ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Αποχαιρετώντας τον Πέπε…

Από αυτούς που μπαίνουν στην πολιτική, αρκετοί είναι ήδη διεφθαρμένοι. Από τους υπόλοιπους, θα δεχθώ ότι υπάρχουν άτομα που πραγματικά θέλουν να προσφέρουν στους συμπολίτες τους-κυρίως τους καταφρονεμένους- μια καλύτερη ζωή.

Όσοι δεν έχουν αναπτύξει ένα ισχυρό πνευματικό επίπεδο πλαισιωμένο από συμπόνια, στην πορεία εκμαυλίζονται από την εξουσία και τα προνόμια που προκύπτουν από την άσκησή της.

Και μένουν ελάχιστοι και εκλεκτοί, που αντιλαμβάνονται την ουσία της ύπαρξης και-όσο μπορούν- αγωνίζονται, κάτω από δύσκολες συνθήκες, να φανούν αντάξιοι της αίσθησης δικαίου που τους κατατρέχει.

Ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά μου κατέχει, από τους σύγχρονους, ο “Pepe” Mujica.

Ο θάνατός του μ’ άφησε με τη βαθιά δυσφορία, ότι χάθηκε δια παντός ένα σπάνιο είδος «σωστής» πολιτικής συμπεριφοράς και μας μένουν παρανοϊκοί, μοχθηροί, υπερφίαλοι δικτατορίσκοι, τσογλάνια γόνοι, συμμορίες, που δεν δίνουν δεκάρα για τους συνανθρώπους τους, φτιάχνοντας μια πολιτεία τύραννο για τους πολίτες.

Ο Πέπε ήταν μεγάλος γιατί κυβέρνησε με ανθρωπιά («Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια», Λέων Τολστόι).

Για μεγάλη μας ατυχία, οι ελαχιστότατοι δικοί μας, περιγράφονται ξεκάθαρα με την Τυρναβίτικη παροιμία: «Γλυκαθ’κε η γριά στα σύκα, τρώει και τα συκόφυλλα».


Θανάσης Παπακωνσταντίνου 15/5/2025.




πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου