Articles by "ΑΟΖ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΟΖ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η κρίση των Ιμίων, όπως αποκαλούνται τα πολιτικά και τα Στρατιωτικά γεγονότα του Ιανουαρίου 1996, τα οποία έφεραν την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου, θα αποτελέσει για τους Ιστορικούς του μέλλοντος θέμα προς διερεύνηση, όταν συγκεντρωθεί το απαιτούμενο αρχειακό υλικό και οι μαρτυρίες των εμπλεκομένων αποφορτισμένες απο πολιτικές και στρατιωτικές σκοπιμότητες, που βαραίνουν ακόμη στο Ελληνικό, Τουρκικό και Διεθνές πολιτικό σκηνικό. 

Κρίση υφίσταται, όταν καταβάλλεται προσπάθεια να διαφοροποιηθούν αρχές, κανόνες και συμφωνίες που έχουν αποτυπωθεί σε συνθήκες μεταξύ κρατών και βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο. 

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. 

Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία επεδίωκε την αναθεώρηση της, ιδίως μετά το 1974. Στο παρασκήνιο γίνονταν συζητήσεις από την Αγκυρα για νησίδες και βραχονησίδες, που δεν κατονομαζονταν τόσο στην Συνθήκη της Λωζάννης, όσο και στην Συνθήκη των Παρισίων, που καθορίζουν το ισχύον νομικό καθεστώς του Αιγαίου και των Δωδεκανήσων. 

Μετά τον τερματισμό της διεθνούς διάσκεψης για το Δίκαιο της θαλάσσης στο Montego Bay το 1982, το νέο δίκαιο τέθηκε σε ισχύ το 1994 και το επόμενο έτος επικυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή. 
Τον Νοέμβριο του 1995 η Ελληνική Κυβέρνηση μελετούσε ένα πρόγραμμα εποικισμού βραχονησίδων με κρατική επιδότηση στο Αιγαίο αλλά και εκτός αυτού, καθώς σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν τα Αντικύθηρα, η Γαυδοπούλα κ.α. Είχε ανακοινωθεί ότι το πρόγραμμα στόχευε στην ανάπτυξη μιας μορφής αγροτικού τουρισμού. Στη πραγματικότητα βασιζόμενο στο Δίκαιο της θαλάσσης και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ( ΑΟΖ), αποσκοπούσε με τον εποικισμό στη διασφάλιση των Εθνικών μας συμφερόντων. 

Από πλευράς της Τουρκίας σε αντίδραση προς τις ενέργειες της Ελλάδος, το Πολεμικό Ναυτικό της θα χαρτογραφούσε βραχονησίδες που βρίσκονταν κοντά στις ακτές της. 
Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το Τουρκικό εμπορικό FIGEN AGAT προσάραξε στις βραχονησίδες Ιμια. Η άρνηση του πλοιάρχου να δεχτεί τις υπηρεσίες των ρυμουλκών της Ελλάδος και ο ισχυρισμός του ότι το ναυάγιο έγινε σε Τουρκικό νησί, ανάγκασε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας μας, να γνωστοποιήσει το θέμα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Με αφορμή την αποκόλληση του FIGEN ACAT, ήλθε στην επιφάνεια το θέμα διεκδίκησης από την Τουρκία των βραχονησίδων Ίμια. 
Την 28 Δεκεμβρίου 1995, μετά από τηλεφωνικές επικοινωνίες των δύο Υπουργείων Εξωτερικών, το ρυμουλκό αποκόλλησε το πλοίο. Στις 29 Δεκεμβρίου 1995, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, έστειλε στη πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα ρηματική διακοίνωση στην οποία αναγράφονταν πως  οι βραχονησίδες Ίμια, αποτελούν εσωτερικό τμήμα της Τουρκικής επικράτειας υπαγόμενες διοικητικά στη Νομαρχία της Αλικαρνασσού( Μποντρούμ). 
Την 9 Ιανουαρίου 1996 επιδόθηκε η απάντηση της Ελλάδος στην ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας, με την οποία απορρίπτεται ο ισχυρισμός της περί κυριαρχίας στα Ίμια. 
Στις 18 Ιανουαρίου 1996, μετά από αίτηση του Υπουργείου Εξωτερικών, με εντολή του ΓΕΕΘΑ, λήφθηκαν από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στη περιοχή. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, τέσσερις κάτοικοι της Καλύμνου με επικεφαλής τον Δήμαρχο Διακομιχαλη Δημητριο πήγαν στην μικρή Ίμια (Ανατολική) και τοποθέτησαν σε έναν πρόχειρο Ιστό την Ελληνική Σημαία. 
Στις 27 Ιανουαρίου 1996, ελικόπτερο με Τούρκους δημοσιογράφους προσγειώθηκε στην Ανατολική βραχονησίδα των Ιμίων, οι οποίοι απέσυραν την Ελληνική Σημαία και τοποθέτησαν την Τουρκική. 
Στις 28 Ιανουαρίου 1996, ώρα 10.30, άνδρες περιπολικού του Πολεμικού Ναυτικού αφαίρεσαν την Τουρκική σημαία και τοποθέτησαν την Ελληνική Σημαία στην Ανατολική βραχονησίδα των Ιμίων. Η τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας στον ιστό, έγινε κατόπιν διαταγής του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. 
Στις 29 Ιανουαρίου 1996, συγκλήθηκε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλειας( ΚΥΣΕΑ) της Τουρκίας, με ειδική σύνθεση υπό την Προεδρία της Πρωθυπουργού Τ.Τσιλλερ. Συζητήθηκαν όλες οι διπλωματικές διαδικασίες και τα σενάρια σε περίπτωση στρατιωτικης δράσης. Αποφασίστηκε σε νέα σύσκεψη στο Τουρκικό ΓΕΕΘΑ την επόμενη διπλωματικές ενέργειες, στρατιωτικές προπαρασκευές. Αύξηση της παρουσίας των πολεμικών πλοίων στην περιοχή, ετοιμότητα Αεροπορικών Μονάδων και ειδικών δυνάμεων και την κατάληψη από ένοπλο τμήμα της Δυτικής βραχονησίδας των Ιμίων, στην οποία δεν είχε αποβιβασθεί ένοπλο τμήμα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, εφόσον δεν απομακρυνθεί από την Ανατολική βραχονησίδα το ένοπλο τμήμα του Πολεμικού Ναυτικού, δημιουργώντας κατ' αυτόν τον τρόπο ισοδύναμο τακτικό αποτέλεσμα,.που διαδραμάτισε σοβαρότατο ρόλο υπέρ της Τουρκίας. 

Από πλευράς Ελλάδος. 

Στις 28 Ιανουαρίου 1996, τις μεσημβρινες ώρες σε σύσκεψη της πολιτικής και στρατιωτικης ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας αποφασίστηκε:

α) Η παραμονή της Ελληνικής Σημαιας στην Ανατολική Βραχονησίδα των Ιμιων και η αποβίβαση μιας ομάδας βατραχανθρωπων για την φύλαξη της. Για την Δυτική Ίμια, όπου δεν υπήρχε Ελληνική Σημαία, δεν αποφασίστηκε κανένα μέτρο. 

β) Η έκδοση προς τους Έλληνες βατραχανθρώπους εντολών για παρεμπόδιση αποβίβαση ξένων, χρησιμοποίηση βίας σε περίπτωση αυτοάμυνας και μη συμμόρφωσης αυτών, οι οποίοι τυχόν θα επιδιώξουν αποβίβαση, αποτροπή της προσγείωσης Τουρκικού ελικοπτέρου και χρήση προειδοποιητικων βολών. 

γ) Εγκρίθηκαν, αν και ήταν αρμοδιότητας του ΚΥΣΕΑ, κανόνες εμπλοκής για ρίψη προειδοποιητικών βολών και ίσης ανταπόδοση σε προκλήσεις των Τούρκων. 

Το πρωί της 30 Ιανουαρίου 1996, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενέκρινε την ανάληψη από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ της επιχειρησιακής διοίκησης, την συνέχιση της ναυτικής παρουσίας στην περιοχή και την αύξηση της ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για την αντιμετώπιση στρατιωτικής ενέργειας. 
Την ίδια ημέρα 30 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 11.30, απέπλευσε από τον Ναύσταθμο και αναπτύχθηκαν στο Αιγαίο 3 φρεγάτες, 1 αντιτορπιλικό, 4 πυραυλάκατοι, 2 υποβρύχια, 4 αρματαγωγά και άλλα 3 πλοία γενικής υποστηρίξεως. 
Τα ΜΜΕ αδικαιολόγητα πρόβαλαν τον απόπλου των πλοίων. 
Από αυτή την ώρα, είχαν εμπλακεί οι ΗΠΑ, μεταφέροντας αργότερα την θέση της Τουρκίας για απομάκρυνση των πολεμικών πλοίων από την περιοχή, των ανδρών και της Ελληνικής Σημαίας, προκειμένου να λήξη η κρίση στη περιοχή των Ιμίων. 
Στις 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 00.30,συγκλήθηκε σύσκεψη Κυβερνητικής Επιτροπής στο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή (αντί να συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ), απουσία του Υπουργού Εξωτερικών Θ.Παγκαλου, ο οποίος εκείνη την ώρα συμμετείχε σε συζήτηση σε τηλεοπτικό σταθμό. 
Την ίδια ημέρα 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 03.35, έγινε γνωστή η αποβίβαση στη Δυτική Βραχονησίδα των Ιμίων Τούρκων βατραχανθρώπων και η τοποθέτηση Τουρκικής σημαίας. 

Παρά το ότι το γεγονός επιβεβαίωσε στον Πάγκαλο ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρ.Χολμπρουκ, κρίθηκε σκόπιμο να επιβεβαιωθεί και από την Ελληνική πλευρά. 
Πράγματι το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, διατάχθηκε να ερευνήσει με ελικόπτερο την Δυτική βραχονησίδα των Ιμίων, αν υπάρχουν εχθρικά τμήματα. Από την έρευνα επιβεβαιώθηκε ότι ώρα, 04.50 ύπαρξη Τούρκων Στρατιωτικων και Τουρκικής σημαιας. 
Την ίδια ημέρα 31 Ιανουαρίου 1996, συγκλήθηκε το ΚΥΣΕΑ, το οποίο αφού απέρριψε την πρόταση για εφαρμογή υφιστάμενων στρατιωτικών σχεδίων, κατέληξε σε συμφωνία απεμπλοκής: 

" Όχι πλοία, όχι άνδρες, όχι σημαίες". 

Η απόφαση επισφραγίστηκε με το τραγικό γεγονός της πτώσης του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού της φρεγάτας και τον θάνατο των τριών μελών της φρεγάτας. 

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. 

1) Το ΚΥΣΕΑ,αρμόδιο όργανο χειρισμού κρίσεων δεν συνεδρίασε παρά μόνο μια φορά, στο τέλος της κρίσης, προκειμένου να αποφασίσει για την απεμπλοκή από αυτήν. 
2) Κηρύχθηκε η εφαρμογή Ειδικών Κανόνων Εμπλοκής και Μέτρων Εθνικού Συστήματος Συναγερμού από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, ενώ η κήρυξη του ήταν αρμοδιότητας ΚΥΣΕΑ.
3) ΔΕΝ έγινε προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε σε κανένα Διεθνή Οργανισμό.Η Κυβέρνηση αρκέστηκε στη διαμεσολαβηση των ΗΠΑ και μάλιστα με επιπόλαιο τρόπο.
4) Δεν δόθηκαν σαφείς εντολές προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν τηρήθηκε υψηλό επίπεδο πολιτικού ελέγχου στις στρατιωτικές επιλογές, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει σταδιακή εφαρμογή των στρατιωτικών ενεργειών. 
5) Απουσίαζε η συνεργασία και ο συντονισμόςτων διπλωματικών και στρατιωτικών ενεργειών. Ως εκ τούτου, υπήρξε ανακολουθία των ενεργειών της Κυβέρνησης που επεδίωκε την επίλυση με διαπραγματεύσεις, προς εκείνες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που επεδίωκε δυναμικότερες διαδικασίες. 
6) Η παράλειψη της αποβίβασης προσωπικού στην πλησίον Δυτική βραχονησίδα των Ιμίων για την φρουρησή της ήταν αδικαιολόγητη, γιατί έδωσε την δυνατότητα στην Τουρκία να την ανακαταλάβει και να δημιουργήσει ισοδύναμο τακτικό αποτέλεσμα, που επηρέασε σε βάρος μας τις διαπραγματεύσεις. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ. 

Άμεση συνέπεια της κρίσης των Ιμίων, είναι η εμφάνιση της θεωρίας των Γκρίζων Ζωνών, την οποία καθημερινά η Τουρκία με τις προκλητικές ενέργειες της διατηρεί. 
Η Τουρκία επέτυχε κατά την σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη στις 8 Ιουλίου 1977 και την υπογραφή από τους Πρωθυπουργούς Κ. Σημίτη και Σ.Ντεμιρελ ενός κειμένου αρχών στο οποίο: 

1) Γίνεται αναφορά για σεβασμό στη κυριαρχία των δύο κρατών, χωρίς να διευκρινίζει εάν η Τουρκία αποδέχεται τα υφιστάμενα θαλάσσια σύνορα, γεγονός που αποδεικνύει την εμμονή της στην θεωρία των Γκρίζων Ζωνών.. 
2) Δηλώνεται από τα δύο κράτη σεβασμός προς τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών, χωρίς να διευκρινίζεται ότι τα δύο κράτη δέχονται να επιλυθούν οι διαφορές στο Αιγαίο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της θαλάσσης, τη στιγμή που η Τουρκία επιμένει στη λύση των διαφόρων με βάση την αρχή της ευθυδικίας. 
3) Δεσμεύεται κάθε κράτος να σεβαστεί τα θεμιτά ζωτικά συμφέροντα του άλλου κράτους. 

Από τότε η Τουρκία για τα ζωτικά συμφέροντα της επικαλείται γεωπολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά κριτήρια. 
Αυτό το κείμενο αρχή δεν είναι Διεθνής Συνθήκη, δεν είναι δεσμευτικό, είναι μια πολιτική Διακήρυξη αρχών που πρέπει να διέπουν τα δύο κράτη. 
Αποτελεί όμως πολιτικό κεκτημένο πάνω στο οποίο η Αγκυρα στηρίζει τις παραλλαγές και αυθαίρετες επιδιώξεις της στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα.



* Το άρθρο βασίστηκε σε στρατιωτικές πηγές.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Δημήτρη Μηλάκα

Υπάρχουν δύο απαντήσεις στο ερώτημα του τίτλου αυτού του «σημειώματος».

Η πρώτη προβλήθηκε από όσους μετά την κρίση των Ιμίων ήθελαν να ξεχάσουν. Την δεύτερη απάντηση τη δίνει η (σημερινή) πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Σύμφωνα με την πρώτη απάντηση η Ελλάδα υπό την ρεαλιστική καθοδήγηση της κυβέρνησης Σημίτη, απέφυγε τον πόλεμο, οδηγήθηκε στην ανάπτυξη και στο ευρώ και τελικά κράτησε υπό έλεγχο τον «νευρικό» γείτονα.

Οσοι επιμένουν σ αυτήν την απάντηση προφανώς θέλουν να ξεχνούν, τα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα που υλοποιήθηκαν μετά την κρίση των Ιμίων με γνώμονα την «μίζα», το μαγείρεμα των στατιστικών του χρέους με πανοτόκια στην goldman sachs για να μπει η χώρα στην ζώνη του ευρώ, και την παροχή διαβατηρίου χωρίς αντάλλαγμα στην Τουρκία για την προώθηση των ευρωτουρκικών σχέσεων.

Πάνω απ όλα, αυτού του είδους η απάντηση «ξεχνά» ότι μετά την κρίση των Ιμίων η κυβέρνηση Σημίτη αποδέχτηκε το αμερικανικό «πακετάρισμα» της Συμφωνίας της Μαδρίτης όπου αναγνωρίστηκαν τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο και εγκαινιάστηκαν οι διερευνητικές ελληνοτουρκικές συνομιλίες, με ανομολόγητο αλλά βασικό εκ των πραγμάτων περιεχόμενο την διευκρίνιση της κυριαρχίας επί εκατοντάδων βράχων, νησίδων και βραχονησίδων…

Η σημερινή πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων περιγράφει σε μεγάλο βαθμό τι ακριβώς συνέβη το βράδυ της κρίσης των Ιμίων και ποιες είναι οι συνέπειες του συμβάντος.

Η Τουρκία με την έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας (έρευνες του Ορούτς Ρέις μέχρι και 6.5 μίλια από τις ακτές της Ρόδου και του Καστελόριζου) δίχως την παραμικρή ελληνική αντίδραση και χωρίς καμία «ποινή» από Ευρωπαίους και Αμερικανούς εισπράττει σήμερα τα γραμμάτια που υπέγραψε η κυβέρνηση Σημίτη το 1996.

Αποτέλεσμα της σταθερής και συνεπούς τουρκικής τακτικής, είναι η ρυμούλκηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο ίδιο τραπέζι των διερευνητικών συνομιλιών όπου είναι τοποθετημένο το σύνολο των τουρκικών απαιτήσεων σε βάρος της Ελλάδας. Από την κυριαρχία επί νησιών και νησίδων, μέχρι το αν έχουν ή δεν έχουν τα νησιά δικαίωμα σε ΑΟΖ ή στην άμυνά τους έναντι ενός ολοφάνερα επιθετικού γείτονα…

Ως αποτέλεσμα της κρίσης των Ιμίων και των συνεπακόλουθων συνεπειών της, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι τρέχουσες ελληνοτουρκικές συνομιλίες για τον μηχανισμό «αποσυμπίεσης» που εξελίσσονται στο ΝΑΤΟ και υπό στενή αμερικανική παρακολούθηση. Σ αυτές ακριβώς τις συζητήσεις «τεχνικής φύσεως» αποτυπώνεται εν τέλει ο δεδομένος συσχετισμός δύναμης όπου ο ασθενέστερος και αμυνόμενος υποχρεώνεται να αποδεχτεί τους «κανόνες» παραβίασης της κυριαρχίας του διαμορφώνοντας οδυνηρά «δεδικασμένα» που θα προβάλλουν απειλητικά στο μέλλον…


Πηγή: topontiki.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Στον κατάλογο των νήσων, νησίδων και νησιδίων (βραχονησίδων) της Δωδεκανήσου, στο φύλλο αρ. 39 της 14-2-1948 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως!

Αυτή την ημέρα, 14-2-1948, δημοσιεύεται στο φύλλο αριθμός 39 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως - και έτσι έχει πλέον και επίσημη ισχύ ως νόμος του Κράτους - κάτι πολύ σημαντικό:

Είναι ο Νόμος υπ’ αριθμόν 547, «Περί διοικήσεως της Δωδεκανήσου» που ψηφίσθηκε από την Δ’ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, και κυρώθηκε από τον τότε βασιλέα Παύλο, στις 11-2-1948.

Ο Νόμος 547, αποτελούμενος από 8 άρθρα, και υπογεγραμμένος από τους τότε βασιλέα Παύλο, υπουργό Εσωτερικών Π. Μαυρομιχάλη, υπουργό Δικαιοσύνης Χρ. Λαδά, καθορίζει όλη την διοικητική οργάνωση της Δωδεκανήσου.

Ανάμεσα σε άλλα, στο 1ο Άρθρο, καθορίζει τις τέσσερις επαρχίες στις οποίες διαιρείται η Δωδεκάνησος και τις νήσους που περιλαμβάνονται και υπάγονται στην καθεμία από τις τέσσερις επαρχίες:
α) Ρόδου, περιλαμβάνουσα τας νήσους Ρόδον, Καστελλόριζον, Σύμην, Τήλον, Χάλκην. Πρωτεύουσα Ρόδος.
β) Καλύμνου, περιλαμβάνουσα τας νήσους Κάλυμνον, Αστυπάλαιαν, Λειψούς, Λέρον, Πάτμον. Πρωτεύουσα Κάλυμνος.
γ) Καρπάθου, περιλαμβάνουσα τας νήσους Κάρπαθον και Κάσον. Πρωτεύουσα Πηγάδια.
δ) Κω, περιλαμβάνουσα τας νήσους Κω και Νίσυρον. Πρωτεύουσα Κως.

Καθίσταται η Γενική Διοίκηση Δωδεκανήσου και καθορίζεται η έδρα της, η πόλη Ρόδος.

Καθορίζεται όλο το πολιτικό προσωπικό της Γενικής Διοίκησης Δωδεκανήσου, το προσωπικό ενός εκάστου των Γραφείων των Επάρχων Καλύμνου, Καρπάθου και Κω κλπ, κλπ.

Σε αυτό το φύλλο 39 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, με ημερομηνία έκδοσης 14-2-1948, δημοσιεύεται επίσης και κάτι εξαιρετικά σημαντικό:
είναι ο Πίνακας των Νήσων, των Νησίδων και των Νησιδίων (όπως ονομάζονταν τότε οι Βραχονησίδες) της Δωδεκανήσου, έτσι όπως αυτός είχε δημοσιευθεί από την Γενική Διοίκηση Δωδεκανήσου, στο φύλλο αριθμός 48, της Εφημερίδας της Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου, που εκδόθηκε στη Ρόδο, την 26η Ιουλίου 1947.

Στον πίνακα αυτόν, αναφέρονται με απόλυτη ακρίβεια, όλες οι νήσοι, οι νησίδες και τα νησίδια (βραχονησίδες), που περιλαμβάνονται, ανήκουν και υπάγονται σε κάθε μία από τις τέσσερις επαρχίες του Νομού Δωδεκανήσου.

Έτσι, βλέπουμε ότι η Επαρχία Καλύμνου, αποτελείται από την Νήσον Κάλυμνον, τις νησίδες Καλόλιμνον, Νερά, Πλάτη, Τέλενδο και Ψέριμο, και από τα νησίδια (βραχονησίδες), τα οποία αναφέρονται στην συστάδα στην οποία ανήκει το καθένα.

Έτσι, αναφέρεται η συστάδα Καλύμνου, με τα νησίδια Άγιος Νικόλαος, Άγιος Ανδρέας, Αγία Κυριακή, Απάνω Νησιά και Καλαβρός.
Η συστάδα Γλαρονήσια, με το Μεγάλο, το Μικρό και του Σαρρή το Γλαρονήσι.
Η συστάδα της Ψερίμου με τα νησίδια Λυγιά και Νεκροθήκη.

Τέλος, στην συστάδα Καλολίμνου, μαζί με τα νησίδια Πρασονήσι, Πίττα, Τσούκα, γεγονός εξαιρετικά σημαντικό, αναφέρονται τα νησίδια Λιμνιά αναλυτικά, το Μεγάλο Λιμνί και το Μικρό Λιμνί,
δηλαδή αυτά που σήμερα είναι πιο γνωστά στο πανελλήνιο, με το όνομα Ίμια, όπως αναφέρονται στον Πλοηγό της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού.

(Βλέπε τον κατάλογο των νησιδίων της Καλύμνου, στην τρίτη επισυναπτόμενη φωτογραφία.)

Ο Πίνακας αυτός νησιών, νησίδων και νησιδίων που δημοσιεύτηκε:

α) πρώτα στο φύλλο 48 της Εφημερίδας της Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου 26-7-1947 και στην συνέχεια

β) στο φύλλο 39 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, στις 14-2-1948, δεν είναι κάτι αυθαίρετο, αλλά, είναι αυτό ακριβώς, που με τρόπο σαφή και πέρα από κάθε παρερμηνεία και αμφισβήτηση, αναφέρεται στις Διεθνείς Συμφωνίες που κατά καιρούς υπεγράφησαν.

Πρώτα ανάμεσα στην Τουρκία που παρέδιδε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία με την Συνθήκη της Λωζάννης την 24η Ιουλίου 1923.

Ύστερα, με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων που υπεγράφη την 10η Φεβρουαρίου 1947 και με την οποίαν η ηττημένη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Ιταλία, παρέδιδε τα Δωδεκάνησα, στην νικήτρια Ελλάδα.

Καθώς επίσης και με βάση τα θαλάσσια Ιταλοτουρκικά σύνορα, όπως αυτά καθορίστηκαν με την Συμφωνία του Λονδίνου και το Πρωτόκολλο που υπεγράφησαν στις 4 Ιανουαρίου και στις 28 Δεκεμβρίου 1932 ανάμεσα στην Τουρκία και την Ιταλία.

Αυτά ακριβώς που έγιναν δεκτά και υπεγράφησαν στην συνθήκη των Παρισίων του 1947, ως Ελληνοτουρκικά πλέον σύνορα.

(Βλέπε:
α) Κώστα Τσαλαχούρη, ΙΜΙΑ Το χρονικό της χάραξης των συνόρων της Δωδεκανήσου (1932-1947), και
β) Μιχ. Ευστ. Σκανδαλίδη, Ο ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΣ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΑΚΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ.)

Η πορεία της Δωδεκανήσου προς την Ελευθερία και την Ενσωμάτωση με την Μητέρα Ελλάδα, υπήρξε πολύ μακρά και βασανιστική!

Ο Δωδεκανησιακός Λαός, την πλήρωσε με 638 συναπτά έτη ξένων κατακτητών:
1309 - 1522 Ιωαννίτες Ιππότες
1522 - 1912 Οθωμανοί Τούρκοι
1912 - 1943 Ιταλοί
1943 - 1945 Γερμανοί
1945 - 1947 Βρετανοί

Όμως, όταν η πολυπόθητη Ελευθερία της Δωδεκανήσου επετεύχθη, θεμελιώθηκε πάνω σε σαφή και πολύ καλά στερεωμένα θεμέλια διεθνών συνθηκών που δεν άφηναν περιθώρια αμφισβητήσεων!

Τα Λιμνιά ή Ίμια, όπως και κάθε άλλο νησίδιο (βραχονησίδα) που περιλαμβάνονται με απόλυτη σαφήνεια σε επίσημες συμφωνίες και χάρτες, αποτελούν αδιαμφισβήτητο μέρος της Ελληνικής Επικράτειας.

Ως τέτοιο, όφειλαν να το διαφυλάξουν όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις από το 1996 μέχρι σήμερα, πράγμα που δεν έκαναν!
Η αποδοχή εκ μέρους των Ελληνικών κυβερνήσεων και η παγίωση του καθεστώτος της λεγόμενης «γκρίζας ζώνης», μόνο με εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας ισοδυναμεί, παρόλα τα περί αντιθέτου που κατά καιρούς ψελλίζονται από τους κυβερνώντες!

Απόδειξη, ακόμη και η τελετή απότισης τιμής στους τρεις νεκρούς ήρωες των Ιμίων προ ημερών, η οποία δεν έγινε στον τόπο της θυσίας τους, στα Ίμια (Λιμνιά), αλλά στην Κάλυμνο.

Και είναι βέβαιο πως, όσο αυτό το καθεστώς παρατείνεται, τόσον η όρεξη της Τουρκίας ανοίγει, στο να μην σέβεται κανένα διεθνή κανόνα, αλλά ανενδοίαστα να εφαρμόζει το βάρβαρο δίκαιο του ισχυρότερου, φυσικά με την ανοχή και την κάλυψη των «συμμάχων» μας!





* Ευαγγελία Μ. Παναή 
Φιλόλογος - Επιχειρηματίας
Παραδείσι Ρόδος 
Πλεύση Ελευθερίας Δωδεκανήσου

Southfront.ru,9-1-20

[ Για την αξιολόγηση του κατωτέρω διαφωτιστικού δημοσιεύματος, που αποκαλύπτει το αντικείμενο των μυστικών συνομιλιών των επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών ΜΙΤ και ΜOSSAD Τουρκίας και Ισραήλ, που γνωστοποίησε προηγηθείσα, προ ημερών, διαρροή, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η ηλεκτρονική εφημερίδα Southfront είναι ρωσική, τα γραφεία της στην Μόσχα βρίσκονται στην Οδό Κρεμλίνου και το κείμενο έχει μεταφραστεί πιστά επί λέξει, από του τίτλου έως την κατάληξη.]

Μετάφραση/Εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο υποτιθέμενος υπερασπιστής του Ισλάμ και των συντηρητικών αξιών, η Τουρκία, βιάζεται να οικοδομήσει στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ.

Στις 7 Δεκεμβρίου δημοσιεύθηκε μελέτη που εξετάζει το ενδεχόμενο μιας θαλάσσιας ζώνης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

Το άρθρο γράφτηκε από τον απόστρατο ναύαρχο καθηγητή Cihat Yayci και τη Zeynep Ceyhan από το Πανεπιστήμιο Bahçeşehir. Ως αρχιτέκτονας του "Δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας" της Τουρκίας και της συμφωνίας θαλάσσιας οριοθέτησης Τουρκίας-Λιβύης, οι Γιαίτσι και Σεϋχάν υποστηρίζουν ότι η Τουρκία και το Ισραήλ πρέπει να γίνουν γείτονες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Τσιχάτ Γιαίτσι είναι γνωστός στενός έμπιστος του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Μεταξύ άλλων, ο Γιατσί ισχυρίζεται ότι αυτό θα ήταν ένα σενάριο win-win για το Ισραήλ και την Τουρκία.

"Οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο: Μια ρεαλιστική αμοιβαία επωφελής λύση.

Η Τουρκία και το Ισραήλ είναι δύο ηπειρωτικά παράκτια κράτη της ανατολικής Μεσογείου. Δύο χώρες που μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ακτές που είναι τοποθετημένες απέναντι η μία από την άλλη. Υπό το φως των ακτών τους που αντιμετωπίζουν η μία την άλλη, καθίσταται σαφές όταν εφαρμόζονται διαγώνιες γραμμές ότι, όπως και ο τρόπος με τον οποίο η Τουρκία και η Λιβύη μοιράζονται τα θαλάσσια σύνορα, η Τουρκία και το Ισραήλ μοιράζονται επίσης θαλάσσια σύνορα.

Με τα θαλάσσια σύνορα που μοιράζονται η Τουρκία και το Ισραήλ, σε συμφωνία με τις αρχές της αναλογικότητας, της κυριαρχίας της ξηράς στη θάλασσα, της μη καταπάτησης και της ισότητας, και με τη χρήση διαγώνιων γραμμών για την οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας, είναι νόμιμο και δυνατό για την Τουρκία και το Ισραήλ να συνάψουν συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ τους. Εάν το Ισραήλ υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με την Τουρκία, αντί της GCA, τότε θα αποκτήσει έως και 16.000 km2 θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Σύμφωνα με τα τουρκο-ισραηλινά θαλάσσια σύνορα, το Ισραήλ όχι μόνο κερδίζει περίπου 16.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας περιοχής, αλλά και έκταση που περιλαμβάνει το σύνολο του τεμαχίου 12 που είναι γνωστό ως κοίτασμα Αφροδίτη, μεγάλες ποσότητες των τεμαχίων που αριθμούνται 8, 9 και 11, μαζί με ένα τμήμα των τεμαχίων που αριθμούνται 7 και 10. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία κερδίζει περίπου 10.000 km² θαλάσσιας περιοχής μαζί με τμήματα των τεμαχίων που αριθμούσαν 1,5,6,7,8 και 10.

Ενώ μια τέτοια συμφωνία οριοθέτησης θα είναι πολύ επωφελής τόσο για την Τουρκία όσο και για το Ισραήλ, είναι επιτακτική ανάγκη να σημειωθεί ότι η γραμμή οριοθέτησης που θα χαράξουμε εν προκειμένω δεν θα αγγίξει το νησί της Κύπρου. Επιπλέον, η συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας δεν θα επηρεάσει τις τρέχουσες περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Αιγύπτου".


Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι σύμφωνα με τον Γιατσί, η συμφωνία που πέτυχε το Ισραήλ με την Ελληνική Κύπρο είναι κακή, καθώς της παρέχει πάρα πολύ ΑΟΖ, και ως εκ τούτου είναι άδικη επειδή δεν δίνει αρκετά στην Τουρκία, σύμφωνα με τη δική της αντίληψη.

"Η συμφωνία που έκανε η GCA με το Ισραήλ κατέδειξε περιφρόνηση για τις αρχές του διεθνούς ναυτικού δικαίου, το οποίο επέτρεψε στην GCA να αποκτήσει σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό θαλάσσιων εκτάσεων και να την επιδεινώσει, μια περιοχή που ανήκει νόμιμα στο Ισραήλ. Υπογράφοντας μια τέτοια συμφωνία οριοθέτησης με την GCA, χωρίς την καθοδήγηση των αρχών του διεθνούς δικαίου, το Ισραήλ έχει χάσει 4.600 km².

Η θαλάσσια περιοχή εντός της οποίας βρίσκεται και το πεδίο Αφροδίτη, είναι μια περιοχή την οποία το Ισραήλ θα πρέπει να διεκδικήσει νόμιμα. Εάν εφαρμόσουμε τις προαναφερθείσες αρχές σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και χαράξουμε διαγώνιες γραμμές σύμφωνα με τη γεωγραφική πραγματικότητα, τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι η Τουρκία και το Ισραήλ μοιράζονται θαλάσσια σύνορα όπως η Τουρκία και η Λιβύη. Από αυτή την άποψη, εάν το Ισραήλ επιδιώξει συμφωνία οριοθέτησης με την Τουρκία, με βάση τα θαλάσσια σύνορα που μοιράζονται μεταξύ τους, το Ισραήλ θα μπορούσε να κερδίσει έως και 16.000 km² θαλάσσιας περιοχής".


Το σχέδιο του Γιαγίτσι είναι τέτοιο: περιγράψτε τις συμφωνίες που έχει συνάψει το Ισραήλ με την Κύπρο και την Αίγυπτο, και στη συνέχεια πείτε πώς η Τουρκία θα μεταχειρίζεται το Ισραήλ πιο δίκαια, εάν το Τελ Αβίβ εγκαταλείψει τις άλλες και συναλλαγεί μόνο με την Άγκυρα.

Επίσης, πιθανό όφελος για το Ισραήλ, βάσει της πρότασης του Γιατσί, είναι η σύνδεση του προβλεπόμενου αγωγού φυσικού αερίου του Ισραήλ με την Ευρώπη με τον ήδη υπάρχοντα τουρκικό αγωγό. Σύμφωνα με τον Yayci, αυτή η επιλογή θα ήταν "σημαντικά πιο εφαρμόσιμη και φθηνότερη για το Ισραήλ σε σύγκριση με το έργο EastMed".

Ωστόσο, σύμφωνα με τον συντάκτη του Turkeyscope, Δρ Hay Eytan Cohen Yanarocak αυτό ήταν δυνατό δεδομένου ότι οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, βελτιωθεί τους τελευταίους μήνες.

«Υπό το φως των πρόσφατων αναφορών προσέγγισης μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών, η ίδια η πρόταση του Γιαϊτσί, που αναπτύχθηκε στο άρθρο που έγραψε, δείχνει την επιθυμία της Άγκυρας για νέα αναβάθμιση των σχέσεων [με το Ισραήλ]», δήλωσε ο συντάκτης του «Turkey Scope», Δρ Χέι Έιταν Κοέν Γιαναροσάκ. «Με αυτό, για να αναβαθμίσουν οι δύο χώρες τις σχέσεις τους σε σημείο πραγματικής εξομάλυνσης, πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, τα οποία πριν από όλα τα άλλα απαιτούν την επιστροφή πρεσβευτών και προξένων".

Ο Γιαναροσάκ πρόσθεσε:

«Για χάρη οποιασδήποτε σχέσης που βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, η Τουρκία πρέπει να αλλάξει τη φύση του λόγου της προς το κράτος του Ισραήλ. Με άλλα λόγια, πρέπει να σταματήσει με την απονομιμοποίηση του Ισραήλ που βλάπτει την εικόνα του στο τουρκικό κοινό. Πέρα από αυτό, η Άγκυρα πρέπει να καταργήσει τη στενή σχέση της με τη Χαμάς. Εάν ο Ερντογάν το κάνει αυτό, είναι αρκετά ασφαλές να πιστεύουμε ότι η Ιερουσαλήμ θα προσπαθήσει να βρει τρόπους να κάνει τη σχέση να ευημερήσει ξανά, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν».

Ανέφερε ακόμη και την Ιερουσαλήμ στην επιχειρηματολογία του.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ένας ανώνυμος Ισραηλινός αξιωματούχος είπε στην « National Herald» ότι το Ισραήλ απορρίπτει την ιδέα.

"Η Κύπρος είναι σύμμαχος του Ισραήλ και τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των χωρών αναγνωρίζονται από τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση", εξήγησε ο αξιωματούχος.

Επίσημη αντίδραση του Ισραήλ ,εκτός αυτής από ένα "ανώνυμο αξιωματούχο", δεν υπήρξε. Αλλά είναι πιθανό ότι η συμφωνία δεν θα πραγματοποιηθεί.









Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει η Φιλόλογος Ευαγγελία Μ. Παναή (*)

Ως τώρα, μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, αποδέχτηκε κάθε μυθοπλασία που του σέρβιραν οι κυβερνήσεις, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ: «ο αέρας παρέσυρε το Oruc Reis εντός των Ελληνικών υδάτων» όσο και της ΝΔ: «Το Oruc Reis πλέει εντός Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας αλλά δεν ερευνά», που ύστερα έγινε: «Άπλωσε καλώδια, αλλά αυτό δεν μας προκαλεί βλάβη, αφού δεν τρυπάει» κλπ, κλπ.

Και πώς να μην γίνει αυτό, αφού ο μεγάλος συμβιβασμός, έγινε από το 1996, από τους επαίσχυντους χειρισμούς της κυβέρνησης Σημίτη στα Ίμια και στην ακόμη πιο επαίσχυντη και εθνοκτόνα συνθήκη της Μαδρίτης που υπέγραψε ο Σημίτης το 1997, η οποία κυριολεκτικά άνοιξε την κερκόπορτα, για να γκριζάρει το Αιγαίο.
Διότι όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, αποκρύπτουν τεχνηέντως το γεγονός ότι, εδώ και δεκαετίες, η Τουρκία διαρκώς και σταθερά, θεμελιώνει δίκαιο, πάνω σε ανήθικα, παράλογα και παράνομα τετελεσμένα, τα οποία «χτίζει» συστηματικά, βήμα-βήμα, ή καλύτερα, επεισόδιο-επεισόδιο, βάσει καλά προμελετημένου σχεδίου.

Παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο, με πράξεις παράνομες, ανήθικες, επικίνδυνες και επιθετικές, που δεν είναι καθόλου σπασμωδικές και σίγουρα όχι ανεξάρτητες η μία από την άλλη, αλλά αντιθέτως, κάθε μία, αποτελεί έναν κρίκο, μιας μεγάλης αλυσίδας, που τυλίγει γύρω από τον λαιμό της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ελληνισμού και των Ελληνικών Δικαίων και Συμφερόντων!
Η κυβέρνηση, για να διασκεδάσει τις εύλογες ανησυχίες και την αγανάκτηση του Ελληνικού λαού για την φοβική αντιμετώπιση της Τουρκίας, αλλά και για να καλύψει τις λανθασμένες επιλογές της, καλλιεργεί κατά κόρον τρεις τουλάχιστον μύθους:
α) Ό,τι παράνομο και επιθετικό διαπράττουν κατά καιρούς οι ιμπεριαλιστικές τουρκικές κυβερνήσεις εναντίον της Ελλάδας, γίνεται (δήθεν), για τον αντιπερισπασμό της τουρκικής κοινής γνώμης από τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας, γεγονός που ισχύει, μόνον έως ένα ορισμένο βαθμό, αλλά δεν είναι αυτός, ο κύριος λόγος.
β) Ότι είναι «υπόθεση χρόνου» και οσονούπω επίκειται (δήθεν), επιβολή κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση εναντίον της Τουρκίας, αποσιωπώντας τον διαρκή, μακροχρόνιο, σταθερό και αδιαμφισβήτητα φιλοτουρκικό προσανατολισμό, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των επί μέρους μελών της, με προεξάρχουσα φυσικά την Γερμανία, που ήταν και είναι ο σύμμαχος, ο συναίτερος και ο υποστηρικτής της Τουρκίας, ήδη, από την περίοδο της σφαγής και του ξεριζωμού του Μικρασιατικού Ελληνισμού το 1922.
γ) Ότι η Ελλάδα έχει (δήθεν) να προσδοκά, αλλαγή στάσης -επί το φιλελληνικότερον-, στην πολιτική των ΗΠΑ, με την εναλλαγή Τραμπ-Μπάιντεν, στην κυβέρνηση, διαστρέφοντας την πραγματικότητα δεκαετιών που αποδεικνύει ότι, η πολιτική των ΗΠΑ υπήρξε πάντοτε φιλοτουρκική, είτε κυβερνούσαν οι Ρεπουμπλικάνοι, είτε κυβερνούσαν οι Δημοκρατικοί.
Έτσι, διαστρέφεται η πραγματικότητα και αποκρύπτεται η αλήθεια, ότι:
Έπρεπε προ πάρα πολλού, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, να χαράσσεται με μοναδικό και αποκλειστικό γνώμονα, τα συμφέροντα της Ελλάδας, του Ελληνικού Λαού και του Ελληνισμού!
Και μόνον!

Και όχι με βάση τα ΝΑΤΟικά και τα Ευρωγερμανικά συμφέροντα, όπως γίνεται δεκαετίες τώρα, με καταστροφικά για την Ελλάδα και την Κύπρο αποτελέσματα!
Η Τουρκία έχει προ πολλού επιλέξει και εφαρμόζει συστηματικά, ανυποχώρητα και με διαρκώς αυξανόμενο θράσος, μια επιθετική, ιμπεριαλιστική πολιτική, γεμάτη με παράνομες πράξεις που καταπατούν το Διεθνές Δίκαιο, πολιτική που δεν θα εγκαταλείψει ποτέ, ώσπου να πετύχει τους στόχους της!
Αντιθέτως, είναι η Ελλάδα που έπρεπε αντί να είναι το υπάκουο παιδί στην εξυπηρέτηση των ΝΑΤΟικών και Ευρωγερμανικών συμφερόντων, να έχει ήδη προ πολλού, αλλάξει την στάση της και προ πάντων την ουσία και το περιεχόμενο της εξωτερικής της πολιτικής, με βάση τα συμφέροντα του Ελληνισμού!
Αυτό, προϋποθέτει να γίνει αμέσως, ό,τι βασικό και απαραίτητο δεν έγινε μέχρι σήμερα:
α) Ελλάδα και Κύπρος να είναι μια ενιαία και αδιαίρετη επιχειρησιακή οντότητα!
Η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου έπρεπε να είχε ήδη υπογραφεί ΧΘΕΣ!
β) Η Ελλάδα να έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα έτσι ώστε να αντιστοιχούν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ με τον εναέριο χώρο της, δηλαδή τα δέκα μίλια, και αυτό έπρεπε να έχει ήδη γίνει ΧΘΕΣ!
γ) Η Ελλάδα να χαράξει την αμυντική της πολιτική και τους εξοπλισμούς της, με βάση την άμυνα και την προστασία του Λαού και της Χώρας μας, αλλά και την προστασία των Εθνικών μας Συμφερόντων, με ό,τι αυτό προϋποθέτει και συνεπάγεται σε εξοπλισμό και αυτό έπρεπε να είχε γίνει ΧΘΕΣ!
δ) Η Ελλάδα να προχωρήσει στην προμήθεια δικού της ερευνητικού σκάφους και στην διενέργεια δικών της θαλασσίων ερευνών για υδρογονάνθρακες και αυτό έπρεπε να είχε γίνει ΧΘΕΣ!

Το Καστελλόριζο, δεν είναι η εσχατιά της Ελλάδας!



Όποιος το πιστεύει, πέφτει στην παγίδα της τουρκικής προπαγάνδας!
Το Καστελλόριζο είναι το κέντρο των συμφερόντων του Ελληνισμού, το κέντρο του τόξου, που ξεκινάει από το τριεθνές του Έβρου, διατρέχει όλα τα Ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα, και φτάνει μέχρι και την χερσόνησο της Καρπασίας, στην Κύπρο!


Το Καστελλόριζο, είναι ακριβώς,
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!

Και ως τέτοιο πρέπει να προστατευθεί και να προστατευθούν και τα δικαιώματα της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ελληνισμού, που απορρέουν με βάση το διεθνές δίκαιο, σε στεριά, θάλασσα και αέρα!



(*) Ευαγγελία Παναή
Φιλόλογος-Επιχειρηματίας, μέλος της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 
Παραδείσι Ρόδος




Η δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ, που αρθρογραφεί στο Militaire.gr μίλησε στην εκπομπή του Kontra Channel με την Αναστασία Γιάμαλη και τον Σπύρο Σουρμελίδη. Όπως και στα άρθρα της ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική για όσα συμβαίνουν στα ελληνοτουρκικά. Με αφορμή το Βατερλό της Συνόδου Κορυφής η Κύρα Αδάμ είπε:

  • Διαλύθηκαν οι αυταπάτες της κυβέρνησης στην Σύνοδο Κορυφής.
  • Η Ευρώπη δεν πρόκειται ποτέ να βάλει κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας.
  • Στην επόμενη σύνοδο του Δεκεμβρίου δεν πρόκειται να συζητηθούν κυρώσεις γιατί τότε θα μπει το καινούργιο πλαίσιο του προσφυγικού προβλήματος.
  • Οι Ευρωπίιοι που είναι έντρομοι στις απειλές Ερντογάν ότι θα πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες και δεν θα βάλουν κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
  • Η ελληνική κυβέρνηση συνειδητά δεν έθεσε θέμα κυρώσεων στην Σύνοδο Κορυφής.
  • Η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει έτοιμο φάκελο από την προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής για να απειληθεί η Τουρκία.
  • Το μοναδικό που φοβάται ο Ερντογάν είναι η αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας
  • Η Τουρκία κερδίζει 70 δισεκατομμύρια από τα αδασμολόγητα προϊόντα της ΕΕ λόγω τελωνειακής ένωσης, τα οποία χρησιμοποιεί για υπερ-εξοπλισμούς και απειλές κατά της Ελλάδας



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ανεπίτρεπτη και αναπάντητη πρόκληση σημειώθηκε σήμερα στο Καστελλόριζο, όταν drone επί 20 λεπτά υπερίπτατο πάνω από την Μεγίστη μεταδίδοντας με μεγάφωνο τουρκικά εμβατήρια και τον τουρκικό εθνικό ύμνο. Χωρίς δυστυχώς να καταρριφθεί.
Παράλληλα χρωματίστηκε με κόκκινη μπογιά η ελληνική σημαία που είναι σχεδιασμένη σε βράχο του όρους Μουντούς στο Καστελλόριζο.
Μια ακόμα πρόκληση των Τούρκων που παρέμεινε χωρίς απάντηση.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Γράφει ο Ελληνιστής Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Δοθείσης δυστυχώς της εγγενούς ροπής των ελληνικών κυβερνήσεων στην συστηματική αποδοχή των τουρκικών (κι όχι μόνο) αξιώσεων, (βλ. με Γερμανία, με ΗΠΑ, με Ιταλία, με Αίγυπτο, με ΕΕ, με ΝΑΤΟ, με Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με Ηνωμένο Βασίλειο, κλπ.), τίθενται ορισμένες ερωτήσεις που χρειάζονται, πιστεύουμε, υποχρεωτικά αξιόπιστες αλλά και άμεσες απαντήσεις.

Να ρωτήσουμε λοιπόν:

1) αληθεύει ότι κιόλας απ’ τη μυστική συνάντηση Σουρανή-Καλίν στο Βερολίνο έγινε ελληνική αποδοχή συζήτησης για μερική αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, κάτι το οποίο τώρα, με τις «συζητήσεις» στην Κωνσταντινούπολη που η Ελλάδα κακώς δέχθηκε και στη συνέχεια μάλλον θα τεθεί πιο εκτεταμένα υπό εκτέλεση;!

2) αληθεύει ότι στις προσεχείς «συζητήσεις» με την Τουρκία δήθεν για ΑΟΖ (εσφαλμένα: υφαλοκρηπίδα) και για διάφορα ελληνικά νησιά (ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα!!) υπάρχει σχέδιο ελληνικό ή ελληνο-γερμανο-τουρκικό βάσει του οποίου η ελληνική κυβέρνηση με το πρόσχημα ότι το βασικό θέμα είναι το Καστελλόριζο και ότι δήθεν θα πρέπει να σώσουμε μόνο το Καστελλόριζο, η ίδια Ελλάδα θα γκριζάρει τη Στρογγύλη, θα την κάνει αόρατη(!), σαν να μην υπάρχει Στρογγύλη στον χάρτη, με αυτόν τον τρόπο εκτελώντας την αξίωση των Τούρκων ότι αυτό το νησί δεν έχει κατοίκους, είναι σκέτος βράχος, και έτσι πάνω στη Στρογγύλη θα γίνει ο συμβιβασμός, ο μεγαλύτερος ως τώρα προδοτικός ελληνικός «συμβιβασμός», το αποτέλεσμα του οποίου θα είναι μόνο ΕΝΑ, αλλά απόλυτα καταστροφικό!!: με την αφαίρεση της Στρογγύλης από τον χάρτη – αφαίρεση που θα κάνει η ίδια η Ελλάδα, οι ίδιοι οι Έλληνες κυβερνώντες για χατίρι των γερμανότουρκων – η Ελλάδα δεν θα έχει πια κοινά θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο (!!!) και η Τουρκία θα έχει κοινά θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο (!!!) έτσι όπως η Τουρκία απαιτεί να είναι;!

3) με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται πανηγυρικά το γιατί οι Έλληνες κυβερνώντες υπέγραψαν ΑΟΖ με Αίγυπτο έως τον 28ο μεσημβρινό, κόβοντας τη Ρόδο, κόβοντας τη Κρήτη και προπαντός κόβοντας την τεράστια θαλάσσια περιοχή που συνδέει την Ελλάδα με τη Κύπρο, οπότε:

αληθεύει ότι η Συμφωνία ΑΟΖ με Αίγυπτο έγινε κακή τη πίστη, γνωρίζοντας εξαρχής για τις επόμενες «συζητήσεις» με Τουρκία και για την εξαφάνιση της Στρογγύλης και με αυτόν τον ύπουλο τρόπο κοροϊδεύτηκαν όλοι οι Έλληνες πολίτες όταν στην εν λόγω Συμφωνία δήθεν συμφωνήθηκε πως η ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ θα συμπληρωθεί αργότερα για τον υπόλοιπο θαλάσσιο χώρο ανατολικά του 28ου μεσημβρινού;!

4) αληθεύει ότι, εκτός από την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, οι Έλληνες κυβερνώντες είναι πρόθυμοι να συζητήσουν και άλλα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα όπως:

α) το ΦΙΡ Αθηνών, β) τον ελληνικό εναέριο χώρο (τώρα 10 ν.μ.: μήπως και τον πάνε κι αυτόν στα 6 ν.μ.;;;!), γ) τα ελληνικά χωρικά ύδατα (μήπως οριστικοποίηση erga omnes των 6 ν.μ. και κάπου ίσως και 6 ν.μ.;;!), δ) τα ελληνικά νησιά που η Τουρκία «λέει» πως είναι «τουρκικά»;!

5) αληθεύει ότι ύπουλα γι’ αυτόν τον λόγο ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης και όλοι οι παρατρεχάμενοί του μιλούν συνέχεια για κάποιες αόριστες θαλάσσιες ζώνες οι οποίες εκτός από ΑΟΖ σίγουρα περιλαμβάνουν και (ελληνική) αιγιαλίτιδα ζώνη και συνορεύουσα ζώνη, κι’ αυτές ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ;! Αυτό δε σας λέει κάτι;

6) αληθεύει ότι Γερμανοί κοινοβουλευτικοί σύμμαχοι της Μέρκελ, και στην περίπτωση φερέφωνά της, ζήτησαν δημόσια απ’ τη Γαλλία να μη βοηθήσει της Ελλάδα γιατί έτσι θα «πάρουν αέρα» τα μυαλά των Ελλήνων και «θα μειωθεί η προθυμία τους για «συμβιβασμό» (με την Τουρκία), δηλαδή οι Γερμανοί έχουν ΓΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ;!

Και η ελληνική κυβέρνηση βεβαίως(!) σιωπηρά δέχτηκε την «παρατήρηση» των Γερμανών και δεν μερίμνησε, σε συμφωνία με την γαλλική, να τους διαολοστείλουν;!

7) αληθεύει ότι – κάτι που ισχυροποιεί τη τουρκική πολιτική και τις τουρκικές βλέψεις – ναι μεν (θα) αδειάσει η Λέσβος, αλλά θα δοθεί σε όλους εκείνους τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες της ΑΣΥΛΟ για να κυκλοφορούν «ελεύθεροι και ωραίοι» σε όλη την Ελλάδα απαιτώντας και δικαιώματα και παροχές, «κινούμενες νάρκες» μέσα στον ελληνικό κοινωνικό χώρο;!

Και ότι – κάτι το χειρότερο –με ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης ο Δ.Ο.Μ. (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης), που ενεργεί ανεξέλεγκτος σε όλη την Ελλάδα, ζητά να αγοράσει ή να νοικιάσει μεγάλες εκτάσεις σε Θράκη και κατά μήκος του Έβρου για να δημιουργηθούν εκεί κωμοπόλεις λαθρομεταναστών μουσουλμάνων, πολύ πιθανόν με ανεξάρτητο, δικό τους status και ποιος ξέρει ποια προνόμια και «διευκολύνσεις» για τη λειτουργία τους ώστε να ικανοποιηθούν Γερμανία, Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ;!

8) αληθεύει ότι αυτές οι «κωμοπόλεις» λαθρομεταναστών (γερμανική «ιδέα» και ελληνική φυσικά αποδοχή!), μαζί με άλλες ανάλογες που εν μέρει θα ιδρυόταν στην Στερεά Ελλάδα (Θήβα, Λιβαδειά, λ. χ.) ή και αλλού, θα είναι οι πυρήνες για την συγκρότηση των ΕΟΖ, Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, στην Ελλάδα όπως ήδη από το 2005 ο πάλι Γερμανός Martin Schulz, τότε υποψήφιος για τη Καγκελαρία, είχε σκιαγραφήσει, όπου η Ελλάδα, στα σχέδια, θα γινόταν ένα είδος Bantustan σε κοινοτικό έδαφος, με ειδικές περιοχές στις οποίες – και μόνο εκεί – θα μπορούν να ζουν και να κινούνται οι μεταναστευτικοί (κοροϊδευτικά λεγόμενοι «προσφυγικοί») πληθυσμοί υπό την διαχείριση πολυεθνικών, μέσω κοινοτικού σχήματος, με ειδικά εργασιακά, νομικο-διοικητικά και φορολογικά καθεστώτα, ένα είδος «κρατίδια-πόλεις», μέσα στο ελληνικό κράτος;! (βλ. Το ελληνικό πείραμα: η περάτωση ενός σχεδίου ή η προειδοποίηση για το μέλλον, στο \ 29.11.2017).

9) αληθεύει ότι, πάλι προς όφελος της διείσδυσης της Τουρκίας στην Ελλάδα (μετά από ό, τι αποπειράται να γίνει στα Δωδεκάνησα και ελεύθερα πια γίνεται στη Θράκη), μέσω του Σεΐχη του Κατάρ, υποστηρικτή και τροφοδότη του Ερντογάν, η ελληνική κυβέρνηση ευνόησε την εταιρεία Pimana στη προσπάθειά της να αγοράσει 14.500 στρέμματα γύρω από το «ναυάγιο» στη Ζάκυνθο χρησιμοποιώντας πλαστά κληρονομικά χαρτιά, όπως αναγνώρισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας ακυρώνοντας την «μεταβίβαση»;!

10) αληθεύει ότι ο προαναφερόμενος Σεΐχης του Κατάρ – ενεργός δορυφόρος μιας Τουρκίας θανάσιμος εχθρός της Ελλάδας – Χαμάντ Μπιν Καλίφα αλ-Θανί, δήθεν «λάτρης του Ιονίου»(!), αγόρασε ακριβώς στο Ιόνιο το νησί Οξεία και μαζί άλλα πέντε (5) νησάκια, τα οποία ποιος μας λέει πως δεν θα μπορούν να μεταβληθούν σε κέντρα ηλεκτρονικής ή άλλης κατασκοπείας της Τουρκίας ή και μυστικές τουρκικές ή κάταρο-τουρκικές βάσεις, έχοντας υπόψη πως, λίγο πιο απάνω, στην Αλβανία, ήδη υπάρχει μια ναυτική τουρκική βάση;!

και με αυτό τον τρόπο η περικύκλωση της Ελλάδας να πραγματοποιείται με τη «βούλα» και έγκριση της Ελλάδας;!

11) αληθεύει ότι οι Αμερικανοί «φίλοι και σύμμαχοι» (βλ. τον πολύ Πομπέο που έρχεται πάλι για να επιβάλλει στην υποταγμένη ελληνική κυβέρνηση την αποστρατιωτικοποίηση) απαιτούν να αποσυρθούν απ’ τα ανατολικά ελληνικά νησιά τα αμερικάνικα οπλικά συστήματα (πύραυλοι), γιατί απειλούν – λένε!! – τον απέναντι τουρκικό στρατό, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να κρατά ολόκληρη μια Στρατιά (η Στρατιά του Αιγαίου) στα παράλια της Μικράς Ασίας, απ’ τα Δαρδανέλια ως την Αττάλεια, συνέχεια απειλώντας τα απέναντι ελληνικά νησιά;!

12) αληθεύει ότι επομένως με αυτή την απαίτηση των Αμερικανών η Ελλάδα θα προσέλθει στις «συζητήσεις» του «διαλόγου» αφοπλισμένη ακριβώς εκεί όπου χρειάζονται τα ελληνικά όπλα;!

Και τότε σε τί χρειαζόταν η περιβόητη «Αμυντική Συμφωνία» Ελλάδα-ΗΠΑ, για την οποία τόσο «κουράστηκε» ο πολυπράγμων Πάιατ και η οποία υποτίθεται πως συνομολογήθηκε ως ανάχωμα εναντίον του μόνου εχθρού που έχει η Ελλάδα, τη Τουρκία;!

13) αληθεύει ότι όταν ο πρωθυπουργός και άλλοι υπουργοί του μας έλεγαν και διαβεβαίωναν με περίσσια σοβαρότητα πως, όποιοι ελληνο-τουρκικοί διάλογοι και να γινόντουσαν η Ελλάδα ένα μόνο θέμα έχει προς συζήτηση, την ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα, ξεδιάντροπα μας έλεγαν ψέματα, ξεδιάντροπα κορόιδευαν ολόκληρο τον ελληνικό λαό, τον οποίο, για να μην υπάρξει πάλι καμία αντίδραση, πάνε πάλι να «δέσουν» στα δεσμά του κορωνοϊού;!

14) αληθεύει ότι η ελληνική κυβέρνηση πάει να αρχίσει «συνομιλίες» με ενεργό τον εκβιασμό της τουρκικής NAVTEX για αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και στη συνέχεια τον άλλο της NAVTEX για τη Χίο;!

και η ελληνική κυβέρνηση πέφτει τόσο χαμηλά και το δέχεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα;! δέχεται να «συζητήσει» τα ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ επειδή το θέλουν οι Γερμανοί, και επιπλέον δέχεται η Τουρκία – εντωμεταξύ – να συνεχίζει να παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ;!

15) αληθεύει ότι, εκτός των άλλων (πολλών) τουρκικών απαιτήσεων «συζήτησης» – κι όχι μόνο για (ΑΟΖ)-υφαλοκρηπίδα όπως μας έχουν παραμυθιάσει επανειλημμένως οι κυβερνητικοί – οι Τούρκοι πρόσθεσαν ειδικά και την απαίτηση της απομάκρυνσης από τα ελληνικά ανατολικά νησιά των 116 ρουκετοβολίδων RM -70 τους οποίους φοβούνται σαν το Χάρο;!

16) αληθεύει ότι οι Αμερικανοί «έξυπνοι» πιέζουν ασφυκτικά τους Έλληνες «χαζούς» να μην αγοράσουν τις μοναδικές σε ισχύ και δυνατότητες γαλλικές φρεγάτες Belharra ή FREMM και να αγοράσουν τα δικά τους μεταχειρισμένα πλòiα FREEDOM που το αμερικανικό Ναυτικό αποσύρει επειδή παρουσιάζουν σωρεία τεχνικών προβλημάτων και αστοχιών,

δηλαδή οι Αμερικανοί θέλουν να φορτώσουν στο ελληνικό ΠΝ τα άχρηστα για αυτό πλοία USSFort North (LCS-3) και USS Freedom (LCS-1) τα οποία στην ουσία είναι ένα είδος κανονιοφόροι (με ένα πυροβόλο ΜΚ 110 των 57 χιλιοστών) ή το πολύ-πολύ κορβέτες με τελείως ανεπαρκή οπλισμό που σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτουν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της ελληνικής άμυνας/επίθεσης;!

17) και, τέλος, μέσα σε τόσα στρατιωτικο-πολιτικά δεινά, ένα τοπικής αυτοδιοίκησης δεινό με έντονο όμως τουρκικό πρόσημο:

αληθεύει λοιπόν ότι ο κ. Ουτέρ Μουμίν, μειονοτικός δήμαρχος Ιάσμου Ροδόπης εν είδει προβοκάτσιας μετέβη σε πανηγύρι στη Προύσα, οργανωμένο από τον αλυτρωτικό «Σύλλογο Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης»(!!), όπου ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε το όραμά του ο Δήμος που διοικεί «να αγκαλιάσει τη μητέρα πατρίδα Τουρκία» και επίσης πως ο ίδιος «δεν έχασε τίποτα από τον μουσουλανισμό και τουρκισμό του»(!) απαγγέλλοντας μάλιστα και ένα ποίημα αφιερωμένο στον Τούρκο στρατιώτη;!

Πώς συμβαίνει και, μετά απ’ αυτές τις δηλώσεις και πράξεις πίστης στη Τουρκία ενός δημάρχου ελληνικής πόλης που το ελληνικό κράτος χρηματοδοτεί επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση να μένει άπρακτη και βουβή;!

Αλήθεια, πόσοι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν όλα αυτά, τα οποία ναι μεν δεν είναι και μυστικά, αλλά κανένα περιβόητο «κανάλι» δεν τα «λέει»; Και πόσοι θα περιμένουν να δοθεί, αλλά μέσω τηλεόρασης, δημόσια, μια απάντηση ειλικρινή και αληθινή για να μπορούν ή να «ησυχάσουν» ή να αρχίσουν να φοβούνται;!

Δυστυχώς η εντύπωση είναι πώς βαδίζουμε ολοταχώς προς μια για την Ελλάδα αφάνταστα καταστροφική συγκυρία η οποία, με απλά λόγια, σε όλες τις χώρες του κόσμου ονομάζεται όχι μόνο απλά «εθνική μειοδοσία», αλλά ουσιαστικά «εθνική προδοσία» μιας και «εκδίδονται», ούτε καν επί χρήμασι. προσφέρονται, χαρίζονται σε έναν τρίτο ξένο εχθρό ελληνικά δικαιώματα, ελληνικές θάλασσες, ελληνικά εδάφη, ελληνικός εναέριος χώρος, συνοπτικά: ελληνική νόμιμη κυριαρχία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σε όλες τις χώρες του πλανήτη ο κυβερνήτης που εκδίδει την χώρα του σε τίποτα άλλο δεν υποπίπτει παρά σε μια εσχάτη προδοσία. Είναι άσχημο να πηγαίνει εκεί ο νους, αλλά με ό, τι φαίνεται πως πάει να γίνει, πού αλλού να πάει;

Ωστόσο, περιμένοντας έναν «σωτήρα» – μακάρι να εμφανιστεί! – ας «το ρίξουμε» για μια στιγμή στο εύθυμο, ίσως να εξορκίσουμε το πυκνό σκοτάδι που απειλεί να πέσει επάνω σε όλη την Ελλάδα.

Θέλετε λοιπόν να μάθετε ποια είναι τα δύο τελευταία ανέκδοτα στην ελληνική πιάτσα;

Το ένα είναι το: «Επιβεβαιώθηκε το αμερικανικό ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα!» (HellasJournal.com 21.9.2020).

Και το άλλο είναι το: «Σακελλαροπούλου σε Αναστασιάδη: ενιαίο αρραγές το διπλωματικό μέτωπο Ελλάδας-Κύπρου!!» (HellasJournal.com 21.9.2020).

Δυστυχώς, όπως λέει και ο λαός, εδώ ξεκαρδίζονται και οι κότες!!

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής

ΥΓ.

Τελικά, το ότι στις «συνομιλίες» δεν θα πραγματευτεί μόνο το θέμα της ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας πάλι οι Τούρκοι το «ξεσκέπασαν» (με αρκετή υποκρισία οι Έλληνες το «κρύβουν» απ’ τους πολίτες τους γνωρίζοντας ίσως πόσο προδοτικό πρόσημο έχει), μιλώντας για «έγγραφο πλαισίου» που θα είναι η βάση για τις επόμενες «διαπραγματεύσεις»!

Όταν λοιπόν μιλάμε για «πλαίσιο», αναμφίβολα σημαίνει πως τα θέματα είναι πολλαπλά, όχι ένα μόνο(!), το μοναδικό θέμα των «θαλάσσιων ζωνών», όπως δηλώνουν πάλι με περίσσια υποκρισία και υπουλότητα, ανερυθρίαστα οι Έλληνες πολιτικοί ευθύς εξαρχής έχοντας συνείδηση πως είναι ψέμα και δολιότητα,

για τον απλούστατο λόγο γιατί, με την γενική έκφραση «θαλάσσιες ζώνες» οι Έλληνες κυβερνώντες δεν εννοούν καθόλου (όπως θέλουν να μας παραπλανήσουν) ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα, αλλά εννοούν ακριβώς εκείνο που εννοούν και οι Τούρκοι, δηλαδή όλα όσα έχουν σχέση με τον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου!!:

– υφαλοκρηπίδα ως τη μέση του Αιγαίου (οι Τούρκοι αγνοούν στην ΑΟΖ γιατί δεν τους συμφέρει)

– ανατολικά ελληνικά νησιά (που δεν είναι ελληνικά και «κάθονται» επάνω στη τουρκική υφαλοκρηπίδα!)

– ελληνικά χωρικά ύδατα (το πολύ 6 ν.μ. στις ελληνικές ηπειρωτικές ακτές, άλλού μόνο 3 ν.μ., και πάλι πολύ είναι!)

– ελληνική συνορεύουσα ζώνη: δεν υπάρχει

– τουρκικές γκρίζες ζώνες και ελληνικά νησιά τυ Αιγαίου

– ελληνικός εναέριος χώρος (κι αυτός στα 6 ν.μ. και μάλλον στα 3 ν.μ.)

– ελληνικές ζώνες διάσωσης: ως τη μέση του Αιγαίου δεν υπάρχουν, απλώς γιατί είναι τουρκικές

– FIR Αθηνών: να μαζευτεί μόνο στις ανατολικές ηπειρωτικές ακτές της Ελλάδας

– θάλασσα ανατολικά του 28ου μεσημβρινού: είναι αποκλειστικά τουρκική

– όλα τα ελληνικά νησιά ανοχύρωτα

– Συνθήκη της Λοζάνης: δεν έχει καμία αξία διότι αντιβαίνει την «Γαλάζια Πατρίδα», γι’ αυτό πρέπει να αναθεωρηθεί με βάση τους «κανόνες» αυτής της «Πατρίδας»

– ό, τι άλλο μπορούν να σκαρφιστούν οι Τούρκοι για να μειώσουν την Ελλάδα και να την κάνουν υποτακτική τους!

Είναι απίστευτο πόσο πολύ μια κυβέρνηση μπορεί να βλάψει τον ίδιο τον λαό της που την έφερε στην εξουσία, την ίδια της τη χώρα!!

Απίστευτο, αλλά αληθινό, δυστυχώς για την Ελλάδα, δυστυχώς για τους πολίτες της που εξακολουθούν να κοιμούνται τον ύπνο του θανατοποινίτη.

Κι ούτε καν τον υποπτεύονται! Απίστευτο, αλλά αληθινό!

Και πολύ θλιβερό είναι να λέγονται όλα ετούτα, αλλά πώς να αποσιωπηθούν αφού είναι θλιβερές αλήθειες αληθινών κινδύνων για την Ελλάδα;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



του Γρίβα Κώστα 23 Σεπτεμβρίου 2020

Σε άρθρο του στο Ποντίκι, ένας από τους πιο αξιόπιστους, σοβαρούς και ενημερωμένους Έλληνες δημοσιογράφους για θέματα εξωτερικής πολιτικής, ο Δημήτρης Μηλάκας, μεταξύ των άλλων ανατριχιαστικών που αναφέρει, υποστηρίζει –επικαλούμενος διπλωματικές πηγές– ότι οι ΗΠΑ απαιτούν να αποστρατιωτικοποιηθούν μερικώς τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ιδιαίτερα ζητούν την απομάκρυνση «αμερικανικής κατασκευής πυραυλικών συστημάτων», όπως αναφέρει το άρθρο, τα οποία πιθανώς είναι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών M270 MLRS.

Αν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρωτοφανούς εχθρικής πράξης από πλευράς των ΗΠΑ, που ξεπερνά κατά πολύ τη φιλική ουδετερότητα, την οποία παραδοσιακά επιδεικνύουν έναντι της Τουρκίας. Και φυσικά, αν υπάρχουν άνθρωποι σε οποιοδήποτε επίπεδο και θέση του ελληνικού μηχανισμού εξουσίας, πολιτικού και γραφειοκρατικού, που συζητάνε για "μερική αποστρατιωτικοποίηση" ελληνικών νησιών, τότε μιλάμε, καθαρά και ξάστερα, για ενέργεια εθνικής προδοσίας.

Κατ’ αρχάς, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, η λέξη "αποστρατιωτικοποίηση" είναι ένας ευφημισμός για τη λέξη αφοπλισμός. Γιατί περί αυτού μιλάμε. Και δεν υπάρχει μερική αποστρατιωτικοποίηση, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Αν αποδεχθούμε την αποχώρηση κρίσιμης σημασίας οπλικών συστημάτων, όπως είναι οι MLRS από ένα ελληνικό νησί, τότε στερούμε τις δυνατότητες των στρατιωτικών δυνάμεων που βρίσκονται εκεί να αμυνθούν σε περίπτωση επίθεσης. Οι Έλληνες στρατιώτες από υπερασπιστές μετατρέπονται σε ομήρους του αντιπάλου.

Και ας μην πει κανένας ότι μιλάμε για επιθετικά όπλα που μπορούν να ασκήσουν πλήγματα στο εσωτερικό της Τουρκίας και για αυτό να τα αποσύρουμε "για να μην νοιώθουν ανασφάλεια οι Τούρκοι". Οι απόψεις αυτές είναι απλά αχαρακτήριστες. Ουσιαστικά υποστηρίζουν ότι η Τουρκία μπορεί να ασκεί προβολή ισχύος στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν δικαιούται να έχει αντίστοιχες ικανότητες.

Τα ελληνικά νησιά παραδίδονται με "μερική αποστρατιωτικοποίηση"

Επιπροσθέτως, ο διαχωρισμός των μαχητικών ικανοτήτων σε "επιθετικές" και "αμυντικές" είναι μια αυθαίρετη νοητική κατασκευή και δεν έχει απολύτως κανένα νόημα στον πραγματικό κόσμο. Πολύ απλουστευτικά, αν υποθέσουμε ότι αν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που σταθμεύουν σε κάποιο ελληνικό νησί ναι μεν έχουν κάποιες ικανότητες να αντιτάξουν τοπική άμυνα σε περίπτωση εισβολής, αλλά καμιά ικανότητα να προσβάλουν στόχους σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι Τούρκοι μπορούν ανενόχλητοι να επικεντρώσουν την επιθετική τους προσπάθεια σε όποιο ελληνικό νησί επιθυμούν και να καταστείλουν την άμυνα του δια των αριθμών όσο σθεναρή και αν είναι αυτή.

Με άλλα λόγια, το Αιγαίο μπορείς να το υπερασπιστείς μόνο ως ολότητα και όχι ως ξεκομμένα νησιά, απομονωμένα μεταξύ τους. Και γι' αυτό χρειάζεσαι όπλα που μπορούν να ασκήσουν προβολή ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις, δηλαδή "επιθετικά" όπλα. Και φυσικά, οι ικανότητες προβολής ισχύος στην απέναντι ακτή και η λειτουργία ολόκληρης της γραμμής των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων ως ενιαίου χώρου μάχης, είναι θεμελιώδες στοιχείο για την ελληνική αποτροπή στο θέμα του Καστελλόριζου.

Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή στερούμεθα "επιθετικών" ικανοτήτων, είναι σαν να δίνουμε το πράσινο φως στην Τουρκία να προβεί σε ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο με τους όρους της στο Καστελλόριζο και να μας επιβάλει εν συνεχεία τις θέσεις της, αφού δεν θα μπορούμε να αντιδράσουμε σε άλλο σημείο των ελληνοτουρκικών συνόρων.

Με άλλα λόγια, η συζήτηση περί "μερικής αποστρατιωτικοποίησης" ουσιαστικά αποσκοπεί στην καταστροφή των ικανοτήτων άμυνας των ελληνικών νησιών έναντι της τουρκικής πολεμικής μηχανής εν συνόλω. Δηλαδή, στη μετατροπή τους σε ομήρους της Τουρκίας και εν τέλει στην καθυπόταξη της Ελλάδας. Και σε αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατούν οι ΗΠΑ, αν πράγματι ισχύουν όσα υποστηρίζει στο άρθρο του ο κ. Μηλάκας.

Οι ΗΠΑ μετατρέπονται σε εχθρό της Ελλάδας

Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ενώπιον μας το αμείλικτο ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον να μετατρέπεται σε σύντροφο εν όπλοις με την Άγκυρα και να τη βοηθάει εμπράκτως στην προσπάθειά της να ακρωτηριάσει την Ελλάδα. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, οι συνέπειες στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι αναπόφευκτο πως θα είναι δραματικές και μάλλον μη αναστρέψιμες. Ωστόσο, θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει μέσα στις επόμενες ημέρες.

Όπως επίσης αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί και γραφειοκράτες του υπουργείου Εξωτερικών που ζήλεψαν τη μοίρα του Τσολάκογλου και είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν παρόμοιες αξιώσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, επειδή οι σχετικές πληροφορίες ολοένα και πληθαίνουν και προέρχονται και από χείλη που δεν μπορείς να αγνοήσεις, περιμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Αν όντως δεχόμαστε τέτοιες πιέσεις από τους υπερατλαντικούς "συμμάχους" τότε πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους στον ελληνικό λαό και να ζητήσει την στήριξή του σε μια πολιτική εθνικής αντίστασης. Και είμαι σίγουρος ότι θα την έχει.
Φωτογραφία hurriyet.com.tr

Με παρέμβασή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αγκυρα αναφέρεται στις «αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές» Ελλάδας και Τουρκίας, προσφέροντας ευκαιρία πανηγυρισμών στα
τουρκικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία κάνουν λόγο για «Χαστούκι των ΗΠΑ στην Ελλάδα».

Η ανάρτηση

Συγκεκριμένα, με κείμενο που ανάρτησε στο Twitter, η αμερικανική πρεσβεία στην Τουρκία ξεκαθαρίζει ότι ο Χάρτης της Σεβίλλης δεν συνιστά νομικό έγγραφο και συνεπώς δεν έχει δεσμευτική νομική ισχύ για τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων μεταξύ κρατών.

Ποιος είναι ο χάρτης

Ο Χάρτης της Σεβίλλης δημιουργήθηκε όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση ζήτησε από το Πανεπιστήμιο της Σεβίλης να απεικονίσει τις ΑΟΖ των ευρωπαϊκών κρατών με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Συνηθίζεται να αποκαλείται και Χάρτης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Εκπονήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και σε αυτόν καταγράφεται η σύνδεση ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ.

Καθορίζονται, δηλαδή, τα μέγιστα όρια για την Ελλάδα και την Κύπρο, χρησιμοποιώντας την ακτή κάθε κατοικημένου ελληνικού νησιού – ανεξαρτήτως του μεγέθους του και της εγγύτητάς του στις τουρκικές ακτές.

Η Τουρκία δεν δέχεται αυτόν τον χάρτη, κρίνοντας ότι τέτοιες οριοθετήσεις είναι άδικες.

«Ούτε και η ΕΕ… »

Η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αγκυρα σημειώνει στην ανακοίνωσή της πως ούτε και η Ευρωπαϊκή Ενωση θεωρεί αυτόν τον χάρτη ως δεσμευτικό νομικό έγγραφο.


Η ένωση των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου

Και τονίζει, υπογραμμίζοντας την πάγια θέση των ΗΠΑ, πως οι διαφωνίες σε σχέση με τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων θα πρέπει να επιλύονται στη βάση του διεθνούς δικαίου με καλόπιστο διάλογο και διαπραγματεύσεις, ενθαρρύνοντας Ελλάδα και Τουρκία να ξεκινήσουν διερευνητικές συζητήσεις όσο το δυνατόν συντομότερα.

Το ερώτημα στην Κομισιόν

Πρόσφατα, η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ υπέβαλε ερώτημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τον Χάρτη της Σεβίλλης, ζητώντας να πληροφορηθεί εάν αποτελεί σημείο αναφοράς για ακαδημαϊκές μελέτες ή εάν αντικατοπτρίζει τη νομική θέση της ΕΕ για τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο.

Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, η απάντηση της Κομισιόν ήταν πως ο Χάρτης της Σεβίλλης δεν έχει νομική και πολιτική ισχύ.


Χαστούκι των ΗΠΑ στην Ελλάδα για τον Χάρτη της Σεβίλλης, γράφει η ηλεκτρονική έκδοση της Χουριέτ, η οποία μετέδωσε την ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας ως έκτακτη είδηση.

«Οι εξωτερικές εκθέσεις που εκπονούνται από (εξωτερικούς) θεσμούς δεν συνιστούν επίσημα έγγραφα της ΕΕ και δεν έχουν νομική και πολιτική ισχύ για την ΕΕ» ήταν η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τη Χουριέτ.

«Θέματα που σχετίζονται με την οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών και τη χρήση των πόρων σε αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με καλή πίστη, στη βάση του διεθνούς δικαίου, μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων και σύμφωνα με τις σχέσεις καλής γειτονίας», προστίθετο στην απάντηση.

πηγή

του Δημήτρη Μηλάκα

Σύμφωνα με τη γλαφυρή διατύπωση έμπειρου Ελληνα διπλωμάτη «οι Αμερικανοί θέλουν να γυαλίσουν τα παπούτσια του Ερντογάν με τη γλώσσα μας». Για τον σκοπό αυτό ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο θα σπεύσει τις επόμενες μέρες στην Αθήνα με το «αίτημα» της απόσυρσης, από τα ελληνικά νησιά, αμερικανικών οπλικών συστημάτων (πυραύλων που πρόσφατα αναβαθμίστηκαν οι δυνατότητές τους με τον διπλασιασμό του βεληνεκούς τους) τα οποία απειλούν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων…

Όπως από τις 11 του μηνός έχει γράψει το Ποντίκι το θέμα τις «μερικής αποστρατιωτικοποίησης» των ελληνικών νησιών βρίσκεται στο επίκεντρο μια συζήτησης για τη δημιουργία των προϋποθέσεων έναρξης ενός νέου γύρου ελληνοτουρκικών συνομιλιών. Η «μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος» σε κρίσιμες περιοχές της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, δηλαδή σε περιοχές ελληνικής επικράτειας τις οποίες η Τουρκία έχει βάλει στο μάτι, φαίνεται ότι αποτελεί στόχο και απαίτηση, τόσο των Γερμανών Εταίρων όσο και των Αμερικανών «φίλων» και «συμμάχων».

Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε, εξελίσσονται και οι συνομιλίες «τεχνικού» χαρακτήρα στο ΝΑΤΟ μεταξύ Ελλάδα και Τουρκίας οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουμε από τον Τούρκο υπουργό άμυνας!

Κατ αυτόν τον τρόπο, οι φίλτατοι σύμμαχοι και εταίροι ζητούν από την πρόθυμη ελληνική κυβέρνηση να προσέλθει αφοπλισμένη στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία όπου, προφανώς, το θέμα της υφαλοκρηπίδας θα είναι ένα μόνο από τα ζητήματα που θα συζητηθούν. Αυτό που επίσης φαίνεται, από τις πληροφορίες ότι οι ελληνοτουρκικές διερευνητικές συνομιλίες ξανα-αρχίζουν, είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει να ικανοποιήσει τις εν λόγω απαιτήσεις…

Το «αίτημα» του Πομπέο, για την απόσυρση των αμερικανικής κατασκευής πυραυλικών συστημάτων από κάποια ελληνικά νησιά, τα οποία η Ελλάδα δεν παρέλαβε ως δωρεά αλλά χρυσοπλήρωσε για να τα αποκτήσει την αμερικανική πολεμική βιομηχανία, βασίζεται στο επιχείρημα (αν υποτεθεί ότι οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη επιχειρημάτων όταν απευθύνονται σε υποτελείς τους)ότι οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει τις Συνθήκες με τις οποίες αποδόθηκαν τα νησιά στου ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα υπό τον όρο να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!

Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η ασφυκτική πίεση που ασκούν οι Αμερικανοί υπέρ των τουρκικών θέσεων εκδηλώνεται αν και οι ελληνικές κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) διαπραγματεύτηκαν και υπέγραψαν την περιβόητη νέα ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας η οποία υποτίθεται ότι θα διασφάλισε την χώρα από κάθε κίνδυνο αλλά στην ουσία την μετέτρεψε (την χώρα) σε μια απέραντη αμερικανική στρατιωτική βάση. Το γεγονός αυτό εξηγεί και «δικαιολογεί», ως ένα βαθμό, ότι οι Αμερικανοί ψάχνουν ακριβώς εδώ στην Ελλάδα τις πρόθυμες γλώσσες για να γυαλίσουν για λογαριασμό τους τα παπούτσια του Ερντογάν, προκειμένου να τον κρατήσουν κοντά στη δυτική σφαίρα επιρροής.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση συνέντευξη μπορείτε να παρακολουθήσετε από το freedomtv με οικοδεσπότη την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου και καλεσμένο Αλέξανδρο Καζαμία, Επίκουρο Καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κόβεντρυ.

Θέμα της συζήτησης η εξωτερική πολιτική και η Ελληνοτουρκική κρίση.

Σε αυτή τη νέα περίοδο, η Ζωή συζητά για τα θέματα που απασχολούν όλους μας, με τους ανθρώπους που γνωρίζουν!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Υποστηρίξαμε σε προηγούμενα άρθρα μας ότι μια γενική σύρραξη Ελλάδας – Τουρκίας δεν θα έχει νικητές, θα έχει μόνο ηττημένους και θα οδηγήσει πιθανώς στην καταστροφή και των τριών κρατών που θα εμπλακούν (Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία), με τη μορφή που τα γνωρίσαμε στην ιστορία, κάτι που μπορεί να εξυπηρετεί τη στρατηγική ακραίων εξτρεμιστικών κύκλων του παγκόσμιου συστήματος.

Αρκετοί φίλοι επικοινώνησαν ζητώντας διευκρινίσεις για τη σκέψη αυτή, γι’ αυτό θέλουμε να την εξηγήσουμε πιο αναλυτικά. Διαπιστώσαμε επίσης ότι στοιχειώνει τους πάντες η ανάμνηση των Ιμίων, κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια. Το μόνο που δεν μπορεί να συμβεί τώρα είναι μια κρίση τύπου Ιμίων ή «αντι-Ιμίων».

Μερικοί μάλιστα από τους φίλους εξέφρασαν πολύ μεγάλη (και για μένα πολύ ανησυχητική) προκαταβολική υπεραισιοδοξία για την έκβαση μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, υποστηρίζοντας ότι έχουμε τη δυνατότητα να εξασφαλίσουμε, σε κάθε περίπτωση, τακτική υπεροχή. Τακτική υπεροχή όμως, και μάλιστα συντριπτική, είχαν και οι Γιαπωνέζοι στο Περλ Χάρμπορ. Δεν κερδίζονται οι πόλεμοι με τακτική, κερδίζονται με στρατηγική υπεροχή και η στρατηγική υπεροχή είναι κάτι πολύ ευρύτερο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που μας ενδιαφέρει, δεν μπορεί καμία από τις δύο χώρες να κερδίσει στρατιωτικά την άλλη, ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, το κόστος μιας «νίκης» θα είναι κατά πολύ υπέρτερο του οποιουδήποτε κέρδους.

Δεν έχει τώρα πολύ νόημα να αρχίσουμε να μετράμε πόσα αεροπλάνα, φρεγάτες, υποβρύχια και drones διαθέτει κάθε χώρα. ‘Όχι ότι αυτά δεν είναι σημαντικά. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μια από τις δύο χώρες καταφέρνει, με κάποιο τρόπο, να εξουδετερώσει το μεγαλύτερο μέρος της αεροπορίας και του στόλου του αντιπάλου, κάτι εξαιρετικά απίθανο, θα μείνουν στην άλλη πλευρά αρκετά μέσα καταστροφικής ανταπόδοσης και τα κίνητρα να την επιχειρήσει.

Καμιά άμυνα δεν είναι αδιαπέραστη. Δεν χρειάζεται να την περάσει όλη η αεροπορία, όλοι οι πύραυλοι, όλα τα drones, όλα τα οπλικά συστήματα των δύο αντιπάλων. Μερικά να περάσουν – και θα περάσουν μερικά οπωσδήποτε – έχουν επαρκή καταστροφική ισχύ για να πλήξουν τις υποδομές των δύο κρατών, τα διυλιστήρια, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις γέφυρες, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια και άλλες πολύ ζωτικές για την επιβίωση εκατομμυρίων πολιτών των δύο κρατών. Πόσο μάλλον που οι υποδομές αυτές βρίσκονται σε τέσσερα υδροκεφαλικά αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη). Εκεί ζουν πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, πολύ περισσότερο εξαρτημένα από τις υποδομές αυτές από ότι ήταν το 1921 ή το 1941 για να επιβιώσουν. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι από μια τέτοια αναμέτρηση θα υπάρξουν μόνο ηττημένοι.

Σημειωτέον ότι δεν περιλάβαμε τις απολύτως καταστροφικές οικονομικές συνέπειες μιας αναμέτρησης, που τις καταλαβαίνει άλλωστε και μικρό παιδί. Οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν βαθύτατη οικονομική κρίση και σοβαρή υγειονομική. Ακόμα και χωρίς πολεμική αναμέτρηση, μόνο με παρατεταμένη κρίση, περαιτέρω εξοπλιστικοί ανταγωνισμοί και η ζημιά της τουριστικής βιομηχανίας τους, επαρκούν και χωρίς πόλεμο να τις καταστρέψουν.

Δεν περιλάβαμε επίσης την πιθανότατη περαιτέρω σημαντική απομείωση του όποιου περιθωρίου ανεξάρτητης πολιτικής των δύο κρατών.

Δεν θα παρέμβουν οι Αμερικανοί;

Η κλιμάκωση είναι ευκολότερο να συμβεί διότι καμιά από τις δύο πλευρές δεν έχει τα πολιτικά περιθώρια να υποχωρήσει. Αν υποχωρήσει θα ανατραπεί ή θα θέσει εκτός ελέγχου της τις ένοπλες δυνάμεις της. Η πολύ διαδεδομένη πεποίθηση ότι θα παρέμβουν η Αμερική και το ΝΑΤΟ και θα σταματήσουν τη σύρραξη είναι μια μεταφυσική θεολογική πίστη, που στηρίζεται στην εμπειρία του παρελθόντος, δηλαδή σε τελείως διαφορετικές τοπικές και παγκόσμιες συνθήκες. Προσφεύγουμε συνήθως σε αυτή δια λόγους ανακουφιστικής παρηγορίας, γιατί η χώρα δεν έχει τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς για να αναλύσει τις περιφερειακές και διεθνείς συνθήκες και γιατί διαθέτει αμερικανόπληκτη ελίτ.

Στο παρελθόν και τα δύο κράτη ήταν ασφυκτικά ελεγχόμενα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα με την Τουρκία. Και η Δύση ήταν ενωμένη, δεν γινόταν εμφύλιος στην ηγεσία της.

Εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί κανείς να σχεδιάζει αναμέτρηση υπολογίζοντας εκ των προτέρων ότι θα σταματήσει και δεν θα γενικευθεί. Πόσο μάλλον που μια οποιαδήποτε «παρέμβαση» μπορεί να συνοδεύεται από επαχθείς όρους. Πρέπει να πάρει υπόψιν του όλα τα ενδεχόμενα.
Τo casus belli

Δεν μπορεί δυστυχώς μια χώρα όπως η Ελλάδα να αποποιηθεί εντελώς από το εργαλείο της απειλής γενικού πολέμου (που πρέπει βέβαια να παραμένει υπό αυστηρό εθνικό έλεγχο, όχι να επηρεάζεται η χρήση του από φορείς ξένων επιρροών στο ελληνικό κρατικό σύστημα). Πρέπει όμως να προσδιορίσει με σαφήνεια και προς τον εαυτό της και προς την Τουρκία και προς όλους πότε επιφυλάσσει στον εαυτό της το δικαίωμα να το χρησιμοποιήσει χωρίς δισταγμό, κι αυτή η περίπτωση είναι, κατά τη γνώμη μας, όταν απειληθεί εμπράκτως (όχι όταν νομίσει ότι θα απειληθεί) η εδαφική της ακεραιότητα ή οι Έλληνες της Κύπρου, με προέλαση νοτίως της γραμμής εκεχειρίας.

Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς ότι μπορεί να γίνει ανεκτή η οποιαδήποτε άλλη δράση της Τουρκίας, εν προκειμένω η εμφάνιση του σεισμογραφικού πλοίου στα ανοιχτά του Καστελλόριζου ή άλλης νήσου των Δωδεκανήσων, ή το άνοιγμα των Βαρωσίων στην Κύπρο.
Πολεμική και μη πολεμική αποτροπή και ανταπόδοση

Προτού όμως η Ελλάδα φτάσει σε πολεμική εμπλοκή διαθέτει μια πληθώρα πολύ οδυνηρών αποτρεπτικών μέτρων, τόσο προς την ίδια την Τουρκία, όσο και προς τους «συμμάχους» της, τα οποία μπορεί πρώτα να ειδοποιήσει ότι θα τα λάβει και μετά να τα λάβει. Ενδεικτικά αναφέρουμε την απειλή διακοπής της όποιας αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και της λειτουργίας των βάσεών τους, με παράλληλη αναζήτηση αλλού στηρίγματος, όπως έπραξε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1987, την απειλή και εν συνεχεία επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, σε περίπτωση (και μόνο σε περίπτωση) ιδιαίτερα προκλητικών ενεργειών της Άγκυρας, την ενίσχυση των δυνάμεων που πολεμούν κατά της Τουρκίας, την προειδοποίηση προς τη Γερμανία και την ΕΕ ότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί, σε περίπτωση κλιμάκωσης της κρίσης να διακόψει την εξυπηρέτηση του χρέους της και να επιτάξει, για λόγους εθνικής ασφαλείας, τις επιχειρήσεις που έχουν περιέλθει υπό ευρωπαϊκό έλεγχο μπιρ παρά, όπως τον ΟΤΕ, τα αεροδρόμια και τα τραίνα, ότι επίσης θα μπλοκάρει κάθε απόφαση της ΕΕ που εξαρτάται από την ψήφο της.

Θα μου πει τώρα κάποιος ότι το ελληνικό πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να τα κάνει αυτά και θα πάθει έμφραγμα ακόμα κι αν τα σκεφτεί. ‘Όμως δεν είναι προτιμότερο να αρχίσει να τα σκέφτεται, και έχει ήδη τραγικά καθυστερήσει, προτού φτάσει στο πολύ πιο τραγικό δίλημμα «πόλεμος ή συνθηκολόγηση»;

Είπαμε να μας «ρίχνουν» από καιρό σε καιρό οι διαβόητοι, δήθεν «σύμμαχοι» υπέρ της Τουρκίας. Αλλά μόνο ανόητοι μπορούν να πιστέψουν ότι η Άγκυρα θα στείλει σκάφος έξω από το Καστελλόριζο, αν η Αμερική, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους για να την αποτρέψουν, διασώζοντας και την ειρήνη. Αν δεν το κάνουν, τότε πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν υφίστανται πλέον οι συμμαχίες και ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούν ελεύθερα, όπως συμβαίνει σήμερα, το έδαφος, τις θαλάσσιες ζώνες και τον εναέριο χώρο Ελλάδας και Κύπρου. Αυτή η παρατήρηση αφορά και το Ισραήλ, το οποίο έχει σήμερα καθοριστική επιρροή στην πολιτική του Προέδρου Τραμπ.

Δεν είναι βλαξ ο Πούτιν που δεν απήντησε με καταρρίψεις τουρκικών αεροσκαφών στην κατάρριψη του δικού του από τους Τούρκους, ούτε ο Σι που έδωσε πρόσφατα εντολή στις ένοπλες δυνάμεις του «μη χτυπήσετε πρώτοι». Αλλά βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτρέπεις και δεν απαντάς. Αυτά όλα βέβαια απαιτούν ένα πολύ συγκροτημένο και μελετημένο κρατικό και πολιτικό σύστημα, αλλά γι’ αυτό το πρόβλημα δεν έχουμε δυστυχώς λύση.

Κάθε πολιτική χρειάζεται και αξιόπιστο «μπαστούνι» και αξιόπιστο «καρότο», πρέπει να τρομάζει τον αντίπαλο με τις συνέπειες της κλιμάκωσης, πρέπει να του αφήνει και περιθώριο αξιοπρεπούς αποκλιμάκωσης. Αντί για τις φλύαρες, ενίοτε και επιζήμιες κυβερνητικές ανακοινώσεις, χρειάζεται άμεσα κατάρτιση καταλόγου αποτρεπτικών μέτρων. Χρειάζεται στεγανοποίηση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων από όλους τους ξένους. Χρειάζεται και άμεση επικοινωνία μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Επικοινωνία δεν σημαίνει συνθηκολόγηση, υπήρχε και μεταξύ Ουάσιγκτων και Μόσχας κατά την κρίση της Κούβας. Δεν καταλαβαίνουμε επίσης πως, σε μια τέτοια κατάσταση, η Αθήνα δεν έχει διαύλους επικοινωνίας με δυνάμεις εκτός ΝΑΤΟ, όπως στο παρελθόν. (Ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε τον Παπούλια στον Ζίφκωφ το 1987 και ο Μακάριος τον Λυσσαρίδη στη Ρωσία το 1964). Τόσο ανέμελα ασφαλής αισθάνεται η παρούσα κυβέρνηση;

Βέβαια, η επικοινωνία είναι χρήσιμη μόνο αν κάποιος έχει κάτι, και κάτι δικό του, όχι εισαγωγής, να «επικοινωνήσει» στους συνομιλητές του. Αλλά αυτό το πρόβλημα δεν μπορούμε να το λύσουμε, ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Η παγίδα των Ιμίων

Θα κλείσουμε αυτό το κείμενο με ορισμένες παρατηρήσεις σχετικές με τη σημασία και τα μαθήματα των Ιμίων.

Πολλοί άνθρωποι, συνειδητά ή και ασυνείδητα, σκέπτονται με την κρίση των Ιμίων να βαρύνει στη σκέψη τους. Αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο γιατί εγκλωβίζει τη σκέψη, που μπορεί, ασυνείδητα ή όχι, να επιδιώξει να πάρει ρεβάνς για τα ‘Ιμια, χωρίς να συνειδητοποιεί την παγίδα που καραδοκεί. Οι εμπειρίες αυτές είναι οι μόνες που δεν είναι επαναλήψιμες είτε με την ίδια, είτε με την ανάποδη έκβαση. Γι’ αυτό και οι φαντάροι τρέχουν να καλυφθούν σε βομβαρδισμό εκεί που έσκασαν οι οβίδες. Ξέρουν ότι δεν θα ξαναπέσουν εκεί.

Οι στρατηγοί που κερδίζουν πολέμους και ανατρέπουν καταστάσεις δεν είναι αυτοί που εγκλωβίζονται, θετικά ή αρνητικά, στην εμπειρία του παρελθόντος, αλλά αυτοί που αλλάζουν τους κανόνες, κατά μια βασική θέση του Καρλ Φον Κλαούζεβιτς, του μεγαλύτερου θεωρητικού του πολέμου. Κι αυτοί που μελετάνε τους αντιπάλους τους και ξέρουν να τιθασεύουν τα ρεφλέξ τους, ακόμα κι αν είναι ριζωμένα σε μια εθνική συνείδηση αιώνων.

Σημειωτέον ότι αν κάτι ανέδειξε η κρίση των Ιμίων είναι το απειλητικό κενό ιθαγενούς στρατηγικής σκέψης στη χώρα. Από τη μια είχαμε τον Σημίτη, που δικαιολόγησε την συνθηκολόγησή του με την απαράδεκτη συμφωνία Χόλμπρουκ, με το παραπλανητικό δίλημμα «Πόλεμος ή Ειρήνη;»

Από την άλλη όμως έχουμε και εκείνους που αφρόνως στρατιωτικοποίησαν αμέσως την κρίση, αλλά και ήθελαν να χτυπήσει η Ελλάδα γιατί είχε το τακτικό πλεονέκτημα, χωρίς όμως να μπορούν να περιγράψουν τη συνέχεια. Δεν είναι σπουδαίος σκακιστής κάποιος που μπορεί να σκεφτεί μόνο την πρώτη ή τη δεύτερη κίνηση!

Υπήρχαν και τότε πολλές επιλογές μεταξύ της συνθηκολόγησης Σημίτη και του πολέμου. Μεταξύ αυτών και η επιλογή της απειλής επέκτασης των χωρικών υδάτων. Μυαλό δεν υπήρχε και βούληση.

Πάντως σε κάθε περίπτωση δεν συντρέχουν σήμερα οι συνθήκες που καθόρισαν τη μορφή της κρίσης του 1996. Ο κίνδυνος που ίσως υπάρχει είναι, αν το θέλουν ξένες δυνάμεις, να ενθαρρύνουν τους Ελληνες χειριστές στην πεποίθηση ότι μπορεί να πετύχουν αντι-Ίμια.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου