Articles by "ΕΠΙΣΤΗΜΗ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


Μετά τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 με τα εμβόλια Pfizer ή Moderna, ο κίνδυνος ορισμένων ασθενειών μπορεί να αυξηθεί. Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος μυοκαρδίτιδας μπορεί να αυξηθεί κατά 6,1 φορές, αναφέρει το UNN .

Η επικεφαλής λοιμωξιολόγος της Ουκρανίας, επίτιμη γιατρός, καθηγήτρια Olga Golubovska, αναφέρεται σε μια μεγάλης κλίμακας διεθνή μελέτη στην οποία συμμετείχαν 99 εκατομμύρια άνθρωποι.

Στη μελέτη, οι συγγραφείς εστίασαν στα τρία πιο συχνά χρησιμοποιούμενα εμβόλια - Pfizer/BioNTech (BNT162b2), Moderna (mRNA-1273) και Oxford/Astra Zeneca/Serum Institute of India (ChAdOx1). 
Συνολικά, κατά την περίοδο της μελέτης, χορηγήθηκαν 183.559.462 δόσεις BNT162b2, 36.178.442 δόσεις mRNA-1273 και 23.093.399 δόσεις ChAdOx1 στα συμμετέχοντα κέντρα.

Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν η αξιολόγηση του κινδύνου ανεπιθύμητων συμβάντων ειδικού ενδιαφέροντος (AESI) μετά τον εμβολιασμό κατά του COVID-19. 
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης: 
  • ο κίνδυνος μυοκαρδίτιδας μετά από ένεση mRNA αυξήθηκε 6,1 φορές.
  • ο κίνδυνος οξείας διάχυτης εγκεφαλομυελίτιδας μετά από ένεση mRNA αυξήθηκε 3,78 φορές.
  • ο κίνδυνος θρόμβωσης κόλπων αυξήθηκε 3,23 φορές μετά την ένεση ενός εμβολίου φορέα.
  • ο κίνδυνος του συνδρόμου Guillain-Barré αυξάνεται 2,49 φορές μετά την ένεση ενός εμβολίου φορέα.

Τα θανατηφόρα αποτελέσματα (θάνατος) από καρδιακές βλάβες είναι 9,6%. Και αυτό φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από τέτοιες επιπλοκές από την καρδιά κατά τη διάρκεια της ασθένειας- σχολίασε η Golubovska.

Η Golubovska υπενθύμισε ότι το εμβόλιο Astra Zeneca απαγορεύτηκε τελικά για χρήση τον Απρίλιο του περασμένου έτους. Επιπλέον, το 2021, μίλησε για επιστημονικές μελέτες που καθιερώνουν μια αιτιώδη σχέση μεταξύ του εμβολίου AstraZeneca COVID-19 και σοβαρών θρομβωτικών επιπλοκών.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τη Marina Zhang

«Ένα άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου είναι νομικά νεκρό, αλλά το ερώτημα αν είναι βιολογικά ζωντανό είναι ακόμα υπό συζήτηση».

Ήταν το 1989, και ήταν ακόμα αναισθησιολόγος, θυμάται η Δρ Heidi Klessig στο βιβλίο της «The Brain Death Fallacy».

Μια μέρα, ο αναισθησιολόγος της ζήτησε να προετοιμάσει έναν δότη οργάνων σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου για μια επέμβαση αφαίρεσης οργάνων.

Εξετάζοντας τον ασθενή, η Δρ Klesig διαπίστωσε με έκπληξη ότι ο άνθρωπος έμοιαζε ακριβώς με όλους τους άλλους σοβαρά άρρωστους ασθενείς και στην πραγματικότητα ήταν καλύτερος από τους περισσότερους από αυτούς.

«Ήταν ζεστός, η καρδιά του χτυπούσε και οι οθόνες του έδειχναν σταθερά ζωτικά σημάδια», γράφει η Δρ Klesig. Ωστόσο, κατά την εξέταση στο κεφάλι του ασθενούς, εξέτασε όλες τις περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου και ο νευρολόγος τον χαρακτήρισε «νεκρό».

Ο αναισθησιολόγος που επέβλεπε την Δρ. Klesig τη ρώτησε τι αναισθησία θα έδινε στον δότη για την επέμβαση.

Του απάντησε ότι πρόκειται για έναν παραλυτικό παράγοντα για να μην κινηθεί ο δότης κατά τη διάρκεια της επέμβασης, καθώς και φαιντανύλη για να μετριάσει τις αντιδράσεις του σώματος στον πόνο.

Ο αναισθησιολόγος την κοίταξε και τη ρώτησε: «Θα δώσετε κάτι για να μπλοκάρετε τη συνείδηση;»

Ο Δρ Klessig έμεινε έκπληκτος. Οι αναστολείς της συνείδησης χορηγούνται στους ασθενείς για να διασφαλιστεί ότι δεν είναι ξύπνιοι και συνειδητοί κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης.

Η εκπαίδευσή της την είχε διδάξει ότι οι ασθενείς με εγκεφαλικό θάνατο δεν έπρεπε να έχουν συνείδηση· εκτός του ότι είχαν ένα βιολογικά ενεργό σώμα, δεν είχαν πλέον μυαλό.

Τον κοίταξα και σκέφτηκα: «Γιατί να το κάνω αυτό; Δεν είναι νεκρός;».

Ο θεράπων αναισθησιολόγος  την κοίταξε και τη ρώτησε: " Γιατί δεν του δίνουμε κάτι για να εμποδίσει τις αισθήσεις του, για κάθε ενδεχόμενο;" »

« Έχω ένα λάκκο στο στομάχι μου κάθε φορά που θυμάμαι το πρόσωπό του », είπε η Δρ. Klessig στους The Epoch Times . « Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του (…). Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του (…) Μου φάνηκε πολύ μπερδεμένο.

« Έκανα ό,τι μου είπαν και είμαι πολύ ευγνώμων ».
Η Δρ Heidi Klessig τη δεκαετία του 1990.


Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι θάνατος?

Όταν ένα άτομο βρίσκεται σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου, είναι νομικά νεκρό, αλλά τεχνικά το σώμα του είναι ακόμα ζωντανό.

Ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου, επίσης γνωστός ως θάνατος με νευρολογικά κριτήρια, είναι ο εξής: ένα άτομο πέφτει σε ένα μόνιμο κώμα, χάνει τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού κορμού και τη συνείδησή του και δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς ερεθίσματα ή υποστήριξη.

Ωστόσο, η καρδιά ενός ατόμου μπορεί να χτυπήσει, τα όργανά του μπορούν να λειτουργήσουν και μπορεί να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις, να αναπτυχθεί και ακόμη και να φέρει ένα παιδί μακροπρόθεσμα.

Αν και το άτομο δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι συνείδησης, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου μπορεί να εξακολουθούν να λειτουργούν. Περίπου το 50% των ασθενών με εγκεφαλικό θάνατο διατηρούν δραστηριότητα στον υποθάλαμο που συντονίζει το ενδοκρινικό σύστημα του σώματος και ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος. Ωστόσο, όλα αυτά σταματούν εάν ο ασθενής αποσυνδεθεί από τον τεχνητό αναπνευστήρα.

Αυτός είναι ο λόγος που οι γιατροί διαφωνούν έντονα για το αν ο εγκεφαλικός θάνατος είναι συνώνυμος με τον θάνατο.

Ο Δρ Τζέιμς Μπερνάτ, νευρολόγος και ομότιμος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Dartmouth Geisel, είπε στους The Epoch Times ότι οι εγκεφαλικά νεκροί πεθαίνουν επειδή το σώμα τους « δεν λειτουργεί πλέον ως πλήρης οργανισμός » . Χωρίς την τεχνολογία για την ανάπτυξη αυτών των μηχανών που διατηρούν τη ζωή, αυτοί οι άνθρωποι θα είχαν πεθάνει, πρόσθεσε.

Ο Δρ Joseph Eble, ένας ακτινολόγος, και ο Dr. Doyen Nguyen, ένας πρώην αιματοπαθολόγος του πανεπιστημίου, έγραψαν σε ένα άρθρο ότι τα μηχανήματα μπορούν μόνο να διατηρήσουν τη ζωή, όχι να τη δημιουργήσουν, όπως ένας νεκρός που δεν μπορεί να αναπνεύσει όταν συνδέεται με έναν αναπνευστήρα.

Ένα άλλο θέμα σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο είναι αν ένας ασθενής μπορεί ακόμα να αισθανθεί οτιδήποτε.

Οι Ευρωπαίοι αναισθησιολόγοι συζητούν επί του παρόντος εάν οι δότες οργάνων με εγκεφαλικά νεκρούς θα πρέπει να λαμβάνουν αναστολείς της συνείδησης κατά τη συλλογή οργάνων.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να το κάνουν αυτό σε περίπτωση που οι ασθενείς αισθανθούν πόνο. Άλλοι διαφωνούν. Παραδόξως, η θέση των αναισθησιολόγων « δεν βασίζεται στον ισχυρισμό ότι οι ασθενείς ήταν ανίκανοι να βιώσουν πόνο », αλλά μάλλον στους φόβους ότι το κοινό μπορεί να έχει αμφιβολίες για τη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου, έγραψαν οι βιοηθικοί Robert Truog και Franklin Miller έχει διδακτορικό στη φιλοσοφία) στο βιβλίο τους 
«Death, Dying, and Organ Transplantation».

Ο Δρ Ronald Dworkin, ερευνητής και αναισθησιολόγος, έγραψε σε ένα άρθρο σχετικά με τη συλλογή οργάνων ότι επέλεξε να χορηγήσει αναστολείς της συνείδησης επειδή πίστευε ότι ο ασθενής του « μπορεί να είναι ακόμα κάπως ζωντανός, [sic] ό,τι κι αν σημαίνει αυτό » , είπε.

Ο κ. Miller, ο οποίος είναι επίσης καθηγητής ιατρικής δεοντολογίας στο Weill Cornell Medical College, είπε ότι η ετικέτα του εγκεφαλικού θανάτου ήταν παραπλανητική. Ο Τρούογκ, καθηγητής αναισθησιολογίας και επίτιμος διευθυντής του Κέντρου Βιοηθικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, πιστεύει ότι οι εγκεφαλικά νεκροί είναι ζωντανοί, αλλά είναι απίθανο να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους ή να αναρρώσουν.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι εγκεφαλικά νεκροί ασθενείς μπορεί πράγματι να αναρρώσουν, όπως στη διάσημη περίπτωση της Jahi McMath, ενός 13χρονου κοριτσιού που κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρό στις 12 Δεκεμβρίου 2013. Η μητέρα της αντιτάχθηκε στη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και κράτησε τον Jahi σε υποστήριξη ζωής για τεσσεράμισι χρόνια. Αν και η Jahi δεν μπόρεσε να μιλήσει και δεν ανέκτησε ποτέ πλήρως τις αισθήσεις της, δύο νευρολόγοι κατέθεσαν ότι τις τελευταίες μέρες της ήταν σε μια « ελάχιστη συνειδητή κατάσταση » . Νοσοκόμοι και γιατροί κατέθεσαν ότι η Jahi μετακινήθηκε για να δώσει οδηγίες. Αργότερα, ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) ανίχνευσε σήματα εγκεφαλικών κυμάτων.
Το ΗΕΓ του Jahi McMath, που δηλώθηκε εγκεφαλικά νεκρό, δεν θα έπρεπε να έχει δείξει καμία δραστηριότητα. (Εικονογράφηση από τους Epoch Times)


Ένα εγκεφαλικά νεκρό άτομο δεν πρέπει να έχει δραστηριότητα ΗΕΓ.

« Η Jahi McMath είναι το τέλειο παράδειγμα ενός ατόμου που διαγνώστηκε «σωστά» ως εγκεφαλικά νεκρό και στη συνέχεια τεκμηριώθηκε ότι είχε ανακτήσει τη λειτουργία του εγκεφάλου » , είπε ο Δρ Klessig. Το κορίτσι αναμφίβολα διαγνώστηκε ως εγκεφαλικά νεκρό σύμφωνα με τις οδηγίες της εποχής της και θα διαγνωστεί ως τέτοιο σύμφωνα με τις νέες οδηγίες, πρόσθεσε.


Πώς αξιολογείται ο εγκεφαλικός θάνατος;

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές για την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, που δημοσιεύθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας (AAN) το 2023, ο εγκεφαλικός θάνατος καθορίζεται από την αξιολόγηση του ασθενούς.

Πριν προχωρήσετε στην αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, πρέπει να γίνει νευροαπεικόνιση για να διασφαλιστεί ότι υπάρχει βλάβη στον εγκέφαλο.

« Αν δείτε μια κανονική αξονική τομογραφία ή μια κανονική μαγνητική τομογραφία, τότε πρέπει να είστε πολύ, πολύ προσεκτικοί και να γνωρίζετε ότι μπορεί να καταλήξετε σε μια ψευδώς θετική κατάσταση », δήλωσε ο Δρ Παναγιώτης Βαρελάς, ένας από τους συν-συγγραφείς της μελέτης. AAN. 2010 και πρόεδρος του τμήματος νευρολογίας στο Ιατρικό Κολλέγιο Albany, όπως είπε στους The Epoch Times .

Μόλις επιβεβαιωθεί η εγκεφαλική βλάβη, δύο γιατροί πραγματοποιούν την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου. Ο ασθενής ελέγχεται δύο φορές για ανταπόκριση σε επώδυνα ερεθίσματα και αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους, με μεσοδιάστημα 24 ωρών μεταξύ κάθε εξέτασης.

Εάν ο ασθενής βγει θετικός δύο φορές, οι γιατροί θα κάνουν ένα τεστ άπνοιας, που θεωρείται το πιο πειστικό, για να δουν εάν το άτομο έχει χάσει τα αναπνευστικά αντανακλαστικά. Στα παιδιά, υπάρχουν δύο τεστ άπνοιας, ένα μετά από κάθε εκτίμηση εγκεφαλικού θανάτου δίπλα στο κρεβάτι.
Για να εκτιμήσουν τον εγκεφαλικό θάνατο, οι γιατροί χρησιμοποιούν ένα επώδυνο ερέθισμα, ελέγχουν τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους και, στη συνέχεια, πραγματοποιούν τεστ άπνοιας εάν ο ασθενής αποτύχει και στις δύο εξετάσεις. (Εικονογράφηση από τους Epoch Times)


Κατά τη διάρκεια του τεστ άπνοιας, ο ασθενής αφαιρείται από τον αναπνευστήρα για 10 λεπτά. Ένας σωλήνας που μεταφέρει καθαρό οξυγόνο εισάγεται στους αεραγωγούς. Εάν ο ασθενής δεν αναπνέει οικειοθελώς, θεωρείται εγκεφαλικά νεκρός.


Το τεστ άπνοιας εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους.

Για παράδειγμα, τα άτομα με αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να εμφανίσουν επιπλοκές όπως σοβαρή υπόταση, υποξία και καρδιακή αρρυθμία.

Σε έναν ασθενή του οποίου ο εγκέφαλος είναι ήδη σε κίνδυνο, ένα τεστ άπνοιας μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση του ατόμου ή να προκαλέσει πρόσθετη βλάβη, λέει ο Δρ. Paul Byrne, που θεωρείται πρωτοπόρος στη νεογνολογία και συμμετέχει στη θεραπεία νεογνών που υποτίθεται ότι είναι εγκεφαλικά νεκρά. Μια χειρότερη κατάσταση μπορεί να επιδεινώσει τη διάγνωση εγκεφαλικού θανάτου σε άτομα που μπορεί πραγματικά να βρίσκονται στο δρόμο προς την ανάκαμψη.

Λανθασμένη διάγνωση θα μπορούσε επίσης να συμβεί κατά την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου.

Ένα παράδειγμα είναι ο Zack Dunlap. Τον Νοέμβριο του 2007, είχε αυτοκινητιστικό ατύχημα και κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός στο νοσοκομείο.

Ο κ. Dunlap είπε στους The Epoch Times ότι ανέκτησε τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο αφού κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός και ότι οι φίλοι και η οικογένειά του τον αποχαιρετούσαν.

Προσπάθησε να ουρλιάξει και να κουνηθεί, αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεδομένου ότι ήταν δωρητής οργάνων, προγραμματίστηκε γρήγορα για τη συλλογή οργάνων.

Η οικογένεια προσευχήθηκε για τον κ. Dunlap στο νοσοκομείο. Ο ξάδερφος του κ. Dunlap, ο οποίος είναι νοσοκόμος, δεν πίστευε ότι είχε έρθει η ώρα του.

Ο ξάδερφος του έκανε συμπληρωματικές εξετάσεις. Όταν ο ξάδερφός του πίεσε κάτω από το νύχι του αντίχειρα του κ. Dunlap, ο κ. Dunlap τράβηξε το χέρι του από την άλλη πλευρά του σώματος. Αυτή η κίνηση ακύρωσε τη διάγνωση.

Μετά από μερικές ημέρες, ο κ. Dunlap άρχισε να αναπνέει μόνος του. Αφέθηκε ελεύθερος ένα μήνα αργότερα.

Ο Varelas, ο οποίος εξέτασε τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης για τον Dunlap, δήλωσε στους Epoch Times ότι τα αποτελέσματα του Dunlap φαίνονται τόσο καλά που υποψιάζεται ότι ορισμένα στάδια μπορεί να είχαν παραλειφθεί κατά την αξιολόγηση.

Εάν οι γιατροί είχαν επαρκή εμπειρία στην αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου και ακολουθούσαν πιστά τις οδηγίες του ΑNΝ, δεν θα υπήρχαν ψευδώς θετικά αποτελέσματα, δήλωσε ο Varelas. Ενώ το νοσοκομείο του εκτελεί 50 έως 60 αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου κάθε χρόνο, τα μικρότερα κοινοτικά νοσοκομεία κάνουν πολύ λίγες. Ως αποτέλεσμα, οι γιατροί σε αυτά τα νοσοκομεία μπορεί να μην έχουν αρκετή εμπειρία, να χάνουν σημεία ή να εκτελούν αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου εκτός λειτουργίας, πρόσθεσε.

Ο Δρ Bernat διευκρινίζει ότι το τεστ που συχνά εκτελείται ανεπαρκώς είναι το τεστ άπνοιας.

Το 2010, νευρολόγοι διεξήγαγαν μια μελέτη για το AAN για να αξιολογήσουν όλες τις περιπτώσεις ανάρρωσης από εγκεφαλικό θάνατο σε ενήλικες μεταξύ 1996 και 2009. Διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε « καμία δημοσιευμένη αναφορά «θεραπείας » του εγκεφαλικού θανάτου εάν οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί σωστά χρησιμοποιώντας ανάλυση εγκεφάλου των διαγνωστικών κριτηρίων του θανάτου εκείνη την εποχή. Η περίπτωση του κ. Ντάνλαπ δεν έχει αξιολογηθεί.

Για να περιπλέξουν περαιτέρω τα πράγματα, διάφορες καταστάσεις μπορούν να μιμηθούν τον εγκεφαλικό θάνατο. Αυτά θα πρέπει να αποκλείονται πριν ξεκινήσουν οι αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου.
Ο Zack Dunlap αναίσθητος στο νοσοκομείο.

Ο Zack Dunlap αναρρώνει στο νοσοκομείο.



Παραπλανητικοί όροι θανάτου

Οι συντάκτες των κατευθυντήριων γραμμών AAN του 2023 συμβουλεύουν ότι πριν από την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, θα πρέπει να εξαλειφθούν όλες οι ακόλουθες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων:

Υποθερμία (χαμηλή θερμοκρασία σώματος)
Αυτοάνοσα νοσήματα του νευρικού συστήματος
Υπερδοσολογία φαρμάκων
Δηλητηρίαση


Η θεραπευτική υποθερμία, μια θεραπεία που μειώνει τη θερμοκρασία του σώματος, χρησιμοποιείται συνήθως σε ασθενείς που αναζωογονούνται μετά από καρδιακή ανακοπή. Οι συσκευές ψύξης χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν το σώμα και τον εγκέφαλο να ανακάμψουν και να θεραπεύσουν. Ωστόσο, οι υποθερμικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν έως και μία εβδομάδα για να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους.

Αυτοάνοσες ασθένειες όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, που βλάπτουν το νευρικό σύστημα ενός ατόμου, μπορούν επίσης να στερήσουν τα αντανακλαστικά και την επίγνωσή του.

Η Δρ May Kim-Tenser, αναπληρώτρια καθηγήτρια κλινικής νευρολογίας στο Keck School of Medicine στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, ανέφερε μια περίπτωση το 2016 όπου ένας ασθενής με μια μορφή συνδρόμου Guillain-Barré είχε αρχικά διαγνωστεί λανθασμένα ως εγκεφαλικά νεκρός.

Ο ασθενής εισήχθη στο νοσοκομείο αφού παρουσίασε έντονα συμπτώματα. Μέσα σε λίγες μέρες, έχασε τις αισθήσεις του και δεν αντιδρούσε, έχασε τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού του στελέχους και χρειαζόταν έναν αναπνευστήρα για να αναπνεύσει.

Δεν έγινε τεστ άπνοιας. Αν ο ασθενής είχε δοκιμαστεί με αυτόν τον τρόπο, θα είχε αποτύχει γιατί θα ήταν πολύ αδύναμος για να αναπνεύσει, είπε η Δρ Κιμ-Τένσερ.

Στη συνέχεια, ο ασθενής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Δρ. Kim-Tenser, όπου του συνταγογραφήθηκε φαρμακευτική αγωγή για αυτοάνοσα νοσήματα. Αργότερα, ανέκτησε τις αισθήσεις του και κάποιες λειτουργίες των άκρων του.

Οι υπερβολικές δόσεις οπιοειδών και κοκαΐνης μπορούν επίσης να προκαλέσουν σημάδια εγκεφαλικού θανάτου. Για παράδειγμα, μια υπερβολική δόση βακλοφένης, ενός μυοχαλαρωτικού, είναι γνωστό ότι μιμείται τον εγκεφαλικό θάνατο.

« Οι κατευθυντήριες γραμμές για τον εγκεφαλικό θάνατο μιλούν για το τι είναι οι αντιγραφείς, αλλά όχι απαραίτητα πώς να τους αποκλείσουμε. Ένας νευρολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση να τα αποκλείσει μέσω δοκιμών », είπε η Δρ. Kim-Tenser.


Συγκρούσεις συμφερόντων

«Ο [εγκεφαλικός θάνατος] προκαλεί έντονο ενδιαφέρον από τους [οργανισμούς παροχής οργάνων], την κοινότητα των μεταμοσχεύσεων και τους ασθενείς που είναι εγγεγραμμένοι σε λίστες αναμονής οργάνων», γράφει ο Varelas σε ένα άρθρο του 2016 για τον εγκεφαλικό θάνατο.

Περίπου το 90% όλων των δωρητών οργάνων είναι εγκεφαλικά νεκροί. Πράγματι, ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου επιτρέπει στους χειρουργούς να συλλέγουν υγιή όργανα χωρίς να επικαλούνται τον «κανόνα του νεκρού δότη».

Σύμφωνα με τον κανόνα του θανόντος δότη, ο οποίος αποτελεί κανόνα δεοντολογίας, οι δότες οργάνων πρέπει να δηλώνονται νεκροί πριν από τη λήψη οργάνων, και η λήψη οργάνων δεν πρέπει να οδηγεί στο θάνατο του δότη.

Τα όργανα δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν από βιολογικά νεκρούς ανθρώπους, κάτι που συμβαίνει μετά από καρδιακή ανακοπή ενός ατόμου και δεν μπορεί να γίνει ανάνηψη.

« Όταν είστε βιολογικά νεκροί, η απώλεια οξυγόνου στα ζωτικά σας όργανα τα κάνει να αποσυντίθενται τόσο γρήγορα που δεν μπορείτε να δωρίσετε όργανα » , είπε η Δρ. Klessig.
Μόλις ένα άτομο είναι βιολογικά νεκρό, τα όργανά του
δεν μπορούν πλέον να αφαιρεθούν για δωρεά.


Τούτου λεχθέντος, ιστοί όπως ο κερατοειδής, ο χόνδρος, τα οστά και το δέρμα μπορεί να προέρχονται από νεκρούς δότες. Η δωρεά ζωντανών οργάνων μπορεί επίσης να γίνει για τη μεταμόσχευση λοβού πνεύμονα, ήπατος ή νεφρού.

Οι γιατροί που πραγματοποιούν αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου δεν πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία προμήθειας οργάνων.

« Προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από τη διαδικασία δωρεάς οργάνων », είπε ο Δρ Βαρελάς. « Στο μυαλό μου, προσπαθούμε να σώσουμε τη ζωή του ασθενούς και αυτός είναι ο στόχος γιατί ο όρκος του Ιπποκράτη είναι να μην κάνουμε κακό ».

Ωστόσο, υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Το σαράντα εννέα τοις εκατό των συγγραφέων των κατευθυντήριων γραμμών αξιολόγησης εγκεφαλικού θανάτου του AAN του 2023 ανέφεραν σύγκρουση συμφερόντων που σχετίζονται με την προμήθεια οργάνων.

Η συνωνυμία του εγκεφαλικού θανάτου με τον θάνατο είναι θέμα αδιαφάνειας, είπε ο Μίλερ. Ωστόσο, είπε ότι δεν θα θεωρούσε τη συλλογή οργάνων ανήθικη, εφόσον ο δότης είναι καλά ενημερωμένος.

Πολλοί άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες εγγράφονται για να γίνουν δωρητές οργάνων όταν υποβάλλουν αίτηση για άδεια οδήγησης, και οι περισσότεροι από αυτούς υποθέτουν ότι τα όργανά τους θα συλλεχθούν μόνο σε περίπτωση θανάτου τους, είπε η Δρ Klessig.

«Σκέφτονται: «Αν έχω σχεδόν τελειώσει, ας πάρω τα όργανά μου ούτως ή άλλως», λέει ο Δρ Byrne.

Η πραγματικότητα είναι ότι η ιδιότητά τους ως δότες μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση των οργάνων τους εάν πέσουν σε «εγκεφαλικό θάνατο», καθώς τα μέλη της οικογένειάς τους δεν μπορούν να ξεπεράσουν την ιδιότητά τους ως δότες.


Άλλο ένα μυστήριο

Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου εμφανίστηκε πριν από μισό αιώνα, λίγα χρόνια μετά την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση οργάνων.

Η συγκομιδή οργάνων από άτομα σε κώμα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ωστόσο, αυτό ήταν σπάνιο και δεν γινόταν υπό καμία οδηγία. Ταυτόχρονα, ο ορισμός του θανάτου άλλαξε.

Το 1959, οι Γάλλοι γιατροί Pierre Mollaret και Maurice Goulon επινόησαν τον όρο « le coma Overed » , που σημαίνει « πέρα από το κώμα » ή « μη αναστρέψιμο κώμα », ως μια κατάσταση συνώνυμη με τον θάνατο. Σταδιακά, ο εγκεφαλικός θάνατος, που ονομάζεται επίσης « θάνατος του νευρικού συστήματος », έγινε ένας νέος ορισμός και ως εκ τούτου μπορούσαν να ληφθούν όργανα από αυτούς τους ασθενείς.

Στις 3 Δεκεμβρίου 1967, ο κόσμος έμεινε έκπληκτος από την πρώτη αναφορά μιας επιτυχημένης μεταμόσχευσης ανθρώπινης καρδιάς που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Κρίστιαν Μπάρναρντ στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής. Η καρδιά αφαιρέθηκε από ένα θύμα τραύματος με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι. Ο δότης δεν είχε εγκεφαλική δραστηριότητα που ανιχνεύθηκε σε σαρώσεις ΗΕΓ και δεν είχε αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους. Ωστόσο, η καρδιά του συνέχισε να χτυπά με υποστήριξη ζωής.

Ο αποδέκτης της καρδιάς επέζησε 18 ημέρες πριν υποκύψει στην πνευμονία, αλλά η καρδιά του λειτουργούσε κανονικά μέχρι το θάνατό του. Αυτή η επιτυχία ξεκίνησε την πρακτική της μεταμόσχευσης καρδιάς.

Ένα μήνα μετά τη μνημειώδη επέμβαση του Δρ Μπάρναρντ, ο Δρ Norman Shumway πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση ανθρώπινης καρδιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες στο νοσοκομείο του Στάνφορντ, αφαιρώντας την καρδιά από εγκεφαλικά νεκρό δότη.

Ο επικεφαλής  που τον βοηθούσε ρώτησε: « Πιστεύετε ότι αυτό είναι πραγματικά νόμιμο;» »

« Υποθέτω ότι θα δούμε » , είπε ο Δρ. Shumway.

Τον Αύγουστο του 1968, η ad hoc επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ δημοσίευσε τον « Ο ορισμός του μη αναστρέψιμου κώματος » στην Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA).

Καθόρισαν το μη αναστρέψιμο κώμα ως « νέο κριτήριο θανάτου » , το οποίο έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του ορισμού του εγκεφαλικού θανάτου.

Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην γνωρίζουν εάν ο ορισμός ή η αξιολόγηση που προκύπτει είναι τέλειος.

Σχετικά με την ανάρρωση του κ. Ντάνλαπ, ο Δρ Βαρέλας είπε, " Χαίρομαι που αυτός ο νεαρός επέζησε ." Πιστεύει ότι οι προσευχές της οικογένειας για τον κύριο Ντάνλαπ μπορεί να συνέβαλαν στην έκβασή του.

« Υπάρχουν δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες από τις ιατρικές μας γνώσεις – ή την έλλειψή τους » , είπε.

« Το μυστικό της ζωής, συμπεριλαμβανομένου του ορισμού της ζωής, παραμένει το βαθύτερο και πιο μυστηριώδες », είπε ο Δρ Ντγουόρκινς.

« Η φύση μπορεί να μην επιτρέψει ποτέ σε κανέναν να μάθει την ακριβή στιγμή που ο εγκεφαλικός θάνατος γίνεται πραγματικός θάνατος », πρόσθεσε.


πηγή: The Epoch Times via Marie-Claire Tellier


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από την ομάδα StudyFinds

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και σκύλων κυριολεκτικά αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου του ζώου. Αποδεικνύεται ότι όταν κοιτάς τα αξιολάτρευτα μάτια του σκύλου σου, δεν τραβάς απλώς τα κορδόνια της καρδιάς σου, αλλά συγχρονίζεις τον εγκέφαλο του σκύλου με τον δικό σου!

Αυτή η «ενδοεγκεφαλική σύζευξη», όπως την αποκαλούν οι επιστήμονες, ρίχνει νέο φως στον βαθύ δεσμό μεταξύ των ανθρώπων και των σκύλων συντρόφων τους. Θα μπορούσε ακόμη και να καταστήσει δυνατή την κατανόηση και τη θεραπεία του αυτισμού στους ανθρώπους.

Η Advanced Science χρησιμοποίησε μια τεχνική αιχμής που ονομάζεται dual-EEG για να μετρήσει ταυτόχρονα την εγκεφαλική δραστηριότητα ανθρώπων και σκύλων ενώ εμπλέκονταν σε τυπικές συμπεριφορές προσκόλλησης, όπως το χάιδεμα και το βλέμμα ο ένας στον άλλο. Διαπίστωσαν ότι ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου του ανθρώπου και του σκύλου συγχρονίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των αλληλεπιδράσεων, δείχνοντας συντονισμένα μοτίβα δραστηριότητας .

Ακόμη πιο ενδιαφέρον, αυτός ο συγχρονισμός του εγκεφάλου φάνηκε να ακολουθεί μια δυναμική ηγέτη-ακόλουθου , με την ανθρώπινη εγκεφαλική δραστηριότητα να οδηγεί και τον εγκέφαλο του σκύλου να ακολουθεί. Αυτό αντανακλά την κοινωνική δυναμική μεταξύ ανθρώπων και σκύλων, όπου οι άνθρωποι παίζουν συνήθως ηγετικό ρόλο.

Ωστόσο, οι συνέπειες αυτής της ανακάλυψης υπερβαίνουν κατά πολύ την απλή κατανόηση του δεσμού μεταξύ ανθρώπων και σκύλων. Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης σκύλους με μεταλλάξεις σε ένα γονίδιο που ονομάζεται SHANK3 - ένα γονίδιο που συνδέεται στενά με τον αυτισμό στους ανθρώπους. Αυτά τα σκυλιά εμφάνισαν διαταραγμένο συγχρονισμό του εγκεφάλου όταν αλληλεπιδρούσαν με ανθρώπους, αντικατοπτρίζοντας τις κοινωνικές δυσκολίες που παρατηρούνται στον ανθρώπινο αυτισμό.



Αποδεικνύεται ότι όταν κοιτάς τα αξιολάτρευτα μάτια του κουταβιού του σκύλου σου, κάνει κάτι περισσότερο
από το να τραβήξει τα κορδόνια της καρδιάς σου, αλλά συγχρονίζει τον εγκέφαλο του σκύλου με τον δικό σου!

Παραδόξως, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια μόνο δόση του ψυχεδελικού φαρμάκου LSD φάνηκε να σώζει αυτόν τον εξασθενημένο συγχρονισμό του εγκεφάλου σε μεταλλαγμένους σκύλους SHANK3. Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εξαχθούν κλινικά συμπεράσματα, αυτή η ανακάλυψη προτείνει νέους δρόμους για την έρευνα και τη θεραπεία του αυτισμού.

Αυτή η μελέτη εγείρει μια σειρά από νέα ερωτήματα. Θα μπορούσε η μέτρηση του συγχρονισμού του εγκεφάλου μεταξύ ανθρώπων και σκύλων να προσφέρει έναν νέο τρόπο αξιολόγησης της δύναμης του δεσμού ανθρώπου-ζώου ; Θα μπορούσε αυτό να ρίξει φως στο πώς οι σκύλοι θεραπείας βοηθούν τους ανθρώπους που υποφέρουν από διαταραχές όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες ή το άγχος; Επιπλέον, θα μπορούσε η μελέτη αυτών των εγκεφαλικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ειδών να μας διδάξει κάτι θεμελιώδες για τους κοινωνικούς δεσμούς και την ενσυναίσθηση;

Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα, αυτή η μελέτη προσφέρει μια συναρπαστική εικόνα για τα νευρολογικά υπόβαθρα μιας από τις παλαιότερες φιλίες της ανθρωπότητας. Φαίνεται ότι όταν λέμε τα σκυλιά « ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου », μπορεί να μιλάμε για μια πιο κυριολεκτική αλήθεια από ό,τι είχαμε ποτέ καταλάβει.

Περίληψη του εγγράφου

Μεθοδολογία

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική ρύθμιση EEG για να καταγράφουν την εγκεφαλική δραστηριότητα ανθρώπων και σκύλων ταυτόχρονα. Έβαλαν τους ανθρώπους και τους σκύλους να αλληλεπιδρούν με διαφορετικούς τρόπους: να κάθονται σε ξεχωριστά δωμάτια, να κάθονται μαζί χωρίς να αλληλεπιδρούν, να χαϊδεύονται ο ένας τον άλλον και να κοιτάζονται στα μάτια. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν μαθηματικές τεχνικές για να αναζητήσουν συγχρονισμένα μοτίβα στα δεδομένα της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Εξέτασαν επίσης σκύλους με γενετική μετάλλαξη που συνδέεται με τον αυτισμό και προσπάθησαν να δώσουν σε μερικούς από αυτούς μια δόση LSD για να δουν πώς επηρέασε τον συγχρονισμό του εγκεφάλου.

Κύρια αποτελέσματα

Η μελέτη έδειξε ότι όταν άνθρωποι και σκύλοι αλληλεπιδρούσαν χαϊδεύοντας και κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου τους (ιδιαίτερα ο μετωπιαίος και ο βρεγματικός λοβός) παρουσίαζαν συγχρονισμένη δραστηριότητα. Αυτός ο συγχρονισμός ήταν ισχυρότερος στην κατεύθυνση ανθρώπου-σκύλου. Τα σκυλιά που έφεραν τη γενετική μετάλλαξη που συνδέεται με τον αυτισμό είχαν διαταράξει τον συγχρονισμό του εγκεφάλου, αλλά μια δόση LSD φάνηκε να τον αποκαθιστά προσωρινά.

Περιορισμοί της μελέτης

Η μελέτη περιελάμβανε ένα σχετικά μικρό δείγμα σκύλων. Η τεχνική ΗΕΓ, αν και επιτρέπει ταυτόχρονες μετρήσεις, δεν παρέχει τόσο λεπτομερή εικόνα της εγκεφαλικής δραστηριότητας όσο άλλες μέθοδοι. Η μελέτη LSD ήταν πολύ προκαταρκτική και θα χρειαζόταν πολύ περισσότερη έρευνα για να εξαχθούν τυχόν κλινικά συμπεράσματα.

Συζήτηση και συμπεράσματα

Αυτή η μελέτη παρέχει τις πρώτες ενδείξεις διαεγκεφαλικής σύζευξης μεταξύ ανθρώπου και άλλου είδους. Υποδηλώνει ότι τα μετωπικά και βρεγματικά δίκτυα του εγκεφάλου, τα οποία εμπλέκονται στην προσοχή και την κοινωνική αλληλεπίδραση, παίζουν βασικό ρόλο σε αυτόν τον συγχρονισμό. Ο διαταραγμένος συγχρονισμός σε σκύλους με μεταλλάξεις που συνδέονται με τον αυτισμό αντανακλά τις κοινωνικές δυσκολίες που παρατηρούνται στους ανθρώπους με αυτισμό, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει έναν νέο τρόπο μελέτης της νόσου. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα σχετικά με τις επιδράσεις του LSD ανοίγουν νέους δρόμους έρευνας, αν και απαιτούνται περισσότερες σε βάθος μελέτες.

Χρηματοδότηση και αποκαλύψεις

Η μελέτη εγκρίθηκε από την Επιτροπή Φροντίδας και Χρήσης Ζώων του Ινστιτούτου Γενετικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας. Το LSD που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη παρασχέθηκε από το Εργαστήριο Υλικών Αναφοράς Φαρμάκων του Τρίτου Ερευνητικού Ινστιτούτου του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας της Κίνας. Οι συγγραφείς δεν έχουν δηλώσει σύγκρουση συμφερόντων.

πηγή: The Daily News



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Εμβόλιο για την καταπολέμηση του καρκίνου υποστηρίζουν ότι ανέπτυξαν επιστήμονες από τη Ρωσία, σύμφωνα με ανακοίνωσή τους.

Ειδικότερα, ογκολόγοι και επιδημιολόγοι από το Εθνικό Κέντρο Ερευνών Gamaleya, ισχυρίζονται ότι ανέπτυξαν ένα εμβόλιο τύπου mRNA το οποίο χορηγείται σε πάσχοντες από τη νόσο και τους δίνει τη δυνατότητα από τη μία να μειώσουν σε μικρό χρονικό διάστημα τους κακοήθεις όγκους σε ποσοστό που ξεπερνά το 70% του αρχικού μεγέθους και σε δεύτερο χρόνο να δώσουν τα απαραίτητα «εργαλεία» στον οργανισμό ώστε αφενός να αναγνωρίζει τα καρκινικά κύτταρα και αφετέρου να τα καταστρέφει.

Παρά το γεγονός πως η δημοσίευση της σχετικής έρευνας έγινε στις 14 Δεκεμβρίου το υπουργείο Υγείας της Ρωσίας προχώρησε σήμερα στις σχετικές ανακοινώσεις με τον Διευθυντή του Ρωσικού Κέντρου Έρευνας και ακτινολογίας Andrey Kaprin να τονίζει πως το συγκεκριμένο εμβόλιο θα μπει στην παραγωγή από το 2025 και θα χορηγηθεί στους Ρώσους πολίτες δωρεάν.

Σημειώνεται πως ένας από τους επιστήμονες που συμμετείχαν στις έρευνες και την υλοποίηση του εμβολίου, ο Αλεξάντρε Γκίντσμπεργκ, μίλησε στο ρωσικό δίκτυο RT από την Αγία Πετρούπολη υπογραμμίζοντας πως το εμβόλιο λειτουργεί ενάντια στους περισσότερους τύπους καρκίνου και επί της ουσίας είναι διαφορετικό για κάθε ασθενή.

Το εμβόλιο έχει δώσει πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα στις πρώτες του δοκιμές σε ασθενείς και το ρωσικό υπουργείο Υγείας άναψε το πράσινο φως για τη μαζική παραγωγή του. Στη Ρωσία μόνο το 2022 περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι διαγνώστηκαν με κάποια επιθετική μορφή καρκίνου.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αν τα κατοπτρικά βακτήρια από τα οποία μπορεί να αναπτυχθεί συνθετική ζωή ξεφύγουν από το εργαστήριο και εγκατασταθούν στη φύση μπορούν να καταστρέψουν τα οικοσυστήματα

Οι προσπάθειες για τη δημιουργία βακτηρίων «καθρέφτη» ώστε να δημιουργηθεί συνθετική ζωή στο εργαστήριο θα μπορούσαν να αφανίσουν την ανθρωπότητα καθώς θα αποτελούσαν μια ριζική απόκλιση από τη ζωή όπως την ξέρουμε, προειδοποιούν 38 επιστήμονες από εννέα χώρες.

Ένα βακτήριο «καθρέφτης» μπορεί να δράσει ως εισβολέας σε πολλά οικοσυστήματα προκαλώντας διάχυτες θανατηφόρες λοιμώξεις

Αν ολοκληρωθεί η ανάπτυξη των συνθετικών βακτηρίων μέσα στην επόμενη δεκαετία, όπως λένε οι ειδικοί, αυτά τα βακτήρια θα μπορούσαν να προκαλέσουν την εύκολη εξάπλωση θανατηφόρων λοιμώξεων με συνέπεια μια «πρωτοφανή και μη αναστρέψιμη βλάβη» στη ζωή στη Γη.

Η ομάδα των επιστημόνων εξηγεί ότι η δημιουργία των λεγόμενων κατοπτρικών βακτηρίων – μια μορφή ζωής που κατασκευάζεται με βιολογικά μόρια σε σχήματα αντίθετα από αυτά που υπάρχουν στη φύση – θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική και γι’ αυτό πρέπει να σταματήσει το εγχείρημα. Υπάρχουν «πρωτοφανείς και σε μεγάλο βαθμό παραγνωρισμένοι κίνδυνοι» λένε.

Στην ανάλυσή τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science και επικαλείται σε άρθρο του το Sky News, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα ευρήματά τους «υποδηλώνουν ότι τα βακτήρια ‘καθρέφτης’ θα μπορούσαν πιθανώς να παρακάμψουν πολλούς ανοσοποιητικούς μηχανισμούς προκαλώντας δυνητικά θανατηφόρες λοιμώξεις σε ανθρώπους, ζώα και φυτά».

«Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ένα σενάριο στο οποίο ένα βακτήριο ‘καθρέφτης’ δρα ως εισβολέας σε πολλά οικοσυστήματα, προκαλώντας διάχυτες θανατηφόρες λοιμώξεις σε ένα σημαντικό κλάσμα φυτικών και ζωικών ειδών, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου. Ακόμα και ένα τέτοιο βακτήριο με στενότερο εύρος ξενιστών και την ικανότητα να εισβάλλει μόνο σε ένα περιορισμένο σύνολο οικοσυστημάτων θα μπορούσε να προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη» σημειώνουν.

Και προσθέτουν: «Ελλείψει αδιάσειστων στοιχείων για καθησυχασμό, η άποψή μας είναι ότι τα βακτήρια καθρέφτες και άλλοι οργανισμοί καθρέφτες δεν πρέπει να δημιουργηθούν».

Ο Jack Szostak, συνσυγγραφέας της μελέτης και νομπελίστας χημικός του Πανεπιστημίου του Σικάγο το 2019, δήλωσε από την πλευρά του ότι αν δημιουργηθούν ισχυρά βακτήρια «καθρέφτης» και απελευθερωθούν στη φύση (ή δραπετεύσουν από τον περιορισμό), θα αντιμετωπίζαμε μια πρόκληση πολύ χειρότερη από κάθε άλλη στο παρελθόν και πολύ πέρα από την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε».

Πώς λειτουργούν τα βακτήρια «καθρέφτης»

Η ζωή έχει την ιδιότητα του χεριού ακόμη και σε μοριακό επίπεδο. Η έλικα του DNA είναι πάντα δεξιόστροφη, ενώ τα αμινοξέα – τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών – έχουν αριστερόστροφο σχήμα.

Αν και τα μόρια μπορούν να υπάρχουν και με την κατοπτρική τους εικόνα, η ζωή δομήθηκε με μια συγκεκριμένη στροφή. Οι επιστήμονες προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθετική ζωή, φτιαγμένη στο είδωλο. Αν όμως μια συνθετική μορφή ζωής δραπετεύσει από ένα εργαστήριο, τότε θα είναι αόρατη στις άμυνες της φύσης. Τα ανοσοποιητικά μας συστήματα θα ήταν άχρηστα. Το ίδιο και τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, αυτή η μορφή ζωής δεν υπήρξε ποτέ ή δεν εξελίχθηκε στη φύση, συνεπώς όλες οι βιολογικές αλληλεπιδράσεις θα είναι διαφορετικές ή πιθανόν να μην λειτουργούν – με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται.

Καθώς αυτά τα βακτήρια θα είναι δομικά αντίστροφα, οι φυσικοί θηρευτές των βακτηρίων, τα αντισώματα και άλλοι φυσικοί μηχανισμοί άμυνας, δεν θα τα αναγνώριζαν ως απειλή και τίποτα δεν θα μπορούσε να σταματήσει την εξάπλωσή τους.

Ο Patrick Cai, ειδικός στη συνθετική γονιδιωματική και τη βιοασφάλεια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και ένας από τους 38 που εκφράζουν την αντίθεσή τους στο εν λόγω εγχείρημα, δήλωσε ότι «ενώ τα βακτήρια ‘καθρέφτες’ είναι ακόμη μια θεωρητική έννοια και κάτι που πιθανότατα δεν θα δούμε για μερικές δεκαετίες, έχουμε μια ευκαιρία να εξετάσουμε και να προλάβουμε τους κινδύνους προτού αυτοί προκύψουν».

Όπως λέει, «αυτά τα βακτήρια θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποφύγουν τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, να αντισταθούν στους φυσικούς θηρευτές και να διαταράξουν τα οικοσυστήματα. Με την ευαισθητοποίηση από τώρα, ελπίζουμε να κατευθύνουμε την έρευνα με τρόπο που να δίνει προτεραιότητα στην ασφάλεια για τους ανθρώπους, τα ζώα και το περιβάλλον».

Οι επιστήμονες, ανάμεσά τους και νομπελίστες, ζητούν παγκόσμιο διάλογο και αυστηρή εποπτεία, τονίζοντας ότι οι κίνδυνοι υπερβαίνουν κατά πολύ τα πιθανά οφέλη.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια ομάδα ερευνητών από το Διεθνές Κέντρο Φυσιολογίας και Οικολογίας Εντόμων ανακάλυψε έναν απίθανο σύμμαχο στην καταπολέμηση της πλαστικής ρύπανσης: τον αλευροσκώληκα της Κένυας. Ενδημική στην Αφρική, αλλά πλέον διαδεδομένη σε όλο τον πλανήτη, αυτή η προνύμφη σκαθαριού του γένους Alphitobius, μπορεί να καταναλώσει και να αποικοδομήσει το πλαστικό, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Το εύρημα αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στην καταπολέμηση της πλαστικής ρύπανσης στην Αφρική, σημείωσαν οι ερευνητές. Η Αφρική είναι η δεύτερη πιο μολυσμένη από πλαστικό ήπειρος στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι παράγει μόνο το 5% της παγκόσμιας πλαστικής ρύπανσης, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Στη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Scientific Reports», οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το συγκεκριμένο είδος αλευροσκώληκα μπορεί να καταναλώσει και να χωνέψει το πολυστυρένιο, το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως στις συσκευασίες τροφίμων. Πιο αναλυτικά, διαπιστώθηκε πως οι προνύμφες μπορούσαν να καταναλώσουν σχεδόν το 50% του πολυστυρενίου με το οποίο τρέφονταν, με την απόδοσή τους να αυξάνεται όταν το πλαστικό ήταν αναμιγμένο με πίτουρο ή φλοιούς σιτηρών.

Τα βακτήρια που ζουν στο έντερο του αλευροσκώληκα τον βοηθούν να διασπάσει τα πολύπλοκα πολυμερή του πλαστικού. Οι μικροβιακές κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του γένους Kluyvera, Lactococcus και Klebsiella, διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην πέψη του πολυστυρενίου, μετατρέποντάς το σε απλούστερες ενώσεις τις οποίες ο αλευροσκώληκας μπορεί να επεξεργαστεί χωρίς να πάθει βλάβη. Αυτά τα βακτήρια παράγουν ένζυμα ικανά να αφομοιώσουν το πλαστικό, και έτσι η αύξηση του αριθμού αυτών των βακτηρίων ή των ενζύμων στους αλευροσκώληκες θα μπορούσε να αυξήσει την αποτελεσματικότητά τους στην επεξεργασία του πλαστικού, χωρίς να βλάπτει τα ίδια τα έντομα.

Στη συνέχεια, οι επιστήμονες θα μπορούσαν να εντοπίσουν τα συγκεκριμένα βακτηριακά στελέχη και ένζυμα που εμπλέκονται στη διάσπαση του πολυστυρενίου και να τα χρησιμοποιήσουν στην ανακύκλωση πλαστικών απορριμμάτων. Η έρευνα μπορεί να θέσει τις βάσεις για μια μελλοντική πορεία μετατροπής του πλαστικού σε υψηλής αξίας πρωτεΐνη εντόμων για ζωοτροφές.

«Θα διερευνήσουμε επίσης τους μηχανισμούς των βακτηρίων στον αλευροσκώληκα στην αποικοδόμηση του πλαστικού. Θέλουμε να καταλάβουμε αν τα βακτήρια είναι εγγενή στους αλευροσκώληκες ή αν είναι μια αμυντική στρατηγική που αποκτάται μετά τη σίτιση με πλαστικό», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης, Εβαλίν Ντοτόνο.

ΠΗΓΗ: Live Science



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από Russia Beyond

Ανακαλύφθηκε πριν από περισσότερα από 10 χρόνια, η υποπαγετώδης λίμνη Βοστόκ στην Ανταρκτική και αμέσως χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο μυστήριο του πλανήτη. Για 14 εκατομμύρια χρόνια, αυτή η γιγαντιαία λίμνη, μεγέθους όσο το Κατάρ, παρέμεινε εντελώς απομονωμένη. Προστατευόταν από τον έξω κόσμο από ένα στρώμα πάγου πάχους περίπου 4. 000 μέτρων.

Οι πρώτοι που έφτασαν στη λίμνη ήταν Ρώσοι ερευνητές. Χρειάστηκαν 16 χρόνια για να διαπεράσει η γεώτρηση τον πάγο χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο το οικοσύστημα. Και χρειάστηκαν μερικά ακόμη χρόνια για να συλλεχθούν δείγματα "καθαρού" νερού.

Να τι βρήκαν στη λίμνη των λειψάνων:

Έχει περιγραφεί ως το κλειδί για την κατανόηση του κατά πόσον είναι δυνατή η ύπαρξη ζωής στην Ευρώπη, ένα από τα φεγγάρια του Δία. Κάτω από το παγωμένο "κέλυφος" της Ευρώπης βρίσκεται ένας ωκεανός όπου πιστεύεται ότι θα μπορούσαν να ζήσουν οργανισμοί ανθεκτικοί σε ακραίες συνθήκες, παρόμοιοι με εκείνους της λίμνης Βοστόκ.


Σε δείγματα νερού από τη λίμνη βρέθηκαν 49 οργανισμοί που περιείχαν DNA. Τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Ορισμένες όμως είναι εντελώς άτυπες.


Ένα από τα δείγματα DNA ήταν εντελώς άγνωστο στους επιστήμονες: μόνο το 86% του γονιδιώματός του ταίριαζε με γνωστούς μικροοργανισμούς.


Ένα άλλο δείγμα θύμιζε ένα βακτήριο που θεωρητικά ζει μόνο σε ελώδη εδάφη, αλλά όχι σε παγετώδη νερά υψηλής πίεσης.


Ένας άλλος κάτοικος του Βοστόκ - ο bacillus marini Lactobacillus sp - τρέφεται αποκλειστικά με οργανική ύλη, η οποία ουσιαστικά απουσιάζει από τα νερά της λίμνης. Ως αποτέλεσμα, περιοχές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά θα μπορούσαν να βρεθούν σε μεγαλύτερα βάθη, λένε οι επιστήμονες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ αναγορεύεται στις 12 Δεκεμβρίου ο καθηγητής Ιατρικής στο Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ Ιωάννης Ιωαννίδης…

Σύμφωνα με την εισηγητική πρόταση, βάσει της οποίας αποφασίστηκε ομόφωνα από το Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ η αναγόρευση του κ. Ιωαννίδη, «η προσφορά του στην επιστημονική κοινότητα είναι εντυπωσιακή, με περισσότερες από 1337 διεθνείς δημοσιεύσεις στο χώρο της Τεκμηριωμένης Ιατρικής που έχουν συγκεντρώσει περισσότερες από 250.000 αναφορές.

Ο δείκτης απήχησης h-index ανέρχεται σε 186, κατατάσσοντάς τον στους επιστήμονες με τις περισσότερες δημοσιεύσεις παγκοσμίως». Η τελετή αναγόρευσης θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Τελετών του Παλαιού Κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής (12/12/ ώρα 17:00) Η εκδήλωση είναι ανοιχτή για το κοινό και θα μεταδοθεί ζωντανά από τον σύνδεσμο: https://www.med.auth.gr/article/neo-prosklisi-kai-programma-gia-teleti-anagoreysis-epitimoy-didaktora-ioanni-ioannidi

Ο Ιωάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1965 και μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Από μικρός ήταν αριστούχος μαθητής ενώ κέρδισε πολλά βραβεία, όπως το Πανελλαδικό Βραβείο της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, το 1984. Αποφοίτησε πρώτος από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1990.

Στο ίδιο Πανεπιστήμιο απέκτησε διδακτορικό στη Βιοπαθολογία. Σπούδασε στο Harvard και Tufts, όπου εξειδικεύθηκε στην εσωτερική παθολογία και στα λοιμώδη νοσήματα, και αμέσως μετά εργάστηκε στο National Institute of Health-ΝΙΗ (Υπουργείο Υγείας ΗΠΑ), στο Johns Hopkins και στο Tufts. Κατείχε ηγετικές και καθηγητικές θέσεις στο NIH, στο Johns Hopkins, στο Tufts, στο Harvard, στο Imperial College και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων όπου διετέλεσε Διευθυντής του Εργαστηρίου Υγιεινής και Επιδημιολογίας, την περίοδο 1999-2010. Από το 2010, εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, όπου αρχικά κατείχε την έδρα C.F Rehnborg στο Κέντρο Έρευνας Πρόληψης του Ιδρύματος, ενώ στη συνέχεια κατείχε καθηγητικές θέσεις σε τέσσερα τμήματα και συμμετοχή σε οκτώ Κέντρα/Ινστιτούτα.

Είναι συγγραφέας περισσοτέρων από 1377 δημοσιεύσεων σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, με περισσότερες από 250.000 αναφορές και h-index=186 στη βάση Scopus (530.000 αναφορές και h=250 στην Google Scholar). Με βάση τον σημερινό αριθμό αναφορών που λαμβάνει το δημοσιευμένο έργο του ανά έτος, είναι ένας από τους έξι πλέον αναφερόμενους επιστήμονες εν ζωή στον κόσμο.

..Η δημοσίευση του PLoS Medicine το 2005, με θέμα «Why most published research findings are false» είναι το πιο διαβασμένο άρθρο στην ιστορία της δημοφιλούς Δημόσιας Βιβλιοθήκης Επιστημών PLOS, με περισσότερες από τρία εκατομμύρια επισκέψεις. Το βραβείο του Atlantic, το 2010, ως Brave Thinker Scientist αναγνώρισε ότι «μπορεί να είναι ένας από τους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή εν ζωή». Το 2014 ίδρυσε το Κέντρο METRICS στο Στάνφορντ, το οποίο έχει στόχο τη διεπιστημονική βελτίωση των υφιστάμενων ερευνητικών μεθόδων για σχεδιασμό και ανάλυση μελετών, καθώς και στην ανάπτυξη και εφαρμογή νέων ερευνητικών μεθόδων.

Παρά το σημαντικό βιογραφικό του, ο ίδιος έχει δηλώσει: «Θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω από τις αλληλεπιδράσεις με φοιτητές και νέους επιστήμονες όλων των ηλικιών, από όλο τον κόσμο και μου αρέσει να μου υπενθυμίζουν, συνεχώς, ότι δεν ξέρω σχεδόν τίποτα».

Ο κ. Ιωαννίδης ασχολείται, επίσης, με τη λογοτεχνία και την ποίηση. Είναι συγγραφέας εννέα λογοτεχνικών βιβλίων εκ των οποίων τα οκτώ είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα και το ένα είναι μεταφρασμένο στην αγγλική. Επίσης, έχει γράψει δύο λιμπρέτα για όπερα μαζί με τον συνθέτη Χάρη Βρόντο, την «Επέτειο» και το «Κολιέ» το οποίο είχε πρόσφατα πρεμιέρα στο Πανεπιστήμιο Στάντφορντ.

Ο καθηγητής Ιωάννης Ιωαννίδης ανήκει στη Συμβουλευτική Επιτροπή του αγγλόφωνου μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ «Medical Research Methodology». Στις 13/12/2023 θα πραγματοποιήσει μάθημα στους προπτυχιακούς φοιτητές του ελληνόφωνου και αγγλόφωνου προπτυχιακού προγράμματος σπουδών.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η λοίμωξη από Covid-19 σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της σπάνιας νευρολογικής διαταραχής που ονομάζεται σύνδρομο Γκιλαίν-Μπαρέ εντός έξι εβδομάδων, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό τεύχος του ιατρικού περιοδικού «Neurology» της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.

Το σύνδρομο Γκιλαίν-Μπαρέ (Guillain- Barre, GBS) είναι μια σπάνια αυτοάνοση διαταραχή, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στα νευρικά κύτταρα με αποτέλεσμα ο ασθενής να παρουσιάζει αρχικά αδυναμία στα χέρια και στα πόδια και ίσως παράλυση και μούδιασμα. Αν και μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν με λίγα εναπομείναντα προβλήματα. Η ακριβής αιτία του συνδρόμου είναι άγνωστη, αλλά μπορεί να εμφανιστεί έπειτα από γαστρεντερικές ή αναπνευστικές λοιμώξεις.

Στην έρευνα συμμετείχαν πάνω από τρία εκατομμύρια άτομα στο Ισραήλ χωρίς προηγούμενη διάγνωση του συνδρόμου. Παρακολουθήθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 2021 έως τις 30 Ιουνίου 2022 και οι ερευνητές εξέτασαν αν οι συμμετέχοντες είχαν μολυνθεί με Covid-19 ή είχαν κάνει εμβόλιο κατά του Covid-19 κατά τη διάρκεια έξι εβδομάδων πριν από τη διάγνωση του Γκιλαίν- Μπαρέ. Κατά την περίοδο αυτή, 76 άτομα εμφάνισαν το σύνδρομο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με πρόσφατη λοίμωξη από Covid-19 είχαν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν το σύνδρομο Γκιλαίν- Μπαρέ σε σχέση με τα άτομα χωρίς πρόσφατη λοίμωξη. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι τα άτομα που εμβολιάστηκαν πρόσφατα με το εμβόλιο mRNA της Pfizer-BioNTech είχαν πάνω από 50% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τη διαταραχή σε σχέση με τα άτομα χωρίς πρόσφατο εμβολιασμό.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τον Patrice Gibertie

Εγγενές στην Ασία, το φυτό Αρτεμισία χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική εδώ και αιώνες. Σχεδόν 400 είδη του φυτού αναπτύσσονται τώρα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Artemisia annua (ετήσιος μούστος). Από αυτό το είδος εξάγεται η αρτεμισινίνη, το δραστικό συστατικό που περιέχεται στις κύριες θεραπείες κατά της ελονοσίας που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της νόσου.

Πρώην υπεύθυνος εργαστηρίου τοξικολογίας και φαρμακολογίας στη φαρμακοβιομηχανία στη Βασιλεία; Ο Bernard Sudan έχει πραγματοποιήσει τεράστιες εργασίες στο Artemisia annua, το διάσημο φυτό που έσωσε τη Μαδαγασκάρη από τον Covid.

Παραθέτει αρκετές μελέτες που καταδεικνύουν τις δυνατότητες της Αρτεμισίας:

Μια πρόσφατη μελέτη από τις 8 Σεπτεμβρίου 2023 παρουσιάζει για πρώτη φορά πιο εις βάθος πληροφορίες σχετικά με τους μοριακούς μηχανισμούς δράσης του Artemisia annua κατά του καρκίνου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν καινοτόμες προσεγγίσεις για να επαληθεύσουν την αξία αυτού του φυτού με πολλαπλές ιδιότητες.

Κινέζοι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Yunnan μόλις έδειξαν ότι το artesunate δρα κατά του καρκίνου του παχέος εντέρου:

• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10374509
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10492370

Ιταλοί ερευνητές (Ρώμη, Παλέρμο και Μιλάνο) μόλις δημοσίευσαν στις 11 Οκτωβρίου 2023 την επιβεβαίωση των ιδιοτήτων της Artemisia annua κατά του SARS-CoV-2:

• https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S075333222

Σε μια δημοσίευση στις 29 Οκτωβρίου 2023 στο περιοδικό « Molecular Diversity », Κινέζοι ερευνητές αναλύουν τον μηχανισμό του φυτού Artemisia annua στη θεραπεία του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου.

• https://bernardsudan.net/mecanisme-dartemisia-annua-l-dans-le-traitement-de-linfarctus-du-myocardie-acute

Μηχανισμός της Artemisia annua L. στη θεραπεία του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου: φαρμακολογία δικτύου, μοριακή σύνδεση και επικύρωση in vivo

• https://link.springer.com/article/10.1007/s11030-023-10750-3

Αυτή η μελέτη αποκάλυψε τα πιθανά συστατικά και τους μοριακούς μηχανισμούς του A. annua στη θεραπεία του AMI. Η εργασία μας έδειξε επίσης ότι ο Α. Το annua έχει μεγάλη επίδραση στη μείωση της ίνωσης του μυοκαρδίου και της περιοχής ουλής μετά από καρδιακή προσβολή.

πηγή: Patrice Gibertie


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το εγκαινιάζει το Σάββατο ο περιφερειακός διευθυντής Ευρώπης του ΠΟΥ, Χανς Κλούγκε. Πρώτο στη Β. Ελλάδα και μοναδικό ως σήμερα στην Ευρώπη με αυτό το αντικείμενο.

του Βασίλη Ιγνατιάδη

Συνεργαζόμενο Κέντρο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Ποιότητα Ζωής και την Ευεξία δημιουργείται στη Θεσσαλονίκη. Θα έχει έδρα εντός του Τμήματος Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και θα παρέχει συνδρομή στον ΠΟΥ, με ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα υψηλού επιπέδου, σε θέματα διατροφής και Ψυχικής Υγείας.

Το Κέντρο (WHO Collaborating Centre on Quality-of-Life and Well-being) θα εγκαινιάσει το πρωί του Σαββάτου ο Περιφερειακός Διευθυντής Ευρώπης του ΠΟΥ, δρ Χανς Κλούγκε, ο οποίος το προηγούμενο βράδυ θα αναγορευτεί σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ, σε μια πανηγυρική συνεδρίαση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Οι επικεφαλής των δύο πυλώνων του Κέντρου, Μιχάλης Χουρδάκης (Διατροφή και Υγεία) και Κωνσταντίνος Φουντουλάκης (Ψυχική Υγεία), μιλούν στο iatronet.gr για την αποστολή και την σημασία της νέας δομής, που όπως αναφέρουν αναβαθμίζει το ΑΠΘ και την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Μοναδικό στην Ευρώπη με αυτό το αντικείμενο

Το συνεργαζόμενο Κέντρο του ΠΟΥ είναι το τρίτο στην Ελλάδα, πρώτο στη Βόρεια Ελλάδα και το μοναδικό προς το παρόν στην Ευρώπη με αυτό το αντικείμενο. Οι πρώτες προσπάθειες για την δημιουργία του χρονολογούνται από το 2018, σε στενή συνεργασία με τα σχετιζόμενα γραφεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τα μη μεταδιδόμενα νοσήματα.

Αναπτύσσεται σε δύο πυλώνες και στεγάζεται στο Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ. Ο πυλώνας που σχετίζεται με την διατροφή και την υγεία θα έχει έδρα εντός του Εργαστηρίου Υγιεινής, Κοινωνικής Προληπτικής Ιατρικής και Ιατρικής Στατιστικής, ενώ αυτός που αφορά την ψυχική υγεία θα στεγάζεται στην Γ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ.

Όπως λέει στο iatronet.gr ο αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Διατροφολογίας - Υγιεινής, Μιχάλης Χουρδάκης (φωτογραφία), είχαν προηγηθεί τα απαραίτητα προσχέδια, που αφορούσαν κοινές δράσεις, σε ερευνητικό επίπεδο (κοινές δημοσιεύσεις), σε εκπαιδευτικό (συμμετοχή σε μαθήματα) και σε άλλα επίπεδα συνεργασιών. Η συνδρομή στον ΠΟΥ σε θέματα που θα συναποφασίζονται θα γίνεται εθελοντικά και άμισθα, στο πλαίσιο αφενός της προαγωγής της δημόσιας υγείας και αφετέρου της βελτίωσης των όποιων ερευνητικών και κλινικών αποτελεσμάτων.

Η προεργασία είχε ολοκληρωθεί το 2022, αλλά η έναρξη λειτουργίας του αναβλήθηκε λόγω του ξεσπάσματος του πολέμου στην Ουκρανία.

"Είναι ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα για το ΑΠΘ, που ανεβάζει κατά πολύ το πρεστίζ και του Τμήματος Ιατρικής και του Πανεπιστημίου και της πόλης μας", επισήμανε, συμπληρώνοντας πως το Συνεργαζόμενο Κέντρο του ΠΟΥ "θα αποτελέσει πόλο έλξης επιστημόνων από το εξωτερικό που θα έρχονται για να εκπαιδευτούν στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σημείο αναφοράς στην έρευνα και εκπαίδευση υψηλών προδιαγραφών".

Ήδη, όπως αναφέρει ο ίδιος, έχουν οργανωθεί μαθήματα για την εκπαίδευση εντεταλμένων του ΠΟΥ σε θέματα μεθοδολογίας και έρευνας τους επόμενους μήνες, ενώ θα γίνονται και συναντήσεις περιφερικών και συνεργαζόμενων κέντρων από την περιφέρεια της Μεσογείου, στη Θεσσαλονίκη.

Η ίδρυση και λειτουργία του Συνεργαζόμενου Κέντρου αναβαθμίζει το ΑΠΘ, το οποίο αποκτά πλέον θεσμική σχέση με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, επισημαίνει από την πλευρά του ο καθηγητής Ψυχιατρικής του ΑΠΘ και διευθυντής της Γ' Ψυχιατρικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ, Κωνσταντίνος Φουντουλάκης (φωτογραφία).

Ως προς τον πυλώνα του οποίου θα έχει την επιστημονική ευθύνη, σημειώνει πως το Κέντρο θα ασχολείται με την ποιότητα στην ψυχική υγεία, στη διάγνωση, στη διαχείριση, στον σχεδιασμό, στην εκπαίδευση και στην εκπόνηση μελετών.

"Είναι μια σημαντική θεσμική αναβάθμιση του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ, γιατί θα έχει άμεση και θεσμική σύνδεση και συνεργασία με τον ΠΟΥ. Χρειάζεται, όμως, η κατάλληλη στελέχωση και χρηματοδότηση, προκειμένου να επιτελέσει με αποτελεσματικότητα τον ρόλο που του ανατίθεται", προσθέτει ο κ. Φουντουλάκης.

Επίτιμος διδάκτορας ΑΠΘ ο Χανς Κλούγκε

Την δημιουργία του Κέντρου είχε προαναγγείλει ο Περιφερειακός Διευθυντής Ευρώπης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δρ Χανς Κλούγκε, (φωτογραφία), το 2021, μιλώντας στο πλαίσιο του Aristotle Medical Forum στη Θεσσαλονίκη. Όπως είχε πει, ένας από τους ρόλους του θα είναι να εστιάσει σε σημαντικά προβλήματα και δυσλειτουργίες που προκάλεσε η πανδημία σε ζωτικές υπηρεσίες υγείας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΠΟΥ Ευρώπης που ανακοίνωσε τότε, τρία στα τέσσερα κράτη μέλη του ανέφεραν σημαντικές επιπτώσεις σε ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών Υγείας που εκτείνονται από την πρόληψη έως την αποκατάσταση. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της νοσηρότητας, των αναπηριών, της θνησιμότητας, αλλά και τον υψηλότερο κίνδυνο κακής έκβασης σε χρόνια ασθενείς.

Ο δρ Κλούγκε θα ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ σε πανηγυρική συνεδρίαση του Τμήματος Ιατρικής που θα πραγματοποιηθεί το βράδυ της Παρασκευής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ο επικεφαλής του ΠΟΥ για την Ευρώπη θα μιλήσει με θέμα "Addressing Major Global Health Threats & Healthcare System Challenges in the 21st Century". ("Αντιμετωπίζοντας Σημαντικές Παγκόσμιες Απειλές για την Υγεία και Προκλήσεις για το Σύστημα Υγειονομικής Περίθαλψης στον 21ο Αιώνα"»).

Θα προηγηθούν η προσφώνηση και χαιρετισμοί από τον πρόεδρο του Τμήματος Ιατρικής, καθηγητή Κυριάκο Αναστασιάδη, από τον πρύτανη του ΑΠΘ, καθηγητή, Δημήτριο Κωβαίο και τον Κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας, καθηγητή Θεόδωρο Δαρδαβέση, ενώ τον έπαινο προς τον τιμώμενο θα απευθύνει ο καθηγητής Ψυχιατρικής Κωνσταντίνος Φουντουλάκης.

Ο δρ Χανς Χένρι Μάρσελ Πολ Κλούγκε ανέλαβε το αξίωμα του Περιφερειακού Διευθυντή Ευρώπης του ΠΟΥ την 1η Φεβρουαρίου 2020, εκλεγμένος από τα 53 κράτη-μέλη της Περιφέρειας Ευρώπης και διορίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΟΥ λίγο πριν ανακηρυχθεί η υγειονομική κρίση της COVID-19 ως παγκόσμια πανδημία.

Με περισσότερα από 25 χρόνια εμπειρία στην ιατρική και τη δημόσια υγεία παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας, ο δρ Κλούγε - μαζί με την ομάδα του στον ΠΟΥ/Ευρώπης - υποστήριξε και τις 53 χώρες σε όλη την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Τα διδάγματα της πανδημίας, μαζί με άλλες βασικές προτεραιότητες στον τομέα της Υγείας, περικλείονται στο Πρόγραμμα Εργασίας του ΠΟΥ για την Ευρώπη, το οποίο αντανακλά μια διπλή προσέγγιση στην υγεία: Καλύτερη προετοιμασία για την αντιμετώπιση των υγειονομικών κρίσεων, παράλληλα με την ενίσχυση των κρίσιμων υπηρεσιών των συστημάτων Υγείας των χωρών, συμπεριλαμβανομένων των μη - μεταδοτικών νοσημάτων και της Ψυχικής Υγείας.

πηγή: iatronet.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Άγη Βερούτη

Πριν λίγες ημέρες, μια ομάδα επιστημόνων από το Quantum Energy Research Center στην Σεούλ της Νότιας Κορέας προ-δημοσίευσαν στον ιστότοπο arXiv δυο paper για τη δημιουργία ενός κεραμικού υλικού που (κατά τις δηλώσεις τους) συμπεριφέρεται ως υπεραγωγός σε θερμοκρασία ως 127 βαθμούς Κελσίου και σε ατμοσφαιρική πίεση.

Αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί από τρίτους ερευνητές επιστήμονες ως πραγματικότητα, οι επιπτώσεις στην τεχνολογική εξέλιξη θα είναι κοσμογονικές.

Το υλικό ονομάζεται LK-99 από τα αρχικά των επωνύμων των δυο κύριων ερευνητών, Lee & Kim, και τη χρονιά 1999 όταν ξεκίνησαν να ερευνούν το υλικό αυτό.

Οι εφαρμογές θα είναι αμέτρητες αν αποδειχτεί ότι η ανακάλυψη είναι αληθινή.
Το κύριο χαρακτηριστικό ενός υπεραγωγού είναι ότι δεν απαιτεί διαφορά δυναμικού για να μεταφέρει το ρεύμα, δηλαδή επιτρέπει την χωρίς αντίσταση και χωρίς απώλειες ροή του.

Αν επιβεβαιωθεί επιστημονικά η συμπεριφορά του LK-99, ως υπεραγώγιμου κεραμικού υλικού φτιαγμένο κυρίως από μόλυβδο, χαλκό, φώσφορο και οξυγόνο, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και ατμοσφαιρική πίεση, όπως υποστηρίζουν οι Νοτιοκορεάτες επιστήμονες που το ανακάλυψαν σε 2 paper στο arXiv την προηγούμενη εβδομάδα, τότε ξεκινάει μια καινούργια Τεχνολογική Εποχή.

Αντί να χαμηλώσουν τη θερμοκρασία του υλικού ή να αυξήσουν την πίεση του για να περιορίσουν την κινητικότητα των ατόμων και να μειώσουν την ηλεκτρική αντίσταση, αυτό το υλικό δημιουργεί κβαντικά πηγάδια (quantum wells) χάρη στην κρυσταλλική δομή του, ώστε να διακτινίζει ενα ηλεκτρόνιο από τη μια πλευρά του υπεραγωγού στην άλλη, με μηδενική ηλεκτρική αντίσταση από το κεραμικό υλικό.

Λόγω μια ατυχούς ανάλογης δημοσίευσης προ λίγων ετών από έναν Ινδό ερευνητή ο οποίος φαίνεται να αποδείχτηκε να είχε μαγειρέψει τα δεδομένα, το περιοδικό Nature που είναι το σημαντικότερο μέσο σημαντικών επιστημονικών ανακοινώσεων παγκοσμίως, αρνήθηκε το 2020 να κάνει την πρώτη δημοσίευση ώσπου να επιβεβαιωθούν τα χαρακτηριστικά του υλικού αυτού από ανεξάρτητες τρίτες πηγές και να δημοσιευτούν οι ανακαλύψεις σε άλλα μέσα.

Όμως, στις 6 Αυγούστου 2023, ερευνητές από το κινεζικό πανεπιστήμιο Huazhong University of Science and Technology (HUST) ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να επιβεβαιώσουν κάποιες από τις αντιμαγνητικές ιδιότητες του υλικού, οι οποίες είναι απαραίτητες για την υπεραγωγιμότητα του υλικού, αλλά όχι επαρκείς να αποδείξουν την υπεραγωγιμότητα. Άλλοι Κινέζοι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι το υλικό που παρασκεύασαν με τις οδηγίες των Κορεατών, έχει συμπεριφορά υπεραγωγού στους -160 βαθμούς Κελσίου, σημαντικά παραπάνω από τους -270 Κελσίου που έχουν αρκετοί άλλοι υπεραγωγοί, αλλά όχι ακόμη θερμοκρασία περιβάλλοντος.

Στο μεταξύ το Argonne National Laboratory του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ κάνει τις δικές του προσπάθειες για την αναπαραγωγή των αποτελεσμάτων που δηλώνονται στα δυο paper, και μοιάζει να αναμένουν ότι το υλικό έχει πράγματι αυτή τη συμπεριφορά που εξηγούν οι εφευρέτες του, ενώ δεν έχουν ακόμη καταφέρει να το παρασκευάσουν σύμφωνα με τις οδηγίες παρασκευής που δίνουν οι εφευρέτες.

Ο Andrew McCalip δείχνει σε ένα βίντεο των 5 δευτερολέπτων στο Τουίτερ ότι ένα μικρό δείγμα του υλικού που έχει αναπαράγει προχθές εμφανίζει το Meissner Effect δηλαδή την αντιμαγνητική συμπεριφορά του υλικού σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και ατμοσφαιρική πίεση.

Υπέροχα πράγματα…

- Σκεφτείτε αντιδραστήρες σύντηξης στο μέγεθος ενός διαμερίσματος που θα παρέχουν ενέργεια για μια μικρή χώρα.Σκεφτείτε σχεδόν δωρεάν ενέργεια για όλους, χωρίς ούτε ένα γραμμάριο διοξειδίου του άνθρακα να ελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα.
- Σκεφτείτε κβαντικούς υπολογιστές στο κινητό και στο ρολόι μας, και τεχνητή υπερνοημοσύνη στο λάπτοπ μας.
- Σκεφτείτε μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων που θα φορτίζουν σε λίγα Μιλισεκόντ και θα έχουν ελάχιστες απώλειες.
- Σκεφτείτε ηλεκτροκινητήρες σε μέγεθος ενός δυναμό αυτοκινήτου που θα έχουν ισχύ εκατοντάδες ή χιλιάδες ίππους.
- Σκεφτείτε τρένα μαγνητικής αιώρησης, με κινητήρες χωρίς κινούμενα μέρη και με ελάχιστη κατανάλωση ηλεκτρισμού, μόνο για την υπέρβαση της αντίστασης του αέρα.
- Σκεφτείτε ένα τεράστιο πλοίο εμπορευματοκιβωτίων με μηχανοστάσιο έναν αντιδραστήρα όσο ένα μικρό δωμάτιο, που θα καταναλώνει μερικά λίτρα νερό από τη θάλασσα για να διανύσει χιλιάδες ναυτικά μίλια.
- Σκεφτείτε ότι λύθηκε η Κλιματική Κρίση, και απελευθερωθήκαμε από τα ορυκτά καύσιμα ως καύσιμη ύλη για μετακίνηση και θέρμανση.

Ο αντιδραστήρας σύντηξης έχει στενή σχέση με την υπεραγωγιμότητα καθώς αυτή καθορίζει το ενεργειακό έξοδο συντήρησης της μαγνητικής φιάλης του. Οι σημερινές θερμοκρασίες υπεραγωγών κοντά στους -270 βαθμούς Κελσίου είναι πανάκριβες ενεργειακά. Αντιθέτως, ενεργειακά φτηνή υπεραγωγιμότητα σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και ατμοσφαιρική πίεση (STP) δίνει πολύ ευκολότερα βιώσιμους αντιδραστήρες σύντηξης.
Οι κβαντικοί υπολογιστές που ψύχονται κοντά στους -270 βαθμούς Κελσίου είναι ΤΩΡΑ καλοί μόνο σε κάποια πράγματα διότι είναι ελάχιστοι και πανάκριβοι. Όταν αυτό θα πάψει να συμβαίνει, η δυνατότητα να έχουμε υπολογιστική ισχύ εκατομμύρια φορές παραπάνω από τους σημερινούς επεξεργαστές σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και όχι 4 βαθμούς Κέλβιν (όπως σήμερα), τότε ίσως δώσει την ευκαιρία στις επόμενες γενιές να φτιάξουν ένα λειτουργικό σύστημα που θα μπορεί να εξυπηρετήσει περισσότερες λειτουργίες. Τα υπόλοιπα μπορεί να τα κάνει ένα προσομοιωτής απλού υπολογιστή που να τρέχει σε υπόβαθρο Quantum Computing.

Μπαταρίες. Η φόρτιση τους θέλει πολύ χρόνο γιατί υπάρχουν τεράστιες θερμικές απώλειες λόγω αντίστασης, και διότι δημιουργούνται δενδρίτες στο εσωτερικό ηλεκτρολύτη ανάμεσα στην άνοδο και την κάθοδο της μπαταρίας. Με δεδομένες τις πιθανές καινούργιες εφαρμογές, ΑΝ αποδειχθεί πραγματική αυτή η ανακάλυψη, μια μπαταρία που σήμερα χάνει το 33% του φορτίου της σε θερμικές απώλειες στους αγωγούς και τους ηλεκτροκινητήρες, θα έχει πλέον 1,5 φορά το διαθέσιμο φορτίο από πριν. Η κινητική ενέργεια ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στις μπαταρίες με το μαγνητικό "φρενάρισμα" όταν επιβραδύνει το όχημα χρησιμοποιώντας τους ηλεκτροκινητήρες ως γεννήτριες. Μόνο οι απώλειες από την ΤΡΙΒΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ χάνονται πραγματικά όταν ΔΕΝ υπάρχει ηλεκτρική αντίσταση.

Ένας ηλεκτροκινητήρας με ηλεκτρομαγνήτες από υπεραγώγιμες περιελίξεις δεν έχει θερμικές απώλειες ανεβάζοντας το συντελεστή απόδοσης στο θεωρητικό όριο. Επιτρέπει δε πολύ υψηλότερη πυκνότητα ισχύος αφού χωρίς θερμική απώλεια δεν κινδυνεύει να λιώσει η περιέλιξη λόγω θερμότητας σε υψηλή ισχύ.

Πιθανόν όλα αυτά να είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά. Ίσως και να μην είναι.
ΑΝ, επαναλαμβάνω ΑΝ, επιβεβαιωθεί αυτή η ανακάλυψη, ο πλανήτης θα αλλάξει σε ελάχιστα χρόνια.

Οι εφευρέτες αυτού του υλικού έχουν ήδη καταθέσει αιτήματα για παγκόσμιες πατέντες για το υλικό και τη διαδικασία παραγωγής του. Αν επιβεβαιωθεί η συμπεριφορά του LK-99, τότε εκείνοι θα λάβουν σίγουρα ένα ή πιθανότατα περισσότερα βραβεία Νόμπελ, και θα γίνουν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, παίρνοντας ένα απειροελάχιστο ποσοστό από τον τεράστιο πλούτο που θα δημιουργήσει η εφεύρεση τους για την ανθρωπότητα.

Αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη στη διάρκεια της δικής μου ζωής, και ΑΝ αποδειχθεί αληθινή υπόσχεται να μας εκτοξεύσει στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση με ταχύτητα που δεν φανταζόμαστε σήμερα.

Υπέροχα πράγματα!

Περιμένουμε με κομμένη ανάσα να επιβεβαιωθεί, ή να καταρριφθεί…


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μεταξύ του Βόρειου και του Νότιου Πόλου υπάρχει μια νοητή γραμμή, την οποία ονομάζουμε άξονα περιστροφής. Αυτός ο άξονας δείχνει προς ένα φωτεινό αστέρι, τον Βόρειο Πολικό Αστέρα, ο οποίος είναι ορατός από το βόρειο ημισφαίριο τις νύχτες με καθαρό ουρανό.

Ως γνωστόν, λοιπόν, κάθε 24 ώρες η Γη κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω απ’ τον εαυτό της, απ’ τα δυτικά προς τα ανατολικά, γι' αυτό και ο ήλιος ανατέλλει στα ανατολικά και δύει στη δύση, και γι’ αυτό επίσης τα αστέρια φαίνονται τη νύχτα σαν να κινούνται στον ουρανό.

Για να καταλάβουμε όμως γιατί συμβαίνει αυτό, ας δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από τα υπόλοιπα ουράνια σώματα.


"Ο Δίας και ο Κρόνος περιστρέφονται αρκετά πιο γρήγορα από τη Γη, απαιτώντας μόνο περίπου δέκα ώρες για να φέρουν έναν γύρο γύρω από τον εαυτό τους". NASA/CXC/Univ of Missouri/M.Brodwin et al; NASA/STScI; JPL/CalTech via AP AP

ΟΛΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ

Και ο Ήλιος επίσης γυρίζει. Στην πραγματικότητα, περιστρέφεται προς την ίδια κατεύθυνση με τη Γη. Και όχι μόνο αυτό αλλά και η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο προς την ίδια κατεύθυνση, όπως και όλοι οι άλλοι πλανήτες, καθώς και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο αστεροειδείς και πλανήτες νάνοι.

Τα περισσότερα σώματα περιστρέφονται επίσης προς την ίδια κατεύθυνση. Ο Δίας και ο Κρόνος περιστρέφονται αρκετά πιο γρήγορα από τη Γη, απαιτώντας μόνο περίπου δέκα ώρες για να φέρουν έναν γύρο γύρω από τον εαυτό τους. Η περιστροφή του Κρόνου είναι λίγο κεκλιμένη, γι’ αυτό και με την πάροδο του χρόνου βλέπουμε την εικόνα των δακτυλίων του να αλλάζει λίγο.

Υπάρχουν όμως και δύο ιδιαίτερες εξαιρέσεις: ο Ουρανός μοιάζει σαν να έχει γείρει λίγο στο πλάι και κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς συνέβη αυτό. Ίσως κάποτε να συγκρούστηκε με κάποιον άλλο πλανήτη.

Και η Αφροδίτη είναι κάπως ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς περιστρέφεται ανάποδα. Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα αν έτσι σχηματίστηκε εξ αρχής ή αν κάποια στιγμή κάτι της συνέβη αλλά σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η περιστροφή της έχει αντιστραφεί με την πάροδο του χρόνου από παλιρροϊκές δυνάμεις που έχουν να κάνουν με την πυκνή ατμόσφαιρα του Ήλιου και της Αφροδίτης.

Όλα αυτά κάνουν τους αστρονόμους να αναρωτιούνται αν υπάρχει κάτι το οποίο οδήγησε εξ αρχής όλους τους πλανήτες να περιστρέφονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατ’ αυτήν την κατεύθυνση.

Το διαστημικό σκάφος Orion πλησιάζει τη γη στις 11 Δεκεμβρίου. NASA via AP AP


Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ

Για περισσότερες ενδείξεις και εξηγήσεις, αρκεί να δούμε τι συμβαίνει στην περίπτωση ενός “νεογέννητου” αστεριού.

Ένα απ’ τα πιο διάσημα ονομάζεται Beta Pictoris, περιβάλλεται από ένα λεπτό δίσκο σκόνης, αερίου και μικρών κομματιών που ονομάζονται “πλανητοειδείς” και τα οποία κυμαίνονται σε μέγεθος από έναν κόκκο άμμου μέχρι βράχο, ίσως και μέχρι το μέγεθος ενός βουνού. Οι αστρονόμοι είναι αρκετά σίγουροι ότι ο δίσκος σχηματίστηκε από υλικό που έμεινε όταν γεννήθηκε το αστέρι.

Κάθε αστέρι γεννιέται από ένα σύννεφο αερίου και σκόνης που κινείται στο διάστημα και το οποίο περιβάλλεται από άλλα παρόμοια σύννεφα. Η δύναμη της βαρύτητας αναγκάζει αυτά τα σύννεφα να τραβούν πάνω τους το ένα το άλλο καθώς προχωρούν, γεγονός που τα κάνει να περιστρέφονται αργά.

Ακόμη και όταν ένα από αυτά τα σύννεφα καταρρέει για να σχηματίσει ένα αστέρι, συνεχίζει να περιστρέφεται. Το αστέρι σχηματίζεται και περιστρέφεται μέσα στο κέντρο μιας -ας την πούμε- “επίπεδης τηγανίτας” από περιστρεφόμενο αέριο και σκόνη που ονομάζεται “πρωτοπλανητικός δίσκος”. Όλα αυτά -το αστέρι, το αέριο, η σκόνη- περιστρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση.

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το ηλιακό μας σύστημα κατά τα πρώτα του χρόνια έμοιαζε πολύ με το Beta Pictoris.

Πιστεύουν επίσης ότι μέσα στον δίσκο, το αέριο και η σκόνη μπορούν να κολλήσουν μεταξύ τους σε μια διαδικασία που ονομάζεται "συσσώρευση". Καθώς ένας νεογέννητος πλανήτης αρχίζει να μεγαλώνει, γίνεται βαρύτερος και η βαρύτητα του προσελκύει όλο και περισσότερα μικρά κομμάτια.

Όταν αυτός ο πλανήτης γίνεται αρκετά ογκώδης, η δύναμη της βαρύτητας αρχίζει να τον συνθλίβει, καθιστώντας τον πιο πυκνό. Εξαιτίας αυτού, ο πλανήτης αρχίζει να περιστρέφεται πιο γρήγορα. Η αύξηση της πίεσης στον πυρήνα προκαλεί την τήξη του πυρήνα. Πυκνότερα υλικά βυθίζονται προς τον πυρήνα και ελαφρύτερα επιπλέουν προς την επιφάνεια του πλανήτη. Έτσι καταλήγουμε να έχουμε έναν πλανήτη με έναν πυρήνα από σίδηρο που περιβάλλεται από πέτρα, και ίσως στα μέρη της επιφάνειας του να έχουμε υλικά όπως νερό και πάγο. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει στο ηλιακό μας σύστημα.

Η σελήνη όπως φαινόταν τη νύχτα της 7ης Μαΐου 2020 από τη Φρανκφούρτη. AP Photo/Michael Probst, file AP

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕ Η ΓΗ;

Η περιστροφή της Γης είναι σημαντική για τη ζωή. Χωρίς αυτήν δεν θα είχαμε τη μέρα και τη νύχτα -προφανώς- και ούτε τις παλίρροιες των ωκεανών. Και χωρίς την καθημερινή άμπωτη και τη ροή του νερού, είναι πολύ πιθανό η ζωή να μην είχε αναδυθεί ποτέ μέσα από τη θάλασσα και να είχε φτάσει στη στεριά.

Έτσι, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η Γη περιστρέφεται επειδή ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα ήδη περιστρεφόταν όταν εκείνη σχηματίστηκε. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς οι περιστροφές των πλανητών αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και πώς η περιστροφή επηρεάζει την εξέλιξη της ζωής.

Με περισσότερους από 5.000 πλανήτες πλέον γνωστούς πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, οι επιστήμονες του μέλλοντος θα έχουν πολύ υλικό για να μελετήσουν και να ερευνήσουν.



πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)