Articles by "Ευρώπη"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευρώπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η ΕΕ αποκτά νέο «όραμα»: θα μετατραπεί σε πολεμική μηχανή. Έξω, φυσικά, από τους δημοσιονομικούς κανόνες, αλλά και τους περιορισμούς για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα των κρατών μελών. Γιατί ο νέος «εχθρός» είναι η Ρωσία. Και η προετοιμασία για πόλεμο, η μόχλευση του χρέους αποτελούν τη μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αποτραπεί η κατάρρευση της χρηματιστικής φούσκας, που αυτοί δημιούργησαν, το ευρώ και το ευρωιερατείο τους.

Για την Ελλάδα του 2009 και τα υπόλοιπα PIIGS (για να μην ξεχνιόμαστε), όχι μόνο δεν ανεστάλησαν οι ίδιοι δημοσιονομικοί κανόνες και περιορισμοί, αλλά επικαιροποιήθηκαν προς το χειρότερο, φουσκώνοντας τεχνητά το δημοσιονομικό έλλειμμα (να μην ξεχνάμε και την υπόθεση Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ). Και μάλιστα με κύριο μοχλό τη μεταφορά των χρεών του ΟΣΕ (που δολοφονικά διέλυσαν), όπως και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων στους φορείς της Γενικής κυβέρνησης, για πρώτη φορά στα χρονικά! Έτσι χώσανε τη χώρα σε καθεστώς δανειακών συμβάσεων, μνημονίων και «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας.

Τότε, για την αποτροπή της κατάρρευσης του ίδιου συστήματος, θυσιάστηκε ο ελληνικός λαός και η χώρα στο όνομα των δημοσιονομικών περιορισμών. Η ευρωζώνη, η ΕΕ, το ευρωσύστημα δηλαδή, διασώθηκε. Το ίδιο ευρωσύστημα κινδυνεύει και σήμερα αλλά επιχειρεί να διαφύγει μέσω της προετοιμασίας για πόλεμο, ίσως και άμεσης διεξαγωγής του πολέμου, αίροντας όμως σήμερα τους ίδιους αυτούς δημοσιονομικούς περιορισμούς που τότε θεωρούσε ιερούς κι απαραβίαστους.

Τότε, το ελληνικό πολιτικό σύστημα συνέργησε οικειοθελώς διαπράττοντας πράξεις εσχάτης προδοσίας ενάντια στη χώρα και τον λαό. Ψέλνοντας ομοθύμως τα: «τι να κάνουμε», «μαζί τα φάγαμε», «οι κανόνες πρέπει να τηρούνται», «τα μνημόνια μας σώζουν από την καταστροφή», επέβαλλαν την αιματηρή τήρηση των ίδιων δημοσιονομικών περιορισμών που σήμερα ομνύουν στην άρση τους για να μας χώσουν σε πόλεμο με την Ρωσία!

Ράβουν- ξηλώνουν, λύνουν και δένουν κατά το δοκούν. Διαλύουν χώρες, εφευρίσκοντας «απαράβατους κανόνες» που αργότερα θα παραβούν και θα ακυρώσουν οι ίδιοι! Ανακαλύπτουν εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, καταστρέφουν λαούς είτε με γραβάτες, είτε με πυραύλους.

Ναι, τώρα είναι ο καιρός να μιλήσουμε για δικαιοσύνη!

Τώρα που μας καταδικάζουν ξανά σε νέα φτωχοποίηση, γιατί ισχυρίζονται πως χρειαζόμαστε περισσότερο τα κανόνια και τους πυραύλους από την ασφάλεια στα τρένα, τον φθηνό ηλεκτρισμό ή το βούτυρο στο ψωμί μας.

«H Ρωσία αποτελεί υπαρξιακή απειλή όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για την Ευρώπη» τόνισε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο, για τη συμπλήρωση 20 ετών από τη διεύρυνση του 2004. Φανταστείτε τον Πούτιν, τον Λαβρόφ, ή τον Μεντβέντεφ να ισχυρίζονται πως η Ευρώπη αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την Ρωσία. Τι θα γινόταν;

Και ίσως να είχαν κάθε λόγο να το πουν οι Ρώσοι, αν ανατρέξει κανείς στην Σουηδική εισβολή που έληξε άδοξα στην Πολτάβα, τις Πολωνικές επιδρομές που ρήμαζαν την Ουκρανία πριν ακόμα υπάρξει έστω και σκέψη περί ουκρανικής ενδογένεσης, την Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα που έκαψε τη Μόσχα, τον Κριμαϊκό Πόλεμο που χρυσοπληρώθηκε με αίμα από τον λαό μας, την καταστροφή που άφηναν στο πέρασμά τους τους οι Ούνοι των Μπίσμαρκ και Κάιζερ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη χρηματοδότηση εμφυλίων και τις ένοπλες επεμβάσεις και τις συμμορίες που τσάκισε ο Σοβιετικός Στρατός… Με τελευταία την «σταυροφορία υπεράσπισης του Ευρωπαϊκού πολιτισμού» των Άουσβιτς και των Νταχάου, την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ήταν η ΕΣΣΔ που απάλλαξε το 1945 την ανθρωπότητα από αυτόν τον «πολιτισμό».

Τότε, όλες οι χώρες της Ευρώπης έστειλαν στρατούς και «εθελοντές» στο «εκπολιτιστικό» έργο των Ναζί, ακόμα και η ουδέτερη, πλην όμως φασιστική Ισπανία, αλλά και η Ελβετία ακόμα. Μόνο η κατεχόμενη Ελλάδα δεν έκανε την ατιμία αυτή! Κι αυτό γιατί ο λαός μας, η Εθνική μας, η ΕΑΜική μας Αντίσταση υποχρέωσε την Κατοχική Διοίκηση και την δωσίλογη Κυβέρνηση της Ελληνικής Πολιτείας να κάνουν πίσω!

Σήμερα, με τα ίδια σύμβολα, του ίδιου «πολιτισμού», μάχονται τη Ρωσία και τον Ρωσικό Κόσμο οι ορδές των Μπαντεριστών και των μισθοφόρων της Δύσης. Με παρεμφερείς σταυρούς διακρίνονται τα καιόμενα τεθωρακισμένα τους στις ουκρανικές στέπες.

Κανένας λαός δεν έχει θέση σ' αυτό το άθυρμα των ναζιστών και των υποστηρικτών τους. Κανένας λαός που αναγνωρίζει την αυθυπαρξία του δεν μπορεί να μένει απαθής, μπροστά στην πολεμοχαρή Ευρωπαϊκή Ένωση που επιδιώκει χωρίς κανέναν πλέον δισταγμό να θέσει τις κοινωνίες της υπό καθεστώς οικονομικής ένδειας και πολεμικής οικονομίας, προκειμένου να κλιμακωθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και να εξελιχθεί σε θερμό Γ! Παγκόσμιο.

Κανένας λαός δεν μπορεί να ανέχεται να ορίζουν τις τύχες του τα μη εκλεγμένα πολεμοκάπηλα ανθρωπάρια Κάλας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τα ανυπόστατα και ανιστόρητα απολειφάδια του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, Στάρμερ, Μακρόν, Μερτς, Τούσκ και σία. Ορισμένοι εξ αυτών ζητούν να στείλουν και στρατό στην Ουκρανία εκτός από τα όπλα τους. Είναι οι ίδιοι που συνεδριάζουν στο εκτός ΕΕ Λονδίνο, μαζί με τον επίσης εκτός ΕΕ Τούρκο ηγέτη του μεγαλύτερου Νατοϊκού στρατού στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Αυτή η ΕΕ δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει θέση στην ιστορία.

Είναι καιρός, τώρα που η πάνδημη απονομιμοποίηση του δικού μας πολεμοκάπηλου υποτελή της «σωστής πλευράς της ιστορίας» έχει πιάσει ταβάνι, ν' ανοίξουν όλα τα ζητήματα. Πρέπει να αναγκαστούν να μας πουν κομματικοί και «ακομμάτιστοι», δεξιοί και αριστεροί, σε ποια μεριά συντάσσονται. Συντάσσονται με την υποτέλεια του Μητσοτάκη υπέρ της πολεμικής προετοιμασίας του ευρωπαϊκού στρατού, της οικονομικής ανέχειας και του εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού που η ΕΕ απεργάζεται και «φιλοτεχνεί» ήδη εδώ και μια δεκαπενταετία, ή συντάσσονται με την απεμπλοκή από οποιαδήποτε συνθήκη εξάρτησης και υποτέλειας.

Εφόσον το έγκλημα στα Τέμπη είναι καταλύτης, η ατζέντα δεν μπορεί να παραμένει μονοθεματική, ειδικά στο θέμα του πολέμου και της ειρήνης. Πριν να είναι αργά!

Να σημειώσουμε πως τα είδη των όπλων και η διάταξη του στρατεύματος θα αποφασίζεται από το ευρωιερατείο, τους ίδιους δηλαδή που χρειάζονται τον μεγαλύτερο Νατοϊκό στρατό στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, την πολεμική βιομηχανία που τον στηρίζει, αλλά και τον έλεγχο στα Στενά του Βοσπόρου και την Μαύρη Θάλασσα. Με την Τουρκία, ιστορικό εχθρό της Ελλάδας, μέσα στο παιχνίδι του επανεξοπλισμού και εγγυήσεων ασφάλειας της Ευρώπης!

Σε αυτές τις συνθήκες είναι που ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, «ευρωπατριώτης» κ. Δένδιας, άδραξε την ευκαιρία στη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης στην Βουλή να αναφερθεί στο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα «Ασπίδα του Αχιλλέα» ανακοινώνοντας:

«Η ασπίδα, μόλις ολοκληρωθεί, θα απελευθερώσει το στόλο των νέων φρεγατών και των μαχητικών αεροσκαφών 4,5 και 5ης γενιάς από το καθήκον της χωρικής υπεράσπισης που επιτελούν σήμερα και θα μπορούν, απελευθερωμένα, να εκπληρώσουν έναν ευρύτερο ρόλο αποτροπής με στρατηγικά όπλα, που επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία μας εισέρχονται στο Ισοζύγιο. Δεν θα είναι εγκλωβισμένα στη στενή άμυνα του Αιγαίου.»

Τι ακριβώς μας λέει ο κ. Δένδιας;

Ξεχάστε πλέον και επίσημα, μας λέει, την υπεράσπιση της πατρίδας. Ξεχάστε το Αιγαίο, τα νησιά, τους νησιώτες, τον ελληνικό λαό, την εθνική κυριαρχία. Δεν είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και η προνομιακά αναβαθμισμένη Τουρκία που απειλούν να εξαλείψουν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας. Κατά τον κ. Δένδια εχθρός είναι η «κακή» σλαβική και «πολεμοχαρής» Ρωσία.

Και το χειρότερο; Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη σε Ελλάδα και Κύπρο, εκτός του ότι αφόπλισαν τις ένοπλες δυνάμεις προκειμένου ΝΑΤΟ και ΕΕ να εξοπλίσουν το Ουκρανικό καθεστώς, φροντίσανε για πρώτη φορά στην ιστορία μας να απομονωθούμε από όλους τους εν δυνάμει συμμάχους, υποστηρικτές ή και ευμενείς ουδέτερους όχι μόνο στη γειτονιά μας, αλλά σε όλο τον κόσμο.

Το να τους δούμε να καταρρέουν, το να τους ξηλώσουμε, είναι πριν απ’ όλα ζήτημα πατριωτισμού και δημοκρατίας!

Κάθε άλλο παρά ισχύει η δήθεν «απουσία εναλλακτικής πρότασης για μια άλλη πορεία της χώρας», όπως προφασίστηκε ο μοιραίος, ανυπόληπτος και απονομιμοποιημένος πρωθυπουργός στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή. Η εναλλακτική πρόταση υπάρχει και τρομάζει τους άνευρους εθελόδουλους συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, εντός και εκτός κοινοβουλίου. Είναι κατατεθειμένη στον δημόσιο διάλογο από το ΕΠΑΜ και ζυμώνεται στην ελληνική κοινωνία ήδη από τις απαρχές της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας το 2010:
  • Μονομερής διαγραφή του παράνομου και ληστρικού χρέους.
  • Ανατροπή όλων των συμφωνιών και δεσμεύσεων από την εποχή του 1ου μνημονίου.
  • Αποχώρηση της χώρας μας από την Ε.Ε. με πρώτο βήμα την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.
  • Να καθίσει στο εδώλιο το σύνολο των φυσικών και νομικών προσώπων (κόμματα και επιχειρηματικά κυκλώματα) που συμμετείχαν στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και της δημόσιας περιουσίας σε ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο.
  • Συνολική πολιτειακή αλλαγή, μέσα από την εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης διευρυμένης αυθεντικής εκπροσώπησης του ίδιου του λαού, με μοναδικό αντικείμενο την σύνταξη και ψήφιση ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος.

Για να κατακτηθεί η δημοκρατία μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.


Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
10 Μαρτίου 2025


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, σύμφωνα με πληροφορίες ιταλικών ΜΜΕ, δεν θα συμμετάσχει στη σύνοδο του «Συνασπισμού των Προθύμων» που έχει συγκαλέσει για το ερχόμενο Σάββατο ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την La Stampa, «η Μελόνι ξεκαθάρισε στους στενούς της συνεργάτες ότι δεν προτίθεται να στηρίξει μια πρωτοβουλία που δεν την πείθει», καθώς η Ιταλία δεν προτίθεται να στείλει στρατιώτες στην Ουκρανία ως ειρηνευτική δύναμη και δεν επιθυμεί να συμμετέχει με τέτοιο ρόλο στις εγγυήσεις ασφαλείας.

Επίσημα η ιταλική κυβέρνηση δεν έχει επιβεβαιώσει την πληροφορία ενώ ορισμένες πηγές αναφέρουν πως ακόμη δεν έχει ληφθεί η οριστική απόφαση.

Πάντως η Τζόρτζια Μελόνι είχε εκφράσει από την αρχή πολλές επιφυλάξεις για την πρωτοβουλία, η οποία ξεκίνησε από τον Εμανουέλ Μακρόν.

Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, φιλικά προσκείμενη στον Ντόναλντ Τραμπ, είχε υπογραμμίσει πριν από μια αντίστοιχη σύνοδο στο Παρίσι πως είναι σημαντικό οι ενέργειες να λαμβάνονται κεντρικά από στην ΕΕ και όχι από επιμέρους κέντρα εξουσίας, που δημιουργούν μια σύγχυση στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού μπλοκ και τελικά ισοδυναμούν με «κανένα πραγματικό κέντρο εξουσίας».

Υπενθυμίζεται πως η Μελόνι, έχοντας πέσει θύμα Ρώσων φαρσέρ τον Νοέμβριο του 2023 είχε αποκαλύψει πως «η αντεπίθεση των Ουκρανών ήταν αποτυχημένη», πως «υπάρχει κόπωση στη Δύση» και πως «όλοι θα κατανοήσουν σύντομα πως θα πρέπει να βρούμε μια διέξοδο για τον τερματισμό του πολέμου».

Η πρωθυπουργός της Ιταλίας δεν πιστεύει πως μια ειρηνευτική δύναμη από ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσε να αποτελεί λύση. Σύμφωνα με ιταλικά ΜΜΕ, η Μελόνι προκρίνει τη δημιουργία μιας διεθνούς ειρηνευτικής αποστολής, ακόμη και με τη συμμετοχή της Κίνας, η οποία θα μπορούσε πραγματικά να λειτουργήσει ως σημαντικός αποτρεπτικός παράγοντας για οποιαδήποτε αναζωπύρωση του πολέμου μετά από μια εκεχειρία.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από τον Yoann

Θα μπορούσε η Ρουμανία να γίνει η πρώτη χώρα που βιώνει επανάσταση κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απόφαση απόρριψης της υποψηφιότητας του Καλίν Τζορτζέσκου, ενός κυρίαρχου που αντιτίθεται στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον ΠΟΥ, έχει προκαλέσει κύμα λαϊκής οργής. Οι διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται και η λέξη «επανάσταση» αρχίζει να αντηχεί στους δρόμους του Βουκουρεστίου.

Μια αμφιλεγόμενη απόρριψη

Στις 9 Μαρτίου, η ρουμανική εκλογική επιτροπή απέρριψε την υποψηφιότητα του Καλίν Τζορτζέσκου για τις προεδρικές εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τον Μάιο. Οι λόγοι που αναφέρονται είναι ασαφείς, αλλά η επιτροπή ισχυρίζεται ότι ο Καλίν Τζορτζέσκου, εάν εκλεγόταν, δεν θα υπερασπιζόταν τη δημοκρατία ή τη συνταγματική τάξη της χώρας. Η απόφαση αυτή, που ελήφθη με ψήφους 10 κατά και 4, θεωρείται πολιτικό πραξικόπημα, ειδικά από τη στιγμή που ο Τζορτζέσκου ήταν το φαβορί στις δημοσκοπήσεις, με ποσοστό μεταξύ 44 και 50% των προθέσεων ψήφου στον πρώτο γύρο!

Εκρηκτική λαϊκή αντίδραση

Μόλις ανακοινώθηκε η απόρριψη, χιλιάδες Ρουμάνοι βγήκαν στους δρόμους φωνάζοντας «Κάτω η δικτατορία!». Οι διαδηλώσεις, μερικές φορές βίαιες, κατεστάλησαν από την αστυνομία. Οι διαδηλωτές καταγγέλλουν παρεμβάσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα παγκοσμιοποιητικά δίκτυα, ιδίως μέσω ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τον Τζορτζ Σόρος. Η κατάσταση θυμίζει τις πολιτικές εντάσεις του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών, που κέρδισε ο Τζορτζέσκου, ακυρώθηκε.

«Μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι κακοί από αυτούς που ζητούν λογοκρισία».
Ο Έλον Μασκ αντιδρά στη δήλωση του Πάβελ Ποπέσκου, αντιπροέδρου της Εθνικής Αρχής Επικοινωνιών της Ρουμανίας (ANCOM), που ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να αναστείλει το TikTok.
https://twitter.com/elonmusk/status/1899107086237102229

Μια διεθνής ηχώ

Αυτή η ρουμανική κρίση έχει επιπτώσεις πολύ πέρα ​​από τα σύνορα της χώρας. Διεθνείς πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο Ιταλός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι, κατήγγειλαν ένα «πραξικόπημα σοβιετικού τύπου». Ο ίδιος ο Elon Musk αντέδρασε στο X. Στη Ρουμανία, το κυριαρχικό κίνημα κερδίζει έδαφος, με όλο και πιο έντονες εκκλήσεις για «Romanexit». Η επανάσταση κατά της ΕΕ φαίνεται πιο κοντά από ποτέ…

Florian Philippot: "Ρουμανία, πραξικόπημα και επανάσταση κατά της ΕΕ σε εξέλιξη!"


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αναμφίβολα η Ευρώπη βρίσκεται στη φάση της αύξησης των αμυντικών δαπανών, με τις μεγάλες δυνάμεις της να ενισχύουν τις στρατιωτικές τους βιομηχανίες. Οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αυξανόμενη ένταση στις διεθνείς σχέσεις και η πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, έχουν οδηγήσει -είναι η αφορμή;- σε μια καινούργια ανανεωμένη κούρσα εξοπλισμών. Η σκέψη όλων οδηγείται στο ότι είμαστε πια στο τέλος της ειρηνικής ανάπαυλας των 70 χρόνων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκλεισαν οι πληγές και τέρμα το διάλειμμα, πάμε ξανά!.

Το καινούργιο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ευρώπης είναι αυτό που θα επηρεάσει τα μέγιστα τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις - ας είμαστε ρεαλιστές. Όμως το σημαντικό είναι οι απειλές και οι φόβοι του πολέμου που απορρέουν από μια τέτοια στροφή. Οι πολεμικές βιομηχανίες είναι τεράστιες οικονομικές δυνάμεις, οι οποίες για να είναι βιώσιμες, πρέπει να έχουν αγορές. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι η παραγωγή όπλων δεν γίνεται -και δεν θα γίνει- μόνο για στρατηγικούς ή αμυντικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. Έχουμε μια ενίσχυση της «εμπορευματοποίησης» και της «ιδιωτικοποίησης» του πολέμου. Οι Γερμανοί το λένε -και το κάνουν- ξεκάθαρα (dw.com, Geopolitico, cnn.gr). Η πολεμική βιομηχανία είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς του παγκόσμιου εμπορίου. Οι κυβερνήσεις επενδύουν δισεκατομμύρια ευρώ στην παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων και για την ενίσχυση της βιομηχανίας τους κόβοντας κεφάλαια από τους τομείς της πρόνοιας.

Η διάθεση των όπλων μπορεί να γίνεται είτε μέσω επίσημων κρατικών συμφωνιών, είτε μέσω σκιωδών διαδρομών, όπου τα όπλα καταλήγουν σε πολέμους, εμφύλιες συρράξεις και τρομοκρατικές οργανώσεις. Και εδώ είναι το πρόβλημα: όταν το κέρδος είναι βασικό κίνητρο, οι ηθικές και γεωπολιτικές συνέπειες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η ύπαρξη αυτής της αγοράς σημαίνει ότι σε κάποιο σημείο του πλανήτη θα υπάρξει χρήση των όπλων. Αν όχι άμεσα, τότε μέσω πωλήσεων, πιέσεων και εκβιασμών. Τα όπλα παράγονται για να χρησιμοποιηθούν!

Θεωρητικά, οι διεθνείς συνθήκες ελέγχουν τη διακίνηση όπλων, αλλά στην πράξη το λαθρεμπόριο και η πολιτική σκοπιμότητα καθιστούν αυτούς τους ελέγχους ανεπαρκείς. Πολλές χώρες εξοπλίζουν αντίπαλες παρατάξεις ταυτόχρονα, άλλες τροφοδοτούν πολέμους που δεν θέλουν να λήξουν, και άλλες χρησιμοποιούν την πώληση όπλων ως διπλωματικό εργαλείο. Με λίγα λόγια οι εξαγωγές όπλων αποτελούν εργαλείο πολιτικής επιρροής, ενισχύεται η εμπορευματοποίηση των στρατιωτικών συγκρούσεων και τροφοδοτούνται νέες εστίες έντασης. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι νέο στην Ιστορία. Κάθε περίοδος έντασης συνοδεύεται από αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα και επενδύσεις σε εξοπλισμούς. Ο φόβος που διαχέεται είναι λογικός: Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση των συγκρούσεων και σε αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας ασφάλειας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η Ευρώπη βαδίζει προς μια πιο ασφαλή ή μια πιο ασταθή εποχή μέσα από αυτή την κούρσα εξοπλισμών…

8.3.2025

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Διαβάζω τις δηλώσεις του Εμανουέλ Μακρόν πως η Ρωσία είναι απειλή για την Ευρώπη, διαβάζω τις δηλώσεις της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν πως η Ρωσία έχει επιτεθεί ξανά στην Ευρώπη, και προσπαθώ να θυμηθώ πότε η Ρωσία επιτέθηκε στην Ευρώπη.

Θυμάμαι πολλές επιθέσεις ευρωπαϊκών χωρών στην Ρωσία -με κορυφαίες αυτές της Γαλλίας του Ναπολέοντα και της Γερμανίας του Χίτλερ, που έφαγαν και οι δυο τα μούτρα τους- αλλά ποιες ήταν οι επιθέσεις της Ρωσίας στην Ευρώπη;

Δεν μπορεί οι Ευρωπαίοι ηγέτες να εννοούν επίθεση της Ρωσίας στην Ευρώπη την εισβολή του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο το 1945, γιατί οι Σοβιετικοί -αφού δέχτηκαν επίθεση από τη ναζιστική Γερμανία- αντεπιτέθηκαν και απελευθέρωσαν την Ευρώπη από το φασισμό και το ναζισμό, ενώ απελευθέρωσαν και τους ανθρώπους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους έκαιγαν. Αν η κατάληψη του Βερολίνου θεωρείται επίθεση της Ρωσίας στην Ευρώπη, τότε επίθεση στην Ευρώπη έκαναν και οι Αμερικανοί με τους Βρετανούς -μαζί με τους Γάλλους και τους Καναδούς- που έρχονταν από την άλλη πλευρά.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμάχησαν Σοβιετικοί με Αμερικανούς και Βρετανούς, για να σταματήσουν τον Χίτλερ, και, αν δεν κάνω λάθος, αυτό μαθαίναμε στα βιβλία της Ιστορίας πως ήταν καλό για την ανθρωπότητα και για την Ευρώπη. Δηλαδή, συμμάχησαν οι κομμουνιστές με τους καπιταλιστές, για να σταματήσουν τους ναζιστές. Αυτή η συμμαχία των κομμουνιστών με τους καπιταλιστές, με έμαθε πως όλες οι συμμαχίες είναι δυνατές σε αυτή τη ζωή, οπότε δεν εκπλήσσομαι ιδιαίτερα τώρα που οι ΗΠΑ προσεγγίζουν τη Ρωσία, αφού και οι δυο χώρες είναι καπιταλιστικές πια.

Αφού δεν μπορώ να βρω πότε επιτέθηκε η Ρωσία στην Ευρώπη -όσο κι αν ψάχνω στα βιβλία της Ιστορίας-, σκέφτομαι πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούν επίθεση στην Ευρώπη τους πολέμους της Ρωσίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Είναι αλήθεια πως οι Ρώσοι πολέμησαν για πολλά χρόνια με τους Ευρωπαίους Τούρκους αδερφούς μας.

Και αυτό δεν θα τους το συγχωρήσουμε ποτέ. Κάτω τα χέρια από την Τουρκία!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να ακολουθήσει το σχέδιο της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν, για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης (ReArm EU).

Το νέο ευρωπαϊκό “Σύμφωνο Άμυνας” θα στηριχθεί από τα πυρηνικά οπλοστάσια της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας -η Βρετανία είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης-, ενώ ασφάλεια στην Ευρώπη θα παρέχει και η Τουρκία, που ούτε αυτή είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ κατέχει στρατιωτικά έδαφος ευρωπαϊκής χώρας στην Κύπρο. Νιώθω μια ασφάλεια τώρα που η Τουρκία -που απροκάλυπτα διεκδικεί εδάφη της Ελλάδας- θα μας προστατεύει από τη Ρωσία. Ελάτε να γίνουμε όλοι χαζοί.

Προφανώς, η Ευρώπη δεν κινδυνεύει από τη Ρωσία, αλλά πρέπει οι Ευρωπαίοι ηγέτες που είναι σε ελεύθερη πτώση -όπως και η ευρωπαϊκή οικονομία- να βρουν έναν εχθρό για να τον πουλήσουν στους αποβλακωμένους Ευρωπαίους πολίτες, όσο αυτοί θα ξεπλένουν χρήματα και θα συνεχίσουν να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Δηλαδή, οι Ευρωπαίοι θα κάνουν ό,τι και οι ΗΠΑ, που χρησιμοποίησαν την Ουκρανία ως πλυντήριο.

Εν τω μεταξύ, εξοπλίζεται ξανά η Γερμανία -για πρώτη φορά μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο- αλλά δεν βλέπω και πολλούς να αντιλαμβάνονται πόσο τρομακτικό είναι αυτό. Γιατί η Ρωσία δεν επιτέθηκε ποτέ στην Ευρώπη αλλά η Γερμανία αιματοκύλισε την Ευρώπη. Έχουν πάθει όλοι αμνησία.

Βέβαια, το ενδιαφέρον θα είναι όταν οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ προσαρτήσουν τη Γροιλανδία, αφαιρώντας την από την Δανία, και οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν την πάπια, αφού οι Αμερικανοί είναι σύμμαχοι της Ευρώπης και δεν πειράζει να της αφαιρέσουν ένα μέρος της ευρωπαϊκής επικράτειας. Κατά τ’ άλλα, η Ευρώπη κινδυνεύει από τη Ρωσία. Θα πέσει τρελό γέλιο με τη Γροιλανδία. Έλα, Ντόναλντ, ξεβράκωσε όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες!

Πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν πού οφείλεται το μίσος των Ευρωπαίων ηγετών για τη Ρωσία και τους Ρώσους. Αυτή η ρωσοφοβία, αυτή η απίστευτη δαιμονοποίηση της Ρωσίας, δεν εξηγείται με τη λογική, δεν δικαιολογείται από τα γεγονότα. Οι Ρώσοι είναι οι νέοι Εβραίοι.

Και, όμως, η εξήγηση είναι πολύ απλή.

Είναι αυτό που είχε πει ο Ρώσος στρατάρχης Ζούκοφ το 1945:

“Απελευθερώσαμε την Ευρώπη από το φασισμό, αλλά αυτό δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ”.

Είχες δίκιο, στρατηγέ μου.

(Δυο λαοί που αντιστάθηκαν πολύ γενναία στους Ναζί ήταν οι Έλληνες και οι Σέρβοι. Δεν μας το συγχώρεσαν ποτέ. Και το πληρώσαμε.)

(Σκέφτομαι όλους αυτούς που ήλπιζαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς κάποτε. Παλιά. Τώρα γελάω. Πολύ. Και επιστρέφω στην πρώτη μου σκέψη για την Ευρώπη, ότι η Ευρώπη ήταν μια γκόμενα του Δία, που την βαρέθηκε και την πέταξε. Δεν την πέταγε λίγο πιο μακριά;)


πηγή: https://pitsirikos.net/



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου








του Σεργκέι Μάρκοφ

Ολοκληρώθηκε στο Λονδίνο η «προκαταρκτική σύνοδος κορυφής του πολεμικού κόμματος στην Ευρώπη». Αποτέλεσμα: όλοι (εκτός από την Ουγγαρία και τη Σλοβακία) συμφωνούν,

• Ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί.

• Η Ευρώπη πρέπει να αυξήσει απότομα τις παραδόσεις όπλων στον ουκρανικό στρατό.

• Η Ευρώπη πρέπει να αυξήσει σημαντικά τις επενδύσεις της στο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα.

• Στρατεύματα από ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ πρόκειται να αναπτυχθούν στην Ουκρανία.

• Στρατεύματα ευρωπαϊκών χωρών στην Ουκρανία δεν θα πρέπει να αναπτυχθούν πριν, αλλά μετά τη σύναψη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας.

• Πρέπει να παρουσιάσουμε στον Τραμπ το ευρωπαϊκό όραμα για μια πιθανή ειρήνη στην Ουκρανία. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την ειρηνευτική ατζέντα στον Τραμπ και τον Πούτιν.

• Η Ρωσία είναι εχθρός και πρέπει να της προκαλέσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά.

• Η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα ψήφου, η Ρωσία δεν πρέπει να ακούγεται καθόλου. Η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα στην Ουκρανία.

• Η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να «υπαγορεύει τους όρους της», η ένταξή της στην ειρηνευτική συζήτηση είναι δυνατή μόνο στο τελευταίο στάδιο.

Με άλλα λόγια, το Κόμμα του Πολέμου στην Ευρώπη προτείνει να επεξεργαστεί τις συνθήκες και να τις προσφέρει στη Ρωσία με τη μορφή τελεσίγραφου.

Η γενική σύνοδος κορυφής της ΕΕ θα πραγματοποιηθεί στις 6 Μαρτίου.

πηγή: Algora via Marie-Claire Tellier



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από τον Joe Lauria / reseauinternational.net

Ένας καλός τρόπος για να αποφευχθεί η κατανόηση του πολέμου στην Ουκρανία είναι να αφαιρέσουμε το ιστορικό του πλαίσιο.

Η έκδοση κινουμένων σχεδίων έχει τη σύγκρουση που ξεκινά στις 24 Φεβρουαρίου 2022, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξύπνησε εκείνο το πρωί και αποφάσισε να εισβάλει στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, δεν υπάρχει άλλη αιτία από την απρόκλητη ρωσική επίθεση εναντίον μιας αθώας χώρας.

Μη διστάσετε να μοιραστείτε αυτόν τον σύντομο ιστορικό οδηγό με όσους εξακολουθούν να ακούν τα μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει στην Ουκρανία.

Η κυρίαρχη αφήγηση είναι να ανοίξετε το βιβλίο και να διαβάσετε ένα τυχαίο κεφάλαιο σαν να ήταν η αρχή.

Σε τριάντα χρόνια, οι ιστορικοί θα γράφουν για το πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία: το πραξικόπημα, την επίθεση στο Ντονμπάς, την επέκταση του ΝΑΤΟ, την απόρριψη των συμφωνιών του Μινσκ και τις ρωσικές προτάσεις συνθήκης – χωρίς να αντιμετωπίζονται ως μαριονέτες του Πούτιν.

Το ίδιο ίσχυε και για τους ιστορικούς που έγραψαν για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών ως αιτία του ναζισμού και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν ως συμπαθούντες των Ναζί.

Η παροχή πλαισίου είναι ταμπού καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται στην Ουκρανία, όπως συνέβη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πλαίσιο είναι το παν στη δημοσιογραφία.

Αλλά οι δημοσιογράφοι πρέπει να ακολουθήσουν το πρόγραμμα πολεμικής προπαγάνδας καθώς εξελίσσονται οι εχθροπραξίες. Οι δημοσιογράφοι σαφώς δεν απολαμβάνουν τις ίδιες ελευθερίες με τους ιστορικούς. Πολύ μετά τον πόλεμο, οι ιστορικοί ήταν ελεύθεροι να ψάξουν τα γεγονότα.


Χρονολόγιο της Ουκρανίας

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος : Ουκρανοί φασίστες, με επικεφαλής τον Στέπαν Μπαντέρα, αρχικά συμμάχησαν με τους Γερμανούς Ναζί, σφαγιάζουν πάνω από εκατό χιλιάδες Εβραίους και Πολωνούς.

Δεκαετίες 1950 έως 1990 : Η CIA φέρνει Ουκρανούς φασίστες στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνεργάζεται μαζί τους για να υπονομεύσει τη Σοβιετική Ένωση στην Ουκρανία, πραγματοποιώντας επιχειρήσεις δολιοφθοράς και προπαγάνδας. Ο Ουκρανός φασίστας ηγέτης Mykola Lebed πήγε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε με τη CIA τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 1960 και συνέχισε να υπηρετεί τη CIA μέχρι το 1991, τη χρονιά που η Ουκρανία κέρδισε την ανεξαρτησία. Η απόδειξη βρίσκεται σε μια έκθεση της αμερικανικής κυβέρνησης που ξεκινά από τη σελίδα 82. Η Ουκρανία είναι επομένως ένα πεδίο δοκιμών για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποδυναμώσουν και να απειλήσουν τη Μόσχα για σχεδόν 80 χρόνια.

Νοέμβριος 1990: Ένα χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Χάρτης του Παρισιού για μια Νέα Ευρώπη υιοθετείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και τη Σοβιετική Ένωση. Ο Χάρτης βασίζεται στις Συμφωνίες του Ελσίνκι και ενημερώθηκε στον Χάρτη για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια του 1999. Αυτά τα έγγραφα αποτελούν το θεμέλιο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη . Ο Χάρτης του ΟΑΣΕ ορίζει ότι καμία χώρα ή μπλοκ δεν μπορεί να διατηρήσει τη δική της ασφάλεια σε βάρος άλλης χώρας.

25 Δεκεμβρίου 1991: Κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Την επόμενη δεκαετία, κερδοσκόποι από τη Γουόλ Στριτ και την Ουάσιγκτον άρπαξαν κρατική περιουσία, πλουτίστηκαν, συνέβαλαν στην εμφάνιση ολιγαρχών και φτωχοποίησαν τους λαούς της Ρωσίας, της Ουκρανίας και άλλων πρώην σοβιετικών χωρών.

Δεκαετία του 1990: Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται την υπόσχεση που δόθηκε στον τελευταίο Σοβιετικό ηγέτη, τον Γκορμπατσόφ, να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη με αντάλλαγμα μια ενωμένη Γερμανία. Ο George Kennan, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την ΕΣΣΔ, αντιτάχθηκε σε αυτήν την επέκταση. Ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν, ο οποίος υποστηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ, προβλέπει ότι η Ρωσία θα αντιταχθεί σε αυτήν.




1997: Ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, έγραψε στο βιβλίο του το 1997, « The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives »:

« Η Ουκρανία, ένας νέος ουσιαστικός χώρος στην ευρασιατική σκακιέρα, είναι ένας γεωπολιτικός άξονας γιατί η ίδια η ύπαρξή της ως ανεξάρτητης χώρας συμβάλλει στη μεταμόρφωση της Ρωσίας. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει να είναι ευρασιατική αυτοκρατορία. Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία μπορεί ακόμα να φιλοδοξεί να αποκτήσει το καθεστώς μιας αυτοκρατορίας, αλλά στη συνέχεια θα γίνει ένα κατεξοχήν ασιατικό αυτοκρατορικό κράτος .

Παραμονή Πρωτοχρονιάς 1999: Μετά από οκτώ χρόνια αμερικανικής κυριαρχίας και κυριαρχίας της Wall Street, ο Βλαντιμίρ Πούτιν γίνεται πρόεδρος της Ρωσίας. Ο Μπιλ Κλίντον απέρριψε την αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ το 2000.

Ο Πούτιν αρχίζει να κλείνει την πόρτα στους δυτικούς εισβολείς, αποκαθιστώντας τη ρωσική κυριαρχία, εξοργίζοντας την Ουάσιγκτον και τη Wall Street. Αυτή η διαδικασία δεν συμβαίνει στην Ουκρανία, η οποία παραμένει αντικείμενο εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης του ουκρανικού λαού από τη Δύση.

10 Φεβρουαρίου 2007: Ο Πούτιν εκφωνεί την ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, στην οποία καταδικάζει την επιθετική μονομερή συμπεριφορά των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της παράνομης εισβολής στο Ιράκ το 2003 και της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.

Είπε:

« Δικαιούμαστε να ρωτήσουμε ποιος είναι στόχος αυτής της επέκτασης [του ΝΑΤΟ]. Και τι απέγιναν οι εγγυήσεις που έδωσαν οι δυτικοί εταίροι μας μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας; Πού είναι αυτές οι δηλώσεις σήμερα; Κανείς δεν το θυμάται πια ».


Ο Πούτιν μιλάει τρία χρόνια αφότου τα κράτη της Βαλτικής, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες που συνορεύουν με τη Ρωσία, προσχώρησαν στη δυτική συμμαχία. Η Δύση ταπεινώνει τον Πούτιν και τη Ρωσία αγνοώντας τις νόμιμες ανησυχίες τους. Ένα χρόνο μετά την ομιλία του, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι η Ουκρανία και η Γεωργία θα γίνουν μέλη. Τέσσερα άλλα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας θα προσχωρήσουν σε αυτά το 2009.

2004-2005: Πορτοκαλί Επανάσταση. Τα εκλογικά αποτελέσματα ακυρώνονται, δίνοντας την προεδρία στον ευθυγραμμισμένο στις ΗΠΑ Βίκτορ Γιούσενκο έναντι του Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ο Γιούσενκο χαιρετίζει τον φασίστα ηγέτη Μπαντέρα ως « ήρωα της Ουκρανίας ».

3 Απριλίου 2008: Σε μια διάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, μια δήλωση κορυφής « χαιρετίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Συμφωνήσαμε σήμερα ότι αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ ».

Η Ρωσία αντιτίθεται σθεναρά σε αυτό. Ο Γουίλιαμ Μπερνς, τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία και επί του παρόντος διευθυντής της CIA, προειδοποιεί σε διπλωματικό τηλεγράφημα στην Ουάσιγκτον, που αποκάλυψε το WikiLeaks , ότι « ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι επανέλαβαν την έντονη αντίθεσή τους, τονίζοντας ότι η Ρωσία θα θεωρούσε οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση προς τα ανατολικά ως πιθανή στρατιωτική απειλή. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα προς την Ουκρανία, παραμένει ένα «ευαίσθητο και ευαίσθητο» ζήτημα για τη Ρωσία, αλλά οι στρατηγικοί πολιτικοί παράγοντες αποτελούν επίσης τη βάση της έντονης αντίθεσης για την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Στην Ουκρανία, αυτό περιλαμβάνει φόβους ότι το ζήτημα θα μπορούσε ενδεχομένως να χωρίσει τη χώρα στα δύο, οδηγώντας σε βία ή ακόμα και, λένε, σε εμφύλιο πόλεμο, που θα ανάγκαζε τη Ρωσία να αποφασίσει να παρέμβει. (…) Ο Λαβρόφ τόνισε ότι η Ρωσία δεν μπορεί παρά να θεωρήσει τη συνεχιζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, ιδιαίτερα προς την Ουκρανία και τη Γεωργία, ως πιθανή στρατιωτική απειλή .

Τέσσερις μήνες αργότερα ξέσπασε μια κρίση στη Γεωργία, που οδήγησε σε μια σύντομη αντιπαράθεση με τη Ρωσία, την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση κατηγόρησε την πρόκληση της Γεωργίας.

Νοέμβριος 2009: Η Ρωσία επιδιώκει νέα συμφωνία για την ασφάλεια στην Ευρώπη. Η Μόσχα δημοσίευσε ένα προσχέδιο πρότασης για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που το Κρεμλίνο λέει ότι θα πρέπει να αντικαταστήσει ξεπερασμένους θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).

Το κείμενο της πρότασης, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του Κρεμλίνου στις 29 Νοεμβρίου, έρχεται περισσότερο από ένα χρόνο αφότου ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ έθεσε για πρώτη φορά επίσημα το θέμα. Μιλώντας στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 2008, ο Μεντβέντεφ είπε ότι απαιτείται μια νέα συμφωνία για να εκσυγχρονιστούν επιτέλους οι συμφωνίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.

" Είμαι πεπεισμένος ότι τα προβλήματα της Ευρώπης δεν θα λυθούν μέχρι να εδραιωθεί η ενότητά της, μια οργανική ενότητα όλων των αναπόσπαστων μερών της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας ", δήλωσε ο Μεντβέντεφ.

2010: Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς εκλέγεται πρόεδρος της Ουκρανίας σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, σύμφωνα με τον ΟΑΣΕ.

2013: Ο Γιανουκόβιτς επιλέγει ένα ρωσικό οικονομικό πρόγραμμα αντί για μια συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ. Αυτή η απόφαση απειλεί δυτικούς κερδοσκόπους στην Ουκρανία καθώς και Ουκρανούς πολιτικούς ηγέτες και ολιγάρχες.

Φεβρουάριος 2014: Ο Γιανουκόβιτς ανατρέπεται με ένα βίαιο πραξικόπημα που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες (και προμηνύεται από τις υποκλοπές των Nuland και Pyatt), με κύριους πρωταγωνιστές ουκρανικές φασιστικές ομάδες όπως το Right Sector. Ουκρανοί φασίστες διασχίζουν πόλεις με πορτρέτα του Μπαντέρα υπό το φως των πυρσών.
Διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στο Κίεβο της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2014.


16 Μαρτίου 2014: Οι κάτοικοι της Κριμαίας απορρίπτουν το πραξικόπημα και την αντισυνταγματική εγκατάσταση μιας αντιρωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο, ψηφίζοντας το 97% υπέρ της ένταξης στη Ρωσία σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο συμμετείχαν 89%. Ο ιδιωτικός στρατιωτικός οργανισμός του Βάγκνερ δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει την Κριμαία. Ουσιαστικά δεν ακούγονται πυροβολισμοί και κανείς δεν σκοτώνεται σε αυτό που τα δυτικά μέσα λανθασμένα περιγράφουν ως «ρωσική εισβολή στην Κριμαία».

12 Απριλίου 2014: Η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών στο Κίεβο κηρύσσει τον πόλεμο στους αυτονομιστές κατά του πραξικοπήματος και υπέρ της δημοκρατίας στο Ντονμπάς. Το ανοιχτά νεοναζιστικό τάγμα Azov παίζει βασικό ρόλο στη μάχη για το Κιέβο. Οι δυνάμεις Βάγκνερ φτάνουν για να υποστηρίξουν τις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαστρεβλώνουν και πάλι αυτά τα γεγονότα ως ρωσική «εισβολή» στην Ουκρανία.

« Στον 21ο αιώνα, δεν συμπεριφέρεστε όπως τον 19ο αιώνα εισβάλλοντας σε άλλη χώρα με εντελώς ψεύτικο πρόσχημα » , είπε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο οποίος ψήφισε ως γερουσιαστής για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 με εντελώς ψεύτικο πρόσχημα.

2 Μαΐου 2014: Δεκάδες διαδηλωτές ρωσικής καταγωγής καίγονται ζωντανοί σε κτίριο της Οδησσού από νεοναζί ακτιβιστές. Οκτώ ημέρες αργότερα, το Λουχάνσκ και το Ντόνετσκ ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης από την Ουκρανία.

5 Σεπτεμβρίου 2014: Υπογράφεται στο Μινσκ της Λευκορωσίας η πρώτη Συμφωνία του Μινσκ από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τον ΟΑΣΕ και τους ηγέτες των αποσχισμένων δημοκρατιών του Ντονμπάς, με τη μεσολάβηση της Γερμανίας και της Γαλλίας ως μέρος της διαδικασίας της λεγόμενης «μορφής της Νορμανδίας» . Δεν καταφέρνει να επιλύσει τη σύγκρουση.

12 Φεβρουαρίου 2015: Υπογραφή στο Μινσκ της Λευκορωσίας των συμφωνιών Μινσκ ΙΙ, οι οποίες θα τερμάτιζαν τις μάχες και θα παρείχαν αυτονομία στις δημοκρατίες ενώ θα παρέμεναν μέρος της Ουκρανίας. Η συμφωνία εγκρίθηκε ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις 15 Φεβρουαρίου. Τον Δεκέμβριο του 2022, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ παραδέχτηκε ότι η Δύση δεν σκόπευε ποτέ να πιέσει για την εφαρμογή του Μινσκ και ουσιαστικά το χρησιμοποίησε ως τέχνασμα για να αγοράσει χρόνο του ΝΑΤΟ για να εξοπλίσει και να εκπαιδεύσει τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.

2016: Η φάρσα γνωστή ως Russiagate εξαπλώνεται εντός του Δημοκρατικού Κόμματος και των συνδεδεμένων μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι η Ρωσία παρενέβη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016 για να εκλέξει τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό το ψεύτικο σκάνδαλο χρησιμεύει στην περαιτέρω δαιμονοποίηση της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην αύξηση των εντάσεων μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων, εξαρτώντας το κοινό για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

12 Μαΐου 2016: Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργοποιούν το πυραυλικό τους σύστημα στη Ρουμανία, εξοργίζοντας τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι είναι ένα καθαρά αμυντικό μέτρο, αλλά η Μόσχα λέει ότι το σύστημα προορίζεται επίσης για επιθετικούς σκοπούς και μπορεί να χτυπήσει τη ρωσική πρωτεύουσα μέσα σε 10 έως 12 λεπτά.

6 Ιουνίου 2016: Το ΝΑΤΟ ξεκινά συμβολικά επιθετικούς ελιγμούς εναντίον της Ρωσίας στην επέτειο της απόβασης στη Νορμανδία. Η οργάνωση οργανώνει στρατιωτικούς ελιγμούς στους οποίους συμμετέχουν 31.000 στρατιώτες κοντά στα ρωσικά σύνορα, οι μεγαλύτεροι στην Ανατολική Ευρώπη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για πρώτη φορά μετά από 75 χρόνια, τα γερμανικά στρατεύματα ακολουθούν τα βήματα της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση μέσω της Πολωνίας.

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Frank Walter-Steinmeier είναι αντίθετος σε αυτό.

" Σήμερα πρέπει να αποφύγουμε την κλιμάκωση της κατάστασης επιδεικνύοντας δύναμη και αναζωπυρώνοντας εντάσεις ", δήλωσε με έκπληξη στην εφημερίδα Bild am Sonntag . " Όσοι πιστεύουν ότι μια συμβολική παρέλαση αρμάτων μάχης στα ανατολικά σύνορα της συμμαχίας θα φέρει ασφάλεια κάνουν λάθος ."

Αυτός είναι ο λόγος που ο Σταϊνμάγερ ζητά διάλογο με τη Μόσχα.

" Καλά θα κάνουμε να μην δημιουργήσουμε ψευδείς προφάσεις για να αναβιώσει μια παλιά αντιπαλότητα ", προειδοποιεί, προσθέτοντας ότι θα ήταν " μοιραίο να αναζητήσουμε μόνο στρατιωτικές λύσεις και μια πολιτική αποτροπής ".

Δεκέμβριος 2021: Η Ρωσία προτείνει σχέδια συνθηκών στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ προτείνοντας μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, αναβιώνοντας την αποτυχημένη προσπάθεια της Ρωσίας το 2009. Οι συνθήκες προτείνουν την απόσυρση του πυραυλικού συστήματος της Ρουμανίας και την απόσυρση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που αναπτύσσονται στην Ανατολική Ευρώπη. Η Ρωσία λέει ότι θα υπάρξει «τεχνικο-στρατιωτική» απάντηση εάν δεν πραγματοποιηθούν σοβαρές διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ τους απορρίπτουν χωρίς έλεγχο.

Φεβρουάριος 2022: Η Ρωσία επεμβαίνει στρατιωτικά στο Ντονμπάς, ως μέρος του συνεχιζόμενου ουκρανικού εμφυλίου πολέμου, αφού αρχικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ.

Πριν από την επέμβαση, οι χάρτες του ΟΑΣΕ δείχνουν σημαντική αύξηση των βομβαρδισμών από την Ουκρανία προς τις αποσχισθείσες δημοκρατίες, όπου περισσότεροι από 10.000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από το 2014.
Ουκρανικά στρατεύματα στην περιοχή Donbass, Μάρτιος 2015. (
Ειδική Αποστολή Παρακολούθησης του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)



Μάρτιος-Απρίλιος 2022: Ρωσία και Ουκρανία συμφωνούν σε μια συμφωνία πλαίσιο που θα τερμάτιζε τον πόλεμο, με την Ουκρανία να δεσμεύεται να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιτίθενται σε αυτό. Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ταξιδεύει στο Κίεβο για να πει στον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ο πόλεμος συνεχίζεται και η Ρωσία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του Ντονμπάς.

26 Μαρτίου 2022: Ο Μπάιντεν παραδέχεται σε ομιλία του στη Βαρσοβία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν, μέσω του πολέμου αντιπροσώπων τους κατά της Ρωσίας, να ανατρέψουν την κυβέρνηση Πούτιν. Νωρίτερα τον Μάρτιο, συγκρούστηκε με τον υπουργό Εξωτερικών του για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων εναντίον ρωσικών αεροσκαφών στην Ουκρανία. Ο Μπάιντεν αντιτίθεται στη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, είπε τότε, επειδή « λέγεται Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εντάξει;» Ας είμαστε ξεκάθαροι, παιδιά. Δεν θα πολεμήσουμε για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία .

Σεπτέμβριος 2022: Οι δημοκρατίες του Ντονμπάς ψηφίζουν για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία, μαζί με δύο άλλες περιοχές: τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια.

Μάιος 2023: Η Ουκρανία εξαπολύει αντεπίθεση σε μια προσπάθεια να ανακαταλάβει εδάφη που ελέγχονται από τη Ρωσία. Όπως δείχνουν έγγραφα που διέρρευσαν νωρίτερα αυτό το έτος, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ συμπεραίνουν ότι η επίθεση θα αποτύχει πριν καν ξεκινήσει.

Ιούνιος 2023: Μια 36ωρη εξέγερση υπό την ηγεσία του Ομίλου Βάγκνερ αποτυγχάνει όταν ο ηγέτης του, Γεβγκένι Πρίγκοσιν, συμφωνεί σε μια συμφωνία εξορίας στη Λευκορωσία. Ο ιδιωτικός στρατός Wagner, που χρηματοδοτείται και οπλίζεται από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, απορροφάται από τον ρωσικό στρατό. Η ουκρανική επίθεση έληξε σε αποτυχία στα τέλη Νοεμβρίου.

Σεπτέμβριος 2024: Ο Μπάιντεν τάχθηκε στο πλευρό των ρεαλιστών του Πενταγώνου αντιτιθέμενοι στην εκτόξευση από την Ουκρανία βρετανικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας Storm Shadow στη ρωσική επικράτεια, φοβούμενος ότι θα οδηγούσε σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στη συνέχεια, ο Πούτιν προειδοποίησε ότι από τη στιγμή που οι Βρετανοί στρατιώτες στο έδαφος στην Ουκρανία θα εκτοξεύσουν βρετανικούς πυραύλους στη Ρωσία με τη γεωστρατηγική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό « θα σημαίνει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ – οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες – βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Και αν αυτό ισχύει, δεδομένης της αλλαγής στη φύση της σύγκρουσης, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ως απάντηση στις απειλές που θα μας απευθυνθούν με αυτόν τον τρόπο ».

Νοέμβριος 2024: Αφού παραγκωνίστηκε και έχασε τον Λευκό Οίκο, ο νυν Πρόεδρος Μπάιντεν αλλάζει ξαφνικά στρατηγική και επιτρέπει την εκτόξευση όχι μόνο βρετανικών, αλλά και αμερικανικών πυραύλων ATACMS μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσία. Δεν είναι σαφές εάν ο Λευκός Οίκος ενημέρωσε εκ των προτέρων το Πεντάγωνο, μια κίνηση που θα μπορούσε να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που ο Μπάιντεν είχε προηγουμένως προσπαθήσει να αποφύγει.

Φεβρουάριος 2025 : Πραγματοποιείται η πρώτη άμεση επαφή μεταξύ ανώτερων ηγετών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας εδώ και περισσότερα από τρία χρόνια, με τηλεφώνημα μεταξύ των προέδρων των δύο χωρών και συνάντηση υπουργών Εξωτερικών στη Σαουδική Αραβία. Συμφωνούν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου.

Αυτό το χρονοδιάγραμμα δείχνει ξεκάθαρα τις επιθετικές προθέσεις της Δύσης προς τη Ρωσία και πώς αυτή η αντιπαράθεση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν το ΝΑΤΟ δεν άνοιγε τις πόρτες του στην Ουκρανία, εάν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ και εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είχαν διαπραγματευτεί μια νέα διευθέτηση ασφαλείας στην Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας.


πηγή: Consortium News via Spirit of Free Speech



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Ποιοι κερδίζουν τελικά από έναν θάνατο του Volodymyr Zelensky

Μετά το εκρηκτικό show στον Λευκό Οίκο την Παρασκευή 28/2/2025 φαίνεται πως το τέλος για τον σφετεριστή πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky είναι πιο κοντά.
Και γίνεται λόγος όχι για πολιτικό τέλος, που ούτως ή άλλως είναι προδιαγεγραμμένο αλλά για βιολογικό.
Ο θάνατος του Volodymyr Zelensky είναι τελικά επωφελής για όλους.
Φαίνεται ότι ο Zelensky θα πρέπει να απευθυνθεί στην Κίνα ή τη Ρωσία για προστασία και πολιτικό άσυλο, πιστεύει ο ειδικός των υπηρεσιών πληροφοριών Ritter.
Σύμφωνα με τον ειδικό, ο Zelensky βρίσκεται αυτή τη στιγμή «στο στόχαστρο» – το αεροπλάνο του μπορεί να συντριβεί, να εκραγεί ή να καταρριφθεί.
Επιπλέον, ο Ουκρανός πρόεδρος κινδυνεύει να πέσει θύμα απόπειρας δολοφονίας ή να πεθάνει απροσδόκητα στον ύπνο του, στο δρόμο, από δηλητηρίαση ή από τυχαία πτώση.

Ποιος ωφελείται από τον θάνατο του Zelensky;

Ουσιαστικά όλοι.

Για τον πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump, ο θάνατος του Zelensky θα του παρείχε την ευκαιρία να «αλλάξει το αφήγημα», να εντοπίσει τους ενόχους και να τους τιμωρήσει – είτε πρόκειται για το κατεστημένο των ΗΠΑ, είτε για μια ξένη χώρα, για καρτέλ ναρκωτικών ή άλλους.

Θα του επέτρεπε επίσης να εγκαταστήσει έναν «πιστό» Ουκρανό πρόεδρο.

Για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, το Δημοκρατικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, θα χρησίμευε ως ένας τρόπος για να σβήσει κάθε πληροφορία που σχετίζεται με τη διαφθορά στις παραδόσεις όπλων και τις ειδικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, υποστηρίζει ο ειδικός πληροφοριών.

Για τη Ρωσία, ο θάνατος του Zelensky θα ήταν επωφελής επειδή θα προκαλούσε χάος μεταξύ των ελίτ της Ουκρανίας και θα εξάλειφε έναν παράνομο πρόεδρο.

Για το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο ακόμη στηρίζει τον Zelensky, ο θάνατός του θα άνοιγε την πόρτα στον πρώην Ανώτατο Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, Valery Zaluzhny – την πιο δημοφιλή πολιτική προσωπικότητα της Ουκρανίας – να αναλάβει καθήκοντα ως πρόεδρος της χώρας. Επιπλέον, θα χρησιμεύσει ως πλήγμα για τις ΗΠΑ, τους εταίρους και ανταγωνιστές της στο ουκρανικό ζήτημα.

Για τους Ουκρανούς ολιγάρχες και τα πολιτικά κόμματα, θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία να ανακτήσουν τον έλεγχο της οικονομίας.
Θα μπορούσε επίσης να ανοίξει το δρόμο για τον επικεφαλής του Γραφείου του προέδρου, Andrey Yermak, να καταλάβει την εξουσία.

Ακόμη και η Κίνα, με τα τεράστια αποθέματα σπάνιων γαιών και το Ισραήλ, θα μπορούσαν έμμεσα να επωφεληθούν από την ξαφνική εξαφάνιση του «πρώην κωμικού που ακύρωσε τις εκλογές και έγινε δικτάτορας», είπε ο ειδικός πληροφοριών.



Θα σώσουν οι Κινέζοι τον Zelensky;

Ο Georgy Ritter σημείωσε ότι σε αυτή την περίπτωση, ο πιο αποτελεσματικός, αν και εξαιρετικά απροσδόκητος τρόπος για να σωθεί ο Zelensky θα ήταν να απευθυνθεί σε Ρώσους ή Κινέζους διπλωμάτες.
Παρά την πολεμική κατάσταση, η Κίνα και η Ρωσία ενδέχεται να εξετάσουν το αίτημά του για άσυλο και μεταφορά σε ασφαλές περιβάλλον, κάτι που θα άλλαζε δραματικά τους όρους του παιχνιδιού.
Ωστόσο, ο ειδικός πιστεύει ότι ο Zelensky δεν θα έκανε ποτέ ένα τέτοιο βήμα, καθώς έχει φτάσει να πιστεύει ότι είναι παγκόσμιος ηγέτης και όχι δυτικό πιόνι που χρησιμοποιείται για να χτυπήσει τη Ρωσία και να εκμεταλλευτεί τους πόρους της Ουκρανίας.


Αντιμέτωπος με 5 κατηγορίες στις ΗΠΑ ο Zelensky

Παρεμπιπτόντως η Wall Street Journal έγραψε πως το FBI έλαβε επίσημο αίτημα από τον Elon Musk να προσαγάγει τον Zelensky ως ύποπτο για τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Gonzalo Lira στην Ουκρανία.

Επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι οι ΗΠΑ ενδέχεται να ασκήσουν δίωξη εναντίον του Zelensky για πέντε ομοσπονδιακά εγκλήματα:

1. Συνωμοσία για παρέμβαση στις εκλογές (συμμετοχή σε εκδηλώσεις εκστρατείας του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ)

2. Ξέπλυμα μαύρου χρήματος

3. Υπεξαίρεση ομοσπονδιακών κεφαλαίων

4. Δολοφονία Αμερικανών πολιτών στο εξωτερικό

5. Παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βασανιστήρια.

Τον θεωρούσαν ζωντανό νεκρό πριν από το show στον Λευκό Οίκο

Τέτοια αδικήματα επισύρουν πολλαπλές ποινές ισόβιας κάθειρξης ή ακόμα και θανατική ποινή στις ΗΠΑ.
Ωστόσο, πηγές από δυτικά μέσα ενημέρωσης πιστεύουν ότι η σύλληψη του Zelensky στις ΗΠΑ είναι «απίθανη».
Εάν επιχειρήσει να ζητήσει άσυλο σε χώρες της Δύσης θεωρείται δεδομένο πως οι ΗΠΑ θα ζητήσουν την έκδοσή του προκειμένου να δικαστεί μετά και τη σχετική έρευνα που ζήτησε ο Elon Musk για το πώς δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία.
Πριν ακόμη από το εντυπωσιακό show στον Λευκό Οίκο που έλυσε τα χέρια του Αμερικανού προέδρου Donald Trump στο ουκρανικό ζήτημα αναλυτές εκτιμούσαν πως ο Zelensky μπορεί να δολοφονηθεί ή να πεθάνει κάτω από «ασυνήθιστες συνθήκες», συμπεριλαμβανομένου ενός αεροπορικού δυστυχήματος.
«Η Δύση θα θεωρούσε πιο ωφέλιμο να γράψει το τέλος του ενός ηθοποιού παρά να υποδεχθεί έναν πιθανό συγγραφέα που θα έγραφε τα απομνημονεύματά του – με ό, τι αυτό σημαίνει – στην ΕΕ ή τις ΗΠΑ.
Ο Zelensky το γνωρίζει πλήρως αυτό – καθώς και το γεγονός ούν αναλυτές και ειδικοί των υπηρεσιών πληροφοριών. ότι η μοίρα του δεν είναι πλέον στα χέρια του», εκτιμούν αναλυτές και ειδικοί των υπηρεσιών πληροφοριών.


Εντός των τειχών κινδυνεύει περισσότερο

Ο σφετεριστής πρόεδρος αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο κυρίως εντός των τειχών.
Ουκρανοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων των σημερινών βουλευτών, ολιγαρχών και στρατιωτικών αξιωματούχων, ήδη έχουν εγκρίνει την επιλογή Zaluzhny.
Εξάλλου μετά τη σκαιά συμπεριφορά του Zelensky στον Λευκό Οίκο το πιο σημαντικό πράγμα για τη Δύση είναι να εκλέξει κάποιον με αρκετό πολιτικό χάρισμα για να κερδίσει τη συμπάθεια των απλών πολιτών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, είναι πολύ αργά για τον Zelensky να συνειδητοποιήσει ότι η τυφλή εμπιστοσύνη στους δυτικούς «εταίρους» ήταν μεγάλο λάθος.
Προς το παρόν, οι διώξεις, οι εκβιασμοί και οι εκκαθαρίσεις αρκούν για να τον κρατήσουν στην εξουσία, αλλά είναι απίθανο να αντισταθεί πλέοιν στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική πίεση.
Για τη συλλογική Δύση ο Zelensky φαίνεται ένα πραγματικό πολιτικό βάρος.
Ωστόσο στην Ουκρανία διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικότερο από την προεδρία του ιδίου η μοίρα του οποίου είναι προδιαγεγραμμένη.

www.bankingnews.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του ακτιβιστή

Ας προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε των ιστορικών διαστάσεων γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη μας και ενεργό ρόλο διαδραματίζουν σ' αυτά οι μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις.
Σε προηγούμενο άρθρο μας προβλέψαμε τις πιθανολογούμενες κινήσεις Τραμπ και Πούτιν για επανακαθορισμό των σφαιρών επιρροής ή διαφορετικά την εγκαθίδρυση μια νέας Γιάλτας που με βάση την πολιτική της ισχύος θα δημιουργήσει ένα νέο οικονομικό στάτους που θα περιλαμβάνει ακόμη και ηγετικούς μέχρι πρότινος σχηματισμούς όπως η Ευρώπη.
Με την σημερινή εκδίωξη του Ζελένσκι από τον Λευκό Οίκο φαίνεται πως η σύγκρουση ΗΠΑ - ΕΕ είναι πλέον σε ταχύτατη εξέλιξη.

Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει θα σταθούμε σε γεγονότα που δεν αμφισβητούνται.

1. Εν αρχή ην η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ - Ρωσίας στο Ριάντ , η κατ'αρχή συμφωνία για τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία και η παραμέριση από οποιεσδήποτε συνομιλίες γι'αυτό τόσο του Ζελένσκι όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2. Ακολούθησαν οι εξαγγελίες Τραμπ για επιβολή δασμών προς την ΕΕ που τάραξε τους Ευρωπαίους περισσότερο ακόμα και από την υποσκέλισή τους στο ζήτημα των ειρηνευτικών συνομιλιών.

3. Στις 24 Φεβρουαρίου, την τρίτη επέτειο της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η Roberta Metsola, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, António Costa, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Ursula von der Leyen, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξέδωσαν κοινή δήλωση. Μπορούμε να διαβάσουμε εκεί:

« Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εταίροι της ενήργησαν γρήγορα και ενωμένα για να στηρίξουν την Ουκρανία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παράσχει στην Ουκρανία οικονομική, ανθρωπιστική, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια συνολικού ύψους 135 δισεκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων 48,7 δισεκατομμυρίων ευρώ σε στρατιωτική βοήθεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να παρέχει στην Ουκρανία τακτική και προβλέψιμη οικονομική στήριξη, συμπεριλαμβανομένης της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης της χώρας. Η Ουκρανία είναι μέρος της ευρωπαϊκής μας οικογένειας. Οι Ουκρανοί έχουν εκφράσει την επιθυμία τους για ένα μέλλον εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το αναγνωρίσαμε αυτό με την παραχώρηση του καθεστώτος υποψήφιας χώρας στην Ουκρανία και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Σε ένα δύσκολο διεθνές και γεωπολιτικό περιβάλλον, τονίζουμε τη σημασία της διατήρησης της διατλαντικής και παγκόσμιας αλληλεγγύης με την Ουκρανία. Τονίζουμε την ανάγκη να διασφαλιστεί ότι η διεθνής κοινότητα θα συνεχίσει να εστιάζει στην υποστήριξη της Ουκρανίας για την επίτευξη μιας συνολικής, δίκαιης και διαρκούς ειρήνης βασισμένης στην ουκρανική φόρμουλα ειρήνης ».

4. Στις 24 Φεβρουαρίου πραγματοποίησε επίσκεψη στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ως απεσταλένος των Ευρωπαίων με στόχο να πείσει τους Αμερικανούς να μην επιβάλλουν τους δασμούς. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες ο Μακρόν ανακοίνωσε περήφανα ότι μπορούσε να «πείσει» τον Ντόναλντ Τραμπ να μην επιβάλει νέους φόρους στα ευρωπαϊκά προϊόντα.
Κατά την άφιξή του στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ τον προβοκάρησε ανοιχτά αφού ούτε καν τον υποδέχθηκε. Αλλά το κυριότερο κατά τις συζητήσεις που ακολούθησαν φάνηκε πως δεν υπήρξε καμία σύμπτωση απόψεων, τόσο στο θέμα της ειρήνης αλλά και στο ζήτημα των δασμών. 

5. Ακολούθηκε η ανακοίνωση της αύξησης κατά 25% των Αμερικανικών δσμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα.

6. Μετά από το ναυάγιο των συνομιλιών Τραμπ - Μακρόν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποίησε άτυπη συνάντηση μέσω τηλεδιάσκεψης στις 26 Φεβρουαρίου για να ακούσει την έκθεση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν σχετικά με τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν ότι πρέπει να ενωθούν ενάντια στην ολίσθηση των ΗΠΑ προς τη «ρωσική εισβολή στην Ουκρανία».

7. Η Κάγια Κάλλας, Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Πολιτική Ασφάλειας, ταξίδεψε στην Ουάσιγκτον για να συναντηθεί με τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο. Η συνέντευξη ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή από τη γραμματεία του κ. Rubio, επισήμως λόγω υπερκράτησης προγράμματος. Η Κάλλας είπε ότι στη θέση της, θα συναντηθεί " με γερουσιαστές και μέλη του Κογκρέσου για να συζητήσουν τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και τις διατλαντικές σχέσεις ".

8. Φαντάζομαι πως δεν θα θεωρηθεί υπόθεση εργασίας, αν ισχυριζόμασταν ότι η σημερινή επίσκεψη Ζελένσκι και η άρνησή του να υπογράψει τη προανακοινωθείσα συμφωνία για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανία με τις ΗΠΑ σε συνδυασμό με την προκλητική στάση του απέναντι στο δίδυμο Τραμπ - Βανς ήταν καθοδηγούμενη και σαφώς υποκινούμενη από Μακρόν και τα άλλα Ευρωπαϊκά παιδιά. Έτσι εκείνος δεν υπόγραψε και κατηγορήθηκε ανοιχτά πως "τζόγαρε με τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο" και εκδιώχθηκε από τον Λευκό Οίκο.
Τί κι αν σε τουίτ του λίγες ώρες μετά "μετανοιωμένος ευχαρίστησε τον Τραμ και τις ΗΠΑ και δήλωσε πως θα εργαστεί για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη.

Το μπαλάκι τώρα μεταφέρεται σε Ευρωπαϊκό γήπεδο και αναμένονται οι αντιδράσεις (ή οι υποχωρήσεις ; ) της ΕΕ.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Heinz Steiner

Η Ευρωπαϊκή Ένωση οδεύει προς την άβυσσο – και σχεδόν κανείς δεν πατά το φρένο έκτακτης ανάγκης. Μετά από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, έκρηξη στις τιμές της ενέργειας και άνευ προηγουμένου αποβιομηχάνιση, η ήπειρος βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή: είτε η Ευρώπη βρίσκει επιτέλους πραγματική στρατηγική αυτονομία είτε βυθίζεται σε μόνιμη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: από την έναρξη του πολέμου, η ΕΕ μείωσε επίσημα την εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια κατά 75% – μια Πύρρειος νίκη, όπως μπορούμε να δούμε. Πράγματι, το ρωσικό αέριο φτάνει τώρα στην Ευρώπη με τη μορφή ακριβότερου LNG μέσω παρακάμψεων, ενώ το ρωσικό πετρέλαιο φτάνει στην υποήπειρό μας μέσω της Ινδίας – σε σημαντικά υψηλότερες τιμές.

Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι – αυτό είχε ανακοινωθεί από την πρώην υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock το 2022. Αυτού του είδους η άγνωστη πολιτική παίρνει τώρα πικρή εκδίκηση: η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, οι βιομηχανικοί γίγαντες φεύγουν και ο πληθωρισμός καλπάζει. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι δεν παίζουν ουσιαστικά κανέναν ρόλο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Η Ουάσιγκτον και η Μόσχα το φροντίζουν μεταξύ τους.

Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Από τις 11 Φεβρουαρίου, ισχύουν τιμωρικοί τελωνειακοί δασμοί 25% στον ευρωπαϊκό χάλυβα και το αλουμίνιο. Η απαίτηση συνεισφοράς του ΝΑΤΟ αυξήθηκε στο 5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη πρέπει να επωμιστεί σε μεγάλο βαθμό μόνη της το «ουκρανικό χάος» - ένα κατόρθωμα που η υπερχρεωμένη ήπειρος δύσκολα μπορεί να αντέξει οικονομικά.

Τα πολιτικά συστήματα ήδη στενάζουν: το αυστριακό FPÖ βρίσκεται σε άνοδο, η Γαλλία είναι σχεδόν ακυβέρνητη, η Μεγάλη Βρετανία βιώνει ένα καρουζέλ πρωθυπουργών. Δικαίως οι ψηφοφόροι επαναστατούν ενάντια σε μια ελίτ που αγνοεί τα συμφέροντά τους. Η λύση; Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να βάλει πρώτα τα οικονομικά της συμφέροντα και να ανακτήσει τον ρόλο της ως «αστικής δύναμης». Η Δανία έχει ήδη δώσει το πράσινο φως για την επισκευή ό,τι έχει απομείνει από τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream – ένα πρώτο βήμα προς την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία.

Ο χρόνος τελειώνει. Εάν δεν αλλάξει γρήγορα πορεία, η Ευρώπη κινδυνεύει να υποβιβαστεί μόνιμα στο καθεστώς μιας οικονομικής δύναμης δεύτερης διαλογής χωρίς σχετική επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, όπως επισημαίνει επίσης σε μια ανάλυση ο καθηγητής William J. Jones. Γεωπολιτικά, οι Ευρωπαίοι παίζουν πλέον μόνο δευτερεύοντα ρόλο και θεωρούνται αμελητέο παράρτημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ερώτημα είναι ποιος θα τραβήξει επιτέλους το φρένο έκτακτης ανάγκης; Ποιος υπερασπίζεται τελικά τα δικά του εθνικά συμφέροντα;

πηγή: Report24 μέσω Euro-Synergies




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σφοδρότατη επίθεση κατά του Ζελένσκι εξαπέλυσε ο Τραμπ, χαρακτηρίζοντας τον Ουκρανό πρόεδρο “δικτάτορα”, ενώ στράφηκε ξανά κατά του Μπάιντεν, καθώς του επέρριψε ευθύνες για τα ποσά που έχουν διαθέσει οι ΗΠΑ γι’ αυτό τον πόλεμο. 

Σε μια νέα εμπρηστική ανάρτηση κατά του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στράφηκε ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φαίνεται να “πλευρίζει” όλο και πιο πολύ τον Πούτιν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Σε ανάρτησή του στο Truth Social, ο Αμερικανός πρόεδρος κατηγόρησε τον Ουκρανό ομόλογό του για διαφθορά, καταπάτηση δημοκρατικών διαδικασιών και εξάρτηση από την αμερικανική χρηματοδότηση.

Από τα “βέλη” του δεν γλίτωσε ούτε ο Μπάιντεν, τον οποίο ο Τραμπ κατηγόρησε ότι… κοιμόταν το περασμένο διάστημα, όταν οι ΗΠΑ ξόδεψαν δισεκατομμύρια δολάρια σε έναν πόλεμο που “δεν μπορούσε να κερδηθεί” και “δεν έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει”.

Παράλληλα, ισχυρίστηκε πως η Ευρώπη έχει συνεισφέρει πολύ λιγότερα από τις ΗΠΑ, χωρίς να υπάρχει προοπτική επιστροφής των χρημάτων, ενώ επανέλαβε ότι μόνο η δική του διοίκηση θα μπορούσε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά το τέλος της σύγκρουσης με τη Ρωσία.

“Σκεφτείτε το: ένας μέτρια επιτυχημένος κωμικός, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έπεισε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξοδέψουν 350 δισεκατομμύρια δολάρια για έναν πόλεμο που δεν μπορούσε να κερδηθεί, που δεν έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει, αλλά έναν πόλεμο που χωρίς τις ΗΠΑ και τον “TRUMP” δεν θα μπορέσει ποτέ να διευθετήσει. Οι ΗΠΑ έχουν ξοδέψει 200 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από την Ευρώπη, της οποίας τα χρήματα είναι εγγυημένα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πάρουν τίποτα πίσω. Γιατί ο «Υπναλέος» Τζο Μπάιντεν δεν απαίτησε εξισορρόπηση, αφού αυτός ο πόλεμος είναι πολύ πιο σημαντικός για την Ευρώπη απ’ ό,τι για εμάς—εμείς έχουμε έναν μεγάλο, όμορφο ωκεανό ως διαχωρισμό.

Πέρα από αυτό, ο Ζελένσκι παραδέχεται ότι τα μισά από τα χρήματα που του στείλαμε είναι «εξαφανισμένα». Αρνείται να διεξαγάγει εκλογές, έχει πολύ χαμηλή δημοτικότητα στις ουκρανικές δημοσκοπήσεις και το μόνο που έκανε καλά ήταν να παίζει τον Μπάιντεν «σαν βιολί». Ένας δικτάτορας χωρίς εκλογές—ο Ζελένσκι πρέπει να κινηθεί γρήγορα, αλλιώς δεν θα του έχει μείνει χώρα.

Την ίδια στιγμή, διαπραγματευόμαστε με επιτυχία το τέλος του πολέμου με τη Ρωσία, κάτι που όλοι παραδέχονται ότι μόνο ο “TRUMP” και η κυβέρνηση Τραμπ μπορούν να καταφέρουν. Ο Μπάιντεν δεν προσπάθησε ποτέ, η Ευρώπη απέτυχε να φέρει ειρήνη, και ο Ζελένσκι πιθανότατα θέλει να κρατήσει το ‘τρένο των χρημάτων’ σε κίνηση. Αγαπώ την Ουκρανία, αλλά ο Ζελένσκι έχει κάνει φρικτή δουλειά, η χώρα του είναι διαλυμένη και εκατομμύρια έχουν πεθάνει χωρίς λόγο – Και έτσι συνεχίζεται…”, έγραψε ο Ντόναλντ Τραμπ στην ανάρτησή του στο Truth Social.



Οι παραπάνω δηλώσεις έρχονται σε συνέχεια των τελευταίων που έκανε, πάλι σε βάρος του Ζελένσκι, τον οποίο χαρακτήρισε κακό διαπραγματευτή και «βαθύτατα ανίκανο», τη στιγμή που οι εντάσεις συνεχίζονται σχετικά με τις απευθείας συνομιλίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ με τη Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.

Τα σχόλια αυτά έρχονται εν μέσω κριτικής από Ευρωπαίους συμμάχους και πολλούς Αμερικανούς ειδικούς των μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι επισημαίνουν ότι η Ουκρανία και οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν επενδύσει στην άμυνά της αποκλείστηκαν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Σαουδική Αραβία. Αξιολογώντας θετικά τον πρώτο γύρο των συνομιλιών, ο Τραμπ αντέδρασε στην ενόχληση του Ζελένσκι για τον αποκλεισμό της Ουκρανίας, καθώς και στην απόφασή του να μην ταξιδέψει στο Ριάντ για επιπλέον διαβουλεύσεις με την αμερικανική αντιπροσωπεία αυτή την εβδομάδα. Παράλληλα, ο Αμερικανός Πρόεδος έριξε για άλλη μία φορά ευθύνες στο Κίεβο για τον πόλεμο, αναφέρει το POLITICO.

«Σήμερα άκουσα, ‘Α, καλά, δεν μας κάλεσαν’», είπε ο Τραμπ όταν ρωτήθηκε για την κριτική από την Ουκρανία, απευθύνοντας την απάντησή του εμμέσως στον Ζελένσκι. «Λοιπόν, είστε εκεί τρία χρόνια. Έπρεπε να το είχατε τελειώσει — τρία χρόνια. Δεν έπρεπε να είστε εκεί. Δεν έπρεπε να το είχατε ξεκινήσει. Έπρεπε να είχατε κάνει μια συμφωνία», είπε ο Τραμπ.

Η δήλωση αυτή – που αγνοεί το γεγονός ότι ήταν η Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία πριν από τρία χρόνια – αποτελεί την πιο σκληρή δήλωση του Τραμπ κατά του Κιέβου μέχρι σήμερα και διατυπώθηκε τη στιγμή που ο Ζελένσκι και οι ηγέτες σε όλη την Ευρώπη πασχίζουν να αντιδράσουν στις αυξανόμενες ενδείξεις ότι ο πιο κρίσιμος σύμμαχος της Ουκρανίας τα τελευταία τρία χρόνια φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξομάλυνση των σχέσεών του με τη Ρωσία, παρά για τη διασφάλιση της ανθεκτικότητας της Ουκρανίας και την ενίσχυση της αποτροπής απέναντι στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος ξεκίνησε τον πρώτο χερσαίο πόλεμο στην Ευρώπη από το 1945.

Ο Τραμπ επιβεβαίωσε επίσης το ενδιαφέρον του να πιέσει για τη διεξαγωγή εκλογών στην Ουκρανία ως μέρος μιας διπλωματικής λύσης στον πόλεμο. «Έχουμε μια κατάσταση όπου δεν έχουν γίνει εκλογές στην Ουκρανία, όπου υπάρχει στρατιωτικός νόμος στην Ουκρανία, όπου ο ηγέτης της Ουκρανίας -δεν μου αρέσει να το λέω, αλλά έχει μόλις 4% αποδοχή- και η χώρα έχει διαλυθεί», είπε ο Τραμπ.

Αν και η δημοτικότητα του Ζελένσκι έχει μειωθεί από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, εξακολουθεί να έχει τη στήριξη μιας οριακής πλειοψηφίας των Ουκρανών — 52% σύμφωνα με δημοσκόπηση του περασμένου μήνα.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος υποστήριξε, επιπλέον, ότι οι Ουκρανοί, οι οποίοι μάχονται για την επιβίωση της χώρας τους, «είναι κουρασμένοι» από τον θάνατο και την καταστροφή και επιθυμούν να δουν τον πόλεμο να τελειώνει. «Ο κόσμος θέλει να δει κάτι να συμβαίνει», δήλωσε.

Αυτή η τοποθέτηση, όμως, έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα στην Ουκρανία, όπου εκλεγμένοι αξιωματούχοι και μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχουν σοκαριστεί από τις ενέργειες της κυβέρνησης Τραμπ, που δείχνουν αδιαφορία για τη μοίρα της χώρας. Σε αυτές περιλαμβάνονται όχι μόνο οι συνομιλίες με τη Μόσχα, αλλά και μια αμερικανική πρόταση να διεκδικήσει η Ουάσιγκτον το 50% των δικαιωμάτων εξόρυξης σπάνιων γαιών της Ουκρανίας ως αντάλλαγμα για τη βοήθεια που έχει ήδη δοθεί – χωρίς να διασφαλίζει μελλοντικές εγγυήσεις ασφαλείας.

Βολοντίμιρ Ζελένσκι 2024 EFREM LUKATSKY/ AP PHOTO

Ο Ουκρανός πρόεδρος πέρασε στην αντεπίθεση. «Η χώρα μου ελπίζει να αποτελέσει σύμμαχο της Ευρώπης, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, εν μέσω του πολέμου που βιώνει» διαμήνυσε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε το πρωί της Τετάρτης (19/02) στον απόηχο των παραπάνω δηλώσεων του Τραμπ.

Πρόσθεσε ότι το Κίεβο εργάζεται για προγραμματισμένες συναντήσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, χωρίς να αποκαλύψει ποιοι θα παραβρεθούν σε αυτές. Ως προς τις αιτιάσεις Τραμπ ότι έχει χαμηλό ποσοστό εμπιστοσύνης της τάξεως του 4%, ο Ζελένσκι τις απέρριψε κατηγορηματικά, λέγοντας ότι το ποσοστό αποδοχής του είναι στην πραγματικότητα υψηλό και επικαλείται δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε σήμερα στην Ουκρανία, η οποία δείχνει ότι το 58% των Ουκρανών τον υποστηρίζει ως ηγέτη. «Οπότε, αν κάποιος θελήσει να με αντικαταστήσει τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν θα το πετύχει» πρόσθεσε.

Ο Ουκρανός πρόεδρος σημείωσε ακόμη πως «πολλά στοιχεία παραπληροφόρησης προέρχονται από τη Ρωσία» και φέρεται να διακινούνται στις ΗΠΑ. «Δυστυχώς, ο πρόεδρος Τραμπ, με όλο τον σεβασμό που του έχουμε ως ηγέτη ενός αξιοσέβαστου έθνους, ζει στη φούσκα αυτή παραπληροφόρησης». «Η αλήθεια είναι κάπου αλλού», τόνισε, προσθέτοντας πάντως πως παραμένει «ευγνώμων για την υποστήριξη» και επιθυμεί «το επιτελείο Τραμπ να έχει πρόσβαση στα αληθινά γεγονότα. (..) Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η Ρωσία κυβερνάται από παθολογικούς ψεύτες, δεν μπορεί κανείς να της έχει εμπιστοσύνη και πρέπει να τεθούν υπό πίεση».

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας υποστήριξε πως οι ΗΠΑ «βοήθησαν τον Πούτιν να βγει από τη διπλωματική απομόνωση»: «Το ότι συζητάνε διμερή θέματα στη Σαουδική Αραβία, είναι δικαίωμά τους. Όμως πιστεύω πως οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν τον Πούτιν να βγει από απομόνωση χρόνων» τόνισε.
“Δεν μπορώ να πουλήσω το κράτος μου”

Ο Ζελένσι αποκάλυψε στη συνέχεια ότι απέρριψε μια πρόταση του Τραμπ, για απόκτηση του ελέγχου του 50% των ουκρανικών ορυκτών, όπως το λίθιο και το τιτάνιο, καθώς σε αυτή δεν γινόταν αναφορά στις εγγυήσεις ασφαλείας που ζητούσε.

«Κοιτάξτε, όλοι θέλουμε μια νίκη, και θέλουμε να κερδίσει ο Τραμπ, και θέλουμε να κερδίσει η Ουκρανία, όλοι μας να κερδίσουμε. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα σαφές εδώ» είπε, αναφερόμενος στην αμερικανική πρόταση: «Το έγγραφο αυτό δεν είναι έτοιμο. Είναι πέραν των δυνάμεών μου, πέραν του συντάγματος και του νομοθετικού πλαισίου της Ουκρανίας, είναι κάτι που έγκειται στον νόμο της Νέας Υόρκης. Κυρίως, όμως, δεν περιλαμβάνει λέξη για εγγυήσεις ασφαλείας. Εγώ προστατεύω την Ουκρανία. Δεν μπορώ να την ξεπουλήσω. Δεν μπορώ να πουλήσω τη χώρα μας».

Αναφερόμενος στη συζήτηση που γίνεται περί εγγυήσεων ασφαλείας εκτός του ΝΑΤΟ, τόνισε πως «θέλουμε εγγυήσεις ασφαλείας φέτος, θέλουμε να τελειώσει ο πόλεμος φέτος», και γι’ αυτό το ΝΑΤΟ είναι ο φυσικός εγγυητής για οποιαδήποτε συμφωνία.

«Καταλαβαίνω ότι κάθε φορά που λέω ΝΑΤΟ, δεν θέλουν ούτε καν να αναφέρουμε αυτή τη λέξη, αλλά εδώ είμαστε», τόνισε, προσθέτοντας πως οι Ουκρανοί «δεν παίζουν παιχνίδια, δεν κάνουν παρασκηνιακές συμφωνίες, λέμε αυτό που εννοούμε, είτε οι Ρώσοι ακούνε είτε όχι».

Σύμφωνα με τον Ζελένσκι, η συζήτηση επικεντρώνεται πλέον «στο τι είναι διατεθειμένη να κάνει η Ευρώπη για να συνδράμει την Ουκρανία εάν υπάρξει μείωση της αμερικανικής βοήθειας».
“Μην ξεπλένετε τη Ρωσία”

Σε μία αιχμηρή επιστροφή στα σχόλια του Τραμπ περί δημοσκοπήσεων, ο Ζελένσκι υπογράμμισε πως μόλις το 1% του ουκρανικού πληθυσμού τάσσεται υπέρ των ευρέων παραχωρήσεων στη Ρωσία. «Αυτό απαντά σε κάθε ερώτηση» τόνισε ο ίδιος, προκαλώντας τον Αμερικανό απεσταλμένο Κιθ Κέλογκ – ο οποίος επισκέπτεται σήμερα το Κίεβο – να βγει στον δρόμο και να συνομιλήσει με απλούς πολίτες για το πώς εξέλαβαν τα σχόλια του Αμερικανού προέδρου.

«Η Ρωσία παραμένει «ο ένοχος», τόνισε: «Δεν μπορείτε να την ξεπλύνετε σαν χρήματα για την ευθύνη της στον πόλεμο».

Ο Ζελένσκι κατηγόρησε επίσης τις ΗΠΑ και τους αντιπροσώπους της στις συνομιλίες με τη Ρωσία στο Ριαντ για την περιγραφή της εισβολής ως «σύγκρουσης» και όχι απλά, όπως είπε ο Ουκρανός πρόεδρος, «του πολέμου του Πούτιν εναντίον μας». «Εξωραΐζουν τα πράγματα», είπε.

Όπως ανέφερε, είχε παρόμοια συζήτηση με την προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ, όταν αντέδρασε για αναφορά σε «σύγκρουση» σε επίσημα έγγραφα.

«Πρόκειται για μια απόπειρα πολιτικής στροφής για να αμβλύνουν τους όρους που περιγράφουν αυτό που μας κάνει η Ρωσία και εμείς ορθώνουμε το ανάστημά μας. Δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει», είπε.

Η Ουκρανία είναι «πολύ ισχυρότερη από ό,τι στην αρχή της εισβολής», διεμήνυσε ο Ζελένσκι, απορρίπτοντας το αφήγημα περί ουκρανικής «αποτυχίας της ουκρανικής αντεπίθεσης και κατάληψης των πάντων από τους Ρώσους».

Όπως είπε, η Ουκρανία είναι «πολύ πιο ανθεκτική» τώρα και «αυτό εγγυάται την ικανότητά μας να μιλάμε με αξιοπρέπεια, ως ίσοι, με εταίρους, με συμμάχους ή όχι».

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Vladimir Mashin / reseauinternational.net

Η στασιμότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας τα τελευταία τρία χρόνια οφείλεται σε διάφορους λόγους, αλλά το κύριο πρόβλημα είναι η εγκατάλειψη του σχετικά φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου και η στροφή σε άλλες πηγές ενέργειας, λόγω της οικονομικής επιβράδυνσης.

Οι αντιρωσικές κυρώσεις και η διάθεση μεγάλων ποσών κεφαλαίων για οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία έχουν διχάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ενεργειακή Κρίση στη Δυτική Ευρώπη

Οι υψηλές τιμές του φυσικού αερίου συνέβαλαν στον πληθωρισμό και ανάγκασαν εργοστάσια που απασχολούσαν χιλιάδες ανθρώπους στην Ευρώπη να κλείσουν ή να μετακομίσουν σε χώρες όπου η ενέργεια είναι φθηνότερη.

Μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Ευρώπης περιορίζουν τις δραστηριότητές τους: Ο γερμανικός κολοσσός χημικών BASF ανακοίνωσε ότι θα κλείσει μέρος της παραγωγής του στα σύνορα με τη Γαλλία, ενώ θα πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη ξένη επένδυση στην ιστορία στην Κίνα, όπου η ενέργεια είναι κατά τα δύο τρίτα φθηνότερη. Το αυξανόμενο κόστος παραγωγής αμμωνίας οδήγησε στο κλείσιμο του εργοστασίου της νορβηγικής εταιρείας λιπασμάτων Yara International στο Βέλγιο. Οι υψηλές τιμές ενέργειας αποτελούν μεγάλη πρόκληση για την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα, δήλωσε ο εκπρόσωπος της εταιρείας.

Η ενεργειακή κρίση οδήγησε σε επώδυνη αύξηση του κόστους ζωής για τις οικογένειες σε όλη την Ευρώπη: σχεδόν το 10% του πληθυσμού ανέφερε ότι δεν μπορεί να ζεσταθεί στα σπίτια του και περισσότερα νοικοκυριά δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς ρεύματος. Στη Γαλλία, σημειώνουν οι εφημερίδες, οι άνθρωποι έχουν γίνει λιγότερο διατεθειμένοι να θερμαίνουν τα σπίτια τους και λιγότερο διατεθειμένοι να γεμίζουν δεξαμενές αερίου.
Η πολιτική κρίση επιδεινώνεται

Η ευρωπαϊκή πολιτική, σημείωσε στις 9 Ιανουαρίου το περιοδικό The Economist , έχει ωθηθεί στα άκρα. Η πολιτική κρίση στη Γερμανία χειροτερεύει μέρα με τη μέρα, ο Γάλλος πρόεδρος αδυνατεί να σχηματίσει σταθερή κυβέρνηση και το υπουργικό συμβούλιο της μειοψηφίας στην Ισπανία αδυνατεί να περάσει τον προϋπολογισμό.

(Στη Γερμανία, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία κερδίζει δημοτικότητα, που υποστηρίζεται από τον Ίλον Σασκ. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, στις εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου μπορεί να συγκεντρώσει το 21% των ψήφων.)

Το χρέος της Γαλλίας θα φτάσει το 115% του ΑΕΠ το επόμενο έτος, περίπου 17 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερο από το 2018.

Σύμφωνα με το Bloomberg στις 3 Φεβρουαρίου, οι σκανδιναβικές χώρες αισθάνονται όλο και περισσότερο ότι πληρώνουν ένα τίμημα για την αποτυχημένη ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας – ένα τίμημα για το οποίο δεν ζητήθηκε η γνώμη τους.

Σε αυτό το δύσκολο πλαίσιο, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί βρίσκονται σχεδόν στα πρόθυρα πανικού για τις ενέργειες του προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ, ο οποίος ανακοίνωσε στις 31 Ιανουαρίου ότι θα επιβάλει νέους δασμούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο οποίος στις 2 Φεβρουαρίου χαρακτήρισε το εμπόριο της ΕΕ «θηρίο». Όταν οι αγορές άνοιξαν το επόμενο πρωί, το ευρώ υποχώρησε 1% έναντι του δολαρίου και οι ευρωπαϊκές μετοχές υποχώρησαν περαιτέρω.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν ξέρουν πώς να απαντήσουν στις απειλές του Τραμπ. Ορισμένοι ηγέτες προτείνουν να κατευνάσουν επειγόντως τον Αμερικανό πρόεδρο, δηλ. αγοράζουν περισσότερα όπλα και ενέργεια (υγροποιημένο φυσικό αέριο) από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλοι λένε ότι πρέπει να ενωθούμε και να δώσουμε μια αξιοπρεπή απάντηση στις αμερικανικές επιθέσεις.
Τα ευρωπαϊκά δεξιά κόμματα ενώνονται κατά της Ε.Ε

Στις 7-8 Φεβρουαρίου, τα δεξιά κόμματα στην Ευρώπη πραγματοποίησαν συνάντηση στη Μαδρίτη, η οποία είχε στόχο όχι μόνο να επιδείξουν υποστήριξη στον Ντ. Τραμπ, αλλά και να συντονίσουν τις προσπάθειες για την καταπολέμηση του «κοινού εχθρού - της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Παρευρέθηκε η Μαρίν Λεπέν, ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος στην Ολλανδία, ο Γκέερτ Βίλντερς, μια ιταλική πολιτική και κρατική προσωπικότητα, ένας από τους ηγέτες της Λέγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, καθώς και εκπρόσωποι δεξιών κομμάτων από την Ισπανία, την Ελλάδα και πολλά άλλα κράτη. (Μεταξύ των σημερινών αρχηγών κυβερνήσεων, μόνο ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν επισκέφθηκε.) Χλεύασαν τις ενέργειες του κόμματος αποστρατικοποίησης των ΗΠΑ, το οποίο είπαν ότι είχε αντικαταστήσει τον χριστιανικό πολιτισμό με μια «αρρωστημένη σατανική ουτοπία», που θέλει να «μετατρέψει τα παιδιά μας σε τρανς φρικιό» και επέκριναν την υποτιθέμενη αντικατάσταση γηγενών Ευρωπαίων με εθνικούς μετανάστες.

Το κοινό αίσθημα των δεξιών δυνάμεων στην Ευρώπη εξέφρασε ο Ιταλός Σαλβίνι: « Η Ευρώπη δεν είναι ένα κλουβί χτισμένο στις Βρυξέλλες, ούτε πέπλο, ούτε λογοκρισία, ούτε πράσινη αυτοκτονία, ούτε ισλαμική τρομοκρατία, ούτε άγρια ​​μετανάστευση! Η Ευρώπη των πατριωτών σημαίνει ελευθερία, ασφάλεια, ανάπτυξη, εργασία και συνεργασία .

Οι Ευρωπαίοι βλέπουν την επίθεση των αμερικανικών παγκόσμιων εταιρειών τεχνολογίας ως ιδιαίτερο κίνδυνο για αυτούς: Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Google έχει επιβληθεί πρόστιμο 8,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων την τελευταία δεκαετία, η Apple είναι υπεύθυνη για φορολογικό λογαριασμό 13,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ιρλανδία μετά την ήττα στο δικαστήριο και η Meta πρόσφατα επιβλήθηκε πρόστιμο περίπου 830 εκατομμυρίων δολαρίων από την ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει να επιβάλει πρόστιμο πολλών εκατομμυρίων στην πλατφόρμα X (Twitter).

Όμως οι ευρωπαϊκές εταιρείες χάνουν στον ανταγωνισμό όχι μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από τους Κινέζους. Ο Τραμπ θα πρέπει να δείξει ότι ανάγκασε την Ευρώπη να συμμορφωθεί σε ό,τι αφορά την άμυνα και την Κίνα.

Το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση: η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού του πιστεύει ότι το Brexit ήταν περισσότερο αποτυχία παρά επιτυχία. Επιπλέον, ο σημερινός πρωθυπουργός Στάρμερ είναι πολύ αντιδημοφιλής και έχει επικριθεί από όλες τις πλευρές. Το Λονδίνο είναι επίσης διχασμένο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ: το 17,6% του εμπορίου της Αγγλίας είναι με τις ΗΠΑ, ενώ ο Τραμπ απειλεί να επιβάλει νέους δασμούς και το 46% του εμπορίου του γίνεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στις αρχές Φεβρουαρίου, το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ ξεπέρασε πρώτα το κυβερνών Εργατικό Κόμμα σε δημοτικότητα σύμφωνα με δημοσκοπήσεις.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος ζητά την άρση των αντιρωσικών κυρώσεων, τονίζει ότι εάν η ΕΕ δεν αλλάξει την πολιτική της, θα αντιμετωπίσει δύσκολες στιγμές. Ο Όρμπαν επικρίνει συνεχώς την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ουκρανία: " Λόγω των Βρυξελλών, δίνουμε τα χρήματά μας στην Ουκρανία σε έναν απελπιστικό πόλεμο " - έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα X.

Τα προβλήματα της Δυτικής Ευρώπης επιδεινώνονται από το γεγονός ότι πολλές κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν μια ρεαλιστική πορεία, να αξιολογήσουν επαρκώς την κατάσταση. Αυτή η κοντόφθαλμη πολιτική γραμμή θα οδηγήσει τελικά σε αλλαγή των ελίτ. Πολλές προσωπικότητες στη σημερινή Ευρώπη, σύμφωνα με τον Γερμανό καθηγητή Hans Bernhard Wolf, μοιάζουν με σημερινούς Γερμανούς ηγέτες όπως ο A. Baerbock και ο R. Habeck, των οποίων οι δραστηριότητες είναι « μάταιες και επαίσχυντες ».

Όπως σημείωσε η τουρκική εφημερίδα Daily Sabah στις 5 Φεβρουαρίου, οι δυτικές χώρες κατηγορούν τις δυσκολίες τους στους πρόσφυγες, τους μουσουλμάνους, την Κίνα, τον παγκόσμιο Νότο, αλλά δεν αναζητούν εκεί τα αίτια των προβλημάτων τους: « Η κύρια αιτία των δυτικών συγκρούσεων και κρίσεων είναι οι πολιτικές τους ».

πηγή: New Eastern Outlook


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου