Ακτιβιστής: ΗΠΑ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η συμφωνία Nord Stream 2 δεν είναι αμερικανική παραχώρηση Είναι παραδοχή ήττας

Ακτιβιστής στις 28.7.21 0

Zero Hedge, 24-7-21
Via The Strategic Culture Foundation,
Mετάφραση:Μ.Στυλιανού

Μετά από πολλές χειροδικίες και εκφοβιστική και ομιχλώδη διπλωματία προς τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται ότι τελικά εγκατέλειψαν την προσπάθεια να εμποδίσουν το γιγαντιαίο έργο Nord Stream 2 με τη Ρωσία. Ήταν πραγματικά μια επική περιπέτεια, με πλήθος αποκαλύψεων για τις αμερικανικές σχέσεις με την Ευρώπη και τους γεωπολιτικούς στόχους της Ουάσιγκτον, καθώς και, τελικά, για την ιστορική κάμψη της παγκόσμιας δύναμης των ΗΠΑ.

Στο τέλος, η λογική και η φυσική δικαιοσύνη φαίνεται να έχουν επικρατήσει. Ο αγωγός Nord Stream 2 κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα θα διπλασιάσει την υπάρχουσα ροή του τεράστιου φυσικού αερίου της Ρωσίας προς τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Το καύσιμο είναι οικονομικό και περιβαλλοντικά καθαρό σε σύγκριση με τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το σχιστολιθικό αέριο που οι Αμερικανοί συναγωνίζονταν με τη Ρωσία να εξάγουν.

Οι τεράστιοι ενεργειακοί πόροι της Ρωσίας θα διασφαλίσουν ότι οι οικονομίες και τα νοικοκυριά της Ευρώπης θα τροφοδοτηθούν αξιόπιστα και αποδοτικά για το μέλλον. Η Γερμανία, η οικονομική κινητήρια δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ιδιαίτερο ζωτικό συμφέρον να εξασφαλίσει το έργο Nord Stream 2, το οποίο συμπληρώνει έναν υφιστάμενο αγωγό Nord Stream 1. Και οι δύο ακολουθούν την ίδια διαδρομή της Βαλτικής Θάλασσας μήκους περίπου 1.222 χιλιομέτρων – τον μεγαλύτερο αγωγό στον κόσμο – με το ρωσικό φυσικό αέριο μεταφερόμενο από την αρκτική περιοχή του στις βόρειες ακτές της Γερμανίας. Για την οικονομία της Γερμανίας όπου προέχουν οι εξαγωγές , τα ρωσικά καύσιμα είναι απαραίτητα για τη μελλοντική ανάπτυξη και, ως εκ τούτου, ωφελούν την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η σύνδεση ήταν πάντα μια φυσική προσαρμογή μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γεωγραφικά και οικονομικά, τα δύο μέρη είναι συμβατοί έμποροι και ο Nord Stream 2 είναι απλώς το αποκορύφωμα δεκαετιών αποδοτικών ενεργειακών σχέσεων.

Και ερχόμαστε στους Αμερικανούς. Η Ουάσιγκτον έβραζε βλέποντας το στρατηγικό εμπόριο ενέργειας μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης. Η αντίδραση κλιμακώθηκε υπό την κυβέρνηση Τραμπ (ενώ ταυτόχρονα τον κατηγορούσαν ότι ήτανε όργανο της Ρωσίας!) όταν ο πρεσβευτής του στη Γερμανία, Ρίτσαρντ Γκρένελ, εκτόξευε απειλητικές επιστολές σε Γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες, προειδοποιώντας αλαζονικά ότι θα πληγούν από κυρώσεις εάν τολμήσουν να προχωρήσουν στον Αγωγό Nord Stream 2. Οι εργασίες τοποθέτησης σωλήνων διακόπηκαν πέρυσι από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. (Πάει η ευρωπαϊκή κυριαρχία και η υποτιθέμενη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις από τη Ρωσία!)

Η φαινομενική αμερικανική λογική ήταν πάντα παράλογη. Η Ουάσιγκτον ισχυρίστηκε ότι η Ρωσία θα εκμεταλλευόταν τον στρατηγικό της ρόλο ως προμηθευτή φυσικού αερίου, για να αποσπά κακόβουλες παραχωρήσεις από την Ευρώπη. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι η Ρωσία θα «οπλίσει» το ενεργειακό εμπόριο για να διευκολύνει τις επιθετικές προθέσεις της κατά της Ουκρανίας και άλλων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης. Το σκεπτικό αντικατοπτρίζει τη διεστραμμένη μακιαβελική νοοτροπία των Αμερικανών και των υποστηρικτών τους στην Ευρώπη – της Πολωνίας και των κρατών της Βαλτικής, καθώς και τους καθεστώτος του Κιέβου στην Ουκρανία. Μια τέτοια νοοτροπία κυριαρχείται από παράλογη ρωσοφοβία.

Οι γελοίες παρανοϊκές αξιώσεις κατά της Ρωσίας είναι φυσικά μια αντιστροφή της πραγματικότητας. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποί τους είναι αυτοί που οπλίζουν ένα οικονομικό ζήτημα εμπορίου, το οποίο στην πραγματικότητα προσφέρει μια επωφελή σχέση. Μέρος του πραγματικού στόχου είναι να στρεβλωθούν τα οικονομικά δεδομένα της αγοράς δαιμονοποιώντας τη Ρωσία, προκειμένου οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξάγουν το δικό τους πολύ πιο ακριβό και περιβαλλοντικά βλαβερό υγροποιημένο φυσικό αέριο στην Ευρώπη. (Πάει ο αμερικανικός καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς!)

Ένας άλλος ζωτικής σημασίας στόχος για την Ουάσιγκτον είναι να ανατρέψει κάθε κανονική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Ρωσίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Η αμερικανική ηγεμονία και η υπερστρατιωτική οικονομία της εξαρτώνται από τη διαίρεση και την κυριαρχία άλλων εθνών, των αποκαλούμενων «συμμάχων» και «αντιπάλων». Αυτή ήταν μια μακροχρόνια αναγκαιότητα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών του Ψυχρού Πολέμου, ο οποίος αναβίωνε συνεχώς από την Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας. ( Αυτά για τους αμερικανικούς ισχυρισμούς ότι η Ρωσία είναι μια «ρεβιζιονιστική δύναμη»!)

Ωστόσο, υπάρχει ένα θεμελιώδες αντικειμενικό πρόβλημα για τους Αμερικανούς. Η εμπειρική παρακμή της παγκόσμιας δύναμης των ΗΠΑ σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί πλέον να εκφοβίζει άλλα έθνη με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να το κάνει εδώ και δεκαετίες. Οι παλιές καρικατούρες του Ψυχρού Πολέμου που δαιμονοποιούν τους άλλους έχουν χάσει τη γοητεία και τη δύναμή τους. Επειδή ο αντικειμενικός κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα απλά δεν τους κάνει αληθοφανείς ή αξιόπιστους. Το ρωσικό εμπόριο φυσικού αερίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ολοκληρωμένη περίπτωση. Εν ολίγοις, η Γερμανία και η ΕΕ δεν πρόκειται να αυτοπυροβοληθούν στο πόδι, από οικονομική άποψη, απλώς διότι το διέταξε ο θείος Σαμ.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε αρκετή κοινή λογική – σε αντίθεση με τον εγωιστικό Τραμπ – για να συνειδητοποιήσει ότι η αμερικανική αντίθεση στον Nord Stream 2 ήταν μάταιη. Ο Μπάιντεν είναι πιο συντονισμένος με το κατεστημένο της Ουάσιγκτον από τον πανούργο προκάτοχό του. Ως εκ τούτου, ο Μπάιντεν άρχισε να παραιτείται από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν υπό τον Τραμπ. Τέλος, αυτή την εβδομάδα, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ήρθε σε συμφωνία με τη Γερμανία για να επιτρέψει στον Nord Stream 2 να προχωρήσει. Οι Financial Times το χαρακτήρισαν «ανακωχή», ενώ η Wall Street Journal έκανε λόγο για «συμφωνία» μεταξύ Ουάσινγκτον και Βερολίνου. (Ειρωνικά, η αμερικανική μη παρέμβαση παρουσιάζεται ως «συμφωνία»!)

Ο υπαινιγμός είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν μεγαλόψυχα μια «παραχώρηση» στην Ευρώπη. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Αμερικανοί παραδέχθηκαν σιωπηρά ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τη στρατηγική σύγκλιση μεταξύ της Ρωσίας και της υπόλοιπης Ευρώπης σε ένα ζωτικό ζήτημα του ενεργειακού εφοδιασμού.

Για την συσκότιση των εντυπώσεων, η Ουάσιγκτον συνέχισε να κατηγορεί τη Ρωσία για «οπλοποίηση» του εμπορίου. Προειδοποιεί ότι εάν η Ρωσία θεωρηθεί ότι κάνει κατάχρηση των σχέσεων με την Ουκρανία και την Ευρώπη, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιβάλουν περισσότερες κυρώσεις στη Μόσχα. Αυτό ισοδυναμεί με τον ηττημένο Νταή να ξεθυμαίνει με απειλές..

Ένας άλλος γεωπολιτικός παράγοντας είναι η Κίνα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει δώσει προτεραιότητα στην αντιπαράθεση με την Κίνα ως την κύρια μακροπρόθεσμη φροντίδα για την αντιμετώπιση της κατολίσθησης των ΗΠΑ. Και πάλι, ο Μπάιντεν είναι πιο συντονισμένος με τους αυτοκρατορικούς σχεδιαστές στην Ουάσιγκτον από ό,τι ο Τραμπ. Γνωρίζουν ότι για να έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες την ευκαιρία να υπονομεύσουν την Κίνα ως γεωπολιτικό αντίπαλο, οι Ευρωπαίοι πρέπει να ευθυγραμμιστούν με την πολιτική των ΗΠΑ. Η αποδοκιμασία του Τραμπ προς τους Ευρωπαίους και τη Γερμανία ειδικότερα για τους προϋπολογισμούς του ΝΑΤΟ και άλλα ασήμαντα ζητήματα είχε ως αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου ρήξη στη «διατλαντική συμμαχία» – κατά τον ευφημισμό για την αμερικανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Εμφανιζόμενη να παραχωρεί στη Γερμανία τον Αγωγό Nord Stream 2, η Ουάσιγκτον έχει πραγματικά ως στόχο να ενισχύσει την πολιτική της κατά της Κίνας. Και αυτό είναι μια παραδοχή ήττας, σύμφωνα με την οποία η αμερικανική δύναμη δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μόνη της την Κίνα. Ο Νταής χρειάζεται να τον περιβάλλουν Ευρωπαίους λακέδες, και έτσι είναι υποχρεωμένος να προσφέρει μια «συμφωνία» για το ενεργειακό εμπόριο με τη Ρωσία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ ΡΟΗ Στυλιανού

Πώς να Ξεχαστούν Οι Αμερικανικές Επεμβάσεις σε Ξένες Εκλογές

Ακτιβιστής στις 25.7.21 0

Zero Hedge/Unz Review
Authored by Philip Giraldi via The Strategic Culture Foundation,

[O Philip Giraldi είναι Αμερικανός δοκιμιογράφος, σχολιαστής, σύμβουλος ασφαλείας και εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Εθνικού Συμφέροντος. Κάτοχος διπλώματος Ph.D αμερικανικών και ευρωπαϊκού πανεπιστημίων στα Νομικά και στην Ιστορία και πολύγλωσσος, διετέλεσε αξιωματούχος της CIA, με μακρά υπηρεσία στο Βιετνάμ, στην Ευρώπη και στην Μ. Ανατολή. Είναι θερμός πατριώτης και φανατικός πολέμιος ισχυρών ξένων Λόμπυ, που –κατά την εκτίμησή του- εξωθούν την αμερικανική εξωτερική πολιτική σε επιλογές αντίθετες με τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ]

Μετάφραση / Εισαγωγη: Μ.Στυλιανού

Μετά μόλις πέντε μήνες στην εξουσία , ο Πρόεδρος Τζο Μπάϊντεν έχει γίνει περιβόητος για τις φραστικές γκάφες του και τα ρητορικά ολισθήματα.

Υπάρχει ωστόσο ένα μήνυμά του στο Τουίτερ της 16ης Ιουνίου που ξεπερνά όλα τα άλλα με την γυμνή ψευδολογία του. Το έγραψε λίγο μετά την συνάντηση κορυφής με τον Πρόεδρο Πούτιν και προφανώς προοριζόταν να είναι ένα ρητορικό σχήμα, τουλάχιστον στον βαθμό που ο Μπάϊντεν καταλαβαίνει την έννοια του όρου. Ιδού τι έλεγε:

«Πως θα ήταν εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπονταν από τον υπόλοιπο κόσμο ως άμεσα επεμβαίνουσες στις εκλογές άλλων χωρών και αυτό ήταν σε γνώση όλου του κόσμου; Τι θα γινόταν εάν εμείς εμπλεκόμαστε σε ενέργειες στις οποίες αυτός εμπλέκεται; Αυτό μειώνει το κύρος μιας χώρας.»

΄Εχουν υπάρξει διάφορες εκτιμήσεις για το ακριβώς σε πόσες ξένες εκλογές έχουν επέμβει οι ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και οι αριθμοί κυμαίνονται κάπου μεταξύ 80 και 100, αλλά σε αυτές δεν περιλαμβάνονται οι συχνές αναμίξεις διαφόρων ειδών κυρίως στην Λατινική Αμερική, μεταξύ του Αμερικανό-Ισπανικού πολέμου και του 1946.

Θυμόμαστε πως ο υψηλότερα παρασημοφορημένος πεζοναύτης στην Ιστορία του Σώματος, ο στρατηγός Σμέντλεϋ Μπάτλερ είχε δηλώσει το 1935: « Ο πόλεμος είναι μια επιχείρηση εξαπάτησης». Εξομολογήθηκε ότι είχε… «συμβάλει να κάνει το Μεξικό και ειδικότερα το Τάμπικο ασφαλές για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914. Συνέβαλα να κάνω την Αϊτή και την Κούβα έναν βολικό τόπο για να κερδίζουν εισοδήματα τα αγόρια της Νάσιοναλ Σίτυ Μπανκ. Βοήθησα στον βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής για τα κέρδη της Γουώλ Στρητ. Η λίστα των απατών είναι μεγάλη. Συνέβαλα να εξαγνίσω την Νικαράγουα για τον διεθνή τραπεζικό οίκο των Μπράουν Μπρόδερς το 1909-1912. ΄Ανοιξα δρόμους στην Δομινικανική Δημοκρατία για τα αμερικανικά συμφέροντα Ζαχάρεως το 1916. Στην Κίνα βοήθησα ώστε η Στάνταρτ ΄Οιλ να προχωρήσει στον δρόμο της ακίνδυνα.»

Και υπήρξαν από το 1900 και άλλες αλλαγές καθεστώτων και παρεμβατικές ενέργειες, τόσο με την χρήση στρατιωτικής δύναμης όσο και με την εξαγορά ντόπιων διεφθαρμένων πολιτικών με χρήματα ή άλλα μέσα δελεασμού. Κάποιοι θα μπορούσαν να προσθέσουν στον κατάλογο τις πιθανώς έως 50 πολιτικές δολοφονίες από την CIA και από Eιδικές Επιχειρήσεις, που έχουν στοιχειοθετηθεί, αν και ομολογουμένως με ασθενή τεκμήρια.

Ότι ο Τζο Μπάιντεν, που υπήρξε υψηλόβαθμος παράγων στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση επί σαράντα χρόνια και πλέον, μεταξύ των οποίων αντιπρόεδρος επί οκταετία και τώρα Πρόεδρος, μπορεί να εμφανίζεται ως ανήξερος για το τι έχει κάνει η κυβέρνησή του --και προφανέστατα εξακολουθεί να κάνει, είναι καταπληκτικό. Στο κάτω-κάτω ο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ομπάμα όταν η Βικτώρια Νούλαντ δούλευε για την κυβέρνηση Ομπάμα ως η κινητήρια δύναμη πίσω από τις προσπάθειες το 2013-2014 για την αποσταθεροποίηση της ουκρανικής κυβέρνησης του Βίκτωρα Γιανούκοβιτς. Ο Γιανούκοβιτς, ένας παραδεδεγμένα διεφθαρμένος πολιτικός, έγινε ωστόσο πρωθυπουργός μετά από ελεύθερες εκλογές. Η Νούλαντ, που είναι τώρα η υφυπουργός των Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και τις Ευρασιατικές υποθέσεις, παρείχε απροκάλυπτη υποστήριξη στους διαδηλωτές της Πλατείας Μεϊντάν του Κιέβου εναντίον της κυβέρνησης Γιανούκοβιτς και με εμφανίσεις της στους τηλεοπτικούς φακούς καθώς μοίραζε κουλουράκια, συνοδευόμενη από τον γερουσιαστή Τζων Μακέην, για να ενθαρρύνει τους διαδηλωτές.

Προστατευόμενη του Ντικ Τσένι και της Χίλαρυ Κλίντον και παντρεμένη με τον νέο-συντηρητικό ηγέτη Ρόμπερτ Κάγκαν, η Νούλαντ απροκάλυπτα επεδίωκε καθεστωτική αλλαγή στην Ουκρανία, προκλητικότατα υποστηρίζοντας κυβερνητικούς αντιπάλους, παρά το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον και το Κίεβο έδειχναν να έχουν φιλικές σχέσεις. Όπως ακόμα και το μήνυμα του Μπάιντεν στο Τουίτερ αναγνώρισε με αδέξιο τρόπο, είναι δύσκολο να φανταστείς οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση να μπορεί να ανεχθεί μιαν παρόμοια απόπειρα ξένου έθνους να αναμιχθεί στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ειδικότερα εάν αυτή η απόπειρα ανάμειξης γινόταν με την διάθεση δαπάνης πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά η Ουάσιγκτον από πολύ καιρό πιστεύει στην ισχύ παγκοσμίως δυο μέτρων και δύο σταθμών για την αξιολόγηση της δικής τους συμπεριφοράς. Ο Μπάιντεν αποτελεί σαφώς μέρος αυτής της νοοτροπίας και επίσης σαφώς δεν καταλαβαίνει τι λέει και τι κάνει.

Η Νούλαντ είναι βασικά διάσημη για την πρόστυχη γλώσσα, («Fuck E.U.») όταν αναφέρθηκε στον δυνητικό ευρωπαϊκό ρόλο στην αντιμετώπιση της αναταραχής (στην Ουκρανία), που αυτή και το «Εθνικό Ίδρυμα για την Δημοκρατία» συνέβαλαν να προκληθεί. Η αντικατάσταση της ουκρανικής κυβέρνησης από την προεδρία Ομπάμα-Μπάιντεν ήταν το προοίμιο μιας σκληρής ρήξης και κλιμακούμενης σύγκρουσης με την Μόσχα, για τις προσπάθειες της Ρωσίας να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα στην Ουκρανία και ειδικότερα στην Κριμαία. Αυτή η εστία συγκρούσεως ξακολουθεί να υπάρχει έως σήμερα, με αμερικανικά πολεμικά στην Μαύρη Θάλασσα να διεξάγουν ασκήσεις μαζί με το ουκρανικό ναυτικό.

Ο Μπάιντεν ήταν επίσης με τους Ομπάμα, όταν διάλεξαν να αποσταθεροποιήσουν και να καταστρέψουν την Λιβύη. Ούτε την Ρωσία δεν πρέπει να λησμονήσουμε. Ο Μπόρις Γιέλτσιν επανεξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας το 1996, αφού η κυβέρνηση Κλίντον διοχέτευσε δισεκατομμύρια δολάρια στην προεκλογική εκστρατεία του, επιτρέποντάς του να αποσπάσει μιαν ισχνή νίκη με την υποστήριξη των ολιγαρχών, νίκη που επιτεύχθηκε με την χρηματοδότηση και την διαχείριση της Ουάσιγκτον. Ο Τζο Μπάιντεν ήταν τότε γερουσιαστής.

Και έπειτα έχουμε το Ιράν, όπου ο δημοκρατικά εκλεγμένος Μωχαμέτ Μοσσαντέκ ανατράπηκε από την CIA το 1953 και αντικαταστάθηκε με τον Σάχη. Ο Σάχης, με την σειρά του, ανατράπηκε από την Ισλαμική Δημοκρατία το 1979 και η δηλητηριασμένη σχέση μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης αποτέλεσε από τότε έναν ημί-ψυχρο πόλεμο , σημαδεμένο από δολοφονίες και σαμποτάζ.

Και ποιος μπορεί να ξεχάσει την Χιλή, όπου ο Σαλβαντόρ Αλιέντε ανατράπηκε από την CIA το 1973 και αντικαταστάθηκε από τον Αουγκούστο Πινοσέτ; ΄Η την Κούβα και την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961, όπου η CIA απέτυχε να επιβάλει μιαν αλλαγή καθεστώτος στην Αβάνα; Είναι δυνατό ο Τζο Μπάιντεν να μην μπορεί να θυμηθεί οποιαδήποτε από αυτές τις «παρεμβάσεις», οι οποίες προβλήθηκαν με πάταγο από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης εκείνης της εποχής;

Και για την προσέγγιση των αριθμών, ο Τζο θα μπορούσε να αναλογιστεί τις πάμπολλες «επεμβάσεις σε εκλογές», που είναι ακριβώς αυτό στο οποίο αναφερόταν. Σαν αξιωματούχος της CIA τοποθετημένος στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή στην δεκαετία του Ι970 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας 1990, μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι προσωπικά έχω γνώση των σχεδόν συνεχών παρεμβάσεων σε εκλογές χωρών όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, όλες των οποίων είχαν προβεβλημένα κομμουνιστικά κόμματα, ορισμένα των οποίων βρίσκονταν στα πρόθυρα ένταξης στην κυβέρνηση. Σάκοι χρημάτων πήγαιναν σε συντηρητικά κόμματα, πολιτικοί δωροδοκούνταν και δημοσιογράφοι αγοράζονταν. Στην πραγματικότητα, κατά την περίοδο αυτή, τολμώ να πω ότι σχεδόν δεν υπήρξαν εκλογές στις οποίες οι ΗΠΑ δεν ήσαν κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναμεμιγμένες.

Συνεχίζεται αυτό ακόμη; Οι ΗΠΑ επιζητούσαν αλλαγή του καθεστώτος στην Συρία από το 2004 και τώρα έχουν τμήμα της χώρας υπό την κατοχή τους. Και φυσικά η Ρωσία υφίσταται μια διαδικασία απονομιμοποίησης μέσω ενός συστήματος ελεγχομένων Δυτικών μαζικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία επιδιώκουν να ανατρέψουν τον Πούτιν, εκμεταλλευόμενα μιαν αντιπολίτευση χρηματοδοτούμενη από την CIA και Δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Η Κίνα δεν έχει πραγματικήν αντιπολίτευση η ανοικτές εκλογές, ούτε φαίνεται δυνατόν να ανατραπεί το καθεστώς της, αλλά τελεί υπό συνεχείς προκλήσεις με την προβολή της εικόνας της και της συμπεριφοράς της κατά τον πιο αρνητικό δυνατό τρόπο.

Ο Τζο Μπάιντεν θα όφειλε να ξαναδιαβάσει την ιστορία των αμερικανικών πολιτικών και στρατιωτικών επεμβάσεων, των ανατροπών καθεστώτων και των εκλογικών παρεμβάσεων σε όλο τον κόσμο. Μπορεί έτσι να εδιδάσκετο κάτι. Το σημαντικότερο όμως σημείο μπορεί να του διαφύγει. Όλες οι επεμβάσεις και όλοι οι θάνατοι είχαν άσχημο τέλος και για τις ΗΠΑ και για τους λαούς και τις χώρες που στοχοποιήθηκαν. Ο Μπάιντεν έκανε ένα τολμηρό βήμα να αποσύρει τα στρατεύματα από το Αφγανιστάν, μολονότι τώρα φαίνεται πως αυτή η απόφαση μπορεί να αναστραφεί εν μέρει. Πολύ καλύτερα να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να γίνει επίσης το ίδιο σε χώρες όπως το Ιράκ, η Σομαλία και η Συρία. Ολόκληρος ο κόσμος θα γινόταν έτσι καλύτερος.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Κόσμος ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Tι Είπαν Μπάιντεν-Πούτιν στην Γενεύη - Μοναδικό Ρεπορτάζ από Ασφαλείς Πηγές

Ακτιβιστής στις 18.7.21 0

ISRAEL SHAMIR • 15-7-21
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Το ραντεβού δύο προέδρων στη Γενεύη παραμένει αίνιγμα. Γιατί τελικά συναντήθηκαν; Συμφώνησαν ότι ο πυρηνικός πόλεμος είναι κακός για όλους. Θαυμάσια! Δεν το ήξεραν αυτό; Έλεγξαν την ψυχή του συνομιλητή τους μήπως κοιτάζοντάς τον στα μάτια;

Τώρα έχουμε κάποιες απαντήσεις, βασισμένες σε συνομιλίες με τους Ισραηλινούς φίλους μου που είχαν το πλεονέκτημα να ακούσουν και τις δύο πλευρές, τους Ρώσους και τους Αμερικανούς. Οι πιστοί αναγνώστες μας αξίζουν να μάθουν τι πραγματικά συνέβη στη Γενεύη.

Εν ολίγοις: Ο Μπάιντεν ήρθε να πει στον Πούτιν ότι οι ΗΠΑ είναι σε καλή κατάσταση, έχουν ανακάμψει από την πανδημία, η οικονομία τους είναι καλύτερη από την κινεζική και ότι είναι επικεφαλής. Η συνάντηση ήταν αρκετά ειρηνική. Ο Μπάιντεν ήταν μάλλον ήρεμος, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μπλίνκεν ήταν σε στάση επίθεσης. μάλωσε με τον ίδιο του τον πρόεδρο και προσπάθησε να τον διατάζει. Οι Ρώσοι ήταν προετοιμασμένοι για χειρότερα, πολύ χειρότερα. Πίστευαν ότι οι συναντήσεις του Μπάιντεν με τους G7 και με το ΝΑΤΟ θα οδηγούσαν σε κρεσέντο στη Γενεύη και ανακουφίστηκαν όταν έμαθαν ότι αυτή η συνάντηση δεν ήταν παράταξη μιας ενωμένης δυτικής θέσης απέναντι στη Ρωσία.

Πρόλογος: Προετοιμασία για τη σύνοδο κορυφής

Ο Πούτιν παραχώρησε συνέντευξη στον Κιρ Σίμονς του NBC. Η ιδέα ήταν να προετοιμαστεί για το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στη σύνοδο κορυφής. Ένας άλλος θα έλεγε στον Σίμονς μετά τις πρώτες ερωτήσεις, να ξεκουμπιστεί, αλλά ο Πούτιν υπέμεινε την αγένεια και τις προσβολές με χαμόγελο, σαν ένας γενναίος Ινδιάνος που αιχμαλωτίστηκε από εχθρούς. Ποτέ δεν κατέβηκε στην αγένεια. Ο Σίμονς μίλησε στον Πούτιν όπως θα μιλούσαν οι Ρωμαίοι σε ένα βασιλιά που έφεραν αλυσοδεμένο στη Ρώμη. Ο Πούτιν υπέμεινε τα πάντα και έγινε διανοητικά προετοιμασμένος για σκληρή μεταχείριση στη Γενεύη. Δεν ήταν τελικά απαραίτητο. Η σύνοδος κορυφής πέρασε πολύ καλύτερα από ό,τι ανέμεναν τα δυτικά ΜΜΕ.

Πιστεύω ότι ο κόσμος χρειάζεται τη Ρωσία, όχι επειδή είναι υπέροχη, αλλά για να μην πέσει ο κόσμος κάτω από τη σιδερένια φτέρνα του Πενταγώνου / CIA / Wall Street / NY Times. Η Ρωσία αποτελεί εγγύηση για την πολυμορφία. Ο Μαρξ στις μέρες του υποστήριζε τον αποικισμό της Καλιφόρνιας. νόμιζε ότι θα ήταν προοδευτικό. Ο Τρότσκι, στην εποχή του, αρνήθηκε τον Μαρξ, λέγοντας ότι θα υποστήριζε τον οπισθοδρομικό Ινδιάνο αρχηγό που πολεμούσε έναν προοδευτικό αποικιστή. Ο Μαρξ ήταν με το μέρος της προόδου, αλλά νομίζω ότι ο Τρότσκι είχε δίκιο, φτύσε την πρόοδο, η διαφορετικότητα είναι πιο σημαντική.

Στη σύνοδο κορυφής

Το μόνο θέμα για το οποίο μίλησε ο Μπάιντεν εξ ονόματος της ενωμένης Δύσης ήταν η Λευκορωσία. Είπε ότι η Δύση συμφώνησε να τιμωρήσει τον Λουκασένκο για την προσγείωση του αεροσκάφους και τη σύλληψη των αντιφρονούντων. Ο Πούτιν απάντησε χωρίς δισταγμό: η Ρωσία στηρίζει πλήρως τη Λευκορωσία. Έκαναν αυτό που τους επιτρέπεται να κάνουν από το διεθνές δίκαιο· ήταν μέσα στα δικαιώματά τους. Και κανείς δεν μπορεί να τιμωρήσει τη Λευκορωσία χωρίς τη συγκατάθεση της Ρωσίας.

Σχετικά με την Ουκρανία, ο Πούτιν «έκανε κήρυγμα» στους Αμερικανούς (φράση του Μπλίνκεν). Είπε ότι η Ρωσία θα συμφωνήσει με τη συμμετοχή των ΗΠΑ στη διαδικασία της Νορμανδίας (αυτή είναι μια διαδικασία διαμεσολάβησης από τη Ρωσία, τη Γερμανία και τη Γαλλία), αλλά η Μέρκελ και ο Μακρόν δεν είναι πρόθυμοι να αφήσουν τις ΗΠΑ να ανακατευτεί. Ο Μπάιντεν δήλωσε ότι οι ΗΠΑ μπορούν να βοηθήσουν στην εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ. (Οι συμφωνίες του Μινσκ υπεγράφησαν μεταξύ του Ντονμπάς και του Κιέβου μετά τη στρατιωτική ήττα που υπέστη ο στρατός του Κιέβου από τους εθελοντές του Ντονμπάς. Με αυτές τις συμφωνίες, η Ουκρανία θα γινόταν μια ομόσπονδη δημοκρατία με μεγαλύτερες εξουσίες να μεταβιβάζονται σε όλες τις επαρχίες της – και στο Ντονμπάς. Στη συνέχεια, το Ντόνμπας θα επανενταχθεί στην Ουκρανία.

Οι συμφωνίες του Μινσκ δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, καθώς το Κίεβο με διαφορετικές υπεκφυγές αρνήθηκε να εκχωρήσει τις εξουσίες του. Η Ρωσία επιθυμεί την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ και ο Πούτιν τις χαρακτήρισε ως τον μόνο τρόπο διευθέτησης στην Ουκρανία). Τα λόγια του Μπάιντεν ενόχλησαν τον υπουργό Εξωτερικών Μπλίνκεν. Είπε: θα είναι χάσιμο χρόνου, δεν χρειάζεται να μπούμε σε αυτό.

Αναφερόμενος στην αποχώρηση από το Αφγανιστάν, ο Μπάιντεν υπέβαλε ένα απροσδόκητο αίτημα. Οι ΗΠΑ ζήτησαν να δημιουργηθούν προσωρινές στρατιωτικές βάσεις στο Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν, για δύο σκοπούς: (1) να διευκολυνθεί η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων και (2) να συνεχίσει να προμηθεύει την κυβέρνηση της Καμπούλ με όπλα και πυρομαχικά μετά την απόσυρση. Αυτό το αίτημα ήταν (σχεδόν) απροσδόκητο, αλλά ο Πούτιν το αρνήθηκε αμέσως για τους ακόλουθους λόγους. Τέτοιες βάσεις θα προκαλούσαν την οργή των Ταλιμπάν, με αποτέλεσμα να τους επιτεθούν αναγκαστικά, και αυτά τα δύο κράτη θα εμπλακούν σε πόλεμο. Αυτό είναι απαράδεκτο για τη Ρωσία, καθώς η Ρωσία έχει στρατιωτικές υποχρεώσεις εκεί, και αυτά τα κράτη είναι πολύ κοντά στη Ρωσία. Επιπλέον, η Κίνα θα θεωρούσε την τοποθέτηση στρατιωτικών βάσεων κοντά στα σύνορα της ως εχθρική πράξη.

Ο Μπάιντεν τόνισε τον προσωρινό χαρακτήρα μιας τέτοιας συμφωνίας. Ο Πούτιν θα μπορούσε να πει ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο μόνιμο όσο μια προσωρινή ρύθμιση. Αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αυτό είναι πιθανώς σοφό: η Ρωσία αποσύρθηκε από το Αφγανιστάν το 1989 και δεν υπήρχε λόγος να εισαχθεί ο αφγανικός πόλεμος σε παλιά σοβιετικά εδάφη προκειμένου να ευχαριστήσει τον παλιό αντίπαλο. Ο Πούτιν θα μπορούσε επίσης να προσθέσει ότι το σύνταγμα του Ουζμπεκιστάν απαγορεύει ρητά την τοποθέτηση ξένων βάσεων στο έδαφός του, για καλό λόγο: Όταν υπήρχε μια αμερικανική βάση στο Ουζμπεκιστάν, χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς για την προώθηση αμερικανόφιλων πολιτικών ηγετών που αντιτάχθηκαν στον τότε πρόεδρο κ. Karimov. Αλλά ο Πούτιν δεν μπήκε σε αυτό, για να αποφύγει την εντύπωση ότι θα μεταθέσει το κόστος στον ηγέτη του Ουζμπεκιστάν. Το κόστος σταματάει στο Κρεμλίνο.

Η αναφορά του στα κινεζικά συμφέροντα έκανε μια έντονη εντύπωση, λένε οι Αμερικανοί. Το 2001, ο ίδιος Πούτιν επέτρεψε στις ΗΠΑ τις εγκαταστάσεις για να επιτεθούν στο Αφγανιστάν και να μεταφέρουν εξοπλισμό μέσω της Ρωσίας. Πέρασαν είκοσι χρόνια και ο Πούτιν είχε μάθει ότι το να παίζει με την Αυτοκρατορία δεν έχει καμία ανταμοιβή. Στη συνέχεια βοήθησε τις ΗΠΑ. Σε ανταπόδοση οι ΗΠΑ υποκίνησαν τις αυξανόμενες και τρομοκρατικές επιθέσεις της Τσετσενίας. Ο Πούτιν το είπε στο Μόναχο,το 2007.

Η ομάδα Μπάιντεν προσπάθησε να αιφνιδιάσει και να πιέσει τους Ρώσους σχετικά με τη Συρία. Ακόμη και πριν από τη σύνοδο κορυφής, η ομάδα των ΗΠΑ προσπάθησε να προσθέσει στις τρεις παραγράφους της κοινής τους δήλωσης (αρκετά ασαφή και ανούσια από μόνη της) μια πολύ ουσιαστική και περιεκτική τέταρτη παράγραφο. Στην πραγματικότητα ζητούσε τη διαιώνιση της σημερινής συριακής αναταραχής, τη διαρκή διάλυση της Συρίας, καλύπτοντας την με ανειλικρινή λόγια για την κάλυψη των ανθρωπιστικών αναγκών. Υπήρχαν διασυνοριακές ρυθμίσεις στο Μπαμπ αλ-Χάουα που χρησιμοποιούσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους για να ανεφοδιάζουν τους ισλαμιστές αντάρτες στη Συρία και να τους αποσύρουν σε περίπτωση ανάγκης. Μέσω αυτών των ρυθμίσεων, οι Αμερικανοί απομάκρυναν τους μαχητές του ISIS και τους μετέφεραν στο Αφγανιστάν, ώστε να πολεμήσουν τους Ταλιμπάν. Η διατήρηση αυτών των ρυθμίσεων θα οδηγούσε στον μόνιμο διαχωρισμό του θύλακα του Ιντλίμπ. Η Ρωσία ήταν αντίθετη, και έτσι οι Ρώσοι δήλωσαν και εξήγησαν στο ΣΑΗΕ (Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ).

Καθώς το θέμα αυτό θα τεθεί ενώπιον του ΣΑΗΕ στις 10 Ιουλίου, η Ρωσία σκοπεύει να ασκήσει βέτο (εάν χρειαστεί) σε οποιοδήποτε ψήφισμα που θα διαιωνίσει αυτή την ανοιχτή πύλη προς τη Συρία. Οι Σύροι χρειάζονται πράγματι ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά η συριακή κυβέρνηση είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την κρίση και τη διανομή βοήθειας από τους Τζιχαντιστές που κλέβουν τα πάντα και πωλούν τα κλεμμένα στις τουρκικές αγορές. Ο Πούτιν το είπε αυτό. Θα μπορούσε να προσθέσει ότι εάν οι ΗΠΑ ανησυχούν για την ευημερία των Σύρων, θα όφειλαν να άρουν τις κυρώσεις που λιμοκτονούν τους Σύρους.

Η Συρία δυναστεύεται από δυτικές κυρώσεις που απαγορεύουν ακόμη και την εισαγωγή τροφίμων, φαρμάκων και καυσίμων. Επιπλέον, οι ΗΠΑ κλέβουν συριακό πετρέλαιο και το ιρανικό πετρέλαιο που μεταφέρεται στη Συρία. Οι εκκλήσεις των ΗΠΑ για την ανθρωπιστική κρίση στη Συρία θυμίζουν τον πατροκτόνο που ζητά επιείκεια γιατί είναι ορφανός. Δεν θα υπήρχε κρίση στη Συρία αν η Δύση δεν είχε υποστηρίξει τους ισλαμιστές αντάρτες και δεν είχε επιβάλει κυρώσεις στη Συρία μέχρι θανάτου.

Ο Πούτιν δεν μπήκε σε αυτό. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρώφ πρότεινε τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για ολόκληρη την περιοχή MENA (Μέση Ανατολή – Βόρεια Αφρική), συμπεριλαμβανομένης της Συρίας και της Λιβύης. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, θα μπορούσε να συζητηθεί το ζήτημα του Bab al-Hawa. Πρότεινε επίσης η Δύση να σταματήσει να προσπαθεί να απομακρύνει τον Πρόεδρο Ασάντ. Ωστόσο, η αμερικανική πλευρά αρνήθηκε αυτή την πρόταση. Δεν επιτεύχθηκε συμφωνία και ο Μπάιντεν αναφέρθηκε σε αυτό στη συνέντευξη Τύπου, επαναλαμβάνοντας όλες τις υποκριτικές τύψεις για τη συριακή κρίση.

Οι πλευρές συζήτησαν και για την κυβέρνο-ασφάλεια. Όπως γνωρίζουμε, ο Μπάιντεν πρότεινε μια λίστα με 16 στοιχεία υποδομής ζωτικής σημασίας που δεν πρέπει να δέχονται επίθεση από χάκερ. Οι πλευρές θα πρέπει να συλλάβουν όλους τους χάκερ που τα στοχοποιούν. Ο Μπάιντεν δεν προσπάθησε να κατηγορήσει τον Πούτιν, είτε προσωπικά είτε τη Ρωσία, για παραβίαση των αμερικανικών υποδομών. Ο Μπάιντεν τόνισε ότι αναφερόταν σε μεμονωμένους αδίστακτους χάκερ που διαπράττουν αυτά τα αδικήματα. Ο Πούτιν απάντησε ότι στην πραγματικότητα το έδαφος των ΗΠΑ είναι η κύρια πηγή επιθέσεων χάκερ, με τον Καναδά να είναι στη δεύτερη θέση. (Το ρωσικό έδαφος διατηρεί την πέμπτη ή έκτη θέση σε αυτή την κατάταξη). Ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία έλαβε δέκα αιτήματα των ΗΠΑ για βοήθεια σε σχέση με τις επιθέσεις χάκερ. και οι δέκα απαντήθηκαν και αντιμετωπίστηκαν. Η Ρωσία είχε υποβάλει 45 αιτήματα το προηγούμενο έτος και 35 αιτήματα αυτό το έτος αναφερόμενη σε επιθέσεις από τις ΗΠΑ σε Ρωσικά περιουσιακά στοιχεία. Όλα αυτά τα αιτήματα έμειναν αναπάντητοι. Οι ΗΠΑ απλά δεν ανταποκρίνονται ποτέ.

Ο Μπάιντεν αναφέρθηκε στην Κίνα, αλλά χωρίς (όπως ήταν συνηθισμένο για τον Τραμπ) αντι-κινεζική σφοδρότητα. Είπε ότι η αμερικανική οικονομία είναι πολύ ισχυρότερη από την κινεζική. ότι έχουν αναρρώσει από την κρίση του Covid. Εξέφρασε την συμπόνια του προς τη Ρωσία που μοιράζεται σύνορα μήκους χιλίων μιλίων με την Κίνα. Κάτι που θα πρέπει, είπε, να ενοχλεί τους Ρώσους πάρα πολύ. Επανέλαβε αυτή τη δήλωση στη συνέντευξη Τύπου. Οι Ρώσοι έμειναν έκπληκτοι από αυτή την αφελή προσπάθεια των Αμερικανών να βάλουν μια σφήνα μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Ο Πούτιν είπε ότι η Κίνα είναι φίλη της Ρωσίας· Η φιλία τους δεν έχει στόχο τις ΗΠΑ, αλλά προκλήθηκε από τις προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης των ΗΠΑ να ανταγωνιστεί τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα, κηρύσσοντας τη Ρωσία εχθρό.

Στη συνέντευξη Τύπου, ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία δεν ανησυχεί για τα κινεζικά αεροπλανοφόρα, καθώς τα σύνορά τους είναι κυρίως στην ξηρά· και ούτως ή άλλως η Κίνα έχει τόσο λίγα αεροπλανοφόρα σε σύγκριση με τις ΗΠΑ που δεν αξίζει να αναφερθεί.

Μιλώντας για την οικονομία, ο Πούτιν είπε ότι οι αμερικανικές εταιρείες υποφέρουν στη ρωσική αγορά λόγω των αμερικανικών κυρώσεων. Πρότεινε ίδρυση διμερούς επιτροπής για προώθηση των οικονομικών σχέσεων. Ο Μπάιντεν το εξέτασε ευνοϊκά, αλλά άλλαξε θέμα , στρέφοντας το στους τρεις Αμερικανούς που βρίσκονται τώρα σε ρωσικές φυλακές, ένας για κατασκοπεία, ένας για οικονομικά εγκλήματα και ένας για μεθυσμένο καυγά με την αστυνομία. Θα πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι, δήλωσε ο Μπάιντεν, για να προχωρήσουν οι επιχειρήσεις. Ο Πούτιν αντέκρουσε ότι οι ΗΠΑ απάγουν Ρώσους πολίτες σε τρίτες χώρες και τους μεταφέρουν στην Αμερική για να δικαστούν σε αμερικανικά δικαστήρια.

Ο Μπάιντεν αναφέρθηκε στον Ναβάλνι και στην πολιτική αντιπολίτευση στη Ρωσία. Ο Πούτιν αντέκρουσε ότι οι διαδηλωτές στο Καπιτώλιο (6 Ιανουαρίου 2021) έχουν διωχθεί ποινικά και αναμένουν μεγάλες ποινές στις φυλακές των ΗΠΑ. Πώς μπορείτε να συγκρίνετε, είπε ο Μπλίνκεν, αυτούς τους εσωτερικούς τρομοκράτες που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο με μιαν ειρηνική αντιπολίτευση. Ο Πούτιν θα μπορούσε να είχε δείξει τα βίντεο της ειρηνικής εισόδου στο Καπιτώλιο, όταν οι διαδηλωτές χαιρετήθηκαν από την αστυνομία, θα μπορούσε επίσης να δείξει τα βίντεο των άγριων επιθέσεων κατά της αστυνομίας από υποστηρικτές του Ναβάλνι στη Ρωσία. Σε αυτό αναφέρθηκε στη συνέντευξη Τύπου.

Ο Μπάιντεν αναφέρθηκε στην Αρκτική, σε μάλλον ευνοϊκό (για τη Ρωσία) τόνο. Ο Μπλίνκεν παρενέβη και κατηγόρησε τους Ρώσους ότι στρατιωτικοποιούν την Αρκτική. Ο Πούτιν αντιτάχθηκε. Είπε ότι η Ρωσία είναι κατά της στρατιωτικοποίησης της Αρκτικής. Η Ρωσία επισκευάζει τις στρατιωτικές υποδομές της στην Αρκτική που υπήρχαν στις σοβιετικές ημέρες και έκτοτε αποσυντίθεται. Οι Ρώσοι πρότειναν να συνέλθουν εκ νέου τακτικές συναντήσεις των Αρχηγών Επιτελείων που πραγματοποιούνταν μέχρι το 2014, για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Η αμερικανική πλευρά δεν απάντησε σε αυτή την πρόταση.

Οι πλευρές συμφώνησαν να επιστρέψουν οι πρεσβευτές αντίστοιχα σε Μόσχα και Ουάσινγκτον. Μένει να δούμε πώς θα πάει αυτό. Πριν ο Ρώσος πρέσβης ανακληθεί στη Μόσχα για διαβουλεύσεις, αντιμετωπιζόταν με περιφρόνηση στην Ουάσιγκτον. Δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με Αμερικανούς αξιωματούχους. Λόγω των κατηγοριών για ανάμειξη του Κρεμλίνου στις αμερικανικές εκλογές φοβόντουσαν να συναντηθούν με Ρώσους διπλωμάτες. Αν συνεχιστεί αυτή η συμπεριφορά, η επιστροφή του πρέσβη δεν θα είναι χρήσιμη.

Οι πλευρές συμφώνησαν να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις τους τον Ιούλιο· πιθανώς η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και άλλα θέματα θα συζητηθούν στη συνέχεια. Ο Πούτιν πρότεινε να κανονιστεί σύνοδος κορυφής των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας· Αυτή είναι η παλιά του ιδέα που έχει εκφράσει πολλές φορές, αλλά δεν έτυχε καλής υποδοχής από την ομάδα του Μπάιντεν.

Η σύνοδος κορυφής δεν είχε απτά αποτελέσματα. Ωστόσο, οι πρόεδροι συναντήθηκαν. Ο Μπάιντεν ήταν διαυγής και συνεπής. Είναι πιθανό να διαρκέσει και να επιβιώσει περισσότερο από πολλούς από εκείνους που μίλησαν για την άνοια του. Ήταν επίσης αρκετά φιλικός με τον Πούτιν· Τον ρόλο του «κακού μπάτσου» ανέλαβε ο υπουργός των Εξωτερικών Μπλίνκεν, ο οποίος συνοδευόταν από τη Βικτόρια («f*ck EU») Nuland.

Η αναφορά του Μπάιντεν στα λόγια της μητέρας του ήταν αρκετά λογική και καλοδεχούμενη. Ο Μπάιντεν ανέφερε τη μητέρα του λέγοντας ότι η ακούσια σύγκρουση θα μπορούσε να είναι χειρότερη από σκόπιμη. Που σημαίνει ότι η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα πρέπει να προσπαθήσουν να αποφύγουν ακούσιες συγκρούσεις με συναντήσεις και διαπραγματεύσεις. Αυτή είναι και η ρωσική άποψη. Ο Μπάιντεν κουράστηκε αρκετά γρήγορα και η σύνοδος κορυφής διακόπηκε πριν από την προβλεπόμενη ώρα.

Συνέντευξη τύπου

Μετά τη συνάντηση, είχαν τις αντίστοιχες συνεντεύξεις Τύπου. Παραδόξως, οι συνεντεύξεις Τύπου ήταν εντελώς ξεχωριστές και πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικές τοποθεσίες. Αμερικανοί και άλλοι ξένοι δημοσιογράφοι παρευρέθηκαν στη διάσκεψη του Πούτιν. έκαναν αυθάδεις και προσβλητικές ερωτήσεις. Ο Πούτιν απάντησε σε κάθε ερώτηση. Ρώσοι δημοσιογράφοι δεν έγιναν δεκτοί στη συνέντευξη Μπάιντεν. Στον Μπάιντεν διατυπώθηκαν ερωτήσεις που είχαν εκ των προτέρων υποβληθεί. Δεν υπήρχε ούτε μια τολμηρή ή ακόμα και δύσκολη ερώτηση. Υποσχέθηκε ο Πούτιν να συμπεριφερθεί σωστά; – αυτού του είδους τις ερωτήσεις. Καμία από τις σκληροπυρηνικές ερωτήσεις που έκαναν οι Αμερικανοί δημοσιοκάφροι στον Τραμπ. Ο Μπάιντεν είχε το επιπλέον πλεονέκτημα να μιλήσει μετά τον Πούτιν, οπότε ήξερε τις απαντήσεις του Πούτιν. Ο Πούτιν δεν δίσταζε να απαντήσει σε ερωτήσεις, δεν μουρμούριζε και απάντησε σκληρά, αλλά όχι αγενώς – αν και ορισμένες ερωτήσεις πρακαλούσαν για αμοιβαία αγένεια.

Ο Σίμονς μίλησε στον Πούτιν όπως θα μιλούσαν οι Ρωμαίοι σε ένα βασιλιά που έφεραν αλυσοδεμένο στη Ρώμη. Ο Πούτιν υπέμεινε τα πάντα και έγινε διανοητικά προετοιμασμένος για σκληρή μεταχείριση στη Γενεύη. Δεν ήταν απαραίτητο, στο τέλος. Η σύνοδος κορυφής πέρασε πολύ καλύτερα από ό,τι ανέμεναν τα δυτικά ΜΜΕ.

Πιστεύω ότι ο κόσμος χρειάζεται τη Ρωσία, όχι επειδή είναι υπέροχη, αλλά για να μην πέσει ο κόσμος κάτω από τη σιδερένια φτέρνα του Πενταγώνου / CIA / Wall Street / NY Times.Η Ρωσία αποτελεί εγγύηση για την πολυμορφία. Ο Μαρξ στις μέρες του υποστήριζε τον αποικισμό της Καλιφόρνια. νόμιζε ότι θα ήταν προοδευτικό. Ο Τρότσκι, στην εποχή του, αρνήθηκε τον Μαρξ, λέγοντας ότι θα υποστήριζε τον οπισθοδρομικό Ινδιάνο αρχηγό που πολεμούσε έναν προοδευτικό αποικιστή. Ο Μαρξ ήταν με το μέρος της προόδου, αλλά νομίζω ότι ο Τρότσκι είχε δίκιο. Φτύσε την πρόοδο, η διαφορετικότητα είναι πιο σημαντική.

Προφανώς, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη δεν έχουν συμφωνήσει σε τίποτα, κάτι που είναι ήδη καλό. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης περίμεναν ότι ο Μπάιντεν θα έσερνε τον Πούτιν να μετανοήσε και να υποσχόταν να συμπεριφέρεται σωστά. Δεν τους βγήκε. Η αλαζονεία της αμερικανικής πλευράς πρόβαλε σε κάθε βήμα. Ήταν αρκετά δύσκολο για τον Ρώσο πρόεδρο, αν και είναι ισχυρός, ενεργητικός και βρίσκει εύκολα τις σωστές λέξεις. Δεν είχε υπηρετικά ΜΜΕ όπως ο Μπάιντεν. Ο Μπάιντεν θύμωσε με μια ερώτηση και πρότεινε στον δημοσιογράφο να αλλάξει το επάγγελμά του. Ο Πούτιν παρέμεινε ψύχραιμος.

Ίσως το πιο ερεθιστικό ήταν το άνοιγμα της συνέντευξης Τύπου του Μπάιντεν όταν μίλησε για τη δέσμευση της Αμερικής στη δημοκρατία και την ειλικρίνεια. Άκουσα τέτοιες ομιλίες όταν ήμουν σαράντα ή πενήντα χρόνια νεότερος, αλλά τώρα ακούγονται σουρεαλιστικές. Δυστυχώς, οι ΗΠΑ δεν είναι η ελεύθερη χώρα που ήταν μια φορά κι έναν καιρό. Ωστόσο, η σύνοδος κορυφής ολοκληρώθηκε χωρίς τραγικές συνέπειες, κάτι που είναι ήδη καλό. Η ζωή συνεχίζεται.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Αφγανιστάν ΗΠΑ ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Πολιτική δύναμης και S-500

Ακτιβιστής στις 17.7.21 0

Andrei Martyanov /Réseau International/10 /7/21
Mετάφραση:Μ.Στυλιανού

Ο Πέπε Εσκομπάρ έχει γράψει ένα αξιόλογο άρθρο για το Αφγανιστάν και έχει την εμπειρία να το κάνει, καθώς έχει περάσει πολύ χρόνο στην περιοχή και τη γνωρίζει εξαιρετικά καλά. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Πέπε αποκαλεί το εξαιρετικό άρθρο του ως εξής:

« Μια στιγμή Σαϊγκόν στο Ινδουιστικό Κους. Οι ΗΠΑ πρόκειται να έχουν το δικό τους δεύτερο Βιετνάμ, που επαναλαμβάνεται ως φάρσα σε μια άτακτη υποχώρηση από το Αφγανιστάν ».

Διαβάστε το, έτσι γίνεται η Αληθινή δημοσιογραφία.

Αλλά είμαι λυπημένος, πολύ λυπημένος γιατί ο άνθρωπος εδώ πιο κάτω μας άφησε πολύ νωρίς.

Ο Σπίγνιου Μπρεζίνσκυ και ένας άνδρας που υποτίθεται πως ήταν ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, το 1981. Ο πρώτος έκανε τόσα για να καταστρέψει τη ζωή τόσων ανθρώπων, από το Αφγανιστάν στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στην πρώην Σοβιετική Ένωση που πολύ θα ήθελα να τον ‘εβλεπα αντιμέτωπο με την σημερινή κατάσταση.

Ντόχα, 8 Ιουλίου –RIA Novosti. «Η αντιπροσωπεία από το πολιτικό γραφείο ενός ριζοσπαστικού κινήματος Ταλιμπάν έφτασε στη Μόσχα για διαπραγματεύσεις», δήλωσε ο επίσημος εκπρόσωπος του κινήματος, Σουχάιλ Σαχίν, η ηγεσία του οποίου κατοικεί στο Κατάρ. Η επίσκεψη θα διαρκέσει δυο ημέρες», δήλωσε ο Σαχίν, ο οποίος αποτελεί ο ίδιος μέρος της αντιπροσωπείας.

Μόνο οι πραγματικές δυνάμεις με επαρκή στρατιωτικά μέσα έχουν πραγματική δύναμη και βάρος που τους επιτρέπουν να διαπραγματεύονται οποιαδήποτε: ειρήνη, πόλεμο, ανακωχή κ.λπ. Οι Ταλιμπάν το γνωρίζουν αυτό και μιλούν με τη Ρωσία.

Θυμηθείτε, ο τρόπος που φεύγεις είναι σημαντικός. Η ΕΣΣΔ έφυγε από το Αφγανιστάν το 1989 όχι μόνο χωρίς να ηττηθεί αλλά και εγκαταλείποντας μια λειτουργική χώρα. Ακόμη και σήμερα, πολλοί Αφγανοί θυμούνται τους Σουραβί (Ρώσους ) που έχτιζαν σχολεία, νοσοκομεία και υποδομές. Αυτό είναι καλά τεκμηριωμένο. Ο ίδιος ο αείμνηστος Ahmad Shah Massoud είπε ότι αν γνώριζαν τι θα συνέβαινε στη χώρα μετά την αποχώρηση της ΕΣΣΔ και την κατάρρευση της κυβέρνησης Najibullah, δεν θα είχαν αντισταθεί.

Όσον αφορά την επίσκεψη των Ταλιμπάν, υπάρχουν πολλές άλλες ομάδες στο Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένων των υπολοίπων του Ισλαμικού Κράτους και των συναφών δομών της Αλ Κάιντα που μεταφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συρία, οι οποίες έχουν επεκτατική ατζέντα και θα προσπαθήσουν να συνεχίσουν να αποσταθεροποιούν όχι μόνο το Αφγανιστάν αλλά και τους γείτονές του. Είμαι βέβαιος ότι το θέμα αυτό περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη των διαπραγματεύσεων με τους Ταλιμπάν στη Μόσχα.

Οι εκπρόσωποι των Ταλιμπάν Abdul Latif Mansoor (από αριστερά προς τα δεξιά), Shahabuddin Delawar και Suhail Shaheen δίνουν συνέντευξη Τύπου στη Μόσχα στις 9 Ιουλίου

Στο ίδιο πνεύμα, σήμερα η Ρωσία γιορτάζει την Ημέρα Αεράμυνας – τη μοναδική αεράμυνα στον κόσμο με απαράμιλλες ικανότητες και τεχνολογία αιχμής. Ορισμένες από αυτές τις τεχνολογίες είναι πέρα από τις δυνατότητες όλης της Δύσης μαζί και θα παραμείνουν έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Απευθυνόμενος στον Ερυθρό Αστέρα (στα ρωσικά), ο επικεφαλής αυτού του κλάδου, υποστράτηγος Μπαμπακώφ, επιβεβαίωσε ότι οι S-500 έχουν περάσει τις δοκιμές για την εκτόξευση μαχητικών πυραύλων και, όπως τόνισε, δεν υπάρχουν ανάλογα με αυτό το σύστημα. Ναι, όταν ξέρουμε ότι ένα μόνο S-500 στο Καλίνινγκραντ μπορεί να καταρρίψει ένα E-3 Sentry πάνω από το Βερολίνο, για να μην αναφέρουμε την Πολωνία, καταλαβαίνουμε καλύτερα.

Τώρα, σκεφτείτε επίσης το γεγονός ότι η ναυτική έκδοση των S-500 αναπτύσσεται τη στιγμή που πληκτρολογώ αυτές τις γραμμές, και συνάγετε τα δικά σας συμπεράσματα.

Το προβάδισμα της Ρωσίας στα συγκροτήματα AD και ABM είναι πλέον τόσο κολοσσιαίο που αλλάζει εντελώς τον υπολογισμό της στρατηγικής ισορροπίας. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη τις αντι-υπερηχητικές δυνατότητες των S-500, S-400 και άλλων πρόσφατων συστημάτων. Αυτή τη στιγμή γράφω ένα άρθρο σχετικά με αυτό το θέμα.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό δημιουργεί πρώτα στρατηγική ασάφεια και, στη συνέχεια, εάν εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί ανώτεροι αξιωματικοί σκέφτονται, ή μάλλον δεν σκέφτονται, αποκαλύπτει ένα πραγματικό χάσμα που δεν μπορεί να γεφυρωθεί.

Λέω από το 2017 ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν χάσει την κούρσα των εξοπλισμών και δεν το λέω ελαφρά τη καρδία ή μάταια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εφημερίδα The National Interest αφιέρωσε το άρθρο της στα απομνημονεύματα ενός πρώην διαπραγματευτή για τη συνθήκη START:

« Η Rose Gottemoeller μιλάει για το New START και το μέλλον του ελέγχου των όπλων. Σε μια πρόσφατη εμφάνισή της στο podcast Press the Button, η Rose Gottemoeller μίλησε για την εμπειρία της στις διαπραγματεύσεις για τον έλεγχο των όπλων και μοιράστηκε τις απόψεις της σχετικά με τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο παγκόσμιος έλεγχος των όπλων, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου επαλήθευσης των άμεσων ορίων των πυρηνικών κεφαλών. ».

Οι εμπειρίες της είναι τόσο σχετικές με μια πραγματική επανάσταση στις στρατιωτικές υποθέσεις όσο και οι εμπειρίες μου στην οδήγηση ενός αεροσκάφους της γραμμής.

Τα τυποποιημένα MC-21 βρίσκονται ήδη στις γραμμές συναρμολόγησης και ο «καυτός» πυρήνας του PD-8 έχει δοκιμαστεί πρόσφατα με επιτυχία, πράγμα που σημαίνει ότι οι SSJ-100 θα είναι σύντομα διαθέσιμοι.

Το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δημοσίευσε μια ταινία μικρού μήκους για τον εορτασμό της Ημέρας Αεράμυνας. Δείχνει διαφορετικές γενιές εναέριων υπερασπιστών, από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, και τι κάνουν. Πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική για κάθε ενδιαφερόμενο..

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Κίνα ΡΟΗ Στυλιανού

Καθώς η Αμερική Yποχωρεί η Κίνα Προωθείται

Ακτιβιστής στις 13.7.21 0

Zero Hedge,7-7-21
Authored by Pat Buchanan via Buchanan.org,

[Ο Πάτρικ Μπιουκάναν διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος και λογογράφος του Προέδρου Νίξον και δύο φορές υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ. Τα άρθρα του φωτίζει η σφραγίδα βαθειάς γνώσης της Ιστορίας, της καθαρά πατριωτικής δεοντολογίας και της νηφάλιας ρεαλιστικής κρίσης. Είναι γι΄αυτό περιζήτητα από τα διεθνή μέσα αντικειμενικής και έντιμης ενημέρωσης, ως η υπεύθυνη αμερικανική άποψη.]

Μετάφραση/εισαγωγή Μ. Στυλιανού

Καθώς ξεκινούσαν οι εορτασμοί της 4ης Ιουλίου, οι ΗΠΑ έκλεισαν ήσυχα και εγκατέλειψαν την αεροπορική βάση Μπαγκράμ, τη μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση μεταξύ του Περσικού Κόλπου και της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.

Οι Αφγανοί πλιατσικολόγοι σύντομα εθεάθησαν να συρρέουν μέσα στη βάση.

Η μακρά υποχώρηση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας βρίσκεται σε εξέλιξη, και αυτός ο πιο μακροχρόνιος πόλεμος είναι πιθανό να καταλήξει σε αιματηρή τιμωρία για τους Αφγανούς που τάχθηκαν στο πλευρό μας κατά των Ταλιμπάν και τώρα μένουν απροστάτευτοι.

Όταν ο τελευταίος Αμερικανός αναχώρησε από το Μπαγκράμ, η Wall Street Journal έγραψε ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν «μιαν επείγουσα εκκένωση της αμερικανικής πρεσβείας στην Καμπούλ, εν μέσω ανησυχίας ότι μια επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας στο Αφγανιστάν θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το υπόλοιπο στρατιωτικό και διπλωματικό σώμα».

Προφανώς, προετοιμαζόμαστε για ένα πιθανό φινάλε σαν της Σαϊγκόν του '75 στον πόλεμο που ξεκίνησε ο Τζορτζ Μπους πριν από 20 χρόνια. Πιεσμένος από δημοσιογράφους σχετικά με τη ζοφερή κατάσταση στο Αφγανιστάν, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν ήθελε να αναλογιστεί ή να μιλήσει για το τι μπορεί να έρχεται.

«Θέλω να μιλήσω για χαρούμενα πράγματα, φίλε», δήλωσε ο Μπάιντεν σε δημοσιογράφο.

«Κοίτα, είναι 4 Ιουλίου... Είναι το Σαββατοκύριακο των διακοπών. Θα το γιορτάσω. Υπάρχουν σπουδαία πράγματα που συμβαίνουν.»

Στην ίδια έκδοση της , η Γουόλ Στρητ Τζόρναλ ανέφερε ότι η Κίνα έχει μετακινήσει 50.000 στρατεύματα στη μεθοριακή περιοχή με την Ινδία, όπου οι δυνάμεις των δύο εθνών, τον Ιούνιο του 2020, είχαν την πιο αιματηρή αψιμαχία τους εδώ και δεκαετίες.

Άλλες εκθέσεις αναφέρουν ότι η Κίνα σκοπεύει να καλύψει το κενό που άφησε η αποχώρηση της αμερικανικής δύναμης πό το Αφγανιστάν και να διαθέσει δισεκατομμύρια από την Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου για την κατασκευή ενός αυτοκινητοδρόμου από την Καμπούλ του Αφγανιστάν, στο Πεσαβάρ του Πακιστάν.

Καθώς η Αμερική εκτελεί τη στρατηγική υποχώρησή της από την Κεντρική Ασία, η Κίνα προχωρεί.

Εκτός από τη στρατιωτικοποίηση των συνόρων της με την Ινδία, η Κίνα επαναβεβαιώνει τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, τερματίζοντας την ανεξαρτησία και συντρίβοντας τη δημοκρατία στο Χονγκ Κονγκ, συνεχίζοντας την πολιτιστική γενοκτονία κατά των Ουιγούρων και στέλνοντας τακτικά σμήνη πολεμικών αεροσκαφών προς την Ταϊβάν για να μεταδώσει το μήνυμα στην Ταϊπέι ότι η προσάρτηση δεν είναι παρά θέμα χρόνου.

Ούτε η ομιλία του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ για την 100ή επέτειο από την ίδρυση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν μια άσκηση αποχρώσεων.

«Δεν θα δεχτούμε ποτέ ανυπόφορα αλαζονικά κηρύγματα από εκείνους τους «δασκάλους!». είπε ο Xi, προκαλώντας ένα βρυχηθμό από το πλήθος των μελών του κόμματος και των βετεράνων.

Ντυμένος με στολή Μάο, ο Ξι είχε και άλλες προειδοποιήσεις για εκείνους που επιδιώκουν να σταθούν εμπόδιο στο πεπρωμένο της κομμουνιστικής Κίνας:

«Ο κινεζικός λαός δεν θα επιτρέψει ποτέ σε ξένες δυνάμεις να μας εκφοβίσουν, να μας καταπιέσουν ή να μας υποδουλώσουν... Όποιοι τρέφουν αυταπάτες ότι θα το κάνουν θα σπάσουν τα κεφάλια τους και θα χύσουν αίμα στο Σινικό Τείχος από ατσάλι, που χτίστηκε από τη σάρκα και το αίμα 1,4 δισεκατομμυρίων Κινέζων.»

Είναι αναμφισβήτητο ότι ο Ξi και οι προκάτοχοί του έχουν να παρουσιάσουν ένα φοβερό ρεκόρ, όπως σημειώνουν οι Financial Times:

«Η άνοδος της Κίνας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες κατατάσσεται ως η μεγαλύτερη και μακροβιότερη οικονομική άνθηση στην ιστορία. Το ετήσιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της αυξήθηκε από μόλις 191 δισεκατομμύρια δολάρια, ή 195 δολάρια κατά κεφαλήν, το 1980 σε 10.261 δολάρια κατά κεφαλήν, το 2019. Έχει ανυψώσει περισσότερους από 770 εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια και έχει μετατρέψει την κινεζική οικονομία σε μια δύναμη υψηλής τεχνολογίας που βρίσκεται σε πορεία να επισκιάσει το μέγεθος της Αμερικής. Ο μετασχηματισμός αυτός αποτελεί επίτευγμα ορόσημο του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο αυτές τις μέρες γιορτάζει την 100η επέτειό του».

Η ανάπτυξη της Κίνας δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αν δεν ήταν η απόφαση των ΗΠΑ να ανοίξουν τη μεγαλύτερη καταναλωτική αγορά του κόσμου σε κινεζικά αγαθά, να φέρουν το Πεκίνο στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και να καθίσουν άπραγες καθώς ένα τεράστιο κομμάτι της αμερικανικής βιομηχανίας και μεταποίησης μεταφέρθηκε στην Κίνα για να παράγει εκεί και όχι εδώ.

Μεταξύ του 1990 και του 2021, οι εισαγωγές κινεζικών αγαθών από τις ΗΠΑ παρείχαν στο Πεκίνο τα τρισεκατομμύρια που έχει συσσωρεύσει για να χρηματοδοτήσει τον στρατηγικό στόχο του να γίνει η πρώτη δύναμη στον κόσμο.

Αλλά αυτό είναι νερό που πέρασε από το φράγμα. Τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα;

Τα ενεργητικά στοιχεία της Κίνας είναι εντυπωσιακά. Με 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους, έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο. Εάν ο ρυθμός ανάπτυξής της συνεχιστεί, θα έχει τη μεγαλύτερη οικονομία. Το στρατηγικό οπλοστάσιό της με πυρηνικά όπλα είναι ένα κλάσμα του δικού μας, αλλά δεδομένης της τρομακτικής καταστροφής που μπορούν να κάνουν επιφέρουν αυτά τα όπλα, ένας πυρηνικός πόλεμος θα ήταν καταστροφικός αν δεν ήταν θανάσιμος και για τις δύο χώρες.

Όσον αφορά τον συμβατικό στρατό — πλοία, στρατιώτες, αεροπλάνα, όπλα, πυραύλους και βάσεις στο θέατρο Ανατολική Ασία-Δυτικός Ειρηνικός όπου θα διεξαγόταν οποιοσδήποτε πόλεμος μεταξύ μας — τα πλεονεκτήματα της Κίνας είναι μεγαλύτερα.

Και για τα αίτια για τα οποία θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε --νησιά, βράχια, ύφαλοι στις θάλασσες την Νότιας και της Ανατολικής Κίνας και της Ταϊβάν-- κανένα από αυτά δεν διεκδικούμε, ή είναι ζωτικής σημασίας για εμάς. Όλα διεκδικούνται από την Κίνα, ως δικαίως δικά της.

Στον Ψυχρό Πόλεμο με την ΕΣΣΔ, ο χρόνος, όπως αποδείχθηκε, ήταν με το μέρος μας. Αλλά την τελευταία δεκαετία, ο Σι Τζινπίνγκ μπορεί δικαιολογημένα να δει ότι ο χρόνος έχει αλλάξει πλευρά. Όπως και να έχει, είναι σίγουρα καλύτερα να βασιζόμαστε στις ικανότητές μας παρά στα όπλα μας για να κερδίσουμε στον ανταγωνισμό και να διευθετήσουμε την αντιπαλότητα που μπορεί να κρίνει το μέλλον της ανθρωπότητας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Πολιτική άποψη ΡΟΗ Στυλιανού Τουρκία

Ακτινογραφία του Αμερικανό-Τουρκικού Εναγκαλισμού, από Εμπειρότατο Ινδό Διπλωμάτη, πρώην πρέσβη στην Άγκυρα.

Ακτιβιστής στις 27.6.21 0

(Καταρρακώνει απατηλές ψευδαισθήσεις)

Του Μιχαήλ Στυλιανού

[Το κατωτέρω κείμενο αποτελεί περιληπτική απόδοση των σημαντικότερων σημείων εκτεταμένου -σε δύο συνέχειες 4.000 λέξεων- εμπεριστατωμένου, στοιχειοθετημένου και διεξοδικού δοκιμίου, εξέχοντος Ινδού διπλωμάτη και αναλυτή, που επισημαίνει την αλληλεξάρτηση των εθνικών συμφερόντων ΗΠΑ-Τουρκίας και την αμοιβαία γεωπολιτική αναγκαιότητα της διαφύλαξης του προνομιακής στενότητας δεσμού τους, που, υπό τις δεδομένες στην Ελλάδα τραγελαφικές συνθήκες, αποτελεί κωδωνοκρούστη αφύπνισης του πατριωτικού ενστίκτου και αντίδοτο απεξάρτησης οπό το οπιομανών καταφύγιο ευδαιμονικών ψευδαισθήσεων, στην συντήρηση των οποίων αναλίσκονται νυχθημερόν πολιτικά και ραδιοτηλεοπτικά φερέφωνα του εθνομηδενισμού.

Ο κ. Μ.Κ. Bhadrakumar, επί 30ετία στέλεχος του ινδικού υπουργείου των Εξωτερικών, τέως πρεσβευτής και στην ΄Αγκυρα, βαθύς γνώστης της περιοχής και σήμερα γεωπολιτικός αναλυτής μεγάλου διεθνούς κύρους, προσφέρει εδώ πληροφορίες ακλόνητης πειστικότητας, πολύτιμα εργαλεία κρίσης, αξιολόγησης και τοποθέτησης του Έλληνα πατριώτη.]

* * * * *
Το πρώτο των δύο τμημάτων αναφέρεται στις επίπονες προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης να προετοιμάσειτις δελεαστικότερες δυνατές συνθήκες για να εξασφαλίσει την επιτυχία της διμερούς συνάντησης Μπάϊντεν-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου, στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ, της οποίας αντικειμενικός στόχος ήταν η εξασφάλιση της επανόδου της αναντικατάστατης Τουρκίας στην σταθερή περίπτυξη της Ατλαντικής Συμμαχίας. Προς τούτο προηγήθηκε εργώδης αμερικανική καλλιέργεια του εδάφους.

Αποκαλυπτικά είναι όσα απαριθμεί για τις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάϊντεν να εξασφαλίσει –με κολακευτικές χειρονομίες και γνωστά και άγνωστα ανταλλάγματα- το αζημίωτο για τις πολύτιμες σχέσεις τής επί δεκαετίες αναβαλλόμενης αμερικανικής αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, την οποία επέβαλλαν πλέον ανυπέρβλητοι εσωτερικοί και εξωτερικοί λόγοι. Εσωτερικοί: Η πολιτική ισχύς του αρμενικού στοιχείου, σε μια πολιτικά διχασμένη αμερικανική κοινωνία. Και εξωτερικοί: Η κραυγαλέα αντίφαση της μη αναγνώρισης της ιστορικής γενοκτονίας, με τον διεκδικούμενο από την Ουάσιγκτον ρόλο παγκόσμιου θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων:

1.-Για την κάλυψη με βάλσαμο της αμυχής από την (πανηγυρισθείσα και παρ ημίν) τελική αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων στις 24 Απριλίου προηγήθηκε -την παραμονή- τηλεφώνημα του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Τζέïκ Σάλιβαν στον Τούρκο ομόλογό του Ιμπραήμ Καλίν, στο οποίο συμφωνήθηκε η ακριβής διατύπωση της αμερικανικής αναγνώρισης της γενοκτονίας και συγκεκριμένα αυτή να χρεώνεται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε να προστατεύει την Ερντογανική Τουρκία από δικαστικές αγωγές για αποζημιώσεις.

2.- Ακολούθησε τηλεφώνημα του Προέδρου Μπάϊντεν στον Τούρκο ομόλογό του και εγνώσθη (μόνο) ότι του πρότεινε να συναντηθούν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. (Στην Αθήνα προαναγγέλετο παρόμοια συνάντηση με τον κ. Καραμανλή, προσδοκία που δεν εξατμίστηκε στη σιγή...)

3.- Δύο ανώτατοι Αμερικανοί διπλωμάτες μετέβησαν συνακόλουθα στην Άγκυρα για συνομιλίες, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γουέντι Σέρμαν και η Αμερικανίδα πρεσβευτής στον ΟΗΕ (που έχει βαθμό υπουργού) Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι ο Σέρμαν «θα υπογραμμίσει την σπουδαιότητα των αμερικανό-τουρκικών σχέσεων, δοθέντος ότι εργαζόμαστε μαζί με την σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουμε κοινές προκλήσεις και να συζητήσουμε περιοχές που μας ανησυχούν»

4.-Ανώτερος διπλωμάτης στην Ν .Υόρκη χαρακτήρισε τα ανωτέρω ως «μια περίοδο εντατικής συνεργασίας» με ανώτερους Τούρκους αξιωματούχους, εν όψει της συνάντησης Μπάϊντεν Ερντογάν. Προσέθεσε ότι η Τουρκία «είναι ένα κρίσιμος σύμμαχος με τον οποίο έχουμε μια στρατηγική σχέση που εκτείνεται σε ένα τεράστιο εύρος θεμάτων και φροντίδων, που περιλαμβάνουν ζητήματα παγκόσμιας και περιφερειακής ασφάλειας, προφανώς και θέματα οικονομίας και σχετιζόμενα με δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα»

5.- Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέϊκ Σάλιβαν σε συνέντευξη Τύπου, μια βδομάδα νωρίτερα από την συνάντηση, ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Μπάϊντεν «προτίθεται να θίξει το πλήρες εύρος των αμερικανό-τουρκικών σχέσεων και να συζητήσει (με τον Ερντογάν) για την Ανατολική Μεσόγειο, την Συρία, το Αφγανιστάν και άλλα περιφερειακά ζητήματα, ως μέρος μιας εκτεταμένης ατζέντας, ως επίσης και τις σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών μας».

Εν όψει των ανωτέρω ο πολύπειρος Ινδός διπλωμάτης- αναλυτής σημειώνει ότι:

Η «εμπρηστική» αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας κατέληξε σε βρεγμένο πυροτέχνημα, πνιγμένο στην σιωπή» και ότι παρά την «κακοφωνία περί «Νέο-Οθωμανισμού», παρά την προφανή εμμονή της Τουρκίας για «στρατηγική αυτονομία», και τον υδραργυρικό χαρακτήρα του Ερντογάν, η Τουρκική ηγετική τάξη δεν διανοείται μια κοπή του ομφάλιου λώρου που τους συνδέει με τον Δυτικό κόσμο. Η τουρκική ισλαμιστική ελίτ είναι επίσης κληρονόμοι του Ατατούρκ στην πεποίθηση πως η μοίρα της χώρας τους την συνδέει με την Δύση.

«Οι Αμερικανοί και ειδικά ο Μπάϊντεν ασφαλώς γνωρίζουν αυτήν την τουρκική πίστη, σημειώνει ο Ινδός διπλωμάτης. Επομένως η ουσία της συνάντησης Μπάϊντεν-Ερντογάν είναι ένα ταγκό μεταξύ δύο προέδρων των οποίων η ιδιοφυία για σύναψη συμφωνιών είναι πασίγνωστη.»

* * * * *

Στην επόμενη συνέχεια του δοκιμίου του ο Ινδός διπλωμάτης επικεντρώνεται στους γεωπολιτικούς παράγοντες που καθιστούν τους στενούς δεσμούς ΗΠΑ-Τουρκίας υποχρεωτικούς και για τις δύο πλευρές.

Αυτό το τμήμα του δοκιμίου του θα έπρεπε να εμφυτευθεί ως πυξίδα στον εγκέφαλο όσων προβληματίζονται περί την στρατηγική επιβίωσης του ελληνικού έθνους.

Κατ αρχήν σημειώνει ότι τα περισσότερα θέματα στη συζήτηση Μπάϊντεν-Ερντογάν σχετίζονται με την Ρωσία. Ακόμη και όταν αμερικανό-τουρκικά ζητήματα δεν αφορούν ευθέως την Ρωσία, θίγουν ωστόσο τα ζωτικά συμφέροντά της.

Εδώ-γράφει- το πλεονέκτημα έχει ο Μπάϊντεν, δοθέντος ότι « η προσωπική χημεία μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν έπαψε να είναι όπως στο παρελθόν. Οι ρώσο-τουρκικές σχέσεις βαρύνονται με αυξανόμενες προστριβές σε διάφορα μέτωπα. Από την άλλη πλευρά, η σπουδαιότητα της Τουρκίας ως ενός «ταλαντευόμενου κράτους» (swing state) στην περιφερειακή αμερικανική στρατηγική έχει αυξηθεί δραματικά, και ενώ οι αμερικανό-ρωσικές εντάσεις κορυφώθηκαν τους τελευταίους μήνες. Και τα διπλωματικά ανοίγματα της κυβέρνησης Μπάϊντεν στην Τουρκία θα πρέπει να αξιολογηθούν υπ΄αυτό το πρίσμα.»

Για τις διαφορές μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, γράφει ότι είναι υπαρκτές, αλλά και οι δύο πλευρές είναι ρεαλιστικές και υπό πίεση να τις διευθετήσουν. Ως τέτοιες αναφέρει την προσωπική δυσπιστία του Ερντογάν στις αμερικανικές προθέσεις έναντι του ίδιου και της Τουρκίας, το γεγονός ότι τον παρέσυραν στην Συρία εναντίον του Άσαντ και τον εγκατέλειψαν υπέρ των Κούρδων «τρομοκρατών», τις υποψίες για αμερικανική ενθάρρυνση στην απόπειρα πραξικοπήματος και την συνεχιζόμενη αμερικανική φιλοξενία του Φετουλάχ Γκιουλέν. Τέλος, στο γεωπολιτικό επίπεδο πρόκειται για διαφορές που προέκυψαν από τις ανεξάρτητες πολιτικές του Ερντογάν για να «ενισχύσει την στρατηγική αυτονομία της Τουρκίας» και να «καταστήσει την χώρα του ως μία μεγάλη δύναμη της περιοχής»,με κορυφαία την υπόθεση του ρωσικού αντιαεροπορικού S400, για το οποίο «Ουάσιγκτον και ΄Αγκυρα συζητούν κάποιου είδους αμοιβαία αποδεκτή φόρμουλα, όπως την εγκατάστασή του στην βάση του Ιντσιρλίκ, υπό αμερικανικό έλεγχο», που θα οδηγήσει στην άρση των αμερικανικών κυρώσεων και θα αναζωογονήσει την τουρκική συμμετοχή στην παραγωγή τμημάτων του κρύφιου μαχητικού αεροπλάνου F-35 της Lockheed Martin.

Και ο Ινδός διπλωμάτης προχωρεί τονίζοντας: «Αναμφίβολα μπορεί να αναμένεται ότι η Τουρκία θα επιστρέψει στον ρόλο που τόσο επιτήδεια έπαιξε στον ψυχρό πόλεμο ως εμπροσθοφυλακή της δυτικής στρατηγικής εναντίον της Ρωσίας. Τόσο περισσότερο μάλιστα αφού για πρώτη φορά στην ιστορία του το ΝΑΤΟ μπορεί να μονιμοποιήσει την παρουσία του στην Μαύρη Θάλασσα. Με την τουρκική υποστήριξη η Ουκρανία μπορεί να απωθήσει την Ρωσία με νέα αυτοπεποίθηση.

Συνολικά θα επρόκειτο για πλήρη αλλαγή του παιχνιδιού για την αμερικανική περιφερειακή διπλωματία στην δυτική και νοτιοδυτική αυλή της Ρωσίας. Είναι ενδιαφέρον ότι κατευθείαν, μετά την συνάντηση με τον Μπάϊντεν, ο Ερντογάν, σε μια συμβολική κίνηση, μεταβαίνει στον Νότιο Καύκασο για να επισκεφθεί τα εδάφη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ που η Τουρκία βοήθησε το Αζερμπαϊτζάν να κατακτήσει.

Αρκεί να λεχθεί ότι η γεωπολιτική πραγματικότητα περιοχών που περιβάλλουν την Τουρκία είναι σε σημείο καμπής. Οι ΗΠΑ έχουν επείγουσα ανάγκη να εντάξουν την Τουρκία στην στρατηγική τους για να αντιταχθούν στην Ρωσία σε ολόκληρη την περιοχή που εκτείνεται από τον Καύκασο και την Μαύρη Θάλασσα στην Ουκρανία ως την Πολωνία, πέραν της Δυτικής Ασίας. Η Τουρκία είναι εν δυνάμει ο καλύτερος συνεταίρος των αμερικανικών προσπαθειών περίφραξης της Ρωσίας και του Ιράν.

Και το σημαντικότερο: Η συνεργασία της Τουρκίας είναι κρίσιμης σημασίας για την προβολή ισχύος στην Μεσόγειο, όπου οι ΗΠΑ εγκαθιστούν νέες βάσεις τελευταία. Η Τουρκία και οι ΗΠΑ έχουν επίσης συγκλίνοντα συμφέροντα να κρατήσουν την Ρωσία έξω από την Λιβύη ( την οποία το ΝΑΤΟ οραματίζεται ως την πύλη για την μελλοντική του επέκταση στην Αφρική.)

Επίσης, Ουάσιγκτον και ΄Αγκυρα διαπραγματεύονται συμφωνία για την ανάπτυξη τουρκικού στρατού στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, για να το διατηρήσει προσιτό στις χώρες του ΝΑΤΟ και μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν. Ο Τούρκος υπουργός Αμύνης δήλωσε ότι η Τουρκία θα αναλάβει αυτή την αποστολή, εάν λάβει οικονομική, επιμελητειακή και πολιτική βοήθεια από τους συμμάχους της.»

Εξετάζοντας την προοπτική των τουρκικών αντιδράσεων ενώπιον του διανοιγόμενου παραδείσου ευκαιριών, ο έμπειρος Ινδός διπλωμάτης-αναλυτής γράφει ότι εσωτερικά ο Ερντογάν τελεί υπό πίεση, η δημοτικότητα του κόμματός του έχει πέσει, η οικονομία δεινοπαθεί, η λαϊκή δυσφορία είναι έκδηλη, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. είναι σε στασιμότητα και με την Ελλάδα σε ένταση. Και συνεχίζει τονίζοντας με δικές του υπογραμμίσεις:

«Η στρατηγική του Ερντογάν θα είναι να προαγάγει την Τουρκία ως τον καλύτερο σύμμαχο των ΗΠΑ. ΄Εχει αποδείξει την προθυμία να δράσει κατά των ρωσικών συμφερόντων. Ο Ερντογάν φιλοξένησε τους ηγέτες της Γεωργίας, της Πολωνίας και της Ουκρανίας –όλους σε σύγκρουση με την Ρωσία- σε γοργή διαδοχή από τον Απρίλιο.

Ο Ερντογάν υποσχέθηκε πλήρη υποστήριξη στην αίτηση της Γεωργίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, σφράγισε ένα συμβόλαιο για πώληση αεροπλάνων-ρομπότ στην Πολωνία και διακήρυξε πλήρη υποστήριξη στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας. Επίσης η Τουρκία είχε ενεργό ρόλο στα γυμνάσια του ΝΑΤΟ «Σταθερός Υπερασπιστής» στην Ρουμανία, στα τέλη Μαίου.»

Και το κείμενο του σοφού Ινδού δασκάλου -πολύτιμα διδακτικό και για συνειδητούς Έλληνες έχοντες ώτα ακούειν και νουν σκέπτεσθαι- καταλήγει επί λέξει ως εξής:

«Μην κάνετε λάθος, ο Ερντογάν αγοράζει χρόνο για την παράταση της θητείας του, που λήγει το 2023. Και χρειάζεται την υποστήριξη του Μπάϊντεν. Ο Ερντογάν είναι ένας έμπειρος ηγέτης, το ίδιο και ο Μπάϊντεν. Δεν πρέπει να εκπλαγείτε αν βρουν κοινό βηματισμό παρά τις πολλές διαφωνίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Αγκύρας».

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Πολιτική άποψη ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Γενεύης Επανάληψη: Για Ποια Στρατηγική Σταθερότητα ;

Ακτιβιστής στις 20.6.21 0

Pepe Escobar/Reseau International/18-6-21
Μετάφραση:Μ.Στυλιανού

Ο Μπάιντεν άφησε να εννοηθεί ότι οι ΗΠΑ θέλουν η Ρωσία να «ξαναμπεί στο παιχνίδι», αλλά ο Πούτιν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τoν δεσμό με την Κίνα.

Ας αρχίσουμε με το δελτίο τύπου.

Στη Γενεύη, Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση στην οποία «επιβεβαιώνουμε την αρχή ότι ένας πυρηνικός πόλεμος δεν μπορεί και δεν πρέπει ποτέ να διεξαχθεί».

Ο Δρ Χάρος θα λυσσάξει εκ νέου, αλλά τουλάχιστον ο κόσμος το έχει γραπτώς και μπορεί να εκβάλει έναν αναστεναγμό ανακούφισης με αυτό το είδος προόδου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα «ανίκανο να συμφωνήσει» θα συμμορφωθεί.

Μόσχα και Ουάσινγκτον δεσμεύθηκαν επίσης να ξεκινήσουν στο εγγύς μέλλον έναν «ολοκληρωμένο διμερή διάλογο για τη στρατηγική σταθερότητα, ο οποίος θα είναι μελετημένος και ισχυρός». Ο διάβολος στις λεπτομέρειες είναι σε ποιο «εγγύς μέλλον» θα προχωρήσει ο διάλογος.

Ένα πρώτο βήμα είναι η επιστροφή των πρεσβευτών και στις δύο πρωτεύουσες. Ο Πούτιν επιβεβαίωσε ότι το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ «θα ξεκινήσουν διαβουλεύσεις» μετά την πενταετή παράταση του New START-3.

Το πραγματικό μπουμπούκι τριανταφυλλιάς στη Γενεύη ήταν εξίσου σημαντικό: το Πρωτόκολλο του Μινσκ. Αυτός ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες που ώθησαν τον Λευκό Οίκο να ζητήσει από το Κρεμλίνο να φιλοξενήσει τη σύνοδο κορυφής, όχι το αντίστροφο.

Το αμερικανικό κατεστημένο συγκλονίστηκε από την ταχεία στρατιωτική συγκέντρωση στο ρωσικό έδαφος δίπλα στο Ντονμπάς, η οποία ήταν μια απάντηση στις προκλήσεις του Κιέβου. (Πούτιν: «Διεξάγουμε ασκήσεις στο έδαφός μας, αλλά δεν διεξάγουμε ασκήσεις σύροντας εξοπλισμό και όπλα στα σύνορα των ΗΠΑ »).

Το μήνυμα έχει ληφθεί δεόντως. Φαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλαξαν τη θέση τους όσον αφορά την Ουκρανία, πράγμα που σημαίνει την επιστροφή στο πρωτόκολλο του Μινσκ.

Αλλά όλα αυτά μπορεί να είναι – για άλλη μια φορά – ένα παιχνίδι σκιών. Ο Μπάιντεν δήλωσε: «Συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε τη διπλωματία που σχετίζεται με τη συμφωνία του Μινσκ ».

«Επιδίωξη της διπλωματίας» δεν σημαίνει απαραίτητα αυστηρή συμμόρφωση με μια συμφωνία, που έχει ήδη εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την οποία το Κίεβο εξακολουθεί να παραβιάζει. Αλλά τουλάχιστον περιλαμβάνει διπλωματία.

Μια αβλαβής ανάγνωση θα αποκάλυπτε ότι ορισμένες κόκκινες γραμμές γίνονται τελικά κατανοητές. Ο Πούτιν έκανε τον υπαινιγμό: «Σε γενικές γραμμές, κατανοούμε σαφώς για τι πράγμα μιλούν οι Αμερικανοί εταίροι μας και καταλαβαίνουν τι λέμε, όσον αφορά τις «κόκκινες γραμμές. Αλλά πρέπει να πω ειλικρινά ότι δεν φτάσαμε στο σημείο να επικεντρωθούμε στις λεπτομέρειες» αρκετά ώστε να «διανείμουμε και να μοιραστούμε κάτι ».

Έτσι, καμία λεπτομέρεια - τουλάχιστον όχι ακόμα.

Αποκάλυψη του παιχνιδιού

Πριν επιβιβαστεί στο προεδρικό αεροπλάνο για να φύγει από τη Γενεύη, ο Τζο Μπάιντεν, χαλαρός, φαίνεται να αποκάλυψε το παιχνίδι, με τον συνήθη τρόπο του να υπεκφεύγει την ευθύνη.

Είπε: «Η Ρωσία βρίσκεται σε μια πολύ, πολύ δύσκολη κατάσταση αυτή τη στιγμή... Βρίσκεται υπό πίεση από την Κίνα. Θέλει απεγνωσμένα να παραμείνει μια μεγάλη δύναμη. ».

Αυτό αποκαλύπτει ένα περίεργο μείγμα μεταξύ μηδενικής γνώσης της πολύπλοκης και συνεχώς εξελισσόμενης παγκόσμιας στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και ευσεβών πόθο («πιεσμένος από την Κίνα», «απεγνωσμένα να παραμείνει μια μεγάλη δύναμη»).

Η Ρωσία είναι μια de facto μεγάλη δύναμη. Ωστόσο, το όραμα του Πούτιν για πλήρη ρωσική κυριαρχία μπορεί να ανθίσει μόνο σε έναν πραγματικό πολυπολικό κόσμο που συντονίζεται από μια συναυλία κυρίαρχων: Μιαν ισορροπία δυνάμεων βασισμένη στην ρεαλιστική πολιτική.

Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με την μονολιθικότητα που ευνοούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το κατεστημένο των οποίων θεωρεί κάθε πολιτικό παράγοντα που διεκδικεί την κυριαρχία και την πολυπολικότητα ως ορκισμένο εχθρό.

Αυτή η γνωστική ασυνέπεια σίγουρα δεν έχει εξαλειφθεί από αυτό που συζήτησαν ο Πούτιν, ο Μπάιντεν και οι διευρυμένες ομάδες τους στη Γενεύη.

Είναι αρκετά διαφωτιστικό να ξαναζώ στη Γενεύη το τόξο του Άνκορατζ, στο οποίο έγραψα μια στήλη για τους Asia Times τους τελευταίους τρεις μήνες. Στην Αλάσκα, η Κίνα ρίχτηκε σε ένα άθλιο περιβάλλον και έγινε δεκτή με προσβολές στο διπλωματικό τραπέζι – στο οποίο ο τρομερός Yang Jiechi απάντησε στο ίδιο και οξύτερο στυλ. Σύγκριντέ το με την Χολιγουντιανή τελετουργία στη Γενεύη.

Η διαφορά μεταχείρισης που επιφυλάχθηκε στην Κίνα και τη Ρωσία αποκαλύπτει για άλλη μια φορά το παιχνίδι.

Οι κυρίαρχες ελίτ της Αμερικής έχουν παραλύσει εντελώς από τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας. Αλλά ο απόλυτος εφιάλτης τους είναι ότι οι Γερμανοί καταλαβαίνουν ότι για άλλη μια φορά χρησιμοποιούνται ως τροφή κανονιών, όπως πράγματι είναι, όπως ήταν ολοφάνερο σε όλη την ιστορία του αγωγού Nord Stream 2.

Αυτό θα μπορούσε τελικά να ωθήσει το Βερολίνο στην τελική ευρασιατική συμμαχία με τη Ρωσία και την Κίνα. Ο Ατλαντικός Χάρτης που υπογράφτηκε πρόσφατα δείχνει ότι το ιδανικό σενάριο για τους Άγγλο-Αμερικανούς – που θυμίζει Β' Παγκόσμιο Πόλεμο – είναι να μετατρέψουν τη Γερμανία και τη Ρωσία σε ασυμβίβαστους αντιπάλους.

Έτσι, ο κύριος αμερικανικός στόχος της φωτογράφησης Πούτιν-Μπάιντεν (το χαμόγελο του Πούτιν συναντά το βλέμμα του Μπάιντεν στο βάθος) ήταν να κάνει τον Πούτιν να πιστέψει ότι η Ουάσιγκτον θέλει η Ρωσία να «επιστρέψει στη λέσχη», απομακρυνόμενη από το Πεκίνο και από ενδεχόμενη τριπλή συμμαχία με το Βερολίνο.

Περιφερειακή σταθερότητα;

Δεν υπήρξαν σημαντικές διαρροές στη Γενεύη – τουλάχιστον όχι ακόμα. Δεν ξέρουμε αν ο Λαβρώφ και ο Μπλίνκεν μίλησαν πολύ όταν μόνο οι τέσσερις τους – συν τους μεταφραστές – βρίσκονταν στην αίθουσα της βιβλιοθήκης, όπου έγινε η προεδρική συνάντηση.

Σε αυτή την εκτεταμένη συνάντηση, η διάσημη διανομέας μπισκότων στην πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου (τις μέρες του ουκρανικού πραξικοπήματος), κυρία Victoria «F*ck the EU» Nuland, (τώρα υφυπουργός Εξωτερικών) είχε μια θέση στο τραπέζι. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ακόμη και αν οι ΗΠΑ και η Ρωσία συμφωνήσουν για την πυρηνική σταθερότητα, η περιφερειακή σταθερότητα παραμένει σε μεγάλο βαθμό απρόσιτη. (Πούτιν: «Τι είναι σταθερό όσον αφορά την υποστήριξη ενός πραξικοπήματος στην Ουκρανία; »)

Ο Μπάιντεν αναφέρθηκε αόριστα σε πιθανή συνεργασία μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας για ανθρωπιστική βοήθεια στη Συρία. Ήταν ένας κώδικας για το Ιντλίμπ, όπου η Τουρκία του ΝΑΤΟ υποστηρίζει ενεργά τζιχαντιστές τύπου αλ-Νούσρα. Ούτε λέξη για την παράνομη κατοχή συριακού εδάφους από τις ΗΠΑ – με λαθρεμπόριο πετρελαίου – και το γεγονός ότι η πραγματική ανθρωπιστική κρίση στη Συρία είναι το άμεσο αποτέλεσμα των αμερικανικών κυρώσεων.

Καμία από αυτές τις ερωτήσεις δεν ρωτήθηκε στις δύο συνεντεύξεις Τύπου. Μια λέξη για το Ιράν, μια άλλη για το Αφγανιστάν, ούτε καν μια αναφορά στη Γάζα.

Ο Πούτιν, ο οποίος είναι απόλυτα εξοικειωμένος με τα γεγονότα και επιμένει στη λογική, ήταν σαφώς διαλλακτικός, τονίζοντας «την απουσία εχθρότητας» και «την επιθυμία να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον». Ο Μπάιντεν, προς τιμήν του, δήλωσε ότι οι διαφωνίες δεν αντιμετωπίζονται σε «κλίμα υπερβολών» και ότι η "ατζέντα" του δεν στρέφεται εναντίον της Ρωσίας.

Ο Πούτιν εξήγησε λεπτομερώς πώς η Ρωσία «αποκαθιστά τις χαμένες υποδομές» στην Αρκτική. Είναι «βαθιά πεπεισμένος» ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία πρέπει να συνεργαστούν στην Αρκτική.

Όσον αφορά την κυβερνά-ασφάλεια, επέμεινε ότι η Μόσχα παρέχει όλες τις πληροφορίες που ζητούν οι Ηνωμένες Πολιτείες για κυβερνοεπιθέσεις, αλλά ποτέ δεν λαμβάνει απαντήσεις από τους Αμερικανούς. Επεσήμανε ότι οι περισσότερες κυβερνοεπιθέσεις προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα: «Το Γκουαντάναμο εξακολουθεί να λειτουργεί, δεν σέβεται κανένα διεθνές δίκαιο». Και «βασανιστήρια έχουν χρησιμοποιηθεί σε αμερικανικές φυλακές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης».

Πολύ σημαντικό: ανέφεραν, «εν παρόδω» τον πόλεμο των εμβολίων και στη «δυνατότητα» αμοιβαίας αναγνώρισης τους

Για την ιστορία, τα μεγάλα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης προσκλήθηκαν στη συνέντευξη Τύπου του Πούτιν – και αισθάνθηκαν ελεύθερα να θέσουν «ερωτήσεις» κατηγορίες από το σενάριο της « έκνομης συμπεριφοράς του Κρεμλίνου» – ενώ κανένα ρωσικό μέσο ενημέρωσης δεν επιτράπηκε να παραστεί στη συνέντευξη Τύπου του Μπάιντεν.

Εν ολίγοις, η εφαρμογή της μεθόδου «Διαίρει και Βασίλευε» του Κίσινγκερ για να υπονομευθούν οι σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, όταν βρέθηκε απέναντι σε πολύπειρους παράγοντες όπως ο Πούτιν και ο Λαβρώφ.

Ο Πούτιν, στη συνέντευξη Τύπου, δήλωσε: «Δεν έχω αυταπάτες και δεν μπορεί να υπάρξουν ψευδαισθήσεις». Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ ρωτήθηκε αργότερα εάν η Γενεύη θα οδηγήσει στην διαγραφή των Ηνωμένων Πολιτειών από τον κατάλογο των εθνών που δεν είναι φίλοι της Ρωσίας: «Όχι», απάντησε. «Δεν υπάρχουν ακόμα λόγοι ».

Ωστόσο, υπάρχουν αχτίδες ελπίδας. Έχουν συμβεί και πιο παράξενα γεωπολιτικά πράγματα. Εάν οι πολεμοκάπηλοι παραγκωνισθούν, το 2021 θα μπορούσε ακόμη και να γίνει το έτος στρατηγικής σταθερότητας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Κόσμος ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Oι Ρώσο-Αμερικανικές Σχέσεις Μετά την Συνάντηση Κορυφής

Ακτιβιστής στις 18.6.21 0

Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν συναντάται με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, Τετάρτη, 16 Ιουνίου 2021, στη Γενεύη, Ελβετία

Andrew KORYBKO,Oriental Review,17/06/21

[Ο συντάκτης του άρθρου είναι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής, με έδρα την Μόσχα, που ειδικεύεται στην στρατηγική των ΗΠΑ στην Αφρό-Ασία, στο κινεζικό σχέδιο του Νέου Δρόμου του Μεταξιού και στον υβριδικό πόλεμο. Από τα διεθνή δημοσιεύματα απολογισμού της συνάντησης Μπάϊντεν- Πούτιν ο υπογράφων μεταφραστής που παρακολούθησε (στo συνεχές ρεπορτάζ του ρωσικού Τήλε-δικτύου R.Τ.) την παρουσίαση των δημοσίων εκδηλώσεων της συνάντησης και τις συνεντεύξεις των δύο ηγετών, επέλεξε το κατωτέρω άρθρο ως το μέσο σωστότερης πληροφόρησης του αναγνώστη επί γεγονότος υπαρξιακής σημασίας - ιδιαίτερα για χώρες-βάσεις πιθανών πυρηνικών πυραυλικών διαλόγων.]

Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Η πολύ-αναμενόμενη Σύνοδος Κορυφής Πούτιν-Μπάιντεν είχε ως αποτέλεσμα πολύ λίγα απτά αποτελέσματα, αλλά η επικέντρωση σε αυτό το σημείο χάνει το πιο σημαντικό γεγονός, το οποίο είναι ότι οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν ότι υπάρχει αμοιβαία βούληση για βελτίωση των σχέσεών τους.

Οι Πρόεδροι Πούτιν και Μπάιντεν μετέβησαν στη σύνοδο κορυφής της Τετάρτης με σκοπό να σώσουν τις διμερείς σχέσεις τους από το χαμηλότερο επίπεδό τους από το τέλος του πρώτου Ψυχρού Πολέμου, και ενώ οι προσπάθειές τους κατέληξαν σε λίγα απτά αποτελέσματα, ωστόσο κατάφεραν να επιβεβαιώσουν ότι και οι δύο έχουν τη βούληση να βελτιώσουν τις σχέσεις τους. Οι μόνες ορατές επιτυχίες ήταν η απόφαση να επιστρέψουν οι πρέσβεις τους και να συσταθεί μια ποικιλία ομάδων εργασίας, με τη σημαντικότερη να επικεντρώνεται σε στρατηγικά ζητήματα ασφάλειας.

Αποκάλυψαν επίσης ότι συζήτησαν για την Αρκτική, την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και τις περιφερειακές συγκρούσεις όπως το Αφγανιστάν, η Λιβύη, η Συρία και η Ουκρανία, καθώς και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Και οι δύο ηγέτες εξέφρασαν επίσης την επιθυμία να βελτιώσουν το εμπόριο και στο μέλλον.

Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές, ειδικά σε ζητήματα που οι ΗΠΑ περιγράφουν ως «δημοκρατία» και «ανθρώπινα δικαιώματα». Ωστόσο, αυτά δεν είναι αρκετά σοβαρά για να εμποδίσουν τη βελτίωση των σχέσεών τους. Απλά συμφώνησαν να διαφωνήσουν. Είναι πολύ πιο σημαντικό και για τους δύο ηγέτες να επιλύσουν πρώτα και κύρια τα στρατηγικά τους προβλήματα ασφάλειας, ειδικά με τη διαπραγμάτευση ενός διαδόχου στο πρόσφατα εκτεταμένο New START (συμφωνίας που αφορά τους πυρηνικούς πυραύλους) μετά τη λήξη του.

Έπρεπε επίσης να συζητήσουν τους «κανόνες πορείας», όπως το έθεσε ο Πρόεδρος Μπάιντεν, όσον αφορά τον συνολικό ανταγωνισμό μεταξύ τους. Και οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν ότι οι συνομιλίες διεξήχθησαν σε θετικό κλίμα χωρίς απειλές, γεγονός που επιβεβαιώνει περαιτέρω την επιθυμία τους να επιλύσουν όποια ζητήματα μπορούν ρεαλιστικά

Δεδομένου ότι δεν αποκαλύφθηκαν πολλές συγκεκριμένες λεπτομέρειες, είναι δύσκολο να προβλέψουμε ακριβώς ποια μορφή θα μπορούσε να λάβει η πιθανή συνεργασία τους για το ευρύ φάσμα θεμάτων που συζήτησαν. Ακόμα κι έτσι, το πιο σημαντικό είναι ότι μίλησαν για αυτά τα θέματα και προσπάθησαν να βρουν μια σύγκλιση συμφερόντων μεταξύ τους. Αυτό αναφέρεται επίσης στις θετικές προθέσεις τους όσον αφορά την υπεύθυνη ρύθμιση του συνολικού ανταγωνισμού μεταξύ τους, το τελικό αποτέλεσμα του οποίου θα μπορούσε να είναι η μείωση των εντάσεων στην Ευρώπη.

Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να απελευθερώσει τις ΗΠΑ να «περιορίσουν» πιο επιθετικά την Κίνα στην άλλη πλευρά της Ευρασίας, αλλά κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει εντατικοποίηση αυτών των προσπαθειών σύντομα, καθώς θα χρειαστεί ακόμα λίγος χρόνος για να σημειωθεί πρόοδος στο ρωσικό μέτωπο, αν αυτή πράγματι επιτευχθεί.

Ο λόγος αυτής της επιφύλαξης είναι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένα λυσσαλέα αντιρωσικά μέλη της μόνιμης στρατιωτικής, μυστικής και διπλωματικής γραφειοκρατίας των ΗΠΑ («βαθύ κράτος») που θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να σαμποτάρουν την αρχική τους προσέγγιση. Προσπάθησαν ήδη να το πράξουν προκαλώντας τις εντάσεις του Απριλίου στην Ουκρανία, καθώς και παγιδεύοντας τον πρόεδρο Μπάιντεν, περίπου εκείνη την εποχή, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του, με την υπαγόρευση του δημοσιογράφου να συμφωνήσει ότι ο Ρώσος ομόλογός του είναι «δολοφόνος». Αυτές οι προσπάθειες δεν κατάφεραν να εκτροχιάσουν αυτό που ο κόσμος γνωρίζει τώρα ότι ήταν οι παρασκηνιακές συνομιλίες όλο αυτό το διάστημα, οι οποίες βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για τη σύνοδο κορυφής της Τετάρτης.

Τούτου λεχθέντος, η αντιρωσική παράταξη του αμερικανικού «βαθέως κράτους» ενδέχεται να μην εγκαταλείψει ακόμα την προσπάθεια καταστροφής των διμερών σχέσεων. Ωστόσο ακόμα και σε περίπτωση που στήσουν άλλη μια πρόκληση, δεν είναι σίγουρο ότι η Ρωσία θα αντιδράσει σε αυτήν ή ακόμα και αν θα παγιδευτούν. οι στενοί συνεργάτες του Μπάιντεν, που ήταν υπεύθυνοι για τη διοργάνωση της συνόδου κορυφής της Τετάρτης.

Ο Πρόεδρος Πούτιν φαίνεται ειλικρινά να πιστεύει ότι ο Αμερικανός ομόλογός του θέλει να βελτιώσει τις σχέσεις, και παρόλο που κανένας ηγέτης δεν εμπιστεύεται τον άλλο, φαίνεται να κατανοούν ότι αυτό το όραμα είναι προς το αμοιβαίο συμφέρον τους. Για το λόγο αυτό, η αντιρωσική παράταξη του «βαθέως κράτους» μπορεί να μην πετύχει.

Πέρα από τις εικασίες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σύνοδος κορυφής της Τετάρτης ήταν μια θετική εξέλιξη και για τις δύο χώρες. Οι ηγέτες τους είχαν τελικά την ευκαιρία να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο και να λύσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα προβλήματά τους. Τώρα θα εναπόκειται στους υφισταμένους τους να φροντίσουν ώστε να επιτευχθεί απτή πρόοδος σε όλα όσα συζήτησαν Ο κόσμος μπορεί να χρειαστεί να περιμένει λίγο καιρό πριν δει τους ορατούς καρπούς των προσπαθειών τους, αλλά πρέπει να περιμένουν ότι τελικά θα δουν κάτι, έστω και μόνο στον τομέα της στρατηγικής ασφάλειας.

Αυτό θα έκανε τη σύνοδο κορυφής της Τετάρτης επιτυχή, ακόμη και αν δεν βελτιωθεί τίποτα άλλο, είτε γενικά είτε αμέσως.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Κόσμος Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Η Ρωσία αρχίζει τη μεγαλύτερη άσκηση στον Ειρηνικό από τον Ψυχρό Πόλεμο καθώς ο Πούτιν και ο Μπάιντεν συναντιούνται

Ακτιβιστής στις 17.6.21 0

ZeroHedge,16-6-21
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Στην άλλη άκρη του κόσμου, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντώνται για τις πρώτες τους συνομιλίες πρόσωπο με πρόσωπο από τότε που ο Μπάιντεν ανέβηκε στην αμερικανική προεδρία. Αλλά 300 μίλια από τις ακτές της Χαβάης, η Ρωσία ξεκινά ήσυχα μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές ασκήσεις από τον Ψυχρό Πόλεμο.

Ρωσικά πλοία έχουν σταλεί για να διεξαγάγουν τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις από τον Ψυχρό Πόλεμο στα ανοικτά των ακτών της Χαβάης, αναγκάζοντας την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ να σηκώνει μαχητικά F-22 stealth από τη βάση της στη Χαβάη λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση των δύο παγκόσμιων ηγετών. Στάλθηκαν για να συναντήσουν ένα άγημα ρωσικών δυνάμεων που περιελάμβαναν βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς, πλοία επιφανείας και ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη.

Μολονότι η πρόκληση ήταν αδιαμφισβήτητη, τα ρωσικά βομβαρδιστικά ήταν προσεκτικά για να μην εισέλθουν στη Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας, γεγονός που θα μπορούσε να ωθήσει την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ να στείλει καταδιωκτικά..

Φωτογραφίες από τις ασκήσεις δημοσιεύθηκαν από το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας.

Κατά ειρωνική σύμπτωση, ο Μπάιντεν φάνηκε να ανασκευάζει μερικούς από τις πιο επιθετικούς χαρακτηρισμούς του για τον Ρώσο ομόλογό του, αποκαλώντας τον Πούτιν «ευφυή», «σκληρό» και «άξιο αντίπαλο»

Ο Πούτιν έχει επιδείξει τους στρατιωτικούς του μύες σε όλο τον κόσμο τους τελευταίους μήνες, αν και ως επί το πλείστον πιο κοντά στις ακτές της Ρωσίας. Δυνάμεις είχαν συσσωρεύει στα σύνορα με την Ουκρανία, εγείροντας ανησυχίες για μια ρωσική κλιμάκωση στον ακόμα υποκαίοντα ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο, γεγονός που ώθησε τον Μπάιντεν να καλέσει σε εθνική έκτακτη ανάγκη πριν επιβάλει κυρώσεις σε δεκάδες Ρώσους και απελάσει διπλωμάτες. Αλλά δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε τις ομοιότητες μεταξύ της άσκησης της Τετάρτης και των επιχειρήσεων «Ελευθερίας της Ναυσιπλοΐας» που πραγματοποίησε το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εναντίον της Κίνας στον Ειρηνικό.

Εν τω μεταξύ, πίσω στη Νέα Υόρκη, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διπλασιάζουν τις επικρίσεις τους για τον Πούτιν, καθώς ο αρθρογράφος των NYT Τόμας Φρίντμαν, ένα γεράκι κατά της Ρωσίας (και φίλος της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας), ουσιαστικά αντέγραψε φράσεις από ένα κύριο άρθρο του Φεβρουαρίου, όπου έλεγε αστεία για «ερωμένες», κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον συνάδελφό του από τους Nιου Υορκ Τάϊμς, Andrew Ross Sorkin.

Με τον Πούτιν σαφώς οργισμένον ακόμη για τις πρόσφατες έντονες προκλήσεις του Μπάιντεν, είναι σαφές ότι η σημερινή ναυτική άσκηση - η μεγαλύτερη ναυτική άσκηση στον Ειρηνικό από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου - έχει ως στόχο να «τρίψει αλάτι στις πληγές» των Αμερικανών, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι η Αμερική και η Κίνα δεν είναι οι μόνες παγκόσμιες δυνάμεις που μπορούν να δράσουν σε πολλαπλά μέτωπα.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΗΠΑ Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Ο Πούτιν προειδοποιεί κατά της συνεχιζόμενης συσσώρευσης πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα Και της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ

Ακτιβιστής στις 16.6.21 0

ZeroHedge 14-6-21 1370w
Authored by Rick Rozoff via AntiWar.com, Μετάφραση:Μ.Στυλιανού

Σε σχόλια που πέρασαν τον έλεγχο στα Δυτικά ΜΜΕ, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σε πρόσφατη ρωσική τηλεοπτική συνέντευξη κατηγόρησε τη Δύση ότι καταχράται τις καλές σχέσεις εκείνης της εποχής (1999-2004) για να επεκτείνει το ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας. Και με αυτόν τον τρόπο, διευκρίνισε, τo NAΤΟ παραβίασε τις προφορικές δεσμεύσεις Αμερικανών αξιωματούχων προς τον τότε Σοβιετικό Πρόεδρο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, προσθέτοντας ότι ο τελευταίος είναι ζωντανός και καλά στην υγεία του και μπορεί να επιβεβαιώσει αυτά που του είπαν. Σε μια ειλικρινή αξιολόγηση του γεγονότος, ο Πούτιν πρόσθεσε:«Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω σκληρές λέξεις, αλλά απλά έφτυσαν τα συμφέροντά μας και αυτό είναι όλο».

Μακροσκελή αποσπάσματα των σχολίων του δημοσιεύθηκαν στην αγγλόφωνη ιστοσελίδα του κυβερνητικού πρακτορείου ειδήσεων TASS στις 9 Ιουνίου. Η πιο σημαντική και ανησυχητική πτυχή της συνέντευξης είναι η προειδοποίηση του Ρώσου προέδρου κατά της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την οποία λαμβάνει σοβαρά υπόψη, ειδικά όσον αφορά την εγκατάσταση νέων πυραυλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, παρά την άποψη Αμερικανών αλλά και Ρώσων ειδικών που δεν βλέπουν τέτοιο ενδεχόμενο.

Χωρίς να τους κατονομάσει ανέφερε ότι οι περιγραφόμενοι ως αντιπύραυλοι Standard Missile-3 (SM-3) στη Ρουμανία και την Πολωνία θα μπορούσαν να πλήξουν τη Μόσχα σε 15 λεπτά εάν τους προστεθεί πυρηνική κεφαλή, κάτι που θα μπορούσε εύκολα να γίνει, όσο αν και αν η Δύση αρνείται την πρόθεσή της να το πράξει,. Για παράδειγμα, η Ρωσία δεν έχει κληθεί να επιθεωρήσει τους πυραύλους,. Παραφράζοντας τον αρχηγό του κράτους, η έκθεση του TASS αποκάλυψε ότι η παραπάνω απειλή είναι ασφαλώς πραγματική «επειδή τα συστήματα πυραυλικής άμυνας που σταθμεύουν εκεί μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την πραγματοποίηση επιθέσεων».

Η εγκατάσταση SM -3 στην Ουκρανία, προειδοποίησε ο Πούτιν, θα μειώσει το χρόνο που απαιτείται για να πληγεί η Μόσχα σε 7-10 λεπτά. «Είναι αυτό κόκκινη γραμμή για μας, ή όχι;» ρώτησε.

Έκανε επίσης την αναπόφευκτη σύγκριση με την κρίση πυραύλων της Κούβας το 1962, όταν εκτίμησε ότι οι σοβιετικοί πύραυλοι σε αυτό το νησιωτικό έθνος θα μπορούσαν να έχουν πλήξει την Ουάσιγκτον σε 15 λεπτά, προσθέτοντας έναν άλλο παραλληλισμό:

«Για να μειώσουμε αυτόν τον χρόνο πτήσης σε 7-10 λεπτά, θα πρέπει να σταθμεύσουμε τους πυραύλους μας στα νότια σύνορα του Καναδά ή στα βόρεια σύνορα του Μεξικού. Είναι κόκκινη γραμμή για τις ΗΠΑ ή όχι;»

Αν και απολύτως διαφανή και ακριβή από κάθε άποψη, τα σχόλιά του Πούτιν αγνοήθηκαν και, εάν είχαν τεθεί υπόψη των Αμερικανών, θα είχαν απορριφθεί. Έτσι μπορούν να εκραγούν οι πόλεμοι και έτσι μπορεί να προκύψει μια πυρηνική καταστροφή πέρα από τις δυνατότητες κατανόησης ενός υγιούς νου: Υπνοβατώντας στον Αρμαγεδδώνα.

Πριν από πέντε χρόνια οι ΗΠΑ εγκατέστησαν ένα ραντάρ Aegis AN/SPY-1 και δώδεκα πυραυλικούς σωλήνες για αναχαιτιστικά Standard Missile-3 Block IB στο Deveselu της Ρουμανίας και σχεδιάζουν να κάνουν το ίδιο στην Πολωνία στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας που ονομάζεται Aegis Ashore, ή Ευρωπαϊκή Σταδιακή Προσαρμοστική Προσέγγιση, η οποία ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από την κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα το 2009. Το Aegis Ashore προέρχεται από το σύστημα μάχης Aegis, που χρησιμοποιείται από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ για να εξοπλίσει τα αμερικανικά πολεμικά πλοία και εκείνα των συμμάχων τους με SM-3 για την κατάρριψή των πυραύλων άλλων εθνών. Οι ΗΠΑ διαθέτουν 62 αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke (με περισσότερα υπό κατασκευή) και 22 καταδρομικά κλάσης Ticonderoga που είναι εξοπλισμένα για το σύστημα μάχης Aegis. Μπορούν να εκτοξεύσουν τα ίδια SM-3 για τα οποία προειδοποίησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στη συνέντευξή του.

Εκτός της απειλής για τη Ρωσία που περιγράφεται παραπάνω, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, περικλείοντας τη Ρωσία με πυραύλους αναχαίτισης ξηράς και θαλάσσης, θα μπορούσαν όχι μόνο να υπονομεύσουν αλλά και να εξουδετερώσουν τις αποτρεπτικές της ικανότητες. Όποιοι ρωσικοί πύραυλοι επιβίωναν από πλήγματα πρώτης επίθεσης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα καταρρίπτονταν με αναχαιτιστικούς. Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2012 το στρατιωτικό μπλοκ επικύρωσε τη δεύτερη φάση της λεγόμενης πολιτικής πυραυλικής άμυνας. Τα συστήματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ είναι πλήρως ενσωματωμένα. Η ευρωπαϊκή σταδιακή προσαρμοστική προσέγγιση περιλαμβάνει SM-3 σε αμερικανικά αντιτορπιλικά και καταδρομικά στον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, καθώς και πυραύλους εγκατεστημένους στη Ρουμανία και την Πολωνία. Η Ουάσιγκτον έχει επίσης στρατολογήσει έθνη στα ανατολικά της Ρωσίας, στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, στο σύστημα μάχης Aegis: Μέχρι σήμερα, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα και στην Αυστραλία. Τα μέλη του ΝΑΤΟ Νορβηγία και Ισπανία είναι επίσης άμεσα ενσωματωμένα στο σύστημα.

Στις 11 Ιουνίου οι Αμερικανικές Ναυτικές Δυνάμεις Ευρώπης-Αφρικής ανακοίνωσαν ταυτόχρονα ότι το αντιτορπιλικό κατευθυνόμενων πυραύλων κλάσης Arleigh Burke USS Laboon εισήλθε στη Μαύρη Θάλασσα και το αντιτορπιλικό κατευθυνόμενων πυραύλων κλάσης Arleigh Burke USS Roosevelt έφτασε στη Γκντίνια της Πολωνίας στη Βαλτική Θάλασσα.

Το πρώτο έγινε παρά την ακύρωση της ανάπτυξης δύο αμερικανικών πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα τον Απρίλιο, σύμφωνα με ισχυρισμούς, από φόβο ότι θα προκαλέσει πολύ απροκάλυπτα τη Ρωσία. Αντίθετα λίγο αργότερα, ανακοινώθηκε ότι δύο βρετανικά πολεμικά πλοία που προστέθηκαν στην ομάδα κρούσης του αεροπλανοφόρου HMS Queen Elizabeth, ένα αντιτορπιλικό και μια φρεγάτα, θα τα αντικαταστήσουν. Το τελευταίο μπορεί να συμβεί σύντομα.

Πέντε αμερικανικά πολεμικά πλοία βρίσκονταν στη Μαύρη Θάλασσα νωρίτερα αυτό το έτος, συμπεριλαμβανομένων των αντιτορπιλικών κλάσης Aegis USS Donald Cook και USS Porter από τον Ιανουάριο και του αντιτορπιλικού USS Thomas Hudner και του καταδρομικού USS Monterey από τον Μάρτιο.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Μαύρη Θάλασσα, ο στόλος σύμφωνα με το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, θα διεξάγει «επιχειρήσεις πολλαπλών τομέων με αεροσκάφος P-8A του Αμερικανικού Ναυτικού από τη Μοίρα Περιπολιών VP-40 και την Αερομεταφερόμενη Δύναμη Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου E-3A του ΝΑΤΟ». Το δελτίο Τύπου που ανακοίνωσε την είσοδο του πολεμικού πλοίου αναφέρει: «Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δραστηριοποιείται τακτικά στη Μαύρη Θάλασσα για να συνεργαστεί με τους Συμμάχους και εταίρους μας στο ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, της Ρουμανίας, της Τουρκίας και της Ουκρανίας». Δηλαδή, πέντε από τα έξι (αναγνωρισμένα) παράκτια έθνη της Μαύρης Θάλασσας. Η άλλη φυσικά είναι η Ρωσία.

Η Διοίκηση ανατίθεται επί του παρόντος στο USS Dwight D. Eisenhower Carrier Strike Group, οπότε η παρουσία του (και άλλων πολεμικών πλοίων κλάσης Aegis που έχουν οριστεί έτσι) είναι ανεξάρτητη από τα τέσσερα αμερικανικά αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων που βασίζονται (σε περιστρεφόμενο χρονοδιάγραμμα) στον Ναυτικό Σταθμό Ρότα στην Ισπανία ως μέρος της Ευρωπαϊκής Σταδιακής Προσαρμοστικής Προσέγγισης και σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ.

Η ανακοίνωση του Ναυτικού αναφέρει επίσης: «Οι επιχειρήσεις του Laboon στη Μαύρη Θάλασσα θα ενισχύσουν τη διαλειτουργικότητα με τους συμμάχους και εταίρους του ΝΑΤΟ και θα επιδείξουν συλλογική αποφασιστικότητα για την ασφάλεια της Μαύρης Θάλασσας στο πλαίσιο της Επιχείρησης Ατλαντική Επίλυση». Η τελευταία είναι μια επιχείρηση του Πενταγώνου που ξεκίνησε το 2014 κατά μήκος αυτού που το ΝΑΤΟ αποκαλεί ως Ανατολική Πλευρά του, από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.

Στις 11 Ιουνίου το Ναυτικό ανέφερε επίσης ότι το USS Roosevelt είχε ελλιμενιστεί στην πολωνική λιμενική πόλη Γκντίνια για ανεφοδιασμό ενώ συμμετείχε στα φετινά μαζικά πολεμικά γυμνάσια Baltic Operations 50 (BALTOPS). Ο διοικητής του αντιτορπιλικού δήλωσε για το γεγονός: «Κατά τη διάρκεια του BALTOPS, το Ρούσβελτ έχει τελειοποιήσει τις ικανότητές μας σε ασκήσεις πολέμου στον αέρα και την επιφάνεια με τους εταίρους μας στο ΝΑΤΟ». Η Ρωσία είναι το μόνο έθνος της Βαλτικής Θάλασσας που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή Εταίρος ενισχυμένων ευκαιριών. Όλα τα άλλα είναι: Δανία, Εσθονία, Λετονία, Φινλανδία, Γερμανία, Λιθουανία, Πολωνία και Σουηδία.

Ο Ρούσβελτ είναι ένα από τα τέσσερα – σύντομα έξι – αντιτορπιλικά αναχαίτισης-πυραύλων των ΗΠΑ με έδρα τη Ρότα της Ισπανίας. Το Ναυτικό λέει αυτό για την ικανότητά τους και την αποστολή τους: «Αυτά τα πλοία των Ναυτικών Δυνάμεων-Ευρώπης έχουν την ευελιξία να επιχειρούν σε όλα τα ύδατα της Ευρώπης και της Αφρικής, από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας μέχρι τον Αρκτικό Κύκλο, αποδεικνύοντας την κυριαρχία τους στον θαλάσσιο τομέα».

Επίσης, στις 11 Ιουνίου οι Αμερικανικές Ναυτικές Δυνάμεις Ευρώπης-Αφρικής ανακοίνωσαν – λίγο μετά την τόσο ισχυρή προειδοποίηση του Ρώσου προέδρου για την απειλή sm-3 στη χώρα του – ότι ο αντιναύαρχος Eugene Black, διοικητής του Έκτου Στόλου των ΗΠΑ και των Ναυτικών Δυνάμεων Κρούσης και Υποστήριξης του ΝΑΤΟ, είχε επιθεωρήσει τα πέντε αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων κλάσης Arleigh Burke που είχαν διατεθεί στον Διοικητή Task Force 65 κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Ναυτικό Σταθμό Ρότα στις 8 Ιουνίου. Εκτός από τα uss Arleigh Burke, USS Ντόναλντ Κουκ, USS Porter και USS Ross που ήσαν προωθημένα στη Ρότα, επισκέφτηκε επίσης USS Paul Ignatius, το οποίο επίσης εντάσσεται αυτήν την περίοδο στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Σχετικό δελτίο Τύπου του Ναυτικού ανέφερε ότι τα Arleigh Burke, Paul Ignatius και Ross συμμετείχαν πρόσφατα στην άσκηση At-Sea Demo/Τρομερή Ασπίδα 21 ολοκληρωμένης αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας που ολοκληρώθηκε στην περιοχή αρκτικής της Νορβηγίας στις 3 Ιουνίου. Ανέφερε επίσης ότι το Παύλος Ιγνάτιος «διεξήγαγε μια συνεργατική αντιμετώπιση ενός βαλλιστικού στόχου μέσου βεληνεκούς, χρησιμοποιώντας ένα αναχαιτιστικό Standard Missile-3 (SM-3)»Το γεγονός αυτό περιγράφηκε από Αμερικανό στρατιωτικό αξιωματούχο που συμμετείχε στην άσκηση ως «αναχαίτιση βαλλιστικών πυραύλων στο διάστημα».

Επομένως ο Πρόεδρος Πούτιν είναι απόλυτα δικαιολογημένος να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την απειλητική εξάπλωση του ΝΑΤΟ και την απειλή πυραύλων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ κατά του έθνους του. Το σχετικό ερώτημα είναι γιατί του πήρε 20 χρόνια να το κάνει.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου