Articles by "Τουρκία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τουρκία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Λίγες μέρες μετά τη σύναψη εκεχειρίας στον Λίβανο, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται όντως περί εκεχειρίας και ενώ συνεχίζεται, προσλαμβάνοντας όλο και πιο άγριες μορφές, η γενοκτονία των Παλαιστινίων, μια νέα φωτιά πολέμου άναψε στη Μέση Ανατολή.

Στις 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός της Ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Σιν Μπετ πραγματοποίησε μυστική συνάντηση με την ηγεσία της τουρκικής ΜΙΤ. Στις 25 Νοεμβρίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ρούτε συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στις 26 Νοεμβρίου, τρομοκράτες της ISIS και της Αλ Κάιντα πραγματοποίησαν μεγάλη αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Συρίας, που συνεχίζεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η επίθεση αυτή θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας, αφού η μόνη πρόσβαση των Ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας προς τον έξω κόσμο είναι μέσω Τουρκίας. Η χρηματοδότησή τους από ορισμένες αραβικές χώρες διοχετεύεται μέσω Τουρκίας και μέσω Τουρκίας επίσης εξοπλίζονται. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων AFP οι μαχητές της συνδεόμενης με την Αl-Qaeda οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) δρουν στο Χαλέπι υπό τις διαταγές της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας. Κατά τη συνήθως καλά πληροφορημένη ρωσική Izvestia, την επίθεση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι συντόνισαν οι τουρκικές, ουκρανικές και γαλλικές υπηρεσίες, με την υποστήριξη των Ισραηλινών και την έγκριση των Αμερικανών. Σχεδιαζόταν εδώ και δύο μήνες και επρόκειτο να εκδηλωθεί τον Μάρτιο, αλλά οι εξελίξεις στον Λίβανο την επιτάχυναν.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι και γιατί συμβαίνει τώρα στη Συρία αν δεν εντάξουμε τη σύγκρουση στο γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται.

Η Συρία συνδέει τον Λίβανο με το Ιράκ και το Ιράν και είναι χώρα κλειδί, το γεωγραφικό κέντρο του «Άξονα της Αντίστασης» στη Μέση Ανατολή. Τυχόν νίκη των συγκεκριμένων Ισλαμιστών και ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, θα σήμαινε μια πολύ μεγάλη στρατηγική νίκη του άξονα Ισραήλ και ΗΠΑ επί του «Άξονα της Αντίστασης». Η Χεζμπολάχ θα βρισκόταν εντελώς απομονωμένη στον Λίβανο και το Ιράν πολύ πιο τρωτό σε επίθεση εναντίον του.

Η πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ στον Λίβανο προετοίμασε τη σημερινή επιδρομή των τζιχαντιστών στη Συρία, υποχρεώνοντας τη Χεζμπολάχ να αποσύρει από τη χώρα αυτή τις πολύ αξιόμαχες δυνάμεις της. Επιπλέον, το Ισραήλ συνέχισε το τελευταίο διάστημα τους διαρκείς βομβαρδισμούς κατά της Συρίας. Σημειωτέον ότι οι ισλαμιστές της Αλ Κάιντα και του ISIS είναι αρκετά παράδοξοι ως ισλαμιστές, με δεδομένο ότι επιτίθενται κυρίως εναντίον άλλων μουσουλμάνων και ποτέ κατά του εβραϊκού κράτους, ενώ και αρκετές από τις επιθέσεις τους στη Δύση μοιάζουν πολύ ύποπτες ως προς τις πραγματικές τους επιδιώξεις. Πολλά έχουν γραφεί για τον ρόλο των Αμερικανικών, Βρετανικών, Τουρκικών και Ισραηλινών υπηρεσιών και τους δεσμούς που ανέπτυξαν με τους τζιχαντιστές στην αρχική φάση δημιουργίας και ανάπτυξης του ISIS, προτού η ίδια η Δύση τρομάξει και αρχίσει να τους καταπολεμά. Το Ισραήλ περιέθαλψε τραυματίες μαχητές του ISIS στα νοσοκομεία του για «ανθρωπιστικούς λόγους» (!!!), όπως ισχυρίστηκε πρώην αρχηγός της Μοσάντ. Κατά τον Εφρέμ Ινμπάρ, επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου Ειρήνης (sic) Μπεγκίν Σαντάτ και έναν από τους θεωρητικούς του ισραηλινού «Διαρκούς Πολέμου»: «Η Δύση πρέπει να αποδυναμώσει περαιτέρω το Ισλαμικό Κράτος, όχι όμως και να το καταστρέψει…Το να αφήνουμε κακούς ανθρώπους να σκοτώνουν κακούς ανθρώπους ακούγεται πολύ κυνικό, αλλά είναι χρήσιμο, ακόμα και ηθικό να το κάνουμε, αν κρατάει απασχολημένους τους κακούς ανθρώπους και λιγότερο ικανούς να βλάψουν τους καλούς. Επιπλέον, η αστάθεια και οι κρίσεις, μερικές φορές περιέχουν φορείς θετικών αλλαγών».

Εκτός από γεωγραφικό κέντρο του Άξονα της Αντίστασης, η Συρία είναι κρίσιμης σημασίας σύμμαχος της Ρωσίας που διαθέτει στη Λατάκεια τη μόνη ναυτική βάση της στη Μεσόγειο. Η επίθεση των τζιχαντιστών στη Συρία συμπίπτει με γενικότερη ταυτόχρονη δυτική επίθεση από πολλές πλευρές κατά της Ρωσίας και των ρωσικών συμφερόντων (σε Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία αλλά και Κύπρο). Τυχόν «απώλεια» της Συρίας θα ήταν καταστροφική για ζωτικά ρωσικά συμφέροντα.

Εκτός από το backing της Τουρκίας, οι ισλαμιστές αντάρτες είχαν εκπαίδευση και τεχνική υποστήριξη από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις, που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τον ρόλο τους, πιθανώς θέλοντας να αποδείξουν την αξία τους ως δύναμης κρούσης της «συλλογικής Δύσης» οπουδήποτε στον πλανήτη. Καλά πληροφορημένες πηγές εκτιμούν ότι είναι επίσης και στο κέντρο των προσπαθειών να φτιαχτεί ένα νέο Gladio στη Δύση.

Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, ότι παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ να εμφανισθεί ως φίλος της Ρωσίας, γίνεται ακόμα μια φορά σαφής η στρατηγική ενότητα των πολέμων που έχει εξαπολύσει η «συλλογική Δύση» σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή.

Ειρήσθω εν παρόδω, η Συρία των Άσαντ ήταν στο παρελθόν πολύ σημαντικός σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου, ο δε πατήρ Άσαντ είχε δηλώσει ότι επίθεση κατά της Ελλάδας θα θεωρηθεί επίθεση κατά της Συρίας, ενώ είχε συνομολογήσει με τον υπουργό Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη συμφωνία μεταστάθμευσης ελληνικών αεροσκαφών που θα επιχειρούσαν στην Κύπρο, συμφωνία που υπονομεύτηκε στη συνέχεια και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Εν συνεχεία βέβαια η τυφλή πρόσδεση Αθήνας και Λευκωσίας στις εντολές που έπαιρναν από την Ουάσιγκτον και η τυφλή πρόσδεσή τους στο άρμα του Ισραήλ, κατέστρεψε τις ελληνοσυριακές και κυπροσυριακές σχέσεις, αφαιρώντας στρατηγικό πλεονέκτημα από Ελλάδα και Κύπρο. Παραμένει βέβαια, όπως και σε όλο τον αραβικό κόσμο, ένα μεγάλο ρεύμα συμπάθειας προς την Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στην ιστορία, που προσπαθούμε όμως κι αυτό να το καταστρέψουμε όσο είναι δυνατό.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι γιατί ο Ερντογάν ανέτρεψε (για πολλοστή φορά) την πολιτική του έναντι της Συρίας, γιατί βοηθάει το Ισραήλ και γιατί διακινδυνεύει τις σχέσεις του με τη Ρωσία.

Πιθανώς είναι το αποτέλεσμα και απειλών που δέχεται, σχετικά με το κουρδικό, αλλά και αναμονής πλεονεκτημάτων από μια επαναπροσέγγιση με την άξονα ΗΠΑ και Ισραήλ. Ήδη, όπως δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον αντιρρήσεις για το θέμα των S400. Μόλις δοθεί η εντολή, οι S400 μπορούν, εντός 12 ωρών, να εγκατασταθούν στις περιοχές τους και να είναι έτοιμη για χρήση.

Ο Ερντογάν τα έχει κάνει αυτά και στο παρελθόν, καταρρίπτοντας το ρωσικό αεροσκάφος και μετά προσεγγίζοντας τη Ρωσία, ενώ και με τον Άσαντ έχει μεταβάλλει άρδην την πολιτική του τέσσερις φορές (μαζί με την τελευταία), χωρίς να υποστεί συνέπειες. Ίσως πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίζει τέτοιες πρακτικές χωρίς να καταβάλλει κόστος, ιδίως καθώς η Μόσχα έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις της στο ουκρανικό.

Ίσως πιστεύει ότι θα διαπραγματευθεί από καλύτερες θέσεις με τη Ρωσία, που θα αναγκαστεί να ζητήσει τη συνδρομή του για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη Συρία.

Μόνο που μπορεί να έχει δίκιο, μπορεί όμως να κάνει και λάθος εκτίμηση. Η Ρωσία δεν έχει κανένα περιθώριο να υποστεί στρατηγική ήττα ούτε στη Συρία, ούτε στο Ιράν. Και το πολιτικό κεφάλαιο που ο Τούρκος Πρόεδρος συσσώρευσε με την έντονη αντίθεσή του στις γενοκτονικές πρακτικές του Ισραήλ θα κινδυνεύσει επίσης να εξανεμισθεί καθώς γίνεται αντιληπτός ως συνδράμων το Ισραήλ κατά της Συρίας.

Είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις για τη συνέχεια της συριακής κρίσης. Ούτε γνωρίζουμε τι μπορεί να έχει συμφωνηθεί μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ και για τη Μέση Ανατολή (ίσως όμως και για Ελλάδα και Κύπρο).

Το βέβαιο είναι ότι η θεωρητική δικαιολόγηση όλης της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, δηλαδή ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με το Ισραήλ και ότι επομένως εμείς ισχυροποιούμαστε αν κάνουμε ότι μας λένε οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί και διακόψουμε κάθε σχέση με οποιονδήποτε αντίπαλό τους, μια πολιτική που ήδη έχει προκαλέσει αρκετές καταστροφές για τα ελληνικά συμφέροντα και μας κατέστησε άβουλους δορυφόρους, «χρήσιμους ηλίθιους» αυτών των δυνάμεων καταρρέει πανηγυρικά, προτού καν το ταμείο βγάλει τον τελικό λογαριασμό για το Αιγαίο και την Κύπρο!

Σε ποιόν άραγε θα στηριχτούμε αύριο για να αποκρούσουμε τυχόν συνδυασμένες δυτικές και τουρκικές πιέσεις;

Και γιατί εμείς, δύο μικρές και τόσο προβληματικές χώρες, εμπλεκόμαστε με πολλούς και διάφορους, άμεσους και έμμεσους τρόπους, και ιδίως με την πολιτική μας στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, σε μια παγκόσμια σύγκρουση που κινδυνεύει να μας κάνει παρανάλωμα, αντί να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μείνουμε έξω από αυτή;

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από  The Cradle

Ισραηλινός αξιωματούχος είπε ότι η επίθεση της Αλ Κάιντα στη δεύτερη πόλη της Συρίας προσφέρει «ευκαιρίες για αλλαγή».

Οι πολιτοφύλακες Hayat Tahrir al-Sham (HTS) που συνδέονται με την Αλ Κάιντα που εισβάλλουν επί του παρόντος στο Χαλέπι, τη δεύτερη πόλη της Συρίας, λαμβάνουν πληροφορίες από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, ανέφερε το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP στις 30 Νοεμβρίου.

Το HTS, πρώην Μέτωπο Nusra, εξαπέλυσε επίθεση blitzkrieg * από το προπύργιο της ομάδας στην επαρχία Idlib την Τετάρτη. Οι μαχητές της κατέλαβαν πολλά χωριά στην ύπαιθρο του Χαλεπίου πριν πάρουν τον έλεγχο μεγάλου τμήματος της πόλης του Χαλεπίου το Σάββατο, συμπεριλαμβανομένης της αρχαίας ακρόπολης.

Το Γαλλικό Πρακτορείο γράφει ότι « πηγές της αντιπολίτευσης σε επαφή με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν ότι η Τουρκία έδωσε το πράσινο φως στην επίθεση ».

Ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου στην πόλη Ιντλίμπ που ελέγχεται από τους HTS ανέφερε επίσης ότι " οι τζιχαντιστές και οι σύμμαχοί τους που υποστηρίζονται από την Τουρκία έλαβαν εντολές από μια κοινή διοίκηση επιχειρήσεων ".

Κατά τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ μυστικό πόλεμο κατά της Συρίας που ξεκίνησε το 2011, η CIA και οι συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριών δημιούργησαν δωμάτια κοινών επιχειρήσεων στη νότια Τουρκία και το Αμμάν της Ιορδανίας, για να κατευθύνουν τις δραστηριότητες των εξτρεμιστών πληρεξουσίων τους που πολεμούν τη συριακή κυβέρνηση.

Η Izvestia ανέφερε ότι η τρέχουσα επίθεση HTS στο Χαλέπι συντονίστηκε μεταξύ τουρκικών, ουκρανικών και γαλλικών υπηρεσιών πληροφοριών , με υποστήριξη από το Ισραήλ και έγκριση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η ρωσική εφημερίδα ανέφερε ότι η επίθεση σχεδιάστηκε αρχικά για τον Μάρτιο, αλλά ξεκίνησε νωρίτερα από το προγραμματισμένο ως απάντηση στα γεγονότα στον Λίβανο.

Την Τετάρτη, τέθηκε σε ισχύ μια εκεχειρία για τον τερματισμό 66 ημερών βίαιων συγκρούσεων μεταξύ της Χεζμπολάχ και του ισραηλινού στρατού στον Λίβανο.

Ακριβώς τη στιγμή που τέθηκε σε ισχύ η κατάπαυση του πυρός, το Ισραήλ έστρεψε την προσοχή του στη Συρία βομβαρδίζοντας συνοριακά περάσματα Λιβάνου-Συρίας σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τη μεταφορά όπλων από τη Συρία στη Χεζμπολάχ.

Πηγές του συριακού στρατού δήλωσαν το Σάββατο ότι το Ισραήλ υποστηρίζει επίσης εξτρεμιστές τρομοκράτες που επιτίθενται στο Χαλέπι και σε περιοχές στο μέτωπο της Ιντλίμπ.

Στο παρελθόν, το Ισραήλ κράτησε μυστική την υποστήριξή του στις ομάδες της Αλ Κάιντα στη Συρία , ώστε να μην βλάψει την αξιοπιστία τους στα μάτια των Αράβων και των Σουνιτών Μουσουλμάνων.

Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου πραγματοποίησε ειδική συζήτηση για την ασφάλεια με τους αρχηγούς Άμυνας την Παρασκευή το βράδυ για να συζητήσουν τις τρέχουσες μάχες στη Συρία.

Σύμφωνα με το Yedioth Ahronoth , Ισραηλινοί αξιωματούχοι θεωρούν την προέλαση εξτρεμιστών που υποστηρίζονται από την Τουρκία στο Χαλέπι ως ευκαιρία για να αποδυναμώσουν τη Συρία, έναν βασικό σύμμαχο της Χεζμπολάχ και του Ιράν στον Άξονα της Αντίστασης.

Ένας ανώνυμος Ισραηλινός αξιωματούχος είπε στην εβραϊκή εφημερίδα ότι οι μάχες « πρέπει να παρακολουθούνται στενά για να δούμε πώς εξελίσσεται η κατάσταση ».

« Δεν μας επηρεάζει απαραίτητα, ειδικά όχι βραχυπρόθεσμα, αλλά οποιαδήποτε διάβρωση της σταθερότητας σε μια γειτονική χώρα μπορεί επίσης να έχει αντίκτυπο σε εμάς. Φαίνεται ότι υπάρχουν ευκαιρίες για αλλαγή εδώ », είπε ο αξιωματούχος.

πηγή: The Cradle via Spirit of Free Speech



* Blitzkrieg είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια συνδυασμένη αιφνιδιαστική επίθεση με όπλα, χρησιμοποιώντας μια ταχεία, συντριπτική συγκέντρωση δύναμης.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το φέσι στον ελλαδοτουρκικό διάλογο και στο Κυπριακό, η τουρκική μέγκενη και η αλλαγή της Λωζάννης

του Γιάννη  Χαραλαμπίδη 

Τους διαλόγους στα Ελλαδοτουρκικά και στο Κυπριακό θέλει να βάλει η Τουρκία κάτω από το δικό της φεσι, στην πρακτική εφαρμογή της διπλής διχοτόμησης. Μπορεί μεν ο Πρόεδρος να είδε στις ΗΠΑ τον απερχόμενο πλανητάρχη, αλλά η τουρκική πολιτική παραμένει η ίδια. Δηλαδή, ακόμη και αν συγκληθεί Πενταμερής ή Τετραμερής, τόσο η Άγκυρα όσο και ο Τατάρ δεν έχουν πρόθεση ν' αλλάξουν τη διχοτομική τους πολιτική, ως το προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Άλλωστε, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας στις 29 Οκτωβρίου, ημέρα της εθνικής εορτής της χώρας του, αναφέρθηκε στον «Αιώνα της Τουρκίας», που ξεκινά από τα Βαλκάνια και περνά στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Συρία. Φτάνει ώς τις τουρκογενείς χώρες και τους Ουιγούρους της Κίνας, ενώ από την άλλη πλευρά του χάρτη αγκαλιάζει τη Σομαλία και πέραν αυτής, τη Λιβύη, καθώς και άλλα αφρικανικά κράτη.
Πώς η Τουρκία ανοίγει τη βεντάλια της αναθεωρητικής της πολιτικής από την Θράκη ώς την Κύπρο

Η μειονότητα

Αυτή η αναθεωρητική πολιτική δεν καλύπτει μόνο την Κύπρο και τις συνομιλίες που η Αθήνα και η Λευκωσία προσδοκούν να ξεκινήσει εκ νέου, αλλά και τον ελλαδοτουρκικό διάλογο, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Η μεν Ελλάδα ισχυρίζεται ότι το μόνο θέμα προς συζήτηση είναι αυτό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, η δε Τουρκία προκαλεί τσουνάμι διεκδικήσεων, που αποτυπώνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του Χακάν Φιντάν, ο οποίος τα θέτει όλα στο τραπέζι. Μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πρώτη, την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, όπως την αποκαλεί, όχι μόνο της Θράκης, αλλά και μια άλλη, αποτελούμενη, όπως λένε οι Τούρκοι, από 6 χιλιάδες Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν στην Κω και στη Ρόδο και δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, διότι τότε , το 1923, ήταν κάτω από ιταλική κυριαρχία. Συναφώς, η Άγκυρα εγείρει ζητήματα εκλογής του Μουφτή, συντήρησης και ανοικοδόμησης νέων τζαμιών και τουρκικής εκπαίδευσης. Και εντάσσει τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο των δικαιωμάτων της τουρκικής - όπως την χαρακτηρίζει – μειονότητας, που η Ελλάδα παραβιάζει και καταπατεί.

Διχοτόμηση Αιγαίου

Δεύτερο, το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ήδη η Τουρκία έχει δείξει τα δόντια της με NAVTEX, τις οποίες έχει εκδώσει στις 18 Οκτωβρίου, τόσο στην περιοχή της Κάσου, όπου ισχύει η υπογραμμένη ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, όσο και στις θαλάσσιες περιοχές Χίου - Λέσβου, Λέσβου - Σάμου. Συν του ότι δεν αποδίδεται η ΑΟΖ του Καστελορίζου, της Ρόδου και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόσθετα, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε αριθμό νησιών, με απώτερο στόχο: 1. Τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό. 2) Τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, στα βόρεια μέσω των Δαρδανελίων, παραβιάζοντας τις συμφωνίες για την Ίμβρο και την Τένεδο, αλλά και στα νότια, ελέγχοντας τα περάσματα μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου, Κάσου και Ρόδου. Είναι δε πρόδηλο ότι αυτός ο τουρκικός σχεδιασμός διευκολύνεται πλήρως, εάν πέσει η Κύπρος, με μια λύση διχοτομική, όπως είναι είτε αυτή της ομοσπονδίας με δύο ισότιμα ​​κράτη με πολιτική ισότητα είτε εκείνη των δύο κρατών, που θα απολαμβάνουν ισότιμη κυριαρχία στο πλαίσιο μιας καθαρής. συνομοσπονδίας, για να έχουν οι Τούρκοι τον έλεγχο και στον βορρά αλλά και στον νότο.
Τι θα γίνει εάν δεν βρουν κοινό πλαίσιο Φιντάν - Γεραπετρίτης στις 8 του μήνα

Οι NAVTEX

Απόδειξη των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο είναι ο αριθμός των NAVTEX, που εξέδωσε η Τουρκία τον τελευταίο μήνα, και θα είναι σε ισχύ, κάποιες εξ αυτών, ως το τέλος Νοεμβρίου. Οι NAVTEX καλύπτουν δυο επίπεδα: Το ένα είναι οι περιοχές εντός των οποίων νομίμως τις εκδίδει η Άγκυρα και το άλλο είναι εκείνο που αφορά στην αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι NAVTEX αυτές: Α) Στρατηγικά είναι συναφείς με τη μεγάλη Άσκηση «Θαλασσόλυκος», που τελείωσε στις 25 Οκτωβρίου και είχε καλύψει μια περιοχή από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, την Κύπρο και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για την έκταση της Γαλαζίας Πατρίδας. Β) Αφορούν διάφορες ασκήσεις και δη έρευνες και διάλυση τόσο στις βόρειες πύλες του Αιγαίου όσο και στις νότιες, καθώς και άλλες μικρές στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στα νησιά. Οι δεσμεύσεις των περιοχών φτάνουν ώς τον 25ο Μεσημβρινό, αλλά και πέραν αυτού. Εκεί, δηλαδή, όπου η Τουρκία θέλει να διχοτομήσει το Αιγαίο.

Μοντέλο Μεραρχίας…

Τρίτο, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, διά της επίκλησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Εάν η Ελλάδα δεχθεί κάτι τέτοιο, θα είναι κάτι ανάλογο -αν όχι χειρότερο- με εκείνο που συνέβη με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967 από την Κύπρο, και επέτρεψε στην Τουρκία να επέμβει το 1974 με την εισαγωγή. Σε αυτό το σενάριο τα νησιά που είναι βορά στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ακόμη και αν η Στρατιά του Αιγαίου μετακινείται σε 200 χιλιόμετρα στην τουρκική ενδοχώρα. Σε χρόνο ρεκόρ μπορεί να επανέλθει, ενώ οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πώς θα επανέλθουν στα νησιά, όταν θα μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπου μεταφέρεται πλέον η πρώτη γραμμή αμύνης. Τα νησιά θα είναι όμηρος της τουρκικής ισχύος και εργαλεία διπλωματικών εκβιασμών από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας.

Διπλή διχοτόμηση

Οι ανωτέρω, συνιστούν βασικές αξιώσεις της Άγκυρας, που δεν σηκώνονται από το τραπέζι. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας; Είναι άραγε το δίκαιο; Εάν είναι το δίκαιο, όπως ισχυρίζεται η Ελλάδα, είναι ταυτοχρόνως και η τουρκική αναθεωρητική πολιτική. Και τι είναι η αναθεωρητική τουρκική πολιτική; Συνιστά μια διαδικασία είτε διπλωματικά είτε στρατιωτικά είτε μέσω της Χάχης, που θα αλλάζει το υφιστάμενο νομικό καθεστώς μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επί θεμάτων κυριαρχίας και γεωπολιτικής. Αυτή η πολιτική ανήκει στο νεο-οθωμανικό όραμα του «Αιώνα της Τουρκίας». Το αυτό συμβαίνει και με την Κύπρο, όπου με τη λύση τι επιδιώκει η Άγκυρα; Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη διχοτόμηση της κυριαρχίας μας μεταξύ δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών και τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου, που θα είναι κάτω από τον έλεγχο της ίδιας.

Το πλαίσιο και τα ήρεμα νερά…


Η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν θα πραγματοποιηθεί για να καθοριστεί ένα πλαίσιο θεμάτων, που θα συζητήσουν τον Ιανουάριο του 2025 στην Άγκυρα οι Μητσοτάκης - Ερντογάν. Πώς θα καθοριστεί ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν η μεν Αθήνα ισχυρίζεται ότι μόνο ένα θέμα συζητά, εκείνο τον θαλάσσιο ζωνών, και όταν η Τουρκία έχει όλες τις διεκδικήσεις της στο τραπέζι; Με μάγια, με ταχυδακτυλουργίες ή με υποχωρήσεις; Ακόμα και αν γίνουν αμοιβές υποχωρήσεις, ποιος χάνει; Εκείνος που έχει τα δικαιώματα, δηλαδή η Ελλάδα, και όχι αυτός, δηλαδή η Τουρκία, που διεκδικεί κάτι που δεν του ανήκει. Και, ως εκ τούτου, κερδίζει. Στην Αθήνα κρατούν μικρό καλάθι. Και προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, ακόμη και αν δεν έχει καθοριστεί κοινό πλαίσιο συζήτησης, θα συνεχιστεί η διαδικασία για τη διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο, μέσω ΜΟΕ. Υπό αυτές τις συνθήκες παραχωρείται στην Άγκυρα καθαρό ποινικό μητρώο. Προφανώς, η Αθήνα και η Λευκωσία είναι έτοιμες να προσφέρουν νέα δώρα εντός της ΕΕ. Η ουσία, βεβαίως, είναι η εξής: Εδραιώνονται και οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και η διχοτόμηση στην Κύπρο. Διότι, η φόρμουλα των λύσεων δεν οδηγεί σε λύσεις, αλλά σε ναρκοπέδια. Ο ελλαδοτουρκικός διάλογος και εκείνος για το Κυπριακό, εάν και όταν ξεκινήσει, είναι στη μεγάλη της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, που αφαιρεί κυριαρχικά δικαιώματα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Διαλύει το κυπριακό κράτος και αλλάζει, εκτός των άλλων, τη Συνθήκη της Λωζάννης. Όπως είχε πει και όπως είχε σχεδιάσει ο Ερντογάν….



* Δρ Διεθνών Σχέσεων



Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει αριθμό Navtex από το Αιγαίο μέχρι τ' ανοιχτά της Κύπρου, που εκδόθηκαν από την Τουρκία πριν από τη συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, στην Αθήνα, στις 8 Νοεμβρίου. Εκτός των άλλων αποκαλύπτουν τις πραγματικές τουρκικές προθέσεις περί της διχοτόμησης του Αιγαίου και του ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Ρόδου και Κύπρου. Εάν, βεβαίως, Κύπρος και Ελλάδα προ καιρού καθόριζαν κοινή ΑΟΖ, τα πράγματα που ήταν διαφορετικά… Είναι πρόδηλο ότι οι Τούρκοι πλημμυρίζουν το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή με Navtex.



Ο χάρτης αυτός καταδεικνύει: 1) Τον τουρκικό στόχο για διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, 2) την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, 3) την παρουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και την ισχύ τους εάν η Ελλάδα δεχτεί την τουρκική περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, που θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάλογες -αν όχι χειρότερες- με αυτές της αποχώρησης της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο το 1967. Η γραμμή αμύνης της Ελλάδος θα περάσει από τα νησιά στον ηπειρωτικό χώρο, τα δε νησιά θα είναι βορά στις ορέξεις του. τουρκικού στρατού και εργαλείο διπλωματικών εκβιασμών.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Αν και απόγονος μικρασιάτισσας γιαγιάς, με άπειρες μνήμες από τις διηγήσεις της στα παιδικά μου χρόνια και μεγάλο θαυμασμό για τον Ελληνικό πολιτισμό πέραν του Αιγαίου, ουδέποτε θέλησα να επισκεφθώ τα προγονικά μας εδάφη.
Περιττό να πω πως μου προκαλούν τουλάχιστον προβληματισμό οι προσπάθειες "οικοδόμησης" της ελληνοτουρκικής φιλίας τόσο σε πολιτικό επίπεδο (βλέπε συμφωνία Μητσοτάκη - Ερντογάν με την Διακήρυξη των Αθηνών "Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας" τον περασμένο Δεκέμβριο) που παραμένει κενό γράμμα και δίνει ευκαιρία στην γείτονα να συνεχίζει να επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία) όσο και σε επίπεδο πολιτών Ελλήνων.
Και όσο κι αν θεωρώ δικαιολογημένη την γλυκιά ανάμνηση των απογόνων για τις προγονικές εστίες πέραν του Αιγαίου Πελάγος και ουχί της τουρκοεπινοημένης "γαλάζια πατρίδας" αρνούμαι να αποδεχθώ τις επισκέψεις στο τουρκικό κράτος του μίσους, της επεκτατικότητας και βαρβαρότητας απέναντι στη χώρα μας.
Χωρίς λοιπόν να συμμερίζομαι απλά δημοσιεύω δελτίο τύπου του Δήμου Θερμαϊκού σύμωνα με το οποίο  πραγματοποιήθηκε "επίσκεψη στη Σμύρνη και στον δήμο του Τσεσμέ της Τουρκίας πραγματοποίησε ο δήμαρχος Θερμαϊκού, Τζέκος Θεόδωρος, συνοδεύοντας τον Σύλλογο Τσεσμελήδων Νέας Μηχανιώνας «Το Γυαλουδάκι»"


Στη διάρκεια της επίσκεψης και σε κλίμα φιλίας και συνεργασίας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του δημάρχου Θερμαϊκού με τη δήμαρχο του Τσεσμέ, κ. Lal Denizli, όπου συζήτησαν θέματα κοινού ενδιαφέροντος και έθεσαν τις βάσεις για περαιτέρω συνεργασία. 

Τα μέλη του συλλόγου «Το Γυαλουδάκι», όπως και ο ίδιος ο δήμαρχος είναι απόγονοι προσφύγων από την Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ και τις γύρω περιοχές. 


Στο πλαίσιο της επίσκεψης, τα μέλη του Συλλόγου τοποθέτησαν μία μαρμάρινη πλάκα κάτω από την ελιά που είχαν φυτέψει σε προηγούμενη επίσκεψή τους στην Αγία Παρασκευή, στη μνήμη των προγόνων τους και στο όνομα της φιλίας και ειρήνης των κοινοτήτων τους. 


Ο δήμαρχος, Θ. Τζέκος, συναντήθηκε επίσης με τον Έλληνα Πρόξενο στη Σμύρνη, κ. Αλέξανδρο Κώνστα και συζήτησαν για το ρόλο του προξενείου στην ιστορική αυτή περιοχή. 

Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον της επίσκεψης για την θαλάσσια αστική συγκοινωνία στον κόλπο της Σμύρνης και την σημαντικότητα εφαρμογής ανάλογης συγκοινωνίας στον Θερμαϊκό κόλπο.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Όχι, δεν ήταν σκηνικό έντασης με 5 πολεμικά πλοία, που έστησε η Τουρκία νότια της ν. Κάσου, όπως λένε οι πηχιαίοι τίτλοι των συστημικών ΜΜΕ. Ούτε απλά παρεμπόδιση των ελληνικών θαλασσίων ερευνών στα 6 νμ νότια της Κάσου, μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και τη δικαιοδοσία της ελληνικής ΑΟΖ.
Ήταν εισβολή στον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας και έμπρακτη δήλωση της Τουρκίας ότι τα ελληνικά νησιά δεν υπάρχουν, απλά αποτελούν προέκταση των τουρκικών ακτών και βρίσκονται υπό την κυριαρχία της. Η άτακτη υποχώρηση της ελληνικής πλευράς με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης της έντασης(!), της επίλυσης δια της διπλωματικής οδού και η απόσυρση του ερευνητικού πλοίου και των 3 ελληνικών πλοίων από την περιοχή, ισοδυναμεί με δήλωση αποδοχής ότι η Τουρκία έχει κυριαρχία στην περιοχή.

Να, γιατί δεν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία

Όταν ο εχθρός ζητάει εδάφη και η αντίδραση είναι η όπως–όπως αποσυμφόρηση της κατάστασης, άτακτη υποχώρηση και έμπρακτη αποδοχή των τετελεσμένων που επιβάλλει ο εχθρός, τότε δεν γίνεται πόλεμος. Ο εχθρός τα παίρνει αναίμακτα. Ούτε λόγος για επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, ούτε λόγος για καταγγελία της Τουρκίας στα Διεθνή θεσμικά όργανα. Η πολεμική ενέργεια της Τουρκίας κουκουλώθηκε και επιλύθηκε σαν καυγαδάκι μεταξύ γειτόνων. Ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Π. Μαρινάκης, από το οικείο βήμα των TV, περιέγραψε το “συμβάν”, μίλησε για διπλωματικό πυρετό που προηγήθηκε, και μας καθησύχασε ότι επετεύχθη η επίλυση του ζητήματος.

Οι Έλληνες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι στα ήρεμα νερά του Αιγαίου με υπνωτικά την διακήρυξη των Αθηνών, το μύθευμα της ελληνοτουρκικής φιλίας και τα Μ.Ο.Ε. Ήσυχοι, ατενίζοντας τις “τουρκικές ακρογιαλιές” και τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, που απορρέουν από αυτές, σύμφωνα με μια άλλη έποψη του Δικαίου της Θάλασσας, όπως το ερμήνευσε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη και εφαρμόζει το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα για να εξυπηρετήσει την Τουρκία.
Στην Κάσο στις 23 Ιουλίου 2024 αποτυπώθηκε επίσημα ο χάρτης της Γαλάζιας Πατρίδας και του Τουρκολυβικού Μνημονίου και “προσυπογράφτηκαν” από την ελληνική πλευρά.
Η δε πρωτοφανής ενέργεια του Τούρκου ΥΠΑΜ να ευχαριστήσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη «για τον σεβασμό της στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας και τη συνεργασία», δεν αποτελεί παρά ένα σαφές μήνυμα της Τουρκίας προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Αθήνα νομιμοποίησε στην πράξη το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, αναγνώρισε τουρκική υφαλοκρηπίδα και εκχώρησε δικαιώματά της από την ΑΟΖ Ελλάδας -Αιγύπτου.
Οι Έλληνες να πάψουν να ελπίζουν ότι οψέποτε θα δουν μια αξιοπρεπή και εθνωφελή εξωτερική πολιτική. Τουρκοπολιτικοεπιστημονικά ιδρύματα κάθε λογής, στρατευμένα από το σύστημα εξουσίας, έχουν φροντίσει να εθίσουν την ελληνική κοινή γνώμη στην αποδοχή της πολιτικής υποχωρήσεων και παραχωρήσεων. Ελληνικά ΜΜΕ που ταΐζονται από το τουρκικό παρακράτος, τιθασεύουν κάθε αντίδραση και αποκλείουν κάθε φωνή που αποκλίνει από το αφήγημα της ελληνουτουρκικής προσέγγισης.
Το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα παίζει τα ρέστα του στην πλάτη της πατρίδας και του λαού, σε όλα τα επίπεδα. Οικονομική εξαθλίωση, κυριαρχία των καρτέλ παντού, κατάντημα του ελληνικού λαού στους πιο φτωχούς του δυτικού κόσμου, ξεπούλημα κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής σε ημετέρους ολιγάρχες, οικονομικά και κάθε λογής εγκλήματα που δεν θα γίνονταν ανεκτά σε καμία χώρα του πλανήτη, εκτόξευση του δημοσίου χρέους, ακραία περιβαλλοντική καταστροφή και τώρα παραχώρηση εθνικών εδαφών. Και όμως! Η ίδια ελληνική κυβέρνηση που κλείνει το μάτι στην Τουρκία και της παραχωρεί ελληνικά εδάφη, είναι η ίδια που βγάζει πολεμικές ιαχές υπέρ της εδαφικής κυριαρχίας της Ουκρανίας!!! Ο Κ. Μητσοτάκης, πιο θιγμένος και από τον ίδιο τον Ζελένσκυ, κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία καταδικάζοντάς την ως εισβολέα, εμπλέκεται ενεργά στον πόλεμο στέλνοντας αναρίθμητες ποσότητες οπλισμού στην Ουκρανία, ενώ, ταυτόχρονα, αφοπλίζει τα ελληνικά νησιά και τα εγκαταλείπει γυμνά στις ορέξεις της Τουρκίας!
Την ίδια στιγμή στην επετειακή παρωδία που εκτυλίσσεται κάθε 24 Ιουλίου στο Προεδρικό Μέγαρο για την «αποκατάσταση της Δημοκρατίας», η Kάσος , η Κάρπαθος, αλλά και η Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου «κείνται μακράν». Ούτε κουβέντα από τους πολιτικούς αρχηγούς για την ντροπή στην Κάσο! Σαν να μην τρέχει τίποτα. Στην αποστροφή δε του Κ. Μητσοτάκη προς τον Αρχηγό ΓΕΝ, «μας ταλαιπώρησαν λίγο οι γείτονες, αλλά όλα καλά», τα χαμόγελα περίσσευαν!
Τι άλλο χρειάζεται ο ελληνικός λαός για να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει να κάνει απλά με ένα σύστημα εξουσίας νενέκων, έμπλεων φοβικών συνδρόμων έναντι της Τουρκίας, ή, με πολιτικές επιλογές υποχωρήσεων, κατευνασμού και προσέγγισης; Η πραγματικότητα βοά ότι το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα πρακτορεύει υπέρ της Τουρκίας.
Ο ελληνικός λαός, αλλά και το κομμάτι του πολιτικού κόσμου που παραμένει ακόμα υγιές και παρακολουθεί άναυδο την εκπόρνευση της πολιτικής, οφείλουν να αντιδράσουν. Κανένας Σύμμαχος ή εταίρος, ή διεθνής θεσμός, δεν πρόκειται ποτέ να μας υπερασπιστεί, όταν οι ίδιες κυβερνήσεις που εκλέγουμε απεμπολούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας και ο λαός της παρακολουθεί αδρανής να παραχωρούνται εδάφη της.

Ας μαζέψουμε τα αποθέματα των δυνάμεών μας, ας ενεργοποιήσουμε το φρόνημα που έχουν αδρανοποιήσει οι ήττες, και ας γίνουμε μπροστάρηδες ενός υπέρ πάντων αγώνα για την ανατροπή τους.

Αθήνα, 25 Ιουλίου 2024
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ για το επεισόδιο στην Κάσο 23/7/2024

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη 

Είναι, όντως, ακατανόητη η διαρκής αδιαφορία, με την οποία αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους η, άψογα οργανωμένη επιχείρηση «γαλάζια πατρίδα». Και είναι, επιπλέον, αδικαιολόγητη, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και έχει στεφθεί από επιτυχία η ανάλογη περίπτωση των Σκοπίων.

Η προσπάθεια επέκτασης συνόρων, όταν δεν είναι αποτέλεσμα πολεμικών συρράξεων, είναι μακροχρόνια και εξυπηρετείται με πλήθος μεθοδεύσεων, κατά περίπτωση. Στο αρθρίδιό μου αυτό θα αρκεστώ να υπενθυμίσω την εξαιρετικά αποτελεσματική μεθόδευση, η οποία περνά μέσα παραποίηση της ιστορίας στα βιβλία του δημοτικού.

Παράλληλα με όλες τις γελοιότητες, που επί χρόνια εφαρμόστηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, με τη βοήθεια άνετης χρηματοδότησης, αλλά και με τη χρήση απεριόριστων δόσεων προπαγάνδας, θα αναφερθώ ειδικά εδώ στην πλύση εγκεφάλου, με αφετηρία το δημοτικό, που εφαρμόστηκε στην περίπτωση των Σκοπίων.

Συγκεκριμένα, επί πολλές δεκαετίες, πριν από το δραματικό ξεπούλημα της Μακεδονίας, οι μαθητές του δημοτικού στα Σκόπια, αντί προσευχής το πρωί, μαζεύονταν από τους δασκάλους τους μπροστά σε χάρτη της περιοχής. Σε αυτόν, επάνω στα Σκόπια εμφανιζόταν ένα τεράστιο χέρι. Μάθαιναν, λοιπόν, οι μικροί μαθητές των Σκοπίων, ότι αυτό το μεγάλο χέρι ήταν η Ελλάδα, που παράνομα και καταχρηστικά εμπόδιζε τα Σκόπια να ενωθούν με την υπόλοιπη πατρίδα τους τη Μακεδονία. Οι σχετικές λεπτομέρειες ήταν τόσο συγκινητικές, ώστε συχνά οι μικροί Σκοπιανοί μαθητές έκλαιγαν με λυγμούς, για τη μεγάλη αυτή αδικία, σε βάρος της πατρίδας τους.

Εκτός του ότι, αυτή η μεθόδευση αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική για την εμπέδωση (ψευδών) πεποιθήσεων, που επεκτείνονται και εκτός της εκάστοτε συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής, καμία δύναμη στον κόσμου δεν είναι δυνατή, στη συνέχεια της ζωής των μικρών μαθητών, να μεταβάλλει τις έτσι αποκτηθείσες οιονεί βεβαιότητές τους. Αντιθέτως, θα είναι μονίμως στις επάλξεις, προκειμένου να υπερασπιστούν και να πεθάνουν ακόμη, για να ανατρέψουν την κλοπή και την αδικία που συντελέστηκε στα πάτρια (δήθεν) εδάφη τους. Κανένα αποδεικτικό μέσο, καμία εμπειρία κανένα μετέπειτα εύρημα θα είναι ποτέ σε θέση να μεταβάλει αυτό που σφυρηλατήθηκε στην παιδική τους ηλικία.

Καθώς βιώσαμε, ήδη, τις τραγικές συνέπειες όλων αυτών, στη Μακεδονία, θα έπρεπε να είχαμε αποκτήσει τα απαραίτητα αντανακλαστικά για την περίπτωση που κάτι ανάλογο θα μας συνέβαινε και στη συνέχεια. Δυστυχώς, όμως, δεν οπλιστήκαμε αρκετά από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Διότι, ανάμεσα βέβαια και σε πολλές άλλες τραγελαφικές μεθοδεύσεις, που με ανεξήγητη παθητικότητα υφιστάμεθα, σχετικά με την επιχείρηση της γαλάζιας πατρίδας, ήδη τώρα πληροφορούμαστε, ότι αυτές επεκτείνονται και στα σχολικά βιβλία.

Οι μικροί Τούρκοι μαθητές διδάσκονται, μέσω αυτών, ότι οι κακοί, οι φαταούλες Έλληνες, κατακρατούν παράνομα όλο το Αιγαίο για τον εαυτό τους, ενώ γύρω στο μισό, αυτό, είναι τουρκικό. Να το επαναλάβω, λοιπόν, ότι στα επόμενα χρόνια καμία προσπάθεια διασκέδασης αυτής της αναλήθειας θα έχει πιθανότητες να εισακουστεί. Οι Τούρκοι, και όχι μόνο, γιατί μέσω των σχολικών βιβλίων διαχέονται οι πληροφορίες παντού, θα είναι αδύνατον να μεταπειστούν ότι το μισό Αιγαίο δεν τους ανήκει, και θα είναι πρόθυμοι να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους για να το εξασφαλίσουν.

Και ενώ η κατάσταση έχει γίνει τόσο σοβαρή, και ενώ απαιτείται η λήψη άμεσων και όσο γίνεται πιο αποτελεσματικών μέτρων, οι δικοί μας αρμόδιοι ισχυρίζονται ακόμη και τώρα, ότι δήθεν «καταγράφεται βελτίωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», αλλά και ακόμη ότι υπάρχει θετικό έδαφος για «ανταλλαγή φιλικών επισκέψεων». Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Από δικής μας πλευράς, για να υπάρξει ελπίδα ανατροπής στο μέλλον, αυτών των παγιωμένων και άκρως απειλητικών καταστάσεων, το πρώτιστο απαιτούμενο είναι αυτό της εμπέδωσης της ιστορικής αλήθειας, της συστηματικής, και σε διεθνές περιβάλλον απεμπόλησης της παραποίησης της ιστορίας, της ενίσχυσης και της ανύψωσης του πατριωτικού αισθήματος, της σύνδεσης με το ένδοξο παρελθόν μας και της απόρριψης της όποιας υπόθεσης, ότι είμαστε δεδομένοι και γονυκλινείς. Οι σχέσεις μας με τη Δύση είναι, όντως, πολύτιμες, αλλά μέχρι του σημείου που δεν μας εξαφανίζουν από προσώπου Γης. Συγκεκριμένα, ουδέποτε θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να απειλούμαστε δακτυλοδεικτούμενοι από τη Ρωσία, σε περίπτωση γενικευμένης σύρραξης, επειδή όντως υπήρξαμε «βασιλικότεροι του Βασιλέως», στην επίδειξη μίσους εναντίον της.

Αλλά, το χειρότερο που μας συμβαίνει, από την άποψη μακροχρόνιων συνεπειών, είναι η συστηματική αφαίρεση, από τα σχολικά μας βιβλία, όλων εκείνων των συμβάντων που δικαιολογημένα μας κάνουν περήφανους και μας εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαγωγή και ενδεδειγμένες, κατά περίπτωση, αντιδράσεις απέναντι σε φίλους, εταίρους και εχθρούς. Τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να διερωτηθούμε, γιατί ακριβώς λειτουργούμε με τόσο ανεγκέφαλο τρόπο. Και αφού έχουμε την απάντηση, να αλλάξουμε ρότα.



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος δήλωσε την Κυριακή ότι η Τουρκία σχεδιάζει «πλήρη κατοχή της Κύπρου».

Μιλώντας σε μνημόσυνο για τον αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 3 Μαρτίου 1957, είπε ότι «τα σχέδια των Τούρκων είναι πολύ ξεκάθαρα. Ζητούν όχι την κατοχύρωση των όσων έχουν γίνει, αλλά την πλήρη κατοχή της Κύπρου».

Αναλυτικότερα σύμφωνα με το ΚΥΠΕ ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, σε δηλώσεις του μετά το ετήσιο μνημόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου, στον Μαχαιρά είπε: «Είναι πολύ φανερά τα σχέδια των Τούρκων που ζητούν όχι εμπέδωση των τετελεσμένων, αλλά πλήρη κατάληψη της Κύπρου».
Έκκληση του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου στην ελληνική κυβέρνηση

Παράλληλα έκανε έκκληση προς την ελληνική Κυβέρνηση και τον Ελληνισμό γενικότερα να μην αφήσουν την Κύπρο έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας, σημειώνοντας πως «αν πέσει το τελευταίο αυτό προπύργιο του Ελληνισμού θα αρχίσει η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας».

«Εξήντα επτά χρόνια από την ηρωική θυσία του, χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε σήμερα να παραδειγματιστούμε από τον ηρωισμό του. Γιατί σήμερα κινδυνεύουμε περισσότερο από τότε. Είναι πολύ φανερά τα σχέδια των Τούρκων που ζητούν όχι εμπέδωση των τετελεσμένων, αλλά πλήρη κατάληψη της Κύπρου. Θέλουμε να πάρουμε θάρρος από το θάρρος του, ηρωισμό από τον ηρωισμό του, και να μπορέσουμε να ματαιώσουμε τους στόχους των Τούρκων», ανέφερε.

«Και πρέπει», συνέχισε ο Αρχιεπίσκοπος, «να αγωνιστούμε πάση θυσία όλος ο Ελληνισμός μαζί, και αυτή την στιγμή από την θέση μου ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου κάνω έκκληση και προς τον Ελληνισμό ολόκληρο, προς την ελληνική Κυβέρνηση, να μην εγκαταλείψουν την Κύπρο , να μην την αφήσουν έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας».

«Μαζί πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό, γιατί αν πέσει το τελευταίο αυτό προπύργιο του Ελληνισμού θα αρχίσει η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας», κατέληξε.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ανακοίνωσε ότι δεν θα χρηματοδοτήσει το έργο της γραμμής ηλεκτρικής ενέργειας που θα εκτείνεται από την Ελλάδα κάτω από τη θάλασσα στην Κύπρο και στη συνέχεια στο Ισραήλ. Το έργο που απέκλειε την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο έχει καταρρεύσει, γράφουν τουρκικά δημοσιεύματα.

Άλλο ένα ενεργειακό έργο της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο, που απέκλειε την Τουρκία, τέθηκε σε βέτο από επενδυτές και μπήκε στο ράφι.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία αναμενότανε να χρηματοδοτήσει το έργο της γραμμής ηλεκτρικής ενέργειας (διασυνδεδεμένο σύστημα) που θα ξεκινά από την Ελλάδα και θα εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την Κύπρο και το Ισραήλ, απάντησε στους ενδιαφερόμενους για δεύτερη φορά ως «μη οικονομικό». Μάλιστα η τράπεζα τους συμβούλευσε «Εστιάστε στην ηλιακή ενέργεια αντί για αυτά τα έργα».

«Απέκλειαν την Τουρκία»

Η τριάδα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ ετοίμασε μια σειρά από έργα που απέκλειαν την Τουρκία από τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο τη δεκαετία του 2000.

Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν το έργο του αγωγού φυσικού αερίου που ονομάζεται East-Med (Ανατολική Μεσόγειος), ο οποίος θα ξεκινά από τις ακτές του Ισραήλ και θα εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την Κύπρο και την Ελλάδα.

Το άλλο ήταν το έργο ηλεκτροδότησης με καλώδιο 1200 χιλιομέτρων που θα ακολουθήσει την ίδια διαδρομή.

Οι ΗΠΑ απέσυραν την υποστήριξή τους για το έργο του αγωγού 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων πριν από δύο χρόνια.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία αναμένεται να καλύψει το κόστος των 6,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τράβηξε την πρίζα από τη γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας που θα συνδέει το Ισραήλ με την ΕΕ.

Ο Κυριάκος Κακούρης, Αντιπρόεδρος της Τράπεζας, ανέφερε σε δήλωσή του ότι η ελληνική διοίκηση απάντησε αρνητικά στην Κύπρο για δεύτερη φορά.

Έμειναν οι φωτογραφίες…

Το 2016, ο τότε ηγέτης της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ( και μετέπειτα ο Μητσοτάκης) και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσαν τα χέρια και ξεκίνησαν το έργο.

Μάλιστα, η Επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Kadri Simson, η οποία είναι υπουργός Ενέργειας της ΕΕ, ήρθε ακόμη και στην Κύπρο πριν από 2 χρόνια και έκανε αντιπροσωπευτική καλωδιακή σύνδεση με τον πρώην πρόεδρο Αναστασιάδη, καταλήγει το τουρκικό δημοσίευμα.



The Hellenic Information Team



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η κρίση των Ιμίων, όπως αποκαλούνται τα πολιτικά και τα Στρατιωτικά γεγονότα του Ιανουαρίου 1996, τα οποία έφεραν την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου, θα αποτελέσει για τους Ιστορικούς του μέλλοντος θέμα προς διερεύνηση, όταν συγκεντρωθεί το απαιτούμενο αρχειακό υλικό και οι μαρτυρίες των εμπλεκομένων αποφορτισμένες απο πολιτικές και στρατιωτικές σκοπιμότητες, που βαραίνουν ακόμη στο Ελληνικό, Τουρκικό και Διεθνές πολιτικό σκηνικό. 

Κρίση υφίσταται, όταν καταβάλλεται προσπάθεια να διαφοροποιηθούν αρχές, κανόνες και συμφωνίες που έχουν αποτυπωθεί σε συνθήκες μεταξύ κρατών και βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο. 

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. 

Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία επεδίωκε την αναθεώρηση της, ιδίως μετά το 1974. Στο παρασκήνιο γίνονταν συζητήσεις από την Αγκυρα για νησίδες και βραχονησίδες, που δεν κατονομαζονταν τόσο στην Συνθήκη της Λωζάννης, όσο και στην Συνθήκη των Παρισίων, που καθορίζουν το ισχύον νομικό καθεστώς του Αιγαίου και των Δωδεκανήσων. 

Μετά τον τερματισμό της διεθνούς διάσκεψης για το Δίκαιο της θαλάσσης στο Montego Bay το 1982, το νέο δίκαιο τέθηκε σε ισχύ το 1994 και το επόμενο έτος επικυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή. 
Τον Νοέμβριο του 1995 η Ελληνική Κυβέρνηση μελετούσε ένα πρόγραμμα εποικισμού βραχονησίδων με κρατική επιδότηση στο Αιγαίο αλλά και εκτός αυτού, καθώς σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν τα Αντικύθηρα, η Γαυδοπούλα κ.α. Είχε ανακοινωθεί ότι το πρόγραμμα στόχευε στην ανάπτυξη μιας μορφής αγροτικού τουρισμού. Στη πραγματικότητα βασιζόμενο στο Δίκαιο της θαλάσσης και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ( ΑΟΖ), αποσκοπούσε με τον εποικισμό στη διασφάλιση των Εθνικών μας συμφερόντων. 

Από πλευράς της Τουρκίας σε αντίδραση προς τις ενέργειες της Ελλάδος, το Πολεμικό Ναυτικό της θα χαρτογραφούσε βραχονησίδες που βρίσκονταν κοντά στις ακτές της. 
Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το Τουρκικό εμπορικό FIGEN AGAT προσάραξε στις βραχονησίδες Ιμια. Η άρνηση του πλοιάρχου να δεχτεί τις υπηρεσίες των ρυμουλκών της Ελλάδος και ο ισχυρισμός του ότι το ναυάγιο έγινε σε Τουρκικό νησί, ανάγκασε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας μας, να γνωστοποιήσει το θέμα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Με αφορμή την αποκόλληση του FIGEN ACAT, ήλθε στην επιφάνεια το θέμα διεκδίκησης από την Τουρκία των βραχονησίδων Ίμια. 
Την 28 Δεκεμβρίου 1995, μετά από τηλεφωνικές επικοινωνίες των δύο Υπουργείων Εξωτερικών, το ρυμουλκό αποκόλλησε το πλοίο. Στις 29 Δεκεμβρίου 1995, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, έστειλε στη πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα ρηματική διακοίνωση στην οποία αναγράφονταν πως  οι βραχονησίδες Ίμια, αποτελούν εσωτερικό τμήμα της Τουρκικής επικράτειας υπαγόμενες διοικητικά στη Νομαρχία της Αλικαρνασσού( Μποντρούμ). 
Την 9 Ιανουαρίου 1996 επιδόθηκε η απάντηση της Ελλάδος στην ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας, με την οποία απορρίπτεται ο ισχυρισμός της περί κυριαρχίας στα Ίμια. 
Στις 18 Ιανουαρίου 1996, μετά από αίτηση του Υπουργείου Εξωτερικών, με εντολή του ΓΕΕΘΑ, λήφθηκαν από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στη περιοχή. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, τέσσερις κάτοικοι της Καλύμνου με επικεφαλής τον Δήμαρχο Διακομιχαλη Δημητριο πήγαν στην μικρή Ίμια (Ανατολική) και τοποθέτησαν σε έναν πρόχειρο Ιστό την Ελληνική Σημαία. 
Στις 27 Ιανουαρίου 1996, ελικόπτερο με Τούρκους δημοσιογράφους προσγειώθηκε στην Ανατολική βραχονησίδα των Ιμίων, οι οποίοι απέσυραν την Ελληνική Σημαία και τοποθέτησαν την Τουρκική. 
Στις 28 Ιανουαρίου 1996, ώρα 10.30, άνδρες περιπολικού του Πολεμικού Ναυτικού αφαίρεσαν την Τουρκική σημαία και τοποθέτησαν την Ελληνική Σημαία στην Ανατολική βραχονησίδα των Ιμίων. Η τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας στον ιστό, έγινε κατόπιν διαταγής του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. 
Στις 29 Ιανουαρίου 1996, συγκλήθηκε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλειας( ΚΥΣΕΑ) της Τουρκίας, με ειδική σύνθεση υπό την Προεδρία της Πρωθυπουργού Τ.Τσιλλερ. Συζητήθηκαν όλες οι διπλωματικές διαδικασίες και τα σενάρια σε περίπτωση στρατιωτικης δράσης. Αποφασίστηκε σε νέα σύσκεψη στο Τουρκικό ΓΕΕΘΑ την επόμενη διπλωματικές ενέργειες, στρατιωτικές προπαρασκευές. Αύξηση της παρουσίας των πολεμικών πλοίων στην περιοχή, ετοιμότητα Αεροπορικών Μονάδων και ειδικών δυνάμεων και την κατάληψη από ένοπλο τμήμα της Δυτικής βραχονησίδας των Ιμίων, στην οποία δεν είχε αποβιβασθεί ένοπλο τμήμα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, εφόσον δεν απομακρυνθεί από την Ανατολική βραχονησίδα το ένοπλο τμήμα του Πολεμικού Ναυτικού, δημιουργώντας κατ' αυτόν τον τρόπο ισοδύναμο τακτικό αποτέλεσμα,.που διαδραμάτισε σοβαρότατο ρόλο υπέρ της Τουρκίας. 

Από πλευράς Ελλάδος. 

Στις 28 Ιανουαρίου 1996, τις μεσημβρινες ώρες σε σύσκεψη της πολιτικής και στρατιωτικης ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας αποφασίστηκε:

α) Η παραμονή της Ελληνικής Σημαιας στην Ανατολική Βραχονησίδα των Ιμιων και η αποβίβαση μιας ομάδας βατραχανθρωπων για την φύλαξη της. Για την Δυτική Ίμια, όπου δεν υπήρχε Ελληνική Σημαία, δεν αποφασίστηκε κανένα μέτρο. 

β) Η έκδοση προς τους Έλληνες βατραχανθρώπους εντολών για παρεμπόδιση αποβίβαση ξένων, χρησιμοποίηση βίας σε περίπτωση αυτοάμυνας και μη συμμόρφωσης αυτών, οι οποίοι τυχόν θα επιδιώξουν αποβίβαση, αποτροπή της προσγείωσης Τουρκικού ελικοπτέρου και χρήση προειδοποιητικων βολών. 

γ) Εγκρίθηκαν, αν και ήταν αρμοδιότητας του ΚΥΣΕΑ, κανόνες εμπλοκής για ρίψη προειδοποιητικών βολών και ίσης ανταπόδοση σε προκλήσεις των Τούρκων. 

Το πρωί της 30 Ιανουαρίου 1996, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενέκρινε την ανάληψη από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ της επιχειρησιακής διοίκησης, την συνέχιση της ναυτικής παρουσίας στην περιοχή και την αύξηση της ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για την αντιμετώπιση στρατιωτικής ενέργειας. 
Την ίδια ημέρα 30 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 11.30, απέπλευσε από τον Ναύσταθμο και αναπτύχθηκαν στο Αιγαίο 3 φρεγάτες, 1 αντιτορπιλικό, 4 πυραυλάκατοι, 2 υποβρύχια, 4 αρματαγωγά και άλλα 3 πλοία γενικής υποστηρίξεως. 
Τα ΜΜΕ αδικαιολόγητα πρόβαλαν τον απόπλου των πλοίων. 
Από αυτή την ώρα, είχαν εμπλακεί οι ΗΠΑ, μεταφέροντας αργότερα την θέση της Τουρκίας για απομάκρυνση των πολεμικών πλοίων από την περιοχή, των ανδρών και της Ελληνικής Σημαίας, προκειμένου να λήξη η κρίση στη περιοχή των Ιμίων. 
Στις 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 00.30,συγκλήθηκε σύσκεψη Κυβερνητικής Επιτροπής στο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή (αντί να συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ), απουσία του Υπουργού Εξωτερικών Θ.Παγκαλου, ο οποίος εκείνη την ώρα συμμετείχε σε συζήτηση σε τηλεοπτικό σταθμό. 
Την ίδια ημέρα 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 03.35, έγινε γνωστή η αποβίβαση στη Δυτική Βραχονησίδα των Ιμίων Τούρκων βατραχανθρώπων και η τοποθέτηση Τουρκικής σημαίας. 

Παρά το ότι το γεγονός επιβεβαίωσε στον Πάγκαλο ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρ.Χολμπρουκ, κρίθηκε σκόπιμο να επιβεβαιωθεί και από την Ελληνική πλευρά. 
Πράγματι το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, διατάχθηκε να ερευνήσει με ελικόπτερο την Δυτική βραχονησίδα των Ιμίων, αν υπάρχουν εχθρικά τμήματα. Από την έρευνα επιβεβαιώθηκε ότι ώρα, 04.50 ύπαρξη Τούρκων Στρατιωτικων και Τουρκικής σημαιας. 
Την ίδια ημέρα 31 Ιανουαρίου 1996, συγκλήθηκε το ΚΥΣΕΑ, το οποίο αφού απέρριψε την πρόταση για εφαρμογή υφιστάμενων στρατιωτικών σχεδίων, κατέληξε σε συμφωνία απεμπλοκής: 

" Όχι πλοία, όχι άνδρες, όχι σημαίες". 

Η απόφαση επισφραγίστηκε με το τραγικό γεγονός της πτώσης του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού της φρεγάτας και τον θάνατο των τριών μελών της φρεγάτας. 

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. 

1) Το ΚΥΣΕΑ,αρμόδιο όργανο χειρισμού κρίσεων δεν συνεδρίασε παρά μόνο μια φορά, στο τέλος της κρίσης, προκειμένου να αποφασίσει για την απεμπλοκή από αυτήν. 
2) Κηρύχθηκε η εφαρμογή Ειδικών Κανόνων Εμπλοκής και Μέτρων Εθνικού Συστήματος Συναγερμού από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, ενώ η κήρυξη του ήταν αρμοδιότητας ΚΥΣΕΑ.
3) ΔΕΝ έγινε προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε σε κανένα Διεθνή Οργανισμό.Η Κυβέρνηση αρκέστηκε στη διαμεσολαβηση των ΗΠΑ και μάλιστα με επιπόλαιο τρόπο.
4) Δεν δόθηκαν σαφείς εντολές προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν τηρήθηκε υψηλό επίπεδο πολιτικού ελέγχου στις στρατιωτικές επιλογές, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει σταδιακή εφαρμογή των στρατιωτικών ενεργειών. 
5) Απουσίαζε η συνεργασία και ο συντονισμόςτων διπλωματικών και στρατιωτικών ενεργειών. Ως εκ τούτου, υπήρξε ανακολουθία των ενεργειών της Κυβέρνησης που επεδίωκε την επίλυση με διαπραγματεύσεις, προς εκείνες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που επεδίωκε δυναμικότερες διαδικασίες. 
6) Η παράλειψη της αποβίβασης προσωπικού στην πλησίον Δυτική βραχονησίδα των Ιμίων για την φρουρησή της ήταν αδικαιολόγητη, γιατί έδωσε την δυνατότητα στην Τουρκία να την ανακαταλάβει και να δημιουργήσει ισοδύναμο τακτικό αποτέλεσμα, που επηρέασε σε βάρος μας τις διαπραγματεύσεις. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ. 

Άμεση συνέπεια της κρίσης των Ιμίων, είναι η εμφάνιση της θεωρίας των Γκρίζων Ζωνών, την οποία καθημερινά η Τουρκία με τις προκλητικές ενέργειες της διατηρεί. 
Η Τουρκία επέτυχε κατά την σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη στις 8 Ιουλίου 1977 και την υπογραφή από τους Πρωθυπουργούς Κ. Σημίτη και Σ.Ντεμιρελ ενός κειμένου αρχών στο οποίο: 

1) Γίνεται αναφορά για σεβασμό στη κυριαρχία των δύο κρατών, χωρίς να διευκρινίζει εάν η Τουρκία αποδέχεται τα υφιστάμενα θαλάσσια σύνορα, γεγονός που αποδεικνύει την εμμονή της στην θεωρία των Γκρίζων Ζωνών.. 
2) Δηλώνεται από τα δύο κράτη σεβασμός προς τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών, χωρίς να διευκρινίζεται ότι τα δύο κράτη δέχονται να επιλυθούν οι διαφορές στο Αιγαίο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της θαλάσσης, τη στιγμή που η Τουρκία επιμένει στη λύση των διαφόρων με βάση την αρχή της ευθυδικίας. 
3) Δεσμεύεται κάθε κράτος να σεβαστεί τα θεμιτά ζωτικά συμφέροντα του άλλου κράτους. 

Από τότε η Τουρκία για τα ζωτικά συμφέροντα της επικαλείται γεωπολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά κριτήρια. 
Αυτό το κείμενο αρχή δεν είναι Διεθνής Συνθήκη, δεν είναι δεσμευτικό, είναι μια πολιτική Διακήρυξη αρχών που πρέπει να διέπουν τα δύο κράτη. 
Αποτελεί όμως πολιτικό κεκτημένο πάνω στο οποίο η Αγκυρα στηρίζει τις παραλλαγές και αυθαίρετες επιδιώξεις της στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα.



* Το άρθρο βασίστηκε σε στρατιωτικές πηγές.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αφοπλίστηκαν τα νησιά μας με 60 FIM-92 Stinger παραγωγής του 1988 τα οποία στάλθηκαν στην Ουκρανία το Φεβ-2022;  
Η φωτογραφία αποτελεί τη 19 σελίδα του ημερολογίου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας για το Δεκέμβριο του 2023.
Αυτά ήταν τα προαπαιτούμενα της "Διακήρυξη των Αθηνών", που προηγήθηκαν ;
Δεν ήταν μόνο η βαθιά υπόκλιση Γεραπετρίτη στον Ερντογάν;

 Καλά Χριστούγεννα !!!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σε ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη, σε εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη με τίτλο «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή», ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα ελληνουτουρκικά, δηλώνοντας ότι «δεν χωρούν εκπτώσεις σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας».

Παράλληλα, αναφερόμενος - χωρίς να το διευκρινίσει - στην πρόσφατη Διακήρυξη των Αθηνών που συνυπέγραψαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Ταγίπ Ερντογάν, ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για «γκρίζες ρυθμίσεις», οι οποίες, όπως είπε, «έχουν ως στόχο, με αυθαίρετη ερμηνεία των συνομιλητών μας, να παγώσουν ή να αναστείλουν την άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, εκεί που κρίνεται το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές».

Στην ομιλία του, ο Κώστας Καραμανλής είπε, μεταξύ άλλων:

«Η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχώρηση κυριαρχίας. Ούτε με ασαφείς διατυπώσεις που επιδέχονται ποικίλες ερμηνείες, ικανές να ενθαρρύνουν την Τουρκία – ή οποιονδήποτε σύμμαχο, εταίρο ή τρίτο – να νομίσει ότι, με αντίτιμο την μείωση της έντασης, είμαστε πρόθυμοι να ενδώσουμε σε αξιώσεις ή πιέσεις εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ούτε, βέβαια, του αυτονόητου δικαιώματος άμυνας και αποτροπής για κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους.

Δεν χωρά καμιά έκπτωση σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γκρίζες ρυθμίσεις,οι οποίες έχουν ως στόχο, με αυθαίρετη ερμηνεία των συνομιλητών μας, να παγώσουν ή να αναστείλουν την άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, εκεί που κρίνεται το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Πολύ δε περισσότερο εάν ο στόχος τρίτων είναι η συνδιαχείρισητου αρχιπελάγους του Αιγαίου. Εμείς οι Έλληνες επιζητούμε την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας με όλους τους γείτονές μας, αλλά πάντοτε είμαστε σε επιφυλακή για να διακρίνουμε τυχόν κινδύνους που ελλοχεύουν εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.Είναι χρέος όλων μας να ορθώσουμε ενιαίο εθνικό μέτωπο για να αποκρούσουμε τυχόν απαιτήσεις που θα οδηγήσουν στην διχοτόμηση του Αιγαίου και στην εγκατάλειψη της Κύπρου».


πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Κείμενο μειοδοσίας υπεγράφη από την Ελλάδα αφού απεμπολήθηκαν πάγιες διαχρονικές θέσεις μας.


Κατ' εντολή των Αμερικανών συνετελέσθη η εγκατάλειψη των πάγιων διεθνών θέσεων της χώρας μας σύμφωνα με την "Διακήρυξη των Αθηνών" που υπέγραψε ο Μητσοτάκης με τον Ερντογάν.

Και φυσικά δεν θα υπάρξουν αποδείξεις για την εμπλοκή των Αμερικανών που μεταχειρίζονται την πατρίδα μας σαν προτεκτοράτο και πιόνι έναντι του τουρκικού παζαριού για πλείστα όσα ζητήματα, όπως είσοδος Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αγορά F16 κ.ά.
Το ότι όμως από την προηγούμενη της επίσκεψης Ερντογάν προϊδέαζε το Στέητ Ντιπάρτμεντ για την αίσια εξέλιξη των συνομιλιών που θα ακολουθούσαν έχει την σημασία του.
Βέβαια την ευθύνη για άλλη μια φορά φέρουν οι ελληνικές κυβερνήσεις και όχι οι υποδεικνύοντες "προστάτες" ΗΠΑ.


ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ

Είχε προηγηθεί η ιταμή πρόκληση του Ερντογάν για την ύπαρξη Τουρκικής μειονότητας. Ουδέποτε άλλοτε είχε αναφερθεί ενώπιον Έλληνα πρωθυπουργού από Τούρκο αξιωματούχο η μειονότητα με εθνικό προσδιορισμό.
Μπορεί ο Μητσοτάκης να ανταπάντησε με επίκληση της συμφωνίας της Λωζάνης που μιλάει για μουσουλμανική και όχι Τουρκική μειονότητα αλλά και το ότι επετράπη (και αυτό όφειλαν να το διασφαλίσουν κατά την προετοιμασία της συνάντησης) να τεθεί ωσάν να πρόκειται για διμερές ζήτημα και όχι ως καθαρά εσωτερικό Ελληνικό ζήτημα (αφού αφορά Έλληνες μουσουλμάνους υπήκοους) αποτελεί μια τεράστια ήττα μας.


ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ


Γκολ από τα αποδυτήρια έβαλε ο Ερντογάν με δήλωση στη συνέντευξη του δύο μέρες πριν στην "Καθημερινή". Εκεί ο Ερντογάν τύλιγε τις Τουρκικές διεκδικήσεις σε ένα πακέτο όταν σημείωνε χαρακτηριστικά ότι «υπάρχουν πολλά αλληλένδετα θέματα που πρέπει να λυθούν εκτός από την υφαλοκρηπίδα. Πρέπει να τα εξετάσουμε ως ένα σύνολο. Δεν είναι σωστή η επιλεκτική προσέγγιση».
Και ενώ η πάγια θέση της χώρας μας πως ένα μόνο θέμα υπάρχει για διευθέτηση και αυτό είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, δηλ υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, με την διακήρυξη υπαγορεύεται έμμεσα η δέσμευσή μας α) να μην έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας να επεκτείνουμε σε 12 μίλια την αιγιαλίτιδα ζώνη μας, όπως σαφώς από το διεθνές δίκαιο μπορούμε.
Γιατί σύμφωνα όπως αναφέρεται στη διακήρυξη:

"Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών" (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης παράγραφος 3).

Και είναι στον αέρα η αμυντική ικανότητα της χώρας στα νησιά για τον ίδιο λόγο. Καθώς ενδεχόμενη μεταφορά μονάδων κι αμυντικού οπλισμού θα θεωρηθεί πως ενδεχόμενα προσβάλει την (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης παράγραφος 2):

"Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους".



Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη;

Χαιρόμαστε με την νέα υποχωρητικότητα ;
Και δεν θέλουμε να σχολιάσουμε την άκρως δουλική υπόκλιση του Υπουργού Εξωτερικών  Γεραπετρίτη στον Τούρκο Πρόεδρο.
Τα γραπτά είναι σημαντικότερα.
Ίσως θα μπορούσαμε να σταθούμε όμως στο χαιρετισμό στην Τουρκική γλώσσα της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπούλου προς τον Ερντογάν, καθώς ο Τούρκος καταργεί ακόμα και Ελληνικές λέξεις από το Τουρκικό λεξιλόγιο και μετονομάζει το Αιγαίο πέλαγος σε Θάλασσα των νησιών.


Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Α.E. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τουρκίας, η Α.E. κ. Recep Tayyip Erdoğan, εκπροσωπώντας τις αντίστοιχες Κυβερνήσεις τους (που αποκαλούνται από κοινού «τα Μέρη»), έχοντας προεδρεύσει της 5ης συνάντησης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας την 7η Δεκεμβρίου 2023, στην Αθήνα, σε πνεύμα καλής θέλησης και συνεργασίας,

PP1. Αναγνωρίζοντας την ανανεωμένη βούληση για συνεργασία μεταξύ των Κυβερνήσεων των δύο χωρών,

PP2. Υπογραμμίζοντας ότι οι δεσμοί μεταξύ των δύο γειτονικών εθνών έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν σημαντικά την ευημερία και τη δυναμική της περιοχής,

PP3. Δίνοντας έμφαση στην ανάγκη να συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού προς όφελος και των δύο κοινωνιών σε κλίμα φιλίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης,

PP4. Επιδιώκοντας ενίσχυση των διμερών σχέσεων μέσω των υφιστάμενων θεσμικών μηχανισμών,

PP5. Τονίζοντας ότι, προκειμένου να ενισχυθούν οι σχέσεις καλής γειτονίας, αμφότερα τα Μέρη, χωρίς να θίγονται οι εκατέρωθεν νομικές θέσεις τους, θα καλλιεργούν πνεύμα αλληλεγγύης απέναντι στις τρέχουσες και μελλοντικές προκλήσεις,

PP6. Υπογραμμίζοντας ότι για την προώθηση της εν λόγω θετικής ατμόσφαιρας και ατζέντας, αμφότερα τα Μέρη θα ενθαρρύνουν την ανταλλαγή επισκέψεων σε κάθε επίπεδο με προσέγγιση προσανατολισμένη στην επίτευξη αποτελεσμάτων,

PP7. Υπενθυμίζοντας ότι μεταξύ των θεμελιωδών σκοπών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των παγκοσμίως αναγνωρισμένων αρχών του διεθνούς δικαίου είναι η διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και η φιλική συνεργασία μεταξύ των κρατών,

PP8. Έχοντας αποφασίσει να καλλιεργούν φιλικές σχέσεις, αμοιβαίο σεβασμό, ειρηνική συνύπαρξη και κατανόηση και να επιλύουν κάθε διαφορά μεταξύ τους με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο,

PP9. Υπογραμμίζοντας τη σημασία των αποτελεσματικών διαύλων και μηχανισμών επικοινωνίας σε κάθε επίπεδο για την επιτυχή διαχείριση των διμερών τους σχέσεων, με ιδιαίτερη έμφαση στην αποφυγή συγκρουσιακών καταστάσεων και δυνητικής κλιμάκωσης,

PP10 Τονίζοντας ότι και τα δύο Μέρη θα προσεγγίσουν τις σχέσεις τους με στόχο την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας και την εμβάθυνση των δεσμών μεταξύ των λαών, συνεισφέροντας με αυτόν τον τρόπο στην ευημερία και την ειρηνική συνύπαρξη των δύο γειτονικών λαών τους, τονίζοντας περαιτέρω ότι προς τούτο, υπό το φως της επιτευχθείσας σημαντικής προόδου σχετικά με την προώθηση της θετικής ατζέντας σε οικονομικά και εμπορικά θέματα μέσω του Κοινού Σχεδίου Δράσης, οι δύο πλευρές θα διερευνήσουν επιπρόσθετα θέματα συνεργασίας,

Συμφώνησαν στα κάτωθι:

OP1. Τα Μέρη συμφωνούν να συμμετέχουν σε συνεχείς εποικοδομητικές και ουσιαστικές διαβουλεύσεις με βάση τους ακόλουθους πυλώνες:

(α) Πολιτικός Διάλογος:

– σε θέματα αμοιβαίου συμφέροντος

– Διερευνητικές/ Διαβουλευτικές συνομιλίες

(β) Θετική Ατζέντα, στο πλαίσιο του ενισχυμένου Κοινού Σχεδίου Δράσης, που περιλαμβάνει μέτρα κοινού ενδιαφέροντος στους τομείς της επιχειρηματικότητας-οικονομίας, τουρισμού, μεταφορών, ενέργειας, καινοτομίας, επιστήμης και τεχνολογίας, γεωργίας, περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, νεολαίας, εκπαίδευσης και αθλητισμού και όποιον άλλο τομέα συμφωνηθεί από κοινού, με στόχο την επίτευξη σημαντικών και συγκεκριμένων παραδοτέων, εξορθολογίζοντας και επικαιροποιώντας συνεχώς την ατζέντα, με δομημένο τρόπο και νέα θέματα.

(γ) Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που περιλαμβάνουν μέτρα στον στρατιωτικό τομέα που θα συνέβαλλαν στην εξάλειψη αδικαιολόγητων πηγών έντασης, καθώς και των κινδύνων που απορρέουν από αυτές,

OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους.

OP3. Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Αυτή η Διακήρυξη δεν αποτελεί διεθνή συμφωνία, δεσμευτική για τα Μέρη κατά το διεθνές δίκαιο. Καμία πρόνοια της Διακήρυξης αυτής δεν πρέπει να ερμηνεύεται ότι παράγει νομικά δικαιώματα ή υποχρεώσεις για τα Μέρη.

Έγινε στην Αθήνα, την 7η Δεκεμβρίου 2023, σε δύο αντίγραφα, καθένα στην Ελληνική, Τουρκική και Αγγλική γλώσσα με όλα τα κείμενα να θεωρούνται εξίσου αυθεντικά. Σε περίπτωση διαφοράς ως προς την ερμηνεία, υπερισχύει το αγγλικό κείμενο.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο πρώην πρωθυπουργός, στηλίτευσε την Γερμανία για τις πολεμικές αποζημιώσεις, κατήγγειλε την στάση της ΕΕ και των συμμάχων στα Ελληνοτουρκικά, και μίλησε για την ανάγκη να σταματήσουν οι ισραηλινοί εποικισμοί και να τεθεί σοβαρά το θέμα της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους.

«Οι καθαρές εξηγήσεις και η αποφασιστικότητα είναι προς την Τουρκία η μόνη ενδεδειγμένη απάντηση, αλλα και προς όσους ευνοούν μια συμβιβαστική λύση – πακέτο επί όλων των θεμάτων που μονομερώς έχει αυτή εγείρει» τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, κατά την ομιλία του την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια», στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.

«Μια και μοναδική είναι η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία, η οριοθέτηση της ΑΟΖ και συνακόλουθα της υφαλοκρηπίδας, που επιλύεται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, και ειδικότερα το ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας. Ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, μονομερή δικαιώματα κυριαρχίας ερειδόμενα στο Διεθνές Δίκαιο και το αυτονόητο δικαίωμα αμυντικής θωράκισης των νησιών έναντι εμφανούς απειλής δεν είναι αντικείμενα διαπραγμάτευσης, συμβιβασμού ή υποχώρησης. Υποχωρήσεις σε ηγεμονικές βλέψεις και παροτρύνσεις τρίτων ή ασαφή μηνύματα που ενδέχεται να εκληφθούν ως διάθεση ενδοτικότητας, απλώς θαμπώνουν την πραγματικότητα και οδηγούν σε μεγαλύτερη ένταση ή και ανοιχτή κρίση. Ο κατευνασμός υπήρξε κατά κανόνα ο προθάλαμος των συγκρούσεων» προειδοποίησε ο πρωην πρωθυπουργος.

Αναφορικά . με τη νέα μεγάλη κρίση στην Μέση Ανατολή, ο Κώστας Καραμανλής τόνισε: Προφανώς και όλοι καταδικάζουμε απερίφραστα τις τρομοκρατικές και βάναυσες πρακτικές της Hamas. Το δικαίωμα του Ισραήλ στην νόμιμη άμυνα έναντι τέτοιων ωμοτήτων και την υπεράσπιση της ακεραιότητας και των πολιτών του είναι αυτονόητο. Όπως βέβαια είναι αυτονόητο ότι κάθε πόλεμος έχει κανόνες που αφορούν τους ευάλωτους και αμάχουςπου πρέπει να γίνονται σεβαστοί. Και βέβαια μην λησμονούμε, άλλο Hamas και άλλο Παλαιστινιακός λαός. Παράλληλα όμως η Ευρώπη και η Δύση συνολικά έρχονται ξανά αντιμέτωπες με το επιτακτικό και χρονίζον ζήτημα της ειρήνευσης και της σταθερότητας στην περιοχή. Δεν θα την φέρει η όποια επιχείρηση του Ισραήλ στην Γάζα. Το Παλαιστινιακό είναι για πάρα πολλά χρόνια μια χαίνουσα πληγή που κακοφορμίζει συνεχώς. Είναι ανάγκη όσο ποτέ το φλέγον ζήτημα της επίλυσης του Παλαιστινιακού να καταστεί άμεση προτεραιότητα. Πρώτο βήμα η διακοπή των ισραηλινών εποικισμών, κύριος στόχος η ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους. Δεν είναι απλό, αλλά επείγει, αν δεν θέλουμε να δούμε στην ευρύτερη γειτονιά της Ευρώπης και ένα δεύτερο γενικευμένο πόλεμο»

«Οι γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο» δεν παραγράφηκαν ποτέ

Ο Κώστας Καραμανλής, αρχικά, αναφερόμενος στο βιβλίο και στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων στο οποίοεξάλλου αναφέρεται ανέφερ εται τόνισε: «Το βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλιά συνιστά μια πραγματική αναγνωστική πρόκληση. Από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία απορροφά τον αναγνώστη, κεντρίζει το ενδιαφέρον του, εξάπτει την περιέργειά του, του αποκαλύπτει άγνωστες αλλά καίριες πτυχές της Ευρωπαϊκής ιστορίας των δύο τελευταίων αιώνων. Με ματιά διεισδυτική και γλώσσα – λεπίδι απλώνει στο χαρτί στοιχεία και πληροφορίες που σχολαστικά και με πολύ κόπο συνέλεξε από πηγές γνωστές και, ακόμα σπουδαιότερο, αδημοσίευτες ή λησμονημένες. Ο Χαρβαλιάς δεν παριστάνει τον επιτήδειο ουδέτερο, δεν συμβιβάζεται με στρογγυλεμένες διατυπώσεις, απορρίπτει τους διπλωματικούς εξωραϊσμούς. Παραθέτει το προϊόν της έρευνας και του μόχθου του, παίρνει θέση, λέει τα πράγματα όπως τα πιστεύει. Κατά τούτο, άσχετα αν συμφωνεί ή όχι κανείς με τις απόψεις του, σίγουρα βγαίνει σοφότερος και πιο προβληματισμένος.

Ένα από τα μεγάλα θέματα που εγείρονται στο βιβλίο, κρισιμότατο από ελληνική ειδικά σκοπιά, είναι το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των οφειλόμενων αποζημιώσεων από την ναζιστική κατοχή και θηριωδία. Η Ελλάδα και στα δύο σκέλη έχει αξιώσεις όχι μόνο με ηθικό έρεισμα, αλλά πρωτίστως με ξεκάθαρη νομική τεκμηρίωση. Η αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, που συνήφθη αναγκαστικώς, δεν παραγράφηκε ποτέ και η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από αυτήν. Αλλά και οι αποζημιώσεις για τα ανθρώπινα θύματα και τις υλικές καταστροφές από τα στρατεύματα κατοχής ούτε παρεγράφησαν ούτε χαρίσθηκαν.

«Και οι Γερμανοί παραδέχονται ότι δεν τίθεται θέμα παραίτησης ή παραγραφής»

Μετατέθηκαν μόνο για την εποχή που η Γερμανία θα διέθετε την πολιτειακή υπόσταση που θα της επέτρεπε την ανάληψη αυτών των υποχρεώσεων, κάτι που έγινε με την ενοποίησή της το 1990. Κανένα νομικό κείμενο δεν την απάλλαξε από αυτές τις υποχρεώσεις της, τις οποίες άλλωστε είχε αναγνωρίσει ήδη από το 1965 επισήμως ο τότε Καγκελάριος Ludwig Erhart. Και πολύ πρόσφατα το 2019 με γνωμοδότησή της η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου αναγνώρισε ότι δεν τίθεται θέμα παραίτησης ή παραγραφής των ελληνικών αξιώσεων και προέτρεψε την Γερμανία να αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Όπως έχει υπογραμμίσει ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος «οι ελληνικές αξιώσεις, από τις οποίες ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι πάντα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες. Η θέση αυτή είναι, κυριολεκτικώς, εθνική και κατά συνέπεια αδιαπραγμάτευτη».

«Η ΕΕ σε ρόλο κομπάρσου»

Στη συνέχεια ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στον ρόλο της Ευρώπης, που όπως σημείωσε «περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου».

«Η εποχή που διανύουμε χαρακτηρίζεται από ολοένα αυξανόμενη αστάθεια και ρευστότητα. Οι διεθνείς ανταγωνισμοί οξύνονται, πολεμικές συγκρούσεις ξεσπούν στην ευρύτερη γειτονιά μας, η ένταση στην διεθνή σκηνή αυξάνεται, οι σταθερές του ψυχροπολεμικού διπολισμού, αλλά και μετά της αδιαφιλονίκητης ηγεμονίας των ΗΠΑ έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αντίθετα βλέπουμε όλο και περισσότερα κράτη να προβάλλουν απαιτήσεις, ακόμα και εδαφικές, να διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο, να αμφισβητούν συνθήκες και συμφωνίες» τόνισε και υπογράμμισε

Σε αυτή την δύσκολη και μάλλον διαρκώς επιδεινούμενη συγκυρία, ο ρόλος της Ευρώπης θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι κομβικός. Δυστυχώς, όμως, άλλη είναι η οδυνηρή πραγματικότητα. Η Ευρώπη, παρά τις δυνατότητες και την δυνητική επιρροή της περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου. Δυσκολεύεται ή και αποφεύγει δυστυχώς, να πάρει αποφάσεις, η παρέμβασή της στο διεθνές στερέωμα είναι αναιμική, η προοπτική της ενοποίησής της, που με ενθουσιασμό προσδοκούσαμε πολλοί, μοιάζει χαμένο όνειρο».

«Διευρύνσεις, άκαιρες και χωρίς την απαραίτητη θεσμική εμβάθυνση»

Ο πρώην πρωθυπουργός στηλίτευσε τις άκαιρες, διαδοχικές, και χωρίς την απαραίτητη προηγούμενη θεσμική εμβάθυνση διευρύνσεις της ΕΕ με διαρκώς νέα μέλη διάβρωσαν την ομοιογένειά της.»

«Αντί συνόλου με κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική και σφριγηλή παρουσία στην διεθνή σκηνή, την οδήγησαν σε εικόνα μωσαϊκού ετερόκλητων στοχεύσεων και συμφερόντων. Ακόμα και το μεγάλο ευρωπαϊκό επίτευγμα των περασμένων δεκαετιών της κοινωνικής συνοχής, της βελτίωσης του επιπέδου ζωής των πολιτών της, συνεπώς και της πολιτικής ομαλότητας και σταθερότητας »έχουν τεθεί σε αμφιβολία» πρόσθεσε.

«Προέταξαν το στενό εθνικό συμφέρον»

Και συμπλήρωσε: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε από το 2008 και μετά. Αντί η ΕΕ να αναζητήσει κοινή πολιτική διαχείρισης της παγκόσμιας κρίσης, πολιτική που θα επέτρεπε την αμοιβαιοποίηση των κινδύνων μέσω κοινού δανεισμού αλλά και την άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων με την μεταφορά πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Οι εύρωστες οικονομίες του βορρά, με προεξάρχουσα την Γερμανία επέβαλαν μια άκρως αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, προτάσσοντας το στενό άμεσο εθνικό συμφέρον έναντι του πραγματικού ορθολογισμού των κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων και αναγκών, εμπλέκοντας μάλιστα το ΔΝΤ στα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Με ειδική ενεργειακή σχέση με την Ρωσία, προνομιακή εμπορική σχέση με την Κίνα και ελάχιστες στρατιωτικές δαπάνες, η Γερμανία και οι συν αυτή εξυπηρέτησαν το συμφέρον τους, επωφελήθηκαν από την κρίση αλλά υπονόμευσαν την κοινή ευρωπαϊκή προοπτική.

Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα, λόγω της υπαρκτής εξ Ανατολών απειλής, έχει συχνά τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες στην Ευρώπη που ενίοτε προσεγγίζουν έως το 4% του ΑΕΠ! Και ας σημειωθεί επίσης ότι η εξ εθνικής ανάγκης αυτή ιδιαιτερότητα δεν ελήφθη ολωσδιόλου υπ΄ όψιν εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων στις μνημονιακές δημοσιονομικές αποτιμήσεις!

«Η χώρα μας στοχοποιήθηκε και συκοφαντήθηκε»

«Το τίμημα αυτών των επιλογών ήταν βαρύτερο από όλους για τη χώρα μας. Προφανώς και η χώρα είχε χρόνιες αδυναμίες και θα έπρεπε με ευθύνη όλων μας να έχει προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και την ταχύτερη δημοσιονομική εξυγίανση. Είναι όμως γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι στοχοποιήθηκε, συκοφαντήθηκε συστηματικά, χρησιμοποιήθηκε προς παραδειγματισμό άλλων που λόγω μεγέθους ήταν λιγότερο ευάλωτοι, της επιβλήθηκαν προγράμματα κυρίως τιμωρητικού περιεχομένου. Και όλα αυτά με τεράστιο κοινωνικό κόστος και την απώλεια σχεδόν του 30% του ΑΕΠ, πράγμα που μόνο σε παρατεταμένο πόλεμο μπορεί να συμβεί. Διαφωτιστικό περί όλων αυτών το δηκτικό σχόλιο του Χαρβαλιά στο βιβλίο: «το χρεοστάσιο κηρύχθηκε από τις λεγόμενες «αγορές» που αποφάσισαν ότι το 2010 η Ελλάδα, με δημόσιο χρέος 120% επί του ΑΕΠ, δεν είναι σε θέση να εξυπηρετεί τα δάνεια της, αλλά μια δεκαετία αργότερα, όταν αυτό το χρέος είχε ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ, δάνειζαν τη «διασωθείσα» Ελλάδα με σχεδόν μηδενικά επιτόκια!»

«Σύμμαχοι και εταίροι υποχωρούν στις απαιτήσεις της Τουρκίας»

Στην συνέχεια ο Κ. Καραμανλής, αναφέρθηκε εκτενώς στα Ελληνοτουρκικά

«Ορθώς καταδικάζουμε όλοι την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.είπε Το αυτό βέβαια ισχύει, και πρέπει να ισχύει, έναντι οιασδήποτε επιθετικής συμπεριφοράς η ακόμα και πρόθεσης αναθεώρησης των διεθνών Συνθηκών και παράβασης του Διεθνούς Δικαίου. Η Τουρκία έχει εδώ και μισό αιώνα εισβάλει και παρανόμως κατέχει σχεδόν το ήμισυ του εδάφους Ευρωπαϊκής χώρας. Ταυτόχρονα απειλεί με πόλεμο άλλη ευρωπαϊκή χώρα σε περίπτωση που η τελευταία ασκήσει τα από το Διεθνές Δίκαιο απορρέοντα δικαιώματά της. Και ακόμα αυξάνει διαρκώς τις αξιώσεις, μεταξύ άλλων και εδαφικές έναντι αυτής. Έχουμε δηλαδή κλασσικό παράδειγμα επιθετικής και αναθεωρητικής συμπεριφοράς».

«Συμπεριφορά που απορρέει όχι από τρέχουσες συγκυρίες ή τις εκκεντρικότητες της εκάστοτε ηγεσίας της, αλλά από την βαθιά ριζωμένη κοσμοαντίληψη του τουρκικού κράτους, συνέχισε ο πρώην πρωθυπουργός. Αποδεικνύεται αυτό, όχι μόνο από την στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου αλλά και από την πολυσχιδή ανάμειξή της, ενίοτε και στρατιωτική, στον Καύκασο, την Συρία, την Λιβύη, στον ευρύτερο ισλαμικό κόσμο και τα Βαλκάνια. Η επιδίωξή της δηλαδή δεν είναι η δια των διεθνώς παραδεκτών μέσων διευθέτηση τυχόν υπαρχουσών διαφορών με άλλες χώρες, αλλά η ριζική ανατροπή του status quo και η διασφάλιση ηγεμονικού ρόλου στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής».

«Σφάλλουν λοιπόν σύμμαχοι και εταίροι, ή ακόμα χειρότερα εν επιγνώσει τους υποκρίνονται, όταν στο όνομα της συγκράτησης της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, υποχωρούν στις απαιτήσεις της. Ειδικά μάλιστα όταν αυτό παίρνει την μορφή συστάσεων και πιέσεων προς την Ελλάδα και την Κύπρο να υποκύψουν στις αξιώσεις της. Ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού με την στάση τους αυτή βάναυσα παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και την αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

«Πλάνες και αυταπάτες στα εθνικά θέματα ούτε επιτρέπονται ούτε συγχωρούνται»

«Πλάνες και αυταπάτες στα εθνικά θέματα ούτε επιτρέπονται ούτε συγχωρούνται, τόνισε. Προς την Τουρκία, αλλά και όσους ευνοούν μια συμβιβαστική λύση – πακέτο επί όλων των θεμάτων που μονομερώς έχει αυτή εγείρει, οι καθαρές εξηγήσεις και η αποφασιστικότητα είναι η μόνη ενδεδειγμένη απάντηση. Μια και μοναδική είναι η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία, η οριοθέτηση της ΑΟΖ και συνακόλουθα της υφαλοκρηπίδας, που επιλύεται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, και ειδικότερα το ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας. Ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, μονομερή δικαιώματα κυριαρχίας ερειδόμενα στο Διεθνές Δίκαιο και το αυτονόητο δικαίωμα αμυντικής θωράκισης των νησιών έναντι εμφανούς απειλής δεν είναι αντικείμενα διαπραγμάτευσης, συμβιβασμού ή υποχώρησης. Υποχωρήσεις σε ηγεμονικές βλέψεις και παροτρύνσεις τρίτων ή ασαφή μηνύματα που ενδέχεται να εκληφθούν ως διάθεση ενδοτικότητας, απλώς θαμπώνουν την πραγματικότητα και οδηγούν σε μεγαλύτερη ένταση ή και ανοιχτή κρίση. Ο κατευνασμός υπήρξε κατά κανόνα ο προθάλαμος των συγκρούσεων.

«Διακοπή των ισραηλινών εποικισμών -Στόχος η ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους»

Ο Κώστας Καραμανλής δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή.

«Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ με λίγα λόγια και στην νέα μεγάλη κρίση στην Μέση Ανατολή, σημείωσε και συνέχισε. Προφανώς και όλοι καταδικάζουμε απερίφραστα τις τρομοκρατικές και βάναυσες πρακτικές της Hamas. Το δικαίωμα του Ισραήλ στην νόμιμη άμυνα έναντι τέτοιων ωμοτήτων και την υπεράσπιση της ακεραιότητας και των πολιτών του είναι αυτονόητο. Όπως βέβαια είναι αυτονόητο ότι κάθε πόλεμος έχει κανόνες που αφορούν τους ευάλωτους και αμάχους που πρέπει να γίνονται σεβαστοί. Και βέβαια μην λησμονούμε, άλλο Hamas και άλλο Παλαιστινιακός λαός».

«Παράλληλα όμως η Ευρώπη και η Δύση συνολικά έρχονται ξανά αντιμέτωπες με το επιτακτικό και χρονίζον ζήτημα της ειρήνευσης και της σταθερότητας στην περιοχή. Δεν θα την φέρει η όποια επιχείρηση του Ισραήλ στην Γάζα. Το Παλαιστινιακό είναι για πάρα πολλά χρόνια μια χαίνουσα πληγή που κακοφορμίζει συνεχώς. Είναι ανάγκη όσο ποτέ το φλέγον ζήτημα της επίλυσης του Παλαιστινιακού να καταστεί άμεση προτεραιότητα. Πρώτο βήμα η διακοπή των ισραηλινών εποικισμών, κύριος στόχος η ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους. Δεν είναι απλό, αλλά επείγει, αν δεν θέλουμε να δούμε στην ευρύτερη γειτονιά της Ευρώπης και ένα δεύτερο γενικευμένο πόλεμο.

«Το παράδειγμα της άτακτης διάλυσης την πρώην Γουγκοσλαβίας»

«Αν μάλιστα ληφθεί υπ’ όψιν ότι και τα Δυτικά Βαλκάνια διολισθαίνουν σε κρίση, αφού και στο Κόσοβο και στην Βοσνία η εικόνα καθίσταται ιδιαίτερα ανησυχητική. Όσοι με ενθουσιασμό ενθάρρυναν την βεβιασμένη και άτακτη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, την μεροληπτική στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή και την επιβολή τεχνητών λύσεων δεν έλυσαν το πρόβλημα. Το περιέπλεξαν και το μετέθεσαν στο μέλλον. Το μέλλον όμως ήρθε και μαζί του η επιτακτική ανάγκη, κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα οδηγήσουν στην άμβλυνση των εντάσεων και την σταδιακή ομαλοποίηση της περιοχής. Τώρα, πριν οι ελλοχεύοντες εθνικισμοί και αναθεωρητισμοί επιχειρήσουν να δοκιμάσουν την τύχη τους επί του πεδίου» κατέληξε ο πρώην πρωθυπουργός.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου