Articles by "Γερμανία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γερμανία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης για όσους επιλέγουν να μην εμβολιάζονται κατά του κορονοϊού, αλλά και την υποχρεωτικότητα εμβολιασμού στον τομέα της υγείας και τον στρατό, σχολιάζει η ηλεκτρονική έκδοσης της γερμανικής Welt. «Καμία χώρα πιο σκληρή απέναντι στους αντιεμβολιαστές απ’ την Ελλάδα» είναι ο τίτλος του εν λόγω δημοσιεύματος.

«Από την Ελλάδα δεν περίμενε κανείς εδώ και καιρό συνεπείς αποφάσεις» αναφέρει το ρεπορτάζ της Welt Online, σημειώνοντας ότι «εκτός από τον τομέα της υγείας, υποχρεωτικός εμβολιασμός ισχύει και για τον στρατό» Και προσθέτει: «Από τα μέσα Σεπτεμβρίου οι μη εμβολιασμένοι θα πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους τα τεστ κορονοϊού. Οι εργοδότες μπορούν να ζητήσουν έως και δύο τεστ την εβδομάδα από μη εμβολιασμένους εργαζόμενους».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Welt «υπάρχουν οικονομικοί λόγοι, για τους οποίους η Αθήνα τάσσεται τόσο σθεναρά απέναντι στους μη εμβολιασμένους. Η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλο lockdown. Η κυβέρνηση έχει ήδη αποκλείσει ένα τέτοιο μέτρο. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση του τέταρτου κύματος (…)».

«Η κυβέρνηση», όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο του άρθρου, «είναι πεπεισμένη για τη στρατηγική της – και τα πρώτα στοιχεία φαίνεται να αποδεικνύουν ότι είναι σωστή. Μέχρι πρόσφατα όσοι απέρριπταν τον εμβολιασμό υπολογίζονταν σε περίπου 20% του υγειονομικού προσωπικού. Ωστόσο, υπό την πίεση των νέων μέτρων, πολλοί εμβολιάστηκαν λίγο πριν από το τέλος της προθεσμίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα. Βάσει πρόσφατων εκτιμήσεων, το 10% του εργαζομένων στον τομέα της υγείας είναι ανεμβολίαστοι».

Κλείνοντας το δημοσίευμα παραθέτει και την άλλη άποψη: «Η επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού σε άλλες ομάδες του δημόσιου τομέα είναι υπό συζήτηση. Υγειονομικοί, όπως η τραυματιοφορέας Ελισάβετ Παλιούρα, θεωρούν τα μέτρα ακατανόητα, ενώ επανειλημμένες είναι οι διαμαρτυρίες εναντίον αυτής της πολιτικής. ‘Ούτε οι ασθενείς που έρχονται σε εμάς δεν είναι εμβολιασμένοι’ αναφέρει η ίδια. ‘Γιατί είμαστε άνεργοι τώρα; Μας τιμωρούν γιατί δώσαμε κάτι πίσω στην κοινωνία;».

Με πληροφορίες από Deutsche Welle




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Valérie Bugault / Reseau International / 31-8-21

Η αρθρογράφος είναι γνωστή Γαλλίδα νομικός, γεωπολιτική αναλύτρια και συγγραφέας. Τα στη Γαλλία αναφερόμενα αντιγράφονται σχολαστικά, εφαρμόζονται πεισματικά και οδηγούν λογικά στις προβλεπόμενες κατωτέρω συνέπειες. Η ανάγνωσή του, επομένως, διαφωτίζει, προετοιμάζει και προστατεύει και τον εδώ αναγνώστη από ακόμη χειρότερους αιφνιδιασμούς και εκπλήξεις…

Μετάφραση/εισαγωγή: Μ.Στυλιανού

Οικονομική παγκοσμιοποίηση= πραγματικός εμπορικός φονταμενταλισμός, και προέλευση των Παγκοσμίων Πολέμων του χθες και του αύριο

I°) Σύντομη υπενθύμιση της εξέλιξης των ιστορικών δεδομένων από τις Επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα

Από πολιτική άποψη, από τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Κρόμγουελ (1599 – 1658, πρβλ. herodote.net/Lord_protecteur_et_dictateur_de_fait-synthese), η οντότητα που θα γινόταν η Βρετανική Αυτοκρατορία επέκτεινε την επιρροή της στον κόσμο μέσω της ανάπτυξης του συστήματος των κεντρικών τραπεζών, του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού και του αγγλοσαξωνικού δικαίου (το οποίο περιστρεφόταν μόνο γύρω από το εμπόριο και τις θαλάσσιες οδούς). Θα πρέπει αμέσως να υπομνησθεί ότι αυτός ο «αγγλοσαξωνικός νόμος» είχε χειραφετηθεί από τις αρχές του ηπειρωτικού δικαίου από το 1531 (γέννηση της Αγγλικανικής Εκκλησίας υπό τη βασιλεία του βασιλιά Ερρίκου VIII), μετατρέποντας την αρχική του αποστολή, για την οργάνωση του κοινωνικού βίου, σε «όπλο ελέγχου των πληθυσμών» στα χέρια των ισχυρών.

Ο ΄Ολιβερ Κρόμγουελ ξεκίνησε την αρχή της Κοινοπολιτείας, ένα είδος παγκόσμιας εμπορικής δημοκρατίας συνδεόμενης με το βρετανικό το Στέμμα, χρησιμοποιώντας ως εργαλεία την ανωνυμία, την αδιαφάνεια και το πολιτικό θέατρο (μέσω του λεγόμενου αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού), προκειμένου να προκαλέσει τις ζυμώσεις αυτού που θα εγίνετο (έχει ήδη γίνει!) η καπιταλιστική και άπατρις ηγεμονία του άγγλο-σαξωνικού χρήματο-πιστωτικού συστήματος . Ας επισημάνουμε αμέσως ότι, ως εκ τούτου, επικράτησε το ολλανδό-βρετανικό μοντέλο κεφαλαίου, εις βάρος του μοντέλου συνδιαχείρισης του Ρήνου και του γαλλικού μοντέλου συναπόφασης (συμμετοχής).

Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική ισορροπία εξουσίας που δημιούργησε την εμμονή των οικονομικών χειριστών να επιβάλουν ένα νέο αυτοκρατορικό μοντέλο που ονομάζεται «Παγκόσμια Κυβέρνηση», προκειμένου να συρρικνωθεί δραστικά η ανθρωπότητα και να υποδουλωθούν οι λίγοι επιζώντες. Αυτή η δουλεία θα λάβει τη μορφή της συγχώνευσης βιολογικών και ψηφιακών ταυτοτήτων, δηλαδή του ελέγχου των πιο ασήμαντων πράξεων και σκέψεων των ανθρώπων, καθεστώς που δεν έχει τίποτα κοινό με όλες τις τυραννίες που έχουμε γνωρίσει στην ιστορία.

Πρόκειται πράγματι εδώ για το τέλος της ανθρωπότητας, δεδομένου ότι ο Άνθρωπος ήταν πάντα σε θέση να διατηρήσει, εξ ορισμού και ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση, την αυτονομία της σκέψης του καθώς και την ελευθερία της κρίσης του και της συνείδησής του. Αφού η επιδίωξη είναι να αφαιρεθεί από την ανθρωπότητα αυτό που είναι το πρωταρχικό της χαρακτηριστικό.

Από γεωπολιτική άποψη, θα προχωρήσω γρήγορα σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια που ακολούθησαν οι αγγλοσαξωνικοί οικονομικοί σχεδιαστές στη μακρά πορεία τους προς την παγκόσμια ηγεμονία· Αυτά τα στάδια, αρκετά αποφασιστικά, συνίσταντο στην επιβολή μιας παγκόσμιας διαλεκτικής του καπιταλισμού / κομμουνισμού όταν ήταν στην αφετηρία αυτών των δύο ιδεολογιών και οι όροι αυτοί επενδύθηκαν με την έννοια που -τα υπό τον έλεγχό τους- κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ανέλαβαν να επιβάλουν στο συλλογικό ασυνείδητο. Για την αποσαφήνιση του ζητήματος, πρέπει να διευκρινιστούν δύο πράγματα:
Με τον «καπιταλισμό» εννοούμε το ολλανδό-βρετανικό μοντέλο, μια πραγματική πολιτική, νομική και οικονομική απάτη·
Ως «κομμουνισμός» παρουσιάζεται ένα μοντέλο στο οποίο οι άνθρωποι εμποδίζονται να παράγουν, να ζουν ελεύθερα και στο οποίο ο πλούτος μονοπωλείται από μια μικρή ομάδα εκτελεστικών οργάνων/ γραφειοκρατών, που είναι τόσο άχρηστοι όσο και επιβλαβείς από την άποψη της κοινωνικής ανάπτυξης.

Χωρίς αυτή την κυριαρχία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, όσο ύπουλη κι αν ήταν, θα ήταν δυνατό να εξετάσουμε άλλα μοντέλα ανάπτυξης. Ή μάλλον θα μπορούσαμε τότε να έχουμε επεξεργαστεί ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης, ευνοϊκό τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, ενώ το βρετανικό μοντέλο μας οδήγησε άμεσα και χωρίς δυνατότητα διαφυγής σε ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Ειδικότερα, θα μπορούσαμε να είχαμε αναπτύξει, σύμφωνα με το πρότυπο του κοινωνικού δόγματος της Εκκλησίας του δέκατου ένατου αιώνα, ένα σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης στο οποίο η μονοπώληση γίνεται αδύνατη και στο οποίο η εργατική δύναμη, τόσο υλική όσο και άυλη, κατέχει κοινωνικό καθεστώς ισοδύναμο με τη συνεισφορά του κεφαλαίου.

Είναι ακριβώς αυτό το μοντέλο που προτείνω να ακολουθήσουμε ξανά με την ευκαιρία της μεταρρύθμισης των θεσμών(valeriebugault.fr/reforme-des-institutions):Πρόκειται για την επιστροφή στο σημείο που ξεδρομίσαμε, στο «Μονόδρομος το Εμπόριο», που υποφέραμε με οδύνες από την εποχή του δέκατου όγδοου αιώνα, προκειμένου να ξαναπιάσουμε την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, από τον οποίο έχουμε για πάρα πολύ καιρό ξεστρατίσει, σε ένα μονοπάτι στρωμένο με Δικαιοσύνη, Αλήθεια και αναζήτηση ισορροπίας.

Πέρα από τη Δυτική Ευρώπη, την πραγματική οπίσθια βάση κυριαρχίας της βρετανικής χρηματοπιστωτικής μηχανής και άλλων κυριαρχουμένων ηπείρων, το αδιανόητο συνέβη στην ασιατική πλευρά. Από τότε που ο Σι Τζινπίνγκ ανέλαβε την εξουσία στην Κίνα, οι απάτριδες οικονομικοί αξιωματούχοι της Βρετανικής Αυτοκρατορίας έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι βρίσκονται στη διαδικασία να χάσουν την οικονομική, ηθική και εμπορική επιρροή τους στην Κίνα.

Αυτοί οι υποστηρικτές της παγκόσμιας ηγεμονίας ήταν επομένως προετοιμασμένοι, από εκείνη την εποχή, να πολεμήσουν εκείνους που εργάζονται για την αναβίωση της ευρασιατικής ηπειρωτικής αυτοκρατορίας. Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ έχει κηρύξει την Κίνα την κύρια απειλή.

II°) Η κατάσταση της Γαλλίας τον Αύγουστο του 2021

Όπως έχω ήδη εξηγήσει επανειλημμένα, αποδεικνύεται ότι, από τις 16 Μαρτίου 2020, οι γαλλικοί θεσμοί έχουν τεθεί σε εκκρεμότητα από τον Μακρόν, ως αρχηγό του κράτους, αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων και εκπρόσωπο της γαλλικής εκτελεστικής εξουσίας.

Ως αποτέλεσμα, τα επίσημα θεσμικά μας όργανα, αυτά που είναι συμβαλλόμενα μέρη των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, του ΝΑΤΟ, του ΠΟΥ, του ΠΟΕ... είναι de jure και de facto σε παύση λειτουργίας.· Βρισκόμαστε σε ένα θεσμικό νομικό κενό στο οποίο οι κυρίαρχες λειτουργίες αιχμαλωτίζονται από παράνομα όργανα. Επίσημα η χώρα μας έχει εξαφανιστεί από τα ραντάρ του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, οι κυρίαρχες λειτουργίες του κράτους εκτρέπονται από την αποστολή τους για να τεθούν στην υπηρεσία ενός σκοτεινού Συμβουλίου Υγειονομικής Άμυνας που δεν έχει ούτε ικανοποιητική νομική βάση ούτε πολιτική νομιμότητα. Είμαστε μάρτυρες μιας πειρατείας του κράτους, μιας κατάχρησης του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου!

Αυτή η αεροπειρατεία των θεσμικών οργάνων, που έγινε εκ των έσω, από την εξουσία που υπήρχε, ήταν δυνατή μόνο επειδή τα γαλλικά θεσμικά όργανα δεν λειτουργούσαν πλέον πριν από την αναστολή τους. Έτσι, όλο το πολιτικό θέατρο που καθιέρωσε ο αποκαλούμενος αντιπροσωπευτικός «κοινοβουλευτισμός» εμφανίζεται τώρα στα μάτια όλων για αυτό που πραγματικά ήταν πάντα: μια πολιτική απάτη…

Α°) Ως εκ τούτου, το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι θα συμβεί στο γαλλικό κράτος;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι δυαδική: είτε η Γαλλία εξελίσσεται στο μοντέλο που ξεκίνησε τον δέκατο όγδοο αιώνα και εξαφανίζεται οριστικά ως αυτόνομη οντότητα, ενώ οι Γάλλοι περιορίζονται στη δουλεία. Είτε οι Γάλλοι είναι ικανοί, όπως έχουν ήδη κάνει στην ιστορία τους, για μια συγκλονιστική έκρηξη και καταφέρνουν, συλλογικά, να επιβάλουν μια θεσμική εκτροπή προς την οδό της πολιτιστικής τους εξέλιξης στο χιλιετές πρότυπό της.

Η απάντηση μπορεί να είναι δυαδική μόνο επειδή οι δύο προσανατολισμοί, ριζικά αντίθετοι μεταξύ τους, αποτελούν μέρος μιας ανατροπής ή όχι στη διακυβευόμενη σχέση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων . Η ανατροπή, εάν πραγματοποιηθεί, δεν μπορεί παρά να είναι πλήρης, επειδή οι κάτοχοι της οικονομικής ηγεμονίας δεν θα είναι σε θέση να μοιραστούν μιαν εξουσία που ασκούν πλήρως εδώ και περίπου 250 χρόνια.

Β°) Οι γεωπολιτικές συνέπειες της απάντησης που θα δοθεί στο ζήτημα του θεσμικού μέλλοντος της Γαλλίας

Σε περίπτωση νίκης των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης στον θεσμικό αγώνα, θα γίνουμε μάρτυρες μιας αναζωογόνησης των ευρωπαϊκών ομοσπονδιακών οργάνων· γνωρίζουμε ήδη το EuroGendfor (Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή) αλλά θα δούμε και την γέννηση της Ευρωπαϊκής (στρατιωτικής) Δύναμης. Αυτές οι δύο «ευρωπαϊκές» δυνάμεις, οι οποίες θα παραμείνουν προσαρτημένες, από μακριά, στο ΝΑΤΟ μέσω των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, θα είναι και είναι ήδη η απροσδόκητη ευκαιρία για τις δυνάμεις να νομιμοποιήσουν και να ανακυκλώσουν τους μισθοφόρους του Stay Behind (Cf. Daniele Ganser «Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ»), οι οποίοι υπάρχουν μυστικοί, παντού στην Ευρώπη, και οι οποίοι είναι υπόλογοι μόνο στον πραγματικό τους εργοδότη, δηλαδή στις οικονομικές δυνάμεις που έχουν αναλάβει τον έλεγχο της Δύσης. Το νομικό καθεστώς αυτών των δυνάμεων όσον αφορά την ευθύνη δεν θα αλλάξει, καθώς θα συνεχίσουν να λογοδοτούν μόνο στην Χρηματοπιστωτική εξουσία, η οποία ελέγχει εκ των πραγμάτων και «κατά νόμο» τις ευρωπαϊκές αρχές.

Σε αυτό προστίθεται το εξαιρετικά επικίνδυνο φάσμα της συγχώνευσης αυτής της ενισχυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης με το διαθαλάσσιο κρατικό σύνολο..

Με λίγη εκ των υστέρων εξέταση, είναι εύκολο να θεωρηθεί ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται επειδή πληρούνται για άλλη μια φορά οι προϋποθέσεις που γέννησαν το Τρίτο Ράιχ: Η παντοδυναμία της χρηματοπιστωτικής εξουσίας (η οποία μέσω της δημιουργίας της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών είχε χρηματοδοτήσει τις προετοιμασίες του Χίτλερ και την πολεμική οικονομία) θα καταφέρει έτσι να δημιουργήσει ένα Τέταρτο Ράιχ, οπίσθια βάση του μελλοντικού πολέμου τους κατά του μπλοκ Κίνας-Ρωσίας, δηλαδή κατά της ευρασιατικής ηπείρου ως αναγεννημένης χερσαίας πολιτικής δύναμης (η οποία, ως εκ τούτου, θα είναι σε θέση να αντιταχθεί στον απόλυτο έλεγχο, από τις παγκοσμιοκρατικές δυνάμεις, των θαλάσσιων εμπορικών οδών).

III°) Μερικές ερωτήσεις προς προβληματισμό, που επισύρουν την προσοχή σας σε διάφορα φαινόμενα.

Α°) Μετασχηματισμός του κράτους...

Το πρώτο φαινόμενο είναι το εξής: Γιατί οι ίδιοι οι ηγέτες του κράτους, με δική τους πρωτοβουλία, έθεσαν τέρμα στη νομική ύπαρξη του εν λόγω κράτους; Γιατί, επί τέλους, το κράτος μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά τότε πρόκειται για μιαν αμφισβήτηση που δεν μπορεί να προέρθει από τους κυβερνώντες. Ωστόσο, γίναμε μάρτυρες της άρνησης του κράτους από τους ίδιους τους ανθρώπους που το διοικούν, χωρίς οι τελευταίοι να ενοχλούνται κατά οιονδήποτε τρόπο από ανύπαρκτους αντιπάλους της εξουσίας. Αυτοί οι ηγέτες, λοιπόν, είχαν έναν καλό λόγο, αν και ανομολόγητο, να θέσουν τέλος σε αυτό το κράτος... Τι καλύτερο λόγο μπορούμε να φανταστούμε από τη μετατροπή της νομικής δομής σε διαφορετική δομή, διαφορετικής φύσης;

Σε αυτή την περίπτωση, σας καλώ να θυμηθείτε τον απροκάλυπτο και ανενδοίαστο τροπισμό του Μακρόν για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, καθώς και την ομολογημένη και ανεπιφύλακτη επιθυμία του να μοιραστεί την πυρηνική μας δύναμη με τη Γερμανία (μια χώρα υπό τον ζυγό των ίδιων κυρίαρχων οικονομικών δυνάμεων με τη Γαλλία!). Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε την πρόσφατη υπογραφή της Συνθήκης του Άαχεν «για την συνεργασία και την γαλλο-γερμανική ενσωμάτωση» που δημιουργεί την πρώτη ευρωπαϊκή περιφέρεια.

• diplomatie.gouv.fr/traite-d-aix-la-chapelle-sur-la-cooperation-et-l-integration-franco-allemandes ;

• touteleurope.eu/qu-est-ce-que-le-traite-d-aix-la-chapelle,

Αλλά τι θα μπορούσε να είναι απλούστερο από το να μεταταγεί το γαλλικό κράτος -το οποίο de facto και de jure δεν υπάρχει πλέον (δεδομένου ότι η ομάδα που κυβερνά έχει προηγουμένως εξασφαλίσει την εξαφάνισή του)- σε αυτή την ομοσπονδιακή εθνική υπερκατασκευή που ελέγχεται από τις οικονομικές δυνάμεις;

Β°) ... Μέσω της εφαρμογής της στρατηγικής της έντασης από τον εκτελεστικό κλάδο

Θα ήθελα επίσης να αναλογιστείτε το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο (τόσο επαναλαμβανόμενο που μπορούμε τώρα να θεωρήσουμε ότι είναι πλέον ο μόνιμος τρόπος διοίκησης των πληθυσμών), σύμφωνα με τον οποίο ο πρόεδρος (αυτός που υπηρετεί ως πρόεδρος) δηλώνει κατηγορηματικά και δημόσια ότι δεν θα ενεργήσει ποτέ εναντίον των συμφερόντων των Γάλλων - για παράδειγμα ότι δεν θα επιβάλει ποτέ τη γενικευμένη χρήση της μάσκας ή ότι δεν θα κάνει ποτέ υποχρεωτική την πειραματική ένεση – προτού η κυβέρνησή του υπαναχωρήσει, λίγες εβδομάδες αργότερα, από αυτή την προεδρική διαβεβαίωση, και επιβάλλει κατηγορίες και ποινές αδιανόητες υπό καθεστώς Δικαίου.

Παρεμπιπτόντως, επιμένω ότι όλοι πρέπει να ανησυχούμε όταν ο Πρόεδρος διακηρύσσει δημοσίως ότι δεν θα βλάψει τα συμφέροντά μας! Ένας τέτοιος ισχυρισμός θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από πλεονασματικό, αφού διακηρύσσει το αυτονόητο στοιχείο του λειτουργήματος, οπότε περιττό να κραυγάζεται ως υπόσχεση . Αυτή η στάση είναι από μόνη της πολύ προβληματική και θα πρέπει να μας προκαλεί να αμφισβητήσουμε τους στόχους της...

Ο τελευταίος εκφοβισμός, με τη μορφή πραγματικής πρόκλησης, που έγινε στους Γάλλους αφορά την αστυνομία.

Η κυβερνώσα ομάδα είχε αρχικά διαβεβαιώσει ότι η αστυνομία δεν πρόκειται να υποβληθεί σε αναγκαστική αποδοχή του πειραματικού εμβολίου..

Ωστόσο, στις 24 Αυγούστου, ο Darmanin, ο οποίος υπηρετεί ως Υπουργός Εσωτερικών, ήρθε να επιβεβαιώσει ότι εάν το ποσοστό εθελοντικού εμβολιασμού δεν αυξηθεί σημαντικά μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων, θα αναγκαστούν να τον καταστήσουν υποχρεωτικό..

Υπενθυμίζουμε ότι η χωροφυλακή είχε τιμωρηθεί προ της αστυνομίας για τον περιορισμένο εμβολιασμό, καθώς μάθαμε στις 19 Αυγούστου ότι οι χωροφύλακες πρέπει να έχουν εμβολιασθεί πριν από τις 15 Σεπτεμβρίου:

Προηγουμένως, και βάσει του νόμου της 5ης Αυγούστου 2021 (εξαιρετικά αμφισβητήσιμου και ωστόσο επικυρωμένου χωρίς κανένα ενδοιασμό του συνταγματικού συμβουλίου) ήταν η πυροσβεστική που αναγκάστηκε στην υποχρεωτική ένεση:

Τέλος, βλέποντας ότι η στρατηγική της διαίρεσης δεν κατάφερε για να ξεσηκώσει τους Γάλλους εναντίον της αστυνομίας τους και τη χωροφυλακή κατά της αστυνομίας, η εκτελεστική εξουσία αλλάζει τη στρατηγική της για να τιμωρήσει τους πάντες.

Η μέθοδος της κυβέρνησης που χρησιμοποιείται θυμίζει τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η CIA για τον έλεγχο του εγκεφάλου (MK Ultra project), που συνίσταται στη δημιουργία ενός κλίματος μόνιμου και γενικευμένου τρόμου (ο φόβος του ιού) για να είναι στη συνέχεια μερικώς επιεικής και τέλος, σε ένα τρίτο και τελευταίο στάδιο, να τιμωρεί σκληρά τα θύματα που στοχεύθηκαν. Η επιδίωξη αυτών των δόλιων ελιγμών είναι να δημιουργήσουν έκπληξη, σύγχυση και ενοχή στους πληθυσμούς, έτσι ώστε να καταστούν ανίκανοι για αντιδράσεις, και οι παρορμήσεις τους για αυτοάμυνα να εξουδετερωθούν οριστικά.

Τέλος, θα πρέπει να προστεθεί για μια εξαντλητική θεώρηση της κατάστασης, ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί και πάλι την κατάδοση ως τρόπο διακυβέρνησης, που θυμίζει τις τεχνικές διαχείρισης του γαλλικού λαού υπό ναζιστική κατοχή(t.me/strategika/271: Είναι πλέον δυνατό να καταγγείλετε ηλεκτρονικά την εταιρεία σας και τον τοπικό έμπορο που δεν θα συμμορφωνόταν με τις εντολές, στο covidesque με ένα απλό κλικ").

Γ°) Ο στόχος που επιδιώκει η εκτελεστική εξουσία

Η κυβέρνηση αυξάνει τις κοινωνικές πιέσεις για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επίτευξης εκτεταμένου χάους, που θα διευκολύνει τη μετάβαση στο επόμενο βήμα: Την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε μια αναγκαστική πορεία... με νομιμοποίηση των μισθοφόρων των μυστικών στρατών του ΝΑΤΟ που ανακυκλώθηκαν στην Ευρωδύναμη και την Eυρωχωροφυλακή (που έχουν ήδη συγκροτηθεί).

Ας μην ξεχνάμε ότι το πρώτο τρίμηνο του 2022, η Γαλλία αναλαμβάνει επίσημα την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δεδηλωμένος στόχος είναι να οικοδομήσουμε μια «πιο σταθερή και πιο κυρίαρχη» Ευρώπη Πρέπει να γίνει κατανοητό από αυτό ότι ο στόχος είναι να ενισχυθεί ο ευρωπαϊκός φεντεραλισμός με την εφαρμογή της κοινής φορολογίας των εταιρειών (μακροχρόνιο σχέδιο ΚΕΒΦΕ), της πιθανής ομοσπονδοποίησης των κρατικών χρεών (αν η Γερμανία παίξει το παιχνίδι...) και των ομοσπονδιακών δυνάμεων τάξεως.

Ο ενημερωμένος παρατηρητής δεν μπορεί να ανησυχεί μόνο για αυτή τη μακρά «πορεία», αγαπητή στον Μακρόν, προς το Τέταρτο Ράιχ.

Είναι πράγματι απαραίτητο να θυμόμαστε τη ναζιστική καταγωγή των θεσμών της ομοσπονδιακής Ευρώπης (που γεννήθηκαν από το παραγωγικό μυαλό του νομικού Walter Hallstein, ο οποίος έγινε μάλιστα ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής· (blogs.mediapart.fr/walter-hallstein-etait-un-nazi),

Και ας θυμηθούμε ότι αυτή η Ευρώπη χτίστηκε από και για τις πολυεθνικές: Ξεκίνησε από την Ενωση ΄Ανθρακα και Χάλυβα, συνέχισε με την παντοδυναμία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το προσωπικό της οποίας δεν εκλέγεται από κανέναν λαό, ενώ κρύβεται πίσω από την μάσκα λαϊκής νομιμότητας που αποτελεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο δεν έχει καμία πρωτοβουλία σε ρυθμιστικά θέματα και του οποίου ο ρόλος, χρόνο με το χρόνο, επικεντρώνεται στην επιλογή των πολυεθνικών που επωφελούνται από οδηγίες και άλλους κανονισμούς.

Τα συμφέροντα που διαχειρίζονται τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα είναι τα ίδια με αυτά που οδήγησαν στην ίδρυση της Λέσχης της Ρώμης (της οποίας είναι γνωστή και τεκμηριωμένη η υποστήριξη στον ν;ζιστικό ευγονισμό), η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ( ομάδα συγκροτήθηκε από τον πρίγκιπα Bernhard των Κάτω Χωρών, πρώην Ναζί, δείτε σχετικά guyboulianne.com/2020/02/08/lancien-nazi-le-prince-bernhard-des-pays-bas-fondateur-du-groupe-de-bilderberg. Συμμετείχε επίσημα, με τη μαφία και τη Στοά P2, σε επιθέσεις Πλαστής Σημαίας του Gladio στην Ιταλία), και της Λέσχης του Νταβός (εκτός από τις ναζιστικές δραστηριότητες του πατέρα του Klaus Schwab, changera.blogspot.com/2021/03/le-passe-cache-de-klaus-schwab-et-de-sa· ο ίδιος ο ιστότοπος του Νταβός που φιλοξένησε ναζιστικές δραστηριότητες, διάβασε courrierinternational.com/article/2008/01/17/quand-davos-etait-un-nid-nazi. Αυτά τα συμφέροντα, τα οποία υπήρξαν και η προέλευση της ναζιστικής ανόδου που οδήγησε στο Τρίτο Ράιχ και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατευθύνονται και τυποποιούνται από εκείνους που ελέγχουν το Σίτι του Λονδίνου και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Τα συμφέροντα αυτά λειτουργούν και πάλι σήμερα για την ενίσχυση των θεσμικών οργάνων της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» ...

Ένα βήμα παραπέρα, η ενίσχυση του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού θα είναι η πύλη για τη συγχώνευση αυτών των οργάνων, όπου κυριαρχούν τα αγγλοσαξωνικά υψηλά οικονομικά συμφέροντα, με την οργάνωση που ονομάζεται "Intermarium"(iwp.edu/2020/12/23/intermarium-in-the-21st-century),η οποία στρέφεται ανοιχτά κατά της Ρωσίας και διεκδικεί επισήμως και χωρίς κόμπλεξ το ναζιστικό δόγμα και ιδεολογία... Το σύνθημα του Ιντερμάριουμ είναι "Reconquista"! Τι «ανακατάληψη» μπορούν να επιδιώκουν στο πλαίσιο όπου οι χώρες μέλη του δεν έχουν απολύτως κανένα μεταναστευτικό πρόβλημα;

Η Γαλλία σε αναστολή που διοικείται από την ομάδα Μακρόν και υπό τον έλεγχο των παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων μας οδηγεί ως εκ τούτου προς τον ναζισμό «όλων των τάσεων αδιακρίτως» σε συνδυασμό και την καταστροφή της Ανθρωπότητας μέσω του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου...

IV°) Συμπέρασμα

Η προοπτική που μας έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση είναι ο εσωτερικός τρόμος και η εσωτερική γενοκτονία (μέσω του βιολογικού όπλου των λεγόμενων εμβολίων που είναι μόνο πειραματικές ενέσεις με γενετική επίδραση), την οποία θα ακολουθήσει από ένας αναπόφευκτος παγκόσμιος πόλεμος που θα δει τη ναζιστική ΕΕ (υπό την κάλυψη του ΝΑΤΟ και υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο των δυνάμεων του βρετανικού χρηματιστηρίου) να συγκρούεται με το ευρασιατικό μπλοκ Κίνα-Ρωσία και τους συμμάχους τους.

Σε γενικές γραμμές, οι πρωταγωνιστές αυτού του απόλυτου πολέμου κατά της ανθρωπότητας θα είναι η ναυτική αυτοκρατορία ενάντια σε μια αναγεννημένη ηπειρωτική αυτοκρατορία.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Manlio Dinucci/ Reseau International/ 28-7-21
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ – γράφει ο Αλμπέρτο Νέγκρι (il manifesto,23 Ιουλίου) – αντιστάθηκε στις πιέσεις τριών κυβερνήσεων – Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν – να εξαλείψουν τον North Stream 2, τον αγωγό φυσικού αερίου που συμπληρώνει τον North Stream ο οποίος είχε εγκαινιαστεί πριν από δέκα χρόνια, διπλασιάζοντας την παροχή ρωσικού αερίου στη Γερμανία. Από την άλλη πλευρά, «ο Νότιος Αγωγός, ο αγωγός αερίου Eni-Gazprom, απέτυχε». Ο Νέγκρι ορθώς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Μέρκελ «κέρδισε το παιχνίδι που χάσαμε».

Αμέσως τίθεται το ερώτημα: γιατί κέρδισε η Γερμανία και έχασε η Ιταλία; Ο τίτλος της Washington Post είναι σημαντικός: «ΗΠΑ και Γερμανία καταλήγουν σε συμφωνία για τον ρωσικό αγωγό, τερματίζοντας μια διαφωνία μεταξύ συμμάχων». Η συμφωνία, στην οποία κατέληξε ο Πρόεδρος Μπάιντεν με την Καγκελάριο Μέρκελ, έγινε και χαιρετίζεται έντονα από μια δικομματική ομάδα του Κογκρέσου, με επικεφαλής τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζέι Ρις, ο οποίος προτείνει νόμο κατά του «κακόβουλου ρωσικού σχεδίου». Έτσι, πράγματι, η συμφωνία είναι μια «ανακωχή» (όπως την ορίζει ο Νέγκρι).

Ο λόγος που η κυβέρνηση Μπάιντεν αποφάσισε να την υπογράψει ήταν για να τερματίσει τη «διαφωνία» που επιδεινώνει τις σχέσεις με τη Γερμανία. Ωστόσο, η τελευταία πλήρωσε το «pizzo»(λύτρα που καταβάλλονται στη Μαφία) στον Αμερικανό αρχηγό, δεσμευόμενη – όπως ζήτησε η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ – να «προστατεύσει την Ουκρανία» (ουσιαστικά ήδη μέλος του ΝΑΤΟ) μέσω ενός επενδυτικού ταμείου ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων ως αποζημίωση για τις μειωμένες προσόδους της, καθώς οι δίδυμοι αγωγοί φυσικού αερίου North Stream περνούν από τη Βαλτική Θάλασσα παρακάμπτοντας το έδαφός της Ουκρανίας. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία έχει, τουλάχιστον προς το παρόν, την άδεια των ΗΠΑ να εισάγουν 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως από τη Ρωσία.

Τον αγωγό διαχειρίζεται η διεθνής κοινοπραξία Nord Stream AG, αποτελούμενη από 5 εταιρείες: Τη ρωσική Gazprom, τη γερμανική Wintershall και την Pegi/E.On, την ολλανδική Gasunie και τη γαλλική Engie. Έτσι, η Γερμανία γίνεται ο ενεργειακός κόμβος για τη διανομή ρωσικού φυσικού αερίου στο ευρωπαϊκό δίκτυο.

Τον ίδιο ρόλο θα μπορούσε να διαδραματίσει η Ιταλία με τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream. Το έργο γεννήθηκε το 2006, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Prodi II, με τη συμφωνία που υπέγραψαν η Eni και η Gazprom. Ο αγωγός αερίου θα διέσχιζε τη Μαύρη Θάλασσα (στα ρωσικά, βουλγαρικά και τουρκικά χωρικά ύδατα) συνεχίζοντας διά ξηράς μέσω Βουλγαρίας, Σερβίας, Ουγγαρίας, Σλοβενίας και Ιταλίας προς το Ταρβίσιο (Ουντίν). Από εκεί το αέριο θα μοιραζόταν στο ευρωπαϊκό δίκτυο.

Η κατασκευή του αγωγού ξεκίνησε το 2012. Τον Μάρτιο του 2014, η Saipem (Eni) έλαβε μια πρώτη σύμβαση ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή του υποθαλάσσιου τμήματος. Αλλά εν τω μεταξύ, ενώ το πραξικόπημα στην πλατεία Mεϊντάν του Κιέβου επέσπευσε την ουκρανική κρίση, η κυβέρνηση Ομπάμα, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενεργούσε για να βυθίσει το South Stream.

Τον Ιούνιο του 2014, μια αντιπροσωπεία της Γερουσίας των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Τζον Μακέιν, αφίχθη στη Σόφια, και διαβίβασε τις εντολές της Ουάσινγκτον στη βουλγαρική κυβέρνηση. Αμέσως, ανακοινώθηκε ότι οι εργασίες για το South Stream, στο οποίο η Gazprom είχε ήδη επενδύσει 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια, θα τερματιστούν. Έτσι, η Ιταλία έχανε όχι μόνο συμβάσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά και τη δυνατότητα να έχει στο έδαφός της τον ρωσικό κόμβο διανομής φυσικού αερίου στην Ευρώπη, από τον οποίο θα προέρχονταν ισχυρές εισροές και σημαντική ανάπτυξη θέσεων εργασίας.

Γιατί η Ιταλία τα έχασε όλα αυτά; Επειδή η κυβέρνηση Renzi (υπεύθυνη από το 2014 έως το 2016) και το Κοινοβούλιο αποδέχθηκαν με σκυμένο κεφάλι την εντολή της Ουάσιγκτον. Η Γερμανία της Μέρκελ, από την άλλη πλευρά, αντιτάχθηκε σε αυτήν. Έτσι, άνοιξε τη «διαμάχη μεταξύ συμμάχων» που ανάγκασε την Ουάσιγκτον να δεχθεί τον διπλασιασμό του North Stream, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατήρησαν την αξίωση να αποφασίζουν με ποιες χώρες η Ευρώπη μπορεί να εισάγει φυσικό αέριο ή όχι. Θα τολμούσε μια ιταλική κυβέρνηση να ανοίξει μια διαμάχη κατά της Ουάσιγκτον για να υπερασπιστεί το εθνικό μας συμφέρον; Το γεγονός είναι ότι η Ιταλία έχει χάσει όχι μόνο τον αγωγό φυσικού αερίου αλλά και την εθνική κυριαρχία της.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Zero Hedge, 24-7-21
Via The Strategic Culture Foundation,
Mετάφραση:Μ.Στυλιανού

Μετά από πολλές χειροδικίες και εκφοβιστική και ομιχλώδη διπλωματία προς τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται ότι τελικά εγκατέλειψαν την προσπάθεια να εμποδίσουν το γιγαντιαίο έργο Nord Stream 2 με τη Ρωσία. Ήταν πραγματικά μια επική περιπέτεια, με πλήθος αποκαλύψεων για τις αμερικανικές σχέσεις με την Ευρώπη και τους γεωπολιτικούς στόχους της Ουάσιγκτον, καθώς και, τελικά, για την ιστορική κάμψη της παγκόσμιας δύναμης των ΗΠΑ.

Στο τέλος, η λογική και η φυσική δικαιοσύνη φαίνεται να έχουν επικρατήσει. Ο αγωγός Nord Stream 2 κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα θα διπλασιάσει την υπάρχουσα ροή του τεράστιου φυσικού αερίου της Ρωσίας προς τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Το καύσιμο είναι οικονομικό και περιβαλλοντικά καθαρό σε σύγκριση με τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το σχιστολιθικό αέριο που οι Αμερικανοί συναγωνίζονταν με τη Ρωσία να εξάγουν.

Οι τεράστιοι ενεργειακοί πόροι της Ρωσίας θα διασφαλίσουν ότι οι οικονομίες και τα νοικοκυριά της Ευρώπης θα τροφοδοτηθούν αξιόπιστα και αποδοτικά για το μέλλον. Η Γερμανία, η οικονομική κινητήρια δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ιδιαίτερο ζωτικό συμφέρον να εξασφαλίσει το έργο Nord Stream 2, το οποίο συμπληρώνει έναν υφιστάμενο αγωγό Nord Stream 1. Και οι δύο ακολουθούν την ίδια διαδρομή της Βαλτικής Θάλασσας μήκους περίπου 1.222 χιλιομέτρων – τον μεγαλύτερο αγωγό στον κόσμο – με το ρωσικό φυσικό αέριο μεταφερόμενο από την αρκτική περιοχή του στις βόρειες ακτές της Γερμανίας. Για την οικονομία της Γερμανίας όπου προέχουν οι εξαγωγές , τα ρωσικά καύσιμα είναι απαραίτητα για τη μελλοντική ανάπτυξη και, ως εκ τούτου, ωφελούν την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η σύνδεση ήταν πάντα μια φυσική προσαρμογή μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γεωγραφικά και οικονομικά, τα δύο μέρη είναι συμβατοί έμποροι και ο Nord Stream 2 είναι απλώς το αποκορύφωμα δεκαετιών αποδοτικών ενεργειακών σχέσεων.

Και ερχόμαστε στους Αμερικανούς. Η Ουάσιγκτον έβραζε βλέποντας το στρατηγικό εμπόριο ενέργειας μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης. Η αντίδραση κλιμακώθηκε υπό την κυβέρνηση Τραμπ (ενώ ταυτόχρονα τον κατηγορούσαν ότι ήτανε όργανο της Ρωσίας!) όταν ο πρεσβευτής του στη Γερμανία, Ρίτσαρντ Γκρένελ, εκτόξευε απειλητικές επιστολές σε Γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες, προειδοποιώντας αλαζονικά ότι θα πληγούν από κυρώσεις εάν τολμήσουν να προχωρήσουν στον Αγωγό Nord Stream 2. Οι εργασίες τοποθέτησης σωλήνων διακόπηκαν πέρυσι από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. (Πάει η ευρωπαϊκή κυριαρχία και η υποτιθέμενη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις από τη Ρωσία!)

Η φαινομενική αμερικανική λογική ήταν πάντα παράλογη. Η Ουάσιγκτον ισχυρίστηκε ότι η Ρωσία θα εκμεταλλευόταν τον στρατηγικό της ρόλο ως προμηθευτή φυσικού αερίου, για να αποσπά κακόβουλες παραχωρήσεις από την Ευρώπη. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι η Ρωσία θα «οπλίσει» το ενεργειακό εμπόριο για να διευκολύνει τις επιθετικές προθέσεις της κατά της Ουκρανίας και άλλων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης. Το σκεπτικό αντικατοπτρίζει τη διεστραμμένη μακιαβελική νοοτροπία των Αμερικανών και των υποστηρικτών τους στην Ευρώπη – της Πολωνίας και των κρατών της Βαλτικής, καθώς και τους καθεστώτος του Κιέβου στην Ουκρανία. Μια τέτοια νοοτροπία κυριαρχείται από παράλογη ρωσοφοβία.

Οι γελοίες παρανοϊκές αξιώσεις κατά της Ρωσίας είναι φυσικά μια αντιστροφή της πραγματικότητας. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποί τους είναι αυτοί που οπλίζουν ένα οικονομικό ζήτημα εμπορίου, το οποίο στην πραγματικότητα προσφέρει μια επωφελή σχέση. Μέρος του πραγματικού στόχου είναι να στρεβλωθούν τα οικονομικά δεδομένα της αγοράς δαιμονοποιώντας τη Ρωσία, προκειμένου οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξάγουν το δικό τους πολύ πιο ακριβό και περιβαλλοντικά βλαβερό υγροποιημένο φυσικό αέριο στην Ευρώπη. (Πάει ο αμερικανικός καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς!)

Ένας άλλος ζωτικής σημασίας στόχος για την Ουάσιγκτον είναι να ανατρέψει κάθε κανονική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Ρωσίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Η αμερικανική ηγεμονία και η υπερστρατιωτική οικονομία της εξαρτώνται από τη διαίρεση και την κυριαρχία άλλων εθνών, των αποκαλούμενων «συμμάχων» και «αντιπάλων». Αυτή ήταν μια μακροχρόνια αναγκαιότητα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών του Ψυχρού Πολέμου, ο οποίος αναβίωνε συνεχώς από την Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας. ( Αυτά για τους αμερικανικούς ισχυρισμούς ότι η Ρωσία είναι μια «ρεβιζιονιστική δύναμη»!)

Ωστόσο, υπάρχει ένα θεμελιώδες αντικειμενικό πρόβλημα για τους Αμερικανούς. Η εμπειρική παρακμή της παγκόσμιας δύναμης των ΗΠΑ σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί πλέον να εκφοβίζει άλλα έθνη με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να το κάνει εδώ και δεκαετίες. Οι παλιές καρικατούρες του Ψυχρού Πολέμου που δαιμονοποιούν τους άλλους έχουν χάσει τη γοητεία και τη δύναμή τους. Επειδή ο αντικειμενικός κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα απλά δεν τους κάνει αληθοφανείς ή αξιόπιστους. Το ρωσικό εμπόριο φυσικού αερίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ολοκληρωμένη περίπτωση. Εν ολίγοις, η Γερμανία και η ΕΕ δεν πρόκειται να αυτοπυροβοληθούν στο πόδι, από οικονομική άποψη, απλώς διότι το διέταξε ο θείος Σαμ.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε αρκετή κοινή λογική – σε αντίθεση με τον εγωιστικό Τραμπ – για να συνειδητοποιήσει ότι η αμερικανική αντίθεση στον Nord Stream 2 ήταν μάταιη. Ο Μπάιντεν είναι πιο συντονισμένος με το κατεστημένο της Ουάσιγκτον από τον πανούργο προκάτοχό του. Ως εκ τούτου, ο Μπάιντεν άρχισε να παραιτείται από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν υπό τον Τραμπ. Τέλος, αυτή την εβδομάδα, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ήρθε σε συμφωνία με τη Γερμανία για να επιτρέψει στον Nord Stream 2 να προχωρήσει. Οι Financial Times το χαρακτήρισαν «ανακωχή», ενώ η Wall Street Journal έκανε λόγο για «συμφωνία» μεταξύ Ουάσινγκτον και Βερολίνου. (Ειρωνικά, η αμερικανική μη παρέμβαση παρουσιάζεται ως «συμφωνία»!)

Ο υπαινιγμός είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν μεγαλόψυχα μια «παραχώρηση» στην Ευρώπη. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Αμερικανοί παραδέχθηκαν σιωπηρά ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τη στρατηγική σύγκλιση μεταξύ της Ρωσίας και της υπόλοιπης Ευρώπης σε ένα ζωτικό ζήτημα του ενεργειακού εφοδιασμού.

Για την συσκότιση των εντυπώσεων, η Ουάσιγκτον συνέχισε να κατηγορεί τη Ρωσία για «οπλοποίηση» του εμπορίου. Προειδοποιεί ότι εάν η Ρωσία θεωρηθεί ότι κάνει κατάχρηση των σχέσεων με την Ουκρανία και την Ευρώπη, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιβάλουν περισσότερες κυρώσεις στη Μόσχα. Αυτό ισοδυναμεί με τον ηττημένο Νταή να ξεθυμαίνει με απειλές..

Ένας άλλος γεωπολιτικός παράγοντας είναι η Κίνα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει δώσει προτεραιότητα στην αντιπαράθεση με την Κίνα ως την κύρια μακροπρόθεσμη φροντίδα για την αντιμετώπιση της κατολίσθησης των ΗΠΑ. Και πάλι, ο Μπάιντεν είναι πιο συντονισμένος με τους αυτοκρατορικούς σχεδιαστές στην Ουάσιγκτον από ό,τι ο Τραμπ. Γνωρίζουν ότι για να έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες την ευκαιρία να υπονομεύσουν την Κίνα ως γεωπολιτικό αντίπαλο, οι Ευρωπαίοι πρέπει να ευθυγραμμιστούν με την πολιτική των ΗΠΑ. Η αποδοκιμασία του Τραμπ προς τους Ευρωπαίους και τη Γερμανία ειδικότερα για τους προϋπολογισμούς του ΝΑΤΟ και άλλα ασήμαντα ζητήματα είχε ως αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου ρήξη στη «διατλαντική συμμαχία» – κατά τον ευφημισμό για την αμερικανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Εμφανιζόμενη να παραχωρεί στη Γερμανία τον Αγωγό Nord Stream 2, η Ουάσιγκτον έχει πραγματικά ως στόχο να ενισχύσει την πολιτική της κατά της Κίνας. Και αυτό είναι μια παραδοχή ήττας, σύμφωνα με την οποία η αμερικανική δύναμη δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μόνη της την Κίνα. Ο Νταής χρειάζεται να τον περιβάλλουν Ευρωπαίους λακέδες, και έτσι είναι υποχρεωμένος να προσφέρει μια «συμφωνία» για το ενεργειακό εμπόριο με τη Ρωσία.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Επιχείρηση διάσωσης στον οικισμό Χάιμερτσχαιμ της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας

Τουλάχιστον 81 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις ισχυρές βροχοπτώσεις στη δυτική Γερμανία. Προβλήματα στις μεταφορές και στην ηλεκτροδότηση.

Ήταν μία «πρωτοφανής» κακοκαιρία, δεν πρόκειται για δημοσιογραφικό στερεότυπο. Οι μετεωρολόγοι επιβεβαιώνουν ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε πέσει μέσα σε 24 ώρες τόσο μεγάλη ποσότητα βροχής- εικοσαπλάσια του μέσου όρου- στη συγκεκριμένη περιοχή της δυτικής Γερμανίας, στα σύνορα με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Σημειώνουν μάλιστα ότι η στατιστική πιθανότητα να επαναληφθεί το φαινόμενο είναι μία στα 100 χρόνια. Τουλάχιστον 81 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Γερμανία και άλλοι 4 στο Βέλγιο. Μόνο στην περιοχή του Άρβαϊλερ, νότια της Βόννης, εξακολουθούν να αγνοούνται 1.300 άνθρωποι. Πολλά χωριά έχουν εκκενωθεί, όπως και ένα μέρος της πόλης Τρίερ, στα σύνορα με το Λουξεμβούργο. ολόκληρα σπίτια κατέρρευσαν.
Κατακλυσμός στον οικισμό Έρντορφ της Ρηνανίας

Τουλάχιστον 165.000 άνθρωποι είχαν μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα το βράδυ της Πέμπτης. Δεν έλλειψαν όμως και άλλα προβλήματα στο δίκτυο ηλεκτροδότησης. Στο Λεβερκούζεν σημειώθηκε βραχυκύκλωμα σε μεγάλο νοσοκομειο της πόλης και 470 ασθενείς μεταφέρθηκαν εσπευσμένα σε ασφαλές καταφύγιο. Προβλήματα καταγράφονται και στις συγκοινωνίες. Η σιδηροδρομική σύνδεση της Γερμανίας με τις Βρυξέλλες έχει διακοπεί. Η αστυνομία απευθύνει έκκληση στους οδηγούς να αποφεύγουν το κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας στις μετακινήσεις τους.

Οι πολιτικές αντιδράσεις
Επικίνδυνα ανεβαίνει η στάθμη του Ρήνου, ακόμη και στο κέντρο της Κολωνίας

Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχε ήδη αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, όταν έγιναν γνωστές οι συνέπειες της κακοκαιρίας. Σε μήνυμά της από την Ουάσιγκτον επισημαίνει ότι έχει «συγκλονιστεί» από το μέγεθος της καταστροφής και υπöσχεται άμεση βοήθεια στους πληγέντες. Ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς ακύρωσε τις διακοπές του και επισκέφθηκε το κρατίδιο Ρηνανία-Παλατινάτο, που επίσης επλήγη από την κακοκαιρία. Αλλά και η υποψήφια των Πρασίνων στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, Αναλένα Μπέρμποκ, επέστρεψε στο Βερολίνο εσπευσμένα από τις διακοπές της, προκειμένου να ενημερωθεί για τις εξελίξεις.

Ο υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών και πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας- Βεστφαλίας Άρμιν Λάσετ διάκοψε την προεκλογική του καμπάνια και επισκέφθηκε το Χάγκεν, μία από τις πόλεις που επλήγησαν έντονα από την κακοκαιρία. Το βράδυ της Πέμπτης, μιλώντας στη γερμανική τηλεόραση (WDR), επισήμανε την ανάγκη να καταστεί προτεραιότητα της κυβερνητικής πολιτικής η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Γιάννης Παπαδημητρίου

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αλλεπάλληλα είναι τα κτυπήματα που δέχεται η Πατρίδα μας από τις ορδές της γερμανικής βαρβαρότητας. Από την έναρξη της κρίσης χρέους, πριν από 12 και πλέον χρόνια, ο Ελληνικός Λαός ανέχεται αδιαμαρτύρητα τα ταπεινωτικά μνημόνια και τους εκβιασμούς του Βερολίνου που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όμως η συμπεριφορά των εκφραστών μίας άθλιας πολιτικής απέναντι ενός Λαού με μεγάλο ιστορικό παρελθόν και τεράστια συνεισφορά εις τον παγκόσμιο πολιτισμό, αναγνωρισμένη διαχρονικά και διεθνώς, δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες. Ότι εις το παρασκήνιο της κρίσης χρέους, η οποία θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί άμεσα, λόγω του ασήμαντου οικονομικού μεγέθους της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση, κρύβεται ο ρεβανσισμός του Βερολίνου.

Όσο περισσότερο βαθαίνει η κρίση εις την Ευρώπη, λόγω του αρνητισμού, της σκληρής και ανυποχώρητης πολιτικής λιτότητας του Βερολίνου, τόσο περισσότερο ανατρέχει κανείς εις την Ιστορία για να αντλήσει συμπεράσματα και να εξηγήσει την επιθετική συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της Ελλάδος και της Ευρώπης.

Ο Γερμανικός Λαός, εργατικός, δραστήριος, δυναμικός και πολύ πειθαρχημένος, σε πολλούς τομείς της τέχνης και της επιστήμης, μετά από προσπάθειες δύο εκατονταετηρίδων, πέτυχε να καλύψει τις αποστάσεις από την Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία και Ιταλία. Χώρες οι οποίες δια των εξερευνήσεων των διεύρυναν τον γεωγραφικό χάρτη του πλανήτη και ενσωμάτωσαν εις το παγκόσμιο γίγνεσθαι και άλλους πολιτισμούς. Αυτή η επαφή με άλλους λαούς και πολιτισμούς και η ανταλλαγή ιδεών, αρχών και αξιών, εμπλούτισε τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα μετέφερε σε όλο τον πλανήτη τις δημοκρατικές αξίες, την αξιοπρέπεια και σεβασμό προς την διαφορετικότητα και πολυπολιτισμικότητα των άλλων εθνών. Αρχές και αξίες που έχουν όμως τις ρίζες τους εις τον Ελληνικό Πολιτισμό και μεταλαμπαδεύθηκαν με επιτυχία και σεβασμό από τους Ρωμαίους και εν συνεχεία εις το υπόλοιπο τμήμα της Ευρώπης και του Πλανήτη.

Η συμβολή των προγόνων μας εις τον πολιτισμό ήταν η θάλασσα. Η ναυπηγική και η ναυτική τέχνη, η ικανότητα να κουμαντάρουν τα πλοία ανάλογα με τους καιρούς, που μόνον αυτοί μπορούσαν να γνωρίζουν. Διάβαζαν τα άστρα, αναγνώριζαν τα σημάδια, μιλούσαν με τα κύματα, είχαν προσωποποιήσει όλες τις θαλασσινές δυνάμεις. Ήταν τολμηροί, φιλομαθείς, περίεργοι και προπάντων πανανθρώπινοι. Άλλωστε για αυτούς θάλασσα σήμαινε φώς, διάφανα νερά, φιλόξενοι όρμοι και καλοί λιμένες, άπειρα νησιά και νησίδες, σύντομα περάσματα, κοντινές αποστάσεις. Το Αιγαίο δεν προκαλούσε τρόμο. Ήταν ερέθισμα για μετακίνηση, κίνητρο για την ανάπτυξη της ζωής και των εμπορικών δραστηριοτήτων. Έτσι, ενώ η άνυδρη γη δεν είχε να προσφέρει πολλούς καρπούς και τα δύσβατα βουνά ήταν κατάλληλα μόνο για να φιλοξενούν θεούς, ημίθεους και ιερά τεμένη, η θάλασσα έγινε ο στίβος των Ελλήνων. Εκεί καλλιεργήθηκε η ελληνική ιδιοφυία. Εκεί αναπτύχθηκε η αγάπη της περιπέτειας. Εκεί ανδρώθηκαν τα ναυτόπουλα και δοκιμάστηκαν οι αρετές ενός ολόκληρου Λαού. Από εκεί ήρθε το κάλεσμα να τολμήσουν και να ξεχυθούνε εις την εξερεύνηση του άγνωστου κόσμου. Να δημιουργήσουν εκατοντάδες αποικίες εις το τότε κόσμο, πυρήνες ενός απίστευτου Πολιτισμού, ο οποίος έγινε αποδεκτός και οι Έλληνες αγαπητοί από τους γηγενείς και την Οικουμένη. Ο οποίος εμπλούτισε τον δικό τους πολιτισμό, σεβάστηκε τα δικά τους ήθη, έθιμα και παραδόσεις, την διαφορετικότητα και πολιτισμικότητά των.

Αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος καθιέρωσε θεμελιώδεις έννοιες επάνω εις τις οποίες αναπτύχθηκε ένα σύστημα Ιδεών, Αξιών και Αρχών του πολυσύνθετου κόσμου της Ανατολής. Οι άγραφοι και οι θεσμοθετημένοι κώδικες του Οικουμενισμού, της ανεκτικότητας και του αλληλοσεβασμού, που διασφαλίζουν την συνέχιση του ειρηνικού βίου, αλλά και την διατήρηση των πολιτισμικών χαρακτηριστικών των αλλογενών και αλλόδοξων στοιχείων που συνομολογούν την γεωπολιτική τους συνάφεια και την πνευματική τους συγγένεια. Αυτή η Ελληνιστική Περίοδος κληρονομήθηκε εις τους Ρωμαίους και επεκτάθηκε εν συνεχεία εις το υπόλοιπο τμήμα της Ευρώπης, και ο Ελληνικός Πολιτισμός μεταλαμπαδεύθηκε εις την Οικουμένη.

Δυστυχώς όμως το γερμανικό έθνος, δεν κατόρθωσε να αξιοποιήσει τις δικές του ικανότητες και την δύναμη που αντλείται από την εργατικότητα, την εφευρετικότητα και την πειθαρχία του, να συμβάλλει και αυτό θετικά και εποικοδομητικά προς όφελος της ειρήνης και της συνέχισης της Οικουμενικής Κοσμολογίας.

Μετά τους ναπολεόντειους πολέμους, με την δυναμική της εμφάνιση η Γερμανία έγινε αντίπαλος των γειτόνων της. Το 1870/71 νίκησε και ταπείνωσε την Γαλλία, ανακηρύσσοντας πανηγυρικά από τον Καγκελάριο Otto von Bismarck, μάλιστα προκλητικά μέσα εις τα ανάκτορα των Βερσαλλιών και όχι εις το Βερολίνο(!), την Γερμανική Αυτοκρατορία, χαράσσοντας αυτόνομα μια ιμπεριαλιστική και επιθετική πολιτική, η οποία έκτοτε τηρείται με αποφασιστικότητα και βαρβαρότητα. Με την ακραία λογική των διαχωριστικών γραμμών και της εθνικής περιχαράκωσης εναντιώνεται κατά του φορέα των οικουμενικών αντιλήψεων της μακραίωνης κληρονομιάς της σοφίας του Ελληνισμού. Και με τα οξύμωρα ιδεολογήματα και επικίνδυνες ιδεοληψίες μίας ιμπεριαλιστικής δύναμης και ενός γερμανικού εθνικισμού έσυρε την Ευρώπη και την Ανθρωπότητα και σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους, με ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, ηθικές και υλικές αξίες.

Η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου όχι μόνον ευνόησε αναπάντεχα και ταυτόχρονα απήλλαξε απο κάθε ευθύνη την Γερμανία, όμως άνευ ουδεμίας Ειδικής Συμφωνίας και Συναίνεσης όλων των νικητριών χωρών, αλλά παράλληλα την βοήθησε και σε τάχιστη ανόρθωση της και την ένταξή της εις τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, την Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Από την οποία μέσω μίας αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, απεκόμισε μία τεράστια οικονομική δύναμη, την οποία χρησιμοποιεί εις την υλοποίηση των βάρβαρων σχεδίων της για την ταπείνωση και υποταγή της Ευρώπης.

Ως γνωστόν, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και ο 89-ημερος σφοδρότατος αεροπορικός βομβαρδισμός της Σερβίας έγινε κατά προτροπή του Βερολίνου, που έπρεπε να τιμωρήσει τους Σέρβους για την σθεναρά αντίσταση τους και τις μεγάλες απώλειες των γερμανικών στρατευμάτων κατά την εκστρατεία των προς την Ελλάδα. Η δε πολιτική των επαχθών μνημονίων και της σκληρής λιτότητας με την εξάντληση του Ελληνικού Λαού, είναι η συνέχιση της ρεβανσιστικής πολιτικής του Βερολίνου, να τιμωρεί διαχρονικά τώρα και την Ελλάδα για την σθεναρή αντίσταση της κατά της Γερμανίας, που οδήγησε εις την κατάρρευση των γερμανικών στρατευμάτων κατά της Σοβιετικής Ένωσης, εις την ήττα της Γερμανίας και εις το τέλος ενός ονείρου της Χιλιετούς Αυτοκρατορίας (Tausendjähriges Reich)!

Αυτό το «εφιαλτικό σύνδρομο της ήττας» που κατατρέχει έκτοτε την Γερμανία, το πληρώνει τώρα η Ελλάδα, καθότι ο Ισχυρός δεν ανέχεται ποτέ μια ταπεινωτική ήττα απο ένα μικρό και αδύναμο λαό, όμως ενός Λαού με χαλύβδινη ιστορική θωράκιση και μία πολύ δυνατή και ακαταμάχητη ψυχή!

Όμως για την υπεράσπιση της δύσμοιρης Πατρίδας μας χρειάζονται μόνο αληθινοί, φιλοπάτριδες ‘Ελληνες!

Με την ρεβανσιστική του πολιτική, αλλά παράλληλα και με τον αρνητισμό του για την επίλυση των ευρωπαϊκών κρίσεων η ηγεσία του Βερολίνου στέλνει επιδεικτικά τα μηνύματά του και προς τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Ότι όποιος αντιστέκεται κατά της εθνικής βούλησης της Γερμανίας, θα υποστεί τις οδυνηρές συνέπειες μίας ταπείνωσης και εθνικής υποταγής. Το Βερολίνο, απο το 1870/71, με την πολιτική του, ντροπιάζει την Γερμανία και προσβάλλει την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Όμως αυτό το επαναλαμβανόμενο μοιραίο σύνδρομο της επιθετικότητας κατά της αξιοπρέπειας και εθνικής υπόστασης των Ελλήνων και άλλων Λαών, καθιστά την Γερμανία αέναο εχθρό του ίδιου του εαυτού της.


Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια


* Το σκίτσο είναι του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel»(Ιούλιος '18) και  «περιγράφει» την Ελλάδα και την… έξοδο από τα μνημόνια: εμφανίζεται ένας σκελετωμένος άνδρας να κάθεται μπροστά από το γραφείο ενός «γιατρού» με την επιγραφή «EU» (EE). Στην καρέκλα του είναι κρεμασμένη μια μπλούζα με την επιγραφή «Griechenland» (Ελλάδα) και την ελληνική σημαία. «Μετά τα οκτώ χρόνια δίαιτας φαίνεστε σημαντικά καλύτερα», λέει ο «γιατρός» στον αποκαμωμένο άνδρα.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ένα ενδιαφέρον επιστημονικό και κοινωνικό πείραμα, με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γερμανία, με 122 άτομα να λαμβάνουν... δίχως κόπο 1.200 μηνιαίως για τρία χρόνια.

Πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι υπέβαλαν αίτηση, 122 επελέγησαν, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle. Από την 1η Ιουνίου οι συμμετέχοντες μπορούν να λαμβάνουν 1.200 ευρώ κάθε μήνα για τρία χρόνια. Δεν πρόκειται για νέο νόμο, αλλά για ένα πιλοτικό πρόγραμμα, που στόχο έχει τη διερεύνηση της επίδρασης ενός άνευ όρων βασικού εισοδήματος στα άτομα που το λαμβάνουν.

Όπως εξηγεί ο Γιούργκεν Σουπ, επικεφαλής της πρωτοποριακής έρευνας από το Γερμανικό Ινστιτούτο Oικονομικών Ερευνών: «Ερευνούμε, για την ώρα σε πρώτη φάση, τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα ενός εισοδήματος άνευ όρων. Διαθέτουν μια οικονομική ασφάλεια για δύο χρόνια ύψους 1.200 ευρώ. Τι θα κάνουν με αυτά τα χρήματα; Θα τα ξοδέψουν ή θα βάλουν κάτι στην άκρη γιατί στη ζωή πάντα μπορεί κάτι να συμβεί και πρέπει να έχουν μια οικονομική κάλυψη;».


Καμία προϋπόθεση, καμία υποχρέωση

Οι συμμετέχοντες δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα για την προσωπική και οικονομική τους κατάσταση και επιτρέπεται να εργάζονται όσο θέλουν κατά τη διάρκεια του πειράματος. Μοναδική τους υποχρέωση είναι «να συμπληρώσουν ονλάιν επτά ερωτηματολόγια κατά τη διάρκεια των τριών ετών της έρευνας» όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα του προγράμματος. Τα χρήματα προέρχονται από 150.000 ιδιώτες δωρητές και δεν φορολογούνται.

Η όλη ιδέα ξεκίνησε από το μη κερδοσκοπικό σωματείο «Το βασικό εισόδημά μου» με έδρα στο Βερολίνο. Τα μέλη του είναι πεπεισμένα ότι ένα τέτοιο βασικό εισόδημα σε όλους τους πολίτες θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματα της σύχρονης ζωής. Ο Γιούργκεν Σουπ αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ίσως θα είχα περισσότερο θάρρος να πάρω κάποιες αποφάσεις, να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας, να αλλάξω επάγγελμα ή να αποκτήσω νέες δεξιότητες.»


Ρεαλιστική προσπάθεια ή ουτοπία;

Η συζήτηση για ένα βασικό εισόδημα για όλους είναι παλιά και έχει λάβει, όπως αναμενόταν, έντονο ιδεολογικό χαρακτήρα. Οι πολέμιοι της ιδέας ενός βασικού εισοδήματος θεωρούν ότι πρόκειται για μια «ουτοπία» ή κάνουν λόγο για «αριστερές φαντασιώσεις». Πάντως και ο Μίχαελ Μπομάιερ από το σωματείο «Το βασικό εισόδημά μου» παραδέχεται ότι τα αποτελέσματα του πειράματος παραμένουν ανοιχτά και ακόμη ασαφή. «Είμαι κάπως ανήσυχος γιατί φυσικά από αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα μπορεί να προκύψει ότι το βασικό εισόδημα δεν έχει τελικά την επιτυχία, που εμείς στην έρευνά μας θεωρούμε ότι μπορεί να έχει» αναφέρει ο Μπρόμαιερ χαρακτηριστικά.

Όπως συμπληρώνει και ο επικεφαλής του πειράματος Γιούργκεν Σουπ σίγουρα με ένα τέτοιο πείραμα δεν λύνονται όλα τα προβλήματα. Αλλά βοηθά στο να δοθούν κάποιες απαντήσεις σχετικά με το τι κάνουν οι άνθρωποι με τα χρήματα που διαθέτουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι αντίστοιχο πείραμα έχει διεξαχθεί και στη Φιλανδία, με τα συμπεράσματά του όμως να παραμένουν διφορούμενα. Αντίστοιχη έρευνα, χρηματοδοτούμενη μάλιστα με δημόσιο χρήμα, διεξήχθη και στον Καναδά, διακόπηκε όμως γρήγορα για πολιτικούς λόγους. Στη Γερμανία μέχρι στιγμής κανένα μεγάλο κόμμα δεν στηρίζει την ιδέα ενός άνευ όρων βασικού εισοδήματος.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Αφρικανοί μετανάστες περιμένουν στη σειρά μπροστά στο κέντρο μεταναστών CETI, στον ισπανικό θύλακα Θέουτα, αφού περίπου 200 πρόσφυγες διέσχισαν τον συνοριακό φράχτη από το Μαρόκο.

του Damian Wilson R.T.4 -6-21

[Το κατωτέρω αποκαλυπτικό άρθρο παρέχει πιθανώτατα την κλείδα αποκρυπτογράφησης της πρόσφατης ιστορικής δήλωσης της κυρίας προέδρου της δημοκρατίας για την «ανάγκη» υποδοχής μεταναστών στην Ελλάδα, για την «θεραπεία του επιδεινούμενου δημογραφικού μας προβλήματος»]

Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Μια ηγετική φυσιογνωμία του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία», που προηγείται για τη νίκη σε μια γερμανική εκλογή αυτή την εβδομάδα, ο Γκούναρ Μπεκ, επιτίθεται στο «βαθιά επικίνδυνο» σύμφωνο μετανάστευσης της ΕΕ προτού θεσπιστεί υπό την κάλυψη μιας καλοκαιρινής αμεριμνησίας .

Καθώς η «πολύ-εκλογική χρονιά» της Γερμανίας επικεντρώνεται στο κρατίδιο της Σαξονίας-Άνχαλτ αυτή την Κυριακή, οι «ταραξίες» του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος του έθνους, Αlternative für Deutschland (AfD) (Εναλλακτική για την Γερμανία) είναι έτοιμοι για μια νίκη σοκ καθώς το αντιμεταναστευτικό μήνυμά τους αντηχεί στα εδάφη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Στην κορυφή της πιο πρόσφατης δημοσκόπησης του INSA με 26% και έχοντας μόλις ανακοινώσει τους δύο κορυφαίους υποψηφίους της για τις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου – και οι δύο υποστηρικτές μιας σκληρής γραμμής για τη μετανάστευση – η AfD δεν πρόκειται να αμβλύνει το μήνυμά της.

Γερμανία (περιφερειακές εκλογές Σαξονίας-Άνχαλτ), δημοσκόπηση INSA:AfD-ID: 26% (+2)CDU-ΕΛΚ: 25% (-1)LINKE-LEFT: 13%GRÜNE-G/EFA: 11% (-1)SPD-S&D: 10%FDP-RE: 8% (+2)+/- έναντι 20-27 AprFieldwork: 17-23 Μαΐου 2021Αμπλέ μέγεθος: 1.000✅ https://t.co/obOCVirbpF#ltwlsa#Ltw#ltwsapic.twitter.com/swS8fdXXmf

— Η Ευρώπη εκλέγει (@EuropeElects) 26 Μαΐου 2021

Ανώτερο στέλεχος του AfD και ευρω-βουλευτής Γκούναρ Μπεκ δήλωσε ότι ένα ισχυρό εκλογικό αποτέλεσμα θα αποδειχθεί χρήσιμο όπλο στη μάχη του κόμματός του ενάντια στο αμφιλεγόμενο προτεινόμενο Σύμφωνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, το οποίο προσπαθεί να στρατολογήσει τα μέλη του σε μια κεντρική ανακατανομή των αιτούντων άσυλο σε ολόκληρο το μπλοκ.

«Έχω εργαστεί κατά του συμφώνου μετανάστευσης της ΕΕ εδώ και αρκετό καιρό και για μένα η θέσπιση ενός τέτοιου συμφώνου θα ήταν καταστροφική» δήλωσε ο Μπεκ στο RT.com. «Επειδή η ΕΕ πριν από λίγο καιρό μιλούσε για εισαγωγή έως και 70 εκατομμυρίων Αφρικανών στην Ευρώπη μέχρι το 2035. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να εκσυγχρονίσουμε την οικονομία μας».

«Και ενώ ο αριθμός φαίνεται υψηλός, όταν τα μέλη της εκστρατείας μας κατά του συμφώνου για τη μετανάστευση - συμπεριλαμβανομένων των αντιπροσώπων από τη Δανία, την Εσθονία, τη Γαλλία και το Βέλγιο - συναντήθηκαν με την Επιτροπή μόλις πέρυσι, ο αριθμός αυτός για τη μετανάστευση αναφέρθηκε, αλλά κανείς στην Επιτροπή δεν επέλεξε να το αρνηθεί.»

Αυτή η πρόταση για ενεργό ενθάρρυνση της εισαγωγής μεταναστών από την ΕΕ αιωρείται εδώ και λίγο καιρό στις Βρυξέλλες, καθώς οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο το μπλοκ εξετάζουν τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου που είναι γνωστό ως «γκρίζο της Ευρώπης», όπου οι γηράσκοντες πληθυσμοί ηλικίας 65 ετών και άνω και τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων αποτελούν «σημαντικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ιταλία», σύμφωνα με το Pew Research Center, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα την Ουάσινγκτον.

Ορισμένοι πολιτικοί, όπως ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πιστεύουν ότι η εισροή νεότερων εργαζομένων από την Αφρική είναι η λύση .

Εν τω μεταξύ, το σύμφωνο μετανάστευσης φαίνεται επί του παρόντος κολλημένο στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, οι φήμες λέγουν ότι καθυστερεί σκόπιμα μέχρι να γίνει γνωστό το αποτέλεσμα των γερμανικών ομοσπονδιακών εκλογών το Σεπτέμβριο.

Ο Μπεκ προτείνει έναν εναλλακτικό λόγο για την ασυνήθιστη καθυστέρηση.

«Δεν έχει περάσει από όλες τις επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και οι διαπραγματεύσεις του Συμβουλίου [της Ευρώπης] δεν έχουν ξεκινήσει, αλλά πιστεύω ότι η ΕΕ θα ήθελε να προωθήσει τη νομοθεσία από τον Ιούλιο και μετά».ανέφερε.

«Τώρα που όλες οι χώρες καταργούν σταδιακά τον εγκλεισμό και οι άνθρωποι γενικά αισθάνονται καλύτερα για τον εαυτό τους και είναι σε θέση να εγκαταλείψουν και πάλι τα σπίτια τους. Έτσι, η πιθανότητα είναι ότι θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τη γενική ατμόσφαιρα ευεξίας– το καλοκαίρι σε συνδυασμό με τις χαλαρώσεις του κορωναϊού – για να προωθήσουν αυτό το εξαιρετικά επικίνδυνο νομοθετικό πακέτο», δήλωσε ο Beck.

Και ίσως ο Μπεκ έχει δίκιο. Επειδή η τελευταία σύνοδος ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι στις αρχές Ιουλίου και στη συνέχεια δεν συνεδριάζει μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Εάν οι προτάσεις του συμφώνου τεθούν στους βουλευτές του ΕΚ τον Ιούλιο και αναπόφευκτα ψηφιστούν, υπάρχει αρκετός χρόνος για να χάσει το θέμα την οξύτητά του κατά τη διάρκεια των παρατεταμένων καλοκαιρινών διακοπών. Θα είναι σαν να υπήρχε πάντοτε.

Αυτό θα πρέπει να λειτουργήσει ευνοϊκά για το AfD στις ομοσπονδιακές εκλογές, οι οποίες έχουν προγραμματιστεί για τις 22 Σεπτεμβρίου, αλλά ο Μπεκ δεν είναι τόσο σίγουρος.

«Είναι πιθανό η μετανάστευση να αποτελέσει σημαντικό ζήτημα στις ομοσπονδιακές εκλογές», ανέφερε. «Και το σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση σε όσους από εμάς είμαστε στην αντιπροσωπεία της ΕΕ είναι μια σημαντική εκστρατεία, αλλά το αν αυτό μπορεί να μετατραπεί σε προεκλογική εκστρατεία είναι μια διαφορετική ιστορία».

Ωστόσο, μια νίκη την Κυριακή για το AfD θα έδειχνε ότι παρά την τεράστια αύξηση της δημοτικότητας των Πρασίνων σε εθνικό επίπεδο, οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για κάτι περισσότερο από την κλιματική αλλαγή, ιδιαίτερα σε κράτη όπως η Σαξονία-Άνχαλτ, όπου βρίσκεται ένα από τα τρία κύρια ανθρακωρυχεία της Γερμανίας. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση εκεί διαπίστωσε ότι η κλιματική αλλαγή θεωρήθηκε σημαντική από μόλις το 6% των ερωτηθέντων, ενώ μια εθνική έρευνα διαπίστωσε ότι το 75% των ανθρώπων ανησυχούν για τον πλανήτη.

Οι παρατηρητές παρομοιάζουν τους ψηφοφόρους της Σαξονίας-Άνχαλτ – η οποία έχει πληθυσμό 2,2 εκατομμυρίων – με εκείνους τους «αριστερούς» που γοήτευσε ο Ντόναλντ Τραμπ και τους λεγόμενους ψηφοφόρους του «Κόκκινου Τείχους» στο Ηνωμένο Βασίλειο που ένιωθαν ότι το παραδοσιακό κόμμα τους δεν τους εκπροσωπούσε πλέον. Ο Μπεκ συμφωνεί.

«Οι εκλογές αυτή την εβδομάδα θα είναι πιθανότατα η πρώτη φορά που θα γίνουμε το ισχυρότερο ενιαίο κόμμα και αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία»,ανέφερε. Υπάρχει ευρεία δυσαρέσκεια στην ανατολική Γερμανία για την κατάσταση της πολιτικής σε αυτή τη χώρα και η δυσαρέσκεια μπορεί να μεταφραστεί χωρίς τριβή σε αυξανόμενη υποστήριξη για το AfD επειδή το κόμμα μας δεν στιγματίζεται εκεί. Στη δυτική Γερμανία είναι σαφώς πιο δύσκολο. Η εκστρατεία στιγματισμού ήταν πιο επιτυχής και ορισμένα από τα άλλα κόμματα επωφελούνται από αυτή τη δυσαρέσκεια. Αλλά όχι εμείς.»

Αυτές οι προσπάθειες δυσφήμησης ενός κόμματος, το οποίο στην Βρετανία πιθανότατα θα καθόταν δίπλα στη συντηρητική δεξιά, έχουν τεράστιο εκλογικό τίμημα. Παρά το γεγονός ότι οι συνασπισμοί είναι συνηθισμένοι στη Γερμανία, κανείς δεν τολμά να συνεργαστεί με το AfD.

Έτσι, παρά την κορυφή των δημοσκοπήσεων της περασμένης εβδομάδας στη Σαξονία-Άνχαλτ, ακόμα και αν το AfD κερδίσει το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων την Κυριακή, θα υποβιβαστεί στα έδρανα της αντιπολίτευσης, χάρη σε μια άνετη τρι-κομματική συμφωνία συνασπισμού, μεταξύ των Πρασίνων, των Σοσιαλδημοκρατών και των Χριστιανοδημοκρατών, με το παρατσούκλι Κένια, επειδή τα αντίστοιχα χρώματα του κόμματος τους από πράσινο, κόκκινο και μαύρο συνθέτουν τη σημαία του αφρικανικού έθνους.

Αλλά μια νίκη του AfD θα έχει κάποια επίδραση. Δεν θα προκαλούσε μικρή αμηχανία για το κυβερνών κατεστημένο, ιδιαίτερα το CDU, το οποίο θα αντιμετωπίσει τις εκλογές του Σεπτεμβρίου χωρίς την Άνγκελα Μέρκελ και θα επωμισθεί τις δικές του εσωτερικές μάχες, καθώς ορισμένα μέλη προτρέπουν σε κλίση προς τα δεξιά υπό την ηγεσία του στερημένου χαρίσματος υποψηφίου Άρμιν Λάσετ.

Προς το παρόν, ωστόσο, φαίνεται ότι το AfD θα πάρει τη νίκη και, ενώ θα ενοχλήσει το κόμμα να στερηθεί την έδρα της εξουσίας, τουλάχιστον οι υποστηρικτές του μπορούν να είναι βέβαιοι ότι προβάλλουν την διαφορετική επιλογή.



Ο Damian Wilson είναι βρετανός δημοσιογράφος, πρώην συντάκτης της Fleet Street, σύμβουλος χρηματοπιστωτικής εταιρείας και ειδικός σύμβουλος πολιτικών επικοινωνιών στην βρετανία και την ΕΕ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

zeroΗedge 5-6-21
Authored by Paul Joseph Watson via Summit News,
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Μια σημαντική νέα μελέτη γερμανών επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου διαπίστωσε ότι τα lockdowns δεν είχαν καμία επίδραση στη μείωση του ποσοστού μόλυνσης από τον κορωνοϊό στη χώρα.

«Οι στατιστικολόγοι στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου δεν βρήκαν «άμεση σύνδεση» μεταξύ του γερμανικού αποκλεισμού και της μείωσης των ποσοστών μόλυνσης στη χώρα», αναφέρει η Telegraph.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι, και στις τρεις περιπτώσεις πριν η Γερμανία επιβάλει τους αποκλεισμούς της τον Νοέμβριο, τον Δεκέμβριο και τον Απρίλιο, τα ποσοστά μόλυνσης είχαν ήδη αρχίσει να μειώνονται.

Ο ρυθμός R – ο αριθμός που υποδεικνύει σε πόσα άλλα άτομα ένα μολυσμένο άτομο μεταδίδει τον ιό – ήταν ήδη κάτω από 1 πριν από την έναρξη ισχύος των περιορισμών αποκλεισμού.

Όπως επισημάναμε πέρυσι, μια μελέτη που διέρρευσε μέσα από το γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών αποκάλυψε ότι ο αντίκτυπος του αποκλεισμού της χώρας θα μπορούσε να καταλήξει να σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από τον κορωνοϊό λόγω θυμάτων άλλων σοβαρών ασθενειών που δεν υπέστησαν θεραπεία.

Αυτή δεν είναι σε καμία περίπτωση η μόνη μελέτη που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εγκλεισμοί είναι εντελώς άχρηστοι και δεν λειτουργούν.

Μια μελέτη που αξιολογήθηκε από ομοτίμους επιστήμονες και δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο από ερευνητές του Στάνφορντ διαπίστωσε ότι τα υποχρεωτικά lockdowns δεν παρέχουν περισσότερα οφέλη για την ανάσχεση της εξάπλωσης του COVID-19 από τα εθελοντικά μέτρα όπως η κοινωνική αποστασιοποίηση.

Τον Μάρτιο, ο καθηγητής ιατρικής του πανεπιστημίου Στάνφορντ Δρ Jay Bhattacharya δήλωσε στο Newsweek ότι τα lockdowns covid-19 είναι «το χειρότερο λάθος δημόσιας υγείας τα τελευταία 100 χρόνια».

Νωρίτερα αυτό το έτος, ακαδημαϊκοί από τα πανεπιστήμια Ντιούκ, Χάρβαρντ και Τζωνς Χόπκινς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ενδέχεται να υπάρξουν περίπου ένα εκατομμύριο επιπλέον θάνατοι τις επόμενες δύο δεκαετίες ως αποτέλεσμα των εγκλεισμών.

Άλλες έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα lockdowns θα «καταστρέψουν συντηρητικά τουλάχιστον επτά φορές περισσότερα χρόνια ανθρώπινης ζωής» από ό, τι σώζουν.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


ZeroHedge 26-5-21Authored by Pat Buchanan
Μετάφραση Μ.Στυλιανού

Όταν οι ΗΠΑ δημιούργησαν το ΝΑΤΟ, πρωταρχικός σκοπός της συμμαχίας ήταν να χρησιμεύσει ως δυτικό τείχος για την υπεράσπιση της Γερμανίας έναντι των 400.000 ρωσικών στρατευμάτων στην ανατολική πλευρά του ποταμού Έλβα.

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, η Γερμανία αποφάσισε να διπλασιάσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν για το φυσικό αέριο που απαιτείται για τη λειτουργία της γερμανικής οικονομίας, παρά την αντίθεση του μεγάλου προστάτη της, των ΗΠΑ.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν αποφάσισε να άρει τις κυρώσεις κατά του Matthias Warnig, συμμαθητή του Πούτιν, η εταιρεία του οποίου, Nord Stream 2 AG, τοποθετεί τον αγωγό κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα από τη Ρωσία στη Γερμανία, που έχει πλέον ολοκληρωθεί κατά 95%.

Όταν ολοκληρωθεί, ο Nord Stream 2 θα καταστήσει τη Μόσχα τον κύριο προμηθευτή φυσικού αερίου της Γερμανίας και θα στερήσει το Κίεβο από τα εκατοντάδες εκατομμύρια σε τέλη διέλευσης που εισπράττει ετησίως επειδή επιτρέπει να περνάει το ρωσικό αέριο από την Ουκρανία στη Γερμανία.

Προηγουμένως, ο Τζο Μπάιντεν και ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν φαίνονταν αποφασισμένοι να εναντιωθούν.

Ο Μπλίνκεν είχε δηλώσει:

«Πιστεύουμε ότι ο αγωγός (Nord Stream 2) είναι κακή ιδέα. Προωθεί τα συμφέροντα της Ρωσίας και υπονομεύει τα συμφέροντα της Ευρώπης και τα δικά μας. Στην πραγματικότητα αντιβαίνει στις αρχές που έχει θέσει η ΕΕ όσον αφορά την ενεργειακή ασφάλεια και την μη υπερβολική εξάρτησή της από καμία χώρα, ιδίως, στην προκειμένη περίπτωση, από τη Ρωσία».

Ήδη από τον Μάρτιο, η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε καταστήσει σαφή τη δέσμευσή της να συμμορφωθεί με τη νομοθεσία περί κυρώσεων που τέθηκε σε εφαρμογή με δικομματική υποστήριξη στο Κογκρέσο και είχε καλέσει τις εταιρείες που εμπλέκονται στον Nord Stream 2 να «εγκαταλείψουν αμέσως τις εργασίες για τον αγωγό».

Η Ουκρανία είναι εμβρόντητη και εξοργισμένη.


Το ουκρανικό κοινοβούλιό, η Ράντα, ενέκρινε ψήφισμα που προτρέποντας το Κογκρέσο να «χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα εργαλεία που προβλέπονται από την αμερικανική νομοθεσία για να σταματήσει εντελώς και αμετάκλητα την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 εφαρμόζοντας κυρώσεις αποκλεισμού εναντίον όλων των συμμετεχόντων σε αυτό το ρωσικό γεωπολιτικό έργο».

Γιατί ο Μπάιντεν και ο Μπλίνκεν υποχώρησαν; Ήταν για να διευκολύνουν τη σύνοδο κορυφής του Μπάιντεν τον Ιούνιο με τον Πούτιν;

Ο αποφασιστικός παράγοντας ήταν πιθανώς ότι ο Nord Stream 2 είναι σχεδόν πλήρης και ο κύριος ηπειρωτικός σύμμαχος της Αμερικής, η Γερμανία, είναι πλήρως αφοσιωμένη στο έργο. Η πρωθυπουργός Άνγκελα Μέρκελ, η οποία αποχωρεί από το αξίωμά της αυτό το έτος, ενέκρινε τη συμφωνία με τη Ρωσία του Πούτιν και η κληρονομιά της συνδέεται πλέον με την ολοκλήρωσή του έργου.

Η εξάρτηση της Γερμανίας από το ρωσικό φυσικό αέριο είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί καθώς το Βερολίνο, όπως σκοπεύει να κάνει, καταργεί σταδιακά τους σταθμούς παραγωγής άνθρακα και πυρηνικής ενέργειας.

Αυτό εγείρει ένα ερώτημα σχετικά με το ΝΑΤΟ και τη δέσμευση των 30 μελών του να αντιμετωπίσουν μια επίθεση εναντίον ενός ως επίθεση εναντίον όλων.

Μια Γερμανία που διπλασιάζει την εξάρτησή της από τη Ρωσία για το φυσικό αέριο που τροφοδοτεί την οικονομία της θα ήταν διατεθειμένη να πάει σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και να στείλει γερμανικά στρατεύματα για να πολεμήσουν στο πλευρό του ΝΑΤΟ;

Θα ήταν το Βερολίνο πρόθυμο να κηρύξει πόλεμο στο δικό του βενζινάδικο;

Η υποχώρηση του Μπάιντεν από την αντίθεση στον Αγωγό Nord Stream 2 ξαφνιάζει και από άλλη άποψη. Αυτός και η ομάδα του έχουν δείξει ότι είναι πραγματικοί ζηλωτές της κλιματικής αλλαγής και θέλουν να δουν την γρήγορη κατάργηση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου.

Την πρώτη ημέρα της θητείας του, ο Μπάιντεν ακύρωσε τον αγωγό Keystone XL, εξοργίζοντας τους Καναδούς και σκοτώνοντας 11.000 αμερικανικές θέσεις εργασίας. Στη συνέχεια, ο Μπάιντεν απαγόρευσε κάθε νέα άδεια γεώτρησης πετρελαίου ή φυσικού αερίου σε ομοσπονδιακά εδάφη.

Η κυβερνήτης του Μίσιγκαν Γκρέτσεν Γουίτμερ μόλις είπε σε καναδική επιχείρηση ενέργειας, την Enbridge, ότι πρέπει να κλείσει έναν αμφιλεγόμενο αγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου που περνάει κάτω από τα Στενά του Μακκίνακ, εν μέσω αυξανόμενων φόβων ότι μια διαρροή θα ήταν καταστροφική για την περιοχή.

Για 67 χρόνια, η Enbridge μεταφέρει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τον δυτικό Καναδά μέσω του Μίσιγκαν και των Μεγάλων Λιμνών σε διυλιστήρια στο Οντάριο.

Αλλά το Μίσιγκαν λέει τώρα ότι αυτό το τμήμα του αγωγού είναι πολύ επικίνδυνο για να συνεχίσει να λειτουργεί.

Νωρίτερα τον Μάιο, η Αμερική έλαβε ένα κάλεσμα αφύπνισης σχετικά με την ευπάθεια του ενεργειακού της εφοδιασμού. Ο αγωγός Colonial, ο οποίος μεταφέρει διυλισμένη βενζίνη και καύσιμα από το Τέξας και την Ανατολική Ακτή στη Νέα Υόρκη, αναγκάστηκε να κλείσει αφού χτυπήθηκε από χάκερ για την απόσπαση λύτρων. Η επίθεση ήταν προφανώς πράξη εγκληματικής ομάδας, όχι έθνους-κράτους. Αλλά η ζημιά που έγινε ήταν σημαντική.

Τα μισά βενζινάδικα σε αρκετές πολιτείες στην ανατολική ακτή έπρεπε να κλείσουν, όταν οι αντλίες βενζίνης τους εξαντλήθηκαν από μεγάλες ουρές πανικόβλητων οδηγών. Για να λειτουργήσει πλήρως ο αγωγός τους, η Colonial αναγκάστηκε να πληρώσει εκατομμύρια.

Αυτό κατέδειξε την ευπάθεια του ενεργειακού συστήματος των ΗΠΑ και της νέας τεχνολογίας του στο είδος των κυβερνο-επιθέσεων που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν εχθροί πολύ πιο σοβαροί από την εγκληματική συμμορία που ξεκίνησε την επίθεση στον Αγωγό της Colonial .

Πριν πενήντα χρόνια αντιμετωπίσαμε μια σοβαρή απειλή για την ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία των ΗΠΑ: Το εμπάργκο πετρελαίου που επιβλήθηκε από τους Σαουδάραβες και άλλες αραβικές χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ, σε αντίποινα για την στρατιωτική βοήθεια του Ρίτσαρντ Νίξον που επέτρεψε στο Ισραήλ να επιβιώσει και να επικρατήσει στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.

Είμαστε ακόμα προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιου μεγέθους;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Η Γερμανία σκοπεύει να επιστρέψει στη Νιγηρία, από το επόμενο έτος, τα αποκαλούμενα “Χάλκινα του Μπενίν”, γλυπτά που κλάπηκαν κατά την αποικιακή περίοδο, ανακοίνωσε απόψε η Υφυπουργός Πολιτισμού Μόνικα Γκρίτερς.

Η απόφαση αυτή ελήφθη κατά τη διάσκεψη διευθυντών μουσείων και πολιτικών αξιωματούχων που οργανώθηκε με πρωτοβουλία της Γκρίτερς. “Θέλουμε να συμβάλουμε στην κατανόηση και τη συμφιλίωση με τους απογόνους εκείνων, οι πολιτιστικοί θησαυροί των οποίων κλάπηκαν κατά την αποικιοκρατία. Προβλέπουμε ότι οι πρώτες επιστροφές θα γίνουν το 2022”, ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Υφυπουργός.

Τα Χάλκινα του Μπενίν είναι από τα διασημότερα γλυπτά της αφρικανικής τέχνης. Φιλοτεχνήθηκαν μεταξύ του 16ου-18ου αιώνα και κοσμούσαν το βασιλικό ανάκτορο του Βασιλείου του Μπενίν, στη σημερινή νοτιοδυτική Νιγηρία. Μετά τη λεηλασία της χώρας αυτής από τους Βρετανούς, στα τέλη του 19ου αιώνα, σκόρπισαν σε πολλά ευρωπαϊκά μουσεία. Το εθνογραφικό μουσείο του Φόρουμ Χούμπολτ στο Βερολίνο, που επρόκειτο φέτος να υποδεχτεί και πάλι επισκέπτες, μετά την ανακαίνισή του, διαθέτει περίπου 530 ιστορικά αντικείμενα, εκ των οποίων περισσότερα από 400 μπρούτζινα που προέρχονται από το αρχαίο Βασίλειο του Μπενίν.

Η συλλογή αυτή είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο, μετά από εκείνη του Βρετανικού Μουσείου, στο Λονδίνο.

Με την ευκαιρία της επαναλειτουργίας του Φόρουμ Χούμπολτ, ο πρεσβευτής της Νιγηρίας στη Γερμανία, Γιουσούφ Τούγκαρ είχε ζητήσει να επιστραφούν στη χώρα του τα γλυπτά. “Μια ειλικρινής προσέγγιση της ιστορίας της αποικιοκρατίας περιλαμβάνει επίσης και το ζήτημα της επιστροφής των πολιτιστικών αγαθών”, δήλωσε στα τέλη Μαρτίου ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας. Το Βρετανικό Μουσείο έχει ταχθεί υπέρ της επιστροφής ορισμένων έργων στη Νιγηρία, αλλά υπό τη μορφή δανείου.

Η Νιγηρία θέλει να κατασκευάσει ένα νέο μουσείο για να φιλοξενήσει τα πολύτιμα χάλκινα. Το κτίριο εκτιμάται ότι θα στοιχίσει 3,4 εκατομμύρια ευρώ και θα είναι έτοιμο στα τέλη του 2024 στο Μπενίν Σίτι, στην Πολιτεία Αντο. Στα τέλη του 2020 η Γαλλία ενέκρινε επίσης την επιστροφή 26 αντικειμένων που είχαν κλαπεί το 1892 από το Βασίλειο του Μπενίν.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Edouard Husson. /Réseau International/ 7-4-21 
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Το «γαλλογερμανικό ζευγάρι» δεν υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Οι Γερμανοί το γνωρίζουν αυτό και έχουν την πολιτική νοημοσύνη να μην το λένε. Επειδή οι Γάλλοι ηγέτες εξακολουθούν να πιστεύουν σε αυτό ακλόνητα. Και με αυτόν τον τρόπο, στερούνται μιας πολιτικής που συνάδει περισσότερο με τα γαλλικά συμφέροντα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Την Πέμπτη 1 Απριλίου, κατά τη διάρκεια ακρόασης ενώπιον της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γερουσίας, Ο Κλεμάν Μπών εξήγησε για την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας: «Θα πρέπει πρώτα να διεξαγάγουμε μια γαλλογερμανική συζήτηση, πιθανώς στα τέλη του 2021, στις αρχές του 2022 με τη νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση» που θα προκύψει από τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Ας αφήσουμε κατά μέρος την αδεξιότητα να καταστήσουμε αυτό το θέμα αντικείμενο συζήτησης στη εφετινή γερμανική προεκλογική εκστρατεία, ενώ ένα σημαντικό μέρος της γερμανικής γνώμης παραμένει εχθρικό προς τη χαλάρωση των κανόνων δημοσιονομικής ισορροπίας που απορρέουν από τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Ο ίδιος ο Γάλλος υπουργός οικονομικών Μπρούνο Λεμαίρ παραπονέθηκε πρόσφατα για την αντίθεση που εξέφρασαν συντηρητικές προσωπικότητες και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης στην έγκριση του σχεδίου ανάκαμψης. Ας αφήσουμε επίσης κατά μέρος το θεμελιώδες ερώτημα: είναι καλό για τη Γαλλία το ότι η Γαλλία συνεχίζει να αφήνει τα δημόσια οικονομικά της να ολισθαίνουν, ενώ καθιερώνεται από την ΕΕ μια διάκριση μεταξύ λειτουργικών και επενδυτικών δαπανών;

Το πρόβλημα που τίθεται με τη δήλωση του κ. Beaune είναι ο αναχρονιστικός χαρακτήρας της γαλλικής πολιτικής. Οι Γάλλοι ηγέτες προσκολλώνται στην προτεραιότητα του γαλλογερμανικού ζευγαριού εντός των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, όταν δεν έχουν κερδίσει τίποτα από αυτό τα τελευταία χρόνια, όπως κατέδειξα σε πρόσφατο βιβλίο...


Ο μύθος του γαλλογερμανικού ζευγαριού

Υπάρχει ένας επίσημος απολογισμός στη Γαλλία που οδηγεί από τη συμφιλίωση στη γαλλογερμανική φιλία και από αυτή τη φιλία στη συνεχή εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ωστόσο, αυτή η πολιτική «φιλία» στην οποία οι Γάλλοι σχολιαστές δίνουν το όνομα «ζευγάρι» - μια φράση που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στη Γερμανία1 - έχει βιώσει σοβαρές διακοπές και2 έχει αποτελέσει αντικείμενο συνεχών υπολογισμών εξουσίας μεταξύ των δύο εταίρων.


6 στρατηγικές συμβουλές προς τους Γάλλους ηγέτες απέναντι στην Γερμανία


Η Γερμανία αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Ειδικότερα, στις δημοσκοπήσεις, παρατηρείται επίσπευση της πτώσης του CDU,του κόμματος της κ. Mέρκελ. Αναμένεται να δυσκολευτεί πολύ στις επόμενες γενικές εκλογές για να υπερβεί το 25% (από 41% το 2013) και είναι πιθανό να είναι μόνο λίγες μονάδες μπροστά από τους Πράσινους και λιγότερο από δέκα μπροστά από το SPD. Ο επόμενος καγκελάριος, πιθανώς επικεφαλής ενός συνασπισμού τριών κομμάτων, θα είναι επομένωςπολύ πιο αδύναμος από τους προκατόχους του. Από την άλλη, η Γερμανία έχει χάσει σταδιακά τις αποφάσεις διαιτησίας εντός της ΕΕ κατά την τελευταία δεκαετία όσον αφορά τις δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές χαλάρωσης: Πραγματοποιήθηκαν σε πείσμα της αντίθεσής της.. Τέλος, η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ αποτελεί πλήγμα για τη Γερμανία, καθώς η Γερμανία θα μπορούσε τις περισσότερες φορές να υπολογίζει στη βρετανική στήριξη στις ψηφοφορίες, στην υπηρεσία της εμβάθυνσης της “μεγάλης αγοράς".

Όλες αυτές οι ανατροπές δεδομένων στην ευρωπαϊκή κατάσταση θα έπρεπε να οδηγήσουν τους Γάλλους ηγέτες να αλλάξουν ριζικά τη στρατηγική τους απέναντι στην Γερμανία.

1. Η διαβούλευση με το Παρίσι του Βερολίνο,του οποίου η θέση έχει αποδυναμωθεί στην ΕΕ κατά τη δεκαετία του 2010, θα πρέπει να ολοκληρώσει μια ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση και όχι να αποτελέσει προϋπόθεση γι’ αυτήν, όπως εξακολουθεί να πιστεύει ο κ.Μπών.

2. Οι αποφάσεις στη Γερμανία θα λαμβάνονται όλο και λιγότερο στο Βερολίνο και όλο και περισσότερο στις περιφερειακές οικονομικές πρωτεύουσες - Ντίσελντορφ, Φρανκφούρτη, Στουτγάρδη, Μόναχο, Δρέσδη. Εκεί πρέπει να αναπτύξουμε τα δίκτυά μας, να σφυρηλατήσουμε προσωπικούς δεσμούς τώρα. Η γαλλογερμανική πολιτική δεν διεξάγεται πλέον μόνο μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων αλλά και μεταξύ των περιφερειών, μεταξύ των πόλεων.

3. Οι Γερμανοί που εργάζονται στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν επίσης καταστεί πολύ σημαντικοί ως στόχος για την εκπροσώπηση ομάδων συμφερόντων. Είτε εργάζονται στην Επιτροπή, υπό την εποπτεία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είτε στο Κοινοβούλιο, η γνώμη τους έχει μεγάλη βαρύτητα. Αντιθέτως, εάν τους ξεχάσουμε, μπορούν να εγείρουν φραγμό σε μια γαλλική πολιτική.

4. Πρέπει να φτάσουμε στο Βερολίνο και στα ευρωπαϊκά συμβούλια έχοντας ήδη σχηματίσει πλειοψηφίες, οι

οποίες, εάν χρειαστεί, επιβάλλονται στη Γερμανία. Αυτό σημαίνει ότι, από την άποψη της Γαλλίας, δεν υπάρχουν πλέον "μικρές χώρες". Όλες οι ψήφοι μετράνε.

5. Η παρουσία στην κεφαλή της ιταλικής κυβέρνησης του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Mάριo Ντράγκι, του ανθρώπου που ανάγκασε τους Γερμανούς σε μια πιο ευέλικτη νομισματική πολιτική το 2012-13, αποτελεί πλεονέκτημα για τη Γαλλία. Αυτή θα πρέπει να είναι μια ευκαιρία να δημιουργηθεί μια πραγματική κοινότητα συμφερόντων της Γαλλίας με την Ιταλία και την Ισπανία, για να βαρύνουμε περισσότερο στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

6. Τέλος, όποιοι και αν είναι οι εταίροι μας στις διαπραγματεύσεις, η Γαλλία για να είναι αξιόπιστη, πρέπει να βάλει σε τάξη τα δημόσια οικονομικά της. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, φυσικά, έναντι της Γερμανίας, η οποία δεν μας παίρνει σοβαρά υπόψη εδώ και χρόνια, λόγω των ελλειμμάτων μας (που πραγματοποιήθηκαν από τα χαμηλά επιτόκια που εγγυάται για τη ζώνη του ευρώ).



Σπάνια αναφέρεται ότι ο στρατηγός de Gaulle έθεσε σε μεγάλο βαθμό σε ύπνο τη γαλλογερμανική συνεργασία, αρχής γενομένης από το 1963, διότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν επιθυμούσε, σε αντίθεση με τη Γαλλία, οποιαδήποτε αποστασιοποίηση από το ΝΑΤΟ. Ούτε θέλουμε να θυμηθούμε πόσο πικρές ήταν οι συζητήσεις μεταξύ του François Mitterrand και του Helmut Kohl το 1989-90 κατά τη στιγμή της επανένωσης. Ή πόσο η κ. Μέρκελ μισούσε τον Νικολά Σαρκοζί,πίσω από τα φαινόμενα, και δεν μπορούσε να αντέξει την πίεση που της ασκούσε ο Γάλλος πρόεδρος, με την υποστήριξη του Μπαράκ Ομπάμα, για να έχει μια ενεργή οικονομική πολιτική για την καταπολέμηση της κρίσης. Η ίδια καγκελάριος έσερνε τα πόδια της για να συνταχτεί στο όραμα Μακρόν για «ευρωπαϊκή κυριαρχία» και προϋπολογισμό, παρά τη συνεχή έκκληση του Εμμανουήλ Μακρόν.

1. Η Γαλλία και η Γερμανία επιδιώκουν διαφορετικούς στόχους μέσω της ευρωπαϊκής εταιρικής σχέσης: Το Παρίσι επιδιώκει μια ν« Ερώπη της εξουσίας»· Το Βερολίνο φροντίζει οι γείτονές του να ακολουθούν τους κανόνες οργάνωσης της οικονομικής ζωής, κανόνες που εφαρμόζονται στην Γερμανία βασικά τον "πειθαρχικό φιλελευθερισμό" - προκειμένου να περιοριστεί ο ανταγωνισμός για την οικονομία της στην ευρωπαϊκή ήπειρο και να είναι σε θέση να αναπτύξει μια στρατηγική εξαγωγών σε παγκόσμια κλίμακα.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)