του Λευτέρη Κωνσταντινίδη
Τη συγκίνηση μου και τα θερμά μου συγχαρητήρια,τόσο στον Παναγιώτη Παύλο,όσο και στην εφημερίδα
" ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ", για το υπέροχο και συγκινητικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της, μα ταυτόχρονα τόσο ντροπιαστικό για το κατάπτυστο Ελληνικό κράτος.
Από πολύ καιρό ντρέπομαι για την άνανδρη και ανέντιμη συμπεριφορά του κράτους μας απέναντι στον Στιβ Λάλας, τον οποίο χαρακτήρισα σε ανύποπτο χρόνο ως έναν σύγχρονο "Νικηταρά Τουρκοφάγο".
Θα είχε την ίδια μοίρα με εκείνον,τον Νικηταρά του 1821, να ζητιανεύει δηλαδή έξω από κάποιον Ιερό Ναό, αν δεν είχε την τύχη να έχει την υπέροχη γυναίκα του. Μια σύγχρονη και ταπεινή Πηνελόπη, να εργάζεται παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών σε ένα μικρό χωριό της Καβάλας,φροντίζοντας τα τρία παιδιά τους σε ένα υγρό και κρύο σπίτι.
Όταν μετά 14 χρόνια "Οδύσσειας" σε φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Αμερική,επέστρεψε στην Ελλάδα,θυμήθηκε τα λόγια αξιωματούχων της φυλακής,που τον εκτιμούσαν για την λεβέντικη συμπεριφορά του:
-" Μη πάτε στην Ελλάδα κύρια Λάλας, η Ελλάδα είναι ένα........."
- "Όσο ήμουν στην φυλακή ποτέ μου δεν πίστεψα ότι η οικογένεια μου ζούσε κάτω από τέτοιες συνθήκες. Το κελί μου ήταν καλύτερο και πιο υγιεινό, από το σπίτι που ζούσε η γυναίκα μου και τα παιδιά μου." Μας είπε ο Λάλας όταν τον συναντήσαμε!
Πριν τρία χρόνια ο καλός μου φίλος Χρήστος Βασιλειάδης, συνταξιούχος πιλότος της Ολυμπιακής, με ξεσήκωσε να πάμε στο χωριό του Λάλας στην Καβάλα και να τον συναντήσουμε. Με πολύ προσπάθεια κλείσαμε ένα ραντεβού, γιατί ο Στιβ είχε προβλήματα υγείας.
Βρεθήκαμε μπροστά σε έναν άνθρωπο που ήταν η προσωποποίηση της αξιοπρέπειας,της ταπεινότητας, της ευγένειας και της υπερηφάνειας. Κερδίσαμε την εμπιστοσύνη του και μας άνοιξε την καρδιά του. Μιλούσε με τόση αγάπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ακόμη και για τους Αμερικανούς δεν είχε να πει κακή κουβέντα:
-"Αυτό έπρεπε να κάνουν και αυτό έκαναν"!!! μας είπε.
Ο Χρήστος καλά προετοιμασμένος τον βομβάρδιζε με ερωτήσεις και ο Στιβ απαντούσε με ευγένεια σε όλες και χωρίς κανέναν δισταγμό. Όπως είναι κατανοητό,δεν είναι δυνατόν να δημοσιοποιηθούν όλα όσα μας διηγήθηκε.
Ζητήσαμε την άδεια του να ανοίξουμε κάποιον λογαριασμό σε τράπεζα στο όνομα του. Αρνήθηκε αποφασιστικά και ευγενικά.
Στην επιστροφή μας,τρεις περίπου ώρες διαδρομή, αναφερόμασταν με ενθουσιασμό για την ανέλπιστα υπέροχη συνάντηση μας με τον Λάλας. Εμείς περιμέναμε να συναντήσουμε και λόγω του επαγγέλματος του, έναν κλειστό και μετρημένο στα λόγια του άνθρωπο, και βρήκαμε ένα χείμαρρο και ποταμό πατριδοφιλίας και αγάπης στον Ελληνικό Λαό.
Στη διαδρομή συζητούσαμε τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να τον βοηθούσαμε οικονομικά και όχι μόνο και σπάζαμε τα μούτρα μας στην άρνηση του να δημοσιοποιηθεί οτιδήποτε. Πόσες φορές τον παρακάλεσα:
-"Στίβ λύσε μου τα χέρια"
Ήμουν διατεθειμένος να κινητοποιήσω κόσμο, να βγω ακόμη και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και να ξαναζητιανέψω όπως και τότε, το 1998 και 1999 για τους εγκαταλελειμμένους γέροντες και γερόντισσες στην Ίμβρο. Η πρόθεση μας δεν ήταν να μαζέψουμε χρήματα, αλλά να κάνουμε γνωστό στον κόσμο το δράμα των γερόντων, και το καταφέραμε!!!
Πριν 25 χρόνια το Ράδιο Θεσσαλονίκη, με τους δημοσιογράφους Στέφανο Διαμαντόπουλο και Μιχάλη Στρατάκη, τον πρόεδρο των Ιμβρίων, Μαυριανό Γραφιαδέλη, τον αείμνηστο Παναγιώτη Σπύρου, τον ποιητή και στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο,,τους πρώην βουλευτές Στέλιο Παπαθεμελή και Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον αντιεισαγγελέα Εφετών, Φρίξο Πασχαλίδη, τον φίλο μου επιχειρηματία Χρήστο Βλαχόπουλο και τόσους άλλους,ζητιανεύαμε στην οδό Τσιμισκή.
Σκόπευα να κατέβω ακόμη και στην Αθήνα και με τον φίλο μου , τον νυν πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Νικήτα Κακλαμάνη, να ξαναβγούμε και να ξαναζητιανέψουμε στην οδό Ερμού, αυτήν την φορά, για τον Στιβ Λάλας. Στόχος μας η γνωστοποίηση στον Λαό της Ελλάδας της άθλιας συμπεριφοράς του κράτους προς τον Λάλα.
Πέρυσι το καλοκαίρι συγκεντρώσαμε κάποια λίγα χρήματα ο Χρήστος Βασιλειάδης και εγώ, και πολύ περισσότερα ο δημοσιογράφος στο Τορόντο του Καναδά Σίμος Λεπτοκαρίδης. Ταξιδέψαμε και οι τρεις μας στο χωριό του Λάλας και με πολύ προσπάθεια του τα επιδώσαμε.
Αυτό που ζητάμε είναι, το κράτος να ξεπλύνει την ντροπή του και: «Η Πατρίδα ευγνωμονούσα να αποδώσει δικαιοσύνη και μια αξιοπρεπή σύνταξη σε έναν άνθρωπο που έχασε τα πάντα για την Ελλάδα»
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.