Articles by "Κωνσταντακόπουλος"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κωνσταντακόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Ολέξιι Ρεζνίκοφ θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στην Αθήνα βρίσκεται ήδη και συναντάται με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Παναγιωτόπουλο ο υπουργός Άμυνας Ολέξιι Ρεζνίκοφ του καθεστώτος Ζελένσκι. Πρόκειται για το καθεστώς που έχει ενσωματώσει στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις τη νεοναζιστική πολιτοφυλακή Αζόφ, δηλαδή τους Ουκρανούς απογόνους και θαυμαστές των Waffen-SS, υπεύθυνων για τα πιο φρικτά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιλαμβανομένων των σφαγών του Διστόμου και των Καλαβρύτων. Τα Waffen-SS είναι επίσης που δημιούργησαν και διοικούσαν αρχικά τα ελληνικά Τάγματα Ασφαλείας.

Ο Ουκρανός υπουργός θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.

Να δούμε αν τελικά θα πάει και στη Λευκωσία. Η κυβέρνηση ήθελε να μη γίνει η επίσκεψη στο μέσο της προεκλογικής περιόδου, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι αντίθετη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στην αποστολή όπλων και στην περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στη σύγκρουση της Ουκρανίας. Δεν έδωσαν όμως τέτοια δυνατότητα στην κυβέρνηση της Αθήνας οι ξένες δυνάμεις που, κατά τα φαινόμενα, την ελέγχουν ασφυκτικά. Όπως, φοβόμαστε, συμβαίνει, άμεσα ή έμμεσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν με τους πάντες στη σημερινή Ελλάδα, μια εξάρτηση που έχει προ πολλού ακυρώσει, επί της ουσίας, όχι στα χαρτιά, το αποτέλεσμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Όπως τα ίδια τα πράγματα επιβεβαιώνουν, για τις «υπερκείμενες» δυνάμεις απόλυτη και επείγουσα προτεραιότητα τώρα είναι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας και όχι ασφαλώς οι πολιτικές και εκλογικές ανάγκες των τρίτης κατηγορίας υποτελών. Δεν μπορούν να περιμένουν πότε θα τελειώσουν οι ελληνικές εκλογικές διαδικασίες.

Τι θέλουν από τους δύστυχους Έλληνες και τα δύο κράτη τους; Να δώσουν όσα περισσότερα από τα όπλα που διαθέτουν στην Ουκρανία.


Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Ουκρανός πρόξενος μετέβη στο στρατόπεδο «Παπακυριαζή» στη Μενεμένη, όπου επιθεώρησε τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1, κάνοντας «παρατηρήσεις» για επιδιορθώσεις κ.λπ., που φέρονται να εκτελέστηκαν άμεσα, στο εκεί 308 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης του ελληνικού στρατού.

Θυμίζουμε επίσης ότι 30 BMP-1 έχουν φύγει ήδη για Κίεβο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες η σημερινή συζήτηση θα ασχοληθεί, εκτός πολλών άλλων, και με το ενδεχόμενο η ελληνική πλευρά να στείλει στον πόλεμο άλλα 10 BMP-1, χωρίς να περιμένει για αντάλλαγμα τα 10 τεθωρακισμένα «Marder» που θα της έστελναν «κανονικά» οι Γερμανοί, σύμφωνα και με την αρχική συμφωνία περί «κυκλικής εναλλαγής». Τι είδους όπλα είναι όμως αυτά που θέλει το Κίεβο και τι συνέπειες θα έχει η εξαγωγή τους στην Ουκρανία;
Καταστρέφοντας την Ουκρανία (και τους Έλληνες του Ντονμπάς)

Τα όπλα αυτά δεν μπορούν να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει, γιατί δεν μπορεί αντικειμενικά να νικηθεί μια πυρηνική υπερδύναμη, όπως η Ρωσία.

Αυτό που κάνουν είναι να βοηθάνε την καταστροφή της Ουκρανίας, παρατείνοντας έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί και στηρίζοντας το καθεστώς Ζελένσκι στην άρνησή του (υπαγορευμένη από ΗΠΑ και Βρετανία) να διαπραγματευθεί. Εκατοντάδες Ουκρανοί σκοτώνονται κάθε μέρα που περνά: τέσσερις ώρες ζωής είναι το προσδόκιμο ζωής των φουκαράδων που απαγάγουν οι ουκρανικές αρχές όπου τους βρουν, τους ντύνουν στο χακί και τους στέλνουν σηκωτούς, χωρίς καν εκπαίδευση, στην πρώτη γραμμή ενός νέου Βερντέν. Εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και άλλα τόσα παλεύουν να το κάνουν ενώ, κάθε μέρα που περνάει, οι υποδομές της καταστρέφονται.

Η ίδια η Ουκρανία μετατρέπεται τάχιστα σε no man’s land, σε χάσκον ερείπιο στο κέντρο της ηπείρου μας.

Οι κυβερνήσεις που στέλνουν σήμερα όπλα στην Ουκρανία δεν συμπαραστέκονται περισσότερο στον ουκρανικό λαό από όσο το σκοινί στον κρεμασμένο. Εγκληματούν κατά του ουκρανικού λαού, για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας της Αμερικής.

Τα όπλα που στέλνουμε στην Ουκρανία κάνουν και κάτι άλλο. Οι οβίδες και τα συστήματα πυροβολικού που έχει πληρώσει από τον ιδρώτα του ο πενόμενος ελληνικός λαός, νομίζοντας ότι θα προστατευθεί έτσι από την Τουρκία, χρησιμεύουν στο να σκοτώνουν τους αμάχους του Ντονμπάς (μεταξύ τους και Έλληνες), που βομβαρδίζει τακτικά ο ουκρανικός στρατός.
Τι όπλα θέλει το Κίεβο;

Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, οι Ουκρανοί ενδιαφέρονται για τα πάντα, προπάντων όμως:(α) για τα ελληνικά και κυπριακά αντιαεροπορικά συστήματα, που είναι ως επί το πλείστον ρωσικής προέλευσης και που έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου (προφανώς η απομάκρυνσή τους θα προκαλέσει κύμα ενθουσιασμού στην Άγκυρα).

(β) για τα κυπριακά άρματα μάχης Τ-80, τα μόνα που διαθέτει η Κύπρος, και τα ελληνικά Leopard Ι και ΙΙ. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη υποσχεθεί, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την παράδοση Leopard Ι, αλλά θέλει να την κάνει μετά τις εκλογές. Υπάρχει όμως και ένα σχέδιο που έχει προταθεί εδώ και καιρό να μεταφερθούν ελληνικά Leopard ΙΙ στην Κύπρο, ώστε να δώσει η Λευκωσία τα Τ-80. ‘Ένα άλλο σενάριο είναι να δώσει η Ελλάδα στη Σλοβακία Leopard, για να στείλει εκείνη ρωσικής προέλευσης άρματα στο Κίεβο.

Να δούμε τι θα προκύψει από τη σημερινή συνάντηση Παναγιωτόπουλου, αν και είναι εντελώς αμφίβολο ότι θα μάθουμε την αλήθεια.
Συνέπειες για την άμυνα

Είναι προφανές ότι όλα τα συστήματα που θέλει να πάρει το Κίεβο έχουν εξαιρετικά κρίσιμη σημασία τόσο για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου, όσο και για την άμυνα της Κύπρου.

Επιπλέον, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν και πότε θα αντικατασταθούν με αμερικανικά ή άλλα δυτικά συστήματα. Δεν μπορούν άλλωστε ακριβώς να αντικατασταθούν. Γιατί, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές, τα ρωσικής κατασκευής όπλα δουλεύουν όταν θέλει η Αθήνα, τα αμερικανικής κατασκευής, αν και εφόσον γουστάρει η Ουάσιγκτον.

Ακόμα και αν αντικατασταθούν εξάλλου, η ίδια η αντικατάστασή τους από αμερικανικά βαθαίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση προτεκτοράτου της Ελλάδας και μειώνει τη δυνατότητά της να αντισταθεί στην Τουρκία (που ακολουθεί αντίστροφη, όλο και πιο αυτόνομη πορεία). Θυμίζουμε ότι από τη «συλλογική Δύση» εκπορεύτηκαν και από την Άγκυρα εφαρμόστηκαν όλες οι επιθέσεις στον ελληνισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κορυφαία τη δικτατορία στην Ελλάδα, για να γίνει το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Αν έχεις τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

Για αυτό και μια σειρά από τους πιο αξιόλογους εν αποστρατεία στρατιωτικούς μας (που, σημειωτέον σπανίως μιλάνε δημοσίως) έχουν προειδοποιήσει για τις συνέπειες της παροχής τους στο Κίεβο. Ενδεικτικά παραπέμπουμε εδώ, επίσης εδώ και εδώ.

Διερωτάται κανείς ποια είναι και η άποψη του νυν Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου. Συμφωνεί με τον μερικό αφοπλισμό της Ελλάδας και την ακόμα πιο βαθιά μετατροπή της σε αποικία;
Καταστροφικές στρατηγικές συνέπειες

Όλα αυτά έχουν οδηγήσει στο σημείο μηδέν τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, αλλά και την εικόνα της Ελλάδας παγκοσμίως και έχουν συμβάλλει στην ανατροπή του συσχετισμού διπλωματικών, πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς την ενεργό συμπαράσταση της Μόσχας (διπλωματικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά και εξοπλιστικά, πέραν της πολύ σημαντικής συμβολής ρωσικών κεφαλαίων στην οικονομία της) δεν θα υπήρχε πιθανώς σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία.

Θυμίζουμε επίσης ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε κατά την ελληνοτουρκική κρίση του 1987 στη Σόφια (στενότερο σύμμαχο της Μόσχας τότε) τον υπουργό Εξωτερικών Παπούλια με αποτέλεσμα να μετακινηθούν βουλγαρικές δυνάμεις προς τη μεθόριο με την Τουρκία.

Είναι αυτοκτονικό για την Ελλάδα και την Κύπρο να στέλνουν τη Ρωσία στο πλευρό της Τουρκίας, τη στιγμή που όλες οι στρατιωτικές και οικονομικές απειλές για τη χώρα προέρχονται από κέντρα της «συλλογικής Δύσης».

Υ.Γ.: Βαρύτατες είναι και οι ευθύνες της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, που ουσιαστικά, ναι μεν επικρίνουν την κυβέρνηση για την αποστολή όπλων, στηρίζουν όμως δια της τεθλασμένης το ΝΑΤΟ. Άλλοτε άμεσα, υπερψηφίζοντας τερατώδεις αποφάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν γίνονται συνήθως γνωστές από την ελληνική κοινή γνώμη, και μην κάνοντας τίποτα ουσιαστικό για να εμποδίσουν τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανική βάση. Είτε έμμεσα, χαρακτηρίζοντας εγκληματικό, δολοφονικό και ιμπεριαλιστικό το καθεστώς Πούτιν, κάτι που εξουδετερώνει την όποια εμβέλεια της κριτικής τους στους Αμερικανούς, αλλά και οποιαδήποτε φιλοδοξία να πάει η Ελλάδα σε ρήξη, αν χρειαστεί, για το οικονομικό και κοινωνικό της μέλλον. Σε ποιο σημείο του ορίζοντα θα αναζητήσει συμμάχους;




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
24 Μαρτίου 2023

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε στις 20 Μαρτίου μια διεθνής διάσκεψη με θέμα «Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μπροστά στην οξεία πόλωση στην Ευρώπη». Η διάσκεψη υιοθέτησε μια έκκληση που παραθέτουμε στο τέλος αυτού του κειμένου.

Στη διάσκεψη συμμετείχαν επτά νυν (από την ομάδα της Αριστεράς και των Ανεξάρτητων) και ένας πρώην ευρωβουλευτής (της ομάδας των Πρασίνων – Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Ελευθερίας), καθώς και διανοούμενοι και δημοσιογράφοι από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Οι συμμετέχοντες, αν και προήρχοντο από διαφορετικές χώρες και έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις, συμμερίζονται τη μεγάλη ανησυχία για τη διαιώνιση του πολέμου στην Ουκρανία και του νέου Ψυχρού Πολέμου, όπως και για τις αποστολές όλο και ισχυρότερων όπλων στη χώρα αυτή, ενώ ανησυχούν ιδιαίτερα για τις επιπτώσεις που έχουν αυτές οι πολιτικές στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικολογική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση.

Οι συμμετέχοντες διαφώνησαν επίσης με το πολεμοχαρές, εξτρεμιστικό και υστερικά αντιρωσικό περιεχόμενο και τόνο των αποφάσεων για την Ουκρανία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Να σημειώσουμε ότι αυτά τα ευρωπαϊκά όργανα δρουν σε πλήρη συμφωνία με την Ουάσινγκτον, που, αφού τορπίλισε τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις Ουκρανίας – Ρωσίας τον Μάρτιο του 2022, δήλωσε πάλι προ ημερών ότι είναι αντίθετη με τη διακοπή των εχθροπραξιών στην Ουκρανία.

Ταυτόχρονα, η αμερικανική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ πιέζουν το Κίεβο να προχωρήσει σε αντεπίθεση για την οποία δεν διαθέτει τα μέσα και απειλεί να εξελιχθεί σε μια νέα μεγάλη σφαγή, όχι γιατί η Ουκρανία έχει οποιαδήποτε πιθανότητα να νικήσει τη Ρωσία αλλά για να στηρίξουν το αφήγημα ότι έχει εν τέλει κάποιο νόημα η παροχή μαζικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία.

Το Ευρωκοινοβούλιο, όχι μόνο εμφανίστηκε έως τώρα πολύ πρόθυμο να συνταχθεί με την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, αλλά και διεκδικεί, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ρόλο «βασιλικότερου του βασιλέως». Οι Ευρωβουλευτές άλλωστε είναι πολύ πιο απομακρυσμένοι από τους πολίτες των χωρών τους από τα μέλη των εθνικών Κοινοβουλίων. Πολύ συχνά οι πολίτες δεν πληροφορούνται καν τι ακριβώς ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο και άλλα ευρωπαϊκά όργανα οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποί τους. Αντίθετα, οι Ευρωβουλευτές είναι πολύ πιο κοντά στα αναρίθμητα λόμπι και τα διάφορα οικονομικά και γεωπολιτικά κέντρα ισχύος που επικαθορίζουν τις ευρωπαϊκές πολιτικές.

Πλέον όμως, τόσο το Ευρωκοινοβούλιο όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έρχονται σε διαρκώς μεγαλύτερη σύγκρουση με ένα ογκούμενο τμήμα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που διαφωνεί με τις πολιτικές που έχει υιοθετήσει η Δύση στο ουκρανικό και ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η συνέχιση και κλιμάκωση της σύγκρουσης. Και αυτό παρά το ανήκουστο μπαράζ προπαγάνδας στο οποίο υπόκειται από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς της, μπαράζ που δεν έχει προηγούμενο σε όλο τον δυτικό κόσμο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα του Ναζισμού.

Η διάσκεψη της 20ής Μαρτίου ήταν η πρώτη φορά, από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και του νέου Ψυχρού Πολέμου, που εκδηλώθηκαν οργανωμένα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι Ευρωβουλευτές που έχουν το θάρρος να αντιταχθούν ανοιχτά στη δυτική πολιτική και να αντιτάξουν συγκροτημένα τα δικά τους επιχειρήματα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κάνοντάς το μάλιστα στην ίδια την πρωτεύουσα των δύο οργανισμών. Και έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι εκφράζουν και αρκετούς ακόμα συναδέλφους τους που διαφωνούν με τις ασκούμενες πολιτικές, δεν βρίσκουν όμως το θάρρος να διαφοροποιηθούν ανοιχτά. Ήταν μια προσπάθεια να αντιπαρατεθεί η φωνή της ειρήνης και της λογικής στην πολιτική των γερακιών, του «Κόμματος του Πολέμου», που κυριαρχούν πλήρως μέχρι σήμερα σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, ασκώντας είδος ιδεολογικής τρομοκρατίας, ενοχοποιώντας και δυσφημώντας ως περίπου ενεργούμενο του Πούτιν και πράκτορα της Ρωσίας οποιονδήποτε διατυπώνει ακόμα και τις ελάχιστες επιφυλάξεις απέναντι στο κυρίαρχο δυτικό αφήγημα.

Σε τελική ανάλυση, και η ίδια η πραγματοποίηση της διάσκεψης αντανακλά την σταδιακή διαφοροποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που συνειδητοποιεί όλο και εναργέστερα τους κινδύνους από την παράταση και κλιμάκωση του πολέμου. Στην Ευρώπη άρχισε ήδη να διαφαίνεται αυτό από το περασμένο καλοκαίρι με την έκκληση εκατοντάδων διανοουμένων από όλο τον κόσμο, που έσπασε την αρχική «ομοφωνία». Κλιμακώθηκε με το γερμανικό Μανιφέστο για την Ειρήνη και τις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν στη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ (μαζί με τις ενέργειες συνδικάτων και ακτιβιστών στην Ιταλία και την Ελλάδα κατά της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Όπως μας ενημέρωσε η σπουδαία Ιρλανδή αγωνίστρια, αριστερή ευρωβουλευτής Κλερ Ντάλι (παρακολουθείστε εδώ απόσπασμα της ομιλίας της στο Ευρωκοινοβούλιο), ετοιμάζει ήδη μια επόμενη εκδήλωση υπέρ της ειρήνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσα στον Μάιο.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ντάλι με τον επίσης Ιρλανδό ευρωβουλευτή Ουάλας, τη Σάρα Βάργκενεχτ, τον Όσκαρ Λαφοντέν, τη Γερμανίδα βουλευτή Σεβίμ Ντάγκντελεν και μια φούχτα ακόμα προσώπων και οργανώσεων ανά την Ευρώπη, σώζουν κατά κάποιο τρόπο τη «χαμένη τιμή» μιας ευρωπαϊκής αριστεράς που (όπως και η ευρωπαϊκή δεξιά) έχουν ταυτιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, ακόμα και εις βάρος προφανών ευρωπαϊκών συμφερόντων. Δεν μπορεί να υπάρξει αριστερά που να μην αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό, είπε στη διάρκεια της διάσκεψης o καθηγητής του Πανεπιστημίου ELTE της Βουδαπέστης Αντάλ Αττίλα. Παράλειψή μας θα ήταν εξάλλου να μην αναφέρουμε τον καθοριστικό ρόλο της θαρραλέας Λετονής ευρωβουλευτού Τατιάνας Ζντανόκα στη διοργάνωση της διάσκεψης.

Είναι μια αρχή ακόμα, το αυθεντικό κίνημα της ειρήνης στην Ευρώπη παραμένει μικρό, όμως ελπίζει κανείς αυτό το κίνημα να ανοίξει τον δρόμο σε ένα πολύ ευρύτερο μέτωπο ειρήνης και λογικής εντός της Δύσης, χωρίς την ανάπτυξη του οποίου δεν φαίνεται δυστυχώς πιθανός ο τερματισμός μιας σύρραξης που δεν καταστρέφει μόνο την Ουκρανία, αλλά και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.

Η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος στην ίδια τη Δύση έχει ασφαλώς στρατηγικό χαρακτήρα. Συχνά σκεπτόμαστε με όρους του παρελθόντος, του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και αναλογίες με αυτό το παρελθόν. Μετά όμως το 1945, βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον που διαφέρει ριζικά από οτιδήποτε γνώρισε η ανθρωπότητα στην ιστορία της. Γιατί διαθέτουμε και αναπτύσσουμε συνεχώς παραγωγικές και τεχνολογικές δυνάμεις που μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή πάνω στη Γη. Δεν μπορεί να κερδηθεί παγκόσμιος πόλεμος και παραμένει πάντα επίκαιρη η προειδοποίηση του Στάνλεϊ Κιούμπρικ με το αριστούργημά του «ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα», όπως και η πιο πρόσφατη της καταπληκτικής ταινίας «Μη κοιτάς ψηλά».

Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, η οικονομική άνοδος της Κίνας, το οικονομικό και δημογραφικό βάρος του Νότου της ανθρωπότητας καθιστούν ανέφικτη τη δυτική κυριαρχία στον πλανήτη που φάνηκε προς στιγμήν εφικτή το 1991, τον λεγόμενο «μονοπολικό» κόσμο (κάτι που σημειωτέον αναγνώρισε προς το τέλος της ζωής του και ο ίδιος ο Μπρζεζίνσκι, αλλά που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται οι επίγονοί του). Αν η «συλλογική Δύση» συνεχίσει να την επιδιώκει, ναι μεν δεν θα την πετύχει, μπορεί όμως να προκαλέσει την καταστροφή της ανθρωπότητας.

Για τον λόγο αυτό έχει τεράστια σημασία οι λαοί της Δύσης να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό διακύβευμα της ουκρανικής κρίσης και να δράσουν αποφασιστικά για να σταματήσουν την κάθοδο στην καταστροφή, βάζοντας ταυτόχρονα τα θεμέλια, μαζί με τους λαούς της Ανατολής και του Νότου της ανθρωπότητας, για μια ριζικά διαφορετική δομή του παγκόσμιου συστήματος, ικανή να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της.


Στο τέλος της διάσκεψης, οι συμμετέχοντες υιοθέτησαν την παρακάτω έκκληση:

Η Έκκληση

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές στον λαό και τις υποδομές της Ουκρανίας και τεράστια ζημιά στην παγκόσμια οικονομία. Αν συνεχιστεί η σύρραξη, η Ουκρανία θα είναι σύντομα μια χώρα χωρίς πληθυσμό και κατεστραμμένη.

Πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη φοβούνται για μια κλιμάκωση του πολέμου. Φοβούνται για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Η παράταση της Ουκρανικής σύγκρουσης αυξάνει τον κίνδυνο παγκόσμιας πυρηνικής, οικολογικής και κοινωνικο-οικονομικής καταστροφής, αυξάνοντας τον κίνδυνο εξολόθρευσης της ανθρωπότητας.

Για τον λόγο αυτό θεωρούμε ως απόλυτη και άμεση προτεραιότητα την άμεση κατάπαυση του πυρός και την έναρξη συνομιλιών, συνοδευόμενων από την άρση των κυρώσεων και τον τερματισμό του εξοπλισμού της Ουκρανίας. Να διαπραγματευθείς δεν σημαίνει να συνθηκολογήσεις. Να διαπραγματευθείς σημαίνει να κάνεις συμβιβασμούς. Με σκοπό να αποφύγεις εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα θανάτους ή και ακόμα χειρότερα.

Καλούμε όλες τις κυβερνήσεις να σταματήσουν την κλιμάκωση των παραδόσεων όπλων. Κάθε μέρα που συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος κοστίζει έως και 1000 ζωές – και μας φέρνει πιο κοντά στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεν υπάρχει πιο σημαντικό καθήκον για την ανθρωπότητα από το να σταματήσουμε την κάθοδό μας στην καταστροφή.

Καλούμε τους πολίτες όλου του κόσμου, όλα τα κοινωνικά κινήματα, τους διανοούμενους, τα συνδικάτα, τις θρησκευτικές κοινότητες και τις κυβερνήσεις να δράσουν αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη διαρκούς ειρήνης.


Pino Cabras (Ιταλία), πρώην Βουλευτής, εκδότης του online portal Megachip
Aleksandar Ciric (Σερβία), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ‘Ενωσης Δικηγόρων της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας
Μichel Collon (Βέλγιο), Δημοσιογράφος, Διευθυντής του Investig‘ Action
Clare Daly (Ιρλανδία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Gilbert Doctorow (Βέλγιο), πολιτικός αναλυτής, συγγραφέας
Franceska Donato (Ιταλία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Leo Gabriel (Αυστρία), Μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ
Marcel de Graaff (Ολλανδία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Inaki Irazabalbeitia (Χώρα των Βάσκων), πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (Ελλάδα), Δημοσιογράφος, Συντακτική Επιτροπή του Defend Democracy Press
Josifs Korens (Λετονία), Πρόεδρος, Διεθνές Κίνημα Pour un Futur Sans Fascisme (Για ένα μέλλον χωρίς Φασισμό)
Τamas Krausz (Ουγγαρία), Συντακτική επιτροπή της τριμηνιαίας επιθεώρησης Eszmélet (Συνείδηση)
Vladimirs Lindermans (Λετονία), Δημοσιογράφος
Miroslav Radacovsky (Σλοβακία). Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Ivan Vilibor Sincic (Κροατία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Mick Wallace (Ιρλανδία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Zahari Zahariev (Βουλγαρία), Πρόεδρος του Ιδρύματος Slavyani
Tatjana Zdanoka (Latvia), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι Σύροι σεισμοπαθείς είναι, για τους μακελλάρηδες των λαών, παιδιά ενός κατώτερου Θεού…

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αρχίζουμε το άρθρο μας με την έκκληση που απηύθυνε η κυβέρνηση της Συρίας μετά τους φοβερούς σεισμούς, που την έπληξαν μαζί με την Τουρκία:

“Τα τελευταία 12 χρόνια, ο συριακός λαός ζει κάτω από το βάρος των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και πολλές δυτικές χώρες, με μόνο μία ώρα ηλεκτρική τροφοδοσία την ημέρα, χωρίς καύσιμα, χωρίς φυσικό αέριο, χωρίς φάρμακα και χωρίς ιατρική βοήθεια στα φαρμακεία. Χτες χτυπηθήκαμε από ένα σεισμό 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και βγήκαμε όλοι στους δρόμους στις 4 το πρωί, ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς σε μια θυελλώδη νύχτα, κάποιοι άνθρωποι κοιμήθηκαν στους δρόμους και χιλιάδες θάνατοι έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής.

Σήμερα περιμένουμε από τη διεθνή κοινότητα να άρει τις κυρώσεις της σε βάρος του αθώου συριακού λαού και να τον σώσει από την ατελείωτη αδικία και τον πόνο. Χρειαζόμαστε οχήματα και εξοπλισμό απομάκρυνσης ερειπίων, πυροσβεστικά οχήματα και ασθενοφόρα.

Δεν είμαστε βάρβαρος λαός, είμαστε από μια πολιτισμένη χώρα, που έχει δώσει πολλά στην ανθρωπότητα, αλλά οι κυρώσεις σας, που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο και τις αρχές της ανθρωπιάς, σταμάτησαν τον τροχό της ανάπτυξης. Οι κυρώσεις σας μας εμποδίζουν να ανοικοδομήσουμε τη χώρα μας μετά τον πόλεμο. Τιμωρείτε τους ανθρώπους και τους αναγκάζετε να μεταναστεύουν.”

Ελπίζουμε ότι η κυρία Σακελλαροπούλου, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας διατηρούν κάποια ανθρωπιά και αξιοπρέπεια και θα διατάξουν, έστω και με καθυστέρηση, να σταλεί στη Συρία η ίδια ανθρωπιστική βοήθεια που εστάλη στην Τουρκία. Ελπίζουμε ότι ακόμα κι αν δεν το κάνουν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα βρουν τον τρόπο να το ζητήσουν και να τους πιέσουν αποτελεσματικά να το πράξουν.

Δύση και Ελλάδα σπεύδουν να βοηθήσουν την Τουρκία, αδιαφορούν όμως για τη Συρία


Ολόκληρη η «συλλογική Δύση», μαζί με την υπόλοιπη ανθρωπότητα και την Ελλάδα έσπευσε να προσφέρει αμέσως βοήθεια στον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό. Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα μίλησε στο τηλέφωνο με τον πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η βοήθεια δεν είναι πάντα χωρίς υστεροβουλία, πίσω της κρύβεται συνήθως και η διάθεση να μην «χάσουν» την Τουρκία, αλλά βέβαια, ό,τι κι αν σκέφτονται, πολύ καλό είναι που τη δίνουν. Όσο για τον κ. Μητσοτάκη και τους άλλους εγχώριους πολιτικούς, τα έχουν κάνει τόσο χάλια στην εξωτερική τους πολιτική, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, που ελπίζουν τουλάχιστο να μειώσουν κάπως την ένταση και τους κινδύνους στα ελληνοτουρκικά εκφράζοντας αλληλεγγύη προς την Τουρκία.

Όμως δεν έχει πληγεί μόνο η Τουρκία από τους σεισμούς. Και η Συρία έχει επίσης πληγεί, τόσο περιοχές που ελέγχονται από τη συριακή κυβέρνηση, όσο και ελεγχόμενες από τους αντάρτες, που υποστηρίζει η Δύση και η Τουρκία.

Εδώ οι σεισμοί πλήττουν μάλιστα μια χώρα ήδη εν πολλοίς κατεστραμμένη από τις αδίστακτες, εγκληματικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, του Ισραήλ και των συμμάχων τους στην περιοχή. Οι επεμβάσεις αυτές εκδηλώθηκαν με την παροχή βαρέος οπλισμού στους αντικυβερνητικούς αντάρτες, με τη δημιουργία από τις δυτικές, τουρκικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες του ISIS (Ισλαμικό Κράτος), με τους διαρκείς ισραηλινούς, αλλά κατά καιρούς και αμερικανικούς βομβαρδισμούς, με τις άγριες κυρώσεις, με τις τουρκικές στρατιωτικές επεμβάσεις, αλλά και με τη ληστεία του συριακού πετρελαίου από τον αμερικανικό στρατό που βρίσκεται στη χώρα.

Αυτή την ήδη κατεστραμμένη χώρα ήρθαν να πλήξουν οι σεισμοί της Δευτέρας μαζί με την Τουρκία.

Μόνο που οι κάτοικοι της Συρίας δεν φαίνεται να αξίζουν τη συμπαράσταση της αυτοαπακαλούμενης «πολιτισμένης», «δημοκρατικής» και «ανθρωπιστικής» Δύσης, που έχει μάλιστα το θράσος να ονομάζει τον εαυτό της «ελεύθερο κόσμο». Ενώ τα δυτικά κράτη κινητοποιήθηκαν άμεσα για να προσφέρουν βοήθεια στους σεισμοπαθείς της Τουρκίας απέφυγαν να το κάνουν για τους σεισμοπαθείς της Συρίας, παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις της συριακής κυβέρνησης. Οι Σύροι σεισμοπαθείς είναι, για τους μακελλάρηδες των λαών, παιδιά ενός κατώτερου Θεού…

Κανένα δυτικό κράτος δεν έσπευσε να προσφέρει βοήθεια στη Συρία και τα περισσότερα αγνόησαν απλώς τους σεισμούς σε αυτή τη χώρα. Οι ΗΠΑ μόνο και η Ε.Ε. έκαναν μια αόριστη αναφορά λέγοντας ότι η όποια βοήθεια θα δοθεί μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων που δρουν στη Συρία. Μόνο που αυτές δρουν μόνο στις περιοχές, που ελέγχονται από τους αντικυβερνητικούς αντάρτες και συνδέονται με αυτούς.

Βοήθεια προς τη Συρία έσπευσαν μέχρι τώρα να στείλουν η Ρωσία, η Ινδία, το Ιράν, το Ιράκ, τα Εμιράτα κ.ά..


Συρία, ένας παραδοσιακός φίλος της Ελλάδας

Σημειωτέον ότι η Συρία και ειδικά το καθεστώς Άσαντ που την κυβερνά ήταν επί δεκαετίες είναι παραδοσιακοί φίλοι και σύμμαχοι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ως υπουργός Άμυνας μάλιστα ο Γεράσιμος Αρσένης είχε κλείσει μια καταρχήν συμφωνία μεταστάθμευσης των ελληνικών μαχητικών ώστε να μπορούν να επιχειρούν πάνω από την Κύπρο, έστω και αν τελικά δεν εφαρμόστηκε.

Η Σακελλαροπούλου και ο Μητσοτάκης τηλεφώνησαν (καλώς) στον Ερντογάν που είναι επικεφαλής ενός εχθρικού κράτους. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε να τηλεφωνήσει στον πρόεδρο της φίλης Συρίας. Αναζητείται (και δεν ανευρίσκεται) φιλότιμο, αναζητείται και αξιοπρέπεια.

Φυσικά αυτές οι αθλιότητες καταγράφονται διεθνώς και θα έρθει μια μέρα που θα πληρωθούν πολύ ακριβά. Δυστυχώς όμως όχι από τους υπεύθυνους, αλλά από τον ελληνικό λαό. Να πώς περιγράφει την κατάσταση ένα αραβικό σάιτ, το almayadeen.net:

«Ο ιστορικός αντίπαλος της Τουρκίας και μια χώρα που μοιράζεται με τη Συρία μια μακρά ιστορία πολιτιστικών και κοινωνικών σχέσεων είπε ότι θα στείλει 21 διασώστες να βοηθήσουν την Τουρκία, δύο σκυλιά και ένα ειδικό όχημα, μαζί με πέντε γιατρούς, ένα δομικό μηχανικό και ειδικούς στον σεισμικό σχεδιασμό. Η Αθήνα δεν ανέφερε τη Συρία».


Η κατάσταση της Συρίας προτού πληγεί από τους σεισμούς

H Συρία έχει πέσει θύμα άγριου οικονομικού πολέμου (κυρώσεων). Στα μέσα Ιανουαρίου, όχι για πρώτη φορά, η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλε απαγόρευση πώλησης ιατρικών μηχανημάτων για νοσοκομεία.

Να σημειώσουμε ότι μία εβδομάδα προτού πλήξουν τη Συρία οι σεισμοί το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ προειδοποιούσε ότι η πείνα έχει φτάσει σε ιστορικά ρεκόρ, μετά από μια δεκαετία εμφυλίου, δυτικών επεμβάσεων, βομβαρδισμών και κυρώσεων, και απειλεί τώρα το 70% του πληθυσμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 90% των 18 εκατομμυρίων κατοίκων της Συρίας ζούνε σε φτώχεια, λόγω των οικονομικών επιπτώσεων του πολέμου, της ξηρασίας που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, μιας επιδημίας χολέρας, του κορονοϊού και της οικονομικής κατάρρευσης του Λιβάνου. Σημαντικότατη είναι βέβαια και η συμβολή των δυτικών εγκληματικών κυρώσεων, αλλά δεν μπορεί να το πει αυτό ο ΟΗΕ.

Απελπισμένοι οι ιθύνοντες του διεθνούς οργανισμού προειδοποιούν ότι είναι αναπόφευκτο ένα νέο προσφυγικό κύμα κάτω από παρόμοιες συνθήκες, μπας και συγκινήσουν έτσι τους δυτικούς «ανθρωπιστές», αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Σιγά μη δώσουνε βοήθεια στη Συρία τα δυτικά ιμπεριαλιστικά κράτη που την καταστρέφουν συστηματικά εδώ και πάνω από μία δεκαετία. (Ορισμένοι ενοχλούνται από τη χρήση αυτής της ορολογίας, όπως η λέξη ιμπεριαλισμός. Μέχρι κάποιου σημείου την απέφευγα κι εγώ, θεωρώντας την όχι εσφαλμένη, αλλά αντιπαραγωγική. Όμως, όταν η ανθρωπότητα πλησιάζει στο σημείο της καταστροφής της, μου φαίνεται ανεπίτρεπτη πολυτέλεια να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, από φόβο μπας και ταράξουμε τον ψυχισμό των μεσαίων τάξεων και των συνήθως ημιμαθών πνευματικών εκπροσώπων τους.)

Μόλις στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη η συριακή κυβέρνηση αναγκάστηκε να εισαγάγει τετραήμερη εβδομάδα εργασίας στους κρατικούς οργανισμούς και τα πανεπιστήμια προκειμένου να εξοικονομήσει καύσιμα, με δεδομένες τις ελλείψεις λόγω των κυρώσεων και της λεηλασίας των συριακών αποθεμάτων από τα αμερικανικά στρατεύματα, που βρίσκονται παρανόμως στη χώρα.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τι συμβαίνει σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες και συμβαίνει παρά το τρομακτικό μπαράζ φιλονατοϊκής και αντιρωσικής προπαγάνδας;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στις 23 Αυγούστου, πολύ πριν μπει ο χειμώνας της πείνας και του κρύου στην Ευρώπη, ο βρετανικός Γκάρντιαν, ο πιο έξυπνος εκπρόσωπος της εκπορνευμένης αριστεράς αυτής της χώρας, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου:

Όταν εκατομμύρια Βρετανών πιστεύουν ότι οι ταραχές δικαιολογούνται από το αυξανόμενο κόστος της ζωής, δεν είναι υπερβολή να περιγράψουμε τη χώρα ως πυριτιδαποθήκη. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της ComRes που παρήγγειλε ο Independent, το 29% των ψηφοφόρων θεωρεί ότι οι βίαιες ταραχές είναι κατάλληλη μορφή διαμαρτυρίας δεδομένων των συνθηκών. Οι μισοί νέοι 18 έως 24 ετών, θεωρεί δικαιολογημένες τις βίαιες ταραχές, ποσοστό που εξακολουθεί να μην πέφτει κάτω από 40% στους νέους 35 έως 44 ετών. Αν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θεωρεί δικαιολογημένο να τα κάνει γυαλιά καρφιά για να διαμαρτυρηθεί, προτού καν έρθουν οι αυξήσεις, τι θα συμβεί, πόση οργή θα εμφανιστεί όταν οι αυξήσεις έρθουν και οδηγήσουν εκατομμύρια νοικοκυριά κάτω από το νερό αυτόν τον χειμώνα;

Σε προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε στις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν στην Τσεχία εναντίον της πολιτικής κυρώσεων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αναφερθήκαμε επίσης στα πολιτικά ζητήματα που θέτουν αυτά τα κινήματα και στη συγχυσμένη συνύπαρξη στους κόλπους τους της ριζοσπαστικής δεξιάς και της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Αλλά δεν είναι μόνο η Τσεχία. Σε αρκετές ακόμα ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες οι άνθρωποι αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, καθώς αντιμετωπίζουν την προοπτική της σημαντικότερης πτώσης του βιοτικού επιπέδου των ευρωπαϊκών λαών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιλαμβανομένου του κινδύνου πείνας και ενεργειακής στέρησης.

Αλλού διαμαρτύρονται εναντίον της επιδείνωσης της οικονομικής, κοινωνικής κατάστασης και πολιτικής και ζητάνε ενίσχυση του εισοδήματος και μέτρα ελέγχου των τιμών. Αλλού, εκεί που υπάρχουν ριζοσπαστικές δυνάμεις με λίγο θάρρος και μη εξαρτημένες απόλυτα από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, κάνουν ένα βήμα παραπάνω, καταγγέλλοντας την πολιτική κυρώσεων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.

Οι κυρώσεις αυτές, που στην πραγματικότητα είναι κυρώσεις κατά της Ευρώπης, συνιστούν σήμερα την πιο βασική (αν και δεν είναι η μόνη) αιτία του επερχόμενου Οικονομικού και Κοινωνικού Ολοκαυτώματος της Ευρώπης, ενώ βοηθάνε και στην επιτάχυνση της παγκόσμιας κλιματικής καταστροφής.

Ας δούμε όμως επιλεκτικά και όχι εξαντλητικά τι συμβαίνει ήδη σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες και συμβαίνει παρά το τρομακτικό μπαράζ φιλονατοϊκής και αντιρωσικής προπαγάνδας, ανάλογης έντασης με εκείνο που δέχτηκαν οι ευρωπαϊκοί λαοί κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Διαδήλωση στη Λειψία

Στη Γερμανία είχαμε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ασκούμενη πολιτική, μεταξύ άλλων στην Κολωνία, τη Λειψία και το Βερολίνο. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για το κόστος της ενέργειας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στην Κολωνία στις 4 Σεπτεμβρίου, υποστήριζαν τη Ρωσία και ήταν εναντίον της παροχής όπλων στο Κίεβο.

Ο Μάρκους Κούρτσε, βουλευτής στη βουλή του κρατιδίου Σαξονίας-Άνχαλτ, από τη CDU, λέει στο σάιτ Worldcrunch ότι η ένταση είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Οι άνθρωποι μας λένε ότι δεν βλέπουν καμιά προσπάθεια να γίνουν ειρηνευτικές συνομιλίες και όλο για αποστολή όπλων γίνεται λόγος. Αυτή η ιδεολογικά κινούμενη κυβέρνηση αναγκάζεται να απαντήσει στις αυξήσεις των τιμών αερίου και ηλεκτρικού. Μέχρι να γίνει αυτό πολλοί άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν ανεργία και πολλές εταιρείες θα χρεοκοπήσουν.

Ήδη πριν από την επέμβαση της Μόσχας στην Ουκρανία, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα και στην ενέργεια είχε προκαλέσει εντονότατες διαμαρτυρίες σε όλη τη Βρετανία. Η ιδέα συνδυασμένων απεργιών ή και μιας γενικής απεργίας συζητήθηκε ήδη στο συμβούλιο των Συνδικάτων (TUC), ορισμένα μέλη του οποίου άρχισαν μια αντικυβερνητική καμπάνια για τον πληθωρισμό με το σύνθημα «Αρκετά» (Enough is enough). H καμπάνια οργάνωσε ήδη δεκάδες συγκλίνουσες απεργίες που η χώρα είχε να δει δεκαετίες.
Λογαριασμοί ρεύματος κάηκαν στη Ρώμη, στη Νάπολη, στο Μιλάνο και στην Μπολόνια

Στην Ιταλία άνθρωποι καίνε τους λογαριασμούς, ενώ τα συνδικάτα των λιμενεργατών σταμάτησαν την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.

Η Γαλλία κατάφερε να κρατήσει τον πληθωρισμό κάτω από το 6%, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. με την εισαγωγή πλαφόν στις τιμές της ενέργειας που -πληρώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Ούτως ή άλλως όμως ασταθής, έχοντας ήδη δει τον «χάρο με τα μάτια της», κατά τη διάρκεια της επαναστατικής εξέγερσης των Κίτρινων Γιλέκων, η κυβέρνηση Μακρόν τρέμει και τον ίσκιο της και ετοιμάζεται για μεγάλες ταραχές μέσα στο χειμώνα.
Κίτρινα Γιλέκα-Γαλλία

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, μόνο ένα στα 20 νοικοκυριά θα μπορέσει να καλύψει άνετα το αυξημένο κόστος ζωής. Οι περισσότεροι θα χρειαστεί να βάλουν το χέρι βαθειά στις αποταμιεύσεις, αλλά δεν έχουν όλοι αποταμιεύσεις! Το 40% όσων απάντησαν στην έρευνα δήλωσε ότι επιθυμεί την επιστροφή των Κίτρινων Γιλέκων στους δρόμους..

Ο Μακρόν κάλεσε του Γάλλους να προετοιμαστούν για ένα τέρμα στην «αφθονία και την ξένοιαστη ζωή». Φυσικά το μόνο αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθεί ένα τσουνάμι υποστήριξης προς την «αφθονία και την ξένοιαστη ζωή» στα social media.


Άλλωστε, τα κέρδη των εταιρειών ορυκτών καυσίμων, των τραπεζών, των κερδοσκόπων στα τρόφιμα δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο.

Η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν κάλεσε σε μεγάλες κινητοποιήσεις στις 16 Οκτωβρίου. Η γαλλική αριστερά έχει βάλει υποψηφιότητα να πρωταγωνιστήσει στις κοινωνικές εξεγέρσεις των Γάλλων, είναι πιθανότερο όμως τα κέρδη τελικά να τα κεφαλαιοποιήσει η ακροδεξιά Λεπέν.

Ο λόγος που κατά τη γνώμη μας θα συμβεί αυτό είναι ότι ο Μελανσόν έχει ταυτισθεί, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία της ευρωπαϊκής αριστεράς, με την πολιτική πολέμου του ΝΑΤΟ, έστω και με κάποιους αστερίσκους.
Διαδήλωση στο Τσιτσινάου της Μολδαβίας

Λόγω και της σημασίας που έχει η Γαλλία στην ευρωπαϊκή πολιτική, αυτή η καθαρά καιροσκοπική στάση της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κινδυνεύει στο τέλος να ευνοήσει την άνοδο του ευρωπαϊκού Φασισμού, που είναι ένας προφανής υποψήφιος να εκμεταλλευθεί μια τόσο βαθειά κρίση. Αυτό ακριβώς έγινε και στο παρελθόν. Η υποστήριξη από τη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, με την εξαίρεση ορισμένων λαμπρών ηγετών της, όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ της πολεμικής προσπάθειας του Κάιζερ δεν οδήγησε τελικά παρά στην άνοδο του Χίτλερ.

Στη Μολδαβία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα Τσιτσινάου, απαιτώντας την παραίτηση της φιλοδυτικής προέδρου της Μολδαβίας Μάια Σάντου, που υποσχέθηκε την ένταξη της Μολδαβίας στην Ε.Ε.. Πολλοί διαδηλωτές έχουν κατασκηνώσει έξω από το γραφείο της απαιτώντας να φύγει. Το κόστος ζωής στην πάμφτωχη αυτή χώρα, που λεηλάτησε πλήρως μια μαφιόζικη φιλοδυτική ολιγαρχία μετά την πτώση του «κομμουνισμού» (το ένα τρίτο του πληθυσμού της έχει μεταναστεύσει) ανέβηκε κατά 50% τον Αύγουστο και κατά 29% τον Σεπτέμβριο! Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν τη Σάντου ότι απέτυχε να διαπραγματευθεί μια καλύτερη τιμή αερίου με τη Μόσχα.

Στο Βέλγιο το σύνθημα που δονεί τις Βρυξέλλες είναι τώρα: «Παγώστε τις τιμές, όχι τους ανθρώπους». ‘Άλλα συνθήματα:

Η ζωή είναι πάρα πολύ ακριβή, θέλουμε λύσεις τώρα», «Όλα ανεβαίνουν εκτός από τους μισθούς μας.
Διαδήλωση μπροστά στην Όπερα των Βρυξελλών

Όπως ο Μακρόν στη Γαλλία και ο Γεωργιάδης στην Ελλάδα πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί χρησιμοποιούν την «εργαλειοθήκη» του δόγματος του σοκ. Κάνουν φοβερές προβλέψεις, εμφανίζοντας το τι γίνεται και πρόκειται να γίνει ως φυσικό φαινόμενο και όχι αποτέλεσμα ασκούμενων πολιτικών που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ, το παγκόσμιο Χρηματιστικό Κεφάλαιο και το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δια των οργάνων τους.

Επιχειρούν να τρομάξουν και να παραλύσουν έτσι τους πολίτες. Στην περίπτωση του Βελγίου είχαμε τον Πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο να υποστηρίζει ότι «οι επόμενοι πέντε με δέκα χειμώνες θα είναι δύσκολοι», λόγω των τιμών της ενέργειας.

Τα περισσότερα κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», με τις ηγεσίες τους εντελώς τρομοκρατημένες ή εξαρτημένες ή εξαγορασμένες, αρνούνται να μπούνε μπροστά σε τέτοιες κινητοποιήσεις. Η πλειοψηφία τους μάλιστα πήγε και ψήφισε προχτές ένα τερατώδες, πολεμοχαρές ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ενισχύεται η ροπή προς τις νεοφασιστικές τάσεις σε όλη την Ευρώπη, έστω και αν σπανίως οι ακροδεξιοί παίρνουν σαφή θέση κατά της πολιτικής του ΝΑΤΟ. Αλλά οι φασίστες γίνονται αντιληπτοί ως αντισυστημικοί, ενώ οι «αριστεροί» ως συστημικοί! Όπως το ακροδεξιό κόμμα των Δημοκρατών στη Σουηδία που ίδρυσαν Ναζί και λέει ότι οι μετανάστες είναι υπεύθυνοι για την κρίση και το οποίο απέσπασε 22% στις τελευταίες εκλογές. (Φυσικά δεν λέει τίποτα για τους πολέμους και τις άλλες πολιτικές που εφαρμόζει η Δύση έναντι των τρίτων κρατών, συχνά ξεθεμελιώνοντας αυτά τα κράτη).

Πηγή: kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μόνο μια εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών μοιάζει τώρα ικανή να σταματήσει την πορεία προς την άβυσσο της Ευρώπης και του κόσμου.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Επιτέλους και ένα καλό νέο. Οι Τσέχοι, πρώτοι από τους άλλους Ευρωπαίους, ξύπνησαν. Δεκάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν το κέντρο της Πράγας την περασμένη Τετάρτη για να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που η κυβέρνησή τους χειρίζεται το θέμα των τιμολογίων της ενέργειας, αλλά και για τη συμμετοχή της χώρας τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Η διαδήλωση είναι η δεύτερη μετά την επίσης πολύ μαζική της 3ης Σεπτεμβρίου και οργανώθηκε (σύμφωνα με το Reuters τουλάχιστο, γιατί δεν ήμασταν εκεί και οι καιροί είναι πονηροί) από δυνάμεις της άκρας και ριζοσπαστικής δεξιάς και της άκρας και ριζοσπαστικής αριστεράς, περιλαμβανομένου του τσέχικου Κ.Κ.



Η οργανωτική ομάδα ονομάζεται «Η Τσεχική Δημοκρατία πρώτα», είναι αντίθετη στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ και ζητά την ουδετερότητα της Τσεχίας. Ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης Μίεοσλαβ Σέβτσικ, κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο Οικονομικών και Επιχειρήσεων της Πράγας ζήτησε την άρση των κυρώσεων. «Σταματήστε την κωμωδία» έγραφαν τα πανό των διαδηλωτών, ένας από τους οποίους περιέγραψε ως εξής την άποψή του:

«Αυτή η κυβέρνηση είναι απόλυτα αντι-τσέχικη. Εξυπηρετεί μόνο τις Βρυξέλλες, την Αμερική και το ΝΑΤΟ. Δεν ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των Τσέχων πολιτών».

Και επειδή μερικοί μπορεί να αναρωτηθείτε πως γίνεται να είμαι εγώ τόσο ενθουσιασμένος με μια διαδήλωση όπου (αν πιστέψουμε τουλάχιστο το Reuters, γιατί στην Τσεχία και το τοπικό Σοσιαλιστικό Κόμμα τάσσεται εναντίον της πολιτικής του ΝΑΤΟ και των κυρώσεων) μοιάζει να επικρατεί η ριζοσπαστική δεξιά, έστω και αν υπάρχουν και αριστεροί και κομμουνιστές μεταξύ των διαδηλωτών, θα σας απαντήσω με την ιστορική φράση του Λένιν: «και με τον διάβολο και με τη γιαγιά του», ή την άλλη, εξίσου ιστορική, «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά» αν είναι να αντιμετωπίσουμε τον εντελώς ορατό κίνδυνο ξεθεμελίωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών μέσα στον ερχόμενο χειμώνα. Εννοείται βέβαια ότι αυτό το «ενιαίο μέτωπο» μπορεί να περιλάβει τη ριζοσπαστική δεξιά, όχι όμως και νεοφασιστικές ή νεοναζιστικές δυνάμεις που έχουν αποδείξει στην ιστορία, και στη δυτική και κεντρική Ευρώπη και στην Ουκρανία, ότι είναι οι κυριότεροι εχθροί των λαών.

Ο πιο βασικός λόγος που αναπτύσσεται παγκοσμίως μια εξαιρετικά επίφοβη άκρα δεξιά, ο λόγος που βλέπουμε μια θαυμάστρια του Μουσολίνι να γίνεται πρωθυπουργός σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι ο εκφυλισμός, η αδυναμία επεξεργασίας ενός πειστικού σχεδίου, οι πολλαπλές συνθηκολογήσεις των αριστερών ηγετών με αποκορύφωμα την υποταγή, με πρόσχημα την Ουκρανία, της επίσημης αριστεράς στο ΝΑΤΟ. Και επειδή η επίσημη Αριστερά ή «Αριστερά» έχει στους κόλπους της και γνήσιες δυνάμεις αντίστασης, καλό θα ήταν αυτές να ξεσηκωθούν επιτέλους εναντίον της πολιτικής των κομμάτων τους, πριν πάρει και αυτούς και αυτά και εμάς μαζί ο διάολος.

Δεν μπορεί να θέλεις να λέγεσαι σήμερα αριστερός και να υποστηρίζεις τη συνέχιση των κυρώσεων, που καταστρέφουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες, τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και την πολιτική του ΝΑΤΟ που μας φέρνει κοντύτερα στην πιθανότητα πυρηνικού ολοκαυτώματος και στη βεβαιότητα κλιματικού.

Υπάρχουν βέβαια κάποιες φωνές όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν, ο πρώην πρόεδρος του SPD και κατόπιν του Linke, οι πραγματικοί ριζοσπάστες στη γερμανική Αριστερά, γύρω από τη Ζάρα Βάρκενεχτ, ο Τζέρεμι Κόρμπιν που ζήτησε να σταματήσει η παροχή όπλων στην Ουκρανία, η βάση των γερμανικών συνδικάτων και της σοσιαλδημοκρατίας, οι ηγέτες της κυπριακής κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής αριστεράς Άντρος Κυπριανού και Μαρίνος Σιζόπουλος, οι επτά αριστεροί ευρωβουλευτές που καταψήφισαν φιλο-ΝΑΤΟϊκή απόφαση στο Ευρωκοινοβούλιο, στη μεγάλη πλειοψηφία τους όμως οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς έχουν, έστω και με κάποιες επιφυλάξεις, ταχθεί βασικά υπέρ των ΝΑΤΟϊκών θέσεων.

Η κατάσταση αυτή είναι βούτυρο στο ψωμί της ευρωπαϊκής και αμερικανικής άκρας και «ριζοσπαστικής» δεξιάς, που έχουν καταφέρει, ενώ οι θέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας τους είναι υπέρ του ΝΑΤΟ, να εκλαμβάνονται ως φιλορωσικές δυνάμεις, από μερίδα των ψηφοφόρων. Αυτά γίνονταν και στον μεσοπόλεμο, με αποτέλεσμα να ψηφίσουν οι άνθρωποι Εθνικοσοσιαλιστές νομίζοντας ότι είναι Σοσιαλιστές.
Η στάση της επίσημης αριστεράς ανοίγει ολοταχώς την πορεία προς τον φασισμό

Αλλά και στη Γερμανία είχαμε τις τελευταίες μέρες διαδηλώσεις όπως χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν στο ανατολικό κρατίδιο του Mecklenburg-Vorpommern ζητώντας να ανοίξει ο αγωγός Nord Stream 2.



Ένας από τους λόγους που ανατινάχτηκαν οι δύο Nord Stream, είναι ασφαλώς για να μη μπουν στον πειρασμό οι Ευρωπαίοι να άρουν τις κυρώσεις και να αποκαταστήσουν τη ροή ρωσικού φυσικού αερίου και να συνεχίσουν, υπό τον αμερικανικό εκβιασμό, να παραμείνουν προσδεδεμένοι στο άρμα της Νατοϊκής πολιτικής.

Τα όσα γίνονται αυτές τις μέρες συνιστούν εξάλλου τον απόλυτο εξευτελισμό της Γερμανίας και της Ευρώπης.

Γερμανικούς και ευρωπαϊκούς αγωγούς ανατίναξαν οι Αμερικανοί, ή κάποιος σύμμαχός τους, ή οι εξτρεμιστές στους κόλπους τους (αυτοί που προκάλεσαν τους πολέμους στη Μέση Ανατολή με τις μεθόδους της προβοκάτσιας). Το ξέρουν ασφαλώς αυτό αλλά δεν τολμάνε ούτε λεξούλα να ψελλίσουν το Βερολίνο, το Παρίσι, οι Βρυξέλλες. Και σε όλη την Ευρώπη μόνο ο Ούγγρος ηγέτης Όρμπαν έχει τολμήσει να επικρίνει τις κυρώσεις.

Και αυτό, τη στιγμή που οι ίδιοι οι Γερμανοί βιομήχανοι συζητάνε εφιαλτικά σενάρια οικονομικής κατάρρευσης της χώρας τους που σημαίνουν και κατάρρευση όλης της Ευρώπης, που η Μέρκελ, σε μια από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις της προειδοποιεί τους γελοίους διαδόχους της ότι πρέπει να παίρνουν στα σοβαρά ότι λέει ο Πούτιν που «δεν μπλοφάρει», που η γερμανική κοινή γνώμη, παρά το πρωτοφανές αντιρωσικό μπαράζ των μέσων (ανάλογο αυτού που σημειώθηκε κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους) δεν φαίνεται καθόλου πεισμένη για την ορθότητα της ασκούμενης πολιτικής και που ο Σλοβάκος πρωθυπουργός δηλώνει ότι η ενεργειακή κρίση θα σκοτώσει την οικονομία της χώρας του και ότι, αν δεν λάβει ικανή βοήθεια, θα αναγκαστεί να κρατικοποιήσει την ενεργειακή βιομηχανία.

Ας ελπίσουμε γρήγορα να βρει μιμητές και αλλού το παράδειγμα της Τσεχίας. Μόνο μια εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών μοιάζει τώρα ικανή να σταματήσει την πορεία προς την άβυσσο της Ευρώπης και του κόσμου.


Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Είναι τρέλλα, αλλά έχει μέθοδο»
Ο Πολώνιος στον Άμλετ

Στο προηγούμενο άρθρο μας υποστηρίξαμε ότι η δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου Ντάριας Ντούγκινα- Πλατόνοβα, είναι πιθανότατα μια πολύ μεγάλη προβοκάτσια, που αποσκοπεί στην κλιμάκωση της σύγκρουσης της Ρωσίας με το καθεστώς του Κιέβου και της «συλλογικής Δύσης» με τη Μόσχα.

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η δολοφονία της Ντούγκινα θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, τη δολοφονία Σολεϊμανί και ελπίζει κανείς να μην αποδειχθεί – μαζί με μία πληθώρα άλλων προκλήσεων – το ισοδύναμο της δολοφονίας του διαδόχου του αυστριακού θρόνου το 1914. Γιατί ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα έχει νικητές και ηττημένους, θα είναι το τέλος του ανθρώπου.
Αθήνα, 2015. Η Ρωσίδα δημοσιογράφος Ντάρια Ντούγκινα, ανάμεσα στον Γαλλοαιγύπτιο οικονομολόγο Σαμίρ Αμίν και τον δημοσιογράφο Δημ. Κωνσταντακόπουλο

Αυτοί που σχεδίασαν, ενέκριναν ή ανέχθηκαν αυτή τη δολοφονία γνωρίζουν ότι με τέτοιες ενέργειες δεν θα πλήξουν την απήχηση του «ρωσικού εθνικισμού» ή των ιδεών του Αλεξάντρ Ντούγκιν στη Ρωσία. Ήδη άλλωστε όπως ήταν αναμενόμενο – αλλά και προβλέψιμο – και η δημοσιογράφος, αλλά και ο πατέρας της φιλόσοφος Αλεξάντρ Ντούγκιν θεωρούνται μάρτυρες από σημαντική μερίδα του ρωσικού λαού.

Ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής ιστορίας γνωρίζει τη δύναμη του ρωσικού εθνισμού, που μπορεί ασφαλώς να γίνει, όπως και όλοι οι εθνισμοί, εθνικισμός, αλλά δεν είναι και αναγκαστικά εθνικισμός. Γνωρίζει ότι η δύναμη αυτή έσπασε σε δύο αιώνες τη ραχοκοκαλιά και του Ναπολέοντα και του Χίτλερ. Ο σκοπός των δυνάμεων που σχεδιάζουν ή εγκρίνουν τέτοιες επιθέσεις δεν είναι να τον δαμάσουν, είναι να τον παρεκτρέψουν, δημιουργώντας συνθήκες γενικευμένου χάους και «πολέμου των πολιτισμών» στον πλανήτη.


Κλιμακώνοντας τη σύγκρουση

Χτυπώντας ένα προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο, στην ίδια την καρδιά της Ρωσίας, θέλουν να αυξήσουν την πίεση στον πρόεδρο Πούτιν ώστε να αντιδράσει επιθετικά, δίνοντας στους ίδιους την ευκαιρία να σπρώξουν τη «συλλογική Δύση» σε ενέργειες περαιτέρω κλιμάκωσης.

Από τη μια βιάζονται γιατί φοβούνται ενδεχόμενες διαφοροποιήσεις εντός της Ευρώπης, που καταβάλλει ένα τεράστιο και εντελώς δυσανάλογο τίμημα στην πολιτική της Ουάσιγκτον (και τη δική της εξάρτηση και οπορτουνισμό), αντιμέτωπη τώρα με την άμεση προοπτική της σοβαρότερης οικονομικής και οικολογικής κρίση στην ιστορία της (αλλά και στην παγκόσμιο ιστορία). Πρέπει να προλάβουν τον χειμώνα.

Από την άλλη γνωρίζουν ότι μόνο περνώντας μια σειρά από πολιτικούς, ηθικούς και ψυχολογικούς «Ρουβίκωνες» θα μπορέσουν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα και το ίδιο το δυτικό κατεστημένο σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, χωρίς τον οποίο εκτιμούν ότι ο κόσμος τους, ο κόσμος δηλαδή της αιώνιας κυριαρχίας στον πλανήτη («τέλος της ιστορίας») είναι καταδικασμένος να χαθεί.

Σε μας, τους κάπως κανονικούς ανθρώπους δηλαδή, αυτά μπορεί να φαίνονται παράλογα, ο κίνδυνος όμως από μια πυρηνική σύγκρουση μπορεί να φαίνεται μικρότερος στους εξτρεμιστές και από τον κίνδυνο να χάσουν για πάντα την ηγεμονία που διέθετε η Δύση εδώ και πέντε αιώνες και από το πιθανό όφελος από την πλήρη κυριαρχία στον πλανήτη. Είναι μεγάλο λάθος να προβάλλει κανείς τα δικά του κριτήρια και ψυχολογία σε ανθρώπους που δεν τα έχουν.

Η δολοφονία της Ντούγκινα, όπως και όλο το κλίμα αντιρωσικής υστερίας που οικοδομείται εδώ και χρόνια σε όλη τη Δύση, αποσκοπούν – και πάντως το κάνουν – στο να υπονομεύσουν οποιαδήποτε εναπομείνασα δυνατότητα συνεννόησης Ουάσιγκτον και Μόσχας, έχοντας προ πολλού καταργήσει και κάθε «άτυπο κανόνα» στις σχέσεις των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων.

Αυτοί οι μηχανισμοί υπήρχαν στον Ψυχρό Πόλεμο, και αντανακλούσαν κατά βάθος την αναγνώριση από κάθε αντίπαλο της νομιμότητας της ύπαρξης του άλλου και κάποιου ορίου στη μεταξύ τους σύγκρουση. Αυτοί επέτρεψαν στον πρόεδρο Κένεντι και τον γενικό γραμματέα Χρουστσόφ να βρουν, έστω και την υστάτη, μια συμβιβαστική λύση που επέτρεψε τη διάσωση της ανθρωπότητας από τον παραλίγο πυρηνικό πόλεμο το 1963.

Σημειωτέον ότι και τότε, μια εποχή πολύ πιο δημοκρατική και ορθολογική από τη σημερινή, όλοι οι συμμετέχοντες στην κρίσιμη σύσκεψη που αποφάσισε το μέλλον του κόσμου, ετάχθησαν υπέρ του πολέμου, τον οποίο σταμάτησε μόνο η αντίθεση του Τζων Κένεντι και του αδελφού του.

Η κατάργηση των άτυπων καναλιών επικοινωνίας και των άτυπων κανόνων συμπεριφοράς μεταξύ των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, είναι απαραίτητες σε όποιον τυχόν επιδιώκει να τις θέσει σε τροχιά εντεινόμενης και κλιμακούμενης αντιπαράθεσης, όπου κάθε υποχώρηση θα θεωρείται αδιανόητη και απαράδεκτη, οδηγώντας τες τελικά, ακόμα και παρά την αρχική θέλησή τους στη γενική σύγκρουση.


Ο Πόλεμος των Ρόδων

Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα του πως μπορεί να γίνει αυτό παρακολουθώντας το φιλμ «Ο πόλεμος των Ρόουζ», όπου ένα ζευγάρι ξεκινά έναν καβγά για ασήμαντη αφορμή και καταλήγουν να σκοτωθούν και οι δύο.

Ο τίτλος του άλλωστε στα αγγλικά είναι «Ο πόλεμος των Ρόδων» και παραπέμπει στην τρομερή εμφύλια σύγκρουση που στοίχισε τη ζωή στο ένα τρίτο των Άγγλων ανδρών και ενέπνευσε τα κλασικά δράματα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Ότι έχει εδώ και καιρό προετοιμαστεί και τώρα εφαρμόζεται ένα τέτοιο σχέδιο είναι φανερό από μια πληθώρα ενδείξεων που θα χρειαζόμαστε βιβλίο για να τις αναφέρουμε όλες.


Μη μιλάτε με τη Μόσχα!

Για παράδειγμα, όπως αποκαλύφθηκε προ ημερών, η αμερικανική κυβέρνηση έχει απαγορεύσει στους διπλωμάτες της να έρχονται σε οποιαδήποτε επαφή με τους Ρώσους συναδέλφους τους στον ΟΗΕ. Στη διάρκεια του εξαμήνου που διαρκεί η σύγκρουση στην Ουκρανία, η μόνη επαφή των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων ήταν ένα (αρ. 1) τηλεφώνημα Μπλίνκεν και Λαβρόφ. Μια τέτοια κατάσταση καθιστά αδύνατη την εξεύρεση οποιασδήποτε συμφωνίας, αλλά και αυξάνει δραματικά την πιθανότητα παρεξήγησης των προθέσεων της μίας από την άλλη πλευρά.

Αξιοσημείωτη είναι εξάλλου και πολύ ασυνήθιστη και η δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Τσαβούσογλου προ ημερών που κατηγόρησε ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ ότι, από κοινού με τις ΗΠΑ, δεν θέλουν ειρήνη στην Ουκρανία!

Υπενθυμίζουμε ότι προ μηνών, ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον (της «Μαύρης Διεθνούς» και αυτός όπως και η Λιζ Τρας), είχε ταξιδέψει στο Κίεβο για να αποτρέψει μια πιθανή συμφωνία ειρήνευσης του Ζελένσκι με τη Ρωσία. Πέρυσι είχε ασχοληθεί προσωπικά να καταρτίσει τον πλου ενός βρετανικού καταδρομικού που μπήκε στα χωρικά ύδατα της Κριμαίας, με αποτέλεσμα ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Ναυτικού να καλέσει και τους συμμάχους των ΗΠΑ να προσέχουν τι κάνουν.

Ενώ στην αρχή της σύγκρουσης, η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε εμποδίσει την αποστολή εξελιγμένων όπλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, σε μια προσπάθεια ελέγχου της σύγκρουσης και προσπάθειας περιορισμού της πιθανότητας παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου, τώρα στέλνει όλο και περισσότερα όπλα ικανά να πλήξουν στόχους στην Κριμαία και βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας. Αφήνει τους Ουκρανούς να απειλούν την Ρωσία ότι θα καταστρέψουν τη μεγάλη γέφυρα του Κερτς. Τους επέτρεψε εξάλλου να κάνουν επίθεση και στο Μπελγκορόντ, ρωσική πόλη εκτός Κριμαίας.


Ζούγκλα και επίσημα

Φαινόμενα δολοφονιών δημοσίων προσώπων στη Μόσχα ή στην Ουάσιγκτον δεν είχαμε ούτε στο αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου.

Μικρή σημασία έχει το ότι η δολοφονία έγινε από τις ουκρανικές και όχι άλλες υπηρεσίες. Το καθεστώς Ζελένσκι δεν μοιάζει να έχει την παραμικρή αυτονομία απέναντι στη «συλλογική Δύση». ‘Όπως λέει χαρακτηριστικά δυτικός διπλωμάτης, «ούτε για κατούρημα δεν πάει ο Ζελένσκι, χωρίς την άδεια των ξένων συμβούλων του». Ακόμα χειρότερα, όλες οι ενδείξεις κατατείνουν στο ότι έχει γίνει εργαλείο όχι γενικά της Δύσης, αλλά των πιο εξτρεμιστικών της δυνάμεων.

Όλα δείχνουν μέχρι στιγμής ότι οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες είναι κατά πάσα πιθανότητα οι αυτουργοί του εγκλήματος. Μια τέτοια ενέργεια όχι μόνο εντάσσεται στην πολιτική λογική τους, αλλά και είναι σύμφωνη με τα όσα οι ίδιες, κατά μία σατανική σύμπτωση, είπαν ότι κάνουν και τις μεθόδους που ακολουθούν σε μια συνέντευξη προς τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, που δημοσιεύτηκε τέσσερις μέρες πριν από τη δολοφονία. Αν η Ουκρανία δεν είχε καμία σχέση με τη δολοφονία, και η ίδια και η Εσθονία θα είχαν κάθε λόγο να δώσουν μια εμπεριστατωμένη και συγκεκριμένη απάντηση στις ρωσικές αρχές, που ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν και ταυτοποίησαν τη δολοφόνο και το αυτοκίνητο με το οποίο διέφυγε στην Εσθονία. Οι υπόλοιπες θεωρίες που διακινούνται από τα δυτικά ΜΜΕ απλώς στερούνται σοβαρότητας και οποιουδήποτε στοιχείου και έχουν τεθεί κατά τα φαινόμενα σε «κυκλοφορία» για να προκαλέσουν σύγχυση.

Δύσκολα όμως μπορεί να φανταστεί κανείς ότι οι πολλές μυστικές υπηρεσίες της «συλλογικής Δύσης» που είναι παρούσες στην Ουκρανία δεν πήραν χαμπάρι τι ετοίμαζαν ή να μην γνώριζαν και να μην μπορούσαν να προβλέψουν τη σημασία ενός τέτοιου γεγονότος. ‘Όπως είναι εξαιρετικά απίθανο να έκαναν κάτι οι Ουκρανοί αν ήταν αντίθετο με τις επιθυμίες των δυνάμεων που τις στηρίζουν και χωρίς τις οποίες είναι χαμένοι. Και οπωσδήποτε, δεν πρόκειται να πιστέψουν κάτι τέτοιο οι Ρώσοι.

Όπως είπαμε, τέσσερις μέρες εξάλλου πριν από τη δολοφονία της Ντούγκινα στη Μόσχα, οι Νιου Γιορκ Τάιμς δημοσίευαν ένα ενθουσιώδες άρθρο- συνέντευξη, που κανόνισε ο ίδιος ο ουκρανικός στρατός. Μεταξύ άλλων, οι πράκτορες των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών επαίρονταν για το πόσο καλοί είναι στο να σκοτώνουν αστυνομικούς και στελέχη ρωσικών πολιτικών κομμάτων, «πίσω από τις γραμμές του εχθρού», βάζοντας εκρηκτικά στα λάστιχα ή κάτω από τις θέσεις οδηγών των αυτοκινήτων τους.

O τίτλος της αμερικανικής εφημερίδας είναι απολύτως χαρακτηριστικός: «Πίσω από τις γραμμές του εχθρού, οι Ουκρανοί λένε στους Ρώσους «δεν είστε ποτέ ασφαλείς»».

Είναι δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι αυτά γίνονται χωρίς να τα γνωρίζουν και χωρίς να τα επιθυμούν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και η πληθώρα των υπολοίπων υπηρεσιών που δρουν στην Ουκρανία;


Η προβοκάτσια με τα πυρηνικά

Το αυτό, σημειωτέον, ισχύει και για τον βομβαρδισμό του πυρηνικού εργοστασίου του Ζαπορίζια από τις ουκρανικές δυνάμεις που εμπεριέχει τον κίνδυνο ενός δεύτερου Τσέρνομπιλ. Η εκδοχή του Κιέβου ότι βομβαρδίζουν οι ίδιοι οι Ρώσοι το εργοστάσιο που κατέχουν δεν είναι άξια ούτε συζήτησης, και το μόνο που κάνουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που επαναλαμβάνουν παρόμοιες ανοησίες είναι να αυτοξευτελίζονται.

Η υπόθεση του πυρηνικού εργοστασίου είναι η καλύτερη απόδειξη της απουσίας οποιασδήποτε αίσθησης ευθύνης και οποιασδήποτε ικανότητας αντίστασης των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που, αντί να κόψουν τα πόδια του Ζελένσκι και να τον στείλουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ανέχονται τον κίνδυνο ενός καινούριου Τσέρνομπιλ στην Ευρώπη.

Οι υποθέσεις αυτές είναι η καλύτερη απόδειξη της επιρροής των εξτρεμιστών στη δυτική πολιτική, αλλά και του ακραίου τυχοδιωκτισμού και ανευθυνότητας – τουλάχιστο – όλων των δυτικών κυβερνήσεων (αν και κανείς διερωτάται μερικές φορές αν υπάρχουν αυτές οι κυβερνήσεις ή έχουν μετατραπεί σε απλές μαριονέττες του μεγάλου εθνικού και υπερεθνικού κεφαλαίου και του ΝΑΤΟ).

Μερικά ιστορικά προηγούμενα

Η υπόθεση της δολοφονίας της Ντούγκινα θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, τη δολοφονία του Ιρανού ηγέτη Σολεϊμανί, στο τέλος της θητείας των κυβερνήσεων Τραμπ στις ΗΠΑ και Νετανιάχου στο Ισραήλ (και οι δύο σημειωτέον έχουν βάλει πλώρη να ξανάρθουν στην εξουσία). Αυτοί που σχεδίασαν τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού, ήθελαν να εξαναγκάσουν την Τεχεράνη σε αντίποινα, ώστε στην συνέχεια να εξαπολύσουν έναν πολύ μεγάλο πόλεμο κατά του Ιράν και των συμμάχων του στη Μέση Ανατολή, πόλεμο στον οποίο θα γινόταν, πολύ πιθανά, χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων. (Τον σχετικό σχεδιασμό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων αποκάλυψε, από το 2006 ήδη, ο κορυφαίος Αμερικανός δημοσιογράφος Σέιμους Χερς).

Μιλώντας για μεγάλες προβοκάτσιες αξίζει να θυμηθούμε πως το 1956 οι δυτικοί έδιναν ψεύτικες διαβεβαιώσεις στους ηγέτες της Ουγγρικής Επανάστασης, ώστε να τους πείσουν να διαβούν τις «κόκκινες γραμμές» του Κρεμλίνου, αναγκάζοντας τον Νικήτα Χρουστσόφ να εισβάλλει στην Ουγγαρία, πλήττοντας βαριά το τεράστιο κύρος της ΕΣΣΔ στη δυτική Ευρώπη μετά τη νίκη του 1945, αλλά και καταδικάζοντας, σε μεγάλο βαθμό, το πείραμα της «αποσταλινοποίησης» και του «ξεπαγώματος» της ΕΣΣΔ. Είναι η ίδια τακτική που χρησιμοποίησε η CIA όταν κάρφωσε στην Κα Γκε Μπε τα ονόματα των συγγραφέων Σινιάφσκι και Ντάνιελ, για να τους συλλάβουν και να πληγεί περαιτέρω το κύρος της ΕΣΣΔ.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και πολλά άλλα παραδείγματα. Αλλά βέβαια αυτό που γίνεται τώρα δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με ότι πήγε να γίνει με το Ιράν, ούτε με αυτό που γινόταν με την ΕΣΣΔ. Το να εφαρμόσεις στρατηγική αλλαγής καθεστώτος, ανάλογη αυτής που εφήρμοσαν στο Ιράκ, απέναντι στη Ρωσία, είναι το εισιτήριο για την κόλαση.


Ο κίνδυνος του πυρηνικού πολέμου

Με κίνδυνο να γίνουμε μονότονοι, θα υπενθυμίσουμε ξανά ότι προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο παγκόσμιας πυρηνικής καταστροφής έχουν απευθύνει πολλά έμπειρα και πολύ καλά πληροφορημένα πρόσωπα, μεταξύ άλλων, ο ΓΓ του ΟΗΕ και ο Χένρι Κίσινγκερ, ενώ ανάλογους φόβους έχουν εκφράσει και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα και της αμφισβήτησης και του κατεστημένου των ΗΠΑ, όπως οι καθηγητές Τσόμσκι, Μερσχάιμερ, Ζαχς.

Απελπισμένος από τις εξελίξεις, ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Μερσχάιμερ, κάνει στο τελευταίο Foreign Affairs, μια πολύ καλή ανάλυση της δυναμικής που δημιουργεί ο πόλεμος. Το μόνο σφάλμα του κατά τη γνώμη μας είναι ότι το μοντέλο του είναι πολύ γραμμικό και πολύ ορθολογικό. Υπερτιμά ενδόμυχα τον ορθολογισμό του συστήματος, κάτι που κάνουν και πολλοί αντίπαλοί του στην ανατολή και τον νότο της ανθρωπότητας. Ίσως του είναι δύσκολο ψυχολογικά να αποδεχθεί ότι υπάρχει μέσα στο ίδιο το κρατικό σύστημα της χώρας του ένα κρυμμένο «κόμμα του πολέμου», που όντως να θέλει να προκαλέσει πόλεμο. Μοιάζει πολύ τερατώδες για να είναι αληθινό.

Και όμως. Η ιστορία μας πείθει ότι πάντα υπήρξε ένας τέτοιος πυρήνας. Είναι αυτός που επέβαλλε στον Τρούμαν να ρίξει τη Βόμβα στην Ιαπωνία, παρά τη διαφωνία της αμερικανικής στρατιωτικής ηγεσίας, είναι αυτός για τον οποίο μας προειδοποίησε, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ, αυτός που σκότωσε τον πρόεδρο Κένεντι και τον αδελφό του, οι δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν στην Επιτροπή για τον Παρόντα Κίνδυνο, τον πρόγονο των νεοσυντηρητικών, αυτός που άφησε να γίνει η 11η Σεπτεμβρίου και ξεκίνησε τους πολέμους στη Μέση Ανατολή.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους οι κίνδυνοι ενός τέτοιου πολέμου είναι μικρότεροι και από τον κίνδυνο που αισθάνονται αν αφήσουν να φύγει από τα χέρια τους η ηγεμονία στον πλανήτη και από το κέρδος που αναμένουν αν πετύχουν να επικρατήσουν πλήρως σε όλο τον κόσμο. Σημασία δεν έχει τι θεωρούμε εμείς λογικό, αλλά το τι θεωρούν αυτοί. Κι αυτοί δεν έχουν τα δικά μας κριτήρια.

Η επανεμφάνιση του πυρηνικού κινδύνου δεν έγινε ξαφνικά. Η αποδόμηση της δομής ελέγχου των εξοπλισμών άρχισε πολλά χρόνια πριν επί Κλίντον (χρησιμοποιήθηκε για αυτήν και το σκάνδαλο Λεβίνσκι), κλιμακώθηκε επί κυβερνήσεων Μπους- Τσέινι -Νετανιάχου και ολοκληρώθηκε επί κυβερνήσεως Τραμπ-Νετανιάχου. Η αποδόμηση του «πυρηνικού ταμπού» άρχισε με την πυραυλική επίθεση του Τραμπ κατά της Συρίας – παρά την εκεί παρουσία ρωσικών στρατευμάτων την άνοιξη του 2017 και με την ομιλία του στον ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, όταν απείλησε με εξολόθρευση τη Βόρειο Κορέα. Επί Τραμπ επίσης εγκρίθηκε ένα θηριώδες πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των αμερικανικών πυρηνικών δυνάμεων και άλλαξε το δόγμα ασφαλείας των ΗΠΑ, αντικαθιστώντας την τρομοκρατία με την Κίνα και τη Ρωσία ως κύριους αντιπάλους της Αμερικής.

Επαναλαμβάνουν τώρα, σε γιγαντιαία κλίμακα, εναντίον της Ρωσίας, αύριο και της Κίνας, αυτό που οι ίδιοι δοκίμασαν να κάνουν στη Μέση Ανατολή πριν από 20 χρόνια.

Τη βαθύτερη ενότητα του δυτικού «κόμματος του πολέμου», που κινείται κάτω από την επιφάνεια των αμερικανικών και ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων προωθώντας την ατζέντα του με επιμονή, υπομονή και σταθερότητα συμβολίζει κατά τον καλύτερο τρόπο η σύζυγος του γκουρού των νεοσυντηρητικών Βικτόρια Νούλαντ. Βασική σύμβουλος του Ρεπουμπλικάνου Ντικ Τσέινι όταν ξεκινούσε τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, υπήρξε και πρωταγωνιστής της ουκρανικής κρίσης επί των Δημοκρατικών Ομπάμα και επί Μπάιντεν.

Μόνο μια εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών κατά της ακολουθούμενης πολιτικής μοιάζει ικανή να σταματήσει την πορεία προς την άβυσσο. Οι πολίτες της Ευρώπης, των Ηνωμένων Πολιτειών, των υπολοίπων κρατών της συλλογικής Δύσης, έχουν ακόμα αρκετή ισχύ και ένα μικρό περιθώριο, ένα παράθυρο ευκαιρίας, αν κινητοποιηθούν άμεσα και αποφασιστικά, για να φρενάρουν τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα, πυρηνικό, αλλά επίσης κλιματικό και οικονομικό, απαιτώντας την ταυτόχρονη και άμεση διακοπή του πολέμου, των κυρώσεων και του εξοπλισμού της Ουκρανίας.

Σημείωση

Έχουμε κάνει με άλλες ευκαιρίες τη συζήτηση για τις ευθύνες και τις αιτίες της ουκρανικής κρίσης και δεν θεωρήσαμε σκόπιμο να την επαναλάβουμε εδώ. Ακόμα όμως και αν κάποιος υποστηρίζει τη δυτική άποψη για το θέμα αυτό, δεν είναι ασφαλώς απάντηση στη ρωσική πολιτική να καταστρέψουμε την ίδια την Ουκρανία και να ανατινάξουμε τον πλανήτη.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η παρέμβαση του «γκουρού» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, πρέπει να θεωρηθεί ενδεικτική της κρισιμότητας της διεθνούς κατάστασης.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Είχε γραφτεί το παρακάτω άρθρο όταν ο Βαλεντίν Ρογκόφ, αξιωματούχος στη Ζαπορίζια δήλωσε ότι το ουκρανικό πυροβολικό εκτόξευσε πυραύλους από πολλαπλούς εκτοξευτές στοχεύοντας απευθείας τα συστήματα ψύξης και αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων στο εσωτερικό του εκεί πυρηνικού σταθμού.
Σε αντίθεση με τον ίδιο τον αντιδραστήρα, τα συστήματα αυτά είναι πολύ πιο τρωτά, αν όμως πληγούν κινδυνεύει αφενός ο αντιδραστήρας να μην μπορεί να καταψυχεί και να λειώσει ο πυρήνας του όπως στο Τσέρνομπιλ, ή, αφετέρου, να εκλυθεί μεγάλη ποσότητα ραδιενέργειας από τα απόβλητα στο περιβάλλον, ισοδύναμη προς αυτό που αποκαλείται «βρώμικη βόμβα». Ο Ρογκόφ κατηγόρησε τους Ουκρανούς και τον ΟΗΕ ότι παίζουν την κολοκυθιά με την επίσκεψη των επιθεωρητών της ΔΕΑΕ, λέγοντας ότι μπορούν να πάνε μόνο μέσω Κιέβου, αλλά το Κίεβο δεν εγγυάται την ασφάλειά τους. Ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν να πιστοποιήσουν το (προφανές) γεγονός ότι οι Ουκρανοί βομβαρδίζουν τον σταθμό και όχι οι Ρώσοι τον εαυτό τους.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Χένρι Κίσνγκερ δήλωσε προς την εφημερίδα «Wall Street Journal» ότι «είμαστε στα πρόθυρα ενός πολέμου με τη Ρωσία και την Κίνα για θέματα που εν μέρει δημιουργήσαμε εμείς, χωρίς καμία αντίληψη για το πού υποτίθεται ότι θα μας οδηγήσουν όλα αυτά».

Ο Κίσινγκερ είναι ο «γκουρού» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας για πάνω από μισό αιώνα. Παραμένει το πρόσωπο με το μεγαλύτερο κύρος παγκοσμίως σε θέματα διεθνούς πολιτικής. Η παρέμβασή του πρέπει να θεωρηθεί ενδεικτική της κρισιμότητας της διεθνούς κατάστασης. Ένας ανοιχτός πόλεμος των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Κίνα δεν μπορεί παρά να είναι πυρηνικός και να οδηγήσει τάχιστα στην καταστροφή της ανθρωπότητας.

Οι επιζήσαντες θα ζηλεύουν τους πεθαμένους. Έτσι περιέγραψαν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύγκρουσης ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι και ο γενικός γραμματέας Νικίτα Χρουστσόφ πριν από 70 χρόνια, όταν υπήρχαν πολύ λιγότερα και πολύ λιγότερο καταστροφικά όπλα από σήμερα.

Προ ημερών μια μελέτη του αμερικανικού Πανεπιστημίου Rutgers εκτίμησε σε πέντε δισεκατομμύρια τα θύματα ενός πολέμου Αμερικής – Ρωσίας. Ο βετεράνος Αμερικανός διπλωμάτης, συγγραφέας και πολιτικός υποστήριξε στη συνέντευξή του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αποδεχθούν ότι χρειάζεται «ισορροπία» στον κόσμο και αυτό προϋποθέτει «αποδοχή της νομιμότητας ενίοτε αντιτιθέμενων αξιών».

Ο Κίσινγκερ υπενθύμισε ότι η Ουκρανία περιλαμβάνει ιστορικά ρωσικές περιοχές και δεν μπορεί να θεωρηθεί η ίδια περίπτωση με άλλους νέους συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Πολωνία. Γι’ αυτό, εξήγησε, υποστήριξε στο παρελθόν, την ιδέα μιας ανεξάρτητης μεν, «φινλανδοποιημένης» (ουδέτερης) Ουκρανίας δε.

Η προειδοποίηση Κίσινγκερ συμπίπτει με την κλιμάκωση των απειλών και της έντασης γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια, μια νέα αποστολή του Κογκρέσου στην Ταϊβάν (που επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο εξουσίας στην Ουάσινγκτον), με την ανακοίνωση σχεδίων τριών γιγαντιαίων κινεζικών εταιρειών να φύγουν από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και με την αναχαίτιση ενός βρετανικού αεροσκάφους που είχε μπει στον ρωσικό εναέριο χώρο στη χερσόνησο της Κόλα, στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό. Η Βρετανία ειδικεύεται στον ρόλο του διεθνούς προβοκάτορα για λογαριασμό των εξτρεμιστών της δυτικής Αυτοκρατορίας. Πέρυσι, ο Μπόρις Τζόνσον είχε εγκρίνει προσωπικά τον πλου ενός βρετανικού καταδρομικού εντός των χωρικών υδάτων της Κριμαίας.

Ο Κίσινγκερ προειδοποίησε επίσης την Ουάσινγκτον να μη μεταβάλλει την πολιτική που ακολουθούσε έως τώρα στο θέμα της Ταϊβάν, μια πολιτική που, όπως τόνισε, υιοθετήθηκε και από τα δύο κόμματα των ΗΠΑ και «επέτρεψε την πρόοδο της Ταϊβάν σε μια αυτόνομη δημοκρατική οντότητα και διατήρησε την ειρήνη μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ επί 50 χρόνια».
Ζελένσκι, ΗΠΑ και Ε.Ε. εκβιάζουν με ουκρανική πυρηνική καταστροφή

Αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο μας στην κατάσταση στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια. Έκτοτε όμως η κατάσταση συνεχίζει να εκτραχύνεται.

Σύμφωνα με τηλεγράφημα του ρωσικού πρακτορείου TASS επαναλήφθηκαν οι βομβαρδισμοί του πυρηνικού εργοστασίου. Ο Ζελένσκι επανέλαβε τις απειλές του εναντίον των ρωσικών στρατευμάτων που βρίσκονται στην περιοχή του σταθμού, απειλές που για να υλοποιηθούν πρέπει να διακινδυνεύσει να τον πλήξει.

Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. εκβιάζουν, εμμέσως πλην σαφώς, τη Ρωσία, να αποσύρει τα στρατεύματά της από τον πυρηνικό σταθμό του Ζαπορίζια και να τον παραδώσει στους Ουκρανούς, αν δεν θέλει να διακινδυνεύσει μια πυρηνική καταστροφή.

Η Μόσχα επανέλαβε στο μεταξύ τις εκκλήσεις της να πραγματοποιηθεί επιτέλους η επιθεώρηση του σταθμού από τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας που έχει επίσης ζητήσει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Στο μεταξύ, η πλειοψηφία των μεγάλων δυτικών εφημερίδων και τηλεοράσεων εξακολουθούν να επαναλαμβάνουν το ψέμα ότι η Ρωσία δεν θέλει αυτή την επιθεώρηση.

Εντυπωσιάζει ιδιαίτερα η στάση της Ε.Ε. γιατί αν συμβεί μια πυρηνική καταστροφή στη Ζαπορίζια θα πληγεί και ολόκληρη η Ευρώπη. Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται οι Ρώσοι να παραχωρήσουν την περιοχή του σταθμού, που κατέλαβαν στις 4 Μαρτίου και, επομένως, η εμμονή σε έναν τέτοιο όρο σημαίνει απλά ότι χρησιμοποιείται το θέμα του πυρηνικού κινδύνου αντί να αντιμετωπισθεί.

Τόσο η Ε.Ε., όσο και ο ίδιος ο Ζελένσκι μοιάζουν να μην είναι παρά παρά τυφλά όργανα της αμερικανικής και ΝΑΤΟϊκής πολιτικής, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες της πολιτικής τους και στον ουκρανικό και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς.

Να σημειωθεί επίσης ότι οι Ρώσοι κατηγόρησαν προχθές τις ουκρανικές δυνάμεις ότι βομβαρδίζουν παρακείμενο φράγμα από το οποίο διοχετεύεται νερό στους αντιδραστήρες στη Ζαπορίζια, χωρίς την ψύξη των οποίων το εργοστάσιο θα ανατιναχθεί.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο η Ευρώπη που χάνει τον πόλεμο της ενέργειας. Είναι η ανθρωπότητα που χάνει τώρα τον πόλεμο για την επιβίωσή της.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου - 3/8/22

Η Ευρώπη έχασε τον ενεργειακό πόλεμο, γράφει ο Thomas Fazi σε μια έξοχη ανάλυσή του για την πολύ άσχημη, χωρίς προοπτική και δυνάμει τραγική, αν κοπεί ολότελα το ρωσικό αέριο, οικονομική κατάσταση της ηπείρου.

Ο Fazi αποδίδει την ευρωπαϊκή «ήττα» εκτός από την εμμονή των ηγετών της Γερμανίας και της Ευρώπης στη λιτότητα και στην πολιτική της απέναντι στη Ρωσία και, τελικά, στην «ανικανότητα» των πολιτικών και αξιωματούχων της Γερμανίας και της Ευρώπης.

Διαφωνούμε. Όχι μόνο ανίκανοι δεν είναι, ικανότατοι αποδεικνύονται στο να εφαρμόζουν με παραδειγματική πειθαρχία (και ανεξαρτήτως του κόστους για τους λαούς και τις χώρες που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν) όσα ζητάει από αυτούς το παγκόσμιο Χρηματιστικό Κεφάλαιο και τα όργανά του, όπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Αν υπάρχουν ανίκανοι, εμείς είμαστε οι ανίκανοι. Γιατί φοβόμαστε να καταδικάσουμε και να αντιταχθούμε σε αυτές τις πολιτικές, μπας και μας πούνε φίλους του Πούτιν και μας κάνουν ζημιά στην τσέπη μας και στην καριέρα μας. Γιατί οι δυτικοί διανοούμενοι και οι δημόσιες προσωπικότητες κάθε είδους, δεν έχουμε το κουράγιο να καταδικάσουμε ανοιχτά τον δικό μας, τον δυτικό ιμπεριαλισμό, που οδηγεί στην καταστροφή της ανθρωπότητας, περιλαμβανομένης της ίδιας της Δύσης, και να ζητήσουμε, εδώ και τώρα, τον τερματισμό του πολέμου, των κυρώσεων και του εξοπλισμού της Ουκρανίας. Γιατί επιτρέψαμε, με τον α’ ή β’ τρόπο, εδώ και πολύ καιρό, στα πολιτικά κόμματα και στις οργανώσεις που υποστηρίζουμε, στα συνδικάτα των οποίων είμαστε μέλη, να διοικούνται είτε από καιροσκόπους, είτε από όργανα οικονομικών συμφερόντων και ξένων δυνάμεων.

Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο η Ευρώπη που χάνει τον πόλεμο της ενέργειας. Είναι η ανθρωπότητα που χάνει τώρα τον πόλεμο για την επιβίωσή της.

Κίνα και Κλίμα


Τον χάνει αυτόν τον πόλεμο η ανθρωπότητα στο μέτωπο της Ταϊβάν, όπου η Ουάσιγκτον πάει να ξεκινήσει με την προβοκάτσια Πελόζι μια δεύτερη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Κίνας. Τον χάνει και στο μέτωπο της κλιματικής αλλαγής, όπου όλες οι προειδοποιήσεις κατατείνουν στο ότι ελάχιστος χρόνος υπάρχει ακόμα, αν υπάρχει, για να ανακοπεί το φαινόμενο αυτό, δυνάμει ασύμβατο με την επιβίωση του Γένους των Ανθρώπων.

«Ο κόσμος απέχει ένα λάθος υπολογισμού από την πυρηνική εξολόθρευσή του», προειδοποιεί την ανθρωπότητα ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που διάλεξε να πάει στη Χιροσίμα για την επέτειο του βομβαρδισμού της. Αλλά μετά βίας διεκδικούν οι προειδοποιήσεις του ένα μονόστηλο στις εφημερίδες και τα σάιτ μας – και αν το κερδίσουν και αυτό.

(Οι γραμμές αυτές γράφονται το πρωί της 3ης Αυγούστου. Αντιδρώντας στις ειδήσεις που δεν είναι εύκολο να φιλτραριστούν σε real time, τα ραδιόφωνα παίζουν πρώτη είδηση ή πάντως ψηλά τα της Ταϊβάν, όπως θα έκανε κάθε δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του. Όλες όμως οι ελληνικές καθημερινές εφημερίδες, πλην δύο, της «Δημοκρατίας» και της «Εστίας», υποβαθμίζουν κραυγαλέα ή και εξαφανίζουν την είδηση. Μια είδηση που αντικειμενικά αφορά ακόμα και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Υποθέτουμε για να μη στενοχωρήσουν τους Αμερικανούς).

Ανεξαρτήτως του αν η Πελόζι πήγε στην Ταϊβάν έχοντας όντως την αντίθεση του Μπάιντεν και των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και όλων των σουρεαλιστικών, αν δεν ήταν τραγικά για ένα τέτοιο θέμα, που διαβάσαμε για την αμερικανική θέση στο θέμα, ένα πράγμα γίνεται σαφές. Είτε μιλάμε για την περυσινή άσκηση Sea Breeze, όταν ο Μπόρις Τζόνσον έστειλε ένα αντιτορπιλικό στα χωρικά ύδατα της Κριμαίας (η προαλειφόμενη για διάδοχός του Λιζ Τρας, σημειωτέον, είναι πολύ χειρότερη), είτε μιλάμε για την παρ’ολίγον κρίση στο θύλακα του Καλίνινγκραντ και για την παρολίγο στρατιωτική αντιπαράθεση Σέρβων και Αλβανών (που ανεβλήθη επί ένα μήνα από την Ουάσιγκτον, από όπου όμως εκπορεύτηκε!), σε μια σειρά περιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη διαπιστώνουμε την ύπαρξη μιας εξτρεμιστικής πτέρυγας στα κέντρα εξουσίας της «συλλογικής Δύσης», που επιδιώκει να βάλει φωτιά παντού και να δημιουργήσει συνθήκες χάους, πιστεύοντας ότι μόνο μια γενίκευση των συγκρούσεων μπορεί να προστατεύσει την απειλούμενη δυτική κυριαρχία στον πλανήτη. (Θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να συμβεί και στο ελληνοτουρκικό μέτωπο αυτό, όπου δυνάμεις στον άξονα Τραμπ-Νετανιάχου, της «Διεθνούς του Χάους» δηλαδή, μας έσπρωξαν συστηματικά σε πολιτικές που τροφοδοτούν την ένταση μετά το 2015. Ο τρόπος για να αχθούν Ελλάδα και Τουρκία σε καταστροφική μεταξύ τους σύγκρουση, είναι με επιδέξια εκμετάλλευση των ιδιοτήτων τους από τρίτες δυνάμεις. Οι ιδιότητες αυτές είναι ο έξαλλος τουρκικός υπερεθνικισμός από τη μια, η πλήρης εξάρτηση της Ελλάδας, δηλαδή η ουσιαστική εξαφάνισή της ως διεθνούς υποκειμένου, από την άλλη).


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η ιστορία μοιάζει απίστευτη. Σύμφωνα με την «Donbass Insider», την επιβεβαιώνουν γαλλικές στρατιωτικές πηγές.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ιστορία μοιάζει απίστευτη. Την αποκάλυψε αρχικά ο διαπρεπής, πολύ γνωστός Γάλλος νομικός Ρεζίς ντε Καστελνώ με ανάρτησή του στο Τwitter, την επιβεβαίωσε το ρωσικό εργοστάσιο Ουραλβαγκόν Ζαβόντ και τη μετέδωσαν διάφορα μέσα ενημέρωσης του Ντονμπάς και της Ρωσίας, δίνοντας και περισσότερες λεπτομέρειες. Σύμφωνα με την «Donbass Insider» την επιβεβαιώνουν επίσης γαλλικές στρατιωτικές πηγές.

Δύο γαλλικά αυτοκινούμενα πυροβόλα τύπου Caesar (Καίσαρας) που η Γαλλία έστειλε στην Ουκρανία πουλήθηκαν από τους Ουκρανούς στους Ρώσους, που τα έχουν τώρα αποσυναρμολογήσει και τα μελετούν.

Απαντώντας στο tweet του Καστελνώ, η εταιρεία Ουραλβαγκόν Ζαβόντ, ανήρτησε το εξής μήνυμα στον επίσημο λογαριασμό της στο Telegram:

“Καλημέρα Κύριε Ρεζίς,
Παρακαλούμε να μεταφέρετε τις ευχαριστίες μας στον πρόεδρο Μακρόν για την παροχή αυτοκινούμενων πυροβόλων. Αυτό το υλικό δεν είναι βεβαίως τοπ όπως το δικό μας MSTA-S!
Εντούτοις είναι χρήσιμο. Στείλτε περισσότερα, θα τα αποσυναρμολογήσουμε.”

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τρία από τα γαλλικά Ceasar που παραχωρήθηκαν στην Ουκρανία κατεστράφησαν στη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών στο Κουράκοβο, ένα καταστράφηκε στη χερσόνησο Κουμπάνσκι, στην περιοχή της Οδησσού, και δύο πουλήθηκαν έναντι του ποσού των 120.000 δολαρίων έκαστο. Η τιμή, σημειωτέον, των πυροβόλων αυτών είναι περί τα 7 εκατομμύρια ευρώ το καθένα.

Το πώς ακριβώς «διευθετήθηκε» αυτή η συναλλαγή δεν έγινε γνωστό. Πιθανολογείται ότι ένας ενδιάμεσος (ένοπλη ομάδα ή έμπορος όπλων) αγόρασαν τα όπλα και τα μεταπούλησαν στους Ρώσους, που ενδιαφέρονται πάρα πολύ να αναλύσουν το σύστημα οδήγησης και συντονισμού των βολών του Caesar.

Σημειωτέον ότι για να σταλούν τα πυροβόλα στην Ουκρανία απογυμνώθηκαν αρκετές γαλλικές μονάδες και δεν απεστάλησαν αυτά που είχε υποσχεθεί να παράσχει το Παρίσι στο Μαρόκο.

Βέβαια, οι Γάλλοι δεν κινδυνεύουν από επίθεση, όπως εμείς που στείλαμε τα όπλα που έχουμε στα νησιά του Αιγαίου στην Ουκρανία ή τους αντιαεροπορικούς πυραύλους μας και το προσωπικό τους στη Σαουδική Αραβία, διεκδικώντας το παγκόσμιο βραβείο Νόμπελ ή Γκίνες αυτοκαταστροφικής υποτέλειας. Ευτυχώς που απετράπη την τελευταία στιγμή και η αποστολή ελληνικού στρατού στο Μαλί, όχι γιατί κάποιος στην Αθήνα χρησιμοποίησε το μυαλό του, αλλά γιατί οι Αφρικανοί πήραν στο φαλάγγι τους Γάλλους.

Όπως έγινε εξάλλου γνωστό χτες, όχι φυσικά από την κυβέρνηση, που αρνείται να ενημερώσει ακόμα και τους βουλευτές, η Ελλάδα έχει δωρίσει στην Ουκρανία όπλα αξίας 260 εκατομμυρίων δολαρίων, περισσότερα δηλαδή από τη Γαλλία και την Ιταλία. Τέτοιο είναι το αμόκ υποτέλειας.

Να σημειώσουμε επίσης ότι οι Ρωσόφωνοι του Ντονμπάς κατηγορούν τη Γαλλία για σύμπραξη σε εγκλήματα πολέμου, γιατί τα πυροβόλα της χρησιμοποιήθηκαν για τον βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών.

Η υπόθεση των πυροβόλων αναδεικνύει τον κίνδυνο όλα αυτά τα πολύ εξελιγμένα όπλα που παρέχουν οι Δυτικοί σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου, όπου κάνει κουμάντο ένα καθεστώς μαφιόζικου καπιταλισμού σε συνέργεια με τις δυτικές και άλλες υπηρεσίες και συμφέροντα, να καταλήξουν «Κύριος Οίδε» σε ποιες δυνάμεις και ομάδες.

Να σημειώσουμε τέλος ότι σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, έχουν εντοπιστεί στην περιοχή Ρίβνα στοιχεία του 13ου συντάγματος αλεξιπτωτιστών της Γαλλίας που πήγαν εκεί να βοηθάνε τους Ουκρανούς στη χρήση των όπλων. Προσευχόμαστε να μην έχει σταλεί, μαζί με τα όπλα, και κανένας Έλληνας στην περιοχή γιατί, όπως λέγεται, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Τον περασμένο Μάιο, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεσή του με θέμα «Παγκόσμια ανασκόπηση του περιορισμού κινδύνων καταστροφών» (Global Assessment Report on Disaster Risk Reduction, GAR2022). Τα μεγάλα παγκόσμια ΜΜΕ αναφέρθηκαν σε αυτή την έκθεση, κυρίως τονίζοντας το συμπέρασμα ότι ο κόσμος υφίσταται μια επιταχυνόμενα τάση προς φυσικές καταστροφές και οικονομικές κρίσεις. Δεν αναφέρθηκαν όμως στο πιο εκρηκτικό από τα συμπεράσματα της έκθεσης, συμπέρασμα που διατυπώνει για πρώτη φορά σε επίσημο κείμενό του ο ΟΗΕ, ότι δηλαδή ο κόσμος αντιμετωπίζει μια αυξημένη πιθανότητα κατάρρευσης του ανθρώπινου πολιτισμού, των ανθρώπινων κοινωνιών. Σύμφωνα με την έκθεση οι κλιμακούμενες συνέργειες μεταξύ καταστροφών, οικονομικών προβλημάτων και διαταραχής των οικοσυστημάτων αυξάνουν τον κίνδυνο ενός σεναρίου «παγκόσμιας, ολικής (global) κατάρρευσης».

Η έκθεση δεν υποστηρίζει ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο, ούτε προσδιορίζει πόσο κοντά χρονικά μπορεί να βρίσκεται. Αυτό όμως που επισημαίνει είναι ότι χωρίς ριζικές αλλαγές πολιτικής εκεί πηγαίνει ο κόσμος.

Ο ΟΗΕ έχει υιοθετήσει μια σειρά επιδιώξεων (Sustainable Development Goals και το Sendai Framework) που περιλαμβάνουν κοινωνικά, οικονομικά, νομικά, πολιτικά και θεσμικά μέτρα έως το 2030 για τον περιορισμό των κινδύνων καταστροφών. Αλλά ήδη είναι πολύ πιθανό ότι ο κόσμος δεν θα επιτύχει αυτές τις επιδιώξεις. Η αποτυχία οφείλεται στον ρυθμό με τον οποίο οι ανθρώπινες δραστηριότητες επεμβαίνουν στη λειτουργία των φυσικών συστημάτων οδηγώντας σε ξεπέρασμα των «πλανητικών ορίων» στο άμεσο μέλλον.

Η έννοια των πλανητικών ορίων αναπτύχθηκε από το Resilience Centre της Στοκχόλμης το 2009 με σκοπό να παράσχει μια «επιστημονική ανάλυση των κινδύνων αποσταθεροποίησης του συστήματος της Γης σε πλανητική κλίμακα λόγω ανρθωπογενών διαταραχών». Το πλαίσιο αυτό εντοπίζει εννέα οικοσυστήματα που, αν πιεσθούν πέραν ενός ορίου (μιας «κόκκινης γραμμής»), θα περιορίσουν δραματικά τον χώρο ασφαλούς διαβίωσης του Ανθρώπου.

Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ, τουλάχιστον τέσσερα από τα εννέα αυτά οικοσυστήματα βρίσκονται ήδη εκτός του πεδίου ασφαλούς λειτουργίας τους.

Το σύστημα αλλαγών του εδάφους και το σύστημα της κλιματικής αλλαγής βρίσκονται τώρα σε μια ζώνη «αβεβαιότητας αυξανόμενου κινδύνου» εξόδου από το πεδίο ασφαλούς λειτουργίας. Το σύστημα βιοχημικών ροών και το σύστημα νέων οντοτήτων (νέες τεχνητές χημικές ουσίες, υλικά ή οργανισμοί και φυσικά στοιχεία που κινητοποιεί η ανθρώπινη δραστηριότητα όπως βαρέα μέταλλα) έχουν φύγει κατά πολύ από τα όρια ασφαλούς λειτουργίας.

Να σημειώσουμε ότι αρκετοί επιστήμονες διεθνώς εκτιμούν ότι η κατάσταση είναι χειρότερη από όσο αναγνωρίζει ο διεθνής οργανισμός, που συνήθως άλλωστε δέχεται πιέσεις από κυβερνήσεις και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα να μην «πανικοβάλλει» το κοινό, οδηγώντας σε πίεση προς αυτά να μεταβάλλουν πολιτική. Για παράδειγμα ο Καθηγητής Will Steffen του Resilience Centre της Στοκχόλμης υποστηρίζει ότι δύο ακόμα κρίσιμα όρια, αυτά που αφορούν την οξείδωση των ωκεανών και την χρήση του ύδατος θα διαρραγούν εντός της τρεχούσης δεκαετίας. Με αυτό τον ρυθμό κινδυνεύουμε να έχουμε ξεπεράσει και τις εννέα «κόκκινες γραμμές» μέχρι το 2030. «Το ανθρώπινο υλικό και οικολογικό αποτύπωμα επιταχύνει την αλλαγή. ‘Ένα πιθανό αποτέλεσμα είναι όταν οι συστημικοί κίνδυνοι γίνονται αλυσσιδωτές καταστροφές τα συστήματα να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο κατάρρευσης», αναφέρει η έκθεση του ΟΗΕ.

Παρόλο που ο κίνδυνος συστημικής κατάρρευσης αναφέρεται σε διάφορα σημεία της έκθεσης αυτής, το σενάριο της «παγκόσμιας κατάρρευσης» δεν εξετάζεται αναλυτικά στην έκθεση, που κάνει όμως αναφορά σε μια άλλη εργασία που δημοσιεύτηκε από το Γραφείο του ΟΗΕ για τον περιορισμό των κινδύνων καταστροφών (Office for Disaster Risk Reduction) με τίτλο «Πανδημίες, Κλιματικές Ακρότητες, Σημεία Καμπής και ο Κίνδυνος Παγκόσμιας Καταστροφής – Πως επηρεάζουν τους παγκόσμιους στόχους». Η εργασία αυτή αναλύει σε βάθος και παρουσιάζει έναν αριθμό σεναρίων, εξετάζοντας τους κινδύνους παγκόσμιας κατάρρευσης επί τη βάσει του πως οι ανθρώπινες δραστηριότητες οδηγούν σε υπέρβαση των ορίων του πλανήτη.

Η εργασία αυτή υπογράφεται από τον Thomas Cernev, ερευνητή στο Κέντρο Μελέτης Υπαρξιακού Κινδύνου του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (University of Cambridge’s Centre for the Study of Existential Risk). Το συμπέρασμα της εργασίας είναι ότι αν συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που κάνουμε (‘business as usual’) και αν αποτύχουμε να εφαρμόσουμε δραστικές αλλαγές πολιτικής, ο πολιτισμός του Ανθρώπου βαδίζει αναπόφευκτα προς την κατάρρευση. “Χωρίς φιλόδοξη πολιτική και σχεδόν παγκόσμια υιοθεσία της και επιτυχή εφαρμογή της, ο κόσμος βαδίζει συνεχώς προς το σενάριο της παγκόσμιας κατάρρευσης».

Η εργασία του Cernev εξετάζει τέσσερα σενάρια εξελίξεων: τη «σταθερή Γη», τη «Γη σε αβεβαιότητα», τη «Γη υπό απειλή» και την «Παγκόσμια κατάρρευση». Το πρώτο συνεπάγεται την πραγματοποίηση των παγκόσμιων στόχων που έχει θέσει ο ΟΗΕ για το 2030 (UN’s Sustainable Development Goals και Sendai Framework). ‘Όλα τα άλλα οδηγούν τελικά στο τέταρτο, δηλαδή στην κατάρρευση του πολιτισμού, αν και με διαφορετικούς ρυθμούς.

Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της συστημικής ανάλυσης, η εργασία καταδεικνύει πως το πέρασμα ενός πλανητικού ορίου οδηγεί συστηματικά και στο πέρασμα των άλλων και πως, το πέρασμα του ενός μετά το άλλο από αυτά τα όρια οδηγεί σε αποστεθροποίηση των κοινωνιών και πιθανά γεγονότα GCR.

Ta “γεγονότα GCR” (γεγονότα παγκόσμιου καταστροφικού κινδύνου (Global Catastrophic Risk events) ορίζονται ως εκείνα που μπορούν να οδηγήσουν σε περισσότερους από 10 εκατομμύρια νεκρούς και 10 τρις δολλάρια σε οικονομικές ζημιές.

Στο χειρότερο από τα σενάρια που εξετάζει η έκθεση του Κέιμπριτζ, η παγκόσμια κατάρρευση από την διάρρηξη πολλαπλών πλανητικών ορίων, αυξάνει την πιθανότητα γεγονότων GCR, που μπορούν να προκαλέσουν με τη σειρά τους μια ακολουθία οικονομικών και πολιτικών καταρρεύσεων, που με τη σειρά τους τροφοδοτούν διαδικασίες οικολογικής κατάρρευσης και αυξάνουν τον κίνδυνο πανδημιών και συγκρούσεων (περιλαμβανομένων και πυρηνικών).

Αν και λιγότερο δραματικά, τα δύο ενδιάμεσα σενάρια τείνουν και αυτά, απουσία δραστικών μέτρων αποτροπής στο τέταρτο και χειρότερο. ‘Αλλωστε, πρώτα στοιχεία του τέταρτου σεναρίου είναι ήδη ορατά δια «γυμνού οφθαλμού» σε κάθε στοιχειωδώς πληροφορημένο για την κατάσταση του κόσμου πολίτη.

Μόνο μια δραστική αλλαγή των παγκόσμιων πολιτικών μπορεί να αποτρέψει την κατάρρευση των ανθρώπινων κοινωνιών και του ανθρώπινου πολιτισμού, αν όχι και όλων των ανώτερων βιολογικών συστημάτων της Γης.

Ούτε στην έκθεση του ΟΗΕ, ούτε στην εργασία του Cernev του Κέιμπριτζ αναφέρονται ακριβείς προβλέψεις για τους πιθανούς χρόνους μέχρι την πραγματοποίηση των ενδεχόμενων καταστροφών, αν και τονίζεται ότι «ο χρόνος για αλλαγή πολιτικής είναι τώρα, όχι μετά το 2030». Αρκετοί επιστήμονες πιστεύουν άλλωστε ότι η διαδικασία κατάρρευσης έχει ήδη εκκινήσει, ακόμα και αν είναι προς το παρόν δυνατόν να ελεγχθεί. Σύμφωνα με ανώτερο αξιωματούχο του ΟΗΕ που μίλησε στον τύπο υπό τον όρο της ανωνυμίας, η έκθεση του διεθνούς Οργανισμού έχει υποστεί σοβαρές παρεμβάσεις για να εμφανιστούν τα πράγματα πιο ήπια από όσο πραγματικά είναι. Ο ίδιος δήλωσε ότι «ο κόσμος πέρασε το σημείο μη επιστροφής» και «η έκθεση GAR2022 του Οργανισμού δεν είναι παρά μια αποστεωμένη εκδοχή των όσων περιελάμβαναν τα πρώτα σχέδια».

Παρόλα αυτά, είτε είναι αληθινά είτε όχι, ήδη η έκθεση GAR2022 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών έχει μια ιστορική σημασία, αφού είναι η πρώτη φορά που ο σημαντικότερος οργανισμός της ανθρωπότητας, με μέλη όλα τα κράτη του κόσμου, υπογραμμίζει τον επερχόμενο κίνδυνο «ολικής κατάρρευσης των κοινωνιών» αν το ανθρώπινο σύστημα εξακολουθεί να βγαίνει εκτός των ορίων του πλανήτη.

Αν όμως οι άνθρωποι – στρουθοκάμηλοι δεν αποφασίσουν να βγάλουν το κεφάλι τους από την άμμο των παγκόσμιων τηλεοράσεων και να δουν κατάματα την πραγματικότητα, η έκθεση δεν θα έχει καμμία σημασία. Δεν θα υπάρχει κανείς για να γράψει πως τελείωσε η ιστορία του Ανθρώπου.


Πηγή: www.amna.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου