από τον Nate Bear
Μόλις πέρασα μια εβδομάδα με τους γονείς μου και κάθε βράδυ διάλεγα μια ταινία που βλέπαμε μαζί.
Για να ικανοποιήσω τα γούστα όλων και να βρω το σημείο σύγκλισης στο διάγραμμα Venn, έπρεπε να περιορίσω σημαντικά την αναζήτησή μου. Οι ιστότοποι συστάσεων μου προσέφεραν, επομένως, λίστες που αποτελούνταν κυρίως από ιστορικά δράματα και θρίλερ. Αυτές οι λίστες ήταν μακροσκελείς, αλλά το θέμα του ναζιστικού Ολοκαυτώματος ήταν συντριπτικά κυρίαρχο.
Ένα πραγματικά εκπληκτικό φαινόμενο.
Και όταν μιλάω για το Ολοκαύτωμα των Ναζί, ξέρετε ότι δεν μιλάω για τη σφαγή μισού εκατομμυρίου Ευρωπαίων Ρομά και Σίντι, ούτε για την αντίστασή τους. Ούτε μιλάω για τους 300.000 ανάπηρους που οι Ναζί δηλητηρίασαν με αέρια, λιμοκτόνησαν ή σκότωσαν με θανατηφόρα ένεση, ούτε για τις ιστορίες επιβίωσής τους.
Μιλάω για τον θάνατο, την επιβίωση, τον ηρωισμό και την αντίσταση των Ευρωπαίων Εβραίων.
Τα μεγάλα στούντιο έχουν παράγει έναν εντυπωσιακό αριθμό ταινιών για τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος ή για όσους επέζησαν από αυτό, και η ποικιλία των ιστοριών που φαντάζονται γύρω από αυτούς τους πρωταγωνιστές είναι απολύτως εκπληκτική. Καλύπτουν όλα τα είδη, από επικά δράματα μέχρι συναρπαστικά θρίλερ, μιούζικαλ και κωμωδίες όπως το Jojo Rabbit.
Πραγματικά, το Χόλιγουντ έχει μια δεκαετή προθεσμία για τις ταινίες και τις σειρές για το Ολοκαύτωμα. Κοιτάζοντας τη λίστα, βρίσκουμε τουλάχιστον μία κινηματογραφική ή τηλεοπτική παραγωγή μεγάλου προϋπολογισμού για το Ολοκαύτωμα κάθε ένα ή δύο χρόνια τα τελευταία πενήντα χρόνια, με πιο πρόσφατες τις « The Zone of Interest » και « The Brutalist ».
Μην με παρεξηγήσετε. Έχω παρακολουθήσει και απολαύσει αρκετές ταινίες για το Ολοκαύτωμα στο παρελθόν. Οι ταινίες « Το Αγόρι με τις Ριγέ Πιτζάμες », « Ο Πιανίστας » και « Η Ανυπακοή », με τον Ντάνιελ Κρεγκ, είναι οι τρεις πρώτες που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό. Θεωρούσα αυτές τις ταινίες και τις ιστορίες που αφηγούνταν πολιτισμικές αναγκαιότητες. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια, δεν μπορώ πλέον να παρακολουθώ ταινίες για το Ολοκαύτωμα με το ίδιο πρίσμα, ειδικά εκείνες που επικεντρώνονται σε Εβραίους μαχητές της αντίστασης ή επιζώντες. Στην πραγματικότητα, είναι απίθανο να ξαναδώ ποτέ ταινία για το θέμα, ειδικά αν η ιστορία επικεντρώνεται σε Εβραίους χαρακτήρες. Γιατί μετά από δύο χρόνια γενοκτονίας που διαπράχθηκε από το εβραϊκό κράτος, έχω σταματήσει να τις βλέπω ως προειδοποιητικές ιστορίες και τώρα τις αντιλαμβάνομαι ως πολιτιστική προπαγάνδα που έχει σχεδιαστεί για να νομιμοποιήσει το ισραηλινό απαρτχάιντ και τη γενοκτονία. Αν αυτές οι ταινίες είχαν εκληφθεί ως οι προειδοποιήσεις που ισχυρίζονται ότι είναι για τους κινδύνους της απανθρωποποίησης ενός λαού, για τις ιδεολογικές μάστιγες και τις πρακτικές που οδηγούν σε ένα ολοκαύτωμα, δεν θα γινόταν μάρτυρες ενός ακόμη γαμημένου ολοκαυτώματος .
Η μνήμη του Ολοκαυτώματος, που είναι βαθιά ριζωμένη στο μυαλό μας από την παιδική μας ηλικία και μεταδίδεται μέσω του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, έχει βεβηλωθεί και γίνει στάχτη. Θεωρώ πλέον την επίγνωσή μας για το Ολοκαύτωμα ως μια χειραγώγηση, σχεδιασμένη όχι για να μας επιτρέψει να μάθουμε από αυτό και να αποτρέψουμε μια άλλη τραγωδία, αλλά ως μια τραγωδία που χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιήσει το σιωνιστικό απαρτχάιντ και τη γενοκτονία.
Η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος του Χόλιγουντ αποτελεί βασικό συστατικό της ήπιας ισχύος, συμβάλλοντας στη νομιμοποίηση αυτών των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και στην ενίσχυση της εβραϊκής υπεροχής. Ο Σιωνισμός είναι η γεωπολιτική έκφραση αυτής της υπεροχής και οι Σιωνιστές, από τους ηγέτες τους μέχρι τους οπαδούς τους, επικαλούνται συνεχώς το Ολοκαύτωμα για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη του Ισραήλ. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, οι Εβραίοι ήταν θύματα του Ολοκαυτώματος, εξ ου και το δικαίωμά τους σε μια πατρίδα όπου μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια. Κάθε νέα ταινία του Χόλιγουντ που «πρέπει να δούμε» και απεικονίζει τα βάσανα των Εβραίων υπό τον Ναζισμό είναι, επομένως, απλώς ένα εργαλείο για τον Σιωνισμό για να δικαιολογήσει και να συγκαλύψει τα εγκλήματά του. Κάθε νέα υπερπαραγωγή με έναν τραγικό, τραυματισμένο ή ηρωικό εβραϊκό χαρακτήρα παρέχει περαιτέρω δικαιολόγηση για τον Σιωνισμό. Η αλήθεια είναι ότι η απεικόνιση των Εβραίων ως διαρκών θυμάτων ή ηρωικών πολεμιστών, ανάλογα με την αφήγηση, βοηθά στη δημιουργία ενός προπετάσματος καπνού που επιτρέπει στο εβραϊκό κράτος να εφαρμόσει την τελική του λύση εναντίον των Παλαιστινίων.
Ομολογουμένως, μερικές από αυτές τις ταινίες είναι πιο απροκάλυπτα φιλοϊσραηλινές από άλλες (το φιλοϊσραηλινό θρίλερ του Σπίλμπεργκ, «Μόναχο» ή «Γκόλντα», σκηνοθετημένο το 2023 από έναν Ισραηλινό και με πρωταγωνίστρια την Έλεν Μίρεν, η οποία ζούσε σε κιμπούτς, ως η Ισραηλινή πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ). Ορισμένοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί επιδεικνύουν επίσης ακλόνητη υποστήριξη προς το Ισραήλ (μόνο μετά από κάποια έρευνα ανακάλυψα ότι ο σκηνοθέτης του « Defiance », Έντουαρντ Ζβικ, ένας ένθερμος Σιωνιστής, έχει υποστηρίξει ότι το Ισραήλ μπορεί να διαπράξει γενοκτονία αν το θέλει, ακόμη και καυχώμενος για την « εξαιρετική αυτοσυγκράτησή » του όταν δεν το θέλει). Αλλά ακόμη και όταν η σιωνιστική προσέγγιση δεν είναι σαφής, η πεποίθηση ότι η γενοκτονία των Εβραίων δικαιολογεί τον Σιωνισμό, το Ισραήλ και την ειδική μεταχείριση που παρέχεται στους Εβραίους παραμένει διάχυτη. Ακόμα και ο Τζόναθαν Γκλέιζερ, ο σκηνοθέτης του « Zone of Interest », που θεωρείται ευρέως αντισιωνιστής επειδή χρησιμοποίησε τον όρο «κατοχή» στην ομιλία του για την αποδοχή των Όσκαρ , παρομοίασε τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου με τη γενοκτονία στη Γάζα, ισχυριζόμενος ότι και οι δύο είναι αποτέλεσμα «απανθρωποποίησης». Μπορεί ένας κατακτητής να αποκτηνωθεί; Δεν είναι απλώς κατακτητές που μπορούν και πρέπει να φύγουν; Αν δεν φύγουν, δεν είναι τότε η βία μια μορφή αντίστασης και όχι απανθρωποποίησης;
Οι περισσότερες από τις ταινίες που αναφέρονται είναι σχετικά πρόσφατες, αλλά ο ρόλος του Χόλιγουντ στο να συγκαλύψει την εθνοκάθαρση και να δοξάσει τη δημιουργία του Ισραήλ χρονολογείται αρκετές δεκαετίες πριν, όπως καταδεικνύει αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Jewish Currents . Ο συγγραφέας αναφέρει, μεταξύ άλλων, τις ταινίες « Η Μάχη στην Άμμο » (1949), « Ο Ζογκλέρ » (1953), « Έξοδος » (1960) και « Χτυπώντας μια Γιγαντιαία Σκιά » (1966), με πρωταγωνιστή τον Τζον Γουέιν, οι οποίες όλες ρομαντικοποιούν τον «πόλεμο ανεξαρτησίας» του Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι και οι Άραβες απεικονίζονται ως βάναυσοι και παρορμητικοί, ενώ οι Εβραίοι έποικοι παρουσιάζονται σταθερά ως θαρραλέοι και αλτρουιστές. Αυτές οι ταινίες αποτελούν πρώιμα παραδείγματα ήπιας ισχύος στην υπηρεσία του Σιωνισμού, αντιστρέφοντας εντελώς την πραγματικότητα: οι Ευρωπαίοι Εβραίοι απεικονίζονται ως βίαιοι έποικοι και οι Άραβες ως αντίπαλοι που αρνούνται την αποστέρηση και την κλοπή των προγονικών τους εδαφών.
Πέρα από τις ταινίες τους, πολλοί αστέρες του Χόλιγουντ είναι και ήταν πάντα ένθερμοι Σιωνιστές. Οι Humphrey Bogart, Bette Davis, Vincent Price και Frank Sinatra, ειδικότερα, χορηγούσαν εκδηλώσεις και εράνους για την υποστήριξη του Ισραήλ. Ο Sinatra ήταν τόσο αφοσιωμένος που βοήθησε την σιωνιστική παραστρατιωτική ομάδα Haganah να περάσει λαθραία από τις Ηνωμένες Πολιτείες το ισοδύναμο ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε ένα πλοίο στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Αυτά τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά πολυβόλων και φορητών όπλων για την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης. Ο Marlon Brando μιλούσε τακτικά σε εκδηλώσεις συγκέντρωσης χρημάτων για την Irgun, μια σιωνιστική ομάδα που θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία. Σήμερα, ηθοποιοί όπως ο Michael Douglas, ο Ashton Kutcher, ο Gerard Butler, ο Andy Garcia, η Katharine McPhee, ο Sylvester Stallone και ο Arnold Schwarzenegger βοηθούν στη συγκέντρωση χρημάτων για τους Φίλους των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων στην ετήσια γκαλά τους στο Μπέβερλι Χιλς .
 |
| Ο Τζέραρντ Μπάτλερ με στρατιώτες του ισραηλινού στρατού σε γκαλά συγκέντρωσης χρημάτων στο Λος Άντζελες. |
Μια μακρά λίστα ηθοποιών, συμπεριλαμβανομένου του σκηνοθέτη του Jojo Rabbit, Taika Waititi, και του ηθοποιού Mark Hamill, γνωστού για την αντι-Τραμπ στάση του, υπέγραψαν μια επιστολή υποστήριξης προς το Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Αυτή η επιστολή αγνοεί εντελώς την ιστορία του Ισραήλ ως βίαιου αποικιακού κράτους.
Αυτή η άσκηση πίεσης από την ελίτ του Χόλιγουντ υπέρ του γενοκτονικού σιωνισμού χρονολογείται πριν από εβδομήντα χρόνια και δεν δείχνει σημάδια σταματήματος. Μια νέα βιβλική ιστορική σειρά με τίτλο « Οίκος του Δαβίδ », που προβάλλεται στο Prime, υποδηλώνει ότι το Ισραήλ, ένας οικισμός που ιδρύθηκε πριν από 70 χρόνια, βασίζεται στην πραγματικότητα σε αρχαίες ρίζες. Σε σκηνοθεσία του Χριστιανού σιωνιστή Jon Erwin, πρωταγωνιστεί η Ισραηλινή ηθοποιός Ayelet Zurer, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στο Χόλιγουντ στην ταινία « Μόναχο » του Steven Spielberg. Μια άλλη ταινία για την οποία θα ακούσετε σύντομα είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Scarlett Johansson, « Ελεονώρα η Μεγάλη ». Εστιάζοντας στις ζωές των ηλικιωμένων Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, « ασχολείται με θέματα όπως η εβραϊκή ταυτότητα και η θλίψη ». Φυσικά, η Johansson, όπως και πολλοί άλλοι Εβραίοι στο Χόλιγουντ, δεν υπέγραψε την ανοιχτή επιστολή από τους ηθοποιούς και τους κινηματογραφιστές του Χόλιγουντ και διεθνείς ηθοποιούς που δεσμεύονταν να μποϊκοτάρουν την ισραηλινή κινηματογραφική βιομηχανία.
Αυτή η διαδοχή ταινιών και τηλεοπτικών σειρών για το Ολοκαύτωμα θυμίζει μια σκέψη του Ιταλού ιστορικού Έντσο Τραβέρσο, ο οποίος δήλωσε πέρυσι ότι, στις δυτικές χώρες, το Ολοκαύτωμα έχει γίνει μια « κοσμική θρησκεία » η οποία, αν και μπορεί να είχε ευεργετικές πτυχές στο παρελθόν, έχει « διαστρεβλωθεί » από την άνευ όρων υποστήριξη της Δύσης προς το Ισραήλ. Σε μια παρόμοια κριτική, κάποιος του οποίου το όνομα έχω ξεχάσει αποκάλεσε το Ολοκαύτωμα « κοσμική λειτουργία μνήμης » που αποσκοπεί στην απαλλαγή του φιλελευθερισμού από τις αμαρτίες του.
Οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές του Χόλιγουντ αποτελούν βασικά συστατικά του Ολοκαυτώματος ως μιας τελετουργικής, κοσμικής θρησκείας - μιας θρησκείας που, επειδή τείνει να παίρνει τη μορφή ηρωικών αφηγήσεων για την ήττα των Ναζί, αποθαρρύνει κάθε αμφισβήτηση από το δυτικό κοινό: σώσαμε τους Εβραίους, νικήσαμε το κακό και είμαστε οι καλοί για πάντα. Ο Χίτλερ χρησιμεύει έτσι ως αυτό το αιώνιο βάλσαμο, προστατεύοντάς μας από οποιαδήποτε κατηγορία ότι ο δυτικός φιλελευθερισμός είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μια ενάρετη και ηρωική ιδεολογία.
Η υπερεκπροσώπηση του ναζιστικού Ολοκαυτώματος στο Χόλιγουντ, σε αντίθεση με άλλες γενοκτονίες και εκστρατείες μαζικών δολοφονιών, καταδεικνύει μια άλλη θεμελιώδη αλήθεια: Ο Χίτλερ απεικονίζεται ως ένα μοναδικό κακό επειδή επανέφερε τα εργαλεία, τις μεθόδους και τις στρατηγικές της εθνοκάθαρσης και του αποικιακού αποικισμού στην Ευρώπη. Τα εκατομμύρια που σκοτώθηκαν από τους Ναζί σκοτώθηκαν στην Ευρώπη από Ευρωπαίους. Αυτό δεν έπρεπε να συμβεί. Οι λευκοί Ευρωπαίοι υποτίθεται ότι θα περιόριζαν τις γενοκτονίες και τη βιαιότητα τους στους Αφρικανούς, τους Ασιάτες και τους ιθαγενείς Αμερικανούς. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προορίζονταν για Ινδιάνους και αυτόχθονες πληθυσμούς. Αλλά η απεικόνιση αυτών των γεγονότων σε ταινίες, πολλές από τις οποίες βασίζονται σε εξαιρετικά ισχυρά τεκμηριωμένα στοιχεία, ιδιαίτερα στην περίπτωση των Βρετανών στην Ινδία και την Αφρική, μας καθιστά τους κακούς. Είναι πιο βολικό να πιστεύουμε ότι υπήρξε μόνο ένας κακός λευκός Ευρωπαίος σε όλη την ιστορία, που παραβίασε τις υποτιθέμενες αξίες μας, πριν αμέσως αποκαλυφθεί και ηττηθεί, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Δεν έχει σημασία ότι ο Χίτλερ θεωρούσε τον αποικισμό της αμερικανικής Δύσης και τη γενοκτονία των ιθαγενών Αμερικανών ως το μοντέλο που έπρεπε να ακολουθήσει για το Lebensraum .
Δεν έχει σημασία ότι το Ισραήλ είναι ένα αποικιοκρατικό σχέδιο που έχει τις ρίζες του στην παράδοση, το πνεύμα και την ιστορία των ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών σχεδίων.
Δεν έχει σημασία ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν αναπόσπαστο μέρος των προγραμμάτων εθνοκάθαρσης που πραγματοποιήθηκαν από μυθικούς Ευρωπαίους ήρωες όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ .
Δεν έχει σημασία που Ευρωπαίοι όπως ο Γιτζάκ Σαμίρ, ένας Πολωνός και ο έβδομος πρωθυπουργός του Ισραήλ, πρόσφεραν μια συμφωνία στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι : θα σας βοηθήσουμε να κατακτήσετε τη Μέση Ανατολή ξεκινώντας έναν πόλεμο εναντίον των Βρετανών, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναγνωρίσετε ένα εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη και θα εκδιώξετε τους Εβραίους από την Ευρώπη.
Η Νάκμπα δεν έχει σημασία.
Η γενοκτονία στη Γάζα δεν έχει σημασία.
Ανεξάρτητα από άλλες γενοκτονίες.
Η πραγματικότητα δεν έχει σημασία.
Από τη Σκάρλετ Γιόχανσον μέχρι τον Σινάτρα, ο Σιωνισμός προωθείται από το Χόλιγουντ και διαπερνά τον πολιτισμό σε σημείο κορεσμού.
Το βιομηχανικό συγκρότημα του Ολοκαυτώματος σε στιλ Χόλιγουντ δεν έχει σκοπό να μας προειδοποιήσει για τη βαρβαρότητα, επειδή η βαρβαρότητα έχει ακμάσει στη Γάζα.
Επίσης, δεν χρησιμεύει στην αποτροπή ενός ακόμη ολοκαυτώματος, επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα παρακολουθήσετε μια ταινία για το ναζιστικό Ολοκαύτωμα, τα θύματά του ή τους Εβραίους επιζώντες, πείτε στον εαυτό σας ότι πιθανότατα πρόκειται απλώς για σιωνιστική προπαγάνδα.
πηγή: ¡Μην πανικοβάλλεστε! μέσω του Spirit of Free Speech
