Σε πρόσφατη συνέντευξή του (24/2/25) στον δημοσιογράφο Pavel Zarubin, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν δεν κρύβει πως στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσής του με τον Τραμπ βρίσκονται - με την προϋπόθεση της λήξης του πολέμου στην Ουκρανία - οι κοινές μπίζνες σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, μην αποκλείοντας κοινών επενδύσεων (Ρωσοαμερικανικών) ακόμη και στο έδαφος της Ρωσίας πλην της Ουκρανίας.
Θεωρεί σημαντική και κατ'αρχήν αποδεκτή την πρόταση για μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών μετά από συμφωνία.
Βλέπει ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικής ηγεσίας στην Ουκρανία αν υπάρξει προσφυγή στις κάλπες με πιθανότερο διάδοχο τον εξόριστο σήμερα Ζαλούζνι.
Δείτε όλη την ενδιαφέρουσα συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε στο reseauinternational
Απαντήσεις σε ερωτήσεις του δημοσιογράφου Pavel Zarubin 24 Φεβρουαρίου 2025, 23:00, Μόσχα Oblast, Novo-Ogaryovo
Pavel Zarubin: Vladimir Vladimirovich, μόλις παρακολουθήσαμε τη συνάντησή σου για τα μέταλλα σπάνιων γαιών. Με συγχωρείτε, αλλά νομίζω ότι όλοι οι δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο ενδιαφέρονται πλέον για τα μέταλλα σπάνιων γαιών, αλλά από μια ελαφρώς διαφορετική οπτική. Άλλωστε, οι Ηνωμένες Πολιτείες, για να το θέσω ήπια, πιέζουν τον Ζελένσκι να υπογράψει μια συμφωνία μαζί τους για αυτούς τους πόρους ως πληρωμή για τη βοήθεια που παρείχε στην Ουκρανία η προηγούμενη κυβέρνηση – η κυβέρνηση Μπάιντεν. Πώς αξιολογείτε τις προοπτικές για μια τέτοια συμφωνία;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Αυτό δεν μας αφορά. Δεν το βαθμολογώ καθόλου και ούτε θέλω να το σκέφτομαι. Φυσικά, θα ήταν απαραίτητο να αξιολογηθούν αυτοί οι πόροι, η πραγματικότητά τους, το ύψος τους, το κόστος τους κ.λπ. Αλλά αυτό, επαναλαμβάνω, δεν είναι δική μας υπόθεση.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τι συζητήσαμε στη συνάντηση. Τα σπάνια μέταλλα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, πολύ σημαντικοί πόροι για τους σύγχρονους τομείς της οικονομίας. Δεν κάνουμε αρκετά σε αυτόν τον τομέα, πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Στόχος της σημερινής συνάντησης είναι να επικεντρωθούν οι διοικητικοί πόροι για να εργαστούν σε αυτόν τον τομέα ως πρώτο βήμα.
Επιπλέον, θα ήμασταν έτοιμοι να προσφέρουμε [συνεργασία] και στους Αμερικανούς εταίρους μας –όταν λέω εταίρους, εννοώ όχι μόνο διοικητικές και κυβερνητικές δομές, αλλά και επιχειρήσεις– εάν έδειχναν ενδιαφέρον για συνεργασία.
Έχουμε σίγουρα μια τάξη μεγέθους – θέλω να το τονίσω αυτό – μια τάξη μεγέθους περισσότεροι πόροι αυτού του τύπου από την Ουκρανία. Η Ρωσία είναι ένας από τους αδιαμφισβήτητους ηγέτες όσον αφορά τα αποθέματα αυτών των σπάνιων μετάλλων και των σπάνιων γαιών. Τους έχουμε στο Βορρά – στο Μούρμανσκ, στον Καύκασο – στην Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία, στην Άπω Ανατολή, στην περιοχή του Ιρκούτσκ, στη Γιακουτία, στην Τίβα. Πρόκειται για επενδύσεις και έργα έντασης κεφαλαίου. Θα χαρούμε να συνεργαστούμε με ξένους εταίρους, συμπεριλαμβανομένων και Αμερικανών.
Ναι, παρεμπιπτόντως, όσον αφορά τα νέα εδάφη, είναι το ίδιο: είμαστε έτοιμοι να προσελκύσουμε ξένους εταίρους, και τα λεγόμενα νέα ιστορικά εδάφη μας, τα οποία επιστρέφονται στη Ρωσική Ομοσπονδία, έχουν επίσης ορισμένες επιφυλάξεις. Είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με τους ξένους εταίρους μας, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών, και σε αυτόν τον τομέα.
Pavel Zarubin: Και στις νέες περιοχές;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Ναι, φυσικά.
Πάβελ Ζαρούμπιν: Αυτές τις μέρες βλέπουμε μια πλημμύρα δηλώσεων, συζητήσεων και όλοι συζητούν για τον Τραμπ, γιατί λέει τόσο σκληρά ότι ο Ζελένσκι πρέπει να πάει στις κάλπες, ότι έχει βαθμολογία 4 τοις εκατό. Οι Ευρωπαίοι επικρίνουν έντονα τον Τραμπ για όλες αυτές τις δηλώσεις. Και γενικά, υπάρχουν ήδη απόψεις ότι η σημερινή προσέγγιση του Αμερικανού Προέδρου μάλλον παίζει στα χέρια της Ρωσίας. Πιστεύετε ότι αυτό είναι πραγματικά αλήθεια;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Νομίζω ότι αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια. Έχω τη δική μου άποψη για το θέμα, και είναι αντίθετη από αυτή που μόλις παρουσιάσατε.
Γεγονός είναι ότι ο σημερινός ηγέτης του καθεστώτος του Κιέβου γίνεται τοξική φιγούρα για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, επειδή εκδίδει γελοίες εντολές που υπαγορεύονται όχι από στρατιωτικούς λόγους, αλλά από πολιτικούς, η βάση των οποίων είναι ασαφής. Και αυτό οδηγεί σε αδικαιολόγητες, ακόμη και πολύ υψηλές ή καταστροφικές απώλειες για τον ουκρανικό στρατό. Γίνεται τοξικό για το κοινωνικό σύνολο. Νομίζω ότι η σημερινή ψηφοφορία στη Ράντα υπέρ της επέκτασης των εξουσιών της είναι απόδειξη αυτού.
Τέλος, στάθμευσε σε αδιέξοδο απαγορεύοντας με διάταγμα τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσική Ομοσπονδία για μια συνθήκη ειρήνης, θέτοντας έτσι τέλος σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Και ποιο είναι το πρόβλημα; Γεγονός είναι ότι αποφεύγει αυτές τις διαπραγματεύσεις. Για τι; Γιατί αν ξεκινήσουν αυτές οι διαπραγματεύσεις, θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα, και πιθανότατα αρκετά γρήγορα, στην ανάγκη άρσης του στρατιωτικού νόμου. Και μόλις συμβεί αυτό, θα πρέπει να πάμε κατευθείαν σε εκλογές. Τότε δεν θα υπάρχει λόγος να μην γίνουν εκλογές, γιατί σήμερα οι εκλογές στην Ουκρανία δεν γίνονται με το πρόσχημα του στρατιωτικού νόμου. Και αν υπάρξουν διαπραγματεύσεις, και μετά πιθανή ταχεία ανάγκη άρσης του στρατιωτικού νόμου, τότε πρέπει να πάμε άμεσα σε εκλογές. Και εδώ είναι που έχει πρόβλημα ο σημερινός αρχηγός του καθεστώτος.
Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία πόσα ποσοστά έχει - 4% ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η βαθμολογία του, σύμφωνα με τα δεδομένα μας –είναι αντικειμενικά– είναι ακριβώς η μισή από εκείνη του στενότερου δυνατού πολιτικού του αντιπάλου. Αυτός είναι ο Zaluzhny, ο πρώην διοικητής των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, ο οποίος στάλθηκε εξόριστος στο Λονδίνο – έχει διπλάσια βαθμολογία.
Και αν προσθέσουμε σε αυτό την πιθανή υποστήριξη άλλων πολιτικών προσώπων, συμπεριλαμβανομένων πρώην πρωθυπουργών ή πρώην προέδρων, για αυτόν τον υποψήφιο υποψήφιο, τότε οι πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές ο σημερινός αρχηγός του καθεστώτος είναι απολύτως μηδενικές. Είναι ίσα με μηδέν. Εκτός αν, φυσικά, κάτι είναι χονδροειδώς παραποιημένο, αλλά αυτό είναι επίσης κακό για αυτόν - θα είναι αρκετά αισθητό.
Είναι λοιπόν παράγοντας αποσύνθεσης στρατού, κοινωνίας και Πολιτείας. Και ο σημερινός [αμερικανός] Πρόεδρος Τραμπ μάλλον το αντιλαμβάνεται και τον ωθεί να επιλέξει. Θέλει να κάνει, κατά τη γνώμη μου, ένα πράγμα: θέλει να καθαρίσει την ατμόσφαιρα, την πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, να εδραιώσει την κοινωνία, να δημιουργήσει συνθήκες για την επιβίωση του ουκρανικού κράτους. Και γενικά, αυτό δεν είναι τόσο προς το συμφέρον της Ρωσίας, γιατί τελικά έχουμε σύγκρουση με το σημερινό καθεστώς, αλλά προς το συμφέρον της ίδιας της Ουκρανίας.
Ο εν ενεργεία [αμερικανός] πρόεδρος έχει ανακοινώσει, μεταξύ άλλων, ότι θέλει να επιτύχει την ειρήνη –και το ίδιο και εμείς, παρεμπιπτόντως– και το συντομότερο δυνατό. Και ο σημερινός αρχηγός του καθεστώτος [Κίεβο] εμποδίζει την επίτευξη αυτού του στόχου. Από εδώ προέρχεται, κατά τη γνώμη μου, η θέση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και δεν συνδέεται σχεδόν καθόλου με το γεγονός ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ρωσίας, αλλά μάλλον προς το συμφέρον της Ουκρανίας, του ουκρανικού κράτους, προκειμένου να διατηρηθεί η ουκρανική πολιτεία. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον και σε αυτό. Αν και, φυσικά, θα θέλαμε αυτό το έδαφος να μην χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για επίθεση στη Ρωσική Ομοσπονδία, να μην χρησιμοποιηθεί ως εχθρικό προγεφύρωμα εναντίον μας, ώστε τελικά να μετατραπεί σε ένα φιλικό γειτονικό κράτος.
Pavel Zarubin: Κάθε μέρα ακούμε εντελώς διαφορετικές δηλώσεις από τον Τραμπ. Τον έχετε γνωρίσει περισσότερες από μία φορές, μόλις είχατε μια τηλεφωνική συνομιλία μαζί του πολύ πρόσφατα. Δρα με βάση τα συναισθήματά του;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Φυσικά και όχι. Όπως είναι φυσικό, ο σημερινός επικεφαλής του καθεστώτος του Κιέβου δίνει λόγους για να δείξει αυτά τα συναισθήματα. Αλλά από αυτά που μόλις είπα, προκύπτει ένα άλλο πράγμα: αυτές οι ενέργειες δεν βασίζονται σε συναισθήματα, αλλά μάλλον σε ψυχρούς υπολογισμούς, σε μια ορθολογική προσέγγιση της τρέχουσας κατάστασης.
Στην παρούσα κατάσταση, ειλικρινά και όσο περίεργο κι αν φαίνεται, μας ενδιέφερε να καθίσει εκεί και να γκρεμίσει περαιτέρω το καθεστώς με το οποίο βρισκόμαστε σε ένοπλη σύγκρουση. Αλλά από την άποψη των συμφερόντων της ενίσχυσης του ουκρανικού κράτους, είναι προφανώς απαραίτητο να δράσουμε, προφανώς, πιο ενεργητικά και προς μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, δηλαδή να φέρουμε στην εξουσία ανθρώπους που θα απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη του ουκρανικού λαού.
Pavel Zarubin: Κατά τη γνώμη σας, οι Ευρωπαίοι κατανοούν την ουσία της τρέχουσας κατάστασης στην Ουκρανία;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Θα πρέπει να τους ρωτήσετε. Αν κρίνω από τη συμπεριφορά τους, μου φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά. Αλλά ούτε αυτό είναι το ζητούμενο. Γεγονός είναι ότι, σε αντίθεση με τον νέο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι πολιτικοί ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών είναι δεμένοι με το σημερινό καθεστώς, είναι δεσμευμένοι. Μίλησαν πάρα πολύ και υποσχέθηκαν πάρα πολλά, και τώρα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι πρακτικά αδύνατο, να ξεφύγουν από αυτή τη θέση, να επανέλθουν σε τροχιά χωρίς να χάσουν το πρόσωπό τους. Και αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι βρίσκονται σε μια αρκετά περίπλοκη και λεπτή περίοδο της εσωτερικής πολιτικής, που χαρακτηρίζεται από εκλογές, επανεκλογές, δυσκολίες εντός των κοινοβουλίων κ.λπ., είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξουν θέση.
Σε αντίθεση με αυτούς, ο σημερινός Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο νέος Πρόεδρος, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος, έχει ελεύθερα χέρια, είναι απαλλαγμένος από εκείνους τους περιορισμούς που θα τον εμπόδιζαν να προχωρήσει και να εργαστεί προς την επίλυση της σύγκρουσης, και μάλλον είναι στον χαρακτήρα του ότι ενεργεί με ασυμβίβαστο τρόπο και χωρίς πολλές τελετές. Έχει μια μοναδική θέση: δεν λέει απλώς αυτό που σκέφτεται: λέει αυτό που θέλει. Αλλά hey, αυτό είναι το προνόμιο του ηγέτη μιας από τις μεγάλες δυνάμεις.
Pavel Zarubin: Πριν από λίγες μέρες, στην Αγία Πετρούπολη, σας ρώτησα για το γεγονός ότι όλοι θέλουν τώρα να έχουν λόγο στις ρωσοαμερικανικές διαπραγματεύσεις, αλλά οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να επιμένουν, να απαιτούν να πουν τη γνώμη τους στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Δεν βλέπω τίποτα κακό σε αυτό. Ωστόσο, όσον αφορά το απαιτητικό, κανείς, νομίζω, δεν μπορεί να απαιτήσει τίποτα εδώ, και ειδικά όχι από τη Ρωσία. Ότι απαιτούν από κάποιον άλλον. Για χιλιάδες χρόνια απαιτούν οτιδήποτε από τους υποτελείς τους, και τώρα ζητούνται από τον εαυτό τους. Κάθονται λοιπόν σπίτι τους, με τις απαιτήσεις τους, και σκέφτονται πώς έφτασαν πάτο.
Αλλά επιδιώκεται φυσικά η συμμετοχή τους στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Και δεν αρνηθήκαμε ποτέ, ήμασταν σε συνεχή συζήτηση μαζί τους. Σε κάποιο σημείο, ενθουσιασμένοι από την γελοία ιδέα να νικήσουν τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης, διέκοψαν οι ίδιοι την επαφή μαζί μας. Αν θέλουν να επιστρέψουν, ας το κάνουν.
Είδα τις αντιδράσεις στην τηλεφωνική μας συνομιλία με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και τις αντιδράσεις στη συνάντηση υψηλού επιπέδου στο Ριάντ. Αυτές οι αντιδράσεις είναι στην πραγματικότητα συναισθηματικές και στερούνται κάθε πρακτικής αίσθησης. Γιατί; Διότι για την επίλυση περίπλοκων, ακόμη και οξέων ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένου του ουκρανικού ζητήματος, τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα.
Από τι αποτελείται; Αυτό το πρώτο βήμα πρέπει να αφιερωθεί στην αύξηση του επιπέδου εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κρατών. Αυτό ασχολούμασταν στο Ριάντ, και σε αυτό θα αφιερώνονταν άλλες πιθανές μελλοντικές επαφές υψηλού επιπέδου. Χωρίς αυτό, είναι αδύνατο να λυθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένου ενός τόσο περίπλοκου και οξύ προβλήματος όπως η ουκρανική κρίση.
Τι θα έκαναν όμως οι Ευρωπαίοι γι' αυτό; Πρόκειται για τις ρωσοαμερικανικές διμερείς σχέσεις. Τι ανάγκη θα τους είχαμε εδώ; Τι θα έκαναν εδώ; Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας, παρεμπιπτόντως, και στη συνάντηση στο Ριάντ, θίξαμε φυσικά τα θέματα που σχετίζονται με την ουκρανική κρίση, αλλά δεν τα συζητήσαμε επί της ουσίας. Συμφωνήσαμε μόνο να το αντιμετωπίσουμε. Υπό αυτή την έννοια και σε αυτή την περίπτωση, φυσικά, δεν απορρίπτουμε τη συμμετοχή ευρωπαϊκών χωρών.
Θα ήθελα να τονίσω ότι σεβόμαστε επίσης τη θέση των φίλων μας των BRICS, που δημιούργησαν την ομάδα των υποστηρικτών της ειρήνης. Μόλις μίλησα με τον Πρόεδρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας σήμερα, και μιλήσαμε επίσης για αυτό το θέμα. Με ενημέρωσε ότι η ομάδα «Φίλοι της Ειρήνης» στη Νέα Υόρκη θα συναντηθεί ξανά στο εγγύς μέλλον για να το συζητήσουν.
Όχι μόνο χαιρετίζουμε όλους τους εταίρους μας που εγείρουν αυτά τα ζητήματα, που εργάζονται για να φέρουν την ειρήνη, τους είμαστε επίσης ευγνώμονες. Τι εννοώ με αυτό; Όχι μόνο οι Ευρωπαίοι, αλλά και άλλες χώρες έχουν το δικαίωμα και την ευκαιρία να συμμετέχουν, και αυτό το σεβόμαστε.
Pavel Zarubin: Ήθελα να σας ζητήσω να σχολιάσετε άλλες δηλώσεις Τραμπ, οι οποίες, όπως είπα, είναι πολλές.
Βλαντιμίρ Πούτιν: Όχι όμως όλες, εντάξει;
Pavel Zarubin: Όχι όμως όλες. Για παράδειγμα, είπε ότι ήθελε να προτείνει σε εσάς και στον ηγέτη της Κίνας να μειώσετε τους αμυντικούς προϋπολογισμούς στο μισό. Τι πιστεύετε για αυτή την ιδέα;
Vladimir Putin: Ξέρω, μπορώ να μαντέψω σε τι βασίζεται. Αυτό προφανώς βασίζεται σε υπολογισμούς ενός βρετανικού ερευνητικού κέντρου, το οποίο υπολόγισε τις δαπάνες μας σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Πέρυσι, νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν 968 δισεκατομμύρια δολάρια, και αν αθροιστούν οι ρωσικές και οι κινεζικές δαπάνες, οι αριθμοί είναι περίπου οι ίδιοι – Ρωσικά και Κινέζικα μαζί, αν συγκρίνετε με τις αμερικανικές δαπάνες.
Πρώτα, πρέπει να υπολογίσετε όλα αυτά. Οι υπολογισμοί του Βρετανού σέντερ –είτε είναι σωστοί είτε όχι πολύ σωστοί είτε καθόλου σωστοί– πρέπει να εξεταστούν. Είναι πρώτο.
Δεύτερο. Δεν μπορώ να σχολιάσω τη στάση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως προς αυτό. Υπήρξαν αρκετές προσεγγίσεις από την αμερικανική πλευρά σχετικά με στρατηγικά επιθετικά όπλα και άλλα πολύ σοβαρά ζητήματα. Επομένως, αυτό είναι θέμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Αλλά θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είμαστε αντίθετοι. Νομίζω ότι η ιδέα είναι καλή: οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μείωναν κατά 50%, εμείς θα περικόπταμε κατά 50% και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας θα συμμετείχε αργότερα, αν το ήθελε. Πιστεύουμε ότι η πρόταση είναι καλή και είμαστε έτοιμοι να τη συζητήσουμε.
Pavel Zarubin: Ο Τραμπ επέβαλε επίσης δασμούς 25% στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου από όλες τις χώρες. Ενώ στο παρελθόν μπορούσαμε να συνεργαστούμε καλά με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το αλουμίνιο. Τι πιστεύετε για αυτήν την εμπορική πολιτική;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Τώρα δεν θέλω να σχολιάσω την εμπορική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει συνδεθεί με κυρώσεις εδώ και πολλά χρόνια. Θεωρούμε αυτές τις κυρώσεις παράνομες και επιβλαβείς για το παγκόσμιο εμπόριο και την οικονομία. Και κατά τη γνώμη μου, προκαλούν κακό τόσο σε εμάς όσο και σε αυτούς που επιβάλλουν αυτές τις κυρώσεις.
Όσον αφορά την εμπορική πολιτική, υψηλότεροι συντελεστές και δασμοί κ.λπ. : κάθε χώρα καθορίζει μόνη της τι είναι ευνοϊκό ή δυσμενές για αυτήν. Καταλαβαίνω τη λογική: προσελκύστε παραγωγή στο σπίτι σας, δημιουργήστε θέσεις εργασίας, εισπράξτε φόρους σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού συστήματος κ.λπ. Αλλά κάποια στιγμή, φυσικά, τέτοιες ενέργειες θα αντιμετωπίσουν ορισμένες δυσκολίες που σχετίζονται με πληθωριστικές πιέσεις, αύξηση του κόστους των αγαθών κ.λπ. Αλλά αυτό εξαρτάται από τους ειδικούς, θα σας το πουν αναλυτικά.
Όσον αφορά το αλουμίνιο, νομίζω ότι το 2017 προμηθεύαμε περίπου το 15% όλων των εισαγωγών στις ΗΠΑ – περίπου το 15% προήλθε από τη Ρωσία. Γενικά οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν θυμάμαι καλά, παράγουν περίπου το 60% του αλουμινίου που χρειάζονται και το 40% το εισάγουν. Άρα το 15% του αλουμινίου προερχόταν από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Σήμερα ο κύριος εισαγωγέας είναι ο Καναδάς.
Εάν αποφασίσουμε να ανοίξουμε την αμερικανική αγορά στους παραγωγούς μας, θα μπορούσαμε να πουλήσουμε περίπου 2 εκατομμύρια τόνους στην αμερικανική αγορά. Αυτό δεν θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στη διαμόρφωση των τιμών, αλλά κατά τη γνώμη μου θα εξακολουθούσε να έχει περιοριστική επίδραση στη σταθεροποίηση των τιμών.
Επιπλέον, και αυτό είναι το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε με αμερικανικές εταιρείες τη συνεργασία σε αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα, στο Krasnoyarsk Krai, κατά τη σοβιετική εποχή, σχεδιάστηκε να κατασκευαστεί ένας νέος υδροηλεκτρικός σταθμός και να δημιουργηθούν πρόσθετες εγκαταστάσεις παραγωγής αλουμινίου. Πράγματι, το αλουμίνιο είναι πάνω από όλα ενέργεια, και κατά προτίμηση φθηνή ενέργεια. Η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι φθηνή και, επιπλέον, είναι φιλική προς το περιβάλλον.
Γι' αυτό, επαναλαμβάνω, υπήρχαν τέτοια έργα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά αυτά είναι έργα έντασης κεφαλαίου και επενδύσεων: σύμφωνα με προκαταρκτικές εκτιμήσεις, κόστισαν ή θα κοστίσουν περίπου 15 δισεκατομμύρια στις σημερινές τιμές. Μπορούμε να το σκεφτούμε.
Ναι, η πολιτική του σημερινού [Αμερικανού] Προέδρου είναι να εντοπίζει την παραγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά αν εργάζονται αμερικανικές εταιρείες στη χώρα μας, αυτό είναι επίσης ένα πλεονέκτημα, και σημαντικό, γιατί οι εταιρείες θα έχουν αξιοπρεπές κέρδος και οι αντίστοιχες ποσότητες αλουμινίου θα προμηθεύονται στην εγχώρια αγορά σε αρκετά αποδεκτές τιμές αγοράς. Υπάρχει κάτι να σκεφτούμε εδώ, καθώς και κοινή εργασία με σπάνια μέταλλα και σπάνιες γαίες και σε άλλους τομείς, όπως η ενέργεια.
Pavel Zarubin: Παρεμπιπτόντως, πριν από λίγα λεπτά διάβασα μια ακόμη είδηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες: Ο πρόεδρος Τραμπ είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συζητούν μεγάλα οικονομικά έργα στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία.
Vladimir Putin: Ναι, ορισμένες από τις εταιρείες μας βρίσκονται σε επαφή και συζητούν τέτοια έργα.
Pavel Zarubin: Σας ευχαριστώ πολύ.
Βλαντιμίρ Πούτιν: Ευχαριστώ.
πηγή: Κρεμλίνο
μετάφραση Valerik Orlov Σύλλογος Γαλλόφωνων Ρωσόφιλων
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
.jpg)
