Ο Ολέξιι Ρεζνίκοφ θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Στην Αθήνα βρίσκεται ήδη και συναντάται με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Παναγιωτόπουλο ο υπουργός Άμυνας Ολέξιι Ρεζνίκοφ του καθεστώτος Ζελένσκι. Πρόκειται για το καθεστώς που έχει ενσωματώσει στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις τη νεοναζιστική πολιτοφυλακή Αζόφ, δηλαδή τους Ουκρανούς απογόνους και θαυμαστές των Waffen-SS, υπεύθυνων για τα πιο φρικτά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιλαμβανομένων των σφαγών του Διστόμου και των Καλαβρύτων. Τα Waffen-SS είναι επίσης που δημιούργησαν και διοικούσαν αρχικά τα ελληνικά Τάγματα Ασφαλείας.
Ο Ουκρανός υπουργός θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.
Να δούμε αν τελικά θα πάει και στη Λευκωσία. Η κυβέρνηση ήθελε να μη γίνει η επίσκεψη στο μέσο της προεκλογικής περιόδου, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι αντίθετη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στην αποστολή όπλων και στην περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στη σύγκρουση της Ουκρανίας. Δεν έδωσαν όμως τέτοια δυνατότητα στην κυβέρνηση της Αθήνας οι ξένες δυνάμεις που, κατά τα φαινόμενα, την ελέγχουν ασφυκτικά. Όπως, φοβόμαστε, συμβαίνει, άμεσα ή έμμεσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν με τους πάντες στη σημερινή Ελλάδα, μια εξάρτηση που έχει προ πολλού ακυρώσει, επί της ουσίας, όχι στα χαρτιά, το αποτέλεσμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Όπως τα ίδια τα πράγματα επιβεβαιώνουν, για τις «υπερκείμενες» δυνάμεις απόλυτη και επείγουσα προτεραιότητα τώρα είναι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας και όχι ασφαλώς οι πολιτικές και εκλογικές ανάγκες των τρίτης κατηγορίας υποτελών. Δεν μπορούν να περιμένουν πότε θα τελειώσουν οι ελληνικές εκλογικές διαδικασίες.
Τι θέλουν από τους δύστυχους Έλληνες και τα δύο κράτη τους; Να δώσουν όσα περισσότερα από τα όπλα που διαθέτουν στην Ουκρανία.
Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Ουκρανός πρόξενος μετέβη στο στρατόπεδο «Παπακυριαζή» στη Μενεμένη, όπου επιθεώρησε τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1, κάνοντας «παρατηρήσεις» για επιδιορθώσεις κ.λπ., που φέρονται να εκτελέστηκαν άμεσα, στο εκεί 308 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης του ελληνικού στρατού.
Θυμίζουμε επίσης ότι 30 BMP-1 έχουν φύγει ήδη για Κίεβο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες η σημερινή συζήτηση θα ασχοληθεί, εκτός πολλών άλλων, και με το ενδεχόμενο η ελληνική πλευρά να στείλει στον πόλεμο άλλα 10 BMP-1, χωρίς να περιμένει για αντάλλαγμα τα 10 τεθωρακισμένα «Marder» που θα της έστελναν «κανονικά» οι Γερμανοί, σύμφωνα και με την αρχική συμφωνία περί «κυκλικής εναλλαγής». Τι είδους όπλα είναι όμως αυτά που θέλει το Κίεβο και τι συνέπειες θα έχει η εξαγωγή τους στην Ουκρανία;
Καταστρέφοντας την Ουκρανία (και τους Έλληνες του Ντονμπάς)
Τα όπλα αυτά δεν μπορούν να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει, γιατί δεν μπορεί αντικειμενικά να νικηθεί μια πυρηνική υπερδύναμη, όπως η Ρωσία.
Αυτό που κάνουν είναι να βοηθάνε την καταστροφή της Ουκρανίας, παρατείνοντας έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί και στηρίζοντας το καθεστώς Ζελένσκι στην άρνησή του (υπαγορευμένη από ΗΠΑ και Βρετανία) να διαπραγματευθεί. Εκατοντάδες Ουκρανοί σκοτώνονται κάθε μέρα που περνά: τέσσερις ώρες ζωής είναι το προσδόκιμο ζωής των φουκαράδων που απαγάγουν οι ουκρανικές αρχές όπου τους βρουν, τους ντύνουν στο χακί και τους στέλνουν σηκωτούς, χωρίς καν εκπαίδευση, στην πρώτη γραμμή ενός νέου Βερντέν. Εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και άλλα τόσα παλεύουν να το κάνουν ενώ, κάθε μέρα που περνάει, οι υποδομές της καταστρέφονται.
Η ίδια η Ουκρανία μετατρέπεται τάχιστα σε no man’s land, σε χάσκον ερείπιο στο κέντρο της ηπείρου μας.
Οι κυβερνήσεις που στέλνουν σήμερα όπλα στην Ουκρανία δεν συμπαραστέκονται περισσότερο στον ουκρανικό λαό από όσο το σκοινί στον κρεμασμένο. Εγκληματούν κατά του ουκρανικού λαού, για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας της Αμερικής.
Τα όπλα που στέλνουμε στην Ουκρανία κάνουν και κάτι άλλο. Οι οβίδες και τα συστήματα πυροβολικού που έχει πληρώσει από τον ιδρώτα του ο πενόμενος ελληνικός λαός, νομίζοντας ότι θα προστατευθεί έτσι από την Τουρκία, χρησιμεύουν στο να σκοτώνουν τους αμάχους του Ντονμπάς (μεταξύ τους και Έλληνες), που βομβαρδίζει τακτικά ο ουκρανικός στρατός.
Τι όπλα θέλει το Κίεβο;
Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, οι Ουκρανοί ενδιαφέρονται για τα πάντα, προπάντων όμως:(α) για τα ελληνικά και κυπριακά αντιαεροπορικά συστήματα, που είναι ως επί το πλείστον ρωσικής προέλευσης και που έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου (προφανώς η απομάκρυνσή τους θα προκαλέσει κύμα ενθουσιασμού στην Άγκυρα).
(β) για τα κυπριακά άρματα μάχης Τ-80, τα μόνα που διαθέτει η Κύπρος, και τα ελληνικά Leopard Ι και ΙΙ. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη υποσχεθεί, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την παράδοση Leopard Ι, αλλά θέλει να την κάνει μετά τις εκλογές. Υπάρχει όμως και ένα σχέδιο που έχει προταθεί εδώ και καιρό να μεταφερθούν ελληνικά Leopard ΙΙ στην Κύπρο, ώστε να δώσει η Λευκωσία τα Τ-80. ‘Ένα άλλο σενάριο είναι να δώσει η Ελλάδα στη Σλοβακία Leopard, για να στείλει εκείνη ρωσικής προέλευσης άρματα στο Κίεβο.
Να δούμε τι θα προκύψει από τη σημερινή συνάντηση Παναγιωτόπουλου, αν και είναι εντελώς αμφίβολο ότι θα μάθουμε την αλήθεια.
Συνέπειες για την άμυνα
Είναι προφανές ότι όλα τα συστήματα που θέλει να πάρει το Κίεβο έχουν εξαιρετικά κρίσιμη σημασία τόσο για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου, όσο και για την άμυνα της Κύπρου.
Επιπλέον, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν και πότε θα αντικατασταθούν με αμερικανικά ή άλλα δυτικά συστήματα. Δεν μπορούν άλλωστε ακριβώς να αντικατασταθούν. Γιατί, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές, τα ρωσικής κατασκευής όπλα δουλεύουν όταν θέλει η Αθήνα, τα αμερικανικής κατασκευής, αν και εφόσον γουστάρει η Ουάσιγκτον.
Ακόμα και αν αντικατασταθούν εξάλλου, η ίδια η αντικατάστασή τους από αμερικανικά βαθαίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση προτεκτοράτου της Ελλάδας και μειώνει τη δυνατότητά της να αντισταθεί στην Τουρκία (που ακολουθεί αντίστροφη, όλο και πιο αυτόνομη πορεία). Θυμίζουμε ότι από τη «συλλογική Δύση» εκπορεύτηκαν και από την Άγκυρα εφαρμόστηκαν όλες οι επιθέσεις στον ελληνισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κορυφαία τη δικτατορία στην Ελλάδα, για να γίνει το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Αν έχεις τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;
Για αυτό και μια σειρά από τους πιο αξιόλογους εν αποστρατεία στρατιωτικούς μας (που, σημειωτέον σπανίως μιλάνε δημοσίως) έχουν προειδοποιήσει για τις συνέπειες της παροχής τους στο Κίεβο. Ενδεικτικά παραπέμπουμε εδώ, επίσης εδώ και εδώ.
Διερωτάται κανείς ποια είναι και η άποψη του νυν Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου. Συμφωνεί με τον μερικό αφοπλισμό της Ελλάδας και την ακόμα πιο βαθιά μετατροπή της σε αποικία;
Καταστροφικές στρατηγικές συνέπειες
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει στο σημείο μηδέν τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, αλλά και την εικόνα της Ελλάδας παγκοσμίως και έχουν συμβάλλει στην ανατροπή του συσχετισμού διπλωματικών, πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς την ενεργό συμπαράσταση της Μόσχας (διπλωματικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά και εξοπλιστικά, πέραν της πολύ σημαντικής συμβολής ρωσικών κεφαλαίων στην οικονομία της) δεν θα υπήρχε πιθανώς σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία.
Θυμίζουμε επίσης ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε κατά την ελληνοτουρκική κρίση του 1987 στη Σόφια (στενότερο σύμμαχο της Μόσχας τότε) τον υπουργό Εξωτερικών Παπούλια με αποτέλεσμα να μετακινηθούν βουλγαρικές δυνάμεις προς τη μεθόριο με την Τουρκία.
Είναι αυτοκτονικό για την Ελλάδα και την Κύπρο να στέλνουν τη Ρωσία στο πλευρό της Τουρκίας, τη στιγμή που όλες οι στρατιωτικές και οικονομικές απειλές για τη χώρα προέρχονται από κέντρα της «συλλογικής Δύσης».
Υ.Γ.: Βαρύτατες είναι και οι ευθύνες της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, που ουσιαστικά, ναι μεν επικρίνουν την κυβέρνηση για την αποστολή όπλων, στηρίζουν όμως δια της τεθλασμένης το ΝΑΤΟ. Άλλοτε άμεσα, υπερψηφίζοντας τερατώδεις αποφάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν γίνονται συνήθως γνωστές από την ελληνική κοινή γνώμη, και μην κάνοντας τίποτα ουσιαστικό για να εμποδίσουν τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανική βάση. Είτε έμμεσα, χαρακτηρίζοντας εγκληματικό, δολοφονικό και ιμπεριαλιστικό το καθεστώς Πούτιν, κάτι που εξουδετερώνει την όποια εμβέλεια της κριτικής τους στους Αμερικανούς, αλλά και οποιαδήποτε φιλοδοξία να πάει η Ελλάδα σε ρήξη, αν χρειαστεί, για το οικονομικό και κοινωνικό της μέλλον. Σε ποιο σημείο του ορίζοντα θα αναζητήσει συμμάχους;
Διαδήλωση στη Λειψία
