Articles by "Σαν σήμερα"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σαν σήμερα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Στις 23 Απρίλη 1827, ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής, αφήνει την τελευταία του πνοή ο αρχιστράτηγος της επανάστασης, o παλιός συμμαχητής του Κατσαντώνη και πρώην οπλαρχηγός Αγράφων Γιώργης Καραϊσκάκης, μετά από θανατηφόρο τραύμα που δέχθηκε στη βουβωνική χώρα καθώς προσπαθούσε να ελέγξει μία ανούσια μεμονωμένη συμπλοκή μεταξύ Κρητικών και Τούρκων στο Φάληρο.
Το βόλι βρήκε τον καπετάνιο τη στιγμή που "βρισκόταν στο κέντρο της καβαλαρίας μας και ενώ ήταν περιτριγυρισμένος ολούθε... από δικούς μας" (καταγραφή Δ. Φωτιάδη)! Επιπλέον και η ίδια η φορά της δολοφονικής σφαίρας, από τα πλάγια κι εμπρός και από πάνω προς τα κάτω, μάλλον "μιλάει" και φανερώνει πάρα πολλά!
Οι εμφανώς ύποπτες συνθήκες θανάτου του Γ. Καραϊσκάκη σε συνδυασμό και με τη γνωστή κόντρα του με το μαφιόζικο σύστημα του Μαυροκορδάτου, έθεταν, από παλιά μέχρι σήμερα, ένα επίμονα διαχρονικό και βασανιστικό ερώτημα: από τι χέρι να πήγε άραγε ο "γιος της καλογριάς" και... ποιος το όπλισε;
Σημαίνοντες ιστοριογράφοι ερευνητές, λόγιοι και καταξιωμένοι συγγραφείς (βλ. Φωτιάδης, Βλαχογιάννης, Σταμέλος, Κορδάτος κ.ά) υποστηρίζουν ότι πλήθος στοιχείων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Καραϊσκάκης δεν πρέπει να λαβώθηκε από τον εχθρό αλλά από "προδοτικό βόλι" κάποιου πληρωμένου μπράβου της συνασπισμένης κλίκας του εγγλεζόδουλου Μαυροκορδάτου και των ξένων αφεντικών του, Κόχραν και Τσώρτς.
Εκείνοι επιζητούσαν να εξοντώσουν τον ενοχλητικό Καραϊσκάκη αφενός γιατί είχε έρθει σε ρήξη μαζί τους αντιδρώντας έντονα στα στρατιωτικά βρετανικά σχέδια που αποδείχθηκαν καταστροφικά (όπως φάνηκε στη συνέχεια με την ήττα στη μάχη του Ανάλατου) και αφετέρου διότι θεωρούσαν τον ανυπότακτο αγωνιστή ως "εν δυνάμει κίνδυνο" για το βρόμικο διπλωματικό παιχνίδι τους.
Η Αγγλική πολιτική, με μακρύ της χέρι τον Μαυροκορδάτο, επεδίωκε, σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, να τελειώσει η επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα, αποβλέποντας σε ένα ισχνό και ημιανεξάρτητο μεσογειακό ναυτικό κρατίδιο, που θα περιορίζονταν μόνο στο Μοριά και στις Κυκλάδες, και το οποίο, κάτω από τον απόλυτο έλεγχό της, θα εξυπηρετούσε μελλοντικά τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή!
Ο γραμματικός και βιογράφος του Καραϊσκάκη Δ. Αινιάν γράφει ότι ο ετοιμοθάνατος καπετάνιος εμπιστεύτηκε στους Χατζηπέτρο και Γρίβα πως : "...επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζε τον αίτιον και ότι, αν ήθελε ζήση, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον"!
Επίσης, σύμφωνα και με τον αγωνιστή του '21 Νικόλαο Κασομούλη, ο Καραϊσκάκης άφησε να εννοηθεί πως ήξερε τους φονιάδες του. Είναι δε χαρακτηριστικά τα τελευταία λόγια του προς τους συναγωνιστές του λίγο πριν ξεψυχήσει:
"Γνωρίζω τον αίτιον, και αν ζήσω παίρνομεν όλοι το χάκι (σ.σ.εκδίκηση), ειδέ και πεθάνω, ας μου κλάσει τον πούτζον και αυτός".
πηγή: ΕΥΡΙΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
*****************************
Μελετώντας τον Καραϊσκάκη
1. Ο Κύπριος που είδε τον δολοφόνο του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1415839028601456
2. Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη
Υπό του ιδιαιτέρου γραμματέως του Δ. Αινιάνος.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1417443561774336
3. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ - ΓΑΖΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1416592845192741
4. Η παιδική ηλικία του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1013815558803807
5. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1041963719322324
6. Δίκη και αφορισμός του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/799995370185828
7. Ο Καραϊσκάκης και το βρακί της Κατερίνας!
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1022715361247160
8. Ἀπέθανεν ἡ σύζυγός μου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/915539331964764
9. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη - Συμπτωματικό γεγονός ή οργανωμένη δολοφονία; Δημήτρη Σταμέλου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1023257291192967
10. Ιωάννης Σταυριανός – Ο Κύπριος που είδε τον δολοφόνο του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1147487792103249
11. Η Δίκη του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/631739923678041
12. Καραϊσκάκης, του Δημήτρη Αλεξ. Φωτιάδη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1185791028272925
13. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ !
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/487366784782023
14. «Τώρα θα σε δω, Μαυρομάτα»
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/690194641165902
15. Όταν ο Καραϊσκάκης έριξε τους Οθωμανούς στα νερά του Αχελώου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1545127345672623
16.Kόχραν και Τσωρτς : Ο τρομερός Απρίλης του 1827.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1611410305710993
17. Ο Καραϊσκάκης και η άγνωστη μάχη της Βράχας.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1615084418676915
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
πηγή: ΕΥΡΙΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
*****************************
Μελετώντας τον Καραϊσκάκη
1. Ο Κύπριος που είδε τον δολοφόνο του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1415839028601456
2. Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη
Υπό του ιδιαιτέρου γραμματέως του Δ. Αινιάνος.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1417443561774336
3. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ - ΓΑΖΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1416592845192741
4. Η παιδική ηλικία του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1013815558803807
5. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1041963719322324
6. Δίκη και αφορισμός του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/799995370185828
7. Ο Καραϊσκάκης και το βρακί της Κατερίνας!
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1022715361247160
8. Ἀπέθανεν ἡ σύζυγός μου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/915539331964764
9. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη - Συμπτωματικό γεγονός ή οργανωμένη δολοφονία; Δημήτρη Σταμέλου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1023257291192967
10. Ιωάννης Σταυριανός – Ο Κύπριος που είδε τον δολοφόνο του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1147487792103249
11. Η Δίκη του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/631739923678041
12. Καραϊσκάκης, του Δημήτρη Αλεξ. Φωτιάδη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1185791028272925
13. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ !
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/487366784782023
14. «Τώρα θα σε δω, Μαυρομάτα»
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/690194641165902
15. Όταν ο Καραϊσκάκης έριξε τους Οθωμανούς στα νερά του Αχελώου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1545127345672623
16.Kόχραν και Τσωρτς : Ο τρομερός Απρίλης του 1827.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1611410305710993
17. Ο Καραϊσκάκης και η άγνωστη μάχη της Βράχας.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1615084418676915
Πρό αμνημονεύτων χρόνων
ήγουν τόν παλιόν καιρόν
συνελόντι ειπείν, τό πάλαι
δηλαδή στό παρελθόν
κατελήφθη εις τόν ύπνον
άρδην, αίφνης κι εντελώς
καί ετέθη εις τόν γύψον
είς κοιμώμενος λαός!!!!
Σήμερα, μιά από τά ίδια
υπό άλλο καθεστώς
μιά Ελλάδα αποκα'ί'δια
δέκα πίσω, μία μπρός
καθώς θά 'λεγε μέ πίκρα
κι ένας άγνωστος σοφός :
"ο λαός που δέν θυμάται
συνεχίζει νά κοιμάται"!!!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Το μήνυμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τα σημερινά γενέθλια της Πλεύσης Ελευθερίας:
«Όταν πριν από 7 χρόνια πήρα την πρωτοβουλία για την ίδρυση της Πλεύσης Ελευθερίας, πολλοί μου είπαν: «Πού πας; Χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς χορηγούς, χωρίς προνομιακές σχέσεις με κανάλια και συμφέροντα, ξεκινάς να ιδρύσεις κόμμα;»
Τους απαντούσα τότε πως πιστεύω ότι η πολιτική πρέπει να μπορεί να γίνεται αλλιώς, ότι πρέπει οι άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν στη χώρα, με τις ικανότητες, τις αρετές και τις γνώσεις τους, να έχουν τη δυνατότητα να το πράττουν, χωρίς να χρειάζονται χορηγούς, χρηματοδότες, υπόγειες διασυνδέσεις και κρυφές ενισχύσεις. Ότι η πολιτική πρέπει να πάψει να είναι το βρώμικο πεδίο της ιδιοτέλειας, της συναλλαγής, της διαφθοράς. Και ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν και όχι να κερδίσουν οφέλη μέσα από την ενασχόλησή τους με τα κοινά. Ότι πρέπει να παλέψουμε για την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη, για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, την ισότητα, την εξάλειψη των διακρίσεων. Ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τη χώρα μας και τα δίκαια της πατρίδας μας, να ανακτήσουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Ότι αξίζουμε μια άλλη χώρα κι όχι αυτήν που κατέστρεψαν οι κυβερνώντες επί δεκαετίες. Κι ότι για να γίνουν αυτά, πρέπει να ασχοληθούμε με την πολιτική οι άνθρωποι που δεν αγαπάμε την εξουσία, αλλά αγαπάμε τη χώρα μας. Που δεν αγαπάμε τις καρέκλες, αλλά τις αρχές μας. Που δεν βγήκαμε από τον κομματικό σωλήνα, αλλά μέσα από την κοινωνία. Που είμαστε πιστοί στους συνανθρώπους μας και στις δεσμεύσεις μας προς αυτούς και όχι σε κάθε λογής «αφέντες».
Αυτά πιστεύω και σήμερα.
Και μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια του ταξιδιού της Πλεύσης Ελευθερίας, με έχουν δικαιώσει πάμπολλοι συμπολίτες και συνάνθρωποί μας, με την εμπιστοσύνη τους, την αγάπη τους, με την πίστη τους, με την στήριξή τους σε αυτή τη δύσκολη διαδρομή, που είναι η μόνη που θα μπορούσα να επιλέξω.
Η Πλεύση Ελευθερίας σε ένα μήνα διεκδικεί να μπει στην Βουλή. Κι αν το καταφέρουμε, θα είναι νίκη των απλών ανθρώπων απέναντι στους μηχανισμούς και στα εκλογομαγειρέματα. Θα είναι η απαρχή μιας άλλης περιόδου για την πολιτική ζωή στη χώρα μας. Γιατί, μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα υπάρχει στην Βουλή πραγματική αντιπολίτευση, πραγματική εκπροσώπηση των πολιτών. Θα είμαστε η φωνή τους και η υπεράσπισή τους. Αυτό που πράττω στη ζωή μου, σε κάθε ευκαιρία και από κάθε θέση.
Η δική μου ευχή για τα σημερινά γενέθλια της Πλεύσης Ελευθερίας είναι στις 21 Μαΐου οι πολίτες να μας δώσουν την δύναμη να μπούμε στη Βουλή.
Μια ευχή, που περνάει μέσα από την συλλογική ενεργοποίηση των πολιτών, γιατί για αυτούς συγκροτήθηκε και για αυτούς υπάρχει η Πλεύση!
Για να έχουν επιλογή και για να έχουν δυνατή φωνή, μέσα και έξω απ’ τη Βουλή!
Ζωή Κωνσταντοπούλου»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Σήμερα η Πλεύση Ελευθερίας γιορτάζει 7 χρόνια από την ίδρυσή της!
Τα γενέθλιά μας, 19 Απριλίου 2016, η Ημέρα του Φιλελληνισμού και της Διεθνούς Αλληλεγγύης
Και τα δεύτερα γενέθλιά μας, στις 5 Ιουλίου 2016, Επέτειος του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, ημέρα που καταθέσαμε την Διακήρυξή μας επίσημα στον Άρειο Πάγο
Η Ιδρυτική Διακήρυξή μας, με 1821 λέξεις, και με αναφορά στις Αρχές και τις Αξίες που πρεσβεύουμε: με έμφαση στις αρχές του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δημοσίων αγαθών και του δημοσίου πλούτου, στην εξάλειψη των ανισοτήτων και των διακρίσεων, στην προάσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας κι Ανεξαρτησίας, στην Ειρήνη, στον Ανθρωπισμό, στο σεβασμό της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου και κάθε πολίτη.
Το έμβλημά μας, το καράβι με τα 6 πανιά, τα 6 Δ των προτεραιοτήτων-προταγμάτων μας:
Δημοκρατία
Δικαιοσύνη
Διαφάνεια
Δικαιώματα
Διαγραφή του Χρέους
Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών
Η Επικεφαλής μας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou, που με την Αγωνιστικότητα, την Συνέπεια λόγων και έργων, το Ήθος και τις πρωτοβουλίες της για την υπεράσπιση των αδυνάτων και την προάσπιση των δικαίων της χώρας μας, εμπνέει ελπίδα κι αισιοδοξία, γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι: γιατί εκείνη εγκατέλειψε θώκους και προνόμια για να είναι πιστή στις αρχές της και στην εντολή των πολιτών κι έκτοτε μάχεται ακατάπαυστα, στο πλευρό των απλών ανθρώπων, των κινημάτων και στην πλευρά του δικαίου.
Η δράση μας, όλα αυτά τα χρόνια, δημόσια και ανοιχτή, σε στοίχιση με τις αρχές μας, με πρωτοβουλίες για τη δημοκρατία και τη διαφάνεια, κατά της διαφθοράς, για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, για το σταμάτημα των πλειστηριασμών, για την υπεράσπιση των απλών ανθρώπων, του φυσικού περιβάλλοντος και των δασών, κατά των εγκλημάτων σε βάρος της χώρας και του λαού.
Οι άνθρωποι της Πλεύσης Ελευθερίας, απλοί πολίτες βγαλμένοι μέσα από την κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες, άνθρωποι μαχόμενοι, καταξιωμένοι μέσα από το επάγγελμα, τη διαδρομή, τις πράξεις τους και όχι μέσα από κομματικούς σωλήνες και μηχανισμούς
Η Πλεύση Ελευθερίας κατεβαίνει στις εκλογές της 21 Μαΐου και διεκδικεί να μπει στην Βουλή, με την ψήφο και την εμπιστοσύνη των πολιτών!
Για να υπάρχει μέσα στη Βουλή, μια πραγματική Αντιπολίτευση, που θα είναι η φωνή και η υπεράσπιση των πολιτών
Για να δώσουμε ξανά Ζωή στη Βουλή!
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.
πηγή
Το έθιμο της λαγάνας
Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει «Λαγάνα πέττεται», ενώ ο Οράτιος στα κείμενά του, αναφέρει τη λαγάνα ως «Το γλύκισμα των φτωχών».
Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και να καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής.
Όσο για τον λόγο για τον οποίο η συγκεκριμένη Δευτέρα λέγεται «Καθαρά», αναφέρεται ότι η ονομασία προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως «ημέρα κάθαρσης». Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους, όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης, κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο, έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και -φυσικά- λαγάνα.
Ποιός είναι ο συμβολισμός του χαρταετού
Το πέταγμά του στα ύψη και ο χορός του με τον άνεμο, ψηλά στον καταγάλανο ουρανό, υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. Μολονότι ο χαρταετός πρωταγωνιστεί στα δικά μας Κούλουμα, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι πατρίδα του είναι η μακρινή Ανατολή.
Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.
Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.
Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ‘‘χορεύουν’’ στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επανα- φέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.
Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.
Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους “αετούς” θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.
Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.
Τα νεότερα χρόνια, πολλές λεπτομέρειες για την παρουσία του χαρταετού στη Γηραιά Ήπειρο έχουμε το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας κληρικός αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι χρησιμοποιούσαν τον χαρταετό σαν παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.
Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.
Υπάρχει προφορική παράδοση που αγγίζει τα όρια του μύθου, ότι τη μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την άρχισαν, ρίχνοντας απέναντι με χαρταετό το πρώτο σχοινί.
Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. Η κατασκευή ενός χαρταετού σήμερα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα.
Απαιτείται βέβαια κοφτερό μυαλό από τον κατασκευαστή, επιδέξια χέρια και φυσικά φαντασία! Ο χαρταετός στη μακραίωνη ιστορία του χρησιμοποιήθηκε με διάφορους τρόπους, για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις.
Για το πέταγμα του χαρταετού πρέπει με προσοχή να επιλέγουμε ανοιχτούς χώρους χωρίς ηλεκτροφόρα καλώδια. Ακόμη να είναι μακριά από γκρεμούς και ποτέ σε ταράτσες, εξ αιτίας των δυστυχημάτων από τις πτώσεις. Πάντως, είτε ως άθυρμα ή συνήθεια του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο, έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό παιχνίδι, επίπονο και επίμονο, αγωνιώδες και πολύχρωμο, με επιτυχίες ή απογοητεύσεις, αλλά πάντοτε ένα πανηγύρι συγκινήσεων, συναγωνισμού και χαράς.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, με αφορμή την Επέτειο της Συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φλεβάρη 2015 προέβη σήμερα στην ακόλουθη δήλωση:
Σαν σήμερα, πριν από 8 χρόνια, με τη Συμφωνία της 20ής Φλεβάρη στο Eurogroup που έφεραν Τσίπρας-Βαρουφάκης, μου δημιουργήθηκε η πρώτη σοβαρή ανησυχία ότι αυτοί που εξελέγησαν στο όνομα της Αριστεράς, για να ανατρέψουν τα Μνημόνια, δεν είχαν σκοπό να μείνουν πιστοί στις δεσμεύσεις τους προς τους πολίτες. Οι αρχικοί φόβοι επιβεβαιώθηκαν 5 μήνες αργότερα, όταν ο Τσίπρας έφερε το 3ο Μνημόνιο (και ο Βαρουφάκης τον διευκόλυνε όπως ξέρουμε να το περάσει, παραιτούμενος αμέσως μετά το ΟΧΙ και υπερψηφίζοντας και 2 από τα 4 μνημονιακά νομοσχέδια).
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά και τους αγώνες της, αφού ξεπούλησαν ό,τι είχαν υποσχεθεί, μαζί με την πιο πολύτιμη περιουσία της χώρας μας, αποτελειώνοντας ό,τι είχαν ξεκινήσει οι προηγούμενοι.
Δεν είναι αριστεροί ο Τσίπρας και η παρέα του που στο όνομα της Αριστεράς ακολούθησαν την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική, υπηρετώντας στο ακέραιο όλες τις εξωτερικές εντολές και ξεπουλώντας αεροδρόμια, λιμάνια, πολιτιστικά μνημεία, αιγιαλούς, δημόσιες επιχειρήσεις, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ. Παρέδωσαν τις πρώτες κατοικίες στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, κυβέρνησαν με καταστολή και κλούβες γύρω απ’ το Μαξίμου, περιέκοψαν κι άλλο μισθούς και συντάξεις και παραδόθηκαν στη διαφθορά.
Είμαι εδώ για όλους τους πολίτες αυτής της υπέροχης χώρας. Όλους τους ανθρώπους κάθε ηλικίας που ελπίζουν σε μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή. Είμαι εδώ να υπερασπιστώ τα ιδανικά με τα οποία μεγάλωσα και τα υπερασπίσθηκα από το Βήμα της Βουλής και ως Πρόεδρός της.
Αυτά τα πολύτιμα ιδανικά που με οδηγούν στη ζωή μου, στη δουλειά μου και στο κοινωνικό και ακτιβιστικό μου έργο.
Είμαι εδώ να υπερασπιστώ και να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις.
Θα ακολουθήσουν ανακοινώσεις!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Ζωή Κωνσταντοπούλου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*
Εύχομαι Καλημέρα και καλή εβδομάδα προσβλέποντας στην ερχόμενη Παρασκευή 28η Οκτωβρίου 2022, ημέρα που οι Έλληνες θα γιορτάσουμε, ενώ συνεχίζει να μαίνεται και να επιδεινώνεται ο πόλεμος Ρωσίας- Ουκρανίας, με τις πατροπαράδοτες μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις, το βροντερό ΟΧΙ του Μεταξά και των Ελλήνων ΚΟΝΤΡΑ στον Φασιστικό μεγαλοϊδεατισμό του Μουσολίνι που ακούστηκε στα πέρατα της γης την 28η Οκτωβρίου 1940!..
Εκείνο το ιστορικό ΟΧΙ, θεωρείται πλέον έμπρακτη απόδειξη ότι το ΟΧΙ ως άρνηση στη συγκεκριμένη περίπτωση συνιστούσε ΝΑΙ ως βροντερή κατάφαση για επιβεβαίωση του Εθνικού καθήκοντος αποδεικνύοντας ότι οι Λαοί πρόθυμα πάντοτε ακολουθούν τον ηγέτη που θα χαράξει με χρυσά γράμματα την σελίδα του μεγαλείου τους στο διαχρονικό βιβλίο της Ιστορίας!...
«Τι είναι ένας επαναστάτης;» αναρωτιέται σε μια μεστή νοημάτων παράγραφο ο Albert Camus και συνεχίζει «εκείνος που λέει ΟΧΙ αλλά με την άρνησή του ΔΕΝ εννοεί αποποίηση. Γιατί είναι ταυτόχρονα το ίδιο άτομο που λέει ΝΑΙ στη συνέχιση του αγώνα του έχοντας ήδη κάνει συνειδητά την πρώτη κίνηση, αυτήν της άρνησης…».
Στους ακαδημαϊκούς κύκλους των επιστημόνων της συμπεριφοράς αλλά προφανώς και σε εμπειρικούς κύκλους όπου ασκείται η σύγχρονη πολιτική υπάρχουν οι συνάδελφοι που διατείνονται ότι ένα άτομο δεν μπορεί, δεν είναι εφικτό, να προσπαθήσει να είναι ταυτόχρονα και λογικό και συναισθηματικό.
Αν όμως σταθούμε για λίγο επικεντρώνοντας σε υποκειμενικό ο καθένας και η καθεμιά μας επίπεδο αξιολόγησης αυτή τη θέση μπορούμε να διαπιστώσουμε καλόπιστα ότι εμείς οι άνθρωποι διαθέτουμε την ικανότητα να αισθανθούμε αυτό που σκεφτόμαστε και να επεξεργασθούμε γνωστικά αυτό που αισθανόμαστε.
Με λόγια απλά το συναίσθημα ποτέ ΔΕΝ απέκλειε αναγκαστικά τη συνύπαρξή του με τη λογική και αντίστροφα θα δυσκολευθεί πολύ κανείς να εντοπίσει αξιόπιστη επιστημολογική μαρτυρία που να επιβεβαιώνει ότι λογική αποκλείει το συναίσθημα.
Ο κίνδυνος που υπάρχει για τον καθένα μας είναι συνυφασμένος με μια ανθρώπινη υποσυνείδητη τάση να παρουσιάσουμε κάποιες συναισθηματικές μας αντιδράσεις ως παράγωγα λογικής σκέψης γιατί τότε το αποτέλεσμα που θα προκύψει αποτελεί προπαγάνδα και ο αποδέκτης του μηνύματος που εκπέμπουμε οδηγείται να δεχθεί ως λογικό παράγωγο μια καθαρά συναισθηματική μας θέση.
Στην περίπτωση του Ιωάννη Μεταξά το ΟΧΙ που βροντοφώναξε στον Ιταλό πρέσβη και κατέθεσε με ειλικρίνεια, σαφήνεια και λογικά επιχειρήματα ήταν διανθισμένο και με εμφανή στοιχεία συναισθηματικής φόρτισης (και, χωρίς να παρεξηγηθεί η θέση μου και φυσικά, χωρίς να θεωρώ τα δύο ΟΧΙ ισότιμα, το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του Τάσσου Παπαδόπουλου προέδρου τότε της Κυπριακής Δημοκρατίας με το ΟΧΙ του 2004) οπότε περίτεχνα έγιναν αντικείμενα από πρόσωπα και ΜΜΕ, μιας ανίερης εκμετάλλευσης προπαγανδιστικού επιπέδου όπου οι επιτήδειοι αδυνατώντας να κατανοήσουν τη δύναμη της ιερής, θεραπευτικής, ελπιδοφόρας ΑΡΝΗΣΗΣ (δηλαδή του ΟΧΙ) τείνουν να παρουσιάσουν τις όποιες συναισθηματικές αντιδράσεις των δύο ανδρών ως στοιχεία αναίρεσης της εντυπωσιακά παραγωγικής, ελληνοπρεπέστατης αναλυτικό-συνθετικής τους σκέψης!…
Ακριβώς επειδή είμαστε, όχι μόνο οι εντός Ελλάδος, αλλά οι απανταχού της γης Έλληνες και μαζί μας οι αμέτρητοι φιλέλληνες άνθρωποι που μας χαρακτηρίζουν (όπως συμβαίνει και με άλλους λαούς για να μην αποβούμε μυωπικά εθνοκεντρικοί) κάποια σημαντικά συναισθηματικά δεδομένα και τρόποι λογικής ανάλυσης και αξιολόγησης των ιστορικών μας καταβολών θα είναι χρήσιμο ο καθένας και η καθεμιά μας χωρίς την περίτεχνη, έστω και αν όχι πάντοτε ενδοτική η εκμεταλλευτική επίδραση των Κομματικών μας ταγών, να δούμε με νηφαλιότητα το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά (και γιατί όχι και του εκλιπόντος Ελληνοκύπριου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου που κατατέθηκε το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης 7ης Απριλίου του 2004).
Την ώρα που ο Ιωάννης Μεταξάς (και επιμένω να συνδέω το δικό του ΟΧΙ προς τον ΕΧΘΡΟ που εκπροσωπούσε ο Άξονας με το ΜΟΝΑΔΙΚΟ άλλο ΟΧΙ στους «δήθεν» φίλους στην πρόσφατη ιστορία του Ελληνισμού που είπε ο μακαρίτης Τάσσος Παπαδόπουλος) μιλώντας στον δικό του λαό, αλλά φρονώ κατά επέκταση στους απανταχού της γης Έλληνες και φιλέλληνες αιτιολογούσε με δάκρυα την αδιάσειστα λογική θέση της ΑΡΝΗΣΗΣ, του ΟΧΙ, την ίδια ώρα αυτή η εντυπωσιακή πράξη της «άρνησης» γεννούσε, δημιουργούσε τη θέση της «κατάφασης» δίνοντας ζωντανό παράδειγμα ελπίδας σε ΟΛΟΥΣ τους λαούς της γης, σε οργανικά ανθρώπινα σύνολα και μεμονωμένους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δεν μπορούν να δεχθούν το άλογο και παράλογο ως λογικό, το κατάφωρα άδικο και ανήθικο ως ευλογία της Θέμιδας, την εισβολή και κατοχή μιας ελεύθερης χώρας ως πράξη ειρηνικών και φιλικών διαθέσεων!
Η άρνηση που εκφράζει το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά (όπως και το ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου, του Ελληνοκύπριου ηγέτη που το ζήτησε από τους συμπατριώτες του και το ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ με ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ επιπέδου 76% στις 24 Απριλίου 2004 ο Κυπριακός λαός παρά τις δήθεν «φιλότιμες» αλλά ουσιαστικά “α-φιλότιμες” συστηματικές προσπάθειες κάποιων καλοθελητών) θα μείνουν στην ιστορία του Έθνους των Ελλήνων αντάξια κάποιων προοδευτικά και μεθοδευμένα οδηγημένων στην υποβάθμιση παρόμοιων ΟΧΙ σε Πέρσες και Ιταλούς και τον μπροστάρη παγκόσμιων κέντρων εξουσίας τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Kofi Annan.
Ίσως είναι χρήσιμη η αναφορά μου στον Carl Sandburg (1878-1967) που με νόημα είχε δηλώσει:
«…Φανταστείτε την ημέρα που κάποιοι θα κήρυτταν και πάλι έναν πόλεμο και ΚΑΝΕΙΣ δεν θα ερχόταν να συμμετάσχει!…».
Ως Έλληνας ποντιακής και συνάμα μικρασιατικής καταγωγής (αχ, εκείνες οι αλησμόνητες πατρίδες των γονιών μου) εκφράζω ένα βουβό αλλά γιγάντιο κύμα αγανάκτησης των απανταχού της γης Ελλήνων που λένε ΟΧΙ και θυμίζουν εις εαυτούς και αλλήλους ότι εμείς δεν συνηθίζουμε να κηρύσσουμε άδικους πολέμους, να επιβουλευόμαστε τη γη άλλων…
Εμείς οι Έλληνες, αδιάφοροι στα κελεύσματα των εκάστοτε πολιτικών ηγετών μυωπικής θεώρησης της ιστορίας μας και του επερχόμενου αύριο ΔΕΝ θα διστάσουμε όποιοι και αν συμβεί να είναι εκείνοι που θα μας ζητήσουν να τους παραδώσουμε έστω και μια σπιθαμή ελληνικής γης να βροντοφωνάξουμε ένα κοφτό, συναισθηματικά φορτισμένο, λογικά εδραιωμένο ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟ…ΟΧΙ!..
Ο Ιωάννης Μεταξάς, αντίθετα με τους Τούρκους ηγέτες, είπε το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνισμού το 1940, ο Τάσσος Παπαδόπουλος της Κύπρου 64 χρόνια αργότερα, το 2004…
Παραμένω ρομαντικά αθεράπευτος στην πίστη και βεβαιότητά μου ότι όσο συνεχίζουν να υπάρχουν πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ, εντός και εκτός Ελλάδος, θα μπορεί η ανθρωπότητα να ελπίζει σε ένα ακόμη ΟΧΙ, από εκείνα που έχουν την επαναστατική ιδιομορφία να μετουσιώνουν την άρνηση σε κατάφαση προσήλωσης σε αναλλοίωτες διαχρονικά ανθρώπινες αξίες!…
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου του 1940!..
Ζήτω το ΟΧΙ ενός αριθμητικά μικρού, αλλά ιστορικά αδιαμφισβήτητα Μεγάλου Λαού!..
Ζήτω το απανταχού της γης Έθνος των Ελλήνων!..
------------------------------------------------------
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Καλό είναι να θυμόμαστε την απώτερη αλλά κυρίως και την πρόσφατη ιστορία. Τότε που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ούτε στιγμή δεν σκέφτηκε να ανταλλάξει τα οφίτσια με τις θέσεις αρχών που πρέσβευε και συνεχίζει να πρεσβεύει και να μάχεται μέσα από την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Αξίζει να δείτε το βίντεο παράδοσης της Προεδρίας της Βουλής στον Συριζαίο Πρόεδρο Βούτση και να προσέξετε το ύφος του στην τελετή παράδοσης.
Η αναδρομή με κείμενο της Ζωής Κωνσταντοπούλου:
Σαν σήμερα, πριν από 7 χρόνια, στην τελετή παράδοσης της Προεδρίας της Βουλής, παρέδωσα στον τότε νέο Πρόεδρο πορίσματα και ντοκουμέντα από τις εργασίες της Βουλής που δρομολόγησα και πραγματοποιήθηκαν κατά τη θητεία μου, σε μείζονες και εμβληματικές υποθέσεις, εθνικής βαρύτητας: Γερμανικές Οφειλές, Λογιστικός Έλεγχος του Χρέους, Υπόθεση Siemens, Υπόθεση Λίστας Λαγκάρντ.
Έκανα την παράδοση των πορισμάτων και των ντοκουμέντων δημόσια και επίσημα, «για να μην παραπέσουν, όπως συνήθως γίνεται στο Δημόσιο». Υπογράμμισα πόσο σημαντική είναι η συνέχιση του κοινοβουλευτικού έργου σε όλα αυτά τα πεδία. Και κατέληξα ότι «Είμαι βέβαιη ότι όλους θα μας κρίνει η ιστορία».
Η συνέχεια είναι γνωστή.
Τσίπρας και Βούτσης κατάργησαν αμέσως, Νοέμβριο 2015, με ειδική απόφαση, την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, κλείδωσαν τα γραφεία της και κατέσχεσαν αρχεία της.
Στην υπόθεση των Γερμανικών Οφειλών χρειάστηκαν 4 χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο 2019, παραμονές Ευρωεκλογών, για να φέρουν το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής για ψήφιση στην Ολομέλεια, μετά από Μηνυτήρια Αναφορά μας και επανειλημμένα εξώδικα που τους επιδώσαμε με την πρωτοβουλία μας, Δικαιοσύνη Για Όλους.
Στην υπόθεση Siemens, για την οποία είχα καλέσει και είχε καταθέσει εμπεριστατωμένα ο αείμνηστος Σήφης Βαλυράκης, ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ζήτησαν συγνώμη από τον Στουρνάρα, τον οποίο εγώ θα έφερνα με βίαιη προσαγωγή, και έθαψαν όλοι μαζί και αυτή τη διερεύνηση πριν εκπνεύσει το 2015. Στη δίκη κατά των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο Siemens στις αρχές του 2017 δήλωσα παράσταση πολιτικής αγωγής ως δικηγόρος με την πρωτοβουλία μας, Δικαιοσύνη για Όλους, για λογαριασμό των Ελλήνων πολιτών που βλάφτηκαν. Και κατέθεσα το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής της Βουλής για το σκάνδαλο. Το πρωτοβάθμιο τότε Δικαστήριο απέρριψε την παράστασή μας, αλλά και αρνήθηκε να διαβάσει το πόρισμα της Βουλής, που θα υποχρέωνε σε συγκεκριμένες πράξεις. Και πριν λίγες ημέρες, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απάλλαξε όλους τους μεγαλοκατηγορούμενους μετ´επαίνων, μια ανάσα πριν την παραγραφή, αφού προηγουμένως παραγράφηκαν και πλείστα αδικήματα.
Όσο για την υπόθεση-σκάνδαλο της Λίστας Λαγκάρντ, επίσης θάφτηκε συντονισμένα από ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ο δε βασικός εμπλεκόμενος Ευάγγελος Βενιζέλος, που νομοθέτησε το χαράτσι για τους πολίτες, αλλά κράτησε στο συρτάρι του τη Λίστα Λαγκάρντ χωρίς να τη διαβιβάσει για έλεγχο και είσπραξη, προ ολίγου χρόνου ανακηρύχθηκε σε «σοφό» από την Κυβέρνηση ΝΔ κ τον κύριο Μητσοτάκη, ενώ τώρα εισπράττει εγκώμια από τον κ.Τσίπρα…!
Πιστεύω ότι η χώρα μας κι ο λαός μας αξίζουν καλύτερους εκπροσώπους και καλύτερο μέλλον. Για αυτό πάλεψα και παλεύω, χωρίς εκπτώσεις, από κάθε μετερίζι. Για αυτό φτιάχτηκε η Πλεύση Ελευθερίας.
Ελπίζω και πιστεύω ότι στις επόμενες εκλογές οι πολίτες θα μας δώσουν την ευκαιρία να δείξουμε το άλλο υπόδειγμα πολιτικής. Κοντά στον πολίτη, μακριά από συμφέροντα, στην πρώτη γραμμή για τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τη Διαφάνεια, τα Δικαιώματα όλων! Προσωπικά, αυτό το παράδειγμα το έχω υπηρετήσει και έχω αποδείξει ότι η πολιτική μπορεί να γίνει και αλλιώς. Είναι λοιπόν στο χέρι μας να έχουμε άλλους πολιτικούς, άλλη πολιτική και όχι αυτούς που μονίμως, συστηματικά και κατ´επάγγελμα ματαιώνουν και προδίνουν τις προσδοκίες της κοινωνίας, του λαού μας και κάθε νέας γενιάς.
Ας το διεκδικήσουμε!
Έκανα την παράδοση των πορισμάτων και των ντοκουμέντων δημόσια και επίσημα, «για να μην παραπέσουν, όπως συνήθως γίνεται στο Δημόσιο». Υπογράμμισα πόσο σημαντική είναι η συνέχιση του κοινοβουλευτικού έργου σε όλα αυτά τα πεδία. Και κατέληξα ότι «Είμαι βέβαιη ότι όλους θα μας κρίνει η ιστορία».
Η συνέχεια είναι γνωστή.
Τσίπρας και Βούτσης κατάργησαν αμέσως, Νοέμβριο 2015, με ειδική απόφαση, την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, κλείδωσαν τα γραφεία της και κατέσχεσαν αρχεία της.
Στην υπόθεση των Γερμανικών Οφειλών χρειάστηκαν 4 χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο 2019, παραμονές Ευρωεκλογών, για να φέρουν το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής για ψήφιση στην Ολομέλεια, μετά από Μηνυτήρια Αναφορά μας και επανειλημμένα εξώδικα που τους επιδώσαμε με την πρωτοβουλία μας, Δικαιοσύνη Για Όλους.
Στην υπόθεση Siemens, για την οποία είχα καλέσει και είχε καταθέσει εμπεριστατωμένα ο αείμνηστος Σήφης Βαλυράκης, ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ζήτησαν συγνώμη από τον Στουρνάρα, τον οποίο εγώ θα έφερνα με βίαιη προσαγωγή, και έθαψαν όλοι μαζί και αυτή τη διερεύνηση πριν εκπνεύσει το 2015. Στη δίκη κατά των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο Siemens στις αρχές του 2017 δήλωσα παράσταση πολιτικής αγωγής ως δικηγόρος με την πρωτοβουλία μας, Δικαιοσύνη για Όλους, για λογαριασμό των Ελλήνων πολιτών που βλάφτηκαν. Και κατέθεσα το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής της Βουλής για το σκάνδαλο. Το πρωτοβάθμιο τότε Δικαστήριο απέρριψε την παράστασή μας, αλλά και αρνήθηκε να διαβάσει το πόρισμα της Βουλής, που θα υποχρέωνε σε συγκεκριμένες πράξεις. Και πριν λίγες ημέρες, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απάλλαξε όλους τους μεγαλοκατηγορούμενους μετ´επαίνων, μια ανάσα πριν την παραγραφή, αφού προηγουμένως παραγράφηκαν και πλείστα αδικήματα.
Όσο για την υπόθεση-σκάνδαλο της Λίστας Λαγκάρντ, επίσης θάφτηκε συντονισμένα από ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ο δε βασικός εμπλεκόμενος Ευάγγελος Βενιζέλος, που νομοθέτησε το χαράτσι για τους πολίτες, αλλά κράτησε στο συρτάρι του τη Λίστα Λαγκάρντ χωρίς να τη διαβιβάσει για έλεγχο και είσπραξη, προ ολίγου χρόνου ανακηρύχθηκε σε «σοφό» από την Κυβέρνηση ΝΔ κ τον κύριο Μητσοτάκη, ενώ τώρα εισπράττει εγκώμια από τον κ.Τσίπρα…!
Πιστεύω ότι η χώρα μας κι ο λαός μας αξίζουν καλύτερους εκπροσώπους και καλύτερο μέλλον. Για αυτό πάλεψα και παλεύω, χωρίς εκπτώσεις, από κάθε μετερίζι. Για αυτό φτιάχτηκε η Πλεύση Ελευθερίας.
Ελπίζω και πιστεύω ότι στις επόμενες εκλογές οι πολίτες θα μας δώσουν την ευκαιρία να δείξουμε το άλλο υπόδειγμα πολιτικής. Κοντά στον πολίτη, μακριά από συμφέροντα, στην πρώτη γραμμή για τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τη Διαφάνεια, τα Δικαιώματα όλων! Προσωπικά, αυτό το παράδειγμα το έχω υπηρετήσει και έχω αποδείξει ότι η πολιτική μπορεί να γίνει και αλλιώς. Είναι λοιπόν στο χέρι μας να έχουμε άλλους πολιτικούς, άλλη πολιτική και όχι αυτούς που μονίμως, συστηματικά και κατ´επάγγελμα ματαιώνουν και προδίνουν τις προσδοκίες της κοινωνίας, του λαού μας και κάθε νέας γενιάς.
Ας το διεκδικήσουμε!
ΖΚ
Οι απόψεις του ιστογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
"Όπως θα πει ο Καμύ, η μόνη γνήσια μορφή αισιοδοξίας είναι η χωρίς προσδοκία ανάστασης ή αναβίωσης παραδοχή του απόλυτα βέβαιου γεγονότος του θανάτου των πάντων. Μόνο τότε μπορείς να βαδίζεις προς τον τάφο σου τραγουδώντας ηρωικά και πένθιμα, λέει ο Καμύ. (Ο Ξένος και Ο μύθος του Σίσυφου θα σας μάθουν πολλά επ’ αυτού).
Κουράγιο, λοιπόν, μελλοθάνατοι, και καλή δύναμη. Κι όσοι προτιμάτε μια από τις πολλές μορφές αθανασίας που προσφέρουν τα μαγαζιά όλων των θρησκειών, δεν έχετε παρά να διαλέξετε όποια σας ταιριάζει και με γεια σας!".
Σαν σήμερα στις 8 Σεπτέμβρη του 2000 και σε ηλικία 66 χρονών αφήνει την τελευταία του πνοή στην Αθήνα, ένας πολυγραφότατος διανοούμενος, και αγωνιστής της δημοκρατίας, Ο Βασίλης Ραφαηλίδης.
Υπήρξε, κατά την άποψη μας, ένας απ' τους πιο σημαντικούς διανοούμενους -άσχετα αν αποδέχεται κανείς ή όχι κατ' ολοκληρία τις απόψεις του- της χώρας μας.
Ο ίδιος εργάστηκε για πολλά χρόνια αρθρογραφώντας σε έντυπα του Μπόμπολα, του ΔΟΛ και τελικά στην "Ελευθεροτυπία", γνωρίζοντας από πρώτο χέρι το τι εργασιακές συνθήκες επικρατούν στα αστικά ΜΜΕ.
Προσπαθούσε όμως σ' αυτό το εργασιακό καθεστώς να εκμεταλλευτεί τις όποιες "ρωγμές" υπήρχαν για να προβάλλει ταξικές απόψεις.
Εγραφε ο ίδιος: "Oταν εργάζεσαι σαν δημοσιογράφος στα αστικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται το αφεντικό σου να σου υποβάλλει το πώς θα προσεγγίσεις ένα θέμα. Το ότι σιτίζεσαι από το ταμείο του εργοδότη σου είναι μια κατάσταση που σου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της αυτολογοκρισίας και συνεπώς γνωρίζεις και καθορίζεις στα πλαίσια που μπορείς να κινηθείς. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια τότε το αφεντικό σου σε πετάει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι.
Ανεξάρτητα τι γνώμη έχει κανείς για τα πολιτικά πιστεύω που είχε, -σημειωτέον ότι αναθεώρησε αρκετές φορές κάποιες απόψεις του- δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει την ευρυμάθεια του, και τον μοναδικό τρόπο γραφής που διέθετε. Κατόρθωνε μ' αυτόν τον τρόπο και τα πιο «δύσκολα» θέματα, θεωρητικά και ιστορικά, να τα εκλαϊκεύει κάνοντας τα περισσότερα πονήματά του να διαβάζονται απνευστί.
(Πιο εκλαϊκευμένο ιστορικό πόνημα από το βιβλίο του "Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830-1974" δύσκολα θα υπάρξει)"
Κουράγιο, λοιπόν, μελλοθάνατοι, και καλή δύναμη. Κι όσοι προτιμάτε μια από τις πολλές μορφές αθανασίας που προσφέρουν τα μαγαζιά όλων των θρησκειών, δεν έχετε παρά να διαλέξετε όποια σας ταιριάζει και με γεια σας!".
Βασίλης Ραφαηλίδης
Υπήρξε, κατά την άποψη μας, ένας απ' τους πιο σημαντικούς διανοούμενους -άσχετα αν αποδέχεται κανείς ή όχι κατ' ολοκληρία τις απόψεις του- της χώρας μας.
Ο ίδιος εργάστηκε για πολλά χρόνια αρθρογραφώντας σε έντυπα του Μπόμπολα, του ΔΟΛ και τελικά στην "Ελευθεροτυπία", γνωρίζοντας από πρώτο χέρι το τι εργασιακές συνθήκες επικρατούν στα αστικά ΜΜΕ.
Προσπαθούσε όμως σ' αυτό το εργασιακό καθεστώς να εκμεταλλευτεί τις όποιες "ρωγμές" υπήρχαν για να προβάλλει ταξικές απόψεις.
Εγραφε ο ίδιος: "Oταν εργάζεσαι σαν δημοσιογράφος στα αστικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται το αφεντικό σου να σου υποβάλλει το πώς θα προσεγγίσεις ένα θέμα. Το ότι σιτίζεσαι από το ταμείο του εργοδότη σου είναι μια κατάσταση που σου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της αυτολογοκρισίας και συνεπώς γνωρίζεις και καθορίζεις στα πλαίσια που μπορείς να κινηθείς. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια τότε το αφεντικό σου σε πετάει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι.
Ανεξάρτητα τι γνώμη έχει κανείς για τα πολιτικά πιστεύω που είχε, -σημειωτέον ότι αναθεώρησε αρκετές φορές κάποιες απόψεις του- δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει την ευρυμάθεια του, και τον μοναδικό τρόπο γραφής που διέθετε. Κατόρθωνε μ' αυτόν τον τρόπο και τα πιο «δύσκολα» θέματα, θεωρητικά και ιστορικά, να τα εκλαϊκεύει κάνοντας τα περισσότερα πονήματά του να διαβάζονται απνευστί.
(Πιο εκλαϊκευμένο ιστορικό πόνημα από το βιβλίο του "Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830-1974" δύσκολα θα υπάρξει)"
Αναμένοντας σε λίγες μέρες την δικαστική απόφαση για τα μέλη της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας της Χ.Α, ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από κείμενο του. "Ο φασίστας είναι μια μούμια που της φύγαν όλοι οι χυμοί της ζωής, είναι ένας νεκροζώντανος, ένα ζόμπι που πρέπει να ταφεί το ταχύτερο, καταρχήν για λόγους δημόσιας υγείας. Ο φασίστας είναι το άγος και το όνειδος της ράτσας των ανθρώπων, ένα άγος κι ένα όνειδος που ξαπλώνεται σ’ ολόκληρο το ταξικό φάσμα, αλλά που εγκαθίσταται με εντελώς ιδιαίτερη προτίμηση στο κέντρο του, δηλαδή στην περιοχή που καλύπτεται από τον ποικιλότροπο ερμαφροδιτισμό των μικρομεσαίων, απ’ όπου εκπορεύονται ακτινωτά όλες οι συμφορές του κόσμου τούτου".
Σήμερα, με αφορμή την ημερομηνία θανάτου του, δεν θα κάνουμε καμιά αναφορά στην βιογραφία και στο συγγραφικό του έργο.
Αλλωστε αυτή πολύ εύκολα μπορείτε να τα συναντήσετε στο διαδίκτυο.
Θα σας προτείναμε να διαβάσετε πέντε κεφάλαια από το βιβλίο του «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», που έχουμε ανεβάσει στο διαδίκτυο σε μορφή κειμένου.
- «Η φεουδαρχία δεν πέθανε στην Ελλάδα»,
- «Ποιος μπορεί στ’ αλήθεια να πλουτίσει»,
- «Η απάτη με το «λαϊκό» καπιταλισμό»,
- «Ο Μαρξισμός δικαιώνεται σε δυο κόσμους»,
- «Γιατί ο Μαρξ θα διέγραφε τους βλάκες».
Καλή σας ανάγνωση
Σήμερα, με αφορμή την ημερομηνία θανάτου του, δεν θα κάνουμε καμιά αναφορά στην βιογραφία και στο συγγραφικό του έργο.
Αλλωστε αυτή πολύ εύκολα μπορείτε να τα συναντήσετε στο διαδίκτυο.
Θα σας προτείναμε να διαβάσετε πέντε κεφάλαια από το βιβλίο του «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», που έχουμε ανεβάσει στο διαδίκτυο σε μορφή κειμένου.
- «Η φεουδαρχία δεν πέθανε στην Ελλάδα»,
- «Ποιος μπορεί στ’ αλήθεια να πλουτίσει»,
- «Η απάτη με το «λαϊκό» καπιταλισμό»,
- «Ο Μαρξισμός δικαιώνεται σε δυο κόσμους»,
- «Γιατί ο Μαρξ θα διέγραφε τους βλάκες».
Καλή σας ανάγνωση
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Στα 40 χρόνια της ζωής του, ο Θανάσης Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, πολέμησε κι έμεινε στην ιστορία για την αντιστασιακή του δράση.
Ηγετική και συνάμα τραγική μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής, υποστράτηγος του ΕΛΑΣ και σημαίνον στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Ο Αθανάσιος Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 στη Λαμία. Ο πατέρας του Δημήτριος ήταν δικηγόρος και η μητέρα του Αγλαΐα Ζέρβα καταγόταν από οικογένεια συμβολαιογράφου και πιθανώς να είχε μακρινή συγγένεια με τον Ναπολέοντα Ζέρβα, τον ορκισμένο εχθρό του κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ο αδελφός του ήταν ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Μπάμπης Κλάρας (1910-1987).
Σε ηλικία 14 ετών αποβλήθηκε από το Γυμνάσιο λόγω κακής διαγωγής και γράφτηκε στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή της Λάρισας, από την οποία αποφοίτησε το 1922. Μετά από μία σύντομη καριέρα δημοσίου υπαλλήλου στη Δράμα και τα Τρίκαλα, κατέβηκε στην Αθήνα το 1924, οπότε και εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και κατόπιν στο ΚΚΕ.
Το 1925 κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και λόγω των γνώσεών του έγινε δεκανέας Πυροβολικού. Μόλις έγινε γνωστή η κομμουνιστική του δράση καθαιρέθηκε και στάλθηκε σε μονάδα ανεπιθυμήτων στο Καλπάκι. Μετά την απόλυσή του αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για τη διάδοση των αρχών του κομμουνισμού με το ψευδώνυμο «Μιζέριας».
Φυλακίστηκε επανειλημμένα και εξορίστηκε πολλές φορές έως το 1940 για την πολιτική του δράση. Το 1936 καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση από τη δικτατορία Μεταξά για παράβαση το νόμου 117/36 «Περί μέτρων προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εκ τούτου συνεπειών». Τον Ιούλιο του 1939 αποφυλακίστηκε από τις φυλακές της Κερκυρας, αφού προηγουμένως είχε υπογράψει «δήλωση μετανοίας», αποκηρύσσοντας τον κομουνισμό και το ΚΚΕ, ενέργεια ατιμωτική για ένα κομμουνιστή, που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε στη Μακεδονία ως στρατιώτης του πυροβολικού στο 3ο Σύνταγμα. Μετά την κατάρρευση του μετώπου επέστρεψε στην Αθήνα.
Στην αντίσταση
Η αντιστασιακή δράση του άρχισε τον Μάιο του 1942, όταν συγκρότησε ομάδα από 15 άνδρες και άρχισε τον αγώνα από το χωριό Δομνίστα της Ευρυτανίας στις 7 Ιουνίου, όπου διακήρυξε πως ο αγώνας γίνεται και κατά των ντόπιων συνεργατών του κατακτητή. Την περίοδο εκείνη απέκτησε και το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης, από τον Άρη, τον θεό του πολέμου και το βουνό Βελούχι (Τυμφρηστός η επίσημη ονομασία του).
Με τις πρώτες του πράξεις έχει δημιουργήσει την εικόνα του σκληρού, μα δίκαιου τιμωρού των προδοτών, όπως έλεγε, του έθνους. Στις 9 Ιουνίου, επιτέθηκε με τους άνδρες του στο τσιφλίκι του Μαραθέα, στο Νέο Μοναστήρι Δομοκού. Ο Μαραθέας είχε τη φήμη σκληρού τσιφλικά και συνεργάτη των Ιταλών. Σε πρόσφατη αναταραχή, που δημιουργήθηκε από τους κολίγους που δούλευαν για λογαριασμό του, κάλεσε τους ιταλούς φίλους του και σκότωσαν δέκα από αυτούς, χωρίς άλλη διαδικασία. Οι ένοπλοι αντάρτες σκότωσαν το Μαραθέα και πήραν τα παιδιά του ως ομήρους. Η πρωτοβουλία αυτή του Άρη που θεωρήθηκε από πολλούς ακραία, αντιμετωπίστηκε από τους κατοίκους της περιοχής μάλλον με θετικό τρόπο.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1942 το τμήμα του Άρη δίνει την πρώτη μάχη στη χαράδρα της Ρεκάς στην Γκιώνα κατά ιταλικού αποσπάσματος και στις 29 Οκτωβρίου αντιμετωπίζει με επιτυχία ένα ιταλικό λόχο στο Κρίκελο της Ευρυτανίας. Η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου (25-26 Νοεμβρίου 1942), η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία αντάρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ υπό τον Βελουχιώτη και του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα και άγγλων αξιωματικών. Ακολούθησε στις 18 Δεκεμβρίου 1942 η επιτυχία του κατά τη σύγκρουσή του με ιταλικό σύνταγμα στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας.
Μετά την επιτυχία που είχε η συνεργασία των αντάρτικων ομάδων στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου, καταβλήθηκε προσπάθεια για την εδραίωση της συνεργασίας των αντιστασιακών οργανώσεων και ομάδων. Οι προσπάθειες αυτές δεν καρποφόρησαν και η αποτυχία επισφραγίστηκε ύστερα από μία άκαρπη συνάντηση του Βελουχιώτη με τον Ζέρβα και τον υπαρχηγό της Βρετανικής Αποστολής Κρις Γούντχαουζ στη Ροβελίστα της Ηπείρου τον Δεκέμβριο του 1942.
Η αποτυχία αυτή είχε ως επακόλουθο την ένταση μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων και αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των αντάρτικων ομάδων, αποκορύφωμα των οποίων ήταν η στυγνή σφαγή του συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού, συνιδρυτή της αντιστασιακής οργάνωσης (σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων), ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση), από άνδρες του Βελουχιώτη στις 17 Απριλίου 1944 στο Κλήμα Φωκίδας. Για το έγκλημα αυτό θεωρήθηκε από πολλούς υπεύθυνος ο Άρης, αν και είναι βέβαιο ότι ο ίδιος προσωπικά δεν ήταν παρών στη δολοφονία.
Από τη Ρούμελη ο Βελουχιώτης στάλθηκε στην Πελοπόννησο και πολέμησε ως επικεφαλής του ΕΛΑΣ της περιοχής εναντίον των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, που αποτελούσαν τις δυνάμεις ασφαλείας της κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη. Ιδιαίτερα αιματηρές για τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν οι συγκρούσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Πελοποννήσου μετά τον Σεπτέμβριο του 1944, όταν άρχισαν να αποχωρούν οι Γερμανοί. Η Μάχη του Μελιγαλά (13-15 Σεπτεμβρίου 1944) και η επακολουθήσασα σφαγή «επί δικαίων και αδίκων» από τους άνδρες του Άρη εξακολουθεί να διχάζει μέχρι σήμερα.
Στις πόλεις που καταλαμβάνονταν από τον ΕΛΑΣ άρχισαν να λειτουργούν «λαϊκά δικαστήρια» και με συνοπτική διαδικασία εκτελέστηκαν πολλοί, ανάμεσα στους οποίους και αρκετοί αθώοι, που εκτελέστηκαν απλώς για τις πολιτικές τους αντιλήψεις ή την κοινωνική τους τάξη. Στο τέλος Σεπτεμβρίου του 1944, ο Βελουχιώτης, με τη μεσολάβηση του υπουργού της εξόριστης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας Παναγιώτη Κανελλόπουλου, δέχθηκε να αναστείλει τη λειτουργία των έκτακτων στρατοδικείων του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο κι έφυγε για τη Ρούμελη τον επόμενο μήνα, τις μέρες της αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα. Αποχαιρετώντας τους Μοραΐτες καπετάνιους του ΕΛΑΣ, τους ευχήθηκε «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα».
Τον Νοέμβριο του 1944 σε σύσκεψη καπετάνιων του ΕΛΑΣ πρότεινε να ετοιμαστεί ο ΕΛΑΣ για την αναμενόμενη σύγκρουση με τους Άγγλους, αντικρούστηκε όμως από τον καπετάνιο της Ομάδας Μεραρχιών της Μακεδονίας Μάρκο Βαφειάδη και τελικά ο Βελουχιώτης δεν έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά».
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουάριου 1945), υπέγραψε με τον στρατιωτικό αρχηγό του ΕΛΑΣ, Στέφανο Σαράφη, την αποστράτευση των αντάρτικων ομάδων, κατηγόρησε όμως με δριμύτητα την πολιτική ηγεσία του ΕΑΜ για την εσφαλμένη τακτική της, που κατά την άποψή του οδηγούσε στην εγκαθίδρυση των Άγγλων στην Ελλάδα και στη δίωξη των αγωνιστών του ΕΑΜ. Ο ίδιος ήταν από τους πιο επίμονους υπέρμαχους για τη μετατροπή του αντιστασιακού αγώνα σε κοινωνικό - πολιτικό και την επιβολή «λαοκρατικού» καθεστώτος. Έτσι, στο Γαρδίκι, παρά την αρχική αποδοχή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, διακήρυξε την ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας εναντίον «του νέου ζυγού», η ενέργειά του όμως αυτή προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Στις 16 Ιουνίου 1945 το κόμμα του τον αποκήρυξε και τον διέγραψε με δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», την ίδια ημέρα που ο ίδιος αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του, όταν βρέθηκε περικυκλωμένος από παραστρατιωτικές ομάδες και μονάδες του Στρατού στη Μεσούντα της Άρτας.
Το πτώμα του αποκεφαλίστηκε από τους άνδρες των παραστρατιωτικών ομάδων και κρεμάστηκε μαζί με του συντρόφου του Τζαβέλα σε κεντρικό φανοστάτη των Τρικάλων. Ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι από τους διώκτες του, που κράτησε μέχρι πρωίας. Σε ερώτησε στη Βουλή των Κοινοτήτων από βουλευτές του Εργατικού Κόμματος για το «βάρβαρο της πράξης», ο αρμόδιος υπουργός απάντησε ότι αυτό αποτελεί «αρχαιοελληνικό πολεμικό έθιμο».
Τα κατοπινά χρόνια, δύο φορές το ΚΚΕ αποκατέστησε πολιτικά τον Άρη Βελουχιώτη, στις 20 Ιουνίου 1962 και στις 16 Ιουλίου 2011.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Kwnstantinos Ziazias
Mια συγκλονιστική ιστορία του πικρού καυτού καλοκαιριού του 1974.
Η Κυρά Φροσύνη της Λαπήθου – Μία ηρωίδα Ελληνίδα μάνα, που οι Τούρκοι την βασάνισαν ανελέητα.
Είναι η ηρωίδα Ευφροσύνη που με αυτοθυσία και κίνδυνο της ζωής της περιποιήθηκε και φρόντισε τους 12 έφεδρους στρατιώτες που εγκλωβίστηκαν στη Λάπηθο κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και την κατάληψη της κωμόπολης στις 06/08/1974.
"Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΠΗΘΟΥ" είναι η συμπύκνωση του δράματος του Ελληνισμού του 1974. Όλη η βαρβαρότητα του τούρκου επιδρομέα και κατακτητή, όλος ο πόνος και το δάκρυ ενός λαού, ενός Έθνους... όλη η αλήθεια για τη δήθεν "ειρηνευτική επιχείρηση" του Αττίλα... όλο το μεγαλείο και η δύναμη της ελληνικής ψυχής που ακόμη και στα πιο δύσκολα ξέρει, μπορεί και θέλει να αγωνίζεται... γιατί δικαιούται και διεκδικεί την ελπίδα...
KYΠΡΟΣ 6 Αυγούστου 1974: "Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα τζιπ και την έσερναν για να μαρτυρήσει που έκρυβε τους στρατιώτες"
Είναι η ηρωίδα Ευφροσύνη που με αυτοθυσία και κίνδυνο της ζωής της περιποιήθηκε και φρόντισε τους 12 έφεδρους στρατιώτες που εγκλωβίστηκαν στη Λάπηθο κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και την κατάληψη της κωμόπολης στις 06/08/1974.
"Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΠΗΘΟΥ" είναι η συμπύκνωση του δράματος του Ελληνισμού του 1974. Όλη η βαρβαρότητα του τούρκου επιδρομέα και κατακτητή, όλος ο πόνος και το δάκρυ ενός λαού, ενός Έθνους... όλη η αλήθεια για τη δήθεν "ειρηνευτική επιχείρηση" του Αττίλα... όλο το μεγαλείο και η δύναμη της ελληνικής ψυχής που ακόμη και στα πιο δύσκολα ξέρει, μπορεί και θέλει να αγωνίζεται... γιατί δικαιούται και διεκδικεί την ελπίδα...
KYΠΡΟΣ 6 Αυγούστου 1974: "Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα τζιπ και την έσερναν για να μαρτυρήσει που έκρυβε τους στρατιώτες"
Στη μάχη της Λαπήθου στις 6 Αυγούστου 1974, 12 στρατιώτες αποκόπηκαν και έμειναν εγκλωβισμένοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Αυτούς τους στρατιώτες εντόπισε η 74χρονη τότε Ευφροσύνη Προεστού. Τους έκρυψε σε μια μικρή σπηλιά δίπλα στο σπίτι της και τους φρόντιζε για έναν ολόκληρο μήνα κάτω από τα βλέμματα των πολυάριθμων Τούρκων που βρίσκονταν ήδη μέσα στη Λάπηθο. Οι Τούρκοι την υποψιάστηκαν και άρχισαν να την ανακρίνουν. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Πέρα από τους άγριους ξυλοδαρμούς στο Κάστρο της Κερύνειας, τους τεχνητούς πνιγμούς στην θάλασσα, τα βάναυσα κτυπήματα με το κομμένο σχοινί της καμπάνας, το οποίο έκοψαν κι έδεσαν κόμπους για να είναι πιο επώδυνα τα πλήγματα, η πιο εξευτελιστική δοκιμασία που την υπέβαλαν, ήταν η βασανιστική διαπόμπευση στους δρόμους της Λαπήθου: Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα στρατιωτικό τζιπ και την έσερναν στην άσφαλτο μέχρι που το δέρμα της από τις πληγές έγινε κατακόκκινο από τα αίματα… Κι όμως η κυρά της Λαπήθου άντεξε. Της έβγαλαν τον σταυρό από το λαιμό και της ζητούσαν να τον φτύσει. Η αλύγιστη Κυρά δεν έσπασε και δεν αποκάλυψε ποτέ που έκρυβε τα παιδιά της. Παρά τον διασυρμό, δεν της πήραν ούτε μια λέξη από το στόμα της. ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΕ !!!!!!!!Τα παλικάρια σώθηκαν και η Ευφροσύνη εκδιώχθηκε από τη Λάπηθο.
Πέρα από τους άγριους ξυλοδαρμούς στο Κάστρο της Κερύνειας, τους τεχνητούς πνιγμούς στην θάλασσα, τα βάναυσα κτυπήματα με το κομμένο σχοινί της καμπάνας, το οποίο έκοψαν κι έδεσαν κόμπους για να είναι πιο επώδυνα τα πλήγματα, η πιο εξευτελιστική δοκιμασία που την υπέβαλαν, ήταν η βασανιστική διαπόμπευση στους δρόμους της Λαπήθου: Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα στρατιωτικό τζιπ και την έσερναν στην άσφαλτο μέχρι που το δέρμα της από τις πληγές έγινε κατακόκκινο από τα αίματα… Κι όμως η κυρά της Λαπήθου άντεξε. Της έβγαλαν τον σταυρό από το λαιμό και της ζητούσαν να τον φτύσει. Η αλύγιστη Κυρά δεν έσπασε και δεν αποκάλυψε ποτέ που έκρυβε τα παιδιά της. Παρά τον διασυρμό, δεν της πήραν ούτε μια λέξη από το στόμα της. ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΕ !!!!!!!!Τα παλικάρια σώθηκαν και η Ευφροσύνη εκδιώχθηκε από τη Λάπηθο.
Η Κυρά και τα 12 παλικάρια της επέζησαν. Οι στρατιώτες που γλίτωσε την είχαν σαν δεύτερη μητέρα τους, σαν προστάτιδα Παναγιά. Ήταν η πρώτη που φιλούσε τα στέφανα τους όταν παντρεύονταν. Την φιλοξενούσαν εκ περιτροπής στα σπίτια τους για μερικές εβδομάδες ο καθένας. Κι όταν απεβίωσε το 1993 σε ηλικία 90 ετών, οι 12 στρατιώτες, τα παιδιά της, έστησαν την προτομή της μπροστά στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, για να ατενίζει τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο. «Το ότι ζούμε σήμερα, το χρωστάμε στην κυρά Φροσύνη», λένε.
Η Κυρία Ευφροσύνη αρνιόταν πεισματικά να δώσει συνέντευξη για πολλά χρόνια κι όταν επιτέλους δέχτηκε, η τελευταία φράση της ήταν: «Εγώ ότι έκαμα, το έκαμα για να έχω ένα καλό απέναντι στον Θεό και στην Πατρίδα !»
Επάξια πήρε τον τίτλο ευγνωμοσύνης "Η Κυρά τής Λαπήθου".
Η Κυρία Ευφροσύνη αρνιόταν πεισματικά να δώσει συνέντευξη για πολλά χρόνια κι όταν επιτέλους δέχτηκε, η τελευταία φράση της ήταν: «Εγώ ότι έκαμα, το έκαμα για να έχω ένα καλό απέναντι στον Θεό και στην Πατρίδα !»
Επάξια πήρε τον τίτλο ευγνωμοσύνης "Η Κυρά τής Λαπήθου".
Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou
Με συγκλόνισε ο σιωπηλός τους πόνος κι αυτή η αδάμαστη αξιοπρέπεια.
Αλλά και το φοβερό αίσθημα της αδικίας που ξέσπασε σε βροντερό χειροκρότημα όταν ο ιερέας του ναού είπε εκείνο που όλοι σκέφτηκαν, όταν μπήκαν στην εκκλησία οι «Επίσημοι», εκπρόσωποι της Κυβέρνησης και της Περιφέρειας, λίγα δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το Μνημόσυνο, περπατώντας κορδωμένοι για να σταθούν μπροστά, συνοδευόμενοι από φωτογράφους: «Σήμερα είναι η μέρα που θυμόμαστε τους νεκρούς, όχι που ερχόμαστε για να φωτογραφηθούμε, καμαρώνοντας για το εντός εισαγωγικών «πλημμέλημα», που μας είπανε ότι ήταν».
Αυτά ήταν τα λόγια του παπά. Κι ο κόσμος ξέσπασε σε ασυγκράτητα χειροκροτήματα, δάκρυα και αναφιλητά.
Γιατί, όσο κι αν μερικοί νομίζουν ότι το έγκλημα μπορεί να κουκουλωθεί κι η Επέτειος να γίνει αφορμή για δημόσιες σχέσεις και πολιτικαντισμούς, ο πόνος των ανθρώπων κι η αξιοπρέπειά τους είναι που δεν θα επιτρέψουν το έγκλημα να θαφτεί ούτε να ξεχαστεί.
Προσωπικά θα είμαι στο πλευρό τους, ανθρώπινα και νομικά, με όλες μου τις δυνάμεις, όπως έπραξα απ´την πρώτη στιγμή, καταθέτοντας μήνυση για ανθρωποκτονία κατά συρροή, έκθεση σε βαθμό κακουργήματος, αλλά και για όλα τα αδικήματα παράβασης καθήκοντος, συγκάλυψης και υπόθαλψης, υποβάλλοντας πάμπολλα αποδεικτικά στοιχεία.
Προσωπικά θα είμαι στο πλευρό τους, ανθρώπινα και νομικά, με όλες μου τις δυνάμεις, όπως έπραξα απ´την πρώτη στιγμή, καταθέτοντας μήνυση για ανθρωποκτονία κατά συρροή, έκθεση σε βαθμό κακουργήματος, αλλά και για όλα τα αδικήματα παράβασης καθήκοντος, συγκάλυψης και υπόθαλψης, υποβάλλοντας πάμπολλα αποδεικτικά στοιχεία.
Το πρόσφατο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με το οποίο επιχειρείται να μην ελεγχθούν τα κακουργήματα αλλά και οι ευθύνες πολλών, ασφαλώς και δεν κλείνει την υπόθεση.
Ούτε και θα μείνει αναπάντητο.
Ούτε και θα μείνει αναπάντητο.
Αυτό που συνέβη στο Μάτι, στη Ραφήνα, στον Ν.Βουτζά πριν 4 χρόνια δεν ήταν ατύχημα. Ήταν έγκλημα και ασφαλώς και κακούργημα. Για τις ψυχές των ανθρώπων που έφυγαν, αλλά και για εκείνους που έμειναν, είναι επιτακτικό να υπάρξει λογοδοσία. Και τιμωρία.
ΖΚ
ΖΚ
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Με σημερινή παρέμβασή της, η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλά για το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στις 5 Ιουλίου του 2015 ως μια ιστορική στιγμή αντίστασης ενός μικρού αλλά γενναίου λαού και εκφράζει τη βεβαιότητα ότι η ημέρα αυτή θα βρει κάποτε τη θέση της στην ιστορία. Αυτό, όπως γράφει, «είναι υπόθεση του μέλλοντος κι όχι του παρελθόντος. Είναι υπόθεση δική μας, ήδη στο παρόν».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνόδευσε το κείμενό της με τις δηλώσεις που έκανε ως Πρόεδρος της Βουλής μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Δημοψηφίσματος και με μια σημείωση: «Δεν θα άλλαζα ούτε λέξη. Οι λαοί είναι πιο δυνατοί από τα σχέδια εξουθένωσης και εξαΰλωσής τους.»
Υπενθυμίζεται ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε επιλέξει την πρώτη επέτειο του Δημοψηφίσματος ως ημέρα κατάθεσης της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Πλεύσης Ελευθερίας στον Άρειο Πάγο, που σηματοδότησε και την επίσημη συγκρότηση του Κόμματος-Κινήματος.
Ακολουθεί ολόκληρη η σημερινή παρέμβαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου:
«5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015-5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022: Να μην ξεχάσουμε την Ιστορία μας. Και να μην αφήσουμε να ξεχαστεί.
Το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 ήταν μία ιστορική στιγμή στην πορεία του λαού μας και στις ζωές μας. Ήταν η ημέρα που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ψήφισαν ΟΧΙ στους εκβιασμούς και στα τελεσίγραφα, σε συντριπτική πλειοψηφία 61,3%, με τις τράπεζες κλειστές, με την προπαγάνδα να δίνει και να παίρνει, με τους δανειστές να απειλούν και να τρομοκρατούν. Ήταν η ημέρα που οι απλοί πολίτες ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να υποκύψουν και να παραιτηθούν. ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να προδώσουν τον εαυτό τους, την αξιοπρέπειά τους και την Ιστορία του λαού μας. Ενός λαού μικρού, αλλά γενναίου, ενός λαού που έχει γράψει Ιστορία με την Επανάστασή του, την Αντίστασή του, τους Δημοκρατικούς Αγώνες του.
Παρακολουθώ και σήμερα κι όλες αυτές τις μέρες την εκστρατεία που γίνεται να σβηστεί αυτό το ΟΧΙ. Το ΟΧΙ του λαού. Να παρουσιαστεί ως μέρος μιας πλάνης, μιας απάτης. Να πεισθούν οι πολίτες ότι το ΟΧΙ ήταν λάθος, ήταν ψεύτικο κι ασυνείδητο, κι ότι θα μας οδηγούσε στην καταστροφή.
Το ΟΧΙ ήταν αληθινό, πραγματικό και χειροπιαστό. Βγήκε από την ψυχή των ανθρώπων, που μπορεί να έτρεμε το φυλλοκάρδι τους, αλλά, αντιμέτωποι μόνον με τη συνείδησή τους την ώρα της κάλπης, δεν θέλησαν να σκύψουν το κεφάλι. Θέλησαν και επέμειναν να ελπίσουν, να διεκδικήσουν, να παλέψουν. Θέλησαν να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους περηφάνια. Η απάτη, η προδοσία είναι έργα των Κυβερνώντων, κι όχι του λαού.
Τι θα γινόταν αν η Κυβέρνηση Τσίπρα σεβόταν και εφάρμοζε την δεσμευτική δημοκρατική εντολή του Δημοψηφίσματος; Πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορούσε να έχει αλλάξει η Ιστορία της Ανθρωπότητας. Οι λαοί κι οι πολίτες όλου του κόσμου κοιτούσαν τότε την Ελλάδα με ελπίδα, προσδοκία, προσμονή. Και στο διεθνές στερέωμα υπήρχαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη άνθρωποι, κινήματα, διανοούμενοι, προσωπικότητες, συλλογικότητες, έτοιμοι κι έτοιμες να στηρίξουν τους Έλληνες που οι δανειστές προσπαθούσαν να τους στραγγαλίσουν. Κι οι Έλληνες αντιστέκονταν κι ενέπνεαν κι άλλους να αντισταθούν. Διεκδικώντας Αξιοπρέπεια, Ελευθερία, Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη, σεβασμό στα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματά τους, προστασία της δημόσιας περιουσίας, του πλούτου της χώρας μας, και της ιδιοκτησίας, της πρώτης κατοικίας κάθε ανθρώπου. Όλους αυτούς που τότε πίστευαν και ήλπιζαν μαζί μας τους έχω συναντήσει από τότε σε όλον τον κόσμο, όπου μιλώ για την Ελλάδα και το ΟΧΙ μας. Κι ακόμη και σήμερα άνθρωποι σε όλον τον κόσμο ριγούν στη σκέψη της απόφασης που πήρε τότε ο λαός μας κι υποκλίνονται στο μεγαλείο του. Και απελπίζονται κι αγανακτούν στη σκέψη της προδοσίας που ακολούθησε κι έριξε ένα πέπλο κατήφειας, θλίψης, αδιεξόδου σε αυτό που πήγαινε να γεννηθεί.
Η 5η Ιουλίου 2015 είναι μία Ιστορική ημέρα για το λαό μας αλλά και για την δημοκρατία. Μία ημέρα που πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα βρει την πραγματική θέση της στην Ιστορία. Αυτό είναι υπόθεση του μέλλοντος, κι όχι του παρελθόντος. Είναι υπόθεση δική μας, ήδη στο παρόν.
ΖΚ»
Ο Τούρκος συγγραφέας παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη το βιβλίο του με τίτλο «Ο εξισλαμισμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας 1919-1925. Μια μελέτη μνήμης»
(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Στην προσωπική του ιστορία και το οικογενειακό του μυστικό, που δεν είναι άλλο από την ποντιακή του καταγωγή, αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου με τίτλο «Ο εξισλαμισμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας 1919-1925. Μια μελέτη μνήμης» (εκδόσεις Κυριακίδη του στη Θεσσαλονίκη ο Μερτ Καγιά (Mert Kaya).
Ο τούρκος υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Επιστημών Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Hacettepe που εργάζεται ως κοινωνιολόγος στο παράρτημα της UNESCO στη Σμύρνη, καλεσμένος από το Σύλλογο Δράσης «Νίκος Καπετανίδης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αφηγήθηκε μεταξύ άλλων την ιστορία της αποκάλυψης του οικογενειακού μυστικού ξεκινώντας από την ιστορία του παππού του.
Όπως είπε ο Καγιά «οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τον τουρκικό στρατό και έφυγαν πεζή προς τα ανατολικά. Σε έξι μήνες έφτασαν κάπου στην Τυφλίδα. Ο προπάππος μου, Ισαάκ ήταν 12 χρονών και έκανε τον υπερέτη σε μια αρμενική οικογένεια για να βοηθήσει την οικογένειά του, ενώ η μητέρα του δούλευε σε μια οικογένεια Κούρδων. Όταν η οικογένεια του Ισαάκ ετοιμάστηκε να φύγει στην Ελλάδα αυτός δεν πρόλαβε το πλοίο και έτσι έμενε με την κουρδική οικογένεια. Έγινε μουσουλμάνος, αλλά το όνομά του δεν άλλαξε. Αργότερα, παντρεύτηκε, απέκτησε έξι παιδιά και τη δεκαετία του ’60 άρχισε να ψάχνει τις ρίζες του, να λέει παντού ότι δεν είμαι Κούρδος αλλά Πόντιος».
Με αυτή την αφετηρία και μετά από έρευνες ο Καγιά συνειδητοποίησε ότι είναι δισέγγονος του Έλληνα Πόντιου Ισαάκ που δεν κατάφερε να φύγει στην Ελλάδα και μένοντας πίσω ασπάστηκε το Ισλάμ.
Ο ίδιος πρώτη φορά κρυφά κατάλαβε ότι υπάρχει κάποιο «μυστικό» στην οικογένειά του όταν ήταν 10 ετών: “Μέναμε στη Σμύρνη και μια θεία μου, που είχε γυρίσει από το πρώτο της ταξίδι στην Ελλάδα μας αφηγήθηκε για την ωραία της εμπειρία, αλλά ξαφνικά εμάς τα παιδιά μας έδιωξαν σε άλλο δωμάτιο να παίξουμε και οι μεγάλοι έβαλαν στο βίντεο μια κασέτα που έδειχνε έναν ηλικιωμένο άντρα να τους χαιρετά με δάκρυα, λέγοντας: «Μου λείπετε πολύ», λέει και συνεχίζει: «Αν ζεις και μεγαλώνεις στη Σμύρνη, ο εχθρός σου είναι οι Έλληνες για την εθνοκεντρική τους ιδεολογία. Μας δίδασκαν ότι οι Έλληνες εισέβαλαν στα εδάφη μας και είχαμε πόλεμο μαζί τους. Ότι έκαψαν τη Σμύρνη…».
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του ο Μερτ Καγιά, αναφέρεται στην προσπάθεια που έκαναν όσοι απέμειναν στην Τουρκία, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, να κρατήσουν καλά το φυλαγμένο μυστικό τους – την καταγωγή τους. Αλλά όπως είπε, μετά από πολλές δεκαετίες τα εγγόνια τους που μορφωθήκαν, πήγαν στα πανεπιστήμια, για να επιστρέψουν στο παρελθόν και να ανακαλύψουν την καταγωγή τους.
“Όταν έμαθα για το κρυμμένο οικογενειακό μυστικό είχα ασχοληθεί ήδη με τη μελέτη των εθνικών μειονοτήτων σε Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Τουρκία. Άλλωστε, δεν είναι συνηθισμένο να γεννιέσαι και να μεγαλώνεις ως Τούρκος και στη συνέχεια να μαθαίνεις ότι είσαι Έλληνας”, τονίζει.
Η μεταφράστρια του βιβλίου του Μερτ Καγιά, Μίχα Ευνίκη, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είπε ότι γι΄ αυτήν δεν ήταν μόνο μία μετάφραση, αλλά και χρέος, μια αποκάλυψη της άγνωστης ιστορίας του Ελληνισμού. «Όπως οι περισσότεροι Έλληνες έχω κι΄ εγώ καταβολές από πρόσφυγες της Μικράς Αίας και της Ανατολικής Θράκης. Για μένα η μετάφραση του βιβλίου δεν ήταν απλά μία εργασία την περίοδο της καραντίνας, άλλα μία ανάγνωση ιστορίας του Ελληνισμού. Μεγάλη συγκίνηση προκαλεί όλο το θέμα. Οι ιστορίες ανθρώπων που χάθηκαν, που έμειναν πίσω και μεγάλωσαν σε ένα άλλο περιβάλλον ενώ άλλαξαν θρησκεία και δεν ξέχασαν τις ρίζες τους και προσπάθησαν να βρεθούν ξανά οικογενειακώς κρύβουν λυτρωτικό πόνο», υπογραμμίζει.
Με δεδομένο ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν πλέον να πουν για τη δική τους ελληνική καταγωγή ο κύκλος των ερευνών μεγαλώνει για τον Μερτ Καγιά. “Είμαστε ακόμα εδώ”, λέει ο ίδιος, και καταλήγει: “Δεν είμαστε απλά εξισλαμισμένοι αλλά είμαστε Πόντιοι Έλληνες“.
Με αφορμή τη σημερινή 6η Επέτειο από την ίδρυση της Πλεύσης Ελευθερίας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου στέλνει το δικό της μήνυμα:
Σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια, γεννήθηκε η Πλεύση Ελευθερίας.
Με 1821 λέξεις στην Διακήρυξή της, σύμβολο των αγώνων του λαού μας για Ελευθερία, Ανεξαρτησία και ιστορική αυτογνωσία.
Και με 6 προτάγματα, τα 6 Δ, στα πανιά της, που συμβολίζουν τη δέσμευσή μας να παλέψουμε για αυτά:
Αυτά τα 6 χρόνια βρεθήκαμε δίπλα στους πολίτες και στους αγώνες τους, σε πολλά μέτωπα, παρεμβήκαμε δυναμικά, διατυπώσαμε θέση και λόγο όταν άλλοι σώπαιναν, αναλάβαμε πρωτοβουλίες στα πεδία της Δικαιοσύνης, των Εθνικών θεμάτων, των κοινωνικών ζητημάτων, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της διεθνούς κατάστασης, της προστασίας του περιβάλλοντος, πήραμε καθαρές θέσεις χωρίς πολιτικάντικους υπολογισμούς και υπηρετήσαμε και συνεχίζουμε να υπηρετούμε με συνέπεια τις αξίες μας.
Σε αυτά τα 6 χρόνια μείναμε πιστοί στις αρχές μας και δεν προδώσαμε τους πολίτες.
Μένει τώρα να πραγματοποιήσουμε το όραμά μας, για ένα κίνημα ζωντανό, μέσα στην κοινωνία, που θα μπορέσει να ανατρέψει τα κατεστημένα δεκαετιών, να δώσει στον ελληνικό λαό την περηφάνια και την αυτοπεποίθηση που του αφαίρεσαν, να δώσει στην κοινωνία την ευημερία που δικαιούται και να φέρει την Ελλάδα στη θέση που της αξίζει, με αξιοκρατία και προκοπή.
Αυτός είναι ο στόχος της επόμενης περιόδου.
Και για την πραγμάτωσή του χρειαζόμαστε εσένα! Χρειαζόμαστε τον καθένα και την καθεμιά που θέλει να συμπράξει μαζί μας, σε αυτή την δύσκολη αλλά συναρπαστική προσπάθεια!
Βγαίνοντας από μια δύσκολη περίοδο, για όλο τον κόσμο, πάμε να ανοίξουμε ξανά πανιά, αισιόδοξα κι αποφασιστικά!
Χρόνια πολλά!
Καλή Πλεύση Ελευθερίας!
ΖΚ
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια, γεννήθηκε η Πλεύση Ελευθερίας.
Με 1821 λέξεις στην Διακήρυξή της, σύμβολο των αγώνων του λαού μας για Ελευθερία, Ανεξαρτησία και ιστορική αυτογνωσία.
Και με 6 προτάγματα, τα 6 Δ, στα πανιά της, που συμβολίζουν τη δέσμευσή μας να παλέψουμε για αυτά:
Δημοκρατία
Δικαιοσύνη
Διαφάνεια
Δικαιώματα
Διαγραφή του Χρέους
Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών
Σε αυτά τα 6 χρόνια μείναμε πιστοί στις αρχές μας και δεν προδώσαμε τους πολίτες.
Μένει τώρα να πραγματοποιήσουμε το όραμά μας, για ένα κίνημα ζωντανό, μέσα στην κοινωνία, που θα μπορέσει να ανατρέψει τα κατεστημένα δεκαετιών, να δώσει στον ελληνικό λαό την περηφάνια και την αυτοπεποίθηση που του αφαίρεσαν, να δώσει στην κοινωνία την ευημερία που δικαιούται και να φέρει την Ελλάδα στη θέση που της αξίζει, με αξιοκρατία και προκοπή.
Αυτός είναι ο στόχος της επόμενης περιόδου.
Και για την πραγμάτωσή του χρειαζόμαστε εσένα! Χρειαζόμαστε τον καθένα και την καθεμιά που θέλει να συμπράξει μαζί μας, σε αυτή την δύσκολη αλλά συναρπαστική προσπάθεια!
Βγαίνοντας από μια δύσκολη περίοδο, για όλο τον κόσμο, πάμε να ανοίξουμε ξανά πανιά, αισιόδοξα κι αποφασιστικά!
Χρόνια πολλά!
Καλή Πλεύση Ελευθερίας!
ΖΚ
Του Γιώργου Νικολαΐδη
Μάρτιος 2012. Τα μνημόνια στο φόρτε τους. Ο κόσμος αισθάνεται προδομένος. Απορημένος και απελπισμένος «ψάχνεται» για την τροπή που πήραν οι εξελίξεις. Οι αυτοκτονίες άρχισαν. Μαζί τους οι ανοησίες και οι μπαρούφες από κάποιους απίθανους παντογνώστες. Όλοι αποζητούν (από ποιον και από πού άραγε;) μιαν ελπίδα. Κανένας δεν πείθει κανέναν. Αυθόρμητες και αξιέπαινες για την αγνότητα τους «Πρωτοβουλίες Πολιτών» γεννιούνται από πολίτες που νοιώθουν την ανάγκη να αντιδράσουν. Χωρίς όμως να γνωρίζουν καλά τον «εχθρό». Όλοι όμως νοιώθουν πως έρχονται και χειρότερα. Και μέσα στην σύγχυση, εύλογο πολύς κόσμος να αρχίζει να στρέφεται και πάλι προς μια «Αλλαγή». Που την λένε όμως τώρα Αριστερά. Μπας και καταφέρει αυτή κάτι μετά το πατιρντί που έπαθαν (και ήταν υπεύθυνα φυσικά) τα δυο μεγάλα κόμματα. Απελπισμένοι ψηφοφόροι εναποθέτουν σ΄ αυτήν τις όποιες προσδοκίες τους. Έτσι η Αριστερά βλέπει την «ώρα» της να πλησιάζει. Μέσα στην γενική υστερία ενεργοποιείται και ακροβολίζεται. Η «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ Δ. ΘΕΡΜΑΙΚΟΥ» (προς)καλεί τον Μανώλη Γλέζο για μια ομιλία του στο «ΚΑΠΠΑ». Αυτός ανταποκρίνεται στην πρόσκληση και ως κύριος εισηγητής απευθύνεται στον ενθουσιασμένο κόσμο που κατέκλεισε την αίθουσα. Ως έμπειρος, αποφεύγει ακρότητες και ψευδεπίγραφα «πυροτεχνήματα». Πάντα αγνός, αγωνιστής με την πείρα που διαθέτει ως πολιτικός που πέρασε και είδε τα πάνδεινα στην ζωή του και φέρνοντας απτά παραδείγματα κακοδιαχείρισης κάποιων, δίνει και πάλι τον αγώνα του για τα «πιστεύω» του.
Το αν έκλεισε τον κύκλο της η Αριστερά θα το δείξει ο χρόνος. Αυτό όμως που σίγουρα έκλεισε τον κύκλο του, είναι το σύνθημα της «Αλλαγής». Γιατι ο κόσμος πια την βαρέθηκε, χωρίς να την δει ποτέ του…
Ως ταπεινή αναφορά στον Μανώλη Γλέζο και τιμώντας τα δυο χρόνια από τον θάνατο του (30.3.20) , ας θυμηθούμε την εκδήλωση ακριβώς δέκα χρόνια πριν στο βίντεο που ακολουθεί.
Σε σας αγαπητοί αναγνώστες εναπόκειται επίσης να αξιολογήσετε αν η παρέμβαση του κ. Ζουράρη (9.08΄΄) ήταν πολιτικά ορθή αλλά και από κάθε άποψη «πολιτικά ορθή».
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)