Articles by "Γενετική"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γενετική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Το χρωμόσωμα Υ που καθορίζει το αρσενικό φύλο εκφυλίζεται και μπορεί να εξαφανιστεί σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο The Consversation.

Τα καλά νέα είναι ότι δύο είδη τρωκτικών έχουν ήδη χάσει το χρωμόσωμά Υ και έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. Η ανθρωπότητα, σύμφωνα με τη μελέτη, ίσως αναπτύξει νέα γονίδια που θα καθορίζουν το φύλο.

Πώς το χρωμόσωμα Υ καθορίζει το ανθρώπινο φύλο

Στα θηλαστικά τα θηλυκά έχουν δύο χρωμοσώματα Χ, ενώ τα αρσενικά έχουν ένα Χ και ένα μικροσκοπικό χρωμόσωμα που ονομάζεται Υ. Τα ονόματα δεν έχουν καμία σχέση με το σχήμα τους- το Χ σήμαινε «άγνωστο».

Το Χ περιέχει περίπου 900 γονίδια που ορίζουν λειτουργίες άσχετες με το φύλο. Το Υ όμως περιέχει μόλις 55 γονίδια και απλό επαναλαμβανόμενο DNA που δεν φαίνεται να κάνει τίποτα. Ωστόσο,το χρωμόσωμα καθορίζει το αρσενικό φύλο, καθώς δίνει το έναυσμα για την ανάπτυξη του όρχεως, που με τη σειρά του παράγει τις ανδρικές ορμόνες (τεστοστερόνη και τα παράγωγά της).

Τα περισσότερα θηλαστικά έχουν ένα Χ και ένα Υ χρωμόσωμα παρόμοιο με το δικό μας- ένα Χ με πολλά γονίδια και ένα Υ με το SRY και μερικά άλλα. Αυτό το σύστημα παρουσιάζει προβλήματα λόγω της άνισης δοσολογίας των γονιδίων Χ στα αρσενικά και στα θηλυκά είδη.

Αυτό που έχει εντυπωσιάσει τους ερευνητές, είναι ότι ο πλατύπους της Αυστραλίας έχει εντελώς διαφορετικά χρωμοσώματα φύλου που μοιάζουν περισσότερο με εκείνα των πτηνών. Στους πλατύποδες, το ζεύγος ΧΥ είναι απλώς ένα συνηθισμένο χρωμόσωμα, με δύο ίσα μέλη. Αυτό υποδηλώνει ότι το Χ και Υ ήταν ένα συνηθισμένο ζεύγος χρωμοσωμάτων.

Αυτό πρέπει να σημαίνει ότι το χρωμόσωμα Υ έχει χάσει 900-55 ενεργά γονίδια κατά τη διάρκεια των 166 εκατομμυρίων ετών που οι άνθρωποι και οι πλατύποδες εξελίσσονται χωριστά. Αυτή είναι μια απώλεια περίπου πέντε γονιδίων ανά εκατομμύριο χρόνια. Με αυτόν τον ρυθμό, τα τελευταία 55 γονίδια θα έχουν χαθεί σε 11 εκατομμύρια χρόνια.

Οι συνέπειες της εξαφάνισης του


Ορισμένες σαύρες και φίδια αποτελούνται μόνο από θηλυκά και μπορούν να γεννήσουν αυγά από τα δικά τους γονίδια, μια διαδικασία γνωστή ως παρθενογένεση. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο ή σε άλλα θηλαστικά επειδή έχουμε τουλάχιστον 30 κρίσιμα γονίδια που λειτουργούν μόνο αν προέρχονται από τον πατέρα. Τι σημαίνει λοιπόν η εξαφάνιση του χρωμοσώματος Υ για το μέλλον της ανθρωπότητας;

Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν ότι στο μέλλον, οι άνθρωποι μπορεί να αναπτύξουν ένα νέο γονίδιο που θα καθορίζει το φύλο. Ωστόσο, η εξέλιξη ενός νέου γονιδίου που καθορίζει το φύλο ενέχει κινδύνους. Για παράδειγμα, αν εξελιχθούν πολλά συστήματα σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα τον διαχωρισμό νέων ειδών, κάτι που συνέβη με τους τυφλοπόντικες και τους αρουραίους της Ιαπωνίας.

Έτσι, αν κάποιος επισκεφτεί τη Γη σε 11 εκατομμύρια χρόνια, μπορεί να βρει πολλά και διαφορετικά ανθρώπινα είδη, τα οποία θα ξεχωρίζουν από τα διαφορετικά συστήματα διαχωρισμού των φύλων.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Η οικογένεια Ulas από το Χάταϊ της Τουρκίας, που περπατάει στα τέσσερα, με τους καρπούς των χεριών κάτω, έχει κάνει τους επιστήμονες να διαφωνούν.

Απομονωμένη σε μια απομακρυσμένη γωνιά της Τουρκίας, ανάμεσα σε χωμάτινους δρόμους και πέτρινα σπίτια, ζει μια οικογένεια που φαίνεται να μην αγγίζουν τα 4 εκατομμύρια εξέλιξης. Αρχικά διαφημιζόταν από Τούρκους επιστήμονες ως απόδειξη της «οπισθοδρομικής εξέλιξης», καθώς αρκετά μέλη της οικογένειας Ulas περπατάνε... στα τέσσερα.

Από τα 19 παιδιά που γεννήθηκαν από τον Resit και τη Hatice Ulas - οι οποίοι περπατάνε όρθιοι - πέντε αδέρφια χρησιμοποιούν ως έξτρα πόδια και τις παλάμες των χεριών τους, με εκπληκτική ευκινησία μάλιστα κόντρα σε αυτό που οι ερευνητές αρχικά νόμιζαν ότι ήταν μια υποτροπή στην εξέλιξη της ορθοστασίας.
Είναι τόσο σκληρό και αφύσικο για τους ανθρώπους να περπατάνε με αυτόν τον τρόπο που συχνά το χρησιμοποιούν οι πεζοναύτες των ΗΠΑ ως άσκηση αντοχής. Γι αυτήν την οικογένεια από την Τουρκία όμως είναι μια αποκαρδιωτική πραγματικότητα, καθώς φαίνεται να γυρίζουν εκατομμύρια χρόνια πίσω.



Οι πρώτες θεωρίες ανέφεραν λοιπόν- για να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση - πως τα αδέρφια περπατάνε όπως οι πρώτοι πρόγονοί μας, στα τέσσερα, προσφέροντας μια «οπτική» στο μακρινό παρελθόν. Σε αντίθεση όμως με τα πρωτεύοντα θηλαστικά από τα οποία εξελίχθηκαν οι άνθρωποι, τα αδέρφια Ulas δεν χρησιμοποιούν τις γροθιές τους για να περπατήσουν αλλά την παλάμη τους, προκαλώντας έτσι κάλους.

Ορισμένοι επιστήμονες χαρακτήρισαν την κατάστασή τους ως «οπισθοδρόμηση» - προκαλώντας την κριτική από άλλους ειδικούς που υποστηρίζουν ότι είναι ένας συνδυασμός «γενετικών» και «περιστασιακών» παραγόντων.

Οι αδερφές Safiye, Hacer, Senem και Emine αλλά και ο αδελφός τους Hüseyin έχουν περάσει πολλά χρόνια να βασανίζονται από σκληρούς χωρικούς στην επαρχία Hatay της νότιας Τουρκίας (κοντά στα σύνορα με τη Συρία). Κι όταν λέμε να βασανίζονται, δεν είναι μόνο οι ύβρεις που εκτοξεύονται συνέχεια προς αυτούς αλλά ακόμα και πέτρες ή κομμάτια βράχου.

Ένα έκτο αδερφάκι περπάτησε επίσης στα τέσσερα, αλλά δυστυχώς πέθανε σε ηλικία πέντε ετών.

Λόγω του bullying που δέχονται, οι γυναίκες τείνουν να μένουν ολοένα και περισσότερο κοντά στο σπίτι, αλλά σύμφωνα με τους επιστήμονες που μελέτησαν την οικογένεια, ο αδερφός τους περιφέρεται ορισμένες φορές για πολλά χιλιόμετρα απόσταση και έχει με κάποιους χωρικούς συζητήσεις και κουβέντες.
Κανένας από τους πέντε, (ηλικίας από 25 ως 41 ετών), δεν πήγε σχολείο, αλλά ήταν σε θέση να μάθει αρκετά κουρδικά για να επικοινωνεί με τα άλλα μέλη της οικογένειάς του.



Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, η ύπαρξη της οικογένειας έμεινε κρυφή... Ένα ας το πούμε μυστικό για τον υπόλοιπο κόσμο, μέχρι που δύο Βρετανοί επιστήμονες είδαν μια αδημοσίευτη εργασία από έναν Τούρκο καθηγητή το 2005.

Η εκπληκτική αυτή αποκάλυψη ήταν ικανή να… σκίσει τα βιβλία της επιστήμης, καθώς το τετράποδο βάδισμά τους δεν είχε αναφερθεί ποτέ πριν σε υγιείς ενήλικους ανθρώπους.

Τούρκοι επιστήμονες υπέθεσαν ότι το βάδισμά τους οφειλόταν σε μια διαταραχή την οποία ο εξελικτικός βιολόγος Üner Tan, ονόμασε σύνδρομο Uner Tan. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτό περπατούν με τετραποδική κίνηση και έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, υποδηλώνοντας έτσι ότι είναι μια μορφή «οπισθοδρομικής εξέλιξης». Αυτή η θεωρία όμως «κατακρεουργήθηκε» από τον Βρετανό ψυχολόγο Nicholas Humphrey, ο οποίος την χαρακτήρισε «ανεύθυνη» και «προσβλητική». Ο ίδιος συνάντησε και παρατήρησε την οικογένεια Ulas.

Μιλώντας σε ντοκιμαντέρ του BBC 2, ο καθηγητής Humphrey είπε: «Νομίζω ότι η περιγραφή της οικογένειας αυτής από τον καθηγητή Tan ως «οπισθοδρόμηση», δεν είναι μόνο επιστημονικά ανεύθυνη, αλλά και βαθιά προσβλητική γι αυτήν την οικογένεια».



Το συμπέρασμα του καθηγητή Tan απορρίφθηκε από τον Humphrey και δύο άλλους Βρετανούς ειδικούς, τον νευροεπιστήμονα Roger Keynes και τον γιατρό επιστήμονα John Skoyles, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το βάδισμά τους οφείλεται σε δύο σπάνια φαινόμενα που συναντώνται.

Σε γενετικές και αναπτυξιακές συνθήκες!

Τα προσβεβλημένα αδέρφια, των οποίων οι γονείς είναι δεύτερα ξαδέρφια, πάσχουν όλα από μια συγγενή εγκεφαλική ανεπάρκεια και παρεγκεφαλιδική αταξία, που σημαίνει ότι δυσκολεύονται να ισορροπήσουν στα δύο πόδια και έτσι η κινητική τους ανάπτυξη διοχετεύθηκε στο να μετατραπεί σε έρπουσα.
Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι δεν είναι επαρκή αυτή η εξήγηση για την τετράποδη οικογένεια, υποστηρίζοντας ότι ένας σημαντικός παράγοντας της κατάστασής τους εξαρτάται από τις συνθήκες και το περιβάλλον.



Μέχρι την ηλικία των εννέα μηνών, τα παιδιά σέρνονταν ως συνήθως με τα χέρια και τα γόνατά τους, αλλά στη συνέχεια ανέπτυξαν αυτό που ονομαζόταν «έρπουσα αρκούδας» - να τριγυρνούν με τα χέρια και τα πόδια τους.

«Από την αρχή πολλά πράγματα ήταν περίεργα γι 'αυτούς. Μας το είπε η μητέρα. Σέρνονταν με ασυνήθιστο τρόπο», είπε ο καθηγητής Humphreys στο ντοκιμαντέρ του BBC και συμπλήρωσε: «Μερικοί από αυτούς τότε, σίγουρα είχαν αυτό το εξαιρετικό πρόβλημα ισορροπίας, ξέρουμε ότι έχουν περίεργους σκελετούς. Επίσης γνωρίζουμε ότι η μητέρα γέννησε μωρά με εξαιρετικά γρήγορη διαδοχή. Επτά παιδιά γεννήθηκαν μέσα σε πέντε χρόνια - τέσσερα από αυτά τα παιδιά έγιναν τετράποδα. Πρέπει να ήταν εντελώς καταβεβλημένη.



Σε ένα έγγραφο της έρευνας πάντως που κυκλοφόρησε από τους Humphrey, Skoyles και Keynes, υποστηρίζουν οι επιστήμονες ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά: «Ωστόσο, ακόμα κι αν είναι πράγματι μια μεμονωμένη παθολογική κατάσταση, πιστεύουμε ότι μπορεί να αντληθούν ανθρωπολογικά μαθήματα από αυτήν. Γιατί, όπως τονίσαμε στην αρχή, το βάδισμα αυτών των ενήλικων τετράποδων έχει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, που δεν παρατηρούνται ούτε σε ανθρώπινα βρέφη ούτε σε άλλα πρωτεύοντα: συγκεκριμένα, πρόκειται για βάδισμα με τον καρπό, σε συνδυασμό με μια τυπικά ανθρώπινη δίποδη χρήση των πίσω ποδιών».






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




των Darren Griffin * & Peter Ellis **

Το χρωμόσωμα Y μπορεί να είναι σύμβολο της αρρενωπότητας, αλλά γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι δεν είναι καθόλου ισχυρό και ανθεκτικό. Αν και φέρει το γονίδιο "master switch", SRY, αυτό καθορίζει αν ένα έμβρυο θα αναπτυχθεί ως αρσενικό (XY) ή θηλυκό (XX), περιέχει πολύ λίγα άλλα γονίδια και είναι το μόνο χρωμόσωμα που δεν είναι απαραίτητο για τη ζωή. Οι γυναίκες, μετά από όλα, διαχειρίζονται πολύ καλά χωρίς ένα.

Επιπλέον, το χρωμόσωμα Y έχει εκφυλιστεί γρήγορα, αφήνοντας τα θηλυκά με δύο απόλυτα φυσιολογικά χρωμοσώματα Χ, αλλά τα αρσενικά με ένα Χ και ένα συρρικνωμένο Υ. Εάν συνεχίζεται ο ίδιος ρυθμός εκφυλισμού, το χρωμόσωμα Y έχει μόλις 4,6 εκατομμύρια χρόνια πριν εξαφανιστεί εντελώς . Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά δεν συμβαίνει όταν θεωρείτε ότι η ζωή υπήρξε στη Γη για 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το χρωμόσωμα Υ δεν ήταν πάντα έτσι. Αν γυρίσουμε πίσω το ρολόι στα 166 εκατομμύρια χρόνια πριν, στα πρώτα θηλαστικά, η ιστορία ήταν τελείως διαφορετική. Το πρώιμο "πρωτο-Υ" χρωμόσωμα ήταν αρχικά το ίδιο μέγεθος με το χρωμόσωμα Χ και περιείχε όλα τα ίδια γονίδια. Ωστόσο, τα χρωμοσώματα Υ έχουν ένα βασικό ελάττωμα. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα χρωμοσώματα, τα οποία έχουμε δύο αντίγραφα σε κάθε κύτταρο μας, τα χρωμοσώματα Y είναι πάντα παρόντα μόνο ως ένα αντίγραφο, που πέρασε από τους πατέρες στους γιους τους.

Αυτό σημαίνει ότι τα γονίδια στο χρωμόσωμα Υ δεν μπορούν να υποβληθούν σε γενετικό ανασυνδυασμό, στην "ανακατεύθυνση" των γονιδίων που εμφανίζεται σε κάθε γενιά και συμβάλλει στην εξάλειψη των βλαβερών μεταλλάξεων γονιδίων. Χωρίς τα πλεονεκτήματα του ανασυνδυασμού, τα χρωμοσωμικά γονίδια Υ εκφυλίζονται με την πάροδο του χρόνου και τελικά χάνονται από το γονιδίωμα.

Παρόλα αυτά, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το χρωμόσωμα Υ έχει αναπτύξει κάποιους αρκετά πειστικούς μηχανισμούς για να «φρενάρει», επιβραδύνοντας το ρυθμό απώλειας γονιδίων σε πιθανή ακινησία.

Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη της Δανίας, δημοσιευμένη στην PLoS Genetics, ανέλυσε τμήματα του χρωμοσώματος Υ από 62 διαφορετικούς άνδρες και διαπίστωσε ότι είναι επιρρεπές σε διαρθρωτικές αναδιατάξεις μεγάλης κλίμακας που επιτρέπουν την "γονιδιακή ενίσχυση" - την απόκτηση πολλαπλών αντιγράφων γονιδίων που προάγουν υγιή τη λειτουργία του σπέρματος και την άμβλυνση της απώλειας γονιδίων.

Η μελέτη έδειξε επίσης ότι το Υ χρωμόσωμα έχει αναπτύξει ασυνήθιστες δομές που ονομάζονται "παλίνδρομα" (αλληλουχίες DNA που διαβάζουν το ίδιο προς τα εμπρός όπως και προς τα πίσω - όπως και η λέξη "καγιάκ"), που το προστατεύουν από περαιτέρω υποβάθμιση. Καταγράφηκαν υψηλά ποσοστά "γεγονότων μετατροπής γονιδίων" μέσα στις παλινδρομικές ακολουθίες στο χρωμόσωμα Y - αυτή είναι βασικά μια διαδικασία "αντιγραφής και επικόλλησης" που επιτρέπει την επιδιόρθωση των κατεστραμμένων γονιδίων χρησιμοποιώντας ένα μη καταστρεπτικό εφεδρικό αντίγραφο ως πρότυπο.

Αναφορικά με άλλα είδη (τα χρωμοσώματα Υ υπάρχουν στα θηλαστικά και σε κάποια άλλα είδη), ένα αυξανόμενο σύνολο στοιχείων υποδεικνύει ότι η ενίσχυση του γονιδίου των χρωμοσωμάτων Υ είναι γενική αρχή. Αυτά τα ενισχυμένα γονίδια παίζουν κρίσιμους ρόλους στην παραγωγή σπέρματος και (τουλάχιστον στα τρωκτικά) στη ρύθμιση της αναλογίας των φύλων των απογόνων. Γράφοντας πρόσφατα στη Μοριακή Βιολογία και την Εξέλιξη, οι ερευνητές δίνουν στοιχεία ότι η αύξηση του αριθμού αντιγράφων γονιδίου σε ποντίκια είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής.

Όσον αφορά το ζήτημα αν το χρωμόσωμα Υ θα εξαφανιστεί στην πραγματικότητα, η επιστημονική κοινότητα, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο αυτή τη στιγμή, χωρίζεται επί του παρόντος στους «αποχωρούντες» και τους «παραμένοντες». Η τελευταία ομάδα υποστηρίζει ότι οι αμυντικοί μηχανισμοί της κάνουν μεγάλη δουλειά και έχουν διασώσει το χρωμόσωμα Υ. Όμως, οι αποχωρούντες λένε ότι το μόνο που κάνουν είναι να επιτρέψουν στο χρωμόσωμα Υ να κρατηθεί στις άκρες των δακτύλων του, πριν τελικά πέσει από τον γκρεμό. Επομένως, η συζήτηση συνεχίζεται.



πηγή
Το πρώτο παιδί που έχει τρεις γενετικούς γονείς ήρθε στον κόσμο, χάρη σε μια πρωτοποριακή, αλλά και επίμαχη τεχνική.

Αν και η γέννησή του έγινε στις 6 Απριλίου, οι γιατροί περίμεναν πέντε μήνες πριν κάνουν τις σχετικές ανακοινώσεις, θέλοντας να είναι βέβαιοι για την υγεία του.

Το μωρό, που είναι αγόρι, γεννήθηκε στο Μεξικό και εκτός από το DNA της μαμάς και του μπαμπά του έχει και ελάχιστο γενετικό υλικό -γύρω στο 0,1%- από ένα τρίτο πρόσωπο, μια γυναίκα δότρια ωαρίου.

Γονείς του παιδιού είναι μια οικογένεια από την Ιορδανία. Η μητέρα πάσχει από μια σπάνια ασθένεια (σύνδρομο Leigh), που πλήττει ένα στα 40.000 παιδιά, προκαλώντας γενετική μετάλλαξη στα μιτοχόνδρια του κυττάρου, επιφέροντας τον θάνατο περίπου δύο έως τρία χρόνια μετά τη γέννηση. Η γυναίκα είχε κληροδοτήσει τα γονίδια της θανατηφόρας νευρολογικής πάθησης σε δύο προηγούμενα μωρά της, τα οποία είχαν πεθάνει. Είχε επίσης κάνει τέσσερις αποβολές.

Η επιθυμία τους να αποκτήσουν παιδί ήταν μεγάλη κι έτσι απευθύνθηκαν σε αμερικανική κλινική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στη Νέα Υόρκη (New Hope Fertility Center) με επικεφαλής τον δρα Τζον Ζανγκ, o οποίος αποφάσισε να εφαρμόσει για πρώτη φορά την τεχνική των «τριών γονιών» (πιο επίσημα «μιτοχονδριακή δωρεά») σε μια κλινική στο Μεξικό, καθώς στις ΗΠΑ δεν έχει εγκριθεί η εν λόγω μέθοδος.

Να σημειωθεί ότι έχουν δημιουργηθεί ξανά στο παρελθόν παιδιά από DNA τριών ανθρώπων, αλλά όχι με αυτή την τεχνική. Οι γιατροί πήραν το DNA από τον πυρήνα των κυττάρων της μητέρας και το συνδύασαν με τα υγιή μιτοχόνδρια μιας γυναίκας δότριας που δεν έπασχε από τη νόσο, έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος κληροδότησης στο παιδί των γονιδίων της νόσου.

Ο κυτταρικός πυρήνας της μητέρας εισήχθη στο ωάριο της δότριας, από όπου είχε αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας και στη συνέχεια αυτό το ωάριο (με πυρηνικό DNA από τη μητέρα και μιτοχονδριακό DNA από τη δωρήτρια) γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα του πατέρα. Οι γιατροί δημιούργησαν πέντε έμβρυα με αυτό τον τρόπο, αλλά μόνο ένα αναπτύχθηκε κανονικά, ώστε στη συνέχεια να εμφυτευθεί στη μήτρα της μητέρας του.

Οι ερευνητές -μεταξύ των οποίων ο κυπριακής καταγωγής βιολόγος Μιχάλης Κωνσταντινίδης, επικεφαλής επιστήμων της αμερικανικής εταιρείας Reprogenetics - έκαναν σχετική ανακοίνωση στο περιοδικό για θέματα γονιμότητας "Fertility and Sterility", σύμφωνα με το "New Scientist" (που πρώτο αποκάλυψε το επίτευγμα), το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.

Όπως οι γιατροί αποκάλυψαν -με καθυστέρηση- το μωρό είναι πλέον πέντε μηνών (γεννήθηκε στις 6 Απριλίου) και παραμένει υγιές μέχρι σήμερα, χωρίς το σύνδρομο Leigh, παρόλο που, όπως έδειξαν τα τεστ, τα κύτταρά του περιέχουν ακόμη το 1% έως 2% του άρρωστου μιτοχονδριακού DΝΑ της μητέρας του.

Επιφυλάξεις από την επιστημονική κοινότητα
Η κοινότητα των εμβρυολόγων και άλλων επιστημόνων εμφανίζεται επιφυλακτική και έχει ακόμη πολλές αμφιβολίες τόσο βιοηθικής φύσης, όσο κατά πόσο η μέθοδος είναι ασφαλής και ώριμη για εφαρμογή στην πράξη, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τον επόμενο μήνα οι γιατροί που εφάρμοσαν πρώτοι την εν λόγω τεχνική, θα κάνουν σχετική παρουσίαση στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής στη Γιούτα και αναμένεται να δώσουν διευκρινίσεις.

Νέα έρευνα βρήκε ότι οι γυναίκες που γεννούν, χωρίς κάποια τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σε μεγαλύτερη ηλικία είναι πιο πιθανό να ζήσουν περισσότερο.
Οι ερευνητές απέδειξαν ότι οι γυναίκες που γέννησαν το τελευταίο τους παιδί μετά την ηλικία των 33 ετών, είχαν διπλάσιες πιθανότητες να γιορτάσουν τα 95α γενέθλιά τους, συγκριτικά με όσες γέννησαν για τελευταία φορά στα 29 τους.
Ο επικεφαλής της έρευνας, δρ. Thomas Perls, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστόνης στις ΗΠΑ, είπε ότι τα ευρήματα της έρευνας δεν σημαίνει ότι προτρέπουν τις γυναίκες να καθυστερούν την έναρξη οικογένειας. Ο ίδιος μάλιστα δήλωσε: «Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι γυναίκες πρέπει να περιμένουν να αποκτήσουν παιδιά σε μεγαλύτερες ηλικίες προκειμένου να αυξήσουν τις πιθανότητες να ζήσουν περισσότερο. Η ηλικία της γυναίκας κατά τον τελευταίο τοκετό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέτρο προσδιορισμού της διαδικασίας της γήρανσης. Η φυσική ικανότητα μιας γυναίκας να κάνει παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία υποδεικνύει ότι το αναπαραγωγικό της σύστημα γερνάει αργά και επομένως το ίδιο συμβαίνει και στο υπόλοιπο σώμα της».

πηγή
1

Όταν η Νίκολα Μπράιτι λέει ότι τα παιδάκια της είναι τρίδυμα, ο κόσμος την κοιτάει λίγο… περίεργα.

Όμως η πανευτυχής μαμά από το Κέιμπριτζσαϊρ της Βρετανίας δεν πτοείται και εξηγεί ότι μπορεί η μικρή της κόρη να ήρθε στον κόσμο πέντε χρόνια μετά τα δύο αδέλφια της, αλλά η σύλληψη και των τριών έγινε ταυτόχρονα.

Όταν η Νίκολα και ο σύζυγός της Κέβιν, αντελήφθησαν ότι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, κατέφυγαν σε ειδικές θεραπείες παραγωγής ωαρίων και κατόπιν στη μέθοδο της εξωσωματικής.

15 χρόνια αργότερα και αφού είχαν ξοδέψει περισσότερα από 20.000 ευρώ, η διαδικασία πέτυχε και 8 ωάρια γονιμοποιήθηκαν. Δύο από αυτά τοποθετήθηκαν στη μήτρα της κυρίας Μπράιτι και τα υπόλοιπα έξι μπήκαν στο ψυγείο.

Έτσι, το ζευγάρι απέκτησε τα δίδυμα το Νοέμβριο του 2008.

Όταν θέλησαν να κάνουν ένα αδελφάκι για τους δύο μπόμπιρες, ένα από τα ήδη γονιμοποιημένα ωάρια βγήκε από το ψυγείο και έτσι λίγους μήνες μετά γεννήθηκε η μικρή Ελίζαμπεθ.

«Περιμέναμε τόσον καιρό να αποκτήσουμε τα παιδιά μας, αλλά τώρα η οικογένειά μας είναι επιτέλους πλήρης», δήλωσε η κυρία Μπράιτι στην Daily mail.

 πηγή
Είναι η πιο μεγαλειώδης στιγμή, το θαύμα της γέννησης, τα δευτερόλεπτα που μία νέα ζωή έρχεται στον κόσμο. Αυτό αποφάσισε να καταγράψει μία φωτογράφος από τη Δανία, χωρίς να προσπαθήσει να ωραιοποιήσει τη σκηνή.
Η Σούστε Μπόνεν παρακολούθησε τη γέννηση 22 παιδιών με καισαρική σε νοσοκομείο στην Κοπεγχάγη, καταγράφοντας την πρώτη τους ανάσα στον κόσμο, πριν καν κρατήσει αυτή τη νέα ζωή στα χέρια της η μητέρα. Αποτέλεσμα ήταν τα συγκλονιστικά πορτρέτα που δείχνουν πως έρχεται ο άνθρωπος στον κόσμο.
«Αυτό που ήθελα να ανακαλύψω ήταν πώς είμαστε στα πρώτα δευτερόλεπτα της ζωής μας», εξήγησε στη Daily Mail η 65χρονη, που δεν χρησιμοποίησε ειδικό φωτισμό πέρα από τις λάμπες που υπάρχουν στην αίθουσα τοκετού.
«Παραδέχομαι ότι οι εικόνες από τη μία είναι αιματοβαμμένες, αλλά από την άλλη είναι μία αληθινή “κατάθεση” του μαγικού θαύματος της ζωής», πρόσθεσε η φωτογράφος.

prisma951.gr, το είδαμε εδώ
Διάσημη αγκαλιά είναι αυτή που έδωσε η Brielle στην δίδυμη αδερφή της Kyrie .
Τα δίδυμα γεννήθηκαν 12 εβδομάδες πιο γρήγορα με αποτέλεσμα να χρειάζονται εντατική φροντίδα και ιδιαίτερα η Kyrie, ήταν πολύ αδύναμη, γεννήθηκαν σχεδόν ένα κιλό. Η Kyrie δεν μπορούσε να ηρεμήσει, έκλαιγε συνέχεια. Μια νοσοκόμα, παραβιάζοντας το πρωτόκολλο, έβαλε τα δύο βρέφη στην ίδια θερμοκοιτίδα. Η Brielle αγκάλιασε την αδερφή της. 
Αμέσως οι σφυγμοί της Kyrie επανήλθαν στα κανονικά επίπεδα και σταμάτησε να κλαίει. Σε μερικές μέρες η υγεία της επανήλθε. 
Η φωτογραφία, γνωστή ως rescuing hug (η αγκαλιά που έσωσε την ζωή της), θεωρείται από τις πιο συγκινητικές ανά τον κόσμο.

Ο George Church, καθηγητής Γενετικής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, υποστηρίζει ότι είναι η εφικτή η κλωνοποίηση ενός Νεάντερταλ από απολιθωμένο δείγμα DNA, απλά είναι απαραίτητη μια γυναίκα πρόθυμη να κυοφορήσει το βρέφος. Ο Homo neanderthalensis θεωρείται ένας από τους προγόνους του σύγχρονου Homo sapiens και εξαφανίστηκε πριν από 33.000 χρόνια. Ο καθηγητής εξηγεί στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ότι οι Νεάντερταλ δεν ήταν πρωτόγονα και άγρια όντα όπως πιστεύει το ευρύ κοινό, αλλά διέθεταν αυξημένη ευφυΐα.

Ο ίδιος, όπως μεταδίδει η Telegraph, θεωρεί ότι μια τέτοιου είδους παρέμβαση στο ανθρώπινο γονιδίωμα θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις για το γενετικό υπόβαθρο πολλών ασθενειών όπως ο καρκίνος και το AIDS, καθώς και να οδηγήσει στη μακροζωία. Ο Church, που έχει συμβάλλει παλιότερα στο πρόγραμμα χαρτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος, φιλοδοξεί να ενσωματώσει μέρος του DNA του Νεάντερταλ σε ανθρώπινα βλαστοκύτταρα και να τα κλωνοποιήσει, δημιουργώντας ένα έμβρυο που θα μπορούσε να εμφυτευτεί σε μια γυναίκα.

Ο καθηγητής υποστηρίζει την ανθρώπινη κλωνοποίηση, η οποία είναι παράνομη σε πολλές χώρες και αναλύει τις ιδέες του στο τελευταίο του σύγγραμμα Regenesis: How Synthetic Biology Will Reinvent Nature and Ourselves. «Οι Νεάντερταλ είχαν μεγαλύτερο κρανίο από εμάς, σίγουρα ο εγκέφαλός τους λειτουργούσε με διαφορετικό τρόπο, πιθανόν όμως να ήταν και πιο ευφυείς από εμάς. Σε περίπτωση κάποιας πανδημίας ή όταν ο άνθρωπος μετοικήσει σε άλλους πλανήτες, ο τρόπος σκέψης τους θα μπορούσε να φανεί πολύ χρήσιμος. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ακόμα και νεο-Νεάντερταλ πολιτισμός, να ασκήσουν ακόμα και πολιτική δύναμη. Ο βασικός στόχος αυτής της διαδικασίας είναι η αύξηση της γενετικής ποικιλότητας, η χαμηλή ποικιλότητα είναι στοιχείο αρνητικό για τις σημερινές κοινωνίες.»

Τα μωρά μαθαίνουν τη μητρική γλώσσα τους πριν γεννηθούν!Μωρά που έχουν γεννηθεί πριν από λίγες μόνο ώρες, είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τους ήχους της μητρικής γλώσσας τους από τους ήχους μιας ξένης γλώσσας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι τα έμβρυα αρχίζουν να «απορροφούν» τη γλώσσα ενώ ακόμα βρίσκονται στην μήτρα, πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Κριστίν Μουν του Λουθηρανικού Πανεπιστημίου του Ειρηνικού, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παιδιατρικής "Acta Paediatrica", μελέτησαν 40 νήπια, αγόρια και κορίτσια, ηλικίας περίπου 30 ωρών, τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από τη Σουηδία. Τα μωρά, ενόσω βρίσκονταν στο μαιευτήριο, άκουγαν διάφορες ηχογραφημένες φωνές τόσο στη μητρική γλώσσα τους, όσο και σε άλλες ξένες γλώσσες.


Οι επιστήμονες αξιολογούσαν το ενδιαφέρον και την εξοικείωση των νηπίων με τους ήχους ανάλογα με το πόση ώρα αυτά ρουφούσαν την πιπίλα τους, η οποία ήταν συνδεδεμένη με ένα υπολογιστή που κατέγραφε τις αντιδράσεις των μωρών. Η χρονική διάρκεια βυζάγματος της πιπίλας αποτελούσε το μέτρο που έδειχνε σε ποιό βαθμό ένα νήπιο είχε ήδη έρθει σε επαφή ή όχι, ήδη από τη μήτρα, με τις διάφορες γλώσσες. Αν προτιμούσε να ακούει κάποιες φωνές, αντί να ρουφά την πιπίλα του, αυτό εκλαμβανόταν ως ενδιαφέρον και εξοικείωση με τη συγκεκριμένη γλώσσα.

Τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Σουηδία, αποδείχτηκε ότι τα νήπια αμέσως μετά τη γέννησή τους θήλαζαν την πιπίλα τους περισσότερη ώρα, όταν άκουγαν ξένες γλώσσες, πέρα από τα αμερικανικά ή τα σουηδικά αντίστοιχα.

Οι μηχανισμοί του εγκεφάλου για την ακοή αναπτύσσονται κατά την 30ή εβδομάδα της κύησης και η νέα μελέτη δείχνει ότι τα αγέννητα μωρά ακούνε την ομιλία της μητέρας τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων περίπου δέκα εβδομάδων της εγκυμοσύνης. Έτσι, μόλις γεννιούνται, δείχνουν (με τον τρόπο τους!) τι έχουν ήδη μάθει. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα νήπια ακούνε κυρίως τα φωνήεντα και με αυτά εξοικειώνονται περισσότερο.

Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες είχαν ανακαλύψει ότι τα νεογέννητα είναι έτοιμα να μάθουν και αρχίζουν να διακρίνουν την μητρική τους γλώσσα από τις υπόλοιπες κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους, όμως δεν υπήρχαν στοιχεία που να δείχνουν ότι η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας ξεκινάει ήδη από τη μήτρα, κάτι που η νέα μελέτη υποδηλώνει.

«Είναι η πρώτη έρευνα που δείχνει ότι τα έμβρυα μαθαίνουν, προτού γεννηθούν, τους ιδιαίτερους ήχους της μητρικής γλώσσας. Έτσι, η μελέτη μας μετατοπίζει την μετρήσιμη αναγνώριση των ήχων της γλώσσας από τους έξι περίπου μήνες της ζωής του μωρού στο προγεννητικό στάδιο», δήλωσε η Μουν.


πηγή
Ο Βρετανός Πρωθυπουργός David Cameron υποστηρίζει σαφέστατα και επανηλειμμένα μία νέα αμφιλεγομένη διαδικασία εξωσωματικής διαδικασίας η οποία ουσιαστικά θα χρησιμοποιείται για την γενετική τροποποίηση των παιδιών!!!
BY CALVIN FREIBURGER

Δύο από τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις της εποχής μας είναι μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι η πρόοδος κάνει σταθερά την ανθρωπότητα πιο ευτυχισμένη, υγιέστερη, και εν γένει καλύτερη και εκείνοι που πιστεύουν ότι η ανθρώπινη φύση παραμένει ουσιαστικά σταθερή, με τις νέες τεχνολογίες να δύναται να προκαλέσουν κακό, παρά καλό. Και οι δύο κοσμοθεωρίες συγκρούονται σε ένα πρόσφατο δημοσίευμα στη Νέα Υόρκη για μια νέα μέθοδο ελέγχου για το σύνδρομο Down.
Μια 56χρονη από τη Σουηδία θα δωρίσει στην κόρη της το αναπαραγωγικό της όργανο, το οποίο πλέον δεν χρειάζεται, ώστε η 25χρονη κοπέλα να µπορέσει να κάνει παιδιά 
Ακόµη µία καινοτόµος επέµβαση στον τοµέα της υποβοηθούµενης αναπαραγωγής, µε µεταµόσχευση οργάνου αυτή τη φορά, πρόκειται να δοκιµαστεί στη Βρετανία. Μητέρα θα γίνει η πρώτη δωρήτρια µήτρας µε λήπτρια την κόρη της, η οποία δεν µπορεί να αποκτήσει παιδιά.