Articles by "Ισραήλ"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ισραήλ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Οι κινήσεις της Άγκυρας σε Λιβύη, Ανατ. Ιερουσαλήμ και Υεμένη προκαλούν προσοχή και ανησυχία

Διαδηλωτής μπροστά σε Τζαμί της Κωνσταντινούπολης κρατά χάρτη
με τον διαδοχικό ακρωτηριασμό της Παλαιστίνης 

του Yossi Melman ,Tel Aviv 26 June 2020, Middle East Eye
Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ισραηλινοί ηγέτες, στρατιωτικοί και των μυστικών υπηρεσιών παρακολουθούν με αυξανόμενη ανησυχία αυτό που χαρακτηρίζουν ως «επεκτεινόμενη διείσδυση της Τουρκίας» στην Μέση Ανατολή.

Οι προσπάθειες της Τουρκίας να ανυψώσει τα πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά και στρατιωτικά συμφέροντά της, με εξάπλωση από την Μεσόγειο στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό, είναι επίσης πηγή έντονης ανησυχίας για τους συμμάχους και εταίρους του Ισραήλ στην περιοχή: Τις Κύπρο, Ελλάδα, Αίγυπτο, Σουδάν, Σαουδική Αραβία, Συρία, Ιρακινό Κουρδιστάν, τα Αραβικά Εμιράτο και τον Διοικητή της Ανατολικής Λιβύης Καλίφα Χαφτάρ.

Η άγνωστη ισραηλινή υποστήριξη στον πόλεμο του Χαφτάρ στην Λιβύη

Το γαλλικό ειδησεογραφικό δελτίο Intelligence Online ανέφερε στις αρχές του μηνός ότι η τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ συνήψε ισχυρούς δεσμούς με το κόμμα Ισλάχ της Υεμένης, το οποίο διαπνέεται από την ιδεολογία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Κατά το δημοσίευμα το βασικό μέσο για την ενίσχυση των συμφερόντων της είναι μέσω της τουρκικής ομάδας ανθρωπιστικής βοήθειας ΙΗΗ, που στέλνει βοήθεια στην Υεμένη.

Παρά το γεγονός ότι υπήρξε επί χρόνια όργανο της Σαουδικής Αραβίας και πολέμησε τους αντάρτες Χούθις, το Ισλάχ δεν έχει ενδοιασμούς να συνεργαστεί με την Τουρκία.

Η τουρκική οργάνωση ΙΗΗ ήταν αυτή που έστειλε το πλοίο Mavi Marmara στην Λωρίδα της Γάζας, φορτωμένοι με ανθρωπιστικά εφόδια και Τούρκους και διεθνείς φίλο-Παλαιστινίους ακτιβιστές. Το πλοίο σταματήθηκε και προσβλήθηκε από Ισραηλινούς κομάντο, σε μια βίαιη σύγκρουση που προκάλεσε τον θάνατο 10 Τούρκων ακτιβιστών.

Τρία χρόνια αργότερα, η ισραηλινή κυβέρνηση συμφώνησε να αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων με καταβολή 21 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου ζήτησε συγνώμη από τον Ταγίπ Ερντογάν, πρωθυπουργό τότε.

Ο Νετανιάχου και οι ηγέτες της ισραηλινής ασφάλειας ήλπιζαν ότι η χειρονομία αυτή θα συνέβαλε στην εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών. Αλλά αυτό δεν επιτεύχθηκε.

Ψυχραμένες Σχέσεις

Μολονότι οι οικονομικοί δεσμοί Τουρκίας- Ισραήλ παρέμειναν πολύ καλοί κατά τα τελευταία χρόνια, με αμοιβαία αύξηση του εμπορίου και του τουρισμού, οι σχέσεις μυστικών υπηρεσιών και ασφάλειας υποβιβάστηκαν στο χαμηλότερο επίπεδο.

Προηγουμένως, η Τουρκία και το Ισραήλ είχαν οικοδομήσει έναν φοβερό στρατηγικό συνεταιρισμό (formidable strategic partnership) , που είχε διαρκέσει 50 χρόνια. Πράκτορες της ισραηλινής Mossad και της τουρκικής ΜΙΤ συναντιούνταν συχνά, αντάηλλασαν μυστικές πληροφορίες και αλληλοβοηθούνταν σε επιχειρήσεις εναντίον κοινών εχθρών, ειδικώτερα της Συρίας.

Ισραηλινές αμυντικές επιχειρήσεις πουλούσαν στην Τουρκία πολεμικό εξοπλισμό όπως τανκς, πυροβόλα, αεροπλάνα ρομπότ, και όργανα κατασκοπείας, αλλά και αναβάθμιση των πολεμικών αεροπλάνων. Από το 1985 ως το 2000 αυτές οι συναλλαγές ξεπέρασαν τα 5 δις. δολάρια. Αλλά κατά την τελευταία δεκαετία, ενώ ο Ερντογάν στερέωνε την εσωτερική εξουσία του και διαπίστωνε ότι εξατμίζονταν τα τουρκικά σχέδια και όνειρα ένταξης στην Ε.Ε., αποστασιοποιήθηκε από το Ισραήλ.

Οι Ισραηλινοί ηγέτες, συνηθισμένοι με τον χαρακτήρα του, δεν ανησυχούν ιδιαίτερα με την ρητορεία του Ερντογάν εναντίον της κατοχής και τις ωμότητες σε βάρος των Παλαιστινίων.

Πράκτορες της Μοσάντ και της τουρκικής ΜΙΤ συναντιούνταν συχνά, μοιράζονταν πληροφορίες και συνεργάζονταν σε επιχειρήσεις εναντίο κοινών αντιπάλων,. Ειδικώτερα της Συρίας. Αυτό που τις ανησυχεί ιδιαίτερα τώρα είναι οι στενές επαφές της Τουρκίας με την στρατιωτική πτέρυγα της (παλαιστινιακής) Χαμάς. Σύμφωνα με την μυστική οργάνωση εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ Shin Bet,, ο Σαλάχ αλ-Αρούνι, κορυφαίος διοικητής της Χαμάς, που εκτοπίστηκε από το Ισραήλ το 2007, έχει εγκαταστήσει το επιτελείο του στην Τουρκία. Τώρα κινείται μεταξύ Βηρυτού και Κωνσταντινούπολης, σχεδιάζοντας, όπως λέγεται, επιθέσεις εναντίον ισραηλινών στόχων. Τούρκοι αξιωματούχοι διέψευσαν κατ΄επανάληψη αυτές τις πληροφορίες. Η ισραηλινή αστυνομία και το Shin Bet παρακολουθούν επίσης στενά την αυξημένη δραστηριότητα της Τουρκίας στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ, μέσω της επίσημης τουρκικής οργάνωσης βοήθειας ΤΙΚΑ.

Η Τικα χορηγεί χρηματική βοήθεια και τρόφιμα σε Παλαιστινίους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και συνέβαλε στο άνοιγμα εκεί ενός καφενείου, ενός πανδοχείου και ενός κινηματογράφου . Οι ισραηλινές αρχές υποστηρίζουν ότι με την πρόφαση της πολιτιστικής και ανθρωπιστικής βοήθειας, η Τουρκία προάγει την ιδεολογίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, όπως και τους μεγαλεπήβολους οραματισμούς του Ερντογάν να αναστήσει τις ένδοξες ημέρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κυβερνούσε την Παλαιστίνη επί αιώνες, έως τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Γιορτή για το Ισραήλ: Αρχίζει να στέλνει πετρέλαιο στην Αίγυπτο.

Στο Ιράκ και λιγότερο στην Συρία, οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ συνεργάστηκαν στενά με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ιορδανία στην ενίσχυση των κουρδικών δυνάμεων που πολέμησαν εναντίον τωντου «Ισλαμικού Κράτους».

Αυτή η συνεργασία αποτελούσε προέκταση της μακρόχρονης μυστικής συνεργασίας μεταξύ του Ισραήλ και των Κούρδων του Ιράκ, στις δεκαετίες 1960 και 1970. Οι Κούρδοι ταιριάζουν στην ισραηλινή στρατηγική αντίληψη περί «περιφερειακής Συμμαχίας», που επιδιώκει συμμαχίες μεταξύ του εβραϊκού κράτους και εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων σε αραβικές-μουσουλμανικές χώρες της Μέσης Ανατολής.


Ανταγωνισμοί στο αέριο

Αλλά ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος του Ισραήλ είναι τώρα η Λιβύη. Η χώρα αυτή συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών και του στρατιωτικού κατεστημένου του Ισραήλ για τέσσερεις λόγους. Πρώτον λόγω της θέσης της της στην Μεσόγειο. Δεύτερον λόγω τηε γειτνίασής της με την Αίγυπτο, εχθρό του Ισραήλ που μεταβλήθηκε σε στρατηγικό εταίρο. Τρίτον, η Λιβύη εφέλκυσε την προσοχή ως καταφύγιο τρομοκρατών υπό το καθεστώς του Καντάφι. Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι και καθώς τα λεηλατημένα όπλα από τις στρατιωτικές αποθήκες μεταφέρονταν από την Λιβύη στο Σινά και στα χέρια της Χαμάς, στην Γάζα, το Ισραήλ στράφηκε προς τον Διοικητή της Ανατολικής Λιβύης Καλίφα Χαφτάρ..

Με την βοήθεια των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών, που έχουν επίσης ισχυρά συμφέροντα στην Λιβύη, οι αξιωματούχοι της Μοσάντ συναντήθηκαν πολλές φορές με τον Χαφτάρ και τους επιτελικούς αξιωματικούς του. Προ ολίγων εβδομάδων αναφέρθηκε ότι στις δυνάμεις του στάλθηκαν ισραηλινά όπλα, με την βοήθεια των Αραβικών Εμιράτων, που υποστηρίζουν επίσης τον Χαφτάρ.

Ο τέταρτος λόγος (ισραηλινού «πονοκέφαλου» για την Λιβύη) είναι ένα μίγμα στρατηγικών και οικονομικών κινήτρων. Μετά την απόφαση του Ερντογάν να πάρει αποστάσεις από το Ισραήλ, προέκυψε ένας νέος συνεταιρισμός. Στηρίχτηκε στο παλαιό αξίωμα: «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Συνδεόμενοι στην αντιπαλότητά τους με την Τουρκία, το Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα έγιναν οι καλύτεροι φίλοι.



Το Ισραήλ επιζητεί την αναστύλωση πλήρων διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία





As part of this new tripartite alliance, the three countries signed an agreement to construct EastMed, a pipeline to carry Israeli and Cypriot gas from their Mediterranean fields to Greece and then on to the rest of Europe.

But Turkey’s recent intervention in Libya stands in the way. Ankara sides with the Tripoli-based Government of National Accord (GNA) in the war against Haftar, who is supported by Russia, Egypt, UAE and Israel.

In recent weeks, Turkish-backed forces in western Libya have recaptured several key towns and military bases formerly held by Haftar.

In November 2019 Turkey and the GNA signed a maritime delimitation agreement, which was roundly rejected by Haftar, along with the governments of Greece, Egypt, Cyprus and France.

Israel worries that the Turkish move is intended only for one purpose: to obstruct plans to build the EastMed. Nevertheless, despite the rivalry and sometimes even hostility between Israel and Turkey, the two countries leave some backchannels open.

An Israeli official told Middle East Eye earlier this year that his country was seeking to resume full ties with Ankara and once again exchange ambassadors.

Meanwhile, Turkish sources told Al-Monitor in May that Mossad head Yossi Cohen twice in the last ten months met with his Turkish counterpart, MIT chief Hakan Fidan, to discuss regional problems from Syria to Libya. Whatever their differences, Israel won’t be looking to confront Turkey any time soon. As Israel’s then-foreign minister Israel Katz said in December 2019, while Israel opposes Turkish involvement in Libya, “that doesn’t mean we are sending battleships to confront Turkey”.







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Κύπρος επιχειρώντας να προστατέψει ακόμα και το (αποδεδειγμένο) κοίτασμα «Αφροδίτη» του βυθοτεμαχίου 12 και βλέποντας την «περίεργη» αποχώρηση των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών από τα κυπριακά βυθοτεμάχια γενικότερα, τα οποία είχαν παραχωρηθεί σε αυτές προς εκμετάλλευση, προχώρησε σε πρόταση συνεκμετάλλευσης προς το Ισραήλ.

Την πρόταση υπέβαλε γραπτώς το κυπριακό υπουργείο Ενέργειας.

Αυτό αποκάλυψε ο Κύπριος Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Πολίτης 1076», σημειώνοντας ότι αναμένεται η γραπτή αντίδραση του υπουργείου Ενέργειας του Ισραήλ και εκτιμώντας ότι βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία για το θέμα.

Μιλώντας για τη συνάντηση που είχε χθες με τον Ισραηλινό ομόλογό του, ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι του ζητήθηκε όπως η Κυπριακή Δημοκρατία προωθήσει τις σχέσεις Ισραήλ- Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο διευκρίνισε ότι το λεγόμενο «ειρηνευτικό σχέδιο» Τραμπ για το Μεσανατολικό, το οποίο προνοεί την ενδεχομένη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης από πλευράς Ισραήλ, δεν βρίσκει σύμφωνη την Κυπριακή Δημοκρατία.

Για την τριμερή Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών είπε ότι αυτή θα γίνει αμέσως μετά την 1η Αυγούστου.

Με στόχο της έναρξη παραγωγής φυσικού αερίου από το κοίτασμα «Αφροδίτη» το 2025 και με εκτιμώμενα έσοδα για τη Δημοκρατία τα 9,3 δισεκατομμύρια δολάρια για περίοδο 18 ετών, η Κυπριακή Δημοκρατία είχε υπογράψει συμφωνία, με τις εμπλεκόμενες εταιρείες, την Άδεια Εκμετάλλευσης του κοιτάσματος και το Συμβόλαιο Αναλογικού Καταμερισμού του Τεμαχίου 12 της Κυπριακής Αποκλειστικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Η Άδεια Εκμετάλλευσης του «Αφροδίτη» για περίοδο 25 χρόνων, η πρώτη του είδους που παραχωρήθηκε σε αδειούχους της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, βασίστηκε στο τελικό Σχέδιο Ανάπτυξης και Παραγωγής του κοιτάσματος που συμφωνήθηκε μεταξύ του Υπουργείου Ενέργειας και της συμβασιούχου κοινοπραξίας των Noble Energy, Shell και Delek και το οποίο ενέκρινε, ο Υπουργός Ενέργειας, ύστερα από ενδελεχή μελέτη και διαβούλευση.

Βάσει του Σχεδίου, προβλέπονταν μεταφορά του φυσικού αερίου του κοιτάσματος «Αφροδίτη» με απευθείας υποθαλάσσιο αγωγό στο τερματικό υγροποίησης Ίντκου, της Αιγύπτου, από όπου και θα εξάγονταν ως υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) στην Ευρώπη και τις διεθνείς αγορές, επιλογή που θεωρείται ως βέλτιστη από το Υπουργείο.

Το συγκεκριμένο κοίτασμα εκτείνεται κατά ένα ελάχιστο ποσοστό στη γειτονική ΑΟΖ του Ισραήλ και συγκεκριμένα στο κοίτασμα Yishai. Οι εταιρείες που θα αναπτύξουν το ισραηλινό κοίτασμα θεωρούν πως θα πρέπει να επιλυθεί το ζήτημα ζητώντας μερίδιο από τα κέρδη της Αφροδίτης.

Η Shell και η Noble Energy κατέχουν το 35% του κοιτάσματος της Αφροδίτης, ενώ η Delek Drilling κατέχει το υπόλοιπο 30%. Στις 7 Νοεμβρίου του 2019, η Delek Drilling ανακοίνωσε συμφωνία με την κυπριακή Κυβέρνηση να επενδύσει 2,5 έως 3,5 δις δολάρια για την ανάπτυξη του πεδίου της Αφροδίτης τα επόμενα τέσσερα έως έξι χρόνια.

Ωστόσο, τον περασμένο Δεκέμβριο ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Ενέργειας του Ισραήλ, Udi Adiri, με επιστολή του στην κοινοπραξία Νοble/Delek/Shell, τόνισε ότι δεν μπορούν να αναπτύξουν το κοίτασμα μέχρι να διευθετηθεί η συνοριακή διαμάχη με την άδεια Yishai του Ισραήλ.

Aν και τον Ιανουάριο υπήρξαν φήμες περί «τελικής διευθέτησης» του ζήτηματος με ιδέες να υπάρχουν ακόμη και για διαιτησία, ωστόσο τίποτα από τα πιο πάνω δεν έγινε και η μεταφορά της Αφροδίτης στην Αίγυπτο με αγωγό καθυστερεί.πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η πρόσφατη επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο Τελ Αβίβ και η συμφωνία συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, αποτελεί την απόλυτη επιβεβαίωση ότι οι κυβερνώντες μας έχουν αποφασίσει ότι η θέση της Ελλάδας στο διεθνές σκηνικό είναι αυτή του «κολαούζου» ή του παρατρεχάμενου των «μεγάλων τραμπούκων», μια χώρα που το καλύτερο που έχει να ελπίζει είναι να εξαρτά την ύπαρξή της από τα κέφια των ισχυρών της περιοχής.

Τι ακριβώς πήγε να κάνει ο Πρωθυπουργός μας στο Ισραήλ; Από τις επίσημες ανακοινώσεις του Γραφείου του Πρωθυπουργού, δεν φαίνεται να υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος, παρά μόνο γενικόλογες διατυπώσεις για τους «δεσμούς» των δύο λαών και τα «οφέλη» από τη συνεργασία τους. Ο κ. Νετανιάχου φρόντισε να μας υπενθυμίσει ότι ήταν ο πατέρας Μητσοτάκης, που πριν ακριβώς 30 χρόνια, το 1990, αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ. Μόλις το 1990! Όλοι, βέβαια, φροντίζουν να ξεχάσουμε για ποιον λόγο, τόσα χρόνια μετά την ίδρυσή του, η Ελλάδα και όχι μόνο, δεν αναγνώριζε αυτό το υβριδικό κράτος, το οποίο γεννήθηκε με ένα έγκλημα και στη συνέχιση αυτού του εγκλήματος βασίζει την ύπαρξή του!

Μεταξύ των συναντήσεων του κ. Μητσοτάκη, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι «επενδυτές», κατά κύριο λόγο εκπρόσωποι Ισραηλινών fund και εταιρειών διαχείρισης χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων, τα γνωστά «κοράκια», που βλέπουν ότι η Ελλάδα είναι προϊόν προς ξεπούλημα και θέλουν να έχουν μερίδιο σ’ αυτό! Αυτό φάνηκε και από τις δηλώσεις των δύο πρωθυπουργών, που περιελάμβαναν, πέρα από την ανταλλαγή συγχαρητηρίων για την «επιτυχία» τους στην καταπολέμηση του κορωνοϊού, τους βασικούς τομείς που η Ελλάδα έχει βγάλει «στο σφυρί» μέσω του υπερταμείου: ενέργεια και φυσικούς πόρους, και, φυσικά, τον τομέα της «κυβερνοασφάλειας», ήτοι, ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις και λογοκρισία στο διαδίκτυο.

Όσο για την «αμυντική» μας συνεργασία, όπως πληροφορούμαστε από δημοσιεύματα του Τύπου, αυτή περιλαμβάνει το ενδιαφέρον του Ισραήλ για συμμετοχή στο ξεπούλημα της ΕΛΒΟ και την αγορά από την Ελλάδα Ισραηλινών drones, τα οποία έχουν δοκιμαστεί παράνομα για την παρακολούθηση και καταστολή αμάχων, κάτι που καθιστά την αγορά τους παράνομη, με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Και, όπως μας δείχνει η εμπειρία μας από τις σύγχρονες μεθόδους καταστολής κινητοποιήσεων, αλλά και από την παρακολούθηση που υποστήκαμε στη διάρκεια της καραντίνας, για τους ίδιους λόγους σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει και η ελληνική κυβέρνηση! Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως για το Ισραήλ, αυτό που δεν ειπώθηκε στις κοινές ανακοινώσεις, είναι οι στρατιωτικές του βάσεις στα νησιά μας και ειδικά στην Κρήτη, όπου έχει ήδη τοποθετηθεί ένα ισχυρότατο, ισραηλινό ραντάρ, ικανό να ελέγχει όλη την περιοχή, αλλά και να παρεμβαίνει και να ακυρώνει τα αντίστοιχα μέσα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων!

Η κυβερνητική προπαγάνδα, με τη βοήθεια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, προκειμένου να κάνει αποδεκτή από την κοινή γνώμη αυτήν τη συμμαχία, προβάλλει το επιχείρημα ότι θα αποτελέσει «ασπίδα» απέναντι στα επεκτατικά και αποσταθεροποιητικά σχέδια της Τουρκίας στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία και το Ισραήλ είναι οι δύο χώρες που «διαγωνίζονται» για την πρώτη θέση ως αποσταθεροποιητικοί παράγοντες στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Το γεγονός ότι η Τουρκία αυτή τη στιγμή φαίνεται να παίρνει την πρωτιά σ’ αυτόν τον τομέα, σε καμία περίπτωση δεν μετατρέπει το Ισραήλ σε «παράγοντα σταθερότητας»!

Πώς είναι δυνατόν να είναι παράγοντας σταθερότητας ένα τεχνητό κράτος, το οποίο υπάρχει μόνο επειδή κατέλαβε δια της βίας τη γη ενός άλλου λαού και καταπατά απροκάλυπτα τα δικαιώματά του; Πώς είναι δυνατόν να δηλώνει ο κ. Μητσοτάκης ότι «επιδιώκουμε την ειρήνη, σεβόμενοι το Διεθνές Δίκαιο» όταν συνεργάζεται με ένα κράτος το οποίο αρνείται να ορίσει συγκεκριμένα σύνορα για να μπορεί να επεκτείνεται διαρκώς εις βάρος της Παλαιστίνης και των γειτονικών λαών του; Το Ισραήλ απειλεί το Ιράν, επιτίθεται στη Συρία χρησιμοποιώντας παράνομα τον εναέριο χώρο του Λιβάνου, κατέχει παράνομα τα υψίπεδα του Γκολάν που ανήκουν στη Συρία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν έχει προστριβές με το Ισραήλ είναι επειδή έχει την τύχη να μην έχει κοινά σύνορα μαζί του! Όταν, δε, πρόκειται για την προώθηση των συμφερόντων του, το Ισραήλ με μεγάλη ευκολία αναπτύσσει σχέσεις με την Τουρκία, από την οποία υποτίθεται ότι θα μας προστατεύσει μέσω της Ελληνο-Ισραηλινής συμφωνίας! Προφανώς γι’ αυτό και ο κ. Νετανιάχου δεν βρήκε ούτε μισή λέξη να πει για την Τουρκία και τις προκλητικές κινήσεις της στην περιοχή το τελευταίο διάστημα.

Ποιοι είναι, λοιπόν, οι «κοινοί στόχοι», ποιες είναι ακριβώς οι «κοινές προκλήσεις», για τις οποίες μας μίλησαν οι δυο πρωθυπουργοί στις δηλώσεις τους; Τι «κοινό» μπορεί να έχει μια κατεχόμενη χώρα, όπως η Ελλάδα, με ένα κράτος που ασκεί κατοχή και επιθετική, επεκτατική πολιτική, όπως το Ισραήλ; Ο ρόλος που επιφυλάσσουν για την Ελλάδα είναι να διευκολύνει το Ισραήλ και τους Αμερικανο-Νατοϊκούς «συμμάχους» στους επιθετικούς τους σχεδιασμούς, προσφέροντας έδαφος για τις βάσεις του Ισραήλ, παραδίδοντας στον απόλυτο έλεγχό του την Κρήτη, ώστε να έχει το απαραίτητο «βάθος πεδίου» για να μπορεί να υλοποιήσει τα τυχοδιωκτικά του σχέδια! Και τελικά, να θυσιαστεί ως άλλη «Ιφιγένεια» για να φυσήξει «ούριος άνεμος» για τα άνομα συμφέροντα των ισχυρών και για τα κέρδη των ξένων και ντόπιων ολιγαρχών.

Το ΕΠΑΜ έχει τονίσει πολλές φορές ότι τέτοιου είδους «συμμαχίες» είναι ηθικά και δικαιακά απαράδεκτες, αλλά παράλληλα είναι και επικίνδυνες και εθνικά επιζήμιες, όπως έχουμε αναλύσει στη σχετική ανακοίνωσή μας ενάντια στη συμφωνία για τον αγωγό EastMed. Καθώς διανύουμε τον δέκατο χρόνο της κατοχής μας από τους «θεσμούς», καλούμε τον ελληνικό λαό να αναλογιστεί ότι σε μια τέτοια κατάσταση το μόνο «συμφέρον» του είναι η εθνική απελευθέρωση. Και στην κατεύθυνση αυτή, οι μόνες πραγματικά συμφέρουσες συμμαχίες θα ήταν με χώρες που αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία και ακεραιότητα και όχι με αυτές που «αγωνίζονται» για να υπονομεύσουν την ακεραιότητα και την κυριαρχία των άλλων χωρών. Μόνο έτσι νοείται η συνεργασία των λαών, μόνο έτσι διασφαλίζεται η ειρήνη, η σταθερότητα και η ασφάλειά τους!


Αθήνα, 18 Ιουνίου 2020
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν το βράδυ της Κυριακής στο Τελ Αβίβ εναντίον της απειλής που αντιμετωπίζει, όπως λένε, η δημοκρατία στο Ισραήλ, τηρώντας μέτρα προφύλαξης για τον κορονοϊό. 
Στη χώρα, συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον δεξιό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον κεντρώο βασικό αντίπαλό του Μπένι Γκαντς για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Περίπου 2.000 άνθρωποι, κατά υπολογισμούς ισραηλινών ΜΜΕ, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που απηύθυνε μέσω Facebook το κίνημα που αυτοαποκαλείται «Μαύρες σημαίες» και συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Γιτζάκ Ραμπίν για να «σωθεί η δημοκρατία». 

Εντυπωσιακή και πρωτόγνωρη η εικόνα της διαδήλωσης στην εποχή του κορονοϊού 

Ενας από τους στόχους της κινητοποίησης ήταν να εκφραστεί η αντίθεση του κινήματος στις συνομιλίες που συνεχίζονται ανάμεσα στον Γκαντς, επικεφαλής του κόμματος Γαλάζιο και Λευκό, και τον Νετανιάχου, επικεφαλής του Λικούντ, που αντιμετωπίζει ποινική δίωξη για υποθέσεις διαφθοράς. 

Εφοδιασμένοι με προστατευτικές μάσκες και ντυμένοι κυρίως στα μαύρα, οι διαδηλωτές κρατούσαν δύο μέτρα απόσταση ο ένας από τον άλλο, τηρώντας έτσι τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης που εφαρμόζονται για να αποτραπεί η περαιτέρω εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού. 

Οι διαδηλωτές στην πλατεία Ραμπίν του Τελ Αβίβ.
Στα πλακάτ ο κεντρώος Μπένι Γκαντς τον οποίο οι διαδηλωτές κατηγορούν για ενδοτισμό απέναντι στον Νετανιάχου Μέχρι τη Δευτέρα, στο Ισραήλ είχαν καταγραφεί 173 θάνατοι και 13.654 επιβεβαιωμένα κρούσματα του κορονοϊού. «Αφήστε τη δημοκρατία να νικήσει», αναγραφόταν σε ένα πλακάτ. «Πρωθυπουργός Εγκλήματος», είχαν γράψει διαδηλωτές πάνω στις μάσκες τους. Αλλοι ανέμιζαν μαύρες σημαίες, που συμβολίζουν γι’ αυτούς τις απειλές για τη δημοκρατία στο Ισραήλ. Φώναζαν συνθήματα όπως, «δωροδοκία», «απάτη», «κατάχρηση εμπιστοσύνης», θυμίζοντας τις κατηγορίες που βαρύνουν τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Νετανιάχου 

Διαδηλωτές με μάσκες κατά του Νετανιάχου 
Μετά τις πρόωρες εκλογές που διεξήχθησαν στις αρχές του Μαρτίου, την τρίτη τέτοια διαδικασία μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, που αναμενόταν ότι θα οδηγούσε εντέλει στο ξεκαθάρισμα των λογαριασμών των Νετανιάχου και Γκαντς, ο πρόεδρος Ρεουβέν Ρίβλιν ανέθεσε στον Γκαντς τη διερευνητική εντολή σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης. 
Ομως εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, ο Γκαντς, προκαλώντας κατάπληξη, άνοιξε τον δρόμο στον σχηματισμό κυβέρνησης «ενότητας», «εκτάκτου ανάγκης» με τον Νετανιάχου. Διαβεβαίωσε ότι δεν θα μοιράζεται την εξουσία μαζί του, καθώς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ο μακροβιότερος επικεφαλής κυβέρνησης στο Ισραήλ, δεν έχει διευθετήσει ακόμη τα προβλήματά του με τη Δικαιοσύνη. 

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου στο στόχαστρο των διαδηλωτών
Υποστηρικτές της αντιπολίτευσης κατηγορούν τον Γκαντς, τον άλλοτε αρχηγό του ισραηλινού γενικού επιτελείου εθνικής άμυνας, πως παρέδωσε τα όπλα. Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, η ισχύς της εντολής του εξέπνευσε χωρίς να έχει συναφθεί συμφωνία και ο Ρίβλιν ανέθεσε στο κοινοβούλιο να προτείνει, μέσα σε κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες, ένα μέλος του που διαθέτει επαρκή υποστήριξη για να σχηματιστεί κυβέρνηση και να λάβει τέλος το πολιτικό αδιέξοδο που επικρατεί για πάνω από έναν χρόνο. 

Η δημοκρατία «πεθαίνει από μέσα» 

Στο μεταξύ, τα στρατόπεδα των Γκαντς και Νετανιάχου συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις ενόψει της πιθανής συνεργασίας τους. «Δεν καταπολεμάς τη διαφθορά από μέσα. Αν είσαι μέσα, είσαι μέρος της», ήταν η αιχμή του Γιαΐρ Λαπίντ, νέου ηγέτη της αντιπολίτευσης, προφανώς εναντίον του πρώην συμμάχου του Μπένι Γκαντς. «Οι δημοκρατίες πεθαίνουν από μέσα διότι οι καλοί σιωπούν και οι αδύναμοι παραδίνονται», πρόσθεσε, καταγγέλλοντας τους ελιγμούς στους οποίους επιδίδεται κατ’ αυτόν ο Νετανιάχου για να κρατηθεί στην εξουσία. «Είμαστε εδώ για να πούμε ότι δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ», συμπλήρωσε. Οι διαδηλωτές απαίτησαν να καταρτιστούν νόμοι που θα απαγορεύουν σε πολιτικούς που διώκονται ποινικά να σχηματίζουν κυβέρνηση, ενώ έχουν επίσης προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο, ζητώντας την παρέμβασή του. 


πηγή 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να συναντήσει σε λίγη ώρα τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Στις αποσκευές του κομίζει ως «δώρο», μεταξύ άλλων, και την νωπή συμφωνία για τον αγωγό EastMed, που υπογράφηκε, άρον-άρον, πριν 5 μέρες στην Αθήνα και διαφημίσθηκε στους έλληνες πολίτες ως συμφωνία «ανάπτυξης, σταθερότητας, ασφάλειας», ενώ αποτελεί πράξη υποτελούς υλοποίησης των σχεδιασμών ΗΠΑ-Γερμανίας-Ισραήλ, σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και των διεθνών μας υποχρεώσεων, ιδίως της υποχρέωσης σεβασμού της Ειρήνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, προ 4 ημερών διέταξε την εν ψυχρώ και βάσει σχεδίου δολοφονία του Ιρανού Στρατηγού Σουλεϊμανί και ανέλαβε δημόσια την ευθύνη για αυτό το έγκλημα, ενώ πριν 2 μέρες ανακοίνωσε δημόσια μέσω twitter ότι έχει προμελετήσει την διάπραξη δεκάδων επιπλέον διεθνών εγκλημάτων στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

Ο πρωτόγονος τρόπος με τον οποίο ο Τράμπ επαίρεται δημόσια για τετελεσμένα και σχεδιαζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και πράξεις γενοκτονίας, επιβάλλει την σθεναρή αντίδραση και αποδοκιμασία από κάθε άνθρωπο που πιστεύει στις αρχές του πολιτισμού, του ανθρωπισμού και της Δικαιοσύνης και κάθε κράτος που δεσμεύεται από τις αρχές του κράτους δικαίου. Από κάθε άνθρωπο και κάθε κράτος που κατανοεί τι σημαίνει η δέσμευση «Ποτέ Ξανά», που ανέλαβε η Ανθρωπότητα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Πλεύση Ελευθερίας θεωρεί ότι, μετά τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις Τραμπ, ο κ.Μητσοτάκης θα έπρεπε να έχει ακυρώσει την πολυδιαφημισμένη συνάντηση και όχι να προσέρχεται σε αυτήν ως επαίτης και ικέτης, ζητώντας την εύνοια και κομίζοντας «δώρα», που για τη χώρα μας θα αποδειχθούν εξαιρετικά επιζήμια.

Η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και έχει δεσμευθεί για την πάταξη των διεθνών εγκλημάτων. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν νοείται να επιβραβεύει την διάπραξη και την ευθεία απειλή διάπραξης των πιο αποτροπιαστικών εγκλημάτων που γνώρισε η ανθρωπότητα ούτε να παραμένει ανεπηρέαστη από τόσο σοβαρές πράξεις και δηλώσεις, παριστάνοντας ότι δεν τις πληροφορήθηκε.

Η εγκατάλειψη των αρχών της Διεθνούς Δικαιοσύνης, του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η άσκηση εξωτερικής πολιτικής κατ’ εντολή μόνο δεινά μπορεί να φέρει στη χώρα μας.

Η λογική του «υπογράφουμε τα πάντα, συναινούμε σε όλα και παραιτούμαστε από δικαιώματα, ζητιανεύοντας ελεημοσύνη» εκθέτει τη χώρα μας σε πραγματικούς κινδύνους.

Ο αγωγός East Med εμπλέκει την Ελλάδα και την Κύπρο στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ του Τραμπ στη Μέση Ανατολή. Ερήμην του πολύπαθου λαού της παράνομα κατεχόμενης Παλαιστίνης, η Συμφωνία ανοίγει τις ευρωπαϊκές αγορές στο αέριο του Ισραήλ, κάτι που η πολεμοχαρής και υπόλογη διεθνώς Κυβέρνηση του υπόδικου Νετανιάχου αδυνατούσε ως τώρα να πετύχει. Από τα δισεκατομμύρια που θα εισπράξει το Κράτος του Ισραήλ, θα χρηματοδοτηθούν νέοι εξοπλισμοί, για να διαπραχθούν νέα διεθνή εγκλήματα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.


Η υπογραφή αυτής της συμφωνίας αποτελεί εξέλιξη εμπλοκής, με αδιευκρίνιστες πτυχές, οικονομικές, γεωπολιτικές και διεθνοπολιτικές, που συνδέεται με την αστάθεια και την ανασφάλεια στην περιοχή και περιπλέκει αντί να λύνει τα μεγάλα περιφερειακά προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου – το Κυπριακό, τα θέματα του Αιγαίου, το Συριακό, το Παλαιστινιακό, το Κουρδικό, τον Εμφύλιο στην Λιβύη. Όλα αυτά, σε μια ιστορική στιγμή που, με τον πιο επιδεικτικό και ωμό τρόπο, αμφισβητούνται οι βασικές καταστατικές αρχές του ΟΗΕ για τη διεθνή ειρηνική συνύπαρξη των κρατών, εκείνες δηλαδή οι αρχές στις οποίες η Ελλάδα (όπως και η Κύπρος) προσβλέπει και στις οποίες θα έπρεπε να βασίζεται και για την απόκρουση των απειλητικών δηλώσεων και παράνομων ενεργειών του Ερντογάν στο Αιγαίο και στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η πραγματοποίηση της επικείμενης συνάντησης, με το πρόσχημα ότι δήθεν «θα μας εξασφαλίσει προστασία από την Τουρκία» αποτελεί δείγμα πλήρους έλλειψης εθνικής στρατηγικής, και υποκατάστασης της εξωτερικής πολιτικής από κοντόφθαλμους επικοινωνιακούς τακτικισμούς.
Αποτελεί ακόμη, δυστυχώς, άλλον έναν εμπαιγμό προς τον Ελληνικό λαό κι άλλη μια απόπειρα εξαπάτησής του.

Αθήνα, 7/1/2020
Πλεύση Ελευθερίας





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1

Η δολοφονία του ιρανού υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί, επικεφαλής της επίλεκτης Δύναμης Κουντς, από τον αμερικάνικο στρατό με εντολή Τραμπ αναμένεται να προκάλεσει έντονες αναταράξεις στην περιοχή της Νοτιανατολικής Μεσογείου σε μια περιόδο που φουντώνουν οι έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ κρατών.

Ο Σουλεϊμανί έχασε τη ζωή του σε αεροπορική επιδρομή στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Πρόκειται για πρόσωπο «κλειδί» για την Ιρανική εξωτερική πολιτική, αφού είναι ο εγκέφαλος πίσω από τα σχέδια και τις προσπάθειες για την επέκταση της επιρροής του Ιράν στη Μέση Αναστολή.

«Κατά διαταγή του προέδρου» Ντόναλντ Τραμπ, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις εξαπέλυσαν τα «αμυντικά» πλήγματα «για την προστασία του αμερικανικού προσωπικού στο εξωτερικό», σκοτώνοντας τον Κασέμ Σουλεϊμανί, ανέφερε το Πεντάγωνο σε ανακοίνωσή του. Σκοπός της επιχείρησης ήταν «η αποτροπή μελλοντικών ιρανικών επιθέσεων», πρόσθεσε το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας.

Ο θάνατος του ανθρώπου, που φέρεται να είχε στενή σχέση με τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σηματοδοτεί μια δραματική κλιμάκωση των κρυφών πολέμων στους οποίους εμπλέκονται το Ιράν, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, ιδίως του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, και ενδέχεται να οδηγήσει σε αντίποινα.

Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο πρόεδρος Χασάν Ρουχανί και ο υπουργός Άμυνας Αμίρ Χαταμί ορκίστηκαν «εκδίκηση».

Ήδη και νωρίτερα από το προγραμματισμένο θα αναχωρήσει από την Αθήνα ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μετά τη δολοφονία του ιρανού στρατηγού, αφού το Ισραήλ φοβάται αντίποινα από το Ιράν.

Η συγκεκριμένη επίθεση σε συνδυασμό με τις υπογραφές για τη δημιουργία του αγωγού φυσικού αερίου Eastmed, από την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισράηλ που δεν βλέπουν με καλό μάτι ούτε το Ιράν, ούτε η Τουρκία δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα στην περιοχή.

Το Ιράν μέχρι στιγμής έχει αποδεχτεί χωρίς να ανταποδώσει εκατοντάδες αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις, κυρίως ισραηλινές, στην επικράτεια της Συρίας και του Ιράκ. Ωστόσο αναλυτές θεωρούν πως η ιρανική ηγεσία είναι πιθανό να αντιδράσει πολύ πιο δυναμικά στον φόνο του Σουλεϊμανί, που τα τελευταία χρόνια είχε μετατραπεί σε θρύλο για τους σιίτες σε όλη την περιοχή.

Για τον υπουργό Εξωτερικών του Ιράν Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ, η δολοφονία του διοικητή της Δύναμης Κουντς αποτελεί «πολύ επικίνδυνη κλιμάκωση». Ηγετικά στελέχη των Δυνάμεων Λαϊκής Κινητοποίησαν κάλεσαν ήδη τους μαχητές τους να «ετοιμαστούν για μάχη».

Επικρίσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ

Ενδεικτικό του οξυμένου κλίματος είναι η δήλωση του Δημοκρατικού βουλευτή των ΗΠΑ Έλιοτ Ένγκελ, ο οποίος στηλίτευσε το γεγονός ότι ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν ενημέρωσε το Κογκρέσο για την αμερικανική επιδρομή στο έδαφος του Ιράκ εναντίον του υποστράτηγου και προειδοποίησε ότι η ενέργεια αυτή μπορεί να έχει «απρόβλεπτες συνέπειες».

Ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών και πρώην αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν τόνισε πως ο πρόεδρος Τραμπ «έριξε μια ράβδο δυναμίτιδας σε μια πυριτιδαποθήκη» και «οφείλει μια εξήγηση στον αμερικανικό λαό», κάνοντας λόγο για μια «τεράστια κλιμάκωση σε μια περιοχή ήδη πολύ επικίνδυνη».

Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τομ Γιουντάλ έκρινε πως ο πρόεδρος Τραμπ «έφερε τη χώρα μας στα πρόθυρα ενός παράνομου πολέμου με το Ιράν χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου».

Συρία: Σοβαρή κλιμάκωση

Η Συρία καταδικάζει απερίφραστα την «δόλια, εγκληματική αμερικανική επιθετικότητα» που οδήγησε στον φόνο του ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, ισχυρού απεσταλμένου της Τεχεράνης για τις ιρακινές υποθέσεις, μετέδωσε σήμερα το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA επικαλούμενο μια πηγή του υπουργείου Εξωτερικών.

Η πηγή είπε ότι η επίθεση συνιστά μια «σοβαρή κλιμάκωση» και επιβεβαιώνει την ευθύνη που έχουν οι ΗΠΑ για την αστάθεια στο Ιράκ, σύμφωνα με το SANA.

Και ο Ερντογάν ετοιμάζεται για Λιβύη…

Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν ετοιμάζει για την αποστολή στρατού στη Λιβύη, ενώ χτες τούρκοι αξιωματούχοι κατέκριναν οργισμένα την συμφωνία για τον αγωγό Eastmed υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για τον εγκλωβισμό της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Υπενθυμίζουμε ότι το καθεστώς Ερντογάν έχει εξαιρετικές σχέσεις με το Ιράν, ενώ ταύτοχρονα διανύει περίοδο κρίσης και αντιπαραθέσεων με το Ισράηλ.

Το συγκεκριμένο καθεστώς μπορεί το επόμενο διάστημα να δημιουργήσει απρόβλεπτους κινδύνους στην περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου, αφού τα «τύμπανα» του πολέμου ηχούν όλα και δυνατότερα…

Η Ελλάδα μέσω της συμμαχίας με το Ισραήλ και τη δημιουργία του αγωγού κινδυνεύει να βρεθεί μέσα στο μάτι του «κυκλώνα» και πέραν της Τουρκικής επιθετικότητας να μπλεχτεί σε ένα κουβάρι ανταγωνισμών και επικίνδυνων πολεμικών παιχινιδιών ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ιράν…
πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στις 2 Ιανουαρίου πρόκειται να επισκεφτεί τη χώρα μας ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, προκειμένου να υπογράψει με τον Έλληνα Πρωθυπουργό τη συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου East Med.

Πρόκειται, όπως μας πληροφορούν, για έναν αγωγό ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ, μέσω Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας, στην κεντρική Ευρώπη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν αγωγό μέσω του οποίου το Ισραήλ επιχειρεί να κυριαρχήσει στον ενεργειακό τομέα στη λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου, να επιτύχει την ενεργειακή αυτονομία των παράνομων εποικισμών του στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης και, φυσικά, απώτερος στόχος όλων είναι ο αποκλεισμός της Ρωσίας από τον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη. Όλα αυτά σχεδιάζονται αγνοώντας πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα Παλαιστίνης και Λιβάνου, που έχουν ήδη προβεί σε επίσημα διαβήματα διαμαρτυρίας προς την ελληνική κυβέρνηση. Με την υπογραφή του East Med, η Ελλάδα δένεται ακόμα πιο σφιχτά στο άρμα του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ και εργαλειοποιείται για την επίτευξη της δικής τους κυριαρχίας και των επεκτατικών τους σχεδίων, ερχόμενη σε σύγκρουση με χώρες και λαούς με τους οποίους μας συνδέουν, παραδοσιακά, δεσμοί φιλίας και αλληλεγγύης.

Η υπόθεση της «συνεργασίας» μας με το Ισραήλ έχει πολυδιαφημιστεί στη χώρα μας από το ντόπιο πολιτικό σύστημα και τα φερέφωνά τους ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι «μας συμφέρει», τόσο οικονομικά, όσο και εθνικά έναντι της απειλής από την Τουρκία. Δεν υπάρχει τίποτα που να απέχει περισσότερο από την αλήθεια! Οικονομικά, οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι το Ισραήλ και οι μεγάλες πολυεθνικές που θα αναλάβουν τη δημιουργία και εκμετάλλευση του έργου. Τα εθνικά μας συμφέροντα, όχι μόνο δεν προωθούνται, αλλά αντιθέτως ζημιώνονται από τέτοιου είδους «συνεργασίες». Η εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν αποτελούν εμπόδιο στη μάχη των ισχυρών για την επικράτηση στον ενεργειακό τομέα. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα δεν λογίζεται ως κράτος, αλλά μόνο ως χώρος που πρέπει να μετατραπεί σε «ενεργειακό κόμβο» για τη διέλευση των αγωγών, ένα οικόπεδο για διαμελισμό σε ζώνες ειδικών συμφερόντων. Το δε Ισραήλ, που μας παρουσιάζεται ως «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική απειλή, συζητά με την Τουρκία για συνεργασία στον ενεργειακό τομέα! Παράλληλα, προωθούνται και οι στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, με τις οποίες παραδίδονται στρατηγικής σημασίας εδάφη της ελληνικής επικράτειας για τη δημιουργία βάσεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ και την διευκόλυνση της επιθετικής τους πολιτικής και των επεκτατικών τους βλέψεων.

Η πολιτική κάστα που επέβαλε το καθεστώς κατοχής της χώρας μας και την ξεπουλά κομμάτι-κομμάτι, που λειτουργεί ως συμμορία εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, δεν θα μπορούσε να βρει άλλους «συνεργάτες» από τους διεθνείς εγκληματίες και σφαγείς των λαών. Όταν λένε ότι η συνεργασία «μας συμφέρει», αυτό που παραλείπουν να πουν είναι ότι μ’ αυτό το «μας» δεν εννοούν την Ελλάδα ως χώρα ούτε τον ελληνικό λαό, αλλά μόνο τον εαυτό τους και τη δική τους τσέπη. Πολύτιμοι σύμμαχοί τους για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης είναι τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία (εντελώς συμπτωματικά) ανήκουν σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες που κι αυτοί απολαμβάνουν τεράστια κέρδη από την καταστροφή και τον διαμελισμό της χώρας.

Το μόνο που συμφέρει πραγματικά τον λαό μας είναι η επιμονή στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, που με το αίμα τους κατάκτησαν οι λαοί μετά τον Β’ΠΠ. Η υποστήριξη του κατεχόμενου λαού της Παλαιστίνης δεν βασίζεται μόνο στην διεθνιστική αλληλεγγύη που οφείλουμε προς έναν λαό που καταπιέζεται και υποφέρει· δεν έχει μόνο ηθική ή ιδεολογική διάσταση. Όταν νομιμοποιούμε το καθεστώς κατοχής της Παλαιστίνης, πώς μπορούμε να επικαλεστούμε το Διεθνές Δίκαιο στην περίπτωση της κατοχής της Κύπρου; Όταν νομιμοποιούμε την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων ενός κατεχόμενου λαού· όταν νομιμοποιούμε στην πράξη εγκλήματα πολέμου (όπως έχουν χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ οι παράνομοι Ισραηλινοί εποικισμοί)· όταν νομιμοποιούμε την καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων χωρών, σε ποια βάση θα αντιδράσουμε όταν αυτά καταπατούνται στην ίδια μας τη χώρα; Μ’ αυτόν τον τρόπο, επαναφέρουμε το «δίκαιο της κατάκτησης» και καταργούμε στην πράξη όλα όσα κατάφερε η ανθρωπότητα στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, γυρίζοντας πολύ πίσω, στις πιο σκοτεινές εποχές της παγκόσμιας ιστορίας.

Είναι ίσως η πρώτη φορά στην Ιστορία μας, που η Ελλάδα, επίσημα ως κράτος, συμμαχεί με τόσο απροκάλυπτο τρόπο με τις δυνάμεις εκείνες που καταστρέφουν χώρες και λαούς, που στο παιχνίδι της παγκόσμιας ηγεμονίας αφήνουν πίσω τους μόνο πτώματα και ερείπια. Και μάλιστα σε μια εποχή που η ήττα αυτών των δυνάμεων ήδη έχει ξεκινήσει και προχωρά με γοργούς ρυθμούς. Οι ΗΠΑ έχουν ηττηθεί σε κάθε πόλεμο που έχουν προκαλέσει στην περιοχή, στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν. Η ΕΕ βρίσκεται στα πρόθυρα διάλυσης, σε οικονομική κατάρρευση, και με τους λαούς είτε να αποφασίζουν την έξοδο (BREXIT) είτε να εξεγείρονται μαζικά και δυναμικά ενάντια στις πολιτικές της. Όσο για το καθεστώς του κράτους του Ισραήλ, είναι τόσο εξόφθαλμα παράνομο και παράλογο που και οι ίδιοι του οι σύμμαχοι πλέον αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ως έχει. Ο κ. Νετανιάχου αντιμετωπίζει ποινικές διώξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου και θέλει πάση θυσία να καταξιωθεί συνάπτοντας «συμφέρουσες» διεθνείς συμφωνίες. Πρόθυμα το ελληνικό πολιτικό προσωπικό του πετά σανίδα σωτηρίας!

Το ΕΠΑΜ φωνάζει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι:

· Η μόνη λύση για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή περνάει μέσα από τη δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος, που δεν είναι άλλη από την απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ άκρη σ’ άκρη!

· Η μόνη λύση για την προώθηση των Ελληνικών συμφερόντων περνάει μέσα από τη δημιουργία ενός πλατιού εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου, χωρίς ιδεολογικές περιχαρακώσεις, που θα παλέψει για την ανατροπή αυτού του δωσιλογικού πολιτικού συστήματος, την απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεσμά της κατοχής και την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της εθνικής μας κυριαρχίας. Μια χώρα υπό κατοχή δεν μπορεί να είναι ισότιμος σύμμαχος και συνεργάτης κανενός, παρά μόνο υποτελής στα αλλότρια συμφέροντα.

· Καλούμε κάθε δημοκράτη Έλληνα πολίτη και κάθε πατριωτική, δημοκρατική, πολιτική δύναμη να αντιταχθεί στα σχέδια που μετατρέπουν τη χώρα μας σε δορυφόρο των πολεμοχαρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συνεργό στις επεκτατικές βλέψεις και τα εγκλήματα του κράτους των σιωνιστών.

· Εντείνουμε τις προσπάθειές μας για συνεργασία όλων των δημοκρατικών, πατριωτικών δυνάμεων, για τη δημιουργία ενός εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου.

· Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην υπογραφή του East Med και την Ελληνο-Ισραηλινή συμμαχία.

Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 2019
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Δημιουργία του βρετανού καλλιτέχνη δρόμου Banksy, μια φάτνη-μινιατούρα με το θείο βρέφος στο εσωτερικό, τη Μαρία και τον Ιωσήφ να στέκουν πλάι της, με φόντο τμήμα του τσιμεντένιου Τείχους του Ισραήλ στο οποίο χάσκει μια τρύπα από οβίδα το ωστικό κύμα της οποίας έχει σχηματίσει ένα αστέρι και στο οποίο υπάρχουν γκραφίτι που εικονίζουν μια καρδιά, που αντιπροσωπεύει την αγάπη, καθώς και το σήμα της ειρήνης, παρουσιάστηκε σε ξενοδοχείο της Βηθλεέμ, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Το έργο έχει τίτλο Scar of Bethlehem – «H ουλή της Βηθλεέμ», λογοπαίγνιο με την έκφραση Star of Bethlehem, το Αστέρι της Βηθλεέμ – κι άρχισε να εκτίθεται στο Walled Off Hotel, το οποίο άνοιξε ο ίδιος ο αινιγματικός καλλιτέχνης το 2017 και βρίσκεται ουσιαστικά πάνω στο Τείχος.

Τα Χριστούγεννα ταυτίζονται με το Αστέρι της Βηθλεέμ, αυτό που «οδήγησε» τους τρεις μάγους «εκεί όπου γεννήθηκε ο Ιησούς», εξήγησε ο διευθυντής του ξενοδοχείου, ο Ουίσαμ Σάλσα. «Εδώ βλέπουμε μια ουλή, μια τρύπα στο Τείχος, που το σημαδεύει, όπως και τη ζωή στη Βηθλεέμ σήμερα», πρόσθεσε ο ίδιος.

Οι Αρχές του Ισραήλ χαρακτηρίζουν το Τείχος απαραίτητο μέτρο ασφαλείας, το οποίο αποτρέπει κυρίως την παρείσφρηση Παλαιστίνιων βομβιστών-καμικάζι στην ισραηλινή επικράτεια. Οι Παλαιστίνιοι το θεωρούν σύμβολο της καταπίεσης και της αρπαγής από τις δυνάμεις κατοχής εδαφών που ήθελαν να γίνουν μέρος του μελλοντικά κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτος τους.

Για τον Αρνό Λουσιάν, τουρίστα από τη Γαλλία, το έργο αυτό γεννά ελπίδα. «Είναι μια βιβλική σκηνή που μετατρέπεται σε πολιτικό σχόλιο», εξήγησε. «Το μήνυμα είναι πολύ ενδιαφέρον, είναι το μήνυμα της ειρήνης για τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς, νομίζω είναι πολύ όμορφο έργο τέχνης», πρόσθεσε ο Γάλλος αναφερόμενος στη δημιουργία του Μπάνκσι, η ταυτότητα του οποίου συνεχίζει να περιβάλλεται από μυστήριο.

Στο κέντρο της Βηθλεέμ, τόπο γέννησης του Ιησού για τους χριστιανούς, προσκυνητές και τουρίστες από όλο τον κόσμο συρρέουν τις τελευταίες ημέρες στην Πλατεία της Φάτνης ενόψει Χριστουγέννων.

Περίπου το 1% του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι χριστιανοί.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την μεγαλύτερη σφαγή αμάχων την τελευταία πενταετία πραγματοποίησε το Ισραήλ στη Γάζα, από την Τρίτη 12 ως την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου. Οι ανηλεείς αεροπορικοί βομβαρδισμοί οδήγησαν στην δολοφονία 34 Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων 8 παιδιά και 3 γυναικών, και στον τραυματισμό 111 άλλων Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων 46 παιδιά και 20 γυναίκες.

Η αρχή της αιματοχυσίας έγινε όταν οι Ισραηλινοί, στο πλαίσιο της τακτικής των εξωδικαστικών επιλεκτικών δολοφονιών, δολοφόνησαν έναν στρατιωτικό ηγέτης της αντάρτικης οργάνωσης Ισλαμικής Τζιχάντ. Οι Παλαιστίνιοι από τη μεριά τους πυροδότησαν περισσότερες από 360 ρουκέτες προς το Ισραήλ. Παρόλα αυτά κανένας Ισραηλινός δεν έχασε τη ζωή του. Η αντιπυραυλική ασπίδα που προστατεύει το Ισραήλ από επιθέσεις κατάφερε να εξουδετερώσει το 90% των πυραύλων που εκτοξεύθηκαν από την Γάζα. Μόνο υλικές ζημιές καταγράφτηκαν στο Ισραήλ, από τους παλαιστινιακούς πυραύλους που συνήθως κατασκευάζονται από ευτελή υλικά, όπως σωλήνες νερού, ενώ το βεληνεκές τους είναι μερικά χιλιόμετρα…

Την ίδια μέρα που οι Ισραηλινοί δολοφόνησαν τον ηγέτη της Τζιχάντ στη Γάζα, Αμπού αλ Άτα, υποστηρίζοντας ότι ήταν επικίνδυνος για την ασφάλεια του Ισραήλ και υπαίτιος επιθέσεων με πυραύλους, επιχείρησαν να δολοφονήσουν κι άλλον ηγέτη της Τζιχάντ στην πρωτεύουσα της Συρίας, Δαμασκό. Να σημειωθεί πώς ήταν η πρώτη φορά από το 2012, όταν το Ισραήλ δολοφόνησε το νούμερο δύο της Χαμάς, που το Ισραήλ προσέφυγε στις επιλεκτικές δολοφονίες. Στόχος αυτή τη φορά ήταν η Ισλαμική Τζιχάντ, ενώ εντύπωση προκαλεί η απόσταση που κράτησε η Χαμάς από τις εχθροπραξίες, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.

Οι δολοφονικές επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον αμάχων στην πολιορκημένη Γάζα καταδικάστηκαν ευθέως και απερίφραστα από τον απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών, Νικολάι Μλαντένοβ, που δήλωσε ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη δολοφονία αμάχων. Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ μάλιστα απέδωσε στο Ισραήλ κι άλλα κίνητρα, καθώς όπως είπε οι βομβαρδισμοί υποσκάπτουν τις προσπάθειες για βελτίωση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών στη Γάζα. Με άλλα λόγια οι Ισραηλινοί, επικαλούνται αυθαίρετα λόγους ασφαλείας ώστε με τους βομβαρδισμούς να κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των κατοίκων της Γάζας, που κατ’ επανάληψη έχει χαρακτηριστεί ως ανοιχτή φυλακή, μιας και από το 2006, τελεί υπό Ισραηλινή πολιορκία. Στον αποκλεισμό της Γάζας συμβάλλει τα μέγιστα και η Αίγυπτος η οποία διατηρεί κλειστό το μοναδικό εκτός Ισραήλ πέρασμα της Γάζας προς τον έξω κόσμο. Ως αποτέλεσμα ούτε και από το αιγυπτιακό έδαφος εισέρχονται στη Γάζα αγαθά που έχουν ανάγκη οι Παλαιστίνιοι. Ούτε καν ιατρικός εξοπλισμός!

Η κατάσταση στη Γάζα έχει επιδεινωθεί απότομα από τον Μάρτιο του 2018 όταν Παλαιστίνιοι αγωνιστές ξεκίνησαν να διαδηλώνουν κάθε Παρασκευή μεσημέρι, στις λεγόμενες Μεγάλες Πορείες για την Επιστροφή, μπροστά στα σύνορα με το Ισραήλ. Έκτοτε ο ισραηλινός στρατός κατοχής, με βάση το υπουργείο Υγείας της Γάζας, έχει δολοφονήσει 313 διαδηλωτές κι έχει τραυματίσει άλλους 8.000. Από τους νεκρούς διαδηλωτές οι 45 ήταν ανήλικοι κι οι 28 κάτω των 16 ετών. Την ίδια περίοδο έχουν χάσει τη ζωή τους 8 Ισραηλινοί.

Η κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας συνδέεται άμεσα με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ, μιας και ούτε και οι δεύτερες εκλογές που διεξήχθησαν τον Σεπτέμβριο δεν έγινε δυνατό να οδηγήσουν σε ένα αποτέλεσμα τέτοιο που να επιτρέπει τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς το Νετανιάχου, ο οποίος διώκεται για διαφθορά. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου πλέον επιλέγει να ποντάρει στην ένταση με τους Παλαιστινίους, ξέροντας ότι σε περίπτωση προκήρυξης τρίτων εκλογών σε περιβάλλον εχθροπραξιών έχει σοβαρούς λόγους να αυξήσει την επιρροή του. Οι ηγέτες των δύο μικρότερων, μετά το Λικούντ, κομμάτων, Μπένι Γκαντζ επικεφαλής του Μπλε και Λευκό και Αβιγκτόρ Λίμπερμαν του κόμματος Ισραέλ Μπεϊτενού, συμφώνησαν στην τελευταία τους συνάντηση ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποφύγουν νέες εκλογές, ενώ κατηγόρησαν τον υπόδικο Νετανιάχου ότι τις επιδιώκει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι Γκαντζ και Λίμπερμαν ποντάρουν στην ειρήνη. Ενδεικτικές του κλίματος παράκρουσης που επικρατεί από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος του Ισραήλ ως το άλλο είναι οι δηλώσεις του Λίμπερμαν ο οποίος κατηγόρησε τον Νετανιάχου για ενδοτικότητα έναντι της Χαμάς, ενώ πίεσε ακόμη και για στρατιωτικές λύσεις, εννοώντας στρατιωτική εισβολή στη Γάζα…

Πρόκειται για αδύνατο ενδεχόμενο μιας και οι Ισραηλινοί θα μέτραγαν εκατοντάδες νεκρούς στρατιώτες. Γι’ αυτό το λόγο αρκούνται να σκοτώνουν εκ του ασφαλούς και από μακριά με τη βοήθεια των F16…

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
GILAD ATZMON *• Unz Review,JUNE 3, 2019

Ο τίτλος της χθεσινής Ynet παραδεχόταν αυτό που ήταν φανερό σε πολλούς σχολιαστές της Μέσης Ανατολής: Το Ισραήλ δεν μπορεί να κερδίσει τον επόμενο πόλεμο. Ο τίτλος του πιο έγκριτου Ισραηλινού στρατιωτικού συντάκτη Ρον Μπεν Γισάϊ αναφέρει: «Γιατί δεν θα κερδίσουμε τον επόμενο πόλεμο;». Μολονότι τα περισσότερα από τα άρθρα του Ben Yishai στην εβραϊκή αναδημοσιεύονται στην αγγλική έκδοση της Ynet, αυτό το άρθρο δεν μεταφράστηκε ως τώρα και για προφανείς λόγους. Είναι ίσως πάρα πολύ ανησυχητικό για τους Εβραίους της διασποράς.

Η συλλογιστική του Μπεν Γισάϊ είναι σαφής και στερεή: Το Ισραήλ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις στρατιωτικές απώλειες. Τα ζητήματα ασφάλειας του Ισραήλ έχουν πολιτικοποιηθεί. Οι στρατιωτικοί διοικητές υπόκεινται συχνά σε νομικές διαδικασίες, που οδηγούν σε σκληρές κυρώσεις, μεταξύ των οποίων και η θέση σε διαθεσιμότητα. Κατά συνέπεια πολλοί από αυτούς έχουν χάσει τον ζήλο τους. Η ισραηλινή κοινωνία είναι πολύ ευαίσθητη στις απαγωγές και στις επιδρομές αρπαγής και τελικά οι γονείς έχουν εμπλακεί πολύ στα στις υποθέσεις του στρατού. Ο Μπεν Γισάϊ συμπεραίνει ότι το Ισραήλ είναι πολύ αδύνατο: «Είτε πρόκειται για πόλεμο κατά της (παλαιστινιακής) Χαμάς, των Εσμπολά (του Λιβάνου), της Συρίας, ή όλων μαζί, δεν θα νικήσουμε!»

Ο Μπεν Γισάϊ είναι αρκετά έντιμος να παραδεχτεί δημόσια ότι οι εχθροί του Ισραήλ καταλαβαίνουν την ψυχολογική, πνευματική, πολιτιστική και πολιτική υφή της ισραηλινής κοινωνίας. Έχουν γνώση της αδυναμίας του Ισραήλ και της παράλυσης των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και ενεργούν σε αυτή την βάση. Κατά τον Μπεν Γισάϊ, ο Σιϊτικός άξονας, η Χαμάς και οι Σαλάφι-Τζιχαντιστές κατανοούν όλοι ότι «δεν θα μπορούσαν να καταστρέψουν το Ισραήλ με μιαν ή δύο βίαιες στρατιωτικές ενέργειες και επομένως συνέχισαν ένα πόλεμο στρατηγικής φθοράς εναντίον μας». «Οποιοσδήποτε γύρος βίας ή πόλεμος, με ανολοκλήρωτα αποτελέσματα υπέρ του Ισραήλ, θα ιδωθεί ως ένα νέο καρφί στο φέρετρο των Σιωνιστών», λέει ο Μπεν Γισάϊ. «Βλέπουν την δημόσια υστερία για τις απώλειες στην δική μας πλευρά. Παρατηρούν την φρενίτιδα των ΜΜΕ, που υποσκάπτει την εμπιστοσύνη των Ισραηλινών πολιτών, βλέπουν τις ανακριτικές επιτροπές που τιμωρούν στρατιωτικούς διοικητές μετά από κάθε γύρο βίας και που οδηγεί σε δυσπιστία προς την τάξη των πολιτικών και στην διαδικασία λήψης των αποφάσεών τους.»

Ο Μπεν Γισάϊ παρατηρεί σωστά ότι όλα αυτά σημειώνονται όταν «το Ιράν έχει μιαν αξιόπιστη ικανότητα να απειλήσει το Ισραήλ με πυρηνικά όπλα και βαλλιστικούς πυραύλους.» Ο Μπεν Γισάϊ προβλέπει ότι η ισραηλινή κοινωνία θα καταρρεύσει εσωτερικά και οι Εβραίοι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή και είναι «αρκετά χαλασμένοι» για να ενεργήσουν σύμφωνα, θα διασκορπιστούν σε όλο τον κόσμο, σε αναζήτηση μιας πιο ήσυχης και ασφαλέστερης θέσης κάτω από τον ήλιο.

Καμιά από αυτές τις παρατηρήσεις δεν είναι νέα για εμένα. ΄Ηδη από τα 1980, μετά την πρώτη Ιντιφάντα (άοπλη παλαιστινιακή εξέγερση), άκουσα Ισραηλινούς στρατηγούς να ομολογούν δημόσια ότι «για να νικήσουν οι Παλαιστίνιοι το μόνο που έχουν ανάγκη είναι να επιζήσουν». Παλαιστίνοι αναλυτές έχουν γράψει επί χρόνια ότι «μπορεί το Ισραήλ να έχει πολλά φονικά όπλα, αλλά οι Παλαιστίνιοι διαθέτουν μιαν βόμβα, την δημογραφική βόμβα».

΄Εχω επισημάνει κατ΄επανάληψη στα γραφτά μου ότι το Ισραήλ δεν κέρδισε ούτε έναν πόλεμο μετά το 1967. Ακόμη και όταν νίκησε στο πεδίο της μάχης (όπως το 1973), δεν μπόρεσε να πετύχει τους στρατιωτικούς στόχους του. Και περιέργως, η μεγαλύτερη στρατιωτική νίκη του Ισραήλ το 1967 επιφόρτισε την χώρα με ορισμένα πολιτικά, στρατηγικά και δημογραφικά προβλήματα που έχουν καταστήσει την μελλοντική επιβίωση του εβραϊκού κράτους, στη σημερινή μορφή του, ένα μη ρεαλιστικό σενάριο. ΄Όπως ο Ρον Μπεν Γισάϊ (αλλά πολύ πριν από αυτόν) υποστήριζα πάντα ότι το Ισραήλ ζει σε δανεικό χρόνο.

Αλλά το Ισραήλ και ο στρατός του δεν είναι μόνοι. Οι στρατοί της Αμερικής, της Βρετανίας και της Γαλλίας, μαζί με του ΝΑΤΟ γενικά, είναι επίσης ανίκανοι να κερδίσουν πολέμους. Ο σοβιετικός στρατός ηττήθηκε στο Αφγανιστάν για τους ίδιους λόγους. Οι σύγχρονοι στρατοί δεν κερδίζουν πολέμους, είναι καλοί για να σπέρνουν παράπλευρες απώλειες. Είναι μάλιστα πιθανό οι σύγχρονοι στρατοί να μη προορίζονται για να κερδίζουν πολέμους. Η πραγματική αποστολή τους είναι να συντηρούν το στρατιωτικό-βιομηχανικό πλέγμα συμφερόντων, με συνεχή πόλεμο.

Μια σύγκρουση με την Χαμάς, για παράδειγμα, οδηγεί σε αυξανόμενη ζήτηση για τον Ισραηλινό Σιδερένιο Θόλο. Η Βρετανία, η Αμερική και η Γαλλία εξαπολύουν τον ένα εγκληματικό πόλεμο μετά τον άλλο, δεν νικούν ποτέ, αλλά συντηρούν σταθερά την παραγωγή φονικών μηχανών. Η Ρωσία πράγματι κέρδισε πρόσφατα έναν πόλεμο μαζί με το Ιράν. Αυτό αμέσως μεταφράστηκε σε αγορές όπλων.

Αλλά το πράγμα πηγαίνει μακρύτερα. Οι Δυτικοί στρατοί καλούνται να ακολουθούν στρατιωτικούς αντικειμενικούς σκοπούς που καθορίζονται από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Στην μετά-πολιτική εποχή, η όλη πολιτική τάξη είναι ανησυχητικά δυσλειτουργική και μοναδική στην ανικανότητά της να παραγάγει μελετημένες αποφάσεις, για να μην πούμε για στρατιωτικούς αντικειμενικούς σκοπούς. Οι πολεμοχαρείς κομπορρημοσύνες του Προέδρου Τραμπ εναντίον της Συρίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας είναι τέλεια παραδείγματα των πιο πάνω. Ο Τραμπ απειλεί να εξαπολύσει πολέμους με την συχνότητα που αλλάζει τις κάλτσες του, αλλά ποτέ δεν παρέχει στους στρατηγούς του ένα εύλογο σύνολο επιδιώξεων. Ο Ομπάμα, ο Κάμερον και ο Σαρκοζί δεν ήσαν καλύτεροι. Δεν κατάφεραν να ορίσουν τους στόχους για την εισβολή στην Λιβύη ή για οποιαδήποτε άλλη εγκληματική νεοσυντηρητική σύρραξη που εξαπέλυσαν.

Περιέργως, θα επιτρέψω στον εαυτό μου να αναφέρω ότι ένας από τους μόνους κρατικούς ηγέτες που έχουν πλήρη συναίσθηση της ανικανότητας των συγχρόνων στρατών να κερδίσουν πολέμους είναι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έχει συνείδηση του γεγονότος ότι ο στρατός του είναι ασθενής και ότι οι Ισραηλινοί είναι ακόμη πιο αδύνατοι. Αντίθετα προς τους προκατόχους του, ο Νετανιάχου προσπαθεί στην πραγματικότητα να αποφύγει συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας με την Γάζα, την Συρία ή το Εσμπολά, όσο του είναι δυνατό. Ο Νετανιάχου δεν είναι «λάτρης της ειρήνης» ή «ανθρωπιστής». Είναι ευτυχής να αναθέτει σε εκπαιδευμένους σκοπευτές να σημαδεύουν αμάχους και « τους αφήνει» να σκοτώνουν παιδάκια που πλησιάζουν πάρα πολύ στο συρματόπλεγμα των συνόρων. Ο Νετανιάχου στέλνει «Ντρόουνς» να βομβαρδίζουν ιρανικούς στόχους στην Συρία. Αλλά είναι πολύ προσεκτικός να μην παρασύρει την περιοχή σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν χρειαζόταν τον Ρον Μπεν Γισάϊ. Κατάλαβε πολλά χρόνια πριν ότι ο ισραηλινός στρατός και η ισραηλινή κοινωνία δεν μπορούν να κερδίσουν πολέμους. Αντί γι΄αυτό, αγοράζει χρόνο.


*Ο συντάκτης του ανωτέρω άρθρου είναι πολύ γνωστός Βρετανός συγγραφέας και μουσικός, εβραϊκής καταγωγής και θρησκεύματος, αποσυνάγωγος όμως και στόχος εχθρότητας στα δυναμικά λόμπυ της ισραηλινής διασποράς, για την παρρησία του λόγου και των κειμένων του στην αδιάλλακτη, αγωνιστική υπεράσπιση της αλήθειας, του δικαίου και της ειρήνης.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Général Dominique Delawarde, Ρeseau International,25-4- 2019

[Ένας γνώστης της προσωπικότητας, εμπειρίας και παιδείας του αρθρογράφου -πρώην επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας στρατού στο γαλλικό ΓΕΕΘΑ- θα συνιστούσε ένθερμα στους παρ ημίν ομολόγους του αλλά και σε κάθε μελετητή της γεωστρατηγικής –στρατιωτικό, πολιτικό, διπλωμάτη, ή ανήσυχο πατριώτη πολίτη-να βρει τον χρόνο (στο διήμερο της αργίας) να ενδιατρίψει σε αυτό το εξαιρετικά κατατοπιστικό και διδακτικό κείμενο –τροφή για σκέψη και συναγωγή συμπερασμάτων, που οδηγούν στην διαπίστωση ότι αφορά όχι απλά το γεωγραφικό χώρο αλλά και άμεσα την ίδια την χώρα μας. Η γνώση των δεδομένων, η στερεότητα της συλλογιστικής και η παρρησία στην έκθεση συντελεστών και στοιχείων που παντού επιμελώς συγκαλύπτονται, καθιστούν το παρόν άρθρο απόκτημα συλλεκτικού αρχείου.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Ορισμένοι ενήμεροι αναλυτές αναφέρονται επίμονα στο ενδεχόμενο ενός πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν: https://ejmagnier.com/2019/04/11/les-allies-de-liran-au-moyen-orient-se-preparent-a-riposter-a-une-attaque-americano-israelienne/ ΄Αλλοι πιστεύουν ότι η εκλογή του Νετανιάχου και οι διασυνδέσεις του με τον Τραμπ μπορεί να ενισχύουν αυτή την προοπτική.

Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται βέβαιο ότι η νίκη του Νετανιάχου, που θα ηγηθεί συνασπισμού της άκρας δεξιάς, της πιο σκληρής σιωνιστικής ιδεολογίας, δεν οδηγεί προς την ειρηνική λύση του παλαιστινιακού προβλήματος, της συριακής κρίσης και ευρύτερα των Μέσο-Ανατολικών κρίσεων. Καθιστά πιθανότερη επομένως την έκρηξη ενός πολέμου ΗΠΑ-Ιράν, με πιθανή εμπλοκή του ΝΑΤΟ και με όσα, αλυσιδωτά, μπορεί να ακολουθήσουν.

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να σταθούμε σε αυτά τα πρώτα συμπεράσματα, χωρίς να τοποθετήσουμε τις σχέσεις Ισραήλ-Ιράν-ΗΠΑ στο πολύ μεγαλύτερο πλαίσιο της παγκόσμιας γεωπολιτικής, θέτοντας και ορισμένα ερωτήματα:

-Πως θα αντιδρούσε η διεθνής κοινότητα και ιδιαίτερα η Ρωσία και η Κίνα;

-Ποιες θα ήταν οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες μιας στρατιωτικής επίθεσης των ΗΠΑ κατά του Ιράν;

- Υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές, πέραν της ένοπλης σύρραξης;

Σήμερα, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι προσπαθούν ακόμη να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσουν τις προετοιμασίες τους για μιαν σύρραξη μεγάλης ευρύτητας, την οποία θεωρούν αναπόφευκτη. Δεν έχουν καμιά πρόθεση να πάρουν βραχυπρόθεσμα την πρωτοβουλία. Δεν γνωρίζουν, επομένως, ακόμη ούτε τον χρόνο, ούτε το θέατρο –Ανατολική Ευρώπη, Κινεζική Θάλασσα, ή Εγγύς/Μέση Ανατολή- και θα αποφύγουν, όσο μπορούν, να πέσουν στις –συχνά χονδροειδείς- παγίδες των Δυτικών προκλήσεων.

Ρώσοι και Κινέζοι γνωρίζουν ότι η αναμενόμενη σύρραξη θα είναι, όπως συχνά από τις αρχές του αιώνα, με Δυτική πρωτοβουλία, πιθανώς αμερικανική, ίσως του Ισραήλ. Γνωρίζουν ότι ένα αληθο/ψεύτικο πρόσχημα θα βρεθεί ή θα κατασκευαστεί από την «δυτική συμμαχία» για να δοθεί μια επίφαση νομιμότητας στην επίθεσή τους: Δημοκρατία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Καθήκον Ανθρωπιστικής Επέμβασης, Αντιτρομοκρατικός Αγώνας, είναι οι ετικέτες με τις οποίες τα Δυτικά ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη για την νομιμότητα της επίθεσης που ξεκίνησε. Γνωρίζουν, Κινέζοι και Ρώσοι, πως οι αντίπαλοί τους θα περιφρονήσουν του κανόνες και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, όπως το έκαναν από την αρχή του αιώνα.

Αλλά Ρωσία και Κίνα ξέρουν επίσης πλέον πως αν δεν αντιδράσουν, η μία ή η άλλη από αυτές μπορεί να είναι το επόμενο θύμα των δυτικών ηγεμονικών επιδιώξεων. Γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ και οι υποτελείς τους δεν βρίσκονται στην καλύτερη οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική κατάσταση και ότι μπορεί να υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας να αντιδράσουν μαζί, με επιτυχία, εάν εξαναγκαστούν.

Η CIA και οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, από την άλλη πλευρά, έχουν γνώση της κατάστασης πνευμάτων και κυρίως του επιπέδου ετοιμότητας του αντίπαλου στρατοπέδου. Δεν αγνοούν πως η υπομονή ενός αντιπάλου, που πολύ συχνά αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση, έχει τα όριά της. ΄Εχουν συνείδηση ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν είναι μόνες και ότι ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών εντάσσονται στο στρατόπεδό τους, στο πλαίσιο οικονομικών και εμπορικών, αλλά και στρατιωτικών συμφωνιών. Αντιλαμβάνοντα ότι ένα αυξανόμενο τμήμα της Δυτικής κοινής γνώμης απορρίπτει πια τα γελοία προσχήματα και τις ριψοκίνδυνες στρατιωτικές επεμβάσεις στις υποθέσεις κυριάρχων χωρών και ότι επίσης απορρίπτει τα εξωχώρια δικαιώματα των ΗΠΑ, που δεν υπηρετούν παρά μόνο τα αμερικανικά συμφέροντα. Ξέρουν καλά ότι υπό αυτές τις συνθήκες η νίκη κάθε άλλο παρά είναι εξασφαλισμένη. Και αυτό πιθανώς τους κάνει να διστάζουν.

Ο Νετανιάχου, από την πλευρά του, είναι ίσως ένας «ριψοκίνδυνος» τολμητίας, όταν ξέρει πως βρίσκεται κάτω από την ασπίδα των ΗΠΑ, αλλά η κυβέρνηση Τραμπ και η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, σίγουρα δεν ομοφωνούν για την εξαπόλυση ενός πολέμου για τα μάτια του Μπέντζαμιν, χωρίς την βεβαιότητα πως θα τον κερδίσουν. ΄Ετσι και αλλιώς οι ΗΠΑ έχασαν σε όλους τους μεγάλους πολέμους που εξαπέλυσαν, αρχίζοντας από το Βιετνάμ. Είναι αυτοί οι χαμένοι πόλεμοι και οι δεκάδες τρισεκατομμυρίων δολαρίων που καταβρόχθισαν, που έχουν φέρει τις ΗΠΑ σήμερα σε «κίνδυνο μείζονος οικονομικής κρίσης». Ο Τραμπ έχει επίγνωση αυτής της πραγματικότητας. Ήταν ένα ισχυρό επιχείρημα της προεκλογικής εκστρατείας του το 2016.

Ο πόλεμος μπορεί να εκραγεί από ατύχημα, αλλά δεν θα είναι ίσως με τρόπο προγραμματισμένο, αιφνιδιαστικό και παταγώδη. Κάποια έντονα προειδοποιητικά σημάδια θα έχουν αναπόφευκτα επισημανθεί (κίνηση αεροπλανοφόρων και αναβάθμιση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητάς τους, για παράδειγμα). Κοντολογίς τα πράγματα δεν είναι απλά για τα δύο στρατόπεδα.

Ορισμένοι μπορεί ακόμη να ελπίζουν να πείσουν την Ρωσία και την Κίνα να εγκαταλείψουν το Ιράν. Αλλά η Μόσχα ξέρει πολύ καλά ποιος κρύβεται πίσω από τις αντιρωσικές εκστρατείες μίσους στην Δύση. Η Μόσχα και το Πεκίνο γνωρίζουν τον αποφασιστικό ρόλο του Ισραήλ και των πλοκάμων του στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της συμμορίας των τριών « USA+UK+FR » και επομένως των χωρών του ΝΑΤΟ, που ακολουθούν τους «3 επικεφαλής του κοπαδιού».

Ο Μπέντζαμιν δεν σταματά, από πολλά χρόνια τώρα, να προτείνει στον Πούτιν την εξής συναλλαγή: «Εγκατάλειψε το Ιράν και εγώ θα φροντίσω να πάψει η Δυτική αντιρωσική προπαγάνδα και οι κυρώσεις». Ο Πούτιν ξέρει ότι ο Νετανιάχου έχει αυτή την εξουσία (τα Δυτικά συστημικά ΜΜΕ ελέγχονται από τα όργανά του, τους σαγιανίμ (πράκτορες- επιφανή μέλη της εβραϊκής ομογένειας), που έχουν διεισδύσει στα υψηλότερα κρατικά αξιώματα των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας και την χρηματοπιστωτική εξουσία της διασποράς.)

Το πρόβλημα είναι ότι ο Πούτιν δεν έχει πια καμιά εμπιστοσύνη ούτε στον λόγο του Νετανιάχου, ούτε στα λόγια των Δυτικών. Ξέρει, από πείρα, ότι αυτοί δεν σέβονται τον λόγο τους. «Θέλουν και το βούτυρο και τα λεφτά που κοστίζει » (γαλλική έκφραση, για τα «όλα δικά τους»). Δεν πρόκειται λοιπόν ο Πούτιν να εγκαταλείψει το Ιράν. Αυτό θα ήταν άλλωστε ένα μεγάλο στρατηγικό σφάλμα. Φτάνει να κοιτάξει κανείς τον χάρτη για να πειστεί. Το Ιράν είναι γεωγραφικά ένα σημαντικό τμήμα της OCS ( Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης) της οποίας είναι μέλος-παρατηρητής, από14ετίας.

Εξ άλλου, το Ισραήλ, χώρα μικροσκοπική, στερούμενη στρατηγικού βάθους, θα έθετε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξή της εάν επιτίθετο στο Ιράν, είτε άμεσα, είτε μέσω των ΗΠΑ. ΄Ένα μαζικό πλήγμα αντιποίνων, προερχόμενο από το Ιράν, θα ήταν λογικό και δικαιολογημένο. Το εβραϊκό πυρηνικό κέντρο της Ντιμόνα θα μπορούσε να πληγεί από ιρανικό βομβαρδισμό. Οι Ιρανοί έχουν ήδη αποδείξει, στην Συρία, ότι μπορούν να πλήξουν από απόσταση, με ακρίβεια, εκτοξεύοντας από την επικράτειά τους. Ο αντιαεροπορικός «σιδερένιος τρούλος» του Ισραήλ έχει δείξει, σε πολλές περιπτώσεις, τα όριά της αποτελεσματικότητάς του. Θα ήταν ασφαλώς ευπρόσβλητος σε ένα πλήγμα καταιγισμού. Ακόμη και αν τα 90% των ιρανική πυραύλων καταστρέφονταν πριν να φθάσουν στον στόχο τους, τα 10% αναμφίβολα θα αρκούσαν για να επιτύχουν το αποτέλεσμα. Εξ άλλου, οι πύραυλοι μικρότερου βεληνεκούς του Εσμπολά και των Παλαιστινίων θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τον μαζικό βομβαρδισμό, κατευθυνόμενοι σε άλλους στόχους. Το Ισραήλ θα είχε τότε πράγματι ένα πρόβλημα επιβίωσης.

Παράλληλα τα ιρανικά πλήγματα αντιποίνων θα στόχευαν επίσης τις χώρες συμμάχους του Ισραήλ και των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο: Την Σαουδική Αραβία, τους συμμάχους της εναντίον του Ιράν και τις Δυτικές βάσεις στα εδάφη τους. Αυτό θα προκαλούσε μιαν πετρελαϊκή κρίση πρωτοφανούς έκτασης στην Ιστορία. Οι δυτικές χώρες και οι πληθυσμοί τους, ανήσυχες για την αγοραστική τους δύναμη, δεν είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν μιαν τέτοια κρίση στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκονται, όταν μάλιστα οι εναλλακτικές πηγές πετρελαίου (Ρωσία, Βενεζουέλα, Ιράν, Αλγερία, Λιβύη, ακόμη και Νιγηρία) δεν είναι πραγματικά παθιασμένοι οπαδοί του Δυτικού στρατοπέδου. Για την Νιγηρία διαβάστε στην Μοντ:

https://www.francetvinfo.fr/monde/journal-du-monde-de-france-24/au-nigeria-la-chine-fait-recette_2923165.html-

Αυτά εξηγούν την εξαιρετική προσοχή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που προτιμούν λύσεις λιγότερο δραστικές, όταν μάλιστα μια εμπόλεμη σύρραξη θα μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφική για τον δυτικό κόσμο ολόκληρο και για τις ίδιες τις ΗΠΑ, που δεν είναι σήμερα σε εξαιρετική φόρμα, οικονομικά και στρατιωτικά.

Οι εναλλακτικές επιλογές αντί της ένοπλης σύρραξης νομίζω ότι είναι σήμερα τρεις:

1.- Η επιδίωξη μιας «Αλλαγής Καθεστώτος» στο Ιράν, με την προσπάθεια πρόκλησης οικονομικής ασφυξίας, με τις κυρώσεις και την απαγόρευση, που ανακοινώθηκε σε όλες τις χώρες, να συναλλάσσονται με το Ιράν. Είναι ο σημερινός στόχος της σημερινής πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν.

Μετά 40 χρόνια αποτυχίας, η επιδίωξη μιας αλλαγής καθεστώτος στο Ιράν έχει μικρές πιθανότητες επιτυχίας, εάν το Ιράν διατηρήσει την υποστήριξη της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας και πολλών άλλων χωρών που συνδέονται με την Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης και την πολύ-κεντρικότητα. Και πολύ περισσότερο μια και ο χρόνος λειτουργεί σήμερα εναντίον των αντιπάλων του Ιράν, που μπορεί να βρεθούν σύντομα αντιμέτωποι με μια μεγάλη οικονομική και χρηματιστική κρίση, συνδεόμενη με τον όγκο του χρέους και των εμπορικών και δημοσιονομικών ελλειμμάτων των ΗΠΑ.

2.- Μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων σε μια λύση δύο κρατών, που σήμερα υποστηρίζεται από την ομοφωνία σχεδόν της διεθνούς κοινότητας, με την αξιοσημείωτη εξαίρεση των ΗΠΑ. Ο Νετανιάχου και ο Τραμπ δεν την θέλουν…

3.-Τη λύση ενός ενιαίου δι-εθνικού κράτους, με τους Ισραηλινούς και τους ΄Αραβες να συμβιώνουν ειρηνικά στην ίδια επικράτεια. Και οι δυο πλευρές απορρίπτουν σήμερα αυτό το είδος λύσης, που δεν λύνει το πρόβλημα του δικαιώματος επανόδου, που είναι ιερό για τους Παλαιστινίους και είναι αδιανόητο για την εβραϊκή κοινότητα, που θα γινόταν περιορισμένη μειοψηφία.

*

Το συμπέρασμά μου είναι απλό. Περιμένω περισσότερο σήμερα, ότι επίκειται μια μεγάλη οικονομική, χρηματιστηριακή και νομισματική κρίση, που θα ξεκινήσει από τις ΗΠΑ και θα επεκταθεί σε όλο τον κόσμο, παρά την έκρηξη, βραχυπρόθεσμα, μιας ανοικτής σύρραξης, μεταξύ της συμμαχίας Ισραήλ-ΗΠΑ και Ιράν.

Αυτή η αναπόδραστη οικονομική κρίση θα πρέπει να ανατρέψει τα δεδομένα και ίσως να προκαλέσει αντιδράσεις απροσδόκητες και επικίνδυνες «φυγής προς τα εμπρός» εκ μέρους των ΗΠΑ, που διαθέτουν πάντοτε ένα σημαντικό στρατιωτικό εργαλείο. Αλλά μέχρι τότε, η επιδίωξη μιας «Αλλαγής Καθεστώτος» στο Ιράν θα πρέπει να μείνει η προτιμητέα επιλογή, παρά τις ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας της.

Σε ότι αφορά τις Ισραηλινές εκλογές, διαπιστώνω ότι ο Νετανιάχου δεν συγκέντρωσε υπέρ του ονόματός του παρά 1,140.000 ψήφους σε σύνολο 6.340.000 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων (λιγότερο του 18% των εγγεγραμμένων). Πολλοί ΄Αραβες ψηφοφόροι απείχαν από αυτές τις εκλογές και οι απόντες έχουν πάντοτε άδικο.

Ο Νετανιάχου θα κυβερνήσει λοιπόν μια χώρα, που τα 82% των κατοίκων της διάλεξαν να ψηφίσουν κάποιον άλλον από αυτόν, ή να απόσχουν…

Εάν 100.000 ψηφοφόροι του Λικούντ είχαν ψηφίσει Γαλάζιο και Λευκό, ή αν οι άραβες ισραηλινοί είχαν ψηφίσει σε ίση αναλογία με την εβραϊκή κοινότητα, τα δεδομένα της ισραηλινής πολιτικής ζωής και της εξωτερικής πολιτικής του εβραϊκού κράτους θα είχαν κάποιαν ελπίδα εξέλιξης…

Δεν μπορεί παρά να μας ξαφνιάζει και να μας αφήνει κατάπληκτους η διαπίστωση ότι εκατό χιλιάδες ψηφοφόροι μια μικρής χώρας, λιγότερων των 9 εκατομμυρίων κατοίκων, μπορούν να επηρεάσουν σε τέτοιον βαθμό την εξωτερική πολιτική της χώρας αυτής και σε προέκταση την πολιτική της τριάδας ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας και του Νατοϊκού κοπαδιού που τις ακολουθεί. Και αυτό πάντοτε ως εκ των πιέσεων μιας διασποράς ισχυρής σε επιρροή, σε επαγρύπνηση και κυρίως σε συνέργεια με την ισραηλινή κυβέρνηση. Μένουμε ενεοί βλέποντας πως τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών ενός μικροσκοπικού εβραϊκού κράτους μπορούν να βαρύνουν για ειρήνη ή παγκόσμιο πόλεμο και για την μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη.

Σημείωση Αρθρογράφου: Ο σημερινός πληθυσμός της Παλαιστίνης αποτελείται από 13,8 εκατομμύρια κατοίκους από δύο σχεδόν ισομερείς εθνικές ομάδες.

Η εβραϊκή κοινότητα υπολογίζεται σε 6,9/7 εκατομμύρια κατοίκους

Η αραβική κοινότητα, σε 1,9 εκατομμύρια άραβες, πολίτες του Ισραήλ και 4,9 εκατομμύρια άραβες που ζουν στα κατεχόμενα εδάφη. Σύνολο Αράβων στην Παλαιστίνη 6,8 εκατομμύρια.

Οι εκτός Παλαιστίνης Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, που διεκδικούν το δικαίωμα επανόδου είναι 5 έως 6 εκατομμύρια, που θα έρχονταν να προστεθούν στους 6,8 εκατομμύρια που επιβιώνουν εκεί.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Έπειτα από ζυμώσεις αρκετών ημερών, ο δημοκρατικός γερουσιαστής Νέας Ιερσέης Ρόμπερτ Μενέντεζ κι ο ρεπουμπλικανός της Φλόριδας Μάρκο Ρούμπιο, κατέθεσαν εκτενές νομοσχέδιο με τίτλο «Νόμος για την εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο». 

Το δικομματικό αυτό νομοσχέδιο επιδιώκει την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία, την ενίσχυση των σχέσεων ασφάλειας των ΗΠΑ με την Κύπρο και την Ελλάδα και την ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας στην περιοχή. 

Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση που εξέδωσαν οι γερουσιαστές, ο «Νόμος για την εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να στηρίξουν πλήρως την τριμερή εταιρική σχέση του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου μέσω πρωτοβουλιών συνεργασίας στον τομέα της ενέργειας και της άμυνας – συμπεριλαμβανομένης της άρσης του εμπάργκο στις μεταφορές όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία». 

Υπογραμμίζεται επίσης ότι η νομοθεσία επιδιώκει την επικαιροποίηση της στρατηγικής των ΗΠΑ σε αναγνώριση των επακόλουθων αλλαγών στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης ανακάλυψης μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και της επιδείνωσης της σχέσης της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους περιφερειακούς εταίρους της Αμερικής. 

“Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σημαντικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, τα οποία ενισχύονται από ισχυρές και διευρυνόμενες σχέσεις με την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Κύπρο. Η συνεργασία στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας μεταξύ των χωρών αυτών τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει το δρόμο για συνεργασία σε μία ευρεία ατζέντα περιφερειακής ασφάλειας, οικονομίας και ενέργειας », δήλωσε ο γερουσιαστής Μενέντεζ. 

«Έφτασε η ώρα οι ΗΠΑ να εμβαθύνουν αυτή τη συνεργασία και να στηρίξουν την εποικοδομητική πρόοδο των συμμάχων μας για να βοηθήσουν στη διασφάλιση μιας ασφαλούς Ανατολικής Μεσογείου. Αυτή η νομοθεσία επιδιώκει να ενισχύσει τους δεσμούς φιλίας μας μέσω κοινών προσπαθειών για την προώθηση της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας των εθνών μας», πρόσθεσε ο επικεφαλής της μειοψηφίας στην επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. 

“Αυτή η διπλή νομοθεσία θα συνεχίσει να ενισχύει την αμοιβαία συνεργασία μας στον τομέα της ενέργειας και της ασφάλειας με τους συμμάχους μας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου”, ανέφερε ο γερουσιαστής Ρούμπιο. 

«Με την άρση του εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ στην Κύπρο και την επέκταση της αναγκαίας εξωτερικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ελλάδα, αυτή η νομοθεσία αναδεικνύει μια συνολική προσέγγιση για τη σταθερότητα των βασικών περιφερειακών εταίρων», πρόσθεσε ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής. 
  • Θα αίρει την απαγόρευση πώλησης όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία. 
  • Θα παρέχει εξουσιοδότηση για τη δημιουργία ενός Ενεργειακού Κέντρου Ηνωμένων Πολιτειών-Ανατολικής Μεσογείου για τη διευκόλυνση της ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου. 
  • Θα εγκρίνει 3.000.000 δολάρια βοήθειας για εξωτερική στρατιωτική χρηματοδότηση (FMF) στην Ελλάδα. 
  • Θα εγκρίνει 2,000,000 δολάρια βοήθεια Διεθνούς Στρατιωτικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (IMET) για την Ελλάδα και 2,000,000 δολάρια για την Κύπρο. 
  • Θα εμποδίσει τη μεταφορά αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία, εφόσον η Τουρκία συνεχίζει με τα σχέδια για αγορά του συστήματος αεροπορικής άμυνας S-400 από τη Ρωσική Ομοσπονδία, μία αγορά που θα μπορούσε προκαλέσει κυρώσεις σύμφωνα με τους νόμους των ΗΠΑ. 
  • Θα απαιτεί από την κυβέρνηση να υποβάλει στο Κογκρέσο μία στρατηγική για ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και της ενέργειας με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και εκθέσεις για τις κακοήθεις δραστηριότητες της Ρωσίας και άλλων χωρών της περιοχής. 

Άρση του εμπάργκο 


Ειδικά στο κεφάλαιο για την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο, το νομοσχέδιο αναφέρει ότι η αίσθηση της Γερουσίας / Κογκρέσου είναι ότι: 

«Πρώτον, η άμεση πώληση ή μεταφορά όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς την Κυπριακή Δημοκρατία θα προωθούσε τα συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη, βοηθώντας στη μείωση της εξάρτησης της κυβέρνησης της Κύπρου από άλλες χώρες για υλικό που σχετίζεται με την άμυνα, συμπεριλαμβανομένων χωρών που εγείρουν προκλήσεις στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο». 

«Δεύτερον, είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών: 

(Α) να συνεχίσουν να υποστηρίζει τις υπό την διευκόλυνση των Ηνωμένων Εθνών προσπάθειες για μια συνολική λύση στη διαίρεση της Κύπρου · και 
(Β) για την προσχώρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο πρόγραμμα του ΝΑΤΟ Σύμπραξη για την Ειρήνη».

Καταργεί την απαγόρευση τροποποιώντας παράλληλα τον σχετικό νόμο. Με την έγκριση του προτεινόμενου νομοσχεδίου ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ θα πρέπει να εξαιρέσει την Κύπρο από τους περιορισμούς που αναφέρονται στους ομοσπονδιακούς κανονισμούς σχετικά με τις απαγορευμένες εξαγωγές, εισαγωγές και πωλήσεις προς ή από την Κύπρο και σε σχέση με την πολιτική που διέπει τις άδειες εξαγωγής πυρομαχικών στην Κύπρο). 

Τουρκικές παραβιάσεις 


Για πρώτη φορά στο νομοσχέδια ζητείται από την αμερικανική κυβέρνηση να καταγράφει τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ. 
«Το αργότερο 90 ημέρες μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος νόμου, ο Υπουργός Εξωτερικών, σε διαβούλευση με τον Υπουργό Άμυνας και τον Υπουργό Ενέργειας, θα υποβάλλει στις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου έκθεση στην οποία θα παραθέτονται περιστατικά όπου παραβιάστηκε η αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου ή το κυρίαρχο έδαφος της Ελλάδας στο Αιγαίο». 

Η έκθεση αυτή θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία: 

«Πρώτον, αξιολόγηση της ικανότητας της Κυπριακής Κυβέρνησης να περιορίσει την είσοδο μη εξουσιοδοτημένων πλοίων στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη.
 
Δεύτερον, καταγραφή συμβάντων από την 1η Ιανουαρίου 2017, τα οποία ο Υπουργός Εξωτερικών θα ορίζει ως παραβιάσεις από μη εξουσιοδοτημένα σκάφη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. 

Τρίτον, κατάλογος συμβάντων από την 1η Ιανουαρίου 2017, που ο Υπουργός Εξωτερικών ορίζει ως παραβιάσεις της κυριαρχικής επικράτειας της Ελλάδας από τους γείτονές της, ιδίως παραβιάσεις του εναέριου χώρου στο Αιγαίο». Ορίζει επίσης την έκθεση να είναι σε μη απόρρητη μορφή, αλλά αν χρειάζεται να περιέχει απόρρητο παράρτημα. 


Ρωσική επιρροή 


Το νομοσχέδιο ζητά επίσης από τον Υπουργό Εξωτερικών να υποβάλλει στις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου έκθεσης σχετικά με την “κακοήθη” επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ, από την 1η Ιανουαρίου , 2017. 

Τα στοιχεία που ζητά να περιέχει η έκθεση είναι τα ακόλουθα: 

(1) Αξιολόγηση των στόχων της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ανατολική Μεσόγειο για την ασφάλεια, την πολιτική και την ενέργεια. 

(2) Περιγραφή ενεργειακών έργων της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ανατολική Μεσόγειο. 

(3) Κατάλογο των ρωσικής ιδιοκτησίας μέσων μαζικής ενημέρωσης σε αυτές τις χώρες, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος του μέσου, της τηλεθέασης και της αξιολόγησης του κατά πόσο αυτό προωθεί απόψεις υπέρ του Κρεμλίνου. 

(4) Αξιολόγηση της στρατιωτικής εμπλοκής της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον τομέα της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της εμπλοκής μέσω στρατιωτικού εξοπλισμού και προσωπικού από συμβασιούχους. 

(5) Αξιολόγηση των προσπαθειών που υποστηρίζει η κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να επηρεάσει τις εκλογές στις τρεις χώρες, με τη χρήση επιθέσεων στον κυβερνοχώρο, εκστρατειών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή άλλων τεχνικών κακοήθους επιρροής. 

Αμερικανική στρατηγική 


Ζητά επίσης από τον Υπουργό Εξωτερικών, κατόπιν διαβούλευσης με τον Υπουργό Άμυνας και τον Υπουργό Ενέργειας, να υποβάλλει 90 μέρες από την έγκριση του παρόντος νομοσχεδίου στις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου , μία στρατηγική για ενισχυμένη ασφάλεια και ενεργειακή συνεργασία με χώρες της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας. 

Η έκθεση απαιτείται να περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία: 

  • (1) Περιγραφή της συμμετοχής των Ηνωμένων Πολιτειών στο Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου και της υποστήριξης τους. 
  • (2) Αξιολόγηση όλων των πιθανών μηχανισμών μεταφοράς στην Ευρώπη, για ανακαλύψεις φυσικού αερίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. 
  • (3) Αξιολόγηση των προσπαθειών για την προστασία της υποδομής ενεργειακής εξερεύνησης στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών των Ηνωμένων Πολιτειών. 
  • (4) Αξιολόγηση της ικανότητας της Κύπρου να φιλοξενήσει ένα Κέντρο Ενεργειακής Κρίσης στην περιοχή, το οποίο θα μπορούσε να παράσχει διευκολύνσεις ως βάση για την υποστήριξη προσπαθειών αναζήτησης και διάσωσης σε περίπτωση ατυχήματος. 
  • (5) Αξιολόγηση του χρονοδιαγράμματος για την παράδοσης φυσικού αερίου στην περιοχή καθώς και αξιολόγηση των τελικών χωρών προορισμού για την παροχή φυσικού αερίου από την περιοχή. 
  • (6) Σχέδιο συνεργασίας με τις επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών που επιδιώκουν να επενδύσουν στην ενεργειακή εξερεύνηση, ανάπτυξη και συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο.                                                                                                                            

Χαιρετίζουν HALC – AJC 


Το Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC) και η Αμερικανο-Εβραϊκή Επιτροπή (AJC) που συνεργάστηκαν στενά τα τελευταία 6 χρόνια πιέζοντας την αμερικανική κυβέρνηση και συζητώντας με μέλη του Κογκρέσο μια συνολική αμερικανική πολιτική για την Ανατολική Μεσόγειο, με δηλώσεις των επικεφαλής τους χαιρέτισαν το νομοσχέδιο που κατέθεσαν οι γερουσιαστές Μενέντεζ και Ρούμπιο. 

Ο διευθύνων σύμβουλος της AJC, Ντέιβιντ Χάρις δήλωσε πως σε μία χρονική στιγμή που η Ανατολική Μεσόγειος αναδύεται ως ξεχωριστή και σημαντική γεωπολιτική περιοχή, «πρέπει να επικροτούνται προσπάθειες του Κογκρέσου για την εξασφάλιση της ηγεσίας των ΗΠΑ και την ενίσχυση των υφιστάμενων συνεργασιών». 

«Η σημερινή Μεσόγειος επανακατακτά μεγάλο μέρος της ιστορικής της σημασίας», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του HALC Έντι Ζεμενίδης. 

“Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα επηρεάσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής. Επικροτούμε την ηγεσία που επέδειξαν οι γερουσιαστές Μενέντεζ και Ρούμπιο. Ο νόμος αυτός θα κάνει τη διαφορά», κατέληξε.
πηγή 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)