Άδικη και παράνομη είναι η πράξη της κυβέρνησης απέναντι στου μουσικούς, όπως καταγγέλλει η Πρωτοβουλία Μουσικών του Δρόμου, με την οποία αποκλείονται οι συμπαθείς καλλιτέχνες, με τα ελαχιστότατα έως μηδενικά έσοδα επιβίωσης, από την επιδότηση Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου, που ανέμεναν σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης.
Μάλιστα αυτό γίνεται «ενώ οι αιτήσεις μας έγιναν δεκτές από το σύστημα και είναι έγκυρες όπως ορίζεται από τη σχετική ΚΥΑ». «Το εξωφρενικό είναι ότι αυτό έγινε χωρίς καμία προειδοποίηση ή σχετική επίσημη ενημέρωση από την μεριά του Υπουργείου και της Κυβέρνησης, κατάσταση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα».
Η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Μουσικών του Δρόμου:
Μέσα στην πανδημία, οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού είναι ανάμεσα σε αυτούς που έχουν δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα. Έρχεται όμως τώρα η Κυβέρνηση, και χτυπάει ξανά, αυτούς που θεωρεί καλλιτέχνες “δεύτερης κατηγορίας”, εμάς, τους μουσικούς του δρόμου, κόβοντας απροειδοποίητα την επιδότηση Γενάρη – Φλεβάρη σε πολλούς από εμάς.
Είμαστε εμείς που παίζουμε μουσική σε δρόμους και πλατείες, στους δημόσιους χώρους των πόλεών μας. Άλλοι το κάνουμε σαν συμπλήρωμα εισοδήματος στους δύσκολους αυτούς καιρούς, άλλοι περιστασιακά, άλλοι ταξιδεύοντας. Για πολλούς όμως από μας αυτό αποτελεί την βασική μας απασχόληση, τον μοναδικό τρόπο για να βιοποριζόμαστε, τη δουλειά μας. Άλλοι οδηγηθήκαμε σε αυτό λόγω της αυξανόμενης ανεργίας και των δυσμενών συνθηκών εργασίας που επικρατούν στον κλάδο μας. Πολλοί όμως πάλι το κάνουμε από επιλογή. Μπορούμε έτσι να εκφραζόμαστε πιο ελεύθερα παίζοντας τη μουσική μας χωρίς μεσάζοντες και να ερχόμαστε άμεσα σε επαφή με τον κόσμο που μας ακούει. Και μας γεμίζει χαρά και ικανοποίηση η επαφή μαζί τους, το να μπορούμε να μοιραζόμαστε την τέχνη μας με αυτούς, τα βλέμματα ευγνωμοσύνης, τα χαμόγελα που θα μας χαρίσουν.
Παρ’ όλο όμως που η μουσική στο δρόμο έχει αγκαλιαστεί από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας τα εμπόδια και οι αντιξοότητες δεν τελειώνουν για μας. Συχνά η αστυνομία μας απομακρύνει ή ακόμα μας επιβάλλει και πρόστιμο. Μόλις το 2018, μετά από κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, καταργήθηκε ο απαρχαιωμένος νόμος που ποινικοποιούσε το παίξιμο στο δρόμο ως “επαιτεία”, αλλά ακόμα και μετά απ’ αυτό συνεχίζονται οι παρενοχλήσεις από την αστυνομία με πρόσχημα την χρήση ηχητικού εξοπλισμού και άλλες δικαιολογίες.
Μέσα στην πανδημία ήταν αδύνατο και για μας να συνεχίσουμε να ασκούμε το επάγγελμά μας. Από το Σεπτέμβρη μας δόθηκε η δυνατότητα να καταχωρηθούμε στο μητρώο καλλιτεχνών μαζί με όλους τους άλλους συναδέλφους καλλιτέχνες, και συγκεκριμένα στην κατηγορία “Μουσικοί στο Δρόμο”, και να ενταχθούμε έτσι στα μέτρα στήριξης επαγγελματιών της τέχνης και του πολιτισμού. Η διαδικασία για την επιδότηση Σεπτέμβρη- Οκτώβρη ανακοινώθηκε ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση, αποκλείοντας έτσι πολλούς συναδέλφους. Περισσότεροι τα κατάφεραν να πάρουν τα έστω ανεπαρκή επιδόματα για Νοέμβρη και Δεκέμβρη. Όταν όμως δόθηκαν τα επιδόματα Γενάρη-Φλεβάρη σε όλους τους καλλιτέχνες, πολλοί από εμάς που είμαστε καταχωρημένοι ως “μουσικοί στο δρόμο” (άγνωστος ο ακριβής αριθμός) διαπιστώσαμε ότι δεν μας καταβλήθηκαν τα χρήματα.
Το εξωφρενικό είναι ότι αυτό έγινε χωρίς καμία προειδοποίηση ή σχετική επίσημη ενημέρωση από την μεριά του Υπουργείου και της Κυβέρνησης, κατάσταση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Απαντώντας σε κάποια email συναδέλφων που διαμαρτυρήθηκαν, το Υπουργείο εργασίας προφασίστηκε ότι γίνεται διασταύρωση στοιχείων με τον ΕΦΚΑ, ή ακόμα ότι δεν πληρούν το κριτήριο προϋπηρεσίας που δήλωσαν στο μητρώο, επειδή (άκουσον, άκουσον) δεν βρέθηκαν ένσημα. Σε λίγο θα μας πουν ότι τους χρωστάμε. Μας εμπαίζουν κανονικά, αφού από τη μία μας αναγνωρίζουν ως κατηγορία καλλιτεχνών, και από την άλλη μας ζητάνε ένσημα (άγνωστο πόσα), ενώ ξέρουν καλά ότι δεν προβλέπεται κανένας τρόπος να πάρουμε ένσημο ή κάποια σχετική άδεια παίζοντας στο δρόμο, ακόμα κι αν το επιθυμούμε.
Το υπουργείο δεν κατέβαλε την αποζημίωση ενώ οι αιτήσεις μας έγιναν δεκτές από το σύστημα και είναι έγκυρες όπως ορίζεται από τη σχετική ΚΥΑ. Ο αποκλεισμός μας αυτός είναι άδικος και παράνομος και μας στερεί το δικαίωμα στην επιβίωση. Διεκδικούμε την άμεση καταβολή της αποζημίωσης ειδικού σκοπού για όσους μουσικούς στο δρόμο δεν την έχουν λάβει. Απαιτούμε σεβασμό και αναγνώριση. Να σταματήσουν το Υπουργείο και η Κυβέρνηση να μας εμπαίζουν. Δεν είμαστε αόρατοι.
Ο πολιτισμός είναι ζωντανός οργανισμός, κομμάτι της ζωής που πάλλεται. Η μουσική στον δρόμο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τέχνης και της δημιουργίας. Οι μουσικοί του δρόμου δεν είμαστε καλλιτέχνες δεύτερης κατηγορίας και δεν θα δεχτούμε διακρίσεις ή άνιση μεταχείριση. Ζητάμε τη στήριξη των συναδέλφων μας εργαζομένων στις τέχνες αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.
Πρωτοβουλία Μουσικών του Δρόμου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Είμαστε εμείς που παίζουμε μουσική σε δρόμους και πλατείες, στους δημόσιους χώρους των πόλεών μας. Άλλοι το κάνουμε σαν συμπλήρωμα εισοδήματος στους δύσκολους αυτούς καιρούς, άλλοι περιστασιακά, άλλοι ταξιδεύοντας. Για πολλούς όμως από μας αυτό αποτελεί την βασική μας απασχόληση, τον μοναδικό τρόπο για να βιοποριζόμαστε, τη δουλειά μας. Άλλοι οδηγηθήκαμε σε αυτό λόγω της αυξανόμενης ανεργίας και των δυσμενών συνθηκών εργασίας που επικρατούν στον κλάδο μας. Πολλοί όμως πάλι το κάνουμε από επιλογή. Μπορούμε έτσι να εκφραζόμαστε πιο ελεύθερα παίζοντας τη μουσική μας χωρίς μεσάζοντες και να ερχόμαστε άμεσα σε επαφή με τον κόσμο που μας ακούει. Και μας γεμίζει χαρά και ικανοποίηση η επαφή μαζί τους, το να μπορούμε να μοιραζόμαστε την τέχνη μας με αυτούς, τα βλέμματα ευγνωμοσύνης, τα χαμόγελα που θα μας χαρίσουν.
Παρ’ όλο όμως που η μουσική στο δρόμο έχει αγκαλιαστεί από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας τα εμπόδια και οι αντιξοότητες δεν τελειώνουν για μας. Συχνά η αστυνομία μας απομακρύνει ή ακόμα μας επιβάλλει και πρόστιμο. Μόλις το 2018, μετά από κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, καταργήθηκε ο απαρχαιωμένος νόμος που ποινικοποιούσε το παίξιμο στο δρόμο ως “επαιτεία”, αλλά ακόμα και μετά απ’ αυτό συνεχίζονται οι παρενοχλήσεις από την αστυνομία με πρόσχημα την χρήση ηχητικού εξοπλισμού και άλλες δικαιολογίες.
Μέσα στην πανδημία ήταν αδύνατο και για μας να συνεχίσουμε να ασκούμε το επάγγελμά μας. Από το Σεπτέμβρη μας δόθηκε η δυνατότητα να καταχωρηθούμε στο μητρώο καλλιτεχνών μαζί με όλους τους άλλους συναδέλφους καλλιτέχνες, και συγκεκριμένα στην κατηγορία “Μουσικοί στο Δρόμο”, και να ενταχθούμε έτσι στα μέτρα στήριξης επαγγελματιών της τέχνης και του πολιτισμού. Η διαδικασία για την επιδότηση Σεπτέμβρη- Οκτώβρη ανακοινώθηκε ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση, αποκλείοντας έτσι πολλούς συναδέλφους. Περισσότεροι τα κατάφεραν να πάρουν τα έστω ανεπαρκή επιδόματα για Νοέμβρη και Δεκέμβρη. Όταν όμως δόθηκαν τα επιδόματα Γενάρη-Φλεβάρη σε όλους τους καλλιτέχνες, πολλοί από εμάς που είμαστε καταχωρημένοι ως “μουσικοί στο δρόμο” (άγνωστος ο ακριβής αριθμός) διαπιστώσαμε ότι δεν μας καταβλήθηκαν τα χρήματα.
Το εξωφρενικό είναι ότι αυτό έγινε χωρίς καμία προειδοποίηση ή σχετική επίσημη ενημέρωση από την μεριά του Υπουργείου και της Κυβέρνησης, κατάσταση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Απαντώντας σε κάποια email συναδέλφων που διαμαρτυρήθηκαν, το Υπουργείο εργασίας προφασίστηκε ότι γίνεται διασταύρωση στοιχείων με τον ΕΦΚΑ, ή ακόμα ότι δεν πληρούν το κριτήριο προϋπηρεσίας που δήλωσαν στο μητρώο, επειδή (άκουσον, άκουσον) δεν βρέθηκαν ένσημα. Σε λίγο θα μας πουν ότι τους χρωστάμε. Μας εμπαίζουν κανονικά, αφού από τη μία μας αναγνωρίζουν ως κατηγορία καλλιτεχνών, και από την άλλη μας ζητάνε ένσημα (άγνωστο πόσα), ενώ ξέρουν καλά ότι δεν προβλέπεται κανένας τρόπος να πάρουμε ένσημο ή κάποια σχετική άδεια παίζοντας στο δρόμο, ακόμα κι αν το επιθυμούμε.
Το υπουργείο δεν κατέβαλε την αποζημίωση ενώ οι αιτήσεις μας έγιναν δεκτές από το σύστημα και είναι έγκυρες όπως ορίζεται από τη σχετική ΚΥΑ. Ο αποκλεισμός μας αυτός είναι άδικος και παράνομος και μας στερεί το δικαίωμα στην επιβίωση. Διεκδικούμε την άμεση καταβολή της αποζημίωσης ειδικού σκοπού για όσους μουσικούς στο δρόμο δεν την έχουν λάβει. Απαιτούμε σεβασμό και αναγνώριση. Να σταματήσουν το Υπουργείο και η Κυβέρνηση να μας εμπαίζουν. Δεν είμαστε αόρατοι.
Ο πολιτισμός είναι ζωντανός οργανισμός, κομμάτι της ζωής που πάλλεται. Η μουσική στον δρόμο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τέχνης και της δημιουργίας. Οι μουσικοί του δρόμου δεν είμαστε καλλιτέχνες δεύτερης κατηγορίας και δεν θα δεχτούμε διακρίσεις ή άνιση μεταχείριση. Ζητάμε τη στήριξη των συναδέλφων μας εργαζομένων στις τέχνες αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.
Πρωτοβουλία Μουσικών του Δρόμου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
