Articles by "Σαν σήμερα"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σαν σήμερα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων


17/5: Σπύρος Γραμμένος, Grup Yorum, Θάνος Σαρίγγελος & Qualia, Χρήστος Σαββάκης 

18/5: Συνέλευση για τη δημιουργία υπερσυνεταιρισμού διακίνησης προϊόντων • Φωτεινή Βελεσιώτου, Στέλλα Χαρινά & Γυρολόγοι, ρεμπέτικα με τη Νεφέλη Λιάκου, ΑΧ ΡΕ Betty



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σαν σήμερα, 2 Μαίου 2014, οι ναζιστές και ακροδεξιοί εγκληματίες του "Δεξιού Τομέα", του "Τάγματος Αζόφ" και του "Αϊντάρ" πυρπολούν το κτίριο των Συνδικάτων της Οδησσού και δολοφονούν πάνω απο 100 Ουκρανούς. 


Την Πρωτομαγιά του 2014, οι συγκρούσεις μεταξύ των αντικυβερνητικών (στην πλειοψηφία τους ρωσόφωνων) Ουκρανών και των εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων, που αναδείχτηκαν πραξικοπηματικά στην εξουσία του Κιέβου από το Φλεβάρη του 2014, έχουν πάρει πλέον ανοικτά ένοπλη μορφή στις περιοχές του Ντονμπάς στην Ανατολική Ουκρανία. 


Στην Οδησσό, ένα μπλοκ αντικυβερνητικών διαδηλωτών, που αποτελούνταν και από εργαζόμενους και συνδικαλιστές, περικυκλώθηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει στο κτίριο των Συνδικάτων. Οι νεοναζί πολιορκούν το κτίριο και πετούν βόμβες μολότοφ, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πυρκαγιά. 


Τότε, καταγράφονται και οι σκηνές φρίκης: Ρωσόφωνοι διαδηλωτές, που είχαν εγκλωβιστεί από την πυρκαγιά που έβαλαν οι νεοναζί, πηδούν από τα παράθυρα του δεύτερου και τρίτου ορόφου, προκειμένου να ξεφύγουν από τη φωτιά και τους καπνούς. Κάτω όμως από το κτίριο τους περιμένουν οι νεοναζί του "Δεξιού Τομέα", οι οποίοι, οπλισμένοι με περίστροφα, μαχαίρια και ρόπαλα, αποτελειώνουν όσους επιζούν της πτώσης. 


Τις φρικιαστικές σκηνές καταγράφουν δεκάδες βίντεο των ημερών, καθώς και ρεπορτάζ τηλεοπτικών σταθμών, ανάμεσά τους και Eλληνικών.Οι εικόνες που αντίκρισαν οι πυροσβέστες μετά το μακελειό είναι απερίγραπτες, με πολλά καμένα πτώματα να είναι μη αναγνωρίσιμα, ενώ κάποιες μαρτυρίες κατοίκων της Οδησσού να μιλούν για πολύ περισσότερους απανθρακωμένους ανθρώπους. 


Αρχικά, η κυβέρνηση του Κιέβου προσπάθησε να υποβαθμίσει το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα και να το αποδώσει σε σύγκρουση οπαδών ομάδων (επειδή στα φασισταριά υπήρχαν και χούλιγκανς) ή σε προβοκάτσια της Ρωσίας. Τελικά, αναγκάστηκε να δηλώσει ότι έχει διατάξει έρευνα. Η έρευνα των αρχών τότε δεν είχε καταλήξει σε συμπέρασμα και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. 


Τους δολοφόνους αυτούς τους ξέπλυνε προκλητικά ο Ζελένσκι, τόσο με συνέντευξη του στην ΕΡΤ, όσο και με την ντροπιαστική φιέστα που διοργάνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ στην Ελληνική Βουλή και με σύσσωμα τα κόμματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ να χειροκροτούν (άλλοι όρθιοι και άλλοι..καθιστοί, όπως έλεγαν). 


Το έγκλημα στην Οδησσό είναι άλλη μια επιβεβαίωση του ρόλου των ναζιστών, των παραστρατιωτικών εθνικιστικών ομάδων και"ιδιωτικών στρατών",που αξιοποιούνται απο όλους τους ιμπεριαλιστές στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως γίνεται και στην Ουκρανία.


Praxis Review


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαμπάκας «Τα Μετέωρα» διοργανώνει επετειακή εκδήλωση για την 25η Μαρτίου με θέμα:

«Η Ελλάδα μετά την Επανάσταση – ο Καποδίστριας και τα πρώτα σύνορα, το "Ημιτελές '21"»

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 24 Μαρτίου και ώρα 11 π.μ. στην αίθουσα «Νίτσα Λιάπη»

θα μιλήσουν οι:

- Σταυρούλα Σταμέλου, υποψήφια διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου: «Η διαμόρφωση των πρώτων συνόρων του ελληνικού κράτους και ο ρόλος του Ιωάννη Καποδίστρια»

- Φωτεινή (Φένια) Λέκκα, Μουσειολόγος-Ιστορικός PhD. Μουσείο Πόλης Δήμου Καρδίτσας & ΑΜΚΕ Δίκτυο Μουσείων & Συλλογών Νομού Καρδίτσας: "Τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας ως μνήμη και χρήση: σκέψεις με αφορμή ένα ψηφιακό μουσείο με τίτλο το "Ημιτελές '21"

- Στέφανος Σταμέλλος, συγγραφέας του βιβλίου «Από τον Παγασητικό έως τον Αμβρακικό, ένα οδοιπορικό στα πρώτα σύνορα της Ελλάδας» (Εκδόσεις Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ)


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Πόντιος στην καταγωγή από τη Σάντα,μενσεβίκος στη ρωσσική επανάσταση,σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια Οδησσού, Μόσχας και Βερολίνου και υπήρξε υπουργός εξωτερικών της αυτόνομης τότε Γεωργίας, ο μόνος Ελληνας βουλευτής.

Μετά την εκεί εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων το 1921 διέφυγε στο Βερολίνο και μετά τη μικρασιατική καταστροφή το 1922 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε διευθυντής του ρωσικού μαιευτηρίου όπου πρόσφερε δωρεάν τις υπηρεσίες του στη φτωχολογιά αλλά και στον αστικό πληθυσμό της πόλης.

Το 1923 εκλέγεται βουλευτής [πληρεξούσιος] υπό τον Παπαναστασίου και δίνει αγώνα για την αποκατάσταση των Ποντίων προσφύγων.

Στη διάρκεια της κατοχής συλλαμβάνεται από τους γερμανούς και κρατείται στις φυλακές του Επταπυργίου.

Ιδρυτής στην κατοχή ενός μικρού σοσιαλιστικού κόμματος, εντάσσεται στο ΕΑΜ, συμμαχεί με το ΚΚΕ, αντιτίθεται όμως στον ένοπλο αγώνα του στα 1946-49.

Παρ’όλα αυτά,το 1951 ιδρύει την ΕΔΑ που εξέφραζε την ενότητα των αριστερών δυνάμεων συμπεριλαμβανομένου και του παράνομου τότε ΚΚΕ και την αναδεικνύει σε αξιωματική αντιπολίτευση την 11η Μαίου 1958 με τις κομματικές του δυνάμεις διάσπαρτες στις φυλακές και τις εξορίες. 

Πεθαίνει κρατούμενος από τις δυνάμεις της δικτατορίας στο διαμέρισμά του επί της οδού Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη


Ιωάννης Νισύριος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




Ήταν 4 Φεβρουαρίου του 1843. Ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 73 ετών τις πρώτες πρωινές ώρες κι αφού την προηγουμένη είχε γλεντήσει στον χορό των ανακτόρων.

Ο θάνατός συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα.

«Σε κλαίνε χώρες και χωριά, σε κλαίνε βιλαέτια, σε καίει κ’ η Ντρομπολιτζά, μαζί με την Αθήνα». Και ο Σούτσος στον επικήδειο λόγο του τόνιζε: « Ανήρ μέγας ετελεύτησε. Και ο προσκληθείς να πλέξη το εγκώμιο αυτού, ανάγκη να περιλάβη ολόκληρον τον μέγαν ελληνικόν αγώνα». Τα λόγια του Κολοκοτρώνη ήταν η πίστη των αγωνιστών για μια ολόκληρη ζωή. «Ο θεός έδωσε την υπογραφή του για την ελευθερία της πατρίδας. Δεν την παίρνει πίσω». Και με αυτή την πίστη πορεύτηκε στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδος.


« Εγεννήθηκα- έλεγε- εις τα 1770, Απριλίου 3, την δευτέραν ημέραν της Λαμπρής, εις ένα βουνό, εις ένα δένδρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι».

Ο Κολοκοτρώνης καταλάβαινε πως πλησίαζε το τέλος της ζωής του και συχνά το μαρτυρούσε αυτό. Την τελευταία Αγία Τεσσαρακοστή λίγους μήνες πριν πεθάνει, θα καβαλήσει το άλογο του και θα επισκεφτεί τον αγαπημένο του Μωριά για να τον αποχαιρετήσει. Ήθελε να συγχωρέσει και να συγχωρεθεί από τους ανθρώπους που τον έβλαψαν και άλλου έβλαψε ο ίδιος. Παντού από όπου περνούσε δεχόταν θαυμασμό και αγάπη, τον χαιρετούσαν τα βουνά όπου κρυβόταν και τον καλωσόριζαν οι κάμποι. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, η μόνη εκκρεμότητα που του απόμενε ήταν να παντρέψει το γυιό του Κολίνο.

Τον είχε σπουδάσει και τον προόριζε για την πολιτική και τον πάντρεψε με την πλούσια εγγονή του άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας πρίγκιπα Καρατζά. Στο γάμο που ήταν ένα από τα «κοσμικότερα» γεγονότα της εποχής, παραβρέθηκε ολόκληρη η Αθηναϊκή κοινωνία, ενώ ο Όθων πρόσταξε τη στρατιωτική μουσική να πάει στο σπίτι του Κολοκοτρώνη και να παίζει όλη την ημέρα.

Στις 3 Φεβρουαρίου δύο ημέρες μετά τον γάμο του γυιού του, στο παλάτι δόθηκε ένας μεγάλος χορός, όπου από τους πρώτους καλεσμένους ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θυμήθηκε τα νιάτα του. Χόρεψε συρτό, τσάμικο και ήπιε παραπάνω.

Το υπουργικό συμβούλιο έκανε το πρόγραμμα της κηδείας και κήρυξε τριήμερο πένθος. Του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού, του έζωσαν το σπαθί που είχε όταν πρωτοξεκίνησε ο αγώνας, του φόρεσαν τσαρούχια και τον τοποθέτησαν στο φέρετρο.

Κάτω στα πόδια του έβαλαν μια τούρκικη σημαία με το μισοφέγγαρο για να «πατάει για πάντα την Τουρκιά». Δεξιά και αριστερά του την περικεφαλαία, τον θώρακα του και τον σκέπασαν με τη Γαλανόλευκη.

1930 Η μεταφορά των οστών του στην Τρίπολη



Απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

“Ήταν μια εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…

Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν.

Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.

– Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι.

– Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του”.


ΠΗΓΗ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η κρίση των Ιμίων, όπως αποκαλούνται τα πολιτικά και τα Στρατιωτικά γεγονότα του Ιανουαρίου 1996, τα οποία έφεραν την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου, θα αποτελέσει για τους Ιστορικούς του μέλλοντος θέμα προς διερεύνηση, όταν συγκεντρωθεί το απαιτούμενο αρχειακό υλικό και οι μαρτυρίες των εμπλεκομένων αποφορτισμένες απο πολιτικές και στρατιωτικές σκοπιμότητες, που βαραίνουν ακόμη στο Ελληνικό, Τουρκικό και Διεθνές πολιτικό σκηνικό. 

Κρίση υφίσταται, όταν καταβάλλεται προσπάθεια να διαφοροποιηθούν αρχές, κανόνες και συμφωνίες που έχουν αποτυπωθεί σε συνθήκες μεταξύ κρατών και βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο. 

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. 

Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία επεδίωκε την αναθεώρηση της, ιδίως μετά το 1974. Στο παρασκήνιο γίνονταν συζητήσεις από την Αγκυρα για νησίδες και βραχονησίδες, που δεν κατονομαζονταν τόσο στην Συνθήκη της Λωζάννης, όσο και στην Συνθήκη των Παρισίων, που καθορίζουν το ισχύον νομικό καθεστώς του Αιγαίου και των Δωδεκανήσων. 

Μετά τον τερματισμό της διεθνούς διάσκεψης για το Δίκαιο της θαλάσσης στο Montego Bay το 1982, το νέο δίκαιο τέθηκε σε ισχύ το 1994 και το επόμενο έτος επικυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή. 
Τον Νοέμβριο του 1995 η Ελληνική Κυβέρνηση μελετούσε ένα πρόγραμμα εποικισμού βραχονησίδων με κρατική επιδότηση στο Αιγαίο αλλά και εκτός αυτού, καθώς σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν τα Αντικύθηρα, η Γαυδοπούλα κ.α. Είχε ανακοινωθεί ότι το πρόγραμμα στόχευε στην ανάπτυξη μιας μορφής αγροτικού τουρισμού. Στη πραγματικότητα βασιζόμενο στο Δίκαιο της θαλάσσης και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ( ΑΟΖ), αποσκοπούσε με τον εποικισμό στη διασφάλιση των Εθνικών μας συμφερόντων. 

Από πλευράς της Τουρκίας σε αντίδραση προς τις ενέργειες της Ελλάδος, το Πολεμικό Ναυτικό της θα χαρτογραφούσε βραχονησίδες που βρίσκονταν κοντά στις ακτές της. 
Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το Τουρκικό εμπορικό FIGEN AGAT προσάραξε στις βραχονησίδες Ιμια. Η άρνηση του πλοιάρχου να δεχτεί τις υπηρεσίες των ρυμουλκών της Ελλάδος και ο ισχυρισμός του ότι το ναυάγιο έγινε σε Τουρκικό νησί, ανάγκασε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας μας, να γνωστοποιήσει το θέμα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Με αφορμή την αποκόλληση του FIGEN ACAT, ήλθε στην επιφάνεια το θέμα διεκδίκησης από την Τουρκία των βραχονησίδων Ίμια. 
Την 28 Δεκεμβρίου 1995, μετά από τηλεφωνικές επικοινωνίες των δύο Υπουργείων Εξωτερικών, το ρυμουλκό αποκόλλησε το πλοίο. Στις 29 Δεκεμβρίου 1995, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, έστειλε στη πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα ρηματική διακοίνωση στην οποία αναγράφονταν πως  οι βραχονησίδες Ίμια, αποτελούν εσωτερικό τμήμα της Τουρκικής επικράτειας υπαγόμενες διοικητικά στη Νομαρχία της Αλικαρνασσού( Μποντρούμ). 
Την 9 Ιανουαρίου 1996 επιδόθηκε η απάντηση της Ελλάδος στην ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας, με την οποία απορρίπτεται ο ισχυρισμός της περί κυριαρχίας στα Ίμια. 
Στις 18 Ιανουαρίου 1996, μετά από αίτηση του Υπουργείου Εξωτερικών, με εντολή του ΓΕΕΘΑ, λήφθηκαν από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στη περιοχή. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, τέσσερις κάτοικοι της Καλύμνου με επικεφαλής τον Δήμαρχο Διακομιχαλη Δημητριο πήγαν στην μικρή Ίμια (Ανατολική) και τοποθέτησαν σε έναν πρόχειρο Ιστό την Ελληνική Σημαία. 
Στις 27 Ιανουαρίου 1996, ελικόπτερο με Τούρκους δημοσιογράφους προσγειώθηκε στην Ανατολική βραχονησίδα των Ιμίων, οι οποίοι απέσυραν την Ελληνική Σημαία και τοποθέτησαν την Τουρκική. 
Στις 28 Ιανουαρίου 1996, ώρα 10.30, άνδρες περιπολικού του Πολεμικού Ναυτικού αφαίρεσαν την Τουρκική σημαία και τοποθέτησαν την Ελληνική Σημαία στην Ανατολική βραχονησίδα των Ιμίων. Η τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας στον ιστό, έγινε κατόπιν διαταγής του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. 
Στις 29 Ιανουαρίου 1996, συγκλήθηκε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλειας( ΚΥΣΕΑ) της Τουρκίας, με ειδική σύνθεση υπό την Προεδρία της Πρωθυπουργού Τ.Τσιλλερ. Συζητήθηκαν όλες οι διπλωματικές διαδικασίες και τα σενάρια σε περίπτωση στρατιωτικης δράσης. Αποφασίστηκε σε νέα σύσκεψη στο Τουρκικό ΓΕΕΘΑ την επόμενη διπλωματικές ενέργειες, στρατιωτικές προπαρασκευές. Αύξηση της παρουσίας των πολεμικών πλοίων στην περιοχή, ετοιμότητα Αεροπορικών Μονάδων και ειδικών δυνάμεων και την κατάληψη από ένοπλο τμήμα της Δυτικής βραχονησίδας των Ιμίων, στην οποία δεν είχε αποβιβασθεί ένοπλο τμήμα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, εφόσον δεν απομακρυνθεί από την Ανατολική βραχονησίδα το ένοπλο τμήμα του Πολεμικού Ναυτικού, δημιουργώντας κατ' αυτόν τον τρόπο ισοδύναμο τακτικό αποτέλεσμα,.που διαδραμάτισε σοβαρότατο ρόλο υπέρ της Τουρκίας. 

Από πλευράς Ελλάδος. 

Στις 28 Ιανουαρίου 1996, τις μεσημβρινες ώρες σε σύσκεψη της πολιτικής και στρατιωτικης ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας αποφασίστηκε:

α) Η παραμονή της Ελληνικής Σημαιας στην Ανατολική Βραχονησίδα των Ιμιων και η αποβίβαση μιας ομάδας βατραχανθρωπων για την φύλαξη της. Για την Δυτική Ίμια, όπου δεν υπήρχε Ελληνική Σημαία, δεν αποφασίστηκε κανένα μέτρο. 

β) Η έκδοση προς τους Έλληνες βατραχανθρώπους εντολών για παρεμπόδιση αποβίβαση ξένων, χρησιμοποίηση βίας σε περίπτωση αυτοάμυνας και μη συμμόρφωσης αυτών, οι οποίοι τυχόν θα επιδιώξουν αποβίβαση, αποτροπή της προσγείωσης Τουρκικού ελικοπτέρου και χρήση προειδοποιητικων βολών. 

γ) Εγκρίθηκαν, αν και ήταν αρμοδιότητας του ΚΥΣΕΑ, κανόνες εμπλοκής για ρίψη προειδοποιητικών βολών και ίσης ανταπόδοση σε προκλήσεις των Τούρκων. 

Το πρωί της 30 Ιανουαρίου 1996, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενέκρινε την ανάληψη από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ της επιχειρησιακής διοίκησης, την συνέχιση της ναυτικής παρουσίας στην περιοχή και την αύξηση της ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για την αντιμετώπιση στρατιωτικής ενέργειας. 
Την ίδια ημέρα 30 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 11.30, απέπλευσε από τον Ναύσταθμο και αναπτύχθηκαν στο Αιγαίο 3 φρεγάτες, 1 αντιτορπιλικό, 4 πυραυλάκατοι, 2 υποβρύχια, 4 αρματαγωγά και άλλα 3 πλοία γενικής υποστηρίξεως. 
Τα ΜΜΕ αδικαιολόγητα πρόβαλαν τον απόπλου των πλοίων. 
Από αυτή την ώρα, είχαν εμπλακεί οι ΗΠΑ, μεταφέροντας αργότερα την θέση της Τουρκίας για απομάκρυνση των πολεμικών πλοίων από την περιοχή, των ανδρών και της Ελληνικής Σημαίας, προκειμένου να λήξη η κρίση στη περιοχή των Ιμίων. 
Στις 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 00.30,συγκλήθηκε σύσκεψη Κυβερνητικής Επιτροπής στο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή (αντί να συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ), απουσία του Υπουργού Εξωτερικών Θ.Παγκαλου, ο οποίος εκείνη την ώρα συμμετείχε σε συζήτηση σε τηλεοπτικό σταθμό. 
Την ίδια ημέρα 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 03.35, έγινε γνωστή η αποβίβαση στη Δυτική Βραχονησίδα των Ιμίων Τούρκων βατραχανθρώπων και η τοποθέτηση Τουρκικής σημαίας. 

Παρά το ότι το γεγονός επιβεβαίωσε στον Πάγκαλο ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρ.Χολμπρουκ, κρίθηκε σκόπιμο να επιβεβαιωθεί και από την Ελληνική πλευρά. 
Πράγματι το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, διατάχθηκε να ερευνήσει με ελικόπτερο την Δυτική βραχονησίδα των Ιμίων, αν υπάρχουν εχθρικά τμήματα. Από την έρευνα επιβεβαιώθηκε ότι ώρα, 04.50 ύπαρξη Τούρκων Στρατιωτικων και Τουρκικής σημαιας. 
Την ίδια ημέρα 31 Ιανουαρίου 1996, συγκλήθηκε το ΚΥΣΕΑ, το οποίο αφού απέρριψε την πρόταση για εφαρμογή υφιστάμενων στρατιωτικών σχεδίων, κατέληξε σε συμφωνία απεμπλοκής: 

" Όχι πλοία, όχι άνδρες, όχι σημαίες". 

Η απόφαση επισφραγίστηκε με το τραγικό γεγονός της πτώσης του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού της φρεγάτας και τον θάνατο των τριών μελών της φρεγάτας. 

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. 

1) Το ΚΥΣΕΑ,αρμόδιο όργανο χειρισμού κρίσεων δεν συνεδρίασε παρά μόνο μια φορά, στο τέλος της κρίσης, προκειμένου να αποφασίσει για την απεμπλοκή από αυτήν. 
2) Κηρύχθηκε η εφαρμογή Ειδικών Κανόνων Εμπλοκής και Μέτρων Εθνικού Συστήματος Συναγερμού από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, ενώ η κήρυξη του ήταν αρμοδιότητας ΚΥΣΕΑ.
3) ΔΕΝ έγινε προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε σε κανένα Διεθνή Οργανισμό.Η Κυβέρνηση αρκέστηκε στη διαμεσολαβηση των ΗΠΑ και μάλιστα με επιπόλαιο τρόπο.
4) Δεν δόθηκαν σαφείς εντολές προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν τηρήθηκε υψηλό επίπεδο πολιτικού ελέγχου στις στρατιωτικές επιλογές, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει σταδιακή εφαρμογή των στρατιωτικών ενεργειών. 
5) Απουσίαζε η συνεργασία και ο συντονισμόςτων διπλωματικών και στρατιωτικών ενεργειών. Ως εκ τούτου, υπήρξε ανακολουθία των ενεργειών της Κυβέρνησης που επεδίωκε την επίλυση με διαπραγματεύσεις, προς εκείνες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που επεδίωκε δυναμικότερες διαδικασίες. 
6) Η παράλειψη της αποβίβασης προσωπικού στην πλησίον Δυτική βραχονησίδα των Ιμίων για την φρουρησή της ήταν αδικαιολόγητη, γιατί έδωσε την δυνατότητα στην Τουρκία να την ανακαταλάβει και να δημιουργήσει ισοδύναμο τακτικό αποτέλεσμα, που επηρέασε σε βάρος μας τις διαπραγματεύσεις. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ. 

Άμεση συνέπεια της κρίσης των Ιμίων, είναι η εμφάνιση της θεωρίας των Γκρίζων Ζωνών, την οποία καθημερινά η Τουρκία με τις προκλητικές ενέργειες της διατηρεί. 
Η Τουρκία επέτυχε κατά την σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη στις 8 Ιουλίου 1977 και την υπογραφή από τους Πρωθυπουργούς Κ. Σημίτη και Σ.Ντεμιρελ ενός κειμένου αρχών στο οποίο: 

1) Γίνεται αναφορά για σεβασμό στη κυριαρχία των δύο κρατών, χωρίς να διευκρινίζει εάν η Τουρκία αποδέχεται τα υφιστάμενα θαλάσσια σύνορα, γεγονός που αποδεικνύει την εμμονή της στην θεωρία των Γκρίζων Ζωνών.. 
2) Δηλώνεται από τα δύο κράτη σεβασμός προς τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών, χωρίς να διευκρινίζεται ότι τα δύο κράτη δέχονται να επιλυθούν οι διαφορές στο Αιγαίο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της θαλάσσης, τη στιγμή που η Τουρκία επιμένει στη λύση των διαφόρων με βάση την αρχή της ευθυδικίας. 
3) Δεσμεύεται κάθε κράτος να σεβαστεί τα θεμιτά ζωτικά συμφέροντα του άλλου κράτους. 

Από τότε η Τουρκία για τα ζωτικά συμφέροντα της επικαλείται γεωπολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά κριτήρια. 
Αυτό το κείμενο αρχή δεν είναι Διεθνής Συνθήκη, δεν είναι δεσμευτικό, είναι μια πολιτική Διακήρυξη αρχών που πρέπει να διέπουν τα δύο κράτη. 
Αποτελεί όμως πολιτικό κεκτημένο πάνω στο οποίο η Αγκυρα στηρίζει τις παραλλαγές και αυθαίρετες επιδιώξεις της στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα.



* Το άρθρο βασίστηκε σε στρατιωτικές πηγές.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
@zeus_spitha #Γρηγοροπουλος 15 Χρόνων!!! #δενξεχνω ♬ Kapote Tha 'Rthoun - Pavlos Sidiropoulos

Στη φωτο η Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνήγορος της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, κατέθεσε λουλούδια στο σημείο που πριν 15 χρόνια δολοφονήθηκε ο Αλέξης.
Η ανάρτησή της:


 



 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πριν λίγη ώρα στη Βουλή, για την αυριανή Επέτειο της Εθνικής Αντίστασης
Για τις Γυναίκες της Αντίστασης
Για τις άνισες Μάχες που οι Έλληνες έδωσαν διαχρονικά, αντιστεκόμενοι
Χωρίς να λογαριάζουν την ήττα ούτε το κόστος
Χαρίζοντάς μας Περηφάνεια και την Ελευθερία
Για το δικό μας Χρέος προς αυτούς!

Ακολουθεί η ομιλία μου

«Όπως είπα και την προηγούμενη Παρασκευή, ανήμερα της Επετείου του Πολυτεχνείου, έχει σημασία το πώς τιμάμε τους αγώνες εκείνων οι οποίοι αντιστάθηκαν, θυσιάστηκαν, αναμετρήθηκαν με τις πιο τερατώδεις εξουσίες, αναστήθηκαν με φρόνημα και συνείδηση ανθρωπιστική απέναντι στις απολυταρχίες, απέναντι στην επιβολή, απέναντι στο έγκλημα, στον ολοκληρωτισμό, απέναντι στο ναζισμό, απέναντι στην Κατοχή.
Δεν πιστεύω ότι τιμούμε πραγματικά τους αγώνες εκείνων που έδωσαν τη ζωή, την υγεία, την ελευθερία τους, εκείνων στους οποίους οφείλουμε την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.
Δεν τους τιμάμε πραγματικά με επετειακές εκδηλώσεις, με άδεια τα έδρανα της Βουλής και με επιμνημόσυνες τοποθετήσεις.
Η τιμή στην Αντίσταση, η τιμή στο Έπος που κατέγραψε ξανά και ξανά αυτός ο μικρός λαός –που είναι τόσο μεγάλος– είναι το παράδειγμά μας. Είναι οι δικές μας αντιστάσεις, είναι το περιεχόμενο ζωής που δίνουμε στην καθημερινή διεκδίκηση των Δικαιωμάτων, των Ελευθεριών, της πραγματικής Δημοκρατίας, που κάποτε αφαιρέθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο – με όπλα, με τανκς, με ακραία αποτροπιαστικά εγκλήματα, με βασανιστήρια, με αντίποινα, με εκτελέσεις.
Όταν έγιναν όλα αυτά, βρέθηκαν άνθρωποι –όχι κόμματα– που όρθωσαν το ανάστημά τους. Άνθρωποι απλοί, πατεράδες, μανάδες, νέοι, παιδιά, άνδρες, γυναίκες που η ύπαρξή τους δεν ανέχθηκε αυτή τη βίαιη αφαίρεση και αυτή την επιβολή.


Ο Πρόεδρος της Βουλής δεν ήθελε σήμερα να γίνει διπλή επετειακή αναφορά και στην Αντίσταση, με αφορμή την αυριανή Επέτειο της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου και την ανακηρυγμένη Επέτειο της Εθνικής Αντίστασης, και την ημέρα (25 Νοεμβρίου) που συμπίπτει αύριο εναντίον της καταπίεσης και κακοποίησης των γυναικών, εναντίον της έμφυλης βίας.

Όχι απλώς δεν συμφωνήσαμε με το ότι “δεν μπορούν αυτά τα δύο να γίνουν την ίδια μέρα”, αλλά θα ήταν και επιβεβλημένη τιμή σε όλες εκείνες τις γυναίκες που αντιστάθηκαν – τις αντάρτισσες τις ΕΑΜίτισσες, τις ΕΠΟΝίτισσες, τις απλές γυναίκες, αυτές που συνέδραμαν τους πολεμιστές και τους αντάρτες, που οργάνωσαν πράξεις Αντίστασης σε όλη διάρκεια της Κατοχής.

Η Λέλα Καραγιάννη οργάνωσε τη μυστική οργάνωση “Μπουμπουλίνα” με αναφορά στην εμβληματική δράση της ηρωίδας της Ελληνικής Επανάστασης. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, η 17χρονη μαθήτρια που κάτω από την ποδιά της έκρυβε όπλα και προκηρύξεις, που την εκτέλεσαν οι Γερμανοί με 17 σφαίρες, όσα και τα χρόνια της, μαζί με άλλους 49 τον Σεπτέμβριο του ‘44 στην Καισαριανή. Και άλλες: Η Διαμάντω Κουμπάκη, η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η Ηλέκτρα Αποστόλου και άλλες και άλλες.
Όχι μόνο δεν ήταν αταίριαστο να γίνει διπλή αναφορά σήμερα, αλλά ήταν επιβεβλημένο. Και ως η μοναδική γυναίκα Πολιτική Αρχηγός εκφράζω τη λύπη μου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται γενικά η ισότητα των φύλων, αλλά και οι αγώνες και η συμβολή των γυναικών στην Αντίσταση, από την εξουσία της σημερινής Κυβερνητικής Δύναμης.
Θα ήθελα να σας απευθύνω πρόσκληση πραγματικής τιμής στην Αντίσταση γιατί δεν αρκεί, νομίζω, να λέμε ότι η Εθνική Αντίσταση αποτελεί συλλογική, εθνική, κοινωνική παρακαταθήκη των Ελλήνων, αλλά οφείλουμε αυτή την Αντίσταση εμπράκτως να την τιμήσουμε.

Φυσικά τα λόγια δεν έχουν σημασία, οι πράξεις έχουν σημασία. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ακόμη και η ανακήρυξη της Επετείου της Αντίστασης δεν ήταν ομόφωνη πράξη. Ήταν όμως σωστή απόφαση και χαίρομαι που σήμερα, εκ των υστέρων, δεν αμφισβητείται.

Μακάρι να πάρετε την πρωτοβουλία – εμείς έχουμε καταθέσει την πρότασή μας από την προηγούμενη εβδομάδα και περιμένουμε να τοποθετηθούν τα κόμματα και η Κυβέρνηση προκειμένου να υπάρξει ψήφισμα και να ανακηρυχθεί Επίσημη Επέτειος η Επέτειος του Πολυτεχνείου, που συμβολίζει τον Αντιδικτατορικό Αγώνα.
Εκείνο που συνδέει τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας, εκείνο που συνδέει το 1821, το Έπος του ‘40, τον Αντιδικτατορικό Αγώνα είναι η μάχη, η αντίσταση με άνισους όρους, με λιγότερα όπλα, με λιγότερες δυνάμεις χωρίς πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας, αλλά η Αντίσταση παρόλα αυτά. Κάποιοι πριν από εμάς θυσίασαν πάρα πολλά. Την ίδια τη ζωή τους. Και την έβαλαν κάτω από την Ελευθερία. Είπαν είναι τόσο σημαντική η Ελευθερία και η Δημοκρατία, που ζωή μας αξίζει να θυσιαστεί.

Σήμερα εμείς τι κάνουμε για να δικαιώσουμε την κληρονομιά που μας έχουν αφήσει; Παριστάνουμε ότι διεκδικούμε, ενώ στ’ αλήθεια οι ελληνικές Κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει με το Κράτος της Γερμανίας να μην διεκδικήσουν ούτε τις οφειλόμενες αποζημιώσεις για τον τεράστιο φόρο αίματος που πλήρωσε ο λαός μας για την Αντίστασή του: Οι εκτελέσεις που έγιναν, τα ολοκαυτώματα από τα οποία είναι διάτρητη η Ελλάδα, ο χάρτης της Ελλάδας είναι διάτρητος από μαρτυρικούς τόπους, μαρτυρικά χωριά που ξεκληρίστηκαν με τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα από τους Ναζί, σε αντίποινα για την Αντίσταση του λαού μας. Η Ελλάδα είναι η χώρα που πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος, έχασε θηριώδες ποσοστό του πληθυσμού της στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προδόθηκε κατά την περίοδο της πρώτης συμφωνίας αποζημιώσεων γιατί βρισκόταν σε Εμφύλιο και δεν συμφωνήθηκαν οι δέουσες αποζημιώσεις στο όνομα όσων θυσιάστηκαν. Και από το 2012 έως σήμερα, οπότε και η Βουλή αποφάσισε ότι θα πρέπει, επιτέλους, να διεκδικηθούν οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τις εκτελέσεις, τα ολοκαυτώματα, τις ανθρώπινες απώλειες, τους αναπήρους πολέμου, την καταστροφή υποδομών, την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, την κλοπή του Ταμείου του Κράτους, την κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών –κάτι που αποφασίστηκε ομόφωνα–, πάλι οι Κυβερνήσεις κοροϊδεύουν και θυσιάζουν ακόμη και αυτή την πράξη τιμής που εμείς οφείλουμε στους ανθρώπους που αντιστάθηκαν.

Η Πλεύση Ελευθερίας είναι το μόνο Κόμμα –κίνημα στ’αλήθεια, δεν είμαστε παραδοσιακό κόμμα– ένα κίνημα που μιλάει για αυτές τις οφειλές. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν δικαιούμαστε να χαρίσουμε εκείνα για τα οποία άλλοι έδωσαν τη ζωή τους.
Αντί να γίνονται επετειακοί λόγοι, αντί να ακούμε τετριμμένες, στερεότυπες δηλώσεις, ας την τιμήσουμε πραγματικά την Αντίσταση.


Ας την τιμήσουμε και ας συμφωνήσουμε ότι όταν ένα 17χρονο κορίτσι, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, δεν φοβήθηκε ακόμη και να την εκτελέσουν και δεν πρόδωσε, όταν μία νέα γυναίκα πήγε απέναντι στο τανκ και δεν φοβήθηκε και εκτελέστηκε, όταν άνθρωποι βασανίστηκαν, αλλά δεν πρόδωσαν και τίμησαν τον Αγώνα και την Ελευθερία, δεν μπορούμε εμείς σήμερα να έχουμε Κυβερνήσεις τόσο έμφοβες και δειλές, που αρνούνται να διεκδικήσουν το αυτονόητο, το απλό, το επιβεβλημένο.
Σας προσκαλούμε να τιμήσουμε, αγώνες για τον άνθρωπο, να αρθούμε στο ύψος της ευθύνης μας και να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην ιστορία.
Γιατί τελικά το τι κάνεις, σε ποιο ύψος αίρεσαι και πώς αντιμετωπίζεις τις περιστάσεις είναι το αποτύπωμα που αφήνεις την ιστορία για τους νεότερους».



Πλεύση Ελευθερίας

#Ζωή_Κωνσταντοπούλου
#Πλεύση_Ελευθερίας
#βουλή
#αντιπολίτευση_υπεράσπισης
#Εσύ_στη_Βουλή
24/11/23



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Γιώργου Νικολαϊδη

1η Νοεμβρίου 2008. Στο κινηματοθέατρο του « ΚΑΠΠΑ 2000 του Δήμου Θερμαϊκού πραγματοποιείται ένα πολιτιστικό γεγονός με εκρηκτική επιτυχία. Η ιδιαιτερότητα της μέγιστης χρονικής διάρκειας των 2 λεπτών κάθε ταινίας, είναι συγχρόνως και η πρωτοτυπία του διεθνούς αυτού φεστιβάλ. Ήταν η πρόκληση και το στοίχημα για όλους τους δημιουργούς των συνολικά 51 φιλμς,από 20 χώρες που έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον σύντομο χρόνο, παρουσιάζοντάς μας την ολοκληρωμένη ιστορία τους. Έτσι ο στόχος του φεστιβάλ μέσω αρκετών συμμετοχών, να προκαλέσει γόνιμους και συνάμα επίκαιρους προβληματισμούς σε μεγάλους και μικρούς, επιτεύχθηκε έως ένα υψηλό βαθμό. Οι επαγγελματίες και ερασιτέχνες κινηματογραφιστές προέρχονταν από 16 χώρες Και το κατάφεραν μάλλον οι περισσότεροι να διηγηθούν και να μας μεταδώσουν με άρτιο τρόπο το μήνυμά τους. Κάποιοι άλλοι δυστυχώς όχι, γεγονός που φάνηκε στην απορημένη αντίδραση του κοινού. Προώθησαν ένα εναλλακτικό αλλά και πολύ ανθρώπινο σινεμά, με έξυπνα και περιεκτικότατα σινεδίλεπτα, κρατώντας άσβεστο το ενδιαφέρον και την προσοχή όλων των θεατών. Που του πρόσφεραν το έναυσμα και την αρχή για να φιλοσοφήσει «περαιτέρω», πάνω στη ζωή και τους ανθρώπους. Κάθε 2/λεπτη ταινία είναι η «στιγμή και το δίδαγμά της». Με πινελιές της «άλλης όψης» και βουτιά στη χαρμολύπη των αναμνήσεων…


Ακολούθησαν 7 εν συνόλω ετήσια φεστιβάλ επίσης με άκρα επιτυχία. Οι λόγοι για την απαξίωση και ξαφνική διακοπή του ως απόφαση της διοίκησης Μαυρομάτη, δεν μας έγιναν ποτέ γνωστοί.


Στο σχετικό μας βίντεο παραθέτουμε ατόφιο το αξιοσημείωτο μήνυμα του χαιρετισμού του μέλους της κριτικής επιτροπής κας. Αριάν Κότση πριν την έναρξη του φεστιβάλ, που αποτελεί μια θετική προτροπή προς όλους τους δημιουργούς.

Επίσης ακούμε το σχόλιο-δήλωση του νεοεκλεγέντος δημάρχου κ. Τζέκου καθώς και του προέδρου του Φιλμφεστιβαλ 2011 & 2012 κ. Τσακμάκα σχετικά και με την από εδώ και στο εξής ευκταία και φυσικά καλοδεχούμενη από πολλούς δημότες συνέχιση του. Εδώ πρέπει να μνημονεύσουμε θετικά και να συγχαρούμε την πρωτοβουλία του κ. Τσακμάκα για το πολύ πετυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα της προβολής επιλεγμένων ταινιών διαφόρων φεστιβάλ σε γυμνάσια και λύκεια της περιοχής, καθώς και τον έκδηλο ενθουσιασμό των μαθητών στο τέλος των προβολών.

Άξιο προσοχής επίσης είναι πως ο πολύπειρος περί τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος (Ε.Σ.Ε.) κ. Αλέξανδρος Κακαβάς, σε τηλεφωνική συνομιλία μας, μας ενθάρρυνε για την σύσταση τριμελούς συντονιστικής επιτροπής σε ένα πρώτο στάδιο και μας υποσχέθηκε την αμέριστη συμπαράσταση-βοήθειά του για την επανασύσταση και συνέχιση του φεστιβάλ. Το ίδιο για την δημιουργία ερασιτεχνικής κινηματογραφικής ομάδας του Δήμου μας, για την οποία ο (υπο)γράφων πασχίζει εδώ και αρκετό καιρό.

Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο από την εκδήλωση καθώς και το δις βραβευμένο φιλμάκι εκείνης της βραδιάς «Η πτήση της Ελπίδας» . Αφιερωμένου στα θύματα του τότε πολέμου του Ιράκ. Το θέμα της πάντα επίκαιρο. Πάντα θα υπάρχει μια ελπίδα, όσο υπάρχει η τραγικότητα των πολέμων. Ελπίδα για λιγότερο αίμα και φρίκη. Όπως και πάλι των τελευταίων εβδομάδων…

1ο Διεθνές φεστιβάλ δίλεπτων ταινιών : https://youtu.be/3_HObagSREw?si=AslOSKSlSdVpVEDb

«Η πτήση της Ελπίδας» : https://youtu.be/nQRxNuEAK44?si=szIogLt0LfgVsnm9







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Στις 23 Απρίλη 1827, ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής, αφήνει την τελευταία του πνοή ο αρχιστράτηγος της επανάστασης, o παλιός συμμαχητής του Κατσαντώνη και πρώην οπλαρχηγός Αγράφων Γιώργης Καραϊσκάκης, μετά από θανατηφόρο τραύμα που δέχθηκε στη βουβωνική χώρα καθώς προσπαθούσε να ελέγξει μία ανούσια μεμονωμένη συμπλοκή μεταξύ Κρητικών και Τούρκων στο Φάληρο.

Το βόλι βρήκε τον καπετάνιο τη στιγμή που "βρισκόταν στο κέντρο της καβαλαρίας μας και ενώ ήταν περιτριγυρισμένος ολούθε... από δικούς μας" (καταγραφή Δ. Φωτιάδη)! Επιπλέον και η ίδια η φορά της δολοφονικής σφαίρας, από τα πλάγια κι εμπρός και από πάνω προς τα κάτω, μάλλον "μιλάει" και φανερώνει πάρα πολλά!

Οι εμφανώς ύποπτες συνθήκες θανάτου του Γ. Καραϊσκάκη σε συνδυασμό και με τη γνωστή κόντρα του με το μαφιόζικο σύστημα του Μαυροκορδάτου, έθεταν, από παλιά μέχρι σήμερα, ένα επίμονα διαχρονικό και βασανιστικό ερώτημα: από τι χέρι να πήγε άραγε ο "γιος της καλογριάς" και... ποιος το όπλισε;

Σημαίνοντες ιστοριογράφοι ερευνητές, λόγιοι και καταξιωμένοι συγγραφείς (βλ. Φωτιάδης, Βλαχογιάννης, Σταμέλος, Κορδάτος κ.ά) υποστηρίζουν ότι πλήθος στοιχείων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Καραϊσκάκης δεν πρέπει να λαβώθηκε από τον εχθρό αλλά από "προδοτικό βόλι" κάποιου πληρωμένου μπράβου της συνασπισμένης κλίκας του εγγλεζόδουλου Μαυροκορδάτου και των ξένων αφεντικών του, Κόχραν και Τσώρτς.

Εκείνοι επιζητούσαν να εξοντώσουν τον ενοχλητικό Καραϊσκάκη αφενός γιατί είχε έρθει σε ρήξη μαζί τους αντιδρώντας έντονα στα στρατιωτικά βρετανικά σχέδια που αποδείχθηκαν καταστροφικά (όπως φάνηκε στη συνέχεια με την ήττα στη μάχη του Ανάλατου) και αφετέρου διότι θεωρούσαν τον ανυπότακτο αγωνιστή ως "εν δυνάμει κίνδυνο" για το βρόμικο διπλωματικό παιχνίδι τους.

Η Αγγλική πολιτική, με μακρύ της χέρι τον Μαυροκορδάτο, επεδίωκε, σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, να τελειώσει η επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα, αποβλέποντας σε ένα ισχνό και ημιανεξάρτητο μεσογειακό ναυτικό κρατίδιο, που θα περιορίζονταν μόνο στο Μοριά και στις Κυκλάδες, και το οποίο, κάτω από τον απόλυτο έλεγχό της, θα εξυπηρετούσε μελλοντικά τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή!

Ο γραμματικός και βιογράφος του Καραϊσκάκη Δ. Αινιάν γράφει ότι ο ετοιμοθάνατος καπετάνιος εμπιστεύτηκε στους Χατζηπέτρο και Γρίβα πως : "...επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζε τον αίτιον και ότι, αν ήθελε ζήση, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον"!

Επίσης, σύμφωνα και με τον αγωνιστή του '21 Νικόλαο Κασομούλη, ο Καραϊσκάκης άφησε να εννοηθεί πως ήξερε τους φονιάδες του. Είναι δε χαρακτηριστικά τα τελευταία λόγια του προς τους συναγωνιστές του λίγο πριν ξεψυχήσει:

"Γνωρίζω τον αίτιον, και αν ζήσω παίρνομεν όλοι το χάκι (σ.σ.εκδίκηση), ειδέ και πεθάνω, ας μου κλάσει τον πούτζον και αυτός".

πηγή:  ΕΥΡΙΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
*****************************
Μελετώντας τον Καραϊσκάκη
1. Ο Κύπριος που είδε τον δολοφόνο του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1415839028601456
2. Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη
Υπό του ιδιαιτέρου γραμματέως του Δ. Αινιάνος.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1417443561774336
3. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ - ΓΑΖΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1416592845192741
4. Η παιδική ηλικία του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1013815558803807
5. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1041963719322324
6. Δίκη και αφορισμός του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/799995370185828
7. Ο Καραϊσκάκης και το βρακί της Κατερίνας!
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1022715361247160
8. Ἀπέθανεν ἡ σύζυγός μου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/915539331964764
9. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη - Συμπτωματικό γεγονός ή οργανωμένη δολοφονία; Δημήτρη Σταμέλου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1023257291192967
10. Ιωάννης Σταυριανός – Ο Κύπριος που είδε τον δολοφόνο του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1147487792103249
11. Η Δίκη του Καραϊσκάκη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/631739923678041
12. Καραϊσκάκης, του Δημήτρη Αλεξ. Φωτιάδη
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1185791028272925
13. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ !
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/487366784782023
14. «Τώρα θα σε δω, Μαυρομάτα»
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/690194641165902
15. Όταν ο Καραϊσκάκης έριξε τους Οθωμανούς στα νερά του Αχελώου
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1545127345672623
16.Kόχραν και Τσωρτς : Ο τρομερός Απρίλης του 1827.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1611410305710993
17. Ο Καραϊσκάκης και η άγνωστη μάχη της Βράχας.
https://www.facebook.com/fotodoths/posts/1615084418676915


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




Πρό αμνημονεύτων χρόνων
ήγουν τόν παλιόν καιρόν
συνελόντι ειπείν, τό πάλαι
δηλαδή στό παρελθόν
κατελήφθη εις τόν ύπνον
άρδην, αίφνης κι εντελώς
καί ετέθη εις τόν γύψον
είς κοιμώμενος λαός!!!!

Σήμερα, μιά από τά ίδια
υπό άλλο καθεστώς
μιά Ελλάδα αποκα'ί'δια
δέκα πίσω, μία μπρός
καθώς θά 'λεγε μέ πίκρα
κι ένας άγνωστος σοφός :
"ο λαός που δέν θυμάται
συνεχίζει νά κοιμάται"!!!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το μήνυμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τα σημερινά γενέθλια της Πλεύσης Ελευθερίας:

«Όταν πριν από 7 χρόνια πήρα την πρωτοβουλία για την ίδρυση της Πλεύσης Ελευθερίας, πολλοί μου είπαν: «Πού πας; Χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς χορηγούς, χωρίς προνομιακές σχέσεις με κανάλια και συμφέροντα, ξεκινάς να ιδρύσεις κόμμα;»

Τους απαντούσα τότε πως πιστεύω ότι η πολιτική πρέπει να μπορεί να γίνεται αλλιώς, ότι πρέπει οι άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν στη χώρα, με τις ικανότητες, τις αρετές και τις γνώσεις τους, να έχουν τη δυνατότητα να το πράττουν, χωρίς να χρειάζονται χορηγούς, χρηματοδότες, υπόγειες διασυνδέσεις και κρυφές ενισχύσεις. Ότι η πολιτική πρέπει να πάψει να είναι το βρώμικο πεδίο της ιδιοτέλειας, της συναλλαγής, της διαφθοράς. Και ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν και όχι να κερδίσουν οφέλη μέσα από την ενασχόλησή τους με τα κοινά. Ότι πρέπει να παλέψουμε για την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη, για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, την ισότητα, την εξάλειψη των διακρίσεων. Ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τη χώρα μας και τα δίκαια της πατρίδας μας, να ανακτήσουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Ότι αξίζουμε μια άλλη χώρα κι όχι αυτήν που κατέστρεψαν οι κυβερνώντες επί δεκαετίες. Κι ότι για να γίνουν αυτά, πρέπει να ασχοληθούμε με την πολιτική οι άνθρωποι που δεν αγαπάμε την εξουσία, αλλά αγαπάμε τη χώρα μας. Που δεν αγαπάμε τις καρέκλες, αλλά τις αρχές μας. Που δεν βγήκαμε από τον κομματικό σωλήνα, αλλά μέσα από την κοινωνία. Που είμαστε πιστοί στους συνανθρώπους μας και στις δεσμεύσεις μας προς αυτούς και όχι σε κάθε λογής «αφέντες».

Αυτά πιστεύω και σήμερα.

Και μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια του ταξιδιού της Πλεύσης Ελευθερίας, με έχουν δικαιώσει πάμπολλοι συμπολίτες και συνάνθρωποί μας, με την εμπιστοσύνη τους, την αγάπη τους, με την πίστη τους, με την στήριξή τους σε αυτή τη δύσκολη διαδρομή, που είναι η μόνη που θα μπορούσα να επιλέξω.

Η Πλεύση Ελευθερίας σε ένα μήνα διεκδικεί να μπει στην Βουλή. Κι αν το καταφέρουμε, θα είναι νίκη των απλών ανθρώπων απέναντι στους μηχανισμούς και στα εκλογομαγειρέματα. Θα είναι η απαρχή μιας άλλης περιόδου για την πολιτική ζωή στη χώρα μας. Γιατί, μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα υπάρχει στην Βουλή πραγματική αντιπολίτευση, πραγματική εκπροσώπηση των πολιτών. Θα είμαστε η φωνή τους και η υπεράσπισή τους. Αυτό που πράττω στη ζωή μου, σε κάθε ευκαιρία και από κάθε θέση.

Η δική μου ευχή για τα σημερινά γενέθλια της Πλεύσης Ελευθερίας είναι στις 21 Μαΐου οι πολίτες να μας δώσουν την δύναμη να μπούμε στη Βουλή.

Μια ευχή, που περνάει μέσα από την συλλογική ενεργοποίηση των πολιτών, γιατί για αυτούς συγκροτήθηκε και για αυτούς υπάρχει η Πλεύση!

Για να έχουν επιλογή και για να έχουν δυνατή φωνή, μέσα και έξω απ’ τη Βουλή!

Ζωή Κωνσταντοπούλου»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σήμερα η Πλεύση Ελευθερίας γιορτάζει 7 χρόνια από την ίδρυσή της!

Τα γενέθλιά μας, 19 Απριλίου 2016, η Ημέρα του Φιλελληνισμού και της Διεθνούς Αλληλεγγύης

Και τα δεύτερα γενέθλιά μας, στις 5 Ιουλίου 2016, Επέτειος του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, ημέρα που καταθέσαμε την Διακήρυξή μας επίσημα στον Άρειο Πάγο

Η Ιδρυτική Διακήρυξή μας, με 1821 λέξεις, και με αναφορά στις Αρχές και τις Αξίες που πρεσβεύουμε: με έμφαση στις αρχές του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δημοσίων αγαθών και του δημοσίου πλούτου, στην εξάλειψη των ανισοτήτων και των διακρίσεων, στην προάσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας κι Ανεξαρτησίας, στην Ειρήνη, στον Ανθρωπισμό, στο σεβασμό της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου και κάθε πολίτη.

Το έμβλημά μας, το καράβι με τα 6 πανιά, τα 6 Δ των προτεραιοτήτων-προταγμάτων μας:
Δημοκρατία
Δικαιοσύνη
Διαφάνεια
Δικαιώματα
Διαγραφή του Χρέους
Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών

Η Επικεφαλής μας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou, που με την Αγωνιστικότητα, την Συνέπεια λόγων και έργων, το Ήθος και τις πρωτοβουλίες της για την υπεράσπιση των αδυνάτων και την προάσπιση των δικαίων της χώρας μας, εμπνέει ελπίδα κι αισιοδοξία, γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι: γιατί εκείνη εγκατέλειψε θώκους και προνόμια για να είναι πιστή στις αρχές της και στην εντολή των πολιτών κι έκτοτε μάχεται ακατάπαυστα, στο πλευρό των απλών ανθρώπων, των κινημάτων και στην πλευρά του δικαίου.

Η δράση μας, όλα αυτά τα χρόνια, δημόσια και ανοιχτή, σε στοίχιση με τις αρχές μας, με πρωτοβουλίες για τη δημοκρατία και τη διαφάνεια, κατά της διαφθοράς, για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, για το σταμάτημα των πλειστηριασμών, για την υπεράσπιση των απλών ανθρώπων, του φυσικού περιβάλλοντος και των δασών, κατά των εγκλημάτων σε βάρος της χώρας και του λαού.
Οι άνθρωποι της Πλεύσης Ελευθερίας, απλοί πολίτες βγαλμένοι μέσα από την κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες, άνθρωποι μαχόμενοι, καταξιωμένοι μέσα από το επάγγελμα, τη διαδρομή, τις πράξεις τους και όχι μέσα από κομματικούς σωλήνες και μηχανισμούς

Η Πλεύση Ελευθερίας κατεβαίνει στις εκλογές της 21 Μαΐου και διεκδικεί να μπει στην Βουλή, με την ψήφο και την εμπιστοσύνη των πολιτών!

Για να υπάρχει μέσα στη Βουλή, μια πραγματική Αντιπολίτευση, που θα είναι η φωνή και η υπεράσπιση των πολιτών
Για να δώσουμε ξανά Ζωή στη Βουλή!





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.

Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.


* Η φωτο είναι από Η Σφαγή του Σάρπβιλ

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το έθιμο της λαγάνας

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το παραδοσιακό έθιμο της λαγάνας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Η λαγάνα είναι άζυμος άρτος, που σημαίνει ότι παρασκευάζεται χωρίς προζύμι και φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο, υπό την καθοδήγηση του Μωυσή. Έκτοτε, επιβαλλόταν από τον Μωσαϊκό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.


Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει «Λαγάνα πέττεται», ενώ ο Οράτιος στα κείμενά του, αναφέρει τη λαγάνα ως «Το γλύκισμα των φτωχών».

Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και να καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής.

Όσο για τον λόγο για τον οποίο η συγκεκριμένη Δευτέρα λέγεται «Καθαρά», αναφέρεται ότι η ονομασία προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως «ημέρα κάθαρσης». Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους, όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης, κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο, έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και -φυσικά- λαγάνα.

Ποιός είναι ο συμβολισμός του χαρταετού

Ο χαρταετός που πετάμε την Καθαρά Δευτέρα, δεν είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι, που ίπταται στον αέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Το πέταγμά του στα ύψη και ο χορός του με τον άνεμο, ψηλά στον καταγάλανο ουρανό, υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. Μολονότι ο χαρταετός πρωταγωνιστεί στα δικά μας Κούλουμα, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι πατρίδα του είναι η μακρινή Ανατολή.

Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ‘‘χορεύουν’’ στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επανα- φέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.

Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους “αετούς” θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.

Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.

Τα νεότερα χρόνια, πολλές λεπτομέρειες για την παρουσία του χαρταετού στη Γηραιά Ήπειρο έχουμε το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας κληρικός αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι χρησιμοποιούσαν τον χαρταετό σαν παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.

Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.

Υπάρχει προφορική παράδοση που αγγίζει τα όρια του μύθου, ότι τη μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την άρχισαν, ρίχνοντας απέναντι με χαρταετό το πρώτο σχοινί.

Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. Η κατασκευή ενός χαρταετού σήμερα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα.

Απαιτείται βέβαια κοφτερό μυαλό από τον κατασκευαστή, επιδέξια χέρια και φυσικά φαντασία! Ο χαρταετός στη μακραίωνη ιστορία του χρησιμοποιήθηκε με διάφορους τρόπους, για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις.

Για το πέταγμα του χαρταετού πρέπει με προσοχή να επιλέγουμε ανοιχτούς χώρους χωρίς ηλεκτροφόρα καλώδια. Ακόμη να είναι μακριά από γκρεμούς και ποτέ σε ταράτσες, εξ αιτίας των δυστυχημάτων από τις πτώσεις. Πάντως, είτε ως άθυρμα ή συνήθεια του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο, έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό παιχνίδι, επίπονο και επίμονο, αγωνιώδες και πολύχρωμο, με επιτυχίες ή απογοητεύσεις, αλλά πάντοτε ένα πανηγύρι συγκινήσεων, συναγωνισμού και χαράς.
 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου