Articles by "Συνεντεύξεις"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

του ακτιβιστή

Μια συνέντευξη πολιτικού πρωταγωνιστή πάντα είναι θετική, γιατί δίνει ενημέρωση σε ένα πλήθος ζητήματα που ερωτάται αλλά και γιατί αποτελεί εργαλείο κρίσης του από τους πολίτες αναφορικά με τα λεγόμενά του, τους προγραμματισμούς του, τις ενδεχόμενες δεσμεύσεις (πολιτικές ή χρονικές) και φυσικά την συνέπεια και την αλήθειά του.

Δεν σας κρύβω πως χάρηκα με τη συνέντευξη που πήρα από τον Δήμαρχο Θερμαϊκού Θοδωρή Τζέκο, έναν νέο άνθρωπο, μετριοπαθή θα τον χαρακτήριζα, ανοιχτό και χωρίς πρόθεση να προσπεράσει ακόμη και ενοχλητικές ερωτήσεις που του τέθηκαν.

Νομίζω πως θα γίνετε περισσότερο ενημερωμένοι αν παρακολουθήσετε το πλήρες βίντεο της συνέντευξης που επιμελήθηκε (χωρίς περικοπές) ο φίλος και άξιος συνεργάτης μου Γιώργος Νικολαΐδης.
Από την πλευρά μου θα σταθώ σε αρκετά σημεία της συζήτησης που νομίζω πως έχουν ιδιαίτερη σημασία και ίσως δώσουν αφορμή για κρίσεις σε συμπολίτες μας αλλά και σε μέλη της αντιπολίτευσης στον Δήμο.



ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

Παραμένει για ακόμη μία διοίκηση μεγάλος μέρος της αποκομιδής σε ιδιώτη εργολάβο. Ο ξορκισμός από όλους τους δημάρχους της ανάληψης της καθαριότητας από ιδιώτες δεν φαίνεται να αλλάζει ούτε με τον Θοδωρή Τζέκο. Φυσικά είναι κατά τι οικονομικότερη (-70.000 €) η νέα σύμβαση που πρόκειται να υπογραφεί την 1η Μαΐου, να βελτιώθηκαν κάποιοι όροι της (αποκομιδή για πρώτη φορά και τις Κυριακές), να αξιοποιούνται, όπως μας διαβεβαιώνει ο Δήμαρχος, τα νέα απορριματοφόρα, να υπάρχει ένας καλύτερος σχεδιασμός αλλά ο εργολάβος συνεχίζει το έργο σε Μηχανιώνα και Θερμαϊκό. Στην Επανομή θα λειτουργήσει ο δημοτικός στόλος απορριματοφόρωνκαι το προσωπικό του Δήμου, όπως και παλιότερα.

ΥΔΡΟΔΟΤΗΣΗ

Παραμένει ο μακροπρόθεσμος στόχος της ύδρευσης από την ΕΥΑΘ σύμφωνα με τον Δήμαρχο που πιστεύει πως πλησιάζει ο χρόνος που θα γίνει αυτό. Οι πιέσεις που ασκούνται μέσω των αυξημένων αναγκών λόγω και της λειτουργίας του ThessIntec και της επένδυσης στο κάμπινγκ Αγίας Τριάδας θεωρεί ο κ. Τζέκος πως θα επισπεύσει τον χρόνο σύνδεσης με το δίκτυο της ΕΥΑΘ.
Το θετικό είναι πως εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση για την άμεση αντικατάσταση του πεπαλαιωμένου δίκτυου ύδρευσης Αγίας Τριάδας και Νέων Επιβατών (1.500.000 €) που θα απομακρύνει τους καρκινογόνους αμιαντοσωλήνες.
Θετική και η βελτίωση στα έσοδα της Δημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης και Αποχέτευσης του Δήμου (ΔΕΥΑΘ) που οφείλεται στην ορθολογικότερη οργάνωση με κανονικότητα της καταγραφής των ενδείξεων των υδρομέτρων και την κανονικότητα στην εισπραξιμότητα.

ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ

Θέλησε, είναι αλήθεια να εξωραΐσει την αλλαγή στάσης του στο ζήτημα της εκποίησης του κάμπινγκ λέγοντας πως αλλάζουν μερικές φορές οι απόψεις όταν κάποιος βρίσκεται σε διαφορετική θέση και κατά την εκτίμησή του δεν μπορούσε να τροποποιηθεί η σύμβαση εκτός κάποιων βελτιώσεων που τις επεδίωξε. Είδηση είναι πως δεν έχει μέχρι σήμερα υπογραφεί η σύμβαση με τον επενδυτή. Τον χώρο του κάμπιγκ δεν τον καθάρισε ο Δήμος αλλά το Υπερταμείο. Βλέπει θετικά την επένδυση θεωρώντας ότι θα αναβαθμίσει την περιοχή κυρίως σε θέματα υποδομών (οδικό δίκτυο, ύδρευση, αποχέτευση κλπ).

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ

Προβλέπεται ότι θα αδειοδοτηθούν σύντομα μετά τις παρεμβάσεις που θα γίνουν από τον Δήμο στις υπάρχουσες σύμφωνα με υποδείξεις διεθνούς εταιρείας πιστοποίησης. Μέσα στον Ιούνιο θα δεχθούν τους μικρούς μας φίλους και θα ανακουφίσουν τις οικογένεις που απαγορευόταν να τις επισκέπτονται εδώ και τρία περίπου χρόνια.
Δύο νέες θα γίνουν σε Μηχανιώνα και Επανομή.

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Αποδέχθηκε το υπαρκτό πρόβλημα στην αξιοποίηση της δημοτικής περιουσία που εν μέρι αποδίδεται στην ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ. Γίνεται σημαντική προσπάθεια αποκατάστασης του προβλήματος. Άμεσα θα μισθωθεί το Ακρωτήρι, Μάμα Μπλουμ και ο Παλιός Καφενές μετά από ξεπέρασμα των νομικών εμποδίων που υπήρχαν. Θετική κρίνει ο Δήμαρχος την εικόνα της παραλίας της Αγίας Τριάδας μετά την απομάκρυνση του ερειπίου ΑΚΤΙΟΝ. Σε συζήτηση βρίσκεται ο Δήμος για το παρατημένου από χρόνια ΠΙΚΠΑ με το αρμόδιο Υπουργείο που είναι ο ιδιοκτήτης του χώρου.

ΔΙΑΒΡΩΣΗ - ΠΡΟΣΑΜΜΩΣΗ

Ξεκινούν άμεσα οι εργασίες αποκατάστασης του πεζοδρόμου που σε σημεία του τον "έφαγε" η θάλασσα. Δυστυχώς ως φαίνεται θα χρειαστει εκ νέου "άδειασμα" της προσάμμωσης στο λιμάνι των Νέων Επιβατών.

ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ - ΚΥΚΛΙΚΟΙ ΚΟΜΒΟΙ

Εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση 1.800.000 € για έργα αγροτικής οδοποιίας (χαλικοστρώσεις κλπ).
Υπάρχει δέσμευση για ένα νέο πρόγραμμα ασφαλτοστρώσεων, όπως το προηγούμενο που έγινε από την Περιφέρεια.
Οι δύο κυκλικοί κόμβοι θα γίνουν στην Περαία (διασταύρωση Δημαρχείου) και στους Νέους Επιβάτες (μπροστά στο ΚΕΠ).

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Φαίνεται να εφησυχάζει η Διοίκηση Τζέκου από την αγαστή συνεργασία με τα πολλαπλά πολιτιστικά σχήματα που δραστηριοποιούνται στον Δήμο μας. Αντιληφθήκαμε πως θα έβλεπε θετικά οποιαδήποτε νέα διοργάνωση οποιασδήποτε πολιτιστικής πρωτοβουλίας παρέχοντας τη στήριξη του Δήμου, χωρίς όμως να θεωρεί πως θα πρέπει να παράγει πολιτισμό ο Δήμος αφού οι ανάγκες καλύπτονται από τους φορείς.

ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ

Ένα εμβληματικό (όπως το χαρακτήρισε) έργο είναι η ανάπλαση μιας χρόνιας παραμελημένης κεντρικής οδού στην Περαία, της Δημοκρατίας (ή Θερμαϊκού). Αποτελεί στόχο η ανάπλασή της. Επικαιροποιείται η μελέτη ανάπλασης και ευελπιστεί να να ξεκινήσει το '27 με εξασφαλισμένο κονδύλιο 10.000.000 € από την Περιφέρεια εφόσον προχωρήσει η μελέτη.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Γιώργου Νικολαΐδη

Σχεδόν 16 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της Διοίκησης του Δ. Θερμαϊκού, μας έδωσε ο δήμαρχος μια πρώτη εκτενή γενική εικόνα για τα μέχρι τούδε πεπραγμένα, καθώς και την σημερινή κατάσταση του Δήμου μας. Σε μια ωριαία -κατά το δυνατόν εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη- με ερωτήσεις που του υπέβαλλε ο Χρήστος Ιβάνοβιτς διαχειριστής του μπλογκ «Ακτιβιστής», αναφέρθηκε σε παλαιά και τρέχοντα ζητήματα καθώς και στις επίκαιρες εξελίξεις που αποφασίζει και συντονίζει η ομάδα του.

Δεδομένου του βίντεο της συνέντευξης το οποίο σας παραθέτουμε πιο κάτω και που δημιουργήσαμε χωρίς καθόλου παρεμβάσεις φυσικά στο μοντάζ, δεν θα κάνουμε καμία ειδική αναφορά προς το παρόν στον ειλικρινή λόγο του δημάρχου. Θα επανέλθουμε όμως με σχετικό μας άρθρο περί τα πολιτιστικά ειδικότερα. Και αυτό γιατί κατά την κρίση μας, σε κάποια θέματα, εντελώς ξεκάθαρες - αν όχι δυναμικές και ριζοσπαστικές - απαντήσεις που αναμέναμε, ΔΕΝ πήραμε. Ίσως απαντήσεις που θα φανέρωναν αλλαγή σκηνικού και πρακτικών, από τις προηγούμενες δύο διοικήσεις.

Συμμεριζόμαστε την γνώμη του πως κανείς «βλέπει» αλλιώς τα πράγματα απ΄έξω και αλλιώς όταν ως διοίκηση καλείται να αποφασίσει και να δράσει. Κάτι όμως που δεν αποκόβει τις πολλαπλές, και εν πολλοίς συνεχείς και δικαιολογημένες φυσικά απαιτήσεις των δημοτών για λύσεις των προβλημάτων από αυτήν.

Δοθεισομένης ευκαιρίας με ξεχωριστό μας άρθρο, θα δημοσιοποιήσουμε μεταξύ άλλων μερικές εντελώς νεωτεριστικές προτάσεις, προτάσεις με υπόβαθρο δημιουργίας και όχι διασκέδασης του κόσμου, που θα ανήκαν ειδικά στην σφαίρα των πολιτιστικών και θα εμπλούτιζαν την ιστοσελίδα του Δήμου. Μια ιστοσελίδα που σίγουρα δεν κατέχει τα πρωτεία στην ενημέρωση, συγκρινόμενη με το υλικό που παρουσιάζουν άλλες ιστοσελίδες δήμων. Προτάσεις για τις οποίες ενημερώθηκε εγγράφως και εκτενέστατα ο δήμαρχος, αλλά δεν φαίνεται να τυγχάνουν μελέτης και εν τέλει έστω μικρής αποδοχής. Ακριβώς όπως και στις προηγούμενες δύο διοικήσεις, που σίγουρα δεν ξεχώρισαν για την δημιουργικότητα, φαντασία, ιδιαίτερη αγάπη και ανάληψη πρωτοβουλίας για τα πολιτιστικά.

Εντός του Μαΐου θα ακολουθήσει συνέντευξη με το κ. Γιώργο Τσαμασλή.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

https://youtu.be/3eKHOSMXTHE


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Στις 28/2/2023 η Ελλάδα συγκλονίστηκε από μία τραγωδία. Δύο τρένα συγκρούστηκαν, τουλάχιστον 57 άνθρωποι σκοτώθηκαν, κάποιοι από τη σύγκρουση, κάποιοι από την έκρηξη και τη φωτιά που ξέσπασε αμέσως μετά. Σε κάποιες οικογένειες παραδόθηκαν οι σοροί των θυμάτων του, σε άλλες μόνο μέλη. Κάποιες άλλες πήραν μία χούφτα στάχτες, μία οικογένεια απολύτως τίποτα. 

Και τότε ξεκίνησε η πιο ανάλγητη δοκιμασία. Το Κράτος μπαίνει σαν σίφουνας και μπαζώνει τα πάντα στο πεδίο του εγκλήματος των Τεμπών. Εξαφανίζει όλα τα κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία και τα θάβει κάτω από ογκώδη μπάζα ώστε να μη βγει η αλήθεια στο φως. Οι συγγενείς άρχισαν να ψάχνουν μόνοι τους, σε χωράφια, για να βρουν μέλη των αγαπημένων τους και να τους θάψουν όπως τους αξίζει. 

Κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη, κανείς δεν τήρησε τη βασική υποχρέωση της πολιτείας, να προστατεύσει να ερευνήσει, να αποδώσει δικαιοσύνη. Γιατί άραγε; Τον λόγο τον καταλαβαίνουμε όλοι, είναι ο λόγος που κατεβήκαμε στους δρόμους. Ένας χείμαρρος ανθρώπων που δεν αντέχει να τον θεωρεί το κράτος αφελή και που διψά για δικαιοσύνη. Ξεκίνησε ένας οδυνηρός Γολγοθάς χωρίς τέλος. Ένας αγώνας συγγενών που αναγκάστηκαν να γίνουν ερευνητές, επιστήμονες νομικοί. Που έπρεπε πρώτα να μάθουν τι σημαίνει τηλεδιοiκηση, συστήματα ασφαλείας, εκπαίδευση προσωπικού για να μπορούσαν να καταλάβουν τι δεν έγινε. 

Συνειδητοποιήσαμε πολύ γρήγορα ότι μετά το έγκλημα της έκθεσης των παιδιών μας στο θάνατο ακολούθησε ένα ακόμα, αυτό της συγκάλυψης. Το βαθύ κράτος σε πλήρη λειτουργία, προς πάσα κατεύθυνση, προσφέρει εδώ και 2 χρόνια υπηρεσiες πλήρους προστασίας στους υψηλά ιστάμενους εμπλεκόμενους του εγκλήματος. Έγκλημα ονομάζεται μία τέτοια σύγκρουση, επειδή ο αρμόδιος υπουργός εγγυόταν δημόσια λίγες μέρες πριν την ασφάλεια, ενώ ασφάλεια δεν υπήρχε πουθενά. Ούτε τηλεδιοίκηση υπήρχε. Δεν υπήρχαν εκπαιδευμένοι σταθμάρχες, ούτε συντονισμός, ούτε τήρηση πρωτοκόλλων. 

Εκατομμύρια ευρώ της ΕΕ και των Ελλήνων διατέθηκαν σε έργα που δεν έγιναν ποτέ, έργα ζωής που έμειναν στα χαρτιά. Εκατομμύρια ευρώ που κατέληξαν να γίνουν χρέος και πρόστιμο στο Ελληνικό Κράτος για όλα αυτά που δεν έχουν γίνει. 

Στραφήκαμε λοιπόν στη Δικαιοσύνη, το καταφύγιο των πολιτών. Και εκεί βρήκαμε εμπόδια. Εμπόδια στην διερεύνηση, σιωπή, σκόπιμες καθυστερήσεις για να καμφθεί το ηθικό μας, απόκρυψη στοιχείων. Αναγκαστήκαμε να ψάξουμε μόνοι μας για να αποδείξουμε πώς κάηκαν τα παιδιά μας από εύφλεκτες χημικές ουσίες, να φτάσουμε στα όρια της αντοχής μας για να ακουστεί η φωνή της απόγνωσής μας, για να ακουστεί η αλήθεια. Και σήμερα δυο χρόνια μετά βρισκόμαστε θεατές της μεγαλύτερης παραπλάνησης και επικοινωνιακής εξαπάτησης της κοινωνίας. 

Εμείς που χωρίς να έχουμε το καθήκον της έρευνας έχουμε λάβει εκούσια επ’ ώμου και έχουμε αναδείξει όλες τις εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις των αρμόδιων αρχών κατηγορούμαστε από την κυβέρνηση – αν είναι δυνατόν – για σκόπιμη απόκρυψη της αλήθειας! 

Εμείς που διαμαρτυρηθήκαμε στους δρόμους μαζί με όλη την Ελλάδα γιατί υπουργοί που ευθύνονται για το έγκλημα βρίσκονται ακόμα μέσα στη Βουλή και προστατεύονται από εκείνη ώστε να αποποιηθούν των ευθυνών τους και των συνεπειών. Εμείς που αναγκαστήκαμε να προστρέξουμε για αμερόληπτη βοήθεια στο εξωτερικό. 

Εμείς που από την αρχή καταγγείλαμε στις Βρυξέλλες ότι ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, μία θεωρητικά ανεξάρτητη αρχή (όσο ανεξάρτητη μπορεί να είναι στο επιτελικό κράτος μας) δεν υπήρχε καν όταν έγινε το δυστύχημα. 

Ο Οργανισμός συστάθηκε αργότερα αφού πέταξαν τα παιδιά μας στον ουρανό. Μετά εορτής λέγεται αυτό ή μάλλον καλύτερα μετά θάνατον. 

Τα μέλη που τοποθετήθηκαν από το υπουργείο Μεταφορών με σκοπό να ελέγξουν τις ευθύνες του ίδιου του υπουργείου, οι καλύτεροι πραγματογνώμονες, «ό,τι καλύτερο υπήρχε», μπήκε στην επιτροπή, σύμφωνα με την κ. Μπακογιάννη. 

Ένας δικηγόρος, δύο πολιτικοί μηχανικοί και ένας ψυχολόγος ανέλαβαν τη διερεύνηση της σύγκρουσης δύο τρένων και την έρευνα για την πυρόσφαιρα που δημιούργησε το παράνομα μεταφερόμενο καύσιμο. 

Πριν λίγες ημέρες γίναμε θεατές και σε μία ακόμη τραγελαφική κατάσταση, μία νέα κρατική παρέμβαση. Αυτή τη φορά το κράτος είναι εναντίον του εαυτού του, του μερικού ελεγχόμενου πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, γιατί βγάζει στο φως κάποιες αλήθειες που δεν βολεύουν μεν αλλά είναι αδύνατο να αμφισβητηθούν δε. 

Και έγινε το αναμενόμενο, ο ίδιος ο πρόεδρός του αμφισβήτησε αρχικά δημόσια τα μέλη της επιτροπής που τόλμησαν να πουν την επιστημονική αλήθεια, πως τα έλαια σιλικόνης δεν μπορούν να προκαλέσουν την έκρηξη, την ανάφλεξη και φυσικά το φαινόμενο της πυρόσφαιρας που κατέκαψε περί τους 30 νέους ανθρώπους, τα παιδιά μας. 

Είχε προηγηθεί η κατ’ επανάληψιν αμφισβήτηση κάθε πραγματογνώμονα που δημοσίως πήρε παρόμοια θέση, με απαξίωση και δολοφονία χαρακτήρων. Αναμενόμενο για τους αδίστακτους εμπλεκόμενους. 

Όταν η επιστημονική αλήθεια είναι ολοφάνερη μόνο με επικοινωνιακά τρικ μπορεί να επιβιώσει το ψέμα. 

Οι απόψεις τους καλλιεργούνται από μέσα επικοινωνιακά καθώς δεν μπορούν να στηριχθούν επιστημονικά. 

Σύγχυση, πάνω στη σύγχυση προσπαθούν ώστε στο τέλος ώστε να γίνουμε όλοι -θύτες και θύματα- ένα κουβάρι. 

Σπείρουν αμφιβολίες και διχασμό για να εμπλέξουν στο δικό τους έγκλημα, εσάς, εμάς και όλη την κοινωνία. 

Να δείξουν και να πείσουν πως όλοι είμαστε ίδιοι και στην τελική όλοι φταίμε. Η πρόθεσή τους είναι ξεκάθαρη και ανήθικη. Υποτιμούν όμως το μυαλό του Έλληνα που βλέπει ότι αυτά τα επικοινωνιακά τερτίπια πλέον βγάζουν μάτι και δεν πείθουν. Η αλήθεια είναι πάντα μία. 

Οι κυβερνώντες της Βουλής απαξιώσανε τον σιδηρόδρομο, οι κυβερνώντες κατασπατάλησαν τα χρήματα της 717, οι κυβερνώντες δεν προστάτευσαν και ακόμα και τώρα θέτουν σε κίνδυνο τους επιβάτες, οι κυβερνώντες διόρισαν σε θέσεις ευθύνης ακατάλληλους ανθρώπους, οι κυβερνώντες έδωσαν αμέσως εντολή συγκάλυψης, οι κυβερνώντες όρισαν και διόρισαν πολύτιμα δεκανίκια που εξυπηρετούν το αφήγημά τους, οι κυβερνώντες ελέγχουν πλήρως την ανάκριση και προς τα πού θα στραφούν οι έρευνες ώστε το αφήγημα του ανθρώπινου λάθους ως μοναδικό αίτιο να τους γλιτώσει και αυτή τη φορά. Οι κυβερνώντες θάβουν με τόνους ψέματα και λάσπης ανθρώπους, συνειδήσεις και την ίδια τη Δικαιοσύνη. 

Οι γονείς και η κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με το σκοτάδι τους. 

Εμείς αναζητούμε τη λαμπερή αλήθεια, αντλούμε οξυγόνο και μόνο προσπαθώντας. Αναζητούμε όλους τους ενόχους, αναζητούμε την δικαιοσύνη για τα 57 θύματα, για όσες και όσους δεν γύρισαν σπίτι. Για να μην υπάρξει ποτέ ξανά τέτοια τραγωδία, γιατί μας λείπει το φως της αληθινής δικαιοσύνης. Γιατί διψούμε για ένα δίκαιο κόσμο, γεμάτο οξυγόνο. Και θα το πετύχουμε, γιατί έχουμε τη βοήθεια του ουρανού. Γιατί η δικαίωση είναι ήλιος και τον ήλιο όσα χρήματα του κόσμου αν ξοδέψει κανείς δεν μπορεί να τον κρύβει για πάντα. Σας ευχαριστώ».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σε πρόσφατη συνέντευξή του (24/2/25) στον δημοσιογράφο Pavel Zarubin, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν δεν κρύβει πως στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσής του με τον Τραμπ βρίσκονται - με την προϋπόθεση της λήξης του πολέμου στην Ουκρανία - οι κοινές μπίζνες σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, μην αποκλείοντας κοινών επενδύσεων (Ρωσοαμερικανικών) ακόμη και στο έδαφος της Ρωσίας πλην της Ουκρανίας.
Θεωρεί σημαντική και κατ'αρχήν αποδεκτή την πρόταση για μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών μετά από συμφωνία.
Βλέπει ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικής ηγεσίας στην Ουκρανία αν υπάρξει προσφυγή στις κάλπες με πιθανότερο διάδοχο τον εξόριστο σήμερα Ζαλούζνι.

Δείτε όλη την ενδιαφέρουσα συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε στο  reseauinternational 

Απαντήσεις σε ερωτήσεις του δημοσιογράφου Pavel Zarubin 24 Φεβρουαρίου 2025, 23:00, Μόσχα Oblast, Novo-Ogaryovo

Pavel Zarubin: Vladimir Vladimirovich, μόλις παρακολουθήσαμε τη συνάντησή σου για τα μέταλλα σπάνιων γαιών. Με συγχωρείτε, αλλά νομίζω ότι όλοι οι δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο ενδιαφέρονται πλέον για τα μέταλλα σπάνιων γαιών, αλλά από μια ελαφρώς διαφορετική οπτική. Άλλωστε, οι Ηνωμένες Πολιτείες, για να το θέσω ήπια, πιέζουν τον Ζελένσκι να υπογράψει μια συμφωνία μαζί τους για αυτούς τους πόρους ως πληρωμή για τη βοήθεια που παρείχε στην Ουκρανία η προηγούμενη κυβέρνηση – η κυβέρνηση Μπάιντεν. Πώς αξιολογείτε τις προοπτικές για μια τέτοια συμφωνία;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Αυτό δεν μας αφορά. Δεν το βαθμολογώ καθόλου και ούτε θέλω να το σκέφτομαι. Φυσικά, θα ήταν απαραίτητο να αξιολογηθούν αυτοί οι πόροι, η πραγματικότητά τους, το ύψος τους, το κόστος τους κ.λπ. Αλλά αυτό, επαναλαμβάνω, δεν είναι δική μας υπόθεση.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τι συζητήσαμε στη συνάντηση. Τα σπάνια μέταλλα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, πολύ σημαντικοί πόροι για τους σύγχρονους τομείς της οικονομίας. Δεν κάνουμε αρκετά σε αυτόν τον τομέα, πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Στόχος της σημερινής συνάντησης είναι να επικεντρωθούν οι διοικητικοί πόροι για να εργαστούν σε αυτόν τον τομέα ως πρώτο βήμα.

Επιπλέον, θα ήμασταν έτοιμοι να προσφέρουμε [συνεργασία] και στους Αμερικανούς εταίρους μας –όταν λέω εταίρους, εννοώ όχι μόνο διοικητικές και κυβερνητικές δομές, αλλά και επιχειρήσεις– εάν έδειχναν ενδιαφέρον για συνεργασία.

Έχουμε σίγουρα μια τάξη μεγέθους – θέλω να το τονίσω αυτό – μια τάξη μεγέθους περισσότεροι πόροι αυτού του τύπου από την Ουκρανία. Η Ρωσία είναι ένας από τους αδιαμφισβήτητους ηγέτες όσον αφορά τα αποθέματα αυτών των σπάνιων μετάλλων και των σπάνιων γαιών. Τους έχουμε στο Βορρά – στο Μούρμανσκ, στον Καύκασο – στην Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία, στην Άπω Ανατολή, στην περιοχή του Ιρκούτσκ, στη Γιακουτία, στην Τίβα. Πρόκειται για επενδύσεις και έργα έντασης κεφαλαίου. Θα χαρούμε να συνεργαστούμε με ξένους εταίρους, συμπεριλαμβανομένων και Αμερικανών.

Ναι, παρεμπιπτόντως, όσον αφορά τα νέα εδάφη, είναι το ίδιο: είμαστε έτοιμοι να προσελκύσουμε ξένους εταίρους, και τα λεγόμενα νέα ιστορικά εδάφη μας, τα οποία επιστρέφονται στη Ρωσική Ομοσπονδία, έχουν επίσης ορισμένες επιφυλάξεις. Είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με τους ξένους εταίρους μας, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών, και σε αυτόν τον τομέα.

Pavel Zarubin: Και στις νέες περιοχές;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Ναι, φυσικά.

Πάβελ Ζαρούμπιν: Αυτές τις μέρες βλέπουμε μια πλημμύρα δηλώσεων, συζητήσεων και όλοι συζητούν για τον Τραμπ, γιατί λέει τόσο σκληρά ότι ο Ζελένσκι πρέπει να πάει στις κάλπες, ότι έχει βαθμολογία 4 τοις εκατό. Οι Ευρωπαίοι επικρίνουν έντονα τον Τραμπ για όλες αυτές τις δηλώσεις. Και γενικά, υπάρχουν ήδη απόψεις ότι η σημερινή προσέγγιση του Αμερικανού Προέδρου μάλλον παίζει στα χέρια της Ρωσίας. Πιστεύετε ότι αυτό είναι πραγματικά αλήθεια;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Νομίζω ότι αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια. Έχω τη δική μου άποψη για το θέμα, και είναι αντίθετη από αυτή που μόλις παρουσιάσατε.

Γεγονός είναι ότι ο σημερινός ηγέτης του καθεστώτος του Κιέβου γίνεται τοξική φιγούρα για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, επειδή εκδίδει γελοίες εντολές που υπαγορεύονται όχι από στρατιωτικούς λόγους, αλλά από πολιτικούς, η βάση των οποίων είναι ασαφής. Και αυτό οδηγεί σε αδικαιολόγητες, ακόμη και πολύ υψηλές ή καταστροφικές απώλειες για τον ουκρανικό στρατό. Γίνεται τοξικό για το κοινωνικό σύνολο. Νομίζω ότι η σημερινή ψηφοφορία στη Ράντα υπέρ της επέκτασης των εξουσιών της είναι απόδειξη αυτού.

Τέλος, στάθμευσε σε αδιέξοδο απαγορεύοντας με διάταγμα τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσική Ομοσπονδία για μια συνθήκη ειρήνης, θέτοντας έτσι τέλος σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Και ποιο είναι το πρόβλημα; Γεγονός είναι ότι αποφεύγει αυτές τις διαπραγματεύσεις. Για τι; Γιατί αν ξεκινήσουν αυτές οι διαπραγματεύσεις, θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα, και πιθανότατα αρκετά γρήγορα, στην ανάγκη άρσης του στρατιωτικού νόμου. Και μόλις συμβεί αυτό, θα πρέπει να πάμε κατευθείαν σε εκλογές. Τότε δεν θα υπάρχει λόγος να μην γίνουν εκλογές, γιατί σήμερα οι εκλογές στην Ουκρανία δεν γίνονται με το πρόσχημα του στρατιωτικού νόμου. Και αν υπάρξουν διαπραγματεύσεις, και μετά πιθανή ταχεία ανάγκη άρσης του στρατιωτικού νόμου, τότε πρέπει να πάμε άμεσα σε εκλογές. Και εδώ είναι που έχει πρόβλημα ο σημερινός αρχηγός του καθεστώτος.

Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία πόσα ποσοστά έχει - 4% ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η βαθμολογία του, σύμφωνα με τα δεδομένα μας –είναι αντικειμενικά– είναι ακριβώς η μισή από εκείνη του στενότερου δυνατού πολιτικού του αντιπάλου. Αυτός είναι ο Zaluzhny, ο πρώην διοικητής των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, ο οποίος στάλθηκε εξόριστος στο Λονδίνο – έχει διπλάσια βαθμολογία.

Και αν προσθέσουμε σε αυτό την πιθανή υποστήριξη άλλων πολιτικών προσώπων, συμπεριλαμβανομένων πρώην πρωθυπουργών ή πρώην προέδρων, για αυτόν τον υποψήφιο υποψήφιο, τότε οι πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές ο σημερινός αρχηγός του καθεστώτος είναι απολύτως μηδενικές. Είναι ίσα με μηδέν. Εκτός αν, φυσικά, κάτι είναι χονδροειδώς παραποιημένο, αλλά αυτό είναι επίσης κακό για αυτόν - θα είναι αρκετά αισθητό.

Είναι λοιπόν παράγοντας αποσύνθεσης στρατού, κοινωνίας και Πολιτείας. Και ο σημερινός [αμερικανός] Πρόεδρος Τραμπ μάλλον το αντιλαμβάνεται και τον ωθεί να επιλέξει. Θέλει να κάνει, κατά τη γνώμη μου, ένα πράγμα: θέλει να καθαρίσει την ατμόσφαιρα, την πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, να εδραιώσει την κοινωνία, να δημιουργήσει συνθήκες για την επιβίωση του ουκρανικού κράτους. Και γενικά, αυτό δεν είναι τόσο προς το συμφέρον της Ρωσίας, γιατί τελικά έχουμε σύγκρουση με το σημερινό καθεστώς, αλλά προς το συμφέρον της ίδιας της Ουκρανίας.

Ο εν ενεργεία [αμερικανός] πρόεδρος έχει ανακοινώσει, μεταξύ άλλων, ότι θέλει να επιτύχει την ειρήνη –και το ίδιο και εμείς, παρεμπιπτόντως– και το συντομότερο δυνατό. Και ο σημερινός αρχηγός του καθεστώτος [Κίεβο] εμποδίζει την επίτευξη αυτού του στόχου. Από εδώ προέρχεται, κατά τη γνώμη μου, η θέση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και δεν συνδέεται σχεδόν καθόλου με το γεγονός ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ρωσίας, αλλά μάλλον προς το συμφέρον της Ουκρανίας, του ουκρανικού κράτους, προκειμένου να διατηρηθεί η ουκρανική πολιτεία. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον και σε αυτό. Αν και, φυσικά, θα θέλαμε αυτό το έδαφος να μην χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για επίθεση στη Ρωσική Ομοσπονδία, να μην χρησιμοποιηθεί ως εχθρικό προγεφύρωμα εναντίον μας, ώστε τελικά να μετατραπεί σε ένα φιλικό γειτονικό κράτος.

Pavel Zarubin: Κάθε μέρα ακούμε εντελώς διαφορετικές δηλώσεις από τον Τραμπ. Τον έχετε γνωρίσει περισσότερες από μία φορές, μόλις είχατε μια τηλεφωνική συνομιλία μαζί του πολύ πρόσφατα. Δρα με βάση τα συναισθήματά του;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Φυσικά και όχι. Όπως είναι φυσικό, ο σημερινός επικεφαλής του καθεστώτος του Κιέβου δίνει λόγους για να δείξει αυτά τα συναισθήματα. Αλλά από αυτά που μόλις είπα, προκύπτει ένα άλλο πράγμα: αυτές οι ενέργειες δεν βασίζονται σε συναισθήματα, αλλά μάλλον σε ψυχρούς υπολογισμούς, σε μια ορθολογική προσέγγιση της τρέχουσας κατάστασης.

Στην παρούσα κατάσταση, ειλικρινά και όσο περίεργο κι αν φαίνεται, μας ενδιέφερε να καθίσει εκεί και να γκρεμίσει περαιτέρω το καθεστώς με το οποίο βρισκόμαστε σε ένοπλη σύγκρουση. Αλλά από την άποψη των συμφερόντων της ενίσχυσης του ουκρανικού κράτους, είναι προφανώς απαραίτητο να δράσουμε, προφανώς, πιο ενεργητικά και προς μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, δηλαδή να φέρουμε στην εξουσία ανθρώπους που θα απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη του ουκρανικού λαού.

Pavel Zarubin: Κατά τη γνώμη σας, οι Ευρωπαίοι κατανοούν την ουσία της τρέχουσας κατάστασης στην Ουκρανία;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Θα πρέπει να τους ρωτήσετε. Αν κρίνω από τη συμπεριφορά τους, μου φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά. Αλλά ούτε αυτό είναι το ζητούμενο. Γεγονός είναι ότι, σε αντίθεση με τον νέο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι πολιτικοί ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών είναι δεμένοι με το σημερινό καθεστώς, είναι δεσμευμένοι. Μίλησαν πάρα πολύ και υποσχέθηκαν πάρα πολλά, και τώρα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι πρακτικά αδύνατο, να ξεφύγουν από αυτή τη θέση, να επανέλθουν σε τροχιά χωρίς να χάσουν το πρόσωπό τους. Και αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι βρίσκονται σε μια αρκετά περίπλοκη και λεπτή περίοδο της εσωτερικής πολιτικής, που χαρακτηρίζεται από εκλογές, επανεκλογές, δυσκολίες εντός των κοινοβουλίων κ.λπ., είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξουν θέση.

Σε αντίθεση με αυτούς, ο σημερινός Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο νέος Πρόεδρος, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος, έχει ελεύθερα χέρια, είναι απαλλαγμένος από εκείνους τους περιορισμούς που θα τον εμπόδιζαν να προχωρήσει και να εργαστεί προς την επίλυση της σύγκρουσης, και μάλλον είναι στον χαρακτήρα του ότι ενεργεί με ασυμβίβαστο τρόπο και χωρίς πολλές τελετές. Έχει μια μοναδική θέση: δεν λέει απλώς αυτό που σκέφτεται: λέει αυτό που θέλει. Αλλά hey, αυτό είναι το προνόμιο του ηγέτη μιας από τις μεγάλες δυνάμεις.

Pavel Zarubin: Πριν από λίγες μέρες, στην Αγία Πετρούπολη, σας ρώτησα για το γεγονός ότι όλοι θέλουν τώρα να έχουν λόγο στις ρωσοαμερικανικές διαπραγματεύσεις, αλλά οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να επιμένουν, να απαιτούν να πουν τη γνώμη τους στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Δεν βλέπω τίποτα κακό σε αυτό. Ωστόσο, όσον αφορά το απαιτητικό, κανείς, νομίζω, δεν μπορεί να απαιτήσει τίποτα εδώ, και ειδικά όχι από τη Ρωσία. Ότι απαιτούν από κάποιον άλλον. Για χιλιάδες χρόνια απαιτούν οτιδήποτε από τους υποτελείς τους, και τώρα ζητούνται από τον εαυτό τους. Κάθονται λοιπόν σπίτι τους, με τις απαιτήσεις τους, και σκέφτονται πώς έφτασαν πάτο.

Αλλά επιδιώκεται φυσικά η συμμετοχή τους στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Και δεν αρνηθήκαμε ποτέ, ήμασταν σε συνεχή συζήτηση μαζί τους. Σε κάποιο σημείο, ενθουσιασμένοι από την γελοία ιδέα να νικήσουν τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης, διέκοψαν οι ίδιοι την επαφή μαζί μας. Αν θέλουν να επιστρέψουν, ας το κάνουν.

Είδα τις αντιδράσεις στην τηλεφωνική μας συνομιλία με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και τις αντιδράσεις στη συνάντηση υψηλού επιπέδου στο Ριάντ. Αυτές οι αντιδράσεις είναι στην πραγματικότητα συναισθηματικές και στερούνται κάθε πρακτικής αίσθησης. Γιατί; Διότι για την επίλυση περίπλοκων, ακόμη και οξέων ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένου του ουκρανικού ζητήματος, τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα.

Από τι αποτελείται; Αυτό το πρώτο βήμα πρέπει να αφιερωθεί στην αύξηση του επιπέδου εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κρατών. Αυτό ασχολούμασταν στο Ριάντ, και σε αυτό θα αφιερώνονταν άλλες πιθανές μελλοντικές επαφές υψηλού επιπέδου. Χωρίς αυτό, είναι αδύνατο να λυθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένου ενός τόσο περίπλοκου και οξύ προβλήματος όπως η ουκρανική κρίση.

Τι θα έκαναν όμως οι Ευρωπαίοι γι' αυτό; Πρόκειται για τις ρωσοαμερικανικές διμερείς σχέσεις. Τι ανάγκη θα τους είχαμε εδώ; Τι θα έκαναν εδώ; Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας, παρεμπιπτόντως, και στη συνάντηση στο Ριάντ, θίξαμε φυσικά τα θέματα που σχετίζονται με την ουκρανική κρίση, αλλά δεν τα συζητήσαμε επί της ουσίας. Συμφωνήσαμε μόνο να το αντιμετωπίσουμε. Υπό αυτή την έννοια και σε αυτή την περίπτωση, φυσικά, δεν απορρίπτουμε τη συμμετοχή ευρωπαϊκών χωρών.

Θα ήθελα να τονίσω ότι σεβόμαστε επίσης τη θέση των φίλων μας των BRICS, που δημιούργησαν την ομάδα των υποστηρικτών της ειρήνης. Μόλις μίλησα με τον Πρόεδρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας σήμερα, και μιλήσαμε επίσης για αυτό το θέμα. Με ενημέρωσε ότι η ομάδα «Φίλοι της Ειρήνης» στη Νέα Υόρκη θα συναντηθεί ξανά στο εγγύς μέλλον για να το συζητήσουν.

Όχι μόνο χαιρετίζουμε όλους τους εταίρους μας που εγείρουν αυτά τα ζητήματα, που εργάζονται για να φέρουν την ειρήνη, τους είμαστε επίσης ευγνώμονες. Τι εννοώ με αυτό; Όχι μόνο οι Ευρωπαίοι, αλλά και άλλες χώρες έχουν το δικαίωμα και την ευκαιρία να συμμετέχουν, και αυτό το σεβόμαστε.

Pavel Zarubin: Ήθελα να σας ζητήσω να σχολιάσετε άλλες δηλώσεις Τραμπ, οι οποίες, όπως είπα, είναι πολλές.

Βλαντιμίρ Πούτιν: Όχι όμως όλες, εντάξει;

Pavel Zarubin: Όχι όμως όλες. Για παράδειγμα, είπε ότι ήθελε να προτείνει σε εσάς και στον ηγέτη της Κίνας να μειώσετε τους αμυντικούς προϋπολογισμούς στο μισό. Τι πιστεύετε για αυτή την ιδέα;

Vladimir Putin: Ξέρω, μπορώ να μαντέψω σε τι βασίζεται. Αυτό προφανώς βασίζεται σε υπολογισμούς ενός βρετανικού ερευνητικού κέντρου, το οποίο υπολόγισε τις δαπάνες μας σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Πέρυσι, νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν 968 δισεκατομμύρια δολάρια, και αν αθροιστούν οι ρωσικές και οι κινεζικές δαπάνες, οι αριθμοί είναι περίπου οι ίδιοι – Ρωσικά και Κινέζικα μαζί, αν συγκρίνετε με τις αμερικανικές δαπάνες.

Πρώτα, πρέπει να υπολογίσετε όλα αυτά. Οι υπολογισμοί του Βρετανού σέντερ –είτε είναι σωστοί είτε όχι πολύ σωστοί είτε καθόλου σωστοί– πρέπει να εξεταστούν. Είναι πρώτο.

Δεύτερο. Δεν μπορώ να σχολιάσω τη στάση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως προς αυτό. Υπήρξαν αρκετές προσεγγίσεις από την αμερικανική πλευρά σχετικά με στρατηγικά επιθετικά όπλα και άλλα πολύ σοβαρά ζητήματα. Επομένως, αυτό είναι θέμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Αλλά θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είμαστε αντίθετοι. Νομίζω ότι η ιδέα είναι καλή: οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μείωναν κατά 50%, εμείς θα περικόπταμε κατά 50% και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας θα συμμετείχε αργότερα, αν το ήθελε. Πιστεύουμε ότι η πρόταση είναι καλή και είμαστε έτοιμοι να τη συζητήσουμε.

Pavel Zarubin: Ο Τραμπ επέβαλε επίσης δασμούς 25% στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου από όλες τις χώρες. Ενώ στο παρελθόν μπορούσαμε να συνεργαστούμε καλά με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το αλουμίνιο. Τι πιστεύετε για αυτήν την εμπορική πολιτική;

Βλαντιμίρ Πούτιν: Τώρα δεν θέλω να σχολιάσω την εμπορική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει συνδεθεί με κυρώσεις εδώ και πολλά χρόνια. Θεωρούμε αυτές τις κυρώσεις παράνομες και επιβλαβείς για το παγκόσμιο εμπόριο και την οικονομία. Και κατά τη γνώμη μου, προκαλούν κακό τόσο σε εμάς όσο και σε αυτούς που επιβάλλουν αυτές τις κυρώσεις.

Όσον αφορά την εμπορική πολιτική, υψηλότεροι συντελεστές και δασμοί κ.λπ. : κάθε χώρα καθορίζει μόνη της τι είναι ευνοϊκό ή δυσμενές για αυτήν. Καταλαβαίνω τη λογική: προσελκύστε παραγωγή στο σπίτι σας, δημιουργήστε θέσεις εργασίας, εισπράξτε φόρους σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού συστήματος κ.λπ. Αλλά κάποια στιγμή, φυσικά, τέτοιες ενέργειες θα αντιμετωπίσουν ορισμένες δυσκολίες που σχετίζονται με πληθωριστικές πιέσεις, αύξηση του κόστους των αγαθών κ.λπ. Αλλά αυτό εξαρτάται από τους ειδικούς, θα σας το πουν αναλυτικά.

Όσον αφορά το αλουμίνιο, νομίζω ότι το 2017 προμηθεύαμε περίπου το 15% όλων των εισαγωγών στις ΗΠΑ – περίπου το 15% προήλθε από τη Ρωσία. Γενικά οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν θυμάμαι καλά, παράγουν περίπου το 60% του αλουμινίου που χρειάζονται και το 40% το εισάγουν. Άρα το 15% του αλουμινίου προερχόταν από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Σήμερα ο κύριος εισαγωγέας είναι ο Καναδάς.

Εάν αποφασίσουμε να ανοίξουμε την αμερικανική αγορά στους παραγωγούς μας, θα μπορούσαμε να πουλήσουμε περίπου 2 εκατομμύρια τόνους στην αμερικανική αγορά. Αυτό δεν θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στη διαμόρφωση των τιμών, αλλά κατά τη γνώμη μου θα εξακολουθούσε να έχει περιοριστική επίδραση στη σταθεροποίηση των τιμών.

Επιπλέον, και αυτό είναι το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε με αμερικανικές εταιρείες τη συνεργασία σε αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα, στο Krasnoyarsk Krai, κατά τη σοβιετική εποχή, σχεδιάστηκε να κατασκευαστεί ένας νέος υδροηλεκτρικός σταθμός και να δημιουργηθούν πρόσθετες εγκαταστάσεις παραγωγής αλουμινίου. Πράγματι, το αλουμίνιο είναι πάνω από όλα ενέργεια, και κατά προτίμηση φθηνή ενέργεια. Η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι φθηνή και, επιπλέον, είναι φιλική προς το περιβάλλον.

Γι' αυτό, επαναλαμβάνω, υπήρχαν τέτοια έργα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά αυτά είναι έργα έντασης κεφαλαίου και επενδύσεων: σύμφωνα με προκαταρκτικές εκτιμήσεις, κόστισαν ή θα κοστίσουν περίπου 15 δισεκατομμύρια στις σημερινές τιμές. Μπορούμε να το σκεφτούμε.

Ναι, η πολιτική του σημερινού [Αμερικανού] Προέδρου είναι να εντοπίζει την παραγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά αν εργάζονται αμερικανικές εταιρείες στη χώρα μας, αυτό είναι επίσης ένα πλεονέκτημα, και σημαντικό, γιατί οι εταιρείες θα έχουν αξιοπρεπές κέρδος και οι αντίστοιχες ποσότητες αλουμινίου θα προμηθεύονται στην εγχώρια αγορά σε αρκετά αποδεκτές τιμές αγοράς. Υπάρχει κάτι να σκεφτούμε εδώ, καθώς και κοινή εργασία με σπάνια μέταλλα και σπάνιες γαίες και σε άλλους τομείς, όπως η ενέργεια.

Pavel Zarubin: Παρεμπιπτόντως, πριν από λίγα λεπτά διάβασα μια ακόμη είδηση ​​από τις Ηνωμένες Πολιτείες: Ο πρόεδρος Τραμπ είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συζητούν μεγάλα οικονομικά έργα στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία.

Vladimir Putin: Ναι, ορισμένες από τις εταιρείες μας βρίσκονται σε επαφή και συζητούν τέτοια έργα.

Pavel Zarubin: Σας ευχαριστώ πολύ.

Βλαντιμίρ Πούτιν: Ευχαριστώ.




πηγή: Κρεμλίνο

μετάφραση Valerik Orlov Σύλλογος Γαλλόφωνων Ρωσόφιλων

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια συνέντευξη - που δεν την είχα υπόψη μου, ούτε καν μου μίλησε ποτέ ο Νίκος γι'αυτήν, κατανοητό και εξηγήσιμο για όσους γνωρίζαμε τον χαρακτήρα του, και ανακάλυψα στο Χ σήμερα.
Την είχε παραχωρήσει στον Χρήστο Αβραμίδη, εξαίρετο δημοσιογράφο, στα στούντιο της ΕΡΤ3.
Αξίζει να δείτε το βίντεο που αποκαλύπτει τον δημιουργό του Plasticobilism, τον χαμηλότονο και ταπεινό ακτιβιστή και τον αγαπημένο φίλο Νίκο Παπαδόπουλο που μας έφυγε σε ηλικία μόλις 46 ετών.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


του Jonathan McCormick

Λίγες μέρες αφότου ο πρόεδρος Μπάιντεν εξουσιοδότησε την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει αμερικανικούς πυραύλους ATACMS για να πλήξει ρωσικό έδαφος, η Ρωσία απάντησε τη νύχτα της 21ης Νοεμβρίου με μια ασυνήθιστα καταστροφική δική της πυραυλική επίθεση (φωτογραφία, επάνω, και βίντεο, κάτω).

Στόχος ήταν η υπόγεια μονάδα παραγωγής Yuzhmash στο Ντνίπρο, όπου η Ουκρανία κατασκευάζει πυραύλους και εξαρτήματά τους για χρήση στον πόλεμο με τη Ρωσία.


«Πρόκειται για κάτι πραγματικά νέο στον κόσμο, όσον αφορά την τεχνολογία των όπλων»

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εγκαταστάσεις του βιομηχανικού συγκροτήματος που επλήγησαν ήταν προστατευμένες και βρίσκονταν αρκετά βαθιά κάτω από το έδαφος ώστε να θεωρούνται απρόσβλητες σ’ αυτού του είδους τις επιθέσεις.

Περίοικοι και εργαζόμενοι που έγιναν μάρτυρες της επιδρομής ισχυρίστηκαν ότι τα πληγέντα υπόγεια εργαστήρια «κονιορτοποιήθηκαν», ενώ κάτοικοι μακριά στην πόλη αισθάνθηκαν την πρόσκρουση σαν σεισμό και ανέφεραν ρωγμές σε σπίτια.

Στο βίντεο της επίθεσης, έξι ξεχωριστά πλήγματα σε γρήγορη διαδοχή διακρίνονται ως έντονες λάμψεις στον σκοτεινό ουρανό, που κινούνται με «εκπληκτική ταχύτητα» κατά τις περιγραφές σχολιαστών.

Ενα αινιγματικό χαρακτηριστικό της επιδρομής ήταν ότι δεν παρατηρήθηκαν ή ακούστηκαν εκρήξεις σε κανένα από τα έξι σημεία πρόσκρουσης.

Επειτα από μερικές ώρες εκτεταμένων εικασιών, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε σε τηλεοπτική ομιλία του σ’ εθνικό επίπεδο ότι ο πύραυλος που χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν από τους συνηθισμένους, αλλά ένας νέος τύπος υπερηχητικού όπλου στο οποίο οι Ρώσοι έδωσαν το προσωνύμιο «Oreshnik» ή Φουντούκι.

Ισχυρίστηκε πως όταν η κεφαλή χτύπησε τον στόχο κινείτο με ταχύτητα 10 Mach, πάνω από δώδεκα χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα, και ότι δεν μπορεί να εξουδετερωθεί με την υπάρχουσα αμυντική τεχνολογία.

Δυτικοί εμπειρογνώμονες κατέληξαν αργότερα στο συμπέρασμα ότι ο λόγος που δεν σημειώθηκε έκρηξη ήταν επειδή οι κεφαλές δεν έφεραν εκρηκτικά – πιθανόν, η μαζική καταστροφή στην περιοχή να προκλήθηκε από τα ωστικά κύματα της τεράστιας κινητικής ενέργειας κατά την πρόσκρουση.


Για να κατανοήσω καλύτερα τι είδους όπλο είναι ο Ορέσνικ και τις επιπτώσεις του στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και της ευρύτερης σύγκρουσης της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, μίλησα με τον Stephen Bryen, έναν ειδικό σε εξοπλισμούς και ασφάλεια, με 50 χρόνια εμπειρία στην κυβέρνηση και τη βιομηχανία, και, μεταξύ άλλων, πρώην αναπληρωτή υφυπουργό Αμυνας για την Πολιτική Εμπορικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, λέει ο δημοσιογράφος Jonathan McCormick.

Ερώτηση: Τι μπορείτε να μας πείτε για τον νέο πύραυλο της Ρωσίας, τον Ορέσνικ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα για πρώτη φορά σε στόχο στο Ντνίπρο;

Απάντηση: Με απλά λόγια, είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς μ’ ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης (Hypersonic glide vehicle – HGV) – τουλάχιστον αυτό πιστεύουμε – τοποθετημένο στην κορυφή.

Τροφοδοτείται από έναν πύραυλο πολλαπλών σταδίων – που σημαίνει ότι υπάρχουν μερικοί ακόμη, ο ένας πάνω στον άλλο, πιθανόν τρεις.


Περίοικοι περιεργάζονται τις ζημιές που προκάλεσε ο Oreshnik στο βιομηχανικό συγκρότημα Yuzhmash. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν διακρίνεται κανένα σημάδι πυρκαγιάς

Και αφαιρούνται σταδιακά καθώς ανεβαίνει, ακριβώς όπως όταν εκτοξεύεται ένα διαστημόπλοιο. Πρώτα αποδεσμεύεται ο προωθητικός, μετά περνάμε στο επόμενο στάδιο και ακολούθως στο τελικό.

Ποιο είναι το νόημα ύπαρξης αυτών των σταδίων στην περίπτωση ενός πυραύλου;

Η ιδέα εδώ είναι να φτάσει σε υπερηχητική ταχύτητα, η οποία επιτυγχάνεται ως επί το πλείστον στην «εξώσφαιρα», το ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας.

Βρίσκεται έξω από την κανονική ατμόσφαιρα – είστε σχεδόν στο διάστημα. Και αυτό είναι κάπως δύσκολο, γιατί η οριζόντια απόσταση για την οποία μιλάμε, μεταξύ εκτόξευσης και στόχου, δεν είναι τόσο μεγάλη.

Υπάρχουν μόνο περίπου χίλια χιλιόμετρα μεταξύ της τοποθεσίας εκτόξευσης και του Ντνίπρο, σ’ αυτήν την περίπτωση.

Τότε γιατί χρειάζεται να φτάσει μέχρι το διάστημα;

Γιατί θέλεις να πετύχεις την ταχύτητα. Και δεν υπάρχει ατμόσφαιρα εκεί πάνω, συνεπώς μπορείς να επιταχύνεις. Και γι’ αυτό έχεις πολλά στάδια, γιατί μόλις το ανεβάσεις πάνω από την ατμόσφαιρα, τότε η επιτάχυνσή του στο τελικό στάδιο είναι πολύ εύκολη.

Υπάρχουν διάφοροι αριθμοί, αλλά μου φαίνεται ότι έφτασε κοντά στα 20 Mach – είναι περισσότερα από 24 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα. Τρομακτικά γρήγορο.

Και τι ακριβώς είναι το «υπερηχητικό όχημα ολίσθησης» που είναι τοποθετημένο στην κορυφή;

Το όχημα ολίσθησης αποτελεί τον κύριο παράγοντα εδώ. Και είναι αυτό ακριβώς που ακούγεται – δεν έχει σύστημα προώθησης, λειτουργεί απλώς ως ένα ανεμόπτερο, αλλά ένα διαστημικό ανεμόπτερο.

Ετσι, γλιστράει κατά μήκος της ατμόσφαιρας μέχρι του σημείου που θ’ αρχίσει να πέφτει για να χτυπήσει τον στόχο.

Εχει ήδη διαχωριστεί σ’ αυτό το σημείο από τον πύραυλο;

Δεν γνωρίζω το ακριβές σημείο του διαχωρισμού, αλλά θα το υποθέσω. Γιατί, ξέρετε, έχουμε πολύ λίγα να πούμε εδώ. Δεν είμαι ειδικός σ’ αυτόν τον τομέα, αλλά αντλώ τις πληροφορίες μου από άτομα που το έχουν μελετήσει και είναι πιστοποιημένα.

Εννοώ αστροφυσικούς που γνωρίζουν για τι πράγμα μιλάνε, όπως για παράδειγμα ο Ted Postol από το MIT. Τώρα, το υπερηχητικό όχημα ολίσθησης είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα, επειδή όταν βρίσκεται έξω από την ατμόσφαιρα ή μόλις μέσα σ’ αυτήν, πετάει χωρίς κινητήρα.
Yπολείμματα του ρωσικού πυραύλου Ορέσνικ που έδειξαν οι Ουκρανοί μετά το πλήγμα στο Ντνίπρο (φωτογραφία Reuters/Valentyn Ogirenko)


Δεν υπάρχει υψηλή θερμοκρασία εκεί, επειδή δεν υπάρχει αντίσταση. Αλλά καθώς αρχίζει να κατεβαίνει στην ατμόσφαιρα – ακριβώς όπως ένας αστροναύτης σε μια κάψουλα που έρχεται από το διάστημα – θα θερμανθεί και θα επιβραδυνθεί.

Μέχρι να βρεθεί ακριβώς πάνω από τους στόχους, θα έχει χάσει περίπου τη μισή ταχύτητά του, ίσως από 20 Mach να πέσει στα 10 Mach. Αλλά πρόκειται για μια επίσης διαβολικά μεγάλη ταχύτητα. Εννοώ ότι είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες οποιουδήποτε συστήματος αεράμυνας διαθέτουμε.

Και πόσο θερμαίνεται όταν κατεβαίνει στην ατμόσφαιρα μ’ αυτήν την ταχύτητα;

Ο Πούτιν μίλησε για θερμοκρασία περίπου τεσσάρων χιλιάδων βαθμών Κελσίου. Είναι πολύ υψηλή. Στην επιφάνεια του ήλιου φτάνει τους πέντε ή έξι χιλιάδες βαθμούς.

Αρα το όχημα ολίσθησης πρέπει να έχει κατασκευαστεί με πολύ ειδικά υλικά για ν’ αντέχει σ’ αυτές τις θερμοκρασίες καθώς πρόκειται να πυρακτωθεί.

Και το να μπορείς ν’ απελευθερώσεις κεφαλές με τέτοια ταχύτητα, και σε τέτοιες θερμοκρασίες, είναι πολύ μεγάλο επίτευγμα. Και δεν ξέρουμε πώς το έκαναν.

Οταν βλέπουμε τα βίντεο αυτού του πράγματος να χτυπά στο έδαφος του Ντνίπρο, φαίνεται σαν να λάμπει. Είναι σαν μια μπάλα φωτός που κατεβαίνει πολύ γρήγορα. Αρα, οφείλεται σ’ αυτήν την υπερβολική θερμοκρασία;

Ναι, γι’ αυτό το βλέπετε. Αλλιώς δεν θα το βλέπατε. Πρόκειται για έξι κομμάτια που πέφτουν. Και υπάρχει κάτι ακόμα που μπορείτε να δείτε. Αν προσέξετε στο ίδιο βίντεο, στ’ αριστερά, θα παρατηρήσετε κάτι να εκρήγνυται.

Αυτό θα μπορούσε να ήταν το ίδιο το όχημα ολίσθησης, αφού απελευθέρωσε τα έξι κομμάτια. Είναι απλώς μια εικασία, αλλά έτσι φαίνεται. Ούτως ή άλλως ήταν αποτελεσματικό, αναμφισβήτητα.

Εχω ακούσει ότι δεν υπήρχαν εκρηκτικά πάνω του, ότι η καταστροφή προκλήθηκε καθαρά από την κινητική ενέργεια λόγω της ταχύτητας. Βγήκαν πράγματι οι Ρώσοι και το είπαν αυτό;

Δεν νομίζω ότι πράγματι οι Ρώσοι το είπαν, αλλά είναι σχεδόν το συμπέρασμα όλων. Δεν υπάρχουν εκρήξεις εκτός του οχήματος ολίσθησης. Τα πακέτα που πέφτουν δεν εκρήγνυνται. Και δεν υπάρχει φωτιά πάνω από το έδαφος, καμία πύρινη μπάλα ή κάτι παρόμοιο, που θα μπορούσατε να δείτε.

Οπότε πρέπει να κρατήσουμε αυτό που άκουσαν και είδαν οι αυτόπτες μάρτυρες. Και λένε ότι ήταν σαν σεισμός. Και πως ακόμη και σε κάποια απόσταση, στην περιοχή όπου κατοικούν οι άνθρωποι, τα σπίτια τους είχαν ραγίσει από τη σφοδρότητα της πρόσκρουσης.

Εχουμε λοιπόν εδώ ένα κλασικό bunker buster – αλλά χωρίς εκρηκτικά, βασισμένο μόνο στην κινητική ενέργεια. Που σημαίνει διείσδυση βαθιά μέσα στο έδαφος.

Στην πραγματικότητα, κάθε ένα από τα έξι πακέτα περιείχε τέσσερα έως έξι υποπυρομαχικά, συνεπώς έλαβαν χώρα 24 έως 36 διεισδύσεις στη γη. Κι επί της ουσίας εκείνη τη στιγμή το ωστικό κύμα είναι τόσο φοβερό που όλα κονιορτοποιούνται.

Κονιορτοποιημένα – όπως λέμε «τίποτα δεν έμεινε»;

Ναι, «κονιορτοποιημένα, έγιναν σκόνη». Αυτό είπαν οι μάρτυρες. Και μετά αποκλείστηκε η περιοχή και κανείς δεν μπορεί να την πλησιάσει πουθενά, εκτός από ανθρώπους των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ που πηγαίνουν για να εξετάσουν τι συνέβη. Αρα δεν θέλουν να κοιτάξεις.

Μερικά ακόμα υπολείμματα του πυραύλου Ορέσνικ που έπληξε το Ντνίπρο, και έδειξαν οι Ουκρανοί (φωτογραφία Reuters)


Γνωρίζουμε ότι έπεσε ανάμεσα σε δύο μεγάλα τμήματα, τα οποία αριθμούνται ως επτά και οκτώ, σ’ αυτό το βιομηχανικό συγκρότημα, ένα παλιό ρωσικό – στο οποίο κατασκευάζονται πύραυλοι.

Και η υπόθεση είναι ότι υπήρχαν υπόγεια εργαστήρια, ίσως τέσσερις ορόφους πιο κάτω, όπου παρήγαγαν βλήματα, εξαρτήματα πυραύλων. Και φαίνεται ότι το χτύπημα ήταν ακριβές.

Δηλαδή, χτύπησαν αυτό που ήθελαν να χτυπήσουν, που δεν είναι μικρό επίτευγμα με κάτι που κινείται τόσο γρήγορα, και στο οποίο οι διορθώσεις πορείας – μόλις φτάσει τόσο κοντά στον στόχο – είναι σχεδόν αδύνατες.

Πρόκειται για κάτι πραγματικά νέο στον κόσμο, όσον αφορά την τεχνολογία των όπλων;

Ναι. Οι Κινέζοι διαθέτουν ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης, το οποίο έχουν επιδείξει. Εάν λειτουργεί ή όχι, δεν ξέρω. Και οι ΗΠΑ προσπάθησαν ν’ αναπτύξουν ένα – είχαν ένα συμβόλαιο, με τη Lockheed, νομίζω ότι ήταν, για να φτιάξουν κάτι τέτοιο.

Οχι το τμήμα του βαλλιστικού πυραύλου, αλλά το ίδιο το όπλο. Και το πρόγραμμα απέτυχε, έτσι σταμάτησαν. Το δοκίμασαν αρκετές φορές και δεν λειτούργησε.

Ξέρετε γιατί;

Δεν ξέρω, αλλά υποψιάζομαι – εγώ μιλώντας μόνο, γιατί δεν έχω πληροφορίες επ’ αυτού – ότι μάλλον είχαν πρόβλημα με τα υλικά.

Λόγω θερμότητας;

Ναι, με την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν υπερηχητικά όπλα που δεν ανεβαίνουν στο διάστημα και δεν ξαναμπαίνουν μετά στην ατμόσφαιρα;

Ναι, υπάρχουν και άλλα υπερηχητικά όπλα που λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. Οι Ρώσοι έχουν ένα που ονομάζεται Kinzhal – σημαίνει «στιλέτο» – ουσιαστικά είναι απλώς ένας πύραυλος μ’ έναν επιπλέον κινητήρα προώθησης για να τον επιταχύνει, αλλά δεν ανεβαίνει στο διάστημα.

Εκτοξεύεται από αεροπλάνο, αλλά πιστεύω ότι τώρα μπορεί να εκτοξευτεί και από το έδαφος. Εχει σχετικά μικρή εμβέλεια, περίπου 480 χιλιόμετρα. Διαθέτουν άλλον έναν που ονομάζεται Zircon, γράφεται και Tsirkon.

Αυτός χρησιμοποιεί έναν scramjet κινητήρα, μια υπερηχητική έκδοση του ramjet με υγρά καύσιμα. Επίσης, δεν ανεβαίνει στο διάστημα.

Αυτό είναι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο, επειδή το scramjet συνιστά μια τεχνολογία που μόλις αναδύεται ως ένας νέος τύπος συστήματος πρόωσης για υπερηχητικά όπλα (ο scramjet είναι παραλλαγή ενός κινητήρα αεριωθούμενων αεροσκαφών ramjet στον οποίο η καύση λαμβάνει χώρα σε υπερηχητική ροή αέρα).

Υπάρχουν λοιπόν διάφοροι τρόποι για την επίτευξη υπερηχητικών ταχυτήτων;

Τουλάχιστον τρεις τρόποι, μέχρι στιγμής. Το όχημα ολίσθησης που πηγαίνει στο διάστημα, πολύ γρήγοροι πύραυλοι όπως ο Kinzhal, και ο scramjet που χρησιμοποιεί ο Zircon.
Mαχητικό αεροσκάφος MiG-31 της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας πριν από μια πτήση με τον υπερηχητικό πύραυλο Kinzhal (φωτογραφία Russian Defence Ministry via Reuters)


Ολοι επιβραδύνουν καθώς περνούν μέσα από την ατμόσφαιρα, ορισμένοι περισσότερο από άλλους. Μέχρι τη στιγμή που ο Kinzhal θα χτυπήσει τον στόχο του, πιθανότατα έχει πέσει στα 3 ή 4 Mach. Με άλλα λόγια, δεν είναι πλέον υπερηχητικός.

Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον Zircon, αλλά πιθανόν παραμένει κοντά στο υπερηχητικό επίπεδο όταν χτυπά τον στόχο. Και φυσικά, ο Ορέσνικ είναι απολύτως υπερηχητικός. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα για την αεράμυνα.

Εχω ακούσει για ένα άλλο σχετικά νέο ρωσικό υπερηχητικό όπλο, που ονομάζεται Avangard, το οποίο πιστεύω ότι είναι ένας ICBM μεγάλης εμβέλειας. Τι μπορείτε να μας πείτε γι’ αυτό;

Λοιπόν, το Avangard είναι το όχημα ολίσθησης. Ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος που τον εκτοξεύει, ο ICBM, ονομάζεται Sarmat. Το θέμα εδώ είναι ότι το Avangard είναι πιθανώς αυτό που επίσης βλέπουμε στην κορυφή του Ορέσνικ σε μικρότερη έκδοση.

Πρόκειται βασικά για το ίδιο όχημα ολίσθησης, ελαφρώς τροποποιημένο. Οι Ρώσοι είναι συνήθως αρκετά οικονομικοί όσον αφορά την επαναχρησιμοποίηση αντικειμένων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαφορετική άποψη και χρηματοδοτούν κάτι από την αρχή – έτσι κοστίζει τρισεκατομμύρια δολάρια και τον διπλάσιο χρόνο.

Οι Ρώσοι το κάνουν με διαφορετικό τρόπο. Κάπως σταδιακά προσθέτουν, επαναχρησιμοποιούν, προσαρμόζουν εκ νέου. Είναι πιο οικονομικό γι’ αυτούς.

Ετσι, το Avangard είναι το ίδιο όχημα ολίσθησης για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει και μπορεί να τοποθετηθεί είτε σε Sarmat ICBM είτε σε Ορέσνικ με τροποποιημένη μορφή;

Σωστά. Αρα έχετε τον Sarmat με το Avangard – αυτός είναι ο ICBM. Μπορεί να φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι αποκλειστικά πυρηνικό όπλο.

Και μετά έχετε τον Ορέσνικ με μια μικρότερη έκδοση του Avangard – αυτός είναι ο βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς IRBM. Μπορεί να φτάσει οπουδήποτε μέσα στην Ευρώπη, και έχει τροποποιηθεί ώστε να είναι διπλής χρήσης – πυρηνικός ή συμβατικός.

Για την ακρίβεια, δεν θα χρησιμοποιούσα καν τη λέξη «συμβατικός». Θα τον ονόμαζα πυρηνικό ή «άλλο», με το «άλλο» να μην είναι ένα εκρηκτικό όπλο, αλλά ένα κινητικό το οποίο χρησιμοποιεί κάποιο είδος πολύ σκληρού υλικού για να διεισδύει στο έδαφος – ίσως καρβίδιο του βολφραμίου ή κάτι τέτοιο. Κι αυτό το κινητικό όπλο είναι ένα τεράστιο bunker buster.

Οι Ρώσοι είπαν ότι αυτό το χτύπημα στις εγκαταστάσεις του Ντνίπρο ήταν προειδοποιητικό. Γιατί πιστεύεις ότι επέλεξαν τον συγκεκριμένο στόχο;

Πρώτα απ’ όλα, ήταν εύκολο. Θέλω να πω, ξέρουν το μέρος επειδή το έχτισαν – ξέρουν πού υπάρχει το κάθε τι. Κι έτσι ήταν αρκετά απλό.

Αλλά πιστεύω επίσης ότι ήθελαν να δείξουν πως θα μπορούσαν να καταστρέψουν υπόγειες εγκαταστάσεις. Εστειλαν ένα άμεσο μήνυμα στον Ζελένσκι, ο οποίος εργάζεται από καταφύγιο, κάτω από την προεδρική έδρα στο Κίεβο.

Ετσι, μπορεί να νιώθει πιο ευάλωτος τώρα απ’ ό,τι πριν μερικές εβδομάδες;

Θα το πίστευα.

Γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν θέσει ως στόχο ν’ αναπτύξουν κάτι αντίστοιχο; Θέλω να πω, πρέπει να γνώριζαν τα πάντα για το τι ετοίμαζαν οι Ρώσοι;

Ναι, ενημερώθηκαν γι’ αυτό. Στην πραγματικότητα, όταν πρόκειται για το Avangard και τον Sarmat, οι Ρώσοι – ως μέρος των συμφωνιών για τα στρατηγικά όπλα – το έδειξαν πράγματι στους δικούς μας. Το είδαν από κοντά.
Ρωσικός υπερηχητικός πύραυλος Zircon κατά την εκτόξευσή του από πολεμικό πλοίο


Δεν ήταν κάτι που παρατηρούσαν από δορυφόρο. Επομένως, νομίζω ότι απλώς επρόκειτο για αργή αντίδραση από την πλευρά μας όσον αφορά την εξεύρεση λύσεων που θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα.

Δεν θα περιμένατε να υπάρχει λίγο πιο επείγουσα ανάγκη σχετικά μ’ αυτό; Ποιο ήταν το πρόβλημα, κατά την άποψή σας, ως κάποιος που γνωρίζει την αμυντική βιομηχανία εκ των έσω;

Βάζουμε τα χρήματά μας σε stealth. Η ιδέα είναι ότι θα μπορούσαμε να επιτεθούμε με αεροπλάνα εναντίον οποιουδήποτε στόχου, συμπεριλαμβανομένων στόχων αεράμυνας, και να τους εξουδετερώσουμε.

Και αν συμβαίνει αυτό, γιατί χρειάζεστε ένα υπερηχητικό όπλο;

Αυτό είναι σωστό γιατί δεν μπορούν να σε δουν αν είσαι αεροσκάφος stealth

Μόλις διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο και δεν θα πω ότι είμαι σίγουρος πως είναι σωστό, αλλά θα έλεγα πιθανόν να είναι σωστό.

Οι Ισραηλινοί έδειξαν την αξία του stealth στην επίθεσή τους, ή στην αντεπίθεση θα έλεγα, στο Ιράν. Χρησιμοποίησαν το F-35, το οποίο είναι ένα μαχητικό stealth, για να χτυπήσουν την ιρανική αεράμυνα. Αυτό επέτρεψε στα F-15 να εισέλθουν και να καταστρέψουν άλλους στόχους – γιατί πλέον οι Ιρανοί δεν μπορούσαν ν’ αντεπιτεθούν.

Νομίζω λοιπόν ότι ήταν μια εξαιρετική επίδειξη της αμερικανικής προσέγγισης για τη χρήση stealth. Φαίνεται ότι τα τακτικά και στρατηγικά αεροσκάφη όπως το B2, και τώρα το νέο B3, θα είχαν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν τις αμυντικές ικανότητες οποιουδήποτε, σχεδόν χωρίς πρόβλημα.

Ετσι, αν το ιρανικό ήταν ένα παράδειγμα, αυτή η φόρμουλα φάνηκε να λειτουργεί – και εναντίον της ρωσικής αεράμυνας, επίσης, γιατί αυτή υπήρχε στο Ιράν. Οι Ισραηλινοί είναι το εργαστήριό μας για τα πειράματα σε τέτοιου είδους θέματα.

Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον μας για τους υπερηχητικούς ήταν ίσως μικρότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Οπως από τη ρωσική πλευρά δεν τους ενδιέφερε πραγματικά το stealth. Πήγαν σε διαφορετική κατεύθυνση.

Οσον αφορά την παραμέληση των υπερηχητικών, με ποιους τρόπους θα μπορούσε αυτό να μας καταστήσει ευάλωτους;

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τώρα οι ΗΠΑ ονομάζεται Κίνα. Τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα μας που δραστηριοποιούνται στον Ειρηνικό είναι δυνητικά ευάλωτα σε υπερηχητικά όπλα όπως το DF-21, το κινεζικό υπερηχητικό. Αρα αυτό είναι ένα πολύ ανησυχητικό ζήτημα. Και δεν ξέρω να έχουμε λύση σ’ αυτό.

Ετσι, με οδηγείτε στην επόμενη ερώτησή μου: πώς να αμυνθώ ενάντια στα υπερηχητικά όπλα γενικά, και ειδικά ενάντια στον νέο Ορέσνικ. Υπάρχει κάποια αεροπορική άμυνα, είτε τώρα είτε στο άμεσο μέλλον, έναντι αυτού του είδους υπερηχητικού οχήματος ολίσθησης;

Αμφιβάλλω. Πρώτα απ’ όλα, είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί στο ραντάρ, αν μπορεί καθόλου να εντοπιστεί. Και μέχρι ν’ αντιδράσεις, έχεις ήδη χτυπηθεί. Είναι τόσο γρήγορο. Αρα, όχι, η τρέχουσα γενιά αεράμυνας δεν μπορεί να το καταρρίψει.

Ούτε Patriot, ούτε Aegis, κανένα απ’ αυτά;

Δεν νομίζω. Εννοώ, μπορεί να είστε σε θέση να υποστηρίξετε ότι το Aegis, με τον πιο προηγμένο πύραυλο αναχαίτισης, θα είχε ενδεχομένως τη δυνατότητα να το κάνει. Αλλά δεν διαθέτει τα ραντάρ μεγάλης εμβέλειας και, απ’ όσο ξέρω, δεν είναι ενσωματωμένα στις στρατηγικές αεράμυνες με τρόπο που θα προειδοποιούσαν ότι κάτι έρχεται.
Ο ρωσικός βαλλιστικός διηπειρωτικός πύραυλος Sarmat εκτοξεύεται από το Κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ στην περιφέρεια Αρχάγγελσκ της Ρωσίας (φωτογραφία Russian Defence Ministry via Reuters)


Θέλω να πω, μπορείτε πιθανώς να δείτε τη φάση προώθησης ενός πυραύλου ενώ ανεβαίνει, αλλά δεν ξέρετε τι είδους πύραυλος είναι. Και όταν προσπαθήσετε να τον παρακολουθήσετε, μπορεί πιθανώς να το καταφέρετε στο πρώτο στάδιο, και ίσως σ’ ένα τμήμα του δεύτερου, αν και αμφιβάλλω. Και μετά, πέρα απ’ αυτό, είστε χαμένος.

Η αεράμυνά μας δεν είναι τόσο καλή. Τα περισσότερα συστήματα, με μία ή δύο εξαιρέσεις, συνιστούν αυτό που θα λέγαμε άμυνες «περιοχής». Εχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν μια πόλη, μια σημαντική στρατιωτική εγκατάσταση, μια έδρα κυβέρνησης, κάτι τέτοιο.

Αν παρακολουθήσετε ποτέ Patriots – και υπάρχουν πολλά βίντεο με Patriots ν’ αναχαιτίζουν ή να προσπαθούν ν’ αναχαιτίσουν επιθέσεις – λειτουργούν πάντα πάνω από το κεφάλι σας. Ποτέ δεν βλέπεις να χτυπούν κάτι 100 μίλια μακριά, γιατί δεν το κάνουν.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι χρειάζεται χρόνος για την παρακολούθηση και, στη συνέχεια, για τη δυνατότητα επίθεσης εναντίον ενός εισερχόμενου πυραύλου. Είναι ένας από τους μύθους για όλα αυτά τα συστήματα – είναι πολύ δύσκολο να γίνει.

Υπάρχουν μόνο λίγες πλατφόρμες που μπορούν να βγουν και να πλήξουν κάτι το οποίο έχει τη δυνατότητα να επιχειρήσει στο διάστημα ή κοντά στο διάστημα. Ο επίγειος αναχαιτιστής των ΗΠΑ, στο Fort Greely της Αλάσκας, υποτίθεται ότι μπορεί να το καταφέρει, αλλά όλες οι δοκιμές ήταν κάπως ανεπαρκείς.

Και οι Ισραηλινοί έχουν το Arrow 3, το οποίο μπορεί να φτάσει στην εξώσφαιρα και να χτυπήσει κάτι. Αλλά δεν νομίζω ότι θα καταφέρει να πλήξει ένα υπερηχητικό όπλο, γιατί δεν μπορεί να το βρει.

Προβλέπετε στο μέλλον ν’ αναπτυχθεί κάποια τεχνολογία που θα μπορούσε να το κάνει; Για παράδειγμα μια πλατφόρμα που βασίζεται στο διάστημα;

Θα πρέπει να επιστρέψουμε στην πρόταση του προέδρου Ρίγκαν, την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Αμυνας ή SDI. Ονομάζεται και Star Wars (Πόλεμος των Αστρων).

Η οποία ήταν, εν μέρει τουλάχιστον, ένα διαστημικό σύστημα αναχαίτισης που θα ξεφορτωνόταν αυτούς τους πυραύλους στη φάση ώθησης, πριν μπορέσουν ν’ απελευθερώσουν τα όπλα τους. Και είναι μάλλον ο ενδεδειγμένος τρόπος για να το πετύχεις.

Θ’ αντιμετωπιστούν τουλάχιστον τα όπλα που πάνε στο διάστημα. Τώρα, τα πιο συμβατικά όπως ο Kinzhal ή ο Zircon ή ο κινεζικός DF-21, είναι πιο δύσκολα. Αλλά νομίζω ότι μπορείτε ενδεχομένως να σχεδιάσετε ραντάρ που θα έχουν την ικανότητα να τους κυνηγήσουν και να τους εντοπίσουν.

Ακούγεται σαν να είναι πολύ μακριά

Λοιπόν, ναι. Η ανάπτυξη της αεράμυνάς μας ήταν αργή, πολύ αργή. Και δυστυχώς, όλα έχουν περιοριστεί σε μια βασική λύση: Patriot.

Θέλω να σας ρωτήσω για την πρόσφατη «Eκθεση του Κιέλου», για την οποία έχετε γράψει. Τι είναι αυτή η έκθεση και τι μας λέει;

Το Ινστιτούτο του Κιέλου είναι μια δεξαμενή σκέψης στη Γερμανία, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης, και πρόσφατα δημοσίευσε μια έκθεση για τις γερμανικές αμυντικές δυνατότητες, η οποία αναφέρεται επίσης στην Ευρώπη γενικότερα.

Θέτει το ερώτημα: Είμαστε προετοιμασμένοι για έναν πόλεμο, ιδιαίτερα για έναν πόλεμο με τη Ρωσία; Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε καθόλου προετοιμασμένοι, πως δεν υπάρχουν οι δυνατότητες για να πολεμήσουμε. Κάτι που είναι σωστό. Πρόκειται για ένα χάος.
Αεροσκάφη F 35 των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια άσκησης στη βάση Hill της Πολεμικής Αεροπορίας στη Γιούτα (φωτογραφία U.S. Air Force/R. Nial Bradshaw via Reuters)


Δεν διαθέτουν τα πυρομαχικά, τις πλατφόρμες, την ενοποίηση, και πολλά χρήματα σπαταλώνται σε προγράμματα μέσα από τα οποία ουσιαστικά οι αμυντικοί εργολάβοι κατακλέβουν τις κυβερνήσεις.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι αν είσαι ΝΑΤΟ, αυτό που θέλεις να κάνεις είναι ν’ αποφύγεις έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Που όλοι το γνωρίζαμε έτσι κι αλλιώς. Γράφω γι’ αυτό εδώ και χρόνια.

Τώρα μιλάμε για Ευρώπη. Αλλά με την Αμερική στο μείγμα των χωρών του ΝΑΤΟ, δεν αλλάζει η εικόνα σε κάποιο βαθμό;

Ναι, αλλά σε περίπτωση πολέμου θα χρειαστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες μήνες επί μήνες για ν’ αναπτύξουν αρκετούς Αμερικανούς στην Ευρώπη και να κάνουν τη διαφορά.

Και μέχρι εκείνη τη στιγμή, ένα μεγάλο τμήμα της θα έχει καταστραφεί. Το εννοώ, ας είμαστε ειλικρινείς.

Οι ΗΠΑ έχουν περίπου 100.000 προσωπικό στην Ευρώπη. Απ’ αυτούς, πιθανώς 10.000 αποτελούν τη μάχιμη δύναμη. Οι υπόλοιποι καλύπτουν ανάγκες υποστήριξης, επιμελητείας, ραντάρ, τέτοια πράγματα.

Σχετικά λίγοι θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή με τουφέκια κ.ο.κ. Επομένως, δεν μπορούμε να σώσουμε τους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι μπορούμε, αλλά νομίζω ότι ονειρεύονται.

Αυτό που διαθέτουμε – δραστικό και ισχυρό – είναι μαχητικά stealth. Εχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε αεροπορική δύναμη. Αλλά οι Ρώσοι έχουν πολύ καλή αεράμυνα.

Τώρα, το αν μπορούν να πλήξουν μαχητικά stealth αποτελεί, φυσικά, μια πρόκληση. Δεν ξέρω αν μπορούν να το κάνουν ακόμα, αλλά εργάζονται πάνω σε αυτό.

Πέρα όμως από την αεροπορική ισχύ, νομίζω ότι βρισκόμαστε σ’ ένα είδος αρνητικής καμπύλης. Γιατί δεν νομίζω ότι ένα αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα είναι η ενδεδειγμένη λύση στην υπεράσπιση της Ευρώπης.

Αν κοιτάξετε την ιστορία των εκστρατευτικών δυνάμεων, ποτέ δεν ήταν τόσο σημαντικές. Ο τρόπος υπεράσπισης της Ευρώπης είναι να την υπερασπιστούν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι.

Επομένως, δεν πιστεύετε πολύ στο ότι η αμερικανική δύναμη στο ΝΑΤΟ είναι πολύ χρήσιμη για τους Ευρωπαίους;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν την καλύτερη στρατιωτική ικανότητα απ’ όλους τους παίκτες του ΝΑΤΟ, χωρίς αμφιβολία. Αλλά είμαστε επίσης αρκετά απομακρυσμένοι από το σημείο όπου εκτυλίσσεται η δράση.

Αρα, θα είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε ένα φοβερό ζήτημα επιμελητείας. Θυμάστε τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου; Οι ΗΠΑ χρειάστηκαν δύο μήνες για ν’ αναπτυχθούν και να μπορέσουν να επιχειρήσουν στο Κουβέιτ. Δεν έχουμε περιθώριο δυο μηνών σήμερα.

Ας μιλήσουμε για την εκλογή Τραμπ και τις συνέπειές της. Πρώτα απ’ όλα, γιατί πιστεύετε ότι ο Μπάιντεν αποφάσισε τώρα, λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του Τραμπ, να επιτρέψει επιδρομές πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσία – όταν αρνήθηκε να το κάνει νωρίτερα;

Θέλει να εκβιάσει τον Τραμπ. Διαφορετικά, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό – και υπάρχει κίνδυνος να επιτεθούν οι Ρώσοι σε πόρους του ΝΑΤΟ. Γιατί, φυσικά, υπάρχουν γραμμές ανεφοδιασμού γι’ αυτά τα πράγματα.

Οι Ρώσοι έχουν ήδη αρχίσει να χτυπούν τα λιμάνια της Οδησσού απ’ όπου μεταφέρονται όπλα, κάτι που δεν είχαν κάνει καιρό πριν. Οπότε πιστεύω πως ήταν μια πολύ επικίνδυνη κίνηση του Μπάιντεν.

Και νομίζω ότι ακόμη και ο Σολτς το αντιλήφθηκε, γι’ αυτό αρνήθηκε να στείλει πυραύλους Taurus στους Ουκρανούς. Δεν ήθελε να δει τη Γερμανία να γίνεται στόχος επίθεσης.

Μήπως ο Μπάιντεν απλώς προσπαθεί να βοηθήσει τους Ουκρανούς ν’ αντέξουν μέχρι ν’ αναλάβει ο Τραμπ τα καθήκοντά του;

Δεν νομίζω ότι αυτοί οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς θα το αλλάξουν αυτό. Αλλά, ναι, μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι του Μπάιντεν είναι απελπισμένοι.

Δεν θέλουν μια ουκρανική κατάρρευση όσο βρίσκονται ακόμη στην εξουσία. Γιατί τότε έχετε άλλο ένα Αφγανιστάν και δεν θέλουν να συμβεί αυτό επειδή θα κατηγορηθούν γι’ αυτό.

Από την άλλη, νομίζω ότι ίσως είχαν κάποια ιδέα πως μ’ αυτές τις πυραυλικές επιθέσεις οι Ρώσοι θα έλεγαν: Εντάξει, πήραμε το μήνυμα, θα επιβραδύνουμε – θα σας κάνουμε σήμα ότι προς το παρόν δεν πρόκειται να πιέσουμε τόσο πολύ την Ουκρανία.

Αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο γιατί απλώς εξόργισε τους Ρώσους. Και δεν είμαι σίγουρος ότι έχουμε δει το τέλος αυτής της αντίδρασης.

Ποια είναι η αίσθησή σας για το τι συμβαίνει τώρα στο έδαφος, στο μέτωπο της μάχης;

Νομίζω ότι η κατάσταση του ουκρανικού στρατού είναι αρκετά απελπιστική. Η αίσθησή μου είναι ότι οι Ρώσοι προετοιμάζουν μια νέα επίθεση στην περιοχή της Ζαπορίζια, προσπαθώντας ν’ απλώσουν μια μεγάλη «δαγκάνα», την οποία έχουν εφαρμόσει μ’ επιτυχία σε μικρότερες περιοχές.


Η Εκθεση του Κιέλου διαπιστώνει ότι η Ευρώπη δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη για ν’ αντιμετωπίσει έναν πόλεμο με τη Ρωσία

Και θα μπορούσε να παγιδεύσει τα ουκρανικά στρατεύματα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορούν να ξεφύγουν. Και υπάρχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο λιποταξίας στον ουκρανικό στρατό τώρα, τόσο πολύ που οι Ουκρανοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό.

Το σύστημα στρατολόγησης που εφάρμοσαν δεν απέφερε αρκετούς νέους στρατιώτες. Και όσους στρατολόγησαν είναι πολύ δυσαρεστημένοι και δεν θέλουν να συμμετέχουν, αντιστέκονται.

Αρα είναι πολύ ζοφερό. Νομίζω ότι οι Ουκρανοί πρέπει να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις, αλλά ο Ζελένσκι δεν θα το κάνει. Χρειάζονται λοιπόν μια νέα ηγεσία που μπορεί να διαπραγματευτεί μια λύση με τους Ρώσους. Θέλω να πω, είναι η μόνη διέξοδος.

Ας μιλήσουμε λοιπόν γι’ αυτό. Ο Τραμπ φαίνεται αποφασισμένος να τερματίσει τον πόλεμο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του. Ποια πιστεύετε ότι είναι η πιθανότητα να πείσει τη Ρωσία και την Ουκρανία να συμφωνήσουν σε κάποιους όρους;

Δεν ξέρω ακόμα. Απ’ ό,τι φαίνεται ο Γέρμακ, ο βασικός σύμβουλος του Ζελένσκι, ήρθε στη Φλόριντα και προσπάθησε να πείσει τον Τραμπ ότι η μόνη διέξοδος για την Ουκρανία ήταν να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Δεν τον έπεισε καθόλου και τον έστειλαν σπίτι του άπραγο. Οπότε φαντάζομαι ότι ο Τραμπ θα στείλει τον στρατηγό Κέλογκ [την επιλογή του ως ειδικού απεσταλμένου για την Ουκρανία] στο Κίεβο, για να μιλήσει με τον Ζελένσκι.

Αλλά ο Ζελένσκι δεν πρόκειται να κάνει συμφωνία με τους Ρώσους, το ξεκαθαρίζει. Καταθέτει ορισμένες προτάσεις που και που όταν νιώθει απελπισμένος, αλλά δεν πρόκειται να το κάνει επειδή δεν μπορεί.

Οι άνθρωποι που τον κρατούν στην εξουσία είναι τα πιο ριζοσπαστικά εθνικιστικά στοιχεία και δεν πρόκειται να τον αφήσουν. Οπότε πιστεύω ότι ο Τραμπ θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Ζελένσκι πρέπει να φύγει. Τότε, θα υπάρξει μια διάδοχη κυβέρνηση που θα είναι πιο φιλική προς τους Ρώσους. Και μετά θα κάνουν μια συμφωνία.

Και τι γίνεται με τους Ρώσους, πιστεύετε ότι θα είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν με κάποιο τρόπο;

Νομίζω ότι ο Τραμπ μπορεί να πάρει κάτι αξιοπρεπές από τους Ρώσους, αν προσπαθήσει αρκετά. Κοίτα, οι ΗΠΑ έχουν άλλα συμφέροντα εδώ. Και κατά τη γνώμη μου, η Ρωσία είναι το μικρότερο στρατηγικό πρόβλημα της Αμερικής.

Αλλά αν έχετε αυτό το είδος της έντασης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, είναι πολύ επιβλαβές για πολλούς λόγους. Και νομίζω ότι ο Τραμπ το αντιλαμβάνεται αυτό. Θεωρώ ότι θα θέλει να μιλήσει με τον Πούτιν.

Εχουμε ορισμένες πληροφορίες για τρία σχέδια που συζητούνται στην ομάδα του Τραμπ. Και όλα απέχουν πολύ απ’ αυτό που θα ήταν διατεθειμένοι να εξετάσουν οι Ρώσοι. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι όλα περιλαμβάνουν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ κάποια στιγμή στο μέλλον

Ναι, κι αυτό είναι εκτός τραπεζιού για τους Ρώσους. Οι Ρώσοι δεν θα συμφωνούσαν ποτέ σ’ αυτό.

Και υπάρχουν και άλλα τέτοια θέματα. Πιστεύετε λοιπόν ότι υπάρχει περιθώριο, είτε από την πλευρά μας είτε από την πλευρά τους, να διαπραγματευτούμε με τρόπο που θα έφερνε τα δύο μέρη πιο κοντά;

Λοιπόν, οι Ρώσοι έχουν τους όρους τους, τους οποίους δεν αποδεχόμαστε. Και έχουμε τους όρους μας, τους οποίους δεν θα δεχτούν. Αρα είμαστε πολύ μακριά. Αλλά – και αυτό είναι σημαντικό – δεν υπάρχει ακόμη διαπραγμάτευση. Δεν υπάρχει δέσμευση.
Πούτιν (αριστερά) – Τραμπ σε φωτογραφία αρχείου του Reuters/Carlos Barria


Οπότε επικρατεί σύγχυση. Οι δύο πλευρές δεν έχουν καμία απολύτως επαφή αυτήν τη στιγμή, όπως ξεκαθάρισε ο Λαβρόφ στη συνέντευξή του στον Τάκερ Κάρλσον. Κι αυτό δεν είναι θετικό.

Ακόμη και ο Κέλογκ δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς να μιλήσει με τους Ρώσους. Και δεν νομίζω ότι οι Ρώσοι θα θέλουν να του μιλήσουν παρά μόνο αφού συζητήσουν ο Τραμπ και ο Πούτιν. Αυτή είναι η υπόθεσή μου.

Δεν γνωρίζουμε, ωστόσο, πόσο δεινή είναι η πραγματική κατάσταση της Ρωσίας. Γνωρίζουμε για την Ουκρανία, αλλά υπάρχει μεγάλη ανησυχία και στη ρωσική πλευρά καθώς έχει υποστεί μεγάλη ζημιά.

Σκέφτομαι κυρίως τις απώλειες ανθρώπινου δυναμικού και τα τεράστια έξοδα του πολέμου. Και το γεγονός είναι ότι σήμερα η Ρωσία δεν μπορεί ν’ αναπτύξει καθόλου την εμπορική της πλευρά.

Πιστεύετε, λοιπόν, ότι αν τους προσφερθεί κάτι στο πλαίσιο του ανοίγματος της οικονομίας τους στη Δύση, της μείωσης ή της εξάλειψης των κυρώσεων, αυτό θα τους έπειθε να είναι λίγο πιο διαπραγματεύσιμοι σ’ άλλα σημεία;

Νομίζω ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να τους κάνει μια προσφορά που θα ήταν πολύ ελκυστική. Και κάτι που δεν υπάρχει σε κανένα απ’ αυτά τα σχέδια που έχουμε δει. Σκέφτομαι με τον τρόπο που σκέφτεται ο Τραμπ. Είναι ισχυρός διαπραγματευτής.

Τι είναι αυτό που θα έκανε τους Ρώσους πραγματικά ευτυχισμένους και θα έλυνε μερικά από τα προβλήματά τους – οικονομικά, βιομηχανικά, εμπορικά, πολιτικά; Κάτι που θα τους έδινε επιλογές. Δεν έχουν τόσες πολλές αυτήν τη στιγμή.

Οι Ρώσοι έκαναν τις επιλογές τους με τους Κινέζους και έχουν σαν σύμμαχο την Ινδία. Αλλά οι περισσότεροι από τους άλλους φίλους τους – Βόρεια Κορέα, Συρία, Ιράν – δεν είναι ακριβώς το είδος των φίλων που θα θέλατε να έχετε. Δεν σου κάνουν καλό και στο τέλος σου κοστίζουν πολλά χρήματα. Και δεν φέρνουν πολλά στο τραπέζι.

Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι υπάρχουν πολύ υψηλές εντάσεις αυτήν τη στιγμή μεταξύ Ρωσίας και Ιράν, και πολύ υψηλές εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Συρίας. Δεν ξέρω αν πιστεύουν ότι μπορούν να σώσουν το καθεστώς του Ασαντ.

Που σημαίνει ότι μπορεί να χάσουν τη ναυτική τους βάση στην Ταρτούς και την αεροπορική τους στη Χμέιμιμ. Θα μπορούσαν να έχουν μεγάλες απώλειες εδώ. [σ.σ. η συνέντευξη δόθηκε δύο ημέρες πριν η Δαμασκός πέσει στα χέρια των ισλαμιστών].

Αρα, χρειάζονται άλλους φίλους. Είναι αλήθεια ότι έχουν μεγάλη επιτυχία με το οικονομικό τους σύστημα, τους BRICS. Αλλά αυτό δεν τους οδηγεί κάπου. Χρειάζονται πολιτικές και στρατηγικές συμφωνίες. Αυτός είναι ο Τραμπ – σ’ αυτό είναι καλός. Και νομίζω ότι έτσι θα το προσεγγίσει – μόνο υπόθεση κάνω. Φυσικά, δεν ξέρω πόσο ευέλικτοι μπορεί να είναι οι Ρώσοι.

Θα συμφωνήσουν οι Ρώσοι σε κατάπαυση του πυρός;

Οχι. Δεν ξέρω γιατί θα το έκαναν. Για να επιτρέψουν στους Ουκρανούς ν’ αναδιοργανωθούν, ν’ αποκτήσουν περισσότερα όπλα και να σκοτώσουν περισσότερους Ρώσους; Γιατί να συμφωνήσουν σ’ αυτό; Περιέχεται στο σχέδιο των ΗΠΑ, το ξέρω. Αλλά ο καθένας μπορεί να δει ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει.

Είπατε ότι ο Τραμπ είναι ένας ισχυρός διαπραγματευτής. Εχει όμως το περιθώριο, οικονομικά, πολιτικά, να κάνει μια συμφωνία που θα δίνει στη Ρωσία πολλά απ’ αυτά που θέλει; Μπορώ ήδη να ακούσω τις φωνές: «μαριονέτα του Πούτιν»!

Αν υπήρχε πράγματι μια διαπραγμάτευση σήμερα – με βάση τη θέση των Ρώσων, τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και τη θέση του Κιέβου – δεν θα κατέληγε σε συμφωνία. Δεν είναι δυνατόν.

Αλλά αν αλλάξει η ουκρανική κυβέρνηση, τότε νομίζω ότι όλα αλλάζουν μαζί μ’ αυτό. Και μερικές από τις σκληρές θέσεις μπορούν να μαλακώσουν λίγο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να συνάψετε συμφωνίες.

Σε αυτό το σημείο, αυτό που πραγματικά θέλουν οι Ρώσοι είναι να έχουν εμπιστοσύνη ότι το ΝΑΤΟ θα σταματήσει να επεκτείνεται και θα πάψει να αποτελεί απειλή για τη Ρωσία.

Δεν ήταν οι Ρώσοι απειλή για το ΝΑΤΟ, ήταν το ΝΑΤΟ που απειλούσε τη Ρωσία. Αυτό διαφεύγει από την προσοχή όλων. Θέλω να πω, καταστρώσαμε όλες αυτές τις ανοησίες, όπως: «Πρέπει να τους σταματήσουμε στην Εσθονία, στη Λιθουανία και στη Λετονία! Και τι γίνεται με τη Ρουμανία, πρέπει να τους σταματήσουμε εκεί! Και μετά η Πολωνία!».



«Το όλο θέμα της Ουκρανίας συνιστά πραγματικά το φιάσκο του ΝΑΤΟ» και «την πανωλεθρία όλων των ηγετών της Ευρώπης»

Τι έκαναν όμως; Δεν έκαναν τίποτα. Νομίζω ότι είναι πολύ αποτυχημένο, πραγματικά. Θεωρώ ότι έχει κυριαρχήσει μια ψευδής αφήγηση που είναι πολύ επιζήμια για όλους.

Αν δεν καταλήξουν σε συμφωνία – για παράδειγμα, εάν η Ρωσία αρνηθεί ό,τι προσφέρει ο Τραμπ και οι διαπραγματεύσεις τελειώσουν – τι πιστεύετε ότι θα συμβεί στη συνέχεια;

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά είμαι δύσπιστος για το κατά πόσον οι Ουκρανοί μπορούν ν’ αντέξουν ακόμη και δύο ή τρεις μήνες. Για μένα, μου φαίνεται σαν να κρέμονται στον γκρεμό από τα νύχια τους.

Οπότε όλο αυτό το πράγμα θα μπορούσε ν’ αλλάξει εν μία νυκτί, με τέτοιο τρόπο που το καθεστώς θα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει, ο στρατός θα κατέρρεε. Και τότε, είτε θα υπάρξει χάος είτε θα υπάρξει άλλη κυβέρνηση.

Και τι πιστεύετε ότι θα έκαναν οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι σε μια τέτοια περίπτωση; Οτιδήποτε;

Οχι. Δεν νομίζω. Τι θα μπορούσαν να κάνουν; Να στείλουν στρατεύματα; Που θα τα στείλουν; Δεν έχει νόημα. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα προβολής ισχύος. Και ούτως ή άλλως, σ’ εκείνο το σημείο δεν θα είχε νόημα η κλιμάκωση. Αρα, όχι.

Εάν η Ουκρανία καταρρεύσει, ελπίζουμε ότι θα υπάρξει μια νέα κυβέρνηση, θα υπάρξει κάποια διευθέτηση, κι αυτό είν’ όλο.

Προφανώς αυτό θα ήταν ένα άσχημο σενάριο για τη Ρωσία, με την έννοια ότι θα εξαλείψει την πιθανότητα μιας συμφωνίας που θα άρει τις κυρώσεις και θα της ανοίξει τον δρόμο προς τη Δύση

Αυτό είναι σωστό. Νομίζω ότι υπάρχει ένα πραγματικό μειονέκτημα σ’ αυτό για τους Ρώσους. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο Πούτιν θ’ ακούσει τον Τραμπ. Θα καταθέσει τις προτάσεις του, ο Τραμπ τις δικές του και θα προσπαθήσουν να βγάλουν άκρη για το τι μπορούν να κάνουν.

Πώς βλέπετε το μέλλον του ΝΑΤΟ, αφού όλα αυτά τελειώσουν στην Ευρώπη;

Νομίζω ότι η ηγεσία του πρέπει ν’ αντικατασταθεί με ανθρώπους που είναι πιο ρεαλιστές. Πρέπει να σταματήσουμε να επεκτείνουμε το ΝΑΤΟ, να συγκρατήσουμε την έντασή του και να το αναδιοργανώσουμε ως αμυντική συμμαχία.

Αυτό ήταν ο σκοπός του. Δεν είναι ένα μπλοκ εξουσίας, δεν σχεδιάστηκε γι’ αυτό. Και είναι ανεύθυνο. Εννοώ ότι το όλο θέμα της Ουκρανίας συνιστά πραγματικά το φιάσκο του ΝΑΤΟ. Την πανωλεθρία όλων των ηγετών της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών που το προώθησαν.

Χρειάζεται λοιπόν πραγματικά να επανεξετάσουμε ολόκληρη τη συμμαχία. Παρεμπιπτόντως, υπήρχε ένα ερώτημα, όταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε, αν υφίστατο καν λόγος να διατηρηθεί το ΝΑΤΟ.

Και ποιος ήταν ο λόγος που επικαλέστηκαν;

Το είδαν ως ευκαιρία να επεκταθούν στην Ευρώπη. Και ως έναν βαθμό δεν ήταν πρόβλημα. Εννοώ ότι οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ήθελαν κάποια μορφή προστασίας τώρα που ήταν απαλλαγμένες από τους Ρώσους. Αυτό ήταν κατανοητό.

Αλλά έπρεπε να υπάρχουν ορισμένα όρια, γιατί το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να επεκτείνεται επ’ αόριστον χωρίς τους πόρους που θα το υποστηρίζουν. Και η αλήθεια είναι ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει τη δυνατότητα αυτής της υποστήριξης.

Οπως βλέπουμε τώρα, κατά κάποιο τρόπο

Σωστά. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα προηγούμενο το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός για το μέλλον.


πηγή: in.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η συνέντευξη της ιστορικού Βασιλικής Λάζου στο militaire channel για τα γεγονότα του Δεκεμβριανά του 1944, προκάλεσε «ζωηρή» συζήτηση. Αναφερόμαστε σε όλες τις απόψεις που εκφράστηκαν καλοπροαίρετα και με επιχειρήματα. Πολλά τα ερωτήματα που θέτουν οι πολίτες, για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Η συζήτηση και οι προβληματισμοί προφανώς επεκτείνονται και σε όσα τραγικά ακολούθησαν.

Στο στούντιο του militaire channel ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δίνει συνέχεια στη συζήτηση για ένα από τα «δύσκολα» ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την χώρα. Όπως πάντα η ανάλυση του χωρίς «στρογγυλέματα».

«Υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που συνδέει, τον Μαυροκορδάτο, τους Μαυρομιχαλαίους που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, αυτούς που αποκεφάλισαν τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, αυτούς που πρόδωσαν την Κύπρο…Αυτοί εξασφάλισαν ότι η Ελλάδα θα είναι αποικία στην αρχή των Εγγλέζων και μετά των Αμερικανών…Στο κοινωνικό πεδίο περάσαμε στους κοτζαμπάσηδες, στους μαυραγορίτες και τους δωσίλογους που είναι σήμερα η ιθύνουσα οικονομική τάξη», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

Ο κ.Κωνσταντακόπουλος ξεκινά την ιστορία όχι από την 3η Δεκεμβρίου , αλλά από όσα έγιναν στην κατοχή. Τότε που κάποιοι είτε έφυγαν από την χώρα ,κάποιοι έμειναν και συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς πλουτίζοντας και κάποιοι πολέμησαν ,δημιουργώντας το πιο σημαντικό αντιστασιακό κίνημα σε όλη την Ευρώπη. Οι πρώτοι επέστρεψαν «ατσαλάκωτοι» και ανέλαβαν την εξουσία, μαζί με τους δεύτερους, απόγονοι των οποίων φθάνουν ακόμη και σήμερα πολύ ψηλά στην πυραμίδα εξουσίας της χώρας. Οι τελευταίοι «επιβραβεύθηκαν» για την αντίσταση τους, με εκτελέσεις, διώξεις ,εξορίες και αμείλικτο κοινωνικό αποκλεισμό.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Kirill Strelnikov / reseauinternational.net 

Η συνέντευξη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ με τον διάσημο Αμερικανό δημοσιογράφο Τάκερ Κάρλσον, την οποία έχουν ήδη παρακολουθήσει εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο σήμερα το πρωί, είναι ένα βασικό «σημείο διχοτόμησης» που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό πώς ποιανού η σύγκρουση στην Ουκρανία θα επιλυθεί και ποια η Ρωσία Οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες (και, επομένως, με ολόκληρη τη συλλογική Δύση) θα είναι στο μέλλον.

Η έρευνα για τη θέση της Ρωσίας ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ, όταν ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, ακολουθούμενος από μέλη της ομάδας του και πιθανά μέλη της μελλοντικής κυβέρνησης, πρότειναν διάφορες ιδέες - από τραβηγμένες έως λίγο πολύ ρεαλιστικές - για την έναρξη διαπραγματεύσεων. με τη Μόσχα με πρόταση που θα ήταν όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκή για την πλευρά τους.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ξεκάθαρα (και προφανώς για τελευταία φορά) τη θέση της Ρωσίας, η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει σε καμία περίπτωση, και κάλεσε την αμερικανική πλευρά να κάνει ένα βήμα μπροστά με τη σειρά της.

Να σημειωθεί ότι ο Λαβρόφ έδωσε τη συνέντευξη στα αγγλικά. Αυτό γίνεται για να διασφαλίσουμε ότι τα μηνύματά μας φτάνουν στους παραλήπτες με την πιο ακριβή δυνατή μορφή και ότι δεν «χάνονται» στη μετάφραση, καθώς και για να τονίσουμε ότι αυτή η «συνέντευξη» είναι στην πραγματικότητα η έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα επιχειρήματα που εκφράζονται πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη.

Είναι ενδιαφέρον ότι η ανακοίνωση της συνέντευξης και η πρώτη ερώτηση του Carlson προς τον Λαβρόφ αφορούσαν και τα δύο την πιθανότητα πυρηνικού πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Δεδομένου ότι ο Carlson δεν είναι μόνο δημοσιογράφος, αν και πολύ διάσημος, αλλά και μέλος της ομάδας του Τραμπ, ο οποίος θεωρήθηκε σοβαρά ως μελλοντικός αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη δεύτερη θητεία του Τραμπ, αυτό το θέμα απασχολεί πράγματι πολύ ορισμένες δυνάμεις που ήρθαν στην εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τις πρόσφατες εκλογές, καθώς και στη συντριπτική πλειοψηφία των ίδιων των Αμερικανών.

Το κύριο ερώτημα είναι: έχουμε (οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση) το παρακάνουμε; Σε ποιο βαθμό η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη; Πόσο σοβαρή είναι η Ρωσία και τι θα μπορούσε να την ωθήσει να δράσει αμετάκλητα; Είναι ακόμα δυνατές οι διαπραγματεύσεις;

Η απάντηση του Λαβρόφ: η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Παρά τον προφανή υβριδικό πόλεμο που διεξάγει εναντίον μας η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε μια «καυτή» σύγκρουση, και ακόμη περισσότερο στην πυρηνική της φάση. Η βάση του στρατιωτικού μας δόγματος είναι ακριβώς η αποφυγή πυρηνικού πολέμου. Οι διαπραγματεύσεις δεν είναι μόνο δυνατές, αλλά και απαραίτητες.

Η βασική προϋπόθεση των διαπραγματεύσεων είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες να εγκαταλείψουν τον στόχο τους να επιφέρουν μια «στρατηγική ήττα» στη Ρωσία, διαφορετικά η Μόσχα «θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να υπερασπιστεί τα νόμιμα συμφέροντά της». Και θα παλέψουμε για αυτό. Αυτό δεν είναι απειλή, αλλά απλώς γεγονός.

Για προφανείς λόγους, το κύριο θέμα της συνέντευξης ήταν η σύγκρουση στην Ουκρανία και οι προοπτικές τερματισμού της. Μέχρι στιγμής, αρκετά μέλη της ομάδας του Τραμπ, συμπεριλαμβανομένου του μελλοντικού ειδικού απεσταλμένου για την Ουκρανία και τη Ρωσία, Κιθ Κέλογκ, έχουν κάνει δηλώσεις για το θέμα, οι οποίες γενικά έφτασαν τα εξής: πάγωμα των συνόρων κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής επαφής. να αναβάλει το ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για μια μακρινή περίοδο· εμπλέκουν κάποιου είδους δυτικές «ειρηνευτικές δυνάμεις». να αναστείλει το ζήτημα του νομικού καθεστώτος της Κριμαίας και των νέων ρωσικών εδαφών με πιθανή προοπτική αποκατάστασής τους με «διπλωματικά μέσα»· και να συνεχίσει την ενίσχυση και στρατιωτικοποίηση της υπόλοιπης χώρας.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών έδωσε μια απάντηση όπου δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές ερμηνείας και όπου η θέση της Μόσχας είναι όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένη: οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σταματήσουν να προτείνουν επιλογές που είναι σαφώς αδύνατες και απαράδεκτες για τη χώρα μας. κανένα τελεσίγραφο.

Στα εδάφη: Κριμαία, περιοχή Ντόνετσκ, περιοχή Λουχάνσκ, περιοχή Χερσώνα, περιοχή Ζαπορίζια αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της Ρωσίας και δεν υπάρχουν επιλογές εδώ - το τρένο έχει φύγει. Κανένας συμβιβασμός με βάση τις «γραμμές στο έδαφος».

Ουκρανία και Βορειοατλαντική Συμμαχία: κανένα θέμα ΝΑΤΟ – σε οποιαδήποτε μορφή. Χωρίς μεταφορά, χωρίς τζελ, χωρίς κατάπλασμα ή λοσιόν. Χωρίς στρατιωτικές βάσεις, στρατιωτικές ασκήσεις ή ξένα στρατεύματα. Ρωσόφωνος πληθυσμός της Ουκρανίας: πλήρης προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατοχυρώνονται σε διεθνή έγγραφα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη μητρική γλώσσα και της θρησκευτικής ελευθερίας.

Οι μελλοντικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ πρέπει να καταλάβουν ότι οι Ουκρανοί είναι τα αδέρφια και οι αδερφές μας και θα αγωνιστούμε για αυτούς.

Η άρση των κυρώσεων: αυτό δεν είναι πλέον σχετικό, το « καρότο » είναι ήδη σάπιο – « όσο περισσότερο ζούμε υπό κυρώσεις, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι είναι καλύτερο να βασιζόμαστε στον εαυτό μας ». « Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό ». « Οι κυρώσεις δεν θα μας σκοτώσουν ποτέ – γι’ αυτό μας κάνουν πιο δυνατούς ». « Δεν θα εγκαταλείψουμε καμία θέση υπέρ της άρσης των κυρώσεων ».

Όσον αφορά τις απειλές, τον εκβιασμό και την πίεση, είναι απλό: είμαστε έτοιμοι για όλες τις επιλογές, αλλά φυσικά προτιμάμε ειρηνευτικές συμφωνίες κατόπιν διαπραγμάτευσης. Η συνεχής αλλαγή των κόκκινων γραμμών από τη Δύση είναι ένα « πολύ σοβαρό λάθος ». Το κύριο μήνυμα που στέλνουμε δοκιμάζοντας υπερηχητικούς πυραύλους είναι « θα είμαστε έτοιμοι να κάνουμε απολύτως ό,τι περνάει από το χέρι μας για να προστατεύσουμε τα νόμιμα συμφέροντά μας ». Μια σημαντική απόχρωση: οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να μείνουν πίσω στην άλλη πλευρά του ωκεανού, αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση.

Όσο για τον μελλοντικό πρόεδρο των ΗΠΑ και την κυβέρνησή του, η Ρωσία είναι ακόμη έτοιμη να προσποιηθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό μεταξύ μας (ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει), ώστε ο νέος πρώην πρόεδρος να έχει λυμένα τα χέρια του. Είμαστε ακόμη έτοιμοι να προσποιηθούμε ότι η κρίση στις σχέσεις μας προκλήθηκε αποκλειστικά από τις πολιτικές των Δημοκρατικών. Οι Ρώσοι ηγέτες είναι θετικοί απέναντι στις αμερικανικές εκλογές και προσωπικά απέναντι στον Τραμπ – αλλά είναι προς το παρόν, επειδή « η μπάλα είναι με το μέρος του », αν αυτή η θετικότητα θα παραμείνει ή όχι θα εξαρτηθεί από τις νέες αμερικανικές αρχές. Όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές - εξαρτάται από εσάς.

Η συνέντευξη του Σεργκέι Λαβρόφ στον Τάκερ Κάρσον έχει ήδη προκαλέσει τεκτονικά κύματα σε όλο τον κόσμο, με χιλιάδες και χιλιάδες σχόλια να εμφανίζονται στα social media, με την κύρια ιδέα να είναι ότι αυτή η συνέντευξη από μόνη της έκανε περισσότερα για την πιθανή ειρήνη από τα χρόνια της χαοτικής πορείας της Δύσης.

Ένα από τα σχόλια έγραφε: " Ωχ, το βαθύ κράτος δεν πρόκειται πραγματικά να αρέσει αυτό!" ".

Είναι πολύ καλό. Όλα λοιπόν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο.




πηγή: RIA Novosti via History and Society

μετάφραση Marianne Dunlop


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)