Articles by "Εθνικά θέματα"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνικά θέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

"Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν πρόκειται να ακούσει κανένα, εκτός από έναν και μόνο ηγέτη, στον οποίο κατεβάζει το κεφάλι με σεβασμό. Αυτός είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν"

του Μιχάλη Ιγνατίου

Είναι σημαντική, από όποια οπτική γωνία και να το δει κανείς, η πενταμερής σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της Αιγύπτου, της Κύπρου, της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, που συμμετείχε σε συμβουλευτικό πλαίσιο.

Πέντε χώρες της Μεσογείου απορρίπτουν τη βία που προωθεί η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν στη Λιβύη και γενικά σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, με πρώτους στόχους το Αιγαίο και την Κύπρο, και καλούν την κατοχική δύναμη να επιστρέψει στην πολιτική διαδικασία, και όχι στη «διπλωματία των κανονιοφόρων».

Γνωρίζουμε ότι οι πολίτες στην Ελλάδα και την Κύπρο έχουν κουραστεί να διαβάζουν αυτές τις ειδήσεις, που, ενώ είναι καλές, διότι πρόκειται για αναφορές σε πολύ στενές συνεργασίες με ισχυρές χώρες στη Μεσόγειο, στην πραγματικότητα δεν είναι αποτρεπτικές για την ακραία επιθετικότητα της Τουρκίας.

Ποιος μπορεί να αδικήσει τους πολίτες; Κανένας. Διότι ακούμε και διαβάζουμε για ανακοινώσεις υποστήριξης, ακούμε και διαβάζουμε για αποδοκιμασία της Αγκυρας, αλλά δεν βλέπουμε την παραμικρή αλλαγή στην τουρκική στάση και επιθετικότητα. Θα έλεγα ότι όσο περνούν οι μέρες και εβδομάδες τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Τη μεγαλύτερη ανυπαρξία έδειξαν οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας και της Κύπρου, και βεβαίως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ο πρόεδρος της Τουρκίας δείχνει να ασκεί έναν σχετικό «έλεγχο» στο γενικό γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος δεν έβαλε καν στην ανακοίνωσή του για τη Λιβύη την Τουρκία, στην οποία οφείλεται η αναζωπύρωση του εμφύλιου πολέμου. Πρόκειται για δειλία; Πρόκειται για κάτι άλλο; Είναι δύσκολο να το γνωρίζει κανείς εάν δεν ομιλεί στη βάση στοιχείων.

Μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση το εξής γεγονός...

Οτι ο γενικός γραμματέας ασκεί έντονη κριτική στο Ισραήλ για την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, ενώ δεν κάνει το ίδιο για την Τουρκία και την κατοχή της Κύπρου. Εχουν προκαλέσει πολλές φορές οι δημοσιογράφοι τους εκπροσώπους του και καταλαβαίνουμε από την αντίδρασή τους ότι, στο μυαλό των «πάνσοφων» του ΟΗΕ, η κατοχή της Παλαιστίνης είναι… διαφορετική από την κατοχή της Κύπρου.

Θα ρωτήσετε τώρα: Και τι κάνουν η Αθήνα και η Λευκωσία; Το ίδιο σκέφτομαι και εγώ. Βαδίζουν επί μίας βλακώδους «λογικής» ότι δεν πρέπει να ασκείται κριτική στον Αντόνιο Γκουτέρες, διότι θα μας τιμωρήσει στις εκθέσεις του. Προκαλούν γέλιο αυτές οι δικαιολογίες. Λόγω του ότι δεν είναι πλέον ανεξάρτητος συνομιλητής, θα έπρεπε να του ασκήσουν δριμύτατη δημόσια κριτική. Ομελέτα δεν γίνεται αν δεν σπάσεις αβγά.

Υπάρχει κανένας στην Ελλάδα ή στην Κύπρο που πιστεύει ότι η διαδικασία των διαπραγματεύσεων, όπως την κατάντησαν οι υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, θα αποδώσει το παραμικρό αποτέλεσμα; Και με δεδομένη την απαίτηση της Τουρκίας για μοίρασμα των πάντων; Προφανώς, μόνο αν τα δώσουμε όλα… Αυτό θα κάνουμε; Θα κατεβάσουμε εντελώς τα παντελόνια;

Επιστρέφοντας στη σύνοδο του Καΐρου, πρέπει να τονίσουμε τη σημασία της, διότι χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που δεν απειλούνται από την επιθετικότητα της Τουρκίας άμεσα, αποφασίζουν να «εκτεθούν» δημόσια και να λάβουν καταδικαστική θέση εναντίον των τουρκικών απειλών.

Βεβαίως, έχουν συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ μέσω των ενεργειακών εταιρειών TOTAL και ΕΝΙ, αλλά θα δούμε πόση ισχύ έχουν οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας όταν ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις. Θυμίζω, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η ιταλική ΕΝΙ εξαφανίστηκε από την κυπριακή ΑΟΖ με το που εμφανίστηκε το τουρκικό πολεμικό.

Τώρα, θα πείτε, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η ΕΝΙ «κατεβαίνει» στην κυπριακή ΑΟΖ με τη γαλλική TOTAL, και ο Εμανουέλ Μακρόν έχει επαναλάβει αρκετές φορές στον πρωθυπουργό της Ελλάδας και στον Πρόεδρο της Κύπρου ότι θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Γαλλίας. Μακάρι…

Θα θυμίσω, επίσης, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν τα μάζεψε άρον-άρον και έφυγε όταν ξεκίνησε τη γεώτρησή της η αμερικανική ExxonMobil. Απειλεί μονίμως την Κύπρο, που δεν μπορεί να αμυνθεί. Απειλεί και την Ελλάδα, που έχει την ισχύ να αμυνθεί και να απαντήσει, αλλά δεν το κάνει.

Προσέξτε: Δεν είναι θέμα αδυναμίας. Αλλά είναι δυνατόν, τον 21ο αιώνα, και μάλιστα στην ταλαιπωρημένη Ευρώπη, να ακούγονται τύμπανα πολέμου, επειδή η παραβατική Τουρκία, που κυριαρχείται από αρρωστημένα εθνικιστικά στοιχεία, «την είδε» πάλι αυτοκρατορία; Η Ελλάδα, και καλά κάνει, επιθυμεί ειρήνη, αλλά -όπως είπε και ο κ. Μητσοτάκης στην Ουάσιγκτον- θα αμυνθεί εάν η Τουρκία εμφανίσει γεωτρύπανο στις θαλάσσιες ζώνες της.

Αντιλαμβάνομαι ότι την ίδια απάντηση έδωσε και στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην τετ-α-τετ συνάντησή τους, όπου συζητήθηκε αποκλειστικά το θέμα της τουρκικής επιθετικότητας. Διότι ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να επιτρέψει είσοδο τουρκικού γεωτρύπανου ή τουρκικού πολεμικού πλοίου στα ελληνικά νερά. Πώς θα σταθεί την επόμενη μέρα ενώπιον του ελληνικού λαού. Οπως αντιλαμβάνομαι, είπε στον Αμερικανό πλανητάρχη ότι υποστηρίζει την ειρήνη και μόνο την ειρήνη, υποστηρίζει τον διάλογο και μόνο τον διάλογο… Αλλά μέχρι εκεί. Αν προκληθεί, δεν μπορεί να μην υπερασπιστεί την κυριαρχία της.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν πρόκειται να ακούσει κανέναν, εκτός από έναν και μόνο ηγέτη, στον οποίο κατεβάζει το κεφάλι με σεβασμό. Αυτός είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο πρόεδρος της Ρωσίας, όπως και οι Αμερικανοί άλλωστε, βλέπει το συμφέρον του. Ο κ. Πούτιν χρησιμοποίησε τον πρόεδρο της Τουρκίας για να προσβάλει τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ και να υπηρετήσει τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα. Δεν πρόκειται να σταματήσει τον Ερντογάν, διότι δεν τον συμφέρει. Τον εξυπηρετεί αυτή η αναταραχή στη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα και η Κύπρος θα είναι μόνες τους εάν η Τουρκία προκαλέσει πόλεμο. Δεν έχω αμφιβολία ότι θα προστρέξουν οι Αμερικανοί, όπως το 1996 στα Ιμια. Το μέγα ζήτημα είναι να επιτύχει η μεσολάβησή τους πριν προκληθεί το επεισόδιο. Σημασία έχει να σταματήσουν την κατοχική δύναμη τώρα. Μπορούν; Εχουν τρόπους και το έδειξαν όταν επρόκειτο να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα… Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, θα κάνει προσπάθεια για αποκλιμάκωση. Μακάρι να επιτύχει. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι αισιόδοξος...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Πολιτική ισότητα απαιτεί ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, και να μοιραστεί «δίκαια» το φυσικό αέριο. Και τι εννοεί με τη συγκεκριμένη λέξη; Μα δεν κρύβονται οι Τούρκοι, άσχετα αν εμείς δεν δίνουμε σημασία στις λεπτομέρειες. Ολα στη μέση. Αυτό είναι το ένα θέμα. Το άλλο αφορά τη στάση της Τουρκίας. Δεν γνωρίζει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου λέει σε συνομιλητές του ότι αυτό το διάστημα έχει να ασχοληθεί με άλλα προβλήματα, και ότι το Κυπριακό δεν είναι …πρόβλημα αυτήν τη στιγμή για την κατοχική δύναμη; Και πώς να είναι πρόβλημα; Τους ενοχλεί κανείς;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Αυτή η «μουσίτσα», ο Κουντρέτ Οζερσάι, ο κατοχικός ψευτο-υπουργός, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την «εκλογική διαδικασία» στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου. Είναι ο άνθρωπος των ισλαμιστών της Αγκυρας και μέσω αυτού θα προσπαθήσουν να νικήσουν τον Μουσταφά Ακιντζί. Εθνικιστής, ακραίος και εσχάτως όταν επισκέπτεται την Τουρκία, μόνιμος «θαμώνας» των τουρκικών τζαμιών.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Αγαπητέ Χρήστο. Βάλε φρένο στους δικούς σου. Δεν είναι δυνατόν να σε παρουσιάζουν στην Αθήνα ως πιθανό μεσολαβητή μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του προέδρου της Τουρκίας. Οσοι το άκουσαν κούνησαν με νόημα το κεφάλι τους…

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να συναντήσει σε λίγη ώρα τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Στις αποσκευές του κομίζει ως «δώρο», μεταξύ άλλων, και την νωπή συμφωνία για τον αγωγό EastMed, που υπογράφηκε, άρον-άρον, πριν 5 μέρες στην Αθήνα και διαφημίσθηκε στους έλληνες πολίτες ως συμφωνία «ανάπτυξης, σταθερότητας, ασφάλειας», ενώ αποτελεί πράξη υποτελούς υλοποίησης των σχεδιασμών ΗΠΑ-Γερμανίας-Ισραήλ, σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και των διεθνών μας υποχρεώσεων, ιδίως της υποχρέωσης σεβασμού της Ειρήνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, προ 4 ημερών διέταξε την εν ψυχρώ και βάσει σχεδίου δολοφονία του Ιρανού Στρατηγού Σουλεϊμανί και ανέλαβε δημόσια την ευθύνη για αυτό το έγκλημα, ενώ πριν 2 μέρες ανακοίνωσε δημόσια μέσω twitter ότι έχει προμελετήσει την διάπραξη δεκάδων επιπλέον διεθνών εγκλημάτων στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

Ο πρωτόγονος τρόπος με τον οποίο ο Τράμπ επαίρεται δημόσια για τετελεσμένα και σχεδιαζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και πράξεις γενοκτονίας, επιβάλλει την σθεναρή αντίδραση και αποδοκιμασία από κάθε άνθρωπο που πιστεύει στις αρχές του πολιτισμού, του ανθρωπισμού και της Δικαιοσύνης και κάθε κράτος που δεσμεύεται από τις αρχές του κράτους δικαίου. Από κάθε άνθρωπο και κάθε κράτος που κατανοεί τι σημαίνει η δέσμευση «Ποτέ Ξανά», που ανέλαβε η Ανθρωπότητα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Πλεύση Ελευθερίας θεωρεί ότι, μετά τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις Τραμπ, ο κ.Μητσοτάκης θα έπρεπε να έχει ακυρώσει την πολυδιαφημισμένη συνάντηση και όχι να προσέρχεται σε αυτήν ως επαίτης και ικέτης, ζητώντας την εύνοια και κομίζοντας «δώρα», που για τη χώρα μας θα αποδειχθούν εξαιρετικά επιζήμια.

Η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και έχει δεσμευθεί για την πάταξη των διεθνών εγκλημάτων. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν νοείται να επιβραβεύει την διάπραξη και την ευθεία απειλή διάπραξης των πιο αποτροπιαστικών εγκλημάτων που γνώρισε η ανθρωπότητα ούτε να παραμένει ανεπηρέαστη από τόσο σοβαρές πράξεις και δηλώσεις, παριστάνοντας ότι δεν τις πληροφορήθηκε.

Η εγκατάλειψη των αρχών της Διεθνούς Δικαιοσύνης, του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η άσκηση εξωτερικής πολιτικής κατ’ εντολή μόνο δεινά μπορεί να φέρει στη χώρα μας.

Η λογική του «υπογράφουμε τα πάντα, συναινούμε σε όλα και παραιτούμαστε από δικαιώματα, ζητιανεύοντας ελεημοσύνη» εκθέτει τη χώρα μας σε πραγματικούς κινδύνους.

Ο αγωγός East Med εμπλέκει την Ελλάδα και την Κύπρο στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ του Τραμπ στη Μέση Ανατολή. Ερήμην του πολύπαθου λαού της παράνομα κατεχόμενης Παλαιστίνης, η Συμφωνία ανοίγει τις ευρωπαϊκές αγορές στο αέριο του Ισραήλ, κάτι που η πολεμοχαρής και υπόλογη διεθνώς Κυβέρνηση του υπόδικου Νετανιάχου αδυνατούσε ως τώρα να πετύχει. Από τα δισεκατομμύρια που θα εισπράξει το Κράτος του Ισραήλ, θα χρηματοδοτηθούν νέοι εξοπλισμοί, για να διαπραχθούν νέα διεθνή εγκλήματα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.


Η υπογραφή αυτής της συμφωνίας αποτελεί εξέλιξη εμπλοκής, με αδιευκρίνιστες πτυχές, οικονομικές, γεωπολιτικές και διεθνοπολιτικές, που συνδέεται με την αστάθεια και την ανασφάλεια στην περιοχή και περιπλέκει αντί να λύνει τα μεγάλα περιφερειακά προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου – το Κυπριακό, τα θέματα του Αιγαίου, το Συριακό, το Παλαιστινιακό, το Κουρδικό, τον Εμφύλιο στην Λιβύη. Όλα αυτά, σε μια ιστορική στιγμή που, με τον πιο επιδεικτικό και ωμό τρόπο, αμφισβητούνται οι βασικές καταστατικές αρχές του ΟΗΕ για τη διεθνή ειρηνική συνύπαρξη των κρατών, εκείνες δηλαδή οι αρχές στις οποίες η Ελλάδα (όπως και η Κύπρος) προσβλέπει και στις οποίες θα έπρεπε να βασίζεται και για την απόκρουση των απειλητικών δηλώσεων και παράνομων ενεργειών του Ερντογάν στο Αιγαίο και στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η πραγματοποίηση της επικείμενης συνάντησης, με το πρόσχημα ότι δήθεν «θα μας εξασφαλίσει προστασία από την Τουρκία» αποτελεί δείγμα πλήρους έλλειψης εθνικής στρατηγικής, και υποκατάστασης της εξωτερικής πολιτικής από κοντόφθαλμους επικοινωνιακούς τακτικισμούς.
Αποτελεί ακόμη, δυστυχώς, άλλον έναν εμπαιγμό προς τον Ελληνικό λαό κι άλλη μια απόπειρα εξαπάτησής του.

Αθήνα, 7/1/2020
Πλεύση Ελευθερίας





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1

Η δολοφονία του ιρανού υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί, επικεφαλής της επίλεκτης Δύναμης Κουντς, από τον αμερικάνικο στρατό με εντολή Τραμπ αναμένεται να προκάλεσει έντονες αναταράξεις στην περιοχή της Νοτιανατολικής Μεσογείου σε μια περιόδο που φουντώνουν οι έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ κρατών.

Ο Σουλεϊμανί έχασε τη ζωή του σε αεροπορική επιδρομή στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Πρόκειται για πρόσωπο «κλειδί» για την Ιρανική εξωτερική πολιτική, αφού είναι ο εγκέφαλος πίσω από τα σχέδια και τις προσπάθειες για την επέκταση της επιρροής του Ιράν στη Μέση Αναστολή.

«Κατά διαταγή του προέδρου» Ντόναλντ Τραμπ, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις εξαπέλυσαν τα «αμυντικά» πλήγματα «για την προστασία του αμερικανικού προσωπικού στο εξωτερικό», σκοτώνοντας τον Κασέμ Σουλεϊμανί, ανέφερε το Πεντάγωνο σε ανακοίνωσή του. Σκοπός της επιχείρησης ήταν «η αποτροπή μελλοντικών ιρανικών επιθέσεων», πρόσθεσε το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας.

Ο θάνατος του ανθρώπου, που φέρεται να είχε στενή σχέση με τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σηματοδοτεί μια δραματική κλιμάκωση των κρυφών πολέμων στους οποίους εμπλέκονται το Ιράν, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, ιδίως του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, και ενδέχεται να οδηγήσει σε αντίποινα.

Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο πρόεδρος Χασάν Ρουχανί και ο υπουργός Άμυνας Αμίρ Χαταμί ορκίστηκαν «εκδίκηση».

Ήδη και νωρίτερα από το προγραμματισμένο θα αναχωρήσει από την Αθήνα ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μετά τη δολοφονία του ιρανού στρατηγού, αφού το Ισραήλ φοβάται αντίποινα από το Ιράν.

Η συγκεκριμένη επίθεση σε συνδυασμό με τις υπογραφές για τη δημιουργία του αγωγού φυσικού αερίου Eastmed, από την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισράηλ που δεν βλέπουν με καλό μάτι ούτε το Ιράν, ούτε η Τουρκία δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα στην περιοχή.

Το Ιράν μέχρι στιγμής έχει αποδεχτεί χωρίς να ανταποδώσει εκατοντάδες αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις, κυρίως ισραηλινές, στην επικράτεια της Συρίας και του Ιράκ. Ωστόσο αναλυτές θεωρούν πως η ιρανική ηγεσία είναι πιθανό να αντιδράσει πολύ πιο δυναμικά στον φόνο του Σουλεϊμανί, που τα τελευταία χρόνια είχε μετατραπεί σε θρύλο για τους σιίτες σε όλη την περιοχή.

Για τον υπουργό Εξωτερικών του Ιράν Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ, η δολοφονία του διοικητή της Δύναμης Κουντς αποτελεί «πολύ επικίνδυνη κλιμάκωση». Ηγετικά στελέχη των Δυνάμεων Λαϊκής Κινητοποίησαν κάλεσαν ήδη τους μαχητές τους να «ετοιμαστούν για μάχη».

Επικρίσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ

Ενδεικτικό του οξυμένου κλίματος είναι η δήλωση του Δημοκρατικού βουλευτή των ΗΠΑ Έλιοτ Ένγκελ, ο οποίος στηλίτευσε το γεγονός ότι ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν ενημέρωσε το Κογκρέσο για την αμερικανική επιδρομή στο έδαφος του Ιράκ εναντίον του υποστράτηγου και προειδοποίησε ότι η ενέργεια αυτή μπορεί να έχει «απρόβλεπτες συνέπειες».

Ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών και πρώην αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν τόνισε πως ο πρόεδρος Τραμπ «έριξε μια ράβδο δυναμίτιδας σε μια πυριτιδαποθήκη» και «οφείλει μια εξήγηση στον αμερικανικό λαό», κάνοντας λόγο για μια «τεράστια κλιμάκωση σε μια περιοχή ήδη πολύ επικίνδυνη».

Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τομ Γιουντάλ έκρινε πως ο πρόεδρος Τραμπ «έφερε τη χώρα μας στα πρόθυρα ενός παράνομου πολέμου με το Ιράν χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου».

Συρία: Σοβαρή κλιμάκωση

Η Συρία καταδικάζει απερίφραστα την «δόλια, εγκληματική αμερικανική επιθετικότητα» που οδήγησε στον φόνο του ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, ισχυρού απεσταλμένου της Τεχεράνης για τις ιρακινές υποθέσεις, μετέδωσε σήμερα το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA επικαλούμενο μια πηγή του υπουργείου Εξωτερικών.

Η πηγή είπε ότι η επίθεση συνιστά μια «σοβαρή κλιμάκωση» και επιβεβαιώνει την ευθύνη που έχουν οι ΗΠΑ για την αστάθεια στο Ιράκ, σύμφωνα με το SANA.

Και ο Ερντογάν ετοιμάζεται για Λιβύη…

Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν ετοιμάζει για την αποστολή στρατού στη Λιβύη, ενώ χτες τούρκοι αξιωματούχοι κατέκριναν οργισμένα την συμφωνία για τον αγωγό Eastmed υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για τον εγκλωβισμό της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Υπενθυμίζουμε ότι το καθεστώς Ερντογάν έχει εξαιρετικές σχέσεις με το Ιράν, ενώ ταύτοχρονα διανύει περίοδο κρίσης και αντιπαραθέσεων με το Ισράηλ.

Το συγκεκριμένο καθεστώς μπορεί το επόμενο διάστημα να δημιουργήσει απρόβλεπτους κινδύνους στην περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου, αφού τα «τύμπανα» του πολέμου ηχούν όλα και δυνατότερα…

Η Ελλάδα μέσω της συμμαχίας με το Ισραήλ και τη δημιουργία του αγωγού κινδυνεύει να βρεθεί μέσα στο μάτι του «κυκλώνα» και πέραν της Τουρκικής επιθετικότητας να μπλεχτεί σε ένα κουβάρι ανταγωνισμών και επικίνδυνων πολεμικών παιχινιδιών ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ιράν…
πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ήδη αρκετοί Τούρκοι ανακαλύπτουν την ελληνική τους ταυτότητα

Συνέντευξη στον Δημοσθένη Γκαβέα, huffingtonpost.gr

Ως εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου αυτοπροσδιορίζεται ο Tamer Cillingir (Ταμέρ Τσιλινγκίρ), Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής ο οποίος πλέον ζει στην Ελβετία. Ο κ. Τσιλινγκίρ έπειτα από μακρά έρευνα έγραψε στα τουρκικά το βιβλίο «Pontos Gerçeği: 1914-1923 Yılları Arasında Karadeniz’de Yaşananlar, εκδ. Ragıp Zarakolu» («Η αλήθεια για τη Γενοκτονία του Πόντου») όπου σε αυτό αναφέρεται στη γενοκτονία που υπέστη ο ελληνικός πληθυσμός από τους νεότουρκους. Σε εμάς περιγράφει τα γεγονότα εκείνης της εποχής, τα ψέματα που εξακολουθεί να λέει το τουρκικό κράτος και παράλληλα τα συνδέει με το σήμερα, αφού άλλωστε πρόκειται για μια πληγή που δεν έχει επουλωθεί. Ο κ. Τσιλινγκίρ μας περιγράφει πως εκτουρκίστηκαν μετά τις σφαγές, τον εκτοπισμό και τις ανταλλαγές πληθυσμών, οι εναπομείναντες Έλληνες του Πόντου.

Τον συναντήσαμε στην Αθήνα στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για το Έγκλημα της Γενοκτονίας που διεξήχθη στην Αθήνα στις 6-9 Δεκεμβρίου από την Παμποντιακή Ομοσπονδία με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γενοκτονία του Πόντου, στο οποίο συμμετείχε ως ένας εκ των ομιλητών.

Ο κ. Τσιλινγκίρ, με καταγωγή από τη Λιβερά της Ματσούκας, του οποίου οι παπούδες, όπως λέει εξισλαμίστηκαν, αγωνίζεται για χρόνια κατά του αυταρχισμού του τουρκικού κράτους, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να φυλακιστεί, να βασανιστεί και να καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Ωστόσο κατάφερε και έφυγε στο εξωτερικό γνωρίζοντας φυσικά πως δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ στην Τουρκία.

«Γεννήθηκα σε περιοχή που ανήκε σε ελληνικούς πληθυσμούς και παρότι είχαμε γίνει μουσουλμάνοι, μας είχαν εξισλαμίσει, η ελληνική κουλτούρα εξακολουθούσε να έχει μεγάλη επιρροή επάνω μου» λέει προσθέτοντας πως «είναι πολλοί αυτοί που δεν γνωρίζουν το παρελθόν και την καταγωγή τους κάτι για το οποίο φρόντισαν διαδοχικά όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις».

Πώς γνωρίζετε ότι είστε Ελληνας;

«Εσείς πως ξέρετε ότι είστε Έλληνας;» μου ανταποδίδει την ερώτηση, χωρίς όμως να με αφήσει να απαντήσω, άλλωστε η δική του απάντηση ήταν πιο πειστική.

«Παρότι είχα βρει στοιχεία για την ελληνική μου καταγωγή, έκανα και τέστ DNA σε μια αμερικάνικη εταιρεία και το αποτέλεσμα έδειξε πως το ποσοστό DNA σαν αυτό που έχει καταγραφεί στην κεντρική Ασία, ήταν μηδενικό. Δηλαδή δεν ήμουν Τούρκος. Ωστόσο έδειξε πως είμαι Έλληνας κατά 86% και άλλο ένα 14% του DNA μου είναι ιταλικό. Όμως το σημαντικότερο δεν είναι τα γονίδια, αλλά η κουλτούρα και ο αντίκτυπος του ελληνισμού επάνω μου. Γι′ αυτό και θεωρώ τον εαυτό μου Έλληνα».

Ο κ. Τσιλιγκίρ τόσο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, όσο και κατά την ομιλία του, έδωσε μια εικόνα του Πόντου πριν από τη Γενοκτονία. Εάν συγκρίνεται το τότε με το σήμερα, λέει, τότε θα καταλάβετε πόσο προηγμένη ήταν αυτή η κοινωνία. «Τον 19ο αιώνα ανθούσαν οι τέχνες και το επίπεδο της εκπαίδευσης ήταν ιδιαίτερα υψηλό» τονίζει και εμείς διερωτόμαστε πόσα λαμπρά μυαλά χάθηκαν στις πορείες θανάτου ή στις εν ψυχρώ εκτελέσεις.

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ Κ. ΤΣΙΛΙΝΓΚΙΡ.

Το 1912 στη Σαμψούντα υπήρχε Όπερα, νοσοκομείο με σύγχρονο για την εποχή χειρουργείο. Αντρες και γυναίκες αθλούνταν, έπαιζαν κρίκετ, γκόλφ, πράγματα ανήκουστα ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη. Σχολεία για κωφάλαλα παιδιά. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα οι γυναίκες είχαν υψηλή θέση στην κοινωνία. Μπορούσαν να σπουδάσουν, όχι οικοκυρικά αλλά μαθηματικά, ακόμη και οικονομικά. Τέτοια σχολεία υπήρχαν και σε άλλες περιοχές του ανατολικού Πόντου. Μας μιλάει για τον δημοσιογράφο και εθνομάρτυρα τον Νίκο Καπετανίδη, ο οποίος απαγχονίστηκε από τον σφαγέα των Ελλήνων, τον Τοπάλ Οσμάν.

Ο Καπετανίδης μπορούσε να γλυτώσει, μας λέει, αλλά προτίμησε να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο τον Τοπάλ Οσμάν. Όπως και να έχει το 1921 το Δικαστήριο Ανεξαρτησίας (δικαστήρια των νεότουρκων που καταδίκαζαν ανθρώπους με συνοπτικές διαδικασίες) τον καταδίκασε σε απαγχονισμό σε ηλικία 32 ετών.

Ο κ. Τσιλινγκίρ αναφερόμενος στην ελληνική παιδεία που άνθιζε στην περιοχή σχολιάζει πως πράγματι η ελληνική εκκλησία είχε ενεργή ανάμειξη στην παιδεία αλλά ο Καπετανίδης πίεζε για πιο ουδέτερη και κοσμική παιδεία.

Όπως και να έχει οι αγριότητες των νεότουρκων ήταν πέρα από κάθε φαντασία και με ηγέτη τον πατέρα του τουρκικού έθνους, τον Μουσταφά Κεμάλ, κατάφεραν να εξαλείψουν τον επί χιλιάδες χρόνια ελληνικό πολιτισμό στην περιοχή.

Ο κ. Ταμέρ Τσιλινγκίρ, επισημαίνει ότι η ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά στην Τουρκία αποκρύπτει την αλήθεια και είναι διαστρεβλωμένη. Όταν ο Κεμάλ πήγε στην Σαμψούντα όλοι ήξεραν και η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι Βρετανοί. Μάλιστα ο Κεμάλ Ατατούρκ, αμέσως συναντήθηκε με τους αρχηγούς των διαφόρων εγκληματικών συμμοριτών μεταξύ και αυτών με τον μεγάλο διώκτη των Ελλήνων τον Τοπάλ Οσμάν και του ζήτησε να εξοντώσει το ελληνικό στοιχείο.

Ο σφαγέας Τοπαλ Οσμάν


Οι διώξεις κατά των Ελλήνων είχαν διάρκεια. Από το 1914 μέχρι το 1923 δολοφονήθηκε μεγάλος αριθμός Ρωμιών, συνεχίζει ο κ. Τσιλιγκίρ.

«Τους έκλειναν μέσα στις εκκλησίες και τους έκαιγαν. Συγκέντρωναν τους διανοούμενους, τους αθλητές, τους καλύτερους και τους σκότωναν. Άλλους εγκλώβιζαν σε σπηλιές και μετά έβαζαν φωτιά για να τους πνίξουν οι αναθυμιάσεις. Οι μαζικές δολοφονίες, οι βιασμοί δεν είχαν τελειωμό. Τα Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας μοίραζαν αδιακρίτως θανατικές ποινές και άνθρωποι απαγχονίζονταν. Μέχρι το 1923, 353.000 Έλληνες του Πόντου είχαν χάσει τη ζωή τους. Εκτιμάται ότι άλλοι 50.000 χάθηκαν στις πορείες θανάτου. Υπάρχει δυσκολία στην πρόσβαση των οθωμανικών αρχείων αλλά και σε αυτά της νεόδμητης τουρκικής δημοκρατίας. Ωστόσο καταφέρνουμε να αποσπάσουμε κάποια τεκμήρια και βάσει αυτών μπορούμε να εξαγάγουμε κάποια συμπεράσματα».

Όπως εξηγεί οι Πόντιοι χριστιανοί θεωρήθηκαν προδότες του έθνους και σε αρχεία που παρουσίασε και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, υπάρχουν κάποια κείμενα τηλεγραφημάτων που είναι πολύ σημαντικά, αφού σε αυτά φαίνεται ξεκάθαρα ότι γίνεται προσπάθεια να τεκμηριωθεί αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή οι Πόντιοι ήταν εχθροί του έθνους. Σε ορισμένα τηλεγραφήματα γίνεται λόγος για 132 άνδρες και πέντε γυναίκες, όλοι τους ορθόδοξοι, οι οποίοι παραδόθηκαν στα Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας και βάσει μαρτυρίων καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό στις 4 Οκτωβρίου 1919. Μαζί με αυτούς, τους ελληνοορθόξους καταδικάστηκαν και 32 γυναίκες και άνδρες μουσουλμάνοι οι οποίοι κατηγορήθηκαν πως υποστήριζαν τον αγώνα των Ποντίων.

«Πρέπει να μνημονεύουμε και τους μουσουλμάνους αδελφούς τους που τους υποστήριξαν» υπογραμμίζει.


YOUTUBE.


Στο σημείο αυτό ο Τσιλινγκίρ περιγράφει την αρχή του οριστικού τέλους του ελληνισμού στον Πόντο. Τον εκτουρκισμό.

«Με τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών, 1.250.00 Έλληνες εγκατέλειψαν την περιοχή όσοι έμειναν εξισλαμίστηκαν και φυσικά τα ονόματά τους εκτουρκίστηκαν. Χάθηκαν τα ίχνη της ταυτότητάς τους. Τουρκοποιήθηκαν βίαια. Τα ονόματα των πόλεων και των χωριών άλλαξαν σε τούρκικα. Το ίδιο έγινε και με τη μουσική, κράτησαν την μελωδία, όμως άλλαξαν τους στίχους. Τα ίδια με τα ανέκδοτα, τις ιστορίες… Όλες οι άλλες γλώσσες εκτός της τουρκικής απαγορεύτηκαν.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να είναι αφηγητές τους παρελθόντος προς τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους λόγω της τρομοκρατίας που έζησαν. Κάποια παιδιά που δεν ήξεραν τουρκικά στα σχολεία επειδή δεν κατανοούσαν την τουρκική δέχονταν βαριές τιμωρίες και μάλιστα υπάρχουν καταγραφές και βασανισμό τους. Υπήρχαν και οι σπιούνοι που παρακολουθούσαν. Οι οικογένειες των παιδιών αυτών σταμάτησαν να μιλούν την ποντιακή διάλεκτο. Ακολούθησε και η καμπάνια του 1928 «Συμπολίτη Μίλα Τούρκικα». Αυτός είναι και ο λόγος που και εγώ δεν μιλάω την ποντιακή διάλεκτο. Εν τω μεταξύ η Σαμψούντα και η Τραπεζούντα, δύο από τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια του Ευξείνου Πόντου, οδηγήθηκαν σε μαρασμό και η περιοχή εξέπεσε».

Όλες αυτές οι πρακτικές ισοπέδωσης και εξάλειψης τους χριστιανικού στοιχείου φαίνεται ότι δεν σταμάτησαν ποτέ.

«Μόλις πριν από λίγα χρόνια έγινε γνωστό ότι το τουρκικό κράτος είχε φακελωμένους τους εξισλαμισθέντες χριστιανούς και όχι μόνο, με έναν κωδικό αριθμό που μαρτυρούσε την πρώτη του ταυτότητα. Το νούμερο ένα για τους Έλληνες, το νούμερο 2 για τους Αρμένιους και το 3 για τους Εβραίους».

Τον ρωτώ πως ήταν στην πορεία των χρόνων που ακολούθησαν αυτοί οι εξισλαμισθέντες Έλληνες.

«Προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ήταν οι καλύτεροι Τούρκοι, προσπαθούσαν πάντα να αποδείξουν τον εαυτό τους. Επρόκειτο ξεκάθαρα για έναν μηχανισμό επιβίωσης και το τουρκικό κράτος 100 χρόνια μετά τους φοβάται. Δεν εμπιστεύεται αυτούς τους εξισλαμισμένους πληθυσμούς, τους εξισλαμισμένους Έλληνες. Φοβάται πως μια μέρα θα μάθουν την αλήθεια και θα ξεσηκωθούν.Υπάρχουν εκατοντάδες χωριά όπου κάποια ποντιακά ακούγονται ακόμη. Αυτά που μας κρύβουν είναι καταγεγραμμένα. Το 1980 κυκλοφόρησαν κάποια πρακτικά, κρυφά αρχεία σε αρχαϊζουσα τουρκική, από συνεδριάσεις της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας. Σε αυτά καταγράφονται δηλώσεις βουλευτών της περιοχής του Πόντου που μιλούν για τη Γενοκτονία. Για παράδειγμα ο Χαμίντ Μπέι λέει πως τίποτα δεν θα εξαλείψει την ντροπή. Ο Σελαχατίν Μπέη, σχολιάζει, “πιο έθνος επαίρεται για τέτοιου είδους δολοφονίες”. Ο Ζιγιά Χουρσίτ, λέει το 1923 ότι η φλόγα του ποντιακού ελληνισμού δεν έχει ακόμη κατασβεστεί. Ο βουλευτής Ανδριανουπόλεως, ο Σερέφ Μπέη δηλώνει: “Θα λογοδοτήσουμε στην ανθρωπότητα γι′ αυτά που κάναμε”. Ο Σερέφ Μπέη πρέπει να σας πω ότι δολοφονήθηκε».

Ο Ταμέρ Τσιλινγκίρ επανέρχεται στο σήμερα και προβαίνει σε μια αποκάλυψη. Όπως ισχυρίζεται τα τελευταία 10-15 χρόνια συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο με μια νέα γενιά, κυρίως μορφωμένων παιδιών.

«Κάποιοι προσδιορίζονται ως μουσουλμάνοι, ορισμένοι έχουν βαπτιστεί χριστιανοί, άλλοι δηλώνουν άθεοι, αλλά και οι τρεις αυτές κοινωνικές ομάδες αρχίζουν να προσδιορίζονται ως Έλληνες και ανακαλύπτουν ξανά μια ελληνική ταυτότητα. Πιστεύω ότι όλο το υλικό που υπάρχει πρέπει να αξιοποιηθεί για να οδηγηθούμε στην αλήθεια μια ημέρα. Δεν έχει να κάνει με τη δική μου καταγωγή ή ταυτότητα, πάνω απ΄όλα είμαι άνθρωπος. Ζητώ αποκατάσταση και δικαιοσύνη για όλους αυτούς που πέρασαν μέσα από την αφομοίωση και αυτήν την επώδυνη ενσωμάτωση».

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ χωρίς φόβο δηλώνει ότι η Τουρκία οικοδομήθηκε μέσα από τη Γενοκτονία χριστιανικών πληθυσμών και την καλεί όχι μόνο να ζητήσει συγγνώμη αλλά και να προχωρήσει σε αποζημιώσεις.

«Όμως πρέπει και η διεθνής κοινότητα να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση» καταλήγει.


Το βιβλίο του Ταμέρ Τσιλινγκίρ – «Η αλήθεια για τη Γενοκτονία του Πόντου»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
«ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ !!! ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΛΕΞΕΙ ΑΣΧΗΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΚΑΝΤΕ ΤΟ !!! SOS Καστελόριζο!!! Παράκληση αυτό να κάνει το γύρο του κόσμου! 

Από τον Καθηγητή του ΕΜΠ Ευριπίδη Μπίλη: Για τους σοβαρότατους λόγους που αναφέρει κατωτέρω ο συνάδελφος Θεόδωρος Καρυώτης, παρακαλείστε να στείλετε ταχυδρομικώς, όχι μόνο τώρα, αλλά και Χριστούγεννα και Πάσχα, μία οποιαδήποτε κάρτα στο Καστελλόριζο, στη δ/νση: Δημαρχείο ή Δημοτικό Σχολείο Μεγίστης, Μεγίστη, 851 11 ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ 

Καλούνται επίσης οι Ομογενείς και οι φοιτητές μας να στείλουν κάρτα από όλες τις γωνιές του πλανήτη, προς: Megisti Municipality or Elementary School Megisti, GR-851 11 KASTELLORIZO, GREECE 

Παρακαλείστε να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο του Καθηγητή Καρυώτη για να αντιληφθείτε τη σημασία της αποστολής. Στόχος, να κατακλυσθεί το Ελληνικό Καστελλόριζο με κάρτες από όλον τον απανταχού του κόσμου Ελληνισμό. Ευριπίδης Μπίλλης, Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ 

Mια κάρτα δεν κοστίζει, αξίζει. ΜΙΑ ΟΠΟΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΡΤΑ ΜΑΣ ΑΡΚΕΙ!!!!!! 
Διευθυνση: Megisti Municipality or Elementary School, Megisti, GR-851 11 KASTELLORIZO, GREECE cid:3.1654721790@web28505.mail.ukl.yahoo.com 

Παρά την σπουδαιότητα του Καστελόριζου, οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ανησυχητικές. Από τον Νοέμβριο υπάρχουν πληροφορίες πως η Τουρκία αμφισβητεί νομικά το δικαίωμα του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου να έχουν υφαλοκρηπίδα. 
Καλούμε όλους τους Έλληνες, Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς, να στείλουν μια κάρτα ή επιστολή στο Καστελόριζο. Επιμένουμε να σταλεί ταχυδρομικώς, ούτως ώστε να αναγκαστούν τα πλοία να μεταφέρουν τα μηνύματα φυσικά (και όχι ηλεκτρονικά) στο νησί. Να φανεί έμπρακτα και απτά το ενδιαφέρον μας για το μικρό αλλά τόσο σημαντικό κομμάτι αυτό του Ελληνισμού. Μια υλοποιημένη και όχι άυλη παρουσία μας σηματοδοτεί πολλά. Μια μικρή θυσία, να αγοράσουμε, να γράψουμε και να ταχυδρομήσουμε μια κάρτα, θα αναδείξει στους πάντες πως αυτό το νησί που δένει Ελλάδα και Κύπρο δεν το ξεχνάμε, και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα Τούρκο στρατοκράτη να το επιβουλεύεται. 
Βλέποντας το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολική Μεσογείου, θα δείτε πως το νησί αποτελεί ένα κόμβο, που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. 
Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας αδύνατη, την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. 
Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αν τύχει σωστής πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης, με γνώμονα πάντοτε το εθνικό συμφέρον, θα μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν την χώρα και να την βγάλουν από τα αδιέξοδα που την οδηγούν επιλογές υποτέλειας τύπου ΔΝΤ. 
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Γεωλογίας Αβραάμ Ζεληλίδη του Πανεπιστημίου της Πάτρας, «αν αξιοποιηθούν οι περιοχές νότια της Κρήτης, τα ευρήματα στη Δυτική Ελλάδα, το Καστελόριζο και η λεκάνη "Ηρόδοτος", που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τότε καλύπτεται η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια» [1]. 
Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί την τοπο-στρατηγική σπουδαιότητα του Καστελόριζου, χωρίς το οποίο Ελλάδα και Κύπρος δεν θα μπορέσουν να οριοθετήσουν την Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη. 
Αναφερθήκαμε ήδη στην σπουδαιότητα της πρόσφατης συμφωνίας καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Η Κύπρος έχει ήδη κάνει παρόμοιες κινήσεις επί Τάσσου Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. 
Απορήσαμε γιατί η Ελλάδα δεν κάνει παρόμοια κίνηση, αφού η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κϋπρου δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον γεωπολιτικό χάρτη και αυτό διότι τα χωρικά μας ύδατα εφάπτονται κι αυτό οφείλεται στις δυνατότητες που μάς παρέχει η ευλογία της ύπαρξης του Καστελλόριζου.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Από τον σημερινό κουρνιαχτό για την …υπεράσπιση του δρόμου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τα Ελληνοτουρκικά στη βάση της απόφασης του Ελσίνκι και των «λογικών φωνών» της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια ενός «συμβιβασμού», δεν θα μπορούσε να λείψει ο Κώστας Σημίτης.

Ο πρωθυπουργός που υπέγραψε συμφωνίες που αναγνωρίζουν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πέρα της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας, βγήκε από το πολιτικό «λαγούμι» του και σε μια περίοδο όξυνσης της επιθετικότητας της Άγκυρας, έσπευσε να πάρει θέση.

Με άρθρο του στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Σημίτης εξαπολύει επίθεση εναντίον του Κώστα Καραμανλή κάνοντας λόγο για «χαμένες ευκαιρίες» και επικρίνοντας τη στάση που κράτησε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 2004 για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταλογίζει τελικά στον τότε πρωθυπουργό τη σημερινή προκλητική συμπεριφορά Ερντογάν. Η παρέμβαση Σημίτη δεν έγκειται φυσικά στην πρεμούρα του να καταγγείλει τον πολιτικό αντίπαλο του – παρότι επιχειρεί να την εμφανίσει ως τέτοια – αλλά στην καλλιέργεια λογικών «συμβιβασμού» με την Τουρκία που θα στρώσουν το έδαφος για μια προσφυγή στη Χάγη με προκαθορισμένους όμως όρους για τα κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας, όπως εδώ και δεκαετίες απαιτούν τα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ο Σημίτης που με υπογραφές του ανήγαγε τις προκλητικές τουρκικές διεκδικήσεις σε «ελληνοτουρκικές διαφορές» (!!!) μέσω της επίθεσης του στον Κ. Καραμανλή (ο οποίος φυσικά ουδέποτε αμφισβήτησε τις ευρωατλαντικές υποδείξεις), θέλει να επαναφέρει στο προσκήνιο τις λογικές της «συνεννόησης» όπως ο ίδιος της εφάρμοσε υπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης και εκτελώντας τις εντολές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.

Το ίδιο είχε πράξει και πριν μερικούς μήνες με άρθρο του στην «Καθημερινή», όταν τότε μίλησε για «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων» με την Τουρκία και είχε κινδυνολογήσει κάνοντας πρόβλεψη για «νέα Ίμια».

Τώρα με το άρθρο του στα «ΝΕΑ» έρχεται μετά την κινδυνολογία, να υπερασπιστεί την συμφωνία του Ελσίνκι ισχυριζόμενος ότι: «Αναπτύχθηκε μια δυναμική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (…) αποτέλεσμα της οποίας ήταν και οι αλλεπάλληλες διερευνητικές συνομιλίες για την αντιμετώπιση των υφισταμένων διαφορών (σ.σ η χρησιμοποίηση του πληθυντικού αριθμού περί «ελληνοτουρκικών διαφορών φυσικά δεν είναι τυχαία)». Αμέσως μετά εγκαλεί τον Καραμανλή για τη «στάση του 2004», ισχυριζόμενος ότι αποτέλεσμα της «είναι οι σημερινές απειλές και οι εκβιασμοί της Τουρκίας».

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρει για να καταλήξει στο «ζουμί»: «Συμπληρωματικά πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, η προσφυγή στη Χάγη δεν αποκλείει ούτε την ανάπτυξη των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών, ούτε την πραγματοποίηση διερευνητικών συνομιλιών για την αντιμετώπιση των μεταξύ τους προβλημάτων. Είναι ένα μέσο για την ειρηνική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών».

Οι αναφορές Σημίτη σε συνδυασμό με τα περί «ειρηνικής διευθέτησης» θα μπορούσαν να ηχούσαν εύηχα στα αυτιά πολλών. Τι είδους προσφυγή στη Χάγη όμως οραματίζεται ο Κώστας Σημίτης; Προτείνει η Ελλάδα να πάει στο διεθνές δικαστήριο με βάση τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας; Προτείνει η Ελλάδα να εμφανιστεί ενώπιον της Χάγης για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας που είναι η μόνη διαφορά Ελλάδας – Τουρκίας; Όχι. Προτείνει προσφυγή στη Χάγη στο πνεύμα όλων των συμφωνίων που έχει υπογράψει ο ίδιος, ως πρωθυπουργός της χώρας και έχουν μετατρέψει τις Τουρκικές διεκδικήσεις, με τις ευλογίες των «συμμάχων», σε ελληνοτουρκικές διαφορές.

Αυτή την πολιτική του «ραγιαδισμού», του «αμερικανοτσολιαδισμού» της υποταγής στις πολιτικές ΕΕ και ΝΑΤΟ υπηρέτησε ο Κ. Σημίτης:

Α) Όταν στα Ίμια το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, εκστόμισε εκείνο το απίθανα υποτελές «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…

Β) Όταν στη Μαδρίτη, το 1997, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπό το βλέμμα της αμερικανίδας ΥΠΕΞ Μ. Ολμπράιτ, υπέγραψε ως πρωθυπουργός μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο!

Γ) Όταν προσυπέγραψε τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια της οποίας γίνεται αποδεκτός ο πυρήνας των τουρκικών διεκδικήσεων, καθώς ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου αφαιρείται από την Ελλάδα και υπάγεται κατευθείαν στα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία!

Δ) Όταν στο Ελσίνκι, το 1999, υπό τη σκέπη των ευρωπαίων εταίρων, έβαλε ως πρωθυπουργός φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ο Σημίτης λοιπόν ήταν αυτός που το 1997 και το 1999 έβαλε την υπογραφή του και παρέδωσε κυριαρχικά δικαιώματα με τοποτηρητές τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.

Ειδικότερα στο κείμενο των συμπερασμάτων του Ελσίνκι αναφέρεται σχετικά με την Τουρκία και τις υπόλοιπες υποψήφιες χώρες προς ένταξη στην ΕΕ (παράγραφος 4) σημειώνεται: Η ΕΕ «παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων». Καλεί δε «να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του “Διεθνούς Δικαστηρίου”»!!!

Η ελληνική κυβέρνηση, αποδεχόμενη την υποψηφιότητα της Τουρκίας και υπογράφοντας την συγκεκριμένη παράγραφο, υπέγραψε ότι αναγνωρίζει το δικαίωμα (!) της Τουρκίας να εγείρει θέμα «συνοριακών διαφορών» με την Ελλάδα, η επίλυση μάλιστα των οποίων τίθεται υπό τη δικαιοδοσία της Χάγης!

Η σημερινή στάση της Τουρκίας, γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι δεν απορρέει από τη «χαμένη ευκαιρία» της Συνόδου του 2004 όπως ισχυρίζεται ο Κ. Σημίτης. Απορρέει ακριβώς από τα όσα, τα υπογεγραμμένα από την τότε ελληνική κυβέρνηση δύο παραπάνω κείμενα της παραχωρούν ως δικαιώματα. Απορρέει από τη στάση που κράτησαν όλα τα επόμενα χρόνια οι κυβερνήσεις αυτού τόπου (μαζί και αυτή του Κ. Καραμανλή) που τις αποδέχτηκαν ως συνέχεια του κράτους τους. Απορρέει από την στάση των συμμάχων και εταίρων των ΗΠΑ και της ΕΕ, αφού με την ενεργητική συμμετοχή τους υπογράφησαν οι συγκεκριμένες συμφωνίες.

Αυτοί λοιπόν που σήμερα επιζητούν τη Χάγη ή την όποια επιδιαιτησία, αμερικανική, ΝΑΤΟική ή ευρωενωσιακή, όπως ο Κ. Σημίτης, έχουν απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Έχουν στρώσει το έδαφος ώστε μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις να γίνουν νομικό αντικείμενο!!! Δεν επιζητούν μια λύση που θα στηρίζεται στο διεθνές δικαίο και θα είναι προς όφελος του ελληνικού και τουρκικού λαού. Αναζητούν μια φόρμουλα για να κλείσουν άρον – άρον και νομικά αυτό που ονομάζουν «διάφορες» για να προχωρήσουν οι «μπίζνες» στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους οι κεφαλαιοκράτες και από τις δυο πλευρές του Αρχιπελάγους μαζί με τα ενεργειακά μονοπώλια που ετοιμάζονται να ριχτούν στο «ψητό»… Η Χάγη λοιπόν, μπορεί να γίνει το μέσον και για την τυπική επιβολή προαποφασισμένων και το «μοίρασμα» του Αιγαίου στο όνομα μιας «λύσης» στη λογική του «Win – Win».

Μόνο που όλα τα παραπάνω είναι μπλεγμένα μέσα σε γενικότερους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς, ανταγωνισμούς για το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, οι οποίοι σε συνδυασμό με την Τουρκική επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Για το κεφάλαιο μπορούν να φέρουν νέα κέρδη αλλά για τους λαούς και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου δεν εξαλείφουν τους κινδύνους. Το αντίθετο, τους γιγαντώνουν…

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Τουρκία υπέγραψε με την κυβέρνηση της Τρίπολης μιαν παράνομη συμφωνία τεμαχισμού της Ανατολικής Μεσογείου με τα δικά του σχέδια.

του Paul Antonopoulos, InfoBrics,The Duran, December 5, 2019

[Το ενδιαφέρον, για τον ΄Ελληνα αναγνώστη, της κατωτέρω εμπεριστατωμένης ανάλυσης βρίσκεται στο ότι δημοσιεύεται σε ενημερωτικά όργανα φιλο-ρωσικής τουλάχιστον έμπνευσης. Ως ένδειξη ψυχολογίας και διαθέσεων ενισχύεται και από άλλα, δυσάρεστα για τον γείτονα, δημοσιεύματα και σε παλαιότερα και διεθνώς γνωστότερα όργανα, όπως το Russia Insider. Πρόκειται για φαινόμενο δηλωτικό του ενθουσιασμού του «ξανθού γένους» για τον αφύσικο τακτικό Νατοϊκό επισκέπτη του Κρεμλίνου -αν και πελάτη αερίου, πετρελαίου, πυρηνικών γεννητριών και υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων…]
Εισαγωγή-Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνονται με γοργό ρυθμό μετά την συνάντηση του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, την περασμένη εβδομάδα στην ΄Αγκυρα, με Λίβυο αξιωματούχο της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ), που έχει την έδρα της στην Τρίπολη, πρωτεύουσα της Λιβύης.

Συμφώνησαν για την δική τους θαλάσσια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η οποία εισβάλει σε Ελληνικά και Κυπριακά ύδατα, κατά παραβίαση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Θαλάσσιο Δίκαιο – κύριος λόγος του γιατί η Τουρκία είναι μια από τις 15 χώρες-μέλη του ΟΗΕ μέσα σε 193 που δεν υπέγραψαν αυτή την Διεθνή Σύμβαση.

Μολονότι η Τουρκία ισχυρίζεται ότι ενεργεί μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου, εισχωρώντας στα πλούσια σε αέριο και πετρέλαιο ελληνικά και κυπριακά ύδατα, ποτέ δεν αναφέρεται στο Δίκαιο της Θαλάσσης. Πράγμα που οδηγεί στο απλό ερώτημα γιατί η Άγκυρα δεν υπέγραψε την Σύμβαση για την ΑΟΖ εάν το Διεθνές Δίκαιο ευνοεί, όπως διατείνεται, τις διεκδικήσεις της;

Η πρόκληση κατά της Ελλάδος από την Τουρκία και την κυβέρνηση της Τρίπολης έρχεται ένα μήνα μετά την πραγματοποίηση κοινών ναυτικών γυμνασίων της Τουρκίας με το Πακιστάν, στα οποία το Πακιστάν παραβίασε τον ελληνικό και κυπριακό εναέριο και θαλάσσιο χώρο περισσότερες φορές και παρενόχλησε κυπριακά εμπορικά πλοία. Αυτό δείχνει ότι η Τουρκία εξωθεί τους συμμάχους της για να επιβάλει την πλήρη ηγεμονία της στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιδιώκει να επεκτείνει την θαλάσσια επικράτειά της κατά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου για να εκμεταλλευτεί τα πλούσια κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου στην περιοχή.

Πρόκειται για μια ακόμη τουρκική περιφρόνηση στο Διεθνές Δίκαιο, μετά την παράνομη εισβολή της στην βόρειο Κύπρο και στην Συρία, μεταξύ πολλών άλλων. Αυτή άνοιξε τώρα έναν βάλτο που ο Ερντογάν πιθανώς δεν περίμενε. Με την καταστροφή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ το 2011, στην οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία έπαιξαν ήσσονα ρόλο, η χώρα αυτή μαστίζεται από συγκρούσεις φυλών, φεουδαρχία και ισλαμικό ριζοσπαστισμό, με δύο μείζονες δυνάμεις να έχουν αναδυθεί από αυτό το χάος – τον συνασπισμό της ΚΕΣ με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό, υπό τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, με έδρα στην Ανατολική Λιβύη. Η ενίσχυση της κυβέρνησης ΚΕΣ από την Τουρκία δεν παραξενεύει όταν είναι γνωστή η μακρά ιστορία των στενών σχέσεων της κυβέρνησης Ερντογάν με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Ο Ερντογάν άνοιξε την Πυξίδα (κιβώτιο) της Πανδώρας στην Λιβύη που ασφαλώς θα οπισθοκροτήσει σε βάρος του και θα προκαλέσει την διάλυση του καθεστώτος της Τρίπολης. Η κυβέρνηση ΚΕΣ περιέρχεται τώρα σε αυξανόμενη απομόνωση, αφού η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος έχουν υποσχεθεί να ενισχύσουν τον στρατηγό Χαφτάρ με όπλα και χρήματα. Αναμένεται ότι με την παραλαβή αυτών των ενισχύσεων, ο Χαφτάρ θα συνεχίσει την εκστρατεία για την κατάληψη της Τρίπολης που άρχισε τον Μάρτιο. Ένας μείζων λόγος γι΄αυτήν την νέαν υποστήριξη είναι ότι Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος συνδέθηκαν σε μια στρατηγική συμμαχία για να προστατεύσουν τις αντίστοιχες ΑΟΖ τους από την τουρκική επιθετικότητα.

Ο Χαφτάρ ανακοίνωσε επίσης ότι θέλει καλές σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτή η τοποθέτησή του, σπάνια στις μουσουλμανικές κατά πλειονότητα χώρες, θα εξασφαλίσει ασφαλώς στον Χαφτάρ μεγαλύτερη διεθνή αναγνώριση και νομιμοποίηση σε «ανταμοιβή», ιδιαίτερα κρίσιμη, αφού η πλειοψηφία των κρατών αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης.

Μια αντιπροσωπεία Αμερικανών διπλωματών ζήτησαν πρόσφατα από τον Χαφτάρ να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, λέγοντας ότι μπορεί να διευκολύνει ρωσική εισβολή στην Λιβύη. Ο Χαφτάρ αρνήθηκε. Ο υπουργός του επί των Εξωτερικών δήλωσε ότι οι ΗΠΑ κάνουν μέγα λάθος, αφού η Λιβύη έχει γίνει μια απέραντη αρένα για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ περιφερειακών δυνάμεων. Γεγονός που αληθεύει, αν λάβει κανείς υπόψη ότι Σαουδική Αραβία, Εμιράτα και Αίγυπτος υποστηρίζουν τον Χαφτάρ, ενώ η Τουρκία και το Κατάρ υποστηρίζει το ΚΕΣ.

Αντίθετα από τα λεγόμενα του για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, ο Ερντογάν υπέγραψε με την Τρίπολη μια παράνομη συμφωνία για τον τεμαχισμό της Ανατολικής Μεσογείου σύμφωνα με τα δικά του σχέδια. Η Ελλάδα έδωσε στην κυβέρνηση της Τρίπολης μια προθεσμία για να αποσύρει την υπογραφή της από την συμφωνία με την Τουρκία. Μολονότι η Ελλάδα είναι ένας μικρός παίκτης στην διεθνή σκηνή, στην Ανατολική Μεσόγειο έχει σημαντικό ρόλο και θα χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. για να πείσει κράτη-μέλη να αποσύρουν την υποστήριξή τους από την κυβέρνηση της Τρίπολης, πράγμα που θα απομονώσει περισσότερο την Τουρκία, η οποία επιχειρεί να συμπήξει μια συμμαχία σε απάντηση της ελληνο-κύπριο-αιγυπτιακής στρατηγικής συμπαράταξης.

Σε μια σπάνια σύγκλιση, οι ΗΠΑ και η Ρωσία επέκριναν την επιθετικότητα και κλιμάκωση των προκλήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, με το Στέητ Ντιπάρτμεντ να χαρακτηρίζει την συμπεριφορά της Τουρκίας και του ΚΕΣ «προκλητική» και «μη εποικοδομητική»…

Είναι απίθανο ότι αυτές οι επικρίσεις θα εισακουστούν και αναμένεται ότι το καθεστώς της Τρίπολης θα αρνηθεί κατηγορηματικά να ακυρώσει την συμφωνία του με την Τουρκία, πράγμα που θα ωθήσει την Ελλάδα να υποστηρίξει τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης και να παροτρύνει μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. να κάνουν το ίδιο. Κατά το ελάχιστο, το τρίο Σαουδική Αραβία-Εμιράτα- Αίγυπτος χρησιμοποίησαν την επίθεση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο ως ευκαιρία για να υποστηρίξουν με χρήματα, όπλα , μυστικές πληροφορίες και άλλα μέσα τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό.

Μετά την ανακοίνωση του Σαίφ Καντάφι, δεύτερου γιού του Μουαμάρ Καντάφι, ότι υποστηρίζει τον Χάφταρ είναι πολύ πιθανό ότι η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης θα αντιμετωπίσει πολλαπλή πίεση από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., την συμμαχία Σαουδικής Αραβίας-Εμιράτων-Αιγύπτου και από τους υποστηρικτές του Χαφτάρ και του Καντάφι. Η παράτολμη εξόρμηση του Ερντογάν για περιφερειακή ηγεμονία έγινε στην αρχή δεκτή με ενθουσιασμό στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά φαίνεται ότι τώρα άνοιξε το κουτί της Πανδώρας στην Λιβύη και αυτό μπορεί να του γυρίσει ανάποδα.



* Ο Πωλ Αντωνόπουλος είναι ερευνητής στο Κέντρο Συγκριτικών Μελετών.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μήνυμα κατά της διάλυσης της ΔΕΗ και κατά της βίαιης απολιγνιτοποίησης πέρασαν οι φορείς και οι πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαΐδας, υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες. 

Διοργανωτές ήταν η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ και τα σωματεία μέλη της, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, οι συνταξιούχοι της ΔΕΗ, το Δίκτυο Ενεργειακών Δήμων, όπως και τα Επιμελητήρια, τα Εργατικά Κέντρα και οι Κοινωνικοί Φορείς του λεκανοπεδίου. 


«Στην Πτολεμαΐδα σήμερα ανάβει ξανά η ελπίδα. Η ώρα του αγώνα έφτασε, για να μην περάσουν τα σχέδια όλων εκείνων που θέλουν τον τόπο μας και τη χώρα εξαρτημένη ενεργειακά, εξαρτημένη από τη φτώχεια και την ανέχεια. Ξεκίνησαν με τη μικρή ΔΕΗ και ηττήθηκαν. Έτσι ξεκίνησαν με την αποεπένδυση και ο λαός ανέτρεψαν τα δεδομένα. Έτσι αποφάσισαν και για την απολιγνιτοποίηση, χωρίς εμάς, για εμάς. Χωρίς πρόταση και σχέδιο», είπε μεταξύ άλλων στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Εορδαίας Παναγιώτης Πλακεντάς, ζητώντας να ξεκαθαρίσουν τα ανοιχτό ζητήματα της περιοχής, όπως Πτολεμαΐδα 5, μετεγκαταστάσεις κ.α., λέγοντας πως αναμένουν τη σαφή πρόταση της κυβέρνησης. 

Στις 14 Δεκεμβρίου θα γίνει μάλιστα επιστημονική ημερίδα, με στόχο να δείξουν ότι η προσπάθεια κατάργησης του λιγνίτη «δε βγαίνει», όπως είπε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος. 

Χαιρετισμό απηύθυνε και ο πρόεδρος του δικτύου ενεργειακών, δήμαρχος Φλώρινας Βασίλης Γιαννάκης, κάνοντας λόγο για μια απόφαση που βάζει ταφόπλακα στην οικονομία, απαξιώνει το εθνικό καύσιμο για χάρη του φυσικού αερίου. 
«Όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε την απόφαση για το κλείσιμο των μονάδων. Τέτοιες αποφάσεις χρειάζονται διάλογο, σχέδιο, χρονική προσαρμογή. Το 2028 είναι σήμερα και ο χρόνος δεν είναι αρκετός», προσέθεσε χαρακτηριστικά, λέγοντας πως οι λιγνιτικές μονάδες είναι ο ιδρώτας του κόσμου και δεν θα επιτρέψει η περιοχή να κλείσουν. 


Ενωμένοι να δοθούν οι απαντήσεις που πρέπει, γιατί ο τόπος χρειάζεται τη ΔΕΗ, ενώ υπάρχουν αρκετά ζητήματα όπως οι μετεγκαταστάσεις, αποδόσεις εδαφών, τηλεθερμάνσεις κ.α., που δεν μπορούν να γίνουν με απούσα και αποδυναμωμένη τη ΔΕΗ στη Δ. Μακεδονία, τόνισε μεταξύ άλλων στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας. 
Ο ίδιος μίλησε για άδικη, βίαιη μετάβαση, ζητώντας από την περιοχή να απαντήσει ενιαία, δυνατά και με μια φωνή. 

Για έναν πόλεμο «λιγνίτη – φυσικού αερίου», που δεν έχει καμία σχέση με τις ΑΠΕ, έκανε λόγο το μέλος του ΔΣ της ΔΕΗ Παντελής Καραλευθέρης, λέγοντας πως στον αγώνα περιορισμού του φυσικού αερίου δεν υπάρχουν σύμμαχοι, καθώς όλες οι κυβερνήσεις το προωθούν. 
Ο ίδιος μίλησε για την πολιτική πίεση που πρέπει να αυξηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, πάνω στα συμφέροντα των περιοχών που παράγουν το λιγνίτη. 

Ξεκάθαρο και δεσμευτικό τρόπο απέναντι στις απειλητικές διαδικασίες μετάβασης της Δυτικής Μακεδονίας σε λιγνιτική εξάρτηση και σε καθεστώς απολιγνιτοποίησης, ζήτησε ο περιφερειάρχης Γιώργος Κασαπίδης. 
Ο ίδιος αναφέρθηκε στις τεράστιες επιπτώσεις της άμεσης πλήρους απολιγνιτοποίησης για την περιοχή, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στην αποκατάσταση που πρέπει να γίνει στην περιοχή, με τα εργοστάσια εν λειτουργία. Ζήτησε ειδικό αναπτυξιακό σχέδιο για τη Δ. Μακεδονία, ζητώντας ειδική μεταχείριση ώστε να μην υπάρξουν «κοσμογονικές» επιπτώσεις. 

Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ Γιώργος Αδαμίδης αναφέρθηκε, αρχικά, στις κινητοποιήσεις που ανεστάλησαν λόγω καιρικών συνθηκών, ενώ αντέδρασε στο νομοσχέδιο που «διαλύει» τις εργασιακές σχέσεις και δημιουργεί εργαζόμενους δύο και τριών ταχυτήτων. 
Επίσης, αντιτάχθηκε στην υπάρχουσα πολιτική εφαρμογής των ΑΠΕ αλλά και τον αντίστοιχο φόρο που έχει αυξηθεί, λέγοντας ότι δεν είναι πιο φθηνές από την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια. 

Επίσης, μίλησαν ο Νίκος Γεωργακόπουλος από την «Αγωνιστική Συνεργασία», αλλά και ο Πατήρ Νικηφόρος από τη Μητρόπολη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας.







πηγή 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Paul Antonopoulos, Fort Russ, Nov.19, 2019

[Το παρακάτω ρεπορτάζ,΄Ελληνα προφανώς συνεργάτη της ενδιαφέρουσας ρωσικής ιστοσελίδας www.fortruss.com., εγείρει ενώπιον κυβερνώντων και ντόπιων και ξένων αναγνωστών κάποια απαιτητικά ερωτήματα, όπως:

--Παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας, καθ’ υποτροπήν και από το Πακιστάν, επιβάλλει ή όχι την προστασία της με κατάρριψη του εισβάλλοντος αεροπλάνου -όπως δικαιωματικώς έπραξε η Τουρκία προ τριετίας, μετά από τρίλεπτη ρωσική παραβίαση του εναέριου χώρου της;

--Σε περίπτωση εχθρικών πακιστανικών αντιποίνων, τίθεται -ή μήπως όχι- αυτομάτως σε εφαρμογή το άρθρο 9 της Ατλαντικής Συνθήκης, που υποχρεώνει τα μέλη του ΝΑΤΟ να προστρέξουν σε υπεράσπιση της συμμάχου τους Ελλάδας;

--Μήπως ή ελάχιστη σοβαρή -και σεβαστή διεθνώς- πρώτη αντίδραση του ελλαδικού κράτους, στην επιθετική αυτή συμμαχία του Πακιστάν με την Τουρκία, θα ήταν η άρον-άρον συγκέντρωση των αμέτρητων δεκάδων χιλιάδων Πακιστανών μεταναστών στην χώρα μας και η άμεση απέλασή τους;

-- Σε περίπτωση περιορισμού των ελλαδικών αντιδράσεων σε ρηματικές διακοινώσεις, ευτελισμένες από την Τουρκία και στερούμενες διεθνούς βαρύτητας και σεβασμού, προβάλλεται ή όχι η Ελλάδα ως περίπτωση χώρας σιωπηρά αποδεχόμενης την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της και την περιαγωγή της σε καθεστώς ξέφραγου αμπελιού, προσφερόμενου στις ορέξεις και στις. . . ανάγκες παντός διερχομένου;]

Μετάφραση (και ερωτήματα): Μιχαήλ Στυλιανού

Υπάρχει εξήγηση για την προ εβδομάδος παραβίαση του ελληνικού εναερίου χώρου από ένα πακιστανικό αεροπλάνο AFNS P-3 : Φαίνεται ότι συνάπτεται μια νέα συμμαχία μεταξύ Τουρκίας και Πακιστάν, με τα τουρκικά ΜΜΕ να αναγγέλλουν ότι «πακιστανικά πολεμικά θα περιπολούν στην Ανατολική Μεσόγειο».

Κατά την τουρκική εφημερίδα Γενί Σαφάκ το Πακιστάν «θα αποτελέσει «μέρος της ασπίδας» που όρθωσε η Τουρκία στην Νότιο-Ανατολική Μεσόγειο».

«Με την ανάμειξη του Πακιστάν η υπόθεση απέκτησε μιαν διεθνή διάσταση», σημείωσε η τουρκική εφημερίδα.

Το Πακιστάν συμμετέσχε στα τουρκικά ναυτικά γυμνάσια Doğu Akdeniz-2019 με την φρεγάτα Alamgir και το αεροπλάνο P-3. Όπως έγραψε η Σαφάκ αυτά θα συνεχίσουν να περιπολούν στην Νότιο-Ανατολική Μεσόγειο μαζί με τις τουρκικές ναυτικές δυνάμεις.

Πριν μια εβδομάδα σημειώθηκε μια άνευ προηγουμένου πρόκληση. Το Πακιστάν απέστειλε ένα αεροσκάφος Ναυτικής Συνεργασίας και Συλλογής Πληροφοριών στο FIR Αθηνών, χωρίς να υποβάλει ένα σχέδιο πτήσης, ενισχύοντας έτσι τις έκνομες αξιώσεις της ΄Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το αεροσκάφος εισήλθε στο FIR Αθηνών ανατολικά του Καστελόριζου, συνέχισε στο FIR Λευκωσίας και επέστρεψε στην βάση του πραγματοποιώντας αντίστροφα την πτήση.

Είναι σαφές ότι, στο πλαίσιο της στρατηγικής συμμαχία του με την Τουρκία, το Πακιστάν υποστηρίζει τις τουρκικές θέσεις, αμφισβητώντας την ελληνική ΑΟΖ και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει με αεροσκάφος άλλης χώρας εκτός της γειτονικής Τουρκίας, που δεν υποβάλλει σχέδια πτήσεως ή σπανίως, όπως πράττουν όλες οι άλλεςχώρες.

Παρά το γεγονός ότι το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών απηύθυνε μιαν διακοίνωση διαμαρτυρίας και μάλιστα σε πολύ έντονη διατύπωση στον Πακιστανό αρχηγό επί δύο διαδοχικές ημέρες, το πακιστανικό ναυτικό παραβίασε και πάλι την ελληνική κυριαρχία.

Συγκεκριμένα πέταξε ανατολικά του Καστελόριζου και έπειτα νότια και ανατολικά, για να παραβιάσει και το FIR της Λευκωσίας..

Το πακιστανικό P-3 πετούσε μαζί με 14 τουρκικά μαχητικά αεριωθούμενα, 3 αεροσκάφη 3 CN-235 του τουρκικού ναυτικού και 3 ελικόπτερα στο FIR Αθηνών, χωρίς να υποβάλει σχέδιο πτήσεως.

Αυτά τα αεροπλάνα σημείωσαν 21 παραβιάσεις των κανονισμών εναέριας κυκλοφορίας.

Φυσικά, πρέπει να επισημανθεί, ότι τα τουρκικά αεροπλάνα παραβίασαν 22 φορές τον ελληνικό εναέριο χώρο, ενώ σε 4 περιπτώσεις ενεπλάκησαν σε σκληρές αερομαχίες με ελληνικά μαχητικά.

Τώρα εξηγούνται αυτές οι παραβιάσεις, αφού οι Πακιστανοί ήρθαν για να μείνουν..

\Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ήταν περίπου 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940, όταν ο Benito Mussolini απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά στοιχεία της Ελλάδος , (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Το τελεσίγραφο δόθηκε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα στην οικία του στην Κηφισιά, από τον Ιταλό Πρέσβη στην Αθήνα, Emanuele Grazzi.

Μετά την ανάγνωση του κειμένου, ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά την ιστορική φράση: <<Alors, c’est la guerre>> (δηλαδη στα ελληνικά <<Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο>>), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.

Ο Grazzi στα απομνημονεύματα του, που κυκλοφόρησαν το 1945, περιγράφει τη σκηνή: <<Έχω εντολή κ.πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο.

Του απάντησα οτί αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απάντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως.>>

Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη <<ΟΧΙ>>. Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη <<ΟΧΙ>> παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας <<Ελληνικό Μέλλον>> του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.

Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της χώρας μας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.

Ο Πόλεμος


Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαϊου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες επιτέθηκαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941.

Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο Ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα Αλβανικά εδάφη, ως αποτέλεσμα της μέχρι τότε αποτελεσματικής αντιμετώπισης των Ιταλο-Αλβανικών δυνάμεων. Κατά την έναρξη του πολέμου, η Ιταλία ζήτησε από την Ελλάδα να επιτρέψει την εγκατάσταση Ιταλικών δυνάμεων στα εδάφη της.

Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊον της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Benito Mussolini, που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου.
Στα μέσα του 1940, ο Benito Mussolini, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Adolf Hitler, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες.

Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Somaliland, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας.

Ταυτόχρονα, ο Mussolini επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένοιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Το λεγόμενο <<Έπος του Σαράντα>>, το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατέκτησε, εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα τηε επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με την αιτιολογία ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Το διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά

Η κίνηση αυτή του Μεταξά σηματοδότησε την είσοδο της, ουδέτερης μέχρι τότε, χώρας μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την ίδια μέρα ο Πρωθυπουργός εξέδωσε το παρακάτω διάγγελμα.
«Προς τον ελληνικόν λαόν:
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της.
θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.Έλληνες,τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ο Πρόεδρος της ΚυβερνήσεωςΙωάννης Μεταξάς»
Πότε ξεκίνησε να γιορτάζεται η 28η Οκτωβρίου

Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.

Η Ελλάδα γιορτάζει με την 28η Οκτωβρίου την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γίνεται στη Θεσσαλονίκη, η επίσημη εορτή με κάθε λαμπρότητα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου.

Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.
Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασµός στις 28 Οκτωβρίου 1941.

Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την ηµέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο.

Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ.



Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι όμως δεν παρενέβησαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Δείτε το Video αφιέρωμα για την εθνική μας επέτειο:
πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά - Ιωαννίδη (1898-1996).

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία, και έπαιξε αρνητικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. ΄Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...». Δέκα μέρες αργότερα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον απογοητεύει και τον αηδιάζει. «Οι ηλίθιοι που φωνάζουν εναντίον του (εννοεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο) έπρεπε να είναι εις την Λάρισσαν την επαύριο, της ατίμου, ατίμου, ατίμου φυγής μας, δια να ιδούν την κατάστασιν του στρατού και ν’ αντιληφθούν αν ήτο δυνατόν να κάμη μαζί του ένα βήμα προς τα εμπρός...» γράφει εκ νέου στους γονείς του.

Στις αρχές του 20ου αιώνα τον απασχολεί έντονα η κατάσταση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και τον ανησυχεί η δράση των κομιτατζήδων, που επιδιώκουν την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τον επηρεάζει έντονα ο Μακεδόνας πεθερός του Στέφανος Δραγούμης, ενώ έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι από τον αδελφό της γυναίκας του Ίωνα Δραγούμη, που υπηρετεί ως υποπρόξενος στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα ΠΓΔΜ).

Τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους λογαχούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, συμμετέχει σε μυστική αποστολή στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (Μίκης, από το όνομα του γιου του Μιχαήλ, που τον φωνάζουν χαϊδευτικά Μίκη και Ζέζας, από το όνομα της κόρης του Ζωής, που τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ζέζα), κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Θεοτόκη. Η ομάδα των τεσσάρων αξιωματικών, συνοδευόμενη από μακεδόνες αγωνιστές, δραστηριοποιήθηκε στη δυτική Μακεδονία, αλλά οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή τους. Έτσι, ο Μελάς μαζί με τους τρεις άλλους αξιωματικούς επέστρεψαν στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου.

Τον Ιούλιο, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία. Στο πλαστό διαβατήριό του αναγραφόταν το όνομα Πέτρος Δέδες και ως επάγγελμα δήλωνε ζωέμπορος. Μόλις έφθασε στην Κοζάνη συναντήθηκε με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και αποφασίστηκε η συγκρότηση ενόπλων σωμάτων με τη στρατολόγηση ανδρών από τις γύρω περιοχές και η ανάληψη άμεσης δράσης στη Δυτική Μακεδονία. Επέστρεψε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου γεμάτος αισιοδοξία για την έκβαση του Αγώνα.

Μετά από 15 ημέρες ζήτησε κι έλαβε τετράμηνη άδεια από το στράτευμα για να αναλάβει επίσημα την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή της Καστοριάς και του Μοναστηρίου, κατόπιν υπόδειξης του Μακεδονικού Κομιτάτου. Λίγο πριν από την αναχώρησή του εξομολογείτο στη γυναίκα του: «...Αισθάνομαι πολύ, ο δυστυχής, την ευτυχίαν που αφήνω· αισθάνομαι ότι μ’ όλον τον ανήσυχον και νευρικόν χαρακτήραν μου ο βίος ο οποίος μου αρμόζει περισσότερον είναι ο ήσυχος και ο οικογενειακός. Αλλ’ από τινος δεν ηξεύρω τι έπαθα· έγινα όργανον δυνάμεως πολύ μεγάλης, ως φαίνεται, αφού έχει την ισχύν να κατασιγάση όλα τ’ αλλα αισθήματά μου και να με ωθή διαρκώς προς την Μακεδονίαν». Και από τη Λάρισα συμπλήρωνε με νέο γράμμα προς την σύζυγό του, ωσάν να προαισθανόταν το τέλος του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχήν και με την ιδέαν, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και εγώ την ακράδαντον πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω την Κυβέρνησιν και την κοινήν γνώμην περί τούτου...».

Στις 28 Αυγούστου ο Καπετάν Μίκης Ζέζας διέβη τα σύνορα, συνοδευόμενος από αρκετούς Μακεδόνες, Λάκωνες και Κρήτες, και στα μέσα Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε στην περιοχή της Καστοριάς. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 εισήλθε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυτεί αυτός και οι άνδρες του. Όμως, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Μήτρος Βλάχος, προκειμένου να τον βγάλει από τη μέση, ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές. Επί τόπου κατέφθασε ισχυρό στρατιωτικό απόσπασμα, αποτελούμενο από 150 άνδρες και στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Παύλος Μελάς τραυματίστηκε σοβαρά στην οσφυϊκή χώρα και μετά από μισή ώρα άφησε την τελευταία του πνοή.

Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη) και τάφηκε στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά, όπου αναπαύεται και η κάρά του από το 1950. Στον ίδιο ναό έχει ταφεί και η σύζυγός του Ναταλία, κατ’ επιθυμίαν της.

Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.

πηγή 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στη Μέση Ανατολή αλλάζει ο χάρτης , όπως αυτός είχε συμφωνηθεί από τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Αν δεν κάνουμε λάθος και τα δικά μας σύνορα προέκυψαν από την ίδια συνθήκη.

Η παραβίαση γίνεται με την ανοχή όλων. ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ΗΠΑ, Ισραήλ, Πούτιν.Έχουν λόγους, πάντα απληστίας , πάντα αυτοκρατορικούς.

(Ενώ τα δικά μας σύνορα τα εγγυώνται οι ίδιοι και το διεθνές "δίκαιο" - Εδώ , μπορείτε να γελάτε ή/και να κλαίτε , ελεύθερα).
Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν πουληθεί από ΟΛΟ το πολιτικό φάσμα και ειδικά από εκείνους που παριστάνουν τους "πατριώτες" και ανησυχούν για τη "ροζάβα".
ΌΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ κλαίνε για τους Κούρδους, γιατί δεν μπορούν να πουν τη λέξη "Συρία", που τόσο πολύ έχουν απαξιώσει όλα αυτά τα χρόνια. Τα σύνορα της Συρίας αλλάζουν τούτη την ώρα.
---
Είμαστε πολίτες μιας χώρας, που θέλουν να λευτερωθούν από τις συνθήκες δουλείας. Μια ασήμαντη ομάδα με το όνομα "Συναδελφική Κομπανία". Ως ότου δημιουργηθούν εκκλησίες σε κάθε τόπο, θα παραμένουμε ασήμαντοι. Αλλά και τότε, θα είμαστε μονάδες ενός μεγάλου και σπουδαίου συνόλου.

Αν εμποδίζει κάτι αυτή τη σύναξη είναι το γεγονός ότι οι διανοούμενοι και το ολιγαρχικό κομματικό καθεστώς σιχαίνονται το λαό και τη δημοκρατία.
--

Στην αρχή των μνημονίων, ο λαός τους ξέφυγε και βγήκε στους δρόμους και στις πλατείες και κονταροχτυπήθηκε με ΜΑΤ και ιδεολόγους πάσης φύσεως, ζητώντας (ΑΜΕΣΗ) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ.

Μετά οι τεχνικές χειραγώγησης μπήκαν σε εφαρμογή και κάθε απόπειρα μαζικής δημοκρατικής οργάνωσης, που απειλούσε την καθεστηκυία κομματική/πολιτική/πολιτειακή τάξη τέθηκε υπό τον έλεγχο του κράτους και των καλά χρηματοδοτημένων κομμάτων και ομάδων.
Θυμίζουμε τη δια νόμου απαγόρευση του κινήματος "χωρίς μεσάζοντες", αλλά και την άρνηση των ηγετικών ομάδων να προχωρήσουν σε συνεταιρισμούς ελληνικών προϊόντων "χωρίς μεσάζοντες"

(Η κυρά Μαρία, που ήθελε δημοκρατία και φτηνά προϊόντα δεν ξέρει από συνεταιρισμούς και πολιτική. Ξέρει ό,τι δείχνει η τηλεόραση).

Έκτοτε "για όλα φταίει ο ραγιάς λαός".
---

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΕΣ.

Τα διεθνή ενδιαφέρουν εμάς τους ποικιλοτρόπως χρεοκοπημένους , γιατί η αναγκαία Ελληνική Επανάσταση δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, αν δεν είναι παγκόσμια η Αλληλεγγύη προς αυτή. Αν δεν είναι παγκόσμια η Επανάσταση.

μετά την Βόρεια Συρία και την Βόρεια Κύπρο, να ετοιμαζόμαστε και για Νότια Μακεδονία;

ΝΑΙ. Γι' αυτό και για "Δυτική Θράκη", και για "συνεκμετάλλευση", δηλ. αποδοχή τετελεσμένης κατοχής, και για πολλά άλλα, αν συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τα κόμματα και το κυνοβούλιο.

Για τώρα, Θα πούμε ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΑΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ. ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΤΟΥ.

Φυσικά, όσοι από μας δεν θέλουν να ζήσουν σαν φτωχοί ραγιάδες. Υπάρχουν πάρα πολλοί, σχεδόν όλοι οι ομιλούντες την πολιτική γλώσσα, που θέλουν να ζήσουν σαν ραγιάδες, γιατί έχουν το κάτι τις τους και θα είναι ραγιάδες, αλλά όχι φτωχοί.

Και "καλά είναι κι έτσι. Αν μη τι άλλο, μας αφήνουν να παριστάνουμε τους αντιστασιακούς". .

---

(Η Εικόνα είναι του ΔΟΝ Ψυχώτη).

---

Το καλοκαίρι συνεχίζεται.

Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ ΕΡΩΤΑ, ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη * "Θεωρία του Πολέμου" (Εκδόσεις Θεμέλιο 1997).
Στη συγκαιρινή μας Τουρκία δεν υπάρχει η παραμικρή ή σοβαρή ένδειξη ότι τμήματα του λαού αποδοκιμάζουν με οποιονδήποτε τρόπο την εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων του, και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και την Κύπρο, όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Δεν του είναι γνωστή καμία ομαδική διαμαρτυρία για την εκδίωξη του ελληνικού στοιχείου από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο, την Τένεδο, ούτε για τον εποικισμό της βορείου Κύπρου. Αυτό διόλου δεν σημαίνει ότι κάθε Τούρκος μισεί κάθε Έλληνα, το ίδιο όπως και διόλου δεν μισεί προσωπικά κάθε Έλληνας τον κάθε Σκοπιανό όταν του αρνείται να ονομάζει το κράτος του «Μακεδονία».

Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, για αυτό και υποπίπτουν σε μια σοβαρή οφθαλμαπάτη όσοι μετά από μία εγκάρδια προσωπική επαφή ή μετά από μία κοινή μπουζουκοκατάνυξη με Τούρκους βγάζουν εσπευσμένα πολιτικά συμπεράσματα – χωρίς βέβαια να έχουν ποτέ αποσπάσει από τους συνομιλητές, συμπότες ή συμπαίκτες τους μία δεσμευτική δήλωση υπέρ μιας συγκεκριμένης ελληνικής και εναντίον μιας συγκεκριμένης τουρκικής θέσεως.

Η αρχή ότι «οι λαοί δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μεταξύ τους» αποτελεί εφεύρεση όχι των λαών, αλλά των διανοούμενων, γι’ αυτό άλλωστε δεν αποσύρεται ποτέ, όσο κι αν την διαψεύδει η εμπειρία. Αντίθετα, η εμπειρία μεθερμηνεύεται κατάλληλα, έτσι ώστε να παραμένει αλώβητη η αρχή.
Η τιθάσευση της Τουρκίας μέσω της εντάξεως της στην «Ευρώπη» συνδέεται στενά με τις ελπίδες και τα σφάλματα της ελληνικής πολιτικής. Το πόσο φρούδες είναι οι ελπίδες το ομολογεί συνεχώς και άθελα της η ίδια η ελληνική πλευρά, όταν από τη μία μεριά ισχυρίζεται ότι η αποδοχή των «ευρωπαϊκών αξιών» θα κάνει την Τουρκία «πολιτισμένο» και φιλειρηνικό κράτος, ενώ συνάμα από την άλλη είναι υποχρεωμένη να διαπιστώνει στην πράξη ότι οι Ευρωπαίοι φορείς των «αξιών» τις μεταχειρίζονται πολύ επιλεκτικά και τις προσπερνούν με άνεση όποτε το κρίνουν συμφέρον, άρα η αποδοχή των «ευρωπαϊκών αξιών» δεν φαίνεται να βελτιώνει καθ’ εαυτήν τα ήθη.
Τα σφάλματα, πάλι, προκύπτουν από μιαν κακή εκτίμηση της σημασίας της «Ευρώπης» για την ανερχόμενη Τουρκία. Επειδή η Ελλάδα, αδυνατώντας να σταθεί μοναχή στα πόδια της, περιμένει τα πλείστα ή τα πάντα από τους άλλους, τείνει εύλογα να προβάλλει τη δική της κατάσταση και διάθεση στην κατάσταση και διάθεση άλλων, νομίζοντας π.χ. ότι η «Ευρώπη» έχει για την Τουρκία την ίδια απόλυτη σημασία όσο για την Ελλάδα. Για την Ευρασιατική Τουρκία η Ευρώπη είναι μόνον ένα πεδίο δραστηριοτήτων ανάμεσα σε άλλα, ενώ για την Ελλάδα αποτελεί το μοναδικό, γιατί στα Βαλκάνια δεν μπορεί να παίξει ηγεμονικό ρόλο και αυτός βέβαια δεν επιτυγχάνεται επειδή δέκα μικρομεσαίοι κάνουν κέρδη στη Ρουμανία.
Η Τουρκία θα προσπαθήσει να προσαρμόσει την Ε.Ε στις επιδιώξεις της, να κερδίσει τη μάζα.

Στο μελλοντικό πολυετές παζάρι – διελκυστίδα μεταξύ Ε.Ε – Τουρκίας, η Ευρώπη δεν θα μπορεί να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της Τουρκίας
Κατά πάσαν πιθανότητα τα σπασμένα του παζαριού θα τα πληρώσει η Ελλάδα. Γιατί τα ισχυρότερα μέλη της ΕΕ θα επιδιώκουν να κατευνάζουν την Τουρκία με ελληνικά έξοδα (Αιγαίο, Κύπρο, κλπ).
Αν αυτό πράγματι συμβεί τότε θα δούμε μια ακόμη από τις τραγικές εκείνες ειρωνείες, τις οποίες τόσο συνηθίζει η Ιστορία. Ενώ δηλαδή η Ελλάδα προσανατολίσθηκε ψυχή τε και σώματι στην «Ευρώπη» για να διασφαλισθεί από τον τουρκικό κίνδυνο, ακριβώς ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της θα μεταβληθεί σε όργανο de facto μετατροπής της σε δορυφόρο της Τουρκίας.
Η τουρκική επιρροή θα ασκείται στην Ελλάδα «μετριασμένη» μέσω ευρωπαϊκών και αμερικανικών αγωγών και τότε η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να θεωρεί τις «παραχωρήσεις» και την ενδοτική πολιτική ως αυτονόητο καθήκον του «εξευρωπαϊσμού» της (ποιος ασχολείται άλλωστε με ξεπερασμένους εθνικιστικούς απαβισμούς;).

Η λύση βέβαια για την εθνική βιωσιμότητα σε παραγωγική βάση αποτελεί προϋπόθεση για την άσκηση σοβαρής εξωτερικής πολιτικής. Οι εθνικοί πόροι πρέπει να αντιμετωπίζονται με γεωπολιτικά και στρατηγικά κριτήρια. Το 1% του εθνικού εισοδήματος που προέρχεται από τον τουρισμό δεν είναι το ίδιο με το 1% που δίνει μια σύγχρονη εξοπλιστική βιομηχανία.
Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική.

Η πορεία δορυφοροποιήσεως της Ελλάδος προς της Τουρκία μέσω του «ευρωπαϊκού» δρόμου της Τουρκίας είναι το εύγλωττο επιφαινόμενο μιας βαθύτερης ιστορικής κοπώσεως, μιας προϊούσας, ηδονικής μάλιστα παραλύσεως. Η πορεία των πραγμάτων είναι αντικειμενικά τρομακτική και ψυχολογικά αφόρητη: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση.
Δυστυχώς οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν προβλήματα τέτοιας εκτάσεως και τέτοιου βάθους.




* Ο Παναγιώτης Κονδύλης (Panagiotis ή Panajotis Kondylis), γεννήθηκε στην Αρχαία Ολυμπία το 1943 και πέθανε αιφνιδίως στην Αθήνα το 1998. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία, νεότερη ιστορία και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Φρανκφούρτης και Χαϊλδεμβέργης. Στη Χαϊλδεμβέργη αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Για το έργο του βραβεύτηκε με το μετάλλιο Γκαίτε και το βραβείο Χούμπολτ. Ήταν εταίρος του Ιδρύματος Ανωτάτων Σπουδών του Βερολίνου. Διηύθυνε τη "Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη" των εκδόσεων "Γνώση" και τη σειρά "Ο Νεώτερος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός" των εκδόσεων "Νεφέλη". Βιβλία του στην ελληνική γλώσσα: "Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη" 1983, "Ο Μαρξ και η αρχαία Ελλάδα" 1984, "Ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός" Ι-ΙΙ 1987, "Ο νεοελληνικός διαφωτισμός" 1988, "Ισχύς και απόφαση" 1991, "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού" 1991, "Πλανητική πολιτική μετά το ψυχρό πόλεμο 1992, "Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία" 1992 κ.ά. Επιπλέον έχει γράψει πολλά βιβλία στη γερμανική γλώσσα. Βιβλία του στα γερμανικά: "Die Entstehung der Dialektik" (1979), "Die Aufklaerung" (1981, β΄ έκδ. 1986), "Macht und Entscheidung" (1984), "Konservativismus" (1986), "Marx und die griechische Antike" (1987), "Theorie des Krieges" (1988), "Die neuzeitliche Metaphysikkritik" (1990), "Der Niedergang der buergerlichen Denk- und Lebensform" (1991), "Planetarische Politik nach dem Kalten Krieg" (1992), "Montesquieu und der Geist der Gesetze" (1996), "Das Politische und der Mensch. Grundzuge der Sozialontologie" (1999), "Das Politische in 20. Jahrhundert" (2001).


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)