Articles by "Κωνσταντακόπουλος"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κωνσταντακόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, «Η Καταστροφή του Κράτους» του Μαρούν Εντέ κυκλοφόρησε πρόσφατα στη Γαλλία από τις εκδόσεις Bouquin και εξετάζει τη συστηματική καταστροφή του γαλλικού κράτους από τους νεοφιλελεύθερους, με αποκορύφωμα τον τραπεζίτη των Ρότσιλντ, Εμανουέλ Μακρόν. 

Ο Μακρόν, όπως και ο Κασσελάκης (Goldman Sachs) μπορούν να θεωρηθούν «φυτευτοί», δεν είναι δηλαδή Γάλλοι ή Έλληνες πολιτικοί, είναι ανθύπατοι που διοικούν αποικίες για λογαριασμό των αφεντικών τους, κάτι που φάνηκε και με τις πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου προέδρου για την Ουκρανία, δηλώσεις που δεν θα μπορούσε να κάνει κανείς άλλος Γάλλος πολιτικός και όλοι ανεξαιρέτως, από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά, τις αποδοκίμασαν. 

Ως γόνος μιας παραδοσιακής πολιτικής οικογένειας ο Μητσοτάκης (Goldman Sachs, McKinsey, CVC) έχει έρθει με άλλο τρόπο στην εξουσία, πρακτικά όμως ο τρόπος δράσης του δεν διαφέρει από τους δύο άλλους «φυτευτούς», Μακρόν και Κασσελάκη. 

Οι πολιτικοί αυτοί διακρίνονται γιατί είναι σε θέση να κάνουν οτιδήποτε, όσο και αν βλάπτει τη χώρα τους ή ακόμα και πολιτικά τους ίδιους.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Έχουν ασφαλώς τη σημασία τους, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθούν ο κύριος τρόπος απάντησης σε πολύπλοκα ανθρωπιστικά, ηθικά, κοινωνικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
12 Φεβρουαρίου 2024

«Η απουσία συμπληρωματικότητας σε αυτές τις ενώσεις (του ιδίου φύλου) δημιουργεί εμπόδια στην κανονική ανάπτυξη των παιδιών που θα τεθούν υπό την φροντίδα αυτών των ενώσεων. Θα τους στερήσει την εμπειρία είτε της πατρότητας είτε της μητρότητας. Το να επιτραπεί σε παιδιά να υιοθετηθούν από πρόσωπα που ζουν σε τέτοιες ενώσεις θα σήμαινε πρακτικά βιαιοπραγία κατά των παιδιών, με την έννοια ότι θα χρησιμοποιηθεί μια σχέση εξάρτησης για να τα θέσει σε ένα περιβάλλον που δεν οδηγεί στην πλήρη ανθρώπινη ανάπτυξη».

Καρδινάλιος Joseph Ratzinger

Ένα από τα επιχειρήματα των νεοφιλελεύθερων και ατλαντιστών, που είναι ως επί το πλείστον οι οπαδοί της υιοθεσίας (ή και παραγγελίας) παιδιών από ομοφυλόφιλους και οι εισηγητές του παρόντος νομοσχεδίου στην Ελλάδα, είναι οι πολλές μελέτες που, όπως υποστηρίζουν, αποδεικνύουν ότι δεν έχει αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά η υιοθεσία τους από ομοφυλόφιλους και δεν οδηγεί σε αύξηση των ομοφυλόφιλων μεταξύ τους. Ας το συζητήσουμε κι αυτό, παρόλο που καταντάει κάπως γελοίο να κουβεντιάζουμε για το καλό των παιδιών με μια κυβέρνηση που κοντεύει να κλείσει το Νοσοκομείο Παίδων της χώρας!

Μόλις ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης την πρόθεση κατάθεσης του νομοσχεδίου έπιασε δουλειά η παγκοσμίως γνωστή για την εξαιρετικά αληθή ενημέρωση ΕΡΤ για να μας πείσει ότι οι «μελέτες» αποδεικνύουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν από ομοφυλόφιλα ζεύγη είναι μια χαρά, δεν γίνονται περισσότερο ομοφυλόφιλοι από τα άλλα παιδιά και τα ενοχλεί ελάχιστα το άγριο μπούλινγκ που θα φάνε, κατά πάσα πιθανότητα στο σχολείο τους. Η ΕΡΤ επικαλείται σχετικά εντελώς αναξιόπιστες «μελέτες» με ελάχιστο δείγμα και είναι πολύ θλιβερό να βλέπει κανείς δημοσιογράφους και επιστήμονες να δέχονται να επιστρατεύεται το όνομά τους με τέτοιο τρόπο σε ζητήματα που μπορεί να έχουν εξαιρετικά σπουδαίες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία παιδιών, που θα τις κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή.

Στη συνέχεια έπιασαν δουλειά με ιεραποστολικό ζήλο και οι δύο, τρεις εφημερίδες της υποτιθέμενης «αριστεράς». Εδώ η δημοσιογραφική έρευνα γνώρισε θριάμβους. Πήγαν οι ρεπόρτερ βρήκαν μία, δύο ή τρεις οικογένειες ομοφύλων, τους ρώτησαν πως πάνε τα παιδιά, τους απάντησαν περίφημα, κατέγραψαν τον ενθουσιασμό τους, τους έβγαλαν φωτογραφία και δημοσίευσαν τα ρεπορτάζ στα σαλόνια των εντύπων τους. Όπερ έδη δείξαι!

Αυτό είναι δημοσιογραφία, αυτό είναι επιστήμη. Και να σκεφτεί κανείς ότι αριστεροί ήταν στο παρελθόν οι λαμπρότεροι διανοούμενοι, επιστήμονες, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι της Ελλάδας σε καιρούς τρομερά δύσκολους. Πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάντια;

Η αξία των μελετών

Οι μελέτες έχουν ασφαλώς τη σημασία τους, πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν, εφόσον τηρούνται οι μεθοδολογικές αρχές διεξαγωγής τους, αλλά δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να θεωρηθούν ο κύριος τρόπος απάντησης σε πολύπλοκα ανθρωπιστικά, ηθικά, κοινωνικά και φιλοσοφικά ερωτήματα, που θέτουν μάλιστα μείζονα ζητήματα για τις πιο ουσιώδεις και βαθιές πτυχές του ανθρώπινου όντος, που είναι και πολύ δύσκολο να «μετρηθούν». Όσο χρήσιμη κι αν είναι η στατιστική, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αληθινή γνώση, μόνο επιβοηθητικό ρόλο μπορεί να έχει, ελέγχοντας διάφορες υποθέσεις μας. Και όπως υπογράμμισα σε προηγούμενο άρθρο μου για το θέμα, σε περίπτωση αμφιβολίας, είναι προτιμότερο να μην κάνει κανείς πράγματα που μπορεί να βλάψουν (ωφελέειν και μη βλάπτειν) και εδώ προτεραιότητα έχουν τα δικαιώματα των παιδιών, όχι το δικαίωμα των (πλουσίων) ομοφυλόφιλων να κάνουν το κέφι τους -σε αυτό συνίσταται το δήθεν ενδιαφέρον για την «ισότητα» των εισηγητών του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν υπάρχει καμία «ανισότητα» προς επιδιόρθωση μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων. Οι πρώτοι μπορούν να κάνουν παιδιά, οι δεύτεροι όχι, αυτό όμως δεν προκύπτει από κάπου είδους ανισότητα αλλά λόγω φυσικής ανομοιότητας. Δυστυχώς η Φύση δεν γνώριζε την επιθυμία του Μητσοτάκη, του Κασσελάκη, του Τάιλερ και των ΗΠΑ, ώστε να μας εφοδιάσει με ένα διπλό σετ αναπαραγωγικών οργάνων.

Σε σχέση τώρα με τις μελέτες, η σχετικότητα της σημασίας τους είναι πολύ μεγαλύτερη αν μιλάμε για μελέτες στις ανθρωπιστικές επιστήμες που τελούν υπό καταθλιπτικές πολιτικές επιρροές και είναι εντελώς σχετικής επιστημονικής αξιοπιστίας. Αυτό συμβαίνει κατ’ εξοχήν στα οικονομικά και, ακόμα περισσότερο, στην ψυχιατρική. Το ξέρουμε και από την ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τις ιδέες τους οι ίδιοι οι επιστήμονες. Σχεδόν όλοι οι Καθηγητές Οικονομικών Πανεπιστημίου στην Ελλάδα του 1980 ήταν κεϋνσιανοί οπαδοί της κρατικής παρέμβασης. Οι ίδιοι είχαν γίνει Νεοφιλελεύθεροι είκοσι χρόνια αργότερα. Με τον ίδιο τρόπο – και μάλιστα την ίδια περίοδο – μεταβλήθηκαν και οι απόψεις των δυτικών ψυχιάτρων για την ομοφυλοφιλία, που εθεωρείτο στο παρελθόν ψυχική διαταραχή έπαυσε όμως να θεωρείται μετά τη δεκαετία του 1980. Είναι φανερό ότι οι μεταβολές στις επικρατούσες ιδέες και στα οικονομικά και στην ψυχιατρική δεν έχουν να κάνουν με κάποιες νέες ανακαλύψεις της επιστήμης, αλλά με την αλλαγή στις πολιτικές συνθήκες.

Το πράγμα έχει επιδεινωθεί λόγω της σοβαρής κρίσης της ίδιας της επιστήμης στις μέρες μας και τη στροφή μέρους των ίδιων των επιστημόνων σε έναν αντιεπιστημονικό, μεταμοντέρνο σκοταδισμό και την άρνηση της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, η Αμερικανίδα «φεμινίστρια βιολόγος» και σεξολόγος Anne Fausto-Sterling γράφει στο βιβλίο της «Sexing the Body»: «Το να ονομάσεις κάποιον άντρα ή γυναίκα είναι μια κοινωνική απόφαση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε επιστημονική γνώση για να πάρουμε την απόφαση, αλλά είναι μόνο οι πεποιθήσεις μας για το φύλο -όχι η επιστήμη- που μπορεί να καθορίσει το φύλο μας». Με τέτοια μυαλά καταλαβαίνει κανείς πού πάει ο (δυτικός τουλάχιστο) κόσμος και γιατί κινδυνεύουμε να ζούμε σε λίγο σε ένα απέραντο Δρομοκαΐτειο.

Σύμφωνα με μια μελέτη το 91.5% των μελετών ψυχιατρικής και ψυχολογίας σήμερα επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα που επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν οι ερευνητές συγγραφείς τους. Το αντίστοιχο ποσοστό είναι πέντε φορές μικρότερο σε επιστημονικούς τομείς όπως η αστρονομία ή οι γεωεπιστήμες και αυτό συμβαίνει γιατί είναι πολύ λιγότερα τα εμπόδια στη μεροληψία των ψυχιατρικών από ό,τι των μελετών για τις φυσικές επιστήμες. Δυστυχώς, υπάρχει μια σοβαρότατη «κρίση επανάληψης» (replication crisis) των μελετών, είναι όλο και πιο δύσκολο δηλαδή να επαναληφθούν και να επιβεβαιωθούν ανεξάρτητα, κρίση που θέτει πια σε κίνδυνο το ίδιο το μέλλον της επιστήμης, δηλαδή της μεγαλύτερης κατάκτησης του ανθρώπου μετά την ομιλία.
Στατιστική και Λογική

Είναι γεγονός ότι έχουν δημοσιευτεί δεκάδες μελέτες διεθνώς που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά των ομοφυλόφιλων είναι μια χαρά, ίσως και λίγο καλύτερα από τα άλλα και δεν γίνονται πιο ομοφυλόφιλα. Προτού δούμε τα προβλήματα με αυτές τις μελέτες, αξίζει να θέσουμε ορισμένα βασικά ερωτήματα χρησιμοποιώντας και λίγη από τη φαιά ουσία που μας έχει δώσει ο Θεούλης ή η φυσική επιλογή του Δαρβίνου.

Όλες οι μελέτες που συγκρίνουν παιδιά δείχνουν ότι ακόμα και μικρές διαφορές σε κάθε παράγοντα, περιβάλλον, ευημερία, που ζουν, πως μεγαλώνουν κλπ. έχουν τεράστια συνέπεια στην εξέλιξή τους.

Είναι άραγε δυνατόν να πάμε και να αλλάξουμε το ίδιο το θεμέλιο, εδώ και χιλιάδες χρόνια, όχι μόνο του ανθρώπινου είδους, αλλά ενός μεγάλου μέρους του όλου ζωϊκού βασιλείου που στηρίχτηκε στην αμφιγονική αναπαραγωγή και ένα τέτοιο πείραμα να μην έχει σοβαρότατες συνέπειες; Θα μπούμε σε τέτοιο βάθος, στα ίδια τα θεμέλια του ανθρώπινου ψυχισμού και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και δεν θα προκαλέσουμε κανένα άξιο λόγου αποτέλεσμα; Τι είδους επιστήμονες μπορούν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο;


Μελέτες σκοπιμότητας και παραπλανητικές

Οι προπαγανδιστές του λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ+ εμφανίζουν τις μελέτες που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά των ομόφυλων δεν έχουν κανένα πρόβλημα, είναι ίσως και λίγο καλύτερα από τα άλλα, αποκρύπτουν όμως μελέτες που υποστηρίζουν τα ακριβώς αντίθετα, όπως και τις σοβαρές αμφισβητήσεις της αξιοπιστίας των πρώτων.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε π.χ. μια μελέτη με μεγάλο δείγμα και επί μακρό χρόνο για παιδιά που ανατρέφονται από λεσβίες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος ‘Ατζελες (UCLO) που συμπεραίνει ότι «τα παιδιά λεσβιών γονέων είναι λιγότερο πιθανό να γίνουν ετεροφυλόφιλοι ως ενήλικες και πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν έλξη από το ίδιο φύλο».

Στο υπόμνημα που κατέθεσε στη Βουλή η ψυχίατρος Προκοπάκη εξετάζει αναλυτικά τα σφάλματα όλων αυτών των μελετών που δήθεν αποδεικνύουν ότι τα παιδιά των ομοφυλόφιλων δεν εμφανίζουν κανένα πρόβλημα.

Ο καθηγητής Douglas W. Allen εξέτασε 60 μελέτες που καταλήγουν στο ότι δεν υπάρχει αρνητική επίπτωση στα παιδιά από ομοφυλόφιλους γονείς και συμπέρανε ότι δεν είναι πολύ αξιόπιστες και, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν απλώς να χρησιμεύσουν για τον σχεδιασμό νέων ερευνών. «Από τις 60 μελέτες, μόνο 5 χρησιμοποίησαν τυχαία δείγματα. Τρεις από αυτές τις μελέτες χρησιμοποίησαν το ίδιο σύνολο δεδομένων: 44 λεσβιακά ζευγάρια. Μία είχε μέγεθος δείγματος… 18 λεσβιακών ζευγαριών. Από τις 60 μελέτες, οι 55 περιείχαν μεροληπτικά δείγματα. ΚΑΜΙΑ μελέτη για τα παιδικά αποτελέσματα δεν είχε μέγεθος δείγματος μεγαλύτερο από 500 άτομα. Μόνο 8 μελέτες είχαν περισσότερες από 100 παρατηρήσεις. Το μέσο μέγεθος δείγματος ήταν μόλις 74. Με αυτοβιογραφικές-αυτοαναφορικές πολλές φορές περιγραφές, λεσβιών μητέρων που γνώριζαν την πολιτική ατζέντα πίσω από τη μελέτη. Μόνο πέντε για παράδειγμα χρησιμοποίησαν τυχαία δείγματα και μόνο μία στηρίχτηκε σε πάνω από 800 οικογένειες, που θεωρείται το απολύτως ελάχιστο για μια έρευνα επί τόσο πολύπλοκων επιρροών». Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες, υποστηρίζει ο καθηγητής Allen, έγιναν για σκοπούς κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως τους αντιλαμβάνονταν οι συντάκτες τους, για παράδειγμα για να στηριχθεί μια λεσβία που ήθελε να μην της αφαιρεθεί από το δικαστήριο η επιμέλεια του παιδιού που μεγάλωνε μαζί της. Οι συντάκτριες, υποστηρίζει, ήταν στην πλειοψηφία τους γυναίκες, συχνά λεσβίες και έντονα φεμινίστριες και υποστηρικτικές των δικαιωμάτων των γκέι, ενώ η επιστημονική έρευνα σε θέματα που έχουν τόσο έντονο πολιτικό διακύβευμα θα πρέπει, πιστεύει, να διεξάγεται από ένα ευρύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα επιστημόνων. Στα ίδια συμπεράσματα είχε καταλήξει και παλαιότερη μελέτη του 2001 (Nock, S. L. (2001). Sworn affidavit of Stephen Lowell Nock. Ontario Superior Court of Justice. Between Hedy Halpern et al.. and the Attorney General of Canada et al..: Court File No. 684/00.)

Πολλοί ισχυρίζονται ότι το μπούλινγκ στο σχολείο δεν επηρεάζει αποφασιστικά τα παιδιά. Πρόκειται περί προφανούς ανοησίας, όπως ξέρουμε όλοι από την εμπειρία μας, ανεξαρτήτως τυχόν πτυχίου που έχουμε. Μάλιστα το μπούλινγκ σε παιδιά μπορεί να τα τραυματίσει βαθειά και ισοβίως. Ακόμα και στους ενήλικες μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου της Γιούτα στις ΗΠΑ ο κοινωνικός στιγματισμός συμβάλλει στο υψηλό ποσοστό ψυχιατρικών διαταραχών στους ομοφυλόφιλους και κατ’ εξοχήν στους trans, που φτάνει το 400% εν σχέσει με τους ετεροφυλόφιλους. Μια άλλη μελέτη συμπεραίνει ότι «υπάρχουν σημαντικοί παράγοντες κινδύνου συχνά συνδεόμενοι με την εμπειρία σεξουαλικής μειοψηφίας και σχετικής οικογενειακής λειτουργίας, όπως στίγμα, φτωχή κοινωνική υποστήριξη και στυλ γονεϊκότητας».

Για όποιον θέλει να ενημερωθεί και για την αντίθετη της «πολιτικά ορθής» άποψης, μπορεί επίσης να συμβουλευθεί τα παρακάτω ενδεικτικά εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Όρεξη έχετε να διαβάζετε.


Κυνήγι μαγισσών

Πάντως πρέπει να πούμε ότι ιδίως στην Αμερική επικρατεί μια ατμόσφαιρα κυνηγιού μαγισσών κατά επιστημόνων που επιμένουν στις απόψεις τους και δεν υποκύπτουν στην παραφροσύνη του trans λόμπι. Διαβάστε εδώ πως περίπου «έκαψαν ζωντανή» μια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου που είχε το «θράσος» να υποστηρίζει ότι τα φύλα είναι αντικειμενικώς προσδιορισμένα και όχι «κοινωνική κατασκευή», να υποστηρίζει δηλαδή την επιστήμη και τον ορθολογισμό εναντίον ενός «πολιτικά ορθού» μεταμοντέρνου σκοταδισμού. Πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική και η ιστορία του Peter Boghossian. Πολύ ενδιαφέρουσα και η κριτική στις πολιτικές των ταυτοτήτων και την άρνηση της αντικειμενικής πραγματικότητας από τη μεταμοντέρνα δήθεν αριστερά εδώ, εδώ , εδώ ή εδώ.

«Κυνήγι Μαγισσών» υφίστανται και στην Ελλάδα όσοι τυχόν αμφισβητούν τις νέες ανακαλύψεις των Trans ιδεολόγων, που έχουν αντικαταστήσει τον Καπιταλισμό με τον Άνδρα ως πηγή όλων των κακών και έχουν κάνει ένα κολοσσιαίο δώρο στην άκρα δεξιά μετατρέποντας μεγάλα τμήματα της Αριστεράς από οργανώσεις του σφυροδρέπανου και των εργαζομένων σε οργανώσεις των ΛΟΑΤΚΙ και του Ουράνιου Τόξου.

Δεν υπάρχει άρθρο στην Αυγή, την Εφημερίδα των Συντακτών ή το Ντοκουμέντο για το θέμα των ομόφυλων που να μη ξεκινάει χαρακτηρίζοντας ομοφοβικό και σκοταδιστή οποιονδήποτε μπορεί τυχόν να έχει διαφορετική άποψη.

Ένας πρώην διευθυντής στο Αγλαΐα Κυριακού, που δεν είναι καν εναντίον της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους, έγραψε ένα άρθρο στο αριστερό σάιτ Κατιούσα υπέρ των εννοιών της πατρότητας και μητρότητας. Διαβάστε τι οχετό από βρισιές και ανοησίες (κανένα επιχείρημα βεβαίως) δέχτηκε στο Facebook και ο ίδιος και το σάιτ που φιλοξένησε τις απόψεις του.

Όσο για τον Κασσελάκη που απειλεί με διαγραφή όποιον βουλευτή του δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο Μητσοτάκη, τι να πρωτοθαυμάσουμε: το γελοίο ή το αυταρχικό του πράγματος;

Βεβαίως, το κόστος για όλα αυτά θα πληρώσουν όσοι ψήφισαν πέρυσι τον ΣΥΡΙΖΑ για να αποκτήσουν ένα ανάχωμα στην καταστροφική δεξιά του Μητσοτάκη και κατέληξαν εν τέλει με έναν Μητσοτάκη Νο2! Όπως και η ελληνική κοινωνία που γίνεται πάλι αντικείμενο νέων, καταστροφικών πειραματισμών. Η τεκνοθεσία είναι άλλωστε μόνο η αρχή. Καλώς ήρθατε στον θαυμαστό, καινούριο κόσμο.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μια ολόκληρη χώρα εισήγαγε εντός δεκαπέντε ημερών μια νέα γλώσσα και γενίκευσε τη χρήση της.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
29 Ιανουαρίου 2024

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο 
από την ίση μεταχείριση των ανίσων»
Αριστοτέλης

Σύμφωνα με αποκλειστικές μας πληροφορίες δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ότι η Ελλάδα και ειδικότερα ο αξιότιμος Πρωθυπουργός μας, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο σύμβουλός του επί της επικοινωνίας κ. Γκρίνμπεργκ κερδίσουν το φετινό βραβείο «Όργουελ-Νεογλώσσα» (Orwell-New Speak αγγλιστί).

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας όλα τα μέλη της επιτροπής που αποδίδει τη διεθνή αυτή διάκριση έχουν μείνει κατάπληκτοι με τις επιδόσεις του Μητσοτάκη-Γκρίνμπεργκ στο θέμα της εισαγωγής επειγόντως των ρυθμίσεων για τον γάμο των ομοφυλοφίλων-ομοφύλων και την εκ μέρους τους υιοθεσία-τεκνοθεσία παιδιών. Όχι για αυτές καθ’ εαυτές τις ρυθμίσεις, αλλά για το ότι μια ολόκληρη χώρα εισήγαγε εντός δεκαπέντε ημερών μια νέα γλώσσα και γενίκευσε τη χρήση της.

Από τότε που υπάρχουν τα νεώτερα ελληνικά, χρησιμοποιούνται ευρέως οι λέξεις ομοφυλόφιλοι και ομοφυλοφιλία και υιοθεσία. Κανένας έως τώρα δεν χρησιμοποιούσε τις λέξεις ομόφυλοι και τεκνοθεσία. Εντός ελαχίστων ημερών όμως οι προηγούμενοι όροι εξαφανίσθηκαν από τη δημόσια επικοινωνιακή σφαίρα, το 99% των ΜΜΕ και των sites και αντικαταστάθηκαν από τις λέξεις ομόφυλοι, που σημαίνει άτομα της ίδιας φυλής ή του ιδίου φύλου, όχι κατ’ ανάγκην ομοφυλόφιλοι, και τεκνοθεσία που κατέλαβε τη θέση της λέξης υιοθεσία.

Στην πορεία οι γλωσσομηχανικοί κατασκεύασαν και τον άλλο όρο «γάμος ανεξαρτήτως φύλου», που θεωρήθηκε πιο καλός και από τον γάμο των ομοφύλων, που θυμίζει ακόμα σε μερικούς γάμο ομοφυλοφίλων. Ο σκοπός αυτής της νέας εφεύρεσης είναι να εστιάσει την προσοχή του αποδέκτη στο ανεξαρτήτως και να πάψει να δίνει οποιαδήποτε σημασία στα φύλα («ανεξαρτήτως φύλου»), δηλαδή στο ότι παντρεύουμε ομοφυλόφιλους και εν συνεχεία τους δίνουμε και παιδάκια να αναθρέψουν (ο μόνος λόγος για τον οποίο εισάγεται ο νέος θεσμός του γάμου για ομοφυλόφιλους, αφού υπάρχει ήδη το σύμφωνο συμβίωσης).

Τη σχετική απόφαση, για την αλλαγή δηλαδή της χρησιμοποιούμενης γλώσσας, έλαβε όπως μαθαίνω η Ανώτατη Επιτροπή Γλώσσας, Επικοινωνίας, Ηθών και Εθίμων της Γραικίας (που ορισμένοι περιπαικτικά ονομάζουν και Μπανανία). Στην Επιτροπή συμμετέχουν ο ίδιος ο Μητσοτάκης, ένας υπάλληλος του Γκρίνμπεργκ, ο αρμόδιος για τα δικαιώματα των LGBTQΙΑ+ της πρεσβείας των ΗΠΑ και εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι των Ιδιοκτητών της χώρας (των καναλιών και των ποδοσφαιρικών ομίλων), των ιδίων δηλαδή που ορισμένοι κακεντρεχείς ονομάζουν «Χούντα της Ενημέρωσης». Επειδή τώρα αυτοί όλοι δεν ξέρουν πολύ καλά την ελληνική γλώσσα έχουν και δύο τρεις φιλόλογους μαζί τους να τους προστατεύουν από κραυγαλέα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη.


Γιατί χρειάζεται η «Νεογλώσσα»;

Ο σκοπός της επιχείρησης Νεογλώσσα (όπως και όλων όσων ακούμε αυτό το διάστημα) είναι να απομακρύνει, όσο είναι δυνατό, το μυαλό των ανθρώπων και ιδίως το ασυνείδητό τους από το μοναδικό ερώτημα που θέτει η μεταρρύθμιση του κ. Μητσοτάκη:

Είναι σωστό και έχουμε δικαίωμα να αναθέτουμε σε ομοφυλόφιλους γονείς την ανατροφή παιδιών και, επομένως, να επηρεάζουμε δι’ αυτού του τρόπου αυθαιρέτως και πιθανότατα αρνητικά την ανάπτυξη του ψυχισμού και της σεξουαλικότητάς τους; Είναι σωστό να τους δίνουμε τη δυνατότητα να αποκτούν παιδιά μέσω παρένθετων μητέρων;

Το τελευταίο είναι αλήθεια ότι δεν το προβλέπει ο νόμος Μητσοτάκη, αλλά θα έρθει ως αναπόφευκτο επακόλουθό του. Από τη στιγμή που νομιμοποιείται ο γάμος των ομοφυλοφίλων και δεν απαγορεύεται η παρένθετη μητρότητα για τους ετεροφυλόφιλους, η απαγόρευση απόκτησης παιδιών με παρένθετες για τους ομοφυλόφιλους θα καταπέσει στα δικαστήρια ως αντιβαίνουσα την αρχή της ισότητας. Τα περί αντίθεσης στις παρένθετες που λέει ο Πρωθυπουργός συνιστούν μια ακόμα κυβερνητική απάτη. Γιατί άλλωστε να είναι κάποιος αντίθετος στις παρένθετες για τους ομοφυλόφιλους, αλλά να συμφωνεί για τους ετεροφυλόφιλους;

Κατά τα άλλα η κυβέρνηση και τα Μέσα που την υποστηρίζουν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια τεράστια σύγχυση στο κοινό με το να λένε ψέματα για το τι κάνουν – την ίδια πρακτική ακολουθούν άλλωστε σε όλα τα ζητήματα, έχει γίνει Δευτέρα φύσις για την παρούσα κυβέρνηση και για τα Μέσα. Το αποτέλεσμα είναι στις δημοσκοπήσεις η κοινωνία να βγαίνει διχασμένη ως προς τον γάμο των ομοφυλοφίλων και πολύ αρνητική στην υιοθεσία παιδιών. Αυτό συμβαίνει γιατί η πλειοψηφία των πολιτών αγνοεί ότι ο γάμος οδηγεί αναπόφευκτα στο δικαίωμα υιοθεσίας.


Η παραδειγματική πειθαρχία της εκδοτικής και δημοσιογραφικής τάξης


Τις οδηγίες της «Ανώτατης Επιτροπής» ακολούθησαν με παραδειγματική πειθαρχία οι εκδότες και η συντριπτική πλειοψηφία της «δημοσιογραφικής τάξης» της χώρας σε χρόνο dt, όπως άλλωστε κάνουν σε όλα ανεξαιρέτως τα θέματα, με αποτέλεσμα οι ακροατές των ραδιοφώνων και των τηλεοράσεων να δέχονται σήμερα μια φιλοκυβερνητική προπαγάνδα που δεν έχει προηγούμενο μετά τη χούντα του Παπαδόπουλου για όλα τα ζητήματα, περιλαμβανομένης και της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους.

Θυμίζουμε, σε όποιον θέλει να το ξεχάσει, ότι οι εκδότες και η μεγάλη πλειοψηφία της «δημοσιογραφικής τάξης» έκανε τα ίδια και στο παρελθόν, όταν εξηγούσαν τον επωφελή χαρακτήρα των Μνημονίων και Δανειακών, υποστήριζαν την εις βάρος της ίδιας της Ελλάδας αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους (PSI), τους Δανειστές κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης το πρώτο εξάμηνο του 2015, το Τρίτο Μνημόνιο των Τσίπρα και Καμμένου στη συνέχεια, την εκποίηση σε εξευτελιστικούς όρους της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων και στο τελευταίο χωριό της επικράτειας, την πολιτική του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ενώ τώρα έχουν επιβάλλει σιγή ασυρμάτου για την επανεμφάνιση του Ναζισμού στο Ισραήλ και τη γενοκτονία που πραγματοποιεί στην Παλαιστίνη.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που έγιναν πολύ πλούσιοι υποστηρίζοντας όλα τα παραπάνω, ξεσάλωσαν ξαφνικά όλοι μαζί εξηγώντας μας γιατί πρέπει επιτέλους να διορθωθεί η μεγάλη, η ιστορική αδικία της Φύσης που, μη γνωρίζοντας προφανώς τι κάνει, άφησε άκληρους τους ομοφυλόφιλους.

Γι’ αυτό και η περίφημη αυτή εκδοτική και δημοσιογραφική τάξη κατέφυγε πάλι στη δοκιμασμένη άποψη να μιλάνε μόνο οπαδοί της μίας και μοναδικής άποψης στα κανάλια και τα ραδιόφωνα, να εμφανίζεται η άποψη αυτή ως αυτονόητη και να λοιδορούνται όποιοι έχουν τυχόν αντιρρήσεις. Στο καθαρά ειδησεογραφικό κομμάτι, κάθε είδηση που αναφέρεται στο θέμα συνοδεύεται από ένα σχετικό επίθετο, συνήθως «οπισθοδρομικό» ή «αναχρονιστικό» και τα συνώνυμα για όποιον δεν συγκινείται από τη φαεινή ιδέα να διατίθενται σε δύο «μπαμπάδες» ή σε δύο «μαμάδες» παιδάκια για να μεγαλώσουν.

Το θηριώδες 60-70% του ελληνικού λαού που παραμένει, παρά την προπαγάνδα, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, και με όλες τις επιφυλάξεις που πρέπει να έχει κανείς για τις δημοσκοπήσεις, αντίθετο προς την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, όπως και κάθε ένας που τυχόν διαφωνεί, χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως οπισθοδρομικοί, ακροδεξιοί φασίστες, καθυστερημένοι ή θρησκόληπτοι, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να γίνει καμία συζήτηση.

Και βεβαίως διασπείρεται σειρά ψευδών ειδήσεων και δήθεν «μελετών» της κακιάς ώρας για να «αποδείξουν» ότι τα παιδιά που ανατρέφουν ομοφυλόφιλοι περνάνε ζωή και κότα, είναι αντικείμενα μεγάλης αγάπης, εν αντιθέσει με τα παιδιά των «νευρωτικών ετεροφυλόφιλων», ίσως μάλιστα να απολαμβάνουν εν τέλει και την καζούρα στο σχολείο. Μεγαλώνουν από δύο ομοφυλόφιλους γονείς τα παιδάκια αλλά ούτε που τους περνάει από το μυαλό η σκέψη να γίνουν και τα ίδια ομοφυλόφιλα. Θέλετε να μείνουν στο ίδρυμα; Μας ρωτάνε δίκη εισαγγελέως, οι έμποροι της ψευτοενημέρωσης, οι τάχα μου κοπτόμενοι για τα παιδιά, παραλείποντας βέβαια να εξηγήσουν στο κοινό ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση για υιοθεσία από ετεροφυλόφιλους, αλλά δεν μπορούν να υιοθετήσουν λόγω των αποτρεπτικών και ακραία γραφειοκρατικών διαδικασιών. Όλοι αυτοί οι πολιτικοί και τα Μέσα που τάχα μου ενδιαφέρονται σήμερα να μην μείνουν τα παιδιά στα ιδρύματα δεν έκαναν απολύτως τίποτα μέχρι τώρα για να διευκολύνουν την υιοθεσία τους και τώρα, εντελώς ξαφνικά, έχουν όλοι μαζί λυσσάξει να τα δώσουν σε ομοφυλόφιλους.


Και η «αριστερά»!

Δυστυχέστατα, σε αυτή την προσβλητική για την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη των πολιτών κακοφωνία, συμμετέχει ενθουσιωδώς και φανατικά και μεγάλο μέρος της «αριστερής» δημοσιογραφικής τάξης, που έχει επιπλέον μπερδέψει κάπως την είδηση και το σχόλιο, τη δημοσιογραφία με την ελαφρώς σταλινικού τύπου καθοδήγηση.

Βγήκε ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και διαφώνησε με τη ρύθμιση, έσπευσε να τον χαρακτηρίσει «κατάπτυστο» δημοσιογράφος της «αριστεράς». Η Αυγή όχι μόνο προτρέπει τον Ανδρουλάκη να βάλει περίπου τάξη στο κόμμα του, αλλά και δεν ντράπηκε, στο φύλλο της περασμένης Κυριακής να προβάλλει υπερηφάνως στην πρώτη σελίδα συνέντευξη του Βαγγέλη Βενιζέλου, για να υποστηρίξει ότι οι Έλληνες δεν έχουν δικαίωμα να αποφασίσουν με δημοψήφισμα αν θέλουν ή όχι τη μεταρρύθμιση Μητσοτάκη. Οι μόνοι αρμόδιοι για να λάβουν την απόφαση είναι οι 300 εντιμότατοι εκπρόσωποί τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προγραμματικά φανατικός οπαδός των δημοψηφισμάτων, φαίνεται όμως ότι του αρέσουν μόνο όταν η πλειοψηφία των πολιτών συμφωνεί μαζί του!

Όσο για τον Βαγγέλη Βενιζέλο τι να πούμε τώρα. Μέγας αστήρ του ΠΑΣΟΚ στην πιο διεφθαρμένη και παρακμιακή περίοδο της ιστορίας του, στήριξε την είσοδό μας στο μνημονιακό καθεστώς και επετέθη με δριμύτητα στον ΣΥΡΙΖΑ όταν αντιτασσόταν στα Μνημόνια. Η επιστημονική του δεινότητα ως συνταγματολόγου φάνηκε άλλωστε το 2004 όταν, στις παραμονές του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, δήλωσε ότι είναι θέμα ενός λεπτού να το ξετινάξει κανείς από πλευράς ευρωπαϊκού, συνταγματικού και διεθνούς δικαίου και, εν συνεχεία, συνέστησε στους Κυπρίους να το ψηφίσουν!

Από το καλό στο καλύτερο, από το δημοκρατικό στο δημοκρατικότερο πάει η «Αριστερά» του Κασσελάκη. Δεν κάνει έτσι μόνο ένα ισόβιο πιθανό κακό στα προς «τεκνοθεσία» παιδάκια και στον εαυτό της, κάνει και ένα πολύ μεγάλο δώρο στην άκρα δεξιά και τον φασισμό, που τόσο λέει ότι θέλει τάχα μου να πολεμήσει, αλλά είναι τελικά η ίδια που συχνά τον τροφοδοτεί.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική πολιτική της χώρας θυμίζει, όλο και περισσότερο Ιονέσκο, Θέατρο του Παραλόγου.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
18 Ιανουαρίου 2024

Η απόφαση Μητσοτάκη και Δένδια να στείλουν φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα:
  • Κινδυνεύει να εμπλέξει την Ελλάδα σε όλο και πιθανότερο μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ αφενός και σειράς αντιπάλων κρατών και κινημάτων (Χαμάς, Χεζμπολάχ, Συρία, Υεμένη, σιϊτικές πολιτοφυλακές Ιράκ, Ιράν) με συνέπειες που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει σήμερα και χωρίς κανένα κέρδος για τη χώρα.
  • Έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, τους νόμους του κράτους και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, που δεν επιτρέπουν ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον τρίτου κράτους χωρίς σχετική εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
  • Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κηρύξει ουσιαστικά πόλεμο στην Υεμένη, χωρίς να έχει ζητήσει καν τη γνώμη των κομμάτων, να έχει προκαλέσει σύσκεψη του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών ή σχετική ψηφοφορία στη Βουλή.
  • Η απόφαση είναι ηθικά κατάπτυστη στο μέτρο που συνιστά έμμεση πλην σαφή υποστήριξη στη συντελούμενη από το Ισραήλ γενοκτονία των Παλαιστινίων. Οι Χούθι επιτίθενται σε πλοία που πάνε ή που έρχονται από το Ισραήλ, ζητώντας ακριβώς να σταματήσει η σφαγή. Αντί να ζητάει η Ελλάδα τη διακοπή της γενοκτονίας, κάτι που θα επέτρεπε και την αποκατάσταση της ελεύθερης και ασφαλούς ναυσιπλοΐας, επιτίθεται σε αυτούς που προσπαθούν να τη σταματήσουν.
  • Η αποστολή της φρεγάτας και η τυχόν εμπλοκή της σε εχθροπραξίες με τους Χούθι καθιστά τη χώρα και ιδιοκτησίες ελληνικών συμφερόντων ανά τον κόσμο δυνητικούς στόχους επίθεσης και αντιποίνων.
  • Η αποστολή της φρεγάτας ζημιώνει σοβαρά το παγκόσμιο ηθικό και πολιτικό κεφάλαιο της Ελλάδας και τη βάζει στη λάθος πλευρά της ιστορίας, στην πλευρά του γενοκτονικού Ισραήλ, που ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο απομονωμένο παγκοσμίως όσο σήμερα. Ταυτόχρονα αποξενώνει περαιτέρω την Ελλάδα από παραδοσιακές φιλικές δυνάμεις στον αραβομουσουλμανικό κόσμο που χρησίμευσαν στο παρελθόν στην Αθήνα (και τη Λευκωσία) για να αντιμετωπίσουν δυτικές και τουρκικές επιβολές. Η Ελλάδα έχει καταντήσει σήμερα μια άθλια «Μπανανία» που περιφρονούν οι πάντες, ενώ η Τουρκία, χάρη στην ανεξαρτησία της πολιτικής της, έχει γίνει διπλωματική και διεθνοπολιτική υπερδύναμη, κάτι που υπονομεύει τελικά και αποφασιστικά την ελληνική αμυντική ικανότητα. Αν σε αυτά προσθέσουμε τώρα και ενεργό εμπλοκή με τους εγκληματίες της περιοχής (ΗΠΑ και Ισραήλ), τελειώσαμε ως κράτος. Αν ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού έβαλε σταυρό στην Κύπρο με την Αποστασία του 1965, ετούτος εδώ κινδυνεύει, αν δεν αλλάξει άμεσα και δραστικά την πορεία του, να βάλει σταυρό στην ίδια την Ελλάδα.
  • Δεν είμαστε στα 1991, όταν η ελληνική φρεγάτα έκανε περίπατο στον Περσικό. Είμαστε στα 2024. Σκληροί πολεμιστές, υποστηριζόμενοι μαχητικά από τον λαό τους, στην πρωτοπορία του αγώνα των Αράβων εναντίον της κτηνώδους νεοαποικιοκρατίας Αμερικανών και Ισραηλινών, οι Χούθι ούτε ψοφίμια είναι, ούτε διοικούνται από πολιτικούς σαν τους δικούς μας. Οι Χούθι κατάφεραν να καταστρέψουν με drones τα μισά διυλιστήρια της Aramco και δεν έχουν ποτέ χάσει από κανένα στρατιωτικό αντίπαλο στην ιστορία τους. Τι θα γίνει αν πληγεί η φρεγάτα; Θα στείλουν κι άλλη οι κυβερνώντες; Τι θα κάνουν αν οι Χούθι δεν πλήξουν τη φρεγάτα, αλλά πλήξουν άλλον ελληνικό στόχο; Ποιο σχέδιο Β΄ έχουν εκπονήσει τα Επιτελεία; Μήπως πρέπει να υπάρξει κάποιο όριο στην ανευθυνότητα, τον τυχοδιωκτισμό και την υποτέλεια; Και τέλος τι ακριβώς κάνει, που ακριβώς βρίσκεται η εξ «αριστερών» και εκ δεξιών αντιπολίτευση; Γιατί έχει μουγγαθεί; Τι λένε και οι αρχηγοί των Επιτελείων; Τους ζητήθηκε η γνώμη και την έδωσαν; Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι απλοί «δημόσιοι υπάλληλοι». Και πάντως, αν τα πράγματα στραβώσουν, η Ιστορία θα ζητήσει κι από αυτούς εξηγήσεις. Δεν θα πείσει ένα «εμείς εντολές εκτελούσαμε».
Άθλιο προτεκτοράτο

Όταν ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε για πρώτη φορά ότι θέλει να στείλει φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα όπως του ζητάνε οι Αμερικανοί, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας άφηνε να εννοηθεί ότι ήταν προσωπική απόφαση του Πρωθυπουργού και έλεγε μάλιστα σε συνομιλητές του ότι μπορεί στο τέλος και να μην πάει.



Τώρα βέβαια υποχρεώθηκε να αναγγείλει ο ίδιος και να υπερασπιστεί την αποστολή της φρεγάτας με συνέντευξή του στο Action24. Στην πραγματικότητα τέτοιες αποφάσεις δεν ανήκουν στη δικαιοδοσία ούτε του Μητσοτάκη, ούτε του Δένδια. Στην πανάθλια «Μπανανία» που έχει καταντήσει η Ελλάδα στις μέρες μας δεν τις παίρνουν τις αποφάσεις οι Έλληνες πολιτικοί. Τις παίρνουν Αμερικανοί, Ισραηλινοί και τα διάφορα λόμπι τους και οι Έλληνες πολιτικοί τις εκτελούν. Αν δεν ήταν έτσι γιατί θα ερχόταν σε τέτοια σύγκρουση με το μισό κόμμα του και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο Μητσοτάκης για να περάσει την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους; Γιατί θα πήγαινε σε «αυτοκτονία ΣΥΡΙΖΑ» ο Κασσελάκης, με τις ιδέες του για παρένθετες μητέρες και γονείς Α΄ και Β΄;

Μάλιστα δεν είναι μόνο η φρεγάτα. Ερχόμενος στην Ελλάδα ο Μπλίνκεν απαίτησε από τον Μητσοτάκη να στείλει και ελληνικές χερσαίες δυνάμεις σε ιδιαίτερα επικίνδυνες αποστολές στην Υεμένη, όπως επίσης και να διαλύσουμε εντελώς την αντιαεροπορική μας άμυνα και να τη στείλουμε στο Κίεβο!

Η χώρα δεν θα επιβιώσει για πολύ ακόμα, αν οι κυβερνώντες δεν ξαναμάθουν ότι υπάρχει στα ελληνικά και η λέξη «όχι».


Προς μεγάλο πόλεμο

Η ελληνική φρεγάτα πάει στην Ερυθρά Θάλασσα σε μια στιγμή που κλιμακώνεται όχι μόνο η σύγκρουση ΗΠΑ με την Υεμένη, αλλά έχει αρχίσει μια slow motion κλιμάκωση της σύγκρουσης ΗΠΑ και Ισραήλ με το σύνολο των «ριζοσπαστικών» κρατών και δυνάμεων της περιοχής (Χεζμπολάχ, Συρία, Ιράν, φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές Ιράκ, Υεμένη), ενώ οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Αμερικής, όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία αρνούνται να ταχθούν με την αμερικανοϊσραηλινή πλευρά.

Η κλιμάκωση αυτή δεν γίνεται τυχαία. Ανταποκρίνεται στη στρατηγική αντίληψη του βαθιού πυρήνα της συμμαχίας κοσμικού και θρησκευτικού φασισμού που κυβερνά το Ισραήλ. Είναι τραγικό και βαθειά απογοητευτικό να βλέπει κανείς τον εβραϊκό λαό, τουλάχιστον τους Ισραηλινούς Εβραίους και την ηγεσία τουλάχιστο των Εβραίων της διασποράς, ενός λαού με τεράστια συμβολή στον πολιτισμό της νεώτερης εποχής (έστω και δια των αιρετικών κυρίως, αντιραβινικών στοχαστών του), να μην έχουν διδαχθεί τίποτα και να μην έχουν ξεχάσει τίποτα από ότι τους συνέβη, μετατρεπόμενοι σήμερα σε πρωτοπορία της πορείας του κόσμου προς τον όλεθρο.

Κανονικά, η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να έχει σταματήσει εδώ και καιρό αυτή την τρέλα. Αλλά η Ουάσιγκτον κυβερνάται σήμερα από το πανίσχυρο λόμπι, που είναι στο κέντρο της πραγματικής εξουσίας στη Δύση, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου (λόμπυ που έχει μεγάλη επιρροή και εκτός Δύσης). Ακόμα και το ισχυρότερο κράτος στον κόσμο, οι ΗΠΑ, παραμερίζονται από την ισχύ της «Αυτοκρατορίας του Χρήματος». Όπως δείχνουν τα ίδια τα πράγματα, ολόκληρη η αμερικανική κυβέρνηση διοικείται σήμερα από το Λόμπυ. Οι μόνοι αντιδρώντες είναι η ηγεσία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ και ο ίδιος ο αρχηγός της CIA διαφωνεί μεν, καταλαβαίνει την τρέλα στη Γάζα, όπως και στην Ουκρανία, αλλά φοβάται να έρθει σε σύγκρουση μαζί του, φοβούμενος ότι θα χάσει τη δουλειά του.

Σε παρόμοιες συνθήκες, η κύρια προτεραιότητα κάθε Έλληνα πολιτικού που έχει κάτι στο κεφάλι του είναι να κρατήσει την Ελλάδα (και την Κύπρο) όσο πιο μακριά από τη σύγκρουση και να κρατήσει μια κατά το δυνατόν ισορροπημένη θέση.


Βαθμός μηδέν ανεξαρτησίας και κυριαρχίας

Έχουμε φτάσει στο βαθμό μηδέν της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας μας και στο θέμα της οικονομίας και σε αυτό της εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής. Και για να επιτευχθεί αυτό, δεν ήταν αρκετός ο έλεγχος της κυβέρνησης. Χρειάστηκε -και έχει επιτευχθεί- ο έλεγχος σχεδόν των πάντων: της «αριστερής» και της δεξιάς αντιπολίτευσης, των media, των υπηρεσιών ασφαλείας, αν όχι και των ενόπλων δυνάμεων, μετά από μακρά διαδικασία «φιλτραρίσματος», με διάφορες μεθόδους, σχεδόν όλου του προσωπικού που έχει δυνατότητα επιρροής στην ελληνική πολιτική.

Ο κ. Δένδιας δήλωσε στο Action24 ότι η φρεγάτα θα πάει τελικά στην Ερυθρά για να υπερασπιστεί «και τα ελληνικά συμφέροντα». Τα «υποστηρίζοντα μέσα» που κατάλαβαν τι συνειρμό θα δημιουργούσε αυτή η φράση την τροποποίησαν στους τίτλους και τα κείμενα που αναφέρονται σε αυτήν και την έκαναν «τα ελληνικά συμφέροντα».

Τέτοιες διαστρεβλώσεις, που δεν επισημαίνει κανένας, έχουν γίνει ψωμοτύρι για τα ΜΜΕ και την ελληνική πολιτική και δημοσιογραφία σήμερα. Για παράδειγμα ο κ. Κασσελάκης δήλωσε ότι όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψαν την πρότασή του κόμματος για τα τέκνα ομοφυλοφίλων. Κανένας δεν διερωτήθηκε στη δημόσια σφαίρα πως είναι δυνατό να την ψήφισαν όλοι και να διαφωνούν τουλάχιστο τρεις βουλευτές, ή γιατί χρειάζεται κομματική πειθαρχία αφού το κόμμα είναι μπετόν αρμέ στο ζήτημα. Χρειάστηκε να βγει η βουλευτής Κασιμάτη και να διαμαρτυρηθεί για την υφαρπαγή της υπογραφής της και, ακόμα και τότε, το πράγμα θάφτηκε όσο ήταν δυνατό από τα συστημικά ΜΜΕ. (Άκουσα μάλιστα έναν πολιτικό συντάκτη να εξανίσταται στο ραδιόφωνο, όχι γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη πλαστογράφησε την υπογραφή βουλευτών του, αλλά γιατί η Κασιμάτη άργησε να το καταγγείλει).

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στα πιο σοβαρά ζητήματα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, είναι η κατ’ εξοχήν μέθοδος διακυβέρνησης και «ενημέρωσης» που χρησιμοποιείται σήμερα σε μια Ελλάδα που έγινε ξανά πειραματόζωο εφαρμογής των πιο ακραίων μεθόδων ολοκληρωτισμού. Πληροφορηθήκαμε αίφνης από τους Ουκρανούς ότι πήραμε απαραίτητους για την άμυνα των ελληνικών νησιών πυραύλους Στίνγκερ και τους στείλαμε στο Κίεβο. Κι από την άλλη έχουμε έναν υπουργό Άμυνας που δηλώνει, στην προαναφερθείσα συνέντευξή του, «εθνικά υπερήφανος» γιατί θα αγοράσουμε F35, χρήσιμα για να καταστρέψουν οικονομικά την Ελλάδα και για να κάνει το ΝΑΤΟ παγκόσμιο πόλεμο κατά του Ιράν ή της Ρωσίας, που, αν τον κάνει, θα καταστραφούμε όλοι. Και είναι για αυτό τον λόγο που δηλώνει εθνικά υπερήφανος ο κ. Δένδιας, που έχει φροντίσει να πλασαριστεί ως «εθνικόφρων» από το 2019 (ελπίζουμε του ελληνικού, όχι άλλων εθνών), και αυτό παρόλο που παρέδωσε στην Τουρκία όλα τα ελληνικά δικαιώματα στην Αν. Μεσόγειο, υπογράφοντας τη συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο κατ’ εντολήν του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο.

Ο κ. Δένδιας δήλωσε εξάλλου ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει να φύγουν από την αποκλειστική επικέντρωση στην Τουρκία και να επεκταθούν και σε άλλα ζητήματα. Ποια άλλα ζητήματα έχει στο νου του; Το Σαχέλ μας τέλειωσε γιατί κυνήγησαν τους Γάλλους προτού προλάβουμε εμείς να πάμε. Πού θέλει να στείλει τα στρατά μας; Στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, πού ακριβώς;



Τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική πολιτική μας θυμίζει, όλο και περισσότερο Ιονέσκο, Θέατρο του Παραλόγου. Σταδιακά καταστρέφεται το ίδιο το λογικό θεμέλιο της πολιτικής, η υπεράσπιση δηλαδή του ελληνικού έθνους κράτους, της λαϊκής κυριαρχίας (που είναι συνώνυμο της μη κυριαρχίας από ξένες δυνάμεις), των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός στερείται ακόμα και από τις πιο στοιχειώδεις πληροφορίες για το τι συμβαίνει στη χώρα του και διεθνώς, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί βέβαια να μορφώσει γνώμη για τίποτα και θα οδηγηθεί ως πρόβατον επί σφαγή. Ο παραλογισμός και η παραφροσύνη δεν εμφανίζεται τυχαία στις κοινωνίες και τα κράτη. Εμφανίζεται όταν η Ιστορία ετοιμάζει μεγάλες καταστροφές. Αν ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού άνοιξε, με την αποστασία του 1965, τον δρόμο για την καταστροφή της Κύπρου, ο γιός του κινδυνεύει να οδηγήσει σε καταστροφή την Ελλάδα. Ας ελπίσουμε ότι θα πατήσει φρένο (ή θα βρεθεί κάποιος να τον σταματήσει) πριν είναι πολύ αργά.

Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
12 Ιανουαρίου 2023

Εντυπωσιάζει πολύ η πρεμούρα του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη για το «δικαίωμα» των ομοφυλόφιλων να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά. Εκεί που είχε αποφασίσει να πάει το θέμα μετά τις ευρωεκλογές αποφάσισε να το φέρει αμέσως και, επειδή συναντά την πολύ έντονη αντίθεση μεγάλου μέρους των βουλευτών και των ψηφοφόρων της ΝΔ, ήρε την υποχρέωση κομματικής πειθαρχίας. Πριν από λίγο καιρό αφθονούσαν οι απειλές εναντίον διαφωνούντων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και οι σκληρές δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων κατά της Εκκλησίας να μην ανακατεύεται σε θέματα που δεν την αφορούν. Τώρα, ο Πρωθυπουργός τάχει κάνει «κουλοβάχατα» στο κόμμα του και έφτασε στο σημείο να εκλιπαρεί τους δικούς του βουλευτές να απόσχουν τουλάχιστο και να μην καταψηφίσουν και την αντιπολίτευση να ψηφίσει το νομοσχέδιο που θα φέρει!

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε φέρει τέτοιο νόμο όταν ήταν κυβέρνηση. Τώρα και ο Κασσελάκης και η Νέα (; ) Αριστερά εμφανίζονται ενθουσιασμένοι και θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο Μητσοτάκη, ενώ αναμένουμε να δούμε τι θα πράξει και το ΚΙΝΑΛ. ‘Όχι μόνο θα ψηφίσουν τον νόμο της ΝΔ, αλλά έχουν υιοθετήσει και πιο «ριζοσπαστικές» ιδέες, μερικές εντελώς παράλογες και κωμικοτραγικές, καθόλου ακίνδυνες όμως, όπως η κατάργηση του πατέρα και της μάνας και η αντικατάστασή τους από τους γονείς α’ και β’ (πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη)!

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει επίσης, και έχει περιλάβει και στην πρόταση νόμου που κατέθεσε, την ιδιαίτερα απεχθή (και ασφαλώς εντελώς ξένη προς τις θεμελιώδεις αξίες της αριστεράς και του ανθρωπισμού) ιδέα να νοικιάζουν φτωχές γυναίκες για να τους κάνουν το κέφι τους και ένα παιδί, οι πλούσιοι ομοφυλόφιλοι όπως ο ανεκδιήγητος εξ Εσπερίας, δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένος νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που μας έχει παραγγείλει μάλιστα ότι θέλει δύο αγόρια. Αλλά και ο κ. Χαρίτσης τάχθηκε υπέρ των παρένθετων μητέρων.

Σημειωτέον ότι τα στελέχη της «αριστεράς» που τα υποστηρίζουν όλα αυτά στα κανάλια δεν παραθέτουν κανένα σοβαρό επιχείρημα, τα εμφανίζουν ως αυτονόητα «ατομικά δικαιώματα» και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σταθμίσουν τις ενδεχόμενες συνέπειες για τα παιδιά που θα υιοθετηθούν από ομοφυλόφιλα ζεύγη. (Θα εξετάσουμε ξεχωριστά αυτή τη θεωρία που αναπτύσσεται τελευταία για το αυτονόητο των ατομικών δικαιωμάτων που, υποτίθεται, δεν εμπίπτουν σε κοινωνική ρύθμιση αλλά υπάρχουν φυσικά).

‘Ισως βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργα όλα αυτά στους καιρούς που ζούμε, καιρούς ενός εν αποσυνθέσει «πολιτισμού του χρήματος», κωδικοποιημένου από την ιδεολογία του Νεοφιλελευθερισμού, στην οποία ομνύουν και ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης. Από το πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος του Πρωταγόρα πήγαμε στο πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα της Goldman Sachs, της τράπεζας του Κασσελάκη. Τα παιδιά είναι αντικείμενα χρήσης και μέσα διασκέδασης ενός παντοδύναμου Ατόμου, χωρίς κοινωνικές ή ηθικές δεσμεύσεις, παιχνίδια για Νάρκισσους ενήλικες, όχι φορείς της ζωής και του πολιτισμού των ανθρώπων που οι μανάδες θυσιάζουν ακόμα και τη δική τους ζωή για να τα σώσουν αν χρειαστεί.

Κόντρα στο συμφέρον του!

Αν το μέτρο του γάμου των ομοφυλοφίλων και της υιοθέτησης παιδιών ήταν δημοφιλές θα καταλαβαίναμε ασφαλώς τα κίνητρα του κ. Μητσοτάκη. Αλλά το μέτρο του γάμου ομοφυλοφίλων και ιδίως αυτό της υιοθεσίας παιδιών («τεκνοθεσίας») από ομοφυλόφιλους όχι μόνο δεν είναι δημοφιλές, αλλά βρίσκει, καλώς ή κακώς, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, όχι απλά αντίθετη, αλλά πολύ έντονα αντίθετη τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης και, ακόμα περισσότερο, των ίδιων των ψηφοφόρων, κατ’ επέκτασιν και των βουλευτών της ΝΔ. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί ο Πρωθυπουργός δείχνει τέτοια πρεμούρα και διακινδυνεύει ακόμα και να προκαλέσει και σοβαρή κρίση στην κυβέρνηση και το κόμμα του;

Τα δικαιώματα των ενηλίκων και τα δικαιώματα των παιδιών

Προτού επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, να παρατηρήσουμε ότι σήμερα, όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι υποστηρίζουν το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να έχουν τη δική τους προσωπική σεξουαλική ζωή που επιθυμούν, χωρίς κανενός είδους διακρίσεις εξ αυτού του λόγου και, πολύ περισσότερο, των διώξεων, ενίοτε σκληρότατων, που υφίσταντο στο παρελθόν. Δεν υπάρχουν όμως μόνο τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ενηλίκων. Υπάρχουν επίσης και τα δικαιώματα των παιδιών που είναι μάλιστα πολύ πιο τρωτά από τους ενήλικες και που έχουν πολύ περισσότερο από αυτούς ανάγκη προστασίας. Εδώ εγείρονται σοβαρά ζητήματα. Δεν χρειάζεται να φάει κανείς τα νιάτα του μελετώντας Γιουνγκ, Φρόιντ και Ράιχ για να αντιληφθεί ότι τα γονεϊκά πρότυπα έχουν θεμελιώδη σημασία για την υγιή ανάπτυξη της σεξουαλικότητας και του ψυχισμού ενός παιδιού. Αρκεί να παρατηρήσει τα παιδιά ή να σκεφτεί τον εαυτό του. ‘Ολοι μας ξέρουμε την τεράστια επίδραση που είχαν απάνω μας οι γονείς μας σε όλα τα ζητήματα, όχι μόνο στη σεξουαλικότητα. Τίθεται λοιπόν εκ των πραγμάτων το εξής ερώτημα: Τα παιδιά που μεγαλώνουν στο περιβάλλον δύο ομοφυλόφιλων «μπαμπάδων» ή δύο ομοφυλόφιλων «μαμάδων» έχουν τις ίδιες δυνατότητες, τους ίδιους δρόμους ανάπτυξης της σεξουαλικότητας και του ψυχισμού τους που έχουν δύο παιδιά που μεγαλώνουν με τα συνήθη πρότυπα του άντρα πατέρα και της γυναίκας μάνας; Επιπλέον, τι ακριβώς υποδοχή θα επιφυλάξουν οι συνομήλικοι στα παιδιά των δύο ομοφυλόφιλων ανδρών ή των δύο λεσβιών ή των δύο trans; Μήπως τα παιδιά αυτά θα φάνε την καζούρα του αιώνα που θα τα τραυματίσει ανεξίτηλα και βαθειά για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή τους;

Με το που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης τις προθέσεις του, η ΕΡΤ έπιασε δουλειά εξηγώντας μας γιατί οι «μελέτες» των «ειδικών» αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει και σπουδαία επίπτωση στα παιδιά ομοφυλόφιλων ζευγών, εκτός της περιθωριοποίησης από το κοινωνικό τους περιβάλλον (που είναι ήδη πολύ σοβαρή επίπτωση!). Βεβαίως σοβαρές τέτοιες μελέτες δεν είναι εύκολο να υπάρξουν γιατί το φαινόμενο των υιοθετημένων παιδιών από ομοφυλόφιλους είναι πολύ πρόσφατο για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Επιπλέον είναι δυστυχώς αναπόφευκτο όλες αυτές οι μελέτες να επηρεάζονται από το τεράστιο και πανίσχυρο λόμπυ που είναι σε θέση να επηρεάζει καθοριστικά την πολιτική της αμερικανικής και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, όπως και του Χόλυγουντ και των ΜΜΕ, όλο και περισσότερο οπαδών της Trans ιδεολογίας. Ελάχιστοι γιατροί, παιδαγωγοί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, βιοηθικοί και φιλόσοφοι θα τολμούσαν να τα βάλουν ανοιχτά μαζί του, διακινδυνεύοντας τις καριέρες και τα εισοδήματά τους, άπειροι θα έσπευδαν στην εποχή μας να τους εξυπηρετήσουν. (*). Επιπλέον, υπάρχει το τεράστιο οικονομικό συμφέρον των φαρμακοβιομηχανιών, που, στο κλίμα που επικρατεί τώρα στον δυτικό κόσμο, βλέπουν να πολλαπλασιάζονται εκρηκτικά οι – πραγματικές ή όχι – «δυσφορίες φύλου» και οι συνταγογραφήσεις ορμονών, ενίοτε και αντικαταθλιπτικών εφ’ όρου ζωής. Διάβασα τις προάλλες την «Κατασκευή του διεμφυλικού παιδιού» των Ελιάσεφ και Μασσόν (εκδόσεις Κουκκίδα) και τρόμαξα με αυτά που γίνονται από ακτιβιστές της υπόθεσης ΛΟΑΤΚΙ και Trans, αλλά και γιατρούς που συμφωνούν μαζί τους. Πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσει κάθε γονέας και κάθε ενδιαφερόμενος για τα προβλήματα αυτά.

Υπάρχουν και ευρύτερα ζητήματα, όπως η υπερπροβολή κατά τρόπο εντελώς δυσανάλογο από την τηλεόραση, τα ΜΜΕ, τα social media και την πολιτιστική βιομηχανία της Trans ιδεολογίας. Σχεδόν κάθε δεύτερη ταινία του Χόλυγουντ κυριαρχείται από ομοφυλοφιλικό προβληματισμό, πράγμα που συμβαίνει και με πάμπολλα από τα νέα μυθιστορήματα που γράφονται και εκδίδονται. Η ομοφυλοφιλία αποτελεί ασφαλώς μια ουσιώδη πτυχή του ανθρώπινου είναι σε όλες τις ιστορικές περιόδους. ‘Εχει ασφαλώς τη θέση της στην καλλιτεχνική δημιουργία. Αλλά εδώ μοιάζει να κυριαρχεί, να εμφανίζεται ως κύρια και πάντως η πιο σημαντική και αξιόλογη σεξουαλική και ερωτική δραστηριότητα. Οδηγούμαστε, εμμέσως πλην σαφώς, σε κραυγαλέα υποτίμηση της αξίας και της ομορφιάς και του ρομαντικού έρωτα και του σεξουαλικού δεσμού μεταξύ ετεροφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, πάνω στα οποία θεμελιώθηκε ιστορικά το μεγαλείο της ανθρώπινης ζωής, του πολιτισμού μας και της αναπαραγωγής τους.

Ο κίνδυνος είναι επίσης να δούμε εδώ, στο «ιδεολογικό» αυτό κλίμα που τείνει σταδιακά να επικρατήσει, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες δυτικές χώρες, μια έκρηξη περιπτώσεων «δυσφορίας φύλου» στα παιδιά, πραγματικών ή μη πραγματικών, και στη συνέχεια μαζική ισόβια χρήση ορμονών ή/και αντικαθλιπτικών, όπως και μαζική προσφυγή σε εγχειρήσεις ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων. Αυτά όλα άλλωστε συμβαίνουν σε μια κοινωνία σε διάλυση, κατάρρευση κάθε κανόνα, πρωτοφανή πνευματική και ηθική παρακμή και πολύ μεγάλη σύγχυση. Το αστυνομικό δελτίο είναι μια εντελώς προφανής αντανάκλαση αυτής της καταστροφής. Χρειάζεται τώρα να εμπλακούμε και σε μια αμφισβήτηση των πιο θεμελιωδών ανθρωπολογικών σταθερών που συνόδευσαν τον ανθρώπινο πολιτισμό από την αυγή του (αλλά ακόμα και τα θηλαστικά!);

Δεν έχω προσωπικά τις απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσα παραπάνω. Αλλά δεν τις έχει και κανείς άλλος φοβάμαι, πολύ περισσότερο άτομα εξαιρετικά περιορισμένων γνώσεων και, ως πολιτικοί που είναι, εντελώς συζητήσιμης ηθικής, όπως οι κύριοι Μητσοτάκης και Κασσελάκης. Χρειάζεται να τα σκεφτούμε και να τα συζητήσουμε σοβαρά όλα αυτά. Δεν υπάρχει καμμιά σοβαρή κοινωνική ανάγκη να τεθούν και να λυθούν άμεσα. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τα παιδιά, δεν αρχίζει το έργο της διευκολύνοντας τις πολύ δύσκολες σήμερα υιοθεσίες παιδιών από ετεροφυλόφιλους;

Μέχρι να ωριμάσει κάπως ο απαραίτητος εθνικός, κοινωνικός και επιστημονικός προβληματισμός γύρω από τα θέματα αυτά, η ανθρωπιστική δεοντολογία επιβάλλει το αυτονόητο καθήκον, την υποχρέωση και τη θεμελιώδη αρχή, όπως τη διατύπωσε ο Ιπποκράτης: «ωφελέειν, ή μη βλάπτειν». Δεν κάνουμε πιθανώς επικίνδυνα ψυχολογικά και ανθρωπολογικά πειράματα με παιδιά, παραβιάζοντας φυσικούς και κοινωνικούς κανόνες χιλιάδων και χιλιάδων χρόνων, προτού σιγουρευτούμε ότι δεν θα τους κάνουμε ζημιά.

[Συνεχίζεται]

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
2 Ιανουαρίου 2024

Μείνετε άνθρωποι και βοηθήστε να κρατηθεί ζωντανή η Παλαιστίνη! Έτσι τελειώνουν τα μηνύματα του φίλου μου Παλαιστίνιου και Χριστιανού από τη Βηθλεέμ, Mazin Qumsiyeh. Ο Mazin, που υπογράφει ως «ένας Βεδουίνος στον κυβερνοχώρο», είναι ο ιδρυτής και διευθυντής του Παλαιστινιακού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και του Παλαιστινιακού Ινστιτούτου Βιοποικιλότητας και Βιωσιμότητας του Πανεπιστημίου της Βηθλεέμ.

Στο τελευταίο από αυτά τα μηνύματα κάνει μεταξύ άλλων έναν πρώτο συνοπτικό απολογισμό των πρώτων 80 ημερών της ισραηλινής επιχείρησης κατά των Παλαιστινίων. Τον μεταφέρουμε εδώ προς ενημέρωση των αναγνωστών μας:1.745 σφαγές.
28.000 μάρτυρες και αγνοούμενοι (1,2% του πληθυσμού της Γάζας).
20.674 μάρτυρες που έφτασαν σε νοσοκομεία και εξεδόθησαν πιστοποιητικά θανάτου.
8.500 παιδιά μάρτυρες και 6.300 γυναίκες μάρτυρες.
54.536 τραυματίες, 2,4% του πληθυσμού της Γάζας από τους οποίους οι περισσότεροι δεν είναι δυνατόν να έχουν ιατρική φροντίδα.
311 μάρτυρες από το ιατρικό προσωπικό, 40 μάρτυρες από το προσωπικό πρώτης συνδρομής της Πολιτικής Άμυνας.
103 μάρτυρες δημοσιογράφοι.
Άνω των 5.000 απήχθησαν από το Ισραήλ, περιλαμβανομένων 101 υγειονομικών, 9 δημοσιογράφων και άνω των 40 καθηγητών.
Ουσιαστικά το σύνολο των 2,3 εκατομμυρίων κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας εκτοπισμένοι από τα σπίτια τους και λιμοκτονούντες.
475. 000 πάσχουν από μεταδοτικές ασθένειες ως αποτέλεσμα της μετακίνησής τους και της έλλειψης καθαρού νερού και υγιεινής.
Χρησιμοποιήθηκαν 58.000 τόνοι ισχυρών εκρηκτικών, το ισοδύναμο δύο πυρηνικών βομβών.
Καταστράφηκαν πλήρως 65.000 οικιστικές ενότητες.
Καταστράφηκαν 26 κυβερνητικά κτίρια.
Καταστράφηκαν πλήρως 92 σχολεία και πανεπιστήμια.
Καταστράφηκαν μερικώς 285 σχολεία και πανεπιστήμια.
Καταστράφηκαν πλήρως 115 και μερικώς 200 τεμένη.
Τρεις εκκλησίες στοχοποιήθηκαν και καταστράφηκαν.
290.000 οικιστικές ενότητες έχουν καταστραφεί μερικώς.
27 από τα 35 νοσοκομεία τέθηκαν εκτός λειτουργίας. Τα οκτώ που παραμένουν σε λειτουργία δεν διαθέτουν τα περισσότερα ιατρικά υλικά που χρειάζονται και περιορίζονται μόνο σε πρώτες βοήθειες.
53 άλλα Κέντρα Υγείας εκτός λειτουργίας και 140 υγειονομικοί οργανισμού με ζημιές.
102 ασθενοφόρα πλήρως κατεστραμμένα.

Το άθροισμα των νεκρών και τραυματιών των πρώτων 80 ημερών αντιπροσωπεύει το 3,6% του πληθυσμού της λωρίδας της Γάζας. Ως ποσοστό ένας τέτοιος αριθμός είναι ισοδύναμος με 12,6 εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες.

Για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν στο διάστημα των πρώτων 80 ημερών 230 μεταφορικά αεροσκάφη και 20 πλοία φορτωμένα με όπλα, κατά την ισραηλινή «Yediot Aharonot».

Να σημειώσουμε από την πλευρά μας ότι οι βομβαρδισμοί στη Γάζα είναι ισοδύναμοι σε εκρηκτική ισχύ με τους μεγάλους βομβαρδισμούς των γερμανικών πόλεων από τους Αγγλοαμερικανούς στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια αναλογία που ανέφεραν μάλιστα, απαντώντας σε δυτικές αιτιάσεις για το τι κάνουν, οι ίδιοι οι Ισραηλινοί. Οι βομβαρδισμοί εκείνοι, όπως και της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, δεν είχαν στρατιωτική σκοπιμότητα. Αποσκοπούσαν να εξοντώσουν φυσικά τη γερμανική εργατική τάξη και να αποτρέψουν προκαταβολικά τυχόν σοσιαλιστική επανάσταση καθώς πλησίαζε ο σοβιετικός στρατός στη χώρα.

Για να έχουμε μια ολοκληρωμένη ιδέα του τι έκανε το ισραηλινό κράτος και ο στρατός του στη Γάζα (και τη Δυτική Όχθη) ο αναγνώστης πρέπει να τα συνδυάσει με τα δύο προηγούμενα άρθρα μας που δίνουν τα «ποιοτικά χαρακτηριστικ» των ισραηλινών γενοκτονικών επιχειρήσεων (που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις επιχειρήσεις των Ναζί) εδώ και εδώ.

Φαίνεται απίστευτο, αν όμως τα πράγματα εξελιχθούν όπως συνεχίζουν να εξελίσσονται έως τώρα και αν κρίνουμε το τι συμβαίνει όχι με το τι θεωρούμε εμείς δυνατό ή πιθανό να συμβαίνει, αν το κρίνουμε όχι από το τι λένε αλλά από το τι κάνουν, οι Ισραηλινοί λύνουν αυτή τη στιγμή το πρόβλημα των Παλαιστινίων δια της εξοντώσεώς τους, με την ανθρωπότητα είτε σε ρόλο ενεργού συμπαραστάτη είτε Πόντιου Πιλάτου.

Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους Παλαιστίνιους. Μας αφορά όλους. Ένας κόσμος που επιτρέπει μπροστά στα μάτια του να γίνονται αυτά τα πράγματα πάει σχεδόν αναπόφευκτα στο χαμό του, εκτός αν εμφανισθούν ισχυρότατες αντίρροπες δυνάμεις, που δεν τις βλέπουμε προς το παρόν, εκτός αν ξυπνήσει και δράσει αποφασιστικά η ανθρωπότητα για να καταφέρει να σωθεί.

Ισχύει για τη Γάζα, ισχύει και για όλα τα άλλα προβλήματα, εθνικά, περιφερειακά και παγκόσμια.

ΥΓ. Διαβάσαμε μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία για τους λόγους που το δυτικό πολιτικό σύστημα «κάνει τουμπεκί» με τη συνεχιζόμενη σφαγή των Παλαιστινίων. Την παραθέτουμε «Λίστα Επστάιν με σεξουαλικά εγκλήματα Ελλήνων πολιτικών που καθορίζουν τις εξελίξεις έχει στα χέρια του το Ισραήλ;» χωρίς ούτε να την υιοθετούμε, ούτε να την αποκλείουμε. Δεν είναι άλλωστε μόνο τα σεξουαλικά εγκλήματα, αλλά και η εν γένει διαφθορά που χρησιμοποιείται για να κρατιούνται υπό έλεγχο και εκβιάσιμοι το πολιτικό σύστημα και όλη η ελίτ. Η γνώμη μας είναι ότι το φαινόμενο της ισραηλινής επιρροής στην παγκόσμια πολιτική είναι πολυπαραγοντικό. Στο κέντρο του όμως είναι οι στενότατες σχέσεις του Ισραήλ με τους ομόθρησκους ή ομοεθνείς τους (διαλέγετε και παίρνετε) που ελέγχουν σημαντικότατο τμήμα του παγκόσμιου Χρηματιστικού Κεφαλαίου.

Πάντως το Ισραήλ δεν είναι -όπως επιχειρούν να το εμφανίσουν- ένα σύνηθες «κράτος – πελάτης» των ΗΠΑ. Είναι μια «κρυμμένη αυτοκρατορία» και είναι συχνά σε θέση να επιβάλλει αυτό την πολιτική που θέλει στο αμερικανικό κράτος και όχι το αντίστροφο.

Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Έχουν σκεφτεί πού μπλέκουν τη χώρα και τις δυνάμεις της ο Πρωθυπουργός, οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών και οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
22 Δεκεμβρίου 2023

Η κυβέρνηση επιδεικνύει εθνική ευαισθησία κατεβάζοντας τον πίνακα με τη σημαία από το ελληνικό προξενείο στη Νέα Υόρκη. Την ίδια στιγμή αποκαλύπτεται ότι έχει πάρει, εν κρυπτώ, πυραύλους Stinger, πανάκριβα και απολύτως απαραίτητα όπλα, από το ανατολικό Αιγαίο και τα έχει δώσει στην Ουκρανία.

Απορώ γιατί εξακολουθεί να επιμένει η Τουρκία στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Τι χρειάζονται οι διαρκείς δηλώσεις της για το θέμα; Την κάνει μόνη της την αποστρατιωτικοποίηση η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η πρώτη μετά το 1974 που αφοπλίζει πρακτικά την πρώτη γραμμή της ελληνικής άμυνας και αναδεικνύεται, με όσα πράττει σε όλους τους τομείς, στην πιο επικίνδυνη που είχε η χώρα μετά την κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου-Ιωαννίδη. Ούτε στον καιρό του εμφυλίου πολέμου, η Ελλάδα δεν ήταν τόσο πλήρες προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών και (τώρα) και του Ισραήλ.

Την ίδια στιγμή που απομακρύνει απολύτως χρήσιμα όπλα ετοιμάζεται να βυθίσει την ελληνική οικονομία αγοράζοντας F35, κατάλληλα για να πολεμήσει η Αμερική το Ιράν και τη Ρωσία, όχι όμως για να αμυνθούμε από την Τουρκία! Ασφαλώς πρόκειται για πολύ πατριωτική πολιτική, αν ως πατρίδα μας όμως θεωρηθούν οι αμερικανικές πολιτικές βιομηχανίες. (Ίσως γι’ αυτό την υποστηρίζει και ο κ. Κασσελάκης, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σήμερα, πρώην συνεργάτης του CSIS, κέντρου που χρηματοδοτούν αυτές οι βιομηχανίες και συνδέεται στενά με τη CIA και το Πεντάγωνο.

Όσο για τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για την εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τη δημοσιονομική πειθαρχία, έχουν μάλλον να κάνουν με το ότι οι υπουργοί της ΝΔ θα γίνουν πιο ευχάριστοι στους Αμερικανούς, αγοράζοντας ενδεχομένως ακόμα και τα σαπάκια τους (ενδεικτικά εδώ).

Περαιτέρω αμερικανικής προέλευσης εξοπλισμοί βαθαίνουν την εξάρτηση της χώρας, με όπλα που λειτουργούν μόνο αν θέλουν οι Αμερικανοί να λειτουργήσουν και ταυτοχρόνως αυξάνουν το («εξαιρετικά μη βιώσιμο») εξωτερικό χρέος της χώρας. Μας έδωσαν την άδεια να αγοράσουμε όπλα από τις ευρωπαϊκές και κυρίως αμερικανικές βιομηχανίες, δεν τα παίρνουμε όμως τζάμπα, αυξάνουν το χρέος της χώρας για το οποίο ουδείς σήμερα συζητά.

Ξοδεύουμε υποτίθεται για την άμυνά μας, ταυτόχρονα όμως η κυβέρνηση παίρνει μέτρα για να αποδιοργανώσει το σύστημα αεράμυνας της χώρας που στηρίζεται κυρίως στα ρωσικά όπλα. Το ίδιο κάνουν και οι Κύπριοι, που συναγωνίζονται με την Ελλάδα στο ποιο από τα δύο κράτη θα γίνει πλήρες προτεκτοράτο των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Πούλησαν στη Σερβία χωρίς να τα αντικαταστήσουν τα ρωσικής προέλευσης ελικόπτερα και ετοιμάζονται να ξεμπερδεύουν και με την αεράμυνά τους και με τα ρωσικά τανκς που έχουν αντικαθιστώντας τα με ισραηλινά Merkava (που σημειωτέον δεν αποδείχθηκαν και πολύ αποτελεσματικά απέναντι στους ελαφρά οπλισμένους μαχητές της Χαμάς). Η ασθένεια της ασυναρτησίας άλλωστε, που πλήττει, όπως εξηγήσαμε την ελληνική εξωτερική πολιτική, πλήττει ομοίως και την κυπριακή αμυντική πολιτική.

Μας προϊδέασε άλλωστε ο Νίκος Δένδιας λέγοντας ότι η άμυνα θα πρέπει να μην είναι μόνο επικεντρωμένη στην Τουρκία! Όπερ μεθερμηνευόμενο να γίνουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μισθοφορικός στρατός της «συλλογικής Δύσης», του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ δηλαδή. Το κάναμε και στο παρελθόν αυτό. Μέχρι την Κορέα φτάσαμε και μας αντάμειψαν οργανώνοντας τους διωγμούς των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, τη δικτατορία και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (για να μη μιλήσουμε για τα μνημόνια). Φαίνεται ότι μας άρεσε και θέλουμε να το επαναλάβουμε.
Μέση Ανατολή: Παίζουν εν ου παικτοίς Μητσοτάκης και Δένδιας

Αμ’ έπος, αμ’ έργον. Η κυβέρνηση αποφάσισε τώρα να στείλει μια φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, εμπλεκόμενη άμεσα στην κλιμάκωση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Λένε ότι το κάνουν για να πολεμήσουν τους πειρατές Χούθι και να προστατεύσουν την ελεύθερη ναυσιπλοΐα. Το να παρουσιάζουν τους Χούθι ως «πειρατές» είναι ένα μεγάλο ψέμα. Οι Χούθι ανακοίνωσαν ότι πλήττουν σκάφη ισραηλινών συμφερόντων και σκάφη που πηγαίνουν προς ή από ισραηλινά λιμάνια. Το κάνουν αντιδρώντας στη γενοκτονία των Παλαιστινίων και ζητώντας την άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Σημειωτέον ότι όσες μεγάλες τηλεοράσεις παρακολούθησα αποφεύγουν να εξηγήσουν γιατί επιτίθενται οι Χούθι και τι ζητάνε, ενώ προσπαθούν να ενσπείρουν σύγχυση, να συνδέσουν το θέμα της Υεμένης με τους Σομαλούς πειρατές και να το αποσυνδέσουν από τη συνεχιζόμενη σφαγή των Παλαιστινίων.

Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος να σταματήσουν οι επιθέσεις στα καράβια. Να σταματήσει το Ισραήλ τη σφαγή, όπως ζήτησε πρόσφατα, με συντριπτική πλειοψηφία, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Υπό τις σημερινές συνθήκες η συμμετοχή της Ελλάδας στη διεθνή δύναμη σημαίνει έμμεση, πλην σαφή υποστήριξη στη διεξαγόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων, ντροπιάζει την Ελλάδα και την εκθέτει σε μεγάλους κινδύνους. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι στη δύναμη αρνήθηκαν να συμμετάσχουν όλα τα σύμμαχα των ΗΠΑ αραβικά κράτη, όπως η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία με μοναδική εξαίρεση το μικρό νησιωτικό Μπαχρέιν. Δηλαδή πιο έξυπνοι είναι ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας; Ξέρουν κάτι που αγνοεί ο Σίσι (που πλήττεται κατ’ εξοχήν από τα προβλήματα της ναυσιπλοΐας) ή ο Μπιν Σαλμάν, ή οι ηγέτες του Κατάρ και των Εμιράτων;

Για να σταματήσει (αν τα καταφέρει) τις επιθέσεις των Χούθι στα πλοία, η ναυτική δύναμη θα πρέπει να βομβαρδίσει την Υεμένη. Θα βομβαρδίσουμε ένα κράτος που δεν μας έκανε ποτέ τίποτα;

Και είναι τόσο σίγουρη η κυβέρνηση και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων για τις επιδόσεις της φρεγάτας και την ικανότητά της να αμυνθεί αν δεχθεί επίθεση; Γιατί εμείς άλλα ακούμε. Για ποιον ακριβώς λόγο και με ποιο ακριβώς δικαίωμα, η κυβέρνηση και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων θα διακινδυνεύσουν τη ζωή των Ελλήνων αξιωματικών, υπαξιωματικών και στρατευσίμων, για σκοπούς που έχουν σχέση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ και όχι της Ελλάδας και διευκολύνουν τη διάπραξη σοβαρότατων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας από αυτές τις δύο δυνάμεις;

Μερικοί εν Ελλάδι χαρακτηρίζουν «ισλαμοφασιστικό» το τουρκικό καθεστώς. Τυχαίνει όμως αυτό το «ισλαμοφασιστικό καθεστώς», κάθε φορά που στέλνει έστω και 10 στρατιώτες στο εξωτερικό να παίρνει την άδεια της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και συχνά μετά από ταραχώδεις συζητήσεις. Εδώ η κυβέρνηση αποφασίζει χωρίς όχι συζήτηση στη Βουλή, ούτε καν ενημέρωση της αξιωματικής και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευση. (Την απόφαση για αποστολή φρεγάτας επέκριναν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση, αν και μάλλον υποτονικά, αν σκεφτούμε τη σοβαρότητα του θέματος και την ανευθυνότητα της κυβέρνησης. Ελπίζουμε και τα άλλα κόμματα να πάρουν θέση, ιδίως τα κόμματα και οι πολιτικοί που τονίζουν πόσο «πατριώτες» και «εθνικόφρονες» είναι).

Η αποστολή αυτής της ναυτικής δύναμης γίνεται σε μια περίοδο που ο σκληρός πυρήνας του ισραηλινού βαθέος κράτους πιέζει για γενίκευση του πολέμου σε Λίβανο και Ιράν και αυξάνονται οι προειδοποιήσεις από όλες τις πλευρές για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η παράταση της σύγκρουσης στην Παλαιστίνη αυξάνει διαρκώς την πιθανότητα και στο τέλος –προειδοποιούν Ιρανοί και Χεζμπολά– θα καταστήσει αναπόφευκτο έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο, που, όπως μας έχει προειδοποιήσει από την δεκαετία του 2010 ο Σέιμουρ Χερς, μπορεί να οδηγήσει στη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων. ‘Όλα αυτά γίνονται πιθανότερα γιατί ο Νετανιάχου ξέρει ότι αν διακόψει τον πόλεμο θα χάσει πιθανώς τη θέση του, μπορεί και να διωχθεί ποινικά.

Έχουνε σκεφτεί άραγε πού μπλέκουν τη χώρα και τις δυνάμεις της ο Πρωθυπουργός, οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών και οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, εφαρμόζοντας χωρίς αντίρρηση κάθε επιθυμία των ΗΠΑ και του Ισραήλ;


Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
10 Νοεμβρίου 2023

Μια σειρά στελεχών πρώτης γραμμής ακολουθούμενα και από πολλά στελέχη και μέλη (πραγματικά, όχι σαν τους ψηφοφόρους του Κασσελάκη) διαφώνησαν έντονα με την εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μια εκλογή σκάνδαλο, τόσο από την άποψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, όσο και από την άποψη της ασυμβατότητας του Στέφανου Κασσελάκη με οποιαδήποτε ιδέα αριστεράς. Τα γράψαμε αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα μας (ενδεικτικά εδώ).

Για να μη μιλήσουμε για τα κεφάλαια αγνώστου προελεύσεως και καταγωγής που χρησιμοποιήθηκαν για την προεκλογική εκστρατεία του κ. Κασσελάκη ή για την υποστήριξη σημαντικού μέρους των μέσων της ολιγαρχίας. Ομολογουμένως πολύ παράξενος τρόπος για να εκλέξει τον επί κεφαλής του ένα κόμμα της Αριστεράς.

Η εκλογή του Κασσελάκη, ενός ανθρώπου που συνδέεται και εκπροσωπεί τόσο άμεσα τα αμερικανικά συμφέροντα χωρίς να έχει και καμία σχέση με την αριστερά και με την ελληνική πολιτική και κοινωνία (ίσως να τον προόριζαν για τη ΝΔ, προέκυψε όμως τώρα το κενό στον ΣΥΡΙΖΑ και τον έστειλαν εκεί) συνιστά ένα νέο κρίκο στην αλυσίδα της αποσύνθεσης και του εκφυλισμού της ελληνικής αριστεράς και νέο μεγάλο σταθμό στην πορεία βαθιάς αποικιοποίησης της χώρας. Με την έννοια αυτή ενδιαφέρει το σύνολο του ελληνικού λαού, όχι μόνο τα μέλη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Θυμίζουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν εξέφρασε σχεδόν καμία συγκεκριμένη πολιτική ιδέα προτού εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πλην της ανάγκης διεύρυνσης των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ώστε να εξισωθούν με αυτά που απολαμβάνουν στις ΗΠΑ, ενώ η πρώτη αντίδρασή του στα γεγονότα της Γάζας ήταν η «συμπαράσταση στον λαό του Ισραήλ». Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν αρθρογράφησε με θέσεις καθαρού νεοφιλελευθερισμού στον υπερδεξιό «Εθνικό Κήρυκα» και όταν η «Εφ.Συν» αποκάλυψε τα γραπτά του δεν τα αποκήρυξε, αλλά απάντησε ότι δεν θυμάται τι έγραψε! Ενώ ορθά ο Νίκος Φίλης (Η Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά δεν είναι παρένθεση που θα κλείσει) υπογράμμισε τον συνεκτικό νεοφιλελεύθερο και αντίθετο με τις ιδέες της αριστεράς χαρακτήρα των ιδεών που εξέφρασε μιλώντας -και στην πραγματικότητα δίνοντας εξετάσεις- ενώπιον των Ελλήνων βιομηχάνων.

Διερωτάται κανείς αν η αποστολή του συνίσταται απλώς στη «συντηρητικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ ή αν αυτό που επιδιώκεται από τις δυνάμεις πίσω του είναι εν τέλει η γελοιοποίηση και ο εξευτελισμός των ιδεών της αριστεράς και γενικότερα της πολιτικής. Αν ό,τι λέμε δεν μας δεσμεύει και μπορούμε να το ξεπούμε αύριο χωρίς συνέπειες, τότε καταργείται πλήρως η πολιτική ως προσπάθεια να οργανώσει μέσω αυτών η κοινωνία τη ζωή της.

Δυστυχώς βέβαια η αρρώστια που σαπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ βαθύτερη, γι’ αυτό και έγινε δυνατή τελικά η μεταγραφή ενός προσώπου όπως ο Κασσελάκης και η ανάδειξή του σε Πρόεδρο μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, που, υπό την ηγεσία του, είτε, το πιθανότερο, θα διαλυθεί, είτε, το λιγότερο πιθανό, θα αναδειχθεί σε ένα δεύτερο κόμμα τύπου Μητσοτάκη, πυλώνα ενός «δικομματικού μονοκομματισμού», σε Συνασπισμό όχι Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά μάλλον ριζοσπαστικής απάτης.

Από το «Όχι στα Μνημόνια» στο «Ναι σε όλα»

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε κυβέρνηση και εκτινάχθηκε στη θέση που βρέθηκε στην ελληνική πολιτική επειδή είχε σπουδαίες ιδέες για τη χώρα ή για την Ευρώπη, αλλά παρά τις ιδέες που είχε. Αυτό έγινε δυνατό επειδή ο Τσίπρας υιοθέτησε το 2011 τις ιδέες της Σπίθας του Μίκη Θεοδωράκη και άλλων αντιμνημονιακών διανοουμένων για τα Μνημόνια και τις Δανειακές, απορρίπτοντας τις αναλύσεις των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτινάχθηκε εκλογικά ως το κόμμα του «Όχι», ενός «Όχι» στην υποδούλωση, λεηλασία και καταστροφή της πατρίδας μας. Τις υιοθέτησε μεν τις ιδέες, αλλά δεν τις κατάλαβε, ούτε και ετοιμάστηκε για αυτό που συνεπαγόταν η υιοθέτησή τους. Δεν επεδίωξε να γίνει κυβέρνηση για να εφαρμόσει τις ιδέες του, αλλά χρησιμοποίησε τις ιδέες του για να γίνει κυβέρνηση, όχι για να τις εφαρμόσει, αλλά για να μη τις εφαρμόσει.Πήγε τελικά στους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς νομίζοντας ότι αυτοί θα του λύσουν τα προβλήματα και όχι ο ίδιος, το κόμμα του, ο οργανωμένος λαός και οι σύμμαχοι που θα μπορούσε να έχει διεθνώς. Επιπλέον το κόμμα αυτό έγινε κυβέρνηση χωρίς να έχει καν συγκροτημένη αντίληψη για τη χώρα και το μόνο που όντως κατάφερε ως κυβέρνηση ήταν μια περισσότερο κοινωνική εφαρμογή του Μνημονίου. Την ίδια ώρα βάθυνε αντί να αντισταθεί στην εξάρτηση της χώρας από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, προετοιμάζοντας το όργιο που παρακολουθήσαμε μετά το 2019. (*)

Έχοντας γίνει, ήδη από το 2015, το κόμμα του «Ναι» στους ξένους, κουβαλούσε εντούτοις ορισμένες κοινωνικές ευαισθησίες που του επέτρεψαν να κουτσοπορευτεί τα χρόνια που ακολούθησαν ευνοούμενο και από τον αντεθνικό, αντικοινωνικό και ολοκληρωτικό χαρακτήρα του καθεστώτος Μητσοτάκη, αλλά και από την απουσία άλλων αξιόπιστων εναλλακτικών στα αριστερά του.

Με τον Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ θεσμοποιεί τον μετασχηματισμό του από κόμμα του «Όχι» σε κόμμα του «διαρκούς Ναι» στην ολιγαρχία και στους ξένους ό,τι κι αν ζητάνε. Ο μόνος λόγος που χρειάζεται το διεθνές σύστημα Κασσελάκηδες στην Ελλάδα, είναι γιατί μόνο αυτοί , απολύτως ανεξάρτητοι από τη χώρα και τις παραδόσεις της και απολύτως εξαρτημένοι από τα ξένα κέντρα, μπορούν να κάνουν πράγματα που ένας «φυσιολογικός» Έλληνας πολιτικός θα δυσκολευτεί πολύ να κάνει. Η εμφάνισή του είναι και ένα προμήνυμα των νέων καταστροφών που κινδυνεύουν να συμβούν στη χώρα.

Γι’ αυτό και ο νέος αρχηγός είναι υποχρεωμένος να εξωθήσει στην έξοδο οποιοδήποτε στέλεχος, ανεξαρτήτως των λοιπών ιδεών του, που ακόμα διατηρεί κάποιους ιδεολογικούς δεσμούς με την αριστερά, όπως είναι ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Τζουμάκας. Όταν ολοκληρώσει αυτή τη δουλειά, θα πετάξει ασφαλώς και τους Πολάκηδες και όσους τώρα χρειάζεται για να εξοντώσει το πρώτο γκρουπ. Ο Κασσελάκης δεν χρειάζεται πολιτικούς συνεργάτες, χρειάζεται υπαλλήλους.


Ένας αντίστοιχος μετασχηματισμός συνέβη ήδη και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ που απώλεσαν προ πολλού τα όποια εθνικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά τους, αλλά εδώ έχουμε και ένα βαθμό παραπάνω. Βάζουν επικεφαλής του κόμματος κάποιον που δεν έχει την παραμικρή σχέση ούτε με την αριστερά, ούτε με την Ελλάδα. Δεν μπορεί να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο να χρησιμοποιείται ακόμα και τεχνητή νοημοσύνη για να παραχθεί ο «πολιτικός Κασσελάκης».


Οι τρεις «φυλές» του ΣΥΡΙΖΑ

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο βαθιού εκφυλισμού της αριστεράς, το ανώτερο προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Αυτούς που με ένα περίσσευμα κυνισμού και καιροσκοπισμού, έγιναν τα πρωτοπαλίκαρα του νέου αρχηγού, αποσκοπώντας στα υλικά και άλλα οφέλη που θα έχουν. Στην παλιά φρουρά του Τσίπρα, που δεν μπορούν να χωνέψουν τον Κασσελάκη, αλλά και δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν μια ρήξη μαζί του και τις συνέπειες στην καριέρα τους. Και σε όσους, προς τιμήν τους, ανθίστανται και δεν τον αποδέχονται.

Αλλά κι αυτοί μοιάζουν πολύ μπερδεμένοι ως προς το τι θα κάνουν. Κυκλοφορεί τώρα ευρέως ότι πολλοί αντιπολιτευόμενοι τον Κασσελάκη θα αποχωρήσουν άμεσα από το κόμμα. Αν τα πράγματα εξελιχθούν όντως έτσι, απορεί κανείς γιατί φεύγουν προτού δώσουν συγκροτημένα μάχη, στο εσωτερικό του κόμματός τους, ζητώντας τη σύγκλιση έκτακτου συνεδρίου, την αλλαγή του τρόπου εκλογής του Προέδρου και την ψήφιση νέας ηγεσίας.

Πίσω από τα προβλήματα στρατηγικής υπάρχει όμως και μια πολιτική αμηχανία. Οι αντιπολιτευόμενοι, έχοντας ήδη παρακολουθήσει τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στις περισσότερες οβιδιακές μεταμορφώσεις τους, δεν έχουν τώρα να αντιτάξουν μια συγκροτημένη και ελκυστική προοπτική για το κόμμα, την παράταξή τους και τον ελληνικό λαό. Η συζήτηση στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από ακραία σύγχυση ως προς τα διακυβεύματα. Με εξαίρεση τον Τζουμάκα, κανένας δεν έχει θέσει το απλό και πιο βασικό ερώτημα τι στο διάολο έκανε ο Κασσελάκης στο CSIS, ένα από τα βασικά κέντρα του αμερικανικού «Κόμματος του Πολέμου», του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ή τι έκανε στη Goldman Sachs, άντρο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και αρχιτέκτονα της ελληνικής καταστροφής. Οι περισσότεροι αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, ακόμα και να αναφέρουν το όνομα αυτής της διαβόητης τράπεζας. Όπως και δεν έχουν ρωτήσει τι έκανε ο ίδιος ο Τσίπρας στην Αμερική το καλοκαίρι.

Έτσι, αντί το ερώτημα να είναι «θέλουμε έναν άνθρωπο των Αμερικανών επικεφαλής της Αριστεράς» έγινε «σας αρέσει ο Φίλης, ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου;» Το τι απάντηση όμως θα πάρεις εξαρτάται από το τι ερώτημα θέτεις.

Σημειωτέον ότι με αυτόν τον τρόπο οι υπερατλαντικές επικοινωνιακές υπερδυνάμεις οργάνωσαν τους εκλογικούς θριάμβους και του Μητσοτάκη και του Κασσελάκη. Αντί να κυριαρχήσει στην προεκλογική καμπάνια το ερώτημα «Σας αρέσει ο Μητσοτάκης;» (όπως ετέθη στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών), τέθηκε το ερώτημα «σας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ;».

Το ίδιο έπαθαν και κινδυνεύουν και πάλι να πάθουν οι αντιπολιτευόμενοι τον Κασσελάκη, μη έχοντας να του αντιπαραθέσουν ένα ελκυστικό αριστερό μοντέλο, αλλά τις ελάχιστα δημοφιλείς και άσχετες με τις δραματικές ανάγκες της χώρας ιδέες του «δικαιωματισμού» (**), στις οποίες μάλιστα είναι αδύνατο να ανταγωνισθούν τον Κασσελάκη. Αλλά και αποφεύγοντας να θέσουν το κορυφαίο σήμερα για τη χώρα ζήτημα της ξένης εξάρτησης (ακόμα και το σύστημα παρακολουθήσεων δεν είναι ελληνικό, αλλά ισραηλινό). Ή μη έχοντας τη δυνατότητα να εντάξουν τις αναγκαίες κοινωνικές παρεμβάσεις σε μια χώρα που αρχίζει και πεινάει, σε ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο.

Τη στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει φοβερά προβλήματα και έχει όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη από αντιπολίτευση και από αριστερά, αυτές διαλύονται. Η ελληνική «υπαρκτή αριστερά» στο σύνολό της και σε όλες τις εκδοχές της έχει χρεοκοπήσει. Οι κοινωνικές και εθνικές ανάγκες του ελληνικού λαού θα χρειαστούν πιθανότατα άλλα, εντελώς νέα υποκείμενα, για να τις θεραπεύσουν.

Επειδή στο παραπάνω άρθρο, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις κάναμε αυστηρή κριτική στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, νοιώθουμε την ανάγκη να υπενθυμίσουμε ότι, ό,τι κι αν κανείς τους προσάψει, τη βασική, θεμελιώδη ευθύνη για την τραγωδία της Ελλάδας, δεν φέρει ασφαλώς ο Τσίπρας και οι φίλοι του που δεν κατάφεραν να την αντιμετωπίσουν και την έκαναν χειρότερη, αλλά τα δύο βασικά κόμματα της χώρας που παρέδωσαν σιδηροδέσμιο τον ελληνικό λαό στους Δανειστές και, πίσω τους, οι δυνάμεις της συλλογικής Δύσης, Γερμανία, Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ (ΗΠΑ), που επιτέθηκαν με όλη την ισχύ πυρός που διαθέτουν σε μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα καταστρέφοντάς την υποδειγματικά στην προσπάθειά τους να θεμελιώσουν τον νέο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ολοκληρωτισμό. Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπισθεί αύριο, είναι καλό να το διατηρήσουμε στο μυαλό μας ως το πιο κεντρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός στο άμεσο και μεσοπρόθεσμο μέλλον.

———-

(*) Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφάρμοσε το αντιμνημονιακό του πρόγραμμα γιατί προσέκρουσε σε ανυπέρβλητες «αντικειμενικές» δυσκολίες – κάτι που δεν είναι η δική μας άποψη και δεν έκανε άλλωστε καμιά προετοιμασία για να δώσει μάχη – ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, ένα αριστερό κόμμα και μια αριστερή ηγεσία εξηγεί στον λαό και στην ευρωπαϊκή και διεθνή κοινή γνώμη, με ειλικρίνεια, τι κάνει και τι δεν κάνει και γιατί. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι διακηρύσσοντας ανοήτως ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αυτοϋπονόμευσε στο τέλος μόνη της το βασικό της ατού, αυτό για το οποίο την ψήφισε ο ελληνικός λαός, δηλαδή ότι ήταν αντιμνημονιακή δύναμη.

(**) Ακόμα και στο κείμενο των 1.300 που αντιτάσσονται στον Κασσελάκη, υπάρχει για παράδειγμα αναφορά στην ανάγκη αντιμετώπισης του «εθνικισμού», αυτό σε μια χώρα που έχει γίνει αποικία τετάρτης κατηγορίας, και όπου, ακόμα και ο Σημίτης, χαρακτηρίζει τη δήθεν ανάπτυξη του Μητσοτάκη ως λεηλασία των ελληνικών περιουσιών! Παραδόξως μάλιστα, οι ίδιες δυνάμεις που σήμερα μιλάνε για καταπολέμηση του «εθνικισμού», δεν διαφώνησαν με τον Τσίπρα όταν υιοθέτησε πανηγυρικά την απάτη-τυχοδιωκτισμό του Νετανιάχου περί EastMed και δήθεν συμμαχίας με το Ισραήλ, που κόντεψαν στη συνέχεια να μας οδηγήσουν σε πόλεμο με την Τουρκία άνευ λόγου, ξύπνησαν όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τον σημερινό καταστροφικό ανταγωνισμό εξοπλισμών με τη γείτονα. Αν για τη σημερινή δεξιά, η εξωτερική πολιτική έχει γίνει εφαρμογή εντολών των ΗΠΑ και του Ισραήλ, για όλες τις εκδοχές της αριστεράς είναι βεβαίως η αχίλλειος πτέρνα τους. Τα στελέχη της οποίας δεν σκέπτονται πολιτικά, δεν κάνουν «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» (Λένιν), δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο και τη σημασία του εθνικού ζητήματος σήμερα και στην Ελλάδα, αλλά τοποθετούνται με (ελάχιστα αξιόπιστους και επεξεργασμένους άλλωστε) ιδεολογικούς όρους και πολιτεύονται αυτοαναφορικά, όχι σε συσχέτιση με την πραγματικότητα, όχι με εθνικούς όρους.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η ομοιότητα μεταξύ Παλαιστίνης και Ουκρανίας ή προπολεμικής Ευρώπης δεν είναι εξωτερική. Είναι οργανική, «συστημική».


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αν η Ρωσία είχε συνειδητοποιήσει εγκαίρως το βάθος και τον συστημικό χαρακτήρα της επιθετικότητας και της αδιαλλαξίας του δυτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, θα είχε δράσει πιο αποφασιστικά αποτρέποντας ή βοηθώντας στην καταστολή του πραξικοπήματος που οργάνωσαν οι Αμερικανοί στο Κίεβο το 2014. Και αν επέλεγε να επέμβει στρατιωτικά θα το έκανε προτού η Ουκρανία (επί προεδρίας Τραμπ κυρίως) εξοπλισθεί και γίνει «αστακός». Δεν θα είχαμε τη σημερινή τραγωδία στην Ουκρανία, ούτε θα διατρέχαμε τους τεράστιους πυρηνικούς κινδύνους που σήμερα διατρέχουμε.

Βρισκόμαστε σήμερα σε μια παρόμοια κατάσταση. Αν η δημοκρατική ανθρωπότητα ασκήσει όλη την επιρροή της, διακόπτοντας όλες τις διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις με το Ισραήλ και πιέζοντας με διάφορα μέσα τις χώρες που το υποστηρίζουν, τότε μπορεί να σταματήσει την εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού και την περαιτέρω συνέχιση του ολοκληρωτικού σχεδίου που μας οδηγεί τελικά στον παγκόσμιο πόλεμο. Αν όχι, κινδυνεύει να αναγκαστεί να δώσει τη μάχη υπό πολύ χειρότερες συνθήκες, σε πολύ ευρύτερα μέτωπα και με πολύ μεγαλύτερα κόστη και κινδύνους.

Αυτό που μπορεί ίσως σήμερα ακόμα να αποτραπεί, δεν θα είναι ίσως δυνατό να γίνει αύριο. Και αν ακόμα γίνει δυνατό να αποτραπεί αύριο θα γίνει με τεράστιο κόστος. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν οι Γερμανοί κομμουνιστές είχαν δώσει όλες τις δυνάμεις τους για να σταματήσουν τον Χίτλερ και να πάρουν, μαζί ή χωρίς τους Σοσιαλδημοκράτες την εξουσία, πριν το 1933, δεν θα αντιμετώπιζαν οι Σοβιετικοί κομμουνιστές τον Χίτλερ στα περίχωρα της Μόσχας και στο Στάλινγκραντ. Το ίδιο θα είχε πιθανώς συμβεί αν οι «δυτικές δημοκρατίες» και οι Ισπανοί κομμουνιστές είχαν δράσει αποφασιστικά εναντίον των Φασιστών του Φράνκο στην Ισπανία, κατά τον εμφύλιο πόλεμο (1936-39) που απετέλεσε τον πρόλογο και τη γενική δοκιμή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με την Παλαιστίνη. Αν δεν μπει τώρα φραγμός στην εξτρεμιστική επιθετικότητα της σημερινής ισραηλινής κυβέρνησης, αν της επιτραπεί να ολοκληρώσει το σχέδιο εθνοκάθαρσης του παλαιστινιακού πληθυσμού ή και να προκαλέσει αύριο πόλεμο με το Ιράν, όπως επιδιώκει εδώ και πολλές δεκαετίες, τότε θα είναι πολύ πιο δύσκολο να αποτραπεί αύριο μια πολύ μεγάλη καταστροφή. Όλη η Μέση Ανατολή θα τυλιχτεί στις φλόγες και ακόμα πιο πέρα, ενώ και η ίδια η επιβίωση των κρατών της περιοχής θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο.

Μια «Μαύρη Διεθνής» εν δράσει

Η ομοιότητα μεταξύ Παλαιστίνης και Ουκρανίας ή προπολεμικής Ευρώπης δεν είναι εξωτερική. Είναι οργανική, «συστημική». Το ομολόγησε εξάλλου και ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν, όταν συνέδεσε την «αλληλεγγύη» στην Ουκρανία με αυτήν προς το Ισραήλ. Και στις δύο περιπτώσεις το διακύβευμα δεν έχει να κάνει τόσο ή μόνο με «τοπικές» αιτίες, όσο με την κυριαρχία της Δύσης, των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην Ευρασία, στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο.

Έχουμε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τη δράση ενός δυτικού «Κόμματος του Ολοκληρωτισμού και του Πολέμου», στον πυρήνα του δυτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, που γενικεύει όλο και περισσότερο τον πόλεμο ως κύριο μέσο επιβολής και κυριαρχίας, τόσο περιφερειακής, όσο και παγκόσμιας. Ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν είναι απλώς ένας πολιτικός μιας μεσαίου μεγέθους χώρας, αλλά ένας από τους διαπρεπέστερους και πιο αποφασιστικούς εκπροσώπους αυτού του παγκόσμιου κόμματος. Υπήρξε ο χρηματοδότης και ο εμπνευστής της επεξεργασίας των νεοσυντηρητικών σχεδίων που κατέληξαν σε μια ντουζίνα καταστρεπτικών πολέμων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Με αυτόν μίλησε ο Ντόναλντ Τραμπ πριν εκφωνήσει τον λόγο του στα Ηνωμένα Έθνη το 2017 με τον οποίο απείλησε ρητά με εξαφάνιση τη Βόρειο Κορέα, μια χώρα 25 εκατομμυρίων και εισήγαγε, για πρώτη φορά μετά το 1945, τις άμεσες πυρηνικές απειλές στη διεθνή δημόσια συζήτηση. Μάλλον είναι ο κ. Νετανιάχου αυτός που επιβάλλει στις ΗΠΑ (όπως και σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και την Ε.Ε.) την πολιτική του στη Μέση Ανατολή, παρά το αντίστροφο. Όσο για τις μεθόδους και τις επιδιώξεις αυτού του ρεύματος στη Μέση Ανατολή, εμπνέονται από τις ιδέες της γεωπολιτικής του Χαουζχόφερ, αυτές που είχαν εμπνεύσει και τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές, από τη στρατηγική του Γινόν και από τις ιδέες του Χάντινγκτον.

Δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις μεθόδους του Ναζισμού. Για αυτή την πτέρυγα, το σύνθημα είναι «πόλεμος πατήρ πάντων», έστω και αν είναι εντελώς αμφίβολο ότι καταλαβαίνουν τον κόσμο με τον τρόπο που τον είχε αντιληφθεί ο Ηράκλειτος (που ήταν άλλωστε προϊόν της βαθιάς δημοκρατικής επανάστασης των αρχαίων Ελλήνων στις πόλεις της Ιωνίας και όχι των ανατολικών ιερατείων). Αποκαλυπτική του χαρακτήρα αυτού του ρεύματος είναι η αήθης επίθεση της κυβέρνησης του Ισραήλ εναντίον του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, που επέκρινε τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου στη Γάζα, εκφράζοντας όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα. Πολύ μεγάλο τμήμα του ίδιου του εβραϊκού λαού και των στελεχών του ισραηλινού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών έχουν αντιληφθεί καλύτερα από όλους εμάς τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το ολοκληρωτικό ρεύμα που έχει σήμερα την εξουσία στο Ισραήλ, όπως δείχνει η εξέγερσή τους εναντίον της κυβέρνησης Νετανιάχου που συνεχίζεται επί μήνες, όπως και το γεγονός ότι τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρνουν το 50% των Ισραηλινών εναντίον της χερσαίας εισβολής στη Γάζα και μόνο το 30% να την υποστηρίζει.

Η απάντηση της Δύσης στην κρίση της

Η τάση του σημερινού δυτικού καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού να προσφεύγει καθολικά σε πόλεμο εξηγείται από την ίδια την κρίση του, κρίση οικονομική αλλά και κρίση παγκόσμιας κυριαρχίας και δεν εκδηλώνεται μόνο στη σφαίρα της γεωπολιτικής, αλλά επίσης στη σφαίρα της οικονομίας και της κοινωνίας, όπως συνέβη με την καταστροφή ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων και χωρών, ακόμα και χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., όπως η Ελλάδα με τα αποικιακά μνημόνια και τις δανειακές, όπως εκδηλώνεται και στον πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον του κλίματος και του φυσικού περιβάλλοντος που επιτρέπουν την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας και των ανώτερων μορφών ζωής στον πλανήτη.

Αν αυτό το παγκόσμιο κόμμα δεν ηττηθεί τώρα, αν του επιτραπεί να πετύχει την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων που επιχειρεί, θα το βρούμε αύριο μπροστά μας σε όλη τη Μέση Ανατολή, στην Ταϊβάν και στην Κορέα. Τα προβλήματα θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αντιμετωπισθούν και θα μεγαλώνει αναπόφευκτα ο κίνδυνος πυρηνικής ανάφλεξης από λάθος, από κακό υπολογισμό, από εγκλωβισμό των αντιμαχόμενων πλευρών σε καταστάσεις που θα καθιστούν αδιανόητη την υποχώρηση. Ακόμα και αν αποφύγουμε το πυρηνικό ολοκαύτωμα, η ανθρωπότητα θα χαθεί από τους οικολογικούς και άλλους τεχνογενείς κινδύνους που αντιμετωπίζει, και που είναι αδύνατο να αντιμετωπισθούν σε ατμόσφαιρα ψυχρού, πόσω μάλλον θερμού πολέμου.

Τι μπορεί και τι πρέπει να γίνει

Και θα μου πείτε τώρα, τι πρέπει να γίνει; Να γίνει στρατιωτική επέμβαση στην Παλαιστίνη, όπως ήδη προσπαθεί να προκαλέσει, από την άλλη μεριά αυτός, ο τραπεζίτης των Ρότσιλντ που κυβερνά τη Γαλλία και οι υπουργοί του Μπάιντεν που ενεργούν ως υπάλληλοι του Νετανιάχου; Να ρίξει κάποιος πυρηνικά στο Ισραήλ;

Όχι βέβαια. Ακριβώς για να αποκλειστούν τέτοια ενδεχόμενα, γιατί σε αυτά κινδυνεύουμε να φτάσουμε στο τέλος, πρέπει ο αραβο-μουσουλμανικός κόσμος, οι BRICS και οι οπαδοί ενός «πολυπολικού κόσμου» να δράσουν τώρα αποφασιστικά χρησιμοποιώντας το σύνολο των πάρα πολλών μη στρατιωτικών, διπλωματικών, πολιτικών και οικονομικών μέσων που διαθέτουν και δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμα, για να υποχρεώσουν το Ισραήλ να σταματήσει σήμερα, τώρα, την εθνοκάθαρση και να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους, τη μόνη λύση στο παρόν επικίνδυνο αδιέξοδο προς όφελος Παλαιστινίων και του συνόλου των αραβικών λαών, των ίδιων των Εβραίων και της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας.

Κάνοντάς το θα έχουν και ένα κολοσσιαίο πολιτικό όφελος, γιατί θα εμφανιστούν στα μάτια όλης της ανθρωπότητας ως πρωταγωνιστές στον αγώνα για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια και για το δίκαιο και την ελευθερία των λαών.

Είναι λυπηρό ότι τα δυτικά κόμματα και οι οργανώσεις που αναφέρονται στην αριστερά προδίδουν στην πλειοψηφία τους την ίδια τη βάση τους και την ιδεολογία τους, συντασσόμενα, όπως και στο Ουκρανικό, με τον ιμπεριαλισμό. Και το κάνουν γιατί ελέγχονται στην πλειοψηφία τους, όλο και πιο άμεσα πλέον, από το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο και τα διάφορα διαπλεκόμενα με αυτό σιωνιστικά λόμπι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκφράσουν ένα σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής και αμερικανικής κοινής γνώμης που, παρά το φιλοϊσραηλινό μπαράζ που δέχεται από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς της, εξεγείρεται τώρα εναντίον του εγκλήματος στη Γάζα, ενός εγκλήματος που φωτίζει αποτρόπαια το μέλλον που ετοιμάζει για όλη την ανθρωπότητα το «Κόμμα του Ολοκληρωτισμού και του Πολέμου», αν δεν το σταματήσουμε εδώ.

Θαρραλέα και σπουδαία εξαίρεση το (συγκυβερνών) κόμμα των Podemos στην Ισπανία, που ζήτησε την επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ και την παραπομπή των ιθυνόντων αυτής της χώρας στο Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου