Articles by "Βατικιώτης"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βατικιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολύ ευρύτερες και αμιγώς πολιτικές προεκτάσεις έχει η αποκάλυψη και δημοσιοποίηση των διαλόγων της κρητικής μαφίας, όπως άρχισαν να βγαίνουν σιγά – σιγά στην δημοσιότητα.



Η συζήτηση του αρχηγού της σπείρας με τον επικεφαλής των (όχι και τόσο) Ανεξάρτητων Ελλήνων και υπουργό Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο μας οδηγεί σε ορισμένα κρίσιμα πολιτικά συμπεράσματα:

Πρώτο, οι Αμερικάνοι εμπλέκονται και αποφασίζουν ακόμη και για την εκλογή δεσπότη στην Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου στα Χανιά!

Η ενεργός ανάμειξη των Αμερικανών στην διαδικασία εκλογής ενός μητροπολίτη αποδεικνύει ότι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι των Αμερικανών. Αν έχει γνώση ο Τραμπ ακόμη και για τον μητροπολίτη Κυδωνίας (όπως διατείνεται ο Καμμένος) αυτό σημαίνει ότι οι Αμερικάνοι αποφασίζουν για τα πάντα στην πολιτική και την οικονομία: από τον διορισμό υφυπουργών μέχρι τις επενδύσεις σε κρίσιμους τομείς όπως η ενέργεια κ.α. Αυτό σημαίνει επίσης ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις εξυπηρετούν πρωτίστως τα αμερικανικά συμφέροντα και δευτερευόντως, αν και μόνο αν τύχει και συμπίπτουν, εξυπηρετούν τα γενικά συμφέροντα της χώρας και ποτέ, τα συμφέροντα των εργαζομένων, των συνταξιούχων κ.λπ.

Το ειδικό δε ενδιαφέρον των Αμερικάνων επειδή η κυριαρχία του υποψήφιου δεσπότη Μελχισεδέκ περιλαμβάνει και την αμερικανική βάση στο Ακρωτήρι δείχνει γιατί οι αμερικανικές βάσεις βλάπτουν την κυριαρχία και πρέπει να κλείσουν!

Δεύτερο, για τον Νοέμβριο έχουν δρομολογηθεί πολιτικές εξελίξεις με την εμπλοκή της Πρεσβείας.

Η δήλωση του Πάνου Καμμένου «περίμενε εξελίξεις τον Νοέμβριο, ξαναερχόμαστε» και ότι «το βλαμμένο θα φύγει» συνδέεται εμφανώς με τα σχέδια εκδίωξης του Κυρ. Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία και αλλαγής καπετάνιου εν πλω (εδώ και εδώ). Δείχνει πιθανά και ποιος έδωσε την εντολή να βγει το συγκεκριμένο ηχητικό στον αέρα (δηλαδή το «βλαμμένο» για να εκθέσει τους επίδοξους ανατροπείς του) αποδεικνύοντας ότι στην εξάρθρωση της σπείρας και τη διαχείριση του υλικού των επισυνδέσεων ενυπήρχαν και πολιτικά κίνητρα. Το «βλαμμένο» ωστόσο δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα…

Παραπέρα, επιβεβαιώνεται ότι η εμφάνιση ορισμένων σωτήρων, για τους οποίους δουλεύουν νυχθημερόν οι εγχώριοι ολιγάρχες, δεν είναι ούτε αυθόρμητη, ούτε αποτέλεσμα των εθνικών αδιεξόδων, όπως επιχειρούν να μας πείσουν. Μαριονέτες της πρεσβείας είναι. Και μαζί τους κουβαλούν εξωθεσμικά πρόσωπα, όπως ο Καμμένος, που οφείλουν την εξουσία τους στην αμερικανική εύνοια και τις σχέσεις που πρόλαβαν να δημιουργήσουν με την νέα πρέσβειρα Γκιλφόιλ Κίμπερλι, που κατά κοινή ομολογία δεν θεωρείται και το πιο λαμπρό «κομμάτι» που είχε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Τρίτο, Πρεσβεία – Πατριαρχείο – Κυβέρνηση συνεργάζονται στενά με την μαφία.

Σύμφωνοι, η Ελληνική Αστυνομία πραγματοποίησε την έρευνα, προχώρησε στις συλλήψεις και έδωσε στην δημοσιότητα τους διαλόγους. Τα εκκλησιαστικά κτήματα όμως έχουν προ πολλού αλλάξει χέρια κι έχουν καταλήξει σε Ισραηλινά λαμόγια, που εμφανίζονται ως επενδυτές. Κι αυτό συνέβη με την σύμφωνη γνώμη της Πρεσβείας και χάρη σε μια φωτογραφική διάταξη (από τις χιλιάδες) που ψηφίστηκε νύκτα στη Βουλή από τους Νεοδημοκράτες. Όλοι αυτοί με την μαφία της Κρήτης συνεργάστηκαν για λόγους που καθένας και καθεμιά μπορεί να υποθέσει ότι ξεπερνούν την αγνή συμπάθεια μεταξύ συντοπιτών.

Αν οι αποκαλύψεις συνδεθούν με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλα μικρά, καθημερινά και μεγάλα σκάνδαλα διαμορφώνεται μια δυστοπική εικόνα στην οποία Αμερικάνοι – κράτος – εκκλησία – μαφιόζοι και Ισραηλινοί λεηλατούν ανεξέλεγκτα αυτόν τον τόπο.

Τέταρτο, οι Ισραηλινοί έχουν οικειοποιηθεί εκκλησιαστικές ιδιοκτησίες με αθέμιτους τρόπους.

Το Ισραήλ που αποτελεί στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδας, σύμφωνα με όλες τις κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), απομυζά ελληνικό πλούτο. Οι Ισραηλινοί δεν «φέρνουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα» όπως διατείνονται οι απολογητές της γενοκτονίας που θέλουν να μας πείσουν ότι η συμμαχία με το κράτος – απαρτχάιντ είναι προς το οικονομικό μας συμφέρον, αλλά τσουρνεύουν την δημόσια περιουσία! Κι όταν μάλιστα οι Ισραηλινοί κλέβουν εκκλησιαστικά κτήματα με την βοήθεια ελλήνων πολιτικών που νομοθετούν νύκτα για χάρη τους, εύκολα υποθέτουμε ότι τα ανταλλάγματα των Ισραηλινών δεν αρκούνται σε δημόσιες ευχαριστίες και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη.

Οι Ισραηλινοί επομένως δεν είναι φίλοι μας. Οι Ισραηλινοί έμαθαν ότι εδώ κλέβεις ατιμώρητα και ήρθαν να αρπάξουν κι αυτοί ό,τι μπορούν… Έτσι το Ισραήλ λειτουργεί σαν το τέλειο πλυντήριο!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το σχόλιο εθνικιστών και ακροδεξιών που ακολουθεί σχεδόν κάθε ανάρτηση υπέρ της Παλαιστίνης είναι ένα και επαναλαμβάνεται σχεδόν αυτόματα: «Ναι, αλλά για την Κύπρο δεν λέτε τίποτε»…

Η αποστομωτική υποτίθεται ατάκα, «ναι αλλά για την Κύπρο δεν λέτε τίποτε», υπονοεί τα εξής: Πρώτο, ότι και στην Κύπρο υπάρχει κατοχή, αλλά εσείς νοιάζεστε μόνο για την Παλαιστίνη και αδιαφορείτε για την Κύπρο. Και δεύτερο, επειδή η Τουρκία εμφανίζεται να στηρίζει τον αγώνα των Παλαιστινίων, όσοι υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους για ανεξάρτητο κράτος, κατηγορούμαστε ότι κάνουμε τα στραβά μάτια απέναντι στην Τουρκία. Έτσι υιοθετούμε την τουρκική ατζέντα…

Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος δεν πρέπει να μιλάει για την Κύπρο είναι η ελληνική Δεξιά και Ακροδεξιά! Δεν θα ανατρέξουμε στο απώτερο παρελθόν όταν οι ιδεολογικοί μέντορες του χουντικού Άδωνη, του φασίστα Βορίδη και του νεοναζί Πλεύρη άνοιξαν την Κερκόπορτα στον Αττίλα με το πραξικόπημα του Σαμψών που ενορχήστρωσε ο χουντικός Ιωαννίδης. Ούτε επίσης στην μεταπολίτευση όταν η κυβέρνηση Καραμανλή επιβράβευσε τους στρατιωτικούς που συμμετείχαν ή υποστήριξαν το πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του Μακάριου.

Θα προσπεράσουμε επίσης δύο προφανή γεγονότα. Το πρώτο είναι ότι στην Παλαιστίνη συντελείται γενοκτονία, καθημερινά το Ισραήλ σκοτώνει μια σχολική τάξη με μικρά παιδιά, όπως εύστοχα γράφουν οι υπηρεσίες του ΟΗΕ, ενώ έχει δολοφονήσει βεβαιωμένα πάνω από 60.000 Παλαιστίνιους, από τον Οκτώβριο του 2023. Δεν μπορεί επομένως να γίνει σύγκριση με την Κύπρο. Δεύτερο και σοβαρότερο: Τα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ Παλαιστίνης και Κύπρου, δηλαδή κατοχή, περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και εποικισμός, με ευθύνη Ισραήλ και Τουρκίας έχει φροντίσει η ίδια η Λευκωσία να τα σχετικοποιήσει και να τα υποβαθμίσει, στηρίζοντας το σιωνιστικό, γενοκτονικό καθεστώς του Ισραήλ. Αν οι κυβερνήσεις Χριστοδουλίδη και παλιότερα του Αναστασιάδη ήθελαν κάθε κατοχή, παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εποικισμός να είναι καταδικαστέα όφειλαν να καταδικάσουν τη σφαγή στην Γάζα. Όσο ανέχονται και στηρίζουν έμπρακτα τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ υπονομεύουν τα δικά τους δίκαια και περιορίζουν τις συμμαχίες τους, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθονται.

Θα σταθούμε ωστόσο στα πιο πρόσφατα που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι θιασώτες του Ισραήλ και της γενοκτονίας στη Γάζα σε Ελλάδα και Κύπρο γράφουν ήδη μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο του ελληνικού ενδοτισμού, δημιουργώντας πρωτοφανείς κινδύνους και απειλές για την Κύπρο.

Με τους όρους της Τουρκίας η ένταξη στο ΝΑΤΟ

Καλύτερα λοιπόν εσείς, οι Δεξιοί και οι Ακροδεξιοί σε Ελλάδα και Κύπρο, να μην μιλάτε για την Κύπρο γιατί η συζητούμενη ένταξη στο ΝΑΤΟ δικαιώνει τους Αμερικάνους και τον ρόλο που διαδραμάτισαν στην εισβολή της Κύπρου το 1974 και την κατοχή.

Στο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον το Νοέμβριο του 2024 ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Χριστοδουλίδης, δεν κατέθεσε μόνο δημόσια το ενδιαφέρον της Κυπριακής Δημοκρατίας για ένταξη στον πολεμικό συνασπισμό, αλλά συζήτησε επίσης θεωρητικές και πρακτικές πλευρές του σχεδίου. Ο κύπριος πρόεδρος συζήτησε επίσης το θέμα και με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε. Για να μην πέφτουμε από τα σύννεφα ο δρόμος για την επίσημη ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ άνοιξε το 2011 όταν η κυπριακή Βουλή ψήφισε την ένταξη στο Πρόγραμμα Σύμπραξης για την Ειρήνη (Partnership for Peace). Η αίτηση δεν υποβλήθηκε ποτέ επειδή ο τότε πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας άσκησε βέτο, υποστηρίζοντας ότι θα επηρεάσει αρνητικά τις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού. Και είχε δίκιο. Πολύ βάσιμα το ΑΚΕΛ σήμερα απορρίπτει το σχέδιο υποστηρίζοντας ότι σε μια περίοδο διαπραγματεύσεων και ανανεωμένου ενδιαφέροντος ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία για την Κύπρο να βάλει απέναντί της δύο μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τη Ρωσία και την Κίνα. Αν υποθέσουμε ότι δεν τα έχει βάλει ήδη…

Οι Αμερικάνοι έχουν πολλούς λόγους να θέλουν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ καίτοι οι βρετανικές βάσεις στο νησί παρέχουν όχι μόνο στο Λονδίνο αλλά και στην πολεμική συμμαχία όσες διευκολύνσεις επιθυμούν. Ακόμη και η γενοκτονία στη Γάζα δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την ενεργό υποστήριξη των Άγγλων, μέσω της βάσης τους στην Κύπρο.


Ο πρώτος λόγος αφορά την δημιουργία επιπλέον αεροπορικών και ναυτικών βάσεων στο νησί που θα ισοδυναμούν με επιπλέον προγεφυρώματα για την Μέση Ανατολή. Από τη Νέα Υόρκη ο Κύπριος Πρόεδρος υποσχέθηκε στους Αμερικάνους μια βάση, επικαλούμενος ότι το νότιο άκρο του νησιού απέχει μόλις 250 χιλιόμετρα από την Βηρυτό. Το ζητούμενο επομένως είναι να μπορούν οι Αμερικάνοι και οι Ισραηλινοί να βομβαρδίζουν πιο εύκολα την Μέση Ανατολή! Και η Κύπρος προθυμοποιείται να συνδράμει στον αποσταθεροποιητικό τους ρόλο, αψηφώντας ότι γίνεται μέρος του προβλήματος στην περιοχή. Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται την ενδυνάμωση του επιθετικού άξονα Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας. Ο τρίτος λόγος έχει σχέση με την Τουρκία. Μια αμερικανική βάση στην Κύπρο θα ισοδυναμεί με κάψιμο ενός ακόμη διαπραγματευτικού χαρτιού που έχει στην διάθεσή του ο Ερντογάν μιας και θα καταστήσει περιττή την βάση του Ιντσιρλίκ η οποία έχει αποδυναμωθεί την τελευταία δεκαετία και δη μετά το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. Οι ΗΠΑ επομένως θέλουν να αντικαταστήσουν την Τουρκία με την Κύπρο, όπως έπραξαν με την στρατιωτική βάση της Αλεξανδρούπολης που σε ένα βαθμό έκαψε το διαπραγματευτικό χαρτί των Δαρδανελίων σε βάρος της Τουρκίας αλλά και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αλλά η Κύπρος γιατί να θέλει; Γιατί δηλαδή να θέλει να πλειοδοτήσει σε ένα παιχνίδι πολεμικών προκλήσεων και τυχοδιωκτισμών, που την καθιστά ευάλωτη και στόχο επιθέσεων και αντιποίνων, για χάρη μάλιστα ξένων συμφερόντων;

Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί εκπρόσωποι χαμηλώνουν τις προσδοκίες αντιτείνοντας ότι επειδή το βέτο της Τουρκίας δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ούτε εύκολα ούτε γρήγορα, η αίτηση της Κύπρου δεν ισοδυναμεί αυτόματα και με ένταξη, άρα δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Η αλήθεια είναι διαμετρικά αντίθετη! Η Τουρκία μπορεί να έθεσε βέτο στην περίπτωση της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας, αλλά το αναίρεσε όταν ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις της, μεταξύ άλλων η παράδοση Κούρδων αγωνιστών και πολιτικών προσφύγων! Τι αποκλείει τώρα την Τουρκία να θέσει ως όρο για την άρση του βέτο την υλοποίηση της λύσης – παγίδας της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που θα την μετατρέψει στο πρώτο βήμα για την πλήρη ανεξαρτητοποίηση και αναγνώριση των κατεχομένων; Η αίτηση ένταξης, αντίθετα με όσα λέγονται, δυναμώνει τη θέση της Τουρκίας και της δίνει επιπλέον μέσα εκβιασμού απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία!

Οι φίλοι των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, διαπρύσιοι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν πριν 21 χρόνια, διατείνονται επίσης ότι με την ένταξη στο ΝΑΤΟ η Κύπρος θα θωρακισθεί. Το ΝΑΤΟ δηλαδή σε περίπτωση ανάγκης θα σπεύσει να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο, ακόμη κι ενάντια στην Τουρκία. Να θυμίσουμε ότι στο Κυπριακό εμπλέκονται ήδη τρία μέλη του ΝΑΤΟ: Η Τουρκία ως δύναμης εισβολής και κατοχής, η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη και η Αγγλία που διαθέτει την τεράστια και στρατηγικής σημασίας βάση του Ακρωτηρίου. Αν η δουλειά του ΝΑΤΟ ήταν να λύνει συγκρούσεις, θα το είχε ήδη κάνει επιβάλλοντας στην Τουρκία που είναι κράτος μέλος του να αποσυρθεί από την Κύπρο. Δεν θα περίμενε να ενταχθεί και η Κύπρος!

Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι παραπάνω από γελοιότητα μια χώρα που τελεί υπό κατοχή να εντάσσεται στον στρατιωτικό συνασπισμό που συμμετέχει η χώρα της κατοχής, για να αποτινάξει την κατοχή.

Η αίτηση ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ θα εξελιχθεί σε βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας!

Συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE

Δεύτερο, καλύτερα εσείς, οι Δεξιοί και οι Ακροδεξιοί στην Ελλάδα και την Κύπρο, να μην μιλάτε επειδή με την συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE αναβαθμίζετε τη θέση και το ρόλο της στην πολεμική οικονομία της Ευρώπης.

Στα τέλη Μαΐου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε κι επίσημα το δανειοδοτικό πρόγραμμα SAFE (Security Action for Europe) ύψους 150 δισ. ευρώ, αναπόσπαστο τμήμα της πολεμικής οικονομίας που χτίζει στην Ευρώπη η ΕΕ. Στόχος του προγράμματος είναι να παράσχει πιστώσεις σε όσα κράτη μέλη επιθυμούν να πραγματοποιήσουν κοινές επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία που θα επιτρέψουν κοινές προμήθειες. Στο πλαίσιο του προγράμματος η ΕΕ εκμεταλλευόμενη την καλή βαθμολογία (που μετατρέπεται σε χαμηλά επιτόκια) την οποία της παρέχουν οι οίκοι αξιολόγησης, θα εκδώσει ευρω-ομόλογα με περίοδο αποπληρωμής 45 ετών, τα οποία φυσικά θα πληρώσουν τα κράτη μέλη που θα ζητήσουν να δανειοδοτηθούν. Στο πρόγραμμα θα συμμετέχουν όχι μόνο η Ουκρανία και οι χώρες ΕΟΧ – ΕΖΕΣ (Ελβετία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν και Νορβηγία) αλλά και υποψήφιες προς ένταξη χώρες, δηλαδή η …Τουρκία. Οι υπόλοιπες προς ένταξη χώρες (Αλβανία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο και Σερβία) στην καλύτερη περίπτωση να πάρουν δάνεια για αγορές όπλων και στη χειρότερη να αναλάβουν το ρόλο του πεδίου βολής. Σε καμιά περίπτωση αυτόν της έδρας πολεμικών βιομηχανιών.

Η Τουρκία φρόντισε έγκαιρα (την εποχή δηλαδή που η Ελλάδα απαξίωνε τις δικές της ισχυρές πολεμικές βιομηχανίες) να δημιουργήσει οργανικούς δεσμούς της ακμαίας πολεμικής της βιομηχανίας με ομοειδείς ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Όπως έκανε για παράδειγμα τον Δεκέμβριο του 2024 όταν η τουρκική Baykar εξαγόρασε την ιταλική αεροδιαστημική Piaggio που κατασκευάζει μηχανές αεροσκαφών και από το 2018 τελούσε υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Την ίδια περίοδο υπέγραψε επίσης μνημόνιο συνεργασίας στη στρατιωτική εκπαίδευση με την Ισπανία. Κι αυτά είναι τα πιο πρόσφατα, που προστίθενται σε άλλα μακροχρόνια πρότζεκτς, όπως το μεταγωγικό αεροσκάφος Α400Μ που αναπτύσσεται μαζί με άλλες έξι ευρωπαϊκές χώρες. Την ρητή και κατηγορηματική υποστήριξή τους στην συμμετοχή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά πολεμικά σχέδια έχουν εκφράσει όχι μόνο η Ιταλία και η Ισπανία, αλλά επίσης η Γερμανία, η Πολωνία κι άλλες χώρες.

Δοθέντων των παραπάνω (στο πλαίσιο των οποίων η τριμερής Ιταλίας – Λιβύης – Τουρκίας την 1η Αυγούστου στην Κωνσταντινούπολη, ήταν παρωνυχίδα) η ΕΕ επέλεξε την ειδική πλειοψηφία για να προσπεράσει την απειλή βέτο που επικαλέστηκαν Ελλάδα και Κύπρος. Οι διαβεβαιώσεις του Κυρ. Μητσοτάκη ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ενταχθεί στο πρόγραμμα αν δεν αποσύρει το casus belli και αν δεν σταματήσει να προωθεί την θεωρία των γκρίζων ζωνών (αμφότερες στρατηγικές επιλογές της γείτονος) είναι τερατώδη ψέματα! Οι άπληστες πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες της Αθήνας και της Λευκωσίας για να μην μείνουν έξω από το χορό των εκατομμυρίων αρκέστηκαν σε μια γραφειοκρατική διαχείριση και επί της ουσίας άφησαν την Άγκυρα να αλωνίζει, μιας και αργά ή γρήγορα, λόγω των μεγεθών της, θα εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή του σχεδίου επανεξοπλισμού της Ευρώπης. Ούτε που πέρασε από το μυαλό Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη να μείνουν έξω από το SAFE ως ένδειξη δυσαρέσκειας. Άλλωστε μόνο 18 χώρες υπέβαλαν αίτηση να ωφεληθούν από τα δάνεια, στις οποίες πλειοψηφούν οι λιγούρηδες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης (Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Εσθονία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Κροατία, Ιταλία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία και Φινλανδία)!

Υπό την ανοχή επομένως Ελλάδας και Κύπρου (αργυρώνητη ομολογουμένως), η Τουρκία αναβαθμίζει τη θέση της στη νέα πολεμική Ευρώπη που αναδύεται και η ΕΕ από διαπραγματευτικό χαρτί της Κύπρου εξελίσσεται σε προνομιακό πεδίο της Τουρκίας…

Συνεκμετάλλευση με πρώτο βήμα την αναγνώριση των κατεχόμενων

Τρίτο, καλύτερα εσείς, οι Δεξιοί και οι Ακροδεξιοί σε Ελλάδα και Κύπρο, να μην μιλάτε γιατί τα σχέδια οικονομικής συνεκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής αναβαθμίζουν το ρόλο της Τουρκίας, με την σύμφωνη και δημόσια έγκριση Αθήνας και Λευκωσίας.

Κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών στο πλαίσιο της άτυπης συνάντησης για το Κυπριακό, λίγο πριν περάσουν για το γεύμα, μια δουλειά είχε να κάνει: να μην δώσει το χέρι του στον ηγέτη του ψευδοκράτους, Ερσίν Τατάρ. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης με ακόμη μεγαλύτερη φυσικότητα από εκείνη που είχε όταν έσκυβε την μέση ενώπιον του Ερντογάν στο Μαξίμου, ζηλώσας δόξαν υποτακτικού, έτεινε το χέρι του στον κατοχικό ηγέτη καταφέρνοντας να εκνευρίσει ακόμη και την κυπριακή ηγεσία που παρακολουθούσε αποσβολωμένη και χαρακτήρισε τη στάση του έλληνα υπουργού ως «διπλωματικό ολίσθημα».


Για όσους κι όσες απολαμβάνουν τους συμβολισμούς να θυμίσουμε ότι τον δρόμο της εγκαρδιότητας άνοιξε πρώτος ο ίδιος ο Κύπριος πρόεδρος τον Νοέμβριο στην Βουδαπέστη, στη διάρκεια της συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, σε ένα τετ-α-τετ με τον τούρκο πρόεδρο…

Το δυσάρεστο είναι ότι οι αξιώσεις της Άγκυρας υπερβαίνουν τις γονυκλισίες και τις χαριτωμενιές μιας ανάλαφρης κουβεντούλας, που θα δικαιολογούταν μόνο μεταξύ Σουηδίας και Νορβηγίας. Οι τουρκικές αξιώσεις περιλαμβάνουν μια συνολική λύση, που όρο απαράβατο έχει την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η Τουρκία εργάζεται συστηματικά σε αυτή την κατεύθυνση, ενισχύοντας τις υποδομές του. Τα έργα εξασφάλισης νερού και ηλεκτρικής ενέργειας στα κατεχόμενα, ενώ το αμφιλεγόμενο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες μάλλον για καλό σκοπό (έλλειψη οικονομικής βιωσιμότητας) φέρνουν στην επιφάνεια μια τρομερή ανισομέρεια: Την Τουρκία να θωρακίζει τη βιωσιμότητα των κατεχόμενων και την Κύπρο να προκαλεί ζαλάδα ακόμη σε όσους παρακολουθούν τα πήγαινε-έλα της.

Η στρατηγική της Τουρκίας πέρα από βάθος, με τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ψευδοκράτους, διαθέτει και προοπτική. Την περιέγραψε ο τούρκος πρόεδρος με αφορμή την επέτειο της εισβολής όταν δήλωσε ότι «το κλειδί για μια λύση την Κύπρο είναι η λύση των δύο κρατών, δεν υπάρχει συμβιβασμός σε αυτό». Μέσο προώθησης της αναγνώρισης των κατεχομένων ενδέχεται να αποδειχθεί μια συζητούμενη διάσκεψη μεταξύ των κρατών της ανατολικής Μεσογείου, όπου θα συμμετέχει και η ηγεσία των κατεχόμενων. Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει η ζύμωση για μια «λύση πακέτο» η οποία μάλιστα θα δρομολογηθεί υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα. Το άρθρο της γενικής διευθύντριας του ΕΛΙΑΜΕΠ στα Νέα στις 30 Νοεμβρίου, παρά τις λεκτικές ακροβασίες του και τα ερωτηματικά που συνόδευαν τα συμπεράσματα, διατυπώνει θέσεις οι οποίες συνιστούν τομή στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ για τα δεινά της ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος στην ένταξή της στους Κίνημα των Αδέσμευτων και όχι στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και τις ραδιουργίες του Κίσινγκερ. «Αχ, αυτές οι χαμένες ευκαιρίες και οι ιστορικά λάθος αποφάσεις», γράφει η Μαρία Γαβουνέλη, ξαναγράφοντας την ιστορία της ΝΑΤΟϊκής ευθύνης πίσω από την εισβολή. Πιο χαρακτηριστική θέση είναι η πρόταση για μια «λύση – πακέτο», που αφήνει στην διπλωματική προ-ιστορία την πάγια θέση της Ελλάδας πώς οι μόνες διαφορές αφορούν την οριοθέτηση της ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Η πρόταση του ΕΛΙΑΜΕΠ για μια συνολική λύση συμπίπτει πλήρως με τις θέσεις της Τουρκίας και την ευνοεί, πρώτα και κύρια επειδή υποβαθμίζει το Κυπριακό σε ελληνο-τουρκική διαφορά, ενώ είναι θέμα διεθνούς δικαίου.

Μια «λύση πακέτο» που θα δοθεί μάλιστα στο πλαίσιο μιας διεθνούς διάσκεψης με την συμμετοχή των κρατών της ανατολικής Μεσογείου θα αποδειχθεί θανάσιμη παγίδα για την Ελλάδα και την Κύπρο, δεδομένης πρώτο, της αναβαθμισμένης διπλωματικά θέσης της Τουρκίας, δεύτερο, της αμερικανικής επιδιαιτησίας η οποία έχει χίλιους λόγους να συγκρουστεί με την Τουρκία, αλλά όχι για τα μάτια της Ελλάδας και της Κύπρου και, τρίτο, λόγω του καθεστώτος ανάγκης και των προσδοκιών που θα δημιουργούν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης. Ελληνική και Κυπριακή πολιτική ηγεσία έχουν κατ’ επανάληψη αποδείξει ότι μπορούν να θυσιάσουν τα πάντα στην προοπτική του κέρδους, ακόμη και του πιο αβέβαιου.

Το Ισραήλ θα μετατρέψει την Κύπρο σε θέατρο πολέμου

Τέλος, καλύτερα εσείς, οι φιλο-Ισραηλινοί στην Ελλάδα και την Κύπρο, να μην μιλάτε επειδή με την ενδοτικότητά σας έχετε συμφωνήσει σε τόσες πολλές και τέτοιας ποιότητας παραχωρήσεις προς το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ ώστε είναι θέμα χρόνου να μετατρέψει τα κυπριακά χώματα σε ένα ακόμη ματωμένο θέατρο πολέμου!

Το άρθρο του Shay Gal που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Israel Hayem έπρεπε να σημάνει συναγερμό σε Ελλάδα και Κύπρο, να προκαλέσει την δημόσια αποδοκιμασία του και ένα μήνυμα στο Ισραήλ, που να καταλήγει στο τελεσίγραφο «μην τολμήσετε»! Ο συγγραφέας του άρθρου δεν είναι απλώς ένα ακόμη ακροδεξιό γραφικό ισραηλινό γεράκι. Οι απόψεις του είτε δικαιολογούν τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου («Γιατί το διεθνές δίκαιο δικαιολογεί τη στοχοποίηση των Αγιατολάδων του Ιράν», έγραφε σε ένα πρόσφατο άρθρο του) ή οδηγούν την εξτρεμιστική πολιτική του κράτους – απαρτχάιντ ένα βήμα πιο μπροστά («Η Τουρκία είναι το νέο Ιράν», ήταν ο τίτλος ενός άλλου). Στο πιο πρόσφατο πόνημά του προτείνει την επέμβαση ή τον βομβαρδισμό των κατεχόμενων της Κύπρου υποστηρίζοντας ότι έχει μετατραπεί σε βάση της Χαμάς και της δύναμης Κουντς του Ιράν. Γράφει λοιπόν ότι «δεν είναι ο ρόλος του Ισραήλ ή επιθυμία του να απελευθερώσει τη Βόρεια Κύπρο. Ωστόσο, αν η απειλή από αυτή την περιοχή φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο η στρατηγική θέση του Ισραήλ πρέπει να αλλάξει. Το Ισραήλ σε συντονισμό με την Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να προετοιμάσουν μια επιχείρηση έκτακτης ανάγκης για την απελευθέρωση του βορρά του νησιού. Μια τέτοια επιχείρηση θα εξουδετέρωνε τις τουρκικές ικανότητες ενίσχυσης από τη στεριά, θα διέλυε τα αντιαεροπορικά συστήματα στην Βόρεια Κύπρο, θα κατέστρεφε κέντρα πληροφοριών και διοίκησης και στο τέλος θα έδιωχνε τις τουρκικές δυνάμεις και θα επανάφερε τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυριαρχία»! Ο σιωνιστής αναλυτής έχει βρει ακόμη και το όνομα της επιχείρησης: Οργή του Ποσειδώνα.

Το άρθρο αναφέρει πολύ καθαρά ότι το κίνητρο της εισβολής στα κατεχόμενα είναι η ασφάλεια του Ισραήλ, που υποτίθεται ότι κινδυνεύει από τη δράση ένοπλων οργανώσεων. Την τιμή της Ελλάδας και της Κύπρου την έσωσε, για μια ακόμη φορά, ο αειθαλής Σενέρ Λεβέντ. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Πολίτης θύμισε ότι τα ίδια έλεγε και η Τουρκία στις αρχές του 1950. «Η Τουρκία η οποία δεν θεωρούσε εθνικό ζήτημα την Κύπρο μέχρι εκείνα τα χρόνια, άρχισε να τη θεωρεί “εθνική υπόθεση” με την παρότρυνση και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Άλλωστε, ξέρετε τι συνέβη αργότερα. Υπόγεια οργάνωση. Προβοκάτσιες. Προκλήσεις. Και δολοφονίες. Θέλετε να ανακηρύξει την Κύπρο εθνική υπόθεση και το Ισραήλ τώρα; Πώς μπορεί να το κάνει; Μπορεί; Κάνει τα πάντα το κακομαθημένο παιδί της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Αν βλέπει ως απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ τον τουρκικό στρατό στην Κύπρο, δεν θα διστάσει να βομβαρδίσει και αυτό το νησί, όπως τη Γάζα. Βομβαρδίζει τη Συρία. Βομβαρδίζει τον Λίβανο. Βομβαρδίζει την Υεμένη. Βομβαρδίζει τη Γάζα. Τώρα είναι η σειρά της Κύπρου;»

Το Ισραήλ, μαζί με την Παλαιστίνη, τον Λίβανο και τμήματα της Αιγύπτου, της Συρίας, της Τουρκίας και του Ιράκ, εντάσσει και την Κύπρο στο μεγάλο Ισραήλ. Η οικονομική απόβαση των Ισραηλινών στην Κύπρο με την μαζική αγορά ακινήτων έχει αποτελέσει κατ’ επανάληψη θέμα δημόσιας αντιπαράθεσης, με τους πιο ρεαλιστές να επισημαίνουν ότι δημιουργούνται υλικά συμφέροντα που απειλούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Κύπρου.

Το άρθρο του Gal επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένα ψέματα (ότι κινδυνεύει το Ισραήλ), βρίθει υποκρισίας (ότι νοιάζεται για την κυριαρχία της Κύπρου, ενώ το Ισραήλ έχει ακυρώσει την κυριαρχία της Παλαιστίνης, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν, κατέχοντας παράνομα εδάφη ξένων κρατών) και αποκρύπτει βασικές παραμέτρους (όπως οι οικονομικές σχέσεις που διατηρεί η Ισραηλινή ελίτ με τα κατεχόμενα της Κύπρου, αξιοποιώντας το νομικό κενό που καθιστά δυνατό το εν εξελίξει «οικονομικό θαύμα» με τα καζίνο, την πορνεία και τα ναρκωτικά να αποτελούν βιομηχανίες αιχμής). Παρέχει όμως μια βάση συνεργασίας στις εξαχρειωμένες ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Στον αντίποδα αυτών των εμπρηστικών σχεδίων που θέλουν να δημιουργήσουν ένα ακόμη μέτωπο πολέμου-μοναδικό μέσο ύπαρξης του Ισραήλ, Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να καταγγείλουν και να αποκλείσουν οποιοδήποτε σχέδιο μετατροπής των κατεχομένων σε θέατρο πολέμου. Ακόμη και αν κάτι τέτοιο δικαιολογηθεί στο όνομα της απελευθέρωσής τους!

Τα ισραηλινά σχέδια επιβεβαιώνουν ότι μοναδική λύση για την Κύπρο είναι μια Κύπρος, ενιαία και ανεξάρτητη, έξω από ΕΕ και ΝΑΤΟ! Και υπογραμμίζουν ότι ειδικά για την Κύπρο, οι φιλο-σιωνιστές απολογητές της γενοκτονίας καλύτερα να μην λένε τίποτε. Κι αν κάτι πρέπει να κάνουν είναι άμεσα να αποστασιοποιηθούν από το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ για να σώσουν ό,τι προλαβαίνουν από το καταρρακωμένο κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας!



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολιτικό σεισμό προκάλεσε η απόφαση του τσέχου προέδρου Πετρ Πάβελ να τροποποιήσει τον ποινικό κώδικά της χώρας του για να επιβάλει ποινή φυλάκισης μέχρι και πέντε χρόνια σε όσους και όσες προπαγανδίζουν και υπερασπίζονται τον κομμουνισμό. Η απόφαση του Πάβελ, να εξισώσει τον κομμουνισμό με τον ναζισμό, δικαιολογήθηκε στο όνομα της αντιμετώπισης των υποτιθέμενων ολοκληρωτισμών. Ξεχείλιζε επομένως από ευρωπαϊκή …εσάνς μιας και η ίδια η ΕΕ άνοιξε την πύλη των σύγχρονων αντικομμουνιστικών διώξεων ταυτίζοντας τον ναζισμό (που ευθύνεται για την μεγαλύτερη σφαγή στην Ευρώπη) με τον κομμουνισμό και τη Σοβιετική Ένωση (που πρωταγωνίστησαν στην συντριβή του).

Η Τσεχία είναι η τέταρτη χώρα στην Ευρώπη, μετά την Πολωνία, την Λιθουανία και την Λετονία, όπου κάθε αναφορά στον κομμουνισμό συνιστά ιδιώνυμο αδίκημα. Οι δύο Βαλτικές «δημοκρατίες» δείχνουν πεντακάθαρα που οδηγεί η ποινικοποίηση του κομμουνισμού: οι δημόσιες εκδηλώσεις τιμής στους Ναζί της Γερμανίας και των Βαλτικών αποδεικνύουν ότι το ζητούμενο δεν είναι η διαφύλαξη των φιλελεύθερων ιδεών και καθεστώτων, όπως υποστηρίζουν όσοι πρωτοστατούν στην δίωξη των κομμουνιστών. Το ζητούμενο είναι η θωράκιση της εν εξελίξει βαθιά αντιδραστικής, φιλοφασιστικής στροφής που υλοποιείται με πρωτεργάτες το φιλελεύθερο, ακραίο κέντρο. Γι’ αυτό κι ενώ απέναντι στον κομμουνισμό και τους φορείς του εξαντλείται η αυστηρότητα του νόμου, απέναντι στους φασίστες επιδεικνύουν σκανδαλώδη ανοχή. Μάρτυρας η ανοχή απέναντι στην Μελόνι και το Ισραήλ.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο αντιφασιστικός λόγος χρειάζεται οπωσδήποτε επικαιροποίηση. Ιδιώνυμο αδίκημα ισάξιο της εξύμνησης της ναζιστικής ιδεολογίας και των συμβόλων της πρέπει για παράδειγμα να κηρυχθεί η εξύμνηση του σιωνισμού. Η θητεία στον ισραηλινό στρατό να ισοδυναμεί με τη θητεία στα SS της χιτλερικής Γερμανίας. Οι ελάχιστοι αντι-σιωνιστές ισραηλινοί αρνητές στράτευσης να χαρακτηριστούν ήρωες, και (γιατί όχι;) να τους απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης!

Η Τσεχία εξελίσσεται στο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιδραστικής στροφής που πραγματοποιείται στην Ευρώπη για χάρη και με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ. Άμεσο θύμα της αλλαγής του ποινικού κώδικα θα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας – Μοραβίας, που συμμετέχει στην συμμαχία με τον τίτλο «Αρκετά» και βρίσκεται εκτός Βουλής. Η κυβερνητική επίθεση στο ιδεολογικό και πολιτικό του πρόταγμα πιθανότατα θα εξαφανίσει και την τελευταία ελπίδα να ξεπεράσει το απαγορευτικό όριο του 5% και να εισέλθει στην Βουλή στις εκλογές του προσεχούς Οκτωβρίου.

Ωστόσο, το ζητούμενο της επιχειρούμενης πολιτικής οπισθοδρόμησης στην Τσεχία δεν αφορά την εκλογική επιρροή του ΚΚ. Σχετίζεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αδιάλειπτη συνέχιση της αποστολής οπλισμού και πυρομαχικών εκ μέρους του ΝΑΤΟ. Στην εφοδιαστική αλυσίδα που έστησε ο πολεμικός οργανισμός η Τσεχία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, με ευθύνη του προέδρου της, που εν όψει των εκλογών βλέπει την καρέκλα του να τρίζει.

Ο Πετρ Πάβελ είναι μια πολύ τυπική και συνηθισμένη περίπτωση γενίτσαρου. Γόνος αξιωματούχου των μυστικών υπηρεσιών επί «υπαρκτού», μεγαλώνοντας κληρονόμησε την δουλειά του μπαμπά του. Εξελίχθηκε σε στέλεχος του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας μέχρι το 1988 και το 2012 – 2015 αναδείχθηκε σε αρχηγό του τσεχικού στρατού. Την επόμενη τριετία, 2015 – 2018, έγινε πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ και ήταν μάλιστα ο πρώτος ανατολικοευρωπαίος που κατέλαβε αυτή την θέση. Έκτοτε διεκδικεί τα πρωτεία στην στρατηγική της έντασης με την μια δημόσια δήλωση και κίνησή του να ξεπερνάει σε προκλητικότητα την άλλη. Σταχυολογούμε: Το 2023 ήταν ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που μίλησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο της Ταϊβάν, αμφισβητώντας την πολιτική της «μίας Κίνας». Ο Πάβελ προφανώς γνωρίζοντας από πρώτο χέρι στο ΝΑΤΟ τα αμερικανικά σχέδια αποσταθεροποίησης της Κίνας διεκδίκησε τα πρωτεία της υιοθέτησής τους στην Ευρώπη. Τον Ιούνιο του 2023 μιλώντας στο Radio Free Europe ζήτησε να αντιμετωπιστούν οι Ρώσοι στην Ευρώπη όπως οι Ιάπωνες στις ΗΠΑ στην διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, δηλαδή να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τον Ιανουάριο του 2024 επισκέφθηκε το Ισραήλ για να εκφράσει την αλληλεγγύη της Τσεχίας στον πόλεμο, δηλαδή την γενοκτονία, του σιωνιστικού κράτους εναντίον των Παλαιστινίων. Τέλος, και μεταξύ πολλών άλλων, τον Φεβρουάριο του 2025, υπέγραψε νόμο που απαγορεύει σε ρώσους πολίτες να αποκτήσουν τσέχικη υπηκοότητα, ακόμα κι αν ζουν επί χρόνια στην Τσεχία. Είναι ένας νόμος που εισάγει πρωτοφανείς διακρίσεις και αντίκειται ακόμη και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία…

Ο Πάβελ επιχειρεί να εισάγει και στην εσωτερική πολιτική της Τσεχίας την στρατηγική της έντασης που εξάγει το ΝΑΤΟ ώστε να διαιωνίζει την παρουσία και την αναγκαιότητα του. Μέχρι στιγμής όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στις εκλογές του Οκτωβρίου νικητής θα αναδειχθεί ο δεξιός συνασπισμός ΑΝΟ με ηγέτη τον Αντρέι Μπάμπιτς, που κατείχε το αξίωμα ως το 2021. Το ποσοστό που του δίνουν ξεπερνάει το 31%, ενώ το κυβερνών ΝΑΤΟϊκό κόμμα υπολείπεται σημαντικά καθώς η επιρροή του κυμαίνεται γύρω στο 20%. Υπό κανονικές συνθήκες οι άνθρωποι των Αμερικανών δεν έχουν καμιά ελπίδα να κερδίσουν τις εκλογές. Η προοπτική νίκης του ΑΝΟ στις εκλογές αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά από μια δικαστική απόφαση στα τέλη του Ιουνίου που αναίρεσε προηγούμενη καταδικαστική απόφαση σε βάρος του Μπάμπιτς η οποία αφορούσε την κακοδιαχείριση ευρωπαϊκών επιδοτήσεων ύψους 2 εκατ. ευρώ! Πρόκειται για αστείο ποσό αν το συγκρίνουμε με τα εκατοντάδες εκατομμύρια του ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλων σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι ωστόσο ενδεικτικό μιας μανιέρας που την είδαμε να επαναλαμβάνεται και στη Ρουμανία και στην Μολδαβία, βάσει της οποίας όσα κόμματα ή υποψήφιοι δεν υποτάσσονται στον ΝΑΤΟϊκό μονόδρομο της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία βγαίνουν παράνομα κι έτσι οι εκλογείς δεν έχουν καν δικαίωμα να τους ψηφίσουν!

Στην Τσεχία τα διακυβεύματα είναι ακόμη μεγαλύτερα σε σχέση με την Ρουμανία. Η Τσεχία αναδείχθηκε σε κόμβο αγοράς οβίδων πυροβολικού 155 χιλιοστών απ’ όλον τον κόσμο και μεταφοράς τους στην Ουκρανία με στόχο να παραμείνουν τα ουκρανικά πολεμοφόδια σε ικανό επίπεδο. Τον Ιανουάριο του 2025 ο ουκρανός υπουργός Εξωτερικών ευχαρίστησε την Πράγα επειδή το 2024 προσέφερε το 80% των αναγκαίων οβίδων. Η Τσεχία ανέλαβε αυτό το ρόλο όχι μόνο λόγω της προθυμίας του προέδρου Πάβελ, αλλά λόγω μιας εξειδίκευσης που είχε αναπτύξει επί «υπαρκτού» στο πλαίσιο του καταμερισμού – συνδυασμού εργασίας εντός του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το περιγράφει εύστοχα η γαλλική Le Monde: «Υπό την ΕΣΣΔ, αυτό το τμήμα της τότε Τσεχοσλοβακίας εξειδικεύθηκε στην παραγωγή πυρομαχικών και ανέπτυξε δίκτυα εξαγωγών σε όλον τον κόσμο τα οποία έχουν αποδειχθεί πολύ χρήσιμα σήμερα. Καίτοι οι τσέχικες αρχές έχουν αρνηθεί να δώσουν ονόματα (to name names), η Νότια Κορέα, η Νότια Αφρική, η Ινδία και η Τουρκία έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων ως χώρες – πηγές». Ο τσέχος πρόεδρος Πάβελ με τις επαφές που διέθετε από την εποχή του «υπαρκτού», δουλεύοντας στις πληροφορίες του στρατού, αποδείχθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Οι αλλεπάλληλες αποστολές πυρομαχικών όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από την Σερβία στην Τσεχία, επιβεβαιώνουν τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει στην εφοδιαστική αλυσίδα του ΝΑΤΟ.

Η αγορά πυρομαχικών από την Τσεχία υποστηρίχθηκε με ποσά που αφειδώς διέθεσαν η Ολλανδία, η Δανία, ο Καναδάς, το Βέλγιο και η Γαλλία. Ωστόσο, η τσέχικη αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση για …ξέπλυμα. «Έχουμε πληροφορίες από τον στρατό ότι η ποιότητα δεν είναι ιδανική κι ότι είναι ακραία ακριβή» δήλωσε ο Κάρελ Χάβλιτσεκ, δεύτερος στην ηγεσία του ΑΝΟ στους Financial Times στις 2 Φεβρουαρίου 2025, ζητώντας να τερματιστεί το λεγόμενο Σχέδιο της Τσεχίας. Στην ίδια εφημερίδα το στέλεχος του αντιπολιτευόμενου σήμερα κόμματος δήλωνε: «Πρέπει να ξεκινήσουν συνομιλίες. Όσο περισσότερο παρατείνουμε την σύγκρουση τόσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση στην Ουκρανία. Όταν θα έρθουμε στην κυβέρνηση θα έρθει και το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία κι αν δεν έρθει τότε θα είναι πολύ κακό για την Ουκρανία». Αυτή την προοπτική ειρήνης θέλουν να αποκλείσουν οι ΝΑΤΟϊκοί και ρίχνουν λάδι στη φωτιά ποινικοποιώντας τον κομμουνισμό και ό,τι άλλο μπορεί να θυμίζει ή να παραπέμπει στην Σοβιετική Ένωση και τη σημερινή Ρωσία.

Οι χούντες του ΝΑΤΟ από την μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη είναι η άλλη όψη και η προϋπόθεση της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ανοιχτές διαφωνίες στο SPD, διαφοροποιήσεις σε CDU/CSU απέναντι στο μιλιταρισμό και τη ρωσοφοβία

Πολιτική βόμβα μεγατόνων έριξαν οι Financial Times στην καρδιά της Ευρώπης με ρεπορτάζ τους που ως αφορμή είχε το συνέδριο του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, SPD. Στο επίκεντρο του άρθρου ήταν η διαφοροποίηση, αν όχι σχίσμα, που εμφανίστηκε δημόσια στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, λίγες μάλιστα ημέρες πριν την ετήσια σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη, όπου συμφωνήθηκε η αύξηση των πολεμικών δαπανών στο 5%.

Αφορμή για τη σύγκλιση του συνεδρίου στο Βερολίνο ήταν η ατιμωτική ήττα που υπέστη το κόμμα στις πρόωρες εκλογές του Φεβρουαρίου όταν συγκέντρωσε 16,4% των ψήφων, τερματίζοντας στην τρίτη θέση. Πιο πίσω όχι μόνο από τους συντηρητικούς του Μερτς, αλλά ακόμη και από την ακροδεξιά Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD). Το ποσοστό του SPD ήταν το χειρότερο που κατέγραψε ποτέ στην ιστορία του.

Η ελεύθερη εκλογική πτώση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών συνδέεται στενά με δύο ιστορικής σημασίας αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Η πιο πρόσφατη ήταν η κατάργηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου λεγόμενου φρένου χρέους που απαγόρευε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να δημιουργεί δημοσιονομικά ελλείμματα και να προβαίνει σε δανεισμόι. Η κατάργησή του δεν ψηφίστηκε για την αναγκαία αύξηση των κοινωνικών δαπανών, αλλά για να ανοίξει ο δρόμος στον αχαλίνωτο δανεισμό που θα επιτρέψει την αύξηση των πολεμικών δαπανών κατά 70%(!) πριν το τέλος της δεκαετίας. Σε αυτό το πλαίσιο οι πολεμικές δαπάνες αναμένεται να αυξηθούν ετησίως από 95 δισ. ευρώ το 2025 σε 162 δισ. ευρώ μέχρι το 2029 για να φτάσουν το 3,5% του ΑΕΠ. Έτσι, θα είναι πλήρως συμβατές με την απόφαση που έλαβε ο πολεμικός συνασπισμός στη Χάγη και προβλέπει 3,5% του ΑΕΠ για πολεμικούς εξοπλισμούς και 1,5% για εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση των υποδομών ώστε να διευκολύνεται η μετακίνηση του στρατού και οι πολεμικές επιχειρήσεις. Το σπάσιμο των φρένων στον δανεισμό ήταν η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να υλοποιηθεί, άμεσα μάλιστα, η σπουδαιότερη απόφαση που έλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση κι έμεινε γνωστή με τον όρο «Zeitenwede» ή σημείο τομής, δηλαδή η επιστροφή του μιλιταρισμού με πρόφαση τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Το συνέδριο του SPD παγίωσε και επισημοποίησε αυτή την στροφή. Συνέβη όμως καταβάλλοντας ένα τεράστιο και απρόβλεπτο πολιτικό κόστος που εκφράστηκε με ένα βαθύ πολιτικό ρήγμα. Έκφρασή του ήταν τα συνθήματα «Αφοπλισμός και δημοκρατία ενάντια στον επανεξοπλισμό και τον πόλεμο» που φώναζαν μέσα στην αίθουσα του συνεδρίου οι νεολαίοι του κόμματος, Jusos όπως συχνά αποκαλούνται!

Αντιπολεμικό μανιφέστο στο SPD

Αιχμή του δόρατος της αντιμιλιταριστικής τάσης των γερμανών σοσιαλδημοκρατών ήταν ένα κείμενο με τίτλο «Μανιφέστο». Στις γραμμές του τονίζεται η ανάγκη για μια «στρατηγική αποκλιμάκωσης και σταδιακής οικοδόμησης εμπιστοσύνης – και όχι μια νέα κούρσα εξοπλισμών». Οι συντάκτες του υπεραμύνονται της επανέναρξης διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία. Αναφέρει επίσης: «Η ρητορική στρατιωτικού συναγερμού και τα γιγαντιαία προγράμματα επανεξοπλισμού δεν δημιουργούν μεγαλύτερη ασφάλεια στην Γερμανία και την Ευρώπη, αλλά οδηγούν σε αποσταθεροποίηση και ενίσχυση της αμοιβαίας αίσθησης απειλής μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.

Το κείμενο συγκέντρωσε γύρω στις 100 υπογραφές, μεταξύ των οποίων ήταν και κορυφαία στελέχη του κόμματος, όπως ο πρώην επικεφαλής της κοινοβουλευτικής του ομάδας Ρολφ Μούτζενιχ, ο πρώην επικεφαλής του κόμματος Νόρμπερτ Βάλτερ-Μπόρτζανς, ο εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής Ραλφ Στένγκερ και ο (εικονιζόμενος) 76χρονος ιστορικός Πίτερ Μπραντ, γιός του καγκελάριου της Γερμανίας, Βίλι Μπραντ. Ο Βίλι Μπραντ ήταν ο αρχιτέκτονας της περίφημης Οστπολιτίκ που αμφισβήτησε την αντιπαλότητα του ψυχρού πολέμου και εγκαινίασε την επαναπροσέγγιση της Δυτικής με την Ανατολική Ευρώπη. Το Νόμπελ Ειρήνης που κέρδισε το 1971 ήταν η επιβράβευσή του για το πολιτικό σθένος που επέδειξε να ανατρέψει την αμερικανική στρατηγική έντασης. Τούτων δοθέντων, μόνο τυχαία δεν ήταν η επιλογή της βρετανικής εφημερίδας να μιλήσει με τον γιό του, Πίτερ Μπραντ. «Δεν ασπάζομαι την ιδέα ότι η Ρωσία πρόκειται να επιτεθεί στο ΝΑΤΟ. Ο ρωσικός στρατός έδειξε αδυναμία στον πόλεμο με την Ουκρανία», δήλωσε. Τόνισε επίσης ότι το ΝΑΤΟ «είναι συμβατικά ανώτερο του ρωσικού στρατού. Ακόμη και χωρίς τους Αμερικανούς».

Αντανάκλαση του διχασμού στο SPD ήταν τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά, μόλις 65%, που συγκέντρωσε ο 47χρονος ηγέτης του κόμματος, αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση συνασπισμού, Λαρς Κλινγκμπέιλ. Ο νέος ηγέτης των σοσιαλδημοκρατών έχτισε το πολιτικό του προφίλ (και πιθανά την καριέρα του) με αρθρογραφία και δηλώσεις υπέρ του επανεξοπλισμού της Γερμανίας και της Ευρώπης, ενώ είναι γιός …στρατιωτικού!

Η σύγκρουση που εκφράστηκε στο συνέδριο του SPD δημιουργεί βάσιμες αμφιβολίες για την σταθερότητα της νέας τρικομματικής κυβέρνησης, μιας και στηρίζεται σε μια εύθραυστη πλειοψηφία 13 εδρών. Μπροστά της έχει κρίσιμες αποφάσεις που θα δοκιμάσουν με βεβαιότητα τη συνοχή της, όπως η αύξηση του αριθμού των στρατιωτών και εφέδρων. Ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, εξέχον μέλος του κόμματος του πολέμου, αναγκάστηκε να διακόψει πολλές φορές την ομιλία του στο συνέδριο στο Βερολίνο, λόγω αποδοκιμασιών, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη να αυξηθούν οι γερμανοί στρατιώτες κατά 60.000 και οι έφεδροι κατά 200.000! Στο σχετικό νομοσχέδιο που αναμένεται να κατατεθεί θα υπάρχει οπωσδήποτε πρόβλεψη για υποχρεωτική στρατολόγηση στην περίπτωση που δεν επαρκούν οι εθελοντές. Είναι πολύ ενδεικτικό ότι το συνέδριο ανέβαλε σχετική ψηφοφορία, προβλέποντας πιθανά ένα αρνητικό, αντιμιλιταριστικό αποτέλεσμα.

Τεράστιο ενδιαφέρον ωστόσο έχει ότι στην Γερμανία οι επιθέσεις στην πολιτική του επανεξοπλισμού και της αντι-ρωσικής υστερίας δεν προέρχονται μόνο από το SPD.


Κενό γράμμα οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας

Μόλις τον Μάιο η πολιτική ζωή στη Γερμανία ταράχτηκε όταν είδε το φως της δημοσιότητας μια υψηλού επιπέδου συνάντηση στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν μεταξύ γερμανών πολιτικών από την μια και στενών συνεργατών του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν από την άλλη. Εκ μέρους της Γερμανίας στη συνάντηση συμμετείχαν στελέχη του συντηρητικού κόμματος του νέου καγκελάριου Μερτς και του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Μεταξύ άλλων συμμετείχε ο βουλευτής Ραλφ Στέγκνερ, που υπέγραψε το αντιπολεμικό Μανιφέστο και είναι επιφορτισμένος να παρακολουθεί εκ μέρους του κόμματός του την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Επιτήρησης των μυστικών υπηρεσιών! Εκ μέρους της Μόσχας συμμετείχε ο πρώην ρώσος πρωθυπουργός και μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της Gazprom, Βίκτορ Ζούμπκοφ, και ο Βαλερί Φαντέεβ, επικεφαλής του Ρωσικού Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του διμερούς φόρουμ «Διάλογος Αγίας Πετρούπολης» που επίσημα ξεκίνησε το 2001 κατόπιν πρωτοβουλίας του ρώσου προέδρου Πούτιν και του γερμανού καγκελάριου Σρέντερ, και διαλύθηκε το 2021 εξίσου επίσημα, μάλλον μόνο …επίσημα. Η συνάντηση έγινε γνωστή κατόπιν ρεπορτάζ του δικτύου ARD και της εφημερίδας Die Zeit. Δικαιολογήθηκε από τους γερμανούς συμμετέχοντες ως ιδιωτική. Ο Στέγκνερ ωστόσο υπεραμύνθηκε δημόσια του δικαιώματός του να παίρνει μέρος σε ανάλογες συναντήσεις ώστε να παραμένουν ανοικτές οι γραμμές επικοινωνίας με την Μόσχα, όπως έγραψαν οι Financial Times. Η συνάντησή τους έδειξε ότι παρασκηνιακά έστω παραμένουν ενεργοί και αυξάνονται οι δίαυλοι επικοινωνίας της Ευρώπης με τη Ρωσία.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι αμφότεροι οι ρώσοι συνομιλητές των γερμανών πολιτικών μπορεί να διεκδικούν ρεκόρ οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων που έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια! Ο μεν Ζούμπκοφ, δρ Οικονομικών από την Αγία Πετρούπολη, έχει υποστεί κυρώσεις ακόμη και από την Αυστραλία, περισσότερες λεπτομέρειες εδώ. Ο δε Φαντέεβ, καταγόμενος από την Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, έχει υποστεί κυρώσεις από το Βέλγιο, την Ελβετία και την ΕΕ, ενώ η Γαλλία και το Μονακό του έχουν παγώσει τα περιουσιακά στοιχεία, περισσότερες λεπτομέρειες εδώ. Το καθεστώς κυρώσεων παρόλα αυτά δεν εμπόδισε τους γερμανούς πολιτικούς να συναντηθούν μαζί τους!

Η παράβλεψη των απαγορεύσεων εκ μέρους του Βερολίνου δείχνει ότι οι οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις, παρά τα τεράστια εμπόδια που θέτουν στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ Ρωσίας και ΕΕ και παρά τον δρακόντειο χαρακτήρα τους, δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ούτε δεσμεύουν τους ευρωπαίους πολιτικούς. Η προσήλωση στις κυρώσεις και η επίκλησή τους είναι υποκριτική και ξεπερασμένη!

Πολύ περισσότερο σήμερα, οι κυρώσεις χρησιμοποιούνται εκ μέρους αμερικανικών υπηρεσιών, συχνά με μπροστάρη μιντιακά συγκροτήματα, προκειμένου να παγιώσουν και να βαθύνουν το χάσμα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας. Σε αυτό τον βωμό δεν διστάζουν να επαναφέρουν ακόμη και «κυνήγι μαγισσών»…

Ευρύτερα, οι πολιτικές αντιδράσεις όπως εκδηλώνονται στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου, απέναντι στην στρατηγική του επανεξοπλισμού που προκρίνει η ΕΕ, δείχνουν ότι όσο περισσότερο γίνεται εμφανές πώς θα επιφέρει περικοπές κοινωνικών δαπανών και φτωχοποίηση οι αντιστάσεις αυξάνονται. Και μαζί οι ελπίδες να μπει φραγμός σε αυτή την πορεία έντασης που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα σε νέους πολέμους!


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πώς το αμερικανικό LNG Υπονομεύει την Πράσινη Μετάβαση


Ελάχιστες φορές ένα επιστημονικό άρθρο μπορεί να προκαλέσει τόσο μεγάλες αναταράξεις στην πολιτική, την οικονομία και την γεωπολιτική όπως το άρθρο του αμερικανού καθηγητή Robert W. Howarth. Η επιστημονική του ανάλυση καταλήγει στο εξής πολύ απλό κι εύκολα κατανοητό στον καθένα συμπέρασμα: ότι το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) είναι κατά 33% χειρότερο από τον άνθρακα σε ό,τι αφορά τις εκπομπές αερίων που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε κατόπιν ενός ρεκόρ αξιολογήσεων, καθώς πέρασε από πέντε γύρους αξιολογήσεων από οκτώ διαφορετικούς επιστήμονες. Όπως δήλωσε στον βρετανικό Guardian, ο ίδιος ο καθηγητής του Τμήματος Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ «δέχτηκα τις περισσότερες αξιολογήσεις που έχω ποτέ δεχτεί»! Η πρωτοτυπία των συμπερασμάτων του έγκειται στην χρήση της μεθόδου Ανάλυσης Κύκλου Ζωής, που εξετάζει τις επιπτώσεις σε βάθος χρόνου.

Τα ευρήματα του είναι συγκλονιστικά επειδή τινάζουν στον αέρα σχεδιασμούς δεκαετιών και επενδύσεις τρισεκατομμυρίων για το φυσικό αέριο όπως ψύχεται στους -162 βαθμούς Κελσίου εξασφαλίζοντας την συμπίεση του σε 1 : 600 του αρχικού όγκου για να παραχθεί το υγροποιημένο και να μεταφερθεί με οικονομικούς όρους. Λέει κατά λέξη στην περίληψη με την οποία ξεκινάει το άρθρο του: «Το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που εξάγεται από τις ΗΠΑ έχει αυξηθεί σημαντικά από το 2016 όταν καταργήθηκε η απαγόρευση των εξαγωγών LNG κι οι ΗΠΑ τώρα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου. Αυτό το LNG παράγεται κυρίως από σχιστολιθικό αέριο. Η παραγωγή του σχιστολιθικού αερίου, η υγροποίηση για να παραχθεί το LNG και η μεταφορά του LNG με δεξαμενόπλοια είναι έντασης ενέργειας, που συμβάλει σημαντικά στο αποτύπωμα αερίων θερμοκηπίου του LNG». Καταλήγει δε η περίληψη: «Συνολικά, το αποτύπωμα αερίων του θερμοκηπίου για το LNG ως πηγή καυσίμων είναι 33% μεγαλύτερη από εκείνη του άνθρακα»!



Η ανάλυση του Αμερικάνου καθηγητή προκάλεσε πανικό στην Ουάσιγκτον επειδή η σχιστολιθική επανάσταση όπως ξεκίνησε το 2008-2009 συμβάλλοντας σημαντικά στην έξοδο από την κρίση της αγοράς ακινήτων, οδήγησε σε μια πρωτοφανή αναβάθμιση της θέσης των ΗΠΑ. Για πρώτη φορά η αμερικανική οικονομία έπαψε να εξαρτάται από τις εισαγωγές αερίου και πετρελαίου από την Μέση Ανατολή κι έγινε ενεργειακά αυτάρκης, χωρίς να απειλείται πλέον από εμπάργκο ή την πολιτική τιμών του ΟΠΕΚ. Η υπερπαραγωγή σχιστολιθικού αερίου μετέτρεψε τις ΗΠΑ στον μεγαλύτερο εξαγωγέα φυσικού αερίου με την μορφή της υγροποίησης του – κι όχι μέσω αγωγών. Κι αυτή ακριβώς η λεπτομέρεια στο άρθρο του καθηγητή είναι που πρέπει να προκάλεσε οργή στις ΗΠΑ. Γιατί, ο Αμερικάνος καθηγητής δεν στοχοποιεί γενικώς το αέριο, παρότι οι εκπομπές μεθανίου που εκλύει το φυσικό αέριο παραμένουν στην ατμόσφαιρα πολύ περισσότερα χρόνια από το διοξείδιο του άνθρακα. Ο Αμερικάνος καθηγητής δεν στοχοποιεί ούτε γενικά το LNG, παρότι η μεταφορά τόσων μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου είτε από τη Νορβηγία και το Κατάρ προέρχεται είτε από τις ΗΠΑ προκαλεί εκπομπές αερίων βλαπτικών για την κλιματική ισορροπία. Ο Αμερικάνος καθηγητής στοχοποιεί συγκεκριμένα το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο που μεταφέρεται μέσω της υγροποίησης, δηλαδή το LNG, αποδεικνύοντας ότι επιβαρύνει το περιβάλλον περισσότερο από τον άνθρακα, που ως τώρα θεωρούταν η πιο επιβλαβής πηγή ενέργειας. Στο εξής, πρώτο στην λίστα μπαίνει το αμερικανικό LNG λέει η επιστήμη!

Προς επίρρωση της εγκυρότητας του άρθρου, κι όχι το αντίθετο, η μόνη κριτική που έχει διατυπωθεί εναντίον του προέρχεται από την Αυστραλία κι αποδεικνύει ότι το αυστραλιανό LNG έχει λιγότερες εκπομπές από το αμερικανικό. Δεν ισχυρίστηκε κάτι διαφορετικό ο Robert W. Howarth…

Εκτεθειμένες οι Βρυξέλλες

Το άρθρο του Αμερικάνου καθηγητή φέρνει τα πάνω – κάτω στην αγορά της ενέργειας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκτίθεται σοβαρά καθώς αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ανακόλουθη στην υπόσχεσή της να πρωτοστατήσει στην πράσινη μετάβαση. Μετά την επιβολή κυρώσεων στις εξαγωγές ενεργειακών αγαθών από την Ρωσία, που έφθαναν μέσω επίγειων αγωγών, και την ανατίναξη των υποθαλάσσιων αγωγών Nord Stream 1 & 2 από την CIA, όπως αποκάλυψε ο αμερικανός δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς (εδώ κι εδώ), η ΕΕ εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο εισαγωγέα LNG στον κόσμο. O πυρετός της κατασκευής τερματικών σταθμών αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου δεν θα είχε φτάσει σε τόσο επικίνδυνα επίπεδα αν δεν χρηματοδοτούνταν αδρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση που έσπευσε να τα εντάξει στα έργα κοινού ενδιαφέροντος (EU projects of common interest). Ως αποτέλεσμα οι εισαγωγές στην Ευρώπη αμερικανικού LNG αυξήθηκαν σημαντικά, σχεδόν τριπλασιάστηκαν: Από 18,9 δισ. κυβ. μ. (bcm) το 2021, σε 50,1 το 2022 και 56,2 το 2023. Το μερίδιο του αμερικανικού LNG μάλιστα αυξήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια παρότι το σύνολο του LNG που έφτασε στην Ευρώπη μειώθηκε: από 334,1 δισ. κυβ. μ. το 2022 σε 289,9 το 2023. Ως αποτέλεσμα το αμερικανικό LNG από 15% των ευρωπαϊκών εισαγωγών το 2022 έφτασε το 19% το 2023. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατ’ επέκταση την ίδια ώρα που επέβαλε φόρο άνθρακα στα λιγνιτικά εργοστάσια μετατρέποντας το ηλεκτρικό ρεύμα σε είδος πολυτελείας και τη λειτουργία των ενεργειακών χρηματιστηρίων μετατρέποντας το ρεύμα σε αντικείμενο τζόγου, με μάρτυρα τους λογαριασμούς των 1.000 ευρώ, με τις εισαγωγές αμερικανικού LNG προκαλούσε μεγαλύτερη βλάβη στο κλίμα. Αλλά έπρεπε να περιμένουμε τις 16 Σεπτεμβρίου για να το μάθουμε, την ημέρα δηλαδή που αναρτήθηκε το άρθρο.

Κι έκτοτε όμως δε φαίνεται να ίδρωσε πολλών το αυτί. Είδαμε για παράδειγμα, στις αρχές Οκτωβρίου, τον Αμερικανό βοηθό υπουργό Εξωτερικών με αρμοδιότητα τους ενεργειακούς πόρους, Τζέφρι Πάιατ, παλιό μας γνώριμο ως σχεδιαστή αν όχι συγγραφέα της Συμφωνίας των Πρεσπών, να μοιράζει ηγετικούς ρόλους στην Ελλάδα. Αφορμή ήταν η κατασκευή του Κάθετου ενεργειακού Διαδρόμου, που θα επιτρέπει την αμφίδρομη ροή αερίου από την Ελλάδα, σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Μολδαβία και Ουκρανία. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο του REPowerEU που μεταξύ άλλων στοχεύει στην πράσινη μετάβαση. Στο ρεπορτάζ όμως διαβάσαμε για την σημαντική παρουσία στο REPowerEU «αμερικανικών εξαγωγικών εταιρειών LNG». Το δήλωσε κι ο ίδιος ο αμερικανός αξιωματούχος με ανάρτησή του στο Χ (πρώην Twitter) λέγοντας ψέματα για το κόστος, μιας και το αμερικανικό φυσικό αέριο είναι ακριβότερο, κι αποκρύπτοντας φυσικά ότι το αμερικανικό LNG είναι πιο βρόμικο ακόμη κι από τον άνθρακα… Είναι κατανοητό φυσικά ότι οι ΗΠΑ θυσιάζουν το κλίμα στο βωμό της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Αυξάνουν την εκπομπή επικίνδυνων ρύπων για να θησαυρίσουν οι αμερικανικές ενεργειακές εταιρείες και να συνεχίζουν να λειτουργούν ως παγκόσμιοι χωροφύλακες.

Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, αποδεικνύεται ότι ζητούμενο της πράσινης μετάβασης δεν είναι η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Αν στόχος ήταν η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής η ΕΕ (μαζί με τον εξοβελισμό των ΙΧ, την ενίσχυση των δημόσιων μέσων μεταφοράς, τις αναδασώσεις και πολλά άλλα) έπρεπε να απαγορεύσει και την εισαγωγή αμερικανικού αερίου! Βλέπουμε όμως να αυξάνεται κάθε χρόνο και στο μέλλον θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο…


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Συνήθως όταν ένας πόλεμος οδεύει σε ήττα του ενός μέρους και γίνεται εμφανής η αδυναμία του ακόμη και να συνεχίσει να αμύνεται, τη σκυτάλη παίρνει η παράδοση ή οι διαπραγματεύσεις. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, που μετά την παταγώδη αποτυχία της αντεπίθεσης χάνει κάθε μέρα το ένα χωριό μετά το άλλο, συμβαίνει το αντίθετο: την σκυτάλη παίρνει η εξάπλωση και η γενίκευση του πολέμου!

Η απόφαση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ να ανάψουν το πράσινο φως στην Ουκρανία για να χρησιμοποιήσει τα όπλα τους σε επιθέσεις εντός του ρωσικού εδάφους ισοδυναμεί με κλιμάκωση του πολέμου. Κλιμάκωση μάλιστα πρωτοφανή, για τα ως τώρα δεδομένα.

Η άδεια των δυτικών κρατών συνοδεύεται σε λεκτικό επίπεδο από πλήθος περιορισμών, που υποτίθεται αποτρέπουν την κλιμάκωση. Στην πράξη, όμως, αν κάτι εξυπηρετούν είναι την μετακύλιση στη Ρωσία της ευθύνης για την επικείμενη κι αναπόφευκτη κλιμάκωση. Ας δούμε ορισμένες από αυτές. Η Γαλλία, για παράδειγμα, έδωσε την έγκρισή της προσθέτοντας ότι η άδεια της αφορά στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη Ρωσία που έχουν πάρει ενεργό μέρος στην επίθεση κατά της Ουκρανίας. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Ζενς Στόλτενμπεργκ, μιλώντας στον βρετανικό Economist, αναφέρθηκε σε νόμιμους στρατιωτικούς στόχους σε ρωσικά εδάφη. Οι ΗΠΑ, που ήδη από τον Φεβρουάριο του 2022 έχουν παραδώσει οπλισμό και υπηρεσίες αξίας 175 δισ. δολ. στην Ουκρανία, εξειδίκευσαν ακόμη περισσότερο (στα λόγια) την άδεια τους, τονίζοντας ότι θα αφορά χτυπήματα που σχετίζονται με την εν εξελίξει επίθεση της Ρωσίας στο Χάρκοβο, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας… Στην πραγματικότητα, ήδη όλες αυτές οι αιρέσεις που συνοδεύουν τις άδειες χρήσης του δυτικού οπλισμού έχουν ξεπεραστεί· είναι εδώ και πολλούς μήνες κενό γράμμα.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι επιθέσεις στο ρωσικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης πυρηνικής επίθεσης που βρίσκεται στα εδάφη του Καζακστάν, 1.100 μίλια μακριά από την γραμμή του πολέμου, κι αφορά ενδεχόμενη επίθεση από Ινδία και Κίνα. Η συγκεκριμένη επίθεση των Ουκρανών, καίτοι απετράπη, όφειλε να σημάνει συναγερμό σε κάθε πολίτη του κόσμου, γιατί τέσταρε τη δυνατότητα νέκρωσης της αντιπυρηνικής θωράκισης της Ρωσίας, δηλαδή την αποτελεσματικότητα που θα έχει μια μελλοντική πυρηνική επίθεση εναντίον της Ρωσίας! Πρόκειται για βήμα που ισοδυναμεί όχι μόνο με κλιμάκωση αλλά με ραγδαία αναβάθμιση των απειλών στην ειρήνη, καθώς η Ρωσία που έχει κατ’ επανάληψη και δημόσια απειλήσει με πυρηνικό πλήγμα σε περίπτωση που απειληθεί, πέρα από ασκήσεις, δεν έχει προβεί σε κανένα πρακτικό μέτρο προετοιμασίας πυρηνικής επίθεσης, μέχρι στιγμής. Ουκρανία και ΝΑΤΟ το έπραξαν!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής σημασίας στροφής που απειλεί να ρίξει την Δυτική Ευρώπη στη δίνη απηνών συγκρούσεων και αιματηρών πολέμων τόσο γενικευμένων και βίαιων που δεν έχουμε δει μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Υπαίτιος είναι η Γαλλία του Μακρόν! Κι όπως κάθε στροφή, έτσι και τούτη συμβολίζεται από ορισμένους όρους. Την αλλαγή που συντελείται στην Ευρώπη καμία άλλη λέξη – κλειδί δεν την αντιπροσωπεύει πιο ανάγλυφα από την «οικονομία του πολέμου».

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» είχε εξαφανιστεί από την Γαλλία από την εποχή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, έγραφε η Λε Μοντ στις 20 Απριλίου 2024 σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Πώς η γαλλική βιομηχανία όπλων αναβαθμίζεται». Προς επίρρωση, ανακαλούσε την εποχή που όλο το έθνος περιλαμβανομένων των γυναικών στα εργοστάσια είχε κινητοποιηθεί για να εξοπλίσει τον γαλλικό στρατό στον ολοκληρωτικό του πόλεμο με την Γερμανία.

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» επανήλθε στην καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2022 από τον Γάλλο πρόεδρο στη διάρκεια της ομιλίας του στην ετήσια έκθεση πολεμικού υλικού Eurosatory, θύμιζε η γαλλική εφημερίδα. Ήταν τέσσερις μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία όταν την δημόσια συζήτηση απασχολούσε το ερώτημα τι οδήγησε τον Γάλλο πρόεδρο να πραγματοποιήσει μια τόσο θεαματική στροφή κι ενώ αναζητούσε δρόμο συμβιβασμού μεταξύ Μόσχας και Κιέβου απορρίπτοντας την πολιτική ταπεινώσεων της Ρωσίας από την Αγγλία και τις ΗΠΑ, αίφνης να ζηλώσει δόξα Ναπολέοντα και να φτάσει σήμερα να δηλώνει έτοιμος να στείλει ακόμη και στρατό στη Ρωσία! Δεν ήταν ούτε τα κλειστά αυτιά που βρήκε στην Ευρώπη, ούτε η απροθυμία του Ρώσου ομολόγου του να συμβιβαστεί, ούτε τα χαστούκια που έφαγε ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στην Αφρική από τις απανωτές αποφάσεις εκδίωξής του από τις χώρες του Σαχέλ. Η στροφή 180 μοιρών της Γαλλίας, που σήμερα ηγείται της αναβίωσης του μιλιταρισμού στην γηραιά ήπειρο, επιβλήθηκε από την ακμαία πολεμική της βιομηχανία!

Η Γαλλία πρωτοστατεί στην φιλο-πολεμική υστερία για να πουλήσει όπλα και να αυξήσει τα κέρδη της η πολεμική της βιομηχανία. Όπως ένα υπερτροφικό κατασκευαστικό κεφάλαιο γεμίζει μια χώρα με αχρείαστους δρόμους (βλέπε Ελλάδα), όπως μια κραταιά αγροδιατροφική βιομηχανία κάνει όλους τους πολίτες της παχύσαρκους (βλέπε ΗΠΑ) και μια βιομηχανία μόδας κάνει σχεδόν όλους κι όλες τους πολίτες της κομψούς και κομψές (βλέπε Ιταλία) έτσι και η Γαλλία πλειοδοτεί σε πολεμικές ιαχές για να πουλήσει όπλα. Ξέροντας μάλιστα ότι τα όπλα πουλιούνται για να ξεσπάσουν πόλεμοι!

Κλίμα πολέμου και απειλές

Ο ίδιος ο Μακρόν, ως αιχμή του δόρατος της γαλλικής βιομηχανίας θανάτου, δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη την τελευταία διετία που να μην τονίσει την σημασία της αναβίωσης της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. «Είμαστε στο χείλος μιας γεωπολιτικής στροφής διαρκείας στην οποία η αμυντική (sic) βιομηχανία θα διαδραματίσει έναν αυξανόμενα σπουδαίο ρόλο. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, ισχυρά με όρους μαζικής αγοράς», δήλωσε στις 11 Απριλίου ο Γάλλος πρόεδρος στην διάρκεια εγκαινίων μιας νέας μονάδας παραγωγής πολεμικού υλικού. Η κρατική πολεμική βιομηχανία της Eurenco, που ξεκίνησε την λειτουργία της στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά έκλεισε το 2007 μετατρεπόμενη σε εισαγωγική, θα επενδύσει πάνω από μισό δισ. ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια στην παραγωγή εκρηκτικών υλικών και οβίδων πυροβολικού. Το δε προσωπικό της από 200 άτομα το 2023 θα φτάσει σε δύο χρόνια τα 450. Για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας, ένα σεβαστό ποσό της τάξης των 67 εκατ. ευρώ θα διαθέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – θεματοφύλακας της λιτότητας και διαπρύσιος εχθρός κάθε είδους κρατικής ενίσχυσης κατά τ’ άλλα και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κοινωνικές δαπάνες…
Advertisement

Ρυθμίσεις απορρήτου

Τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων θα προέλθουν από την Δράση για την Υποστήριξη της Παραγωγής Πυρομαχικών ύψους 500 εκ. ευρώ. Μια μικρή λεπτομέρεια: Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι φρόντισαν να δηλώσουν τον κατεπείγοντα χαρακτήρα της μιλιταριστικής στροφής της Ευρώπης ακόμη κι από το ίδιο το όνομα της πρωτοβουλίας, καθώς το αρκτικόλεξο της στα αγγλικά (ASAP) χρησιμοποιείται εν συντομία αντί της φράσης «όσο το δυνατό συντομότερα».

Τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας περιεγράφηκαν από την ίδια την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν που πριν την αποθέσουν στις Βρυξέλλες διετέλεσε υπουργός Άμυνας της Γερμανίας. Χωρίς μεγάλο κίνδυνο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι επιδόσεις της δεν ήταν τόσο αξιοζήλευτες και η πολύπειρη γερμανική βιομηχανία πολέμου την έστειλε για συνταξιοδότηση στην Κομισιόν. Παρόλα αυτά, σε μια βαρυσήμαντη ομιλία της αρχικά επέκρινε την 30ετή περίοδο υπο-επενδύσεων, χωρίς φυσικά να σχολιάσει τα κοινωνικά οφέλη που δημιούργησαν οι (σχετικά) μικροί πολεμικοί προϋπολογισμοί, το περίφημο μέρισμα της ειρήνης. Το σχέδιο που εξήγγειλε προβλέπει την αύξηση παραγωγής οβίδων (από λιγότερες από 500.000 πριν τον πόλεμο σε 2 εκατ. το 2025), την κατασκευή ντρόουνς, όπλων για το διάστημα και για υποθαλάσσιες μάχες, συστημάτων πυροβολικού, ενώ άμεσα κάλεσε στην κατεύθυνση αναπλήρωσης των υλικών που έχουν κατευθυνθεί στην Ουκρανία!

Κατέστησε έτσι σαφές η πρόεδρος της ΕΕ ότι πίσω από την ευρωπαϊκή πρεμούρα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας αυτό που κρύβεται είναι φρενίτιδα νέων πολεμικών παραγγελιών που θα φτάσει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες του πολέμου. Ξεφορτώνουν στην Ουκρανία για να πάρουν μπρος οι μηχανές στη Ευρώπη! Γι’ αυτό τον λόγο σύσσωμοι οι Δυτικοί οδήγησαν σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 2022, που θα μπορούσαν να είχαν τερματίσει τον πόλεμο όπως αποκάλυψε πρόσφατα ακόμη και το Foreign Affairs. Αν είχε τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία που θα πούλαγαν όπλα οι βιομηχανίες πολέμου;



Ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών κατά 7%

Την αναντικατάστατη βοήθεια που προσέφερε η Ουκρανία όχι μόνο στην ευρωπαϊκή, αλλά στην παγκόσμια βιομηχανία πολέμου την αποκάλυψε η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), με έδρα την Στοκχόλμη. Το σημαντικότερο εύρημά της είναι ότι το 2023 παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών (από το 2009) κατά 7% που έφτασαν τα 2,44 τρισ. δολ. από 2,24 τρισ. το 2022. Η βασικότερη αιτία που οι στρατιωτικές δαπάνες απορρόφησαν το 2,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ ήταν ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας!

Οι Βρυξέλλες, για να θωρακίσουν περαιτέρω την θέση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, θα ξεσηκώσουν και θα εφαρμόσουν ένα αμερικανικό σύστημα παραγγελιών βάσει του οποίου για κάθε παράδοση, παράγεται και αποθηκεύεται ένα επιπλέον συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο θα είναι έτοιμο προς παράδοση στο μέλλον χωρίς καμία καθυστέρηση! Με αυτόν τον τρόπο η ευρωπαϊκή βιομηχανία θανάτου θα μπορεί να εξοπλίσει κράτη και στρατούς χωρίς χρονοτριβές, ρίχνοντας επιπλέον λάδι στη φωτιά, δεδομένου ότι ο χρόνος που εξοικονομεί η πολεμική βιομηχανία, εξαλείφοντας τη χρονική υστέρηση μεταξύ παραγγελίας και παράδοσης, είναι χρόνος που θα χάνεται από προσπάθειες διαμεσολάβησης και ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Περιττές πολυτέλειες θεωρούνται όλα αυτά πλέον για την κορυφαία γαλλική πολεμική βιομηχανία Ντασώ, που ελέγχοντας ακόμη και εφημερίδες όπως την Λε Φιγκαρό θα δημιουργεί μέσα από τις στήλες της κλίμα πολέμου, πρωτοστατώντας σε πολεμικές κραυγές σήμερα στην Μέση Ανατολή, τη ζώνη του Σαχέλ και την Ανατολική Ευρώπη και  αύριο στον κόσμο όλο.

Ήδη ο Γάλλος πρόεδρος αγγίζει τα όρια του γελοίου έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού το βαριεστημένο και αδιάφορο ύφος του τραπεζίτη των Ρότσιλντ και κάνοντας συνεχώς επίδειξη υπερβολής. Σε κάθε δημόσια ομιλία του ανακαλύπτει θανάσιμες απειλές για την Ευρώπη για την δημοκρατία και την ευημερία. Την μια προέρχονται από τη συρρίκνωση των οικονομιών, την άλλη από τον ανερχόμενο κύμα αυταρχισμού, την άλλη από την Ρωσία. Άλλες φορές από παντού, όπως στην ομιλία που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης την Πέμπτη 25 Απριλίου: «Πρέπει να είμαστε σαφείς», ήταν τα λόγια του «ότι η σημερινή Ευρώπη μπορεί να πεθάνει κι εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνουμε σήμερα. Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει», συμπλήρωσε για να συνεχίσει επιχειρηματολογώντας γιατί πρέπει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην πολεμική της βιομηχανία.




Σε δεινή θέση ο Μακρόν

Η ομιλία του Μακρόν ωστόσο δεν ήταν μόνο επίδειξη δύναμης αλλά κι ένδειξη αδυναμίας. Γιατί τα φιλόδοξα σχέδια του καταστρώνονται επάνω σε ένα σαθρό έδαφος που ορίζεται από τρία σημεία:

Το πρώτο είναι η επικείμενη πολιτική του συντριβή από την φασίστρια Λε Πεν που στις προσεχείς ευρωεκλογές αναμένεται να κερδίσει 32%, έχοντας μάλιστα ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της έναν άγνωστο, ενώ ο ίδιος ο Μακρόν θα πάρει μόνο 17%. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που μας ζητάει να τον ακολουθήσουμε στην μάχη για την δημοκρατία πιστώνεται την μεγαλύτερη εκλογική νίκη της ακροδεξιάς Λε Πεν.

Δεύτερο, οι προοπτικές της γαλλικής οικονομίας είναι ζοφερές. Βάσει εκτιμήσεων του ΔΝΤ σε 5 χρόνια το μερίδιο της Γαλλίας στην παγκόσμια οικονομία σε όρους αγοραστικής δύναμης θα πέσει κάτω από το 2%. Ως αποτέλεσμα, η Γαλλία θα αποχωρήσει από την λίστα των 10 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που ζητάει από την ευρωπαϊκή οικονομία να φορέσει τα χακί για να αναπτυχθεί χρεώνεται την μεγαλύτερη υποβάθμιση στην οικονομική ιστορία της Γαλλίας.

Τρίτο, τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας (με δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 5,5% και χρέος 111% του ΑΕΠ για το 2023) είναι σε τέτοιο χάλι ώστε η αύξηση των πολεμικών δαπανών μέσω της αμοιβαιοποίησης δια της έκδοσης κοινών ομολόγων είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ ώστε η Γαλλία να μη γίνει Ελλάδα του 2010. Ο Μακρόν πιθανότατα επιλέγει να οδηγήσει την Ευρώπη στα χαρακώματα του πολέμου για να ξεπεράσει αυτήν ακριβώς την τριπλή κρίση και αμφισβήτηση που διέρχεται!

Αξίζει ωστόσο εδώ να κάνουμε μια παρένθεση. Η ΕΕ σχεδόν 15 χρόνια πριν αρνήθηκε την αμοιβαιοποίηση του ελληνικού χρέους μετατρέποντας την ελληνική κρίση χρέους σε μηχανισμό για την φτωχοποίηση της Ελλάδας και την παγίωση της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, επικαλούμενη την δημοσιονομική ορθοδοξία. Σήμερα αποδέχεται την αμοιβαιοποίηση των κρατικών παραγγελιών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, αναγκάζοντας όλους εμάς να πληρώσουμε για να κάνουν δουλίτσες οι έμποροι όπλων, σκοτώνοντας τους λαούς!


Η Γαλλία σταθερή απειλή για την ειρήνη

Η μετατροπή της γαλλικής οικονομίας σε πολεμική οικονομία δεν συνέβη από την μια μέρα στην άλλη. Προετοιμαζόταν από χρόνια. Και μετέτρεψε τον πόλεμο στην Ουκρανία σε χρυσή ευκαιρία, χρησιμοποιώντας την σημερινή Ρωσία όπως χρησιμοποιούσε το ΝΑΤΟ τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού τα χρόνια του ψυχρού πολέμου για να δικαιολογεί τις πωλήσεις όπλων και την επιθετική, αποσταθεροποιητική του δράση.

Το μεγάλο ειδικό βάρος της πολεμικής βιομηχανίας στην γαλλική οικονομία αποτυπώνεται σε πλήθος κρίσιμων μεγεθών. Για παράδειγμα οι πολεμικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό της Γαλλίας σε 7 χρόνια αυξήθηκαν κατά 10 δισ. ευρώ: Από 38,5 δισ. ευρώ το 2015 σε 48,3 δισ. ευρώ το 2022. Ως αποτέλεσμα, ο πολεμικός προϋπολογισμός της Γαλλίας είναι σημαντικά ανώτερος κάθε άλλης χώρας της ΕΕ: ακόμη και της Ιταλίας (24,9 δισ. ευρώ) ή της Γερμανίας (39,9 δισ. ευρώ).



Τα γαλλικά πρωτεία στην βιομηχανία της αποσταθεροποίησης φαίνονται επίσης από το γεγονός ότι το 2022 πέντε γαλλικοί όμιλοι βρίσκονται ανάμεσα στους 30 μεγαλύτερους όλου του κόσμου.

Οι γαλλικές επιδόσεις καταγράφτηκαν επίσης και στην πρόσφατη έκθεση SIPRI. Μία από τις πιο σοβαρές αλλαγές που καταγράφηκε είναι η άνοδος στην δεύτερη θέση των εξαγωγέων όπλων της Γαλλίας, που υποσκέλισε την Ρωσία η οποία όλο και περισσότερο παράγει για να εξασφαλίσει τις δικές της ανάγκες. Οι γαλλικές εξαγωγές παρόλα αυτά αυξήθηκαν κατά 47% την περίοδο 2019 – 2023, σε σύγκριση με την προηγούμενη πενταετία, με πρωταγωνιστές τα αεροπλάνα Ραφάλ και φρεγάτες…



Οικονομία του πολέμου σε βάρος των λαών και της κοινωνικής ευημερίας

Η «οικονομία του πολέμου» στην Γαλλία και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσεται σε βάρος της ευημερίας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν ταυτίστηκε με την άγρια καταστολή απέναντι στα «κίτρινα γιλέκα» και την πιο αντιλαϊκή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της Γαλλίας, ενώ τα χειρότερα για την Γαλλία είναι μπροστά. Μετά τις ευρωεκλογές, πιθανότατα, θα εισάγει νομοσχέδιο με το οποίο θα αλλάξουν τα πάντα στα επιδόματα ανεργίας: Η διάρκεια επιδότησης των ανέργων και το ύψος του επιδόματος θα μειωθούν, ενώ οι προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος θα αυστηροποιηθούν. Κι όλα αυτά προκειμένου να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες ώστε να απελευθερωθούν μεγαλύτερα κονδύλια προς όφελος της βιομηχανίας του πολέμου.

Η φτωχοποίηση των Γάλλων και των Ευρωπαίων δεν είναι η μοναδική συνέπεια από την επιστροφή της «οικονομίας του πολέμου». Πολύ σημαντικότερες θα αποδειχθούν στο εξής οι έριδες και οι έχθρες μεταξύ των λαών που θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, ως το γόνιμο έδαφος επάνω στο οποίο θα φυτρώσουν οι πόλεμοι και θα χυθούν ποτάμια αίματος. Η υπαρκτή ρωσοφοβία (με αφορμή την Ουκρανία) και η αναπτυσσόμενη κινεζο-φοβία (με αφορμή πρόσφατα την πανδημία και στο μέλλον την Ταϊβάν) εξυπηρετούν αυτήν ακριβώς την πολεμική στρατηγική, που έρχεται να συγκαλύψει την πολεμική στροφή της Ευρώπης και να οδηγήσει τους Ευρωπαίους να στρατευτούν πίσω από το άρμα της Ντασώ!

Αντί επιλόγου: Η εκποίηση της ΕΑΣ, που ισοδυναμεί με καταστροφή της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, δείχνει ότι η στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πολεμική οικονομία είναι ακόμη μια απόδειξη ότι σχεδιάστηκε και υλοποιείται από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πολεμικά μονοπώλια, δηλαδή κατά παραγγελία τους κι όχι για χάρη της ειρήνης. Εκείνα τα μονοπώλια που προκάλεσαν τους παγκόσμιους πολέμους και στήριξαν την αποικιοκρατία τώρα στρέφονται κι ενάντια σε μικρές εθνικές βιομηχανίες που θα θυσιαστούν στο βωμό των συμφερόντων τους.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Οικονομικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους αποτελεί η ανακοίνωση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών να διανείμουν μερίσματα στους μετόχους τους. Διανομή μερισμάτων θα γίνει για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια και υποτίθεται ότι σηματοδοτεί την επιστροφή τους στην οικονομική βιωσιμότητα, με αδιάψευστο μάρτυρα τα μυθικά κέρδη που έχουν συγκεντρώσει τα δύο τελευταία χρόνια.

Κι η κερδοφορία τους είναι πράγματι αδιαμφισβήτητη: Όπως αναγράφεται στις οικονομικές καταστάσεις που δημοσίευσαν Alpha, Εθνική, Πειραιώς και Eurobank την τελευταία διετία κατέγραψαν κέρδη ρεκόρ που έφτασαν τα 7,5 δισ. ευρώ.

Αυτή ωστόσο είναι η μισή αλήθεια που, στη περίπτωσή μας ισοδυναμεί με ένα τεράστιο ψέμα! Γιατί οι τράπεζες διαφημίζουν κέρδη κι «επιστροφή στην κανονικότητα», με ένα μικρό αστερίσκο: Να μην καταβάλλουν τους φόρους που χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο! Κι οι οφειλόμενοι φόροι στις 31 Δεκεμβρίου 2023 υπερέβησαν τα 19 δισ. ευρώ! Οι φόροι δηλαδή που οφείλουν, ξεπερνούν κατά πολύ τα κέρδη της διετίας.



Τα μερίσματα λοιπόν που ανακοίνωσαν οι τράπεζες ισοδυναμούν με σκάνδαλο για πολλούς λόγους:

Πρώτο, επειδή οι τραπεζίτες κάνουν πάρτι με δανεικά (τα οποία πολύ φοβόμαστε σύντομα θα αποδειχθούν κι αγύριστα). Αν πράγματι η ελληνική οικονομία «επέστρεψε στην κανονικότητα», τότε οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ας επιστρέψουν κι αυτές στην κανονικότητα την οποία βιώνουν εκατομμύρια μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πληρώνουν τους φόρους τους κανονικά. Στην περίπτωση του τραπεζικού καρτέλ έχουμε να κάνουμε με κραυγαλέα περίπτωση αθέμιτου ανταγωνισμού, μιας και πρόκειται όχι μόνο για ένα κλειστό επάγγελμα που έμεινε (μαζί με τα διυλιστήρια, εντελώς …τυχαία) στο απυρόβλητο από τα περίφημα μέτρα απελευθέρωσης των αγορών της Τρόικας αλλά συστημικά και με δικομματική συναίνεση απαλλάσσεται από την εκ των ων ουκ άνευ υποχρέωση που έχει κάθε οικονομικός δρων: να πληρώνει τους φόρους του! Το 2024 μάλιστα, βάσει του κρατικού προϋπολογισμού οι φόροι θα φτάσουν τα 63 δισ. από 57 δισ. που προέβλεπε ο προϋπολογισμός του 2023, θα αυξηθούν δηλαδή κατά 10%, την στιγμή που οι τράπεζες έχουν κηρύξει στάση φορολογικών πληρωμών!


Δεύτερο, τα μερίσματα αποτελούν σκάνδαλο επειδή αν οι τράπεζες κατέβαλλαν τους φόρους τους στο δημόσιο τότε -προφανώς, αν υπήρχε η πολιτική βούληση- η κοινωνική πολιτική θα μπορούσε να ξαναγεννηθεί. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της βλάβης που προκαλεί στην οικονομική ευρωστία του ελληνικού δημοσίου και της κοινωνίας το τραπεζικό «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» αρκούν ορισμένες συγκρίσεις. Για παράδειγμα, με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό για το τρέχον έτος οι προϋπολογιζόμενες δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη ήταν 4,93 δισ. ευρώ. Αν επομένως πλήρωναν φόρους οι τραπεζίτες θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το αίτημα των νοσοκομειακών γιατρών για διπλασιασμό του προσωπικού και των αμοιβών στα δημόσια νοσοκομεία, χωρίς να τίθεται το ερώτημα «από που θα βρεθούν τα λεφτά;». Από τις τράπεζες!

Τρίτο, η διανομή μερισμάτων στους μετόχους των τραπεζών αποτελεί σκάνδαλο επειδή οι τράπεζες έχουν ήδη στοιχίσει στους φορολογούμενους της χώρας 46 δισ. ευρώ, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω των αλλεπάλληλων ανακεφαλαιοποιήσεων, χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται η πρώτη «διάσωση» του 2008 επί κυβέρνησης Καραμανλή, με τα 28 δισ. ευρώ. Αν πράγματι οι τράπεζες αποχαιρέτησαν οριστικά και δια παντός, όπως διατείνονται οι διοικήσεις τους, την εποχή των ισχνών αγελάδων, τότε, γιατί δεν επιστρέφουν και στους φορολογούμενους τα λεφτά που οικειοποιήθηκαν την εποχή μάλιστα που η ανεργία, η φτώχεια και οι αυτοκτονίες έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο; Κι αν δεν μπορούσαν να επιστρέψουν τα χρήματα στο παρελθόν γιατί δεν το πράττουν τώρα, που εμφανίζουν κέρδη;

Τέταρτο, η διανομή μερίσματος αποτελεί σκάνδαλο επειδή τα δυσθεώρητα κέρδη είναι αποτέλεσμα καθαρής τοκογλυφίας: οφείλονται στα επιτόκια! Συγκεκριμένα, κατά την τελευταία διετία οι εμπορικές τράπεζες κάθε φορά που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε αύξηση των επιτοκίων του ευρώ την ακολουθούσαν κατά πόδας, ακαριαία, σε ό,τι αφορά τα επιτόκια δανείων, αλλά σφύριζαν αδιάφορα σε ό,τι αφορά τα καταθετικά επιτόκια. Το αποτέλεσμα αυτής της ασυμμετρικής απόκρισης, όπως την χαρακτήρισε πρόσφατη, εξαιρετικά εμπεριστατωμένη, έρευνα του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών ήταν να δημιουργηθεί ένας πληθωρισμός τραπεζικής απληστίας, «bankflation» όπως εύστοχα και ευρηματικά τον χαρακτήρισαν. Αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς διεύρυνσης του επιτοκιακού περιθωρίου είναι οι ελληνικές τράπεζες «να καταγράφουν ένα από τα υψηλότερα επιτόκια περιθωρίου, ξεπερνώντας κατά πολύ τη διάμεσο και τιμή της ευρωζώνης», βάσει της ίδιας ανάλυσης». Κατά συνέπεια, μερίσματα και κέρδη προέρχονται από την καταλήστευση των (αδύναμων να αντιδράσουν) πελατών τους.

Μέσα επιτόκια νέων καταθέσεων και δανείων σε ευρώ (ποσοστά % ετησίως)


Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδας

Πέμπτο, η διανομή μερίσματος από το τραπεζικό καρτέλ συνιστά σκάνδαλο επειδή τα κέρδη προήλθαν λόγω της άσκησης μιας συσταλτικής πολιτικής δανειοδότησης που ισοδυναμούσε με πιστωτική ασφυξία, την ίδια ώρα που οι καταθέσεις έμεναν σταθερές αν δεν αυξάνονταν. Σύμφωνα με την Ενδιάμεση Έκθεση νομισματικής Πολιτικής του 2023, της Τράπεζας της Ελλάδας, «ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις τους πρώτους δέκα μήνες του 2023 κατέγραψε επιβράδυνση. Τα δάνεια προς τα νοικοκυριά εμφάνισαν εντονότερους ρυθμούς μείωσης κατά το ίδιο διάστημα. Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2023, ο ετήσιος ρυθμός ανόδου των πιστώσεων προς τις Μη Χρηματοοικονομικές Επιχειρήσεις υποχώρησε σε 5%. Το δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2023 η μέση μηναία καθαρή ροή τραπεζικής χρηματοδότησης ήταν 79 εκ. ευρώ, έναντι 450 εκ. ευρώ το ίδιο διάστημα το 2022»! Αρκούμενες να κερδίζουν από την διαφορά του επιτοκίου οι τράπεζες σταμάτησαν να δανείζουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις!


Έκτο, η διανομή μερίσματος από τις τράπεζες αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο επειδή η βελτίωση των οικονομικών τους καταστάσεων, σε εκείνο το τμήμα που δεν προέρχεται από την θεσμοθετημένη φοροαπαφυγή ή την τοκογλυφία, οφείλεται στο ξεφόρτωμα των κόκκινων δανείων στις θυγατρικές τους, τους λεγόμενους σέρβισερς. Το κόλπο των τραπεζών κάνει τα Greek statistics να μοιάζουν με παιδικά παιχνίδια. Επί της ουσίας, πέρασαν τα δάνεια και πάλι σε δικές τους θυγατρικές, τις Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια κι Πιστώσεις, που διοικούνται από χρυσοκάνθαρα στελέχη τους, επιταχύνοντας το ξεσπίτωμα νοικοκυριών ή επιχειρήσεων μέσω πλειστηριασμών που, με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται ηλεκτρονικά έτσι ώστε να μην εμποδίζονται από κοινωνικές διαμαρτυρίες. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, το πρώτο εξάμηνο του 2023 η αξία των υπό διαχείριση ανοιγμάτων τους έφτασε το ιλιγγιώδες ποσό των 89,4 δισ. ευρώ, ενώ το 2024 αναμένεται να υλοποιηθούν 10.000 πλειστηριασμοί! Μόνο που οι σέρβισερς έκαναν το «θαύμα» τους ακολουθώντας την πεπατημένη της επιβάρυνσης του δημοσίου. Αυτή την φορά μέσω εγγυήσεων που εξασφάλισαν από …απρόοπτα το πρόγραμμα τιτλοποιήσεων «Ηρακλής» και στο τέλος του 2023 ανέρχονταν σε 16,8 δισ. ευρώ. Πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί την δημοσιονομική ισορροπία…


Πηγή: Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους


Έβδομο, η διανομή μερισμάτων αποτελεί σκάνδαλο επειδή για μια ακόμη φορά συνοδεύεται από εναρμονισμένες πρακτικές που δείχνουν ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το πιο σκληρό και υπεράνω κριτικής καρτέλ που έχει υπάρξει ποτέ επί ελληνικού εδάφους. Τα πάντα είναι προσυμφωνημένα και στην υγεία των κορόιδων – νοικοκυριών και επιχειρήσεων – με την Τράπεζα της Ελλάδας σε ρόλο άβουλου θεατή αν όχι ιδανικού συνεργάτη! Δεν έφταναν μόνο οι αδικαιολόγητες και πανομοιότυπες χρεώσεις και προμήθειες στις πιο διαφορετικές υπηρεσίες που προσφέρουν οι τράπεζες (με την κυβέρνηση ιδανικό πασαδόρο να επιβάλλει την υποχρεωτικότητά τους) έπρεπε να ανακοινώσουν την ίδια ακριβώς χρονιά και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ότι προχωρούν στην διανομή μερίσματος στους μετόχους τους!

Τέλος, η διανομή μερίσματος από τις τράπεζες έδειξε ότι η κερδοφορία των επιχειρήσεων δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας. Η περίπτωση των τραπεζών έδειξε ότι η κερδοφορία τους συντελέστηκε σε βάρος του ελληνικού λαού και της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας. Προς επίρρωση οι μονοπωλιακά καθορισμένες χρεώσεις και τα επιτόκια, τα 46 δισ. ευρώ των διασώσεων, τα 19 δισ. ευρώ της αναβαλλόμενης φορολογίας, τα 17 δισ. ευρώ των εγγυήσεων του προγράμματος Ηρακλής και η απροθυμία τους να δανειοδοτήσουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις… Κι έπεται συνέχεια!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Χέρι βοήθειας στην δοκιμαζόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 16 Ιανουαρίου στην φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα Πρώτο Θέμα για το θέμα του γάμου μεταξύ των ομοφύλων και της δυνατότητας τεκνοθεσίας εκ μέρους τους.

Και οι δύο επίμαχες ερωτήσεις έχουν διατυπωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαταλαμβάνουν την στάση του ερωτώμενου και να τον στρέφουν στην κατεύθυνση αποδοχής των προτάσεων της κυβέρνησης. Καθόλου αδικαιολόγητα έτσι οι απαντήσεις που παρέχονται υποστηρίζουν τις επιλογές της κυβέρνησης.

Η πρώτη ερώτηση που τίθεται είναι η εξής: «Ο πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη νομοθέτηση του πολιτικού γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και στην Ελλάδα;». Οι απαντήσεις που συγκέντρωσε αυτή η ερώτηση είναι: Συμφωνώ 42%, Μάλλον συμφωνώ 13%, Μάλλον διαφωνώ 7% και Διαφωνώ 35%. Το άθροισμα των θετικών απαντήσεων έφτασε το 55%.

Οι απαντήσεις ωστόσο που δόθηκαν δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αντικειμενικές, έστω και στο στενό πλαίσιο της έρευνας και των συνθηκών υπό τις οποίες διεξήχθη, γιατί σε ένα σημαντικό βαθμό έχουν προέλθει από την ευμενή στάση που προκάλεσε η πρώτη πρόταση: «Ο πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Δεδομένης της επιρροής που ασκεί στην ελληνική κοινωνία η στάση άλλων κοινωνιών, κι ιδιαίτερα των ΗΠΑ και της Ευρώπης, ο ετεροπροσδιορισμός έστρεψε ένα σημαντικό μέρος των ερωτώμενων να απαντήσουν «Συμφωνώ» ή «Μάλλον Συμφωνώ»!

Για να γίνει εμφανής η αθέμιτη επιρροή, και κατ’ επέκταση ο χειρισμός που προηγήθηκε, ας αναλογιστούμε ποια θα ήταν η στάση των ερωτώμενων αν είχε προηγηθεί μια άλλη πρόταση, όπως για παράδειγμα. «Στην Ελλάδα έχει θεσμοθετηθεί το σύμφωνο συμβίωσης που εξασφαλίζει τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε…» Άλλο παράδειγμα: «Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει διχαστεί το θέμα του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Εσείς συμφωνείτε ή διαφωνείτε…»

Εξ ίσου προβληματική είναι και η σύγκριση των απαντήσεων με προηγούμενες δημοσκοπήσεις, της Διανέοσις για την ακρίβεια, καθώς δεν τέθηκε προς απάντηση ακριβώς το ίδιο ερώτημα. Κατά συνέπεια είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι «το ποσοστό των συναινούντων είναι το μεγαλύτερο της τελευταίας εξαετίας».

Εξ ίσου ανυπόληπτες πρέπει να θεωρηθούν και οι απαντήσεις στο ερώτημα για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια αφού εδώ ο χειρισμός είναι ακόμη πιο σκανδαλώδης, βάσει της διατύπωσης που προκρίθηκε: «Θα συμφωνούσατε τα ομόφυλα ζευγάρια να έχουν την δυνατότητα υιοθεσίας παιδιών που ζουν σήμερα σε ίδρυμα, από το να παραμένουν τα παιδιά αυτά σε κάποιο ίδρυμα;». Οι απαντήσεις που δόθηκαν είναι κατά 53% «Ναι συμφωνώ» και 41% «Όχι, δεν συμφωνώ».

Η ίδια η ερώτηση είναι λάθος (παράδειγμα αποφυγής για όσους σχεδιάζουν έρευνες) κι όχι απλά χειριστικά αποσκοπούσα στην εκμαίευση συγκεκριμένων απαντήσεων. Η ερώτηση είναι λάθος επειδή το δίλημμα δεν είναι η υιοθεσία μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και η παραμονή των παιδιών στο ίδρυμα. Ρωτώντας ο ερευνητής αν θέλετε την υιοθεσία μεταξύ ομόφυλων ή την παραμονή σε ίδρυμα δεν υπάρχει υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος που να προτιμήσει το ίδρυμα, δεδομένων των αρνητικών συνειρμών που δημιουργεί και των αισθημάτων λύπης και συμπόνοιας που εγείρει, για όσα παιδιά έχουν την ατυχία να μην έχουν οικογένεια. Ωστόσο αυτή η διατύπωση έχει παραλείψει κάτι πολύ βασικό: Ότι σήμερα πραγματοποιούνται υιοθεσίες. Ας αναλογιστούμε λοιπόν τι απαντήσεις θα υπήρχαν αν το ερώτημα ήταν το ακόλουθο, που αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα: «Συμφωνείτε τα ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν τη δυνατότητα υιοθεσίας παιδιών ή προτιμάτε να διατηρήσουν αυτό το δικαίωμα μόνο όσοι το έχουν και σήμερα;»

Ας αναλογιστούμε επίσης αν θα συγκέντρωνε την παραπάνω πλειοψηφία, υποστηρίζοντας την κυβέρνηση, ένα άλλο ερώτημα το οποίο προηγείται, ενώ η διατύπωσή του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μεροληπτική: «Προτεραιότητα σήμερα έχει η αλλαγή και βελτίωση του αμφισβητούμενου συστήματος τεκνοθεσίας στην κατεύθυνση της διαφάνειας και της απλοποίησης του ή η παραχώρηση του δικαιώματος τεκνοθεσίας σε ομόφυλα ζευγάρια;»

Δημοσκοπήσεις όπως η συγκεκριμένη που δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε αντικειμενικές, ούτε ότι αντανακλούν τη στιγμιαία έστω βούληση της κοινωνίας, δείχνουν την πρεμούρα της κυβέρνησης να κλείσει με πραξικοπηματικούς όρους μια συζήτηση (μάλλον αντιπαράθεση) που πράγματι απασχολεί την κοινωνία.

Δοκιμασμένη συνταγή αποτυχίας και πόλωσης…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου