Της Μαρίας Δεναξά
Κείμενο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία της Τρίτης. Απαντά στο ερώτημα γιατί ο Μακρόν, προκήρυξε αιφνιδιαστικά πρόωρες εκλογές και πως εκλαμβάνει το αποτέλεσμα, το οποίο του επιτρέπει να συνεχίσει την καταστροφική του για τη Γαλλία, αποστολή. Σημειωτέον πως και η Λεπέν, για να εγκριθεί απο το διεφθαρμένο σύστημα, έχει κάνει τις απαραίτητες παραχωρήσεις, ιδίως την αποκήρυξη της εξόδου από την ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ.
Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια παρακολουθήσαμε σε απευθείας μετάδοση άλλο ένα γαλλικό εκλογικό θρίλερ, μεταξύ των λεγόμενων «δημοκρατικών» δυνάμεων και της ακροδεξιάς, στο οποίο ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος θέλησε να ανατρέψει τα δεδομένα του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, κέρδισε το στοίχημα του.
Παρά την αρχική σύγχυση και ακατανοησία που προκάλεσε η διάλυση της εθνοσυνέλευσης, το ξεκάθαρο ζητούμενο του, με την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών, ήταν μια νέα προσκείμενη και αφοσιωμένη πλειοψηφία προερχόμενη από τα κόμματα του «δημοκρατικού» τόξου κυρίως της αριστεράς αυτή τη φορά, τη στιγμή που οι δεξιές δυνάμεις οι οποίες στήριζαν μέχρι πρότινος την κυβέρνηση μειοψηφίας του προεδρικού συνασπισμού, έδειχναν να τον εγκαταλείπουν.
Το αποτέλεσμα, παρά την αδιαμφισβήτητη πλέον άνοδο κι ενίσχυση της Εθνικής Συσπείρωσης, του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, είναι δημιούργημα μικροπολιτικών συμφωνιών και μιας συνεχιζόμενης ακραίας χειραγώγησης των Γάλλων με ένα εκλογικό σύστημα όπως είναι το πλειοψηφικό, που έχει χαρακτηριστεί από αρκετούς πολιτικούς αναλυτές, ως αντιδημοκρατικό και καλπονοθευτικό. Όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Αν για τη Μαρίν Λεπέν το εκλογικό αποτέλεσμα εκλαμβάνεται ως «καρπός ραδιουργίας» και θρίαμβος ενός «ενιαίου κόμματος» εκείνων που θέλουν να διατηρήσουν την εξουσία «ενάντια στη θέληση του λαού», για τον Εμμανουέλ Μακρόν που ενεργεί σαν άπατρις και τα αφεντικά του εκλαμβάνεται και χρησιμοποιείται ως άφεση αμαρτιών.
Κατά συνέπεια, όποιες κι αν είναι οι διεργασίες που θα γίνουν, όποια κι αν είναι η επόμενη «δημοκρατική» κυβέρνηση που θα αποκτήσει η Γαλλία μέσα από μηντιακές οδύνες και υπερβολές, όπως και να διαμορφωθεί η συγκατοίκηση, από τη στιγμή που όλοι τους είναι με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και κυρίως με τα λόμπι και το διευθυντήριο των Βρυξελλών, θα συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν την ημέρα της προκήρυξης των βουλευτικών εκλογών.
Θα συνεχίσουν να υπηρετούν και να εξυπηρετούν το υπαγορευμένο κυρίαρχο αφήγημα, να εκτελούν πιστά τις επιθυμίες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ μιας και η Γαλλία, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια μικροαποικία τους, ενώ υπο τη δαμόκλειο σπάθη του αδηφάγου χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσω του προαναγγελλόμενου μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, θα διαγραφεί η χώρα από το χάρτη κι οτιδήποτε ακόμη έχει απομείνει όρθιο από το περίφημο γαλλικό κοινωνικό κράτος κι ότι θυμίζει το γαλλικό έθνος γενικότερα.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
