Articles by "Αφιερώματα"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αφιερώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

20 Ιουλίου 1974. Είναι η μέρα που ο χρόνος για την Κύπρο σταματά. Είναι η μέρα που αλλάζει τον ρου της ιστορίας για «το ριγμένο στο πέλαγος χρυσοπράσινο φύλλο».

45 χρόνια μετά, ο εφιάλτης του πικρού εκείνου καλοκαιριού ζωντανεύει ξανά, τα βήματα της μπότας του Τούρκου κατακτητή ηχούν και πάλι στ’ αφτιά μας.

Ώρα 05:30 το πρωί. Οι σειρήνες πολέμου ηχούν σε ολόκληρο το νησί. Ήταν μόλις πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα που έγινε στην μεγαλόνησο και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εισβάλουν για να φέρουν …την ειρήνη όπως είπαν! Βρήκαν δηλαδή την αφορμή που έψαχναν για χρόνια, προκειμένου να κάνουν σάρκα και οστά τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, ξεριζώθηκαν από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.





Σήμερα 45 χρόνια μετά, οι σειρήνες ήχησαν στις 05:30 το πρωί σε ολόκληρη την Κύπρο.

20 Ιουλίου του 1974

Η Τουρκία, ενδεδυμένη τον μανδύα του προστάτη των τουρκοκυπρίων ισχυρίστηκε ότι πραγματοποιεί «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, πέντε μέρες νωρίτερα στις 15 Ιουλίου, του 1974.





Ισχυρισμός που καταρρίπτεται, καθώς η Τουρκία παραμένει μέχρι και σήμερα ως κατοχική δύναμη στο νησί, παρά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης.

Το προδοτικό πραξικόπημα έδωσε την πολυπόθητη, για την Τουρκία αφορμή ώστε να υλοποιήσει τα σχέδια της.



Προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Τουρκία συνεχίζει, 40 χρόνια μετά να στερεί από τους εκτοπισμένους Ελληνοκυπρίους το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε προσφυγές ελληνοκυπρίων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έχει εκδώσει σημαντικές αποφάσεις για τις παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης από την πλευρά της Τουρκίας.

Οικονομική κατάρρευση και εποικισμός



Η τουρκική κατοχή επέφερε οικονομική κατάρρευση στο τμήμα εκείνο του νησιού, το οποίο πριν το 1974 ήταν το πλουσιότερο και το πιο αναπτυγμένο. Οι άσχημες οικονομικές συνθήκες που οφείλονταν στην κακοδιαχείριση της Τουρκίας και στον συστηματικό εποικισμό από την πλευρά της Τουρκίας των κατεχόμενων περιοχών με παράνομους εποίκους υποχρέωσε πολλούς Τουρκοκυπρίους να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη και αλλού.

Οι έποικοι σήμερα υπερτερούν αριθμητικά των γηγενών Τουρκοκυπρίων, σε αναλογία περίπου δύο προς ένα. Ανεξάρτητοι παρατηρητές έχουν τεκμηριώσει αυτό το θέμα για την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης το 1992 και το 2003 αντίστοιχα.




Τουρκικός στρατός

Περισσότεροι από 43.000 βαριά οπλισμένοι στρατιώτες από την Τουρκία παραμένουν ακόμη στις κατεχόμενες περιοχές.

Πάντως, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με σχετικό του ψήφισμα της 20ής Ιουλίου του 1974 έχει κάνει εκκλήσεις προς την Τουρκία για «άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία» και για «απομάκρυνση χωρίς καθυστέρηση από την Κυπριακή Δημοκρατία του ξένου στρατιωτικού προσωπικού που η παρουσία του δεν προβλέπεται από διεθνείς συμφωνίες».



Καταστροφή Πολιτιστικής Κληρονομιάς

Kατά παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, η Τουρκία και το τουρκοκυπριακό καθεστώς, επιχειρούν με συστηματικό τρόπο να εξαλείψουν την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά στις κατεχόμενες περιοχές. Σε πόλεις και χωριά έχουν δοθεί τουρκικά ονόματα, ενώ αρχαιολογικοί χώροι, εκκλησίες και κοιμητήρια έχουν βεβηλωθεί, καταστραφεί ή μετατραπεί.





Μονομερής ανακήρυξη ψευδοκράτους

Στην προσπάθεια της, η κατοχική δύναμη να εδραιωθεί, υποκίνησε και επιδοκίμασε τον Νοέμβριο του 1983 τη «μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας», στην κατεχόμενη περιοχή.

Η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα άλλο κράτος πλην της Τουρκίας, η οποία ασκεί τον ουσιαστικό έλεγχό της.

Τα ψηφίσματα 541 του 1983 και 550 του 1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδίκασαν με κατηγορηματικό τόπο τη μονομερή αυτή ενέργεια, την κήρυξαν άκυρη, ζήτησαν την απόσυρσή της και κάλεσαν όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην αναγνωρίσουν την παράνομη αυτή οντότητα.

Τόσο η ΕΕ όσο και άλλοι διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί έχουν υιοθετήσει παρόμοιες θέσεις.

Ως εκ τούτου, η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία που δημιουργήθηκε το 1960 και την κυβέρνησή της, ακόμη κι αν η κυβέρνηση δεν μπορεί προς το παρόν να ασκήσει εξουσία σε περιοχές που βρίσκονται υπό την στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας.

Δικαστικές αποφάσεις από διεθνή και εθνικά δικαστήρια στη Δυτική Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο προσφέρουν μία σημαντική ανεξάρτητη καταγραφή των συνεπειών της τουρκικής εισβολής του 1974 και της συνεχιζόμενης κατοχής τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Επιβεβαιώνουν επίσης τη νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυβέρνησής της. Πρόκειται για αποφάσεις οι οποίες αποτελούν μία σημαντική βάση για οποιαδήποτε μελλοντική συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Παρά τον διακηρυγμένο από τα Ηνωμένα Έθνη στόχο για την εξάλειψη της παιδικής εργασίας έως το 2025, ο ρυθμός μείωσής της παραμένει πολύ πιο αργός από αυτόν που θα οδηγούσε στην επίτευξη του στόχου. Η παιδική εργασία φαίνεται ότι θα συνεχίσει να αποτελεί φαινόμενο γερά ριζωμένο κυρίως στις φτωχιές κοινωνίες. 

 Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις (2017) που παραθέτει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), στην παιδική εργασία (ηλικίες 5-14 ετών), βρίσκονται παγκοσμίως, 152 εκατ. παιδιά (64 εκατ. κορίτσια και 88 εκατ. αγόρια) αντιπροσωπεύοντας 10% όλων των παιδιών. 

 Σχεδόν τα μισά από τα παιδιά που εργάζονται -73 εκατ. σε απόλυτους όρους- βρίσκονται σε επικίνδυνη εργασία που θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την ασφάλεια και την ηθική ανάπτυξή τους. 

 Ο συνολικός αριθμός των παιδιών στην απασχόληση, που προκύπτει από τον υπολογισμό τόσο της παιδικής εργασίας όσο και της απασχόλησης παιδιών άνω της νόμιμης ηλικίας εργασίας(15-17 ετών), φθάνει τα 218 εκατ. 

 Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες παγκόσμιες εκτιμήσεις της καταναγκαστικής εργασίας (2016), τα παιδιά που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση αριθμούν 4,3 εκατ., από τα οποία 1,0 εκατ. είναι παιδιά σε εμπορική σεξουαλική εκμετάλλευση, 3,0 εκατ. αντιμετωπίζουν άλλες μορφές εκμετάλλευσης και 300.000 είναι παιδιά σε καταναγκαστική εργασία που έχει επιβληθεί από κρατικές Αρχές. 

 Τα στοιχεία αυτά δεν διαφέρουν σημαντικά από αυτά που δημοσιεύθηκαν τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Κατά την περίοδο από το 2000 έως το 2016, παρουσιάστηκε καθαρή μείωση 94 εκατ. παιδιών στην παιδική εργασία και 134 εκατ. παιδιών συνολικά στην απασχόληση. 

 Ο αριθμός των παιδιών σε επικίνδυνη εργασία μειώθηκε κατά περισσότερο από το ήμισυ στη διάρκεια της ίδιας περιόδου. 

 Παιδική εργασία Επικίνδυνη εργασία 

 2000 245.500.000 (16%) 170.500.000 (11,1%) 
2004 222.294.000 (14,2%) 128.381.000 ( 8,2%) 
2008 215.209.000 (13,6%) 115.314.000 (7,3%) 
2012 167.956.000 (10,6%) 85.344.000 (5,4%) -3% από το 2008 2016 151.622.000 (9,6%) 72.525.000 (4,6%) -1% από το 2012 

 Η διατήρηση του σημερινού ρυθμού μείωσης θα άφηνε 121 εκατ. παιδιά στην παιδική εργασία το 2025, εκ των οποίων 52 εκατ. θα ήταν σε επικίνδυνη εργασία. 
Ένας παρόμοιος υπολογισμός, δείχνει ότι ακόμη και η διατήρηση του ρυθμού που επιτεύχθηκε κατά την περίοδο 2008 έως 2012 -ο ταχύτερος που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα- δεν θα ήταν αρκετή. Η επίτευξη του στόχου για μηδενική παιδική εργασία μέχρι το τέλος του 2025 απαιτεί επιταχυνόμενες προσπάθειες. 

 Σχεδόν το ήμισυ της παιδικής εργασίας καταγράφεται στην Αφρική (72,1 εκατ.) και ακολουθούν η Ασία και Ειρηνικός με 62 εκατ., η Αμερική με 10,7 εκατ., η Ευρώπη και η κεντρική Ασία με 5,5 εκατ. και τα αραβικά κράτη με 1,1 εκατ. 

 Παράγοντες που συμβάλλουν στην παιδική εργασία 

  • Περιορισμένη νομική προστασία 
  • Φτώχεια και κοινωνική ευπάθεια 
  • Κακή ποιότητα σχολικής εκπαίδευσης, περιορισμένη πρόσβαση στο σχολείο 
  • Περιορισμένες ευκαιρίες αξιοπρεπούς εργασίας, δύσκολες μεταβάσεις στην εργασία 
  • Απουσία ή αδύναμη υλοποίηση της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και της πραγματικής αναγνώρισης του δικαιώματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και άλλων μορφών κοινωνικού διαλόγου 

Ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών στην παιδική εργασία είναι εντελώς εκτός εκπαίδευσης. Στην ομάδα ηλικίας 5-14 ετών, υπάρχουν 36 εκατ. παιδιά στην παιδική εργασία που είναι εκτός σχολείου, 32% όλων των εργαζόμενων παιδιών αυτής της ηλικιακής ομάδας. 

Η παιδική εργασία συνδέεται και με την οικονομική κατάσταση. Ποσοστό 43% των παιδιών στην παιδική εργασία ζουν σε χώρες με χαμηλό εθνικό εισόδημα, ενώ 1,3% ζουν σε χώρες με υψηλό εθνικό εισόδημα. Μάλιστα, 71% των εργαζόμενων παιδιών απασχολούνται στον αγροτικό τομέα και 69% από αυτά εργάζονται χωρίς να πληρώνονται, εντός της οικογενειακής τους μονάδας.

πηγή 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του ακτιβιστή

Κυριακή απόγευμα, τρίτη και τελευταία μέρα της 5η Έκθεση Εικαστικών ''ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ", κατευθύνομαι με θαυμάσιο καλοκαιριάτικο καιρό προς το εργαστήρι Καλών Τεχνών Καψιδάκη, στην Επανομή.

Το Γιάννη Καψιδάκη, τον γνωρίζω τα τελευταία 12 χρόνια και απλά πιστεύω ότι είναι από τους σημαντικότερους δημιουργούς και καλλιτέχνες του τόπου μας. Είναι όμως η πρώτη φορά που επισκέπτομαι το Εργαστήρι του που ξεκίνησε το 2016.

Φτάνω στο Εργαστήρι, το οποίο στεγάζεται στην πατρική του οικία και εντυπωσιάζομαι από τον όμορφο υπαίθριο χώρο αρχικά όπου είναι τοποθετημένα δεκάδες πίνακες μαθητών του.

To Εργαστήρι Kαλών Τεχνών Καψιδάκη, δημιουργήθηκε από το Γιάννη, την Ιωάννα και τη Βασιλική Καψιδάκη και αντικείμενα του εργαστηρίου είναι η δημιουργία, η διδασκαλία καλλιτεχνικού έργου, καθώς και η πώληση.

Στο εργαστήρι διδάσκεται: Ελεύθερο Σχέδιο, Ζωγραφική, Κόσμημα, Ξυλογραφία, Χαλκογραφία, Αγγειοπλαστική, Γλυπτική.

Και έτσι τα έργα είναι χωρισμένα ανάλογα με το τμήμα των μαθητών του σε ενότητες και κατηγορίες.

Χαίρομαι τις προσπάθειες του παιδικού και εφηβικού τμήματος καθώς τα προηγούμενα χρόνια ένοιωσα περηφάνια, σε ανάλογες εκθέσεις να φιλοξενούνται και έργα των δικών μου παιδιών.

Χαίρομαι για τις πάρα πολλές διακρίσεις που κατάκτησαν οι μικροί μαθητές του δάσκαλου και στην φετινή 8η Παγκόσμια BIENALLE Παιδικής Ζωγραφικής, συνολικά 14 στον αριθμό, που αποτελούν συνέχεια την εκπληκτικής αναγνώρισης της δουλειάς που γίνεται από τα προηγούμενα χρόνια. Άλλωστε την προηγούμενη μέρα είχαν απονεμηθεί οι σχετικοί έπαινοι στους διακριθέντες μαθητές.

Μου αρέσουν τα δημιουργήματα από πηλό και επίσης θαυμάζω τις εργασίες που καταθέτουν στην έκθεση τα τμήματα μαθητών που προετοιμάζονται για τις Σχολές Καλών Τεχνών.

Εντυπωσιάζομαι από τον εσωτερικό χώρο ( ο οποίος ήταν πριν πολλά χρόνια σταύλος και έχει μεταμορφωθεί σε μουσείο και εκθετήριο έργων του δημιουργού ) και αφού θαυμάζω τα δύο συλλεκτικά χειροκίνητα πιεστήρια χαλκογραφίας, περιηγούμαι στα εικαστικά έργα του Γιάννη που ανά ενότητες είναι τοποθετημένα, τα περισσότερα το ένα πίσω από το άλλο (ελλείψει χώρου). Όπως μου αποκαλύπτει ο ίδιος οι περισσότερες από τις χιλιάδες δημιουργίες του είναι ή σε άλλους χώρους ή εκτείθενται σε ιδιωτικές συλλογές ή και σε οικίες στην Θεσσαλονίκη, Καλαμαριά και αλλού στην Ελλάδα.

Και αφού θαυμάζω τις δημιουργίες του τμήματος κατασκευής κοσμήματος που επιμελούνται οι Βασιλική και Ιωάννα Καψιδάκη (όπως γνωρίζουμε είναι μια καλλιτεχνική οικογένεια που κοσμεί την περιοχή μας), κυριολεκτικά κολλάει το μάτι μου στις θαυμάσιες μεταλλικές κατασκευές του Γιάννη Καψιδάκη, είτε αυτές είναι οι μεγάλοι κύβοι του είτε πρόκειται για χαλκογραφίες που αποτέλεσαν μήτρες για χαρακτικά του, είτε αποτελούν ιδιαίτερους πίνακες που είναι σα να σε μεταφέρουν σε άλλη μακρινή εποχή.

Και κάπου εκεί πιάνει μια ξαφνική νεροποντή που ενώνει όλους τους επισκέπτες της έκθεσης στην προσπάθεια να καλύψουν τα πάρα πολλά εκθέματα από το νερό. Κανείς όμως δεν φεύγει. Συζήτηση με τους δημιουργούς, περιήγηση στους εσωτερικούς καλαίσθητους χώρους, αναψυκτικά και κεράσματα.

Σε λίγο η βροχή σταματά, και ο χώρος με τον ερχομό του σούρουπου αποκτά μια γλυκύτερη ακόμα όψη με το άναμμα του φωτισμού.

Ξέχασα να σας πω για τη δάφνη. Στο κέντρο της αυλής υπήρχε, όπως έμαθα ένα δένδρο, μια δάφνη, η οποία όμως για άγνωστους λόγους ξεράθηκε. Το ανήσυχο πνεύμα όμως των ιδιοκτητών δεν την αφαίρεσε, αλλά την μετέτρεψε σε καλλιτεχνικό δρώμενο που αναβάθμισε το χώρο στολίζοντάς την με διάφορες ιδέες, όπως αυτά τα ασημένια σαλιγκάρια ή τα πουλιά που κοσμούν τους δύο κορμούς της.

Αποχαιρέτησα και ευχαρίστησα τον αγαπητό φίλο, αφού είχα αγοράσει ένα έργο του που με καμάρι θα επιδεικνύω στους φίλους μου.

Γιάννη να είμαστε γεροί και του χρόνου στην 6η Έκθεση Εικαστικών ''ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ'', του Εργαστηρίου Καλών Τεχνών Καψιδάκη.



































Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
της Vicky Papageorgiou *

Έφτασα στο Μόναχο την περασμένη Δευτέρα, 25 Μαρτίου για τη Διάσκεψη LMU του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Μόλις έφτασα, περιηγήθηκα για λίγο στην πόλη και έπειτα κατευθείαν στο διάσημο Haus der Kunst. Αυτές τις μέρες, παρουσιάζεται η έκθεση "El Anatsui: Triumphant Scale" και ήταν  ευκαιρία  ζωής για να την δω. 

Η έκθεση διοργανώνεται από το Haus der Kunst του Μονάχου, σε συνεργασία με το Mathaf: Αραβικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Ντόχα, το Kunstmuseum Bern και το Μουσείο Guggenheim του Μπιλμπάο.  Η έκθεση επικεντρώνεται στην θριαμβευτική και μνημειώδη φύση του πρωτοποριακού έργου του El Anatsui. 
Αυτά είναι έργα από καπάκια μπουκαλιών δύο τελευταίων δεκαετιών. Η παρουσία τους είναι επιβλητική καθώς στέκονται στους τοίχους σαν υφαντά υφάσματα τεράστιου εύρους. 

Ποιος είναι ο El Anatsui;


Ο El Anatsui, γλύπτης από τη Γκάνα που ζει και εργάζεται στη Νιγηρία, φημίζεται για τη μετατροπή απλών υλικών καθημερινής χρήσης σε δημιουργίες μεγάλης κλίμακας.
Σε αυτή την έκθεση φιλοξενείται μια διάσημη σειρά κατασκευών και συναρμολογήσεων τοίχου. 


Τα υλικά του


"Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΥΛΙΚΑ ΚΑΛΥΨΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΙΩΝ"

Τα υλικά του: καλύμματα φιαλών, παλιές κονσέρβες γάλακτος, καρφιά σιδήρου και πλάκες εκτύπωσης. Η χρήση των υλικών του είναι συμβολική. Ο ίδιος παραδέχεται ότι χρησιμοποιεί ανακυκλωμένα αφρικανικά υλικά, επισημαίνοντας ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να χρησιμοποιεί υλικά που βρίσκονται στην εγγύτητά του όπως αρχαίοι ή οι πρώτοι καλλιτέχνες. Επίσης, για το γεγονός ότι σε ορισμένα μέρη του κόσμου ο κόσμος πρέπει να ξαναχρησιμοποιεί υλικά από αναγκαιότητα, και όχι ως επιλογή. 


Ο σκοπός του δεν είναι να επαναφέρει κάτι που προηγουμένως απορρίφθηκε σε κάτι όμορφο. 
Αυτά τα υλικά υπονοούν επίσης έννοιες όπως ο καταναλωτισμός και η σύνδεσή τους με τη δουλεία. Για παράδειγμα, τα καπάκια φιαλών προέρχονται από σκληρά ποτά που εισήγαγαν οι Ευρωπαίοι ως νόμισμα. Έτσι, μας υπενθυμίζουν την εποχή της διατλαντικής σκλαβιάς και της αποικιοκρατίας. Τα καπάκια φιαλών συμβολίζουν ένα είδος υποδούλωσης. 


Πλησιάζοντας πιο κοντά στα έργα, αυτό που μπορεί να παρατηρηθεί είναι πως ένας μεγάλος αριθμός από αυτά τα καλύμματα φιαλών υφαίνονται μαζί με σύρμα χαλκού για να δημιουργήσουν αυτά τα μοναδικά «υφάσματα» συγκεντρώνοντας μικρότερα τμήματα που αποτελούν ένα ενιαίο έργο, υπενθυμίζοντας τη δημιουργία ανθρώπινων κοινοτήτων που  σχηματίζονται από μεμονωμένες υποκειμενικότητες που συνδέονται μεταξύ τους. 


Είναι πολύ ενδιαφέρον να κοιτάξουμε από πολύ κοντά και να παρατηρήσουμε τη διαδικασία κοπής, ισοπέδωσης, συμπίεσης, στρίψιμο, δίπλωσης και σύνδεσης των χιλιάδων αυτών καπακιών μπουκαλιών. Το έργο του θέτει ερωτήματα σχετικά με την εθνοτική ταυτότητα, συνδυάζοντας τις παραδοσιακές αφρικανικές τεχνικές και τις εικόνες με την αφαίρεση (η οποία αναμφίβολα έχει τις ρίζες της στη δυτική τέχνη). 
Το ενδιαφέρον του για την αφρικανική τέχνη τον οδήγησε να συνδεθεί με την ομάδα Nsukka της δεκαετίας του 1970.


Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο δεν μπορούσα να χάσω αυτή την ευκαιρία ήταν ότι την έκθεση επιμελήθηκε ο Okwui Enwezor, πρώην διευθυντής του Haus der Kunst, ο οποίος απεβίωσε μόλις πριν λίγο καιρό (καθώς και ο Chika Okeke-Agulu, καθηγητής στο τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Princeton και Assistant Damian Lentini, Επιμελήτρια στο Haus der Kunst). Το έργο του είχε κάνει τεράστια διαφορά στην επιμέλεια και μας λείπει πολύ.



* English Teacher στην εταιρεία St Clare's, Oxford, Editor στην εταιρεία Visual Arts Circle και Editor στην εταιρεία ELTA Serbia - English Language Teachers' Association
Σπούδασε MA Art History, Theory, & Criticism στο Goldsmiths, University of London

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)