Ταλαιπωρήθηκε από την επάρατο πολύ. Διαγνώστηκε αμέσως μετά την συνταξιοδότησή του.
Αισιόδοξος από τη φύση του, παρά την επιθετικότητα της μορφής της νόσου πάντα έλεγε ότι θα το αντιμετωπίσει. Και το έκανε με λεβεντιά και χαμόγελο.
Ήταν μαχητής από νεαρός.
Πρωτοσυναντηθήκαμε το μακρινό 1975, πρωτοετείς σπουδαστές στα τότε νεοιδρυθέντα ΚΑΤΕΕ.
Χρόνια μεταπολίτευσης, ημέρες έντονης πολιτικής δράσης, εποχές αγώνα για βελτίωση των συνθηκών σπουδών και για διεκδίκηση επαγγελματικών δικαιωμάτων στις νέες σχολές με τα νέα επαγγέλματα. Στα χρόνια που ο φασισμός υπήρχε έντονος στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ακόμα.
Και οι δύο στην σχολή Παραϊατρικών Επαγγελμάτων (ΑΣΠΙΕ νομίζω λεγόταν τότε). Εκείνος Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, στη Φυσιοθεραπεία εγώ.
Την ΠΑΣΠ της σχολής ιδρύσαμε μαζί με μια πλειάδα συναγωνιστών συναδέλφων που δεν βλέπαμε και δεν προσδοκούσαμε τίποτα άλλο τότε από την πολυπόθητη Αλλαγή που θα έφερνε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Στις πρώτες εκλογές, πήραμε την πλειοψηφία των εδρών στο ΔΣ της σχολής, εκείνος Γραμματέας, εγώ Πρόεδρος. Μέχρι την αποφοίτησή μας συμβάλλαμε σε πλείστες όσες προτάσεις βελτίωσης, με σκληρό αγώνα και διεκδικήσεις απέναντι σε ένα δεξιοκρατούμενο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Με παρουσία στο πρώτο συνέδριο της ΕΣΕΕ και διαρκή συμμετοχή στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή της.
Τον θυμάμαι στη σχολή πάντα με τη μαύρη δερμάτινη τσάντα, όπου είχε όλα τα έγγραφα και ντοκουμέντα, εργαλεία για να πείσει και τον πιο δύσπιστο με τον τεκμηριωμένο και ήρεμο λόγο του.
Ξαναβρεθήκαμε (ποτέ δεν είχαμε χαθεί) στον εργασιακό χώρο του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου. Εργαζόταν στο Παθολογοανατομικό Εργαστήριο. Παρατήρησα το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό, τόσο για επιστημονική του ενασχόληση αλλά και για την συνεχή συνδικαλιστική του δραστηριότητα στο Σύλλογο Εργαζομένων του Νοσοκομείου και πάντα από θέσεις ευθύνης. Με το βλέμμα πάντα στη βελτίωση του Νοσοκομείου για την περίθαλψη των ασθενών αλλά και στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών εργασίας για τους συναδέλφους του. Σε όλες τις θέσεις που υπηρέτησε ήταν εκλεγμένος και ποτέ διορισμένος.
Υπήρξε από τα πρώτα ενεργά στελέχη υγείας που επιλέχθηκαν από τον οργανωτή και Διοικητή του Νέου Πρωτοποριακού Νοσοκομείου "Παπαγεωργίου" κ. Γιώργο Χριστόπουλο, για τη συγκρότηση του Παραϊατρικού Τμήματος του Νοσοκομείου. Διετέλεσε Προϊστάμενος του Παραϊατρικού Τμήματος μέχρι και την συνταξιοδότησή του.
Παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής στις ιδέες του καθώς και πάντα φαν της αγαπημένης του Μπάρτσας.
Θοδωρή φίλε μου, έφυγες νωρίς. Λείπεις από τους φίλους σου, από όλους αυτούς που στεκόσουν πάντα δοτικός και στο πλάι τους.
Περισσότερο φυσικά λείπεις στην όμορφη οικογένειά σου, στην αγαπημένη σου Ανθούλα και στα παιδιά σου που απευθύνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Η εξώδιο ακολουθία θα γίνει τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου και ώρα 10.30 πμ από τον Ιερό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου, στην Πυλαία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.