Articles by "Βαρβαρότητα"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βαρβαρότητα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β' του Βελγίου κυβέρνησε το Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό ως προσωπική του αποικία. Υπό το εκμεταλλευτικό του καθεστώς, ο λαός του Κονγκό υπέφερε πάρα πολύ. Το κύριο κίνητρο του βασιλιά Λεοπόλδου ήταν να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερο πλούτο από το Κονγκό, ιδιαίτερα μέσω της παραγωγής καουτσούκ. Για να επιβάλει τον έλεγχό του και να μεγιστοποιήσει τα κέρδη, ο βασιλιάς Λεοπόλδος επέβαλε μια βασιλεία τρόμου στον πληθυσμό του Κονγκό. Αυτή η φωτογραφία πιο πάνω, καταγράφει τη ζοφερή πτυχή αυτής της βαρβαρότητας. 

Τα άτομα από το Κονγκό που αποτύγχαναν να ανταποκριθούν στις απαιτητικές ποσοστώσεις παραγωγής καουτσούκ που όριζε η βελγική διοίκηση, τιμωρούνταν αυστηρά. 
Χιλιάδες Κονγκολέζοι υποβλήθηκαν σε εκτελέσεις, συμπεριλαμβανομένων δημοσίων απαγχονισμών, ή ακρωτηριασμών ως μέσο τιμωρίας. 
Αυτές οι σκληρές πράξεις έγιναν με ιδιαίτερη βιαιότητα και στόχευαν στη διατήρηση  ελέγχου του τοπικού πληθυσμού. Οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έχουν τεκμηριωθεί πολλαπλά και θεωρούνται ως ακόμη ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια στην αποικιοκρατική ιστορία. 

Στη φωτογραφία, ένα παιδί θύμα αυτών των βελγικών φρικαλεοτήτων στο Κονγκό απεικονίζεται δίπλα σε έναν ιεραπόστολο. 

Οι ιεραπόστολοι έπαιξαν πολύπλοκο ρόλο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθώς κάποιοι ήταν συνένοχοι στο εκμεταλλευτικό σύστημα, ενώ άλλοι μπορεί να παρείχαν κάποιο επίπεδο ανθρωπιστικής βοήθειας. 

Η εικόνα χρησιμεύει ως στοιχειωμένη υπενθύμιση της βαθιάς ταλαιπωρίας που υπέστη ο λαός του Κονγκό υπό το αποικιοκρατικό καταπιεστικό καθεστώς του βασιλιά Λεοπόλδου.

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το Υπουργείο Υγείας της Χαμάς ανακοίνωσε ότι 15 παιδιά έχασαν τη ζωή τους στη Γάζα από την ασιτία.

Τουλάχιστον 15 παιδιά έχουν πεθάνει τις τελευταίες ημέρες από υποσιτισμό και αφυδάτωση στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν στην πόλη της Γάζας, ανακοίνωσε την Κυριακή το υπουργείο Υγείας της Χαμάς.

“Φοβόμαστε για τις ζωές έξι άλλων παιδιών που υποφέρουν από υποσιτισμό και διάρροια στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου λόγω της διακοπής λειτουργίας της ηλεκτρικής γεννήτριας και του οξυγόνου και των περιορισμένων ιατρικών δυνατοτήτων“, δήλωσε ο Άσραφ αλ Κίντρα εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας όπως αναφέρει η ΕΡΤ.

Το υπουργείο Υγείας της Χαμάς ανακοίνωσε νέο απολογισμό 30.410 νεκρών στη Λωρίδα της Γάζας από την έναρξη του πολέμου στις 7 Οκτωβρίου.

Τις τελευταίες 24 ώρες ακόμη 90 άνθρωποι σκοτώθηκαν, ενώ ο αριθμός των τραυματιών ανέρχεται σε 71.700, πρόσθεσε το υπουργείο.

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Αυτό που βλέπετε στη Γάζα εντάσσεται στο κορυφαίο 25% των πιο σφοδρών τιμωρητικών εκστρατειών στην ιστορία» δήλωσε πρόσφατα ο ειδήμων στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς Ρόμπερτ Πέιπ. Τα καταγεγραμμένα στοιχεία και αριθμοί, έπειτα από τρεις μήνες σφαγής, εξηγούν γιατί ο Αμερικανός επιστήμονας έχει δίκιο.

Σύμφωνα με ειδικούς που εξετάζουν τις ζημιές μέσω δορυφόρων και τηλεπισκόπησης -που παρακολουθεί τα φυσικά χαρακτηριστικά μετρώντας την ανακλώμενη και εκπεμπόμενη ακτινοβολία από απόσταση- οι Ισραηλινοί προκάλεσαν καταστροφή συγκρινόμενη με τους πιο καταστροφικούς αστικούς πολέμους στη σύγχρονη ιστορία.

Ειδικότερα, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, το Ισραήλ είχε ρίξει 29.000 βόμβες, πυρομαχικά και οβίδες στη λωρίδα. Σχεδόν το 70% από τα 439.000 σπίτια της Γάζας και τα μισά περίπου κτίριά της έχουν υποστεί ζημιές ή καταστραφεί.

Το Ισραήλ έριξε 29.000 βόμβες στη Γάζα σε λίγο περισσότερο από δύο μήνες, ενώ οι ΗΠΑ μόλις 3.678 στο Ιράκ, το διάστημα 2004-2010

Τα περισσότερα από τα 36 νοσοκομεία της λωρίδας είναι κλειστά και μόνο οκτώ δέχονται ασθενείς. Εσπεριδοειδή, ελαιώνες και θερμοκήπια έχουν εξαφανιστεί. Πάνω από τα 2/3 των σχολείων της έχουν υποστεί ζημιές.

Ο βομβαρδισμός έχει προκαλέσει ζημιές σε βυζαντινές εκκλησίες και αρχαία τζαμιά, εργοστάσια και πολυκατοικίες, εμπορικά κέντρα και πολυτελή ξενοδοχεία, θέατρα και σχολεία.

Μεγάλο μέρος της υποδομής ύδρευσης, ηλεκτρικής ενέργειας, επικοινωνιών και υγειονομικής περίθαλψης που έκανε τη Γάζα να λειτουργήσει δεν επισκευάζεται.

Η καταστροφή μοιάζει με εκείνη που άφησε ο βομβαρδισμός των γερμανικών πόλεων από τους Συμμάχους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Η λέξη «Γάζα» θα μείνει στην ιστορία μαζί με τη Δρέσδη και άλλες διάσημες πόλεις που έχουν βομβαρδιστεί», προσέθεσε ο Ρόμπερτ Πέιπ που είναι πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.

Χειρότερα από τη Δρέσδη και το Ιράκ

Σύμφωνα με ανάλυση δορυφορικών δεδομένων από εμπειρογνώμονες τηλεπισκόπησης στο Πανεπιστήμιο City της Νέας Υόρκης και στο Oregon State University, έως και το 80% των κτιρίων στη βόρεια Γάζα, όπου οι βομβαρδισμοί ήταν πιο σοβαροί, έχουν υποστεί ζημιές ή έχουν καταστραφεί. Πρόκειται για ποσοστό υψηλότερο από εκείνο στη Δρέσδη το 1945!

Ο επίκουρος καθηγητής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στο Οχάιο Χε Γιν, υπολόγισε ότι το 20% της γεωργικής γης της Γάζας έχει υποστεί ζημιές ή καταστραφεί, υποδηλώνοντας ότι το σιτάρι που θα έπρεπε να φυτρώσει δεν φυτεύτηκε ποτέ.

Σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ, το Ισραήλ έριξε 29.000 βόμβες στη Γάζα σε λίγο περισσότερο από δύο μήνες, ενώ οι ΗΠΑ είχαν ρίξει μόλις 3.678 στο Ιράκ, το διάστημα 2004-2010.

Μεταξύ των όπλων που παρείχαν οι ΗΠΑ στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου της Γάζας είναι οι βόμβες «bunker buster» των 2.000 λιβρών που έχουν σχεδιαστεί για να διεισδύουν σε τσιμεντένια καταφύγια, τα οποία στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι συνήθως χρησιμοποιούνται για να χτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους σε πιο αραιοκατοικημένες περιοχές.

Οι εφιαλτικοί αριθμοί από την Παγκόσμια Τράπεζα

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου, ο πόλεμος είχε καταστρέψει ή καταστρέψει το 77% των εγκαταστάσεων υγείας, το 72% των δημοτικών υπηρεσιών όπως πάρκα, δικαστήρια και βιβλιοθήκες, το 68% των τηλεπικοινωνιακών υποδομών και το 76% των εμπορικών χώρων, συμπεριλαμβανομένων η σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της βιομηχανικής ζώνης στα βόρεια.

Περισσότεροι από τους μισούς δρόμους, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, έχουν καταστραφεί ή έχουν καταστραφεί. Περίπου 342 σχολεία έχουν υποστεί ζημιές, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων 70 δικών του σχολείων.

Μας ενδιαφέρει η ζημιά όχι η ακρίβεια

Ως απάντηση στη διεθνή κατακραυγή και κριτική, ο εκπρόσωπος του γραφείου του ισραηλινού πρωθυπουργού, Έιλον Λέβι, είχε δηλώσει στις 17 Δεκεμβρίου «Όταν ρωτάτε γιατί καταστρέφονται οι μη στρατιωτικές υποδομές στη Γάζα, κοιτάξτε πού κατασκεύασε τη στρατιωτική της υποδομή η Χαμάς και μετά κουνήστε το δάχτυλό σας στη Χαμάς».

Υπενθυμίζεται ότι ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού Ντάνιελ Χαγκάρι, είχε προειδοποιήσει τον Οκτώβριο 2023 ότι «η έμφαση δίνεται στη ζημιά και όχι στην ακρίβεια».


Οι εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους λόγω ισραηλινών επιδρομών, βρίσκονται σε καταυλισμό στη Ράφα, νότια Λωρίδα της Γάζας, 29 Δεκεμβρίου 2023 (REUTERS).

Έτσι, για τους Ισραηλινούς ήταν απαραίτητο να εξοντώσουν περισσότερους από 21.000 Παλαιστίνιους, σύμφωνα με αξιωματούχους υγείας στη Γάζα.

Οι Ισραηλινοί καλούσαν τους Παλαιστινίους να αφήσουν τα σπίτια τους για να τα βομβαρδίσουν. Έτσι, στον νότο, όπου περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εκτοπισμένοι κάτοικοι έχουν διαφύγει, οι κάτοικοι της Γάζας κοιμούνται στο δρόμο και καίνε σκουπίδια για να μαγειρέψουν.

Περίπου το 85% των 2,2 εκατομμυρίων ανθρώπων της Λωρίδας της Γάζας έχει εγκαταλείψει τα σπίτια τους και περιορίζονται από τους Ισραηλινούς σε λιγότερο από το ένα τρίτο της λωρίδας, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Κατεστραμμένα όλα τα μνημεία

Φυσικά, από την ισραηλινή στρατιωτική βαρβαρότητα, δεν γλίτωσαν ούτε ιστορικά μνημεία. Το Μεγάλο Τζαμί Ομάρι, ένα αρχαίο κτήριο που μετατράπηκε από εκκλησία του πέμπτου αιώνα σε μουσουλμανικό χώρο λατρείας, έχει καταστραφεί, ο μιναρές του γκρεμίστηκε.

«Η απώλεια του τζαμιού Ομάρι με θλίβει περισσότερο από την καταστροφή του σπιτιού μου», είπε ο Φαντέλ Αλατέλ, ένας αρχαιολόγος από τη Γάζα που έφυγε από το σπίτι του για να καταφύγει στο νότιο άκρο της λωρίδας.

Μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή τον Οκτώβριο έπληξε την εκκλησία του Αγίου Πορφυρίου του 5ου αιώνα, σκοτώνοντας τουλάχιστον 16 Παλαιστίνιους που βρίσκονταν εκεί καταφύγιο.

Η άλλοτε πανέμορφη γειτονιά Rimal, με τις φαρδιές λεωφόρους και τα σαλόνια ομορφιάς, έγινε ερείπιο τις πρώτες μέρες του πολέμου. Οι ισραηλινές επιθέσεις κατέστρεψαν το κύριο δικαστήριο της Γάζας, το κτίριο του κοινοβουλίου και τα κεντρικά αρχεία.

To κόστος της ανοικοδόμησης – Η Γάζα είναι περίπτωση

«Δεν είναι πια μια βιώσιμη πόλη», είπε ο Ισραηλινο-Βρετανός αρχιτέκτονας Eyal Weizman, που μελετά την προσέγγιση του Ισραήλ στο δομημένο περιβάλλον στα παλαιστινιακά εδάφη. Οποιαδήποτε ανακατασκευή, είπε, θα απαιτήσει «ένα ολόκληρο σύστημα υπόγειων υποδομών, γιατί όταν επιτίθεται στο υπέδαφος, ό,τι διατρέχει το έδαφος —το νερό, το αέριο, τα λύματα— διαλύεται».

Μπορεί βομβαρδισμένς πόλεις της Ευρώπης, ή η Μοσούλη στο Ιράκ ή η Ράκα στη Συρία να ανοικοδομήθηκαν, ωστόσο, αυτό που προκάλεσαν οι Ισραηλινοί στη Γάζα δεν διορθώνεται έτσι απλά. Η Γάζα αντιμετωπίζει μοναδικές προκλήσεις, καθώς κανείς δεν ξέρει ποιος θα πάρει τον έλεγχο εάν το Ισραήλ πετύχει τον στόχο του να καταστρέψει τη Χαμάς.

Το παράδοξο καθεστώς ενός θύλακα του οποίο τα σύνορα τα ελέγχει το Ισραήλ ωσαν φυλακή καθιστά εξαιρετικά δύσκολα τα σχέδια ανάκαμψης. Εξάλλου, το Ισραήλ ανέκαθεν απαγόρευε ακόμα και την είσοδο τσιμέντου και δομικών υλικών στη Γάζα για να χτίζονται σπίτια. Σύμφωνα με το Shelter Cluster, έναν φορέα που βοηθάει ανθρώπους που υπέστησαν καταστροφές, θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος για να καθαριστούν τα ερείπια στη Γάζα, καθώς θα πρέπει να αφαιρεθούν με ασφάλεια πυρομαχικά που δεν εξεράγησαν.

Η ανοικοδόμηση των σπιτιών θα διαρκέσει επτά έως 10 χρόνια, εάν υπάρχει διαθέσιμη χρηματοδότηση, σύμφωνα με τον φορέα, ενώ το κόστος, δίχως να συμπεριληφθεί η προσωρινή στέγαση εκτιμάται στα 3,5 δισ. δολάρια.

Το επίπεδο των ζημιών στη Γάζα είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που ήταν κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης του 2014, η οποία διήρκεσε 50 ημέρες, με πενταπλάσια ολοσχερώς κατεστραμμένα κτίρια, σύμφωνα με το Shelter Cluster.

Από τα μέσα Δεκεμβρίου, περισσότεροι από 800.000 άνθρωποι δεν είχαν σπίτι για να επιστρέψουν, διαπίστωσε η Παγκόσμια Τράπεζα. «Στην καλύτερη περίπτωση, θα χρειαστούν δεκαετίες», δήλωσε η Caroline Sandes, εμπειρογνώμονας για την ανάπλαση μετά από συγκρούσεις στο Πανεπιστήμιο Κίνγκστον στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Συνεπώς, έτσι εξηγείται γιατί ο «ηθικός» Ισραηλινός στρατός θα μείνει στην ιστορία, όπως είχε δηλώσει ο Αμερικανός επιστήμονας.


Με πληροφορίες από The Wall Street Journal


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από τον Craig Murray/  reseauinternational.net 

Ο συγγραφέας δεν έχει καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο μεγαλύτερης προπαγάνδας, ψεύτικων τρομοκρατικών συνωμοσιών, πραγματικής τρομοκρατίας με ψεύτικες σημαίες και τρομοκρατίας που κατευθύνεται από προβοκάτορες.

Μάθαμε φέτος ότι δεν υπάρχει κανένα έγκλημα τόσο φρικτό, τόσο προφανές και τόσο ορατό σε όλο τον κόσμο που οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ να μην είναι έτοιμες να διαπράξουν με θράσος και ανοιχτά.

Η σφαγή περισσότερων από 20.000 ανθρώπων περιελάμβανε τη δολοφονία βρεφών και νηπίων, τον σκόπιμο πυροβολισμό εγκύων γυναικών και μικρών παιδιών, τη δολοφονία ηλικιωμένων γυναικών σε μια εκκλησία και την εκτέλεση άμαχων αιχμαλώτων χωρίς ρούχα.

Όλα αυτά δικαιολογούνται από το "δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα".

Είδαμε επίσης την άνοδο του φασισμού καθώς οι δυτικές κυβερνήσεις καταπιέζουν τους πληθυσμούς τους για να μειώσουν την πολιτική αντίσταση στη γενοκτονία. Ο Tony Greenstein αγωνίζεται, ο Mick Napier και εγώ έχουμε όλοι παρενοχληθεί βάσει του νόμου περί τρομοκρατίας.
Έφυγα από τη χώρα μου επειδή φοβάμαι ότι θα "ερευνηθώ" επίσημα βάσει του νόμου περί τρομοκρατίας και ότι θα συλληφθώ και θα κρατηθώ στη φυλακή για δύο χρόνια ενώ θα περιμένω τη δίκη. Πολλοί άνθρωποι έχουν συλληφθεί επειδή εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για τη σφαγή με πλακάτ, λέξεις ή ακόμη και τραγούδια που η αστυνομία θεωρεί "προσβλητικά".

Η δράση της αστυνομίας υποκινείται συχνά από οδηγίες αυτοαποκαλούμενων σιωνιστικών οργανώσεων αυτοδικίας.

Γινόμαστε επίσης μάρτυρες, όπως ακριβώς είχα προβλέψει, μιας επανάληψης της κρατικά υποστηριζόμενης ισλαμοφοβικής προπαγάνδας του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας". Θυμάστε την περίφημη "συνωμοσία με τη ρικίνη" όπου η ρικίνη που βρέθηκε ήταν το ίχνος που βρέθηκε σε κάθε κουζίνα;

Η βρετανική κυβέρνηση κράτησε μυστικό την απουσία της ρικίνης για δύο χρόνια. Ή το ανύπαρκτο σχέδιο για την πασχαλινή βόμβα, όπου το "αυτοσχέδιο εκρηκτικό συστατικό" που βρέθηκε αποδείχθηκε ότι ήταν μια σακούλα ζάχαρη ;

Στη Γερμανία, έχουν πολλή δουλειά να κάνουν για να δικαιολογήσουν τον πιο ακραίο αντιπαλαιστινιακό κυβερνητικό ρατσισμό στον κόσμο, γι' αυτό και επινόησαν μια "τρομοκρατική συνωμοσία της Χαμάς" και συνέλαβαν τέσσερις νεαρούς μουσουλμάνους. Δεν έχουν προσκομιστεί στοιχεία που να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο.

Η Χαμάς δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ βίαιη επίθεση εκτός Παλαιστίνης και η πολιτική της ήταν πάντα να μην το κάνει - και αυτό παραμένει έτσι. Είναι γελοίο ότι η Χαμάς αποφάσισε τώρα να χάσει ξαφνικά τον πόλεμο προπαγάνδας που κερδίζει σε όλο τον κόσμο, επιτιθέμενη στη Γερμανία.

Οι γερμανικές κυβερνήσεις είναι φυσικά καλά εκπαιδευμένες, όχι μόνο στη γενοκτονία, αλλά και στην ενθουσιώδη δημιουργία ψευτοτρομοκρατίας.

Η γερμανική κυβέρνηση συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό τόσο σε τρομοκρατικές επιθέσεις με ψεύτικα εμβλήματα στην Τασκένδη, τις οποίες μπόρεσα να ερευνήσω και να αναφέρω στη βρετανική κυβέρνηση σε πραγματικό χρόνο, όσο και στη δημιουργία μιας εντελώς ψεύτικης τρομοκρατικής οργάνωσης, της "Ένωσης Ισλαμικής Τζιχάντ του Ουζμπεκιστάν", η οποία ήταν εξ ολοκλήρου έργο της CIA και των γερμανικών υπηρεσιών ασφαλείας.

Ο στόχος εκείνη την εποχή ήταν να δικαιολογηθεί η λειτουργία της γερμανικής στρατιωτικής αεροπορικής βάσης στο Termez του Ουζμπεκιστάν. Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι η Γερμανία ήταν στην πλευρά των ηττημένων στον τελευταίο πόλεμο στο Αφγανιστάν.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο μεγαλύτερης προπαγάνδας, ψευδών τρομοκρατικών συνωμοσιών, πραγματικής τρομοκρατίας με ψεύτικες σημαίες και τρομοκρατίας που κατευθύνεται από προβοκάτορες. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο το κατεστημένο μπορεί να ελπίζει ότι θα ανακτήσει την προπαγανδιστική αφήγηση.

Ακόμα προσπαθώ να συνηθίσω τη νέα μου θέση ως περιπλανώμενος τρομοκράτης, οπότε ζητώ συγγνώμη για το γεγονός ότι τα άρθρα μου ήταν λίγο αραιά λόγω ορισμένων οργανωτικών προβλημάτων και ενός γενικού αισθήματος αποδιοργάνωσης.

Αυτό γίνεται στο αεροδρόμιο του Μιλάνου. Σε προσωπικό επίπεδο, με μεγάλη μου χαρά ανακοινώνω ότι η οικογένειά μου θα έρθει μαζί μου σε μια εξωτική τοποθεσία για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Έτσι, μπορεί να μην ακούσετε πολλά νέα μου πριν από τα μέσα Ιανουαρίου, καθώς οφείλω μεγάλη προσοχή στα παιδιά μου.

Σας εύχομαι καλές γιορτές, όπου κι αν βρίσκεστε, και ελπίζω να είστε με τους αγαπημένους σας. Για όλους εκείνους που ζουν υπό το φόβο και τον κίνδυνο, ιδιαίτερα αλλά όχι μόνο εκείνους στη Γάζα, οι σκέψεις μου και οι σκέψεις εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο είναι μαζί σας τώρα και για πάντα.

Λίγο πριν από τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ, μεταξύ της εισβολής στο Κουβέιτ και του ξεσπάσματος των πραγματικών εχθροπραξιών, έστειλα ένα λεπτό ως απάντηση σε μια επιστολή του Τζον Μέιτζορ. Εργάστηκα στο Κέντρο Παρακολούθησης Εμπάργκο, μια άκρως απόρρητη εγκατάσταση που λειτουργούσε από ένα υπόγειο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στο κεντρικό Λονδίνο.

Ήμασταν μεταξύ των αποδεκτών ενός χριστουγεννιάτικου μηνύματος από τον πρωθυπουργό που ανακάτευε τις χριστιανικές ευχές με ένα μήνυμα πολέμου. Απάντησα σε ένα τυπικό λεπτό με αυτόν τον στίχο από το τραγούδι "It Came Upon the Midnight Clear" :
"Αλλά με τις δυστυχίες της αμαρτίας και της σύγκρουσης,
ο κόσμος έχει υποφέρει εδώ και καιρό,
Υπό την αγγελική ένταση, έλαβαν χώρα τα ακόλουθα γεγονότα
δύο χιλιάδες χρόνια λάθους ,
Και ο άνθρωπος, σε πόλεμο με τον άνθρωπο, δεν ακούει
το τραγούδι της αγάπης που φέρνουν, -
Ω, σιωπήστε το θόρυβο, άνδρες της σύγκρουσης,
και ακούστε τους αγγέλους να τραγουδούν!"

Όποιοι κι αν είναι οι άγγελοι για εσάς, ελπίζω να τους ακούσετε να τραγουδούν.



πηγή : Craig Murray μέσω La Cause du Peuple



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Μίσος 1
Φωτο αριστερά:  Παλαιστίνιοι πολίτες της Γάζας συνελήφθησαν από δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ.
Ένας από τους Παλαιστίνιους κρατούμενους που αφέθηκαν ελεύθεροι σήμερα το πρωί  λέει στο CNN:
Οι στρατιώτες κατοχής μας έγδυσαν όταν μας συνέλαβαν στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, μας έβαλαν σε φορτηγά και μας πήγαν στην ακτή αφού μας έδεσαν τα μάτια.  Μας έβαλαν στο κρύο, χωρίς ρούχα, και μείναμε μέχρι τις 12 το πρωί δεμένοι χωρίς να κουνηθούμε. Έπειτα διέταξαν κάποιους από εμάς να επιστρέψουμε σπίτι και άλλους τους κράτησαν. Επιστρέψαμε με τα πόδια, γυμνοί, και με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα σπίτια από τα οποία φύγαμε είχαν καεί και κλαπεί.

Φωτο δεξιά: Ισραηλινοί βάζουν τα παιδιά τους να γράφουν μηνύματα μίσους σε οβίδες που θα πλήξουν παλαιστινιακούς στόχους και δείχνουν πως να σκοτώνουν παιδιά ίδιας ή και μικρότερης ηλικίας


Μίσος 2

Ο αρχιραβίνος του Ισραήλ Ντέιβιντ Λάου γράφει ένα μήνυμα μίσους σε μια οβίδα πυροβολικού που θα εκτοξευθεί στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Γάζας: 

«Για την ανύψωση της δύναμης του Ισραήλ και την εκδίκηση των υπηρετών του χύθηκε αίμα. Σε προσευχή για την επιτυχία των προστατών της αγίας μας γης».


Βομβαρδισμοί σε εκκλησίες


Τοποθέτηση εκρηκτικών και ανατίναξη της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου της Γάζας


Επίθεση με βόμβες λευκού φωσφόρου σε σχολείο.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Εάν υπήρχε σήμερα ένα κύμα πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, δεν θα το είχαμε αντιληφθεί; Γιατί εγώ δεν το βλέπω να συμβαίνει...»
Κυριάκος Μητσοτάκης, Φεβρουάριος 2023

Παρά τη “μυωπία” του κ. Μητσοτάκη και τις αυτοδιαψευδόμενες υποσχέσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ πως “δεν γίνονται πλειστηριασμοί” και ότι “μετά τις εκλογές θα γίνεται ρύθμιση των χρεών” και πως “δεν θα χάνουν οι πολίτες τις κατοικίες τους”, διεξάγεται, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, καταιγίδα πλειστηριασμών και εξώσεων.

Ανάμεσα από πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν θα δείτε στα μεγάλα ΜΜΕ γιατί έχει επιβληθεί η αποσιώπησή τους, δημοσιεύουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση κατάσχεσης κατοικίας παλιννοστούντα συμπολίτη μας στη Θεσσαλονίκη, περιοχή οδού Λαγκαδά. Ο συμπολίτης μας έλαβε πριν δεκαετίες δάνειο με "εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου" για να χτίσει σπίτι στην πατρίδα του, διάφοροι πολιτικοί απατεώνες του υποσχέθηκαν διάφορα ψέματα που αποδείχτηκαν παγίδες και, στις 6 Ιουνίου, το Δημόσιο προχώρησε στην κατάπτωση της εγγύησης (δηλαδή την απέδωσε στην Τράπεζα) βγάζοντας παράλληλα τον ιδιοκτήτη στο δρόμο, παρά τις υποσχέσεις προσώπων και φορέων ότι "όλα αυτά δεν συμβαίνουν". Η Τράπεζα πήρε τα χρήματά της από τα ταμεία του Δημοσίου, η κατοικία μπήκε στη σχετική λίστα προς πώληση και ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί που θα καταλήξει με τη σειρά της και με συνοπτικές διαδικασίες.

Πρόκειται για μια κατάσταση “win-win”, καθαρού κέρδους για εκείνους τους λίγους που ελέγχουν και έστησαν το καταχρηστικό "σύστημα" που επικρατεί. Αυτός είναι και ο λόγος που το Δημόσιο ακολουθεί τις νομοθετικές προσταγές των κυβερνήσεων των “funds” που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια και, όχι μόνο δεν βοηθά τους πολίτες να σώσουν τα σπίτια τους, αλλά απαιτεί την άμεση κατάσχεση των κατοικιών τους, ενώ παράλληλα βάζει εμπόδια στην προσπάθεια ρύθμισης των χρεών τους.

Οι πλειστηριασμοί είναι απόλυτα σίγουρο πως θα πολλαπλασιαστούν μόλις ορκιστεί η επόμενη Βουλή, που θα αποτελείται κυρίως από βουλευτές που δεν έχουν δεσμευτεί σε τίποτα απέναντι στους πολίτες, αλλά δεσμεύονται μόνο στα κέρδη τους, στα υπέρογκα “δάνεια” που έχουν λάβει, και στις υποσχέσεις που έχουν δώσει στα μεγάλα συμφέροντα.

Εκατομμύρια Ελλήνων δανειοληπτών βρίσκονται μπροστά σε ένα τραγικό αδιέξοδο χωρίς καμία κοινοβουλευτική ομάδα να δεσμεύεται να τους βοηθήσει. Πρόκειται για την απόλυτη απαξίωση της Δημοκρατίας, που σίγουρα θα οδηγήσει σε έντονα κοινωνικά φαινόμενα που καθόλου δεν περνούν από το μυαλό των απομακρυσμένων από την κοινωνία αντιπροσώπων βουλευτών μας.

Εμείς παραμένουμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δικαιώματα των δανειοληπτών και όλων των συμπολιτών μας, με τη βεβαιότητα πως όσο πιο έκδηλα άδικο και καταπιεστικό γίνεται το πολιτικό σκηνικό, τόσο πιο γρήγορα θα οδηγηθούμε αναγκαστικά στην ανατροπή του.

Η λαίλαπα που έρχεται είναι σίγουρο πως θα ξυπνήσει τις κοινωνικές δυνάμεις που αυτή τη στιγμή λειτουργούν ζαλισμένες υπό το σοκ της ασταμάτητης επίθεσης και της ασταμάτητης προπαγάνδας ενάντια στα δικαιώματα, την περιουσία και τις οικογένειές μας.

Το σκοτάδι, όπως ξαναγράψαμε, γίνεται πιο πυκνό λίγο πριν χαράξει.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από την Karine Bechet-Golovko / reseau international.net / 11.10.22

Ένα βίντεο που ανήρτησε ο Jorin, πρώην διοικητής του τάγματος Azov, προκάλεσε σάλο στα κοινωνικά δίκτυα - και σιωπή των μέσων ενημέρωσης στη Δύση. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι κινηματογραφεί τις εκτελέσεις αμάχων στο Κουπιάνσκ και τον ομαδικό τους τάφο στη μέση του δάσους. Η αποχώρηση του ρωσικού στρατού συνοδεύεται δυστυχώς από αυτές τις καταχρήσεις για τον άμαχο πληθυσμό. Πέρα από την απόλυτη φρίκη του πράγματος, τα εγκλήματα αυτά δείχνουν τη σχέση μεταξύ της ατλαντικής εξουσίας στο Κίεβο και των πληθυσμών που ζουν στα ελεγχόμενα εδάφη: οποιαδήποτε διαμαρτυρία θα γίνει με αίμα. Και αυτό είναι που υποστηρίζουν οι δυτικές χώρες. Αυτό είναι το πρόσωπο της βαρβαρότητας που σέβονται οι άθλιοι ηγέτες μας.

Στο κανάλι Telegram εμφανίστηκε βίντεο με την εκτέλεση αμάχων στο Κουπιάνσκ, οι οποίοι θεωρούνται ύποπτοι ότι «συνεργάστηκαν» με τον Ρώσο «κατακτητή». Αυτό το βίντεο είναι απολύτως τρομερό:


Τα ουκρανικά κανάλια Telegram υποστηρίζουν ότι το Κίεβο δεν είναι ευχαριστημένο με τη δημοσίευση του βίντεο από τη σφαγή των κατοίκων του Κουπιάνσκ. Ο πρώην διοικητής του Αζόφ αναγκάστηκε να αλλάξει επειγόντως το μήνυμά του.

Σύμφωνα με τα ουκρανικά κανάλια Resident και Legitimnyy, ο αυτοαποκαλούμενος εθνικιστής Azov Zhorin στην Bankova με τη δημοσίευση ενός βίντεο από τη σφαγή των αμάχων στο Kupyansk, ύποπτος για συνεργασία με τον ρωσικό στρατό. Το βίντεο προκάλεσε τέτοιο σκάνδαλο που ο τιμωρός, ο οποίος ήθελε να εκφοβίσει για άλλη μια φορά άλλους Ουκρανούς υποσχόμενος "εκδίκηση", αναγκάστηκε να το επαναλάβει επειγόντως, προσθέτοντας ότι το βίντεο είχε "ληφθεί από το τηλέφωνο του κατακτητή".

Ωστόσο, δεν ήταν πλέον δυνατό να επανατοποθετηθεί το πεσμένο μουστάκι - τα διαθέσιμα metadata της ατυχής δημοσίευσης κάνουν το γύρο του διαδικτύου - το αρχείο πολυμέσων γυρίστηκε σήμερα, 9 Οκτωβρίου 2022, στις 13:24, και αναρτήθηκε στο κανάλι του Zhorin σχεδόν μια ώρα αργότερα. Έτσι, το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει μόνο όλες τις παρατηρήσεις που έχουν γίνει από προσεκτικούς χρήστες που έχουν σημειώσει τόσο το φθινοπωρινό τοπίο όσο και την ενδυμασία που σχετίζεται με τις καιρικές συνθήκες αυτών των δολοφονιών.

Μεταφράστηκε με http://www. DeepL. com/Translator (δωρεάν έκδοση)

Όπως το θέτει ο πολεμικός ανταποκριτής Kots:

"Ένα πορτοκαλί σακάκι σε έναν άνδρα, μια κόκκινη κορδέλα ή σχοινί γύρω από το λαιμό μιας θαμμένης γυναίκας, μια γκρίζα κορδέλα στα πόδια ενός πτώματος που πέφτει, ένα μαύρο σχοινί με το οποίο τα χέρια της είναι δεμένα πίσω από την πλάτη της, μια μαύρη τσάντα στο κεφάλι της. . .

Αυτό το βίντεο ανέβηκε από έναν Ναζί του Αζόφ με μια διφορούμενη επιγραφή, σύμφωνα με την οποία είναι αδύνατο να ειπωθεί με σαφήνεια, ποιος σκότωσε αυτούς τους ανθρώπους στο Κουπιάνσκ (Αλλά μπορείτε να δείτε ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα ότι αυτό θα ισχύει για όλους όσοι συνεργάζονται με τη ρωσική διοίκηση. . .

Το τέρας έχει χάσει εντελώς τον προσανατολισμό του και κατεβάζει εικόνες από τη σφαγή όσων οι Ναζί θεωρούν προδότες και συνεργάτες. Πρέπει να βασανίστηκαν πριν πεθάνουν. "

Το σκάνδαλο που προκλήθηκε από τη δημοσίευση αυτού του βίντεο οδήγησε σε τροποποίηση της επιγραφής: το βίντεο αυτό θα είχε γυριστεί από τον "κατακτητή", δηλαδή τους Ρώσους. Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό θα τους αποδοθεί σύντομα.

Αλλά η Ρωσία εγκατέλειψε την περιοχή του Χάρκοβο πριν από ένα μήνα. Ωστόσο, το βίντεο δείχνει ένα φθινοπωρινό τοπίο και τα σώματα είναι ντυμένα ζεστά για το καλοκαίρι. .

Αυτή η εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά αντικατοπτρίζει μια γενικευμένη πρακτική των νατοϊκών Ουκρανών απέναντι στον υπόλοιπο πληθυσμό: όλοι όσοι αντιτίθενται σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο καθεστώς κατοχής θα καταστραφούν. Σωματικά. Απλά συνήθως δεν δημοσιεύουν βίντεο με τα κατορθώματά τους.

Έρχονται στο φως μαρτυρίες για εκτελέσεις στο Κουπιάνσκ και το Ίζιουμ επειδή απλώς δέχτηκαν ρωσική ανθρωπιστική βοήθεια.

ΥΓ: Πριν από περίπου μια εβδομάδα, στη γκρίζα ζώνη της Χερσώνας, όταν ο στρατός της Αλτάντικ-Ουκρανίας ανακατέλαβε το χωριό Velikaya Aleksandrovka, ένας αμερικανικός πύραυλος HIMARS εκτοξεύτηκε εναντίον μιας φάλαγγας αμάχων που διέφευγαν από τον ατλαντιστή "απελευθερωτή". Ένας μάρτυρας αναφέρει ότι ο ουκρανικός στρατός πυροβόλησε στη συνέχεια 16 πολίτες, οι οποίοι δεν πέθαναν.

Ούτε μια λέξη στα ευθυγραμμισμένα μέσα ενημέρωσης. .

Karine Bechet-Golovko



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ναι. Πέρασαν 65 συναπτά έτη από τα Σεπτεμβριανά, το τρομερό πογκρόμ που οργάνωσε η κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές σε βάρος της Ρωμιοσύνης στην Πόλη, καθώς και ελληνικών-συμμαχικών στόχων στη Σμύρνη το απόγευμα-βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955. Τα γεγονότα φριχτά, ο απολογισμός αδιανόητος. Η άκρα ταπείνωση. Οι στόχοι που χτυπήθηκαν ήταν περίπου 8.140, μεταξύ των οποίων 72 χριστιανορθόδοξα εκκλησιαστικά συγκροτήματα, 3 κοιμητήρια, 26 σχολεία,11 κλινικές, 3.504 σπίτια, 21 εργοστάσια, 27 φαρμακεία, 4.348 μαγαζιά και 110 ζαχαροπλαστεία … Οι τάφοι που ανοίχτηκαν και συλήθηκαν ξεπερνούν τους 100, οι καταστροφές ή και κλοπές εικόνων κι άλλων πολύτιμων εκκλησιαστικών κειμηλίων ξεπερνούν τις 700, οι βιαιοπραγίες σε βάρος Ρωμιών αμέτρητες, ο διασυρμός ιερέων στις γειτονιές και η καύση Επιταφίων στα προαύλια των εκκλησιών κι άλλα αποτρόπαια περιστατικά που συνέβησαν μέσα σε 7-9 ώρες δεν έχουν προηγούμενο. Επίθεση δέχτηκε και ένας μικρός αριθμός αρμενικών και εβραϊκών περιουσιών, ορισμένες αρμενικές εκκλησίες και μία εβραϊκή συναγωγή.

Η ελληνική κυβέρνηση του βαριά ασθενούντος Αλ. Παπάγου, τον οποίο διαδέχθηκε τον Οκτώβριο του ’55 ο Κ. Καραμανλής, σιώπησε, διότι υπήρξαν έντονες συμμαχικές πιέσεις, ιδίως από τον Αμερικάνο υπουργό Εξωτερικών Τζων Φόστερ Ντάλλες, ο οποίος «κάλεσε και τις δύο πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να συμφιλιωθούν» (!). 

Πέρασαν 65 χρόνια. Η σιωπή δεν είναι ούτε αυτοσυγκράτηση ούτε θετικό βήμα προς τη συμφιλίωση. Φαίνεται να αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε Ακόμα και οι ίδιοι οι Τούρκοι, επιστήμονες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, έχουν αρχίσει να αναζητούν στοιχεία για να καταλάβουν τι έγινε. Όχι όλοι, βέβαια. Και όχι η επίσημη πλευρά. Μα η ίδια αφόρητη σιωπή εκφράζει και την επίσημη ελληνική πλευρά. Μόνο κάποιο άρθρο ανήμερα, μια αναφορά στην τραγωδία στα διάφορα μέσα –όποιο από αυτά το θυμηθεί, ίσως τώρα με περισσότερη πυκνότητα, λόγω της εξωφρενικής κατάστασης στη Μεσόγειο και των απειλών που εκστομίζουν ο Τούρκος πρόεδρος και οι πέριξ– κι ύστερα επιπίπτει η λήθη. Ούτε η αμερικανική πλευρά έχει μιλήσει μέχρι τώρα. Αφόρητη σιωπή, ένοχη λήθη. Στο έγκλημα της καταστροφής του ελληνισμού, έχει προστεθεί το έγκλημα της πλήρους αποσιώπησης. 

Προσοχή όμως: οι μεγαλόστομες ύβρεις σε βάρος του τουρκικού λαού, οι απαξιωτικές κρίσεις και οι υποτιθέμενες απειλές, τα σαρκαστικά επίθετα, τα ταπεινωτικά θέσφατα (σαν εκείνα που ακούμε τόσο συχνά από διάφορους πομφόλυγες) δεν τιμούν κανέναν, κυρίως αυτούς που τα ξεστομίζουν. Επιπλέον, δεν παρέχουν τίποτα θετικό. Ούτε βέβαια η εκδικητική διάθεση και τα θούρια. Τίποτα από αυτά δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα – εκτός από στιγμιαία αύξηση της τηλεθέασης, της ψηφοθηρίας, των εφήμερων οπαδών, των καφενόβιων θαυμαστών του κάθε φωνακλά. 

Πρέπει όμως να μάθουμε. Για να καταλάβουμε. Εξήντα πέντε χρόνια μετά τα Σεπτεμβριανά, πρέπει να ξαναδούμε την υπόθεση από όλες τις άμεσα εμπλεκόμενες πλευρές. Την Τουρκία, την Ελλάδα και την Κύπρο, τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ.
Το πληρέστερο μελέτημα με λεπτομερή στοιχεία και εξαντλητική αρχειακή έρευνα σχετικά με την οργανωμένη επίθεση στο εμπορικό κέντρο του Πέρα, σε όλες τις χριστιανικές συνοικίες της Πόλης, τους βανδαλισμούς και τις καταστροφές των ορθοδόξων εκκλησιών είναι του αείμνηστου καθηγητή Σπύρου Βρυώνη, «Ο μηχανισμός της καταστροφής. Το τουρκικό πογκρόμ της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης» (εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2007) το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2005 στα αγγλικά με τίτλο: ‘The Mechanism of Catastrophe: The Turkish Pogrom of September 6–7, 1955, and the Destruction of the Greek Community of Istanbul’. Και μόνο την Εισαγωγή των 40 σελίδων να διαβάσει κανείς, αντιλαμβάνεται πάρα πολλά.
Από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2006 (μεταφρασμένο από τα γερμανικά) και το πολύ ενδιαφέρον μελέτημα της ιστορικού Ντιλέκ Γκιουβέν, «Εθνικισμός, κοινωνικές μεταβολές και μειονότητες. Τα επεισόδια εναντίον των μη Μουσουλμάνων της Τουρκίας (6/7 Σεπτεμβρίου 1955)». Υπό μορφή μυθιστορήματος, αλλά με πάρα πολλά τεκμηριωμένα στοιχεία και συγκλονιστικές περιγραφές, κυκλοφορεί και το εξαιρετικό βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «’55» (εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2013). Διαβάζεται απνευστί.
Ο Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, με το τεκμηριωμένο μελέτημα: «Τα βακούφια των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων στον ευρωπαϊκό δρόμο της Τουρκίας» (εκδόσεις Βιβλιόραμα, Αθήνα 2011), κάλυψε σε μεγάλο βαθμό ένα τεράστιο κενό στην ελληνική βιβλιογραφία και στις γνώσεις μας γύρω από τη Ρωμιοσύνη του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα.
[Το κεφάλι της κόρης του 5ου π.Χ. αιώνα είναι από τις Συρακούσες και εκτίθεται στο Museo Regionale Paolo Orsi των Συρακουσών στη Σικελία. Θέλοντας να αποφύγουμε το πολυδημοσιευμένο και μοναδικό φωτ υλικό του Κωνσταντινουπολίτη φωτογράφου Δημήτρη Καλούμενου από τα Σεπτεμβριανά, γιατί δεν θέλουμε να προκαλέσουμε οργή και αποτροπιασμό, επιλέξαμε αυτό το τραγικό γλυπτό επειδή αποτυπώνει με τον δικό του τρόπο την «τρίτη Άλωση» όπως την αποκάλεσαν.] 

>>>>>>>>>> Δείτε και τη δημοσίευση που είχαμε κάνει στην Ιστοσελίδα μας το 2015 (κάθε χρόνο δημοσιεύουμε κάτι για αυτή την αποτρόπαιη ιστορία). Εκεί θα βρείτε και μία παραπομπή στο Αρχείο μας και μπορείτε να συνδεθείτε απευθείας με το αφιέρωμα που είχε κάνει για τα Σεπτεμβριανά το ένθετο «Επτά Ημέρες» της εφημερίδας «Η Καθημερινής της Κυριακής» στις 10 Σεπτ. του 1995. Μα ίσως κάποιοι να αναρωτηθούν σε τι χρησιμεύουν όλα αυτά τα παρελθόντα, αφού δεν γίνεται τίποτα. Πικρά και πικρόχολα. Ναι.
https://www.apan.gr/gr/component/k2/item/1338-1955-2015


πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Συγκλονιστική μαρτυρία σχεδόν μισό αιώνα μετά τη ματωμένη εισβολή στο χωριό Σύσκληπος της Κύπρου: «Ήμουν 12 ετών, με βίαζαν οι Τούρκοι και δίπλα αποκεφάλιζαν τον αδελφό μου» αποκαλύπτει φέτος για πρώτη φορά μια γυναίκα που δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το καλοκαίρι που σταμάτησε ο χρόνος…

Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. «Οχι μισός αιώνας. Είναι 44 χρόνια», με διορθώνει ένας φίλος που έχασε το σπίτι του εκείνο το καλοκαίρι. Μετράει βασανιστικά ένα-ένα τα χρόνια που βρίσκεται μακριά από τον τόπο όπου γεννήθηκε. Είναι και άλλοι που μετρούν μήνες. Πέρασαν 528 μήνες από την ημέρα που έχασαν τα αδέλφια, τους γονείς, τους φίλους τους. Δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν στη μάχη, υπήρξαν απώλειες σε ένα έγκλημα διαρκείας.




Μια γυναίκα, σίγουρα όχι η μόνη, μετράει μία-μία τις μέρες από τον Αύγουστο του 1974. Τις θυμάται όλες και κάθε πρωί παλεύει να τις σβήσει και να προσποιηθεί ότι όλα ήταν ο εφιάλτης μιας νύχτας που πέρασε. Οτι είναι πάλι 12 χρόνων, όσο ήταν το καλοκαίρι εκείνο. Το καλοκαίρι που σταμάτησε να είναι παιδί. Η βρώμικη ανάσα των Τούρκων που τη βίασαν, το αίμα στα χέρια τους, οι κραυγές, οι πυροβολισμοί είναι η απόκοσμη συντροφιά της σε μια ζωή που προσπαθεί να την κάνει να είναι όπως των άλλων, σχεδόν φυσιολογική. Ολα αυτά τα χρόνια, τους μήνες, τις μέρες και τις ώρες, από τη στιγμή που βρέθηκε στα χέρια των Τούρκων, δεν μίλησε. Δεν ήθελε να μιλάει. Δεν ήθελε κανένας να ξέρει. Μόλις πριν από λίγες μέρες, όμως, τόλμησε. Χωρίς φωτογραφίες, χωρίς ονόματα, χωρίς λεπτομέρειες που θα την έβγαζαν από την ανωνυμία που έχτισε, μίλησε σε δημοσιογράφο της κυπριακής εφημερίδας «Πολίτης». Σε ένα προάστιο της Λευκωσίας, όπου εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία, έξυσε τις μνήμες και μίλησε για τη δική της ιστορία. Μια ιστορία που δεν γράφτηκε σε κανένα βιβλίο, απασχόλησε λίγους, εξόργισε ελάχιστους και αγνοήθηκε από πολλούς.

Οταν μπήκαν στο χωριό

Η εκεχειρία, που υποτίθεται ότι ίσχυε στις 23 Ιουλίου του 1974, έχει κάνει τους λίγους κατοίκους που έμειναν στο χωριό Σύσκληπος, στις παρυφές του όρους Πενταδάκτυλος, να ελπίζουν ότι η μπόρα θα περάσει και οι δικοί τους άνθρωποι που εγκατέλειψαν το χωριό σύντομα θα ξαναγυρίσουν. Εδιναν δύναμη ο ένας στον άλλον -ηλικιωμένοι οι περισσότεροι- και μαζεύονταν σε ένα σπίτι στην έξοδο του χωριού που ανήκε στον Ευγένιο Χατζηηράκλη. Περίπου 15-20 ψυχές. Μεταξύ τους και ένας πατέρας με τη 12χρονη κόρη του και τον 19χρονο γιο του. Με τα αυτιά κολλημένα στο ραδιόφωνο για να μάθουν αν «πετάξαμε τους Τούρκους στη θάλασσα», όπως μετέδιδε το ΡΙΚ που είχε καταληφθεί στις 15 Ιουλίου από τους πραξικοπηματίες. Παρακολουθούσαν και τις ειδήσεις στα ελληνικά από τον παράνομο τουρκοκυπριακό σταθμό Μπαϊράκ, που θριαμβολογούσε για την επιτυχημένη «ειρηνευτική» επιχείρηση της Τουρκίας. Η διαλυμένη από το πραξικόπημα Εθνική Φρουρά είχε αναδιπλωθεί και το χωριό είχε μείνει αβοήθητο στο έλεος των Τούρκων, οι οποίοι το κατέλαβαν το βράδυ της 26ης Ιουλίου του 1974. Οι Τούρκοι στρατιώτες, συνοδευόμενοι από κάποιους ένοπλους άτακτους Τουρκοκύπριους, βρήκαν στο σπίτι του γερο-Ευγένιου 14 άτομα. Πήγαιναν κάθε πρωί και τους κατέγραφαν ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν διέφυγε κάποιος. Φωνές, σπρωξίματα, βρισιές… αλλά μέχρι εκεί. Ωσπου έφτασε η 3η Αυγούστου του 1974.




Η 12χρονη κάθε φορά που οι Τούρκοι έμπαιναν στο σπίτι κρατιόταν από το παντελόνι του πατέρα της έχοντας την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Ποιος θα μπορούσε να την πειράξει; Δεν μπορούσε στο παιδικό της μυαλό να συλλάβει τι ήταν αυτό που θα ακολουθούσε το απόγευμα της 3ης Αυγούστου. Το πρωί οι Τούρκοι στρατιώτες είχαν καταγράψει και πάλι τους Ελληνοκύπριους που έμεναν στο σπίτι. Επανήλθαν όμως. Από εκείνο το ζεστό απομεσήμερο του Αυγούστου, το σπίτι έγινε τόπος ενός από τα φοβερότερα εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι στην Κύπρο. Μια ασύλληπτης βαρβαρότητας σφαγή, με τα λείψανα των θυμάτων να μην έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Συνολικά στο χωριό καταγράφηκαν 28 αγνοούμενοι, εκ των οποίων οι 14 στο συγκεκριμένο σπίτι. Σε μια σπηλιά βρέθηκαν τα καμένα οστά ενός ζευγαριού, το οποίο εντόπισαν κρυμμένο οι Τούρκοι. Αφού τους έσφαξαν, τους έκαψαν παίρνοντας τα λίγα χρήματα που είχαν μαζί τους για να διαφύγουν σε ασφαλή περιοχή.

Ο Τούρκος αντισυνταγματάρχης

Σε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2004 με τίτλο «Κύπρος: Νησί προς πώληση – Αγνωστες πτυχές της Ειρηνευτικής Επιχείρησης», ο Τούρκος καθηγητής και συγγραφέας Erol Mütercimler καταγράφει αυτούσιες μαρτυρίες Τούρκων αξιωματικών και στρατιωτών που είχαν λάβει μέρος στην εισβολή στην Κύπρο. Μεταξύ των μαρτυριών είναι και αυτή του αντισυνταγματάρχη πεζικού Salih Guleryuz, ο οποίος ήταν υποδιοικητής της μονάδας καταδρομών που στρατοπέδευσε στον Σύσκληπο. Ο Salih Guleryuz κρατούσε καθημερινό ημερολόγιο και σε κάποιες σημειώσεις δίνει συγκλονιστικά στοιχεία για τη σφαγή των αμάχων. Λέει ότι το βράδυ της 3ης Αυγούστου του 1974 ενημερώθηκε για τη δολοφονία 14 άμαχων Ελληνοκυπρίων σε ένα σπίτι του χωριού. Ο Guleryuz γράφει στο ημερολόγιο:«3 Αυγούστου 1974… Μάθαμε ότι 14 από τους Ελληνοκύπριους που έμειναν στο χωριό Σύσκληπος σκοτώθηκαν το βράδυ σε ένα σπίτι. Αυτό το έκαναν ένας πυροβολητής υπαξιωματικός, δύο στρατιώτες καταδρομείς και δύο πολεμιστές (Τουρκοκύπριοι άτακτοι). Λήφθηκαν οι καταθέσεις των στρατιωτών μέχρι αργά…

4 Αυγούστου 1974… Κατά τις πρωινές ώρες ήρθε ο συμμαθητής μου, ο επιτελικός αρχηγός του σώματος στρατού, συνταγματάρχης Μαχμούτ Μπογουσλού. Πήγαμε μαζί στον Σύσκληπο και βρήκαμε το σπίτι όπου σκοτώθηκαν οι Ελληνοκύπριοι πολίτες. Σκοτώθηκαν από πυρά με αυτόματα τυφέκια στον προθάλαμο ενός σπιτιού κοντά στο ορνιθοτροφείο του χωριού. Οκτώ άτομα ήταν πάνω στις πολυθρόνες και στις καρέκλες πνιγμένα στο αίμα, διάτρητα από σφαίρες στο στήθος και στο κεφάλι. Στο έδαφος υπήρχαν ακόμα πέντε νεκρά άτομα, άνδρες και γυναίκες. Κοντά στην είσοδο της πόρτας πάνω σε μια καρέκλα υπήρχε ακόμη ένα πτώμα χωρίς κεφάλι. Εκεί κοντά ήταν και ένα κορίτσι, Ελληνοκυπριόπουλο, ηλικίας 11-12 χρόνων… Την είδαμε ενώ προγευματίζαμε με τους στρατιώτες μου στο ορνιθοτροφείο του Συσκλήπου. Οταν μας είδε εκείνη, είπε απελπισμένα καλημέρα χαμογελώντας».

Αυτό το 12χρονο κορίτσι που γλίτωσε από τη σφαγή έχοντας δει τον πατέρα της νεκρό με το κεφάλι πολτοποιημένο από τις σφαίρες και τον αδελφό της αποκεφαλισμένο σήμερα κουβαλάει τη μοναδική αυθεντική μαρτυρία της προσωπικής της τραγωδίας. Η μοναδική επιζήσασα ενός εγκλήματος γεμάτο από δολοφονίες αμάχων.

Μοναδική επιζήσασα

Η 12χρονη που επέζησε μίλησε πριν από λίγες μέρες για πρώτη φορά μετά από 44 χρόνια. Τη μαρτυρία της κατέγραψε ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παρούτης και τη μετέφερε αυτούσια χωρίς παρεμβάσεις. Αλλωστε τι παρέμβαση μπορεί να γίνει στην εξιστόρηση ενός εγκλήματος από ένα εκ των θυμάτων;

Λέει η μοναδική επιζήσασα για το απόγευμα της 3ης Αυγούστου του 1974:

«Εμένα με πήρανε πρώτη. Ο πατέρας μου είχε καταλάβει τι επρόκειτο να γίνει. Φώναζε, έπεσε κάτω και τους παρακαλούσε. Με είχαν πάρει από εκεί που ήμασταν μαζεμένοι όλοι και με πήγαν στην άκρη του σπιτιού όπου ήταν το μπάνιο. Εγώ τον άκουγα ακόμη που φώναζε. Ακουγα και τον αδελφό μου επίσης. Ετσι ξεκίνησε ο βιασμός. Ερχονταν, με βίαζαν και έφευγαν. Υστερα από λίγο άκουσα πυροβολισμούς και φωνές. Εμένα με κρατούσαν εκεί. Οταν τέλειωσαν οι πυροβολισμοί, φύγανε και αυτοί. Με άφησαν μόνη μου μέσα στο μικρό δωμάτιο του μπάνιου. Εμεινα εκεί πεσμένη, κατατρομαγμένη και σοκαρισμένη. Πέρασε, νομίζω, κάνα μισάωρο και σκεφτόμουνα ότι μπορούσα να ανοίξω την πόρτα, να βγω έξω και να φύγω… Από το μικρό παραθύρι έβλεπα ότι δεν υπήρχε κανένας. Μετά το γκαράζ του σπιτιού μας ήταν τα χωράφια… Μόλις όμως έκανα τη σκέψη να βγω και να φύγω, μπήκε κάποιος και με άρπαξε. Με έβγαλε από την πίσω πόρτα. Εγώ ήμουνα ξυπόλητη. Σε μαύρο χάλι. Με πήγε από γύρω από το σπίτι. Κάποια στιγμή μού έδειξε ότι έπρεπε να φορέσω παπούτσια. Του λέω “δεν έχω”. Για να βρω παπούτσια έπρεπε να μπω ξανά στο σπίτι και να πάω στο δωμάτιό μου. Με πήγε μέσα. Πέρασα από τον χώρο όπου ήταν όλα τα πτώματα. Και του πατέρα μου και του αδελφού μου… Φόρεσα παπούτσια και βγήκα από το δωμάτιό μου. Ο άλλος που με συνόδευε ήταν μαζί μου».

Το μέγεθος του κακού

Η μαρτυρική 12χρονη του 1974, μοναδική επιζήσασα της σφαγής του Συσκλήπου, θυμάται: «Τα πτώματα ήταν δεκαπέντε, είκοσι, δεν τα μέτρησα. Το πτώμα του αδελφού μου ήταν πάντως με κομμένο το κεφάλι. Αυτός που με συνόδευε με πήρε να φύγουμε από το σπίτι. Εκλαιγα διαρκώς. Ούτε μπορούσα να μιλήσω, ούτε να συνειδητοποιήσω το μέγεθος του κακού. Προστέθηκαν και δυο-τρεις άλλοι κατά την απομάκρυνσή μου από το σπίτι. Με πήγαν μέσα στο χωριό. Σούρουπο πια, με έβαλαν σε ένα άλλο σπίτι. Εκεί ξεκίνησαν πάλι τον βιασμό. Ενας έμπαινε, ένας έβγαινε στο δωμάτιο όπου με κρατούσαν. Πέρασε δεν θυμάμαι ακριβώς πόσος χρόνος. Κανένα μισάωρο, καμιά ώρα… και άκουσα έναν πανικό. Ξαφνικά έφυγαν όλοι. Εγώ έμεινα εκεί. Τρομαγμένη στο κρεβάτι».


«Τι να πω και τι θα γίνει»

Η συγκλονιστική μαρτυρία συνεχίζεται: «Υστερα από κάνα πεντάλεπτο μπήκε κάποιος. Οχι από αυτούς που ήταν προηγουμένως. Με έπιασε από το χέρι και με έβγαλε έξω. Είδα ένα στρατιωτικό τζιπ να πλησιάζει. Μόλις έφτασε το τζιπ, οι βιαστές έφυγαν όπως-όπως. Ορισμένοι όμως παρέμειναν. Προτού καλά-καλά σταματήσει το αυτοκίνητο, κατέβηκε “το παιδί” που σας είπα στην αρχή (σ.σ.: Τούρκος αξιωματικός που είχε αναπτύξει καλή σχέση με τον αδελφό της προτού τον αποκεφαλίσουν), ήρθε κοντά μου και με έπιασε από το χέρι. Χάρη σε αυτόν σώθηκα! Μου μίλησε στα αγγλικά… Εγώ συνέχιζα να κλαίω. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Είδε όμως το χάλι μου. Οι υπόλοιποι που ήταν στο τζιπ κατέβηκαν και αυτοί κάτω και πρόταξαν τα όπλα στους υπόλοιπους μιλώντας τη γλώσσα τους. Εγώ δεν καταλάβαινα. Ηρθε κοντά μου και πάλι ο νεαρός αξιωματικός και μου έγνεψε να του δείξω ποιοι. Μου μιλούσε στα αγγλικά, επιτακτικά: “Show me, who? Who did this?” (σ.σ.: Δείξε μου, ποιος; Ποιος το έκανε;).

Αν και 12 χρόνων -και μετά από όλο αυτό το βασανιστήριο που πέρασα-, ήμουν σε θέση να διερωτηθώ μόνη μου: “Τι να πω και τι θα γίνει αν πω;”. Αστραπιαία σκέφτηκα, ανακουφισμένη κάπως, ότι το μυαλό μου ακόμη δούλευε! Σας τα λέω με λεπτομέρεια, όλα όσα έχουν μείνει αποτυπωμένα στη μνήμη μου. Εκανα, λοιπόν, με τους ώμους μου την κίνηση ότι τάχα δεν ξέρω. Εκείνος με τη σειρά του έδιωξε τους διάφορους, με έβαλε στο αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε στο βουνό, πάνω από το χωριό, όπου ήταν το στρατόπεδό τους. Επικρατούσε χάος εκεί, πολλά πράγματα του πολέμου, οχήματα, στρατιώτες, όπλα, κανόνια κ.λπ. Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, με πήγε αμέσως στον ανώτερό του, ίσως τον διοικητή του στρατοπέδου. Του εξήγησε, απ’ ό,τι κατάλαβα, τι έγινε. Αυτός με πήρε και με έβαλε στο δωμάτιό του. Μου ετοίμασαν κρεβάτι το οποίο εφαπτόταν στον τοίχο. Ξαναήρθε το παιδί που με πήρε από τα χέρια τους και μου εξήγησε με λίγα αγγλικά ότι ο λόγος που με έδωσε στον διοικητή ήταν για να είμαι ασφαλής, διότι δεν ήξερε, όπως συμπλήρωσε, τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί. Ετσι, λοιπόν, έμεινα όλο το βράδυ στο δωμάτιο του διοικητή».


Το σπίτι του Ευγένιου Χατζηηράκλη, στην άκρη του χωριού, όπου βρήκαν καταφύγιο οι άμαχοι και έμελλε να γίνει μαζικός τάφος (φωτ. αρχείου)
Ανάρρωση στην Τουρκία

Στη μαρτυρία που έδωσε μόλις πριν από λίγες μέρες στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», η τότε 12χρονη ανέφερε ότι από το στρατόπεδο όπου την είχαν μεταφέρει οι Τούρκοι έβλεπε το σπίτι της και τη μεταφορά των πτωμάτων μέσα σε μαύρες σακούλες. Στη συνέχεια την πήγαν σε αστυνομικό τμήμα όπου έδωσε κατάθεση και νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο υπό συνεχή επίβλεψη για να μην της συμβεί κάτι. Με στρατιωτικό αεροπλάνο την πήγαν στην Αγκυρα και μετά στα Αδανα όπου νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο. Θυμάται ότι κάποια μέρα στον διάδρομο είδε έναν Ελληνοκύπριο ασθενή με πατερίτσες και τη ρώτησε αν είναι χριστιανή. Προτού προλάβει να του απαντήσει παρενέβησαν στρατιώτες και η συνομιλία διακόπηκε. Θυμάται ότι της φέρθηκαν καλά στην Τουρκία και την πίεζαν να φάει γιατί είχε αδυνατίσει υπερβολικά και είχε συνεχείς αιμορραγίες. Οταν αισθάνθηκε καλύτερα, τη μετέφεραν πίσω στα Κατεχόμενα και μετά από κάποιες διαδικασίες, τον Νοέμβριο, την παρέδωσαν στον ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του τη μετέφερε στις ελεύθερες περιοχές. Αναζητούσε τη μητέρα της, η οποία μαζί με τα άλλα αδέλφια της είχαν εγκαταλείψει τη Λευκωσία λόγω της εισβολής. Για μήνες στάθηκε αδύνατο να εντοπιστεί η μητέρα της, η οποία καθημερινά πήγαινε στο σημείο όπου επέστρεφαν οι αιχμάλωτοι και αναζητούσε την κόρη της.

«Κόρη μου, στάσου όρθια»

Στη μαρτυρία της θυμάται ότι τη μετέφεραν στο γραφείο του τότε προέδρου της Κυπριακής Βουλής, Γλαύκου Κληρίδη, που προήδρευε του κράτους, καθώς ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κατά το πραξικόπημα είχε διαφύγει στη Βρετανία. «Εκεί με άκουσε ο πρόεδρος με μεγάλο σεβασμό για δύο ώρες. Χωρίς να με ρωτά λεπτομέρειες. Μου είπε όμως μια κουβέντα που τη θυμάμαι μέχρι σήμερα: “Ακου, κόρη μου. Οπως σε έριξαν κάτω και σηκώθηκες -γιατί έχεις σηκωθεί πια-, έτσι θα πρέπει να μείνεις. Δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν, ούτε για το τι έχεις περάσει, ούτε για το τι δεν πέρασες”». Στη συνέχεια βρέθηκε με τη μητέρα της και τα αδέλφια της και συνέχισε τη ζωή της με τον εφιάλτη να την κυνηγά. «Είναι περιττό να σας πω ότι για δύο χρόνια με τον παραμικρό θόρυβο που άκουγα έμπαινα κάτω από το κρεβάτι. Δύο χρόνια δεν μπορούσα να δω ένστολο. Ερχόταν ο αδελφός μου που υπηρετούσε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά και έβγαζε τη στολή έξω από το σπίτι. Εξω από την πόρτα και μετά έμπαινε μέσα. Αυτά».

Δικάστηκε ένας

Για τη σφαγή στον Σύσκληπο έχει υπάρξει παραδοχή της Τουρκίας, η οποία ωστόσο φορτώνει το έγκλημα σε άτακτους ένοπλους Τουρκοκύπριους, υποστηρίζοντας ότι οι Τούρκοι στρατιώτες δεν είχαν εμπλοκή. Οι μαρτυρίες και τα στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι οι Τούρκοι στρατιώτες είναι αυτοί που διέπραξαν και τους βιασμούς και τις εν ψυχρώ δολοφονίες αμάχων. Αν και στις καταθέσεις που είχαν ληφθεί κατονομάζονταν οι δράστες, τελικά λόγω της δεύτερης φάσης του «Αττίλα» στις 15 Αυγούστου του 1974, αυτοί συγκαλύφθηκαν και εστάλησαν στην Αμμόχωστο. Για να δημιουργηθεί άλλοθι συνελήφθη μόνο ένας Τουρκοκύπριος με το όνομα Αλί, από το γειτονικό χωριό Φώτα, και εστάλη στην Τουρκία για να δικαστεί. Καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για περίπου έναν χρόνο. Ο τουρκικός στρατός που μετέφερε τα πτώματα από το σπίτι μέχρι σήμερα δεν έχει αποκαλύψει πού τα έθαψε ή τα έκαψε. Εχουν γίνει πολλές ανασκαφές σε γύρω περιοχές, χωρίς όμως να εντοπιστούν λείψανα για να ταυτοποιηθούν οι αγνοούμενοι.

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου