Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη
Σήμερα κλείνει χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, και η Ελλάδα θρηνεί τα 57 αθώα θύματα, αλλά και τις οικογένειές τους, που στερήθηκαν για πάντα το μέλλον μαζί τους.
Στα τρία άρθρα μου για το δραματικό αυτό συμβάν (Newsbreak 2 και 8 Φεβρουαρίου και SLpress 22 Φεβρουαρίου) το εκλαμβάνω ως έγκλημα εξ αμελείας, που αποδίδεται στα καταστρεπτικού περιεχομένου Μνημόνια, στην ιδιωτικοποίηση/ξεπούλημα των ελληνικών σιδηροδρόμων, αλλά και στον γενικότερα ανεύθυνο τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων του τόπου μας. Αυτός χαρακτηρίζεται φευ από ανείπωτης έκτασης προχειρότητα, έλλειψη στοιχειώδους προγραμματισμού, μη τήρηση ανειλημμένων υποχρεώσεων, εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων, «δεν βαριέσαι» και βέβαια πάντοτε από αφελή υπεραισιοδοξία ότι όλα εξελίσσονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αρχικά το έγκλημα των Τεμπών εμφανίστηκε ως εξ αμελείας.
Γύρω από το έγκλημα των Τεμπών υπήρχαν, από ην αρχή, ορισμένες βαριές σκιές, όπως η επιμονή «κατασκευής εγκληματιών» ανάμεσα στους πιο χαμηλόβαθμους υπαλλήλους, ενώ ταυτόχρονα οι πραγματικοί ένοχοι παρέμεναν στο απυρόβλητο. Όπως η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων για το που πήγαν τα χρήματα της ΕΕ, που δόθηκαν για τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών σιδηροδρόμων, που ουδέποτε πραγματοποιήθηκε. Όπως η τάση των αρμοδίων να επιταχυνθεί το κλείσιμο της έρευνας για το τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη. Αλλά, ωστόσο, αυτά και άλλα δεν στήριζαν την κατηγορία περί της ύπαρξης προμελέτης σε αυτό το έγκλημα.
Ωστόσο, τώρα, ένα χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών, η υπόνοια περί ύπαρξης προμελέτης, επιμένει να απασχολεί τη σκέψη μου, παρότι φυσικά γνωρίζω ότι αυτή, δεν μπορεί να προστεθεί εκ των υστέρων.
Και όμως, η νομικά, ανορθόδοξη αυτή υπόνοια φαίνεται να επιβάλλεται, τελευταίως. Και τούτο, χάρη στα νέα ευρήματα που έρχονται στο φως, εξαιτίας της επιμονής των συγγενών των αδικοχαμένων, στα Τέμπη, να εξεταστούν και πλευρές που μέχρι τώρα παρέμειναν σε συσκότιση. Ακριβώς αυτά που αποκαλύπτονται σε καθημερινή βάση είναι αποτροπιαστικά, και κατά κάποιο τρόπο δικαιολογούν τον αδόκιμο νομικό όρο μου της εκ των υστέρων, δηλαδή, αναγνώρισης προμελέτης, στο αρχικά εξ αμελείας έγκλημα των Τεμπών.
Πρόκειται για εσκεμμένη απόκρυψη-αλλοίωση-αποπροσανατολισμό-εξαφάνιση αποδεικτικών στοιχείων αυτού του εγκλήματος. Και καθώς λαμβάνω γνώση όλων αυτών, δεν μπορώ να μη σκέπτομαι τον γνωστό Βέλγο ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό, που θα απαιτούσε πρωτίστως μη αλλοιωμένα στοιχεία για κάθε εγκληματική πράξη, τη διερεύνηση της οποίας θα αναλάμβανε, προκειμένου να ανακαλύψει τον ή τους δολοφόνους.
Καταρχήν, πιστεύω ότι εξυπακούεται η ανάγκη αίτησης συγνώμης, από πλευράς κάθε αρμοδίου, θα πρόσθετα και κάθε ανθρώπου, που θα είχε άμεση ή έμμεση σχέση με το αποτρόπαιο αυτό συμβάν. Συγνώμη, καταρχήν, από τους συγγενείς των 57 αθώων θυμάτων, και κατά δεύτερο λόγο συγνώμη από ολόκληρη την Ελλάδα, μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα που αμαυρώθηκε ποικιλοτρόπως από αυτή την τραγωδία, και που πενθεί έναν ολόκληρο χρόνο και ειδικότερα σήμερα. Θα θεωρούσα, ακόμη, απολύτως αναγκαία την κάθαρση τού κάθε υπευθύνου, με την αναγνώριση, δημοσίως, το όποιας μορφής σφάλμα του, σημαντικό ή και ασήμαντο, με την ειλικρινή δήλωση της λύπης του, επειδή δεν εκπλήρωσε όπως όφειλε το καθήκον του και με την έκφραση της συντριβής του για ό,τι δραματικό συνέβη.
Αντί, όμως, μιας ειλικρινούς και συλλογικής ανάληψης ευθυνών, που δεν θα επανέφερε στη ζωή τα τραγικά θύματα, αλλά και δεν θα εξαγρίωνε με το δίκαιό τους, τους συγγενείς τους, ένα χρόνο αργότερα από την καταστροφή, ως μοναδικός υπεύθυνος της τραγωδίας προβάλλεται ο σταθμάρχης. Παραμένει φυλακισμένος, διότι θεωρείται επικίνδυνος για πρόκληση και άλλων αξιόποινων πράξεων. Οι λοιποί εμφανείς ή αφανείς ένοχοι, όχι απλώς κρύβονται πίσω από έναν διάτρητο μανδύα αθωότητας, αλλά επιπλέον κάποιοι προβαίνουν σε απρεπή για την περίπτωση σχόλια/δηλώσεις, που εύλογα προκαλούν απόγνωση και οργή στους συγγενείς των θυμάτων, και όχι μόνο..
Ακριβώς, λοιπόν, οι συγγενείς, επειδή έχασαν τις ελπίδες τους, ότι θα ξετυλίγονταν το κουβάρι των ευθυνών αυτού του εγκλήματος, μέσω της κανονικής οδού, και όχι της απόκρυψης και της αλλοίωσης, απευθύνθηκαν στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η αναφορά τους θα συζητηθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στις 18 Μαρτίου. Παράλληλα συγκέντρωσαν 760.000 υπογραφές για την άρση της βουλευτικής ασυλίας υπουργών και βουλευτών. Ο τεράστιος αυτός αριθμός υπογραφών αποδεικνύει τη θερμή συμπαράσταση της κοινωνίας στα όσα φρικώδη υπέστησαν τα θύματα αλλά και οι συγγενείς τους. Αλλά, όμως εύλογα ερωτάται, αν ήταν απαραίτητη, σε κράτος δικαίου, η συλλογή υπογραφών, για το αυταπόδεικτο: την αυτόβουλη δηλαδή αναγνώριση ευθυνών και την τιμωρία των υπευθύνων. Οι ενέργειες, ωστόσο, των συγγενών των θυμάτων, δεν σταματούν εδώ. Διότι, παράλληλα με τη συμβουλή της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, να αναζητήσουν δηλαδή παρηγοριά στην εκκλησία (που είναι δεδομένο ότι το πράττουν ήδη), είναι λογικό να απαιτούν και αποδείξεις για το τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη, την αποφράδα εκείνη ημέρα. Έτσι, αναγκάστηκαν να ορίσουν ειδικό εμπειρογνώμονα, τον κ. Βασ. Κοκοτσάκη.
Πως στοιχειοθετείται η «εκ των υστέρων προμελέτη»
Και, ακριβώς, τα ευρήματα της επιτροπής Βασ. Κοκοτσάκη, και όχι μόνο, πιστεύω ότι δικαιολογούν τον δικό μου νομικό «νεολογισμό», περί της ύπαρξης εκ των υστέρων προμελέτης στο έγκλημα των Τεμπών:
-Αναφέρω, ως πρώτο, το επιμελές μπάζωμα της περιοχής του δυστυχήματος, σε έκταση δύο στρεμμάτων, προκειμένου να εξαφανιστούν ενοχοποιητικά στοιχεία, όπως πιθανόν παράνομη μεταφορά εύφλεκτων υλικών, που προκάλεσε την πυρκαγιά και δολοφόνησε ανθρώπους. Πρόκειται για ολοκληρωτική επιχείρηση συγκάλυψης. Αλήθεια, έγινε γνωστό ποιος ή ποιοι έδωσαν την εντολή του μπαζώματος;
-Δεύτερον, έχουν εξαφανιστεί τρία βαγόνια, που δεν μεταφέρθηκαν όπως τα υπόλοιπα, σε χώρο του ΟΣΕ, για λόγους που μπορεί κανείς να υποθέσει. Το γεγονός αυτό δυσχεραίνει σημαντικά την εξαγωγή πορίσματος και αποτελεί στοιχείο αλλοίωσης δεδομένων.
-Τρίτον, έχουν διαγραφεί κατά αδιευκρίνιστο τρόπο τα όσα είχαν εγγραφεί αυτόματα στα 6 βίντεο που περιείχαν σημαντικότατα στοιχεία, σχετικά με το δυστύχημα, και τα οποία ενδιέφεραν πρωτίστως την έρευνα.
-Τέταρτον, όπως αποκάλυψε η «δημοκρατία», υπήρχε από το 2021 εμπιστευτικό έγγραφο του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ. Φ. Τσαλίδη, που προειδοποιούσε τον ΟΣΕ την Κυβέρνηση, για μεγάλο δυστύχημα με Intercity, όπως ακριβώς συνέβη στα Τέμπη, το οποίο όμως (περιέργως) απουσίαζε από τη δικογραφία.. Ωστόσο, ο αρμόδιος πρώην υπουργός διαβεβαίωσε ενώπιον της Εξεταστικής Αρχής ότι δεν είχε ιδέα για την περί ης ο λόγος προειδοποίηση. Αλλά, όταν η αντιπολίτευση έθεσε θέμα ανάγκης για έρευνα τυχόν ψευδορκίας, το σύνολο των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος απέρριψε αυτό το αίτημα της αντιπολίτευσης. Άραγε, γιατί και με ποια δικαιολογία;
-Πέμπτον, υπάρχει και το πρόβλημα του ακατάλληλου σταθμάρχη, αλλά ωστόσο παραμένει άγνωστο το ποιος τον διόρισε. Και παράλληλα, υπάρχει εμφανής αδυναμία εξεύρεσης ενόχων (πλην του σταθμάρχη).
-Έκτον, είναι εμφανής η απουσία, από την εξέταση, βασικών μαρτύρων.
Ο θλιβερός απολογισμός του κράτους δικαίου
Εκτός από τον ανορθόδοξο τρόπο εξασφάλισης των αποδεικτικών στοιχείων του συμβάντος στα Τέμπη, που παραπέμπει πιθανώς σε προσπάθεια δόλιας απόκρυψής τους, ως εξαιρετικά δυσάρεστη συνέπεια των επί μέρους αποκαλύψεων είναι και το πληγέν κύρος του Αρείου Πάγου. Αφορά θεσμό, στον οποίον οι Έλληνες έτρεφαν ακόμη εμπιστοσύνη, σε αντίθεση με την Κυβέρνηση, τα ΜΜΕ κλπ., όπως προκύπτει από πολυάριθμες δημοσκοπήσεις. Εξυπακούεται ότι και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ειδική αναφορά στην επιχείρηση συγκάλυψης των Τεμπών προκάλεσε πολύ κακό στη φήμη της Δικαιοσύνης. ΚΡΙΜΑ να μη μένει πια τίποτα όρθιο στον τόπο μας.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
.jpg)