χωρίς τρανσεξουαλισμό. Γι' αυτό σκάσε, πλύνε τα δόντια σου και δώσ του. . .

Η εκστρατεία σεξουαλικής κοινωνικής ανατροπής έφτασε στη Γεωργία αυτό το καλοκαίρι,όταν οι συνήθεις ύποπτοι – ξένες πρεσβείες και οι ελεγχόμενες ΜΚΟ τους, σε συνεργασία με τις ομάδες Open Society του Τζορτζ Σόρος – ήταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πρώτη παρέλαση Υπερηφάνειας στην Τιφλίδα. Με την έντονη αντίθεση των Ορθοδόξων πιστών, η παρέλαση ακυρώθηκε. Αναγκασμένοι να υποχωρήσουν, οι φιλοδυτικές, φιλο-ΛΟΑΤ δυνάμεις, υπό την αιγίδα της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης ορθοδοξίας (IAO)που εδρεύει στηνΑθήνα, απάντησαν με βία, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την επίσκεψη διεθνών (συμπεριλαμβανομένων – Ρώσων!) νομοθετών στο γεωργιανό κοινοβούλιο.

Με την υποστήριξη των διοργανωτών του Tbilisi Pride,η κοινοβουλευτική επίθεση είχε ως αιχμή του δόρατος το Ενωμένο Εθνικό Κίνημα, το κόμμα του στιγματισμένου πρώην προέδρου και προστατευόμενου της Δύσης Μιχαήλ Σακασβίλι (ο οποίος είναι καταζητούμενος για διαφθορά). Η πολιτική της χώρας εξακολουθεί να είναι ασταθής, με τις δυνάμεις που υπερασπίζονται την ορθόδοξη χριστιανική ακεραιότητα της Γεωργίας να καταγγέλλονται ως "ακροδεξιές" από τους εχθρούς τους στη Δύση.

  • Ο νέος αντι-Σερβικός νόμος της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου.
Τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία που μαστιγώνει το νέο μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο της ΕΕ Μαυροβούνιο, με την ψήφιση νέου νόμου που απαιτεί από τα θρησκευτικά όργανα να αποδείξουν την ιδιοκτησία των ακινήτων τους πριν από το 1918. Όπως ανέφερε ο Νεμπόισα Μάλικ του RT:

`«Το κυβερνών καθεστώς του Μαυροβουνίου πέρασε τον επίμαχο νόμο μέσω του κοινοβουλίου μέσα στη νύχτα μεταξύ Πέμπτης και Παρασκευής. Κάθε τροποποίηση του αντιπολιτευόμενου Δημοκρατικού Μετώπου (DF) - η οποία προτάθηκε για να αμβλύνει τις ανησυχίες ότι το νομοσχέδιο στόχευε σκόπιμα τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (SOC) - απορρίφθηκε.

Όταν κάποια μέλη της DF διέκοψαν τη συνεδρίαση σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όλοι τους συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. [ ... ] [JGJ: Μερικά από αυτά, οι κρατούμενοι νομοθέτες κήρυξαν απεργία πείνας .]

Η κυβέρνηση του Μαυροβουνίου αποκρούει τις επικρίσεις, αναφέροντας ότι ο νόμος είναι σύμφωνος με τα υψηλότερα πρότυπα της ΕΕ και των διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν ευτυχείς να το πασάρουν κι’ αυτό στην ονομαστική του αξία. Δεν είμαι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, διάβασα το κείμενό του.

«Το άρθρο 11 ορίζει ότι οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα στο Μαυροβούνιο πρέπει να έχει την έδρα της εκεί και δεν μπορεί να επεκταθεί εκτός των συνόρων της. Αυτό είναι παράλογο για μια χώρα με πληθυσμό που εκτιμάται σε περίπου 620.000.

Το άρθρο 16 λέει ότι καμία θρησκευτική κοινότητα δεν μπορεί να έχει στο όνομά της «επίσημο όνομα άλλης χώρας ή τα εμβλήματα της». Το άρθρο 7 απαγορεύει την «κατάχρηση θρησκευτικών συναισθημάτων για πολιτικούς σκοπούς», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Και το άρθρο 24 λέει ότι το κράτος μπορεί να κατασχέσει την περιουσία οποιασδήποτε θρησκευτικής κοινότητας που έχει κριθεί από την αστυνομία ότι παραβίασε τους όρους της εγγραφής της. Και διαγράφηκε από τους καταλόγους, χωρίς έφεση. Θέλεις να συνεχίσουμε;

Τώρα σκεφτείτε ότι ο Πρόεδρος του Μαυροβουνίου Μίλο Ντζουκάνοβιτς κατηγόρησε πρόσφατα την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία ότι «προωθεί φιλο-Σερβικές πολιτικές που αποσκοπούν στην υπονόμευση της κρατικής υπόστασης του Μαυροβουνίου», όπως το διατύπωσε το Reuters, και γίνεται εκτυφλωτικά προφανές για ποιον χτυπάει η καμπάνα».

Σε μια πιστή επανάληψη της κατάστασης στην Ουκρανία, ο νέος νόμος του Μαυροβουνίου θέτει τις βάσεις για κρατικές κατασχέσεις εκκλησιαστικών περιουσιών και την παράδοσή τους σε μια μη αναγνωρισμένη σχισματική ομάδα, τη λεγόμενη "Ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου", η οποία χρηματοδοτείται από το διεφθαρμένο καθεστώς του Προέδρου Μίλο Ντζουκάνοβιτς. Διαδηλώσεις έχουν ξεσπάσει τόσο στο Μαυροβούνιο όσο και στη Σερβία, με την αστυνομία του Μαυροβουνίου να δέρνει πολύ δημοκρατικά ορισμένους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένου ενός Επισκόπου της κανονικής Εκκλησίας.

Στο Βελιγράδι, η κυβερνώσα Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατήγγειλε το νέο νόμο και εξέφρασε την υποστήριξή της στην αγιολογική Εκκλησία. ( ΤοΒελιγράδι υποστηρίζει τη νόμιμη Εκκλησία της Ουκρανίας. Αλλά ίσως, τώρα που στοχοποιούνται οι ίδιοι, μερικοί από τους Σέρβους ιεράρχες μπορεί να θυμούνται πόσο άθλια αντιμετώπισαν τον Βλάντικα Αρτεμιγιε στην μάταιη προσπάθειά τους να κατευνάσουν τις δυτικές απαιτήσεις – θα λάβουν όμως μέτρα για να διορθώσουν αυτό το επαίσχυντο λάθος;

Μένει να δούμε τι θα κάνουν οι δυτικές κυβερνήσεις, αλλά με βάση το προηγούμενο της Ουκρανίας δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε.

Σχόλια Μάλιτς: «Η υιοθέτηση ενός νόμου περί "θρησκευτικής ελευθερίας" ο οποίος ανοίγει την πόρτα στη δίωξη μιας συγκεκριμένης πίστης θα μπορούσε κανονικά να θεωρηθεί ως τρομακτική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ωστόσο όταν γίνει στους Ορθόδοξους Σέρβους στο Μαυροβούνιο, η Δύση δεν φαίνεται να ενοχλείται.

Τώρα το μόνο που χρειάζεται για να παγώσει η τούρτα είναι για τους υπερμάχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της θρησκευτικής ελευθερίας και της δημοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της Αμερικανικής Επιτροπής για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία να χαιρετίσουν το τελευταίο βήμα του Μαυροβουνίου στο ακτινοβόλο, μεταχριστιανικό, μεταεθνικό μέλλον της Ευρωατλαντικής ενσωμάτωσης.

Αλλά ποιος ξέρει. Ίσως εκπλαγούμε ευχάριστα και η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες να απαιτήσουν από τους Μαυροβούνιους να κάνουν πίσω. Μην στοιχηματίζεις όμως σε αυτό. Μένουν ακόμα πολλά περισσότερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία προς κατεδάφιση…




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η Σερβία συγκλονίζεται από διαδηλώσεις καθώς η οργή διογκώνεται για ένα σχέδιο που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση να επιτρέψει σε μια αυστραλιανή εταιρεία εξόρυξης να εξορύξει λίθιο στη χώρα.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς πήρε θέση για να υποστηρίξει τους διαδηλωτές στη Σερβία που εγείρουν την αντίθεση σε ένα επερχόμενο κυβερνητικό έργο που περιλαμβάνει μια αυστραλιανή εταιρεία εξόρυξης. Μεγάλοι δρόμοι και αυτοκινητόδρομοι έχουν αποκλειστεί σε ολόκληρη τη Σερβία από το Σάββατο, καθώς η οργή διογκώνεται για ένα σχέδιο να επιτραπεί σε μια εταιρεία εξόρυξης να εξορύξει λίθιο στη χώρα. Ο Τζόκοβιτς ανέβασε μια φωτογραφία από τις διαδηλώσεις ενάντια στα σχέδια της σερβικής κυβέρνησης και έγραψε στη μητρική του γλώσσα: «Ο καθαρός αέρας, το νερό και το φαγητό είναι κλειδιά για την υγεία. Χωρίς αυτό, κάθε λέξη για «υγεία» είναι ξεπερασμένη. " 

«Λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες πολιτικές διαμαρτυρίες σε όλη τη Σερβία που υποδηλώνουν την ανάγκη για μια σοβαρή και συγκεκριμένη προσέγγιση σε σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα, αποφάσισα να απευθυνθώ στο κοινό, πεπεισμένος για τη μεγάλη σημασία αυτών των θεμάτων για όλους μας», έγραψε το Νο. 1 του κόσμου. στο story του στο Instagram. Ο Τζόκοβιτς δήλωσε ότι πάντα προσπαθούσε να είναι απολιτικός, αλλά ότι οι τρέχουσες διαμαρτυρίες ξεπερνούν τη σφαίρα της πολιτικής. «Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άλλα αιτήματα που ακούγονται στη διαμαρτυρία, τα οποία έχουν πολιτική χροιά. Θέλω να αποστασιοποιηθώ από «θέση» και «αντιπολίτευση», κάθε είδους πολιτικά ρεύματα. Πάντα προσπαθούσα να είμαι ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΣ. Με ενοχλεί που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τονίσει την προσωπική του θέση και γνώμη για τα βασικά στοιχεία για τη ζωή και την υγεία όπως ο αέρας, το νερό και το φαγητό χωρίς να «μαρκαριστεί» ως αριστερός, δεξιός, αντιπολιτευτής, δημοκράτης, προοδευτικός, σοσιαλιστής κ.λπ. είπε.

"Ακούω σχόλια - ότι ένας αθλητής "παρεμβαίνει όπου δεν ανήκει", αλλά είμαι άντρας πριν γίνω αθλητής ή οτιδήποτε άλλο. Όπως όλοι οι άλλοι. "Η ποιότητα του αέρα στο Βελιγράδι (και σε ολόκληρη τη Σερβία) είναι ανησυχητικά κακή, εδώ και δεκαετίες», επισήμανε, «Αμφίβολη είναι και η ποιότητα του νερού και των τροφίμων. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία για την ανθρώπινη υγεία και τα οικοσυστήματα", είπε. Οι διαμαρτυρίες συνεχίζουν να αυξάνονται στο Βελιγράδι για τη σύμβαση εξόρυξης που έδωσε η κυβέρνηση στην εταιρεία Rio Tinto που σχεδιάζει να εξορύξει λίθιο. Οι επικριτές κατηγόρησαν την κυβέρνηση του Προέδρου Aleksandar Vučić ότι καθόρισε το στάδιο για παράνομες ιδιωτικοποιήσεις γης και αγνοώντας τις περιβαλλοντικές ανησυχίες.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Σκοτ Ρίτερ, RT, 28-11-21

[Ο Σκοτ Ρίτερ είναι πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και συγγραφέας του «SCORPION KING:Η Αυτοκτονική Αγκαλιά των Πυρηνικών Όπλων της Αμερικής από το FDR στον Τραμπ». Υπηρέτησε στη Σοβιετική Ένωση ως επιθεωρητής εφαρμογής της Συνθήκης INF, στο προσωπικό του Στρατηγού Σβάρτσκοφ κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου, και από το 1991-1998 ως επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ.]

Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ προσπαθούν για πάνω από 15 χρόνια να πείσουν τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη να ενταχθεί στην ατλαντική συμμαχία. Η Σερβική μειονότητα της Δημοκρατίας Σέρπσκα, η οποία υποστηρίζεται από τη Σερβία και τη Ρωσία, επιδίδεται σε επισφαλή διάλογο για να το ματαιώσει.

Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την τύχη της ειρήνης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη που έχει επέλθει μετά την επιβολή των Συμφωνιών Ντέιτον, επίσημα γνωστή ως Γενική Συμφωνία Πλαίσιο για την Ειρήνη στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Οι Συμφωνίες Ντέιτον πήραν το όνομά τους από την πόλη Ντέιτον του Οχάιο, όπου βρίσκεται η Αεροπορική Βάση Ράιτ-Πάτερσον, όπου, στις 21 Νοεμβρίου 1995, τα μέρη της βοσνιακής σύρραξης κατέληξαν σε συμφωνία για τον τερματισμό του αιματηρού εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Οι συμφωνίες υπεγράφησαν επίσημα στο Παρίσι, στις 14 Δεκεμβρίου 1995. Από τότε, η Βοσνία κυβερνάται από τριμερή προεδρία, με εκπροσώπους των Βοσνιακών, Κροατικών και Σερβικών εδαφών που συνθέτουν τον πολυεθνικό πληθυσμό της.

Από το 1995, αυτή η κυβέρνηση συνασπισμού λειτουργεί υπό το άγρυπνο βλέμμα του Γραφείου του Ύπατου Εκπροσώπου (OHR) για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το οποίο υποτίθεται ότι θεσπίστηκε για την προστασία της βοσνιακής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, ασκώντας εποπτεία των κυβερνητικών λειτουργιών, όπως ο στρατός, το δικαστικό σώμα, η είσπραξη φόρων και τελωνείων και οι υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες είναι συνήθως η αποκλειστική αρμοδιότητα ενός κυρίαρχου κράτους.

Στις 29 Οκτωβρίου 2021, αυτός ο εύθραυστος συνασπισμός, και η ειρήνη που επιβλέπει, συγκλονίστηκε από μια ανακοίνωση του Milorad Dodik, του Σέρβου μέλους της τριμερούς προεδρίας, ότι σκόπευε να αποσύρει τους Σέρβους από τον κοινό τριεθνή στρατό, αναδημιουργώντας στην πραγματικότητα τον Σερβοβόσνιο Στρατό – έναν θεσμό που, το 2007, κρίθηκε ένοχος από το Διεθνές Δικαστήριο για τη διάπραξη πράξεων γενοκτονίας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Ο Ντόντικ δεσμεύθηκε να εφαρμόσει μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου περισσότερα από 100 νομοθετήματα που θα οδηγούν τη Δημοκρατία Σέρπσκα – τη Σερβική οντότητα της συνολικής Ομοσπονδίας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, της οποίας είναι πρόεδρος – να αποχωρήσει από την κεντρική κυβέρνηση της Βοσνίας και να σχηματίσει τους δικούς της παράλληλους θεσμούς. Αν ενεργούσε βάσει των προτάσεών του, αυτό θα σήμαινε το τέλος των Συμφωνιών του Ντέιτον.

Ενώ ο Ντόντικ έχει απειλήσει τέτοιες ενέργειες στο παρελθόν, αυτή τη φορά ο κόσμος δίνει προσοχή. Ενώ ο λόγος που αναφέρθηκε για την τρέχουσα απειλή είναι ένας νόμος που εγκρίθηκε από το Γραφείο του Υπάτου Αρμοστή (OHR) τον Ιούλιο του 2021 και απαγορεύει την άρνηση εγκλημάτων γενοκτονίας, οι πραγματικοί λόγοι στηρίζονται στον ευρύτερο γεωπολιτικό αγώνα μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ και επικεντρώνονται στην αίτηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης να ενταχθεί στη διατλαντική συμμαχία.

Ο Μετά-αμερικανικός κόσμος έφερε δονήσεις στα Βαλκάνια Το 2006, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη εντάχθηκε στο Ειρηνευτικό Πρόγραμμα Συνεργασίας – η πρώτη φάση μιας διαδικασίας πολλαπλών βημάτων για ενδεχόμενη πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το ΝΑΤΟ ξεκίνησε το Ενταξιακό Σχέδιο Δράσης (MAP) – τον επίσημο μηχανισμό με τον οποίο τα μέλη επανεξετάζουν μια αίτηση. Το MΑΡ Βοσνίας- Ερζεγοβίνης εξαρτιόταν από την ανατροπή περίπου 63 στρατιωτικών εγκαταστάσεων στα εδάφη του έθνους αυτού σε πλήρη ομοσπονδιακό έλεγχο. Ωστόσο, η Δημοκρατία Σέρπσκα έχει αρνηθεί μέχρι σήμερα να παραδώσει 23 από τις εγκαταστάσεις στο έδαφός της.
Παρά την άρνηση της Δημοκρατίας Σέρπσκα να συμμορφωθεί, το ΝΑΤΟ προχώρησε και ενέκρινε το MAP. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, ο Ντόντικ έχει καθυστερήσει την ενεργοποίησή του με την άσκηση βέτο. Η απειλή του να αποσύρει τις Σερβικές δυνάμεις από τον ομοσπονδιακό στρατό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης είναι το τελευταίο εύρημα για να αποτρέψει την ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Ο Ντόντικ δεν είναι κάποιο ανεύθυνο άτομο. Αντίθετα, οι ενέργειές του πρέπει να θεωρηθούν ως μια ευρύτερη πολιτική που υποστηρίζεται τόσο από τη Σερβία όσο και από τη Ρωσία, οι οποίες όχι μόνο θεωρούν τις Συμφωνίες Ντέιτον ως μια βίαια επιβληθείσα ειρήνη και το OHR που δημιούργησαν έναν αποικιακό επιτηρητή, αλλά και την ένταξη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στο ΝΑΤΟ ως απαράδεκτη – και, στην περίπτωση της Σερβίας, υπαρξιακή απειλή για την εθνική της ασφάλεια.

Τον Ιούλιο, μετά την επιβολή του προαναφερθέντος νόμου που απαγορεύει την άρνηση διάπραξης γενοκτονίας (από τους Σέρβους), τον οποίο υποκίνησε ο Βαλεντίν Ίνζκο, Αυστριακός διπλωμάτης, που διετέλεσε ΄Υπατος μέχρι την αναχώρησή του τον ίδιο μήνα, η Ρωσία, υποστηριζόμενη από την Κίνα, πρότεινε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για να αφαιρέσει από το Γραφείο Υπάτου τις εποπτικές του εξουσίες.

Αυτή η προσπάθεια ηττήθηκε. Ωστόσο, στις αρχές Νοεμβρίου, η Ρωσία και η Κίνα κατάφεραν να αφαιρέσουν οποιαδήποτε αναφορά στο όργανο αυτό εποπτείας από ψήφισμα το οποίο επέκτεινε μια ειρηνευτική δύναμη στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Ενώ η αφαίρεση οποιασδήποτε αναφοράς στο OHR από αυτό το ψήφισμα δεν εξάλειψε την εξουσία του, παρέσχε στη Ρωσία την ευκαιρία να χαρακτηρίσει τον Christian Schmidt, τον Γερμανό διπλωμάτη που αντικατέστησε τον Inzko, ως «ιδιωτικό πρόσωπο», όταν αναφέρθηκε σε έκθεση του OHR σχετικά με την κατάσταση στη Βοσνία που κυκλοφόρησε στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Αυτή η υποτίμηση του OHR αποτελεί συνέχεια του στόχου του Ντόντικ να καταστήσει τους θεσμούς του OHR άσχετους και να απομακρύνει τους Ευρωπαίους δικαστές που προεδρεύουν επί του παρόντος στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Βοσνίας. Ο Ντόντικ κατέστησε σαφές ότι επιδίωξή του δεν είναι η επανάληψη του εμφυλίου πολέμου. Ο πραγματικός του στόχος, και τόσο της Ρωσίας όσο και της Σερβίας, είναι να εμποδίσει την απορρόφηση της Βοσνίας στο ΝΑΤΟ, ενισχύοντας έτσι το γεωπολιτικό προφίλ της Ρωσίας και της Σερβίας στην Ευρώπη εις βάρος μιας συμφωνίας που θεωρείται εδώ και καιρό ως ορόσημο του διπλωματικού επιτεύγματος των ΗΠΑ.

Για το σκοπό αυτό, ο Ντόντικ προσέφερε συμβιβασμό με τον οποίο θα σταματήσει να πιέζει για την εφαρμογή των νομοθετικών ενεργειών που έχει απειλήσει, με αντάλλαγμα είτε την οριστική κατάργηση αυτού που αποκαλεί «Νόμο Ίνζκο» για την απαγόρευση της άρνησης γενοκτονίας, είτε τροποποίηση του «Νόμου Ίνζκο» που θα περιλαμβάνει τις δολοφονίες Σέρβων από φιλοναζιστικές βόσνιο-κροατικές δυνάμεις στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Εάν γίνει πράξη ο συμβιβασμός του Ντόντικ, θα αποτελέσει περαιτέρω υποβάθμιση του καθεστώτος του OHR, προωθώντας το ρωσικό/σερβικό στόχο της πλήρους κατάργησης αυτού του αξιώματος, εξουσιοδοτώντας έτσι τον Ντόντικ και τους Σέρβους της Δημοκρατίας Σέρπσκα να εμποδίσουν οριστικά την αίτηση ένταξης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στο ΝΑΤΟ.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Κροάτης Πρόεδρος Ζόραν Μιλάνοβιτς χαρακτήρισε την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντρέι Πλένκοβιτς στην Ουκρανία εν μέσω κλιμάκωσης με τη Ρωσία «σκέτο τσαρλατανισμό», προσθέτοντας ότι ο Πλένκοβιτς «θα καταφύγει στις Βρυξέλλες εάν τα πράγματα χοντρύνουν».

«Αυτή η επίσκεψη στην Ουκρανία ενίσχυσε τη φιλία μεταξύ Κιέβου και Ζάγκρεμπ, αλλά αυτή η σχέση δεν στρέφεται σε καμία περίπτωση κατά της Ρωσίας», δήλωσε ο Πλένκοβιτς στο Λβιβ στο τέλος της διήμερης επίσημης επίσκεψης.

Ο Πλένκοβιτς είπε ότι η Κροατία και η Ρωσία διατηρούν τόσο τον πολιτικό διάλογο όσο και την οικονομική συνεργασία.

Οι σχέσεις Μιλάνοβιτς και Πλένκοβιτς έχουν κλιμακωθεί ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, με τον πρώτο να ασκεί δριμεία κριτική σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναλαμβάνει η κυβέρνηση.

Πρόσφατα επέκρινε την απόφαση της κυβέρνησης να αγοράσει 12 Rafale από την Γαλλία.

Οι Ρώσοι επιδιώκουν προσέγγιση με Ζάγκρεμπ

Στις 3 Δεκεμβρίου, ο Ρώσος υπουργός Γεωργίας Ντμίτρι Πατρούσεφ είπε ότι μετά τη δέκατη σύνοδο της διακυβερνητικής κροατο-ρωσικής επιτροπής για την οικονομική, επιστημονική και τεχνική συνεργασία, η Κροατία είναι ένας από τους «θεμελιώδεις εταίρους της Ρωσίας στην ΕΕ».

Ο Πατρούσεφ είναι γιος του Νικολάι Πατρούσεφ, πρώην επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών, FSB, και τώρα Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας και στενός συνεργάτης του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ντμίτρι εργάστηκε επίσης στην κρατική τράπεζα VTB, η οποία έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Κροατία.

Ο Πατρούσεφ είπε ότι η Ρωσία και η Κροατία συνεργάζονται περισσότερο στην ενέργεια, ειδικά το φυσικό αέριο, τις υποδομές, την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση, και ότι οι δυνατότητες ενίσχυσης της συνεργασίας στον τομέα της γεωργίας είναι υψηλές.

Η Κροατία θα βοηθήσει την Ουκρανία να επιτύχει δύο κορυφαίες προτεραιότητες – να επανενσωματώσει τα κατεχόμενα εδάφη της και να ενταχθεί ειρηνικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είπε επίσης ο Πλένκοβιτς στο Λβιβ.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Χιλιάδες Σέρβοι σε 50 πόλεις της χώρας απέκλεισαν κεντρικές οδικές αρτηρίες διαμαρτυρόμενοι για την ψήφιση νομοσχεδίου που επιτρέπει την αναγκαστική απαλλοτρίωση ιδιωτικών εκτάσεων γης.

Τις διαδηλώσεις οργανώνουν οικολογικές οργανώσεις που υποστηρίζουν ότι ο συγκεκριμένος νόμος ψηφίστηκε για να διευκολυνθεί η επένδυση της πολυεθνικής εταιρίας «Rio Tinto» η οποία έλαβε άδεια για την εξόρυξη λιθίου στην δυτική Σερβία.

Χιλιάδες πολίτες έκλεισαν τους δρόμους σε 50 πόλεις/ Φωτογραφία: AP IMAGES

Οι διαδηλωτές επίσης διεκδικούν την κατάργηση του νόμου για την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων που υπερψηφίστηκε πριν από μερικές ημέρες και καταργεί το κατώτατο όριο συμμετοχής για την εγκυρότητα του αποτελέσματος. Ο νόμος αυτός επίσης φέρεται σε σχέση με την επένδυση της «Rio Tinto» μιας και η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι πολίτες σε δημοψήφισμα θα αποφανθούν για την τύχη αυτής της επένδυσης. 

Τα δύο αυτά νομοσχέδια αν και ψηφίστηκαν από την βουλή δεν έχουν τεθεί σε ισχύ διότι δεν υπεγράφησαν ακόμη από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

Χιλιάδες πολίτες έκλεισαν τους δρόμους σε 50 πόλεις/ Φωτογραφία: AP IMAGES

Οι αποκλεισμοί των οδικών αρτηριών, όπως ανακοινώθηκε από τους οργανωτές, θα διαρκέσουν δύο ώρες, μέχρι τις 16:00 τοπική ώρα (17:00 ώρα Ελλάδας) και θα επαναλαμβάνονται κάθε Σάββατο μέχρι να καταργηθούν οι συγκεκριμένοι νόμοι. Στο Βελιγράδι χιλιάδες πολίτες απέκλεισαν την κεντρική οδική αρτηρία που οδηγεί από την παλιά προς τη νέα πόλη, όπως επίσης και τον διεθνή αυτοκινητόδρομο Ε-75. Μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στην πόλη Νόβι Σαντ όπου ομάδα νεαρών εισήλθε ανάμεσα στους διαδηλωτές φωνάζοντας τους ότι είναι «προδότες» και «μισθοφόροι των ξένων».






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

PETER KORZUN | Strategic Culture, 06.08.2018 |

[Προϊόν επίπονης και σχολαστικής μελέτης, το πιο κάτω άρθρο σοβαρού στρατηγικού αναλυτή είναι κυριολεκτικά αποκαλυπτικό των όσων αινιγματικών συντελούνται στον άμεσο γειτονικό μας περίγυρο και όσων πυρετωδώς ετοιμάζονται (ή και βυσσοδομούνται) -όλων καθόλου χαρμόσυνων για την χώρα μας. Ο αρθρογράφος παραπέμπει σε εκθέσεις, ανακοινώσεις και εισηγήσεις κρατικών και Ατλαντικών συμμαχικών φορέων και συμβουλευτικών οργανισμών που προανήγγειλαν την εξελισσόμενη επιχείρηση συμμόρφωσης της περιοχής σε μιαν αρχιτεκτονική συμπαγούς στρατοπέδου. Τα στοιχεία που επικαλείται ήσαν βέβαια προσιτά και διαθέσιμα στις υπηρεσίες υπουργείων των Εξωτερικών, προς μελέτην και χάραξιν γραμμής πορείας. Αυτά ασφαλώς ισχύουν για χώρες σοβαρές, με κυβερνήσεις, υπουργούς και υπηρεσίες υπό κυρίαρχη την φροντίδα προστασίας της χώρας, των συμφερόντων της και του λαού που υπηρετούν. Παρά την καθυστερημένη μετάφραση και δημοσίευσή του άρθρου, η επικαιρότητά του, παραμένει αμείωτη και απειλητική.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Το ΝΑΤΟ πιστεύει ότι τα Δυτικά Βαλκάνια είναι μια περιοχή στρατηγικής σπουδαιότητας. Η Διάσκεψη Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις 11 και 12 Ιουλίου εξέφρασε ειδική υποστήριξη για τις ατλαντικές φιλοδοξίες των βαλκανικών χωρών. Η Μακεδονία προσκλήθηκε επίσημα να ενταχτεί στην συμμαχία.

Την παραμονή της διάσκεψης, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Rose Gottemoeller εξέφρασε την υποστήριξή του στην διαδικασία μεταρρύθμισης του Κοσσόβου, περιλαμβανόμενης της συγκρότησης των δικών του τακτικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτή η ιδέα απολαμβάνει ισχυρής υποστήριξης στην Ουάσιγκτον, μολονότι με τη δημιουργία δικού του στρατού το Κόσσοβο θα διέπραττε βαριά παραβίαση των ισχυουσών διεθνών συμφωνιών. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την απόφαση 1244 δηλώνει απερίφραστα ότι εκτός της KFOR (Δύναμης για το Κόσσοβο, εντολοδόχου του ΟΗΕ) και του Σερβικού Στρατού, δεν επιτρέπεται η παρουσία καμιάς άλλης στρατιωτικής δύναμης χωρίς την εντολή του ΟΗΕ.

Και η Συμφωνία της Φλωρεντίας (άρθρο 4 των Συμφωνιών ειρήνης του 1996 στο Νταίητον) τονίζει ότι η σταθερότητα στην περιοχή θα πρέπει να διατηρείται με την βοήθεια της Οργάνωσης Ασφαλείας και Συνεργασίας στην Ευρώπη –Όχι του ΝΑΤΟ. Η συγκρότηση στρατού του Κοσσόβου θα σήμαινε πως μια στρατιωτική δύναμη εγκαθίσταται στην επικράτεια της Σερβίας, που είναι μια από τις συμβαλλόμενες χώρες στην Συμφωνία της Φλωρεντίας.

Το ΝΑΤΟ επέτρεψε ήδη στο Κόσσοβο να έχει την δική του επαγγελματική Δύναμη Ασφάλειας, η οποία πρόκειται να ενταχτεί στο πρόγραμμα Συνεταιρισμός για την Ειρήνη και στην συνέχεια να εξελιχτεί σε κανονικές ένοπλες δυνάμεις στα μέτρα του ΝΑΤΟ. Αυτή η ιδέα προτείνεται σε μια περίοδο όπου βαθμιαία διαμορφώνεται ένα σχέδιο Μεγάλης Αλβανίας, η οποία θα περιλαμβάνει το Κόσσοβο, τμήματα της Μακεδονίας, όπως το Τέτοβο, η Κοιλάδα Πρέσεβο της Σερβίας και τμήματα του Μαυροβουνίου, όπως η Μαλεσίγια.

Στην επίθεση έχει επίσης περάσει και η Ε. Ε. Η Κροατία εντάχτηκε το 2013. Η Αλβανία, η Μακεδονία, το Μαυροβούνιο, και η Σερβία είναι υποψήφια κράτη. Η Βοσνία και Ερζεγοβίνη και το Κόσσοβο έχουν υπογράψει συμφωνίες Σταθεροποίησης και Συνεργασίας με την Ε.Ε. Η Βοσνία- Ερζεγοβίνη υπέβαλε επίσημα αίτηση ένταξής το 2916.

Αναπτύσσονται επίσης προσπάθειες μείωσης της ενεργειακής «εξάρτησης» των Βαλκανίων από την Ρωσία, ως στοιχείο της πολιτικής έξωσης της Μόσχας από την περιοχή. Το πρόγραμμα του Δια-Αδριατικού Αγωγού (ΤΑΡ) είναι στο στάδιο της κατασκευής και μελλοντικά θα εκτείνεται από την Κασπία Θάλασσα στην Αλβανία και βορειότερα σε άλλες Δυτικό-Βαλκανικές χώρες -όπως και στην Ιταλία. Το επόμενο βήμα είναι η εγκατάσταση ενός πλωτού τερματικού σταθμού μεταφοράς αμερικανικού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου σε νήσο της Κροατίας, που θα καταστήσει τις χώρες της περιοχής πελάτες αμερικανικής ενέργειας, μεταφερόμενης διά θαλάσσης, πολύ ακριβότερης από το ρωσικό αέριο πού φέρνει ο αγωγός. Το πρόγραμμα του πλωτού σταθμού μεταφοράς αμερικανικού υγραερίου στην κροατική νήσο Κρκ προβλέπει τον εφοδιασμό της Σλοβενίας, Ουγγαρίας, Βοσνίας και Σερβίας.

Η Ανακοίνωση ΝΑΤΟ-Ε.Ε. για την εφαρμογή της Κοινής Διακήρυξης (Statement on the Implementation of the Joint Declaration) προβλέπει την στενή συνεργασία μεταξύ των δύο συγκροτημάτων, η οποία θα ενισχύσει την Δυτική επιρροή στην περιοχή. Σε αυτό η Ρωσία αντιτίθεται. Απορρίπτει την λογική (rejects the wisdom )* μιας προσέγγισης που βλέπει την περιοχή ως πεδίο μάχης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας (η οποία υποτίθεται πως συναγωνίζεται για επιρροή), αναγκάζοντας τα έθνη της περιοχής να διαλέξουν με ποιον θα πάνε .Η αλήθεια είναι πως δεν είναι υποχρεωμένα να διαλέξουν. Για παράδειγμα, η Σερβία μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά οφέλη, αναπτύσσοντας συμπληρωματικές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και με την υπό ρωσική ηγεσία Ευρασιατική ΄Ενωση ( EAEU.)

Η έκθεση του Ατλαντικού Συμβουλίου ( report ) , με τίτλο «Βαλκάνια Εμπρός: Μια Νέα Αμερικανική Στρατηγική για την Περιοχή», που εκδόθηκε στα τέλη του 2017, προκάλεσε μεγάλη προσοχή. Καλεί την Δύση να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή, με μέσα που περιλαμβάνουν την μόνιμη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια, η οποία «θα προσδέσει σταθερά την αμερικανική ικανότητα ελέγχου των εξελίξεων». Το «Στρατόπεδο Χαλύβδινος Δεσμός» (." Camp Bondsteel») , το οποίο συγκροτήθηκε σε σερβικό έδαφος, χωρίς να ερωτηθεί τη κυβέρνηση της χώρας, δεν είναι αρκετό. Αυτή την άποψη διατυπώνει η αμερικανική συμβουλευτική Οργάνωση ΄Ιδρυμα της Κληρονομιάς (Heritage Foundation) και προσφέρει συμβουλευτικές οδηγίες για την εντατικοποίηση των αμερικανικών διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών προσπαθειών για να θέσουν την Ρωσία εκτός (Βαλκανίων) και να φέρουν τις ΗΠΑ Εντός. Οι «δεξαμενές σκέψης», από την Εθνική Πολιτική Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής και το Ινστιτούτο Ανατολής-Δύσης συντονίστηκαν στην ίδια γραμμή με την κοινή έκθεσή τους «Καιρός για Δράση στα Δυτικά Βαλκάνια» (“Time for Action in the Western Balkans,”)που δημοσιεύτηκε τον Μάιο.

Οι συστάσεις των «δεξαμενών σκέψεις» ακολουθούνται από προτάσεις κυβερνήσεων. Να και το τελευταίο παράδειγμα: Στις 4 Αυγούστου, ο Αλβανός πρωθυπουργός ΄Εντι Ράμα ανακοίνωσε ότι το ΝΑΤΟ αποφάσισε να εγκαταστήσει την πρώτη αεροπορική βάση του στα Δυτικά Βαλκάνια ( first air base) πλησίον του Δήμου Κούτσοβε, στην νότιο-κεντρική Αλβανία. Τα έργα κατασκευής θα αρχίσουν εντός του χρόνου. Η νέα βάση θα χρησιμεύσει για αεροπορικό εφοδιασμό, οργανωτική υποστήριξη, αεροπορικές περιπολίες και εκπαίδευση. Η βάση θα χρησιμοποιείται επίσης από τις αλβανικές αεροπορικές δυνάμεις. Η αμερικανική βάση «Χαλύβδινος Δεσμός» στο Κόσσοβο χρησιμοποιείται από την Νατοϊκή Δύναμη για το Κόσσοβο αλλά στερείται διαδρόμου προσγείωσης αεροπλάνων.

Στις 2 Αυγούστου ο Πρόεδρος του Κοσσόβου Χασίμ Θάτσι δήλωσε σε συνέντευξη στη αλβανική εκπομπή της Φωνής της Αμερικής: « Τα σύνορα του Κοσσόβου με την Σερβία πρέπει να επανακαθοριστούν, ή να διορθωθούν.» Ότι και να εννοούσε, καμιά αναφορά δεν έγινε σε συγκατάθεση της Σερβίας η σε διαδικασίες έγκρισης των Ηνωμένων Εθνών. Ο κ Θάτσι αισθάνεται άνετος να κάνει τέτοιες δηλώσεις επειδή νοιώθει πίσω του την αμέριστη υποστήριξη της Δύσης.

Στο μεταξύ αυξάνονται οι εντάσεις στο Βόρειο Κόσσοβο, μετά την εκπνοή στις 4 Αυγούστου της προθεσμίας για την καθιέρωση Δημαρχιών Σερβικής Πλειοψηφίας στο Κόσσοβο, με εξουσίες περιορισμένης αυτονομίας. Η επαρχιακή διοίκηση του Κοσσόβου δεν τήρησε τις υποσχέσεις της. Αυτό το μέτρο ήταν αναγκαίο για την τήρηση της Συμφωνίας των Βρυξελών του 2013, που επιτεύχθηκε υπό την διαιτησία της Ε.Ε. για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου.

Οι Σέρβοι του Κοσσόβου δηλώνουν πως θα κηρύξουν αυτονομία, εάν οι κυβερνώντες το Κόσσοβο δεν παρουσιάσουν ένα σχέδιο καθεστώτος για την κοινότητα των Σερβικών δήμων. Αυτή η συμφωνία ( agreement) προβλέπει την συγχώνευση των τεσσάρων σερβικών δήμων του βορρά ( Βόρεια Μιτρόβιτσα, Ζβέκαν, Ζούμπιν Πότοκ και Λεπόσαβιτς), που υπόκεινται στους νόμους του Κοσσόβου. Αυτός ο αστικός τομέας θα είχε εξουσίες στην οικονομική ανάπτυξη, την εκπαίδευση, την ιατρική περίθαλψη και τον αστικό σχεδιασμό.

Στις 4 Αυγούστου, ο Κοσσοβάρος πρωθυπουργός Ραμούς Χαραντινάϊ προειδοποίησε τους Σέρβους του βόρειου τμήματος της επαρχίας ότι η ενδεχόμενη «απόπειρα να κηρύξουν αυτονομία» θα αντιμετωπιστεί, προφανώς εννοώντας την χρήση βίας. Ο Σέρβος Πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς υποσχέθηκε δράση (vowed action) για την προστασία των συμπατριωτών του που ζουν στο Κόσσοβο. Η Στρατιωτική Δύναμη για το Κόσσοβο KFOR βρίσκεται σε κατάσταση ετοιμότητας, επειδή το ΝΑΤΟ αμέλησε να εμποδίσει μια σύγκρουση Κοσσόβου-Σερβίας.

Η KFOR μπήκε στο Κόσσοβο το 1999. Η αλβανική κυβέρνηση της σερβικής επαρχίας εξαρτάται πλήρως από την Δύση. Όπως πειστικά αποδεικνύουν τα πρόσφατα γεγονότα, όλα αυτά τα χρόνια δεν έγινε τίποτα για την λύση των προβλημάτων της Σερβικής μειονότητας, ή έστω για την προσέγγιση λύσης τους. Οι εθνικές διαιρέσεις στην Μακεδονία και στο Μαυροβούνιο μένουν ανεπίλυτες. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη παραμένει μια χώρα διαιρεμένη, στο χείλος μιας ένοπλης σύρραξης. Τα Δυτικά Βαλκάνια δεν έγιναν ένα δεύτερο ΧογκΚόγκ ή Σιγκαπούρη, ακόμη και όταν ορισμένες από τις χώρες αυτές εντάχτηκαν στην Ε.Ε. Ούτε οι εθνικές, ούτε οι θρησκευτικές διαιρέσεις αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία, μετά την ένταξη αρκετών βαλκανικών χωρών στο ΝΑΤΟ. Εάν υπάρχει κάποια εξωτερική απειλή για την ασφάλεια αυτών των χωρών, αυτή προέρχεται από την Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία, η οποία απέδειξε πως είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει την βία για να επιτύχει τους σκοπούς της στην περιοχή.

Μια αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ στην Αλβανία ασφαλώς δεν πρόκειται να κάνει καλύτερη ή ασφαλέστερη τη ζωή των απλών ανθρώπων που ζουν στα Δυτικά Βαλκάνια. Αλλά ασφαλώς θα φέρει πιο κοντά στην πραγματοποίηση το σχέδιο μιας Μεγαλύτερης Αλβανίας.



Σημειώσεις:

1.-Φράσεις με κόκκινα στοιχεία, εντός παρενθέσεων υποδεικνύουν δυνατότητα πρόσβασης στο σχετικό επίσημο κείμενο ή πηγή.

2.-Η επισήμανση με αστερίσκο* οδηγεί σε σχετική ομιλία του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς κατάφερε αυτό που κάποτε έμοιαζε αδύνατο: Ένωσε στην κηδεία του την ενωμένη Γιουγκοσλαβία.

Σε μία συγκλονιστική στιγμή, το φέρετρο του σπουδαίου τεχνικού μετέφεραν έξι από τα πλέον επιφανή μπασκετικά "παιδιά" του. Έξι παιδιά που κάποτε ήταν κάτω από την ίδια σημαία, αλλά πλέον έχουν ο καθένας άλλη καταγωγή.

Οι Σέρβοι Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Βλάντε Ντίβατς, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς και Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, ο Κροάτης Ντίνο Ράτζα, ο Μαυροβούνιος Ζάρκο Πάσπαλι και ο Σλοβένος Γιούρι Ζντοβτς μετέφεραν το φέρετρο του σπουδαίου "Ντούντα", σε μία στιγμή με την δική της ξεχωριστή σημασία.








Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η οικονομική συνεργασία Σερβίας -Τουρκίας και περιφερειακά ζητήματα που αφορούν τα Βαλκάνια κυριάρχησαν στη συνάντηση που είχαν στην Κωνσταντινούπολη οι πρόεδροι των δύο χωρών Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Ο πρόεδρος της Σερβίας πραγματοποιεί ανεπίσημη μονοήμερη επίσκεψη στην Τουρκία.

«Η φιλία μεταξύ του Βελιγραδίου και της 'Αγκυρας αποτελεί πρόσθετη εγγύηση για τη σταθερότητα την περιοχή» δήλωσε στα σερβικά ΜΜΕ ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς μετά τη συνάντηση του με το Ερντογάν.

Ανέφερε ότι στο επίκεντρο βρέθηκαν οι τουρκικές επενδύσεις στη Σερβία, η υλοποίηση έργων υποδομής που χρηματοδοτούνται με τουρκικά δάνεια, όπως ο αυτοκινητόδρομος που θα συνδέει το Βελιγράδι με το Σαράγιεβο και θέματα που σχετίζονται με την ενίσχυση της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς επισήμανε ότι η Σερβία αποδίδει μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη των σχέσεων με την Τουρκία και στο πλαίσιο αυτό ανακοίνωσε τη σύγκλιση του Ανωτάτου κρατικού Συμβουλίου συνεργασίας όπως και την επίσημη επίσκεψη Ερντογάν στη Σερβία. «Μέχρι το τέλους του έτους θα πραγματοποιηθεί η επίσημη επίσκεψη του Ερντογάν στη Σερβία και τότε θα έχουμε την ευκαιρία για περαιτέρω συζήτηση σημαντικών ζητημάτων για τα Βαλκάνια και ολόκληρη την περιοχή. Η Τουρκία είναι μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη» επισήμανε στις δηλώσεις του από την Κωνσταντινούπολη ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

Ο πρόεδρος της Σερβίας ευθέως αναγνώρισε τον ρυθμιστικό ρόλο που έχει η 'Αγκυρα στις σχέσεις μεταξύ των εθνικών κοινοτήτων στα Δυτικά Βαλκάνια. «Η περαιτέρω ανάπτυξη καλών σχέσεων με την Τουρκία μας εγγυάται την ασφάλεια, αφού η Τουρκία είναι υπερδύναμη στην περιοχή και πρέπει να διασφαλίσουμε την ειρήνη. Αυτό μας βοηθά να δημιουργήσουμε μια πιο ορθολογική και καλύτερη σχέση με τους μουσουλμάνους διαφορετικών ομάδων, με τους Βόσνιους και όλους τους άλλους στην περιοχή μας, εν μέρει και με τους Αλβανούς. Αυτά είναι σημαντικά πράγματα για εμάς» επισήμανε ο Βούτσιτς μετά τη συνάντηση του με το Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη.


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πολύ σοβαρά επεισόδια ξέσπασαν στην πόλη Τσετίνιε του Μαυροβουνίου, πριν, στη διάρκεια και μετά την τελετή ενθρόνισης του επικεφαλής της Σερβικής Εκκλησίας στη χώρα, Ιωαννίκιου, με την αστυνομία να αντιμετωπίζει το πλήθος με δακρυγόνα και τους διαδηλωτές να πυροβολόύν στον αέρα και να πετούν μπουκάλια και πέτρες εναντίον των αστυνομικών.

Από την εποχή που το Μαυροβούνιο αποσχίστηκε από τη Σερβία το 2006, μεγάλο μέρος των πολιτών αντιδρούν στο γεγονός ότι η εκκλησία της χώρας τους υπάγεται στη Σερβική Εκκλησία και το γεγονός της ενθρόνισης του μητροπολίτη Ιωαννίκιου, παρουσία του Σέρβου Πατριάρχη Πορφυρίου, στην παλιά πρωτεύουσα της χώρας εξαγρίωσε τους Μαυροβούνιους, που διαδηλώνουν και συγκρούονται με την αστυνομία τις τελευταίες ημέρες. Αποκορύφωμα αυτών των συγκρούσεων είναι τα επεισόδια το πρωί της Κυριακής, ημέρα της τελετής.
Ο πατριάρχης της Σερβίας (κέντρο) με τον μητροπολίτη Ιωαννίκιο (αριστερά)AP Photo/Risto Bozovic

Για να καταστεί δυνατή η τελετή, οι ιερείς έφτασαν στην Τσετίνιε με ελικόπτερο και οδηγήθηκαν μέσα στην εκκλησία υπό ισχυρή αστυνομική προστασία. Νωρίτερα οι διαδηλωτές, που ζητούν αυτόνομη εκκλησία για το Μαυροβούνιο, είχαν στήσει οδοφράγματα με λάστιχα αυτοκινήτων, κάδους απορριμμάτων και βράχια, για να εμποδίσουν την άφιξη των ιερωμένων στην τελετή.

Μεταξύ των συνθημάτων τους ακούγονταν «Εδώ δεν είναι Σερβία!» και «Εδώ είναι Μαυροβούνιο!», ενώ κάποιοι πυροβολούσαν με περίστροφα στο αέρα και έβαλα φωτιά στα λάστιχα για να σταματήσουν τους αστυνομικούς που προσπαθούσαν να τους διαλύσουν.

Το βράδυ του Σαββάτου, στην πρωτεύουσα Ποντγκόριτσα είχε γίνει μεγάλη συγκέντρωση με υποστηρικτές της Σερβικής Εκκλησίας, που βγήκαν στους δρόμους για να χαιρετίσουν την ενθρόνιση του Ιωαννίκιου παρουσία του πατριάρχη της Σερβίας.
Ποντγκόριτσα: από τη συγκέντρωση για την υποδοχή του μητροπολίτη Ιωαννίκιου και του πατριάρχη Σερβίας, ΠορφύριουAP Photo/Risto Bozovic

Ο Ιωαννίκιος είναι ο διάδοχος του μητροπολίτη Αμφιλόχιου, που πέθανε από κορονοϊό τον Οκτώβριο του 2020.

Η ενθρόνιση του μητροπολίτη είναι μέρος μόνο του κοινωνικού και πολιτικού διχασμού που επικρατεί στο Μαυροβούνιο, με δεδομένο ότι το 30% των πολιτών της (περίπου 620.000 άνθρωποι) δηλώνουν Σέρβοι. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι ο πρόεδρος του Μαυροβουνίου, Μίλο Τζουκάνοβιτς, είναι από τους αρχιτέκτονες της ανεξαρτησίας της χώρας, ενώ ο πρωθυπουργός, Ζντράβκο Κριβοκάπιτς, είναι φιλοσέρβος.

Ο Κριβοκάπιτς χαρακτήρισε τα επεισόδια «απόπειρα τρομοκρατικής ενέργειας» ενώ ο Τζουκάνοβιτς δήλωσε ότι δεν μπορεί να λάβει θέση, αν και επαίνεσε τους διαδηλωτές στην Τσετίνιε, λέγοντας ότι «υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα» έναντι της προσπάθειας της Σερβίας να επηρεάσει την πολιτική κατάσταση στο Μαυροβούνιο μέσ της εκκλησίας.

Κάλεσε δε να αναβληθεί η τελετή, πράγμα που δεν έγινε καθώς βρέθηκε μπροστά στην πλήρη άρνηση της Σερβικής Εκκλησίας, η οποία να σημειωθεί είχε συμβάλει σημαντικά το 2020 στην ανατροπή της τότε κυβέρνησης του Μαυροβουνίου, που ήταν φιλοδυτική και προωθούσε την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Η νέα κυβέρνηση είναι μια συμμαχία φιλορωσικών και φιλοσερβικών κομμάτων.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Του Ντίνου Βαρδάκη *

Βρυξέλλες, Ιούλιος 1962

Πλησίαζε η μέρα των διακοπών με την αναχώρηση από τις Βρυξέλλες για το πρώτο οδικό ταξίδι στο Πήλιο. Στο σπίτι ήταν όλη η οικογένεια χαμόγελα και χαρά. Η απόσταση τεράστια: 1.200 χλμ. από την πρωτεύουσα του Βελγίου μέχρι τα σύνορα Αυστρίας – Γιουγκοσλαβίας. Στο Μάριμπορ, συνοριακή γιουγκοσλάβικη πόλη, η ατμόσφαιρα βραδάκι στις πλατείες ήδη θύμιζε Ελλάδα. Απ’ εκεί μέχρι τα νότια σύνορα στη Γευγελή, ο υπόλοιπος δρόμος μας φαινόταν ατελείωτος: Άλλα 1.200 χλμ., για 3 μονάκριβες βδομάδες καλοκαίρι στη πατρίδα.


Γιουγκοσλαβία

Ήταν κάποτε μια ευρωπαϊκή χώρα με 24.000.000 κατοίκους και έκταση 255,950 τετρ. χλμ. Διέθετε μια υπηκοότητα, τη γιουγκοσλαβική, για την οποία οι πολίτες της ήταν περήφανοι. Mία κοινή γλώσσα, τη σερβοκροατική με κυριλλική και λατινική γραφή, ένα σταθερότατο νόμισμα, το γιουγκοσλάβικο δηνάριο. Mία κρατική εταιρεία πετρελαιοειδών, την Jugopetrol. Καμία πολυεθνική ή ξένη τράπεζα της συμφοράς και της εκμετάλλευσης των λαών. Καμία Coca Cola Inc και καμία Zara που να πουλάει πανάκριβα τα ρούχα που παράγει σήμερα πάμφθηνα στα σκλαβοπάζαρα της φτωχής Νότιας Ασίας. Κανένα εισαγόμενο προϊόν στα μαγαζιά. Καμία καφετέρια όπου συχνάζουν αργόσχολοι μαμόθρεφτοι και ραντιέρηδες όλη τη μέρα με ένα καφέ στο χέρι. Παντού εργοστάσια, κοπερατίβες και αγροκομπινάτα (κρατικά αγροκτήματα). Γυναίκες και άντρες απολάμβαναν δωρεάν υγεία και παιδεία, φτηνή κατοικία, παιδικούς σταθμούς στους τόπους δουλειάς, 15 μέρες πληρωμένες διακοπές τον χρόνο στην Αδριατική ή στο βουνό. Η ανεργία ήταν ανύπαρκτη. Οι Γιουγκοσλάβοι μπορούσαν να ταξιδέψουν και να εγκατασταθούν ελεύθερα στο εξωτερικό σε αντίθεση με τους υπηκόους άλλων χωρών της ανατολικής Ευρώπης. Δεν υπήρχε όμως αστικού τύπου κοινοβουλευτική δημοκρατία και ελευθεροτυπία. Ούτε όμως δυσβάστακτο δημόσιο χρέος και ξένη τρόικα όπως αυτή που ουσιαστικά κυβερνάει σήμερα στην Αθήνα μέχρι το 2060, λόγω ανικανότητας Ελλήνων πολιτικών που εμείς ψηφίσαμε τα τελευταία 40 χρόνια.


Κεντρική Γιουγκοσλαβία, Οκτώβρης 1978

Στην είσοδο πόλης της κεντρικής Γιουγκοσλαβίας αντικρίζω μια μεγάλη προειδοποιητική πινακίδα: «Γερμανέ σταμάτα! Μην μπεις σε τούτη την πόλη! Θυμήσου το έγκλημά (300) σου στις 21.10.1941». To Κραγκούγιεβατς είναι μαρτυρικό όπως τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, η Καισαριανή, το Δοξάτο Δράμας, το Λέχοβο Φλώρινας, η Νέα Αγχίαλος, το Ριζόμυλο και η Κερασιά Μαγνησίας, η Δράκεια Πηλίου και άλλες 122 πόλεις και χωριά στη πατρίδα μας. Οι Γιουγκοσλάβοι παρτιζάνοι είχαν σκοτώσει σε ενέδρα 10 ναζί κατακτητές στις 16.10.1941. Ως αντίποινα, 2.800 Γιουγκοσλάβοι άνδρες – ανάμεσά τους 177 μαθητές – εκτελέστηκαν μαζικά στο διάστημα 7 ωρών στις 21.10.1941. Στον τόπο της θυσίας για τη λευτεριά δημιουργήθηκε ένα απέραντο υπαίθριο Μαυσωλείο 3.500 στρεμμάτων κατά της ναζιστικής βαρβαρότητας. Η αντίσταση και η νίκη των παρτιζάνων κατά του ναζισμού αποτέλεσε το υπόβαθρο, πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η ανεξαρτησία και ο σοσιαλισμός. 37 χρόνια μετά τη σφαγή, βγαίνοντας συγκινημένος από το Κραγκούγιεβατς ρώτησα τους Γιουγκοσλάβους φίλους μου: «Τι θα γίνει η Γιουγκοσλαβία όταν αποβιώσει ο πρόεδρος Τίτο;». Καμία απάντηση.


Το γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα του 1974

Τότε, στο δημοκρατικό κίνημα των εργαζομένων και φοιτητών σε Γαλλία και Βέλγιο υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για το πείραμα της εργατικής σοσιαλιστικής αυτοδιαχείρησης στη Γιουγκοσλαβία. Ίσως ως εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική εκμετάλλευση που οι εργαζόμενοι βιώνανε στις φάμπρικες, στα ανθρακωρυχεία, γενικά στην παραγωγή στη βόρεια Ευρώπη. Με οδηγό το μεταφρασμένο γιουγκοσλάβικο Σύνταγμα του 1974, εξηγούσα το 1978 στους φίλους μεταπτυχιακούς φοιτητές του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου το εξής. Η σχεδιαζόμενη συλλογική και η εκ περιτροπής προεδρία της χώρας τους, μετά τον θάνατο του προέδρου Τίτο, η εγκατάλειψη της θεσμικής αμοιβαίας αλληλεγγύης ανάμεσα στα ομόσπονδα κρατίδια και οι επιπτώσεις της πετρελαϊκής κρίσης του 1973 θα προκαλούσαν φυγόκεντρες τάσεις μέσω της σύστασης μιας χαλαρής Ομοσπονδίας. Eν τω μεταξύ, παρατηρούσα ότι ο κομματικός μηχανισμός του νικηφόρου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των παρτιζάνων κατά του ναζισμού είχε σταδιακά μετατραπεί σε μια νέα αστική, γραφειοκρατική τάξη αποκομμένη από τα προβλήματα του λαού, από την καθημερινότητά του. O Τίτο πέθανε μετά από 2 χρόνια.


Προς τη διάλυση

Τη Γιουγκοσλαβία πάντα εποφθαλμιούσαν οι μεγάλες δυνάμεις. Βρισκόταν στο γεωπολιτικό ρήγμα μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Δυτικής Ευρώπης. Ως μέλος του Κινήματος των Αδεσμεύτων, στήριζε έμπρακτα όλα τα κινήματα ανεξαρτησίας σε Αφρική και Ασία. Τεράστιο ήταν το κύρος της διεθνώς. Μεγάλο μέρος της σπουδάζουσας νεολαίας διακατεχόταν από το πνεύμα του διεθνισμού, του κινήματος της ειρήνης και της φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Όμως, η συνταγματική αναθεώρηση του 1974 ισχυροποίησε στις ομόσπονδες οντότητες τη δυνατότητα ανεξαρτητοποίησης. Προώθησε δηλαδή υποβόσκουσες, από τη δεκαετία του 1940, εθνικιστικές ορέξεις για εξουσία τοπικών διαπλεκόμενων ελίτ που κατέληξαν στη δεκαετία του 1990 σε πόλεμο, εθνοκάθαρση, γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε Κροατία, Βοσνία, Σερβία και Κοσσυφοπέδιο με 150.000 νεκρούς, 4.000.000 εσωτερικά εκτοπισμένους και 60.000 γυναίκες βιασμένες. Ο εθνικιστής ηγέτης της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, από το 1987, και στη συνέχεια και ο αντίστοιχος του Κροάτης Φράνιο Τούτζμαν δεν ήταν οι συνεχιστές της Τιτοϊκής σοσιαλιστικής αυτοδιαχείρισης. Ήταν οι νεκροθάφτες της. Τη Γιουγκοσλαβία δεν τη διέλυσε ο καπιταλισμός. Τη διέλυσε ο εθνικισμός με το δάχτυλο της Δύσης και ειδικά της Γερμανίας. Ο καπιταλισμός αναζητούσε νέες αγορές για να εξασφαλίσει υπέρ κέρδη στην Ανατολική Ευρώπη. Επωφελήθηκε αργότερα από την ιδιωτικοποίηση των πάντων, βάζοντας χέρι στη δημόσια περιουσία, στις κατακτήσεις με αγώνες και θυσίες του γιουγκοσλαβικού λαού.




NATO

O βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ, για δήθεν ανθρωπιστικούς λόγους, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αποτέλεσε ξεκάθαρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Σηματοδότησε και το κύκνειο άσμα της Γιουγκοσλαβίας. Η πολιτική ηγεσία του ΝΑΤΟ δεν ντράπηκε καν όταν την άνοιξη του 1999 τα αεροπλάνα της βομβάρδισαν στο μαρτυρικό Κραγκούγιεβατς το Μαυσωλείο των 2.800 Ηρώων κατά του ναζισμού.


Ανάπτυξη και πρόοδος

Στη δεκαετία του 1970, η γιουγκοσλάβικη βιομηχανία εφαρμόζοντας το σύστημα της εργατικής αυτοδιαχείρισης παρήγαγε τα πάντα: Φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, τρένα, ΙΧ αυτοκίνητα, γεωργικά μηχανήματα, ηλεκτροοικιακές συσκευές, ηλεκτρονικούς μικροϋπολογιστές CER και ΤΙΜ-011 για το δημόσιο και για μαθητές Γυμνασίων/Λυκείων αντίστοιχα. Oι αγρότες είχαν και το δικαίωμα να καλλιεργήσουν o καθένας μέχρι 100 στρέμματα ιδιωτικής γης, η οποία δεν κρατικοποιήθηκε. Με αναπτυγμένη γεωργική παραγωγή και έναν εξελιγμένο τριτογενή τομέα, είχαν όλοι οι Γιουγκοσλάβοι δουλειά. Στο πλαίσιο μιας κεντρικά σχεδιασμένης πολιτικής, μεγάλες γιουγκοσλάβικες τεχνικές εταιρείες κατασκεύαζαν εκατοντάδες χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμους και ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς σε Μέση Ανατολή και Αφρική. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν υπήρχαν τράπεζες με τραπεζίτες-καρχαρίες που να σκοτώνουν τον λαό με «κόκκινα» δάνεια. Ήταν άγνωστα, διότι δεν χρειαζόταν καν, τα ιδιωτικά φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο πολιτικής ισότητας των φύλων, τo 1973, το 43% των φοιτητών στα πανεπιστήμια ήταν κορίτσια (στην Ελλάδα τότε, μόνο το 20%). Το 1978, οι Γιουγκοσλάβοι απολάμβαναν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από τον αντίστοιχο των Ελλήνων.


Η αποτυχημένη ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση

Σε συνέντευξή του στην έγκυρη γαλλική εφημερίδα Le Monde στις 20.6.1975, ο Γιουγκοσλάβος πρόεδρος Τίτο (βλ. «Yougoslavie: de la résistance à l’indépendance», Ed. Anthropos, Paris, 1977) δήλωνε προφητικά τα εξής: «Όσον αφορά στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, δεν έχουμε φυσικά καμία αντίρρηση σχετικά με τέτοιες φιλοδοξίες, με την προϋπόθεση ότι θα τείνουν να αυξήσουν τον δημοκρατικό και αυτόνομο ρόλο της Ευρώπης σε διεθνή θέματα, και όχι να συμβάλλει η ενοποίησή της στη διαίρεση των Ευρωπαίων σε δυο ανταγωνιστικά μπλοκ».


Γιουγκοσλαβία του ΧΧΙ αιώνα

Tι θα γινόταν αν δεν είχε διαλυθεί η ενιαία Γιουγκοσλαβία; Αν δεν είχε αφήσει η γερμανοκρατούμενη συντηρητική Ευρωπαϊκή Ένωση (EE) ένα βίαιο δράμα που εξελισσόταν στο προαύλιό της να το χειριστούν άδοξα Ουάσιγκτον και ΝΑΤΟ; Από τη δεκαετία του 1980, να είχε πρωτοπορήσει ουσιαστικά και δυναμικά η EE σε μια συντονισμένη πρωτοβουλία ειρήνευσης, πολιτικής διαμεσολάβησης, διάσωσης και στήριξης της μεταρρύθμισης της φίλης πολυπολιτισμικής αυτής χώρας; Και να είχε ενταχθεί ενιαία η Γιουγκοσλαβία το 2004 στην Ένωση; Άλλη φωνή θα είχε σήμερα, άλλη δύναμη πίεσης θα μπορούσε να ασκήσει η πληγωμένη Ευρώπη του Νότου στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Όμως το διευθυντήριο του «διαίρει και βασίλευε» δεν το ήθελε αυτό. Δύσκολα θα έλεγχε ένα δυνατό Ομοσπονδιακό Βελιγράδι. Εύκολα χειραγωγούνται σήμερα οι εθνικιστές άρχοντες των έξι ανεξαρτήτων οντοτήτων (και του μη αναγνωρισμένου από τον ΟΗΕ και την ΕΕ Κοσσυφοπεδίου) της κάποτε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.


Συμφωνία των Πρεσπών

Με μια ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία σήμερα, δεν θα υπήρχε η προδοτική, επαίσχυντη και κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών του Φλεβάρη 2019. Και να υπήρχε ως πρόταση, θα την απέρριπτε ούτως ή αλλιώς με δημοψήφισμα το 68% του ελληνικού λαού στη βάση δημοσκοπήσεων εκείνης της εποχής. Δημοψήφισμα που ζητούσαν πολίτες, προσωπικότητες και κόμματα απ’ όλο το φάσμα του δημοκρατικού τόξου. Αλλά αποτελούσε κόκκινο πανί για τον αποδεδειγμένα ανιστόρητο ΣΥΡΙΖΑ. Ελλείψει ικανών και πεπειραμένων πολιτικών, νομικών και διαπραγματευτών σε θέματα εξωτερικών σχέσεων και οικονομικών, ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούσε και συνεχίζει να υπηρετεί ξένα συμφέροντα. Διότι 153 Έλληνες βουλευτές δεν είχαν, σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 28), δικαίωμα να εκχωρήσουν εθνική κυριαρχία. Κάτι που όμως σήμερα έπραξαν τα δυο μεγαλύτερα ελληνικά αστικά κόμματα. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δέχτηκαν ουσιαστικά την πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας από Σλάβους προπαγανδιστές. Δυο κορυφαίοι καθηγητές ιστορίας των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης Robin Lane Fox και Κολούμπια Mark Mazower (βλ. βιβλίο «Τα Βαλκάνια», Εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2002), τεκμηρίωσαν πως η πλαστογράφηση σχεδιάστηκε συστηματικά από εθνικιστές βουλγαρόφωνους Σκοπιανούς ηγέτες μιας διοικητικής περιοχής που πριν τον Νοέμβρη 1943 ονομαζόταν Βαρντάρσκα Μπανόβινα, επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας και Νότια Σερβία, πριν από το 1922, ως περιφέρεια του τότε Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Δεν πρόκειται ποτέ τα Σκόπια να εφαρμόσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών του ανιστόρητου ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας υπόψη ότι οι διατάξεις της Συμφωνίας (βλ. άρθρο 20) είναι δυστυχώς αμετάκλητες, επιβάλλεται σήμερα 300 Έλληνες βουλευτές να καταψηφίσουν, μια για πάντα, στη Βουλή τα Πρωτόκολλα Συνεργασίας της Συμφωνίας με μια χώρα της οποίας οι εθνικιστές ηγέτες φαίνεται πως παίρνουν εντολές από ΝΑΤΟ και Τουρκία.


Απούσα η Ελλάδα

Με όχημα τις επιχειρήσεις της, το Ισλάμ, την πολιτιστική διπλωματία, την εκπαιδευτική συνεργασία και αμυντικές συμφωνίες, η Τουρκία επιδιώκει βάσει σχεδίου να διευρύνει την επιρροή της στα Βαλκάνια που αποτελούν γεωστρατηγική της προτεραιότητα. Η διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και η κακοδιαχείριση από το 1981 των δημοσιονομικών από την εσωτερική τρόικα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖA-ΝΔ επέφερε βαρύ χτύπημα στον λαό και στην ελληνική εξωστρεφή επιχειρηματικότητα. Έτσι, έστρωσε η Αθήνα το νέο οθωμανικό χαλί της διείσδυσης της ισχυροποίησης της θέσης της Τουρκίας στις 7 χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η ελληνική εξωτερική πολιτική και η οικονομική επιρροή στις χώρες αυτές είναι σήμερα ανύπαρκτες. Η Αθήνα άφησε την Άγκυρα να την εκτοπίσει στην πρώην Γιουγκοσλαβία και να δώσει η Τουρκία προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής στη Σερβία, στη Βοσνία και στα Σκόπια.


СФР Југославија: носталгија

Ήταν κάποτε μια χώρα προοδευτική, αδέσμευτη, φιλειρηνική, χαρούμενη και πολιτισμένη. Όπου όλοι οι άνθρωποι ζούσαν αγαπημένοι και ενωμένοι. Χωρίς πολλές πολυτέλειες και εισαγόμενα προϊόντα. Επωφελούνταν επίσης από μια ποιοτική, δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία, αξιοπρεπείς συντάξεις και φιλικές σχέσεις με όλα τα κράτη της Γης. Οι καλές τέχνες στην ενιαία Γιουγκοσλαβία ανθούσαν και το επάγγελμα του καλλιτέχνη ετύγχανε σεβασμού από μια μορφωμένη κοινωνία. Σέρβοι παντρεύονταν με Κροάτισσες και Βόσνιοι με Σκοπιανές. Μαυροβούνιοι εργάζονταν στη Σλοβενία, στη Βοϊβοντίνα και στο Κοσσυφοπέδιο. Πολλοί Γιουγκοσλάβοι έκαναν διακοπές στη φιλόξενη Ελλάδα και ήταν λάτρεις του Πηλίου. Kαι όλοι τους από το Μάριμπορ μέχρι τη Γευγελή πανηγύριζαν με slivovica όταν η ομάδα της Jugoplastika Split σάρωνε τα πάντα στο πανευρωπαϊκό μπάσκετ. Το τελευταίο τρίποντο προμηνούσε όμως και το τέλος μιας πολιτικής ουτοπίας.


* Dipl. Ing, MSc (Econ)
UCLouvain & Southampton



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Πως η αναγνώριση του Κοσόβου ανοίγει τον δρόμο για ένα ιστορικό πλήγμα στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου.


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
5 Ιουλίου 2021

Η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει έτοιμη να αναγνωρίσει την απόσχιση του Κοσόβου (μαζί με τη σερβική επαρχία της Μιτρόβιτσα) από τη Σερβία, όπως της ζητάνε Ηνωμένες Πολιτείες, Ισραήλ και Αλβανοκοσοβάροι, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο να αναγνωρίσει σε αντίποινα η Σερβία το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, να διαταραχθούν βαθιά οι σχέσεις της Αθήνας με το Βελιγράδι, με τη Μόσχα και με τη Λευκωσία και να δημιουργηθεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο για τη Θράκη.

Ο Νίκος Δένδιας ελπίζει μάλιστα ότι, προσφέροντας το Κόσοβο σε ΗΠΑ και Ισραήλ θα διασωθεί ο ίδιος, ενώ το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Mόλις “εκτελέσει” την “αποστολή” θα τον ευχαριστήσουν για τις υπηρεσίες του. (Μήπως το αυτό δεν συνέβη και με τον κ. Κοτζιά μόλις “έκλεισε” το Μακεδονικό;).

Εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας γιατί, τυχόν αναγνώριση του Κοσόβου σημαίνει ένα πολύ μεγάλο, ιστορικό πλήγμα στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα όλων των βαλκανικών λαών.

Δεν μιλάμε για τυχαίες σχέσεις, αλλά για αυτές που συνδέουν σε βάθος αιώνων τα ίδια τα εθνικά σχέδια διαφορετικών εθνών, εν προκειμένω Ελλήνων και Σέρβων, και προσδιορίζονται από την ίδια τη φύση αυτών των “σχεδίων”, που είναι εκ γενετής εχθρικά και προς τον ανατολικό δεσποτισμό και προς τον σταυροφορικό ιμπεριαλισμό. Για αυτό Ελλάδα και Σερβία βρέθηκαν στο ίδιο μετερίζι και στους Βαλκανικούς και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και για αυτό υπήρξαν, με διαφορετικό τρόπο κάθε μία, στόχοι της “νέας παγκόσμιας τάξης” που ανεδύθη από τα ερείπια της ΕΣΣΔ και του “διπολικού κόσμου”.

Και δεν μιλάμε μόνο για τις ελληνοσερβικές σχέσεις. Η αναγνώριση της μη μεταβολής των συνόρων είναι ταμπού για την Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία μετά ιδίως το 1974 και ορθώς είναι ταμπού. Αν σπρώξουμε τη Σερβία, αύριο, γιατί όχι, και τη Ρωσία σε αναγνώριση των κατεχομένων κυπριακών εδαφών αντιλαμβάνεται κανείς στο Υπουργείο Εξωτερικών τι θα σημαίνουν όλα αυτά; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να έχει ως μοναδικό της κίνητρο την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων και ότι αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες της πολιτικής της στη χώρα.


Η Πρεσβεία βαρέθηκε να περιμένει τον Δένδια

Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί πια. Έχουν φτάσει στα όριά τους με τους “ζητιάνους”, όπως μας αποκαλούν πλέον επισήμως. Θέλουν να τελειώνουμε, να αναγνωρίσουμε χωρίς χρονοτριβή την ανεξαρτησία του Κοσόβου, αγαπημένου παιδιού των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας, καθώς και διεθνούς σημασίας κέντρου εγκληματικών δραστηριοτήτων. Το ίδιο, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, επιθυμεί και το Ισραήλ.

Και ο πρωθυπουργός βιάζεται να προχωρήσει ο κ. Δένδιας την αναγνώριση. Ο ίδιος βέβαια ο υπουργός Εξωτερικών μοιάζει να το έχει αποφασίσει, θέλει όμως να αποφύγει μεγάλες ζημιές, ώστε η αναγνώριση να τον βοηθήσει να παραμείνει στη θέση του και όχι να επιταχύνει την αποχώρησή του. Όπως προείπαμε όμως, το αντίθετο θα συμβεί. Αν προχωρήσει την αναγνώριση, δεν θα τον χρειάζονται περισσότερο.

Από το περιβάλλον του κ. Δένδια και διάφορους κύκλους, διαδίδεται ότι θέλει να τον “φάει” η Μέρκελ. Όμως η Μέρκελ ούτε τον δικό της υπουργό Εξωτερικών δεν μπορεί να διορίσει, όχι να “φάει” τον Δένδια. Στην τελευταία σύνοδο της Ε.Ε. η Γερμανίδα καγκελάριος είδε ακόμα και τη μικροσκοπική Λιθουανία να της βγάζει γλώσσα. Η εξουσία της περιορίζεται στα οικονομικά θέματα. Τα μεγάλα γεωπολιτικά και αμυντικά της Ε.Ε. και της Ελλάδος τα έχουν αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Αν ο Δένδιας κινδυνεύει τώρα να φαγωθεί δεν φταίει ασφαλώς η Μέρκελ, αλλά μάλλον το ότι έχασε ο Νετανιάχου, πιθανώς και ο Ρότσιλντ, στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές. Όπως σημειώσαμε ήδη, η κυβερνητική αλλαγή στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ οδήγησε τάχιστα και αυτομάτως σε πλήρη αλλαγή πολιτικής στα ελληνοτουρκικά.

Χωρίς μάλιστα ουδείς σχεδόν από το πολιτικό σύστημα ή τον τύπο να διερωτηθεί πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τη μια μέρα να είμαστε έτοιμοι να πάμε ακόμα και σε πόλεμο για τον EastMed και την επομένη να θέλουμε Χάγη και ήρεμα ύδατα, τη μια να έχουμε “εθναμύντορα” υπουργό Εξωτερικών και την άλλη να μας γίνεται “ειρηνιστής οικολόγος” και όλα αυτά άνευ οιωνδήποτε εξηγήσεων, χωρίς κανένας σχεδόν από τον πολιτικό κόσμο ή τον τύπο να του ζητάει κάποιες εξηγήσεις. Τι να πούμε τώρα εμείς; Ότι η χώρα (στο μέτρο που υπάρχει ακόμα) φαίνεται πιο εξαρτημένη ακόμα κι από όσο ήταν την περίοδο της αμερικανοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας του 1967-74;


Οι “δοκιμαστικές βολές” του υπουργού Εξωτερικών

Τώρα, ο κ. Διένδιας έχει αρχίσει τις δοκιμαστικές βολές να διαπιστώσει πώς αντιδρά η κοινή γνώμη στην αναγνώριση και να προετοιμάσει το έδαφος, μπας και την κάνει κατακαλόκαιρο και δεν την προσέξουν πολλοί, εν μέσω μπάνιων του λαού και κορονοϊού.

Την περασμένη εβδομάδα, από το υπουργείο Εξωτερικών διέρρευσε προς την “Καθημερινή” ένα πρώτο επιχείρημα υπέρ της αναγνώρισης του Κοσόβου. Η Σερβία, λένε, δεν κάνει ότι πρέπει για να ανακόψει την τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια, άρα θα αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ενισχύοντας τον στρατηγικό σύμμαχο της Τουρκίας που είναι οι Αλβανοί…

Ίσως, η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι, εκτελώντας επί πολλά χρόνια πράγματα που σκέπτονται άλλοι, απώλεσαν σταδιακά τη δυνατότητα να τα υπερασπίζονται πολιτικά. Ίσως να αποβλέπουν στην εξοικείωση του κοινού με την ανοησία. Ίσως κάνει πολύ ζέστη. Εν πάσει περιπτώσει αυτό βρήκαν να πουν για να εξηγήσουν ότι σκέπτονται την αναγνώριση του Κοσόβου.

Η “Καθημερινή” δεν μοιάζει σίγουρη για το πώς θα το πάρουν οι αναγνώστες της και έτσι παρουσιάζει ουδέτερα τον πραγματικό λόγο για τον οποίο σκέφτονται στην κυβέρνηση την αναγνώριση: “Είναι απολύτως σαφές ότι πιθανή αναγνώριση του Κοσόβου από την Ελλάδα αποτελεί και εναρμόνιση με πάγιες αμερικανικές απόψεις για τα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν στόχο και την ανακοπή της ρωσικής επιρροής”. Ωραιότατα. Να μην καταστραφούν μόνο οι ελληνοσερβικές σχέσεις, να φάνε και άλλο ένα χτύπημα οι ελληνορωσικές, να πληγούν και οι ελλαδοκυπριακές. Με έναν σμπάρο τρία τριγόνια, να δούμε πόσο ακόμα μπορεί να επιβιώσει η χώρα όσων την κυβερνούν. Γιατί έτσι που πάει πεθαίνει, μένει ένας βράχος στη νοτιοανατολική Ευρώπη, με όλο και λιγότερους Έλληνες, βάση για τους πολέμους των Σταυροφόρων κατά των Ρώσων και κατά του Ισλάμ. Ωραίο τέλος για την Ελλάδα, συνοδευόμενο βέβαια από πολύ εθνικόφρονα “παπαρολογία”, στο DNA της ελληνικής δεξιάς και ακροδεξιάς. όπως και “πολυεθνική”, “ευρωπαϊστική” αρλουμπολογία, αμφότερες συγκλίνουσες εν τέλει όχι στο άστρο της Βηθλεέμ, ούτε καν των Βρυξελλών εν τέλει, αλλά μάλλον της Ουάσιγκτον και της Ιερουσαλήμ τουλάχιστον για τα γεωπολιτικά.

Ο κ. Δένδιας, υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και νομικός είπε και κάτι άλλο για το Κόσοβο, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει προκαταβολικά το έγκλημα, όχι κατά των Σέρβων, αλλά κατά των Ελλήνων που η κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά ετοιμάζονται να διαπράξουν:

“Ως προς τη νομιμότητα μιας ενδεχόμενης αναγνώρισης, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης γνωμοδότησε, το 2010, ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δεν παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, καθώς δεν ήταν προϊόν παράνομης χρήσης βίας που καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως ακριβώς ήταν η ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας δημιουργήθηκαν αρκετά νέα κράτη. Κανένα από αυτά, όμως, δεν ήταν το αποτέλεσμα εξωτερικής εισβολής”.

Ο Υπουργός Εξωτερικών και οι σύμβουλοί του δεν γνωρίζουν ότι η Ατλαντική Συμμαχία βομβάρδισε ανηλεώς τη Σερβία το 1999, κατά παράβαση των πιο θεμελιωδών διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να αποσπάσει το Κόσοβο από τη σερβική κυριαρχία; Και δεν γνωρίζουν ότι “η Ελλάς είναι πολύ μικρή χώρα για να κάνει τόσο μεγάλες ατιμίες”, όπως είχε πει κάποτε στη Βουλή, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού;

Υ.Γ.: Υπάρχει αντιπολίτευση; Ή την ελέγχουν οι ίδιες δυνάμεις που ελέγχουν την κυβέρνηση; Τύπος πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει εδώ και πολύ καιρό.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Alexandre Lemoine/ Reseau International/ 17-6-21 
Μετάφραση Μ.Στυλιανού

« Προδομένη από συνεργάτες και συντετριμμένη ». Έτσι περιέγραψε η ιταλική εφημερίδα Il Giornale τις σχέσεις της Ιταλίας με άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια. Η εφημερίδα αναφέρει ότι «η Ιταλία είναι τα Βαλκάνια» και ότι οι βαλκανικές χώρες ήταν πάντα «απόφυση της ιταλοσφαίρας ».

«Τα Βαλκάνια μιλούν όλες τις γλώσσες σήμερα, Ρωσικά, Κινεζικά, Τουρκικά, Γερμανικά, Αραβικά, Περσικά και Εβραϊκά, εκτός από τα Ιταλικά που παραχωρούν τις θέσεις τους παντού, από τη Λιουμπλιάνα μέχρι το Βουκουρέστι», γράφει η Il Giornale.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, Γερμανία και Τουρκία «διεξάγουν μυστικά αντί-ιταλικά προγράμματα» στα Βαλκάνια, και η Ρώμη είναι ιδιαίτερα αναστατωμένη από την επέκταση της επιρροής των Γερμανών.

Αυτές είναι μάλλον περίεργες δηλώσεις, δεδομένου ότι πρόκειται περί συμμάχων.

Όσο για την τουρκική επιρροή, σύμφωνα με την εφημερίδα, αυξήθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, μετά τη μυστική συμμετοχή της Άγκυρας στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, τη δεκαετία του 1990: Η Τουρκική μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών εκπαίδευσε και υποστήριξε τους Κοσοβάρους Αλβανούς αυτονομιστές. «Εν ολίγοις, η Ιταλία βρέθηκε παγιδευμένη μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας: οι Γερμανοί στρατιωτικοποιούν τον θαλάσσιο χώρο και το εμπόριο, οι Τούρκοι χρηματοδοτούν τα τζαμιά και ερεθίζουν τους στρατιωτικούς, μειώνουν το ιταλικό πεδίο παιχνιδιού με ανησυχητική και αναπόφευκτη ταχύτητα ».

Οι Ιταλοί αποδοκιμάζουν επίσης τη συμπεριφορά της Αλβανίας στα Βαλκάνια, πιστεύοντας ότι τα Τίρανα ενισχύουν τους οικονομικούς δεσμούς τους με τη Γερμανία εις βάρος της Ρώμης. Έτσι, τον Μάιο, η Γερμανία και η Αλβανία υπέγραψαν συμφωνία ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ για την ανάπτυξη των δημοτικών μεταφορών με χαμηλό αντίκτυπο στο περιβάλλον.

Τα Βαλκάνια ήταν και παραμένουν μια «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης όχι μόνο λόγω των συγκρούσεων μεταξύ των νέων πολιτικών οντοτήτων στον μετά-γιουγκοσλαβικό χώρο, αλλά και λόγω της αντιπαλότητας μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσθέτουν επίσης καύσιμα στη φωτιά επεκτείνοντας τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ελλάδα.

Η επιρροή της Κίνας έχει σαφώς αυξηθεί στα Βαλκάνια. Το μεγαλύτερο ελληνικό λιμάνι του Πειραιά έχει τεθεί υπό τον έλεγχο της κινεζικής εταιρείας COSCO Shipping, αποτελώντας έναν από τους κύριους θαλάσσιους κόμβους της Μεσογείου. Και οι ορέξεις των Κινέζων αυξάνονται. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για κινεζικά προγράμματα στη Σερβία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Το 2017, η γερμανική εφημερίδα Die Welt έγραψε: «Μετά την πτώση της Γιουγκοσλαβίας παρέμεινε κενό στην ευρωπαϊκή δομή εξουσίας που δεν έχει ακόμη καλυφθεί. Με τον ίδιο τρόπο που η Ευρώπη αποδυναμώθηκε από την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των μικρών χωρών, η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας δημιούργησε μια μόνιμη πηγή συγκρούσεων στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία δεν έχει ακόμη εξουδετερωθεί».

Και η Ιταλία επιδιώκει ακριβώς να καλύψει αυτό το «κενό στην ευρωπαϊκή δομή εξουσίας». Η εφημερίδα Giornale καλεί σε αποκατάσταση της ιταλικής ηγεσίας στα Βαλκάνια. Αυτές οι συστάσεις ακολουθούνται από πράξεις. Στις 9 Ιουνίου το ιταλικό κοινοβούλιο εψήφισε νόμο για τη δημιουργία αποκλειστικής οικονομικής ζώνης στη Μεσόγειο, όπου ανακαλύφθηκαν σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων και «ξεκίνησε ένα επικίνδυνο παιχνίδι».

Οι Βρυξέλλες έχουν επίσης εμπλακεί στο εξελισσόμενο παιχνίδι. «Η ΕΕ προσπαθεί να αποτρέψει τα Βαλκάνια από το να στραφούν οριστικά στη Ρωσία και την Κίνα. Οι Βρυξέλλες χρειάζονται από τις Βαλκανικές χώρες κάποια στήριξη, αν και οι πόρτες της ΕΕ είναι εντελώς κλειστές για αυτές», γράφει η Ισπανική εφημερίδα El Mundo, σχολιάζοντας την αντιπαλότητα στην περιοχή.

«Η επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Βαλκάνια είναι αποφασιστικής σημασίας. Θεωρώ χρήσιμο για την ΕΕ να διευρύνει τους ορίζοντές της καθώς αντιμετωπίζει το Brexit», δήλωσε ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο.

Αλλά πώς είναι δυνατόν να επεκταθεί όταν οι «πόρτες της ΕΕ είναι εντελώς κλειστές» για τα νέα μέλη, είτε πρόκειται για τη Σερβία είτε για την Ουκρανία, και τα συμφέροντα των δυνάμεων εξακολουθούν να συγκρούονται στα Βαλκάνια; Η «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης θα μπορούσε να φέρει πολλές περισσότερες εκπλήξεις.


Πηγή: http://www.observateurcontinental.fr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)