Με αφετηρίες δύο διαφορετικά σημεία των Βαλκανίων, τη Σιάτιστα Κοζάνης και το Βελιγράδι της Σερβίας, έφυγαν για να σπουδάσουν εικαστικές τέχνες στο Μόναχο σε μία εποχή που οι γυναίκες ήταν αποκλεισμένες από τις επίσημες δομές εκπαίδευσης. Επέστρεψαν στις χώρες τους όχι μόνο για να δημιουργήσουν και να συμμετάσχουν ενεργά στα καλλιτεχνικά δρώμενα, αλλά για να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους από την πρώτη γραμμή του Μεγάλου Πολέμου ως νοσηλεύτριες.
Η Θάλεια Φλωρά - Καραβία και η Νάντεζντα Πέτροβιτς δεν συναντήθηκαν ποτέ, όμως τα έργα τους, με τα οποία μέσα στη δίνη του πολέμου έστελναν μήνυμα ειρήνης, συνυπάρχουν στην ίδια αίθουσα, στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη.
Ζωγραφικά έργα, στα οποία αποτύπωσαν την καθημερινότητα των στρατιωτών, μακριά από τα πεδία των μαχών, την ομορφιά του βαλκανικού τοπίου, πέρα και έξω από τις πολεμικές συγκρούσεις, παρουσιάζονται στην έκθεση - σύμπραξη φορέων από την Ελλάδα και τη Σερβία, με τίτλο: "Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με το βλέμμα δύο γυναικών ζωγράφων: Θάλεια Φλωρά Καραβία - Νάντεζντα Πέτροβιτς".
"Είναι μία έκθεση που ξετυλίγει τις στιγμές του πολέμου χωρίς να δείχνει πολεμικές σκηνές. Είναι μία έκθεση γεμάτη γυναικεία ευαισθησία και μας δείχνει με αυτό τον τρόπο πώς η γυναίκα των Βαλκανίων βγαίνει στον πόλεμο, έμμεσα ως νοσοκόμα, ως ζωγράφος και απαθανατίζει μεγάλες στιγμές των δύο λαών" τόνισε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η Διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Μακεδονικής Ιστορίας και Τεκμηρίωσης του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (IMMA) Σταυρούλα Μαυρογένη, η οποία επιμελήθηκε την έκθεση μαζί με τη Ντούσιτσα Μπόγιτς, Διευθύντρια του Μουσείου Ιστορίας της Σερβίας.
"Η Φλωρά - Καραβία προσπαθεί να δώσει το πνεύμα της έντασης, της αγωνίας, του πατριωτικού αισθήματος μέσα από τα πορτρέτα των μεγάλων ανθρώπων που εμπλέκονται σε όλο αυτό το σκηνικό, ή μέσα από τις εικόνες με τα μικρά προσφυγόπουλα, ή τον υπόλοιπο λαό, Τούρκους, Έλληνες, Βούλγαρους, που βλέπει στον δρόμο και πραγματικά τις κεντρίζουν το ενδιαφέρον, "πονάει η ψυχή της" όπως λέει, "βλέποντας αυτά τα θλιμμένα μάτια".
"Από την άλλη πλευρά, η Πέτροβιτς αναλύει τον θησαυρό του σερβικού πολιτισμού από το μεσαιωνικό κράτος του Δουσάνου μέχρι τον τελευταίο βασιλιά του, Μάρκο, ο οποίος έδρασε στην περιοχή του Περλεπέ, (Πρίλεπ). Προσπαθεί μέσα από τα μνημεία ιστορικού ενδιαφέροντος, όπως είναι η μονή Γκρατσάνιτσα, με τις υπέροχες τοιχογραφίες, της Σιμωνίδας Παλαιολογίνας και του Στέφανου Ούρου Β΄ Μιλούτιν να δώσει τα στοιχεία του σερβικού πολιτισμού και να κινητοποιήσει, θα λέγαμε, τον σερβικό λαό ως προς το ένδοξο και ηρωικό του παρελθόν" υπογράμμισε η κ. Μαυρογένη.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
