Ακτιβιστής: Ευρώπη

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευρώπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Εμπλοκή Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη στο σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ - Έρευνα από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία

Ακτιβιστής στις 19.6.25 0

Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Δικογραφία για Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη διαβιβάστηκε στην Βουλή από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία «για φερόμενη εμπλοκή των δύο πρώην Υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης σε ποινικά αδικήματα», συγκεκριμένα για το αδίκημα της απιστίας, κατά την άσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων.

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία διεξάγει έρευνα για φερόμενο οργανωμένο σχέδιο απάτης που αφορά γεωργικά κεφάλαια και διαφθορά στην οποία εμπλέκονται δημόσιοι υπάλληλοι του Ελληνικού Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ).

“Κατά τη διάρκεια της έρευνας αυτής, προέκυψαν πληροφορίες σχετικά με την πιθανή εμπλοκή δύο πρώην υπουργών στην υποβοήθηση και την υποκίνηση υπεξαίρεσης (κατάχρησης εμπιστοσύνης) γεωργικών κονδυλίων της ΕΕ κατά την άσκηση των επίσημων καθηκόντων τους” τονίζεται χαρακτηριστικά στην σχετική ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Απάτες Διαπλοκή-Διαφθορά Δικαιοσύνη Ευρώπη ΟΠΕΚΕΠΕ ΡΟΗ

Υπεξαίρεση 45 εκατομμυρίων κάθε χρόνο - Αυτό συμβαίνει στον ΟΠΕΚΕΠΕ - Πήραν επιδοτήσεις Κρητικοί για δημόσια βοσκοτόπια στον Γράμμο

Ακτιβιστής στις 22.5.25 0

Μέχρι τις πρωινές ώρες κράτησε χθες ο έλεγχος της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO), στα γραφεία και στις βάσεις δεδομένων του Ελληνικού Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) για τη φερόμενη απάτη με γεωργικά κονδύλια.

Οι ευρωπαϊκές εισαγγελικές αρχές βάζουν στο μικροσκόπιο τη διοίκηση του ελληνικού οργανισμού και όπως τονίζουν σε σχετική ανακοίνωση διενεργούν τέσσερις ελέγχους σε Αθήνα και Κρήτη.

Τι λέει η EPPO

Ειδικότερα όπως αναφέρει η ανακοίνωση της EPPO «Από χθες μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα (20/5/25), η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία στην Αθήνα διενήργησε έρευνες στο πλαίσιο έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη σχετικά με φερόμενη οργανωμένη απάτη με γεωργικά κονδύλια και διαφθορά στην οποία εμπλέκονται δημόσιοι υπάλληλοι του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Μεταξύ 2019 και 2022, ένας σημαντικός αριθμός ατόμων παρουσιάστηκε ως νέος ή νέος γεωργός και έλαβε δικαιώματα ενίσχυσης από το εθνικό αποθεματικό, που χρηματοδοτείται από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), βάσει ψευδών δηλώσεων. Αυτές περιλάμβαναν ψευδείς δηλώσεις σχετικά με την ιδιοκτησία ή τη μίσθωση βοσκοτόπων που ήταν επιλέξιμες για επιδοτήσεις, δίνοντας την ψευδή εντύπωση ενεργών γεωργικών δραστηριοτήτων.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι βοσκότοποι που δηλώθηκαν ήταν στην πραγματικότητα δημόσιες εκτάσεις, οι οποίες προηγουμένως είχαν διατεθεί μόνο για χρήση από κτηνοτρόφους που δεν διέθεταν ιδιωτική γεωργική γη.

Τα βοσκοτόπια αυτά βρίσκονταν συχνά μακριά από τον πραγματικό τόπο κατοικίας των ατόμων που ισχυρίζονταν ότι τα κατείχαν ή τα ενοικίαζαν. Κατά τα επόμενα έτη, έως το 2024, τα ίδια άτομα συνέχισαν να υποβάλλουν ψευδείς δηλώσεις ζωικού κεφαλαίου, επιτρέποντάς τους να τους παραχωρηθούν δημόσιες βοσκήσιμες εκτάσεις, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για την ενεργοποίηση και τη διατήρηση των δικαιωμάτων πληρωμής τους. Η παράνομη αυτή πρακτική ενδέχεται να οργανώθηκε με συστηματικό τρόπο με τη συμμετοχή μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και υπαλλήλων του ΟΠΕΚΕΠΕ».

Έλλειψη ειλικρινούς συνεργασίας

Η ανακοίνωση αποκαλύπτει ότι η εισαγγελική έρευνα και η συλλογή ψηφιακών αποδεικτικών στοιχείων στα κεντρικά γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη και καθυστέρησε σημαντικά μέχρι τα ξημερώματα. «Η συγκέντρωση ψηφιακών στοιχείων στην έδρα του ΟΠΕΚΕΠΕ αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη και καθυστέρησε σημαντικά μέχρι τις 4:00 σήμερα το πρωί. Η επιτυχής εκτέλεση των ερευνών κατέστη δυνατή μόνο χάρη στην εξαιρετική υποστήριξη του Τμήματος Εξέτασης Ψηφιακών Στοιχείων της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Επιστημών της Ελληνικής Αστυνομίας (Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών – Τμήμα Εξέτασης Ψηφιακών Πειστηρίων) και της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων – Τμήμα Ειδικών Υποθέσεων (Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας- Τμήμα Ειδικών Υποθέσεων)» επισημαίνει η ανακοίνωση προσθέτοντας ότι «Όλοι οι ενδιαφερόμενοι θεωρούνται αθώοι έως ότου αποδειχθεί η ενοχή τους από τα αρμόδια ελληνικά δικαστήρια».

Υπενθυμίζεται ότι οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα κεφάλαια που φέρεται ότι έχουν υπεξαιρεθεί δύναται να ανέρχονται σε έως και τα 45 εκατ. ευρώ ετησίως.

Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Κώστα Τσιάρα, διαχειρίζεται πάνω από 3 δισ. ετησίως, εκ των οποίων περίπου 2,4 δισ. ευρώ διανέμονται σε περίπου 660.000 δικαιούχους παραγωγούς.

«Τίποτα στο σκοτάδι»

Όπως επισήμανε ο Υπουργός : «Τυχόν μπλοκάρισμα της λειτουργίας του ΟΠΕΚΕΠΕ θα σήμαινε αναστολή πληρωμών. Και αυτό δεν θα ήταν ένα πολιτικό πρόβλημα, αλλά κοινωνική βόμβα» προσθέτοντας ότι «είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε σε πλήρη κάθαρση. Αυτό δεν είναι μόνο δική μου απόφαση. Είναι σαφής εντολή του Πρωθυπουργού στο πρόσωπό μου: να μην μείνει τίποτα στο σκοτάδι».

Σημειώνεται ότι η EPPO είναι η ανεξάρτητη εισαγγελική αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αρμόδια για τη διερεύνηση, τη δίωξη και την εκδίκαση εγκλημάτων κατά των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Βαλκάνια Ευρώπη Οι Bloggers σχολιάζουν Πραξικοπήματα ΡΟΗ Ρουμανία

Το αθόρυβο πραξικόπημα της ΕΕ στη Ρουμανία

Ακτιβιστής στις 20.5.25 0

από Amuse en X

Μια χώρα δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη δημοκρατία καταστρέφοντάς την. Ούτε μπορεί να καταπολεμήσει τις παρεμβάσεις γίνοντας ο αρχισαμποτέρ. Αυτά δεν είναι παράδοξα. Αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα της Ρουμανίας μετά τις εκλογές του 2025, όπου η βούληση του λαού έχει καταπατηθεί από μια ένωση τεχνοκρατών, πιέσεις από ξένες υπηρεσίες πληροφοριών και δικαστικά διατάγματα. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Αυτή είναι μια μίμηση της δημοκρατίας, σχεδιασμένη για οπτικούς λόγους και ελεγχόμενα αποτελέσματα.

Ας εξετάσουμε προσεκτικά τα γεγονότα.

Στις 24 Νοεμβρίου 2024, οι Ρουμάνοι ψηφοφόροι επέλεξαν τον Καλίν Γκεοργκέσκου, έναν συντηρητικό και ανεξάρτητο εθνικιστή, ως τον κύριο προεδρικό τους υποψήφιο. Κέρδισε τον πρώτο γύρο των εκλογών με σχετική πλειοψηφία, 23%, σε μια κούρσα με πολλούς υποψηφίους. Σε μια κανονική δημοκρατία, αυτό θα αποτελούσε εντολή για την πρόκριση στον δεύτερο γύρο. Αντ' αυτού, το Συνταγματικό Δικαστήριο, υπό την έντονη πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανέτρεψε το αποτέλεσμα δύο εβδομάδες αργότερα, επικαλούμενο φερόμενη «ρωσική παρέμβαση» για την οποία δεν προσκομίστηκαν πειστικά στοιχεία.

Αυτή η ακύρωση δεν ήταν απλώς μια νομική λεπτομέρεια. Ήταν ένας πολιτικός αποκεφαλισμός. Ο Τζορτζέσκου, η δημοφιλής επιλογή, στη συνέχεια αποκλείστηκε από το να συμμετάσχει στις νέες εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2025, βάσει ποινικών ερευνών που είχαν διεξαχθεί εν τω μεταξύ. Οι κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης της «υποκίνησης σε πράξεις κατά της συνταγματικής τάξης», ερμηνεύονται σαν παρωδία αυταρχικών προφάσεων. Το να μιλάμε ανοιχτά κατά της ΕΕ, να αμφισβητούμε την αξία του υπερεθνικού ελέγχου, να μιλάμε στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας, είναι πλέον, σε ορισμένες γωνιές της Ευρώπης, εγκληματικό. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί ποια μορφή λόγου παραμένει προστατευμένη.

Ο Τζορτζ Σιμιόν, ηγέτης της Συμμαχίας για την Ένωση Ρουμάνων (AUR), ενός συντηρητικού κόμματος, αντικατέστησε τον Τζορτζέσκου. Η υποψηφιότητά του ήταν νόμιμη, επικυρωμένη τόσο από την Κεντρική Εκλογική Υπηρεσία όσο και από το Συνταγματικό Δικαστήριο. Έκανε ανοιχτή προεκλογική εκστρατεία και έλαβε σχεδόν το 41% των ψήφων στον πρώτο γύρο των εκλογών που αναβλήθηκαν για τις 4 Μαΐου 2025. Ο πλησιέστερος αντίπαλός του, ο Νίκουσορ Νταν, ο αγαπημένος γιος της ΕΕ, απόστολος του γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού, των ανοιχτών συνόρων και της διεθνικής συμμόρφωσης, έλαβε μόνο το 21% των ψήφων. Ο Σίμιον προηγούνταν με σχεδόν διψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις πριν από τον δεύτερο γύρο. Στο γήπεδο, η ενέργεια ήταν δική του. Τα πλήθη ήταν δικά του. Η ορμή ήταν αναμφισβήτητη.

Μετά ήρθε το αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τις ρουμανικές εκλογικές αρχές, ο Νταν κέρδισε ως εκ θαύματος τον δεύτερο γύρο με 54% των ψήφων έναντι 46% του Σίμιον. Πέρασε από ένα έλλειμμα 20 πόντων σε μια νίκη 8 πόντων, με σχεδόν πανομοιότυπα αποτελέσματα σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες. Η ίδια η στατιστική ομοιομορφία του αποτελέσματος εγείρει ερωτήματα που καμία σοβαρή δημοκρατία δεν μπορεί να αγνοήσει. Είναι εύλογο ότι κάθε εκλογικό τμήμα σε ένα έθνος τόσο ποικιλόμορφο και διχασμένο όσο η σύγχρονη Ρουμανία θα μπορούσε να παράγει σχεδόν πανομοιότυπα αποτελέσματα;

Ακόμα χειρότερα, το οικοσύστημα πληροφοριών που περιβάλλει τις εκλογές χειραγωγήθηκε σκόπιμα. Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν της ψηφοφορίας, οι ευρωπαϊκές αρχές άσκησαν πιέσεις σε ιδιωτικές πλατφόρμες να λογοκρίνουν ομιλίες δυσμενείς για τον Νταν και την ατζέντα της ΕΕ. Η πιο καταδικαστική αποκάλυψη δεν προήλθε από έναν κομματικό παράγοντα, αλλά από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Telegram, Πάβελ Ντούροφ, ο οποίος δήλωσε δημόσια ότι οι γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών τον είχαν προσεγγίσει για να καταστείλει τους Ρουμάνους συντηρητικούς πριν από τις εκλογές. Αρνήθηκε. Άλλοι, μπορεί κανείς να υποθέσει, δεν αρνήθηκαν.

Το ερώτημα γίνεται τότε σαφές και επείγον: μπορεί μια χώρα να εξακολουθεί να θεωρείται λειτουργική δημοκρατία εάν η ψήφος του λαού ακυρωθεί, εάν ο κορυφαίος υποψήφιος ποινικοποιηθεί, εάν η ομιλία του κατασταλεί και εάν οι εκλογές της παρακολουθούνται και λογοκρίνονται από ξένες δυνάμεις; Αποφεύγουμε τέτοιες ερωτήσεις μόνο όταν φοβόμαστε την απάντηση.

Η ΕΕ παρουσιάζεται ως ο θεματοφύλακας της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ωστόσο, οι πράξεις της μιμούνται εκείνες των καθεστώτων στα οποία ισχυρίζεται ότι αντιτίθεται. Η ποινικοποίηση της διαφωνίας, η ακύρωση των εκλογών, ο έλεγχος του λόγου μέσω γραφειοκρατικής πίεσης αντί για ανοιχτή διαμάχη — αυτό δεν είναι κράτος δικαίου, είναι το κράτος των διαχειριστών. Δεν πρόκειται για ελευθερία, αλλά για διοίκηση. Δεν πρόκειται για δημοκρατική κυριαρχία, αλλά για ξένο έλεγχο που ασκείται από δικαστές και τεχνοκράτες.

Ας μην προσποιούμαστε ότι πρόκειται αποκλειστικά για ένα ρουμανικό πρόβλημα. Είναι μια μελέτη περίπτωσης μιας ευρύτερης δυσφορίας: της αποδυνάμωσης των δημοκρατικών μορφών από τις παγκοσμιοποιητικές ελίτ που βρίσκουν την αταξία της εθνικής αυτονομίας άβολη. Όταν τα αποτελέσματα δεν ταιριάζουν με τις προτιμήσεις των Βρυξελλών, του Βερολίνου ή του Παρισιού, οι θεσμοί κινούνται για να «διορθώσουν» το σφάλμα. Αυτή είναι διακυβέρνηση μέσω διόρθωσης, όχι μέσω συναίνεσης.

Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι η ακύρωση και η λογοκρισία ήταν απαραίτητες για την άμυνα ενάντια στο φάσμα της ξένης παρέμβασης. Αλλά τι είναι πιο επεμβατικό, μια εκστρατεία bot ή ένα κρατικό δικαστήριο που ανατρέπει τις εκλογές; Τι είναι πιο αντιδημοκρατικό: η διαδικτυακή παραπληροφόρηση ή η απαγόρευση σε έναν υποψήφιο να μιλήσει στη χώρα του; Το παράδοξο είναι το εξής: προσπαθώντας να αποτρέψει παρεμβάσεις, η ΕΕ έχει γίνει η παρεμβατική δύναμη. Στην προσπάθειά της να σώσει τη δημοκρατία, την κατέστρεψε.

Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε με κάθε σημείο του προγράμματος του Τζορτζέσκου ή του Σιμιόν για να αναγνωρίσουμε το βαθύ πρόβλημα. Η δημοκρατία δεν έχει να κάνει με την επίτευξη του «σωστού» αποτελέσματος. Σημαίνει να επιτρέπεται στους ανθρώπους να επιλέγουν ελεύθερα, να διαβουλεύονται ανοιχτά, να κάνουν προεκλογικές εκστρατείες, να ασκούν κριτική, να ψηφίζουν και να εκφράζονται χωρίς φόβο λογοκρισίας ή ποινικών κυρώσεων. Όταν αυτές οι ελευθερίες αφαιρούνται, το μόνο που απομένει είναι το θέατρο της δημοκρατίας, με τις κάλπες και τις τηλεοπτικές συζητήσεις που αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί αλλού.

Οι εκλογές δεν πρέπει να ακυρώνονται από άνδρες με ρόμπες κατ' εντολή ανδρών με κοστούμια. Η φωνή του ρουμανικού λαού ήταν καθαρή τον Νοέμβριο. Ήταν πάλι τον Μάιο. Μόνο μέσω έκτακτων παρεμβάσεων, τόσο δικαστικών όσο και πληροφοριακών, αυτή η φωνή καταπνίγηκε. Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αποκτά νόμιμη εξουσία. Έτσι χάνεις την εμπιστοσύνη.

Το μάθημα είναι σαφές: για να επιβιώσει, η δημοκρατία πρέπει να υπερασπιστεί τους αυτοαποκαλούμενους υπερασπιστές της. Τα δικαστήρια δεν μπορούν να ακυρώσουν εκλογές με πρόσχημα. Οι υπηρεσίες πληροφοριών δεν μπορούν να διατάξουν τις πλατφόρμες των μέσων ενημέρωσης να φιμώσουν την αντιπολίτευση. Οι ξένοι αξιωματούχοι δεν μπορούν να ασκήσουν βέτο σε εγχώρια αποτελέσματα. Αν αυτές οι ενέργειες γίνουν ανεκτές, ο όρος «δημοκρατία» γίνεται σύνθημα, όχι δομή.

Ο ρουμανικός λαός αξίζει κάτι καλύτερο. Του αξίζει η αλήθεια. Του αξίζουν εκλογές των οποίων τα αποτελέσματα θα αντικατοπτρίζουν την ψήφο του και όχι τις ανησυχίες των Ευρωκρατών. Του αξίζει μια δημοκρατία όπου η ελευθερία του λόγου δεν είναι έγκλημα και ο πατριωτισμός δεν είναι μειονέκτημα.

Και αν θέλουν να ανακτήσουν αυτή τη δημοκρατία, δεν θα το κάνουν μέσω νέων εκκλήσεων σε εκείνους που την υπονόμευσαν, αλλά μέσω θάρρους, επαγρύπνησης και μνήμης. Επειδή η δημοκρατία, όταν αντικατασταθεί από το θέαμα, δεν επιστρέφει εύκολα.

πηγή: Amuse on X μέσω Marie-Claire Tellier

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Ελευθερίες-Ανθρώπινα δικαιώματα Ευρώπη Κορονοϊός ΡΟΗ

Η ΕΕ τρέφεται από τον φόβο. Πρώτα ο Covid, τώρα η Ρωσία

Ακτιβιστής στις 20.5.25 0

από τον Τόμας Φάζι / reseauinternational.net

« Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι οι δυτικές ελίτ έχουν πάρει ένα σημαντικό μάθημα από την πανδημία: ο φόβος είναι αποτελεσματικός. Εάν ένας πληθυσμός είναι αρκετά δυστυχισμένος - είτε από ασθένειες, πόλεμο, φυσικές καταστροφές είτε από ένα κοκτέιλ «πολυκρίσης» που περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω - μπορεί να παρακινηθεί να αποδεχτεί σχεδόν οτιδήποτε ».

Τις τελευταίες εβδομάδες, ένα ήπιο αίσθημα πανικού έχει κυριεύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους πολίτες να καλούνται να προετοιμαστούν για την επικείμενη καταστροφή. Γεμίστε τα ντουλάπια σας! Ετοιμάστε σχέδια έκτακτης ανάγκης! Όχι, αυτή δεν είναι η αρχή ενός μέτριου δυστοπικού μυθιστορήματος: αυτή είναι η νέα «Στρατηγική της Ένωσης για την Ετοιμότητα» της ΕΕ. Αυτή η μεγαλεπήβολη πρωτοβουλία προφανώς έχει σχεδιαστεί για να προστατεύσει τους Ευρωπαίους από πλημμύρες, πυρκαγιές, πανδημίες και, φυσικά, μια ολοκληρωτική ρωσική εισβολή.

Η στρατηγική είναι εμπνευσμένη από την Πολωνία, όπου οι κατασκευαστές υποχρεούνται πλέον νομικά να συμπεριλαμβάνουν καταφύγια αεροεπιδρομών σε νέα κτίρια, και τη Γερμανία, η οποία αναβιώνει προγράμματα πολιτικής άμυνας της εποχής του Ψυχρού Πολέμου με μια εφαρμογή παρακολούθησης καταφυγίων. Από την πλευρά της, η Νορβηγία συμβουλεύει τους πολίτες της να εφοδιαστούν με δισκία ιωδίου σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει οι πολίτες της να είναι αυτάρκεις για τουλάχιστον 72 ώρες και συνιστά στις οικογένειες να εφοδιάζονται με τρόφιμα, νερό, φάρμακα και, γιατί όχι, με τραπουλόχαρτα και power banks. Διότι, φυσικά, αν ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος, μια καλή παρτίδα πόκερ και ένα πλήρως φορτισμένο τηλέφωνο θα αρκούσαν.

Ωστόσο, όσο γελοίες κι αν φαίνονται αυτές οι προετοιμασίες, θα πρέπει να μας απασχολούν όλους. Η στρατηγική ετοιμότητας της Ένωσης είναι απλώς το τελευταίο επίπεδο μιας αρχιτεκτονικής ελέγχου που βρίσκεται υπό κατασκευή εδώ και δεκαετίες. Βασίζεται σταθερά στην πρόσφατη επανεκκίνηση της αμυντικής πολιτικής της ΕΕ, «ReArm Europe», η οποία μετονομάστηκε λιγότερο δυσοίωνα σε «Readiness 2030».

Η βασική ιδέα πίσω από αυτή την πρωτοβουλία είναι απλή και επαναλαμβάνεται ασταμάτητα: Η Ρωσία είναι πιθανό να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επίθεση στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, ιδίως εάν ο Πούτιν δεν σταματήσει στην Ουκρανία. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπέρ του προγράμματος ReArm Europe προειδοποιεί ότι « εάν η ΕΕ αποσύρει την υποστήριξή της και η Ουκρανία αναγκαστεί να παραδοθεί, η Ρωσία θα στραφεί εναντίον άλλων χωρών, πιθανώς συμπεριλαμβανομένων κρατών μελών της ΕΕ ». Όπως δήλωσε πρόσφατα ο Μακρόν, η Ρωσία είναι μια « ιμπεριαλιστική » χώρα που « δεν γνωρίζει σύνορα (...) αποτελεί υπαρξιακή απειλή για εμάς, όχι μόνο για την Ουκρανία, όχι μόνο για τους γείτονές της, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη ».

Αλλά η ιδέα ότι οι Ρώσοι συγκεντρώνονται στα σύνορα, με στόχο το Παρίσι ή το Βερολίνο, είναι μια φαντασίωση. Πράγματι, όταν μας λένε να προετοιμαστούμε για πόλεμο κουβαλώντας ένα τροφοδοτικό και μια αδιάβροχη θήκη για τα έγγραφα ταυτότητάς μας, είναι δύσκολο να μην μας θυμίσουν ανοησίες του Ψυχρού Πολέμου όπως το «Duck and Cover», τη «στρατηγική ετοιμότητας» της εποχής που είχε σχεδιαστεί για να προστατεύει τα άτομα από τις επιπτώσεις μιας πυρηνικής έκρηξης, διατάζοντάς τα να σκύψουν στο έδαφος και να καλύψουν τα κεφάλια τους. Αυτή η καμπάνια πώλησε επίσης την ψευδαίσθηση της ασφάλειας από την εξόντωση. Κάτω από το κλοουνίστικο προσωπείο αυτής της εκστρατείας κρύβεται ένας υπολογισμένος στόχος: η προσπάθεια της ΕΕ να εδραιώσει περαιτέρω την εξουσία της σε υπερεθνικό επίπεδο, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της Επιτροπής στην ασφάλεια και την αντιμετώπιση κρίσεων, τομείς που παραδοσιακά βρίσκονται υπό εθνικό έλεγχο.

Το σχέδιο ετοιμότητας της ΕΕ βασίζεται σε συστάσεις από έκθεση του πρώην Φινλανδού προέδρου Sauli Niinistö, η οποία ζητά τη δημιουργία ενός κεντρικού «κόμβου» για επιχειρήσεις κρίσης εντός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την ενίσχυση της πολιτικοστρατιωτικής συνεργασίας, μεταξύ άλλων μέσω τακτικών ασκήσεων σε ολόκληρη την ΕΕ με τη συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων, της πολιτικής προστασίας, της αστυνομίας, των εργαζομένων ασφαλείας, των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και των πυροσβεστών, και την ανάπτυξη κοινών πρωτοκόλλων έκτακτης ανάγκης ΕΕ-ΝΑΤΟ.

Σε συνδυασμό με τα σχέδια επανεξοπλισμού της ΕΕ, υποδηλώνει μια παγκόσμια και κοινωνική στρατιωτικοποίηση, η οποία θα γίνει το κυρίαρχο παράδειγμα στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια: όλες οι σφαίρες της ζωής - πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και επιστημονικές - θα υποταχθούν στον υποτιθέμενο στόχο της εθνικής, ή μάλλον υπερεθνικής, ασφάλειας. Υπό το πρόσχημα της προστασίας των πολιτών, αυτή η προσέγγιση θα οδηγήσει στην πράξη σε περισσότερη λογοκρισία, επιτήρηση και διάβρωση των πολιτικών ελευθεριών, όλα δικαιολογημένα από το πανταχού παρόν φάσμα της ρωσικής παρέμβασης.

Οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν μακρά ιστορία στη χρήση του φόβου ως μέσου ελέγχου. Είναι μια σημαντική σύμπτωση το γεγονός ότι η ανακοίνωση της ΕΕ συμπίπτει με την πέμπτη επέτειο των lockdown λόγω Covid, τα οποία εγκαινίασαν το πιο ριζοσπαστικό πείραμα που επιχειρήθηκε ποτέ στη χάραξη πολιτικής βασισμένης στον φόβο.

Η αντίδραση στην πανδημία βασίστηκε σε μια ολοκληρωτική αφήγηση που υπερέβαλε την απειλή του ιού για να δικαιολογήσει ιστορικά πρωτοφανείς πολιτικές. Όπως δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, ήταν ηθικό καθήκον όλων να « ενωθούν ενάντια σε έναν κοινό εχθρό » και να « κηρύξουν πόλεμο στον ιό ». Σε αυτόν τον αγώνα για το κοινό καλό – τη δημόσια υγεία – σχεδόν κάθε ενέργεια ήταν δικαιολογημένη.

Από την οπτική γωνία της «πολιτικής της κρίσης», η ευρεία χρήση της μεταφοράς του πολέμου για να πλαισιώσει την πανδημία Covid δεν ήταν τυχαία: ο πόλεμος είναι, άλλωστε, η κατεξοχήν κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σε όλο τον κόσμο, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας αυταρχικής στροφής, με τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν την «έκτακτη ανάγκη για τη δημόσια υγεία» για να παρακάμψουν τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους συνταγματικούς περιορισμούς, να στρατιωτικοποιήσουν τις κοινωνίες, να καταστείλουν τις πολιτικές ελευθερίες και να εφαρμόσουν πρωτοφανή μέτρα κοινωνικού ελέγχου.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, γίναμε μάρτυρες - και ο πληθυσμός έχει σε μεγάλο βαθμό αποδεχτεί - της επιβολής μέτρων που θα ήταν αδιανόητα μέχρι τότε: το κλείσιμο ολόκληρων οικονομιών, τη μαζική καραντίνα (και τον αναγκαστικό εμβολιασμό) εκατομμυρίων υγιών ανθρώπων και την ομαλοποίηση των ψηφιακών διαβατηρίων Covid ως ρυθμιζόμενης απαίτησης για συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.

Όλα αυτά δημιούργησαν το σκηνικό για τη συλλογική αντίδραση των δυτικών κοινωνιών στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία - έναν πόλεμο που τελικά έγινε πραγματικότητα, μετά από χρόνια προσπαθειών για έναν μεταφορικό πόλεμο. Όσον αφορά την επικοινωνία, γίναμε αμέσως μάρτυρες της εμφάνισης μιας εξίσου ολοκληρωμένης αφήγησης: ήταν ηθικό καθήκον των δυτικών κοινωνιών να υποστηρίξουν τον ουκρανικό αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία ενάντια στη Ρωσία και τον κακό πρόεδρό της.

Ωστόσο, καθώς γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο και ο κόσμος παλεύει με την προσπάθεια του Τραμπ να μεσολαβήσει για την ειρήνη, οι ευρωπαϊκές ελίτ επαναπροσδιορίζουν την αφήγησή τους: δεν διακυβεύεται μόνο η επιβίωση της Ουκρανίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Η απειλή δεν υπάρχει πλέον, αλλά εντός της χώρας: όχι μόνο η Ρωσία ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ευρώπη, αλλά, όπως μας λένε, ήδη πραγματοποιεί ένα ευρύ φάσμα υβριδικών επιθέσεων κατά της Ευρώπης, που κυμαίνονται από κυβερνοεπιθέσεις έως εκστρατείες παραπληροφόρησης και παρεμβάσεις σε εκλογές.

Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι οι δυτικές ελίτ έχουν πάρει ένα σημαντικό μάθημα από την πανδημία: ο φόβος είναι αποτελεσματικός. Εάν ένας πληθυσμός είναι αρκετά ανήσυχος —είτε πρόκειται για ασθένεια, πόλεμο, φυσική καταστροφή ή ένα κοκτέιλ πολυκρίσεων που περιλαμβάνει όλα αυτά τα στοιχεία— μπορεί να παρακινηθεί να αποδεχτεί σχεδόν οτιδήποτε.

Η στρατηγική της ΕΕ για την ετοιμότητα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης θα μπορούσε επομένως να ερμηνευθεί σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο. Δεν έχει να κάνει τόσο με τα μπουκάλια νερού και τα power bank. Αυτή είναι μια συνέχεια του παραδείγματος της εποχής του Covid: μια μέθοδος διακυβέρνησης που συνδυάζει την ψυχολογική χειραγώγηση, την στρατιωτικοποίηση της πολιτικής ζωής και την ομαλοποίηση μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Στην πραγματικότητα, η ΕΕ μιλάει ρητά για την ανάγκη υιοθέτησης της ίδιας προσέγγισης «διακυβέρνησης» και «κοινωνίας» που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας για μελλοντικές κρίσεις.

Αυτή τη φορά, ωστόσο, η προσπάθεια υποκίνησης μιας νέας μαζικής ψύχωσης φαίνεται να απέτυχε. Κρίνοντας από την αντίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ένα ντροπιαστικό βίντεο της Χάτζα Λάχμπιμπ, της Ευρωπαίας Επιτρόπου για την Ισότητα, την Ετοιμότητα και τη Διαχείριση Κρίσεων, η εκφοβιστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται να αποτελεί αντικείμενο εκτεταμένου σκεπτικισμού. Αλλά ενώ αυτά είναι καλά νέα, το πρόβλημα είναι ότι με το φιάσκο της προπαγάνδας, η κυβέρνηση καταφεύγει ολοένα και περισσότερο σε κατασταλτικές τακτικές για να φιμώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους, όπως αποδεικνύεται από την απαγόρευση των εκλογών που επιβλήθηκε στην κα. Λεπέν. Αυτή η στρατηγική ενίσχυσης του αυταρχισμού δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα: ο φόβος και η καταστολή δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αποτελεσματική συναίνεση και νέες μορφές αντίστασης αναπόφευκτα θα αναδυθούν στο κενό που αφήνει η τελευταία.

πηγή: Sinistrainrete μέσω Euro-Synergies

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Γερμανία Ευρώπη Πολιτική άποψη ΡΟΗ

Που οδηγεί ο ιστορικός αναθεωρητισμός των Ευρωπαίων

Ακτιβιστής στις 10.5.25 0

του Χρήστου Δημήτρη

Κανείς Ευρωπαίος ηγέτης δεν ενοχλήθηκε από την προσβλητική απειλή του Ζελένσκι ότι μπορεί να βομβαρδίσει την Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα, την ημέρα την παρέλασης για τα 80 χρόνια από τη συντριβή του Ναζισμού, όταν το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης ανήκει στον σοβιετικό στρατό. Μια νίκη για την οποία έχυσαν το αίμα τους, περίπου 25 εκατομμύρια πολίτες της ΕΣΣΔ…

Και για να μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι είναι ντροπή για την Βρετανία που σήκωσε μεγάλο βάρος του πολέμου, να τηρεί την ίδια στάση με την Γερμανία και τις χώρες που πολέμησαν πλάι στο στρατό του Χίτλερ, όταν αυτός εισέβαλε στην Σοβιετική Ένωση. Είναι ντροπή και για τη Γαλλία και τους Γάλλους που ανέχονται τον για ηγέτη της χώρας τους τον Μακρόν, που στηρίζει τις ρεβανσιστικές διαθέσεις του Βερολίνου. Είναι ντροπή και για την Ελλάδα της Εθνικής Αντίστασης. Ντροπή των Ευρωπαίων… Και όπως δήλωσε ο Πούτιν πριν την έναρξη της παρέλασης στην Μόσχα, όπου παραβρέθηκαν ηγέτες από 29 χώρες και όλοι οι BRICS: «Η χώρα μου θυμάται τα μαθήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν θα συμφωνήσει ποτέ με την παραμόρφωση των γεγονότων του. Σχεδόν 80% του ρωσικού πληθυσμού συμμετείχε στον πόλεμο και συνέτριψε τους Ναζί».

Και η υποκρισία της Δύσης, δεν αφορά μόνο την αναθεώρηση της ιστορίας που γράφτηκε πριν 80 χρόνια. Οι διαστρεβλώσεις αφορούν και τις συνθήκες που προκάλεσαν τον πόλεμο στην Ουκρανία, θεωρώντας απρόκλητη την εισβολή της Ρωσίας σε μια ανεξάρτητη δημοκρατική χώρα, όταν χρειάστηκε η οργάνωση ενός πραξικοπήματος το 2014 για να προκύψουν ουκρανικές ηγεσίες, υπάκουες στις εντολές των Αμερικανών. Προηγουμένως η Δύση αναίρεσε όλες τις δεσμεύσεις πως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το ΝΑΤΟ, που ουσιαστικά τότε δεν είχε λόγο ύπαρξης, δεν θα επεκταθεί «ούτε ίντσα» πέρα από τα σύνορα του 1990.

Και το ΝΑΤΟ περικύκλωσε σταδιακά της Ρωσία από τον αρκτικό κύκλο, Νορβηγία, Φινλανδία, τις Βαλτικές χώρες, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και για να κλείσει η περικύκλωση από το νότιο άκρο, φύτευσαν στη Γεωργία έναν δικό τους άνθρωπο τον Μιχαήλ Σαακασβίλι. Και όταν αυτός επιχείρησε να προσαρτήσει την Οσετία και την Άμπχαζια στη Γεωργία, προκάλεσε τον πόλεμο με τη Ρωσία με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα του, την οποία εγκατέλειψε το 2013 για να βρει καταφύγιο στην Ουκρανία, αναλαμβάνοντας κυβερνήτης της Οδησσού! Εκεί όπου στις 2 Μαΐου 2014, φασιστικές ουκρανικές ένοπλες ομάδες έκαψαν ζωντανούς 48 φιλορώσους διαδηλωτές, που είχαν βρει καταφύγιο μέσα στο “Σπίτι των συνδικάτων”.

Οι Γερμανοί ξεφεύγουν…

Και οι συμφωνίες του Μίνσκ (2014-2015) μετά την αναταραχή στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Ρώσοι, δεν έγιναν για να αποφευχθεί αυτό που τελικά συνέβη το 2022 με τη ρωσική εισβολή. Η ίδια η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι «τα ειρηνευτικά πρωτόκολλα Μινσκ δεν είχαν στόχο την ειρήνη, αλλά να κερδηθεί χρόνος για τον επανεξοπλισμό της Ουκρανίας». Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε, καμιά ειρηνευτική πρωτοβουλία δεν εκδηλώθηκε από τη Δύση! Και όταν σήμερα η Ουκρανία πληρώνει βαρύ τίμημα σε εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες και φυγάδες, ξεπουλώντας ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει η γη της, ποιο είναι το μέλλον της; Νοιάζεται κανείς; Η Δύση χρηματοδοτεί ένα χαμένο πόλεμο που κάνει τη Ρωσία ισχυρότερη και πανέτοιμη πολεμικά. Ποιο είναι τελικά το σχέδιο;

Μπορεί η Γερμανία να νοιώθει ότι προκύπτει η μεγάλη ευκαιρία να σπάσει τα δεσμά των συμφωνιών που προέκυψαν από την ήττα της πριν 80 χρόνια και να γίνει και πάλι η μεγαλύτερη πολεμική δύναμη της Ευρώπης, αλλά οι άλλοι; Τι κερδίζει ο Μακρόν; Τι κερδίζει ο Στάρμερ; Τι κερδίζει συνολικά η ΕΕ που απειλείται από παρατεταμένη οικονομική ύφεση, καθώς το ενεργειακό κενό από την απώλεια της ρωσικής ενέργειας δεν μπορεί να βρει βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις; Και τώρα, ο Τραμπ συζητά το ενδεχόμενο να αναλάβουν οι ΗΠΑ την αποκατάσταση των δύο αγωγών (Nord Stream) που κατέστρεψαν οι Αμερικανοί επί Μπάιντεν και την εμπορική διαχείριση των ροών του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη! Απίστευτο και εξευτελιστικό.

Με τι χρήματα θα μετατραπεί η ευρωπαϊκή βιομηχανία σε πολεμική; Πόσες θέσεις εργασίας μπορεί να δημιουργήσει η πολεμική παραγωγή και πόσες θα χαθούν; Ποιες κοινωνικές δαπάνες θα κοπούν και πόσο θα υποβαθμιστεί η ζωή των Ευρωπαίων; Αντέχει νέα δάνεια η ευρωπαϊκή οικονομία, όταν το σύνολο των χρεών των χωρών της Ευρωζώνης, πλησιάζει τα 20 τρισ.; Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που κατανοούν τους κινδύνους;

Κατανοούν το πραγματικό μέγεθος της Δύσης και τις συμπληγάδες στις οποίες βρίσκεται, ειδικά η Ευρώπη, όταν Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική συνεργάζονται εμπορικά και θωρακίζονται οικονομικά, με τη νέα αμερικανική ηγεσία να προτάσσει πλέον τα δικά της οικονομικά συμφέροντα για να αποφύγει τους κινδύνους οικονομικής χρεοκοπίας που προκλήθηκαν από δογματικό σχέδιο, ότι η κυριαρχία μπορεί να εξασφαλιστεί, μόνο στρατιωτικά;

Ως επίλογο, καλό είναι να διαβάσουν όλοι το ακόλουθο απόσπασμα των δηλώσεων του Κινέζου προέδρου Σι από τη Μόσχα: «Οι προσπάθειες διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων σχετικά με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και άρνησης των αποτελεσμάτων του, η δυσφήμιση των ιστορικών κατορθωμάτων της Κίνας και της Σοβιετικής Ένωσης είναι καταδικασμένες σε αποτυχία! Οποιαδήποτε προσπάθεια να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας πίσω, δεν θα λειτουργήσει με τους λαούς της Κίνας και της Ρωσίας, ούτε με τους λαούς όλου του κόσμου! Ο σημερινός κόσμος συνεχίζει να αντιμετωπίζει αυξανόμενα ελλείμματα στην ειρήνη, την ανάπτυξη, την ασφάλεια και την διακυβέρνηση. Ο κόσμος χρειάζεται Δικαιοσύνη. Όχι Ηγεμονία».

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εργασία Εργασιακές σχέσεις Ευρώπη ΚΟΙΝΩΝΙΑ Οικονομία ΡΟΗ

Κάτω από το μισό του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι αμοιβές στην Ελλάδα: Στο ίδιο επίπεδο με Πολωνία, Ρουμανία και Ουγγαρία

Ακτιβιστής στις 6.5.25 0

Οι μέσοι μισθοί διαφέρουν πολύ σε όλη την Ευρώπη. Το κόστος ζωής το ίδιο. Ποιες χώρες προσφέρουν τις υψηλότερες αμοιβές; Και πώς συγκρίνονται οι μισθοί όταν προσαρμόζονται για τα πρότυπα αγοραστικής δύναμης;

Ο υπολογισμός της Eurostat βασίζεται στον μέσο ακαθάριστο ετήσιο μισθό για μια εργασία πλήρους απασχόλησης. Το Euronews μετέτρεψε αυτά τα στοιχεία σε μηνιαίους μισθούς διαιρώντας απλώς με το 12.

Το 2023, ο μέσος προσαρμοσμένος μηνιαίος μισθός πλήρους απασχόλησης ανά εργαζόμενο κυμαινόταν από 1.125 ευρώ στη Βουλγαρία έως 6.755 ευρώ στο Λουξεμβούργο. Ο μέσος όρος της ΕΕ ήταν 3.155 ευρώ.Η Δανία είναι η μόνη χώρα της ΕΕ εκτός από το Λουξεμβούργο με μισθό άνω των 5.000 ευρώ. Προσφέρει 5.634€.
Η Ιρλανδία (4.890 €) και το Βέλγιο (4.832 €) πλησιάζουν πολύ σε αυτό το όριο.
Η Αυστρία (4.542 €), η Γερμανία (4.250 €) και η Φινλανδία (4.033 €) προσφέρουν επίσης μισθούς άνω των 4.000 €.
Περίπου 10 από τις 26 χώρες της ΕΕ πληρώνουν κάτω από 2.000 ευρώ. Μεταξύ των 26 χωρών της ΕΕ (εξαιρουμένης της Ολλανδίας λόγω έλλειψης στοιχείων της Eurostat), οι 10 ανέφεραν μέσο ακαθάριστο μισθό κάτω των 2.000 ευρώ.

Σε τέσσερα κράτη-μέλη, ο μέσος μισθός ήταν κάτω από 1.500 ευρώ. Η Πολωνία ήταν λίγο πάνω από αυτό το επίπεδο στα 1.505 ευρώ. Στη Ρουμανία, την Ελλάδα και την Ουγγαρία, οι μισθοί ήταν περίπου 1.400 ευρώ.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Γαλλία Δημοκρατία Ευρώπη ΡΟΗ

Η διάλυση της δυτικής δημοκρατίας ξεκινά από τη Γαλλία

Ακτιβιστής στις 4.4.25 0

από το Voltaire Network

Το 2005, οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί απέρριψαν, σε δημοψηφίσματα, τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος για την Ευρώπη. Αλλά το 2007, η γαλλική και η ολλανδική κοινοβουλευτική συνέλευση ενέκριναν το ίδιο κείμενο, ελάχιστα τροποποιημένο, με την ονομασία της Συνθήκης της Λισαβόνας. Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι άρχουσες τάξεις της Γαλλίας και της Ολλανδίας έδειξαν την κυρίαρχη περιφρόνηση του λαού τους.

Δεκαεννέα χρόνια αργότερα, πολύ νερό κύλησε κάτω από τη γέφυρα, αλλά οι πρακτικές έχουν γίνει πιο σκληρές, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της επιδημίας Covid-19, το 2020. Οι κυρίαρχες τάξεις ανέπτυξαν τότε έναν λόγο, άσχετο με την πραγματικότητα, παρουσιάζοντας αυτή την ασθένεια ως καταστροφική, με τον ίδιο τρόπο όπως η μεγάλη πανούκλα, επιβάλλοντας τελικά ένα μοναδικό φάρμακο που την παρουσιάζει με ψευδή αγγελία. αποφασίζοντας, με την πολιτική υποστήριξη του ιατρικού επαγγέλματος, τον υποχρεωτικό εγκλεισμό υγιών ατόμων.

Το 2022, όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Γαλλίας, απαγορεύουν το τηλεοπτικό κανάλι Russia Today , τόσο στα ερτζιανά όσο και μέσω του Διαδικτύου, τρεις ημέρες μετά την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης κατά των Ουκρανών «ολοκληρωμένων εθνικιστών». Απόφαση που παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Στη συνέχεια, στη Γαλλία, θα υπάρξει η απαγόρευση του καναλιού C8 , ένοχος που δεν λέει το ίδιο πράγμα με τα άλλα.

Το 2024, η Ευρωπαϊκή Ένωση ακύρωσε τον πρώτο γύρο των ρουμανικών προεδρικών εκλογών επειδή ένας υποψήφιος δυσμενής για την Ουκρανία και την ΕΕ, ο Călin Georgescu, είχε έρθει πρώτος στον πρώτο γύρο. Η Επιτροπή της Βενετίας, δηλαδή το όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης που είναι υπεύθυνο για την προεδρία των συνθηκών της δημοκρατίας, χαρακτήρισε αυτή την ακύρωση ως αντιδημοκρατική.

Σήμερα, τρεις Γάλλοι δικαστές αποφάσισαν να απαγορεύσουν την υποψηφιότητα της φαβορί για τις προεδρικές εκλογές Μαρίν Λεπέν. Σίγουρα, το συνδικάτο των δικαστών τους είχε καλέσει να «σταθούν εμπόδιο στην ακροδεξιά». Ασφαλώς, το Συνταγματικό Συμβούλιο είχε επικυρώσει την αρχή της προσωρινής απαγόρευσης των πολιτικών δικαιωμάτων σε πρώτο βαθμό, και πάλι κατά παράβαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Ασφαλώς οι πράξεις για τις οποίες δικάστηκε έγιναν πανομοιότυπα από όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα της εποχής. Γεγονός παραμένει ότι, ενώ ισχυρίζονταν ότι αποδίδουν Δικαιοσύνη «στο όνομα του γαλλικού λαού», αυτοί οι δικαστές επέδειξαν την κυρίαρχη περιφρόνηση τους για την ψήφο του λαού τους.

Νιώθοντας τη θηλιά να σφίγγει στο λαιμό τους, οι Γάλλοι ηγέτες διαμαρτύρονται για τον κίνδυνο που τους απειλεί όλους, αλλά δεν κάνουν τίποτα.

Στο εξωτερικό, το Κρεμλίνο καταγγέλλει μια « παραβίαση των δημοκρατικών κανόνων », ο Βίκτορ Όρμπαν, Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, δημοσιεύει στο κοινωνικό του δίκτυο: « Είμαι πεζοναύτης! ». Ο Ματέο Σαλβίνι, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ιταλίας, αναρτά: « Ας μην τρομοκρατηθούμε, ας μην σταματήσουμε: ας προχωρήσουμε, φίλε μου! ». Ο Έλον Μασκ, επικεφαλής του Τμήματος Οικονομικής Απόδοσης (DOGE), αποδοκιμάζει την « κατάχρηση του δικαστικού συστήματος ». Ο Ντόναλντ Τραμπ λέει ότι αυτό είναι « ένα πολύ σημαντικό θέμα». Σε κάνει να σκέφτεσαι τη χώρα μας, μοιάζει πολύ με τη χώρα μας ».

πηγή: Voltaire Network

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Εθνικά θέματα Ευρώπη Κωνσταντακόπουλος Πολιτική άποψη ΡΟΗ Τουρκία

«Ευρωπραξικόπημα»: Συμφωνούν Αντιπολίτευση και πρώην Πρωθυπουργοί με την Τουρκία στην ευρωάμυνα;

Ακτιβιστής στις 1.4.25 0

Κι αν όχι πότε σκέφτονται να αντιδράσουν;

Οι Έλληνες “Γκορμπατσώφ” και “Λιγκατσώφ”

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
31 Μαρτίου 2024

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Ναπολέων ή Κλαούζεβιτς για να αντιληφθεί τις τρομακτικές συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο από τη στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της, όπως και την άμεση εμπλοκή της ‘Αγκυρας στους σχεδιασμούς της κυοφορούμενης «ευρωπαϊκής άμυνας»:

1. Η εξαιρετικά αναπτυγμένη τουρκική πολεμική βιομηχανία (σε αντίθεση με την ημιδιαλυμένη και αποεθνικοποιημένη ελληνική) θα επωφεληθεί από τεράστιες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για να αναπτύξει τα όπλα με τα οποία μας απειλεί και καινούρια ακόμα.

2. Η Τουρκία θα αποκτήσει εκ των πραγμάτων βαρύνοντα λόγο σε όλες τις γεωπολιτικές, στρατηγικές και στρατιωτικές επιλογές της ΕΕ και των ισχυρότερων κρατών-μελών της. Μπορεί (ακόμα) να μην είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά η συνεργασία της στην ευρωάμυνα θα της αποδώσει πολύ μεγαλύτερη επιρροή από τη μηδαμινή που έχει σήμερα η Ελλάδα και η Κύπρος στις ενωσιακές αποφάσεις.

3. Συμφωνώντας σε μια τέτοια συνεργασία η Ε.Ε., περιλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, συνομολογούν ότι δεν υφίσταται απειλή κατά της Ελλάδας από την Τουρκία και ότι δεν τις ενοχλούν ιδιαίτερα ούτε οι απειλές, ούτε η στρατιωτική κατοχή μεγάλου τμήματος της κυπριακής επικράτειας. Είναι σαν μια γυναίκα που έχει κατηγορήσει έναν άνδρα για βιασμό να εξακολουθήσει να διατηρεί χωρίς να ενοχλείται ερωτικό δεσμό σχέσεις με τον βιαστή της. Κανείς δεν πρόκειται να δώσει σημασία σε τυχόν κατηγορίες της και κανένα δικαστήριο δεν θα καταδικάσει τον βιαστή. Ipso facto Ελλάδα και Κύπρος παραιτούνται των όποιων αιτιάσεών τους κατά της Τουρκίας και της πολιτικής της, από τη στιγμή που αποδέχονται το θεμιτό της στρατιωτικής και εξοπλιστικής συνεργασίας μαζί της, παρά τις απειλές, τις διεκδικήσεις και την κατοχή.

4. Η Ελλάδα και η Κύπρος, αν υποθέσουμε ότι θα θέλουν να συνεχίσουν να αμύνονται απέναντι στην Τουρκία εξοπλιζόμενες, θα πρέπει να καταστραφούν οικονομικά. Αλλά και θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να αγοράζουν όλα τα όπλα τους από κράτη που διατηρούν καλύτερες σχέσεις με τον εχθρό τους και συνεργάζονται στενά μαζί τους στους εξοπλισμούς.

5. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η πίεση από «συμμάχους και εταίρους» να κλείσουν «επιτέλους» οι διαφορές με την Τουρκία κατά τρόπο ευνοϊκό για την Άγκυρα και θα μειωθεί αντίστοιχα η δυνατότητα της Αθήνας να αντισταθεί -αν δηλαδή θέλει να το κάνει- σε τέτοιες πιέσεις.

6. Το όλο κινδυνεύει να αποδειχθεί η χαριστική βολή σε ότι έχει απομείνει από κάπως ανεξάρτητο, κυρίαρχο και δημοκρατικό έθνος-κράτος στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κι αυτό θα έχει δραματικές επιπτώσεις και στην εσωτερική οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Γιατί η δυνατότητα κάθε χώρας να ασκήσει την α’ ή τη β’ εσωτερική, κοινωνική ή οικονομική πολιτική βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το γεωπολιτικό στάτους αυτής της χώρας, κάτι που, σημειωτέον, αρνείται πεισματικά να θελήσει να αντιληφθεί η ηγεσία της λεγόμενης «αριστεράς». Αν κάποιος δεν υπερασπίζεται το έθνος του δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον λαό του. Για τη δεξιά το πρόβλημα είναι το αντίστροφο. Αν υποθέσουμε ότι θέλει να υπερασπιστεί το έθνος, δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να υπερασπιστεί τον λαό και επομένως να τον έχει πίσω της.

Αν τα όσα γράψαμε δεν ήταν περίπου αυτονόητα, τότε γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε προ ετών στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών να ζητήσει να μην δώσουν F16 στην Τουρκία (προσπάθεια που στη συνέχεια βέβαια εγκατέλειψε χωρίς να μας εξηγήσει τους λόγους); Γιατί Ελλάδα και Κύπρος επέμεναν επί χρόνια να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία (προσπάθεια που κι αυτή την εγκατέλειψαν στην πορεία); Γιατί ο κ. Χριστοδουλίδης δήλωνε πρόσφατα ότι «η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα»;

Το όπλο της Απάτης

Ακριβώς γιατί είναι περίπου αυτονόητα όλα αυτά, έχει τώρα κινητοποιηθεί το όπλο της απάτης σε πολύ μεγάλη κλίμακα της ελληνικής και κυπριακής κοινής γνώμης ώστε να αποκρύβει το γεγονός ότι ήδη οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη έχουν συναινέσει στην πρώτη μορφή αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας, με πρακτικό αποτέλεσμα να μπορεί από τώρα η τουρκική πολεμική βιομηχανία να επωφελείται από τους ευρωπαϊκούς πόρους. Και επίσης για να μην υπάρξουν εμπόδια στην περαιτέρω γενίκευση της αμυντικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας.

Ήδη στις αρχές Μαρτίου, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης συναίνεσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (σημείο επτά των ομοφώνως εγκριθέντων συμπερασμάτων) στην ίδρυση «Πρωτοβουλίας ομονοουσών χωρών» (like minded countries) με την οποία θα συνεργάζεται η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα, την πολιτική στην Ουκρανία κλπ. Συμφώνησαν επίσης στο ότι οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, χωρίς να επιμείνουν (οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία) να προβλεφθεί στους σκοπούς της ευρωπαϊκής άμυνας η προστασία των συνόρων των κρατών-μελών. Ούτε φυσικά αναφέρθηκαν στις απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Στο Συμβούλιο παρενέβη και ο ίδιος ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, καλώντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τους ηγέτες της Ε.Ε. να παραβλέψουν τις αιτιάσεις για τον αυταρχισμό του τουρκικού καθεστώτος και τα προβλήματα της Ελλάδας και της Κύπρου με την Τουρκία για να αποκαταστήσουν καλές σχέσεις με τον Ερντογάν, τονίζοντας τη σημασία της Τουρκίας για τις προσπάθειες «επανεξοπλισμού» της Ευρώπης και υποστήριξης της Ουκρανίας. Σημειωτέον ότι το ΝΑΤΟ λειτουργεί επίσης με ομοφωνία, κατά συνέπεια ο Γραμματέας εκφράζει όλες τις χώρες, της Ελλάδας περιλαμβανομένης.

Οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης επέστρεψαν στην Αθήνα και τη Λευκωσία πανηγυρίζοντας για τα αποτελέσματα του Συμβουλίου και γιατί πέρασαν τις θέσεις τους στην Ε.Ε.! Ο Κύπριος πρόεδρος διακήρυξε μάλιστα ότι η Τουρκία δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή άμυνα. Με ελαχιστότατες εξαιρέσεις τα ελλαδικά και κυπριακά μέσα όχι μόνο δεν ανέφεραν καν τα όσα συγκλονιστικά συνέβησαν στις Βρυξέλλες, αλλά και ορισμένα βγήκαν με τίτλο «Η Τουρκία εκτός ευρωπαϊκής άμυνας».

Η Τουρκία μπορεί να συμμετέχει από τώρα

Αποτέλεσμα; Η Ε.Ε., εκπροσωπούμενη από την πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την αντιπρόεδρο Κάγια Κάλας και τον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ Αντόνιο Κόστα πραγματοποίησαν ήδη δύο τηλεδιάσκεψη με τους αρχηγούς των ομονοούντων κρατών και κυβερνήσεων, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να συζητήσουν τη θεσμοθέτηση της αμυντικής και διπλωματικής συνεργασίας αυτών των χωρών, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, με την Ε.Ε..

Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, η ηγεσία της Ε.Ε. εξήγησε στους συμμετέχοντες ότι τρίτες χώρες οι οποίες δεν αποτελούν μέλος της ενιαίας αγοράς ή δεν έχουν εταιρική αμυντική σχέση με την Ε.Ε. μπορούν να συμμετέχουν εν μέρει στο πρόγραμμα αξιοποίησης δανεισμού για την άμυνα της Ε.Ε.. Ενημερώνοντας τους ηγέτες των εν λόγω τρίτων χωρών για τα εργαλεία στήριξης της αμυντικής βιομηχανίας, οι ηγέτες των δύο θεσμών της Ε.Ε. εξήγησαν τους όρους με τους οποίους αυτές οι χώρες μπορούν να συμμετέχουν σε επενδύσεις μέσω του μηχανισμού δανειοδότησης SAFE, επισημαίνοντας πως όσον αφορά επενδύσεις στις οποίες τα κράτη μέλη θα προχωρήσουν μέσω των δικών τους προϋπολογισμών, δεν υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την προέλευση.

Οι ηγέτες της Ε.Ε. αναφέρθηκαν επίσης στις προτάσεις της Κομισιόν για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης και των αμυντικών δυνατοτήτων, μέσω ενός μηχανισμού δανειοδότησης και ενθάρρυνσης των αμυντικών επενδύσεων, αλλά και «τις ευκαιρίες για τις χώρες-εταίρους που απορρέουν» από τις προτάσεις, όπως αναφέρεται. Όπως σημειώνεται, οι προτάσεις αυτές αφορούν, πρώτον, την ενεργοποίηση της εθνικής ρήτρας διαφυγής, μέτρο που θα δώσει στα κράτη μέλη το περιθώριο επενδύσεων μέχρι και 650 δισ. ευρώ στην άμυνα τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το μέτρο αυτό, επεσήμαναν, «δεν θα συνοδεύεται από όρους όσον αφορά την προέλευση του αμυντικού εξοπλισμού» και επομένως «ο στρατιωτικός εξοπλισμός από τις χώρες εταίρους μπορεί να επωφεληθεί άμεσα». Το δεύτερο μέτρο, το χρηματοδοτικό μέσο SAFE το οποίο αφορά μέχρι και 150 δισ. σε δάνεια, είναι ένα σχέδιο στο οποίο, όπως επεσήμαναν οι Κόστα και Φον ντερ Λάιεν, η Νορβηγία και η Ισλανδία μπορούν ήδη να συμμετάσχουν καθώς είναι μέλη της ενιαίας αγοράς της Ε.Ε..

Άλλες χώρες, σημειώνεται στην ανακοίνωση, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς ή η Τουρκία, «μπορούν να παρέχουν αμέσως μέχρι και το 35% ενός αμυντικού προϊόντος». Ωστόσο, «για να αυξηθεί η βιομηχανική συμμετοχή πέραν του 35%, είναι απαραίτητη μια εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας και μια επακόλουθη συμφωνία σύνδεσης» τονίζεται στην ανακοίνωση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε εξάλλου τη Λευκή Βίβλο για την άμυνα στην οποία η Τουρκία αναφέρεται στο κείμενο αυτό ως ένας «μακροχρόνιος εταίρος στο πεδίο της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας». Επομένως, ακόμα κι αν τελικά εξαιρεθεί από τα 150 δισ. ευρώ θα είναι μέσα στα 600 δισ. ευρώ. Ήδη καταβάλλεται προσπάθεια να υπογραφεί και αμυντική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας με την οποία η Άγκυρα δεν θα δεσμεύεται από το ποσοστό 35% και για να γίνει αυτό επιχειρείται η παράκαμψη του κανόνα της ομοφωνίας. Καθόλου άσχημα για τον κ. Ερντογάν, την τουρκική πολεμική βιομηχανία και τους Τούρκους στρατηγούς.

Ανύπαρκτες αντιδράσεις-Συμφωνεί η αντιπολίτευση;

Αν η χώρα (και η Κύπρος) λειτουργούσαν ως έστω και ελάχιστα κανονικά κράτη, τα όσα προαναφέραμε θα είχαν γίνει πρωτοσέλιδα, θα απασχολούσαν τα πολιτικά κόμματα και θα συζητούνταν στη Βουλή

Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Ούτε και πολιτικοί που διακρίθηκαν για την κριτική τους στην πολιτική Μητσοτάκη στα «εθνικά θέματα» δεν τοποθετήθηκαν. Ο Τσίπρας, που αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή άμυνα, απέφυγε να πει την παραμικρή κουβέντα για το θέμα της Τουρκίας και η όλη τοποθέτησή του διακρινόταν από μια προσπάθεια να ακροβατήσει αφήνοντας ευχαριστημένους με τις θέσεις του και τον Τραμπ και τους Ευρωπαίους.

Το θέμα συζητήθηκε και στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής όπου ειπώθηκαν πολλά και διάφορα, κανένα κόμμα όμως δεν έφερε στο προσκήνιο το μείζον θέμα της συνεργασίας με την Τουρκία. Υπήρξαν ορισμένες (λίγες) τοποθετήσεις κατά της ενδεχόμενης συμπερίληψης της Τουρκίας στην ευρωάμυνα. Αλλά και αυτές μιλάνε για κάτι που πρέπει να αποφευχθεί στο μέλλον, όχι για κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται και κινδυνεύει να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον.

Ή θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η πολιτική τάξη της χώρας δεν καταλαβαίνει τι γίνεται ή ότι συναινεί και περιμένει ίσως να ολοκληρώσει ο Μητσοτάκης (και ο Χριστοδουλίδης) τη «δουλειά» και, όταν αποκαλυφθεί σε όλο το μεγαλείο του το αποτέλεσμα να βγει και να κάνει εκ των υστέρων και εκ του ασφαλώς κριτική, επιχειρώντας να εισπράξει το τυχόν πολιτικό όφελος από την καταστροφή.

Οι Έλληνες «Γκορμπατσόφ» και «Λιγκατσόφ»

Η πολιτική, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, της ελληνικής πολιτικής τάξης και της άρχουσας «ελίτ», μοιάζει απελπιστικά με την πολιτική του Γκορμπατσόφ, των άνευ ανταλλάγματος και οποιασδήποτε λογικής παραχωρήσεων, που οδήγησε τελικά στη διάλυση του κράτους του. Την παρακολουθούσαν όλοι τότε χωρίς να αντιδρούν. Μόνο αφού ανετράπησαν (φροντίδι της ίδιας της Μόσχας και προσωπικά του μέλους του ΠΓ Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ) όλα τα συμμαχικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, βρήκε το κουράγιο ο Γιεγκόρ Λιγκατσόφ να πει δύο κουβέντες στην Κεντρική Επιτροπή και να διερωτηθεί που πάνε. ‘Ηταν ήδη αργά. Η σοβιετική ελίτ ακολούθησε πειθήνια τον αρχηγό της μέχρι το τέλος, όπως τα πρόβατα, μέχρι που έπεσαν στον γκρεμό.

Τέτοιες πολιτικές δεν οδηγούν στην ειρήνη, όπως αποδεικνύει περίτρανα σήμερα η τραγωδία της Ουκρανίας (και άλλων εννέα πολέμων που ξέσπασαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ). Βάζουν τα θεμέλια και οδηγούν σε πολέμους από πολύ χειρότερη θέση, έστω και αν αυτό συμβεί πολύ αργότερα. Αυτό ακριβώς κινδυνεύουμε να πάθουμε στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Πηγή:kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Εθνικά θέματα Ελλάδα Ευρώπη Κύπρος Κωνσταντακόπουλος ΡΟΗ Τουρκία

Απάτη και συνωμοσία. Καταργούν την ομοφωνία και βάζουν την Τουρκία στην ευρωάμυνα!

Ακτιβιστής στις 26.3.25 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Προκειμένου να ξεπεραστεί ένα ενδεχόμενο βέτο Αθήνας ή Λευκωσίας στη γενίκευση της ευρω-τουρκικής συνεργασίας, κατατέθηκε στα κράτη – μέλη της ΕΕ σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο η υπογραφή μιας “εμπορικής συμφωνίας αμυντικής βιομηχανίας” (defence industry trade deal) με μη μέλος της ΕΕ θα χρειαστεί μόνο μια ειδική πλειοψηφία (qualified majority) κρατών – μελών για να περάσει και όχι ομοφωνία. Κατά το σχέδιο, η ενδεχόμενη συμφωνία θα υπογραφεί από την Κομισιόν και το τρίτο κράτος – μέλος. (www.euractiv.com/)

Το σχέδιο κυκλοφορεί τώρα μεταξύ των μελών της ΕΕ για έγκριση, απόρριψη ή τροποποίηση.

Φαίνεται ότι η Κομισιόν αναζητεί όμως παράλληλα διάφορους εναλλακτικούς τρόπους για να νομιμοποιήσει τη συνεργασία της με τη χώρα που απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. ‘Όπως σημειώνει το Βήμα:

«Ωστόσο, από το κείμενο (της Λευκής Βίβλου της Κομισιόν που συνιστά πρόταση προς τα κράτη-μέλη) δεν προκύπτει ρητά και με σαφήνεια εάν οι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες, όπως η Τουρκία, θα χρειαστούν αμυντική συμφωνία με την Ευρώπη προκειμένου να ενταχθούν στις κοινές αμυντικές προμήθειες. Σε σχετική ερώτηση του «Β», η Κομισιόν δεν παρέσχε διευκρινίσεις». Η «Λευκή Βίβλος» συνιστά πρόταση κανονισμού της Κομισιόν και θα τεθεί προς διαπραγμάτευση με τα κράτη-μέλη. Εκεί, σίγουρα θα υπάρξουν διευκρινίσεις, αλλά και πολιτικές πιέσεις από όλες τις πλευρές. Το ζήτημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις παράλληλες συζητήσεις για αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, και εδώ η Τουρκία θα παίξει σκληρό πόκερ προφανώς διεκδικώντας ανταλλάγματα».

Αν η Ελλάδα και η Κύπρος συμφωνήσουν σε αυτά τα σχέδια θα επιτρέψουν την πλήρη χρηματοδότηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και, κατ’ επέκτασιν των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από την ΕΕ και την πολύ βαθύτερη ανάμειξη της Άγκυρας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Ήδη, με αυτά που έχουν πράξει Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, έχουν επιτρέψει τη συμμετοχή κατά 35% της Τουρκίας στην παραγωγή ευρωπαϊκών αμυντικών προϊόντων, όπως εξήγησε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και η Φον ντερ Λάιεν στην πρόσφατη, δεύτερη εντός ολίγων ημερών, κόνφερενς που είχαν.

Θα συμφωνήσουν Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης; Δεν μπορούμε καθόλου να το αποκλείσουμε, μετά τα όσα ήδη έπραξαν επιτρέποντας στην Τουρκία, ήδη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις αρχές Μαρτίου, να συμμετάσχει στην Πρωτοβουλία Ομονοουσών (ή, αν προτιμάτε Ομοϊδεατισών, like minded) χωρών με την οποία θα συνεργασθεί η ΕΕ στον εξοπλιστικό τομέα (βλ. https://www.konstantakopoulos.gr/32520/ και https://www.konstantakopoulos.gr/32413/).

Προς αυτό το συμπέρασμα, ότι δηλαδή υπάρχει κάποιας μορφής συγκατάθεση Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, κατατείνει και το γεγονός ότι όλο το σύμπλεγμα των συστημικών μέσων προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι η Τουρκία δεν μπαίνει, ενώ μπαίνει στην ευρωπαϊκή άμυνα, έστω και από το παράθυρο. Κάντε μια αναζήτηση στο Google για Τουρκία και ευρωπαϊκή άμυνα και θα το διαπιστώσετε. Μπορεί η Εφημερίδα των Συντακτών να μας λέει ότι και η Τουρκία μπαίνει στην Ευρωπαϊκή Άμυνα επικαλούμενη δηλώσεις των Κόστα και Φόν Λάιεν, που μεταδίδει το κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων, όμως άλλα μας λένε και άλλη εντύπωση δημιουργούν οι τίτλοι των περισσοτέρων Μέσων.

Τόσο η ελλαδική όσο και η κυπριακή κοινή γνώμη παραμένουν στο βαθύτερο σκοτάδι για εξελίξεις που θα επηρεάσουν αποφασιστικά τη μοίρα του ελληνικού λαού και μπορούν να αποτελέσουν πλήγμα ισχυρότερο από αυτό του 1974.

Θα μπλοκάρουν αυτό το σχέδιο ή θα το αφήσουν να περάσει οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης; Θα κινητοποιηθούν τα κόμματα όσο υπάρχει ακόμα πολύ λίγος χρόνος;

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Βρετανία, αλλά και η αμερικανική διπλωματία έχουν λυσσάξει να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία του ευρωπαϊκού “εξοπλιστικού πυρετού” για να προωθήσουν την πάγια επιδίωξή τους να εντάξουν την Τουρκία στην ευρωάμυνα και, εν συνεχεία, στην ΕΕ. Έχουν λυσσάξει βέβαια γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία τους το έχουν επιτρέψει και δεν έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους. Στο να κάνουν δυνατές αυτές τις εξελίξεις, με στρατηγικές συνέπειες για την Ελλάδα και την ΕΕ, απέβλεψε η υπογραφή του «συμφώνου φιλίας» με την Άγκυρα και η άνευ αιτίας και αποτελέσματος συγκληθείσα πενταμερής στη Γενεύη.

Όπως πάμε θα βοηθήσουμε στην ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας να φτιάχνει περισσότερα και καλύτερα όπλα με τα οποία να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Και θα ακυρώσουμε μόνοι μας το διπλωματικό και στρατηγικό πλεονέκτημα του να ανήκουμε σε μια ‘Ενωση που δεν ανήκει η Τουρκία, τον βασικότερο δηλαδή λόγο για τον οποίο ενταχθήκαμε στην ΕΟΚ και εν συνεχεία στην ΕΕ.

Ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει τι σημαίνουν και τι μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά.

Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το καταλαβαίνουν ή μάλλον ότι τους ενδιαφέρει να το καταλάβουν οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης.

Θα πάρουν οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου πρωτοβουλία να υπενθυμίσουν επισήμως, στα όργανα και τους θεσμούς της ΕΕ, αλλά και δημοσίως, ότι δεν είναι νοητή η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία με την ΕΕ μιας χώρας που απειλεί στρατιωτικά ένα μέλος της Ένωσης, δεν αναγνωρίζει ένα άλλο και κατέχει τμήμα του;

Τι άλλο δηλαδή θα έπρεπε να κάνει μια χώρα για να μην επιτρέπεται η συνεργασία μαζί της; Και δεν μιλάμε καν για τις εσωτερικές εξελίξεις, για τον ρόλο της στη μετατροπή της Συρίας σε «Τζιχαντιστάν» και «Αποκεφαλιστάν» ή στην εθνοκάθαρση των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Με την ευκαιρία μήπως είναι καιρός να πληροφορηθεί ο κυπριακός λαός και τι ακριβώς διαπραγματεύεται με τον Ερντογάν και τον Φιντάν ο κ. Χριστοδουλίδης;
Επίσης τι ρόλο παίζουν επίσης οι Έλληνες ανταποκριτές στις Βρυξέλλες; Γιατί δεν μεταδίδουν τίποτα; Τι συμβαίνει; Θα μας τα πουν όταν θα έχουν τελειώσει και δεν θα μπορούμε να τα αλλάξουμε μήπως;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δελτία τύπου ΕΠΑΜ Ευρώπη Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ

ReArm Εurope ή μια Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη και ειρηνική;

Ακτιβιστής στις 14.3.25 0

Η ΕΕ αποκτά νέο «όραμα»: θα μετατραπεί σε πολεμική μηχανή. Έξω, φυσικά, από τους δημοσιονομικούς κανόνες, αλλά και τους περιορισμούς για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα των κρατών μελών. Γιατί ο νέος «εχθρός» είναι η Ρωσία. Και η προετοιμασία για πόλεμο, η μόχλευση του χρέους αποτελούν τη μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αποτραπεί η κατάρρευση της χρηματιστικής φούσκας, που αυτοί δημιούργησαν, το ευρώ και το ευρωιερατείο τους.

Για την Ελλάδα του 2009 και τα υπόλοιπα PIIGS (για να μην ξεχνιόμαστε), όχι μόνο δεν ανεστάλησαν οι ίδιοι δημοσιονομικοί κανόνες και περιορισμοί, αλλά επικαιροποιήθηκαν προς το χειρότερο, φουσκώνοντας τεχνητά το δημοσιονομικό έλλειμμα (να μην ξεχνάμε και την υπόθεση Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ). Και μάλιστα με κύριο μοχλό τη μεταφορά των χρεών του ΟΣΕ (που δολοφονικά διέλυσαν), όπως και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων στους φορείς της Γενικής κυβέρνησης, για πρώτη φορά στα χρονικά! Έτσι χώσανε τη χώρα σε καθεστώς δανειακών συμβάσεων, μνημονίων και «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας.

Τότε, για την αποτροπή της κατάρρευσης του ίδιου συστήματος, θυσιάστηκε ο ελληνικός λαός και η χώρα στο όνομα των δημοσιονομικών περιορισμών. Η ευρωζώνη, η ΕΕ, το ευρωσύστημα δηλαδή, διασώθηκε. Το ίδιο ευρωσύστημα κινδυνεύει και σήμερα αλλά επιχειρεί να διαφύγει μέσω της προετοιμασίας για πόλεμο, ίσως και άμεσης διεξαγωγής του πολέμου, αίροντας όμως σήμερα τους ίδιους αυτούς δημοσιονομικούς περιορισμούς που τότε θεωρούσε ιερούς κι απαραβίαστους.

Τότε, το ελληνικό πολιτικό σύστημα συνέργησε οικειοθελώς διαπράττοντας πράξεις εσχάτης προδοσίας ενάντια στη χώρα και τον λαό. Ψέλνοντας ομοθύμως τα: «τι να κάνουμε», «μαζί τα φάγαμε», «οι κανόνες πρέπει να τηρούνται», «τα μνημόνια μας σώζουν από την καταστροφή», επέβαλλαν την αιματηρή τήρηση των ίδιων δημοσιονομικών περιορισμών που σήμερα ομνύουν στην άρση τους για να μας χώσουν σε πόλεμο με την Ρωσία!

Ράβουν- ξηλώνουν, λύνουν και δένουν κατά το δοκούν. Διαλύουν χώρες, εφευρίσκοντας «απαράβατους κανόνες» που αργότερα θα παραβούν και θα ακυρώσουν οι ίδιοι! Ανακαλύπτουν εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, καταστρέφουν λαούς είτε με γραβάτες, είτε με πυραύλους.

Ναι, τώρα είναι ο καιρός να μιλήσουμε για δικαιοσύνη!

Τώρα που μας καταδικάζουν ξανά σε νέα φτωχοποίηση, γιατί ισχυρίζονται πως χρειαζόμαστε περισσότερο τα κανόνια και τους πυραύλους από την ασφάλεια στα τρένα, τον φθηνό ηλεκτρισμό ή το βούτυρο στο ψωμί μας.

«H Ρωσία αποτελεί υπαρξιακή απειλή όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για την Ευρώπη» τόνισε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο, για τη συμπλήρωση 20 ετών από τη διεύρυνση του 2004. Φανταστείτε τον Πούτιν, τον Λαβρόφ, ή τον Μεντβέντεφ να ισχυρίζονται πως η Ευρώπη αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την Ρωσία. Τι θα γινόταν;

Και ίσως να είχαν κάθε λόγο να το πουν οι Ρώσοι, αν ανατρέξει κανείς στην Σουηδική εισβολή που έληξε άδοξα στην Πολτάβα, τις Πολωνικές επιδρομές που ρήμαζαν την Ουκρανία πριν ακόμα υπάρξει έστω και σκέψη περί ουκρανικής ενδογένεσης, την Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα που έκαψε τη Μόσχα, τον Κριμαϊκό Πόλεμο που χρυσοπληρώθηκε με αίμα από τον λαό μας, την καταστροφή που άφηναν στο πέρασμά τους τους οι Ούνοι των Μπίσμαρκ και Κάιζερ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη χρηματοδότηση εμφυλίων και τις ένοπλες επεμβάσεις και τις συμμορίες που τσάκισε ο Σοβιετικός Στρατός… Με τελευταία την «σταυροφορία υπεράσπισης του Ευρωπαϊκού πολιτισμού» των Άουσβιτς και των Νταχάου, την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ήταν η ΕΣΣΔ που απάλλαξε το 1945 την ανθρωπότητα από αυτόν τον «πολιτισμό».

Τότε, όλες οι χώρες της Ευρώπης έστειλαν στρατούς και «εθελοντές» στο «εκπολιτιστικό» έργο των Ναζί, ακόμα και η ουδέτερη, πλην όμως φασιστική Ισπανία, αλλά και η Ελβετία ακόμα. Μόνο η κατεχόμενη Ελλάδα δεν έκανε την ατιμία αυτή! Κι αυτό γιατί ο λαός μας, η Εθνική μας, η ΕΑΜική μας Αντίσταση υποχρέωσε την Κατοχική Διοίκηση και την δωσίλογη Κυβέρνηση της Ελληνικής Πολιτείας να κάνουν πίσω!

Σήμερα, με τα ίδια σύμβολα, του ίδιου «πολιτισμού», μάχονται τη Ρωσία και τον Ρωσικό Κόσμο οι ορδές των Μπαντεριστών και των μισθοφόρων της Δύσης. Με παρεμφερείς σταυρούς διακρίνονται τα καιόμενα τεθωρακισμένα τους στις ουκρανικές στέπες.

Κανένας λαός δεν έχει θέση σ' αυτό το άθυρμα των ναζιστών και των υποστηρικτών τους. Κανένας λαός που αναγνωρίζει την αυθυπαρξία του δεν μπορεί να μένει απαθής, μπροστά στην πολεμοχαρή Ευρωπαϊκή Ένωση που επιδιώκει χωρίς κανέναν πλέον δισταγμό να θέσει τις κοινωνίες της υπό καθεστώς οικονομικής ένδειας και πολεμικής οικονομίας, προκειμένου να κλιμακωθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και να εξελιχθεί σε θερμό Γ! Παγκόσμιο.

Κανένας λαός δεν μπορεί να ανέχεται να ορίζουν τις τύχες του τα μη εκλεγμένα πολεμοκάπηλα ανθρωπάρια Κάλας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τα ανυπόστατα και ανιστόρητα απολειφάδια του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, Στάρμερ, Μακρόν, Μερτς, Τούσκ και σία. Ορισμένοι εξ αυτών ζητούν να στείλουν και στρατό στην Ουκρανία εκτός από τα όπλα τους. Είναι οι ίδιοι που συνεδριάζουν στο εκτός ΕΕ Λονδίνο, μαζί με τον επίσης εκτός ΕΕ Τούρκο ηγέτη του μεγαλύτερου Νατοϊκού στρατού στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Αυτή η ΕΕ δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει θέση στην ιστορία.

Είναι καιρός, τώρα που η πάνδημη απονομιμοποίηση του δικού μας πολεμοκάπηλου υποτελή της «σωστής πλευράς της ιστορίας» έχει πιάσει ταβάνι, ν' ανοίξουν όλα τα ζητήματα. Πρέπει να αναγκαστούν να μας πουν κομματικοί και «ακομμάτιστοι», δεξιοί και αριστεροί, σε ποια μεριά συντάσσονται. Συντάσσονται με την υποτέλεια του Μητσοτάκη υπέρ της πολεμικής προετοιμασίας του ευρωπαϊκού στρατού, της οικονομικής ανέχειας και του εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού που η ΕΕ απεργάζεται και «φιλοτεχνεί» ήδη εδώ και μια δεκαπενταετία, ή συντάσσονται με την απεμπλοκή από οποιαδήποτε συνθήκη εξάρτησης και υποτέλειας.

Εφόσον το έγκλημα στα Τέμπη είναι καταλύτης, η ατζέντα δεν μπορεί να παραμένει μονοθεματική, ειδικά στο θέμα του πολέμου και της ειρήνης. Πριν να είναι αργά!

Να σημειώσουμε πως τα είδη των όπλων και η διάταξη του στρατεύματος θα αποφασίζεται από το ευρωιερατείο, τους ίδιους δηλαδή που χρειάζονται τον μεγαλύτερο Νατοϊκό στρατό στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, την πολεμική βιομηχανία που τον στηρίζει, αλλά και τον έλεγχο στα Στενά του Βοσπόρου και την Μαύρη Θάλασσα. Με την Τουρκία, ιστορικό εχθρό της Ελλάδας, μέσα στο παιχνίδι του επανεξοπλισμού και εγγυήσεων ασφάλειας της Ευρώπης!

Σε αυτές τις συνθήκες είναι που ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, «ευρωπατριώτης» κ. Δένδιας, άδραξε την ευκαιρία στη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης στην Βουλή να αναφερθεί στο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα «Ασπίδα του Αχιλλέα» ανακοινώνοντας:

«Η ασπίδα, μόλις ολοκληρωθεί, θα απελευθερώσει το στόλο των νέων φρεγατών και των μαχητικών αεροσκαφών 4,5 και 5ης γενιάς από το καθήκον της χωρικής υπεράσπισης που επιτελούν σήμερα και θα μπορούν, απελευθερωμένα, να εκπληρώσουν έναν ευρύτερο ρόλο αποτροπής με στρατηγικά όπλα, που επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία μας εισέρχονται στο Ισοζύγιο. Δεν θα είναι εγκλωβισμένα στη στενή άμυνα του Αιγαίου.»

Τι ακριβώς μας λέει ο κ. Δένδιας;

Ξεχάστε πλέον και επίσημα, μας λέει, την υπεράσπιση της πατρίδας. Ξεχάστε το Αιγαίο, τα νησιά, τους νησιώτες, τον ελληνικό λαό, την εθνική κυριαρχία. Δεν είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και η προνομιακά αναβαθμισμένη Τουρκία που απειλούν να εξαλείψουν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας. Κατά τον κ. Δένδια εχθρός είναι η «κακή» σλαβική και «πολεμοχαρής» Ρωσία.

Και το χειρότερο; Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη σε Ελλάδα και Κύπρο, εκτός του ότι αφόπλισαν τις ένοπλες δυνάμεις προκειμένου ΝΑΤΟ και ΕΕ να εξοπλίσουν το Ουκρανικό καθεστώς, φροντίσανε για πρώτη φορά στην ιστορία μας να απομονωθούμε από όλους τους εν δυνάμει συμμάχους, υποστηρικτές ή και ευμενείς ουδέτερους όχι μόνο στη γειτονιά μας, αλλά σε όλο τον κόσμο.

Το να τους δούμε να καταρρέουν, το να τους ξηλώσουμε, είναι πριν απ’ όλα ζήτημα πατριωτισμού και δημοκρατίας!

Κάθε άλλο παρά ισχύει η δήθεν «απουσία εναλλακτικής πρότασης για μια άλλη πορεία της χώρας», όπως προφασίστηκε ο μοιραίος, ανυπόληπτος και απονομιμοποιημένος πρωθυπουργός στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή. Η εναλλακτική πρόταση υπάρχει και τρομάζει τους άνευρους εθελόδουλους συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, εντός και εκτός κοινοβουλίου. Είναι κατατεθειμένη στον δημόσιο διάλογο από το ΕΠΑΜ και ζυμώνεται στην ελληνική κοινωνία ήδη από τις απαρχές της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας το 2010:

Μονομερής διαγραφή του παράνομου και ληστρικού χρέους.
Ανατροπή όλων των συμφωνιών και δεσμεύσεων από την εποχή του 1ου μνημονίου.
Αποχώρηση της χώρας μας από την Ε.Ε. με πρώτο βήμα την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.
Να καθίσει στο εδώλιο το σύνολο των φυσικών και νομικών προσώπων (κόμματα και επιχειρηματικά κυκλώματα) που συμμετείχαν στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και της δημόσιας περιουσίας σε ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο.
Συνολική πολιτειακή αλλαγή, μέσα από την εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης διευρυμένης αυθεντικής εκπροσώπησης του ίδιου του λαού, με μοναδικό αντικείμενο την σύνταξη και ψήφιση ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος.

Για να κατακτηθεί η δημοκρατία μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

10 Μαρτίου 2025

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΙΔΗΣΕΙΣ Ευρώπη Ιταλία ΝΕΑ ΡΟΗ

Ιταλικά ΜΜΕ: Η Μελόνι αποχωρεί από τον «Συνασπισμό των Προθύμων»

Ακτιβιστής στις 14.3.25 0

Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, σύμφωνα με πληροφορίες ιταλικών ΜΜΕ, δεν θα συμμετάσχει στη σύνοδο του «Συνασπισμού των Προθύμων» που έχει συγκαλέσει για το ερχόμενο Σάββατο ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την La Stampa, «η Μελόνι ξεκαθάρισε στους στενούς της συνεργάτες ότι δεν προτίθεται να στηρίξει μια πρωτοβουλία που δεν την πείθει», καθώς η Ιταλία δεν προτίθεται να στείλει στρατιώτες στην Ουκρανία ως ειρηνευτική δύναμη και δεν επιθυμεί να συμμετέχει με τέτοιο ρόλο στις εγγυήσεις ασφαλείας.

Επίσημα η ιταλική κυβέρνηση δεν έχει επιβεβαιώσει την πληροφορία ενώ ορισμένες πηγές αναφέρουν πως ακόμη δεν έχει ληφθεί η οριστική απόφαση.

Πάντως η Τζόρτζια Μελόνι είχε εκφράσει από την αρχή πολλές επιφυλάξεις για την πρωτοβουλία, η οποία ξεκίνησε από τον Εμανουέλ Μακρόν.

Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, φιλικά προσκείμενη στον Ντόναλντ Τραμπ, είχε υπογραμμίσει πριν από μια αντίστοιχη σύνοδο στο Παρίσι πως είναι σημαντικό οι ενέργειες να λαμβάνονται κεντρικά από στην ΕΕ και όχι από επιμέρους κέντρα εξουσίας, που δημιουργούν μια σύγχυση στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού μπλοκ και τελικά ισοδυναμούν με «κανένα πραγματικό κέντρο εξουσίας».

Υπενθυμίζεται πως η Μελόνι, έχοντας πέσει θύμα Ρώσων φαρσέρ τον Νοέμβριο του 2023 είχε αποκαλύψει πως «η αντεπίθεση των Ουκρανών ήταν αποτυχημένη», πως «υπάρχει κόπωση στη Δύση» και πως «όλοι θα κατανοήσουν σύντομα πως θα πρέπει να βρούμε μια διέξοδο για τον τερματισμό του πολέμου».

Η πρωθυπουργός της Ιταλίας δεν πιστεύει πως μια ειρηνευτική δύναμη από ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσε να αποτελεί λύση. Σύμφωνα με ιταλικά ΜΜΕ, η Μελόνι προκρίνει τη δημιουργία μιας διεθνούς ειρηνευτικής αποστολής, ακόμη και με τη συμμετοχή της Κίνας, η οποία θα μπορούσε πραγματικά να λειτουργήσει ως σημαντικός αποτρεπτικός παράγοντας για οποιαδήποτε αναζωπύρωση του πολέμου μετά από μια εκεχειρία.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία Βαλκάνια Δημοκρατία ΕΙΔΗΣΕΙΣ Ευρώπη ΝΕΑ ΡΟΗ Ρουμανία

Απόρριψη της υποψηφιότητας του Calin Georgescu: Η Ρουμανία στα πρόθυρα μιας αντιευρωπαϊκής επανάστασης

Ακτιβιστής στις 11.3.25 0

από τον Yoann

Θα μπορούσε η Ρουμανία να γίνει η πρώτη χώρα που βιώνει επανάσταση κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απόφαση απόρριψης της υποψηφιότητας του Καλίν Τζορτζέσκου, ενός κυρίαρχου που αντιτίθεται στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον ΠΟΥ, έχει προκαλέσει κύμα λαϊκής οργής. Οι διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται και η λέξη «επανάσταση» αρχίζει να αντηχεί στους δρόμους του Βουκουρεστίου.

Μια αμφιλεγόμενη απόρριψη

Στις 9 Μαρτίου, η ρουμανική εκλογική επιτροπή απέρριψε την υποψηφιότητα του Καλίν Τζορτζέσκου για τις προεδρικές εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τον Μάιο. Οι λόγοι που αναφέρονται είναι ασαφείς, αλλά η επιτροπή ισχυρίζεται ότι ο Καλίν Τζορτζέσκου, εάν εκλεγόταν, δεν θα υπερασπιζόταν τη δημοκρατία ή τη συνταγματική τάξη της χώρας. Η απόφαση αυτή, που ελήφθη με ψήφους 10 κατά και 4, θεωρείται πολιτικό πραξικόπημα, ειδικά από τη στιγμή που ο Τζορτζέσκου ήταν το φαβορί στις δημοσκοπήσεις, με ποσοστό μεταξύ 44 και 50% των προθέσεων ψήφου στον πρώτο γύρο!

Εκρηκτική λαϊκή αντίδραση

Μόλις ανακοινώθηκε η απόρριψη, χιλιάδες Ρουμάνοι βγήκαν στους δρόμους φωνάζοντας «Κάτω η δικτατορία!». Οι διαδηλώσεις, μερικές φορές βίαιες, κατεστάλησαν από την αστυνομία. Οι διαδηλωτές καταγγέλλουν παρεμβάσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα παγκοσμιοποιητικά δίκτυα, ιδίως μέσω ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τον Τζορτζ Σόρος. Η κατάσταση θυμίζει τις πολιτικές εντάσεις του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών, που κέρδισε ο Τζορτζέσκου, ακυρώθηκε.

«Μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι κακοί από αυτούς που ζητούν λογοκρισία».
Ο Έλον Μασκ αντιδρά στη δήλωση του Πάβελ Ποπέσκου, αντιπροέδρου της Εθνικής Αρχής Επικοινωνιών της Ρουμανίας (ANCOM), που ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να αναστείλει το TikTok.
https://twitter.com/elonmusk/status/1899107086237102229

Μια διεθνής ηχώ

Αυτή η ρουμανική κρίση έχει επιπτώσεις πολύ πέρα από τα σύνορα της χώρας. Διεθνείς πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο Ιταλός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι, κατήγγειλαν ένα «πραξικόπημα σοβιετικού τύπου». Ο ίδιος ο Elon Musk αντέδρασε στο X. Στη Ρουμανία, το κυριαρχικό κίνημα κερδίζει έδαφος, με όλο και πιο έντονες εκκλήσεις για «Romanexit». Η επανάσταση κατά της ΕΕ φαίνεται πιο κοντά από ποτέ…

Florian Philippot: "Ρουμανία, πραξικόπημα και επανάσταση κατά της ΕΕ σε εξέλιξη!"

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Εξοπλισμοί Ευρώπη Οι Bloggers σχολιάζουν Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ Σταμέλλος

Τα όπλα παράγονται για να χρησιμοποιηθούν!

Ακτιβιστής στις 11.3.25 0

Αναμφίβολα η Ευρώπη βρίσκεται στη φάση της αύξησης των αμυντικών δαπανών, με τις μεγάλες δυνάμεις της να ενισχύουν τις στρατιωτικές τους βιομηχανίες. Οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αυξανόμενη ένταση στις διεθνείς σχέσεις και η πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, έχουν οδηγήσει -είναι η αφορμή;- σε μια καινούργια ανανεωμένη κούρσα εξοπλισμών. Η σκέψη όλων οδηγείται στο ότι είμαστε πια στο τέλος της ειρηνικής ανάπαυλας των 70 χρόνων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκλεισαν οι πληγές και τέρμα το διάλειμμα, πάμε ξανά!.

Το καινούργιο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ευρώπης είναι αυτό που θα επηρεάσει τα μέγιστα τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις - ας είμαστε ρεαλιστές. Όμως το σημαντικό είναι οι απειλές και οι φόβοι του πολέμου που απορρέουν από μια τέτοια στροφή. Οι πολεμικές βιομηχανίες είναι τεράστιες οικονομικές δυνάμεις, οι οποίες για να είναι βιώσιμες, πρέπει να έχουν αγορές. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι η παραγωγή όπλων δεν γίνεται -και δεν θα γίνει- μόνο για στρατηγικούς ή αμυντικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. Έχουμε μια ενίσχυση της «εμπορευματοποίησης» και της «ιδιωτικοποίησης» του πολέμου. Οι Γερμανοί το λένε -και το κάνουν- ξεκάθαρα (dw.com, Geopolitico, cnn.gr). Η πολεμική βιομηχανία είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς του παγκόσμιου εμπορίου. Οι κυβερνήσεις επενδύουν δισεκατομμύρια ευρώ στην παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων και για την ενίσχυση της βιομηχανίας τους κόβοντας κεφάλαια από τους τομείς της πρόνοιας.

Η διάθεση των όπλων μπορεί να γίνεται είτε μέσω επίσημων κρατικών συμφωνιών, είτε μέσω σκιωδών διαδρομών, όπου τα όπλα καταλήγουν σε πολέμους, εμφύλιες συρράξεις και τρομοκρατικές οργανώσεις. Και εδώ είναι το πρόβλημα: όταν το κέρδος είναι βασικό κίνητρο, οι ηθικές και γεωπολιτικές συνέπειες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η ύπαρξη αυτής της αγοράς σημαίνει ότι σε κάποιο σημείο του πλανήτη θα υπάρξει χρήση των όπλων. Αν όχι άμεσα, τότε μέσω πωλήσεων, πιέσεων και εκβιασμών. Τα όπλα παράγονται για να χρησιμοποιηθούν!

Θεωρητικά, οι διεθνείς συνθήκες ελέγχουν τη διακίνηση όπλων, αλλά στην πράξη το λαθρεμπόριο και η πολιτική σκοπιμότητα καθιστούν αυτούς τους ελέγχους ανεπαρκείς. Πολλές χώρες εξοπλίζουν αντίπαλες παρατάξεις ταυτόχρονα, άλλες τροφοδοτούν πολέμους που δεν θέλουν να λήξουν, και άλλες χρησιμοποιούν την πώληση όπλων ως διπλωματικό εργαλείο. Με λίγα λόγια οι εξαγωγές όπλων αποτελούν εργαλείο πολιτικής επιρροής, ενισχύεται η εμπορευματοποίηση των στρατιωτικών συγκρούσεων και τροφοδοτούνται νέες εστίες έντασης. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι νέο στην Ιστορία. Κάθε περίοδος έντασης συνοδεύεται από αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα και επενδύσεις σε εξοπλισμούς. Ο φόβος που διαχέεται είναι λογικός: Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση των συγκρούσεων και σε αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας ασφάλειας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η Ευρώπη βαδίζει προς μια πιο ασφαλή ή μια πιο ασταθή εποχή μέσα από αυτή την κούρσα εξοπλισμών…

8.3.2025

Στέφανος Σταμέλλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία Ευρώπη Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ Ρωσία

Πότε η Ρωσία επιτέθηκε στην Ευρώπη;

Ακτιβιστής στις 7.3.25 0

Διαβάζω τις δηλώσεις του Εμανουέλ Μακρόν πως η Ρωσία είναι απειλή για την Ευρώπη, διαβάζω τις δηλώσεις της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν πως η Ρωσία έχει επιτεθεί ξανά στην Ευρώπη, και προσπαθώ να θυμηθώ πότε η Ρωσία επιτέθηκε στην Ευρώπη.

Θυμάμαι πολλές επιθέσεις ευρωπαϊκών χωρών στην Ρωσία -με κορυφαίες αυτές της Γαλλίας του Ναπολέοντα και της Γερμανίας του Χίτλερ, που έφαγαν και οι δυο τα μούτρα τους- αλλά ποιες ήταν οι επιθέσεις της Ρωσίας στην Ευρώπη;

Δεν μπορεί οι Ευρωπαίοι ηγέτες να εννοούν επίθεση της Ρωσίας στην Ευρώπη την εισβολή του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο το 1945, γιατί οι Σοβιετικοί -αφού δέχτηκαν επίθεση από τη ναζιστική Γερμανία- αντεπιτέθηκαν και απελευθέρωσαν την Ευρώπη από το φασισμό και το ναζισμό, ενώ απελευθέρωσαν και τους ανθρώπους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους έκαιγαν. Αν η κατάληψη του Βερολίνου θεωρείται επίθεση της Ρωσίας στην Ευρώπη, τότε επίθεση στην Ευρώπη έκαναν και οι Αμερικανοί με τους Βρετανούς -μαζί με τους Γάλλους και τους Καναδούς- που έρχονταν από την άλλη πλευρά.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμάχησαν Σοβιετικοί με Αμερικανούς και Βρετανούς, για να σταματήσουν τον Χίτλερ, και, αν δεν κάνω λάθος, αυτό μαθαίναμε στα βιβλία της Ιστορίας πως ήταν καλό για την ανθρωπότητα και για την Ευρώπη. Δηλαδή, συμμάχησαν οι κομμουνιστές με τους καπιταλιστές, για να σταματήσουν τους ναζιστές. Αυτή η συμμαχία των κομμουνιστών με τους καπιταλιστές, με έμαθε πως όλες οι συμμαχίες είναι δυνατές σε αυτή τη ζωή, οπότε δεν εκπλήσσομαι ιδιαίτερα τώρα που οι ΗΠΑ προσεγγίζουν τη Ρωσία, αφού και οι δυο χώρες είναι καπιταλιστικές πια.

Αφού δεν μπορώ να βρω πότε επιτέθηκε η Ρωσία στην Ευρώπη -όσο κι αν ψάχνω στα βιβλία της Ιστορίας-, σκέφτομαι πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούν επίθεση στην Ευρώπη τους πολέμους της Ρωσίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Είναι αλήθεια πως οι Ρώσοι πολέμησαν για πολλά χρόνια με τους Ευρωπαίους Τούρκους αδερφούς μας.

Και αυτό δεν θα τους το συγχωρήσουμε ποτέ. Κάτω τα χέρια από την Τουρκία!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να ακολουθήσει το σχέδιο της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν, για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης (ReArm EU).

Το νέο ευρωπαϊκό “Σύμφωνο Άμυνας” θα στηριχθεί από τα πυρηνικά οπλοστάσια της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας -η Βρετανία είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης-, ενώ ασφάλεια στην Ευρώπη θα παρέχει και η Τουρκία, που ούτε αυτή είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ κατέχει στρατιωτικά έδαφος ευρωπαϊκής χώρας στην Κύπρο. Νιώθω μια ασφάλεια τώρα που η Τουρκία -που απροκάλυπτα διεκδικεί εδάφη της Ελλάδας- θα μας προστατεύει από τη Ρωσία. Ελάτε να γίνουμε όλοι χαζοί.

Προφανώς, η Ευρώπη δεν κινδυνεύει από τη Ρωσία, αλλά πρέπει οι Ευρωπαίοι ηγέτες που είναι σε ελεύθερη πτώση -όπως και η ευρωπαϊκή οικονομία- να βρουν έναν εχθρό για να τον πουλήσουν στους αποβλακωμένους Ευρωπαίους πολίτες, όσο αυτοί θα ξεπλένουν χρήματα και θα συνεχίσουν να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Δηλαδή, οι Ευρωπαίοι θα κάνουν ό,τι και οι ΗΠΑ, που χρησιμοποίησαν την Ουκρανία ως πλυντήριο.

Εν τω μεταξύ, εξοπλίζεται ξανά η Γερμανία -για πρώτη φορά μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο- αλλά δεν βλέπω και πολλούς να αντιλαμβάνονται πόσο τρομακτικό είναι αυτό. Γιατί η Ρωσία δεν επιτέθηκε ποτέ στην Ευρώπη αλλά η Γερμανία αιματοκύλισε την Ευρώπη. Έχουν πάθει όλοι αμνησία.

Βέβαια, το ενδιαφέρον θα είναι όταν οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ προσαρτήσουν τη Γροιλανδία, αφαιρώντας την από την Δανία, και οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν την πάπια, αφού οι Αμερικανοί είναι σύμμαχοι της Ευρώπης και δεν πειράζει να της αφαιρέσουν ένα μέρος της ευρωπαϊκής επικράτειας. Κατά τ’ άλλα, η Ευρώπη κινδυνεύει από τη Ρωσία. Θα πέσει τρελό γέλιο με τη Γροιλανδία. Έλα, Ντόναλντ, ξεβράκωσε όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες!

Πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν πού οφείλεται το μίσος των Ευρωπαίων ηγετών για τη Ρωσία και τους Ρώσους. Αυτή η ρωσοφοβία, αυτή η απίστευτη δαιμονοποίηση της Ρωσίας, δεν εξηγείται με τη λογική, δεν δικαιολογείται από τα γεγονότα. Οι Ρώσοι είναι οι νέοι Εβραίοι.

Και, όμως, η εξήγηση είναι πολύ απλή.

Είναι αυτό που είχε πει ο Ρώσος στρατάρχης Ζούκοφ το 1945:

“Απελευθερώσαμε την Ευρώπη από το φασισμό, αλλά αυτό δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ”.

Είχες δίκιο, στρατηγέ μου.

(Δυο λαοί που αντιστάθηκαν πολύ γενναία στους Ναζί ήταν οι Έλληνες και οι Σέρβοι. Δεν μας το συγχώρεσαν ποτέ. Και το πληρώσαμε.)

(Σκέφτομαι όλους αυτούς που ήλπιζαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς κάποτε. Παλιά. Τώρα γελάω. Πολύ. Και επιστρέφω στην πρώτη μου σκέψη για την Ευρώπη, ότι η Ευρώπη ήταν μια γκόμενα του Δία, που την βαρέθηκε και την πέταξε. Δεν την πέταγε λίγο πιο μακριά;)

πηγή: https://pitsirikos.net/

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΙΔΗΣΕΙΣ Ευρώπη ΝΕΑ Ουκρανία Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ

Το πολεμικό κόμμα της Ευρώπης αποφάσισε

Ακτιβιστής στις 3.3.25 0

του Σεργκέι Μάρκοφ

Ολοκληρώθηκε στο Λονδίνο η «προκαταρκτική σύνοδος κορυφής του πολεμικού κόμματος στην Ευρώπη». Αποτέλεσμα: όλοι (εκτός από την Ουγγαρία και τη Σλοβακία) συμφωνούν,

• Ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί.

• Η Ευρώπη πρέπει να αυξήσει απότομα τις παραδόσεις όπλων στον ουκρανικό στρατό.

• Η Ευρώπη πρέπει να αυξήσει σημαντικά τις επενδύσεις της στο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα.

• Στρατεύματα από ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ πρόκειται να αναπτυχθούν στην Ουκρανία.

• Στρατεύματα ευρωπαϊκών χωρών στην Ουκρανία δεν θα πρέπει να αναπτυχθούν πριν, αλλά μετά τη σύναψη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας.

• Πρέπει να παρουσιάσουμε στον Τραμπ το ευρωπαϊκό όραμα για μια πιθανή ειρήνη στην Ουκρανία. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την ειρηνευτική ατζέντα στον Τραμπ και τον Πούτιν.

• Η Ρωσία είναι εχθρός και πρέπει να της προκαλέσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά.

• Η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα ψήφου, η Ρωσία δεν πρέπει να ακούγεται καθόλου. Η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα στην Ουκρανία.

• Η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να «υπαγορεύει τους όρους της», η ένταξή της στην ειρηνευτική συζήτηση είναι δυνατή μόνο στο τελευταίο στάδιο.

Με άλλα λόγια, το Κόμμα του Πολέμου στην Ευρώπη προτείνει να επεξεργαστεί τις συνθήκες και να τις προσφέρει στη Ρωσία με τη μορφή τελεσίγραφου.

Η γενική σύνοδος κορυφής της ΕΕ θα πραγματοποιηθεί στις 6 Μαρτίου.

πηγή: Algora via Marie-Claire Tellier

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Αφιερώματα Ευρώπη Ιστορικά θέματα ΝΑΤΟ Ουκρανία ΡΟΗ Ρωσία

Το Χρονολόγιο γεγονότων της Ουκρανίας αποκαλύπτει την πραγματική ιστορία

Ακτιβιστής στις 2.3.25 0

από τον Joe Lauria / reseauinternational.net

Ένας καλός τρόπος για να αποφευχθεί η κατανόηση του πολέμου στην Ουκρανία είναι να αφαιρέσουμε το ιστορικό του πλαίσιο.

Η έκδοση κινουμένων σχεδίων έχει τη σύγκρουση που ξεκινά στις 24 Φεβρουαρίου 2022, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξύπνησε εκείνο το πρωί και αποφάσισε να εισβάλει στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, δεν υπάρχει άλλη αιτία από την απρόκλητη ρωσική επίθεση εναντίον μιας αθώας χώρας.

Μη διστάσετε να μοιραστείτε αυτόν τον σύντομο ιστορικό οδηγό με όσους εξακολουθούν να ακούν τα μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει στην Ουκρανία.

Η κυρίαρχη αφήγηση είναι να ανοίξετε το βιβλίο και να διαβάσετε ένα τυχαίο κεφάλαιο σαν να ήταν η αρχή.

Σε τριάντα χρόνια, οι ιστορικοί θα γράφουν για το πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία: το πραξικόπημα, την επίθεση στο Ντονμπάς, την επέκταση του ΝΑΤΟ, την απόρριψη των συμφωνιών του Μινσκ και τις ρωσικές προτάσεις συνθήκης – χωρίς να αντιμετωπίζονται ως μαριονέτες του Πούτιν.

Το ίδιο ίσχυε και για τους ιστορικούς που έγραψαν για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών ως αιτία του ναζισμού και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν ως συμπαθούντες των Ναζί.

Η παροχή πλαισίου είναι ταμπού καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται στην Ουκρανία, όπως συνέβη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πλαίσιο είναι το παν στη δημοσιογραφία.

Αλλά οι δημοσιογράφοι πρέπει να ακολουθήσουν το πρόγραμμα πολεμικής προπαγάνδας καθώς εξελίσσονται οι εχθροπραξίες. Οι δημοσιογράφοι σαφώς δεν απολαμβάνουν τις ίδιες ελευθερίες με τους ιστορικούς. Πολύ μετά τον πόλεμο, οι ιστορικοί ήταν ελεύθεροι να ψάξουν τα γεγονότα.

Χρονολόγιο της Ουκρανίας

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος : Ουκρανοί φασίστες, με επικεφαλής τον Στέπαν Μπαντέρα, αρχικά συμμάχησαν με τους Γερμανούς Ναζί, σφαγιάζουν πάνω από εκατό χιλιάδες Εβραίους και Πολωνούς.

Δεκαετίες 1950 έως 1990 : Η CIA φέρνει Ουκρανούς φασίστες στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνεργάζεται μαζί τους για να υπονομεύσει τη Σοβιετική Ένωση στην Ουκρανία, πραγματοποιώντας επιχειρήσεις δολιοφθοράς και προπαγάνδας. Ο Ουκρανός φασίστας ηγέτης Mykola Lebed πήγε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε με τη CIA τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 1960 και συνέχισε να υπηρετεί τη CIA μέχρι το 1991, τη χρονιά που η Ουκρανία κέρδισε την ανεξαρτησία. Η απόδειξη βρίσκεται σε μια έκθεση της αμερικανικής κυβέρνησης που ξεκινά από τη σελίδα 82. Η Ουκρανία είναι επομένως ένα πεδίο δοκιμών για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποδυναμώσουν και να απειλήσουν τη Μόσχα για σχεδόν 80 χρόνια.

Νοέμβριος 1990: Ένα χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Χάρτης του Παρισιού για μια Νέα Ευρώπη υιοθετείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και τη Σοβιετική Ένωση. Ο Χάρτης βασίζεται στις Συμφωνίες του Ελσίνκι και ενημερώθηκε στον Χάρτη για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια του 1999. Αυτά τα έγγραφα αποτελούν το θεμέλιο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη . Ο Χάρτης του ΟΑΣΕ ορίζει ότι καμία χώρα ή μπλοκ δεν μπορεί να διατηρήσει τη δική της ασφάλεια σε βάρος άλλης χώρας.

25 Δεκεμβρίου 1991: Κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Την επόμενη δεκαετία, κερδοσκόποι από τη Γουόλ Στριτ και την Ουάσιγκτον άρπαξαν κρατική περιουσία, πλουτίστηκαν, συνέβαλαν στην εμφάνιση ολιγαρχών και φτωχοποίησαν τους λαούς της Ρωσίας, της Ουκρανίας και άλλων πρώην σοβιετικών χωρών.

Δεκαετία του 1990: Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται την υπόσχεση που δόθηκε στον τελευταίο Σοβιετικό ηγέτη, τον Γκορμπατσόφ, να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη με αντάλλαγμα μια ενωμένη Γερμανία. Ο George Kennan, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την ΕΣΣΔ, αντιτάχθηκε σε αυτήν την επέκταση. Ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν, ο οποίος υποστηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ, προβλέπει ότι η Ρωσία θα αντιταχθεί σε αυτήν.

1997 :: The only thing that could provoke a "vigorous and hostile" Russian response would be needless NATO Expansion Far East right till the border of Russia - Sen. Joe Biden pic.twitter.com/hRW47hLL5y
— Rishi Bagree (@rishibagree) June 17, 2022

1997: Ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, έγραψε στο βιβλίο του το 1997, « The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives »:

« Η Ουκρανία, ένας νέος ουσιαστικός χώρος στην ευρασιατική σκακιέρα, είναι ένας γεωπολιτικός άξονας γιατί η ίδια η ύπαρξή της ως ανεξάρτητης χώρας συμβάλλει στη μεταμόρφωση της Ρωσίας. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει να είναι ευρασιατική αυτοκρατορία. Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία μπορεί ακόμα να φιλοδοξεί να αποκτήσει το καθεστώς μιας αυτοκρατορίας, αλλά στη συνέχεια θα γίνει ένα κατεξοχήν ασιατικό αυτοκρατορικό κράτος .

Παραμονή Πρωτοχρονιάς 1999: Μετά από οκτώ χρόνια αμερικανικής κυριαρχίας και κυριαρχίας της Wall Street, ο Βλαντιμίρ Πούτιν γίνεται πρόεδρος της Ρωσίας. Ο Μπιλ Κλίντον απέρριψε την αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ το 2000.

Ο Πούτιν αρχίζει να κλείνει την πόρτα στους δυτικούς εισβολείς, αποκαθιστώντας τη ρωσική κυριαρχία, εξοργίζοντας την Ουάσιγκτον και τη Wall Street. Αυτή η διαδικασία δεν συμβαίνει στην Ουκρανία, η οποία παραμένει αντικείμενο εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης του ουκρανικού λαού από τη Δύση.

10 Φεβρουαρίου 2007: Ο Πούτιν εκφωνεί την ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, στην οποία καταδικάζει την επιθετική μονομερή συμπεριφορά των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της παράνομης εισβολής στο Ιράκ το 2003 και της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.

Είπε:

« Δικαιούμαστε να ρωτήσουμε ποιος είναι στόχος αυτής της επέκτασης [του ΝΑΤΟ]. Και τι απέγιναν οι εγγυήσεις που έδωσαν οι δυτικοί εταίροι μας μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας; Πού είναι αυτές οι δηλώσεις σήμερα; Κανείς δεν το θυμάται πια ».

Ο Πούτιν μιλάει τρία χρόνια αφότου τα κράτη της Βαλτικής, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες που συνορεύουν με τη Ρωσία, προσχώρησαν στη δυτική συμμαχία. Η Δύση ταπεινώνει τον Πούτιν και τη Ρωσία αγνοώντας τις νόμιμες ανησυχίες τους. Ένα χρόνο μετά την ομιλία του, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι η Ουκρανία και η Γεωργία θα γίνουν μέλη. Τέσσερα άλλα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας θα προσχωρήσουν σε αυτά το 2009.

2004-2005: Πορτοκαλί Επανάσταση. Τα εκλογικά αποτελέσματα ακυρώνονται, δίνοντας την προεδρία στον ευθυγραμμισμένο στις ΗΠΑ Βίκτορ Γιούσενκο έναντι του Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ο Γιούσενκο χαιρετίζει τον φασίστα ηγέτη Μπαντέρα ως « ήρωα της Ουκρανίας ».

3 Απριλίου 2008: Σε μια διάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, μια δήλωση κορυφής « χαιρετίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Συμφωνήσαμε σήμερα ότι αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ ».

Η Ρωσία αντιτίθεται σθεναρά σε αυτό. Ο Γουίλιαμ Μπερνς, τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία και επί του παρόντος διευθυντής της CIA, προειδοποιεί σε διπλωματικό τηλεγράφημα στην Ουάσιγκτον, που αποκάλυψε το WikiLeaks , ότι « ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι επανέλαβαν την έντονη αντίθεσή τους, τονίζοντας ότι η Ρωσία θα θεωρούσε οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση προς τα ανατολικά ως πιθανή στρατιωτική απειλή. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα προς την Ουκρανία, παραμένει ένα «ευαίσθητο και ευαίσθητο» ζήτημα για τη Ρωσία, αλλά οι στρατηγικοί πολιτικοί παράγοντες αποτελούν επίσης τη βάση της έντονης αντίθεσης για την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Στην Ουκρανία, αυτό περιλαμβάνει φόβους ότι το ζήτημα θα μπορούσε ενδεχομένως να χωρίσει τη χώρα στα δύο, οδηγώντας σε βία ή ακόμα και, λένε, σε εμφύλιο πόλεμο, που θα ανάγκαζε τη Ρωσία να αποφασίσει να παρέμβει. (…) Ο Λαβρόφ τόνισε ότι η Ρωσία δεν μπορεί παρά να θεωρήσει τη συνεχιζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, ιδιαίτερα προς την Ουκρανία και τη Γεωργία, ως πιθανή στρατιωτική απειλή .

Τέσσερις μήνες αργότερα ξέσπασε μια κρίση στη Γεωργία, που οδήγησε σε μια σύντομη αντιπαράθεση με τη Ρωσία, την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση κατηγόρησε την πρόκληση της Γεωργίας.

Νοέμβριος 2009: Η Ρωσία επιδιώκει νέα συμφωνία για την ασφάλεια στην Ευρώπη. Η Μόσχα δημοσίευσε ένα προσχέδιο πρότασης για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που το Κρεμλίνο λέει ότι θα πρέπει να αντικαταστήσει ξεπερασμένους θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).

Το κείμενο της πρότασης, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του Κρεμλίνου στις 29 Νοεμβρίου, έρχεται περισσότερο από ένα χρόνο αφότου ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ έθεσε για πρώτη φορά επίσημα το θέμα. Μιλώντας στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 2008, ο Μεντβέντεφ είπε ότι απαιτείται μια νέα συμφωνία για να εκσυγχρονιστούν επιτέλους οι συμφωνίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.

" Είμαι πεπεισμένος ότι τα προβλήματα της Ευρώπης δεν θα λυθούν μέχρι να εδραιωθεί η ενότητά της, μια οργανική ενότητα όλων των αναπόσπαστων μερών της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας ", δήλωσε ο Μεντβέντεφ.

2010: Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς εκλέγεται πρόεδρος της Ουκρανίας σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, σύμφωνα με τον ΟΑΣΕ.

2013: Ο Γιανουκόβιτς επιλέγει ένα ρωσικό οικονομικό πρόγραμμα αντί για μια συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ. Αυτή η απόφαση απειλεί δυτικούς κερδοσκόπους στην Ουκρανία καθώς και Ουκρανούς πολιτικούς ηγέτες και ολιγάρχες.

Φεβρουάριος 2014: Ο Γιανουκόβιτς ανατρέπεται με ένα βίαιο πραξικόπημα που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες (και προμηνύεται από τις υποκλοπές των Nuland και Pyatt), με κύριους πρωταγωνιστές ουκρανικές φασιστικές ομάδες όπως το Right Sector. Ουκρανοί φασίστες διασχίζουν πόλεις με πορτρέτα του Μπαντέρα υπό το φως των πυρσών.

Διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στο Κίεβο της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2014.

16 Μαρτίου 2014: Οι κάτοικοι της Κριμαίας απορρίπτουν το πραξικόπημα και την αντισυνταγματική εγκατάσταση μιας αντιρωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο, ψηφίζοντας το 97% υπέρ της ένταξης στη Ρωσία σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο συμμετείχαν 89%. Ο ιδιωτικός στρατιωτικός οργανισμός του Βάγκνερ δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει την Κριμαία. Ουσιαστικά δεν ακούγονται πυροβολισμοί και κανείς δεν σκοτώνεται σε αυτό που τα δυτικά μέσα λανθασμένα περιγράφουν ως «ρωσική εισβολή στην Κριμαία».

12 Απριλίου 2014: Η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών στο Κίεβο κηρύσσει τον πόλεμο στους αυτονομιστές κατά του πραξικοπήματος και υπέρ της δημοκρατίας στο Ντονμπάς. Το ανοιχτά νεοναζιστικό τάγμα Azov παίζει βασικό ρόλο στη μάχη για το Κιέβο. Οι δυνάμεις Βάγκνερ φτάνουν για να υποστηρίξουν τις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαστρεβλώνουν και πάλι αυτά τα γεγονότα ως ρωσική «εισβολή» στην Ουκρανία.

« Στον 21ο αιώνα, δεν συμπεριφέρεστε όπως τον 19ο αιώνα εισβάλλοντας σε άλλη χώρα με εντελώς ψεύτικο πρόσχημα » , είπε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο οποίος ψήφισε ως γερουσιαστής για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 με εντελώς ψεύτικο πρόσχημα.

2 Μαΐου 2014: Δεκάδες διαδηλωτές ρωσικής καταγωγής καίγονται ζωντανοί σε κτίριο της Οδησσού από νεοναζί ακτιβιστές. Οκτώ ημέρες αργότερα, το Λουχάνσκ και το Ντόνετσκ ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης από την Ουκρανία.

5 Σεπτεμβρίου 2014: Υπογράφεται στο Μινσκ της Λευκορωσίας η πρώτη Συμφωνία του Μινσκ από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τον ΟΑΣΕ και τους ηγέτες των αποσχισμένων δημοκρατιών του Ντονμπάς, με τη μεσολάβηση της Γερμανίας και της Γαλλίας ως μέρος της διαδικασίας της λεγόμενης «μορφής της Νορμανδίας» . Δεν καταφέρνει να επιλύσει τη σύγκρουση.

12 Φεβρουαρίου 2015: Υπογραφή στο Μινσκ της Λευκορωσίας των συμφωνιών Μινσκ ΙΙ, οι οποίες θα τερμάτιζαν τις μάχες και θα παρείχαν αυτονομία στις δημοκρατίες ενώ θα παρέμεναν μέρος της Ουκρανίας. Η συμφωνία εγκρίθηκε ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις 15 Φεβρουαρίου. Τον Δεκέμβριο του 2022, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ παραδέχτηκε ότι η Δύση δεν σκόπευε ποτέ να πιέσει για την εφαρμογή του Μινσκ και ουσιαστικά το χρησιμοποίησε ως τέχνασμα για να αγοράσει χρόνο του ΝΑΤΟ για να εξοπλίσει και να εκπαιδεύσει τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.

2016: Η φάρσα γνωστή ως Russiagate εξαπλώνεται εντός του Δημοκρατικού Κόμματος και των συνδεδεμένων μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι η Ρωσία παρενέβη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016 για να εκλέξει τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό το ψεύτικο σκάνδαλο χρησιμεύει στην περαιτέρω δαιμονοποίηση της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην αύξηση των εντάσεων μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων, εξαρτώντας το κοινό για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

12 Μαΐου 2016: Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργοποιούν το πυραυλικό τους σύστημα στη Ρουμανία, εξοργίζοντας τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι είναι ένα καθαρά αμυντικό μέτρο, αλλά η Μόσχα λέει ότι το σύστημα προορίζεται επίσης για επιθετικούς σκοπούς και μπορεί να χτυπήσει τη ρωσική πρωτεύουσα μέσα σε 10 έως 12 λεπτά.

6 Ιουνίου 2016: Το ΝΑΤΟ ξεκινά συμβολικά επιθετικούς ελιγμούς εναντίον της Ρωσίας στην επέτειο της απόβασης στη Νορμανδία. Η οργάνωση οργανώνει στρατιωτικούς ελιγμούς στους οποίους συμμετέχουν 31.000 στρατιώτες κοντά στα ρωσικά σύνορα, οι μεγαλύτεροι στην Ανατολική Ευρώπη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για πρώτη φορά μετά από 75 χρόνια, τα γερμανικά στρατεύματα ακολουθούν τα βήματα της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση μέσω της Πολωνίας.

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Frank Walter-Steinmeier είναι αντίθετος σε αυτό.

" Σήμερα πρέπει να αποφύγουμε την κλιμάκωση της κατάστασης επιδεικνύοντας δύναμη και αναζωπυρώνοντας εντάσεις ", δήλωσε με έκπληξη στην εφημερίδα Bild am Sonntag . " Όσοι πιστεύουν ότι μια συμβολική παρέλαση αρμάτων μάχης στα ανατολικά σύνορα της συμμαχίας θα φέρει ασφάλεια κάνουν λάθος ."

Αυτός είναι ο λόγος που ο Σταϊνμάγερ ζητά διάλογο με τη Μόσχα.

" Καλά θα κάνουμε να μην δημιουργήσουμε ψευδείς προφάσεις για να αναβιώσει μια παλιά αντιπαλότητα ", προειδοποιεί, προσθέτοντας ότι θα ήταν " μοιραίο να αναζητήσουμε μόνο στρατιωτικές λύσεις και μια πολιτική αποτροπής ".

Δεκέμβριος 2021: Η Ρωσία προτείνει σχέδια συνθηκών στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ προτείνοντας μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, αναβιώνοντας την αποτυχημένη προσπάθεια της Ρωσίας το 2009. Οι συνθήκες προτείνουν την απόσυρση του πυραυλικού συστήματος της Ρουμανίας και την απόσυρση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που αναπτύσσονται στην Ανατολική Ευρώπη. Η Ρωσία λέει ότι θα υπάρξει «τεχνικο-στρατιωτική» απάντηση εάν δεν πραγματοποιηθούν σοβαρές διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ τους απορρίπτουν χωρίς έλεγχο.

Φεβρουάριος 2022: Η Ρωσία επεμβαίνει στρατιωτικά στο Ντονμπάς, ως μέρος του συνεχιζόμενου ουκρανικού εμφυλίου πολέμου, αφού αρχικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ.

Πριν από την επέμβαση, οι χάρτες του ΟΑΣΕ δείχνουν σημαντική αύξηση των βομβαρδισμών από την Ουκρανία προς τις αποσχισθείσες δημοκρατίες, όπου περισσότεροι από 10.000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από το 2014.

Ουκρανικά στρατεύματα στην περιοχή Donbass, Μάρτιος 2015. (
Ειδική Αποστολή Παρακολούθησης του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)

Μάρτιος-Απρίλιος 2022: Ρωσία και Ουκρανία συμφωνούν σε μια συμφωνία πλαίσιο που θα τερμάτιζε τον πόλεμο, με την Ουκρανία να δεσμεύεται να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιτίθενται σε αυτό. Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ταξιδεύει στο Κίεβο για να πει στον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ο πόλεμος συνεχίζεται και η Ρωσία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του Ντονμπάς.

26 Μαρτίου 2022: Ο Μπάιντεν παραδέχεται σε ομιλία του στη Βαρσοβία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν, μέσω του πολέμου αντιπροσώπων τους κατά της Ρωσίας, να ανατρέψουν την κυβέρνηση Πούτιν. Νωρίτερα τον Μάρτιο, συγκρούστηκε με τον υπουργό Εξωτερικών του για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων εναντίον ρωσικών αεροσκαφών στην Ουκρανία. Ο Μπάιντεν αντιτίθεται στη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, είπε τότε, επειδή « λέγεται Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εντάξει;» Ας είμαστε ξεκάθαροι, παιδιά. Δεν θα πολεμήσουμε για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία .

Σεπτέμβριος 2022: Οι δημοκρατίες του Ντονμπάς ψηφίζουν για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία, μαζί με δύο άλλες περιοχές: τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια.

Μάιος 2023: Η Ουκρανία εξαπολύει αντεπίθεση σε μια προσπάθεια να ανακαταλάβει εδάφη που ελέγχονται από τη Ρωσία. Όπως δείχνουν έγγραφα που διέρρευσαν νωρίτερα αυτό το έτος, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ συμπεραίνουν ότι η επίθεση θα αποτύχει πριν καν ξεκινήσει.

Ιούνιος 2023: Μια 36ωρη εξέγερση υπό την ηγεσία του Ομίλου Βάγκνερ αποτυγχάνει όταν ο ηγέτης του, Γεβγκένι Πρίγκοσιν, συμφωνεί σε μια συμφωνία εξορίας στη Λευκορωσία. Ο ιδιωτικός στρατός Wagner, που χρηματοδοτείται και οπλίζεται από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, απορροφάται από τον ρωσικό στρατό. Η ουκρανική επίθεση έληξε σε αποτυχία στα τέλη Νοεμβρίου.

Σεπτέμβριος 2024: Ο Μπάιντεν τάχθηκε στο πλευρό των ρεαλιστών του Πενταγώνου αντιτιθέμενοι στην εκτόξευση από την Ουκρανία βρετανικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας Storm Shadow στη ρωσική επικράτεια, φοβούμενος ότι θα οδηγούσε σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στη συνέχεια, ο Πούτιν προειδοποίησε ότι από τη στιγμή που οι Βρετανοί στρατιώτες στο έδαφος στην Ουκρανία θα εκτοξεύσουν βρετανικούς πυραύλους στη Ρωσία με τη γεωστρατηγική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό « θα σημαίνει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ – οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες – βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Και αν αυτό ισχύει, δεδομένης της αλλαγής στη φύση της σύγκρουσης, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ως απάντηση στις απειλές που θα μας απευθυνθούν με αυτόν τον τρόπο ».

Νοέμβριος 2024: Αφού παραγκωνίστηκε και έχασε τον Λευκό Οίκο, ο νυν Πρόεδρος Μπάιντεν αλλάζει ξαφνικά στρατηγική και επιτρέπει την εκτόξευση όχι μόνο βρετανικών, αλλά και αμερικανικών πυραύλων ATACMS μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσία. Δεν είναι σαφές εάν ο Λευκός Οίκος ενημέρωσε εκ των προτέρων το Πεντάγωνο, μια κίνηση που θα μπορούσε να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που ο Μπάιντεν είχε προηγουμένως προσπαθήσει να αποφύγει.

Φεβρουάριος 2025 : Πραγματοποιείται η πρώτη άμεση επαφή μεταξύ ανώτερων ηγετών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας εδώ και περισσότερα από τρία χρόνια, με τηλεφώνημα μεταξύ των προέδρων των δύο χωρών και συνάντηση υπουργών Εξωτερικών στη Σαουδική Αραβία. Συμφωνούν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου.

Αυτό το χρονοδιάγραμμα δείχνει ξεκάθαρα τις επιθετικές προθέσεις της Δύσης προς τη Ρωσία και πώς αυτή η αντιπαράθεση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν το ΝΑΤΟ δεν άνοιγε τις πόρτες του στην Ουκρανία, εάν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ και εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είχαν διαπραγματευτεί μια νέα διευθέτηση ασφαλείας στην Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας.

πηγή: Consortium News via Spirit of Free Speech

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου