Articles by "Κωνσταντακόπουλος"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κωνσταντακόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Στο καμίνι της παγίδας Κασσελάκη θα κριθεί τελικά το μέταλλο και η ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν ή να χαθούν.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
22 Σεπτεμβρίου 2023

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «πρέπει να ξεκινάμε από το γενικό για να πηγαίνουμε στο ειδικό». Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, «καταναλωτή» κυρίως και όχι «παραγωγό» πολιτικών.

Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος ορθά τοποθετεί και ερμηνεύει τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας κατάστασης που χαρακτηρίζεται από τον παγκόσμιο πόλεμο της συλλογικής Δύσης κατά της Ρωσίας, υπό την γενική ηγεσία των ΗΠΑ και από την άνοδο του Ολοκληρωτισμού, υπό την εξουσία του διεθνούς Χρηματιστικού Κεφαλαίου, που είναι το αναπόφευκτο παρακολούθημα, προϋπόθεση και συνέπεια ταυτόχρονα, της πορείας προς τον Παγκόσμιο Πόλεμο.

H τάση μετατροπής του καπιταλισμού σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα, ένα είδος νέο-φεουδαρχίας, όπου κόμματα και τα άλλα χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά ως ελεγχόμενα κελύφη από τα οποία έχει εξαφανισθεί κάθε δημοκρατικό περιεχόμενο και έχουν πλήρως ελεγχθεί, είναι πολύ προγενέστερη του ουκρανικού ζητήματος. Εκδηλώνεται με σαφήνεια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, εδώ και 30 χρόνια. Μια λιτή, συνοπτική και έξοχη περιγραφή μας έχει δώσει ο Γαλλο-Aιγύπτιος οικονομολόγος της ανάπτυξης Σαμίρ Αμίν στο πρώτο μέρος ενός από τα τελευταία του κείμενα.
Γιατί χρειάζονται έναν ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δα και κάποιο αντιαμερικανικό κόμμα, και η εξωτερική και η εσωτερική του πολιτική δεν συνιστά κάποιου είδους σπουδαίο «κίνδυνο» για το εσωτερικό και διεθνές κατεστημένο.

Μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά και έτσι, το κόμμα αυτό δεν έχει ακόμα φτάσει στην πλήρη παράδοση στην Ουάσιγκτον και τη νέα ολοκληρωτική εξουσία του δυτικού καπιταλισμού που τώρα απαιτούν Αμερικανοί και διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Παραμένοντας ένα σχετικά αριστερό, έστω και σχετικά δημοκρατικό κόμμα, η πολιτική καριέρα των στελεχών του οποίου δεν εξαρτάται μόνο από τα «αφεντικά στην Ουάσιγκτον», αλλά και από τη γνώμη των Ελλήνων ψηφοφόρων και αριστερών. Ένα κόμμα δηλαδή που δεν μπορεί να κάνει εύκολα οτιδήποτε του ζητηθεί.

Αυτή την πραγματικότητα έρχεται να διορθώσει η διεθνής συνωμοσία που εξυφάνθηκε για να του επιβάλλει έναν ξενόφερτο άσχετο Αμερικανό ως ηγέτη, με τη χρήση πιθανότατα πρωτοφανών μέσων παρακολούθησης και τεχνητής ευφυΐας, από αυτά που ξέρουμε ότι έχουν επιτύχει διεθνώς οι πιο προχωρημένες εταιρείες που παρεμβαίνουν στις εκλογές. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν η διαβόητη ομάδα Χόρχε έδρασε και στην Ελλάδα πριν τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουμε ότι η κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων πολιτών για να ψηφίσουν ένα παντελώς άγνωστο πρόσωπο προϋποθέτει ικανότητες διαφήμισης, επιρροής στα μέσα ενημέρωσης και τα social media, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες των εγχωρίων διαφημιστών, συμβούλων επικοινωνίας και δημοσκόπων, που είναι αστειότητες μπροστά στη δύναμη των εξειδικευμένων ιδιωτικών εταιρειών παρακολούθησης και επέμβασης.
Διαφοροποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική και αμυντική πολιτική

Μπορεί να καταδίκασε π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν συμφώνησε όμως στο να σταλούν όπλα στο Κίεβο και μάλιστα από τα ελληνικά νησιά.

Δεν ψήφισε τις πιο εξτρεμιστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ζητούσαν την παραπομπή του Πούτιν να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου – και μάλιστα οι σχετικές εκθέσεις των σύγχρονων ιεροεξεταστών τον τοποθετούν στα «φιλοπουτινικά» κόμματα της Ευρώπης! Η Νέα Δημοκρατία του έκανε σφοδρή επίθεση για το θέμα αυτό, υποθέτουμε κατ’ εντολήν των Αμερικανών.

Προηγουμένως είχε ταχθεί κατά της αποστολής ελληνικού στρατού να συνδράμει στις επιχειρήσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού στο Σαχέλ, που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη Γαλλία.

Διαφώνησε με την αποστολή μιας συστοιχίας Patriot στη Σαουδική Αραβία.

Έστω και αν προετοίμασε εξάλλου το έδαφος, δεν συμφώνησε τελικά με την παραχώρηση όλης της ελληνικής επικράτειας στους Αμερικανούς ως στρατιωτικής βάσης και με τον έλεγχο από τους Ισραηλινούς της αεροπορικής βάσης της Καλαμάτας.

Απέλασε τους Ρώσους διπλωμάτες και προχώρησε σε σειρά αντιρωσικών μέτρων, προσπάθησε όμως στη συνέχεια να τα μπαλώσει με επίσκεψη του Τσίπρα στη Μόσχα και δεν έφτασε ποτέ στην ολοκληρωτική, μετά μανίας (και εντελώς ανθελληνική) καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων που έγινε επί ΝΔ του Μητσοτάκη.

Αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ λίγα σε πολλούς Έλληνες αριστερούς και πατριώτες, φαίνονται όμως πάρα πολλά και απαράδεκτα στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ.

Προφανώς με έναν πλήρως ελεγχόμενο «ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη» (και ξέρουμε από την υπόθεση Επστάιν με ποιες ακριβώς μεθόδους ελέγχει τα όργανά του ο παγκόσμιος Ολοκληρωτισμός) δεν θα υπάρχουν τέτοιες παρασπονδίες. Θα γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πειθαρχικό κομματάκι της πολεμικής και ολοκληρωτικής μηχανής της «συλλογικής Δύσης», ένα αμερικανικό κόμμα, όπως έγινε και η ΝΔ μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη – και ακόμα περισσότερο. Ή θα διαλυθεί, με δεδομένο ότι δύσκολα θα μπορέσει ο όγκος των στελεχών και ψηφοφόρων του να ανεχθεί έναν τόσο έκδηλα «φυτευτό» και ξένο προς την νοοτροπία της Aριστεράς και της Ελλάδας ηγέτη.
Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

Σοβαρές συνέπειες μπορεί να έχει η υπόθεση Κασσελάκη και στο ψητό των μειζόνων θεμάτων: Ελληνοτουρκικών και Κυπριακού. Εδώ οι Αμερικανοί διαπραγματεύονται με την Τουρκία την πλήρη επανενσωμάτωσή της στη Δύση και στο πλαίσιο αυτό συζητάνε μεταξύ άλλων την μεταφορά της κυριαρχίας (και της άμυνας) των ελληνικών νησιών από την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, τον αφοπλισμό τους, τον «διακανονισμό» του θέματος του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων χωρίς προηγουμένως να αρθούν οι τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές κατά της Ελλάδας και χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό. Ζητούν επίσης την ταχεία «λύση» του Κυπριακού με διάλυση του κυπριακού κράτους (Σχέδιο Ανάν) παρά το ότι μια τέτοια λύση αντιφάσκει προς όλο το σώμα του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου, αλλά και προς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο το 2004.

Προσωπικά δεν θεωρώ καθόλου ικανοποιητικές τις τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το θέμα. Αλλά δεν μπορώ να είμαι βέβαιος και ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, όταν το μαχαίρι φτάσει πραγματικό στο κόκκαλο, θα θελήσει να συγκατατεθεί σε μείζονες παραχωρήσεις προς την Τουρκία στο Αιγαίο και θα δεχτεί να πιέσει την Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοκαταργηθεί. Δεν έχω αντίθετα καμιά αμφιβολία ότι θα το κάνει ο «ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη».
Εκλογή Κασσελάκη, βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη

Η εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πλέον δεδομένη και οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε πολύ μεγάλη έκπληξη. Επειδή ο νέος αρχηγός είναι εντελώς ξένο σώμα προς το κόμμα του οποίου θα γίνει πιθανώς αρχηγός, η εκλογή του θα είναι η αρχή μιας νέας και πολύ σοβαρής κρίσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βούτυρο δηλαδή στο ψωμί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και μπορεί ο ίδιος να μας λέει ότι θα ανατρέψει τον Μητσοτάκη, στο άμεσο μέλλον όμως αυτοί που τον έστειλαν ξέρουν ότι οδηγώντας σε τόσο μεγάλη κρίση την αντιπολίτευση, θα διευκολύνουν την παραμονή στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης, παρά το ότι αυτή προκαλεί μια εθνική καταστροφή ανά 15 ημέρες, όπως θα διευκολύνουν και το πέρασμα μιας καταιγίδας κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι Έλληνες από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου τουλάχιστο. Και όπως είπαμε, θα διευκολύνουν μείζονες παραχωρήσεις εθνικές κυριαρχίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, που θα καταστήσουν οριστικά μη βιώσιμα κράτη την Ελλάδα και την Κύπρο και θα ολοκληρώσουν την κατάλυσή τους.

Άλλωστε και ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης εξαρτώνται από το ίδιο κέντρο εξουσίας του παγκόσμιου συστήματος. Η κόρη του πρωθυπουργού βρήκε κι αυτή την πρώτη δουλειά της στη διαβόητη Goldman Sachs, όπου και θήτευσε ο Κασσελάκης (πολλά έχουν γραφτεί και για την εκλογή του Μητσοτάκη στην κορυφή της ΝΔ, εκλογή που μετέβαλε ποιοτικά τα χαρακτηριστικά αυτού του κόμματος). Βετεράνος της Goldman Sachs και ο Λουκάς Παπαδήμος, που έγινε πρωθυπουργός για να αποσπασθεί από τα χέρια της Ελλάδας το «πυρηνικό όπλο» που διέθετε στο ζήτημα του χρέους της, το γεγονός δηλαδή ότι υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, ήτοι στις αποφάσεις της Βουλής και των ελληνικών δικαστηρίων.
Η ελληνική τραγωδία

Η όλη υπόθεση της διεκδίκησης από τον Κασσελάκη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι τραγική. Είναι τραγική γιατί δείχνει τη γενική έλλειψη σοβαρότητας, τη γελοιότητα της χώρας. Πονάω πολύ μέσα μου που το γράφω, αλλά ζούμε σε μια χώρα όπου επικρατεί η γελοιότητα και μόνο σε μια τέτοια χώρα θα μπορούσε να εμφανισθεί ο Κασσελάκης και να ζητάει να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνέπειες όμως αυτής της γελοιότητας δεν θα είναι καθόλου γελοίες, θα είναι, για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας, πολύ σοβαρές, ακόμα και τραγικές.

Δεν δείχνει μόνο τον βαθμό της γελοιότητας, δείχνει και τον βαθμό της γενικευμένης σαπίλας της χώρας, αρχής γενομένης, φοβόμαστε, από τον ίδιο άνθρωπο που του επεφύλαξε τέτοια τιμή ο ελληνικός λαός να τον κάνει από το τίποτα πρωθυπουργό και αυτός τον ανταμείβει τώρα με το δεύτερο «τέλειο χτύπημα», προσφέροντας το κόμμα του στους Αμερικανούς!

Βαριές κουβέντες, το ξέρω, θα προτιμούσα να μην τις ξεστομίσω, φοβάμαι όμως ότι θα πρόδιδα την αλήθεια, αν απέφευγα να τις πω.

Άλλωστε, αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι τον αδικούμε, δεν έχει παρά να βγει και να εξηγήσει στα μέλη και τους οπαδούς του κόμματός του τι ακριβώς και γιατί το κάνει. Όχι μόνο μπορεί, έχει και υποχρέωση να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν να παραμένει σιωπηλός, ισχυριζόμενος ότι δεν έχει ο ίδιος σχέση με αυτό που συμβαίνει στο κόμμα του και ότι η πρωτοβουλία για όλα αυτά ανήκει, αν είναι δυνατόν, στον ξάδερφό του και στον Πολάκη.

Απομένει στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν τις αποστάσεις τους από αυτή την κατάσταση, να διασώσουν, αν μπορέσουν, τη «χαμένη τιμή» της ελληνικής Αριστεράς. Βέβαια είναι ενδεχόμενο από Δευτέρα, να δούμε ένα κύμα φυγής από το κόμμα απογοητευμένων μελών, ιδίως αν οι ηγέτες τους δεν τους δώσουν έγκαιρα μια σαφή και πειστική προοπτική μάχης για την υπεράσπιση των αξιών της Αριστεράς και επανελέγχου του κόμματος από τα μέλη του.

Δεν μπορώ να κάνω ακριβή πρόβλεψη. Στο καμίνι της παγίδας Κασσελάκη θα κριθεί τελικά το μέταλλο και η ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν ή να χαθούν.

Πηγή:kosmodromio.gr
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
8 Σεπτεμβρίου 2023

Τις προάλλες μιλούσα με γνωστό μου, διακηρυγμένο οπαδό της ΝΔ. Μου εξηγούσε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. «Κι εγώ τη θέλω», μου είπε, «για να ελέγχουν τους δικούς μου από τον κακό τους εαυτό!»

«Και λοιπόν;» τον ρώτησα, κάπως παραξενεμένος από την εισαγωγή του. «Ε», μου λέει, «λέω να πάω την Κυριακή, να ψηφίσω Κασσελάκη για να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ορίστε σε ποιο περαιτέρω χάος οδηγεί την αριστερά και την πολιτική ζωή της χώρας (αν δηλαδή υπάρχει τίποτα από αυτά τα δύο) η δήθεν δημοκρατική «αμερικανιά» της «εκλογής από τη βάση», σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρότητας και οποιασδήποτε ηθικής και ιδεολογικής δέσμευσης σε μερίδα τουλάχιστο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο ένα σύμπτωμα της αξιοθρήνητης κατάστασης που βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει έρχονται και καινούρια στοιχεία στο φως γύρω από την εξωφρενική υπόθεση της διεκδίκησης της ηγεσίας του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν εξ ΗΠΑ ορμώμενο εφοπλιστή που δεν ήταν ούτε καν μέλος του πριν από μερικές μέρες και δεν έχει καμία «ορατή» σχέση με την αριστερά και τις ιδέες της.

Πριν όμως αναφερθώ σε μερικές από αυτές που εκτιμώ ως πολύ σημαντικές, νοιώθω την ανάγκη να απευθύνω ένα ερώτημα στα 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που, με επικεφαλής τον Πολάκη και τον γνωστό και ως «εξάδερφο» του Αρχηγού, τον Γιώργο Τσίπρα, υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Το ίδιο ερώτημα απευθύνω βέβαια και στον Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τον Κασσελάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα υποδύεται τον Βούδα, παρά τα σοβαρότατα ζητήματα που απειλούν την ενότητα του κόμματός του αλλά και τα σοβαρότατα ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με την «προϋπηρεσία» στη Goldman Sachs και σε πολεμοχαρές ινστιτούτο που συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και τις ιδέες εν τέλει του κ. Κασσελάκη.

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους. Έχουν και ευθύνες απέναντι στους ανθρώπους που τους υποστήριξαν ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν κι αυτοί να τους στηρίξουν και να τους προστατεύσουν. Ο φέρελπις υποψήφιος για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει πει περίπου τίποτα για το τι σκέφτεται και θέλει να κάνει με τα μεγάλα προβλήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, των αγροτών, μιας χώρας που απειλείται η ίδια της η υπόσταση, και εσωτερικά και διεθνώς, δεν μας έχει πει τίποτα για τους πλειστηριασμούς που έρχονται, για την ακρίβεια ή για το ΕΣΥ, για την εξελισσόμενη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, την Ουκρανία ή το μέλλον της Ευρώπης, έσπευσε όμως, ευθύς εξ αρχής της πολιτικής του παρουσίας να μας ενημερώσει αναλυτικά για τη σεξουαλική του ζωή, κατά τα φαινόμενα αποβλέποντας και στην υπέρ αυτού κινητοποίηση όσων έχουν ανάλογες κλίσεις. Υποστήριξε μάλιστα ότι αυτός ο λόγος, η αποκατάσταση δηλαδή των «αδικιών» που, κατά τη γνώμη του, υφίστανται τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα, εν σχέσει με τα δικαιώματα που απολαμβάνουν στην Αμερική είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισε να μπει στην πολιτική.


Είναι σοσιαλιστική ιδέα η ενοικίαση γυναικών;

Ο καθένας δικαιούται ασφαλώς να διαχειρίζεται όπως νομίζει τη σεξουαλική ζωή του. Μπορεί να την κρατάει για τον εαυτό του ή μπορεί να την προβάλλει στο πανελλήνιο από τηλεοράσεως. Μεταξύ όμως όσων μας είπε ο κ. Κασσελάκης σχετικά υπάρχει και κάτι πολύ ενδιαφέρον. Μας είπε ότι ο ίδιος και ο φίλος του, επειδή θέλουν λέει να κάνουν παιδί, θα νοικιάσουν ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, μια γυναίκα, και θα τη βάλουν να τους κάνει ένα παιδί. Δεν μας εξήγησε βέβαια γιατί δεν υιοθετούν ένα ορφανό παιδί (δεν θα συζητήσω εδώ τα επιχειρήματα όσων ενδεχομένως αντιτίθενται σε κάθε τέτοια πρακτική). Προφανώς, έμπλεοι της έννοιας της ιδιοκτησίας και του έχειν, όχι του είναι και του δίνω, αντιλαμβάνονται το θέλω ένα παιδί, ως θέλω προπάντων ένα δικό μου παιδί, κατ’ επέκτασιν ένα παιδί για μένα.

Θα νοικιάσουν λοιπόν μια γυναίκα, εκμεταλλευόμενοι τη δική της οικονομική ανάγκη και τη δική τους οικονομική δύναμη, θα τη βάλουν να τους κάνει ένα παιδί, θα αναλάβει και τους έστω περιορισμένους κινδύνους μιας εγκυμοσύνης και μετά θα πάρουν το παιδί από τη μάνα που το κοιλοπονούσε εννιά μήνες και τη μάνα από το παιδί που μεγάλωνε μέσα της, για να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. Μια τέτοια σχέση δεν είναι όμως ασφαλώς μια ελεύθερη σχέση, που έχει προκύψει από την ελεύθερη βούληση των συμβαλλομένων. Είναι μια σχέση εκμετάλλευσης του ενός από τον άλλο και βαθειάς ανισότητας, που εγκαθίσταται λόγω μεγάλης ανάγκης της μιας πλευράς και μεγάλης οικονομικής ισχύος της άλλης πλευράς.



Ο κ. Στέφανος με αυτά τα σχέδια ήρθε από την Αμερική για να τεθεί επικεφαλής ενός κόμματος που, αν κάτι τουλάχιστο προβάλλει με ένταση, είναι η αποστροφή προς τις σχέσεις εκμετάλλευσης και ανισότητας. Η ενοικίαση γυναικών, εμπλέκοντας το ίδιο το σώμα και το συναίσθημα της ενοικιαζόμενης, είναι μια μορφή ανισότητας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, με οικονομικές αιτίες, πιο βαθειά από τα ενυπάρχοντα τέτοια στοιχεία στη μισθωτή εργασία. Είναι δυνατόν να θέλει ένας άνθρωπος να θέλει να ενοικιάζει άλλους και ταυτόχρονα να θέλει να γίνει αρχηγός ενός κόμματος της αριστεράς; Είναι μια τέτοια υποψηφιότητα, άρα και οι απόψεις του, αποδεκτή (αποδεκτές) από την αριστερά.

Αυτό το ερώτημα υποβάλλω στους δύο Τσίπρες, τον Πολάκη και τους λοιπούς υποστηρικτές της υποψηφιότητας Κασσελάκη.


Έθνος, εθνισμός, σεξουαλικότητα και αριστερά

Ένα άλλο πολύ σπουδαίο και πολύ επίκαιρο ζήτημα, που δεν μπορώ όμως να διαπραγματευθώ στα πλαίσια αυτού του άρθρου, είναι βέβαια η θέση που πρέπει να έχουν σήμερα τα ζητήματα της σεξουαλικότητας, αλλά και του έθνους, στην πολιτική των αριστερών κομμάτων και πώς πρέπει να χειρίζονται αυτά τα θέματα. Η αριστερά γεννήθηκε από την ανάγκη να ενώσει τα λαϊκά, αν είναι δυνατόν και τα μεσαία στρώματα, γύρω από μια λογική, ένα σχέδιο κοινωνικής απελευθέρωσης, προόδου όλης της κοινωνίας και του έθνους στα πλαίσια των οποίων δρα. Η λογική του μεγάλου Κεφαλαίου είναι να κατακερματίσει σε διάφορα γκέτο τα λαϊκά, αλλά και τα μεσαία στρώματα, ώστε να επιδοθούν σε διάφορους πολέμους ταυτοτήτων και να μη μπορέσουν ποτέ να συγκροτήσουν σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, μια δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την εξουσία του.

Το μεγάλο Κεφάλαιο, που στις μέρες μας είναι απολύτως παγκοσμιοποιημένο, χρειάζεται από τη μια, μια εκφυλισμένη αριστερά που διοικείται από μεσοαστούς και εκφράζει κυρίως το έντονο ενδιαφέρον τους για τα ατομικά τους δικαιώματα όπως τα αντιλαμβάνονται και από την άλλη μια άκρα δεξιά, που εστιάζει την αντιπαράθεσή της με το «σύστημα» αποκλειστικά στα ζητήματα εθνικής και σεξουαλικής ταυτότητας, ώστε και οι δύο μαζί να συγκρούονται μεταξύ τους χωρίς να θέτουν ποτέ σε κίνδυνο την εξουσία του (του μεγάλου διεθνοποιημένου κεφαλαίου δηλαδή) πάνω στην Κοινωνία, στο Λαό και στο Έθνος.

Αυτή είναι η ουσία των πολιτικών συγκρούσεων που βλέπουμε σήμερα σε όλη τη Δύση.


Από πέρυσι ετοιμάστηκε η απόβαση Κασσελάκη

Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες μας, ήδη από τον περασμένο Δεκέμβρη ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – όχι της τάσης των «προεδρικών» – ενημερώθηκαν από φίλους τους στις ΗΠΑ ότι ο Κασσελάκης ετοιμάζεται να «μετακομίσει» στην Ελλάδα και να «αναλάβει» το κόμμα τους! Οι άνθρωποι θεώρησαν απλώς τρελούς αυτούς που τους ειδοποίησαν. Απεδείχθη όμως εν τέλει και ότι «τρελή» είναι η πραγματικότητα και ότι οι Αμερικανοί οργανώνουν καλά και μεθοδικά τις δουλειές τους.

Μήπως άλλωστε δεν είχαν προβλέψει το 1993, έξι μήνες νωρίτερα, πότε ακριβώς θα έπεφτε η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;

CSIS: Μηχανισμός παρέμβασης σε άλλες χώρες Με την ευκαιρία της υποψηφιότητας Κασσελάκη φίλος με ενημέρωσε επίσης για το ποιόν και την προέλευση του CSIS, του Κέντρου με το οποίο συνεργάστηκε (ή και συνεργάζεται ακόμα) ο υποψήφιος ηγέτης του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Αναφέρθηκα σε αυτό το κέντρο, μια από τις πολλές εκφράσεις του αμερικανικού «Κόμματος του Πολέμου» και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος σε προηγούμενα άρθρα εδώ και εδώ.

Το militarist-monitor.org έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το ποιος δημιούργησε αυτό το κέντρο και γιατί.

Από τα στοιχεία που περιέχει προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το Κέντρο είναι δημιούργημα της νεοσυντηρητικής και βαθειά αντικομμουνιστικής αμερικανικής άκρας δεξιάς που επικεντρώνει, όπως λέει το ίδιο, τις προσπάθειές του στα «ζητήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην εκτέλεση των παγκοσμίων καθηκόντων τους» (φαίνεται ότι ένα από αυτά τα πολλά «καθήκοντα» είναι και το τι θα απογίνει ο ΣΥΡΙΖΑ!)

Δύο είναι οι κατ’ εξοχήν ειδικότητες του Κέντρου με το οποίο συνεργάσθηκε ο κ. Κασσελάκης:Οι «μελέτες διαχείρισης κρίσεων, με μια έμφαση στο πως οι ΗΠΑ πρέπει να διαχειρίζονται κρίσεις σε άλλες χώρες»
Οι διαφημιστικές καμπάνιες υπέρ της αμερικανικής πολιτικής στα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, ενίοτε και με τη χρήση ξεγυρισμένων ψεμμάτων όπως όταν κατηγόρησαν τους αριστερούς αντάρτες για τα εγκλήματα που έκανε η φιλοαμερικανική χούντα της Γουατεμάλας

Πάντως ο ίδιος ο Τίμοθι Σ. Χίλι, τέως πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν με το οποίο συνδεόταν μέχρι το 1987 το CSIS το έχει χαρακτηρίσει ως «ακαδημαϊκά λιγότερο αξιόπιστο από ότι εμφανίζεται», τις δημοσιεύσεις του ως «επιφανειακές» με ακαδημαϊκά κριτήρια και το ίδιο βασικά μια «συντηρητική μηχανή προπαγάνδας» της αμερικανικής ακροδεξιάς, με αποκορύφωμα τον ρόλο της στην προβολή εντός και εκτός ΗΠΑ της πολεμοχαρούς κυβέρνησης του προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν (του Πολέμου των Άστρων). Η σχέση του Πανεπιστημίου με το CSIS διεκόπη τελικά το 1987 εξαιτίας

Α) του αγώνα του Κέντρου κατά του ελέγχου των εξοπλισμών (μέλος του CSIS ήταν και ο ιδρυτής της Επιτροπής για τον Παρόντα Κίνδυνο, που προσπαθούσε με την κατασκευή πλαστών στοιχείων να αποτρέψει κάθε έλεγχο των πυρηνικών όπλων ελπίζοντας ότι οι ΗΠΑ θα κατάφερναν ένα νικηφόρο πυρηνικό πόλεμο κάποια στιγμή στο μέλλον)

Β) της ταύτισής του CSIS με τις εγκληματικές δραστηριότητες της κυβέρνησης Ρήγκαν στη Νικαράγουα, το Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα (σκάνδαλο IranContra Gate)

Γ) της υποστήριξης του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική και

Δ) της μαζικής χρηματοδότησής του από τις πολεμικές βιομηχανίες, ώστε να κάνει λόμπινγ και καμπάνιες στα ΜΜΕ υπέρ των πολιτικών που θέλουν και τις συμφέρουν.

Τώρα τι να πω εγώ; Ο Τσίπρας, ο ξάδερφός του και ο Πολάκης θεωρούν την προϋπηρεσία σε ένα τέτοιο κέντρο ως κατάλληλη προετοιμασία για την ηγεσία ενός αριστερού κόμματος;


Πάιατ, CSIS, Νιάρχος και ελληνική εξωτερική πολιτική

Μέχρι τώρα δεν μας έχουν πει – και υποθέτουμε ότι δεν θα μας πουν – ποιος συνέστησε τον Κασσελάκη στον Τσίπρα. Ξέρουμε για τις σχέσεις του Κασσελάκη με τον Διαματάρη, με το Ίδρυμα Νιάρχου, με τη Goldman Sachs, με το CSIS, αλλά πως βρέθηκε ξαφνικά υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τον επέλεξε ο Τσίπρας; Ένα πράγμα πάντως που ξέρουμε είναι ότι το CSIS ανέλαβε εκτός των άλλων, υπό τη γενική καθοδήγηση του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να «σιάξει» την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Όσοι ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική και μελετάνε το θέμα αυτό (κάτι που συνιστώ και στους διάφορους ηγετίσκους όλων των φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν, γιατί έχουν όλοι έντονες και απόλυτες απόψεις, αλλά δεν μελετάνε το θέμα και δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα για αυτό) γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «σιάξιμο». Εδώ και δεκαετίες η βασική αμερικανική πολιτική είναι πάγια. Αποβλέπει στη δημιουργία μιας ενιαίας ζώνης αμεριανο-ισραηλινής κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο υπό την ηγεσία Τουρκίας και Αιγύπτου και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται παραχωρήσεις ελληνικής κυριαρχίας και διάλυση του κυπριακού κράτους (κυριολεκτικά το γράφω το τελευταίο, όχι ως σχήμα λόγου).



Βέβαια, αν αυτό είναι και παραμένει το κεντρικό στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ, αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και εναλλακτικό, που προβλέπει τη χρήση της Ελλάδας και της Κύπρου ως χρήσιμων ηλίθιων για να πιεστεί η ‘Αγκυρα. Εξ ου και η σχιζοφρένεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που τη μια προκαλεί την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο άνευ λόγου και ορατού κέρδους, φτάνοντας στα πρόθυρα πολέμου το 2020 και ταυτόχρονα της παραχωρεί όλα τα δικαιώματα στην ΑΟΖ της αν. Μεσογείου εμμέσως, δια της συμφωνίας Δένδια με την Αίγυπτο (που επέβαλλε ο ΥΠΕΞ του Τραμπ Πομπέο), που αναγνώρισε μειωμένη επήρεια στην Κρήτη, άρα καμία στο Καστελόριζο (τα προς ανατολάς όρια των ορισθεισών ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου είναι τα πραγματικά όρια έως τα οποία προβλέπουν οι Αμερικανοί ότι θα αναγνωρίσουν τουρκικά δικαιώματα). Αυτά συμβαίνουν όταν οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες εφαρμόζουν με «μάτια ερμητικά κλειστά» ότι τους λένε Αμερικανοί και Ισραηλινοί, με αντάλλαγμα βεβαίως να τις αφήνουν ήσυχες να κάνουν τις μπάζες τους και να λεηλατούν «εσωτερικά» τη χώρα τους. Εκτός αυτών, το ίδρυμα Νιάρχου και το CSIS έχουν αναλάβει από κοινού να σιάξουν και την ενημέρωσή μας «εκπαιδεύοντας», σε συνεργασία και με το Αριστοτέλειο, δημοσιογράφους στην πληροφόρηση όπως την καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα δείτε εδώ, εδώ και εδώ.

Το γράφουμε για να ξέρουμε ποιον θα ευγνωμονείτε κάθε φορά που βλέπετε/ακούτε τα καταπληκτικά ρεπορτάζ των ελληνικών μέσων για την Ουκρανία και άλλα θέματα.

Ο πολύ πιθανός ρόλος του Πάιατ

Ο Πάιατ είναι ασφαλώς ένας εξαιρετικά δραστήριος διπλωμάτης. Ως πρέσβης στο Κίεβο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τον αρχηγό της CIA Μπρένερ και τη Βικτώρια Νούλαντ, (διακομματική) αρχάγγελο του πολέμου (και εφευρέτη της πενταμερούς για την Κύπρο), στην ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς, γεγονός που οδήγησε στον ουκρανικό πόλεμο, κατέστρεψε τις σχέσεις Ευρώπης και Ρωσίας και μας έχει φέρει πιο κοντά στο πυρηνικό και το οικολογικό ολοκαύτωμα της ανθρωπότητας. Η Αθήνα δεν προσφερόταν ασφαλώς για τόσο μεγάλες επιτυχίες, παρόλα αυτά ο διπλωμάτης έκανε ότι μπορούσε. Είχε θαυμάσιες σχέσεις με τον κ. Τσίπρα και με το ίδρυμα Νιάρχου. Και, όπως επανειλημμένα, αλλά όχι εντελώς αδικαιολόγητα έχει καυχηθεί, επί των ημερών του είχαμε τις καλύτερες ελληνοαμερικανικές σχέσεις – δηλαδή καλύτερες και από την εποχή του Πιουριφόι.

Η συνέχεια επί της οθόνης

Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


«Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»
Λαϊκή παροιμία

Σε μπακάλικο να θες να προσληφθείς θα σε ρωτήσουν που δούλεψες και τι δουλειά έκανες, θα ρωτήσουν τους πρώην εργοδότες σου πως τα πήγες.

Θα περίμενε κανείς από έναν υποψήφιο πρόεδρο ενός κόμματος της αριστεράς να έχει μια ελάχιστη κομματική θητεία, να έχει τουλάχιστο μια ελάχιστη συμμετοχή σε κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς ή άλλους αγώνες, να έχει μια ελάχιστη εξοικείωση με την ιδεολογία και τις πολιτικές ιδέες και θεωρίες της αριστεράς.

Ο κ. Κασσελάκης θέτει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω. Σύμφωνα με το βιογραφικό του εργάστηκε στη Goldman Sachs, στο αμερικανικό CSIS και ασχολήθηκε με το εφοπλιστικό επιχειρείν. Τι ακριβώς έκανε στις δύο πρώτες δουλειές που αναφέρει δεν είναι γνωστό και ορισμένοι αμφισβητούν έντονα και την περιγραφή που μας δίνει της τρίτης δραστηριότητας. Ενδιαφέροντα όλα αυτά, γιατί όμως αυτές οι δραστηριότητες τον έχουν προετοιμάσει για να ηγηθεί ενός κόμματος της αριστεράς;

Χτες αναφερθήκαμε στη μία από τις δουλειές που, κατά δική του ομολογία, έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης, προτού επιχειρήσει την «απόβασή» στο ΣΥΡΙΖΑ, όταν δούλευε δηλαδή στην αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, πρωταγωνίστρια στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελλάδας από το 2009-10.
Στο κέντρο του αμερικανικού Κόμματος του Πολέμου

Σήμερα λέμε να αναφερθούμε και στον δεύτερο – κατά δήλωσή του – εργοδότη του κ. Κασσελάκη, δηλαδή το αμερικανικό Κέντρο Διεθνών και Στρατηγικών Σπουδών (CSIS). To CSIS είναι ένα από τα έξη σημαντικότερα και πλέον πολεμοχαρή think tanks των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αυτό είχαν στο παρελθόν την έδρα τους τα γεράκια της αμερικανικής πολιτικής, όπως ο εγκληματίας και σφαγέας της Κύπρου Χένρι Κίσσινγκερ και ο στρατηγιστής Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι. Αυτές οι δεξαμενές σκέψης έχουν υποκαταστήσει εν πολλοίς τη CIA στην ανάλυση διαφόρων προβλημάτων, με σκοπό να παρουσιάζουν απόψεις, να τις προβάλλουν μέσω του τύπου και να τις προωθούν μέσω κοινοβουλευτικών ακροάσεων που να εξυπηρετούν την πολιτική του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Γι’ αυτό και τα χρηματοδοτούν γενναία οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες για να «σπρώχουν» την αμερικανική πολιτική στην κατεύθυνση περισσότερων πολέμων και πολεμικών δαπανών (https://www.liberationnews.org/six-war-mongering-think-tanks-and-the-military-contractors-that-fund-them/). Σε μερικές περιπτώσεις το CSIS κατασκεύασε και δήθεν στοιχεία, όπως για δήθεν πολεμικές εγκαταστάσεις της Βόρειας Κορέας (https://www.thenation.com/article/archive/how-the-new-york-times-deceived-the-public-on-north-korea/) .

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του 2020, το CSIS χρηματοδοτούν οι εξής φιλανθρωπικές και αγαθοεργές οργανώσεις: Με πάνω από μισό εκατομμύριο δολλάρια το «καμάρι» της αμερικανικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, η Northrop Grumman Corporation. Με ποσά που υπερβαίνουν τις 200.000 δολλάρια η General Atomics, που κατασκευάζει εκτός των άλλων τα drones Predator για τη CIA, η γνωστή μας και μη εξαιρετέα Lockheed Martin και η SAIC που παρέχει υπηρεσίες πληροφοριών στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Με μικρότερα ποσά χρηματοδοτούν το Κέντρο οι Bechtel, Boeing, Cummins, General Dynamics, Hitachi, Hanwha Group, Huntington Ingalls Industries Inc., Mitsubishi, Nippon Telegraph and Telephone Corporation, Qualcomm, Inc., Raytheon, Samsung, SK Group, Hyundai Motor, Oracle, BAE Systems.

Αυτή την εποχή το CSIS ανησυχεί πολύ. Γιατί πράγμα ανησυχεί; Μήπως έρθει πολύ γρήγορα η ειρήνη στην Ουκρανία και μήπως μπαίνουν πολλοί περιορισμοί στη χρήση δυτικών όπλων για επιθέσεις βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας, εξαιτίας των φόβων πυρηνικής κλιμάκωσης (https://www.csis.org/events/dangers-premature-peace-plans-russo-ukrainian-war ). Tα think tanks όπως αυτό που δούλεψε, όπως λέει, ο Κασσελάκης, έχουν κυριαρχήσει στη δημόσια συζήτηση για την Ουκρανία στη Δύση και έχουν συμβάλλει αποφασιστικά και στην έκρηξη και στη συνέχιση του πολέμου (https://quincyinst.org/report/defense-contractor-funded-think-tanks-dominate-ukraine-debate/) προωθώντας τις απόψεις, αλλά και τα συμφέροντα των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών που θησαύρισαν τα τελευταία δύο χρόνια από την καταστροφή του ουκρανικού λαού και της Ουκρανίας. Η πολιτική που ακολουθούν έχει φέρει εξάλλου την ανθρωπότητα πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο ενδεχόμενο πυρηνικού ολοκαυτώματος, έχει επιταχύνει την κλιματική αλλαγή και έχει καταστήσει αδύνατη τη λήψη μέτρων εναντίον της (που απαιτούν παγκόσμια συνεργασία).

Τι σκέφτονται άραγε τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ (ακούμε ότι πρόκειται περί «προεδρικών», αλλά θα είμαστε βέβαιοι αύριο) που ετοιμάζονται να συμφωνήσουν με την υποψηφιότητα Κασσελάκη. Μια θητεία σε τράπεζες όπως η Goldman Sachs, ιδρύματα όπως το CSIS και δίπλα στα μεγαθήρια του εφοπλισμού βοηθάει άραγε τον άνθρωπο να γίνει οπαδός του σοσιαλισμού και της αριστεράς; Κι από πότε ακριβώς έγινε σοσιαλιστής και αριστερός ο κ. Κασσελάκης;

Μια θητεία σε οργανισμούς όπως η Goldman Sachs και το CSIS πείθει τα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο εν λόγω υποφήψιος, αν εκλεγεί στη θέση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ή γίνει Πρωθυπουργός της χώρας, θα εξυπηρετήσει τα ελληνικά και όχι τα αμερικανικά συμφέροντα;

Κι επειδή είμαστε κάπως βλαμμένοι και δεν μας επηρεάζουν οι λωτοί, προσπαθούμε αλλά δεν καταφέρνουμε να ξεχάσουμε ότι οι Αμερικανοί προκάλεσαν τις μεγαλύτερες ελληνικές καταστροφές από τότε που ανέλαβαν να μας κυβερνάνε (1947): Εμφύλιος, Δικτατορία, Πογκρόμ Ελλήνων Τουρκίας, Κύπρος, Μνημόνια (μαζί με τους Ευρωπαίους αυτό).
Κατάργηση στρατιωτικής θητείας και διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας

Ελάχιστα συγκεκριμένα πράγματα ως προς τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα και τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μας έχει πει ο κ. Κασσελάκης (κάτι βέβαια που συμβαίνει δυστυχώς και με τους περισσότερους υποψηφίους σε αυτή τη ανόητη και βαθειά αντιδημοκρατική, αμερικανικής έμπνευσης διαδικασία που επέβαλε ο Τσίπρας στο άβουλο κόμμα του και που κινδυνεύει τώρα να το αποτελειώσει). ‘Ένα από τα συγκεκριμένα που είπε ο κ. Κασσελάκης είναι ότι θέλει να καταργήσει τη στρατιωτική θητεία και να πάμε σε επαγγελματικό στρατό.

Από την εποχή της αρχαίας Αθήνας, ο στρατός των κληρωτών είναι ένα από τα βασικά θεμέλια της δημοκρατικής πολιτείας. Στις σημερινές μάλιστα συνθήκες της Ελλάδας και των απειλών που αντιμετωπίζει όχι μόνο επιβάλλεται ο στρατός των κληρωτών, χρειαζόμαστε και την επανενεργοποίηση της παλλαϊκής άμυνας.

Διερωτάται κανείς εξάλλου αν τα σκέφτηκε μόνος του αυτά ο Κασσελάκης ή του τα συνέστησαν οι φίλοι του του CSIS. Και δεν διερωτάται από υπερβάλλουσα καχυποψία. Αλλά γιατί δεν έχουμε έως τώρα καμμία ένδειξη ότι ο Κασσελάκης έχει ασχοληθεί καθ’ οιονδήποτε (πλην ενδεχομένως CSIS) τρόπο με την αμυντική πολιτική. Τι είναι αυτός ο άνθρωπος; Η Αθηνά που ξεπηδά πανέτοιμη με όλη την πανοπλία της από το κεφάλι του Δία; Και αν είναι έτσι, ποιος είναι ο Δίας;

Επαγγελματικούς στρατούς χρειάζονται όσοι θέλουν να μας μπουζουριάσουν ή όσοι θέλουν να στείλουν τα στρατά μας να στηρίξουν τους αμερικανικούς, βρετανικούς, γαλλικούς και λοιπούς αποικιακούς πολέμους. Αυτοί που έχουν τέτοια σχέδια ασφαλώς θα αύξαιναν και τους μισθούς των στρατιωτικών όπως προτείνει να κάνουμε ο (ξαφνικά τόσο συγκεκριμένος) Κασσελάκης. Επαγγελματικός στρατός ασφαλώς ταιριάζει καλύτερα και στις ανάγκες μιας Ελλάδας αμερικανικού προτεκτοράτου, όπως έχουμε σήμερα καταντήσει (αλήθεια, επ’ αυτού, έχουν τίποτα να μας πουν ο κ. Κασσελάκης, όπως και οι άλλοι υποψήφιοι Πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ;)

Είναι ενδιαφέρον ότι απόψεις περί επαγγελματικού στρατού έχει και ο κ. Βαρουφάκης. Αμερικανόπληκτος και αυτός, όπως και ο κ. Τσίπρας, ο πρώην διαπραγματευτής της Ελλάδας πήγε στους Αμερικανούς (που στήριξαν εξ αρχής τα Μνημόνια και στο ΔΝΤ και αλλοιώς) για να τον βοηθήσουν να απαλλαγεί από αυτά και φυσικά τον βοήθησαν (και την Ελλάδα μαζί), όπως ακριβώς το σχοινί βοηθάει τον κρεμασμένο.

Διερωτώμαι μήπως από το CSIS προέρχεται και το άλλο από τα ελάχιστα συγκεκριμένα που είπε ο Κασσελάκης, δηλαδή ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους στην Ελλάδα. Διερωτώμαι επίσης αν υπάρχουν, και αν υπάρχουν ποιες είναι, διεθνείς δυνάμεις που να επιδιώκουν τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους σε μας, όχι όμως και σε αυτές; Και τα διερωτώμαι όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί δεν ξέρω εσωτερικές δυνάμεις στη χώρα που να θέτουν τέτοιο ζήτημα τώρα και να το θεωρούν τόσο επείγον; Μήπως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να μας πει ο κ. Κασσελάκης τις απόψεις του για την ακρίβεια, για τα τεράστια οικολογικά προβλήματα και τόσα άλλα οξύτατα προβλήματα μιας χώρας που, υπό τη διεύθυνση του κ. Μητσοτάκη (που επίσης υποστήριξε στο παρελθόν ο νυν υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ!!!) καταρρέει με πολύ μεγάλη ταχύτητα.
Η απαγωγή της ελληνικής Αριστεράς

Κι αφού τον ενδιαφέρουν τα αμυντικά θέματα, γιατί δεν ασχολείται με την καυτή επικαιρότητα; Συμφωνεί με την αποστολή νέων όπλων στην Ουκρανία; Συμφωνεί με την οργανωμένη από τον Μητσοτάκη ελληνική αμυντική αυτοκτονία με τη διάλυση της αντιαεροπορικής άμυνας; Συμφωνεί με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου με πρόσχημα την Ουκρανία;

Αυτά είναι ζητήματα ζωής και θανάτου για τον ελληνικό λαό και το κράτος του. Ούτε όμως ο Κασσελάκης, ούτε και οι περισσότεροι συνυποψήφιοί του έχουν να μας πουν κάτι. Αν όμως δεν έχουν να πουν κάτι για τα πιο βασικά θέματα, θα βουλιάξουν όποιον Πρόεδρο κι αν βγάλουν. Δυστυχέστατα και για αυτούς και για μας, τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχουν συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, αγωνιούν για τον εαυτό τους και όχι για αυτή και δεν μπορούν κατά συνέπεια να βρουν σε ποια γλώσσα πρέπει να μιλήσουν στους ανθρώπους για να τους συνεγείρουν. Απέναντί τους ο Κασσελάκης, με το οργανωμένο τίποτα της διαφήμισης, υπερτερεί, όσο κι αν τον υποτιμούν. Θάπρεπε να ξαναγίνει πραγματική Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον αντιμετωπίσει.

Όλα δείχνουν ότι η επιχείρηση Κασσελάκη είναι ένα είδος «επιθετικής εξαγοράς» του ΣΥΡΙΖΑ, υποθέτει κανείς, με δεδομένη τη διαδρομή του υποψηφίου (και τις πληροφορίες που διακινούνται στη δημοσιογραφική και πολιτική αγορά), από ένα γκρουπ εφοπλιστικών και αμερικανικών συμφερόντων. Αν όμως βρίσκει πρόσφορο έδαφος είναι γιατί εμφανίζεται ως ο καλύτερος υποψήφιος για να ολοκληρώσει την πορεία της ιδεολογικής και πολιτικής παρακμής στην οποία μπήκε εδώ και καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι ασφαλώς με ευθύνη του Κασσελάκη.

Σε επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε για ποιο βαθύτερο λόγο θέλει το παγκόσμιο κατεστημένο να εξευτελίσει πλήρως και να εκπορνεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε είπε ένα πολύ μεγάλο, ένα ιστορικό ‘Όχι, έστω κι αν δεν το υπηρέτησε τελικά. Θα εξετάσουμε επίσης σε ποια παγκόσμια στρατηγική του μεγάλου Κεφαλαίου εντάσσονται τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τη μέθοδο της «αρπαγής των ταυτοτήτων» με τη δημιουργία δήθεν αριστεράς και δήθεν αντι-παγκοσμιοποιητών εθνικιστών της δεξιάς, ώστε να μην μπορεί η ριζοσπαστική αμφισβήτηση ενός συστήματος που συσσωρεύει τρομακτικά προβλήματα και απειλές να οδηγήσει στην τόσο αναγκαία ορθολογική, προοδευτική και ανθρωπιστική του υπέρβαση.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Είχαμε γράψει αυτό το άρθρο όταν περιήλθαν σε γνώση μας πληροφορίες, από πολύ έγκυρες πηγές, σύμφωνα με τις οποίες και η ηγεσία της Πυροσβεστικής και η ηγεσία της Πολιτικής Προστασίας ζήτησαν από τον πρωθυπουργό να αιτηθεί τη συνδρομή των Ρώσων, γιατί χωρίς τα αεροπλάνα τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοιες πυρκαγιές.
Η απάντησή του ήταν, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, “Ούτε να το συζητάτε”…
25/7/2023

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Εγκληματεί ο Πρωθυπουργός προσωπικά και μαζί η κυβέρνηση και το κόμμα του μη απευθυνόμενος στη Ρωσία να στείλει, έστω και τώρα, ξανά, τα γιγαντιαία πυροσβεστικά αεροσκάφη που βοήθησαν κατά το παρελθόν στις ελληνικές πυρκαγιές τη στιγμή που καίγεται όλη η χώρα και η κρατική μηχανή μοιάζει εντελώς ανήμπορη και ασυντόνιστη.

Δεν είναι δυνατό να καίγεται όλη η χώρα και να μη χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Εγκληματούν επίσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αν αυτό το πράγμα μπορεί να θεωρηθεί αντιπολίτευση) που δεν τολμάνε να το ζητήσουν και να πιέσουν την κυβέρνηση, ενδιαφερόμενα περισσότερο για τις σχέσεις τους με την Πρεσβεία παρά για τη σωτηρία της χώρας. Εγκληματούν και οι βουλευτές και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που δεν βγαίνουν να το ζητήσουν. Είναι όλοι τους συνυπεύθυνοι.

Δεν γνωρίζουμε αν η Μόσχα θα ανταποκριθεί με δεδομένη την πολιτική Μητσοτάκη κατά της Ρωσίας. Ελπίζουμε ότι θα το κάνει, ελπίζουμε ότι διατηρεί μια συμπάθεια προς τον ελληνικό λαό με τον οποίο συχνά βρέθηκε να μάχεται από το ίδιο χαράκωμα, όπως στη διάρκεια του αντιφασιστικού πολέμου. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν έχουν δικαίωμα οι διοικούντες (και καταστρέφοντες) την Ελλάδα, να αφήσουν όλη τη χώρα να καεί, να μη χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο στη διάθεσή τους, μόνο και μόνο για να μη πέσει το γόητρό τους και για να μη χαλάσουν τις σχέσεις με τους υπερατλαντικούς προστάτες τους.

Το πρόβλημα του εμπρησμού όλης της χώρας, μετά την κατάρρευση των σιδηροδρόμων και του ΕΣΥ, ρίχνει ένα ανελέητο φως στο που ακριβώς βρίσκεται η χώρα, στο έλεος κυριολεκτικά μικρών, μεγάλων και πολύ μεγάλων συμφερόντων, πόσο κοντά δηλαδή στη γενική κατάρρευση και εσωτερικά και εξωτερικά.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Ολέξιι Ρεζνίκοφ θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στην Αθήνα βρίσκεται ήδη και συναντάται με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Παναγιωτόπουλο ο υπουργός Άμυνας Ολέξιι Ρεζνίκοφ του καθεστώτος Ζελένσκι. Πρόκειται για το καθεστώς που έχει ενσωματώσει στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις τη νεοναζιστική πολιτοφυλακή Αζόφ, δηλαδή τους Ουκρανούς απογόνους και θαυμαστές των Waffen-SS, υπεύθυνων για τα πιο φρικτά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιλαμβανομένων των σφαγών του Διστόμου και των Καλαβρύτων. Τα Waffen-SS είναι επίσης που δημιούργησαν και διοικούσαν αρχικά τα ελληνικά Τάγματα Ασφαλείας.

Ο Ουκρανός υπουργός θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.

Να δούμε αν τελικά θα πάει και στη Λευκωσία. Η κυβέρνηση ήθελε να μη γίνει η επίσκεψη στο μέσο της προεκλογικής περιόδου, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι αντίθετη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στην αποστολή όπλων και στην περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στη σύγκρουση της Ουκρανίας. Δεν έδωσαν όμως τέτοια δυνατότητα στην κυβέρνηση της Αθήνας οι ξένες δυνάμεις που, κατά τα φαινόμενα, την ελέγχουν ασφυκτικά. Όπως, φοβόμαστε, συμβαίνει, άμεσα ή έμμεσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν με τους πάντες στη σημερινή Ελλάδα, μια εξάρτηση που έχει προ πολλού ακυρώσει, επί της ουσίας, όχι στα χαρτιά, το αποτέλεσμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Όπως τα ίδια τα πράγματα επιβεβαιώνουν, για τις «υπερκείμενες» δυνάμεις απόλυτη και επείγουσα προτεραιότητα τώρα είναι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας και όχι ασφαλώς οι πολιτικές και εκλογικές ανάγκες των τρίτης κατηγορίας υποτελών. Δεν μπορούν να περιμένουν πότε θα τελειώσουν οι ελληνικές εκλογικές διαδικασίες.

Τι θέλουν από τους δύστυχους Έλληνες και τα δύο κράτη τους; Να δώσουν όσα περισσότερα από τα όπλα που διαθέτουν στην Ουκρανία.


Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Ουκρανός πρόξενος μετέβη στο στρατόπεδο «Παπακυριαζή» στη Μενεμένη, όπου επιθεώρησε τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1, κάνοντας «παρατηρήσεις» για επιδιορθώσεις κ.λπ., που φέρονται να εκτελέστηκαν άμεσα, στο εκεί 308 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης του ελληνικού στρατού.

Θυμίζουμε επίσης ότι 30 BMP-1 έχουν φύγει ήδη για Κίεβο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες η σημερινή συζήτηση θα ασχοληθεί, εκτός πολλών άλλων, και με το ενδεχόμενο η ελληνική πλευρά να στείλει στον πόλεμο άλλα 10 BMP-1, χωρίς να περιμένει για αντάλλαγμα τα 10 τεθωρακισμένα «Marder» που θα της έστελναν «κανονικά» οι Γερμανοί, σύμφωνα και με την αρχική συμφωνία περί «κυκλικής εναλλαγής». Τι είδους όπλα είναι όμως αυτά που θέλει το Κίεβο και τι συνέπειες θα έχει η εξαγωγή τους στην Ουκρανία;
Καταστρέφοντας την Ουκρανία (και τους Έλληνες του Ντονμπάς)

Τα όπλα αυτά δεν μπορούν να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει, γιατί δεν μπορεί αντικειμενικά να νικηθεί μια πυρηνική υπερδύναμη, όπως η Ρωσία.

Αυτό που κάνουν είναι να βοηθάνε την καταστροφή της Ουκρανίας, παρατείνοντας έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί και στηρίζοντας το καθεστώς Ζελένσκι στην άρνησή του (υπαγορευμένη από ΗΠΑ και Βρετανία) να διαπραγματευθεί. Εκατοντάδες Ουκρανοί σκοτώνονται κάθε μέρα που περνά: τέσσερις ώρες ζωής είναι το προσδόκιμο ζωής των φουκαράδων που απαγάγουν οι ουκρανικές αρχές όπου τους βρουν, τους ντύνουν στο χακί και τους στέλνουν σηκωτούς, χωρίς καν εκπαίδευση, στην πρώτη γραμμή ενός νέου Βερντέν. Εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και άλλα τόσα παλεύουν να το κάνουν ενώ, κάθε μέρα που περνάει, οι υποδομές της καταστρέφονται.

Η ίδια η Ουκρανία μετατρέπεται τάχιστα σε no man’s land, σε χάσκον ερείπιο στο κέντρο της ηπείρου μας.

Οι κυβερνήσεις που στέλνουν σήμερα όπλα στην Ουκρανία δεν συμπαραστέκονται περισσότερο στον ουκρανικό λαό από όσο το σκοινί στον κρεμασμένο. Εγκληματούν κατά του ουκρανικού λαού, για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας της Αμερικής.

Τα όπλα που στέλνουμε στην Ουκρανία κάνουν και κάτι άλλο. Οι οβίδες και τα συστήματα πυροβολικού που έχει πληρώσει από τον ιδρώτα του ο πενόμενος ελληνικός λαός, νομίζοντας ότι θα προστατευθεί έτσι από την Τουρκία, χρησιμεύουν στο να σκοτώνουν τους αμάχους του Ντονμπάς (μεταξύ τους και Έλληνες), που βομβαρδίζει τακτικά ο ουκρανικός στρατός.
Τι όπλα θέλει το Κίεβο;

Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, οι Ουκρανοί ενδιαφέρονται για τα πάντα, προπάντων όμως:(α) για τα ελληνικά και κυπριακά αντιαεροπορικά συστήματα, που είναι ως επί το πλείστον ρωσικής προέλευσης και που έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου (προφανώς η απομάκρυνσή τους θα προκαλέσει κύμα ενθουσιασμού στην Άγκυρα).

(β) για τα κυπριακά άρματα μάχης Τ-80, τα μόνα που διαθέτει η Κύπρος, και τα ελληνικά Leopard Ι και ΙΙ. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη υποσχεθεί, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την παράδοση Leopard Ι, αλλά θέλει να την κάνει μετά τις εκλογές. Υπάρχει όμως και ένα σχέδιο που έχει προταθεί εδώ και καιρό να μεταφερθούν ελληνικά Leopard ΙΙ στην Κύπρο, ώστε να δώσει η Λευκωσία τα Τ-80. ‘Ένα άλλο σενάριο είναι να δώσει η Ελλάδα στη Σλοβακία Leopard, για να στείλει εκείνη ρωσικής προέλευσης άρματα στο Κίεβο.

Να δούμε τι θα προκύψει από τη σημερινή συνάντηση Παναγιωτόπουλου, αν και είναι εντελώς αμφίβολο ότι θα μάθουμε την αλήθεια.
Συνέπειες για την άμυνα

Είναι προφανές ότι όλα τα συστήματα που θέλει να πάρει το Κίεβο έχουν εξαιρετικά κρίσιμη σημασία τόσο για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου, όσο και για την άμυνα της Κύπρου.

Επιπλέον, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν και πότε θα αντικατασταθούν με αμερικανικά ή άλλα δυτικά συστήματα. Δεν μπορούν άλλωστε ακριβώς να αντικατασταθούν. Γιατί, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές, τα ρωσικής κατασκευής όπλα δουλεύουν όταν θέλει η Αθήνα, τα αμερικανικής κατασκευής, αν και εφόσον γουστάρει η Ουάσιγκτον.

Ακόμα και αν αντικατασταθούν εξάλλου, η ίδια η αντικατάστασή τους από αμερικανικά βαθαίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση προτεκτοράτου της Ελλάδας και μειώνει τη δυνατότητά της να αντισταθεί στην Τουρκία (που ακολουθεί αντίστροφη, όλο και πιο αυτόνομη πορεία). Θυμίζουμε ότι από τη «συλλογική Δύση» εκπορεύτηκαν και από την Άγκυρα εφαρμόστηκαν όλες οι επιθέσεις στον ελληνισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κορυφαία τη δικτατορία στην Ελλάδα, για να γίνει το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Αν έχεις τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

Για αυτό και μια σειρά από τους πιο αξιόλογους εν αποστρατεία στρατιωτικούς μας (που, σημειωτέον σπανίως μιλάνε δημοσίως) έχουν προειδοποιήσει για τις συνέπειες της παροχής τους στο Κίεβο. Ενδεικτικά παραπέμπουμε εδώ, επίσης εδώ και εδώ.

Διερωτάται κανείς ποια είναι και η άποψη του νυν Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου. Συμφωνεί με τον μερικό αφοπλισμό της Ελλάδας και την ακόμα πιο βαθιά μετατροπή της σε αποικία;
Καταστροφικές στρατηγικές συνέπειες

Όλα αυτά έχουν οδηγήσει στο σημείο μηδέν τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, αλλά και την εικόνα της Ελλάδας παγκοσμίως και έχουν συμβάλλει στην ανατροπή του συσχετισμού διπλωματικών, πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς την ενεργό συμπαράσταση της Μόσχας (διπλωματικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά και εξοπλιστικά, πέραν της πολύ σημαντικής συμβολής ρωσικών κεφαλαίων στην οικονομία της) δεν θα υπήρχε πιθανώς σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία.

Θυμίζουμε επίσης ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε κατά την ελληνοτουρκική κρίση του 1987 στη Σόφια (στενότερο σύμμαχο της Μόσχας τότε) τον υπουργό Εξωτερικών Παπούλια με αποτέλεσμα να μετακινηθούν βουλγαρικές δυνάμεις προς τη μεθόριο με την Τουρκία.

Είναι αυτοκτονικό για την Ελλάδα και την Κύπρο να στέλνουν τη Ρωσία στο πλευρό της Τουρκίας, τη στιγμή που όλες οι στρατιωτικές και οικονομικές απειλές για τη χώρα προέρχονται από κέντρα της «συλλογικής Δύσης».

Υ.Γ.: Βαρύτατες είναι και οι ευθύνες της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, που ουσιαστικά, ναι μεν επικρίνουν την κυβέρνηση για την αποστολή όπλων, στηρίζουν όμως δια της τεθλασμένης το ΝΑΤΟ. Άλλοτε άμεσα, υπερψηφίζοντας τερατώδεις αποφάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν γίνονται συνήθως γνωστές από την ελληνική κοινή γνώμη, και μην κάνοντας τίποτα ουσιαστικό για να εμποδίσουν τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανική βάση. Είτε έμμεσα, χαρακτηρίζοντας εγκληματικό, δολοφονικό και ιμπεριαλιστικό το καθεστώς Πούτιν, κάτι που εξουδετερώνει την όποια εμβέλεια της κριτικής τους στους Αμερικανούς, αλλά και οποιαδήποτε φιλοδοξία να πάει η Ελλάδα σε ρήξη, αν χρειαστεί, για το οικονομικό και κοινωνικό της μέλλον. Σε ποιο σημείο του ορίζοντα θα αναζητήσει συμμάχους;




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
24 Μαρτίου 2023

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε στις 20 Μαρτίου μια διεθνής διάσκεψη με θέμα «Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μπροστά στην οξεία πόλωση στην Ευρώπη». Η διάσκεψη υιοθέτησε μια έκκληση που παραθέτουμε στο τέλος αυτού του κειμένου.

Στη διάσκεψη συμμετείχαν επτά νυν (από την ομάδα της Αριστεράς και των Ανεξάρτητων) και ένας πρώην ευρωβουλευτής (της ομάδας των Πρασίνων – Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Ελευθερίας), καθώς και διανοούμενοι και δημοσιογράφοι από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Οι συμμετέχοντες, αν και προήρχοντο από διαφορετικές χώρες και έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις, συμμερίζονται τη μεγάλη ανησυχία για τη διαιώνιση του πολέμου στην Ουκρανία και του νέου Ψυχρού Πολέμου, όπως και για τις αποστολές όλο και ισχυρότερων όπλων στη χώρα αυτή, ενώ ανησυχούν ιδιαίτερα για τις επιπτώσεις που έχουν αυτές οι πολιτικές στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικολογική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση.

Οι συμμετέχοντες διαφώνησαν επίσης με το πολεμοχαρές, εξτρεμιστικό και υστερικά αντιρωσικό περιεχόμενο και τόνο των αποφάσεων για την Ουκρανία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Να σημειώσουμε ότι αυτά τα ευρωπαϊκά όργανα δρουν σε πλήρη συμφωνία με την Ουάσινγκτον, που, αφού τορπίλισε τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις Ουκρανίας – Ρωσίας τον Μάρτιο του 2022, δήλωσε πάλι προ ημερών ότι είναι αντίθετη με τη διακοπή των εχθροπραξιών στην Ουκρανία.

Ταυτόχρονα, η αμερικανική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ πιέζουν το Κίεβο να προχωρήσει σε αντεπίθεση για την οποία δεν διαθέτει τα μέσα και απειλεί να εξελιχθεί σε μια νέα μεγάλη σφαγή, όχι γιατί η Ουκρανία έχει οποιαδήποτε πιθανότητα να νικήσει τη Ρωσία αλλά για να στηρίξουν το αφήγημα ότι έχει εν τέλει κάποιο νόημα η παροχή μαζικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία.

Το Ευρωκοινοβούλιο, όχι μόνο εμφανίστηκε έως τώρα πολύ πρόθυμο να συνταχθεί με την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, αλλά και διεκδικεί, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ρόλο «βασιλικότερου του βασιλέως». Οι Ευρωβουλευτές άλλωστε είναι πολύ πιο απομακρυσμένοι από τους πολίτες των χωρών τους από τα μέλη των εθνικών Κοινοβουλίων. Πολύ συχνά οι πολίτες δεν πληροφορούνται καν τι ακριβώς ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο και άλλα ευρωπαϊκά όργανα οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποί τους. Αντίθετα, οι Ευρωβουλευτές είναι πολύ πιο κοντά στα αναρίθμητα λόμπι και τα διάφορα οικονομικά και γεωπολιτικά κέντρα ισχύος που επικαθορίζουν τις ευρωπαϊκές πολιτικές.

Πλέον όμως, τόσο το Ευρωκοινοβούλιο όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έρχονται σε διαρκώς μεγαλύτερη σύγκρουση με ένα ογκούμενο τμήμα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που διαφωνεί με τις πολιτικές που έχει υιοθετήσει η Δύση στο ουκρανικό και ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η συνέχιση και κλιμάκωση της σύγκρουσης. Και αυτό παρά το ανήκουστο μπαράζ προπαγάνδας στο οποίο υπόκειται από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς της, μπαράζ που δεν έχει προηγούμενο σε όλο τον δυτικό κόσμο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα του Ναζισμού.

Η διάσκεψη της 20ής Μαρτίου ήταν η πρώτη φορά, από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και του νέου Ψυχρού Πολέμου, που εκδηλώθηκαν οργανωμένα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι Ευρωβουλευτές που έχουν το θάρρος να αντιταχθούν ανοιχτά στη δυτική πολιτική και να αντιτάξουν συγκροτημένα τα δικά τους επιχειρήματα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κάνοντάς το μάλιστα στην ίδια την πρωτεύουσα των δύο οργανισμών. Και έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι εκφράζουν και αρκετούς ακόμα συναδέλφους τους που διαφωνούν με τις ασκούμενες πολιτικές, δεν βρίσκουν όμως το θάρρος να διαφοροποιηθούν ανοιχτά. Ήταν μια προσπάθεια να αντιπαρατεθεί η φωνή της ειρήνης και της λογικής στην πολιτική των γερακιών, του «Κόμματος του Πολέμου», που κυριαρχούν πλήρως μέχρι σήμερα σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, ασκώντας είδος ιδεολογικής τρομοκρατίας, ενοχοποιώντας και δυσφημώντας ως περίπου ενεργούμενο του Πούτιν και πράκτορα της Ρωσίας οποιονδήποτε διατυπώνει ακόμα και τις ελάχιστες επιφυλάξεις απέναντι στο κυρίαρχο δυτικό αφήγημα.

Σε τελική ανάλυση, και η ίδια η πραγματοποίηση της διάσκεψης αντανακλά την σταδιακή διαφοροποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που συνειδητοποιεί όλο και εναργέστερα τους κινδύνους από την παράταση και κλιμάκωση του πολέμου. Στην Ευρώπη άρχισε ήδη να διαφαίνεται αυτό από το περασμένο καλοκαίρι με την έκκληση εκατοντάδων διανοουμένων από όλο τον κόσμο, που έσπασε την αρχική «ομοφωνία». Κλιμακώθηκε με το γερμανικό Μανιφέστο για την Ειρήνη και τις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν στη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ (μαζί με τις ενέργειες συνδικάτων και ακτιβιστών στην Ιταλία και την Ελλάδα κατά της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Όπως μας ενημέρωσε η σπουδαία Ιρλανδή αγωνίστρια, αριστερή ευρωβουλευτής Κλερ Ντάλι (παρακολουθείστε εδώ απόσπασμα της ομιλίας της στο Ευρωκοινοβούλιο), ετοιμάζει ήδη μια επόμενη εκδήλωση υπέρ της ειρήνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσα στον Μάιο.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ντάλι με τον επίσης Ιρλανδό ευρωβουλευτή Ουάλας, τη Σάρα Βάργκενεχτ, τον Όσκαρ Λαφοντέν, τη Γερμανίδα βουλευτή Σεβίμ Ντάγκντελεν και μια φούχτα ακόμα προσώπων και οργανώσεων ανά την Ευρώπη, σώζουν κατά κάποιο τρόπο τη «χαμένη τιμή» μιας ευρωπαϊκής αριστεράς που (όπως και η ευρωπαϊκή δεξιά) έχουν ταυτιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, ακόμα και εις βάρος προφανών ευρωπαϊκών συμφερόντων. Δεν μπορεί να υπάρξει αριστερά που να μην αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό, είπε στη διάρκεια της διάσκεψης o καθηγητής του Πανεπιστημίου ELTE της Βουδαπέστης Αντάλ Αττίλα. Παράλειψή μας θα ήταν εξάλλου να μην αναφέρουμε τον καθοριστικό ρόλο της θαρραλέας Λετονής ευρωβουλευτού Τατιάνας Ζντανόκα στη διοργάνωση της διάσκεψης.

Είναι μια αρχή ακόμα, το αυθεντικό κίνημα της ειρήνης στην Ευρώπη παραμένει μικρό, όμως ελπίζει κανείς αυτό το κίνημα να ανοίξει τον δρόμο σε ένα πολύ ευρύτερο μέτωπο ειρήνης και λογικής εντός της Δύσης, χωρίς την ανάπτυξη του οποίου δεν φαίνεται δυστυχώς πιθανός ο τερματισμός μιας σύρραξης που δεν καταστρέφει μόνο την Ουκρανία, αλλά και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.

Η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος στην ίδια τη Δύση έχει ασφαλώς στρατηγικό χαρακτήρα. Συχνά σκεπτόμαστε με όρους του παρελθόντος, του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και αναλογίες με αυτό το παρελθόν. Μετά όμως το 1945, βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον που διαφέρει ριζικά από οτιδήποτε γνώρισε η ανθρωπότητα στην ιστορία της. Γιατί διαθέτουμε και αναπτύσσουμε συνεχώς παραγωγικές και τεχνολογικές δυνάμεις που μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή πάνω στη Γη. Δεν μπορεί να κερδηθεί παγκόσμιος πόλεμος και παραμένει πάντα επίκαιρη η προειδοποίηση του Στάνλεϊ Κιούμπρικ με το αριστούργημά του «ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα», όπως και η πιο πρόσφατη της καταπληκτικής ταινίας «Μη κοιτάς ψηλά».

Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, η οικονομική άνοδος της Κίνας, το οικονομικό και δημογραφικό βάρος του Νότου της ανθρωπότητας καθιστούν ανέφικτη τη δυτική κυριαρχία στον πλανήτη που φάνηκε προς στιγμήν εφικτή το 1991, τον λεγόμενο «μονοπολικό» κόσμο (κάτι που σημειωτέον αναγνώρισε προς το τέλος της ζωής του και ο ίδιος ο Μπρζεζίνσκι, αλλά που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται οι επίγονοί του). Αν η «συλλογική Δύση» συνεχίσει να την επιδιώκει, ναι μεν δεν θα την πετύχει, μπορεί όμως να προκαλέσει την καταστροφή της ανθρωπότητας.

Για τον λόγο αυτό έχει τεράστια σημασία οι λαοί της Δύσης να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό διακύβευμα της ουκρανικής κρίσης και να δράσουν αποφασιστικά για να σταματήσουν την κάθοδο στην καταστροφή, βάζοντας ταυτόχρονα τα θεμέλια, μαζί με τους λαούς της Ανατολής και του Νότου της ανθρωπότητας, για μια ριζικά διαφορετική δομή του παγκόσμιου συστήματος, ικανή να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της.


Στο τέλος της διάσκεψης, οι συμμετέχοντες υιοθέτησαν την παρακάτω έκκληση:

Η Έκκληση

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές στον λαό και τις υποδομές της Ουκρανίας και τεράστια ζημιά στην παγκόσμια οικονομία. Αν συνεχιστεί η σύρραξη, η Ουκρανία θα είναι σύντομα μια χώρα χωρίς πληθυσμό και κατεστραμμένη.

Πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη φοβούνται για μια κλιμάκωση του πολέμου. Φοβούνται για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Η παράταση της Ουκρανικής σύγκρουσης αυξάνει τον κίνδυνο παγκόσμιας πυρηνικής, οικολογικής και κοινωνικο-οικονομικής καταστροφής, αυξάνοντας τον κίνδυνο εξολόθρευσης της ανθρωπότητας.

Για τον λόγο αυτό θεωρούμε ως απόλυτη και άμεση προτεραιότητα την άμεση κατάπαυση του πυρός και την έναρξη συνομιλιών, συνοδευόμενων από την άρση των κυρώσεων και τον τερματισμό του εξοπλισμού της Ουκρανίας. Να διαπραγματευθείς δεν σημαίνει να συνθηκολογήσεις. Να διαπραγματευθείς σημαίνει να κάνεις συμβιβασμούς. Με σκοπό να αποφύγεις εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα θανάτους ή και ακόμα χειρότερα.

Καλούμε όλες τις κυβερνήσεις να σταματήσουν την κλιμάκωση των παραδόσεων όπλων. Κάθε μέρα που συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος κοστίζει έως και 1000 ζωές – και μας φέρνει πιο κοντά στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεν υπάρχει πιο σημαντικό καθήκον για την ανθρωπότητα από το να σταματήσουμε την κάθοδό μας στην καταστροφή.

Καλούμε τους πολίτες όλου του κόσμου, όλα τα κοινωνικά κινήματα, τους διανοούμενους, τα συνδικάτα, τις θρησκευτικές κοινότητες και τις κυβερνήσεις να δράσουν αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη διαρκούς ειρήνης.

Pino Cabras (Ιταλία), πρώην Βουλευτής, εκδότης του online portal Megachip
Aleksandar Ciric (Σερβία), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ‘Ενωσης Δικηγόρων της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας
Μichel Collon (Βέλγιο), Δημοσιογράφος, Διευθυντής του Investig‘ Action
Clare Daly (Ιρλανδία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Gilbert Doctorow (Βέλγιο), πολιτικός αναλυτής, συγγραφέας
Franceska Donato (Ιταλία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Leo Gabriel (Αυστρία), Μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ
Marcel de Graaff (Ολλανδία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Inaki Irazabalbeitia (Χώρα των Βάσκων), πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (Ελλάδα), Δημοσιογράφος, Συντακτική Επιτροπή του Defend Democracy Press
Josifs Korens (Λετονία), Πρόεδρος, Διεθνές Κίνημα Pour un Futur Sans Fascisme (Για ένα μέλλον χωρίς Φασισμό)
Τamas Krausz (Ουγγαρία), Συντακτική επιτροπή της τριμηνιαίας επιθεώρησης Eszmélet (Συνείδηση)
Vladimirs Lindermans (Λετονία), Δημοσιογράφος
Miroslav Radacovsky (Σλοβακία). Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Ivan Vilibor Sincic (Κροατία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Mick Wallace (Ιρλανδία), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Zahari Zahariev (Βουλγαρία), Πρόεδρος του Ιδρύματος Slavyani
Tatjana Zdanoka (Latvia), Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι Σύροι σεισμοπαθείς είναι, για τους μακελλάρηδες των λαών, παιδιά ενός κατώτερου Θεού…

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αρχίζουμε το άρθρο μας με την έκκληση που απηύθυνε η κυβέρνηση της Συρίας μετά τους φοβερούς σεισμούς, που την έπληξαν μαζί με την Τουρκία:

“Τα τελευταία 12 χρόνια, ο συριακός λαός ζει κάτω από το βάρος των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και πολλές δυτικές χώρες, με μόνο μία ώρα ηλεκτρική τροφοδοσία την ημέρα, χωρίς καύσιμα, χωρίς φυσικό αέριο, χωρίς φάρμακα και χωρίς ιατρική βοήθεια στα φαρμακεία. Χτες χτυπηθήκαμε από ένα σεισμό 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και βγήκαμε όλοι στους δρόμους στις 4 το πρωί, ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς σε μια θυελλώδη νύχτα, κάποιοι άνθρωποι κοιμήθηκαν στους δρόμους και χιλιάδες θάνατοι έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής.

Σήμερα περιμένουμε από τη διεθνή κοινότητα να άρει τις κυρώσεις της σε βάρος του αθώου συριακού λαού και να τον σώσει από την ατελείωτη αδικία και τον πόνο. Χρειαζόμαστε οχήματα και εξοπλισμό απομάκρυνσης ερειπίων, πυροσβεστικά οχήματα και ασθενοφόρα.

Δεν είμαστε βάρβαρος λαός, είμαστε από μια πολιτισμένη χώρα, που έχει δώσει πολλά στην ανθρωπότητα, αλλά οι κυρώσεις σας, που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο και τις αρχές της ανθρωπιάς, σταμάτησαν τον τροχό της ανάπτυξης. Οι κυρώσεις σας μας εμποδίζουν να ανοικοδομήσουμε τη χώρα μας μετά τον πόλεμο. Τιμωρείτε τους ανθρώπους και τους αναγκάζετε να μεταναστεύουν.”

Ελπίζουμε ότι η κυρία Σακελλαροπούλου, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας διατηρούν κάποια ανθρωπιά και αξιοπρέπεια και θα διατάξουν, έστω και με καθυστέρηση, να σταλεί στη Συρία η ίδια ανθρωπιστική βοήθεια που εστάλη στην Τουρκία. Ελπίζουμε ότι ακόμα κι αν δεν το κάνουν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα βρουν τον τρόπο να το ζητήσουν και να τους πιέσουν αποτελεσματικά να το πράξουν.

Δύση και Ελλάδα σπεύδουν να βοηθήσουν την Τουρκία, αδιαφορούν όμως για τη Συρία


Ολόκληρη η «συλλογική Δύση», μαζί με την υπόλοιπη ανθρωπότητα και την Ελλάδα έσπευσε να προσφέρει αμέσως βοήθεια στον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό. Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα μίλησε στο τηλέφωνο με τον πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η βοήθεια δεν είναι πάντα χωρίς υστεροβουλία, πίσω της κρύβεται συνήθως και η διάθεση να μην «χάσουν» την Τουρκία, αλλά βέβαια, ό,τι κι αν σκέφτονται, πολύ καλό είναι που τη δίνουν. Όσο για τον κ. Μητσοτάκη και τους άλλους εγχώριους πολιτικούς, τα έχουν κάνει τόσο χάλια στην εξωτερική τους πολιτική, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, που ελπίζουν τουλάχιστο να μειώσουν κάπως την ένταση και τους κινδύνους στα ελληνοτουρκικά εκφράζοντας αλληλεγγύη προς την Τουρκία.

Όμως δεν έχει πληγεί μόνο η Τουρκία από τους σεισμούς. Και η Συρία έχει επίσης πληγεί, τόσο περιοχές που ελέγχονται από τη συριακή κυβέρνηση, όσο και ελεγχόμενες από τους αντάρτες, που υποστηρίζει η Δύση και η Τουρκία.

Εδώ οι σεισμοί πλήττουν μάλιστα μια χώρα ήδη εν πολλοίς κατεστραμμένη από τις αδίστακτες, εγκληματικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, του Ισραήλ και των συμμάχων τους στην περιοχή. Οι επεμβάσεις αυτές εκδηλώθηκαν με την παροχή βαρέος οπλισμού στους αντικυβερνητικούς αντάρτες, με τη δημιουργία από τις δυτικές, τουρκικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες του ISIS (Ισλαμικό Κράτος), με τους διαρκείς ισραηλινούς, αλλά κατά καιρούς και αμερικανικούς βομβαρδισμούς, με τις άγριες κυρώσεις, με τις τουρκικές στρατιωτικές επεμβάσεις, αλλά και με τη ληστεία του συριακού πετρελαίου από τον αμερικανικό στρατό που βρίσκεται στη χώρα.

Αυτή την ήδη κατεστραμμένη χώρα ήρθαν να πλήξουν οι σεισμοί της Δευτέρας μαζί με την Τουρκία.

Μόνο που οι κάτοικοι της Συρίας δεν φαίνεται να αξίζουν τη συμπαράσταση της αυτοαπακαλούμενης «πολιτισμένης», «δημοκρατικής» και «ανθρωπιστικής» Δύσης, που έχει μάλιστα το θράσος να ονομάζει τον εαυτό της «ελεύθερο κόσμο». Ενώ τα δυτικά κράτη κινητοποιήθηκαν άμεσα για να προσφέρουν βοήθεια στους σεισμοπαθείς της Τουρκίας απέφυγαν να το κάνουν για τους σεισμοπαθείς της Συρίας, παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις της συριακής κυβέρνησης. Οι Σύροι σεισμοπαθείς είναι, για τους μακελλάρηδες των λαών, παιδιά ενός κατώτερου Θεού…

Κανένα δυτικό κράτος δεν έσπευσε να προσφέρει βοήθεια στη Συρία και τα περισσότερα αγνόησαν απλώς τους σεισμούς σε αυτή τη χώρα. Οι ΗΠΑ μόνο και η Ε.Ε. έκαναν μια αόριστη αναφορά λέγοντας ότι η όποια βοήθεια θα δοθεί μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων που δρουν στη Συρία. Μόνο που αυτές δρουν μόνο στις περιοχές, που ελέγχονται από τους αντικυβερνητικούς αντάρτες και συνδέονται με αυτούς.

Βοήθεια προς τη Συρία έσπευσαν μέχρι τώρα να στείλουν η Ρωσία, η Ινδία, το Ιράν, το Ιράκ, τα Εμιράτα κ.ά..


Συρία, ένας παραδοσιακός φίλος της Ελλάδας

Σημειωτέον ότι η Συρία και ειδικά το καθεστώς Άσαντ που την κυβερνά ήταν επί δεκαετίες είναι παραδοσιακοί φίλοι και σύμμαχοι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ως υπουργός Άμυνας μάλιστα ο Γεράσιμος Αρσένης είχε κλείσει μια καταρχήν συμφωνία μεταστάθμευσης των ελληνικών μαχητικών ώστε να μπορούν να επιχειρούν πάνω από την Κύπρο, έστω και αν τελικά δεν εφαρμόστηκε.

Η Σακελλαροπούλου και ο Μητσοτάκης τηλεφώνησαν (καλώς) στον Ερντογάν που είναι επικεφαλής ενός εχθρικού κράτους. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε να τηλεφωνήσει στον πρόεδρο της φίλης Συρίας. Αναζητείται (και δεν ανευρίσκεται) φιλότιμο, αναζητείται και αξιοπρέπεια.

Φυσικά αυτές οι αθλιότητες καταγράφονται διεθνώς και θα έρθει μια μέρα που θα πληρωθούν πολύ ακριβά. Δυστυχώς όμως όχι από τους υπεύθυνους, αλλά από τον ελληνικό λαό. Να πώς περιγράφει την κατάσταση ένα αραβικό σάιτ, το almayadeen.net:

«Ο ιστορικός αντίπαλος της Τουρκίας και μια χώρα που μοιράζεται με τη Συρία μια μακρά ιστορία πολιτιστικών και κοινωνικών σχέσεων είπε ότι θα στείλει 21 διασώστες να βοηθήσουν την Τουρκία, δύο σκυλιά και ένα ειδικό όχημα, μαζί με πέντε γιατρούς, ένα δομικό μηχανικό και ειδικούς στον σεισμικό σχεδιασμό. Η Αθήνα δεν ανέφερε τη Συρία».


Η κατάσταση της Συρίας προτού πληγεί από τους σεισμούς

H Συρία έχει πέσει θύμα άγριου οικονομικού πολέμου (κυρώσεων). Στα μέσα Ιανουαρίου, όχι για πρώτη φορά, η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλε απαγόρευση πώλησης ιατρικών μηχανημάτων για νοσοκομεία.

Να σημειώσουμε ότι μία εβδομάδα προτού πλήξουν τη Συρία οι σεισμοί το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ προειδοποιούσε ότι η πείνα έχει φτάσει σε ιστορικά ρεκόρ, μετά από μια δεκαετία εμφυλίου, δυτικών επεμβάσεων, βομβαρδισμών και κυρώσεων, και απειλεί τώρα το 70% του πληθυσμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 90% των 18 εκατομμυρίων κατοίκων της Συρίας ζούνε σε φτώχεια, λόγω των οικονομικών επιπτώσεων του πολέμου, της ξηρασίας που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, μιας επιδημίας χολέρας, του κορονοϊού και της οικονομικής κατάρρευσης του Λιβάνου. Σημαντικότατη είναι βέβαια και η συμβολή των δυτικών εγκληματικών κυρώσεων, αλλά δεν μπορεί να το πει αυτό ο ΟΗΕ.

Απελπισμένοι οι ιθύνοντες του διεθνούς οργανισμού προειδοποιούν ότι είναι αναπόφευκτο ένα νέο προσφυγικό κύμα κάτω από παρόμοιες συνθήκες, μπας και συγκινήσουν έτσι τους δυτικούς «ανθρωπιστές», αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Σιγά μη δώσουνε βοήθεια στη Συρία τα δυτικά ιμπεριαλιστικά κράτη που την καταστρέφουν συστηματικά εδώ και πάνω από μία δεκαετία. (Ορισμένοι ενοχλούνται από τη χρήση αυτής της ορολογίας, όπως η λέξη ιμπεριαλισμός. Μέχρι κάποιου σημείου την απέφευγα κι εγώ, θεωρώντας την όχι εσφαλμένη, αλλά αντιπαραγωγική. Όμως, όταν η ανθρωπότητα πλησιάζει στο σημείο της καταστροφής της, μου φαίνεται ανεπίτρεπτη πολυτέλεια να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, από φόβο μπας και ταράξουμε τον ψυχισμό των μεσαίων τάξεων και των συνήθως ημιμαθών πνευματικών εκπροσώπων τους.)

Μόλις στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη η συριακή κυβέρνηση αναγκάστηκε να εισαγάγει τετραήμερη εβδομάδα εργασίας στους κρατικούς οργανισμούς και τα πανεπιστήμια προκειμένου να εξοικονομήσει καύσιμα, με δεδομένες τις ελλείψεις λόγω των κυρώσεων και της λεηλασίας των συριακών αποθεμάτων από τα αμερικανικά στρατεύματα, που βρίσκονται παρανόμως στη χώρα.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τι συμβαίνει σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες και συμβαίνει παρά το τρομακτικό μπαράζ φιλονατοϊκής και αντιρωσικής προπαγάνδας;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στις 23 Αυγούστου, πολύ πριν μπει ο χειμώνας της πείνας και του κρύου στην Ευρώπη, ο βρετανικός Γκάρντιαν, ο πιο έξυπνος εκπρόσωπος της εκπορνευμένης αριστεράς αυτής της χώρας, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου:

Όταν εκατομμύρια Βρετανών πιστεύουν ότι οι ταραχές δικαιολογούνται από το αυξανόμενο κόστος της ζωής, δεν είναι υπερβολή να περιγράψουμε τη χώρα ως πυριτιδαποθήκη. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της ComRes που παρήγγειλε ο Independent, το 29% των ψηφοφόρων θεωρεί ότι οι βίαιες ταραχές είναι κατάλληλη μορφή διαμαρτυρίας δεδομένων των συνθηκών. Οι μισοί νέοι 18 έως 24 ετών, θεωρεί δικαιολογημένες τις βίαιες ταραχές, ποσοστό που εξακολουθεί να μην πέφτει κάτω από 40% στους νέους 35 έως 44 ετών. Αν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θεωρεί δικαιολογημένο να τα κάνει γυαλιά καρφιά για να διαμαρτυρηθεί, προτού καν έρθουν οι αυξήσεις, τι θα συμβεί, πόση οργή θα εμφανιστεί όταν οι αυξήσεις έρθουν και οδηγήσουν εκατομμύρια νοικοκυριά κάτω από το νερό αυτόν τον χειμώνα;

Σε προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε στις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν στην Τσεχία εναντίον της πολιτικής κυρώσεων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αναφερθήκαμε επίσης στα πολιτικά ζητήματα που θέτουν αυτά τα κινήματα και στη συγχυσμένη συνύπαρξη στους κόλπους τους της ριζοσπαστικής δεξιάς και της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Αλλά δεν είναι μόνο η Τσεχία. Σε αρκετές ακόμα ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες οι άνθρωποι αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, καθώς αντιμετωπίζουν την προοπτική της σημαντικότερης πτώσης του βιοτικού επιπέδου των ευρωπαϊκών λαών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιλαμβανομένου του κινδύνου πείνας και ενεργειακής στέρησης.

Αλλού διαμαρτύρονται εναντίον της επιδείνωσης της οικονομικής, κοινωνικής κατάστασης και πολιτικής και ζητάνε ενίσχυση του εισοδήματος και μέτρα ελέγχου των τιμών. Αλλού, εκεί που υπάρχουν ριζοσπαστικές δυνάμεις με λίγο θάρρος και μη εξαρτημένες απόλυτα από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, κάνουν ένα βήμα παραπάνω, καταγγέλλοντας την πολιτική κυρώσεων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.

Οι κυρώσεις αυτές, που στην πραγματικότητα είναι κυρώσεις κατά της Ευρώπης, συνιστούν σήμερα την πιο βασική (αν και δεν είναι η μόνη) αιτία του επερχόμενου Οικονομικού και Κοινωνικού Ολοκαυτώματος της Ευρώπης, ενώ βοηθάνε και στην επιτάχυνση της παγκόσμιας κλιματικής καταστροφής.

Ας δούμε όμως επιλεκτικά και όχι εξαντλητικά τι συμβαίνει ήδη σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες και συμβαίνει παρά το τρομακτικό μπαράζ φιλονατοϊκής και αντιρωσικής προπαγάνδας, ανάλογης έντασης με εκείνο που δέχτηκαν οι ευρωπαϊκοί λαοί κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Διαδήλωση στη Λειψία

Στη Γερμανία είχαμε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ασκούμενη πολιτική, μεταξύ άλλων στην Κολωνία, τη Λειψία και το Βερολίνο. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για το κόστος της ενέργειας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στην Κολωνία στις 4 Σεπτεμβρίου, υποστήριζαν τη Ρωσία και ήταν εναντίον της παροχής όπλων στο Κίεβο.

Ο Μάρκους Κούρτσε, βουλευτής στη βουλή του κρατιδίου Σαξονίας-Άνχαλτ, από τη CDU, λέει στο σάιτ Worldcrunch ότι η ένταση είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Οι άνθρωποι μας λένε ότι δεν βλέπουν καμιά προσπάθεια να γίνουν ειρηνευτικές συνομιλίες και όλο για αποστολή όπλων γίνεται λόγος. Αυτή η ιδεολογικά κινούμενη κυβέρνηση αναγκάζεται να απαντήσει στις αυξήσεις των τιμών αερίου και ηλεκτρικού. Μέχρι να γίνει αυτό πολλοί άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν ανεργία και πολλές εταιρείες θα χρεοκοπήσουν.

Ήδη πριν από την επέμβαση της Μόσχας στην Ουκρανία, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα και στην ενέργεια είχε προκαλέσει εντονότατες διαμαρτυρίες σε όλη τη Βρετανία. Η ιδέα συνδυασμένων απεργιών ή και μιας γενικής απεργίας συζητήθηκε ήδη στο συμβούλιο των Συνδικάτων (TUC), ορισμένα μέλη του οποίου άρχισαν μια αντικυβερνητική καμπάνια για τον πληθωρισμό με το σύνθημα «Αρκετά» (Enough is enough). H καμπάνια οργάνωσε ήδη δεκάδες συγκλίνουσες απεργίες που η χώρα είχε να δει δεκαετίες.
Λογαριασμοί ρεύματος κάηκαν στη Ρώμη, στη Νάπολη, στο Μιλάνο και στην Μπολόνια

Στην Ιταλία άνθρωποι καίνε τους λογαριασμούς, ενώ τα συνδικάτα των λιμενεργατών σταμάτησαν την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.

Η Γαλλία κατάφερε να κρατήσει τον πληθωρισμό κάτω από το 6%, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. με την εισαγωγή πλαφόν στις τιμές της ενέργειας που -πληρώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Ούτως ή άλλως όμως ασταθής, έχοντας ήδη δει τον «χάρο με τα μάτια της», κατά τη διάρκεια της επαναστατικής εξέγερσης των Κίτρινων Γιλέκων, η κυβέρνηση Μακρόν τρέμει και τον ίσκιο της και ετοιμάζεται για μεγάλες ταραχές μέσα στο χειμώνα.
Κίτρινα Γιλέκα-Γαλλία

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, μόνο ένα στα 20 νοικοκυριά θα μπορέσει να καλύψει άνετα το αυξημένο κόστος ζωής. Οι περισσότεροι θα χρειαστεί να βάλουν το χέρι βαθειά στις αποταμιεύσεις, αλλά δεν έχουν όλοι αποταμιεύσεις! Το 40% όσων απάντησαν στην έρευνα δήλωσε ότι επιθυμεί την επιστροφή των Κίτρινων Γιλέκων στους δρόμους..

Ο Μακρόν κάλεσε του Γάλλους να προετοιμαστούν για ένα τέρμα στην «αφθονία και την ξένοιαστη ζωή». Φυσικά το μόνο αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθεί ένα τσουνάμι υποστήριξης προς την «αφθονία και την ξένοιαστη ζωή» στα social media.


Άλλωστε, τα κέρδη των εταιρειών ορυκτών καυσίμων, των τραπεζών, των κερδοσκόπων στα τρόφιμα δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο.

Η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν κάλεσε σε μεγάλες κινητοποιήσεις στις 16 Οκτωβρίου. Η γαλλική αριστερά έχει βάλει υποψηφιότητα να πρωταγωνιστήσει στις κοινωνικές εξεγέρσεις των Γάλλων, είναι πιθανότερο όμως τα κέρδη τελικά να τα κεφαλαιοποιήσει η ακροδεξιά Λεπέν.

Ο λόγος που κατά τη γνώμη μας θα συμβεί αυτό είναι ότι ο Μελανσόν έχει ταυτισθεί, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία της ευρωπαϊκής αριστεράς, με την πολιτική πολέμου του ΝΑΤΟ, έστω και με κάποιους αστερίσκους.
Διαδήλωση στο Τσιτσινάου της Μολδαβίας

Λόγω και της σημασίας που έχει η Γαλλία στην ευρωπαϊκή πολιτική, αυτή η καθαρά καιροσκοπική στάση της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κινδυνεύει στο τέλος να ευνοήσει την άνοδο του ευρωπαϊκού Φασισμού, που είναι ένας προφανής υποψήφιος να εκμεταλλευθεί μια τόσο βαθειά κρίση. Αυτό ακριβώς έγινε και στο παρελθόν. Η υποστήριξη από τη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, με την εξαίρεση ορισμένων λαμπρών ηγετών της, όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ της πολεμικής προσπάθειας του Κάιζερ δεν οδήγησε τελικά παρά στην άνοδο του Χίτλερ.

Στη Μολδαβία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα Τσιτσινάου, απαιτώντας την παραίτηση της φιλοδυτικής προέδρου της Μολδαβίας Μάια Σάντου, που υποσχέθηκε την ένταξη της Μολδαβίας στην Ε.Ε.. Πολλοί διαδηλωτές έχουν κατασκηνώσει έξω από το γραφείο της απαιτώντας να φύγει. Το κόστος ζωής στην πάμφτωχη αυτή χώρα, που λεηλάτησε πλήρως μια μαφιόζικη φιλοδυτική ολιγαρχία μετά την πτώση του «κομμουνισμού» (το ένα τρίτο του πληθυσμού της έχει μεταναστεύσει) ανέβηκε κατά 50% τον Αύγουστο και κατά 29% τον Σεπτέμβριο! Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν τη Σάντου ότι απέτυχε να διαπραγματευθεί μια καλύτερη τιμή αερίου με τη Μόσχα.

Στο Βέλγιο το σύνθημα που δονεί τις Βρυξέλλες είναι τώρα: «Παγώστε τις τιμές, όχι τους ανθρώπους». ‘Άλλα συνθήματα:

Η ζωή είναι πάρα πολύ ακριβή, θέλουμε λύσεις τώρα», «Όλα ανεβαίνουν εκτός από τους μισθούς μας.
Διαδήλωση μπροστά στην Όπερα των Βρυξελλών

Όπως ο Μακρόν στη Γαλλία και ο Γεωργιάδης στην Ελλάδα πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί χρησιμοποιούν την «εργαλειοθήκη» του δόγματος του σοκ. Κάνουν φοβερές προβλέψεις, εμφανίζοντας το τι γίνεται και πρόκειται να γίνει ως φυσικό φαινόμενο και όχι αποτέλεσμα ασκούμενων πολιτικών που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ, το παγκόσμιο Χρηματιστικό Κεφάλαιο και το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δια των οργάνων τους.

Επιχειρούν να τρομάξουν και να παραλύσουν έτσι τους πολίτες. Στην περίπτωση του Βελγίου είχαμε τον Πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο να υποστηρίζει ότι «οι επόμενοι πέντε με δέκα χειμώνες θα είναι δύσκολοι», λόγω των τιμών της ενέργειας.

Τα περισσότερα κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», με τις ηγεσίες τους εντελώς τρομοκρατημένες ή εξαρτημένες ή εξαγορασμένες, αρνούνται να μπούνε μπροστά σε τέτοιες κινητοποιήσεις. Η πλειοψηφία τους μάλιστα πήγε και ψήφισε προχτές ένα τερατώδες, πολεμοχαρές ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ενισχύεται η ροπή προς τις νεοφασιστικές τάσεις σε όλη την Ευρώπη, έστω και αν σπανίως οι ακροδεξιοί παίρνουν σαφή θέση κατά της πολιτικής του ΝΑΤΟ. Αλλά οι φασίστες γίνονται αντιληπτοί ως αντισυστημικοί, ενώ οι «αριστεροί» ως συστημικοί! Όπως το ακροδεξιό κόμμα των Δημοκρατών στη Σουηδία που ίδρυσαν Ναζί και λέει ότι οι μετανάστες είναι υπεύθυνοι για την κρίση και το οποίο απέσπασε 22% στις τελευταίες εκλογές. (Φυσικά δεν λέει τίποτα για τους πολέμους και τις άλλες πολιτικές που εφαρμόζει η Δύση έναντι των τρίτων κρατών, συχνά ξεθεμελιώνοντας αυτά τα κράτη).

Πηγή: kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μόνο μια εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών μοιάζει τώρα ικανή να σταματήσει την πορεία προς την άβυσσο της Ευρώπης και του κόσμου.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Επιτέλους και ένα καλό νέο. Οι Τσέχοι, πρώτοι από τους άλλους Ευρωπαίους, ξύπνησαν. Δεκάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν το κέντρο της Πράγας την περασμένη Τετάρτη για να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που η κυβέρνησή τους χειρίζεται το θέμα των τιμολογίων της ενέργειας, αλλά και για τη συμμετοχή της χώρας τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Η διαδήλωση είναι η δεύτερη μετά την επίσης πολύ μαζική της 3ης Σεπτεμβρίου και οργανώθηκε (σύμφωνα με το Reuters τουλάχιστο, γιατί δεν ήμασταν εκεί και οι καιροί είναι πονηροί) από δυνάμεις της άκρας και ριζοσπαστικής δεξιάς και της άκρας και ριζοσπαστικής αριστεράς, περιλαμβανομένου του τσέχικου Κ.Κ.



Η οργανωτική ομάδα ονομάζεται «Η Τσεχική Δημοκρατία πρώτα», είναι αντίθετη στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ και ζητά την ουδετερότητα της Τσεχίας. Ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης Μίεοσλαβ Σέβτσικ, κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο Οικονομικών και Επιχειρήσεων της Πράγας ζήτησε την άρση των κυρώσεων. «Σταματήστε την κωμωδία» έγραφαν τα πανό των διαδηλωτών, ένας από τους οποίους περιέγραψε ως εξής την άποψή του:

«Αυτή η κυβέρνηση είναι απόλυτα αντι-τσέχικη. Εξυπηρετεί μόνο τις Βρυξέλλες, την Αμερική και το ΝΑΤΟ. Δεν ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των Τσέχων πολιτών».

Και επειδή μερικοί μπορεί να αναρωτηθείτε πως γίνεται να είμαι εγώ τόσο ενθουσιασμένος με μια διαδήλωση όπου (αν πιστέψουμε τουλάχιστο το Reuters, γιατί στην Τσεχία και το τοπικό Σοσιαλιστικό Κόμμα τάσσεται εναντίον της πολιτικής του ΝΑΤΟ και των κυρώσεων) μοιάζει να επικρατεί η ριζοσπαστική δεξιά, έστω και αν υπάρχουν και αριστεροί και κομμουνιστές μεταξύ των διαδηλωτών, θα σας απαντήσω με την ιστορική φράση του Λένιν: «και με τον διάβολο και με τη γιαγιά του», ή την άλλη, εξίσου ιστορική, «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά» αν είναι να αντιμετωπίσουμε τον εντελώς ορατό κίνδυνο ξεθεμελίωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών μέσα στον ερχόμενο χειμώνα. Εννοείται βέβαια ότι αυτό το «ενιαίο μέτωπο» μπορεί να περιλάβει τη ριζοσπαστική δεξιά, όχι όμως και νεοφασιστικές ή νεοναζιστικές δυνάμεις που έχουν αποδείξει στην ιστορία, και στη δυτική και κεντρική Ευρώπη και στην Ουκρανία, ότι είναι οι κυριότεροι εχθροί των λαών.

Ο πιο βασικός λόγος που αναπτύσσεται παγκοσμίως μια εξαιρετικά επίφοβη άκρα δεξιά, ο λόγος που βλέπουμε μια θαυμάστρια του Μουσολίνι να γίνεται πρωθυπουργός σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι ο εκφυλισμός, η αδυναμία επεξεργασίας ενός πειστικού σχεδίου, οι πολλαπλές συνθηκολογήσεις των αριστερών ηγετών με αποκορύφωμα την υποταγή, με πρόσχημα την Ουκρανία, της επίσημης αριστεράς στο ΝΑΤΟ. Και επειδή η επίσημη Αριστερά ή «Αριστερά» έχει στους κόλπους της και γνήσιες δυνάμεις αντίστασης, καλό θα ήταν αυτές να ξεσηκωθούν επιτέλους εναντίον της πολιτικής των κομμάτων τους, πριν πάρει και αυτούς και αυτά και εμάς μαζί ο διάολος.

Δεν μπορεί να θέλεις να λέγεσαι σήμερα αριστερός και να υποστηρίζεις τη συνέχιση των κυρώσεων, που καταστρέφουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες, τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και την πολιτική του ΝΑΤΟ που μας φέρνει κοντύτερα στην πιθανότητα πυρηνικού ολοκαυτώματος και στη βεβαιότητα κλιματικού.

Υπάρχουν βέβαια κάποιες φωνές όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν, ο πρώην πρόεδρος του SPD και κατόπιν του Linke, οι πραγματικοί ριζοσπάστες στη γερμανική Αριστερά, γύρω από τη Ζάρα Βάρκενεχτ, ο Τζέρεμι Κόρμπιν που ζήτησε να σταματήσει η παροχή όπλων στην Ουκρανία, η βάση των γερμανικών συνδικάτων και της σοσιαλδημοκρατίας, οι ηγέτες της κυπριακής κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής αριστεράς Άντρος Κυπριανού και Μαρίνος Σιζόπουλος, οι επτά αριστεροί ευρωβουλευτές που καταψήφισαν φιλο-ΝΑΤΟϊκή απόφαση στο Ευρωκοινοβούλιο, στη μεγάλη πλειοψηφία τους όμως οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς έχουν, έστω και με κάποιες επιφυλάξεις, ταχθεί βασικά υπέρ των ΝΑΤΟϊκών θέσεων.

Η κατάσταση αυτή είναι βούτυρο στο ψωμί της ευρωπαϊκής και αμερικανικής άκρας και «ριζοσπαστικής» δεξιάς, που έχουν καταφέρει, ενώ οι θέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας τους είναι υπέρ του ΝΑΤΟ, να εκλαμβάνονται ως φιλορωσικές δυνάμεις, από μερίδα των ψηφοφόρων. Αυτά γίνονταν και στον μεσοπόλεμο, με αποτέλεσμα να ψηφίσουν οι άνθρωποι Εθνικοσοσιαλιστές νομίζοντας ότι είναι Σοσιαλιστές.
Η στάση της επίσημης αριστεράς ανοίγει ολοταχώς την πορεία προς τον φασισμό

Αλλά και στη Γερμανία είχαμε τις τελευταίες μέρες διαδηλώσεις όπως χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν στο ανατολικό κρατίδιο του Mecklenburg-Vorpommern ζητώντας να ανοίξει ο αγωγός Nord Stream 2.



Ένας από τους λόγους που ανατινάχτηκαν οι δύο Nord Stream, είναι ασφαλώς για να μη μπουν στον πειρασμό οι Ευρωπαίοι να άρουν τις κυρώσεις και να αποκαταστήσουν τη ροή ρωσικού φυσικού αερίου και να συνεχίσουν, υπό τον αμερικανικό εκβιασμό, να παραμείνουν προσδεδεμένοι στο άρμα της Νατοϊκής πολιτικής.

Τα όσα γίνονται αυτές τις μέρες συνιστούν εξάλλου τον απόλυτο εξευτελισμό της Γερμανίας και της Ευρώπης.

Γερμανικούς και ευρωπαϊκούς αγωγούς ανατίναξαν οι Αμερικανοί, ή κάποιος σύμμαχός τους, ή οι εξτρεμιστές στους κόλπους τους (αυτοί που προκάλεσαν τους πολέμους στη Μέση Ανατολή με τις μεθόδους της προβοκάτσιας). Το ξέρουν ασφαλώς αυτό αλλά δεν τολμάνε ούτε λεξούλα να ψελλίσουν το Βερολίνο, το Παρίσι, οι Βρυξέλλες. Και σε όλη την Ευρώπη μόνο ο Ούγγρος ηγέτης Όρμπαν έχει τολμήσει να επικρίνει τις κυρώσεις.

Και αυτό, τη στιγμή που οι ίδιοι οι Γερμανοί βιομήχανοι συζητάνε εφιαλτικά σενάρια οικονομικής κατάρρευσης της χώρας τους που σημαίνουν και κατάρρευση όλης της Ευρώπης, που η Μέρκελ, σε μια από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις της προειδοποιεί τους γελοίους διαδόχους της ότι πρέπει να παίρνουν στα σοβαρά ότι λέει ο Πούτιν που «δεν μπλοφάρει», που η γερμανική κοινή γνώμη, παρά το πρωτοφανές αντιρωσικό μπαράζ των μέσων (ανάλογο αυτού που σημειώθηκε κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους) δεν φαίνεται καθόλου πεισμένη για την ορθότητα της ασκούμενης πολιτικής και που ο Σλοβάκος πρωθυπουργός δηλώνει ότι η ενεργειακή κρίση θα σκοτώσει την οικονομία της χώρας του και ότι, αν δεν λάβει ικανή βοήθεια, θα αναγκαστεί να κρατικοποιήσει την ενεργειακή βιομηχανία.

Ας ελπίσουμε γρήγορα να βρει μιμητές και αλλού το παράδειγμα της Τσεχίας. Μόνο μια εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών μοιάζει τώρα ικανή να σταματήσει την πορεία προς την άβυσσο της Ευρώπης και του κόσμου.


Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)