Authored by Techno Fog via The Reactionary
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
Τολμώ να πω μια επικίνδυνη αλήθεια, αλλά υπάρχουν πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι που θέλουν τη Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία.
Όχι επειδή αυτοί οι τύποι είναι "συνήγοροι του Πούτιν", για να παραθέσω έναν χαρακτηρισμό που χρησιμοποιούν εναντίον του αντιπολεμικού πλήθους. Αλλά επειδή βλέπουν τις ρωσικές ενέργειες ως πρόσχημα για την αμερικανική επέμβαση και την αέναη παρουσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία, αν όχι αλλού. (Σπρώξτε την αρκούδα και είστε ο ανταγωνιστής. Αν σου επιτεθεί η αρκούδα, είσαι το θύμα.
Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί καλύτερα η ρωσική επιθετικότητα; Για ορισμένους, είναι η δικαιολογία για περισσότερα στρατεύματα και περισσότερα όπλα στην Ανατολική Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ βλέπει την ευκαιρία να "ενισχύσει την παρουσία στρατευμάτων του στη Μαύρη Θάλασσα και τη Βαλτική".
Εδώ στις ΗΠΑ, η πρώην υφυπουργός Άμυνας του Ομπάμα Έβελιν Φάρκας υποστηρίζει ότι «οι ηγέτες των ΗΠΑ θα πρέπει να στρατολογούν έναν διεθνή συνασπισμό των προθύμων, έτοιμων στρατιωτικών δυνάμεων για να αποθαρρύνουν τον Πούτιν και, εάν είναι απαραίτητο, να προετοιμαστούν για πόλεμο». Άλλοι υποστηρίζουν μια επιθετική στρατιωτική απάντηση, ή προτείνουν τις "αμερικανικές μπότες στο έδαφος". Ο Max Boot, ένας παραληρηματικός δημοσιογράφος με μια μεγάλη πλατφόρμα, έναν ανόητο λόγο, και μια όρεξη για πόλεμο, προωθεί μια επείγουσα αερογέφυρα αμερικανικών οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία. Φτάνει στο σημείο να κραυγάζει την ανόητη προειδοποίηση ότι ο Πούτιν προσπαθεί να αναστήσει την «σατανική αυτοκρατορία». Εάν ο Boot πιστεύει αυτά τα λόγια, τότε τελικά θα υποστηρίξει τα πιο ακραία μέτρα για την αντιμετώπιση της Ρωσίας. Επικίνδυνη ρητορική πράγματι.
Εάν η πρόσφατη ιστορία αποτελεί ένδειξη, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι βλέπει σίγουρα την τρέχουσα κρίση, αν μπορείτε να την ονομάσετε έτσι, ως ευκαιρία. Τον περασμένο Ιούνιο, έγραψε στο Τουίτερ: "Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ επιβεβαίωσαν ότι η Ουκρανία θα γίνει μέλος της Συμμαχίας". Η ανακοίνωση αυτή πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη συνάντηση του Μπάιντεν με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Με άλλα λόγια, ήταν σχεδιασμένο. Και ενώ η απάντηση του Μπάιντεν το περασμένο καλοκαίρι ήταν διφορούμενη για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, πιο πρόσφατα διαβεβαίωσε τον Ζελένσκι ότι «η προσπάθεια του Κιέβου να ενταχθεί στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ ήταν στο χέρι του». Το σχόλιο αυτό πραγματοποιήθηκε μετά την προειδοποίηση του Πούτιν ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί"κόκκινη γραμμή"για την Μόσχα.
Ίσως τα ερωτήματα θα έπρεπε να ήταν πώς θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτή η κρίση, η κατάληξη της οποίας είναι άγνωστη; Σύμφωνα με τον καθηγητή Στίβεν Γουόλτ,εάν η Δύση δεν είχε «υποκύψει στην ύβρη» και κρατούσε την υπόσχεση να μην συμπεριλάβει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, «η Ρωσία πιθανότατα δεν θα είχε καταλάβει ποτέ την Κριμαία». Ίσως ήταν ύβρις. Ή ίσως οι ΗΠΑ προέβλεψαν την αντίδραση της Ρωσίας και την είδαν ως ευκαιρία για αύξηση της αμερικανικής επιρροής;
Σχετικά με αυτό το ζήτημα της επιρροής, και όσον αφορά τις ρωσικές ανησυχίες σχετικά με το ΝΑΤΟ, παρακολουθήστε αυτή την ουσιαστική εξήγηση από τον αείμνηστο Ρωσολόγο καθηγητή Stephen Cohen:
«Ενώ εκείνοι που υποστηρίζουν την επέκταση του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ότι είναι μια αμυντική συμμαχία, πώς θα αντιδράσει η Μόσχα εάν αυτά τα αμυντικά όπλα – με καταστροφικές επιθετικές ικανότητες – βρίσκονται στα σύνορά της και μπορούν να χτυπήσουν στόχους εντός της Ρωσίας μέσα σε λίγα λεπτά;
Υπάρχει αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ δεν θα ανεχτούν ρωσικούς πυραύλους στα σύνορά τους;»
Αυτά είναι ζητήματα στα οποία τα έθνη, ανεξάρτητα από το αν είναι δημοκρατικά ή όχι, έχουν το δικαίωμα να απαντήσουν,. (Σε καμία περίπτωση αυτό δεν συναινεί ποτέ σε άδικη συμπεριφορά.) Αλλά δεν μπορείτε να διατυπώσετε τέτοιες παρατηρήσεις στην σημερινή Αμερική. Τολμήστε το και θα κατηγορηθείτε για ηθική αμφιταλάντευση - ή κάτι χειρότερο.
Ο (τηλε-σχολιαστής)Τάκερ Κάρλσον διατυπώνει αυτά τα επιχειρήματα και χαρακτηρίζεται προδότης από τα ΜΜΕ. Δημοκρατικοί πράκτορες (ουκρανικών συμφερόντων) απαιτούν να διωχθεί για προδοσία για το έγκλημα της ανάκρισης των ηγετών μας. Ακόμη και στο National Review, ένα «συντηρητικό» όργανο, βλέπουμε αηδιαστικές κατηγορίες ότι «πολλοί από τους πιο διάσημους "εθνικιστές" της Αμερικής δεν φαίνεται να ενοχλούνται από τον ιμπεριαλισμό, αρκεί οι ιμπεριαλιστές να μιλούν ρωσικά». Οι τυπικές επιθέσεις εναντίον εκείνων που τολμούν να αμφισβητήσουν την ορθοδοξία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Ας υποθέσουμε ότι η Ρωσία πιστεύει ότι η Ουκρανία θα ενταχθεί τελικά στο ΝΑΤΟ, ή τουλάχιστον εκτιμά ότι υπάρχει πιθανότητα να συμβεί. Από ρωσικής πλευράς, η αντίδρασή τους – η κατάληψη της Κριμαίας, η σημερινή συγκέντρωση δυνάμεων στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας – έχει αμυντικό χαρακτήρα. (Όχι ότι δικαιολογεί τη συμπεριφορά.) Υπάρχει κάποια ειρωνεία ότι η Ρωσία εφαρμόζει τώρα νεοσυμβατικές αρχές προληπτικού πολέμου. Η περαιτέρω ειρωνεία είναι ότι οι νεο-συντηρητικοί καταγγέλλουν τώρα τέτοιες ενέργειες.
Ισχυρισμοί για ψευδείς σημαίες
Ο Γραμματέας Τύπου του Πενταγώνου Τζον Κέρμπι ισχυρίζεται ότι «η Ρωσία εργάζεται ήδη ενεργά για να δημιουργήσει ένα πρόσχημα για μια πιθανή εισβολή, για μια κίνηση στην Ουκρανία». Ισχυρίζεται ότι σχεδιάζουν "μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας - μια επιχείρηση που έχει σχεδιαστεί για να μοιάζει με επίθεση στους ... Ρωσόφωνους πολίτες στην Ουκρανία, και πάλι, ως δικαιολογία για να εισβάλει."
Ίσως αυτό να είναι αλήθεια. Ίσως και να μην είναι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάτι ξέρουν για τις επιχειρήσεις ψευδών σημαιών, έτσι δεν είναι;
Τα πολεμικά γεράκια εντός της κυβέρνησης Τραμπ εκμεταλλεύτηκαν μια πιθανή επιχείρηση ψευδούς σημαίας στη Συρία για να δικαιολογήσουν την επέμβαση. Όπως ανέφερε ο Aaron Mate,«Μια σειρά από έγγραφα που διέρρευσαν από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) επισημαίνουν το ενδεχόμενο η κυβέρνηση Τραμπ να βομβάρδισε τη Συρία για ψευδείς λόγους και να πίεσε αξιωματούχους στον κορυφαίο φύλακα χημικών όπλων στον κόσμο να την καλύψουν».
Και πώς θα αξιολογήσουμε τους ισχυρισμούς του Πενταγώνου για τη Ρωσία, λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες γκάφες και την ιστορία των απροκάλυπτων ψεμάτων προς τους Αμερικανούς;
Τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Ο στρατηγός Mark Milley, Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, κατέθεσε ότι δεν υπήρχαν πληροφορίες που να υποδηλώνουν τη γρήγορη κατάρρευση της αφγανικής κυβέρνησης στους Ταλιμπάν. Δημοσιεύματα των New York Times αμφισβήτησαν αυτή τη μαρτυρία, επικαλούμενα απόρρητες εκτιμήσεις πληροφοριών που προέβλεπαν «την κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν» και προειδοποιούσαν για «την ταχεία κατάρρευση του αφγανικού στρατού».
Αναρωτήσου ποιος λέει την αλήθεια, και καταλήγεις να παίρνεις μια απόφαση για το ποιον ψεύτη πρέπει να πιστέψεις. Δεν είμαι σίγουρος ποιο είναι το χειρότερο - ο Στρατηγός Μίλλεϊ λέει ψέματα, ή η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών κάνει ένα τόσο καταστροφικό λάθος; Είναι μια επιλογή μεταξύ προσωπικής αποτυχίας και θεσμικής αποτυχίας.
Ή σκεφτείτε ότι η αμερικανική επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σκότωσε 10 αθώους πολίτες στην Καμπούλ. Οι θάνατοι που καταλογισθηκαν στην εξάρτηση των μυστικών υπηρεσιών από κακές πηγές (που μπορεί να ήταν οι Ταλιμπάν) και σε κακές πληροφορίες, δεν κατέληξαν σε τιμωρία των εκτελεστών.
Αναμφίβολα, η χειρότερη από αυτές τις επιδόσεις ήταν οι χιλιάδες ζωές Αμερικανών που χάθηκαν στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Νεαροί άνδρες και γυναίκες προσφέρθηκαν εθελοντικά να πολεμήσουν σε αυτό που οι αξιωματούχοι μας υποσχέθηκαν ότι ήταν ένας δίκαιος και απαραίτητος πόλεμος, ένας πόλεμος που υποτίθεται ότι κερδίζαμε. Στην πραγματικότητα,αυτοί οι αμερικανοί αξιωματούχοι «έκαναν ρόδινες δηλώσεις που ήξεραν ότι ήταν ψευδείς και έκρυβαν αδιάψευτες αποδείξεις ότι ο πόλεμος ήταν χαμένος».
Για να επικαλεσθώ τον στρατηγό Ντάγκλας Λούτε τριών αστέρων:
"Αν ο αμερικανικός λαός γνώριζε το μέγεθος αυτής της δυσλειτουργίας... 2.400 ζωές χάθηκαν", πρόσθεσε ο Λούτε, αποδίδοντας τους θανάτους στρατιωτικού προσωπικού των ΗΠΑ σε γραφειοκρατική σύγχυση μεταξύ Κογκρέσου, Πενταγώνου και Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Οι συνέπειες των ψεμάτων και της ανικανότητας εξακολουθούν να γίνονται αισθητές σήμερα. Καθώς η κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας οξύνεται, δεν έχουμε ιδέα αν η αμερικανική ηγεσία λέει την αλήθεια.
