Articles by "Ρωσία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρωσία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Του Γιώργου Νικολαΐδη

Σου λέγαμε κυρ-Βλαδίμηρε στο άρθρο μας «Καληνύχτα κ. Εισβολάρχα !», λίγες μέρες μετά την εισβολή σου στην Ουκρανία, πως οι Αμερικάνοι σε περίμεναν στην γωνία και τελικά σου δημιούργησαν ένα «Βιετνάμ» στην πόρτα του σπιτιού σου. Μιας από κάθε πλευρά καθαρής εισβολής και τα αποπροσανατολιστικά παραμύθια σου περί «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» τα ακούει η υφήλιος βερεσέ. Επαληθευθήκαμε πλήρως. Μέρα με την μέρα χώνεσαι όλο και πιο βαθιά στον βούρκο του πολέμου (σου). Γιατί και να θέλεις τώρα να τον σταματήσεις, η αλαζονεία του «Συνπλανητάρχη» δεν σου το επιτρέπει.
Από ΄δω τα΄φερες, από ΄κει τα πήγες εδώ και δυόμισι χρόνια, το μόνο που βλέπεις είναι πως έμπλεξες πολύ άσχημα. Και όσο και να μην το θέλεις, απ΄τα μαλλιά σου πιάνεσαι τώρα, όπως ένας που πνίγεται… Βρε με μισθοφόρους της “Wagner “ το δοκίμασες, βρε με τριχοφόρους Τσετσένους, βρε με αποβράσματα που τα είχες στην φυλακή και τα έστειλες να πολεμήσουν (για τα ιδανικά της μητέρας Ρωσίας και τούτοι φυσικά…), βρε με πυρηνικές απειλές εκείνου του αρχιφαφλατά του Μεντβεντεφ… Πως όλα είναι μάταια απλώς, διαπιστώνεις μόνο μέρα με την μέρα.
Επισκέφτηκες μέσα στην απόγνωσή σου τον διεθνώς απομονωμένο αμερικανοσπουδαγμένο…Κιμ προ ημερών. Και ως καλός μουσαφίρης, για να μην πας με άδεια χέρια, του κουβάλησες και μια λιμουζίνα. Σε χρώμα νεκροφόρας, για να είναι πάντα ασορτί και με το κουστούμι του. Σε υποδέχθηκε με τις (all time classic) δίπλες του στο σβέρκο (αλήθεια είναι σύμπτωση που ο μόνος χοντρός στην Β. Κορέα είναι ο Κιμ ;) και το κούρεμα «καπελάκι αεροδρόμιο», με φιλιά «αεράτα» και ταρατατζούμ, ρώσικες σημαιούλες, άπειρες αφίσες με σένα (πάντα κάτω απ΄ την καράφλα σου φυσικά) και κάθε (περιττή) επισημότητα, για να πουλήσει «μούρη» και ΄κείνος στον στερημένο από πολλά λαό του. Σαν να’λεγε «Δες !!! (καταπιεσμένε λαουτζίκο). Ολόκληρη Ρωσία υποκλίνεται μπροστά μου και ήρθε να ΜΕ συναντήσει…! Άντε, ρίχτε ένα ακόμη «Ζήτω !» για τον σπουδαίο ηγέτη σας !». Και φυσικά του το έριχναν ! Οι πνιγμένοι στα παράσημα καραβανάδες, οι απαραίτητοι καθεστωτικοί και οι σκελετωμένοι πολίτες από την κομμουνιστική καλοπέραση.
Και ναι μεν δεν είσαι βλάκας για να πάρουν τα μυαλά σου αέρα από τέτοιες ανοησίες στην υποδοχή σου, αλλά ξέρεις Βλαδίμηρε, ούτε οι Αμερικάνοι είναι βλάκες να πιστέψουν πως είναι ικανές συμμαχίες σου με Β. Κορέα και …Βιετνάμ να τους τρομάξουν. Γιατί έχουν καταλάβει πως τον μεν Κιμ τον βάζεις μπροστά για «λαγό». Να τραβάει (ελεγχόμενα πάντα φυσικά) το σκοινί με τα πυρηνικά για να βλέπεις μέχρι που θα το φτάσουν οι Αμερικάνοι (‘όπως ακριβώς έκανε η Ρωσία το ΄61 με τον Φιντέλ). Το δε Βιετνάμ το επισκέφτηκες μόνον για «δημόσιες σχέσεις». Να δείξεις πως έχεις πιστούς συμμάχους ! Αλήθεια Βλαδίμηρε, πίστεψες πως το φτωχό μα περήφανο Βιετνάμ, που το μόνο που κατάφεραν στον 15ετή τους βρώμικο πόλεμο οι Αμερικάνοι ήταν να το πάνε 100 χρόνια πίσω και τίποτε άλλο, το Βιετνάμ όπου ένα ποδήλατο και ένα μοτοσακό είναι «περιουσιακά» στοιχεία για κάποιον, θα σε τσοντάρει με στρατιώτες στην Ουκρανία; Και είδαμε πόσο (καλώς πράξαντες οι Βιετναμέζοι) μετρημένα και ψυχρά σε υποδέχθηκαν στην χώρα τους. Γιατί ούτε ξέρουν που είναι η Ουκρανία (σου) - όπως θέλεις να πιστεύεις – αλλά ούτε έχουν και νταλγκά να ξέρουν απαραιτήτως. Γιατί όταν πολεμούσαν τους Γάλλους και τους Αμερικάνους για ανεξαρτησία, εννοούσαν ανεξαρτησία απ΄όλους τους κηφήνες… Και μας λες Βλαδίμηρε πως οι συνομιλίες που είχες εκεί ήταν «Στρατηγικές συμμαχίες» ! Ζητιανιά το λέει ο κόσμος όλος αν όχι «κατάντια» της μεγάλης Ρωσίας. Γιατί μετά τον Κιμ και το Βιετνάμ δεν βλέπουμε κανέναν άλλο εκτός από τον …Ραούλ Κάστρο στο προσκήνιο. Κάποιος Χότζα της Αλβανίας πέθανε εδώ και πολλά χρόνια. Όπως και ο κομμουνισμός σου !
Δείτε το σχετικό μας βίντεο και… καλή διασκέδαση!
https://youtu.be/yKR8GOfvUNg?si=f99Cy1t8Vk7EtrDi



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


από Pepe Escobar /  reseauinternational.net / 13.6.24

Η πλουτοκρατία νομίζει ότι τότε θα είναι σε θέση 
να αγοράσει το όλο πράγμα για ένα ψίχουλο, 
ενώ οι μύγες θα εξακολουθούν 
να γεννούν αυγά στα ευρωπαϊκά κουφάρια.

Ως εκ τούτου, ο Μικρός Βασιλιάς του Παρισιού συντρίφτηκε, όπως αναμενόταν στις ευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις. Προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, διαλύοντας την Εθνοσυνέλευση σε μια πράξη τυφλής και παιδαριώδους εκδίκησης εναντίον των Γάλλων πολιτών, επιτιθέμενος de facto στη γαλλική θεσμική δημοκρατία.

Αυτό δεν σημαίνει πολλά ούτως ή άλλως, επειδή οι αρχές της «ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης» έχουν εδώ και καιρό σφετεριστεί από μια χονδροειδή ολιγαρχία.

Ο δεύτερος γύρος αυτών των νέων γαλλικών εκλογών θα διεξαχθεί στις 7 Ιουλίου – σχεδόν συμπίπτοντας με τις βρετανικές εκλογές στις 11 Ιουλίου και μόλις λίγες ημέρες πριν από την αργή αστική καταστροφή που θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι.

Τα παριζιάνικα σαλόνια φλέγονται και αναρωτιούνται γιατί το μικρό ανδρείκελο του Rothschild με ένα συγκρότημα του Ναπολέοντα, πετάει όλα τα παιχνίδια του έξω από το καροτσάκι επειδή δεν παίρνει αυτό που θέλει.

Εξάλλου, αυτό που πραγματικά θέλει είναι να γίνει «Πρόεδρος του Πολέμου» – με το Πτώμα στον Λευκό Οίκο, τον Στάρμερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Ρούτε στην Ολλανδία, την Τοξική Μέδουσα φον ντερ Λούγκεν στις Βρυξέλλες, τον Τουσκ στην Πολωνία, χωρίς να λογοδοτεί στον γαλλικό λαό.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Μικρός Βασιλιάς θα αντιμετωπίσει την πραγματική προοπτική να γίνει ένας κουτσός πρόεδρος που θα πρέπει να υπακούσει σε ένα δεξιό κοινοβούλιο. η φλυαρία του Μεγάρου των Ηλυσίων έχει ήδη ενταχθεί στο τσίρκο, δίνοντας την εντύπωση ότι θα μπορούσε να παραιτηθεί (κάτι που αργότερα αρνήθηκε). Σε κάθε περίπτωση, αν ο Μικρός Βασιλιάς πάει σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, κανένας Γάλλος πολίτης δεν θα τον ακολουθήσει, πόσο μάλλον ο αξιοθρήνητος γαλλικός στρατός.

Ωστόσο, διακυβεύονται πιο σημαντικά πράγματα. Μετά τα ευοίωνα μηνύματα που άλλαξαν το παιχνίδι για την παγκόσμια πλειοψηφία στο φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης την περασμένη εβδομάδα που επικεντρώθηκε στο άνοιγμα και την ένταξη, η συνάντηση των 10 υπουργών Εξωτερικών των BRICS στο Νίζνι Νόβγκοροντ ανέλαβε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ τόνισε τρία βασικά σημεία:

«Οι χώρες του Νότου δεν θέλουν πλέον να εξαρτώνται από τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Δύσης και τις ιδιοτροπίες της».

«Όλοι γνωρίζουν ότι οι χώρες BRICS είναι ήδη η ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας».

«Εμείς [στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των BRICS] τονίσαμε την ανάγκη για συνεχείς προσπάθειες για τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης, όπου η ισότητα των ανεξάρτητων κρατών θα είναι το κλειδί».

Τώρα συγκρίνετε το με τη συνάντηση της G7 που θα πραγματοποιηθεί αργότερα αυτή την εβδομάδα στην Απουλία της νότιας Ιταλίας: το ίδιο ρεφρέν, μιας «νέας αυστηρής προειδοποίησης» προς τις κινεζικές τράπεζες («Μην κάνετε δουλειές με τη Ρωσία, αλλιώς!») σφοδρές απειλές κατά της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Κίνας-Ρωσίας.

Και τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, νέες ανοησίες για να παρακάμψουν τα συμφέροντα των τεράστιων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν παγώσει ή κλαπεί με σκοπό να τα στείλουν στη χώρα 404. Η ίδια η Τοξική Μέδουσα ανακοίνωσε ότι η χώρα 404 θα λάβει από την ΕΕ, τον Ιούλιο, 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ από τα έσοδα από κλεμμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, το 90% των οποίων ήταν για την αγορά όπλων.

Όσο για τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Kurt Campbell - τον άνθρωπο που εφηύρε τον ανενεργό «άξονα στην Ασία» κατά τη διάρκεια της θητείας της Χίλαρι Κλίντον στις αρχές της δεκαετίας του 2010 - Είχε ήδη προτείνει ότι η Ουάσιγκτον θα επιβάλει κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες και τράπεζες λόγω των σχέσεων του Πεκίνου με το ρωσικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα.


Ψευδείς σημαίες και τέλεια συμμετρία

Σύμφωνα με διάφορους δείκτες, η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης/έκρηξης όχι με ένα κτύπημα, αλλά με ένα αγωνιώδες στεναγμό ανά πάσα στιγμή τους επόμενους μήνες. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι πρόωρες εκλογές στη Γαλλία και τη Βρετανία θα συμπέσουν επίσης με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου, όπου η φιλοπόλεμη ρητορική που τροφοδοτείται από τη ρωσοφοβία θα φτάσει στο αποκορύφωμά της.

Μεταξύ των πιθανών σεναρίων, πρέπει να αναμένουμε ένα είδος ψευδούς σημαίας για το οποίο η ευθύνη θα αποδοθεί σαφώς στη Ρωσία. Θα μπορούσε να είναι ένα επεισόδιο του Franz Ferdinand, ένα επεισόδιο του Gulf of Tonkin ή ακόμα και ένα επεισόδιο του USS Maine πριν από τον ισπανοαμερικανικό πόλεμο.


Το γεγονός παραμένει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν αυτοί οι «ηγέτες» του ΝΑΤΟ και ο ταπεινά ιδρωμένος πράκτορας της MI6 με ένα πράσινο μπλουζάκι στο Κίεβο είναι να κατασκευάσουν ένα casus belli.

Εάν συμβεί αυτό, μπορεί να επισπευσθεί μια ημερομηνία: μεταξύ της δεύτερης εβδομάδας του Ιουλίου και του τέλους Αυγούστου, και σίγουρα όχι αργότερα από τη δεύτερη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.

Θα είναι πολύ αργά τον Οκτώβριο: οι αμερικανικές εκλογές θα είναι πολύ κοντά.

Ετοιμαστείτε λοιπόν να ζήσετε το καλοκαίρι της επικίνδυνης ζωής.

Εν τω μεταξύ, δεν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι η αρκούδα πέφτει σε χειμερία νάρκη. Ο πρόεδρος Πούτιν, πριν και κατά τη διάρκεια του φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, εξήγησε ότι η απάντηση της Μόσχας θα είναι «συμμετρική» στις επιθέσεις του Κιέβου χρησιμοποιώντας πυραύλους του ΝΑΤΟ - οι οποίοι χρησιμοποιούνται ήδη.

Τρία μέλη του ΝΑΤΟ παρέχουν πυραύλους με βεληνεκές 350 χιλιομέτρων και άνω: οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία.


Μια «συμμετρική» απάντηση θα σήμαινε επομένως ότι η Ρωσία θα παρείχε στις χώρες του Νότου προηγμένα όπλα, ικανά να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά στους κόμβους της αυτοκρατορίας των βάσεων.

Εδώ είναι οι κύριοι υποψήφιοι για την απόκτηση αυτών των όπλων, οι οποίοι αποτέλεσαν αντικείμενο διεξοδικών συζητήσεων όχι μόνο στα ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια αλλά και στους διαδρόμους του φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης.

Δυτική Ασία: Ιράν (που τα έχει ήδη), Συρία (που τα χρειάζεται απεγνωσμένα), Υεμένη, Ιράκ (που θα ήταν πολύ χρήσιμο για την Hashd al-Shaabi) και Λιβύη.

Κεντρική, Βορειοανατολική και Νοτιοανατολική Ασία: Αφγανιστάν, Μιανμάρ (και οι δύο χώρες ήταν παρούσες στην Αγία Πετρούπολη) και Βόρεια Κορέα.

Λατινική Αμερική: Κούβα, Βενεζουέλα και Νικαράγουα (απλά κοιτάξτε την τρέχουσα ρωσική εισβολή στην Καραϊβική).

Αφρική: Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Κονγκό, Αιθιοπία, Σομαλία, Νότιο Σουδάν και Ζιμπάμπουε (βλ. πρόσφατη αφρικανική περιοδεία του Λαβρόφ).


Ο κ. Ζιργκόν σας χαιρετά


Αυτό μας φέρνει στη χαρούμενη υπόθεση μιας ρωσικής ναυτικής δύναμης που μαραζώνει στην Καραϊβική, με επικεφαλής την υπερηχητική φρεγάτα Admiral Gorshkov και το πυρηνικό υποβρύχιο Kazan.

Ο απαραίτητος Andrei Martyanov σημείωσε ότι ο Gorshkov "φέρει 32 Onyx, Zircon, Kalibrs και Otvet. Αυτοί είναι οι πιο προηγμένοι και πιο θανατηφόροι πύραυλοι κρουζ στην ιστορία, με σοβαρή γενεαλογία μάχης. Το Kazan, το οποίο είναι SSGN κλάσης Yasen, φέρει επίσης 32 VLS και, επιπλέον, 10 τορπιλοσωλήνες που όχι μόνο εκτοξεύουν τορπίλες.

Είναι προφανές ότι αυτή η ναυτική δύναμη δεν είναι εκεί για να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Martyanov εξηγεί ότι «ενώ τα δύο πλοία μπορούν να χτυπήσουν ολόκληρη την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, δεν είναι εκεί για αυτόν τον λόγο.
Θεός φυλάξοι, αν πρόκειται για έναν πραγματικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχουν αρκετοί Bulavas, Avangards, Sarmats και Yarses για να αντιμετωπίσουν αυτή τη φρικτή υπόθεση. Όχι, ο Gorshkov και ο Kazan είναι εκεί για να δείξουν ότι μπορούν να φτάσουν σε οποιοδήποτε πολεμικό πλοίο ή στρατηγικό πλοίο θαλάσσιας μεταφοράς που μεταφέρει οποιοδήποτε στρατιωτικό εξοπλισμό μάχης από τη Βόρεια Αμερική στην Ευρώπη σε περίπτωση που ένας τρελός αποφασίσει να προσπαθήσει να επιβιώσει από έναν συμβατικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας σε 404 χώρες.

Αυτό που είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι αφού περάσει χρόνο στην Αβάνα, η ναυτική δύναμη θα παραμείνει στην Καραϊβική για μια σειρά ασκήσεων - και θα ενωθεί με άλλα πλοία του ρωσικού ναυτικού. Θα παραμείνουν σε αυτά τα ύδατα μέχρι το τέλος του L'Été du Vivre Dangereusement. Σε περίπτωση που ένας παράξενος έχει φανταχτερές ιδέες.
Εν τω μεταξύ, η πιθανή κλιμάκωση σε θερμό πόλεμο στην Ευρώπη συνεχίζεται αμείωτη, με το ΝΑΤΟ, μέσω της επιληπτικής πλάκας νορβηγικού ξύλου, να αλλάζει ριζικά τους καθιερωμένους κανόνες των πολέμων δι' αντιπροσώπων με τη μία έκρηξη ανοησίας μετά την άλλη.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) είναι ήδη σε θέση, μέσω του ΝΑΤΟ, να καταστρέψουν ρωσικά στρατιωτικά και πολιτικά περιουσιακά στοιχεία - αποθήκευση πετρελαίου, αεροδρόμια, ενεργειακές εγκαταστάσεις, σιδηροδρομικούς κόμβους, ακόμη και συγκεντρώσεις στρατευμάτων.

Όλοι και ο γείτονάς τους θα περιμένουν τις «συμμετρικές» απαντήσεις.

Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, η κρίσιμη απόφαση ελήφθη από τη σπάνια πλουτοκρατία που στην πραγματικότητα τρέχει την παράσταση: να αναγκάσει την Ευρώπη να πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης όλου αυτού του ρητορικού καμπούκι για μια «στρατιωτική Σένγκεν» και ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα που εκτείνεται από την Αρκτική μέχρι τη λυσσαλέα Πολωνία, μέσω των Τσιουάουα της Βαλτικής.



Η πλουτοκρατία πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί τότε να τα αγοράσει όλα για ένα ψίχουλο, ενώ οι μύγες εξακολουθούν να γεννούν αυγά στα ραδιενεργά ευρωπαϊκά κουφάρια.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: Strategic Culture FoundationStrategic Culture Foundation


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι Αγώνες BRICS είναι μια ετήσια εκδήλωση πολλών αθλημάτων που κερδίζει δημοτικότητα μεταξύ των χωρών-μελών του οικονομικού ομίλου BRICS. Η εκδήλωση οργανώνεται συνήθως από τη χώρα που προεδρεύει αυτής της ομάδας. Με τη Ρωσία να κατέχει την προεδρία των BRICS φέτος, αποφασίστηκε η διεξαγωγή των Αγώνων του 2024 στο Καζάν. Ως εκ τούτου, έχουν προγραμματιστεί για τις 12 έως τις 23 Ιουνίου.

Αθλητές από 97 συμμετέχουσες χώρες, μεταξύ των οποίων η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, η Κίνα, η Νότια Αφρική, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν, η Αίγυπτος και η Αιθιοπία, θα συγκεντρωθούν στο Καζάν. Καθώς οι αγώνες είναι μια εκδήλωση ανοιχτή στο κοινό, καλούνται να συμμετάσχουν αθλητές από άλλες χώρες. Ο αριθμός των μεταλλίων από τους αγώνες BRICS στο Καζάν θα φτάσει σε επίπεδο ρεκόρ με περισσότερα από 360. Οι συμμετέχοντες θα αγωνιστούν σε 27 αθλήματα, συμπεριλαμβανομένων στίβου, άρσης βαρών, κολύμβησης, καταδύσεων, ρυθμικής και καλλιτεχνικής γυμναστικής, πάλης, τένις και πινγκ πονγκ.

Εκτός από τις αθλητικές εκδηλώσεις, οι επισκέπτες των Αγώνων BRICS θα μπορούν να απολαύσουν ένα εκτενές πολιτιστικό πρόγραμμα και συνεδρίες με αυτόγραφα με αθλητικές προσωπικότητες. Οι Αγώνες θα πραγματοποιηθούν σε 16 χώρους στο Καζάν, οι οποίοι έχουν ήδη φιλοξενήσει διεθνείς και ρωσικούς αγώνες στο παρελθόν και οι οποίοι έχουν ανακαινιστεί για τους Αγώνες BRICS.

Οι μεγαλύτεροι Ρώσοι αθλητές έχουν ήδη επιβεβαιώσει τη συμμετοχή τους: οι γυμναστές Daniel Marinov και Nikita Nagorny, η πολλαπλή Ολυμπιονίκης συγχρονισμένης κολύμβησης Svetlana Kolesnitchenko, οι Ολυμπιονίκες ξιφασκίας Iana Egorian και Sofia Velikaya, ο παγκόσμιος πρωταθλητής τρεξίματος Sergei Shubenkov, οι δύτες Evgeny Kouznetsov και Nikita Shleikher. πολλούς άλλους αθλητές. Θα υπάρχουν επίσης πολλές αντιπροσωπείες από τη Βραζιλία και την Κίνα στο Καζάν. Θα στείλουν στους Αγώνες έμπειρους αθλητές αλλά και νεαρά ταλέντα.


πηγή: Σαουδικό Πρακτορείο Τύπου μέσω Soleil Verseau


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αν το διακύβευμα του Παλαιστινιακού είναι η σωτηρία του ανθρώπινου πολιτισμού, στην Ουκρανία το διακύβευμα είναι η ίδια η επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μια καταιγιστική αλυσίδα γεγονότων, τις τελευταίες ημέρες, με τελευταία την απόφαση Μπάιντεν να επιτρέψει τη χρήση αμερικανικών όπλων για πλήγματα μέσα στη Ρωσία, ήρθε να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους μας. Το ανθρώπινο είδος είναι, όπως είπε χτες σε μια συνέντευξή του ο καθηγητής Τζέφρεϊ Σαχς του πανεπιστημίου Κολούμπια, πιο κοντά στην πυρηνική του εκμηδένιση (annihilation) από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία.

Η επιχειρούμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα προκάλεσε, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, ένα πολύ σπουδαίο παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας, με τη συμμετοχή και μεγάλου αριθμού Εβραίων της διασποράς. Πολύ σπουδαίο γιατί στην Παλαιστίνη δεν κρίνεται μόνο η τύχη των Παλαιστινίων. Κρίνεται η τύχη του ανθρώπινου πολιτισμού, η δική μας τύχη. Αν αποδεχτούμε αυτά τα πράγματα που γίνονται στην Παλαιστίνη, των οποίων ένα μικρό κλάσμα βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, σημαίνει ότι πάμε σε μια κατάσταση ζούγκλας στις ανθρώπινες σχέσεις, νόμου του ισχυρού, χωρίς κανένα έλεος για ανθρώπους, λαούς, έθνη και κράτη.

Αν όμως το διακύβευμα του Παλαιστινιακού είναι η σωτηρία του ανθρώπινου πολιτισμού, στην Ουκρανία το διακύβευμα είναι η ίδια η επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Δυστυχώς οι εξελίξεις εδώ δεν έχουν την αμεσότητα των ισραηλινών εγκλημάτων που δεν άφησε κανένα περιθώριο στην φιλοισραηλινή προπαγάνδα που κατέκλυσε πάλι τα ΜΜΕ ενός όλο και πιο ολοκληρωτικού κόσμου στον οποίο ζούμε. Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία της δυτικής και της παγκόσμιας κοινής γνώμης έχει αντιληφθεί τη σημασία όσων γίνονται στην Παλαιστίνη, δεν έχει όμως αντιληφθεί ότι η τυχοδιωκτική πολιτική του ΝΑΤΟ μας οδηγεί ταχέως σε μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια πυρηνική καταστροφή και δεν έχει κινητοποιηθεί όπως θα άρμοζε στη μεγαλύτερη απειλή για την ίδια την επιβίωσή της που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα σε όλη την ιστορία της. Νομίζει ότι έχουμε έναν πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας και όχι αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα, έναν πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, με τους κινδύνους που μια τέτοια σύγκρουση συνεπάγεται.

Εξακολουθούμε να θεωρούμε κατά βάθος αδιανόητο να φτάσουμε σε πυρηνικό πόλεμο και θεωρώντας το αδιανόητο το καθιστούμε δυνατό και πιθανό.

Έχουμε γράψει επανειλημμένως την άποψή μας για το πως η ίδια η Δύση προκάλεσε τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία και τον διεξάγει χρησιμοποιώντας ως εργαλείο της το καθεστώς Ζελένσκι στο Κίεβο. Ακόμα όμως και αν διαφωνείτε πλήρως με αυτή την ανάλυση, ακόμα κι αν συμφωνείτε με τα επιχειρήματα των δυτικών υπέρ του δικαιώματος της Ουκρανίας να αμυνθεί και κατά της Ρωσίας, θα συμφωνήσετε φαντάζομαι ότι δεν είναι λογικό, για να υπερασπιστούμε (δήθεν) την Ουκρανία και για να πολεμήσουμε την «κακιά Ρωσία», να τινάξουμε τον πλανήτη (περιλαμβανομένων και των ίδιων των Ουκρανών) στον αέρα!

Εκεί ακριβώς όμως μας οδηγεί η πολιτική της συλλογικής Δύσης και του εξτρεμιστικού Κόμματος του Πολέμου στους κόλπους της, που φαίνεται τώρα να έχει ανατρέψει κατά κράτος τις όποιες αντιρρήσεις εξέφρασαν στη πορεία ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και έχουν αμφότεροι χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων, οδηγώντας, «μοιραίοι και άβουλοι», την ανθρωπότητα στην καταστροφή της.

Η απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο απέδειξε άλλωστε ότι καμία διαφοροποίηση δεν θα γίνει ανεκτή πλέον από οποιονδήποτε ασκεί κυβερνητική εξουσία σε κράτος της συλλογικής Δύσης. Η πραγματική εξουσία του πλανήτη, το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο, έχει αποφασίσει κατά τα φαινόμενα ότι δεν θα ανεχθεί τίποτα λιγότερο από νίκη στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Πιάνοντας το νόημα, ο Τραμπ επανέλαβε στους χρηματοδότες του προγενέστερη δήλωσή του ότι ο ίδιος θα βομβάρδιζε τη Μόσχα και το Πεκίνο σε περίπτωση εισβολής στην Ουκρανία ή την Ταϊβάν.
Η μεγάλη πυρηνική προβοκάτσια

Η Ουκρανία, δηλαδή το ΝΑΤΟ, έπληξε δύο ρωσικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης απέναντι σε επίθεση με πυρηνικά όπλα, περιλαμβανομένων και διηπειρωτικών πυραύλων. Η επίθεση στα ραντάρ, δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον πόλεμο στην Ουκρανία και αντικειμενικά, ανεξαρτήτως προθέσεων, διευκολύνει ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση στη Ρωσία και ενδεχόμενο πρώτο, αιφνιδιαστικό πλήγμα, μπορεί δηλαδή εύλογα να θεωρηθεί και συνιστά όντως το πρώτο βήμα στην προετοιμασία πυρηνικής επίθεσης κατά της Μόσχας. Αυξάνει δραματικά την αβεβαιότητα και επομένως αυξάνει την πιθανότητα ευρωπαϊκού ή παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου.

Όλη η φιλοσοφία του ελέγχου των εξοπλισμών εδώ και δεκαετίες είναι η εξασφάλιση και των δύο αντιπάλων ότι δεν πρόκειται να δεχθούν αιφνιδιαστική επίθεση. Γιατί αν φοβάσαι αιφνιδιαστική επίθεση, έχεις κίνητρο να χτυπήσεις πρώτος, πριν η επίθεση σου καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της πυρηνικής σου δύναμης.

Αυτή η αρχή τοποθετήθηκε από τους ίδιους τους Αμερικανούς στο κέντρο της φιλοσοφίας του ελέγχου των εξοπλισμών και μάλιστα παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των Σοβιετικών που τελικά πείστηκαν και αποτυπώθηκε στη συνθήκη ΑΒΜ του 1972. Η λογική είναι ότι αν οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι θα δεχθούν καταστροφικό ανταποδοτικό πλήγμα, δεν θα προχωρήσουν σε αιφνιδιαστική πρώτη επίθεση.

Στην καλύτερη, που δεν είναι καθόλου καλή, περίπτωση πρόκειται για μεγάλο τυχοδιωκτισμό και ελαφρότητα με την οποία οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους καταπατούν, στην απελπισία και ασυναρτησία τους, τις πιο βασικές αρχές της πυρηνικής σταθερότητας, που έγιναν αποδεκτές στο παρελθόν και από τις ΗΠΑ και από την ΕΣΣΔ και επέτρεψαν τη διατήρηση της ειρήνης μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων παρά τον Ψυχρό Πόλεμο, δηλαδή την επιβίωση της ανθρωπότητας. Στη «μεσαία» περίπτωση, οι Αμερικανοί επιχειρούν, απειλώντας με γενικό πυρηνικό πόλεμο τη Ρωσία, να την αποτρέψουν από το να χρησιμοποιήσει εκείνη τακτικά πυρηνικά όπλα ή την προκαλούν για να τα χρησιμοποιήσει πρώτη και να πάρει η ίδια την πολιτική ευθύνη για την πρώτη χρήση τέτοιων όπλων μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, «απελευθερώνοντάς» τους να χρησιμοποιήσουν εκείνοι τέτοια όπλα.

Σε κάθε περίπτωση όμως έχουμε φύγει από κάθε έννοια «στρατηγικής σταθερότητας» και έχουμε οδηγηθεί στη «στρατηγική του παράλογου» (chiken game), δηλαδή στον δρόμο που, εγκλωβίζοντας τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση που δεν μπορεί καμία να υποχωρήσει, καθιστά αναπόφευκτη τη σύγκρουση. Αλλά βέβαια υπάρχει και η χειρότερη περίπτωση και είναι αδύνατο για τους Ρώσους στρατιωτικούς, και οποιονδήποτε βρίσκεται στη θέση τους να μη το σκεφτεί. Ότι δηλαδή οι Αμερικανοί, μη θέλοντας να αποδεχθούν οτιδήποτε πέραν μιας πλήρους νίκης στην Ουκρανία, είναι έτοιμοι να εξαπολύσουν πυρηνικό πόλεμο.

Τι θα σκέφτονταν στην Ουάσιγκτον αν κάποια drones ή κάποιοι πύραυλοι χτυπούσαν τα αμερικανικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης; Τι θα σκέφτονταν στο Λονδίνο και το Παρίσι σε ανάλογη περίπτωση;
Τι λέει το ίδιο το ΝΑΤΟ

Ας αφήσουμε όμως προς στιγμήν τις δικές μας αναλύσεις για το τι κάνουν οι δυτικοί και ας δούμε τι μας λένε.

Την περασμένη Δευτέρα, λίγες μέρες μετά τις επιθέσεις στα ραντάρ, η Ατλαντική Συμμαχία υιοθετούσε στη συνάντηση κορυφής της Σόφιας την άποψη ότι «η Ρωσία μπορεί και πρέπει να υποστεί στρατηγική ήττα στην Ουκρανία» και πρέπει να υπάρξει μια «σαφώς διατυπωμένη στρατηγική με το σκοπό να παρασχεθούν στην Ουκρανία όλα όσα χρειάζεται, όσο πιο γρήγορα μπορεί και όσο διάστημα χρειάζεται ώστε να νικήσει».

«Στρατηγική ήττα» της Ρωσίας σημαίνει εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων από τις περιοχές της Κριμαίας και του Ντονμπάς, που κατοικούνται από μια συντριπτική πλειοψηφία Ρώσων στην εθνότητα κατοίκων, μέτρα αφοπλισμού της Ρωσίας, ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν, δίκη και καταδίκη του Ρώσου Προέδρου κατά το πρότυπο του Σαντάμ Χουσεΐν και επιβολή ενός καθεστώτος πολύ περισσότερο υποτελούς στην Ουάσιγκτον και τη «συλλογική Δύση» και από αυτό που υπήρξε επί Γέλτσιν. Τέτοιες όμως επιδιώξεις είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθούν χωρίς τη μαζική χρήση πυρηνικών όπλων. Είναι ελάχιστα πιθανό να επιτευχθούν με συμβατικά μέσα, όπως άλλωστε αποδεικνύει η έως τώρα πείρα από τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Ακόμα όμως κι αν αυτό το απίθανο σενάριο υλοποιούνταν, είναι ακόμα πιο απίθανο η Ρωσία, αντιμέτωπη με ήττα με συμβατικά όπλα να παραδιδόταν χωρίς να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα στη διάθεσή της.

Αν ισχυρά κέντρα στη Δύση θέλουν να προκαλέσουν πυρηνικό πόλεμο, ή είναι διατεθειμένα να ανεχθούν τον κίνδυνο ενός τέτοιου πολέμου, όπως φαίνεται από τις ενέργειες, όχι από τις πράξεις, ως ύστατο όπλο για να νικήσουν τη Ρωσία, τότε θα επιδιώξουν να εξωθήσουν τη Μόσχα να κάνει πρώτη χρήση τακτικών πυρηνικών, ώστε να αναλάβει εκείνη το τεράστιο πολιτικό κόστος και εν συνεχεία να τους «απελευθερώσει» από οποιονδήποτε περιορισμό.

Ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Σικόρσκι, που χρησιμοποιείται συχνά για να πει αυτά που δεν θέλουν να πουν άλλοι, δήλωσε πρόσφατα ότι αν οι Αμερικανοί προειδοποίησαν τους Ρώσους ότι αν κάνουν χρήση έστω και ενός τακτικού πυρηνικού όπλου, ακόμα και χωρίς απώλειες, θα καταστρέψουν όλες τις ρωσικές θέσεις στην Ουκρανία με κάθε διαθέσιμο συμβατικό μέσο. Βέβαια πρέπει να είναι κανείς εντελώς ανόητος για να πιστέψει ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς να οδηγηθούμε σε παγκόσμιο πόλεμο κι ότι ένας τέτοιος πόλεμος είναι δυνατό να γίνει χωρίς να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα. Είτε ο Σικόρσκι είναι εντελώς ανόητος, είτε δεν μπορεί να πει δημόσια ότι θα πάμε σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο αν είναι αδύνατο να ηττηθεί διαφορετικά η Ρωσία.

Σημειωτέον ότι είναι ευσεβής πόθος να ελπίζει κανείς ότι μια πυρηνική σύγκρουση θα ελεγχθεί, θα περιοριστεί σε μια κατηγορία όπλων και σε μια γεωγραφική περιοχή. Αν ο φόβος του πυρηνικού πολέμου και της καταστροφής της ανθρωπότητας δεν είναι αρκετός για να σταματήσει την πρώτη χρήση πυρηνικού όπλου μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, είναι απίθανο οτιδήποτε να σταματήσει την περαιτέρω κλιμάκωση, άπαξ και παραβιαστεί το πρώτο μείζον ηθικό και πολιτικό φράγμα.

Ίσως κάποιοι πουν ότι όλα αυτά είναι μπλόφες και καμία πλευρά δεν θα φτάσει εκεί που απειλεί να φτάσει. Το κακό με αυτή την άποψη είναι ότι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε αν είναι σωστή, είναι να παίξουμε στα ζάρια την ύπαρξη του ανθρώπινου είδους. Οι μπλόφες άλλωστε έχουν τη δική τους δυναμική. Από τη στιγμή που διατυπώνονται δεσμεύουν και αυτόν που τις κάνει.

Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε το πως φτάσαμε από την «πυρηνική σταθερότητα» που επαγγελλόταν ο Τζο Μπάιντεν στη στρατηγική αλλαγής καθεστώτος στη Ρωσία.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Avgerinos Thanassis

Έχουν ξεφύγει οι ατλαντιστές και δικαίως καταδικάστηκαν με σφοδρότητα από την πραγματιστική κυβέρνηση της #Georgia, που γίνεται από τις τραγικές εμπειρίες της χώρας διαρκώς σοφότερη. Τέσσερις υπουργοί Εξωτερικών τρίτων χωρών, των #Lithuania, #Latvia, #Estonia, #Island ηγούνται (!!!) των διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα #Tbilisi κατά του νόμου για τους "ξένους πράκτορες", υποστηρίζοντας την ακραία φιλοδυτική αντιπολίτευση (!!!), ΜΚΟ και μπαχαλάκηδες, που προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση, η οποία δεν έχει καν διπλωματικές σχέσεις με τη #Russia, αλλά χαρακτηρίζεται φιλορωσική, γιατί δεν προτίθεται να καταστρέψει πλήρως τις προσοδοφόρες οικονομικές σχέσεις με τη #Moscow και προσπαθεί να μειώσει την ανεξέλεγκτη δυτική διείσδυση μέσω έξωθεν χρηματοδοτούμενων αντικυβερνητικών ΜΚΟ και ΜΜΕ...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Η προδοσία των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ο πολεμικός μετασχηματισμός της υπερχρεωμένης οικονομίας των ΗΠΑ για να διασωθεί

Το ερώτημα είναι απολύτως λογικό: Γιατί μια χώρα όπως οι ΗΠΑ με χρέος μη βιώσιμο στο δυσθεώρητο ύψος των 34 τρισ. δολ. αποφασίζει να δώσει 61 δισ. δολ. σε μία «τελειωμένη υπόθεση» όπως η Ουκρανία – δηλαδή σε μια χρεοκοπημένη οικονομία της οποίας τόσο οι στρατιωτικές υποδομές όσο και η παραγωγική βάση έχουν καταστραφεί από τη ρωσική «αρκούδα» στο πλαίσιο της στρατιωτικής επιχείρησης;
Η απάντηση συνοπτικά είναι η εξής: Οι ΗΠΑ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Vladimir Putin, ο οποίος διέσωσε την εγχώρια οικονομία η οποία αποτέλεσε αντικείμενο πρωτοφανών ιστορικά κυρώσεων, μετατρέπουν την οικονομία τους σε πολεμική προκειμένου να ανατάξουν την κατεστραμμένη τους παραγωγική βάση και να ανταποκριθούν στο γεγονός ότι ο γεωπολιτικός ρόλος τους ως μόνης υπερδύναμης αμφισβητείται πλέον στην πράξη από τη συμμαχία του Παγκόσμιου Νότου.

Η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων


Η Βουλή των Αντιπροσώπων διεξήγαγε μία σπάνια συνεδρίαση το Σάββατο 20 Απριλίου για να ψηφίσει για προτεινόμενη βοήθεια 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία, το Ισραήλ και την Ταϊβάν, με την ψηφοφορία, την οποία επιζητούσαν απεγνωσμένα ο Λευκός Οίκος, οι Δημοκρατικοί και οι νεοσυντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι από τον Οκτώβριο, ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις.

Η Βουλή ενέκρινε σχεδόν 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια προς τους υπερπόντιους συμμάχους, εταίρους και κράτη-πελάτες της Ουάσιγκτον με τους υποστηρικτές της βοήθειας να καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις ισχυρές αντιδράσεις μετά από ένα εξάμηνο αδιέξοδων διαπραγματεύσεων.
Σχεδόν 61 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 95 δισεκατομμύρια δολάρια από το προτεινόμενο πακέτο χρηματοδότησης δεσμεύονται για την εκ νέου πυροδότηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία (τουλάχιστον τα 23 δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά θα δαπανηθούν για την αναπλήρωση των εξαντλημένων αποθεμάτων όπλων των ΗΠΑ).
Πάνω από 26 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετες δεσμεύσεις αναλαμβάνονται στο Ισραήλ (σχεδόν οκτώ φορές από ό,τι η Ουάσιγκτον συνήθως στέλνει στο Τελ Αβίβ σε ένα έτος), επίσης 8,12 δισεκατομμύρια δολάρια δεσμεύονται να υποκινήσουν τις εντάσεις με την Κίνα στην Ταϊβάν και την περιοχή Ινδίας - Ειρηνικού ευρύτερα.
Περνώντας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το πακέτο βοήθειας πρόκειται τώρα να κυρωθεί από τη Γερουσία, όπου οι ηγέτες και των δύο κομμάτων φωνάζουν εδώ και μήνες για την επείγουσα ψήφιση της ξένης βοήθειας.
Εάν περάσει από τη Γερουσία, η νομοθεσία θα καταλήξει στο γραφείο του Προέδρου Biden προς υπογραφή.


Το νέο επιχειρηματικό μοντέλο

Η εκπρόσωπος των Ρεπουμπλικανών της Marjorie Taylor Greene, ένθερμη πολέμιος της παροχής περαιτέρω βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, στρατιωτική ή άλλη, πρότεινε μια τροπολογία για να ακυρωθεί η υποστήριξη προς το Κίεβο.
«Ο φορολογούμενος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ήδη στείλει 113 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία και πολλά από αυτά τα χρήματα δεν έχουν καταγραφεί», δήλωσε η Greene.
«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και αυτό είναι ένα επιχειρηματικό μοντέλο το οποίο απαιτεί από το Κογκρέσο να συνεχίσει να ψηφίζει χρήματα για τη χρηματοδότηση ξένων πολέμων.
Αυτό είναι ένα επιχειρηματικό μοντέλο το οποίο ο αμερικανικός λαός δεν υποστηρίζει.
Οι αμερικανοί πολίτες δεν υποστηρίζουν ένα επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στο αίμα, τις δολοφονίες και τον πόλεμο σε ξένες χώρες, ενώ αυτή η ίδια η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να εξασφαλίσει τα σύνορά μας.
Ο αμερικανικός λαός έχει χρέος άνω των 34 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και το χρέος αυξάνεται κατά 40 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε βράδυ, ενώ όλοι κοιμόμαστε.
Ωστόσο, δεν γίνεται τίποτα για να διασφαλίσουμε τα σύνορά μας είτε να μειώσουμε το χρέος μας».
Υποδεικνύοντας τη δημοσκόπηση που δείχνει ότι η πλειονότητα των Αμερικανών αποδοκιμάζει τη νέα βοήθεια προς την Ουκρανία, η Greene επισήμανε ότι το Κογκρέσο επέλεξε να ψηφίσει για να «προστατεύσει την Ουκρανία» αντί να προστατεύσει «τους Αμερικανούς πολίτες που πληρώνουν το μισθό σας».
«Η Ουκρανία δεν είναι καν μέλος του ΝΑΤΟ.
Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που ακούτε στην Ουάσιγκτον, είναι ότι πρέπει να στείλουμε τα σκληρά κερδισμένα δολάρια των Αμερικανών φορολογούμενων στην Ουκρανία και να διατηρήσουμε τα χρήματα, για να συνεχίσουμε να δολοφονούμε Ουκρανούς, να εξαφανίσουμε μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών ανδρών…
Τι είδους της υποστήριξης είναι αυτό;
Είναι αποκρουστικό», υπογράμμισε η Ρεπουμπλικανή γερουσιαστής.





Η νέα μορφή της παγκοσμιοποίησης

Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση, όπως υπαινίσσεται η Greene, είναι μια επιστροφή στον κρατικό προστατευτισμό με επίκεντρο την αμυντική βιομηχανία.
Οι ανοησίες για την απαγόρευση του Tik Tok με τις κατηγορίες για ψηφιακή υποκλοπή των δεδομένων από την Κίνα έως τα 100 και πλέον δισ. για την ανάταξη της βιομηχανίας των ημιαγωγών για (να μη χαθεί το παιχνίδι της Τεχνητής Νοημοσύνης, ΑΙ) και οι προστατευτικές πολιτικές για την βιομηχανία μετάλλων (σίδηρος και χάλυβας) μεταξύ άλλων ανταποκρίνονται σε μια νέα υπό διαμόρφωση πραγματικότητα.
Οι αλυσίδες εφοδιασμού αναδιατάσσονται παγκοσμίως υπό την πίεση των γεωπολιτικών αλλαγών και το στρατιωτικό / βιομηχανικό κατεστημένο των ΗΠΑ επιθυμεί να διαδραματίσει έναν νέο ρόλο στην παραγωγική βάση της οικονομίας των ΗΠΑ καθώς και ο ενεργειακός τομέας έχει επωφεληθεί πουλώντας π.χ. ακριβό LNG στην Ευρώπη – η οποία θέλει... να απεξαρτηθεί από το φθηνό ρωσικό.
Με μια λέξη: έχουμε τη μερική επανεθνικοποίηση των οικονομιών, δηλ. της παραγωγική βάσης υπό την πίεση των προνοιών της ασφάλειας (αμυντικής, ενεργειακής είτε διατροφικής, είτε ως προς τις πρώτες ύλες) με την άρση της οικονομικής ελευθερίας που είχε επιτευχθεί στην πρώτη φάση της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης υπό την αμερικανική ηγεμονία.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή χρέους και την αύξηση του κεντρικού ελέγχου της οικονομίας μέσω είτε προστατευτικών πολιτικών είτε τυπώματος πληθωριστικού χρήματος από τη Federal Reserve.
Ο λογαριασμός βέβαια θα πάει στους πολίτες – σε μια μεσαία τάξη που έχει δει τα εισοδήματά της και την αξία των περιουσιακών στοιχείων να καταστρέφεται από τη λαίλαπα του επίμονου πληθωρισμού.



Παράταση της αγωνίας για την Ουκρανία

Τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε νέα βοήθεια των ΗΠΑ που χορηγήθηκαν μέσω της νομοθεσίας που ψήφισε η Βουλή των Αντιπροσώπων μπορεί να παρατείνουν την ουκρανική κρίση, αλλά δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια νίκη του ΝΑΤΟ στον πόλεμο διά αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, λέει ο πρώην ανώτερος υπάλληλος πολιτικής ασφαλείας του Υπουργείου Άμυνας και αναλυτής Michael Maloof.
«Τώρα, τα χρήματα που θα πάνε στην Ουκρανία ως επί το πλείστον πιθανότατα θα πάνε σε εργολάβους της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ σε διάφορες πολιτείες, αλλά για να φτιάξουμε νεότερο εξοπλισμό για τα δικά μας αποθέματα, που θα επιτρέψουν στη συνέχεια στις ΗΠΑ να ξεφορτωθούν παλαιότερο υλικό για την Ουκρανία», επισήμανε ο Maloof.
«Δεν θα είναι αρκετό για την Ουκρανία να υπερβεί την τρέχουσα γεωστρατηγική της θέση σε αυτό το σημείο, απλώς και μόνο επειδή δεν έχουν σταθερή ικανότητα οπλισμού», πρόσθεσε, επισημαίνοντας ότι μαζί με τα ίδια τα όπλα είναι και η ικανότητα εύρεσης του ανθρώπινου, κάτι που το καθεστώς του Κιέβου δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να το κάνει», σημείωσε.
«Άλλα χρήματα που θα παρασχεθούν στην Ουκρανία προορίζονται για την πληρωμή των κρατικών υπαλλήλων», είπε στο Sputnik η απόστρατος αντισυνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ Karen Kwiatkowski, πρώην αναλύτρια του Υπουργείου Άμυνας, η οποία στάθηκε επίμονα στα φαινόμενα διαφθοράς που χαρακτηρίζουν το καθεστώς του Κιέβου με τα χρήματα της δυτικής βοήθειας να καταλήγουν με βαλίτσες στις στέπες ιθυνόντων του περιβάλλοντος Zelensky.
«Επομένως, πιθανώς θα περιλαμβάνει την κάλυψη των αναγκών των στρατιωτών, αλλά πηγαίνει πρώτα στους γραφειοκράτες του Κιέβου.
Δεδομένου του τρόπου με τον οποίο θα κατανεμηθεί, πολύ μικρή αλλαγή θα σημειωθεί από αυτούς που πραγματικά πολεμούν» πιστεύει η Kwiatkowski, εκτιμώντας ότι από τα 61 δισεκατομμύρια δολάρια που διατέθηκαν, τα 45 δισεκατομμύρια δολάρια θα ανακατευθυνθούν κύρια στις ΗΠΑ και 16 δισεκατομμύρια δολάρια θα σταλούν στην Ουκρανία ως λεγόμενη άμεση βοήθεια.
«Πιθανώς τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια που φτάνουν στην Ουκρανία θα απορροφηθούν αμέσως για να πληρωθούν οι κρατικοί λογαριασμοί και όχι η πολεμική προσπάθεια», είπε, δείχνοντας το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα του Κιέβου.
«Δεν έχουν κανένα μέσο για να πραγματοποιήσουν μία αντεπίθεση και μόνο με δεδομένες τις ποσότητες των πυρομαχικών που καταναλώνουν, αυτό που προτείνουν ακόμη και οι ΗΠΑ πιθανότατα δεν θα διαρκούσε περισσότερο από έξι μήνες στην καλύτερη περίπτωση.
Και είναι απροσδιόριστο τι θα μπορέσει να προσφέρει η Ευρώπη.
Οπότε νομίζω ότι η Ουκρανία ουσιαστικά έχει τελειώσει.
Είναι απλώς μια επιχείρηση- «σφουγγάρισμα» των υπολειμμάτων … για τους Ρώσους.
Και θα χρειαστεί χρόνος για να οδηγήσει αυτή η πραγματικότητα στον Zelensky, ο οποίος θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται να φύγει γρήγορα από εκεί, γιατί δεν νομίζω ότι η χώρα θα διαρκέσει η πολιτική ισχύς του πολύ περισσότερο», είπε ο Maloof.




H παραγωγική αδυναμία

Όσον αφορά την άμεση υποστήριξη για το Κίεβο, ο Maloof τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τα υπάρχοντα όπλα, ούτε την ικανότητα παραγωγής να ξεπεράσουν τη Ρωσία, με τον στρατό της Ουκρανίας να καταφεύγει σε απελπισμένες τακτικές, όπως χτυπήματα που στοχεύουν στις ρωσικές υποδομές.
«Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τις εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο, με κανέναν τρόπο, για την Ουκρανία.
Κάθε φορά που το κάνει η Ουκρανία, οι Ρώσοι φαίνεται να επιστρέφουν με περίπου τρεις φορές περισσότερη ισχύ.
Και νομίζω ότι υπάρχει ένα μήνυμα προς τους Ουκρανούς ότι πρέπει να διευθετήσουν διά παντός αυτή την κατάσταση και να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τα κεκτημένα», υπογράμμισε ο Maloof.


Καμία ποσότητα όπλων δεν μπορεί να σώσει τον Zelensky

Δεν υπάρχει πραγματικά «καμία ποσότητα» άλλων πυρομαχικών και όπλων που θα μπορούσε να λάβει η Ουκρανία σε αυτό το σημείο και να παραμείνει ανέπαφη, υποστηρίζει ο Maloof.
Η Kwiatkowski συμφωνεί, λέγοντας ότι οι προσδοκίες ότι οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση να επιλύσουν τις ελλείψεις βλημάτων πυροβολικού και πυραύλων αεράμυνας ρίχνοντας περισσότερα χρήματα στην παραγωγή δεν είναι «καθόλου ρεαλιστικές και το ανακαλύψαμε πριν από δύο χρόνια με τα νέα για τα πραγματικά ποσοστά παραγωγής πυρομαχικών και πυραύλων
Το σύστημα της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ δεν προσανατολίζεται σε υψηλούς όγκους παραγωγής ειδών χαμηλότερης προστιθέμενης αξίας, αλλά σε χαμηλούς όγκους μονάδων υψηλού κόστους που έχουν διάρκεια ζωής, συντήρησης και υλικοτεχνικής υποστήριξης μέσω αναβαθμίσεων.
Εκτός από τις ΗΠΑ, «η Ευρώπη δεν είναι σε οικονομική θέση για να αντιμετωπίσει» την ουκρανική κρίση μακροπρόθεσμα, σημείωσε ο Maloof.
«Έχουν τα δικά τους προβλήματα τώρα ως αποτέλεσμα αυτής της κρίσης και προσπαθούν να επιστρέψουν οικονομικά και πολιτικά και να ανακτήσουν την ποιότητα ζωής που είχαν πριν. Αλλά αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη βρίσκεται σε ύφεση.
Αναδιατάσσει τις πηγές προσφοράς των ενεργειακών προϊόντων.
Και θα χρειαστεί πολύς χρόνος και πακτωλός από κεφάλαια για να ανακτηθεί η ενεργειακή ασφάλεια.
Αυτό που είχαν πριν αμφιβάλλω ότι θα μπορέσουν να ανακτήσουν σε οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη βάση.
Η Ευρώπη έχει τα προβλήματά της και οι ΗΠΑ έχουν τα προβλήματά τους, και προσπαθούμε να αναζωογονήσουμε έναν νεκρό σκύλο», τόνισε ο Maloof, αναφερόμενος στο καθεστώς Zelensky.


H προδοσία

Κληθείς να σχολιάσει τα συναισθήματα που εκφράστηκαν από ορισμένους σκληροπυρηνικούς Ρεπουμπλικάνους, συμπεριλαμβανομένων των Marjorie Taylor Greene, Paul Gosar, Matt Gaetz και άλλων, επισήμανε ότι ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Mike Johnson «πρόδωσε» τη συντηρητική πτέρυγα του κόμματος και τους ψηφοφόρους δίνοντας προτεραιότητα στη βοήθεια σε ξένες χώρες έναντι της κρίσης στο στα νότια σύνορα, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, Timothy Hagle, είπε ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί γι' αυτό.
«Είναι σίγουρα αλήθεια ότι ορισμένοι στη δεξιά αισθάνονται ότι ο Πρόεδρος Johnson τους έχει "προδώσει".
Ένα μέρος της βάσης των Ρεπουμπλικανών και εκείνοι στη δεξιά πτέρυγα είναι από καιρό δυσαρεστημένοι με αυτό που τώρα συχνά αναφέρεται ως "μοναδικό κόμμα".
Ο όρος αναφέρεται στην ιδέα ότι πολλοί εκλεγμένοι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας και της θέσης τους παρά για το συμφέρον του λαού», είπε ο Timothy Hagle στο Sputnik.
«Όσον αφορά την πτυχή της προτεραιότητας, δεν είναι πραγματικά θέμα να υποδηλώνει κανείς ότι το ένα είναι πιο σημαντικό από το άλλο.
Αντίθετα, είναι πιθανότατα περισσότερο το θέμα που μπορεί να γίνει.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, δεδομένης της θέσης της κυβέρνησης Biden και των Δημοκρατικών.
Παρά τον έλεγχο της Γερουσίας, δεν φαίνεται να μπορούν να κάνουν πολλά οι Ρεπουμπλικάνοι στη Βουλή.
Μερικές φορές μπορούν να καθυστερήσουν ψηφοφορίες ακόμη και όταν ξέρουν ότι κάτι θα ‘’σκοτωθεί’’ στη Γερουσία, αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο με μια ισχνή πλειοψηφία», εξήγησε ο ακαδημαϊκός.
Επιπλέον, οι υποστηρικτές της βοήθειας για ξένους πολέμους μπορούν να βασίζονται στην αίσθηση του ‘’επείγοντος’’ στην Ουάσιγκτον όσον αφορά τη χρηματοδότηση και τη συγκριτική ‘’ευκολία’’ με την οποία μπορεί να σταλεί, κάτι που δεν μπορούν να υπολογίζουν οι υποστηρικτές των επειγόντων μέτρων για τον περιορισμό της μεταναστευτικής κρίσης.
«Υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη που σχετίζεται με τη βοήθεια προς το Ισραήλ και την Ουκρανία που δεν φαίνεται να υπάρχει στη συνοριακή κατάσταση.
Και για τις δύο χώρες η έλλειψη βοήθειας θα μπορούσε να επηρεάσει δραματικά τους πολέμους στους οποίους εμπλέκονται.
Δεύτερον, είναι απλώς πιο εύκολο να δοθεί βοήθεια σε μια χώρα παρά να διευθετήσουμε πώς να λύσουμε αυτό που συμβαίνει σχετικά με τα σύνορα των ΗΠΑ», συνόψισε ο Hagle.

Το συμπέρασμα είναι το εξής: η βοήθεια των 60 δισ. θα αφορά κυρίως την αναδιάταξη του στρατιωτικοβιομηχανικού πλέγματος των ΗΠΑ ενώ οι Ουκρανοί θα πεθάνουν μέχρις ενός επ’ ωφελεία των συμφερόντων της Δύσης.



www.bankingnews.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




Tρεις Ρώσοι έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ πέφτοντας την περασμένη εβδομάδα με αλεξίπτωτα από τη στρατόσφαιρα της Γης στο Βόρειο Πόλο, σε μια αποστολή η οποία χρησίμευσε επίσης ως τεστ ενός νέου συστήματος επικοινωνιών για χρήση στην Αρκτική, δήλωσε στο Reuters ένας οργανωτής του εγχειρήματος.

Οι Μιχαήλ Κορνιγένκο, Αλεξάντρ Λίνικ και Ντένις Γεφρέμοφ έπεσαν από ένα αεροπλάνο Ilyushin-76, που πετούσε σε ύψος 10.500 μέτρων, και έκαναν για περίπου δυόμισι λεπτά ελεύθερη πτώση πριν ανοίξουν τα αλεξίπτωτά τους 1.000 μέτρα πάνω από το έδαφος. Η πτώση τους καταγράφηκε σε ένα εντυπωσιακό βίντεο.



Και οι τρεις υπέστησαν κάποια κρυοπαγήματα στα μάγουλά τους, παρά το γεγονός ότι φορούσαν θερμαινόμενες κάσκες, δήλωσε ο οργανωτής Νικίτα Τσάπλιν. Καθώς έπεφταν με ταχύτητα πάνω από 300 χλμ/ώρα, η θερμοκρασία του αέρα, που ήταν γύρω στους -50 βαθμούς Κελσίου, ήταν αισθητή σαν -70 βαθμοί Κελσίου.

Προσγειώθηκαν κοντά στη ρωσική πολική βάση Μπαρνέο, όπου ο Τσάπλιν δήλωσε ότι μπόρεσαν να τροφοδοτήσουν έναν σέρβερ χρησιμοποιώντας γεννήτριες ντίζελ και να συνδεθούν με ένα δορυφόρο. Ο εξοπλισμός είχε ριφθεί νωρίτερα από χαμηλότερο ύψος.

Οι επικοινωνίες στην Αρκτική πιθανολογείται ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία, καθώς χώρες, περιλαμβανομένων της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, ανταγωνίζονται για πόρους, για εμπορικές οδούς και για στρατιωτικό πλεονέκτημα.

Ο Τσάπλιν δήλωσε πως οι Ρώσοι μπόρεσαν να στείλουν δεδομένα μέσω ενός πειραματικού συστήματος, αν και παραδέχθηκε πως σ' αυτό το σημείο το σύστημα αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δυνατότητες της Iridium Communications Inc, η οποία έχει έδρα τις ΗΠΑ και προσφέρει κάλυψη και των δύο πόλων της Γης.

«Φυσικά η λύση μας είναι κάτι πιλοτικό, και πάλι όμως καταφέραμε, από τον σέρβερ μας, να συνδεθούμε με τον δορυφόρο μας και να διαβιβάσουμε δεδομένα», δήλωσε ο Τσάπλιν, ο οποίος είναι εταίρος και συνιδρυτής του ρώσου παρόχου RUVDS.

«Ασφαλώς δεν είναι ακόμα Iridium, όμως κάναμε μερικά μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό ήταν ο στόχος μας - να δούμε κατά πόσο είναι ρεαλιστικό να κατασκευάσουμε μια λύση χαμηλού κόστους για να έχουμε πρόσβαση από ένα υπολογιστή σε ένα δορυφόρο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Χρήστου Δημήτρη

Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, μετά το τέλος της πρόσφατης έκτακτης διεθνούς διάσκεψης για την Ουκρανία στο Παρίσι, δήλωσε πως το ενδεχόμενο αποστολής δυτικών στρατευμάτων στο μέτωπο της Ουκρανίας δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, διότι η ήττα της Ρωσίας είναι απαραίτητη για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην Ευρώπη, προκάλεσε παγκόσμιο σοκ.

Στόχος του Μακρόν, συχνά υπερφίαλου, δεν ήταν φυσικά η άμεση αποστολή στρατευμάτων, αλλά η ενίσχυση με νέα όπλα και χρήματα της Ουκρανίας. Εξάλλου όλα τα σύγχρονα οπλικά συστήματα της Δύσης που παρέχονται στο Κίεβο, τα χειρίζονται στο έδαφος χιλιάδες Νατοϊκοί ειδικοί.

Η ρωσοφοβία, ως μέσο χειραγώγησης, είναι η νέα επιλογή κινδυνολογίας στη Δύση, μετά το μεταναστευτικό, από τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που φαίνεται προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο η εκλογή Τραμπ να αλλάξει δραματικά την συμπεριφορά των ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ και γενικότερα την εξωτερική πολιτική του αφεντικού της Ευρώπης.

Έτσι, ο Βέλγος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, πήρε τη σκυτάλη δηλώνοντας: «Εάν δεν δώσουμε την σωστή απάντηση ως Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν δώσουμε στην Ουκρανία αρκετή βοήθεια για να σταματήσει την Ρωσία, είμαστε οι επόμενοι! Κατά συνέπεια, πρέπει να είμαστε αμυντικά έτοιμοι και να περάσουμε σε λειτουργία οικονομίας πολέμου! Αν θέλουμε ειρήνη, πρέπει να ετοιμασθούμε για πόλεμο».

Ο Σαρλ Μισέλ κάλεσε τις ευρωπαϊκές χώρες να διευκολύνουν επενδύσεις στον τομέα της άμυνας εξετάζοντας την αλλαγή εντολής του οργάνου δανεισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ώστε να της επιτραπεί η υποστήριξη της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Στο ίδιο κλίμα είναι και οι περισσότερες κυβερνήσεις της ΕΕ.

Πως ζουν οι Ουκρανοί σήμερα;


Και όλα αυτά, ενώ είναι απόλυτα βέβαιο πως η Ρωσία, λόγω μεγέθους και ισχύος, είναι αδύνατον να ηττηθεί από την Ουκρανία. Ο μόνος στόχος που απομένει, είναι τα πλήγματα των δυτικών οπλικών συστημάτων να προκαλέσουν μεγαλύτερες ζημιές στη ρωσική οικονομία, που ξεπέρασε με επιτυχία όλες τις κυρώσεις, χωρίς να αναλογίζεται κανείς αν οι αντίστοιχες στρατιωτικές απαντήσεις της Μόσχας, μπορούν να κάνουν πολλαπλάσιες ζημιές στην Ουκρανία, με τον πληθυσμό της να υποφέρει από τον παρατεταμένο πόλεμο.

Σήμερα η Ουκρανία, που πριν τον πόλεμο υπολογιζόταν πως έχει πραγματικό πληθυσμό 33 εκατομμύρια, δύσκολα ξεπερνά τα 25 και είναι κοντά στα επίπεδα του 1920 (!) καθώς πάνω από έξι εκατομμύρια διέφυγαν στη Δύση και άλλα τόσα, κυρίως ρωσόφωνοι παρέμειναν στα προσαρτημένα ανατολικά εδάφη ή μετανάστευσαν στο εσωτερικό της Ρωσίας. Επιπλέον, όπως αναμενόταν, τα χρόνια του πολέμου οι γεννήσεις στην Ουκρανία έχουν περιοριστεί δραματικά.


Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Σήμερα συντριπτική πλειονότητα του ενεργού ουκρανικού πληθυσμού λαμβάνει περίπου μέσο μηνιαίο μισθό 360 ευρώ. Οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί κατά 40-80%, γεγονός που θέτει πολλούς ανθρώπους στο χείλος του λιμού. Δυτικοί ειδικοί και οι ουκρανικές αρχές εκτιμούν το ποσοστό ανεργίας στο 30%, ενώ δεν λειτουργούν τα σχολεία στις περισσότερες πόλεις της Ουκρανίας.
Οι δημόσιοι φορείς, ακόμα και οι μεγαλύτεροι, είναι άδειοι καθώς οι εργαζόμενοι έχουν αποχωρήσει. Ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθει κανείς στις δυσκολίες είναι να πάει στον πόλεμο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας πληρώνουν 2.500 ευρώ σε όσους συμμετέχουν στις μάχες και 770 σε όσους δεν συμμετέχουν σε ενεργές εχθροπραξίες.


Σε πολεμική οικονομία η Ευρώπη!


Και τι σημαίνει, “η Ευρώπη ετοιμάζεται για πολεμική οικονομία”; Μελέτησε κανείς τις συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών και την ύφεση που θα προκληθεί από τον περιορισμό των κοινωνικών πόρων και τη μείωση της κατανάλωσης; Στη Γερμανία για παράδειγμα, η βιομηχανική παραγωγή είναι 9% χαμηλότερη από το επίπεδό της πριν από τον Covid. Αναζητώντας το βάθος της οικονομικής κρίσης στην ατμομηχανή της Ευρώπης, οι Ιζαμπέλα Βέμπερ και Τομ Κρεμπς, δύο καθηγητές Πανεπιστημίου και πρώην οικονομικοί σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης, διαπίστωσαν ότι οι πραγματικοί μισθοί βυθίστηκαν το 2022, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά μετά το 1950.

Υπολόγισαν συγκεκριμένα ότι οι πραγματικοί μισθοί, σε σύγκριση με τις προβλέψεις πριν από την κρίση, μειώθηκαν από τον Απρίλιο του 2022 έως τον Μάρτιο του 2023 κατά 4%, ενώ η παραγωγή κατά 4,1%. Αν συνυπολογιστεί και η ζημία που επέφερε στην παραγωγή η κρίση Covid, και η ενεργειακή αναστάτωση, τότε η πραγματική παραγωγή στο τέλος του 2023 ήταν περίπου 7% χαμηλότερη σε σχέση με την τάση της πριν από την κρίση. Οι δε πραγματικοί μισθοί ήταν αντίστοιχα (το 2023) 10% χαμηλότεροι σε σχέση με την προ κρίσης τάση τους.


Ο ηγέτης του κλάδου της χημικής βιομηχανίας στην Γερμανία, η BASF, ανακοίνωσε μείωση στα κέρδη και τις πωλήσεις για το 2023 και ήδη προχωρά σε περικοπές θέσεων εργασίας. «Βρισκόμαστε στη μέση μιας βαθιάς, μεγάλης κοιλάδας. Και δεν είναι ακόμα σαφές πόσο καιρό θα χρειαστούμε για να βγούμε», είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Χημικής Βιομηχανίας (VCI), Μάρκους Στίλεμαν. Η κατάσταση αυτή συνδέεται άλλωστε με τη συρρίκνωση της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα στη Γερμανία, που επιδεινώθηκε τον Φεβρουάριο.


Νοιάζεται κανείς για την κλιματική κρίση;

Μελέτησε κανείς τις συνέπειες στον πρωτογενή τομέα από τις απώλειες που προκάλεσε η κλιματική κρίση το 2023; Υπάρχουν σχέδια για την ενίσχυση των αγροτών που έχουν ξεσηκωθεί σε όλη την Ευρώπη; Πλην ελαχίστων ψυχρών ημερών, το 2024 δεν ζήσαμε κρύο, με τον φετινό Φλεβάρη να σπάει όλα τα κοντέρ και να αποδεικνύεται ο πιο θερμός μήνας των τελευταίων χρόνων!

Πλέον, ο φόβος όλων είναι οι καύσωνες που θα έρθουν αυτό το καλοκαίρι, και αν θα έχουν μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια από το καλοκαίρι του 2023, που είχαμε μεγάλες καταστροφές στην αγροτική παραγωγή. Σύμφωνα με τον καθηγητή Φυσικής Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Κώστα Καρτάλη, θα πρέπει να ανησυχούμε ειδικά στη Μεσογειακή ζώνη, για το γεγονός ότι η θερμοκρασία αυξάνεται ταχύτατα και τονίζει ότι είναι απαραίτητο οι πόλεις να θωρακιστούν με περισσότερο πράσινο, πιο θερμικά μονωμένα κτίρια.

Άλλωστε, όπως λέει, οι τουρίστες εξετάζουν και την ασφάλεια σε ακραία φαινόμενα πριν επιλέξουν τόπο διακοπών. Είδε κανείς την ελληνική κυβέρνηση να έχει κάποιο σχέδιο; Σχέδιο αναδασώσεων και λειτουργίας αποταμιευτήρων νερού για τις αγροτικές καλλιέργειες το καλοκαίρι; Ειλικρινά αναζητώ απαντήσεις, πώς και γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αδιαφορούν για τους κινδύνους στην πραγματική οικονομία, ρίχνοντας κοινωνικούς πόρους στην “πολεμική μηχανή”.


Ψάχνω για αντιδράσεις από τις ευρωπαϊκές βιομηχανικές ελίτ, που τα κέρδη τους θα συρρικνωθούν δραματικά από τον περιορισμό του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών. Είναι τόσο πανίσχυρες και στην Ευρώπη οι πολεμικές βιομηχανίες και εξουσιάζουν καθοριστικά τα πολιτικά συστήματα; Φοβάμαι, πως όταν έχουμε τις απαντήσεις, ίσως, θα είναι αργά, διότι όπως έχει πει ο Αλμπερτ Αϊνστάιν: «Αν διεξαχθεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα»!



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


από M. K. Bhadrakumar / 16/3/24 

Μετά την επαίσχυντη ήττα της στους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Γαλλία βρέθηκε στη δύσκολη κατάσταση χωρών στριμωγμένων ανάμεσα σε δύο μεγάλες δυνάμεις. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γαλλία διόρθωσε αυτή την κατάσταση σχηματίζοντας έναν άξονα με τη Γερμανία στην Ευρώπη.

Παγιδευμένη σε μια παρόμοια κατάσταση, η Βρετανία προσαρμόστηκε σε έναν δευτερεύοντα ρόλο βασιζόμενη στην αμερικανική ισχύ σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά η Γαλλία δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθειά της να ανακτήσει τη δόξα της ως παγκόσμια δύναμη και συνεχίζει να εργάζεται πάνω σε αυτό.

Η αγωνία των Γάλλων είναι κατανοητή καθώς οι πέντε αιώνες δυτικής κυριαρχίας στην παγκόσμια τάξη πλησιάζουν στο τέλος τους. Αυτή η κατάσταση καταδικάζει τη Γαλλία σε μια διπλωματία συνεχώς σε δανεικό χρόνο, διανθισμένη με ξαφνικές εξάρσεις ακτιβισμού.

Αλλά για να είναι ο ακτιβισμός προσανατολισμένος στα αποτελέσματα, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις όπως η δημιουργία προφίλ ομοϊδεατών ακτιβιστικών ομάδων, ηγετών, συνεργατών, υποστηρικτών και συμπαθούντων - και, το πιο σημαντικό, υποστήριξη και υλικοτεχνική υποστήριξη. Διαφορετικά, ο ακτιβισμός μοιάζει με επιληπτικές κρίσεις, μια ανίατη ασθένεια του νευρικού συστήματος.

Οι ευτυχισμένες μέρες του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στη διεθνή διπλωματία έληξαν με την πρόσφατη διάλυση του γαλλογερμανικού άξονα στην Ευρώπη, η οποία χρονολογείται από τις Συνθήκες της Ρώμης το 1957. Ενώ το Βερολίνο έχει κάνει τον διατλαντικό δόγμα της εξωτερικής πολιτικής του, το βάρος της Γαλλίας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις έχει μειωθεί.

Το διακύβευμα της συνάντησης συμφιλίωσης της Παρασκευής είναι υψηλό, καθώς ο Macron ταξιδεύει στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τον καγκελάριο Olaf Scholz, ο οποίος όχι μόνο τον σνόμπαρε αποκλείοντας τη χρήση χερσαίων στρατευμάτων από ευρωπαϊκές χώρες στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά έχει επίσης επιδεινώσει το πρόβλημα των πυραύλων του Τaurus υποστηρίζοντας ότι θα περιλαμβάνει την αποστολή γερμανικού προσωπικού για την υποστήριξη της Ουκρανίας. το οποίο, όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη στην Bundestag, είναι απλώς «εκτός συζήτησης» όσο παραμένει καγκελάριος.

Φυσικά, αυτό δεν είναι για να επικρίνουμε την τρομερή διάνοια του Macron - όπως όταν είπε σε μια ωμή συνέντευξη στα τέλη του 2019 στο περιοδικό The Economist ότι η Ευρώπη ήταν «στο χείλος του γκρεμού» και έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται τον εαυτό της στρατηγικά ως γεωπολιτική δύναμη, αλλιώς «δεν είναι πλέον κύριος του πεπρωμένου μας». Η προφητική παρατήρηση του Μακρόν προηγήθηκε του πολέμου στην Ουκρανία κατά τρία χρόνια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Marianne, η οποία πήρε συνέντευξη από αρκετούς Γάλλους στρατιώτες, ο στρατός πιστεύει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη χαθεί ανεπανόρθωτα. Η Marianne παραθέτει τα λόγια ενός ανώτερου Γάλλου αξιωματικού που δηλώνει χλευαστικά: «Μην κάνετε κανένα λάθος με τους Ρώσους, είμαστε ένας στρατός από μαζορέττες» και η αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο ουκρανικό μέτωπο απλά δεν θα ήταν «λογική». Στο Ελιζέ, ένας ανώνυμος σύμβουλος είπε ότι ο Μακρόν «ήθελε να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα. . . (με) λέξεις μεγέθους χιλιοστού και βαθμονομημένες».

Η Natacha Polony, αρχισυντάκτρια της Marianne, έγραψε: «Δεν πρόκειται πλέον για τον Εμανουέλ Μακρόν ή τις ανδροπρεπείς στάσεις του μικρού αφεντικού του. Δεν πρόκειται πλέον καν για τη Γαλλία ή την αποδυνάμωσή της από τυφλές και ανεύθυνες ελίτ. Το ζήτημα είναι αν θα δεχτούμε συλλογικά να πάμε στον πόλεμο σαν υπνοβάτες. Ένας πόλεμος που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα περιοριστεί ή θα περιοριστεί.Πρόκειται για το αν είμαστε πρόθυμοι να στείλουμε τα παιδιά μας να πεθάνουν επειδή οι ΗΠΑ επέμειναν στη δημιουργία βάσεων στα σύνορα της Ρωσίας».
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί ο Μακρόν το κάνει αυτό, φτάνοντας στο σημείο να συγκεντρώσει έναν «συνασπισμό των προθύμων» στην Ευρώπη. Αρκετές εξηγήσεις είναι πιθανές, ξεκινώντας από τη στάση του Macron, ο οποίος προσπαθεί να κερδίσει πολιτικούς πόντους με χαμηλότερο κόστος, υποκινούμενος από προσωπικές φιλοδοξίες και ενδοευρωπαϊκές τριβές με το Βερολίνο.

Αλλά μέχρι πρόσφατα, ο Macron ήταν υπέρ του διαλόγου με τη Μόσχα. Η αντίληψη στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας, είναι ότι ο Macron προσπαθεί να πάει την κρίση στην Ουκρανία σε ένα νέο επίπεδο ανακοινώνοντας δημόσια την ανάπτυξη δυτικών δυνάμεων μάχης κατά της Ρωσίας, η οποία είναι μια προφανής πολιτική χειραγώγηση.

Στο γεωπολιτικό μέτωπο, ο Μακρόν, ο οποίος πριν από λίγο καιρό ζήτησε διάλογο με τη Μόσχα και προσέφερε τη διαμεσολάβησή της, ο οποίος έκανε την περίφημη διακήρυξη μιας «Μεγάλης Ευρώπης» το 2019 και ο οποίος διατηρεί επαφές με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν δίστασε να επικαλεστεί τη διπλωματία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει την ταπείνωση της Μόσχας. Στη συνέχεια, ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο, επικαλέστηκε τη «βέβαιη ήττα» της Ρωσίας στην Ουκρανία, κλήθηκε να αποφύγει την «ταπείνωση» της Μόσχας, η οποία επανειλημμένα τόνισε την προσκόλλησή της στη διπλωματική μήτρα που αποδίδεται στον Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος ανέθεσε στη Γαλλία τον ρόλο της «γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης», έχει κλίνει στο άλλο άκρο μιας σκληρής ευρωατλαντικής ρητορικής.

Αυτή η τρομακτική ασυνέπεια μπορεί να θεωρηθεί ότι απορρέει μόνο από τη δυσμενή πορεία των γεγονότων στο σενάριο της ουκρανικής κρίσης, με την προοπτική μιας ρωσικής ήττας στον πόλεμο να μην είναι πλέον ούτε στο ελάχιστο κατανοητή και να αντικαθίσταται από την αυξανόμενη πιθανότητα ότι η ειρήνη μπορεί τελικά να επιτευχθεί μόνο με τους όρους της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, η δυναμική ισχύος στην Ευρώπη αλλάζει δραματικά, γεγονός που, φυσικά, έχει αντίκτυπο στις φιλοδοξίες του Macron να «ηγηθεί της Ευρώπης».

Εν τω μεταξύ, οι ρωσο-γαλλικές σχέσεις έχουν επίσης βιώσει μια φάση έντονου ανταγωνισμού και αντιπαλότητας - ακόμη και αντιπαράθεσης - σε διάφορους τομείς. Για αρχή, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Stéphane Sejournet δήλωσε σε συνέντευξή του στη Le Parisien τον Ιανουάριο ότι η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία θα είχε ως αποτέλεσμα η Μόσχα να ελέγχει το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού. Για το Παρίσι, διακυβεύεται η βιωσιμότητα ενός από τους βασικούς τομείς της γαλλικής εθνικής οικονομίας.

Η γαλλική γεωργία χαρακτηρίζεται από μια ιστορία που ξεκίνησε με τους Γαλάτες το 2000 π. Χ. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στη σύγχρονη ιστορία, η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η οποία ανέτρεψε όλες τις πτυχές της γαλλικής κοινωνικής τάξης και οδήγησε στην κατάργηση των προνομίων των ανώτερων τάξεων, ήταν επίσης μια γεωργική επανάσταση, η οποία επέτρεψε μια ευρεία αναδιανομή της γης. Αρκεί να πούμε ότι η προσήλωση των Γάλλων στη γεωργία τους είναι πολύ ισχυρή.

Σήμερα, τα αφρικανικά κράτη αλλάζουν τη δομή των εισαγωγών σιτηρών λόγω των τεχνικών κανονισμών που εισήγαγε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της πράσινης ατζέντας της και, ως εκ τούτου, οι γάλλοι αγρότες αντιμετωπίζουν αυξανόμενο κόστος, για να μην αναφέρουμε την επικείμενη απώλεια περιφερειακού μεριδίου αγοράς προς όφελος της Ρωσίας.

Αυτό προστίθεται στην πρόσφατη πρόοδο της Ρωσίας στις εξαγωγές όπλων στην αφρικανική ήπειρο. Επίσης, σε πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, η Γαλλία έχει χάσει έδαφος από τη Ρωσία στην πλούσια σε πόρους περιοχή του Σαχέλ, η οποία είναι παραδοσιακά η πρώην αποικία και παιδική χαρά της. Το γεγονός είναι ότι οι νεοαποικιακές στρατηγικές της Γαλλίας στην Αφρική επικρίνονται όλο και περισσότερο, αλλά το Παρίσι προτιμά να κατηγορεί τη ρωσική ομάδα Wagner, η οποία έχει έρθει για να καλύψει το κενό ασφαλείας στην περιοχή του Σαχέλ, ενώ οι αντιγαλλικές δυνάμεις έχουν αναλάβει την εξουσία σε πολλές χώρες ταυτόχρονα - το Μάλι. Νίγηρας, Μπουρκίνα Φάσο, Τσαντ, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Σύμφωνα με τις καλύτερες γεωπολιτικές παραδόσεις, η Γαλλία έχει αρχίσει να προβαίνει σε αντίποινα σε περιοχές ευαίσθητες στα ρωσικά συμφέροντα – Αρμενία, Μολδαβία και Ουκρανία – όπου η ρωσική στρατιωτική παρουσία βρίσκεται στο στόχαστρο της Γαλλίας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ουκρανία είναι το πιο στρατηγικό έδαφος όπου ο Macron ελπίζει να ενισχύσει τη γαλλική παρουσία.

Μέσω αυτού, ο Macron ελπίζει να προωθήσει τις φιλοδοξίες του για ηγεσία στην Ευρώπη ως πλοηγός της στρατηγικής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ σε ένα ευρύ τόξο που εκτείνεται από την αφρικανική ήπειρο έως την Υπερκαυκασία, μέσω της Μεσογείου και ενδεχομένως μέχρι το Αφγανιστάν.

Όλα αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο μιας αναπόφευκτης απόσυρσης των ΗΠΑ από την Ευρώπη, καθώς η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού βγαίνει εκτός ελέγχου και η σιγοβράζουσα αντιπαλότητα με την Κίνα γίνεται ένα πάθος για την Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα, η επιβλητική παρουσία της Ρωσίας στην Ευρώπη αρχίζει να γίνεται έντονα αισθητή, καθώς καθιερώνεται ως η κορυφαία στρατιωτική και οικονομική δύναμη στον στρατηγικό χώρο μεταξύ Βανκούβερ και Βλαδιβοστόκ.
Σήμερα, το παράδοξο είναι ότι ο τότε Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ είχε ήδη προτείνει μια νομικά δεσμευτική πανευρωπαϊκή συνθήκη ασφαλείας το 2008, η οποία θα ανέπτυσσε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, που θα περιλάμβανε την αναμόρφωση των υφιστάμενων θεσμών και τη δημιουργία νέων θεσμών και κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις ασφαλείας στην Ευρώπη σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο που εκτείνεται προς τα ανατολικά «από το Βανκούβερ έως το Βλαδιβοστόκ».

Δυστυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθάρρυναν τους Ευρωπαίους να δουν την « πρωτοβουλία Μεντβέντεφ » ως παγίδα για να αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ, τον ΟΑΣΕ, την ΕΕ και άλλους ευρωπαϊκούς φορείς και να απορρίψουν αυτή την υπέροχη ιδέα που θα είχε σταθερά αγκυροβολήσει τη μεταψυχροπολεμική εποχή σε δεσμευτική αρχιτεκτονική ασφάλειας.



* Ο M.K. BHADRAKUMAR, είναι διεθνούς φήμης δημοσιολόγος, υπηρέτησε επί μακρόν στην διπλωματική υπηρεσία της Ινδίας, μεταξύ άλλων και ως πρεσβευτής στην ΄Αγκυρα και αρθρογραφεί στην Ιστοσελίδα Indian Punch line και στους Asia Times.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Φαίνεται ότι πέρασαν στα ψιλά γράμματα οι τοποθετήσεις το ισχυρού άνδρα του NATO όσον αφορά τις βλέψεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Αν τις διαβάσει όμως, κανείς αντιλαμβάνεται ίσως τη μεγαλύτερη αντίφαση για τις αιτίες του πολέμου στην Ουκρανία.

Ποιό είναι μέχρι σήμερα το αφήγημα κυρίαρχων δυτικών ΜΜΕ όσον αφορά τον Βλαντιμίρ Πούτιν;

Σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους που επικαλείται ο Independent, «ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να θέλει να κατακτήσει πλήρως την Ουκρανία και να επιβάλει αλλαγή καθεστώτος με την πεποίθηση ότι ο μεγαλύτερος αριθμός όπλων και στρατιωτών της Ρωσίας θα επικρατήσει στο τέλος».

«Δεν πιστεύουμε ότι η Ρωσία έχει εγκαταλείψει τους μαξιμαλιστικούς της στόχους να υποτάξει την Ουκρανία» λένε.


«…Και ήταν προϋπόθεση για να μην εισβάλει στην Ουκρανία [και] φυσικά δεν το υπογράψαμε»


Ο συνεργάτης του Ατλαντικού Συμβουλίου Πήτερ Ντίκινσον κάνει λόγο για «ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες» του Πούτιν που βρίσκονται στο επίκεντρο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Πολλοί στη Δύση που έχουν διαφωνήσει με αυτές τις προσεγγίσεις έχουν χαρακτηριστεί ρωσόφιλοι ή χρήσιμοι ηλίθιοι ή έχουν μπει στο στόχαστρο των ουκρανικών υπηρεσιών.
Το χαρτί που δεν υπέγραψαν οι νατοϊκοί

Η εισβολή όμως στην Ουκρανία δεν ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστιών σχεδίων του Πούτιν, αλλά όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο… Γενς Στόλτεμπεργκ, συνέπεια σοβαρών ανησυχιών ασφαλείας των Ρώσων.

Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, μιλώντας στο Κίεβο στις 24 Φεβρουαρίου 2024 δήλωσε ότι «ο Πρόεδρος Πούτιν ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο επειδή ήθελε να κλείσει την πόρτα του ΝΑΤΟ και να αρνηθεί στην Ουκρανία το δικαίωμα να επιλέξει τον δικό της δρόμο».

Πριν μήνες, τις 7 Σεπτεμβρίου 2023, μιλώντας στη Σύνοδο της Μικτής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πει: «Ο Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε το φθινόπωρο του 2021 και στην πραγματικότητα έστειλε ένα προσχέδιο συνθήκης που ήθελαν να υπογράψει το ΝΑΤΟ, για να υποσχεθεί ότι δεν θα υπάρξει άλλη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Αυτό μας έστειλε. Και ήταν προϋπόθεση για να μην εισβάλει στην Ουκρανία. Φυσικά δεν το υπογράψαμε» είπε.


«Το αντίθετο συνέβη. Ήθελε να υπογράψουμε αυτή την υπόσχεση, ποτέ να μην διευρύνουμε το ΝΑΤΟ. Ήθελε να αφαιρέσουμε τη στρατιωτική μας υποδομή σε όλους τους Συμμάχους που έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ από το 1997, δηλαδή το μισό ΝΑΤΟ, όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, θα πρέπει να αφαιρέσουμε το ΝΑΤΟ από αυτό το τμήμα της Συμμαχίας μας, εισάγοντας κάποιο είδος Β ή δεύτερης κατηγορίας ιδιότητα μέλους. Το απορρίψαμε».

Μετά αυτό αυτά λοιπόν, προσέθεσε ο Στόλντεμπεργκ, ο Πούτιν «κατέφυγε στον πόλεμο για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ, περισσότερο ΝΑΤΟ, κοντά στα σύνορά του». Από το 2019, η προοπτική ένταξης στο ΝΑΤΟ κατοχυρώνεται στο ουκρανικό Σύνταγμα.
Εάν έμπαινε το Μεξικό σε ένα ανατολικό «ΝΑΤΟ;»

Εκ πρώτης όψεως ακούγεται δίκαιο να θέλει μια χώρα να επιλέγει τις αμυντικές συμμαχίες, αλλά αμυντικές ως προς ποιόν; Η Ρωσία ποτέ δεν είχε βλέψεις στην Ουκρανία, ενώ αντίθετα το ΝΑΤΟ, ένας συνασπισμός που έχει αποδείξει ότι έχει επιθετκές βλέψεις (πχ. Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Αφγανιστάν) έχει κυκλώσει τα σύνορα της Ρωσίας.

Οι Δυτικοί έχουν διεισδύσει ήδη από το 2014 στην Ουκρανία, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αντροπή της τότε κυβέρνησης, ενώ σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, οι τοποθεσίες που είναι σήμερα υπό ρωσική κατοχή, αντιμετωπίζοταν με εγκληματικές πολιτικές από το Κίεβο πριν εισβάλουν οι Ρώσοι.

Άραγε εάν συνέβαινε το αντίστοιχο στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ θα το δέχονταν;

Υπενθυμίζεται ότι εδώ και 200 χρόνια, ένας από τους κεντρκούς πυλώνες τηςν αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι το «Δόγμα Μονρόε» που δεν επιτρέπει σε άλλα κράτη να αποικίσουν ή να αναμειχθούν στα πολιτικά πράγματα των κρατών της Βόρειας ή Νότιας Αμερικής. Μάλιστα ο Λευκός Οίκος το έχει ανανεώσει το 2018.

Αυτό που ονομάζει σήμερα «δικαίωμα» ο Στόλτενμπεργκ για την Ουκρανία, θα ήταν ανάθεμα εάν το έκανε ένα γειτονικό κράτος των ΗΠΑ, όπως πχ το Μεξικό. Υπενθυμίζεται ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος κόντεψε να ξεσπάσει το 1962, όταν η Κούβα εγκατέστησε σοβιετικούς πυραύλους στα εδάφη της, προκαλώντας την στρατιωτική κινητοποίηση των ΗΠΑ.

Συνεπώς ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ έχει παραδεχτεί ότι η ρωσική εισβολή οφείλεται στην έμπρακτη επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, ενώ είχε λάβει προειδοποίηση εδώ και χρόνια από το Κρεμλίνο. Άραγε μήπως είναι και ο Στόλτενμπεργκ «χρήσιμος ηλίθιος» του Πούτιν;


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




«Παιχνίδια πολέμου» παίζει το ΝΑΤΟ και μάλιστα πολύ επικίνδυνα μετά την ξεκάθαρη δήλωση Πούτιν πως η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά αν απειληθεί, καθώς η Συμμαχία στέλνει 20.000 στρατιώτες στα σύνορα της χώρας.

Συγκεκριμένα, το ΝΑΤΟ ενισχύει τις θέσεις του σε Φινλανδία, Νορβηγία και Σουηδία, δηλαδή στις χώρες της Σκανδιναβίας, με την Φινλανδία να είναι αυτή που θα λάβει το μεγαλύτερο μέρος καθώς συνορεύει με την Ρωσία ενώ στο παρελθόν οι δυο χώρες είχαν εμπλακεί και σε πόλεμο.

Συνολικά η δύναμη του ΝΑΤΟ θα αποτελείται από στρατιώτες 13 χωρών στους οποίους έρχονται να προστεθούν και άλλες 4.000 στρατιώτες της Φινλανδίας.

Η άσκηση ονομάζεται «Nordic Response 2024» και είναι η μεγαλύτερης κλίμακας άσκηση που έχει κάνει ποτέ το ΝΑΤΟ, όπως επιβεβαίωσε ο φινλανδικός στρατός.

Η Φινλανδία, η οποία μοιράζεται σύνορα 1.340 χιλιομέτρων με τη Ρωσία, εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2023. Τώρα όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν εγκρίνει την ένταξη της και η γειτονική Σουηδία ολοκληρώνει τις διαδικασίες για να ενταχθεί στη στρατιωτική συμμαχία ως το 32ο μέλος της, πιθανότατα εντός του Μαρτίου.

«Ο Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αρχίσει, πιο κοντά σε πυρηνικό πόλεμο»

Την ίδια ώρα, ο μέντορας του Πούτιν, Αλεξάντερ Ντούγκιν ο οποίος προειδοποίησε τις δυτικές χώρες να μην υποστηρίξουν την Ουκρανία, ανέφερε εκ νέου: «Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αρχίσει και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην πρώτη του φάση. Ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά στον πυρηνικό πόλεμο. «Εάν το ΝΑΤΟ δεν αλλάξει πολιτική και επιτεθεί στη Ρωσία, η ημέρα της καταστροφής θα είναι αναπόφευκτη». είπε.

Από την στιγμή που ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν έθεσε το θέμα της αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία και κάλεσε την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ να «μην αγνοήσουμε αυτό το ενδεχόμενο»

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απάντησε στον Μακρόν εφιστώντας την προσοχή στην πυρηνική του ισχύ και προειδοποίησε τη Δύση λέγοντας: «Μείνετε μακριά από την περιοχή».

Ο Aleksandr Dugin, γνωστός ως «μέντορας» του Πούτιν, σχολίασε την αναμέτρηση μεταξύ των δύο μερών, και σχολίασε προς ποια κατεύθυνση οδεύει ο κόσμος.

«Ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά σε έναν πυρηνικό πόλεμο», είπε και συνέχισε: «Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος μεταξύ των πόλων. Αυτός ο πόλεμος είναι μεταξύ της μονοπολικής παγκόσμιας τάξης και του πολυπολικού συστήματος που η Δύση προσπαθεί να προστατεύσει. Οι γραμμές σύγκρουσης είναι η Ουκρανία, η Παλαιστίνη και η Ταϊβάν. Ένα νέο μέτωπο μπορεί επίσης να ανοίξει στην Αφρική και τη Νότια Αμερική. Βρισκόμαστε στη φάση διαμόρφωσης μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Αυτή η διαδικασία είναι το σκηνικό θερμών συγκρούσεων. Το χειρότερο είναι ότι τώρα κινδυνεύουμε από πυρηνικό πόλεμο. Οι επιθέσεις στις πόλεις της Ρωσίας θα μπορούσαν να ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο ανά πάσα στιγμή», ανέφερε.

Σύμφωνα με τον ίδιο η πόρτα της διπλωματίας είναι κλειστή. «Σε αυτόν τον πόλεμο, δεν θα χρησιμοποιηθούν μόνο τακτικά πυρηνικά όπλα αλλά και στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Εάν δεν μπορούμε να νικήσουμε την Ουκρανία σε έναν συμβατικό πόλεμο, αυτό θα σημαίνει άμεσα την έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου και δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε μέχρι να αποκτήσουμε τον έλεγχο σε όλη την Ουκρανία. Από εδώ και στο εξής, καμία διπλωματική λύση δεν μπορεί να μας εμποδίσει από αυτόν τον στόχο. Επομένως, όποιος προμηθεύει όπλα στην Ουκρανία σήμερα πρέπει να γνωρίζει ότι αυξάνει τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, κατά μία έννοια, ξεκίνησε. Είμαστε ακριβώς στα πρώτα στάδια αυτού. Ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά στον πυρηνικό πόλεμο. Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ δεν καταλαβαίνουν ότι τα βήματα που κάνουν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πυρηνική τραγωδία. Η επίθεση στη Ρωσία είναι η καταστροφή του κόσμου. Εάν το ΝΑΤΟ συνεχίσει την τρέχουσα πολιτική του, αυτή η τρομερή μέρα θα είναι αναπόφευκτη», ανέφερε επίσης.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου