Articles by "Οικογένεια-γονιός-παιδί"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικογένεια-γονιός-παιδί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

της Έλενας Κρητικού

«Έχετε αναρωτηθεί ποτέ μήπως η "κουλτούρα της πριγκίπισσας" και τα παιχνίδια "για κορίτσια", ή ο περιορισμός του αγοριού σας σε παιχνίδια με αυτοκίνητα και υπερήρωες, ή παιχνίδια κατασκευών, επηρεάζουν τις επιλογές σταδιοδρομίας αργότερα στη ζωή τους και συμβάλλουν στο χάσμα των φύλων στην αγορά εργασίας;»

Όταν ήμουν μικρή, μου έκαναν εντύπωση τα χρώματα που κατηγοριοποιούσαν τα παιχνίδια μέσα στο δωμάτιο, αλλά και στο μυαλό μου. Ρωτούσα πολλές φορές τη μητέρα μου γιατί τα δώρα που μου έκαναν, είχαν πάντα μέχρι και ροζ περιτύλιγμα; Όσο για το περιεχόμενο, ήταν πάντα προβλέψιμο. Από τότε, άρχισα να εξερευνώ και τα υπόλοιπα παιχνίδια, τα πιο «απαγορευτικά» για ένα κορίτσι, συνειδητοποιώντας στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού ότι το παιχνίδι τελικά δεν έχει φύλο, ούτε χρώμα.

Μπορεί να είναι μωβ, τιρκουάζ, κίτρινο, μπλε, αρκεί να εκπαιδεύει το μυαλό, να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες και να δημιουργεί όρεξη στο παιδί να εξασκεί με διαφορετικούς τρόπους τις ικανότητές του και να ανακαλύπτει άγνωστες πτυχές του εαυτού του.

Τι είναι αυτό που τελικά κάνει ένα παιχνίδι να ταιριάζει για όλα τα παιδιά και πόσο δρόμο έχουμε ακόμα στην Ελλάδα μέχρι την καταπολέμηση των έμφυλων στερεοτύπων;

Για όλα αυτά θα μας διαφωτίσει περισσότερο η Δήμητρα Κογκίδου, Καθηγήτρια ΑΠΘ και Συντονίστρια του Δικτύου των Επιτροπών Ισότητας των Φύλων στα ΑΕΙ. Η σελίδα που έχει δημιουργήσει στο Facebook «Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά», έχει μερικές από τις πιο χρήσιμες αναρτήσεις που έχουν κατακτήσει δικαίως την καρδιά μας.


«Είναι για αγόρι ή για κορίτσι;». Μία φράση που την ακούμε (σχεδόν πάντα) όταν θέλουμε να αγοράσουμε ένα ρούχο, ένα βιβλίο, ένα παιχνίδι σε κάποιο παιδί. Υπάρχουν «κοριτσίστικα» και «αγορίστικα» παιχνίδια ή συμπεριφορές βάσει φύλου; Πότε άρχισαν να κατηγοριοποιούνται πιο έντονα;

Σε μια κοινωνία βαθιά διχοτομημένη ως προς το φύλο, η ερώτηση από υπαλλήλους αν θέλουμε παιχνίδια, βιβλία, μωρουδιακά ή άλλα παιδικά είδη «για αγοράκι» ή «για κοριτσάκι» περνάει πάρα πολύ συχνά απαρατήρητη. Το ίδιο απαρατήρητο περνάει συχνά και το φαινόμενο της έμφυλης διχοτόμησης των παιχνιδιών, όπως επίσης και το γεγονός ότι υπάρχουν συχνά ξεχωριστοί διάδρομοι παιχνιδιών «για κορίτσια» και «για αγόρια» στα καταστήματα.

Σπάνια οι πωλητές/τριες εκπαιδεύονται έτσι ώστε να αποφεύγουν την αναπαραγωγή των έμφυλων στερεοτύπων κατά τη συναλλαγή με τους πελάτες/ισσες -ενήλικες και παιδιά. Αντί, για παράδειγμα να ρωτούν αν το παιχνίδι είναι «για αγοράκι ή για κοριτσάκι», μπορούν να βάζουν στο επίκεντρο τα ενδιαφέροντα των παιδιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαμόρφωση των ενδιαφερόντων τους δεν επηρεάζεται από τα έμφυλα στερεότυπα. Η βιολογία δεν νομιμοποιεί την έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών. Όταν, όμως, η αγορά κατακλύζεται με παιχνίδια και άλλα παιδικά είδη που έχουν έμφυλα χαρακτηριστικά, όταν οι ενήλικες «διδάσκουν» ήδη στα παιδιά τι παιχνίδια θα προτιμούν κάνοντας αυτοί πρώιμες επιλογές, όταν ασκείται, άμεσα ή έμμεσα, πίεση από πολλές πηγές στα παιδιά για συμμόρφωση στις έμφυλες επιταγές, τότε οι επιλογές των παιδιών δεν μπορούν να μείνουν ανεπηρέαστες.


Τα έμφυλα στερεότυπα παγιδεύουν τους ανθρώπους σε κουτάκια, τους κάνουν να πιστεύουν ότι πρέπει να επιθυμούν συγκεκριμένα προϊόντα. Το μάρκετινγκ των παιχνιδιών ή των βιβλίων «για κορίτσια» ή «για αγόρια» δεν είναι αυτό που δημιουργεί τα έμφυλα στερεότυπα, αλλά τα ενισχύει καθώς επηρεάζει τα παιδιά και τους ενήλικες στέλνοντας ισχυρά μηνύματα σχετικά με την καταλληλότητα των επιλογών τους ανάλογα με το φύλο του παιδιού. Είναι ενδιαφέρον να μπούμε τυχαία σε κάποιο ηλεκτρονικό κατάστημα και να δούμε ενδεικτικά τι προτείνουν για δώρα ή για δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου «για αγόρια» και «για κορίτσια».

Το έμφυλο μάρκετινγκ αποφέρει περισσότερα κέρδη, άρα έχει κάθε λόγο να προωθεί τον έμφυλο διαχωρισμό.
Αυτή η επιλογή είναι επικερδής για τις επιχειρήσεις καθώς έχουν χωριστές αγορές για τα αγόρια και για τα κορίτσια, που καθεμία έχει τα δικά της διακριτά προϊόντα, αντί να κάνουν ενιαία προϊόντα που θα απευθύνονται σε αγόρια και κορίτσια. Έχει, όμως, κοινωνικό κόστος καθώς η πρώιμη διχοτόμηση των ενδιαφερόντων και των δραστηριοτήτων των παιδιών συμβάλει στην (ανα)παραγωγή των έμφυλων στερεοτύπων και έτσι περιορίζουν την ολόπλευρη ανάπτυξής τους, την εκπαιδευτική επιτυχία και τις επαγγελματικές τους επιλογές αργότερα.

«Σεξισμός από την κούνια» μου είχε πει μια έγκυος φίλη πριν από πάρα πολλά χρόνια όταν πήγε με τη μαμά της να αγοράσουν τα πρώτα μωρουδιακά. Διαφορετικά στυλ και χρώματα στα πρώτα ρουχαλάκια, στα σεντόνια και στις κουβέρτες, στη διακόσμηση του δωματίου και στα πρώτα παιχνίδια που αντανακλούν τις απόψεις των ενηλίκων για τους έμφυλους ρόλους. Μου μετέφερε, επίσης, την έκπληξη της μαμάς της για το γεγονός ότι στη δική της εποχή δεν ήταν τόσο έντονο το φαινόμενο και είχε δίκιο. Η κατάτμηση της αγοράς των παιδικών ειδών με βάση το φύλο μετά τη δεκαετία του '80 είναι αποτέλεσμα των στρατηγικών μάρκετινγκ. Όλα τα δεδομένα καταδεικνύουν ότι το μάρκετινγκ της βιομηχανίας των παιχνιδιών δεν ήταν πάντα τόσο έμφυλο όσο είναι σήμερα.

Το αισιόδοξο είναι ότι κατά τα τελευταία χρόνια, αρκετοί άνθρωποι και οργανώσεις σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να αμφισβητούν την έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την κατάργησή του. Πρόσφατο παράδειγμα καλής πρακτικής αποτελεί η Ισπανία όπου η βιομηχανία των παιχνιδιών και η κυβέρνηση κινητοποιήθηκαν ώστε να εξαλειφθεί ο έμφυλος διαχωρισμός των παιχνιδιών.

Ένας νέος κώδικας δεοντολογίας τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου που ενθαρρύνει τα καταστήματα και τις κατασκευάστριες εταιρείες να αποφεύγουν τις προκαταλήψεις λόγω φύλου. Οι διαφημίσεις στην τηλεόραση και το διαδίκτυο πλέον δεν θα πρέπει να αναφέρουν αν ένα παιχνίδι προορίζεται για αγόρια ή για κορίτσια, να θεωρούν το ροζ κοριτσίστικο χρώμα και το μπλε αγορίστικο.


Πώς μπορεί ένα παιχνίδι να βοηθήσει το παιδί να ανακαλύψει την ταυτότητά του πέρα από το φύλο του;

Μέσα από τα παιχνίδια τα παιδιά εκπαιδεύονται και ως έμφυλα υποκείμενα, μόνον που αυτό που «διδάσκονται» από πολύ μικρή ηλικία είναι κυρίως τα έμφυλα στερεότυπα καθώς τα προσφερόμενα μοντέλα ρόλων στον τομέα της αγοράς παιχνιδιών δεν προσφέρουν μεγάλη ποικιλία νέων αναπαραστάσεων ανδρισμού και θηλυκότητας. Καθώς τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία εκτίθενται συνεχώς σε έμφυλα στερεότυπα, τα περισσότερα από τα οποία αποδέχονται ως πραγματικά καθώς δεν μπορούν ακόμα να τα αξιολογήσουν κριτικά, αυτό στερεί τη δυνατότητά τους να αμφισβητήσουν τον ηγεμονικό ανδρισμό και την κυρίαρχη θηλυκότητα. Για παράδειγμα, δεν βοηθά στην αποδόμηση του ηγεμονικού ανδρισμού το γεγονός ότι τα αγόρια, και μέσα από τα παιχνίδια, δεν μαθαίνουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, να ζητούν βοήθεια, να είναι φροντιστικά κ.ά.

Οι διαχωρισμοί των παιχνιδιών με έμφυλα κριτήρια, εκτός από το γεγονός ότι στερούν τα παιδιά από την απόκτηση ενός μεγαλύτερου εύρους εμπειριών, αποτρέπουν τελικά την αποδοχή της πολλαπλότητας και πολυμορφίας των φύλων και τη δυνατότητα ελεύθερης συγκρότησης της έμφυλης υποκειμενικότητας των παιδιών και επιπρόσθετα μπορεί να οδηγήσουν σε εκφοβισμό των παιδιών που υπερβαίνουν τις κοινωνικές προδιαγραφές του κυρίαρχου ανδρισμού και της θηλυκότητας.
Μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τις έμφυλες κατηγοριοποιήσεις και τα ασφυκτικά περιοριστικά πλαίσια των έμφυλων στερεοτύπων, έναν κόσμο που να επιτρέπει το κάθε παιδί να αναπτύξει ελεύθερα και πλήρως το δυναμικό του και να καθορίζει τον εαυτό τους ως ανθρώπινο ον;
Θεωρώ ότι μπορούμε και πρέπει να εργασθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Εμπνέει αισιοδοξία ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν παιχνίδια που είναι συμπεριληπτικά των ανθρώπων, όλο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι «τα παιχνίδια είναι παιχνίδια» και δεν έχουν φύλο, ούτε τα χρώματα έχουν φύλο.

«Τα παιχνίδια δεν έχουν φύλο», είναι το κεντρικό σύνθημα της νέας εκστρατείας των Ηνωμένων Εθνών. Αφήστε τα παιχνίδια να είναι παιχνίδια / Let Toys Be Toys – For Girls and Boys είναι η ονομασία της βρετανικής εκστρατείας για την κατάργηση του έμφυλου διαχωρισμού των παιχνιδιών που ζητά από τις βιομηχανίες παιχνιδιών να σταματήσουν να περιορίζουν τα ενδιαφέροντα των παιδιών προωθώντας ορισμένα παιχνίδια ως κατάλληλα μόνο για κορίτσια και άλλα μόνο για αγόρια.


Τι είδους επίδραση έχουν τα παιχνίδια στη συμπεριφορά των παιδιών και στον τρόπο που κατανοούν τον κόσμο; Ποια μηνύματα μεταφέρουν;

Τα παιχνίδια διαμορφώνουν την αντίληψη των παιδιών για τον κόσμο, εμπεριέχουν και μεταδίδουν ιδεολογικά μηνύματα σχετικά με το φύλο. Οι διαφορετικοί τύποι παιχνιδιών που συνήθως παίζουν τα κορίτσια και τα αγόρια επηρεάζουν την ανάπτυξή τους γενικά, δίνουν διαφορετικά μηνύματα για τους έμφυλους ρόλους και έχουν διαφορετικό εκπαιδευτικό περιεχόμενο, στοιχείο που έχει σχέση με τη μελλοντική επιτυχία των παιδιών στη μάθηση σε πολλούς τομείς του αναλυτικού προγράμματος και στη συνέχεια στις επαγγελματικές τους επιλογές.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ μήπως η «κουλτούρα της πριγκίπισσας» και τα παιχνίδια «για κορίτσια», ή ο περιορισμός του αγοριού σας σε παιχνίδια με αυτοκίνητα και υπερήρωες, ή παιχνίδια κατασκευών, επηρεάζουν τις επιλογές σταδιοδρομίας αργότερα στη ζωή τους και συμβάλλουν στο χάσμα των φύλων στην αγορά εργασίας;
Δίνουμε στα παιδιά ίσες ευκαιρίες για να θέσουν ισχυρά θεμέλια για τη μάθηση σε όλους τους τομείς, έτσι ώστε να μπορούν να ανακαλύψουν τις κλίσεις και τα ταλέντα τους, τόσο στην παιδική ηλικία, όσο και αργότερα;


Καθώς μέσα από τα παιχνίδια τα παιδιά εκπαιδεύονται και ως έμφυλα υποκείμενα, ας δούμε, για παράδειγμα, τι πρότυπα προσφέρουν ως προς το σώμα. Τα αγόρια παίζουν συνήθως με υπερήρωες και πιο σπάνια με κούκλες-μωρά. Το μοντέλο σώματος των υπερηρώων είναι πλέον αφύσικα μυώδες και αυτό δεν αποτελεί μια ρεαλιστική εικόνα του σώματος. Αυτό συνέβη κυρίως κατά τα τελευταία έτη και είναι ένα ιδιαίτερα προβληματικό πρότυπο για τα αγόρια. Το μυώδες σώμα των υπερηρώων αναπαριστά την εικόνα ενός υπερ-άνδρα που μαζί με τα συνοδευτικά αντικείμενα που τον πλαισιώνουν, συγκροτεί πραγματική πολεμική μηχανή–ένδειξη του ανδρισμού και της εξουσίας του. Θα λέγαμε γενικά ότι οι υπερήρωες είναι η ενσάρκωνση του ηγεμονικού ανδρισμού

Τα κορίτσια παίζουν συνήθως με κούκλες – κυρίως κούκλες μόδας. Αρχίζοντας από τη Barbie, είχε ασκηθεί αυστηρή κριτική στην κούκλα αυτή, αν και αποτελεί κοινωνικά αποδεκτό και επιθυμητό πρότυπο ομορφιάς για δεκαετίες, καθώς έχει αναλογίες σώματος που είναι αδύνατον να υπάρξουν στην πραγματική ζωή.


Η κριτική για τα πρότυπα ομορφιάς στα μικρά κορίτσια οδήγησε την εταιρεία Mattel να κυκλοφορήσει και νέα μοντέλα Barbie, πιο κοντές, πιο παχουλές, με άλλο χρώμα επιδερμίδα ή μαλλιά – ήταν τόσο σημαντικό αυτό ώστε και έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Time. Σχετικά τελευταία έγιναν νέες προσθήκες στη συλλογή της: κούκλες με πιο σκούρο τόνο επιδερμίδας, με άφρο μαλλιά, αλλά και δύο φιγούρες με αναπηρίες – μια σε αναπηρικό καροτσάκι και μια με προσθετικό πόδι.

Τα κορίτσια μαθαίνουν μέσα από τις κούκλες μόδας ότι πρέπει να επιδιώξουν αυτό το μοντέλο σώματος, ότι η ομορφιά είναι το βασικό συστατικό της γυναικείας ταυτότητας και πρέπει να την επιδιώκουν. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν και άλλα πρότυπα ομορφιάς και είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα νεαρά κορίτσια να μαθαίνουν ότι η ομορφιά έχει πολλές εκδοχές. Επιπλέον, προωθούνται αδύνατοι σωματοτύποι και συχνά οι κούκλες παρουσιάζονται με ασχολίες ή δραστηριότητες που δεν ταιριάζουν στην παιδική ηλικία. Έχει ασκηθεί αυστηρή κριτική στις κούκλες αυτές καθώς συμβάλουν στην πρόωρη σεξουαλικοποίηση των μικρών κοριτσιών.

Είναι σημαντικό καθώς γνωρίζουμε ότι σεξουαλικοποιημένες αναπαραστάσεις γενικά έχουν επιπτώσεις στη γνωστική και συναισθηματική τους ανάπτυξη, στην ψυχοσωματική τους υγεία αλλά και στην υγιή ανάπτυξη της σεξουαλικότητάς τους.

Κούκλες με παρόμοια χαρακτηριστικά υπάρχουν και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Για παράδειγμα, το παιδί καλείται να ντύσει κούκλες-νεράιδες στην εφαρμογή. Οι νεράιδες φορούν ρούχα αποκαλυπτικά που τονίζουν το πόσο αδύνατες είναι και η κινησιολογία του εξώφυλλου συμβάλει επίσης στην σεξουαλικοποιημένη εικόνα τους. Το παιχνίδι με υπερβολικά αδύνατες κούκλες ενδεχομένως να ωθεί τα μικρά κορίτσια να στοχεύουν σε ένα πιο λεπτό σώμα και αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την εικόνα του σώματός τους, σε συνδυασμό βέβαια με αντίστοιχες εικόνες από τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα.

Υπάρχουν και άλλα παιχνίδια «για κορίτσια» που επηρεάζουν αρνητικά την αυτοεικόνα των κοριτσιών, την αυτοεκτίμησή τους και τις μελλοντικές προοπτικές τους στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή.

«Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά». Πώς χρησιμοποιείται το υλικό ευαισθητοποίησης από τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης;

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν στερούν από το παιδί τους το δικαίωμα της επιλογής σε σχέση με τα παιχνίδια που του αρέσουν. Δεν αρέσουν όλα τα παιχνίδια σε όλα τα παιδιά –αλλά οι επιλογές αυτών που αρέσουν, μπορεί να είναι ανεξάρτητες από το φύλο.

Και στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί οι φωνές που υποστηρίζουν την υπέρβαση του έμφυλου διαχωρισμού των παιχνιδιών, χωρίς όμως αυτό να έχει οδηγήσει σε κάποια οργανωμένη πρωτοβουλία. Για παράδειγμα, εγώ για να αναδείξω το θέμα έκανα αρχικά μια σελίδα στο Facebook, Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά, στη συνέχεια έγραψα ένα βιβλίο και τα τελευταία χρόνια διδάσκω το μάθημα Φύλο και Παιχνίδι στο ΑΠΘ. Επίσης, η αντίστοιχη ενότητα έχει συμπεριληφθεί στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ) - Ινστιτούτο Επιμόρφωσης που απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς για τα θέματα ισότητας των φύλων αλλά και σε σεμινάρια που κάνουν διάφοροι φορείς.


Μια θετική πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση αυτή στην οποίαν εμπλέκομαι και εγώ ήταν ο Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Ψηφιακής Δημιουργίας «Όλα τα Παιχνίδια για όλα τα Παιδιά» που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (Γ.Γ.Ι.Φ.) του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης σε συνεργασία με την Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για τους/τις μαθητές/μαθήτριες των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας κατά το σχολικό έτος 2016-17 για τα Δημοτικά και 2017 -18 για τα Νηπιαγωγεία για τον οποίο έκανα και εκπαιδευτικό υλικό ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.

Οι εκπαιδευτικοί είχαν τη δυνατότητα να δουλέψουν με τα παιδιά θέματα που σχετίζονται με την έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών με βάση προτεινόμενες δραστηριότητες ως εργαλεία για βιωματική μάθηση και να κάνουν στο τέλος βιντεάκια για το διαγωνισμό. Οι προτεινόμενες δραστηριότητες μπορούν, κατά περίπτωση, να αξιοποιηθούν και στη διδασκαλία ορισμένων μαθημάτων καθώς και σε εξωσχολικές δραστηριότητες. Τέλος, η Επιτροπή Προστασίας Ανηλίκων της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου στο πλαίσιο της πρόληψης, δημοσίευσε συμβουλές προς τους γονείς, σχετικά με την επιλογή παιχνιδιών και άλλων προϊόντων για παιδιά: «Τα παιδιά καταναλωτές παραμένουν παιδιά».

Τι χάνει ένα παιδί όταν δεν παίζει με όλα τα παιχνίδια; Τα "απαγορευμένα" παιχνίδια του στερούν τον δρόμο για την ανάπτυξη κάποιων δεξιοτήτων, όπως για παράδειγμα, σε ένα κορίτσι που θέλει να ασχοληθεί με το STEM;

Η έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών βλάπτει τα κορίτσια και τα αγόρια.

Ας δούμε, καταρχήν, τι χάνουν τα αγόρια. Για παράδειγμα, τα αγόρια συχνά δεν έχουν εμπειρίες με παιχνίδια που δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ανατροφής και οικιακής ευθύνης. Στη σύγχρονη εποχή που υπάρχει μεγαλύτερος καταμερισμός της οικιακής φροντίδας και της ανατροφής των παιδιών, θα μπορούσαν να επωφεληθούν και τα αγόρια από τις εμπειρίες αυτές και έτσι να επιτευχθεί στην πράξη η συμφιλίωση της οικογενειακής και εργασιακής ζωής και επιπλέον να αποκτήσουν πρώιμα ενδιαφέροντα και δεξιότητες που μπορεί να τα οδηγήσουν σε καριέρες σε αντίστοιχα επαγγέλματα. Πόσους άνδρες βλέπετε στον χώρο της προσχολικής αγωγής; Επίσης, θα μπορούσαν να επωφεληθούν παίζοντας με «κοριτσίστικα» παιχνίδια που αναπτύσσουν και εξασκούν πολλές συναισθηματικές και κοινωνικές δεξιότητες, όπως η ενσυναίσθηση.



Ας δούμε τι χάνουν τα κορίτσια. Για παράδειγμα, η έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών διαφοροποιεί τις ευκαιρίες που έχουν τα κορίτσια να εξοικειωθούν και να αναπτύξουν ενδιαφέρον από πολύ νωρίς στα επιστημονικά πεδία STEM (Science - Technology - Engineering – Mathematics /Φυσικές επιστήμες, Τεχνολογία, Μηχανική, Μαθηματικά). Δεν αποκτούν τα περισσότερα κορίτσια τις γνώσεις/δεξιότητες που είναι χρήσιμες για τη μεταγενέστερη μάθηση στα γνωστικά αυτά αντικείμενα και την αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να τα καταφέρουν.

Η έμφυλη κοινωνικοποίηση μέσα από τα παιχνίδια, διδάσκει και ενισχύει στερεότυπες έμφυλες επαγγελματικές επιλογές. Το ζήτημα της επιλογής καριέρας δεν είναι τόσο απλό καθώς, για παράδειγμα, ένα παιχνίδι κατασκευών δεν θα διδάξει στα παιδιά πώς να γίνουν μηχανικοί, αλλά είναι πιθανό να προωθήσει θετικές στάσεις προς τη συγκεκριμένη επιστημονική περιοχή, να καταγραφεί από τα παιδιά ως μια ευχάριστη δραστηριότητα και στη συνέχεια αυτό που τα παιδιά βρίσκουν διασκεδαστικό και ευχάριστο μπορεί να καθορίσει το τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν.

Υπάρχει διεθνής ανησυχία για τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής των κοριτσιών στα επιστημονικά πεδία STEM και για τον απογοητευτικά αργό ρυθμό αλλαγής του φαινομένου.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο τα κορίτσια θα πρέπει να αμφιβάλλουν για τις ικανότητές τους στις φυσικές επιστήμες, στην τεχνολογία, στη μηχανική και στα μαθηματικά (STEM), αλλά για πολλά χρόνια τα κορίτσια έπαιρναν ή παίρνουν -σε μικρότερο βαθμό σήμερα- το μήνυμα ότι σε αυτά τα επιστημονικά πεδία τα αγόρια υπερτερούν.
Για να ενθαρρυνθούν περισσότερα κορίτσια και γυναίκες να εισέλθουν στους τομείς αυτούς πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στην εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας και στην κουλτούρα μας. Στο πλαίσιο αυτό ένα σημαντικό και συχνά παραμελημένο μέρος του ζητήματος είναι η έμφυλη κοινωνικοποίηση μέσα από τα παιχνίδια και ειδικότερα τα παιχνίδια STEM.


Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που λείπει από τα σχολεία στην Ελλάδα όσον αφορά στην κατασκευή και εφαρμογή (ευρηματικών) παιχνιδιών; Και πόσο βάρος πέφτει στην οικογένεια για την απουσία τους στο σπίτι;

Ως γονείς, εκπαιδευτικοί και καταναλωτές/τριες μπορούμε άμεσα να ελαχιστοποιήσουμε την αγορά έμφυλων παιχνιδιών στα παιδιά. Αυτό δεν σημαίνει απλά την υπέρβαση του ροζ και του γαλάζιου, ή την αγορά παιχνιδιών στα παιδιά που παραδοσιακά δεν συνδέονται με το φύλο τους, ή την αγορά μόνον «ουδέτερων ως προς το φύλο» παιχνιδιών. Εξίσου σημαντικό είναι να δώσουμε το μήνυμα στα παιδιά ότι όλες οι δυνατότητες για παιχνίδι είναι ανοικτές και διαθέσιμες. Δεν είναι πάντοτε τόσο απλό γιατί υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που επηρεάζει αυτές τις επιλογές και για το λόγο αυτό χρειάζεται ευαισθητοποίηση γονιών και εκπαιδευτικών στο ζήτημα της έμφυλης διχοτόμησης των παιχνιδιών και των επιπτώσεών του.

Πριν φτάσουμε όμως στη συζήτηση για το τι πρέπει να κάνουν οι γονείς – αλλά και όλα τα άτομα που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με την ανατροφή των παιδιών – ή ακόμα και να τους ρίξουμε όλη την ευθύνη για τις επιλογές τους, ας αναλάβουμε πρωτοβουλίες συλλογικά ώστε να έχουμε τη δυνατότητα για περισσότερες επιλογές «ουδέτερων ως προς το φύλο» παιχνιδιών, ας ζητήσουμε την κατάργηση των διαφορετικών ζωνών «για κορίτσια» και «για αγόρια» στα καταστήματα, ας ζητήσουμε να γίνουν αλλαγές στην κατασκευή των παιχνιδιών και στο μάρκετινγκ. Υπάρχει ανάγκη για δημιουργία περισσότερων παιχνιδιών σε ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων, με μια ποικιλομορφία θεμάτων για όλα τα παιδιά, καινοτόμα παιχνίδια που θα ανατρέπουν τα έμφυλα στερεότυπα και θα προσφέρουν εναλλακτικές επιλογές.

Η τοξική αρρενωπότητα είναι παντού γύρω μας. Πίσω από μια γυναικοκτονία, πίσω από τη σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση, ακόμη και πίσω από την επικίνδυνη οδήγηση, όπως έδειξε πρόσφατα γαλλική καμπάνια για την οδική ασφάλεια. Πώς μπορούμε να την εξαλείψουμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός αγοριού; Το παιχνίδι με ποιους τρόπους θα βοηθούσε;

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ρωγμές στην οικοδόμηση της πυραμίδας της έμφυλης βίας, πρέπει να ξεκινήσουμε από τη νέα γενιά, να αποδομήσουμε τα έμφυλα στερεότυπα, να δώσουμε έμφαση στις συναινετικές σχέσεις, να δώσουμε τη δυνατότητα να υπάρξουν ισότιμα και άλλες μορφές αρρενωπότητας, υγιείς πέρα από την τοξική του ηγεμονικού ανδρισμού, να αφήσουμε περιθώρια έκφρασης στην αυτοδιάθεση και στην ελεύθερη ατομική επιλογή. Ξέραμε ότι είναι επιβλαβής ο ηγεμονικός ανδρισμός αλλά μας λέει και επίσημα πλέον η Αμερικάνικη Ψυχολογική Εταιρεία ότι είναι τοξικός.

Μακροπρόθεσμα η πιο αποτελεσματική πρόληψη της έμφυλης βίας αποτελεί η παρέμβαση στο επίπεδο των αντιλήψεων και πρακτικών για τους έμφυλους ρόλους, για θέματα ισότητας των φύλων και δικαιωμάτων το οποίο απαιτεί μακροχρόνιες παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα. Η Πολιτεία με τις πολιτικές και τους θεσμοθετημένους κανόνες που επικρατούν και η κοινωνία των πολιτών έχουν σημαντικό ρόλο σε αυτό, όπως και το πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τι είδους εκπαίδευση παρέχουμε.

Ένα από τα κρίσιμα σημεία στο επίπεδο της πρόληψης για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας είναι η προώθηση μιας νέας αντίληψης για τον ανδρισμό, μακριά από την τοξική αρρενωπότητα και αυτό πρέπει να ξεκινά από την πρώιμη παιδική ηλικία. Το σχολείο είναι ένα προνομιακό πεδίο παρέμβασης προς την κατεύθυνση αυτή καθώς αποτελεί ένα από τα πολιτισμικά πλαίσια όπου τα παιδιά συγκροτούν τις έμφυλες ταυτότητές τους, μπορεί να παρέχει τη δυνατότητα για συγκρότηση και άλλων μορφών ανδρισμού πέραν της ηγεμονικής που είναι τοξική πριν είναι πολύ αργά.
H επικέντρωση, λοιπόν, της προσοχής στη συγκρότηση του ανδρισμού στο σχολείο –ιδιαίτερα στην προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί ζήτημα άμεσης προτεραιότητας. Εννοείται ότι το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι οικογένειες και οι άλλοι θεσμοί που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Πριν ακόμα τα παιδιά πάνε στο σχολείο, το curriculum /το «αναλυτικό πρόγραμμα» των πρώτων χρόνων είναι το παιχνίδι. Τι εμπειρίες αποκτούν, όμως, τα αγόρια μέσα από το παιχνίδι στην πρώιμη παιδική ηλικία;

Το γεγονός ότι υπάρχει έμφυλος διαχωρισμός των παιχνιδιών έχει ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τα αγόρια να έχουν περισσότερες εμπειρίες με παιχνίδια που δίνουν έμφαση στη βία, στην απόκτηση της ιδεολογίας της δύναμης, του ανταγωνισμού, της κυριαρχίας, της μη έκφρασης των συναισθημάτων που αναπαράγουν εικόνες και πρακτικές ενός ηγεμονικού ανδρισμού. Η βία είναι το πιο προβληματικό χαρακτηριστικό ιδιαίτερα των παιχνιδιών που θεωρούνται «αγορίστικα». Στην πράξη, ενθαρρύνοντας τα αγόρια να παίζουν - κατά κύριο λόγο- με αυτά τα παιχνίδια, αποδεχόμαστε σιωπηρά αυτές τις συμπεριφορές, «διδάσκουμε» στα αγόρια τη βία και εμμέσως νομιμοποιούμε την έμφυλη βία – καθώς δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτα τα όρια.

Γνωρίζουμε, επίσης, ότι η έλλειψη μιας περιεκτικής/ολιστικής σεξουαλικής αγωγής στο σχολείο εγκυμονεί πολυάριθμους κινδύνους ενώ αποτελεί το πιο ισχυρό εργαλείο για την πρόληψη της έμφυλης βίας και την προστασία των παιδιών από τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση. Παράλληλα, εφοδιάζει τα παιδιά με τις γνώσεις, τις δεξιότητες, τις στάσεις και αξίες που απαιτούνται για να αναπτύσσουν σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και την προώθηση υγιούς σεξουαλικής συμπεριφοράς που επικεντρώνεται στον σεβασμό του εαυτού μας και των άλλων, στην επικοινωνία και στη συναίνεση.

Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, στην Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες οι κυβερνήσεις δεν θέλησαν να συγκρουστούν και να επιβάλλουν το ανθρώπινο δικαίωμα για έγκυρη ενημέρωση των παιδιών, αν και έγιναν αρκετές απόπειρες.
Η εκκωφαντική σιωπή του σχολείου για θέματα που αφορούν το σώμα, τα φύλα και τη σεξουαλικότητα άφησε την ενημέρωση των παιδιών στην οικογένεια, στο Internet, στη βιομηχανία πορνό, στα ΜΜΕ και -πολλές φορές - σε εκπροσώπους της Εκκλησίας. Σήμερα η ένταξή της ως θεματικής στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων και στοιχεία της σε λίγες σελίδες ορισμένων μαθημάτων είναι ένα πολύ δειλό βήμα και απέχει πολύ από τις αρχές της περιεκτικής / συμπεριληπτικής σεξουαλικής αγωγής.
Το θέμα δεν περιορίζεται λοιπόν μόνον στην εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στο σχολείο αλλά και στον τρόπο υλοποίησης του εγχειρήματος, το πλαίσιο και τους στόχους. Πρόκειται δηλαδή και για ζητήματα περιεχομένου, μεθόδων και πρακτικών, εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών και ολόπλευρης στήριξής τους από το Υπουργείο Παιδείας

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε περιεκτική σεξουαλική αγωγή και το κράτος έχει νομική υποχρέωση να την παρέχει στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα των παιδιών, το οποίο διασφαλίζεται σε πολλές διεθνείς συνθήκες, συμφωνίες και συμβάσεις, Ευρωπαϊκούς κανονισµούς, κατευθυντήριες οδηγίες από διεθνείς οργανισμούς, όπως η UNESCO και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, πολλά νομοθετικά κείμενα του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Από την 1η Μαρτίου έως την 20ή Μαρτίου 2023 γίνονται ηλεκτρονικά όλες οι νέες εγγραφές για το προσεχές σχολικό έτος 2023-2024 στα δημόσια Νηπιαγωγεία.

Οι γονείς/κηδεμόνες εισέρχονται στη σελίδα της εφαρμογής https://proti-eggrafi.services.gov.gr/ και ακολουθούν οδηγίες. 

Στον ιστότοπο της Διεύθυνσης Π.Ε.
https://dipe-a-thess.sch.gr/dipea/index.php/2045-12-16-06-49-46 και σε όλα τα δημόσια Νηπιαγωγεία είναι αναρτημένες οι αναλυτικές Σχολικές Περιφέρειες και οι γονείς/κηδεμόνες μπορούν να πληροφορηθούν σε ποιο υπάγεται η διεύθυνση κατοικίας τους.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια ενδιαφέρουσα ημερίδα διοργανώνει την Παρασκευή 3 Μαρτίου 2023, το Πρότυπο ΕΠΑΛ - 8ο Εργαστηριακό Κέντρο Επανομής που θα πραγματοποιηθεί στο Αμφιθέατρο του ΕΠΑΛ με ώρα έναρξης 5.30 μμ.
Θέμα της ημερίδας: «ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ – ΔΥΣΛΕΞΙΑ – ΔΕΠΥ»
Είναι σημαντική η πρωτοβουλία αυτή ενημέρωσης γιατί αφορά πολλά παιδιά με παρόμοια προβλήματα, που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία ή διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα.


Το πρόγραμμα της Ημερίδας και η παρουσίαση των εισηγητών

18.00 – 18.30: ΧΑΡΑ ΔΡΑΚΑΚΙΔΟΥ
Θέμα: «Μαθησιακές Δυσκολίες: Ορισμοί, Συμπτώματα, Διάγνωση»

Η κα. Χαρά Δρακακίδου είναι απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει ολοκληρώσει τις Μεταπτυχιακές της Σπουδές στο πρόγραμμα με τίτλο «Συμβουλευτική Ψυχολογία και Συμβουλευτική στην Ειδική Αγωγή, την Εκπαίδευση και την Υγεία» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και είναι εξειδικευμένη στη Συστημική Ψυχοθεραπεία.
Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως Ψυχολόγος στην Εκπαίδευση και το τρέχον σχολικό έτος εργάζεται στο Πρότυπο ΕΠΑΛ Επανομής.


18.30 – 19.00: ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΡΟΥ
Θέμα: «Γνωρίζω το παιδί μου και τις ανάγκες του, όταν είναι στο σχολείο»

H κα. Γεωργία Μπάρου είναι Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων παιδιών με δυσλεξία και ΜΔ και μητέρα δύο δυσλεκτικών παιδιών.
Έχει σπουδάσει οικονομικά , υπηρετεί το γονεϊκό κίνημα από το 1991 και συνεχίζει να αγωνίζεται για την ισοπολιτεία όλων των μαθητών και τον σεβασμό στην διαφορετικότητα.

19.00 – 19.20: ΜΑΡΙΑ ΞΥΣΤΡΟΥ
Θέμα: «ΔΕΠΥ στην εφηβεία – Προοπτικές εξέλιξης»

Η κα. Μαρία Ξύστρου είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Κρήτης της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Τμήματος Κοινωνιολογίας (1997), Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Brunel του Λονδίνου στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης και Ψυχολογία με εξειδίκευση στην
Κοινωνική Συμπεριφορά παιδιών με Δυσλεξία και Μαθησιακές Δυσκολίες. Η καινοτομία της στην πρόγνωση μαθησιακών δυσκολιών αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό Κράτος το 2005.
Το 2016 δημιούργησε με ομάδα επιστημόνων το «www.e-dyagnosis.com». Εργάστηκε ως Επιστημονική Συνεργάτης στο «Εργαστήριο Δυσλεξίας και Οφθαλμοκίνησης» στο
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο «Κέντρο Δυσλεξίας και Ευφυΐας».
Συνεργάστηκε με το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και το Μακεδονικό Ινστιτούτο Εργασίας για την λειτουργία της γραμμής βοήθειας «Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης 1037». Εκπαιδεύτηκε στην «Εταιρεία Σπαστικών Βορείου Ελλάδος» και παρακολούθησε
μαθήματα νοηματικής γλώσσας για άτομα με προβλήματα ακοής και νοητικής υστέρησης.
Βραβεύτηκε με τιμητική πλακέτα για το έργο που προσέφερε στο πρόγραμμα «Δημιουργική Απασχόληση Παιδιών» από την Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Έως και σήμερα, συμμετέχει ως Πρόεδρος και εισηγήτρια σε ημερίδες, συνέδρια και σεμινάρια, σε θέματα Κοινωνιολογίας, Ειδικής Αγωγής και Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης-Παιδοψυχολογίας. Εργάζεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο και Προΐσταται στο Τμήμα της Υπηρεσίας Επιτρόπου στο Υπουργείο
Εσωτερικών Μακεδονίας-Θράκης. Είναι μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων (ΣΕΚ) Παράρτημα Θεσ/νίκης. Δραστηριοποιείται στην φιλανθρωπία, προσφέροντας τις υπηρεσίες
της στην παγκόσμια οικογένεια AHEPA.


19.20 – 19.45: ΦΡΙΝΤΑ ΞΥΣΤΡΟΥ
Θέμα: «Σχέση με τον εαυτό και τους άλλους μέσα στην ΔΕΠΥ»

Η κα. Ξύστρου Φρίντα σπούδασε ψυχολογία, Συμβουλευτική Ψυχοθεραπεία και Ομαδική Ψυχοθεραπεία. Εξειδικεύτηκε στην ψυχανάλυση και επειδή θεώρησε ότι από τη νεότητα χωρίς εμπειρία, ως την έμπειρη εργασιακή ωριμότητα υπάρχει μεγάλη διαδρομή,
επανέλαβε μια διετή εκπαίδευση στην ψυχανάλυση. Εργάζεται ιδιωτικά, παρέχοντας Ομαδική και Ατομική Συμβουλευτική Υποστήριξη σε ενήλικες και παιδιά, μετά από ολιγοετή
θητεία στο Δημόσιο αλλά και σαν ιδιωτική υπάλληλος σε διάφορες εταιρείες.
«Δουλεύω και με παιδιά, με αφήνουν να παίζω μαζί τους χωρίς ενοχές και μου δημιουργούν καινούρια ερωτήματα και όρεξη να ψάξω απαντήσεις. Να ένας καλός λόγος (και άλλοθι ανεξάντλητης όρεξης για μάθηση) που είχα για να εκπαιδευτώ στο Ψυχόδραμα
που βασίζεται στο παιχνίδι ρόλων αλλά και στην Μουσικοθεραπεία, για να γαληνεύει η ψυχή!»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ως σύλλογος γονέων και κηδεμόνων των μαθητών του 1ουΓενικού Λυκείου (1οΓΕΛ) Θερμαϊκού, το οποίο βρίσκεται στο 18οχιλιόμετρο της οδού Θεσσαλονίκης – Μηχανιώνας (απέναντι από το παλαιό lidl), έχοντας υπόψη :

α) την επικινδυνότητα της θέσης στην οποία βρίσκεται το σχολείο, το οποίο εφάπτεται με δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, στην συντριπτική πλειονότητα του οποίου, αγνοείται η ύπαρξη πεζοδρομίων, διαβάσεων για πεζούς και φαναριών και

β) το γεγονός ότι, η πλειονότητα των στάσεων των λεωφορείων του ΟΑΣΘ βρίσκονται πάνω στον δρόμο, χωρίς πεζοδρόμιο, στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής από το σχολείο μέχρι την Αγ. Τριάδα

και συναισθανόμενοι την ευθύνη μας, βλέποντας με αγωνία, τον καθημερινό κίνδυνο τον οποίο διατρέχουν τα παιδιά μας στην προσπάθεια πρόσβασης τους στην δημόσια εκπαίδευση, έχουμε αιτηθεί ήδη την διάθεση λεωφορείων από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για την ασφαλή μεταφορά τους, όπως αυτή προβλέπεται από τον νόμο.

Επειδή στο σχολείο μας φοιτούν παιδιά τα οποία προέρχονται από την Περαία τους Νέους Επιβάτες και την Αγ. Τριάδα και μάλιστα από τις δύο τελευταίες περιοχές προέρχεται η πλειοψηφία των μαθητών.

Επειδή η ασφαλής μετακίνηση των παιδιών μας, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εξασφαλιστεί με την μεταφορά αυτών με την δημόσια συγκοινωνία

Επειδή εισπράττουμε αδιαφορία ως απάντηση στο νόμιμο και δίκαιο αυτό αίτημά μας

Επειδή νοιώθουμε την υποχρέωση να ενημερώσουμε την τοπική κοινωνία για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά τα παιδιά της, ζητώντας συγχρόνως την αρωγή και την συστράτευση όλων

Για τους λόγους αυτούς,
Σας παραθέτουμε την επιστολή την οποία έχουμε ήδη αποστείλει στην Περιφέρεια και έχουμε κοινοποιήσει και στους αρμόδιους τοπικούς φορείς.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 11.02.2023 

Η είδηση περί πολυγαμίας, στις ΗΠΑ, όπως αυτή δημοσιεύτηκε από τον Economist της 14.01.2023, σ. 38, πέρασε παραδόξως ασχολίαστη, από όσο γνωρίζω. Πρόκειται για ένα ζευγάρι, στο οποίο προστέθηκε και ένας δεύτερος «μπαμπάς», και που τα δύο παιδιά του αρχικού ζεύγους αποκαλούν “μπόνους μπαμπά». Καθώς, προς το παρόν, καμία Πολιτεία των ΗΠΑ δεν έχει νομιμοποιήσει το νέο αυτό οικογενειακό σχήμα, η περί ης οικογένεια έσπευσε να υπογράψει, ενώπιον δικηγόρου, σύμφωνο διατροφής και ανατροφής των παιδιών, σε περίπτωση διάσπασης ή θανάτου ενός από το τρισδιάστατο σχήμα των «.γονέων». Το σχήμα αναγνωρίζεται ως “συναινετικό μη-μονογαμικό σύμφωνο» (CNM) και εννοείται ότι μπορεί να περιλάβει εντός του και πέραν των τριών «γονέων». Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Chapman ένας στους είκοσι, σε παρόμοια σχέση, αναζητεί την υπογραφή “συναινετικού μη-μονογαμικού συμφώνου». Κυρίως ομοφυλόφιλοι καταφεύγουν στο αναδυόμενο αυτό σχήμα. Πρόκειται για συναινετική πολυσυντροφικότητα, δηλαδή πλέγματα ερωτικών σχέσεων, που μπορεί να διαχειρίζονται από κοινού και πρακτικά ζητήματα της ζωής, όπως κάνουν παραδοσιακώς οι παντρεμένοι και τα ζευγάρια, διεκδικώντας και την από κοινού γονεϊκότητα.

Η αποδοχή της πολυγαμίας

Στο σχήμα αυτό αρχίζουν να ενδίδουν κράτη και πόλεις, προς το παρόν με δειλές και στη σκιά της νομιμότητας αναγνωρίσεις δικαιωμάτων στους μετέχοντες. Ένας δικαστής στη Νέα Υόρκη αναγνώρισε το δικαίωμα, σε τρίτο μέλος ενός τέτοιου σχήματος, από το οποίο ο ένας απεβίωσε, να καρπωθεί τη συμφωνία δικαιώματος στην κοινή στέγη, που είχε υπογραφεί από τους τρείς. Το 2020 σε πόλη έξω από τη Βοστώνη δικαστής αναγνώρισε για πρώτη φορά το δικαίωμα επέκτασης ασφάλειας υγείας, από τον αρχικό ασφαλισμένο, σε υπαλλήλους, που τυγχάνουν σύντροφοι, σε οικογενειακό σχήμα. Τέτοιες υποχρεώσεις επιβάλλονται σε δημόσιες και όχι προς το παρόν και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.Όπως ήταν αναμενόμενο, έχουν ήδη αρχίσει διαμαρτυρίες από μέλη του πολυγαμικού σχήματος, που αντιμετωπίζουν δυσάρεστες διακρίσεις, και ταυτόχρονα εκφράζονται απαιτήσεις για ίση μεταχείρισή τους, αλλά και για νομοθετική αναγνώριση του νέου status.

Το νεοεμφανιζόμενο αυτό τοπίο οικογενειακής παραλλαγής σημειώνει διαχρονική πρόοδο αναγνώρισης. Σχετική έρευνα του 2020 διαπιστώνει ότι ήδη το 1/5 των Αμερικανών αναγνωρίζει την ηθική βάση της πολυγαμίας, ενώ το ποσοστό αυτό έχει τετραπλασιαστεί από το 2006.

Μορφές αναγνώρισης της δυτικής πολυγαμίας

Η πολυγαμία στη Δύση, μέχρι στιγμής εμφανίζεται αντίστροφη από την καθιερωμένη σε πολλές μουσουλμανικές χώρες. Δηλαδή, στη Δύση το σχήμα εμφανίζεται με περισσότερους του ενός άνδρες, στην «οικογένεια», αλλά με μία μόνο γυναίκα, και συνεπώς είναι το αντίστροφο σχήμα του καθιερωμένου χαρεμιού με έναν άνδρα. Πρόκειται, ασφαλώς, για διείσδυση άλλου πολιτισμού, στον δυτικό. Μπορεί, ίσως να εξυπηρετεί την προσπάθεια μείωσης του γήινου πληθυσμού. Να παρατηρηθεί, στο σημείο αυτό, ότι η πολιτιστική αυτή διείσδυση γίνεται δεκτή χωρίς να έχει προηγηθεί «σύγκρουση πολιτισμών», διαψεύδοντας τον Σαμουελ Χάντιγκτον, που είχε προβλέψει σύγκρουση στο γνωστό του βιβλίο .

Η πολυγαμία ως επιστέγασμα των ανατροπών της παραδοσιακής οικογένειας


Θα μπορούσε να προβληθεί ως εξήγηση της έλλειψης αντίδρασης ή/και αδιαφορίας, κατά την αποδοχή της πολυγαμίας από τη Δύση, το γεγονός ότι έχουν προηγηθεί σωρεία ανάλογων ανατροπών στο πεδίο αυτό, ώστε να έχουν εξαντληθεί οι όποιες αντιρρήσεις. Και σε τελική ανάλυση, θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι «δεν είναι δα και κάτι τραγικό: μια νομιμοποίηση εξωσυζυγικών σχέσεων», που ελπίζεται επιπλέον να περιορίσει τα διαζύγια, και να εξασφαλίσει πολλούς πατεράδες στα παιδιά της πολυγαμικής οικογένειας. Εξάλλου, μπορεί έτσι να περιοριστεί, και το άγχος των οικογενειακών βαρών, που τώρα πέφτει σε έναν αρχηγό της οικογένειας, στις δύσκολες αυτές εποχές που ζούμε.

Αλλά ποιανού θα είναι τα παιδιά;

Και ο θεσμός της οικογένειας; Η ευλογία της από τη Χριστιανική θρησκεία; Το οικογενειακό δίκαιο; Και ποιανού από τους πολλούς πατεράδες θα είναι τα παιδιά; Μα, (θα αντιταχθούν ορισμένοι), στον 21ο αιώνα θα ασχολούμεθα με απολιθώματα; Εδώ, φθάνει ο μετάνθρωπος και η τεχνητή νοημοσύνη, και εμείς θα ανησυχούμε για το ποιος είναι ο πατέρας των παιδιών μας; (και εδώ να υπενθυμίσω τις σοφές εβραϊκές προδιαγραφές, σύμφωνα με τις οποίες, Εβραίος αναγνωρίζεται μόνο αυτός που γεννήθηκε από Εβραία μητέρα).

Η κατάρρευση των ουτοπιών περί αφομοίωσης των μεταναστών

Η αναγνώριση της πολυγαμίας που ενσκήπτει στη Δύση, έστω και αντιστραμμένη (πολλοί άνδρες και όχι πολλές γυναίκες), φαίνεται να διαψεύδει παταγωδώς την ουτοπία της δυνατότητας αφομοίωσης των μεταναστών, που στη χώρα μας υποστηρίχτηκε από την ΠτΔ και τον Πρωθυπουργό. Η εισβολή της πολυγαμίας, ενός από τα ισχυρότερα πολιτισμικά στοιχεία των πολυπληθέστερων μεταναστών, ακυρώνει εν τη γενέσει της αυτή την ελπίδα.

Η υποτέλειά μας στα πάντα

Δικαιολογείται, άραγε, ο πανικός μας εν όψει της νέας αυτής ανατροπής στοιχείων του πολιτισμού μας που έρχεται και σε εμάς; Η απάντηση εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα αυτό από τον καθένα μας. Αυτοί που φορούν παραδοσιακά γυαλιά θα τρομοκρατηθούν με την απειλή της έλευσης της πολυγαμίας και θα επιβεβαιώσουν τους φόβους τους ότι όλα έχουν χαθεί στην ταχύτατα παρακμάζουσα Δύση (όπως περίπου το περιγράφω στο σύγγραμμά μου «Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής»). Και πιθανότατα θα αναρωτηθούν αν μπορεί να γίνει κάτι, για να σταματήσει η πορεία προς την εξαφάνιση της Δύσης ή τουλάχιστον αυτή να καθυστερήσει. Όμως, για όσους έχουν επιλέξει «προοδευτικά» ομματοϋάλια, για αυτούς που η σημαία είναι ένα απλό πανί, και συνεπώς είναι αδιάφορο το αν την κρατά Ελληνόπουλο στις παρελάσεις ή παιδί που προέρχεται από οποιονδήποτε διαφορετικό πολιτισμό του ελληνικού, εύκολα θα υποκύψουν στα πάντα, και δεν θα αγωνιστούν για τίποτε.

Υπερέχουν σε αριθμό οι εθνομηδενιστές;

Τα όσα συμβαίνουν γύρω μας σε καθημερινή βάση φοβούμαι ότι προβάλουν την επικράτηση των «προοδευτικών» ανάμεσά μας και όχι των παραδοσιακών. Είναι αυτοί που έχουν πειστεί ότι κανενός είδους αντίσταση δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, γιατί έρχονται «τσουνάμια» από παντού, που αδυνατούμε να τα σταματήσουμε. Έτσι, και γι’ αυτό, λέμε ΝΑΙ σε όλα, όσα συστηματικά μας επιβάλλονται από εξωτερικά συμφέροντα. Για τα εθνικά μας θέματα κρίνουμε ότι, στις περιστάσεις που διανύουμε, αρκεί η συνεχής επίκληση του διεθνούς δικαίου, έστω και αν η εφαρμογή του είναι ολοένα και πιο περιπτωσιακή. Υποστηρίζουμε, ακόμη, ότι η θρησκεία και η ιστορία μας θα πρέπει να διδάσκονται χωρίς γωνίες, η πρώτη προαιρετικά, για να αφήνει ανοικτό το δρόμο και για άλλες θρησκείες, και η δεύτερη για να ενθαρρύνει την ειρηνική συνύπαρξη λαών και πολιτισμών. Ειδικότερα, στο σημείο αυτό προωθείται, από γερμανικής πλευράς, και με ιδιαίτερο ζήλο τον τελευταίο καιρό, μια γιγαντιαία επιχείρηση απάλειψης των βαρβαροτήτων των Ναζί κατά την κατοχή στην Ελλάδα. Υποστηρίζεται ότι η διατήρηση της μνήμης εκείνων των καταστροφών δεν βοηθά σε τίποτε, και έτσι δεν βλέπουμε ότι αυτές συνεχίζονται με τα εγκληματικά μνημόνια. Γι αυτό, και σπεύδουμε να λέμε ΝΑΙ σε ότι μας προτείνεται ή αποφασίζεται έξωθεν και ερήμην ημών. Γι αυτό και με τέτοια ευκολία εκλαμβάνουμε ως ασήμαντη λεπτομέρεια το ότι οι καλοί φίλοι μας οι Γερμανοί αρνούνται επί 80 χρόνια να μας καταβάλουν τα θηριώδη χρέη, που μας οφείλουν από την κατοχή, παρότι μας πνίγουν για να καταβάλουμε εμείς μέχρι ρανίδας τα κατά πολύ μικρότερα δικά μας προς αυτούς. Ως αναπότρεπτο κακό εκλαμβάνουμε, ακόμη, το γεγονός ότι έχει αρχίσει η επιχείρηση πετάγματος στο δρόμο χιλιάδων οικογενειών, επειδή χρωστούν, ενώ τα σπίτια τους ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί, στα διάφορα funds (άλλως, κοράκια). Αλλά, όμως, εμείς, μετά το μεγάλο ΟΧΙ, ξέρουμε μόνο το ΝΑΙ, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τους δυτικούς μας φίλους. Δεν θέλουμε επ’ουδενί να τους δυσαρεστήσουμε, έστω και αν έτσι θυσιάζουμε υπέρτατα εθνικά μας συμφέροντα.

Άρχισα με την πολυγαμία, που μας έρχεται σύντομα, όπως όλα δείχνουν, και που σίγουρα θα τη δεχθούμε χωρίς αντίδραση. Για να υποστηρίξω ξανά και πάλι ότι το κυρίαρχο ελληνικό πρόβλημα, είναι αυτό της υποτέλειας. Αυτό που μας καταπίνει γουλιά-γουλιά. Και χρησιμοποίησα τον πρώτο πληθυντικό, διότι θεωρώ ότι όλοι εμείς οι Έλληνες είμαστε υπεύθυνοι για το χαμό της Ελλάδας. Και αυτοί που συναινούν, αλλά και αυτοί που διαφωνούν χωρίς να αντιδρούν. .


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με μια διαδικτυακή έρευνα που πραγματοποίησε το "Χαμόγελο του Παιδιού" αποτυπώθηκε πως 1 στις 6 συνομιλίες με ενήλικους χρήστες που έγιναν, με μέσο όρο ηλικίας τα 41 έτη, προχώρησε σε σεξουαλικοποίηση της συζήτησης, ή κάποια μορφή συνομιλίας, παραβιαστική για τα παιδιά.

Στόχος της έρευνας ήταν η ανάδειξη ενός σημαντικού προβλήματος της σύγχρονης εποχής, το φαινόμενο προσέλκυσης ανηλίκων ατόμων διαμέσου Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και Εφαρμογών Ανώνυμων συνομιλιών -εφαρμογών που έχουν χρησιμοποιηθεί και σε πρόσφατα γεγονότα με ανήλικα παιδιά- και της παρουσίασης των κινδύνων που ελλοχεύουν καθημερινά κατά την πλοήγηση των παιδιών στο διαδίκτυο.

Παρακολουθήστε την έρευνα σε σχετικό βίντεο: 


 



 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το Κέντρο Κοινότητας, σε συνεργασία με τον Εθελοντικό Συμβουλευτικό Σταθμό Εφήβων στον Δήμο Θερμαϊκού διοργανώνει την ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΔΕΚ 2022 / 17:30-20:30, στο χώρο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας,

το 1ο Βιωματικό Εργαστήριο με θέμα: «Αντιμετωπίζοντας τη βία στο σχολείο και στην κοινότητα μέσα από τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών».

Το εργαστήριο αυτό στοχεύει στην οικοδόμηση αλληλοκατανόησης και συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων, η συνεργασία των οποίων αποτελεί τη βάση αυτής της προσπάθειας.

Στο 1ο βιωματικό εργαστήριο προσκαλούνται εκπαιδευτικοί και γονείς 

Η συμμετοχή σας είναι σημαντική.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Επανομής κλείνει τις εκδηλώσεις του για την επέτειο των 40 ετών από την ίδρυσή του   με μια επίκαιρη και ενδιαφέρουσα ομιλία.

Θέμα:  
"Το παιδί στο προσκήνιο, ανήλικο θύμα & ανήλικος θύτης σε μια κοινή συνάντηση ". 

Ομιλητές:
  • Χρυσούλα Λειβαδιώτου, Ψυχολόγος, Αυτοτελές Γραφείο Προστασίας Ανηλίκων Θυμάτων Θεσσαλονίκης "Σπίτι του Παιδιού"
  • Γεωργία Ευσταθιάδου, Κοινωνική Λειτουργός, Επιμελήτρια Ανηλίκων Θεσσαλονίκης

Κυριακή 20/11/22 στις 7:00 μμ, στο Δημοτικό Θέατρο Επανομής!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Κυριακή 20 Νοεμβρίου στο Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ, Περαίας,

Ακούμε τα παιδιά;

Ελάτε Να σπάσουμε τον κύκλο της σιωπής.

Διαδραστική εκδήλωση ευαισθητοποίησης αλλά και ενημέρωσης των δημοτών, σχετικά με τα δραματικά αυξανόμενα φαινόμενα κακοποίησης παιδιών, διοργανώνει την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022 και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια της Κακοποίησης Παιδιών, το ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ. του Δήμου Θερμαϊκού.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του συγκροτήματος ΚΑΠΠΑ 2000 (Παραλία Περαίας) στις 7 το απόγευμα και απευθύνεται μόνο σε ενήλικες.
(Η εκδήλωση είναι ακατάλληλη για κάτω των 18 ετών)

Στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστεί θεατρικό δρώμενο εμπνευσμένο από το βιβλίο «Ιφιγένεια – Ο κύκλος της σιωπής».

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης θα ακολουθήσει ομιλία:
Ομιλητές

- Ιφιγένεια Μαυριανού, πρωταγωνίστρια του βιβλίου «Ιφιγένεια – ο κύκλος της σιωπής» συγγραφέας Μαρία Τσακίρη και Εκδόσεις Ψυχογιός. 
Θέμα: «Η απόφασή μου να σπάσω τον κύκλο της σιωπής», μια προσωπική εμπειρία ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα της.

- Χρήστος Σωζόπουλος Ψυχολόγος στον Οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Θεματική: «Οι δράσεις του Οργανισμού “Το Χαμόγελο του Παιδιού” για τα παιδιά θύματα Βίας».

- Συλβάνα Καρασαββίδου, Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, Πρόεδρος της κοινωνικής οργάνωσης με τη μορφή μη κερδοσκοπικού σωματείου "Μαζί για την οικογένεια και το παιδί", με θέμα: «Η υποστήριξη παιδιών και οικογενειών με απώτερο σκοπό την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής». Θα απαντήσει σε ερωτήσεις και τοποθετήσεις του κοινού.

- Ολγα Χατζηδήμου, Συντονίστρια του Εθελοντικού Συμβουλευτικού Σταθμού στον Δήμο Θερμαϊκού, π. Προϊσταμένη της Υπηρεσίας Επιμελητών του Δικαστηρίου Ανηλίκων Θεσσαλονίκης με θέμα: «Ενημέρωση για τη Δράση του Εθελοντικού Συμβουλευτικού Σταθμού Ψυχοκοινωνικής Στήριξης για Εφήβους και τις Οικογένειες τους, στον Δήμο Θερμαϊκού»

- Σοφία Καλπουρτζή, Ψυχολόγος, MSc Παιδικής και Εφηβικής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Συστημική ψυχοθεραπεύτρια και ψυχολόγος της ομάδας του Εθελοντικού Συμβουλευτικού Σταθμού Ψυχοκοινωνικής Στήριξης για Εφήβους και τις Οικογένειες τους με θέμα: «Ακου το παιδί και στήριξέ το: μια δράση συνηγορίας με την οικογένεια»

το θεατρικό ερμηνεύουν:

Σταύρος Δουκουζγιάννης, Σταυρούλα Καπίδου, Νίκος Κορεξιανός, Ελένη Χρυσομάλλη

Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Τζιαφέτας

Video art: Δήμητρα Αλεξανδρή

Χορογραφίες: Ελένη Χρυσομάλλη

Σκηνοθετική επιμέλεια – Συντονισμός: Νίκος Κορεξιανός

Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Τζιαφέτας και επι σκηνής Πλάτων Τσιπίδης και Κεχαγιάς Δημήτρης



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Παρακάτω θα βρείτε θα βρείτε τη διεθνή πρωτοβουλία 50 ακαδημαϊκών σχετικά με την ΚΥΑ 40494 και το άρθρο 67 του Νόμου 4921. Απευθύνουν πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα και επισημάνσεις προς την κυρία Υφυπουργό Δόμνα Μιχαηλίδου βασισμένοι στην επαγγελματική τους συνείδηση και εξειδίκευση.

Αγαπητή κυρία Yφυπουργέ,

Οι υπογράφουσες και υπογράφοντες το παρόν κείμενο, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις των πολιτών και συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο για τις συνέπειες της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 40494/3.5.2022 (ΦΕΚ Β' 2302/11-05-2022) και του Νόμου υπ’ αριθμ.: 4921 (Άρθρο 67), κατανοούμε ότι το συγκεκριμένο νομοθέτημα απειλεί τη συνέχιση της ομαλής λειτουργίας του οργανισμού Χαμόγελο του Παιδιού.

Είναι θέμα επαγγελματικής συνείδησης που στηρίζεται στην επιστημονική μας εξειδίκευση σε θέματα παιδικής ηλικίας, κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, εκπαίδευσης και ένταξης των νέων να πάρουμε απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα αποβλέποντας τόσο στη δική μας κατανόηση των επιχειρημάτων που στηρίζουν το σχεδιασμό και τις αποφάσεις του Υπουργείου, όσο και στην ορθή και εμπεριστατωμένη ενημέρωση της κοινής γνώμης.

Γιατί ενδιαφερόμαστε:

Το Χαμόγελο του Παιδιού είναι ένας οργανισμός-σύμβολο ο οποίος στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας έχει ταυτιστεί με την προστασία της παιδικής ηλικίας και τη φροντίδα ευάλωτων παιδιών και νέων ανθρώπων. Το Χαμόγελο του Παιδιού έχει “αγκαλιαστεί” από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία στηρίζει και συνδράμει με δωρεές και δραστηριότητες που διαχέουν τη σημασία του έργου που προσφέρεται από τον συγκεκριμένο οργανισμό. Η αποστολή του Χαμόγελου του Παιδιού, οι καινοτόμες για την Ελλάδα υπηρεσίες του στην ανάδοχη φροντίδα παιδιών και εφήβων, το διαρκές έργο του και οι θετικές επιπτώσεις στους νέους ανθρώπους που έχουν βρεθεί υπό τη φροντίδα του έχουν εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσήμου. Θεωρούμε ότι κάθε απόφαση η οποία επηρεάζει τη λειτουργία του Χαμόγελου του Παιδιού και οργανισμών με συναφείς ευθύνες πρέπει να είναι άρτια μελετημένη και να λαμβάνεται με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών και των οικογενειών τους.

Τι ρωτάμε την Υφυπουργό και συνάδελφο ακαδημαϊκό:

1. Η εύθραυστη υπόσταση οργανισμών όπως το Χαμόγελο του Παιδιού σε καιρούς έντονης κοινωνικοπολιτικής αστάθειας σε συνδυασμό με την κρισιμότητα του έργου που παρέχεται από Το Χαμόγελο του Παιδιού δημιουργούν ερωτήματα για το τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση υποβάθμισης ή παύσης των εργασιών του οργανισμού. Συγκεκριμένα, είναι το υπουργείο σε ετοιμότητα να καλύψει τα κενά και τις ανάγκες που θα δημιουργηθούν σε μια τέτοια περίπτωση; Υπάρχει σχέδιο και ποιο είναι αυτό;
2. Ποιες είναι οι έρευνες και βέλτιστες πρακτικές που υπαγορεύουν τις προβλέψεις του νόμου και το σχεδιασμό του υπουργείου;
3. Γιατί υφίσταται και πώς εξηγείται η διάκριση μεταξύ των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και εκκλησιαστικών ιδρυμάτων;
4. Σε τοποθέτησή σας στη Βουλή κάνατε διάκριση μεταξύ ιδρυματισμού και ένταξης. Σε ποια δεδομένα στηρίζεται αυτή η τοποθέτηση και πώς ακριβώς το Χαμόγελο του Παιδιού προωθεί τον ιδρυματισμό; Έχει κάνει το Υπουργείο κάποια μελέτη η οποία να δίνει βάση στην συγκεκριμένη τοποθέτηση;
5. Δεδομένης της κρίσιμης και εντατικά μεταβαλλόμενης παγκόσμιας ιστορικής συγκυρίας, γιατί επελέγη αυτή η στιγμή να ανοίξει ο διάλογος σε ένα θέμα τόσο ευαίσθητο για το οποίο ο σχεδιασμός πρέπει να είναι μακρόπνοος και στιβαρός και να λαμβάνει υπόψη του τις νέες σταθερές που αναδύονται και επηρεάζουν τη ζωή των παιδιών;

Κλείνοντας επισημαίνουμε και ρωτούμε:

Το άρθρο 12 της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού τονίζει τη σημασία της συμμετοχής των παιδιών στη λήψη αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους. Η Ελλάδα ως υπογράφον κράτος της Σύμβασης ευθυγραμμίζει τις προβλέψεις των νόμων με τις προβλέψεις του συγκεκριμένου κειμένου.

Με ποιο τρόπο ο νόμος και οι διαφαινόμενες αρνητικές επιπτώσεις του στη λειτουργία του Χαμόγελου του Παιδιού προωθούν τα δικαιώματα των παιδιών;

Συγκεκριμένα έχει διεξαχθεί ενδελεχής εκτίμηση των επιπτώσεων του νόμου στα δικαιώματα του παιδιού (Child Rights Impact Assessment) και τι έχει δείξει αυτή η αξιολόγηση;

Διεθνώς η σύγχρονη ακαδημαϊκή έρευνα και οι βέλτιστες πρακτικές πολιτικού σχεδιασμού για τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους καταδεικνύουν την κρισιμότητα της “φωνής” τους σε όλο το φάσμα της κοινωνικοπολιτικής δραστηριότητας και διακυβέρνησης. Φρόντισε το υπουργείο να λάβει υπόψη τις εμπειρίες και τη γνώμη των παιδιών-δικαιούχων των υπηρεσιών του Χαμόγελου του Παιδιού; Θα μπορούσε το Υπουργείο να μοιραστεί τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης με τους ειδικούς του αντικειμένου και το ευρύ κοινό;

Με ενδιαφέρον και αγωνία περιμένουμε τις απαντήσεις σας και είμαστε στη διάθεσή σας να συνδράμουμε έργα και δράσεις που θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των παιδιών και των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα.

Είμαστε στη διάθεσή σας για περαιτέρω διάλογο.

Με εκτίμηση:

Θέκλα Αναστασίου, Lecturer in Early Years and Childhood Studies, Education and Social Research Institute, Manchester Metropolitan University.

Γιώργος Ανδρουλάκης, Καθηγητής Κοινωνιογλωσσολογίας και Διδακτικής της Γλώσσας, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Χρήστος Βαρβαντάκης, Children's Photography Archive, Goldsmiths, University of London.

Αθανάσιος Βοστάνης, Lecturer in Intellectual and Developmental Disabilities, Social Policy, Sociology and Social Research, University of Kent.

Χρήστος Γκόβαρης, Καθηγητής Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Ειρήνη Γκούσκου, Lecturer in Early Years and Primary Education, The Institute of Education, UCL's Faculty of Education and Society,.

Δέσποινα Δεσλή, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ελένη Δημητρέλλου, Lecturer in Education, Graduate School of Education, University of Exeter.

Αναστασία Δημητρίου, Καθηγήτρια, Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Φωτεινή Διαμαντιδάκη, Associate Professor of Languages Education and Applied Linguistics, Department of Culture, Communication and Media, The Institute of Education, UCL's Faculty of Education and Society.

Γιάννης Ευθυμίου, Lecturer in Education, Department of Education, Brunel University London.

Νικόλαος Γ. Ιντζεσίλογλου, Ομότιμος Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Δόμνα (Μίκα) Κακανά, Καθηγήτρια, Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Λήδα Καμενοπούλου, Associate Professor Psychology and Human Development, The Institute of Education, UCL's Faculty of Education and Society.

Αιμίλιος Καμπουρόπουλος, Καθηγητής, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ευγενία Καταρτζή, Assistant Professor in Education, Faculty of Social Sciences, University of Nottingham.

Λίλα Κοσσυβάκη, CPsychol, Assistant Professor in Severe Profound and Multiple Learning Disabilities, Department of Disability Inclusion and Special Needs, University of Birmingham.

Δαμιανός Κωνσταντινίδης, Καθηγητής, Τμήμα Θεάτρου Σχολή Καλών Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στέλλα Λάββα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Αναστασία Λαδά-Χατζοπούλου, Ομότιμη Καθηγήτρια, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Αναστάσιος Λιάμπας, Αναπληρωτής Καθηγητής Παιδαγωγικής και Κοινωνικού Αποκλεισμού, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Βάλλη Λύτρα, Reader in Languages in Education, Department of Educational Studies, Goldsmiths, University of London.

Gabriella Macri, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Κώστας Μάγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Ελένη Μαριού, Lecturer in Educational Linguistics, School of Education, University of Birmingham.

Μανώλης Μαυρίκης, Professor, UCL Knowledge Lab, The Institute of Education, UCL's Faculty of Education and Society.

Δημήτρης Μαυροσκούφης, Oμότιμος Kαθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ειρήνη Μαύρου, Associate Professor (Applied Linguistics), Universidad Antonio de Nebrija.

Αικατερίνη Μουρατίδου, Καθηγήτρια, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ειρήνη Μπιζά, Associate Professor in Mathematics Education, School of Education & Lifelong Learning, University of East Anglia.

Έλενα Ναρδή, Professor of Mathematics Education, School of Education & Lifelong Learning, University of East Anglia.

Σεβαστή-Μέλισσα Νόλα, Senior Lecturer (Childhood Studies), Department of Sociology, Goldsmiths, University of London.

Ιωάννα Νούλα, Childhood and Education consultant, Visiting Fellow in Children’s Rights and Digital Education, Department of Media and Communications, London School of Economics and Political Science.

Σουζάνα Παντελιάδου, Καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής – Μαθησιακών Δυσκολιών, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Βασιλική Παπαδοπούλου, Καθηγήτρια, Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Steven Παπαχρήστου, Lecturer in Psychology, UCL Department of Psychology & Human Development.

Ελπίδα Παυλίδου, Lecturer in Psychology Education, Department of Education, University of York.

Εύα Παυλίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ρυθμική και Κινητική Αγωγή, ΤΕΠΑΕ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ιωάννης Πεχτελίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνιολογίας της, Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Αικατερίνη-Νίνα Πολυτίμου, Lecturer in Psychology, Department of Psychology and Human Development, The Institute of Education, UCL's Faculty of Education and Society.

Ξενής Σαχίνης, Καθηγητής, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Σπύρος Σπύρου, Professor of Anthropology/Sociology, Department of Social and Behavioral Sciences, European University of Cyprus.

Άρης Στυλιανού, Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας, Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Άννα Τραϊανού, Professor, Department of Educational Studies, Goldsmiths, University of London.

Παρασκευή Τριανταφυλλοπούλου, Senior Lecturer in Intellectual and Developmental Disability, School of Social Policy, Sociology and Social Research, University of Kent.

Ειρήνη Φλουρή, Professor of Developmental Psychology, Department of Psychology & Human Development, The Institute of Education, UCL's Faculty of Education and Society.

Μαρία Χατζηστυλιανού, Ομότιμη Καθηγήτρια Παιδιατρικής-Ανοσολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΣΕΥ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης., πρώην διευθύντρια Β' Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής ΑΧΕΠΑ.

Ελένη Χοντολίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σχολικής Παιδαγωγικής και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Τζωρτζίνα Χρήστου, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια Κοινωνιολογίας, Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Φεβρωνία Χριστοδουλίδη, Senior Lecturer in Counselling & Psychotherapy, Department of Professional Psychology, University of East London.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται λυσσασμένα στους εργαζόμενους ενώ τάζει δωράκια και ελαφρύνσεις σε εργοδότες. Το Υπουργείο Εργασίας με νέα Τροπολογία που θα έχει ισχύ έως 15 Απριλίου μεταξύ άλλων περικόπτει το 50% των ημερομίσθιων για τις μέρες που υποχρεούται ο εργοδότης να πληρώσει την άδεια ειδικού σκοπού. Με λίγα λόγια βάζει το μαχαίρι στο λαιμό στους γονείς που πρέπει να φροντίσουν τα παιδιά και την οικογένεια τους σε περίπτωση κρούσματος της νόσου.

Συγκεκριμένα η νέα τροπολογία αναφέρει:

«Εφόσον η παροχή εξ αποστάσεως εργασίας δεν είναι εφικτή, δικαιούνται, για το ίδιο χρονικό διάστημα, να κάνουν χρήση ειδικής άδειας λόγω νόσησης των τέκνων τους από κορωνοϊό COVID-19 που χορηγείται, για τις τέσσερις πρώτες ημέρες απουσίας. Για την πέμπτη ημέρα απουσίας μπορούν να κάνουν χρήση οποιασδήποτε άλλης άδειας …Για την παροχή εξ αποστάσεως εργασίας ή τη χορήγηση της ειδικής άδειας, αρκεί η απόδειξη θετικού διαγνωστικού ελέγχου, σύμφωνα με τα εκάστοτε ισχύοντα υγειονομικά πρωτόκολλα… Οι γονείς εργαζόμενοι, κατά τη διάρκεια της άδειας λαμβάνουν το 50% των αποδοχών τους, το οποίο κατά τις τρεις πρώτες ημέρες καταβάλλεται από τον εργοδότη και την τέταρτη ημέρα από τον ΕΦΚΑ.» Οι τέσσερις μέρες άδεια είναι πολύ λίγες δεδομένου ότι η καραντίνα και η ανάρρωση των νοσούντων διαρκεί πολύ περισσότερο. Εκ των πραγμάτων, όσοι εργαζόμενοι γονείς αναγκαστούν να πάρουν άδεια για να φροντίσουν τα παιδιά τους πρέπει να ξοδέψουν μέρες και από την κανονική τους άδεια (αν έχουν). Σαν να μην έφτανε αυτό, περικόπτουν κατά 50% τις απολαβές αποθαρρύνοντας όσους έχουν ανάγκη να κάνουν χρήση της άδειας.

Την ίδια ώρα που το κύμα ακρίβειας τσακίζει τα εργατικά και φτωχά λαϊκά στρώματα η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί να απομυζήσει ότι μπορεί από τους εργαζόμενους και να τα χαρίσει στους εργοδότες. Τώρα που πολλά νοικοκυριά δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα βασικά, που το ρεύμα και το φυσικό αέριο έχει φτάσει στα ύψη, οποιαδήποτε περικοπή μισθού είναι όχι απλά άδικη αλλά εγκληματική. Η άδεια ειδικού σκοπού και η άδεια νόσησης είναι απαραίτητες, ειδικά αφού τα σχολεία, τα ΜΜΜ και οι εργασιακοί χώροι (παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να το κρύψει) είναι κύριες εστίες διάδοσης του ιού με κυβερνητική και εργοδοτική ευθύνη! Αντί να παρθούν ουσιαστικά μέτρα, η επικίνδυνη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση του Μητσοτάκη μας φέρνει μονίμως αντιμέτωπους με ένα σωρό αντεργατικές διατάξεις σχετικά με την εξάπλωση της πανδημίας που προστίθενται στη φρίκη που σκορπά ο νόμος Χατζηδάκη.

Η αναίσχυντη κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να αφήσει τίποτα όρθιο. Με τους αγώνες και την αλληλεγγύη μας, με οργάνωση στους χώρους δουλειάς να τους τελειώσουμε πριν μας εξοντώσουν! Να παλέψουμε όλοι μαζί για πραγματικά μέτρα προστασίας των εργαζομένων, για ενίσχυση της υγείας, για την οικονομική ανακούφιση όλων όσων υποφέρουν από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η ενεργειακή κρίση συνεχίζεται και ήδη η ΔΕΗ έχει αρκετά “φουσκωμένους” λογαριασμούς. Αν και ο Πρωθυπουργός τον Αύγουστο είχε ανακοινώσει κάποια μέτρα στήριξης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων το πρόβλημα παραμένει και οι καταγγελίες πληθαίνουν.

Αν ανοίξει κανείς το Facebook, υπάρχουν αρκετές καταγγελίες, τόσο για τα δίμηνα Οκτώβριος – Νοέμβριος, όσο και για τα υπόλοιπα. Οι καταναλωτές καταγγέλουν υπέρογκα ποσά, τα οποία δεν είναι ούτε καν κοντά σε αυτό που καταναλώνουν.


Καταγγελίες – ΔΕΗ: Η ανάρτηση

Ο καταναλωτής γράφει σε ανάρτηση του στο Facebook: ” Άνοιξα το λογαριασμό της ΔΕΗ και νόμιζα ότι μου ζητούν να πληρώσω προκαταβολικά όλο το 2022. Τελικά ήταν λογαριασμός έναντι, για το δίμηνο Οκτωβρίου – Νοεμβρίου του 2021.
Ούτε εργοτάξιο να είχα.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του όταν θα έρθει ο εξοφλητικός το Φεβρουάριο.
Ποιός ξέρει τι συμφορά μας περιμένει.”

Καταγγελίες - ΔΕΗ

Καταγγελίες – ΔΕΗ: Και στην άλλη ανάρτηση, ο καταναλωτής γράφει:

“ΡΕ! ΕΙΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ;!!

Ενα νοικοκυριό με 2 άτομα! Που να μην έδινε 120€! Δηλαδή, τι; Θα μας ζητούσαν 296,82€ για ρεύμα! Κι είναι εκκαθαριστικός, που θα πει πως ήδη ‘εναντι’ έχω πληρώσει άλλα 79,89€ Το σύνολο θα πλήρωνα 376,71€ για 4 μήνες!

Μια απλή διαιρεση, θα δείξει πως βγαίνει κοντά 40 cents η kWh…”

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)