Articles by "Γαλλία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γαλλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Γράφει η Μαρία Δεναξά ( Maria Denaxa)                                              
🔴Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, οι Γάλλοι δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και κατέβηκαν στους δρόμους μόνο για τα δυο χρόνια αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης. 
🔴Η υπομονή τους ξεπέρασε τα όρια, βλέποντας τα αντικλεπτικά να ξεφυτρώνουν στα πακέτα των ζυμαρικών, στο κρέας, στον καφέ, στις κονσέρβες, ακόμη και στα κουτάκια των αναψυκτικών! 
🔴Η υπομονή τους δοκιμάζεται με τον ολοένα και αυξανόμενο πληθωρισμό, με την ολοένα και αυξανόμενη τιμή της ενέργειας, με την ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση της αγοραστικής τους δύναμης και των μισθών, την ώρα που στέλνονται εκατομμύρια, αν όχι δις ευρώ από εδώ κι από εκεί, είτε για να ενισχύσουν μια πολεμική μηχανή, είτε τους κολοσσούς επιχειρηματιών Γάλλων και Αμερικάνων, που διατηρούν τις μαριονέτες τους στην εξουσία! 
🔴 Η υπομονή τους εξαντλήθηκε από τότε που όλο και λιγότεροι μπορούν να έχουν ιατροφαρμακευτική φροντίδα, μιας και οι γιατροί -τουλάχιστον στην επαρχία- με το αποτυχημένο σύστημα του οικογενειακού γιατρού, είναι είδος προς εξαφάνιση.
🔴 Η υπομονή τους τελείωσε, όλες εκείνες τις φορές που κατέβηκαν στους δρόμους, όπου όχι μόνο τους σακάτεψαν, αλλά τους κόλλησαν τις ετικέτες των άκρων ώστε να καταπνίξουν την οργή τους. 
🔴Η υπομονή τους πήγε περίπατο, κάθε φορά που πίστευαν ότι ψήφιζαν και νόμιζαν πως τους λάμβαναν υπόψιν τους, μέχρι την επόμενη φορά. 
🔴Η υπομονή τους κατέρρευσε το 2005, όταν στην ψηφοφορία για την ευρωπαική συνθήκη, το ΟΧΙ ως δια μαγείας έγινε ναι κι έκτοτε ήρθαν στην εξουσία πολιτικοί, που ενεργούσαν υπερ της κατάρρευσης αυτής της τόσο σημαντικής ευρωπαικής χώρας και για την φτωχοποίηση των τόσο ωραίων ανθρώπων της, όπως είναι οι Γάλλοι. 
🔴 Η υπομονή τους εξαφανίστηκε όταν τους έδειχναν με το δάχτυλο ως υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας, εκείνοι που τεχνητά δημιούργησαν τις κρίσεις. Το αποκορύφωμα ήταν η εκλογή του ουρανοκατέβατου ανδρείκελου τεχνοκράτη και τραπεζίτη Μακρόν. Αρέσει δεν αρέσει, περί αυτού πρόκειται και το υποστηρίζω από το 2017! 
🔴Κι επειδή κάποτε οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, ο πρωην τραπεζίτης των Ροτσίλντ, πήρε την εξουσία στα χέρια του με συγκεκριμένη αποστολή: να οδηγήσει τη Γαλλία εδώ που είναι σήμερα. Σκοπός του η ιδιωτικοποίηση μέχρι και της τελευταίας πέτρας της χώρας απο τα μεγαλοσυμφέροντα, αντί πινακίου φακής, με τη βοήθεια της επικοινωνίας, ψεμμάτων και χειραγώγησης, που έχουν αντικαταστήσει σήμερα την πολιτική. 
🔴 Άν θυμάστε, άλλοτε στο εξωτερικό θαύμαζαν τη Γαλλία, για τη δυναμική των επιχειρήσεων της και της οικονομίας της, για τα προιόντα της, για τους ισχυρούς πολιτικούς της, για τη θέση της  και τη φωνή της στη διεθνή σκηνή, για τις ομορφιές της. 
🔴Σήμερα μιλάμε για τα επαναλαμβανόμενα ξεσπάσματα οργής του λαού της, για την ακραία αστυνομική βία, για το ξεπούλημα της με το αριστοτεχνικό άδειασμα των κρατικών της ταμείων, για την υποταγή της, σε ξένες πανίσχυρες υπερδυνάμεις και πάνω απ όλα για το αστραφτερό χαμόγελο του τυχοδιώκτη Μακρόν! 
🔴Κι επειδή το πανίσχυρο σύστημα που εδώ και πάρα πολλά χρόνια τα μελέτησε, τα σχεδίασε και τα έθεσε σε εφαρμογή όλα αυτά και φρόντισε -για να προστατέψει το κατασκεύασμα της- να στρατικοποίησει την αστυνομία, έχει πλέον τον έλεγχο της τεχνολογίας, της πληροφόρησης, της δικαιοσύνης και την ικανότητα να καταπνίγει όποια καλοπροαίρετη φωνή, μην περιμένετε επικράτηση όσων διαδηλώνουν σήμερα, ούτε και εκκαθαριση της κόπρου του Αυγεία, που διογκώνεται. 
🔴Όπως έγραψα και στο τουίτερ, αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την επικοινωνιακή τακτική που θα αναπτύξουν για την αποδόμηση κι αυτού του ξεσπάσματος της λαικής οργής.
🔴 Hδη γνωστοί γάλλοι παπαγάλοι, μέσω του μεγάλου αδερφού, τα φορτώνουν στην ακροαριστερά, επειδή αυτή τη φορά είναι η δεξιά και η κρυφοακροδεξιά, που βοηθούν τον Μακρόν να περάσει κι αυτόν τον σκόπελο.
🔴 Τέλος,το συνταξιοδοτικό σύστημα της Γαλλίας, στο οποίο θέλει να βάλει χέρι η BlackRock, είχε πλεόνασμα 900 εκατομμυρίων €υρώ το 2021, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το οποίο ανήλθε συνολικά στα 3,2 δις το 2022 (link)!  Πολιτικοί και τηλεβόες, κάνουν πλύσεις εγκεφάλου στον κοσμάκη, ότι χρεοκόπησε! 





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μετά από πέντε χρόνια δημοσιογραφικών ερευνών ανά τον κόσμο, που όλες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επί σειρά ετών γαλλικές οικογένειες υιοθετούσαν ξένα παιδιά τα οποία μάλλον είχαν «κλαπεί» από τις οικογένειες τους, η γαλλική δικαιοσύνη αποφάσισε να ασχοληθεί με το εξαιρετικά σοβαρό αυτό ζήτημα.

Και αυτό διότι εννέα Γάλλοι πολίτες, με χώρα καταγωγής το Μαλί, μια από τις πτωχότερες χώρες του πλανήτη, κατέθεσαν μήνυση κατά μιας οργάνωσης ονόματι «Ηλιαχτίδα», υποστηρίζοντας πως όταν ήταν παιδιά, δηλαδή περί το 1990, τα έδωσε για υιοθεσία σε γαλλικές οικογένειες, χωρίς να είναι σαφές ότι οι φυσικοί τους γονείς είχαν συναινέσει.

Κάποιοι εξ αυτών έχουν ήδη βρει τους φυσικούς τους γονείς, οι οποίοι βεβαιώνουν πως η «Ηλιαχτίδα» ήταν μια γαλλική οργάνωση πιστοποιημένη από το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών η οποία τους πλησίασε λέγοντας πως στόχος της ήταν να βοηθήσει τα παιδιά τους, χωρίς όμως να τους πει πως θα τα έδινε για υιοθεσία σε γαλλικές οικογένειες.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους φυσικούς γονείς ήταν και είναι πάμπτωχοι και αγράμματοι, ωστόσο υποστηρίζουν πως ουδέποτε συναίνεσαν να δώσουν τα παιδιά τους για υιοθεσία. Όσο δε για τις γαλλικές οικογένειες που υιοθέτησαν τα παιδιά δηλώνουν πως η «Ηλιαχτίδα» έκανε ότι έκανε με το αζημίωτο, αλλά διαβεβαιώνοντας πως πρόκειται για παιδιά εγκαταλελειμμένα από τις οικογένειες τους.

Σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα Le Monde, το Μαλί δεν ήταν η μόνη χώρα του κόσμου που δρούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο η «Ηλιαχτίδα».

Ανάλογες δραστηριότητες είχε αναπτύξει στην Ινδία, στη Χιλή, στη Νότια Κορέα, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στη Μαδαγασκάρη, στην Αϊτή, στην Κίνα κ.α. , έχοντας συνολικά διεκπεραιώσει πάνω από 7.000 υιοθεσίες.

Άλλωστε οι Γάλλοι πολίτες που γεννήθηκαν σε κάποια φτωχή χώρα του πλανήτη και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από γαλλικές οικογένειες, είναι σήμερα γύρω στις 100.000. Οι περισσότερες υιοθεσίες έγιναν περί το 1990, όποτε υπήρξε έκρηξη του φαινομένου στη Γαλλία.

Στη συνέχεια μειώθηκαν σημαντικά, κάτι που μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές αρμόδιες για τις υιοθεσίες γαλλικές κρατικές υπηρεσίες είχαν καταστήσει σαφές πως δεν διαθέτουν ούτε τις υποδομές ούτε το προσωπικό που θα τους επέτρεπαν να ελέγχουν σχολαστικά ένα τόσο μεγάλο αριθμό υιοθεσιών.

Στο μεταξύ βέβαια είχαν περατωθεί υιοθεσίες με πλαστές ταυτότητες και πλαστά πιστοποιητικά υγείας των παιδιών, ή είχαν εντοπιστεί περιπτώσεις υιοθεσιών παιδιών που οι γονείς τους τα θεωρούσαν νεκρά κ.ο.κ.

Χαρακτηριστική πάντως του κλίματος που επικρατούσε εκείνα τα χρόνια στην «Ηλιαχτίδα» είναι η εξομολόγηση μιας εθελόντριας στη Monde η οποία θυμάται στελέχη της οργάνωσης να λένε για τις γυναίκες στο Μαλί, ότι «γεννάνε τα παιδιά σαν τις κουνέλες» και ότι «αν τους πάρουμε ένα θα σωθούν τα άλλα δέκα».


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στις 17 Οκτωβρίου 1961, η γαλλική αστυνομία δολοφόνησε 300 περίπου ανθρώπους, που διαδήλωναν υπέρ της ανεξαρτησίας της Αλγερίας.

Την Δευτέρα συμπληρώθηκαν 61 χρόνια από την αναγραφή του ανατριχιαστικού «Εδώ πνίγουμε τους Αλγερινούς» από δύο αριστερούς αγωνιστές σε γέφυρα του Σηκουάνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για όσα είχαν διαδραματιστεί το προηγούμενο βράδυ.

Στις 17 Οκτωβρίου 1961, η γαλλική αστυνομία δολοφόνησε βάναυσα 300 περίπου ανθρώπους, που διαδήλωναν υπέρ της ανεξαρτησίας της Αλγερίας και ενάντια στη νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας που το γαλλικό κράτος επέβαλλε στους Αλγερινούς της  Γαλλίας.



Πολλούς διαδηλωτές η αστυνομία τους πέταξε από γέφυρες στα νερά του Σηκουάνα. Μέχρι και σήμερα, η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει αναγνωρίσει τη σφαγή. Η μη αναγνώριση του εγκλήματος από πλευράς της Γαλλίας αποτελεί ένα σημείο τριβής με την Αλγερία, η οποία μιλά για «κρατικό έγκλημα».

Τον Αύγουστο, ο Μακρόν διέκοψε εσπευσμένα την επίσκεψή του στο Οράν της Αλγερίας και απομακρύνθηκε με τη βοήθεια των σωματοφυλάκων του, καθώς πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε διαδηλώνοντας ενάντια στην παρουσία του στην πόλη.



Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του  Cheikh Dieng

Η Courrier du Soir είχε ήδη κάνει αυτή την αποκάλυψη τον περασμένο Μάρτιο. Ωστόσο, λόγω της τρέχουσας συγκυρίας και μετά το μεγάλο τσίρκο που ζήσαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά την ακρόαση του εκπροσώπου της Pfizer, η σύνταξή μας θεώρησε σκόπιμο να αναδημοσιεύσει αυτό το άρθρο, ώστε οι Γάλλοι πολίτες και ο υπόλοιπος κόσμος να γνωρίζουν ότι οι περισσότεροι "ειδικοί σε θέματα υγείας" που εμφανίζονται στην τηλεόραση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ηλίθιοι που πληρώνονται αδρά από τη Μεγάλη Φαρμακευτική για να χειραγωγούν την κοινή γνώμη και να φιμώνουν τους πραγματικούς επιστήμονες που, από την πλευρά τους, ενεργούν μόνο στο όνομα της Επιστήμης και των οποίων το μόνο σφάλμα είναι ότι έχουν πολύ αγνή ψυχή για να ανταλλάξουν την αξιοπρέπειά τους με χιλιάδες ευρώ.

***
Μέσα σε 5 χρόνια (μεταξύ 2014 και 2019), οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες απελευθέρωσαν 818 εκατομμύρια ευρώ για να ανταμείψουν γιατρούς με επιρροή στη Γαλλία, σύμφωνα με μελέτη που ζήτησε η εφημερίδα Le Courrier du Soir, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στις 2 Φεβρουαρίου.

Οι KOLs (Key Opinion Leaders) ή το τρομερό όπλο που χρησιμοποιούν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες για να γεμίσουν τις τσέπες τους. Σε κάθε περίπτωση, εν μέσω μιας υγειονομικής κρίσης κατά την οποία οι δεσμοί μεταξύ εργαστηρίων και επιστημόνων έχουν ήδη προκαλέσει έντονη αγανάκτηση, μια μελέτη που διεξήχθη από Γάλλους ερευνητές είναι πιθανό να προκαλέσει έντονη κατακραυγή στη Γαλλία.

Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη, που αναφέρθηκε από το μέσο ενημέρωσης Le Quotidien du Médecin, η φαρμακοβιομηχανία δίνει μεγάλα (οικονομικά) δώρα στους γιατρούς KOL για να πουλήσουν τα προϊόντα της. Τα ποσά που απελευθερώθηκαν είναι συγκλονιστικά. Σύμφωνα με το Quotidien du Médecin, μεταξύ 2014 και 2019, οι κατασκευαστές διοχέτευσαν 6 δισεκατομμύρια ευρώ (παγκοσμίως) σε γιατρούς, εκ των οποίων 3 δισεκατομμύρια ευρώ σε αμοιβές και 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ σε δώρα σε είδος. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, στη Γαλλία υπάρχουν 548 ιατροί που επηρεάζουν τους ιατρούς.

"Όπως είναι αναμενόμενο, οι KOL είναι πιο κακομαθημένοι από τους άλλους. Ενώ οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης αντιπροσωπεύουν μόνο το 0,24% των επαγγελματιών στη Γαλλία, μόνο αυτοί αντιπροσωπεύουν το 0,68% του συνολικού αριθμού των δώρων και το 1,5% της συνολικής αξίας αυτών των παροχών σε είδος. Κατά μέσο όρο, ένας γιατρός-επίδραση έλαβε το ισοδύναμο των 3. 700 ευρώ σε δώρα ετησίως. Και το 99% των ιατρικών συλλόγων είχαν τουλάχιστον ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου για το οποίο είχε δηλωθεί δώρο", αποκαλύπτει η πηγή.

Στο πλαίσιο της ερευνητικής του εργασίας, το Lecourrier-du-soir. com είχε πρόσβαση στην εν λόγω μελέτη στην αρχική και πλήρη έκδοσή της. Και τα στοιχεία που αποκαλύπτονται είναι εντυπωσιακά. Έτσι, από το 2017 έως το 2019, δηλώθηκαν 1,67 εκατομμύρια συμβατικές συμφωνίες ύψους 125 εκατομμυρίων ευρώ.

Η μελέτη αποκαλύπτει επίσης ότι στη Γαλλία, μεταξύ 2014 και 2019, δηλώθηκαν 7. 354. 492 δώρα ύψους 818 εκατομμυρίων ευρώ. Τα δώρα προς τους KOL εκτιμήθηκαν σε 12,3 εκατομμύρια ευρώ, ή 3700 ευρώ δώρα ετησίως για κάθε KOL. Εν μέσω μιας υγειονομικής κρίσης, η μελέτη αυτή είναι πιθανό να προκαλέσει σεισμό στον κόσμο των μέσων ενημέρωσης.

Εδώ είναι μία από τις πολλές συνεργασίες:

πηγή : Le Courrier du soir via Profession Gendarme / https://reseauinternational.net/ 17.10.22



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Άνδρες της αστυνομίας μπούκαραν σε διαμέρισμα στην πλατεία της πόλης Πο, απ όπου θα περνούσε ο Μακρόν, για να απομακρύνουν από το παράθυρο μια κοπέλα που κρατούσε επιγραφή που έγραφε 

«Θέλω να βγώ στη σύνταξη πριν την κλιματική καταστροφή» , ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη νέα συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που ανεβάζει κι άλλο το όρια συνταξιοδότησης.

Οι αστυνομικοί απείλησαν να σπάσουν την πόρτα για να μπουν μέσα στο διαμέρισμα, από το οποίο δεν έφυγαν παρά μόνο όταν πέρασε από κάτω ο Μακρόν κι αφότου πήραν τα στοιχεία των ιδιοκτητών.

Την ίδια ώρα έγινε γνωστό πως το υπουργείο οικονομικών ζήτησε να έχει πρόσβαση σε όλες τις τραπεζικές συναλλαγές των πολιτών. Αυτό λέγεται φακέλωμα και είναι επίσης χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων! 4/4 https://bfmtv.com/tech/le-ministere-de-l-economie-a-reclame-l-acces-a-toutes-les-transactions-bancaires-des-francais_AN-202209300301.html#xtor=CS9-144-[twitter]-[BFMTV…]

Maria Denaxa
@mdenaha



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η ιστορία μοιάζει απίστευτη. Σύμφωνα με την «Donbass Insider», την επιβεβαιώνουν γαλλικές στρατιωτικές πηγές.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ιστορία μοιάζει απίστευτη. Την αποκάλυψε αρχικά ο διαπρεπής, πολύ γνωστός Γάλλος νομικός Ρεζίς ντε Καστελνώ με ανάρτησή του στο Τwitter, την επιβεβαίωσε το ρωσικό εργοστάσιο Ουραλβαγκόν Ζαβόντ και τη μετέδωσαν διάφορα μέσα ενημέρωσης του Ντονμπάς και της Ρωσίας, δίνοντας και περισσότερες λεπτομέρειες. Σύμφωνα με την «Donbass Insider» την επιβεβαιώνουν επίσης γαλλικές στρατιωτικές πηγές.

Δύο γαλλικά αυτοκινούμενα πυροβόλα τύπου Caesar (Καίσαρας) που η Γαλλία έστειλε στην Ουκρανία πουλήθηκαν από τους Ουκρανούς στους Ρώσους, που τα έχουν τώρα αποσυναρμολογήσει και τα μελετούν.

Απαντώντας στο tweet του Καστελνώ, η εταιρεία Ουραλβαγκόν Ζαβόντ, ανήρτησε το εξής μήνυμα στον επίσημο λογαριασμό της στο Telegram:

“Καλημέρα Κύριε Ρεζίς,
Παρακαλούμε να μεταφέρετε τις ευχαριστίες μας στον πρόεδρο Μακρόν για την παροχή αυτοκινούμενων πυροβόλων. Αυτό το υλικό δεν είναι βεβαίως τοπ όπως το δικό μας MSTA-S!
Εντούτοις είναι χρήσιμο. Στείλτε περισσότερα, θα τα αποσυναρμολογήσουμε.”

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τρία από τα γαλλικά Ceasar που παραχωρήθηκαν στην Ουκρανία κατεστράφησαν στη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών στο Κουράκοβο, ένα καταστράφηκε στη χερσόνησο Κουμπάνσκι, στην περιοχή της Οδησσού, και δύο πουλήθηκαν έναντι του ποσού των 120.000 δολαρίων έκαστο. Η τιμή, σημειωτέον, των πυροβόλων αυτών είναι περί τα 7 εκατομμύρια ευρώ το καθένα.

Το πώς ακριβώς «διευθετήθηκε» αυτή η συναλλαγή δεν έγινε γνωστό. Πιθανολογείται ότι ένας ενδιάμεσος (ένοπλη ομάδα ή έμπορος όπλων) αγόρασαν τα όπλα και τα μεταπούλησαν στους Ρώσους, που ενδιαφέρονται πάρα πολύ να αναλύσουν το σύστημα οδήγησης και συντονισμού των βολών του Caesar.

Σημειωτέον ότι για να σταλούν τα πυροβόλα στην Ουκρανία απογυμνώθηκαν αρκετές γαλλικές μονάδες και δεν απεστάλησαν αυτά που είχε υποσχεθεί να παράσχει το Παρίσι στο Μαρόκο.

Βέβαια, οι Γάλλοι δεν κινδυνεύουν από επίθεση, όπως εμείς που στείλαμε τα όπλα που έχουμε στα νησιά του Αιγαίου στην Ουκρανία ή τους αντιαεροπορικούς πυραύλους μας και το προσωπικό τους στη Σαουδική Αραβία, διεκδικώντας το παγκόσμιο βραβείο Νόμπελ ή Γκίνες αυτοκαταστροφικής υποτέλειας. Ευτυχώς που απετράπη την τελευταία στιγμή και η αποστολή ελληνικού στρατού στο Μαλί, όχι γιατί κάποιος στην Αθήνα χρησιμοποίησε το μυαλό του, αλλά γιατί οι Αφρικανοί πήραν στο φαλάγγι τους Γάλλους.

Όπως έγινε εξάλλου γνωστό χτες, όχι φυσικά από την κυβέρνηση, που αρνείται να ενημερώσει ακόμα και τους βουλευτές, η Ελλάδα έχει δωρίσει στην Ουκρανία όπλα αξίας 260 εκατομμυρίων δολαρίων, περισσότερα δηλαδή από τη Γαλλία και την Ιταλία. Τέτοιο είναι το αμόκ υποτέλειας.

Να σημειώσουμε επίσης ότι οι Ρωσόφωνοι του Ντονμπάς κατηγορούν τη Γαλλία για σύμπραξη σε εγκλήματα πολέμου, γιατί τα πυροβόλα της χρησιμοποιήθηκαν για τον βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών.

Η υπόθεση των πυροβόλων αναδεικνύει τον κίνδυνο όλα αυτά τα πολύ εξελιγμένα όπλα που παρέχουν οι Δυτικοί σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου, όπου κάνει κουμάντο ένα καθεστώς μαφιόζικου καπιταλισμού σε συνέργεια με τις δυτικές και άλλες υπηρεσίες και συμφέροντα, να καταλήξουν «Κύριος Οίδε» σε ποιες δυνάμεις και ομάδες.

Να σημειώσουμε τέλος ότι σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, έχουν εντοπιστεί στην περιοχή Ρίβνα στοιχεία του 13ου συντάγματος αλεξιπτωτιστών της Γαλλίας που πήγαν εκεί να βοηθάνε τους Ουκρανούς στη χρήση των όπλων. Προσευχόμαστε να μην έχει σταλεί, μαζί με τα όπλα, και κανένας Έλληνας στην περιοχή γιατί, όπως λέγεται, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Edouard Husson. Le Courrier des Stratèges, 17-6-22

[ O συντάκτης του άρθρου είναι Γάλλος ιστορικός, διετέλεσε καθηγητής Ιστορίας σειράς γαλλικών πνεπιστημίων, διευθυντής του Γαλλο-γερμανικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών, Διευθυντής του l'ESCP Europe και ήδη αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου Ερευνών Paris-Sciences-et-Lettres]

Μετάφραση/ εισαγωγή: Μ. Στυλιανού

Το 1963, ο στρατηγός de Gaulle συνήγαγε συμπεράσματα από την αποτυχία της Συνθήκης των Ηλυσίων με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Άρχισε να σκιαγραφεί μιαν εξωτερική πολιτική παγκόσμιας εμβέλειας: Αναγνώριση της Λαϊκής Κίνας, καταγγελία του παντοδύναμου δολαρίου, απόρριψη του πολέμου του Βιετνάμ, έξοδος από την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ, αφύπνιση των Γάλλων της Αμερικής...

Ο Ντε Γκωλ σκιαγράφησε τι πετυχαίνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν μισό αιώνα αργότερα. Μια τέτοια δήλωση θα σοκάρει και όμως ο παραλληλισμός μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής των δύο προέδρων είναι προφανής. Μεταξύ των δύο εποχών τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες καθιέρωσαν μια αδυσώπητη ηγεμονία, ξεκίνησαν αρκετούς πολέμους, εκφόβισαν άλλες χώρες με την εξωχώρια ισχύ του αμερικανικού δικαίου. Αυτή η εποχή φτάνει στο τέλος της, διότι για πρώτη φορά ένας αρχηγός κράτους είχε το θάρρος αλλά πάνω απ' όλα τη δύναμη να αντισταθεί στην απειλή, τη χειραγώγηση και τη διαφθορά που εφάρμοσε η Ουάσιγκτον. Από εδώ ακούμε καλές ψυχές να ουρλιάζουν για το σκάνδαλο σε μια τέτοια σύγκριση μεταξύ του ιδρυτή της Πέμπτης Δημοκρατίας και του ιδρυτή της Ρωσικής Ομοσπονδίας μετά από δέκα χρόνια χάους: ωστόσο, όλοι οι φίλοι της ελευθερίας θα πρέπει να χαίρονται που οι διεθνείς σχέσεις θα βασίζονται τελικά, και πάλι στην ισορροπία της εξουσίας και όχι πλέον στην προσπάθεια ηγεμονίας μιας δύναμης της οποίας η αυτοκρατορική εξωτερική πολιτική καταστρέφει στην πορεία, τις δικές της πολιτικές ελευθερίες και ευημερία, μαζί με αυτές και των συμμάχων της, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας.



Κόβω αμέσως το γρασίδι κάτω από τα πόδια των ευέξαπτων και των ιδεολόγων: δεν ξέρω τίποτα μεγαλύτερο στην ανθρώπινη ιστορία από την ελευθερία της θρησκείας και της συνείδησης, habeas corpus, δημοκρατία (ή, μάλλον, να μιλήσω όπως ο φίλος μου και συν-συγγραφέας Norman Palma). , ισοκρατία, η κυβέρνηση ίσων) και οικονομία της αγοράς. Ωστόσο, ένα ισορροπημένο καθεστώς στο εσωτερικό είναι δυνατό μόνο εάν βασίζεται στην κυριαρχία των εθνών και στην ισορροπία δυνάμεων.

Αυτό κατάλαβε ο Στρατηγός Ντε Γκωλ. Στο εσωτερικό, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η περιφερειοποίηση και η συμμετοχή (οι δύο τελευταίες του αρνήθηκαν από μια ανεγκέφαλη μεγάλη αστική τάξη) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανεξαρτησία της Γαλλίας και τον αγώνα για την κυριαρχία των λαών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολέμησε ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και ζήτησε την αφύπνιση των λαών που ήταν κάτω από τον κομμουνιστικό ζυγό.

Ο δυτικός λόγος για τη Ρωσία είναι προκατειλημμένος από την αρχή: όχι μόνο επειδή συχνά καθιερώνει από την αρχή μια ισοδυναμία ή συνέχεια μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας (τι ευτελισμός του κομμουνισμού!)· αλλά και επειδή ενεργεί σαν ένας λαός να μπορεί να είναι ελεύθερος χωρίς πρώτα να εγγυάται την εθνική του ανεξαρτησία. Οι σημερινοί Ρώσοι είναι ευγνώμονες στον Πούτιν που τους έβγαλε από τη φρικτή δεκαετία του 1990, όταν ο εθνικός πλούτος λεηλατήθηκε από ολιγάρχες που συμμάχησαν με τη Δύση. Στην πραγματικότητα, είναι ευγνώμονες στον Ρώσο πρόεδρο... Να μην μοιάζει με την Ουκρανία των τελευταίων είκοσι ετών, όπου αδίστακτοι ολιγάρχες, ενθαρρυμένοι από τη Δύση, λεηλάτησαν τον πλούτο της χώρας, ενώ οι μεσαίες τάξεις προσπάθησαν να μεταναστεύσουν το συντομότερο δυνατόν και ο υπόλοιπος πληθυσμός βυθίστηκε στη φτώχεια – ή στη βία των πολιτοφυλακών.

Οι Γάλλοι κυβερνήτες και σχολιαστές μας έχουν την ευπρέπεια να μην διεκδικήσουν τον στρατηγό de Gaulle, αυτή τη στιγμή: και για καλό λόγο, πρέπει να αισθάνονται παρά τον εαυτό τους ότι ο στρατηγός θα είχε κρίνει πολύ σοβαρά την τρέχουσα πολιτική στήριξης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες έτοιμες "να πολεμήσουν μέχρι το τελευταίο ουκρανό" υπό την προϋπόθεση ότι η ανεξάρτητη Ρωσία θα πέσει.

Η εξωτερική πολιτική του στρατηγού de Gaulle από το 1963 έως το 1969




Το 1962, μετά τον τερματισμό του αλγερινού πολέμου, ο στρατηγός de Gaulle προσπάθησε να μεταμορφώσει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τις γαλλογερμανικές σχέσεις για να θέσει τα θεμέλια για μια «Ευρωπαϊκή Ευρώπη». Ωστόσο, οι εταίροι της στην Κοινή Αγορά αρνήθηκαν το σχέδιο Fouchet της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας. Και, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Ηλυσίων, ο Jean Monnet κίνησε την περιέργεια για την προσθήκη ενός προοιμίου που επιβεβαιώνει την υπεροχή του ΝΑΤΟ έναντι οποιασδήποτε συγκεκριμένης συμφωνίας που υπογράφεται από τη Γαλλία και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Μπορούμε να παρακολουθήσουμε, για παράδειγμα, την όμορφη εξαντλητική μελέτη του Maurice Vaïsse, La Grandeur, πώς ο στρατηγός συνήγαγε τα συμπεράσματα και στη συνέχεια ανέπτυξε μια εξωτερική πολιτική όπου η Γαλλία έπρεπε να δώσει το παράδειγμα και να ενθαρρύνει άλλα έθνη να συμπεριφέρονται ελεύθερα και υπεύθυνα στη διεθνή τάξη. Ανεξαρτησία από τα μπλοκ και την κυριαρχία.

Ήταν μια επίδειξη πυροτεχνημάτων:

• αναγνώριση της Κίνας στις 31 Ιανουαρίου 1964 και επίσκεψη στην Πόλη του Μεξικού τον Μάρτιο του ίδιου έτους.

• καταγγελία των νομισματικών διαταραχών που δημιουργήθηκαν από το δολάριο, 5 Φεβρουαρίου 1965.

• έξοδος από την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ στις 21 Φεβρουαρίου 1966, ακολουθούμενο από το ταξίδι στην ΕΣΣΔ τον Ιούνιο του 1966· και την ομιλία της Πνομ Πενχ για να καταγγείλει τον πόλεμο του Βιετνάμ.

• Δήλωση για το "Ελεύθερο Κεμπέκ" της 24ης Ιουλίου 1967.

Αυτό που είχε κατά νου ο de Gaulle, από την από-αποικιοποίηση έως το ταξίδι στη Ρουμανία τον Μάιο του 1968, ήταν να διεγείρουν, παντού, την εθνική υπερηφάνεια και την επιθυμία οικοδόμησης ενός νόμιμου καθεστώτος, δηλαδή, του οποίου η κυριαρχία είχε μια ευρεία λαϊκή βάση. Τώρα, συνέχισε εξηγώντας, αυτό ήταν δυνατό μόνο σε έναν κόσμο όπου όλο και περισσότερα έθνη θα χειραφετούσαν τους εαυτούς τους από αυτοκρατορίες. Τη Σοβιετική αυτοκρατορία, σίγουρα. αλλά, πάνω απ' όλα, αυτή που του φάνηκε η πιο επικίνδυνη για τη γαλλική ανεξαρτησία, όποια και αν είναι η κοινή ιστορία των δύο χωρών, την αμερικανική αυτοκρατορία.

Βλαντιμίρ Πούτιν, διάδοχος του στρατηγού ;



Τον Δεκέμβριο του 2021, ενώ προσπαθούσε να διαπραγματευτεί με το ΝΑΤΟ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε μια σημαντική χειρονομία: έστειλε ένα συγχαρητήριο μήνυμα στον ναύαρχο Philippe de Gaulle, γιο του στρατηγού, στα εκατοστά γενέθλιά του. Πώς μπορούμε να σηματοδοτήσουμε καλύτερα αυτό που περίμενε από τη χώρα μας; Ας υψώσουμε για άλλη μια φορά τα χρώματα της εθνικής ανεξαρτησίας πολύ ψηλά!

Ο ηθοποιός των Ηλυσίων πήρε μόνο ένα μάθημα: έπρεπε επίσης να στείλει ένα μήνυμα στον ναύαρχο. Ενώ του προτάθηκε από τον Ρώσο ομόλογό του, να ανανεώσει το νήμα του γαλλορωσικού διαλόγου που ονειρευόταν ο στρατηγός.

Και αν κοιτάξετε προσεκτικά, ο παραλληλισμός μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής του Σαρλ ντε Γκωλ και του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι εντυπωσιακός.

• Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήρθε στην εξουσία για να τερματίσει τον τσετσενικό πόλεμο όπως ο Σαρλ ντε Γκωλ για να τερματίσει τον πόλεμο της Αλγερίας. Η διαφορά; Στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα, οι Αμερικανοί υποστήριξαν ένα κοσμικό αλγερινό εθνικό κίνημα. Ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν πρέπει, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, να αντιμετωπίσει τον ισλαμισμό που έχει πλέον συμμαχήσει με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό τον οδήγησε να επέμβει και στη Συρία, για να συμβάλει στην εξάλειψη του Ντάες/Daesh.

• Όπως ο ντε Γκωλ όταν πρότεινε ένα τριμερές εκτελεστικό συμβούλιο του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε πρώτα μια συνεργασία με τους Αμερικανούς προέδρους. προσφέρθηκε ακόμη και να φέρει τη χώρα του στο ΝΑΤΟ στις αρχές της δεκαετίας του 2000..

• Και στη συνέχεια, αντιμέτωπος με την άρνηση της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία ως ισότιμη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν στράφηκε φυσικά στην Κίνα.

• Ακριβώς όπως εξήγησε ο Charles de Gaulle στις συνεντεύξεις Τύπου και τις ομιλίες του για τη διεθνή πολιτική, ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνέχισε να επαναλαμβάνει ότι το ζήτημα των ρωσικών ελευθεριών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την ανεξαρτησία της χώρας. Ο στρατηγός de Gaulle είχε κάνει τα πάντα το 1945 για να αποφύγει το καθεστώς κατοχής που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν φανταστεί για τη Γαλλία. Ομοίως, ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στις προσπάθειες απόκτησης επιρροής στη Δύση, ειδικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλοι όσοι προσβάλλουν πιθανές επιθέσεις κατά του κράτους δικαίου στη σύγχρονη Ρωσία θα πρέπει να ασκήσουν όλες τις δυνατές τους πιέσεις για να σταματήσουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να παρέμβουν στη ζωή άλλων εθνών. Και ακόμη, μπορούμε να πούμε στη ρωσική περίπτωση ότι το όνειρο της Ουάσιγκτον είναι να επαναλάβει την πολιτική διδασκαλία της Ρωσίας και τη λεηλασία των φυσικών της πόρων που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990.

• Ο Βλαντιμίρ Πούτιν σφυρηλάτησε ένα μοναδικό αποτρεπτικό όπλο, το υπερηχητικό όπλο καθώς ο στρατηγός είχε βασίσει τη δύναμη της Γαλλίας στην πυρηνική της αποτροπή.

Στην πραγματικότητα, εμφανίζονται δύο χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Σαρλ ντε Γκωλ και τη Γαλλία της εποχής του. Πρώτον, η Ρωσία έχει μια στρατιωτική δύναμη που είναι δυσανάλογη με το εργαλείο που είχε στη διάθεσή του ο Στρατηγός. Δεύτερον, το ποσοστό των γαλλικών ελίτ που ήταν συνένοχοι στην αμερικανική εξουσία τη δεκαετία του 1960 ήταν αναλογικά πολύ μεγαλύτερο από αυτό των ρωσικών ελίτ που θα ήταν έτοιμες σήμερα να εξυπηρετήσουν τα δυτικά συμφέροντα.

Η Ρωσία και το τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας

Οι Αμερικανοί σεβάστηκαν τον Στρατηγό Ντε Γκωλ. Αλλά θεώρησαν ότι ο ιδρυτής της Πέμπτης Δημοκρατίας δεν ακολουθήθηκε από τον γαλλικό κυβερνώντα κόσμο. Στην πραγματικότητα, ο Ζορζ Πομπιντού ενέδωνε στη νομισματική αυθαιρεσία του Ρίτσαρντ Νίξον, κόβοντας όλους τους δεσμούς μεταξύ δολαρίου και χρυσού. Ο Valéry Giscard d'Estaing έφερε τις Ηνωμένες Πολιτείες στη ΔΑΣΕ, τη συμφωνία για την ευρωπαϊκή ασφάλεια που ζητούν οι Σοβιετικοί. Ο Φρανσουά Μιτεράν είχε το δαχτυλίδι της χαρτοπετσέτας του στην αμερικανική πρεσβεία τη δεκαετία του 1960 και άφησε την επανενωμένη Γερμανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ έθεσε το ΝΑΤΟ στο επίκεντρο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας. Ο Ζακ Σιράκ και ο Νικολά Σαρκοζί έφεραν τη Γαλλία στην ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ.

Φυσικά, η συμπεριφορά του γαλλικού κυβερνώντος κόσμου, ο ατλαντισμός του, είναι άθλια και αναχρονιστική, μετά το 1990: το ΝΑΤΟ δεν ήταν πλέον χρήσιμο παρά μόνο για να νομιμοποιήσει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι αμερικανικές πιέσεις, εδώ και πενήντα χρόνια, έχουν αφήσει τις κυβερνώσες ομάδες των χωρών που αποτελούν στόχο της Ουάσιγκτον μόνο την επιλογή μεταξύ της υποταγής με την είσοδο στην «παγκόσμια» ολιγαρχία. ή να αναπτύξουν αυταρχικά καθεστώτα για να τερματίσουν την αμερικανική συμμαχία.

Κάποιοι υποστήριξαν, άλλοι αψήφησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες πριν συνθλιβούν ή χαθεί, στο όνομα της δημοκρατίας: Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη. Η σκλήρυνση της Κίνας υπό τον Σι Τζινπίνγκ επιβεβαιώνει αυτό το σχεδόν αναπόφευκτο εσωτερικής πολιτικής σκλήρυνσης για να αντισταθεί στις αμερικανικές πιέσεις. Μισώ τον νεο-ολοκληρωτισμό του Xi Jingping. Αλλά πώς μπορούμε να μην δούμε ότι οι προκάτοχοί του έχουν σε μεγάλο βαθμό θέσει σε κίνδυνο τη χώρα τους με τις "παγκοσμιοποιημένες" ελίτ ?

Αυτό θα πρέπει επίσης να οδηγήσει σε αποχρώσεις του λόγου σχετικά με την έλλειψη ελευθεριών στη Ρωσία. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο πρώτος αρχηγός κράτους, απ' όσο γνωρίζω, ο οποίος καταφέρνει να αντιμετωπίσει άμεσα τις "νωμένες Πολιτείες χωρίς να προκαλέσει εσωτερική σκλήρυνση. Ακόμη και αν βρείτε την εσωτερική πολιτική του πιο κοντά σε έναν Ναπολέοντα ΙΙΙ από έναν de Gaulle, δεν είναι σε καμία περίπτωση συγκρίσιμο με τα δικτατορικά ή νεο-ολοκληρωτικά καθεστώτα που η Ουάσιγκτον αρέσκεται να αγωνίζεται για την αποκατάσταση της νομιμότητάς τους.

Η Ρωσία νόμιζε ότι πέθαινε τη δεκαετία του 1980, αφέθηκε στην αρπακτικότητα των ολιγαρχών της και των αμερικανικών οικονομικών συμφερόντων. Σήμερα, εξοπλισμένη με ένα ισχυρό στρατιωτικό εργαλείο, είναι σε θέση να αντισταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ήδη, στη Συρία, με λίγους άνδρες, η Ρωσία εμπόδισε τις Ηνωμένες Πολιτείες να σβήσουν την κυριαρχία της χώρας από τον χάρτη. Παρεμβαίνουσα στην Ουκρανία, ο Ρώσος πρόεδρος κάνει κάτι που η Κίνα δεν τόλμησε ποτέ να κάνει: αντιμετωπίζει την αμερικανική εξουσία κατά μετωπο.

Εκεί που ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Μιλόσεβιτς Καντάφι είχαν παρασυρθεί, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποκαλύπτει τα ελαττώματα του αμερικανικού μηχανισμού ασφαλείας. Εκεί όπου ο στρατηγός de Gaulle είχε γίνει σίγουρα κατανοητός από τον γαλλικό πληθυσμό, αλλά έπρεπε να δαμάσει τις κομφορμιστικές ελίτ που έσπευσαν να επαναφέρουν την κυβέρνηση στα τέλματα μόλις η γενική αριστερά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν απολάμβανε την εμπιστοσύνη του μεγαλύτερου μέρους του κρατικού μηχανισμού και τη συσπείρωση των περισσότερων ανώτερων μεσαίων τάξεων.

Πρέπει να ειπωθεί ότι η αμερικανική αυτοκρατορική παρέκκλιση μόλις άρχιζε, όταν ο στρατηγός de Gaulle, πολύ διαυγής, το κατήγγειλε. Σήμερα, η αυθαίρετη βασιλεία του δολαρίου, η εξωραϊσμός του αμερικανικού δικαίου, οι βρώμικοι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, η μόνιμη αποσταθεροποίηση των κυβερνήσεων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας τους (συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της αμερικανικής κυβέρνησης με το πραξικόπημα, στα τέλη του 2020, εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ οι οικονομικές κυρώσεις που δεν ακυρώθηκαν ποτέ (Ιράν, Κούβα, Ρωσία) είναι πολύ απτές πραγματικότητες για τους περισσότερους λαούς του κόσμου. Αυτό εξηγεί γιατί, εκτός από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ιαπωνία, ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει προσχωρήσει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Σήμερα, η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να υπολογίζει, σε μια νέα ισορροπία δυνάμεων, στην ελάχιστα συγκεκαλυμμένη υποστήριξη της νέο-απολυταρχικήςς Κίνας αλλά και στην καλοπροαίρετη ουδετερότητα της δημοκρατικής Ινδίας.

Η ισορροπία δυνάμεων αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη των ελευθεριών

Εάν δεν είχαμε υποστεί πλύση εγκεφάλου από χρόνια προπαγάνδας, θα έπρεπε, λαμβάνοντας υπόψη αυτό που είχε συστήσει ο στρατηγός de Gaulle, να προσδιορίσουμε στο πρόσωπο του Βλαντιμίρ Πούτιν αυτόν που, επαναφέροντας μια σχέση μεταξύ του ρούβλιου και του χρυσού, πραγματοποίησε τη συνέντευξη Τύπου του Ντε Γκωλ, της 5ης Φεβρουαρίου 1965. Θα έπρεπε να είχαμε παραμείνει ουδέτεροι στην ουκρανική σύγκρουση, ώστε να αδράξουμε μια απροσδόκητη ευκαιρία για να επανεκκινήσουμε την πορεία προς μια "Ευρωπαϊκή Ευρώπη" όπως την ήθελε ο στρατηγός de Gaulle.

Πάνω απ' όλα, πρέπει να θυμόμαστε αυτό που επέδειξε αριστοτεχνικά ο John Laughland στο βιβλίο του με τίτλο "Η Ελευθερία των Εθνών": για μια κοινωνία ελευθερίας του θριάμβου, πρέπει να εκπληρωθούν μια σειρά προϋποθέσεων: η εθνική κυριαρχία, ο έλεγχος της τεχνοκρατίας, το νομισματικό καθεστώς που βασίζεται σε απτές πραγματικότητες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ισορροπία δυνάμεων. Η Ευρώπη εφηύρε ταυτόχρονα τη συναυλία των εθνών και του καπιταλισμού, του κοινοβουλευτισμού και της εθνικής κυριαρχίας. Η σύγχρονη ιστορία, από το πραξικόπημα κατά της Μοσάντ (το 1953 στο Ιράν) μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι αυτή μιας μόνιμης συνωμοσίας των Ηνωμένων Πολιτειών ενάντια σε μια ισορροπημένη ειρήνη για να την αντικαταστήσουν με μια pax americana. Ο στρατηγός ντε Γκωλ το είπε στην εποχή του και ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρέχει αποδείξεις ότι δεν θα υπάρξει επιστροφή του πλανήτη μας στην ευημερία και την ειρήνη χωρίς να τερματιστεί η αμερικανική αυτοκρατορική περιπέτεια.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Zero Hedge,, APR 07, 2022
Authored by Paul Joseph Watson via Summit News,
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Ο πρώην επικεφαλής των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών Πιέρ Μπροσάν προειδοποιεί ότι εάν η Ευρώπη και η Γαλλία δεν αλλάξουν ριζικά τις πολιτικές τους για τη μαζική μετανάστευση, θα μπορούσε να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος και υποστηρίζει ότι «όλες οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι καταδικασμένες».

Ο Μπροσάν, ο οποίος διετέλεσε διευθυντής της γαλλικής DGSE από το 2002 μέχρι το 2008, έκανε τα σχόλια κατά τη διάρκεια συνέντευξης στη Γαλλική εφημερίδα Le Figaro.

«Όλες οι "πολυπολιτισμικές» κοινωνίες είναι καταδικασμένες σε περισσότερο ή λιγότερο βαθιές ρήξεις», προειδοποίησε ο Μπροσάντ, προσθέτοντας: «Σε μια τέτοια κατάσταση, συμβαίνει οι μειονότητες να είναι βίαιοι νικητές και οι πλειοψηφίες να καθησυχάζουν τους χαμένους».

Ο αρνητικός αντίκτυπος της μαζικής μετανάστευσης στη Γαλλία δεν μπορεί πλέον να απορριφθεί επειδή είναι «όλο και πιο δύσκολο να εμποδίσουμε τους Γάλλους να δουν αυτό που βλέπουν», και επίσης επειδή «μια σημαντική προσωπικότητα εμφανίστηκε ξαφνικά στον κόσμο της φόρμουλας της πολιτικής που τους ενθάρρυνε να ανοίξουν τα μάτια τους», δήλωσε ο Μπροσάντ.

Ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών προβλέπει ότι εάν ο Εμανουέλ Μακρόν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές και δεν καταφέρει να αλλάξει μαζικά την προσέγγισή του στη μετανάστευση, θα μπορούσε να προκύψει εμφύλιος πόλεμος.

«Αυτή η σταδιακή αναταραχή του γαλλικού πληθυσμού, αν όχι η μοναδική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, είναι η μόνη που απειλεί άμεσα την πολιτική ειρήνη στο έδαφός μας», δήλωσε ο Μπροσάντ, προειδοποιώντας ότι μουσουλμάνοι μετανάστες και άλλοι από χώρες εκτός Ευρώπης έχουν αναπτύξει ένα «πνεύμα μετα-αποικιακής εκδίκησης».

Προειδοποίησε επίσης ότι το σημαντικά υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων του μεταναστευτικού πληθυσμού και το γεγονός ότι οι νεότερες γενιές που γεννήθηκαν από μετανάστες είναι «ακόμη λιγότερο ενσωματωμένες στη γαλλική κοινωνία από τους γονείς τους», απειλεί τον ιστό της γαλλικής κοινωνίας.

Ο Μπροσάντ αναφέρει ότι η μόνη λύση είναι αυτή που πρότεινε ο γάλλος προεδρικός υποψήφιος Έρικ Ζεμούρ, δηλαδή «ανακαταμέτρηση», παρέχοντας κίνητρα ή εξουσιοδοτώντας με άλλο τρόπο την επιστροφή εκατομμυρίων μεταναστών στις πατρίδες τους.

Ερωτηθείς αν ήταν πολύ αργά, ο Μπροσάντ απάντησε: «Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ αργά. Ας το αντιμετωπίσουμε: Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με διασκορπισμένα άτομα, δηλαδή με τόσες πολλές «ειδικές περιπτώσεις», η καθεμία να αναζητεί ένα καλύτερο μέλλον, αλλά με διασπορές.

«Η διασπορά είναι μια οντότητα, που σχηματίζεται από τους μετανάστες και τους απογόνους τους -- συμπεριλαμβανομένων, κυρίως, των Γάλλων υπηκόων -- οι οποίοι είναι ομαδοποιημένοι και των οποίων ο αριθμός φτάνει σε μια κρίσιμη μάζα επαρκή για κοινωνικές πιέσεις για να ενθαρρύνει τη διαιώνιση των πεποιθήσεων και των τρόπων ζωής των χωρών προέλευσης, με τις οποίες οι σχέσεις παραμένουν τεταμένες", εξήγησε ο Μπροσάντ. «Με αυτόν τον τρόπο, σχηματίζονται αυθόρμητα περισσότεροι ή λιγότερο κλειστοί ξένοι θύλακες οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη τους στη χώρα υποδοχής και στα έθιμά της».

Το συμπέρασμα του Brochand είναι ενοχλητικά νηφάλιο και μελαγχολικό.

«Όλες οι συσσωρευμένες εμπειρίες μου με κάνουν να προβλέπω ένα σκοτεινό, ακόμα και πολύ σκοτεινό, μέλλον για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Στην καλύτερη περίπτωση, οδεύουν προς μια ανυποψίαστη κατάρρευση της ποιότητας ζωής τους, στη χειρότερη περίπτωση, τους οδηγούμε σε τρομερές αντιπαραθέσεις (μια έκρηξη). Πιθανότατα, θα υπάρξει συνδυασμός και των δυο εν μέσω αυξανόμενης σύγχυσης».

Όπως μεταδίδει το RemixNews, ο Μπροσάντ έκανε τα σχόλια εν μέσω ενός ακόμη κύματος ταραχών μεταναστών που πλήττουν μητροπολιτικές περιοχές της Γαλλίας.

«Από την προηγούμενη εβδομάδα, οι πόλεις Sevran και Aulnay-sous-Bois στα προάστια του Παρισιού αποτελούν σκηνές αληθινού αστικού ανταρτοπόλεμου, ενώ παρόμοιες σκηνές έχουν παρατηρηθεί στη Βιλερμπάν και το Βενισιέ, στα προάστια της Λυών. Κάθε φορά, τα επεισόδια μεταξύ αστυνομικών που προσπαθούσαν να επιβάλουν το νόμο και βίαιων εγκληματιών ήταν η αρχική αιτία ταραχών, πυροβολισμών και πολλαπλών πυρκαγιών, με ενέδρες εναντίον των αστυνομικών ομάδων που κλήθηκαν ως ενισχύσεις».

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε πέρυσι από τον Χάρις αποκάλυψε ότι η πλειοψηφία του γαλλικού λαού ανησυχεί για «ευρωπαϊκούς, λευκούς και χριστιανικούς πληθυσμούς που απειλούνται με εξαφάνιση» ως αποτέλεσμα της «μουσουλμανικής μετανάστευσης».

Παρόλα αυτά, ο Εμανουέλ Μακρόν αναμένεται να επιτύχει να εξασφαλίσει δεύτερη προεδρική θητεία αργότερα αυτό το μήνα.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0



Περισσότερο οππορτουνίστας, καιροσκόπος και κολοτούμπας .... πεθαίνεις

Τάδε έφη Ράνια Σβίγκου:
"Το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών, είναι το ποσοστό του Μελανσόν, ο οποίος για λίγο δεν κατάφερε να μπει στον δεύτερο γύρο, αύξησε τις δυνάμεις του από τις εκλογές του 2017, και ήρθε πρώτος, σύμφωνα με τις αναλύσεις της εκλογικής συμπεριφοράς, στους νέους 18-35 ετών".


Ας θυμηθούμε την άποψη του Ζαν Λυκ Μελανσόν για τον κολοτούμπα της "αριστεράς" στην Ελλάδα:

Μελανσόν για Τσίπρα: Είναι από τις πιο ελεεινές πολιτικές προσωπικότητες της Ευρώπης


Και να που ένα από τα προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η Ράνια Σβίγκου, τώρα υπεύθυνη για τον Τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θεωρεί πως η ελπίδα στη Γαλλική πολιτική σκηνή έχει το όνομα (και φυσικά την πολιτική στάση) ΖΑΚ ΜΕΛΑΝΣΟΝ.


ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ .....


Οι φωτο που ακολουθούν είναι από την συμμετοχή του Γάλλου ηγέτη της Ανυπότακτης Αριστεράς Ζαν Λυκ Μελανσόν στην εκδήλωση της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ "ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ", με την Πρόεδρο Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην Αθήνα.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Philippe Huysmans.Reseau International,9-1-22
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Είναι γεγονός ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας ραγδαίας επιτάχυνσης της διαδικασίας εγκαθίδρυσης της δικτατορίας, σχεδόν παντού στις βιομηχανικές χώρες. Ο πλειστηριασμός στις ανακοινώσεις, που γίνεται μερικές φορές κωμικός καθώς τα μέτρα φαίνονται σουρεαλιστικά: η κατάργηση της άδειας οδήγησης και της κάρτας SIM των παραβατών στην Ιταλία, και στη Γαλλία, μετά την ψηφοφορία σε πρώτη ανάγνωση του νόμου για την καθιέρωση του πιστοποιητικού εμβολιασμού. Δεν έμαθαν ότι οι τόποι άσκησης της δημοκρατίας δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να παρεκκλίνουν από το νόμο; Και αυτό προστιθέμενο στις υστερικές δηλώσεις του Μακρόν, ο οποίος, χωρίς να αρκείται στο να επιβεβαιώσει ότι επιθυμεί να emmerder τους μη εμβολιασμένους, δηλώνει ότι δεν θεωρούνται πλέον Γάλλοι πολίτες.

Προσωπικά, τείνω να πιστεύω ότι αυτή η φρενίτιδα εκφράζει τον απόλυτο πανικό στον οποίο οι καλοί μας αφέντες φαίνονται βυθιζόμενοι, καθώς αρχίζουν να συνειδητοποιούν σαφώς ότι δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν τις εντολές που λαμβάνουν από τα αφεντικά τους και ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να τελειώσουν πολύ άσχημα γι 'αυτούς.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος για να καταλάβει ότι η άρνηση πρόσβασης σε εκλογικά τμήματα σε μη-εμβολιασμένους, ενώ έχει χορηγήσει στους βουλευτές μιαν εξαίρεση ώστε ακριβώς να μπορούν να έχουν πρόσβαση στους τόπους άσκησης της δημοκρατίας, είναι νομικά ξεκρέμαστη.

Όσοι με ακολουθούν τακτικά γνωρίζουν ότι για μένα ο κορωνοϊός είναι μόνο ένα προοίμιο για την υποταγή του πληθυσμού και την εγκαθίδρυση ενός δικτατορικού συστήματος διακυβέρνησης, μετά το οποίο θα συμβεί η τελική κατάρρευση του νεοκαπιταλιστικού μοντέλου, το οποίο τα αφεντικά των αφεντικών μας θα ήθελαν να πληρώσουμε στο ακέραιο, χωρίς αυτό να θέτει υπό αμφισβήτηση την αμέριστη κυριαρχία τους.

Ωστόσο, πιστεύω ότι λόγω της επικείμενης άφιξης της κατάρρευσης, οι μικρές ιδιοφυίες που επινόησαν το σχέδιο δεν μπορούσαν να προσθέσουν ένα συστατικό που είναι ωστόσο ουσιώδες.
Η Λαϊκή υποστήριξη

Ναι, είτε μιλάμε για τη Ρωσική Επανάσταση, το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι ή τη ναζιστική Γερμανία, το κοινό σημείο είναι ότι όλα αυτά τα καθεστώτα αρχικά βασίστηκαν σε ευρεία λαϊκή υποστήριξη, κινητοποιώντας όλες τις ενέργειες, χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους, για να διαστρεβλώσουν στη συνέχεια το ίνδαλμα και να φτάσουν στη δικτατορία.

Πού βλέπετε την υποστήριξη στο σχέδιό εκείνων που πρέπει να ονομάζονται φασίστες; Είναι ανύπαρκτο. Μέρος του πληθυσμού τρομοκρατείται, είτε από τη θανατηφόρα δικτατορία είτε από την εξουσία την ίδια, ένα μεγάλο μέρος τους (33%) ομολογούν ότι εμβολιάσθηκαν δια της βίας και το υπόλοιπο του πληθυσμού αρνείται πεισματικά μετά τις συνέπειές του -περί τα έξη εκατομμύρια άτομα στην Γαλλία).

Ακόμη και από την πλευρά των μέσων ενημέρωσης και των διοικήσεων, το σκάφος κάνει νερά από παντού, και τα αληθινά νέα αρχίζουν να εμφανίζονται, σπέρνοντας προβλήματα στο μυαλό των ανθρώπων που σταδιακά συνειδητοποιούν ότι έχουν εξαπατηθεί.

Η κυβέρνηση και οι υποτακτικοί βουλευτές της θα ήθελαν να προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι είναι παντοδύναμοι και ότι δεν θα είστε σε θέση να αντιταχθείτε με κανέναν τρόπο στο εφιαλτικό μέλλον που έχουν σχεδιάσει για εσάς, η πραγματικότητα όμως είναι ότι είναι μόνοι, κρύβονται πίσω από όλο και πιο τραβηγμένους, αντισυνταγματικούς και εντελώς παρανοϊκούς νόμους, αποσυνδεδεμένους από τους νόμους της πραγματικότητας. Όλα αυτά θα σαρωθούν εν ριπή οφθαλμού.

Έτσι, η συμβουλή μου είναι περισσότερο από ποτέ να κρατήσουμε, να μην ενδώσουμε στο φόβο, και αν έχουν αυτοί τους «νόμους». Εμείς έχουμε τους αριθμούς. .




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

γράφει η Μαρία Δεναξά

Οι βουλευτές που ψήφισαν σε πρώτη ανάγνωση το νομοσχέδιο που μετατρέπει το υγειονομικό πάσο σε εμβολιαστικό, απέρριψαν τροπολογία που επιχειρεί να εμποδίσει τη γαλλική κυβέρνηση να επιβάλλει κάτι τέτοιο. Θα είναι στη βούληση του προέδρου και ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις για το αν θα μπορούν να ασκήσουν ή όχι το εκλογικό τους δικαίωμα οι ανεμβολίαστοι. Για την ώρα δεν έχει διευκρινιστεί πως θα πράξει. Αν γίνει κάτι τέτοιο δεν θα τιμωρεί τους ανεμβολίαστους γιατί διέπραξαν "ποινικό αδίκημα, αλλά επειδή (σύμφωνα με το ατομικό τους δικαίωμα, το δικαίωμα που τους δίνει ο νόμος), αρνήθηκαν να εμβολιαστούν.

Για όσους όμως είναι μέσα στα πράγματα, ο γάλλος "Μακιαβέλι", που τη χειραγώγηση την έχει αναγάγει σε εργαλείο εξουσίας, ενδεχομένως να επιχειρήσει να αποκλείσει απο την εκλογική διαδικασία αυτούς που θα μπορούσαν να του στερήσουν μια δεύτερη προεκλογική θητεία. Ολα υπολογίζονται ψηφοθηρικά, όπως και οι εμπρηστικές του δηλώσεις ότι θα #$$% τους ανεμβολίαστους και πως οι "ανεύθυνοι" δεν είναι πολίτες, οι οποίες δεν έγιναν τυχαία!

Δυστυχώς, τα πράγματα στη Γαλλία γίνονται επικίνδυνα κι αυτό θα γενικευτεί στην Ευρώπη. Σχεδόν παντού, έχουν χαθεί οι ισορροπίες. Μαζί τους χάθηκαν οι φάροι των κοινωνιών, όπως ήταν οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών με αξίες που ανήκουν πια σε μια άλλη εποχή, αλλά και οι πολιτικοί με όραμα και πάνω απ όλα με ήθος, αρετές και ευμένεια. Οι πραγματικοί ηγέτες δηλαδή.

Είναι λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους που δηλώνουν αριστεροί, κεντρώοι και δημοκράτες, να πέφτουν ξανά στην παγίδα του εκφασισμού των κοινωνιών. Είναι λυπηρό να βλέπεις αυτούς που έχουν εξουσία στα χέρια τους, να πουλούν για την πολιτική τους επιβίωση τις ατομικές μας ελευθερίες, σήμερα σε φαρμακοβιομηχανίες και αύριο σε ότι άλλο αποφασίσουν τα λόμπι των πολυεθνικών, που κάνουν κουμάντο στις Βρυξέλλες.

Είναι λυπηρό, μετά από τόση πρόοδο που έχει κάνει ο άνθρωπος να περιορίζουν την αντιμετώπιση της πανδημίας σε μια αμφιλεγόμενη λύση, ζητώντας υπευθυνότητα από τους λαούς χωρίς οι ίδιοι να αναλαμβάνουν την παραμικρή ευθύνη!

Τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα γιατί σαν πολίτες γίναμε οι κομπάρσοι του Don't Look Up! Αντί να αντιδρούμε στον διχασμό που σπέρνουν για να μην χρεωθούν τις καταστροφές που προκαλούν, στην προκειμένη περίπτωση την καταστροφή του δημόσιου συστήματος υγείας, επιχαίρουμε σαν τα αιμοδιψή, τον εξοστρακισμό συμπολιτών μας, που απο τη μια μέρα στην άλλη έγιναν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι στους οποίους στηρίζουν το δυστοπικό αφήγημα τους.

Και για όσους θελουν να το ακούσουν ξανά: ναι ο κορωνοιός υπάρχει. Η λογική έχει χαθεί!

Το παραμύθι ότι οι ανεμβολίαστοι είναι "δημόσιος κίνδυνος νούμερο 1", κατέρρευσε με τα χιλιάδες κρούσματα που καταγράφονται καθημερινά σε κοινωνίες οπου η πλειοψηφία ειναι εμβολιασμένη. .

Η ανοσία της αγέλης αποδείχτηκε μύθος (το 90% των ενηλίκων στη Γαλλία ειναι διπλά εμβολιασμένοι και καθημερινά καταγράφονται 250.000-300.000 νέα κρούσματα, ούτε τον πρώτο χρόνο της πανδημίας τόσα πολλά) ενώ η κατά 99.9% αποτελεσματικότητα των εμβολίων, πήγε περίπτατο στο τρίμηνο που ξεθυμαίνουν.

Λυπάμαι που θα χαλάσω το αφήγημα, αλλά εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι ΚΑΙ κολλούν ΚΑΙ νοσούν ΚΑΙ μεταδίδουν ΚΑΙ πεθαίνουν. Ισως οι εμβολιασμένοι πεθαίνουν λιγότερο απο κορωνοιό, αλλά αυτό το συμπέρασμα θα ήταν αντικειμενικά σωστό αν γνωρίζαμε και τους θανάτους απ αυτά, αλλά και απο άλλες παθολογίες το διάστημα της πανδημίας.

Θα έπρεπε σε όλους μας να προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως επιβάλουν πρωτοφανή και ιδιαίτερα σκληρά μέτρα, ώστε να υποχρεωθεί ο πολίτης απο ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ να πάει να εμβολιαστεί, ενώ θα μπορούσαν να καταστήσουν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό ευθύς εξαρχής.

Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας προβληματίζει!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Jean Goychman. Reseau International.

[Το κατωτέρω άρθρο του Γάλλου σχολιαστή - με την έναρξη της προβολής υποψηφίων για τις προσεγγίζουσες προεδρικές εκλογές- παρουσιάζει το κορυφαίο σήμερα θέμα κοινωνικού προβληματισμού στις χώρες της Ευρώπης –τουλάχιστον. Τα όσα εκθέτει και επισημαίνει για την Γαλλία, έχουν φυσικά πολλαπλάσιο ενδιαφέρον, ισχύ και εφαρμογή σε μικρότερες χώρες - όπως ο Έλληνας αναγνώστης θα διαπιστώσει αναγνωρίζοντας ομοιότητες και αντιστοιχίες.]

Μετάφραση/ εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Για δεκαετίες, αν όχι περισσότερο, η πολιτική ζωή της χώρας μας χαρακτηριζόταν από ένα είδος δυαδικής επιλογής που μας έκανε είτε δεξιούς είτε αριστερούς. Η «κεντρώα» ιδιότητα θα μπορούσε να υπάρχει, αλλά ορίστηκε μόνο σε σχέση με αυτό, συχνά συνοδευόμενη από μια «ούτε δεξιά ούτε αριστερά» η οποία, στην πραγματικότητα, θεωρητικοποίησε την ανεξαρτησία, ακόμη και αν ήταν προσωρινή.

Από καιρό ενσαρκωμένο από το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κίνημα (MRP), αυτό το κεντρώο κίνημα γνώρισε μιαν ορισμένη αναβίωση υπό τον Valéry Giscard d'Estaing, ο οποίος υποστήριξε ότι η Γαλλία πρέπει να κυβερνηθεί στο κέντρο. Στην πραγματικότητα, οι οπαδοί του κέντρου χαρακτηρίστηκαν κυρίως από τον «Ατλαντισμό» τους, ένα ελάχιστα μεταμφιεσμένο συνώνυμο του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού, στο οποίο μια σειρά από ομάδες προβληματισμού δεν απομακρύνθηκαν ποτέ από το όραμα του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ..

Έχοντας απορροφηθεί εν μέρει από το UDF κατά τη διάρκεια των χρόνων του Ζισκάρ, οι κεντρώοι υπέφεραν με διαφορετικά ονόματα. Σταδιακά, η μείωση του χάσματος «αριστεράς-δεξιάς» τους οδήγησε να προσαρμόσουν ουσιαστικά τις ψήφους τους σύμφωνα με το ευρωπαϊκό τους όραμα.

Η Αριστερά, που ενσαρκώνεται κυρίως από το Σοσιαλιστικό Κόμμα από τα χρόνια του Μιτεράν, πήρε τη στροφή προς τον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε ένα άλλο ευρωπαϊκό όραμα, το οποίο ήταν πιο κοντά στην «Ευρώπη των Εθνών και των Πατριωτικών Χωρών» που υποστήριζε ο ντε Γκωλ.

Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα.

Η δεκαετία του '80 σηματοδότησε μια γενικευμένη στροφή προς τον οικονομικό φιλελευθερισμό και τις ευρωπαϊκές συνθήκες που τον κωδικοποίησαν. Η Ενιαία Πράξη του 1986 και η Συνθήκη του Μάαστριχτ που εγκρίθηκε το 1992 σηματοδότησαν αυτή την περίοδο προόδου προς στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων μεταξύ των κρατών μελών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιταχύνθηκε. Παράλληλα με αυτόν τον φεντεραλιστικό προσανατολισμό, ο οποίος προσέφυγε κυρίως σε εκείνους που είδαν στον λεγόμενο οικονομικό φιλελευθερισμό ένα λαμπρό μέλλον για ολόκληρο τον πλανήτη, ξεκίνησε ένα κίνημα αντίθεσης σε αυτό το όραμα.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι η συνέπεια αυτού του φιλελευθερισμού που βασίζεται στο «ελεύθερο εμπόριο» ήταν μια μετεγκατάσταση εργασίας που θα είχε μεγάλη εξάπλωση και θα επηρέαζε κυρίως τις βιομηχανικές εταιρείες.

Αυτός ο προβληματισμός, ο οποίος δεν είχε ξεκινήσει από κανένα πολιτικό κόμμα, και μόνο δειλά από λίγα συνδικάτα, που έβλεπαν τις συνέπειες στην απώλεια θέσεων εργασίας, βρήκε οπαδούς σε ένα σημαντικό μέρος της γαλλικής κοινωνίας, όλων των πολιτικών απόψεων.

Ευαισθητοποίηση των μελλοντικών θυμάτων

Η αποκάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος της 29ης Μαΐου 2005. 55% των Γάλλων ψήφισαν «Όχι» στη συνταγματική συνθήκη. Η λαϊκή θέληση ακούστηκε: Μια σοβαρή πλειοψηφία των Γάλλων δεν ήθελε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα έπρεπε να οδηγήσει τους πολιτικούς ηγέτες, ανεξάρτητα από την προσωπική τους άποψη, σε μια καμπή της ευρωπαϊκής πολιτικής και σε μια βαθιά αμφισβήτηση. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη και προτιμήθηκε «να τεθεί η σκόνη κάτω από το χαλί», με την επικύρωσή της συνθήκης και παρακάμφθηκε το Σύνταγμα με μια ευρωπαϊκή συνθήκη που υιοθέτησε ακριβώς τους όρους της συνθήκης που απορρίφθηκε από τον γαλλικό λαό.

Αυτό κατέστρεψε την λίγη εμπιστοσύνη που είχαν ακόμα οι Γάλλοι στην άρχουσα πολιτική τάξη τους. Προσθέστε σε αυτό την ολοένα και πιο κοινή αίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προσλάμβανε τα χαρακτηριστικά του προπλάσματος προς επίδειξη μιας καλπάζουσας παγκοσμιοποίησης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο στην εξαθλίωση των μεσαίων τάξεων που προέκυψαν από τον βιομηχανικό καπιταλισμό, και που καταδικάζονταν σε εξαφάνιση λόγω γενικευμένης χρηματιστικής οικονομίας.

Γραμμή κατάγματος

Για όλους αυτούς τους λόγους, προέκυψε μια νέα γραμμή διχασμού. Διαχωρίζει εκείνους που έχουν αντιληφθεί τις ολέθριες συνέπειες του εφαρμοζόμενου παγκοσμιακού σχεδίου και εκείνους που, αντίθετα, πιστεύουν ότι είναι μια ευκαιρία για τη Γαλλία να συνεχίσει να υπάρχει μέσω της ενσωμάτωσής της στην Ευρώπη, η οποία θα μπορούσε έτσι να ακουστεί στην παγκόσμια συναυλία.

Οι πρώτοι είναι πεπεισμένοι ότι θα χάσουν τα πάντα και οι τελευταίοι πιστεύουν ότι αυτή είναι η αναπόφευκτη πορεία προόδου και ότι οι διαστάσεις της Γης έχουν μειωθεί αρκετά ώστε να προβλέπεται η εξαφάνιση των συνόρων.

Μια «λαϊκιστική» αντιπολίτευση και μια διεθνοποίηση του διχασμού

Αυτή η διαίρεση εμφανίζεται περισσότερο οριζόντια παρά κάθετη. Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, εκείνοι που ζουν κυρίως σε μεγάλες πόλεις και έχουν ήδη διεθνοποιηθεί, είναι μάλλον ευνοϊκοί για αυτή την παγκοσμιοποίηση. Από την άλλη, οι λιγότερο προνομιούχες κοινωνικές τάξεις, που ζουν στην υπόλοιπη επικράτεια, ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για τη διατήρηση του έθνους-κράτους τους, στο οποίο βλέπουν τη μητέρα γη και την προστατευτική πατρίδα.

Μια πολύ αποκαλυπτική εικόνα είναι αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Οι πιο αφοσιωμένοι στην παγκοσμιακή ιδέα είναι εκείνοι που ζουν στις ανατολικές και δυτικές ακτές, ενώ εκείνοι στην εσωτερική λωρίδα έχουν παραμείνει πιο απομονωμένοι. Και το ίδιο ισχύει και σε πολλά μέρη.

Τι συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από αυτό;

Φαίνεται σήμερα ότι πολλοί λαοί ξυπνούν και δεν θέλουν να εξαφανιστούν, πνιγμένοι σε ένα ανόμοιο σύνολο στο οποίο θα έχαναν τόσο τον πολιτισμό τους όσο και την ταυτότητά τους. Σκοπεύουν να διατηρήσουν την εθνική ανεξαρτησία που τους δίνει την κυριαρχία τους. Αυτό είναι εντελώς ασύμβατο με τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να προκύψει από μια δημοκρατική διαδικασία. Ως εκ τούτου, ο χρόνος φαίνεται να παίζει εναντίον των παγκοσμιοποιών, οι οποίοι, αφού εργάστηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια σκιά που ευνοεί τη διακριτικότητα -το προνόμιο των μυστικών οργανώσεων- αναγκάζονται τώρα να εμφανιστούν στο πλήρες φως. Αυτό που μέχρι τώρα έδινε αφορμή για όποιον προσεγγίζει το θέμα να κατηγορηθεί αμέσως για συνωμοσία, γίνεται τώρα εξόφθαλμο σε κάθε κάπως διορατικό παρατηρητή. Είναι σημαντικό για αυτούς να επιταχύνουν τον ελιγμό.

Εδώ είναι το μέλλον που κρίνεται στη μάχη που έρχεται, και υποβιβάζει στο επίπεδο του λειψάνου αυτή την κατάταξη «δεξιός»-«αριστερός», που έχει γίνει αναχρονιστική, ακόμα και αν κάποιοι, από έναν ξεπερασμένο πολιτικό υπολογισμό, προσπαθούν να προσκολληθούν σε αυτήν ως σωσίβιο.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Zero Hedge, 14-10-21
Authored by John V. Walsh via AntiWar.com, μετάφραση: Μ. Στυλιανού

«Εξακολουθούν να υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ Γαλλίας και ΗΠΑ, λέει ο Γάλλος υπουργός», είναι ο τίτλος ενός αξιοσημείωτου άρθρου που εμφανίζεται στους New York Times αυτή την εβδομάδα. Ο υπουργός, Bruno Le Maire, είναι βάναυσα ειλικρινής σχετικά με τη φύση των διαφορών όπως πιστοποιούν τα παρακάτω αποσπάσματα . Στην πραγματικότητα, ισοδυναμούν με διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Γαλλίας και της ΕΕ από τις ΗΠΑ.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι διαφορές αφορούν την Κίνα μετά τον θόρυβο σχετικά με την πώληση αμερικανικών πυρηνικών υποβρυχίων στην Αυστραλία και την εκπληκτική (για τους Γάλλους) ακύρωση των συμβάσεων με τη Γαλλία για υποβρύχια. Ο κ. Λεμέρ, με λόγο γονέως που επιπλήττει, το χαρακτήρισε ως "κακή συμπεριφορά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ".

Ο Γάλλος υπουργός οικονομικών με τον πρόεδρπρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν



Ο κ. Λεμέρ κατέστησε σαφές ότι η διαφωνία για τα υποβρύχια είναι ενδεικτική των βαθύτερων διαφορών στην θέαση του κόσμου που έχουν προκύψει όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και στην ΕΕ ως συνέπεια της ανόδου της Κίνας.

Το άρθρο των NYT αναφέρει :

"' Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να συνεργασθεί με την Κίνα», δήλωσε ο κ. ΛεΜέρ, στενός σύμμαχος του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, σε ευρεία συνέντευξη εν όψει των συνεδριάσεων (του ΔΝΤ). Αυτό ήταν φυσικό, πρόσθεσε, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η κορυφαία δύναμη στον κόσμο και δεν «θέλουν η Κίνα να γίνει σε λίγα χρόνια ή σε μερικές δεκαετίες η πρώτη υπερδύναμη στον κόσμο.

Αντίθετα, Η στρατηγική προτεραιότητα της Ευρώπης, είναι η ανεξαρτησία, «που σημαίνει να είναι σε θέση να οικοδομήσει περισσότερες ικανότητες στην άμυνα, να υπερασπιστεί τη δική της άποψη για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, να υπερασπιστεί το δικό της οικονομικό συμφέρον, να έχει πρόσβαση σε βασικές τεχνολογίες και να μην εξαρτάται υπερβολικά από τις αμερικανικές τεχνολογίες», δήλωσε.

Το άρθρο των Τάϊμς της Ν. Υόρκης συνεχίστηκε, επικαλούμενο τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών:

«Το βασικό ερώτημα τώρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να γίνει "ανεξάρτητη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ικανή να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, είτε οικονομικά είτε στρατηγικά συμφέροντα".

Ο Λεμέρ θα μπορούσε να είχε προλογίσει αυτή τη δήλωση με το: «Όταν κατά τη διάρκεια των ανθρώπινων γεγονότων, καθίσταται απαραίτητο για έναν λαό να διαλύσει τους πολιτικούς δεσμούς που τον έχουν συνδέσει με έναν άλλο και να κανταλάβει μεταξύ των δυνάμεων της γης, τον ξεχωριστό και ισότιμο σταθμό στον οποίο τον προορίζουν οι Νόμοι της Φύσης και ο της Φύσης Θεός, ένας αξιοπρεπής σεβασμός στις γνώμες της ανθρωπότητας απαιτεί να δηλώσουν τις αιτίες που τους ωθούν στο χωρισμό.»

Οι επιπτώσεις μεταξύ των κρατών της Γαλλίας και του AUKUS έχουν δημιουργήσει αμηχανία στα κράτη του Ειρηνικού-Ινδικού Ωκεανών. Η Αυστραλία θα πρέπει να γεφυρώσει το έλλειμμα εμπιστοσύνης που έχει δημιουργήσει με τους Ευρωπαίους συμμάχους της η ένταξη της στην #AUKUS . , γράφουν δημοσιεύματα των χωρών της περιοχής

Ως έμπειρος διπλωμάτης που είναι ο κ. Λεμέρ, κάποια ψυχρή παρηγοριά στην άτακτη κυβέρνηση των ΗΠΑ, λέγοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν «ο στενότερος συνεργάτης μας» όσον αφορά τις αξίες, το οικονομικό μοντέλο, τον σεβασμό του κράτους δικαίου και την αποδοχή της ελευθερίας. Ενώ για την Κίνα είπε: «Δεν μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες ή το ίδιο οικονομικό πρότυπο».

Το άρθρο συνέχισε:

«Ερωτηθείς εάν οι διαφορές σχετικά με την Κίνα σημαίνουν αναπόφευκτη απόκλιση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, ο κ. Λε Μερ είπε, «Θα μπορούσε να είναι έτσι αν δεν είμαστε προσεκτικοί». Αλλά πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί αυτό, πράγμα που σημαίνει «αναγνώριση της Ευρώπης ως μιας από τις τρεις υπερδυνάμεις στον κόσμο για τον 21ο αιώνα, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα».

Και το άρθρο κατέληξε:.

«Ένα από τα μεγαλύτερα επιμένοντα σημεία διαφωνίας είναι οι δασμοί μετάλλων που επέβαλε ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παγκοσμίως το 2018. Αξιωματούχοι αντιμετωπίζουν δύσκολες διαπραγματεύσεις τις προσεχείς εβδομάδες. Οι Ευρωπαίοι σχεδιάζουν να επιβάλουν δασμούς αντιποίνων σε μια σειρά αμερικανικών προϊόντων από την 1η Δεκεμβρίου, εκτός αν ο κ. Μπάιντεν αποσύρει έναν δασμό 25% για τον ευρωπαϊκό χάλυβα και έναν φόρο 10% στο αλουμίνιο.

«Εάν θέλουμε να βελτιώσουμε τις διμερείς οικονομικές σχέσεις μεταξύ των ηπείρων, το πρώτο βήμα πρέπει να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες να άρουν τις κυρώσεις στην υπόθεση χάλυβα και αλουμινίου», δήλωσε ο κ. Λε Μέρ. «Έχουμε βαρεθεί τους εμπορικούς πολέμους», πρόσθεσε.

Οι κοινές αξίες είναι καλές, αλλά τα κοινά κέρδη είναι σαφώς καλύτερα.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Pierre Duval.observateur continental.7-10-21
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Η σύσταση αρκετών Γάλλων πολιτικών να αποσυρθεί η χώρα [Γαλλία] από το ΝΑΤΟ δεν είναι κενή λέξη. Κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές που δεν συμφωνούν με τις ενέργειες των Ηνωμένων Πολιτειών και θέλουν να ανακτήσουν την ανεξαρτησία της Γαλλίας.

Η Le Figaro γράφει σχετικά με αυτό με τίτλο: «Πρέπει η Γαλλία να εγκαταλείψει την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ;» Εάν, μια τέτοια εφημερίδα που έχει τόση σημασία στον χώρο των γαλλικών μέσων ενημέρωσης, το μήνυμα είναι ότι αυτή τη στιγμή κάτι το ισχυρό συμβαίνει στη χώρα έναντι του ΝΑΤΟ.

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι το αίτημα για έξοδο από το ΝΑΤΟ, όπως επισημαίνει η Figaro, διατυπώνεται κυρίως από ηγέτες όλων των παρατάξεων, «από τον Ζαν Λουκ Μελανσόν έως τη Mαρίν Λεπέν, μέχρι και τον Eρίκ Ζεμούρ», η γαλλική εφημερίδα σημειώνει ότι «η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ κερδίζει νέους οπαδούς απέναντι στη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών. Όλα αυτά τα πολιτικά πρόσωπα και μέσα ενημέρωσης, που αναφέρθηκαν παραπάνω, συμφωνούν για την αναποτελεσματικότητα της Ατλαντικής Συμμαχίας, τονίζει η Φιγκαρό, η οποία σημειώνει ότι «αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, τον Οκτώβριο του 2019, σύμφωνα με τα οποία «το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου», χωρίς να ξεχνάμε «το πρόσφατο φιάσκο με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και την ταπείνωση της Γαλλίας σε σχέση με την ακύρωση της σύμβασης αγοράς των υποβρυχίων από την Αυστραλία υπό την πίεση των ΗΠΑ [η οποία] απλώς επιδείνωσε την κατάσταση ».

Τον Απρίλιο του 2020, το Παρίσι επέλεξε τον Hubert Védrine για να εξετάσει το μέλλον του ΝΑΤΟ. Όπως έγραψε η LeMonde, ο Βεντρίν δεν είναι «φημισμένος ως μαχητικός Ατλαντιστής». Ο Hubert Védrine δήλωσε: «Ήμουν σε θέση να επιβεβαιώσω ότι οι γαλλικές ιδέες απομονώθηκαν εντός της Ατλαντικής Συμμαχίας».

Ήδη στην έκθεσή του το 2012 για το ΝΑΤΟ, έκανε «μια μάλλον μετρία αξιολόγηση της συμβολής της επανένταξής μας στη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ». Εξήγησε ότι «πρέπει να είμαστε πολύ πιο δυναμικοί, επιθετικοί και μαχητικοί εντός της Ατλαντικής Συμμαχίας», «πρέπει να αναμένουμε περισσότερα και να αναλάβουμε την λειτουργία της Συμμαχίας».

Το κύριο συμπέρασμα της έκθεσής του για το 2020 είναι ότι η έξοδος από την ολοκληρωμένη διοίκηση δεν αποτελεί επιλογή και ότι η Γαλλία πρέπει αντ' αυτού να προσπαθήσει να ανακτήσει την πλήρη θέση της εντός της Συμμαχίας. Στην έκθεση για το ΝΑΤΟ, προκύπτει η επιθυμία να έχουμε «την ενίσχυση του κοινού διατλαντικού οράματος, το οποίο βασίζεται σε αξίες και αρχές, και της συνεργασίας ΝΑΤΟ-ΕΕ. ».

Ωστόσο, η έκθεση αναφέρει ότι «η έκταση της δυσπιστίας που έχει σταδιακά κυριαρχήσει στον διατλαντικό δεσμό κατά την τελευταία τετραετία διαπιστώθηκε και πάλι στα τέλη του 2020 από μια δημοσκόπηση που διεξήχθη εξ ονόματος της δεξαμενής σκέψης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR):: «Η πλειονότητα των πολιτών που ερωτήθηκαν ελπίζουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις Ηνωμένες Πολιτείες, Η διατλαντική σχέση θεωρείται τώρα λιγότερο προσαρμοσμένη στις προκλήσεις της στιγμής και η αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αμφισβητήσιμη. Μόλις το 10% των ερωτηθέντων πιστεύει τώρα ότι οι ΗΠΑ θα προστατεύσουν την ήπειρο σε περίπτωση σύγκρουσης. Αντίθετα, το 67% πιστεύει ότι η χώρα τους δεν μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη της Ουάσινγκτον σε περίπτωση μεγάλης κρίσης».

Τον Νοέμβριο του 2020 οι,( Υπουργοί Εξωτερικών Γερμανίας και Γαλλίας) Heiko Maas και ο ομόλογός του Jean-Yves Le Drian δήλωσαν: «Η Ευρώπη και η Αμερική πρέπει να εφεύρουν από κοινού μια νέα διατλαντική συμφωνία».

Το 2013, ο Hubert Védrine είχε λάβει επιστολή από τον Régis Debray με την σύσταση να αποχωρήσει η Γαλλία από το ΝΑΤΟ, όπως υπενθύμισε η Monde diplomatique τον Οκτώβριο του 2021. «Η ηγεσία του Νικολά Σαρκοζί (πρόεδρος από το 2007 έως το 2012) στη διεθνή σκηνή είχε καταστήσει τη Γαλλία σεβαστό εταίρο. Αλλά οι διάδοχοί του έχουν αποδυναμώσει τη Γαλλία και την επιρροή της, και δεν μας σέβονται πλέον».

Ο Eric Ciotti, βουλευτής της Alpes-Maritimes, δημοσίευσε στο Twitter στις 23 Σεπτεμβρίου 2021: «Ζητώ από τη Γαλλία να αποσυρθεί από την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ. Ο εχθρός μας δεν είναι η Ρωσία. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν είναι πλέον απαραίτητος. Πρέπει να ανακτήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία, με την οποία μοιραζόμαστε χριστιανικές ρίζες και ιστορία».

Πιο αναλυτικά, ο Έρικ Σιοτί δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο TV5 Monde: «Σήμερα, αυτή η Συμμαχία [του ΝΑΤΟ] είναι παράδοξη. Υπάρχει η Τουρκία, η οποία από πολλές απόψεις μας απειλεί με άνοδο του ισλαμισμού. Και εξακολουθεί να θεωρείται ότι ο εχθρός μας είναι η Ρωσία. Αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται σε μια περίοδο που έχει τελειώσει με την πρώην Σοβιετική Ένωση. [Αυτό] πρέπει να αλλάξει. Μπορούμε να έχουμε νέες συνεργασίες με τη Ρωσία. Η Ρωσία πολέμησε τον ισλαμισμό, ειδικά στη Μέση Ανατολή. Έχουμε τις ίδιες ρίζες. Ας σταματήσουμε να κάνουμε λάθος αντίπαλο και να ξαναχτίσουμε μια ισχυρή Γαλλία σε κυρίαρχο επίπεδο, σε στρατιωτικό επίπεδο.».

Σύμφωνα με τον Έρικ Σιοτί, η επέμβαση στο Μαλί απέδειξε ότι η Γαλλία ήταν μόνη της, παρά τις συμμαχίες, και η ήττα στο Αφγανιστάν απέδειξε ότι το ΝΑΤΟ είναι ξεπερασμένο. Όσον αφορά το ζήτημα της παρουσίας της Γαλλίας στο Μαλί, ο ίδιος, χωρίς να αναφέρει το βάρος ή τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, πράγμα που σημαίνει ότι η Γαλλία ήταν μόνη της σε αυτόν τον τομέα, θεώρησε ότι «πρέπει να τεθεί το ζήτημα της παρουσίας μας. Είμαστε εδώ για να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία, να αποφύγουμε το σχηματισμό ενός νέου Ισλαμικού κράτους» και «θα πρέπει να αναδιαμορφώσουμε τη θέση μας σε αυτόν τον τομέα». Ωστόσο, με την ταχεία αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το Αφγανιστάν, ο βουλευτής της Alpes-Maritimes έγραψε: « Η πανωλεθρία στο αφγανικό απέδειξε ότι το ΝΑΤΟ ήταν ξεπερασμένο. Η εποχή της αμερικανικής υπεροχής έφτασε στο τέλος της, είναι μια πραγματικότητα στην οποία η διπλωματία μας πρέπει να προσαρμοστεί βρίσκοντας μια μοναδική φωνή στη συναυλία των εθνών, σε ένα Ντεγκωλλικό όραμα.»

Αντίθετα, ο πρώην υπουργός Άμυνας της Γαλλίας Ερβέ Μορίν (από τις 18 Μαΐου 2007 έως τις 13 Νοεμβρίου 2010) είναι πεπεισμένος ότι η παρουσία της χώρας στην κοινή διοίκηση του ΝΑΤΟ δεν εμποδίζει σε καμία περίπτωση την ανεξαρτησία της. Εξήγησε ότι «το ΝΑΤΟ πρέπει να εξελιχθεί σε βάθος», «αλλά, δυστυχώς, το να το καταδικάσουμε όπως έκανε ο Εμανουέλ Μακρόν είναι λάθος, καθώς η Ευρώπη της ολοκληρωμένης άμυνας δεν επιζητείται από κανέναν εκτός από τη Γαλλία».

Όπως επισημαίνει η Le Figaro,για 43 χρόνια (από το 1966 έως το 2009) η Γαλλία δεν ήταν μέλος της κοινής διοίκησης του ΝΑΤΟ, παραμένοντας μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας. Η απόφαση να αποσυρθεί ελήφθη από τον στρατηγό ντε Γκωλ, ο οποίος αντιτάχθηκε κυρίως στον έλεγχο της πυρηνικής αποτροπής της Γαλλίας από τις ΗΠΑ. Και η Γαλλία οφείλει την επιστροφή της στο ΝΑΤΟ στον Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Δεδομένου ότι η Γαλλία συμμετέχει σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ από το 1995, ο Σαρκοζί έκρινε απαραίτητο να είναι παρών σε όργανα λήψης αποφάσεων. Σε συνέντευξή του στο BFMTV στις 5 Οκτωβρίου, ο Τζον Κέρι δήλωσε για την απώλεια του συμβολαίου με την Αυστραλία: «Έχουμε μια σχέση με τη Γαλλία που είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό το γεγονός». Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών αντικρούει τον όρο «προδοσία», προτιμώντας να την αποκαλέσει «έλλειψη επικοινωνίας» μεταξύ των δυο χωρών. Προσπάθησε να διαβεβαιώσει ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν «είναι πλήρως αφοσιωμένος στην ιδέα βελτίωσης των αμερικανο-γαλλικών σχέσεων και ενεργεί προς αυτή την κατεύθυνση». Το αν τα λόγια των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι παρά μια διπλωματική φρασεολογία σε περιτύλιγμα της περιφρόνησής τους προς τη Γαλλία, αυτό θα φανεί γρήγορα κατά τη διάρκεια του προγράμματος συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη το 2022, αλλά και κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας της ΕΕ από τον Ιανουάριο του 2022.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Delawarde- Diamantides / Réseau International/18-9-21
Μετάφραση Μ. Στυλιανού

Θα βρείτε παρακάτω ένα πολύ καλό σχόλιο από τον Στρατηγό Γρηγόρη Διαμαντίδη, μέλος της Κοινής Δεξαμενής Σκέψης (Γάλλων ανωτέρων αξιωματικών ε.α). Εδώ, στον πρόλογο, το άμεσο δικό μου συναίσθημα, σε αυτή την υπόθεση:

΄Εχοντας γνωρίσει, τον τελευταίο καιρό, έναν σύμμαχο -τις ΗΠΑ- που λεηλατεί τις εταιρείες μας (Alsthom), συλλαμβάνει χωρίς τον παραμικρό λόγο ορισμένους από τους ηγέτες τους (Frédéric Pierucci), επιβάλλει την εξωχώρια νομοθεσία του στις συναλλαγές σε δολάρια, επιβάλλει κυρώσεις σε συμμαχικές εταιρείες που δεν σέβονται σχολαστικά τις αντιρωσικές κυρώσεις του, κατά του North Stream 2, ή κατά του Ιράν, (κυρώσεις που επιβάλλονται μονομερώς από το εκτελεστικό και νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ), φεύγει από το Αφγανιστάν χωρίς να συμβουλευτεί τους εταίρους του, τώρα οι ΗΠΑ λεηλατούν επίσης τις αγορές του αποδυναμωμένου και φθίνοντος Γάλλου συμμάχου τους...

Ως εκ τούτου, η Γαλλία έχει γίνει το «χαλάκι της εξώπορτας» των Ηνωμένων Πολιτειών με την υποταγή, τη δουλικότητα, που επιτρέπει αυτά να συμβαίνουν. Η Γαλλία είναι κερατωμένη αλλά χαρούμενη, επειδή πιστεύει ότι μπορεί ακόμα να υπολογίζεται σε μια Ευρώπη όπου τώρα είναι πιο απομονωμένη από ποτέ. Πέρα από τις αδύναμες διαμαρτυρίες, που προφέρονται με την άκρη των χειλιών της και που όλοι γνωρίζουν ότι θα είναι χωρίς συνέχεια, η Γαλλία παραμυθιάζεται, εξαπατάται, βιάζεται, χωρίς να αντιδρά. Όσο περισσότερο χαμηλώνει το κεφάλι της, σηκώνει τη φούστα της και το αφήνει να συμβεί, τόσο περισσότερο οι ΗΠΑ, που περιφρονούν τους αδύναμους, θα συνεχίσουν να την εκμεταλλεύονται προς όφελός τους, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουν να την σέρνουν σε αμφίβολες στρατιωτικές επιχειρήσεις προς όφελος αμφισβητήσιμων συμφερόντων...

Μια ανακοίνωση εξόδου της από την ολοκληρωμένη στρατιωτική οργάνωση του ΝΑΤΟ και η επιστροφή σε μια Γκωλική θεώρηση των πραγμάτων, με ισορροπία μεταξύ Ανατολής και Δύσης, θα ήταν μια αντίδραση που θα εντυπωσίαζε στην παρούσα κατάσταση. Είναι καλύτερα να είμαστε μόνοι παρά με κακή συντροφιά,(γαλλική παροιμία) και ίσως θα βρίσκαμε μια θέση «Διαιτητή».

Αλλά έχει η Γαλλία τα μέσα να το πράξει, δεδομένου του αβυσσαλέου χρέους της και της κατάστασής της ως άρρωστου και χρεοκοπημένου κράτους; Τίποτα δεν είναι λιγότερο σίγουρο

~ Ντομινίκ Ντελαγουάρντ

*
Σχόλιο του Στρατηγού (2S) Grégoire Διαμαντίδη, μέλους της «Κοινής Δεξαμενής Σκέψης» Γάλλων Αξιωματικών ε.α.:

Οικονομικός πόλεμος: Ακύρωση της «σύμβασης του αιώνα» μεταξύ του Γαλλικού Ναυτικού Ομίλου και της Αυστραλίας

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι η αμερικανική μονομέρεια και η περιφρόνηση προς τους Ευρωπαίους «συμμάχους»:
  • Με την απόφαση να φύγει βιαστικά από το Αφγανιστάν,
  • Με αυτή την υπέροχη αγγλοσαξονική χειραγώγηση μέσα στη (πενταεθνή συνεργασία ηλεκτρονικής κατασκοπείας) τα "πέντε μάτια" και
  • Με εκείνους που είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν ...
θα άνοιγε τα μάτια των Ευρωπαίων και των εθνικών ηγετών μας... Αλλά να είστε βέβαιοι καλοί άνθρωποι, μόλις σκάσει η φούσκα των ιστορικών δηλώσεων της Ούρσουλα φον ντεν Λάϊεν για την «Ευρώπη της άμυνας», και της Γαλλίας για τη «μαχαιριά στη ράχη», τίποτα το σοβαρό δεν θα συμβεί.

Σίγουρα στις αρχές του 2022 η γαλλική Προεδρία της ΕΕ θα οδηγήσει σε υπέροχες λυρικές πτήσεις για το θέμα, με ίσως τη δημιουργία μιας νέας εφεύρεσης/δομής/EM/concept/force EU/ κλπ..., προσθέτοντας στα πολλά ευρωπαϊκά gadgets που έχουν ήδη εφευρεθεί για να συνοδεύσουν τη δολοφονία της ΔΕΕ (από τους αγαπητούς συμμάχους μας) και να κρατήσουν ζωντανή τη χίμαιρα της «Ευρώπης της Άμυνας», με κατασκευές όπως:
  • Ευρωπαϊκά κράτη μέλη διαχείρισης κρίσεων,
  • Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας εξοπλισμών (EDA) με τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια του για να καμουφλάρει τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που πληρώνουν οι Ευρωπαίοι του ΝΑΤΟ στις ΗΠΑ για εξοπλισμούς(υπενθύμιση: όλοι οι προϋπολογισμοί των ευρωπαίων μελών του ΝΑΤΟ, πάνω από 250 δισεκατομμύρια δολάρια!) για αεροπλάνα F35, φρεγάτες Aegis, Patriots κ.λπ.
  • Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας,
  • PESCO ή Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO)
  • IEI: Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Παρέμβασης,
  • και ξεχνάω κάποια...

΄Ετσι, αυτή η γαλλική Προεδρία της Ε.Ε. από την 1η Ιανουαρίου έως τις 30 Ιουνίου 2022, με τον πιθανό ακτιβισμό που θα την συνοδεύει, θα επιτρέψει πάνω απ' όλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρουσιαστεί ως «ο αρχάγγελος σωτήρας της Ευρώπης», εξασφαλίζοντας του έτσι μια καλή προεκλογική εκστρατεία, αναβιώνοντας ταυτόχρονα την παλιά καλή δυσπιστία ορισμένων ευρωπαίων «φίλων» έναντι της Γαλλίας και του αφρού της «Euromedia» για να δικαιολογήσει τη σοφή επιστροφή της, στα ζεστά, κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του μεγάλου αδελφού.

Και όλα θα επανέλθουν σε τάξη... όπως και πριν, όλοι φρόνιμα υποταγμένοι στο ΝΑΤΟ, διότι έτσι το θέλουν η Γερμανία, οι φίλοι μας στην Ανατολή, ο Άγγλος σύμμαχός μας, και φυσικά ο μεγάλος αδελφός. Όσο για τους άλλους, φυσικά θα ακολουθήσουν.

Επειδή στην πραγματικότητα η ίδια η έκφραση «Ευρώπη της Άμυνας» δεν έχει νόημα. Πράγματι κανείς δεν μιλάει για παράδειγμα για τη «Γαλλία της Άμυνας», αλλά πάντοτε για την «άμυνα της Γαλλίας», δηλαδή την υπεράσπιση μιας κυρίαρχης εθνικής οντότητας, από την οποία προέρχεται η εξωτερική πολιτική της και από την οποία πηγάζει η διπλωματία της, στηριζόμενη μεταξύ άλλων στους στρατούς της.

Ως εκ τούτου, θα πρέπει πρώτα να φανταστούμε μια κυρίαρχη εθνική ευρωπαϊκή οντότητα: η οποία είναι οξύμωρο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει «ευρωπαϊκό έθνος»· Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή κυριαρχία και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή διπλωματία ( δύστυχε Josep Borell!), επομένως δεν υπάρχει ευρωπαϊκή άμυνα.

Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι «Ευρωλάτρεις»μας έχουν αντιστρέψει τις έννοιες επινοώντας την έκφραση «Ευρώπη της άμυνας», μια εφεύρεση που μπορεί να είναι μόνο μια κούφια έννοια, ή τουλάχιστον οριακή, αφού στην πραγματικότητα:
  • η υπεράσπιση της Ευρώπης έχει ανατεθεί στο ΝΑΤΟ, δηλαδή κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες
  • και ως εκ τούτου, η διπλωματία της Ευρώπης έχει επίσης ανατεθεί στους Αμερικανούς (δεν πρόκειται για εθνική διπλωματία ... όταν υπάρχει!)
  • και, ως εκ τούτου, πάντα η εξωτερική πολιτική της Ευρώπης (από τους Αμερικανούς κατευθύνεται)

Με μια εξαιρετική αντιστροφή/επιβολή σκέψης, έχουμε δεχτεί εδώ και δεκαετίες, ότι είναι το αμυντικό εργαλείο του ΝΑΤΟ που δικαιολογεί/διαμορφώνει τη διπλωματία και την εξωτερική πολιτική της Ευρώπης αντί της κανονικής αντίστροφης λογικής, δυστυχώς αδύνατης, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει φυσική ευρωπαϊκή ηγεσία ελλείψει ενός «ευρωπαϊκού έθνους» (οξύμωρο!).

Έτσι, ορισμένοι θα μπορούσαν να σκεφτούν μια κατάσταση της Ευρώπης που θα μπορούσε να είναι ένα έθνος πλαίσιο / ηγέτης, ως έναν πόλο γύρω από τον οποίο θα έρχονταν να συγκεντρωθούν άλλα ευρωπαϊκά έθνη.

Αλλά ποιο;
Η Γαλλία ;

Φυσικά, ακολουθήστε το βλέμμα μου, είμαστε αμέσως στον πειρασμό να σκεφτούμε τη Γαλλία, η οποία, όπως γράψαμε στην τελευταία μας μελέτη «... Η γαλλική πολιτική είναι χρήσιμη για την Ευρώπη...», έχει μια σειρά από ατού για να βοηθήσει την Ευρώπη.

Αλλά η Γερμανία δεν θα δεχτεί ποτέ καμία γαλλική ηγεσία πάνω από την Ευρώπη: είναι πιο ισχυρή (οικονομικά και δημογραφικά για ένα χρονικό διάστημα), βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης και πάνω απ 'όλα υπάρχει το βάρος της ιστορίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι μετά από αρκετούς αιώνες γαλλικής κυριαρχίας στην ήπειρο, ιδίως από τις Συνθήκες της Βεστφαλίας έως τον Ναπολέοντα Γ', ο Μπίσμαρκ κατάφερε να δημιουργήσει μεγαλύτερη Γερμανία στην πλάτη της Γαλλίας (χάρη στην καταστροφή του Σεντάν, μεταξύ άλλων) και να της δώσει τον κυρίαρχο και κεντρικό ρόλο στην Ευρώπη.

Τον ρόλο που έχει διατηρήσει μέχρι σήμερα παρά τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Σίγουρα ο λεκές του ναζισμού την εμποδίζει να το διακηρύξει δυνατά και καθαρά, αλλά στο γερμανικό ασυνείδητο, η Γαλλία θα παραμείνει πάντα το ηττημένο έθνος του 1940, όπως εξεικονίζεται από την ειρωνική παρατήρηση του Γερμανού αρχιστρατήγου Keitel που ήρθε στο Βερολίνο στις 8 Μαΐου 1945, για να υπογράψει τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, όπου εκστόμισε, για τον Γάλλο εκπρόσωπο: «Μπά!, είναι και αυτοί εδώ;»

Η Βρετανία;

Αδιανόητο, δεν βρίσκεται πλέον στην ΕΕ, και έχει επιστρέψει στην ανοικτή θάλασσα και στον μεγάλο αδελφό της, όπως απέδειξε η υπόθεση της Αυστραλίας με συντριπτικό τρόπο. Και σε κάθε περίπτωση, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν χρειάζεται να είναι αυτός ο συνεκτικός πόλος, καθώς είναι ήδη εκεί με τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στην Ευρώπη το ΝΑΤΟ, στο οποίο η «ειδική σχέση Βρετανίας-ΗΠΑ» εξασφαλίζει αυτή την κυριαρχία.

Θα έμενε η Γερμανία;

Ήδη αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο από οικονομική άποψη, αλλά γι' αυτό, με το βάρος της ιστορίας, που της απαγορεύει να τον παίξει μιλώντας πολιτικά και συνεπώς στρατιωτικά, μπορεί να τον παίξει μόνο μέσω του ΝΑΤΟ, δηλαδή μέσω των Ηνωμένων Πολιτειών, για να παραμείνει έτσι πολιτικά αποδεκτό· Και αυτό κάνει, θέλοντας να είναι και να παραμείνει η καλύτερη μαθήτρια της τάξης του ΝΑΤΟ. Ο κύκλος έχει κλείσει.

Το μόνο που απομένει είναι η λύση μιας πιο κυρίαρχης Γαλλίας, πιο ελεύθερης έναντι του ΝΑΤΟ, που θα ανοίγεται σε άλλα κράτη και θα είναι σε θέση να συνενώνει γύρω της συνασπισμούς εθνών κατά περίπτωση και ανάλογα με τις ανάγκες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)