Ακτιβιστής: Τουρκία

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τουρκία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η Λευκωσία εγκαταλείπει την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ

Ακτιβιστής στις 3.9.25 0

Η Λευκωσία ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, Μάκης Κεραυνού, το έργο με την κατασκευή καλωδίου «δεν είναι βιώσιμο».

«Έχω ενώπιόν μου δύο μελέτες από ανεξάρτητους και σοβαρούς οργανισμούς, οι οποίες καταλήγουν στο ότι αυτό το έργο δεν είναι βιώσιμο, με τους συγκεκριμένους όρους», δήλωσε χαρακτηριστικά.Θυμίζουμε πως το έργο βρισκόταν ήδη στον αέρα, λόγω των τουρκικών αντιδράσεων και άλλων γεωπολιτικών και οικονομικών παραμέτρων στο ιμπεριαλιστικό παζάρι ενώ και η ελληνική κυβέρνηση φερόταν να εξετάζει εναλλακτικά σενάρια.

Στη συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κύπρου, ο Μ. Κεραυνός εξήγησε πως «η συζήτηση γίνεται γιατί το έργο είναι πολύπλοκο με οικονομική, τεχνική και γεωπολιτική πτυχή. Έχει από το 2010 που συζητείται αυτό το έργο και χαρακτηρίζεται ευρωπαϊκό, καθώς η Κομισιόν αποφάσισε να το χρηματοδοτήσει με 650 εκατομμύρια. Το ερώτημα που θέτω είναι: γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που διαθέτει κονδύλια υπό αυστηρούς όρους και συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, μετά από τόσα χρόνια δεν διερωτάται γιατί δεν έγινε αυτό το έργο;».

Η Άγκυρα είχε προσπαθήσει επανειλημμένα να σταματήσει το έργο, φτάνοντας μάλιστα τον Ιούλιο να στείλει ακόμη και πολεμικά πλοία για να ανακόψουν την πορεία των ερευνητικών σκαφών.

Εξάλλου, δημοσιεύματα τον Μάιο του 2025 μετέδιδαν ότι ο ΑΔΜΗΕ επεξεργάζεται plan b, διαπραγματευόμενος με την γαλλική Nexans (ανάδοχο του έργου της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης – Κύπρου) την πόντιση του καλωδίου στο Αιγαίο, για την ηλεκτρική διασύνδεση των Δωδεκανήσων. Πέραν των δαπανών που έχουν γίνει, σε περίπτωση που το έργο ματαιωθεί, είναι εξαιρετικά πιθανό να προκύψουν απαιτήσεις από τη Nexans η οποία έχει εξασφαλίσει τη σύμβαση για την κατασκευή του καλωδίου αξίας 1,4 δισ. ευρώ. Ο διαγωνισμός για την ηλεκτρική διασύνδεση των Δωδεκανήσων βρίσκεται σε εξέλιξη και η Nexans είναι ένας από τους τρεις διεκδικητές του έργου.

Από την άλλη πλευρά ο ΑΔΜΗΕ διέψευδε «κατηγορηματικά» αυτές τις πληροφορίες, υποστηρίζοντας πως «παραμένει προσηλωμένος στην υλοποίηση του έργου στρατηγικής σημασίας για τα εμπλεκόμενα κράτη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία το χρηματοδοτεί με το ποσό των 657 εκ. ευρώ».

Εκπρόσωπος της Κομισιόν, ερωτηθείς για το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης, δήλωσε πως «είναι σημαντικό για την ενεργειακή πολιτική και τις ενεργειακές υποδομές της περιοχής» και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να προχωρήσει. Ωστόσο παραδέχτηκε πως η Τουρκία έχει σημαντικό λόγο στις εξελίξεις. Συγκεκριμένα ανέφερε πως ο Επίτροπος Ενέργειας έχει θέσει το ζήτημα στους Τούρκους αξιωματούχους, καθώς, όπως είπε, είναι «είναι σημαντικό να βρεθεί λύση».

Εργο δισεκατομμυρίων με γεωπολιτικές προεκτάσεις…

Το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης – Κύπρου – Ισραήλ είναι ενταγμένο στον κατάλογο των «Εργων Κοινού Ενδιαφέροντος» (Projects of Common Interest – PCI) της ΕΕ.

Η συνολική επένδυση φτάνει τα 2 δισ. ενώ, έχει εξασφαλιστεί κοινοτική χρηματοδότηση 657 εκατ. ευρώ. Αυτήν την περίοδο η Κομισιόν απειλεί με απόσυρση της χρηματοδότησης αν δεν ξεκινήσει άμεσα η υλοποίηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενδιαφέρον να συμμετάσχει στην υλοποίηση έχει εκδηλώσει επίσημα και το κρατικό αμερικανικό fund DFC.

Το ίδιο το έργο θα έχει συνολικό μήκος 1.208 χλμ., με το καλώδιο να διαπερνά τη θάλασσα ακόμα και σε βάθη 3.000 μέτρων, με την πρώτη φάση να αφορά τη διασύνδεση Κρήτης – Κύπρου.

Είναι κομμάτι του σχεδιασμού της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη, στο φόντο των ενεργειακών και ευρύτερων ανταγωνισμών με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Πιο συγκεκριμένα, εντάσσεται στην κατεύθυνση δημιουργίας ενιαίας αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στα Βαλκάνια υπό τον έλεγχο της ΕΕ, δημιουργώντας νέα κερδοφόρα πεδία για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Στην ιστοσελίδα του ΑΔΜΗΕ αναφέρεται: «Το σκέλος του έργου που αφορά την κατασκευή της διασύνδεσης Κρήτης – Κύπρου έχει ξεκινήσει από τα τέλη του 2023, με στόχο την ενσωμάτωση της Κύπρου, του τελευταίου μη διασυνδεδεμένου κράτους – μέλους της ΕΕ, στο ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας».

Ενώ για την επόμενη φάση του έργου θα περιλαμβάνει και το Ισραήλ, υπογραμμίζεται πως «επίσης αυτήν τη στιγμή δεν συνδέεται ηλεκτρικά με τους γείτονές του, θα ενισχύσει την ασφάλεια εφοδιασμού του, αποκτώντας τη δυνατότητα να αυξήσει περαιτέρω και ταχύτερα τη συμμετοχή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό του ισοζύγιο».

Χαρακτηριστικό είναι ακόμα ότι στα συμπεράσματα της μελέτης ανάλυσης κόστους – οφέλους του έργου την οποία διενήργησε ο ΑΔΜΗΕ αναφέρονται τα ευρύτερα «γεωπολιτικά οφέλη», όπως η ενίσχυση της γεωπολιτικής στρατηγικής συμμαχίας της Κύπρου και της Ελλάδας με χώρες της Μέσης Ανατολής, και ειδικότερα με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ιστορικά θέματα Κύπρος Λιβύη ΡΟΗ Τουρκία

Η Λιβύη αποκαλύπτει: Πώς στήριξε την Τουρκία στην εισβολή στην Κύπρο το 1974

Ακτιβιστής στις 27.7.25 0

Ιστορική Μαρτυρία – Πρώην Λίβυος Πρέσβης: «Στείλαμε 170.000 τόνους πετρέλαιο στην Τουρκία με ελληνικό πλοίο»

Της Μαρίας Ζαχαράκη από την ιστοσελίδα sigmalive.com

Καθώς συμπληρώθηκαν 51 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο πρώην πρέσβης της Λιβύης στην Άγκυρα, Σουλεϊμάν Αλί Ατέιγκα, μίλησε στην τουρκική εφημερίδα Τουρκιγέ και αποκάλυψε για πρώτη φορά τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε η Λιβύη στο πλευρό της Τουρκίας.

«Αφαιρέσαμε τα καθίσματα από τα αεροπλάνα και μεταφέραμε όπλα. Ο Καντάφι είπε: “Ο ισλαμικός κόσμος οφείλει στους Τούρκους ένα χρέος που δεν μπορεί να αποπληρωθεί” και έστειλε 170.000 τόνους πετρέλαιο στην Τουρκία με ελληνικό πλοίο για να μην τραβήξει την προσοχή.

Η Τουρκία χρειαζόταν επειγόντως πετρέλαιο. Οι ΗΠΑ και οι Δυτικές χώρες είχαν επικεντρώσει όλη τους την προσοχή στην Τουρκία. Η Ελλάδα, εν τω μεταξύ, περίμενε μια ευκαιρία. Το MSP, ο εταίρος του συνασπισμού στην κυβέρνηση εκείνη την εποχή, επικοινώνησε μαζί μου μέσω του υπουργού Επικρατείας Χασάν Ακσάι. Μου ζήτησαν μια σαφή γνώμη, ιδιαίτερα για το πετρέλαιο και τη στρατιωτική βοήθεια. Μια μακρά λίστα αναγκών και ένας φάκελος που ρωτούσε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν ενημερωνόμουν για τα πάντα 24 ώρες πριν από την επιχείρηση. Έφτασα στη Βουλή τα μεσάνυχτα και έστειλα τη λίστα με τα αιτήματα στον Μουαμάρ Καντάφι μέσω ενός πολιτικού αεροπλάνου που είχαμε κανονίσει από τον Λίβανο. Ο Καντάφι απάντησε θετικά σε όλα τα αιτήματα και έστειλε τους 170.000 τόνους πετρελαίου που ζητήθηκαν στην Τουρκία. Στη συνέχεια ξεκίνησε η αποστολή όπλων. Αφαιρέθηκαν καθίσματα, μεταφέροντας συνεχώς όπλα και πυρομαχικά. Παρακολούθησα προσωπικά αυτή τη μεταφορά».

Η στρατηγική παρέμβαση της Λιβύης – “Προσθέσαμε τα αεροσκάφη μας στον τουρκικό στόλο”

Η μαρτυρία του πρέσβη αποκαλύπτει ότι η υποστήριξη της Λιβύης δεν ήταν μόνο πολιτική ή συμβολική.

«Τα πολεμικά αεροσκάφη της Λιβύης προσγειώθηκαν στη στρατιωτική βάση του Μπαλίκεσίρ, βάφτηκαν εκ νέου και προστέθηκαν στον τουρκικό στόλο. Ο Καντάφι παρείχε όλη αυτή την υποστήριξη χωρίς να ζητήσει τίποτα ως αντάλλαγμα».

Σύμφωνα με τον Ατέιγκα, τα αεροπλάνα μετέφεραν συνεχώς πυρομαχικά. Ο ίδιος πέρασε τέσσερα βράδια στο αεροδρόμιο Εσενμπογά της Άγκυρας, επιβλέποντας τη ροή των εφοδίων.

“Πάρτε όλη την Κύπρο και μετά καθίστε στο τραπέζι”

Η συνεργασία συνεχίστηκε ακόμη και μετά την πρώτη φάση της επιχείρησης, με νέες αποστολές από τη Λιβύη. Ο πρώην πρέσβης περιέγραψε τη διέλευση των τουρκικών αεροσκαφών από τη Λιβύη ως στρατηγική για την αποφυγή των δυτικών ραντάρ και των ελληνικών εμποδίων.

«Πήγα ξανά στη Λιβύη με τον υπουργό Ενέργειας του CHP, Ντενίζ Μπαϊκάλ. Ο κ. Ντενίζ παρουσίασε έναν ογκώδη φάκελο με τις ανάγκες. Ο Καντάφι είπε ‘ναι’ σε όλα όσα ήθελαν. Στη δεύτερη επιχείρηση, η προμήθεια όπλων, πετρελαίου και πυρομαχικών ήταν αρκετά δύσκολη λόγω των εμπάργκο. Με την επιστροφή μου, παρουσίασα την επιστολή του Καντάφι στον Νετζμετίν Ερμπακάν. Ο Καντάφι με συμβούλεψε ξεκάθαρα: “Η Κύπρος είναι τουρκικό νησί, πάρτε το όλο και μετά καθίστε στο τραπέζι”. Ωστόσο, υπήρχαν εκείνοι που αντιτάχθηκαν στην ιδέα της κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου εντός των εταίρων του συνασπισμού, εκτός από το MSP, και σε διάφορους θεσμούς. Η επιχείρηση ξεκίνησε. Τα ραντάρ και τα προληπτικά οδοφράγματα που είχαν στήσει η Ελλάδα και η Δύση εναντίον των τουρκικών αεροσκαφών ξεπεράστηκαν από τα αεροσκάφη που πέταξαν πρώτα στη Λιβύη, ανεφοδιάστηκαν εκεί και στη συνέχεια μπήκαν στο πεδίο της μάχης από το νότο. Δεν το περίμεναν καθόλου αυτό. Παρά όλα τα εμπόδια που έθεσαν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ, η Γαλλία και άλλοι σύμμαχοι, οι Τούρκοι έγραψαν ένα έπος στην Κύπρο», σημείωσε, συμπληρώνοντας πως «η Τρίπολη, η οποία ήταν πάντα η πιο πιστή περιοχή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, γνώριζε τα σχέδια του Ισραήλ και των Βρετανών. Για αυτόν τον λόγο, έδωσε άνευ όρων υποστήριξη στην Άγκυρα. Σε τέτοιο βαθμό που παρά τις δυτικές απειλές, ο Καντάφι μπορούσε να διεισδύσει στα βουνά προς την Κύπρο. Μέχρι να το συνειδητοποιήσουν, ήταν πολύ αργά».

Η μη στήριξη του Αραβικού κόσμου προς την Τουρκία το 1974

Οι περισσότερες αραβικές πρωτεύουσες επέλεξαν τότε τη σιωπή, κατά τον Λίβυο πρέσβη· πίσω από το προσωπείο της ουδετερότητας, η φοβία για τις δυτικές αντιδράσεις απέκλεισε κάθε ενεργή στήριξη προς την Τουρκία — με μόνη εξαίρεση την αποφασιστική στάση της Λιβύης.

«Όλες οι αραβικές χώρες που εκπροσωπούνταν στο Συμβούλιο Αράβων Πρέσβεων συμμερίζονταν την άποψη ότι “οι Τούρκοι δεν θα επιτεθούν” πριν από την επιχείρηση στην Κύπρο. Με εξαίρεση τη Σαουδική Αραβία, όλες οι αραβικές χώρες ακολουθούσαν μια πολιτική μη προσβολής της Ελλάδας και της Δύσης, βασισμένη στην ιδέα ότι “ακολουθούσαν μια πολιτική ισορροπίας”. Το Ιράν, από την άλλη πλευρά, ήταν πιο κοντά στην Ελλάδα και την ελληνοκυπριακή πλευρά».

Το «αόρατο» χρέος της Λιβύης προς την Τουρκία

Η μνήμη της Οθωμανικής κληρονομιάς και η επίγνωση των σκιών που απλώνονταν πάνω από την Κύπρο οδήγησαν τη Λιβύη σε μια επιλογή χωρίς αστερίσκους — στο πλευρό της Άγκυρας.

Ο Λίβυος πρέσβης επισήμανε ότι η παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη είναι ιστορικά αναγκαία.

«Αν η Λιβύη δεν έγινε Σομαλία, το οφείλει ξανά στην Τουρκία και στον Ερντογάν. Όπως είπε ο Καντάφι το 1974: “Ο ισλαμικός κόσμος χρωστάει στους Τούρκους ένα χρέος που δεν μπορεί να αποπληρωθεί”.

Σε όλη την ιστορία, οι Τούρκοι έχουν διαδραματίσει έναν ιδιαίτερο ρόλο σε παρόμοιες περιόδους. Χωρίς τους Τούρκους τον 15ο αιώνα, η Λιβύη θα είχε γίνει μια μη μουσουλμανική χώρα. Για αυτόν τον λόγο, όσοι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει ρωτούν: ‘Τι κάνει η Τουρκία στη Λιβύη;’».

“Η ιστορία επαναλαμβάνεται στη Γάζα και τη Συρία”

Ο Ατέιγκα τόνισε ότι η Κύπρος του 1974 προσομοιάζει με το σήμερα στη Γάζα και τη Συρία, όπου η Τουρκία στέκεται, όπως τότε, μόνη της απέναντι στη Δύση.

«Σήμερα, το Ισραήλ καταστρέφει για άλλη μια φορά την τιμή της ανθρωπότητας, και ιδιαίτερα του ισλαμικού κόσμου, στη Γάζα.

Τώρα η Συρία περνάει μια σοβαρή δοκιμασία. Το Ισραήλ έχει κινηθεί για να διαιρέσει και να καταβροχθίσει τη Συρία. Κατά μία έννοια, η ιστορία επαναλαμβάνεται», είπε για να προσθέσει ότι «αν η επιχείρηση είχε αποτύχει, η Κύπρος θα είχε μετατραπεί σε σιωνιστικό νησί. Οι Βρετανοί ήθελαν να την παραδώσουν στο Ισραήλ, όπως έκαναν με την Παλαιστίνη. Οι Τούρκοι απέτρεψαν αυτό το σχέδιο. Η Τουρκία ήταν τότε – και είναι και σήμερα – η μόνη δύναμη που αντιστέκεται στη σιωνιστική-σταυροφορική συμμαχία».

«Η Κύπρος, το μεγαλύτερο έπος μετά την Καλλίπολη»

Ο Σουλεϊμάν Ατέιγκα περιγράφει τη νίκη στην Κύπρο ως το μεγαλύτερο έπος των Τούρκων τα τελευταία 150 χρόνια από την Καλλίπολη και υπενθυμίζει ότι η σημασία της Κύπρου πρέπει να εξηγηθεί καλά τόσο στο νησί όσο και στην Τουρκία.

«Βίωσα αυτόν τον πόλεμο και τη νίκη σε όλες τις πτυχές του. Αμέσως μετά τον πόλεμο, διορίστηκα πρέσβης. Εκείνη την εποχή, οδηγούσα το δικό μου υπηρεσιακό όχημα. Επειδή είχε τη λιβυκή σημαία, μια μέρα το αυτοκίνητό μου περικυκλώθηκε από ένα μεγάλο πλήθος και το σήκωσαν στον αέρα. Αυτή ήταν μια έκφραση αγάπης και ευγνωμοσύνης. Συγκινήθηκα βαθιά. Η Τουρκία και οι Τούρκοι κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μου», κατέληξε.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γερμανικές Οφειλές ΕΙΔΗΣΕΙΣ Μητσοτάκης Πολιτική άποψη ΡΟΗ Τουρκία

Εθνική αποτυχία η συνάντηση Merz-Μητσοτάκη

Ακτιβιστής στις 2.6.25 0

Σε πλήρη εθνική αποτυχία οδηγεί την χώρα ο κ.Μητσοτάκης μετά τη σιωπηρή αποδοχή του, στις δημόσιες δηλώσεις τού καγκελάριου Merz, που έγιναν ενώπιον του, με τις οποίες χαρακτήριζε το casus belli και την κατοχή της μισής Κύπρου «τυπολατρείες», που εμποδίζουν την ένταξη της Τουρκίας στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα “SAFE” του ευρωστρατού, τασσόμενος μάλιστα υπέρ της πώλησης Eurofighters στην Άγκυρα τόνισε ο Επικεφαλής της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ), Βασίλης Αναστασόπουλος.

H μείζων εθνική ήττα έγκειται στο γεγονός ότι κατ’ απαίτηση Merz, ο οποίος είναι πολιτικό «παιδί» του Σόιμπλε, αφαιρέθηκε το άρθρο 218 της Συνθήκης της Ε.Ε. από τον SAFE, δηλαδή αφαιρέθηκε το δικαίωμα βέτο(!) ενώ επίσης επιλέχτηκε ως νομική βάση το άρθρο 122, μέσω του οποίου αποκλείεται το ευρωκοινοβούλιο, που είναι το μόνο γνήσιο δημοκρατικό όργανο της Ε.Ε., από τη διαχείριση των τεράστιων κονδυλίων του προγράμματος και του ελέγχου συμμετοχής τρίτων χωρών όπως η Τουρκία, κατόπιν αδράνειας της ελληνικής κυβέρνησης.

Να σημειωθεί ότι από τη στιγμή που το βέτο αφαιρέθηκε από το κύριο σώμα του κανονισμού έχει αδυνατίσει η νομική μας κάλυψη σύμφωνα με νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και συνεπώς, το επιχείρημα ότι το βέτο θα τεθεί σε δεύτερη φάση που επικαλείται η ελληνική πλευρά δεν έχει νομική ισχύ.

Η ΟΚΕ θεωρεί, ότι μια ενεργός εξωτερική πολιτική υπαγορεύει κάθε φορά που το Βερολίνο θίγει εθνικά μας συμφέροντα, πως εμείς πρέπει να επαναφέρουμε το ζήτημα των χρεών τους, προς την χώρα μας, μια τακτική, την οποία όφειλαν να έχουν εφαρμόσει όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις.

Από τη στιγμή που ο Merz αποκάλυψε τις ακραιφνώς φιλοτουρκικές του προθέσεις, η Ελλάδα είναι "υποχρεωμένη" , τώρα, να επαναφέρει το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, που ξεπερνούν συνολικά το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.

Mόνο οι πολεμικές αποζημιώσεις που αποφασίστηκαν στη Διάσκεψη των Παρισίων το 1946 ανέρχονται στα 700 δις (7,1 δις με επιτόκιο 6%) ενώ το κατοχικό δάνειο σε 350 δις (3,5 δις x 6%) με βάση το παγκόσμιο σύστημα υπολογισμού διακρατικών αξιώσεων.

Οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να έχουν ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό, το σύνολο των διεκδικήσεών μας από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο, προσθέτοντας την αιτιολογία, ότι είναι άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος, ώστε να γίνουν διεκδικήσιμες, με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εθνικά θέματα Κύπρος ΡΟΗ Τουρκία

Ράπισμα στην Τουρκία από χώρες της κεντρικής Ασίας: “Δύναμη κατοχής” στην Κύπρο ο τουρκικός στρατός

Ακτιβιστής στις 17.4.25 0

Το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Τουρκμενιστάν αναγνώρισαν επίσημα την Τουρκία ως “κατακτητή” στην Κύπρο.

Οι χώρες αυτές υποστήριξαν τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με τα Κεντρικά Ασιατικά μέλη του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (OTS) έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο τους, καθώς το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν δήλωσαν τη στήριξή τους στην κυριαρχία της Κύπρου, ουσιαστικά καταστρέφοντας τις προσπάθειες της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει τον OTS ως μέσο αναγνώρισης της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου.

Σε κοινή δήλωση στη Σύνοδο Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κεντρικής Ασίας στο Σαμαρκάνδη στις 4 Απριλίου, οι τρεις Κεντροασιατικές χώρες υπερψήφισαν ρητά τις Αποφάσεις 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίες καταδικάζουν τη δήλωση της αυτοανακηρυχθείσας “Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου” και καλούν τα μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν.

Η δήλωση αναφέρει: “Η ΕΕ και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας επιβεβαίωσαν τη ισχυρή τους δέσμευση στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550 και σημείωσαν ότι η ανάπτυξη των σχέσεών τους εξαρτάται από τη συμμόρφωση με αυτήν την αρχή”.

Ενώ οι τουρκοκυπριακές αρχές είχαν αναμένει ότι αξιωματούχοι του OTS θα ταξίδευαν στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο ως βήμα προς την αναγνώριση, αντ’ αυτού είδαν τρεις χώρες μέλη του OTS να ανοίγουν πρεσβείες και να αναβαθμίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Δημοκρατία της Κύπρου.

Η παράγραφος 4 της δήλωσης τονίζει τη δέσμευση των μερών να σεβαστούν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στα διεθνή φόρουμ και να αποφύγουν μέτρα που θα παραβιάζουν αυτήν την αρχή.

Το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έχει διατηρήσει αξιοσημείωτη σιωπή για αυτές τις εξελίξεις, μην κάνοντας δημόσιες δηλώσεις ούτε για το άνοιγμα των πρεσβειών στη Λευκωσία ούτε για τη δήλωση της συνόδου, αν και αυτό δεν αποκλείει διπλωματικές πρωτοβουλίες κεκλεισμένων των θυρών.

Η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ακολουθεί την πρώτη ανεπίσημη διάσκεψη για την Κύπρο μετά από τέσσερα χρόνια. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ανακοίνωσε στις 18 Μαρτίου στη Γενεύη ότι οι συνομιλίες θα επαναληφθούν στα τέλη Ιουλίου, παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ να μπλοκάρουν τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο.

Από τη διάσκεψη της Γενεύης το 2021, η Τουρκία και ο Τατάρ αρνούνται να συζητήσουν οποιοδήποτε θέμα με τον ΟΗΕ πέρα από την αναγνώριση της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου, προωθώντας τη λύση των δύο κρατών και αξιοποιώντας την επιρροή της Τουρκίας στον OTS για να προωθήσουν αυτήν την θέση.

Ο Τατάρ παρακολούθησε τη σύνοδο του OTS στο Μπισκέκ το 2024 ως “τιμώμενος καλεσμένος”, εμφανιζόμενος σε επίσημες φωτογραφίες δίπλα σε άλλους ηγέτες του OTS, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η τουρκική εφημερίδα “Türkiye” κατέγραψε τις αντιδράσεις σε αυτές τις εξελίξεις. Ο καθηγητής Φαίκ Αλίμπεκμερλι από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών του Αζερμπαϊτζάν δήλωσε: “Όλοι περιμέναμε ότι η ΤΔΒΚ θα ενταχθεί στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών και ότι οι αδελφικές χώρες θα άνοιγαν πρεσβείες εκεί. Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή δεν το πιστέψαμε”.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Εθνικά θέματα Ευρώπη Κωνσταντακόπουλος Πολιτική άποψη ΡΟΗ Τουρκία

«Ευρωπραξικόπημα»: Συμφωνούν Αντιπολίτευση και πρώην Πρωθυπουργοί με την Τουρκία στην ευρωάμυνα;

Ακτιβιστής στις 1.4.25 0

Κι αν όχι πότε σκέφτονται να αντιδράσουν;

Οι Έλληνες “Γκορμπατσώφ” και “Λιγκατσώφ”

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
31 Μαρτίου 2024

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Ναπολέων ή Κλαούζεβιτς για να αντιληφθεί τις τρομακτικές συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο από τη στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της, όπως και την άμεση εμπλοκή της ‘Αγκυρας στους σχεδιασμούς της κυοφορούμενης «ευρωπαϊκής άμυνας»:

1. Η εξαιρετικά αναπτυγμένη τουρκική πολεμική βιομηχανία (σε αντίθεση με την ημιδιαλυμένη και αποεθνικοποιημένη ελληνική) θα επωφεληθεί από τεράστιες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για να αναπτύξει τα όπλα με τα οποία μας απειλεί και καινούρια ακόμα.

2. Η Τουρκία θα αποκτήσει εκ των πραγμάτων βαρύνοντα λόγο σε όλες τις γεωπολιτικές, στρατηγικές και στρατιωτικές επιλογές της ΕΕ και των ισχυρότερων κρατών-μελών της. Μπορεί (ακόμα) να μην είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά η συνεργασία της στην ευρωάμυνα θα της αποδώσει πολύ μεγαλύτερη επιρροή από τη μηδαμινή που έχει σήμερα η Ελλάδα και η Κύπρος στις ενωσιακές αποφάσεις.

3. Συμφωνώντας σε μια τέτοια συνεργασία η Ε.Ε., περιλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, συνομολογούν ότι δεν υφίσταται απειλή κατά της Ελλάδας από την Τουρκία και ότι δεν τις ενοχλούν ιδιαίτερα ούτε οι απειλές, ούτε η στρατιωτική κατοχή μεγάλου τμήματος της κυπριακής επικράτειας. Είναι σαν μια γυναίκα που έχει κατηγορήσει έναν άνδρα για βιασμό να εξακολουθήσει να διατηρεί χωρίς να ενοχλείται ερωτικό δεσμό σχέσεις με τον βιαστή της. Κανείς δεν πρόκειται να δώσει σημασία σε τυχόν κατηγορίες της και κανένα δικαστήριο δεν θα καταδικάσει τον βιαστή. Ipso facto Ελλάδα και Κύπρος παραιτούνται των όποιων αιτιάσεών τους κατά της Τουρκίας και της πολιτικής της, από τη στιγμή που αποδέχονται το θεμιτό της στρατιωτικής και εξοπλιστικής συνεργασίας μαζί της, παρά τις απειλές, τις διεκδικήσεις και την κατοχή.

4. Η Ελλάδα και η Κύπρος, αν υποθέσουμε ότι θα θέλουν να συνεχίσουν να αμύνονται απέναντι στην Τουρκία εξοπλιζόμενες, θα πρέπει να καταστραφούν οικονομικά. Αλλά και θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να αγοράζουν όλα τα όπλα τους από κράτη που διατηρούν καλύτερες σχέσεις με τον εχθρό τους και συνεργάζονται στενά μαζί τους στους εξοπλισμούς.

5. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η πίεση από «συμμάχους και εταίρους» να κλείσουν «επιτέλους» οι διαφορές με την Τουρκία κατά τρόπο ευνοϊκό για την Άγκυρα και θα μειωθεί αντίστοιχα η δυνατότητα της Αθήνας να αντισταθεί -αν δηλαδή θέλει να το κάνει- σε τέτοιες πιέσεις.

6. Το όλο κινδυνεύει να αποδειχθεί η χαριστική βολή σε ότι έχει απομείνει από κάπως ανεξάρτητο, κυρίαρχο και δημοκρατικό έθνος-κράτος στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κι αυτό θα έχει δραματικές επιπτώσεις και στην εσωτερική οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Γιατί η δυνατότητα κάθε χώρας να ασκήσει την α’ ή τη β’ εσωτερική, κοινωνική ή οικονομική πολιτική βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το γεωπολιτικό στάτους αυτής της χώρας, κάτι που, σημειωτέον, αρνείται πεισματικά να θελήσει να αντιληφθεί η ηγεσία της λεγόμενης «αριστεράς». Αν κάποιος δεν υπερασπίζεται το έθνος του δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον λαό του. Για τη δεξιά το πρόβλημα είναι το αντίστροφο. Αν υποθέσουμε ότι θέλει να υπερασπιστεί το έθνος, δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να υπερασπιστεί τον λαό και επομένως να τον έχει πίσω της.

Αν τα όσα γράψαμε δεν ήταν περίπου αυτονόητα, τότε γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε προ ετών στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών να ζητήσει να μην δώσουν F16 στην Τουρκία (προσπάθεια που στη συνέχεια βέβαια εγκατέλειψε χωρίς να μας εξηγήσει τους λόγους); Γιατί Ελλάδα και Κύπρος επέμεναν επί χρόνια να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία (προσπάθεια που κι αυτή την εγκατέλειψαν στην πορεία); Γιατί ο κ. Χριστοδουλίδης δήλωνε πρόσφατα ότι «η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα»;

Το όπλο της Απάτης

Ακριβώς γιατί είναι περίπου αυτονόητα όλα αυτά, έχει τώρα κινητοποιηθεί το όπλο της απάτης σε πολύ μεγάλη κλίμακα της ελληνικής και κυπριακής κοινής γνώμης ώστε να αποκρύβει το γεγονός ότι ήδη οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη έχουν συναινέσει στην πρώτη μορφή αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας, με πρακτικό αποτέλεσμα να μπορεί από τώρα η τουρκική πολεμική βιομηχανία να επωφελείται από τους ευρωπαϊκούς πόρους. Και επίσης για να μην υπάρξουν εμπόδια στην περαιτέρω γενίκευση της αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας.

Ήδη στις αρχές Μαρτίου, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης συναίνεσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (σημείο επτά των ομοφώνως εγκριθέντων συμπερασμάτων) στην ίδρυση «Πρωτοβουλίας ομονοουσών χωρών» (like minded countries) με την οποία θα συνεργάζεται η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα, την πολιτική στην Ουκρανία κλπ. Συμφώνησαν επίσης στο ότι οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, χωρίς να επιμείνουν (οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία) να προβλεφθεί στους σκοπούς της ευρωπαϊκής άμυνας η προστασία των συνόρων των κρατών-μελών. Ούτε φυσικά αναφέρθηκαν στις απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Στο Συμβούλιο παρενέβη και ο ίδιος ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, καλώντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τους ηγέτες της Ε.Ε. να παραβλέψουν τις αιτιάσεις για τον αυταρχισμό του τουρκικού καθεστώτος και τα προβλήματα της Ελλάδας και της Κύπρου με την Τουρκία για να αποκαταστήσουν καλές σχέσεις με τον Ερντογάν, τονίζοντας τη σημασία της Τουρκίας για τις προσπάθειες «επανεξοπλισμού» της Ευρώπης και υποστήριξης της Ουκρανίας. Σημειωτέον ότι το ΝΑΤΟ λειτουργεί επίσης με ομοφωνία, κατά συνέπεια ο Γραμματέας εκφράζει όλες τις χώρες, της Ελλάδας περιλαμβανομένης.

Οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης επέστρεψαν στην Αθήνα και τη Λευκωσία πανηγυρίζοντας για τα αποτελέσματα του Συμβουλίου και γιατί πέρασαν τις θέσεις τους στην Ε.Ε.! Ο Κύπριος πρόεδρος διακήρυξε μάλιστα ότι η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα. Με ελαχιστότατες εξαιρέσεις τα ελλαδικά και κυπριακά μέσα όχι μόνο δεν ανέφεραν καν τα όσα συγκλονιστικά συνέβησαν στις Βρυξέλλες, αλλά και ορισμένα βγήκαν με τίτλο «Η Τουρκία εκτός ευρωπαϊκής άμυνας».

Η Τουρκία μπορεί να συμμετέχει από τώρα

Αποτέλεσμα; Η Ε.Ε., εκπροσωπούμενη από την πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την αντιπρόεδρο Κάγια Κάλας και τον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ Αντόνιο Κόστα πραγματοποίησαν ήδη δύο τηλεδιάσκεψη με τους αρχηγούς των ομονοούντων κρατών και κυβερνήσεων, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να συζητήσουν τη θεσμοθέτηση της αμυντικής και διπλωματικής συνεργασίας αυτών των χωρών, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, με την Ε.Ε..

Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, η ηγεσία της Ε.Ε. εξήγησε στους συμμετέχοντες ότι τρίτες χώρες οι οποίες δεν αποτελούν μέλος της ενιαίας αγοράς ή δεν έχουν εταιρική αμυντική σχέση με την Ε.Ε. μπορούν να συμμετέχουν εν μέρει στο πρόγραμμα αξιοποίησης δανεισμού για την άμυνα της Ε.Ε.. Ενημερώνοντας τους ηγέτες των εν λόγω τρίτων χωρών για τα εργαλεία στήριξης της αμυντικής βιομηχανίας, οι ηγέτες των δύο θεσμών της Ε.Ε. εξήγησαν τους όρους με τους οποίους αυτές οι χώρες μπορούν να συμμετέχουν σε επενδύσεις μέσω του μηχανισμού δανειοδότησης SAFE, επισημαίνοντας πως όσον αφορά επενδύσεις στις οποίες τα κράτη μέλη θα προχωρήσουν μέσω των δικών τους προϋπολογισμών, δεν υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την προέλευση.

Οι ηγέτες της Ε.Ε. αναφέρθηκαν επίσης στις προτάσεις της Κομισιόν για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης και των αμυντικών δυνατοτήτων, μέσω ενός μηχανισμού δανειοδότησης και ενθάρρυνσης των αμυντικών επενδύσεων, αλλά και «τις ευκαιρίες για τις χώρες-εταίρους που απορρέουν» από τις προτάσεις, όπως αναφέρεται. Όπως σημειώνεται, οι προτάσεις αυτές αφορούν, πρώτον, την ενεργοποίηση της εθνικής ρήτρας διαφυγής, μέτρο που θα δώσει στα κράτη μέλη το περιθώριο επενδύσεων μέχρι και 650 δισ. ευρώ στην άμυνα τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το μέτρο αυτό, επεσήμαναν, «δεν θα συνοδεύεται από όρους όσον αφορά την προέλευση του αμυντικού εξοπλισμού» και επομένως «ο στρατιωτικός εξοπλισμός από τις χώρες εταίρους μπορεί να επωφεληθεί άμεσα». Το δεύτερο μέτρο, το χρηματοδοτικό μέσο SAFE το οποίο αφορά μέχρι και 150 δισ. σε δάνεια, είναι ένα σχέδιο στο οποίο, όπως επεσήμαναν οι Κόστα και Φον ντερ Λάιεν, η Νορβηγία και η Ισλανδία μπορούν ήδη να συμμετάσχουν καθώς είναι μέλη της ενιαίας αγοράς της Ε.Ε..

Άλλες χώρες, σημειώνεται στην ανακοίνωση, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς ή η Τουρκία, «μπορούν να παρέχουν αμέσως μέχρι και το 35% ενός αμυντικού προϊόντος». Ωστόσο, «για να αυξηθεί η βιομηχανική συμμετοχή πέραν του 35%, είναι απαραίτητη μια εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας και μια επακόλουθη συμφωνία σύνδεσης» τονίζεται στην ανακοίνωση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε εξάλλου τη Λευκή Βίβλο για την άμυνα στην οποία η Τουρκία αναφέρεται στο κείμενο αυτό ως ένας «μακροχρόνιος εταίρος στο πεδίο της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας». Επομένως, ακόμα κι αν τελικά εξαιρεθεί από τα 150 δισ. ευρώ θα είναι μέσα στα 600 δισ. ευρώ. Ήδη καταβάλλεται προσπάθεια να υπογραφεί και αμυντική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας με την οποία η Άγκυρα δεν θα δεσμεύεται από το ποσοστό 35% και για να γίνει αυτό επιχειρείται η παράκαμψη του κανόνα της ομοφωνίας. Καθόλου άσχημα για τον κ. Ερντογάν, την τουρκική πολεμική βιομηχανία και τους Τούρκους στρατηγούς.

Ανύπαρκτες αντιδράσεις-Συμφωνεί η αντιπολίτευση;

Αν η χώρα (και η Κύπρος) λειτουργούσαν ως έστω και ελάχιστα κανονικά κράτη, τα όσα προαναφέραμε θα είχαν γίνει πρωτοσέλιδα, θα απασχολούσαν τα πολιτικά κόμματα και θα συζητούνταν στη Βουλή

Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Ούτε και πολιτικοί που διακρίθηκαν για την κριτική τους στην πολιτική Μητσοτάκη στα «εθνικά θέματα» δεν τοποθετήθηκαν. Ο Τσίπρας, που αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή άμυνα, απέφυγε να πει την παραμικρή κουβέντα για το θέμα της Τουρκίας και η όλη τοποθέτησή του διακρινόταν από μια προσπάθεια να ακροβατήσει αφήνοντας ευχαριστημένους με τις θέσεις του και τον Τραμπ και τους Ευρωπαίους.

Το θέμα συζητήθηκε και στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής όπου ειπώθηκαν πολλά και διάφορα, κανένα κόμμα όμως δεν έφερε στο προσκήνιο το μείζον θέμα της συνεργασίας με την Τουρκία. Υπήρξαν ορισμένες (λίγες) τοποθετήσεις κατά της ενδεχόμενης συμπερίληψης της Τουρκίας στην ευρωάμυνα. Αλλά και αυτές μιλάνε για κάτι που πρέπει να αποφευχθεί στο μέλλον, όχι για κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται και κινδυνεύει να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον.

Ή θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η πολιτική τάξη της χώρας δεν καταλαβαίνει τι γίνεται ή ότι συναινεί και περιμένει ίσως να ολοκληρώσει ο Μητσοτάκης (και ο Χριστοδουλίδης) τη «δουλειά» και, όταν αποκαλυφθεί σε όλο το μεγαλείο του το αποτέλεσμα να βγει και να κάνει εκ των υστέρων και εκ του ασφαλώς κριτική, επιχειρώντας να εισπράξει το τυχόν πολιτικό όφελος από την καταστροφή.

Οι Έλληνες «Γκορμπατσόφ» και «Λιγκατσόφ»

Η πολιτική, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, της ελληνικής πολιτικής τάξης και της άρχουσας «ελίτ», μοιάζει απελπιστικά με την πολιτική του Γκορμπατσόφ, των άνευ ανταλλάγματος και οποιασδήποτε λογικής παραχωρήσεων, που οδήγησε τελικά στη διάλυση του κράτους του. Την παρακολουθούσαν όλοι τότε χωρίς να αντιδρούν. Μόνο αφού ανετράπησαν (φροντίδι της ίδιας της Μόσχας και προσωπικά του μέλους του ΠΓ Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ) όλα τα συμμαχικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, βρήκε το κουράγιο ο Γιεγκόρ Λιγκατσόφ να πει δύο κουβέντες στην Κεντρική Επιτροπή και να διερωτηθεί που πάνε. ‘Ηταν ήδη αργά. Η σοβιετική ελίτ ακολούθησε πειθήνια τον αρχηγό της μέχρι το τέλος, όπως τα πρόβατα, μέχρι που έπεσαν στον γκρεμό.

Τέτοιες πολιτικές δεν οδηγούν στην ειρήνη, όπως αποδεικνύει περίτρανα σήμερα η τραγωδία της Ουκρανίας (και άλλων εννέα πολέμων που ξέσπασαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ). Βάζουν τα θεμέλια και οδηγούν σε πολέμους από πολύ χειρότερη θέση, έστω και αν αυτό συμβεί πολύ αργότερα. Αυτό ακριβώς κινδυνεύουμε να πάθουμε στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Πηγή:kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Εθνικά θέματα Ελλάδα Ευρώπη Κύπρος Κωνσταντακόπουλος ΡΟΗ Τουρκία

Απάτη και συνωμοσία. Καταργούν την ομοφωνία και βάζουν την Τουρκία στην ευρωάμυνα!

Ακτιβιστής στις 26.3.25 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Προκειμένου να ξεπεραστεί ένα ενδεχόμενο βέτο Αθήνας ή Λευκωσίας στη γενίκευση της ευρω-τουρκικής συνεργασίας, κατατέθηκε στα κράτη – μέλη της ΕΕ σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο η υπογραφή μιας “εμπορικής συμφωνίας αμυντικής βιομηχανίας” (defence industry trade deal) με μη μέλος της ΕΕ θα χρειαστεί μόνο μια ειδική πλειοψηφία (qualified majority) κρατών – μελών για να περάσει και όχι ομοφωνία. Κατά το σχέδιο, η ενδεχόμενη συμφωνία θα υπογραφεί από την Κομισιόν και το τρίτο κράτος – μέλος. (www.euractiv.com/)

Το σχέδιο κυκλοφορεί τώρα μεταξύ των μελών της ΕΕ για έγκριση, απόρριψη ή τροποποίηση.

Φαίνεται ότι η Κομισιόν αναζητεί όμως παράλληλα διάφορους εναλλακτικούς τρόπους για να νομιμοποιήσει τη συνεργασία της με τη χώρα που απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. ‘Όπως σημειώνει το Βήμα:

«Ωστόσο, από το κείμενο (της Λευκής Βίβλου της Κομισιόν που συνιστά πρόταση προς τα κράτη-μέλη) δεν προκύπτει ρητά και με σαφήνεια εάν οι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες, όπως η Τουρκία, θα χρειαστούν αμυντική συμφωνία με την Ευρώπη προκειμένου να ενταχθούν στις κοινές αμυντικές προμήθειες. Σε σχετική ερώτηση του «Β», η Κομισιόν δεν παρέσχε διευκρινίσεις». Η «Λευκή Βίβλος» συνιστά πρόταση κανονισμού της Κομισιόν και θα τεθεί προς διαπραγμάτευση με τα κράτη-μέλη. Εκεί, σίγουρα θα υπάρξουν διευκρινίσεις, αλλά και πολιτικές πιέσεις από όλες τις πλευρές. Το ζήτημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις παράλληλες συζητήσεις για αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, και εδώ η Τουρκία θα παίξει σκληρό πόκερ προφανώς διεκδικώντας ανταλλάγματα».

Αν η Ελλάδα και η Κύπρος συμφωνήσουν σε αυτά τα σχέδια θα επιτρέψουν την πλήρη χρηματοδότηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και, κατ’ επέκτασιν των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από την ΕΕ και την πολύ βαθύτερη ανάμειξη της Άγκυρας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Ήδη, με αυτά που έχουν πράξει Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, έχουν επιτρέψει τη συμμετοχή κατά 35% της Τουρκίας στην παραγωγή ευρωπαϊκών αμυντικών προϊόντων, όπως εξήγησε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και η Φον ντερ Λάιεν στην πρόσφατη, δεύτερη εντός ολίγων ημερών, κόνφερενς που είχαν.

Θα συμφωνήσουν Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης; Δεν μπορούμε καθόλου να το αποκλείσουμε, μετά τα όσα ήδη έπραξαν επιτρέποντας στην Τουρκία, ήδη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις αρχές Μαρτίου, να συμμετάσχει στην Πρωτοβουλία Ομονοουσών (ή, αν προτιμάτε Ομοϊδεατισών, like minded) χωρών με την οποία θα συνεργασθεί η ΕΕ στον εξοπλιστικό τομέα (βλ. https://www.konstantakopoulos.gr/32520/ και https://www.konstantakopoulos.gr/32413/).

Προς αυτό το συμπέρασμα, ότι δηλαδή υπάρχει κάποιας μορφής συγκατάθεση Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, κατατείνει και το γεγονός ότι όλο το σύμπλεγμα των συστημικών μέσων προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι η Τουρκία δεν μπαίνει, ενώ μπαίνει στην ευρωπαϊκή άμυνα, έστω και από το παράθυρο. Κάντε μια αναζήτηση στο Google για Τουρκία και ευρωπαϊκή άμυνα και θα το διαπιστώσετε. Μπορεί η Εφημερίδα των Συντακτών να μας λέει ότι και η Τουρκία μπαίνει στην Ευρωπαϊκή Άμυνα επικαλούμενη δηλώσεις των Κόστα και Φόν Λάιεν, που μεταδίδει το κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων, όμως άλλα μας λένε και άλλη εντύπωση δημιουργούν οι τίτλοι των περισσοτέρων Μέσων.

Τόσο η ελλαδική όσο και η κυπριακή κοινή γνώμη παραμένουν στο βαθύτερο σκοτάδι για εξελίξεις που θα επηρεάσουν αποφασιστικά τη μοίρα του ελληνικού λαού και μπορούν να αποτελέσουν πλήγμα ισχυρότερο από αυτό του 1974.

Θα μπλοκάρουν αυτό το σχέδιο ή θα το αφήσουν να περάσει οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης; Θα κινητοποιηθούν τα κόμματα όσο υπάρχει ακόμα πολύ λίγος χρόνος;

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Βρετανία, αλλά και η αμερικανική διπλωματία έχουν λυσσάξει να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία του ευρωπαϊκού “εξοπλιστικού πυρετού” για να προωθήσουν την πάγια επιδίωξή τους να εντάξουν την Τουρκία στην ευρωάμυνα και, εν συνεχεία, στην ΕΕ. Έχουν λυσσάξει βέβαια γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία τους το έχουν επιτρέψει και δεν έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους. Στο να κάνουν δυνατές αυτές τις εξελίξεις, με στρατηγικές συνέπειες για την Ελλάδα και την ΕΕ, απέβλεψε η υπογραφή του «συμφώνου φιλίας» με την Άγκυρα και η άνευ αιτίας και αποτελέσματος συγκληθείσα πενταμερής στη Γενεύη.

Όπως πάμε θα βοηθήσουμε στην ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας να φτιάχνει περισσότερα και καλύτερα όπλα με τα οποία να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Και θα ακυρώσουμε μόνοι μας το διπλωματικό και στρατηγικό πλεονέκτημα του να ανήκουμε σε μια ‘Ενωση που δεν ανήκει η Τουρκία, τον βασικότερο δηλαδή λόγο για τον οποίο ενταχθήκαμε στην ΕΟΚ και εν συνεχεία στην ΕΕ.

Ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει τι σημαίνουν και τι μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά.

Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το καταλαβαίνουν ή μάλλον ότι τους ενδιαφέρει να το καταλάβουν οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης.

Θα πάρουν οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου πρωτοβουλία να υπενθυμίσουν επισήμως, στα όργανα και τους θεσμούς της ΕΕ, αλλά και δημοσίως, ότι δεν είναι νοητή η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία με την ΕΕ μιας χώρας που απειλεί στρατιωτικά ένα μέλος της Ένωσης, δεν αναγνωρίζει ένα άλλο και κατέχει τμήμα του;

Τι άλλο δηλαδή θα έπρεπε να κάνει μια χώρα για να μην επιτρέπεται η συνεργασία μαζί της; Και δεν μιλάμε καν για τις εσωτερικές εξελίξεις, για τον ρόλο της στη μετατροπή της Συρίας σε «Τζιχαντιστάν» και «Αποκεφαλιστάν» ή στην εθνοκάθαρση των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Με την ευκαιρία μήπως είναι καιρός να πληροφορηθεί ο κυπριακός λαός και τι ακριβώς διαπραγματεύεται με τον Ερντογάν και τον Φιντάν ο κ. Χριστοδουλίδης;
Επίσης τι ρόλο παίζουν επίσης οι Έλληνες ανταποκριτές στις Βρυξέλλες; Γιατί δεν μεταδίδουν τίποτα; Τι συμβαίνει; Θα μας τα πουν όταν θα έχουν τελειώσει και δεν θα μπορούμε να τα αλλάξουμε μήπως;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Εθνικά θέματα Κύπρος Κωνσταντακόπουλος ΡΟΗ Τουρκία

«Τέμπη» και στην εξωτερική πολιτική: Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης εξαπατούν τους πολίτες και εκμηδενίζουν Ελλάδα και Κύπρο

Ακτιβιστής στις 25.3.25 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης ακολουθούν μια πολιτική που οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς σε καθολική και μη αναστρέψιμη γεωπολιτική εκμηδένιση.

Η υπόθεση των Τεμπών (που ακολούθησε το τεράστιο ατιμώρητο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων) ανέδειξε παραστατικά το είδος των δυνάμεων που έχουν καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα και έπεισε εκατομμύρια Έλληνες για το ότι η απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης, αλλά και της ηγεσίας κρίσιμων κρατικών θεσμών, είναι προϋπόθεση ακόμα και για να υπάρχει μια στοιχειωδώς βιώσιμη και ελάχιστα πολιτισμένη κοινωνία σε μια Ελλάδα που δεν θα επηρεάζεται από εγκληματικά κυκλώματα στην ίδια την κορυφή της.

Θα ήταν όμως αφελής κάποιος αν θεωρούσε ότι το καταστροφικό έργο της ελληνικής κυβέρνησης (κατ’ εξοχήν της κυβέρνησης, αλλά σε ένα βαθμό και του πολιτικού και κρατικού συστήματος στην πλειοψηφία του) περιορίζεται ή μπορεί να περιοριστεί στους τομείς της εσωτερικής πολιτικής. Η πολιτική τάξη και ιδίως η κυβέρνηση δεν μεταβάλλονται βέβαια σε πατριώτες, θαρραλέους και αξιοπρεπείς διαχειριστές όταν ασκούν εξωτερική πολιτική. Αντίθετα, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής μπορεί να αποδειχθεί πιο καταστρεπτικός ο ρόλος τους, εκτός των άλλων και γιατί δεν γίνεται τόσο εύκολα γνωστός και αντιληπτός.

Οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών, τόσο στο Κυπριακό, με το φιάσκο της πενταμερούς διάσκεψης που εμφανίστηκε ως δήθεν επιτυχία, από τις εκ συστήματος ψευδολογούσες ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας (θα το εξετάσουμε σε ξεχωριστό άρθρο), όσο και στα ευρωτουρκικά, εξελίξεις που ακολουθούν άλλωστε μια καταστροφική πορεία πολλών χρόνων στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, ήρθαν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Τόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Αθήνα όσο και ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης στη Λευκωσία ακολουθούν μια πολιτική που οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς τα δύο κράτη που διοικούν σε καθολική και μη αναστρέψιμη γεωπολιτική εκμηδένιση.

Ελλάδα και Κύπρος βοηθάνε την Τουρκία να εξοπλιστεί

Σε ό,τι αφορά τα ευρωτουρκικά, διευκρινίστηκε ήδη ότι οι τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες, ακόμα και πριν υπογράψει η Τουρκία αμυντική εταιρική σχέση με την Ε.Ε., μπορεί να συμμετάσχει έως και κατά 35% στην παραγωγή ευρωπαϊκών αμυντικών προϊόντων. Αυτό σημαίνει χρηματοδότηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας με μεγάλα ευρωπαϊκά κονδύλια και διαπλοκή του τουρκικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος με ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες στην Ευρώπη.

Με άλλα λόγια βάζουμε μόνοι μας τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκιά μας. Από το 1955 Κύπρος και Ελλάδα αντιμετωπίζουν τουρκική απειλή. Έχουν ξοδέψει τα μαλλιοκέφαλά τους για να την αντιμετωπίσουν, γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά στην ελληνική χρεοκοπία (σε συνδυασμό με το πως διαχειρίστηκε τους εξοπλισμούς η διεφθαρμένη ή δειλή και καιροσκοπική πολιτική τάξη της Ελλάδας). Και τώρα έρχεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη-ΝΔ και ο Χριστοδουλίδης με τους συμμάχους του στο νησί να δέσουν ακόμα πιο σφιχτά τη θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού σε Ελλάδα και σε Κύπρο. Να χρηματοδοτεί δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ανήκουμε την πολεμική βιομηχανίας μιας χώρας που μας απειλεί στρατιωτικά!

Αυτά δεν γίνονται από μόνα τους. Γίνονται εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθούν Αθήνα και Λευκωσία και γιατί Αθήνα και Λευκωσία κάνουν αυτά και μόνο αυτά που τους λένε να κάνουν οι δυτικοί «Νταβατζήδες» που μας ελέγχουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία μας. Αυτοκτονήστε μας λένε, πάμε και αυτοκτονούμε. Περιγράψαμε σε προηγούμενο άρθρο το πως Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης επέτρεψαν ήδη με την ψήφο τους τη συνεργασία της Ε.Ε. με τη Στρατηγική Πρωτοβουλία των ομονοουσών (like minded) χωρών, χωρίς να επιβάλλουν, όπως είχαν τη δυνατότητα λόγω του βέτο που διαθέτουν, να μην συμπεριληφθεί στην Πρωτοβουλία αυτή η Τουρκία. Άνοιξαν έτσι στην Τουρκία την Κερκόπορτα της «αμυντικής συνεργασίας» με την Ε.Ε..

Σημειωτέον, ότι την ίδια ώρα που έκανε αυτό το έγκλημα στις Βρυξέλλες, ο Χριστοδουλίδης κορόιδευε τους Κυπρίους πολίτες διακηρύσσοντας δημόσια ότι η κατοχική Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα!

Ανατρέπεται η ισορροπία στο Αιγαίο

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Υπογράφοντας σύμφωνα φιλίας με την Τουρκία, εμφανίζοντας προόδους στο Κυπριακό που δεν υπάρχουν, αποφεύγοντας να διαμαρτυρηθούν στην Ευρώπη και διεθνώς για τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές, αλλά και την κατοχή της Κύπρου, αποφεύγοντας να ζητήσουν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής ανεξαρτήτως της λύσης του κυπριακού, όπως προνοούν τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ (θα μπορούσαν σε αντάλλαγμα να αναπτυχθούν στα κατεχόμενα, εν αναμονή τελικής ρύθμισης, στρατεύματα της Ε.Ε. ή/και του ΟΗΕ), υποστηρίζοντας Τούρκους διπλωμάτες για τη θέση του Γραμματέα του ΟΑΣΕ και του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου ουσιαστικά αθωώνουν, εμμέσως πλην σαφώς, την Τουρκία και δημιουργούν το πολιτικό κλίμα που δεν επιτρέπει μόνο το άνοιγμα του δρόμου για την ευρωπαϊκή άμυνα σήμερα και την ίδια την Ε.Ε. αύριο. Ήδη Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται να ανατρέψουν την ελληνοτουρκική ισορροπία στο Αιγαίο παρέχοντας αεροσκάφη F35 και Eurofighter στην Τουρκία.

Οι πολιτικές αυτές ανταποκρίνονται σε πάγιες επιδιώξεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, από δεκαετιών, στις οποίες ήρθε τώρα να προστεθεί και η έντονη πίεση, λόγω Ουκρανίας, του «ευρωπαϊκού πόλου» του δυτικού ιμπεριαλισμού, αλλά και η πολύ ευνοϊκή συγκυρία της παρουσίας Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη στην εξουσία (από την άποψη αυτή είναι διπλό και βαρύτατα το έγκλημα των 157 βουλευτών που επέτρεψαν με την ψήφο τους, την παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης. Και είναι πιθανό ο διεθνής παράγων να μην πιέσει για αντικατάσταση Μητσοτάκη ώστε να προλάβει να ολοκληρώσει τη «δουλειά»).

Τα δυτικά σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο

Ξανάρχεται έτσι στην επικαιρότητα το σχέδιο Χόλμπρουκ που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί επί Κώστα Σημίτη και προέβλεπε:Λύση των ελληνοτουρκικών με μεγάλες παραχωρήσεις της Αθήνας
Λύση του κυπριακού με μετατροπή του κυπριακού κράτους σε αποικία ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ, Διεθνούς Χρήματος και, σε κάποιο βαθμό, της Τουρκίας (σχέδιο Ανάν, διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία)

Ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Αυτό το τριπλό σχέδιο σχεδιάστηκε για να κλείσει οποιαδήποτε ρωγμή στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ λόγω των ελληνοτουρκικών αντιθέσεων, να αποκλείσει τους Έλληνες στη μεγάλη πλειοψηφία κατοίκους της Κύπρου από οποιαδήποτε επιρροή σε ότι συμβαίνει σε ένα νησί που θέλουν πάρα πολύ να ελέγχουν απολύτως και πλήρως Αμερικανοί, Βρετανοί και Ισραηλινοί, να εκδιώξει οποιαδήποτε ρωσική ή άλλη μη δυτική επιρροή από την Κύπρο, να δώσει χαριστική βολή σε οποιαδήποτε, έστω και μακρινή φιλοδοξία μετασχηματισμού της Ε.Ε. από κοινή αγορά σε αυτόνομη οικονομική και πολιτική ένωση, να δημιουργήσει εντός Ε.Ε. έναν ισχυρό πόλο αμερικανο-βρετανικής επιρροής, να δεσμεύσει οριστικά την Τουρκία στη Δύση και να γίνει τελικά ένα από τα θεμέλια μιας αμερικανο-ισραηλο-τουρκικής ζώνης επιρροής στη Μεσόγειο και τη νότιο Ευρώπη.

Το κακό μέσα σε όλα αυτά τα σχέδια είναι ότι δεν αφήνουν καθόλου χώρος για ένα έστω και ελάχιστα ανεξάρτητο, δημοκρατικό και κυρίαρχο κράτος στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Οδηγούν αναπόφευκτα στην αναίρεση του 1821 και αυτό ακριβώς είναι το «έργο» που βλέπουμε να «παίζεται» και με τα Μνημόνια και τις Δανειακές και με τα διάφορα σχέδια Ανάν και δεν συμμαζεύεται.

Σχολιάζοντας και τα Τέμπη και την ελληνική εξωτερική πολιτική ένας ιδιαίτερα πεπειραμένος πολιτικός αναλυτής μας επαναλαμβάνει κάτι που έχει πει εδώ και πολλά χρόνια: «Ο Μητσοτάκης θα φύγει από την εξουσία μόνο με εθνική καταστροφή». Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα υπάρχει από τη χώρα όταν φύγει. Ας ελπίσουμε ότι ο επιτέλους αφυπνισθείς ελληνικός λαός θα εμποδίσει με την έγκαιρη δράση του τη μακροημέρευση μιας από τις πιο επικίνδυνες κυβερνήσεις στην ελληνική ιστορία.

Πηγή: kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Γερμανικές Οφειλές Εθνικά θέματα Πολιτική άποψη ΡΟΗ Τουρκία

Από το παράθυρο βάζει η Γερμανία την Τουρκία στον ευρωστρατό. Η απάντηση είναι να επαναφέρουμε το θέμα των Γερμανικών επανορθώσεων

Ακτιβιστής στις 20.3.25 0

Σε ανακοίνωση εξοπλιστικού προγράμματος, 500 δις προχώρησε η Γερμανία, με την ταυτόχρονη υποστήριξή της προς την Τουρκία για να μπει στον ευρωστρατό και με την ενίσχυσή της με μαχητικά αεροπλάνα eurofighter και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς meteor, που ανατρέπουν κρίσιμα, εις βάρος μας, την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο.

Η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) θεωρεί, ότι μια ενεργός εξωτερική πολιτική υπαγορεύει κάθε φορά που το Βερολίνο θίγει εθνικά μας συμφέροντα εμείς να επαναφέρουμε το θέμα των χρεών τους προς την χώρα μας, από τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο κι όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις όφειλαν να έχουν εφαρμόσει αυτή την τακτική!

Οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να έχουν ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό, το σύνολο των διεκδικήσεών μας από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο, προσθέτοντας την αιτιολογία, ότι είναι άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος.

Υπενθυμίζουμε, ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία έχουν καταβάλλει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, ενώ η Γερμανία έχει πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία και στην Γιουγκοσλαβία.

Τη συγκεκριμένη διεκδίκηση φοβόταν η Μέρκελ, την εποχή των μνημονίων και αν οι τότε κυβερνήσεις μας είχαν ακολουθήσει αυτή την τακτική θα είχαμε αποφύγει τη δεκαετή τραγωδία της οικονομικής και κοινωνικής μας εξαθλίωσης.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Εθνικά θέματα Κωνσταντακόπουλος Μητσοτάκης ΡΟΗ Τουρκία

Βαρύτατο εθνικό έγκλημα: Αθήνα και Λευκωσία έβαλαν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα

Ακτιβιστής στις 14.3.25 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.

Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν «στα μουλωχτά» και από το παράθυρο την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, αναιρώντας τον βασικότερο λόγο για τον οποίο Αθήνα και Λευκωσία εντάχθηκαν στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στις δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοια κόμματα, μέχρι τουλάχιστο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί!

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα «Αρχεία» του, ο βασικότερος λόγος που επέμεινε στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (σήμερα Ε.Ε.) ήταν ότι έτσι, η Ελλάδα θα ανήκε σε μια ισχυρή ένωση κρατών στην οποία δεν συμμετέχει η Τουρκία και, επομένως, μια επίθεση της Τουρκίας κατά της Ελλάδας θα θεωρούνταν επίθεση κατά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (νυν Ένωσης). Αντίστοιχοι λόγοι υπήρχαν και για την ένταξη της Κύπρου το 2004.

Η πολιτική αυτή υπήρξε κεντρική στρατηγική επιλογή της Αθήνας μετά το 1974 και, όπως θα δείξουμε, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης την αναιρούν σε μεγάλο βαθμό, εκθέτοντας την Ελλάδα και την Κύπρο σε πολύ μεγάλους κινδύνους και μεταβάλλοντας ριζικά και προς όφελος της Άγκυρας τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σε μεγάλο βαθμό, Ελλάδα και Κύπρος, όπως θα δείξουμε, παραιτούνται επίσης των αιτιάσεών τους για την πολιτική της Τουρκίας απέναντί τους, δηλαδή για εισβολή, κατοχή, εδαφικές διεκδικήσεις, de jure και de facto απειλή πολέμου, χωρίς η Τουρκία να υποχωρήσει στο παραμικρό και ανοίγουν τον δρόμο σε ριζική αναβάθμιση της ήδη ισχυρότατης τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και των ενόπλων δυνάμεων και εξοπλισμών της γείτονος. Είτε πρέπει να δεχτούμε ότι οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης είναι ηλίθιοι, κάτι που δεν πιστεύουμε, είτε ενεργούν για λογαριασμό της Γερμανίας και της Βρετανίας εις βάρος των πιο κεντρικών και πιο ζωτικών συμφερόντων του ελληνισμού.
Πώς όμως έγιναν όλα αυτά και τι συνέπειες θα έχουν; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

1. Ποιος απειλεί την Ευρώπη; Η Ρωσία ή η Τουρκία;

Την περασμένη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνεδρίασε και πήρε αποφάσεις για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, αποφασίζοντας επίσης τη διάθεση του κολοσσιαίου ποσού των 800 δις. Εξηγήσαμε αλλού μερικούς από τους λόγους γιατί όλο αυτό το σχέδιο είναι μια επικίνδυνη παραφροσύνη που πλήττει πολύ σοβαρά τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, αν δεν αναιρεί και πολλούς λόγους ύπαρξης της ίδιας της Ε.Ε..

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση διαφημίζουν τη συμμετοχή μας σε τέτοια σχήματα ως υποβοηθητικά της ελληνικής άμυνας. Αυτό θα συνέβαινε όντως αν επρόκειτο να υπερασπιστούν την Ελλάδα και την Κύπρο από τουρκική επίθεση. Ποτέ όμως μέχρι τώρα οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας (ΗΠΑ και ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ) δεν υποσχέθηκαν κάτι τέτοιο. Μόνο η Γαλλία έδωσε αμυντικές εγγυήσεις στην Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης, αλλά και αυτωνών την αξία υπονόμευσε η ανεκδιήγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, μην περιλαμβάνοντας την Κύπρο. Έτσι, αν η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο και η Ελλάδα αντεπιτεθεί στην Τουρκία, θα είναι επιτιθέμενο μέρος και δεν θα έχει την κάλυψη των γαλλικών εγγυήσεων. Τέτοια και χειρότερα παθαίνει μια χώρα με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ στην κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σχήματα που ολοκληρώνουν τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις προπάντων κατά της Ρωσίας, δευτερευόντως κατά των χωρών και κινημάτων του Τρίτου Κόσμου και της Κίνας. Η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων τις εκτρέπει από τον εθνικό χαρακτήρα και την εθνική αποστολή τους, ενώ δημιουργεί και προβλήματα εν σχέσει με τρίτες χώρες. Η συνεργασία με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία θα μπορούσε να είναι επωφελής για τη χώρα, αν δεν είχε φροντίσει η κυβέρνηση να διαλύσει και ιδιωτικοποιήσει-αποεθνικοποποιήσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μαζί και η Ελλάδα και η Κύπρος, ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα ένα κείμενο συμπερασμάτων που ομιλεί για τις φανταστικές απειλές της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, καθιστά δηλαδή και επισήμως την ευρωπαϊκή άμυνα εργαλείο πολέμου κατά της Ρωσίας, όχι όμως και για τις πολύ πραγματικές και απτές απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου!

Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κείμενο που ενέκριναν Αθήνα και Λευκωσία, τα κράτη-μέλη «δεσμεύονται να συμβάλουν στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και να εντείνουν τις εργασίες για την περαιτέρω στήριξη και ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Ουκρανίας και την εμβάθυνση της συνεργασίας της με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία».

Για να χρυσωθεί βέβαια το «χάπι» και να μπορέσουν να πουλάνε κάτι στους «ιθαγενείς» οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, περιελήφθη μια αναφορά στις απειλές των συνόρων στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο. Η αναφορά είναι εντελώς γενική και δεν σημαίνει τίποτα. Θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στις «απειλές» του Ιράν, της τρομοκρατίας ή δεν ξέρω ποιανού άλλου.

Στην πραγματικότητα, αποκλείεται η έκφραση να αφορά στην Τουρκία γιατί αν αφορούσε την Τουρκία δεν θα μπορούσε η Ένωση να συνεργαστεί μαζί της στρατιωτικά και εξοπλιστικά όπως θα εξηγήσουμε ότι κάνει.

2. Κερκόπορτα: η αμυντική «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισών χωρών» και η πρόσκληση στην Άγκυρα

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε (άρθρο 7 των Συμπερασμάτων), με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας και της Κύπρου μια νέα «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισσών χωρών» (like minded countries), με τα οποία η Ένωση θα συνεργάζεται στρατιωτικά και εξοπλιστικά.

Στα συμπεράσματα οι Ευρωπαίοι δεν αποσαφηνίζουν ποια είναι τα κράτη που θα συμμετάσχουν, ούτε ο Μητσοτάκης και ο Χριστοδουλίδης ζητάνε να αποσαφηνιστούν τα κράτη που θα συμμετάσχουν. Νίπτουν δηλαδή τας χείρας των στο πιο βασικό ζήτημα της άμυνας του ελληνισμού.

Την άλλη μέρα το πρωί, η πρόεδρος της Ε.Ε., ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η επικεφαλής της «ευρωπαϊκής διπλωματίας», αφού πήραν την έγκριση του Συμβουλίου, ερμηνεύουν την απόφαση καλώντας τέσσερα μη μέλη της Ε.Ε. σε τηλεδιάσκεψη. Μεταξύ των χωρών αυτών η Τουρκία που εκπροσωπείται στη διάσκεψη από τον κ. Ερντογάν. Η Ελλάδα και η Κύπρος απουσίαζαν από τις συνομιλίες της Ε.Ε. για στρατιωτική συνεργασία με τη χώρα που εισέβαλε και κατέχει μεγάλο μέρος της Κύπρου και απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα, δύο μέλη της Ένωσης!

Συμφωνώντας με το σημείο 7 των Συμπερασμάτων, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης άνοιξαν την πραγματικότητα την Κερκόπορτα για να μπει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, ίσως αύριο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να έχει υποχωρήσει ούτε κατά ένα κιχ από τις διεκδικήσεις και απειλές της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Επρόκειτο για πάγια επιδίωξη της αμερικανικής πολιτικής στη Μεσόγειο και, τον τελευταίο καιρό και της Γερμανίας, που τείνει όλο και περισσότερο να θυμάται τη γεωπολιτική και τη φιλογερμανική πολιτική του Κάιζερ, του Χαουζχόφερ και του Χίτλερ.

Η προσπάθεια να ενταχθεί η Τουρκία στην «ευρωπαϊκή άμυνα» δουλευόταν εδώ και χρόνια, και ήταν μία από τις επιδιώξεις του σχεδίου δήθεν «ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ» που ξεφούρνισε προ μηνών ο Χριστοδουλίδης, σχεδίου που επεξεργάστηκε ένα από τα πιο σκοτεινά πρόσωπα του αμερικανικού «κόμματος του πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ (η ίδια που εφηύρε και τον θεσμό των παράνομων και παράλογων πενταμερών διασκέψεων για το κυπριακό, ώστε να παρακαμφθεί η υποχρέωση δημοψηφίσματος για την έγκριση της όποιας λύσης) και συνέχισε, μετά την αποχώρησή της, η ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου. Σύμφωνα με τις διαρροές που έκανε η ίδια η κυπριακή Προεδρία το περασμένο φθινόπωρο στην Καθημερινή της Κύπρου, η Λευκωσία θα ήρε το βέτο της στην συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό και τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και θα εντασσόταν παράλληλα στον ΝΑΤΟϊκό (και όχι ευρωπαϊκό, όπως ισχυρίστηκε ψευδολογών Κύπριος πολιτικός) «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (sic)».

Ταυτόχρονα, το ένα μετά το άλλο, τα ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν να προχωρούν σε συμφωνίες συνεργασίας και εξοπλισμού της Τουρκίας διακόπτοντας πάγιες πολιτικές τους, χωρίς να προκαλούν καμία αντίδραση της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία, εδώ και δύο χρόνια, πήρε εντολή από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο να μη διαμαρτύρεται για τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές και μάλιστα υπέγραψε και «σύμφωνο φιλίας», που η Άγκυρα χρησιμοποιεί για να ξεμπλοκάρει τις αγορές εξοπλισμών από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Από κει που μας είχαν δώσει εντολή, για τους δικούς τους λόγους, να αυξάνουμε την ένταση με την Τουρκία, πήραμε εντολή να κάνουμε τα ανάποδα.

Όχι μόνο Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης κάνουν οτιδήποτε τους ζητάει η Αμερική, η Ε.Ε. και το Ισραήλ, εις βάρος κατά κανόνα των ελληνικών συμφερόντων. Δεν είναι σε θέση να πάρουν σε αντάλλαγμα ούτε καν το να μην εξοπλίζουν οι δήθεν φίλοι και σύμμαχοι την Τουρκία σαν αστακό!

Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες που δεν καταφέραμε πάντως να επιβεβαιώσουμε, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν τρικλοποδιά και στον Μακρόν, που ήταν αντίθετος με τη συμπερίληψη της Τουρκίας, ταυτιζόμενοι με το Βερολίνο και το Λονδίνο. Ελπίζουμε να μην αληθεύουν, αλλά δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε με όσα συμβαίνουν.

3. Οι συνέπειες των αποφάσεων

Με τις αποφάσεις του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που ελήφθησαν με τη σύμφωνη γνώμη του Μητσοτάκη και του Χριστοδουλίδη, η Τουρκία διασυνδέεται για πρώτη φορά, με τον υπό διαμόρφωση αμυντικό μηχανισμό της Ε.Ε., ανοίγει ο δρόμος για τη συνεργασία της με τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις και αμυντικές βιομηχανίες και για τη συμμετοχή της στους θεσμούς της υπό δημιουργία «ευρωπαϊκής άμυνας». Προοπτικά ανοίγει με την απόφαση αυτή και ο δρόμος για την πλήρη ένταξη της Άγκυρας στην Ε.Ε., χωρίς φυσικά να εκπληρώσει καμία από τις υποχρεώσεις της, περιλαμβανομένης και αυτών που αφορούν στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Τουρκία αυξάνει δραματικά την επιρροή της στα ευρωπαϊκά πράγματα, το ήδη πολύ αυξημένο διπλωματικό και στρατιωτικό της εκτόπισμα, λόγω του ρόλου που καλείται να παίξει στην όλη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής άμυνας, των ευρωπαϊκών εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της Ρωσίας.

Οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες θα ενισχυθούν σημαντικά από τη συνεργασία τους με τις ευρωπαϊκές και θα αποσπάσουν μερίδιο από το μεγάλο πακέτο των 800 δις, ώστε να παράγουν καινούρια όπλα με τα οποία θα απειλούν την Ελλάδα και την Κύπρο και θα τις αναγκάσουν σε οικονομική καταστροφή προκειμένου να τις παρακολουθήσουν ή σε παράδοση. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι η Τουρκία παράγει το 70% έως 80% των όπλων που αγοράζει, σε αντίθεση με μας που έχουμε διαλύσει την αμυντική βιομηχανία.

Με δύο λόγια οδηγούμαστε σε νέα δραματική επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας. Η απόφαση αυτή ακυρώνει φυσικά από το παράθυρο το κυπριακό βέτο στη συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό, δηλαδή τις ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες, οδηγεί εκ των πραγμάτων σε δραματική αύξηση της τουρκικής επιρροής στην Ε.Ε. και σε δραματική επιδείνωση του στρατιωτικού συσχετισμού ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Στο επίπεδο της διπλωματίας και της διεθνούς πολιτικής, οι αποφάσεις της Ε.Ε., με τη συνδρομή Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, συνομολογούν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η Τουρκία δεν απειλεί την Ελλάδα και καλώς κατέχει την Κύπρο. Γιατί αν απειλούσε την Ελλάδα και αν κατείχε παρανόμως την Κύπρο θα ήταν (θα έπρεπε να είναι) αδιανόητη η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία μαζί της.

Η εξέλιξη αυτή θα εντείνει, αντί να μειώσει, τον καταστροφικό, ιδίως για εμάς που δεν έχουμε πολεμική βιομηχανία, ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και θα αυξήσει, δεν θα μειώσει την πιθανότητα καταστροφικής σύρραξης Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας (εκτός αν Ελλάδα και Κύπρος ολοκληρώσουν την ταχύτατη γεωπολιτική τους και λοιπή εκμηδένιση, ως έστω και κατ’ ελάχιστον ανεξαρτήτων και βιώσιμων κρατών, μεταφέροντας ουσιώδη τμήματα της κυριαρχίας που σήμερα ασκούν στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο στην Τουρκία, καθιστάμενες και δικές της αποικίες και εντασσόμενες σε μια τουρκική ζώνη επιρροής).

Ίσως βέβαια, όπως ήδη μας συστήνει ένας αρθρογράφος στην Καθημερινή, ήρθε ο καιρός να προσαρμοστούμε στην αυξανόμενη σημασία της Τουρκίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όπως πάμε το μόνο που μας μένει είναι να μας εξηγήσουν οι εφημερίδες μας γιατί, εν τέλει, ήταν λάθος η επανάσταση του 1821. Σε καλό δρόμο βρισκόμαστε.

Είναι για τους παραπάνω λόγους που υποστηρίξαμε ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την αξία και τα οφέλη από τη στρατηγική επιλογή της Αθήνας το 1974 και της Κύπρου το 2004 για ένταξη στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα.

4. Η ευθύνη της αντιπολίτευσης

Ευθύνη, αν και όχι την αποφασιστική, έχουν και τα υπόλοιπα ελληνικά κόμματα που όφειλαν να έχουν εγκαίρως αντιληφθεί τι συμβαίνει και να έχουν κινητοποιηθεί εγκαίρως για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη, θέτοντας και το ζήτημα στις διασκέψεις των ευρωπαϊκών ομάδων που συνεκλήθησαν την παραμονή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά κινητοποιώντας και την ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη.

5. Τι πρέπει να γίνει

Έστω και εκ των υστέρων, Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να διαμαρτυρηθούν με τον πιο έντονο τρόπο και να χρησιμοποιήσουν όλα τα θεσμικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να μπλοκάρουν, με όποιο κόστος, την ευρωτουρκική αμυντική συνεργασία. Οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να κινητοποιηθεί επίσης πολιτικά και επικοινωνιακά, άμεσα, επαναφέροντας στο προσκήνιο όλη την τουρκική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Για να μη χάσουμε τελείως το μυαλό μας, παραθέτουμε στη συνέχεια έναν κατάλογο με τις σοβαρότερες απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας από την Ελλάδα και την Κύπρο. Σπανίως έως ποτέ δεν θα ακούσετε κάποια υπενθύμισή τους από τις κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο σχεδόν ενός εξαρτημένου, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του, ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Η πλήρης εκμηδένιση του ελλαδικού και κυπριακού κράτους, με τις συνέπειες που ασφαλώς θα έχει για τον ελληνικό λαό, είναι μπροστά μας. Θα κάνουμε τίποτα; Θα αντιδράσουμε; ‘Η θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, «μοιραίοι και άβουλοι» κι «όπου βγει»; Γιατί στο μόνο που θα βγει θα είναι το τέλος μας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η τουρκική πολιτική έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας

Στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί ασφαλώς ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. Άλλοι πληρώνονται από το ΝΑΤΟ και τη USAID για να μας εξηγούν ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο κρατών και αποτελούν εφεύρεση των «εθνικιστών», ιδίως των «Ελλήνων εθνικιστών». Άλλοι διακρίνονται από την ιδεοληπτική ανοησία (στην καλή περίπτωση) μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» που θεωρεί βρισιά ακόμα και την αναφορά στη λέξη έθνος και πιστεύει ότι μπορεί να αφήσει το Αιγαίο στην Τουρκία και την υπεράσπιση της χώρας (των θεμιτών και νομίμων δικαίων της) στην άκρα δεξιά.

Μπορούμε ασφαλώς να λέμε ότι θέλουμε, αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να αεροβατούμε αγνοώντας την πραγματικότητα, γιατί, όπως έλεγε και ο Λένιν, «τα γεγονότα είναι σκληρά». Κι όχι μόνο είναι σκληρά. Η πραγματικότητα εκδικείται άσχημα όσους την αγνοούν ή τη διαστρεβλώνουν.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι επί μία χιλιετία οι σχέσεις Τούρκων και Ελλήνων σπανίως υπήρξαν φιλικές. Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι η Τουρκία οργάνωσε πογκρόμ κατά του ελληνικού πληθυσμού και τον εξεδίωξε το 1955. Δεκαεννιά χρόνια αργότερα κατέλαβε (με την παρότρυνση και την ενίσχυση των ΗΠΑ και της CIA) και κατέχει πάντα τη μισή Κύπρο (που είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της υφηλίου σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ), από όπου εκδιώχθηκε η συντριπτικά ελληνική στην εθνικότητα πλειοψηφία των κατοίκων της. Η Τουρκία απειλεί ντε φάκτο το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, έχει συντριπτική στρατιωτική υπεροπλία στην περιοχή της Κύπρου και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Tα θύματα της τουρκικής εισβολής υπερέβησαν, ως ποσοστό του πληθυσμού, τα θύματα της εισβολής Αμερικανών, Βρετανών, Πολωνών και Αυστραλών στο Ιράκ το 2003.

Η Τουρκία έχει επίσης προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις για περισσότερα από 100 νησιά ή νησίδες του Αιγαίου Πελάγους, αρνείται να αναγνωρίσει τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 μιλίων και έχει αναπτύξει απέναντι από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου την ομώνυμη στρατιά περιλαμβανομένου ενός αποβατικού στόλου που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Μόνη δυνατή αποστολή αυτού του στόλου είναι η κατάληψη ενός ή περισσοτέρων ελληνικών νησιών, αποστολή για την οποία ασκείται κάθε χρόνο (ασκήσεις ΕΦΕΣ). Την ίδια στιγμή απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.

Με απόφαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, δεσμευτική για όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις, η Άγκυρα χαρακτήρισε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια, δικαίωμα που παρέχει η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, ως αιτία πολέμου (casus belli). Προ ετών η Άγκυρα απείλησε ότι θα βομβαρδίσει την Αθήνα και άλλες ελληνικές πόλεις με πυραύλους εδάφους-εδάφους.

Η Τουρκία έχει ανακηρύξει τη μισή Μεσόγειο ως δική της αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ παρενοχλεί ακόμα και έρευνες για καθ’ όλα νόμιμες ποντίσεις καλωδίων στο κέντρο του Αιγαίου, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη να καταργήσουν το πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου.

Για να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή, που παρολίγον να καταλήξει σε πόλεμο το 1976, το 1987, το 1996 και το 2020, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις επιδόθηκαν σε μια κούρσα εξοπλισμών που συνέβαλε, μαζί με τον τρόπο ασφαλώς που τη χειρίσθηκε το πανίσχυρο «στρατιωτικο-μεσιτικό» σύμπλεγμα της Ελλάδας, στην ελληνική οικονομική χρεοκοπία.

Και εγώ εύχομαι να λυθούν κάποτε οι διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας, και ασφαλώς να μην πάμε σε πόλεμο. Αλλά οι καλές σχέσεις μπορούν να βασίζονται μόνο στην ειλικρίνεια και όχι στην υποκρισία του Μητσοτάκη περί φιλίας με την Τουρκία, κάτι άλλωστε που δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος, ούτε και ο Ερντογάν. Τους φίλους τους κάνουν οι καλοί λογαριασμοί, όχι τα ψέματα.

Υπό τις συνθήκες όμως που περιγράψαμε πιο πάνω, συνιστά βαρύτατο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, το άνοιγμα σήμερα του δρόμου της Τουρκίας προς την ευρωπαϊκή άμυνα.

Πηγή: kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία Κούρδοι Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ Συρία Τουρκία facebook

Σχετικά με το Κουρδικό ζήτημα στη Συρία

Ακτιβιστής στις 15.12.24 0

του Βασίλειου Τσάμη

Τους επόμενους μήνες εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι οι περιφερειακές εξελίξεις στην Συρία με επίκεντρο το κουρδικό ζήτημα θα «τρέξουν» πιο γρήγορα από το αναμενόμενο .

Όπως δήλωσε ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Χακάν Φιντάν, η εξάλειψη των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού(YPG) είναι« στρατηγικός στόχος» της Τουρκίας κ σε περίπτωση πού δεν καταθέσουν τα όπλα η Τουρκία θα τούς πολεμήσει για να διαλυθούν. Όπως είπε « τα ηγετικά στελέχη του YPG με ξένη υπηκοότητα θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη Συρία άμεσα και οι Σύριοι του YPG να καταθέσουν τα όπλα τους»

Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν μιλώντας στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στη Σακαρύα, υποστήριξε τον νεοθωμανισμό λέγοντας ότι οι συριακές πόλεις ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, τότε «είναι πολύ πιθανό οι πόλεις που ονομάζουμε Χαλέπι, Ιντλίμπ , Χάμα, η Δαμασκός και η Ράκα θα γίνονταν απλώς οι επαρχίες μας, όπως το Αντεπ, το Χατάι και η Ούρφα».

Παράλληλα, ο Ερντογάν είχε συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν στην Άγκυρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα δώσουν στην Τουρκία το συριακό πετρέλαιο κ δεν κατέστη δυνατή η επίτευξη συμφωνίας για το κουρδικό ζήτημα, ούτε επίσης φαίνεται ότι οι ΗΠΑ θα κάνουν δεκτό το αίτημα τής Τουρκίας για να βγουν από τη λίστα κυρώσεων των ΗΠΑ σχετικά με την Gazprombank.
Ως συνέχεια, οι φιλότουρκοι μαχητές συνέχισαν την επίθεσή τους στις κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τους Αμερικανούς. Την ίδια στιγμή, η Ιορδανία έχει αρχίσει να ενισχύει με στρατιωτικές δυνάμεις τα σύνορα τής με την Συρία καθώς φοβάται «φαινόμενο ντόμινο» στην περιοχή.

Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι ο πλήρης πόλεμος Τουρκίας - Κούρδων έρχεται πιο κοντά ως ενδεχόμενο και αυτό πρακτικά σημαίνει,(μεταξύ άλλων), πλήρη κατάρρευση τής Συρίας.
Αν οι Κούρδοι της Συρίας ηττηθούν από την Τουρκία, τότε ανοίγει ο δρόμος κ για την αμφισβήτηση τής εδαφικής ακεραιότητας του Ισραήλ, δεδομένου ότι θα φανεί ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των συμμάχων τους, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Προσωπικά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο επιθετικών ενεργειών τής Τουρκίας σε Ελλάδα και Κύπρο για να διαπραγματευτεί το κουρδικό με τίς ΗΠΑ.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ ΗΠΑ ΡΟΗ Συρία Τουρκία

Μια άλλη άποψη για τους λόγους της ανατροπής στη Συρία

Ακτιβιστής στις 10.12.24 0

Μ' αρέσουν ειδικά οι "αριστεροί", που έχουν καταπιεί τόνους δυτικής προπαγάνδας για τον μοβόρο #Assad και τον αδίστακτο #Putin, που ρίχνουν χημικά στους πολίτες τους και δηλητηριάζουν τους παντες. Ειδικά όταν παριστάνουν ή όντως νομίζουν κιόλας ότι οι ανατροπές κυβερνήσεων έχουν… https://t.co/hsTrkE7K9L
— Avgerinos Thanassis (@AvgerinosMoscow) December 9, 2024

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΝΑΤΟ ΡΟΗ Ρωσία Συρία Τουρκία

Το αίνιγμα της Συρίας: πώς θα μπορούσε να μετατραπεί στον Πρώτο Πόλεμο των BRICS

Ακτιβιστής στις 6.12.24 0

του Πέπε Εσκομπάρ

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης και αλληλένδετης επιχείρησης.

Το χρονοδιάγραμμα λέει την ιστορία.

18 Νοεμβρίου: Ο Ronen Bar, επικεφαλής της ισραηλινής Shin Bet, συναντά τους επικεφαλής της MIT, της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών.

25 Νοεμβρίου: Ο Μαρκ Ρούτε, επικεφαλής του ΝΑΤΟ, συναντά τον Τούρκο Σουλτάνο Ερντογάν.

26 Νοεμβρίου: Σαλαφιστές-τζιχαντιστές που συγκεντρώθηκαν από τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), πρώην Μέτωπο αλ Νούσρα, με την υποστήριξη των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς και από έναν μεγάλο συνασπισμό τζιχαντιστών προς μίσθωση, εξαπολύουν μια εκθαμβωτική επίθεση κατά του Χαλεπίου.

Η επίθεση των Τζιχαντιστών για ενοικίαση έχει τις ρίζες της στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Εδώ κρύβονταν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές, σύμφωνα με τη στρατηγική Δαμασκού-Μόσχας του 2020 –η αποτυχία της οποίας είναι πλέον αποδεδειγμένη– την οποία η Τουρκία έπρεπε να αποδεχθεί απρόθυμα. Το στρατό των Τζιχαντιστών προς ενοικίαση αποτελείται από δεκάδες μισθοφόρους που πέρασαν τα σύνορα από –όπου αλλού– Τουρκία: Ουιγούροι, Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Ουκρανοί, ακόμη και εισαγωγές του ISIS.

Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Esmail Baghaei επιβεβαίωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι η επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών συντονίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες/Ισραήλ.

Ο Μπαγκάι δεν ανέφερε την Τουρκία, αν και τόνισε ότι η τρομοκρατική επίθεση σημειώθηκε αμέσως μετά τη συμφωνία του Ισραήλ σε κατάπαυση του πυρός με τη Χεζμπολάχ –ήδη παραβιάστηκε από το Τελ Αβίβ δεκάδες φορές– και αφού ο Νετανιάχου κατηγόρησε δημόσια τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ ότι «παίζει με τη φωτιά». επιτρέποντας τη διέλευση σύγχρονων ιρανικών πυραύλων και στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω της Συρίας στη Χεζμπολάχ.

Λίγο πριν την κατάπαυση του πυρός, το Τελ Αβίβ κατέστρεψε σχεδόν όλες τις γραμμές επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Στη συνέχεια, ο Νετανιάχου τόνισε ότι το επίκεντρο είναι πλέον «η ιρανική απειλή», απαραίτητη για το σπάσιμο του Άξονα της Αντίστασης.

Σύμφωνα με μια πηγή στις συριακές ειδικές υπηρεσίες που μίλησε στο RIA Novosti , οι Ουκρανοί σύμβουλοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κατάληψη του Χαλεπίου παρέχοντας drones και αμερικανικά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης και ηλεκτρονικού πολέμου και μαθαίνοντας για Σύρους συνεργάτες και πράκτορες του Ισλαμικού Τουρκεστάν. Κόμμα για να το χρησιμοποιήσετε.

Οι επικοινωνίες του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA) μπλοκαρίστηκαν εντελώς από αυτά τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου: « Ομάδες επίθεσης και drones εξοπλίστηκαν με κρυπτογραφημένες συσκευές GPS και έκαναν εκτεταμένη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, έτσι ώστε η χρήση και η πλοήγηση drones επίθεσης και drones καμικάζι πραγματοποιήθηκε σε μεγάλες αποστάσεις .

Ο μηχανισμός τέθηκε σε εφαρμογή πριν από αρκετούς μήνες. Το Κίεβο έκλεισε μια άμεση συμφωνία με σαλαφιστές-τζιχαντιστές: drones σε αντάλλαγμα για παρτίδες τακφίρι που θα χρησιμοποιηθούν ως όπλα κατά της Ρωσίας στον πόλεμο πληρεξουσίων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Τι πραγματικά κάνει η Τουρκία;

Ο πρακτικός ρόλος της Τουρκίας στην επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν δεν θα μπορούσε να είναι πιο σκοτεινός.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος είναι επίσης πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, αρνήθηκε κάθε τουρκικό ρόλο. Κανείς – εκτός από τη σφαίρα του ΝΑΤΟ – δεν το πιστεύει αυτό. Κανένας σαλαφιστής-τζιχαντιστής από τη βορειοδυτική Συρία δεν μπορεί να ανάψει ένα σπίρτο χωρίς το πράσινο φως από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, γιατί το σύστημα της Άγκυρας τους χρηματοδοτεί και τους εξοπλίζει.

Η επίσημη γραμμή της Τουρκίας είναι να υποστηρίξει τη συριακή «αντιπολίτευση» –σαλαφιστές-τζιχαντιστές– στο σύνολό της, ενώ αποδοκιμάζει ελαφρώς την επίθεση στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Για άλλη μια φορά, αυτό είναι ένα κλασικό εξώφυλλο. Ωστόσο, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι η Άγκυρα μπορεί να έχει μόλις θάψει τη διαδικασία της Αστάνα – προδίδοντας τους πολιτικούς της εταίρους Ρωσία και Ιράν.

Ο Ερντογάν και ο Χακάν Φιντάν, μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταφέρει να εξηγήσουν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή –καθώς και στον παγκόσμιο Νότο– πώς θα μπορούσε να είχε στηθεί αυτή η εξελιγμένη επιχείρηση τζιχαντιστών για ενοικίαση από τις Ηνωμένες Πολιτείες/Ισραήλ χωρίς η Τουρκία να έχει το παραμικρό γνώση του.

Και σε περίπτωση που πρόκειται για παγίδα, η Άγκυρα απλά δεν έχει την κυριαρχία να την καταγγείλει.

Αυτό που δείχνουν ξεκάθαρα τα γεγονότα είναι ότι ένα νέο μέτωπο έχει ανοίξει de facto εναντίον του Ιράν. ΗΠΑ/Ισραήλ «Διαίρει και βασίλευε» έχει τη δυνατότητα να διαλύσει τελείως τη συνεννόηση Τεχεράνης-Άγκυρας. και βασικοί ρωσικοί πόροι - κυρίως η αεροδιαστημική - θα πρέπει να εκτραπούν από την Ουκρανία για να στηρίξουν τη Δαμασκό.

Δεν υπάρχει μυστήριο: εδώ και χρόνια, η Άγκυρα πεθαίνει για να ελέγξει το Χαλέπι – έστω και έμμεσα, για να το «σταθεροποιήσει» για επαγγελματικούς λόγους (προς όφελος των τουρκικών εταιρειών) και επίσης για να επιτρέψει την επιστροφή μεγάλου αριθμού σχετικά πλούσιων προσφύγων από το Χαλέπι αυτή τη στιγμή. στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, η κατάληψη του Χαλεπίου είναι και ένα αμερικανικό εγχείρημα: στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για σοβαρή υπονόμευση του Άξονα της Αντίστασης προς όφελος του Τελ Αβίβ.

Ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό: ο Σουλτάνος Ερντογάν –πλέον εταίρος των BRICS– βρίσκεται για άλλη μια φορά στην καυτή έδρα. Χειρότερα: απέναντι σε δύο βασικά μέλη των BRICS. Η Μόσχα και η Τεχεράνη αναμένουν λεπτομερείς εξηγήσεις.

Δεν υπάρχει τίποτα που μισεί ο Πούτιν περισσότερο από την καθαρή προδοσία.

Ο Ερντογάν πήρε την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει στον Πούτιν – εισάγοντας ένα νέο στοιχείο: εστίασε στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Μετά το τσουνάμι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, η Τουρκία έγινε η βασική και προνομιακή γέφυρα μεταξύ Μόσχας και Δύσης. Επιπλέον, οι ρωσικές επενδύσεις στην Τουρκία είναι σημαντικές: φυσικό αέριο, πυρηνική ενέργεια, εισαγωγές τροφίμων. Οι δύο ηθοποιοί πάντα προσέγγιζαν τον πόλεμο στη Συρία από τη σκοπιά της γεωοικονομίας.

Πλήθη τζιχαντιστών ασύστολα

Στο μεταξύ, τα γεγονότα είναι και πάλι αμείλικτα. Το HTS, το πρώην Μέτωπο Al-Nusra, μπορεί να μην είναι το ISIS αυστηρά. μάλλον είναι τουρκικό ISIS. Ο διοικητής Abu Mohammed al-Joulani, de facto εμίρης αυτής της μετονομαζόμενης ομάδας, εγκατέλειψε όλες τις παραλλαγές της Αλ Κάιντα και του ISIS για να σχηματίσει το HTS. Είναι επικεφαλής μιας ολόκληρης σύνθεσης Τζιχαντιστών προς μίσθωση, κυρίως από το Heartland. Και είναι αγαπημένος του τουρκικού MIT. Λοιπόν, αγαπημένη του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Η CIA/Πεντάγωνο, το καθένα λειτουργώντας το δικό του δίκτυο, εξόπλισε 21 από τους 28 Συριακούς Σαλαφίτες και άλλες πολιτοφυλακές που οργανώθηκαν από την MIT της Τουρκίας σε ένα είδος μισθοφόρου «εθνικού στρατού» στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν, σύμφωνα με την τουρκική οργάνωση SETA.

Ο Σύρος αναλυτής Kevork Almassian έδειξε πώς οι παροιμιώδεις «πρώην Ισραηλινοί αξιωματούχοι» παραδέχθηκαν ότι παρείχαν στη συμμορία του Greater Idlibistan κεφάλαια, όπλα, πυρομαχικά και ακόμη και ιατρική περίθαλψη.

Ο πρώην συνταγματάρχης του ισραηλινού στρατού Mordechai Kedar παραδέχτηκε ανοιχτά ότι υποστήριξε τους «αντάρτες» για «εξάλειψη του τριγώνου της Χεζμπολάχ, του Ιράν και του Άσαντ». Οι « αντάρτες », είπε, εξέφρασαν ακόμη και την επιθυμία τους « να ανοίξουν ισραηλινές πρεσβείες στη Δαμασκό και τη Βηρυτό ».

Το HTS είναι η πιο πρόσφατη ενσάρκωση ενός από τα αγαπημένα παιχνίδια της συλλογικής Δύσης: του «μετριοπαθούς επαναστάτη» (θυμάστε τον Ομπάμα/Χίλαρι;) Η πίστη είναι σχεδόν 100% στην Άγκυρα. Μισούν τους Σιίτες και τους Αλαουίτες και λειτουργούν ένα τεράστιο δίκτυο φυλακών.

Ήταν οι σαλαφιστές-τζιχαντιστές του HTS που ανάγκασαν την πλήρη παράδοση του Χαλεπίου –χωρίς μάχη– και κινηματογραφήθηκαν μπροστά στη θρυλική Ακρόπολη. Από το 2012 έως το 2016, μόνο μερικές δεκάδες στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού κατάφεραν να υπερασπιστούν την ακρόπολη, ακόμη και όταν ήταν εντελώς περικυκλωμένοι.

Από την έναρξη του πολέμου το 2011, η Δαμασκός δεν γνώρισε ποτέ μια ήττα τόσο καταστροφική όσο η πτώση του Χαλεπίου. Το Ιράκ γνώρισε κάτι τραγικά παρόμοιο με την πτώση της Μοσούλης το 2014. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι η απόλυτη πλειοψηφία των Σύριων είναι αντίθετη στη συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν του 2020, η οποία ουσιαστικά απέτρεψε την απελευθέρωση του Idlib: ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος.

Επιδεινώνεται – γιατί το πρόβλημα ξεκίνησε ουσιαστικά το 2018, όταν οι Τούρκοι δεν βρίσκονταν καν στο Αφρίν και η απελευθέρωση της Χάμα/Ιντλίμπ διεκόπη προς όφελος της απελευθέρωσης των προαστίων της Δαμασκού. Από εκεί μεταφέρθηκαν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές στην Ιντλίμπ.

Το 2020, ήταν ήδη πολύ αργά: το Ιντλίμπ υπερασπιζόταν ο τουρκικός στρατός.

Ο Συριακός Αραβικός Στρατός, όσον αφορά την Ιντλίμπ, έχει αποδειχτεί ότι είναι μια υπνική καταστροφή. Δεν αναβάθμισαν τις άμυνές τους, δεν ενσωμάτωσαν τη χρήση drones, δεν προετοίμασαν τακτική άμυνα έναντι drones kamizake FPV και drones παρατήρησης, δεν έδωσαν σημασία σε σημειώσεις για ξένους κατασκόπους. Δεν είναι περίεργο που το στρατό των Τζιχαντιστών δεν βρήκε αντίσταση καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του Χαλεπίου σε 48 ώρες.

Μετά τη συμφωνία του 2020, το Ιράν και οι φιλοϊρανικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τη Συρία, ιδιαίτερα στις επαρχίες του Χαλεπίου και της Ιντλίμπ. Αυτοί οι τομείς μεταβιβάστηκαν στον Συριακό Αραβικό Στρατό. Όσο για τις ρωσικές εταιρείες, οι οποίες ήδη δεν ήθελαν πραγματικά να επιβληθούν κυρώσεις με το να αντιταχθούν στον δυτικό αποκλεισμό κατά της Δαμασκού, σνομπάρθηκαν από τοπικές φυλές, φυλές και οικογένειες.

Αυτή τη φορά, ήταν ξεκάθαρο εδώ και μήνες ότι το HTS ετοίμαζε επίθεση. Απεστάλησαν προειδοποιήσεις στη Δαμασκό. Όμως οι Σύροι εμπιστεύτηκαν τη συμφωνία με την Τουρκία και την αποκατάσταση των σχέσεων με τις αραβικές χώρες. Σοβαρό λάθος.

Όλα αυτά μας επιτρέπουν να αντλήσουμε τουλάχιστον δύο σημαντικά μαθήματα για τη Ρωσία. Από εδώ και πέρα, ό,τι κι αν συμβεί, η Μόσχα θα πρέπει να βασιλεύει πάνω σε αυτά τα αιμομιξικά –και διεφθαρμένα– συριακά δίκτυα για να συμβάλει πραγματικά στην υπεράσπιση της κυριαρχίας της χώρας. Και αυτό που συνέβη στην Ιντλίμπ δείχνει ότι ο πόλεμος κατά των Μπαντεριστών του Κιέβου θα πρέπει να πάει στο Δνείστερο και να μην σταματήσει στα σύνορα της Δημοκρατίας του Ντονέτσκ.

Ο πόλεμος στο δρόμο – στο σταυροδρόμι της συνδεσιμότητας

Μέχρι στιγμής, το HTS και τα στρατεύματα τζιχαντιστών δεν κάνουν πολλά λάθη. Προσπαθούν να καταλάβουν όλους τους δρόμους που τροφοδοτούν το Χαλέπι για να αναγκάσουν περαιτέρω μάχες όσο το δυνατόν πιο μακριά από την πόλη, ώστε να έχουν χρόνο να το πάρουν εντελώς.

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι θέμα δρόμου. Είτε με άλογα στην έρημο είτε με Toyota. Ελάχιστα ορυχεία γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και δεν υπάρχει λάσπη όπως στην Ουκρανία. Ως εκ τούτου, ο πόλεμος στη Συρία εξελίσσεται συνεχώς – και πάντα στο δρόμο. Η HTS χρησιμοποιεί ήδη τον αυτοκινητόδρομο Μ4 από την Ιντλίμπ και προχωρά σε τομείς του κρίσιμου αυτοκινητόδρομου Μ5 που συνδέει το Χαλέπι με τη Δαμασκό.

Εν τω μεταξύ, τα στοιχεία μιας αντεπίθεσης μπαίνουν στη θέση τους. Από το Ιράκ, δεκάδες χιλιάδες Σιίτες, Γιαζίντι και Χριστιανοί πολιτοφύλακες από τη Χεζμπολάχ Καταΐμπ, την ταξιαρχία Fatemiyoun και τους Hashd al-Shaabi (οι Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης, UMP, πολύ έμπειροι στον αγώνα κατά του ISIS) εισέρχονται στη Συρία στα βορειοανατολικά μέσω της διάβασης al-Bukamal.

Η 25η Μεραρχία/Δυνάμεις Τίγρης του αξιοσέβαστου διοικητή Suhail Al-Hassan, ουσιαστικά οι καλύτερες δυνάμεις της Συρίας, βρίσκονται σε κίνηση μαζί με τις φυλετικές πολιτοφυλακές.

Η Συρία είναι ένας απολύτως απαραίτητος κόμβος συνδεσιμότητας, που θυμίζει τους αρχαίους Δρόμους του Μεταξιού. Εάν ο συνδυασμός ΗΠΑ/Ισραήλ πραγματοποιήσει το αιώνιο όνειρό του για αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό, θα μπλοκάρει το κρίσιμο σημείο διέλευσης του Ιράν προς την Ανατολική Μεσόγειο.

Θα επέτρεπαν επίσης στο Κατάρ να κατασκευάσει επιτέλους έναν αγωγό για την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Συρίας, ένα από τα κόλπα του Μπρεζίνσκι να αντικαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο – μια περίπτωση που εξέτασα λεπτομερώς πριν από 12 χρόνια.

Η τακτική του αμερικανικού βαθέος κράτους δεν είναι ακριβώς καινούργια: προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή της Ρωσίας εστιάζοντας στη Συρία, επεκτείνοντας τη Μόσχα και εκτονώνοντας την πίεση στην Ουκρανία, λίγο πριν την υπογραφή της πολύ σοβαρής συνολικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Ρωσίας και Ιράν.

Υπάρχουν όμως παράγοντες που περιπλέκουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Σαουδική Αραβία, η οποία ήταν ένθερμος υποστηρικτής της τρομοκρατίας στην αρχή του πολέμου κατά της Συρίας, άλλαξε την πολιτική της μετά την εμπλοκή της Ρωσίας το 2015. Και τώρα το Ριάντ είναι επίσης εταίρος των BRICS – ο οποίος εξακολουθεί να πεινάει. Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστηρίζουν σημαντικά τον Άσαντ ενάντια στους κολλητούς του HTS.

Η Συρία είναι απολύτως κρίσιμη για τη συνολική στρατηγική της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η Δαμασκός είναι ένας βασικός σύνδεσμος μεταξύ Ρωσίας και Αφρικής, όπου η Μόσχα αναπτύσσει de facto όλη της την παγκόσμια ισχύ, όπως είδα πρόσφατα στη Νότια Αφρική , με μερικές ενδιαφέρουσες προσθήκες με τη μορφή de facto αντικυρώσεων κατά των δυτικών ολιγαρχών, των οποίων οι θέσεις σε όλη την Αφρική είναι ταρακουνήθηκε σοβαρά.

Η Ρωσία και το Ιράν, μέλη των BRICS, δεν έχουν άλλη επιλογή: πρέπει να διορθώσουν, με όλα τα απαραίτητα μέσα, την ανικανότητα που επιδεικνύουν η Δαμασκός και ο Συριακός Αραβικός Στρατός, προκειμένου να διατηρήσουν την πρόσβασή τους στην Ανατολική Μεσόγειο, τον Λίβανο, το Ιράκ και όχι μόνο. Αυτό συνεπάγεται μια πολύ σοβαρή κίνηση: η Ρωσία εκτρέπει βασικά περιουσιακά στοιχεία από τη μάχη της Novorossiya για να διατηρήσει μια σχετικά κυρίαρχη Συρία.

Υπνοβασία προς τον πρώτο πόλεμο BRICS

Επί του παρόντος, ο Συριακός Αραβικός Στρατός φαίνεται να έχει δημιουργήσει μια ακόμη εύθραυστη αμυντική γραμμή στα χωριά βόρεια της Χάμα. Ο ισχυρός στρατηγός Τζαβάντ Γκαφάρι, πρώην νούμερο δύο του στρατηγού Σουλεϊμανί, ειδικός σε όλους τους φορείς του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, έφτασε από το Ιράν για να βοηθήσει. Επιπλέον, το 2020 ήθελε να φτάσει μέχρι την Ιντλίμπ. Αυτός είναι ο λόγος που ο Άσαντ απαίτησε να φύγει. Η Δαμασκός επέλεξε να παγώσει τον πόλεμο. Σήμερα η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.

Οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ για τους τζιχαντιστές του Greater Idlibistan δεν διαθέτουν αεράμυνα. Τώρα χτυπιούνται σχεδόν ασταμάτητα από ρωσικά/συριακά μαχητικά αεροσκάφη.

Η κατάσταση στο Χαλέπι είναι δραματική. Τρομοκρατικές συμμορίες υπό την ηγεσία του HTS ελέγχουν σχεδόν ολόκληρη την Κόκκινη Ζώνη και οι λίγες περιοχές που δεν έχουν ακόμη εισβληθεί είναι υπό πολιορκία. Προχωρούν επίσης στο μέτωπο Χαλέπι-Ράκα, αλλά οι Κούρδοι, που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, προχωρούν επίσης: αυτό σημαίνει προέλαση του ΝΑΤΟ. Στην έρημο όλα είναι παράξενα σιωπηλά.

Ο ρωσικός στρατός είχε μόνο 120 άτομα στο Χαλέπι. Όσοι επέζησαν έχουν φύγει. Τι περιμένει λοιπόν τη Ρωσία; Το καλύτερο δυνατό σενάριο μεσοπρόθεσμα θα ήταν να επικεντρωθούμε στη Λατάκια. να διδάξει τους Σύρους στρατιώτες πώς να πολεμούν με τον ρωσικό τρόπο. και να τους κατευθύνει στο πώς να απελευθερώσουν σωστά τη χώρα τους.

Το άμεσο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τις τρομερές συνέπειες της παροχής καταφυγίου σε δεκάδες χιλιάδες τρομοκράτες στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν το 2020.

Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσουμε πλήρως ότι εάν η Μόσχα διαπραγματευτεί ένα είδος Μινσκ-3 με το ΝΑΤΟ – κάτι που ουσιαστικά θα υποστήριζε ο Τραμπ – το Κιέβο θα γίνει Idlib 2.0. Και οι συμμορίες των Μπαντεριστών θα φροντίσουν να υπάρξει νέο – πεσμένο – Χαλέπι μέσα στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης, αλληλένδετης επιχείρησης – με το χάος να χρησιμοποιείται ως προτιμώμενο εργαλείο – με στόχο να αναποδογυρίσει τη Δυτική Ασία και να βάλει κυριολεκτικά φωτιά. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει μετάσταση στον Πρώτο Πόλεμο των BRICS.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: Strategic Culture Foundation

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου