Articles by "Οι Bloggers σχολιάζουν"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οι Bloggers σχολιάζουν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 1
του Κώστα Λυκεσά

Έχουμε να θυμόμαστε οι παλιότεροι το κλίμα που γεννούσε ο ερχομός των εκλογών γενικά αλλά και της αυτοδιοίκησης ειδικότερα.

Κινητικότητα, αντιπαραθέσεις στις παρέες, στα καφενεία, μεγάλη συμμετοχή, μια κοινωνική «αναστάτωση», με έντονα πολιτικά και κομματικά χαρακτηριστικά που αναδείκνυαν όμως τις διαφορετικές οπτικές και κατευθύνσεις των παρατάξεων.

Σήμερα, το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό. Ελάχιστη και παθητική συμμετοχή, ζορισμένες κουβέντες από τους επικεφαλής των παρατάξεων, μίζερη ατμόσφαιρα η αναφορά στις εκλογές, ενθουσιασμός για τους αγώνες μπάσκετ και ποδοσφαίρου. Αν ρωτήσει κανείς ποιό είναι το διακύβευμα των τωρινών δημοτικών εκλογών, δύσκολα θα πάρει μια απάντηση. Γιατί δεν ακούγεται κάτι καινούριο διαφορετικό και ελπιδοφόρο και το ενδιαφέρον των δημοτών είναι υποβαθμισμένο. Είναι τόσο χαμηλές οι προσδοκίες τους που θεωρείται επιτυχημένη μια δημοτική αρχή αρκεί και μόνο να μαζεύει τα σκουπίδια. Τόσο καλά…

Πως και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Οι λόγοι είναι αρκετοί:
  1. Πρώτα είναι οι ευθύνες της πολιτείας. Οι θεσμικές παρεμβάσεις στη διαμόρφωση των δήμων, (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης). Με την συγκεντροποίηση που επέβαλλαν μείωσαν την δημοκρατικότητα του θεσμού της ΤΑ (Τοπικής Αυτοδιοίκησης), αφού υποπολλαπλασιάστηκε η αντιπροσώπευση και απομακρύνθηκαν οι δημότες από την λήψη των αποφάσεων. Παρόμοια συρρίκνωση έγινε και στον δεύτερο βαθμό της ΤΑ, όπου οι 53 νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις αντικαταστάθηκαν από τις 13 περιφέρειες, ώστε η κεντρική εξουσία να ασκεί πιο ασφυκτικό έλεγχο, να είναι απρόσιτη στους πολίτες, αλλά και να υπάρχει μια διάχυση ευθυνών δήμων - περιφέρειας (βλ. πυρκαγιές). Υπάρχουν δήμοι που έχουν στην ευθύνη τους πάνω από 30 δημοτικές κοινότητες, σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και είναι ζήτημα αν έχουν έστω και μια φορά δεχθεί επίσκεψη από την δημοτική αρχή κατά την διάρκεια της θητεία της. Πόσο μάλλον να έχει την ευχέρεια να σκύψει πάνω στα προβλήματά τους. ¨Εχει χαθεί η έννοια της τοπικής, όσο και της αυτοδιοίκησης.
  2. Οι νομοθετικές παρεμβάσεις, τελευταία ο νόμος Βορίδη. Ενισχύεται ακόμη περισσότερο το δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης. Πενταετής θητεία, εισάγεται το όριο 3% για συμμετοχή παράταξης στο ΔΣ,(Δημοτικό Συμβούλιο)., δηλαδή αποκλείονται μικροί σε ψήφους συνδυασμοί, καταργείται η απλή αναλογική, κερδίζει όποιος συνδυασμός συγκεντρώσει το 43% των ψήφων και παίρνει μπόνους τα 3/5 των συμβούλων όχι μόνο στο κεντρικό ΔΣ, αλλά και στα συμβούλια των δημοτικών κοινοτήτων. Καταργείται δηλαδή η δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας, προικοδοτείτε σκανδαλωδώς η παράταξη του δήμαρχου χάριν της δήθεν αδυναμίας κυβερνησιμότητας. Ανεξάρτητοι επιμέρους τοπικοί υποψήφιοι αποκλείονται, όπως και συνδυασμοί που δεν κατεβάζουν υποψηφίους στο 80% των δημοτικών κοινοτήτων.                                              Αποδυναμώνονται τα ΔΣ γιατί μεταφέρονται αρμοδιότητες από αυτά στις επιτροπές του δήμου και μετατρέπονται έτσι σε συμβουλευτικά όργανα. Αλλαγές τόσο απαράδεκτα αντιδημοκρατικές ώστε να αναγκαστεί το Συμβούλιο Επικρατείας να κηρύξει τις αλλαγές αυτές αντισυνταγματικές. Όπως καταλαβαίνουμε, ξεχειλίζει από δημοκρατία ο τόπος που τη γέννησε…
  3. Επίσης είναι και οι εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που συμπιέζουν οικονομικά τους περισσότερους και τους αναγκάζουν να βάλλουν σε δεύτερη μοίρα την συμμετοχή στα κοινά. Οι πολιτικές της ολιγόωρης απασχόλησης, (και όχι εργασίας), οι μειωμένες αμοιβές και η ανεπάρκειά τους να καλύψουν καθημερινά έξοδα, η ακρίβεια που συνεχώς αυξάνεται σε όλα, προϊόντα και υπηρεσίες, και οι ανάγκες που είναι αυξανόμενες στη σύγχρονη κοινωνία, εξαντλούν τον κόπο και τον χρόνο των πολιτών. Μετα τα μνημόνια ήρθε η πανδημία και τώρα η ακρίβεια για να τριτώσει το κακό και να οδηγήσει υπαλλήλους αγρότες και επαγγελματίες σε οικονομικό μαρασμό. Καταστροφικές πολιτικές για το λαό, αλλά και για τους θεσμούς και την όποια δημοκρατία. Όταν η γενικότερη πολιτική οδηγεί σε φτωχοποίηση μια κοινωνία, η αυτοδιοικητική δεν μπορεί να την ανατρέψει, να αλλάξει τον χαρακτήρα της, όσο καλή και να είναι.
  4. Αδυναμίες λειτουργίας των δήμων. Αυξημένες αρμοδιότητες μεν, υποχρηματοδότηση δε. Μια σειρά από οικονομικές υποχρεώσεις της δημοτικής αρχής σπρώχνονται στις πλάτες των δημοτών. Απαράδεκτες πολιτικές πρόσληψης (εξάμηνα, οκτάμηνα), υποστελέχωση υπηρεσιών, μεταβίβαση αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες, ενώ έχουν υποβαθμισμένο έως μηδενικό ρόλο σε σημαντικές αποφάσεις του ζωτικού τους χώρου (πχ δεξαμενή φυσικού αερίου στον Θερμαϊκό, διαχείριση των κάμπινγκ, κλπ.). Ένα σύστημα διοίκησης υπερφορτωμένο, γιατί είναι διευρυμένο εκτατικά και πληθυσμιακά, με αρμοδιότητες που δεν είναι διακριτές και αποσαφηνισμένες, που δημιουργεί προβλήματα στους αυτοδιοικητικούς υπαλλήλους, με σοβαρές ελλείψεις στον έλεγχο, την διαφάνεια και τη λογοδοσία των δημοτικών αρχών. Η τάση είναι να φορτωθούν ακόμα περισσότερο οι δήμοι με αρμοδιότητες που τώρα έχει το κεντρικό κράτος, έτσι ώστε αυτό να γίνει πιο επιτελικό, (τρομάρα τους), και οι δήμοι να στριμωχτούν να τα βγάλουν πέρα με λιγότερους πόρους. Εν ολίγοις, όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις καταρράκωσαν οικονομικά και διοικητικά την αυτοτέλεια των δήμων και γενικώς αποδυνάμωσαν και απαξίωσαν τον θεσμό της ΤΑ, έναν από τους «πυλώνες της δημοκρατίας».
Αυτή η μιζέρια που αναφέραμε γενικώς είναι επαυξημένα αποτυπωμένη στον δήμο Θερμαϊκού. Όχι μόνο λόγω του γενικού πλαισίου, αλλά και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Η γενική αίσθηση είναι ότι τα τελευταία χρόνια το αποτύπωμα των δημοτικών διοικήσεων είναι αδικαιολόγητα μικρό, ανισομερώς κατανεμημένο στις δημοτικές κοινότητες, με την πρωτεύουσα να απορροφά την μερίδα του λέοντος από τα κονδύλια του προϋπολογισμού και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Σκανδαλώδεις δημοπρατήσεις και αναθέσεις έργων, απαράδεκτα υψηλά δημοτικά τέλη, ελλείψεις και καθυστερήσεις στον σχεδιασμό και στις μελέτες, λάθη στις προτεραιότητες των έργων. Χωρίς καμιά τοπικιστική αντίληψη, δεν μπορεί να προκρίνονται έργα αναβάθμισης παραλιακού μετώπου στην Περαία και να υπολείπονται έργα που άπτονται θεμάτων υγείας όπως οι αμιαντοσωλήνες ύδρευσης στην Επανομή. Έργο, το οποίο πρέπει να προηγηθεί των «εκτεταμένων ασφαλτοστρώσεων» που προβλέπει το πρόγραμμα του νυν δημάρχου για την νέα θητεία , αν εκλεγεί, αφού οι αμιαντοσωλήνες ύδρευσης που θα αντικατασταθούν είναι κάτω από την άσφαλτο που θα στρώσει ο δήμαρχος.. Επίσης, εκτάσεις φιλέτα, όπως τα δυο κάμπινγκ, αντί να διεκδικηθούν από τον δήμο για μια ανθρώπινη και φιλοπεριβαλλοντική αξιοποίηση, προσφέρεται ήδη το ένα για ξεπούλημα για μια τσιμεντοποιημένη «ανάπτυξη» προς όφελος των εργολάβων, επίσης ενταγμένο στο όραμα του δημάρχου μας.

Έχουν εκπονηθεί μελέτες και μελέτες για την ανάπτυξη(?) του δήμου μας.

Έχουμε ακούσει για πανεπιστήμια, συνεδριακά κέντρα, μεγάλα ενυδρεία, εμπορικά κέντρα και πάει λέγοντας. Υποσχέσεις, μεγαλόπνοα έργα… και μηδέν εις το πηλίκο. Αμετροέπεια και αναξιοπιστία, είναι στολίδια της κάθε φορά απερχόμενης δημοτικής αρχής. Αλλά και αν υπάρχουν κάποιες αντίθετες προοδευτικές φωνές στην αντιπολίτευση, αυτές εξαντλούνται, κατά κανόνα, σε μια τοποθέτηση στα στενά όρια του ΔΣ.

Από την άλλη δεν είδαμε καμμιά παρέμβαση του δήμου για τους ανέργους, τη βελτίωση των υπηρεσιών του κέντρου υγείας και των περιφερειακών ιατρείων, τους παρατημένους παιδικούς σταθμούς, τα προβλήματα με το οδικό δίκτυο, την συγκοινωνία, τις μετακινήσεις μαθητών, τα συσσωρευμένα προβλήματά των αγροτών, την παρέμβαση σε θέματα ακρίβειας της τοπικής αγοράς, προστασίας από τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα, την κάλυψη του πολιτιστικού κενού στο δήμο, κλπ. Τα σημαντικά δηλαδή θέματα που άπτονται των βασικών αναγκών των δημοτών και καθορίζουν την ποιότητα της καθημερινότητάς μας, δεν φαίνεται να απασχολούν σοβαρά την δημοτική αρχή. Και είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας αλλά και την ανεπάρκειά τους με επικοινωνιακά κόλπα και αστραφτερές συναυλίες.

Έτσι, τελικά, αυτό που απομένει είναι μια εκλογική διαδικασία μίζερη, απωθητική, αποπολιτικοποιημένη, αδιάφορη για τους πολλούς, με χρηματικό ενδιαφέρον για τους λίγους, με επιτυχημένο τον καλύτερο κυνηγό και συλλέκτη ψήφων ανεξαρτήτως θέσεων.

Άραγε υπάρχει ελπίδα?.

Υπάρχει, πιστεύω, μέσα από την κίνηση των ίδιων των δημοτών, εκείνων που καταλαβαίνουν ότι πρέπει να αντιταχθούν στο αντιδημοκρατικό πλαίσιο που σερβίρεται από την κυβέρνηση, να αναδείξουν την πολιτική διάσταση όχι μόνο των δημοτικών εκλογών αλλά και των προβλημάτων μας. Ελπίδα υπάρχει στην κινηματική διάσταση του αγώνα, ενάντια στα προβλήματα και σ` εκείνους που τα προκαλούν. Ελπίδα επίσης υπάρχει στη συλλογική διεκδίκηση και στην αλληλεγγύη αναμεσά σ` αυτούς που παλεύουν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Είναι καιρός κινήσεις, πρωτοβουλίες και συλλογικότητες πολιτών να διεκδικήσουμε δυναμικά και οργανωμένα, τη ζωή που μας αξίζει, γιατί τελικά φαίνεται ότι στο δρόμο κερδίζονται οι αγώνες και κτίζονται συνειδήσεις.

Δεν θέλω να υποβαθμίσω την όποια αντιπαράθεση στα πλαίσια του ΔΣ, αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Η αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας δεν είναι έργο κάποιας παράταξης στην οποία θα το αναθέσουμε και η οποία εργολαβικά θα το αναλάβει. Είναι υπόθεση όλων μας και του καθένα ξεχωριστά.

Αυτά έχοντας κατά νου, ας κάνει ο καθένας την επιλογή του.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ολόκληρη η διαδρομή του ανθρώπινου είδους πάνω στη γη είναι ένας διαρκής αγώνας για την προστασία από τις καταστροφικές συνέπειες των φυσικών «φαινομένων» ή φυσικών κινδύνων, όπως λέγεται. Αυτό ορίζεται πλέον ως νομοτέλεια. Κάποιοι από αυτούς τους κινδύνους είναι οι σεισμοί, οι ηφαιστειακές εκρήξεις, οι τυφώνες και οι τροπικοί κυκλώνες, τα τσουνάμι, οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, οι χιονοθύελλες, οι χαλαζοπτώσεις. Μερικές φορές νιώθω εξοικειωμένος με τα έντονα καιρικά και φυσικά φαινόμενα, με την εμπειρία της ζωής αφού έζησα σεισμούς, πλημμύρες, χιονοθύελλες, πυρκαγιές, χαλαζοπτώσεις. Αλλά… υπάρχει το αλλά. Όλα αυτά μέχρι το σημείο της ήπιας απειλής και του κινδύνου.

Η καταστροφική κακοκαιρία DANIEL, μ’ αυτές τις ποσότητες νερού που έπεσαν στη Θεσσαλία, δεν έχει καμιά σχέση και σύγκριση. Ό,τι και να λέμε τώρα… Το μόνο που μπορώ να υποστηρίξω είναι ότι σήμερα, με την εξέλιξη της επιστήμης, πολλά πράγματα μπορούν να προβλεφθούν και να αντιμετωπιστούν έγκαιρα, πέρα από την γενικότερη πρόληψη, που πρέπει να είναι «στο πίσω μέρος του μυαλού μας» κάθε στιγμή και σε κάθε μας ενέργεια. Στην έγκαιρη πρόβλεψη, για παράδειγμα, οι μετεωρολόγοι, με τους δορυφόρους που περιστρέφονται συνεχώς σε τροχιές γύρω από τον πλανήτη, μπορούν να κάνουν ακριβείς προβλέψεις για την ένταση του φαινομένου και την έντονη βροχόπτωση σε μια περιοχή. Στην γενικότερη πρόληψη, η δασολογική επιστήμη ξέρει την συμπεριφορά των χειμάρρων και του εδάφους στα βουνά και μπορεί να μελετήσει και να σχεδιάσει έργα ορεινής υδρονομίας∙ και οι μηχανικοί να κατασκευάσουν έργα αντιδιαβρωτικής και αντιπλημμυρικής προστασίας. Έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ή να μετριαστούν οι συνέπειες ενός τέτοιου καιρικού φαινομένου. Εν κατακλείδι όμως, πολλά από αυτά είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης απληστίας και του κυνηγητού του κέρδους.

Επειδή μου αρέσει να αναφέρομαι στις εμπειρίες της ζωής στην ύπαιθρο, τότε που η Ελλάδα ανάσαινε κυρίως στην περιφέρεια, ορεινή και πεδινή, ειδικά στην μετεμφυλιακή περίοδο του ’50 - ‘60, θα μου επιτρέψετε να μεταφέρω κάποιες προσωπικές εμπειρίες από το χωριό μου, με μπόλικες συναισθηματικές «εκτροπές».

Κατ’ αρχήν η αίσθηση που είχα τότε ήταν ότι τα ρέματα είναι ιερά. Είχαν την κοίτη τους και την παραρεμάτια όχθη με τα πρανή, που κανείς δεν περιόριζε. Αν κάποιος το παραβίαζε αυτό, και υπήρχε καταγγελία ή διαμαρτυρία, συνερχόταν η Επιτροπή των γερόντων και αποφάσιζε ή πρότεινε και συμβούλευε. Εκτός από τον καθαρό ρόλο του, το ρέμα ήταν κοινόχρηστη έκταση είτε για να περνάνε είτε και να βόσκουν τα ζώα. Από το τέλος του Φθινοπώρου και μετά, έως τις αρχές της Άνοιξης, όλα τα ρέματα βούιζαν. Ήταν κατεβασμένα, όπως λέγαμε. Ιδιαίτερα όταν έλιωνε το χιόνι με νοτιάδες και βροχές. Ο Λυσσάρης -ρέμα που κατέβαινε από το χωριό μαζεύοντας τα μικρότερα ρέματα και κατέληγε στον Αγιατριαδίτη- βούιζε λυσσαλέος. Γι’ αυτό και το όνομά του «Λυσσάρης». Το ξύλινο γεφύρι το Κουμπουγιαννέικο στο ποτάμι, φτιαγμένο με κορμούς δέντρων και συρματόσχοινα, το έπαιρνε κάθε χρόνο το νερό. Ο Μυλαύλακας στον Μύλο του Βασίλη κάθε χρόνο καταστρεφόταν. Όλα τα μονοπάτια καταστρέφονταν τον χειμώνα και ξαναφτιάχνονταν την Άνοιξη με προσωπική εργασία, που συμμετείχαν υποχρεωτικά όλοι οι άνδρες του χωριού. Κατολισθήσεις είχαμε πολλές∙ κι εμείς, χειρότερα από όλους, είχαμε τα Κόμματα. Μια περιοχή που βούλιαζε κάθε χρόνο. Και από κει έπρεπε υποχρεωτικά να περνάμε για να πάμε στο χωριό – μέναμε στην εξοχή, μια ώρα σχεδόν μακριά από το χωριό, το έχουμε ξαναπεί…

Θυμάμαι μια χαρακτηριστική περίπτωση στο μεγάλο ρέμα, στον Γαύρο. Είχε κατεβάσει πολύ νερό με πέτρες και πεσμένα δέντρα. Μας έφερε τους τρεις μας -εγώ ήμουνα δεν ήμουνα 7 χρονών- η μάνα μέχρι εκεί για να πάμε σχολείο. Και περάσαμε πάνω από το πλημμυρισμένο ρέμα σε έναν κορμό δέντρου, σαν τις μαϊμούδες. Και η μάνα από την άλλη πλευρά να κλαίει.

Μια καλοκαιρινή καταιγίδα έφερε το νερό μέσα στο αλώνι και μας πήρε το σιτάρι από τα χέρια, μόλις είχαμε τελειώσει το αλώνισμα. Σε μια μεγάλη επίσης τέτοια καταιγίδα πλημμύρισαν τα ρέματα και μπήκε το νερό στο καλύτερο χωράφι μας, μεταξύ των άλλων, την Πανα(γ)ιά, το γέμισε με μεγάλες πέτρες και κροκάλες και έκανε πάνω από δέκα χρόνια να καθαριστεί, χάνοντας την γονιμότητα του.

Κάθε χρόνο σχεδόν το Αγιατριαδίτικο ποτάμι πλημμύριζε στις λογγιές, τα παραποτάμια ποτιστικά χωράφια, που είχαν καλές παραγωγές σε καλαμπόκια, φασόλια και κηπευτικά. Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος -το λέω καμιά φορά ως αστείο- μεταξύ της γιαγιάς της Νούλας και του παππού Χ(ου)λιαροΛία, όπου ο παππούς ο Ηλίας ήθελε να μεταφέρει την αγωνία του για το συμβάν της πλημμύρας. Τότε βλέποντας η Νούλα το παντελόνι του παππού ανοιχτό μπροστά, του λέει: “Του κουμπάκ’ς Λιάκου μ’”. Ο παππούς ντροπιασμένος και σε σύγχυση συνεχίζει “Πήδ’σι η Λουγγά μεσ’ στου πουτάμ’”, αντί να πει «πήδησε το ποτάμι μέσα στη Λογγά», πλημμύρισε δηλαδή η λογγά.

Κάποιες φορές μετά την πλημμύρα του Αγιατριαδίτη, ο πατέρας πήγαινε και μάζευε ψάρια, πέστροφες κυρίως, που έβγαιναν στις όχθες. Τυχερός δε στάθηκε ένας χωριανός μας, που προσπάθησε να περάσει με το αυτοκίνητο τον φουρτουνιασμένο Αγιατριαδίτη, κάτω από την Αγία Τριάδα. Παρασύρθηκε το αυτοκίνητο, αλλά ευτυχώς σφήνωσε πολύ σύντομα και κρατήθηκε στους κορμούς. Έφτιαξε ακριβώς δίπλα ένα εκκλησάκι σε ανάμνηση.

Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η προστασία του δάσους πάνω από το χωριό, το μαξιλάρι, για την αντιπλημμυρική προστασία του χωριού. Δεν επιτρέπονταν η υλοτομία του. Λένε ότι μεγάλη ζημιά έγινε από βούλγαρους δασεργάτες, οι οποίοι, εκεί προς το τέλος του 19ου αιώνα, ήρθαν για να υλοτομήσουν το ελατόδασος, που είναι ψηλότερα. Σέρνοντας τα κούτσουρα για να τα ρίξουν στο Αγιατριαδίτικο ποτάμι -από κει στη Μέγδοβα για να καταλήξουν στον Αχελώο και στο Αιτωλικό- δημιούργησαν κατεβασιές, οι οποίες με το χρόνο μετατράπηκαν σε μεγάλες ρεματιές αριστερά και δεξιά από το χωριό, επικίνδυνες σήμερα.

Στη δεκαετία του ’60 επιδοτούνταν με το μέτρο οι πεζούλες και τα τοιχία, ως έργα ορεινής υδρονομίας συγκράτησης των χωραφιών και των καλλιεργειών, έργα αγροτεχνικά. Ακόμα και σήμερα παίζουν σημαντικό ρόλο στην συγκράτηση της δυναμικής των νερών και των φερτών.

Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει ως εμπειρίες για τον αγώνα με τα στοιχεία της φύσης, και τις αγωνίες, των κατοίκων της ορεινής Ελλάδας. Εμπειρίες μιας άλλης εποχής. Αυτό που δεν έγινε είναι η ανάλογη μεταφορά, αυτής της αντίληψης και της ευαισθησίας, στις αστικές περιοχές και τις πόλεις, στα πεδινότερα, που μετακινήθηκε ο πληθυσμός με την αστυφιλία και την ερήμωση της υπαίθρου.

Λαμία, 14.9.2023



Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Δημήτρη Καραμήτσα

Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στην προσωπική και οικογενειακή μου σχέση με τα ποτάμια και στα αίτια που ο προσφιλής αδελφός μου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

ΤΟ ΝΕΡΟ, ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ και οι ΛΙΜΝΕΣ λειτουργούν με γνωστούς φυσικούς νόμους
Η υδραυλική μηχανική είναι αρχαία και από τα βασικά μαθήματα στα Πολυτεχνεία όλου του πλανήτη. Οι άνθρωποι ήξεραν πάντα καλά να διαχειρίζονται τα ρέοντα ύδατα και να φροντίζουν να μην πνίγονται από τα νερά της βροχής. Για τον λόγο αυτό στον τόπο ετούτο και σε πόλεις όπως η Αθήνα που ήταν παραποτάμια, η αρχαία ιστορία δεν έχει καταγράψει τραγωδίες όπως αυτή εδώ που μας έχει συγκλονίσει.

Στην πραγματικότητα, το να μπορείς να προβλέψεις πόσο νερό χωράει το ποτήρι σου, πόσο νερό χωράει ένα αυλάκι και τι θα κάνεις εάν έλθει περισσότερο είναι μια διαδικασία τόσο αρχαία που είναι αυτονόητη για τον άνθρωπο. Ομως στην σύγχρονη Ελλάδα που διακατέχεται από ιδεασμό και τα συμφέροντα που τον γεννούν, δεν υπάρχει καμία επιστημονικότητα, μέριμνα, προνοητικότητα αι σεβασμός της φύσης και των φυσικών μεγεθών και δυνατοτήτων. Δεν είναι τυχαίο, συμβαίνει παντού.

Η κοίτη ενός ποταμού, η κοίτη μίας λίμνης, όπως και η κοίτη τεχνητών φορέων ύδατος έχει πάντοτε συγκεκριμένη και μετρήσιμη χωρητικότητα. Μία απλή μαθηματική πράξη μπορεί να μας δώσει το αποτέλεσμα. Ομως στην σύγχρονη Ελλάδα έχει παραβιαστεί η επιστήμη και η λογική.

Τα ποτάμια οφείλουν την ύπαρξη, τον σχηματισμό τους, στην φυσική ροή του νερού. Το νερό της βροχής και των πηγών τα δημιούργησε μέσω της διάβρωσης του εδάφους. Αποτελούν οδούς παροχέτευσης του νερού αυτού στην θάλασσα. Μαζί με το νερό τα ποτάμια δέχονται στις κοίτες τους τα αποτελέσματα της φυσικής διάβρωσης από την ροή του νερού (χώμα και πέτρες κάθε μεγέθους). Είναι η φυσική διαδικασία διάβρωσης του εδάφους, την οποία πλέον αγνοούν οι άνθρωποι των πόλεων, οι αστοί και προφανώς την αγνοούν και οι ασκούντες κάθε εξουσία στον τόπο μας. Αυτοί οι ανίκανοι, άθλιοι τύποι ανθρώπου.

Τα υλικά που προέρχονται από την διάβρωση του εδάφους προστίθενται στις κοίτες των ποταμών και μόνο ένα μικρό μέρος τους φτάνει έως την θάλασσα. Αυτό έχει ως φυσικό αποτέλεσμα να μειώνεται το βάθος και το πλάτος της κοίτης, ήτοι η χωρητικότητα της σε νερό και η δυνατότητά της να το παροχετεύει. Είναι σαν να έχουμε ένα αυλάκι που ένα μέρος του έχει καλυφθεί από πέτρες και χώμα: χωράει λιγότερο νερό και θα υπερχειλίσει πιο εύκολα.
Το ίδιο ισχύει και για τις εκβολές των ποταμών, οι οποίες τείνουν να καλύπτονται από τα αντίστοιχα φερτά υλικά της διάβρωσης, με αποτέλεσμα να μειώνεται η δυνατότητα παροχέτευσης του νερού στην θάλασσα.
Ετσι σε έντονα καιρικά φαινόμενα με μεγάλα ύψη βροχής τα ποτάμια σταδιακά και αφού η κοίτη τους μειώνεται σε χωρητικότητα, αδυνατούν να ανταποκριθούν στο φυσικό τους “έργο”. Υπερχειλίζουν, καταπίνουν εδάφη, προκαλούν πλημμύρες και καταστροφές.

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ και κάποιες προτάσεις

Σχεδόν σε όλα τα ποτάμια και χειμάρρους της χώρας έχουν γίνει μακροχρόνιες μετρήσεις που αφορούν τις ποσότητες νερού που ρέουν σε αυτά, την ταχύτητά του νερού κλπ. . Ομως εδώ και πολλές δεκαετίες τα ποτάμια έχουν εγκαταλειφθεί στην φυσική τους κατάσταση, σωρεύοντας διαρκώς φερτά υλικά, κλείνοντας – αποφράσσοντας τις εκβολές τους και γεννώντας κινδύνους καταστροφών που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσουν και αλλού. Η πολιτική απαγόρευσης των αμμοληψιών, δηλαδή της απόληψης των φερτών υλικών που θα διατηρήσει τις κοίτες και τις εκβολές σε κατάσταση ικανή να αποτρέψει καταστροφές ασκείται για σαράντα και πλέον έτη. Μπορεί να φαίνονται πολλά τα έτη στον άνθρωπο, όμως η φύση έχει τους δικούς της χρόνους και οι συνέπειες θα έλθουν όταν τα αίτια ωριμάσουν.
Ευνόητα λοιπόν, μία πραγματική πολιτική θα ήταν η απομάκρυνση από τις κοίτες των ποταμών και από τις εκβολές τους των φερτών υλικών της διάβρωσης, η εκβάθυνση των κοιτών, η διαπλάτυνση των εκβολών και η μέριμνα των αρχών κάθε τόπου ώστε να υπάρχει επαρκής δυνατότητα παροχέτευσης του ύδατος στην θάλασσα και μάλιστα και ενός σημαντικού ποσοστού πάνω από τα ήδη μετρημένα ανώτερα μεγέθη (ας πούμε 50% επιπλέον).
Τα ίδια τα υλικά αυτά, αποτελούν βάση για την πραγματική οικονομία κάθε τόπου, είναι πολύτιμα για την οικοδομική δραστηριότητα, για να χτίσουμε τα κτήρια μας, να φτιάξουμε πλατείες και δρόμους. Αποτελούν βάση για την λειτουργία και την καλώς εννοούμενη ανάπτυξη κάθε τόπου. Θα μπορούσε λοιπόν να οριστεί ότι εάν ένας Δήμος χρειάζεται τέτοια υλικά, αυτά θα παρέχονται δωρεάν από αυτόν που έχει αναλάβει την εργασία αυτή και ένα τέλος υπέρ των Δήμων στις λοιπές δραστηριότητες. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συζητηθεί, όμως το κύριο είναι να φροντίσουμε για την ασφάλεια της ζωής, της υγείας και της δραστηριότητας των ανθρώπων.


ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Στο δράμα της Θεσσαλίας, που είναι και δράμα με συνέπειες για όλη την χώρα, παρά το μέγεθος του φυσικού φαινομένου, παραβιάστηκαν σειρά από κανόνες. Εκτός από τον αρχαίο κανόνα για το που κτίζουμε τις πόλεις και τα χωριά μας, αποδεικνύεται ότι δεν υπήρχε καμία πραγματική μέριμνα, πρόγνωση και επιστημονικός υπολογισμός για τα φυσικά μεγέθη και την διαχείρισή τους (όπως ανωτέρω).
Πρόκειται για μία λεκάνη που περικλείεται από μεγάλους ορεινούς όγκους και είναι ευνόητο ότι οι συγκεντρώσεις ύδατος θα καταλήγουν σε αυτή μέσω των ποταμών και της φυσικής ροής του ύδατος. Μετρήσιμα μεγέθη που θα έπρεπε να έχουν προβλεφθεί και αντιμετωπιστεί.
Ως να μην ήταν αυτό αρκετό, τις τελευταίες δεκαετίες, εξελίσσεται μία ακόμα εγκληματική πολιτική που θέλει τα νερά του Αχελώου ποταμού (εκβάλλει στο Ιόνιο, δυτικά του Μεσολογγίου διασχίζοντας την Αιτωλοακαρνανία) να αναστρέφονται προς τον Θεσσαλικό κάμπο. Παρά τις δικαστικές αποφάσεις, τα έργα γίνονται εδώ και χρόνια και συνεχίζονται (ευτυχώς με αργούς ρυθμούς). Δηλαδή σε μία περιοχή με τέτοια φυσικά προβλήματα, αυξάνουμε το υδατικό δυναμικό, αγνοώντας και αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν είναι γνωστές και οι μέριμνες (τα περισσότερα έργα σε ποτάμια έγιναν από αδήριτη ανάγκη τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 αλλά και πρακτικές της τελευταίας στιγμής (π.χ. Πηνειός, Αλφειός) όπου οι επεμβάσεις στην κοίτη και στις εκβολές έσωσαν από αντίστοιχες καταστροφές. Στην περίπτωση της Θεσσαλίας τίποτα δεν ακούστηκε για αντίστοιχες κινήσεις και η περιοχή αφήνεται να ξαναγίνει λίμνη, όπως στην προϊστορία ... .

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ και ΠΑΡΟΧΕΣ : Σοκ και δέος και η κρίση ευκαιρία για το κεφάλαιο.


Οι αποζημιώσεις και παροχές που εξαγγέλθηκαν από την κυβέρνηση, ενισχύουν και αποδεικνύουν την υποψία της σκοπιμότητας. Είναι ελλιπέστατες για να αντιμετωπίσουν το μέγεθος της καταστροφής, και μάλιστα της 2ης μέσα σε τρία χρόνια (“Ιανός”). Ακόμα μέχρι σήμερα δεν έχουν καταβληθεί όλες οι ελλειμματικές αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ για τις καταστροφές του Ιανού και αναγγέλλονται αντίστοιχες.
Ο προφανής σχεδιασμός είναι η αναγέννηση των “τσιφλικάδων” στην περιοχή της Θεσσαλίας, καθώς πολλοί θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την γη τους και να πουλήσουν όσο – όσο σε κεφαλαιούχους και funds.


Εχω γράψει πολλά για την δεξιά (κάθε μορφής και έκφανσης). Οποιοι αρνούνται να καταλάβουν, τις ιστορικές και κοινωνικές αποδείξεις, είναι άξιοι της μοίρας τους.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η λίμνη Κάρλα, τη Θεσσαλικη λίμνη έκτασης 196 χιλ. στρεμμάτων που αποστραγγίστηκε από την καραμανλική δεξιά για ψήφους το 1962.
Η Κάρλα δεχόταν επί χιλιετηρίδες το σύνολο των κατακριμνησμάτων της περιοχής, των νερών του Ολύμπου και της ροής του Πηνειού και κάθε μικρού και μεγαλου παραπόταμου. Παραλίμνια χωρια και οικισμοί που ζούσαν από τη λίμνη και τον πλούτο της, άλλαξαν αναγκαστικά τρόπο ζωής το μακρινό '62, τα εκατομμύρια ψάρια βρωμισαν και θάφτηκαν, οι ψήφοι ήταν και πάλι το διακυβευμα. Ο καραμανλής θριάμβευσε επί των κομμουνιστων Θεσσαλων!
Χρόνια μετά, το πασοκ ήρθε και αποτελειωσε το θλιβερό έργο με εξαντλητικές μονοκαλλιέργειες βαμβακιου και άλλες, άσχετες με τον κάμπο αλλά και τις ανάγκες των κατοίκων και το περιβαλλοντικο έγκλημα αποτελειωσε την περιοχή...
Αγρότες ξημερωσαν με αμύθητα ποσά από πακέτα (Ντελορ κλπ όποιος θυμάται) και τα έκαναν πολυτελή αμάξια, σπίτια και μπουζούκια.
Ξεπατωθηκαν περιβόλια, πατηθηκαν μποστάνια, αγροί, χωράφια με σιτηρά αλλα και πολυτιμες ενδημικες καλλιεργειες που χάθηκαν για παντα. Οι μύλοι έκλεισαν και έγιναν μπουζουκζιδικα.
Οι κάτοικοι, ανάλογα με τον κλήρο τους, έγιναν άλλοι πάμπλουτοι (και γέμιζαν συστηματικά τα εν λόγω μπουζούκια) κι άλλοι έμειναν στο τίποτα και στράφηκαν αλλού. Ο μεγαλύτερος κάμπος της χώρας, αχρηστευτηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, άνυδρος πλέον και εξαντλημενος και μετά το 2000, οι φωστηρες του κράτους αποφάνθηκαν πως "το έργο δεν απεδωσε και οι ζημιές από την αποστράγγιση ήταν μεγαλύτερες, παρά οι ωφέλειες", έτσι αποφάσισαν να ξαναγεμίσουν τμήμα της Κάρλας (μόλις τα 38χιλ στρέμματα από τα 196) Η Κάρλα πλέον ονομάζεται "τεχνητή Λίμνη".
Ο καιρός πέρασε, τα μπουζούκια έγιναν αναμνησεις και η Κάρλα φέρνει συνεχώς νεκρά ψάρια απο τα φυτοφάρμακα και τα βαρέα μέταλλα που ξεβραζουν όπου βρουν οι βιομηχανιες. Ο εφιάλτης δεν θα σταματήσει. Ο εφιάλτης είναι ο Ανθρωπος και οι πολιτικές του.
Το σιτάρι μας εισάγεται, η γλουτένη έγινε εμπόρευμα και ο μισός πληθυσμός μαςέγινε αλλεργικός σε αυτη(να θυμίσω ότι πρόκειται για την βασικη πρωτεϊνη του λευκού σιταριού με ανυπολόγιστες θρεπτικές και χημικές ιδιοτητες που μεγάλωσε γέννες επί γενεών χωρίς κανένα πρόβλημα ενώ τώρα ενοχοποιείται σε όλο τον πλανήτη. Ο λόγος ειναι η χημική ανασύσταση της από τις βιομηχανίες, οι οποίες μαζεύουν και ξαναμαζευουν τα ληγμένα προϊόντα και τα ξαναπουλανε στα σούπερ μάρκετ. Η γλουτένη αντικαταστάθηκε από αμφίβολης ποιότητας κάκιστους γαλακτοματοποιητές και η βιομηχανία απογειώνεται για άλλη μια φορά..win-win για την παγκόσμια οικονομία. Η υγεία σου μπροστά στο κέρδος, είναι εκτός θεματος)
Να θυμίσω ότι μόλις τον περασμένο αιώνα και για όλους τους πίσω αιώνες, η βασικη έννοια του κράτους βασιζόταν στη "σιτάρκεια", δηλαδή στην επάρκεια σε σιτηρά για όλους τους κατοίκους της, μιας και αυτα βρίσκονται στη βάση της πυραμίδας της διατροφής.
Οι λόγοι της αποξηρασνης ήταν πολιτικοί: τα αγροτεμάχια που προέκυψαν, μοιράστηκαν για ψήφους και χωρίς καμία αποζημίωση στα παραλίμνια χωριά από την τότε δεξιά. Η επίσημη δικαιολογία ήταν "τα κουνούπια".
Πόσο απλή είναι μια πλημμύρα; Τι κρύβει το νερό που δεν έχει ακόμη αποστραγγισει;
Στις αγροτικές περιοχές, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο στις πόλεις. Το υπέδαφος κρύβει οικοσυστήματα που η καταστροφή τους δεν συνιστά εφησυχασμό και απάθεια.
Πρόκειται πρωτίστως για είδη τρωκτικών, τόσο ωφέλιμων όσο και βλαβερών για τον άνθρωπο, πρόκειται για πληθυσμούς τεράστιους και αθεατους από φίδια και γεωσκώληκες που συνεργάζονται με την καλλιέργεια, μη μιλήσουμε για σκουλήκια, για προνύμφες και για το σύνολο των πληθυσμών εντόμων που διαβιούν στο υπέδαφος. Το νερό έχει μπει στις χωματερές και στα νεκροταφεία, πριν ενα αιώνα θα λέγαμε λέξεις όπως πανούκλα και χολέρα, τώρα ίσως σου φτιαξουν και κανένα "εμβολιο", να ετοιμάζεσαι.
Η διατάραξη της ισορροπίας αυτής, δεν θα είναι κάτι απλό και δεν θα το δούμε άμεσα αλλά στο βάθος του χρόνου.
Μετά την καταμέτρηση των νεκρών ανθρώπων, αρρώστιες άγνωστες και ξεπερασμένες θα σκάσουν μύτη..
Η απειλή φαντάζει ασύμμετρη και ο "κρατικός μηχανισμος" θα γίνει άλλη μια φορά το εσωτερικό μας πικρό ανέκδοτο.
Είναι ντροπή να αποδίδουμε στη Φύση την εκδίκηση, αυτά ειναι χαρακτηριστικά του κατώτερου ζωου. Η Φύση ψάχνει λύσεις και διαθέτει απλά και φυσικά τη μνήμη που ο άνθρωπος αποποιείται.
Απο Στάθη Κουτρα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Αλέξανδρου Raskolnick

Έξι μήνες το είχε κομμένο, αλλά εκείνη τη στιγμή ήθελε ένα τσιγάρο όσο τίποτα στον κόσμο. Δεν έπρεπε να έχει έρθει, μα η μοναξιά είναι μερικές φορές αφόρητη, έλεγε με το νου του. Η οικεία μπόχα του μπαρ, μοναστηριακή μπύρα ανακατεμένη με ταμπάκο, τον ανέβαζε.

Με την άκρη του ματιού του, παρατήρησε την ομορφούλα που τον κάρφωνε. Πάνω στο τραπέζι της ένα πακέτο από τη μάρκα που κάπνιζε παλιά. Διπλός πειρασμός. Σηκώθηκε από την θέση του, πλησιάζοντας. Καθίσανε παρέα, τελικά. Την κέρασε ακόμα ένα νεγκρόνι, που έπινε, και κάπνισε δυο-τρία απ’ τα τσιγάρα της. Φύγανε μαζί.

Ο ταξιτζής που τους πήρε, τελευταίο αγώι της βάρδιας του, ήτανε ψόφιος στην κούραση. Η σύγκρουση με το απορριμματοφόρο ήτανε σφοδρότατη, κανείς τους δε γλύτωσε…


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ο Χρόνος την είχε σεβαστεί, κι έτσι καλοστεκούμενη, αλλάζοντας τους εραστές σαν τα ιδρωμένα πουκάμισα, έψαχνε ασυγκράτητη το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού.

Πίσω από την πλάτη της, οι καλοθελητάδες τη λέγανε πουτάνα, μα δεν της καιγότανε καρφί. Αυτή, είχε δική της ρότα.

Δούλευε απογευματινή βάρδια τις προάλλες και την επομένη θα είχε ρεπό. Μέσα της, κάτι της έλεγε ότι εκείνη τη βραδιά θα συναντούσε τον άνδρα των ονείρων της. Τράβηξε ποδαράτη κατά τα γνωστά λημέρια στο παλιό λιμάνι της πόλης· δυο βήματα δρόμος ήτανε.

Ψηλός, μελαχρινός, καλοβαλμένος και άψογα ντυμένος, σηκώθηκε απ’ το τραπεζάκι του, πλησιάζοντας στη μπάρα· καθόταν εκεί κατάμονη, μ’ ένα μισοπιωμένο αγιωργίτικο μπροστά της.

Έφυγαν μαζί.

Κανείς δεν την αναζήτησε μέχρι τη μεθεπόμενη· κοντεύει πια βδομάδα, που την ψάχνουμε.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Αντώνη Ματζάρη

Αν κάτι ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα είναι η λογική. Αυτό μας λένε οι σοφοί και ο κόσμος.
Βέβαια παραμένει αδιευκρίνιστο πως … (;) όντα, όπως ένα χταπόδι, ξεβιδώνει ένα μπουκάλι για να φάει τη γαρίδα που υπάρχει μέσα, η στρατηγική του χελιού για να φθάσει στη θάλασσα των Σαργασών ή του σολομού για να φθάσει στις μεγάλες λίμνες του Καναδά, τόπος αναπαραγωγής του.
Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε, ότι λειτουργεί το ένστικτο. Μήπως όμως με αυτή τη λέξη, πιστεύουμε ότι καθαρίζουμε με το ζωικό βασίλειο;
Τα γράφω αυτά γιατί κουβεντιάζοντας πρόσφατα με φίλους διαμορφώθηκαν δύο απόψεις όσον αφορά τη γνώση.
α) Με τη γνώση μαθαίνω και αφού μαθαίνω νιώθω αυτάρκης.
Από τότε που ο άνθρωπος αισθάνθηκε τον κόσμο γύρω του πρώτα με την όραση και μετά με τις άλλες του αισθήσεις αναζητάει τη γνώση. Αν με τη γνώση ο άνθρωπος αποκτάει τα απαραίτητα για να ζήσει είναι ευτυχισμένος. Η δυστυχία του αρχίζει όταν κυνηγάει να αποκτήσει τα μη απαραίτητα.( Επίκουρος)
β) Με τη γνώση μαθαίνω και αφού μάθω γίνομαι δυστυχισμένος.
Το θέμα γνώση – δυστυχία έχει καταγραφεί από την ελληνική μυθολογία με τον Προμηθέα και από την εβραϊκή με τον Αδάμ και την Εύα.
Ο Προμηθέας απόκτησε τη γνώση της φωτιάς και οι θεοί τον τιμώρησαν επειδή έμαθε, δηλαδή επειδή απέκτησε γνώση και τη μετέδωσε στους ανθρώπους
Ο Αδάμ και η Εύα έχασαν την ευτυχία του παραδείσου γιατί έφαγαν τον καρπό (μήλο) από το δέντρο της Γνώσης. Και από τότε ο άνθρωπος μέσω της γνώσης, αναζητάει τον Παράδεισο και όσο αποκτάει γνώση τόσο χάνει τον Παράδεισο και βυθίζεται στην δυστυχία.
Αυτή η αναζήτηση της πνευματικής αυτάρκειας που δίνει η γνώση ή της δυστυχίας που συνεπάγεται από την κατάκτηση της γνώσης είναι τελικά υπόθεση της φιλοσοφικής προσέγγισης των πραγμάτων που πετυχαίνει ο καθένας μας στη ζωή του.
Τελικά πιστεύω ότι:
Αυτός που δεν ξέρει και δεν το ξέρει πως δεν ξέρει ό,τι πιστεύει, είναι τρελός (απόφυγέ τον).
Αυτός που δεν ξέρει και το ξέρει πως δεν ξέρει, είναι ένα παιδί (μόρφωσέ τον).
Αυτός που ξέρει και δεν το ξέρει πως ξέρει, κοιμάται ξύπνησέ τον.
Αυτός που ξέρει και το ξέρει πως ξέρει, είναι φρόνιμος. Ακολούθησέ τον.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0



Οι τροχονόμοι κατέφθασαν πρώτοι στον τόπο του δυστυχήματος. Η παλιοβρώμα, δεν είχε δει το «Στοπ»; Ξαπλωμένος ανάσκελα στην καυτή άσφαλτο, την ακούω που ωρύεται.

Είχα βγει για τσιγάρα. Αφόρητη η ζέστη, μα χειρότερη η εξάρτηση απ’ τη νικοτίνη. Σερνόμουν· ο μεσημεριάτικος ήλιος μαστίγωνε ανελέητα.

Περνώντας τη διάβαση, δεν έλεγξα το δρόμο αριστερά, μα χρειαζότανε; Έχουνε προτεραιότητα οι πεζοί, δεν έχουνε; Το στρίγκλισμα των φρένων του αυτοκινήτου, μου έκοψε τη χολή.

Τα πόδια μου δεν τα νιώθω, ούτε μπορώ να κουνήσω τα χέρια μου. Βοήθεια! Βλέπω την πορτοκαλί φιγούρα του διασώστη με τη χειρουργική μάσκα. Τα γαλάζια μάτια του, ψύχραιμα να με κοιτάζουν. Πιέζει με το γαντοφορεμένο χέρι του την καρωτίδα μου. “Τον χάσαμε”, μουρμουρίζει.

Δεν μπορεί να αναφέρεται σ’ εμένα, αδύνατον!


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Igor Stevanovic Photography

του Αλέξανδρου Raskolnick

Γιατί τον φωνάζανε Πατρινό, κανείς δεν ήξερε. Σύρος ήτανε. Χρυσό παιδί και καλός χριστιανός, όλοι τον αγαπούσαμε· αλλά τραβούσε κορδέλα βρε παιδί, του’ χε λασκάρει η βίδα, πώς το λένε;

Με το ποδήλατο, πάνω-κάτω, όργωνε ακάματος τους δρόμους της Χαλκίδας.

Πού το ‘χε κονομήσει το σαράβαλο; Ίσως του το ‘χανε πασάρει οι παπάδες· τους έκανε θελήματα κι εκείνοι τον φροντίζανε.

“Κάτσε μεσημεριάτικα βρε πουλάκι μου να ξαποστάσεις λιγάκι”, του φώναξε η καντηλανάφτισσα που εκείνη την ώρα σκούπιζε τον αυλόγυρο του Αγιώργη. Με μια καλαθούνα στο ένα χέρι, το σκουριασμένο τιμόνι στο άλλο, έφευγε φουριόζος, ο λωλός.

Την άλλη στιγμή, σαν να έχασε την ισορροπία του, κυλίστηκε άψυχος στην καυτερή άσφαλτο. Το θερμόμετρο εκείνη την ώρα έδειχνε 45,8 βαθμούς Κελσίου υπό σκιάν.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ήξερε ότι όσα τον βάραιναν, τον οδηγούσαν κατευθείαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Σιδηροδέσμιος ήδη, κατάλαβε ότι δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο.

Έπρεπε να πουλήσει τρέλα, αν ήθελε να τη σκαπουλάρει. Με μια φαλτσέτα της συμφοράς σκαρωμένη από μια οδοντόβουρτσα, αποπειράθηκε ν’ αυτοευνουχιστεί.

“Είμαι γυναίκα”, βογκούσε καθώς το γιατρουδάκι των φυλακών τον έραβε με τοπική αναισθησία.

Όταν συνήλθε, ζήτησε να τη λένε Εύα· αισθανόταν θηλυκό, είπε. Ο ψυχίατρος, θυμηδής, αδιαφόρησε.

Στη φυλακή απ’ όλα βρίσκεις, ορμόνες δεν θα έβρισκε; Βρήκε! Παράνομα φυσικά. Κάποτε, με τα πολλά, η διοίκηση των φυλακών υποχρεώθηκε να τη μεταφέρει στη γυναικεία πτέρυγα.

Δεν κατάφερε τίποτα με τους θεατρινισμούς. Ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης έπεσε βαρύτατος: “Παγκόσμια πρώτη, η εκτέλεση της εσχάτης των ποινών για τρανς άτομο”, έγραψαν οι τίτλοι.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τελείωσαν και οι εκλογές. Για τα αποτελέσματα θα υπάρξουν πολλές συζητήσεις και ποικίλες προσεγγίσεις. Τα συμπεράσματα δεν είναι σωστό να εξαχθούν “εν θερμώ”. Και αν θέλετε, ναι, συζητάμε, χωρίς να ξεχνάμε ότι η ζωή είναι εδώ και προχωράει. Ο λόγος λοιπόν στα κινήματα και τους ενεργούς πολίτες! Αντίπαλός μας αυτή τη στιγμή είναι η απογοήτευση και η εγκατάλειψη.

Τώρα, παρά την όποια ωραιοποίηση -για τις εκλογικές «ανάγκες»- της εικόνας της κοινωνίας μας από τους φερόμενους ως «νικητές», γενική είναι η εκτίμηση ότι δυστυχώς η κατάσταση της οικονομίας θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί την χώρα μας. Και αυτό ανεξάρτητα από την όποια ιδεολογικοπολιτική οπτική γωνία του καθένα. Τα φαινόμενα θα ενταθούν, όσο τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας και ο παρακμιακός τρόπος ζωής συνεχίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ένα από τα πολλά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι και το ζήτημα της παραγωγής και της κατανάλωσης βασικών προϊόντων, κυρίως προϊόντων διατροφής, με μεγάλες ποσότητες να εισάγονται. Το φαινόμενο εξελίσσεται σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη της υπαίθρου, αυτό που έδειξε και η τελευταία απογραφή. Η ύπαιθρος και τα χωριά της ορεινής και της ημιορεινής Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες έχουν υποστεί σημαντική μείωση του πληθυσμού τους λόγω της εσωτερικής κυρίως μετανάστευσης και των λαθεμένων πολιτικών. Τα αποτελέσματα είναι αυτά που ζούμε: από τη μια η αλματώδης αύξηση του πληθυσμού των πόλεων, κυρίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και των πρωτευουσών των νομών, και από την άλλη περιοχές ολόκληρες που μαράζωσαν και παραγωγικές δυνατότητες που εγκαταλείφθηκαν, τόσο στον πρωτογενή τομέα όσο και στον τομέα της παραδοσιακής μεταποίησης.

Η κάποια πληθυσμιακή μεταστροφή, που αναμένονταν κατά την περίοδο της κρίσης και μετά, δεν έγινε. Ελπίζαμε και λέγαμε ότι άνθρωποι που έχουν οικογενειακές ρίζες στα χωριά, θα επιστρέψουν προκειμένου να αντιμετωπίσουν από καλύτερες συνθήκες το πρόβλημα της επιβίωσης, στα πλαίσια και της «λιτής ευημερίας». Υπήρχαν και υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες, τη στιγμή που οι καλλιέργειες έχουν περιοριστεί στα ελάχιστα ή και καθόλου, τη στιγμή που ο δασικός πλούτος παραμένει ανεκμετάλλευτος, τη στιγμή που η οικογενειακή κτηνοτροφία έχει μαραζώσει.

Για να προσεγγίσουμε με ορθολογικό τρόπο την πραγματική οικονομία και να αντιμετωπιστεί με σωστό τρόπο η «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού, πρέπει να δοθεί έμφαση στην παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας, στην τοπικοποίηση και στην αποκέντρωση. Να σταματήσει η συγκέντρωση στις πόλεις και να προχωρήσουμε στο δρόμο της βιώσιμης, αποκεντρωμένης, ισόρροπης, πολυκεντρικής κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου και περιοχής.

Θα μου πείτε αυτά ακούγονται όμορφα ως θεωρία -μεγάλα λόγια!- αλλά στο δια ταύτα; Ας μιλήσουμε εδώ μόνο γι’ αυτό, που έχω αναφερθεί και άλλη φορά, την Κοινωνική Κινητικότητα. Οι επίσημες προσπάθειες του κράτους για την αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών και την πρόνοια σήμερα είναι στην κατεύθυνση των επιδομάτων κατανάλωσης, των πάσης φύσεως “pass”, και της μερικής αντιμετώπισης της ανεργίας, της εξασφάλισης δηλαδή προσωρινών λύσεων. Τα διάφορα προγράμματα της Κοινωφελούς Εργασίας, με τις προσλήψεις μέσω του ΟΑΕΔ στους ΟΤΑ, είναι χωρίς καμιά προοπτική και συνέχεια∙ και δεν λύνεται το πρόβλημα. Αντίθετα τις περισσότερες φορές δημιουργούνται συνθήκες υποαπασχόλησης, αργομισθίας και υποτίμησης της προσωπικότητας των νέων, κυρίως, ανθρώπων. Τα προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας και οι πολιτικές των επιδομάτων, όπως υλοποιούνται σήμερα, δεν προσφέρουν καμιά προοπτική και διέξοδο για τους ωφελούμενους, άρα και για την ουσιαστική αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών. Δεν κινούνται στην κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος της απασχόλησης, της ανάσχεσης της ανεργίας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας, αλλά παγώνουν προσωρινά μια απαράδεκτα θλιβερή κατάσταση.

Ένα πρόγραμμα «Κοινωνικής Κινητικότητας» προσωρινής ή και μόνιμης εγκατάστασης απόρων και χρόνια ανέργων στην περιφέρεια, πιστεύουμε ότι είναι εφικτό να αποδώσει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρξουν φορείς στο επίπεδο της πρόνοιας, που θα οργανώσουν την αποστολή τέτοιων ατόμων ή οικογενειών στην ύπαιθρο και στα χωριά. Φορείς αποστολής και φορείς υποδοχής που θα μπορέσουν να δώσουν μονιμότερη διέξοδο σε αρκετούς από αυτούς τους χρόνια άνεργους, που δεν έχουν καμιά προοπτική. Κι αυτό δίνοντας παράλληλα περιεχόμενο σ’ ένα σχέδιο αποκέντρωσης των αστικών κέντρων. Υπάρχουν χωριά, που με την ελάχιστη βοήθεια της Πρόνοιας την πρώτη κρίσιμη περίοδο της προσαρμογής, θα μπορέσουν να απορροφήσουν και να «ζήσουν» αρκετές οικογένειες. Αυτό όμως θέλει οργάνωση. Θέλει να υπάρξει συντονισμός και συνεργασία. Να υπάρξουν οι Συντονιστές, οι Φορείς Αποστολής και οι Φορείς Υποδοχής. Να γίνει υπόθεση όλο και περισσότερων δυνάμεων της κοινωνίας.

Τον συντονισμό του Προγράμματος πρέπει να τον έχει το ίδιο το Υπουργείο σε στενή συνεργασία με τους κεντρικούς φορείς της αυτοδιοίκησης. Φορείς Αποστολής μπορεί να είναι ίσως δομές που σήμερα λειτουργούν στα πλαίσια των αστέγων και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Φορείς Υποδοχής μπορούν αντίστοιχα να είναι αυτοδιοικητικές δομές, οι Δήμοι και οι Κοινότητες. Οι φορείς αυτοί μπορεί να απασχολούν εθελοντές ή και αμειβόμενους υπαλλήλους με ειδικότητες, που θα βοηθήσουν στην προετοιμασία αυτών των ανθρώπων στο να δεχθούν να ενταχθούν στο Πρόγραμμα και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες διαβίωσης.


Ορισμένα συμπληρωματικά στοιχεία:

Το Πρόγραμμα πρέπει:

- Να έχει συγκεκριμένους και αναλυτικούς στόχους, που θα προσπαθήσει να τους προσεγγίσει απόλυτα. Αριθμό απόρων και ανέργων που θα προωθηθούν ανά έτος, αριθμό Φορέων Αποστολής που θα συμβάλουν στο πρόγραμμα, αριθμό Φορέων Υποδοχής, προϋπολογισμό κλπ. Τα οικονομικά, όπως σε κάθε κοινωνική δομή, θα καλύπτονται είτε από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου -που πρέπει να ανακατανείμει τα ποσά, τα οποία σήμερα δαπανώνται σε δράσεις αστέγων και άλλες προνοιακές δομές και τα οποία αφορούν τους ίδιους τους ωφελούμενους- ή από χορηγίες και άλλες πηγές εσόδων.

- Να οργανώσει και να εκπαιδεύσει τους φορείς και να ενημερώσει την κοινωνία και τους φορείς των αστέγων και των απόρων. Οι Φορείς Αποστολής και Υποδοχής πρέπει να πιστοποιηθούν για να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα, όπως γίνεται σε όλα τα εθελοντικά προγράμματα, αν υπάρξουν εθελοντές.

- Να στελεχώσει υπηρεσίες του Υπουργείου και των Περιφερειών που θα συμμετάσχουν

- Να προβάλει και να προωθήσει τα κίνητρα για τον κάθε φορέα που θα συμμετάσχει στο Πρόγραμμα. Τα κίνητρα μπορεί να είναι ποικίλα: από οικονομικά -άμεσα και έμμεσα- έως ηθικής αμοιβής κλπ.

- Να ελέγχει τακτικά με συσκέψεις, ημερίδες και συνέδρια την πορεία των στόχων και να παίρνει μέτρα βελτίωσης ή και τροποποίησης των παραμέτρων.


Ο Σύμβουλος ορίζεται από τον Φορέα Υποδοχής, είναι υπεύθυνος για την παροχή προσωπικής υποστήριξης στους ωφελούμενους και συμβάλλει στην ενσωμάτωσή τους στην τοπική κοινωνία. Διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο κατά τη συζήτηση με τον ωφελούμενο σχετικά με τη στέγαση και την εργασία. Οι ωφελούμενοι μπορούν να απευθύνονται στον Σύμβουλο για κάθε πρόβλημα. Υπάρχει η πιθανότητα να είναι ο ίδιος φορέας, φορέας αποστολής και φορέας υποδοχής στο Πρόγραμμα, αρκεί να έχει τοπικά παραρτήματα στις περιοχές που θα δραστηριοποιηθεί. Για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, θα πρέπει να έχει πιστοποιηθεί από τον Συντονιστή.

Όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο μιας σοβαρής καμπάνιας ενημέρωσης όλων των μερών και των ενδιαφερομένων. Πιθανόν να προκύψουν φόβοι και καχυποψίες από τους μόνιμους κατοίκους των περιοχών της υπαίθρου, γι’ αυτό θέλει προσοχή, πώς θα περάσει στις τοπικές κοινωνίες και με ποιον τρόπο. Η αλληλεγγύη είναι εργαλείο για την κοινωνική συνοχή, δεν είναι «φιλανθρωπία», αλλά είναι πολύ θεωρητικό στοιχείο για την μεγάλη πλειοψηφία των συνανθρώπων μας.

Στα πλαίσια του Σχεδίου επιβάλλεται ο έλεγχος και η βελτίωση του δικτύου υποδομών, κυρίως η απρόσκοπτη λειτουργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, των φορέων Υγείας και Παιδείας, καθώς και η περαιτέρω ψηφιοποίηση των βασικών τομέων επικοινωνίας με τις δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες εξαλείφοντας τους γραφειοκρατικούς πυρήνες τους. Αυτά, σε συνδυασμό με μια στοχευμένη στρατηγική για τη δημογραφική ανάκαμψη, θα πρέπει να είναι στη συζήτηση για την κατανομή των ευρωπαϊκών πόρων και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων για την επόμενη περίοδο.

Λαμία, 28.6.2023

Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Αντώνη Ματζάρη

Άλλες φορές αγανακτούμε, μερικές φορές θυμώνουμε τις περισσότερες όμως αδιαφορούμε γι’ αυτά που γίνονται γύρω μας.
Γεμάτοι αλαζονεία και εγωισμό, άνετοι και ευχαριστημένοι από τον εαυτό μας δεν παρατηρούμε την απίστευτη ασχήμια, που μας αγκαλιάζει.
Και αφήνουμε μερικές φορές να μας διαφεντεύουν, να ασκούν εξουσία πάνω μας άτομα ατάλαντα, ανίκανα, ανήθικα γιατί η κοινωνία μας, δεν θέλει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει σωστά τους σωστούς ανθρώπους.
Είναι γνωστό από την αρχαιότητα, ότι υπήρχαν τρία είδη ανθρώπων της εξουσίας.
  • Άνθρωποι της εξουσίας, που αξίζουν ένα (1) και δείχνουν ότι αξίζουν δέκα (10). Αυτούς αχρείους και φαύλους τους έλεγαν.
  • Άνθρωποι της εξουσίας που αξίζουν δέκα (10) και δείχνουν ότι αξίζουν δέκα (10). Αυτούς χρήσιμους και χρηστούς ανθρώπους τους έλεγαν.
  • Άνθρωποι της εξουσίας, που αξίζουν δέκα (10) και δείχνουν ότι αξίζουν ένα (1). Αυτούς άχρηστους (όχι χρήσιμους) πολίτες τους έλεγαν.
Είναι από την άλλη μεριά φανερό, ότι δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα αυτονόητα, γιατί είμαστε μια κοινωνία που δεν έχει αίσθηση ούτε του μέτρου ούτε του ορίου.
Άνθρωποι, που απέτυχαν στην προσωπική οικονομική ανέλιξη θέλουν να πετύχουν στην εξουσιαστική.
Άνθρωποι, που πέτυχαν από την άλλη μεριά στην προσωπική οικονομική τους ανέλιξη χωρίς όμως τα ανάλογα πνευματικά εφόδια, θέλουν να ελέγχουν και αν χειραγωγούν την κοινωνία μας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τέτοιοι οικονομικοί παράγοντες σπαταλάνε αμύθητα ποσά, 500 εκ € δόθηκαν για την αγορά του ποδοσφαιριστή Ρονάλντο, ποσό με το οποίο ένας δήμος σαν το δικό μας θα αναμορφωνότανε πλήρως.

Στον Ελλαδικό χώρο βλέπουμε εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους με τον παρά τους να ελέγχουν τα κανάλια, τις εφημερίδες ακόμα και ποδοσφαιρικές ομάδες και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη έτσι ώστε να αναδεικνύονται και μετέχουν στα κέντρα εξουσίας, εκφωνητές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές με μόνο προσόν την αναγνωρισιμότητα και όχι την ικανότητα.

Μα και η δική μας κοινωνία μέσα στη σύγχιση των καιρών δεν μπορεί να ξεχωρίζει το σωστό είδος των ανθρώπων της εξουσίας και πολύ συχνά αναδεικνύει άτομα, ανόητα, υπερφίαλα, χωρίς ηθικούς φραγμούς με εφόδιο το θράσος, που αξίζουν μόνο ένα (1), και αγνοεί αυτούς, που αξίζουν δέκα (10) γιατί αυτοί είναι σεμνοί, διακριτικοί και ευγενείς.

Αυτούς τους ικανούς αλλά σεμνούς ανθρώπους οφείλουμε να ανακαλύψουμε και να τους πείσουμε να γίνουν χρηστοί πολίτες όχι για τον εαυτό τους μόνο αλλά και για το κοινωνικό σύνολο.
Έτσι θα μπορέσουμε να αποβάλλουμε τους ανίκανους, τους άχρηστους και τους αχρείους ώστε να μη μπορούν να κατέχουν εξουσία και να αποτελούν πρότυπο.


Υ.Γ
Σε ποια κατηγορία εντάσσετε τους σημερινούς μας άρχοντες;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Επικοινωνιακό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

Πόνεσα και εγώ, όπως νομίζω πόνεσε κάθε συνάνθρωπός μου εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων, μαθαίνοντας ότι βυθίστηκε νότια της ελληνικής νήσου της Πύλου το πλοίο που μετέφερε λαθρομετανάστες προς την Ιταλία και κόστισε εκατοντάδες αγνοούμενους (που είναι, δυστυχώς,σίγουρα πνιγμένοι).

Δεν θα σταθώ σε εκείνους και σε αυτά που μετουσίωσαν το δράμα σε πολιτική αντιπαράθεση εργαλειοποιώντας τους εκατοντάδες θανάτους ως θέμα επίδειξης «ανθρωπιάς» ή «έλλειψης ανθρωπιάς».

Πιστεύω ότι οι κάποτε «Αποικιοκράτες» Ευρωπαίοι θα πρέπει να ανακρούσουν πρύμνα και να αλλάξουν τις στρατηγικές τους τοποθετήσεις όχι με επιδίωξη κατάρτισης μέτρων που θα ανακόψουν τις λαθρομεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα και την Ιταλία με προορισμό την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη αλλά με εφαρμογή αναπτυξιακών οικονομικών προγραμμάτων που θα προσφέρουν απασχόληση και εισόδημα στους γηγενείς Αφρικής και Ασίας ώστε να παραμείνουν στις χώρες τους και να μη πνίγονται με σαπιοκάραβα στη Μεσόγειο.

Το θέμα απαιτεί σοβαρή και μεγάλη συζήτηση και σίγουρα θα επανλάλθω αργότερα.

Σήμερα, όμως, καλώ την προσοχή σας φίλες και φίλοι αναγνώστες στις τοποθετήσεις του BBC (BritishBroadcastingCorporation) του ιστορικού ραδιο-τηλεοπτικού Μέσου Ενημέρωσης που σε χρόνο ρεκόρ «εντόπισε ΕΝΟΧΕΣ στη συμπεριφορά των Ελληνικών Αρχών» χωρίς να διευκρινίζει ότι αυτή την εποχή η Πατρίδα μας έχει «Υπηρεσιακό Πρωθυπουργό και Υπηρεσιακή Κυβέρνηση» στο μεσοδιάστημα μεταξύ της 21ης Μαίου, πρώτης Κυριακής των Εθνικών μας Εκλογών και της 25ης Ιουνίου δεύτερης Κυριακής.

Δεν βιάζομαι να κρίνω ως «εχθρική» για την Ελλάδα την προσέγγιση του BBC αλλά σίγουρα «ως «περίεργη» για την αμεσότητα με την οποία την κοινοποίησε από άκρο-σε-άκρο του Πλανήτη.

Θυμήθηκα την περίπτωση της πυρκαγιάς που είχε και ανθρώπινα θύματα στο EuroferryOLYMPIA Βόρεια της Κέρκυρας στις 18 Φεβρουαρίου του 2022. Τότε το BBC βιάστηκε να ανακοινώσει Διεθνώς ότι πρόκειται για ΕΛΛΗΝΙΚΟ σκάφος ενώ αυτό ανήκει στην Ιταλική Ναυτιλιακή Εταιρεία GRIMALDILINES.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2022 δημοσίευσα στο διαδίκτυο τις ενστάσεις μου με το παρακάτω κείμενο που υπέγραψα με το ονοματεπώνυμό μου:

***************************

«Οι πολύωρες ανακριβείς αναφορές του BBC για την πυρκαγιά στο Euroferry - OLYMPIA

Οι ενστάσεις του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Παρακολούθησα έκπληκτος τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα Παρασκευή 18/2/2022 τις αναφορές του παγκοσμίου δικτύου του Βρετανικού BBC στην καταστροφική πυρκαγιά στο EuroferryOLYMPIA Βόρεια της Κέρκυρας ενώ εκτελούσε δρομολόγιο Ηγουμενίτσα - Πρίντεζι.

Έτριβα τα μάτια μου και έτριβα τα αυτιά μου καθώς έβλεπα και άκουγα τους δημοσιογράφους του BBC να αναφέρονται στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ FerryBoatOLYMPIA!!!!

Το συγκεκριμένο σκάφος είναι ιδιοκτησίας της Ιταλικής Ναυτιλιακής Εταιρείας GRIMALDI και έχει αναρτημένη την Ιταλική – ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ – σημαία!!!

Αγανακτισμένος για την ανακρίβεια της είδησης και παίρνοντας σοβαρά την κακή εντύπωση που δημιουργούσε σε παγκόσμιο επίπεδο (με πιθανές αρνητικές εντυπώσεις για τον Ελληνικό Τουρισμό) η αναφορά σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ και ΟΧΙ ΙΤΑΛΙΚΟ πλοίο έστειλα αμέσως προσωπική ηλεκτρονική επιστολή στο BBC την οποία κοινοποίησα και στο γραφείο του Υπουργού Τουρισμού κ Βασίλη Κικίλια.

Διαπιστώνοντας ότι η αναφορά σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ και όχι σε ΙΤΑΛΙΚΟ σκάφος συνεχιζόταν έστειλα και δεύτερη ηλεκτρονική επιστολή και τηλεφώνησα στην Υπηρεσία παραπόνων του BBC ζητώντας η ένστασή μου να δημοσιοποιηθεί με το ονοματεπώνυμό μου...

Τις τελευταίες ώρες διαπιστώνω ότι η αναφορά «διορθώθηκε» καθώς το BBC αναφέρει τις λέξεις Greece FBFire…

ΔΙΟΡΘΩΣΗ;
ΟΧΙ βέβαια!!!

Ελπίζω το Ελληνικό Υπουργείο Τουρισμού ΚΑΙ το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να στείλουν τις έντονες αντιδράσεις και ενστάσεις τους στο BBC...»

*****************************

Επαναλαμβάνω ότι ΔΕΝ χακτηρίζω ως «εχθρική» την συμπεριφορά του BBC άλλά έχω ως ενεργός πολίτης και σκεπτόμενο άτομο το δικαίωμα να την κρίνω «περίεργη».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Ερρίκου Σπυρόπουλου

Η επόμενη κυβέρνηση έχει εκφράσει ανοιχτά την επιθυμία της προς συνταγματική αναθεώρηση ώστε να μετατραπούμε σε ένα ακραίο φιλελεύθερο καπιταλιστικό κράτος όπου η κρατική μέριμνα για τον πολίτη θα αγνοείται ή στη καλύτερη θα είναι ανεπαρκής, με τα ιδιωτικά συμφέροντα να εδραιώνονται πανηγυρικά στο κομμάτι της υγείας και της παιδείας. 

Παράλληλα πλησιάζει το 2024 όπου θα δούμε, και θα ζήσουμε, τον τερματισμό της οικονομικής χαλάρωσης και την επάνοδο της ευρωπαϊκής εποπτείας που θα σημάνει το τέλος των πολλών και διαφόρων pass αλλά και των επιδοτήσεων στην ενέργεια τα οποία σε συνδυασμό με το τρέχοντα κι αυξανόμενο πληθωρισμό αλλά και την ακρίβεια σε βασικά είδη θα δοκιμάσουν, ίσως όπως ποτέ άλλοτε, τους πολίτες της χώρας. 

Ολοταχώς, λοιπόν, προς την κάλπη της 25ης Ιούνη με χαμόγελο κι αισιοδοξία αφενός για την Πλεύση Ελευθερίας, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου αλλά και τον αγώνα που δόθηκε αυτούς τους δυο προεκλογικούς μήνες, με έντονο προβληματισμό αφετέρου για την επόμενη μέρα και το μέλλον των πολιτών και της πατρίδας μας. Προβληματισμός που πηγάζει από την χαλαρή αντιπολιτευτική τακτική των κομμάτων που χρόνια τώρα σιτίζονται απο τον δημόσιο κορβανά αδιαφορώντας επί της ουσίας για τα δεινά του Έλληνα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. 

Η κοινοβουλευτική ομάδα που θα πλαισιώσει τη Ζωή θα κληθεί να δώσει σφοδρές μάχες για την προστασία των αδυνάτων, γι' αυτό και η διοικητική επιτροπή της Πλεύσης Ελευθερίας φρόντισε να τοποθετηθούν σε εκλόγιμες θέσεις οι πιο "δυνατοί" στρατιώτες του κινήματος! 
Άοκνα, αγόγγυστα, δυναμικά συνεχίζουμε τον αγώνα για την κοινωνία, τον Έλληνα και την Ελληνίδα που βάλλονται, για τα νέα παιδιά που μεταναστεύουν μαζικά, για την Ελλάδα μας. 

Την Κυριακή, λοιπόν, δεν τελειώνει ο αγώνας, αντιθέτως από την επομένη των εκλογών ξεκινάει γι' αυτό απευθύνω, προσωπικά, κάλεσμα σε κάθε έναν πολίτη της χώρας να μην επαναπαύεται και περιμένει από άλλους λύσεις αλλα να ενεργοποιηθεί και να δράσει, όπως κι όσο μπορεί! 
Οι πόρτες της Πλεύσης Ελευθερίας ήταν, είναι και θα παραμείνουν ανοιχτές για τους ανιδιοτελείς πολίτες που θέλουν να ενισχύσουν τον αγώνα αυτόν και να βάλουν κι αυτοί ένα λιθαράκι για την εθνική μας ανάσταση! 
Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή... Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Αντώνη Ματζάρη

Στο προηγούμενο άρθρο μου « Πολιτική και Εξουσία» προσπάθησα να εκφράσω την προσωπική άποψη ενός ανθρώπου που «κατέχει εξουσία». Από την άλλη μεριά αντιλαμβάνομαι και το πάθος μερικών νεόκοπων κατοίκων, που θέλοντας να αποκτήσουν εξουσία δεν σταματούν μπροστά σε κανένα ηθικό φραγμό και με την σημαία « νυν και υπέρ πάντων ο αγών» έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Επιδιώκουν αναγνωρισιμότητα με κάθε τρόπο. Πρόκειται για άτομα ψυχοπαθολογικά, που χρειάζονται την δημοσιότητα γιατί πιστεύουν ότι έτσι γίνονται κάποιοι, μια και στις άλλες κοινωνικές τους δραστηριότητες είναι χωρίς αξία και αναγνώριση.
Τις πιο πολλές φορές βέβαια είναι να απορεί κανείς πως θέλουν να σώσουν τον τόπο μας ενώ δεν μπορούν να σώσουν ούτε τους εαυτούς τους.
Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα ανθρώπων, που τελευταία δραστηριοποιούνται στα του δήμου και μάλιστα κάνουν και προτάσεις για το πώς πρέπει να διοικείται.
Βέβαια τί πιο σωστό, καλό για μια δημοκρατική κοινωνία.
Μόνο που αυτοί που τα προτείνουν είναι αναξιόπιστοι και επιδιώκουν ίδιον όφελος.

Α) Πρίν από χρόνια ένας φαινομενικά αξιοπρεπής άνθρωπος, με πλησίασε για διάφορες προσωπικές του υποθέσεις, που είχαν σχέση με μετάθεση του ίδιου και της γυναίκας του, την τακτοποίηση του γιου του κ.λ.π. στις οποίες και τον βοήθησα. Τελικά «απαίτησε» να προσλάβω και τον αδερφό του παράνομα στο δήμο και τότε θα ήταν μαζί μου με όλους τους ψήφους που επηρέαζε. Φυσικά αρνήθηκα να παρανομήσω και την επομένη, ερχόμενος στο γραφείο του δήμου με απείλησε, ότι τώρα και στο μέλλον θα τον έχω αντίπαλο.
Κατά τα άλλα, λέει πως ενδιαφέρεται για το κοινό καλό μας.

Β) Ένας άλλος επίδοξος σωτήρας του δήμου μας βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από όλα, έστω και αν χρειάζεται να κλέβει τον δήμο, που διατείνεται ότι θέλει να σώσει.
Συγκεκριμένα επί 15 συναπτά έτη δεν πλήρωνε το Φ.Ο.Π. στον δήμο διατηρώντας το εργοταξιακό ρεύμα, με το οποίο έκτισε το σπίτι του.
Όταν δε διαπιστώθηκε η απάτη του, αντί να τον στείλουμε στα δικαστήρια, θεωρήσαμε σκόπιμο να μην τον διασύρουμε και τον εξυπηρετήσαμε.
Το δυστύχημα για αυτόν είναι, ότι ξαφνικά έγινε τιμητής των πάντων, ενώ από ντροπή έπρεπε τουλάχιστον να σιωπά.

Γ) Ένας τρίτος επίδοξος σωτήρας του δήμου μας προσπαθεί με την εμπάθεια και τον φανατισμό που εκπέμπει σε κάθε λόγο και σε κάθε γραπτό του να προβληθεί γιατί πιστεύει, ότι έτσι θα γίνει αποδεκτός από μια κοινωνία, που έχει χρόνια τώρα απορρίψει αυτούς, που αλαλάζουν και κραυγάζουν χωρίς επιχειρήματα και σοβαρότητα.

Τα γράφω όλ’ αυτά, όχι για να στερήσω σε οποιονδήποτε το δικαίωμα κριτικής, αλλά για να αφυπνίσω αυτούς, που πιστεύουν και συμπορεύονται με τέτοιους ανθρώπους.
Η κοινωνία μας έχει τόσους αξιόλογους ανθρώπους, που οφείλουν να συμμετέχουν στα τεκταινόμενα της Κοινωνίας και όχι να αφήνουν τον κάθε τυχοδιώκτη και αριβίστα, που ενώ μας χρωστάει, μας ζητάει και τα ρέστα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον στον πλανήτη που χρειάζεται πρόσθετη ενέργεια για να επιβιώσει. Όλη η υπόλοιπη πλάση επιβιώνει και εξελίσσεται με την ενέργεια που πηγάζει από τους φυσικούς νόμους. Στη διάρκεια τόσων δισεκατομμυρίων χρόνων από μόνη της η φύση αναπλάθει τη ζωή. Ο άνθρωπος, αυτό το χαρισματικό ον, αντί να λεηλατεί τους πόρους του πλανήτη και να διαταράσσει τις ισορροπίες του, θα έπρεπε να είχε εναρμονιστεί με τις δυνάμεις της φύσης και να τις αξιοποιεί για την επιβίωσή του χωρίς να καταστρέφει την ίδια τη ζωή και τις δυνατότητες της αρμονικής της εξέλιξης.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις, με τα σημερινά δεδομένα το 2050 η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα θα είναι αυξημένη κατά 50% της σημερινής. Αυτό σε λιγότερο από τριάντα χρόνια από τώρα! Το στοιχείο αυτό, το οποίο μας «έρχεται» από το μέλλον (πρόβλεψη), θα μπορούσε κανείς να πει, πολύ απλά, ότι δεν πηγάζει από τις πραγματικές απαραίτητες ανάγκες της ζωής, αλλά από αυτές που δημιουργούν συνεχώς κάποιοι αόρατοι μηχανισμοί συμφερόντων λεηλατώντας και σπαταλώντας αυτά που η ίδια η φύση και ο πλανήτης μπορεί να προσφέρει.

Επιγραμματικά μόνο να πούμε ότι, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις για την κλιματική αλλαγή, οι πετρελαϊκές εταιρείες στον κόσμο συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται -ή και να αυξάνουν τη δραστηριότητά τους- σταθερά και επικίνδυνα. Οι εξορύξεις και οι έρευνες των υδρογονανθράκων συνεχίζονται, αντί να μειώνονται. Οι αγωγοί και τα δίκτυα φυσικού αερίου κατακλύζουν τις χώρες. Για μας, όλα δείχνουν ότι από τη μια η Ελλάδα, παρά τις αντιδράσεις, μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι των εξορύξεων υδρογονανθράκων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, και από την άλλη ακολουθεί μια αλλοπρόσαλλη πολιτική και τακτική σε ό,τι αφορά στις ΑΠΕ και στο ενεργειακό μείγμα της χώρας, με την πλήρη ιδιωτικοποίηση/εμπορευματοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας, με το target model των χρηματιστηρίων και το ολιγοπώλιο των εταιρειών.

Το νούμερο, που αναφέρεται στην πρόβλεψη, είναι εντυπωσιακό. Η λογική λέει ότι στόχος όλων θα έπρεπε να είναι η μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης∙ πρωτίστως η μείωση της σπατάλης. Η μόνη επιδότηση, που έπρεπε να υπάρχει, είναι στη μείωση της κατανάλωσης και σε καμιά περίπτωση στην παραγωγή. Η πλήρης εμπορευματοποίηση/ιδιωτικοποίηση της ενέργειας αντικειμενικά οδηγεί στην αύξηση της ζήτησης και της κατανάλωσης, γιατί αυτό συμφέρει στους παραγωγούς, που επιδιώκουν -και επιτυγχάνουν- την αύξηση των κερδών τους. Με βάση αυτό και μόνο το στοιχείο, η λογική λέει ότι κάτι δεν πάει καλά και πρέπει να το αλλάξουμε. Ο οικονομικός ανταγωνισμός, το κέρδος και τα συμφέροντα σπρώχνουν τα πράγματα διαρκώς στην αντίθετη πλευρά της λογικής. Η ενέργεια αντιμετωπίζεται ως ένα κοινό αθώο καταναλωτικό «αγαθό», και όχι ως έμμεση απειλή για την ίδια τη ζωή, τη ζωή στη φύση και στον πλανήτη, άρα και τον άνθρωπο. Κι αυτό είναι το λάθος που γίνεται μέχρι σήμερα από τους κυβερνώντες!

Το συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε ένα εγερτήριο, ένα νέο μοντέλο στη διαχείριση της ενέργειας και έναν καινούργιο τρόπο για να μοιραζόμαστε τον πλανήτη∙ με αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης, αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας και της οικονομίας, αλλαγή του τρόπου ζωής. Χρειαζόμαστε εξοικονόμηση με πιο αποτελεσματική χρήση της ενέργειας, με αύξηση της αποδοτικότητας της βιομηχανίας, με εξοικονόμηση στα κτίρια και θωράκιση των σπιτιών, με τη βελτίωση στο σύστημα των μεταφορών μειώνοντας την ανάγκη για χρήση, μειώνοντας γενικά τις ανάγκες μας. Χρειαζόμαστε διάλογο, πολύ διάλογο!

Λαμία, 11.6.2023

Στέφανος Σταμέλλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Αντώνη Ματζάρη

Όσοι έχουν σχέση με την πολιτική, πολύ συχνά βρίσκονται στο δίλημμα αν αξίζει να ασχολούνται οι πολιτικοί με την πολιτική ή όχι.
Στην πραγματικότητα το ερώτημα που τίθεται είναι αν η πολιτική αξίζει να υπηρετείται από τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.
Από την αρχαιότητα έως και σήμερα η πολιτική θεωρείται η Κορωνίδα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, γιατί με αυτή δίνεται η δυνατότητα προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.

Την πολιτική λάμπρυναν άτομα, όπως οι εφτά σοφοί της Ελλάδας, ο Κλεισθένης, ο Περικλής, που μέσα από τις μεταρρυθμίσεις τους κατάφεραν να συνεγείρουν το ελληνικό πνεύμα, που ακόμα και σήμερα φωτίζει την οικουμένη.
Από την άλλη μεριά ο Κλέωνας, ο Αλκιβιάδης, ο Φωκάς στο Βυζάντιο δυσφήμισαν την πολιτική, ο πρώτος με την δημαγωγία του, ο δεύτερος με την έκφυλη συμπεριφορά του και ο τρίτος με την εγκληματικότητά του. Η σχέση ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ (καλή ή κακή) έχει αποτυπωθεί με συναρπαστικό τρόπο από τους Έλληνες Τραγικούς για την περίοδο της αρχαιότητας και τον Σαίξπηρ για την περίοδο του Μεσαίωνα.

Τα τελευταία χρόνια η απαξίωση της πολιτικής έχει πάρει πολύ σοβαρές διαστάσεις. Κυρίως γιατί οι πολιτικοί φροντίζουν με διάφορους τρόπους να την εκθέτουν, όπως και άλλοι φορείς εξουσίας, να την λοιδορούν και να την εξευτελίζουν.
Πιστεύω ότι το μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ. Δυστυχώς για όλους μας η εξουσία είναι σοφά δομημένη για να δίνει την αίσθηση “πόσο σημαντική είναι”.
Πώς να μη νοιώθεις σημαντικός και σπουδαίος, όταν αποκτώντας εξουσία στην εκκλησία, σου δίνουν την πρώτη θέση, και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας από εσένα σηκώνονται για να σου προσφέρουν τη θέση τους;
Πώς να μη νοιώθεις σημαντικός και σπουδαίος, όταν λόγω εξουσίας, σου αποδίδουν σεβασμό και διακεκριμένη συμπεριφορά;

Αυτά και άλλα πολλά αν δεν προσέξεις σε κάνουν να πιστεύεις ότι έγινες κάποιος και όπως έλεγε και ο πεθερός μου σε κάνει να αλλάξεις περπατησιά.

Στην πραγματικότητα η εξουσία είναι ένα γοητευτικό και ολέθριο ΨΕΜΑ. Δεν γίνεσαι σπουδαίος αν η εθιμοτυπία σε βάζει πρώτο να παρακολουθείς μια εκδήλωση ή να χαιρετάς μια παρέλαση. Το κάνει όμως για να δείξει στον κόσμο, ότι ο ένας είναι από την μια μεριά ο ξεχωριστός δακτυλοδεικτούμενος και από την άλλη μεριά ο άλλος κόσμος ασήμαντος και άγνωστος, άσχετα αν μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι πολύ πιο σημαντικοί και άξιοι από εσένα.

Όντας δήμαρχος βίωνα κάθε μέρα, καινούργια μέρα, το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ στα μέγιστα. Άνθρωποι που τους νόμιζα φίλους αποδείχνονται κάλπικοι και άνθρωποι που τους θεωρούσα εχθρούς αποδείχθηκαν πιστοί φίλοι.
Και βέβαια καθημερινά διαπιστώνω ότι ταιριάζει απόλυτα αυτό, που κάθε πολιτικός πρέπει να αναγράφει στο γραφείο του “κανένας δεν είναι μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα”. Ένα μάθημα ζωής, που το συναντάμε όσοι ασκούμε εξουσία.

Τόσα χρόνια δήμαρχος είχα καταλάβει, ότι τη πολιτική, έτσι όπως εγώ τη βίωνα, Ίσχυαν τρία αξιώματα:
1.Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει
2.Να μη λες (ή να μη γράφεις) ποτέ σε κάποιον, αυτό που δεν πρέπει να πεις (ή να γράφεις).
3.Η πολιτική είναι ένα δοκιμαστήριο για να δούμε αν αντέχουν φιλίες.

Σε ό,τι αφορά το αξίωμα 1 αντιστεκόμουν στη φθορά με το να αποστασιοποιούμαι από τα προβλήματα του ΔΗΜΟΥ, όταν βρισκόμουν στο σπίτι μου και ερχόμουν αντιμέτωπος με τον εαυτό μου.
Αντιστεκόμουν καθημερινά στη διαφθορά, γιατί δυστυχώς μας παραμόνευε σε κάθε βήμα και σε κάθε μας ενέργεια.
Θυμάμαι ένα περιστατικό και συγκλονίζομαι με τη δημοπρασία για τα σκουπίδια όπου Η ΣΗΜΕΡΙΝΉ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ενέκρινε μια δημοπρασία με τη συμμετοχή ενός να μειοδότη και έκπτωση 1% σε ένα ποσό 7500000€.
Μια φορά θέλησα για τα σκουπίδια του καλοκαιριού να εμπλακούν και ιδιώτες. Ήρθαν και με βρήκαν λοιπόν δύο από το σινάφι τους. Τους είπα ότι δε θα δεχτώ έκπτωση κάτω από 10%. Και τί μου πρότειναν: Δήμαρχε θα δώσουμε έκπτωση 2% και το υπόλοιπο 8% το μοιραζόμαστε. Φυσικά τους έδιωξα.

Σε ό,τι αφορά το αξίωμα 2 συγκρατούμαι πάντοτε και αποφεύγω να χαρακτηρίσω αυτούς, που άδικα, με ψέματα και λασπολογία στρέφονται εναντίον μου. Γιατί μια άσχημη συμπεριφορά μου απέναντι τους, θα αποδείκνυε αυτό που αγωνίζομαι να μην αλλάξω. Δηλαδή
Να με αλλοτριώσει η ΕΞΟΥΣΙΑ και να θεωρήσω ότι έγινα ΚΑΠΟΙΟΣ.
Τότε όμως θα πάψω να είμαι πολιτικός, που σέβεται και υπηρετεί την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
( Όταν ήμουν δήμαρχος)


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1

του Ερρίκου Σπυρόπουλου

Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου διεξάγονται με λίστα, κι όχι με σταυροδοσία, έτσι λοιπόν τα κομματικά επιτελεία έχουν πάρει φωτιά προκειμένου να επιλέξουν, στον καλύτερο δυνατό βαθμό, τα άτομα που θα βρεθούν στις εκλόγιμες θέσεις των ψηφοδελτίων. 

Αναμενόμενο, λογικό κι απολύτως θεμιτό είναι λοιπόν να επιλεχθούν άνθρωποι της απόλυτου εμπιστοσύνης, του εκάστοτε επικεφαλής, στις πρώτες θέσεις προκειμένου να μην βρεθούμε μπροστά σε περιπτώσεις αποστασίας, όπως πολλά άλλα κόμματα στο παρελθόν, δυστυχώς υποψήφιοι οι οποίοι προτείνουν τα προσωπικά τους συμφέροντα εις βάρος του αγώνα για την πατρίδα και τους πολίτες, όπως πρέπει να είναι η πολιτική, αποδεικνύουν περίτρανα την ορθότητα των υπευθύνων να τους αφήσουν εκτός των πρώτων θέσεων. 

Η αποχώρηση ατόμων που προσβλέπουν σε προσωπική προβολή και καταξίωση μόνο ως τιμή μπορεί να είναι για ένα κόμμα, αφού την ύστατη στιγμή της μάχης, προ των πυλών της Βουλής, πηδάνε από το καράβι. Αντίο λοιπόν κυρίες και κύριοι θιγμένοι και παρεξηγημένοι την ιστορία γράφουν οι παρόντες για σας ούτε σταγόνα μελάνι δεν θα στάξει... 

Υ.Γ. Τιμή στους υποψηφίους που δέχτηκαν αλλαγή θέσης ή και περιφέρειας και μείνανε πιστοί στον αγώνα!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μερικά χρόνια πριν, το 2010 για την ακρίβεια, μια ισχυρή κρίση δημιούργησε τριγμούς στην ελληνική κοινωνία, μια οικονομική κρίση, κατάρρευση των κεντρικών τραπεζών ( η μάλλον των γερμανικών), η όποια άλλη ερμηνεία κι αν δώσετε, τάραξε συθέμελα την πατρίδα μας και δοκίμασε, κι ακόμα δοκιμάζει, τους Έλληνες.

Λίγο καιρό πριν, το φθινόπωρο του 2021, μια νέα κρίση κάνει την εμφάνιση της αυτή τη φορά μια ενεργειακή κρίση η οποία πολύ γρήγορα μετατρέπεται, για τους πολίτες, σε οικονομική αφού οι λογαριασμοί ενέργειας εχουν εκτοξευθεί! Στις δύο πρώτες περιπτώσεις κρίσεων με οικονομικό αντίκτυπο το κράτος λειτούργησε, με όχι τόσο γρήγορα, αντανακλαστικά και στήριξε τις τράπεζες, την εθνικη οικονομία, τους πολίτες περιορίζοντας κατά ένα μέρος τη ζημία. 

Οι απανωτές οικονομικές κρίσεις - δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης της χώρας μας οδήγησαν σε μια τρίτη πολύ πιο επικίνδυνη κρίση, μία κρίση αξιών, μία κρίση πολιτισμική. Μια τοξική κατάσταση δημιουργήθηκε κι αυτή τη φορά κανείς δεν έχει εντοπίσει τη λύση στο πρόβλημα. Οι κοινωνικές συναναστροφές, συζητήσεις, επαφές συχνά μετατρέπονται σε σκληρές αντιπαραθέσεις γεμάτες τοξικότητα αντί για εποικοδομητικό διάλογο ανταλλαγής πληροφοριών, ιδεών, απόψεων όπως θα έπρεπε να είναι. 

Το πολιτικό σύστημα, πονηρά, απόν αρνείται να εντοπίσει το πρόβλημα, αντιθέτως η τοξικότητα, η αγένεια, ο εκχυδαϊσμός εχει εισέλθει και στον πολιτικό διάλογο δημιουργώντας μια ακραία πόλωση η οποία κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί την κοινωνία μας.

Οδεύοντας πλέον προς δεύτερη διαδοχική εκλογική αναμέτρηση κι έχοντας μια πιο κοντινή εμπειρία από την πολιτική διαπιστώνω, με θλίψη, τη σκληρή δουλειά που πρέπει ο καθένας μόνος του κι όλοι μαζί συλλογικά να κάνουμε ώστε να επανέλθουμε στα πολιτισμικά μας μονοπάτια, στις αξίες μας, στα δημοκρατικά μας ιδεώδη ώστε να μπορέσουμε μέσα από τη συζήτηση, όλοι μαζί, να επαναφέρουμε και τη πατρίδα μας στο δρομο της δημιουργίας, της ευημερίας και τελικά της ακμής της! 

Κι όπως αναφέρει και μια καταπληκτική πολιτικός... <<Πάμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο, με αγάπη>>

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος που είναι αύριο, το «οικολογικό αποτύπωμα» είναι μια έννοια που τα επόμενα χρόνια θα βοηθήσει πιστεύω πολύ να ξεκαθαριστούν τα πράγματα σε σχέση με τη δυνατότητα για την ευζωία των γενεών, που θα ακολουθήσουν. Είναι ένας τρόπος να μετρούνται οι επιδράσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στον πλανήτη, υπολογίζοντας τους φυσικούς πόρους που καταναλώνει μια κοινωνία -ή ένας άνθρωπος- για να καλύψει τις ανάγκες της, σε σύγκριση με τη συνολική δυνατότητα της γης να παράγει και να αναπαράγει αυτούς τους πόρους, με όρους βιωσιμότητας.

Υπάρχει βέβαια μεγάλη αδικία σε σχέση με την κατανομή του οικολογικού αποτυπώματος για τους ανθρώπους σε διάφορες περιοχές της Γης. Το μέγεθος διαφέρει από χώρα σε χώρα και εξαρτάται από τον τρόπο ζωής και κατανάλωσης. Το οικολογικό αποτύπωμα ενός μέσου Ευρωπαίου, για παράδειγμα, είναι πολύ μεγαλύτερο από του μέσου Αφρικανού ή Ασιάτη. Αν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη ζούσαν και κατανάλωναν όπως οι Ευρωπαίοι, θα χρειαζόμασταν περίπου τρεις πλανήτες… Αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει, για παράδειγμα, ότι οι Ευρωπαίοι ζούμε σε βάρος των άλλων πληθυσμών και ιδίως της Αφρικής, πράγμα ασυμβίβαστο σε σχέση με τη δίκαιη κατανομή των πόρων. Συνδέεται κατά κάποιον τρόπο και με το έντονο μεταναστευτικό ρεύμα των λαών της Αφρικής.

Επιμέρους στοιχεία του οικολογικού αποτυπώματος είναι το ενεργειακό και το υδατικό αποτύπωμα. Στην Ελλάδα έχουμε έναν αρκετό υψηλό δείκτη ενεργειακού και υδατικού αποτυπώματος, πράγμα που σημαίνει ότι το περιβάλλον αντιμετωπίζεται με τη στρεβλή νοοτροπία της ανεξάντλητης πηγής πόρων. Και η απορία είναι γιατί αυτά τα στοιχεία δεν είναι διαρκώς στην επικαιρότητα και δεν δημοσιοποιούνται, τη στιγμή που όλοι, και σε υψηλούς τόνους, αναφέρονται στην κλιματική αλλαγή και κρίση.

Ούτε φυσικά θα ακουστεί κάτι γι’ αυτά στις επικείμενες εκλογές της 25ης Ιουνίου, όπως δεν ακούστηκε και στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Και δεν ακούγεται, γιατί η αντιμετώπιση αυτών των επιδράσεων στον πλανήτη με βάση το οικολογικό αποτύπωμα, αντικειμενικά οδηγεί στην δικαιότερη κατανομή του πλούτου, είτε μεταξύ των λαών, είτε μεταξύ των πολιτών στην ίδια κοινωνία.

Και το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα αυτό δεν το επιδιώκει και δεν το επιθυμεί!

Στέφανος Σταμέλλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)