Articles by "Ενέργεια"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ενέργεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Είναι γνωστό σε όλους ότι η Οίτη είναι η πατρίδα του Ηρακλή. Στην Τραχίνα, που ήταν το ορμητήριο των άθλων του, εκεί τον περίμενε να γυρίσει η γυναίκα του η Δηιάνειρα κι εκεί βούτηξε στο δηλητηριασμένο αίμα του Νέσσου τον χιτώνα του. Και στην “Πυρά του Ηρακλέους” ο Φιλοκτήτης υπάκουσε στα λόγια του και έβαλε φωτιά στα ξύλα για να καεί ο ημίθεος και να τον ανεβάσουν οι θεοί στον Όλυμπο. Γνωστή είναι επίσης η σχετική μυθολογία για την Ιόλη, τον Λίχα και τις Λιχάδες Νήσους κλπ. Όλα αυτά αναφέρονται στην Οίτη.

Είναι γνωστό επίσης ότι το μυθικό πρόσωπο του Ηρακλή είναι ένα από τα μεγαλύτερα brand name στην πολιτιστική επιχειρηματικότητα, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο, και ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία οι μύθοι του Ηρακλή κυριαρχούν. Πασίγνωστες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές και εικονογραφημένα βιβλία είναι μόνο η μία πλευρά αυτής της επιχειρηματικότητας, καθώς υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από θεματικά πάρκα, μουσεία και πολιτιστικούς χώρους που αναφέρονται στο μύθο του Ηρακλή. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο!

Εδώ όμως στη Φθιώτιδα και στην Οίτη; Αντί να αξιοποιηθεί αυτό το αντικειμενικά συγκριτικό πλεονέκτημα για την περιοχή, υπονομεύεται διαρκώς με τις μεταλλευτικές δραστηριότητες και τις Οριστικές Παραχωρήσεις και τώρα με τους αιολικούς σταθμούς και τις ανεμογεννήτριες. Αυτές οι «αόρατες δυνάμεις» μας καλούν, χωρίς πολλές περιστροφές, να ξεχάσουμε την Τραχίνα, την Πυρά του Ηρακλή και τον ίδιο τον Ηρακλή, τον Κούβελο, το Κάστρο της Ωριάς και τον αρχαίο Εμπορικό Δρόμο για τους Δελφούς. Αν δεν βρεθεί κάποιος ξένος περιηγητής ή κάποιο ξένο Πανεπιστήμιο να ενδιαφερθεί, εμείς είμαστε έτοιμοι αυτές τις περιοχές, με την σημαντικότατη αρχαιολογική και πολιτιστική αξία, σε απόσταση αναπνοής από τη Λαμία, να τις αφήσουμε να ισοπεδωθούν, μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Η Κίνηση Πολιτών για την Προστασία της Οίτης και οι κάτοικοι των 22 χωριών αντιστεκόμαστε μέχρι να καταφέρουμε τον «13ο άθλο του Ηρακλή»! Οι Δήμοι Λαμιέων και Δελφών σωστά αντιδρούν με τις ομόφωνες αποφάσεις τους στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στο βουνό. Όμως δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να προχωρήσουν άμεσα στη μελέτη και διαμόρφωση ενός Στρατηγικού Σχεδίου για την Οίτη, για την ήπια βιώσιμη οικοτουριστική της προοπτική, αξιοποιώντας όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, μαζί και τον Ηρακλή. Πρέπει να αντιληφθούν ότι υπάρχει η δυνατότητα να προκαλέσουν ακόμα και παγκόσμιο ενδιαφέρον, με τις κατάλληλες επενδύσεις και την κατάλληλη προβολή, στα πλαίσια του εναλλακτικού τουρισμού πολιτιστικής εμπειρίας και στα πρότυπα αντίστοιχων περιοχών.

Σύμφωνα με τον χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) πρόκειται να κατασκευαστούν ανεμογεννήτριες ακριβώς δίπλα και σε απόσταση αναπνοής από τον αρχαιολογικό χώρο «Πυρά του Ηρακλέους». Η απειλή είναι συγκεκριμένη. Ένας ακόμα λόγος να ενισχυθεί ο αγώνας κατά των αιολικών σταθμών στην Οίτη και υπέρ της ήπιας βιώσιμης ανάπτυξης του ορεινού της όγκου.

Λαμία, Μάρτης 2020
Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Άρη Χατζηστεφάνου

Τα πρώτα θερμά επεισόδια ενός πολέμου που όλοι φοβόντουσαν, είναι πλέον γεγονός. Η απόφαση της Σαουδικής Αραβίας να ρίξει στην αγορά μεγάλες ποσότητες πετρελαίου σε χαμηλότερες τιμές οδήγησε τον «μαύρο χρυσό» στη μεγαλύτερη ελεύθερη πτώση που έχει γνωρίσει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, στον πρώτο πόλεμο του Περσικού Κόλπου.

Αφορμή αποτέλεσε η ανακοίνωση της Ρωσίας ότι δεν θα ακολουθήσει την απόφαση άλλων πετρελαιοπαραγωγών κρατών του ΟΠΕΚ (Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών) - ουσιαστικά μια πρόταση της Σαουδικής Αραβίας - για μείωση της παραγωγής, με την οποία θα διατηρούνταν η τιμή του μαύρου χρυσού σε υψηλά επίπεδα.

Θέλοντας να εδραιώσει την πολιτική κυριαρχία της στο εσωτερικό του ΟΠΕΚ και την οικονομική κυριαρχία της στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου, η Σαουδική Αραβία αποφάσισε, λοιπόν, να «πνίξει» προσωρινά τον κόσμο στο φθηνό πετρέλαιο. Με τον τρόπο αυτό ήλπιζε να αρπάξει ένα σημαντικό μερίδιο αγοράς από τη Μόσχα και έτσι να μπορεί να καθορίζει ελεύθερα την τιμή σε βάθος χρόνου.

Σηκώνοντας, όμως, το γάντι της «μονομαχίας», η Ρωσία ακύρωσε αυτό τον σχεδιασμό και έφερε το Ριάντ αντιμέτωπο με τις ευθύνες του: ή θα κλιμάκωνε περαιτέρω έναν ενεργειακό πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο και την παγκόσμια οικονομία, ή θα κατέληγε να οδηγηθεί το ίδιο στη συνθηκολόγηση.

Με μια πρώτη (απλουστευτική) ματιά, η αμερικανική κυβέρνηση θα είχε κάθε λόγο να στηρίζει τη σαρωτική πτώση των τιμών που προωθεί η Σαουδική Αραβία σε αυτόν τον πετρελαϊκό πόλεμο. Καταρχάς, σε μια κρίσιμη πολιτική στιγμή, με το βλέμμα όλων στραμμένο στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, ο Τραμπ θα προσέφερε στους ψηφοφόρους του τις χαμηλές τιμές που υπόσχεται σε κάθε προεκλογική εκστρατεία. Κατά δεύτερον, η διατήρηση χαμηλών τιμών θα έχει καταστροφικές συνέπειες για διεθνείς αντιπάλους της Ουάσιγκτον, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα, που εξαρτώνται από το πετρέλαιο για να επιβιώσουν από τις καταστροφικές κυρώσεις που τους έχει επιβάλλει η υπερδύναμη. Όπως μου εξηγούσε παλαιότερα η οικονομολόγος Πασκουαλίνα Κούρτσιο, από τη Βενεζουέλα, η Σαουδική Αραβία έχει λειτουργήσει αρκετές φορές στο παρελθόν σαν ένα εργαλείο, με το οποίο η Ουάσιγκτον ρίχνει την τιμή του πετρελαίου σε κρίσιμες πολιτικές περιόδους, προκειμένου να προκαλέσει πολιτική αναταραχή και, τελικά, ανατροπή καθεστώτων σε πετρελαιοπαραγωγά κράτη.

Αν προσθέσει κανείς σε αυτή την εικόνα και τη μεγάλη μάχη απέναντι στη Ρωσία για την κυριαρχία στο εσωτερικό του ΟΠΕΚ, η Ουάσιγκτον έχει κάθε λόγο να στηρίξει τον πετρελαϊκό πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας.

Σωστά; Όχι ακριβώς.

Καταρχήν, η ραγδαία μείωση της τιμής του «μαύρου χρυσού» μπορεί να δώσει τη χαριστική βολή σε δεκάδες αμερικανικές επιχειρήσεις shale (το λεγόμενο μη συμβατικό πετρέλαιο που παράγεται από θραύσματα πετρωμάτων σχιστολιθικού πετρελαίου). Οι shale companies, οι οποίες μπορούν να επιβιώσουν μόνο με αρκετά υψηλές τιμές πετρελαίου, δίνουν μια χαμένη μάχη με το χρόνο, καθώς η δραστηριότητά τους, εκτός από την τρομακτική καταστροφή που προκαλεί στο περιβάλλον, είναι ζημιογόνος με τους σημερινούς όρους της αγοράς. Οι περισσότερες επιβιώνουν χάρη σε μια φούσκα επισφαλών χρηματοδοτήσεων, η οποία μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή με σημαντικές συνέπειες για το σύνολο της αμερικανικής οικονομίας και την ισχύ του δολαρίου.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, από μια παρατεταμένη μείωση της τιμής του πετρελαίου, είναι ότι μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση την ίδια τη Σαουδική Αραβία. Παρά τις διαβεβαιώσεις για την ευμάρεια του βασιλείου, ο οίκος των Σαούντ έχει φλερτάρει αρκετές φορές, τα τελευταία χρόνια, με τον κίνδυνο μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, που θα μπορούσε να προκαλέσει και πολιτικό χάος. Η ριζοσπαστικοποίηση μεγάλων τμημάτων της νεολαίας, που είδαμε από την εποχή της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν πάντα αποτέλεσμα οικονομικών διακυμάνσεων που δεν επέτρεπαν στο βασίλειο να προσφέρει το κοινωνικό συμβόλαιο που υποσχόταν στους πολίτες του.

Ορισμένοι αναλυτές, μάλιστα, επισημαίνουν ότι ο πρόσφατος ενεργειακός πόλεμος και η οικονομική ανησυχία ίσως συνδέονται με τη σύλληψη περίπου 20 μελών της βασιλικής οικογένειας που φέρονται να συνωμοτούσαν εναντίον του Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν συγκεχυμένες, η πολιτική αναταραχή στη Σαουδική Αραβία είναι σχεδόν πάντα συνυφασμένη με περιόδους οικονομικής δυσπραγίας.

Αν στηρίξει, λοιπόν, τον πετρελαϊκό πόλεμο του Ριάντ, ο Τραμπ κινδυνεύει να πυροβολήσει τα πόδια του τόσο στο εσωτερικό, καταστρέφοντας ένα κλάδο της αμερικανικής οικονομίας, αλλά και σε διεθνές επίπεδο βλέποντας τον βασικό χωροφύλακα της Ουάσιγκτον να αποσταθεροποιείται.

Με την παγκόσμια οικονομία να μπαίνει σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης (έχοντας σαν πυροκροτητή, αλλά όχι πραγματική αιτία τον κορονοϊό) η Σαουδική Αραβία έρχεται να ρίξει πετρέλαιο στη φωτιά. Το ερώτημα είναι αν θα προλάβει να κάψει τους αντιπάλους της ή θα αυτοπυρποληθεί...


πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το πρώτο «λιώσιμο των πάγων» στην πρώιμη μεταπολεμική εποχή στη Ρωσία συνδέθηκε με το τέλος του σταλινισμού και τα πρώτα δειλά ανοίγματα της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν η αντίδραση της νικήτριας Μόσχας μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου και ένα μικρό δείγμα ότι λάβαινε υπ’ όψη της την κριτική που δεχόταν εντός κι εκτός της χώρας για τις απάνθρωπες πρακτικές που χρησιμοποιούσε κατά των διαφωνούντων.

Το δεύτερο «λιώσιμο των πάγων» που συντελείται στις μέρες μας έχει ως επίκεντρο τον Βόρειο Πόλο κι όσο κι αν η Μόσχα δεν είναι ο πρωτεργάτης αυτής της διαδικασίας έχει τη συμβολή της. Κυρίως όμως από την τήξη των πάγων έχει να δρέψει τεράστια οικονομικά κέρδη, περισσότερα από κάθε άλλη χώρα που ωφελείται από την κλιματική αλλαγή και τις δραματικές συνέπειες που προκαλεί στο Βόρειο Πόλο, όπως η Νορβηγία, η Γροιλανδία, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ.

Τα τεράστια οφέλη που ήδη δρέπει η Ρωσία από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Βόρειου Πόλου ήρθαν στην επιφάνεια με αφορμή έρευνα που έδωσε στη δημοσιότητα η εταιρεία GlobalData και δείχνουν, όπως φαίνεται στο συνημμένο διάγραμμα, ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι ρωσικές εταιρείες Gazprom (που μόνη της φέτος θα παράξει άνω του 50% της συνολικής παραγωγής υδρογονανθράκων στην Αρκτική), Rosneft, Novatek και Lukoil και ακολουθούν οι νορβηγικές Equinor και Aker BP και η αμερικανική Conoco Philips. Οι επιδόσεις των ρωσικών εταιρειών στην Αρκτική οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στα μεγάλα κίνητρα που προσφέρει η Μόσχα σε όσες ιδιωτικές και δημόσιες εταιρείες επενδύουν σε υποδομές στο Βόρειο Πόλο, που κάθε φορά δοκιμάζουν τα όρια της επιστήμης. Αρκεί να έχουμε υπ’ όψη μας ότι οι θερμοκρασίες συχνά αγγίζουν τους – 50 βαθμούς Κελσίου. Σε αυτές τις συνθήκες κατασκευάζονται τερματικοί σταθμοί, υποθαλάσσιοι αγωγοί, παγοθραυστικά πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) που μπορούν να ταξιδεύουν σε παγωμένη θάλασσα πάχους 2,1 μέτρων, κ.α. Η Μόσχα ανταμείβει γενναιόδωρα τις επενδύσεις ξέροντας ότι όσο αναγκαίες είναι, είναι κι άλλο τόσο δύσκολα βιώσιμες τουλάχιστον στα αρχικά τους στάδια. Έτσι, η Novatek, που είναι η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία φυσικού αερίου για να κατασκευάσει έναν τερματικό σταθμό εξαγωγής LNG στη βορειοδυτική Σιβηρία θα απαλλαγεί από φόρους ύψους 1,56 δισ. δολ. από το ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και 626 εκ. δολ. από τον προϋπολογισμό της αντίστοιχης περιφέρειας.


Η σημασία του Αρκτικού ωκεανού και το πώς μπορεί να αλλάξει τον παγκόσμιο χάρτη των υδρογονανθράκων αναδεικνύεται αν πάρουμε υπ’ όψη μας ότι ο Αρκτικός κύκλος διαθέτει βεβαιωμένα κοιτάσματα 90 δισ. βαρέλια πετρελαίου (διπλάσια της Λιβύης) και 47 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (διπλάσια του Ιράν). Από όλη αυτή την ποσότητα η ρωσική ζώνη έχει το μεγαλύτερο μερίδιο. Συγκεκριμένα, 48 δισ. βαρέλια πετρελαίου και 43 τρισ. κυβικά μέτρα αερίου, αντίστοιχα, που ισούνται με το 14% και 40% των αποθεμάτων της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Με βάση μάλιστα πρόσφατη δήλωση ρώσου αξιωματούχου το 2035 η Ρωσία μπορεί να αντλεί από την Αρκτική το 90% όλου του φυσικού αερίου που παράγει. Είναι εμφανές επομένως ότι η πλήρης εκμετάλλευση των αποθεμάτων του Βόρειου Πόλου θα προκαλέσει δυσανάλογα μεγάλα οφέλη για τη Ρωσία, βελτιώνοντας τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό.

Για να καθυστερήσει τουλάχιστον, αν όχι να ματαιώσει αυτή την προοπτική, η Ουάσιγκτον έχει επιβάλλει από το 2014 κιόλας κυρώσεις στις ρωσικές εταιρείες που λειτουργούν σε δύο κατευθύνσεις: Αρχικά, κόβουν το δρόμο στις ρωσικές πετρελαϊκές για τις αγορές κεφαλαίου της Δύσης δυσκολεύοντας έτσι τη χρηματοδότηση τόσων μεγάλων επενδυτικών σχεδίων. Επιπλέον, καθιστούν απαγορευτική για τις πετρελαϊκές εταιρείες της Δύσης την οικονομική συνεργασία με ομοειδείς ρωσικές. Έτσι, για παράδειγμα ακυρώθηκε κοινοπραξία της Shell με την Gazprom για την ανάπτυξη εκμεταλλεύσεων στη Σιβηρία, άλλη κοινοπραξία με την γαλλική Total για την εκμετάλλευση κοιτάσματος στη θάλασσα του Μπάρεντς βόρεια της Νορβηγίας, κοκ.

Οι πάγοι λιώνουν όμως και στην άλλη άκρη του κόσμου. Σε μια παράλληλη εξέλιξη στο Νότιο Πόλο, ερευνητική βάση της Αργεντινής κατέγραψε υψηλή θερμοκρασία ρεκόρ για την περιοχή. Επιβεβαιώνοντας τις διογκούμενες ανησυχίες για την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Σταθμός Εσπεράνζα επιβεβαίωσε ότι η θερμοκρασία την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στο βορειότερο σημείο της χερσονήσου της Ανταρκτικής έφτασε τους 18,3 βαθμούς. Το συγκεκριμένο ύψος του υδραργύρου μπορεί να αποτελεί ρεκόρ για την συγκεκριμένη μετεωρολογική βάση, δεν αποτελεί όμως ρεκόρ για την Ανταρκτική, μιας και τον Ιανουάριο του 1982 είχε καταγραφεί θερμοκρασία – ρεκόρ ύψους 19,8 βαθμών. Οι θερμοκρασίες ρεκόρ που καταγράφονται στο Νότιο Πόλο τις τελευταίες δεκαετίες επιταχύνουν και εκεί το λιώσιμο των πάγων, που θα προκαλέσει άνοδο της στάθμης των ωκεανών. Ήδη, οι πάγοι που λιώνουν ετησίως έχουν αυξηθεί έξι φορές από το 1979 μέχρι το 2017…


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης (http://www.minagric.gr): «Οι Εθνικοί Δρυμοί της Ελλάδας είναι φυσικές περιοχές που έχουν ιδιαίτερη οικολογική σημασία εξαιτίας της σπανιότητας και της ποικιλομορφίας της χλωρίδα και πανίδας τους, των γεωμορφολογικών σχηματισμών, του υπεδάφους, των νερών, της ατμόσφαιρας και γενικά του περιβάλλοντός τους. Ο σκοπός για τον οποίο ιδρύθηκαν:

(α) Να αφεθεί η φύση ελεύθερη, ανεπηρέαστη από εξωτερικές επιδράσεις, να ακολουθήσει τις δικές της διεργασίες. (β) Να διατηρηθεί το φυσικό περιβάλλον για λόγους αισθητικής απόλαυσης και επιστημονικής έρευνας, ανεπηρέαστο από ΄΄αναπτυξιακά΄΄ προγράμματα. (γ) Να προσφέρουν ευκαιρίες αναψυχής στο κοινό. (δ) Να διατηρηθούν ως βιογενετικά αποθέματα και ζωντανά μουσεία φυσικής ιστορίας για την προαγωγή της έρευνας και της εκπαίδευσης.»

Στην Ελλάδα έχουμε δέκα(10) Εθνικούς Δρυμούς: Ολύμπου, Παρνασσού, Πάρνηθας, Αίνου, Οίτης, Πίνδου(Βάλια Κάλντα), Βίκου – Αώου, Σουνίου, Σαμαριάς και Πρεσπών με συνολική επιφάνεια 840.000 στρέμμ. περίπου και καλύπτουν έκταση ίση με το 0,5% της επιφάνειας της χώρας μας. [Αν και ο αριθμός των Εθνικών Δρυμών είναι ικανοποιητικός, εντούτοις η έκταση που καλύπτουν, σαν σύνολο, είναι σχετικά μικρή. Συγκριτικά με την επιφάνεια των Εθνικών Δρυμών άλλων χωρών στην Ευρώπη, όπως της Αγγλίας με 9%, της Ελβετίας με 6%, της Ιαπωνίας με 3,2%, της Τσεχοσλοβακίας με 3%, της Ολλανδίας με 1,14% και της Ιταλίας με 0,65%, είμαστε από τους τελευταίους. Γι αυτό, για πολλούς από τους Εθνικούς Δρυμούς μας έχει τεθεί, εδώ και μερικά χρόνια, το αίτημα της επέκτασης των ορίων τους.]

Η Περιφέρεια Στερεάς, με έκταση 15.549 τετρ χλμ, έχει δύο Εθνικούς Δρυμούς: Παρνασσού και Οίτης. Ο Εθνικός Δρυμός της Οίτης ιδρύθηκε το 1966 και έχει έκταση πυρήνα 3.010 εκτάρια και έκταση περιφερειακής ζώνης 4.200 εκτάρια καταλαμβάνοντας το 0,45% της συνολικής έκτασης της Περιφέρειας.

Να θυμίσουμε λοιπόν ότι στην Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) έχουν κατατεθεί αιτήσεις για την εγκατάσταση στην Οίτη πέντε συνολικά αιολικών σταθμών. [Η μια αίτηση, που αφορά στη θέση «Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο», έχει πάρει την έγκριση άδειας παραγωγής, οι δε άλλες τέσσερις, που αναφέρονται στις θέσεις Πύργος, Ξεροβούνι(2) και Μακρυράχη, είναι στη φάση της αξιολόγησης των αιτήσεων παραγωγής.]

Να θυμίσουμε ότι οι πέντε αιολικοί σταθμοί προβλέπεται να εγκατασταθούν σε υψόμετρα από 1700 έως 2100 μέτρα, στα όρια της περιφερειακής ζώνης και σε απόσταση αναπνοής από τον Πυρήνα του Εθνικού Δρυμού, μέσα στην Προστατευόμενη Περιοχή Natura και στη Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (IBAs). Είναι δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο «ΠΥΡΑ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ» και τον αρχαίο ναό. Να θυμίσουμε ότι εκκρεμεί η έγκριση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΕΠΜ) καθώς και το Προεδρικό Διάταγμα, που θα καθορίσουν τα όρια του Εθνικού Δρυμού, αλλά και τις χρήσεις της ευρύτερης περιοχής. Να θυμίσουμε επίσης ότι τα υψόμετρα αυτά για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι απαγορευτικά για όλα τα βουνά και όχι μόνο για τους Εθνικούς Δρυμούς, όπως στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Ιταλία.

Υποστηρίζουμε ότι τα συνοδά έργα και οι παρεμβάσεις -και αναφερόμαστε στη διάνοιξη δρόμων πρόσβασης, την εσωτερική οδοποιία με εκσκαφές και εκβραχισμούς, την προσωρινή εγκατάσταση εργοταξίου, την ανέγερση οικίσκου ελέγχου, το υπόγειο και εναέριο δίκτυο μεταφοράς (πυλώνες) για τη σύνδεση με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, την ανέγερση υποσταθμού ανύψωσης τάσης κλπ- λόγω του υψομέτρου και των μεγάλων κλίσεων, θα προκαλέσουν υποβάθμιση, διάβρωση, κατακερματισμό και απώλεια των φυσικών βιοτόπων των οργανισμών της Οίτης, θα επιδράσουν αρνητικά στη χλωρίδα και στην πανίδα της περιοχής Natura και του Εθνικού Δρυμού και θα αυξήσουν δραματικά τον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς, όπως διαπιστώνεται τα τελευταία 20 χρόνια στην Εύβοια.

Τι άλλο πρέπει να πει κανείς για να αποτρέψει αυτά τα σχέδια για την Οίτη; Ότι υπάρχουν εναλλακτικές ισοδύναμες λύσεις για τις ΑΠΕ στην περιοχή, κυρίως στην γεωθερμία και στα φωτοβολταικά; Ποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό; Ότι αιολική ενέργεια δεν παράγεται μόνο από τις ανεμογεννήτριες στις κορυφές των βουνών; Ότι δεν μπορεί να επικαλεστεί κανένας λογικός άνθρωπος το δίλημμα: «τι προτιμάτε, τον Εθνικό Δρυμό ή την κλιματική κρίση;…» Ότι κάποιοι προτιμούν την προστασία του Αττικού Τοπίου –σε ολόκληρη την Αττική δεν προβλέπονται ανεμογεννήτριες- και αδιαφορούν για τους Εθνικούς Δρυμούς;; Ότι δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς λογικός άνθρωπος ότι προτιμούμε τον κίνδυνο της απώλειας της βιοποικιλότητας του Εθνικού Δρυμού και της Περιοχής Natura για την ισχύ λίγων MW αιολικής ενέργειας με αμφίβολη απόδοση;

Επειδή έχουμε γίνει αρκετά σοφοί ακούγοντας, διαβάζοντας και ερευνώντας το ζήτημα των ΑΠΕ και των αιολικών σταθμών στη χώρα μας, σας παρακαλούμε αναθεωρείστε ΤΩΡΑ το Ειδικό Χωροταξικό για τις ΑΠΕ! Βγάλτε ΤΩΡΑ από το κάδρο των ανεμογεννητριών την Οίτη απορρίπτοντας τις αιτήσεις!

Στέφανος Σταμέλλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Εφαρμογή για ενημέρωση των καταναλωτών και κατά των ρευματοκλοπών ετοιμάζει το επόμενο διάστημα η ΔΕΗ.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», η ΔΕΗ επιχειρεί να λύσει το αλαλούμ μέσω εφαρμογής κινητού που ετοιμάζει και με την οποία θα δίνεται η δυνατότητα σε πελάτες να στέλνουν την ένδειξη του μετρητή ώστε να “δικαιολογούν“ ή να ενίστανται για το ποσό που καλούνται να καταβάλουν.

Πάντως με την εφαρμογή που θα είναι έτοιμη το αμέσως επόμενο διάστημα, η ΔΕΗ εκτιμά ότι θα αποτρέψει και πιθανές ρευματοκλοπές –δεδομένου ότι θα γίνεται αντιληπτή οποιαδήποτε παρέμβαση.

Ένεση ρευστότητας φαίνεται πως φέρνουν οι διακανονισμοί των οφειλών καθώς από την 1η Οκτωβρίου έχουν πραγματοποιηθεί 140 χιλιάδες ρυθμίσεις ύψους 230 εκατ. ευρώ.

Όπως προκύπτει από σχετικά στοιχεία που έχει στη διάθεση του ο «Ελεύθερος Τύπος» το 9% αφορά σε πελάτες με οφειλές κάτω των 500 ευρώ. Αντίστοιχα το 26% αφορά σε πελάτες με οφειλές 500-1.000 ευρώ, το 39% περιλαμβάνει καταναλωτές με χρέη 1.000 -3.000 ευρώ και το 30% πολίτες που χρωστούν από 3.000 έως 5.000 ευρώ.

Το παράδοξο είναι ότι οι στρατηγικοί κακοπληρωτές – με χρέη δηλαδή άνω των 10 χιλ. ευρώ- δεν έχουν αλλάξει ρότα καθώς σε ρύθμιση έχει προχωρήσει μόλις το 5%.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έχουν γνωστοποιηθεί από τη ΔΕΗ, το συνολικό ύψος των ανεξόφλητων οφειλών προς την Επιχείρηση βρίσκεται στα επίπεδα στα επίπεδα των 2, 7 δις. ευρώ.

Υπενθυμίζεται ότι το νέο πρόγραμμα διακανονισμών που τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Οκτωβρίου προβλέπει χαμηλότερη προκαταβολή και έως 24 δόσεις για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Στο μεταξύ συνεχίζεται το κυνήγι των στρατηγικών κακοπληρωτών . Ήδη έχει δοθεί εντολή να πραγματοποιηθούν 30.000 αποκοπές ρεύματος καθώς ο αριθμός των μπαταχτζήδων που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές πάνω από 6 μήνες ανέρχεται σε 582.000 περιπτώσεις, με το ποσό να είναι 545 εκατ. ευρώ.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Πριν 3-4 ημέρες, έπεσαν στα χέρια μου οι φωτογραφίες από την πρόσφατη κακοκαιρία “Ηφαιστίων” στη νότια Εύβοια. Είναι από τη θέση “Κατσαρώνι” στην Καρυστία. Αυτό που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι ότι η σφοδρότητα της κακοκαιρίας ήταν τέτοια, που ούτε οι πυλώνες των ανεμογεννητριών δεν άντεξαν. Διαδικτυακοί σχολιαστές, έγραφαν αστειευόμενοι ότι είναι σαν να λιώνουν οι θερμοσίφωνες από τον πολύ ήλιο (!). Βέβαια, προφανώς, οι πυλώνες των ανεμογεννητριών είναι σχεδιασμένοι ώστε να αντέχουν τόσο μεγάλες εντάσεις και είναι πολύ εύκολη λύση να κατηγορείς τον καιρό.

Η αρχή του 2020 μας βρήκε με δυσάρεστες ειδήσεις από την άλλη άκρη του πλανήτη. Τεραστίων διαστάσεων καταστροφικές πυρκαγιές κατέκαψαν εκτάσεις όσο η μισή Ελλάδα στην Αυστραλία. Η καταστροφή αυτή συσχετίζεται φυσικά και με το ακραίο επεισόδιο καύσωνα στην περιοχή και μας έκανε να προβληματιστούμε για το μέλλον του πλανήτη.
Το “pray for Australia” έκανε το γύρο του διαδικτύου. Αν τα ακραία κύματα καύσωνα συσχετίζονται με τη διαρκή άνοδο της μέσης θερμοκρασίας και η δραστηριότητα του ανθρώπου (που δεν είναι μόνο η παραγωγή ενέργειας) προκαλεί ή εντείνει το συγκεκριμένο φαινόμενο, μήπως να επιταχύνουμε το πέρασμά μας σε πιο “καθαρές” μορφές παραγωγής;
Οι άνθρωποι λειτουργούμε κυρίως οπτικά. Βλέποντας από τη μία την ανεμογεννήτρια να γυρίζει και από την άλλη μια τεράστια λιγνιτική μονάδα να αφήνει μαύρο καπνό και καρκίνο στην ατμόσφαιρα, είναι προφανές τι θα επιλέγαμε για το μέλλον. Η εικόνα μιας ανεμογεννήτριας έχει γίνει σύμβολο “καθαρής ενέργειας”. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;

Σχεδιασμός και χωροθέτηση ανεμογεννητριών – The Greek Way

Θα τα γράψω λίγο “χύμα”, γιατί έτσι γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα. Με αφορμή το περιστατικό στη Νότια Εύβοια, αξίζει να αναφέρουμε ότι η περιοχή διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αιολικά δυναμικά της Ευρώπης. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να γίνει η (αιολική) “μπαταρία” της Ελλάδας; Και με τη σειρά της η Ελλάδα, με τόσο ήλιο και άνεμο, να γίνει η “μπαταρία” της Ευρώπης; Ο διάβολος όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες και αυτό δεν είναι απλά μια ουτοπία. Είναι ένα χυδαίο ψέμα.

Ας τα πάρουμε απ την αρχή. Τι γίνεται στην πραγματικότητα: Άρχονται οι “αιολικάδες” οι οποίοι συνήθως δεν έχουν ΙΔΕΑ από μετεωρολογία και κλιματολογία, αγνοώντας πολλές λεπτομέρειες σχετικά με κλιματικές παραμέτρους, θα πουν απλά: «Εκεί φυσάει, ας βάλουμε κι άλλες ανεμογεννήτριες».
Καταθέτουν μελέτες – παρωδία παίρνοντας στοιχεία από μοντέλα πρόγνωσης με ανάλυση 50 ή 80 χλμ (δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση να υπάρχει 1 ή 2 μόνο σημεία σε όλη αυτήν την πολύπλοκη περιοχή) και τη μέθοδο της παρεμβολής, πάνω σε υψηλής ανάλυσης terrain βγάζουν έναν χάρτη υψηλής ανάλυσης (στα 50-100-200μ). Τα συμπεράσματα αυτά, είναι όπως λέμε “ο,τι να ‘ναι”.
Στην καλύτερη περίπτωση βάζουν και 6μηνα στοιχεία (επειδή έστησαν μερικά ανεμόμετρα) και ιδού η μελέτη. Όσο για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αρκεί μια πληρωμένη υπογραφή και ο φάκελος φεύγει για τη ΡΑΕ όπου συνήθως εγκρίνεται.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, η νότια Εύβοια (για παράδειγμα) έγινε ένα απέραντο ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ, με ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, επειδή απλώς “εδώ φυσάει”. Υπάρχουν ήδη 352 εγκατεστημένες τουρμπίνες και τα επόμενα χρόνια ο αριθμός τους θα διπλασιαστεί.
Το γεγονός ότι γύρω εκεί υπάρχουν πολύ σημαντικές (και ανεξερεύνητες!) αρχαιολογικές θέσεις, οικισμοί και ιστορικά χωριά, περιοχές NATURA, περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και τεράστιας βιοποικιλότητας, αγροτική και ήπια τουριστική δραστηριότητα (οι μοναδικοί πόροι αυτής της φτωχής και στα αλήθεια ανεκμετάλλευτης περιοχής), δεν έχει καμία σημασία.
Αρκεί να αναφέρω απλώς ότι ο απαράδεκτος νόμος ορίζει την ελάχιστη απόσταση από οικισμό τα 500μ. Προσπαθείστε να ζήσετε 500μ μακριά από μία ανεμογεννήτρια ύψους 50 και 80μ έστω για μία εβδομάδα και θα δείτε την ζωή σε διαμέρισμα στην Πατησίων με άλλο μάτι. Οι φωτογραφίες από την περιοχή σοκάρουν.
Το θέμα μας όμως δεν είναι μόνο η νότια Εύβοια. Εάν δει κάποιος τον χάρτη της ΡΑΕ θα διαπιστώσει ότι το πάνω από το 50% των ορεινών περιοχών της ηπειρωτικής χώρας, είτε έχει αδειοδοτηθεί ή θα αδειοδοτηθεί για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων.



Είναι στα αλήθεια καθαρή και βιώσιμη ενέργεια;

Όποιος συνεχίζει να υποστηρίζει την αναγκαιότητα μιας τέτοιας παρέμβασης (με κάθε κόστος!), χάριν της “σωτηρίας του περιβάλλοντος” τελειώνοντας αυτό το κείμενο, ίσως το ξανασκεφτεί. Οι ανεμογεννήτριες δεν μπαίνουν μόνες τους. Απαιτείται ένα πυκνό δίκτυο δρόμων, οι οποίοι πληγώνουν το τοπίο και καταστρέφουν τη συνέχεια του (σε κάποιες περιπτώσεις ιδιαίτερα ευαίσθητου) οικοσυστήματος.
Για τη στήριξή τους απαιτούνται τόνοι οπλισμένου σκυροδέματος στη βάση κάθε μίας από αυτές. Μελέτες έχουν δείξει ότι η αλλοίωση είναι τέτοια που μπορεί να διαταράξει το γεωλογικό υπόβαθρο με συνέπειες ακόμη και στην κατείσδυση των υπογείων υδάτων. Όσο για τη διασύνδεσή τους, απαιτείται ένα πυκνό δίκτυο καλωδίωσης υψηλής τάσης και μετασχηματιστές.
Είναι αποδεδειγμένο πλέον, ότι παρόμοιες εγκαταστάσεις έχουν προκαλέσει πολύ καταστροφικές πυρκαγιές όταν οι συνθήκες το ευνοήσουν. Κινέτα και Πάρνηθα, και πολλές ακόμη περιοχές, κάηκαν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο (σπινθήρας από καλώδια υψηλής τάσης) κατά τη διάρκεια καύσωνα συνδυασμένου με ισχυρούς τοπικούς ανέμους.
Κανείς δεν πλήρωσε για την καταστροφή. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να συντηρήσει το δίκτυο. Ένα τέτοιο δίκτυο προφανώς υπάρχει ήδη στη νότια Εύβοια και φυσικά θα γίνει ακόμη πυκνότερο. Είναι θέμα χρόνου μια νέα καταστροφή. Είναι εκκωφαντική η σιωπή κυρίως όλων αυτών που σήμερα κόπτονται για τις φωτιές στην Αυστραλία.
Όσον αφορά τη χωροθέτησή τους: Με κλίμακα μέτρησης τα μποφόρ, οι συγκεκριμένες γεννήτριες είναι αποδοτικές σε ένα εύρος μεταξύ 4 και 8 (το πολύ). Σε μικρότερες εντάσεις πρακτικά δεν παράγουν ρεύμα, σε μεγαλύτερες μπαίνει “φρένο” και κλείνουν για λόγους ασφαλείας.
Εκτός αυτών, δεν συνηθίζεται να εγκαθίστανται σε πολύ μεγάλα υψόμετρα, είναι ασύμφορη η λειτουργία και συντήρησή τους λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Τι δουλειά έχουν λοιπόν στα Άγραφα, στην ορεινή Πελοπόννησο, στην Πίνδο, στη δυτική Μακεδονία και σε όλες τις βουνοκορφές της χώρας; Πόσες περιοχές τελικά πληρούν στ’ αλήθεια τις προδιαγραφές;


Η απάτη

Στην πραγματικότητα, εάν κινούμασταν με γνώμονα την αυξημένη παραγωγή με το μικρότερο κόστος (άρα σωστές μελέτες), την προστασία του περιβάλλοντος, την διαφύλαξη του χαρακτήρα πολλών περιοχών το κοινωνικό όφελος (τοπικό και ευρύτερο), δεν θα έμεναν παρά ελάχιστες θέσεις εγκατάστασης στη χώρα μας (ούτε το 1/10 των σημερινών ήδη εγκατεστημένων).
Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εδώ. Κάποιος, θα μπορούσε να δεχθεί μια τέτοια θυσία και εγκατάσταση παντού και οπωσδήποτε, εάν ως αντάλλαγμα είχαμε πραγματικό όφελος για τον πλανήτη, την κοινωνία και την οικονομία! Δυστυχώς, η εμπειρία από την “πράσινη” Ευρώπη, είναι το ακριβώς αντίθετο!
Με διαρκή αύξηση του ποσοστού έγχυσης των ΑΠΕ στην συνολική παραγωγή ενέργειας τα τελευταία 20 χρόνια, οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν! Επιπροσθέτως, ο μύθος του “φθηνού ρεύματος” έχει ήδη καταρρεύσει. Το ρεύμα είναι κατά πολύ ακριβότερο. Μα, πώς γίνεται αυτό;
Εάν δει κανείς το λογαριασμό του ρεύματος θα διαπιστώσει ένα ειδικό τέλος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, το ΕΤΜΕΑΡ. Γιατί το πληρώνουμε αυτό, ενώ υποτίθεται ότι η ενέργεια των ΑΠΕ είναι φθηνή; Ας το πούμε με απλά λόγια: Κάθε μέρα, ο διαχειριστής του συστήματος καταρτίζει τη λίστα των διαθέσιμων παραγωγών για την επόμενη ημέρα…
Η λογική λέει ότι από αυτήν την λίστα, θα επιλεγούν πρώτες οι φθηνότερες μονάδες και στη συνέχεια οι ακριβότερες για να καλύψουν τη ζήτηση. Το κόστος της ενέργειας των αιολικών μεταβάλλεται αναλόγως της διαθεσιμότητάς τους (για τα αιολικά, εάν φυσάει πολύ ή λίγο!), αλλά ποτέ δεν πέφτει στο κόστος παραγωγής από τις συμβατικές μονάδες. Με βάση την παραπάνω λογική, το ρεύμα από τις ΑΠΕ θα εισερχόταν σπανίως ή ποτέ στο σύστημα!
Προκειμένου να γίνουν όλες αυτές οι “επενδύσεις” ελκυστικές, ο διαχειριστής υποχρεούται: 1. Να δώσει προτεραιότητα στις ΑΠΕ και 2. να ορίσει εγγυημένη τιμή ανά mwh (η οποία είναι γύρω στα 89€, για τα χερσαία αιολικά, την στιγμή που η αντίστοιχη των συμβατικών μονάδων περίπου στο μισό) για όσο διαρκούν τα συμβόλαια!
Αυτή η πανάκριβη εγγυημένη τιμή όμως, δίνει τη δυνατότητα (και το επενδυτικό κίνητρο) της σίγουρης απόδοσης των επενδυτικών κεφαλαίων. Το κόστος όμως τελικά, μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή, ο οποίος μάλιστα έχει πειστεί πως ΠΡΕΠΕΙ να το πληρώσει μιας που είναι κι αυτός υπεύθυνος για τη σωτηρία του περιβάλλοντος… Εάν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα έβαζε ποτέ κανείς αιολικά, ή θα έμπαιναν ελάχιστα σε πολύ επιλεγμένες θέσεις που αποδεδειγμένα μπορούν να παράξουν.
Όσο για τις συμβατικές μονάδες, δεν είναι δυνατόν να κλείσουν ποτέ. Ακόμη κι αν κλείσουν εντός της χώρας, θα έχουμε την ανάγκη κάποιος άλλης μονάδας κάπου αλλού, προκειμένου να εισάγουμε ρεύμα. Εάν όμως οι συμβατικές μονάδες πάψουν να λειτουργούν σταθερά, καταλήγουν να ρυπαίνουν το ίδιο, ή περισσότερο το περιβάλλον. Επειδή μιλάμε για κινητήρες (απλώς σε μεγαλύτερη κλίμακα), σκεφτείτε απλώς πότε το αυτοκίνητό σας καταναλώνει και τελικά μολύνει περισσότερο; Όταν βρίσκεται σε ένα μποτιλιάρισμα (σταμάτα-ξεκίνα), ή όταν κινείται με σταθερή ταχύτητα; Τόσο απλά.
Το πιο αισχρό από όλα είναι το γεγονός ότι, η αγορά είναι ρυθμισμένη ΥΠΕΡ των ΑΠΕ και μάλιστα με τάση να έχουν δημιουργηθεί συγκεκριμένα lobby (άρα σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί ελεύθερα!). Αυτά τα lobby των “απετζήδων” είναι που έχουν επιβάλλει την ατζέντα τους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αλλάζοντας τους κανονισμούς και θέτοντας μάλιστα και στόχους για τη χώρα μας.
Σε όσους πραγματικά γνωρίζουν τι συμβαίνει, μπορούν να επιβεβαιώσουν το γεγονός ότι ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσουμε να περάσουμε 100% σε ΑΠΕ, ούτε καν στο 50% ενώ το ίδιο θέμα φαίνεται πως έχει αποτύχει στη Γερμανία, οι εταιρίες της οποίας αναζητούν πλέον άλλες αγοράς να πουλήσουν την απάτη και στη συνέχεια και το ρεύμα (από τις συμβατικές μονάδες βεβαίως)! Αν δούμε μάλιστα ποιοι επενδύουν σε ΑΠΕ στη χώρα μας, θα δούμε ότι είναι πάνω κάτω οι ίδιοι που εμπορεύονται και το πετρέλαιο. Υπέροχο;
Η ενεργειακή αυτονομία μιας χώρας είναι ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες σταθεροποίησης της οικονομίας της. Τα τελευταία χρόνια και πλέον όλο και περισσότερο, αυτό όχι μόνο έχει υπονομευθεί, αλλά τείνει να καταργηθεί στην πράξη, με ανυπολόγιστες συνέπειες στο μέλλον.
Τα επόμενα χρόνια, θα αποτελέσει ένα ακόμη μείζων πρόβλημα της χώρας, που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων. Το παρακάτω ερώτημα απευθύνεται όσο ψηλά μπορεί να φανταστεί κανείς: Μήπως ήρθε η ώρα σταματήσουν τα ψεύδη προς τον κόσμο, είτε λόγω ημιμάθειας, είτε -χειρότερα- λόγω χυδαιότητας από το πολιτικό μας προσωπικό;
Το να “προσευχόμαστε για την Αυστραλία” είναι καλό. Επειδή όμως η καταστροφή έχει ήδη ξεκινήσει και έρχεται με πολλούς τρόπους (και φυσικά δεν μιλάω για μερικές σπασμένες ανεμογεννήτριες), θα ήταν ακόμη καλύτερο, να αναλάβουμε πραγματική δράση πριν γίνει. Όταν θα έρθει η ώρα της προσευχής, θα είναι πια αργά και το κείμενο αυτό θα αποδειχθεί προφητικό, με τον πλέον δραματικό τρόπο.

Αντώνης Νικολαΐδης


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το σενάριο της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο επαναφέρει, μιλώντας στην κυπριακή εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Θάνος Ντόκος.
Εξειδικεύοντας και επεκτείνοντας ανάλογη ρητορική που πρώτοι παρουσίασαν  Συριζαίικα στελέχη (Κατρούγκαλος κ.ά), προφανώς παίζοντας το ρόλο του "λαγού", ο μόλις πριν ένα μήνα διορισμένος στη θέση αναπληρωτής συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, δήλωσε:

«Εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα». 

Μετά τον θόρυβο που προκάλεσαν οι δηλώσεις του και με την διαβεβαίωση του κυβερνητικού εκπροσώπου πως "εκφράζει προσωπικές του απόψεις" ο Θάνος Ντόκος έθεσε την παραίτησή του στην διάθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ποιός είναι ο Θάνος Ντόκος;

Έχει εργαστεί στα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών και έχει διατελέσει Διευθυντής Ερευνών και Γενικός Διευθυντής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) την περίοδο 1999-2019
φ
Ο κ. Θάνος Ντόκος είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Cambridge και έχει διατελέσει ερευνητής στη Γερμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες (Πανεπιστήμιο Harvard).

Έχει εργαστεί στα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών και έχει διατελέσει Διευθυντής Ερευνών και Γενικός Διευθυντής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) την περίοδο 1999-2019.

Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Πειραιώς και Αθηνών, στη Σχολή Εθνικής Αμύνης, στη Σχολή Εθνικής Ασφαλείας και στη Διπλωματική Ακαδημία. Έχει ασχοληθεί διεξοδικά με θέματα εθνικής ασφαλείας και ιδιαίτερα με τον θεσμό του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.

Αναλυτικά η συνέντευξη Ντόκου

- Δύσκολη εποχή για τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας της Ελλάδας;

Για τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας μιας χώρας που βρίσκεται σε μια δύσκολη γειτονιά, που χαρακτηρίζεται από υψηλή ρευστότητα και αστάθεια, πολλαπλές εστίες εντάσεων και συγκρούσεων και χώρες με ιδιαίτερα φιλόδοξη έως και αναθεωρητική ατζέντα, ενώ παράλληλα μεταβάλλεται ο παγκόσμιος συσχετισμός ισχύος, οι εποχές είναι κατά κανόνα δύσκολες και οι λόγοι επαγρύπνησης πολλαπλοί.


- Ποιος ο μεγαλύτερος φόβος;

Ο μεγαλύτερος φόβος είναι η Τουρκία να υπερτιμήσει τις δυνάμεις της και να υποτιμήσει τη θέληση και την ικανότητα της Ελλάδας να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και να εισέλθουμε έτσι σε μια κρίση από την οποία κανείς δεν θα βγει κερδισμένος.

- «Ελλάδα και Κύπρος σε ένα σύνθετο γεωπολιτικό περιβάλλον», η διάλεξή σας στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας που διοργάνωσε το Κυπριακό Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και την AgoraDialogue, πού εστιαστήκατε;

To περιφερειακό περιβάλλον ασφαλείας στην περιοχή της Μεσογείου και Μέσης Ανατολής έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό. Έχουν εμφανιστεί νέοι κρατικοί δρώντες και κενά ισχύος τα οποία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν φιλόδοξες περιφερειακές δυνάμεις. Η απειλή χρήσης και η χρήση στρατιωτικής ισχύος ως εργαλείο προώθησης σχεδιασμών εξωτερικής πολιτικής έχουν γίνει συχνότερες, ενώ οι περιφερειακές ισορροπίες μεταβάλλονται συνεχώς. Προσπαθώντας να διαφυλάξουν την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχικά δικαιώματα, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να ενισχύσουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό τους συντελεστές εθνικής ισχύος: οικονομία, διπλωματία (με έμφαση στις διμερείς και πολυμερείς συμμαχίες) και άμυνα (όπου η Κυπριακή Δημοκρατία έχει σημαντικά περιθώρια αύξησης της συμβολής της στην κοινή προσπάθεια). Επιπλέον, δε, και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, απαιτείται ακόμη στενότερος στρατηγικός συντονισμός Ελλάδας και Κύπρου στην προσπάθεια χάραξης και υλοποίησης αποτελεσματικής εθνικής στρατηγικής.

- Η Τουρκία αντιλαμβάνεται τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο μέσα από αυτό που η ίδια ονομάζει «Γαλάζια Πατρίδα», το μήνυμα που δίνει είναι ότι είναι η επικυρίαρχος χώρα της Ανατολικής Μεσογείου;

Η Τουρκία προβάλλει, με συζητούμενη πειστικότητα, την εικόνα μιας μεγάλης περιφερειακής δύναμης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της Μέσης Ανατολής. Η σημαντικότερη αλλαγή των τελευταίων ετών είναι ότι χρησιμοποιεί πλέον το εργαλείο της στρατιωτικής ισχύος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την εποχή Νταβούτογλου, όπου η έμφαση ήταν στη διπλωματία, τις οικονομικές σχέσεις και την «κοινή πολιτιστική (οθωμανική) κληρονομιά». Με την επικράτηση των στρατιωτικών στον εσωτερικό ανταγωνισμό με το Υπουργείο Εξωτερικών, η Τουρκία χρησιμοποιεί το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» για να προωθήσει την παρουσία, τον ρόλο και την επιρροή της σε θαλάσσιες περιοχές όπου θεωρεί (μέσω αρκετά ευφάνταστων ερμηνειών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας) ότι υπάρχει νομικό κενό και διεκδικήσιμες θαλάσσιες περιοχές. Επιπλέον, σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα, ο αποκλεισμός της Τουρκίας από ενεργειακές και άλλες συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτέλεσμα των δικών της στρατηγικών επιλογών, θα προσθέταμε ότι την έχει υποχρεώσει να αντιδράσει για να προστατεύσει τα συμφέροντά της.

- Το Γιαβούζ βρίσκεται ήδη στο τεμάχιο 8 της κυπριακής ΑΟΖ και ετοιμάζει τα επόμενα παράνομα γεωτρητικά του βήματα.
Οι κινήσεις του Γιαβούζ στο τεμάχιο 8 προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς ενδέχεται να αξιοποιήσει πληροφορίες από έρευνες της ΕΝΙ που είχαν δημοσιευθεί λόγω ημέτερης αβλεψίας. Οι παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις αποτελούν μια σημαντική κλιμάκωση, αλλά μέχρι στιγμής δεν στέφθηκαν από επιτυχία, είτε λόγω μη-ύπαρξης κοιτασμάτων στις περιοχές ερευνών, είτε λόγω απειρίας του προσωπικού ή άλλων τεχνικών δυσκολιών. Μια επιτυχημένη γεώτρηση θα μεταβάλει το τοπίο υπέρ της Τουρκίας και θα φέρει Κύπρο και Ελλάδα σε ακόμη πιο δύσκολη θέση, καθώς η Τουρκία θα μπορέσει να προχωρήσει σε εκμετάλλευση του ανακαλυφθέντος κοιτάσματος, ενώ ταυτόχρονα θα τεθεί εν αμφιβόλω η ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας να παραχωρεί τεμάχια της ΑΟΖ της προς εκμετάλλευση.

- Τι ρόλο παίζει η Ιταλία, μια συμπορεύεται, μια τα γυρίζει;

Αν και θα ήταν επιθυμητή μια πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση της Ιταλίας σχετικά με τις τουρκικές κινήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τον αγωγό EastMed, αλλά και τις συμφωνίες Σαράτζ-Τουρκίας, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μια χώρα-μέλος της ΕΕ, με καλές σχέσεις με Ελλάδα και Κύπρο, θα αγνοούσε τη διεθνή νομιμότητα, την κοινοτική αλληλεγγύη, την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, αλλά και τα συμφέροντα μιας πολύ σημαντικής ιταλικής εταιρείας (ΕΝΙ) για να συνδιαλλαγεί κάτω από το τραπέζι με την Τουρκία. Βεβαίως, η Ιταλία έχει και άλλα συμφέροντα, όπως οι διμερείς οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και η ανάγκη περιορισμού των μεταναστευτικών ροών μέσω Λιβύης, που την υποχρεώνουν να διατηρεί μια καλή σχέση με την Άγκυρα, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό γίνεται σε βάρος των συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει διστακτικότητα και αναποφασιστικότητα στην υλοποίηση αποφάσεων του Συμβουλίου Υπουργών και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η ΕΕ, εκ φύσεως, κινείται στη λογική του συμβιβασμού και λαμβάνει αποφάσεις στη βάση του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή. Σε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα όπως αυτό της επιβολής κυρώσεων επί της Τουρκίας, ενώ υπάρχει ουσιαστική ομοφωνία στη φραστική καταδίκη των παράνομων τουρκικών ενεργειών, παρατηρείται μια σημαντικά μεγαλύτερη δυσκολία στη λήψη και υλοποίηση αποτελεσματικών κυρώσεων. Αυτό οφείλεται από τη μια στην ύπαρξη σημαντικών συμφερόντων σε εθνικό επίπεδο (οικονομικές σχέσεις, ανάγκη διαχείρισης προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών) και από την άλλη στην έλλειψη αποτελεσματικών εργαλείων άσκησης πίεσης από ευρωπαϊκής πλευράς, καθώς οι θεσμικές σχέσεις έχουν φθάσει στο ναδίρ και η ΕΕ δεν μπορεί να απειλήσει π.χ. με περικοπή κονδυλίων αναπτυξιακής βοήθειας ή με το πάγωμα της ενταξιακής διαδικασίας, καθώς στην πράξη ούτε το ένα ούτε το άλλο υφίστανται.

- Θεωρείτε ότι υπάρχουν δυνατότητες συνεννόησης σε θέματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, καθώς στο τραπέζι παραμένει και η ελληνοκυπριακή δέσμευση για δημιουργία Ταμείου Υδρογονανθράκων προς όφελος και των δύο κοινοτήτων;

Η Τουρκία χρησιμοποιεί συχνά το επιχείρημα ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν να μοιραστούν τα οφέλη της εξόρυξης υδρογονανθράκων με τους Τουρκοκύπριους και σε αυτό το επιχείρημα αρκετές χώρες τείνουν ευήκοον ους. Θα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους να «εκθέσουμε» την Τουρκία στο ζήτημα αυτό, ίσως με την υποβολή πρότασης για μια άτυπη επιτροπή Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων που θα συζητήσει μελλοντικούς τρόπους διαμοιρασμού των εσόδων.

- Ποιες είναι οι προοπτικές για την επίλυση του Κυπριακού με αυτά τα δεδομένα;

Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα είναι τόσο τοξική που η επανέναρξη των συνομιλιών με μια σοβαρή προοπτική επίλυσης φαντάζει πολύ δύσκολη. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση πριν τις τουρκοκυπριακές εκλογές. Αν κερδίσει ο κ. Ακιντζί και αν η ΕΕ, και ιδίως η Γερμανία, δείξει ενεργό ενδιαφέρον, ίσως υπάρξει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας. Αλλά θα πρέπει να διεξαχθεί και εντός των τειχών μια συζήτηση για τη μορφή της λύσης που είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχθούμε.

- Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει τις πλάτες της Αμερικής;

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας έχουν μπει σε πορεία επιδείνωσης από το 2003 και την απόφαση της Άγκυρας να μην επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων για το άνοιγμα δεύτερου μετώπου κατά του Ιράκ. Ακολούθησαν πολλά «επεισόδια» και σοβαρές διαφωνίες και οι διμερείς σχέσεις επιδεινώθηκαν σημαντικά, με αποκορύφωμα την κρίση των S-400 που έχει στρέψει ολόκληρο το αμερικανικό «σύστημα» (Κογκρέσο και υπηρεσίες εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας) εναντίον της Τουρκίας. Αν και το λεγόμενο αμερικανικό «κατεστημένο»δεν παραγνωρίζει τη στρατηγική αξία της Τουρκίας και δεν θα επιθυμούσε να την «χάσει» προς όφελος της Ρωσίας, το μόνο που προστατεύει στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο την Τουρκία από την επιβολή σκληρών κυρώσεων είναι η προσωπική σχέση Τραμπ-Ερντογάν. Ο Πρόεδρος Τραμπ θεωρεί ότι μπορεί να κάνει «business» με τον Τούρκο ομόλογό του και αυτό το εκμεταλλεύεται όσο περισσότερο μπορεί ο κ. Ερντογάν.

- Μπορεί να κάνει κίνηση νότια και ανατολικά της Κρήτης ο Ταγίπ Ερντογάν;

Ασφαλώς και θα μπορούσε να κάνει κίνηση νότια και ανατολικά της Κρήτης, η Τουρκία. Το έχει άλλωστε εξαγγείλει επανειλημμένως ο κ. Ερντογάν. Γνωρίζει βεβαίως ότι η αποστολή ερευνητικού σκάφους ή άλλης μορφής έμπρακτη αμφισβήτηση σε περιοχές που η Ελλάδα θεωρεί τμήμα των θαλασσίων ζωνών της είναι μια κίνηση που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αγνοήσει, πολύ περισσότερο να αποδεχθεί.

- Ανησυχείτε για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου ή και στρατιωτικής σύγκρουσης;

Αν και έχουν σταλεί προς όλες τις κατευθύνσεις τα μηνύματα περί ελληνικών «κόκκινων γραμμών», υπάρχει ανησυχία ότι, είτε για λόγους εσωτερικής πολιτικής είτε επειδή τα πράγματα στη Λιβύη δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελε η Τουρκία είτε γιατί μπορεί να υποτιμήσει την ελληνική αντίδραση, η Τουρκία θα μπορούσε να προχωρήσει με μια κίνηση έμπρακτης αμφισβήτησης στη συγκεκριμένη περιοχή, κλιμακώνοντας έτσι τη σοβούσα κρίση. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα κάνει βεβαίως ό,τι μπορεί για να μη συμβάλει στην περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης, αλλά πλέον όλες οι επιλογές θα βρίσκονται στο τραπέζι.

- Να «τα βρούμε» με την Τουρκία είπατε και έπεσαν πολλοί πάνω σας. Προτείνατε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο;

Η συγκεκριμένη φράση, που δυστυχώς παρερμηνεύθηκε, ήταν η ακόλουθη: «Ακόμη και η συνεκμετάλλευση θα μπορούσε να συζητηθεί, υπό την προϋπόθεση της πρότερης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο». Αυτό σημαίνει μια ξεκάθαρα εμπροσθοβαρή, υπέρ ημών, συμφωνία. Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα εξασφαλίζει αυτό που επεδίωξαν διαδοχικές ελληνικές Κυβερνήσεις, δηλαδή την προσφυγή των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Τα επόμενα βήματα είναι υποθετικά: εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα. Η Ελλάδα εξασφαλίζει λοιπόν τη βασική της επιδίωξη (οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών) με ένα υποθετικό αντάλλαγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα τη βλάψει, καθώς θα στηρίζεται στα δεδομένα της οριοθέτησης που θα έχει προηγηθεί.

- Πού βρίσκεται το ενδεχόμενο να προσφύγετε από κοινού με Τουρκία στη Χάγη για θαλάσσιες ζώνες, όπως είπε ο Πρωθυπουργός;

Η προσφυγή στη Χάγη αποτελεί θέση διαδοχικών ελληνικών Κυβερνήσεων και θα ήταν εφικτή μόνο εφόσον η Τουρκία δεν επιμείνει στον μακρύ κατάλογο διεκδικήσεων που σταδιακά έχει θέσει στο τραπέζι τις τελευταίες δεκαετίες. Η θέση της ελληνικής Κυβέρνησης είναι ότι προσφυγή μπορεί να υπάρξει μόνο με αντικείμενο την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Παρά τα κάποια ρητορικά πυροτεχνήματα, δεν διαφαίνεται ιδιαίτερη διάθεση από τουρκικής πλευράς. Όσον αφορά στη συνολική πολιτική της Ελλάδας έναντι μιας τουρκικής ηγεσίας που χαρακτηρίζεται από υπέρμετρη φιλοδοξία αλλά και έντονη ανασφάλεια (ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016), μίγματος ιδιαίτερα επικίνδυνου, η βασική επιλογή είναι η συνέχιση μιας δισδιάστατης πολιτικής: από τη μια ετοιμότητα για ομαλοποίηση των σχέσεων και από την άλλη ετοιμότητα για κάθε άλλο ενδεχόμενο. Απαραίτητη θα είναι μια πολιτική «έξυπνης ισχύος»: συνδυασμός «ήπιας» και «σκληρής» ισχύος (με έμφαση στην ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας, την οποία η Τουρκία καταλαβαίνει και σέβεται, μέσω σημαντικών τομών στις Ένοπλες Δυνάμεις και επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες) και βελτίωσης της αποτελεσματικότητάς μας στον στρατηγικό σχεδιασμό και τη διαχείριση κρίσεων, τομείς στους οποίους αναμένεται να συμβάλλει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.

- Γεωστρατηγικής αξίας και σημασίας ο EastMed;

Βεβαίως, πρόκειται για μια σημαντική συμφωνία σε γεωστρατηγικό επίπεδο και μια ισχυρή απάντηση στη συμφωνία Σαράτζ-Τουρκίας. Για την υλοποίησή του θα πρέπει να απαντηθούν στο μέλλον σημαντικά ερωτήματα οικονομικής κυρίως φύσης, αλλά αυτή τη στιγμή ιδιαίτερη σημασία έχει η γεωστρατηγική αξία του, άμεση για τις εμπλεκόμενες χώρες και έμμεση για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια.

- Υποβάθμιση της Ελλάδας φάνηκε από την απουσία της στη Διάσκεψη του Βερολίνου;

Ομολογουμένως υπήρξε μια απογοήτευση λόγω της μη πρόσκλησης της Ελλάδας στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Βεβαίως αυτή η εξέλιξη δεν αποτέλεσε ιδιαίτερη έκπληξη, καθώς η Ελλάδα δεν είχε πρότερη εμπλοκή οποιασδήποτε μορφής (πλην της συμμετοχής στη Διάσκεψη του Παλέρμο, που ήταν όμως μια ξεχωριστή διαδικασία) στις προσπάθειες επίλυσης του λιβυκού προβλήματος. Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι η συμμετοχή στα επόμενα στάδια της διαδικασίας (καθώς και σε τυχόν ειρηνευτική δύναμη υπό σημαία ΕΕ ή ΟΗΕ), καθώς και η επιτυχημένη υλοποίηση της επιτευχθείσας συμφωνίας, καθώς κάτι τέτοιο θα συμβάλλει στον περιορισμό της παρουσίας και επιρροής τρίτων χωρών, όπως η Τουρκία.

- Βλέπετε τη Συμφωνία Βερολίνου να υλοποιείται;

Μέχρι τώρα φαίνεται να υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες στην εφαρμογή της εκεχειρίας και εν συνεχεία της οριστικής κατάπαυσης του πυρός. Πολύ περισσότερο δε στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις των αντιμαχόμενων πλευρών για σχηματισμό (νέας) κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Από την άλλη πλευρά, τη συμφωνία στηρίζει μεγάλο τμήμα της διεθνούς κοινότητας που είναι σε θέση να ασκήσει αποτελεσματικές πιέσεις στους άμεσα εμπλεκόμενους. Επειδή όμως υπάρχουν αποκλίνοντα συμφέροντα ανάμεσα σε ορισμένους εκ των κεντρικών παικτών, η υλοποίηση της Συμφωνίας του Βερολίνου δεν θα είναι απλή υπόθεση.

-Η Συμφωνία των Πρεσπών έχασε την αξία της μετά που δεν έκαναν τη Βόρεια Μακεδονία μέλος της ΕΕ;

Είναι γεγονός ότι η «λογική των Πρεσπών» δέχθηκε ένα προσωρινό πλήγμα από την άσκηση βέτο από τη Γαλλία στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ ΕΕ και Βόρειας Μακεδονίας. Καταβάλλονται προσπάθειες σε πολλά επίπεδα να αλλάξει η γαλλική στάση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2020 και κάτι τέτοιο είναι αρκετά πιθανό να συμβεί. Έτσι κι αλλιώς, η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν σημαίνει γρήγορη ένταξη, σε περίπτωση που η υποψήφια χώρα δεν πληροί τα κριτήρια σε ικανοποιητικό βαθμό. Σε περίπτωση, πάντως, που δεν υπάρξει κάποιας μορφής πρόοδος, έστω και συμβολική, στην ενταξιακή πορεία των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, η επιρροή της ΕΕ θα μειωθεί σημαντικά προς όφελος τρίτων χωρών.

- Πώς αναμένετε το 2020;

Με γεωπολιτικά και γεωοικονομικά κριτήρια, το 2019 δεν ήταν μια ιδιαίτερα καλή χρονιά για τον κόσμο, την Ευρώπη και την περιοχή μας. Το 2020 θα είναι εν πολλοίς μια συνέχεια της προηγούμενης χρονιάς: διαχείριση του Brexit και των άλλων ευρωπαϊκών κρίσεων, διατλαντικές σχέσεις και σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία και την Κίνα, οικονομικοί ανταγωνισμοί και απειλή εμπορικών «πολέμων», μεταναστευτικές ροές, περιφερειακές συγκρούσεις, αρκετές από αυτές στην ευρύτερη περιοχή μας, κλιματική αλλαγή. Ο κατάλογος των προκλήσεων ασφαλείας θα παραμείνει δυστυχώς μακρύς.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Στέφανου Σταμέλλου

Διαβάζω στο https://www.energia.gr/ σε άρθρο του κ Γιάννη Χατζηβασιλειάδη, τ. Προέδρου του Ινστιτούτου Ενέργειας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ), ότι «το 2050 η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, [προβλέπεται να είναι] αυξημένη κατά 50% της σημερινής». Αυτό σε τριάντα χρόνια από τώρα! Το στοιχείο αυτό -η ζήτηση ενέργειας- το οποίο μας «έρχεται» από το μέλλον(πρόβλεψη), θα μπορούσε να πει πολύ απλά κανείς ότι δεν πηγάζει από τις πραγματικές ανάγκες της ζωής, αλλά από αυτές που δημιουργούν συνεχώς κάποιοι αόρατοι μηχανισμοί συμφερόντων, παραποιώντας και λεηλατώντας αυτά που η ίδια η φύση και ο πλανήτης μπορεί να προσφέρει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο ον στον πλανήτη που χρειάζεται πρόσθετη ενέργεια για να επιβιώσει. Όλη η υπόλοιπη πλάση επιβιώνει και εξελίσσεται με την ενέργεια που πηγάζει από τους φυσικούς νόμους και, στη διάρκεια τόσων δισεκατομμυρίων χρόνων, από μόνη της η φύση αναπλάθει τη ζωή. Ο άνθρωπος, αυτό το χαρισματικό ον, αντί να λεηλατεί τους πόρους του πλανήτη και να διαταράσσει τις ισορροπίες του, θα έπρεπε να εναρμονιστεί με τις δυνάμεις της φύσης και να τις αξιοποιεί για την επιβίωσή του χωρίς να καταστρέφει∙ χωρίς να καταστρέφει τη ζωή και τις δυνατότητες της αρμονικής της εξέλιξης.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά γι’ αυτό, πιστεύω ότι είναι κατανοητό. Επιγραμματικά μόνο: Οι πετρελαϊκές εταιρείες αυξάνουν τη δραστηριότητά τους σταθερά και επικίνδυνα. Οι εξορύξεις και οι έρευνες των υδρογονανθράκων πολλαπλασιάζονται, αντί να μειώνονται [μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και η χώρα μας… Διαβάζουμε: “Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο με τις εντάσεις τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο να βρίσκονται στο «κόκκινο». Σύμφωνα με χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου που δημοσίευσε ο λογαριασμός Petroleum Economist, στην περιοχή πλέουν όλο και περισσότερα πλοία από Ελλάδα, ΗΠΑ, Γαλλία, Τουρκία, Αίγυπτο και Συρία”.] Οι γεωτρήσεις στην Αρκτική και στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, η υδραυλική ρωγμάτωση ως μέθοδος εξόρυξης και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πισσούχου άμμου συνεχίζουν στην ίδια πορεία. Τα αιολικά και οι ανεμογεννήτριες στη χώρα μας -για να λέμε και τα δικά μας- εγκαθίστανται σε κάθε κορυφογραμμή, σιδερένια σκιάχτρα στους ορίζοντες σε λίγα χρόνια.

Το νούμερο, που αναφέρεται στο άρθρο, είναι εντυπωσιακό: μέσα σε 30 χρόνια αύξηση της ζήτησης της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 50%! Η λογική λέει ότι στόχος όλων πρέπει να είναι η μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης∙ πρωτίστως η μείωση της σπατάλης. Η μόνη επιδότηση, που έπρεπε να υπάρχει, είναι στη μείωση της κατανάλωσης και σε καμιά περίπτωση στην παραγωγή. Η εμπορευματοποίηση/ιδιωτικοποίηση της ενέργειας σημαίνει αυτόματα ότι η αύξηση της ζήτησης και της κατανάλωσης είναι όφελος για τους παραγωγούς, που επιδιώκουν -και επιτυγχάνουν- την αύξηση των κερδών τους. Αυτό και μόνο το στοιχείο βάζει σε υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο οικονομικός ανταγωνισμός και τα συμφέροντα σπρώχνουν τα πράγματα διαρκώς στην αντίθετη πλευρά της λογικής. Η ενέργεια αντιμετωπίζεται ως ένα κοινό καταναλωτικό «αγαθό», και όχι ως έμμεση απειλή για την ίδια τη ζωή∙ τη ζωή στη φύση και στον πλανήτη, άρα και του ανθρώπου. Κι αυτό είναι το λάθος!

Το συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε ένα εγερτήριο, ένα νέο μοντέλο στη διαχείριση της ενέργειας και έναν καινούργιο τρόπο για να μοιραζόμαστε τον πλανήτη, με αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης.

Λαμία, Φλεβάρης 2020




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Άμεση αναθεώρηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ

Του Στέφανου Σταμέλλου*

Το ότι είμαστε υπέρ των ΑΠΕ είναι ξεκάθαρο∙ όμως ξέρει κανείς κάποιον που να δηλώνει ότι είναι εναντίον των ΑΠΕ και υπέρ των ορυκτών καυσίμων;

ΕΙΜΑΣΤΕ λοιπόν υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και, κατά συνέπεια, υπέρ των αιολικών πάρκων, αλλά με προϋποθέσεις και όρους. Η ανάπτυξη των αιολικών σταθμών πρέπει να είναι συμβατή με την προστασία της φύσης και να μην αποτελούν απειλή για τη βιοποικιλότητα. Να κατασκευάζονται με τις λιγότερες και μικρότερες επιβαρύνσεις στο τοπίο και στο περιβάλλον, με σεβασμό στα οικοσυστήματα και με σεβασμό στην άποψη της τοπικής κοινωνίας. Το «σεβασμό στα οικοσυστήματα» είναι γεγονός ότι αλλιώς το αντιλαμβάνεται ο μηχανικός και αλλιώς ο βιολόγος… Το σημαντικό: δεν γίνεται να δεχόμαστε άκριτα και με απόλυτο τρόπο το «παντού αιολικά χωρίς καμιά συζήτηση»!

Θα πει κάποιος: βάζοντας προϋποθέσεις και όρους, οι στόχοι για το ενεργειακό μίγμα της χώρας και οι υποχρεώσεις απέναντι στην κλιματική αλλαγή, δεν πιάνονται. Ναι, να το συζητήσουμε∙ γιατί κάποιοι δεν θέλουν να συζητάμε! Το σημαντικότερο είναι να αλλάξουμε σταδιακά και γρήγορα το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης και όχι να μείνουμε μόνο στην αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου. Κι αυτό που πρέπει, και μπορούμε, επίσης να κάνουμε, είναι αφενός να προωθούμε με κάθε τρόπο τις ΑΠΕ και αφετέρου να συμμετέχουμε στο διάλογο για τη βελτίωση του σχεδιασμού, ώστε να μειώνονται ή και να εξαλείφονται οι όποιες επιπτώσεις από τα έργα των ΑΠΕ.

Η καλύτερη «ανανεώσιμη πηγή» ενέργειας παραμένει η οικονομία και η «όχι σπατάλη». Λογικά θα έπρεπε να επιμεριστούν οι στόχοι και το «φορτίο» ανά νομό και δήμο με στόχο και τη μείωση της σπατάλης. Είναι γεγονός ότι η κατανάλωση σε εθνικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της αποβιομηχάνισης, έχει μειωθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ακόμα σπατάλη, που θα μπορούσε να περιοριστεί.

Να επιμείνουμε στη διασπορά σε όσο γίνεται μικρότερους, ακόμα και οικιακούς, παραγωγούς και για όλες τις μορφές ανανεώσιμων πηγών, και να επιδοτούνται. Να προχωρήσουν οι Ενεργειακές Κοινότητες και να γίνουν εταιρείες λαϊκής βάσης, εταιρείες που να συμμετέχει και η αυτοδιοίκηση, και να μοιραστεί η "πίτα" της αγοράς, μειώνοντας παράλληλα την παρουσία των ξένων και των μεγάλων εταιρειών. Να γίνουν εργοστάσια παραγωγής υποδομών και ανταλλακτικών ΑΠΕ και όχι να εξαρτώνται τα πάντα από τα εργοστάσια της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Δανίας, της Κίνας.

Πέρα από τη μείωση της κατανάλωσης, της εξοικονόμησης, της εγκατάστασης μικρών ΑΠΕ στα σπίτια μας, της θερμομόνωσης, της αλλαγής προτύπων, ένα άλλο κλειδί είναι και η εγκατάσταση των ΑΠΕ κοντά στους χώρους όπου γίνεται η κατανάλωση της ενέργειας πχ Αττική, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί οι πόλεις, να είναι κοντά στα αστικά και τουριστικά κέντρα. Να δούμε κατά προτεραιότητα ΑΠΕ που δεν έχουν μεγάλο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να είναι σε προτεραιότητα οι τύποι ΑΠΕ οι λιγότερο επιβλαβείς στο τοπίο και στη φύση, όπως η γεωθερμία, τα ηλιακά συστήματα, οι πλωτές ανεμογεννήτριες κ.α. Και φυσικά η ανάπτυξη και επιδότηση οικιακών συστημάτων μικρής κλίμακας και η οικολογική και ενεργειακή κατασκευή για οικονομία στην κατανάλωση.

Το θέμα είναι: ΑΠΕ με σοβαρό εθνικό σχέδιο και όχι όπου και ό, τι βολεύει τις εταιρείες, που βλέπουν κυρίως τις μετοχές τους στο χρηματιστήριο του Μονάχου και του Λονδίνου. Θα προτιμούσαμε ουσιαστική αύξηση του ποσοστού των ΑΠΕ στο συνολικό ενεργειακό τζίρο της χώρας και όχι να διαμορφώνουν το παιχνίδι και να βάζουν τους στόχους οι εταιρείες με συνεχείς αντιπαραθέσεις μεταξύ τους για το μοίρασμα της πίτας της ενέργειας μεταξύ των διαφόρων λόμπι: οι ανεμογεννητριάδες, οι φωτοβολταικοί, οι των ΜΥΗΕ, οι των βιοκαυσίμων, να μην αδικηθούν κάποιοι από το μοίρασμα∙ κι εμείς να κάνουμε απλά τους διαιτητές. Γιατί αυτό γίνεται. Διαιτητές είναι η ΡΑΕ και το ΥΠΕΝ…

Ακόμα περισσότερο τώρα, που κύλισε αρκετό νερό στο αυλάκι και φάνηκαν οι αρνητικές πλευρές και οι κίνδυνοι από την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων, πρέπει να επανεξεταστούν πολλά από αυτά που λέγονταν πριν λίγα χρόνια. Να υπάρξει πρόβλεψη για τη διαφύλαξη των φυσικών οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας και άμεση αναθεώρηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ αποκλείοντας παρθένες περιοχές και σημαντικά φυσικά οικοσυστήματα, όπως είναι οι κορυφές των βουνών, οι περιοχές χωρίς δρόμους και οι βραχονησίδες. Να ξεκινήσει μια ανοιχτή ειλικρινής συζήτηση για όλες τις παραμέτρους, τις εμπειρίες και τα αποτελέσματα αυτής της ως τώρα πολιτικής. Όσο δεν συζητάμε, αφήνουμε να γίνονται πράγματα από ανθρώπους που υπηρετούν συμφέροντα και σκοπιμότητες ή ανθρώπους που έχουν λειψή ενημέρωση και διαστρεβλώνουν τα πράγματα.

Επίσης μεγάλο θέμα αποτελεί το γεγονός ότι, χωρίς να έχει μελετηθεί όπως πρέπει το περιβάλλον στην Ελλάδα, επιχειρούνται σημαντικές παρεμβάσεις. Γίνονται ΜΠΕ χωρίς να έχουν στοιχεία από μελέτες πεδίου ή μπαίνουν σε Προστατευόμενες Περιοχές χωρίς Διαχειριστικά Σχέδια. Στην Οίτη, για παράδειγμα, εκκρεμεί η έγκριση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης(ΕΠΜ) καθώς και το Προεδρικό Διάταγμα, που θα καθορίσουν τα όρια του Εθνικού Δρυμού, αλλά και τις χρήσεις της ευρύτερης περιοχής.

Και ερχόμαστε λοιπόν τώρα στην Οίτη. Στον χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) στην Οίτη εμφανίζονται τέσσερις αιολικοί σταθμοί:

(Α) Στην περιοχή «Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο» είναι ο πρώτος, συνολικής ισχύος 34,5MW και 15 ανεμογεννητριών, από την εταιρεία «ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΙΤΗΣ Μονοπρόσωπη ΕΠΕ», όπου:

- Στις 10-12-2008 η εταιρεία υπέβαλε αίτηση για άδεια παραγωγής αιολικού σταθμού στη θέση «Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο» σε μια έκταση 1.412 στρεμ.

- Στις 12.07.2010 υπέβαλε αίτηση στο Δασαρχείο Λαμίας για τον χαρακτηρισμό των 1.412 στρεμ.

- Στις 4.10.2010 η ΡΑΕ εκδίδει την υπ’ αριθ. 1608/2010 απόφαση χορήγησης άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

- Στις 22.12.2010 εκδόθηκε η αριθμ.πρωτ.9668 ΠΡΑΞΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ, με την οποία η έκταση χαρακτηρίστηκε ως δασική.

- Στις 22.11.2011 το Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας κατά πλειοψηφία γνωμοδοτεί θετικά στη ΜΠΕ για το έργο παίρνοντας υπόψη και την απόφαση της συνέλευσης των κατοίκων του Νεοχωρίου Υπάτης, στα γεωγραφικά όρια του οποίου ανήκει η συγκεκριμένη περιοχή, με τον τότε δήμαρχο να λέει το αμίμητο: «δεν έχει και κάτι ιδιαίτερο η περιοχή, όπως λένε βρύα και λειχήνες». Χερσαίο οικοσύστημα Αρκτικής, με ελάχιστη χλωρίδα και πανίδα… λέω εγώ. Ποιος; η Οίτη!

- στις 29.2.2012, με το αρ. πρωτ. 102 έγγραφό του, ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Οίτης γνωμοδοτεί αρνητικά στη ΜΠΕ

- Στις 13.2.2014 το Κεντρικό Συμβούλιο Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΚΕΣΠΑ) λαμβάνοντας υπόψη τη γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης, ανέβαλε τη λήψη απόφασης, καθώς, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ 1422/2013 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, απαιτείται Ειδική Ορνιθολογική Μελέτη (Ε.Ο.Μ.) για την εξέταση της δυνατότητας αδειοδότησης αιολικών πάρκων εντός περιοχών που χαρακτηρίζονται ως Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά (IBAs), όπως είναι το όρος Οίτη, που δεν υπήρχε στην υποβληθείσα Μ.Π.Ε.

- Τον Νοέμβριο του 2016 η εταιρεία προσκόμισε Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (Ε.Ο.Α.) του έργου, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες λήψης απόφασης του Κ.Ε.Σ.Π.Α. Για τη συγκεκριμένη E.O.A. ο Φορέας Διαχείρισης γνωμοδότησε αρνητικά (ΑΔΑ: 7ΝΥ946Ψ84Ζ-42Ω), αφού δεν ελήφθησαν υπόψη τα αποτελέσματα από το έργο «Παρακολούθηση ειδών και τύπων οικοτόπων», που ολοκληρώθηκε το 2015 στην περιοχή ευθύνης του Φ.Δ., καθώς και τα δεδομένα από την Επικαιροποίηση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για την Οίτη, που υλοποιήθηκε εντός του 2015.

- Στις 9-7-2017, με το αρ. πρωτ.: 917 έγγραφό του το Δ.Σ. του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, Κοιλάδας Σπερχειού και Μαλιακού Κόλπου, γνωμοδοτεί αρνητικά επί της τελικής Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (ΕΟΑ) για το έργο «Αιολικός Σταθμός Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) συνολικής ισχύος 34,5 MW και των συνοδών υποστηρικτικών έργων αυτού στη θέση “Τούρλα-Βλιτοτσούμαρο” (ΑΔΑ: 72Θ846Μ9Υ4-ΑΩΘ), αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι:

«4. …βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία εκπόνησης Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (Ε.Π.Μ.) και η κατάρτιση σχεδίων Προεδρικών Διαταγμάτων (Π.Δ.) και Σχεδίων Διαχείρισης όλων των περιοχών του δικτύου Natura 2000 της χώρας. Ο Φ.Δ. έχει αποστείλει το αρ. πρωτ. 226/11-7-2016 έγγραφό του προς το Τμήμα Βιοποικιλότητας & Προστατευόμενων Περιοχών με το οποίο ζητάει την έγκριση της Ε.Π.Μ. για το όρος Οίτη που επικαιροποίησε πρόσφατα (2015) και την έκδοση σχετικού Π.Δ. για τον χαρακτηρισμό της προστατευόμενης περιοχής ως Εθνικό Πάρκο. Το εν λόγω αιολικό πάρκο χωροθετείται στην προτεινόμενη Ζώνη Β-Περιφερειακή Ζώνη του Εθνικού Πάρκου Οίτης, στην οποία δεν επιτρέπονται τέτοιου είδους δραστηριότητες. Για τον λόγο αυτό, κρίνεται σκόπιμο από τον Φ.Δ. αν και δεν υπάρχει προς το παρόν νομική δέσμευση καθώς πρόκειται για μια διαδικασία εν εξελίξει, η Διοίκηση να ευθυγραμμίζεται από τώρα προς τις κατευθύνσεις των πιο πάνω ρυθμιστικών κειμένων (ΕΠΜ και ΠΔ)...»

Ύστερα από τα παραπάνω παραμένει σε εκκρεμότητα η έκδοση απόφασης για την άδεια εγκατάστασης…

(Β) Στο χάρτη της ΡΑΕ εμφανίζονται και τρεις ακόμα αιολικοί σταθμοί: στον Πύργο με 8 α/γ, στο Πυργάκι με 6 α/γ και στο Ξηροβούνι με 8 επίσης α/γ. Οι σταθμοί αυτοί είναι ακόμα στο πρώτο στάδιο, αυτό της αξιολόγησης. Για τους τρεις αυτούς σταθμούς δεν έχουμε ιδιαίτερα στοιχεία. Έχουμε μόνο την απόφαση 78473/9270/15.12.2011 του Δασαρχείου Λαμίας για την άδεια τοποθέτησης ανεμολογικού ιστού στην κορυφή Πυργάκι, στα 1860 μέτρα, από την ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ για λογαριασμό της εταιρείας «ΑΙΟΛΙΚΗ ΜΕΓΑ ΙΣΩΜΑ Α.Ε». Όμως και οι τρεις αιολικοί σταθμοί είναι, όπως και ο «ΤΟΥΡΛΑ – ΒΛΙΤΟΤΣΟΥΜΑΡΟ», στα όρια του Εθνικού Δρυμού, σε απόσταση αναπνοής και εντός της σημαντικής περιοχής για τα πουλιά IBA_GR104. Είναι πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο του Ναού της Πυράς του Ηρακλή και η πρόσβαση αναγκαστικά θα γίνεται μέσα από τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού.

Ας αναλογιστούμε μόνο τα συνοδά έργα στο στάδιο της εγκατάστασης. Αναφερόμαστε στη διάνοιξη δρόμων πρόσβασης, την εσωτερική οδοποιία με εκσκαφές και εκβραχισμούς, την προσωρινή εγκατάσταση εργοταξίου, την ανέγερση οικίσκου ελέγχου, το υπόγειο ή εναέριο δίκτυο μεταφοράς (πυλώνες) για τη σύνδεση με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, την ανέγερση υποσταθμού ανύψωσης τάσης κλπ. Αυτές οι παρεμβάσεις θα προκαλέσουν υποβάθμιση, κατακερματισμό και απώλεια των φυσικών βιοτόπων των οργανισμών.

Όσο επίσης οι δύο Δήμοι, Λαμίας και Δελφών, και η Περιφέρεια Στερεάς δεν έχουν στο πρόγραμμά τους ΣΧΕΔΙΟ για την προστασία και την ανάδειξη της Οίτης και της ευρύτερης περιοχής ως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, μια περιοχή για ήπιο οικοτουρισμό, για ορεινό ορειβατικό πεζοπορικό και φυσιολατρικό τουρισμό, η περιοχή διαρκώς θα συρρικνώνεται και θα απειλείται με εγκατάλειψη. Και τελικά με ανησυχία ρωτάμε: ποιος έχει σήμερα το τιμόνι της Οίτης; Σίγουρα όχι οι Δήμοι και η Περιφέρεια. Γιατί αν το είχαν, θα έπρεπε να είχαν ήδη εκπονήσει το Διαχειριστικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Οίτη. Αντί γι’ αυτό, σφυρίζουν αδιάφορα∙ και τους αρέσει. Όπως λέει και μια κινέζικη παροιμία: «Αν δεν ξέρεις πού είσαι και πού θέλεις να πας, όπου και να βρεθείς, καλά θα σου φαίνεται». Άρα σωστά συμπεραίνουμε ότι το τιμόνι το έχουν οι εταιρείες: οι μεταλλευτικές, οι των αιολικών, οι των ΜΥΗΕ.

Έχει ενδιαφέρον να θυμίσουμε -για να έχουμε υπόψη σε ποιες εταιρείες αναφερόμαστε- ότι η ΡΑΕ εξέδωσε άδεια παραγωγής για τον αιολικό σταθμό στη θέση «Τούρλα - Βλιτοτσούμαρο» στην εταιρεία «ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΙΤΗΣ Μονοπρόσωπη ΕΠΕ», όπως αυτή εκπροσωπείται νόμιμα και με μετοχική σύνθεση από την STAMELACO ENTERPRICES COMPANY με έδρα την Κύπρο, και η χρηματοδότηση εξασφαλίζεται μέσω των εταιρειών FIGESTA HOLDING GROUP INC με έδρα τον Παναμά κλπ κλπ… [1. Δικαιούχος της άδειας Δικαιούχος της άδειας είναι η εταιρεία με την επωνυμία «ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΙΤΗΣ ΜΕΠΕ» όπως αυτή νόμιμα εκπροσωπείται και με μετοχική σύνθεση: STAMELACO ENTERPRISES COMPANY LTD 100% 2. Πρόσωπο φυσικό ή νομικό που εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση του έργου σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 3 του ν. 3468/2006, όπως ισχύει STAMELACO ENTERPRISES COMPANY LTD μέσω των εταιρειών FIGESTA HOLDING GROUP INC, BABCKOK ASSOCITES SA και ASHTON INVESTMENT CORP http://www.rae.gr/old/lic/licenses/RAE_1608-2010.pdf].

Η καθυστέρηση της έγκρισης της υποβληθείσας Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης και της θέσπισης Εθνικού Πάρκου Οίτης δίνει φυσικά τη δυνατότητα στις διάφορες εταιρείες να σχεδιάζουν «χωρίς τον ξενοδόχο». Ανάθεμα αν ξέρουν τα στελέχη των εταιρειών πού είναι η Οίτη. Στο μεταξύ η χώρα μας είναι διαρκώς στο στόχαστρο της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επειδή δεν προστατεύει επαρκώς τους φυσικούς οικοτόπους και τα είδη.

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο για την Οίτη με τίτλο: «Οίτη: ένα βουνό ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» της Δρ Αλεξάνδρας Σολωμού, Ερευνήτρια Βαθμίδας Δ ́ Ινστιτούτο Μεσογειακών και Δασικών Οικοσυστημάτων [https://dasarxeio.com/2020/01/16/74754/] «Το μεγαλύτερο μέρος της Οίτης καλύπτεται από δάση κεφαλληνιακής ελάτης (Abies cephalonica, οικογένεια: Pinaceae). Μικρότερη έκταση καταλαμβάνουν, στα χαμηλότερα υψόμετρα, δάση αείφυλλων πλατύφυλλων (αριές, πουρνάρια, φιλλύκια, κουμαριές, γλιστροκουμαριές), δάση πλατύφυλλης δρυός και μικτά δάση ελάτης-δρυός στα νότια και δυτικά τμήματα του ορεινού όγκου.

Πάνω από τη ζώνη των δασών, στα εκτεταμένα οροπέδια αναπτύσσεται πλούσια λιβαδική βλάστηση καθώς και μορφές προσκεφαλιαίων θάμνων από κέδρα και αστραγάλους.

Σε πετρώδεις πλαγιές του βουνού υπάρχουν αιωνόβια άτομα μαλόκεδρου, Juniperus foetidissima (οικογένεια: Cupressaceae), ένα είδος κέδρου (αρκεύθου) που αγαπάει το μεγάλο υψόμετρο. Τέλος, κοντά στα ρέματα απαντώνται κυρίως πλατάνια, ιτιές και σκλήθρα.

Η Οίτη κρύβει έναν ανεκτίμητο χλωριδικό πλούτο και για τον λόγο αυτό είναι γνωστή και ως «το βουνό των λουλουδιών». Η γεωλογική ιστορία της, οι ιδιόμορφες κλιματικές συνθήκες και η ποικιλομορφία του τοπίου έχουν δημιουργήσει μια εντυπωσιακή ποικιλία οικολογικών συνθηκών, ιδανικών για την εμφάνιση μεγάλης ποικιλίας φυτών. Μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 1.153 είδη φυτών, μεταξύ των οποίων 79 ελληνικά ενδημικά και 2 τοπικά ενδημικά, δηλαδή είδη που απαντώνται αποκλειστικά στην Οίτη: η βερονίκη της Οίτης, Veronica oetaea (οικογένεια: Veronicaceae) και ένα είδος άγριου κρεμμυδιού, το Allium lagarophyllum (οικογένεια: Alliaceae). Περιλαμβάνει είδη, χαρακτηριστικά της ορεινής Στερεάς Ελλάδας αλλά και βορειότερων βουνών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά αγριολούλουδα είναι επίσης ο νάρκισσος των ποιητών Narcissus poeticus (οικογένεια: Amaryllidaceae) που ανθίζει στα οροπέδια μεγάλου υψομέτρου στις αρχές του καλοκαιριού και ο κόκκινος κρίνος Lilium calchedonicum (οικογένεια: Liliaceae) που φυτρώνει σε ξέφωτα του δάσους.

Στα δάση της Οίτης υπάρχει επίσης μεγάλη ποικιλία θηλαστικών, όπως λύκος, ζαρκάδι και αγριόγιδο καθώς και άλλα μικρότερα είδη θηλαστικών. Η Αρκούδα Ursus arctos (οικογένεια: Ursidae) έχει κάνει πρόσφατα την επανεμφάνισή της, προερχόμενη από την οροσειρά της Πίνδου και η Οίτη αποτελεί, ίσως, το νοτιότερο όριο εξάπλωσής της.

Το αγριόγιδο Rupicapra rupicapra (οικογένεια: Bovidae) είναι από τα ενδιαφέροντα είδη της Οίτης και κοσμεί τις άγριες χαράδρες της. Ο πληθυσμός του είναι μικρός και απειλείται από τη λαθροθηρία. Από τα είδη ερπετών και αμφίβιων, ξεχωρίζουμε τον αλπικό τρίτωνα Mesotriton alpestris (οικογένεια: Salamandridae), μάλλον κοινό στα λιμνία των μεγάλων υψομέτρων του βουνού και την κιτρινομπομπίνα Bombina variegata (οικογένεια: Bombinatoridae), ένα μικρό είδος φρύνου που επίσης απαντάται σε σχετικά μεγάλα υψόμετρα.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Οίτη φιλοξενεί χαρακτηριστικά πουλιά των ορεινών οικοσυστημάτων, όπως η πετροπέρδικα Alectoris graeca (οικογένεια: Phasianidae), ο χρυσαετός Aquila chrysaetos (οικογένεια: Accipitridae) καθώς και άλλα αρπακτικά πουλιά, μικροπούλια και δρυοκολάπτες. Στην Οίτη επίσης απαντάται ο αιγωλιός Aegolius funereus (οικογένεια: Strigidae), ένα μικρόσωμο είδος κουκουβάγιας που ενώ δεν είναι ασυνήθιστο στη Βόρεια Ευρώπη, έχει παρατηρηθεί ελάχιστες φορές στη χώρα μας. Η Οίτη είναι ένα από τα νοτιότερα σημεία παρουσίας του αιγωλιού και του σταχτή δρυοκολάπτη Picus canus (οικογένεια: Picidae)»

Εν κατακλείδι, η Οίτη είναι το βουνό με τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Είναι το βουνό του Ηρακλή και του Γοργοποτάμου, το βουνό των λουλουδιών, της βερονίκης της Οίτης (Veronica oetaea), του αγριόγιδου, του χρυσαετού, του δρυοκολάπτη. Η αποφασιστική αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των ενεργών πολιτών στα σχέδια για την εγκατάσταση των τεσσάρων αιολικών σταθμών πρέπει να είναι η απάντηση!


Λαμία, Γενάρης 2020
* Στέφανος Σταμέλλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Για μεγάλη εθνική προδοσία κατηγορεί τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, σχετικά με την «ακύρωση της ελληνορωσικής συμφωνίας της 19/6/2015».
Πρόκειται για την συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Ρωσίας που υπέγραψαν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Αλεξάντερ Νόβακ και που «η Ελλάδα του εθελόδουλου κατεστημένου ακύρωσε έντρομη και πέταξε σιωπηρά στο καλάθι των αχρήστων με τις πρώτες αμερικανικές πιέσεις» τη στιγμή που «η Τουρκία, παρ’ ότι μέλος του ΝΑΤΟ, μπορεί να ασκεί μια πολυδιάστατη ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και πέραν των άλλων, να εγκαινιάζει τις προηγούμενες μέρες τον αγωγό φυσικού αερίου TurkStream», καθώς και η «»μικρή» Βουλγαρία υπογράφει με τη Ρωσία, συγκεκριμένα με τη Gazprom, τη διέλευση από τα εδάφη της αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο και προορισμό την κεντρική Ευρώπη, ως συνέχεια του TurkStream».
Αν η Τουρκία, παρ’ ότι μέλος του ΝΑΤΟ, μπορεί να ασκεί μια πολυδιάστατη ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και πέραν των άλλων, να εγκαινιάζει τις προηγούμενες μέρες τον αγωγό φυσικού αερίου TurkStream που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας. Αν η “μικρή” Βουλγαρία μπορεί και υπογράφει με τη Ρωσία, συγκεκριμένα με τη Gazprom, τη διέλευση από τα εδάφη της αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο και προορισμό την κεντρική Ευρώπη, ως συνέχεια του TurkStream, χωρίς να φοβάται και να υπαναχωρεί μπροστά στις αντιδράσεις των ΗΠΑ. 
Αν συμβαίνουν όλα τούτα στη γειτονιά μας και η Ελλάδα του εθελόδουλου κατεστημένου ακύρωσε έντρομη και πέταξε σιωπηρά στο καλάθι των αχρήστων με τις πρώτες αμερικανικές πιέσεις την άκρως επωφελή οικονομικά και από άποψη ασφάλειας, Συμφωνία Παναγιώτη Λαφαζάνη-Alexander Novak μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, που υπεγράφη τον Ιούνιο του 2015 στην Πετρούπολη για τη διέλευση από τη χώρα μας αγωγού με ρωσικό αέριο, τότε ας συγκρίνουμε την Ελλάδα με την Τουρκία αλλά και την Βουλγαρία και ας βγάλουμε συμπεράσματα για το πολιτικό κατάντημα μας. 
Διότι ο αγωγός που έσπευσε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το ελληνικό κατεστημένο να ματαιώσουν σιωπηρά, παρά τη σχετική διακρατική συμφωνία με τη Ρωσία, είναι ο ίδιος, αν και τώρα μικρότερος, με εκείνον που εγκαινιάστηκε πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη και ο οποίος μέσω Μαύρης Θάλασσας περνάει από την ευρωπαϊκή Τουρκία (TurkStream) και στη συνέχεια από την Βουλγαρία για Σερβία με προορισμό την Ευρώπη. Ο αγωγός λοιπόν που ματαίωσαν τα προδοτικά ελληνικά κατεστημένα κέντρα είναι ακριβώς το σημερινό βουλγαρικό τμήμα του ευρύτερου αγωγού από τη Μαύρη Θάλασσα ως την κεντρική Ευρώπη, μόνο που τότε ούτε η Βουλγαρία του Μπορίσοφ αλλά ούτε και η Τουρκία του Ερντογάν ήθελαν να ακούσουν το παραμικρό για διέλευση αγωγού ρωσικού αερίου από το έδαφός τους, ενώ η Μόσχα δεχόταν να εγκαινιάσει άμεσα και να αρχίσει να κατασκευάζει το έργο με πρωτοπόρα την Ελλάδα και ερήμην της Τουρκίας. Όμως, η Ελλάδα του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας έχασε τότε την μοναδική ευκαιρία που της προσφέρετο στο πιάτο . Διότι θα ήταν τότε η Ελλάδα που θα διαμόρφωνε ένα νέο ενεργειακό και πολιτικό χάρτη στην περιοχή και στην Ευρώπη, ο οποίος πέραν των εκατοντάδων εκατομμυρίων ετησίως που θα της προσέφερε από τη συμμετοχή 50-50% στην ιδιοκτησία και την διαχείριση του αγωγού, θα της προσέδιδε ένα νέο ρόλο στρατηγικής συνεργασίας με την Ρωσία, ο οποίος θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο για την θωράκιση και την πολιτική επιρροή της.
Αν η Τουρκία, ακόμα και η “μικρή” Βουλγαρία μπορούν να έχουν μια ανεξάρτητη, σε εκείνον ή τον άλλο βαθμό πολιτική και η Ελλάδα, όπως μας λένε, και όπως δυστυχώς υιοθετεί μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, δεν το μπορεί γιατί είναι τάχα αδύναμη, τότε ας μην παραπονούμεθα γιατί έχουμε γίνει κλωτσοσκούφι, όπως να μην παραπονούμεθα για τα δεινά που έχουμε υποστεί και τα πολύ χειρότερα που έρχονται.
Δεν είναι αδύναμη η Ελλάδα ελληνικέ λαέ ούτε οικονομικά είναι μοιραίο να φτωχοποιείται ο ελληνικός λαός. Εμείς, ως πολίτες, είμαστε απλώς φοβισμένοι και ανεχόμαστε οικονομικούς κηδεμόνες, αδίστακτες ολιγαρχίες, ξένους πολιτικούς προστάτες, προδοτικά κατεστημένα και προδοτικές κυβερνήσεις οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να σκάβουν βαθύτερα τον λάκκο της χώρας μας και του λαού μας. 
Παναγιώτης Λαφαζάνης

*Η φωτογραφία δείχνει στου Μαξίμου τους Αλέξη Τσίπρα και Παναγιώτη Λαφαζάνη και στο μέσο τον Alexey Miller, επικεφαλής της Gazprom, από την τελευταία επίσκεψή του στην Αθήνα, όπου ο Αλέξης Τσίπρας τον διαβεβαίωνε για την επιθυμία του να κατασκευαστεί και να διέλθει από το ελληνικό έδαφος ο αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου με προορισμό Βαλκάνια και κεντρική Ευρώπη, ο ίδιος αγωγός που μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας κατευθύνεται προς την Ευρώπη και εγκαινιάστηκε πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη. Η στάση και ο μορφασμός Λαφαζάνη στην φωτογραφία είναι έκφραση δυσαρέσκειας για κάτι ατυχές που όπως μας είπε, ανέφερε εκείνη τη στιγμή ο Αλ. Τσίπρας.

** Η αναφορά στη στρατηγική συνεργασία Ρωσίας Ελλάδας με βάση τη διέλευση από την χώρα μας του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου περιέχεται στη ελληνορωσική Συμφωνία Λαφαζάνη-Novak και στην κοινή δήλωση της Πετρούπολης στη Ρωσία ανάμεσα στον Λαφαζάνη και τον πρόεδρο της κρατικής τράπεζας ανάπτυξης και διεθνούς εμπορίου της Ρωσίας, Β. Dimitrief (βλέπε εδώ).



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Καθημερινή 23-12-19: Έρχονται στην Αθήνα 2 Ιανουαρίου 2020 για να υπογραφεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη Νίκο Αναστασιάδη και Μπέντζαμιν Νατανιάχου η διακρατική συμφωνία για τον αγωγό EAST MED

Σαν Έλληνας νιώθω υπερήφανος (λίγο πράγμα το έχεις) και εάν με την βοήθεια του Θεού το έργο πραγματοποιηθεί θα είμαι ο πρώτος που θα επενδύσω χρήματα.

Αλλά ?

Αλλά είμαι από γέννα πολύ συντηρητικός σαν τον μαραγκό δυο φορές μετράει και μια κόβει. Κοιτάζω The facts and no't the myths.

Peter Triantafyllos
28-12-19 Toronto

Και το ερώτημά μου είναι:

Ερώτημα 1ον:
Που θα βρεθούν τα χρήματα για ένα έργο σαν αυτό ? Άκουσα έναν αριθμό περίπου 7.5 δις Δολάρια . Αυτά τα έργα από διάφορες καταστάσεις μέχρι να τελειώσουν η τιμή τους διπλασιάζεται. Πόσο μάλλον εάν ο εργολάβος είναι Έλληνας σίγουρα θα τριπλασιαστεί.

Ερώτημα 2ον Που θα βρουν το αέριο ?
Yes . Που θα βρουν το αέριο ? Οι δικές μου πληροφορίες από ότι ακούω και διαβάζω από έγκυρους αναλυτές (proven reserves ) Αποδεδειγμένα αποθέματα (κοιτάσματα ) Νότια της Κύπρου ήταν πριν ένα χρόνο περίπου 150 τριλιον c.m.μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Και κάποια τριλιον στο οικόπεδο της Αιγύπτου η οποία Αίγυπτος δεν ενδιαφέρεται για αγωγό διότι το δικό της αέριο το υγροποιεί.

Τώρα έχουμε 150 τριλιον c.m.αέριο μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Και τα 100 τριλιον είναι στο οικόπεδο του Ισραήλ. Η Κύπρος είχε πέρυσι πριν ένα χρόνο 50 τριλιον c.m.αέριο. Η Ευρώπη καταναλώνει 50 τριλιον αέριο το χρόνο. Άρα η Κύπρος έχει αέριο να προμηθεύει την Ευρώπη για ένα χρόνο.

Κάποιος θα αναρωτηθεί ? Υπάρχουν και τα Ελληνικά. Ποιά Ελληνικά ?
Ο καλός καθηγητής κ. Θεόδωρος Τσακίρης γράφει στην Καθημερινή 23-12-19 για την Ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Μεγίστης - Ρόδου - και Ξερόκαμπου Λασιθίου ότι είναι η πλέον ανεξερεύνητη από άποψη σεισμογραφικών ερευνών περιοχή της Ευρώπης.
Αρα ο διακυβερνώμενος πλούτος είναι άγνωστος.!!!

Πολλοί θα αναρωτηθούν . Και τώρα τι κάνουμε ?
Κάλλιστα μπορούμε να σκεπτόμαστε σαν τον Καραγκιόζη.
ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ?
ΑΝ ΒΡΟΥΜΕ ?
Ναι αλλά οι επαγγελματίες επενδυτές δεν συμβιβάζονται με καραγκιοζιλίκια. Θέλουν facts. Ένα τέτοιο έργο χρειάζεται εγγυήσεις από της χώρες ή εταιρείες ότι θα προμηθεύουν αέριο το λιγότερο για 50 χρόνια.

Ερώτημα 3ον Τιμή ... Κόστος ?
Πόσο θα κοστίζει να βγει το Ελληνικό η Κυπριακό αέριο από τη θάλασσα ? Θα είναι ανταγωνιστικό ? Δεν ξέρω . Αλλά ξέρω ότι το κάθε γεωτρύπανο κοστίζει από 5 χιλιάδες μέχρι 5 εκατομμύρια την ημέρα.. Dollars !!!

Τώρα έχουμε και τους ανταγωνιστές. Χώρες με ιστορία και πλούσια παραγωγή.
Όπως το Ιράν με αποδεδειγμένα αποθέματα 600 τριλιον.
Το Αζερμπαϊτζάν με 700 τριλιον
Το Κουβέιτ με 800 τριλιον
Το Κατάρ με 1 τριλιον τριλιον
Η Ρωσία με 1.6 τριλιον τριλιονς
Και κάποια ακόμη όπως Ιράκ, Αυστραλία, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Καναδάς, ΗΠΑ.

Και μην ξεχνάμε την Κίνα με τα περισσότερα αποθέματα . Άλλο εάν δεν μπορεί (από ότι διάβασα) να τα βγάλει διότι δεν έχει την τεχνολογία. Κόστος παραγωγής από τους ανταγωνιστές 25-50 cents to c.m. Πόσο θα κοστίζει το Ελληνικό ?

Πριν 6 μήνες περίπου και συγκεκριμένα στο ΑΝΤΕΝΑ άκουσα Έλληνα δημοσιογράφο να ρωτά τον Πρέσβη των ΗΠΑ κ. Τζέφρι Πάιατ εάν και πότε θα γίνει ο αγωγός EAST MED. Και η απάντηση του κυρίου Πάιατ ήταν: Τέτοια έργα τα κανονίζουν οι αγορές. Και συμπληρώσω και εγώ. Όχι οι ΚΑΡΑΓΚΙΌΖΗΔΕΣ !!!

I wish every one a HAPPY NEW YEAR

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)