Ως ελάχιστη συμβολή στον προβληματισμό που κυριαρχεί για την δολοφονία με λιντσάρισμα ενός ανθρώπου (επίδοξου ληστή ; ) στο κέντρο της Αθήνας με αποκρουστικό τρόπο αναδημοσιεύουμε ορισμένες απόψεις από αναρτήσεις στο fb
Chris Demetis
5 ώρες
Ως εν ενεργεία δημοσιογράφος αισθάνομαι την ανάγκη -αν όχι την υποχρέωση- να σχολιάσω τα όσα διαβάζω/βλέπω/ακούω τις τελευταίες ώρες να αναπαράγονται από συναδέλφους μου.
Στην υπόθεση της Ομόνοιας αναφέρθηκαν τα εξής:
-"Επίδοξος ληστής" ή "ληστής" σκέτο και "νεκρός ληστής". Δεν γνωρίζουμε καν αν μπήκε στο κατάστημα για να ληστέψει. Υπάρχουν αντικρουόμενες μαρτυρίες. Ο δημοσιογράφος βάσει δεοντολογίας πρέπει να κάνει ερωτήσεις, να κάνει ρεπορτάζ και σε κάθε περίπτωση, όχι να δικάζει και να καταδικάζει.
-"Κρατούσε μαχαίρι" στον τίτλο. Ακόμα δεν έχει αποδειχθεί ότι υπήρξε όπλο ή ένοπλη απειλή. Στο δεύτερο βίντεο απεικονίζεται να σηκώνει ένα γυαλί για να προφυλαχθεί και προσπαθεί να διαφύγει από εκείνους που τον ξυλοκόπησαν. Δεν καταγράφεται να απειλεί κανέναν.
-"Υπήρξε προσπάθεια του ιδιοκτήτη να προστατέψει την περιουσία του". Στα βίντεο καταγράφεται δράση αυτοδικίας και λιντσάρισμα. Επίσης ο ιδιοκτήτης απεικονίζεται να εκτοξεύει πέτρες προς το θύμα μέσα από μια ανοιχτή ή σπασμένη τζαμαρία. Δεν έχουμε εικόνα για όσα είχαν προηγηθεί.
Υπάρχει σοβαρή περίπτωση η υπόθεση να αποδειχθεί το μεγαλύτερο δημοσιογραφικό φιάσκο των τελευταίων ετών, ή δεκαετιών. Ή ένα από τα μεγαλύτερα τέλος πάντων.
Συμπερασματικά:
-Η αναπαραγωγή των non paper ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία.
-Η βιαστική αποτύπωση του γεγονότος με χαρακτηρισμούς για έναν νεκρό, ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία. Είναι σκύλευση και "κλικοθηρία".
-Έχουμε τεράστια ευθύνη εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, ο κλάδος γενικότερα, για το κακό που επιτελείται μέσα από τα ελληνικά ΜΜΕ.
Όπως και να' χει, το πώς σχολιάστηκε και σχολιάζεται η όλη τραγωδία στα κοινωνικά δίκτυα -τα αμεσοδημοκρατικά media όπως αποκαλούνται- δίνει μια πολύ "καλή" εικόνα σχετικά με το πού οδεύει η ελληνική κοινωνία.
Κατ' ευθείαν προς τα πίσω.
Και κάτι τελευταίο για όποιον έφτασε να διαβάζει ως εδώ. Όσοι ασπάζεστε το "δεν είμαι ρατσιστής αλλά", και ψάχνετε να αιτιολογήσετε την δολοφονική αυτοδικία του καταστηματάρχη (φαίνεται ξεκάθαρα πως μαζί με τον δεύτερο άνδρα σπάνε τη τζαμαρία στο κεφάλι του θύματος, και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του πατάει κυριολεκτικά το κεφάλι στο πεζοδρόμιο), παρακαλώ κάντε την αθόρυβα και διακριτικά από το προφίλ αυτό.
Ημεροδρόμος
5 ώρες ·
Ο θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου (ναι, είχε και όνομα ο άνθρωπος που έχασε τη ζωή του από λιντσάρισμα δίπλα στην Ομόνοια) αποτελεί όριο για την περίοδο που ζούμε στην Ελλάδα.
Είναι η έκφραση του εκφασισμού μιας κοινωνίας που σαπίζει κι επειδή δεν έχει σε τίποτα να ελπίζει κλωτσάει μέχρι θανάτου όποιον βρεθεί σε αδύναμη θέση μπροστά της.
Αν δεν αντισταθούμε στον εκφασισμό, αν γίνει συνήθεια αυτή η «δημοκρατία», τότε το τέρας του φασισμού θα μας κατασπαράξει, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της ζούγκλας που θα έχουμε κατασκευάσει.
O
Μαγνήτης Μιχάλης 
εξοργισμένος.
6 ώρες ·
Εάν αποδειχθούν, τα όσα λέει ο Βαλλιανάτος, τότε μαζί με τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας του
Zak Kostopoulos, θα πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί και πολλοί, μα πάρα πολλοί δημοσιογράφοι, που με μεγάλη ευκολία, μετέδωσαν στο πανελλήνιο, όσα μετέδωσαν!!!
"
Gregory Vallianatos
3 ώρες
Οποιος ξαναγράψει ή ξαναπεί "ο επίδοξος ληστής" για τον άγρια δολοφονημένο Ζακ θα διαψευσθεί τόσο εικτρά που θα ντρέπεται που υπάρχει. O Zακ μπήκε στο κατάστημα μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια!!!!!(και κλειδώθηκε αυτόματα) όχι για να κλέψει αλλά για να προστατευθεί από κίνδυνο που διέτρεχε λόγω φασαρίας στο απέναντι μαγαζί που καθόταν με παρέα. Οπτικό υλικό υπάρχει. Τα υπόλοιπα στις τρομερές δίκες που έρχονται, αρχίζοντας από την Τρίτη 25 Σεπτ.
#tremete"
Μπογιόπουλος Νίκος
10 ώρες ·
Οι εικόνες των όσων συνέβησαν στην Ομόνοια είναι σοκαριστικές.
Εκείνο που μαζί με την τραγική κατάληξη προκαλεί διπλό σοκ είναι η αντίδραση των σεσημασμένων του "νόμου και της τάξης".
Πρόκειται για "ανθρωπιστές" που ο "ουμανισμός" τους έχει για σημαία του το κνούτο του "νοικοκυραίου".
Που το "αίσθημα δικαίου" με το οποίο δηλητηριάζουν την κοινωνία δεν περιορίζεται, πια, σε εκείνο το σιχαμερό "ναι μεν, αλλά...".
Τώρα, πλέον, έφτασαν μέχρι του σημείου να αναγορεύουν το νόμο του Λυντς σε "αυτοάμυνα" και να τον βαφτίζουν... "δικαίωμα"!
Ο Χατζιδάκις μας είχε προειδοποιήσει:
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. (…). Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά (...).
Το ερώτημα περνάει απ’ τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε και πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας; (...)"
