Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
1 Φεβρουαρίου 2025
Πρόσφατα έγραψα ένα άρθρο με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ στην Κύπρο. Με δεδομένες τις κατηγορίες που βαρύνουν τους ηγέτες του Ισραήλ, έχουν ουσιαστικά σταματήσει πλέον τα ταξίδια τους στο εξωτερικό. Προ ημερών μάλιστα ο Χέρτζογκ έφυγε τάχιστα, κακήν κακώς από την Ελβετία, όπου είχε πάει για το Νταβός, όταν πρόσωπα και οργανώσεις υπέβαλαν μηνύσεις εναντίον του για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και προτροπή σε γενοκτονία. Η ελβετική Γενική Εισαγγελία δέχτηκε τις μηνύσεις και ανακοίνωσε ότι ξεκινά διαβουλεύσεις με το ελβετικό υπουργείο Εξωτερικών για το κατά πόσον ο πρόεδρος του Ισραήλ διαθέτει διπλωματική ασυλία. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τις διαβουλεύσεις, το «πουλάκι» όμως ήδη πέταξε. Το άρθρο μου γράφτηκε σε συνέχεια μιας σειράς άλλων που περιγράφουν την πορεία της τάχιστα εξελισσόμενης αυτοκατάργησης και αποικιοποίησης του κυπριακού κράτους.
Αντιδρώντας στο άρθρο, ο φίλος μου Γιάννης Μαύρος μου έστειλε την ακόλουθη επιστολή, φροντίζοντας μάλιστα να την κοινοποιήσει περίπου στη… μισή Ελλάδα και Κύπρο (χωρίς πάντως να προκαλέσει το παραμικρό σχόλιο από τους δεκάδες αποδέκτες του):
“Δημήτρη εξαιρετικός όπως πάντα, καίριος και ουσιαστικός, όμως τι αντιδράσεις στην Κύπρο υπήρξαν, τόσο επί του εδάφους όσο και στη νοόσφαιρα; Γιατί αν ο Χριστοδουλίδης πράττει όσα επαίσχυντα πράττει άνευ αντιδράσεων τότε κακώς περιορίζεις την κριτική σου σ’ αυτόν αφήνοντας στο απυρόβλητο τόσο το πολιτικό σύστημα και το οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικό κατοχικό (τριπλή κατοχή: εγγλέζικη, τουρκική και… ελ-λαδίτικη…) αλλά και το εκκλησιαστικό ΚΑΘΕΣΤΩΣ!
Προχώρα μέχρι το κόκκαλο γιατί η γάγγραινα έχει προχωρήσει τόσο που ούτε και η τουρκική κατοχή δεν στάθηκε αρκετή για να γκρεμίσει το διεφθαρμένο καθεστώς και να αναδείξει ηγεσίες αντάξιες των Αυξεντίου, Ευαγόρα, Ισαάκ και Σολωμού. Φταίμε όμως και εμείς εδώ που επιτρέψαμε να μας κυβερνάνε οι Μητσοσημίτηδες και λοιποί Κοτζιάδες και Τσιπράκηδες επί δεκαετίες. Επιτέλους να δρασκελίσουμε όλοι το κατώφλι, τα όρια των ρόλων μας μέσα στο σύστημα (our ‘zones of comfort’) και να συναντηθούμε ξανά με τη νεολαία και με την κοινωνία αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε φτωχοί και ηττημένοι -πλην τίμιοι έστω- καλαμαράδες. Ιδού η Ρόδος! Καλή χρονιά!
Με Υγεία και Ελευθερία Με Ειρήνη και Δικαιοσύνη,
Για την Κύπρο, την Ελλάδα, την Παλαιστίνη!
Για όλους τους λαούς που μάχονται
που θυσιάζονται στον ιερό αγώνα της Ζωής
Για να διεκδικούμε εμείς του ‘60 οι εκδρομείς
ανυποχώρητα το ιερό επίσης ευ ζην”
Με τη σειρά μου του απάντησα τα εξής:
Γιάννη μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και σε συγχαίρω για τη μαχητική σου διάθεση. Είθε να βρεις μιμητές. Γιατί προς το παρόν δεν βλέπω σχεδόν κανένα. Εγώ γράφοντας όσα γράφω την ψυχή μου προσπαθώ να σώσω, για την Κύπρο αμφιβάλλω ότι μπορώ να κάνω κάτι για να την σώσω. Όπως ξέρεις ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και δεν είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια να σωθεί. Δεν είμαι καν βέβαιος ότι θέλει καν να σωθεί.
Όπως άλλωστε φαίνεται οι πάντες, και όταν λέω οι πάντες εννοώ οι πάντες, πλην ίσως ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, όσοι τουλάχιστον έχουν δημόσιο λόγο ή ρόλο, είναι μάλλον ευτυχείς που αυτό το κράτος απορροφάται τάχιστα πολιτικά, οικονομικά, διπλωματικά, στρατιωτικά, αστυνομικά και «κυβερνητικά» (παρακολουθήσεις, data), προοπτικά και δημογραφικά από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Και πάντως, ακόμα κι αν δεν είναι ευτυχείς, δεν θεωρούν σκόπιμο να πάρουν οι ίδιοι θέση. Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, θα είχαν, αδερφέ Γιάννη, ανοίξει το τόσο φλύαρο σε άλλες περιστάσεις στοματάκι τους να πούνε κάτι.
Ευτυχώς που κατέβασε και ο Χριστοδουλίδης το πορτρέτο του Μακάριου από το Προεδρικό Μέγαρο να μη βλέπει ο Αρχιεπίσκοπος τα έργα του διαδόχου του και ξαναπεθαίνει για δεύτερη φορά. Ας ελπίσουμε ότι θα τον φωτίσει ο Θεός να αλλάξει και την ονομασία της αεροπορικής βάσης Ανδρέας Παπανδρέου που παραδίδει στην Αμερική. Θα μπορούσε π.χ. να την ονομάσει Αεροπορική Βάση της Xαμένης Ντροπής, παρόλο που οι λέξεις Ντροπή όπως και Όχι μάλλον τείνουν να εξαφανιστούν από τα ελληνικά, απορώ μάλιστα γιατί διατηρούμε ακόμα την εθνική επέτειο στις 28 Οκτωβρίου.
Σημειωτέον ότι οι δυνάμεις που απορροφούν σήμερα, καταπίνουν κυριολεκτικά το κυπριακό κράτος, είναι οι ίδιες, μαζί με τη Βρετανία, που προκάλεσαν το κυπριακό ζήτημα, είναι οι ίδιες που έβαλαν την Τουρκία στην Κύπρο, οι ίδιες που οργάνωσαν, μεταξύ άλλων, τα πογκρόμ των Ελλήνων στην Τουρκία, τη χούντα στην Ελλάδα, το πραξικόπημα στην Κύπρο, την εισβολή της Τουρκίας, το σχέδιο Ανάν, το κυπριακό τραπεζικό μνημόνιο γιατί ήθελαν, όπως και εξακολουθούν να θέλουν, ολοκληρωτικά δική τους την Κύπρο, ει δυνατόν και πληθυσμιακά, και ασφαλώς όχι υπό ελληνική κυριαρχία (είτε με τη μορφή του ανεξάρτητου κράτους, είτε με τη μορφή της Ένωσης).
Σε αυτούς παραδίνει σήμερα ο Χριστοδουλίδης, με τη συμφωνία περίπου όλης της κυπριακής και ελλαδικής πολιτικής και άρχουσας τάξης την Κυπριακή Δημοκρατία, σε αυτούς παραδίνουμε σήμερα, ευπειθείς δούλοι, την Κύπρο, όπως άλλωστε και την Ελλάδα. Και μάλιστα χωρίς περιττές φωνές, διαδηλώσεις, πραξικοπήματα και αιματοχυσίες, όπως στο παρελθόν. Ήσυχα και πολιτισμένα.
Αφού λοιπόν διαπρεπείς εκσυγχρονιστές, διαπρεπείς «πατριώτες», διαπρεπείς «αριστεροί» και διαπρεπείς νέο ή ακροδεξιοί συγκατατίθενται, αν μη τι άλλο δια της σιωπής τους, στη ντε φάκτο, και εν τέλει και στη de jure κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τι πολύ περισσότερο μπορούμε να κάνουμε εμείς Γιάννη μου, πέραν του να υποκλιθούμε προ της ούτω διαμορφούμενης (αντ) «εθνικής ενότητος;» Με την αγάπη μου, τις καλύτερες ευχές μου για τη νέα χρονιά και την ευχή μου να διαψευστώ. Δημήτρης
Να προσθέσω με την ευκαιρία ότι δεν λείπουν και κάμποσοι «δικοί μας» που είναι πολύ δυστυχείς που οι Παλαιστίνιοι κατήγαγαν έναν τέτοιο θρίαμβο, μια τεράστια νίκη (έστω κι αν δεν είναι ακόμα οριστική) επί του θεωρητικώς παντοδυνάμου κατακτητή τους.
Οι Παλαιστίνιοι θα επιβιώσουν και στο βάθος των χρόνων θα νικήσουν, όπως νίκησαν και οι Μαύροι το Απαρτχάιντ που φαινόταν ανίκητο, όπως νίκησαν οι Βιετναμέζοι την Αμερική, οι Αλγερινοί τη Γαλλία και η ΕΟΚΑ τους Εγγλέζους, όσο κι αν της μισοκλέψανε τη νίκη. Αυτό μας διδάσκει η Ιστορία, αυτό συμβαίνει με όσους λαούς δεν χάνουν την αξιοπρέπειά τους. Γιατί η αξιοπρέπεια δεν επιτρέπει στους λαούς να ξεπουληθούν, άρα και να ηττηθούν. Αγωνίζονται όσο υπάρχουν και υπάρχουν όσο αγωνίζονται.
Αν ένας λαός, ή πάντως η πολιτική και άρχουσα τάξη του, είναι, αντίθετα, διατεθειμένοι να «πουλήσουν τη μάνα τους και τον πατέρα τους», ασφαλώς οι πιθανότητες να επιβιώσουν ως συγκροτημένες οντότητες, και μάλιστα σε τόσο στρατηγική θέση, είναι μάλλον μηδαμινές.
Εμείς τώρα, όπως ξέρεις, κι εδώ και στην Κύπρο, βάλαμε υποψηφιότητα να γίνουμε τα πρώτα κράτη έθνη που αυτοκτόνησαν οικειοθελώς και επισήμως (και με το αζημίωτο ασφαλώς για τις διάφορες «ελίτ» μας). Στα δικά μας τα χρόνια έλαχε ίσως να τερματίσουμε την πορεία του ελληνισμού πάνω σε αυτό το νησί, αργότερα και παρ’ ημίν.
Όσο για το Ισραήλ, που τόσο λατρεύουν οι δήθεν «πατριώτες» μας, έχει μπει νομίζω κι αυτό στον δρόμο της αυτοκαταστροφής, τουλάχιστο με τη μορφή και την ιδεολογία που έχει σήμερα, σε χρόνο βέβαια που δεν μπορούμε ασφαλώς να προσδιορίσουμε από τώρα.
Την επιστολή αυτή την κοινοποίησα και στους δεκάδες αποδέκτες του αρχικού μέιλ, που είναι όλοι τους αρκετά γνωστά πρόσωπα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που έχουν μάλιστα κατά καιρούς ασχοληθεί με το κυπριακό. Από όλους αυτούς μόνο ο Ρούντι Ρινάλντι αντέδρασε με το παρακάτω σχόλιο:
“Καλημέρα σας Γιάννη και Δημήτρη
Ένοιωσα την ανάγκη να σας απευθυνθώ αφού διάβασα το σχόλιο-ερώτηση του Γιάννη και την απάντηση του Δημήτρη. Συμφωνώ και με την αγωνία και την πίστη που δείχνει και νοιώθει ο Γιάννης και εκτιμώ τα όσα έχει γράψει και όσα γράφει ο Δημήτρης για την Κύπρο (και τόσα άλλα θέματα). Λείπουν τέτοιες φωνές τεκμηριωμένες και διεισδυτικές. Η ισραηλοποίηση και αμερικανοποίηση της Κύπρου προωθείται με ραγδαίους ρυθμούς και ο Χριστοδουλίδης παίζει ένα παιχνίδι εντελώς προσαρμοσμένο σε μια κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλώνοντας και αποενοχοποιημένος γιατί ο ‘ίδιος δεν τα έζησε αυτά’, είναι μια άλλη γενιά κλπ κλπ. Η καταγγελία δε του Μακαρίου για την επιλογή των Αδέσμευτων είναι το καταλυτικό στοιχείο αυτού του νέου πολιτικού στρώματος. Και πάλι καλημέρα σας.”
Στο οποίο και του απάντησα ως εξής:
“Σε ευχαριστώ Ρούντι για τα καλά σου λόγια και για τη στάση που υιοθετείς. Ο ‘Δρόμος της Αριστεράς’ και η ΚΟΕ μπορούν να συμβάλουν στην προσπάθεια αποτροπής της κατάλυσης της κυπριακής (όπως και ελλαδικής) ανεξαρτησίας από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και για να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής όλου του πολιτικού και δημοσιογραφικού φάσματος για τις περισσότερο από συζητήσιμες πτυχές των κυπροϊσραηλινών και ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, με το έωλο επιχείρημα μιας δήθεν συμμαχίας με το Ισραήλ κατά της Τουρκίας, που ουδαμού και ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί εν τοις πράγμασι. Απλώς, φοβάμαι, χρησιμεύει ως «εθνικόφρον» πρόσχημα για τη δορυφοροποίσή μας.
Φιλικά, Δημήτρης”
Πηγή: kosmodromio.gr
