Ακτιβιστής: Οι Bloggers σχολιάζουν

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οι Bloggers σχολιάζουν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ισραήλ, ένα έργο που έχει γίνει αδύνατο

Ακτιβιστής στις 17.10.24 0

από την Caitlin Johnstone / reseauinternational.net

Το μόνιμο δόγμα εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ είναι ουσιαστικά: « Μπορούμε να έχουμε ειρήνη αύριο αν σκοτώσουμε λίγους περισσότερους ανθρώπους σήμερα ».

Αλλά είναι ακόμα σήμερα. Το αύριο δεν έρχεται ποτέ.

Το Ισραήλ δεν καταφέρνει ποτέ να σκοτώσει για να πετύχει την ειρήνη, γιατί είναι αδύνατο.

Δεν μπορούμε να δολοφονούμε, να καταπιέζουμε και να τυραννούμε τους ανθρώπους σε υπακοή. Μπορείτε να σκοτώσετε τους ανθρώπους που σας εναντιώνονται, αλλά με αυτόν τον τρόπο δημιουργείτε μόνο περισσότερους ανθρώπους που σας αντιτίθενται. Μπορείτε να κάψετε τη γη σκοτώνοντας όλα τα μέλη της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, αλλά με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζετε μόνο τη γέννηση περισσότερων Χαμάς και άλλων Χεζμπολάχ.

Ο μόνος τρόπος για να υποτάξεις έναν πληθυσμό είναι να σκοτώσεις τους πάντες. Μετατρέψτε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε μια ερημιά θανάτου και καταστροφής, για να μην μείνει κανείς να σας εναντιωθεί. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει η αρχή «σκοτώστε σήμερα για την ειρήνη αύριο».

Για να είμαστε δίκαιοι, λειτούργησε για άλλα δυτικά αποικιακά έργα. Στη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία ο λευκός απλά σκότωσε και σκότωσε και σκότωσε και σκότωσε μέχρι που ο αντίπαλος εξοντώθηκε και οι λίγοι επιζώντες έσπασαν.

Αλλά ο αυτόχθονος πληθυσμός της ιστορικής Παλαιστίνης είναι διαφορετικός, καθώς δεν είναι απομονωμένος. Περιβάλλεται από αρχαίους πολιτισμούς που έχουν μακροχρόνια σχέση και συγγένεια θρησκείας και πολιτισμού μαζί του. Οποιαδήποτε προσπάθεια εξόντωσης του γηγενούς πληθυσμού, όπως συνέβη με άλλα δυτικά σχέδια αποικισμού, προκαλεί εχθρότητα από τα γύρω έθνη, όπως βλέπουμε σήμερα.

Έτσι, για να επιτύχει το Ισραήλ την ειρήνη σκοτώνοντας, δεν πρέπει μόνο να σκοτώσει τους Παλαιστίνιους, αλλά και οποιονδήποτε στη γύρω περιοχή θα του εναντιωθεί. Οι Ισραηλινοί το γνωρίζουν αυτό, γι' αυτό ακούμε ορισμένους ακροδεξιούς Σιωνιστές να μιλούν για την ανάγκη για ένα «Μεγάλο Ισραήλ» του οποίου το έδαφος θα εκτείνεται πολύ πέρα από τα σημερινά σύνορα του Ισραήλ.

Επομένως, το Ισραήλ θα υπάρχει πάντα σε κατάσταση συνεχούς πολέμου έως ότου είτε (Α) πάψει να υπάρχει στην τρέχουσα τυραννική επανάληψη του είτε (Β) σκοτώσει ή συντρίψει όλους τους εχθρούς του σε όλη τη Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τερματιστεί αυτή η δολοφονία.

Και αυτός είναι ο λόγος που το Ισραήλ δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει στην τρέχουσα εκδοχή του. Ήταν μια πολύ, πολύ κακή ιδέα, όπως και άλλες πολύ, πολύ κακές ιδέες στην ιστορία, η σκλαβιά για παράδειγμα.

Για να σταματήσουν οι δολοφονίες, πρέπει να τερματίσουμε το δολοφονικό σχέδιο αποικιοποίησης γνωστό ως Ισραήλ. Είναι τεράστιο έργο, αλλά και η απελευθέρωση σκλάβων. Η μόνη εναλλακτική είναι να προχωρήσουμε όλο και πιο βαθιά σε αυτήν την τροχιά προς όλο και περισσότερους φόνους, προσελκύοντας όλο και πιο ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και αυξάνοντας εκθετικά τον αριθμό των νεκρών στη διαδικασία.

Ένας τεράστιος πόλεμος μεταξύ των ισχυρών δυτικών συμμάχων του Ισραήλ εναντίον του Ιράν και των εταίρων του στην περιοχή θα σκοτώσει εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπους και θα καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία. Αλλά αυτή είναι ακριβώς η τροχιά στην οποία μας οδηγεί η δυτική υποστήριξη στις δολοφονικές εκστρατείες του Ισραήλ.

Θεωρώ αβάσταχτη αυτή την προοπτική. Θα ήταν πολύ λιγότερο καταστροφικό να διαλύσουμε το κράτος του απαρτχάιντ του Ισραήλ και να κανονίσουμε ώστε η Δύση να απορροφήσει όλους εκείνους που επιθυμούν να εγκαταλείψουν ένα κράτος όπου όλοι έχουν ίσα δικαιώματα. Θα ήταν δύσκολο, θα ήταν άβολο, αλλά θα ήταν πολύ, πολύ πιο εύκολο και πιο ηθικό από το να βοηθήσουμε το Ισραήλ να συνεχίσει το δόγμα του «σκοτώστε σήμερα για την ειρήνη αύριο». [Η λύση ωστόσο αδύνατη λόγω της ισχύος των σιωνιστικών λόμπι στη Δύση, NdT]

Κανείς δεν παρουσίασε ποτέ ένα επιχείρημα για τη συνέχιση της ύπαρξης του Ισραήλ με τη σημερινή του μορφή που να είναι τόσο λογικό όσο και ηθικά υπερασπίσιμο. Είναι απλώς ένα τρελό, ηλίθιο πράγμα που κάνουμε, όπως κάθε άλλο τρελό, ηλίθιο πράγμα που έχουμε κάνει σε όλη την ιστορία. Κάποτε θα είναι φανερό σε όλους.

πηγή: Caitlin Johnstone via Le Saker Francophone

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ

Η αληθινή αξία του χρέους

Ακτιβιστής στις 15.10.24 0

του Αλέξανδρου Υδάτη

Ήταν Φλεβάρης του 2022 όταν άρχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πάνε δυόμισυ χρόνια δηλαδή. Χρόνος πολέμου που κανείς δεν περίμενε να διαρκέσει τόσο, αφού οι Ρώσοι υπολογίζονται ως πάρα πολύ μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Που η τεράστια (μόνο σε έκταση) Ουκρανία, πλην όμως συγκριτικά αδύναμη, δεν θα μπορούσε να αντέξει. Είναι οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ που κρατούν την Ουκρανία αντιστεκόμενη. Με “βοήθεια” από δισεκατομμύρια δολλάρια, ευρώ και λίρες την προμηθεύουν με μετρητά και με στρατιωτικό εξοπλισμό και πυρομαχικά κι όσο αντέξει. Προσδοκώντας, βέβαια, να γονατίσουν και την Ρωσία του Πούτιν κι όχι μονάχα στρατιωτικά (επιθυμία πολύ δύσκολη και μάλλον ανέφικτη) αλλά προπαντός οικονομικά και κοινωνικά. Όμως η Ρωσία αντέχει…

Στις 7 του Οκτώβρη του 2024 κλείνει χρόνος από την έναρξη του άνισου πόλεμου μεταξύ Ισραήλ και Αραβοπαλαιστίνιων. Που στις μέρες μας, σήμερα δηλαδή, μοιάζει να ανοίγει νέο μέτωπο με τους Άραβες της Χεσμπολάχ στον νότιο Λίβανο. Το Ισραήλ ήδη ξεκλήρισε το στρατιωτικό σκέλος της παλαιστινιακής Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας. Ταυτόχρονα προέβη στην εγκληματική γενοκτονία του μεγαλύτερου μέρους του λαού των Παλαιστίνιων, δολοφονώντας δεκάδες χιλιάδες άοπλους άντρες, γυναικόπαιδα και βρέφη, καταστρέφοντας ανελέητα πόλεις, καταυλισμούς, σχολεία και νοσοκομεία των δυστυχισμένων Παλαιστίνιων. Τα ανατριχιαστικά εγκλήματα πολέμου των Ισραηλιτών, ένα χρόνο τώρα, είναι αρκετά για να σβήσουν απ’ τις ψυχές των υπόλοιπων και ουδέτερων απλών ανθρώπων, κάθε συμπάθεια και συμπόνοια που είχε δημιουργηθεί απ’ το ναζιστικό ολοκαύτωμα σε βάρος του λαού των απανταχού Εβραίων.

Το τίμημα των δύο σύγχρονων πόλεμων είναι πολύ βαρύ. Οι ανθρώπινες απώλειες Ουκρανών, Ρώσων, Παλαιστίνιων και Ισραηλιτών είναι αμέτρητες. Χιλιάδες χιλιάδων οικογένειες θρηνούν τον χαμό των δικών τους ανθρώπων, που ωστόσο για εμάς τους “ουδέτερους” φθάνουν ως αόριστοι αριθμοί, χωρίς ιδιαίτερη συναισθηματική αξία… Μαθαίνουμε, βλέποντας σε σύντομα και περιστασιακά video στα ελεγχόμενα και προπαγανδιστικά δελτία ειδήσεων, κάποιες θλιβερές στιγμές των πόλεμων, που κυρίως στοχεύουν στην διαμόρφωση συναισθήματος της παγκόσμιας κοινής γνώμης κατά πως τους συμφέρει.

Αυτό που δεν μαθαίνουμε είναι ποιοί χρηματοδοτούν τους πόλεμους αυτούς και ποιό θα είναι το ουσιαστικό κέρδος των δισεκατομμυρίων που “επενδύουν”! Επειδή ναι μεν η κυβέρνηση των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρεττανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και των υπόλοιπων χωρών της Ε.Ε. διαθέτουν άφθονο χρήμα στον πολύ συχνά επ-αιτούμενο Ζελένσκι.

Όμως ποιοί είναι οι αληθινοί χρηματοδότες; ποιοί χρηματοδοτούν πραγματικά Ισραήλ και Ουκρανία; Ποιοί θα ωφεληθούν και πώς;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι συγκεκριμμένη και ακριβής. Είναι οι τράπεζες που φαίνονται να χρημοτοδοτούν τους δυό πόλεμους. Κι είναι λίγες και διεθνείς. Χωρίς ιδιοκτήτη ή ιδιοκτήτες με ονοματεπώνυμο. Με ανώνυμους μέτοχους που λέγεται πως κανείς δεν μπορεί να πειράξει. Κανείς δεν μπορεί να τους εγκαλέσει διά της δικαιοσύνης. Επειδή οι ιδιοκτήτες των τραπεζών είναι ετερόκλητοι και είναι αυτοί που αποτελούν το λεγόμενο ΣΥΣΤΗΜΑ. Το Σύστημα το αποτελούν και οι κυβερνήσεις μόνο και μόνο για να ελέγχονται οι κάθε είδους ελεγκτικοί μηχανισμοί και προπαντός η Δικαιοσύνη. Γι αυτό οι τράπεζες είναι ασφαλείς και προστατευμένες. Το Σύστημα εγγυάται την λειτουργία των τραπεζών. Οι κύριοι μέτοχοι του Συστήματος είναι μεν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Ε.Ε., της Κίνας, του Ισραήλ, της Ρωσίας, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας και των νεότευκτων BRICS, είναι δε και άλλοι. Όπως το Κολομβιανό καρτέλ της κοκαΐνης, η CIA, η Χεσμπολάχ, το οργανωμένο έγκλημα της Ρωσίας και κάθε είδους πολυεθνική εταιρεία… όλοι είναι αναμιγμένοι για να μπορούν να δρούν ανενόχλητοι σε μαύρες και γκρίζες ζώνες.

Όμως άλλος είναι ο μεγαλύτερος πόλεμος. Όχι αυτός που βλέπουμε στην TV. Οι αναμιγμένοι που συγκροτούν και προστατεύουν τις τράπεζες, οι συνέταιροι του Συστήματος δηλαδή, είναι οι αληθινοί και φονικότεροι αντίπαλοι. Π.χ η μία εταιρία που εμπορεύεται όπλα, πουλά φτηνές (πιθανότατα made in China) ρουκέτες στο Ιράν. Η δεύτερη εταιρεία πουλά στο αντίπαλο Ισραήλ τους πανάκριβους αμερικάνικους (HΠA) πύραυλους που εξουδετερώνουν τις ρουκέτες του Ιράν! Οι ρουκέτες που προ μηνός εκτόξευσε το Ιράν εναντίον του Ισραήλ, εξουδετερώθηκαν από πυραύλους - αντίμετρα στους εκτοξευθέντες. Γι αυτό δεν έκαμαν καμμία ζημιά στο Ισραήλ. Απλά εξουδετερώθηκαν! Και οι δυό τύποι των εν λόγω ρουκετών και πυραύλων προέρχονται από ξεχωριστές εταιρείες μεν, όμως όλες ελέγχονται από το Σύστημα δε. Και πουλήθηκαν μέσω των ίδιων τραπεζών. Πωλήσεις αριστοτεχνικά στημένες. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στο μέτωπο Ουκρανίας - Ρωσίας. Παλιότερου τύπου άρματα μάχης Αμερικάνικα, Βρεττανικά και Γερμανικά καθώς και παλιά μεταχειρισμένα μαχητικά αεροπλάνα πουλήθηκαν πανάκριβα στην Ουκρανία! Τα περίφημα πλέον drones, πωλούνται σαν φρέσκα κουλούρια κι όχι μόνο στις εμπόλεμες χώρες αλλά σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο! Στρατός χωρίς επιθετικά και κατασκοπευτικά drones θεωρείται πλέον σχεδόν άοπλος! Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι αγοράζουν Κινέζικα, Ιρανικά και Βορειοκορεάτικα όπλα και πυρομαχικά, που είναι φτηνά και άφθονα και σχεδιασμένα τεχνολογικά για να αντιμετωπίσουν τα όπλα της δυτικής τεχνολογίας που αγοράζει η Ουκρανία.

Το Σύστημα δεν νοιάζεται για τα δισεκατομμύρια δολλάρια που ξοδεύει και στους δυό πόλεμους. Ούτε “επενδύει” για να τα πάρει πίσω με κέρδος. Σκοπός τους δεν είναι ο έλεγχος των δύο πόλεμων ή των συγκρούσεων π.χ. στην κεντρική Αφρική. Σκοπός τους είναι να ελέγχουν το χρέος που προκαλείται. Επειδή τα μοντέρνα όπλα είναι πανάκριβα και η αγορά τους συνήθως δημιουργεί τεράστιο χρέος στο κράτος - αγοραστή. Η αληθινή αξία μιας σύγκρουσης, μικρής ή μεγάλης, η πραγματική αξία υπάρχει στο χρέος που δημιουργεί. Αν ελέγχεις το χρέος, ελέγχεις τα πάντα. Όσο τραγικό κι αν ακούγεται αυτή είναι και η ουσία της βιομηχανίας των τραπεζών και του Συστήματος. Να μας κάνουν όλους, είτε είμαστε ιδιώτες είτε έθνη, σκλάβους των χρεών. Και τότε είναι που οι Συστημικοί “αντίπαλοι” θα συμμαχίσουν. Ο καθείς θα λάβει τελικά το μερίδιό του…
Φαντάζομαι πως όταν ο μέγιστος Καβάφης έγραφε το επικό:
“Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες. “
δεν αναφέρονταν στο σημερινό χρέος π.χ της πατρίδας μας, ούτε στο χρέος που κυνηγά το κάθε είδους Σύστημα στις τοπικές πολεμικές διενέξεις της κεντρικής Αφρικής, στους δυό εν εξελίξει γνωστούς πόλεμους και στη φρενίτιδα των υπόλοιπων τρομαγμένων κρατών να αποκτήσουν τα νέα, σύγχρονα όπλα…

Υ.Γ. Δείτε την ανάλογη με το κείμενό μου ταινία The International (2009). Με τον Clive Owen και την Naomi Watts. Επειδή μερικές φορές η μυθιστοριογραφία (που σχεδόν πάντα πρέπει να βγάζει νόημα) υποσκελίζεται από την αλήθεια και την πραγματικότητα…

Υ.Γ.2ο Γράφτηκε στις 26/9/2024

ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΚΑΤΟΙΚΟΣ
https://ydates.webnode.gr/

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Εθνικά θέματα Κύπρος Κωνσταντακόπουλος Οι Bloggers σχολιάζουν Πολιτική άποψη ΡΟΗ

Η κυβερνητική «λύση» για το Κυπριακό: Καταστρέψτε την Κυπριακή Δημοκρατία

Ακτιβιστής στις 15.10.24 0

Γιατί πάει στη συνάντηση με τον Τατάρ ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
14 Οκτωβρίου 2024

«Λύσσαξε» κυριολεκτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συνεχιστεί ο διάλογος για την «επίλυση» του Κυπριακού. Κάτι που ασφαλώς δεν θα ήταν, υπό άλλες συνθήκες, καθόλου κακό. Είναι όμως σήμερα πολύ κακό, όταν η κυβέρνηση της Αθήνας επιδιώκει και η κυβέρνηση της Λευκωσίας αποδέχεται τη «λύση» του Κυπριακού μέσω μιας νεκρανάστασης του εξωφρενικού σχεδίου Ανάν. Και μάλιστα σε μια ακόμα πιο τερατώδη εκδοχή, με εκ περιτροπής προεδρίες και άλλα μέτρα που ολοκληρώνουν τη μετατροπή του κυπριακού κράτους σε «σούργελο», πίσω από το οποίο αποκρύπτεται επιμελώς η μετατροπή του και τυπικά, γιατί ουσιαστικά είναι ήδη, αλλά και οι τύποι έχουν μεγάλη σημασία, σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Ισραήλ και της Διεθνούς του Χρήματος, με «ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα» της Τουρκίας.

Ειρήσθω εν παρόδω η Κύπρος περιλαμβάνεται σε όλους τους χάρτες του μεγάλου Ισραήλ, αυτό που παλεύουν τώρα να φτιάξουν στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο με τα όπλα και τις βόμβες. Οι φίλοι μας οι Ισραηλινοί έχουν ελέγξει ήδη την Κύπρο, τουλάχιστον τις ελεύθερες περιοχές, παρακολουθώντας τους πάντες, όπως και στην Ελλάδα, και αγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, χωρίς κατά τα φαινόμενα να ενοχλεί αυτό κανέναν ιδιαίτερα, ούτε τους «ενδοτικούς», ούτε και τους «εθνικόφρονες». Το Χρήμα έχει φαίνεται την ιδιότητα να παράγει (αντ)εθνική ενότητα!

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι «διάλογοι» για την επίλυση του Κυπριακού γίνονται χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ίδιων των λαών, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, που θα κληθούν να ζήσουν με τους παραλογισμούς που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στις ξενόδουλες ελίτ Αθηνών και Λευκωσίας. Μάλιστα, λέγεται, μένει όμως να επιβεβαιωθεί, ότι ο ΟΗΕ ετοιμάζεται, μετά από εισήγηση της νέας ειδικής απεσταλμένης του, να προτείνει να απαλείψουν τη φόρμουλα περί δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή την απόρριψη της τελικής λύσης (που κινδυνεύει όντως να αποδειχθεί «τελική λύση» για τους Ελληνοκύπριους).

Όχι μόνο «λύσσαξε» ο Έλληνας Πρωθυπουργός, αλλά και επαίρεται γιατί κατάφερε να πετύχει συνάντηση του ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες, με τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη και της «ΤΔΒΚ» Τατάρ. Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι είναι κατά των «δύο κρατών», αλλά στην πράξη δεν έχει αντίρρηση να μεταχειρίζεται ο ΓΓ του ΟΗΕ την Κυπριακή Δημοκρατία και την «ΤΔΒΚ» ως δύο κράτη. Γιατί πάει στη συνάντηση ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας; Είναι συνάντηση Ελληνοκυπρίων με Τουρκοκυπρίους ή Κυπριακής Δημοκρατίας με «ΤΔΒΚ»;

Λέγεται ότι στη συνάντηση ο Γκουτέρες θα εγχειρίσει στους Χριστοδουλίδη και Τατάρ έγγραφο με το οποίο θα επιχειρήσει να τους δεσμεύσει ακόμα περισσότερο στη «νέα-παλαιά» διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού δια της διαλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυπριακή προεδρία δεν φαίνεται να έχει ιδέα για το τι ακριβώς θα περιέχει αυτό το έγγραφο, δέχτηκε όμως κατά τα φαινόμενα να πάει «γυμνή στα αγκάθια» στη συνάντηση υπό την πίεση του κ. Μητσοτάκη, ολόκληρη η οικογένεια του οποίου υπήρξε πάντα φανατικός και ενεργός οπαδός του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για το ότι το σχέδιο αυτό, διαλύοντας το κράτος, θα αφήσει τους Ελληνοκύπριους ως ανυπεράσπιστη και συρρικνούμενη κοινότητα στην ίδια τη χώρα τους, πιασμένη ως σάντουιτς ανάμεσα στην ασφυκτική πίεση των Ισραηλινών, των Αγγλοαμερικανών και των Τούρκων, εις αναζήτηση και μη ευρίσκουσα κηδεμόνα! Αν γίνει κάτι τέτοιο θα εκπληρώσει και τον διακαή πόθο των ελληνικών ελίτ να απαλλαγούν επιτέλους και από την Κύπρο και από το κυπριακό.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, αν η συνάντηση αυτή αποτύχει η ευθύνη θα αποδοθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αν πετύχει, η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπει -κυριολεκτικά, όχι ως σχήμα λόγου- ξανά στο δρόμο της καταστροφής! Και σε κάθε περίπτωση η Λευκωσία θα έχει φορτωθεί ξανά με μια νέα τερατωδία που θα φέρει την υπογραφή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Η «διχοτόμηση»

Ο μεγάλος «καημός» του Κυριάκου είναι, όπως λέει ο ίδιος, να αποφευχθεί η διχοτόμηση, τα δύο κράτη στην Κύπρο. Το είπε μάλιστα και μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Σοβαρολογούν ή κοροϊδεύουν την κοινωνία οι Ελλαδίτες και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί; Αυτοί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των κρατών τους. Πότε αποδέχονται μνημόνια που τα καταστρέφουν και πότε αφήνουν τους Τούρκους να κυκλοφορούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Τώρα λένε ότι θέλουν να ανατρέψουν το 1974; Γιατί τότε έγινε η διχοτόμηση, το 1974, με την εισβολή και τον επόμενο χρόνο με τη συμφωνία Κληρίδη-Ντενκτάς για ανταλλαγή των πληθυσμών. Η κυριαρχία πάει με τον λαό, έλεγε ο Θουκυδίδης. ‘Αμα φύγουν οι άνθρωποι από το μέρος τους, δύσκολα θα διεκδικήσουν κυριαρχία.

Αν θέλει πράγματι να αποφύγει τη διχοτόμηση, όπως λέει, ο κ. Μητσοτάκης θα ζήταγε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο (που είναι ολόκληρη νομικά και έδαφος της Ε.Ε.) και την αντικατάστασή τους είτε από μια ευρωπαϊκή δύναμη (αφού και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία θέλουν να μπουν στην Ε.Ε.), είτε από μια διεθνή δύναμη του ΟΗΕ. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα επεξέτεινε την κυριαρχία της στο κατεχόμενο σήμερα τμήμα της νήσου, έως ότου οι δύο κοινότητες, χωρίς την απειλή του τουρκικού στρατού και προς τους Ελληνοκύπριους, αλλά και προς πολλούς Τουρκοκύπριους, έβρισκαν μια συμφωνία οργάνωσης των σχέσεών τους.

Το 1974 η Τουρκία, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, όπου κυριαρχούσε ο Κίσσινγκερ, ο ιστορικά πιο διακεκριμένος και ισχυρός εκπρόσωπος του ισραηλινού λόμπυ στην Αμερική, απέσπασε από την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας σχεδόν το μισό νησί.

Αλλά ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε οι Κύπριοι ιθύνοντες ζητάνε στην πραγματικότητα να ανατρέψουν όντως τα δεδομένα του 1974. Αντίθετα, με το σχέδιο Ανάν σε διάφορες παραλλαγές που εξακολουθούν να συζητάνε Λευκωσία και Αθήνα, παρά την απόρριψή του από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, προκρίνουν μια εξέλιξη χίλιες φορές χειρότερη από τη διχοτόμηση (*), δηλαδή να εκχωρήσει ο κυπριακός λαός την κυριαρχία που σήμερα ασκεί τουλάχιστο στις ελεύθερες περιοχές, σε διάφορους τρίτους, δηλαδή στη συλλογική Δύση και στο Χρήμα, μαζί και στην Τουρκία, που, ως σοβαρό κράτος που είναι, δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο, χωρίς πολύ σοβαρούς λόγους να το κάνει. Για μια ευσύνοπτη κριτική του σχεδίου Ανάν παραπέμπω στο άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στην Καθημερινή, λίγο μετά το δημοψήφισμα του 2004.

Με τα σχέδια που συζητάνε δεν παίρνουν πίσω αυτό που έχασε ο λαός και το κράτος της Κύπρου το 1974, δίνουν και το υπόλοιπο!

– – – – –

(*) Όταν λέμε ότι η διχοτόμηση είναι χίλιες φορές καλύτερα από τους παραλογισμούς των σχεδίων Ανάν, εννοούμε βέβαια πλήρη διχοτόμηση, πιθανώς και με επιστροφές εδαφών έναντι αναγνώρισης ή και ειδικούς περιοριστικούς όρους για τα τουρκικά στρατεύματα στο νησί ή άλλα μέτρα. Ασφαλώς όχι μια επανένωση δύο κρατιδίων υπό μορφή συνομοσπονδίας που θα ενταχθεί ολόκληρη στην Ε.Ε.. Μια τέτοια λύση θα ήταν απολύτως καταστροφική και θα ενέτασσε από το παράθυρο και την Τουρκία στην ΕΕ, χωρίς εκπλήρωση οποιουδήποτε όρου, με δυσμενέστατες συνέπειες και για την Ελλάδα. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη της ιστορίας των διεθνών συγκρούσεων είναι ένα: Δεν παίζουμε με την κυριαρχία!

Πηγή:kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Δημογραφικό Ελλάδα Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ Υπογεννητικότητα

Ζωή στοιβαγμένη στο μπετόν: Πολυκατοικίες και Υπογεννητικότητα

Ακτιβιστής στις 9.10.24 0

της Φωτεινής Μαστρογιάννη

Επηρεάζει ο χώρος κατοικίας μας και πως την απόφαση μας για απόκτηση παιδιών;

Οι πολυκατοικίες στην Ελλάδα θεωρήθηκαν ως λύση στο στεγαστικό πρόβλημα που
είχε δημιουργηθεί λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης αλλά και μία επικερδής επένδυση για τους κατόχους οικοπέδων οι οποίοι με την αντιπαροχή αποκτούσαν διαμερίσματα τα οποία είτε μεταπωλούσαν είτε ενοικίαζαν.

Ρομαντικοί αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί υποστήριζαν ότι οι πολυκατοικίες έφερναν σε επαφή τις διάφορες κοινωνικές τάξεις και θα περιορίζονταν οι κοινωνικές ανισότητες, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό διαφορετικά. Η σημερινή κατάσταση απέδειξε το αντίθετο και ανέδειξε διάφορα άλλα προβλήματα.

Ένα από αυτά είναι η υπογεννητικότητα. Η συζήτηση για την υπογεννητικότητα στη χώρα μας δεν λαμβάνει υπόψη της χωροταξικές συνθήκες ενώ σε επίπεδο οικονομικών συνθηκών εξαντλείται σε πολιτικές μικρών επιδομάτων.

Θα εστιάσω όμως στις χωροταξικές συνθήκες και πως η πυκνότητα πληθυσμού στα αστικά κέντρα επηρεάζει τον ρυθμό γεννήσεων.

Είναι γεγονός ότι η πυκνότητα επηρεάζει όσον αφορά τον αστικό ή μη χώρο. Σημαντικότερη όμως είναι η πυκνότητα του χώρου διαβίωσης ο οποίος είναι συνήθως μικρός στις πολυκατοικίες.

Σε σχετική έρευνα στην Αμερική, οι γυναίκες που ζουν σε διαμερίσματα ενός ή δύο υπνοδωματίων έχουν δείκτη γονιμότητας 1,2-1,35, βαθμός παρόμοιος με της Ιαπωνίας ή της Ιταλίας (στην Ελλάδα ο δείκτης είναι κάτω από 1,3 παιδιά ανά γυναίκα). Οι γυναίκες που έμεναν σε διαμερίσματα/κατοικίες με 3 υπνοδωμάτια είχαν κατά μέσο όρο1,9 – 2 παιδιά που είναι κοντά στον βαθμό αναπλήρωσης ενώ οι γυναίκες που ζούσαν σε μεγαλύτερα διαμερίσματα/κατοικίες είχαν 1,7-1,95 παιδιά. Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο δείκτης γονιμότητας στα μικρά διαμερίσματα/κατοικίες είναι κατά πολύ μικρότερος.

Το θέμα γίνεται χειρότερο για όσες γυναίκες ζουν σε διαμερίσματα και ειδικότερα οι γυναίκες που ζουν σε γκαρσονιέρες, διαμερίσματα με 1 ή δύο υπνοδωμάτια έχουν πολύ μικρότερο δείκτη γονιμότητας σε σχέση με τις γυναίκες που ζουν σε σπίτια με 1 – 2 υπνοδωμάτια. Αντίθετα, ο δείκτης γονιμότητας δεν επηρεάζεται είτε οι γυναίκες ζουν σε σπίτια είτε σε διαμερίσματα με 3 ή περισσότερα υπνοδωμάτια.

Σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι τα μικρά διαμερίσματα και η πυκνότητα του πληθυσμού στην περιοχή που βρίσκονται συμβάλλουν στη χαμηλή γονιμότητα.

Σε περιοχές χαμηλής πυκνότητας πληθυσμού ακόμα και εάν οι κατοικίες είναι μικρές δεν επηρεάζει τη γονιμότητα.

Συνεπώς, η υψηλή πληθυσμιακή πυκνότητα μιας περιοχής μπορεί να προκαλέσει χαμηλή γονιμότητα γιατί οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να μένουν σε μικρότερες κατοικίες.

Σε παλαιότερες έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι δεν είναι μόνο η πυκνότητα του πληθυσμού που είναι σημαντική για μία περιοχή και μία κατοικία αλλά και η αίσθηση που έχουν οι άνθρωποι για την πυκνότητα ή τη μελλοντική πληθυσμιακή πυκνότητα μιας περιοχής (υποκειμενική πυκνότητα).

Τα διαμερίσματα δημιουργούν αυτή την αίσθηση της υποκειμενικής πυκνότητας γιατί οι αυστηρές πολεοδομικές ρυθμίσεις απαγορεύουν την επέκταση των χώρων.

Πέραν όμως αυτού, η υποκειμενική αίσθηση της πυκνότητας του χώρου σε μία πολυκατοικία εντείνεται από την έλλειψη κήπου, την ασφάλεια στην περιοχή και τους θορύβους και τις μυρωδιές που αναγκαστικά μοιράζονται όλα τα διαμερίσματα.

Συνεπώς, έχει διαπιστωθεί, ότι η υποκειμενική αίσθηση της πυκνότητας και η ζωή στα διαμερίσματα μειώνουν τη γεννητικότητα.

Η ζωή στα διαμερίσματα έχει και την κοινωνική της διάσταση.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι όταν τα παιδιά εξακολουθούν να ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα με τους γονείς, όπως συμβαίνει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα λόγω παράδοσης αλλά κυρίως λόγω οικονομικής στενότητας, τόσο μειώνεται ο δείκτης γονιμότητας.

Όσον αφορά τις κοινωνικές τάξεις, η ζωή στα διαμερίσματα μελών της χαμηλής,μεσαίας και ανώτερης εργατικής τάξης περιόρισε τη γεννητικότητα τους ειδικότερα όταν είχαν να αντιμετωπίσουν συνθήκες στην αγορά που καθιστούν απαγορευτική τη μετάβαση σε μεγαλύτερους χώρους (βλ. Άνοδος της τιμής των κατοικιών).

Η ιδιοκτησία επηρεάζει επίσης τη γεννητικότητα. Οι ιδιοκτήτες κατοικιών έχουν μεγαλύτερη γεννητικότητα σε σχέση με τους ενοικιαστές και αυτό γιατί τα ζευγάρια θέλουν πρώτα να εξασφαλίσουν σταθερότητα στη στέγη και μετά να αποκτήσουν παιδιά.

Η συζήτηση για το μέγεθος των κατοικιών χρονολογείται ήδη από τη δεκαετία του 1970 στα πλαίσια μίας επικρατούσας μαλθουσιανής λογικής περιορισμού του πληθυσμού (ο Τόμας Μάλθους υποστήριζε ότι όταν ο πληθυσμός δεν περιοριστεί θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ενώ η διατροφή αυξάνεται με αριθμητική πρόοδο).

Θεωρήθηκε λοιπόν, με άλλα λόγια, ότι ο περιορισμός του πληθυσμού θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη συγκέντρωση του σε πυκνοκατοικημένες πόλεις και θα διασφάλιζε την επιβίωση του αλλά με μειωμένη γεννητικότητα, σε μικρά διαμερίσματα.

Στις ημέρες μας η μαλθουσιανή αυτή λογική για περιορισμό δεν έχει αλλάξει εάν κρίνουμε από τις συζητήσεις για υπερπληθυσμό του πλανήτη. Συνεπώς, η συζήτηση για την υπογεννητικότητα είναι μάλλον υποκριτική. Ειδικότερα δε εάν λάβουμε υπόψιν μας τα πλάνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις πόλεις οι οποίες θεωρούνται κέντρα υπηρεσιών για τις γύρω περιοχές τους, χώροι δημιουργικότητας αλλά και κινητήριος δύναμη της οικονομίας. Ειδικότερα δε η πυκνότητα των πόλεων υποστηρίζεται από τη λογική ότι λόγω της πληθυσμιακής πυκνότητας θα περιοριστούν οι εκπομπές άνθρακα και θα γίνει εξοικονόμηση ενέργειας.

Η πυκνότητα όμως περιορίζει τη γεννητικότητα, όπως προαναφέρθηκε. Κατά συνέπεια, η υπογεννητικότητα δεν φαίνεται να αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα ενώ η πληθυσμιακή πυκνότητα των πόλεων μπορεί να ενισχυθεί με τα μεταναστευτικά ρεύματα παρά με τη γεννητικότητα των αυτοχθόνων.

Διαπιστώνουμε λοιπόν την περίπλοκη σχέση μεταξύ των χωροταξικών συνθηκών και της υπογεννητικότητας. Η συγκέντρωση του πληθυσμού σε μικρά διαμερίσματα σε πυκνοκατοικημένες πόλεις, όπως είναι η Αθήνα, φαίνεται ότι ασκεί αρνητική επίδραση στη γεννητικότητα. Η συνεχιζόμενη αύξηση του πληθυσμού στις πόλεις και οι οικονομικές πιέσεις (βλ. Ανεργία, οικονομική κρίση κτλ.) ενισχύουν περαιτέρω την υπογεννητικότητα. Οι πολιτικές για τις πόλεις δίνουν έμφαση στην ενεργειακή αποδοτικότητα ενώ παραβλέπουν τη σημαντικότητα δημιουργίας ενός φιλικού προς την οικογένεια περιβάλλοντος.

Εάν λοιπόν, οι προθέσεις για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας είναι ειλικρινείς θα πρέπει να συνοδεύονται από στοχευμένες πολιτικές στήριξης στις οποίες ο χωροταξικός σχεδιασμός με ανάπτυξη περιοχών φιλικές προς τις οικογένειες σε συνδυασμό με μία ολοκληρωμένη οικονομική πολιτική μείωσης της φορολόγησης της ιδιοκτησίας, και όχι μόνο παροχή οικογενειακών επιδομάτων, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όπως και οι ανάγκες στέγασης των οικογενειών. Διαφορετικά, μήπως θυσιάζουμε τις μελλοντικές γενιές, κυρίως αυτοχθόνων, για τις σύγχρονες πολιτικές αστικού σχεδιασμού;

Πηγές

Browning, M. (1992) Children and Household Economic Behavior, Journal of Economic Literature, 30(3), σελ. 1434-1475.

Felson, M. , Solaun, M. (1975) The Fertility - Inhibiting Effect of Crowded Apartment Living in a Tight Housing Market, American Journal of Sociology, 80(6), σελ.. 1410-1427.

Kulu, H., Vikat, A. (2007) Fertility differences by housing type: The effect of housing conditions or of selective moves?, Demographic Research, 17, σελ. 775-802.

Παυλέας, Σ. (2014) Η Δομή και η Ανάπτυξη του ελληνικού συστήματος αστικών κέντρων/. Διαθέσιμο στο: https://www.academia.edu
Simon, J.L. (1969) The Effect of Income on Fertility, Population Studies, 23(3), σελ. 327-341.

Stone, L. (2024) More Crowding, Fewer Babies: The Effects of Housing Density on Fertility. Διαθέσιμο στο: https://ifstudies.org/blog/more-crowding-fewer-babies-the-effects-of-housing-density-on-fertility

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Εθνικά θέματα Κωνσταντακόπουλος Οι Bloggers σχολιάζουν Πολιτική άποψη ΡΟΗ

Η ιστορική χρεοκοπία της ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής-Και γιατί η πολιτική Μητσοτάκη αυξάνει τον κίνδυνο πολέμου με την Τουρκία

Ακτιβιστής στις 21.9.24 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σπάνια μια εξωτερική πολιτική χρεοκόπησε τόσο εντυπωσιακά, αλλά και σπάνια μια χώρα εμφανίζεται τόσο «πεθαμένη», χωρίς καν συνείδηση αυτής της χρεοκοπίας.

«Το Καστελόριζο δικαιούται ΑΟΖ». Αυτή τη φράση του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια διάλεξε για τίτλο της η εφημερίδα «Εστία» το περασμένο Σάββατο 14/9. Ο Υπουργός δηλαδή θεώρησε σκόπιμο να πει κάτι εντελώς αυτονόητο και η εφημερίδα να το αναδείξει ως το κεντρικό της θέμα. (*)

Ο Δένδιας προχώρησε μάλιστα ακόμα περισσότερο δηλώνοντας μια σειρά από φυσιολογικά αυτονόητες για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θέσεις, δηλαδή ότι το Καστελόριζο είναι ένα «σύμπλεγμα που είναι αναπόσπαστο τμήμα των Δωδεκανήσων» και ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού από τα Δωδεκάνησα, λόγω της εγγύτητας στις τουρκικές ακτές» συνιστά «έωλο και απορριπτέο ισχυρισμό». Ο Υπουργός πρόσθεσε ότι «οποιαδήποτε αντίθετη άποψη δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή» και ότι «η Ελλάδα επιβάλλεται από το ισχύον Σύνταγμά της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της πατρίδας μας».

Γιατί τα λέει αυτά ο Υπουργός εφόσον δεν έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, δημοσίως τουλάχιστο, από κανένα; Μήπως είναι η δική του κυβέρνηση, ο δικός του Πρωθυπουργός στον οποίο απευθύνεται; Αυτό άλλωστε μας λέει ο επικεφαλής του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος Ομάρ Τσελίκ. Ότι τα λέει στον Μητσοτάκη.

Αλλά για να έχει βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα ο κ. Τσελίκ και να το λέει προφανώς πιστεύει ότι η άποψη του κ. Μητσοτάκη για το θέμα που έθιξε ο Δένδιας είναι διαφορετική από αυτή του Υπουργού του. Και προφανώς το πιστεύει είτε γιατί ο Μητσοτάκης και ο Γεραπετρίτης το είπαν στους Ερντογάν και Φιντάν, είτε γιατί έχουν κάνει μυστικές και μη ανακοινώσιμες, αλλά ήδη εφαρμοζόμενες συμφωνίες με την Τουρκία με τη μεσολάβηση ΗΠΑ και Γερμανίας. Αλλιώς γιατί ο Τσελίκ επιτίθεται στον Δένδια, αλλά όχι στην κυβέρνηση συνολικά και μάλιστα διαχωρίζει τον μεν από τη δε;

Πριν από μερικά χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά μαζί με τη Λευκωσία ξεκίνησαν τη δική τους δήθεν εθνικόφρονα «Μικρασιατική Εκστρατεία» τη υποδείξει (εντολή θα ήταν πιο σωστό να πούμε) του στενού φίλου τους Μπέντζαμιν Νετανιάχου (δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι), μια πολιτική που συνέχισε ενθουσιωδώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Δένδια ώσπου την άλλαξε, χωρίς καν να μπει στον κόπο να εξηγήσει στους άτυχους πολίτες αυτής της χώρας γιατί την υιοθέτησε και εν συνεχεία γιατί την άλλαξε.

Η πολιτική εκείνη περιέλαβε τον EastMed, που όπως υποστηρίξαμε από τότε δεν επρόκειτο να κατασκευασθεί ποτέ, τη δήθεν «συμμαχία» με το Ισραήλ, τη διεκδίκηση ΑΟΖ έως τον Άρη και θησαυρών πετρελαίου και αερίου, την πλήρη μεταβολή των παραδοσιακών ισορροπιών της ελλαδικής και κυπριακής πολιτικής χάρη στην οποία Αθήνα και Λευκωσία, χωρίς να κερδίσουν απολύτως τίποτα, έχασαν παραδοσιακούς φίλους στη Ρωσία, στον αραβικό κόσμο, το Ιράν, χάρη στους οποίους μπόρεσαν στο παρελθόν να αντισταθούν στον τουρκικό επεκτατισμό και να αντισταθμίσουν τις δυτικές πιέσεις. (Χωρίς τη συμπαράσταση της Ρωσίας κυρίως, αλλά επίσης και των Αδεσμεύτων, του παγκόσμιου Νότου, της Κίνας δεν θα υπήρχε καν Κυπριακή Δημοκρατία). Ακόμα και πριν από τρία χρόνια, ο Μητσοτάκης εξεστράτευε στο αμερικανικό Κογκρέσο εναντίον της παροχής F-16 στην Τουρκία (τώρα η Αθήνα λέει ότι δεν την αφορά αν θα τα δώσουν οι Αμερικανοί!).

Τώρα, μετά από όλα αυτά, έχει ξυπνήσει για τα καλά ο τουρκικός διεκδικητικός εθνικισμός, που διατηρήθηκε εν υπνώσει τα πρώτα 15 χρόνια του Ερντογάν, έχει ανακηρυχθεί τουρκολιβυκό μνημόνιο, έγινε τζαμί η Αγία Σοφία, Ελλάδα και Κύπρος δεν έβγαλαν ούτε μια σταγόνα πετρέλαιο, μετά από 15 χρόνια ακατάσχετης φλυαρίας και εξαπάτησης του ελληνικού λαού για τους θησαυρούς των υδρογονανθράκων, έχουμε αρχίσει έναν ανταγωνισμό εξοπλισμών με την Τουρκία που θα μας καταστρέψει χωρίς να γίνει καμία πολεμική σύγκρουση και είμαστε στο σημείο μηδέν διεθνούς πολιτικο-διπλωματικής επιρροής (ενώ το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία).

Οι ελληνικές φρεγάτες, που οι ανεκδιήγητοι κυβερνώντες μας Τσίπρας και εν συνεχεία Μητσοτάκης έστελναν στου «διαόλου τη μάνα» στην ανατολική Μεσόγειο να «δείξουν τη σημαία» εκεί, υπερασπιζόμενοι υποτίθεται την ελληνική ΑΟΖ, αποφεύγουν τώρα ακόμα και να εμφανισθούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου όπου εμφανίζονται και απειλούν τα τουρκικά πολεμικά πλοία, για πρώτη φορά μετά την εκδίωξη των Οθωμανών από τα Δωδεκάνησα! Φίλοι-φίδια, οι «σύμμαχοί» μας και η κυβερνητική δειλία απαγορεύουν στον ελληνικό Στόλο να πλέει στο Αιγαίο, του επιβάλλουν όμως να πλέει στην Ερυθρά, για να στηρίξει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Κι όπως πάμε μπορεί του χρόνου να δούμε τους Τούρκους στις Κυκλάδες και του παραχρόνου στη Ραφήνα. Ο Ερντογάν στέλνει όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά πενήντα σκάφη στην Κύπρο στην επέτειο της εισβολής και τα δικά μας ανθρωπάκια κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και μιλάνε για ιστορικές ευκαιρίες να τα βρούμε με τη γείτονα.

Σπάνια μια εξωτερική πολιτική χρεοκόπησε τόσο εντυπωσιακά (και έχουμε παραλείψει πολλά άλλα κατορθώματα όπως για παράδειγμα τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου), αλλά και σπάνια μια χώρα εμφανίζεται τόσο «πεθαμένη», χωρίς καν συνείδηση αυτής της χρεοκοπίας, του τι της συμβαίνει, παντελώς ανίκανη και απρόθυμη να καταλογίσει ευθύνες και να βγάλει συμπεράσματα από τα βαρύτατα, καταστροφικά σφάλματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων 15 χρόνων, αποτέλεσμα της βαθειάς ξένης εξάρτησης, μπας και διορθώσει ότι μπορεί ακόμα να διορθωθεί, ανίκανη να αντιδράσει σε όσα της συμβαίνουν και να αποτρέψει τα πολύ χειρότερα που θα της συμβούν.

Ανήκουμε στους ελάχιστους που διαφώνησαν την περασμένη περίοδο, επισημαίνοντας εγκαίρως και προβλέποντας ορθά το αδιέξοδο της προηγούμενης πολιτικής που μας είχε υπαγορεύσει για δικούς του λόγους ο Νετανιάχου, αλλά και τον κίνδυνο πολεμικής σύγκρουσης που συνεπαγόταν, αλλά και υπενθυμίζοντας ότι, συνήθως, αυτού του τύπου οι υπαγορευμένες από ξένους «Μικρασιατικές» και «Κυπριακές» εκστρατείες συνήθως καταλήγουν σε κάποιας μορφής Καταστροφές. Δυστυχώς, σχεδόν όλο το ελληνικό «συγκρότημα», «εκσυγχρονιστές», δήθεν «αριστεροί» και δήθεν «εθνικόφρονες» της δεξιάς υποστήριξαν en bloc αυτή την πολιτική. ‘Όπως και σήμερα, δεν βλέπουμε καμιά σοβαρή αντιπολίτευση προς τον καταστροφικό ενδοτισμό και την εξίσου καταστροφική υποτέλεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ούτε από την υποτιθέμενη «αριστερά», ούτε και από τη δεξιά, εντός ή εκτός ΝΔ. Άκρα του τάφου σιωπή ή σπασμωδικοί ψίθυροι χωρίς ειρμό και συνέχεια.

Με δεδομένη μάλιστα και την παγκόσμια αστάθεια, η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και πλήρους, εξευτελιστικής και αναξιοπρεπούς υποταγής στους δήθεν «Συμμάχους» που ακολουθεί τώρα ο κ. Μητσοτάκης εμπεριέχει σοβαρό κίνδυνο γεωπολιτικής διάλυσης του κυπριακού και ελλαδικού κράτους, αλλά και αυξημένο κίνδυνο να οδηγήσει τελικά σε καταστρεπτική πολεμική σύρραξη με την Τουρκία, με δεδομένο ότι δημιουργεί πολύ εσφαλμένες προσδοκίες στην Άγκυρα για το τι μπορεί ενδεχομένως να αρπάξει από την Κύπρο και από την Ελλάδα.

– – – – – –

(*) Βέβαια είναι μεν αυτονόητο ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ, δεν είναι όμως διόλου αυτονόητο το μέγεθός της. Ο φιλόδοξος «εθνοσωτήρας» κ. Δένδιας, που εμφανίζεται τώρα ως εθναμύντορας, φρόντισε να το μειώσει εμμέσως πλην σαφώς, όσο περισσότερο μπορούσε! Επειδή λοιπόν ζούμε στους καιρούς των Λωτοφάγων και επειδή η χώρα μας έχει καταντήσει ανέκδοτο σε όλους τους τομείς, αξίζει να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι, ο ευελπιστών ίσως να διαδεχθεί τον Μητσοτάκη κ. Δένδιας, είναι υπεύθυνος γιατί παραχώρησε εμμέσως στην Τουρκία όλη σχεδόν την δυνάμει ΑΟΖ του Καστελόριζου με τη συμφωνία που υπέγραψε με την Αίγυπτο, τη υποδείξει του τότε Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο (φυσικά ευθύνη φέρει και ο Πρωθυπουργός του, ο κ. Μητσοτάκης). Αν η Ελλάδα αποδέχεται ότι ένα πολύ μεγάλο νησί όπως η Κρήτη έχει μόνο 80 τοις εκατό επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες, πόση θα έχει το μικροσκοπικό συγκρότημα του Καστελόριζου ακριβώς δίπλα στον όγκο της τουρκικής Ανατολίας;

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΗΜΟΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ Γ.Χαραλαμπίδης Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ

Το Τυπικό εναντίον του Ουσιαστικού.

Ακτιβιστής στις 8.9.24 0

Τι είναι το ουσιαστικό;

Ουσιαστικό είναι οτιδήποτε από τα: σκέψη, λόγος, ενέργεια, προσδίδει ουσία στη ζωή μας, κάνοντας μας να νιώθουμε συναισθήματα, δύναμης, πληρότητας, ανάτασης, αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, ενθουσιασμού.
Πότε η ζωή μας είναι ουσιαστική;

Προφανώς όταν πραγματώνεται ό,τι εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανθρωποκοινωνία έθεσε σαν “σημαντικό” για την ατομική ζωή, την ανθρώπινη επαφή, αλλά και για την κοινωνική συνέχεια.
Επί παραδείγματι η θρησκεία. Σε τι χρειάζεται η θρησκεία; Θα μπορούσε να πει κανείς, σε τίποτε.
Αλλά τότε γιατί σε όλες τις γήινες ανθρώπινες ομάδες, διαπιστώνεται κάποιου είδους πίστης, λατρείας, θρησκείας, από την ιστορική και τις άλλες μελέτες;
Το ουσιαστικό, εγώ πιστεύω, των θρησκειών, είναι ότι μέσα από κάποιες διαδικασίες ήθελαν να δώσουν στους ανθρώπους, με στόχευση κυρίως στις μελλοντικές γενιές, γνώση και κανόνες χρήσιμους για την υγεία, την συνύπαρξη, την ελευθερία, την αναπαραγωγή, τον θάνατο, την υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα αλλά και πνεύμα.
Η εντύπωση στη συλλογική μνήμη (παράδοση), ήταν για χιλιάδες χρόνια το μόνο μέσον μεταφοράς των πληροφοριών και των γνώσεων στον χώρο και τον χρόνο. Η γραφή, η τυπογραφία, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο εφευρέθηκαν και καθιερώθηκαν αργότερα.
Την παλιά όμως εποχή κάπως έπρεπε να κρατηθούν ικανοί οι αριθμοί των μελών της ομάδας, άρα:
Μην σκοτώνεις τ'αδέρφια σου!
Κάπως έπρεπε να αποφύγουν τις γεννήσεις πολλών προβληματικών παιδιών, αλλά και να διευρύνουν τον κοινωνικό κύκλο, άρα:
Είναι αμαρτία να έρχονται σε σεξουαλική επαφή, γονείς με παιδιά αλλά και αδέρφια μεταξύ τους!
Ακόμη και σήμερα σε πολλές ανθρωποομάδες που δεν έχουν πρόσβαση στις τεχνολογικές καινοτομίες, η συλλογική μνήμη χτίζεται και συντηρείται με τον ίδιο παλιό τρόπο.

Τι είναι το τυπικό;

Τυπικό είναι μια διαδικασία που έχει εκπονηθεί και θεσμοθετηθεί, κάποτε από κάποιους για να ευνοήσει την προσέγγιση των ανθρώπων στο ουσιαστικό. Υπάρχουν όμως και τυπικά που έχουν εκπονηθεί με πονηριά ώστε να απομακρύνουν τους ανθρώπους από το ουσιαστικό. Ή τυπικά που μέσα από διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις κάνουν τους ανθρώπους αδιάφορους. Προφανώς τα παλιά και άχρηστα τυπικά πρέπει ανά χρονικές περιόδους να κρίνονται ως τέτοια και αν χρειάζεται να καταργούνται ή να αντικαθίστανται. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με συζήτηση και αποδοχή, ποτέ με επιβολή. Βέβαια σε μια κοινωνία που συνυπάρχουν σωστά και φαύλα τυπικά είναι δύσκολη η διάκριση. Πολύ περισσότερο όταν από την ύπαρξη και συνέχεια κάποιων τυπικών, εξαρτάται η επαγγελματική, οικονομική ή άλλη, υπόσταση κάποιων.
Πάλι με παράδειγμα από τη θρησκεία.
Ο γάμος σε όλες τις θρησκείες, είναι τυπικά ένα κοινωνικό γεγονός, πράγμα που θέλει να υποδηλώσει την ευθύνη της ομάδας για τη νέα οικογένεια, την διαβεβαίωση στη νέα οικογένεια ότι “δεν είναι μόνοι” και ότι τα παιδιά τους θα είναι παιδιά όλων! Πόση διάβρωση έως σήμερα!.. Η σεξομανιακή “δυτική” κοινωνία, των περισσότερων από δύο φύλων, γελοιοποίησε τον γάμο και αποδομεί την οικογένεια...
Ακόμη:
Όταν δεν υπήρχαν πολλές εκκλησίες σαν κτίσματα, οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά και πιο πνευματικοί. Όσο πιο πολλές και πιο μεγάλες, όσο πιο πλούσιες εκκλησίες χτίζονταν, τόσο οι άνθρωποι απομακρύνονταν μεταξύ τους και τόσο λιγότερο πνευματική ζωή προσπαθούσαν να βιώσουν.
Η χριστιανική λειτουργία είναι πλέον ένα τυπικό οπτικοακουστικό θέαμα, σε λίγο - πολύ άγνωστη γλώσσα, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των θρησκευόμενων.
Το «Αγαπάτε αλλήλους!», πραγματώνεται ίσως σε μία φαντασιακή σφαίρα, πλην ουδόλως στην κοσμική μας πραγματικότητα. Και απ'ότι φαίνεται δεν ενοχλείται κανείς!..
Μήπως, το τυπικό έχει υποκαταστήσει το ουσιαστικό στη ζωή μας; Μήπως, νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε; Μήπως, νομίζουμε ότι συνομιλούμε, συζητούμε, συμφωνούμε; Μήπως, νομίζουμε ότι κάνουμε αυτό που θέλουμε; Μήπως, νομίζουμε ότι μετέχουμε στη ζωή μας;

Μήπως, είμαστε απλά θεατές της ζωής μας;

Κι αν όντως έχουμε χάσει κάθε ίχνος ουσίας, χαμένοι στην τυπολατρεία, τί φταίει; Εμείς αποκλειστικά; Ή και κάποιοι άλλοι; Εδώ να σταθούμε! Η ολιγαρχία του χρήματος που κυβερνά τον κόσμο, εφευρίσκει και συντηρεί πολλαπλά τυπικά ώστε οι “υπήκοοι” της να χάνουν την ουσία, να μπερδεύονται σε ένα τυπικό ανακύκλωσης ανθρώπινων ζωών που τροφοδοτεί με ενέργεια και ότι άλλο, την εξουσία της.
Ένα άλλο σημαντικό, είναι ότι το ουσιαστικό δεν σημαίνει αναγκαστικά μη τυπικό. Το ότι θα πάψουμε να ακολουθούμε τα τυπικά που μας επιβάλλονται από τις ομάδες που ανήκουμε, δεν σημαίνει ότι αυτόματα μπαίνουμε στον χώρο του ουσιαστικού. Παράδειγμα, η τυπική και τακτική παρακολούθηση της υγείας μας.
Ένα παράδειγμα όπου το τυπικό κατέστρεψε το ουσιαστικό, είναι η λειτουργία της “δημοκρατίας”!

«Έχουμε δημοκρατία;»

«Φυσικά! Δεν γίνονται εκλογές κάθε τόσο;».
Μα αυτό αρκεί για να επιβεβαιώνεται η συμμετοχή του “πολίτη” στα “κοινά”;
Φυσικά Όχι!
Δυστυχώς όμως, οι πολίτες εθισμένοι στο τυπικό, κάθε τόσο προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα, ρίχνουν το χαρτάκι της “αρεσκείας” τους, σύντομα θα το κάνουν διαδικτυακά από το σπίτι και θα μένουν ήσυχοι ότι έκαναν το καθήκον τους!
Αυτά τα: “ισηγορία”, “ισονομία”, “ισοπολιτεία”, “παρρησία”, των αρχαίων Ελλήνων που θεσμοθέτησαν την δημοκρατία, τι ήταν; Πού χρειάζονταν; Έχουν, σχέση με την δημοκρατία; Ήταν οι πρόγονοι μας υπερβολικά λεπτολόγοι ή εμείς έχουμε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και ουσίας;
Και δεν είναι μόνο αυτό! Αδυνατούμε να συλλογιστούμε ότι αφού δεν έχουμε δημοκρατία, άρα έχουμε ολιγαρχία, άρα μας σέρνουν από τη μύτη, μας εκμεταλλεύονται, περνάνε αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα!.. Γεννάμε παιδιά, για να μην λείψουν οι σκλάβοι από τους “αφέντες”...
Άλλο παράδειγμα, η οικονομία. Ισχύει για όλες τις “δυτικές” οικονομίες, αλλά θα περιοριστώ στην Ελληνική. Όλοι μας ξέρουμε ότι έχει σχεδόν μηδενιστεί η αγροτική μας παραγωγή, έχει πεθάνει η βιομηχανία και η βιοτεχνία. Με εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφανίζεται όλο και περισσότερο η κτηνοτροφία, η πτηνοτροφία, η αλιεία, η μελισσοκομία. Η κυβέρνηση δανείζεται συνεχώς διογκώνοντας το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο! Ο τουρισμός που υποτίθεται ότι θα ήταν η σωτηρία μας, έχει γίνει αιτία διαφθοράς των Ελλήνων, όσο και αιτία καταστροφής του ιδιαίτερου Ελληνικού χρώματος, υπαίθρου και πόλεων, ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας! Τριανταδύο εκατομμύρια τουρίστες το 2023! Και περιμένουμε περισσότερους το 2024! Χώρα γκαρσονιών!
Δεν εκμεταλλευόμαστε τον λιγνιτικό μας πλούτο, ούτε τους υδρογονάνθρακες. Πουλήσαμε σε διεθνείς εταιρείες κάθε πλουτοπαραγωγική δυνατότητα! Αλλά εμείς πιστεύουμε το παραμύθι ότι “η οικονομία πάει καλά!”... Αφού το είπε και η τηλεόραση!..
Η εργασία, είναι ακόμη ένα παράδειγμα όπου το τυπικό καταβροχθίζει το ουσιαστικό.
Η συνεχής καθημερινά επαναλαμβανόμενη δαπάνη ανθρώπινης ενέργειας, υλικής και πνευματικής, που αποκαλείται εργασία, με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή, εκθειάζεται από όλους σαν το απαύγασμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ιδίως από τις “αριστερές” παρατάξεις. Κανείς όμως, απ'αυτούς που δεν είναι υποχρεωμένοι να την υποστούν, δεν θέλει να βάλει τον εαυτό του σ'αυτήν την βάσανο.
Όλοι μπορούμε να παρατηρήσουμε την αποβλάκωση στην οποία οδηγείται ο εργαζόμενος σε καθημερινή, ίδια επαναλαμβανόμενη εργασία, για πολλά χρόνια, με πενιχρή αμοιβή, ίσα ικανή να καλύψει βασικές ανάγκες, ποτέ όνειρα!.. Κι ακόμη, ότι, οι απόμαχοι αυτής της “τάξης”, κληρονομούν την ίδια νοοτροπία στους απογόνους τους, είτε από αδυναμία επιλογών, είτε από ανοησία.
Η παιδεία, έγινε εκπαίδευση και η μόρφωση, δεξιότητες. Το σχολείο έγινε τυπικό, έχασε κάθε ουσία αφού «αυτό ζητούσαν οι γονείς» που ποτέ δεν αξιώθηκαν παιδείας, ώστε να γνωρίσουν την ουσία της μόρφωσης.
Η τυπική καθημερινή παρουσία, των μαθητών, έγινε η βασική απόδειξη μαθητείας. Έτσι οι μαθητές, όπως οι εργάτες, εθίστηκαν σε κάτι που ήταν μακριά από την ουσιαστική μάθηση.
Στην ουσιαστική μάθηση πρέπει να συμπέσουν η όρεξη του διδάσκοντος, με την όρεξη του διδασκόμενου. Η ανάγκη “δοσίματος” της μιας πλευράς, με την περιέργεια “να γνωρίσω” της άλλης. Μια διαδικασία που δεν έχει χρόνο, δεν μπορεί να διακόπτεται από κουδούνια διαλείμματος, ούτε είναι δυνατόν να καθοριστεί το πότε και το πώς θα συμβεί!..
Οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου σχολείου, παινεύονταν ότι έκαναν “φροντιστηριακό μάθημα”, ενώ οι περισσότεροι μαθητές τυπικά συμπλήρωναν μία θέση στην αίθουσα, που δικαιολογούσε τον μισθό του εκπαιδευτικού.
Και να πεις ότι τουλάχιστον συνδέθηκε το σχολείο με την αγορά εργασίας και οι απόφοιτοι έβρισκαν δουλειά σχετική με τα σπουδάγματα τους; Όχι! Κι εδώ χρειαζόταν “μέσον”, “γνωριμίες”, “μπαχτσίσια”. Α! ρε ραγιά Έλληνα!
Τώρα σου ετοιμάζουν το ψηφιακό σχολείο! Γιατί να πληρώνουν τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς;
Τόσες χιλιάδες εκπαιδευτήρια; Θα έχεις το παιδί στο σπίτι, θα φροντίζεις να υπάρχει υπολογιστής και σύνδεση διαδικτύου και θα φροντίζεις το παιδί σου να μαθαίνει όσα δείχνει η οθόνη του υπολογιστή. Δεν τα έμαθε; Πρόβλημα σου!
Με αυτόν τον τρόπο, η πνευματική υποβάθμιση του λαού θα γκρεμιστεί στα τάρταρα.

Να θυμάστε ότι η επιστήμη συνέβαλλε σ'αυτό! Κι αν η επιστήμη εκπορνεύεται με τόσο αισχρό τρόπο, ενάντια στο συμφέρον της νεολαίας, τότε πείτε μου από πού θα μπορούσε να κρατηθεί ο λαός μας;...
Η δυνατότητα πληροφόρησης, τυπικά είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη ιστορική περίοδο, λόγω των πολλών και διαφόρων μέσων (ΜΜΕ και διαδίκτυο) που υπάρχουν στο σήμερα. Ποτέ όμως ο άνθρωπος δεν ήταν τόσο απληροφόρητος τόσο μπερδεμένος, τόσο εξαπατημένος από μια ολιγαρχία “ξύπνιων”, που έχουν υποβιβάσει τους πολλούς σε “ανδράποδα” κατά την αρχαία νοηματοδοσία, κορόιδα κατά την σημερινή.
Αυτό όπως όλα τα παραπάνω, οφείλονται στον πόλεμο που γίνεται ώστε οι άρχοντες που ελέγχουν το νόμισμα, το ιδιωτικό νόμισμα, να μην χάσουν εξουσία και προνόμια.
Εδώ είναι και η ουσία! Αυτοί θέλουν το “Χρήμα” τους, αδιαμφισβήτητο άρχοντα και βασιλέα.
Με αυτό επιτυγχάνουν και την Κοινωνική Οργάνωση όπως αυτοί την φαντάζονται και τους βολεύει: δηλαδή όλοι "οι άλλοι", υπήκοοι και σκλάβοι! Επιτυγχάνουν όπως θέλουν να έχουν την Γη και την Γνώση: δηλαδή στον απόλυτο έλεγχο τους, ιδιοκτησία τους!

Το θέμα είναι ότι για να επιτύχουν τον στόχο τους, διαιρούν τους ανθρώπους, τους φτωχοποιούν πνευματικά και υλικά, τους αποκόπτουν από την ιστορία τους, την ταυτότητα τους, από τους χαρισματικούς ανθρώπους που αν δεν μπορούν να τους εξαγοράσουν τότε θα τους εξοντώσουν.
Αυτό πού απομένει για τους πολλούς, είναι μια τυπική ζωή, ανούσια κι άχαρη!
Όλα θα ανατραπούν όταν οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να είναι σκλάβοι. Το χρήμα οφείλει να είναι στην υπηρεσία του Νοήμονος Όντος, του Λόγου, της Δημοκρατίας. Το χρήμα oφείλει να είναι υπηρέτης των πολλών και όχι δυνάστης τους.

Το Χρήμα υπηρέτης του Λόγου!
Αυτό είναι το ουσιαστικό που οφείλει να επιδιωχθεί στην σύγχρονη ιστορική συγκυρία!
Για να το θελήσουν όμως αυτό οι πολλοί, κάποιοι πρέπει να τους το δείξουν, αφού για τους περισσότερους σκλάβους, η ελευθερία είναι το “αδιανόητο”!
Κάποιοι, γενναίοι, αφού η πράξη τους αυτή θα τους φέρει σε αντίθεση με μια αδίστακτη εξουσία που φιμώνει κάθε αντίθετη άποψη, που θέλει να εξαφανίσει οποιονδήποτε που αψηφώντας την, υποδεικνύει στους σκλάβους ότι πρέπει να σηκώσουν κεφάλι.
Η Ελλάδα σαν χώρος σε ποιον ανήκει; Τυπικά στο λαό της, τους Έλληνες. Ουσιαστικά;
Ουσιαστικά “Ανήκωμεν εις την Δύσιν”, αλλά μας διεκδικεί και η Τουρκία. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανήκουμε στους δανειστές μας. Λαός και χώρα! Έτσι μας λέει το πολιτικό μας σύστημα.
Έχουμε κυβέρνηση; Τυπικά ναι! Ουσιαστικά;
Όταν οι ίδιοι αυτοί που ψήφισες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σε φτωχοποιούν, σου στερούν υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, δικαιοσύνη, σου δείχνουν την πόρτα της εξόδου από την χώρα, ενώ καλοδέχονται εκατομμύρια Αφρικανούς κι Ασιάτες, σου αλλάζουν την ιστορία, τις παραδόσεις, παραδίνουν τον λαό στην κατάθλιψη, την νεολαία στην ανεργία, τι νομίζεις; Έχεις κυβέρνηση; Ή μήπως τοποτηρητές ταχείας εκποίησης του Ελληνικού χώρου σε Αμερικανούς, Γερμανούς, Τούρκους και άλλους;
Όπως φαίνεται, η αναζήτηση του ουσιαστικού σε παράλληλη σταδιακή απεξάρτηση από το τυπικό που αποπροσανατολίζει και βλάπτει, είναι η σωστή λύση.
Η προσπάθεια οφείλει να γίνει συγχρόνως, σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό. Κανείς δεν είναι αυτάρκης, κανείς δεν θέλει να είναι μόνος, αλλά και κανείς δεν μπορεί να κάνει για σένα, αυτό που εσύ έχεις χρέος να κάνεις στον εαυτό σου, με τον εαυτό σου. Ιδίως στο ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Η αναζήτηση του ουσιαστικού, είναι ουσιαστικά η αναζήτηση της αλήθειας. Η απόφαση να βάλουμε στη ζωή μας την αλήθεια, αρνούμενοι το ψέμα που μας ταΐζουν, θα είναι κάτι σε επίπεδο κοσμογονίας, κάτι σε επίπεδο αποκάλυψης, όταν οι πολλοί συλλογικά το αποφασίσουν και το πραγματώσουν.
Έως τότε προσπάθεια αλληλοκατανόησης, προσπάθεια πνευματικής ανόδου, επιδίωξη επαναφοράς των ιδανικών στη σκέψη μας και στη ζωή μας, αλληλεγγύη και ελπίδα !

Γιώργος Χαραλαμπίδης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Μαστρογιάννη Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ

Καθρέφτη Καθρεφτάκι μου και Θεωρία Διαχείρισης της Εικόνας

Ακτιβιστής στις 16.8.24 0

της Φωτεινής Μαστρογιάννη

Ζούμε στην εποχή της εικόνας και ο τρόπος που τη διαχειριζόμαστε, ειδικά με την κυριαρχία των ψηφιακών μέσων, είναι πολύ σημαντικός.

Η διαχείριση της εικόνας μας επηρεάζει στις προσωπικές μας σχέσεις αλλά και στις επαγγελματικές. Ειδικά στις επαγγελματικές μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο λήψης οικονομικών αποφάσεων.

Εμπνευστής της Θεωρίας Διαχείρισης της Εικόνας είναι ο Ιρβινγκ Γκόφμαν (1959) ο οποίος υποστήριξε ότι οι πράξεις και η εμφάνιση μας προδίδουν τις προθέσεις μας. Κάποιες φορές εν γνώσει μας ή ακόμα και αθέλητα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συγκεκριμένες εντυπώσεις στους άλλους προκειμένου να τους επηρεάσουμε για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Συνεπώς, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την εικόνα μας είναι ιδιαίτερα σημαντικός και για έναν επιπλέον λόγο. Εάν γνωρίζουμε τους τρόπους που επώνυμοι και μη διαχειρίζονται την εικόνα τους τότε μπορούμε να αποφύγουμε να πέσουμε θύματα χειραγώγησης.

Ο Γκόφμαν υποστήριξε ότι η ζωή μας είναι ένα θέατρο όπου είμαστε ταυτόχρονα οι ηθοποιοί και το κοινό. Ο εξωτερικός εαυτός μας είναι αυτός που δείχνουμε στους άλλους, αυτός που είναι πάνω στη σκηνή ενώ ο εσωτερικός εαυτός μας είναι πιο χαλαρός και αυθεντικός, είναι στα παρασκήνια και τον δείχνουμε στην οικογένεια και στους φίλους μας.

Ο Σίιμπακ (Siibak, 2009) χρησιμοποίησε τη θεωρία της αυτο-ασυμφωνίας σύμφωνα με την οποία τα άτομα έχουν:

Τον Πραγματικό Εαυτό που είναι η αντίληψη του ατόμου για τα χαρακτηριστικά που θεωρεί ότι διαθέτει.

Τον Ιδανικό Εαυτό που είναι η αντίληψη του ατόμου για τα χαρακτηριστικά που θεωρεί ότι οι άλλοι επιθυμούν από αυτόν να έχει και τέλος έχουμε τον Εαυτό Πρέπει που είναι η αντίληψη του ατόμου για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει. Ο Εαυτός Πρέπει είναι αυτός που χρησιμοποιείται στη διαχείριση της εικόνας και των εντυπώσεων γιατί τα άτομα παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά που πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν σε δεδομένες κοινωνικές καταστάσεις.

Οι διαστάσεις του εαυτού είναι: η φυσική διάσταση δηλαδή πως το άτομο αξιολογεί την εμφάνιση του, η ψυχολογική που είναι η αξιολόγηση από το άτομο της προσωπικότητας του, η διανοητική που είναι η αξιολόγηση της ευφυΐας του, η διάσταση των δεξιοτήτων δηλαδή πως το άτομο αξιολογεί τις κοινωνικές και τεχνικές δεξιότητες του, η ηθική διάσταση που αφορά την αξιολόγηση των αρχών και αξιών του και τέλος, η σεξουαλική δηλαδή πως το άτομο αισθάνεται ότι ταιριάζει με τους κανόνες της κοινωνίας σχετικά με το αντρικό και γυναικείο φύλο.

Οι πράξεις μας δεν είναι μόνο αυτές που δημιουργούν εντυπώσεις αλλά και οι άνθρωποι με τους οποίους είμαστε μαζί και οι ομάδες με τις οποίες σχετιζόμαστε όπως ορίζει σχετικά και η θεωρία της κοινωνικής ταυτότητας.

Επιλέγουμε να ενταχθούμε σε συγκεκριμένες ομάδες για να στείλουμε το μήνυμα μίας συγκεκριμένης εικόνας και έτσι να γίνουμε αποδεκτοί στις ομάδες αυτές. Εάν επιλέγουμε να γίνουμε μέλη των φιλάθλων μίας ποδοσφαιρικής ομάδας το κάνουμε για να γίνουμε αποδεκτοί από τους άλλους φιλάθλους και εκπέμπουμε έτσι μία συγκεκριμένη εικόνα προς τους άλλους.

Για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις χρησιμοποιούμε τεχνικές. Μία από αυτές είναι να κολακεύουμε τους άλλους ή να συμφωνούμε μαζί τους προκειμένου να γίνουμε αρεστοί (απόκτηση εύνοιας) . Μία τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι χειριστική εάν την χρησιμοποιούμε για να επιτύχουμε συγκεκριμένους σκοπούς ή αυθεντική εάν όντως πιστεύουμε αυτά που λέμε και έχουμε ως στόχο τη δημιουργία φιλικών σχέσεων με τους άλλους.

Κάποιες φορές, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον εκφοβισμό προκειμένου να επιβάλλουν τις απόψεις τους ενώ κάποιες άλλες φορές μπορεί να αποκαλύπτουν τις αδυναμίες τους, να εμφανίζονται αδύναμοι και αβοήθητοι προκειμένου να προκαλέσουν τον οίκτο και έτσι να λάβουν βοήθεια από τους άλλους.

Η διεκδικητικότητα είναι άλλη μία τεχνική δημιουργίας εντυπώσεων. Με τη διεκδικητικότητα θέτουμε όρια με ήρεμο τρόπο και λέμε τη γνώμη μας χωρίς φόβο διατηρώντας οπτική επαφή και ακούγοντας προσεκτικά. Μερικές φορές μπορεί να περιλαμβάνει την αυτό-προώθηση και την εξιστόρηση προσωπικών ιστοριών. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται όταν οι άνθρωποι θέλουν να δείξουν ότι έχουν αυτοπεποίθηση και μπορούν να ηγηθούν μίας κατάστασης.

Άλλη μία τεχνική είναι η αυτο- παρακολούθηση δηλαδή ο τρόπος που χρησιμοποιεί κάποιος για να ελέγξει το πως παρουσιάζεται στους άλλους . Η αυτο-παρακολούθηση προϋποθέτει υψηλά επίπεδα αυτορρύθμισης των συναισθημάτων (δηλαδή να μπορώ εκούσια να διαχειρίζομαι τα συναισθήματα μου) και συναισθηματικής νοημοσύνης προκειμένου κάποιος να μπορεί να «διαβάζει» την κατάσταση και να προσαρμόζεται αντίστοιχα για να επιτύχει τους σκοπούς του.

Η αυτοπαρουσίαση αποτελεί άλλη μία τεχνική και αφορά τον τρόπο που παρουσιαζόμαστε στους άλλους εκπέμποντας μηνύματα τα οποία μπορεί να είναι εκούσια ενώ η αυτοπροώθηση αφορά το πως παρουσιάζουμε τις δεξιότητες και τα προσόντα μας προκειμένου να φανούμε ικανοί. Τέλος ο παραδειγματισμός είναι η συμπεριφορά όπου εμφανιζόμαστε ως το «παράδειγμα» δηλαδή εμφανιζόμαστε ως αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε και είμαστε πρότυπα συμπεριφοράς.

Υπάρχουν όμως και άλλες δύο τεχνικές. Η μία είναι όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να βελτιώσουν τη δημόσια εικόνα τους όχι με άμεσο τρόπο αλλά με έμμεσο προωθώντας τις πολλές φορές ασήμαντες σχέσεις τους με κάποιον άλλον που διαθέτει θετικά χαρακτηριστικά. Αυτή η τεχνική εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια πολλών ανθρώπων να φωτογραφίζονται με «επώνυμους».

Η άλλη τεχνική είναι το να προσπαθούμε να τονίσουμε τα αρνητικά στοιχεία αυτών με τους οποίους συνδεόμαστε με αρνητικό τρόπο. Για παράδειγμα, σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον να τονίσουμε τα αρνητικά χαρακτηριστικά του ανταγωνιστή μας.

Οι θετικές τακτικές διαχείρισης της εικόνας είναι η απόκτηση εύνοιας, η αυτο-προώθηση και ο παραδειγματισμός. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτές τις τακτικές γίνονται πιο αρεστοί στους άλλους σε σχέση με αυτούς που χρησιμοποιούν όλα τα είδη τεχνικών δημιουργίας εντυπώσεων. Οι γυναίκες είναι λιγότερο επιθετικές στη χρήση τεχνικών δημιουργίας εντυπώσεων και ως εκ τούτου, χρησιμοποιούν τις θετικές πιθανόν γιατί τα πρότυπα για τη γυναικεία συμπεριφορά αποθαρρύνουν τη χρήση επιθετικής συμπεριφοράς.

Ποιοι είναι όμως οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαχείριση των εντυπώσεων;

Βασικός παράγοντας είναι η αυτοεκτίμηση – ένα άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να φαίνεται επιφυλακτικό και «κλειστό» στους άλλους.

Άλλος παράγοντας είναι η εξωστρέφεια ή η εσωστρέφεια. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι η εντύπωση που οι άνθρωποι θέλουν να δημιουργήσουν δεν επηρεάζεται μόνο από το κοινωνικό περιεχόμενο αλλά και από την αντίληψη που έχει κάποιος για τον εαυτό του. Ενώ θέλουμε οι άλλοι να μας δέχονται γι’αυτό που πραγματικά είμαστε ωστόσο η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μπορεί να δρα περιοριστικά στο είδος της εικόνας που θέλουμε να παρουσιάσουμε στους άλλους. Πέραν αυτού, οι άνθρωποι δημιουργούν εικόνες που σχετίζονται με τον επιθυμητό τους εαυτό. Πολλές φορές οι άνθρωποι επιλέγουν αληθινές πλευρές του εαυτού τους τις οποίες θεωρούν ότι ταιριάζουν με τις αξίες των ανθρώπων που τους ενδιαφέρουν και να αποκρύψουν πληροφορίες για τις οποίες θεωρούν ότι θα τις αξιολογήσουν αρνητικά οι άλλοι.

Οι κοινωνικοί ρόλοι και τα χαρακτηριστικά του κοινού επίσης καθορίζουν τη συμπεριφορά μας, για παράδειγμα, υιοθετούμε διαφορετική συμπεριφορά όταν είμαστε με τους φίλους μας και διαφορετική όταν είμαστε σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον. Η εντύπωση που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε επηρεάζεται από τους κανόνες που διέπουν τους διαφορετικούς κοινωνικούς ρόλους.

Τέλος, οι πολιτισμικοί παράγοντες επηρεάζουν τον τρόπο που παρουσιαζόμαστε στους άλλους και την εντύπωση που δίνουμε. Οι ατομικιστικές κουλτούρες δίνουν έμφαση στην αυτονομία και στην αυτοδυναμία ενώ οι κολλεκτιβιστικές δίνουν προτεραιότητα στις εκφράσεις που προάγουν την αρμονία της ομάδας.

Ενώ η διαχείριση της εικόνας μπορεί να βοηθήσει κάποιον να επιτύχει τους στόχους του ωστόσο μπορεί να δημιουργήσει γνωστική ασυμφωνία (δηλαδή η κατάσταση δυσφορίας που δημιουργείται όταν έχουμε δύο αντικρουόμενες απόψεις). Στην περίπτωση της εικόνας γνωστική ασυμφωνία είναι όταν η εικόνα που παρουσιάζουμε στους άλλους συγκρούεται με αυτό που είμαστε εμείς πραγματικά επηρεάζοντας, κατ’αυτό τον τρόπο, με αρνητικό τρόπο την ικανοποίηση που έχουμε από τη ζωή μας.

Σημαντικό είναι επίσης το είδος της εικόνας και πως αυτή διαμορφώνεται. Για παράδειγμα σύμφωνα με τη Θεωρία της Καλλιέργειας , οι άνθρωποι που παρακολουθούν τακτικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τείνουν να διαμορφώνουν μία διαστρεβλωμένη εικόνα για την πραγματικότητα, θεωρούν ότι η πραγματικότητα είναι αυτή που τους παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ. Οι γυναίκες που παρακολουθούν συχνά τηλεόραση και συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά μέσα μπορεί να θεωρούν ότι τα πρότυπα ομορφιάς είναι αυτά που τους παρουσιάζονται από τις φωτογραφίες που προβάλλονται από αυτά και ως εκ τούτου, να μην είναι ευχαριστημένες με την εικόνα τους.

Το πως παρουσιαζόμαστε στους άλλους και πως αυτό συσχετίζεται με φαινόμενα όπως η ηγεσία, η κοινωνική επιρροή, η επιθετικότητα, ο συμβιβασμός κτλ. έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για τους ψυχολόγους. Σύμφωνα με έρευνες, οι άνθρωποι βοηθούν περισσότερο τους άλλους όταν οι πράξεις τους θα δημοσιευτούν καθώς και όταν επιθυμούν να βελτιώσουν την κοινωνική τους εικόνα η οποία έχει δεχτεί πλήγμα.

Η μελέτη της εικόνας αποτελεί και αντικείμενο μελέτης της γνωστικής οικονομικής γιατί βοηθά στην κατανόηση του τρόπου που οι εικόνες διαμορφώνουν την ατομικότητα του ατόμου και επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων σε οικονομικά ζητήματα.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Ζούμε στην εποχή της εικόνας και ιδιαίτερα της κατασκευασμένης εικόνας. Η γνώση του πως η εικόνα διαμορφώνεται θα μας βοηθήσει να είμαστε πιο προσεκτικοί στα μηνύματα που εκπέμπουμε μέσω της εικόνας μας και κυρίως στα μηνύματα που δεχόμαστε. Κατ’αυτό τον τρόπο θα αποφύγουμε τη χειραγώγηση ενώ θα αποκτήσουμε πιο αυθεντικές σχέσεις.

Πηγές

Ελληνικές

Μεταξάς, Ν. (2020) Γνωστική Ασυμφωνία. Διαθέσιμο στο: https://www.psychology.gr/koinoniki-psychologia/3330-gnostiki-asumfonia.html

Μακρή – Μπότσαρη, Ε. Συναισθηματική Αυτορρύθμιση. Διαθέσιμο στο: https://eclass.prog.aspete.gr/modules/document/file.php/EPPAIK_ATH108/1.2%20%CE%9C%CE%B1%CE%B8.%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%8D%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B7%29.pdf

Ξενόγλωσσες

Bolino, M.C. & Turnley, W.H. (2003). More than one way to make an impression: Exploring profiles of impression management. Journal of Management, 29(2), σελ. 141-160.

Gerbner, G. (1998). Cultivation Analysis: An overview. Mass Communication & Society, 1(3/4), σελ. 175-194.

Gofman, E. (1959) The presentation of self in everyday life, New York, NY: Anchor Books.

Higgins, E.T. (1987) Self-discrepancy: A theory relating self and affect. Psychological Review, 94, σελ. 319-340.

Leary, M. R.. Impression Management, Psychology of, in Smelser, N. J., & Baltes, P. B. (Eds.). (2001). International encyclopedia of the social & behavioral sciences (Vol. 11). Amsterdam: Elsevier.

Oltmann, S. (2014). N4 interpersonal relationships and social interaction. SlideShare. Διαθέσιμο στο: https://www.slideshare.net/suzaanoltmann/n4-interpersonal-relationships

Patalano, R. (2007) Images and Economic Behavior. Διαθέσιμο στο: https://www.researchgate.net/publication/24117586_Images_and_economic_behaviour

Pikone, I. (2015) Impression Management in Social Media. Διαθέσιμο στο: https://www.researchgate.net/profile/Ike-Picone/publication/314361839_Impression_Management_in_Social_Media/links/59ef8b9c0f7e9baeb26ac3f8/Impression-Management-in-Social-Media.pdf

Siibak, A. (2009). Constructing the Self through the Photo Selection—Visual Impression Management on Social Networking Websites. Cyberpsychology: Journal of Psychosocial Research on Cyberspace, 3, Article 1.
https://cyberpsychology.eu/article/view/4218

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΗΜΟΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ Μουσική Οι Bloggers σχολιάζουν Παράδοση ΡΟΗ facebook

Έφη Θώδη. Καλοκαίρι 2011. Μια μαρτυρία !!!

Ακτιβιστής στις 9.7.24 0

από την Μαριάννα Γωνίδα

Όχι δεν την ήξερα την Έφη Θώδη, από πού να την ξέρω; Δεν πήγαινα σε πανηγύρια. Όχου μην φωνάζετε μωρέ. Απλά δεν πήγαινα σε πανηγύρια. Ήμουν και μπούμερ και αντιπανηγυρτζού, διότι δεν προλάβαινα ρε παιδιά, δεν είχα ποτέ άπλα χρόνου....
Όμως την ήξερε η μεγάλη η κόρη μου, 14 ετών πρέπει να ήταν τότε. Και βλέπει στην Κυπαρισσία διαφημιστική αφίσα ότι η Θώδη θα τραγουδάει σε πανηγύρι σ' ένα χωριό πιο πέρα, νομίζω το Διαβολίτσι, δεν είμαι και σίγουρη, πάντα τα μπέρδευα τα χωριά εκεί. Όμως την επομένη του πανηγυριού εμείς θα ξεκινούσαμε αχάραγα για Θεσσαλονίκη, μεγάλο ταξίδι, 8ωρο μες τη ζέστη. Αλλά επειδή του τα έκανε του μαύρου τούμπανο η μικρή της υποσχέθηκε ότι θα μας πάει.
Δυστυχώς παραμονή της φυγής μας, έπρεπε να πάμε από βραδύς να χαιρετήσουμε την πεθερά μου και τον αείμνηστο κουνιάδο μου. Φορτώσαμε το 7θέσιο αυτοκίνητο μέχρι πάνω, μην σας πω ότι και από πάνω, μέχρι και στα σωληνάκια χώσαμε πράγματα για το ταξίδι και ήμασταν έτοιμοι να πάμε να χαιρετήσουμε την πεθερά και τον κουνιάδο, να πάμε και στο πανηγύρι και σε λίγες ώρες να ξεκινήσουμε το ταξίδι.
Έλα όμως που η πεθερά είχε στήσει τραπέζι να τσιμπήσουμε λέει. Και κατά διαβολική σύμπτωση, το λέω επειδή γενικότερα εκεί μαγειρεύουν μάπα, να έχει φτιάξει τα ωραιότερα γεμιστά που έχω φάει στη ζωή μου ever and ever and never again και μια εκπληκτική σπανακόπιτα με διάφορα ακόμα χορταρικά μέσα και ξύσμα πορτοκαλιού, μπουκιά και κόλαση (πρέπει να είχε τσακίρ κέφια που θα την κοπανούσαμε και θα μας ξεφορτώνονταν οι άνθρωποι απ' τη γειτονία) και φασολάκια μακρόστενα μπαστούνια αχνιστά σκέτα με γιαούρτι και μπόλικο τριμμένο σκόρδο. Και ζυμωτό ψωμί, σ' αυτό ήταν κορυφή.
Τι να κάνω; Άνθρωπος είμαι. Με το φαγάκι τα πάω περίφημα, αγαθό του Θεού βλέπετε. Είπα βράδυ είναι θα φάω ελαφρά γιατί έχω και ταξίδι μπροστά. Παίρνω μια μεγάλη πιπεριά γεμιστή, πέφτω κάτω απ' τη γεύση. Παίρνω μια ντομάτα γιατί στα γεμιστά προτιμώ τη ντομάτα. Τρώω και φέτα. Τρώω και φέτα ψωμάκι με τα γεμιστά. Κόλαση ήταν. Παίρνω άλλη μια πιπεριά. Τρώω φασολάκια με μπόλικο γιαουρτοσκόρδιον, μετά τραβούσε άλλη μια ντομάτα γεμιστή με φέτα, την παίρνω και αυτήν και απλά έκανα σκόντο λόγω έλλειψης χώρου και έφαγα μόνο τρία κομμάτια σπανακοχορτόπιτα από πάνω. Ήπια και τρία τέσσερα ποτηράκια κρασί να μην χαλάσω χατίρι τον κουνιάδο. Ήρθα και ήθελα γερανό να με σηκώσουν να πάμε στο πανηγύρι. Τελικά με τα πολλά με σήκωσαν.
Πάμε στο πανηγύρι, φορτωμένοι σαν τους γύφτους, μόλις βρίσκουμε να αφήσουμε το αμάξι, πέφτει το παράθυρο του συνοδηγού και δε σηκώνεται με τίποτα. Χάλασε ο μηχανισμός. Τούρκος ο μαύρος. Ποιος είδε το Θεό και δε φοβήθηκε. Αφού έβρισε θεούς και δαίμονες, ημίθεους και θεότητες όλων των θρησκειών όλων των λαών όλων των φυλών και εθνικοτήτων του πλανήτη και περίλαβε και τις θεότητες των υπολοίπων πλανητών, οπότε κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για το πρόβλημα παρά να βρίζει την τύχη του μέχρι τη δευτέρα παρουσία και περισσότερο, του λέω βάλε μια σφήνα να κρατηθεί κλειστό να πάμε στο πανηγύρι και βλέπουμε αύριο, το πολύ πολύ να ταξιδέψουμε με ανοιχτό παράθυρο, καλοκαίρι είναι δε θα πεθάνουμε.
Τελικά αποφασίζουμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και πάμε στο πανηγύρι όπου δεν πέφτει καρφίτσα, είναι αδύνατον να πλησιάσουμε την πίστα, έχει κατέβει όλη η Πελοπόννησος μαζί με τα σόγια τους απ' την Αθήνα. Η μικρή απογοητεύεται. Λέει αμάν ήρθαμε για τη Θώδη και δεν πρόκειται να την δούμε. Αλλά μεγάλη μούρη ο μαύρος, γνωστός και μη εξαιρετέος, αγαπητός και φόβος και τρόμος συνάμα, κάνει μια γυροβολιά και έρχεται και μας παίρνει ο υπεύθυνος του πανηγυριού απ' το χέρι, παραμερίζει όλους τους επισήμους και VIPS, μας πάει μπροστά στην πίστα, φέρνουν ένα τραπέζι και αφού τους σπρώχνουν όλους, στήνουν το τραπέζι δίπλα στης Θώδη μπροστά μπροστά στην πίστα και μας βάζουν να καθίσουμε. Και εκεί που είπα άντε πάμε να πιούμε καμιά σόδα στο πανηγύρι να χωνέψουμε, λέει ο μαύρος "Τι; Θα γίνουμε ξεφτίλα; Μας έβαλαν πρώτο τραπέζι και δε θα παραγγείλουμε; Φέρε αγόρι μου κανα δυο κιλά γουρουνοπούλα και καναδυο μερίδες πατάτες και μια σαλάτα και μπύρες και κοκα κόλες για το παιδί" και μας τα φέρνουν και ήταν ντροπή. Τι; Να μην φάω; Να με λένε η ακατάδεκτη; Σιχαίνεται να φάει στο πανηγύρι; Ό μη γένοιτο! Και κάνω κουράγιο και τρώω κανα κιλό γουρουνοπούλα με τηγανητές πατάτες (την λυπόμουν να την πληρώσουμε και να μην την φάμε - το έχω αυτό το σύνδρομο άμα δεν τελειώσουν όλα στο τραπέζι ο σερβιτόρος δε μαζεύει, αμαρτία να το πληρώνεις και να πάει για πέταμα) και λίγη ντοματούλα να κατεβαίνει η γουρουνοπούλα, πίνω και τις μπύρες πάνω απ' τα κρασιά να σπρώξω το φαγητό να κατέβει γιατί δεν είχε χώρο και είχε φρακάρει όλος ο οισοφάγος.... όλα καλά. Δεν πέθανα. Δεν έσκασα απ' το πολύ φαϊ. Ζούσα αλλά οριακά το λες. ΕΠικίνδυνα. Φλερτάρωντας με το θάνατο απ' την πολλή μάσα. Σκληρό καρύδι όμως το άντεξα.
Πιάνουμε και κουβέντα με τη Θώδη και το σωματοφύλακά της. Ωραίος τύπος. Γλυκιά, απλή, ανθρώπινη, πλακατζού. Σηκώνεται να τραγουδήσει. Λέει η μικρή "μαμά πάμε. Μπρος στην πίστα να χορέψουμε". Παίζει αυτή η φράση να είναι μέχρι σήμερα μακράν η πιο εφιαλτική και απειλητική που έχω ακούσει στη ζωή μου. Εγώ να ζω μετά βίας και το μικρό να θέλει να χορέψουμε. Βύρων ρε ίδιος. Μην ακούσει κλαρίνα και τζερτζελέ πρώτη πανηγυρτζού. Σ' όλους τους γάμους πρώτη στην πίστα το νιάνιαρο. Εγώ. Ούτε για αστείο. Να την έχω κάνει θεά. "Αγάπη μου η μανούλα δε χορεύει ποτέ τέτοιους χορούς. Γενικά η μανούλα μόνο τραγουδάει, δε χορεύει, πήγαινε εσύ, τόσος κόσμος χορεύει, πιάσου στη σειρά". Αποκλείεται! Το σκατό να έχει πεισμώσει και να λέει "ας μου το έλεγες ότι θα μου το χαλούσες. Και ούτε για χατίρι μου ρε μαμά" και να κάνει εκείνα τα μάτια που κάνουν στα παιδικά που γίνονται οι κόρες τούμπανο απ' την παράκληση και χύνονται τα δάκρυα βροχή. Οπότε ναι. Σαν τον Κούρκουλο, σηκώνομαι, πετάω πίσω την καρέκλα (χέστηκε ο μαύρος πάνω του) και λέω : "πάω να χορέψω" ! Εεεε ναι, έκανα πομπώδη ανακοίνωση γιατί αυτά τα πράγματα μία φορά συμβαίνουν.
Και δώστου να χορεύουν και εγώ που είμαι σαν ετοιμόγεννη απ' τη μάσα να έχω γονατίσει (χωρίς να το δείχνω) και το smartwatch να χτυπάει σαν τρελό γιατί είχα πιάσει τους 220 παλμούς το δευτερόλεπτο απ' το ζόρι. Όχι δεν έκανα εμετό στη σκηνή. Ο καλός ο μύλος όλα τα χωνεύει. Αλλά θυμάμαι τον ιδρώτα και το ζόρι.
Τέλοσπάντων. Η Έφη, παιδιά, να είναι στα κέφια της και να δίνει πόνο. Εγώ μέσα μου να λέω "σταμάτα μωρή χοντρή να πάρω μια ανάσα, με πέθανες" αλλά εκείνη δώστου να δίνει πιο πολύ πόνο.
Επέζησα. Έκτοτε δεν πάω σε πανηγύρια!
Αλλά η Θώδη, φίλοι μου, κορυφή. Αποθεώθηκε και δικαίως. Ήταν πάρα πολύ καλή στη δουλειά της, της το δίνω με 10!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Γ.Χαραλαμπίδης Οι Bloggers σχολιάζουν ΡΟΗ

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας...

Ακτιβιστής στις 5.7.24 0

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

«Είμαστε με την σωστή πλευρά της ιστορίας!».

Τι να σημαίνει άραγε η φράση αυτή; Το πιθανότερο, σημαίνει, ότι είμαστε με τους νικητές.
Ας εξετάσουμε όλες τις δυνατότητες:

Στη σύγκρουση Ανατολής – Δύσης, ή θα νικήσει η Δύση ή θα χάσει.
Η Ελλάδα είναι διακηρυγμένα, με το «Ανήκωμεν εις την δύσιν», στο δυτικό στρατόπεδο.
Επομένως αν νικήσει η Δύση, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να είναι αποικιοκρατούμενη χώρα, υπό την επιτήρηση των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της “φίλης μας” Γερμανίας. Πολύ πιθανόν να δοθεί για εκμετάλλευση σε διεθνείς εταιρείες εξορύξεων, αφού πρώτα εξαναγκαστεί σε μετανάστευση το μεγαλύτερο και πιο δραστήριο μέρος του πληθυσμού της. Σας φαίνεται “νίκη” αυτό;

Αν χάσει η Δύση, τότε θα είμαστε σαν Έλληνες, αυτοί που δεν είχαν το σθένος να σηκώσουν το κεφάλι όταν έπρεπε και όπως οι λαοί της Αφρικής να διεκδικήσουν αυτονομία, ανεξαρτησία, ελευθερία! Και να μην μας φερθούν οι νικητές σαν κατακτημένη χώρα, το όνειδος της απουσίας σθένους να αντισταθούμε στο λάθος και στο άδικο, στον κατάλληλο χρόνο, θα ακολουθεί επί γενεές (αν υπάρξουν) τους Έλληνες.

Αν δεν υπάρξει εύκολα νικητής και μπούμε σε παρατεταμένο παγκόσμιο πόλεμο με πυραυλικά χτυπήματα εκατέρωθεν, τότε η Ελλάδα θα γίνει μια μαύρη τρύπα, λόγω των ξένων βάσεων που στενοκέφαλα φιλοξενεί δεκαετίες τώρα. Θα χαθούμε χάριν άλλων, όπως φαίνεται να χάνεται η Ουκρανία!..

«Είμαστε σε πόλεμο...»

Λίγο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, (ειδική πολεμική επιχείρηση για τους Ρώσους) και αφού οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν άμεσα, πολλοί ανεγκέφαλοι κυβερνητικοί παράγοντες Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εξέφρασαν την θέση: «Είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία!».
Αλήθεια τί είναι η κήρυξη πολέμου; Προσωπική απόφαση ενός ανθρώπου; Απόφαση μιας μειοψηφίας το κόστος της οποίας θα επωμιστεί μια μεγάλη πλειοψηφία; Ποιος απ' αυτούς που λένε “είμαστε σε πόλεμο” θα διακινδυνέψει ζωή ή περιουσία; Κανείς! Λοιπόν ας αναλογιστούμε ότι κάποιοι έχουν καθήκον να τους πουν: “Σκάσε ηλίθιε!”, τα παιδιά μου δεν τα μεγάλωσα για να τα στείλεις στην κρεατομηχανή ενός ανόητου και άδικου πολέμου!

Για τις ΗΠΑ, ο πόλεμος, απ' ότι φάνηκε καθαρά αποφασίζεται και κρίνεται σαν “μπίζνα”. Έκοψαν την ροή του φθηνού φυσικού αερίου από τη Ρωσία, πουλώντας το δικό τους σε τετραπλάσια τιμή. Οι παραγγελίες στην αμυντική τους βιομηχανία πολλαπλασιάστηκαν ανεβάζοντας την σερνάμενη μέχρι τώρα οικονομία τους και δίνοντας δουλειές σε πολλούς τομείς της βιομηχανίας τους. Εταιρείες των ΗΠΑ έχουν επενδύσει με αγορές γης και υποδομών στην Ουκρανία, ώστε κάποια στιγμή όλος ο παραγωγικός ιστός της Ουκρανίας να περάσει στα “δικά μας” χέρια!
Έβαλαν τους Ευρωπαίους να κάνουν διακράτηση των Ρώσικων κεφαλαίων “για να τροφοδοτηθεί ο πόλεμος στη Ουκρανία”. Φυσικά τα αντίποινα των Ρώσων θα βαρύνουν τους Ευρωπαίους, αφού οι ΗΠΑ έχουν ελάχιστα ρωσικά κεφάλαια προς διακράτηση!!...
Υποχρέωσαν τους ανεγκέφαλους Ευρωπαίους να αρχίσουν να ξοδεύουν δισεκατομμύρια για όπλα, αμερικανικά φυσικά... Και πόσα άλλα!

«Η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση» Χαρίλαος Τρικούπης
ή «Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς! Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς!»;

Ποιο από τα δύο;
Το πρώτο θα συμβεί αν και όταν η ελληνική διανόηση σε ενιαίο μέτωπο, βγει από το καβούκι της βόλεψης, αποφασισμένη να διακινδυνέψη και μπαίνοντας μπροστά παρακινήσει τον Ελληνικό Λαό ενωμένο κάτω από το σύνθημα του Τρικούπη, να διεκδικήσει την χώρα του, την ιστορία του, την ελευθερία του.
Από την επανάσταση του '21 οι Έλληνες ήταν διαιρεμένοι σε παρατάξεις αντιμαχόμενες. Πρώτα βασιλικοί – συνταγματικοί. Η διαίρεση αυτή μετά από πολλά δεινά κατέληξε στην μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Ύστερα μας διαίρεσαν σε αριστερούς και δεξιούς. Η διαίρεση αυτή έφερε τον εμφύλιο 1946-1949, την δικτατορία 1967-1974 και τελείωσε με την κατάληψη της μισής Κύπρου από την Τουρκία. Είναι σε όλους γνωστό ότι τις διαιρέσεις αυτές τις δρομολόγησαν και τις πραγματοποίησαν οι Δυτικοί, με προεξάρχοντες τους Εγγλέζους και τις ΗΠΑ. Απομυζώντας πάντα μέσω δανείων τον κόπο και την ικμάδα της Ελληνικής νεολαίας.
Από τότε έως σήμερα έχουμε διαιρεθεί σε ξύπνιους και κορόιδα. Με τους ξύπνιους (ντόπιοι δωσίλογοι), να ξεπουλούν την πατρίδα μας (ιδιωτικοποίηση) στο ξένο κεφάλαιο και στις ΗΠΑ! Ενώ τα κορόιδα ζουν στη φτώχεια, δέχονται μνημόνια, ωθούνται σε μετανάστευση, τους αλλάζουν το νόημα των δημοψηφισμάτων και των εκλογών, τους κλέβουν τον ιδρώτα, την ιστορία, την πατρίδα.
Τι λέτε θα τους αφήσουμε να τα καταφέρουν; Έλληνες διανοούμενοι θα κάνετε πάλι την πάπια; Έχετε ακουστά τη λέξη αξιοπρέπεια;

Το δεύτερο, κυριολεκτικά, δεν μπορεί να συμβεί! Είναι σαν να λες να καταστραφεί η Γη ώστε να ζήσουν οι άνθρωποι! Πού όμως;
Βέβαια στην καταστροφή της Ελλάδας μπορούν οι Έλληνες να ζήσουν ενδεχομένως σαν μετανάστες! Αυτό είναι λοιπόν το εθνικό μας όνειρο; Το ταξικό μας όνειρο; Η μετανάστευση;
Για το λόγο αυτό ανεχόμαστε την αθρόα εισαγωγή εκατομμυρίων μεταναστών από την Ασία και την Αφρική; Για να τους εκμεταλλευόμαστε οικονομικά; Δεν είναι ντροπή αυτό για ένα έθνος όπως η Ελλάδα;
Την καταστροφή των πατρίδων και των οικογενειών την προσπαθεί με πολλά μέσα η νέα παγκόσμια τάξη (παγκοσμιοποίηση). Που σε παγκόσμιο επίπεδο καταρρέει! Ήδη βαδίζουμε σε έναν πολυπολικό κόσμο! Θυμηθείτε όμως πόσοι πρωθυπουργοί και υπουργοί της Ελλάδας είπαν ανοιχτά: “Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση!”. Κι εμείς τους ξαναψηφίζουμε!..

«Δεν μπορείς να είσαι και Μάνα και Πουτάνα!»

Η Ελλάδα, γέννησε τον Λόγο, την Παιδεία, την Φιλοσοφία, την Ιστορία, την Παράδοση.
Δίδαξε την Ελευθερία, τα Ιδανικά, την Φιλοπατρία.
Δίδαξε, ότι μόνο στον Λόγο και την Νόηση, δηλαδή μέσω της αρμονικής καλλιέργειας σε κάθε άνθρωπο, του Συναισθήματος, της Λογικής και της Συνείδησης μπορεί να υπάρξει τόπος για πραγματική συνεύρεση και ελευθερία. Στον Λόγο γεννιούνται οι άνθρωποι και όσο παραμένουν σ' αυτόν εξακολουθούν να καταξιώνουν και να προάγουν τον άνθρωπο. Όταν απομακρύνονται από τον Λόγο απανθρωπίζονται και πεθαίνουν.

Η Ελλάδα, αγκάλιασε και διέδωσε τον Χριστιανισμό. Τον Χριστιανισμό του Λαού και του Χριστού. Όχι αυτόν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, των αυτοκρατόρων και των πατριαρχών.
Συνδύασε την ομορφιά και το κάλλος, την αρετή και την φιλοσοφία, σε περιβάλλον δημοκρατίας.
Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, είναι ο λόγος και η αιτία που διατήρησε ζωντανή την μνήμη της Μάνας Ελλάδας για πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Η Ελλάδα, έδιωξε πολλές φορές τα παιδιά της σε ξένους τόπους γιατί “δεν μπορούσε να τα ταΐσει”. Από το 2010 και μετά ξεπουλιέται φέτα – φέτα, για το χρήμα. Άσπλαχνα “παιδιά της” με θεό το δολάριο, την έχουν βγάλει σε πώληση! Διαλαλούν την πραγμάτεια της! Πανέμορφα τοπία, αρχαιολογικοί χώροι, νησιά γεννημένα στον αφρό σαν την Αφροδίτη, έδαφος και θάλασσες ικανές να θρέψουν όχι ένα αλλά πολλούς πληθυσμούς. Υπέδαφος γεμάτο πλούτο ώστε να υπάρχει δυνατότητα για να στηθεί βιομηχανία αξιοζήλευτη. Ελληνόπουλα με γερά μυαλά και οξυδέρκεια που δυστυχώς στηρίζουν το σύστημα υγείας της Γερμανίας και άλλες πατρίδες...

Αφήσαμε να ρημάξει η γη μας, μαζευτήκαμε στα αστικά κέντρα, σβήσαμε την γεωργία, την κτηνοτροφία, την βιοποικιλότητα, χάριν των εντολών της ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως και την βιοτεχνία και την βιομηχανία μας. Μας είπαν ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία. Και τους πιστέψαμε. Δεν μας είπαν όμως, σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όπως ο πόλεμος, όπου δεν θα υπάρχει τουρισμός, πώς θα επιβιώσει το έθνος. Δεν μας είπαν ακόμη ότι ο τουρισμός σαν βασική απασχόληση των Ελλήνων, θα επιφέρει δουλικότητα στην συμπεριφορά τους προς τους ξένους τουρίστες, η οποία μετά από ικανό χρόνο θα γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό συμπεριφοράς. Ότι όταν μία χώρα των δέκα εκατομμυρίων, την επισκέπτονται κάθε χρόνο είκοσι εκατομμύρια τουρίστες, καταντά οίκος ανοχής, ανθούν εκεί ο αλκοολισμός, ο τζόγος, το εμπόριο ουσιών, η πορνεία και πολλά άλλα, αλλά μαραίνονται και τελικά πεθαίνουν η επιστήμη και η τέχνη. Ότι την ανάγκη για εθνική υπερηφάνεια την αντικαθιστά η δίψα του πλουτισμού και ο ραγιαδισμός.

Αν η Ελλάδα συνεχίσει να ξεπουλιέται θα σβήσει και σαν παρόν και σαν παρελθόν και βέβαια δεν θα έχει μέλλον!..

Από όλα τα παραπάνω, ελπίζω να γίνεται σαφές, ότι η Ελλάδα πρέπει με κάθε θυσία να φύγει από το στρατόπεδο της Δύσης. Είναι ανήθικο να μένει με τον βιαστή της!
Να ξαναγίνει Μάνα για όλα τα παιδιά της που την τιμούν σαν τέτοια, που δεν τεμπελιάζουν να μάθουν την ιστορία της που είναι και δική τους ιστορία, που θέλουν από την γνώση αυτή να βγάλουν συμπεράσματα και αποφάσεις.
Να ξαναγίνει επίσης Μάνα για τα παιδιά της που ξεγελάστηκαν και μετανιωμένα τώρα, βλέπουν καθαρά ότι η δυτική συμμαχία είναι ένα είδος παγκόσμιας μαφίας που διαφθείρει τους ανθρώπους και τους ωθεί σε μεταξύ τους πολέμους με σκοπό το κέρδος.
Να τιμωρήσει ή να διώξει από κοντά της τους αμετανόητους!
Για ένα τέτοιο τόλμημα θα χρειαστεί βοήθεια. Νομίζω ότι οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Ινδοί, έθνη τουλάχιστον χιλιόχρονα, τρέφουν εκτίμηση σε λαούς με ιστορία όπως ο Ελληνικός και θα της παρέχουν στήριξη και συνδρομή! Αρκεί να το ζητήσει! Αυτή είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εκλογικά Οι Bloggers σχολιάζουν Πολιτική άποψη ΡΟΗ Σταμέλλος

Σκέψεις στον απόηχο των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών

Ακτιβιστής στις 12.6.24 0

του Στέφανου Σταμέλλου

Κάποιες σκέψεις στον απόηχο των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών. Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι, διαχρονικά, στην πολιτική σκηνή στην χώρα μας και διεθνώς, πρέπει να αναφερόμαστε σε τέσσερις διακριτές πολιτικές δυνάμεις, ρεύματα, κυβερνητικά κόμματα εξουσίας -«πολυκατοικίες» τις έλεγε κάποιος- με το ανάλογο διακριτό ιδεολογικό υπόβαθρο και οικονομικό πρόγραμμα: 1. Την Δεξιά - ΝΔ, νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας 2. την Σοσιαλδημοκρατία – ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, μικτό μοντέλο οικονομίας 3. την Αριστερά - ΚΚΕ, κρατικό μοντέλο και 4. την Οικολογία - έχω προσωπικά μια δυσκολία να προσδιορίσω τον πολιτικό της φορέα, μικτό μοντέλο με έμφαση στην βιωσιμότητα.

Όλες οι άλλες κομματικές παραφυάδες, τα «λαίμαργα» που λέμε στην δεντροκαλλιέργεια, ακόμα και οι σημερινές της άκρας δεξιάς, είναι ευκαιριακές και θνησιγενείς, που ψάχνουν να βρουν το ιδεολογικό υπόβαθρο για να τους διαφοροποιεί από τους «γείτονες». Συνήθως λειτουργούν ως αναχώματα με πολλές σκοπιμότητες, είναι προσωποκεντρικά και εκφράζουν περισσότερο τις προσωπικές φιλοδοξίες των ιδρυτών τους. Γι’ αυτό και πολύ γρήγορα διαλύονται μεταπηδώντας τα στελέχη τους σε κυβερνητικά σχήματα, πουλώντας την πολιτική τους «περιουσία» και εξαγοράζοντάς την με κυβερνητικές θέσεις.

Αυτό κυρίως αφορά στα κεντρο-κεντροδεξιά-δεξιά σχήματα, που έτσι κι αλλιώς ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πιάσουν ποσοστά για να ανατρέψουν την «μητέρα» παράταξη και ξέρουν επίσης ότι έχουν περιορισμένο ορίζοντα ζωής. Στο χώρο της αριστεράς και της οικολογίας τα πράγματα περιπλέκονται. Οι χώροι αυτοί έχουν βαθιά κουλτούρα εμφυλίου και επειδή ποτέ δεν είχαν κυβερνητική εξουσία, δεν διακατέχονται τόσο από το σύνδρομο της εξουσίας. Εδώ κυριαρχούν οι εγωισμοί και οι προσωπικές φιλοδοξίες στον μικρόκοσμο της πολιτικής και της ιδεολογίας. Το δικό μου «και», που διαφοροποιεί το νόημα στο δελτίο τύπου, στην ανακοίνωση κλπ, οι ηγετίσκοι, οι πολιτικές φυσιογνωμίες και τα υπόγεια μικροσυμφέροντα. Ακόμα και ομάδες φοιτητικού χαρακτήρα, που είδαν την σκιά τους στον πρωινό ήλιο και ξεγελάστηκαν… Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι προσπάθειες δεν έχουν σημαντική παρέμβαση. Αντίθετα μάλιστα, μπορεί να πει κανείς ότι οι μικρές αυτές μειοψηφίες δρουν καταλυτικά στο ιδεολογικό και οργανωτικό πεδίο των κομμάτων και το εκτόπισμά τους πολλές φορές είναι πολλαπλάσιο της οργανωτικής τους παρουσίας. Συνήθως εκφράζουν φρέσκες ιδέες και αναζωογονούν την πολιτική ζωή.

Ξεκινώντας από τις πρώτες διασπάσεις του ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς διασπάσεις της αριστεράς, αξίζει να αναφέρουμε την ΔΗΑΝΑ του Στεφανόπουλου, την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά, το ΔΗΚΙ του Τσοβόλα, την Δημοκρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, την ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ του Θεοδωράκη και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα, αλλά και τις 15 συνιστώσες του πρώτου ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τις πάνω από δέκα μικροομάδες/κόμματα της πολιτικής οικολογίας.

Θα μπορούσε για την ιστορία να καταγραφούν από την Μεταπολίτευση και ύστερα όλες αυτές οι προσπάθειες, που διέγραψαν την τροχιά τους στο πολιτικό στερέωμα ως κομήτες, και σήμερα δεν τους θυμάται κανείς, ή είναι παρόντες σε κάθε εκλογή ως «γκρουπούσκουλα» τύπου ΚΚΕμ-λ και μ-λΚΚΕ στην αριστερά, ή Βεργής και Παπανικόλας στον οικολογικό χώρο.

Οι διαρκείς διασπάσεις της αριστεράς από μια άποψη είναι μέσα στην φυσιογνωμία του χώρου, γιατί εννοείται ότι υπάρχουν οι ιδεολογικές αρχές, οι εξελίξεις και τα παγκόσμια γεγονότα, που βάζουν το στοιχείο της ερμηνείας και της αναζήτησης. Οι διασπάσεις της οικολογίας δεν δικαιολογούνται, δεν έχουν χαρακτηριστικά αναζήτησης, οι αρχές και οι αξίες της είναι συγκεκριμένες και αδιαπραγμάτευτες.

Ο πόλεμος που διεξάγεται από το 2012 και μετά στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, εξελίσσεται σε έναν ανελέητο εμφύλιο πόλεμο επικράτησης, που έχει τεράστιες επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία. Κάτι ανάλογο είχαμε για πολλά χρόνια στην αριστερά ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΚΚΕεσ. Όμως μπορούμε να πούμε ότι στα δύο αυτά κόμματα υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές. Θεωρώ πως δύσκολα θα τελειώσει αυτός ο εμφύλιος «από τα πάνω» για τη δημιουργία ενός ανάλογου ενιαίου συνασπισμού στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, γιατί δεν έχουμε τις ηγεσίες τύπου Φλωράκη και Κύρκου. Η λύση είναι η ώσμωση και η ζύμωση «από τα κάτω», με πρωτοβουλίες και επιτροπές σε κάθε πόλη και νομό. Διαφορετικά θα είναι σε όφελος της ΝΔ και του νεοφιλελευθερισμού.

Η αριστερά στην Ελλάδα, με την έννοια που ορίσαμε την αριστερά ως κρατικό οικονομικό μοντέλο, είναι ο χώρος γύρω από το ΚΚΕ. Οποιοδήποτε άλλο κόμμα/παραφυάδα δεν έχει προοπτική.

Στο χώρο της οικολογίας, τίποτα δεν έχει χαθεί, γιατί η έννοια της οικολογίας έχει μια ενσωματωμένη καθαρή αξία και είναι ένα παγκόσμιο όνομα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η σημερινή εικόνα έχει κυρίως να κάνει με τα πρόσωπα και με τις οργανωτικές αδυναμίες. Ο ρόλος της πολιτικής οικολογίας είναι αναντικατάστατος και η παρουσία της στην πολιτική σκηνή απαραίτητη. Το λάθος και σ’ αυτές τις εκλογές, κατά την γνώμη μου, είναι ότι το όνομα «ΚΟΣΜΟΣ» και η ταύτιση του με το πρόσωπο του Πέτρου Κόκκαλη έβγαζε μια εκλογικίστικη και στρεβλή εικόνα. «ΚΟΣΜΟΣ» δεν σημαίνει και δεν είναι «ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ» -άρα χάθηκε το brand name που εν μέρει επωφελήθηκε το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ- και ο προσωποκεντρισμός του κόμματος δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχές και τις αξίες της οικολογίας. Αυτά τα δύο στοιχεία σε συνδυασμό με την χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο πολυδιάσπαση, μηδένιζε κάθε αντικειμενική δυνατότητα και δυναμική. Αυτά πρέπει άμεσα να εκλείψουν και να ακολουθήσει μια ομογενοποιημένη, προγραμματικά και οργανωτικά, πορεία, με υπομονή και επιμονή, χωρίς άλλους πειραματισμούς.

Όπως καταλαβαίνετε περισσότερο ενδιαφέρον έχει να δούμε τις αδυναμίες συνολικά της αντιπολίτευσης σήμερα, που η ασθενική της παρουσία, σε συνδυασμό με την διάλυση των συνδικάτων, την κατάρρευση της ουσιαστικής αυτοδιοίκησης και την απουσία της δικαιοσύνης, δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση του πολιτικού προβλήματος της χώρας.

Λαμία, 12-6-2024

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου