Σπάνιο να διαβάσω τόσο μεγάλο κείμενο και πιο σπάνιο να αναδημοσιεύσω κείμενο άλλου ανθρώπου, όμως για κάποιο λόγο διάβασα το παρακάτω... ήταν αδύνατο να μη το μοιραστώ μαζί σου... καλές γιορτές σε όλους...
του SaneJoker
ΑβΑΣΙΛΙ ΘεΛΟ ΣΚΙΛΟ
ΠεΤρρ
~~{}~~
Αι βασιλι τορα κσερονα γραφο
Ζητισα σκιλο κεφερες κουκλακι
θέλο φαρμα μεολα τα ζωα τα παντα
ΠΕΤΡΟΣ
~~{}~~
αι Βασιλη, για σου.
Τι κανουν οι ταραδοι; δε θελο σκιλο γιατι θα φερις κουκλακι
ουτε πλειμοπιλ γιατι εφερες μονο ενα μικροκουτι.
θελοτιλεχεριζομενο μεγαλο
Πέτρος Αναστόπουλος
~~{}~~
Γεια σου, αι βασίλη. Τωρα παω δευτερα.
Περισι μου έφερες ενα αφτοκινιτακι μικρό
και εγώ είχα ζητήση μεγάλο.
Δε καταλαβες επηδη δεν ηξερα να γραφω καλά.
Φετος θελω ένα ποδήλατο, μπιεμεξ, σαν του Νίκου.
Μάβρο με κόκινες φλόγες και να χει και κοντρα.
πως προλαβενης να μυραζεις όλα τα δώρα; εχεις εφ16;
Πέτρος Αναστασόπουλος
Οδός Ανθέον, Θεσαλονικη, Ελλάδα, Εβρόπη
~~{}~~
Αι Βασίλη, είμαι ο Πέτρος.
Δεν πιστευω πως υπαρχεις αληθεια
γιατι όλοι οι φίλοι μου μου λενε οτι δεν υπάρχεις
και ότι τα παιχνίδια δεν τα φερνεις εσυ αλλά οι μπαμπάδες
και όσες φορές σου ζήτησα κατι μου έφερες κάτι άλλο.
Αν υπαρχεις θέλω να μου φερεις ένα ηλεκτρονικό,
αυτό με τον Ντόναλτ που σβήνει φωτιες,
το μπλε οχι το ροζ το κοριτσίστικο.
Αν δεν υπαρχεις και τα παιχνίδια τα αγοραζει ο μπαμπάς
παλι θελω ηλεκτρονικο.
~~{}~~
Γεια σου, Bill. Τι χαμπάρια, φιλαράκι;
Πώς τα πάνε οι πιγκουίνοι, γεννάνε αυγά; ΧΑΧΑΧΑ.
Είμαστε στο σπίτι με την τσακαλοπαρέα κι είμαστε λιώωωμα!!!!
Σου στέλνουμε ένα ομαδικό γράμμα.
Λοιπόν… Εγώ θέλω να μου φέρεις μια gibson les paul,
όπως αυτή που έχει ο Slash
(γαμώ τα άτομα και φοβερός κιθαρίστας).
Ο Νίκος θέλει να του φέρεις μια κούτα Jack Daniels και τσιγάρα.
Ο Γιώργος θέλει να του φέρεις τη Σίντι Κρόφορντ
(και φέρτη γρήγορα γιατί κοντεύει να τυφλωθεί από τη μαλακία!!!).
Keep on rocking, Billαρα!!!
~~{}~~
Γεια σου, Άι Βασίλη.
Ίσως να σου φαίνεται περίεργο, αλλά είμαι ο Πέτρος.
Είχα πολύ καιρό να σου γράψω γράμμα.
Βλέπεις… μεγάλωσα λιγάκι.
Τώρα είμαι 37 χρονών,
αν και δεν μπορώ να καταλάβω πώς πέρασαν τα χρόνια.
Κανονικά δε θα σου έγραφα και σίγουρα είναι γελοίο
να σου γράφει γράμμα ένας τριανταεφτάχρονος.
Αλλά με ξέρεις πώς είμαι, δε με ξέρεις;
Έχω απελπιστεί πλέον και κάνω ό,τι μου έρθει στο κεφάλι.
Θα ήθελα να μου φέρεις, αν φέρνεις δώρα και στους μεγάλους,
μια δημοκρατική κυβέρνηση.
Σίγουρα πρώτη φορά σου ζητάνε κάτι τέτοιο,
αλλά δεν αντέχω άλλα χημικά.
Ο Παπαδήμος είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στη χώρα μας
(μετά τον Παπανδρέου φυσικά).
Φέρε κάποιον κανονικό άνθρωπο γιατί δε μας βλέπω καλά.
ΥΓ: Αν μπορείς φέρε μου και μια δουλειά
γιατί είμαστε πολύ στριμωγμένοι μόνο με το μισθό της Μαρίας.
~~{}~~
Άι Βασίλη, τελικά είσαι πολύ καθίκι.
Από παιδί θυμάμαι ότι άλλα ζήταγα και άλλα έφερνες.
Σου ζήτησα δημοκρατική κυβέρνηση κι έφερες τον Σαμαρά.
Αν είναι δυνατόν!
Φέτος δεν ξέρω τι να σου ζητήσω.
Αν ζητήσω επανάσταση μπορεί να μου φέρεις δικτατορία.
Αν ζητήσω δικαιοσύνη θα μου φέρεις το Ροβεσπιέρο,
μπορεί και τον Ναπολέοντα στο καπάκι.
Δουλειά σου ζήτησα και τώρα απολύσανε και τη Μαρία
και είμαστε σε απόγνωση.
Τα παιδιά μας ζητάνε δώρα. Σου γράψανε και γράμμα, το έλαβες;
Ε, λοιπόν, φέτος θα τους πω την αλήθεια.
Ότι δεν υπάρχεις ή αν υπάρχεις δε δίνεις δεκάρα τσακιστή
για το τι γίνεται εδώ κάτω, εσύ και όλοι οι άγιοι.
Και θα τους πω να μην περιμένουν δώρο,
γιατί δεν έχουμε λεφτά ούτε τους λογαριασμούς να πληρώσουμε.
Όχι! Ξέρω τι θα σου ζητήσω για φέτος. Σαπούνι και σκοινί.
Και θα κρεμαστώ στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο,
θα κρεμαστώ στο λαιμό σου…
~~{}~~
Άι Βασίλη μου, συγνώμη για αυτά που σου είχα γράψει
την προηγούμενη φορά.
Τόσα χρόνια περάσαν κι ακόμη τα θυμάμαι.
Ευτυχώς που δε μου ‘φερες σκοινί.
Τα βγάλαμε πέρα τελικά, κουτσά στραβά, κάποτε και ωραία.
Αλλά τώρα θέλω να σου ζητήσω κάτι πολύ δύσκολο και μεγάλο.
Και θα σε παρακαλέσω με όλη μου την ψυχή
αυτή τη φορά να μου φέρεις, έστω κάτι.
Θέλω πίσω τη Μαρία. Ήταν αδικία να φύγει αυτή πρώτα.
Αδικία για μένα.
Τα παιδιά είναι μακριά. Ο ένας Καναδά κι η άλλη Αυστραλία.
Ούτε στην κηδεία της δεν κατάφεραν να έρθουν.
Έχω μείνει μόνος στο σπίτι… Είναι άδικο…
Ας μας έπαιρνες μαζί, τι να την κάνω τη ζωή έτσι;
Ξέρω ότι ποτέ δε φέρνεις ό,τι σου ζητάω. Αλλά δεν πειράζει.
Φερ’ την μου για λίγο, για μια τελευταία φορά να τη δω.
Δεν ξέρεις πόσο μου έχει λείψει.
Κάνε ό,τι μπορείς.
~~{}~~
Γεια σου, Άγιε. Τώρα πρέπει να είμαστε συνομήλικοι πλέον.
Εσύ πάντα ίδιος μένεις, αλλά εγώ γέρασα πια.
Τα εγγόνια μου μού λένε ότι είμαι ίδιος με εσένα.
Ναι! Τους έχω εδώ όλους.
Γυρίσανε τα παιδιά μου, δεν άντεχαν άλλο στην ξενιτιά.
Ήρθαμε στο χωριό και φτιάξαμε τη ζωή μας κάπως διαφορετικά.
Είναι ωραία που θα πάρω την τελευταία μου ανάσα εδώ,
ανάμεσα στα δέντρα.
Είναι ωραία που έχω και τα εγγόνια μου να παίζω.
Τους λέω για σένα, τα βοήθησα να σου γράψουν και γράμμα.
Τα έλαβες; Είδες τι ωραία πράγματα που ζητάνε;
Μάθαμε όλοι τι έχει αξία τελικά.
Εγώ άργησα, αλλά αυτά έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους
για να φτιάξουν έναν κόσμο έτσι όπως πρέπει να είναι.
Φέτος θέλω να σου ζητήσω κάτι μικρό. Και μεγάλο.
Ένα χρόνο ζωής ακόμα.
Περιποιηθήκαμε τις κερασιές και θέλω να τις δω να ανθίζουν ξανά.
Και το καλοκαίρι πηγαίνουμε με τα παιδιά στη θάλασσα
και ανεβαίνουν πάνω μου, κάνουν ότι είμαι φάλαινα!
Ο μεγάλος (ο Πετράκης) θα πάει πρώτη δημοτικού
και θέλω να τον βοηθήσω στην αρχή.
Είναι πολύ έξυπνο παιδί, αλλά θέλει βοήθεια.
Ένα χρόνο ζωής ακόμα… Μπορείς;
Φιλικά, ο παππούς Πέτρος.
ΥΓ: Σε ευχαριστώ που μου φέρνεις τη Μαρία κάθε τόσο.
Είναι ωραία να τη βλέπω, ακόμα και στον ύπνο μου.
* Το έκλεψα από τον τοίχο της φίλης Maria Christina Karafyliadou
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
ΠεΤρρ
~~{}~~
Αι βασιλι τορα κσερονα γραφο
Ζητισα σκιλο κεφερες κουκλακι
θέλο φαρμα μεολα τα ζωα τα παντα
ΠΕΤΡΟΣ
~~{}~~
αι Βασιλη, για σου.
Τι κανουν οι ταραδοι; δε θελο σκιλο γιατι θα φερις κουκλακι
ουτε πλειμοπιλ γιατι εφερες μονο ενα μικροκουτι.
θελοτιλεχεριζομενο μεγαλο
Πέτρος Αναστόπουλος
~~{}~~
Γεια σου, αι βασίλη. Τωρα παω δευτερα.
Περισι μου έφερες ενα αφτοκινιτακι μικρό
και εγώ είχα ζητήση μεγάλο.
Δε καταλαβες επηδη δεν ηξερα να γραφω καλά.
Φετος θελω ένα ποδήλατο, μπιεμεξ, σαν του Νίκου.
Μάβρο με κόκινες φλόγες και να χει και κοντρα.
πως προλαβενης να μυραζεις όλα τα δώρα; εχεις εφ16;
Πέτρος Αναστασόπουλος
Οδός Ανθέον, Θεσαλονικη, Ελλάδα, Εβρόπη
~~{}~~
Αι Βασίλη, είμαι ο Πέτρος.
Δεν πιστευω πως υπαρχεις αληθεια
γιατι όλοι οι φίλοι μου μου λενε οτι δεν υπάρχεις
και ότι τα παιχνίδια δεν τα φερνεις εσυ αλλά οι μπαμπάδες
και όσες φορές σου ζήτησα κατι μου έφερες κάτι άλλο.
Αν υπαρχεις θέλω να μου φερεις ένα ηλεκτρονικό,
αυτό με τον Ντόναλτ που σβήνει φωτιες,
το μπλε οχι το ροζ το κοριτσίστικο.
Αν δεν υπαρχεις και τα παιχνίδια τα αγοραζει ο μπαμπάς
παλι θελω ηλεκτρονικο.
~~{}~~
Γεια σου, Bill. Τι χαμπάρια, φιλαράκι;
Πώς τα πάνε οι πιγκουίνοι, γεννάνε αυγά; ΧΑΧΑΧΑ.
Είμαστε στο σπίτι με την τσακαλοπαρέα κι είμαστε λιώωωμα!!!!
Σου στέλνουμε ένα ομαδικό γράμμα.
Λοιπόν… Εγώ θέλω να μου φέρεις μια gibson les paul,
όπως αυτή που έχει ο Slash
(γαμώ τα άτομα και φοβερός κιθαρίστας).
Ο Νίκος θέλει να του φέρεις μια κούτα Jack Daniels και τσιγάρα.
Ο Γιώργος θέλει να του φέρεις τη Σίντι Κρόφορντ
(και φέρτη γρήγορα γιατί κοντεύει να τυφλωθεί από τη μαλακία!!!).
Keep on rocking, Billαρα!!!
~~{}~~
Γεια σου, Άι Βασίλη.
Ίσως να σου φαίνεται περίεργο, αλλά είμαι ο Πέτρος.
Είχα πολύ καιρό να σου γράψω γράμμα.
Βλέπεις… μεγάλωσα λιγάκι.
Τώρα είμαι 37 χρονών,
αν και δεν μπορώ να καταλάβω πώς πέρασαν τα χρόνια.
Κανονικά δε θα σου έγραφα και σίγουρα είναι γελοίο
να σου γράφει γράμμα ένας τριανταεφτάχρονος.
Αλλά με ξέρεις πώς είμαι, δε με ξέρεις;
Έχω απελπιστεί πλέον και κάνω ό,τι μου έρθει στο κεφάλι.
Θα ήθελα να μου φέρεις, αν φέρνεις δώρα και στους μεγάλους,
μια δημοκρατική κυβέρνηση.
Σίγουρα πρώτη φορά σου ζητάνε κάτι τέτοιο,
αλλά δεν αντέχω άλλα χημικά.
Ο Παπαδήμος είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στη χώρα μας
(μετά τον Παπανδρέου φυσικά).
Φέρε κάποιον κανονικό άνθρωπο γιατί δε μας βλέπω καλά.
ΥΓ: Αν μπορείς φέρε μου και μια δουλειά
γιατί είμαστε πολύ στριμωγμένοι μόνο με το μισθό της Μαρίας.
~~{}~~
Άι Βασίλη, τελικά είσαι πολύ καθίκι.
Από παιδί θυμάμαι ότι άλλα ζήταγα και άλλα έφερνες.
Σου ζήτησα δημοκρατική κυβέρνηση κι έφερες τον Σαμαρά.
Αν είναι δυνατόν!
Φέτος δεν ξέρω τι να σου ζητήσω.
Αν ζητήσω επανάσταση μπορεί να μου φέρεις δικτατορία.
Αν ζητήσω δικαιοσύνη θα μου φέρεις το Ροβεσπιέρο,
μπορεί και τον Ναπολέοντα στο καπάκι.
Δουλειά σου ζήτησα και τώρα απολύσανε και τη Μαρία
και είμαστε σε απόγνωση.
Τα παιδιά μας ζητάνε δώρα. Σου γράψανε και γράμμα, το έλαβες;
Ε, λοιπόν, φέτος θα τους πω την αλήθεια.
Ότι δεν υπάρχεις ή αν υπάρχεις δε δίνεις δεκάρα τσακιστή
για το τι γίνεται εδώ κάτω, εσύ και όλοι οι άγιοι.
Και θα τους πω να μην περιμένουν δώρο,
γιατί δεν έχουμε λεφτά ούτε τους λογαριασμούς να πληρώσουμε.
Όχι! Ξέρω τι θα σου ζητήσω για φέτος. Σαπούνι και σκοινί.
Και θα κρεμαστώ στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο,
θα κρεμαστώ στο λαιμό σου…
~~{}~~
Άι Βασίλη μου, συγνώμη για αυτά που σου είχα γράψει
την προηγούμενη φορά.
Τόσα χρόνια περάσαν κι ακόμη τα θυμάμαι.
Ευτυχώς που δε μου ‘φερες σκοινί.
Τα βγάλαμε πέρα τελικά, κουτσά στραβά, κάποτε και ωραία.
Αλλά τώρα θέλω να σου ζητήσω κάτι πολύ δύσκολο και μεγάλο.
Και θα σε παρακαλέσω με όλη μου την ψυχή
αυτή τη φορά να μου φέρεις, έστω κάτι.
Θέλω πίσω τη Μαρία. Ήταν αδικία να φύγει αυτή πρώτα.
Αδικία για μένα.
Τα παιδιά είναι μακριά. Ο ένας Καναδά κι η άλλη Αυστραλία.
Ούτε στην κηδεία της δεν κατάφεραν να έρθουν.
Έχω μείνει μόνος στο σπίτι… Είναι άδικο…
Ας μας έπαιρνες μαζί, τι να την κάνω τη ζωή έτσι;
Ξέρω ότι ποτέ δε φέρνεις ό,τι σου ζητάω. Αλλά δεν πειράζει.
Φερ’ την μου για λίγο, για μια τελευταία φορά να τη δω.
Δεν ξέρεις πόσο μου έχει λείψει.
Κάνε ό,τι μπορείς.
~~{}~~
Γεια σου, Άγιε. Τώρα πρέπει να είμαστε συνομήλικοι πλέον.
Εσύ πάντα ίδιος μένεις, αλλά εγώ γέρασα πια.
Τα εγγόνια μου μού λένε ότι είμαι ίδιος με εσένα.
Ναι! Τους έχω εδώ όλους.
Γυρίσανε τα παιδιά μου, δεν άντεχαν άλλο στην ξενιτιά.
Ήρθαμε στο χωριό και φτιάξαμε τη ζωή μας κάπως διαφορετικά.
Είναι ωραία που θα πάρω την τελευταία μου ανάσα εδώ,
ανάμεσα στα δέντρα.
Είναι ωραία που έχω και τα εγγόνια μου να παίζω.
Τους λέω για σένα, τα βοήθησα να σου γράψουν και γράμμα.
Τα έλαβες; Είδες τι ωραία πράγματα που ζητάνε;
Μάθαμε όλοι τι έχει αξία τελικά.
Εγώ άργησα, αλλά αυτά έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους
για να φτιάξουν έναν κόσμο έτσι όπως πρέπει να είναι.
Φέτος θέλω να σου ζητήσω κάτι μικρό. Και μεγάλο.
Ένα χρόνο ζωής ακόμα.
Περιποιηθήκαμε τις κερασιές και θέλω να τις δω να ανθίζουν ξανά.
Και το καλοκαίρι πηγαίνουμε με τα παιδιά στη θάλασσα
και ανεβαίνουν πάνω μου, κάνουν ότι είμαι φάλαινα!
Ο μεγάλος (ο Πετράκης) θα πάει πρώτη δημοτικού
και θέλω να τον βοηθήσω στην αρχή.
Είναι πολύ έξυπνο παιδί, αλλά θέλει βοήθεια.
Ένα χρόνο ζωής ακόμα… Μπορείς;
Φιλικά, ο παππούς Πέτρος.
ΥΓ: Σε ευχαριστώ που μου φέρνεις τη Μαρία κάθε τόσο.
Είναι ωραία να τη βλέπω, ακόμα και στον ύπνο μου.
