Με την πρόσφατη δημοσίευση της Ρυθμιστικής Απόφασης για την κυνηγετική περίοδο 2025-2026 επανερχόμαστε σε μια σταθερή -και ανησυχητική- συνήθεια της πολιτικής: να αντιμετωπίζεται η φύση και η προστασία της ως ελαστικό μέγεθος. Ένα πράγμα, δηλαδή, που μπορούμε να το προσαρμόζουμε σε κάποιες «ανάγκες» και στο κέρδος. Η θανάτωση της άγριας ζωής δε εξακολουθεί να θεωρείται και να προσεγγίζεται ως συστατικό στοιχείο της διαχείρισης της φύσης. Η λογική που διέπει τη ρύθμιση είναι ενδεικτική: «διαχειριζόμαστε πόσα ζώα και πουλιά», αντί να επαναπροσδιορίσουμε συνολικά τη σχέση μας μ’ αυτά.
Ο ανθρωποκεντρισμός -η αντίληψη δηλαδή ότι η φύση υπάρχει για εμάς, τα όντα με ανώτερη σκοπιμότητα- είναι εμφανής τόσο στην «επιστημονική» λογική του ορίου κάρπωσης, όσο και στον ίδιο τον τρόπο που χαράσσεται η πολιτική: κυνήγι έως αυτό το σημείο. Ρύθμιση, όχι απαγόρευση. Ακόμη και όταν θεσπίζονται μέτρα προστασίας, όπως σε ορισμένες περιοχές Natura, αυτόματα αυτό σημαίνει ότι η “προστασία” μπορεί ή και πρέπει να ανατραπεί, αν δεν συμφέρει την συγκεκριμένη ανθρώπινη δραστηριότητα.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις εδώ και χρόνια εκφράζονται ενάντια σ’ αυτή τη σύγκρουση αξιών. Για παράδειγμα, η SaveWild έχει επισημάνει ότι το κυνήγι όχι μόνο διαταράσσει την άγρια πανίδα, αλλά εμποδίζει την ανάπτυξη βιώσιμων, ήπιων δραστηριοτήτων, όπως τον οικοτουρισμό, τις περιπατητικές διαδρομές και την οικολογική παιδεία και περιβαλλοντική συνείδηση. Επιπλέον, φορείς όπως η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, έχουν καταδικάσει προηγούμενες ρυθμίσεις ως «πισωγύρισμα», που αγνοεί τεκμηριωμένες προτάσεις αναφορικά με την προστασία των υδρόβιων πτηνών. Αυτή τη φορά επισημαίνει ότι θεωρούνται θηρεύσιμα ακόμη και απειλούμενα είδη και ότι η Ρυθμιστική έχει μια παντελώς μη βιώσιμη προσέγγιση.
Η πραγματική όμως πρόκληση δεν είναι να περιορίσουμε μόνο τον αριθμό των πουλιών που επιτρέπεται στο κυνήγι. Η πραγματική πρόκληση είναι να αμφισβητήσουμε τον τρόπο που θεωρούμε ότι μπορούμε να διαχειριζόμαστε τη φύση. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι «σκοτώνουμε υπό όρους», αλλά η επαναστατική αλλαγή στην κοσμοθεωρία μας. Να αντικαταστήσουμε τον ανθρωποκεντρισμό με έναν οικοκεντρισμό, που θεωρεί όλα τα όντα ως συνυπάρχοντα και όχι ως πόρους. Να αντιμετωπίσουμε τη φύση όχι ως κεφάλαιο, αλλά ως κοινότητα ζωής με ενεργή αξία. Να δημιουργήσουμε πολιτικές που να απαγορεύουν την εκμετάλλευση σε κρίσιμες ζώνες, αντί να την ρυθμίζουν.
Στη Ρυθμιστική Απόφαση το αδιέξοδο ξεκινά από το σημείο: Η φύση καθορίζεται πάντα μέσα από τα όρια και τις επιθυμίες του ανθρώπου - όχι ως αυτοτελής αξία. Και όσο παραμένουμε σ’ αυτή τη θέση, οι προστατευτικοί νόμοι απλώς συντηρούν τη σύγκρουση, αντί να τη λύνουν.
Στέφανος Σταμέλλος
Ο ανθρωποκεντρισμός -η αντίληψη δηλαδή ότι η φύση υπάρχει για εμάς, τα όντα με ανώτερη σκοπιμότητα- είναι εμφανής τόσο στην «επιστημονική» λογική του ορίου κάρπωσης, όσο και στον ίδιο τον τρόπο που χαράσσεται η πολιτική: κυνήγι έως αυτό το σημείο. Ρύθμιση, όχι απαγόρευση. Ακόμη και όταν θεσπίζονται μέτρα προστασίας, όπως σε ορισμένες περιοχές Natura, αυτόματα αυτό σημαίνει ότι η “προστασία” μπορεί ή και πρέπει να ανατραπεί, αν δεν συμφέρει την συγκεκριμένη ανθρώπινη δραστηριότητα.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις εδώ και χρόνια εκφράζονται ενάντια σ’ αυτή τη σύγκρουση αξιών. Για παράδειγμα, η SaveWild έχει επισημάνει ότι το κυνήγι όχι μόνο διαταράσσει την άγρια πανίδα, αλλά εμποδίζει την ανάπτυξη βιώσιμων, ήπιων δραστηριοτήτων, όπως τον οικοτουρισμό, τις περιπατητικές διαδρομές και την οικολογική παιδεία και περιβαλλοντική συνείδηση. Επιπλέον, φορείς όπως η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, έχουν καταδικάσει προηγούμενες ρυθμίσεις ως «πισωγύρισμα», που αγνοεί τεκμηριωμένες προτάσεις αναφορικά με την προστασία των υδρόβιων πτηνών. Αυτή τη φορά επισημαίνει ότι θεωρούνται θηρεύσιμα ακόμη και απειλούμενα είδη και ότι η Ρυθμιστική έχει μια παντελώς μη βιώσιμη προσέγγιση.
Η πραγματική όμως πρόκληση δεν είναι να περιορίσουμε μόνο τον αριθμό των πουλιών που επιτρέπεται στο κυνήγι. Η πραγματική πρόκληση είναι να αμφισβητήσουμε τον τρόπο που θεωρούμε ότι μπορούμε να διαχειριζόμαστε τη φύση. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι «σκοτώνουμε υπό όρους», αλλά η επαναστατική αλλαγή στην κοσμοθεωρία μας. Να αντικαταστήσουμε τον ανθρωποκεντρισμό με έναν οικοκεντρισμό, που θεωρεί όλα τα όντα ως συνυπάρχοντα και όχι ως πόρους. Να αντιμετωπίσουμε τη φύση όχι ως κεφάλαιο, αλλά ως κοινότητα ζωής με ενεργή αξία. Να δημιουργήσουμε πολιτικές που να απαγορεύουν την εκμετάλλευση σε κρίσιμες ζώνες, αντί να την ρυθμίζουν.
Στη Ρυθμιστική Απόφαση το αδιέξοδο ξεκινά από το σημείο: Η φύση καθορίζεται πάντα μέσα από τα όρια και τις επιθυμίες του ανθρώπου - όχι ως αυτοτελής αξία. Και όσο παραμένουμε σ’ αυτή τη θέση, οι προστατευτικοί νόμοι απλώς συντηρούν τη σύγκρουση, αντί να τη λύνουν.
Στέφανος Σταμέλλος
Μεγαλύτερη Οικονομική Ενίσχυση: Ο Δήμος Θερμαϊκού εκτός από την τακτική επιχορήγηση προς τον Σύνδεσμο Προστασίας & Περιβάλλοντος Αδέσποτων Ζώων Ανατολικής Θεσσαλονίκης (ΣΥΠΠΑΖΑΘ) με σημαντική χρηματοδότηση ύψους 156.000 ευρώ ετησίως, ενισχύει περαιτέρω με έκτακτη χρηματοδότηση 30.000 ευρώ τον Σύνδεσμο, ο οποίος λόγω μεταβίβασης αρμοδιότητας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη διαχείριση των αδέσποτων. Αυτή η επιχορήγηση διασφαλίζει τους απαραίτητους πόρους για την αποτελεσματική διαχείρισητου ζητήματος. 
Παραχώρηση Γης για Δημιουργία Καταφυγίου: Σε μια καθοριστική κίνηση, ο Δήμος παραχωρεί δημοτικό ακίνητο έκτασης 2 στρεμμάτων στο δραστήριο φιλοζωικό σωματείο "ΟΡΜΗ". Η παραχώρηση αυτή δίνει τη δυνατότητα στο σωματείο να δημιουργήσει κατάλληλες εγκαταστάσεις για τη φιλοξενία και τη φροντίδα αδέσποτων ζώων. 
Άμεση Μέριμνα για τα Ζώα στο ThessIntec: Ο δήμος μέσω του ΣΥΠΠΑΖΑΘ έχει ήδη μεριμνήσει για την ασφαλή μεταφορά περισσότερων των 20 αδέσποτων σκύλων από την περιοχή του ThessIntec σε αδειοδοτημένη μονάδα φιλοξενίας και περίθαλψης και η ίδια διαδικασία θα υλοποιηθεί και για άλλα ζώα που χρίζουν περίθαλψης και φιλοξενίας. Για τους υπόλοιπους σκύλους εξασφαλίστηκε από το ThessIntec προσωρινός, περιφραγμένος χώρος, εντός του ίδιου ακινήτου, ώστε να μπορούν να τυγχάνουν της φροντίδας των ανθρώπων που με ηρωική προσπάθεια και προσωπικό κόστος υποστηρίζουν τα ζώα αυτά. 
Προχωράει το πιο σύγχρονο καταφύγιο αδέσποτων στην Ελλάδα: Η δέσμευση του Δήμου για μια μόνιμη λύση επισφραγίζεται με την επικείμενη λειτουργία ενός σύγχρονου κέντρου του ΣΥΠΠΑΖΑΘ στο Λάκκωμα. Σε περίπου ενάμιση χρόνο, οι νέες εγκαταστάσεις θα αναβαθμίσουν θεαματικά τις συνθήκες φιλοξενίας, φροντίδας και νοσηλείας, προσφέροντας μια μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση για τα αδέσποτα της ευρύτερης περιοχής. 
