Ακτιβιστής: ΗΠΑ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η ΕΕ Ζαλισμένη στην Μέγγενη Σύγκρουσης Μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας

Ακτιβιστής στις 24.2.21 0

Karine Bechet-Golovko , Comité Valmy, 23-2-21
Μετάφραση Μ.Στυλιανού

Αγκιστρωμένη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε σύγχυση σε όλα τα μέτωπα. Ενώ ακολουθεί τυφλά τους Αμερικανούς στην πολιτική των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, τώρα στην υπόθεση Nαβάλνι, προσπαθώντας να σώσουν την υπόληψή τους χωρίς να πείθουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθετούν κυρώσεις επειδή η Ευρώπη αρνείται να σταματήσει την κατασκευή του αγωγού North Stream II, παρά τις πολυάριθμες αμερικανικές απειλές.

Ανυπόληπτη τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, η ΕΕ δεν αποτελεί πλέον παρά μια παρωδία της χαμένης εξουσίας που δεν απέκτησε ποτέ, αλλά πάντα φαντασιωνόταν.

Η ΕΕ έχει προχωρήσει στην πολιτική κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ το στρατηγικό συμφέρον των ευρωπαϊκών χωρών είναι αυτό της συνεργασίας μεταξύ όλων των χωρών της ηπείρου, όπως καταδεικνύει η κατασκευή του αγωγού North Stream II. Βρισκόμενη μεταξύ δύο πυρών, σε μια μάχη που δεν ελέγχει, αυτή η δομή φαίνεται να κινείται κατά την πνοή των ανέμων, από εδώ και εκεί, ανίκανη να κουμαντάρει την πορεία της.

Υποταγμένη στα ατλαντικά συμφέροντα, η ΕΕ παρασύρει τις χώρες μέλη, ορισμένες από τις οποίες βρίσκονται φανατικά επικεφαλής του αντιρωσικού αγώνα, ανεξάρτητα από το κόστος, ακόμη και εις βάρος της ανεξαρτησίας της Ευρώπης, την οποίο έχει προδώσει εδώ και καιρό.

Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών, προκειμένου να σώσουν την εικόνα ενός δυσαρεστημένου και γελοιοποιημένου Borrell, ( υπευθύνου εξωτερικών σχέσεων της Κομισιόν, λιθοβολούμενου για το αποτυχημένο πρόσφατο ταξίδι του στην Ρωσία) όπως και του θεσμού που εκπροσωπεί, οδηγήθηκαν να υιοθετήσουν την αρχή των αυστηρών πολιτικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, λόγω της ανυπακοής της, καθώς αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Nαβάλνι, όπως το είχε απαιτήσει ο "ελεύθερος κόσμος" .

Η ΕΕ χρειάζεται εκδίκηση, τα κράτη μέλη δεν έχουν άλλη επιλογή, αλλά τα μέσα είναι αδύναμα: ένας κατάλογος τεσσάρων ονομάτων θα καταρτιστεί από τον Borrell, ο οποίος πρέπει έτσι να είναι σε θέση να ξεπλύνει την τιμή του, τελικά ό,τι έχει απομείνει από αυτήν. Όπως τον περασμένο Οκτώβριο, οι Ευρωπαίοι, ωθούμενοι από τους Αμερικανούς, είχαν ήδη επιβάλει προσωπικές κυρώσεις κατά των ρωσικών θεσμικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του διευθυντή της FSB, δύο μελών της Προεδρικής Διοίκησης ή του Υπουργείου Αμύνης.

Χωρίς δίκη, χωρίς αποδείξεις, αλλά η Ρωσία κατηγορήθηκε για δηλητηρίαση του Ναβάλνι και τιμωρήθηκε. Τώρα η Ρωσία δεν έχει υποκύψει και δεν έχει απελευθερώσει τον Nαβάλνι, έτσι χωρίς περισσότερη νομική βάση οι κυρώσεις θα εγκριθούν και πάλι.

Στο τέλος, τίποτα δεν θα αλλάξει για τη Ρωσία. Οι υποστηρικτές του Nαβάλνι είναι εξαιρετικά απογοητευμένοι, αυτοί που είχαν ετοιμάσει έναν ωραίο κατάλογο προσκείμενων στον Πούτιν σαν στόχων των κυρώσεων.. 4 ονόματα και τίποτα άλλο. Μια καθαρά συμβολική χειρονομία, στα μέτρα της πραγματικής δύναμης της ΕΕ. Μιας αδύναμης και ντροπαλής δύναμης. Μιας τελετουργικής δύναμης, η οποία επιτρέπει την κατάθεση χρυσάνθεμων και την πραγματοποίηση όμορφων ομιλιών - γραμμένων αλλού. Όμως είναι αυτό πραγματικά μια δύναμη;

Και όταν η ΕΕ προσπαθεί να υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα, απέναντι στους Αμερικανούς "εταίρους" της, όπως και με την κατασκευή του North Stream II, οι Ηνωμένες Πολιτείες υψώνουν την φωνή, υιοθετούν κυρώσεις, απειλούν και τιμωρούν. Κάνουν εκβιασμό: Εάν υποσχεθείτε να διατηρήσετε το πέρασμα του αγωγού μέσω της Ουκρανίας, διότι η Ουκρανία αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του αγώνα με τη Ρωσία, την Ουκρανία που κλέβει φυσικό αέριο στη διαδικασία, τότε ίσως θα σκεφτούμε να άρουμε τις κυρώσεις εναντίον σας. Στη συνέχεια, η Γερμανία προσπάθησε να πληρώσει λύτρα για να διαφύγει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, κυρώσεις:

«Η γερμανική κυβέρνηση προσέφερε στη διοίκηση Τραμπ οικονομική στήριξη ύψους έως και 1 δισεκατομμυρίου ευρώ (1,21εκατομμύρια δολάρια) σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την Ουάσινγκτον από το να επιβάλει κυρώσεις στον αγωγό Nord Stream 2, σύμφωνα με έγγραφα που δημοσίευσε η μη κερδοσκοπική Περιβαλλοντική Δράση Γερμανίας (DUH) την Τρίτη».

Αλλά η ΕΕ έχει ξεχάσει ότι δεν είναι "εταίρος" των Ηνωμένων Πολιτειών, απλώς μια τοπική κατ' εξουσιοδότηση διοικητική δομή, προκειμένου να αναλάβει τον έλεγχο των ευρωπαϊκών χωρών και να τις αποκόψει από τη Ρωσία. Μια τοπική δύναμη με τάση παγκόσμια, πολύ επικίνδυνη για τον ατλαντικό κόσμο, η οποία μπορεί να αντέξει οικονομικά μόνο ένα κέντρο εξουσίας. Και, επιπλέον, δεν μπορεί να ανεχθεί κυρίαρχα κράτη.

Οι Ευρωπαίοι, υπό την αιγίδα της ΕΕ, βυθίζονται σε αδιέξοδο: εργαλειοποιημένοι στη δυτική πλευρά τους, τώρα περιφρονημένοι στην ανατολική πλευρά. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι είναι πολύ απογοητευμένο από την ανακοίνωση νέων κυρώσεων. Όχι έκπληκτο, απογοητευμένο. Με άλλα λόγια η Ρωσία ανέμενε κυρώσεις, αλλά είχε μιαν αμυδρή ελπίδα για κάποιαν αντίδραση στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτή η ελπίδα διαψεύστηκε.

Τι απομένει από τις ρώσο-ευρωπαϊκές σχέσεις; Είναι σαφές ότι, όσο η ΕΕ καθορίζει την εξωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών, δεν αναμένεται βελτίωση.

Επειδή , η Ρωσία , από την πλευρά της, δεν έχει καμία πρόθεση να υποκύψει, όπως η Ευρώπη, στην ατλαντική εντολή και υπόσχεται ότι εάν συνεχιστεί η επιθετική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντί της, να περάσει σε μια ενεργό φάση περιορισμού της αμερικανικής πολιτικής.

Ταλαντευόμενη μεταξύ των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, οι οποίες υπερασπίζονται τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, η Ε Ε αφαίρεσε από τις ευρωπαϊκές χώρες την εθνική κυριαρχία τους, τις απέθεσε στα πόδια του Ατλαντισμού, τις κατέστησε ομήρους, για να αδειάσει τελικά την Ευρώπη από την ουσία της και την δύναμή της, μετατρέποντάς την σε μια θλιβερή μαριονέτα, που απεικονίζεται τέλεια από τα κατορθώματα του Borrell στη Ρωσία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία ΗΠΑ Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ Στυλιανού

Αμερική η πρώτη επανάσταση συμβαίνει τώρα

Ακτιβιστής στις 16.2.21 0

του Paul Graig Roberts, Comite Valmy, 13-2-21

[Για τους πρώτη φορά αναγνώστες του επιβάλλεται η πληροφορία ότι ο αρθρογράφος είναι Αμερικανός, πρώην υπουργός οικονομικών, πανεπιστημιακός καθηγητής, συγγραφέας, πρώην αρχισυντάκτης στην Γουόλ Στρητ Τζέρναλ (Μαντείο της διεθνούς Οικονομίας), αρθρογράφος διεθνούς εμβέλειας και στόχος του κατεστημένου της παγκοσμιοποίησης.)

Μετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Ακούστε με και θα καταλάβετε τον τίτλο.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ εξέγερσης και επανάστασης. Μια εξέγερση είναι αυτό που συνέβη στις δεκατρείς (βρετανικές) αποικίες (στην Αμερική) στα τέλη του 18ου αιώνα. Μια επανάσταση είναι αυτό που συνέβη στη Ρωσία το 1917.

Μια εξέγερση εκδηλώθηκε στις αποικίες, επειδή οι υπήκοοι του βασιλιά στις υπόκειντο σε διαφορετική μεταχείριση από την άποψη του Συντάγματος και του Νόμου από τους υπηκόους του βασιλιά στην Αγγλία. Οι άποικοι δεν είχαν καμία εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο και κανένα λόγο στον τρόπο διακυβέρνησής τους

Η εξέγερση οδήγησε σε πολιτική ανεξαρτησία, αλλά όχι σε αλλαγή του συστήματος πεποιθήσεων. Οι άποικοι κράτησαν στην πίστη στο κράτος δικαίου στο οποίο η κυβέρνηση θεωρείται υπεύθυνη και στις νομικές αρχές του William Blackstone*. Οι νομικές και πολιτικές αρχές για τις οποίες οι Άγγλοι είχαν αγωνιστεί από τη Magna Carta έως την Ένδοξη Επανάσταση του 1688, η οποία καθιέρωσε την εξουσία του λαού να κυβερνά μέσω εκπροσώπων του στο Κοινοβούλιο, κατοχυρώθηκαν στο Σύνταγμα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το Σύνταγμα. Εάν το Σύνταγμα παραμεριστεί και δεν ακολουθηθεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια διαφορετική οντότητα.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες η απόσπαση από το Σύνταγμα είναι μια επαναστατική πράξη σε σύγκριση με την εξέγερση του 18ου αιώνα που απαιτεί ίση μεταχείριση για τους Άγγλους αποίκους.

Η ουσία μιας επανάστασης είναι η κατάρρευση του συστήματος πεποιθήσεων που κρατούν μια χώρα ενωμένη.

Μια επανάσταση είναι αυτό που συνέβη στη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 1917. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Τσάρος ανατράπηκε από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, αλλά αυτό δεν είναι ακριβές. Ο Τσάρος ανατράπηκε από την κατάρρευση του συστήματος πεποιθήσεων που καθόριζε την Τσαρική Ρωσία. Η κατάρρευση του συστήματος πεποιθήσεων είχε ως αποτέλεσμα την Επανάσταση του Φεβρουαρίου. Ο στρατός του Τσάρου τον ανάγκασε να παραιτηθεί τον Μάρτιο. Σοσιαλιστής Επαναστάτης, ο Αλεξάντερ Κερένσκι έγινε πρωθυπουργός μιας προσωρινής κυβέρνησης.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων έγινε εναντίον αυτής της προσωρινής κυβέρνησης. Δεν ήταν επανάσταση, γιατί η επανάσταση είχε ήδη συμβεί. Ήταν μια αποκαθήλωση. Το ερώτημα των Μπολσεβίκων προς την προσωρινή κυβέρνηση ήταν: "Ποιος σε εξέλεξε;" Η προφανής απάντηση ήταν ότι είχαν επιλεγεί οι ίδιοι.

Εάν τεθεί εδώ η ίδια ερώτηση, η απάντηση του αμερικανικού κατεστημένου είναι η ίδια με την απάντηση της ρωσικής προσωρινής κυβέρνησης.

Η δομή των πεποιθήσεων που προσδιόριζαν την Τσαρική Ρωσία καταστράφηκε από τους Ρώσους φιλελεύθερους που χρησιμοποίησαν την ανάγκη του Τσάρου για την υποστήριξή τους στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον της Γερμανίας για να εξαναγκάσουν την εγκαθίδρυση μιας Συνταγματικής Μοναρχίας, όπως υπήρχε στην Αγγλία, όπου ο μονάρχης διατήρησε κάποια εξουσία, αλλά η νομοθεσία ήταν στα χέρια ενός κοινοβουλίου. Αντί για πηγή του νόμου, ο μονάρχης ήταν υπόλογος στο νόμο.

Οι Ρώσοι φιλελεύθεροι επέμεναν φανατικά στο πρόγραμμά τους. Στην επιδίωξη τους, έγιναν όλο και πιο επιθετικοί στις καταδίκες τους για την αντίσταση του Τσάρου. Αγνοώντας ή περιφρονώντας την υπόσχεση του Τσάρου προς τον πατέρα του να μην αλλάξει τη Ρωσία με παραίτηση από την εξουσία, οι καταγγελίες των φιλελευθέρων έγιναν ανησυχητικές για τη μάζα του ρωσικού λαού, ο οποίος συνέχισε να αναμένει αντίποινα από τον Τσάρο εναντίον εκείνων που διαπράττουν ανταρσία εναντίον του.

Αλλά ο Τσάρος δεν θα μπορούσε να αντεπιτεθεί, γιατί χωρίς τους φιλελεύθερους και τις οργανώσεις τους η πολεμική προσπάθεια θα εξασθενούσε. Ο Τσάρος δεν συνειδητοποίησε τον αντίκτυπο στον πληθυσμό των αναπάντητων κατηγοριών. Οι Ρώσοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες πρέπει να είναι αληθινές καθώς ο Τσάρος απέτυχε να ενεργήσει εναντίον των κατηγορούμενων του.

Σας έδωσα μια σύντομη εξήγηση. Μπορείτε να έχετε την πλήρη ιστορία, αν μπορείτε να βρείτε ένα αντίγραφο της «Ρωσίας 1917, Η Επανάσταση του Φεβρουαρίου» από τον George Katkov.

Ως μεταπτυχιακός στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, γνώρισα τον Τζορτζ Κάτκοφ και επωφελήθηκα από πολλές συζητήσεις μαζί του. Ο Κάτκοφ ήταν τιτλούχος μια έδρας στο Κολέγιο του Saint Antoine, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ήταν στο Κολέγιο του Saint Antoine που κανόνισε για μένα να δώσω μια ειδική διάλεξη στην Οξφόρδη στις 20 Ιανουαρίου 1969, ένα ξεχωριστό προνόμιο για έναν μεταπτυχιακό φοιτητή. Ακόμα και τότε η αλήθεια έπρεπε να παλέψει για να ανοίξει τον δρόμο της. Τώρα έχει ελάχιστες πιθανότητες.

Αυτό μας φέρνει στην Πρώτη Επανάσταση της Αμερικής που ξετυλίγεται τώρα. Πώς προέκυψε; Προέκυψε επειδή δεκαετίες νεοφιλελεύθερων επιθέσεων στο όνομα μιας «προοδευτικής ιδέας» ή άλλης κατέστρεψε τη δομή των πεποιθήσεων που καθορίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα μπορούμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια, αν τα ανοίξουμε, ότι δεν υπάρχει πλέον καμία ακαδημαϊκή ελευθερία, ελευθερία του λόγου, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, ιδιωτικός βίος, την δίκαιη δίκη. Οι άνθρωποι απολύονται από τις δουλειές τους και καταδικάζονται σε οικονομικό κίνδυνο επειδή απλώς εκφράζουν τις απόψεις τους ή παρευρίσκονται σε λάθος συλλαλητήριο ή χρησιμοποιούν επίμαχες αντωνυμίες. Εκείνοι που επιμένουν σε έντιμες εκλογές, στην ακεραιότητα της Δημοκρατίας δαιμονοποιούνται ως εχθροί της Δημοκρατίας.

Εκκρεμεί ολόκληρη νομοθεσία που θα χρησιμοποιηθεί για να ορίσει ως ανατρεπτική οποιαδήποτε διαφωνία από την εκδοχή του κατεστημένου. Στη λίστα μπορείτε να προσθέσετε. Αλλά ένας μακρύς κατάλογος δεν είναι απαραίτητος για να δείξει ότι κανένας σημαντικός θεσμός στην Αμερική δεν πιστεύει πλέον στις ελευθερίες και στις προστασίες που εγγυάται το Σύνταγμα των ΗΠΑ ή στην ίδια τη Δημοκρατία. Ούτε τα πανεπιστήμια, οι δικηγορικοί σύλλογοι, τα μέσα ενημέρωσης, τα δικαστήρια, τα πολιτικά κόμματα ή το Κογκρέσο.

Είναι αυτή η καταστροφή της πίστης που αποτελεί την Πρώτη Αμερικανική Επανάσταση. Οι συνέπειες δεν έχουν ακόμη γίνει πλήρως αισθητές.

* Ο William Blackstone (1723-1780), Άγγλος Νομοδιδάσκαλος θεωρείται ο αναστηλωτής της νομικής επιστήμης στην χώρα του.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Πολιτική άποψη ΡΟΗ Στυλιανού

Η παρακμή και η πτώση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας

Ακτιβιστής στις 6.2.21 0

Η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχει γίνει ταύρος στο παγκόσμιο υαλοπωλείο , που ασκεί καθαρά καταστροφική δύναμη για να αποσταθεροποιήσει τις χώρες και να καταστρέψει τις οικονομίες τους.

BY Medea Benjamin, Nicolas J.S.Davies, Information Clearing House February 2, 2021
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Το 2004, ο δημοσιογράφος Ron Suskind ανέφερε έναν σύμβουλο του Λευκού Οίκου Mπους, σύμφωνα με πληροφορίες τον Karl Rove, να καυχιέται: "Είμαστε μια αυτοκρατορία τώρα, και όταν ενεργούμε, δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα." Απέρριπτε την εκτίμηση του Suskind ότι η δημόσια πολιτική πρέπει να έχει τις ρίζες της στην "κοινότητα που βασίζεται στην πραγματικότητα". «Είμαστε λειτουργοί της ιστορίας», του είπε ο σύμβουλος, «... και εσείς, όλοι σας, θα αφεθείτε να μελετήσετε αυτό που κάνουμε."

Δεκαέξι χρόνια αργότερα, οι αμερικανικοί πόλεμοι και τα εγκλήματα πολέμου που ξεκίνησαν από την κυβέρνηση Μπους έχουν εξαπλώσει μόνο το χάος και τη βία από άκρου σε άκρο, και αυτός ο ιστορικός συνδυασμός της εγκληματικότητας και της αποτυχίας έχει υπονομεύσει προβλέψιμα τη διεθνή δύναμη και το κύρος της Αμερικής. Πίσω στην αυτοκρατορική καρδιά, η βιομηχανία της πολιτικής διαφήμισης, τμήμα της οποίας ήταν ο Rove και οι συνάδελφοί του, είχε περισσότερη επιτυχία με το διαίρει και βασίλευε στις καρδιές και τα μυαλά των Αμερικανών από ό, τι των Ιρακινών, Ρώσων ή Κινέζων.

Η ειρωνεία των αυτοκρατορικών υποκρίσεων της κυβέρνησης Μπους ήταν ότι η Αμερική ήταν μια αυτοκρατορία από την ίδια την ίδρυσή της, και ότι η πολιτική χρήση του όρου "αυτοκρατορία" από υπάλληλο του Λευκού Οίκου το 2004 δεν ήταν εμβληματική μιας νέας και ανερχόμενης αυτοκρατορίας, όπως ισχυρίστηκε, αλλά μιας παρακμιακής, φθίνουσας αυτοκρατορίας που σκοντάφτει τυφλά σε μια αγωνιώδη σπείρα θανάτου.

Οι Αμερικανοί δεν ήταν πάντα τόσο αδαείς για την αυτοκρατορική φύση των φιλοδοξιών της χώρας τους. Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον περιέγραψε τη Νέα Υόρκη ως «την έδρα μιας αυτοκρατορίας» και τη στρατιωτική εκστρατεία του εναντίον των βρετανικών δυνάμεων εκεί ως το «μονοπάτι προς την αυτοκρατορία». Οι Νεοϋορκέζοι αγκάλιασαν πρόθυμα την ταυτότητα του κράτους τους ως Κράτος Αυτοκρατορίας, το οποίο είναι ακόμα κατοχυρωμένο στο Empire State Building και στις πινακίδες αυτοκινήτων της Νέας Υόρκης.

Η επέκταση της εδαφικής κυριαρχίας της Αμερικής πάνω από τα εδάφη των Ιθαγενών Αμερικανών, η αγορά της Λουϊζιάνας και η προσάρτηση του βόρειου Μεξικού στον Μεξικανικό-Αμερικανικό Πόλεμο έχτισαν μια αυτοκρατορία που ξεπέρασε κατά πολύ αυτή που έχτισε ο Τζορτζ Ουάσινγκτον. Αλλά αυτή η αυτοκρατορική επέκταση ήταν πιο αμφιλεγόμενη από ό, τι οι περισσότεροι Αμερικανοί συνειδητοποιούν.

Δεκατέσσερις από τους πενήντα δύο γερουσιαστές των ΗΠΑ ψήφισαν κατά της συνθήκης του 1848 για να προσαρτήσουν το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού, χωρίς την οποία οι Αμερικανοί θα μπορούσαν ακόμα να επισκέπτονται την Καλιφόρνια, την Αριζόνα, το Νέο Μεξικό, το Τέξας, τη Νεβάδα, τη Γιούτα και το μεγαλύτερο μέρος του Κολοράντο ως εξωτικούς μεξικανικούς τουριστικούς τόπους.,.

Στην πλήρη άνθηση της αμερικανικής αυτοκρατορίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ηγέτες της κατάλαβαν την ικανότητα και τη λεπτότητα που απαιτείται για την άσκηση αυτοκρατορικής δύναμης σε έναν μετά-αποικιακό κόσμο. Καμία χώρα που πολεμούσε για ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο ή τη Γαλλία δεν επρόκειτο να υποδεχτεί αυτοκρατορικούς εισβολείς από την Αμερική. Έτσι, οι ηγέτες της Αμερικής ανέπτυξαν ένα σύστημα νεοαποικιοκρατίας μέσω του οποίου ασκούσαν γενική αυτοκρατορική κυριαρχία σε μεγάλο μέρος του κόσμου, αποφεύγοντας σχολαστικά όρους όπως "αυτοκρατορία" ή "ιμπεριαλισμός" που θα υπονόμευαν τα μετά-αποικιακά διαπιστευτήριά τους.

Αφέθηκε στους επικριτές όπως ο Πρόεδρος Kwame Nkrumah της Γκάνας να εξετάσουν σοβαρά τον αυτοκρατορικό έλεγχο που οι πλούσιες χώρες εξακολουθούσαν να ασκούν στις κατ’ όνομα μόνο μετά-αποικιακές χώρες όπως στην δική του. Στο βιβλίο του, «Νεο-Αποικιοκρατία: το τελευταίο στάδιο του ιμπεριαλισμού», ο Nkrumah καταδίκασε την νεοαποικιοκρατία ως "τη χειρότερη μορφή του ιμπεριαλισμού." «Για όσους την ασκούν», έγραψε, «σημαίνει εξουσία χωρίς ευθύνη, και για εκείνους που υποφέρουν από αυτήν, σημαίνει εκμετάλλευση χωρίς αποκατάσταση».

Έτσι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Οι Αμερικανοί μεγάλωσαν σε προσεκτικά παρασκευασμένη άγνοια του γεγονότος της αμερικανικής αυτοκρατορίας, και οι μύθοι που υφαίνονται για να το συγκαλύψουν παρέχουν γόνιμο έδαφος για τις σημερινές πολιτικές διαιρέσεις και τη διάλυση. Το "Make America Great Again" του Τραμπ και η υπόσχεση του Biden να "αποκαταστήσει την αμερικανική ηγεσία" είναι και οι δύο εκκλήσεις νοσταλγίας για τους καρπούς της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Παιχνίδια καταγγελίας του παρελθόντος, για το ποιος έχασε την Κίνα, ή το Βιετνάμ, ή την Κούβα, επέστρεψαν ως μπούμερανγκ σε ένα καυγά για το ποιος έχασε την Αμερική και το ποιος μπορεί με κάποιο τρόπο να αποκαταστήσει το μυθικό πρώην μεγαλείο της ηγεσίας της . Ακόμη και τώρα, καθώς η Αμερική οδηγεί τον κόσμο επιτρέποντας σε μια πανδημία να αφανίζει τους ανθρώπους και την οικονομία της, οι ηγέτες κανενός κόμματος δεν είναι έτοιμοι για μια πιο ρεαλιστική συζήτηση για το πώς να επαναπροσδιορίσουν και να ξαναχτίσουν την Αμερική ως μετά-αυτοκρατορικό έθνος στο σημερινό πολυπολικό κόσμο.

Κάθε επιτυχημένη αυτοκρατορία έχει επεκτείνει, κυβερνήσει και εκμεταλλευτεί τα μακρινά εδάφη της μέσω ενός συνδυασμού οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης. Ακόμη και στη νέο-αποικιακή φάση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, ο ρόλος του αμερικανικού στρατού και της CIA ήταν να κλωτσήσει τις ανοιχτές πόρτες μέσω των οποίων οι αμερικανοί επιχειρηματίες θα μπορούσαν να «ακολουθήσουν τη σημαία» για να δημιουργήσουν επιχειρηματική βάση και να αναπτύξουν νέες αγορές.

Αλλά τώρα ο μιλιταρισμός των ΗΠΑ και τα οικονομικά συμφέροντα της Αμερικής έχουν αποκλίνει. Εκτός από μερικούς στρατιωτικούς εργολάβους, οι αμερικανικές επιχειρήσεις δεν έχουν ακολουθήσει τη σημαία στα ερείπια του Ιράκ ή των άλλων σημερινών πολεμικών ζωνών της Αμερικής με οποιοδήποτε μόνιμο τρόπο. Δεκαοκτώ χρόνια μετά την εισβολή των ΗΠΑ, ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράκ είναι η Κίνα, ενώ του Αφγανιστάν είναι το Πακιστάν, της Σομαλίας είναι τα ΗΑΕ (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), και της Λιβύης είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Αντί να ανοίξει τις πόρτες για τις αμερικανικές μεγάλες επιχειρήσεις ή να υποστηρίξει τη διπλωματική θέση της Αμερικής στον κόσμο, η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχει γίνει ταύρος στο παγκόσμιο υαλοπωλείο της Κίνας, που ασκεί καθαρά καταστροφική δύναμη για να αποσταθεροποιήσει τις χώρες και να καταστρέψει τις οικονομίες τους, κλείνοντας τις πόρτες στην οικονομική ευκαιρία αντί να τις ανοίγει , εκτρέποντας πόρους από τις πραγματικές ανάγκες στο εσωτερικό και καταστρέφοντας τη διεθνή θέση της Αμερικής αντί να την ενισχύσει.

Όταν ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ προειδοποίησε ενάντια στην " αδικαιολόγητη επιρροή" του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της Αμερικής, προέβλεπε ακριβώς αυτό το είδος επικίνδυνης διχοτόμησης μεταξύ των πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών αναγκών του αμερικανικού λαού και μιας πολεμικής μηχανής που κοστίζει περισσότερο από τους επόμενους σε μέγεθος δέκα στρατούς στον κόσμο μαζί, αλλά δεν μπορεί να κερδίσει έναν πόλεμο ή να νικήσει έναν ιό, πόσο μάλλον να ανακτήσει μια χαμένη αυτοκρατορία.

Η Κίνα και η ΕΕ έχουν γίνει οι σημαντικότεροι εμπορικοί εταίροι των περισσότερων χωρών στον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια περιφερειακή οικονομική δύναμη, αλλά ακόμη και στη Νότια Αμερική, οι περισσότερες χώρες εμπορεύονται τώρα περισσότερο με την Κίνα. Ο μιλιταρισμός της Αμερικής επιτάχυνε αυτές τις τάσεις σπαταλώντας τους πόρους μας σε όπλα και πολέμους, ενώ η Κίνα και η ΕΕ έχουν επενδύσει σε ειρηνική οικονομική ανάπτυξη και υποδομές του 21ου αιώνα.

Για παράδειγμα, η Κίνα έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας στον κόσμο σε μόλις 10 χρόνια (2008-2018), και η Ευρώπη κατασκευάζει και επεκτείνει το δίκτυό της υψηλής ταχύτητας από τη δεκαετία του 1990, αλλά στην Αμερική οι σιδηρόδρομοι υψηλής ταχύτητας εξακολουθούν να βρίσκονται μόνο στα σχέδια .

Η Κίνα έχει βγάλει 800 εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, ενώ το ποσοστό φτώχειας της Αμερικής έχει μόλις μετακινηθεί σε 50 χρόνια και η παιδική φτώχεια έχει αυξηθεί. Η Αμερική εξακολουθεί να έχει το πιο αδύναμο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας από οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα, δεν διαθέτει καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, και οι ανισότητες του πλούτου και της εξουσίας που προκαλούνται από ακραίο νεοφιλελευθερισμό έχουν αφήσει το ήμισυ των Αμερικανών με μικρή ή καμία αποταμίευση για να ζήσουν στη συνταξιοδότηση ή να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε απρόοπτο στη ζωή τους.

Η επιμονή των ηγετών μας να αναρροφήσουν το 66% των ομοσπονδιακών διακριτικών δαπανών των ΗΠΑ για να διατηρήσουν και να επεκτείνουν μια πολεμική μηχανή που έχει ξεπεράσει από καιρό κάθε χρήσιμο ρόλο στην φθίνουσα οικονομική αυτοκρατορία της Αμερικής είναι μια εξουθενωτική σπατάλη πόρων που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας.

Πριν δεκαετίες ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ. μας προειδοποίησε ότι «ένα έθνος που συνεχίζει χρόνο με το χρόνο να δαπανά περισσότερα χρήματα για τη στρατιωτική άμυνα από ό, τι σε προγράμματα κοινωνικής ανάτασης πλησιάζει σε πνευματικό θάνατο."

Δεδομένου ότι οι συζητήσεις της κυβέρνησής μας αν μπορούμε να "αντέξουμε οικονομικά" μιαν ανακούφιση στην πανδημία, μια Πράσινη Νέα Συμφωνία, και καθολική υγειονομική περίθαλψη, θα ήταν σοφό να αναγνωρίσουμε ότι η μόνη ελπίδα μας για τη μετατροπή αυτής της παρακμιακής, φθίνουσας αυτοκρατορίας σε ένα δυναμικό και ευημερούν μετά-αυτοκρατορικό έθνος είναι να μετατοπιστούν γρήγορα και βαθιά οι εθνικές προτεραιότητές μας από τον άσχετο, καταστρεπτικό μιλιταρισμό στα προγράμματα της κοινωνικής ανάτασης που ζήτησε ο Δρ King.

Η Μήδεια Μπέντζαμιν,συνιδρύτρια της Global Exchange και τουCODEPINK: Women for Peace. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου του 2018, "Inside Iran: The Real History and Politics of the Islamic Republic of Iran". Τα προηγούμενα βιβλία της περιλαμβάνουν: "Βασίλειο του Άδικου: Πίσω από τη Σύνδεση ΗΠΑ-ΣαουδικήςΑραβίας" (2016) " Drone Warfare: Δολοφονία από τηλεχειριστήριο" (2013); " Μην φοβάστε Gringo: Μια γυναίκα της Ονδούρας μιλάει από την καρδιά"(1989), και (με Jodie Evans) "Σταματήστε τον επόμενο πόλεμο τώρα (Inner Ocean Action Guide)"(2005). Ακολουθήστε την στο Twitter: @medeabenjamin

Ο Nicolas J.S. Davies είναι ο συγγραφέας του "Blood OnOur Hands: the American Invasion and Destruction of Iraq"(2010). Έγραψε επίσης τα κεφάλαια για το "Ομπάμα σε πόλεμο" στο "Βαθμολόγηση του 44ου Προέδρου: μια έκθεση για την πρώτη θητεία του Μπαράκ Ομπάμα ως προοδευτικού ηγέτη"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΙΔΗΣΕΙΣ Εμβολιασμοί ΗΠΑ Κορονοϊός ΝΕΑ ΡΟΗ ΥΓΕΙΑ

Κάτι δεν πάει καλά. Βουλευτής στις ΗΠΑ κόλλησε κοροναϊό παρά τον πλήρη εμβολιασμό του. 55 νεκροί μετά το εμβόλιο

Ακτιβιστής στις 31.1.21 0

Βουλευτής των Δημοκρατικών στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, διαγνώστηκε θετικός στον κοροναϊό αφού έλαβε και τις δύο δόσεις του εμβολίου της Pfizer.

Το γεγονός πως ο βουλευτής των Δημοκρατικών στη Μασαχουσέτη, Στέφεν Λιντς, διαγνώστηκε θετικός στον κοροναϊό, παρά το γεγονός πως έχει λάβει και τις δύο δόσεις του εμβολίου της Pfizer, αποκάλυψε το δίκτυο Fox News, το οποίο επικαλείται την διευθύντρια επικοινωνιών του Κογκρέσου, Μόλι Ρόουζ Τάρπεϊ.

Υπενθυμίζεται πως στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει ο μαζικός εμβολιασμός, με τα εμβόλια των εταιρειών Moderna και Pfizer, ενώ έχουν αναφερθεί κρούσματα, παρενέργειες και ακόμη και θάνατοι σε έναν αριθμό ατόμων που έλαβαν το εμβόλιο.

Η περίπτωση του βουλευτή των Δημοκρατικών

Σύμφωνα με τη διευθύντρια επικοινωνίας του Κογκρέσου, ο Λιντς έλαβε τη δεύτερη δόση του εμβολίου πριν από λίγες εβδομάδες και αργότερα μολύνθηκε με κοροναϊό. Η Τάρπεϊ σημείωσε ότι ο βουλευτής είναι ασυμπτωματικός και πως «αισθάνεται καλά». Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καραντίνα.

Η εκστρατεία εμβολιασμού στις ΗΠΑ – Αναφορές για θανάτους

Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν επί του παρόντος δύο εμβόλια, ένα κατασκευασμένο από την Pfizer και το άλλο από τη Moderna, για τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού.

Όπως προειδοποιούν οι παραγωγοί του εμβολίου της Pfizer, ο εμβολιασμός αποτρέπει την ασθένεια που προκαλείται από το SARS-Cov-2, αλλά όχι απαραίτητα την ίδια τη μόλυνση.

Σύμφωνα με τα Ομοσπονδιακά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, «συνήθως χρειάζονται αρκετές εβδομάδες» για να σχηματιστεί ανοσία προς τον κορωνοϊό μετά τον εμβολιασμό.

Την ίδια ώρα, όπως ανέφερε το μέσο ενημέρωσης The Epoch Times, συνολικά 55 Αμερικανοί έχασαν τη ζωή τους μετά τον εμβολιασμό τους κατά του κοροναϊού με τα εμβόλια των Pfizer/BioNTech και της Moderna.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία ΗΠΑ Πολιτική άποψη ΡΟΗ Στυλιανού

Xωρίς Δημοκρατία στις ΗΠΑ Μπορεί το Ομοίωμα Δημοκρατίας να Επιζήσει Αλλού;

Ακτιβιστής στις 26.1.21 0

Alastair Crooke, Strategic Culture, 25-1-21

[ Ο συντάκτης αυτού του άρθρου –που οξύνει την όραση, κατανόηση και κρίση του αναγνώστη για διεθνούς βαρύτητας γεγονότα με σοβαρές προεκτάσεις και στην Ελλάδα, που συσκοτίζονται και διαστρέφονται από ξένους και ντόπιους πομπούς παραπλανητικής η υπνωτιστικής προπαγάνδας,είναι Βρετανός, πρώην πρεσβευτής και κατάσκοπος, περιζήτητος στην παγκόσμια, αφίμωτη ακόμη παράλληλη ενημέρωση.

Τούτο οφείλεται στην βαθιά καλλιέργεια, τη γυμνασμένη ανάγνωση, επισήμανση και ερμηνεία σημαντικών κινήσεων στην διεθνή σκακιέρα. Η παρακολούθηση της προσφοράς του διευρύνει και βαθαίνει το οπτικό πεδίο, την εποπτεία, την γνώση την ικανότητα ερμηνείας και κρίσης του αναγνώστη]

Μετάφραση/ εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού

Οι Ιδές του Μαρτίου ήρθαν εφέτος νωρίς –στις 6 Ιανουαρίου, τουλάχιστον για έναν σύγχρονο Αμερικανό «Καίσαρα». Τι συνέβη; Πως συνέβη; Ποιος μηχανεύτηκε τα γεγονότα στο Καπιτώλιο, θα συζητιέται για πολύ καιρό. Ωστόσο τα στιλέτα ακονίζονταν για τον Καίσαρα πολύ πριν την εισβολή στο Καπιτώλιο. Υπό μιαν έννοια η σκηνή είχε ήδη στηθεί. Ο Τραμπ μπήκε στην μεγάλη αίθουσα και τέλειωσε από χτυπήματα στιλέτου, όπως ο Ιούλιος Καίσαρ.΄Ηταν κάτι πραγματικά Σαιξπηρικό.

Ήταν γενικά γνωστό ότι ο Τραμπ μπορούσε να απορρίψει τα αποτελέσματα των εκλογών, λόγω της πιθανής νοθείας με την ταχυδρομική ψήφο (καθώς οι ταχυδρομικές ψήφοι εξασφάλιζαν την δυσανάλογη υπεροχή τους στις εκλογές του 2020). Το Σχέδιο Ακεραίας Μεταβίβασης που είχε προβληματίσει τον Τραμπ τον Ιούνιο με την πρόβλεψή του για διαφιλονικούμενες εκλογές στις οποίες ο Τραμπ θα έχανε «μετά την καταμέτρηση όλων των ψήφων» Το σχέδιο Ακεραίας Μεταβίβασης εξέταζε στην συνέχεια τις πιθανές τακτικές και την δράση για την βίαιη έξωση από τον Λευκό Οίκο ενός προέδρου που απορρίπτει το εκλογικό αποτέλεσμα. (Τα ΜΜΕ και διάφορα άλλα μέσα επικοινωνίας συμμετείχαν σε αυτό το πρώιμο πολεμικό παιχνίδι του πώς να αντιμετωπίσεις έναν Τραμπ που αμφισβητεί το εκλογικό αποτέλεσμα,την νομιμότητα και την γνησιότητα των ταχυδρομικών ψήφων).

Δεν θα έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα –αλλά κανένας συμβιβασμός για την ταχυδρομική ψηφοφορία δεν επιχειρήθηκε (μάλλον το αντίθετο.) Σε κάθε περίπτωση η επίθεση στο Καπιτώλιο προβάλλεται τώρα σαν μείζον ψυχολογικό γεγονός (η «εξέγερση») που και την αμερικανική συνείδηση. Εκτός του ότι αναστατώνει τους νομοθέτες, ασυνήθιστους στο να υφίστανται μιαν ξαφνική απώλεια ασφάλειας, η εισβολή έγινε μια βεβήλωση «ιερού χώρου» (με τα συναφή παρεπόμενα για την εξέχουσα, θεϊκή αποστολή της Αμερικής.) Τα στιλέτα βυθίστηκαν με αγαλλίαση στην ράχη του προέδρου: Ο Τραμπ κατηγορείται και πάλι, θα δικαστεί πάλι από την Γερουσία και αυτός και η οικογένειά του μπορούν να περιμένουν τον νομικό διαμελισμό που θα ακολουθήσει.

Το «Γαλάζιο Κράτος» ήταν –από την πρώτη εκλογή του Τραμπ- αποφασισμένο να τον συντρίψει. Αυτό είναι σε εξέλιξη. Και κάπως συγχρονισμένα έχουμε τώρα την τεχνοκρατική ψηφιακή διαγραφή της «Κόκκινη Αμερικής» από τα κοινωνικά μέσα πληροφόρησης, με συζήτηση για «εκκαθάριση» και πολιτιστική «αναμόρφωση» των οπαδών του Τραμπ (και των παιδιών τους). Ο Μπάϊντεν μιλάει ήδη ως Πρόεδρος Πολέμου και (το Καπιτώλιο έχει προσλάβει τα χαρακτηριστικά ενός πολεμικού θεάτρου, με τους διαδρόμους του στρωμένους με στρατιώτες και όπλα): «Ο Τραμπ-είπε ο Μπάϊντεν- έχει εξ αρχής εξαπολύσει μιαν γενική επίθεση στους δημοκρατικούς θεσμούς μας και χθες δεν ήταν παρά το αποκορύφωμα αυτής της αμείλικτης επίθεσης.

Εδώ είναι η πρώτη επίπτωση κλειδί σε αυτό το «ψυχικό γεγονός» - όχι μόνο για τους Αμερικανούς, αλλά για τον κόσμο που παρακολουθεί τα γεγονότα ως εξελίσσονται: Ο Μπάϊντεν έχει ζητήσει μέτρα κατά της "εγχώριας τρομοκρατίας", και χρησιμοποιεί γλώσσα που συνήθως προορίζεται στον πόλεμο με ένα εξωτερικό εχθρικό κράτος - γλώσσα που συνοδεύει μεγάλους πολέμους.

Αυτό είναι υλικό «κύκλου εκδίκησης». Απαντάται στην περίπτωση δύο εθνών, σε πολεμική αναμέτρηση. Είναι μέρος του πολέμου. Ελπίζουν να τερματίσουν τη διαμάχη τους με την ταπείνωση, την καταστολή και της αναγκαστική υποταγή του αντιπάλου (όπως της Ιαπωνίας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο). Αλλά η Αμερική είναι, τουλάχιστον ονομαστικά, ένα έθνος. Τι συμβαίνει όταν ένα ενιαίο έθνος διασπάται, με το ένα τμήμα να μεταβαπτίζει τα ανυπότακτα στοιχεία σε έναν «άλλο, ξένο»;

Δεν ξέρουμε. Αλλά το μίσος είναι έντονο, τόσο προς τον Τραμπ όσο και προς τους «αξιοθρήνητους» οπαδούς του. Και τώρα, αυτά τα συναισθήματα ανταποδίδονται ως αντίκτυπος της ταπείνωσης του Προέδρου, με μια μομφή καθαίρεσης χωρίς περιεχόμενο, που σκαρώθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Αυτό που φαίνεται βέβαιο είναι ότι η πορεία των γεγονότων πιθανότατα θα οδηγήσει σε έναν αυτό-ενισχυόμενο κύκλο ολοένα και μεγαλύτερης πόλωσης.

Η άνοδος του Tραμπισμού έχει δημιουργήσει έναν νέο ριζοσπαστικό μανιχαϊσμό μεταξύ της φιλελεύθερης ελίτ. Η τεχνολογία, με τον καημό της να τροφοδοτεί ομοειδές υλικό στους ομοϊδεάτες, έχει μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό το ψηφιακό και ιδεολογικό χάσμα. Αλλά η ουσία είναι ότι αυτό το χάσμα ψευδώς παρουσιάζεται ως θανάσιμος αγώνας, τώρα σε εξέλιξη, μεταξύ ενός μονολιθικού φιλελευθερισμού και ενός μονολιθικού αντί-φιλελευθερισμού.

Αυτό μεταφέρει ένα τεράστιο μήνυμα για τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα (και άλλους) – ότι οι ΗΠΑ είναι βαθιά διχασμένες, αλλά η «νέα αποστολή» τους θα είναι «ένας υψηλού επιπέδου» πόλεμος κατά των αντιπάλων του φιλελευθερισμού – πρώτα οίκαδε - και στη συνέχεια στο εξωτερικό.

Ωστόσο, μεγαλύτερη – και ευρύτερη – σημασία έχει ότι το «ευγενές ψέμα» – η μάσκα που έκρυβε την κυνική διευθέτηση που είναι η αμερικανική «δημοκρατία» – έχει αφαιρεθεί. Η κρίσιμη σημασία της αποκάλυψης υπογραμμίστηκε από τον Γερμανό υπουργό των Εξωτερικών Χέϊκο Μάας, ο οποίος δήλωσε: Χωρίς Δημοκρατία στις ΗΠΑ, [δεν υπάρχει] καμία δημοκρατία στην Ευρώπη».

Τι μπορεί να εννοούσε ο Μάας; Ενδεχομένως, αναφερόταν στα οργισμένα 75 εκατομμύρια των ψηφοφόρων του Τραμπ στην «κόκκινη Αμερική», που έχουν πλέον αντιληφθεί το συγκλονιστικό μέγεθος της απάτης που παίζεται σε βάρος τους. Γράφοντας «απάτη» δεν αναφερόμαστε εδώ στις καταγγελίες για τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, αλλά στην πολύ μεγαλύτερη απάτη ενός συστήματος στημένου έτσι που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αθέατης εξουσίας.. Αυτό ήταν ένα από τα βασικά στηρίγματα της κατασκευασμένης συναίνεσης πάνω στην οποία η δημόσια τάξη και η κοινωνική σταθερότητα στηρίζονται εδώ και δεκαετίες, στην Αμερική και στην Ευρώπη: η αφελής πίστη στη δημοκρατική φύση του συστήματος.

Αυτό το στήριγμα ανατρέπεται από το «Μπλε Κράτος», ακριβώς για να απολαύσει μια γλυκιά εκδίκηση σε βάρος του Τραμπ για το τράβηγμα και πέταγμα της μάσκας που κάλυπτε τόσα πολλά άλλα του αμερικανικού κατεστημένου. Ο Τραμπ αποκάλυψε πόσο διεφθαρμένος είχε γίνει ο «βάλτος» και εξέφρασε τις βαθύτερες ανησυχίες και απογοητεύσεις της « Κόκκινης Αμερικής»για τις εκπατρισμένες θέσεις εργασίας, την οικονομική αβεβαιότητα και τους συνεχείς πολέμους.. Αυτοί, με τη σειρά τους, είχαν εμπιστευτεί στον Τραμπ την οργή, την πικρία και τις απογοητεύσεις τους, καθιστώντας τον αυτομάτως σημαιοφόρο τους.

Ωστόσο – εκπληκτικά – αυτή η ανατροπή του πυλώνα ενός τεχνητού «ευγενούς ψέματος» γίνεται ακριβώς από εκείνους (το Κατεστημένο), που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, πως είχε το μεγαλύτερο συμφέρον να διατηρηθεί άθικτο. Αλλά δεν μπορούν να αντισταθούν. Απλά δεν μπορούν να συγχωρήσουν την διείσδυση του «αουτσάιντερ» Τραμπ στις προσεκτικά οικοδομημένες ψευδαισθήσεις τους: πλήττοντας το φροντισμένο σκηνικό της πραγματικότητας που είχαν στήσει, απλά με την μαγική παρουσίαση νέων «γεγονότων» διέψευδε την «επιστήμη» τους.

Δεν είναι αυτό τρομακτικό για τη Μέρκελ και τον Μάας; Η ΕΕ έχει το δικό της, πιο εύθραυστο, «ευγενές ψέμα». Είναι το εξής: τα κράτη –εγκαταλείποντας ένα μέρος της κυριαρχίας τους– θα μπορούσαν να ελπίζουν να συμμετάσχουν σε μια «μεγαλύτερη κυριαρχία» (δηλαδή στο Ευρωπαϊκό Σχέδιο), που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι «δημοκρατικό».

Αυτή η κυνική ευρωπαϊκή σκηνοθεσία είναι πειστική μόνο εάν η Μέρκελ και ο Μακρόν μπορούν να κρατήσουν την αμερικανική «δημοκρατία» ως κατευθυντήρια αρχή για το Ευρωπαϊκό Σχέδιο (όσο παραπλανητικό και αν είναι αυτό). Αλλά τώρα, με τα«φώτα να σβήνουν» στην «Πόλη στο Λόφο» ( Ουάσιγκτον) και με μόνο ένα ερειπωμένο δημοκρατικό ιδεώδες, βάσει του οποίου οι ηγέτες της ΕΕ μπορούν να εξασφαλίσουν πώς θα επιβιώσει η θλιβερή συνταγή μιας αραιωμένης κυριαρχίας, χωρίς πραγματική δημοκρατία· χωρίς ρίζες στο έδαφος και με την ΕΕ να κινείται προς μια ολοένα στενότερη ολιγαρχία και να καθοδηγείται από ένα ανυπόληπτο και μυστικοπαθές "πολιτικό γραφείο";

Το θέμα είναι ότι η ευρωπαϊκή "δημοκρατία" είναι επίσης έτσι στημένη που να ευνοεί τη Γερμανία και τις ελίτ. Και οι απλοί Ευρωπαίοι έχουν παρατηρήσει, (ειδικά όταν μόνο ένα μέρος της κοινότητας φέρει ένα δυσανάλογο βάρος του οικονομικού πόνου από τον Κορωνοιό. Οι ελίτ φοβούνται τον Τραμπ: Ότι μπορεί να τα ξεγυμνώνει όλα, για να τα δουν όλοι.

Ορισμένοι ηγέτες της ΕΕ μπορεί να ελπίζουν ότι ο τραμπισμός θα συνθλιβεί τόσο ολοκληρωτικά, και η φωνή του θα σιγήσει ώστε να μπορέσει να διατηρηθεί και της Ευρώπης η τεχνουργημένη και θρυμματιζόμενη κοινή συναίνεση. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουν, στην καρδιά τους, ότι η προσφυγή στην ταυτότητα και την ιδεολογία του φύλου (ως πρόσχημα για μεγαλύτερο κρατισμό) μόνο θα θωρακίζει τις φυσαλίδες και τις διαιρέσεις, επειδή εμποδίζουν τους ανθρώπους να ακούν ο ένας τον άλλον. Είναι η μετά-πειθώ, μετά-επιχειρηματολογία, πολιτική της πόλωσης.

Σίγουρα, ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθεί προσεκτικά και σημειώνει . Δεν θα δέχονται ηθικές διαλέξεις από την Ευρώπη στο μέλλον (αν και αναμφίβολα, θα εξακολουθούν να τους προσφέρονται), και τα κράτη θα κοιτάξουν να οικοδομήσουν μιαν «δημόσια συναίνεση» γύρω από εντελώς διαφορετικούς «πόλους» – χαλαρές συναυλίες κρατών, παραδοσιακό πολιτισμό και τις ιστορικές αφηγήσεις των κοινοτήτων τους.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Κόσμος Πολιτική άποψη ΡΟΗ Στυλιανού

Το Δαιμονικό, Αθέατο, Βαθμιαία Ανατρεπτικό Πραξικόπημα του Βαθέως Κράτους στις ΗΠΑ

Ακτιβιστής στις 23.1.21 0

Zero Hedge, 20-1-21
Authored by John Whitehead via the Rutherford Institute

[ Ο συντάκτης του άρθρου είναι Αμερικανός Νομικός, Συνταγματολόγος, ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος Ράδερφορντ για την υπεράσπιση των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Ίδρυμα Rutherford, οργανισμός με έδρα το Charlottesville, Βιρτζίνια, έχει δίκτυο δικηγόρων και τμήματα σε όλες τις πολιτείες, προσφέρει τις ελεύθερες νομικές υπηρεσίες του σε πολίτες-θύματα παραβιάσεων των συνταγματικών δικαιωμάτων τους από κρατικές υπηρεσίες η από ασύδοτα οικονομικά μονοπώλια και τις χρηματοδοτεί μέσω δωρεών. Το Ινστιτούτο προσφέρει επίσης εκπαιδευτικό υλικό και δημοσιεύει εβδομαδιαίο σχόλιο του προέδρου του (το κατωτέρω), το οποίο αναδημοσιεύεται σε εκατοντάδες εφημερίδες και ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των Huffington Post και LewRockwell.com]

Μετάφραση/Eισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

«Έχεις τόσο ένθερμη, παθιασμένη, ευαγγελική πίστη σε αυτή τη χώρα... Γιατί στο όνομα του Θεού δεν έχεις πίστη στο σύστημα διακυβέρνησης που είσαι τόσο υποχρεωμένος να προστατέψεις; Θέλετε να υπερασπιστείτε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και να τις υπερασπιστείτε με τα εργαλεία που σας παρέχει το Σύνταγμά της. Ζητάτε εντολή από μια κάλπη Στρατηγέ; Γιατί δεν την κλέβετε μετά τα μεσάνυχτα, όταν η χώρα έχει γυρίσει την πλάτη της;»

« Επτά ημέρες το Μάιο» (1964)

Δεν υπάρχει αμφιβολία γι 'αυτό: το πραξικόπημα ήταν επιτυχές.

Ωστόσο, η 6η Ιανουαρίου από τους λεγόμενους στασιαστές για την ανατροπή των εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν ήταν το πραγματικό πραξικόπημα. Εκείνοι που απάντησαν στο κάλεσμα του Προέδρου Trump να διαδηλώσουν στο Καπιτώλιο ήταν απλώς τα θυσιαστήρια θύματα, χειραγωγημένα για τη δημιουργία της τέλειας κρίσης προκειμένου να ορμήσει και να αναλάβει τον έλεγχο το «Βαθύ Κράτος» -γνωστό και ως το «Αστυνομικό Κράτος» ή το«Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα» ή το «Tέχνο-Κορπορατικό Κράτος», ή το «Κράτος Επιτήρησης» .

Δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνος για τη στροφή στον διακόπτη και να τεθεί η πρωτεύουσα του έθνους σε στρατιωτικό εγκλεισμό, σε περιορισμό οι συζητήσεις σε απευθείας σύνδεση , και τα άτομα με ανατρεπτικές ή αμφιλεγόμενες απόψεις να καταζητούνται, να ερευνώνται, να στιγματίζονται και / ή να απομονώνονται.

Αυτή η νέα τάξη δεν προέκυψε ωστόσο αυτή την εβδομάδα, ή αυτόν το μήνα, ή ακόμα και τον χρόνο που έληξε. Το πραγματικό πραξικόπημα συνέβη όταν η κυβέρνησή μας, "του λαού, από το λαό, για το λαό", ανατράπηκε από ένα κέρδο-κίνητο, μιλιταριστικό, τέχνο-εταιρικό κράτος, συνεργαζόμενο με μια κυβέρνηση "των πλουσίων, από την ελίτ, για τις εταιρείες."

Είμαστε βυθισμένοι σε αυτόν τον βούρκο εδώ και δεκαετίες.

Κάθε διαδοχικός πρόεδρος, από τον Φράνκλιν Ρούζβελτ, έχει αγοραστεί για να χορεύει στους σκοπούς του βαθέως κράτους.

Εκλέγεται ο Ντόναλντ Τραμπ, ο υποψήφιος που ορκίστηκε να αδειάσει τον βάλτο στην Ουάσιγκτον. Αλλά αντί να θέσει τέλος στη διαφθορά, ο Τραμπ άνοιξε το δρόμο για τους εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων, τις εταιρείες, το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα και το Βαθύ Κράτος να γλεντήσουν στο κουφάρι της ετοιμοθάνατης Αμερικανικής Δημοκρατίας.

Ο Τζο Μπάιντεν δεν θα είναι διαφορετικός. Η δουλειά του είναι να κρατήσει το Βαθύ Κράτος στην εξουσία.

Απομακρυνθείτε από τη πολιτική προσωπολατρία και θα διαπιστώσετε ότι κάτω από τα κουστούμια της εξουσίας, είναι όλοι τους ίδιοι.

Ακολούθησε τα λεφτά. Πάντα δείχνουν τον δρόμο.

Όπως σημείωσε ο Bertram Gross στο βιβλίο του «Φιλικός Φασισμός: Το νέο Πρόσωπο της Εξουσίας στην Αμερική»,"το κακό φοράει τώρα ένα φιλικότερο από ποτέ πρόσωπο στην αμερικανική ιστορία"

Γράφοντας το 1980, ο Γκρος προανήγγειλε ένα μέλλον στο οποίο έβλεπε:

... έναν νέο δεσποτισμό που έρπει βαθμιαία σε όλη την Αμερική. Οι απρόσωποι ολιγάρχες κάθονται σε θέσεις διοίκησης ενός συμπλέγματος μονοπωλίων-κυβέρνησης, που εξελισσόταν αργά εδώ και πολλές δεκαετίες. Στις προσπάθειες να διευρύνουν τις δικές τους εξουσίες και προνόμια, είναι πρόθυμοι να έχουν άλλους να υποφέρουν τις εσκεμμένες ή ακούσιες συνέπειες της θεσμικής ή προσωπικής απληστίας τους. Για τους Αμερικανούς, αυτές οι συνέπειες περιλαμβάνουν χρόνιο πληθωρισμό, επαναλαμβανόμενη ύφεση, δηλωμένη και κρυφή ανεργία, δηλητηρίαση του αέρα, του νερού, του εδάφους και των οργανισμών, και το πιο σημαντικό, την ανατροπή του Συντάγματος μας. Γενικότερα, οι συνέπειες περιλαμβάνουν εκτεταμένη παρέμβαση στη διεθνή πολιτική μέσω οικονομικής χειραγώγησης, συγκεκαλυμμένης δράσης ή στρατιωτικής εισβολής ...

Αυτό το ύπουλο, υφέρπον, σιωπηλό πραξικόπημα που προφήτευσε ο Gross είναι ο ίδιος κίνδυνος που οραματίστηκε ο Rod Serling το 1964 στο πολιτικό θρίλερ του « Επτά ημέρες το Μάιο,», μια σαφή προειδοποίηση να προσέξουμε για έναν στρατιωτικό νόμο συσκευασμένο ως μια καλοπροαίρετη και κυρίαρχη ανησυχία για την ασφάλεια του έθνους.

Απίστευτο, σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε όμηροι μιας κυβέρνησης που κυριαρχείται περισσότερο από το στρατιωτικό δόγμα και την εταιρική απληστία παρά από το κράτος δικαίου που καθιερώνει στο Σύνταγμα. Πράγματι, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι το γεγονός και η μυθοπλασία δεν είναι διαφορετικά, τα σημερινά γεγονότα θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν αντιγραφεί κατ 'ευθείαν από τις «Επτά ημέρες του Μαΐου», που μεταφέρουν τους θεατές σε ένα μεταφυσικά οικείο τοπίο.

Το Σενάριο είναι απλό

Με τον Ψυχρό Πόλεμο στο απόγειό του, ένας μη δημοφιλής Πρόεδρος των ΗΠΑ υπογράφει μια βαρυσήμαντη συνθήκη πυρηνικού αφοπλισμού με τη Σοβιετική Ένωση. Πιστεύοντας ότι η συνθήκη αποτελεί μια απαράδεκτη απειλή για την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και βέβαιος ότι ξέρει τι είναι καλύτερο για το έθνος, ο στρατηγός James Mattoon Scott (που υποδύεται ο Burt Lancaster), επικεφαλής των αρχηγών του επιτελείου και μνηστήρας της προεδρίας , σχεδιάζει μια στρατιωτική κατάληψη της εξουσίας.

Όταν ο βοηθός του Στρατηγού Σκοτ, συνταγματάρχης Κέισι (Κερκ Ντάγκλας), ανακαλύπτει το προγραμματισμένο στρατιωτικό πραξικόπημα, πηγαίνει στον Πρόεδρο με τις πληροφορίες. Ο αγώνας για τον έλεγχο της κυβέρνησης των ΗΠΑ αρχίζει, με το ρολόι να σημαίνει τις ώρες μέχρι οι στρατιωτικοί συνωμότες να προχωρήσουν στην ανατροπή του Προέδρου.

Περιττό να πούμε ότι, ενώ στη μεγάλη οθόνη, το στρατιωτικό πραξικόπημα έχει ματαιωθεί και η δημοκρατία σώζεται μέσα σε λίγες ώρες, στον πραγματικό κόσμο, η πλοκή πυκνώνει και απλώνεται κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού αιώνα.

Χάναμε τις ελευθερίες μας τόσο σταδιακά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα- μας το παρουσίαζαν στο όνομα της εθνικής ασφάλειας και της παγκόσμιας ειρήνης, που διατηρούνταν υποτίθεται χάρις στον στρατιωτικό νόμο, μεταμφιεσμένα ως «νόμος και τάξη», και επιβαλλόμενα από μια στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και μια πολιτική ελίτ αποφασισμένη να διατηρήσει τις εξουσίες της με κάθε κόστος.

Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς ακριβώς πότε άρχισαν όλα να ακολουθούν αυτόν τον κατήφορο, αλλά είμαστε σε αυτή την ταχέως κινούμενη, καθοδική τροχιά εδώ και αρκετό καιρό.

Το ερώτημα δεν είναι πλέον αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα παγιδευτεί και θα αναληφθεί από το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα. Αυτή είναι μια τελειωμένη συμφωνία, αλλά ο στρατιωτικός νόμος, μεταμφιεσμένος σε εθνική ασφάλεια, είναι μόνο ένα μικρό μέρος της μεγαλύτερης εξαπάτησης που έχουμε ξεγελαστεί να πιστέψουμε ότι είναι για το δικό μας καλό.

Πώς κάνεις ένα έθνος να δεχτεί υπάκουα ένα αστυνομικό κράτος; Πώς μπορείτε να πείσετε έναν πληθυσμό να δεχτεί ανιχνευτές μετάλλων και σωματικές έρευνες και στα σχολεία τους, ελέγχους σε τσάντες στους σιδηροδρομικούς σταθμούς τους, τανκς και στρατιωτικά όπλα να χρησιμοποιούνται από αστυνομικές δυνάμεις και μικρών πόλεων, κάμερες παρακολούθησης στα φανάρια της τροχαίας, αστυνομικούς ελέγχους με απογύμνωση σε δημόσιους δρόμους, αδικαιολόγητες εξετάσεις αίματος οδηγών σε σημεία ελέγχου για ενδεχόμενη μέθη, ελέγχους ολόσωμης σωματικής σάρωσης στα αεροδρόμια και παρακολούθηση των ιδιωτικών επικοινωνιών από κυβερνητικούς πράκτορες ;

Προσπαθήστε να βυθίσετε μια τέτοια πραγματικότητα στον λαιμό του πληθυσμού, και μπορεί να βρεθείτε με μιαν εξέγερση στα χέρια σας. Αντί γι’ αυτό μπορείτε όμως με συνεχείς χρωματιστές προειδοποιήσεις τρομοκράτησης (πράσινος-κίτρινος-κόκκινος συναγερμός), με πυροβολισμούς και απειλές βόμβας σε εμπορικά κέντρα, σχολεία, και αθλητικές αρένες, να αναισθητοποιείς τον πληθυσμό με συνεχή δίαιτα αστυνομικής βίας και να του πουλάς όλα αυτά σαν μέτρα προστασίας του.

Αυτή η πρόσφατη στρατιωτική κατοχή της πρωτεύουσας του έθνους από 25.000 στρατεύματα ως μέρος της λεγόμενης «ειρηνικής μετάθεσης» της εξουσίας από τη μία διοίκηση στην άλλη είναι αποκαλυπτική.

Αυτή δεν είναι η γλώσσα ενός ελεύθερου λαού. Αυτή είναι η γλώσσα της Ισχύος..

Αλλά δεν μπορείς να πεις ότι δεν μας προειδοποίησαν.

Πίσω στο 2008, μια έκθεση του Army War College (Πολεμικού Κολλεγίου Στρατού) αποκάλυψε ότι «η εκτεταμένη πολιτική βία στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών θα ανάγκαζε το αμυντικό κατεστημένο να αναπροσανατολίσει τις προτεραιότητες σε περίπτωση ανάγκης να υπερασπιστεί τη βασική εγχώρια τάξη και την ανθρώπινη ασφάλεια».

Η έκθεση 44 σελίδων συνέχιζε για να προειδοποιήσει ότι οι πιθανές αιτίες για τέτοιες αστικές αναταραχές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν μιαν νέα τρομοκρατική επίθεση, «την απρόβλεπτη οικονομική κατάρρευση, την απώλεια λειτουργικής ικανότητας της πολιτικής και νομικής τάξης, την σκόπιμη εγχώρια αντίσταση ή την εξέγερση, τις διάχυτες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας, και τις καταστροφικές φυσικές και ανθρώπινες καταστροφές.»

Το 2009, εμφανίστηκαν εκθέσεις από το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας που χαρακτήριζαν δεξιούς και αριστερούς ακτιβιστές και στρατιωτικούς βετεράνους ως εξτρεμιστές (γνωστό και ως τρομοκράτες) και καλούσαν την κυβέρνηση να υποβάλει τέτοια στοχευόμενα άτομα σε πλήρη επιτήρηση προτού εγκληματήσουν. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, αφού δαπάνησε δισεκατομμύρια για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μεγαλύτερη απειλή δεν είναι το ISIS ( το «Ισλαμικό Κράτος» των Τζιχαντιστών) αλλά ο εγχώριος δεξιός εξτρεμισμός.

Εν τω μεταξύ, η αστυνομία έχει μετατραπεί σε προέκταση του στρατού, ενώ το ίδιο το έθνος έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Έτσι προκύπτει ένα καθεστώς ακήρυκτου στρατιωτικού νόμου, όπου μπορούν να σας συλλάβουν, να σας ρίξουν αναίσθητο με ειδικό όπλο, να σας πυροβολήσουν, να σας κακοποιήσουν βάναυσα και κάποτε και να σας σκοτώσουν, απλώς και μόνο για την μη άμεση συμμόρφωση με την εντολή ενός κυβερνητικού οργάνου. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε πόλεις που μαστίζονται από εγκλήματα. Συμβαίνει σε όλη τη χώρα.

Και επίσης έχετε μιαν κυβέρνηση, η οποία δεν έπαψε να συσσωρεύει σταθερά ένα οπλοστάσιο στρατιωτικών όπλων για χρήση στο εσωτερικό και για τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση των "στρατευμάτων" για τον πόλεμο. Ακόμη και κυβερνητικές υπηρεσίες με -σε μεγάλο βαθμό- διοικητικές λειτουργίες, όπως η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, το Τμήμα Υποθέσεων Βετεράνων, και το Ινστιτούτο Smithsonian, έχουν αποκτήσει προστατευτικές πανοπλίες, κράνη ταραχών και ασπίδες, κανόνι εκτόξευσης (νερού;) , πυροβόλα όπλα της αστυνομίας και πυρομαχικά. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν τώρα τουλάχιστον 120.000 οπλισμένοι ομοσπονδιακοί αστυνομικοί που φέρουν τέτοια όπλα και έχουν την εξουσία να συλλαμβάνουν.

Την εικόνα της Εξουσίας, κινούμενης από το κέρδος στην εκστρατεία να μετατρέψει τους Αμερικανούς πολίτες σε μαχητές κατά του εχθρού (και την Αμερική σε πεδίο μάχης), συμπληρώνει ένας τομέας της τεχνολογίας που έχει συνωμοτήσει με την κυβέρνηση για να δημιουργήσει έναν «Μεγάλο Αδελφό» ( Big Brother*) που όλα τα ακούει και όλα τα βλέπει και δεν μπορεί να του διαφύγει τίποτα. Δεν είναι μόνο τα αεροπλάνα ρομπότ, τα κέντρα σύνθεσης πληροφοριών, οι «αναγνώστες πινακίδων κυκλοφορίας», οι συσκευές επιτήρησης ατόμων και τηλεφώνων και η NSA, για τα οποία πρέπει να ανησυχείτε. Σας παρακολουθούν επίσης από τα «μαύρα κουτιά» στα αυτοκίνητά σας, το κινητό σας τηλέφωνο, τις έξυπνες συσκευές στο σπίτι σας, τις κάρτες αφοσιωμένου πελάτη των παντοπωλείων, τους λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τις πιστωτικές κάρτες, τις υπηρεσίες σύνδεσης TV- Internet και τους λογαριασμούς ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων.

Βλέπετε, η 6η Ιανουαρίου και τα επακόλουθά της έδωσαν στην κυβέρνηση και τους τεχνοκράτες εταίρους της την τέλεια δικαιολογία για να επιδείξουν όλες τις δυνάμεις που συγκεντρώνουν τόσο επίμονα όλα αυτά τα χρόνια.

Σημειώστε ότι, γράφοντας για την "κυβέρνηση", δεν αναφέρομαι στην άκρως κομματική, δικομματική γραφειοκρατία των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών.

Αναφέρομαι στην "κυβέρνηση" με κεφαλαίο "Κ", εννοώντας το εδραιωμένο Βαθύ Κράτος,που δεν επηρεάζεται από τις εκλογές, που δεν μεταβάλλεται από λαϊκά κινήματα, και που έχει θέσει τον εαυτό του πέρα από την εμβέλεια του νόμου.

Αναφέρομαι στην «συντεχνιωμένη», στρατιωτικοποιημένη, εδραιωμένη γραφειοκρατία, που είναι πλήρως λειτουργική και στελεχωμένη από μη εκλεγμένους αξιωματούχους, που, στην ουσία, κυβερνούν τη χώρα και παίρνουν τις αποφάσεις στην Ουάσιγκτον, ανεξάρτητα από το ποιος κάθεται στον Λευκό Οίκο.

Αυτό είναι το κρυφό πρόσωπο μιας κυβέρνησης που δεν σέβεται την ελευθερία των πολιτών της.

Ετοιμάσου.

Υπάρχει κάτι που μηχανεύτηκαν στα λημέρια της εξουσίας, πολύ μακριά από το δημόσιο μάτι, και που δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το μέλλον αυτής της χώρας.

Κάθε φορά που έχετε ένα ολόκληρο έθνος τόσο υπνωτισμένο από τα καμώματα της πολιτικής άρχουσας τάξης ώστε να αγνοεί όλα τα άλλα, θα πρέπει καλύτερα να προσέξετε.

Κάθε φορά που έχετε μια κυβέρνηση που λειτουργεί στα σκοτεινά, μιλάει σε μια γλώσσα κυρίαρχου, και αντικαθιστά τους κανόνες με αυθαίρετα διατάγματα, θα πρέπει καλύτερα να προσέξετε.

Κάθε φορά που έχετε μια κυβέρνηση τόσο μακριά από τον λαό της ώστε να εξασφαλίζει ότι αυτός δεν πρόκειται να ακουστεί ποτέ, ναι ιδωθεί ποτέ και ποτέ να λογαριαστεί από αυτούς που εξέλεξε για να τον αντιπροσωπεύουν, καλύτερα να έχετε τον νου σας.

Όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People, είμαστε πιο ευάλωτοι ακριβώς τώρα.

Όλοι αυτοί οι άθλιοι σπόροι που επιτρέψαμε στην κυβέρνηση να σπέρνει με το πρόσχημα της εθνικής ασφάλειας αποδίδουν τώρα διαβολικούς καρπούς.

Η σοβαρότερη απειλή που αντιμετωπίζουμε ως έθνος δεν είναι ο εξτρεμισμός αλλά ο δεσποτισμός, που ασκείται από μια άρχουσα τάξη της οποίας η μόνη προσήλωση είναι στην εξουσία και το χρήμα.

Το Ινστιτούτο Rutherford είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με έδρα το Charlottesville, Βιρτζίνια,, ΗΠΑ,αφιερωμένο

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Κωνσταντακόπουλος Οι Bloggers σχολιάζουν Πολιτική άποψη ΡΟΗ

Πραξικόπημα στο Διαδίκτυο, αυταρχισμός από τον Μπάιντεν

Ακτιβιστής στις 15.1.21 0

Βλέπουμε με άλλα λόγια έναν σαφή κίνδυνο να χρησιμοποιηθούν τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου ως πρόσχημα για περαιτέρω στροφή της Αμερικής προς τον αυταρχισμό.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Όσο περνάνε οι μέρες, τόσο συσκοτίζεται αντί να διευκρινίζεται, η εικόνα του τι πραγματικά συνέβη στις 6 Ιανουαρίου στη Ουάσιγκτον, ενώ παραμένουν αναπάντητα κρίσιμα ερωτηματικά για τον ρόλο της Αστυνομίας του Καπιτωλίου, του Πενταγώνου και του FBI, στις επτά ώρες που διήρκεσαν τα γεγονότα, τα οποία οι Δημοκρατικοί χαρακτηρίζουν τώρα ως εξέγερση.

Στο μεταξύ οι Δημοκρατικοί, με επικεφαλής τη Νάνσυ Πελόζι, προχωρούν με διαδικασίες «fast track» τη διαδικασία καθαίρεσης του Τραμπ με την κατηγορία της «υποκίνησης σε στάση» και επιχειρούν ταυτόχρονα να αποκλείσουν ισοβίως τον ίδιο και τους συνεργάτες του από την κατοχή δημόσιου αξιώματος και να διασπάσουν το κόμμα του. ‘Εχουν δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα όπου πας διαφωνών με τις αποφάσεις τους θεωρείται περίπου οπαδός του Τραμπ και εχθρός της δημοκρατίας. Όταν ο Δημοκρατικός βουλευτής Kurt Schrader από το Όρεγκον τόλμησε να διαφωνήσει με τη διαδικασία δεύτερης προσπάθειας καθαίρεσης του Τραμπ, λέγοντας ότι ισοδυναμεί με λιντσάρισμα, ήταν τέτοια η κατακραυγή που σηκώθηκε ώστε αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη.

H αντιπαράθεση προς τον Τραμπ γίνεται όμως χωρίς κανένα πολιτικό επιχείρημα, που να αναιρεί τους λόγους για τον οποίο τον υποστήριξαν, ή και συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν, εκατομμύρια Αμερικανών. Είναι αλήθεια ότι η καμπάνια αυτή έχει μετατοπίσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας εναντίον του. Ο «αντι-τραμπισμός» έχει τώρα κυριαρχήσει στην ατμόσφαιρα, ταυτόχρονα όμως αυτή η επίθεση, με τον τρόπο που γίνεται, «τσιμεντώνει» στην πραγματικότητα τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του, εντείνει την αίσθησή του ότι ο Τραμπ είναι και ήρωας και θύμα και τον εγκλωβίζει όλο και περισσότερο στην δική του «εικονική πραγματικότητα».

Η κοινή γνώμη στην Αμερική αλλά και παγκοσμίως, χωρίζεται όλο και περισσότερο σε δύο ακραίες παρατάξεις (που έχουν εμφανιστεί και στην Ελλάδα). Η μία αποδέχεται τις μετρητοίς ότι της σερβίρει το πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο, η δε βυθίζεται σε έναν κόσμο παράνοιας, τροφοδοτημένο από τα παγκόσμια ιντερνετικά δίκτυα της άκρας δεξιάς, όπου συνυπάρχουν έλλογη αμφισβήτηση με εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας. Αμφότερες ζουν στις δικές τους, εν πολλοίς εικονικές πραγματικότητες, έστω και αν η δεύτερη είναι πλέον πιο προχωρημένη ως προς τον παράλογο χαρακτήρα της δικής της «πραγματικότητας». Τα δύο στρατόπεδα δεν διαλέγονται μεταξύ τους, έχει καταργηθεί δηλαδή ο βασικότερος τρόπος αναζήτησης της αλήθειας, η αντίθεση, αλλά και δεν υπάρχει πλέον όχι συμφωνία για το νόημα των γεγονότων, ούτε καν για το ποια είναι τα γεγονότα.

Οι Δημοκρατικοί και τα μέσα ενημέρωσης επιτίθενται στον Τραμπ κατηγορώντας τον ότι εστράφη κατά του αμερικανικού κράτους και των θεσμών του (ενίοτε με τον ακόμα πιο γελοίο ισχυρισμό ότι τα έκανε αυτά ως πράκτωρ της Ρωσίας. Εξίσου γελοίος είναι βέβαια και ο ισχυρισμός Τραμπ ότι τον κυνηγάει η «ριζοσπαστικής αριστερά» ή ότι οι Δημοκρατικοί έγιναν όργανό της). Το πρόβλημα είναι ότι εκατομμύρια Αμερικανοί πιστεύουν εδώ και καιρό ότι το αμερικανικό κράτος συμπεριφέρεται ως εχθρός τους και ο Τραμπ ως φίλος τους, ενώ για τους «δημοκρατικούς θεσμούς» έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι λειτουργούν εναντίον τους, πράγμα που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αφού αυτοί οι θεσμοί είναι, εδώ και καιρό, τυφλά όργανα του Κεφαλαίου.

Αν αυτοί οι άνθρωποι πήγαν στη νεοφασιστική (έστω και αν δεν θέλει να τη λέμε έτσι) άκρα δεξιά του Τραμπ, είναι γιατί η ίδια η αμερικανική εξουσία τους έχει προ πολλού αποξενώσει μεταχειριζόμενη μεγάλο αριθμό των πολιτών της ως αναλώσιμα και περιφρονητέα σκουπίδια. Προφανώς ο νεοφασισμός συνιστά απειλή για τους «δημοκρατικούς θεσμούς», αλλά είναι σημαντικό ότι οι Δημοκρατικοί δεν κατηγορούν τον Τραμπ για αυτό που πραγματικά είναι, αλλά μάλλον για πράγματα που δεν είναι – ούτε καν τον όρο «άκρα δεξιά» δεν χρησιμοποιούν.

Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που κάνει τους οπαδούς του Τραμπ, ή ένα μέρος τους, αντιπάλους των «δημοκρατικών θεσμών», στο μέτρο που τους κάνει, είναι η αίσθησή τους ότι αυτοί οι θεσμοί δεν είναι στην πραγματικότητα δημοκρατικοί, δεν λειτουργούν υπέρ του Δήμου, αλλά εναντίον του και προς όφελος του Χρήματος.

Νά’σου και η Τρομοκρατία…

Ο Μπάιντεν έσπευσε να περιγράψει τους διαδηλωτές που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο ως «τρομοκράτες». Μπορεί κάποιος να πει τους διαδηλωτές «φασίστες» ή να τους επικρίνει για την ενέργειά τους, είναι φανερό όμως ότι δεν είναι τρομοκράτες με την έννοια που αποδίδει το δίκαιο και η κοινή λογική. Όλος ο κόσμος έχει δει τρομοκρατικές πράξεις και ξέρει να τις αναγνωρίζει.

Η χρήση όμως ενός τέτοιου ψευδούς και παραπλανητικού όρου από τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ συνιστά εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο και αρχή διολίσθησης προς την ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης και της πολιτικής διαφωνίας. Κινδυνεύει να συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός κατασταλτικού οπλοστασίου, προορισμένου να ασκήσει το ίδιο τρομοκρατία κατά της άκρας δεξιάς σήμερα, κατά οποιουδήποτε άλλου αύριο.

Πόσο μάλλον που μιλάμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες που, επικαλούμενες την ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας, άρχισαν τη μετατροπή τους σε ολοκληρωτικό κράτος, με τα Γκουαντάναμο και τα συστήματα παρακολούθησης όλου του πληθυσμού τους. Ο ίδιος μάλιστα ο Μπάιντεν συνέβαλε προσωπικά σε αυτό υπερψηφίζοντας την Patriot Act την επαύριο της 11ης Σεπτεμβρίου. Μήπως στην ίδια κατεύθυνση δεν κινείται άλλωστε όλη η Δύση, με πρωτοπορούσα τη Γαλλία των Φρανσουά Ολλάντ και Εμμανουέλ Μακρόν;

Η διαφορά στη μεταχείριση του Ντάνιελ Έλσμπεργκ των Pentagon Papers (που «ανατίναξε» στην εποχή του με τις αποκαλύψεις του την αμερικανική πολιτική στο Βιετνάμ), με αυτή της Τσέλσι Μάννινγκ και του Τζούλιαν Ασάνζ, μας δίνει το ακριβές μέτρο της εξέλιξης του αμερικανικού και δυτικού καπιταλισμού προς τον ολοκληρωτισμό.

Ειρήσθω εν παρόδω, η σαφής, διακριτή αυταρχική στροφή της δικής μας κυβέρνησης (και είμαστε μόνο στην αρχή πιθανώς) μπορεί να μην γίνεται από μόνη της, όπως και τίποτα στην Ελλάδα, αλλά να είναι και αυτή προϊόν εισαγωγής από τις ΗΠΑ. Μια σειρά άρθρων για την ελληνική άκρα δεξιά και τους Αμερικανούς έχει δημοσιεύσει το περιοδικό CovertAction Magazine. Δεν γνωρίζουμε αν ευσταθούν τα όσα αναγράφονται εκεί, αλλά το σημειώνουμε με ανησυχία.

Δεν είδαμε επίσης τους Δημοκρατικούς να εξεγείρονται (το αντίθετο) για την προσπάθεια να δολοφονηθεί ο Ασσάνζ, χωρίς να αναλάβουν την ευθύνη για αυτό το βρετανικό και το αμερικανικό κράτος. Δεν τους είδαμε να εξεγείρονται, όταν ο Τραμπ έδωσε χάρη στους φρικτούς εγκληματίες της Blackwater, που έδρασαν για λογαριασμό του αμερικανικού κράτους στο Ιράκ, μια χάρη που πέντε εισηγητές και ειδικοί εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ χαρακτήρισαν ως παραβίαση των συνθηκών της Γενεύης για τον πόλεμο. (Αυτό βεβαίως ισχύει και για τους οπαδούς του Τραμπ, που εξακολουθούν και σήμερα να θεωρούν τον Αμερικανό Πρόεδρο ως αντίπαλο των πολέμων. Μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν τι τον ώθησε σε αυτή τη χάρη; Ποια εξήγηση δίνουν επίσης στο γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες της παραμονής της στην εξουσία, η κυβέρνησή του έβαλε την Κούβα στη λίστα των «χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία» και κατηγόρησε τον Ομπάμα ότι ήταν soft με τους Ρώσους, σε αντίθεση με την ίδια που κατήργησε τη συνθήκη INF για τους ευρωπυραύλους, μια από τις σημαντικότερες συνθήκες για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων; Για μια πιο αναλυτική περιγραφή της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ βλ. το άρθρο μας O Τραμπ έχασε, ζήτω ο τραμπισμός! Η παγκόσμια σημασία της σύγκρουσης στις ΗΠΑ και επίσης την έξοχη ανάλυση των Michael Klare και Tom Engelhardt).

Βλέπουμε με άλλα λόγια έναν σαφή κίνδυνο να χρησιμοποιηθούν τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου ως πρόσχημα για περαιτέρω στροφή της Αμερικής προς τον αυταρχισμό. Υπάρχει πάντως, οφείλουμε να σημειώσουμε, και μια κατ’ αρχήν θετική εξέλιξη, μια σειρά μέτρων που προωθεί μια ομάδα Δημοκρατικών βουλευτών που θέλουν να περιορίσουν τη δυνατότητα Προέδρων να απονέμουν χάρη, να υποχρεώνονται να δημοσιοποιούν τις φορολογικές τους δηλώσεις, να διευρύνουν τις ελεγκτικές εξουσίες ανεξάρτητων υπηρεσιών και να επιβάλλουν ισχυρότερες απαγορεύσεις πιθανής σύγκρουσης συμφερόντων, χωρίς όμως, από ό,τι έχει γίνει γνωστό μέχρι τώρα, να περιορίζουν τις υπερεξουσίες που έχουν περιβληθεί σε θέματα έκτακτης ανάγκης. (Θετική επίσης πρέπει μάλλον να θεωρηθεί και η τοποθέτηση του Ουίλιαμ Μπερνς ως επικεφαλής της CIA).

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι μόνο να εμποδιστεί η κατάχρηση των προεδρικών εξουσιών, έστω και αν τα προαναφερθέντα μέτρα θα συνιστούν τη μεγαλύτερη αναθεώρηση του αμερικανικού προεδρικού συστήματος από την εποχή του Watergate. Θετικά όλα αυτά, αλλά σταγόνα στον ωκεανό της καταλυτικής επίδρασης των Βαρόνων του Χρήματος στην αμερικανική θεσμική λειτουργία.

Από τα πραξικοπήματα δια των τραπεζών στα πραξικοπήματα δια του Ίντερνετ

Εδώ και καιρό έχει επισημανθεί ότι, χωρίς να εγκαταλειφθεί εντελώς η μέθοδος των πραξικοπημάτων με τα τανκς (που γνώρισαν τόσο καλά στην ιστορία τους Ελλάδα και Κύπρος), μπήκαμε στην εποχή των πραξικοπημάτων δια των banks, των τραπεζών. Και εδώ άλλωστε είμαστε, Ελλάδα και Κύπρος πρωτοπορία, με τα Μνημόνια και τις Δανειακές στην Ελλάδα, με τη δήμευση των καταθέσεων και, εμμέσως, των ίδιων των τραπεζών, στην Κύπρο.

Με αφορμή όμως τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, μπαίνουμε πλέον και πανηγυρικά στην εποχή των πραξικοπημάτων δια των social media, με τους γίγαντες του Ίντερνετ να διεκδικούν ρόλο Μεγάλου Ιεροεξεταστή, στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, εκμεταλλευόμενοι την μονοπωλιακή τους θέση στο σύστημα πληροφόρησης. Η 6η Ιανουαρίου τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν το δικό τους εν εξελίξει πραξικόπημα, με την λογοκρισία του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ.

Η λογοκρισία είναι καλό να αποφεύγεται σε κάθε περίπτωση, ούτε και είναι αποτελεσματική σε τελική ανάλυση, μάλλον συνιστά εκδήλωση πολιτικής αδυναμίας και αμηχανίας. Ακόμα και αν δεχθούμε όμως ότι είναι απαραίτητη, υπό πολύ εξαιρετικές συνθήκες, είναι αρμοδιότητα κρατικών οργάνων, δεν μπορούν να αποφασίζουν αν και πως θα την ασκήσουν δύο δισεκατομμυριούχοι από την Καλιφόρνια, ο Τζακ Ντόρσεϊ του Twitter και ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ του Facebook, οι οποίοι μάλιστα στο παρελθόν δεν έδειξαν να έχουν κανένα πρόβλημα με την άκρα δεξιά και με τον Τραμπ. Aν σήμερα λογοκρίνουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ποιος θα τους εμποδίσει να λογοκρίνουν αύριο τον Σάντερς, τον Τσόμσκυ ή οποιονδήποτε άλλο; Το κάνει ήδη η Google λογοκρίνοντας, στις μηχανές αναζήτησης, αριστερά αμερικανικά σάιτ, ενώ και το Twitter εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να πολλαπλασιάσει τις δραστηριότητές του. Αποφάσισε να κατεβάσει ένα άρθρο που ανήρτησε η κινεζική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον απαντώντας στις κατηγορίες κατά του Πεκίνου για τους Ουιγούρους και λογόκρινε αξιωματούχους και πολιτικούς της Ουγκάντα. Ακόμα και οι New York Times ανησύχησαν και δημοσίευσαν στην πρώτη σελίδα τους άρθρο με τίτλο «Που βρίσκεται η εξουσία». Ανησυχία εξέφρασε ακόμα και η καγκελάριος Μέρκελ.

Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τη βιομηχανία του Ίντερνετ. Αυτή τη στιγμή ελάχιστος αριθμός χρηματοπιστωτικών οργανισμών και πολυεθνικών εταιρειών (όπως και διαδικτυακών πλατφορμών) έχουν συγκεντρώσει κάθε είδους εξουσία σε θέματα που άπτονται του ίδιου του μέλλοντος του ανθρώπινου πολιτισμού και της ζωής πάνω στη Γη, από το κλίμα έως τα φάρμακα και τα εμβόλια και από τα πειράματα με το DNA έως τη χειραγώγηση και τον έλεγχο ολόκληρων χωρών και κοινωνιών.

Μέτρα εθνικοποίησης με κοινωνικό και διεθνή έλεγχο αυτών των τεράτων, που αναπτύσσονται όπως οι καρκινικοί όγκοι στο σώμα της ανθρωπότητας επιβάλλονται εδώ και καιρό, και γίνονται όλο και περισσότερο αναγκαίος όρος σωτηρίας της ανθρωπότητας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Οι Bloggers σχολιάζουν Πολιτική άποψη ΡΟΗ

Οι Πύργοι της Νέας Υόρκης ήταν το Προοίμιο Η Εισβολή στο Καπιτώλιο είναι η Αποθέωση

Ακτιβιστής στις 14.1.21 0

PEPE ESCOBAR • UNZ REVIEW, 13,1,21 • 1.100 ΛΈΞΕΙΣ

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Το αν θα έρθει εμφύλιος πόλεμος θα εξαρτηθεί από τον βαθμό στωικότητας που επικρατεί ανάμεσα στα «αξιοθρήνητα πλήθη».

Η 9η Νοεμβρίου (2001, «Ανατίναξη Πύργων Ν. Υόρκης») άνοιξε τις πύλες για τον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που αργότερα μεταλλάχτηκε από την ομάδα Ομπάμα στο καθεστώς των υπερπόντιων επιχειρήσεων έκτακτης ανάγκης , για να επεκταθεί καλλωπισμένη στην εκστρατεία βομβαρδισμού, απροκάλυπτη ή συγκεκαλυμμένη, επτά εθνών.

Η 9η Νοεμβρίου άνοιξε τις πύλες για το Patriot Act (Πατριωτικό Νόμο), ,του οποίου ο πυρήνας είχε ήδη γραφτεί πίσω στο 1994 από κάποιον Τζο Μπάϊντεν.

Η 6η Ιανουαρίου (εισβολή διαδηλωτών στο κογκρέσο) ανοίγει την πύλη για τον Πόλεμο κατά της Εγχώριας Τρομοκρατίας και το Patriot Act Νο.2, από την κόλαση. Το σύνολο των 20.000 σελίδων ξεπροβάλλει ανέμελα από τη θάλασσα, όπως η Αφροδίτη, την επόμενη μέρα των γεγονότων, αμέσως έτοιμο να πάρει φόρα.

Και ως ο αναπόφευκτος σύντροφος του Patriot Act 2, θα έρθει πόλεμος στο εξωτερικό, με την επιστροφή σε πλήρη ισχύ αυτού που ο πρώην αναλυτής της CIA Ray McGovern ευστοχωτατα βάφτισε το MICIMATT (Στρατιωτικό-Βιομηχανικό- Κοινοβουλευτικό— Μυστικο-υπηρησιακό-Μιντιακό—Aκαδημαϊκό- Δεξαμενοσκεπτικό Σύμπλεγμα.

Και όταν το MISIMATT ξεκινήσει τον επόμενο πόλεμο, κάθε διαμαρτυρία θα χαρακτηρίζεται ως εγχώρια τρομοκρατία.

Το ψεύτικο πραξικόπημα

Ό, τι πραγματικά συνέβη στις 6 Ιανουαρίου στην στρατιωτικοποιημένη Βαλχάλα (παράδεισος νεκρών ηρώων στην γερμανική μυθολογία) μιας υπερδύναμης που δαπανά τρισεκατομμύρια δολάρια για την ασφάλεια από την αρχή της χιλιετίας, η περίτεχνη φωτογραφία ψυχολογικού πολέμου της επιχείρησης-τσίρκο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί αν δεν επιτρεπόταν να συμβεί.

Η συζήτηση θα μαίνεται μέχρι δευτέρας παρουσίας για το αν η εισβολή ήταν αυτόνομη - μια πρωτοβουλία από μερικές εκατοντάδες μεταξύ τουλάχιστον 10.000 ειρηνικών διαδηλωτών γύρω από το Καπιτώλιο - ή μάλλον μια επανάσταση ψευδούς σημαίας, κατά την συνταγή σχετικού εγκολπίου, που υποκινήθηκε από μιαν επαγγελματική Πέμπτη Φάλαγγα εμφυτευμένων πρακτόρων.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το τελικό αποτέλεσμα: το κατασκευασμένο προϊόν - "Εξέγερση Tραμπ", για όλους τους πρακτικούς λόγους, έθαψε στο Καπιτώλιο την παρουσίαση, ήδη σε εξέλιξη, των αποδεικτικών στοιχείων της εκλογικής απάτης, και μείωσε τη μαζική προηγούμενη συγκέντρωση του μισού εκατομμυρίου ανθρώπων σε "εγχώρια τρομοκρατία".

Αυτό σίγουρα δεν ήταν "πραξικόπημα". Κορυφαίος θεωρητικός στρατηγικής, ο Edward Luttwak, που είναι τώρα σύμβουλος του Πενταγώνου για τον κυβερνοπόλεμο, έγραψε στο Τουίτερ: «κανένας δεν επιχειρεί ένα πραξικόπημα κατά τη διάρκεια της ημέρας». Αυτό ήταν απλά "μια παράσταση, οι άνθρωποι εκφράζουν συναισθήματα", ένα πραγματικά ψευδό-πραξικόπημα που δεν περιελάμβανε εμπρησμό ή εκτεταμένη λεηλασία, και σχετικά λίγη βία (συγκρίνετέ το με το Κίεβο το 2014). Μιλάμε για "εξέγερση" όταν πρόκειται για περιήγηση στο Καπιτώλιο με σεβασμό στα βελούδινα σχοινιά…

Μια εβδομάδα πριν από τις 6 Ιανουαρίου, ένας αντιφρονών αλλά ακόμα πολύ συνδεδεμένος με τις μυστικές υπηρεσίες του Βαθέως Κράτους, προσέφερε αυτή την παγερή, απαθή εκτίμηση της Μεγάλης Εικόνας:

«Το Τελ Αβίβ πρόδωσε τον Τραμπ με μια νέα συμφωνία με τον Μπάιντεν και έτσι τον πέταξαν στα σκυλιά. Ο Σέλντον ΄Αντελσον και η μαφία δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αλλάξουν στρατόπεδο για τον νικητή με κάθε ανοίκειο τρόπο. Οι Πενς και Μακόνελ πρόδωσαν επίσης τον Τραμπ. Ήταν σαν ο Τραμπ να περπάτησε ως Ιούλιος Καίσαρας στη Ρωμαϊκή Γερουσία για να μαχαιρωθεί μέχρι θανάτου. Οποιαδήποτε συμφωνία κάνει ο Τραμπ με το σύστημα ή το Βαθύ Κράτος δεν θα γλυτώσει και μιλούν μυστικά για τον τερματισμό του για πάντα. Ο εμφύλιος πόλεμος έρχεται ανεξάρτητα από το τι θα του συμβεί, αργά ή γρήγορα.»

Το αν θα έρθει εμφύλιος πόλεμος θα εξαρτηθεί από τον βαθμό στωικότητας που επικρατεί ανάμεσα στα «αξιοθρήνητα πλήθη» (όπως είχε χαρακτηρίσει η Χίλαρυ Κλίντον τα 70 εκατομμύρια ψηφοφόρους του Τραμπ).

Ο Alastair Crooke έχει περιγράψει λαμπρά τα τρία κορυφαία θέματα που διαμορφώνουν την αμερικανική πραγματικότητα: Αποκάλυψη μιας «κόκκινης Αμερικής» ( των εκτάσεων της συμπολιτείας βαμμένων με κόκκινο στον εκλογικό χάρτη ψηφοφόρων του Τραμπ), κλεμμένες εκλογές? Εγκλεισμός καραντίνας σε προμελετημένη στρατηγική για την καταστροφή των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων?

Κλειδί ανάγνωσης του σκοτεινού κειμένου που διάβασε από μικροφώνου ο νεοσύστατος πρόεδρος ,μετά το γεγονός της 6 Ιανουαρίου: «Μην τολμήσετε να τους αποκαλέσετε διαδηλωτές. Ήταν ένας ταραχώδης όχλος. Υποκινητές εξεγέρσεων. Εγχώριοι τρομοκράτες.»Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Ο Τζορτζ Μπους, αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου: "Ή είσαι μαζί μας, ή με τους τρομοκράτες".

Αυτή είναι η ηγεμονική, γραμμένη στην πέτρα, αφήγηση που τώρα επιβάλλεται με σιδερένια γροθιά από τη Big Tech (Μεγάλη Τεχνοκρατία, τα τεράστια μονοπώλια ψηφιακής επικοινωνίας).Πρώτα έρχονται για τον Πρόεδρο. Μετά έρχονται για σένα. Όποιος, οπουδήποτε, δεν ακολουθεί την τέχνο-φεουδαρχική δικτατορία θα ακυρωθεί.

Αντίο Μις Αμερικανική Πίτα

Και γι' αυτό το δράμα είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερο από έναν απλό βραχυκυκλωμένο Αυτοκράτορα.

Κάθε θεσμικό όργανο που ελέγχεται από την άρχουσα τάξη – από τα σχολεία έως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έως τον τρόπο ρύθμισης των χώρων εργασίας – θα κυνηγήσει τους αξιοθρήνητους χωρίς έλεος.

Επαγγελματίας δολοφόνος και ψεύτης της CIA ο John Brenan, βασικός εφευρέτης του εντελώς απομυθοποιημένου «ρωσικού σκανδάλου», έγραψε στο Τουίτερ για την ανάγκη δημιουργίας στην πράξη αναμορφωτικών στρατοπέδων . Αυθέντες των μίντια ζήτησαν "κάθαρση του κινήματος".

Πολιτικά, οι «αξιοθρήνητοι» έχουν μόνο τον Τραμπισμό. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο τραμπισμός, με μια πιθανή εξέλιξη να γίνει ένα καθιερωμένο τρίτο κόμμα, πρέπει να συνθλιβεί. Όσο και αν το 0,0001% ( η πλουτοκρατία) είναι περισσότερο τρομοκρατημένο από την πιθανότητα απόσχισης (πολιτειών από την συμπολιτεία) ή ένοπλης εξέγερσης, χρειάζονται επείγουσα προληπτική δράση εναντίον αυτού που είναι, προς το παρόν, ένα εθνικιστικό μαζικό κίνημα, όσο και αν είναι αδιαμόρφωτες οι πολιτικές του προτάσεις.

Το "άγνωστο άγνωστο", για να επικαλεστούμε τον διαβόητο νεοσυντηρητικό Donald Rumsfeld, είναι αν η εξοργισμένη πλέμπα θα πάρει τελικά τα δίκρανα - για να κάνει την φεουδαρχική Χασιέντα (το φέουδο) του 0,0001% ακυβέρνητο. Και έπειτα υπάρχει ένα κυριολεκτικά καπνίζον στοιχείο - αυτά τα μισό δισεκατομμύριο όπλα εκεί έξω.

Το 0,0001% γνωρίζει με βεβαιότητα ότι ο Τραμπ, στην ουσία, δεν ήταν ποτέ ένας ριζοσπαστικός επαναστατικός παράγοντας αλλαγής. Συγκεχυμένα εξέφραζε τις ελπίδες και τους φόβους της Κόκκινης Αμερικής. Αλλά αντί για το υποσχόμενο φανταχτερό παλάτι στολισμένο με χρυσό, αυτό που παρέδωσε ήταν μια καλύβα στην έρημο.

Εν τω μεταξύ, η Κόκκινη Αμερική, διαισθητικά, κατάλαβε ότι ο Τραμπ τουλάχιστον ήταν ένας χρήσιμος αγωγός. Αποκάλυψε πώς πραγματικά κινείται ο βάλτος της διαφθοράς.. Πώς αυτά τα ποικιλώνυμα "ιδρύματα" είναι απλές εταιρικές μαριονέτες - και αγνοούν εντελώς τον κοινό άνθρωπο. Πώς το δικαστικό σώμα είναι εντελώς διεφθαρμένο - όταν ακόμη και ο Πρόεδρος δεν μπορεί να πάρει μια ακρόαση. Πώς οι Big Farm και Big Tech (Φαρμακευτικοί κολοσσοί και κολοσσοί της ψηφιακής τεχνολογίας) επεξέτειναν πραγματικά το (ολιγαρχικό συγκρότημα) MICIMATT (MICIMAPTT;) Και πάνω απ' όλα, πως η παράσταση των δύο κομμάτων είναι ένα τερατώδες ψέμα.

Έτσι, που θα πάνε τα 75 εκατομμύρια στερημένων του δικαιώματος ψήφου - ή τα 88 εκατομμύρια πελάτες του Tουίτερ;

Όπως έχουν τα πράγματα, είμαστε βαθιά σε σκληρό-πυρηνικό ταξικό πόλεμο. Η κορυφή της ένοχης για την απάτη συμμορίας έχει τον πλήρη έλεγχο. Τα απομεινάρια της "Δημοκρατίας" έχουν παγώσει σε Mιντιοκρατία. Μπροστά, δεν υπάρχει τίποτα άλλο από αμείλικτος διωγμό, παρατεταμένη καταστολή, λογοκρισία, γενική επιτήρηση, τσάκισμα των πολιτικών ελευθεριών, μια μοναδική εκδοχή στην αφήγηση/ερμηνεία, γενική ακύρωση του πολιτισμού. Και ακόμη χειρότερα: Την επόμενη εβδομάδα, αυτή η παρανοϊκή συσκευή συγχωνεύεται με τον φοβερό μηχανισμό της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών (USG).

Έτσι καλώς ήλθατε στην Πλήρους Φάσματος Εσωτερική Κυριαρχία. Γερμανία 1933 -με στεροειδή..

Ποιος ωφελείται του εγκλήματος; Η Τεχνό-Φεουδαρχία, φυσικά - και τα αλληλοσυνδεόμενα πλοκάμια του υπερ-ανθρωπιστικού Great Reset ( Μεγάλης Επανεκκίνησης, προς την μέγατεχνική, ανθρωπό-ρομποτική παγκοσμιοποίηση).

Αψηφήστε το, και θα ακυρωθείτε.

Αντίο Μις Αμερικάνικη Πίτα. Αυτή είναι η κληρονομιά της 6ης Ιανουαρίου..

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Πολιτική άποψη ΡΟΗ Στυλιανού

Ρέκβιεμ για τον Ντόναλντ Τραμπ

Ακτιβιστής στις 11.1.21 0

Paul Graig Roberts/ Comite Valmy, 8-1- 21

[Επιβάλλεται να επiσημανθεί εισαγωγικά ότι ο συντάκτης αυτού του άρθρου είναι Αμερικανός, φλογερός πατριώτης, συντηρητικός, υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Ρέιγκαν, καθηγητής της οικονομικής επιστήμης , πρώην αρχισυντάκτης της Διεθνούς οικονομικής εφημερίδας Wall Street Journal, εγκυρότατος συγγραφέας και αρθρογράφος διεθνούς εμβέλειας.]

Μετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο γενικός εισαγγελέας Μπιλ Μπαρ, μια άλλη ατυχής επιλογή του Τραμπ, πρόδωσε όχι μόνο τον πρόεδρο Τραμπ αλλά και την αμερικανική δημοκρατία, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει νόημα να ψηφίζουμε τους Ρεπουμπλικάνους.

Ο Μπαρ , μπροστά σε σαφείς αποδείξεις ότι οι προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν για να κλαπούν και πράγματι εκλάπησαν, δήλωσε και πάλι, ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν βρήκε αποδεικτικά στοιχεία επαρκούς απάτης για να αντιστρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών. Αλλά όπως όλοι γνωρίζουν, το υπουργείο Δικαιοσύνης και τας δικαστήρια δεν εξετάζουν τα αποδεικτικά στοιχεία. Αν τα εξέταζαν, θα έβλεπαν την μαζική εκλογική απάτη, αλλά δεν θέλουν να την δουν. Θέλουν να ξεφορτωθούν τον Τραμπ.

Εκτός από την υποστήριξή του στην μαζική εκλογική απάτη, ο Μπαρ πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει λόγος να κατασχεθούν οι μηχανές ψηφοφορίας και το λογισμικό για να επανεξετασθούν. Αλλά φυσικά υπάρχει λόγος.

Υπήρξαν πολλές μαρτυρίες από επαγγελματίες που εξηγούν πώς οι μηχανές προγραμματίστηκαν για να εκλέξουν τον Μπάϊντεν. Υπάρχουν εκατοντάδες ένορκες μαρτυρίες που αναφέρουν τη χρήση εκατοντάδων χιλιάδων πλαστών ταχυδρομικών ψήφων για την ολοκλήρωση της εκλογικής κλοπής. Ένας Υπουργός Δικαιοσύνης που λέει ότι η ένορκη κατάθεση δεν αποτελεί απόδειξη παραβιάζει απροκάλυπτα τους κανόνες του λειτουργήματος του. Αν η ένορκη κατάθεση, υπογεγραμμένη με την εγγύηση της ψευδορκίας, δεν είναι απόδειξη, τότε το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν θα είναι ποτέ σε θέση να ασκήσει δίωξη για οποιοδήποτε αδίκημα..

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι ο Μπαρ, ο οποίος είναι μέλος του "Κατεστημένου," κάνει τη δουλειά του "Κατεστημένου" με το να απαλλάξει το κατεστημένο από έναν Πρόεδρο ο οποίος δεν είναι μέλος του και ο οποίος στέκεται εμπόδιο των σχεδίων του. Ένας πρόεδρος που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του λαού και όχι εκείνων του "Κατεστημένου," είναι μια απειλή για το τελευταίο και πρέπει να εξαλειφθεί. Μια σφαίρα εξόντωσε τον Τζον Φ. Κένεντι. Μια νοθευμένη εκλογή εξάλειψε τον Τραμπ.

Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο αντίθετος είναι ο Τραμπ στο «Κατεστημένο», πρέπει να ακούσετε την ομιλία του για τα εγκαίνια πριν από τέσσερα χρόνια. Ο Τραμπ ήταν ειλικρινής, αλλά όπως έγραψα τότε, ο Τραμπ δεν ήξερε την Ουάσινγκτον και δεν είχε ιδέα ποιον να επιλέξει για να τον βοηθήσει σε ένα τόσο φιλόδοξο εγχείρημα εναντίον του «Κατεστημένου». Περικύκλωσε τον εαυτό του με μια κυβέρνηση από το "Κατεστημένο", η οποία ήταν εχθρική προς αυτόν, και θυσίασε στους Δημοκρατικούς το μόνο πρόσωπο που ήξερε πώς να τον βοηθήσει, τον στρατηγό Φλιν, ο οποίος είχε διατελέσει επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών Αμύνης. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Τραμπ μπορεί να σκέφτηκε ότι η κόρη του και ο Εβραίος γαμπρός του ήταν οι σύμβουλοι που χρειαζόταν. Ο Τραμπ ήταν απερίσκεπτος στις προκλήσεις του στο «Κατεστημένο» και δεν είχε κανέναν να τον βοηθήσει. Αποτυγχάνοντας να πάρει τον έλεγχο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, σφράγισε τη μοίρα του.

Γράφω αυτό το απόγευμα της 21ης Δεκεμβρίου, και ο Μπαρ πρέπει να παραιτηθεί στις 23 Δεκεμβρίου. Σε λιγότερο από 48 ώρες ο Μπαρ θα φύγει από το Υπουργείο Δικαιοσύνης χωρίς να έχει επιληφθεί της έκθεσης Durham με τις κατηγορίες κατά ανωτέρων αξιωματούχων της CIA, του FBI και του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Ομπάμα, εκείνων που διέπραξαν κατάφωρα εγκλήματα, επιχειρώντας να παγιδεύσουν τον Πρόεδρο Τραμπ στην πλεκτάνη του «Ρωσίαγκέητ». Ο Μπαρ φεύγει από το γραφείο του , και δεν υπάρχουν αναφορές για έρευνες, ούτε κατηγορίες. Το διεφθαρμένο Ρεπουμπλικανικό "Κατεστημένο" έχει αφήσει τους Δημοκρατικούς και τις υπηρεσίες ασφαλείας να ξεφύγουν εγκλωβίζοντας τον Τραμπ για τέσσερα χρόνια στις πλεκτάνες «σχέση με Ρωσία» και καθαίρεση.

Τι έκανε ο Μπαρ για τη μάζα των αποδεικτικών στοιχείων στον υπολογιστή του υιού Μπάϊντεν*μερικά από τα οποία δημοσιεύθηκαν από τη New York Post και στο σύνολό τους βρίσκονται στα χέρια του FBI; Τα μέλη και όργανα του κατεστημένου είναι πανευτυχή αναγγέλλοντάς μας ότι ο Μπαρ αποφαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να ορισθεί ειδικός ανακριτής για την υπόθεση Χάντερ Μπάϊντεν.

Ο Μπιλ Μπαρ αντιπροσωπεύει τέλεια την από περιττώματα φύση του κατεστημένου της Ουάσιγκτον και της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ούτε η παραμικρή ουγγιά ακεραιότητας, ούτε το παραμικρό ίχνος ειλικρίνειας ή ηθικής συνείδησης. Στην Ουάσιγκτον, υπάρχει μόνο απληστία για την εξουσία και για τα χρήματα. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Ο αμερικανικός λαός λιγότερο από οτιδήποτε άλλο.

Ο Τραμπ είναι ένας λαϊκιστής, όχι ένας επαναστάτης, και ένας λαϊκιστής δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά ενός επαναστάτη. Ένα επαναστατικό κίνημα πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση.

.Αυτοπεποίθηση έχει η αμερικανική ελίτ που επιβάλλει εκ των άνω μιαν επανάσταση με την παγκοσμιοποίηση, το "Reset" του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, τα μέτρα εγκλεισμού και άλλους εξαναγκασμούς.

Ακόμα κι αν οι άνθρωποι άρχιζαν να αμφιβάλλουν, βλέποντας τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μιλούν με τα ίδια λόγια, ο αμερικανικός λαός είναι τόσο διχασμένος και κατακερματισμένος σε εχθρικές κοινότητες με την «πολιτική της ταυτότητας», ώστε είναι πολύ διαιρεμένος για να μπορεί να αντιταχθεί σε αυτήν την επανάσταση των επάνω και στον κυβερνητικό έλεγχο της ζωής του.

Τι θα μπορούσε να κάνει ο Τραμπ; Μερικοί λένε ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις προεδρικές εξουσίες που τέθηκαν σε εφαρμογή από τον Τζορτζ Μπους και τον Ομπάμα για να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τον στρατό και να πραγματοποιήσει νέες εκλογές. Τίποτα τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Αν ο Τραμπ κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κανείς στην κυβέρνηση δεν θα τον υποστηρίξει. Εάν ο στρατός πραγματοποιήσει εκλογές θα υποστηρτίξει τον Μπάϊντεν, ο οποίος στηρίζεται από το "Κατεστημένο". Ο στρατός θέλει να ξεφορτωθεί τον Τραμπ που αποτελεί απειλή για το εισόδημα και τη δύναμη του συγκροτήματος στρατού/ασφάλειας. Ο Τραμπ θέλει να επαναπατρίσει τους στρατιώτες. Θέλει να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τη Ρωσία. Με άλλα λόγια, ο Τραμπ θέλει να μειώσει την απειλή που δικαιολογεί το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο που διοχετεύεται στο σύμπλεγμα στρατός/ασφάλεια.

Ο Τραμπ είναι ο μόνος Αμερικανός πολιτικός που μπορεί να σχηματίσει ένα πραγματικό κόμμα της αντιπολίτευσης για να αντικαταστήσει το άχρηστο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Οι υποστηρικτές του Τραμπ γνωρίζουν ότι ενώ ο Τραμπ κέρδισε 10 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους στις εκλογές του 2020 από το 2016, και τριπλάσιες ψήφους μεταξύ των μαύρων, οι εκλογές εκλάπησαν από μηχανήματα ψηφοφορίας που είχαν προγραμματιστεί για το σκοπό αυτό και με την απάτη της ταχυδρομικής ψήφου. Αρκετοί ειδικοί στις εκλογές εκτιμούν ότι ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές με 20 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από τον αντίπαλό του. Είναι σαφές ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να βγάλει τους υποστηρικτές του από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για να σχηματίσουν ένα πραγματικό, πολύ μαχητικό κόμμα της αντιπολίτευσης.

Ο Τραμπ θα μπορούσε επίσης, ως πολύ-δισεκατομμυριούχος, να δημιουργήσει μια νέα υπηρεσία πληροφοριών που να προσφέρει αναλύσεις εναλλακτικές από τις ερμηνείες των εκπορνευομένων ΜΜΕ.

Φυσικά, το κατεστημένο όλα αυτά τα γνωρίζει. Οπότε σκέφτεται να δέσει τον Τραμπ για το υπόλοιπο της ζωής του με διώξεις και δίκες.Οι διεφθαρμένοι Δημοκράτες στη Νέα Υόρκη έχουν ήδη επινοήσει μια φορολογική αγωγή. Οι Δημοκρατικοί και τα λεγόμενα «θιγόμενα κόμματα» θα τον μηνύουν όλη την ώρα και ο Τραμπ θα πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Το καθεστώς των γκάνγκστερ Μπάϊντεν θα διορίσει ειδικό εισαγγελέα για να ασκήσει διώξεις με αυθαίρετες κατηγορίες. Έχοντας γίνει ιδιώτης, ο Τραμπ θα αντιμετωπίσει αγωγές και αγωγές και δίκες σε όλη του τη ζωή.

Έτσι, η απάντηση στην ερώτηση, "Τι μπορεί να κάνει ο Τραμπ;", είναι ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν δεν δώσει χάρη στον εαυτό του και δώσει χάρη στην οικογένειά του γενικά. Εάν, για κάποιο λόγο, αυτό αποδειχθεί αδύνατο, τότε ο Τραμπ θα πρέπει να παραιτηθεί πριν από το τέλος της θητείας του, έτσι ώστε ο Πενς, ο διάδοχός του, να του δώσει αμνηστία.

Ο Τραμπ θα πρέπει επίσης να αμνηστεύσει τον Τζούλιαν Άσανζ, τον Εντουαρντ Σνόουντεν,την Μάνινγκ και όλους εκείνους που έχουν διωχθεί επειδή είπαν την αλήθεια για τα εγκλήματα του αμερικανικού κατεστημένου.

Ο Τραμπ θα πρέπει να επωφεληθεί από την αμνηστία για να προκαλέσει πάταγο. Θα πρέπει να διακηρύξει ότι το Κατεστημένο δεν στράφηκε εναντίον των πραγματικών εχθρών μας, αλλά κατά των πατριωτών που μας λένε την αλήθεια.

Θα πρέπει να πει σε μια ομιλία ότι η αλήθεια βρίσκεται στον αμερικανικό λαό, όχι στην Ουάσιγκτον, στην κυβέρνηση, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης - στους εντελώς διεφθαρμένους θεσμούς του "Κατεστημένου". Θα πρέπει να πει ότι ο μόνος υπερασπιστής της αλήθειας είναι ο λαός, και ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της βίας, για να τον κάνουν κυρίαρχο.

Αν το κάνει αυτό ο Τραμπ, η χώρα έχει ακόμα μια ευκαιρία. Διαφορετικά, χαθήκαμε.

Το «Κατεστημένο» συγκέντρωσε στα χέρια του όλο το εισόδημα και τον πλούτο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, κάποτε μια δίκαιη κοινωνία, έχει τώρα μια ιεραρχία του εισοδήματος και του πλούτου χειρότερη από εκείνη των απατεώνων τρίτων κρατών. Τα μέτρα περιορισμού θα ολοκληρώσουν την καταστροφή της μεσαίας τάξης που ξεκίνησε με τη μετεγκατάσταση βιομηχανικών θέσεων εργασίας. Τα μικρά αφεντικά είναι ό,τι απέμεινε από τη μεσαία τάξη και καταστρέφονται από τον περιορισμό. Από τώρα και στο εξής, τα πάντα - εστιατόρια, μπαρ, κάθε είδους θέσεις εργασίας - θα μονοπωλούνται από τις αλυσίδες διανομής. Ολόκληρη η χώρα θα εξαρτηθεί από τις Walmart και amazon.

Οι λευκοί, παραδοσιακοί Αμερικανοί αντικαθίστανται στην εκπαίδευση, τη διαχείριση των επιχειρήσεων, τα μέσα ενημέρωσης, τη βιομηχανία αναψυχής. Όπου παραμένουν, υποβάλλονται σε υποχρεωτική "φυλετική εκπαίδευση" όπου διδάσκονται ότι είναι "συστηματικοί ρατσιστές" και πώς πρέπει να αρνηθούν τη ρατσιστική φύση τους. Αν αντισταθείς σε αυτή την κατήχηση, χάνεις τη δουλειά σου.

Εναντίον αυτών των διακηρυγμένων, ξεδιάντροπων και θεσμοθετημένων διακρίσεων κατά των λευκών Αμερικανών, ο Τραμπ θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει ένα πραγματικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Αλλά αν δεν του δοθεί πρώτα χάρη, αυτός και η οικογένειά του, κάθε δολάριο της περιουσίας του και κάθε λεπτό της ζωής του θα χρησιμοποιηθεί για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια σε ποινικές και αστικές διώξεις που έχουν προβλεφθεί από εκείνους που θέλουν να τον δουν ερείπιο.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι το αμερικανικό «Establishment” θέλει να κάνει τον Ντόναλντ Τραμπ ένα παράδειγμα

Έτσι το αμερικανικό κατεστημένο λέει σε καθέναν από εμάς: « Η είστε μαζί μας ή θα σας συντρίψουμε.»

Ο Τραμπ ήθελε να αποφύγει τον πόλεμο με τη Ρωσία. Τα οπλικά συστήματα της Ρωσίας είναι τόσο ανώτερα που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να καταστραφούν ολοσχερώς χωρίς σοβαρές ζημιές στη Ρωσία. Επιπλέον, ο ρωσικός λαός δεν διαιρείται με την "πολιτική ταυτότητας". Με εξαίρεση το πιο ηλίθιο τμήμα της ρωσικής νεολαίας, το οποίο υποστηρίζεται οικονομικά από δυτικές ΜΚΟ που το Κρεμλίνο ανέχεται ανόητα, ο ρωσικός πληθυσμός κατανοεί ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει καλές προθέσεις απέναντί του. Αργά ή γρήγορα η ρωσική κυβέρνηση, της οποίας οι ανίκανοι σύμβουλοι συνεχίζουν να λένε ότι το μέλλον της Ρωσίας συνδέεται με τη Δύση, θα συνειδητοποιήσει επίσης αυτή την πραγματικότητα.

Η Κίνα και το Ιράν γνωρίζουν ήδη τι να κάνουν με την Ουάσιγκτον. Μόλις το Κρεμλίνο καταφέρει να αντιληφθεί την πραγματικότητα οι συμφωνίες ασφάλειας και συνεργασίας μεταξύ αυτών των τριών χωρών που τερματίζουν κάθε προοπτική ηγεμονίας των ΗΠΑ, η Αμερική και η δυτικοευρωπαϊκή αυτοκρατορία της θα περιπέσουν σε μαρασμό, καθώς η παγκοσμιοποίηση έχει υπονομεύσει την οικονομική τους βάση και η πολυεθνικότητα έχει καταστρέψει την ενότητά τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν μια κρίση σε όλα τα μέτωπα -πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά- και δεν υπάρχει λύση. Πολιτικά, οι Δημοκρατικοί και οι υπηρεσίες ασφαλείας διέπραξαν μαζική εκλογική απάτη που δίχασε τη χώρα και κατέστρεψε την αμερικανική δημοκρατία. Κοινωνικά, ο αρχικός λευκός πληθυσμός δαιμονοποιείται και υποβάλλεται σε μια μεγάλης κλίμακας επίθεση. Οικονομικά, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ φαίνεται να έχει, τελικά, φτάσει στο σημείο όπου η παραγωγή συναλλάγματος απειλεί το δολάριο ΗΠΑ. Πώς θα αντιδράσει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ; Θα σώσει το δολάριο εις βάρος των αξιών των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, ή θα τυπώσει ακόμη περισσότερα χρήματα για τη στήριξη των τιμών των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων σε βάρος του δολαρίου;

Είναι πάρα πολύ πιθανό ότι τρέχουμε όλοι, συμπεριλαμβανομένων των ελίτ, στην καταστροφή.

Σημείωση: Κατά το δημοσίευμα της Νew York Post o υπολογιστής
του υιού Μπάϊντεν, που ο επισκευαστής παρέδωσε στο Εφ Μπι Αι, αποκαλύπτει ενοχοποιητικά στοιχεία εμπορίου της πατρικής κρατικής επιρροής (Αντιπροέδρου του Ομπάμα) υπέρ ξένων συμφερόντων, ύψους πολλών εκατομμυρίων, χρήση σκληρών ναρκωτικών και ποινικές σεξουαλικές παρεκτροπές.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου