Articles by "ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΗΜΟΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΗΜΟΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

του ακτιβιστή

Ματώνει η ψυχή μας όταν γινόμαστε διαχρονικά μάρτυρες εγκατάλειψης και καταστροφής εθνικής , δημοτικής και φυσικά λαϊκής περιουσίας.
Μας αρέσουν σχεδόν πάντα τα ερειπωμένα κτίρια γιατί είναι όμορφα θέματα για φωτογράφηση ή ονειροπόληση της διαβίωσης των ανθρώπων που έζησαν εκεί πριν πολλά χρόνια.
Αλλά δεν είναι το ίδιο όταν περιτριγυρίζουμε σε υπέροχους τόπους που κάποτε έσφυζαν από ζωή, χαρά, φωνές παιδιών, όμορφα καλοκαίρια δίπλα στη θάλασσα και τώρα έχουν μεταβληθεί σε ερειπιώνες.
Αναφερόμαστε στο χώρο των Παιδικών Κατασκηνώσεων του ΠΙΚΠΑ Αγίας Τριάδας, που δεν θυμίζει τίποτα από τις ανέμελες μέρες του παρελθόντος, όταν εκατοντάδες παιδιά έκαναν τις καλοκαιρινές τους διακοπές δίπλα στη θάλασσα.
Αφέθηκαν να ρημάξουν με ευθύνη  όλων των κυβερνήσεων, της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης αλλά και των δημοτικών διοικήσεων Θερμαϊκού διαχρονικά.
Τί κι αν έπεσαν κατά καιρούς χρήματα για την αποκατάσταση των κτιριακών εγκαταστάσεων. Τί κι αν ακόμα και για αγορά εξοπλισμού μαγειρείου σε μισογκρεμισμένα κτίρια διατέθηκαν 600.000 €, αν θυμάμαι καλά. Τι κι αν έγιναν δαπανηρές αποκαταστάσεις στα κτίρια που τα "τρώει" η διάβρωση.
Το πλιάτσικο συντελέστηκε προφανώς από πολλές μεριές και έτσι έφτανε πάντα η κατάσταση στο ίδιο αποτέλεσμα. Ερείπια, εγκατάλειψη, βρωμιά και δυσωδία.

Η έκταση του ΠΙΚΠΑ να θυμίσουμε πως ανήκει στο Υπουργείο Εργασίας και αντί να αξιοποιηθεί αφήνεται να καταρρεύσει για να μπορέσουν τότε χωρίς ντροπή να μας πουν ότι θα γκρεμιστεί, όπως έγινε και με το Άκτιον (άλλη πονεμένη ιστορία).

Έχοντας στο μυαλό μας τη δήλωση του Δημάρχου Θερμαϊκού Θοδωρή Τζέκου στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, ότι γίνονται επαφές με την αρμόδια Υπουργό κα Ζαχαράκη για να βρεθεί "κάποια λύση", μετά από πολύ καιρό θελήσαμε να κάνουμε μια σημερινή αποτύπωση της αθλιότητας που επικρατεί. 

Βέβαια όπως θα παρατηρήσετε μαζί με την κατάντια των κτιρίων δεν μπορέσαμε να κρύψουμε την ειδυλιακή θέση του χώρου και αυτό αποτελεί την ισχυρή αντίθεση που υπάρχει και μας "τσιτώνει" ακόμα περισσότερο όταν αντικρίζουμε την μετατροπή του σε ερειπιώνα.
Και σας παραδίδουμε τις φωτο που πήραμε:

























Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Γιώργου Νικολαΐδη

Σχεδόν 16 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της Διοίκησης του Δ. Θερμαϊκού, μας έδωσε ο δήμαρχος μια πρώτη εκτενή γενική εικόνα για τα μέχρι τούδε πεπραγμένα, καθώς και την σημερινή κατάσταση του Δήμου μας. Σε μια ωριαία -κατά το δυνατόν εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη- με ερωτήσεις που του υπέβαλλε ο Χρήστος Ιβάνοβιτς διαχειριστής του μπλογκ «Ακτιβιστής», αναφέρθηκε σε παλαιά και τρέχοντα ζητήματα καθώς και στις επίκαιρες εξελίξεις που αποφασίζει και συντονίζει η ομάδα του.

Δεδομένου του βίντεο της συνέντευξης το οποίο σας παραθέτουμε πιο κάτω και που δημιουργήσαμε χωρίς καθόλου παρεμβάσεις φυσικά στο μοντάζ, δεν θα κάνουμε καμία ειδική αναφορά προς το παρόν στον ειλικρινή λόγο του δημάρχου. Θα επανέλθουμε όμως με σχετικό μας άρθρο περί τα πολιτιστικά ειδικότερα. Και αυτό γιατί κατά την κρίση μας, σε κάποια θέματα, εντελώς ξεκάθαρες - αν όχι δυναμικές και ριζοσπαστικές - απαντήσεις που αναμέναμε, ΔΕΝ πήραμε. Ίσως απαντήσεις που θα φανέρωναν αλλαγή σκηνικού και πρακτικών, από τις προηγούμενες δύο διοικήσεις.

Συμμεριζόμαστε την γνώμη του πως κανείς «βλέπει» αλλιώς τα πράγματα απ΄έξω και αλλιώς όταν ως διοίκηση καλείται να αποφασίσει και να δράσει. Κάτι όμως που δεν αποκόβει τις πολλαπλές, και εν πολλοίς συνεχείς και δικαιολογημένες φυσικά απαιτήσεις των δημοτών για λύσεις των προβλημάτων από αυτήν.

Δοθεισομένης ευκαιρίας με ξεχωριστό μας άρθρο, θα δημοσιοποιήσουμε μεταξύ άλλων μερικές εντελώς νεωτεριστικές προτάσεις, προτάσεις με υπόβαθρο δημιουργίας και όχι διασκέδασης του κόσμου, που θα ανήκαν ειδικά στην σφαίρα των πολιτιστικών και θα εμπλούτιζαν την ιστοσελίδα του Δήμου. Μια ιστοσελίδα που σίγουρα δεν κατέχει τα πρωτεία στην ενημέρωση, συγκρινόμενη με το υλικό που παρουσιάζουν άλλες ιστοσελίδες δήμων. Προτάσεις για τις οποίες ενημερώθηκε εγγράφως και εκτενέστατα ο δήμαρχος, αλλά δεν φαίνεται να τυγχάνουν μελέτης και εν τέλει έστω μικρής αποδοχής. Ακριβώς όπως και στις προηγούμενες δύο διοικήσεις, που σίγουρα δεν ξεχώρισαν για την δημιουργικότητα, φαντασία, ιδιαίτερη αγάπη και ανάληψη πρωτοβουλίας για τα πολιτιστικά.

Εντός του Μαΐου θα ακολουθήσει συνέντευξη με το κ. Γιώργο Τσαμασλή.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

https://youtu.be/3eKHOSMXTHE


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι κύκλοι της Ζωής .....
Είναι κάθε κύκλος που έχει δημιουργήσει ο καθένας μας, από πρόσωπα, αξίες και αρχές. Ο κύκλος που μας περιβάλλει και που επενδύουμε σ'αυτόν με γνώσεις, συναισθήματα και συγκινήσεις  χτίζεται μέρα με τη μέρα.

Το μέγεθος του ατομικού κύκλου είναι (όχι αποκλειστικά αλλά) και συνάρτηση της διάστασης του χρόνου.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος στο κάθε κύκλο αυτοί που είναι πιο κοντά στο κέντρο του είναι οι συγγενείς μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, κυρίως συγγενείς, πολύ κολλητοί φίλοι ή φίλοι γενικότερα. Αρχή του κύκλου η γέννησή μας. Προϊόντος του χρόνου, με την κοινωνικοποίησή μας και την επαφή μας με άλλους ανθρώπους (και όχι μόνο) αυξάνονται οι στοιβάδες του κύκλου μας και προστίθενται νέες αλλά και παρεμβάλλονται και νέοι κύκλοι που εφάπτονται με τον ατομικό μας κύκλο.

Όπως προχωράμε προς την περιφέρεια του κύκλου, στην τελείως εξωτερική στοιβάδα του, είναι όλοι οι γνωστοί που δεν έχουμε κάποια σχέση μαζί τους αλλά είναι άνθρωποι που έχουν επιδράσει πάνω μας, θετικά ή αρνητικά, με τις απόψεις τους, τις γνώσεις τους, την επιδραστικότητά τους, ή την κενότητα, ματαιότητα ή ελαφρότητά τους.

Γνωστοί σε μας διανοητές, επιστήμονες, καλλιτέχνες,καινοτόμα πρόσωπα που μας “πλησίασαν”, “ακούμπησαν” ή μας συνεπήραν με τις κοσμοθεωρίες τους, τις επιλογές ζωής τους, την αύρα τους, που δεν τους γνωρίζουμε προσωπικά αλλά συνετέλεσαν τα μέγιστα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας και της προσωπικής αντίληψής μας για τη ζωή και τον κόσμο μας.Ή από την άλλη αρνητικές φιγούρες και αντιλήψεις που μας βοήθησαν να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι και να τις πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων, γεγονός που και αυτό συνετέλεσε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας και της προσωπικής αντίληψής μας για τη ζωή και τον κόσμο μας.

Όπως και πιο πάνω αναφέραμε, ο κύκλος ξεκινώντας η ζωή μας είναι πάρα πολύ μικρός περιλαμβάνοντας αποκλειστικά τους γονείς μας και όσο περνούν τα χρόνια αυτός μεγαλώνει μεγαλώνει γιατί προστίθεται νέες φιγούρες νέα πρόσωπα νέες μορφές που παίζουν κάποιο ρόλο σημαντικό για μας. Με το πέρασμα του χρόνου μπαίνουν στη ζωή μας άλλα πρόσωπα διευρύνεται ο κύκλος μας και κάποια στιγμή αυτός έχει μεγαλώσει αρκετά, έχει μεγαλώσει πολύ.

Ποιο είναι όμως το κρίσιμο εκείνο σημείο από το οποίο και μετά αυτός ο κύκλος μικραίνει; Αρχικά όταν αρχίζουμε να περιορίζουμε τη δραστηριότητά μας για κάποιο λόγο, όταν χάσουμε το ενδιαφέρον μας για τη ζωή ή κάθε φορά που χάνουμε πρόσωπα που έχουν σχέση με μας και τον κύκλο μας.

Ο θάνατος ατόμων που είχαν θέση στον κύκλο μας τον περιορίζει, τον μικραίνει, τον συρρικνώνει.

Κάθε θάνατος γνωστού μας (αγαπημένου ή μη) μας θλίβει όχι μόνο γιατί τον χάνουμε αλλά γιατί μας αφήνει φτωχότερους με μέτρο αίσθησης την σμίκρυνση του προσωπικού μας κύκλου.


Κάθε απώλεια φυσικά είναι οδυνηρή. Η οδύνη είναι συνάρτηση της θέσης 
που βρισκόταν ο εκλιπών, στον κύκλο του καθενός μας . Κατανοώ και συμπάσχω με τον πόνο των αγαπημένων του, που έχασαν τη κεντρικότερη στοιβάδα του κύκλου τους. Λυπάμαι που ένας καλός φίλος μας άφησε χθες και κηδεύεται αύριο, αν και θέλω να πιστεύω πως το πέρασμα του Διονύση στο φως αποτελεί λύτρωση,  μετά τη σκληρή ταλαιπωρία που πέρασε κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Εύχομαι κουράγιο στην οικογένειά του και ιδιαίτερα στη σύζυγό του Κούλα και στα δύο του αγόρια, Βασίλη και Στέργιο. 

Καλό ταξίδι Διονύση!

Η κηδεία αύριο Δευτέρα 20/1 στις 11πμ στον Ιερό Ναό Πέτρου και Παύλου στην Περαία.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

της Τζένης Τσοπάνογλου

Η καταγεγραμμενη ιστορία χρόνων καθώς και η διαπιστωμενη εμπειρία των πολιτισμικων δράσεων και εκφράσεων της κοινωνικής-θεατρικής ομάδας 'Φυρδην Μιγδην' - Καλλιτεχνική σοφίτα Δήμου Θερμαϊκού, μας δείχνει ότι η ποιότητα είναι αυτή που δημιουργεί τους όρους της εξελικτικής προόδου και καλλιεργεί πολιτισμό με προσδιοριστικα πλαίσια σωστής κοινωνικοτητας και κοινωνικοποιησης.
Μιας ποιότητας που τυγχάνει πλέον της συλλογικής αναγνώρισης, πετυχαινοντας έτσι και την καθιέρωση της ομάδας σε όλες τις σημαντικές' λεπτομέρειες'της κοινωνικής ζωής.

Σε μια τέτοια σημαντική 'λεπτομερεια' είχαμε τη χαρά να βρεθούμε χθες το βράδυ! Στην πολύ όμορφη χριστουγεννιατικη γιορτή που ετοίμασε η ομάδα στη σοφίτα της, στο στέκι της, στην έδρα πλέον του συλλόγου στην Αγία Τριάδα, διαπιστωνοντας για μια ακόμη φορά πως 'ο παραστατικοτερος δείκτης πολιτισμού μιας κοινότητας είναι ο τρόπος ψυχαγωγίας της' - Παπανούτσος-

Από την υποδοχή ακόμα με τα χαμόγελα, τα φιλιά και τις ζεστές αγκαλιές του καλοσωρισματος, είχες την αίσθηση μιας οικειότητας οικογενειακής (γιατί έτσι λειτουργεί αυτή η ομάδα) την οποία τροφοδοτουσε και ο υπέροχος χώρος στην στολισμένη εκδοχή του!

Στη συνέχεια απολαύσαμε ένα στοχαστικό Λόγο, γεμάτο φως, προσεκτικά διαλεγμενο, έχοντας και εμείς μια μικρή συνεισφορά σε αυτόν, με κειμενάκι που μας δόθηκε με την είσοδο μας, για να διαβαστεί στο τέλος των ιστοριών. Των ιστοριών που με τα καθαρά και σαφή περιγραμματα των μορφών, μας ταξίδεψαν στον πραγματικό κόσμο των Χριστουγέννων, χαριζοντας μας ψυχική ευφορία, αισθητική συγκίνηση αλλά και προβληματισμό Ένα προβληματισμό που γυμνωνει την αλήθεια και μας κάνει να αναρωτηθούμε για θέματα γύρω από την αγάπη, την ανθρωπιά την αλληλεγγύη, την αλλοτριωση......!
Θέματα, η κατανόηση των οποίων μας οδηγεί στο να καταλάβουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και το νόημα αυτών των ημερών!

Η βραδιά έκλεισε με το καραόκε πάρτι σε μια ατμόσφαιρα γλεντιού με χορούς και τραγούδια
Ήταν πράγματι μια μοναδική συνάντηση, σαν αυτές που χρόνια τώρα οργανώνει η ομάδα!
Μια συνάντηση που όπως θα έλεγε και ο ποιητής 'είναι σαν ένα ρόδι που σπάει και γεμίζει αστέρια'!!!!!!!
Ευχαριστούμε Γιωτα!
Ευχαριστούμε 'Φυρδην - Μιγδην'!

Υ, Γ,.Παραθέτω το κείμενο που μου έτυχε να διαβάσω με την ευχή να μπορέσουμε όλοι φέτος να κάνουμε πράξη το νόημα αυτών των λόγων
'Χριστούγεννα αδελφέ μου είναι το συναίσθημα ενός άστεγους την στιγμή εκείνη που όλα κλείνουν μέσα σε μια πόλη και ο κόσμος εξαφανίζεται, να τον πλησιάζει κάποιος και να του προσφέρει την παρέα του'!!!!!!!!!!!!!!!!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα / Απλώνει σκοτάδι βαθύ
Κορίτσι ξένο σαν ίσκιος / Πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή αναζητεί / Τον ήλιο που έχει χαθεί
Στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει / ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ ΔΕΙΛΙΝΑ
Και σκλαβωμένη για πάντα /Κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί / Να έχει πια τρελαθεί
Και τότε ποιος θα ρωτήσει/ Να μάθει ποτέ το γιατί

(Βασίλης Τσιτσάνης, Ακρογιαλιές Δειλινά, ηχογράφηση 1948)

[…] Μπορεί να με πλανέψουν κι άλλες / ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ ΔΕΙΛΙΝΑ
κι αγάπες να ‘βρω πιο μεγάλες, / σκλάβα σ’ αυτές παντοτεινά.
Όμως μπορεί ναρθώ και πάλι, / με πληγωμένη την καρδιά,
στη στοργική σου μεσ’ αγκάλη, / σαν τ’ άσωτα τρελλά παιδιά.

(Ανθούλα Σταθοπούλου, Μπορεί… Νύχτες Αγρύπνιας, 1932)


Οι στίχοι του Τσιτσάνη, εμπνευσμένοι από το ποίημα της Ανθούλας Σταθοπούλου-Βαφοπούλου (κατά τον ποιητή Μάρκο Μέσκο), μπορεί να αναφέρονται στη σύντομη ζωή της (κατά τον Διονύση Στεργιούλα). Η ζωή της τελείωσε στο Σανατόριο Ασβεστοχωρίου, στο ίδιο δωμάτιο όπου προηγουμένως είχε πεθάνει η αδελφή της, τελευταία από μια σειρά απώλειες που βίωσε και συμπεριλάμβαναν τον αδελφό και τη μητέρα της. 

Η απόστασή της από την Αθήνα, το ανυπότακτο του χαρακτήρα της δεν βοήθησαν στην αναγνώρισή της, κάτι που προσπαθούν να αλλάξουν τεκμηριωμένα οι μελετητές της, ο ποιητής Διονύσης Στεργιούλας και η συγγραφέας Έλενα Χουζούρη. Μ.Φ.Π.


Στο τέρμα της ζωής μου έχω φτάσει,/κατάκοπη απ’ την πορεία τη δεινή.
Μια νύχτα με κυκλώνει σκοτεινή,/ που το φτωχό κορμί θα ξαποστάση.
Την πόρτα του θανάτου ηύρα κλειστή / και μάταια χτυπώ το μάνταλό της.
Θέλω η ψυχή μου εκεί να δροσιστή / απ’ το πικρότατο μαρτύριό της.
Άλικο αίμα πια δε μου έχει μείνει / για να ξαναγυρίσω πίσω στη ζωή.
Στους ζωντανούς γυρίζω μια νεκρή, / δίχως του τάφου νάχω τη γαλήνη.

(Ανθούλα Σταθοπούλου, Στο Τέρμα, Νύχτες Αγρύπνιας, 1932)

Κάτω από τη φεγγερή σου νύχτα, ήπια τα δάκρυα της δυστυχίας μου, ω πόλις των πικρών απογοητεύσεών μου.
Ανάμεσα στα μέγαρά σου, έσυρα την άτρωτην υπερηφάνειά μου
από τα βέλη του πλούτου.
Η θαυμαστή δύση του ήλιου σου λίκνισε την ψυχή μου στην έκσταση του ονείρου.
Το ερωτικό μου παράπονο η θάλασσά σου το συνεπήρε.
Με γνώρισες με όλες τις ανθρώπινες συγκινήσεις και σ’ αγάπησα σε όλες τις αποχρώσεις σου. Όμως το χώμα σου αιχμαλώτισε ό,τι προσφιλέστερο είχα, ω πατρίδα του πόνου μου.
Κάτω από το φέγγος των άστρων σου, ήπια τα δάκρυα της δυστυχίας μου.

(Ανθούλα Σταθοπούλου, Θεσσαλονίκη, Νύχτες Αγρύπνιας, 1932)



* H Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου γεννήθηκε το 1908 στη Θεσσαλονίκη, και φοίτησε στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο και τη Γαλλική Σχολή Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε για μικρό διάστημα στον Δήμο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια εγγράφηκε στην Δραματική Σχολή του Ωδείου της πόλης. Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και το 1932 εξέδωσε την πρώτη (και τελευταία) της ποιητική συλλογή, Νύχτες αγρύπνιας. Έγραψε επίσης έργα για το θέατρο με τίτλους Ντίνα Πέλλη και Την τελευταίαν στιγμήν, τα οποία παρουσιάστηκαν στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη. Ήταν μόλις 27 ετών όταν απεβίωσε, λόγω φυματίωσης, το 1935. Τα έργα της συγκεντρώθηκαν σε τόμο με τίτλο Έργα, που εξέδωσε ο σύζυγός της Γεώργιος Βαφόπουλος και προλόγισε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Στο Δημοτικό Συμβούλιο Θερμαϊκού τίθεται το ζήτημα "καταστροφής" των δύο από τα τέσσερα γήπεδα τέννις που βρίσκονται στον δήμο και τα μοναδικά σε καλή κατάσταση και λειτουργούντα.

Με επιστολή τους που υπογράφουν κάτοικοι και από τα τρία δημοτικά διαμερίσματα (Περαία, Μηχανιώνα, Επανομή) ζητούν την ματαίωση της διαδικασίας που καταργεί τις γηπεδικές εγκαταστάσεις προκειμένου στη θέση τους να οικοδομήσει κλειστό γυμναστήριο.

Με πρωτοβουλία Δημοτών, δημιουργήθηκε μια Online αναφορά προκειμένου να συγκεντρωθούν υπογραφές για τη διατήρηση των γηπέδων τένις στην υπάρχουσα εγκατάσταση.

Η αίτηση εδώ -> https://chng.it/9ZKpDkYn4v

Στην αίτηση αναφέρεται το εξής: “Ο δήμος παρέχει μαθήματα τένις με χαμηλό αντίτιμο. Πολύς κόσμος έχει τα γήπεδα πέραν αυτών των μαθημάτων, στις ελεύθερες ώρες κοινού. Μεταξύ αυτών ακόμη και τουρίστες που συνδυάζουν τις διακοπές τους στην Περαία και την Επανομή με το αγαπημένο τους άθλημα.

Η αντικατάσταση των γηπέδων τένις με κλειστό γυμναστήριο σχεδιάζεται να υλοποιηθεί μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024. Με τη συγκεκριμένη αίτηση που θέλουμε να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας για τη διατήρηση και την αναβάθμιση των γηπέδων τένις της Επανομής και να αποτρέψουμε την καταστροφή τους.”

Διαβάστε επίσης την αναφορά που υποβάλλουν στους δημοτικούς συμβούλους του Δήμου Θερμαϊκού:

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σοβαρές καταγγελίες για επιλεκτικές ασφαλτοστρώσεις στους Ν. Επιβάτες έγιναν από τον κάτοικο Ν.Επιβατών Β. Τζιαννή και αποκαλύπτει ενδεχόμενο δόλο από τους διοικούντες τον Δήμο Θερμαϊκού. Κατ' αυτές σταμάτησε δρομολογούμενη και προγραμματισμένη ασφαλτόστρωση και αντ' αυτής έγινε άλλη που καταλήγει σε μονοκατοικία εκτός σχεδίου πόλεως.
Ποιόν εξυπηρέτησαν οι διοικούντες; Για ποιό λόγο;
Υπάρχει σκάνδαλο;
Καλείται ο δήμαρχος να πάρει αμέσως θέση.

Η ανάρτηση που δημιουργεί πολλαπλά ερωτήματα (συνοδευόμενη από χαρακτηριστικές φωτογραφίες):


Άνω Νέοι Επιβάτες: Ποιος ευθύνεται για ασφαλτόστρωση εκτός σχεδίου πόλεως, αντί του εντός σχεδίου πόλεως περιφερειακού (Ί. Δραγούμη & Σταδίου, 9 Νοεμβρίου 2024)
Παρακολούθησα από την αρχή τις εργασίες του συνεργείου για την ασφαλτόστρωση του περιφερειακού, όπως ισοπέδωση, πάτημα και υγρή πίσσα. Μόλις ξεκίνησε η τελική επίστρωση, το συνεργείο στα 25 μ. κατασκευής διέκοψε την εργασία του και μεταφέρθηκε κοντά στο γήπεδο. Όταν τους ρώτησα γιατί δεν συνεχίζουν, μου απάντησαν ότι έλαβαν τέτοια εντολή, δηλαδή να σταματήσουν. Το σκανδαλώδες είναι ότι συνέχισαν το έργο γύρω και πίσω από το γήπεδο του Π.Α.Ο.Ν.Ε., προχωρώντας σε επίστρωση ασφάλτου σε χωματόδρομο εκτός σχεδίου πόλεως που οδηγεί σε μία μονοκατοικία (σε διαδρομή 300μ.). Δηλαδή δεν ασφαλτόστρωσαν τον περιφερειακό από τον οποίο διέρχονται καθημερινά εκατοντάδες αυτοκίνητα, γεωργικά μηχανήματα, πεζοί για να εξυπηρετήσουν άγνωστο ποιόν. Αξίζει να αναφέρω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, υπήρχε παντελής απουσία πολιτικού προσωπικού και υπαλλήλων του Δήμου. Στον χάρτη που επισυνάπτω με κόκκινο εμφανίζεται το έργο που έγινε και με πράσινο ο περιφερειακός που δεν ασφαλτοστρώθηκε. Επισυνάπτω και σχετικές φωτογραφίες.
Βασίλης Τζιάνης




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Αν και απόγονος μικρασιάτισσας γιαγιάς, με άπειρες μνήμες από τις διηγήσεις της στα παιδικά μου χρόνια και μεγάλο θαυμασμό για τον Ελληνικό πολιτισμό πέραν του Αιγαίου, ουδέποτε θέλησα να επισκεφθώ τα προγονικά μας εδάφη.
Περιττό να πω πως μου προκαλούν τουλάχιστον προβληματισμό οι προσπάθειες "οικοδόμησης" της ελληνοτουρκικής φιλίας τόσο σε πολιτικό επίπεδο (βλέπε συμφωνία Μητσοτάκη - Ερντογάν με την Διακήρυξη των Αθηνών "Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας" τον περασμένο Δεκέμβριο) που παραμένει κενό γράμμα και δίνει ευκαιρία στην γείτονα να συνεχίζει να επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία) όσο και σε επίπεδο πολιτών Ελλήνων.
Και όσο κι αν θεωρώ δικαιολογημένη την γλυκιά ανάμνηση των απογόνων για τις προγονικές εστίες πέραν του Αιγαίου Πελάγος και ουχί της τουρκοεπινοημένης "γαλάζια πατρίδας" αρνούμαι να αποδεχθώ τις επισκέψεις στο τουρκικό κράτος του μίσους, της επεκτατικότητας και βαρβαρότητας απέναντι στη χώρα μας.
Χωρίς λοιπόν να συμμερίζομαι απλά δημοσιεύω δελτίο τύπου του Δήμου Θερμαϊκού σύμωνα με το οποίο  πραγματοποιήθηκε "επίσκεψη στη Σμύρνη και στον δήμο του Τσεσμέ της Τουρκίας πραγματοποίησε ο δήμαρχος Θερμαϊκού, Τζέκος Θεόδωρος, συνοδεύοντας τον Σύλλογο Τσεσμελήδων Νέας Μηχανιώνας «Το Γυαλουδάκι»"


Στη διάρκεια της επίσκεψης και σε κλίμα φιλίας και συνεργασίας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του δημάρχου Θερμαϊκού με τη δήμαρχο του Τσεσμέ, κ. Lal Denizli, όπου συζήτησαν θέματα κοινού ενδιαφέροντος και έθεσαν τις βάσεις για περαιτέρω συνεργασία. 

Τα μέλη του συλλόγου «Το Γυαλουδάκι», όπως και ο ίδιος ο δήμαρχος είναι απόγονοι προσφύγων από την Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ και τις γύρω περιοχές. 


Στο πλαίσιο της επίσκεψης, τα μέλη του Συλλόγου τοποθέτησαν μία μαρμάρινη πλάκα κάτω από την ελιά που είχαν φυτέψει σε προηγούμενη επίσκεψή τους στην Αγία Παρασκευή, στη μνήμη των προγόνων τους και στο όνομα της φιλίας και ειρήνης των κοινοτήτων τους. 


Ο δήμαρχος, Θ. Τζέκος, συναντήθηκε επίσης με τον Έλληνα Πρόξενο στη Σμύρνη, κ. Αλέξανδρο Κώνστα και συζήτησαν για το ρόλο του προξενείου στην ιστορική αυτή περιοχή. 

Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον της επίσκεψης για την θαλάσσια αστική συγκοινωνία στον κόλπο της Σμύρνης και την σημαντικότητα εφαρμογής ανάλογης συγκοινωνίας στον Θερμαϊκό κόλπο.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




Τι είναι το ουσιαστικό;

Ουσιαστικό είναι οτιδήποτε από τα: σκέψη, λόγος, ενέργεια, προσδίδει ουσία στη ζωή μας, κάνοντας μας να νιώθουμε συναισθήματα, δύναμης, πληρότητας, ανάτασης, αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, ενθουσιασμού.
Πότε η ζωή μας είναι ουσιαστική;

Προφανώς όταν πραγματώνεται ό,τι εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανθρωποκοινωνία έθεσε σαν “σημαντικό” για την ατομική ζωή, την ανθρώπινη επαφή, αλλά και για την κοινωνική συνέχεια.
Επί παραδείγματι η θρησκεία. Σε τι χρειάζεται η θρησκεία; Θα μπορούσε να πει κανείς, σε τίποτε.
Αλλά τότε γιατί σε όλες τις γήινες ανθρώπινες ομάδες, διαπιστώνεται κάποιου είδους πίστης, λατρείας, θρησκείας, από την ιστορική και τις άλλες μελέτες;
Το ουσιαστικό, εγώ πιστεύω, των θρησκειών, είναι ότι μέσα από κάποιες διαδικασίες ήθελαν να δώσουν στους ανθρώπους, με στόχευση κυρίως στις μελλοντικές γενιές, γνώση και κανόνες χρήσιμους για την υγεία, την συνύπαρξη, την ελευθερία, την αναπαραγωγή, τον θάνατο, την υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα αλλά και πνεύμα.
Η εντύπωση στη συλλογική μνήμη (παράδοση), ήταν για χιλιάδες χρόνια το μόνο μέσον μεταφοράς των πληροφοριών και των γνώσεων στον χώρο και τον χρόνο. Η γραφή, η τυπογραφία, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο εφευρέθηκαν και καθιερώθηκαν αργότερα.
Την παλιά όμως εποχή κάπως έπρεπε να κρατηθούν ικανοί οι αριθμοί των μελών της ομάδας, άρα:
Μην σκοτώνεις τ'αδέρφια σου!
Κάπως έπρεπε να αποφύγουν τις γεννήσεις πολλών προβληματικών παιδιών, αλλά και να διευρύνουν τον κοινωνικό κύκλο, άρα:
Είναι αμαρτία να έρχονται σε σεξουαλική επαφή, γονείς με παιδιά αλλά και αδέρφια μεταξύ τους!
Ακόμη και σήμερα σε πολλές ανθρωποομάδες που δεν έχουν πρόσβαση στις τεχνολογικές καινοτομίες, η συλλογική μνήμη χτίζεται και συντηρείται με τον ίδιο παλιό τρόπο.

Τι είναι το τυπικό;

Τυπικό είναι μια διαδικασία που έχει εκπονηθεί και θεσμοθετηθεί, κάποτε από κάποιους για να ευνοήσει την προσέγγιση των ανθρώπων στο ουσιαστικό. Υπάρχουν όμως και τυπικά που έχουν εκπονηθεί με πονηριά ώστε να απομακρύνουν τους ανθρώπους από το ουσιαστικό. Ή τυπικά που μέσα από διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις κάνουν τους ανθρώπους αδιάφορους. Προφανώς τα παλιά και άχρηστα τυπικά πρέπει ανά χρονικές περιόδους να κρίνονται ως τέτοια και αν χρειάζεται να καταργούνται ή να αντικαθίστανται. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με συζήτηση και αποδοχή, ποτέ με επιβολή. Βέβαια σε μια κοινωνία που συνυπάρχουν σωστά και φαύλα τυπικά είναι δύσκολη η διάκριση. Πολύ περισσότερο όταν από την ύπαρξη και συνέχεια κάποιων τυπικών, εξαρτάται η επαγγελματική, οικονομική ή άλλη, υπόσταση κάποιων.
Πάλι με παράδειγμα από τη θρησκεία.
Ο γάμος σε όλες τις θρησκείες, είναι τυπικά ένα κοινωνικό γεγονός, πράγμα που θέλει να υποδηλώσει την ευθύνη της ομάδας για τη νέα οικογένεια, την διαβεβαίωση στη νέα οικογένεια ότι “δεν είναι μόνοι” και ότι τα παιδιά τους θα είναι παιδιά όλων! Πόση διάβρωση έως σήμερα!.. Η σεξομανιακή “δυτική” κοινωνία, των περισσότερων από δύο φύλων, γελοιοποίησε τον γάμο και αποδομεί την οικογένεια...
Ακόμη:
Όταν δεν υπήρχαν πολλές εκκλησίες σαν κτίσματα, οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά και πιο πνευματικοί. Όσο πιο πολλές και πιο μεγάλες, όσο πιο πλούσιες εκκλησίες χτίζονταν, τόσο οι άνθρωποι απομακρύνονταν μεταξύ τους και τόσο λιγότερο πνευματική ζωή προσπαθούσαν να βιώσουν.
Η χριστιανική λειτουργία είναι πλέον ένα τυπικό οπτικοακουστικό θέαμα, σε λίγο - πολύ άγνωστη γλώσσα, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των θρησκευόμενων.
Το «Αγαπάτε αλλήλους!», πραγματώνεται ίσως σε μία φαντασιακή σφαίρα, πλην ουδόλως στην κοσμική μας πραγματικότητα. Και απ'ότι φαίνεται δεν ενοχλείται κανείς!..
Μήπως, το τυπικό έχει υποκαταστήσει το ουσιαστικό στη ζωή μας; Μήπως, νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε; Μήπως, νομίζουμε ότι συνομιλούμε, συζητούμε, συμφωνούμε; Μήπως, νομίζουμε ότι κάνουμε αυτό που θέλουμε; Μήπως, νομίζουμε ότι μετέχουμε στη ζωή μας;

Μήπως, είμαστε απλά θεατές της ζωής μας;

Κι αν όντως έχουμε χάσει κάθε ίχνος ουσίας, χαμένοι στην τυπολατρεία, τί φταίει; Εμείς αποκλειστικά; Ή και κάποιοι άλλοι; Εδώ να σταθούμε! Η ολιγαρχία του χρήματος που κυβερνά τον κόσμο, εφευρίσκει και συντηρεί πολλαπλά τυπικά ώστε οι “υπήκοοι” της να χάνουν την ουσία, να μπερδεύονται σε ένα τυπικό ανακύκλωσης ανθρώπινων ζωών που τροφοδοτεί με ενέργεια και ότι άλλο, την εξουσία της.
Ένα άλλο σημαντικό, είναι ότι το ουσιαστικό δεν σημαίνει αναγκαστικά μη τυπικό. Το ότι θα πάψουμε να ακολουθούμε τα τυπικά που μας επιβάλλονται από τις ομάδες που ανήκουμε, δεν σημαίνει ότι αυτόματα μπαίνουμε στον χώρο του ουσιαστικού. Παράδειγμα, η τυπική και τακτική παρακολούθηση της υγείας μας.
Ένα παράδειγμα όπου το τυπικό κατέστρεψε το ουσιαστικό, είναι η λειτουργία της “δημοκρατίας”!

«Έχουμε δημοκρατία;»

«Φυσικά! Δεν γίνονται εκλογές κάθε τόσο;».
Μα αυτό αρκεί για να επιβεβαιώνεται η συμμετοχή του “πολίτη” στα “κοινά”;
Φυσικά Όχι!
Δυστυχώς όμως, οι πολίτες εθισμένοι στο τυπικό, κάθε τόσο προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα, ρίχνουν το χαρτάκι της “αρεσκείας” τους, σύντομα θα το κάνουν διαδικτυακά από το σπίτι και θα μένουν ήσυχοι ότι έκαναν το καθήκον τους!
Αυτά τα: “ισηγορία”, “ισονομία”, “ισοπολιτεία”, “παρρησία”, των αρχαίων Ελλήνων που θεσμοθέτησαν την δημοκρατία, τι ήταν; Πού χρειάζονταν; Έχουν, σχέση με την δημοκρατία; Ήταν οι πρόγονοι μας υπερβολικά λεπτολόγοι ή εμείς έχουμε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και ουσίας;
Και δεν είναι μόνο αυτό! Αδυνατούμε να συλλογιστούμε ότι αφού δεν έχουμε δημοκρατία, άρα έχουμε ολιγαρχία, άρα μας σέρνουν από τη μύτη, μας εκμεταλλεύονται, περνάνε αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα!.. Γεννάμε παιδιά, για να μην λείψουν οι σκλάβοι από τους “αφέντες”...
Άλλο παράδειγμα, η οικονομία. Ισχύει για όλες τις “δυτικές” οικονομίες, αλλά θα περιοριστώ στην Ελληνική. Όλοι μας ξέρουμε ότι έχει σχεδόν μηδενιστεί η αγροτική μας παραγωγή, έχει πεθάνει η βιομηχανία και η βιοτεχνία. Με εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφανίζεται όλο και περισσότερο η κτηνοτροφία, η πτηνοτροφία, η αλιεία, η μελισσοκομία. Η κυβέρνηση δανείζεται συνεχώς διογκώνοντας το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο! Ο τουρισμός που υποτίθεται ότι θα ήταν η σωτηρία μας, έχει γίνει αιτία διαφθοράς των Ελλήνων, όσο και αιτία καταστροφής του ιδιαίτερου Ελληνικού χρώματος, υπαίθρου και πόλεων, ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας! Τριανταδύο εκατομμύρια τουρίστες το 2023! Και περιμένουμε περισσότερους το 2024! Χώρα γκαρσονιών!
Δεν εκμεταλλευόμαστε τον λιγνιτικό μας πλούτο, ούτε τους υδρογονάνθρακες. Πουλήσαμε σε διεθνείς εταιρείες κάθε πλουτοπαραγωγική δυνατότητα! Αλλά εμείς πιστεύουμε το παραμύθι ότι “η οικονομία πάει καλά!”... Αφού το είπε και η τηλεόραση!..
Η εργασία, είναι ακόμη ένα παράδειγμα όπου το τυπικό καταβροχθίζει το ουσιαστικό.
Η συνεχής καθημερινά επαναλαμβανόμενη δαπάνη ανθρώπινης ενέργειας, υλικής και πνευματικής, που αποκαλείται εργασία, με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή, εκθειάζεται από όλους σαν το απαύγασμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ιδίως από τις “αριστερές” παρατάξεις. Κανείς όμως, απ'αυτούς που δεν είναι υποχρεωμένοι να την υποστούν, δεν θέλει να βάλει τον εαυτό του σ'αυτήν την βάσανο.
Όλοι μπορούμε να παρατηρήσουμε την αποβλάκωση στην οποία οδηγείται ο εργαζόμενος σε καθημερινή, ίδια επαναλαμβανόμενη εργασία, για πολλά χρόνια, με πενιχρή αμοιβή, ίσα ικανή να καλύψει βασικές ανάγκες, ποτέ όνειρα!.. Κι ακόμη, ότι, οι απόμαχοι αυτής της “τάξης”, κληρονομούν την ίδια νοοτροπία στους απογόνους τους, είτε από αδυναμία επιλογών, είτε από ανοησία.
Η παιδεία, έγινε εκπαίδευση και η μόρφωση, δεξιότητες. Το σχολείο έγινε τυπικό, έχασε κάθε ουσία αφού «αυτό ζητούσαν οι γονείς» που ποτέ δεν αξιώθηκαν παιδείας, ώστε να γνωρίσουν την ουσία της μόρφωσης.
Η τυπική καθημερινή παρουσία, των μαθητών, έγινε η βασική απόδειξη μαθητείας. Έτσι οι μαθητές, όπως οι εργάτες, εθίστηκαν σε κάτι που ήταν μακριά από την ουσιαστική μάθηση.
Στην ουσιαστική μάθηση πρέπει να συμπέσουν η όρεξη του διδάσκοντος, με την όρεξη του διδασκόμενου. Η ανάγκη “δοσίματος” της μιας πλευράς, με την περιέργεια “να γνωρίσω” της άλλης. Μια διαδικασία που δεν έχει χρόνο, δεν μπορεί να διακόπτεται από κουδούνια διαλείμματος, ούτε είναι δυνατόν να καθοριστεί το πότε και το πώς θα συμβεί!..
Οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου σχολείου, παινεύονταν ότι έκαναν “φροντιστηριακό μάθημα”, ενώ οι περισσότεροι μαθητές τυπικά συμπλήρωναν μία θέση στην αίθουσα, που δικαιολογούσε τον μισθό του εκπαιδευτικού.
Και να πεις ότι τουλάχιστον συνδέθηκε το σχολείο με την αγορά εργασίας και οι απόφοιτοι έβρισκαν δουλειά σχετική με τα σπουδάγματα τους; Όχι! Κι εδώ χρειαζόταν “μέσον”, “γνωριμίες”, “μπαχτσίσια”. Α! ρε ραγιά Έλληνα!
Τώρα σου ετοιμάζουν το ψηφιακό σχολείο! Γιατί να πληρώνουν τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς;
Τόσες χιλιάδες εκπαιδευτήρια; Θα έχεις το παιδί στο σπίτι, θα φροντίζεις να υπάρχει υπολογιστής και σύνδεση διαδικτύου και θα φροντίζεις το παιδί σου να μαθαίνει όσα δείχνει η οθόνη του υπολογιστή. Δεν τα έμαθε; Πρόβλημα σου!
Με αυτόν τον τρόπο, η πνευματική υποβάθμιση του λαού θα γκρεμιστεί στα τάρταρα.

Να θυμάστε ότι η επιστήμη συνέβαλλε σ'αυτό! Κι αν η επιστήμη εκπορνεύεται με τόσο αισχρό τρόπο, ενάντια στο συμφέρον της νεολαίας, τότε πείτε μου από πού θα μπορούσε να κρατηθεί ο λαός μας;...
Η δυνατότητα πληροφόρησης, τυπικά είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη ιστορική περίοδο, λόγω των πολλών και διαφόρων μέσων (ΜΜΕ και διαδίκτυο) που υπάρχουν στο σήμερα. Ποτέ όμως ο άνθρωπος δεν ήταν τόσο απληροφόρητος τόσο μπερδεμένος, τόσο εξαπατημένος από μια ολιγαρχία “ξύπνιων”, που έχουν υποβιβάσει τους πολλούς σε “ανδράποδα” κατά την αρχαία νοηματοδοσία, κορόιδα κατά την σημερινή.
Αυτό όπως όλα τα παραπάνω, οφείλονται στον πόλεμο που γίνεται ώστε οι άρχοντες που ελέγχουν το νόμισμα, το ιδιωτικό νόμισμα, να μην χάσουν εξουσία και προνόμια.
Εδώ είναι και η ουσία! Αυτοί θέλουν το “Χρήμα” τους, αδιαμφισβήτητο άρχοντα και βασιλέα.
Με αυτό επιτυγχάνουν και την Κοινωνική Οργάνωση όπως αυτοί την φαντάζονται και τους βολεύει: δηλαδή όλοι "οι άλλοι", υπήκοοι και σκλάβοι! Επιτυγχάνουν όπως θέλουν να έχουν την Γη και την Γνώση: δηλαδή στον απόλυτο έλεγχο τους, ιδιοκτησία τους!

Το θέμα είναι ότι για να επιτύχουν τον στόχο τους, διαιρούν τους ανθρώπους, τους φτωχοποιούν πνευματικά και υλικά, τους αποκόπτουν από την ιστορία τους, την ταυτότητα τους, από τους χαρισματικούς ανθρώπους που αν δεν μπορούν να τους εξαγοράσουν τότε θα τους εξοντώσουν.
Αυτό πού απομένει για τους πολλούς, είναι μια τυπική ζωή, ανούσια κι άχαρη!
Όλα θα ανατραπούν όταν οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να είναι σκλάβοι. Το χρήμα οφείλει να είναι στην υπηρεσία του Νοήμονος Όντος, του Λόγου, της Δημοκρατίας. Το χρήμα oφείλει να είναι υπηρέτης των πολλών και όχι δυνάστης τους.

Το Χρήμα υπηρέτης του Λόγου!
Αυτό είναι το ουσιαστικό που οφείλει να επιδιωχθεί στην σύγχρονη ιστορική συγκυρία!
Για να το θελήσουν όμως αυτό οι πολλοί, κάποιοι πρέπει να τους το δείξουν, αφού για τους περισσότερους σκλάβους, η ελευθερία είναι το “αδιανόητο”!
Κάποιοι, γενναίοι, αφού η πράξη τους αυτή θα τους φέρει σε αντίθεση με μια αδίστακτη εξουσία που φιμώνει κάθε αντίθετη άποψη, που θέλει να εξαφανίσει οποιονδήποτε που αψηφώντας την, υποδεικνύει στους σκλάβους ότι πρέπει να σηκώσουν κεφάλι.
Η Ελλάδα σαν χώρος σε ποιον ανήκει; Τυπικά στο λαό της, τους Έλληνες. Ουσιαστικά;
Ουσιαστικά “Ανήκωμεν εις την Δύσιν”, αλλά μας διεκδικεί και η Τουρκία. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανήκουμε στους δανειστές μας. Λαός και χώρα! Έτσι μας λέει το πολιτικό μας σύστημα.
Έχουμε κυβέρνηση; Τυπικά ναι! Ουσιαστικά;
Όταν οι ίδιοι αυτοί που ψήφισες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σε φτωχοποιούν, σου στερούν υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, δικαιοσύνη, σου δείχνουν την πόρτα της εξόδου από την χώρα, ενώ καλοδέχονται εκατομμύρια Αφρικανούς κι Ασιάτες, σου αλλάζουν την ιστορία, τις παραδόσεις, παραδίνουν τον λαό στην κατάθλιψη, την νεολαία στην ανεργία, τι νομίζεις; Έχεις κυβέρνηση; Ή μήπως τοποτηρητές ταχείας εκποίησης του Ελληνικού χώρου σε Αμερικανούς, Γερμανούς, Τούρκους και άλλους;
Όπως φαίνεται, η αναζήτηση του ουσιαστικού σε παράλληλη σταδιακή απεξάρτηση από το τυπικό που αποπροσανατολίζει και βλάπτει, είναι η σωστή λύση.
Η προσπάθεια οφείλει να γίνει συγχρόνως, σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό. Κανείς δεν είναι αυτάρκης, κανείς δεν θέλει να είναι μόνος, αλλά και κανείς δεν μπορεί να κάνει για σένα, αυτό που εσύ έχεις χρέος να κάνεις στον εαυτό σου, με τον εαυτό σου. Ιδίως στο ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Η αναζήτηση του ουσιαστικού, είναι ουσιαστικά η αναζήτηση της αλήθειας. Η απόφαση να βάλουμε στη ζωή μας την αλήθεια, αρνούμενοι το ψέμα που μας ταΐζουν, θα είναι κάτι σε επίπεδο κοσμογονίας, κάτι σε επίπεδο αποκάλυψης, όταν οι πολλοί συλλογικά το αποφασίσουν και το πραγματώσουν.
Έως τότε προσπάθεια αλληλοκατανόησης, προσπάθεια πνευματικής ανόδου, επιδίωξη επαναφοράς των ιδανικών στη σκέψη μας και στη ζωή μας, αλληλεγγύη και ελπίδα !


Γιώργος Χαραλαμπίδης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μια ακόμη ιστορία παράνοιας οδηγεί σε κλείσιμο - για πρώτη φορά από την ίδρυση του μοναδικού σχολείου των Ν. Επιβατών - δημιουργώντας αναστάτωση στη ζωή εκατοντάδων οικογενειών αλλά και φέρνοντας στην επιφάνεια διαχρονικές ευθύνες δημοτικών διοικήσεων του Δήμου Θερμαϊκού.

Πλέον στο Αρχιγένειο Διαπολιτισμικό  Σχολείο Νέων Επιβατών μπήκε λουκέτο από την Διοίκηση του Δήμου και οι μαθητές του διαμοιράζονται κατ' εντολή σε υπάρχοντα εκπαιδευτήρια της Περαίας.

Αιτία η αδιαφορία των διοικήσεων του Δήμου να δοθεί μια μόνιμη και σθεναρή λύση στο πρόβλημα της σχολικής στέγης. Ή καλύτερα πως η επιδίωξη περισσότερων ψηφηλακίων οδήγησε σε δημιουργία σχολικού συγκροτήματος στην Περαία και υποβαθμίστηκαν οι ανάγκες του Μπαξέ, που περιορίστηκε σε ένα σχολείο με "αιωρούμενες αίθουσες" στο προκάτ κατά κύριο λόγο δημοτικό σχολείο.

Το ιστορικό

Όπως γνωρίζουμε αλλά και διαβάζουμε σε ανάρτηση της κας Μαριάνθης Παλάζη, καθηγήτριας Νεώτερης Ιστορίας και κατοίκου των Ν. Επιβατών,  τ
ο Αρχιγένειο Δημοτικό Σχολείο του 1957 υπήρξε έργο του Συλλόγου Κυριών Νέων Επιβατών,  που ίδρυσαν και διοίκησαν για περισσότερο από 40 χρόνια απόφοιτες των Αρχιγενείων Διδασκαλείων Επιβατών Αν. Θράκης, ο οποίος ενεργοποίησε το δίκτυο αλληλεγγύης διασκορπισμένων Επιβατιανών κυρίως και διεκδίκησε, μεταξύ άλλων, το αρχιγένειο κληροδότημα. 

Με την ανάπτυξη των μικρών αρχικά χωριών και την κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού μετά την οικιστική (συχνά και άναρχη) ανάπτυξη μετά το '80, η αναγκαιότητα για δημιουργία σχολικής στέγης υποβαθμίστηκε με πρόχειρη προσθήκη στο κτίριο (το 1989) τριών σχολικών αιθουσών με υποτυπώδη στήριξη. Λέγεται πως παρακείμενες πολυκατοικίες μπάζωσαν τον τόπο όπου κατασκευάστηκαν. Αρνητικός παράγοντας - που προφανώς υποβαθμίστηκε - ήταν και το πρανές, επικληνές έδαφος του χώρου.
Μάλιστα εξ όσων μπορούμε να γνωρίζουμε είναι μάλλον απίθανο να έχει δοθεί άδεια για την προσθήκη και επέκταση αυτή.
Και μάλιστα για να καλυφθούν επιπλέον ανάγκες στέγασης μαθητών κτίστηκε (προκάτ) και άλλη μια αίθουσα με συνέπεια το πρόβλημα της στατικότητας να δημιουργεί ερωτήματα.

Έτσι η Σχολική επιτροπή παρέπεμψε το θέμα στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου να αποφανθεί για την στατικότητα, μιας και είχε οπτικά αποκαλυφθεί ύπαρξη κλίσης σε κάποιες αίθουσες.

Κατά τον πραγματοποιημένο έλεγχο της Τεχνικής Υπηρεσία πλέον των άλλων διαπιστώνεται πως η αποστράγγιση των ομβρίων αντί να διοχετεύονται μακράν του συγκροτήματος, συγκεντρώνονται μεταξύ των κτιρίων, και πιθανότατα "τρώνε" τα μπαζώματα της στήριξής τους.

Η απάντηση της Τεχνικής Υπηρεσίας είναι κόλαφος για την κατάσταση αφού διαπιστώνει πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δώσει βεβαίωση στατικής επάρκειας για το συγκρότημα και μάλιστα δεδομένων πιθανών βροχοπτώσεων, πλημμυρών ή και πιθανής σεισμικής δραστηριότητας η συνέχιση της λειτουργίας του θα είναι επισφαλής. Και φυσικά συστήνεται η εκκένωση των αιθουσών.

Έτσι αναγκάζεται η σημερινή διοίκηση να βάλει λουκέτο μέχρι την αποκατάσταση  της λειτουργικότητας και της ασφάλειας της κατασκευής.
Μάλιστα οι πληροφορίες μας μιλάνε για ανάθεση σε ιδιωτική τενική εταιρεία των συστηματικών πλέον ελέγχων και προτάσεων για τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να ληφθούν, αν μπορεί να σωθεί το κτιριακό συγκρότημα. Μελέτες βέβαια που εκτιμάται πως θα πάρουν αρκετό χρόνο.

Διαχρονικές οι ευθύνες

Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε μια προηγούμενη ιστορία που συνδέεται με το θέμα της σχολικής στέγης των Ν. Επιβατών αλλά και του Δήμου Θερμαϊκού συνολικότερα.
Υπήρχε δημοτικό οικόπεδο στον Μπαξέ χαρακτηρισμένο για σχολική στέγη. Μάλιστα πριν μερικά χρόνια υπήρξε αίτημα της Μητρόπολης Καλαμαριάς να αποχαρακτηριστεί και να γίνει δωρεά σ' αυτήν ώστε να αναγερθεί εκκλησία.
Επειδή έγινε γνωστό το ανοσιούργημα αυτό, έγραψαν τότε τα τοπικά μπλογκς, και ο Ακτιβιστής ανέδειξε με δημοσιεύματα ευτυχώς επικράτησαν φρονιμότερες σκέψεις και το "σχέδιο" εγκαταλείφθηκε.
Δεν γνωρίζουμε αν παρέμεινε ως έχει το χαρακτηρισμένο οικόπεδο. Ας μας πληροφορήσουν οι αρμόδιοι ή και οι εμπλεκόμενοι.
Αν πράγματι έτσι έχει η κατάσταση, ίσως να απαιτείται  η ΑΜΕΣΗ παρέμβαση του Δήμου για την ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ που ταλανίζει από χρόνια την περιοχή και κυρίως τα παιδιά μας.

Η ανάρτηση της κας Μαριάνθης Παλάζη:

Ν. ΕΠΙΒΑΤΕΣ: ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Για πρώτη φορά, από την ίδρυση των Νέων Επιβατών το 1923, δεν θα λειτουργήσουν οι τάξεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (2024/25).
Εδώ και δέκα χρόνια υπάρχει πρόβλημα κλίσης σε δύο από τις τρεις προκατασκευασμένες αίθουσες, που από τη δεκαετία του 1990 ενίσχυσαν το πέτρινο Αρχιγένειο Δημοτικό Σχολείο, χωρίς ωστόσο να ληφθούν μέτρα αποκατάστασης, ενώ προσφάτως έγιναν άλλες βελτιωτικές εργασίες (στον αύλειο χώρο), και από τις αρχές καλοκαιριού του 2024, υπήρχαν πληροφορίες για πρόβλημα και στο Αρχιγένειο («ρηγμάτωση»). Στις αρχές Αυγούστου, οι γονείς επισήμως πληροφορήθηκαν ότι κρίθηκε ακατάλληλη η λειτουργία του σχολείου από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Θερμαϊκού. Τότε προτάθηκε να φιλοξενηθεί προσωρινά το σχολείο σε κτήριο στη γειτονική Περαία. Οπότε, εκτός από τη μεγάλη και δυσάρεστη ανατροπή της καθημερινότητας παιδιών και γονιών, προέκυψε και το πρόβλημα της μετακίνησης.
Αυτό δεν είναι το πρώτο πλήγμα που δέχεται η εκπαίδευση στους Ν. Επιβάτες. Προηγήθηκε η απώλεια της άδειας λειτουργίας Λυκείου, όταν η Κοινότητα Ν. Επιβατών εντάχθηκε στον νεοσύστατο Δήμο Θερμαϊκού (1998), και από τότε η άδεια χρησιμοποιείται για τη λειτουργία Λυκείου στην Περαία.
Από την ένταξη σε Δήμο κτίσθηκαν αρκετά σχολεία στην Περαία, αλλά κανένα στους Ν. Επιβάτες, ενώ υπήρχε ανάγκη μεγαλύτερου διδακτηρίου για το δημοτικό σχολείο, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει χώρος. Εκείνο που πραγματικά δεν υπήρχε ήταν βούληση διεκδίκησης, γιατί τίποτε δεν χαρίζεται.
Τα υπάρχοντα διδακτήρια των Ν. Επιβατών υπήρξαν αποτέλεσμα διεκδικήσεων. Το Αρχιγένειο Δημοτικό Σχολείο του 1957 υπήρξε έργο του Συλλόγου Κυριών Νέων Επιβατών, όπως έμεινε γνωστός ο σύλλογος που ίδρυσαν και διοίκησαν για περισσότερο από 40 χρόνια απόφοιτες των Αρχιγενείων Διδασκαλείων Επιβατών Αν. Θράκης, ο οποίος ενεργοποίησε το δίκτυο αλληλεγγύης διασκορπισμένων πατριωτών και διεκδίκησε, μεταξύ άλλων, το αρχιγένειο κληροδότημα (οι διεκδικήσεις τους έχουν δημοσιευθεί). Απώτερος στόχος του Συλλόγου Κυριών ήταν η δημιουργία ενός -έστω μικρού- Αρχιγένειου συγκροτήματος, που θα συνέχιζε την παράδοση του τόπου. Τον αγώνα αυτόν συνέχισαν νεότεροι και πέτυχαν την ίδρυση γυμνασιακού παραρτήματος (1979) και στη συνέχεια την ανέγερση Γυμνασίου, που συνοδεύτηκε με άδεια Λυκείου το 1986 (επίκειται έκδοση των κοινοτικών πεπραγμένων της περιόδου).
Εκείνο που ενέπνεε τις διεκδικήσεις ήταν η «φιλοπατρία» των προγόνων. Αυτή ενέπνευσε και στον εξ Επιβατών καταγόμενο Σαράντη Αρχιγένη το έργο που τον ανέδειξε σε εθνικό ευεργέτη, τα Αρχιγένεια Διδασκαλεία: διμερές εκπαιδευτικό συγκρότημα, θηλέων (1857-1922) και αρρένων (1868-1894), σε έκταση 40 στρεμμ. με 6 κτήρια, από τα οποία το θηλέων υπήρξε ένα από τα παλαιότερα και μακροβιότερα εκπαιδευτήρια για κορίτσια, ενώ το εκπαιδευτικό συγκρότημα στο σύνολό του ένα από τα μεγαλύτερα της ελληνορθόδοξης κοινότητας. Γιατί, σύμφωνα με τον Αρχιγένη, οι πρόγονοι «πάσαις δυνάμεσι ως εκ του υστερήματος εφρόντιζον προ παντός άλλου περί της διατηρήσεως των σχολείων θεωρούντες αυτά ως το πολυτιμότερον κειμήλιον της πατρίδος και δικαίως· εφρόντιζον δε καταβάλλοντες έκαστος το κατά δύναμιν, ότι το κατά δύναμιν και Θεώ φίλον» (1866).
• Επειδή, λοιπόν, δεν έχει γίνει κανένα έργο στους Ν. Επιβάτες από την ένταξή μας σε Δήμο,
• Επειδή κινδυνεύει να πληγεί η δυναμικότητα του δημοτικού μας σχολείου αν οι γονείς εγγράψουν τα παιδιά τους σε άλλα σχολεία,
• Επειδή οφείλουμε σχολεία στις νέες γενιές αλλά και στις παλαιότερες, για να μην είναι ανούσιες οι ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης των ευεργετών,
• Επειδή τα σχολεία είναι καθοριστικά για την τοπική μας ύπαρξη και πολιτιστική συνέχεια,
• Επειδή, τέλος, οι τόποι υπάρχουν όσο τους υπερασπιζόμαστε

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

1) την ανέγερση διδακτηρίου για να στεγάσει το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ
είτε στον ήδη υπάρχοντα χώρο, με την ανάδειξη του Αρχιγένειου Δημοτικού Σχολείου (και την κατάργηση όλων των υπολοίπων), το οποίο πρέπει να αναγνωρισθεί διατηρητέο και, αν δεν χρησιμοποιηθεί ως διδακτήριο, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως Μουσείο Εκπαίδευσης, με ειδικό αφιέρωμα στα Αρχιγένεια Διδασκαλεία Επιβατών.
είτε σε νέο χώρο, με παράλληλη αναγνώριση του πέτρινου Αρχιγένειου Δημοτικού Σχολείου ως διατηρητέου, όπως προαναφέρθηκε.

2) την ανεύρεση χώρου για την ανέγερση ΛΥΚΕΙΟΥ στους ΝΕΟΥΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ.
Όλα αυτά στον άνω οικισμό Ν. Επιβατών για να αποτελέσουν ένα συγκρότημα (που θα μπορούσε να ονομαστεί Αρχιγένειο).
ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΜΕ
τους κατοίκους, φίλους και καταγόμενους από τους Ν. Επιβάτες να υπογράψουν και να διαδώσουν.

Μαριάνθη Φ. Παλάζη
δρ. νεότερης ιστορίας

Παρακαλούνται οι κάτοικοι, οι φίλοι και οι καταγόμενοι από τους Ν. Επιβάτες να υποστηρίξουν την ανέγερση Δημοτικού Σχολείου και Λυκείου στους Ν. Επιβάτες, όπως και την αναγνώριση του Αρχιγένειου Δημοτικού Σχολείου ως διατηρητέου.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΠΟΣΟΥ.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Maria Markoyiannopoulou

Περι κακοποίησης γυναίκας ο λόγος

Ζω στην Αγία Τριάδα ένα χωριό του Δήμου Θερμαϊκού
Γνωρίζω και καλημερίζω πολύ κόσμο καθημερινά και ξεχωρίζω τους καλοσυνάτους ανθρώπους από τα μάτια και το χαμόγελο τους
Σοκαρίστηκα πραγματικά όταν έμαθα πως μια κοπέλα μητέρα 2 μωρών εκτός των πιο μεγάλων παιδιών της έπεσε ΘΥΜΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ
ΕΔΩ στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ
δε μιλάμε για μια γυναίκα άγνωστη
Μιλάμε για μια κοπέλα εργαζόμενη μάνα με ο,τι αυτό σημαίνει για όσες ξέρουν που φέρνω στη σκέψη το πρόσωπο ,τα μάτια και το χαμόγελο της ενώ γράφω
Η κοπέλα ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ
είμαστε ΣΟΒΑΡΟΙ ;;;
Πίστεψες ότι με αυτόν τον τρόπο θα τη ΣΥΝΕΦΕΡΕΙΣ ;;θα το ξανασκεφτεί το να χωρίσετε ;Με αυτόν τον τρόπο σκέφτηκες ότι θα γίνει η γυναίκα που ερωτεύθηκες ;;
ΟΧΙ δε θα γίνει τίποτα από όσα ήθελες ακόμα και αν σταματήσει η ανάσα της
Ακόμα και αν στην επόμενη σου επίθεση ΔΕ ΓΛΥΤΩΣΕΙ
θα ορφανέψουν τα παιδιά σου
Εσύ θα ΛΙΩΣΕΙΣ στη φυλακή
Και αυτό που ήθελες ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ
ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ με αυτά που έμαθα για αυτό το κορίτσι στην Αγία Τριάδα
Πίστεψε στον έρωτα και έλαμπαν τα μάτια της όταν χαμογελούσαν και τα αυτιά της που θα εφερνε στον κόσμο τα παιδιά σας
Και μη μου πεις δικαιολογίες -ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !
Ε όχι ρε συ δεν της άξιζε αυτό
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ που βρέθηκες σε αυτήν την κατάσταση κορίτσι μου
Εύχομαι τα ασφαλιστικά μέτρα να βάλουν ένα τέλος στη βία
Εύχομαι η βία να μην είναι η μόνη σχέση που σας συνδέει
Εύχομαι να μπορέσεις να συνέλθεις πλήρως ,να πατήσεις στα πόδια σου ξανά και να μου χαμογελάσεις ξανά με την καλημέρα σου και το υπέροχο καλοσυνάτο σου βλέμμα
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ στο σώμα σου και πολύ ΔΥΝΑΜΗ στη ψυχή σου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από την Μαριάννα Γωνίδα

Όχι δεν την ήξερα την Έφη Θώδη, από πού να την ξέρω; Δεν πήγαινα σε πανηγύρια. Όχου μην φωνάζετε μωρέ. Απλά δεν πήγαινα σε πανηγύρια. Ήμουν και μπούμερ και αντιπανηγυρτζού, διότι δεν προλάβαινα ρε παιδιά, δεν είχα ποτέ άπλα χρόνου....
Όμως την ήξερε η μεγάλη η κόρη μου, 14 ετών πρέπει να ήταν τότε. Και βλέπει στην Κυπαρισσία διαφημιστική αφίσα ότι η Θώδη θα τραγουδάει σε πανηγύρι σ' ένα χωριό πιο πέρα, νομίζω το Διαβολίτσι, δεν είμαι και σίγουρη, πάντα τα μπέρδευα τα χωριά εκεί. Όμως την επομένη του πανηγυριού εμείς θα ξεκινούσαμε αχάραγα για Θεσσαλονίκη, μεγάλο ταξίδι, 8ωρο μες τη ζέστη. Αλλά επειδή του τα έκανε του μαύρου τούμπανο η μικρή της υποσχέθηκε ότι θα μας πάει.
Δυστυχώς παραμονή της φυγής μας, έπρεπε να πάμε από βραδύς να χαιρετήσουμε την πεθερά μου και τον αείμνηστο κουνιάδο μου. Φορτώσαμε το 7θέσιο αυτοκίνητο μέχρι πάνω, μην σας πω ότι και από πάνω, μέχρι και στα σωληνάκια χώσαμε πράγματα για το ταξίδι και ήμασταν έτοιμοι να πάμε να χαιρετήσουμε την πεθερά και τον κουνιάδο, να πάμε και στο πανηγύρι και σε λίγες ώρες να ξεκινήσουμε το ταξίδι.
Έλα όμως που η πεθερά είχε στήσει τραπέζι να τσιμπήσουμε λέει. Και κατά διαβολική σύμπτωση, το λέω επειδή γενικότερα εκεί μαγειρεύουν μάπα, να έχει φτιάξει τα ωραιότερα γεμιστά που έχω φάει στη ζωή μου ever and ever and never again και μια εκπληκτική σπανακόπιτα με διάφορα ακόμα χορταρικά μέσα και ξύσμα πορτοκαλιού, μπουκιά και κόλαση (πρέπει να είχε τσακίρ κέφια που θα την κοπανούσαμε και θα μας ξεφορτώνονταν οι άνθρωποι απ' τη γειτονία) και φασολάκια μακρόστενα μπαστούνια αχνιστά σκέτα με γιαούρτι και μπόλικο τριμμένο σκόρδο. Και ζυμωτό ψωμί, σ' αυτό ήταν κορυφή.
Τι να κάνω; Άνθρωπος είμαι. Με το φαγάκι τα πάω περίφημα, αγαθό του Θεού βλέπετε. Είπα βράδυ είναι θα φάω ελαφρά γιατί έχω και ταξίδι μπροστά. Παίρνω μια μεγάλη πιπεριά γεμιστή, πέφτω κάτω απ' τη γεύση. Παίρνω μια ντομάτα γιατί στα γεμιστά προτιμώ τη ντομάτα. Τρώω και φέτα. Τρώω και φέτα ψωμάκι με τα γεμιστά. Κόλαση ήταν. Παίρνω άλλη μια πιπεριά. Τρώω φασολάκια με μπόλικο γιαουρτοσκόρδιον, μετά τραβούσε άλλη μια ντομάτα γεμιστή με φέτα, την παίρνω και αυτήν και απλά έκανα σκόντο λόγω έλλειψης χώρου και έφαγα μόνο τρία κομμάτια σπανακοχορτόπιτα από πάνω. Ήπια και τρία τέσσερα ποτηράκια κρασί να μην χαλάσω χατίρι τον κουνιάδο. Ήρθα και ήθελα γερανό να με σηκώσουν να πάμε στο πανηγύρι. Τελικά με τα πολλά με σήκωσαν.
Πάμε στο πανηγύρι, φορτωμένοι σαν τους γύφτους, μόλις βρίσκουμε να αφήσουμε το αμάξι, πέφτει το παράθυρο του συνοδηγού και δε σηκώνεται με τίποτα. Χάλασε ο μηχανισμός. Τούρκος ο μαύρος. Ποιος είδε το Θεό και δε φοβήθηκε. Αφού έβρισε θεούς και δαίμονες, ημίθεους και θεότητες όλων των θρησκειών όλων των λαών όλων των φυλών και εθνικοτήτων του πλανήτη και περίλαβε και τις θεότητες των υπολοίπων πλανητών, οπότε κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για το πρόβλημα παρά να βρίζει την τύχη του μέχρι τη δευτέρα παρουσία και περισσότερο, του λέω βάλε μια σφήνα να κρατηθεί κλειστό να πάμε στο πανηγύρι και βλέπουμε αύριο, το πολύ πολύ να ταξιδέψουμε με ανοιχτό παράθυρο, καλοκαίρι είναι δε θα πεθάνουμε.
Τελικά αποφασίζουμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και πάμε στο πανηγύρι όπου δεν πέφτει καρφίτσα, είναι αδύνατον να πλησιάσουμε την πίστα, έχει κατέβει όλη η Πελοπόννησος μαζί με τα σόγια τους απ' την Αθήνα. Η μικρή απογοητεύεται. Λέει αμάν ήρθαμε για τη Θώδη και δεν πρόκειται να την δούμε. Αλλά μεγάλη μούρη ο μαύρος, γνωστός και μη εξαιρετέος, αγαπητός και φόβος και τρόμος συνάμα, κάνει μια γυροβολιά και έρχεται και μας παίρνει ο υπεύθυνος του πανηγυριού απ' το χέρι, παραμερίζει όλους τους επισήμους και VIPS, μας πάει μπροστά στην πίστα, φέρνουν ένα τραπέζι και αφού τους σπρώχνουν όλους, στήνουν το τραπέζι δίπλα στης Θώδη μπροστά μπροστά στην πίστα και μας βάζουν να καθίσουμε. Και εκεί που είπα άντε πάμε να πιούμε καμιά σόδα στο πανηγύρι να χωνέψουμε, λέει ο μαύρος "Τι; Θα γίνουμε ξεφτίλα; Μας έβαλαν πρώτο τραπέζι και δε θα παραγγείλουμε; Φέρε αγόρι μου κανα δυο κιλά γουρουνοπούλα και καναδυο μερίδες πατάτες και μια σαλάτα και μπύρες και κοκα κόλες για το παιδί" και μας τα φέρνουν και ήταν ντροπή. Τι; Να μην φάω; Να με λένε η ακατάδεκτη; Σιχαίνεται να φάει στο πανηγύρι; Ό μη γένοιτο! Και κάνω κουράγιο και τρώω κανα κιλό γουρουνοπούλα με τηγανητές πατάτες (την λυπόμουν να την πληρώσουμε και να μην την φάμε - το έχω αυτό το σύνδρομο άμα δεν τελειώσουν όλα στο τραπέζι ο σερβιτόρος δε μαζεύει, αμαρτία να το πληρώνεις και να πάει για πέταμα) και λίγη ντοματούλα να κατεβαίνει η γουρουνοπούλα, πίνω και τις μπύρες πάνω απ' τα κρασιά να σπρώξω το φαγητό να κατέβει γιατί δεν είχε χώρο και είχε φρακάρει όλος ο οισοφάγος.... όλα καλά. Δεν πέθανα. Δεν έσκασα απ' το πολύ φαϊ. Ζούσα αλλά οριακά το λες. ΕΠικίνδυνα. Φλερτάρωντας με το θάνατο απ' την πολλή μάσα. Σκληρό καρύδι όμως το άντεξα.
Πιάνουμε και κουβέντα με τη Θώδη και το σωματοφύλακά της. Ωραίος τύπος. Γλυκιά, απλή, ανθρώπινη, πλακατζού. Σηκώνεται να τραγουδήσει. Λέει η μικρή "μαμά πάμε. Μπρος στην πίστα να χορέψουμε". Παίζει αυτή η φράση να είναι μέχρι σήμερα μακράν η πιο εφιαλτική και απειλητική που έχω ακούσει στη ζωή μου. Εγώ να ζω μετά βίας και το μικρό να θέλει να χορέψουμε. Βύρων ρε ίδιος. Μην ακούσει κλαρίνα και τζερτζελέ πρώτη πανηγυρτζού. Σ' όλους τους γάμους πρώτη στην πίστα το νιάνιαρο. Εγώ. Ούτε για αστείο. Να την έχω κάνει θεά. "Αγάπη μου η μανούλα δε χορεύει ποτέ τέτοιους χορούς. Γενικά η μανούλα μόνο τραγουδάει, δε χορεύει, πήγαινε εσύ, τόσος κόσμος χορεύει, πιάσου στη σειρά". Αποκλείεται! Το σκατό να έχει πεισμώσει και να λέει "ας μου το έλεγες ότι θα μου το χαλούσες. Και ούτε για χατίρι μου ρε μαμά" και να κάνει εκείνα τα μάτια που κάνουν στα παιδικά που γίνονται οι κόρες τούμπανο απ' την παράκληση και χύνονται τα δάκρυα βροχή. Οπότε ναι. Σαν τον Κούρκουλο, σηκώνομαι, πετάω πίσω την καρέκλα (χέστηκε ο μαύρος πάνω του) και λέω : "πάω να χορέψω" ! Εεεε ναι, έκανα πομπώδη ανακοίνωση γιατί αυτά τα πράγματα μία φορά συμβαίνουν.
Και δώστου να χορεύουν και εγώ που είμαι σαν ετοιμόγεννη απ' τη μάσα να έχω γονατίσει (χωρίς να το δείχνω) και το smartwatch να χτυπάει σαν τρελό γιατί είχα πιάσει τους 220 παλμούς το δευτερόλεπτο απ' το ζόρι. Όχι δεν έκανα εμετό στη σκηνή. Ο καλός ο μύλος όλα τα χωνεύει. Αλλά θυμάμαι τον ιδρώτα και το ζόρι.
Τέλοσπάντων. Η Έφη, παιδιά, να είναι στα κέφια της και να δίνει πόνο. Εγώ μέσα μου να λέω "σταμάτα μωρή χοντρή να πάρω μια ανάσα, με πέθανες" αλλά εκείνη δώστου να δίνει πιο πολύ πόνο.
Επέζησα. Έκτοτε δεν πάω σε πανηγύρια!
Αλλά η Θώδη, φίλοι μου, κορυφή. Αποθεώθηκε και δικαίως. Ήταν πάρα πολύ καλή στη δουλειά της, της το δίνω με 10!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Με μελανά χρώματα περιέγραψε την κατάσταση του Δήμου που παρέλαβε η νέα Διοίκηση, ο Δήμαρχος Θερμαϊκού κ. Θεόδωρος Τζέκος στη σημερινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στα τοπικά μέσα πληροφόρησης του Δήμου & της Θεσσαλονίκης.

Για τις απεντάξεις έργων

Στάθηκε ιδιαίτερα στα έργα που απεντάχθηκαν κατά την προηγούμενη διοίκηση και αναφέρθηκε στο έργο του αποχετευτικού δικτύου της περιοχής του Μεσημερίου (απώλεια περίπου 6 εκατ. Ευρώ), στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Μηχανιώνα (απώλεια 2,4 εκατ. Ευρώ), στην ανάπλαση της παραλιακής ζώνης του οικισμού της Αγίας Τριάδας (απώλεια 2,38 εκατ. Ευρώ) και στα ανύπαρκτα «έξυπνα» υδρόμετρα για την ΔΕΥΑΘ (απώλεια 7,5 εκατ. Ευρώ). Με άλλα μικρότερα έργα συνυπολογίζεται το ποσό των 20 περίπου εκατομμυρίων που χάθηκαν.

Υπάρχουν μόνο πολιτικές ευθύνες;

«Αναλάβαμε έναν δήμο χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς τεχνικό πρόγραμμα, δεν βρήκαμε χρηματοδοτούμενα έργα από ευρωπαϊκούς πόρους. Ο δήμος ήταν απών», υποστήριξε ο δήμαρχος Θερμαϊκού Θοδωρής Τζέκος φωτογραφίζοντας την απερχόμενη διοίκηση που όμως - όπως εξήγησε - δεν επιδιώκει μια συλλήβδην κατακρισή της και δεν γνωρίζει αν θα ζητήσει πιθανές ποινικές ευθύνες. Αυτό θα εξαρτηθεί από τον έλεγχο που διενεργείται και αν υπάρξουν ενδεχόμενα στοιχεία κακοδιοίκησης μόνο τότε θα εξετάσει το ενδεχόμενο.


Τους στόχους της διοίκησης υπό τον ίδιο καθόρισε στους παρακάτω άξονες:

- Την εκπόνηση στρατηγικού σχεδίου ανάδειξης της τουριστικής ταυτότητας του Δήμου, που θα του επιτρέψει για πρώτη φορά στην ιστορία του να παρουσιάσει και να προβάλλει οργανωμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό το πλούσιο τουριστικό δυναμικό του σε αγαστή συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς του Δήμου (τουριστικούς και επισιτιστικούς). 

- Την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του προς όφελος της τοπικής κοινωνίας. 

- Την δρομολόγηση από την αρχή ή τον επαναπρογραμματισμό μεγάλων έργων υποδομής του Δήμου (αναπλάσεις, δίκτυα ύδρευσης-αποχέτευσης, σχολεία, γυμναστήρια κα). 

- Την αλλαγή φιλοσοφίας και την εκ βάθρων λειτουργική αναδιάρθρωση κοινωνικών δημοτικών δομών, όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», που θα τεθούν στη διάθεση των δημοτών που τα έχουν ανάγκη & 

- Την προσέλκυση και υλοποίηση σημαντικών γεγονότων αθλητικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος σε όλες τις περιοχές του Δήμου, έτσι ώστε σταδιακά ο Δήμος να αποκτήσει μία διακριτή και αναγνωρίσιμη ταυτότητα και να ωφεληθεί και η τοπική οικονομία. 

Προτεραιότητα η ανάπλαση της οδού Δημοκρατίας

Σε ερώτηση που του τέθηκε σχετικά με το αν η διοίκησή του θα κάνει μια ακόμα διαχείριση της καθημερινότητας (καθαριότητα, ογκώδη κλπ) ή θα θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την πραγματοποίηση ένα σημαντικού έργου υποδομής για τον Δήμο, που έχει να δει κάτι τέτοιο από την δημιουργία του παραλιακού πεζόδρομου (Περαίας - Ν. Επιβατών) απέφυγε το δίλημμα λέγοντας ότι θα ασχοληθεί και με τα δύο ταυτόχρονα γιατί αυτά δεν ξεχωρίζονται. Σε μετέπειτα επεξήγηση του Γ.Γραμματέα του Δήμου λάβαμε ως δεδομένο ότι η ανάπλαση της οδού Θερμαϊκού (Δημοκρατίας) θα λογιστεί ως το εμβληματικό έργο της νέας πενταετίας.

Για το κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας

Απέφυγε να απαντήσει σε ερώτησή μας για το πότε θα ορίσει συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου ώστε να ληφθεί απόφαση και να δεσμευτούν οι δημοτικοί σύμβουλοι για το ξεπούλημα του κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας, όπως απαίτησε η Πρωτοβουλία Πολιτών "Σώστε το κάμπινγκ". Παρέπεμψε το θέμα στις καλένδες και απλά τόνισε για άλλη μια φορά πως γενικά θα διεκδικήσει καλύτερους όρους για το Δήμο. Αλήθεια από πού; Από το ΤΑΙΠΕΔ ή από τον πλειοδότη του διαγωνισμού που είναι στη φάση των προσφορών;

Για το ΚΑΠΠΑ

Εξέφρασε την πρόθεσή του να παραχωρήσει το ΚΑΠΠΑ σε ιδιώτη για εκμετάλλευση, αφού όπως άφησε να εννοηθεί ο Δήμος δεν μπορεί να το λειτουργήσει. Διασφαλίζοντας στη σύμβαση η προσβασιμότητα των ΑμΕΑ όπως και των δημοτών με ειδικό τίμημα. Ήδη φροντίζει για την υπαγωγή του συγκροτήματος στο κτηματολόγιο και την πλήρη ανάληψη της κυριότητάς του (αφού αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα).

Για αξιοποίηση των δημοτικών ακινήτων

Στο πλαίσιο αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας γίνονται ενέργειες για την χρήση του ΠΙΚΠΑ. 
Διαγωνισμός θα γίνει για ενοικίαση του "Παλιού Καφενέ". Τακτοποίηση υπήρξε για το "Ακρωτήρι" ώστε να προχωρήσει ο Δήμος στην παραχώρησή του μετά από διαγωνισμό.
Σε εκκρεμότητα βρίσκεται ακόμα το θέμα της Παλίρροιας που παραμένει κλειστή για άλλο ένα χρόνο, λόγω διαφορών με τον ενοικιαστή.


 
Σε γενικές γραμμές θα μπορούσε κανείς να αξιολογήσει ως ενδιαφέρουσες τις προσεγγίσεις του νέου Δημάρχου στα προβλήματα που απασχολούν του δημότες. Αν και οι προθέσεις του είναι καλές θα πρέπει να μη ξεχνά ότι πολλές φορές οι καλές προθέσεις μπορεί να οδηγούν ακόμα και στην κόλαση. Παράδειγμα: Το ΤΑΙΠΕΔ και το ξεπούλημα σε συνδιασμό με τους μεγαλοεργολάβους και η τσιμεντοποίηση δεν οδηγεί ποτέ στον  "παράδεισο" Θοδωρή. Ειδικά όταν άλλα ευαγγελιζόσουν λίγο πριν τις εκλογές.

Εκλέχτηκε από τους δημότες συγκεντρώνοντας τις προσδοκίες τους για αλλαγή στην αντιμετώπιση λειτουργίας του Δήμου και στη βελτίωση της ζωής τους. Είναι ένα στοίχημα που θα πρέπει να κερδηθεί για εκείνον αλλά κυρίως για τους κατοίκους, που νομίζουμε δεν έχουν πολύ υπομονή και ίσως ανοχή να επιδείξουν.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε και το σχετικό βίντεο του συνεργάτη Γιώργου Νικολαΐδη:





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου