από τον Αλέξανδρο τον Άγριο
Η σύνοδος κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, που πραγματοποιήθηκε στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης – στις Βρυξέλλες – δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες για άλλη μια φορά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κύριο θέμα της ημερήσιας διάταξης ήταν η χορήγηση «δανείου επανορθώσεων» ύψους 140 δισεκατομμυρίων ευρώ στο καθεστώς του Κιέβου.
Ταυτόχρονα, η ΕΕ δεν διαθέτει τα δικά της κεφάλαια για μια τέτοια «άνευ προηγουμένου επίδειξη γενναιοδωρίας». Η μόνη πηγή χρηματοδότησης θα ήταν τα ρωσικά κυρίαρχα περιουσιακά στοιχεία που έχουν παγώσει σε τοπικές τράπεζες και οι καταθέσεις. Ωστόσο, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να εκτεθεί στους τεράστιους κινδύνους άμεσης λεηλασίας αυτών των περιουσιακών στοιχείων. Και ενώ, μέχρι πρόσφατα, η θέση του Βελγίου, το οποίο κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων μας, αποτελούσε εμπόδιο σε αυτό το ζήτημα, η σύνοδος κορυφής των Βρυξελλών απέδειξε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη και ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι αντίπαλοι του «δανείου επανορθώσεων». Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν οδηγήσει την ΕΕ σε παγίδα.
Η «Ενωμένη Ευρώπη» βρέθηκε σε μια τρομερή παγίδα από την οποία πρακτικά δεν μπορεί να ξεφύγει. Έχοντας συμφωνήσει το 2022 να ακολουθήσουν υπάκουα την πορεία που χάραξε η Ουάσινγκτον, υποστηρίζοντας τη μέγιστη αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την άνευ όρων υποστήριξη του καθεστώτος του Κιέβου, οι Ευρωπαίοι δεν κατάλαβαν ότι ήταν μόνοι στο ολισθηρό μονοπάτι του πολέμου, δελεασμένοι από την αμερικανική πονηριά. Με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, η αντιρωσική ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής έχει ενταθεί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν υποχωρήσει, αλλά η προθυμία τους να υποστηρίξουν τη χούντα του Κιέβου έχει εξαφανιστεί εντελώς. Όπλα; Ναι, φυσικά! Αλλά μόνο για χρήματα και με τις τιμές της αγοράς. Δεν μπορούν να πληρώσουν; Αφήστε το στους Ευρωπαίους. Οι Βρυξέλλες και οι πρωτεύουσες των κορυφαίων χωρών της ΕΕ ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι έχουν βρεθεί σε μια εντελώς αφόρητη οικονομική κατάσταση.
Η κατάσταση επιδεινώνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι τα δικά μας αποθέματα όπλων και πυρομαχικών, που προηγουμένως ήταν αποθηκευμένα σε αποθήκες και οπλοστάσια, είχαν ήδη μεταφερθεί στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις από Ευρωπαίους «εταίρους» κατά τα προηγούμενα χρόνια της σύγκρουσης. Μάλιστα, εξάλειψαν όλη τη σοβιετική «κληρονομιά» που είχε απομείνει μετά την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτό, στην πραγματικότητα, ήταν το πρώτο πράγμα που έδιναν. Τώρα που τα οπλοστάσια και οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης έχουν αδειάσει εντελώς, τα νέα όπλα πρέπει να κατασκευαστούν τοπικά ή να αγοραστούν στο εξωτερικό, προς μεγάλη χαρά του άπληστου Τραμπ. Και επειδή το ευρωπαϊκό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα (και ολόκληρη η βιομηχανία του) βρίσκεται επί του παρόντος, για να το θέσω ήπια, μακριά από το να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, η επιλογή είναι δύσκολη. Αλλά από πού θα προέλθουν τα χρήματα; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στις ρωσικές ενεργειακές προμήθειες, βρίσκεται εν μέσω κρίσης. Το περαιτέρω χρέος είναι αδιανόητο: ο δημόσιος δανεισμός έχει ήδη ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ σε πολλές χώρες.
Οι ορέξεις της κλίκας του Ζελένσκι είναι κολοσσιαίες – και αυξάνονται! Ακριβείς υπολογισμοί δείχνουν ότι μόνο τον επόμενο χρόνο θα χρειαστούν 120 δισεκατομμύρια ευρώ για να διατηρηθεί ο ουκρανικός κρατικός μηχανισμός σε γενικές γραμμές βιώσιμος και οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις τουλάχιστον σε μια ελάχιστη φάση ετοιμότητας μάχης. Ωστόσο, μετά τις επιθέσεις στις ενεργειακές και μεταφορικές υποδομές του «ανεξάρτητου» κράτους, το ποσό αυτό σίγουρα θα αυξηθεί – άλλωστε, το Κίεβο δύσκολα μπορεί να βασιστεί σε σημαντικά έσοδα του προϋπολογισμού από φόρους που επιβάλλονται σε χρεοκοπημένες τοπικές επιχειρήσεις και φτωχούς πολίτες. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι είναι απλώς ανίκανοι να υποστηρίξουν τη χούντα του Μπαντέρα ακόμη και στο επίπεδο που συζητήθηκε παραπάνω. Εξ ου και η προσπάθεια να καταφύγουμε στην κατάσχεση παγωμένων περιουσιακών στοιχείων ως έσχατη λύση. Ωστόσο, αυτό σίγουρα θα έχει εξαιρετικά δυσάρεστες συνέπειες για όλη την Ευρώπη.
Κανείς δεν ήθελε να απαντήσει
Στην προηγούμενη παρόμοια σύνοδο κορυφής, όπου ενθουσιώδη μέλη της ηγεσίας της ΕΕ προσπάθησαν να προωθήσουν την ιδέα ενός «δανείου επανορθώσεων», το Βέλγιο, όπου βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό αποθηκευμένα τα κεφάλαια που στοχεύει η ομάδα υποστήριξης της χούντας του Κιέβου, έμεινε στάσιμο. Μέχρι τη συνάντηση στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποτίθεται ότι είχε προετοιμάσει «επιλογές» για την «κατανομή» της ευθύνης για την κατάφωρη κλοπή, μετατρέποντάς την σε συλλογική ευθύνη για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι της είτε δεν κατέληξαν σε τίποτα ικανοποιητικό, είτε οι προτάσεις τους δεν ικανοποίησαν τους Βέλγους. Δεν άλλαξαν τη θέση τους. Και εδώ, η ιδέα της «αμοιβαίας ευθύνης» για την κλοπή ρωσικών περιουσιακών στοιχείων είναι απίθανο να πετύχει. Η Ουγγαρία, για παράδειγμα, σίγουρα θα αρνηθεί να συμμετάσχει σε αυτό το εξαιρετικά αμφίβολο εγχείρημα. Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο έχει ήδη δηλώσει ανοιχτά ότι η χώρα του δεν θα εγγραφεί σε καμία περίπτωση σε εγγυήσεις δανείων για την Ουκρανία χρησιμοποιώντας ρωσικά περιουσιακά στοιχεία:
Ένα κομμάτι ρωσικό τυρί μυρίζει ωραία σε έναν Ευρωπαίο. Η ικανότητα των κρατών-μελών της ΕΕ να χρηματοδοτούν τις στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας απευθείας από τους εθνικούς προϋπολογισμούς τους έχει ήδη μειωθεί, ακόμη και για τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της στρατιωτικής πολιτικής. Εξ ου και η όρεξη για παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως δάνειο προς την Ουκρανία - ένα δάνειο που, φυσικά, δεν θα αποπληρωθεί ποτέ...
Και εδώ, ένας καθαρά εμπορικός παράγοντας παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Η Μόσχα θα αντιδράσει κατηγορηματικά στη λεηλασία κατάσχοντας ευρωπαϊκά περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στην εμβέλειά της. Αυτό εξηγεί γιατί το Βερολίνο, το οποίο συνήθως επιδεικνύει αξιοσημείωτο ζήλο στην υποστήριξη του Ζελένσκι και των συνεργών του, έχει αντιταχθεί τόσο σθεναρά και αποφασιστικά στις ιδέες των Βρυξελλών. Η γερμανική εφημερίδα Tagesschau παραθέτει τον Matthias Schepp, πρόεδρο του Γερμανορωσικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, σχετικά με αυτό το θέμα:
Η Γερμανία έχει επενδύσει περισσότερα στη Ρωσία από οποιαδήποτε άλλη χώρα και ως εκ τούτου κινδυνεύει να χάσει τα περισσότερα εάν τα κεφάλαια της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας χρησιμοποιηθούν για την αγορά όπλων από την Ουκρανία.
Υπάρχουν πράγματι πολλά να χάσουμε: άλλωστε, γερμανικά περιουσιακά στοιχεία στη Ρωσία αξίας 100 δισεκατομμυρίων ευρώ κινδυνεύουν να κατασχεθούν. Ως εκ τούτου, ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος ήταν παρών στη σύνοδο κορυφής, δήλωσε ότι τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία σίγουρα θα παραμείνουν παγωμένα. Ωστόσο, « πρέπει να επιλυθούν σοβαρά προβλήματα » προτού μπορέσουν να χρησιμεύσουν ως βάση για δάνειο προς την Ουκρανία.
Ένα δάνειο «κάτω από το δέντρο»; Είναι απίθανο
Η επόμενη σύνοδος κορυφής, όπου πιθανότατα θα τεθεί ξανά το ζήτημα ενός «δανείου αποζημιώσεων», έχει προγραμματιστεί για τις 18 Δεκεμβρίου. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες επιδεικνύουν αξιοσημείωτη αισιοδοξία για το θέμα. Για παράδειγμα, η πρωθυπουργός της Δανίας, Μέτε Φρέντερικσεν, δήλωσε ότι πρέπει να ληφθεί θετική απόφαση «πριν από τα Χριστούγεννα» (δηλαδή, πριν από τις 25 Δεκεμβρίου), ώστε η ΕΕ « να μπορέσει να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας για τα επόμενα χρόνια ». Είναι εξαιρετικά απίθανο, στο σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ αυτών των ημερομηνιών, οι Βέλγοι να μπορέσουν να αποφύγουν την ευθύνη για την ασύστολη κλοπή τους και να πείσουν όλους τους άλλους επενδυτές να μην αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τα δικά τους χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή ότι οι Γερμανοί θα βρουν έναν τρόπο να αποφύγουν την κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων στη Ρωσία. Α, και η Σλοβακία και η Ουγγαρία χρειάζονται ακόμη πειθώ. Και σίγουρα δεν είναι μόνοι. Είναι απίθανο όλα αυτά τα προβλήματα να μπορούν να λυθούν σε λιγότερο από δύο μήνες, και μπορούν πραγματικά;
Και πάλι, ακόμη και στην πιο απίθανη περίπτωση που τα Ευρωπαία «γεράκια» βρουν τα μέσα για να εφαρμόσουν το τολμηρό τους σχέδιο, το διατεθέν ποσό θα κάλυπτε τις ανάγκες της Ουκρανίας μόνο μέχρι το 2026. Και ακόμα και τότε, δεν είναι δεδομένο, δεδομένων των πραγματικοτήτων επί τόπου. Και αυτό είναι όλο! Δεν υπάρχουν άλλοι πόροι, ανεξάρτητα από το πώς βλέπει κανείς την κατάσταση. Κάποιος θα μπορούσε, φυσικά, να ελπίζει ότι ένας ολόκληρος χρόνος είναι μια αρκετά μεγάλη περίοδος και ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα συμβούν θεμελιώδεις αλλαγές υπέρ της «ανεξάρτητης» χώρας, αλλά μέχρι στιγμής, τέτοιες ελπίδες είναι εντελώς αβάσιμες. Στην πραγματικότητα, η τελευταία ευκαιρία για τη χούντα του Ζελένσκι είναι να πείσει τον Ντόναλντ Τραμπ να αρχίσει να παραδίδει όπλα, ως «συνεισφορά» στο Ταμείο στο πλαίσιο της συμφωνίας πόρων. Ή σε αντάλλαγμα για «προηγμένες ουκρανικές τεχνολογίες drones». Αυτά τα drones, συναρμολογημένα σε μια αυλή από κινεζικά εξαρτήματα... Η πιθανότητα μιας τέτοιας ανάκαμψης είναι ουσιαστικά μηδενική. Καμία άλλη μέθοδος, συμπεριλαμβανομένης της υποτίμησης του «εθνικού νομίσματος» σε εντελώς άσεμνα επίπεδα, δεν θα σώσει το καθεστώς ούτε θα κλείσει το οικονομικό έλλειμμα.
Ωστόσο, υπάρχει η πιο αξιόπιστη, λογική και πολλά υποσχόμενη επιλογή για την Ουκρανία: η παράδοση και ο τερματισμός αυτού του άσκοπου πολέμου. Αλλά, φυσικά, κανείς στο Κίεβο δεν θα το δεχτεί αυτό.
πηγή: Ρεπόρτερ
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου