από τον Μπράιαν Άντονι Ρίο / reseauinternational.net
Η αμερικανική ειρηνευτική πρόταση για την Ουκρανία είναι ανεπαρκής, αλλά η πρόταση της ΕΕ είναι μια πλήρης φάρσα, μια κραυγαλέα προσπάθεια να κερδηθεί χρόνος και να δοθεί στην Ουκρανία η ανάπαυλα που χρειάζεται για να επανεξοπλιστεί.
Οι όροι «ελλείψεις» και «προπέτασμα καπνού» περιγράφουν καλύτερα τις δυτικές προτάσεις.
Ήμουν ήδη καχύποπτος όταν έμαθα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν παρουσιάσει ένα ειρηνευτικό σχέδιο 28 σημείων (ο Τραμπ αναγκάζεται να καταφύγει στη δημαγωγία και να συμπεριλάβει διπλάσια σημεία από ό,τι στο σχέδιο 14 σημείων του Γούντροου Γουίλσον). Το αμερικανικό σχέδιο, σε μεγάλο βαθμό, μιλάει από μόνο του.
Ορισμένα σημεία φαίνονται αμέσως λογικά, όπως τα σημεία 1, 2 και 3.
Άλλα, όπως το σημείο 6, είναι εξίσου παράλογα. Η Ουκρανία δεν έχει κανέναν νόμιμο λόγο να διατηρεί στρατό 600.000 στρατιωτών (σημειώστε ότι η πρόταση της ΕΕ προβλέπει 800.000). Αξίζει να θυμηθούμε ότι αυτές οι δυτικές δυνάμεις ήθελαν να περιορίσουν τον γερμανικό στρατό σε 100.000 στρατιώτες το 1919, όταν ο γερμανικός πληθυσμός ήταν σχεδόν τριπλάσιος από αυτόν της σημερινής Ουκρανίας. Επιπλέον, η Γερμανία αντιμετώπιζε σημαντικές εσωτερικές απειλές, σε αντίθεση με την Ουκρανία. Η Ουκρανία το 2025 δεν χρειάζεται ένοπλη δύναμη που να υπερβαίνει τους 200.000 στρατιώτες, και ακόμη και αυτός ο αριθμός είναι αισιόδοξος, αν όχι υπερβολικός. Μια δύναμη 600.000 στρατιωτών είναι παράλογη, και μια δύναμη 800.000 αποτελεί ένα κραυγαλέο σχέδιο επιθετικότητας και πρόκλησης κατά της Ρωσίας.
Το αμερικανικό σχέδιο ορίζει: « Εάν η Ουκρανία εκτοξεύσει πύραυλο στη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη χωρίς βάσιμο λόγο, η εγγύηση ασφαλείας θα ακυρωθεί ». Αυτή η διατύπωση είναι επικίνδυνη λόγω της ασάφειας και του κενού που δημιουργεί η φράση «χωρίς βάσιμο λόγο». Ποιος αποφασίζει εάν η Ουκρανία έχει «βάσιμο λόγο» να εκτοξεύσει πυραύλους στη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη; Επιπλέον, γιατί μόνο η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη; Σημαίνει αυτό ότι η Δύση δίνει σε μια μελλοντική ουκρανική κυβέρνηση carte blanche να εκτοξεύσει πύραυλο στο Σμολένσκ, το Ροστόφ ή το Κρασνοντάρ, με το πρόσχημα ότι αυτές οι πόλεις δεν είναι ούτε η Μόσχα ούτε η Αγία Πετρούπολη; Θα χρειαστεί καν λόγος για να πραγματοποιήσει τέτοιες εκτοξεύσεις; Η απαγόρευση εκτόξευσης πυραύλων στη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη «χωρίς βάσιμο λόγο», ενώ αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν επαρκεί από μόνη της. Πρέπει να απαγορευτεί κατηγορηματικά στην Ουκρανία να εκτοξεύει βλήματα στη Ρωσία, είτε πρόκειται για πυραύλους, ρουκέτες, βλήματα οβιδοβόλας είτε για όλμους, ανεξάρτητα από τον στόχο.
Το σημείο 11 του αμερικανικού σχεδίου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο: « Η Ουκρανία είναι επιλέξιμη για ένταξη στην ΕΕ και θα λάβει προσωρινή προτιμησιακή πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά όσο εξετάζεται αυτό το ζήτημα ». Αυτό είναι επικίνδυνο ακριβώς επειδή η ΕΕ είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια αποδυναμωμένη εκδοχή του ΝΑΤΟ. Είναι σαν ένα ελαφρύ, φιλτραρισμένο τσιγάρο χαμηλής περιεκτικότητας σε πίσσα. Αν λέγατε στον έφηβο γιο σας να μην καπνίζει και αυτός κάπνιζε μόνο ελαφριά τσιγάρα, πιθανότατα δεν θα ήσασταν ικανοποιημένοι, επειδή παραβιάζει την απαγόρευσή σας. Η ΕΕ είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια αποδυναμωμένη εκδοχή του ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ.
Ο πυρήνας αυτής της πρότασης έγκειται στο σημείο 14, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες δηλώνουν σαφώς ότι η Ρωσία δεν θα ανακτήσει τα παγωμένα κεφάλαιά της, αλλά ότι αυτά τα χρήματα μπορούν να επενδυθούν σε έργα υπό την ηγεσία των Αμερικανών. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος θα μπορούσε να πληρωθεί με δωροεπιταγές εταιρείας στην πόλη κατοικίας του, οι οποίες θα ισχύουν μόνο στο κατάστημα της εταιρείας.
Σε σύγκριση με την ευρωπαϊκή πρόταση, η τελευταία εμφανίζεται σαφώς ως ο «κακός αστυνομικός» έναντι του αμερικανικού «καλού αστυνομικού». Τελικά, και οι δύο προτάσεις περιέχουν πολλά σημεία που είναι επιζήμια για τα ρωσικά συμφέροντα και απαράδεκτα για τη Ρωσία, αλλά το αμερικανικό σχέδιο είναι «λιγότερο κακό» και φαίνεται λογικό σε σύγκριση με την κραυγαλέα παραλογικότητα του ευρωπαϊκού σχεδίου. Το Reuters έχει κάνει το ευρωπαϊκό σχέδιο προσβάσιμο μόνο μέσω συνδρομής επί πληρωμή και δεν είμαι διατεθειμένος να χρηματοδοτήσω δυτικά μέσα ενημέρωσης. Μια σύγκριση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών προτάσεων είναι διαθέσιμη από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS), έναν οργανισμό που θεωρώ αναξιόπιστο και του οποίου η ανάλυση είναι αμφισβητήσιμη, καθώς είναι ένα think tank που υποκινεί τον πόλεμο και προπαγανδίζει. Ωστόσο, τα 28 σημεία που αναφέρονται φαίνεται να αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια το περιεχόμενο των αμερικανικών και ευρωπαϊκών προτάσεων. Οποιοδήποτε άλλο περιεχόμενο στον ιστότοπό τους θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη μέγιστη καχυποψία. Προσωπικά θεωρώ το CSIS έναν επικίνδυνο οργανισμό, που αποτελείται από ανατρεπτικούς και παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι προωθούν μια αντιπολιτισμική ατζέντα. Ωστόσο, δημοσίευσαν τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές προτάσεις .
Πρόταση της ΕΕ
Η ευρωπαϊκή πρόταση προβλέπει την de facto ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, χωρίς de jure ένταξη, αν και αυτή η πιθανότητα παραμένει.
Σημείο #5: Η Ουκρανία θα επωφεληθεί από ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας.
Σημείο #6: Το μέγεθος των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων θα περιοριστεί στις 800.000 στρατιώτες σε καιρό ειρήνης. (Το αμερικανικό σχέδιο προέβλεπε όριο 600.000 στρατιωτών, τόσο σε καιρό πολέμου όσο και σε καιρό ειρήνης.)
Σημείο #7: Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ εξαρτάται από την επίτευξη συναίνεσης μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ, μια συναίνεση που δεν υπάρχει. (Το αμερικανικό σχέδιο πρότεινε η Ουκρανία να αποκηρύξει συνταγματικά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ να δεσμευτεί επίσημα ότι δεν θα το δεχτεί ποτέ.)
Σημείο #8: Το ΝΑΤΟ συμφωνεί να μην αναπτύσσει μόνιμα στρατεύματα υπό τη διοίκησή του στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια περιόδου ειρήνης. (Το αμερικανικό σχέδιο προέβλεπε την πλήρη απαγόρευση οποιασδήποτε «δύναμης» του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία· οι Ευρωπαίοι φαίνεται να εξετάζουν την πιθανότητα ενός συνασπισμού των προθύμων.)
Αρ. 10. Αμερικανική εγγύηση παρόμοια με το Άρθρο 5 (σχετικά με την ασφάλεια της Ουκρανίας)
Η Δύση θέλει να επιτρέψει στην Ουκρανία να διατηρήσει 800.000 στρατιώτες, να επωφεληθεί από τις εγγυήσεις του άρθρου 5, και να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να σταθμεύσει στρατεύματα στην Ουκρανία εάν κρίνει ότι «η ειρήνη έχει διαταραχθεί», αφήνοντας παράλληλα ανοιχτή την πόρτα για μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, εφόσον υπάρξει συναίνεση εντός της συμμαχίας. Καμία από αυτές τις προϋποθέσεις δεν ευνοεί την πραγματική ειρήνη ούτε θα επιτρέψει τη διαρκή ειρήνη.
Μου φαίνεται προφανές ότι η ΕΕ προσπαθεί να εμφανιστεί λογική ενώ είναι παράλογη. Επιδιώκει να υποδαυλίσει μια βαθύτερη σύγκρουση ή, στην καλύτερη περίπτωση, να παγώσει τις εχθροπραξίες και να δώσει στο καθεστώς που ανέλαβε την εξουσία στο Κίεβο μετά το πραξικόπημα στο Μαϊντάν τρία ή τέσσερα χρόνια για να ανοικοδομηθεί, να επανεξοπλιστεί και, ελπίζουμε, να επιβιώσει μέχρι το τέλος της θητείας του Τραμπ και να τον δει να αντικαθίσταται από έναν πολεμοχαρή νεοσυντηρητικό που είναι πιο επιρρεπής σε μια παράλογη κλιμάκωση στο Ντονμπάς.
Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης πιθανό η ΕΕ να παίξει τον ρόλο του «κακού αστυνομικού» έναντι του Αμερικανού «καλού αστυνομικού», όπως ανέφερα νωρίτερα.
Στο δίκαιο, το αποκαλώ αυτό «την τέχνη του να είσαι παράλογος ενώ παράλληλα φαίνεσαι λογικός» ή «να προετοιμάζεις το σκηνικό για να πυροβολήσει το άλλο μέρος». Είναι ένα σενάριο όπου ένας δικηγόρος σε μια ομάδα υιοθετεί μια άκαμπτη και υπερβολικά παράλογη, σχεδόν ή εντελώς παράλογη, θέση (αλλά παρουσιάζεται ως καλή τη πίστει), ενώ ο συνάδελφός του υιοθετεί μια πιο συμφιλιωτική θέση, παραμένοντας παράλληλα ευνοϊκή για τα συμφέροντα του κοινού πελάτη του. Αυτές οι θέσεις παρουσιάζονται στη συνέχεια στο αντίπαλο μέρος, το οποίο έχει την ψευδαίσθηση ότι επιλέγει μεταξύ δύο εναλλακτικών λύσεων. Στην ψυχολογία, τείνουμε να ευνοούμε τέτοιου είδους επιλογές όταν τα πράγματα παρουσιάζονται με αυτόν τον τρόπο.
Τελικά, πρόκειται για μια πρόχειρη και στοιχειώδη τεχνική ψυχολογικής χειραγώγησης που πιθανότατα θα λειτουργούσε σε έναν ιδιοκτήτη μικρής επιχείρησης που εμπλέκεται σε μια νομική διαμάχη ή σε έναν μικροεγκληματία που ανακρίνεται από την αστυνομία. Ο τελευταίος θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν άκαμπτο επιθεωρητή που τον απειλεί με δέκα χρόνια φυλάκιση και έναν ευγενικό υπολοχαγό, « λίγους μήνες πριν από τη συνταξιοδότηση », ο οποίος « θέλει απλώς να κλείσει την υπόθεση » και συμβουλεύει τον νεαρό παραβάτη να « τακτοποιήσει τα πράγματα και να τα βγάλει πέρα μόνος του· θα βγει έξω σε λίγους μήνες ». Αλλά αυτό το είδος αδέξιας δυτικής χειραγώγησης είναι απίθανο να λειτουργήσει σε έμπειρους Ρώσους διπλωμάτες και πολιτικούς .
Επιμένω στις προηγούμενες δηλώσεις μου και στο σχέδιο που περιέγραψα για την επίτευξη ειρήνης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Είναι πολύ απλό. Τόσο απλό που ένας δικηγόρος, ακόμη και χωρίς να είναι διπλωμάτης καριέρας, θα μπορούσε να το χειριστεί.
Ωστόσο, ένα τέτοιο πλαίσιο για την ειρήνη πρέπει να βασίζεται σε μια γνήσια επιθυμία για ειρήνη και όχι στην απλή επιθυμία «αναστολής» μιας σύγκρουσης μόνο και μόνο για να την επαναλάβει αργότερα, όταν η κατάσταση είναι πιο ευνοϊκή για τις φιλοδοξίες των δυτικών και παγκοσμιοποιητικών ανατρεπτικών δυνάμεων.
Τι μπορώ να περιμένω από τη Δύση απέναντι σε μια παγωμένη σύγκρουση; Θα παρέμεναν αδρανείς για μερικά χρόνια και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της μεταβίβασης της εξουσίας στη Ρωσία, από τον Πρόεδρο Πούτιν σε έναν πατριώτη συμπατριώτη που θα εκλεγόταν για να συνεχίσει την πορεία, η Δύση θα ορμούσε, θα ξεμπλοκάριζε ξαφνικά τη σύγκρουση στην Ουκρανία και θα προκαλούσε μια εξωτερική κρίση στα ίδια τα σύνορα της Ρωσίας, ακριβώς τη στιγμή που η λεπτή μεταβίβαση εξουσίας μεταξύ δύο γενεών λαμβάνει χώρα στη Μόσχα. Διότι αυτός θα ήταν ένας έξυπνος ελιγμός, χαρακτηριστικός των συνωμοτών, και είναι λογικό για τη Δύση να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο αν κατανοήσει κανείς τα κίνητρα και τους μακροπρόθεσμους στόχους της.
Ο Πρόεδρος Πούτιν, ένας αληθινός πολιτικός, έχει καταφέρει πολλά για τη Ρωσία και θα συνεχίσει να το κάνει για άλλα επτά έως δεκαπέντε χρόνια - δεν θα μπορούσα να πω ακριβώς. Του εύχομαι καλή υγεία και μακρά ζωή. Είναι ένας πραγματικός θησαυρός παραδοσιακού πολιτισμού και αρρενωπής ηγεσίας σε έναν κόσμο γεμάτο με άδειες μαριονέτες, τους αδύναμους και τους δειλούς. Αλλά μια μέρα, θα παραδώσει τη σκυτάλη σε έναν άνθρωπο που ο ρωσικός λαός θεωρεί άξιο να την κουβαλήσει και να ηγηθεί στη Μόσχα. Εάν μια παγωμένη σύγκρουση συνεχιστεί στην Ουκρανία, η Δύση θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, τουλάχιστον για να προσπαθήσει να προκαλέσει μια έγχρωμη επανάσταση στη Μόσχα και να κατακερματίσει το ρωσικό κράτος, και πιθανώς επίσης να σπάσει το αδιέξοδο στην ουκρανική σύγκρουση.
Από τότε που η Δύση παραβίασε τη συμφωνία με τον Γκορμπατσόφ να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, έχει χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της και φαίνεται, ακόμη και σήμερα, ανίκανη να υποβάλει προτάσεις με καλή πίστη.
Η αμερικανική πρόταση αφήνει πολλά περιθώρια βελτίωσης και θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πρόσκληση για διαπραγμάτευση και διάλογο. Η πρόταση της ΕΕ είναι μια φάρσα που δεν δικαιολογεί απάντηση. Είναι είτε μια προσπάθεια χειραγώγησης είτε απλώς μια πράξη απελπισίας από ηλικιωμένες, ασήμαντες πρώην μεγάλες δυνάμεις που επιδιώκουν να φαίνονται σημαντικές, αλλά που, στην πραγματικότητα, δεν έχουν καμία σημασία. Τελικά, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία είναι ασήμαντες, ακόμα κι αν φαντάζονται τους εαυτούς τους θρύλους.
Σε κάθε περίπτωση, να είστε προσεκτικοί με τους Δυτικούς που προσφέρουν δώρα, και αυτές οι προσφορές δεν μοιάζουν καν με δώρα. Φαίνονται μάλλον ιδιοτελείς και παραπλανητικές.
Πηγή: Νέα Ανατολική Προοπτική
