Articles by "Φίλοι"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φίλοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τον γνώρισα από την Αλίκη. Ένα ζευγάρι ιδανικό, ανδρόγυνο, φίλοι, σύντροφοι, συνοδοιπόροι, αγαπημένοι. Τους έζησα στις καλές μέρες τους, στις δημιουργικές στιγμές τους, στις πρωτοβουλίες τους στον εθελοντισμό και στις μεγάλες πράξεις αλληλεγγύης.
Ήμουν κοντά τους και όταν ξεκίνησε η μεγάλη δοκιμασία της Αλίκης στη μάχη της με την επάρατο, μια μεγάλη μάχη που χάθηκε πριν 27 μήνες.
Ο Άκης - όπως τον έλεγε - δεν μπόρεσε να δεχθεί την απώλεια. Αισθανόταν μισός, ένοιωθε μόνος παρά την τεράστια αγάπη, τη στοργή και την φροντίδα προς τον γιο τους, τον Θοδωρή.
Τα δύο αυτά χρόνια, κάναμε άπειρες συζητήσεις στις συναντήσεις μας για τον πρωινό καφέ. Για τις περασμένες εποχές, τις αναμνήσεις μας, τους διαφορετικούς κώδικες ζωής με τους οποίους ανδρωθήκαμε και που έχουν απεμποληθεί, για τις οικοδομές που έφτιαξε - επιτυχημένος πολιτικός μηχανικός, για την σαθρή πολιτική συγκυρία, για τα βιβλία, για την αϋπνία που τον ταλαιπωρούσε αλλά κυρίως για τη μοναξιά που αισθανόταν μετά την απώλεια της αγαπημένης του Αλίκης.
Σταδιακά οι δυνάμεις τον εγκατέλειπαν αφού τον χτυπούσε αλύπητα και η καρδιακή ανεπάρκεια. Συχνές οι εισαγωγές στα νοσοκομεία.

Μιλήσαμε πριν μερικές μέρες στο τηλέφωνο. Είχαμε χαθεί λόγω μιας δικής μου περιπέτειας υγείας που με κράτησε στο σπίτι για δέκα μέρες. Ακουγόταν αδύναμος. Τον ταλαιπωρούσαν κάποιες επιπόλαιες πληγές στα κάτω άκρα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο κουράγιο και αλληλοϋποσχεθήκαμε σύντομα να πιούμε το επόμενο πρωινό καφεδάκι μας.

Ποτέ μην περιμένετε ότι όλα θα συμβούν όπως τα έχετε στο μυαλό και αποτελούν επιθυμίες σας.

Ο Θόδωρος μετά από κάποια επιδείνωση έκανε εισαγωγή στο ΑΧΕΠΑ και από την Τρίτη διασωληνώθηκε μετά από λοίμωξη. Ο αδύναμος οργανισμός του δεν άντεξε. Κατέληξε σήμερα στις 12 μμ.

Άκη, φίλε μου Θόδωρε, αν και μας λείπεις ήδη σκέφτομαι πως ίσως τώρα θα έχεις συναντήσει την αγαπημένη σου Αλίκη και ίσως απαλυνθεί από το πρόσωπό σου το θλιμμένο χαμόγελο των τελευταίων δύο χρόνων.

Θερμά συλλυπητήρια στον Θοδωρή, στον γιο του φίλου μου. Θοδωρή μου να είσαι γερός να θυμάσαι τον υπέροχο πατέρα σου. Οι φίλοι του πατέρα σου και δικοί σου.

Η εξόδιος ακολουθία του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΝΤΕΚΑ θα γίνει αύριο Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου στις 10.00 πμ από τον Ιερό Ναό Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής, στους Νέους Επιβάτες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πρόκειται για την τελευταία εικαστική δημιουργία ενός όχι γνωστού αλλά πολύ σημαντικού ζωγράφου, που ζει στον δήμο Θερμαϊκού.
Το έργο φέρει τον τίτλο "Μάνα και κόρη στην παραλία Φλογητών" και θαυμάζουμε τον συνδυασμό χρωμάτων αλλά και τις λεπτομέρειες που με ιδιαίτερη καλλιτεχνική ευαισθησία αποδίδονται στον πίνακα.
Πέρα όμως από την κριτική κι αξιολόγηση της εικαστικής αυτής απόδοσης, που δεν έχουμε άλλωστε το γνωστικό background για να σχολιάσουμε, θα αρκεστούμε να θεωρήσουμε το συγκεκριμένο έργο άξιο ενθουσιασμού και σχολιασμού πρώτον επειδή μας αρέσει (βγάζοντας από μέσα μας όμορφα εσωτερικά συναισθήματα και αναδύοντας παρόμοιες αναμνήσεις) και δεύτερο γιατί συνοδεύεται από ένα όμορφο κείμενο του ζωγράφου, που εξηγεί τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε.
Αλλά ας αφήσουμε τον δημιουργό και φίλο Παντελή Μπουραζάνη να μας εξηγήσει:

Ήταν σ' εκείνα τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 60, όπου οι δάσκαλοι, οι περισσότεροι κουφιοκέφαλοι και στυφοί και με τα χνώτα τους να βρωμάνε από την υπερβολική τους αφοσίωση στο "περίφημο" εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο ήθελε να μας δέρνουν με τις λυγαρόβεργες, μας πήγαιναν κι εκδρομές στην παραλια Φλογητών, ήταν κοντά!
Δεν είχε η περιοχή καθόλου κτίσματα, εκείνη την εποχή, παρά μόνο παχύ χορτάρι να βόσκουν τα ζωντανά!  Ήταν και μια μουριά, σχεδόν πάνω στο κύμα, κοντόκλωνη και πυκνή, ένα ρίζωμα, μια λόχμη, αδαπέραστη ακόμη και στις ριπές των υγρών ανέμων που'ρχονταν από την θάλασσα κι ούτε ο ζεστός ήλιος του καλοκαιριού, μήτε οι βροχές του χειμώνα έφθαναν να ζεστάνουν και να νοτίσουν το χώμα της!
Έλεγαν πως μέσα εκεί, είχε το σπίτι του άγριος κάπρος! Το παιδικό μου μυαλό τον φαντάζονταν με ανατριχιασμένη πάντα την ράχη του, τα μάτια του να πετάνε φλόγες και με το δόντι του έτοιμο να ξεσκίσει τους διώκτες του που τον κυνηγούσαν να τον κάνουν λουκάνικα, καποια Χριστουγεννα! Τους πήρε όμως χαμπάρι που ακόνιζαν τα μαχαίρια, άρχισε να σκούζει, αγρίεψε με στριγγές τόσο δυνατές που τα'χασαν, έκαναν πίσω και εκεί πάνω στον πανικό και στο πισωκούνημά τους, βρήκε την ευκαιρία και το'βαλε στα πόδια. Γρήγορος σαν την αστραπή ήρθε και χώθηκε μέσα στην μουριά, την έκανε σπίτι του, γλύτωσε και έκτοτε κανείς δεν τον ματαείδε!
Συχνά, πυκνά πήγαινα στην συγκεκριμένη περιοχή κι όταν απέκτησα ποδήλατο πήγαινα συχνότερα!  Μια παράξενη συμπάθεια ένιωθα γι' αυτό το ζωντανό κι έψαχνα να βρω , ν' ακούσω το ποδοβολητό του, τα μουγκανίσματά του!  Τίποτα δυστυχώς δεν βρήκα, δεν άκουσα, λες κι έψαχνα φάντασμα!
Μια φορά όμως, στα τόσα πήγαινε - έλα μου, είδα να στέκονται δίπλα στην μουριά μια νέα γυναίκα, να κρατά απο το χέρι κοριτσάκι και ν'αγναντεύουν κατά την θάλασσα!  Θα 'ναι μάνα με κόρη, σκέφτηκα!  Και μου άρεσε πολύ αυτή η εικόνα, με μιας το τοπίο άλλαξε, φεγγοβόλησε!  Φορούσε η μάνα ζαχαρί φόρεμα, γλυκιά σαν την ζάχαρη κι αυτή, όμορφη στην όψη σαν την χρυσή Αφροδίτη!!

Χρόνια και χρόνια κράτησα αυτές τις αναμνήσεις και την εικόνα στη σκέψη μου!  Πριν λίγο καιρό αποφάσισα να την ζωγραφίσω, να μην είναι μόνο εικόνα της σκέψης μου, αλλά και των ματιών μου!Ζωγράφισα δεξιά και την πυκνή μουριά, το σπίτι του κάπρου, αριστερά ζωγράφισα τρία γλαρόπουλα να παίζουν και να ομορφαίνουν όλη την σύνθεση και την ονόμασα "Μάνα και κόρη στην παραλία Φλογητών" έτσι όπως την είδαν τα παιδικά μου μάτια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ήταν η αγαπημένη μου καθηγήτρια. Γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, που δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της. Σύζυγος μια εμβληματiκής μορφής στα Μουδανιά, του Μίμη Παπίστα.
Πάω χρόνια πίσω. Στα χρόνια της χούντας. Γυμνασιόπαις τότε. Στα όμορφα Μουδανιά τότε , που είχαν χρώμα, άρωμα και προσωπικότητες με κύρος, με ειδικό βάρος.
Η Μάχη μας ήταν η γυμνάστρια στο Ενιαίο Γυμνάσιο (και λύκειο τότε) Ν. Μουδανιών.
Θυμάμαι τον ενθουσιασμό της και την παρότρυνση, προς τους μαθητές της, στους αγώνες που δίναμε στην ομάδα μπάσκετ με τα άλλα Γυμνάσια του νομού Χαλκιδικής.
Θυμάμαι το περήφανο βάδισμά της στις παρελάσεις στην οδό Τζαβούρα.
Θυμάμαι το ενδιαφέρον της και την ενθάρρυνση αλλά και της βοήθειά της προς τους μαθητές της, όταν την είχαν ανάγκη.
Τελευταία συναντηθήκαμε στην Περαία για μια αναπόληση των παλιών με συνοδεία τσίπουρου και την παρουσία του γιους της Βασίλη, αγαπητού φίλου.
Έφυγε μετά από τετράμηνη μάχη με την επάρατο. Πάλεψε όπως πάντα ήξερε να το κάνει....
Υπέκυψε και ήδη μας λείπει.
Καλό ταξίδι αγαπημένη Μάχη!!!
Συλλυπητήρια στους γιους της και στους αγαπημένα της πρόσωπα !!!


Η κηδεία της θα γίνει αύριο Κυριακή 5 Δεκεμβρίου στις 12 μμ από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στα Μουδανιά.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Το σοκ ήταν τεράστιο, την άσχημη είδηση την πληροφορήθηκα από αναρτήσεις στο φατσοβιβλίο.
Ένα φίλος, ένας γλυκύτατος άνθρωπος, ένας λαμπρός οικογενειάρχης, ένας ενεργός πολίτης, ένας επιτυχημένος δικηγόρος, ένας χαμογελαστός νέος συμπολίτης μας προδόθηκε από την καρδιά του.

Ο Θέμης Κιλινκαρίδης έφυγε στην ηλικία των 46 ετών αφήνοντας την αγαπημένη του σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του.
Γεννήθηκε στο Ρουστάβι της Γεωργίας και εγκαταστάθηκε στην Περαία από το 1992.
Ήταν δικηγόρος απόφοιτος της Νομικής Σχολής της Ρωσίας. Ήταν Πρόεδρος του Συλλόγου Παλλινοστούντων" Η Νέα Ζωή" από το 1998.
Ένας ακόμη φίλος, ένας χαρισματικός συμπολίτης μας φεύγει για το μεγάλο ταξίδι μοιράζοντας θλίψη στην οικογένεια και τους φίλους του.

Ο Γιάννης Μαυρομάτης αποχαιρετά τον φίλο και συνεργάτη του

Θέμη μου,Θέμη μας,
ήδη λείπεις.Ήδη μου λείπεις και αυτόματα θυμάμαι:
Το χαμόγελο,την ζεστσσιά σου,
Την ευγένεια σου,
Την αριστοκρατική αβρότητα σου,
Την ευχή σου κάθε 1η του μήνα
"Καλό μήνα αδερφέ"
Τους τρούλους της Αγ.Πετρούπολης που τόσο αγαπούσες,
Την ατέλειωτη αγάπη σου για τα υπέροχα παιδιά σου,
Τον έρωτα για την γυναίκα σου,
Την λατρεία για την μανούλα σου,
Τα όνειρα σου για καλύτερο κόσμο
Την έντιμη ζήση και τον αγώνα σου...
Μα πιότερο θυμάμαι την αγάπη σου για τη ζωή.
Σαγαπάμε όλοι μας στην οικογένεια μου,αλλα και οι φίλοι σου,οι συνεργάτες και ο τόπος που ρίζωσες.
Ηδη μας λείπεις..
Καλό "παράδεισο" αγαπημένε μου φίλε...


Η Stella Valani εκφράζει τη δική της θλίψη

Καλε μου φίλε καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων!!!ποσο άδικο για σένα που πάλευες και αγωνιζόσουν μια ζωη για την ζωη!!!Αξιος συνάδελφος,πατέρας,σύζυγος και πάνω από όλα Άνθρωπος!!!Ενδιαφεροσουν και αγωνιζοσουν για όλους όσους δεν μπορούσαν μόνοι τους ,για την αποκατάσταση του δικαίου και ηθικού ,της αλήθειας και των ίσων ευκαιριών για όλους!!!Καλο παράδεισο φίλε μου!!!Το αποτύπωμα που αφήνεις πίσω σου θα οδηγει τα παιδιά σου σε μια διαδρομή με φως και εμείς θα συνεχίσουμε το παράδειγμα σου!!!Στο υπόσχομαι!!!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Πέτρο  μας άφησες νωρίς....
Μας αιφνιδίασε η απώλειά σου.
Η ευγένειά σου, η γλυκύτητά σου, η δημιουργικότητα και η πνευματικότητά σου θα λείψει από τους αγαπημένους σου και τους φίλους σου.
Με σπουδές Βυζαντινών Σπουδών στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους καθώς και με γνώσεις γραφιστικής και διακόσμησης έχει εκθέσει εικαστικές του δημιουργίες σε ατομικές και συλλογικές εκθέσεις.

Συναντηθήκαμε πριν λίγο καιρό στην ιδρυτική συγκέντρωση για τον Σύλλογο φίλων του Κέντρου Μηχανιώνας.
Η αμοιβαία υπόσχεση για πρωινό καφεδάκι έμεινε υπόσχεση.

Ο ζωγράφος και ενεργός πολίτης Πέτρος Φωτίου κηδεύτηκε σήμερα το πρωί στα κοιμητήρια της Ν. Μηχανιώνας.

Καλό ταξίδι φίλε, καλό παράδεισο .....




Αγαπητέ φίλε Γιώργο, δυστυχώς τη γνωστοποίηση του θανάτου σου την πληροφορήθηκα αργά και γι' αυτό δεν ήμουν μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τους φίλους που σε συνόδευσαν σήμερα στις 11.30 το πρωί στην τελευταία σου κατοικία.

Μνήμες όμως πολλές με κατακλύζουν από την ώρα που με ειδοποίησε ο Σούλης.

Με τον Γιώργο, συμμαθητή από το νηπιαγωγείο έως και την αποφοίτηση από το 6τάξιο Γυμνάσιο Ν.Μουδανιών, όπως εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί, μας συνδέει η αγνή και άδολη παιδική φιλία, η εξερεύνηση της ζωής στα αρχικά της βήματα, οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες, οι πολιτικές αναζητήσεις στα δύσκολα χρόνια της χούντας, οι πολλές αντισυμβατικές (για την εποχή) συμπεριφορές με όλη τη μεγάλη παρέα.




Μια παρέα που συγκροτούνταν από συνομιλήκους που είχαν ομόκεντρους κύκλους ενδιαφερόντων (μουσική - φιλαρμονική, ποδόσφαιρο, έρωτες, καντάδες, ωτο-στοπ, τσιγαράκια και άπειρες φάρσες).




Με τον Γιώργο θυμάμαι πως είμαστε οι δύο που σχεδιάζαμε να πάμε στο εμπορικό ναυτικό και να γυρίσουμε τον κόσμο με τα καράβια ..... έμεινε  ένα ανεκπλήρωτο εφηβικό όνειρο και για τους δυο ....

Εκείνος μετά το Γυμνάσιο τελείωσε Ηλεκτρονικός και ασχολήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις. Οικογενειάρχης και χωρατατζής με καλούς φίλους πάντα.

Απλά οι δρόμοι μας χωρίσανε .....
Βρισκόμασταν πολύ αραιά .... Και οι δύο ζούσαμε μακριά από τα αγαπημένα Μουδανιά.




Η είδηση του θανάτου με πάγωσε. Νομίζω πως είναι η 7η ή η 8η απώλεια από εκείνη την φουρνιά του 1961 στην 1η δημοτικού.

Και όσο κι αν σύμφωνα με την Επικούρεια φιλοσοφία κανείς δεν συναντά τον θάνατο, ( «όταν υπάρχουμε εμείς, ο θάνατος είναι απών, και όταν ο θάνατος είναι παρών, δεν υπάρχουμε εμείς») αυτή προφανώς αναφέρεται στον μεταστάντα και όχι σε όσους βιώνουν την απώλεια.

Τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του Γιώργου Γιουτσόγλου, παιδικού μου φίλου.....







του ακτιβιστή

Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη χρονιά στο σχολείο. Γράφαμε την ημερομηνία  στα τετράδιά μας. Έτος 1961, γραφόταν το ίδιο και αντεστραμμένο.
Από την πρώτη δημοτικού είμασταν μαζί με τον Γραμματά (αν και υποψιάζομαι πως ξέχασα - η ηλικία γαρ - ότι πιθανότατα θα συνυπήρξαμε και στο νηπιαγωγείο).
Μέχρι τα 18 ζήσαμε τα πάντα μαζί. Σχολείο, φιλαρμονική, εκδρομές, αθλητισμός, έρωτες, διακοπές καυγάδες, τα πρώτα νεανικά μεθύσια...
Είμασταν αλήθεια μια πολύ ζωντανή τάξη, η τάξη του '61. Άλλοι μας βάφτισαν "τα λουλούδια".
Κάναμε αρκετές "ταρζανιές" μέσα στην τρέλα της εφηβείας μας. Είμασταν όμως πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Ο Γραμματάς, που το έκανε Τάκης μετά, ήταν ίσως το πιο καλό παιδί  εκείνης της τάξης. Καλό με όλη τη σημασία. Όχι φύτουλας, αλλά ο φίλος που ήταν πλάι δίπλα σου, με καλή διάθεση και χαμόγελο. Δούλευε από μικρός, βοηθώντας στη δουλειά τον πατέρα του, όπως το ίδιο έκανα κι εγώ. Τον θαύμαζα πάντα για την ηρεμία που είχε αλλά κυρίως για τις επιδόσεις του στον αθλητισμό. Έβγαζε το Γυμνάσιο των Μουδανιών ασπροπρόσωπο με τα μετάλλια και τις διακρίσεις του σε δρόμους αντοχής. Όποτε κάναμε προετοιμασία ή προκριματικούς αγώνες για ποιος θα εκπροσωπήσει το Γυμνάσιο όλοι, μα όλοι, βλέπαμε πάντα την πλάτη του. Και καμαρώναμε που ο φίλος και κολλητός μας "καθάρισε" για άλλη μια φορά για μας, όταν επέστρεφε με μια ακόμη διάκριση. Έτσι το αισθανόμασταν.


Ήταν και το πρώτο και καλύτερο κλαρίνο στην φιλαρμονική του Δήμου, που παραδόξως απαρτιζόταν κατά 95% από την τάξη του '61.
Χάθηκα με πολλούς από τους μαθητικούς μου φίλους για αρκετά χρόνια. Μάθαινα όμως γι' αυτούς.
Είδα φωτο από συναυλίες που έδωσε με τον Μάκη σε καλοκαιρινές εκδηλώσεις των Μουδανιών.

Σήμερα ο Τάκης μετακόμισε στη γειτονιά των αγγέλων, ακολούθησε τον Μάκη που έφυγε οκτώ μήνες πριν. Από την τάξη του '61 λείπουν ήδη και ο Ανδρέας (τον χάσαμε πρώτο), ο Δημήτρης κι ο Τζωρτζόλας.
Είμαι σίγουρος πως θα βρεθούν εκεί ψηλά και θα τα λένε με πειράγματα και πολύ μουσική.
Καλό ταξίδι φίλε μου Γραμματά.
Κουράγιο στην οικογένειά σου. 
Δυστυχώς η ζωή όσο είναι ωραία, είναι άλλο τόσο απρόβλεπτη και σύντομη.
Κάθε μέρα ακούμε για γνωστούς που διαγιγνώσκονται με διάφορες ασθένειες και αιφνιδιαστικά  καταλήγουν.
Σήμερα ήταν η σειρά του Τόττη. Φίλου και συναδέλφου από το Ιπποκράτειο. Πρόσφατα συνταξιούχος, ζούσε μια ήρεμη και όμορφη ζωή με τη γυναίκα του καιτην κορούλα του. Τον πήρε αιφνιδιαστικά ο χάρος. ΄Ένας γλυκύτατος άνθρωπος, εργατικός και οικογενειάρχης. Εξυπηρετικός προς όλους και σωστά υπηρεσιακός ως προς τα καθήκοντα που ανελάμβανε κατά την εργασία του στο μεγάλο νοσοκομείο.
Με σοκάρισε η είδηση .... Πριν δυο μέρες έκανε ανάρτηση στο fb. Πριν μια βδομάδα ήταν σε εκδρομή με την οικογένειά του.
Πόσο πιο ξαφνικό; 😢

Από την οικογένειά του ανακοινώθηκε πως η κηδεία του Τόττη (Παναγιώτη) Πουλόπουλου θα γίνει αύριο Δευτέρα στις 5.00 το απόγευμα στα κοιμητήρια Θέρμης.