Articles by "Ιδιωτικοποιήσεις"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιδιωτικοποιήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων


 🚨 ALERT - Ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα

Η 🇬🇷 κυβέρνηση εισήγαγε ένα νομοσχέδιο που θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης. Ωστόσο, η χώρα είναι προικισμένη με άφθονους υδάτινους πόρους (58 δισεκατομμύρια m3/έτος). Συναυλία διαμαρτυρίας 👇



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Μυστακίδης, το μουσικό σχήμα «Η Πριγκιπέσα» και οι «Χειμερινοί Κολυμβητές» στην πλατεία Αριστοτέλους

Με το σύνθημα «Υπερασπίσου το Νερό», οι Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Μυστακίδης, το μουσικό σχήμα «Η Πριγκιπέσα» και οι «Χειμερινοί Κολυμβητές» ενώνουν τις φωνές τους, σήμερα Κυριακή 2/4, στις 18.00, σε μια ανοιχτή συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους.

Τη συναυλία διοργανώνει το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, με την υποστήριξη του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος και στόχος είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών και η επανακινητοποίηση όλων, για την υπεράσπιση και διαφύλαξη του αγαθού ωφέλειας, το οποίο «από το 2008 έχει μπει στο στόχαστρο και επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθεί», όπως ανέφερε σε σημερινή συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος των εργαζομένων της εταιρείας Γιώργος Αρχοντόπουλος.

«Αυτονόητη» χαρακτήρισε τη στήριξη της πρωτοβουλίας των εργαζομένων της ΕΥΑΘ ο αντιπρόεδρος των μουσικών Β. Ελλάδας Δημήτρης Σφίγγος, εκφράζοντας την ελπίδα ότι στην επόμενη Βουλή θα αποσυρθεί το νομοσχέδιο που πρόσφατα κατατέθηκε, ενώ ο γραμματέας του σωματείου των εργαζομένων της εταιρείας Γιάννης Μήτζιας χαρακτήρισε τη συναυλία ως ένα πολιτικό γεγονός που στόχο έχει την επανασύνδεση των εργαζομένων της ΕΥΑΘ με την κοινωνία και άλλες συλλογικότητες.

Η συναυλία συγκέντρωσε περισσότερους από 60 εθελοντές «και η πλειονότητά τους δεν ανήκει σε κάποια συλλογικότητα», ανέφερε το μέλος της εθελοντικής ομάδας Ελίτα Φασούλα.

Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τονίστηκε ότι η επόμενη ημέρα της συναυλίας είναι η συνέχεια ενός αγώνα και νέων προσφύγων κατά της πρόσφατης απόφασης της κυβέρνησης να συστήσει τη Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων, αρμόδιας για την τιμολόγηση του νερού.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

της Σοφίας Βασιλειάδου *

Στην τιμολογιακή πολιτική για το πόσιμο νερού πρέπει αρχικά να ξεκαθαριστούν δυο βασικά σημεία:
Α) το νερό αντιμετωπίζεται σαν κοινωνικό αγαθό ή εμπόρευμα ;
Β) ότι κάθε απόφαση για τη διαχείριση ή τιμολόγηση του νερού πρέπει να εναρμονίζεται με την Ευρωπαϊκή οδηγία πλαίσιο 2000/60.

Αν δεχθούμε ότι το νερού μπορεί να είναι εμπόρευμα, τότε δεχόμαστε και την πιθανή παραχώρηση της διαχείρισης του στον ιδιωτικό τομέα με όλες τις συνέπειες.

Όπως:
-πολύ υψηλό κόστος υπηρεσιών.
-Μειωμένους ελέγχους , απόκρυψη προβλημάτων στην ποιότητα, ειδικά όταν ο ιδιώτης διαθέτει τρόπους πίεσης της πολιτικής εξουσίας (δήμων, νομαρχιών, περιφέρειας ή και κυβέρνησης).
-Κατασπατάληση των φυσικών πόρων γιατί ο ιδιώτης ενδιαφέρεται μόνο για το άμεσο κέρδος.

Και αν ελπίζουμε σε υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των διαφόρων εταιρειών παροχής υπηρεσιών πόσιμου νερού, θα πρέπει να ξέρουμε ότι διεθνώς σήμερα τα κέρδη διαχείρισης του νερού τα μονοπωλούν 4-5 πολυεθνικές με τις θυγατρικές τους, οι οποίες μόνο ανταγωνιστικά δεν λειτουργούν (καρτέλ). Το δε νερό, ειδικά με τα αναμενόμενα προβλήματα ξηρασίας στη γη, θεωρείται για το μέλλον περισσότερο κερδοφόρο προϊόν και από το πετρέλαιο.
Αν δεχθούμε ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όλοι έχουμε δικαίωμα πρόσβασης σε μια επαρκή για τις βασικές μας ανάγκες ποσότητα, , τότε ο μόνος διαχειριστής του θα πρέπει να είναι ένας δημόσιος φορέας.
Ο δημόσιος φορέας μπορεί να λειτουργήσει άριστα με γνώμονα την κοινωνική προσφορά , την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Η Ε.Ε σήμερα έχει δυστυχώς κατευθύνσεις νεοφιλελεύθερες. Όμως η άνευ περιορισμών ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση του νερού, έφερε τέτοια κοινωνική αναστάτωση, όπου εφαρμόστηκε (π.χ Τοσκάνη Ιταλίας) ώστε να αναζητηθεί και να προωθείται τώρα, μια ενδιάμεση λύση λιγότερο επώδυνη αλλά το ίδιο ύπουλη, αυτή της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ;).

Τιμολογιακή πολιτική της ΕΕ. Οδηγία πλαίσιο 2000/60

Σύμφωνα με την οδηγία 2000/60 η τιμολόγηση του νερού πρέπει να περιλαμβάνει:
-το κόστος των υπηρεσιών
-το κόστος των αρνητικών συνεπειών στο περιβάλλον
-το κόστος έργων προστασίας των υδατικών αποθεμάτων των πηγών.
Επομένως για να προσδιοριστεί επακριβώς το κόστος και το ποσοστό του που αναλογεί στον κάθε καταναλωτή, πρέπει να προηγηθούν εκτενείς έρευνες καταγραφής των αποθεμάτων , του ρυθμού μείωσης τους, των προβλημάτων ρύπανσης, του κόστους απομάκρυνσης και επεξεργασίας των υγρών λυμάτων.
Επίσης πρέπει να διαμορφωθούν συγκεκριμένες προτάσεις για μέτρα εξοικονόμησης στην ποσότητα και βελτίωσης στην ποιότητα του πόσιμου νερού. Σε αυτές πρέπει να αναφέρεται το ακριβές κόστος για την βελτίωση των υποδομών και των παρεχομένων υπηρεσιών, για τα έργα εξοικονόμησης (πχ. κατασκευή φραγμάτων), για τα συγκεκριμένα μέτρα στην γεωργία, μέτρα που θα αποβλέπουν στην μείωση της κατανάλωσης , την προστασία της ποιότητας του νερού, αλλά ταυτόχρονα και στην προστασία του αγροτικού εισοδήματος.. 

Και επειδή η αντιμετώπιση γίνεται σε λεκάνη απορροής , επιβάλλεται συνεργασία δήμων που συνυπάρχουν στην ίδια λεκάνη ( όπως στην κοιλάδα του Ανθεμούντα) ..

Αυτές όλες οι διαδικασίες καθοριστικές στον προσδιορισμό του κόστους και επομένως της τιμολόγησης, σύμφωνα πάντα με την οδηγία, απαιτούν την κοινωνική συναίνεση .

Χρειάζεται δηλαδή η κοινωνική διαβούλευση, η διαφάνεια, η δυνατότητα ελέγχου από τον κάθε πολίτη , η εκστρατεία ενημέρωσης των κοινωνικών φορέων

Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, κατ’επέκταση και η εθνική νομοθεσία, στη βάση της αρχής « ο ρυπαίνων πληρώνει» κάνει σαφές ότι ο καταναλωτής θα επιφορτιστεί ολόκληρο το κόστος. 

Αν αυτό το κόστος κατανεμηθεί κύρια στον Δημόσιο φορέα (ουσιαστικά παραμείνει ενσωματωμένο, όπως τώρα συμβαίνει, στην φορολογία του κάθε πολίτη) η κατάσταση θα είναι ελεγχόμενη, και το κόστος λογικό. Αν όμως η διαχείριση περιέλθει στον ιδιωτικό τομέα, τότε η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη και η κοινωνική διαβούλευση άνευ σημασίας.

Η κοινωνική διαβούλευση κινδυνεύει και τώρα στην αρχή της εφαρμογής της, να εκφυλιστεί σε μια τυπική διαδικασία, αν οι πολίτες παραμείνουν αμέτοχοι και αδιάφοροι.

Το έδαφος για την παραχώρηση στις πολυεθνικές προετοιμάζεται συστηματικά σήμερα. Ήδη πολυεθνικές έχουν αποκτήσει μετοχές σε Ελληνικούς οργανισμούς Ύδρευσης-αποχέτευσης (π.χ Σουέζ στη Θες/νικη) και προς το παρόν είναι παρατηρητές.

Μερικοί Δήμοι , αναδεικνύουν την ανευθυνότητα τους, περιοριζόμενοι μόνο στην εύκολη λύση αυξήσεων μέχρι και 80% στην τιμή παροχής νερού. Χωρίς καμία τεκμηρίωση με μόνη αναφορά σε νόμο παλαιότερο της οδηγίας, και με την παραδοχή αναγκαστικά κακής διαχείρισης λειτουργίας της ΔΕΥΑ.. Μετατρέπονται έτσι σε απλούς φοροεισπράκτορες, και μη έχοντας μια συγκεκριμένη πολιτική για το νερό, δηλώνουν στη συνέχεια αδυναμία να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις διαχείρισης,. 

Και οι πολίτες; Αυτοί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τι παίζεται στο όνομα του ελλείμματος των υδάτινων πόρων. Μήπως πρέπει να προλάβουμε όλα αυτά και να γίνουμε τώρα ενεργοί πολίτες, διεκδικώντας αυτό που μας ανήκει με ταυτόχρονη όμως ευαισθησία απέναντι στην υποβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος;



* Η Σοφία Βασιλειάδου είναι Φυσικός –περιβαλλοντολόγος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.) εκφράζει την απόλυτη στήριξη και αλληλεγγύη της στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης (Π.Ο.Ε.-Δ.Ε.Υ.Α.) και στον αγώνα που δίνει το τελευταίο διάστημα, μέσα από κινητοποιήσεις, όπως η σημερινή 24ωρη Πανελλαδική Απεργία που πραγματοποιεί, προκειμένου να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση του νερού.

Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει όλοι μας, εργαζόμενοι και πολίτες, να είμαστε ενωμένοι. Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν. Είναι ύψιστο φυσικό και κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να πουληθεί. Η ασθμαίνουσα κυβέρνηση, λίγο πριν προκηρύξει τις εθνικές εκλογές, επιχειρεί ωστόσο με Νομοσχέδιο (ενδέχεται να ψηφιστεί και σήμερα), το οποίο διευρύνει τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (Ρ.Α.Ε.) και τη μετονομάζει σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (Ρ.Α.Α.Ε.Υ.) να κάνει «δώρο» στα συμφέροντα των ιδιωτών και το νερό. Προσπαθεί μέσω της Ρ.Α.Α.Ε.Υ. ή των Σ.Δ.Ι.Τ. να εμπορευματοποιήσει το νερό. Τότε είναι που θα πούμε το νερό... νεράκι!

Αδιαφορεί, για ακόμη μια φορά, για το τι προβλέπει το Σύνταγμα, επιχειρεί να παρακάμψει τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), όπως και όσα προβλέπουν οι Διεθνείς Οργανισμοί και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το νερό ως φυσικό αγαθό που τελεί υπό καθεστώς νόμιμου μονοπωλίου, υπό την εποπτεία των κρατικών φορέων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης απαγορεύεται να ιδιωτικοποιηθεί. Αυτό που νοιάζει την κυβέρνηση όμως είναι η εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων και όχι των συμφερόντων των πολιτών.

Ενδεικτικό είναι το πρόσφατο υπόμνημα της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, με το οποίο ζητά την απόσυρση των επίμαχων διατάξεων του νομοσχεδίου για το νερό… «Με το νομοσχέδιο αυτό, η διαχείριση των υδάτων, η διαμόρφωση της υδατικής πολιτικής και οι συναφείς αποφάσεις των παρόχων υπηρεσιών ύδατος απομακρύνονται από το Κράτος και ανατίθενται στην αρμοδιότητα της δημιουργούμενης Ανεξάρτητης Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων. Με τον τρόπο αυτό χάνεται ο χαρακτήρας του πόσιμου ύδατος ως κοινωνικού αγαθού, απαραιτήτου για την ζωή και την υγεία των πολιτών και αντί αυτού αντιμετωπίζονται οι σχετικές υπηρεσίες ως ρυθμιζόμενες κατ’ αντιστοιχία με αγορές άλλων αγαθών και υπηρεσιών.

Όμως, σύμφωνα με όσα έχουν κριθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. ΣτΕ 1906/2014, 190-191/2022), για την εξασφάλιση της υγείας των πολιτών δεν νοείται παρά μόνο άμεσος κρατικός έλεγχος στους παρόχους υπηρεσιών ύδατος (π.χ. ΕΥΔΑΠ), ο οποίος δεν μπορεί να υποκατασταθεί με την απλή εποπτεία μέσω της ως άνω Ανεξάρτητης Αρχής, ενώ, από τις παραδοχές αυτές της νομολογίας δεν νοείται καν η συζήτηση για ιδιωτικοποίηση των παρόχων αυτών, μέσω της απόκτησης πλειοψηφικού πακέτου μετοχών από ιδιώτες επενδυτές».

Η κυβέρνηση των «Αρίστων» ωστόσο, με τον πρωθυπουργό της να χαρακτηρίζει χωρίς ίχνος ντροπής «θυσία» την δολοφονία των πενήντα επτά (57) ανθρώπων στα Τέμπη από τις πράξεις και τις παραλείψεις της στους σιδηροδρόμους, έχει εμμονή, όπως αποδεικνύει με το... έγκλημα.

Η ιδιωτικοποίηση του νερού συνιστά έγκλημα σε βάρος των πολιτών. Πρέπει όλοι μαζί λοιπόν να το αποτρέψουμε. Ως Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στηρίζουμε την 24ωρη Πανελλαδική Απεργία που πραγματοποιεί σήμερα η Π.Ο.Ε.-Δ.Ε.Υ.Α., όπως και κάθε άλλη κινητοποίηση που στόχο έχει να παραμείνει το νερό, όπως επιβάλλεται, κοινωνικό αγαθό.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ο ίδιος ο τρόπος που τροχοδρομήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας από την δεκαετία του ’90 και την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, έχοντας στα κρίσιμα πόστα υπουργούς όπως ο Ν. Χριστοδουλάκης και ο Γ. Παπαντωνίου, στηρίχθηκε σε έναν θεμελιώδη διαχωρισμό ανάμεσα στις υποδομές ή τα δίκτυα από την μια, και στο παρεχόμενο έργο από την άλλη. Αυτός ο διχασμός, όπως εφαρμόστηκε από την ενέργεια μέχρι τον σιδηρόδρομο ήταν αναγκαίος μεν για να απαλλαγούν οι ιδιώτες από το κόστος συντήρησης των υποδομών, αλλά δημιούργησε τους όρους για μια μεγάλη αυταπάτη: ότι οι υποδομές είναι δημόσιες ή κρατικές και το παρεχόμενο έργο ιδιωτικό.

Στο πλαίσιο του παραπάνω απλοϊκού σχήματος δεν μπορεί να ερμηνευθεί ούτε η ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς και διανομής του ηλεκτρικού ρεύματος, ούτε ακόμη και το έγκλημα στα Τέμπη, για έναν λόγο: επειδή εξαφανίζει από την οπτική μας την διαπλοκή του ιδιωτικού τομέα με τον δημόσιο. Δύο μόνο σταγόνες από την θάλασσα της διαπλοκής:

Πρώτο, οι επιδοτήσεις στην Hellenic Train ύψους 750 εκ. ευρώ για 15 χρόνια ή 50 εκατ. ετησίως με την δικαιολογία της κάλυψης «άγονων γραμμών». Το γεγονός ότι βαφτίστηκε άγονη ακόμη και η γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, υποδηλώνει ότι οι ιδιώτες Ιταλοί επιβιώνουν χάρη στο κρατικό χρήμα. Μένει άγνωστο δε, αν το κρατικό χρήμα έπαιξε ρόλο λευκού ιππότη για να σώσει τους κερδοσκόπους της γείτονος από τις ζημιές λόγω του σπιράλ μείωσης επιβατικού έργου – συρρίκνωση εσόδων κι εξαφάνιση κερδών. Πίσω λοιπόν από τους ιδιώτες υπάρχει το κράτος που τους σιτίζει…

Δεύτερο, τα έργα και οι αναθέσεις του ΟΣΕ για να συντηρεί «το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό σύστημα στην Ευρώπη», σύμφωνα με τους New York Times ζέχνουν διαπλοκή από χιλιόμετρα. Δεν είναι μόνο ότι εξαϋλώθηκε, στην πιο πρόσφατη σύμβαση με τους Ιταλούς, η υποχρέωση του δημοσίου να επενδύσει σε σύγχρονα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας μαζί με την υποχρέωση των Ιταλών να επενδύσουν 582,5 εκ. ευρώ, βάσει του ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών. Είναι και η υποχρέωση που ανέλαβε το ελληνικό δημόσιο να αγοράσει τα νέα τρένα ύψους 215 εκατ. ευρώ, τα οποία στη συνέχεια θα μισθώσει στους Ιταλούς. Πίσω λοιπόν από το δημόσιο υπάρχουν οι ιδιώτες που το αφαιμάζουν…



Τα παραπάνω γεγονότα δείχνουν ότι ο υποτιθέμενος ρυθμιστικός και ανεξάρτητος ρόλος του κράτους, που συχνά παρομοιάζεται με νυχτοφύλακα, υπάρχει μόνο στα εγχειρίδια. Κάθε ιδιωτικοποίηση όσο αυστηρά κι αν έχει οριοθετεί, αργά ή γρήγορα παρασέρνει και τις υποδομές, οδηγώντας στην υποβάθμιση του συνόλου των παρεχόμενων υπηρεσιών, με δραματικά αποτελέσματα. Οδηγεί επίσης τα κόστη στα ύψη: Είτε μέσω του εισιτηρίου που καλούμαστε να πληρώσουμε ως επιβάτες είτε μέσω της συνολικής επιβάρυνσης που περιλαμβάνει και τις κρατικές δαπάνες για τις υποδομές.

Σε αυτό το πλαίσιο όσες εξαγγελίες κι αν κάνει ο κάθε υπουργός Μεταφορών για το δίκτυο και τις υποδομές δεν πρόκειται να ακυρώσει τα αρνητικά αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης. Πολλώ δε μάλλον που δεν χρειάζεται να είμαστε και ειδικοί της θεωρίας συστημάτων για να αντιληφθούμε ότι είναι τόσο εντατική η συνεργασία των δύο μερών (υποδομών και εταιρειών διαχείρισης) ειδικά σε κρίσιμες στιγμές που ο διαχωρισμός τους, αν κάτι εξυπηρετεί είναι την δόλια απόσειση ευθυνών και την ανάληψη σκανδαλωδών κερδών.

Γι’ αυτό τίποτε λιγότερο από την ενοποίηση και πλήρη κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σε έκτακτη Γενική Συνέλευση, σήμερα Τρίτη, στη 1 μ.μ. στο κεντρικό αμφιθέατρο καλεί η 5μελής Επιτροπή της ΕΙΝΑΠ στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», η οποία συμμετέχει στην αυριανή 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, κλιμακώνοντας τις κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της μοναδικής παιδοογκολογικής μονάδας της χώρας.

Σημειώνεται ότι το σχετικό κατάπτυστο νομοσχέδιο της κυβέρνησης εισάχθηκε στη Βουλή το περασμένο Σάββατο, και αναμένεται σήμερα να ξεκινήσει η συζήτηση στις επιτροπές.


Ετσι, η κυβέρνηση πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, προωθεί μια ακόμα εγκληματική αναδιάρθρωση, στο πλαίσιο της πολιτικής που θεωρεί «κόστος» την προάσπιση της ζωής και της υγείας του λαού και των παιδιών του.

«Πριν από λίγες μέρες, όταν εκατοντάδες εργαζόμενοι στα νοσοκομεία παίδων, μαζί με άλλα σωματεία, συλλόγους γονέων και φορείς διαμαρτυρόμασταν για καλύτερες υπηρεσίες Υγείας για τα παιδιά μας, καλύτερες συνθήκες εργασίας, για την απόσυρση του νομοσχεδίου που ξεπουλάει το παιδοογκολογικό σε ιδιώτες στο πλαίσιο της "αναβάθμισης" των υπηρεσιών του, εκείνο το πρωινό ξυπνήσαμε με το δυσάρεστο νέο του δυστυχήματος στα Τέμπη», σημειώνει μεταξύ άλλων η 5μελής επιτροπή ΕΙΝΑΠ Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», μεταφέροντας την οργή των γιατρών για τους νέους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους.

«Για όσους αναρωτιούνται πώς σήμερα, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της τεράστιας ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας γίνονται τέτοια λάθη... Να το σκεφτούν, γιατί αύριο - μεθαύριο μπορεί να είναι ο γιατρός που δούλευε 40 ώρες άυπνος και έκανε ένα λάθος. Να είναι ο νοσηλευτής που δούλευε σερί βάρδιες με 60 ασθενείς υπό την ευθύνη του και έκανε ένα λάθος στη νοσηλεία. Να είναι ο τραυματιοφορέας που επειδή χάλασε το ασανσέρ δεν μπόρεσε να μεταφέρει γρήγορα τον ασθενή. Και πάει λέγοντας.


Δουλεύουμε σε άκρως επισφαλείς συνθήκες, τόσο για εμάς όσο και για τους ασθενείς μας. Κι ας έχουμε προειδοποιήσει πολλές φορές για τους κινδύνους που υπάρχουν», σημειώνει χαρακτηριστικά.

«Αλλη μία απόδειξη ότι όταν πρόκειται να "τρέξουν" τα εγκληματικά τους σχέδια προς όφελος των επενδυτών και των επιχειρηματικών ομίλων είναι αποτελεσματικοί αλλά επιλεκτικά ανίκανοι όταν πρόκειται για τη ζωή μας και την ασφάλειά μας, όπως στην περίπτωση του κέντρου ασφάλειας των τρένων που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από το 2010», καταγγέλλει η ΟΕΝΓΕ, καλώντας στις αυριανές απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα «για να μη μείνει ποτέ ξανά αναπάντητο το μήνυμα στείλε όταν φτάσεις»...


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου