Articles by "Κύπρος"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κύπρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Σήμερα, στο Μνημόσυνο για τους πεσόντες στην Κύπρο, το 1974.
Δεν ξεχνώ το Πραξικόπημα της 15/7/1974.
Δεν ξεχνώ την τουρκική εισβολή στις 20/7/1974.
Δεν ξεχνώ την Κατοχή, που διαρκεί 49 χρόνια.
Δεν ξεχνώ το ρόλο της Χούντας των Συνταγματαρχών και των ΗΠΑ στην Κυπριακή τραγωδία.
Ιδίως την ώρα που κάποιοι ποντάρουν στη λήθη, εμείς επιμένουμε στη Μνήμη.
Και στο Δίκαιο.
Κύπρος ελεύθερη, ανεξάρτητη, ακέραιη. Με πολίτες ελεύθερους, αυτεξούσιους, να συνυπάρχουν με Ειρήνη και Δημοκρατία.
Ο,τιδήποτε άλλο, δεν είναι λύση, αλλά ακρωτηριασμός.
Κι αυτό το γνωρίζουν καλά όλοι όσοι σήμερα έλαμψαν δια της απουσίας τους από αυτήν την τόσο σημαντική επέτειο.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι γιορτές ήρθαν νωρίς στην Ευρώπη, με ένα δώρο για το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν προσφέρθηκε από κάποιον κοκκινοφορεμένο, γενειοφόρο άνδρα, αλλά από ένα δικαστήριο στην Κύπρο.

Στις 23 Δεκεμβρίου, το δικαστήριο, το οποίο επεξεργάζεται το πρώτο αίτημα έκδοσης από το κινεζικό καθεστώς από τότε που επικύρωσε τη συνθήκη έκδοσης, κατέληξε σε μια ετυμηγορία, η οποία ήταν πολύ καταδικαστική για την Κίνα.

Το κυπριακό δικαστήριο δεν είναι φυσικά το πρώτο δικαστήριο στην Ευρώπη που αρνείται την έκδοση στην Κίνα, αλλά η ίδια η ετυμηγορία και το είδος της υπόθεσης που αφορά, όχι μόνο δημιουργεί προηγούμενο στην Κύπρο, όπου η Κίνα ήδη προσπαθεί να εκδώσει περισσότερα άτομα, αλλά είναι πιθανό να επηρεάσει τα δικαστήρια σε όλες τις 46 χώρες της Ευρώπης που δεσμεύονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ).

Προηγουμένως, στις σπάνιες περιπτώσεις άρνησης εκδόσεων, τα δικαστήρια βασίζονταν σταθερά στους πολιτικούς κινδύνους των ατόμων, όπως η προσκόλληση στο Φάλουν Γκονγκ ή ο γενικότερος κίνδυνος βασανιστηρίων, όταν αρνούνταν τα αιτήματα έκδοσης από την Κίνα. Στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, και για πρώτη φορά, εξ όσων γνωρίζουμε, στην Ευρώπη, το δικαστήριο απέρριψε επίσης τα αιτήματα έκδοσης λόγω της έλλειψης δίκαιης δίκης στην Κίνα. Για πολλούς παρατηρητές, αυτό θα φαινόταν δεδομένο λόγω της φύσης του κινεζικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης. Παρόλα αυτά, τα δικαστήρια διστάζουν σταθερά να ασχοληθούν με το θέμα, ίσως φοβούμενα ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε υποθέσεις σε άλλες χώρες με γνωστές πολιτικές παρεμβάσεις στα δικαστικά τους συστήματα. Στην περίπτωση αυτή, ο δικαστής ήταν καταδικαστικός αξιολογώντας τον υψηλό κίνδυνο στέρησης δίκαιης δίκης λόγω του γενικού συστήματος δικαιοσύνης στην Κίνα.

Επιπλέον, το κυπριακό δικαστήριο επεσήμανε επίσης τον υψηλό κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης, μια άλλη βασική διάταξη που θα πρέπει, εάν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, να εμποδίζει οποιαδήποτε έκδοση από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα που δεσμεύεται από τη σύμβαση (ΕΣΔΑ).
Τουρίστες περπατούν μπροστά από μια πινακίδα προώθησης ακινήτων στα κινέζικα, η οποία αναφέρει ότι αγοράζοντας ένα διαμέρισμα μπορεί να αποκτήσει κανείς το καθεστώς του μόνιμου κατοίκου, στον παραλιακό πεζόδρομο στο κυπριακό θέρετρο της Πάφου, στις 24 Ιανουαρίου 2013. (Γιάννης Κούρτογλου/AFP μέσω Getty Images)

Παρόμοια με το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, έκρινε επίσης ότι οι διπλωματικές διαβεβαιώσεις της Κίνας δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον υψηλό κίνδυνο βασανιστηρίων, αυθαίρετης κράτησης και έλλειψης δίκαιης δίκης. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη νομικής βάσης για να προσφέρει η Κίνα τέτοιες διαβεβαιώσεις ήταν ένα βασικό σημείο της δικής μου κατάθεσης στην ακρόαση και της αντιπαράθεσης με τον εισαγγελέα. Η εισαγγελία, η οποία ενήργησε μόνο με βάση τα όσα της είχε δώσει η κινεζική πρεσβεία, παρέθετε τη μία λανθασμένη δήλωση μετά την άλλη και θα μπορούσε, ειλικρινά, να κατεδαφιστεί.

Ένα βασικό σημείο είναι ότι ούτε η πρεσβεία ούτε το υπουργείο Εξωτερικών έχουν νομική δυνατότητα να προσφέρουν διαβεβαιώσεις που είναι νομικά δεσμευτικές και, ως εκ τούτου, δεν έχουν νόημα.

Στην υπόθεση της Σουηδίας, η οποία αφορούσε τον τότε "πιο καταζητούμενο" άνθρωπο από την Κίνα, υπήρξε παρόμοια επιχειρηματολογία. Ήμουν εκεί, μαζί με την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων Safeguard Defenders, για να δώσω έμφαση στο θέμα της κατάθεσης. Στην περίπτωση αυτή, η σουηδική εισαγγελία προσπάθησε να λάβει διαβεβαιώσεις από τα δύο μοναδικά όργανα που έχουν τη νομική δυνατότητα να τις εκδώσουν - την Ανώτατη Εισαγγελία και το Ανώτατο Δικαστήριο - αλλά η κινεζική πλευρά δεν ανταποκρίθηκε ποτέ σε αυτές και καταδίκασε την ίδια της την υπόθεση.

Για την Κύπρο -μια μικρή χώρα που εξαρτάται οικονομικά από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα και επικύρωσε πρόσφατα μια συνθήκη έκδοσης- η λήψη μιας τόσο ισχυρής και ξεκάθαρης απόφασης στην πρώτη ολοκληρωμένη υπόθεση έκδοσής της αποτελεί σημαντική νίκη για το νησιωτικό κράτος. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς το Πεκίνο έχει προβεί σε μια σειρά ενεργειών για να υπονομεύσει τη δικαστική διαδικασία, προσπαθώντας να αναγκάσει τον στόχο να εγκαταλείψει την αντίστασή του, συλλαμβάνοντας διάφορα μέλη της οικογένειάς του στην Κίνα, απειλώντας τη σύζυγό του (στην Κύπρο) και, πιο πρόσφατα, εκδίδοντας κόκκινη ειδοποίηση της INTERPOL για τη σύζυγό του. Η απόφαση αυτή καθιστά σαφές ότι τέτοιες προσπάθειες υπονόμευσης της δικαστικής κυριαρχίας μιας ευρωπαϊκής χώρας είναι απαράδεκτες.

Με δύο ακόμη υποθέσεις να εκκρεμούν στην Κύπρο, με μια υπόθεση να μην έχει ολοκληρωθεί πλήρως στην Πολωνία και με περισσότερες υποθέσεις στην Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία - όλες τους επίσης δεσμευμένες από την ΕΣΔΑ - το μικρό περιφερειακό δικαστήριο της Λάρνακας έκανε μεγάλη χάρη στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και προσέφερε πραγματικά ένα χριστουγεννιάτικο δώρο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλους μας.

Τώρα ήρθε η ώρα οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και να τιμήσουν τις νομικά δεσμευτικές δεσμεύσεις τους για το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να απορρίψουν τα κινεζικά αιτήματα έκδοσης. Ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε μοχλό πίεσης ώστε να αναγκάσουμε το Πεκίνο να βελτιώσει το άθλιο νομικό του σύστημα είναι να διατηρήσουμε τα δικά μας υψηλότερα πρότυπα και να αναγκάσουμε το κινεζικό καθεστώς να προσαρμοστεί σε αυτά αν θέλει να καταδιώκει εγκληματίες και να επιδιώκει δικαστική συνεργασία.



Συντάχθηκε από τον Peter Dahlin μέσω της εφημερίδας The Epoch Times / zerohedge


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Kwnstantinos Ziazias

Mια συγκλονιστική ιστορία του πικρού καυτού καλοκαιριού του 1974.

Η Κυρά Φροσύνη της Λαπήθου – Μία ηρωίδα Ελληνίδα μάνα, που οι Τούρκοι την βασάνισαν ανελέητα.
Είναι η ηρωίδα Ευφροσύνη που με αυτοθυσία και κίνδυνο της ζωής της περιποιήθηκε και φρόντισε τους 12 έφεδρους στρατιώτες που εγκλωβίστηκαν στη Λάπηθο κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και την κατάληψη της κωμόπολης στις 06/08/1974.

"Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΠΗΘΟΥ" είναι η συμπύκνωση του δράματος του Ελληνισμού του 1974. Όλη η βαρβαρότητα του τούρκου επιδρομέα και κατακτητή, όλος ο πόνος και το δάκρυ ενός λαού, ενός Έθνους... όλη η αλήθεια για τη δήθεν "ειρηνευτική επιχείρηση" του Αττίλα... όλο το μεγαλείο και η δύναμη της ελληνικής ψυχής που ακόμη και στα πιο δύσκολα ξέρει, μπορεί και θέλει να αγωνίζεται... γιατί δικαιούται και διεκδικεί την ελπίδα...
KYΠΡΟΣ 6 Αυγούστου 1974: "Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα τζιπ και την έσερναν για να μαρτυρήσει που έκρυβε τους στρατιώτες"

Στη μάχη της Λαπήθου στις 6 Αυγούστου 1974, 12 στρατιώτες αποκόπηκαν και έμειναν εγκλωβισμένοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Αυτούς τους στρατιώτες εντόπισε η 74χρονη τότε Ευφροσύνη Προεστού. Τους έκρυψε σε μια μικρή σπηλιά δίπλα στο σπίτι της και τους φρόντιζε για έναν ολόκληρο μήνα κάτω από τα βλέμματα των πολυάριθμων Τούρκων που βρίσκονταν ήδη μέσα στη Λάπηθο. Οι Τούρκοι την υποψιάστηκαν και άρχισαν να την ανακρίνουν. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Πέρα από τους άγριους ξυλοδαρμούς στο Κάστρο της Κερύνειας, τους τεχνητούς πνιγμούς στην θάλασσα, τα βάναυσα κτυπήματα με το κομμένο σχοινί της καμπάνας, το οποίο έκοψαν κι έδεσαν κόμπους για να είναι πιο επώδυνα τα πλήγματα, η πιο εξευτελιστική δοκιμασία που την υπέβαλαν, ήταν η βασανιστική διαπόμπευση στους δρόμους της Λαπήθου: Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα στρατιωτικό τζιπ και την έσερναν στην άσφαλτο μέχρι που το δέρμα της από τις πληγές έγινε κατακόκκινο από τα αίματα… Κι όμως η κυρά της Λαπήθου άντεξε. Της έβγαλαν τον σταυρό από το λαιμό και της ζητούσαν να τον φτύσει. Η αλύγιστη Κυρά δεν έσπασε και δεν αποκάλυψε ποτέ που έκρυβε τα παιδιά της. Παρά τον διασυρμό, δεν της πήραν ούτε μια λέξη από το στόμα της. ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΕ !!!!!!!!Τα παλικάρια σώθηκαν και η Ευφροσύνη εκδιώχθηκε από τη Λάπηθο.

Η Κυρά και τα 12 παλικάρια της επέζησαν. Οι στρατιώτες που γλίτωσε την είχαν σαν δεύτερη μητέρα τους, σαν προστάτιδα Παναγιά. Ήταν η πρώτη που φιλούσε τα στέφανα τους όταν παντρεύονταν. Την φιλοξενούσαν εκ περιτροπής στα σπίτια τους για μερικές εβδομάδες ο καθένας. Κι όταν απεβίωσε το 1993 σε ηλικία 90 ετών, οι 12 στρατιώτες, τα παιδιά της, έστησαν την προτομή της μπροστά στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, για να ατενίζει τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο. «Το ότι ζούμε σήμερα, το χρωστάμε στην κυρά Φροσύνη», λένε.

Η Κυρία Ευφροσύνη αρνιόταν πεισματικά να δώσει συνέντευξη για πολλά χρόνια κι όταν επιτέλους δέχτηκε, η τελευταία φράση της ήταν: «Εγώ ότι έκαμα, το έκαμα για να έχω ένα καλό απέναντι στον Θεό και στην Πατρίδα !»

Επάξια πήρε τον τίτλο ευγνωμοσύνης "Η Κυρά τής Λαπήθου".
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Ποιες είναι οι επιδιώξεις της;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 5.4.22

Αναφερθήκαμε χτες στις πληροφορίες για αποστολή κυπριακών όπλων στην Ουκρανία και ελληνικών στρατευμάτων στη Βουλγαρία (όπου, αν είναι δυνατόν, θα ενσωματωθούν σε ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για περίπτωση παγκόσμιου πολέμου!!!) Είναι τέτοιος όμως ο καταιγισμός των εξελίξεων στην ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική, που δεν προλαβαίνουμε ούτε καν να τις αναφέρουμε στο σύνολό τους, όχι να τον σχολιάσουμε όπως πρέπει.

Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά πρώτη όπως φαίνεται στο αμερικανικό «Κόμμα του Πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Βασική σύμβουλος του Ρεπουμπλικανού αντιπροέδρου Τσένεϊ, όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, οργανώτρια του πραξικοπήματος στο Κίεβο το 2014, τα αποτελέσματα του οποίου ζει τώρα όλη η ανθρωπότητα, η Νούλαντ υπήρξε και η εφευρέτρια της Πενταμερούς για την Κύπρο. Δηλαδή της προσπάθειας να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, παρακάμπτοντας και τις απευθείας διαπραγματεύσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και τη δέσμευση οποιαδήποτε λύση να περάσει από δημοψήφισμα. Είναι παντρεμένη με τον θεωρητικό των Νεοσυντηρητικών, του πιο εξτρεμιστικού ρεύματος της αμερικανικής πολιτικής.

Οι επιδιώξεις της Κυρίας Νούλαντ είναι οι ακόλουθες:

1) Να μεταφέρει η Ελλάδα τα ρωσικής προέλευσης όπλα που συνιστούν την καρδιά της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας στην Ουκρανία. Με τον τρόπο αυτό θα ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, από το παράθυρο, και η απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Προ μερικών εβδομάδων, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος είχε αποκλείσει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μετά τον θόρυβο που είχε προκληθεί από την πρώτη αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Χτες όμως έσπευσε να συμμετάσχει σε σύσκεψη με αυτό το αντικείμενο με τον Υπουργό Άμυνας και τον Ουκρανό Πρέσβη στην Αθήνα, πιθανώς εν όψει και της ελεύσεως Νούλαντ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα συμφώνησε με την αποστολή όπλων.

2) Να ληφθούν περαιτέρω μέτρα εναντίον της Ρωσίας από Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και μέτρα καταστολής όσων φωνών στις δύο χώρες εκφράζουν και την παραμικρή επιφύλαξη για το κλίμα αντιρωσικής υστερίας, «Πας μη μεθ΄ ημών καθ’ ημών», που επιχειρείται να επιβληθεί σε όλο τον δυτικό κόσμο και συνιστά ευθεία απειλή και για το δημοκρατικό πολίτευμα και για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.

3) Να μεταφέρει και η Κύπρος όλο τον οπλισμό της στην Ουκρανία. Η Κυπριακή Εθνική Φρουρά διαθέτει σχεδόν αποκλειστικά ρωσικής προελεύσεως οπλικά συστήματα , γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή που οι ίδιες οργάνωσαν, επέβαλαν και εμπάργκο όπλων στο θύμα τους, το οποίο εμπάργκο εξακολουθεί να ισχύει.

Να επαναλάβουμε στο σημείο αυτό ότι η αντικατάσταση των ρωσικών όπλων με αμερικανικά, που ασφαλώς θα χρειαστεί πολύ χρόνο, δεν λύνει το πρόβλημα γιατί έχει διαπιστωθεί επανειλημμένως και το 1974 και το 1996 (Ίμια) ότι τα αμερικανικά όπλα λειτουργούν μόνο όσο το επιτρέπουν οι ΗΠΑ. Ακόμα κι αν γίνει μια τέτοια αντικατάσταση, κάτι για το οποίο ας μας επιτραπεί να αμφιβάλλουμε, η Κύπρος θα παραμείνει όμηρος των διαθέσεων των ΗΠΑ απέναντι στην ίδια και στην Τουρκία.

Σήμερα, τα συστήματα που έχουν ενσωματώσει στα οπλικά τους συστήματα οι Αμερικανοί τους επιτρέπουν να γνωρίζουν ακόμα και σε τι κατάσταση βρίσκεται ένα F35 σε υπόστεγο και πιθανώς μπορούν να του δίνουν εντολές να πετάξει ή να μην πετάξει, μας λέει ειδικός στα οπλικά συστήματα. Χωρίς να αναφερθούμε στη διπλωματική καταστροφή που συνεπάγεται για την Κύπρο η ολοκλήρωση της καταστροφής των σχέσεών της με τη Ρωσία.

4) Να απομακρυνθούν από την Κύπρο και την Ελλάδα και οι εναπομείναντες Ρώσοι επιχειρηματίες.

5) Να μπει μπροστά η «λύση του Κυπριακού», δηλαδή η διάλυση του κυπριακού κράτους με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, ενός σχεδίου που παραβιάζει σχεδόν όλες τις ισχύουσες διατάξεις του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου.

6) Να επιλυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές με τρόπο ικανοποιητικό για την Άγκυρα.

7) Να μεταφερθεί το φυσικό αέριο της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Τουρκίας.

Σημειωτέον ότι ενώ ζητούνται από την Ελλάδα και την Κύπρο όλα αυτά, η Τουρκία διατηρεί τα δικά της συστήματα S-400, γεγονός που θα της παράξει μείζον πλεονέκτημα αν εμείς διαλύσουμε και αμερικανοποιήσουμε την αντιαεροπορική μας άμυνα.

Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν εκεί οι τουρίστες από την πρ. ΕΣΣΔ που έρχονταν σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και να εγκαθίστανται εκεί οι Ρώσοι επιχειρηματίες που ήταν εγκατεστημένοι στις δύο χώρες.

Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται πολύς σχολιασμός για όλα αυτά. Ας μας εξηγήσουν οι κυβερνώντες, αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι στις δύο χώρες, ποια είναι η θέση τους και για ποιο λόγο ασκούν αυτή την πολιτική. Διότι είναι άλλο να καταδικάζεις τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και να συμπαρίστασαι έστω στο Κίεβο και άλλο να παίρνεις μέτρα που ανατινάζουν την ελληνική και κυπριακή εθνική άμυνα, διεθνή θέση και οικονομία, ενισχύοντας τον ιστορικό αντίπαλο του ελληνισμού, την Τουρκία και χωρίς άλλωστε να προσφέρουν και τίποτα αποφασιστικό στην Ουκρανία, πέραν του ότι διαιωνίζουν την καταστροφή της.

ΥΓ. Ένας ανώτερος στρατιωτικός, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ενοχληθείς από το χθεσινό άρθρο μας, υποστήριξε ότι τα κράτη δεν αυτοκτονούν. Δυστυχώς, ξέρουμε ότι αυτοκτονούν. Το έπραξε η Ελλάδα του Ιωαννίδη το 1974, παρολίγον να συμβεί με την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν το 2002-2004 και συνέβη επί Γιώργου Παπανδρέου με τα Μνημόνια και τις Δανειακές. Απορούμε πώς Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί δεν γνωρίζουν τουλάχιστο την πρώτη, αλλά και τις άλλες δύο περιπτώσεις.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το να αγοράζει πανάκριβα οπλικά συστήματα δίχως τις υποδομές να τα υποστηρίξεις, είναι σαν να χτίζεις το ρετιρέ του σπιτιού χωρίς να έχεις χτίσει τα θεμέλια

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
4 Οκτωβρίου 2021

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην απαράδεκτη απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ελληνογαλλική συμφωνία – απουσία που περιορίζει, αν δεν εκμηδενίζει, την αξία των εγγυήσεων αμυντικής συνδρομής της Γαλλίας προς την Ελλάδα σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης και καθιστά “ανάπηρη” τη συμφωνία αυτή.

Ελπίζουμε η κυβέρνηση της ΝΔ να αντιληφθεί το στρατηγικό σφάλμα που διέπραξε και να σπεύσει να ζητήσει τη συμπερίληψη της Κύπρου στη συμφωνία. Ελπίζουμε επίσης να θέσει το θέμα η αντιπολίτευση.

Η υπόθεση αυτή δεν αφορά άλλωστε μόνο το μάλλον περιορισμένο ενδεχόμενο πολέμου με την Τουρκία. Αφορά και την εκ νέου υπονόμευση από την ελληνική κυβέρνηση του θεμελιώδους άξονα αλληλεγγύης Ελλάδας και Κύπρου, δύο κρατών που είναι αδύνατο να επιβιώσει το ένα χωρίς το άλλο.

Υπονομεύοντας την αρχή της αλληλεγγύης των δύο κρατών, ευνοούμε όχι τόσο το απίθανο σενάριο της κατάληψης της ελεύθερης Κύπρου από την Τουρκία, αλλά της μετατροπής της Κύπρου σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ, όπως αυτή πήρε και επίσημη μορφή με το σχέδιο Ανάν μέσω ενός λαβύρινθου απίθανων νομικών διατάξεων και θεσμών (όπως οι τρεις ξένοι δικαστές που θα διοικούσαν το κράτος). Η μετατροπή της Κύπρου σε “προτεκτοράτο των τριών δυνάμεων”, που ναι μεν δεν πραγματοποιήθηκε θεσμικά, έχει κάνει όμως ατύπως τεράστια πρόοδο μετά το 2004, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη σταδιακή απίσχναση του ελληνισμού της Κύπρου και, τελικά, για μια “Κύπρο χωρίς Έλληνες”, όπως και για την ομηρία της Ελλάδας από τις δυνάμεις που θα ελέγξουν το νησί.

Τίποτα για την ελληνική βιομηχανία

Σήμερα θα αναφερθούμε όμως σε μια άλλη πολύ αρνητική και πολύ σοβαρή πτυχή της ελληνογαλλικής συμφωνίας η οποία επίσης χρήζει διόρθωσης, αν το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαθέτουν πατριωτικά αντανακλαστικά και σοβαρότητα. Αυτά ισχύουν επίσης και για την υποτιθέμενη αντιπολίτευση (της κακιάς ώρας) που διαθέτουμε και που επίσης δεν έχει θέσει το θέμα, με την ένταση τουλάχιστο που απαιτείται, μέχρι τουλάχιστο τη στιγμή που γράφουμε αυτό το άρθρο.

Παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις των αρμοδίων ότι οι προς αγορά φρεγάτες θα ναυπηγηθούν εν όλω ή εν μέρει στην Ελλάδα, τίποτα τέτοιο δεν προβλέπεται από τη συμφωνία, μέσω της οποίας χρηματοδοτείται στην ουσία η γαλλική οικονομία, αλλά και χάνεται μια σπάνια ευκαιρία μεταφοράς υψηλής τεχνολογίας που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η Ελλάδα. Αλλά και η τελευταία επίσης ευκαιρία να διασωθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία (και η βιομηχανία “διπλής χρήσης”, όπως τα ναυπηγεία), χωρίς την οποία απλώς δεν υπάρχει εθνική άμυνα. (Σημειωτέον ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα Raphale που αγοράσαμε και όπου πάλι δεν προβλέπεται κανένα κατασκευαστικό έργο στην Ελλάδα και καμιά μεταφορά τεχνολογίας).

Το να αγοράζεις πανάκριβα οπλικά συστήματα, που κάνουν όσο το βάρος τους σε χρυσάφι, χωρίς να έχεις την βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή να τα υποστηρίξεις, είναι σαν να χτίζεις το ρετιρέ του σπιτιού χωρίς να έχεις χτίσει τα θεμέλιά του. Φαντάζεται κανείς εύκολα τι θα συμβεί στο τέλος στους ενοίκους αυτού του σπιτιού.

Πνίγοντας την Ελλάδα οικονομικά

Να σημειώσουμε ότι τα δέκα δισεκατομμύρια που ακούγονται για το σύνολο των νέων εξοπλισμών συνιστούν μια κολοσσιαία δαπάνη που θα αφαιρεθεί από τους πόρους που χρειάζεται κατεπειγόντως η Ελλάδα για να επενδύσει στην οικονομία της και να θεραπεύσει δραματικές κοινωνικές ανάγκες.

Πολύ περισσότερο για μια χώρα που βρίσκεται στην τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, παρά τις μπούρδες που λένε (και φαίνεται να τις πιστεύουν κιόλας!) η κυβέρνηση και τα μέσα “ενημέρωσης”. Το ξέρει αυτός όποιος άνθρωπος πληρώνει κοντά δύο ευρώ το κιλό τις ντομάτες στη λαϊκή και θα διαπιστώσει οσονούπω ότι δεν μπορεί να πληρώσει ούτε το ρεύμα του, όπως το ξέρει και ο επιχειρηματίας που δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα σε μερικούς μήνες, όπως το ξέρει και αυτός που προσπαθεί να κάνει αξονική τομογραφία σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία και του λένε ότι ο τομογράφος δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Το ξέρει επίσης όποιος μπορεί να διαβάσει το νούμερο του εξωτερικού και του εσωτερικού χρέους της χώρας συγκρίνοντάς το με το 2010 και όποιος δει τα ποιοτικά στοιχεία ακόμα και της τωρινής καχεκτικής “ανάπτυξης”, που, όπως και το “θαύμα” του Σημίτη, όχι μόνο στηρίζεται σε πήλινα πόδια, αλλά και εντείνει, αντί να θεραπεύει, τις κραυγαλέες ανισορροπίες που κατέστησαν μη βιώσιμη οικονομικά και κοινωνικά την Ελλάδα. (Την άλλη θεωρία ότι βγήκαμε από τα μνημόνια προτιμάμε να μη τη σχολιάσουμε, σεβόμενοι τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας).

Είναι λοιπόν διπλά εγκληματικό ένα τμήμα τουλάχιστον αυτού του ποσού, εφόσον κρίνεται ότι πρέπει να ξοδευτεί για αμυντικούς σκοπούς, να μην γίνεται παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα και μάλιστα σε έναν τομέα υψηλής τεχνολογίας με πολλαπλά οφέλη για τη χώρα. (Το αυτό είδαμε να συμβαίνει και με τα εμβόλια). Και λόγω της οικονομικής κατάστασης που βρισκόμαστε, αλλά και για λόγους εθνικούς. Η άμυνα εξάλλου είναι συνάρτηση σε τελική ανάλυση της οικονομίας.

Αμυντική Βιομηχανία

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ελληνική αμυντική βιομηχανία, καθώς η μία μετά την άλλη οι εταιρείες εκχωρούνται στους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς. Και αυτό συνιστά βαρύ έγκλημα κατά της χώρας και, ανεξαρτήτως της ελληνογαλλικής συμφωνίας, η κυβέρνηση πρέπει να το επανορθώσει άμεσα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αν είναι κόμματα και όχι προσωποπαγείς παρέες και δίκτυα συμφερόντων, επιδιδόμενες σε διαρκή άσκηση καιροσκοπισμού), να το ζητήσουν με τον πιο έντονο τρόπο. Η Ελλάδα χρειάζεται για λόγους ζωτικού εθνικού συμφέροντος δικές της αμυντικές βιομηχανίες.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι το καλοκαίρι του 1974, οι Ηνωμένες Πολιτείες διέκοψαν την παροχή ανταλλακτικών στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Για κάτι τέτοιους λόγους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει ότι θέλει η ΕΑΒ να είναι σε θέση να επισκευάζει όλα τα είδη πτητικών μέσων που χρησιμοποιεί η Αεροπορία.

Το ξανάπαμε και το ξαναλέμε. Δεν υφίσταται στοιχειωδώς ανεξάρτητο κράτος χωρίς δική του αμυντική βιομηχανία. Και όταν δεν είναι ανεξάρτητο ένα κράτος, η δυνατότητά του να αμυνθεί, εξαρτάται αναπόφευκτα από τη διάθεση των “προστατών” του τη στιγμή που θα απειληθεί.

Μια ιστορική υπενθύμιση

Επειδή ενδεχομένως πολλοί αναγνώστες δεν είναι επαρκώς εξοικειωμένοι με τα θέματα των εξοπλισμών και της αμυντικής βιομηχανίας και του πόσο κεντρικά είναι για την Ελλάδα, αξίζει νομίζουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο πως έχει το πρόβλημα αυτό τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Μετά το σοκ που υπέστη η Ελλάδα το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, κατέλαβε σχεδόν το μισό νησί και προχώρησε στην εθνοκάθαρση 200.000 Ελληνοκυπρίων, η Αθήνα δεν είχε άλλη επιλογή από το να προχωρήσει σε μια κούρσα εξοπλισμών με την Άγκυρα. Αυτή η κούρσα είχε σημαντική συμβολή στην ελληνική οικονομική χρεωκοπία, αλλά και ενίσχυσε τις τάσεις αποσύνθεσης και εξάρτησης του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας.

Δεν ήταν αναπόφευκτο να γίνει έτσι. Έγινε διότι στην Ελλάδα επικράτησε όχι ένα “στρατιωτικο-βιομηχανικό”, όπως στην Αμερική και την Τουρκία, αλλά ένα “στρατιωτικο-μεσιτικό” σύμπλεγμα, οι βαθύτερες ρίζες του οποίου ανάγονται, όπως τόσα άλλα, στους “επιχειρηματίες” που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στην Κατοχή και μετά με τους Εγγλέζους και τους Αμερικανούς. Έχουμε κατά καιρούς σημειώσει τη κεντρική σημασία όλων αυτών των παραγόντων για την Ελλάδα, για παράδειγμα και μόνο ενδεικτικά σε ένα άρθρο μας του 2010 και σε ένα ακόμα του 2014 , δημοσιευμένα αμφότερα στο περιοδικό Επίκαιρα.


Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Zero Hedge,18-9-21
Συντάχθηκε από τον Vanand Meliksetian μέσω OilPrice.com,
Mετάφραση: Μ.Στυλιανού

Η ιστορία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου περιπλέκεται από αστάθεια και συγκρούσεις. Η άνοδος της Ανατολικής Μεσογείου ως παραγωγικής ενεργειακής περιοχής έχει αυξήσει τις υφιστάμενες εντάσεις μεταξύ ορισμένων παράκτιων κρατών, ενισχύοντας παράλληλα τη συνεργασία μεταξύ άλλων.

Η επικύρωση του χάρτη σχετικά με το Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF) εδραιώνει περαιτέρω τη σημασία των χωρών εξαγωγής φυσικού αερίου γενικά και της Αιγύπτου ειδικότερα.

Από πολιτική και οικονομική άποψη, το Κάιρο κατάφερε να ενισχύσει τη θέση της Αιγύπτου ως σημαντικού παραγωγού και εξαγωγέα φυσικού αερίου, αναδεικνύοντας παράλληλα το ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου. Η μεγάλη εγχώρια αγορά της Αιγύπτου, η σημαντική παραγωγική ικανότητα και η στρατηγική θέση την καθιστούν ιδανική υποψήφια για να φιλοξενήσει τα κεντρικά γραφεία του EMGF στο Κάιρο.

Εκτός από την οικονομική λογική, ο αυξανόμενος πληθυσμός της Αιγύπτου απαιτεί όλο και μεγαλύτερους όγκους πρώτων υλών για να ικανοποιήσει τη ζήτηση. Ως εκ τούτου, η ρευστότητα και η πρόσβαση σε πρόσθετες πηγές είναι σημαντικές για τη βελτίωση της ενεργειακής ασφάλειας. Το Κάιρο πήρε ένα μάθημα από τις εξελίξεις του 2014/2015, όταν το εγχώρια παραγόμενο φυσικό αέριο για εξαγωγικούς σκοπούς εκτράπηκε για να ικανοποιήσει την εκρηκτική αιγυπτιακή ζήτηση. Αφού έγινε καθαρός εισαγωγέας το 2015, οι δύο εγκαταστάσεις υγροποίησης της χώρας στο Idku en Damietta αναδιαμορφώθηκαν για τη διαδικασία επαναεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Το EMGF επιδιώκει να φέρει σε επαφή τις πλούσιες σε ενέργεια χώρες της Ανατολικής Μεσογείου μέσω διαλόγου, πολιτικών διαμόρφωσης, διασφάλισης της ασφάλειας και της αξιοπιστίας για την αύξηση των επενδύσεων και τη στήριξη της ανάπτυξης. Ο χάρτης υπογράφεται και επικυρώνεται από τα ιδρυτικά μέλη Αίγυπτο, Κύπρο, Ελλάδα, Ισραήλ, Ιταλία, Ιορδανία, Παλαιστίνη και Γαλλία. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι παρατηρητές. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Τουρκία έχει παραγκωνιστεί, ενώ δύο Ευρωπαϊκές χώρες που γεωγραφικά δεν ανήκουν στην περιοχή, η Ιταλία και η Γαλλία, είναι μέλη.


Σύμφωνα με τον Οσάμα Μομπάρεζ,υφυπουργό στο υπουργείο Πετρελαίου στο Κάιρο, «αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και μια μεγάλη νίκη για την Αίγυπτο ειδικότερα. Το γεγονός ότι ο καταστατικός χάρτης επέλεξε το Κάιρο για να φιλοξενήσει την έδρα του φόρουμ θα μετατρέψει την Αίγυπτο σε κόμβο της περιοχής για παραγωγούς και εξαγωγείς φυσικού αερίου".

Εκτός από την επικύρωση του χάρτη του EMGF, ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Σίσι εκμεταλλεύτηκε πρόσφατα την ευκαιρία για να επιβεβαιώσει τη δέσμευσή του στη διμερή συνεργασία.. Οι δύο χώρες εξέφρασαν την προθυμία τους για εντατικοποίηση της συνεργασίας σε πολιτικούς, οικονομικούς, εμπορικούς και γεωργικούς τομείς. Οι χώρες μοιράζονται κυρίως τον ανταγωνισμό προς την Τουρκία, οι εχθρικές ενέργειες της οποίας την έχουν αποξενώσει από τους γείτονές της.

Το πιο σημαντικό, η Κύπρος και η Αίγυπτος επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για κοινές ενεργειακές υποδομές που θα συνδέουν τους πόρους τους. Υποθαλάσσιος αγωγός από κυπριακά υπεράκτια κοιτάσματα θα πρέπει να μεταφέρει το φυσικό αέριο στις εγκαταστάσεις ΥΦΑ της Αιγύπτου για την επανεξαγωγή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη έως το 2024/2025. Η σύνδεση θα εδραιώσει περαιτέρω το ρόλο της Αιγύπτου. Ήδη το ισραηλινό αέριο εξάγεται στις δύο εγκαταστάσεις ΥΦΑ στη βόρειο-αφρικανική χώρα για τον ίδιο σκοπό.

Εκτός από το φυσικό αέριο και το EMGF, η Αίγυπτος ακολουθεί μια τριμερή προσέγγιση με την Κύπρο και την Ελλάδα που υπερβαίνει τα ορυκτά καύσιμα. Οι τρεις χώρες υποτίθεται ότι θα υπογράψουν μνημόνιο κατανόησης το Σεπτέμβρη, το οποίο θα ανοίξει το δρόμο για την Γραμμή διασύνδεσης EuroAfrica. Με το υποβρύχιο καλώδιο, η ΕΕ θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη σημαντική ικανότητα της Αιγύπτου στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας γενικά και της ηλιακής ενέργειας ειδικότερα.



Ωστόσο, ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή-αφρικανική ολοκλήρωση παραμένει μακρύς και αμαυρώνεται από δυσκολίες. Εκτός από τις τεχνικές προκλήσεις και το τεράστιο σχετικό κόστος, η Τουρκία θα μπορούσε για άλλη μια φορά να λειτουργήσει ως υπονομευτής. Η Άγκυρα έχει ήδη υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με τη λυβική κυβέρνηση στην Τρίπολη, η οποία υποσκάπτει τις τριμερείς φιλοδοξίες της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου. Αν και το σύμφωνο δεν θα έχει καμία πιθανότητα σε διεθνές δικαστήριο, η Τουρκία θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για να σπείρει αβεβαιότητα και αστάθεια.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν αρέσει στις επιχειρήσεις, είναι η αστάθεια και οι συγκρούσεις. Ως εκ τούτου, παραμένει αβέβαιο εάν οι εμπορικές εταιρείες θα είναι πρόθυμες να επενδύσουν δισεκατομμύρια σε ένα έργο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καθυστερήσεις και ακόμη και αβεβαιότητα σχετικά με την ολοκλήρωσή του με το τουρκικό ναυτικό στη γωνία για να καθυστερήσει την πρόοδο. Ωστόσο, η επιθετική στάση της Άγκυρας θα έχει επίσης αντίρροπεςαντιδράσεις με την ενίσχυση της πολυμερούς συνεργασίας. Να περιμένετε από τα παράκτια κράτη να προωθήσουν έργα όπως το EMGF και να ενισχύσουν τις σχέσεις με απουσία της Τουρκίας.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Αθήνα και Λευκωσία μπορούν να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
16 Ιουλίου 2021

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, όπως της “Χουριέτ” και της “Γενί Σαφάκ”, το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, προϊόν των δύο στρατιωτικών εισβολών της Τουρκίας στην Κύπρο, το 1974, που σχεδιάστηκαν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ιδίως την πιο εξτρεμιστική πτέρυγα του δυτικού συστήματος υπό τον Χένρι Κίσινγκερ.

Δεν έχουμε δυνατότητα να εκτιμήσουμε πόσο κοντά είμαστε σε τέτοιο ενδεχόμενο, που μοιάζει πάντως να έχει εγγραφεί ως δυνατότητα για την αμέσως επόμενη περίοδο. Αυτό που μπορούμε αντίθετα να εκτιμήσουμε είναι, πρώτον, οι πολλαπλές καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για την Κύπρο και την Ελλάδα οποιαδήποτε αναγνώριση του ψευδοκράτους, και δεύτερο, ότι είναι στις δυνατότητες Αθήνας και Λευκωσίας να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Μπορούν να τις αποτρέψουν, όπως θα εξηγήσουμε αναλυτικά στη συνέχεια, αλλά πρέπει να κινηθούν άμεσα. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Αρχή “ξηλώματος” του κυπριακού κράτους

Καταστροφικές συνέπειες θα έχει οποιαδήποτε αναγνώριση γιατί θα σημάνει την αρχή του “ξηλώματος του πουλόβερ” του κυπριακού κράτους. Σήμερα το κυριότερο πολιτικό, διπλωματικό και νομικό όπλο της Κυπριακής Δημοκρατίας που της έχει απομείνει είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη, με σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, νομική του υπόσταση. Την αναγνωρίζουν όλα τα κράτη – μέλη του ΟΗΕ πλην της Τουρκίας.

Ακόμα και ψυχολογικά όμως, αν βρεθεί ακόμα και ένα κράτος επιπλέον να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του ψευδοκράτους, η Κύπρος αρχίζει να μετατρέπεται σε “αμφισβητούμενη περιοχή”, χάνει οριστικά τον χαρακτήρα χώρας που έχει υποστεί εισβολή, τμήμα της οποίας τελεί υπό κατοχή και ολόκληρη τελεί υπό απειλή από έναν πάνοπλο γίγαντα.

Το Πακιστάν μάλιστα, που αναφέρεται άλλωστε στα δημοσιεύματα, δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα. Είναι μια σημαντική μεσαία πυρηνική δύναμη, στρατηγικός εταίρος και των ΗΠΑ και της Κίνας, με πολύ μεγάλο ρόλο στις υποθέσεις και της Νότιας Ασίας και του μουσουλμανικού κόσμου ευρύτερα.

Έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί στη σημασία της Κύπρου για την Ελλάδα και αντιστρόφως. Ούτε η Κύπρος, ούτε η Ελλάδα μπορούν να επιβιώσουν αν χαθεί η μία ή η άλλη. Όλες οι μεγάλες τραγωδίες του ελληνισμού κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, περιλαμβανομένης της Δικτατορίας στην Ελλάδα και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο προκλήθηκαν όταν έσπασε η αλληλεγγύη και η συναντίληψη Αθήνας και Λευκωσίας. Αν αύριο διαλυθεί το κυπριακό κράτος, αν δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου χάσουν την διεθνώς αναγνωρισμένη σήμερα κρατική υπόσταση υπό την οποία ζουν, και τεθούν υπό την εξουσία τρίτων δυνάμεων, αφενός θα ανοίξει ο δρόμος για να χαθεί οριστικά ο ελληνισμός της Κύπρου, αφετέρου θα καταστεί η Αθήνα ακόμα περισσότερο όμηρος των δυνάμεων που θα ελέγξουν το νησί, και στο χέρι των οποίων θα είναι η ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων.

Δεν είναι δυνατόν να γίνουν τέτοιες αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους τη στιγμή που υποτίθεται ότι υπάρχει άτυπο μορατόριουμ με την Τουρκία. Τίθεται άμεσα το ερώτημα, τι στο καλό έχουν συμφωνήσει οι κ.κ. Μητσοτάκης και Δένδιας με την Άγκυρα; Ειρήνη στο Αιγαίο και “πόλεμο” στην Κύπρο; (*)


“Διασπάστε τους Έλληνες”

Η επιδίωξη απόσπασης της Κύπρου από την Ελλάδα και της Ελλάδας από την Κύπρο, η καταστροφή όλων των δεσμών μεταξύ τους, αποτελεί κεντρικό στοιχείο της πάγιας πολιτικής του βρετανικού και στη συνέχεια του αμερικανικού Imperium και των συμμάχων του, που επεδιώχθη με κάθε δυνατό μέσο από την εποχή της κατάκτησης της Κύπρου από τους Βρετανούς, περιλαμβανομένων των πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης, πραξικοπημάτων και δικτατοριών.

Γιατί γνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου, νήσου με κορυφαία, παγκόσμια στρατηγική σημασία (ιδίως για τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το ΝΑΤΟ και, last but not least, το Ισραήλ), αν η Κύπρος διατηρήσει τους δεσμούς της με την Ελλάδα και τον εθνικό της χαρακτήρα (αλλά και γιατί η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο είναι έρμαιο των βουλήσεών τους).

Αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους ή άλλες μείζονες ενέργειες ανατροπής των στρατηγικών δεδομένων στην Κύπρο θα θέσουν την Ελλάδα προ του διλήμματος είτε να διακόψει κακήν κακώς τα “μορατόριουμ” και να πάει σε κρίση, είτε να “κάνει τον χαζό” και να αφήσει χωρίς έμπρακτη, σοβαρή αλληλεγγύη την Κύπρο, διευρύνοντας ένα όλο και επικίνδυνο χάσμα μεταξύ των δύο χωρών.

Το σπάσιμο του άξονα Ελλάδας – Κύπρου, μπορεί να οδηγήσει, με τα σημερινά, αν και πολύ ρευστά δεδομένα, σε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της Ελλάδας από μία τάση του δυτικού συστήματος, αυτή που συσπειρώνεται γύρω από τον Μπάιντεν και σε μεγαλύτερη εξάρτηση της Κύπρου από την αντίπαλη τάση τύπου Νετανιάχου εντός πάλι του συστήματος. ‘Όπως συχνά συνέβη στην ιστορία μας, οι διαμάχες των πόλων διεθνούς και δυτικής ισχύος θα γίνουν συγκρούσεις στο εσωτερικό του ελληνισμού (συμβαίνει μονίμως, από τον εμφύλιο κατά την Επανάσταση του ’21, καθ’ όλο τον 19ο αιώνα, με τον Διχασμό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον εμφύλιο μετά το 1945, με τη διαρκή και ένοπλη σύγκρουση Αθήνας και Λευκωσίας κατά τη διάρκεια της επταετούς χούντας).

Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν συνιστά μόνο μείζονα εθνική ανάγκη να αποτραπούν οι αναγνωρίσεις ΤΩΡΑ, που είναι ακόμα δυνατό, αλλά και ζωτική ανάγκη της ίδιας της κυβέρνησης. Αν δεν ενεργήσει τα δέοντα θα βρεθεί και η ίδια σε μια κρίση που είναι εξαιρετικά αμφίβολο να μπορέσει να την διαχειριστεί. Και δεν θα είναι η μόνη που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει.

Τους Έλληνες πολιτικούς τους απασχολεί πάρα πολύ ο ανταγωνισμός μεταξύ τους για την εξουσία επί της χώρας, όχι η πιθανότητα “πολτοποίησης” ενός πολιτικού και κρατικού συστήματος από την αδυναμία διαχείρισης των προβλημάτων, ή η πιθανότητα να μην υπάρχει η χώρα που θέλουν να κυβερνάνε.

Δεν γνωρίζουμε βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε, και τι ενδεχομένως έχει συζητηθεί στο παρασκήνιο μεταξύ Λευκωσίας, Αθήνας και Άγκυρας, αναφορικά με τα δύο κράτη στην Κύπρο και γιατί ο Ερντογάν κατηγόρησε πρόσφατα την Κύπρο ότι κοροϊδεύει.


Είναι ακόμα εφικτή η αποτροπή των αναγνωρίσεων!

Ενώπιον ενός τόσο σοβαρού κινδύνου όπως αυτός που περιγράψαμε, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν όπλα που μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή.

Πρώτον, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας πρέπει να εξηγήσουν στην ‘Αγκυρα ότι το άτυπο μορατόριουμ πρέπει να περιλάβει και μείζονες επιθετικές κινήσεις στην Κύπρο, όπως οι αναγνωρίσεις, αλλιώς δεν έχει νόημα. Αν δεν το πράξουν ένα μόνο μπορεί να σημαίνει, ότι έχουν δώσει στην Άγκυρα “carte blanche”, “ελευθέρας” για την Κύπρο. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Τέτοια πολιτική θα έχει όλες τις συνέπειες που προαναφέραμε και, επιπλέον, μπορεί να οδηγήσει πιθανώς στο τέλος και σε νέο, πιο επικίνδυνο γύρω ελληνοτουρκικής κρίσης.

Δεύτερο, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει από κοινού, δεδομένου μάλιστα ότι η Ελλάδα είναι και εγγυήτρια δύναμη, έχει δηλαδή, εκτός από συμφέρον, και υποχρέωση να υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία, να εξηγήσουν προς τις τυχόν προβληματιζόμενες για αναγνώριση του ψευδοκράτους χώρες ότι, αν το πράξουν, με πολύ μεγάλη τους λύπη θα είναι υποχρεωμένες να διακόψουν τις διπλωματικές και άλλες σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου με αυτά τα κράτη και, επιπλέον, οποιαδήποτε συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα συναντήσει το βέτο τους (της Ελλάδας στην περίπτωση του ΝΑΤΟ). Την ίδια ενημέρωση πρέπει να κάνουν από τώρα προς τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ, τη Γερμανία και την ΕΕ.

Ειδικά προς το Πακιστάν, ο κ. Δένδιας καλό θα ήταν να εξηγήσει επίσης ότι η ανάπτυξη στενών σχέσεων με την Ινδία δεν συνιστά προσχώρηση της Ελλάδας σε αντι-ισλαμικό άξονα που στρέφεται ευθέως εναντίον του. Η Ινδία, όχι το Πακιστάν, άρχισε την επίθεση στη νότιο Ασία, καταργώντας το καθεστώς του Κασμίρ, βασικό στοιχείο σταθερότητας στη Νότιο Ασία. Είπαμε. Να κάνουμε τα χατήρια στους «φίλους» μας, όχι όμως να προκαλέσουμε και την εχθρότητα όλης της υπόλοιπης (και είναι πάρα πολλή) ανθρωπότητας εναντίον μας, για λόγους που δεν μας αφορούν και συχνά, όπως στις περιπτώσεις της Αρμενίας, του Κοσόβου και της Ουκρανίας πλήττουν ευθέως μείζονα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. (**)

Η δική μας εκτίμηση είναι ότι, αν εξηγήσουν τώρα με σαφήνεια και κατηγορηματικά το τι θα κάνουν, δεν θα υπάρξουν αναγνωρίσεις, γιατί τα υποψήφια προς αναγνώριση κράτη μπορεί να θέλουν να κάνουν το χατίρι της Άγκυρας, όχι όμως και να καταβάλουν σοβαρό κόστος. Ούτε οι σημερινές κυβερνήσεις ΗΠΑ και Γερμανίας θέλουν τέτοιες εξελίξεις. Αρκεί βέβαια να πείσουν οι ιθύνοντες Αθήνας και Λευκωσίας ότι αυτά δεν είναι λόγια του αέρα και ότι υπαγορεύονται από την ανάγκη υπεράσπισης ζωτικών εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό το επιχείρημα, αρκεί να τους το πει βέβαια κάποιος και με τρόπο που να τον πάρουν στα σοβαρά.

Όμως αν αυτές οι ενέργειες δεν γίνουν τώρα, άμεσα, μετά θα είναι πολύ δυσκολότερα όλα. Το ίδιο συνέβη και το 1992, με την αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από τη Ρωσία. ‘Όταν έγινε σηκώθηκε τεράστια κατακραυγή στην Ελλάδα και έσπευσε να επισκεφθεί τη Μόσχα κατεπειγόντως ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Μιχάλης Παπακωνσταντίνου. Οι Ρώσοι τον ακούσανε με ενδιαφέρον, του είπαν όμως ότι πρώτη φορά η Αθήνα τους εξήγησε τη θέση της στο μακεδονικό και δεν μπορεί το κράτος τους, για λόγους αυτοσεβασμού πλέον, να αλλάξει την απόφασή που ήδη είχε πάρει.

Γι’ αυτό πρέπει να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας.

Θεωρούμε εντελώς αδιανόητη την περίπτωση να υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που, ενδόμυχα, να εκτιμούν ότι μια τέτοια εξέλιξη αναγνωρίσεων του ψευδοκράτους μπορεί να ευνοεί τυχόν δικά τους σχέδια.

(*) Ο γράφων είναι αντίθετος με την εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική της κλιμάκωσης με την Τουρκία, που επέβαλε στην Ελλάδα και την Κύπρο ο εξτρεμιστικός πυρήνας του διεθνούς συστήματος μαζί με τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης με την Τουρκία, ούτε συντρέχει σήμερα οποιαδήποτε δυνατότητα επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών, στο Αιγαίο και την Κύπρο, ενώ ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος μιας καταστροφικής και για τις δύο χώρες σύγκρουσης. Η καλύτερη λύση για την Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και την ίδια την Τουρκία, είναι μακράν η διατήρηση του στάτους κβο.

Γι’ αυτό και υποδεχτήκαμε μάλλον θετικά την άμβλυνση της έντασης και τη φιλολογία περί ήρεμου θέρους. Υπό δύο προϋποθέσεις όμως: πρώτον ότι οφείλει το όποιο “μορατόριουμ” να καλύπτει όλο το “μέτωπο” της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, από τον Έβρο έως την Αμμόχωστο. Διότι μπορεί ο Υπουργός Εξωτερικών να χρησιμοποίησε την έκφραση “για τη δική μου χώρα” σε μια πρόσφατη συνέντευξη, όμως για τη δική του χώρα το κυπριακό είναι απολύτως ζωτικό συμφέρον. Το αυτό σημειωτέον ισχύει και για το σημερινό κυπριακό πολιτικό προσωπικό που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σημασία του άξονα Αθήνα – Λευκωσία και Λευκωσία – Αθήνα ως συνθήκης εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση της ίδιας της Κύπρου και ενίοτε δίνει την εντύπωση ότι ψάχνει διαρκώς τρόπο να «πουλήσει» το κυπριακό κράτος μαζί με τους κατοίκους του.

Δεύτερο, ότι δεν συνεπάγεται τέτοιο μορατόριουμ απαράδεκτες αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και του δικαιώματος άμυνας των νησιών. Δεν είναι δυνατόν Ελλάδα και Κύπρος να ταλαντεύονται διαρκώς μεταξύ του σεναρίου όσων θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν – εις βάρος τους – εναντίον της Τουρκίας και του σεναρίου που θέλει ελληνικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, ως τμήμα ενός new deal Δύσης και Τουρκίας. Ενίοτε μάλιστα εφαρμόζοντας, κατά τρόπο εντελώς ασυνάρτητο, τμήματα και των δύο “σεναρίων”.

(**) Να προσθέσουμε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης πολύ καλά για ποιο λόγο έγιναν οι πρόσφατες ανακοινώσεις περί επιστροφής των δυτικών πολυεθνικών στην κυπριακή ΑΟΖ, τις οποίες ακολούθησε η εκχώρηση νέων οικοπέδων στην Αν. Μεσόγειο από την τουρκική εταιρεία πετρελαίων. Τόσο ευχαριστημένοι είναι οι ιθύνοντες στη Λευκωσία από τον έως τώρα απολογισμό των πετρελαϊκών τους περιπετειών, που χρειάζονται ακόμα ένα γύρο αντιπαραθέσεων;


Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σοβαρή τουρκική πρόκληση σημειώθηκε τα ξημερώματα στην Κύπρο. Τουρκική ακταιωρός άνοιξε πυρ για να αναγκάσει μικρό σκάφος του λιμενικού της Κύπρου, να αποσυρθεί από περιοχή στην οποία περιπολούσε.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου της Αστυνομίας, Χρίστο Ανδρέου, το σκάφος του λιμενικού με έδρα το αλιευτικό καταφύγιο του Κάτω Πύργου και τριμελές πλήρωμα, γύρω στις 03:30 τα ξημερώματα βρισκόταν σε περιπολία για αντιμετώπιση του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης 11 ναυτικά μίλια ανοικτά της Τηλλυρίας.

Στη συνέχεια όμως, τουρκική ακταιωρός εμφανίσθηκε στην περιοχή με επιθετικές προθέσεις και άρχισε να καταδιώκει το μικρό σκάφος της λιμενικής, κάνοντας μάλιστα και χρήση πυρών για εκφοβισμό.

Η πρόκληση συνεχίστηκε, αφού η τουρκική ακταιωρός συνέχισε να καταδιώκει το πλοιάριο του λιμενικού, σχεδόν μέχρι την είσοδο του αλιευτικού καταφυγίου.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του Υπουργείου Άμυνας, Χρίστο Πιερή, δεν πρόκειται για ένα απλό περιστατικό. Μιλώντας στην Πρώτη Εκπομπή, σημείωσε ότι «το θέμα διερευνάται, με το κέντρο επιχειρήσεων της Εθνικής Φρουράς να συλλέγει πληροφορίες για να προχωρήσει το αρμόδιο Υπουργείο σε ενέργειες».


Πηγή: Sigmalive.com



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΘΛΙΨΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΝΕΑΡΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΧΑΡΑΔΡΑ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟ ΥΨΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ, ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΡΟΟΔΙΤΙΣΣΑ.


Πρόκειται, για τον 33χρονο Ξάνθο Κυριάκου, από τη Λεμεσό. Ο άτυχος λοχαγός, της Εθνικής Φρουράς, που υπηρετούσε στο 70 Τάγμα Μηχανικού του BMH, μετέβη το πρωί της Τρίτης στην Τροοδίτισσα, για να συμμετάσχει σε άσκηση. Σε κάποια στιγμή και ενώ ο 33χρονος είχε δεθεί με σχοινί για να κατέβει σε χαράδρα, ώστε να ετοιμάσει το χώρο εκπαίδευσης καταδρομέων που θα μετέβαιναν στο σημείο, το σχοινί κόπηκε και κατέληξε στη χαράδρα, βάθους πενήντα μέτρων.

Αμέσως, ειδοποιήθηκε το ΚΣΕΔ (Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης) και στήθηκε επιχείρηση διάσωσής του. Αφού παραλήφθηκε από ελικόπτερο, μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου επί καθήκοντι ιατροί διαπίστωσαν απλά το θάνατό του.

Τραγική ειρωνεία, το γεγονός ότι πριν από μερικές μέρες είχε πάρει προαγωγή και από υπολοχαγός, έγινε λοχαγός. Ο άτυχος 33χρονος, καταλείπει σύζυγο.

Στο σημείο της τραγωδίας έσπευσαν μέλη της Αστυνομίας, τα οποία διενεργούν σε συνεργασία με την Εθνική Φρουρά, εξετάσεις για τις συνθήκες του ατυχήματος. Στο σημείο για αυτοψία κλήθηκαν οι ιατροδικαστές Αγγελική Παπέττα και Ορθόδοξος Ορθοδόξου. Τα ακριβή αίτια θανάτου του 33χρονου, θα διακριβωθούν από τη νενομισμένη νεκροτομή επί της σορού, που θα διενεργηθεί σε κατοπινό στάδιο.

Σε ανακοίνωσή του, το Υπουργείο Άμυνας, αναφέρει ότι «το ΓΕΕΦ έχει διατάξει έρευνα για να διαπιστωθούν οι συνθήκες και τα αίτια του δυστυχήματος. Το Υπουργείο Άμυνας εκφράζει ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Αξιωματικού».

Συγκλονισμένος μίλησε για το θανατηφόρο δυστύχημα με θύμα το νεαρό αξιωματικό της Εθνικής Φρουράς ο εκπρόσωπος τύπου του Υπουργείου Άμυνας Άμυνας Χρίστος Πιερή.

«Δυστυχώς χάσαμε ένα συνάδελφο, το πρωί σήμερα στην περιοχή του Τροόδους» ανέφερε ο κ. Πιερή και πρόσθεσε για τις συνθήκες του τραγικού δυστυχήματος: «Ο άτυχος αξιωματικός, στα πλαίσια στρατιωτικής εκπαίδευσης έπεσε από μεγάλο ύψος με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του. Ήταν μία διμοιρία που έκανε εκπαίδευση και έπρεπε στα πλαίσια των καθηκόντων της να καταστρέψει εκρηκτικά υλικά σε οποιοδήποτε σημείο υπήρχε αυτή η απειλή. Στο πλαίσιο αυτό υπάρχει και αυτή η άσκηση που περιλαμβάνει καταρρίχηση και αναρρίχηση».

Όπως είπε ο κ. Πιερή οι ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινες το θανατηφόρο θα εξακριβωθούν από τις έρευνες και την θανατική ανάκριση.

«Ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς ενημέρωσε τους οικείους του», επισήμανε.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ο άνθρωπος που έφερε πίσω τον Μακάριο, διασώζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Έφυγε από τη ζωή τη Μεγάλη Δευτέρα, παραμονή μιας ακόμα απόπειρας Σταύρωσης του ελληνικού κυπριακού λαού, ο θρυλικός “Γιατρός” της Κύπρου, Βάσος Λυσσαρίδης, μια από τις σημαντικότερες μορφές των κοινωνικών και εθνικών αγώνων του ελληνισμού, αλλά και μια μεγάλη διεθνής προσωπικότητα, με μεγάλη εμπλοκή και ηγετικό ρόλο στον ξεσηκωμό των λαών των αποικιών και μισοαποικιών, που συγκλόνισε την ανθρωπότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε προσωπικός φίλος και συνεργάτης του ιστορικού ηγέτη των Αράβων, Γκαμάλ Αμπτνέλ Νάσερ και των Παλαιστινίων, Γιασέρ Αραφάτ, του Νέλσον Μαντέλα και του Μπασάρ Αλ Άσαντ, του Αγκολέζου Νέτο, από τους βαθύτερους ηγέτες της Μαύρης Αφρικής, αλλά και του καγκελλάριου της Ομοσπονδιακής Γερμανίας Βίλυ Μπραντ. Ενδεικτικά τους αναφέρουμε αυτούς, γιατί ο κατάλογος περιλαμβάνει και πολλούς άλλους ακόμα ηγέτες κρατών και κινημάτων της υφηλίου. Αυτόν έστειλε ο Μακάριος στον Χρουστσώφ να αποτρέψει την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1964.

Αν δεν υπήρχε ο Βάσος Λυσσαρίδης ή αν πετύχαινε η εναντίον του δολοφονική απόπειρα το 1974, είναι αμφίβολο το αν θα υπήρχε σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία, το κράτος του κυπριακού λαού.

Προσωπικός γιατρός και φίλος του πρώτου προέδρου της Κύπρου, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ιδρυτής του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΔΕΚ, πρώτος και επί πολλά χρόνια πρόεδρος του Παγκύπριου Ιατρικού Συνδέσμου, Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, ο Λυσσαρίδης έφερε για πρώτη φορά σε επαφή τον Μακάριο με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ηγήθηκε αργότερα του διεθνούς αγώνα εναντίον της απριλιανής δικτατορίας.

Από το ΕΑΜ στην ΕΟΚΑ

Ερχόμενος στην Αθήνα να σπουδάσει ιατρική μετά την απελευθέρωση, εντάχθηκε στις εθνικοτοπικές του ΕΑΜ. Είναι ο άνθρωπος που συνδέει τη γενιά του ΕΑΜ με αυτήν της ΕΟΚΑ, τις δύο γενιές Ελλήνων που συνέχισαν το ‘21 στον εικοστό αιώνα. Η μία, πραγματοποιώντας το θαύμα της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους, τη μακράν σημαντικότερη, αναλογικά με το μέγεθος της χώρας, αντίσταση που συνάντησε ο Αδόλφος Χίτλερ σε όλη την Ευρώπη. Η άλλη, πραγματοποιώντας την κυπριακή αντιαποικιακή απανάσταση, που άφησε άφωνο όλο τον πλανήτη, καθώς είδε έναν ολιγάριθμο λαό, εμπνευσμένο από ένα εθνικό φρόνημα που καταπίεζε επί αιώνες, να μετασχηματίζει ξαφνικά όλη τη μαζεμένη έχθρα που τόσο καλά έκρυβε μέσα του, σε αδιανόητο θάρρος και σε τρόπους να γονατίσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία, προτού του μισοκλέψουν τη νίκη με τις συμφωνίες του 1960, όπως έγινε άλλωστε πρωτύτερα και με την Εθνική Αντίσταση και με το ίδιο το ’21. Του την έκλεψαν, μόνο κατά το ήμισυ όμως, αφού, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία, το κράτος που παρήγαγε αυτή η επανάσταση.

Διεθνές κέντρο της αντιαποικιακής επανάστασης

Στο χωριό Ξυλοφάγου της Κύπρου παρήγοντο αρχικά τα όπλα των ανταρτών της ΕΟΚΑ και, στη συνέχεια, πολλά από τα όπλα των ανταρτών στη ξεσηκωμένη Μαύρη Αφρική και εκεί γινόταν και η εκπαίδευσή τους. Και στα παλαιστινιακά στρατόπεδα είχε στείλει ο Γιατρός τα πιο έμπιστα στελέχη του να εκπαιδευτούν στη χρήση των όπλων. Ο Βάσος διετέλεσε αντιπρόεδρος της Οργάνωσης Αλληλεγγύης των Αφροασιατικών Λαών (AAPSO), με παρουσία σε περισσότερες από ενενήντα χώρες της Ασίας και της Αφρικής, όπως και Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Επιτροπής ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις και για την απελευθέρωση του Μαντέλα.

Με τη διεθνή αυτή δράση του, ο Λυσσαρίδης υπήρξε και πολύ μεγάλος πρέσβης του ελληνισμού σε όλη την υφήλιο, πρωταγωνιστώντας, μεταξύ άλλων, στην ύφανση στενότατων σχέσεων της Κύπρου και της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο, σχέσεις που έπαιξαν με τη σειρά τους πολύ σπουδαίο ρόλο στην υπεράσπιση διεθνώς του κυπριακού κράτους και της Ελλάδας. Γιατί και Κύπρος και Ελλάδα, είναι “καταδικασμένες”, από την κληρονομιά του πολιτισμού που διεκδικούν, αλλά και τη γεωγραφία τους, να υφίστανται διαρκείς εξ ανατολών και εκ δυσμών απειλές, κάθε μορφής και τύπου. Μπορούν να τις αντιμετωπίσουν μόνο εμβαπτίζοντάς τον δικό τους αγώνα σε ευρύτερους διεθνείς αγώνες για ανάλογα ιδεώδη. Και μόνο παλεύοντας παράγουν πολιτισμό.

Το 1964 ο Μακάριος έστειλε τον Λυσσαρίδη στον σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσώφ για να αποτρέψει, όπως και απέτρεψε, την προετοιμαζόμενη τότε τουρκική εισβολή στην Κύπρο. “Τι μεγάλη δύναμη θα είμαστε αν δεν την αποτρέψουμε;” του είπε ο Χρουστσώφ, απαντώντας στα γεμάτα αγωνία ερωτήματα του “Γιατρού”. Ο Μακάριος τον έστειλε και στον Νάσσερ για να ζητήσει βοήθεια σε όπλα. Ο ιστορικός ηγέτης του έθνους των Αράβων τον οδήγησε στις αποθήκες του αιγυπτιακού στρατού και τούπε: “Πάρε ότι θες!” (*).

Στον Πενταδάκτυλο, υπερασπιζόμενοι τη Λευκωσία

Λίγους μήνες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια των “διακοινοτικών ταραχών” (ή “τουρκανταρσίας”, όπως συχνά αναφέρεται στην Κύπρο), οι “Κοκκινοσκούφηδες”, ο “Λαϊκός Στρατός” του Γιατρού πήρε την πρωτοβουλία, με επικεφαλής τον Δώρο Ηλία, τον στρατιωτικό διοικητή του (πολιτικός ήταν ο ίδιος ο Λυσσαρίδης), είδος, τηρουμένων των αναλογιών, Κυπρίου στρατιωτικού “αρχηγού των Ατάκτων”, και με μια αιφνιδιαστική επιχείρηση, κατέλαβαν την κορφή του πανύψηλου, σχεδόν κατακόρυφου ορεινού όγκου του Πενταδάκτυλου, που δεσπόζει της Λευκωσίας, εξασφαλίζοντας την προστασία της κυπριακής πρωτεύουσας από την ΤΟΥΡΔΥΚ.


Βρέθηκαν έτσι πάνω από το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα, που ελέγχει τον στρατηγικής σημασίας δρόμο από την Κερύνεια στη Λευκωσία, τον ίδιο που θα χρησιμοποιούσαν, δέκα χρόνια αργότερα, για να προελάσουν προς την κυπριακή πρωτεύουσα οι τουρκικές δυνάμεις. Οι Τούρκοι, που κατείχαν τον Άγιο Ιλαρίωνα, ύψωσαν λευκή σημαία. Ο διοικητής των “Κοκκινοσκούφηδων” έκανε το λάθος, προτού δεχτεί την παράδοση, να πάρει τηλέφωνο το στρατηγείο στο οποίο υπήγοντο οι δυνάμεις του. Προς κατάπληξη του παρόντος Καναδού αξιωματικού του ΟΗΕ, η παράδοση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η εντολή ήρθε το πιθανότερο από την Αθήνα, όπως μου είπε ο ίδιος ο Δώρος Ηλία και μάλλον έχει δίκιο, αφού η Ελλάδα και ιδιαίτερα οι στρατιωτικοί της, βρισκόντουσαν υπό τον ασφυκτικό αμερικανικό έλεγχο καθ’ όλη την περίοδο 1947-74.


Διαβάστε τη συνέχεια στο http://www.konstantakopoulos.gr/15221/%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%bb%cf%85%cf%83%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-1920-2021-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Τουρκύπριος ηγέτης Τατάρ παρουσίασε προτάσεις που εκφεύγουν παντελώς του πλαισίου των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς καμία αξιοσημείωτη διαμαρτυρία από τον Αντόνιο Γκουτιέρες και χωρίς φυσικά να σκεφθούν καν να αποχωρήσουν διαμαρτυρόμενοι ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Δένδιας και ο «εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων» Νίκος Αναστασιάδης.

Κατόπιν αυτών η Διάσκεψη έληξε χωρίς συμφωνία, αλλά ανακοινώθηκε η σύγκλιση νέας εντός μερικών μηνών.

Οι εξελίξεις αυτές συνιστούν διπλωματικό θρίαμβο για την Τουρκία, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, με μεγάλο κόστος για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Υπενθυμίζουμε ότι, Ελλάδα και Κύπρος, διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και από την εποχή της Ιεράς Συμμαχίας, δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε μια διάσκεψη που, εκτός των άλλων, καλείται να διαπραγματευθεί, με τη συμμετοχή τριών ξένων κρατών και χωρίς την επίσημη συμμετοχή του ίδιου του κυπριακού κράτους, το σύνταγμα της Κύπρου! Μια διάσκεψη που έχει ως μόνη επιδίωξη την αφαίρεση από τον κυπριακό λαό του δικαιώματος να αποφασίσει για το μέλλον του.

Οι πολικές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου δεν ασκούν μια ορθή ή μια εσφαλμένη πολιτική. Ακολουθούν οδηγίες και ενεργούν σε πλήρη αντίθεση με τα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Θα επανέλθουμε όμως σύντομα στον αναλυτικό απολογισμό της Πενταμερούς

Δ.Κ.

https://www.dw.com/el/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B5-%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82/a-57374511



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το κυπριακό, το κυπριακό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το ελληνικό

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
27 Απριλίου 2021

Όλη η ελληνική ιστορία, κατεξοχήν όμως η τελευταία δεκαετία, των Μνημονίων και των Δανειακών, απέδειξε πέραν αμφιβολίας ότι είναι αδύνατον να αγωνιστεί κάποιος για τα κοινωνικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, αν δεν αγωνιστεί και για τα θεμιτά και νόμιμα εθνικά του δικαιώματα και τα δικαιώματα του κράτους του. Όπως βέβαια ισχύει και το αντίστροφο, δεν μπορεί κάποιος να λέει ότι ενδιαφέρεται για το “έθνος”, όχι όμως για τον ελληνικό λαό που είναι ο φορέας του, ισοπεδώνοντας κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

Το Kυπριακό δεν είναι μόνο το σημαντικότερο ζήτημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και αυτό που αφορά τα πιο ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού στο σύνολό του. Το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το κυπριακό, το κυπριακό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το ελληνικό. Το Κυπριακό υπήρξε το θέμα που καθόρισε όσο κανένα άλλο την ελληνική πολιτική ιστορία (περιλαμβανομένης της επιβολής και κατάρρευσης της δικτατορίας), υπήρξε η βασική αιτία που πήγαμε σε ψυχρό πόλεμο με την Τουρκία για μισό αιώνα και μπορούμε να πάμε στο μέλλον σε θερμό πόλεμο με την Άγκυρα, πόλεμο που θα καταστρέψει και τις δύο χώρες.

Δεν είναι μόνο ο κ. Δένδιας που εμφανίζεται τελευταία ως νεο-πατριώτης και νεο-εθνικόφρων. Παρόλο που τα “εθνικά” δεν είναι ασφαλώς η σπεσιαλιτέ του Πρωθυπουργού, δεν παρέλειψε και αυτός να τονίσει ότι πάμε στην Πενταμερή της Γενεύης για το Κυπριακό, ώστε να καταργήσουμε τις εγγυήσεις και τα ξένα στρατεύματα στην Κύπρο.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Με τη συμμετοχή της στην Πενταμερή της Γενεύης για το Κυπριακό, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, νομιμοποιεί και μονιμοποιεί και τις εγγυήσεις και την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Και το χειρότερο δεν είναι καν αυτό. Με τη συμμετοχή της στην παράνομη αυτή Διάσκεψη, η Αθήνα θέτει υπό αίρεση, ναι, καλά διαβάσατε, την ίδια τη νομιμότητα της ύπαρξης του κυπριακού κράτους! Ούτε βέβαια, κάνοντάς τα αυτά, δημιουργεί όρους για μια έστω, κάπως άδικη, εις βάρος των Ελληνοκυπρίων, κάπως υποφερτή όμως λύση του Κυπριακού. Δημιουργεί, αντίθετα, προϋποθέσεις μεγάλης αστάθειας και συνθήκες για νέες αιματηρές διαμάχες στο νησί, ενδεχομένως, στην πιο ακραία περίπτωση, αν συντρέξουν και άλλες συνθήκες, και για πόλεμο Ελλάδας και Τουρκίας.

Αν έχετε τώρα τυχόν αμφιβολίες για το πως γίνεται ο πρωθυπουργός της χώρας να δηλώνει κάτι ενώ κάνει το ακριβώς αντίθετο, σας παραπέμπουμε στο τι ακούσατε από τους πολιτικούς σας την τελευταία δεκαετία. Όλα όσα σας είπαν στα πιο σημαντικά ζητήματα ήταν το αντίθετο όσων έκαναν τελικά. Κορυφαία παραδείγματα το “λεφτά υπάρχουν” που σήμαινε “λεφτά δεν υπάρχουν, χρεωκοπήσαμε” και το “δεν θα κουρέψουμε ποτέ τις καταθέσεις στην Κύπρο” που σήμαινε “θα τις κουρέψουμε οπωσδήποτε”.

Πάμε όμως στο προκείμενο. Προειδοποιούμε προκαταβολικά τους αναγνώστες μας να μην κάνουν το λάθος να νομίσουν ότι αυτά είναι νομικές λεπτομέρειες. Οι νομικές “λεπτομέρειες” έχουν τεράστια σημασία στις διεθνείς σχέσεις, που είναι κατ’ εξοχήν ο τομέας που ισχύει το “πρόσεξε που βάζεις την υπογραφή σου”, γιατί είναι οι υπογραφές που νομιμοποιούν και διευκολύνουν μετά την ανάληψη στρατιωτικής δράσης και κάθε είδους διεκδικήσεις. Οι “λάθος υπογραφές” για το Κυπριακό το 1960 δεν οδήγησαν στην ειρήνη στην Κύπρο, αλλά στην έκρηξη της διαμάχης με τους Τουρκοκυπρίους και στην τουρκική εισβολή του 1974. Οι “λάθος υπογραφές” του Γέλτσιν στη συμφωνία διάλυσης της ΕΣΣΔ, το 1991, ακολουθώντας την εσωτερική υποδιαίρεση της ΕΣΣΔ, σε αντίθεση με το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση, προκάλεσαν δέκα πολέμους στην πρώην Σοβιετική Ένωση, περιλαμβανομένου του πολέμου στην Ουκρανία που απειλεί τώρα την παγκόσμια ειρήνη.
“Εκλείπει” το κυπριακό κράτος

Εδώ και καιρό, η Τουρκία υποστηρίζει επισήμως την εξωφρενική θέση ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν υφίσταται ως υποκείμενο του διεθνούς δικαίου και έχει εκλείψει. Και καλά να υποστηρίζει μια τέτοια θέση η Άγκυρα. Την ίδια θέση την αναγνωρίζουν όμως στην πράξη ο Αναστασιάδης και η ελληνική κυβέρνηση, αφού έχουν συμφωνήσει και αποδεχθεί ο Γ.Γ. να μην προσκαλέσει στη Γενεύη τον Αναστασιάδη ως πρόεδρο της Κύπρου, αλλά ως εκπρόσωπο μιας εθνικής κοινότητας. Και μάλιστα, αν και ξ κοινότητα αυτή συνιστά την συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού πληθυσμού (82%) εκπροσωπείται σε απόλυτη ισοτιμία με τη μειοψηφία του. (Σημειωτέον ότι ούτε καν αυτό δεν συμβαίνει. Ο κ. Τατάρ δεν θα είχε ασφαλώς εκλεγεί αν δεν τον ψήφιζαν οι εκ Τουρκίας έποικοι και αν δεν παρενέβαινε υπέρ αυτού η Τουρκία. Στην Κύπρο υπάρχουν επίσης τρεις ακόμα αναγνωρισμένες κοινότητες, οι Λατίνοι, οι Αρμένιοι και οι Μαρωνίτες. Δεν εκλήθησαν όμως στη Γενεύη, παρά τον “κοινοτικό” χαρακτήρα της κυπριακής εκπροσώπησης, γιατί αυτό δεν διευκόλυνε τον πραγματικό σκοπό της Διάσκεψης, δηλαδή την κατάργηση του κυπριακού κράτους).

Η ελληνική κυβέρνηση και ο Κύπριος Πρόεδρος έχουν επίσης αποδεχθεί να μην εκπροσωπηθεί ούτε η Ε.Ε., μέλη της οποίας είναι η Κυπριακή και η Ελληνική Δημοκρατία, ούτε και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Κατά τρόπο μάλιστα εξευτελιστικό, απηγορεύθη, κατόπιν απαίτησης της Άγκυρας, στην παρατηρήτρια της Ε.Ε. να παρευρεθεί στις εργασίες της διάσκεψης. Θα έχει μόνο το δικαίωμα να μεταβεί στην πόλη της Γενεύης και να συναντηθεί με όποιον θέλει να τη δει. Πάλι καλά που επιτρέπεται δηλαδή σε ευρωπαίους αξιωματούχους να βρίσκονται στο καντόνιο της Γενεύης, όσο συνεχίζεται η Διάσκεψη. Ίσως, αν ξαναγίνει τέτοια πενταμερής, να μην επιτραπεί ούτε και αυτό.

Με άλλα λόγια, ο Αναστασιάδης και η ελληνική κυβέρνηση έχουν αποδεχθεί να επιστρέψει η Κύπρος σε νομικό καθεστώς μη κράτους, αποικίας δηλαδή, όπως ήταν πριν το 1960 και οι πολίτες της να μετατραπούν σε είδος ιθαγενών που διαπραγματεύονται τη νομική μορφή της ύπαρξής τους με τρία άλλα κράτη, των οποίων η Διάσκεψη αναγνωρίζει τον ρόλο επί της Κύπρου, δηλαδή την Βρετανία, την Τουρκία και την Ελλάδα.

Η νομική μορφή δεν σημαίνει και αυτόματη πρακτική υλοποίηση, την επιτρέπει όμως όταν εμφανισθούν οι αναγκαίες πολιτικές συνθήκες. Το 1955 έγινε η πρώτη Διάσκεψη για την Κύπρο με συμμετοχή της Τουρκίας και το 1960 υπεγράφησαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Οι κάτοικοι της Κύπρου χρειάστηκε να περιμένουν ακόμα 14 χρόνια για να δουν στον ουρανό του νησιού το υλικό αποτέλεσμα των “λάθος διασκέψεων” και των “λάθος υπογραφών” με τη μορφή των Τούρκων αλεξιπτωτιστών και να ακούσουν τις σειρήνες του αντιαεροπορικού συναγερμού και τον ήχο από τις εκρήξεις των βομβών.

Φοβόμαστε ότι, υπό τις παρούσες διεθνείς συνθήκες και στην κατάσταση που βρίσκονται το ελληνικό και κυπριακό κράτος, μπορεί να μην χρειαστούν καν 14 χρόνια.
“Πάμε για να καταργήσουμε τις εγγυήσεις”

Πρόκειται για το δεύτερο μεγάλο ψέμα αναφορικά με τη Διάσκεψη της Γενεύης. Οι εγγυήσεις και τα εξ αυτών επεμβατικά δικαιώματα Βρετανίας και Τουρκίας δεν ισχύουν. Η Διάσκεψη της Γενεύης δεν τις καταργεί, τις αναβιώνει! Διότι η μόνη νομική βάση για την πρόσκληση Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας σε αυτή τη Διάσκεψη είναι το καθεστώς εγγυητριών δυνάμεων που απέδωσαν στα τρία κράτη οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου το 1960 και οι συνθήκες που υπεγράφησαν επί τη βάσει αυτών.

Οι συμφωνίες και οι συνθήκες όντως αναγνωρίζουν στη Βρετανία, την Ελλάδα και την Τουρκία το καθεστώς εγγυητριών δυνάμεων με δικαίωμα επέμβασης στην Κύπρο. Αυτές επικαλέστηκε η Άγκυρα για να πραγματοποιήσει την εισβολή το 1974. Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια γιατί οι συμφωνίες και οι συνθήκες αυτές είναι πλήρως ανυπόστατες, στην ολότητά τους, με εξαίρεση τα δικαιώματα που δημιουργούν για την Κυπριακή Δημοκρατία. Προς το παρόν περιοριζόμαστε να επισημάνουμε ότι, μετά το 1964, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δηλώσει επισήμως στον ΟΗΕ (έγγραφο Γενικού Εισαγγελέα Τορναρίτη) ότι δεν ισχύουν οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα των “εγγυητριών δυνάμεων”. Ανάλογες δηλώσεις έκανε τότε στον τύπο και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου.

Η μόνιμη θέση Ελλάδας και Κύπρου όλες αυτές τις δεκαετίες μετά το 1964, πολύ περισσότερο μετά το 1974, το ίδιο το θεμέλιο της πολιτικής τους στο Κυπριακό ήταν ότι αυτά τα πράγματα δεν ισχύουν και είναι αδιανόητα. Είναι άλλωστε ηλίου φαεινότερο ότι είναι εντελώς ασύμβατες τέτοιες ρυθμίσεις με την Πράξη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε. και με τις συνθήκες που προσδιορίζουν τη σύσταση και λειτουργία της Ε.Ε.

Αποδεχόμενη τη σύγκληση της Πενταμερούς και συμμετέχοντας σε αυτή, η ελληνική κυβέρνηση, όπως και ο Πρόεδρος της Κύπρου, κάνουν κάτι αδιανόητο επί μισό και πλέον αιώνα για οποιονδήποτε Έλληνα και Κύπριο πολιτικό, αδιανόητο επίσης για οποιοδήποτε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: νομιμοποιούν δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων και των εξ αυτών επεμβατικών δικαιωμάτων δήθεν για να τα καταργήσουν. (Επικαλούμενη αυτά τα δικαιώματα η Τουρκία επενέβη στην Κύπρο, συνέχισε την προέλασή της και όταν ακόμα είχε αποκατασταθεί η συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν διέτρεχαν κίνδυνο οι Τουρκοκύπριοι, πραγματοποίησε εθνοκάθαρση εκατοντάδων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων και παραμένει εκεί πάντα ως κατοχική δύναμη).

Ακόμα και έτσι όμως πόσες είναι οι πιθανότητες να καταργηθούν όντως αυτές οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα στη Γενεύη; Αν κρίνουμε από την πολιτική και τις δηλώσεις του Ερντογάν και της Τουρκίας, που, ό,τι κι αν της προσάψει κανείς, είναι σοβαρό κράτος, η πιθανότητα να δεχτεί η Άγκυρα τη κατάργηση των εγγυήσεων είναι όση περίπου και να πέσει μετεωρίτης στο Μέγαρο Μαξίμου ή να αγοράσουμε εμβόλια Σπούτνικ. Μακάρι να διαψευστούμε.
Νομιμοποιούν τα τουρκικά στρατεύματα για να τα διώξουν

Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχει ζητήσει με ψήφισμά του την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο το ταχύτερο δυνατό χωρίς να εξαρτά την αποχώρηση αυτή από την επίλυση της διενέξεως Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Αυτό το ψήφισμα είναι το σημαντικότερο διεθνές νομικό όπλο της Κυπριακής και της Ελληνικής Δημοκρατίας, έστω και αν απέφυγαν να ζητήσουν την υλοποίησή του και να το χρησιμοποιήσουν κατά την έγκριση των διαφόρων φάσεων των τουρκικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Η καγκελάριος Μέρκελ, πριν ανέβει στην εξουσία, ανέφερε την παρουσία τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο ως λόγο μη ένταξης της Τουρκίας, σε επιστολή της προς τα συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης. (Ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΔΗΣΥ ανταποκρίθηκαν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε αυτή την επιστολή).

Το 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία ενετάχθη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μικρό παιδί αντιλαμβάνεται ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αδιανόητη η παραμονή τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην επικράτεια της ΄Ενωσης. Μικρό παιδί, όχι όμως οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου.

Το 2005, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας Ντομινίκ ντε Βιλπέν χαρακτήρισε αδιανόητη την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, αν δεν αναγνωρίσει προηγουμένως την Κυπριακή Δημοκρατία. Το Παρίσι, μετά από ένα μήνα διαβουλεύσεων, εγκατέλειψε την θέση αυτή, δηλώνοντας ότι δεν βρήκε απήχηση σε καμία άλλη πρωτεύουσα της Ε.Ε.

Όχι μόνο αυτό που ήταν αδιανόητο για τη Γαλλία, έγινε απολύτως “διανοητό” για την Αθήνα και τη Λευκωσία, αλλά πάμε τώρα σε μια διάσκεψη με την οποία αποαναγνωρίζουμε μόνοι μας την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία. Το καταπληκτικό μάλιστα είναι ότι Αθήνα και Λευκωσία, αν και ανασταίνουν τα πιο αρνητικά και επικίνδυνα σημεία τον βρυκόλακα των συμφωνιών του 1960, αποφεύγουν να το πράξουν τουλάχιστο ως προς ένα κύριο σημείο του, την ύπαρξη της υπό εγγύηση Κυπριακής Δημοκρατίας!

Ένα από τα κύρια αποτελέσματα της Πενταμερούς, είναι η εξουδετέρωση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για τα ξένα στρατεύματα και η επανασύνδεση αυτού του ζητήματος με τη λύση του Κυπριακού.
Τι εννοούν Αθήνα και Λευκωσία όταν μιλάνε για αποχώρηση

Σαν να μην έφτανε το ότι αναγνωρίζουν από το παράθυρο την μαζική τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο, συνδέοντάς την ξανά με την επίλυση του Κυπριακού, από την οποία την είχε αποσυνδέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, Αθήνα και Λευκωσία κάνουν και κάτι άλλο. Διαπραγματεύονται τη σταδιακή και όχι πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων μετά την εφαρμογή της λύσης.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα αυτοδιαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και οι ένοπλες δυνάμεις της, προτού φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα. Αν μάλιστα αλλάξουν γνώμη, με κάποιο πρόσχημα που δεν θα είναι δύσκολο να βρεθεί, δεν προβλέπεται, σε αυτά που διαπραγματεύονται Αθήνα και η Λευκωσία, κανένας μηχανισμός επίβλεψης της εφαρμογής και επιβολής της συμφωνίας, η τήρηση της οποίας επαφίεται στην… προσήλωση της Άγκυρας στις συμφωνίες και το διεθνές δίκαιο. Αν κάποιος πιστεύει ότι θα φύγουν από την Κύπρο τα τουρκικά στρατεύματα απλώς και μόνο επειδή θα το προβλέπει μια διεθνής συμφωνία, ας δοκιμάσει να διώξει τους Τούρκους από το Ιράκ και τη Συρία, όπου δεν βρίσκονται με κάποια συμφωνία.
Βρετανικές Βάσεις

Οι “κυρίαρχες” βρετανικές βάσεις στην Κύπρο έχουν τεράστια, παγκόσμια σημασία, για την υποστήριξη όλων των αγγλοαμερικανικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και για την παρακολούθηση, λόγω των ειδικών συνθηκών στο γεωγραφικό σημείο της Κύπρου, μιας τεράστιας περιοχής, ιδίως των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας. Αν η Λευκωσία επιλέξει να τις διατηρήσει, συνιστούν τεράστιο διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, για να πάρει ανταλλάγματα. Αν επιλέξει να τις καταργήσει, συνιστούν τεράστιο διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στους αντιπάλους τους.

Λόγω της σημασίας τους αυτής καθιστούν την Κύπρο και στόχο πρώτης τάξεως εκθέτοντας τον πληθυσμό του νησιού ακόμα και στον κίνδυνο του πλήρους αφανισμού, σε περίπτωση περιορισμένης, τακτικής πυρηνικής σύγκρουσης, όπως αίφνης αυτή που προβλέπουν τα διαρρεύσαντα σχέδια των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου κατά του Ιράν. Καταλαμβάνουν μια πολύ μεγάλη έκταση του κυπριακού εδάφους και δημιουργούν πολύ μεγάλα προβλήματα στο περιβάλλον.

Αποδεχόμενες με την Πενταμερή τη νεκρανάσταση των συμφωνιών του ’60, Αθήνα και Λευκωσία αναγνωρίζουν από το παράθυρο πάλι την νομιμότητα της παρουσίας των βρετανικών βάσεων, με την Κύπρο να εκτίθεται σε όλους τους κινδύνους και να χάνει οποιαδήποτε οφέλη από μια διαπραγμάτευση παραμονής, αν την επέλεγε.

Αυτός είναι επίσης ένας βασικός λόγος που συνέρχεται αυτή η Πενταμερής, αναμφισβήτητα έργο του βρετανού αποικιακού “Μένγκελε”, που κρύβεται κάτω και από την πιο μικρή πέτρα στο νησί της Αφροδίτης.
Ισχύουν οι Συνθήκες Εγκαθίδρυσης, Εγγυήσεων και Συμμαχίας;

Η απάντηση είναι όχι, και για τις συμφωνίες και για τις συνθήκες που υπεγράφησαν επί τη βάσει αυτών, με την εξαίρεση της πρόβλεψης για ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων που αποδίδουν στην Κύπρο αυτές οι συμφωνίες.

Οι λόγοι που δεν ισχύουν είναι οι εξής:
Δεν ενεκρίθησαν ποτέ από τον λαό της πρώην αποικίας ή από τους δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους του. Οι αντιπρόσωποι του κυπριακού λαού που ήταν παρόντες στο Λονδίνο, δηλαδή οι εκπρόσωποι της ΕΟΚΑ Βάσος Λυσσαρίδης και Τάσσος Παπαδόπουλος και οι δήμαρχοι των κυπριακών πόλεων που εκπροσωπούσαν επίσης το ΑΚΕΛ, το άλλο μεγάλο κόμμα της Κύπρου, διαφώνησαν με τις συμφωνίες, που ουδέποτε υπεβλήθησαν, ως όφειλαν, στη δημοκρατική ετυμηγορία του ίδιου του κυπριακού λαού. Οι μόνες δημοκρατικές συντακτικές πράξεις στην ιστορία της Κύπρου ήταν το δημοψήφισμα του 1950, υπέρ της Ένωσης και το δημοψήφισμα του 2004, με το οποίο απερρίφθη το σχέδιο Ανάν.
Ο Μακάριος υπέγραψε αυτές τις συμφωνίες υπό το κράτος σκαιών απειλών και εκβιασμών που εδέχθη από τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, όργανο των οποίων ήταν η τότε ελληνική κυβέρνηση. Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, κεντρικό πρόσωπο του ελληνικού κατεστημένου, κύριος εγγυητής της εξάρτησης της χώρας από τους Αγγλοαμερικανούς σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο, αργότερα Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, μιλώντας στους Κυπρίους αντιπροσώπους στο Λονδίνο τους είπε ότι αν δεν συμφωνήσουν και δεν υπογράψουν το αίμα θα ρεύσει άφθονο “εφ’ υμών και επί των τέκνων σας”, χωρίς η Αθήνα να κάνει τίποτα.

Αυτό ακριβώς και συνέβη. Όχι γιατί δεν υπέγραψαν οι Κύπριοι, αλλά γιατί υπέγραψαν – ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δηλαδή, γιατί οι άλλοι διαφώνησαν.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, με αποφάσεις του, έχει χαρακτηρίσει άκυρες και ανυπόστατες τέτοιου είδους απαράδεκτες συμφωνίες που συνήφθησαν μεταξύ αποικιακών δυνάμεων και αποικιών, με εκβιασμούς και απειλές.
Κορυφαίοι Βρετανοί συνταγματολόγοι όπως ο καθηγητής S.A. de Smith έχουν χαρακτηρίσει ως το χειρότερο του κόσμου, εντελώς απαράδεκτο και προορισμένο να δημιουργήσει συγκρούσεις το σύνταγμα που επέβαλαν αυτές οι συμφωνίες στον Κύπρο.
Ο Βρετανός ιστορικός William Mallinson, που ερεύνησε τα αρχεία του Foreign Office, έφερε στο φως τις εκθέσεις της νομικής υπηρεσίας του ίδιου του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών που αμφισβητούν τη νομιμότητα των συμφωνιών.
Η κατάχρηση των επεμβατικών δικαιωμάτων από την Τουρκία το καλοκαίρι του 1974, αλλά και η παράβαση των συμφωνιών με την ανακήρυξη της “ΤΔΒΚ” και με τη μη αναγνώριση της Κύπρου.
Η προσχώρηση στην Ε.Ε. που προφανώς συμπαρασύρει τις συμφωνίες του 1960, αδιανόητες για κράτος-μέλος της Ε.Ε.

Να σημειώσουμε τέλος ότι τόσο οι συμφωνίες του 1960, όσο και η Πενταμερής που τώρα συγκαλείται, παραβιάζουν τη Συνθήκη της Λωζάννης, για την οποία λέμε τόσο ότι κοπτόμεθα, με την οποία η Τουρκία παραιτήθηκε από οποιαδήποτε αξίωση επί της Κύπρου.

Ισχύουν οι συμφωνίες του 1960 μόνο ως προς τα δικαιώματα που δημιουργούν για τη Λευκωσία, γιατί ελευθέρως υπεγράφη από τα τρία κράτη που την υπέγραψαν και όχι κατόπιν καταναγκασμού.

Η ίδρυση του κυπριακού κράτους δεν θεμελιώνεται, ούτε πολιτικά, ούτε νομικά επί των συμφωνιών του 1960.

Είναι το πολιτικό αποτέλεσμα μιας σπουδαίας, με παγκόσμια απήχηση αντιαποικιακής επανάστασης. Το κυπριακό κράτος συνιστά υλοποίηση της θεμελιώδους αρχής της Αυτοδιάθεσης των Εθνών, νομικά αναγνωρισμένη με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ και εν συνεχεία με τα ψηφίσματα του Οργανισμού σχετικά με την τουρκική εισβολή και κατοπινότερα, αλλά και με την Πράξη Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για όλους αυτούς τους λόγους η συμφωνία στη σύγκλιση και η συμμετοχή στην διάσκεψη των εγγυητριών δυνάμεων, που είναι στην πραγματικότητα η Πενταμερής, συνιστά πραξικόπημα με σκοπό την κατάλυση του κυπριακού κράτους, για λογαριασμό της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.



Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Λυσσαρίδης - Μακάριος: Ο Βάσος Λυσσαρίδης, είχε δώσει την έγκριση για δημοσίευση της συνέντευξης αμέσως μετά τον θάνατό του.



Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο, από συνέντευξη του Βάσου Λυσσαρίδη, δημοσιεύει σήμερα η κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης».

Ο Βάσος Λυσσαρίδης, που πέθανε χθες σε ηλικία 101 ετών, μιλώντας πριν λίγα χρόνια στο δημοσιογράφο του «Πολίτη», Μανώλη Καλατζή υποστηρίζει ότι η CIA τον είχε προσεγγίσει το 1961 προσφέροντάς του μεγάλο χρηματικό ποσό ζητώντας του εμμέσως να σκοτώσει τον Μακάριο και να αναλάβει ο ίδιος Πρόεδρος.

Ο Λυσσαρίδης, μάλιστα, υποστηρίζει ότι αφού ο ίδιος αρνήθηκε τα λεφτά πήγαν στον τότε υπουργό Εσωτερικών, Πολύκαρπο Γιωρκάτζη.

Σύμφωνα με όσα γράφει ο «Πολίτης», ο Βάσος Λυσσαρίδης, ο οποίος ήταν ο προσωπικός γιατρός του Μακαρίου, είχε δώσει την έγκριση για δημοσίευση της συνέντευξης αμέσως μετά τον θάνατό του.


Βίντεο: Ο πολιτικός κόσμος αποχαιρετά το Βάσο Λυσσαρίδη :

«Οι Αμερικάνοι με πλησίασαν για να με κάνουν Πρόεδρο του 1961…το 1961, με τον Μακάριο. Με κάλεσε κάποιος της CIA […]. Δεν είχα κόμμα ακόμα. […] Μου λέει “εμείς είμαστε εναντίον του κομμουνισμού, αλλά ξέρουμε ότι ο σοσιαλισμός είναι αντίβαρο και εδώ δεν υπάρχει σοσιαλιστικό κόμμα. Εμείς θα σου δώσουμε 500 χιλιάδες λίρες για να δημιουργήσεις ένα σοσιαλιστικό κόμμα και να βγάλεις εφημερίδα”.

Εγώ σιωπώ κι αυτός νομίζει ότι είναι λίγα και μου λέει “πρώτη δόση οι 500 χιλιάδες λίρες”. Εγώ πάλι σιωπώ και σου λέει “θέλει κάτι άλλο αυτός”. Συνεχίζει “γιατί να μην είσαι εσύ Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας; […] Πώς ανέχεσαι έναν ιερωμένο να είναι Πρόεδρος; Ε, δεν βάσταξα πια. Του λέω, “αυτός ο ιερωμένος είναι πελάτης μου, η υγεία του είναι στα χέρια μου κι αφού αποφάσισα να γίνω Πρόεδρος, όχι με δημοκρατικές μεθόδους, αλλά με τα λεφτά σας και την επιρροή σας, τι εύκολο για μένα είναι να τελειώνουμε… “Ω με παρεξήγησες” μου είπε και εγώ έφυγα χωρίς να τελειώσω το φαγητό μου”.

Στη συνέχεια ο Βάσος Λυσσαρίδης προσθέτει ότι ενημέρωσε τον Μακάρι για τη συγκεκριμένη συνομιλία και προσθέτει: «Αυτές τις 500 χιλιάδες λίρες τις έδωσαν στον Γιωρκάτζη. Είχαν εγκριθεί ήδη και έπρεπε κάπου να τα δώσουν».

https://www.alphafreepress.gr/2021/04/27/politikh/lyssaridis-makarios-vomva-gia-ti-cia-se-synenteyksi-ntokoumento/
-----------------------------------------------------------------------------------



Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών ο παλαίμαχος
Κύπριος πολιτικός Βάσος Λυσσαρίδης.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης, ήταν ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ και διετέλεσε για σειρά ετών Πρόεδρος της Βουλής, ενώ αποτέλεσε μια εκ των προσωπικοτήτων της Κύπρου, που συνέδεσαν το όνομά τους με σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την πολιτική ζωή της Μεγαλονήσου. Λεπτομέρειες για την κηδεία του Βάσου Λυσσαρίδη, αναμένεται να ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες.

Ποιος ήταν ο Βάσος Λυσσαρίδης


Γιατρός, πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ, πρώην βουλευτής και πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Παντρεύτηκε και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της με την αμερικανίδα σύζυγο του, δημοσιογράφο Βαρβάρα Λυσσαρίδη.


Ο Βάσος Λυσσαρίδης γεννήθηκε στις 13 Μαίου 1920 στο χωριό Λεύκαρα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά την περίοδο των σπουδών του υπήρξε στέλεχος διαφόρων οργανώσεων, όπως πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος, πρόεδρος της Ενώσεως Κυπρίων Φοιτητών, γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων κ.α.


Η ανάμειξή του σε συνδικαλιστικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα ήταν συνεχής από νεαρή ηλικία. Υπήρξε πρόεδρος του Μετώπου Ειρήνης, μέλος του συμβουλίου του Παγκυπρίου Κινήματος Ειρήνης και μέλος άλλων οργανώσεων. Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59 πρόσφερε επίσης τις υπηρεσίες του και υπήρξε μέλος της αντιπροσωπευτικής ομάδας Ελλήνων Κυπρίων παραγόντων που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κάλεσε νωρίς το 1959 στο Λονδίνο προκειμένου να τον συμβουλεύσουν για την αποδοχή ή όχι των συμφωνιών Ζυρίχης.


Ήταν δε τότε ο Λυσσαρίδης μεταξύ των λίγων που τάχθηκαν σαφώς εναντίον της αποδοχής των συμφωνιών. Μετά το τέλος του αγώνα, στις πρώτες βουλευτικές εκλογές που έγιναν το 1960, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής και έκτοτε επανεκλεγόταν συνεχώς. Στο βουλευτικό αξίωμα υπηρέτησε συνολικά για 46 χρόνια.


Υπήρξε στενός συνεργάτης, σύμβουλος και προσωπικός γιατρός του προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου μέχρι τον θάνατό του στις 3 Αυγούστου του 1977.


Ο Βάσος Λυσσαρίδης πήρε ενεργό μέρος στην αντίσταση κατά των Τούρκων στο τέλος του 1963 και το 1964, μετά την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων και την έναρξη των διακοινοτικών συγκρούσεων, ηγούμενος πρόχειρα εξοπλισμένων ομάδων εθελοντών που ο ίδιος οργάνωσε και που αγωνίστηκαν κυρίως στον Πενταδάκτυλο. Κατά την ίδια εποχή ανέλαβε διάφορες αποστολές στο εξωτερικό, όπως στην Αίγυπτο για επείγουσα εξασφάλιση ποσοτήτων όπλων για εξοπλισμό των ελληνοκυπριακων δυνάμεων που αντιμετώπισαν την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων. Επανειλημμένα επίσης ανέλαβε πολιτικής φύσεως αποστολές στην Ελλάδα και αλλού, ως απεσταλμένος του προέδρου Μακαρίου. Υπήρξε παλαιός και στενός φίλος του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου.


Χρήσιμες για την Κύπρο, τόσο στα Ηνωμένα Έθνη όσο και αλλού, αποδείχθηκαν οι προσωπικές διεθνείς διασυνδέσεις του, ιδίως με τους Άραβες και τους Αφρικανοασιάτες. Μετείχε σε πολλά συνέδρια Αφρικανοασιατικών κρατών και διετέλεσε πρόεδρος του Αφρικανοασιατικού Κινήματος Αλληλεγγύης προς την Κύπρο, καθώς και πρόεδρος του Κυπροαραβικού Συνδέσμου. Επίσης, αντιπρόεδρος του προεδρείου της Οργάνωσης Αφροασιατικής Αλληλεγγύης (AAPSO) και γενικός γραμματέας της διεθνούς επιτροπής κατά των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού.

Μετά την τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, που ακολούθησε το πραξικόπημα, ο Βάσος Λυσσαρίδης τάχθηκε αποφασιστικά ενάντια στην οποιαδήποτε συνθηκολόγηση και υπέρ της ταχύτερης επανόδου στην Κύπρο του προέδρου Μακαρίου. Λίγες μόνο μέρες μετά τη δεύτερη τουρκική στρατιωτική προέλαση στην Κύπρο, ο Βάσος Λυσσαρίδης έγινε στόχος δολοφονικής απόπειρας στη Λευκωσία. Από ενέδρα που στήθηκε από στοιχεία της ΕΟΚΑ Β΄, ο ίδιος πληγώθηκε ελαφρά αλλά σκοτώθηκε ο ποιητής και στέλεχος της ΕΔΕΚ Δώρος Λοΐζου που τον συνόδευε στο ίδιο αυτοκίνητο. Μιλώντας λίγο μετά την απόπειρα εναντίον του, ο Βάσος Λυσσαρίδης έκαμε κήρυγμα ομόνοιας και συμφιλίωσης των Ελλήνων της Κύπρου ενάντια στον τουρκικό κίνδυνο.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)