Articles by "Οικολογία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Εμείς μιλάμε για Μητροπολιτικό Πάρκο στη Λαμία. Μια πόλη από τις πιο ζεστές της Ελλάδας, με ελάχιστο πράσινο ανά κάτοικο, με σκόρπια δέντρα και νησίδες πρασίνου, αντί για πνεύμονες ζωής.

Και την ίδια στιγμή, κάποιοι ονειρεύονται να διανείμουν το στρατόπεδο Τσαλτάκη, τη μοναδική ευκαιρία που έχει η πόλη να ανασάνει.

Ναι, η στέγαση των στρατιωτικών έχει τη σημασία της. Όμως το συμφέρον της πόλης δεν μπορεί να τεμαχίζεται σε οικόπεδα. Το Στρατόπεδο Τσαλτάκη δεν είναι «φιλέτο» προς αξιοποίηση κύριε βουλευτή [https://fonografos.net/o-giannis-sarakiotis-gia-tin-aksiopoiisi-tou-proin-stratopedou-tsaltaki/]. Είναι δημόσιος χώρος μέσα στην καρδιά της πόλης, που οφείλει να αποδοθεί στους πολίτες.

Ενώ η κοινωνία της Λαμίας εδώ και εξήντα πέντε χρόνια ζητά να αποδοθεί το Στρατόπεδο Τσαλτάκη στην πόλη, κάποιοι επιλέγουν να στηρίξουν μια πρόταση μερικής “αξιοποίησης” των χώρων του, που παρακάμπτει το πάγιο αίτημα των δημοτικών αρχών και των πολιτών.

Αν η Λαμία θέλει να πάψει να είναι η «τσιμεντούπολη της Ρούμελης», αν θέλουμε οι επόμενες γενιές να έχουν πράσινο, χώρους περίπατου, πολιτισμού και αναψυχής,
τότε το Στρατόπεδο Τσαλτάκη πρέπει να γίνει πάρκο ∙και μάλιστα μητροπολιτικό πάρκο. Αυτό που έκαναν τόσες πόλεις, που επανασχεδίασαν τον αστικό τους χώρο με κέντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Και το ερώτημα: Τι λέει για όλα αυτά ο Δήμος Λαμίας, η Δημοτική Αρχή; Οι δημοτικοί σύμβουλοι;

Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Περί τους διακόσιους κορυφαίους επιστήμονες υπέγραψαν δραματική έκκληση προς τις ηγεσίες των κρατών του πλανήτη σχετικά με τους πολύ μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ανθρωπότητα από την κλιματική αλλαγή και τα επείγοντα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ανακοπεί (https://global-tipping-points.org/conference-2025/conference-statement/). H έκκληση υπεγράφη ενόψει της προσεχούς διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που θα γίνει στο Μπέλεμ της Βραζιλίας, τον προσεχή Νοέμβριο.

Η αύξηση της γήινης θερμοκρασίας υπολογίζεται να ξεπεράσει τον 1,5 ° C (σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή) σε μερικά χρόνια, βάζοντας την ανθρωπότητα στην περιοχή κινδύνου όπου πολλαπλά κρίσιμα κλιματικά «σημεία καμπής» (ή ανατροπής αν προτιμάτε, tipping points στα αγγλικά) θα μπορούσαν να ξεπεραστούν, εκθέτοντας σε καταστροφικούς κινδύνους δισεκατομμύρια ανθρώπους, υπογραμμίζεται στην έκκληση των επιστημόνων.

Αυτό έχει ήδη συμβεί στους τροπικούς κοραλλιογενείς υφάλους που πεθαίνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς, επιδεινώνοντας το επίπεδο ζωής εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που εξαρτάται από αυτούς. Ήδη, η υπάρχουσα θέρμανση έχει προκαλέσει μη αναστρέψιμες μεταβολές και ακόμα και η παραμικρή αύξηση της θερμοκρασίας από εδώ και πέρα αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο να ξεπεραστούν τα σημεία καμπής.

Ήδη έχουμε κατάρρευση του σχηματισμού βαθέων υδάτων (deep water formation) στις θάλασσες Labrador-Imminger, που προκαλεί απότομες κλιματικές αλλαγές και περιορίζει τη διατροφική και υδάτινη ασφάλεια στη Βορειοδυτική Ευρώπη και τη Δυτική Αφρική. Ιδιαίτερα ανησυχητικός, υπογραμμίζουν οι επιστήμονες, είναι ο κίνδυνος κατάρρευσης του συστήματος ωκεάνιων ρευμάτων «Atlantic meridional overturning circulation (Amoc)». Το Amoc είναι ένα σύστημα ρευμάτων που ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό το παγκόσμιο κλίμα, μεταφέροντας ζεστό επιφανειακό νερό από τους τροπικούς στο βόρειο ημισφαίριο και ψυχρό νερό από το βάθος της θάλασσας προς τον Ισημερινό. Μια ενδεχόμενη κατάρρευσή του θα προκαλούσε βαρείς και παρατεταμένους χειμώνες στη Βορειοδυτική Ευρώπη, ενώ θα υπονομεύσει την παγκόσμια διατροφική και υδάτινη ασφάλεια. «Πνεύμονας» του πλανήτη, το δάσος του Αμαζονίου, βρίσκεται επίσης σε κίνδυνο θανάτου μεγάλου τμήματός του από τα συνδυασμένα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής και της αποψίλωσής του.

Το «παράθυρο δυνατότητας αποτροπής» αυτών των αλυσιδωτών κλιματικών μεταβολών κλείνει γρήγορα, γεγονός που απαιτεί άμεση, πρωτοφανή δράση από τους σχεδιαστές πολιτικής παγκοσμίως και ιδίως τους ηγέτες στην COP30, τη διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που θα συνέλθει τον Νοέμβριο στο Μπέλεμ της Αμαζονίας στη Βραζιλία.

Πρόκειται για ένα θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επιταγών πλανητικής υγείας και, τελικά (ultimately), για θέμα επιβίωσης της ίδιας της ανθρωπότητας, τονίζουν στην έκκλησή τους οι επιστήμονες.

Κρίσιμης σημασίας για την αποφυγή του ξεπεράσματος σημείων καμπής είναι η ελαχιστοποίηση του μεγέθους και της διάρκειας των υπερβάσεων του ορίου του 1,5 ° C. Για την ελαχιστοποίηση αυτών των υπερβάσεων είναι απαραίτητο οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου να φτάσουν το 2030 το ήμισυ των επιπέδων του 2010, κάτι που απαιτεί πρωτοφανή επιτάχυνση της αποανθρακοποίησης. Μόνο σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορέσει να ανακοπεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους 2 ° C και εν συνεχεία να επιστρέψει προς τους 1,5 ° C και πιο κάτω.

Οι παρόντες εθνικοί στόχοι (Nationally Determined Contributions NDCs), εφόσον τηρηθούν, θα περιορίσουν την παγκόσμια υπερθέρμανση μόνο σε περίπου 2,1 ° C αντί της επιδίωξης του 1,5 βαθμού. Για αυτό τον λόγο οι επιστήμονες καλούν τις κυβερνήσεις να τους τροποποιήσουν επειγόντως, δηλαδή εντός της τρεχούσης διορίας που λήγει τον Σεπτέμβριο.

Οι επιστήμονες καλούν τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν πολιτικές που να συμβάλλουν στην πρόκληση θετικών «σημείων καμπής» στις οικονομίες και τις κοινωνίες, δηλαδή σημεία καμπής που προκαλούν αυτοπροωθούμενες (self-propelling) αλλαγές στις τεχνολογίες και τις συμπεριφορές, ενώ εκφράζουν την υποστήριξή τους προς την παγκόσμια πρωτοβουλία Mutirão. Η πρωτοβουλία αυτή αποβλέπει στη δημιουργία αποκεντρωμένων, από τη βάση προς την κορυφή, και αυτοοργανωμένων κινημάτων κινητοποίησης για την επιτυχία κοινών κλιματικών επιδιώξεων.

Οι επιστήμονες κάνουν επίσης μια σειρά προτάσεων για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου που σχετίζονται με το ενεργειακό σύστημα (το 75% των συνολικών εκπομπών), όπως η απαγόρευση μελλοντικά της πώλησης πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων, φορτηγών που κινούνται με ντίζελ και βραστήρων που χρησιμοποιούν αέριο, ενώ ζητούν αυξημένες επενδύσεις για την ανάπτυξη τεχνολογιών που είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο, όπως το πράσινο υδρογόνο, η πράσινη αμμωνία και το πράσινο ατσάλι.

Το υπόλοιπο 25% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου συνδέεται με την παραγωγή τροφίμων, τη γεωργία και την αποψίλωση. Γι’ αυτό το κομμάτι, οι επιστήμονες καλούν τους πολιτικούς να υιοθετήσουν εμπορικές πολιτικές που να ενισχύσουν τη βιώσιμη παραγωγή προϊόντων και να στρέψουν το δημόσιο χρήμα από την κτηνοτροφία στις φυτικές πρωτεΐνες, κάτι που θα βοηθήσει και στην αντιμετώπιση του κινδύνου υπέρβασης σημείων καμπής στη βιόσφαιρα -περιλαμβανομένου του θανάτου του δάσους του Αμαζονίου- και μπορεί να απελευθερώσει εδάφη για την αναγέννηση της φύσης.

Για να ευνοηθούν θετικές καμπές για την αναγέννηση της φύσης, που αυξάνουν τη βιώσιμη απομάκρυνση CO2 από την ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες καλούν σε πολιτικές και δράση των κοινωνιών, προκειμένου να προστατευθούν τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών και να αποτιμηθεί με έντιμο και διαφανή τρόπο η αξία της φύσης. Αυτά θα συμβάλλουν στην επίτευξη των επιδιώξεων του παγκόσμιου πλαισίου στόχων για τη βιοποικιλότητα Kunming-Montreal που είναι η αποκατάσταση του 30% των υποβαθμισμένων οικοσυστημάτων και η διατήρηση του 30% των εδαφών, των υδάτων και των θαλασσών, κάτι ουσιώδες για την αποφυγή υπερβάσεων της γήινης θερμοκρασίας κατά 1,5 ° C.

Μόνο με παρόμοιες αποφασιστικές πολιτικής και δράση των κοινωνιών μπορεί ο κόσμος να σταματήσει τη σημερινή πορεία προς μη διαχειρίσιμες κλιματικές ανατροπές και να καταλύσει θετικές ανατροπές, τονίζουν οι επιστήμονες.

Αν όμως οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων πολλαπλασιάζονται, στην πράξη δεν σημειώνεται πρόοδος αλλά μάλλον οπισθοδρόμηση. Όπως φάνηκε και με την υπόθεση του αναγκαίου δραστικού περιορισμού της παραγωγής και χρήσης πλαστικών, που συνιστούν μια από τις μεγαλύτερες απειλές για το φυσικό περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων, είναι τέτοιο το βάρος και η επιρροή των πολυεθνικών εταιρειών που πρακτικά εμποδίζουν τη λήψη οποιουδήποτε σοβαρού μέτρου. Στην περίπτωση της κλιματικής αλλαγής μάλιστα, χρηματοδοτούν με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως όσους -σε αντίθεση με ένα συντριπτικό όγκο επιστημονικών στοιχείων αλλά και την εμπειρικώς πλέον διαπιστούμενη ανά την υφήλιο πραγματικότητα- ισχυρίζονται ότι δεν υφίσταται κλιματική αλλαγή και αν υφίσταται δεν είναι ανθρωπογενής.

Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα αφορά το ότι οι συνήθως προτεινόμενες λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι σε μεγάλο βαθμό «τεχνικές», με άλλα λόγια προϋποθέτουν ότι μπορεί να βρεθεί λύση του προβλήματος χωρίς να μεταβληθούν τα ίδια τα θεμέλια της οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης, του συστήματος διεθνών σχέσεων και του πολιτισμού της ανθρωπότητας, ότι δηλαδή θα ζούμε, θα δρούμε και θα σεβόμαστε με τον ίδιο βασικά τρόπο, αλλά θα περιορίσουμε το οικολογικό «αποτύπωμα» αυτών των δραστηριοτήτων. Κάτι τέτοιο φαίνεται, όμως, όλο και πιο απίθανο.

Παρότι δεν θέλουν να το πουν, για να μην οδηγήσουν σε παραίτηση λόγω αποθάρρυνσης, οι περισσότεροι κλιματικοί επιστήμονες είναι όλο και περισσότερο απαισιόδοξοι – και πως να μην είναι κανείς όχι κλιματικός επιστήμονας αλλά και άνθρωπος με στοιχειώδη κοινή λογική όταν βλέπει τον πολλαπλασιασμό των συγκρούσεων και των σφαγών διεθνώς αλλά και την πρωτοφανή εκτόξευση του ύψους των πολεμικών δαπανών παγκοσμίως.

Θα χρειαστεί ένα «θαύμα», ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα στην παγκόσμια συνείδηση πολύ γρήγορα για να αποφευχθούν τα χειρότερα και να διασωθεί το ανθρώπινο είδος και ο πολιτισμός του. Αυτό είναι το διακύβευμα, τίποτα λιγότερο.

Πηγή:www.amna.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

γράφει ο Στέφανος Σταμέλλος

Σε κάθε δημόσια συζήτηση για την ενέργεια επανέρχεται το ίδιο αφήγημα: πρέπει να αυξήσουμε την παραγωγή, να αντικαταστήσουμε τα ορυκτά καύσιμα με «καθαρές» μορφές ενέργειας και να διασφαλίσουμε ενεργειακή επάρκεια για τον αυξανόμενο πληθυσμό του πλανήτη. Όμως κάτω από αυτή την φαινομενικά ορθολογική στρατηγική, κρύβεται ένα βαθύτατο αδιέξοδο: δεν αναρωτιόμαστε τι ακριβώς θεωρούμε ανάγκη, και κυρίως, ποιος την ορίζει.

Αν δούμε το ζήτημα πιο στοχαστικά, θα διαπιστώσουμε πως η ενέργεια δεν είναι απλώς ένα τεχνικό μέγεθος. Είναι πολιτισμικό και φιλοσοφικό φαινόμενο. Ο τρόπος που τη ζητάμε, που τη χρησιμοποιούμε, που την απαιτούμε, καθρεφτίζει τη στάση μας απέναντι στον χρόνο, στη φύση, στον άλλο άνθρωπο και -τελικά- στον ίδιο μας τον εαυτό.

Πριν λίγες δεκαετίες, οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς air condition, χωρίς ρεύμα 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς συσκευές που επικοινωνούν μόνες τους μεταξύ τους. Η «ανάγκη» για απεριόριστη ηλεκτρική ενέργεια είναι προϊόν τρόπου ζωής∙ όχι όρος επιβίωσης. Σήμερα, απαιτούμε ενεργειακές λύσεις όχι για το απολύτως αναγκαίο, αλλά για να διατηρηθεί ένα καταναλωτικό μοντέλο βασισμένο στην αδιάκοπη τεχνική επέκταση. Και όταν αυτό το μοντέλο εκτείνεται στον παγκόσμιο πληθυσμό, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εκρηκτικό σχήμα: πληθυσμός που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και «ανάγκες» που αυξάνονται με εκθετική ορμή.

Πράγματι, ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται διαρκώς. Αλλά δεν είναι η αύξηση αυτή καθαυτή που δημιουργεί την κρίση. Είναι ο τρόπος που ερμηνεύεται και χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να συνεχιστεί η ίδια οικολογικά καταστροφική λογική. Η ενεργειακή φτώχεια ενός αγροτικού νοικοκυριού στην Αφρική δεν έχει καμία σχέση με την ενεργειακή σπατάλη ενός δυτικού νοικοκυριού με 6 συνδεδεμένες συσκευές ανά άτομο! Όμως στον δημόσιο λόγο, οι ανάγκες όλων εξισώνονται. Και η απάντηση είναι πάντα: περισσότερη παραγωγή, περισσότερες εγκαταστάσεις, περισσότερη «πράσινη ανάπτυξη», ανεξαρτήτως κόστους για τα οικοσυστήματα.

Η υπόθεση ότι μπορούμε να επεκτείνουμε ατέρμονα τις ενεργειακές υποδομές, ακόμα και μέσα σε περιοχές Natura, ακόμα και σε βουνά όπως η Οίτη και η Όθρυς, που φιλοξενούν σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας και σπάνια είδη ορνιθοπανίδας, δεν είναι βιώσιμη λύση. Είναι η συνέχιση ενός σφάλματος: να επιδιώκουμε τεχνικές απαντήσεις σε ηθικά και πολιτισμικά ερωτήματα.

Ο Νορβηγός φιλόσοφος Άρνε Νες εισήγαγε τον όρο «βαθιά οικολογία» για να περιγράψει μια κοσμοαντίληψη, όπου ο άνθρωπος δεν είναι το κέντρο και το μέτρο όλων των πραγμάτων, αλλά μέλος ενός ευρύτερου πλέγματος ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, η ενέργεια δεν είναι «αντικείμενο κατανάλωσης», αλλά ζήτημα σχέσης με τον κόσμο. Το ερώτημα δεν είναι «πώς θα έχουμε περισσότερη καθαρή ενέργεια», αλλά «πώς θα μάθουμε να ζούμε με λιγότερα∙ και να το θεωρούμε αυτό πρόοδο».

Δεν είναι η τεχνολογία που μας λείπει. Το μέτρο μας λείπει. Η ταπεινότητα. Η αποδοχή του ορίου. Σε αυτή την προοπτική, το να συνεχίζουμε να στήνουμε ανεμογεννήτριες σε βουνά, να θυσιάζουμε φυσικά οικοσυστήματα στον βωμό της «ενεργειακής ασφάλειας» και να βαφτίζουμε κάθε τεχνολογικό εγχείρημα «πράσινο», δεν είναι λύση. Είναι η επιμήκυνση της κρίσης με άλλο όνομα.

Η ενεργειακή κρίση δεν είναι κρίση προσφοράς. Είναι κρίση επιθυμίας.
Επιθυμούμε περισσότερα απ’ όσα αντέχει ο πλανήτης. Και συνεχίζουμε να το ονομάζουμε «ανάπτυξη». Ήρθε η ώρα να ξαναορίσουμε τι σημαίνει ευημερία. Να πάψουμε να συγχέουμε την πρόοδο με τη διαρκή κατανάλωση. Να βάλουμε τον σεβασμό, την ισορροπία και την απλότητα πάνω από την ταχύτητα, την απόδοση και το κέρδος. Γιατί το ερώτημα δεν είναι πώς θα παράγουμε περισσότερη ενέργεια. Το ερώτημα είναι: Ποια ζωή θέλουμε να τροφοδοτούμε; Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που οντολογικά στεκόμαστε μέσα στον κόσμο, καμία ενεργειακή στρατηγική δεν θα μας σώσει. Πρέπει να στραφούμε σε έναν πολιτισμό που δεν ζητά συνεχώς περισσότερα, αλλά μαθαίνει να ζει καλά με λιγότερα.

Και αυτό δεν είναι «οπισθοδρόμηση». Είναι σοφία.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Στέφανος Σταμέλλος

Όσο προσπαθούσα να γράψω κάτι για την δημόσια διαβούλευση της ΜΠΕ του έργου των 21 ανεμογεννητριών στην Περιοχή Natura του όρους Όθρυς, καρφώθηκε στο μυαλό μου η έννοια του ανθρωποκεντρισμού με τις ποικίλες υποκριτικές αντιφάσεις της βιωσιμότητας και της αειφορίας, του σεβασμού στη φύση, στο περιβάλλον και τόσα άλλα. Στα πλαίσια αυτά είπα να φρεσκάρω λίγο την φιλοσοφική θεώρηση του ανθρωποκεντρισμού κάτω από το πρίσμα της οικολογίας.

Ο ανθρωποκεντρισμός είναι κυρίαρχη αντίληψη στον κόσμο από την αρχαιότητα. Ορίζει τον άνθρωπο ως μέτρο όλων των πραγμάτων, το μόνο ον με συνείδηση, λογική, ψυχή ή, αλλιώς, με δικαιώματα. Στην πράξη, αυτό συνεπάγεται ότι τα άλλα όντα έχουν αξία μόνο σε σχέση με τον άνθρωπο: είναι χρήσιμα, είναι επικίνδυνα ή εκμεταλλεύσιμα∙ και ότι η φύση είναι πόρος και όχι η ίδια η ζωή.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα παρακάτω παραδείγματα: 

1. Σε μια πυρκαγιά ακούγεται πάντα το «δεν απειλεί ανθρώπινες ζωές» και άρα δεν είναι τόσο σημαντική, ακόμη κι αν καίγονται δάση, φωλιές, ενδιαιτήματα, είδη που δεν θα επιστρέψουν ποτέ. 

2. Το κυνήγι εκλαμβάνεται ως «παράδοση», διασκέδαση ή «χόμπι», και το σκότωμα εκατομμυρίων άγριων ζώων κάθε χρόνο στην Ελλάδα είναι «φυσιολογική». 

3. Σε έναν πόλεμο, ο χαμός ανθρώπων είναι τραγωδία, ενώ η καταστροφή βιοσυστημάτων περνά απαρατήρητη. 

4. Ισοπεδώνουμε και τσιμεντώνουμε περιοχές Natura κατασκευάζοντας αιολικούς σταθμούς, κερδοσκοπώντας στο όνομα της πράσινης ενέργειας και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην προστατευόμενη απειλούμενη προς εξαφάνιση ορνιθοπανίδα και όχι μόνο.

Η οικολογική σκέψη, όπως διαμορφώθηκε από φιλοσόφους όπως ο Άρνε Νες ή ο Άλντο Λέοπολντ , αντιπροτείνει την οικοκεντρική ηθική: Όλα τα όντα έχουν εγγενή αξία, όχι επειδή μας εξυπηρετούν, αλλά επειδή υπάρχουν. Ο δε άνθρωπος είναι μέρος, όχι κύριος, της Γης. Οφείλουμε σεβασμό και φροντίδα σε κάθε μορφή ζωής, ακόμα και σ’ αυτές που δεν «καταλαβαίνουμε» ή δεν «ωφελούν» τον πολιτισμό μας.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, η έλλειψη φροντίδας για την άγρια ζωή στις φυσικές καταστροφές, η αποδοχή του κυνηγιού ως διασκέδαση ή η ακύρωση στην πράξη των Περιοχών Natura με σκοπό το κέρδος, δεν είναι απλώς αδικία, είναι απόρροια ενός διαστρεβλωμένου αξιακού συστήματος, όπου η φύση έχει ξεπέσει και έχει γίνει θέαμα, πόρος ή σκηνικό. Το δε κυρίαρχο κοινωνικοοικονομικό νεοφιλελεύθερο σύστημα έχει μετατρέψει καθετί σε εμπορεύσιμο αντικείμενο. Επομένως, δεν είναι τυχαίο που η αξία της ζωής ενός ζώου ή ενός δάσους θεωρείται «δευτερεύουσα». Είναι συστημικό.

Η έξοδος από τον ανθρωποκεντρισμό δεν σημαίνει την απαξίωση του ανθρώπου, αλλά την επανατοποθέτησή του μέσα στο σύνολο της ζωής: Να πάψουμε να βλέπουμε τον κόσμο σαν σκηνικό ή ιδιοκτησία μας. Να αναγνωρίσουμε ότι η οικολογική κρίση δεν είναι τεχνικό πρόβλημα, αλλά ηθικό και φιλοσοφικό. Να δώσουμε φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή: στα άγρια πλάσματα, στα ποτάμια, στα δάση. Να επαναφέρουμε τη συμπόνια και τον σεβασμό ως πολιτικές αρετές, όχι ως συναισθηματισμούς.

Λαμία, 14.7.2025


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Διαβάζαμε στο ρεπορτάζ πριν λίγες ημέρες, ότι το Υπουργείο Περιβάλλοντος εξετάζει τη δημιουργία έξι μονάδων καύσης απορριμματογενών καυσίμων και σύμμεικτων απορριμμάτων [https://www.kathimerini.gr/society/563587357/exi-monades-kaysis-aporrimmaton-poy-tha-chorothetithoyn/]. Μελέτη που παρουσιάστηκε στο ΥΠΕΝ «ονοματίζει» τις περιφερειακές ενότητες στις οποίες αυτές πρόκειται να δημιουργηθούν.

Ακούγαμε επίσης σε τοπικό ραδιόφωνο τον πρόεδρο του ΦΟΔΣΑ Στερεάς και δήμαρχο Λαμίας να ψελλίζει κυριολεκτικά κάτι μεταξύ ΜΕΑ, ΜΑΑ και εργοστασίων καύσης, χωρίς και ο ίδιος να ξέρει τι, πώς, πότε και με ποια ακριβώς χρηματοδότηση θα γίνουν όλα αυτά, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα και λέγοντας ότι «…η Χαλκίδα αυτή τη στιγμή έχει σοβαρότατο πρόβλημα, δεν έχει πού να τα πάει. Σε λίγο αυτό θα’ ρθει και σε μας», εννοώντας τον ΧΑΔΑ/ΧΥΤΑ της Λαμίας «…και αν φέτος καταφέρουμε τη χρονιά, θα’ ναι θαύμα». Τόσο απλά!

Δεν θέλω να κάνω τον κακό αναφέροντας τώρα το τι έλεγα και έγραφα εδώ και δεκαετίες για το πρόβλημα της διαχείρισης των Αστικών Στερεών Αποβλήτων (ΑΣΑ). Ας το αφήσουμε ίσως για μια άλλη φορά. Όμως η διαχείριση των ΑΣΑ παραμένει ένα εξαιρετικά επίκαιρο και σημαντικό θέμα. Η χώρα μας -σε όλη την κλίμακα- δείχνει να ξεχνά διαρκώς την γνωστή ανάστροφη πυραμίδα και την ιεράρχηση στη διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων, την οποία προτάσσει η ευρωπαϊκή και διεθνής πρακτική: πρόληψη παραγωγής αποβλήτων, επαναχρησιμοποίηση υλικών, ανακύκλωση και κομποστοποίηση, ανάκτηση ενέργειας, τελική διάθεση (ταφή)∙ και πάει κατευθείαν στα εργοστάσια καύσης.

Η καύση -παρά τις τεχνολογικές της βελτιώσεις- δεν παύει να αποτελεί μια μορφή τελικής επεξεργασίας, που καταστρέφει τα υλικά, τα οποία θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην παραγωγή. Άρα είναι αντίθετη με την κυκλική οικονομία. Τα εργοστάσια καύσης για να είναι βιώσιμα απαιτούν μακροχρόνιες συμβάσεις και σταθερό «καύσιμο», δηλαδή ροές σύμμεικτων απορριμμάτων. Αυτό δημιουργεί αντικίνητρα για την ανάπτυξη της Διαλογής στην Πηγή, της Ανακύκλωσης και της Κομποστοποίησης. Αντί να επιβραβεύεται η πρόληψη, δημιουργείται μια δομική εξάρτηση από την παραγωγή απορριμμάτων. Επίσης, παρά τα εξελιγμένα φίλτρα, τα εργοστάσια καύσης παράγουν εκπομπές ρύπων, διοξίνες και βαρέα μέταλλα, ενώ η στάχτη τους παραμένει επικίνδυνο απόβλητο, που χρήζει ταφής. Συχνά δε εγκαθίστανται κοντά σε ευάλωτες περιοχές, με κοινωνικές ανισότητες, προκαλώντας πρόσθετη περιβαλλοντική υποβάθμιση.

Σύμφωνα με τα παγκόσμια στατιστικά δεδομένα, το πραγματικό ποσοστό ανακύκλωσης για την Ελλάδα είναι μόλις 17% και είναι ουραγός στην Ευρώπη, ενώ ο στόχος για το 2025 είναι 55% [https://www.athensvoice.gr/life/perivallon/894944/pagosmia-imera-anakuklosis-giati-einai-simadiko-na-anakuklonoume]. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως το WWF, προτείνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να μειώσει τα απορρίμματά της κατά 35% και να ανακυκλώνει το 90% των απορριμμάτων έως το 2040, χωρίς να καταφύγει σε επενδύσεις καύσης [https://www.emakedonia.gr/chronia-piso-i-ellada-sti-diacheirisi-apovliton-714229?utm_source

Η καύση με λίγα λόγια ΔΕΝ είναι η λύση. Είναι το σύμπτωμα του προβλήματος. Η όποια απόφαση ή μελέτη για την κατασκευή εργοστασίων καύσης εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη στρατηγική της χώρας στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Δεν αποτελεί βιώσιμη λύση, μας απομακρύνει από την κυκλική οικονομία και μας φέρνει πιο κοντά σε ένα μοντέλο που εξαρτάται από τη σπατάλη. Η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει σε υποδομές πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης, ενισχύοντας την περιβαλλοντική συνείδηση και την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας και να επιλέξουμε μια πορεία που θα εξασφαλίσει ένα βιώσιμο και καθαρότερο μέλλον για όλους.

Και είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας και ιδιαίτερα στην Περιφέρεια Στερεάς. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς μια τέτοια πολιτική χρόνων; Η διαχείριση απορριμμάτων είναι πολιτική πράξη. Είναι ώρα να αντιστρέψουμε όχι την πυραμίδα, αλλά τις προτεραιότητες των πολιτικών αποφάσεων. «…και αν φέτος καταφέρουμε τη χρονιά, θα’ ναι θαύμα»…

Λαμία, 9.5.2025

Στέφανος Σταμέλλος

 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

ΤΕΛΗ ΤΑΦΗΣ και ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων: Ήμουνα νιος και γέρασα. Έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια από τότε που κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε με τις προσδοκίες και τις υποσχέσεις, με τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τις ειδικές χρηματοδοτήσεις και δεσμεύσεις, τα Εθνικά, Περιφερειακά και Δημοτικά Σχέδια, την Ανακύκλωση, τους σύγχρονους ΧΥΤΑ και τις Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων – ΜΕΑ. Η κακοδιαχείριση των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και των ειδικών χρηματοδοτήσεων δεν επέτρεψε την υλοποίηση των Σχεδίων και την κατασκευή των υποδομών. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Οι ευθύνες υπάρχουν και είναι πολιτικές. Ευθύνες των συγκεκριμένων κυβερνήσεων και του συστήματος, που άφησαν να τους κατευθύνουν και να τους οδηγήσουν οι Εταιρείες και τα συμφέροντα. Ευθύνες έχει και η αυτοδιοίκηση, που βολεύτηκε στο να μεταθέτει τις ευθύνες διαρκώς: «με τα σκουπίδια θα ασχολούμαστε τώρα μπρρρρρ… μακριά από μας». Καμιά διεκδίκηση. Είδατε κάποια δημοτική αρχή να καταγγείλει ποτέ την κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις και τις διαρκείς ανατροπές και αναθεωρήσεις των Εθνικών Σχεδίων - ΕΣΔΑ; Ένας δήμαρχος, να βγει στα κεραμίδια και να φωνάξει;… Στο μεταξύ τα ευρωπαϊκά πρόστιμα τα τρώγαμε σωρηδόν… Μήπως είναι μόνο για τα σκουπίδια που τρώγαμε τα πρόστιμα; θα μου πείτε. Ναι, έτσι κι αλλιώς τελευταίοι στην Ευρώπη είμαστε σε όλους τους δείκτες και τομείς…

Και τώρα, πάλι με απαίτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το μπαλάκι έρχεται στους δημότες, που καλούνται να πληρώσουν τη νύφη∙ κι αυτό το λένε ΤΕΛΗ ΤΑΦΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ. Πώς αλλιώς θα χρηματοδοτηθεί η κατασκευή των υποδομών, τη στιγμή που έκλεισε η ευρωπαϊκή κάνουλα;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να αποφύγουν τα τέλη ταφής. Αυτό το ξέρουν καλά οι δήμαρχοι, οι ΠΕΔ και η ΚΕΔΕ. Το ξέρουν οι ΦΟΔΣΑ. Οι αντιδράσεις τους είναι για τα μάτια! Και ξέρετε τι τους λέει η κυβέρνηση; «μαζί τα κάναμε…» παραφράζοντας το γνωστό. Μήπως χρειάζεται να αναφερθώ και να περιγράψω την ιστορική διαδρομή των Μελετών, των Προγραμμάτων κατασκευής των υποδομών της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Λαμία και στη Φθιώτιδα; Όλοι κρύβουν το θέμα κάτω από το ΒΡΩΜΙΚΟ χαλί… Καληνύχτα!

Λαμία, 11.1.2025


Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στέφανος Σταμέλλος

Το χρηματοπιστωτικό νεοφιλελεύθερο σύστημα έχει δημιουργήσει/διαμορφώσει ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ τέτοια καταναλωτικά πρότυπα, τα οποία απαιτούν όλο και μεγαλύτερη χρήση ενέργειας. Και αυτό σιγά σιγά επεκτείνεται και στις αναπτυσσόμενες χώρες, γεγονός που νομοτελειακά θα οδηγήσει σε νέες οικολογικές και κοινωνικές κρίσεις και εκρήξεις. Αναμφισβήτητα είμαστε σ’ έναν φαύλο κύκλο, βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί, με αποτέλεσμα τις βίαιες πολεμικές συγκρούσεις για την παγκόσμια ανακατανομή/αναδιανομή του πλούτου με εργαλείο την ενέργεια, εδώ και χρόνια.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα ηθικό και πολιτικό ζήτημα που αφορά την ίδια την ιδέα της αξιοβίωτης ανάπτυξης -ή της απο-ανάπτυξης- την αλλαγή του τρόπου ζωής, του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης, την δίκαιη κατανομή του πλούτου. Αυτό δεν είναι απλά μια οικονομική πρόταση και ιδέα, αλλά συνδέεται άμεσα με την ηθική και την πανανθρώπινη δικαιοσύνη.

Στον μικρόκοσμό μας: Απέναντι μας είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται τη φύση ως πόρο εκμετάλλευσης∙ και κάθε μη οικονομική πτυχή επαφής με την φύση την παραβλέπουν, αφού όλα πρέπει να αποτιμώνται σε χρήμα. Τους μιλάμε για την ήπια αξιοβίωτη ανάπτυξη της ορεινής Ελλάδας με σεβασμό στα οικοσυστήματα, την παράδοση, τον πολιτισμό, για το φυσικό απόθεμα των βουνών και αυτοί κοιτάζουν αλλού. Κυβερνώντες και φερόμενοι «επενδυτές» χέρι χέρι. Προσπαθούν να δουν μόνο πού φυσάει άνεμος και σε ποιο ρέμα κυλάει νερό! Και αυτό που επαναλαμβάνουν είναι: «πηγαίνετε στο Συμβούλιο Επικρατείας -να αποδείξετε το αυτονόητο- να βρείτε το δίκιο σας». Τόσο απλά.

Θα περίμενε κανείς η πολιτεία, το κράτος, η κυβέρνηση να αντισταθούν στις όποιες πιέσεις και να κρατήσουν υπό την προστασία τους το περιβάλλον και την ενέργεια, όπως και όλα τα δημόσια αγαθά. Άλλωστε, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αποβαίνει εις βάρος όλων, πλούσιων και φτωχών. Επομένως η προστασία του είναι ένα γενικεύσιμο, διαταξικό συμφέρον της κοινωνίας.

Στο μεταξύ, άκουγα στο ραδιόφωνο ότι πάνω από το ένα τρίτο (1/3) των επενδύσεων στην χώρα μας σήμερα αφορούν στην οικοδομική δραστηριότητα και το real estate, κυρίως στον τουρισμό. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τι σημαίνει αυτό για την πολύπαθη φύση, τις παράκτιες περιοχές, τα νησιά, τις τουριστικές περιοχές και όχι μόνο. Κατά κύριο λόγο μιλάμε για το τσιμέντο και τα παράγωγά του.

Μόνο μια μικρή επισήμανση να κάνω μαζί με όλα τα άλλα, για να το συνδέσουμε με την εισαγωγή αυτής της θεωρητικής παρέμβασης. Το τσιμέντο είναι το τρίτο πιο πολυχρησιμοποιημένο υλικό στον κόσμο, μετά τον αέρα και το νερό και αποτελεί «κλειδί» για τον κατασκευαστικό κλάδο. Σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας είναι υπαίτιο για το 8% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2)∙ και μιλάμε μόνο για τις τσιμεντοβιομηχανίες. Ακούει κανείς;





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αναμφισβήτητα τα ρέματα στις οικιστικές περιοχές προκαλούν πολλά προβλήματα και ενέχουν σοβαρούς κινδύνους πλημμύρας. Τα προβλήματα που προκαλούν αντιμετωπίζονται κατά βάση με την οριοθέτηση και την διευθέτησή τους. Παράλληλα λαμβάνονται μέτρα για την προστασία των πρανών κοντά σε σπίτια και επιχειρήσεις, μέτρα για έργα ορεινής υδρονομίας και μικρά φράγματα για τη μείωση της ταχύτητας του νερού, καθαρισμό και διαμόρφωση της κοίτης, για μεγαλύτερο άνοιγμα στα γεφύρια κ.λπ. Ο Ξηριάς, ο χείμαρρος στο ανατολικό τμήμα της Λαμίας, περνάει μέσα από τον οικιστικό ιστό της πόλης.

Αν πούμε να ασχοληθούμε με τον Ξηριά, πρέπει να πούμε πολλά. Πολλά για όσα έγιναν και για όσα ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ. Δεν είναι όμως του παρόντος. Άλλωστε τα έχουμε πει και γράψει τόσες φορές. Ποια όμως ή ποιες και πόσες υπηρεσίες είναι υπεύθυνες για τη μελέτη οριοθέτησης του ρέματος και τη διευθέτησή του; Και πόσα χρόνια χρειάζονται για να γίνουν αυτά;

Η οριοθέτηση είναι μια διοικητική πράξη, με στόχο την εξασφάλιση της απρόσκοπτης απορροής των επιφανειακών νερών και την περιβαλλοντική προστασία του υδατορέματος. Η διευθέτηση είναι η επέμβαση στο υδατόρεμα, με την εκτέλεση των αναγκαίων έργων με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών ροής, τη μείωση των κινδύνων από πλημμύρες και τον έλεγχο των διαβρώσεων και των αποθέσεων φερτών υλικών.

Η Δημοτική Αρχή ουδέποτε ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Και νομίζω δεν ξέρει αν έγινε και σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σχετική μελέτη διευθέτησης του ρέματος. Άλλωστε η άγνοια αλλά και η αδιαφορία της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής προκύπτει και από την έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στα προγράμματα των υποψηφίων Δημάρχων, σε όλες τις δημοτικές εκλογές, για τα ρέματα της περιοχής∙ και όχι μόνο για τον Ξηριά.

Προφανώς η Δημοτική Αρχή δεν έχει αρμοδιότητα για τη μελέτη και την εφαρμογή της. Υπεύθυνη για την μελέτη της οριοθέτησης και διευθέτησης των ρεμάτων φαίνεται ότι είναι η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Στερεάς. Θα μπορούσε όμως και πρέπει να πιέσει τις αρμόδιες υπηρεσίες να επισπεύσουν ένα έργο, από την υλοποίηση του οποίου θα ωφεληθούν οι δημότες της και θα αποφευχθούν ενδεχόμενες πλημμύρες. Η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων πρέπει να κάνει την μελέτη και να υλοποιήσει τα προτεινόμενα έργα από τη μελέτη, αφού όμως μεσολαβήσουν και πολλές άλλες αρμόδιες υπηρεσίες.

Οπτικές ίνες βάλαμε, υπογειοποιήσαμε χιλιόμετρα καλωδίων και αγωγών φυσικού αερίου στην πόλη, αλλά και η Moody’s, αργά ή γρήγορα, θα μας δώσει καινούργια υψηλότερη επενδυτική βαθμίδα και η τεχνητή νοημοσύνη μπαίνει στη ζωή μας. Εμείς θα παραμένουμε στον κίνδυνο της πλημμύρας του Ξηριά, μέχρις ότου εφαρμοστεί η μελέτη οριοθέτησης και διευθέτησης του ρέματος. Και μετά βλέπουμε…

Λαμία, 19.11.2024

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Η εξπρές ιδιωτικοποίηση και τσιμεντοποίηση των υδάτινων οικοσυστημάτων της Θεσσαλίας είναι συνταγή για συνεχείς κλιματικές καταστροφές.
Ενώ μεγάλο μέρος του θεσσαλικού κάμπου ακόμα υποφέρει από τις δραματικές επιπτώσεις της καταιγίδας Ντάνιελ, η κυβέρνηση θεωρεί σαν μόνη ενδεδειγμένη λύση την ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων και την επιβάρυνση των οικοσυστημάτων με βαρύτατου οικολογικού αποτυπώματος επεμβάσεις.

Στηριζόμενη σε ένα εξαιρετικά κακής ποιότητας σχέδιο (master plan), μιας αμφιβόλου εγκυρότητας εμπορικής εταιρείας, συνεχίζει να αγνοεί επιδεικτικά τα εργαλεία που προσφέρει η ΕΕ για αποτελεσματική κλιματική θωράκιση, βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και προστασία από τις πλημμύρες. Μία τακτική που μόλις τον περασμένο μήνα οδήγησε στην παραπομπή της χώρας στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για παραβιάσεις οδηγιών για τα ύδατα (2000/60/ΕΚ) και τις πλημμύρες (2007/60/ΕΚ).

ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ

Ενώ το σχέδιο της εμπορικής εταιρείας HVA βρισκόταν σε υποτυπώδη διαβούλευση στο opengov.gr μέχρι τις 19 Απριλίου και έχοντας πάρει ήδη δύο παρατάσεις (κάτι που δεν έχει συμβεί για πολύ πιο σημαντικές και απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες στο παρελθόν), ένα βασικό του μέρος, το οποίο αφορά στην ίδρυση ιδιωτικού οργανισμού διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Θεσσαλίας, διαμορφώθηκε σε νομοσχέδιο και τέθηκε σε παράλληλη διαβούλευση μόλις οκτώ ημερών (7 – 15 Απριλίου). Δυο μέρες αφότου έληξε η διαβούλευση επί του νομοσχεδίου ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων της Θεσσαλίας, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ίδρυση της ανώνυμης εταιρείας με επωνυμία «Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας Α.Ε.» (ΟΔΥΘ ΑΕ).

Για να το πούμε απλά: Όσο το master plan ήταν ακόμα ανοιχτό σε δημόσια συζήτηση, ένα μέρος του βγαίνει σε παράλληλη διαβούλευση, για να γίνει νόμος τους κράτους! Πόσο μεγαλύτερη περιφρόνηση μπορεί άραγε να σημειωθεί εις βάρος της θεμελιώδους για κάθε Δημοκρατία διαδικασίας της διαβούλευσης και κοινωνικής συμμετοχής;

Οι οργανώσεις εκφράζουν έντονη αγωνία για το μέλλον της Θεσσαλίας


ΕΝΑ ΔΥΣΤΟΠΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Οι τέσσερις (4) συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν ήδη καταθέσει λεπτομερή σχόλια στις υποτυπώδεις, όπως εξελίσσονται, διαβουλεύσεις, τιμώντας αυτόν τον σημαντικό θεσμό που το ΥΠΕΝ υποβαθμίζει τόσο βάναυσα. Από τη λεπτομερή ανάγνωση τόσο του νομοσχεδίου που τέθηκε σε πολύ μικρής διάρκειας διαβούλευση και λίγες ώρες μετά τη λήξη της κατατέθηκε στη Βουλή, όσο και του σχεδίου της εταιρείας HVA, οι οργανώσεις εκφράζουν έντονη αγωνία για το μέλλον της Θεσσαλίας για τους εξής λόγους:

  • Ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων της Θεσσαλίας: Ο Ο.Δ.Υ.Θ. Α.Ε., όπως ζητάει η εμπορική εταιρεία HVA, προβλέπεται ότι θα λειτουργεί με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Είναι εξαιρετικά απογοητευτική η πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τις πρωτοφανείς κλιματικές καταστροφές που έπληξαν τα τελευταία χρόνια τη Θεσσαλία, προβάλλοντας ως εμβληματική πρωτοβουλία της την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων οικοσυστημάτων και γενικότερα του νερού στη Θεσσαλία.

Μια από τις εξουσίες με τις οποίες προικοδοτείται ο νέος οργανισμός, είναι η διαμόρφωση τιμολογιακής πολιτικής, δηλαδή τιμολόγησης του νερού. Όπως ρητά προβλέπει, η παραπάνω διάταξη, ο ΟΔΥΘ θα εμπορεύεται το νερό. Ακόμα,σημαντικότερο είναι ότι η τιμολογιακή του πολιτική θα πρέπει να καλύπτει τις λειτουργικές δαπάνες του οργανισμού. To master plan της HVA προβλέπει υψηλότατη μισθολογική πολιτική για τα ανώτερα διοικητικά στελέχη του Water Management Organisation (για 10 διευθυντές και έναν δικηγόρο από την ελεύθερη αγορά ζητάει ετησίως 3 εκατομμύρια ευρώ). Παράλληλα, το νομοσχέδιο προβλέπει (άρθρο δέκατο του καταστατικού) αμοιβές για τα 13 μέλη του ΔΣ του ΟΔΥΘ, εκ των οποίων οι Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Διευθύνων Σύμβουλος και Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος, προσεγγίζουν τις ετήσιες αποδοχές του ανώτατου δικαστικού λειτουργού της χώρας, δηλαδή του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Από αυτές τις διατάξεις γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι τους υπέρογκους μισθούς θα τους πληρώνουν οι Θεσσαλοί αγρότες και καταναλωτές του νερού. Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης (άρθρο πέμπτο του καταστατικού) ότι ο ΟΔΥΘ θα επιβάλει και πρόστιμα, τα οποία θα εισπράττει για να καλύπτει τους υπέρογκους μισθούς, ενώ έσοδα θα μπορεί να εισπράττει και από «την εκμετάλλευση της περιουσίας του», η οποία πιθανότατα θα είναι τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα τα οποία προτείνει η HVA στο master plan της και, βεβαίως, τα υδάτινα οικοσυστήματα της Θεσσαλίας.

  • Καταστροφικές, παρωχημένης λογικής επεμβάσεις: Ο νέος ιδιωτικός οργανισμός θα “μεριμνά για την εκπόνηση Στρατηγικού Σχεδίου Έργων Αντιπλημμυρικής Προστασίας (Master Plan)”. Πρόκειται προφανώς για το master plan που έχει ήδη εκπονηθεί από την ιδιωτική εμπορική εταιρεία και προβλέπει εντελώς παρωχημένης λογικής καταστροφικές επεμβάσεις που αποδεδειγμένα δημιουργούν μεγαλύτερους κινδύνους.
  • Αγνοείται το δίκαιο της ΕΕ για τα ύδατα: Με εξαίρεση την ανάθεση στον ΟΔΥΘ της ευθύνης εκπόνησης των σχεδίων που προβλέπονται από τις οδηγίες 2000/60/ΕΚ (οδηγία πλαίσιο για τα νερά) και 2007/60/ΕΚ (οδηγία για τις πλημμύρες), επί της ουσίας απουσιάζει εντελώς από το νομοσχέδιο οποιαδήποτε σχέση με τις απαιτήσεις εφαρμογής τους. Επίσης, δεδομένου ότι προβλέπει το πλαίσιο για τη μελλοντική εκπόνηση μεγάλων έργων, η έκθεση θα έπρεπε να έχει πρώτα υποβληθεί σε στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλιώς σαφέστατα παραβιάζει την οδηγία 2001/42/ΕΚ (οδηγία στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης).
  • Αγνόηση της κλιματικής κρίσης και προφανών λύσεων: Το master plan που προβλέπεται από το νομοσχέδιο και έχει ήδη εκπονήσει η εμπορική εταιρεία που επιλέχθηκε με απευθείας ανάθεση από την κυβέρνηση, αγνοεί ότι προφανής λύση προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, για τη φύση αλλά και τις κοινωνίες, είναι η ανασυγκρότηση και θωράκιση της αγροτικής παραγωγής με βάση τα νέα κλιματικά δεδομένα και με επίκεντρο τις εξής δύο επείγουσες και απολύτως επίκαιρες προτεραιότητες: (α) Ενίσχυση της ανθεκτικότητας των αγροσυστημάτων και (β) Προστασία της βιοποικιλότητας που αποτελεί κλειδί για τις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει ένα οικοσύστημα. Όταν όλη η Ευρώπη στρέφεται προς την αξιοποίηση των οικοσυστημικών υπηρεσιών κλιματικής θωράκισης και προστασίας των υδάτινων πόρων (Nature-based Solutions), η Ελλάδα παραμένει προσκολλημένη σε μεγάλης κλίμακας κατασκευαστικές επεμβάσεις και εκτροπές ποταμών.
  • Απορίες σχετικά με την επιλογή της εταιρείας: Πουθενά δεν υπάρχει αιτιολόγηση της επιλογής της συγκεκριμένης εταιρείας, στην οποία ανατέθηκε το τιτάνιο έργο του σχεδιασμού της κλιματικής θωράκισης της αγροτικής πρωτεύουσας της Ελλάδας. Σημειώνεται πως η εμπορική εταιρεία Handelsvereniging Amsterdam-HVA (μτφ. Εμπορική Εταιρεία του Άμστερνταμ) ιστορικά εξειδικεύεται στην εκμετάλλευση μεγάλων γεωργικών εκτάσεων σε πρώην ολλανδικές αποικίες και στο εμπόριο των προϊόντων τους. Ως εκ τούτου, η επιλογή αυτής της εταιρείας προκαλεί ερωτηματικά σχετικά με την επιστημονική επάρκεια και την απαραίτητη εξειδίκευση στα κρίσιμα ζητήματα της θωράκισης από πλημμύρες και από τις κλιματικές καταστροφές, που πλέον συμβαίνουν ολοένα και συχνότερα και τείνουν δυστυχώς να γίνουν νέα κανονικότητα.
Το master plan που προβλέπεται από το νομοσχέδιο αγνοεί ότι προφανής λύση προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, για τη φύση αλλά και τις κοινωνίες, είναι η ανασυγκρότηση και θωράκιση της αγροτικής παραγωγής


Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν από τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων την απόσυρση των προβληματικών διατάξεων του νομοσχεδίου σχετικά με τη σύσταση του Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας Α.Ε.

Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις:

Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Greenpeace
WWF Ελλάς


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πενήντα κάτοικοι και φορείς της περιοχής των Δημοτικών Ενοτήτων Φουρνά, Κτημενίων, Ρεντίνας και Μενελαίδας κατέθεσαν στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών Αίτηση Ακύρωσης της Άδειας Παραγωγής, που έχει εκδώσει η Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) στην εταιρεία WPD ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ 3 ΜΙΚΕ για την εγκατάσταση Αιολικού Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) 25 ανεμογεννητριών στη θέση «Λυκομνήματα – Ρέλια – Ταμπούρια».

Η θέση είναι στην κορυφογραμμή από τον Αη-Λιά Βελουχίου (Αγίας Τριάδας – Νεοχωρίου) έως το Ζαχαράκι, στα σύνορα Ευρυτανίας, Φθιώτιδας και Καρδίτσας. Η αρχική Αίτηση Ακύρωσης απορρίφθηκε σιωπηρά από την ΡΑΑΕΥ.

Είναι γνωστό πως αναφερόμαστε σε ένα συνολικό σχέδιο εγκατάστασης 83 ανεμογεννητριών, σε πρώτη φάση, στο πανέμορφο ελατόδασος του Φουρνά από τις παρυφές του Βελουχίου έως τον Κόμπολο, την Βουλγάρα και το Καπροβούνι. Η εμπειρία και από άλλες περιοχές λέει πως, αν ξεκινήσουν, δεν θα σταματήσουν. Προβλέπεται επίσης όλες αυτές να συγκεντρωθούν και να συνδεθούν με τις άλλες εκατό περίπου ανεμογεννήτριες, που μεθοδεύεται να εγκατασταθούν από το Πικροβούνι του Βελουχιού έως τα Βορειοδυτικά Βαρδούσια και την Οξιά. Έχουν κοινή διαδρομή μεταφοράς, από τον Ε65 - Λουτρά Σμοκόβου – Ρεντίνα – Βρύση Ζαχαράκη – Σερμιντζέλι – Αηλιάς κλπ κσι ανοίγοντας τεράστιους δρόμους θα μοιράζουν ανεμογεννήτριες δεξιά και αριστερά ισοπεδώνοντας την κορυφογραμμή και το ελατόδασος.

Η εγκατάσταση αυτών των αιολικών σταθμών με τις εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, προβλέπεται να αλλάξει εντελώς τον χαρακτήρα όλης της περιοχής, καθιστώντας την βιομηχανική περιοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.


Καλούμε τους κατοίκους, τις κοινότητες, τους Πολιτιστικούς Συλλόγους και τους Συλλόγους των Απανταχού των χωριών να πάρουν θέση και να συζητήσουν το θέμα στις Συνελεύσεις των Κατοίκων του καλοκαιριού. Να ακουστεί η φωνή της λογικής και της ήπιας βιώσιμης προοπτικής της περιοχής. Και να μην ξεχνάμε ότι η Ευρυτανία έχει χαρακτηριστεί στο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο (ΠΧΠ) Στερεάς ως "Περιφερειακό Πάρκο Ορεινής Αμιγούς Φύσης και Ορεινής Μεσογειακής Παραδοσιακής Κληρονομιάς"!

16.5.2024



Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΣΤΙΣ ΔΕ ΦΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Διαβάζουμε: «Την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε σήμερα η Κομισιόν καθώς δεν ολοκλήρωσε την αναθεώρηση των σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών, όπως απαιτείται βάσει της οδηγίας-πλαίσιο για τα ύδατα (οδηγία 2000/60/ΕΚ) και των σχεδίων διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας, όπως απαιτείται από την οδηγία για τις πλημμύρες (οδηγία 2007/60/ΕΚ).»

Στο μεταξύ άκουγα τον Γενικό Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων Πέτρο Βαρελίδη να λέει για τα σχέδια διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών, ότι εδώ και τρεις μήνες έχει πέσει το σύστημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δεν μπορέσαμε να καταθέσουμε τους χάρτες… Να τον πιστέψουμε; Λέω να στείλω επιστολή στην Κομισιόν και αν ισχύει, να απαιτήσουμε την παραπομπή της αρμόδιας Διεύθυνσης για άδικη συκοφάντηση της χώρας μας…

Για δε τα σχέδια διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας, μέχρι να καθαρογραφτεί το πόρισμα της παραπομπής, θα τα έχουμε υποβάλει λέει ο κ Βαρελίδης. Οπότε, θα γλυτώσουμε τα πρόστιμα… Δεν είπε τίποτα βέβαια για τους λόγους της καθυστέρησης, ούτε για το ότι η Κομισιόν έστειλε προειδοποιητική επιστολή στην Ελλάδα από τον Φεβρουάριο του 2023. Όμως, όταν επικαλείσαι τα σχέδια διαχείρισης για τα ΜΥΗΕ στα ρέματα και στα ποτάμια ακόμα και στα δικαστήρια, σου λένε: «ποια σχέδια;»

Από την άλλη λέω, πώς συμβαίνει αλήθεια η χώρα μας να τρώει πρόστιμα και να παραπέμπεται κάθε τρεις και λίγο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για όλα τα περιβαλλοντικά θέματα; Αυτό οφείλεται, λέει ο Γενικός Γραμματέας, γενικά στην έλλειψη υποδομών. Ε, ναι, και ποιος φταίει; Ποιος φταίει για την έλλειψη Βιολογικών Καθαρισμών και τη κακή διαχείριση των υγρών αποβλήτων, την μη επαρκή προστασία των φυσικών οικοτόπων και των ειδών, την μη θέσπιση μέτρων διατήρησης στις περιοχές του δικτύου Natura 2000, για τους χώρους υγειονομικής ταφής αποβλήτων μέσα σε περιοχές Natura, για τις ανεξέλεγκτες χωματερές (ΧΑΔΑ), την μη συμμόρφωση με την οδηγία για τους οικοτόπους 92/43/ΕΟΚ κατά τον σχεδιασμό αιολικών σταθμών, τις καθυστερήσεις στην ανακύκλωση, την μη επικαιροποίηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ, την ατμοσφαιρική ρύπανση των πόλεων, την υποβάθμιση του ρόλου και της λειτουργίας των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος - μερικά από αυτά που μου έρχονται πρόχειρα στον νου.

Όπως προκύπτει από τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα είναι δεύτερη σε συνολικό αριθμό ανοιχτών υποθέσεων παράβασης και πρώτη σε συνεχόμενες παραβιάσεις αποφάσεων του Δικαστηρίου της ΕΕ.

«We will survive», όμως λένε. «Πάμε κι όπου βγει» δηλαδή… Τι δεν καταλαβαίνετε;;


Λαμία, Μάρτης 2024

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ο ανελέητος βασανισμός των δέντρων στην Λαμία συνεχίζεται. Γράφουν πολλοί πως το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα. Παρατηρήστε απλά τα δέντρα σε έναν δρόμο, σε οποιονδήποτε δρόμο της πόλης. Χρόνια τώρα, τι κάνουν; Φυτεύουν ένα δέντρο τσιμεντώνοντας ολόγυρα το έδαφος έτσι που να μην ποτίζεται, να μην λιπαίνεται και να μην έχει ζωτικό χώρο∙ και να υποφέρει αντικειμενικά. Όταν μεγαλώσει, αν μεγαλώσει, αρχίζουν τα επόμενα βασανιστήρια. Ανελέητα κλαδέματα χωρίς καμιά επιστημονική φροντίδα και εφαρμογή των κανονισμών, τραυματισμοί στον κορμό και στις ρίζες, έτσι ώστε να είναι πάντα εξασθενημένο και εκτεθειμένο να προσβληθεί εύκολα από τους μύκητες, τα βακτήρια και τα έντομα. Κάποια στιγμή υποκύπτει στα βασανιστήρια και σαπίζει. Τότε το αποτελειώνουν, το κόβουν για να μην πέσει σε κανένα κεφάλι ή στα αυτοκίνητα. Κομμένο είναι πιο χρήσιμο ως καύσιμη ύλη.

Να θυμίσουμε μια φορά ακόμα -και επιγραμματικά- τα οφέλη που αποκομίζονται από τα δέντρα και το αστικό πράσινο γενικά. Είναι: η εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας, η μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η βελτίωση της ποιότητας του αέρα, η μείωση της απορροής των νερών της βροχής, ο έλεγχος του θορύβου κατά αρκετά decibel, αλλά και αισθητικά, κοινωνικά και άλλα οικονομικά οφέλη. Θα μου πείτε ποιος ασχολείται μ’ αυτά τώρα…

Όσα και να γράψουμε, όσα και να τους πούμε, στου κουφού την πόρτα. Στο μεταξύ κάθε χρόνο εγκρίνονται σημαντικές δαπάνες για το κλάδεμα και την κοπή των δέντρων. Ούτε ένα ευρώ όμως δεν έχει δαπανηθεί για την βελτίωση της ζωής τους. Και όταν λέω βελτίωση της ζωής, εννοώ την απελευθέρωση του ριζικού τους συστήματος με την δημιουργία ζωτικού χώρου γύρω από τον κορμό, το πότισμα, την λίπανση και το καθάρισμα από τα ζιζάνια και τα λαίμαργα. Αυτό δηλαδή που κάνει ο καθένας μας στον κήπο του.

Αν το κάνει ένας από μας, αυθαίρετα και εθελοντικά, θα του πουν δεν έχεις άδεια να σπάσεις το τσιμέντο και τις πλάκες. Λες και πας να ελευθερώσεις παράνομο από την φυλακή. Αλλά έτσι τελικά είναι. Τα δέντρα στην πόλη είναι κάτι χειρότερο από φυλακισμένα, γιατί και οι φυλακισμένοι έχουν δικαιώματα. Τα δέντρα βασανίζονται ανηλεώς μέχρι και για να πεθάνουν!

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Λαμία, Μάρτης 2024

Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αντιδράσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων για την παραχώρηση της παραλίας «Σαχάρα» σε ιδιώτη


Ανοιχτή επιστολή προς τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας σε σχέση με την διάσωση της παραλίας «Σαχάρα» στη Χαλκιδική απευθύνουν οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις Καλλιστώ και Δράση για την Άγρια Ζωή και καλούν τον Δήμο Νέας Προποντίδας να ακυρώσει την παράδοση της για 50 χρόνια σε ιδιώτη.

Πιο συγκεκριμένα η επιστολή των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ζητά από τους καθ’ ύλην αρμόδιους φορείς την επιτάχυνση και ολοκλήρωση της διαδικασίας οριστικής υπαγωγής του υγρότοπου σε καθεστώς προστασίας και την ορθολογική ανάδειξη του υγρότοπου, με βάση τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες και χρήσεις που θα ορίζει το νομικό πλαίσιο προστασίας.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται επιβεβλημένη η συμμόρφωση του Δήμου Ν. Προποντίδας στο υφιστάμενο νομικό καθεστώς του υγρότοπου και συνεπακόλουθα η ακύρωση της από 21/02/2024 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του εν λόγω Δήμου για την εκμίσθωση του υγρότοπου σε ιδιώτη επιχειρηματία για 50 έτη.

Επίσης ζητείται η ενεργοποίηση του αρθ. (16) παρ. 2 του ν. 3937/11 περί βιοποικιλότητας, για την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, για τη θεσμοθέτηση οικονομικών κινήτρων για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, στα οποία περιλαμβάνεται, ενδεχομένως, και σύστημα ανταποδοτικών οφελών ως κίνητρο σε ιδιώτες ή τοπικές κοινωνίες για τη διατήρησή τους, με στόχο την αναγνώριση της αξίας των υπηρεσιών και των λειτουργιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα, ειδικότερα όταν διατηρούνται σε ικανοποιητική κατάσταση.

Η παραλία «Σαχάρα» αποτελεί ένα παράκτιο υγροτοπικό και αμμοθινικό οικοσύστημα που προστατεύεται από το νόμο «Περί διατήρησης της βιοποικιλότητας» (3937/2011) και αποτελεί ιδιοκτησία των δημοτικών κοινοτήτων Ν. Ηράκλειας και Ν. Καλλικράτειας.

Το 2013 παραχωρήθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ τμήμα του υγροτόπου και στη συνέχεια πωλήθηκε σε ιδιώτη επιχειρηματία που κατασκεύασε εκεί μεγάλο κέντρο εστίασης και διασκέδασης.

Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, «από το 2014 μέχρι και σήμερα, περιβαλλοντικοί φορείς, τοπικοί σύλλογοι και πολίτες αγωνίζονται για την διάσωση του εναπομείναντος τμήματος του υγρότοπου, ο οποίος κάθε χρόνο συρρικνώνεται από ανθρώπινες επεμβάσεις (διανοίξεις οδών για πρόσβαση στον αιγιαλό των beach bar, καταστροφή αμμόλοφων για την εγκατάσταση των beach bar, δημιουργία πίστας moto cross, κ.α.)».







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πολλοί είναι αυτοί, αν όχι όλοι, που αναφέρονται με έμφαση στην ανατροπή της κλιματικής «κανονικότητας», όπως η ανθρωπότητα τη γνώριζε και την αντιλαμβανόταν έως πρόσφατα. Ανεξάρτητα από τις αιτίες που προκαλούν αυτή την εξέλιξη, αν είναι ανθρωπογενείς ή όχι, και επειδή το φαινόμενο εντείνεται και διογκώνεται, οι επιστήμονες το περιγράφουν πια ως «κλιματική κρίση». Στα πλαίσια αυτά η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης αποκτά πολλαπλασιαστική σημασία και αξία.

Δεν μπορούμε όμως να μιλάμε για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής χωρίς να προστατεύουμε τα φυσικά οικοσυστήματα. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν μπορούμε να έχουμε μια βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση, που να αγνοεί την φύση. Η προστασία του κλίματος και της φύσης πρέπει να αντιμετωπίζονται παράλληλα, εάν θέλουμε να μιλάμε για βιώσιμο μέλλον για τον πλανήτη και για τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Μιλάνε κάποιοι για κλιματική δικαιοσύνη… ναι, αλλά με ποιους πρωταγωνιστές; Η κλιματική δικαιοσύνη είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να γίνει αναφορά στην κλιματική αλλαγή ως ένα πρόβλημα ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό και όχι μόνο περιβαλλοντικό. Η κλιματική αλλαγή και η βιωσιμότητα απαιτούν διαφάνεια και συμμετοχή της κοινωνίας, διότι η βιωσιμότητα δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Σήμερα η διαδικασία αυτής της διαχείρισης -και η αντιμετώπιση- έχει εκχωρηθεί και παραδοθεί, σε ένα μεγάλο βαθμό, στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων, των μεγάλων εταιρειών του χρηματιστηριακού κεφαλαίου ως ευκαιρία για κερδοφορία, με την κοινωνία απούσα, ΓΙΑΤΙ ΤΑΧΑ ΑΥΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ!. Είναι έτσι; Όχι!

Αυτές ΝΑΙ μπορούν να αυξήσουν τα κέρδη τους, να ανεβάσουν τις μετοχές των φερόμενων ιδιοκτητών και να ανταγωνιστούν, στις πλάτες των καταναλωτών, τους ανταγωνιστές τους, με επιτυχία πιθανόν. Δεν μπορούν και δεν γίνεται να δώσουν λύσεις, που να είναι αντίθετες με τα δικά τους συμφέροντα. Δεν είναι δυνατόν, και δεν θα το κάνουν, για παράδειγμα, να δεχτούν μια νέα τεχνολογία στην παραγωγή ενέργειας, που θα τους πετάει εκτός και θα εξανεμίζει τη δική τους μετοχή∙ που θα απαξιώνει την δική τους τεχνολογία χωρίς να έχουν κάνει απόσβεση των επενδύσεών τους.

Διαβάζουμε: «Ο Ρέι Ντάλιο, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Bridgewater Associates, υπενθύμισε στους αντιπροσώπους της συνόδου κορυφής για το κλίμα COP28 στο Ντουμπάι ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο μπορεί ρεαλιστικά να εμπλακεί στη χρηματοδότηση λύσεων για το κλίμα μόνο εάν οι αποδόσεις έχουν νόημα». Και λέγοντας «νόημα» καταλαβαίνουμε τι εννοεί το χρηματιστηριακό κεφάλαιο… https://www.esgstories.gr/quotes/hrimatodotisi-lyseon-gia-klima-ean-oi-apodoseis-ehoyn-noima

Ουσιαστικά κινούμαστε διαρκώς σε έναν φαύλο κύκλο αναποτελεσματικότητας -μου φαίνεται αδιανόητο να μην το καταλαβαίνουμε αυτό- την στιγμή που δεν αναθεωρούμε τον τρόπο ζωής και επιμένουμε στην συνεχή μεγέθυνση των δεικτών της οικονομίας. Θεωρώ ότι αντικειμενικά το οικολογικό κίνημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβιβάζεται με μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων.

Λαμία, Μάρτης 2024

Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στις πυρόπληκτες περιοχές της Εύβοιας δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Εκτός από τη φύση, περιουσίες και δουλειές έχουν χαθεί για πάντα, αλλά οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων, που φέρουν τεράστια ευθύνη για ακραία καιρικά φαινόμενα και άλλες συνέπειες της κλιματικής κρίσης, συνεχίζουν να πλουτίζουν παρά τις καταστροφές που προκαλούν. Όσο ήμασταν στην Εύβοια, εκείνες ανακοίνωναν για άλλη μια χρονιά κέρδη δισεκατομμυρίων.

Για άλλη μια φορά, βλέπουμε ότι τα κέρδη των εταιρειών είναι οι δικές μας απώλειες, και γι’ αυτό οφείλουμε να συνεχίσουμε τη δράση μας μέχρι να τους σταματήσουμε.




 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Άκουγα πριν λίγες μέρες στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, σε μια συζήτηση για τις επιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή οικονομία από την κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα, ότι η Ευρώπη εισάγει το 98% δεκαεφτά (17) πρώτων υλών από την Κίνα, μεταξύ αυτών βέβαια και σπάνιες γαίες. Στο νου ήρθαν δύο σημαντικές έννοιες στην διαχείριση των πόρων και των στερεών αποβλήτων: η Κυκλική Οικονομία και η Διευρυμένη Ευθύνη Παραγωγού. Έννοιες που λίγο πολύ έχουν ξεχαστεί και έχουν διαγραφεί από τις καθημερινές συζητήσεις και αποφάσεις, που παίρνονται από τους αρμόδιους φορείς.

Πριν 4-5 χρόνια στις πέντε λέξεις που άκουγες από τα επίσημα χείλη, η μία ήταν Κυκλική Οικονομία, όπως σήμερα ακούμε «κλιματική κρίση» ή «πράσινη ανάπτυξη». Και τι λέγαμε Κυκλική Οικονομία - δεν ξέρω αν λέμε και σήμερα το ίδιο: Την προσπάθεια να έρθει η διαχείριση των στερεών αποβλήτων πιο κοντά στη διαχείριση των πόρων. Την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ανακυκλωθούν, να ανακτηθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν όσο γίνεται περισσότερα από τα υλικά που χρησιμοποιούμε, για να μειωθεί η εξάρτηση από τις εισαγωγές. Την προσπάθεια να ξανασχεδιαστεί η βιομηχανική παραγωγή, με στόχο να επιτευχθεί μεγαλύτερη βιωσιμότητα και η σταδιακή μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγει την Κυκλική Οικονομία σε βασικό πυλώνα για τη χάραξη των πολιτικών της. Και δεν το κάνει για ηθικούς λόγους. Αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο ένα μικρό ποσοστό, γύρω στο 12%, των δευτερογενών υλικών ξαναγυρίζει στην οικονομία. Αυτό είναι ένα χαμηλό ποσοστό και θεωρείται άκρως αναγκαία η αύξηση του βαθμού επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και ανάκτησης των υλικών. Και αν δεν γίνει αυτό, γεωπολιτικά το μέλλον της Ευρώπης με την Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Και είναι ίσως ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστούν τα δισεκατομμύρια των τόνων των μετάλλων, νικέλιο, κοβάλτιο και πάρα πολλά άλλα, τόσο απαραίτητα σήμερα στις αλυσίδες παραγωγής.

Με την Διευρυμένη Ευθύνη Παραγωγού θεωρείται ότι όποιος παράγει υλικά συσκευασιών, πρέπει να έχει μια ευθύνη και για το τι γίνονται αυτά τα υλικά αφού χρησιμοποιηθούν. Η ευθύνη της διαχείρισης αυτών των υλικών δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά του καταναλωτή. Στην χώρα μας υποτίθεται ότι λειτουργούν τα λεγόμενα Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης, όπως για τις συσκευασίες, τις μπαταρίες, τον ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό κλπ με την εποπτεία του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) και με τα τέλη που καταβάλουν οι εταιρείες που παράγουν συσκευασίες και ανακυκλώσιμα υλικά.

Το ερώτημα είναι: εφαρμόζουν οι παραγωγοί, οι εισαγωγείς προϊόντων, το νομικό πλαίσιο; έχουν την επίγνωση που χρειάζεται και τη στοχοθεσία να προσαρμοστούν στην Κυκλική Οικονομία; ή θα συνεχίσουμε να ‘χουμε, όπως γίνεται σήμερα, Διευρυμένη Ευθύνη Παραγωγού απλώς που θα μαζεύει φύρδην μίγδην στον μπλε κάδο προϊόντα χωρίς να ‘μαστε σίγουροι τι γίνεται μετά. Διότι το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό σήμερα. Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι πόσα απ’ όλα αυτά που τέλος πάντων ανακυκλώνονται, πράγματι ξαναγυρίζουν στην παραγωγή ή απλώς στοκάρονται ή κατά καιρούς καίγονται.

Η Κυκλική Οικονομία και η Διευρυμένη Ευθύνη Παραγωγού -υποβαθμισμένες έννοιες έχω την εντύπωση- δεν πρέπει να είναι απλά ένα λεκτικό συμπλήρωμα στις πολιτικές για την ανακύκλωση και την διαχείριση των στερεών αποβλήτων.

Λαμία, Φλεβάρης 2024



Πηγή: e-ecology.gr

Στέφανος Σταμέλλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στέφανος Σταμέλλος

Αναμφισβήτητα ο Γοργοπόταμος αποτελεί για την Λαμία ένα σημαντικό συγκριτικό της πλεονέκτημα, δώρο της φύσης, όπως είναι τα ιαματικά της, είναι η Οίτη και ο Σπερχειός. Ο Γοργοπόταμος είναι η Γέφυρα και το σύμβολο της Εθνικής μας Αντίστασης, είναι το άφθονο νερό που πίνουμε γνωστό σε όλη την Ελλάδα, της άρδευσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, είναι το φαράγγι, είναι ο ΗΡΑΚΛΗΣ, είναι η ομορφιά του άγριου τοπίου, είναι το ΤΟΠΟΣΗΜΟ. Θα περίμενε κανείς περισσότερο ενδιαφέρον και προστασία, από αυτό που παρατηρείται σήμερα. Θα περίμενε κανείς μια ολοκληρωμένη μελέτη ανάδειξης και προστασίας και όχι αποσπασματικά μόνο έργα, όπως η μικρή έστω ανάπλαση και η ανακαίνιση του κτιρίου του παλιού υδροηλεκτρικού. Αντί γι’ αυτό, έχουμε την πληθώρα των αιτήσεων για πέντε μέχρι στιγμής Μικρά Υδροηλεκτρικά Εργοστάσια πάνω και κάτω από την ιστορική γέφυρα, σε όλο σχεδόν το μήκος του ποταμού. Και συγκεκριμένα:

Α. Η εταιρεία ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ ΑΕ και ΣΙΑ ΟΕ στο τέλος της δεκαετίας του ’90 κατέθεσε αίτηση και πήρε Άδεια Παραγωγής στη θέση «ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΣΜΟΣ/ΠΟΔΙ» για να κατασκευάσει ΜΥΗΕ ισχύος 3,15 MW. Το 2000 εκδόθηκε η τότε ΑΕΠΟ, για την οποία ο Δήμος Γοργοποτάμου, με την υποστήριξη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, του Δήμου Λαμίας και αγροτικών φορέων της περιοχής, έκανε Αίτηση Ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το ΣτΕ με απόφασή του στις 27/6/2002 ακύρωσε την ΑΕΠΟ. Από τότε η εταιρεία επιμένει στην κατασκευή του έργου καραδοκώντας και καταθέτοντας απανωτές τροποποιήσεις της Άδειας Παραγωγής για να διατηρεί τα φερόμενα «δικαιώματα» της, όπως το 2006, το 2009, το 2010 αλλάζοντας τα δεδομένα της υδροληψίας και της ισχύος. Το 2011 είχαμε σοβαρές αντιδράσεις από τον Δήμο Λαμίας και σήμερα η αίτηση εμφανίζεται με Άδεια Παραγωγής 0,775 MW από τα 3,15 MW, που ξεκίνησε.

Β. Στις 10 Οκτ 2023 η εταιρεία ΔΑΝΑΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΙΚΕ κατέθεσε τρεις αιτήσεις για ΜΥΗΕ 0,5 MW η κάθε μια, στη θέση ΧΑΡΑΔΡΑ (σε συνέχεια αυτής της ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ προς το φαράγγι), στη θέση ΑΓΩΓΟΣ (μετά την ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ σε απόσταση 300μ από την ιστορική Γέφυρα) και στη θέση ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ (180μ από την γέφυρα του δρόμου κάτω από τον Τεμπέλη, προς τον Σπερχειό). Οι αιτήσεις αυτές είναι στο πρώτο στάδιο της αξιολόγησης, που αντικειμενικά, αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις, που δεν έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής, θα πάρουν Βεβαίωση Παραγωγού όπου να ’ναι, γιατί τις βγάζει αυτόματα το σύστημα.

Γ. Η εταιρεία «LICHAS ΕΤΕΡΟΡΥΘΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» κατέθεσε αίτηση για ΜΥΗΕ 0,95 MW στο «Ρέμα Βαλόρρεμα», για την οποία πήρε Άδεια Παραγωγής από 31/8/2018. Το Βαλόρρεμα είναι το ρέμα που κατεβαίνει από τις Λιβαδειές και την Αλύκαινα στον Γοργοπόταμο και ουσιαστικά φαίνεται ότι το έργο είναι στα όρια του Πυρήνα του Εθνικού Δρυμού και εντός της Περιφερειακής Ζώνης, όπου είναι ο κατεξοχήν βιότοπος του αγριόγιδου της Οιτης.



Ο καθένας αντιλαμβάνεται την απειλή που δέχεται ο Γοργοπόταμος, την υποβάθμιση και την ανατροπή, την αλλοίωση του χαρακτήρα του ως Ιστορικό Μνημείο σύμβολο της Εθνικής μας Αντίστασης, ως Προστατευόμενη Περιοχή, ως υδάτινο οικοσύστημα και νερομάνα, ως χώρος αναψυχής για τους κατοίκους της Λαμίας, τους επισκέπτες και τους καταρριχητές canyoners. Επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι το «Φαράγγι Γοργοποτάμου» είναι Περιοχή NATURA με κωδικό GR 2440003.

Είχαμε προτείνει από το 2008 την ανακήρυξη της ιστορικής Γέφυρας του Γοργοποτάμου ως στοιχείου της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, διότι η ανατίναξή της συνέβαλε τα μέγιστα στον τερματισμό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Την πρόταση την είχαν αποδεχτεί και ο τότε δήμαρχος, και η κα Μπαντζελή και ο κ Σταικούρας, χωρίς καμιά περαιτέρω ενέργεια.

Κλείνοντας και σε αναμονή των αντιδράσεων της αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας, να κρατήσουμε ότι η πραγματική αντίθεση στο συγκεκριμένο δεν είναι: παραγωγή ενέργειας από υδατόπτωση, από τη μια, και φυσικό περιβάλλον από την άλλη, όπως Θα ισχυριστούν κάποιοι. Η πραγματική αντίθεση είναι: Υδροηλεκτρικά Εργοστάσια στις πηγές του Γοργοποτάμου από τη μια, και νερό, φύση, περιβάλλον, οικοτουρισμός, απασχόληση, παράδοση, ιστορία από την άλλη.

Λαμία, 22/1/2024


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προσέφυγαν πενήντα κάτοικοι και φορείς των ΔΕ Φουρνά, Κτημενίων, Ρεντίνας και Μενελαίδας καταθέτοντας Αίτηση Ακύρωσης της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), που αφορά στο συγκρότημα των τεσσάρων Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) εγκατεστημένης ισχύος 103,5 MW της εταιρείας «GREENTOP ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε.». Πρόκειται για 21 ανεμογεννήτριες ύψους 200μ στις θέσεις: «Γάβραινα» (3 α/γ), «Σπανός – Κόμπολος» (8 α/γ), «Τρία Σύνορα» (6 α/γ) και «Κόκκαλα – Τρίκορφο» (4 α/γ) στις ΔΕ Φουρνά και Κτημενίων του Δήμου Καρπενησίου και με διέλευση από Ε65, Λίμνη Σμοκόβου, Σμόκοβο, Αηδονοχώρι, Ρεντίνα, Βρύση Ζαχαράκη, Σερμιντζέλι των Δήμων Σοφάδων και Μακρακώμης.

Οι κάτοικοι και οι φορείς της περιοχής για μια φορά ακόμη εναντιώνονται στην άναρχη εγκατάσταση ανεμογεννητριών στον τόπο τους, που η κατασκευή τους, αλλά κυρίως η κατασκευή των δεκάδων χιλιομέτρων νέων δρόμων και των άλλων συνοδών έργων, θα προκαλέσει την καταστροφή του ελατοδάσους του Δασαρχείου Φουρνά. Εναντιώνονται στην μετατροπή των νοτιοανατολικών Αγράφων σε Βιομηχανική Ενεργειακή Περιοχή και στην απαξίωση όλης της περιοχής και των περιουσιακών τους στοιχείων. Εναντιώνονται στις σωρευτικές επιπτώσεις, που θα επιφέρουν οι 100 και πλέον ανεμογεννήτριες/βιομηχανικές εγκαταστάσεις, που σχεδιάζονται συνολικά να τοποθετηθούν στην περιοχή, στο ανυπολόγιστης αξίας οικοσύστημα, στο δάσος, στο τοπίο και στην οικονομία του τόπου τους.

Υποστηρίζουν με παρρησία ότι το αποτέλεσμα αυτών των εγκαταστάσεων με τα συνοδά τους έργα σ’ αυτά τα υψόμετρα και στο δάσος (δρόμοι πρόσβασης, κτίρια, πυλώνες, κόψιμο δέντρων, σκυρόδεμα, ανεμογεννήτριες κλπ) είναι λιγότερο «πράσινο» από το αντιστάθμισμα της παραγόμενης «καθαρής ενέργειας».

Για τον ίδιο λόγο Αιτήσεις Ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας της ΑΕΠΟ κατέθεσαν και οι δύο Δήμοι Καρπενησίου και Μακρακώμης καθώς και 25 κάτοικοι και φορείς της Δυτικής Φθιώτιδας.





Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ

ΣΤΙΣ ΔΕ ΦΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σε μια ερώτηση για τις θέσεις της Ελλάδας στη Διεθνή Διάσκεψη για το κλίμα COP28, που πραγματοποιήθηκε από τις 30/11/23 ως τις 12/12/23 στο Ντουμπάι, προχώρησε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Πλεύσης Ελευθερίας Αλέξανδρος Καζαμίας, στη συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2024 που διεξάγεται στη Βουλή.

Συγκεκριμένα ο κ. Καζαμίας ζήτησε από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Θ. Σκυλακάκη, που μαζί με τον Πρωθυπουργό εκπροσώπησαν την Ελλάδα στη Διεθνή Διάσκεψη, να ενημερώσει το Σώμα για όσα ειπώθηκαν στη σπουδαία αυτή διάσκεψη, για τις θέσεις της Ελλάδας και τόνισε ότι αυτό συνδέεται άμεσα με τον προϋπολογισμό, καθώς υπάρχουν επανειλημμένες εκθέσεις από την Τράπεζα της Ελλάδος και από άλλους οργανισμούς, οι οποίες υπολογίζουν τις δυσμενέστατες επιπτώσεις που μπορεί να φέρει στην οικονομία η κλιματική αλλαγή. Ενδεικτικά ο κ. Καζαμίας ανέφερε ότι οι υπολογισμοί για τις οικονομικές επιπτώσεις που προέκυψαν από τις φετινές πυρκαγιές και πλημμύρες που είχαμε στην πατρίδα μας, δείχνουν ότι το ΑΕΠ, δηλαδή η οικονομία της χώρας θα ζημιωθεί κατά 1%.

Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν εκπόνησε έκθεση που υπολογίζει πως, αν δεν αλλάξει η κατάσταση αναφορικά με την κλιματική αλλαγή, ενδέχεται να έχουμε μειώσεις του ΑΕΠ ετησίως από σήμερα μέχρι και το 2100 της τάξης του 6% κάτι που συνεπάγεται οικονομική καταστροφή.

Ο κ. Καζαμίας, προχωρώντας στην παρέμβασή του, αναφέρθηκε στα οξύμωρα που αναδείχθηκαν από την φετινή Διεθνή Διάσκεψη και είναι αποκαλυπτικά για τις προθέσεις των διοργανωτών απέναντι στο περιβάλλον, καθώς Προεδρεύων της διάσκεψης ήταν ο Υπουργός Ενέργειας των Εμιράτων, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο Διευθυντής του Διοικητικού Συμβουλίου της 12ης μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής πετρελαίου στον κόσμο.

Τη διφορούμενη αυτή επιλογή Προεδρεύοντος ο ίδιος ο πρώην Αντιπρόεδρος των Η.Π.Α, Αλ Γκορ απεκάλεσε «γελοία».

«Ποια ήταν η στάση της Ελλάδας σε όλα αυτά, στον διορισμό δηλαδή ενός τέτοιου προσώπου ως προεδρεύοντος της κορυφαίας αυτής διεθνούς διάσκεψης για το κλίμα;» διερωτήθηκε ο κ. Καζαμίας.

Έτι περαιτέρω, συνέχισε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Πλεύσης Ελευθερίας, που οι αποφάσεις της διάσκεψης, όσον αφορά τους στόχους για τη μείωση των ορυκτών καυσίμων, ήταν απογοητευτικές. Η απόφαση στο ανακοινωθέν λέει ότι μέχρι το 2050 θα γίνουν «προσπάθειες μετάβασης» προς την απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα, την ίδια στιγμή που όλοι οι επιστήμονες λένε πως αν δεν γίνει «άμεση μετάβαση» προς την ολική κατάργηση των ορυκτών καυσίμων, δεν θα μπορέσει ο πλανήτης να πετύχει τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού, που είναι να κρατήσει την υπερθέρμανση κάτω από το 1,5% και θα έχουμε φοβερές καταστροφές.

Δεδομένου πως η Ελλάδα βρίσκεται στην κόκκινη ζώνη της κλιματικής αλλαγής, ποια η θέση της χώρας μας στην απόφαση αυτή;

Τελειώνοντας, ο Βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας ρώτησε την Κυβέρνηση πώς τοποθετείται απέναντι στο γεγονός ότι του χρόνου η ίδια Διεθνής Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα θα γίνει στο Μπακού, που είναι πρωτεύουσα μιας χώρας από τις μεγαλύτερες στην παραγωγή πετρελαίου. Παρόλο που η Κυβέρνηση είναι λαλίστατη, τόνισε ο κ. Καζαμίας, όταν είναι να αποσείσει τις ευθύνες της για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες και τα ρίχνει όλα στην κλιματική αλλαγή εντούτοις φαίνεται πως όταν της δίνεται η ευκαιρία να κάνει κάτι για την προστασία του περιβάλλοντος χάνει τη μιλιά της και σιωπά.


Δείτε την τοποθέτηση του Αλέξανδρου Καζαμία στον παρακάτω σύνδεσμο: www.youtube.com





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Εγώ, ως οικολογών…- μετά και την COP28 στο Dubai: Πάντως χωρίς υπερβολή, ζούμε σε μια εποχή που, πλέον, σχεδόν όλοι ομνύουν στο όνομα την οικολογίας. «Μόνο που οι πραγματικές αρχές της -της οικολογίας-και ο λόγος της -που είχε αρχίσει να κυριαρχεί σε ορισμένα πεδία τις προηγούμενες δύο δεκαετίες- έχουν πάει αρκετά πίσω» μου γράφει ο φίλος μου ο Pol Pap. Για να συμπληρώσει: «Η επανάκαμψη των πυρηνικών, οι αναβολές με τους υδρογονάνθρακες ταυτόχρονα με νέες εξορύξεις, η συνεχιζόμενη υπερ-χρήση των πλαστικών, τα χημικά παντού, η υπερ-αστικοποίηση (ειδικά στην Ελλάδα που έχουμε βαλθεί να ανεγείρουμε 8όροφες πολυκατοικίες σε κάθε ελεύθερο οικόπεδο, μονοκατοικία έως και τριπλο-κατοικία, αρκεί να είναι σε λίγο καλά σημεία των πόλεων, κι άσε την δόμηση στα τουριστικά μέρη) αποτελούν μερικά από τα παραδείγματα της πραγματικής κατάστασης, που επικαλύπτεται από μια γενικόλογη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή.»…

…Την κλιματική αλλαγή, το κυρίαρχο ζήτημα της εποχής μας, που, αντί «να την κοιτάξουν κατάματα», την κάνουν εργαλείο ανακατανομής του πλούτου και ευκαιρία για πλουτισμό και κερδοφορία. Κλιματική αλλαγή δεν σημαίνει μόνο ΕΝΕΡΓΕΙΑ και μάλιστα ηλεκτροπαραγωγή. Μόνο το ένα τέταρτο των εκπομπών αερίων ρύπων οφείλονται στην ηλεκτροπαραγωγή. Όμως οι τροφές… ενώ ένα 15-20% της ενέργειας περιστρέφεται γύρω από τις τροφές, το 40% των τροφίμων, που παράγονται και διακινούνται, πετάγονται. Οι μεταφορές… το θέμα των μεταφορών δεν απασχολεί. Το αεροπλάνο είναι η πιο ενεργοβόρα μορφή μεταφοράς. Σήμερα υπολογίζεται ότι τα αεροπλάνα διανύουν 6 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα ετησίως και πολύ σύντομα αυτά θα πολλαπλασιαστούν. Δεν απασχολούν τα μεγάλα πλοία, τα βαρέα οχήματα, η αυτοκινητοβιομηχανία γενικά. Δεν τους απασχολεί ο ενεργοβόρος πολυτελής τουρισμός. Τα τσιμέντα… Δεν είδαμε να νοιάζονται για την μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών και την ειρήνη. Τόσο απαραίτητοι είναι οι εξοπλισμοί και οι στρατιωτικές δαπάνες για την βιωσιμότητα και την σωτηρία του πλανήτη; Αντικειμενικά το πιο σημαντικό ζήτημα αναφορικά με την ενέργεια είναι η εξοικονόμηση, είναι η σπατάλη και η άσκοπη κατανάλωση∙ και έχουμε τεράστιο δρόμο να διανύσουμε στον τομέα της εξοικονόμησης…

Να όμως που με την εργαλειοποίηση -και στο όνομα- της κλιματικής απειλής, η πυρηνική ενέργεια επανέρχεται και χαρακτηρίζεται μάλιστα πράσινη. Το ίδιο και με τα περιβόητα “μεταλλαγμένα”, μέρος των οποίων δεν υποχρεούνται πλέον καν να περιγράφονται στις συσκευασίες ως γενετικά τροποποιημένα. Η γνωστή MONSANTO, που κάποτε ήταν ταυτισμένη με το απόλυτο κακό, αποκτά οικολογικό πρόσημο παράγοντας μεταλλαγμένους σπόρους -άκουσον, άκουσον- που οδηγούν σε μειωμένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν στραβά μάτια για να επιτρέπεται στις εταιρείες να καταστρέφουν τα δάση και τα ποτάμια με την άναρχη ανάπτυξη των ΑΠΕ

Ζούμε σε μια εποχή που πολλά πράγματα γύρω από την οικολογία έχουν χάσει την αξία τους. Τι κι αν οι Πράσινοι μετέχουν σήμερα στις κυβερνήσεις επτά ευρωπαϊκών χωρών, όπως γράφουν στα δελτία τους οι εδώ Πράσινοι… Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο.


Λαμία, Δεκέμβρης 2023

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading
Εγγραφή σε: Σχόλια (Atom)