Articles by "Αρθρογραφία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρθρογραφία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Μερικά χρόνια πριν, το 2010 για την ακρίβεια, μια ισχυρή κρίση δημιούργησε τριγμούς στην ελληνική κοινωνία, μια οικονομική κρίση, κατάρρευση των κεντρικών τραπεζών ( η μάλλον των γερμανικών), η όποια άλλη ερμηνεία κι αν δώσετε, τάραξε συθέμελα την πατρίδα μας και δοκίμασε, κι ακόμα δοκιμάζει, τους Έλληνες.

Λίγο καιρό πριν, το φθινόπωρο του 2021, μια νέα κρίση κάνει την εμφάνιση της αυτή τη φορά μια ενεργειακή κρίση η οποία πολύ γρήγορα μετατρέπεται, για τους πολίτες, σε οικονομική αφού οι λογαριασμοί ενέργειας εχουν εκτοξευθεί! Στις δύο πρώτες περιπτώσεις κρίσεων με οικονομικό αντίκτυπο το κράτος λειτούργησε, με όχι τόσο γρήγορα, αντανακλαστικά και στήριξε τις τράπεζες, την εθνικη οικονομία, τους πολίτες περιορίζοντας κατά ένα μέρος τη ζημία. 

Οι απανωτές οικονομικές κρίσεις - δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης της χώρας μας οδήγησαν σε μια τρίτη πολύ πιο επικίνδυνη κρίση, μία κρίση αξιών, μία κρίση πολιτισμική. Μια τοξική κατάσταση δημιουργήθηκε κι αυτή τη φορά κανείς δεν έχει εντοπίσει τη λύση στο πρόβλημα. Οι κοινωνικές συναναστροφές, συζητήσεις, επαφές συχνά μετατρέπονται σε σκληρές αντιπαραθέσεις γεμάτες τοξικότητα αντί για εποικοδομητικό διάλογο ανταλλαγής πληροφοριών, ιδεών, απόψεων όπως θα έπρεπε να είναι. 

Το πολιτικό σύστημα, πονηρά, απόν αρνείται να εντοπίσει το πρόβλημα, αντιθέτως η τοξικότητα, η αγένεια, ο εκχυδαϊσμός εχει εισέλθει και στον πολιτικό διάλογο δημιουργώντας μια ακραία πόλωση η οποία κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί την κοινωνία μας.

Οδεύοντας πλέον προς δεύτερη διαδοχική εκλογική αναμέτρηση κι έχοντας μια πιο κοντινή εμπειρία από την πολιτική διαπιστώνω, με θλίψη, τη σκληρή δουλειά που πρέπει ο καθένας μόνος του κι όλοι μαζί συλλογικά να κάνουμε ώστε να επανέλθουμε στα πολιτισμικά μας μονοπάτια, στις αξίες μας, στα δημοκρατικά μας ιδεώδη ώστε να μπορέσουμε μέσα από τη συζήτηση, όλοι μαζί, να επαναφέρουμε και τη πατρίδα μας στο δρομο της δημιουργίας, της ευημερίας και τελικά της ακμής της! 

Κι όπως αναφέρει και μια καταπληκτική πολιτικός... <<Πάμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο, με αγάπη>>

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αυτές είναι οι τιμές των καυσίμων στη Βαρκελώνη. Η τιμή της αμόλυβδης 95 στην Βαρκελώνη είναι 1,648 ευρώ και στην Ελλάδα σήμερα Μ.Ο. 1,881 πανελλαδικά [https://fuelgr.gr/web/], περίπου 14% ακριβότερη. Οι τιμές στα supermarket είναι 15-20% μικρότερες σε όλα τα καταναλωτικά αγαθά σε σχέση με την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί;; Διαβάστε εδώ και αν δεν το καταλαβαίνετε, με ρωτάτε. https://www.sofokleousin.gr/amolyvdi-me-somprero-mythika-kerdi-53-dis-gia-ta-diylistiria «Με τεράστιο «καπέλο» έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου, που πλησίασε και το 20% μέσα στο 2022, πωλείται στην Ελλάδα η αμόλυβδη βενζίνη και είναι σταθερά, εδώ και πολλούς μήνες, η ακριβότερη της Ευρώπης. Την ίδια ώρα, οι προβλέψεις για τα κέρδη των δύο μεγάλων, καθετοποιημένων συγκροτημάτων καυσίμων της ελληνικής αγοράς, HelleniQ Energy (ΕΛΠΕ) και Motor Oil, αναβαθμίζονται από τους αναλυτές των χρηματιστηριακών εταιρειών, οι οποίοι προβλέπουν μια «χρυσή» διετία (2022 - 2023), με συνολικά κέρδη προ φόρων για τους δύο ομίλους που θα πλησιάσουν το μυθικό ποσό των 5,3 δισ. ευρώ.»

Η τιμή της μεγαβατώρας σήμερα στην Ελλάδα είναι 138,72 ευρώ/MWh (δεύτερη ψηλότερη μετά την Μάλτα) [https://www.rae.gr/map-graph/] και της Ισπανίας 89,48 ευρώ/MWh. Γιατί;; Θυμάστε αυτά που λέγαμε για το χρηματιστήριο ενέργειας και για το πώς διαμορφώνονται τα «ουρανοκατέβατα» κέρδη των 4-5 ολιγοπωλιακών εταιρειών στην ηλεκτρική ενέργεια; Δεν έχει αλλάξει τίποτα, μα τίποτα!!

Αυτά σε αριθμούς. Όμως η πραγματικότητα διαμορφώνεται κυρίως με βάση την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού. Σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία που ανακοίνωσε πρόσφατα η Eurostat, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης στην Ελλάδα διαμορφώθηκε το 2022 στο 68% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και είναι το τρίτο χαμηλότερο μετά τη Βουλγαρία (59%) και τη Σλοβακία (67%) [https://www.kathimerini.gr/economy/562337542/chamila-to-kata-kefalin-aep-ypsila-i-forodiafygi/]. Η δε Ισπανία είναι στο 85% του ευρωπαϊκού Μ.Ο. με την Καταλονία και την Βαρκελώνη να είναι από τις πιο πλούσιες περιοχές της χώρας.

Θα μπορούσε να γράφει κανείς κατεβατά για όλα αυτά. Όμως έξυπνοι είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι για να καταλάβουμε τι γίνεται. Εκλογές έχουμε σε λίγες μέρες… Μπορούμε, ο καθένας με τον τρόπο του, να στείλουμε με την ψήφο μας τα μηνύματά μας.


Λαμία, 9.5.2023

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αλέξανδρου Raskolnick

H χώρα πρέπει να κυβερνηθεί, μας λέει αυτό το απίστευτο συνονθύλευμα α[x]ρίστων που θεωρούν ότι το κράτος είναι δικό τους αμπελοχώραφο, καταπατημένο απ’ τον προπάππου τους...

H χώρα πρέπει να κυβερνηθεί, λένε κι οι άλλοι, οι ανερμάτιστοι, που θα έσκιζαν τα Μνημόνια, μα που απτόητοι συνέχισαν να σκίζουν, σελίδα-σελίδα, το ελληνικό Σύνταγμα.

H χώρα πρέπει να κυβερνηθεί, μας λένε όλοι τους, καλώντας μας να ξαναψηφίσουμε αυτούς που διαχειρίστηκαν με τον χειρότερο τρόπο την -εις τους αιώνες των αιώνων ανομολόγητη- πτώχευσή της.

Δεν είναι μυστικό! H χώρα θα κυβερνηθεί, είτε στρογγυλοκαθίσει στον πρωθυπουργικό θώκο κάποιος απ’ τους άθλιους μονομάχους είτε -αν τα κουκιά δεν βγουν- κάποιος αντ’ αυτού, τραπεζίτης.

Θα κυβερνηθεί όπως κυβερνάται τις δυο τελευταίες επταετίες, με δάκρυα για τους πολλούς και γέλια από τους λίγους. Πάντα, σύμφωνα με τις προβλέψεις των μνημονίων "σωτηρίας" απ’ τα οποία υποτίθεται ότι μας έβγαλαν όλοι αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες, μα που οι εφαρμοστικοί τους νόμοι θα ισχύουν μέχρι να σβήσει ο ελληνικός ήλιος.

Δε βλάπτει, ωστόσο, να θυμόμαστε ότι στις 21 Μαΐου, δεν ψηφίζουμε μόνο για κυβέρνηση, αλλά και για αντιπολίτευση, που τόσο εκκωφαντική ήταν η σιωπή της, στη διάρκεια της τετραετίας που εκπνέει.

_______________
Γελοιογραφία: Ηλίας Μακρής-Δελλόγλου

πηγή OKTANA



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Εκλογικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

Ο όρος déjà vu (ντεζά βου) στη γαλλική γλώσσα σημαίνει «ήδη ιδωμένο» και αφορά στην «προμνησία» δηλαδή την αίσθηση που έχουμε όταν μία οπτικοακουστική κατάσταση που βιώνουμε στο παρόν νομίζουμε ότι έχει επαναληφθεί η ίδια ακριβώς στο παρελθόν.

Εάν με ρωτήσετε: «Κύριε Πιπερόπουλε» πώς σας ήρθε το συγκεκριμένο ψυχολογικό φαινόμενο στο μυαλό στα καλά καθούμενα;»

Θα σας απαντήσω: «Από προχθές Σάββατο είμαστε επίσημα σε προεκλογική περίοδο εκλογών για την επιλογή Κυβέρνησης της επόμενης τετραετίας και το σημερινό κείμενό μου είναι δομημένο σε πλήρη αντιστοιχία με την εκτίμηση ότι είμαστε Λαός με «κοντή» μνήμη!..»

Η Νέα Δημοκρατία, ξεπερνώντας τα θέματα «υποκλοπών», και ιδιαίτερα την Εθνική τραγωδία των Τεμπών (Θεέ μου πόσο πικρή είναι η επαλήθευση ότι στην Πατρίδα μας κάθε «θαύμα» διαρκεί μόνο 3 ημέρες) συνεχίζει να είναι ΠΡΩΤΟ Κόμμα στις Δημοσκοπήσεις ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδιάστηκε από «σκάνδαλο» που σχετίζεται με σεξ…

Γιατί αναφέρθηκα στο «Deja vu» δηλαδή σε «προμνησία;»

Ξεχάσαμε, τόσο εύκολα, ότι πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ» ήταν μονίμως ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ σε ΟΛΕΣ τις Δημοσκοπήσεις αλλά ο κ Τσίπρας ζητούσε, ΣΤΑΘΕΡΑ και ΕΠΙΜΟΝΑ, όπως τώρα ο κ Μητσοτάκης, «ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ;»

https://www.efsyn.gr/politiki/ekloges/ekloges-septembrios-2015/41253_aytodynamia-apo-syntagma-zita-o-al-tsipras-live

Τελικά ο κ Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μας Συν-Κυβέρνησαν με τον κ Καμμένο και τους ΑΝΕΛ (ένα Κόμμα με σαφή «δεξιό-συντηρητικό» προσανατολισμό), συνυπέγραψαν περιχαρείς τη Συμφωνία των Πρεσπών δημιουργώντας τη Βόρεια Μακεδονία, και όχι μόνο δεν «ξέσκισαν» τα παλιά αλλά έπέβαλαν νέο ΜΝΗΜΟΝΙΟ και μείωσαν τις συντάξεις …

Προσωπικά ΔΕΝ βλέπω ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ και αναρωτιέμαι, μετά την 21η Μαΐου, με ποιόν Αρχηγό και ποιο Κόμμα θα καταλήξει να σχηματίσει Συν-Κυβέρνηση ο κ Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία ή, εάν τα εκλογικά αποτελέσματα δημιουργήσουν αριθμητικά τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ο κ Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς πασιφανώς «ρυθμιστής της κατάστασης» είναι ο κ Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;

Κλείνω επισημαίνοντας εμφαντικά ότι όλες οι Εκλογές πάντα έκρυβαν και θα συνεχίσουν να κρύβουν εκπλήξεις και όπως φαίνεται οι Εκλογές της 21ης Μαΐου άρχισαν ήδη, πριν καν ανοίξουν οι κάλπες, να μας εκπλήσσουν πολλαπλώς (δείτε τι γίνεται με το Κόμμα του κ Κασιδιάρη, που προχωρεί στις Εκλογές ως Κόμμα του κ Κανελλόπουλου, και miracolo-miracolo «έσκασε» ξαφνικά πρόβλημα στο Κόμμα του κ Βελόπουλου)…

Ας μην ξεπερνάμε με αφελή αδιαφορία το γεγονός ότι οι Τουρκικές Εθνικές Εκλογές θα γίνουν στις 14 Μαΐου (ημέρα των γενεθλίων μου) και ΕΥΧΟΜΑΙ στις ένθεν-κακείθεν εκπλήξεις να μην περιλαμβάνεται το παραμικρό ΕΘΝΙΚΟ κόστος για εμάς τους Έλληνες!…




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Λακωνικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

Μου τηλεφώνησε χθες ο Ανέστης ο παλιός μου συμμαθητής από το 4ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης, για να μου πει να μεταφέρω το δικό του ΜΠΡΑΒΟ στους παλιούς μου συναδέλφους στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας που είπαν ΟΧΙ στο αίτημα να διδάσκεται η «Μακεδονική» γλώσσα στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών!...

«Ανέστη το συγκεκριμένο ΟΧΙ έγινε και πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ και αλλού προς το παρόν…»

https://www.kathimerini.gr/society/1014261/ochi-pamak-sto-aitima-gia-didaskalia-makedonikon/

«Δηλαδή Γιώργο τι προβλέπεις και λες προς το παρόν» με ρώτησε ο Ανέστης.

«Θυμήσου την περσυνή απόφαση του Δικαστηρίου της Φλώρινας που δημιούργησε σχετικό σάλο αλλά ΔΕΝ ακυρώθηκε» του απάντησα…

«Μου λες κάτι και δεν το πιάνω;» Ρώτησε ο Ανέστης.

«Θέλω να σου πω φίλτατε Ανέστη, Κατερινιώτη και Μακεδόνα. ότι το δικαίωμα να ζητούνε τέτοια οι γείτονές μας τους το έδωσε με Χαμόγελα και Αγκαλιές ηΚυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με επικεφαλής τουςκκ Τσίπρα, Κοτζιά και τον συνεργάτη τους Πρόεδρο των ΑΝΕΛ κ Καμμένο (που θα μπορούσε να την σταματήσεις αποχωρώντας από την Συγκυβέρνηση, αλλά ΔΕΝ το έκανε), υπογράφοντας φαρδιά-πλατιά τη Συμφωνία των Πρεσπών στις 12 Ιουνίου, 2018…»

Δείτε την αξιολόγηση της συμφωνίαςΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τουΚαθηγητή Συνταγματικού Δικαίου κ Κασιμάτη που ζήτησε το 2019 να ΜΗ ΨΗΦΙΣΤΕΊ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ:

https://www.youtube.com/watch?v=EjCYDTqtk-U

Δείτε τι είχε πει τον Ιανουάριο του 2019 και ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ Γεραπετρίτης που μετά τις εκλογές του 2019 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη!…

https://www.ithesis.gr/politikh/g-gerapetritis-i-kirosi-tis-simfonias-prepi-na-anavlithi/

Τα Σκόπια δεν τηρούν τη Συμφωνία των Πρεσπών εδώ και…1.440 ημέρες,,,

https://www.newsbomb.gr/ellada/story/1396387/ta-skopia-den-tiroyn-ti-symfonia-ton-prespon-edo-kai-1-440-imeres

«Ανέστη θα κλείσω υπογραμμίζοντας ότι21η Μαΐου έχουμε Εθνικές Εκλογές!..».

«ΟΛΟΙ οι Έλληνες το γνωρίζουμε!...» μου απάντησε ο Ανέστης.

Κλείσαμε τα τηλέφωνα λέγοντας καληνύχτα, καλό ξημέρωμα και, όπως του υποσχέθηκα, σας γνωστοποιώ σήμερα Δευτέρα όσα είπαμε…

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο Ολέξιι Ρεζνίκοφ θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στην Αθήνα βρίσκεται ήδη και συναντάται με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Παναγιωτόπουλο ο υπουργός Άμυνας Ολέξιι Ρεζνίκοφ του καθεστώτος Ζελένσκι. Πρόκειται για το καθεστώς που έχει ενσωματώσει στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις τη νεοναζιστική πολιτοφυλακή Αζόφ, δηλαδή τους Ουκρανούς απογόνους και θαυμαστές των Waffen-SS, υπεύθυνων για τα πιο φρικτά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιλαμβανομένων των σφαγών του Διστόμου και των Καλαβρύτων. Τα Waffen-SS είναι επίσης που δημιούργησαν και διοικούσαν αρχικά τα ελληνικά Τάγματα Ασφαλείας.

Ο Ουκρανός υπουργός θέλει να επισκεφθεί και την Κύπρο (όχι, θα την άφηνε απέξω!) και έβαλε «μέσον» την κυβέρνηση της Αθήνας.

Να δούμε αν τελικά θα πάει και στη Λευκωσία. Η κυβέρνηση ήθελε να μη γίνει η επίσκεψη στο μέσο της προεκλογικής περιόδου, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι αντίθετη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στην αποστολή όπλων και στην περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στη σύγκρουση της Ουκρανίας. Δεν έδωσαν όμως τέτοια δυνατότητα στην κυβέρνηση της Αθήνας οι ξένες δυνάμεις που, κατά τα φαινόμενα, την ελέγχουν ασφυκτικά. Όπως, φοβόμαστε, συμβαίνει, άμεσα ή έμμεσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν με τους πάντες στη σημερινή Ελλάδα, μια εξάρτηση που έχει προ πολλού ακυρώσει, επί της ουσίας, όχι στα χαρτιά, το αποτέλεσμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Όπως τα ίδια τα πράγματα επιβεβαιώνουν, για τις «υπερκείμενες» δυνάμεις απόλυτη και επείγουσα προτεραιότητα τώρα είναι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας και όχι ασφαλώς οι πολιτικές και εκλογικές ανάγκες των τρίτης κατηγορίας υποτελών. Δεν μπορούν να περιμένουν πότε θα τελειώσουν οι ελληνικές εκλογικές διαδικασίες.

Τι θέλουν από τους δύστυχους Έλληνες και τα δύο κράτη τους; Να δώσουν όσα περισσότερα από τα όπλα που διαθέτουν στην Ουκρανία.


Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Ουκρανός πρόξενος μετέβη στο στρατόπεδο «Παπακυριαζή» στη Μενεμένη, όπου επιθεώρησε τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1, κάνοντας «παρατηρήσεις» για επιδιορθώσεις κ.λπ., που φέρονται να εκτελέστηκαν άμεσα, στο εκεί 308 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης του ελληνικού στρατού.

Θυμίζουμε επίσης ότι 30 BMP-1 έχουν φύγει ήδη για Κίεβο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες η σημερινή συζήτηση θα ασχοληθεί, εκτός πολλών άλλων, και με το ενδεχόμενο η ελληνική πλευρά να στείλει στον πόλεμο άλλα 10 BMP-1, χωρίς να περιμένει για αντάλλαγμα τα 10 τεθωρακισμένα «Marder» που θα της έστελναν «κανονικά» οι Γερμανοί, σύμφωνα και με την αρχική συμφωνία περί «κυκλικής εναλλαγής». Τι είδους όπλα είναι όμως αυτά που θέλει το Κίεβο και τι συνέπειες θα έχει η εξαγωγή τους στην Ουκρανία;
Καταστρέφοντας την Ουκρανία (και τους Έλληνες του Ντονμπάς)

Τα όπλα αυτά δεν μπορούν να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει, γιατί δεν μπορεί αντικειμενικά να νικηθεί μια πυρηνική υπερδύναμη, όπως η Ρωσία.

Αυτό που κάνουν είναι να βοηθάνε την καταστροφή της Ουκρανίας, παρατείνοντας έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί και στηρίζοντας το καθεστώς Ζελένσκι στην άρνησή του (υπαγορευμένη από ΗΠΑ και Βρετανία) να διαπραγματευθεί. Εκατοντάδες Ουκρανοί σκοτώνονται κάθε μέρα που περνά: τέσσερις ώρες ζωής είναι το προσδόκιμο ζωής των φουκαράδων που απαγάγουν οι ουκρανικές αρχές όπου τους βρουν, τους ντύνουν στο χακί και τους στέλνουν σηκωτούς, χωρίς καν εκπαίδευση, στην πρώτη γραμμή ενός νέου Βερντέν. Εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και άλλα τόσα παλεύουν να το κάνουν ενώ, κάθε μέρα που περνάει, οι υποδομές της καταστρέφονται.

Η ίδια η Ουκρανία μετατρέπεται τάχιστα σε no man’s land, σε χάσκον ερείπιο στο κέντρο της ηπείρου μας.

Οι κυβερνήσεις που στέλνουν σήμερα όπλα στην Ουκρανία δεν συμπαραστέκονται περισσότερο στον ουκρανικό λαό από όσο το σκοινί στον κρεμασμένο. Εγκληματούν κατά του ουκρανικού λαού, για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας της Αμερικής.

Τα όπλα που στέλνουμε στην Ουκρανία κάνουν και κάτι άλλο. Οι οβίδες και τα συστήματα πυροβολικού που έχει πληρώσει από τον ιδρώτα του ο πενόμενος ελληνικός λαός, νομίζοντας ότι θα προστατευθεί έτσι από την Τουρκία, χρησιμεύουν στο να σκοτώνουν τους αμάχους του Ντονμπάς (μεταξύ τους και Έλληνες), που βομβαρδίζει τακτικά ο ουκρανικός στρατός.
Τι όπλα θέλει το Κίεβο;

Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, οι Ουκρανοί ενδιαφέρονται για τα πάντα, προπάντων όμως:(α) για τα ελληνικά και κυπριακά αντιαεροπορικά συστήματα, που είναι ως επί το πλείστον ρωσικής προέλευσης και που έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου (προφανώς η απομάκρυνσή τους θα προκαλέσει κύμα ενθουσιασμού στην Άγκυρα).

(β) για τα κυπριακά άρματα μάχης Τ-80, τα μόνα που διαθέτει η Κύπρος, και τα ελληνικά Leopard Ι και ΙΙ. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη υποσχεθεί, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την παράδοση Leopard Ι, αλλά θέλει να την κάνει μετά τις εκλογές. Υπάρχει όμως και ένα σχέδιο που έχει προταθεί εδώ και καιρό να μεταφερθούν ελληνικά Leopard ΙΙ στην Κύπρο, ώστε να δώσει η Λευκωσία τα Τ-80. ‘Ένα άλλο σενάριο είναι να δώσει η Ελλάδα στη Σλοβακία Leopard, για να στείλει εκείνη ρωσικής προέλευσης άρματα στο Κίεβο.

Να δούμε τι θα προκύψει από τη σημερινή συνάντηση Παναγιωτόπουλου, αν και είναι εντελώς αμφίβολο ότι θα μάθουμε την αλήθεια.
Συνέπειες για την άμυνα

Είναι προφανές ότι όλα τα συστήματα που θέλει να πάρει το Κίεβο έχουν εξαιρετικά κρίσιμη σημασία τόσο για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου, όσο και για την άμυνα της Κύπρου.

Επιπλέον, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν και πότε θα αντικατασταθούν με αμερικανικά ή άλλα δυτικά συστήματα. Δεν μπορούν άλλωστε ακριβώς να αντικατασταθούν. Γιατί, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές, τα ρωσικής κατασκευής όπλα δουλεύουν όταν θέλει η Αθήνα, τα αμερικανικής κατασκευής, αν και εφόσον γουστάρει η Ουάσιγκτον.

Ακόμα και αν αντικατασταθούν εξάλλου, η ίδια η αντικατάστασή τους από αμερικανικά βαθαίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση προτεκτοράτου της Ελλάδας και μειώνει τη δυνατότητά της να αντισταθεί στην Τουρκία (που ακολουθεί αντίστροφη, όλο και πιο αυτόνομη πορεία). Θυμίζουμε ότι από τη «συλλογική Δύση» εκπορεύτηκαν και από την Άγκυρα εφαρμόστηκαν όλες οι επιθέσεις στον ελληνισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κορυφαία τη δικτατορία στην Ελλάδα, για να γίνει το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Αν έχεις τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

Για αυτό και μια σειρά από τους πιο αξιόλογους εν αποστρατεία στρατιωτικούς μας (που, σημειωτέον σπανίως μιλάνε δημοσίως) έχουν προειδοποιήσει για τις συνέπειες της παροχής τους στο Κίεβο. Ενδεικτικά παραπέμπουμε εδώ, επίσης εδώ και εδώ.

Διερωτάται κανείς ποια είναι και η άποψη του νυν Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου. Συμφωνεί με τον μερικό αφοπλισμό της Ελλάδας και την ακόμα πιο βαθιά μετατροπή της σε αποικία;
Καταστροφικές στρατηγικές συνέπειες

Όλα αυτά έχουν οδηγήσει στο σημείο μηδέν τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, αλλά και την εικόνα της Ελλάδας παγκοσμίως και έχουν συμβάλλει στην ανατροπή του συσχετισμού διπλωματικών, πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς την ενεργό συμπαράσταση της Μόσχας (διπλωματικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά και εξοπλιστικά, πέραν της πολύ σημαντικής συμβολής ρωσικών κεφαλαίων στην οικονομία της) δεν θα υπήρχε πιθανώς σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία.

Θυμίζουμε επίσης ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε κατά την ελληνοτουρκική κρίση του 1987 στη Σόφια (στενότερο σύμμαχο της Μόσχας τότε) τον υπουργό Εξωτερικών Παπούλια με αποτέλεσμα να μετακινηθούν βουλγαρικές δυνάμεις προς τη μεθόριο με την Τουρκία.

Είναι αυτοκτονικό για την Ελλάδα και την Κύπρο να στέλνουν τη Ρωσία στο πλευρό της Τουρκίας, τη στιγμή που όλες οι στρατιωτικές και οικονομικές απειλές για τη χώρα προέρχονται από κέντρα της «συλλογικής Δύσης».

Υ.Γ.: Βαρύτατες είναι και οι ευθύνες της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, που ουσιαστικά, ναι μεν επικρίνουν την κυβέρνηση για την αποστολή όπλων, στηρίζουν όμως δια της τεθλασμένης το ΝΑΤΟ. Άλλοτε άμεσα, υπερψηφίζοντας τερατώδεις αποφάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν γίνονται συνήθως γνωστές από την ελληνική κοινή γνώμη, και μην κάνοντας τίποτα ουσιαστικό για να εμποδίσουν τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανική βάση. Είτε έμμεσα, χαρακτηρίζοντας εγκληματικό, δολοφονικό και ιμπεριαλιστικό το καθεστώς Πούτιν, κάτι που εξουδετερώνει την όποια εμβέλεια της κριτικής τους στους Αμερικανούς, αλλά και οποιαδήποτε φιλοδοξία να πάει η Ελλάδα σε ρήξη, αν χρειαστεί, για το οικονομικό και κοινωνικό της μέλλον. Σε ποιο σημείο του ορίζοντα θα αναζητήσει συμμάχους;




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ολοένα και πιο ακατανόητα είναι τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, σε καθημερινή βάση, και που διανθίζονται στη συνέχεια από ατέρμονες συζητήσεις, χωρίς περιεχόμενο. Ως πρόσφατο παράδειγμα του παρανοϊκού μας περιβάλλοντος θα αναφερθώ στις διενέξεις Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με το φράχτη του Έβρου. 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

Διαφωνούν και αλληλοκατηγορούνται, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ στην πραγματικότητα συμφωνούν, απολύτως, στο ότι ο φράχτης όχι, απλώς, είναι περιττός, αλλά και η ύπαρξή του δυσαρεστεί και προβληματίζει την ΕΕ., και αυτό είναι κακό. 
Να υπενθυμίσω, λοιπόν, ότι η ΝΔ με τα πιο επίσημα χείλη που διαθέτει μια δημοκρατική χώρα, αυτά δηλαδή της ΠτΔ δήλωσε με σαφήνεια, και αποκλείοντας κάθε δυνατότητα παρερμηνείας, ότι το πρόβλημα καθίζησης του πληθυσμού μας θα λυθεί, με την ενσωμάτωση των μεταναστών. 
Εξάλλου, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι η ΠτΔ επιβεβαίωσε και τις πεποιθήσεις, στο συγκεκριμένο αυτό θέμα, του κ. Πρωθυπουργού ο οποίος, επ’ευκαιρία κάποιας εθνική μας παρέλασης εξέφρασε τη βαθιά του συγκίνηση για την πολυπολιτισμικότητα, όπως αυτή ξεχειλίζει με το κράτημα της ελληνικής σημαίας από αλλοδαπό. 

Συνεπώς, με βάση αυτές τις «υψηλές» προτιμήσεις, γίνεται σαφές ότι όσο πιο γρήγορα φτάσουμε στο ποθητό αποτέλεσμα, τόσο το καλύτερο. Και , άρα, ο φράχτης ουδεμία θέση και δικαιολογία έχει, εφόσον απλώς δυσχεραίνει το ζητούμενο. 

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, εξάλλου, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά, διότι ουδέποτε απέκρυψε την προτίμησή του για ανοιχτά σύνορα και για, περίπου απεριόριστη, αποδοχή μεταναστών. Να τονιστεί, επιπλέον, ότι και οι προθέσεις της ΕΕ, αναφορικά με την Ελλάδα είναι απολύτως ξεκάθαρες εφόσον, ανάμεσα και σε άλλα, η πατρίδα μας χρησιμοποιείται ως χώρα, στην οποία έχει ανατεθεί σημαντικό τμήμα επίλυσης του μεταναστευτικού προβλήματος στην Ευρώπη. Και τούτο, διότι ή ούτως ή άλλως, ο λαός της έχει φτωχοποιηθεί και εξαθλιωθεί, στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών, από την πολιτική της ΕΕ αφαίμαξης του Νότου χάριν του Βορρά, αλλά και από την παντελώς απαθή στάση της, απέναντι στο έγκλημα των Μνημονίων. 
Οι κυβερνήσεις μας δεν αντέδρασαν ακόμη και όταν έγινε γνωστό πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι «η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες». Αλλά, και παρά τα συνεχή μας αδιέξοδα, οι κυβερνήσεις μας δεν τόλμησαν να απαιτήσουν (επιτέλους) την πληρωμή των γερμανικών χρεών κατοχής. Αντ’ αυτών προτίμησαν να καταβάλουν τα πολύ χαμηλότερα δικά μας χρέη, υποβάλλοντας έτσι το λαό σε ανείπωτα μαρτύρια. 

Βέβαια, η γερμανοκρατούμενη ΕΕ, ουδέποτε θα μπορούσε να επιβάλλει ταφόπλακες, την μία μετά την άλλη, στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «την σώζει», αν δεν αντιμετώπιζε την απύθμενη υποτέλεια των κυβερνήσεων και την προθυμία τους να υπηρετούν πειθήνια, τους καταδικαστικούς όρους, που περιλαμβάνονται στα Μνημόνια. 


Να προσθέσω στο σημείο αυτό μια σημαντική λεπτομέρεια που δεν πρέπει να λησμονείται, και που αναφέρεται στις προσπάθειες της Γαλλίας, για μετριασμό των ελληνικών μαρτυρίων . Πράγματι, στις ατελεύτητες συνεδριάσεις, σχετικά με τη λήψη μέτρων για το χαμό της Ελλάδας, η μοναδική χώρα που έπαιρνε το μέρος μας, με αυταπόδεικτα βέβαια επιχειρήματα, ήταν η Γαλλία. 
Υποστήριζε, δηλαδή, το πασιφανές, ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να ξεπληρώσει το χρέος της είναι απαραίτητο να της εξασφαλιστούν συνθήκες ανάπτυξης. 
Ωστόσο, η απαραίτητη αυτή προϋπόθεση (όπως αποκαλύπτουν τα απομνημονεύματα του Μπαράκ Ομπάμα στο κεφάλαιο για τη χώρα μας) δεν γινόταν αποδεκτή από τον κ. Σόιμπλε. 

Είναι, λοιπόν, απορίας άξιο, αλλά και εξαιρετικά θλιβερό το ότι ακόμη και σε παραμονές βουλευτικών εκλογών, οι πολιτικοί μας δεν αισθάνονται την ανάγκη μιας ρήξης με το εφιαλτικό παρελθόν του τόπου μας, και μιας, επιτέλους, έναρξης ουσιαστικής συζήτησης και προβληματισμού με το λαό, για το που πηγαίνει ο τόπος και τι μέσα και περιθώρια διάσωσής τους υπάρχουν ακόμη. 
Αλλά, αντιθέτως, εξαντλούνται σε ανούσιες συζητήσεις περί φράχτη και άλλων τινών.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

by Ντμίτρι Τρένινreseauinternational / 25.3.23

Η Ρωσία και η Κίνα κατανοούν πλήρως ότι πρέπει να ενωθούν για να απωθήσουν την Ουάσιγκτον, γιατί αν πέσει ο ένας, ο άλλος μένει μόνος του.

Η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα δεν είναι μόνο συμβολική, καθώς είναι το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό μετά την επανεκλογή του για μια άνευ προηγουμένου τρίτη θητεία. Αυτή η μετατόπιση είναι ιδιαίτερα σημαντική λόγω του ευρύτερου πλαισίου στο οποίο λαμβάνει χώρα. Η παγκόσμια κατάσταση απαιτεί περαιτέρω βελτίωση των σχέσεων Κίνας-Ρωσίας για την αντιμετώπιση των εξωτερικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι δύο χώρες.

Το διεθνές σύστημα διέρχεται μια κρίση στην κλίμακα ενός παγκόσμιου πολέμου. Αυτή η κρίση ξεκίνησε πριν από σχεδόν μια δεκαετία, όταν το υποστηριζόμενο από τη Δύση πραξικόπημα «EuroMaidan» στο Κίεβο και η αντίδραση της Ρωσίας, η οποία πήρε τον έλεγχο της Κριμαίας, προκάλεσαν μια παρατεταμένη αντιπαράθεση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

Τρία χρόνια αργότερα, οι ΗΠΑ αντικατέστησαν απότομα την παλιά πολιτική της Κίνας για «άνοιγμα και περιορισμό» με έναν εμπορικό και τεχνολογικό πόλεμο, με αποτέλεσμα μια αντιπαράθεση μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου.

Πέρυσι, η Ρωσία ξεκίνησε τη στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία, επιδιώκοντας να εξαλείψει την απειλή αυτού που πολλοί στη Μόσχα βλέπουν ως το «οπλισμένο και ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ χερσαίο αεροπλανοφόρο που σταθμεύει στο κατώφλι της Ρωσίας» που είχε γίνει η Ουκρανία. Η ρωσοαμερικανική αντιπαράθεση έχει εκφυλιστεί έτσι σε έναν πόλεμο δι' αντιπροσώπων μεταξύ των δύο μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου. Εν τω μεταξύ, η Ουάσιγκτον έχει σκληρύνει περαιτέρω την προσέγγισή της στο Πεκίνο, επιδιώκοντας επίσης να οργανώσει τους συμμάχους και τους εταίρους της στην Ασία και την Ευρώπη εναντίον της Κίνας.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι εντάσεις γύρω από την Ταϊβάν έχουν αυξηθεί σημαντικά. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον να προκαλέσει ένοπλη σύγκρουση γύρω από το νησί.

Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι μόνο η μοίρα της Ουκρανίας ή το μέλλον της Ταϊβάν. Πρόκειται για την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη και την τρέχουσα οργανωτική της αρχή, δηλαδή την παγκόσμια ηγεμονία της Αμερικής. Αυτό το καθεστώς, που απορρίφθηκε από τη Μόσχα και το Πεκίνο, αμφισβητείται τώρα παγκοσμίως. Τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναφερθεί στην τρέχουσα κατάσταση ως «ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων», ο οποίος τον εικοστό αιώνα ήταν η αιτία δύο παγκόσμιων πολέμων. Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν τη μετάβαση από τη μονοπολικότητα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη από τη δεκαετία του 1990. Αυτή η θέση υποστηρίζεται όλο και περισσότερο από διάφορες χώρες της Ασίας, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της συστημικής αλλαγής βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Σε απάντηση σε αυτό, οι ΗΠΑ ακολούθησαν μια στρατηγική υπεράσπισης του παγκόσμιου ελέγχου τους με κάθε κόστος. Πρόκειται για μια στρατηγική πρόληψης. Οι Αμερικανοί είδαν την άνοδο της Κίνας, την απροσδόκητη ανάκαμψη της Ρωσίας από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τις περιφερειακές και πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν ως προκλήσεις που δεν μπορούσαν να γίνουν ανεκτές. Παρά το έντονο ενδιαφέρον του Πεκίνου να διατηρήσει τους ευρείς και κερδοφόρους οικονομικούς δεσμούς του με τη Δύση, τις προσπάθειες της Ρωσίας να επιλύσει την κρίση στο Ντονμπάς σύμφωνα με τις συμφωνίες του Μινσκ και τη δέσμευση του Ιράν στην πυρηνική συμφωνία JCPOA, η Ουάσιγκτον έχει βρεθεί στην επίθεση ξανά και ξανά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κατανοήσει σαφώς ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος τους και αποφάσισαν να δράσουν όσο η ισορροπία δυνάμεων είναι υπέρ της. Η πρόκληση της Μόσχας σε στρατιωτική δράση στην Ουκρανία είχε ως στόχο την αποδυνάμωση και την απομόνωση της Ρωσίας.Η αναζωπύρωση των εντάσεων στην περιοχή της Ταϊβάν είχε ως στόχο να πιέσει την Κίνα και να ενισχύσει τις συμμαχίες κατά του Πεκίνου στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Η στρατηγική των ΗΠΑ είναι να κινητοποιήσουν και να πειθαρχήσουν τους πολλαπλούς συμμάχους της Ουάσιγκτον σε όλο τον κόσμο. Η ηγεσία των Αμερικανών μέσα σε αυτούς τους διάφορους συνασπισμούς, που αποτελεί την τελευταία εκδοχή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας τους, δεν ήταν ποτέ πιο απόλυτη από ό,τι είναι σήμερα.

Πράγματι, οι πρώην μεγάλες δυνάμεις όπως η Βρετανία και η Γαλλία, καθώς και οι μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις, η Γερμανία και η Ιαπωνία, είναι πολύ πιο στενά συνδεδεμένες με τις πολιτικές των ΗΠΑ από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αφού ενθάρρυνε το ΝΑΤΟ να εδραιωθεί στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού και ίδρυσε ένα νέο στρατιωτικό μπλοκ (AUKUS), το οποίο στοχεύει συγκεκριμένα την Κίνα, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί την πλήρη ισχύ των συμμαχιών της εναντίον των δύο αντιπάλων της στην Ευρασία, την Κίνα και τη Ρωσία. Ελπίζουν επίσης να νικήσουν αυτούς τους αντιπάλους έναν προς έναν: πρώτα, να εξαλείψουν τη Ρωσία ως μεγάλη δύναμη και στη συνέχεια να κάνουν την Κίνα να αποδεχθεί τους όρους των ΗΠΑ.

Ποια θα μπορούσε λοιπόν να είναι η σινο-ρωσική στρατηγική αλληλεπίδρασης ενόψει όλων αυτών; Η Κίνα και η Ρωσία είναι και οι δύο μεγάλες δυνάμεις, πλήρως κυρίαρχες στη διαμόρφωση των στρατηγικών τους στην παγκόσμια σκηνή. Οι στόχοι αυτοί βασίζονται σαφώς στα αντίστοιχα εθνικά τους συμφέροντα. Οι σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου απέχουν πολύ από τη στενή πειθαρχία του μπλοκ που υπάρχει στις δυτικές συμμαχίες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Ωστόσο, οι Κινέζοι και οι Ρώσοι ηγέτες σίγουρα καταλαβαίνουν ότι πρέπει να νικήσουν πρώτα το σχέδιο της Ουάσιγκτον να νικήσει τη Μόσχα και στη συνέχεια να στραφεί εναντίον του Πεκίνου. Ως εκ τούτου, οι αμερικανικές προειδοποιήσεις και απειλές προς τους Κινέζους σχετικά με τη βοήθεια που μπορούν να παράσχουν στη Ρωσία μπορεί στην πραγματικότητα να είναι αντιπαραγωγικές. Οι Κινέζοι ηγέτες θα βρουν τον τόνο αυτών των νουθεσιών αγενή και ασεβή, ειδικά σε σχέση με τις επερχόμενες αποστολές όπλων των ΗΠΑ στην Ταϊπέι. Η Κίνα σίγουρα ενδιαφέρεται για τις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης για τα αγαθά και τις υπηρεσίες της, αλλά αναρωτιέται αν μπορεί πραγματικά να εμπιστευτεί την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, δεδομένης της εμπειρίας της Μόσχας με τις συμφωνίες του Μινσκ για το Ντονμπάς, οι οποίες, όπως παραδέχτηκαν πρώην γερμανοί και γάλλοι ηγέτες, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα τέχνασμα αγοράς χρόνου.

Μπορούμε, συνεπώς, να αναμένουμε πολύ στενότερο συντονισμό μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας. Αυτό δεν προμηνύει ένα νέο στρατιωτικό μπλοκ στην Ευρασία, αλλά μάλλον μια αυξημένη κοινή προσπάθεια για να βοηθήσει τον κόσμο να κινηθεί ταχύτερα προς την πολυπολικότητα, πράγμα που σημαίνει ουσιαστικά το τέλος της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ.

Ένας τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν να μειωθεί ο ρόλος του δολαρίου ΗΠΑ στις διεθνείς συναλλαγές. Μεγάλο μέρος του σινο-ρωσικού διμερούς εμπορίου διεξάγεται ήδη σε κινεζικό γιουάν, αλλά το γιουάν μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στις σχέσεις με τρίτες χώρες.

Ένας άλλος τρόπος για να συμβάλουμε στην έλευση της νέας παγκόσμιας τάξης είναι να ενισχύσουμε τους μη δυτικούς θεσμούς, όπως οι BRICS και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, για να καθορίσουμε την παγκόσμια ατζέντα σε τομείς όπως η χρηματοδότηση και η τεχνολογία, η ενέργεια και το κλίμα και, πάνω απ' όλα, η διεθνής ασφάλεια.

Η πρόσφατη άνοδος της Κίνας ως παγκόσμιου γεωπολιτικού – και όχι μόνο γεωοικονομικού – παίκτη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις της για την προσέγγιση Ιράν-Σαουδικής Αραβίας, χαιρετίζεται στη Ρωσία ως ένα πρακτικό βήμα προς τη νέα τάξη πραγμάτων. Η Μόσχα και το Πεκίνο μπορούν να είναι πιο επιτυχημένα εάν δράσουν από κοινού για να μειώσουν την οικονομική και πολιτική εξάρτηση πολλών χωρών της Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους.

Στον τομέα της στρατιωτικής ασφάλειας, η Ρωσία και η Κίνα μπορούν να αποκομίσουν πολλά οφέλη από τη στενότερη συνεργασία, πέρα από τις υπάρχουσες μορφές. Ο κύριος στόχος είναι, μέσω πράξεων και όχι μόνο λόγων, να αποτρέψει την Ουάσιγκτον από το να κλιμακώσει τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία και να προκαλέσει το Πεκίνο για την Ταϊβάν.

Ένας συγκεκριμένος τομέας είναι ο εις βάθος διάλογος για τις πυρηνικές πολιτικές και τη διάδοση των πυρηνικών όπλων υπό τις τρέχουσες συνθήκες αντιπαράθεσης μεγάλων δυνάμεων και πραγματικής σύγκρουσης. Ακόμη και καθώς εργάζονται για τη μετάβαση σε ένα πολυπολικό μέλλον, ο Πούτιν και ο Σι έχουν τεράστια ευθύνη να διασφαλίσουν ότι αυτή η μετάβαση θα πραγματοποιηθεί χωρίς ανοιχτό πόλεμο μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Η στενότερη συνεργασία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας σε θέματα ασφάλειας θα καθιστούσε τη μετάβαση πιο ασφαλή.


πηγή: Le Cri des Peuples




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Όταν έχει προηγηθεί ένα δυστύχημα με τουλάχιστον 59 θύματα (57 νεκροί και 2 αγνοούμενοι) και έχεις απέναντί σου τον πρωθυπουργό (της... βάρδιας) στην πρώτη του συνέντευξη, δεν πας να στήσεις ένα κακόγουστο τηλεοπτικό σόου, αλλά πας να κάνεις μία κανονική συνέντευξη. Αλλά από τον Σταύρο Θεοδωράκη δεν περιμένεις πλέον κάτι τέτοιο...

Ούτως ή άλλως, αν είσαι πρώην αρχηγός κόμματος δεν επιστρέφεις στη δημοσιογραφία. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν θα γινόταν αυτό, θα τον είχαν πάρει με τις ντομάτες.

Οι χθεσινοβραδινοί Πρωταγωνιστές ήταν μία χυδαία εκπομπή. Σε όλα της. Από τη δραματική αφήγηση μέχρι τις ερωτήσεις, από το στήσιμο έως τα... καλλιτεχνικά πλάνα.

Όταν έχουν σκοτωθεί δεκάδες άνθρωποι κι έχεις απέναντί σου τον πρωθυπουργό, κάνεις μία αυστηρή συνέντευξη. Δεν ψάχνεις να βρεις γωνίες για να τραβήξεις ωραίες εικόνες που τον δείχνουν προφίλ, ανφάς, από πλάγια ή μέσα από το καθρέφτισμα σε ένα τραπέζι. Αυτά μπορεί να είναι ωραία και τηλεοπτικά σε άλλες περιπτώσεις, στην παρούσα στιγμή όμως είναι ύβρις απέναντι στα θύματα και τις οικογένειές τους.

Η συνέντευξη μαγνητοσκοπήθηκε τη Δευτέρα το μεσημέρι. Βέβαια ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε πάει από την προηγούμενη εβδομάδα στο Μαξίμου προκειμένου να τραβήξουν τον κ. Μητσοτάκη σε διάφορα φαιδρά ενσταντανέ, να παρακολουθούμε τους δυο τους να ποζάρουν λες και είναι σε φωτογράφιση μόδας.

Για να καταλάβετε πόσο πρόχειρη, βιαστική και στημένη ήταν η εκπομπή, η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε μέρα μεσημέρι (βλέπαμε τον ήλιο έξω) αλλά στο κλείσιμο, όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης τάχα μου αποχωρούσε από το Μαξίμου, ήταν μαύρη νύχτα.

Σκεφτείτε ότι βλέπαμε τον Σταύρο Θεοδωράκη να κάνει τη συνέντευξη φορώντας σκούρο πουκάμισο ενώ στον επίλογο, κατεβαίνοντας τα σκαλιά του Μαξίμου, ω του θαύματος, φορούσε λευκό (πουκάμισο)! Ούτε αυτό δεν πρόσεξαν αλήθεια από την παραγωγή; Εκτός κι αν έκανε κι ένα πλύσιμο εκεί, ένα ξέπλυμα ο δημοσιογράφος, οπότε μετά έβαλε καινούργια αλλαξιά.

Πηγή: Δημήτρης Κανελλόπουλος - ΕφΣυν


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

Επέλεξα για τίτλο τα 4 αυτά γνώριμα, και τολμώ να γράψω ίσως αναπόσπαστα από τoDNA της φυλής μας χαρακτηριστικά, επειδή επιθυμώ να επισημάνω τη διαχρονική σημασία της κοινωνικής ψυχολογίας ηγετών και αγωνιστών στους χρόνους της Εθνικής Επανάστασης του 1821 τη στιγμή που εσείς και εγώ όπως και οι απανταχού της γης Έλληνες θα αποτίνουμε το Σάββατο 25η Μαρτίου 2023, τον πρέποντα φόρο τιμής στους γνωστούς και τους άγνωστους αγωνιστές της Εθνικής μας Επανάστασης.

Το μάθημα της ιστορίας ήταν και παραμένει σαφές: εμείς οι Έλληνες κάθε φορά που κατορθώσαμε να παραμερίσουμε τις εθνικές αδυναμίες του διχασμού και της διχόνοιας μεγαλουργήσαμε σε συλλογικό ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο δείχνοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκφάνσεις ανδρείας και αυτοθυσίας!…

Από το 1821 μέχρι και σήμερα, (τώρα βιώνουμε προεκλογική περίοδο με εμφανή ένταση εξαιτίας της τραγωδίας των Τεμπών και με πολιτικές αντιπαραθέσεις και αντιδικίες που πλησιάζουν σε επίπεδα σχεδόν εθνικού διχασμού διχασμού) κάθε φορά που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε οδυνηρά τα αιώνια πάθη και μίση και τα πληρώσαμε με βαρύ φόρο αλληλοσπαραγμών.

Το σημείωσε με πικρό λυρισμό ο εθνικός μας ποιητής:

«η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή/
καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και σύ…»


Ποιος άλλος λαός στον πλανήτη, και το ρωτάω χωρίς να διακατέχομαι από εθνικοπατριωτικό παραλήρημα. έχει να επιδείξει συμπυκνωμένη μέσα σε τόσο μικρά χρονικά περιθώρια τέτοιες εκφάνσεις ηρωισμού, ανδρείας και αυτοθυσίας όση οι Έλληνες με Αρκάδι, Κάσο, Ζάλογγο, Αραπίτσα, Χίο, Ψαρά και άλλα τόσα; Ποιο άλλο εθνικό-απελευθερωτικό κίνημα είδε τους πρωταγωνιστές του να πέφτουν στα πεδία της μάχης μαζί με τους αφανείς αγωνιστές τους χωρίς να περιμένουν να «εισπράξουν» την επιβράβευση του αγώνα μετά τη δικαίωσή του και την επικράτηση της Επανάστασης;

Βαρύ το τίμημα…

Από τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού φάνηκε ότι ο δρόμος για τη Λευτεριά θα ήταν βαμμένος με αίμα, πόνο και δάκρυα ξεκινώντας με τη σφαγή του «Ιερού Λόχου» στη Μολδοβλαχία μέχρι την προδοσία του Υψηλάντη, από τη θυσία του Γεωργάκη Ολύμπιου μέχρι τον πνιγμό του Καρπενησιώτη στον Προύθο, από τον ανασκολοπισμό του Θανάση Διάκου, στη σφαγή του επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα!

Στη Νάουσα ο Ζώτος βάζει μπουρλότο στο μπαρούτι και γίνεται κομμάτια, ο Μάρκος Μπότσαρης πέφτει στο κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, ο Παπαφλέσσας θανατώνεται στο Μανιάκι, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αφήνει την τελευταία του πνοή στον ιερό λόφο της Ακρόπολης όπου πέφτει και ο Γιώργος Καραϊσκάκης.

Τα παραπάνω είναι μικρά μόνο δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας που μας καλούν, τις δύσκολες μέρες που περνάμε με τους γείτονες και «συμμάχους» (έστω και αν ξαφνικά με σεισμούς, Τέμπη και «οφίκια στον ΟΗΕ» βιώνουμε ξαφνικά μια απροσδόκητη «ηρεμία») , να σκύψουμε ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών.

Και τούτο επειδή πιστεύω, καθώς μας έρχεται το Άγιο Πάσχα, ότι μόνο εάν ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες «τους τύπους των ήλων» επί του σώματος της μητέρας μας Ελλάδας θα θυμηθούμε και θα μάθουμε έτσι ώστε να μην… ξανά-πάθουμε!…

Τρεις περίοδοι του αγώνα

Την 25η Μαρτίου 1821 στη Μονή της Αγίας Λαύρας ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα παλικάρια και ο αγώνας ξεκίνησε και σύμφωνα με μια προσεκτική προσέγγιση μπορεί να διαχωρισθεί σε τρεις σημαντικές περιόδους:

Στην πρώτη περίοδο (1821-1825) κυριάρχησε ο ενθουσιασμός, καταγράφηκαν απερίγραπτου μεγαλείου πράξεις ανδρείας και αυτοθυσίας, βοήθεια από φιλέλληνες της Δύσης και Ανατολής αλλά κόντεψε να χαθούν τα πάντα όταν ενεπλάκησαν σε εμφύλιο σπαραγμό Ρουμελιώτες και Μοραΐτες!

Στη δεύτερη περίοδο (1825 – 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή ήρθε να ενισχύσει το Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ.

Στην τρίτη περίοδο (1827 – 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας με επταετή θητεία γεννήθηκε το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με Βόρεια σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα…

Ας σκύψουμε ευλαβικά…

Σκύβοντας στις 25 Μαρτίου 2023 ευλαβικά πάνω από τις ιστορικές μνήμες εκείνων των ανδρών και γυναικών, εκείνων των γεγονότων ας σίγουρα θα βρούμε αμέτρητα δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας, θα βρούμε και αρνητές της θυσίας της ζωής τους για κάποιο ιδεώδες που δεν είχε για αυτούς αμοιβή χειροπιαστή, άγγιγμα σαρκικό.

Θα βρούμε ανεξίτηλα σημάδια, επίσης, διχασμού και διχόνοιας όπως και σημάδια πράξεων έμπνευσης και ομόνοιας προερχόμενα όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από κάθε εθνότητας φιλέλληνες.

Τα 4 χαρακτηριστικά της ανδρείας, της αυτοθυσίας του διχασμού και της διχόνοιας είναι, όπως έγραψα παραπάνω, κοινά γνωρίσματα του DNAτης ελληνικής φυλής όπως και μέλη αναπόσπαστα από την συμβολική σάρκα και υπόσταση του Έθνους ήταν οι ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821.

Υπάρχουν, δυστυχώς, οι συνεχιζόμενες μεγάλες οικονομικές επιπτώσεις που ξεκίνησαν το 2010 με το πρώτο Μνημόνιο, εντάθηκαν με την πανδημίαcovid-19 και συνεχίζουν ως παράπλευρες επιπτώσεις του Πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας …

Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, που είχα την τιμή να διδάξω αμέτρητες χιλιάδες παιδιών μας στα αμφιθέατρα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης διαπιστώνω ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, των επιδερμικών μας διαπροσωπικών σχέσεων και της έλλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας, εδώ στην Πατρίδα μας Ελλάδα, άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που πολλοί Λαοί εγκλωβισμένοι στην ευδαιμονία αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η βίωση της Ελευθερίας…

Γονατίζοντας ταπεινά, με ευσέβεια και ευλάβεια, μπρος στις ιερές μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που υπάρχουν στο συλλογικό ελληνικό μας υποσυνείδητο τολμώ κλείνοντας να σας προτρέψω, να σας παρακαλέσω:

Το Σάββατο 25η Μαρτίου 2023, Ελληνίδες, Έλληνες, Ελληνόπουλα εντός συνόρων σε κάθε χωριό και κάθε πόλη της Πατρίδας μας Ελλάδας και εκτός συνόρων σε ολάκερη την Υφήλιο να βγούμε στα μπαλκόνια και κρατώντας τη γαλανόλευκη να βροντοφωνάξουμε:

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 – Ζήτω το απανταχού της Γης ΕΘΝΟΣ των Ελλήνων!..


----------------------------------


*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ο ίδιος ο τρόπος που τροχοδρομήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας από την δεκαετία του ’90 και την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, έχοντας στα κρίσιμα πόστα υπουργούς όπως ο Ν. Χριστοδουλάκης και ο Γ. Παπαντωνίου, στηρίχθηκε σε έναν θεμελιώδη διαχωρισμό ανάμεσα στις υποδομές ή τα δίκτυα από την μια, και στο παρεχόμενο έργο από την άλλη. Αυτός ο διχασμός, όπως εφαρμόστηκε από την ενέργεια μέχρι τον σιδηρόδρομο ήταν αναγκαίος μεν για να απαλλαγούν οι ιδιώτες από το κόστος συντήρησης των υποδομών, αλλά δημιούργησε τους όρους για μια μεγάλη αυταπάτη: ότι οι υποδομές είναι δημόσιες ή κρατικές και το παρεχόμενο έργο ιδιωτικό.

Στο πλαίσιο του παραπάνω απλοϊκού σχήματος δεν μπορεί να ερμηνευθεί ούτε η ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς και διανομής του ηλεκτρικού ρεύματος, ούτε ακόμη και το έγκλημα στα Τέμπη, για έναν λόγο: επειδή εξαφανίζει από την οπτική μας την διαπλοκή του ιδιωτικού τομέα με τον δημόσιο. Δύο μόνο σταγόνες από την θάλασσα της διαπλοκής:

Πρώτο, οι επιδοτήσεις στην Hellenic Train ύψους 750 εκ. ευρώ για 15 χρόνια ή 50 εκατ. ετησίως με την δικαιολογία της κάλυψης «άγονων γραμμών». Το γεγονός ότι βαφτίστηκε άγονη ακόμη και η γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, υποδηλώνει ότι οι ιδιώτες Ιταλοί επιβιώνουν χάρη στο κρατικό χρήμα. Μένει άγνωστο δε, αν το κρατικό χρήμα έπαιξε ρόλο λευκού ιππότη για να σώσει τους κερδοσκόπους της γείτονος από τις ζημιές λόγω του σπιράλ μείωσης επιβατικού έργου – συρρίκνωση εσόδων κι εξαφάνιση κερδών. Πίσω λοιπόν από τους ιδιώτες υπάρχει το κράτος που τους σιτίζει…

Δεύτερο, τα έργα και οι αναθέσεις του ΟΣΕ για να συντηρεί «το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό σύστημα στην Ευρώπη», σύμφωνα με τους New York Times ζέχνουν διαπλοκή από χιλιόμετρα. Δεν είναι μόνο ότι εξαϋλώθηκε, στην πιο πρόσφατη σύμβαση με τους Ιταλούς, η υποχρέωση του δημοσίου να επενδύσει σε σύγχρονα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας μαζί με την υποχρέωση των Ιταλών να επενδύσουν 582,5 εκ. ευρώ, βάσει του ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών. Είναι και η υποχρέωση που ανέλαβε το ελληνικό δημόσιο να αγοράσει τα νέα τρένα ύψους 215 εκατ. ευρώ, τα οποία στη συνέχεια θα μισθώσει στους Ιταλούς. Πίσω λοιπόν από το δημόσιο υπάρχουν οι ιδιώτες που το αφαιμάζουν…



Τα παραπάνω γεγονότα δείχνουν ότι ο υποτιθέμενος ρυθμιστικός και ανεξάρτητος ρόλος του κράτους, που συχνά παρομοιάζεται με νυχτοφύλακα, υπάρχει μόνο στα εγχειρίδια. Κάθε ιδιωτικοποίηση όσο αυστηρά κι αν έχει οριοθετεί, αργά ή γρήγορα παρασέρνει και τις υποδομές, οδηγώντας στην υποβάθμιση του συνόλου των παρεχόμενων υπηρεσιών, με δραματικά αποτελέσματα. Οδηγεί επίσης τα κόστη στα ύψη: Είτε μέσω του εισιτηρίου που καλούμαστε να πληρώσουμε ως επιβάτες είτε μέσω της συνολικής επιβάρυνσης που περιλαμβάνει και τις κρατικές δαπάνες για τις υποδομές.

Σε αυτό το πλαίσιο όσες εξαγγελίες κι αν κάνει ο κάθε υπουργός Μεταφορών για το δίκτυο και τις υποδομές δεν πρόκειται να ακυρώσει τα αρνητικά αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης. Πολλώ δε μάλλον που δεν χρειάζεται να είμαστε και ειδικοί της θεωρίας συστημάτων για να αντιληφθούμε ότι είναι τόσο εντατική η συνεργασία των δύο μερών (υποδομών και εταιρειών διαχείρισης) ειδικά σε κρίσιμες στιγμές που ο διαχωρισμός τους, αν κάτι εξυπηρετεί είναι την δόλια απόσειση ευθυνών και την ανάληψη σκανδαλωδών κερδών.

Γι’ αυτό τίποτε λιγότερο από την ενοποίηση και πλήρη κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από την Karine Bechet-Golovko / reseauinternational.net


Με το μέτωπο σταθεροποιημένο στην Ουκρανία, με τον ρωσικό στρατό να καταφέρνει να εμποδίζει κάθε προσπάθεια διάσπασης του ατλαντικο-ουκρανικού στρατού και με τον ίδιο να προχωρά αργά, αν και σταθερά, οι χώρες του Άξονα βρίσκονται μπροστά σε μια επιλογή: είτε να ενισχύσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στην ουκρανική σύγκρουση με κίνδυνο να προχωρήσουν σε άμεσο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, είτε να ανοίξουν νέα μέτωπα, προκειμένου να ωθήσουν τη Ρωσία να διασκορπίσει τις δυνάμεις της. Η δεύτερη λύση είναι λιγότερο επικίνδυνη πολιτικά και φαίνεται ότι έχει επιλεγεί.Εάν η Μολδαβία είναι μια πιθανή πλατφόρμα μακροπρόθεσμα, αλλά εξακολουθεί να είναι απαραίτητο να εργαστεί, διότι η στρατιωτική παρουσία των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων στην Υπερδνειστερία περιπλέκει την κατάσταση, η Γεωργία φαίνεται να βρίσκεται στην κατάλληλη στιγμή και ο πειρασμός ενός νέου πολέμου από τον Καύκασο έως τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία εισέρχεται στον πολιτικό λόγο των μέσων ενημέρωσης, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της ρωσικής "κατοχής" αυτών των εδαφών, οι οποίοι όμως κήρυξαν την ανεξαρτησία τους κατά τα έτη 91-92, κατά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και μετά από στρατιωτική επίθεση της Γεωργίας εναντίον της. Πρόκειται για εδάφη που η Ρωσία είναι νομικά υπεύθυνη για την προστασία τους από τη Συμφωνία του Σότσι του 1992, η οποία συνήφθη μετά την πρώτη ήττα της Γεωργίας.


Ο κίνδυνος ενός ουκρανικού Μαϊντάν στη Γεωργία

Όπως γράψαμε χθες, η Γεωργία, που ονειρευόταν την ανεξαρτησία της, ξύπνησε χθες φυλακισμένη (δείτε το άρθρο μας εδώ) και σήμερα στα πρόθυρα μιας νέας έγχρωμης επανάστασης, όπως έχει ήδη βιώσει.

Υπάρχουν δύο λόγοι γι' αυτό. Το ένα είναι η εσωτερική πολιτική, επειδή η Γεωργία βρίσκεται σήμερα σε ένα μεταβατικό νομικό σύστημα, το οποίο θα πρέπει να οδηγήσει τη χώρα τα επόμενα χρόνια, στο τέλος αυτής της προεδρικής θητείας, σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην οποία η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια του Κοινοβουλίου και της κυβέρνησης, με τον Πρόεδρο να είναι απλώς διακοσμητικός. Ωστόσο, κατά ειρωνεία της τύχης, και παρά την άμεση αμερικανική κατοχή της χώρας, αν ο γαλλο-γεωργιανός πρόεδρος είναι φανατικά ατλαντιστής, η κυβέρνηση που προκύπτει από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι πολύ μετριοπαθής και προσπαθεί να είναι "φιλο-γεωργιανή", γεγονός που της αποφέρει κατηγορίες για "φιλορωσική" στάση.
Επειδή σε αυτές τις χώρες του μετασοβιετικού χώρου δεν τίθεται θέμα υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος, είτε είναι κανείς με τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε είναι εναντίον τους. . . Είναι επομένως απαραίτητο να μπει τάξη σε αυτούς τους θεσμούς, έτσι ώστε η κυβέρνηση που θα αναλάβει τα ηνία της εξουσίας να είναι από τη "σωστή" πλευρά, δηλαδή ριζικά ατλαντική.

Το άλλο είναι γεωπολιτικό. Υπενθυμίζεται ότι η Γεωργία έχει αρνηθεί να υιοθετήσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, παρά τη βαριά επιμονή της. Είναι σημαντικό ότι σε αυτή τη σημαντική περιοχή η κυβέρνηση είναι έτοιμη, όπως είναι η Ουκρανία, να θυσιάσει τη χώρα της, αν χρειαστεί, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα ανώτερα και μόνα νόμιμα συμφέροντα του κυρίου. Ωστόσο, η επανέναρξη της σύγκρουσης στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία θα ήταν ένας καλός οιωνός για τον Ατλαντικό Άξονα, ο οποίος εξακολουθεί να διστάζει για μια άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Έτσι, ο δοκιμασμένος μηχανισμός του Maïdan αρχίζει να λειτουργεί.


Ένας Αμερικανός αξιωματούχος έφτασε την προηγούμενη ημέρα των διαδηλώσεων και έδωσε το σύνθημα - σημειώστε ότι βρισκόταν στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος.

Εδώ, δεν πρόκειται για προσποίηση του εθνικού, η μέθοδος είναι πολύ πιο ριζοσπαστική: διεκδικείται το ουκρανικό μοντέλο, το πιο αιματηρό και καταστροφικό από αυτά που έλαβαν χώρα στον μετασοβιετικό χώρο. Κυματίζουν ουκρανικές σημαίες και ύμνοι, ακολουθούμενοι από ευρωπαϊκά σύμβολα. Η Ουκρανία είναι το μέλλον της ΕΕ, η οποία δεν είναι Ευρώπη.



Η απόσυρση του νομοσχεδίου ήταν λάθος, καθώς εκλήφθηκε από την κυβέρνηση ως ένδειξη αδυναμίας. Αυτό είναι το ίδιο λάθος που έκαναν οι ουκρανικές αρχές κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν: με κάθε παραχώρηση, η κατάσταση γινόταν πιο ριζοσπαστική. Και τώρα, ανοιχτά, οι διαδηλωτές συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους και να ζητούν την αποχώρηση αυτής της κυβέρνησης, υπό τους ήχους του "Ζήτω η Ουκρανία".

Η ριζοσπαστική ατλαντική αντιπολίτευση ζητά μια "μη αναστρέψιμη" πορεία προς μια μυθική Δύση, από την οποία στην πραγματικότητα απομακρύνεται ως εξής:

"Αρκετά κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν ζητήσει περαιτέρω συγκεντρώσεις το βράδυ της Πέμπτης και την απελευθέρωση δεκάδων κρατούμενων διαδηλωτών. Η κινητοποίηση "δεν θα σταματήσει μέχρι να υπάρξει εγγύηση ότι η Γεωργία είναι σταθερά προσηλωμένη σε μια φιλοδυτική πορεία", ανέφεραν σε κοινή τους δήλωση. "

Οι "ειδικοί" ενθουσιάζονται με ένα πιθανό νέο Μαϊντάν:

Στην πραγματικότητα, η συζήτηση πηγαίνει πολύ παραπέρα από τις απλές διαδηλώσεις, το ζήτημα της ένοπλης σύγκρουσης κατά της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας είναι αυτό που πραγματικά διακυβεύεται. Αυτό θα προκαλούσε την ανάφλεξη της χώρας - και την εξαφάνισή της - σύμφωνα με το ουκρανικό μοντέλο.


Ο παγκοσμιοποιητικός μύθος της ρωσικής κατοχής της Γεωργίας

Για να νομιμοποιηθούν όλα αυτά, βρίσκουμε πάντα την ίδια αφήγηση - πρόκειται για την απελευθέρωση της χώρας από τη ρωσική κατοχή ή από τη ρωσική επιρροή. Για παράδειγμα, το νομοσχέδιο για την εισαγωγή κάποιας διαφάνειας στην ξένη χρηματοδότηση όλων αυτών των οργανώσεων στη Γεωργία αποκαλείται ρωσική επιρροή, ενώ αποτελεί αντιγραφή και επικόλληση του αμερικανικού νόμου FARA, ο οποίος δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα για τις ΗΠΑ στο εσωτερικό τους. Γίνεται επίσης λόγος για τη λεγόμενη "κατοχή" από τη Ρωσία μέρους του γεωργιανού εδάφους, δηλαδή της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, παρά τους δύο πολέμους που έχει ήδη επιχειρήσει η Γεωργία εναντίον αυτών των εδαφών το 1992 και το 2008. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στην πρόσφατη πολιτική τους ιστορία, για να καταλάβουμε τον παραλογισμό της κατηγορίας.


Πρώτα απ' όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι η Οσετία είναι χωρισμένη στα δύο, ο νότος ανήκε στη Γεωργιανή Σοβιετική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και ο βορράς στη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, οι οποίες ήταν τότε συνιστώσες μιας ενιαίας χώρας - της ΕΣΣΔ, λαμβάνοντας υπόψη ότι η Γεωργία έγινε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας το 1801, γεγονός που της επέτρεψε να προστατευτεί από πολυάριθμες και επαναλαμβανόμενες ξένες επιθέσεις, ιδίως από την Τουρκία. Τόσο η Νότια Οσετία όσο και η Αμπχαζία έχουν ισχυρές δικές τους πολιτιστικές παραδόσεις, οι οποίες έχουν ελάχιστη σχέση με τη Γεωργία. Έτσι, όταν το 1988, ακόμη υπό την εξουσία της ΕΣΣΔ, η Γεωργία ξεκίνησε μια πολιτική ενίσχυσης της γεωργιανής γλώσσας (κάθε παραλληλισμός με τη μετασοβιετική Ουκρανία έχει τη θέση του, καθώς η ιδέα είχε ήδη δοκιμαστεί), άνοιξε μια σύγκρουση με τις περιοχές αυτές.


Η κατάσταση στην Αμπχαζία ήταν βίαιη. Μετά την έναρξη μιας πολιτικής σύγκρουσης το 1988, η αντιπαράθεση ξεκίνησε το 1989 και η Αμπχαζία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1990. Στις 14 Αυγούστου 1992, ο γεωργιανός στρατός εισήλθε στην Αμπχαζία την ημέρα που το κοινοβούλιο της Αμπχαζίας ήθελε να προτείνει μια ομοσπονδιακή ένωση με την Τιφλίδα, η οποία δεν το ήθελε (κάθε ομοιότητα με την Ουκρανία έχει τη θέση της). Ο πόλεμος θα διαρκέσει μέχρι το 1993, με τη βοήθεια εθελοντών από την Οσετία και τον Καύκασο, η Αμπχαζία θα απωθήσει τον γεωργιανό στρατό. Στις 26 Νοεμβρίου 1994, το Κοινοβούλιο της Αμπχαζίας ενέκρινε το Σύνταγμά της, το οποίο αργότερα επιβεβαιώθηκε με δημοψήφισμα το 1999.


Στις 20 Σεπτεμβρίου 1990, η Νότια Οσετία ανακήρυξε την κυριαρχία της ως ανεξάρτητη δημοκρατία εντός της ΕΣΣΔ, την οποία η Γεωργία αρνήθηκε να επικυρώσει και ξεκίνησε μια μακρά πολιτική και νομική σύγκρουση. Την 1η Σεπτεμβρίου 1991, το Συμβούλιο των Λαϊκών Αντιπροσώπων της Νότιας Οσετίας ζήτησε από την RSFSR (Ρωσική Σοβιετική Δημοκρατία) να ενσωματώσει τη Νότια Οσετία - κάτι που λογικά θα επανένωνε τον διαιρεμένο λαό. Στις 21 Δεκεμβρίου 1991, η Οσετία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της και το 99% του πληθυσμού υποστήριξε την απόφαση αυτή σε δημοψήφισμα στις 3 Ιανουαρίου 1992, με σκοπό την επακόλουθη ενσωμάτωση στη Ρωσία. Αυτό δεν έγινε δεκτό από τη Γεωργία, η οποία είχε ανεξαρτητοποιηθεί. Στη συνέχεια, η Γεωργία εξαπέλυσε ένοπλη σύρραξη κατά της Νότιας Οσετίας, η οποία μετά από 18 μήνες πολέμου κατέληξε στη Συμφωνία του Σότσι στις 24 Ιουνίου 1992, που υπογράφηκε μεταξύ της Γεωργίας, της Νότιας Οσετίας και της Ρωσίας. Προβλέπει σε γενικές γραμμές :


"Συστήνεται Κοινή Επιτροπή Ελέγχου (ΚΕΕ), αποτελούμενη από εκπροσώπους της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Γεωργίας, της Βόρειας Οσετίας και της Νότιας Οσετίας, η οποία θα λειτουργεί σε συνεργασία με ομάδα στρατιωτικών παρατηρητών,

Μια κοινή δύναμη δημιουργείται για να εγκαθιδρύσει την ειρήνη και να διατηρήσει το νόμο και την τάξη με συμφωνία των μερών. "

Τελικά, η Ρωσία ορίστηκε με αμοιβαία συμφωνία ως η κύρια ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή το 1994:


"Η απόφαση της ΚΣΕ της 6ης Δεκεμβρίου 1994 σχετικά με την Κοινή Ειρηνευτική Δύναμη αναγνώρισε "σημαντικές ελλείψεις στην οργανωτική και προσωπική δομή, τον οπλισμό και τις δραστηριότητες των ειρηνευτικών ταγμάτων της Γεωργίας και της Οσετίας" και το ρωσικό ειρηνευτικό τάγμα περιγράφηκε ως "εγγυητής της σχετικής σταθερότητας στη ζώνη των συγκρούσεων". "

Μετά τη γεωργιανή έγχρωμη επανάσταση του 2003 και την επακόλουθη άνοδο του Σαακασβίλι στην εξουσία, η Γεωργία εξαπέλυσε το 2008 στρατιωτική επιχείρηση κατά της Νότιας Οσετίας. Στις 8 Αυγούστου 2008, στις αρχές της νύχτας, κατά παράβαση των συμφωνιών του Σότσι, ο γεωργιανός στρατός επιτέθηκε στη Νότια Οσετία και εισέβαλε στην πρωτεύουσά της, το Τσχινβάλι, με το πρόσχημα της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης:


"Ο Μαμούκα Κουρασβίλι, διοικητής των Γεωργιανών ειρηνευτικών δυνάμεων, χαρακτήρισε τη στρατιωτική επιχείρηση στη ζώνη σύγκρουσης Γεωργίας-Οσετίας ως "την εγκαθίδρυση συνταγματικής τάξης στη Νότια Οσετία". Κάλεσε επίσης τους Ρώσους ειρηνευτές, που σταθμεύουν στη ζώνη σύγκρουσης, να μην παρεμβαίνουν στην κατάσταση. "

Ο γεωργιανός στρατός βομβαρδίζει αδιακρίτως την πρωτεύουσα, ενώ τα τανκς στέλνονται μαζί με το πεζικό. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, η Ρωσία ζητά έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και παρέχεται στρατιωτική βοήθεια στους μαχητές και τον πληθυσμό της Νότιας Οσετίας, προφανώς από τη Βόρεια Οσετία και την Αμπχαζία. Νωρίς το πρωί, ο γεωργιανός στρατός άνοιξε πυρ κατά των Ρώσων ειρηνευτικών δυνάμεων και το κοινοβούλιο της Βόρειας Οσετίας (ρωσική περιοχή) κάλεσε τη Ρωσία να βοηθήσει τη Νότια Οσετία. Η Ρωσία στέλνει τον στρατό της στο τέλος της ημέρας. Στις 11 Αυγούστου, ρωσικά στρατεύματα εισέρχονται επίσης στην Αμπχαζία για να αποτρέψουν περαιτέρω γεωργιανή επιθετικότητα σε εκείνη την πλευρά. Στις 11 Αυγούστου, στις 13. 35, ο Σαακασβίλι υπογράφει κατάπαυση του πυρός, που προετοιμάστηκε από τη Γαλλία και τη Φινλανδία. Στις 12 Αυγούστου, στη 1 μ. μ. , ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ κήρυξε τη λήξη της στρατιωτικής επέμβασης.
Νομικά, η Ρωσία εισήλθε στη σύγκρουση βάσει των συμφωνιών του Σότσι του 1992.

Αυτό είναι που τα ατλαντιστικά μέσα ενημέρωσης αποκαλούν "κατοχή" της Γεωργίας από τη Ρωσία, χωρίς να ξεχνούν ότι κατηγορούν τη Ρωσία για τον πόλεμο του 2008, ενώ η Γεωργία ήταν αυτή που εξαπέλυσε τον στρατό της. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ίδια μιντιακή-πολιτική κατασκευή όπως με την Ουκρανία, που "δέχθηκε επίθεση" από τη Ρωσία, ενώ ήταν η Ρωσία που εξαπέλυσε τον στρατό της. Τώρα, έχοντας σβήσει την ιστορία από τη μνήμη ενός μέρους του πληθυσμού, η Γεωργία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανοίξει ένα νέο μέτωπο, κάτι που φοβούνται σήμερα και οι δύο δημοκρατίες. Παρόλο που υπάρχουν πλέον πολλοί Αμερικανοί στρατιώτες στη χώρα (είναι αδύνατο να βρει κανείς ακριβή στοιχεία, αλλά μπορεί να το διαπιστώσει, όπως έκανα εγώ, απλά περπατώντας στους δρόμους της Τιφλίδας και μετρώντας τα αμερικανικά στρατιωτικά αεροπλάνα στο αεροδρόμιο), οι περιοχές αυτές είναι θεμελιωδώς αντι-γεωργιανές, έχουν ήδη πληρώσει υψηλό τίμημα για τη γειτονιά τους. Έτσι, η Γεωργία κινδυνεύει να λάβει ένα δεύτερο Ντονμπάς, κατά το ουκρανικό μοντέλο που λατρεύει, με άμεση απώλεια εδαφών, τα οποία προς το παρόν εξακολουθούν να διστάζουν να εισέλθουν στη Ρωσία και τα οποία η Ρωσία διστάζει να ενσωματώσει, αν και αναγνώρισε την ανεξαρτησία τους το 2008.

Karine Bechet-Golovko

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Πιεσμένη από τα υψηλότερα επιτόκια και την επιβράδυνση των τεχνολογικών επενδύσεων, η SIlicon Valley Bank αναλαμβάνεται από την FDIC μετά την κατάρρευση των μετοχών της.

Ένας εργαζόμενος ενημερώνει τους πελάτες ότι τα κεντρικά γραφεία της Silicon Valley Bank είναι κλειστά την Παρασκευή στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας. Η Silicon Valley Bank έκλεισε από τις ρυθμιστικές αρχές της Καλιφόρνιας και τέθηκε υπό τον έλεγχο της αμερικανικής Federal Deposit Insurance Corp.

του Joseph N. DiStefano/ The Philadelphia Enquirer/ 11-3-23

Την Πέμπτη είχαμε μια παλιομοδίτικη επιδρομή σε μια μεγάλη αμερικανική τράπεζα. Η τράπεζα πέθανε, και η Wall Street κράτησε την αναπνοή της, ελπίζοντας ότι αυτό δεν ήταν μεταδοτικό.

Η επιδρομή στη Silicon Valley Bank δεν ήταν σαν την επιδρομή στις τράπεζες στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν οι πανικόβλητοι καταθέτες έκαναν ουρά στη Νέα Υόρκη και τη Φιλαδέλφεια για να ανακτήσουν τις οικονομίες τους, μόνο για να δουν τις τράπεζες να ξεμένουν από μετρητά και να κλείνουν - μερικές φορές για πάντα, αφήνοντάς τες χρεοκοπημένες.

Η ασφάλιση των καταθέσεων έχει ως επί το πλείστον απαλύνει αυτό το πρόβλημα, τουλάχιστον για όσους από εμάς έχουν λιγότερα από το ομοσπονδιακό ασφαλισμένο όριο των 250. 000 δολαρίων στους λογαριασμούς τους.

Και όμως, την Πέμπτη, οι καταθέτες δεν μπορούσαν να πάρουν τα χρήματά τους από την Silicon Valley Bank αρκετά γρήγορα. Τα συστήματα κατέρρευσαν, τα αποθέματα εξαντλήθηκαν. Το πρωί της Παρασκευής, πολιτειακές και ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές επενέβησαν, κλείνοντας γραφεία από την έδρα της Silicon Valley στη Σάντα Κλάρα μέχρι το τοπικό της φυλάκιο στο West Conshohocken. Οι ρυθμιστικές αρχές θα περάσουν το Σαββατοκύριακο προσπαθώντας να διορθώσουν ό,τι έχει απομείνει.

Η Silicon Valley ήταν η 16η μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη χρηματοδότηση αναδυόμενων τεχνολογικών εταιρειών. Οι εταιρείες βιοτεχνολογίας στην περιοχή της Φιλαδέλφειας, τις οποίες βοήθησε και από τις οποίες ήλπιζε να επωφεληθεί, περιλαμβάνουν τις Aclaris, Immunome, Orchestra BioMed, PhaseBio και Triduum. Μια επενδυτική εταιρεία στην περιοχή της Φιλαδέλφειας δήλωσε την Παρασκευή σε συνεργάτες της ότι ορισμένες από τις εταιρείες τεχνολογίας που υποστηρίζει είχαν λογαριασμούς στην αποτυχημένη τράπεζα και εξετάζουν τον αντίκτυπο της εξαγοράς της.

Αυτό που τροφοδότησε τον ιδιαίτερο πανικό: η ανακοίνωση της τράπεζας ότι έχασε 2 δισεκατομμύρια δολάρια καθώς τα ομόλογα που κατέχει έχασαν την αξία τους λόγω της αύξησης των επιτοκίων. Αυτά είναι πολλά για εσάς ή εμένα ή την πολιτειακή κυβέρνηση, αλλά μόνο ένα μικρό κλάσμα των 175 δισεκατομμυρίων δολαρίων των συνολικών καταθέσεων της τράπεζας. Η τράπεζα είχε δηλώσει ότι ήταν έτοιμη να πουλήσει τα ομόλογα με ζημία και να αντικαταστήσει τις απώλειες, όπως κάνουν οι υγιείς εταιρείες, πουλώντας περισσότερες μετοχές, προσδοκώντας ότι θα επιστρέψουν οι καλές εποχές και τα υψηλά κέρδη.

Και ακόμη και αν δεν μπορούσαν, γιατί να πανικοβληθούν Οι τραπεζικές καταθέσεις δεν είναι ασφαλισμένες Όχι στη Silicon Valley, όπως αποδεικνύεται.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση αυτής της ασυνήθιστης τράπεζας στις 31 Δεκεμβρίου, περίπου 165 δισεκατομμύρια δολάρια σε καταθέσεις της Silicon Valley - δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος - δεν ήταν ασφαλισμένα από την Federal Deposit Insurance Corp (FDIC). Ορισμένα από αυτά τα χρήματα ήταν ξένα, αλλά τα περισσότερα ήταν πιθανώς σε λογαριασμούς πελατών της Silicon Valley, δανειοληπτών και άλλων που έκρυψαν τα μετρητά τους, συμπεριλαμβανομένων εκατομμυρίων σε κεφάλαια επενδυτών, στην τράπεζά τους.

Η εικόνα έχει αλλάξει από εκείνη την έκθεση, και η FDIC δήλωσε την Παρασκευή ότι δεν ήταν σίγουρη για το πόσα από τα χρήματα της Silicon Valley είναι σήμερα ανασφάλιστα.

Φυσικά, οι περισσότερες καταθέσεις δεν βρίσκονται στην τράπεζα, αλλά δανείζονται σε άλλους πελάτες. Αυτό κάνουν οι τράπεζες. Το σύστημα λειτούργησε καλά σε καλές εποχές, όταν ήταν εύκολο για τις πολλά υποσχόμενες εταιρείες λογισμικού και βιοτεχνολογίας να πουλήσουν μετοχές, να αποπληρώσουν δάνεια και, με την ελπίδα ότι θα αποφέρουν κέρδη, ή να πωληθούν με ένα παχυλό premium, μετά από μερικά φρενήρη χρόνια χρηματοδότησης και ανάπτυξης προϊόντων.

Αλλά αυτή τη φορά οι πελάτες σταμάτησαν να εμπιστεύονται τη Silicon Valley. Θυμήθηκαν ότι οι καταθέσεις τους δεν ήταν ασφαλισμένες και ότι βρίσκονταν υπό πίεση μετά από μήνες αύξησης του επιχειρηματικού κόστους και της αδύναμης χρηματιστηριακής αγοράς. Τελικά ταράχτηκαν από την ατυχή ανακοίνωση της τράπεζας σε μια ευάλωτη στιγμή και έτρεξαν για τα μετρητά που υπήρχαν - τα οποία δεν ήταν αρκετά για όλους.

Καθώς οι καταθέτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους, η μετοχή έχασε το μεγαλύτερο μέρος της αξίας της και στη συνέχεια σταμάτησε να διαπραγματεύεται. Οι τιμές άλλων τραπεζών μειώθηκαν επίσης, σαν να αναρωτιούνται οι έμποροι ποια τράπεζα θα είναι η επόμενη. Οι τράπεζες πολλών μεγεθών (αν και όχι όλες οι τράπεζες) έχουν μεγάλους όγκους ομολόγων που δεν θα αξίζουν όσα πλήρωσαν γι' αυτά, αν αναγκαστούν να τα πουλήσουν, όπως η Silicon Valley.
Ο Tom Gordon διηύθυνε το γραφείο της τράπεζας στο West Conshy και χαίρει μεγάλης εκτίμησης από το τοπικό κοινό της βιοτεχνολογίας. Όταν τον ρώτησα για τις εταιρείες που βοήθησε να δημιουργηθούν και για το τι θα μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια, είπε ότι θα ήθελε να πει περισσότερα, "αλλά όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν είμαι σε θέση να το κάνω"

Η FDIC, η οποία συχνά οργανώνει πωλήσεις με σφηνάκια για μικρότερες τράπεζες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν βρήκε έτοιμο αγοραστή αυτή τη φορά και αντ' αυτού δημιούργησε έναν προσωρινό διάδοχο, την National Bank of Santa Clara, για την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων καταθέσεων της Silicon Valley, οι οποίες, όπως υποσχέθηκε, θα είναι διαθέσιμες το πρωί της Δευτέρας.

Το προφανώς πολύ μεγαλύτερο πλήθος των ανασφάλιστων καταθετών θα λάβει κάποια χρήματα - "ένα προκαταβολικό μέρισμα" - την επόμενη εβδομάδα, μαζί με ένα "πιστοποιητικό για το υπόλοιπο ποσό των ασφαλισμένων κεφαλαίων τους" Στη συνέχεια, ο οργανισμός θα πουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία της Silicon Valley.

Ανάλογα με το πώς θα πάνε αυτές οι πωλήσεις σε αυτή την αργή οικονομία, μελλοντικές επιστροφές σε εταιρείες και άλλους καταθέτες "μπορεί να γίνουν", κατέληξε η FDIC.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη  

Σήμερα, η Ελλάδα, σφιχτο δένει το βαρύτατο πένθος της, για τον άδικο χαμό 57 ψυχών, με την ξεχειλίζουσα οργή της για το προαναγγελθέν σιδηροδρομικό έγκλημα. Παραμονές εκλογών, καταγγέλλει προς πάσα κατεύθυνση τις φρικιαστικές συνέπειες της προχωρημένης σήψης των τελευταίων δεκαετιών, που το προκάλεσε. Πρόκειται για:

* την υπογραφή, αλλά και την πειθήνια εξυπηρέτηση των εγκληματικού περιεχομένου μνημονίων,

* την ακραίας μορφής υποτέλεια, που ξεπούλησε τη Μακεδονία, συζητά τώρα για τρόπους συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, εγκαταλείπει χωρίς θωράκιση εθνικά ευαίσθητες περιοχές της πατρίδας μας και κόπτεται για τα συμβαίνοντα στον πόλεμο της Ουκρανίας, ενόσω ουδόλως την έχει απασχολήσει ο συσχετισμός του με την περίπτωση της Κύπρου,

*την ευρείας έκτασης και κατ’εξακολούθηση διάδοσης ψευδών ειδήσεων, όπως ανάμεσα και σε πολλά άλλα για το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία μας, ενώ στην πραγματικότητα καταρρέει, για το πόσο δήθεν μας θαυμάζει η υφήλιος για τα οικονομικά μας επιτεύγματα, ενώ από 14η οικονομία της ΕΕ το 2010, έχουμε καταποντιστεί στην προτελευταία θέση, με μόνη μετά από εμάς τη Βουλγαρία, για την “θαυματουργική” μετατροπή του χρέους μας που, δήθεν τώρα κατέστη βιώσιμο, παρότι συμμετέχει με πάνω από 200% στο ΑΕΠ, ενώ το 2010 με 110% στο ΑΕΠ δεν ήταν βιώσιμο, για τη δήθεν ανάπτυξή μας, παρότι μετά το 2010 πηγαίνουμε σταθερά προς τα πίσω και όχι μπροστά, για το δήθεν τέλος της εποπτείας μας, παρότι αυτή θα εξακολουθήσει μέχρις ότου πληρωθεί το 85% του χρέους, για τον δήθεν πακτωλό επενδύσεων, ενώ πρόκειται για το αλύπητο ξεπούλημα ολόκληρης της Ελλάδας, για την ανοχή των πολυάριθμων συστημικών ΜΜΕ, που αναλύουν τμήμα μόνο των εκάστοτε ειδήσεων, ενώ ενσυνειδήτως αποκρύπτουν ή αλλοιώνουν τις υπόλοιπες, κλπ.,κλπ.

*τη συστηματική αλλοίωση της ιστορίας μας, όπως ήδη καταγράφεται στα σχολικά βιβλία, με απάλειψη όλων όσων αποτελούν τη βάση της εθνικής μας υπόστασης και υπερηφάνειας,

*την ενθάρρυνση σύστασης ενώσεων γερμανοελληνικής φιλίας, με στόχο την “αντικειμενική εμφάνιση της ιστορίας της κατοχής”,

*την επίσημη δήλωση της ΠτΔ ότι θα “λύσουμε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας” με τη συρροή μεταναστών,

* την πολυπολιτισμικότητα, που αναγνωρίζεται ως “προοδευτική” ενώ αντιθέτως ο πατριωτισμός ως “οπισθοδρομικός”,

*την αλόγιστη ιδιωτικοποίηση των πάντων, που φτάνει και μέχρι το κόκαλο των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας,

κ.ο.κ., ο κατάλογος είναι αχανής.


Και έρχομαι στο επί χρόνια και παντοιοτρόπως προετοιμασμένο αποτρόπαιο σιδηροδρομικό έγκλημα (και όχι δυστύχημα, όπως γίνεται προσπάθεια χαρακτηρισμού του). Διερωτώμαι πόσοι από τους συμπατριώτες μας πείθονται ότι “ένοχοι, που πρέπει να τιμωρηθούν” είναι καταρχήν ο πριν από εξάμηνο περίπου αχθοφόρος, που χρίστηκε σταθμάρχης Λάρισας με μηδενικά προσόντα, καθώς και κάποιοι πρόσθετοι που ανακαλύπτονται, μετά από “ευσυνείδητες” προσπάθειες. Και ως πειστήρια της ενοχής τους προβάλλονται κάποια λόγια τους σε κακά ελληνικά, που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ με βάση τις σχετικές συνομιλίες τους στο κινητό, αμέσως μετά τη σιδηροδρομική κόλαση. Με αυτή την αρχή, θα πρεπει στείλουμε στον εισαγγελέα και τους Ρομά, ως υπεύθυνους της καταστροφής, επειδή έκλεβαν καλώδια, αλλά και τους ....αρουραίους που ανενόχλητοι κυκλοφορούσαν ανάμεσα στα καλώδια, στους πίνακες ελέγχου και ήδη από ότι ελέχθη, προκάλεσαν δυστυχήματα/εγκληματα στο παρελθόν. Και, συνεπώς, να αφήσουμε ατιμώρητους, αυτούς που:

- έφεραν τα μνημόνια στην Ελλάδα και που κόπτονται διαχρονικά για την εφαρμογή του απάνθρωπου περιεχομένου τους,

-ιδιωτικοποιησαν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, και τις πιο ευαίσθητες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, όπου και κατεξοχήν ανήκουν οι σιδηρόδρομοι,

-άφησαν, επί χρόνια, την υποδομή των σιδηροδρόμων κυριολεκτικά να ρημάζεται,

-ανέχτηκαν, σε χώρα ευρωπαική του 21ου αιώνα, τον....χειρωνακτικό έλεγχο της κυκλοφορίας τρένων που τρέχουν με 170 χιλ. την ώρα,

Κ.ο.κ.

Έχουμε φτάσει, οπως θέλω να πιστεύω, στο τελευταίο σκαλοπάτι της κατάντιας μας. Όχι, απλώς, δεν είναι κακό να το δεχθούμε, αλλά θα έλεγα ότι είναι σωτήριο να το συνειδητοποιήσουμε. Διότι μόνον τότε θα επιστρατεύσουμε τις ικανότητές μας, που είναι και πολλές και αξιόλογες, αλλά που δυστυχώς βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Διότι μόνον τότε θα αντιμετωπίσουμε στη σωστή τους βάση τους εταίρους, συμμάχους, φίλους και εχθρούς, και θα μπορέσουμε να αρχίσουμε την ανοικοδόμηση της ρημαγμένης, από κάθε πλευρά, πατρίδας μας.

Σήμερα, όλος ο λαός μας είναι στο δρόμο και οργισμένος απαιτεί την τιμωρία των ενόχων. Ελπίζω, όχι του σταθμάρχη...

Ωστόσο, η όποιας μορφής τιμωρία των ενόχων δεν αποτελεί λύση στο ελληνικό μέγα πρόβλημα. Αυτό, που τώρα χρειάζεται κατεπειγόντως είναι η συνειδητοποίηση του καθένα από εμάς, για το πως φτάσαμε μέχρι τα Τάρταρα, πόσο άθλια χρησιμοποιήθηκε και εξαπατήθηκε ο λαός μας, και κυρίως τι άλλα ακόμη πιο φοβερά μας επιφυλάσσει το μέλλον, αν δεν αφυπνιστούμε εδώ και τώρα.

Είμαι κάθετα εναντίον κάθε μορφής βίας, αναρχίας και εγκληματικών ενεργειών. Ωστόσο, επιβάλλεται, για την επιβίωση της Ελλαδας, να μην ξεχαστεί ούτε για δευτερόλεπτο το αποτρόπαιο αυτό σιδηροδρομικό συμβάν, να αποδοθούν οι ευθύνες σε όσους το προκάλεσαν, και να αναζητηθούν τρόποι, όσο δύσκολοι και αν φαίνονται, προς το παρόν, για να επιτευχθεί ειρηνική ανατροπή της σαπίλας, και για να τεθούν νέες και υγιείς βάσεις στο μέλλον της πατρίδας μας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από τον Ralph Schoellhammer

Κάποτε, η Ευρώπη ήταν η καρδιά της καινοτομίας και της ανάπτυξης. Γιατί όμως τόσοι πολλοί βιομηχανικοί κολοσσοί μεταφέρουν την παραγωγή τους σήμερα

Οι υπέρογκοι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος και η γραφειοκρατία πνίγουν την ευρωπαϊκή βιομηχανία, γράφει το Spiked. Οι ευρωπαϊκές εταιρείες αργοπεθαίνουν.

Η μεγαλύτερη χημική εταιρεία στον κόσμο, η BASF, μόλις ανακοίνωσε ότι θα μειώσει την παραγωγή της στην Ευρώπη, θα κλείσει αρκετές εταιρείες στη Γερμανία και θα περικόψει σχεδόν 2. 600 θέσεις εργασίας. Ένας από τους λόγους που προβάλλονται είναι η εκτίναξη της τιμής των υδρογονανθράκων, ενώ ξεχνάμε να αναφέρουμε άλλους εξίσου σημαντικούς παράγοντες. Ειδικότερα, το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή αγορά έχει πάψει να είναι παγκοσμίως ανταγωνιστική λόγω της υπερβολικής γραφειοκρατίας και των υπέρογκων φόρων. Τελικά, οι Ευρωπαίοι πελάτες θα λαμβάνουν χημικές ουσίες από την Κίνα, τη Νότια Κορέα και τις ΗΠΑ.

Η Ευρώπη ήταν κάποτε η καρδιά της καινοτομίας και της ανάπτυξης. Γιατί, λοιπόν, τόσοι πολλοί βιομηχανικοί κολοσσοί αποφασίζουν να μεταφέρουν την παραγωγή τους Επειδή δεν είναι μόνο η BASF και η γερμανική χημική βιομηχανία που εγκαταλείπουν σήμερα την Ευρώπη. Ο όμιλος Volkswagen ανακοίνωσε επίσης πρόσφατα ότι το κύριο μέρος της παραγωγής του θα μεταφερθεί σύντομα από τη Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εκ πρώτης όψεως, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Αλλά οι περισσότερες οικονομικές τάσεις δεν υπόσχονται καλά πράγματα για τη Δύση.

Ας πάρουμε την παραγωγή ενέργειας. Οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί καταναλωτές αντιμετωπίζουν ήδη υψηλές τιμές. Αυτό συμβαίνει ενώ κυβερνητικά όργανα, όπως η Επιτροπή Ρύθμισης Πυρηνικών Πόρων των ΗΠΑ, κλείνουν πυρηνικά εργοστάσια όπου μπορούν.Εν τω μεταξύ, πέρυσι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία μερικές φορές αναφέρονται ως πρατήριο καυσίμων, κατασκεύασαν τον τρίτο πυρηνικό αντιδραστήρα τους μέσα σε 10 χρόνια.
Και τι γίνεται με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως λύση στα κλιματικά προβλήματα και τις κυμαινόμενες τιμές των υδρογονανθράκων Η εταιρεία Boreas έπρεπε να υποβάλει οικολογική έκθεση 13. 275 σελίδων (!) για να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες στα ανοικτά των βρετανικών ακτών στο Νόρφολκ.

Η Γερμανία θα πρέπει να κατασκευάσει 43 γήπεδα ποδοσφαίρου με ηλιακούς συλλέκτες και 1600 αντλίες θερμότητας την ημέρα, καθώς και 27 χερσαίες και 4 υπεράκτιες μονάδες αιολικής ενέργειας την εβδομάδα για να επιτύχει τους στόχους της πράσινης μετάβασης έως το 2030. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι πρόκειται για αδύνατη αποστολή.

Υποστηρίζεται ότι το Green New Deal και οι καινοτομίες στους ηλιακούς συλλέκτες θα λύσουν ως εκ θαύματος όλα μας τα προβλήματα. Αλλά η Δύση λέει ψέματα στον εαυτό της.

πηγή: Continental Observer



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από τον Eric Zuesse /  reseauinternational.net 

Η αμερικανική αυτοκρατορία ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου 1945 από τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν, κατόπιν συμβουλής του ήρωά του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, αλλά η αμερικανική αυτοκρατορία, η μόνη αυτοκρατορία που υπήρξε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κρύφτηκε με επιτυχία από το κοινό, δεν διακήρυξε ποτέ τον εαυτό της ως τέτοια, παρά το γεγονός ότι διαθέτει πλέον 900 μη αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στις αποικίες της (μεταξύ των συμμάχων της) σε όλο τον κόσμο και παρά το γεγονός ότι έχει γίνει, μέχρι σήμερα, μακράν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία του κόσμου (αυτές οι 900 ξένες στρατιωτικές βάσεις είναι επιπλέον των 749 αμερικανικών βάσεων στην εθνική επικράτεια).


Αλλά σήμερα, η μεγαλύτερη αυτοκρατορία όλων των εποχών έχει ξεκινήσει τη διαδικασία της κατάρρευσης, η οποία τεκμηριώνεται στο άρθρο, κατά πρώτο λόγο δείχνοντας τον εξτρεμισμό των ψεμάτων που χρησιμοποιούν οι ηγέτες της αυτοκρατορίας («Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός», αυτή είναι η αλήθεια, αυτό είναι το τρέχον γεγονός) και την απελπισία εκείνων των ανθρώπων που «κατασκευάζουν» τις «πληροφορίες» και, ως εκ τούτου, «ιστορία». Μέσα από όλα τα ψέματά τους μπορεί κανείς να καταλάβει πραγματικά ποιοι είναι και τι κάνουν.
Η Eva Bartlett μιλώντας στα Ηνωμένα Έθνη στις 10 Δεκεμβρίου 2016.
Καταγγέλλει το θλιβερό ψέμα των δυτικών μέσων ενημέρωσης για τη Συρία

Στις 9 Δεκεμβρίου 2016, η κορυφαία ανεξάρτητη πολεμική δημοσιογράφος Eva Bartlett μίλησε στον ΟΗΕ, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως ανεξάρτητη δημοσιογράφο που έχει βρεθεί αρκετές φορές στη Συρία χωρίς ποτέ να πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς του πολέμου. Μπορείτε να δείτε την 19λεπτη παρουσίασή του κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο. Αξίζει πραγματικά να το παρακολουθήσετε γιατί είναι τόσο ενδιαφέρον. Είναι 100% αλήθεια (απ' όσο μπορώ να πω από τις δικές μου ανεξάρτητες πηγές):

"Τα ψέματα των δυτικών μέσων ενημέρωσης για τη Συρία αποκαλύπτονται (από την Καναδή δημοσιογράφο Eva Bartlett)" (στα αγγλικά), 19 λεπτά από την Eva Bartlett, 10 Δεκεμβρίου 2016, Ηνωμένα Έθνη, Νέα Υόρκη

Αυτή είναι μια αρχειοθετημένη κασέτα του YouTube και όχι η αρχική κασέτα. Πράγματι, το YouTube ανάγκασε τον ιδιοκτήτη να το αφαιρέσει από όλες τις αναρτήσεις του στο YouTube:


• https://www. youtube. com/watch?v=g1VNQGsiP8M ΑΦΑΙΡΕΘΕΊ ΒΊΑΙΑ ΑΠΌ ΤΟ YOUTUBE
• https://web. archive. org/2017/04/28/https://www. youtube. com/watch?v=g1VNQGsiP8M Η έκδοση που αποθηκεύτηκε στα αρχεία
• https://www. youtube. com/watch?app=desktop&v=g1VNQGsiP8M ΠΟΥ ΑΦΑΙΡΈΘΗΚΑΝ ΒΊΑΙΑ ΑΠΌ ΤΟ YOUTUBE

Ο ιδιοκτήτης του ιστότοπου εξήγησε την 1η Φεβρουαρίου 2023 ότι είχε αναγκαστεί από το YouTube να αφαιρέσει τα βίντεό του: έτσι αρχειοθέτησα τις εξηγήσεις του αρκετές φορές, σε περίπτωση που το YouTube αποφάσισε να αναγκάσει να αφαιρέσει και αυτό το βίντεο.

(Εξήγησα νωρίτερα μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της για να μειώσουν το μέγεθος του κοινού των επικοινωνιών μου. )


Τα Ηνωμένα Έθνη διαθέτουν πολλές πληροφορίες που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επιλέξει και προσλάβει δυνάμεις πληρεξουσίων για να καταστρέψει τη Συρία, εκτός εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταφέρει να θέσει υπό τον έλεγχο της την οικογένεια Σαούντ. Ακόμη και όταν παρουσιάστηκαν στον ΟΗΕ αδιάσειστα στοιχεία ότι οι ΗΠΑ είχαν διαπράξει ψευδορκία δηλώνοντας ότι η συριακή κυβέρνηση είχε παραβιάσει την απαγόρευση των χημικών όπλων, τα στοιχεία αυτά απλώς αγνοήθηκαν από τους αξιωματούχους του ΟΗΕ.


Η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι αποικίες της λένε ψέματα και για τον πόλεμο στην Ουκρανία (αποικίες εκτός από αυτές που συμμετείχαν στο πραξικόπημα στα τέλη του 2013 - το πραξικόπημα του Μεϊντάν - που ελέγχεται από την ίδια την Ουκρανία, την οποία οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν ως το κύριο πεδίο μάχης από το 1945 για να κατακτήσουν τη Ρωσία). Φυσικά, η αμερικανική κυβέρνηση χαρακτηρίζει "μυθοπλασία" την έκθεση του αμερικανού ερευνητή δημοσιογράφου Seymour Hersh σχετικά με το πώς ο πρόεδρος Joe Biden διέταξε την ανατίναξη (σε συντονισμό με τη νορβηγική κυβέρνηση) και την καταστροφή των αγωγών Nord Stream I και II του ρωσικού φυσικού αερίου προς τη Γερμανία.


Ο γενναίος Χένρι Κίσκις, τι θα κάνουμε μαζί σου;

Ομοίως, ο πόλεμος του 2003 στο Ιράκ, που βασίστηκε εξ ολοκλήρου σε ψέματα, ήταν ένα ακόμη παράδειγμα της συνεχούς εξαπάτησης και της απεριόριστης περιφρόνησης του ίδιου του λαού από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Υπάρχουν τόσα πολλά παρόμοια παραδείγματα, όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ που υπέγραψε τη συμφωνία με την Κίνα δηλώνοντας ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας, μόνο και μόνο για να έχει η ίδια κυβέρνηση των ΗΠΑ να προμηθεύει όπλα και στρατεύματα στην Ταϊβάν και να ενθαρρύνει την τοπική κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεν είναι μέρος της Κίνας.

Προφανώς δεν υπάρχει όριο στον παραλογισμό και την αφθονία των ψεμάτων που λέει η κυβέρνηση των ΗΠΑ (και τα "μέσα ενημέρωσης" του), είναι ο πόλεμος που διεξάγει εναντίον του παγκόσμιου πληθυσμού. Τόσο απελπισμένοι έχουν γίνει. Είναι αρκετά απελπισμένοι ώστε να εξαπολύσουν πυρηνικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και/ή της Κίνας βασιζόμενοι ακόμα σε ψέματα Αυτό είναι το ερώτημα.



μεταφρασμένο από τον Bertrand Hédouin



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου