Articles by "Εθνικά θέματα"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνικά θέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Δεν είναι να αγνοεί ούτε και να υποβαθμίζει κανείς τις αλλεπάλληλες εξοργιστικές δηλώσεις και τις προθέσεις για αλλαγή συνόρων τόσο της Τουρκικής ηγεσίας αλλά και γενικά του συστήματος της γείτονος χώρας, όπως διατυπώνεται καθημερινά.
Δείτε άλλη μια πρόκληση, από Τουρκάλα δημοσιογράφο:
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών. Μια συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση των Συριζαίων και διατήρησε μετά βαΐων και κλάδων η κυβέρνηση Μητσοτάκη που διατεινόταν πως   θα την καταργούσε (δείτε το βίντεο).
Μια συμφωνία που παραχώρησε εθνότητα, ιστορικότητα στο κρατίδιο των Σκοπίων κατόπιν υποδείξεων των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.
Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, οργανώνει εσπερίδα με θέμα “Καταγγέλλουμε τη συμφωνία των Πρεσπών”, στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης σήμερα 22 Ιουνίου 2022, στις 6.οο μμ .

Ομιλητές
  • Δρ. Ιωάννης Αμπατζόγλου: Οι παραβιάσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών και το μέλλον της
  • Γεώργιος Τάτσιος: Η δράση των αυτονομιστών στη Μακεδονία
  • Δημήτρης Γαρούφας: Τα πριν και τα μετά της Συμφωνίας των Πρεσπών
  • Σταύρος Καλεντερίδης: Τα πολιτικά αίτια της Συμφωνίας των Πρεσπών και οι διεθνείς ισορροπίες
  • Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου: Νομικές και πολιτικές δυνατότητες καταγγελίας ή αναθεώρησης της Συμφωνίας των Πρεσπών
  • Ζωή Κωνσταντοπούλου

Συντονιστές
  • Στέργιος Καλόγηρος, Δημοσιογράφος ΒΕΡΓΙΝΑ TV
  • Αναστάσιος Φαραντάτος, Συνταγματάρχης ε.α., Μέλος ΔΣ/ΕΑΑΣ

Ας θυμηθούμε τις θέσεις της Πλεύσης Ελευθερίας και της Ζωής Κωνσταντοπούλου από μια παλαιότερη συνέντευξή της



Και φυσικά να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας με την καλοτούμπα Μητσοτάκη για την "κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών", με ένθερμα χειροκροτούντες και διαπνεόμενους από αισθήματα πατριωτισμού Κώστα Καραμανλή, Σαμαρά και λοιπών Νεοδημοκρατών όταν δηλώνει (λόγια, λόγια, λόγια ...) την μη κύρωση της Σύμβασης. Οι Αμερικάνοι όμως ξέρουν καλύτερα από τους δοτούς πρωθυπουργούς .....

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η συνέντευξη του γγ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είναι αποκαλυπτική και για τη στάση της «συμμαχίας» στα ελληνοτουρκικά αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα οι ΝΑΤΟϊκοί.

Οι ΝΑΤΟφρονες, οι ΝΑΤΟραγιάδες και οι ΝΑΤΟπερήφανοι μπορούν να «χαίρονται» για τους «προστάτες» της χώρας.

Ο Στόλτενμπεργκ δεν είχε θέμα να τα πει ευθέως: Είδε «διαφορές» (!) με την Τουρκία στο Αιγαίο Λύστε τις «διαφορές» σας στο Αιγαίο με την Τουρκία είπε, λίγες μέρες μετά την στρατιωτική άσκηση της Άγκυρας με τη συμμετοχή της «αφρόκρεμας» των ΝΑΤΟϊκών. Μιλάμε για μια άσκηση που συμπεριλάμβανε και «απόβαση σε νησί». Μην αναρωτηθείτε, πάντως, για ποια νησιά μιλάνε. Η Τουρκία, άλλωστε, πλέον θέτει και θέμα κυριαρχίας ελληνικών νησιών αλλά αυτά οι «σύμμαχοι» … δεν τα βλέπουν.

Οι «διαφορές» στο Αιγαίο!

Προσέξτε πώς τα είπε ο Στόλτενμπεργκ, όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, και δεν θα έχετε καμία αμφιβολία για το πόσο «σύμμαχοι» είναι οι ΝΑΤΟϊκοί:

«Το ΝΑΤΟ είναι μια Συμμαχία 30 χωρών, με διαφορετική γεωγραφία, ιστορία και πολιτικά κόμματα. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι μερικές φορές υπάρχουν έντονες διαφωνίες μεταξύ των χωρών μας. Όμως οι διαφορετικές απόψεις και οι συζητήσεις αποτελούν ουσιαστικό μέρος των δημοκρατιών μας. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Τουρκία είναι αφοσιωμένοι Σύμμαχοι εδώ και δεκαετίες και κάθε μέρα, η Ελλάδα και η Τουρκία συνεργάζονται στο ΝΑΤΟ, μαζί με άλλους 28 Συμμάχους, για να αντιμετωπίσουν τις πιο πιεστικές προκλήσεις ασφαλείας.

Η Μεσόγειος είναι ζωτικής σημασίας για το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, η Τουρκία, πολλοί Σύμμαχοι και άλλες χώρες επιχειρούν εκεί σε τακτική βάση. Στο παρελθόν υπήρξαν ατυχήματα με ελληνικές και τουρκικές δυνάμεις και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε στη μείωση του κινδύνου τέτοιων ατυχημάτων στο μέλλον. Είναι προς το συμφέρον όλων να αποφευχθεί η επανάληψη τέτοιων καταστάσεων. Το 2020, το ΝΑΤΟ βοήθησε στη δημιουργία στρατιωτικού μηχανισμού απεμπλοκής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τη μείωση του κινδύνου επεισοδίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό περιλαμβάνει μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για τη διευκόλυνση της απεμπλοκής στη θάλασσα ή στον αέρα.

Προτρέπουμε την Ελλάδα και την Τουρκία να λύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο με πνεύμα εμπιστοσύνης και συμμαχικής αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει αυτοσυγκράτηση, μετριοπάθεια και αποχή από κάθε ενέργεια ή ρητορική που θα μπορούσε να κλιμακώσει την κατάσταση. Σε μια εποχή που ο πόλεμος του (σ.σ. προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ) Πούτιν κατά της Ουκρανίας έχει διαλύσει την ειρήνη στην Ευρώπη, είναι ακόμη πιο σημαντικό για τους Σύμμαχους να είναι ενωμένοι».
«Τα ελληνικά στρατεύματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές του ΝΑΤΟ»

Ο Στόλτενμπεργκ δεν παρέλειψε να δώσει τα συγχαρητήρια του στις ελληνικές κυβερνήσεις για τη συμμετοχή των στρατευμάτων της χώρας σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές, χαρακτηρίζοντας τη χώρα «πυλώνα σταθερότητας» και «αξιόπιστο σύμμαχο» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, λέγοντας τα καλύτερα για την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός και πολύτιμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία στη Βαλκανική Χερσόνησο, στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, και συμβάλλει στην κοινή μας ασφάλεια με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Τα ελληνικά στρατεύματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου του Κοσσυφοπεδίου και του Ιράκ.

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει πολύτιμη συνεισφορά στις θαλάσσιες αποστολές μας, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξής μας στο Αιγαίο Πέλαγος, συμβάλλοντας στον περιορισμό της παράνομης εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη. Στον αέρα, τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη βοηθούν να διατηρηθεί ασφαλής ο ουρανός πάνω από το Μαυροβούνιο, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία».


«Η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες

Επίσης, όπως κάθε καλός «προστάτης», Στόλτενμπεργκ επαίνεσε την Ελλάδα γιατί αποτελεί «παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες.

«Η Ελλάδα αποτελεί επίσης παράδειγμα όσον αφορά τις αμυντικές δαπάνες, τηρώντας το στόχο του 2% του ΑΕΠ και επενδύοντας σε σημαντικές νέες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών πέμπτης γενιάς», είπε.

Δεν θα μπορούσε, δε, να παραλείψει τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟϊκή βάση: «Τα ελληνικά λιμάνια είναι σημαντικοί κόμβοι για τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις, όπως φαίνεται για παράδειγμα από την ανάπτυξη αμερικανικών και γαλλικών αεροπλανοφόρων στα ελληνικά ύδατα στις αρχές του έτους. Χαιρετίζω επίσης τον αναπτυσσόμενο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου, που συμβάλλει στη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τις ρωσικές προμήθειες. Όλα αυτά δείχνουν τη δέσμευση της Ελλάδας να διατηρήσει το ΝΑΤΟ ισχυρό καθώς συνεχίζουμε να προσαρμόζουμε τη Συμμαχία μας ώστε να ανταποκρίνεται σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφαλείας».


Τα παζάρια με την Τουρκία για την ένταξη Σουηδίας – Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ

Στη συνέντευξη ο Στόλτενμπεργκ αναφέρθηκε στα αιτήματα της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και τα παζάρια που γίνονται με τις αντιρρήσεις της Τουρκίας, χαρακτηρίζοντας, μεταξύ άλλων, «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK, όπως κάνει και η Άγκυρα:

«Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες για την ασφάλεια όλων των συμμάχων, συμπεριλαμβανομένων των σοβαρών ανησυχιών της Τουρκίας για την τρομοκρατική οργάνωση PKK, και να βρούμε ενιαίο δρόμο προς τα εμπρός. Η Τουρκία έχει υποφέρει από το PKK και έχει υποφέρει περισσότερο από την τρομοκρατία από οποιονδήποτε άλλο Σύμμαχο. Έτσι, η Τουρκία έχει εύλογες ανησυχίες, τις οποίες όλοι οι Σύμμαχοι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη (…) Η ασφάλεια της Φινλανδίας και της Σουηδίας έχει σημασία για το ΝΑΤΟ και πολλοί σύμμαχοι έχουν ήδη αναλάβει σαφείς δεσμεύσεις γι’ αυτό. Το ΝΑΤΟ παραμένει σε εγρήγορση και έχουμε αυξήσει την παρουσία μας στην περιοχή, μεταξύ άλλων με περισσότερες ασκήσεις.

Η Φινλανδία και η Σουηδία συμμετείχαν σε πολλές συμμαχικές ασκήσεις τις τελευταίες ημέρες, συμπεριλαμβανομένης της BALTOPS, στην οποία συμμετείχαν 7.500 άτομα από 14 συμμάχους (Βέλγιο, Βουλγαρία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Σουηδία, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής). Αυτή είναι μια ισχυρή απόδειξη της δέσμευσης του ΝΑΤΟ σε αυτήν την περιοχή».
Παγκόσμιος χωροφύλακας: «Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες

Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες», είπε ο Στόλτενμπεργκ επιβεβαιώνοντας το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα για τη «συμμαχία».


«Θα λάβουμε σημαντικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης του νέου Στρατηγικού Δόγματος. Μαζί με τη Βορειοατλαντική Συνθήκη, το Στρατηγικό Δόγμα είναι το πιο σημαντικό έγγραφο του ΝΑΤΟ», υποστήριξε.

«Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Σε μια εποχή στρατηγικού ανταγωνισμού, η διατήρηση αυτής της τάξης θα απαιτήσει ακόμη πιο στενή συνεργασία με χώρες εταίρους με ομοϊδεάτες και με την Ευρωπαϊκή Ένωση», δήλωσε.


Η καλή «συνεργασία» ΝΑΤΟ – ΕΕ

Ο Στόλτενμπεργκ εκθείασε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη σχέση της με το ΝΑΤΟ που βρίσκεται στην καλύτερη περίοδο. Δείχνοντας τη σύνδεση ΝΑΤΟ-ΕΕ σε κάθε είδους πολεμικές επιχειρήσεις είπε:

«Η συνεργασία ΝΑΤΟ-ΕΕ βρίσκεται ήδη σε άνευ προηγουμένου επίπεδα σε μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης για την Ουκρανία, της διατήρησης της ειρήνης στα Δυτικά Βαλκάνια και της θαλάσσιας ασφάλειας. Χαιρετίζω επίσης τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της άμυνας, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερες αμυντικές επενδύσεις και δυνατότητες. Ως απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, χρειαζόμαστε ακόμη ισχυρότερους πολυμερείς θεσμούς και ακόμη βαθύτερη συνεργασία στην Ευρώπη και πέρα από τον Ατλαντικό».




πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στην υιοθέτηση επιθετικού δόγματος, στο Ανατολικό Αιγαίο, είναι αναγκαίο να προσανατολιστεί η Ελλάδα, μεταφέροντας σύγχρονα οπλικά συστήματα σε κάθε νησί, ώστε να μετατραπεί το στρατηγικό μειονέκτημα της απόστασής τους, από τον κεντρικό κορμό, σε συγκριτικό πλεονέκτημα, προτείνει η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ).

Ο αμυντικός μας σχεδιασμός δεν είναι δυνατόν να βασίζεται στην Αμερικανική παρέμβαση, γιατί οι σύγχρονοι πόλεμοι στηρίζονται στη μέθοδο της κεραυνοβόλου επίθεσης, όπου ο εισβολέας έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, απέναντι στον αμυνόμενο και αυτό σημαίνει ότι, μέχρι να μεσολαβήσουν οι ειρηνευτικές δυνάμεις, μπορεί κάλλιστα μέσα σε 2-3 μέρες, να έχεις απωλέσει μερικά νησιά, όπως απειλεί ο Ερντογάν.

Δεν πρόκειται, πλέον, για ένα υποθετικό σενάριο, καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος αναζητεί σανίδα σωτηρίας, εν όψει επερχόμενων εκλογών, μέσω της ηρωποίησής του και ενθαρρύνεται και από το παράδειγμά του Πούτιν, που παρά τις αντιδράσεις της Διεθνούς κοινότητας έχει καταλάβει το 25% της Ουκρανίας.

Επίσης είναι ώρα να ενεργοποιηθούν οι αμυντικές συμφωνίες και οι δεσμεύσεις, που απορρέουν από αυτές, με Γαλλία και ΗΠΑ, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η διαρκής αεροναυτική τους παρουσία, στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Την άμεση άρση του εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ προς την Κύπρο, καθώς και την ενίσχυση της αμυντικής ισχύος του νησιού επιβάλλεται να ζητήσει από τον Πρόεδρο Μπάιντεν ο κ. Μητσοτάκης, στη συνάντηση της 16ης Μαΐου επαναφέροντας το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου.

Από τις 24/2/2022 η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) είχε καλέσει την Κυβέρνηση να ζητήσει γεωπολιτικά ανταλλάγματα από την Αμερική για την παραχώρηση των δύο βάσεων Αλεξανδρούπολης και Σούδας στο ΝΑΤΟ, με την τωρινή χρονική συγκυρία να είναι εξαιρετικά ευνοϊκή, για να το πράξει.

Το σύνδρομο του «καλού παιδιού», το οποίο διακατέχει τον Έλληνα Πρωθυπουργό, πιθανόν να τον οδηγήσει και σε νέο σφάλμα, όπως η αγορά των μαχητικών αεροσκαφών F35, που θα πρέπει, πρώτα, να ξεπεράσουν τα τεχνικά τους προβλήματα και ύστερα να εξετάσουμε το ενδεχόμενο της αγοράς τους.

Η πλέον κατάλληλη επιλογή, κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες είναι η απόκτηση μεταχειρισμένων οπλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ, κάτι που βρίσκει σύμφωνη την ΟΚΕ, καθώς δεν επιβαρύνεται σχεδόν καθόλου ο κρατικός προϋπολογισμός.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Ποιες είναι οι επιδιώξεις της;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 5.4.22

Αναφερθήκαμε χτες στις πληροφορίες για αποστολή κυπριακών όπλων στην Ουκρανία και ελληνικών στρατευμάτων στη Βουλγαρία (όπου, αν είναι δυνατόν, θα ενσωματωθούν σε ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για περίπτωση παγκόσμιου πολέμου!!!) Είναι τέτοιος όμως ο καταιγισμός των εξελίξεων στην ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική, που δεν προλαβαίνουμε ούτε καν να τις αναφέρουμε στο σύνολό τους, όχι να τον σχολιάσουμε όπως πρέπει.

Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά πρώτη όπως φαίνεται στο αμερικανικό «Κόμμα του Πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Βασική σύμβουλος του Ρεπουμπλικανού αντιπροέδρου Τσένεϊ, όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, οργανώτρια του πραξικοπήματος στο Κίεβο το 2014, τα αποτελέσματα του οποίου ζει τώρα όλη η ανθρωπότητα, η Νούλαντ υπήρξε και η εφευρέτρια της Πενταμερούς για την Κύπρο. Δηλαδή της προσπάθειας να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, παρακάμπτοντας και τις απευθείας διαπραγματεύσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και τη δέσμευση οποιαδήποτε λύση να περάσει από δημοψήφισμα. Είναι παντρεμένη με τον θεωρητικό των Νεοσυντηρητικών, του πιο εξτρεμιστικού ρεύματος της αμερικανικής πολιτικής.

Οι επιδιώξεις της Κυρίας Νούλαντ είναι οι ακόλουθες:

1) Να μεταφέρει η Ελλάδα τα ρωσικής προέλευσης όπλα που συνιστούν την καρδιά της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας στην Ουκρανία. Με τον τρόπο αυτό θα ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, από το παράθυρο, και η απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Προ μερικών εβδομάδων, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος είχε αποκλείσει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μετά τον θόρυβο που είχε προκληθεί από την πρώτη αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Χτες όμως έσπευσε να συμμετάσχει σε σύσκεψη με αυτό το αντικείμενο με τον Υπουργό Άμυνας και τον Ουκρανό Πρέσβη στην Αθήνα, πιθανώς εν όψει και της ελεύσεως Νούλαντ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα συμφώνησε με την αποστολή όπλων.

2) Να ληφθούν περαιτέρω μέτρα εναντίον της Ρωσίας από Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και μέτρα καταστολής όσων φωνών στις δύο χώρες εκφράζουν και την παραμικρή επιφύλαξη για το κλίμα αντιρωσικής υστερίας, «Πας μη μεθ΄ ημών καθ’ ημών», που επιχειρείται να επιβληθεί σε όλο τον δυτικό κόσμο και συνιστά ευθεία απειλή και για το δημοκρατικό πολίτευμα και για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.

3) Να μεταφέρει και η Κύπρος όλο τον οπλισμό της στην Ουκρανία. Η Κυπριακή Εθνική Φρουρά διαθέτει σχεδόν αποκλειστικά ρωσικής προελεύσεως οπλικά συστήματα , γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή που οι ίδιες οργάνωσαν, επέβαλαν και εμπάργκο όπλων στο θύμα τους, το οποίο εμπάργκο εξακολουθεί να ισχύει.

Να επαναλάβουμε στο σημείο αυτό ότι η αντικατάσταση των ρωσικών όπλων με αμερικανικά, που ασφαλώς θα χρειαστεί πολύ χρόνο, δεν λύνει το πρόβλημα γιατί έχει διαπιστωθεί επανειλημμένως και το 1974 και το 1996 (Ίμια) ότι τα αμερικανικά όπλα λειτουργούν μόνο όσο το επιτρέπουν οι ΗΠΑ. Ακόμα κι αν γίνει μια τέτοια αντικατάσταση, κάτι για το οποίο ας μας επιτραπεί να αμφιβάλλουμε, η Κύπρος θα παραμείνει όμηρος των διαθέσεων των ΗΠΑ απέναντι στην ίδια και στην Τουρκία.

Σήμερα, τα συστήματα που έχουν ενσωματώσει στα οπλικά τους συστήματα οι Αμερικανοί τους επιτρέπουν να γνωρίζουν ακόμα και σε τι κατάσταση βρίσκεται ένα F35 σε υπόστεγο και πιθανώς μπορούν να του δίνουν εντολές να πετάξει ή να μην πετάξει, μας λέει ειδικός στα οπλικά συστήματα. Χωρίς να αναφερθούμε στη διπλωματική καταστροφή που συνεπάγεται για την Κύπρο η ολοκλήρωση της καταστροφής των σχέσεών της με τη Ρωσία.

4) Να απομακρυνθούν από την Κύπρο και την Ελλάδα και οι εναπομείναντες Ρώσοι επιχειρηματίες.

5) Να μπει μπροστά η «λύση του Κυπριακού», δηλαδή η διάλυση του κυπριακού κράτους με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, ενός σχεδίου που παραβιάζει σχεδόν όλες τις ισχύουσες διατάξεις του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου.

6) Να επιλυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές με τρόπο ικανοποιητικό για την Άγκυρα.

7) Να μεταφερθεί το φυσικό αέριο της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Τουρκίας.

Σημειωτέον ότι ενώ ζητούνται από την Ελλάδα και την Κύπρο όλα αυτά, η Τουρκία διατηρεί τα δικά της συστήματα S-400, γεγονός που θα της παράξει μείζον πλεονέκτημα αν εμείς διαλύσουμε και αμερικανοποιήσουμε την αντιαεροπορική μας άμυνα.

Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν εκεί οι τουρίστες από την πρ. ΕΣΣΔ που έρχονταν σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και να εγκαθίστανται εκεί οι Ρώσοι επιχειρηματίες που ήταν εγκατεστημένοι στις δύο χώρες.

Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται πολύς σχολιασμός για όλα αυτά. Ας μας εξηγήσουν οι κυβερνώντες, αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι στις δύο χώρες, ποια είναι η θέση τους και για ποιο λόγο ασκούν αυτή την πολιτική. Διότι είναι άλλο να καταδικάζεις τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και να συμπαρίστασαι έστω στο Κίεβο και άλλο να παίρνεις μέτρα που ανατινάζουν την ελληνική και κυπριακή εθνική άμυνα, διεθνή θέση και οικονομία, ενισχύοντας τον ιστορικό αντίπαλο του ελληνισμού, την Τουρκία και χωρίς άλλωστε να προσφέρουν και τίποτα αποφασιστικό στην Ουκρανία, πέραν του ότι διαιωνίζουν την καταστροφή της.

ΥΓ. Ένας ανώτερος στρατιωτικός, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ενοχληθείς από το χθεσινό άρθρο μας, υποστήριξε ότι τα κράτη δεν αυτοκτονούν. Δυστυχώς, ξέρουμε ότι αυτοκτονούν. Το έπραξε η Ελλάδα του Ιωαννίδη το 1974, παρολίγον να συμβεί με την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν το 2002-2004 και συνέβη επί Γιώργου Παπανδρέου με τα Μνημόνια και τις Δανειακές. Απορούμε πώς Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί δεν γνωρίζουν τουλάχιστο την πρώτη, αλλά και τις άλλες δύο περιπτώσεις.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην εγκληματική απόφαση της κυβέρνησης να αποστείλει στην Ουκρανία αντιαρματικά όπλα που προστατεύουν την πρώτη γραμμή της ελληνικής άμυνας, στο ανατολικό Αιγαίο. Η απόσυρση των όπλων αυτών από το ανατολικό Αιγαίο είναι πάγιο αίτημα της Τουρκίας και το υποστηρίζει τώρα full steam η αμερικανική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός άνοιξε τον δρόμο για την απαξίωση των αντιαεροπορικών όπλων που είναι η ραχοκοκαλιά της άμυνας των νησιών, προκαλώντας την εντονότατη αντίδραση ενός λαμπρού μεν, πολύ μετρημένου δε και σοβαρού στρατιωτικού, του πρώην αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Ζαζιά.

Αλλά αυτά δυστυχώς δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα έρχονται και για τα οποία σπεύδει κατεπειγόντως ο κ. Μητσοτάκης στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν σχετικού επείγοντος «σήματος» από ΗΠΑ, και τα οποία θα θέσουν (και το λέμε μετρώντας τα λόγια και τις εκφράσεις μας) σε μείζονα κίνδυνο την ίδια τη συγκροτημένη ύπαρξη του ελληνικού λαού και των δύο κρατών του, της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ναι μεν δεν αξίζουν και πολλά πράγματα, είναι όμως τα μόνα δύο που διαθέτουμε.

O εκπρόσωπος άλλωστε του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος ήταν λαλίστατος και είπε ότι στις συνομιλίες Μητσοτάκη-Ερντογάν θα τεθεί το σύνολο των τουρκικών απαιτήσεων από την Ελλάδα. «Ο φάκελος της Ελλάδας είναι περιεκτικός, είναι μεγάλος φάκελος. Υπάρχουν πολλά ζητήματα, από τις έρευνες φυσικού αερίου μέχρι το θέμα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου (…) Τελευταία η Ελλάδα βλέπουμε ότι προσπαθεί τα διμερή ζητήματα που χρήζουν επίλυσης να τα αναγάγει σε τουρκο-ευρωπαϊκά θέματα, αλλά είναι εξαιρετικά λανθασμένη αυτή η προσέγγιση. Η Ελλάδα πρέπει να το καταλάβει αυτό. Είμαστε γείτονες, ζούμε μαζί και αυτά τα ζητήματα εμείς μπορούμε να τα λύσουμε (…) Η ευαισθησία που έχει η Τουρκία για τη Γαλάζια Πατρίδα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ή να επικριθεί. Ο φάκελος περιλαμβάνει από το θέμα της υφαλοκρηπίδας μέχρι και τη στρατιωτικοποίηση των νησιών εκ μέρους της Ελλάδας και όλα αυτά θα συζητηθούν φυσικά. Φυσικά υπάρχει το ζήτημα της ΤΔΒΚ και το άνοιγμα των Βαρωσίων».

Η κυβέρνηση εφηύρε, για να δικαιολογήσει τη συνάντηση, τη μάλλον αστεία ιστορία ότι ο Μητσοτάκης ήθελε να πάει στην Πόλη για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, το άκουσε ο Ερντογάν και είπε «Δεν έρχεσαι να φάμε;» (εννοώντας από ό,τι φαίνεται να φάνε την Ελλάδα και την Κύπρο).

Θυσία στον πόλεμο κατά της Ρωσίας

Στην πραγματικότητα, ο Έλληνας πρωθυπουργός πηγαίνει κατεπειγόντως στην Κωνσταντινούπολη γιατί αυτό επιθυμεί τώρα η κυβέρνηση Μπάιντεν που βιάζεται να επαναφέρει την Τουρκία πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο, καθώς κλιμακώνεται η σύγκρουση Αμερικής-Ρωσίας. Και για να το πετύχει, πρέπει, ως Ιφιγένεια, να θυσιαστεί η Ελλάδα, κάνοντας τις παραχωρήσεις που απαιτεί η Τουρκία σε Αιγαίο και Θράκη.

Και επειδή καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να τις κάνει μόνη της, θα επιτευχθεί αυτό πιθανότατα μέσω της παραπομπής των ζητημάτων κυριαρχίας στο Αιγαίο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που θα κληθεί να αποφασίσει αν καλώς η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία στις Οινούσσες!

Καταργούν το κυπριακό κράτος

Ακόμα πιο φοβερές είναι όμως οι παραχωρήσεις που ζητώνται από τον ελληνικό λαό στην Κύπρο. Εδώ μιλάμε για κατάργηση του ίδιου του κυπριακού κράτους και αντικατάστασή του από ένα μεταμοντέρνο προτεκτοράτο ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ, το κράτος των «τριών ξένων δικαστών και των τριών ξένων στρατών» που προέβλεπε για την Κύπρο το καταψηφισθέν από τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Κύπρου διαβόητο σχέδιο Ανάν.

Ο λόγος που επιδιώκεται κάτι τέτοιο είναι ότι ο σχεδιασμός των Αμερικανών είναι να μεταβάλουν όλη τη Μεσόγειο σε mare nostrum, σε μια ζώνη δικής τους επιρροής που θα στηρίζεται σε τρεις δυνάμεις, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Αυτό προϋποθέτει να λυθεί με κάποιο τρόπο το Κυπριακό, να νομιμοποιηθεί η παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο και να εξοβελισθεί όποιο ίχνος ρωσικής παρουσίας από το νησί. (Η Ρωσία υπήρξε παραδοσιακά, από την εποχή ήδη του αγώνα της ΕΟΚΑ, το μακράν σπουδαιότερο αμυντικό, διπλωματικό, οικονομικό και πολιτικό στήριγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που πολύ δύσκολα θα είχε επιβιώσει χωρίς αυτό. Τώρα όμως επιχειρείται, κυρίως με «δικές μας» ενέργειες, υπαγορευμένες από τους Αμερικανούς, να σπρωχτεί στην αγκαλιά της Άγκυρας. Ελπίζουμε ότι δεν θα το κάνει, γιατί δεν συμφέρει και την ίδια, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι με την όλο και πιο ανοιχτά και αναίτια υπερβολική αντιρωσική πολιτική της Ελλάδας. Το παράδειγμα της Αρμενίας θα έπρεπε εδώ και καιρό να μας έχει καταστήσει λίαν προσεκτικούς).

Βέβαια, ένα πιθανό εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού είναι η εμμονή της Άγκυρας στη λύση δύο κρατών. Πρέπει όμως να θεωρήσουμε πιθανότατο ότι οι Αγγλοαμερικανοί θα κάνουν ότι είναι δυνατό να βρουν μια φόρμουλα που να συνδυάζει το προτεκτοράτο τύπου Ανάν και τη διχοτόμηση, αν και ομολογουμένως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Ίδωμεν.

EastMed μέσω Τουρκίας

Ένας όμως ακόμα πιο επείγων λόγος που οι Αμερικανοί θέλουν να «τελειώνει» τώρα το Κυπριακό είναι ότι θέλουν να φτιάξουν έναν EastMed μέσω Τουρκίας και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μπορέσει να περάσει ο αγωγός Ισραήλ-Τουρκία από τις θαλάσσιες ζώνες όπου έχει εξουσιοδότηση η Κυπριακή Δημοκρατία. (Όχι ότι θα διστάσουν βέβαια, αν δεν τα καταφέρουν, να «παρανομήσουν» και να περάσουν τον αγωγό από όπου θέλουν χωρίς να ρωτήσουν κανένα).

Αν αυτά τα σχέδια υλοποιηθούν, συνεπάγονται το τέλος του κυπριακού κράτους, το μακροπρόθεσμο τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο, αλλά και την τελική ακύρωση του ελλαδικού κράτους, που όντας ήδη στο κακό του χάλι, ως οικονομική αποικία χρέους και στρατιωτική αποικία των ΗΠΑ θα γίνει τώρα και όμηρος των δυνάμεων που θα ελέγξουν την Κύπρο, και από τις οποίες θα εξαρτάται η ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων, μεταβαλλόμενων σε κοινότητα «αναζητούσα και μη ανευρίσκουσα κηδεμόνα», ενώ η Τουρκία θα αποκτήσει, δια της κυπριακής ρύθμισης, ψήφο στην Ε.Ε. Σε επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Diplomat, (R) Ambassador
Hasan Göğüş, Yetkin Report, 23 OCTOBER 2021

΄Αξιο ανάγνωσης το κατωτέρω άρθρο Τούρκου Διπλωμάτη, πρώτα με κριτήριο τη διδαχή του μεγαλύτερου δασκάλου της τέχνης του πολέμου, του Κινέζου Σουν Τζου, ότι πρώτη φροντίδα για να αποφύγεις την ήττα είναι να ξέρεις πολύ καλά τον εχθρό σου και με δεύτερο κριτήριο το ότι το άρθρο του Hasan Göğüş εκθέτει αφ’ ενός την τουρκική πραγματιστική αποτίμηση της σημασίας της αμερικανικής συμφωνίας και επιστολής και αφετέρου την ασύγκριτη οθωμανική δεξιότητα στην διαστρέβλωση και την αντιστροφή των δεδομένων, σε βαθμό που το Κάζους Μπέλι να επιρρίπτεται στην ελληνική βουλή!

Μετάφραση / εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Έλληνας υπουργός των Εξωτερικών Δένδιας ζήτησε από τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών μια συμφωνία αμυντικής συνεργασίας παρόμοια με αυτήν που υπέγραψε η Ελλάδα με την Γαλλία αλλά επήρε μόνο μιαν ανανέωση της υφιστάμενης, παρά την παρουσίασή της στην ελληνική κοινή γνώμη ως νίκη εναντίον της Τουρκίας.

Η Ελλάδα πάντοτε επιχείρησε να φέρει τις διμερείς διαφορές της με την Τουρκία στο θεματολόγιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης από την πρώτη ημέρα. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα τελευταία, δεν πρέπει να εκπλήσσει. Σε κάθε διεθνή οργανισμό εάν ένα μέλος του επιμένει να υποβάλλει τις προτάσεις του με το επιχείρημα των συμφερόντων ασφάλειάς του, αυτές δεν είναι εύκολο να απορριφθούν. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να απαλύνει την σκληρή διατύπωση. Από αυτή την άποψη αριστοτέχνες είναι οι Βρετανοί διπλωμάτες. Μετά την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ η Τουρκία είναι σε πιο δύσκολη θέση απέναντι στην Ελλάδα στις συνόδους της ΕΕ.

Η Ελλάδα θα πρέπει να έχει καταλάβει πλέον ότι με τα συμπεράσματα της ΕΕ, γεμάτα με ρηματικά ευχολόγια, δεν μπορεί να φθάσει πουθενά. Προφανώς μετατόπισε τα βήματά της εναντίον της Τουρκίας σε διμερές πεδίο.

Πρώτα, στις 28 Σεπτεμβρίου, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με την Γαλλία για άμυνα και ασφάλεια. Την περασμένη εβδομάδα ανανέωσε την συμφωνία αμοιβαίας αμύνης και ασφαλείας με τις ΗΠΑ(MDCA). Στο μεταξύ ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών ΄Αντονι Μπλίνκεν έστειλε μιαν επιστολή στον ΄Ελληνα πρωθυπουργό. Ας δούμε λεπτομερέστερα την αμυντική συμφωνία και την επιστολή Μπλίνκεν.

Συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας

Απέκτησα την πρώτη μου εμπειρία με την πολυμερή διπλωματία στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών με τις διαπραγματεύσεις για την Συμφωνία Αμυντικής και Οικονομικής Συνεργασίας που υπέγραψε η Τουρκία με τις ΗΠΑ το 1980. Οι ΗΠΑ συνήψαν μια παρόμοια συμφωνία με την Ελλάδα υο 1990. Και οι δύο είναι συμφωνίες-πλαίσια και επικαιροποιούνται σε τακτές περιόδους με μικρές τροποποιήσεις εάν είναι απαραίτητο, είτε με ανταλλαγή επιστολών ή με πρόσθετα πρωτόκολλα. Φαίνεται ότι. επωφελούμενη από την αρνητική εξέλιξη των τούρκο-αμερικανικών σχέσεων, η Ελλάδα ζήτησε να συμπεριληφθεί πρόβλεψη εγγύησης ασφαλείας, όπως στην ελληνο-γαλλική συμφωνία. Αφού αυτό αποδείχτηκε αδύνατο, η Ελλάδα πρόσφερε στρατιωτικές βάσεις σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου τα οποία έχουν καθεστώς αποστρατικοποίησης βάσει διεθνών συμφωνιών. Ευτυχώς, οι Αμερικανοί φίλοι μας αυτή την φορά έμειναν άκαμπτοι. Το τουρκικό υπουργείο των Εξωτερικών θα πρέπει επίσης να άσκησε ισχυρή πίεση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.


Η επιστολή Μπλίνκεν στο Μητσοτάκη

Η Ελλάδα που δεν κατόρθωσε να πετύχει την ένταξη των προτάσεών της στην συμφωνία αμυντικής συνεργασίας θα πρέπει να πίεσε την αμερικανική πλευρά να της παράσχει διαβεβαιώσεις ασφάλειας σε ξεχωριστή επιστολή.

Η επιστολή του Μπλίνκεν της 12 Οκτωβρίου εκπληρώνει αυτόν τον σκοπό.

Δεν υπάρχει αναφορά σε αυτήν την επιστολή που να υποχρεώνει τις ΗΠΑ να βοηθήσουν την Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης. Παρόμοια, κάποιες αναφορές σε εδαφική ακεραιότητα, κυρίαρχα δικαιώματα, διεθνές δίκαιο θαλάσσης, και ειρηνική επίλυση διαφορών περιλαμβάνονται στην επιστολή για να ικανοποιήσουν την Ελλάδα. Αυτές οι φράσεις μπορούν επίσης να ερμηνευθούν ως ελάφρωση της διακήρυξης της τουρκικής Βουλής του 1995, ευρέως γνωστής ως casus belli. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι τόσο ο υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Δένδιας όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης πρόβαλαν την επιστολή περισσότερο παρά την ίδια την συμφωνία. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να κατάλαβαν ότι ευνόησαν την Ελλάδα πέραν του δέοντος και ο εκπρόσωπος του υπουργείου των Εξωτερικών Ned Price υπογράμμισε προ ημερών ότι η θέση των ΗΠΑ να παραμείνουν ουδέτερες στις διαφορές για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων δεν έχει αλλάξει.

Τι είναι το casus belli;

Στην απλούστερη ερμηνεία του λατινικού όρου σημαίνει αιτία πολέμου. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, επικυρώνοντας την Σύμβαση Δικαίου Θαλάσσης του ΟΗΕ, την 1η Ιουνίου 1955, εξουσιοδότησε την ελληνική κυβέρνηση να επεκτείνει τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα 12 μίλια. Σε λιγότερο της εβδομάδας η τουρκική βουλή απάντησε με μια διακήρυξη. ΄Εντεχνα διατυπωμένη από τον πρώην πρέσβη Ντενίζ Μπολούκμπασι, έμπειρο σε νομικά θέματα, δεν περιλάμβανε ούτε τις λέξεις “casus belli” ούτε «πόλεμος».

Αυτή η διακήρυξη έλεγε στην ελληνική και στην διεθνή κοινή γνώμη «με φιλικά αισθήματα», ότι εάν η Ελλάδας επεξέτεινε τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Αιγαίο, όπου η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα, θα ελάμβανε όλα τα μέτρα, των στρατιωτικών συμπεριλαμβανομένων. Το μήνυμα πρέπει να έγινε κατανοητό.


Τα σφάλματα της Ελλάδας.

Οι τούρκο-ελληνικές σχέσεις βρίθουν ελληνικών σφαλμάτων. Η απόφαση casus belli της ελληνικής βουλής το 1995 ήταν εξ ίσου λάθος με την καταστροφή της Μικράς Ασίας που άρχισε το 1919 με την κατοχή της Σμύρνης και τελείωσε με την ήττα της Ελλάδας το 1922. ΄Η η κρίση στο Καρντάκ/Ίμια το 1996. ΄Η το 1999με το άσυλο στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, τον επικηρυγμένο αρχηγό του PKK.


Ο Tom Ellis, αρχισυντάκτης της αγγλικής έκδοσης της Καθημερινής, είχε δίκιο όταν έγραψε: «Κανείς δεν θα κάνει πόλεμο για εμάς». Αυτό είναι έλα λογικό σχόλιο ερχόμενο από τη ελληνική πλευρά.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το να αγοράζει πανάκριβα οπλικά συστήματα δίχως τις υποδομές να τα υποστηρίξεις, είναι σαν να χτίζεις το ρετιρέ του σπιτιού χωρίς να έχεις χτίσει τα θεμέλια

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
4 Οκτωβρίου 2021

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην απαράδεκτη απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ελληνογαλλική συμφωνία – απουσία που περιορίζει, αν δεν εκμηδενίζει, την αξία των εγγυήσεων αμυντικής συνδρομής της Γαλλίας προς την Ελλάδα σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης και καθιστά “ανάπηρη” τη συμφωνία αυτή.

Ελπίζουμε η κυβέρνηση της ΝΔ να αντιληφθεί το στρατηγικό σφάλμα που διέπραξε και να σπεύσει να ζητήσει τη συμπερίληψη της Κύπρου στη συμφωνία. Ελπίζουμε επίσης να θέσει το θέμα η αντιπολίτευση.

Η υπόθεση αυτή δεν αφορά άλλωστε μόνο το μάλλον περιορισμένο ενδεχόμενο πολέμου με την Τουρκία. Αφορά και την εκ νέου υπονόμευση από την ελληνική κυβέρνηση του θεμελιώδους άξονα αλληλεγγύης Ελλάδας και Κύπρου, δύο κρατών που είναι αδύνατο να επιβιώσει το ένα χωρίς το άλλο.

Υπονομεύοντας την αρχή της αλληλεγγύης των δύο κρατών, ευνοούμε όχι τόσο το απίθανο σενάριο της κατάληψης της ελεύθερης Κύπρου από την Τουρκία, αλλά της μετατροπής της Κύπρου σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ, όπως αυτή πήρε και επίσημη μορφή με το σχέδιο Ανάν μέσω ενός λαβύρινθου απίθανων νομικών διατάξεων και θεσμών (όπως οι τρεις ξένοι δικαστές που θα διοικούσαν το κράτος). Η μετατροπή της Κύπρου σε “προτεκτοράτο των τριών δυνάμεων”, που ναι μεν δεν πραγματοποιήθηκε θεσμικά, έχει κάνει όμως ατύπως τεράστια πρόοδο μετά το 2004, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη σταδιακή απίσχναση του ελληνισμού της Κύπρου και, τελικά, για μια “Κύπρο χωρίς Έλληνες”, όπως και για την ομηρία της Ελλάδας από τις δυνάμεις που θα ελέγξουν το νησί.

Τίποτα για την ελληνική βιομηχανία

Σήμερα θα αναφερθούμε όμως σε μια άλλη πολύ αρνητική και πολύ σοβαρή πτυχή της ελληνογαλλικής συμφωνίας η οποία επίσης χρήζει διόρθωσης, αν το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαθέτουν πατριωτικά αντανακλαστικά και σοβαρότητα. Αυτά ισχύουν επίσης και για την υποτιθέμενη αντιπολίτευση (της κακιάς ώρας) που διαθέτουμε και που επίσης δεν έχει θέσει το θέμα, με την ένταση τουλάχιστο που απαιτείται, μέχρι τουλάχιστο τη στιγμή που γράφουμε αυτό το άρθρο.

Παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις των αρμοδίων ότι οι προς αγορά φρεγάτες θα ναυπηγηθούν εν όλω ή εν μέρει στην Ελλάδα, τίποτα τέτοιο δεν προβλέπεται από τη συμφωνία, μέσω της οποίας χρηματοδοτείται στην ουσία η γαλλική οικονομία, αλλά και χάνεται μια σπάνια ευκαιρία μεταφοράς υψηλής τεχνολογίας που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η Ελλάδα. Αλλά και η τελευταία επίσης ευκαιρία να διασωθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία (και η βιομηχανία “διπλής χρήσης”, όπως τα ναυπηγεία), χωρίς την οποία απλώς δεν υπάρχει εθνική άμυνα. (Σημειωτέον ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα Raphale που αγοράσαμε και όπου πάλι δεν προβλέπεται κανένα κατασκευαστικό έργο στην Ελλάδα και καμιά μεταφορά τεχνολογίας).

Το να αγοράζεις πανάκριβα οπλικά συστήματα, που κάνουν όσο το βάρος τους σε χρυσάφι, χωρίς να έχεις την βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή να τα υποστηρίξεις, είναι σαν να χτίζεις το ρετιρέ του σπιτιού χωρίς να έχεις χτίσει τα θεμέλιά του. Φαντάζεται κανείς εύκολα τι θα συμβεί στο τέλος στους ενοίκους αυτού του σπιτιού.

Πνίγοντας την Ελλάδα οικονομικά

Να σημειώσουμε ότι τα δέκα δισεκατομμύρια που ακούγονται για το σύνολο των νέων εξοπλισμών συνιστούν μια κολοσσιαία δαπάνη που θα αφαιρεθεί από τους πόρους που χρειάζεται κατεπειγόντως η Ελλάδα για να επενδύσει στην οικονομία της και να θεραπεύσει δραματικές κοινωνικές ανάγκες.

Πολύ περισσότερο για μια χώρα που βρίσκεται στην τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, παρά τις μπούρδες που λένε (και φαίνεται να τις πιστεύουν κιόλας!) η κυβέρνηση και τα μέσα “ενημέρωσης”. Το ξέρει αυτός όποιος άνθρωπος πληρώνει κοντά δύο ευρώ το κιλό τις ντομάτες στη λαϊκή και θα διαπιστώσει οσονούπω ότι δεν μπορεί να πληρώσει ούτε το ρεύμα του, όπως το ξέρει και ο επιχειρηματίας που δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα σε μερικούς μήνες, όπως το ξέρει και αυτός που προσπαθεί να κάνει αξονική τομογραφία σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία και του λένε ότι ο τομογράφος δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Το ξέρει επίσης όποιος μπορεί να διαβάσει το νούμερο του εξωτερικού και του εσωτερικού χρέους της χώρας συγκρίνοντάς το με το 2010 και όποιος δει τα ποιοτικά στοιχεία ακόμα και της τωρινής καχεκτικής “ανάπτυξης”, που, όπως και το “θαύμα” του Σημίτη, όχι μόνο στηρίζεται σε πήλινα πόδια, αλλά και εντείνει, αντί να θεραπεύει, τις κραυγαλέες ανισορροπίες που κατέστησαν μη βιώσιμη οικονομικά και κοινωνικά την Ελλάδα. (Την άλλη θεωρία ότι βγήκαμε από τα μνημόνια προτιμάμε να μη τη σχολιάσουμε, σεβόμενοι τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας).

Είναι λοιπόν διπλά εγκληματικό ένα τμήμα τουλάχιστον αυτού του ποσού, εφόσον κρίνεται ότι πρέπει να ξοδευτεί για αμυντικούς σκοπούς, να μην γίνεται παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα και μάλιστα σε έναν τομέα υψηλής τεχνολογίας με πολλαπλά οφέλη για τη χώρα. (Το αυτό είδαμε να συμβαίνει και με τα εμβόλια). Και λόγω της οικονομικής κατάστασης που βρισκόμαστε, αλλά και για λόγους εθνικούς. Η άμυνα εξάλλου είναι συνάρτηση σε τελική ανάλυση της οικονομίας.

Αμυντική Βιομηχανία

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ελληνική αμυντική βιομηχανία, καθώς η μία μετά την άλλη οι εταιρείες εκχωρούνται στους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς. Και αυτό συνιστά βαρύ έγκλημα κατά της χώρας και, ανεξαρτήτως της ελληνογαλλικής συμφωνίας, η κυβέρνηση πρέπει να το επανορθώσει άμεσα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αν είναι κόμματα και όχι προσωποπαγείς παρέες και δίκτυα συμφερόντων, επιδιδόμενες σε διαρκή άσκηση καιροσκοπισμού), να το ζητήσουν με τον πιο έντονο τρόπο. Η Ελλάδα χρειάζεται για λόγους ζωτικού εθνικού συμφέροντος δικές της αμυντικές βιομηχανίες.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι το καλοκαίρι του 1974, οι Ηνωμένες Πολιτείες διέκοψαν την παροχή ανταλλακτικών στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Για κάτι τέτοιους λόγους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει ότι θέλει η ΕΑΒ να είναι σε θέση να επισκευάζει όλα τα είδη πτητικών μέσων που χρησιμοποιεί η Αεροπορία.

Το ξανάπαμε και το ξαναλέμε. Δεν υφίσταται στοιχειωδώς ανεξάρτητο κράτος χωρίς δική του αμυντική βιομηχανία. Και όταν δεν είναι ανεξάρτητο ένα κράτος, η δυνατότητά του να αμυνθεί, εξαρτάται αναπόφευκτα από τη διάθεση των “προστατών” του τη στιγμή που θα απειληθεί.

Μια ιστορική υπενθύμιση

Επειδή ενδεχομένως πολλοί αναγνώστες δεν είναι επαρκώς εξοικειωμένοι με τα θέματα των εξοπλισμών και της αμυντικής βιομηχανίας και του πόσο κεντρικά είναι για την Ελλάδα, αξίζει νομίζουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο πως έχει το πρόβλημα αυτό τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Μετά το σοκ που υπέστη η Ελλάδα το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, κατέλαβε σχεδόν το μισό νησί και προχώρησε στην εθνοκάθαρση 200.000 Ελληνοκυπρίων, η Αθήνα δεν είχε άλλη επιλογή από το να προχωρήσει σε μια κούρσα εξοπλισμών με την Άγκυρα. Αυτή η κούρσα είχε σημαντική συμβολή στην ελληνική οικονομική χρεωκοπία, αλλά και ενίσχυσε τις τάσεις αποσύνθεσης και εξάρτησης του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας.

Δεν ήταν αναπόφευκτο να γίνει έτσι. Έγινε διότι στην Ελλάδα επικράτησε όχι ένα “στρατιωτικο-βιομηχανικό”, όπως στην Αμερική και την Τουρκία, αλλά ένα “στρατιωτικο-μεσιτικό” σύμπλεγμα, οι βαθύτερες ρίζες του οποίου ανάγονται, όπως τόσα άλλα, στους “επιχειρηματίες” που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στην Κατοχή και μετά με τους Εγγλέζους και τους Αμερικανούς. Έχουμε κατά καιρούς σημειώσει τη κεντρική σημασία όλων αυτών των παραγόντων για την Ελλάδα, για παράδειγμα και μόνο ενδεικτικά σε ένα άρθρο μας του 2010 και σε ένα ακόμα του 2014 , δημοσιευμένα αμφότερα στο περιοδικό Επίκαιρα.


Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η Τουρκία επιτυγχάνει την αποκατάσταση των σχέσεών της με την Αίγυπτο, με δέσμευσή της να αποσύρει τις υπό τον έλεγχό της δυνάμεις από τα εδάφη της Συρίας, στο πλαίσιο ευρύτερου πλέγματος υποχωρήσεων και συμβιβασμών μεταξύ των χωρών και δυνάμεων που ενεπλάκησαν στην δεκαετή πολυαίμακτη αμερικανο-βρετανική επιχείρηση για τον έλεγχο της Συρίας.

Κατά τις πληροφορίες άρθρου που δημοσιεύεται στο κρατικό ρωσικό μέσο ενημέρωσης «Η Ρωσία Σήμερα», το εντυπωσιακό αυτό σύμπλεγμα διασταυρουμένων διμερών συμφωνιών επιτεύχθηκε μετά από πρόσφατες επισκέψεις και συνομιλίες κορυφής στην Μόσχα του Βασιλιά της Ιορδανίας και του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών, στο Κάιρο του πρωθυπουργού του Ισραήλ και θετική παρέμβαση του Αμερικανού πρεσβευτή στον Λίβανο.

Κομβική αφετηρία αυτής την εξέλιξης εμφανίζεται η επιστροφή στην εδαφική κυριαρχία της Συρίας της επαρχίας Νταράα Αλ Μπαλάντ, η οποία υπήρξε στρατηγείο των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών, ορμητήριο της «επανάστασης» κατά της Συριακής κοσμικής κυβέρνησης ΄Ασαντ και τελευταία κόμβος μεταφοράς του κλοπιμαίου συριακού πετρελαίου.

Το εν λόγω άρθρο, που προβάλλεται από την ρωσική ηλεκτρονική εφημερίδα, είναι της Βανέσα Μπίλλυ, ανεξάρτητης δημοσιογράφου και φωτογράφου, με μεγάλη εμπειρία στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στη Συρία, στην Αίγυπτο, στο Ιράκ και στην Παλαιστίνη, με παράλληλη κάλυψη της σύγκρουσης στην Υεμένη από το 2015. Ιδού το πλήρες κείμενό των πληροφοριών της.


Η εκστρατεία της Δύσης για την ανατροπή του Ασάντ έχει σχεδόν τελειώσει.
Το λεγόμενο λίκνο της επανάστασης κατά του Ασάντ απελευθερώθηκε.



Vanessa Beeley,RT, 18-9-21
Η συριακή σημαία στην Νταράα Αλ Μπαλάντ

Μετά από τρία χρόνια εύθραυστης κατάπαυσης του πυρός και εκστρατείας δολοφονιών «πιστών» της συριακής κυβέρνησης από ενσωματωμένες φονταμενταλιστικές ένοπλες ομάδες, η συριακή σημαία υψώθηκε για άλλη μια φορά στην Νταράα Αλ Μπαλάντ.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να παρουσιάζουν την εμφάνιση εξτρεμιστικών ένοπλων ομάδων στη Νταράα, νότια της Δαμασκού, ως το «λίκνο της επανάστασης» για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης. Η πραγματικότητα είναι ότι η Νταράα ήταν το έναυσμα που άναψαν σκληροπυρηνικοί , οι Λίβυοι μισθοφόροι, οι οποίοι είχαν εισαχθεί στην πόλη πριν από το 2011.

Από την Νταράα, οι «επαναστατικές» φλόγες που άναψε ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ισραήλ με έδρα την Ιορδανία, ο οποίος χρηματοδοτείτο από χρήματα αίματος κράτους του Κόλπου, θα κατακλύζουν τη Συρία για δέκα ολόκληρα χρόνια. Στην Νταράα, οι εξτρεμιστικές συμμορίες των Αδελφών Μουσουλμάνων, υποστηριζόμενες από τις CIA/MI6 πρωτοστάτησαν στην ενορχηστρωμένη εξέγερση, με ισχύ πολλαπλασιαζόμενη με τα όπλα της Λιβύης και τις τρομοκρατικές φατρίες και προικοδοτούμενες με αξιοπιστία από το συγκρότημα αποικιακών μέσων ενημέρωσης με αιχμή του δόρατος το BBC, το CNN και το Al Jazeera.


Προσπάθεια απορρόφησης εξτρεμιστικών στρατιωτικών σε ένοπλες ταξιαρχίες που ελέγχονται από τη Ρωσία

Το 2018, μια ανήσυχη ανακωχή μεσολάβησε από τις ρωσικές ομάδες συμφιλίωσης και οι παράνομες ένοπλες ομάδες που παρέμειναν στην Νταράα Αλ Μπαλάντ, τον κόμβο της βίαιης εξέγερσης υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, πείστηκαν να παραδώσουν τα βαρέα όπλα τους, αλλά τους επετράπη να κρατήσουν τα ελαφρά όπλα ως μέρος της ειρηνευτικής συμφωνίας. Η Ρωσία προσπάθησε αποτελεσματικά να ελέγξει αυτές τις βάναυσες ένοπλες ομάδες απορροφώντας τις σε ρωσικές και ελεγχόμενες ένοπλες μεραρχίες. Σύμφωνα με μέσα μαζικής ενημέρωσης που ευθυγραμμίζονται με ένοπλες οργανώσεις, πρώην ηγέτης του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, ο Αχμέντ Αλ-Αούντα έλαβε τη διοίκηση της 8ης Ταξιαρχίας, "υποδιαίρεση του Ρωσικού Πέμπτου Σώματος".

Ωστόσο, αυτός ήταν ίσως ένας εσφαλμένος υπολογισμός από τη Ρωσία στην επιθυμία της να φέρει τις μάχες στο νότιο μέτωπο σε μια γρήγορη κατάληξη.. Μια βίαιη επίθεση εξαπολύθηκε από αυτές τις εξτρεμιστικές συμμορίες που προηγουμένως συνδέονταν με τρομοκρατικές φατρίες της Αλ Κάιντα και του ISIS στη νότια περιοχή.

Από τα μέσα του 2019, ακόμη και το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που χρηματοδοτείται από την ΕΕ ανέφερε περισσότερες από 1.136 επιθέσεις και δολοφονίες που στοίχισαν τη ζωή σε 774 Σύριους, συμπεριλαμβανομένων 12 γυναικών και 22 παιδιών. Τον Ιούλιο του 2021, έχοντας αναπληρώσει το οπλοστάσιό τους με βαριά όπλα βομβάρδισαν το Εθνικό Νοσοκομείο της Νταράα, σκοτώνοντας πολίτες, συμπεριλαμβανομένου ενός παιδιού. Η παρουσία βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων στην περιοχή ήταν μια ένδειξη ότι οι ένοπλες ομάδες εξακολουθούσαν να εκπαιδεύονται από τους Βρετανούς στη χρήση IEDs για αντικυβερνητικές επιχειρήσεις– τον Μάρτιο του 2020, ελικόπτερα Chinook της RAF με έδρα την Κύπρο αγωνίστηκαν για να σώσουν έναν στρατιώτη των ειδικών δυνάμεων που τραυματίστηκε σε έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού «βαθιά μέσα στην εμπόλεμη ζώνη» στη νότια Συρία.

Συνάντησα τον Adham Alkarad,διοικητή του Τμήματος Μηχανικών και Πυραύλων , τον Σεπτέμβριο του 2018 μετά από μια επικίνδυνη επίσκεψη στην Daraa, ενώ το μελάνι δεν ήταν ακόμη στεγνό στη συμφωνία με τη μεσολάβηση της Ρωσίας. Ο Alkarad με εξέλαβε ως Βρετανό δημοσιογράφο, υποθέτοντας ότι συμμεριζόμαστε τον σκοπό, και με ενημέρωσε ότι δεν θα συνθηκολογούσαν ποτέ και ότι, ακόμη και με ελαφρά όπλα, θα συνεχίσουν τη βίαιη σταυροφορία τους που υποστηρίζεται από τον συνασπισμό των ΗΠΑ για να ανατρέψουν τη συριακή κυβέρνηση και να εξαλείψουν τους "νομιμόφρονες" που καταδίκασαν την παρουσία της ένοπλης οργάνωσης στην Νταράα.

Ο Alkarad μου είπε τότε ότι οι διαμαρτυρίες θα συνεχιστούν και ότι θα επικοινωνήσει απευθείας με το BBC και το CNN για να αποσπάσει την κάλυψη και την υποστήριξή τους. Ο Αλκάραντ σχεδίασε τον πύραυλο Ομάρ 500 κιλών που προκάλεσε τρομακτικές ζημιές σε πολιτικές υποδομές και στρατιωτικούς στόχους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τρόμου στην Νταράα. Ο Αλκάραντ δολοφονήθηκε ο ίδιος από άγνωστους ένοπλους τον Οκτώβριο του 2020.


Η Δαμασκός χάνει την υπομονή της με τον ένοπλο εξτρεμισμό και ανακτά τον έλεγχο της Νταράα Αλ Μπαλάντ

Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, πολιορκίας και στρατιωτικών συγκρούσεων μεταξύ της Δαμασκού και των ένοπλων ομάδων στην Νταράα, επιτεύχθηκε τελική κατάπαυση του πυρός στις 31 Αυγούστου, με τη Ρωσία να αναλαμβάνει λιγότερο εξέχοντα ρόλο στη διευθέτηση. Μια εβδομάδα πριν από την επίτευξη αυτής της συμφωνίας, ο βασιλιάς Αμπντουλάχ Β ́ της Ιορδανίας είχε συναντηθεί με τον Πρόεδρο Πούτιν στη Μόσχα για να δώσει προτεραιότητα στην επίλυση των ζητημάτων ασφάλειας της Νταράα.

Στις 9 Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ εξήγησε τη συμφωνία που μεσολάβησε για την επίλυση των εντάσεων στην επαρχία Νταράα. Είναι ενδιαφέρον το ότι η εξήγηση αυτή δόθηκε κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ισραηλινό Υπουργό Εξωτερικών, Yair Lapid. Η αρχική ρωσική συμφωνία του 2018 με τις ένοπλες ομάδες είχε προσφέρει στο Ισραήλ εγγυήσεις ότι το Ιράν και η Χεζμπολάχ θα κρατηθούν σε ασφαλή απόσταση από τα ισραηλινά σύνορα με τη Συρία.

Ο Λαβρόφ ανακοίνωσε ουσιαστικά ότι η επαρχία θα παραδοθεί πίσω στις νόμιμες δυνάμεις του Συριακού Αραβικού Στρατού και ότι οι εξτρεμιστές μαχητές θα πρέπει να παραδώσουν και πάλι τα βαριά όπλα τους. Οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξέλιξη σχετικά με τον προορισμό αποχώρησης για τις ένοπλες ομάδες, καθώς η παραμονή τους στην Νταράα ήταν «απίθανη».

Αυτό είναι ένα πλήγμα για το Ισραήλ, του οποίου οι συνεχιζόμενες παραβιάσεις του εναέριου χώρου του Λιβάνου και η παράνομη επίθεση κατά της Συρίας έχουν σε μεγάλο βαθμό ανεμπόδιστη από αντίποινα ένοπλη αντίδραση και ελάχιστα αναφέρονται από τα ελεγχόμενα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό μπορεί να αλλάξει με τη Δαμασκό πίσω στο νότιο κάθισμα οδήγησης και τη μετατόπιση της εξουσίας που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ανοίξει την πόρτα σε μια στρατιωτική παρουσία του Ιράν και της Χεζμπολάχ πιο κοντά στα σύνορα Ισραήλ/Συρίας ως αποτρεπτικό μέσο κατά των ισραηλινών επιδρομών.
Στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού, 15η Μεραρχία, στην Νταράα Αλ Μπαλάντ.


Βεβαίως, όταν μπήκα στο Daraa Al Balad στις 12 Σεπτεμβρίου, είδαμε ρωσικές και συριακές σημαίες να κυματίζουν δίπλα-δίπλα, αλλά στην ίδια την πλατεία ήταν η συριακή σημαία που υπερηφανευόταν για τη θέση της. Από τις συζητήσεις που είχα με τους πολίτες, ήταν σαφές ότι η «ειρήνη» ήταν ακόμα ωμή και ασταθής. Σύροι στρατιώτες της 15ης Μεραρχίας μου μίλησαν για τις προοπτικές διαρκούς επίλυσης και ήταν αισιόδοξοι. Μια αναζωπύρωση μεταξύ των μελών ένοπλων ομάδων και των Σύρων στρατιωτών εξουδετερώθηκε με σεβασμό όσο ήμασταν εκεί. Τα παιδιά που μίλησα μου είπαν ότι χάρηκαν που επιτέλους επέστρεψαν στο σχολείο. Είναι πολύ νωρίς για να προβλέψουμε την έκβαση αυτής της συμφωνίας, αλλά είναι σαφές ότι δεν θα υπάρξει συμβιβασμός σχετικά με την Νταράα και τη γύρω ύπαιθρο υπό τον έλεγχο της Δαμασκού και του συριακού στρατού μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η ειρήνη και να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ κράτους και πολιτών.


Τι σημαίνει αυτή η αλλαγή εξουσίας για τη Δαμασκό και τον Συνασπισμό των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ;


Είναι σημαντικό να επανεξετάσουμε τα γεγονότα της Νταράα στο πλαίσιο των αναδυόμενων γεωπολιτικών συμμαχιών και παραχωρήσεων, προκειμένου να κατανοήσουμε τη σημασία αυτού που μόλις συνέβη στη νότια Συρία.

Στις 13 Σεπτεμβρίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Naftali Bennet, επισκέφθηκε την Αίγυπτο για πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία, δήθεν για να συζητήσει τις σχέσεις Ισραήλ/Παλαιστίνης με τον Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι. Η Αίγυπτος κινείται προς την εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία, τεταμένη από την ανατροπή του ανθρώπου των Αδελφών Μουσουλμάνων στο Κάιρο, προέδρου Μοχάμεντ Μούρσι, το 2013. Ο Γενικός Πρόξενος της Αιγύπτου στη Δαμασκό δήλωσε ότι προϋποθέσεις για πλήρη αποκατάσταση των διμερών σχέσεων Αιγύπτου-Τουρκίας είναι η αποχώρηση της Τουρκίας από το συριακό έδαφος.

Ίσως η πιο σημαντική παραχώρηση προς τη Δαμασκό μετά την Νταράα έγινε από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Σε απεγνωσμένη προσπάθεια να αποφύγει την ανακήρυξη του Χεζμπολάχ ως προστάτη του λιβανέζικου λαού, αφού εξασφάλισε προμήθειες πετρελαίου από το Ιράν μέσω Συρίας, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Λίβανο παρενέβη για να άρει εν μέρει τις κυρώσεις κατά της Συρίας, προκειμένου να διευκολυνθεί η μεταφορά φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας από την Αίγυπτο στο Λίβανο μέσω αγωγών μεταξύ Ιορδανίας και νότιας Συρίας. Τμήματα των αγωγών στη Συρία χρήζουν επισκευής καθώς διασχίζουν την Νταράα προς τη Χομς και στη συνέχεια προς την Τρίπολη του βόρειου Λιβάνου.

Αυτό όχι μόνο μας πληροφορεί γιατί η Νταράα ήταν ζωτικής σημασίας για τα σχέδια των ΗΠΑ για την ενέργεια και την κλοπή ενεργειακών πόρων στη Συρία, αλλά μας δείχνει επίσης τις πληροφορίες των κινήσεων της Δαμασκού για την ασφάλεια της Νταράα σε αυτό το κομβικό σημείο του περιφερειακού παιχνιδιού σκακιού. Οι ΗΠΑ εξαναγκάστηκαν από ένα έθνος που για δέκα χρόνια αντιστάθηκε στη στρατιωτική επέμβαση τους και από τους πιο σταθερούς συμμάχους της Συρίας στον Λίβανο.

Η Ιορδανία προσπαθεί εδώ και αρκετό καιρό να απελευθερωθεί από τις αποικιακές αλυσίδες της και να εξομαλύνει τις εμπορικές σχέσεις με τη γειτονική Συρία. Η ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2021, όταν η Συρία συμπεριλήφθηκε σε τετραμερή συνάντηση που διοργανώθηκε από την Ιορδανία, συμπεριλαμβανομένου του Λιβάνου και της Αιγύπτου, για να επικεντρωθεί στην υλικοτεχνική υποστήριξη του αιγυπτιακού εφοδιασμού φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στον στερημένο από ενέργεια Λίβανο. Αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη Σύρων αξιωματούχων στην Ιορδανία από το 2011- την έναρξη του βρώμικου πολέμου της CIA/MI6 κατά της Συρίας.

Το τελικό πλήγμα για τον Συνασπισμό των ΗΠΑ και τα νεαο-αποικιακά σχέδια Ισραήλ/Τουρκίας στη Συρία ήρθε με τον Πρόεδρο Ασάντ στη σύνοδο κορυφής με τον Πρόεδρο Πούτιν στις 16 Σεπτεμβρίου στη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια κλειστής συνεδρίασης διάρκειας 90 λεπτών, οι δύο ηγέτες συζήτησαν στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές προτεραιότητες που περιελάμβαναν την επιστροφή της επαρχίας Νταράα στον έλεγχο του συριακού κράτους και την πιθανή πλήρη και τελική απελευθέρωση του Ιντλίμπ στα βορειοδυτικά από την τουρκική άμεση και δι' αντιπροσώπων τρομοκρατική κατοχή.

Αυτή η σύνοδος κορυφής, καθώς και το συριακό/ρωσικό χτύπημα κατά τόσο της τουρκικής όσο και της αμερικανικής παράνομης κατοχής και προσάρτησης συριακού εδάφους, δεν αποτελεί καλό οιωνό για ένα σχέδιο κράτους μέλους του ΝΑΤΟ για αλλαγή αλλαγή ξένου καθεστώτος, το οποίο αποδείχθηκε, από την έναρξή του το 2011, μια δαπανηρή, εξευτελιστική αποτυχία. Οι συνέπειες της λύσης για την Ντάραα θα είναι εκτεταμένες για το Ισραήλ, την Τουρκία και το σχέδιο CIA/MI6 για τον έλεγχο του κεντρικού οικονομικού κόμβου της Συρίας στη Μέση Ανατολή. Η Δαμασκός, η Ρωσία, το Ιράν και το Εζμπολά έχουν ανατρέψει τα σχέδια των εχθρών τους, παρά τις πιέσεις που δέχεται η Συρία από τον πολυπλόκαμο πόλεμο που διεξάγεται εναντίον της εδώ και δέκα χρόνια. Και μένει να δούμε πώς ο Συνασπισμός των ΗΠΑ θα προσπαθήσει να οπισθοχωρήσει από αυτή την επαίσχυντη ήττα και να αποφύγει να παραδεχτεί ότι αναγκάστηκε να κάνει το πρώτο βήμα για την εξομάλυνση των σχέσεων με τον πρόεδρο Ασάντ.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου






Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Αθήνα και Λευκωσία μπορούν να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
16 Ιουλίου 2021

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, όπως της “Χουριέτ” και της “Γενί Σαφάκ”, το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, προϊόν των δύο στρατιωτικών εισβολών της Τουρκίας στην Κύπρο, το 1974, που σχεδιάστηκαν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ιδίως την πιο εξτρεμιστική πτέρυγα του δυτικού συστήματος υπό τον Χένρι Κίσινγκερ.

Δεν έχουμε δυνατότητα να εκτιμήσουμε πόσο κοντά είμαστε σε τέτοιο ενδεχόμενο, που μοιάζει πάντως να έχει εγγραφεί ως δυνατότητα για την αμέσως επόμενη περίοδο. Αυτό που μπορούμε αντίθετα να εκτιμήσουμε είναι, πρώτον, οι πολλαπλές καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για την Κύπρο και την Ελλάδα οποιαδήποτε αναγνώριση του ψευδοκράτους, και δεύτερο, ότι είναι στις δυνατότητες Αθήνας και Λευκωσίας να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Μπορούν να τις αποτρέψουν, όπως θα εξηγήσουμε αναλυτικά στη συνέχεια, αλλά πρέπει να κινηθούν άμεσα. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Αρχή “ξηλώματος” του κυπριακού κράτους

Καταστροφικές συνέπειες θα έχει οποιαδήποτε αναγνώριση γιατί θα σημάνει την αρχή του “ξηλώματος του πουλόβερ” του κυπριακού κράτους. Σήμερα το κυριότερο πολιτικό, διπλωματικό και νομικό όπλο της Κυπριακής Δημοκρατίας που της έχει απομείνει είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη, με σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, νομική του υπόσταση. Την αναγνωρίζουν όλα τα κράτη – μέλη του ΟΗΕ πλην της Τουρκίας.

Ακόμα και ψυχολογικά όμως, αν βρεθεί ακόμα και ένα κράτος επιπλέον να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του ψευδοκράτους, η Κύπρος αρχίζει να μετατρέπεται σε “αμφισβητούμενη περιοχή”, χάνει οριστικά τον χαρακτήρα χώρας που έχει υποστεί εισβολή, τμήμα της οποίας τελεί υπό κατοχή και ολόκληρη τελεί υπό απειλή από έναν πάνοπλο γίγαντα.

Το Πακιστάν μάλιστα, που αναφέρεται άλλωστε στα δημοσιεύματα, δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα. Είναι μια σημαντική μεσαία πυρηνική δύναμη, στρατηγικός εταίρος και των ΗΠΑ και της Κίνας, με πολύ μεγάλο ρόλο στις υποθέσεις και της Νότιας Ασίας και του μουσουλμανικού κόσμου ευρύτερα.

Έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί στη σημασία της Κύπρου για την Ελλάδα και αντιστρόφως. Ούτε η Κύπρος, ούτε η Ελλάδα μπορούν να επιβιώσουν αν χαθεί η μία ή η άλλη. Όλες οι μεγάλες τραγωδίες του ελληνισμού κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, περιλαμβανομένης της Δικτατορίας στην Ελλάδα και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο προκλήθηκαν όταν έσπασε η αλληλεγγύη και η συναντίληψη Αθήνας και Λευκωσίας. Αν αύριο διαλυθεί το κυπριακό κράτος, αν δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου χάσουν την διεθνώς αναγνωρισμένη σήμερα κρατική υπόσταση υπό την οποία ζουν, και τεθούν υπό την εξουσία τρίτων δυνάμεων, αφενός θα ανοίξει ο δρόμος για να χαθεί οριστικά ο ελληνισμός της Κύπρου, αφετέρου θα καταστεί η Αθήνα ακόμα περισσότερο όμηρος των δυνάμεων που θα ελέγξουν το νησί, και στο χέρι των οποίων θα είναι η ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων.

Δεν είναι δυνατόν να γίνουν τέτοιες αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους τη στιγμή που υποτίθεται ότι υπάρχει άτυπο μορατόριουμ με την Τουρκία. Τίθεται άμεσα το ερώτημα, τι στο καλό έχουν συμφωνήσει οι κ.κ. Μητσοτάκης και Δένδιας με την Άγκυρα; Ειρήνη στο Αιγαίο και “πόλεμο” στην Κύπρο; (*)


“Διασπάστε τους Έλληνες”

Η επιδίωξη απόσπασης της Κύπρου από την Ελλάδα και της Ελλάδας από την Κύπρο, η καταστροφή όλων των δεσμών μεταξύ τους, αποτελεί κεντρικό στοιχείο της πάγιας πολιτικής του βρετανικού και στη συνέχεια του αμερικανικού Imperium και των συμμάχων του, που επεδιώχθη με κάθε δυνατό μέσο από την εποχή της κατάκτησης της Κύπρου από τους Βρετανούς, περιλαμβανομένων των πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης, πραξικοπημάτων και δικτατοριών.

Γιατί γνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου, νήσου με κορυφαία, παγκόσμια στρατηγική σημασία (ιδίως για τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το ΝΑΤΟ και, last but not least, το Ισραήλ), αν η Κύπρος διατηρήσει τους δεσμούς της με την Ελλάδα και τον εθνικό της χαρακτήρα (αλλά και γιατί η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο είναι έρμαιο των βουλήσεών τους).

Αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους ή άλλες μείζονες ενέργειες ανατροπής των στρατηγικών δεδομένων στην Κύπρο θα θέσουν την Ελλάδα προ του διλήμματος είτε να διακόψει κακήν κακώς τα “μορατόριουμ” και να πάει σε κρίση, είτε να “κάνει τον χαζό” και να αφήσει χωρίς έμπρακτη, σοβαρή αλληλεγγύη την Κύπρο, διευρύνοντας ένα όλο και επικίνδυνο χάσμα μεταξύ των δύο χωρών.

Το σπάσιμο του άξονα Ελλάδας – Κύπρου, μπορεί να οδηγήσει, με τα σημερινά, αν και πολύ ρευστά δεδομένα, σε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της Ελλάδας από μία τάση του δυτικού συστήματος, αυτή που συσπειρώνεται γύρω από τον Μπάιντεν και σε μεγαλύτερη εξάρτηση της Κύπρου από την αντίπαλη τάση τύπου Νετανιάχου εντός πάλι του συστήματος. ‘Όπως συχνά συνέβη στην ιστορία μας, οι διαμάχες των πόλων διεθνούς και δυτικής ισχύος θα γίνουν συγκρούσεις στο εσωτερικό του ελληνισμού (συμβαίνει μονίμως, από τον εμφύλιο κατά την Επανάσταση του ’21, καθ’ όλο τον 19ο αιώνα, με τον Διχασμό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον εμφύλιο μετά το 1945, με τη διαρκή και ένοπλη σύγκρουση Αθήνας και Λευκωσίας κατά τη διάρκεια της επταετούς χούντας).

Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν συνιστά μόνο μείζονα εθνική ανάγκη να αποτραπούν οι αναγνωρίσεις ΤΩΡΑ, που είναι ακόμα δυνατό, αλλά και ζωτική ανάγκη της ίδιας της κυβέρνησης. Αν δεν ενεργήσει τα δέοντα θα βρεθεί και η ίδια σε μια κρίση που είναι εξαιρετικά αμφίβολο να μπορέσει να την διαχειριστεί. Και δεν θα είναι η μόνη που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει.

Τους Έλληνες πολιτικούς τους απασχολεί πάρα πολύ ο ανταγωνισμός μεταξύ τους για την εξουσία επί της χώρας, όχι η πιθανότητα “πολτοποίησης” ενός πολιτικού και κρατικού συστήματος από την αδυναμία διαχείρισης των προβλημάτων, ή η πιθανότητα να μην υπάρχει η χώρα που θέλουν να κυβερνάνε.

Δεν γνωρίζουμε βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε, και τι ενδεχομένως έχει συζητηθεί στο παρασκήνιο μεταξύ Λευκωσίας, Αθήνας και Άγκυρας, αναφορικά με τα δύο κράτη στην Κύπρο και γιατί ο Ερντογάν κατηγόρησε πρόσφατα την Κύπρο ότι κοροϊδεύει.


Είναι ακόμα εφικτή η αποτροπή των αναγνωρίσεων!

Ενώπιον ενός τόσο σοβαρού κινδύνου όπως αυτός που περιγράψαμε, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν όπλα που μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή.

Πρώτον, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας πρέπει να εξηγήσουν στην ‘Αγκυρα ότι το άτυπο μορατόριουμ πρέπει να περιλάβει και μείζονες επιθετικές κινήσεις στην Κύπρο, όπως οι αναγνωρίσεις, αλλιώς δεν έχει νόημα. Αν δεν το πράξουν ένα μόνο μπορεί να σημαίνει, ότι έχουν δώσει στην Άγκυρα “carte blanche”, “ελευθέρας” για την Κύπρο. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Τέτοια πολιτική θα έχει όλες τις συνέπειες που προαναφέραμε και, επιπλέον, μπορεί να οδηγήσει πιθανώς στο τέλος και σε νέο, πιο επικίνδυνο γύρω ελληνοτουρκικής κρίσης.

Δεύτερο, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει από κοινού, δεδομένου μάλιστα ότι η Ελλάδα είναι και εγγυήτρια δύναμη, έχει δηλαδή, εκτός από συμφέρον, και υποχρέωση να υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία, να εξηγήσουν προς τις τυχόν προβληματιζόμενες για αναγνώριση του ψευδοκράτους χώρες ότι, αν το πράξουν, με πολύ μεγάλη τους λύπη θα είναι υποχρεωμένες να διακόψουν τις διπλωματικές και άλλες σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου με αυτά τα κράτη και, επιπλέον, οποιαδήποτε συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα συναντήσει το βέτο τους (της Ελλάδας στην περίπτωση του ΝΑΤΟ). Την ίδια ενημέρωση πρέπει να κάνουν από τώρα προς τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ, τη Γερμανία και την ΕΕ.

Ειδικά προς το Πακιστάν, ο κ. Δένδιας καλό θα ήταν να εξηγήσει επίσης ότι η ανάπτυξη στενών σχέσεων με την Ινδία δεν συνιστά προσχώρηση της Ελλάδας σε αντι-ισλαμικό άξονα που στρέφεται ευθέως εναντίον του. Η Ινδία, όχι το Πακιστάν, άρχισε την επίθεση στη νότιο Ασία, καταργώντας το καθεστώς του Κασμίρ, βασικό στοιχείο σταθερότητας στη Νότιο Ασία. Είπαμε. Να κάνουμε τα χατήρια στους «φίλους» μας, όχι όμως να προκαλέσουμε και την εχθρότητα όλης της υπόλοιπης (και είναι πάρα πολλή) ανθρωπότητας εναντίον μας, για λόγους που δεν μας αφορούν και συχνά, όπως στις περιπτώσεις της Αρμενίας, του Κοσόβου και της Ουκρανίας πλήττουν ευθέως μείζονα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. (**)

Η δική μας εκτίμηση είναι ότι, αν εξηγήσουν τώρα με σαφήνεια και κατηγορηματικά το τι θα κάνουν, δεν θα υπάρξουν αναγνωρίσεις, γιατί τα υποψήφια προς αναγνώριση κράτη μπορεί να θέλουν να κάνουν το χατίρι της Άγκυρας, όχι όμως και να καταβάλουν σοβαρό κόστος. Ούτε οι σημερινές κυβερνήσεις ΗΠΑ και Γερμανίας θέλουν τέτοιες εξελίξεις. Αρκεί βέβαια να πείσουν οι ιθύνοντες Αθήνας και Λευκωσίας ότι αυτά δεν είναι λόγια του αέρα και ότι υπαγορεύονται από την ανάγκη υπεράσπισης ζωτικών εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό το επιχείρημα, αρκεί να τους το πει βέβαια κάποιος και με τρόπο που να τον πάρουν στα σοβαρά.

Όμως αν αυτές οι ενέργειες δεν γίνουν τώρα, άμεσα, μετά θα είναι πολύ δυσκολότερα όλα. Το ίδιο συνέβη και το 1992, με την αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από τη Ρωσία. ‘Όταν έγινε σηκώθηκε τεράστια κατακραυγή στην Ελλάδα και έσπευσε να επισκεφθεί τη Μόσχα κατεπειγόντως ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Μιχάλης Παπακωνσταντίνου. Οι Ρώσοι τον ακούσανε με ενδιαφέρον, του είπαν όμως ότι πρώτη φορά η Αθήνα τους εξήγησε τη θέση της στο μακεδονικό και δεν μπορεί το κράτος τους, για λόγους αυτοσεβασμού πλέον, να αλλάξει την απόφασή που ήδη είχε πάρει.

Γι’ αυτό πρέπει να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας.

Θεωρούμε εντελώς αδιανόητη την περίπτωση να υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που, ενδόμυχα, να εκτιμούν ότι μια τέτοια εξέλιξη αναγνωρίσεων του ψευδοκράτους μπορεί να ευνοεί τυχόν δικά τους σχέδια.

(*) Ο γράφων είναι αντίθετος με την εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική της κλιμάκωσης με την Τουρκία, που επέβαλε στην Ελλάδα και την Κύπρο ο εξτρεμιστικός πυρήνας του διεθνούς συστήματος μαζί με τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης με την Τουρκία, ούτε συντρέχει σήμερα οποιαδήποτε δυνατότητα επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών, στο Αιγαίο και την Κύπρο, ενώ ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος μιας καταστροφικής και για τις δύο χώρες σύγκρουσης. Η καλύτερη λύση για την Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και την ίδια την Τουρκία, είναι μακράν η διατήρηση του στάτους κβο.

Γι’ αυτό και υποδεχτήκαμε μάλλον θετικά την άμβλυνση της έντασης και τη φιλολογία περί ήρεμου θέρους. Υπό δύο προϋποθέσεις όμως: πρώτον ότι οφείλει το όποιο “μορατόριουμ” να καλύπτει όλο το “μέτωπο” της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, από τον Έβρο έως την Αμμόχωστο. Διότι μπορεί ο Υπουργός Εξωτερικών να χρησιμοποίησε την έκφραση “για τη δική μου χώρα” σε μια πρόσφατη συνέντευξη, όμως για τη δική του χώρα το κυπριακό είναι απολύτως ζωτικό συμφέρον. Το αυτό σημειωτέον ισχύει και για το σημερινό κυπριακό πολιτικό προσωπικό που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σημασία του άξονα Αθήνα – Λευκωσία και Λευκωσία – Αθήνα ως συνθήκης εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση της ίδιας της Κύπρου και ενίοτε δίνει την εντύπωση ότι ψάχνει διαρκώς τρόπο να «πουλήσει» το κυπριακό κράτος μαζί με τους κατοίκους του.

Δεύτερο, ότι δεν συνεπάγεται τέτοιο μορατόριουμ απαράδεκτες αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και του δικαιώματος άμυνας των νησιών. Δεν είναι δυνατόν Ελλάδα και Κύπρος να ταλαντεύονται διαρκώς μεταξύ του σεναρίου όσων θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν – εις βάρος τους – εναντίον της Τουρκίας και του σεναρίου που θέλει ελληνικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, ως τμήμα ενός new deal Δύσης και Τουρκίας. Ενίοτε μάλιστα εφαρμόζοντας, κατά τρόπο εντελώς ασυνάρτητο, τμήματα και των δύο “σεναρίων”.

(**) Να προσθέσουμε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης πολύ καλά για ποιο λόγο έγιναν οι πρόσφατες ανακοινώσεις περί επιστροφής των δυτικών πολυεθνικών στην κυπριακή ΑΟΖ, τις οποίες ακολούθησε η εκχώρηση νέων οικοπέδων στην Αν. Μεσόγειο από την τουρκική εταιρεία πετρελαίων. Τόσο ευχαριστημένοι είναι οι ιθύνοντες στη Λευκωσία από τον έως τώρα απολογισμό των πετρελαϊκών τους περιπετειών, που χρειάζονται ακόμα ένα γύρο αντιπαραθέσεων;


Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σοβαρή τουρκική πρόκληση σημειώθηκε τα ξημερώματα στην Κύπρο. Τουρκική ακταιωρός άνοιξε πυρ για να αναγκάσει μικρό σκάφος του λιμενικού της Κύπρου, να αποσυρθεί από περιοχή στην οποία περιπολούσε.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου της Αστυνομίας, Χρίστο Ανδρέου, το σκάφος του λιμενικού με έδρα το αλιευτικό καταφύγιο του Κάτω Πύργου και τριμελές πλήρωμα, γύρω στις 03:30 τα ξημερώματα βρισκόταν σε περιπολία για αντιμετώπιση του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης 11 ναυτικά μίλια ανοικτά της Τηλλυρίας.

Στη συνέχεια όμως, τουρκική ακταιωρός εμφανίσθηκε στην περιοχή με επιθετικές προθέσεις και άρχισε να καταδιώκει το μικρό σκάφος της λιμενικής, κάνοντας μάλιστα και χρήση πυρών για εκφοβισμό.

Η πρόκληση συνεχίστηκε, αφού η τουρκική ακταιωρός συνέχισε να καταδιώκει το πλοιάριο του λιμενικού, σχεδόν μέχρι την είσοδο του αλιευτικού καταφυγίου.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του Υπουργείου Άμυνας, Χρίστο Πιερή, δεν πρόκειται για ένα απλό περιστατικό. Μιλώντας στην Πρώτη Εκπομπή, σημείωσε ότι «το θέμα διερευνάται, με το κέντρο επιχειρήσεων της Εθνικής Φρουράς να συλλέγει πληροφορίες για να προχωρήσει το αρμόδιο Υπουργείο σε ενέργειες».


Πηγή: Sigmalive.com



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Πως η αναγνώριση του Κοσόβου ανοίγει τον δρόμο για ένα ιστορικό πλήγμα στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου.


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
5 Ιουλίου 2021

Η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει έτοιμη να αναγνωρίσει την απόσχιση του Κοσόβου (μαζί με τη σερβική επαρχία της Μιτρόβιτσα) από τη Σερβία, όπως της ζητάνε Ηνωμένες Πολιτείες, Ισραήλ και Αλβανοκοσοβάροι, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο να αναγνωρίσει σε αντίποινα η Σερβία το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, να διαταραχθούν βαθιά οι σχέσεις της Αθήνας με το Βελιγράδι, με τη Μόσχα και με τη Λευκωσία και να δημιουργηθεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο για τη Θράκη.

Ο Νίκος Δένδιας ελπίζει μάλιστα ότι, προσφέροντας το Κόσοβο σε ΗΠΑ και Ισραήλ θα διασωθεί ο ίδιος, ενώ το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Mόλις “εκτελέσει” την “αποστολή” θα τον ευχαριστήσουν για τις υπηρεσίες του. (Μήπως το αυτό δεν συνέβη και με τον κ. Κοτζιά μόλις “έκλεισε” το Μακεδονικό;).

Εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας γιατί, τυχόν αναγνώριση του Κοσόβου σημαίνει ένα πολύ μεγάλο, ιστορικό πλήγμα στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα όλων των βαλκανικών λαών.

Δεν μιλάμε για τυχαίες σχέσεις, αλλά για αυτές που συνδέουν σε βάθος αιώνων τα ίδια τα εθνικά σχέδια διαφορετικών εθνών, εν προκειμένω Ελλήνων και Σέρβων, και προσδιορίζονται από την ίδια τη φύση αυτών των “σχεδίων”, που είναι εκ γενετής εχθρικά και προς τον ανατολικό δεσποτισμό και προς τον σταυροφορικό ιμπεριαλισμό. Για αυτό Ελλάδα και Σερβία βρέθηκαν στο ίδιο μετερίζι και στους Βαλκανικούς και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και για αυτό υπήρξαν, με διαφορετικό τρόπο κάθε μία, στόχοι της “νέας παγκόσμιας τάξης” που ανεδύθη από τα ερείπια της ΕΣΣΔ και του “διπολικού κόσμου”.

Και δεν μιλάμε μόνο για τις ελληνοσερβικές σχέσεις. Η αναγνώριση της μη μεταβολής των συνόρων είναι ταμπού για την Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία μετά ιδίως το 1974 και ορθώς είναι ταμπού. Αν σπρώξουμε τη Σερβία, αύριο, γιατί όχι, και τη Ρωσία σε αναγνώριση των κατεχομένων κυπριακών εδαφών αντιλαμβάνεται κανείς στο Υπουργείο Εξωτερικών τι θα σημαίνουν όλα αυτά; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να έχει ως μοναδικό της κίνητρο την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων και ότι αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες της πολιτικής της στη χώρα.


Η Πρεσβεία βαρέθηκε να περιμένει τον Δένδια

Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί πια. Έχουν φτάσει στα όριά τους με τους “ζητιάνους”, όπως μας αποκαλούν πλέον επισήμως. Θέλουν να τελειώνουμε, να αναγνωρίσουμε χωρίς χρονοτριβή την ανεξαρτησία του Κοσόβου, αγαπημένου παιδιού των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας, καθώς και διεθνούς σημασίας κέντρου εγκληματικών δραστηριοτήτων. Το ίδιο, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, επιθυμεί και το Ισραήλ.

Και ο πρωθυπουργός βιάζεται να προχωρήσει ο κ. Δένδιας την αναγνώριση. Ο ίδιος βέβαια ο υπουργός Εξωτερικών μοιάζει να το έχει αποφασίσει, θέλει όμως να αποφύγει μεγάλες ζημιές, ώστε η αναγνώριση να τον βοηθήσει να παραμείνει στη θέση του και όχι να επιταχύνει την αποχώρησή του. Όπως προείπαμε όμως, το αντίθετο θα συμβεί. Αν προχωρήσει την αναγνώριση, δεν θα τον χρειάζονται περισσότερο.

Από το περιβάλλον του κ. Δένδια και διάφορους κύκλους, διαδίδεται ότι θέλει να τον “φάει” η Μέρκελ. Όμως η Μέρκελ ούτε τον δικό της υπουργό Εξωτερικών δεν μπορεί να διορίσει, όχι να “φάει” τον Δένδια. Στην τελευταία σύνοδο της Ε.Ε. η Γερμανίδα καγκελάριος είδε ακόμα και τη μικροσκοπική Λιθουανία να της βγάζει γλώσσα. Η εξουσία της περιορίζεται στα οικονομικά θέματα. Τα μεγάλα γεωπολιτικά και αμυντικά της Ε.Ε. και της Ελλάδος τα έχουν αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Αν ο Δένδιας κινδυνεύει τώρα να φαγωθεί δεν φταίει ασφαλώς η Μέρκελ, αλλά μάλλον το ότι έχασε ο Νετανιάχου, πιθανώς και ο Ρότσιλντ, στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές. Όπως σημειώσαμε ήδη, η κυβερνητική αλλαγή στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ οδήγησε τάχιστα και αυτομάτως σε πλήρη αλλαγή πολιτικής στα ελληνοτουρκικά.

Χωρίς μάλιστα ουδείς σχεδόν από το πολιτικό σύστημα ή τον τύπο να διερωτηθεί πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τη μια μέρα να είμαστε έτοιμοι να πάμε ακόμα και σε πόλεμο για τον EastMed και την επομένη να θέλουμε Χάγη και ήρεμα ύδατα, τη μια να έχουμε “εθναμύντορα” υπουργό Εξωτερικών και την άλλη να μας γίνεται “ειρηνιστής οικολόγος” και όλα αυτά άνευ οιωνδήποτε εξηγήσεων, χωρίς κανένας σχεδόν από τον πολιτικό κόσμο ή τον τύπο να του ζητάει κάποιες εξηγήσεις. Τι να πούμε τώρα εμείς; Ότι η χώρα (στο μέτρο που υπάρχει ακόμα) φαίνεται πιο εξαρτημένη ακόμα κι από όσο ήταν την περίοδο της αμερικανοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας του 1967-74;


Οι “δοκιμαστικές βολές” του υπουργού Εξωτερικών

Τώρα, ο κ. Διένδιας έχει αρχίσει τις δοκιμαστικές βολές να διαπιστώσει πώς αντιδρά η κοινή γνώμη στην αναγνώριση και να προετοιμάσει το έδαφος, μπας και την κάνει κατακαλόκαιρο και δεν την προσέξουν πολλοί, εν μέσω μπάνιων του λαού και κορονοϊού.

Την περασμένη εβδομάδα, από το υπουργείο Εξωτερικών διέρρευσε προς την “Καθημερινή” ένα πρώτο επιχείρημα υπέρ της αναγνώρισης του Κοσόβου. Η Σερβία, λένε, δεν κάνει ότι πρέπει για να ανακόψει την τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια, άρα θα αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ενισχύοντας τον στρατηγικό σύμμαχο της Τουρκίας που είναι οι Αλβανοί…

Ίσως, η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι, εκτελώντας επί πολλά χρόνια πράγματα που σκέπτονται άλλοι, απώλεσαν σταδιακά τη δυνατότητα να τα υπερασπίζονται πολιτικά. Ίσως να αποβλέπουν στην εξοικείωση του κοινού με την ανοησία. Ίσως κάνει πολύ ζέστη. Εν πάσει περιπτώσει αυτό βρήκαν να πουν για να εξηγήσουν ότι σκέπτονται την αναγνώριση του Κοσόβου.

Η “Καθημερινή” δεν μοιάζει σίγουρη για το πώς θα το πάρουν οι αναγνώστες της και έτσι παρουσιάζει ουδέτερα τον πραγματικό λόγο για τον οποίο σκέφτονται στην κυβέρνηση την αναγνώριση: “Είναι απολύτως σαφές ότι πιθανή αναγνώριση του Κοσόβου από την Ελλάδα αποτελεί και εναρμόνιση με πάγιες αμερικανικές απόψεις για τα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν στόχο και την ανακοπή της ρωσικής επιρροής”. Ωραιότατα. Να μην καταστραφούν μόνο οι ελληνοσερβικές σχέσεις, να φάνε και άλλο ένα χτύπημα οι ελληνορωσικές, να πληγούν και οι ελλαδοκυπριακές. Με έναν σμπάρο τρία τριγόνια, να δούμε πόσο ακόμα μπορεί να επιβιώσει η χώρα όσων την κυβερνούν. Γιατί έτσι που πάει πεθαίνει, μένει ένας βράχος στη νοτιοανατολική Ευρώπη, με όλο και λιγότερους Έλληνες, βάση για τους πολέμους των Σταυροφόρων κατά των Ρώσων και κατά του Ισλάμ. Ωραίο τέλος για την Ελλάδα, συνοδευόμενο βέβαια από πολύ εθνικόφρονα “παπαρολογία”, στο DNA της ελληνικής δεξιάς και ακροδεξιάς. όπως και “πολυεθνική”, “ευρωπαϊστική” αρλουμπολογία, αμφότερες συγκλίνουσες εν τέλει όχι στο άστρο της Βηθλεέμ, ούτε καν των Βρυξελλών εν τέλει, αλλά μάλλον της Ουάσιγκτον και της Ιερουσαλήμ τουλάχιστον για τα γεωπολιτικά.

Ο κ. Δένδιας, υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και νομικός είπε και κάτι άλλο για το Κόσοβο, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει προκαταβολικά το έγκλημα, όχι κατά των Σέρβων, αλλά κατά των Ελλήνων που η κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά ετοιμάζονται να διαπράξουν:

“Ως προς τη νομιμότητα μιας ενδεχόμενης αναγνώρισης, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης γνωμοδότησε, το 2010, ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δεν παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, καθώς δεν ήταν προϊόν παράνομης χρήσης βίας που καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως ακριβώς ήταν η ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας δημιουργήθηκαν αρκετά νέα κράτη. Κανένα από αυτά, όμως, δεν ήταν το αποτέλεσμα εξωτερικής εισβολής”.

Ο Υπουργός Εξωτερικών και οι σύμβουλοί του δεν γνωρίζουν ότι η Ατλαντική Συμμαχία βομβάρδισε ανηλεώς τη Σερβία το 1999, κατά παράβαση των πιο θεμελιωδών διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να αποσπάσει το Κόσοβο από τη σερβική κυριαρχία; Και δεν γνωρίζουν ότι “η Ελλάς είναι πολύ μικρή χώρα για να κάνει τόσο μεγάλες ατιμίες”, όπως είχε πει κάποτε στη Βουλή, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού;

Υ.Γ.: Υπάρχει αντιπολίτευση; Ή την ελέγχουν οι ίδιες δυνάμεις που ελέγχουν την κυβέρνηση; Τύπος πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει εδώ και πολύ καιρό.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)