Articles by "Εθνικά θέματα"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνικά θέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ξεπερνούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια οι συνολικές οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, αφού μόνο οι πολεμικές αποζημιώσεις που αποφασίστηκαν στη Διάσκεψη των Παρισίων το 1946, ανέρχονται στα 700 δις (7,1 δις με ετήσιο επιτόκιο 6%), ενώ το κατοχικό δάνειο σε 350 δις (3,5 δις επί 6%), με βάση το καθιερωμένο παγκοσμίως σύστημα υπολογισμού διακρατικών αξιώσεων.

H Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) υπενθυμίζει ότι από το 2015 ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος Ακίνδυνος Κελεπερτζής σε επιστολή που απηύθυνε στην τότε Πρόεδρο της Επιτροπής της Βουλής για τις Γερμανικές οφειλές Ζωή Κωσταντοπούλου, στην οποία δεν έλαβε ουδέποτε απάντηση, είχε ζητήσει να συνυπολογιστεί στο συνολικό χρέος, η λεηλασία του ορυκτού μας πλούτου, από τους ναζί.

Είναι απίστευτο το γεγονός ότι στη Ζάκυνθο είχε στηθεί την περίοδο της κατοχής από το 1941 έως το 1945 επιχείρηση τροφοδοσίας καυσίμων από πετρελαιοπηγές, στη θέση Κερί, ενώ στα Ιωάννινα χρησιμοποιούσαν για την άντληση πετρελαίου ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις της Ιταλικής εταιρείας Azienda Italiana Petroli Albanesi, η οποία είχε εγκατασταθεί εκεί από το 1939.

Αλλά και σε όλη την επικράτεια εξορύχτηκαν τόνοι ορυκτού πλούτου (χρυσός, ασήμι, χαλκός, αλουμίνιο, λιγνίτης κι άλλα πολύτιμα μέταλλα και λίθοι), που όλα θα πρέπει να συνυπολογιστούν στο συνολικό πακέτο των πολεμικών απαιτήσεων.

Η ΟΚΕ, σε αντίθεση με άλλα κόμματα, που ευθυγραμμίζονται με τις θέσεις του Βερολίνου, επαναλαμβάνει κατηγορηματικά εδώ και μία δεκαετία, ότι έπρεπε να έχει εγγραφεί στον Κρατικό Προϋπολογισμό το πραγματικό ύψος των διεκδικήσεών μας, από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές, προς το Ελληνικό Δημόσιο, με την αιτιολογία ότι πρόκειται για άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος, ώστε να γίνει διεκδικήσιμο, με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Υπογραμμίζουμε, πως η Ιταλία και η Βουλγαρία έχουν καταβάλλει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, ενώ η Γερμανία έχει πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις σε Πολωνία και σε πρώην Γιουγκοσλαβία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Τουρκμενιστάν αναγνώρισαν επίσημα την Τουρκία ως “κατακτητή” στην Κύπρο.

Οι χώρες αυτές υποστήριξαν τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με τα Κεντρικά Ασιατικά μέλη του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (OTS) έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο τους, καθώς το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν δήλωσαν τη στήριξή τους στην κυριαρχία της Κύπρου, ουσιαστικά καταστρέφοντας τις προσπάθειες της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει τον OTS ως μέσο αναγνώρισης της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου.

Σε κοινή δήλωση στη Σύνοδο Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κεντρικής Ασίας στο Σαμαρκάνδη στις 4 Απριλίου, οι τρεις Κεντροασιατικές χώρες υπερψήφισαν ρητά τις Αποφάσεις 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίες καταδικάζουν τη δήλωση της αυτοανακηρυχθείσας “Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου” και καλούν τα μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν.

Η δήλωση αναφέρει: “Η ΕΕ και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας επιβεβαίωσαν τη ισχυρή τους δέσμευση στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550 και σημείωσαν ότι η ανάπτυξη των σχέσεών τους εξαρτάται από τη συμμόρφωση με αυτήν την αρχή”.

Ενώ οι τουρκοκυπριακές αρχές είχαν αναμένει ότι αξιωματούχοι του OTS θα ταξίδευαν στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο ως βήμα προς την αναγνώριση, αντ’ αυτού είδαν τρεις χώρες μέλη του OTS να ανοίγουν πρεσβείες και να αναβαθμίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Δημοκρατία της Κύπρου.

Η παράγραφος 4 της δήλωσης τονίζει τη δέσμευση των μερών να σεβαστούν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στα διεθνή φόρουμ και να αποφύγουν μέτρα που θα παραβιάζουν αυτήν την αρχή.


Το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έχει διατηρήσει αξιοσημείωτη σιωπή για αυτές τις εξελίξεις, μην κάνοντας δημόσιες δηλώσεις ούτε για το άνοιγμα των πρεσβειών στη Λευκωσία ούτε για τη δήλωση της συνόδου, αν και αυτό δεν αποκλείει διπλωματικές πρωτοβουλίες κεκλεισμένων των θυρών.

Η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ακολουθεί την πρώτη ανεπίσημη διάσκεψη για την Κύπρο μετά από τέσσερα χρόνια. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ανακοίνωσε στις 18 Μαρτίου στη Γενεύη ότι οι συνομιλίες θα επαναληφθούν στα τέλη Ιουλίου, παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ να μπλοκάρουν τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο.

Από τη διάσκεψη της Γενεύης το 2021, η Τουρκία και ο Τατάρ αρνούνται να συζητήσουν οποιοδήποτε θέμα με τον ΟΗΕ πέρα από την αναγνώριση της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου, προωθώντας τη λύση των δύο κρατών και αξιοποιώντας την επιρροή της Τουρκίας στον OTS για να προωθήσουν αυτήν την θέση.

Ο Τατάρ παρακολούθησε τη σύνοδο του OTS στο Μπισκέκ το 2024 ως “τιμώμενος καλεσμένος”, εμφανιζόμενος σε επίσημες φωτογραφίες δίπλα σε άλλους ηγέτες του OTS, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η τουρκική εφημερίδα “Türkiye” κατέγραψε τις αντιδράσεις σε αυτές τις εξελίξεις. Ο καθηγητής Φαίκ Αλίμπεκμερλι από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών του Αζερμπαϊτζάν δήλωσε: “Όλοι περιμέναμε ότι η ΤΔΒΚ θα ενταχθεί στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών και ότι οι αδελφικές χώρες θα άνοιγαν πρεσβείες εκεί. Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή δεν το πιστέψαμε”.

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Κι αν όχι πότε σκέφτονται να αντιδράσουν;
Οι Έλληνες “Γκορμπατσώφ” και “Λιγκατσώφ”

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
31 Μαρτίου 2024

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Ναπολέων ή Κλαούζεβιτς για να αντιληφθεί τις τρομακτικές συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο από τη στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της, όπως και την άμεση εμπλοκή της ‘Αγκυρας στους σχεδιασμούς της κυοφορούμενης «ευρωπαϊκής άμυνας»:

1. Η εξαιρετικά αναπτυγμένη τουρκική πολεμική βιομηχανία (σε αντίθεση με την ημιδιαλυμένη και αποεθνικοποιημένη ελληνική) θα επωφεληθεί από τεράστιες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για να αναπτύξει τα όπλα με τα οποία μας απειλεί και καινούρια ακόμα.

2. Η Τουρκία θα αποκτήσει εκ των πραγμάτων βαρύνοντα λόγο σε όλες τις γεωπολιτικές, στρατηγικές και στρατιωτικές επιλογές της ΕΕ και των ισχυρότερων κρατών-μελών της. Μπορεί (ακόμα) να μην είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά η συνεργασία της στην ευρωάμυνα θα της αποδώσει πολύ μεγαλύτερη επιρροή από τη μηδαμινή που έχει σήμερα η Ελλάδα και η Κύπρος στις ενωσιακές αποφάσεις.

3. Συμφωνώντας σε μια τέτοια συνεργασία η Ε.Ε., περιλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, συνομολογούν ότι δεν υφίσταται απειλή κατά της Ελλάδας από την Τουρκία και ότι δεν τις ενοχλούν ιδιαίτερα ούτε οι απειλές, ούτε η στρατιωτική κατοχή μεγάλου τμήματος της κυπριακής επικράτειας. Είναι σαν μια γυναίκα που έχει κατηγορήσει έναν άνδρα για βιασμό να εξακολουθήσει να διατηρεί χωρίς να ενοχλείται ερωτικό δεσμό σχέσεις με τον βιαστή της. Κανείς δεν πρόκειται να δώσει σημασία σε τυχόν κατηγορίες της και κανένα δικαστήριο δεν θα καταδικάσει τον βιαστή. Ipso facto Ελλάδα και Κύπρος παραιτούνται των όποιων αιτιάσεών τους κατά της Τουρκίας και της πολιτικής της, από τη στιγμή που αποδέχονται το θεμιτό της στρατιωτικής και εξοπλιστικής συνεργασίας μαζί της, παρά τις απειλές, τις διεκδικήσεις και την κατοχή.

4. Η Ελλάδα και η Κύπρος, αν υποθέσουμε ότι θα θέλουν να συνεχίσουν να αμύνονται απέναντι στην Τουρκία εξοπλιζόμενες, θα πρέπει να καταστραφούν οικονομικά. Αλλά και θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να αγοράζουν όλα τα όπλα τους από κράτη που διατηρούν καλύτερες σχέσεις με τον εχθρό τους και συνεργάζονται στενά μαζί τους στους εξοπλισμούς.

5. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η πίεση από «συμμάχους και εταίρους» να κλείσουν «επιτέλους» οι διαφορές με την Τουρκία κατά τρόπο ευνοϊκό για την Άγκυρα και θα μειωθεί αντίστοιχα η δυνατότητα της Αθήνας να αντισταθεί -αν δηλαδή θέλει να το κάνει- σε τέτοιες πιέσεις.

6. Το όλο κινδυνεύει να αποδειχθεί η χαριστική βολή σε ότι έχει απομείνει από κάπως ανεξάρτητο, κυρίαρχο και δημοκρατικό έθνος-κράτος στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κι αυτό θα έχει δραματικές επιπτώσεις και στην εσωτερική οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Γιατί η δυνατότητα κάθε χώρας να ασκήσει την α’ ή τη β’ εσωτερική, κοινωνική ή οικονομική πολιτική βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το γεωπολιτικό στάτους αυτής της χώρας, κάτι που, σημειωτέον, αρνείται πεισματικά να θελήσει να αντιληφθεί η ηγεσία της λεγόμενης «αριστεράς». Αν κάποιος δεν υπερασπίζεται το έθνος του δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον λαό του. Για τη δεξιά το πρόβλημα είναι το αντίστροφο. Αν υποθέσουμε ότι θέλει να υπερασπιστεί το έθνος, δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να υπερασπιστεί τον λαό και επομένως να τον έχει πίσω της.

Αν τα όσα γράψαμε δεν ήταν περίπου αυτονόητα, τότε γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε προ ετών στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών να ζητήσει να μην δώσουν F16 στην Τουρκία (προσπάθεια που στη συνέχεια βέβαια εγκατέλειψε χωρίς να μας εξηγήσει τους λόγους); Γιατί Ελλάδα και Κύπρος επέμεναν επί χρόνια να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία (προσπάθεια που κι αυτή την εγκατέλειψαν στην πορεία); Γιατί ο κ. Χριστοδουλίδης δήλωνε πρόσφατα ότι «η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα»;



Το όπλο της Απάτης

Ακριβώς γιατί είναι περίπου αυτονόητα όλα αυτά, έχει τώρα κινητοποιηθεί το όπλο της απάτης σε πολύ μεγάλη κλίμακα της ελληνικής και κυπριακής κοινής γνώμης ώστε να αποκρύβει το γεγονός ότι ήδη οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη έχουν συναινέσει στην πρώτη μορφή αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας, με πρακτικό αποτέλεσμα να μπορεί από τώρα η τουρκική πολεμική βιομηχανία να επωφελείται από τους ευρωπαϊκούς πόρους. Και επίσης για να μην υπάρξουν εμπόδια στην περαιτέρω γενίκευση της αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας.

Ήδη στις αρχές Μαρτίου, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης συναίνεσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (σημείο επτά των ομοφώνως εγκριθέντων συμπερασμάτων) στην ίδρυση «Πρωτοβουλίας ομονοουσών χωρών» (like minded countries) με την οποία θα συνεργάζεται η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα, την πολιτική στην Ουκρανία κλπ. Συμφώνησαν επίσης στο ότι οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, χωρίς να επιμείνουν (οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία) να προβλεφθεί στους σκοπούς της ευρωπαϊκής άμυνας η προστασία των συνόρων των κρατών-μελών. Ούτε φυσικά αναφέρθηκαν στις απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Στο Συμβούλιο παρενέβη και ο ίδιος ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, καλώντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τους ηγέτες της Ε.Ε. να παραβλέψουν τις αιτιάσεις για τον αυταρχισμό του τουρκικού καθεστώτος και τα προβλήματα της Ελλάδας και της Κύπρου με την Τουρκία για να αποκαταστήσουν καλές σχέσεις με τον Ερντογάν, τονίζοντας τη σημασία της Τουρκίας για τις προσπάθειες «επανεξοπλισμού» της Ευρώπης και υποστήριξης της Ουκρανίας. Σημειωτέον ότι το ΝΑΤΟ λειτουργεί επίσης με ομοφωνία, κατά συνέπεια ο Γραμματέας εκφράζει όλες τις χώρες, της Ελλάδας περιλαμβανομένης.

Οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης επέστρεψαν στην Αθήνα και τη Λευκωσία πανηγυρίζοντας για τα αποτελέσματα του Συμβουλίου και γιατί πέρασαν τις θέσεις τους στην Ε.Ε.! Ο Κύπριος πρόεδρος διακήρυξε μάλιστα ότι η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα. Με ελαχιστότατες εξαιρέσεις τα ελλαδικά και κυπριακά μέσα όχι μόνο δεν ανέφεραν καν τα όσα συγκλονιστικά συνέβησαν στις Βρυξέλλες, αλλά και ορισμένα βγήκαν με τίτλο «Η Τουρκία εκτός ευρωπαϊκής άμυνας».


Η Τουρκία μπορεί να συμμετέχει από τώρα

Αποτέλεσμα; Η Ε.Ε., εκπροσωπούμενη από την πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την αντιπρόεδρο Κάγια Κάλας και τον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ Αντόνιο Κόστα πραγματοποίησαν ήδη δύο τηλεδιάσκεψη με τους αρχηγούς των ομονοούντων κρατών και κυβερνήσεων, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να συζητήσουν τη θεσμοθέτηση της αμυντικής και διπλωματικής συνεργασίας αυτών των χωρών, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, με την Ε.Ε..

Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, η ηγεσία της Ε.Ε. εξήγησε στους συμμετέχοντες ότι τρίτες χώρες οι οποίες δεν αποτελούν μέλος της ενιαίας αγοράς ή δεν έχουν εταιρική αμυντική σχέση με την Ε.Ε. μπορούν να συμμετέχουν εν μέρει στο πρόγραμμα αξιοποίησης δανεισμού για την άμυνα της Ε.Ε.. Ενημερώνοντας τους ηγέτες των εν λόγω τρίτων χωρών για τα εργαλεία στήριξης της αμυντικής βιομηχανίας, οι ηγέτες των δύο θεσμών της Ε.Ε. εξήγησαν τους όρους με τους οποίους αυτές οι χώρες μπορούν να συμμετέχουν σε επενδύσεις μέσω του μηχανισμού δανειοδότησης SAFE, επισημαίνοντας πως όσον αφορά επενδύσεις στις οποίες τα κράτη μέλη θα προχωρήσουν μέσω των δικών τους προϋπολογισμών, δεν υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την προέλευση.

Οι ηγέτες της Ε.Ε. αναφέρθηκαν επίσης στις προτάσεις της Κομισιόν για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης και των αμυντικών δυνατοτήτων, μέσω ενός μηχανισμού δανειοδότησης και ενθάρρυνσης των αμυντικών επενδύσεων, αλλά και «τις ευκαιρίες για τις χώρες-εταίρους που απορρέουν» από τις προτάσεις, όπως αναφέρεται. Όπως σημειώνεται, οι προτάσεις αυτές αφορούν, πρώτον, την ενεργοποίηση της εθνικής ρήτρας διαφυγής, μέτρο που θα δώσει στα κράτη μέλη το περιθώριο επενδύσεων μέχρι και 650 δισ. ευρώ στην άμυνα τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το μέτρο αυτό, επεσήμαναν, «δεν θα συνοδεύεται από όρους όσον αφορά την προέλευση του αμυντικού εξοπλισμού» και επομένως «ο στρατιωτικός εξοπλισμός από τις χώρες εταίρους μπορεί να επωφεληθεί άμεσα». Το δεύτερο μέτρο, το χρηματοδοτικό μέσο SAFE το οποίο αφορά μέχρι και 150 δισ. σε δάνεια, είναι ένα σχέδιο στο οποίο, όπως επεσήμαναν οι Κόστα και Φον ντερ Λάιεν, η Νορβηγία και η Ισλανδία μπορούν ήδη να συμμετάσχουν καθώς είναι μέλη της ενιαίας αγοράς της Ε.Ε..

Άλλες χώρες, σημειώνεται στην ανακοίνωση, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς ή η Τουρκία, «μπορούν να παρέχουν αμέσως μέχρι και το 35% ενός αμυντικού προϊόντος». Ωστόσο, «για να αυξηθεί η βιομηχανική συμμετοχή πέραν του 35%, είναι απαραίτητη μια εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας και μια επακόλουθη συμφωνία σύνδεσης» τονίζεται στην ανακοίνωση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε εξάλλου τη Λευκή Βίβλο για την άμυνα στην οποία η Τουρκία αναφέρεται στο κείμενο αυτό ως ένας «μακροχρόνιος εταίρος στο πεδίο της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας». Επομένως, ακόμα κι αν τελικά εξαιρεθεί από τα 150 δισ. ευρώ θα είναι μέσα στα 600 δισ. ευρώ. Ήδη καταβάλλεται προσπάθεια να υπογραφεί και αμυντική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας με την οποία η Άγκυρα δεν θα δεσμεύεται από το ποσοστό 35% και για να γίνει αυτό επιχειρείται η παράκαμψη του κανόνα της ομοφωνίας. Καθόλου άσχημα για τον κ. Ερντογάν, την τουρκική πολεμική βιομηχανία και τους Τούρκους στρατηγούς.


Ανύπαρκτες αντιδράσεις-Συμφωνεί η αντιπολίτευση;

Αν η χώρα (και η Κύπρος) λειτουργούσαν ως έστω και ελάχιστα κανονικά κράτη, τα όσα προαναφέραμε θα είχαν γίνει πρωτοσέλιδα, θα απασχολούσαν τα πολιτικά κόμματα και θα συζητούνταν στη Βουλή

Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Ούτε και πολιτικοί που διακρίθηκαν για την κριτική τους στην πολιτική Μητσοτάκη στα «εθνικά θέματα» δεν τοποθετήθηκαν. Ο Τσίπρας, που αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή άμυνα, απέφυγε να πει την παραμικρή κουβέντα για το θέμα της Τουρκίας και η όλη τοποθέτησή του διακρινόταν από μια προσπάθεια να ακροβατήσει αφήνοντας ευχαριστημένους με τις θέσεις του και τον Τραμπ και τους Ευρωπαίους.

Το θέμα συζητήθηκε και στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής όπου ειπώθηκαν πολλά και διάφορα, κανένα κόμμα όμως δεν έφερε στο προσκήνιο το μείζον θέμα της συνεργασίας με την Τουρκία. Υπήρξαν ορισμένες (λίγες) τοποθετήσεις κατά της ενδεχόμενης συμπερίληψης της Τουρκίας στην ευρωάμυνα. Αλλά και αυτές μιλάνε για κάτι που πρέπει να αποφευχθεί στο μέλλον, όχι για κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται και κινδυνεύει να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον.

Ή θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η πολιτική τάξη της χώρας δεν καταλαβαίνει τι γίνεται ή ότι συναινεί και περιμένει ίσως να ολοκληρώσει ο Μητσοτάκης (και ο Χριστοδουλίδης) τη «δουλειά» και, όταν αποκαλυφθεί σε όλο το μεγαλείο του το αποτέλεσμα να βγει και να κάνει εκ των υστέρων και εκ του ασφαλώς κριτική, επιχειρώντας να εισπράξει το τυχόν πολιτικό όφελος από την καταστροφή.


Οι Έλληνες «Γκορμπατσόφ» και «Λιγκατσόφ»

Η πολιτική, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, της ελληνικής πολιτικής τάξης και της άρχουσας «ελίτ», μοιάζει απελπιστικά με την πολιτική του Γκορμπατσόφ, των άνευ ανταλλάγματος και οποιασδήποτε λογικής παραχωρήσεων, που οδήγησε τελικά στη διάλυση του κράτους του. Την παρακολουθούσαν όλοι τότε χωρίς να αντιδρούν. Μόνο αφού ανετράπησαν (φροντίδι της ίδιας της Μόσχας και προσωπικά του μέλους του ΠΓ Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ) όλα τα συμμαχικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, βρήκε το κουράγιο ο Γιεγκόρ Λιγκατσόφ να πει δύο κουβέντες στην Κεντρική Επιτροπή και να διερωτηθεί που πάνε. ‘Ηταν ήδη αργά. Η σοβιετική ελίτ ακολούθησε πειθήνια τον αρχηγό της μέχρι το τέλος, όπως τα πρόβατα, μέχρι που έπεσαν στον γκρεμό.

Τέτοιες πολιτικές δεν οδηγούν στην ειρήνη, όπως αποδεικνύει περίτρανα σήμερα η τραγωδία της Ουκρανίας (και άλλων εννέα πολέμων που ξέσπασαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ). Βάζουν τα θεμέλια και οδηγούν σε πολέμους από πολύ χειρότερη θέση, έστω και αν αυτό συμβεί πολύ αργότερα. Αυτό ακριβώς κινδυνεύουμε να πάθουμε στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Πηγή:kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Προκειμένου να ξεπεραστεί ένα ενδεχόμενο βέτο Αθήνας ή Λευκωσίας στη γενίκευση της ευρω-τουρκικής συνεργασίας, κατατέθηκε στα κράτη – μέλη της ΕΕ σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο η υπογραφή μιας “εμπορικής συμφωνίας αμυντικής βιομηχανίας” (defence industry trade deal) με μη μέλος της ΕΕ θα χρειαστεί μόνο μια ειδική πλειοψηφία (qualified majority) κρατών – μελών για να περάσει και όχι ομοφωνία. Κατά το σχέδιο, η ενδεχόμενη συμφωνία θα υπογραφεί από την Κομισιόν και το τρίτο κράτος – μέλος. (www.euractiv.com/)

Το σχέδιο κυκλοφορεί τώρα μεταξύ των μελών της ΕΕ για έγκριση, απόρριψη ή τροποποίηση.

Φαίνεται ότι η Κομισιόν αναζητεί όμως παράλληλα διάφορους εναλλακτικούς τρόπους για να νομιμοποιήσει τη συνεργασία της με τη χώρα που απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. ‘Όπως σημειώνει το Βήμα:

«Ωστόσο, από το κείμενο (της Λευκής Βίβλου της Κομισιόν που συνιστά πρόταση προς τα κράτη-μέλη) δεν προκύπτει ρητά και με σαφήνεια εάν οι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες, όπως η Τουρκία, θα χρειαστούν αμυντική συμφωνία με την Ευρώπη προκειμένου να ενταχθούν στις κοινές αμυντικές προμήθειες. Σε σχετική ερώτηση του «Β», η Κομισιόν δεν παρέσχε διευκρινίσεις». Η «Λευκή Βίβλος» συνιστά πρόταση κανονισμού της Κομισιόν και θα τεθεί προς διαπραγμάτευση με τα κράτη-μέλη. Εκεί, σίγουρα θα υπάρξουν διευκρινίσεις, αλλά και πολιτικές πιέσεις από όλες τις πλευρές. Το ζήτημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις παράλληλες συζητήσεις για αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, και εδώ η Τουρκία θα παίξει σκληρό πόκερ προφανώς διεκδικώντας ανταλλάγματα».

Αν η Ελλάδα και η Κύπρος συμφωνήσουν σε αυτά τα σχέδια θα επιτρέψουν την πλήρη χρηματοδότηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και, κατ’ επέκτασιν των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από την ΕΕ και την πολύ βαθύτερη ανάμειξη της Άγκυρας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Ήδη, με αυτά που έχουν πράξει Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, έχουν επιτρέψει τη συμμετοχή κατά 35% της Τουρκίας στην παραγωγή ευρωπαϊκών αμυντικών προϊόντων, όπως εξήγησε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και η Φον ντερ Λάιεν στην πρόσφατη, δεύτερη εντός ολίγων ημερών, κόνφερενς που είχαν.

Θα συμφωνήσουν Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης; Δεν μπορούμε καθόλου να το αποκλείσουμε, μετά τα όσα ήδη έπραξαν επιτρέποντας στην Τουρκία, ήδη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις αρχές Μαρτίου, να συμμετάσχει στην Πρωτοβουλία Ομονοουσών (ή, αν προτιμάτε Ομοϊδεατισών, like minded) χωρών με την οποία θα συνεργασθεί η ΕΕ στον εξοπλιστικό τομέα (βλ. https://www.konstantakopoulos.gr/32520/ και https://www.konstantakopoulos.gr/32413/).

Προς αυτό το συμπέρασμα, ότι δηλαδή υπάρχει κάποιας μορφής συγκατάθεση Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, κατατείνει και το γεγονός ότι όλο το σύμπλεγμα των συστημικών μέσων προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι η Τουρκία δεν μπαίνει, ενώ μπαίνει στην ευρωπαϊκή άμυνα, έστω και από το παράθυρο. Κάντε μια αναζήτηση στο Google για Τουρκία και ευρωπαϊκή άμυνα και θα το διαπιστώσετε. Μπορεί η Εφημερίδα των Συντακτών να μας λέει ότι και η Τουρκία μπαίνει στην Ευρωπαϊκή Άμυνα επικαλούμενη δηλώσεις των Κόστα και Φόν Λάιεν, που μεταδίδει το κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων, όμως άλλα μας λένε και άλλη εντύπωση δημιουργούν οι τίτλοι των περισσοτέρων Μέσων.

Τόσο η ελλαδική όσο και η κυπριακή κοινή γνώμη παραμένουν στο βαθύτερο σκοτάδι για εξελίξεις που θα επηρεάσουν αποφασιστικά τη μοίρα του ελληνικού λαού και μπορούν να αποτελέσουν πλήγμα ισχυρότερο από αυτό του 1974.

Θα μπλοκάρουν αυτό το σχέδιο ή θα το αφήσουν να περάσει οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης; Θα κινητοποιηθούν τα κόμματα όσο υπάρχει ακόμα πολύ λίγος χρόνος;

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Βρετανία, αλλά και η αμερικανική διπλωματία έχουν λυσσάξει να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία του ευρωπαϊκού “εξοπλιστικού πυρετού” για να προωθήσουν την πάγια επιδίωξή τους να εντάξουν την Τουρκία στην ευρωάμυνα και, εν συνεχεία, στην ΕΕ. Έχουν λυσσάξει βέβαια γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία τους το έχουν επιτρέψει και δεν έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους. Στο να κάνουν δυνατές αυτές τις εξελίξεις, με στρατηγικές συνέπειες για την Ελλάδα και την ΕΕ, απέβλεψε η υπογραφή του «συμφώνου φιλίας» με την Άγκυρα και η άνευ αιτίας και αποτελέσματος συγκληθείσα πενταμερής στη Γενεύη.

Όπως πάμε θα βοηθήσουμε στην ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας να φτιάχνει περισσότερα και καλύτερα όπλα με τα οποία να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Και θα ακυρώσουμε μόνοι μας το διπλωματικό και στρατηγικό πλεονέκτημα του να ανήκουμε σε μια ‘Ενωση που δεν ανήκει η Τουρκία, τον βασικότερο δηλαδή λόγο για τον οποίο ενταχθήκαμε στην ΕΟΚ και εν συνεχεία στην ΕΕ.

Ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει τι σημαίνουν και τι μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά.

Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το καταλαβαίνουν ή μάλλον ότι τους ενδιαφέρει να το καταλάβουν οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης.

Θα πάρουν οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου πρωτοβουλία να υπενθυμίσουν επισήμως, στα όργανα και τους θεσμούς της ΕΕ, αλλά και δημοσίως, ότι δεν είναι νοητή η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία με την ΕΕ μιας χώρας που απειλεί στρατιωτικά ένα μέλος της Ένωσης, δεν αναγνωρίζει ένα άλλο και κατέχει τμήμα του;

Τι άλλο δηλαδή θα έπρεπε να κάνει μια χώρα για να μην επιτρέπεται η συνεργασία μαζί της; Και δεν μιλάμε καν για τις εσωτερικές εξελίξεις, για τον ρόλο της στη μετατροπή της Συρίας σε «Τζιχαντιστάν» και «Αποκεφαλιστάν» ή στην εθνοκάθαρση των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Με την ευκαιρία μήπως είναι καιρός να πληροφορηθεί ο κυπριακός λαός και τι ακριβώς διαπραγματεύεται με τον Ερντογάν και τον Φιντάν ο κ. Χριστοδουλίδης;
Επίσης τι ρόλο παίζουν επίσης οι Έλληνες ανταποκριτές στις Βρυξέλλες; Γιατί δεν μεταδίδουν τίποτα; Τι συμβαίνει; Θα μας τα πουν όταν θα έχουν τελειώσει και δεν θα μπορούμε να τα αλλάξουμε μήπως;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης ακολουθούν μια πολιτική που οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς σε καθολική και μη αναστρέψιμη γεωπολιτική εκμηδένιση.

Η υπόθεση των Τεμπών (που ακολούθησε το τεράστιο ατιμώρητο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων) ανέδειξε παραστατικά το είδος των δυνάμεων που έχουν καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα και έπεισε εκατομμύρια Έλληνες για το ότι η απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης, αλλά και της ηγεσίας κρίσιμων κρατικών θεσμών, είναι προϋπόθεση ακόμα και για να υπάρχει μια στοιχειωδώς βιώσιμη και ελάχιστα πολιτισμένη κοινωνία σε μια Ελλάδα που δεν θα επηρεάζεται από εγκληματικά κυκλώματα στην ίδια την κορυφή της.

Θα ήταν όμως αφελής κάποιος αν θεωρούσε ότι το καταστροφικό έργο της ελληνικής κυβέρνησης (κατ’ εξοχήν της κυβέρνησης, αλλά σε ένα βαθμό και του πολιτικού και κρατικού συστήματος στην πλειοψηφία του) περιορίζεται ή μπορεί να περιοριστεί στους τομείς της εσωτερικής πολιτικής. Η πολιτική τάξη και ιδίως η κυβέρνηση δεν μεταβάλλονται βέβαια σε πατριώτες, θαρραλέους και αξιοπρεπείς διαχειριστές όταν ασκούν εξωτερική πολιτική. Αντίθετα, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής μπορεί να αποδειχθεί πιο καταστρεπτικός ο ρόλος τους, εκτός των άλλων και γιατί δεν γίνεται τόσο εύκολα γνωστός και αντιληπτός.

Οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών, τόσο στο Κυπριακό, με το φιάσκο της πενταμερούς διάσκεψης που εμφανίστηκε ως δήθεν επιτυχία, από τις εκ συστήματος ψευδολογούσες ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας (θα το εξετάσουμε σε ξεχωριστό άρθρο), όσο και στα ευρωτουρκικά, εξελίξεις που ακολουθούν άλλωστε μια καταστροφική πορεία πολλών χρόνων στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, ήρθαν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Τόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Αθήνα όσο και ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης στη Λευκωσία ακολουθούν μια πολιτική που οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς τα δύο κράτη που διοικούν σε καθολική και μη αναστρέψιμη γεωπολιτική εκμηδένιση.



Ελλάδα και Κύπρος βοηθάνε την Τουρκία να εξοπλιστεί

Σε ό,τι αφορά τα ευρωτουρκικά, διευκρινίστηκε ήδη ότι οι τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες, ακόμα και πριν υπογράψει η Τουρκία αμυντική εταιρική σχέση με την Ε.Ε., μπορεί να συμμετάσχει έως και κατά 35% στην παραγωγή ευρωπαϊκών αμυντικών προϊόντων. Αυτό σημαίνει χρηματοδότηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας με μεγάλα ευρωπαϊκά κονδύλια και διαπλοκή του τουρκικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος με ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες στην Ευρώπη.

Με άλλα λόγια βάζουμε μόνοι μας τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκιά μας. Από το 1955 Κύπρος και Ελλάδα αντιμετωπίζουν τουρκική απειλή. Έχουν ξοδέψει τα μαλλιοκέφαλά τους για να την αντιμετωπίσουν, γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά στην ελληνική χρεοκοπία (σε συνδυασμό με το πως διαχειρίστηκε τους εξοπλισμούς η διεφθαρμένη ή δειλή και καιροσκοπική πολιτική τάξη της Ελλάδας). Και τώρα έρχεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη-ΝΔ και ο Χριστοδουλίδης με τους συμμάχους του στο νησί να δέσουν ακόμα πιο σφιχτά τη θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού σε Ελλάδα και σε Κύπρο. Να χρηματοδοτεί δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ανήκουμε την πολεμική βιομηχανίας μιας χώρας που μας απειλεί στρατιωτικά!

Αυτά δεν γίνονται από μόνα τους. Γίνονται εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθούν Αθήνα και Λευκωσία και γιατί Αθήνα και Λευκωσία κάνουν αυτά και μόνο αυτά που τους λένε να κάνουν οι δυτικοί «Νταβατζήδες» που μας ελέγχουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία μας. Αυτοκτονήστε μας λένε, πάμε και αυτοκτονούμε. Περιγράψαμε σε προηγούμενο άρθρο το πως Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης επέτρεψαν ήδη με την ψήφο τους τη συνεργασία της Ε.Ε. με τη Στρατηγική Πρωτοβουλία των ομονοουσών (like minded) χωρών, χωρίς να επιβάλλουν, όπως είχαν τη δυνατότητα λόγω του βέτο που διαθέτουν, να μην συμπεριληφθεί στην Πρωτοβουλία αυτή η Τουρκία. Άνοιξαν έτσι στην Τουρκία την Κερκόπορτα της «αμυντικής συνεργασίας» με την Ε.Ε..

Σημειωτέον, ότι την ίδια ώρα που έκανε αυτό το έγκλημα στις Βρυξέλλες, ο Χριστοδουλίδης κορόιδευε τους Κυπρίους πολίτες διακηρύσσοντας δημόσια ότι η κατοχική Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα!



Ανατρέπεται η ισορροπία στο Αιγαίο

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Υπογράφοντας σύμφωνα φιλίας με την Τουρκία, εμφανίζοντας προόδους στο Κυπριακό που δεν υπάρχουν, αποφεύγοντας να διαμαρτυρηθούν στην Ευρώπη και διεθνώς για τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές, αλλά και την κατοχή της Κύπρου, αποφεύγοντας να ζητήσουν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής ανεξαρτήτως της λύσης του κυπριακού, όπως προνοούν τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ (θα μπορούσαν σε αντάλλαγμα να αναπτυχθούν στα κατεχόμενα, εν αναμονή τελικής ρύθμισης, στρατεύματα της Ε.Ε. ή/και του ΟΗΕ), υποστηρίζοντας Τούρκους διπλωμάτες για τη θέση του Γραμματέα του ΟΑΣΕ και του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου ουσιαστικά αθωώνουν, εμμέσως πλην σαφώς, την Τουρκία και δημιουργούν το πολιτικό κλίμα που δεν επιτρέπει μόνο το άνοιγμα του δρόμου για την ευρωπαϊκή άμυνα σήμερα και την ίδια την Ε.Ε. αύριο. Ήδη Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται να ανατρέψουν την ελληνοτουρκική ισορροπία στο Αιγαίο παρέχοντας αεροσκάφη F35 και Eurofighter στην Τουρκία.

Οι πολιτικές αυτές ανταποκρίνονται σε πάγιες επιδιώξεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, από δεκαετιών, στις οποίες ήρθε τώρα να προστεθεί και η έντονη πίεση, λόγω Ουκρανίας, του «ευρωπαϊκού πόλου» του δυτικού ιμπεριαλισμού, αλλά και η πολύ ευνοϊκή συγκυρία της παρουσίας Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη στην εξουσία (από την άποψη αυτή είναι διπλό και βαρύτατα το έγκλημα των 157 βουλευτών που επέτρεψαν με την ψήφο τους, την παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης. Και είναι πιθανό ο διεθνής παράγων να μην πιέσει για αντικατάσταση Μητσοτάκη ώστε να προλάβει να ολοκληρώσει τη «δουλειά»).

Τα δυτικά σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο

Ξανάρχεται έτσι στην επικαιρότητα το σχέδιο Χόλμπρουκ που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί επί Κώστα Σημίτη και προέβλεπε:Λύση των ελληνοτουρκικών με μεγάλες παραχωρήσεις της Αθήνας
Λύση του κυπριακού με μετατροπή του κυπριακού κράτους σε αποικία ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ, Διεθνούς Χρήματος και, σε κάποιο βαθμό, της Τουρκίας (σχέδιο Ανάν, διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία)

Ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Αυτό το τριπλό σχέδιο σχεδιάστηκε για να κλείσει οποιαδήποτε ρωγμή στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ λόγω των ελληνοτουρκικών αντιθέσεων, να αποκλείσει τους Έλληνες στη μεγάλη πλειοψηφία κατοίκους της Κύπρου από οποιαδήποτε επιρροή σε ότι συμβαίνει σε ένα νησί που θέλουν πάρα πολύ να ελέγχουν απολύτως και πλήρως Αμερικανοί, Βρετανοί και Ισραηλινοί, να εκδιώξει οποιαδήποτε ρωσική ή άλλη μη δυτική επιρροή από την Κύπρο, να δώσει χαριστική βολή σε οποιαδήποτε, έστω και μακρινή φιλοδοξία μετασχηματισμού της Ε.Ε. από κοινή αγορά σε αυτόνομη οικονομική και πολιτική ένωση, να δημιουργήσει εντός Ε.Ε. έναν ισχυρό πόλο αμερικανο-βρετανικής επιρροής, να δεσμεύσει οριστικά την Τουρκία στη Δύση και να γίνει τελικά ένα από τα θεμέλια μιας αμερικανο-ισραηλο-τουρκικής ζώνης επιρροής στη Μεσόγειο και τη νότιο Ευρώπη.

Το κακό μέσα σε όλα αυτά τα σχέδια είναι ότι δεν αφήνουν καθόλου χώρος για ένα έστω και ελάχιστα ανεξάρτητο, δημοκρατικό και κυρίαρχο κράτος στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Οδηγούν αναπόφευκτα στην αναίρεση του 1821 και αυτό ακριβώς είναι το «έργο» που βλέπουμε να «παίζεται» και με τα Μνημόνια και τις Δανειακές και με τα διάφορα σχέδια Ανάν και δεν συμμαζεύεται.

Σχολιάζοντας και τα Τέμπη και την ελληνική εξωτερική πολιτική ένας ιδιαίτερα πεπειραμένος πολιτικός αναλυτής μας επαναλαμβάνει κάτι που έχει πει εδώ και πολλά χρόνια: «Ο Μητσοτάκης θα φύγει από την εξουσία μόνο με εθνική καταστροφή». Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα υπάρχει από τη χώρα όταν φύγει. Ας ελπίσουμε ότι ο επιτέλους αφυπνισθείς ελληνικός λαός θα εμποδίσει με την έγκαιρη δράση του τη μακροημέρευση μιας από τις πιο επικίνδυνες κυβερνήσεις στην ελληνική ιστορία.



Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η 25η Μαρτίου 1821 αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές ημερομηνίες στην ιστορία της Ελλάδας, καθώς συνδέεται με την έναρξη της Επανάστασης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αρχή του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία. Σήμερα, η επέτειος της 25ης Μαρτίου έχει πολλούς συμβολισμούς, που δεν περιορίζονται μόνο στην ιστορική μνήμη, αλλά επηρεάζουν και το σύγχρονο ελληνικό κράτος και κοινωνία.

1. Συμβολισμός Εθνικής Ανεξαρτησίας

Η 25η Μαρτίου 1821 είναι το σημείο εκκίνησης του αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα, η επέτειος θυμίζει στους Έλληνες την αξία της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Η μνήμη των ηρώων και η θυσία τους για την ελευθερία αναδεικνύεται ως διαχρονικό παράδειγμα αγώνα για τα δικαιώματα και την ελευθερία των λαών.

2. Η Σύνδεση με την Παναγία και τη Θρησκεία

Η 25η Μαρτίου είναι και ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γεγονός που ενισχύει τη θρησκευτική διάσταση της εορτής. Στην ελληνική παράδοση, ο Ευαγγελισμός θεωρείται σύμβολο της πίστης και της ελπίδας, ενώ η Παναγία αναγνωρίζεται ως προστάτιδα της ελευθερίας του έθνους, αφού οι επαναστάτες πίστευαν ότι αυτή ήταν που τους βοήθησε στον αγώνα τους.

3. Η Εθνική Ενότητα

Η 25η Μαρτίου συμβολίζει και την ανάγκη για ενότητα στην Ελλάδα. Παρά τις διαφορές μεταξύ των διάφορων περιοχών και κοινωνικών τάξεων, οι Έλληνες κατάφεραν να ενωθούν σε έναν κοινό αγώνα για την ανεξαρτησία. Σήμερα, η επέτειος υπενθυμίζει τη σημασία της εθνικής συνοχής και συνεργασίας, ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές, όπως είναι η σημερινή περίοδος που χαρακτηρίζεται από πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις.

4. Αναγνώριση της Θυσίας των Ηρώων

Η 25η Μαρτίου είναι επίσης μια ημέρα αναγνώρισης των θυσιών των ηρώων του 1821, όπως του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, της Μαντώς Μαυρογένους, του Αλέξανδρου Υψηλάντη και άλλων. Αυτοί οι ήρωες αποτέλεσαν το σύμβολο της αντίστασης κατά της απολυταρχίας και της καταπίεσης, και η μνήμη τους παραμένει ζωντανή ως έμπνευση για τις μελλοντικές γενιές.

5. Αναφορά στη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Η Επανάσταση του 1821 συνδέεται με την επιθυμία για την εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου ελληνικού κράτους, με θεμελιώδη αξίες όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σήμερα, η 25η Μαρτίου λειτουργεί ως υπενθύμιση του αγώνα για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια, ιδανικά που είναι πάντα επίκαιρα.

6. Σύμβολο Αντίστασης και Ελπίδας για τους Λαούς

Η 25η Μαρτίου αποτελεί επίσης σύμβολο αντίστασης κατά των καταπιεστικών καθεστώτων και της αποικιοκρατίας. Οι Έλληνες αγωνιστές του 1821, όπως και άλλοι λαοί σε όλο τον κόσμο, πάλεψαν για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση. Σήμερα, αυτός ο συμβολισμός παραμένει ζωντανός, καθώς οι καταπιεσμένοι λαοί συνεχίζουν να μάχονται για τα δικαιώματά τους.

7. Η Ελληνοτουρκική Σχέση

Η 25η Μαρτίου έχει και γεωπολιτική σημασία στις σύγχρονες ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η ημέρα αυτή συνδέεται με την ιστορική μνήμη του αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αναβιώνει τους προβληματισμούς γύρω από τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Αν και οι εποχές έχουν αλλάξει, η 25η Μαρτίου παραμένει μια ημέρα που υπενθυμίζει την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Η 25η Μαρτίου του 1821, λοιπόν, πέρα από το ιστορικό της βάρος, συνεχίζει να αποτελεί ζωντανό σύμβολο για την Ελλάδα, που επανακαθορίζει τις αξίες της ανεξαρτησίας, της ενότητας, και της αγάπης για την πατρίδα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σε ανακοίνωση εξοπλιστικού προγράμματος, 500 δις προχώρησε η Γερμανία, με την ταυτόχρονη υποστήριξή της προς την Τουρκία για να μπει στον ευρωστρατό και με την ενίσχυσή της με μαχητικά αεροπλάνα eurofighter και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς meteor, που ανατρέπουν κρίσιμα, εις βάρος μας, την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο.

Η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) θεωρεί, ότι μια ενεργός εξωτερική πολιτική υπαγορεύει κάθε φορά που το Βερολίνο θίγει εθνικά μας συμφέροντα εμείς να επαναφέρουμε το θέμα των χρεών τους προς την χώρα μας, από τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο κι όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις όφειλαν να έχουν εφαρμόσει αυτή την τακτική!

Οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να έχουν ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό, το σύνολο των διεκδικήσεών μας από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο, προσθέτοντας την αιτιολογία, ότι είναι άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος.

Υπενθυμίζουμε, ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία έχουν καταβάλλει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, ενώ η Γερμανία έχει πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία και στην Γιουγκοσλαβία.

Τη συγκεκριμένη διεκδίκηση φοβόταν η Μέρκελ, την εποχή των μνημονίων και αν οι τότε κυβερνήσεις μας είχαν ακολουθήσει αυτή την τακτική θα είχαμε αποφύγει τη δεκαετή τραγωδία της οικονομικής και κοινωνικής μας εξαθλίωσης.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.

Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν «στα μουλωχτά» και από το παράθυρο την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, αναιρώντας τον βασικότερο λόγο για τον οποίο Αθήνα και Λευκωσία εντάχθηκαν στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στις δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοια κόμματα, μέχρι τουλάχιστο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί!

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα «Αρχεία» του, ο βασικότερος λόγος που επέμεινε στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (σήμερα Ε.Ε.) ήταν ότι έτσι, η Ελλάδα θα ανήκε σε μια ισχυρή ένωση κρατών στην οποία δεν συμμετέχει η Τουρκία και, επομένως, μια επίθεση της Τουρκίας κατά της Ελλάδας θα θεωρούνταν επίθεση κατά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (νυν Ένωσης). Αντίστοιχοι λόγοι υπήρχαν και για την ένταξη της Κύπρου το 2004.

Η πολιτική αυτή υπήρξε κεντρική στρατηγική επιλογή της Αθήνας μετά το 1974 και, όπως θα δείξουμε, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης την αναιρούν σε μεγάλο βαθμό, εκθέτοντας την Ελλάδα και την Κύπρο σε πολύ μεγάλους κινδύνους και μεταβάλλοντας ριζικά και προς όφελος της Άγκυρας τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σε μεγάλο βαθμό, Ελλάδα και Κύπρος, όπως θα δείξουμε, παραιτούνται επίσης των αιτιάσεών τους για την πολιτική της Τουρκίας απέναντί τους, δηλαδή για εισβολή, κατοχή, εδαφικές διεκδικήσεις, de jure και de facto απειλή πολέμου, χωρίς η Τουρκία να υποχωρήσει στο παραμικρό και ανοίγουν τον δρόμο σε ριζική αναβάθμιση της ήδη ισχυρότατης τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και των ενόπλων δυνάμεων και εξοπλισμών της γείτονος. Είτε πρέπει να δεχτούμε ότι οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης είναι ηλίθιοι, κάτι που δεν πιστεύουμε, είτε ενεργούν για λογαριασμό της Γερμανίας και της Βρετανίας εις βάρος των πιο κεντρικών και πιο ζωτικών συμφερόντων του ελληνισμού.
Πώς όμως έγιναν όλα αυτά και τι συνέπειες θα έχουν; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

1. Ποιος απειλεί την Ευρώπη; Η Ρωσία ή η Τουρκία;

Την περασμένη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνεδρίασε και πήρε αποφάσεις για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, αποφασίζοντας επίσης τη διάθεση του κολοσσιαίου ποσού των 800 δις. Εξηγήσαμε αλλού μερικούς από τους λόγους γιατί όλο αυτό το σχέδιο είναι μια επικίνδυνη παραφροσύνη που πλήττει πολύ σοβαρά τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, αν δεν αναιρεί και πολλούς λόγους ύπαρξης της ίδιας της Ε.Ε..

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση διαφημίζουν τη συμμετοχή μας σε τέτοια σχήματα ως υποβοηθητικά της ελληνικής άμυνας. Αυτό θα συνέβαινε όντως αν επρόκειτο να υπερασπιστούν την Ελλάδα και την Κύπρο από τουρκική επίθεση. Ποτέ όμως μέχρι τώρα οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας (ΗΠΑ και ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ) δεν υποσχέθηκαν κάτι τέτοιο. Μόνο η Γαλλία έδωσε αμυντικές εγγυήσεις στην Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης, αλλά και αυτωνών την αξία υπονόμευσε η ανεκδιήγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, μην περιλαμβάνοντας την Κύπρο. Έτσι, αν η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο και η Ελλάδα αντεπιτεθεί στην Τουρκία, θα είναι επιτιθέμενο μέρος και δεν θα έχει την κάλυψη των γαλλικών εγγυήσεων. Τέτοια και χειρότερα παθαίνει μια χώρα με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ στην κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σχήματα που ολοκληρώνουν τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις προπάντων κατά της Ρωσίας, δευτερευόντως κατά των χωρών και κινημάτων του Τρίτου Κόσμου και της Κίνας. Η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων τις εκτρέπει από τον εθνικό χαρακτήρα και την εθνική αποστολή τους, ενώ δημιουργεί και προβλήματα εν σχέσει με τρίτες χώρες. Η συνεργασία με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία θα μπορούσε να είναι επωφελής για τη χώρα, αν δεν είχε φροντίσει η κυβέρνηση να διαλύσει και ιδιωτικοποιήσει-αποεθνικοποποιήσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μαζί και η Ελλάδα και η Κύπρος, ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα ένα κείμενο συμπερασμάτων που ομιλεί για τις φανταστικές απειλές της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, καθιστά δηλαδή και επισήμως την ευρωπαϊκή άμυνα εργαλείο πολέμου κατά της Ρωσίας, όχι όμως και για τις πολύ πραγματικές και απτές απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου!

Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κείμενο που ενέκριναν Αθήνα και Λευκωσία, τα κράτη-μέλη «δεσμεύονται να συμβάλουν στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και να εντείνουν τις εργασίες για την περαιτέρω στήριξη και ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Ουκρανίας και την εμβάθυνση της συνεργασίας της με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία».

Για να χρυσωθεί βέβαια το «χάπι» και να μπορέσουν να πουλάνε κάτι στους «ιθαγενείς» οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, περιελήφθη μια αναφορά στις απειλές των συνόρων στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο. Η αναφορά είναι εντελώς γενική και δεν σημαίνει τίποτα. Θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στις «απειλές» του Ιράν, της τρομοκρατίας ή δεν ξέρω ποιανού άλλου.

Στην πραγματικότητα, αποκλείεται η έκφραση να αφορά στην Τουρκία γιατί αν αφορούσε την Τουρκία δεν θα μπορούσε η Ένωση να συνεργαστεί μαζί της στρατιωτικά και εξοπλιστικά όπως θα εξηγήσουμε ότι κάνει.

2. Κερκόπορτα: η αμυντική «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισών χωρών» και η πρόσκληση στην Άγκυρα

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε (άρθρο 7 των Συμπερασμάτων), με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας και της Κύπρου μια νέα «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισσών χωρών» (like minded countries), με τα οποία η Ένωση θα συνεργάζεται στρατιωτικά και εξοπλιστικά.

Στα συμπεράσματα οι Ευρωπαίοι δεν αποσαφηνίζουν ποια είναι τα κράτη που θα συμμετάσχουν, ούτε ο Μητσοτάκης και ο Χριστοδουλίδης ζητάνε να αποσαφηνιστούν τα κράτη που θα συμμετάσχουν. Νίπτουν δηλαδή τας χείρας των στο πιο βασικό ζήτημα της άμυνας του ελληνισμού.

Την άλλη μέρα το πρωί, η πρόεδρος της Ε.Ε., ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η επικεφαλής της «ευρωπαϊκής διπλωματίας», αφού πήραν την έγκριση του Συμβουλίου, ερμηνεύουν την απόφαση καλώντας τέσσερα μη μέλη της Ε.Ε. σε τηλεδιάσκεψη. Μεταξύ των χωρών αυτών η Τουρκία που εκπροσωπείται στη διάσκεψη από τον κ. Ερντογάν. Η Ελλάδα και η Κύπρος απουσίαζαν από τις συνομιλίες της Ε.Ε. για στρατιωτική συνεργασία με τη χώρα που εισέβαλε και κατέχει μεγάλο μέρος της Κύπρου και απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα, δύο μέλη της Ένωσης!

Συμφωνώντας με το σημείο 7 των Συμπερασμάτων, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης άνοιξαν την πραγματικότητα την Κερκόπορτα για να μπει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, ίσως αύριο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να έχει υποχωρήσει ούτε κατά ένα κιχ από τις διεκδικήσεις και απειλές της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Επρόκειτο για πάγια επιδίωξη της αμερικανικής πολιτικής στη Μεσόγειο και, τον τελευταίο καιρό και της Γερμανίας, που τείνει όλο και περισσότερο να θυμάται τη γεωπολιτική και τη φιλογερμανική πολιτική του Κάιζερ, του Χαουζχόφερ και του Χίτλερ.

Η προσπάθεια να ενταχθεί η Τουρκία στην «ευρωπαϊκή άμυνα» δουλευόταν εδώ και χρόνια, και ήταν μία από τις επιδιώξεις του σχεδίου δήθεν «ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ» που ξεφούρνισε προ μηνών ο Χριστοδουλίδης, σχεδίου που επεξεργάστηκε ένα από τα πιο σκοτεινά πρόσωπα του αμερικανικού «κόμματος του πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ (η ίδια που εφηύρε και τον θεσμό των παράνομων και παράλογων πενταμερών διασκέψεων για το κυπριακό, ώστε να παρακαμφθεί η υποχρέωση δημοψηφίσματος για την έγκριση της όποιας λύσης) και συνέχισε, μετά την αποχώρησή της, η ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου. Σύμφωνα με τις διαρροές που έκανε η ίδια η κυπριακή Προεδρία το περασμένο φθινόπωρο στην Καθημερινή της Κύπρου, η Λευκωσία θα ήρε το βέτο της στην συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό και τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και θα εντασσόταν παράλληλα στον ΝΑΤΟϊκό (και όχι ευρωπαϊκό, όπως ισχυρίστηκε ψευδολογών Κύπριος πολιτικός) «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (sic)».

Ταυτόχρονα, το ένα μετά το άλλο, τα ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν να προχωρούν σε συμφωνίες συνεργασίας και εξοπλισμού της Τουρκίας διακόπτοντας πάγιες πολιτικές τους, χωρίς να προκαλούν καμία αντίδραση της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία, εδώ και δύο χρόνια, πήρε εντολή από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο να μη διαμαρτύρεται για τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές και μάλιστα υπέγραψε και «σύμφωνο φιλίας», που η Άγκυρα χρησιμοποιεί για να ξεμπλοκάρει τις αγορές εξοπλισμών από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Από κει που μας είχαν δώσει εντολή, για τους δικούς τους λόγους, να αυξάνουμε την ένταση με την Τουρκία, πήραμε εντολή να κάνουμε τα ανάποδα.

Όχι μόνο Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης κάνουν οτιδήποτε τους ζητάει η Αμερική, η Ε.Ε. και το Ισραήλ, εις βάρος κατά κανόνα των ελληνικών συμφερόντων. Δεν είναι σε θέση να πάρουν σε αντάλλαγμα ούτε καν το να μην εξοπλίζουν οι δήθεν φίλοι και σύμμαχοι την Τουρκία σαν αστακό!

Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες που δεν καταφέραμε πάντως να επιβεβαιώσουμε, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν τρικλοποδιά και στον Μακρόν, που ήταν αντίθετος με τη συμπερίληψη της Τουρκίας, ταυτιζόμενοι με το Βερολίνο και το Λονδίνο. Ελπίζουμε να μην αληθεύουν, αλλά δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε με όσα συμβαίνουν.

3. Οι συνέπειες των αποφάσεων

Με τις αποφάσεις του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που ελήφθησαν με τη σύμφωνη γνώμη του Μητσοτάκη και του Χριστοδουλίδη, η Τουρκία διασυνδέεται για πρώτη φορά, με τον υπό διαμόρφωση αμυντικό μηχανισμό της Ε.Ε., ανοίγει ο δρόμος για τη συνεργασία της με τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις και αμυντικές βιομηχανίες και για τη συμμετοχή της στους θεσμούς της υπό δημιουργία «ευρωπαϊκής άμυνας». Προοπτικά ανοίγει με την απόφαση αυτή και ο δρόμος για την πλήρη ένταξη της Άγκυρας στην Ε.Ε., χωρίς φυσικά να εκπληρώσει καμία από τις υποχρεώσεις της, περιλαμβανομένης και αυτών που αφορούν στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Τουρκία αυξάνει δραματικά την επιρροή της στα ευρωπαϊκά πράγματα, το ήδη πολύ αυξημένο διπλωματικό και στρατιωτικό της εκτόπισμα, λόγω του ρόλου που καλείται να παίξει στην όλη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής άμυνας, των ευρωπαϊκών εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της Ρωσίας.

Οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες θα ενισχυθούν σημαντικά από τη συνεργασία τους με τις ευρωπαϊκές και θα αποσπάσουν μερίδιο από το μεγάλο πακέτο των 800 δις, ώστε να παράγουν καινούρια όπλα με τα οποία θα απειλούν την Ελλάδα και την Κύπρο και θα τις αναγκάσουν σε οικονομική καταστροφή προκειμένου να τις παρακολουθήσουν ή σε παράδοση. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι η Τουρκία παράγει το 70% έως 80% των όπλων που αγοράζει, σε αντίθεση με μας που έχουμε διαλύσει την αμυντική βιομηχανία.

Με δύο λόγια οδηγούμαστε σε νέα δραματική επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας. Η απόφαση αυτή ακυρώνει φυσικά από το παράθυρο το κυπριακό βέτο στη συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό, δηλαδή τις ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες, οδηγεί εκ των πραγμάτων σε δραματική αύξηση της τουρκικής επιρροής στην Ε.Ε. και σε δραματική επιδείνωση του στρατιωτικού συσχετισμού ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Στο επίπεδο της διπλωματίας και της διεθνούς πολιτικής, οι αποφάσεις της Ε.Ε., με τη συνδρομή Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, συνομολογούν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η Τουρκία δεν απειλεί την Ελλάδα και καλώς κατέχει την Κύπρο. Γιατί αν απειλούσε την Ελλάδα και αν κατείχε παρανόμως την Κύπρο θα ήταν (θα έπρεπε να είναι) αδιανόητη η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία μαζί της.

Η εξέλιξη αυτή θα εντείνει, αντί να μειώσει, τον καταστροφικό, ιδίως για εμάς που δεν έχουμε πολεμική βιομηχανία, ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και θα αυξήσει, δεν θα μειώσει την πιθανότητα καταστροφικής σύρραξης Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας (εκτός αν Ελλάδα και Κύπρος ολοκληρώσουν την ταχύτατη γεωπολιτική τους και λοιπή εκμηδένιση, ως έστω και κατ’ ελάχιστον ανεξαρτήτων και βιώσιμων κρατών, μεταφέροντας ουσιώδη τμήματα της κυριαρχίας που σήμερα ασκούν στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο στην Τουρκία, καθιστάμενες και δικές της αποικίες και εντασσόμενες σε μια τουρκική ζώνη επιρροής).

Ίσως βέβαια, όπως ήδη μας συστήνει ένας αρθρογράφος στην Καθημερινή, ήρθε ο καιρός να προσαρμοστούμε στην αυξανόμενη σημασία της Τουρκίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όπως πάμε το μόνο που μας μένει είναι να μας εξηγήσουν οι εφημερίδες μας γιατί, εν τέλει, ήταν λάθος η επανάσταση του 1821. Σε καλό δρόμο βρισκόμαστε.

Είναι για τους παραπάνω λόγους που υποστηρίξαμε ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την αξία και τα οφέλη από τη στρατηγική επιλογή της Αθήνας το 1974 και της Κύπρου το 2004 για ένταξη στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα.

4. Η ευθύνη της αντιπολίτευσης

Ευθύνη, αν και όχι την αποφασιστική, έχουν και τα υπόλοιπα ελληνικά κόμματα που όφειλαν να έχουν εγκαίρως αντιληφθεί τι συμβαίνει και να έχουν κινητοποιηθεί εγκαίρως για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη, θέτοντας και το ζήτημα στις διασκέψεις των ευρωπαϊκών ομάδων που συνεκλήθησαν την παραμονή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά κινητοποιώντας και την ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη.

5. Τι πρέπει να γίνει

Έστω και εκ των υστέρων, Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να διαμαρτυρηθούν με τον πιο έντονο τρόπο και να χρησιμοποιήσουν όλα τα θεσμικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να μπλοκάρουν, με όποιο κόστος, την ευρωτουρκική αμυντική συνεργασία. Οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να κινητοποιηθεί επίσης πολιτικά και επικοινωνιακά, άμεσα, επαναφέροντας στο προσκήνιο όλη την τουρκική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Για να μη χάσουμε τελείως το μυαλό μας, παραθέτουμε στη συνέχεια έναν κατάλογο με τις σοβαρότερες απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας από την Ελλάδα και την Κύπρο. Σπανίως έως ποτέ δεν θα ακούσετε κάποια υπενθύμισή τους από τις κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο σχεδόν ενός εξαρτημένου, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του, ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Η πλήρης εκμηδένιση του ελλαδικού και κυπριακού κράτους, με τις συνέπειες που ασφαλώς θα έχει για τον ελληνικό λαό, είναι μπροστά μας. Θα κάνουμε τίποτα; Θα αντιδράσουμε; ‘Η θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, «μοιραίοι και άβουλοι» κι «όπου βγει»; Γιατί στο μόνο που θα βγει θα είναι το τέλος μας.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η τουρκική πολιτική έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας

Στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί ασφαλώς ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. Άλλοι πληρώνονται από το ΝΑΤΟ και τη USAID για να μας εξηγούν ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο κρατών και αποτελούν εφεύρεση των «εθνικιστών», ιδίως των «Ελλήνων εθνικιστών». Άλλοι διακρίνονται από την ιδεοληπτική ανοησία (στην καλή περίπτωση) μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» που θεωρεί βρισιά ακόμα και την αναφορά στη λέξη έθνος και πιστεύει ότι μπορεί να αφήσει το Αιγαίο στην Τουρκία και την υπεράσπιση της χώρας (των θεμιτών και νομίμων δικαίων της) στην άκρα δεξιά.

Μπορούμε ασφαλώς να λέμε ότι θέλουμε, αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να αεροβατούμε αγνοώντας την πραγματικότητα, γιατί, όπως έλεγε και ο Λένιν, «τα γεγονότα είναι σκληρά». Κι όχι μόνο είναι σκληρά. Η πραγματικότητα εκδικείται άσχημα όσους την αγνοούν ή τη διαστρεβλώνουν.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι επί μία χιλιετία οι σχέσεις Τούρκων και Ελλήνων σπανίως υπήρξαν φιλικές. Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι η Τουρκία οργάνωσε πογκρόμ κατά του ελληνικού πληθυσμού και τον εξεδίωξε το 1955. Δεκαεννιά χρόνια αργότερα κατέλαβε (με την παρότρυνση και την ενίσχυση των ΗΠΑ και της CIA) και κατέχει πάντα τη μισή Κύπρο (που είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της υφηλίου σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ), από όπου εκδιώχθηκε η συντριπτικά ελληνική στην εθνικότητα πλειοψηφία των κατοίκων της. Η Τουρκία απειλεί ντε φάκτο το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, έχει συντριπτική στρατιωτική υπεροπλία στην περιοχή της Κύπρου και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Tα θύματα της τουρκικής εισβολής υπερέβησαν, ως ποσοστό του πληθυσμού, τα θύματα της εισβολής Αμερικανών, Βρετανών, Πολωνών και Αυστραλών στο Ιράκ το 2003.

Η Τουρκία έχει επίσης προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις για περισσότερα από 100 νησιά ή νησίδες του Αιγαίου Πελάγους, αρνείται να αναγνωρίσει τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 μιλίων και έχει αναπτύξει απέναντι από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου την ομώνυμη στρατιά περιλαμβανομένου ενός αποβατικού στόλου που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Μόνη δυνατή αποστολή αυτού του στόλου είναι η κατάληψη ενός ή περισσοτέρων ελληνικών νησιών, αποστολή για την οποία ασκείται κάθε χρόνο (ασκήσεις ΕΦΕΣ). Την ίδια στιγμή απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.

Με απόφαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, δεσμευτική για όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις, η Άγκυρα χαρακτήρισε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια, δικαίωμα που παρέχει η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, ως αιτία πολέμου (casus belli). Προ ετών η Άγκυρα απείλησε ότι θα βομβαρδίσει την Αθήνα και άλλες ελληνικές πόλεις με πυραύλους εδάφους-εδάφους.

Η Τουρκία έχει ανακηρύξει τη μισή Μεσόγειο ως δική της αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ παρενοχλεί ακόμα και έρευνες για καθ’ όλα νόμιμες ποντίσεις καλωδίων στο κέντρο του Αιγαίου, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη να καταργήσουν το πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου.

Για να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή, που παρολίγον να καταλήξει σε πόλεμο το 1976, το 1987, το 1996 και το 2020, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις επιδόθηκαν σε μια κούρσα εξοπλισμών που συνέβαλε, μαζί με τον τρόπο ασφαλώς που τη χειρίσθηκε το πανίσχυρο «στρατιωτικο-μεσιτικό» σύμπλεγμα της Ελλάδας, στην ελληνική οικονομική χρεοκοπία.

Και εγώ εύχομαι να λυθούν κάποτε οι διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας, και ασφαλώς να μην πάμε σε πόλεμο. Αλλά οι καλές σχέσεις μπορούν να βασίζονται μόνο στην ειλικρίνεια και όχι στην υποκρισία του Μητσοτάκη περί φιλίας με την Τουρκία, κάτι άλλωστε που δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος, ούτε και ο Ερντογάν. Τους φίλους τους κάνουν οι καλοί λογαριασμοί, όχι τα ψέματα.

Υπό τις συνθήκες όμως που περιγράψαμε πιο πάνω, συνιστά βαρύτατο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, το άνοιγμα σήμερα του δρόμου της Τουρκίας προς την ευρωπαϊκή άμυνα.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Του Μανώλη Κοττάκη

Η αποκατάσταση των σχέσεων Αμερικής – Ρωσίας και η δρομολόγηση της τελικής λύσης του εδαφικού καθεστώτος της Ουκρανίας αποτελούν πολύ μεγάλη ήττα για τη Δύση των Δημοκρατικών και των πολιτικών παραρτημάτων τους στην Ευρώπη. Πολύ μεγάλη ήττα για την προπαγάνδα τους στην Ευρώπη και τον «μακαρθισμό» νέου τύπου. Πολύ μεγάλη ήττα και για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας έχασε. H Kομισιόν, στην έδρα της οποίας στις Βρυξέλλες ανεμίζει η ουκρανική σημαία ακόμα και σήμερα, έχασε. Η Ελλάς έχασε. Και δεν έχασε απλώς επειδή μετείχε με φανατισμό ανόητου στο στρατόπεδο των ηττημένων. Έχασε γιατί βγαίνει ζημιωμένη, με το γόητρό της πληγωμένο και τις προσβάσεις της στη νέα εξουσία των ΗΠΑ για την ώρα περιορισμένες.

Δεν ενεπλάκημεν απλώς – κατέστημεν η ανόητη εμπροσθοφυλακή. Διαρρήξαμε σχέσεις και δεσμούς δεκαετιών με φίλες χώρες. Επιτεθήκαμε προσωπικά σε ηγέτη χώρας με την οποία μας δένουν ιστορικοί πολιτισμικοί δεσμοί. Ζητήσαμε την παραπομπή του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αλλά για άλλους, που φέρεται ότι εξόντωσαν μωράκια, δεν τολμήσαμε. Κάναμε την απρέπεια να αποκλείσουμε τη ρωσική αντιπροσωπία από τους εορτασμούς για τη ναυμαχία του Ναβαρίνου στη Μεσσηνία. Κυνηγήσαμε τα Μπαλέτα Μπολσόι.

Δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός μας επί των Εξωτερικών ότι οι οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας έχουν στόχο την πρόκληση λαϊκής εξέγερσης και την ανατροπή του Πούτιν. Ομολογήσαμε σε επίπεδο πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον, σε δημόσια συνομιλία του με την αναπληρώτρια γενική γραμματέα του ΝΑΤΟ, ότι «αδυνατίσαμε την αμυντική μας ικανότητα για να βοηθήσουμε με όπλα την Ουκρανία».

Πειθαρχήσαμε στις υποδείξεις και δεν ανακηρύξαμε ΑΟΖ, δεν εξορύξαμε τους υδρογονάνθρακές μας, διώξαμε την Total και την Chevron προ διετίας, και δεν επεκταθήκαμε στα 12 μίλια για να υπηρετήσουμε βλακωδώς την πράσινη πολιτική των Δημοκρατικών.

Χειροκροτούσαμε κάθε μέρα τα fake news ότι οι ολιγάρχες ρίχνουν τον Πούτιν, ο στρατός ρίχνει τον Πούτιν, ο λαός ρίχνει τον Πούτιν, και τελικώς αυτοί που έπεσαν ήταν ο Μπάιντεν, ο Σολτς και προσεχώς ο Μακρόν και η Ούρσουλα. Υπήρξαμε τελικώς οι άθλιοι των αθλιοτέρων.

Μετατρέψαμε το διεθνές και το διακρατικό σε προσωπικό. Και άλλοι μετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό της Δύσης, αλλά δεν έκαναν τέτοια. Δεν έγιναν οι «αυτοφωράκηδες» του κατεστημένου. Σεβάστηκαν. Τώρα έρχεται η ώρα να πιούμε το πικρό ποτήριον… Διπλά.

Πρώτον, γιατί ως ηττημένοι (που, όταν είχαμε το πάνω χέρι, δεν ζητήσαμε ποτέ εθνικά ανταλλάγματα, εκτός από ιστορικές ομιλίες στο Κογκρέσο) δεν έχουμε δικαίωμα στη διανομή των λαφύρων.

Δεύτερον, διότι ο άφρων τρόπος που πολιτεύτηκε η ελληνική εξωτερική πολιτική την αποξένωσε εντελώς από τον πρόεδρο Τραμπ.

Στις 7 Ιανουαρίου 2020 μόλις είχε αναλάβει την εξουσία, κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης περνούσε την πόρτα του Λευκού Οίκου.

Σήμερα, 14 Φεβρουαρίου 2025, και μετά την ομιλία στο Κογκρέσο με την οποία ο πρωθυπουργός «έβαλε» κατά του Τραμπ για τα γεγονότα του Καπιτωλίου, η Ελλάς προσπαθεί να προσεγγίσει τον Αμερικανό πρόεδρο προσλαμβάνοντας εταιρία λόμπι φίλων του Μπους και του Ρέιγκαν.

Τέτοια ντροπή, τέτοιο ρεζίλι!

Στοιχειώδης μελέτη όλων των πολέμων στους οποίους ενέπλεξαν οι Δημοκρατικοί τη χώρα τους (Αφγανιστάν, Αραβική Άνοιξη, Βαλκάνια, Ουκρανία τώρα) θα έδειχνε στους φωστήρες της εξωτερικής μας πολιτικής ότι αυτό το κόμμα ξέρει να «βάζει» την Αμερική σε πολέμους, αλλά δεν ξέρει να τη «βγάζει». Με συνέπεια να την πληρώνουν οι Ηρακλείς του στέμματος.

Εμείς πήγαμε και γίναμε ένα με αυτούς. Κατά τα άλλα, η εξωτερική πολιτική είναι το δυνατό στοιχείο του κυρίου πρωθυπουργού… Βοήθειά μας!

Σε κάθε περίπτωση, κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την… ακινησία της εξωτερικής μας πολιτικής προς χάριν του Μπάιντεν και της Ούρσουλα. Για την ακινητοποίηση και την ουσιαστική παραίτηση της Ελλάδος από την άσκηση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Και αυτό μπορεί να γίνει με έναν και μόνο τρόπο: προανακριτική για την Ουκρανία. Τώρα. Βάλατε τη χώρα σε τεράστιους κινδύνους. Πρέπει να εξηγήσετε το γιατί.

πηγη ΕΣΤΙΑ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν είμαι καν βέβαιος ότι θέλει καν να σωθεί.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
1 Φεβρουαρίου 2025


Πρόσφατα έγραψα ένα άρθρο με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ στην Κύπρο. Με δεδομένες τις κατηγορίες που βαρύνουν τους ηγέτες του Ισραήλ, έχουν ουσιαστικά σταματήσει πλέον τα ταξίδια τους στο εξωτερικό. Προ ημερών μάλιστα ο Χέρτζογκ έφυγε τάχιστα, κακήν κακώς από την Ελβετία, όπου είχε πάει για το Νταβός, όταν πρόσωπα και οργανώσεις υπέβαλαν μηνύσεις εναντίον του για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και προτροπή σε γενοκτονία. Η ελβετική Γενική Εισαγγελία δέχτηκε τις μηνύσεις και ανακοίνωσε ότι ξεκινά διαβουλεύσεις με το ελβετικό υπουργείο Εξωτερικών για το κατά πόσον ο πρόεδρος του Ισραήλ διαθέτει διπλωματική ασυλία. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τις διαβουλεύσεις, το «πουλάκι» όμως ήδη πέταξε. Το άρθρο μου γράφτηκε σε συνέχεια μιας σειράς άλλων που περιγράφουν την πορεία της τάχιστα εξελισσόμενης αυτοκατάργησης και αποικιοποίησης του κυπριακού κράτους.

Αντιδρώντας στο άρθρο, ο φίλος μου Γιάννης Μαύρος μου έστειλε την ακόλουθη επιστολή, φροντίζοντας μάλιστα να την κοινοποιήσει περίπου στη… μισή Ελλάδα και Κύπρο (χωρίς πάντως να προκαλέσει το παραμικρό σχόλιο από τους δεκάδες αποδέκτες του):

“Δημήτρη εξαιρετικός όπως πάντα, καίριος και ουσιαστικός, όμως τι αντιδράσεις στην Κύπρο υπήρξαν, τόσο επί του εδάφους όσο και στη νοόσφαιρα; Γιατί αν ο Χριστοδουλίδης πράττει όσα επαίσχυντα πράττει άνευ αντιδράσεων τότε κακώς περιορίζεις την κριτική σου σ’ αυτόν αφήνοντας στο απυρόβλητο τόσο το πολιτικό σύστημα και το οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικό κατοχικό (τριπλή κατοχή: εγγλέζικη, τουρκική και… ελ-λαδίτικη…) αλλά και το εκκλησιαστικό ΚΑΘΕΣΤΩΣ!

Προχώρα μέχρι το κόκκαλο γιατί η γάγγραινα έχει προχωρήσει τόσο που ούτε και η τουρκική κατοχή δεν στάθηκε αρκετή για να γκρεμίσει το διεφθαρμένο καθεστώς και να αναδείξει ηγεσίες αντάξιες των Αυξεντίου, Ευαγόρα, Ισαάκ και Σολωμού. Φταίμε όμως και εμείς εδώ που επιτρέψαμε να μας κυβερνάνε οι Μητσοσημίτηδες και λοιποί Κοτζιάδες και Τσιπράκηδες επί δεκαετίες. Επιτέλους να δρασκελίσουμε όλοι το κατώφλι, τα όρια των ρόλων μας μέσα στο σύστημα (our ‘zones of comfort’) και να συναντηθούμε ξανά με τη νεολαία και με την κοινωνία αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε φτωχοί και ηττημένοι -πλην τίμιοι έστω- καλαμαράδες. Ιδού η Ρόδος! Καλή χρονιά!

Με Υγεία και Ελευθερία Με Ειρήνη και Δικαιοσύνη,
Για την Κύπρο, την Ελλάδα, την Παλαιστίνη!
Για όλους τους λαούς που μάχονται
που θυσιάζονται στον ιερό αγώνα της Ζωής
Για να διεκδικούμε εμείς του ‘60 οι εκδρομείς
ανυποχώρητα το ιερό επίσης ευ ζην”

Με τη σειρά μου του απάντησα τα εξής:

Γιάννη μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και σε συγχαίρω για τη μαχητική σου διάθεση. Είθε να βρεις μιμητές. Γιατί προς το παρόν δεν βλέπω σχεδόν κανένα. Εγώ γράφοντας όσα γράφω την ψυχή μου προσπαθώ να σώσω, για την Κύπρο αμφιβάλλω ότι μπορώ να κάνω κάτι για να την σώσω. Όπως ξέρεις ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και δεν είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια να σωθεί. Δεν είμαι καν βέβαιος ότι θέλει καν να σωθεί.

Όπως άλλωστε φαίνεται οι πάντες, και όταν λέω οι πάντες εννοώ οι πάντες, πλην ίσως ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, όσοι τουλάχιστον έχουν δημόσιο λόγο ή ρόλο, είναι μάλλον ευτυχείς που αυτό το κράτος απορροφάται τάχιστα πολιτικά, οικονομικά, διπλωματικά, στρατιωτικά, αστυνομικά και «κυβερνητικά» (παρακολουθήσεις, data), προοπτικά και δημογραφικά από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Και πάντως, ακόμα κι αν δεν είναι ευτυχείς, δεν θεωρούν σκόπιμο να πάρουν οι ίδιοι θέση. Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, θα είχαν, αδερφέ Γιάννη, ανοίξει το τόσο φλύαρο σε άλλες περιστάσεις στοματάκι τους να πούνε κάτι.

Ευτυχώς που κατέβασε και ο Χριστοδουλίδης το πορτρέτο του Μακάριου από το Προεδρικό Μέγαρο να μη βλέπει ο Αρχιεπίσκοπος τα έργα του διαδόχου του και ξαναπεθαίνει για δεύτερη φορά. Ας ελπίσουμε ότι θα τον φωτίσει ο Θεός να αλλάξει και την ονομασία της αεροπορικής βάσης Ανδρέας Παπανδρέου που παραδίδει στην Αμερική. Θα μπορούσε π.χ. να την ονομάσει Αεροπορική Βάση της Xαμένης Ντροπής, παρόλο που οι λέξεις Ντροπή όπως και Όχι μάλλον τείνουν να εξαφανιστούν από τα ελληνικά, απορώ μάλιστα γιατί διατηρούμε ακόμα την εθνική επέτειο στις 28 Οκτωβρίου.

Σημειωτέον ότι οι δυνάμεις που απορροφούν σήμερα, καταπίνουν κυριολεκτικά το κυπριακό κράτος, είναι οι ίδιες, μαζί με τη Βρετανία, που προκάλεσαν το κυπριακό ζήτημα, είναι οι ίδιες που έβαλαν την Τουρκία στην Κύπρο, οι ίδιες που οργάνωσαν, μεταξύ άλλων, τα πογκρόμ των Ελλήνων στην Τουρκία, τη χούντα στην Ελλάδα, το πραξικόπημα στην Κύπρο, την εισβολή της Τουρκίας, το σχέδιο Ανάν, το κυπριακό τραπεζικό μνημόνιο γιατί ήθελαν, όπως και εξακολουθούν να θέλουν, ολοκληρωτικά δική τους την Κύπρο, ει δυνατόν και πληθυσμιακά, και ασφαλώς όχι υπό ελληνική κυριαρχία (είτε με τη μορφή του ανεξάρτητου κράτους, είτε με τη μορφή της Ένωσης).

Σε αυτούς παραδίνει σήμερα ο Χριστοδουλίδης, με τη συμφωνία περίπου όλης της κυπριακής και ελλαδικής πολιτικής και άρχουσας τάξης την Κυπριακή Δημοκρατία, σε αυτούς παραδίνουμε σήμερα, ευπειθείς δούλοι, την Κύπρο, όπως άλλωστε και την Ελλάδα. Και μάλιστα χωρίς περιττές φωνές, διαδηλώσεις, πραξικοπήματα και αιματοχυσίες, όπως στο παρελθόν. Ήσυχα και πολιτισμένα.

Αφού λοιπόν διαπρεπείς εκσυγχρονιστές, διαπρεπείς «πατριώτες», διαπρεπείς «αριστεροί» και διαπρεπείς νέο ή ακροδεξιοί συγκατατίθενται, αν μη τι άλλο δια της σιωπής τους, στη ντε φάκτο, και εν τέλει και στη de jure κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τι πολύ περισσότερο μπορούμε να κάνουμε εμείς Γιάννη μου, πέραν του να υποκλιθούμε προ της ούτω διαμορφούμενης (αντ) «εθνικής ενότητος;» Με την αγάπη μου, τις καλύτερες ευχές μου για τη νέα χρονιά και την ευχή μου να διαψευστώ. Δημήτρης

Να προσθέσω με την ευκαιρία ότι δεν λείπουν και κάμποσοι «δικοί μας» που είναι πολύ δυστυχείς που οι Παλαιστίνιοι κατήγαγαν έναν τέτοιο θρίαμβο, μια τεράστια νίκη (έστω κι αν δεν είναι ακόμα οριστική) επί του θεωρητικώς παντοδυνάμου κατακτητή τους.

Οι Παλαιστίνιοι θα επιβιώσουν και στο βάθος των χρόνων θα νικήσουν, όπως νίκησαν και οι Μαύροι το Απαρτχάιντ που φαινόταν ανίκητο, όπως νίκησαν οι Βιετναμέζοι την Αμερική, οι Αλγερινοί τη Γαλλία και η ΕΟΚΑ τους Εγγλέζους, όσο κι αν της μισοκλέψανε τη νίκη. Αυτό μας διδάσκει η Ιστορία, αυτό συμβαίνει με όσους λαούς δεν χάνουν την αξιοπρέπειά τους. Γιατί η αξιοπρέπεια δεν επιτρέπει στους λαούς να ξεπουληθούν, άρα και να ηττηθούν. Αγωνίζονται όσο υπάρχουν και υπάρχουν όσο αγωνίζονται.

Αν ένας λαός, ή πάντως η πολιτική και άρχουσα τάξη του, είναι, αντίθετα, διατεθειμένοι να «πουλήσουν τη μάνα τους και τον πατέρα τους», ασφαλώς οι πιθανότητες να επιβιώσουν ως συγκροτημένες οντότητες, και μάλιστα σε τόσο στρατηγική θέση, είναι μάλλον μηδαμινές.

Εμείς τώρα, όπως ξέρεις, κι εδώ και στην Κύπρο, βάλαμε υποψηφιότητα να γίνουμε τα πρώτα κράτη έθνη που αυτοκτόνησαν οικειοθελώς και επισήμως (και με το αζημίωτο ασφαλώς για τις διάφορες «ελίτ» μας). Στα δικά μας τα χρόνια έλαχε ίσως να τερματίσουμε την πορεία του ελληνισμού πάνω σε αυτό το νησί, αργότερα και παρ’ ημίν.

Όσο για το Ισραήλ, που τόσο λατρεύουν οι δήθεν «πατριώτες» μας, έχει μπει νομίζω κι αυτό στον δρόμο της αυτοκαταστροφής, τουλάχιστο με τη μορφή και την ιδεολογία που έχει σήμερα, σε χρόνο βέβαια που δεν μπορούμε ασφαλώς να προσδιορίσουμε από τώρα.

Την επιστολή αυτή την κοινοποίησα και στους δεκάδες αποδέκτες του αρχικού μέιλ, που είναι όλοι τους αρκετά γνωστά πρόσωπα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που έχουν μάλιστα κατά καιρούς ασχοληθεί με το κυπριακό. Από όλους αυτούς μόνο ο Ρούντι Ρινάλντι αντέδρασε με το παρακάτω σχόλιο:

“Καλημέρα σας Γιάννη και Δημήτρη
Ένοιωσα την ανάγκη να σας απευθυνθώ αφού διάβασα το σχόλιο-ερώτηση του Γιάννη και την απάντηση του Δημήτρη. Συμφωνώ και με την αγωνία και την πίστη που δείχνει και νοιώθει ο Γιάννης και εκτιμώ τα όσα έχει γράψει και όσα γράφει ο Δημήτρης για την Κύπρο (και τόσα άλλα θέματα). Λείπουν τέτοιες φωνές τεκμηριωμένες και διεισδυτικές. Η ισραηλοποίηση και αμερικανοποίηση της Κύπρου προωθείται με ραγδαίους ρυθμούς και ο Χριστοδουλίδης παίζει ένα παιχνίδι εντελώς προσαρμοσμένο σε μια κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλώνοντας και αποενοχοποιημένος γιατί ο ‘ίδιος δεν τα έζησε αυτά’, είναι μια άλλη γενιά κλπ κλπ. Η καταγγελία δε του Μακαρίου για την επιλογή των Αδέσμευτων είναι το καταλυτικό στοιχείο αυτού του νέου πολιτικού στρώματος. Και πάλι καλημέρα σας.”

Στο οποίο και του απάντησα ως εξής:

“Σε ευχαριστώ Ρούντι για τα καλά σου λόγια και για τη στάση που υιοθετείς. Ο ‘Δρόμος της Αριστεράς’ και η ΚΟΕ μπορούν να συμβάλουν στην προσπάθεια αποτροπής της κατάλυσης της κυπριακής (όπως και ελλαδικής) ανεξαρτησίας από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και για να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής όλου του πολιτικού και δημοσιογραφικού φάσματος για τις περισσότερο από συζητήσιμες πτυχές των κυπροϊσραηλινών και ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, με το έωλο επιχείρημα μιας δήθεν συμμαχίας με το Ισραήλ κατά της Τουρκίας, που ουδαμού και ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί εν τοις πράγμασι. Απλώς, φοβάμαι, χρησιμεύει ως «εθνικόφρον» πρόσχημα για τη δορυφοροποίσή μας.
Φιλικά, Δημήτρης”

Πηγή: kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Για να σκοτώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία έπρεπε τότε να σκοτώσουν τον Μακάριο, για να τη σκοτώσουν τώρα πρέπει να ξεριζώσουν τη μνήμη του.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
28 Δεκεμβρίου 2024

Επιτέλους. Ο Κύπριος Πρόεδρος μάς ξάφνιασε ευχάριστα με την εξυπνάδα και τη στρατηγική του οξυδέρκεια. Τον είχαμε παρεξηγήσει έτσι που βλέπαμε τη φάτσα του, τον είχαμε υποτιμήσει, τον είχαμε προς στιγμήν νομίσει πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων. Τώρα καταλαβαίνουμε το κρυμμένο μεγαλείο του. Εν τέλει, πίσω την είχε η αχλάδα την ουρά …

Ο κ. Χριστοδουλίδης, είναι πλέον φανερό, έχει ξεπεράσει και τον Μητσοτάκη σε πολιτική ικανότητα, όπως και σε ταχύτητα κατεδάφισης των αναχρονιστικών θεσμών του έθνους, του κράτους και της δημοκρατίας.

Και δεν έχει σημασία αν σκέφτηκε ο ίδιος την τελευταία του απόφαση ή του την υπέβαλαν οι μυστικοσύμβουλοί του που εκφράζουν εγκύρως τη σοφία και τη βούληση της Α.Μ. του Προέδρου των ΗΠΑ, της Α.Μ. του Βασιλέως της Μεγάλης Βρετανίας και του Αυτοκράτορος Βενιαμίν του Εξολοθρευτή πάντων των Παλαιστινίων και Εκπολιτιστή πάντων των Εβραίων. Όλες οι επιρροές καλοδεχούμενες στην Κύπρο, αρκεί να μην προέρχονται από την Ανατολή ή τίποτα ταραξίες του πλανήτη.
Ένα πορτρέτο και η σημασία του

Σε τι ακριβώς αναφέρομαι; Στο ότι, επιτέλους, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αποφάσισε να μετακινήσει από το γραφείο του και εν συνεχεία από την αίθουσα συσκέψεων του Προεδρικού Μεγάρου το πορτρέτο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Τι δουλειά κατ’ αρχήν έχει το πορτραίτο ενός παπά, και μάλιστα ενός «κόκκινου παππά», κατά τα λεγόμενα του Κίσινγκερ και της χούντας, πάνω από το κάθισμα του κ. Χριστοδουλίδη; Γιατί πρέπει να αποκαλούμε εθνάρχη τον Μακάριο; Γιατί να μιλάμε εν τέλει για κράτη και για έθνη προκαλώντας επιβλαβείς τριβές με τους δυτικούς Προστάτες μας (για να μη χρησιμοποιήσω τη λαϊκότερη και σαφέστερη έκφραση «Νταβατζήδες» του κ. Καραμανλή); Αφού μάλιστα, όπως είπε κάποτε, πρωτοπόρος και μόνος ειλικρινής από τους Βαλκάνιους, ο «πρωθυπουργός» του Κοσόβου Ramush Haradinaj: «Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική είμαστε τμήμα μιας λέσχης χωρών των οποίων ηγείται η Αμερική. Δεν έχουμε πρόβλημα να το αναγνωρίσουμε. Δεν έχουμε χρόνο για τα προβλήματα του κόσμου». Αλλά και με την εσωτερική πολιτική τα ίδια συμβαίνουν, ούτε και για αυτήν πολυπερισσεύει πλέον ο χρόνος. Όπως πάμε, σε λίγο, οι κατά τόπους «κυβερνήσεις» (το ανάλογο των Ανθύπατων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) δεν θα έχουν περισσότερες αρμοδιότητες από το να αποφασίζουν το χρώμα των ταξί.

Αλλά το σπουδαιότερο δεν είναι βεβαίως αυτό. Είναι άλλο. Ο Μακάριος υπήρξε ο επί κεφαλής της μεγάλης αντιαποικιακής, εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης των Κυπρίων (1955-59) που συγκλόνισε τότε όλη την ανθρωπότητα και εξαιτίας της οποίας δημιουργήθηκε και υπάρχει (ακόμα τουλάχιστο) το κυπριακό κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία. Ήταν ο άνθρωπος που ηγήθηκε του αγώνα για να υπάρξει το κράτος του οποίου προεδρεύει τώρα ο κ. Χριστοδουλίδης.

Ήταν τέτοια η παγκόσμια απήχηση αυτής της επανάστασης, που είχαν φτάσει οι χριστιανοί Μαύροι στα βάθη της Αφρικής να βαφτίζουν τα παιδιά τους Μακάριους. Ως πολιτικός ο Μακάριος είχε και έχει οπαδούς και αντιπάλους, όπως κάθε πολιτικός. Αλλά ο ιστορικός του ρόλος υπήρξε αυτός του ηγέτη του κυπριακού αγώνα. Ο Μακάριος είναι το σύμβολο του κράτους του, και γι’ αυτό ακριβώς θέλησαν να τον σκοτώσουν οι Έλληνες (;) αξιωματικοί, χουντικοί πράκτορες της CIA, ίσως και της Mossad, και οι Αμερικανοί καθοδηγητές τους τον Ιούλιο του 1974.

Για να σκοτώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία έπρεπε τότε να σκοτώσουν τον Μακάριο, για να τη σκοτώσουν τώρα πρέπει να σπιλώσουν και να ξεριζώσουν τη μνήμη του.
Ξανακάνοντας αποικία την Κύπρο

Ορθώς λοιπόν ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης απομακρύνει τον Μακάριο από το γραφείο του, αφού έχει βάλει, ως κεντρική του επιδίωξη, να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο, κυρίαρχο και δημοκρατικό κράτος και να τη μεταβάλλει σε αποικία Αμερικανών, Άγγλων και Εβραίων, με μέλλουσα να καθορισθεί την παρουσία και τον ακριβή ρόλο των Τούρκων.

Γιατί αυτό ακριβώς επιχειρείται, de yure με τη σύγκληση πενταμερούς που θα παρακάμψει την υποχρέωση δημοψηφίσματος για να επαναφέρει μια παραλλαγή του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν. De facto με την πλήρη αποικιοποίηση της Κύπρου από Αμερικανούς, Βρετανούς και Ισραηλινούς, την αγορά των πάντων από τους τελευταίους, τη μετατροπή της σε γιγαντιαία αμερικανική βάση, την εκδίωξη των Ρώσων, την παρακολούθηση (άρα και τη δυνατότητα εκβιασμού των πάντων) από τα ισραηλινά Βαν, την ανάληψη καθηκόντων αστυνομίας από το… FBI και πολλά άλλα.

Δεν είναι εξάλλου σωστό ο Μακάριος, έστω και με το πορτραίτο του πάνω από το κεφάλι του Χριστοδουλίδη, να ταράζει τον ύπνο του ή να του δημιουργεί ενοχές ή αισθήματα και συμπλέγματα κατωτερότητας, εμποδίζοντας το φιλάνθρωπο και δημιουργικό έργο του Προέδρου, που, εντελώς παραδόξως, δεν φαίνεται να έχουν εκτιμήσει οι προφανώς αγνώμονες Κύπριοι πολίτες.
Μήπως τα παραλέμε;

Θα μου πείτε ίσως, έχει ένα πορτραίτο τέτοια σημασία; Εσείς τι λέτε; Αν ο Μακρόν κατέβαζε το πορτρέτο του Ντε Γκωλ ή ο Τραμπ το πορτρέτο του Ουάσιγκτον ή αν η Αθήνα απομάκρυνε τον αδριάντα του Κολοκοτρώνη θα είχε ή δεν θα είχε σημασία; Και μη μου πείτε ότι η Γαλλία και η Αμερική είναι κράτη που σέβονται τον εαυτό τους λόγω μεγέθους. Στο διάβα των δεκαετιών έχω διαπιστώσει ότι η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» που την ονομάζουμε περιφρονητικά «ψευδοκράτος» και που δεν την έχει αναγνωρίσει κανείς στον κόσμο πλην της ίδιας της Τουρκίας, σέβεται την κυριαρχία της πολύ περισσότερο από την Κυπριακή Δημοκρατία. Γι’ αυτό οι Τούρκοι θα μείνουν πιθανώς στο νησί, όταν θα έχουν φύγει οι περισσότεροι Έλληνες και όσοι έχουν μείνει θα έχουν παραιτηθεί από τη γλώσσα και τον εθνισμό τους για να γίνουν λούστροι των ξένων αφεντικών της Κύπρου. Παρόλο που έχω φάει πολλά χρόνια από τη ζωή μου υπερασπιζόμενος την Κυπριακή Δημοκρατία με τρόπο που ελάχιστοι Κύπριοι το έκαναν και κατέβαλα και το σχετικό κόστος, είμαι υποχρεωμένος να παραδεχθώ ότι λαός και προύχοντες που δεν σέβονται το κράτος τους δεν τους αξίζει και να το διατηρούν. Ούτε μπορούν να έχουν από άλλους την απαίτηση να τους σέβονται περισσότερο από όσο αυτοί σέβονται τον εαυτό τους.

Καλά έκανες λοιπόν Νίκο Χριστοδουλίδη και κατέβασες το πορτρέτο του Μακάριου. Πώς θα λύσουμε το Κυπριακό; Πώς θα τα βρούμε με τους Τούρκους και τους Αμερικανούς και τους Εγγλέζους; Με το πορτρέτο του Μακάριου πάνω από το κεφάλι σου να τους ερεθίζει; Είμαστε σοβαροί τώρα; Να το βλέπει ο Στάρμερ και να γίνεται έξαλλος;

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Λίγες μέρες μετά τη σύναψη εκεχειρίας στον Λίβανο, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται όντως περί εκεχειρίας και ενώ συνεχίζεται, προσλαμβάνοντας όλο και πιο άγριες μορφές, η γενοκτονία των Παλαιστινίων, μια νέα φωτιά πολέμου άναψε στη Μέση Ανατολή.

Στις 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός της Ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Σιν Μπετ πραγματοποίησε μυστική συνάντηση με την ηγεσία της τουρκικής ΜΙΤ. Στις 25 Νοεμβρίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ρούτε συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στις 26 Νοεμβρίου, τρομοκράτες της ISIS και της Αλ Κάιντα πραγματοποίησαν μεγάλη αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Συρίας, που συνεχίζεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η επίθεση αυτή θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας, αφού η μόνη πρόσβαση των Ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας προς τον έξω κόσμο είναι μέσω Τουρκίας. Η χρηματοδότησή τους από ορισμένες αραβικές χώρες διοχετεύεται μέσω Τουρκίας και μέσω Τουρκίας επίσης εξοπλίζονται. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων AFP οι μαχητές της συνδεόμενης με την Αl-Qaeda οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) δρουν στο Χαλέπι υπό τις διαταγές της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας. Κατά τη συνήθως καλά πληροφορημένη ρωσική Izvestia, την επίθεση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι συντόνισαν οι τουρκικές, ουκρανικές και γαλλικές υπηρεσίες, με την υποστήριξη των Ισραηλινών και την έγκριση των Αμερικανών. Σχεδιαζόταν εδώ και δύο μήνες και επρόκειτο να εκδηλωθεί τον Μάρτιο, αλλά οι εξελίξεις στον Λίβανο την επιτάχυναν.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι και γιατί συμβαίνει τώρα στη Συρία αν δεν εντάξουμε τη σύγκρουση στο γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται.

Η Συρία συνδέει τον Λίβανο με το Ιράκ και το Ιράν και είναι χώρα κλειδί, το γεωγραφικό κέντρο του «Άξονα της Αντίστασης» στη Μέση Ανατολή. Τυχόν νίκη των συγκεκριμένων Ισλαμιστών και ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, θα σήμαινε μια πολύ μεγάλη στρατηγική νίκη του άξονα Ισραήλ και ΗΠΑ επί του «Άξονα της Αντίστασης». Η Χεζμπολάχ θα βρισκόταν εντελώς απομονωμένη στον Λίβανο και το Ιράν πολύ πιο τρωτό σε επίθεση εναντίον του.

Η πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ στον Λίβανο προετοίμασε τη σημερινή επιδρομή των τζιχαντιστών στη Συρία, υποχρεώνοντας τη Χεζμπολάχ να αποσύρει από τη χώρα αυτή τις πολύ αξιόμαχες δυνάμεις της. Επιπλέον, το Ισραήλ συνέχισε το τελευταίο διάστημα τους διαρκείς βομβαρδισμούς κατά της Συρίας. Σημειωτέον ότι οι ισλαμιστές της Αλ Κάιντα και του ISIS είναι αρκετά παράδοξοι ως ισλαμιστές, με δεδομένο ότι επιτίθενται κυρίως εναντίον άλλων μουσουλμάνων και ποτέ κατά του εβραϊκού κράτους, ενώ και αρκετές από τις επιθέσεις τους στη Δύση μοιάζουν πολύ ύποπτες ως προς τις πραγματικές τους επιδιώξεις. Πολλά έχουν γραφεί για τον ρόλο των Αμερικανικών, Βρετανικών, Τουρκικών και Ισραηλινών υπηρεσιών και τους δεσμούς που ανέπτυξαν με τους τζιχαντιστές στην αρχική φάση δημιουργίας και ανάπτυξης του ISIS, προτού η ίδια η Δύση τρομάξει και αρχίσει να τους καταπολεμά. Το Ισραήλ περιέθαλψε τραυματίες μαχητές του ISIS στα νοσοκομεία του για «ανθρωπιστικούς λόγους» (!!!), όπως ισχυρίστηκε πρώην αρχηγός της Μοσάντ. Κατά τον Εφρέμ Ινμπάρ, επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου Ειρήνης (sic) Μπεγκίν Σαντάτ και έναν από τους θεωρητικούς του ισραηλινού «Διαρκούς Πολέμου»: «Η Δύση πρέπει να αποδυναμώσει περαιτέρω το Ισλαμικό Κράτος, όχι όμως και να το καταστρέψει…Το να αφήνουμε κακούς ανθρώπους να σκοτώνουν κακούς ανθρώπους ακούγεται πολύ κυνικό, αλλά είναι χρήσιμο, ακόμα και ηθικό να το κάνουμε, αν κρατάει απασχολημένους τους κακούς ανθρώπους και λιγότερο ικανούς να βλάψουν τους καλούς. Επιπλέον, η αστάθεια και οι κρίσεις, μερικές φορές περιέχουν φορείς θετικών αλλαγών».

Εκτός από γεωγραφικό κέντρο του Άξονα της Αντίστασης, η Συρία είναι κρίσιμης σημασίας σύμμαχος της Ρωσίας που διαθέτει στη Λατάκεια τη μόνη ναυτική βάση της στη Μεσόγειο. Η επίθεση των τζιχαντιστών στη Συρία συμπίπτει με γενικότερη ταυτόχρονη δυτική επίθεση από πολλές πλευρές κατά της Ρωσίας και των ρωσικών συμφερόντων (σε Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία αλλά και Κύπρο). Τυχόν «απώλεια» της Συρίας θα ήταν καταστροφική για ζωτικά ρωσικά συμφέροντα.

Εκτός από το backing της Τουρκίας, οι ισλαμιστές αντάρτες είχαν εκπαίδευση και τεχνική υποστήριξη από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις, που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τον ρόλο τους, πιθανώς θέλοντας να αποδείξουν την αξία τους ως δύναμης κρούσης της «συλλογικής Δύσης» οπουδήποτε στον πλανήτη. Καλά πληροφορημένες πηγές εκτιμούν ότι είναι επίσης και στο κέντρο των προσπαθειών να φτιαχτεί ένα νέο Gladio στη Δύση.

Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, ότι παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ να εμφανισθεί ως φίλος της Ρωσίας, γίνεται ακόμα μια φορά σαφής η στρατηγική ενότητα των πολέμων που έχει εξαπολύσει η «συλλογική Δύση» σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή.

Ειρήσθω εν παρόδω, η Συρία των Άσαντ ήταν στο παρελθόν πολύ σημαντικός σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου, ο δε πατήρ Άσαντ είχε δηλώσει ότι επίθεση κατά της Ελλάδας θα θεωρηθεί επίθεση κατά της Συρίας, ενώ είχε συνομολογήσει με τον υπουργό Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη συμφωνία μεταστάθμευσης ελληνικών αεροσκαφών που θα επιχειρούσαν στην Κύπρο, συμφωνία που υπονομεύτηκε στη συνέχεια και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Εν συνεχεία βέβαια η τυφλή πρόσδεση Αθήνας και Λευκωσίας στις εντολές που έπαιρναν από την Ουάσιγκτον και η τυφλή πρόσδεσή τους στο άρμα του Ισραήλ, κατέστρεψε τις ελληνοσυριακές και κυπροσυριακές σχέσεις, αφαιρώντας στρατηγικό πλεονέκτημα από Ελλάδα και Κύπρο. Παραμένει βέβαια, όπως και σε όλο τον αραβικό κόσμο, ένα μεγάλο ρεύμα συμπάθειας προς την Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στην ιστορία, που προσπαθούμε όμως κι αυτό να το καταστρέψουμε όσο είναι δυνατό.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι γιατί ο Ερντογάν ανέτρεψε (για πολλοστή φορά) την πολιτική του έναντι της Συρίας, γιατί βοηθάει το Ισραήλ και γιατί διακινδυνεύει τις σχέσεις του με τη Ρωσία.

Πιθανώς είναι το αποτέλεσμα και απειλών που δέχεται, σχετικά με το κουρδικό, αλλά και αναμονής πλεονεκτημάτων από μια επαναπροσέγγιση με την άξονα ΗΠΑ και Ισραήλ. Ήδη, όπως δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον αντιρρήσεις για το θέμα των S400. Μόλις δοθεί η εντολή, οι S400 μπορούν, εντός 12 ωρών, να εγκατασταθούν στις περιοχές τους και να είναι έτοιμη για χρήση.

Ο Ερντογάν τα έχει κάνει αυτά και στο παρελθόν, καταρρίπτοντας το ρωσικό αεροσκάφος και μετά προσεγγίζοντας τη Ρωσία, ενώ και με τον Άσαντ έχει μεταβάλλει άρδην την πολιτική του τέσσερις φορές (μαζί με την τελευταία), χωρίς να υποστεί συνέπειες. Ίσως πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίζει τέτοιες πρακτικές χωρίς να καταβάλλει κόστος, ιδίως καθώς η Μόσχα έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις της στο ουκρανικό.

Ίσως πιστεύει ότι θα διαπραγματευθεί από καλύτερες θέσεις με τη Ρωσία, που θα αναγκαστεί να ζητήσει τη συνδρομή του για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη Συρία.

Μόνο που μπορεί να έχει δίκιο, μπορεί όμως να κάνει και λάθος εκτίμηση. Η Ρωσία δεν έχει κανένα περιθώριο να υποστεί στρατηγική ήττα ούτε στη Συρία, ούτε στο Ιράν. Και το πολιτικό κεφάλαιο που ο Τούρκος Πρόεδρος συσσώρευσε με την έντονη αντίθεσή του στις γενοκτονικές πρακτικές του Ισραήλ θα κινδυνεύσει επίσης να εξανεμισθεί καθώς γίνεται αντιληπτός ως συνδράμων το Ισραήλ κατά της Συρίας.

Είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις για τη συνέχεια της συριακής κρίσης. Ούτε γνωρίζουμε τι μπορεί να έχει συμφωνηθεί μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ και για τη Μέση Ανατολή (ίσως όμως και για Ελλάδα και Κύπρο).

Το βέβαιο είναι ότι η θεωρητική δικαιολόγηση όλης της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, δηλαδή ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με το Ισραήλ και ότι επομένως εμείς ισχυροποιούμαστε αν κάνουμε ότι μας λένε οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί και διακόψουμε κάθε σχέση με οποιονδήποτε αντίπαλό τους, μια πολιτική που ήδη έχει προκαλέσει αρκετές καταστροφές για τα ελληνικά συμφέροντα και μας κατέστησε άβουλους δορυφόρους, «χρήσιμους ηλίθιους» αυτών των δυνάμεων καταρρέει πανηγυρικά, προτού καν το ταμείο βγάλει τον τελικό λογαριασμό για το Αιγαίο και την Κύπρο!

Σε ποιόν άραγε θα στηριχτούμε αύριο για να αποκρούσουμε τυχόν συνδυασμένες δυτικές και τουρκικές πιέσεις;

Και γιατί εμείς, δύο μικρές και τόσο προβληματικές χώρες, εμπλεκόμαστε με πολλούς και διάφορους, άμεσους και έμμεσους τρόπους, και ιδίως με την πολιτική μας στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, σε μια παγκόσμια σύγκρουση που κινδυνεύει να μας κάνει παρανάλωμα, αντί να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μείνουμε έξω από αυτή;

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου