Articles by "Ιράν"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιράν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Στο Ιράν υπάρχουν άνδρες που αποφάσισαν να αντισταθούν στον σκοταδισμό και να υψώσουν το ανάστημά τους, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη στήριξή τους στον αγώνα των γυναικών για ελευθερία.

Εβελίνα Μάνου

Οι μάχες κερδίζονται όταν είναι συλλογικές. Κι αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι του Ιράν έχουν πια αντιληφθεί. Γι' αυτό, άλλωστε, τα τελευταία 24ωρα η χώρα φλέγεται.

Η κρατική δολοφονία της Μαχσά Αμινί επειδή "δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της" αποτέλεσε το ύστατο έγκλημα ενός αυταρχικού κράτους που εδώ και χρόνια κρατά τις γυναίκες του υπό καθεστώς πλήρους ανελευθερίας.

Γυναίκες και άνδρες έχουν κατακλύσει τους δρόμους της Τεχεράνης. "Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία" ακούγεται από χιλιάδες φωνές που έχουν ενωθεί ενάντια στον θρησκευτικό σκοταδισμό που έχει εγκαθιδρύσει στη χώρα ένα σύστημα εξόφθαλμης αδικίας.

Αυτή τη φορά, στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι γυναίκες δεν είναι μόνες τους. Στο πλάι τους στέκονται γενναίοι άνδρες, που υψώνοντας το ανάστημά τους απέναντι στην ανισότητα, παλεύουν για τα αυτονόητα.

Σε μια συμβολική κίνηση υποστήριξης, ο Ιρανός ποδοσφαιριστής Μοχάμεντ Νίκναφς ξύρισε τα μαλλιά του αναρτώντας το σχετικό βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Την ίδια ώρα δεκάδες άλλοι καίνε μαντίλια και επιτίθενται στην αστυνομία που εμμένει σε μια προσπάθεια περιορισμού των κινητοποιήσεων.
Τον γύρο του διαδικτύου κάνει και η φωτογραφία ενός Ιρανού που προτάσσει το σώμα του και δέχεται πλαστικές σφαίρες, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τις διαδηλώτριες και δηλώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη του.


Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφορεί ακόμα ένα βίντεο στο οποίο φαίνεται ένας άνδρας φαίνεται να επιτίθεται αναίτια σε μια γυναίκα σε δημόσιο χώρο, χτυπώντας την στο πρόσωπο. Η βίαιη πράξη του δεν μπόρεσε να μείνει ατιμώρητη.


Στο σύγχρονο Ιράν η μαντίλα επιβάλλεται δια νόμου. Οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να την φορούν διαφορετικά επεμβαίνει η αστυνομία των ηθών και τις συλλαμβάνει.

Η τιμωρία τους μπορεί να ποικίλει. Από χρηματικό πρόστιμο, φυλάκιση ή μαστίγωμα, ανάλογα με το τι θα αποφανθεί το δικαστήριο, το οποίο πολλές φορές εξαντλεί την αυστηρότητά του.

Η 22χρονη Μαχσά Αμινί, που καταγόταν από την επαρχία Κουρδιστάν του Ιράν, συνελήφθη στις 13 Σεπτεμβρίου στην Τεχεράνη, την οποία επισκεπτόταν με την οικογένειά της επειδή "δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της".

Σε ανακοίνωσή τους, οι αρχές επιβεβαίωσαν τον θάνατό της Αμινί επισημαίνοντας ότι "δεν υπήρξε σωματική επαφή" μεταξύ των αστυνομικών και της νεαρής γυναίκας. Από τη μεριά του ο αρχηγός της αστυνομίας της Τεχεράνης έκανε λόγο για ένα "ατυχές" και "λυπηρό" συμβάν.

Πόσο ατυχής και λυπηρός μπορεί να είναι ο θάνατος ενός 22χρονου κοριτσιού που τόλμησε να αφήσει τα μαλλιά της να φανούν αψηφώντας τους νόμους του κράτους;

Τα τελευταία 24ωρα το Ιράν εξεγείρεται και μαζί του εκατομμύρια πολίτες που πιστεύουν ακόμα στη δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Πέπε Εσκομπάρ / https://reseauinternational.net/19.7.22

Οι ευρασιατικοί μεγα-οργανισμοί και τα αντίστοιχα έργα τους συγκλίνουν τώρα με ταχύτητα ρεκόρ, με τον έναν παγκόσμιο κόμβο πολύ μπροστά από τον άλλο.

Ο πόλεμος του οικονομικού διαδρόμου βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με την πρώτη ροή εμπορευμάτων από τη Ρωσία στην Ινδία μέσω του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) ήδη σε εξέλιξη .

Πολύ λίγοι άνθρωποι, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, γνωρίζουν ότι αυτό το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολύ καιρό: η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και Ινδίας για τη δημιουργία μιας ευρασιατικής εμπορικής οδού συντομότερη και φθηνότερη μέσω της Κασπίας Θάλασσας (σε σύγκριση με τη Διώρυγα του Σουέζ ) υπογράφηκε για πρώτη φορά το 2000, πριν από την 11η Σεπτεμβρίου.

Το INSTC, σε πλήρως λειτουργικό τρόπο, αποτελεί ένδειξη ενός ισχυρού χαρακτηριστικού της ευρασιατικής ολοκλήρωσης – παράλληλα με την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI), τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU) και, τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό. , αυτού που περιέγραψα ως « Πιπελινιστάν » πριν από δύο δεκαετίες.

Η Κασπία Θάλασσα είναι το κλειδί

Ας δούμε πρώτα πώς αλληλεπιδρούν αυτά τα διανύσματα.

Η γένεση της τρέχουσας επιτάχυνσης βρίσκεται στην πρόσφατη επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ασγκαμπάτ, την πρωτεύουσα του Τουρκμενιστάν, για την 6η Σύνοδο Κορυφής της Κασπίας. Αυτό το γεγονός όχι μόνο εμβάθυνε την εξελισσόμενη στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Ιράν, αλλά, πολύ σημαντικό, τα πέντε κράτη που συνορεύουν με την Κασπία Θάλασσα συμφώνησαν ότι δεν θα επιτρέπονταν επιτόπου κανένα πολεμικό πλοίο ή βάσεις του ΝΑΤΟ.

Αυτό καθιστά την Κασπία Θάλασσα εικονική ρωσική λίμνη και, σε μικρότερο βαθμό, ιρανική, χωρίς να διακυβεύονται τα συμφέροντα των τριών «stans», του Αζερμπαϊτζάν, του Καζακστάν και του Τουρκμενιστάν. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, η Μόσχα έχει σφίξει τη λαβή της στην Κεντρική Ασία κατά ένα βαθμό.

Καθώς η Κασπία Θάλασσα συνδέεται με τη Μαύρη Θάλασσα με κανάλια του Βόλγα που κατασκευάστηκαν από την πρώην ΕΣΣΔ, η Μόσχα μπορεί πάντα να υπολογίζει σε ένα εφεδρικό ναυτικό που αποτελείται από μικρά πλοία – πάντα εξοπλισμένα με ισχυρούς πυραύλους – τα οποία μπορούν να μεταφερθούν σε μια στιγμή στο Μαύρο Θάλασσα αν χρειαστεί.

Η ενίσχυση των εμπορικών και οικονομικών δεσμών με το Ιράν συμβαδίζει τώρα με την προσάρτηση των τριών «stans» στη ρωσική μήτρα. Η πλούσια σε φυσικό αέριο δημοκρατία του Τουρκμενιστάν, από την πλευρά της, ήταν ιστορικά ιδιοσυγκρασιακή – εκτός από το γεγονός ότι έχει δεσμεύσει το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών της στην Κίνα.

Υπό έναν αναμφισβήτητα πιο πραγματιστικό νεαρό ηγέτη, τον Πρόεδρο Serdar Berdimuhamedow, το Ashgabat μπορεί τελικά να επιλέξει να γίνει μέλος της SCO ή/και της EAEU.

Το Αζερμπαϊτζάν, ένα κράτος που συνορεύει με την Κασπία Θάλασσα, παρουσιάζει μια περίπλοκη περίπτωση: παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου, προσεγγίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) για να γίνει εναλλακτικός προμηθευτής ενέργειας στη Ρωσία, αλλά δεν είναι προς το παρόν.


Η σύνδεση με τη Δυτική Ασία

Η εξωτερική πολιτική του Ιράν υπό την προεδρία του Ebrahim Raisi είναι σαφώς μέρος μιας ευρασιατικής και παγκόσμιας τροχιάς. Η Τεχεράνη θα ενσωματωθεί επίσημα στην SCO ως πλήρες μέλος στην επικείμενη σύνοδο κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στη Σαμαρκάνδη τον Σεπτέμβριο, ενώ έχει κατατεθεί η επίσημη αίτησή της για ένταξη στις BRICS .

Ο Purnima Anand, επικεφαλής του Διεθνούς Φόρουμ BRICS, δήλωσε ότι η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος επιθυμούν επίσης να ενταχθούν στους BRICS. Εάν αυτό συνέβαινε, μέχρι το 2024 θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στο δρόμο προς έναν ισχυρό κόμβο της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, σταθερά εδραιωμένος σε έναν από τους βασικούς θεσμούς του πολυπολικού κόσμου.

Καθώς ο Πούτιν κατευθύνεται στην Τεχεράνη την επόμενη εβδομάδα για τριμερείς συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και Τουρκίας, φαινομενικά για τη Συρία, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι βέβαιο ότι θα θίξει το θέμα των BRICS.

Η Τεχεράνη λειτουργεί σε δύο παράλληλα διανύσματα. Εάν το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA) αναβιώσει – μια αρκετά απομακρυσμένη πιθανότητα όπως έχουν τα πράγματα, δεδομένων των τελευταίων φασαριών στη Βιέννη και τη Ντόχα – θα αντιπροσώπευε μια τακτική νίκη. Ωστόσο, η πορεία προς την Ευρασία είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο στρατηγικής.

Στο πλαίσιο του INSTC, το Ιράν θα κάνει την καλύτερη δυνατή χρήση του κρίσιμου γεωστρατηγικού λιμανιού του Μπαντάρ Αμπάς – που απλώνεται στον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν, στο σταυροδρόμι της Ασίας, της Αφρικής και της ινδικής υποηπείρου.

Ωστόσο, ακόμη και αν μπορεί να παρουσιαστεί ως μια μεγάλη διπλωματική νίκη, είναι σαφές ότι η Τεχεράνη δεν θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί πλήρως τη συμμετοχή της στις BRICS εάν οι δυτικές –και ιδιαίτερα οι αμερικανικές– κυρώσεις δεν αρθούν πλήρως.


Αγωγοί και «στασάκια»

Μπορεί να προβληθεί ένα πειστικό επιχείρημα ότι η Ρωσία και η Κίνα θα μπορούσαν τελικά να καλύψουν το δυτικό τεχνολογικό κενό στη διαδικασία ανάπτυξης του Ιράν. Όμως πλατφόρμες όπως το INSTC, το UEE και ακόμη και τα BRICS μπορούν να επιτύχουν πολλά περισσότερα.

Μέσω του «Πιπελινιστάν», ο πόλεμος των οικονομικών διαδρόμων γίνεται ακόμη πιο περίπλοκος. Η δυτική προπαγάνδα απλά δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι το Αζερμπαϊτζάν, η Αλγερία, η Λιβύη, οι σύμμαχοι της Ρωσίας στον ΟΠΕΚ και ακόμη και το Καζακστάν δεν επιθυμούν πραγματικά να αυξήσουν την παραγωγή πετρελαίου τους για να βοηθήσουν την Ευρώπη .

Το Καζακστάν είναι μια δύσκολη υπόθεση: είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στην Κεντρική Ασία και προορίζεται να γίνει σημαντικός προμηθευτής φυσικού αερίου, αμέσως μετά τη Ρωσία και το Τουρκμενιστάν. Περισσότερα από 250 κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου λειτουργούν στο Καζακστάν από 104 εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων δυτικών ενεργειακών κολοσσών όπως η Chevron, η Total, η ExxonMobil και η Royal Dutch Shell.

Ενώ οι εξαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και πετρελαϊκών προϊόντων αντιπροσωπεύουν το 57% των εξαγωγών του Καζακστάν, το φυσικό αέριο ευθύνεται για το 85% του προϋπολογισμού του Τουρκμενιστάν (80% των εξαγωγών πηγαίνουν στην Κίνα). Είναι ενδιαφέρον ότι το Galkynysh είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον πλανήτη.

Σε σύγκριση με άλλες «stans», το Αζερμπαϊτζάν είναι ένας σχετικά μικρός παραγωγός (αν και το πετρέλαιο αντιπροσωπεύει το 86% των συνολικών εξαγωγών του) και ουσιαστικά χώρα διέλευσης. Οι φιλοδοξίες του Μπακού για υπερπλούτο επικεντρώνονται στον Νότιο Διάδρομο Φυσικού Αερίου, ο οποίος περιλαμβάνει τουλάχιστον τρεις αγωγούς: Μπακού-Τφλίδα-Ερζερούμ (BTE), τον αγωγό φυσικού αερίου Trans-Atolian (TANAP) που πιλοτάρεται από τους Τούρκους και τον αγωγό φυσικού αερίου Trans-Adriatic ( ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ).

Το πρόβλημα με αυτό το φεστιβάλ ακρωνύμιων – BTE, TANAP, TAP – είναι ότι όλοι χρειάζονται τεράστιες ξένες επενδύσεις για να αυξήσουν την ικανότητά τους, κάτι που λείπει πολύ από την ΕΕ καθώς κάθε ευρώ δεσμεύεται από μη εκλεγμένους ευρωκράτες των Βρυξελλών για να «υποστηρίξει» τη μαύρη τρύπα που είναι η Ουκρανία. Τα ίδια οικονομικά ζητήματα ισχύουν για έναν πιθανό αγωγό φυσικού αερίου στην Κασπία που θα συνδεόταν τόσο με τον TANAP όσο και με τον TAP.

Στον πόλεμο του οικονομικού διαδρόμου -το κεφάλαιο "Pipelinistan" - μια κρίσιμη πτυχή είναι ότι οι περισσότερες εξαγωγές πετρελαίου του Καζακστάν προς την ΕΕ διέρχονται από τη Ρωσία, μέσω της Κοινοπραξίας των Αγωγών Κασπίας (CPC). Εναλλακτικά, οι Ευρωπαίοι σκέφτονται για μια ακόμη ασαφή διεθνή διαδρομή μεταφοράς της Κασπίας, γνωστή και ως Μέσος Διάδρομος (Καζακστάν-Τουρκμενιστάν-Αζερμπαϊτζάν-Γεωργία-Τουρκία). Το συζήτησαν ενεργά στις Βρυξέλλες τον περασμένο μήνα.

Συνοπτικά, η Ρωσία διατηρεί τον πλήρη έλεγχο της σκακιέρας του αγωγού στην Ευρασία (και δεν μιλάμε καν για τους αγωγούς Siberian Force 1 και 2 που διαχειρίζεται η Gazprom που οδηγούν στην Κίνα).

Τα στελέχη της Gazprom γνωρίζουν πολύ καλά ότι αποκλείεται η ταχεία αύξηση των εξαγωγών ενέργειας προς την ΕΕ. Λαμβάνουν επίσης υπόψη τη Σύμβαση της Τεχεράνης – η οποία βοηθά στην πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης και στη διατήρηση της περιβαλλοντικής ακεραιότητας της Κασπίας Θάλασσας, που υπογράφηκε από τα πέντε παραποτάμια μέλη.


Σπάζοντας το BRI στη Ρωσία

Η Κίνα, από την πλευρά της, είναι πεπεισμένη ότι ένας από τους κύριους στρατηγικούς εφιάλτες της θα μπορούσε τελικά να εξαφανιστεί. Η περίφημη « Απόδραση από τη Μαλάκα » πρόκειται να υλοποιηθεί, σε συνεργασία με τη Ρωσία, μέσω της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής, η οποία θα συντομεύσει τον εμπορικό διάδρομο και τη συνδεσιμότητα μεταξύ Ανατολικής Ασίας και Βόρειας Ευρώπης, μειώνοντάς τον από 11.200 ναυτικά μίλια σε μόλις 6.500 ναυτικά μίλια. Είναι το πολικό δίδυμο του INSTC.

Αυτό εξηγεί επίσης γιατί η Ρωσία ήταν απασχολημένη με την κατασκευή μιας τεράστιας σειράς παγοθραυστικών τελευταίας τεχνολογίας.

Έτσι, εδώ έχουμε μια διασύνδεση των Νέων Δρόμων του Μεταξιού (το INSTC τρέχει παράλληλα με το BRI και το UEE), το Pipelinistan και τη Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή, έτοιμο να διακόψει πλήρως τη δυτική εμπορική κυριαρχία.

Βέβαια, οι Κινέζοι το σχεδίαζαν εδώ και αρκετό καιρό. Η πρώτη Λευκή Βίβλος για την Αρκτική Πολιτική της Κίνας, τον Ιανουάριο του 2018, έδειξε ήδη πώς το Πεκίνο στοχεύει, «από κοινού με άλλα κράτη» (εννοώντας τη Ρωσία), να εφαρμόσει θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους της Αρκτικής σε μέρος του Πολικού Δρόμου του Μεταξιού.

Και σαν ρολόι, ο Πούτιν στη συνέχεια επιβεβαίωσε ότι η διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας θα πρέπει να αλληλεπιδρά και να συμπληρώνει τον κινεζικό θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού.

Η οικονομική συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας εξελίσσεται σε τόσα σύνθετα και συγκλίνοντα επίπεδα που και μόνο να την παρακολουθείς σε προκαλεί ζαλάδα.

Μια πιο λεπτομερής ανάλυση θα αποκαλύψει μερικά από τα λεπτότερα σημεία, για παράδειγμα πώς αλληλεπιδρούν το BRI και το SCO, και πώς τα έργα BRI θα πρέπει να προσαρμοστούν στον μεθυστικό απόηχο της Επιχείρησης Z της Μόσχας στην Ουκρανία, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη των Κεντρικών και Οι διάδρομοι της Δυτικής Ασίας.

Είναι ακόμα σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι ένας από τους κύριους στρατηγικούς στόχους της Ουάσιγκτον στον αδυσώπητο Υβριδικό Πόλεμο κατά της Ρωσίας ήταν πάντα η διάρρηξη των διαδρόμων BRI που διασχίζουν το ρωσικό έδαφος.

Όπως έχουν τα πράγματα, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεκάδες έργα BRI στον τομέα της βιομηχανίας και των επενδύσεων και της διασυνοριακής διαπεριφερειακής συνεργασίας θα εδραιώσουν τελικά την αντίληψη της Ρωσίας για τη Μεγάλη Εταιρική Σχέση Ευρασία – η οποία βασικά περιλαμβάνει την καθιέρωση πολυμερούς συνεργασίας με ένα ευρύ φάσμα εθνών που ανήκουν σε οργανισμούς όπως η EAEU, η SCO, οι BRICS και η ASEAN.

Καλώς ήρθατε στη νέα ευρασιατική μάντρα: Δημιουργήστε οικονομικούς διαδρόμους, όχι πόλεμο.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: The Cradle

Μετάφραση Διεθνούς Δικτύου


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Να μην λαμβάνει εντολές από την Ουάσιγκτον καλεί την Αθήνα η Τεχεράνη - «Ο κ. Μπλίνκεν πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η εποχή που οι ΗΠΑ επέβαλαν μόνες τους κανόνες τους στον κόσμο έχει παρέλθει» λέει ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών

Το Ιράν κάλεσε την Ελλάδα, να συνεργασθεί για την επίλυση της κρίσης χωρίς την ανάμειξη των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά την σύλληψη των δύο ελληνικών τάνκερ από τις ιρανικές δυνάμεις στον Κόλπο, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuter's.

Η Τεχεράνη πραγματοποίησε στρατιωτική επιχείρηση κατά των ελληνικών τάνκερ, αφού η Αθήνα είχε ακινητοποιήσει προηγουμένως υπό ιρανική σημαία τάνκερ, ενώ στην συνέχεια, οι ΗΠΑ κατέσχεσαν το φορτίο πετρελαίου που αυτό μετέφερε, στο πλαίσιο των αμερικανικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί κατά της Τεχεράνης.

Αμερικανοί και έλληνες διπλωμάτες κάλεσαν το Ιράν να απελευθερώσει αμέσως τα ελληνικά τάνκερ. Ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον υποστηρίζει την Ελλάδα «μπροστά σε αυτήν την αδικαιολόγητη σύλληψη».

«Ο κ. Μπλίνκεν πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η εποχή που οι ΗΠΑ επέβαλλαν μόνες τους τους κανόνες τους στον κόσμο έχει παρέλθει», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Σαΐντ Χατιμπζαντέχ, σύμφωνα με το Reuters, και χαρακτήρισε την Ουάσινγκτον «μεγαλύτερο παράγοντα διατάραξης του ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο».

«Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι το να λαμβάνει εντολές από μία τρίτη πλευρά είναι σημαντικότερο για εκείνη ... Αλλά πιστεύουμε ότι οι σχέσεις ανάμεσα στο Ιράν και την Ελλάδα πρέπει να παραμείνουν καλοπροαίρετες», δήλωσε ο εκπρόσωπος στους δημοσιογράφους.

«Συμβουλεύω την ελληνική κυβέρνηση να λάβει την νόμιμη και δικαστική οδό για το θέμα αυτό χωρίς φανφάρες», είπε προσθέτοντας ότι η κατάσταση της υγείας των μελών του πληρώματος των ελληνικών πλοίων είναι καλή και ότι βρίσκονται σε τηλεφωνική επικοινωνία με τις οικογένειές τους.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


PEPE ESCOBAR • JANUARY 21, 2022
Μετάφραση : Μ. Στυλιανού

Τρεις δεν είναι πλήθος: Η σύνοδος κορυφής Ιράν-Ρωσίας αυτή την εβδομάδα, παράλληλα με στρατιωτικές ασκήσεις Ρωσίας- Ιράν-Κίνας στη Θάλασσα του Ομάν, εν όψει συνάντησης Σι-Πούτιν σε δύο εβδομάδες, υποδηλώνει ένα ταχέως προωθούμενο στρατηγικό όραμα για τις τρεις Ευρασιατικές δυνάμεις.

Η επίσημη επίσκεψη του Ιρανού προέδρου Ιμπραήμ Ραϊσί στη Ρωσία, μετά από πρόσκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν, προκάλεσε μια από τις πιο εντυπωσιακές γεωπολιτικές εικόνες του 21ου αιώνα: Τον Ραϊσί να κάνει τις απογευματινές προσευχές του στο Κρεμλίνο.

Αναμφισβήτητα, περισσότερο από τις ώρες των σταθερών συζητήσεων για τους γεωπολιτικούς, γεωοικονομικούς, ενεργειακούς, εμπορικούς, γεωργικούς, μεταφορών και αεροδιαστημικούς φακέλους, αυτή η απεικόνιση θα αποτυπωθεί σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο ως ένα εύγλωττο σύμβολο της συνεχιζόμενης, αδυσώπητης διαδικασίας ευρασιατικής ολοκλήρωσης.

Ο Ραϊσί πήγε στο Σότσι και στη Μόσχα έτοιμος να προσφέρει στον Πούτιν ουσιαστική συνέργεια για να αντιμετωπίσει μια παρακμάζουσα, μονοπολική αυτοκρατορία όλο και πιο επιρρεπή στον παραλογισμό. Κατέστησε σαφές στην αρχή των τριών ωρών των συζητήσεών του με τον Πούτιν ότι: Η ανανεωμένη σχέση μας δεν πρέπει να είναι «βραχυπρόθεσμη ή τακτική – θα είναι μόνιμη και στρατηγική».

Ο Πούτιν πρέπει να απολάμβανε τους χειμάρρους νοήματος που δημιουργήθηκαν σε μία από τις δηλώσεις του Ραϊσί: «Αντιστεκόμαστε στους Αμερικανούς για περισσότερα από 40 χρόνια».

Ωστόσο, πολύ πιο παραγωγικό, ήταν «ένα έγγραφο στρατηγικής συνεργασίας» μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας, το οποίο ο Ραϊσί και η ομάδα του παρουσίασαν σε Ρώσους αξιωματούχους.

Ο Ραϊσί τόνισε ότι αυτός ο οδικός χάρτης «μπορεί να καθορίσει την προοπτική για τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά», ή τουλάχιστον να διευκρινίσει «τη μακροπρόθεσμη στρατηγική αλληλεπίδραση μεταξύ της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και της Ρωσικής Ομοσπονδίας».

Ο υπουργός Εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν επιβεβαίωσε ότι και οι δύο πρόεδροι ανέθεσαν στους κορυφαίους διπλωμάτες τους να εργαστούν για τον οδικό χάρτη. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για την επικαιροποίηση προηγούμενης 20ετούς συνθήκης συνεργασίας που υπεγράφη το 2001, η οποία αρχικά προοριζόταν να διαρκέσει 10 χρόνια και στη συνέχεια παρατάθηκε δύο φορές για πέντε χρόνια.

Βασικό στοιχείο της νέας 20ετούς στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο γειτόνων είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα ευρασιατικό δίκτυο εκκαθάρισης, που θα έχει σχεδιαστεί για να ανταγωνίζεται το SWIFT, το παγκόσμιο σύστημα ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ τραπεζών.

Ξεκινώντας από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα (RIC), ο μηχανισμός αυτός έχει τη δυνατότητα να ενώσει τα κράτη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), της Οικονομικής Ένωσης Εurasia (EAEU), του ASEAN, του BRICS και άλλων περιφερειακών οργανισμών εμπορίου/ασφάλειας. Το συνδυασμένο γεωοικονομικό βάρος όλων αυτών των παραγόντων θα προσελκύσει αναπόφευκτα πολλούς άλλους σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, ακόμη και από την Ευρώπη.

Η βάση υπάρχει ήδη. Η Κίνα εγκαινίασε το διασυνοριακό διατραπεζικό σύστημα πληρωμών (CIPS) το 2015, χρησιμοποιώντας το γουάν. Η Ρωσία ανέπτυξε το σύστημα μεταφοράς οικονομικών μηνυμάτων (SPFS). Η οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου, ρώσο-κινεζικού χρηματοπιστωτικού συστήματος με τη σύνδεση των δύο δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα. Το κύριο ερώτημα είναι της επιλογής του τυποποιημένου νομίσματος - ενδεχομένως του γουάν.

Μόλις το σύστημα τεθεί σε λειτουργία, αυτό θα είναι ιδανικό για το Ιράν, το οποίο θέλει πολύ να αυξήσει το εμπόριο με τη Ρωσία, αλλά παραμένει ανάπηρο από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Το Ιράν έχει ήδη υπογράψει εμπορικές συμφωνίες και συμμετέχει σε μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξη τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.

Ο νέος χάρτης πορείας

Όταν ο Amir-Abdollahian περιέγραψε την επίσκεψη του Raisi στη Ρωσία ως «σημείο καμπής στην πολιτική της καλής γειτονίας και κοιτάζοντας προς την Ανατολή», έδινε τη σύντομη εκδοχή του οδικού χάρτη που ακολούθησε η νέα ιρανική κυβέρνηση: «μια γειτονική πολιτική, μια πολιτική με επίκεντρο την Ασία με επίκεντρο την Ανατολή και μια διπλωματία με επίκεντρο την οικονομία».

Αντίθετα, η μόνη de facto «πολιτική» που ανέπτυξε η συλλογική Δύση κατά τόσο της Ρωσίας όσο και του Ιράν είναι οι κυρώσεις. Συνεπώς, η εκμηδένισή τους βρίσκεται στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης για τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Το Ιράν και τα ΕΑΕ έχουν ήδη προσωρινή συμφωνία. Αυτό που χρειάζονται, αργά ή γρήγορα, είναι να γίνουν πλήρεις εταίροι σε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών.

Ενώ ο Amir-Abdollahian επαίνεσε την επίλυση διαφορών με γείτονες όπως το Ιράκ και το Τουρκμενιστάν, και την αναδιαμόρφωση της διπλωματικής σκακιέρας με το Ομάν, το Κατάρ, το Κουβέιτ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ακόμη και τη Σαουδική Αραβία, ο Πρόεδρος Raisi – απευθυνόμενος στη ρωσική Βουλή – επέλεξε να περιγράψει λεπτομερώς πολύπλοκα ξένα σχέδια για την αποστολή δικτύων τρομοκρατών Takfiri σε «νέες αποστολές από τον Καύκασο στην Κεντρική Ασία».

Όπως είπε ο Ραϊσί, "η εμπειρία έχει δείξει ότι μόνο η καθαρή Ισλαμική σκέψη μπορεί να αποτρέψει το σχηματισμό εξτρεμισμού και τρομοκρατίας Τακφιρί".

Ο Raisi ήταν αμείλικτος για την Αυτοκρατορία: «Η στρατηγική της κυριαρχίας έχει πλέον αποτύχει, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην πιο αδύναμη θέση τους και η δύναμη των ανεξάρτητων εθνών βιώνει ιστορική ανάπτυξη». Και σίγουρα γοήτευσε τη ρωσική Βουλή με την ανάλυση του ΝΑΤΟ:

"Το ΝΑΤΟ συμμετέχει σε διείσδυση στους γεωγραφικούς χώρους διαφόρων χωρών με το πρόσχημα της προστασίας. Και πάλι, απειλούν ανεξάρτητα κράτη. Η εξάπλωση του δυτικού μοντέλου, η αντίθεση στις ανεξάρτητες δημοκρατίες, η αντίθεση στην αυτοπροσδιορισμό των λαών – αυτό ακριβώς περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη του ΝΑΤΟ. Είναι μόνο μια εξαπάτηση, βλέπουμε την εξαπάτηση στη συμπεριφορά τους, η οποία τελικά θα οδηγήσει στη διάλυσή τους."

Το κύριο θέμα του Raisi ήταν η «αντίσταση», και αυτό αποτυπώθηκε σε όλες τις συναντήσεις του. Τόνισε ιδιαίτερα τις αφγανικές και ιρακινές αντιστάσεις: «Στη σύγχρονη εποχή, η έννοια της αντίστασης διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις εξισώσεις αποτροπής».

Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει να κάνει με αυτή την αντίσταση: «Σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους ανάπτυξης του Ιράν, κάθε φορά που το έθνος μας έχει υψώσει το λάβαρο του εθνικισμού, της ανεξαρτησίας ή της επιστημονικής ανάπτυξης, έχει αντιμετωπίσει κυρώσεις και πιέσεις από τους εχθρούς του ιρανικού έθνους», τόνισε ο Ραϊσί.

Σχετικά με τη πυρηνική συμφωνία, με το νέο γύρο διαπραγματεύσεων στη Βιέννη, που για όλους τους πρακτικούς σκοπούς εξακολουθεί να έχει ακυρωθεί, ο Ραϊσί δήλωσε, "η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν εξετάζει σοβαρά την επίτευξη συμφωνίας εάν τα άλλα μέρη σοβαρολογούν για την αποτελεσματική και λειτουργική άρση των κυρώσεων".

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης Mohammad Marandi, τώρα στη Βιέννη ως υψηλόβαθμος σύμβουλος της ιρανικής αντιπροσωπείας, συγκρίνει την εμπειρία του με τις αρχικές διαπραγματεύσεις JCPOA το 2015, όπου ήταν παρατηρητής. Ο Μαράντι σημειώνει ότι όσον αφορά τους Αμερικανούς, «είναι η ίδια νοοτροπία: Είμαστε το αφεντικό, έχουμε ειδικά προνόμια." "Δεν επίκειται συμφωνία", τονίζει. Οι Αμερικανοί αρνούνται να παράσχουν εγγυήσεις: «Το κύριο πρόβλημα είναι το πεδίο εφαρμογής των κυρώσεων, θέλουν να διατηρήσουν πολλές από αυτές στη θέση τους. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν τη JCPOA. Βασικά έχουν την ίδια στάση όπως κατά τη προεδρία του Τραμπ.»

Ο Marandi προτείνει πρακτικές λύσεις. Κατάργηση όλων των κυρώσεων μέγιστης πίεσης. Αποδεχτείτε "μια λογική διαδικασία επαλήθευσης, εάν δεν έχετε καμία πρόθεση να εξαπατήσετε ξανά τον ιρανικό λαό". Δώστε εγγυήσεις ώστε "Οι Ιρανοί να γνωρίζουν ότι δεν θα παραβιάσετε ξανά τη συμφωνία. Το Ιράν δεν θα δεχθεί απειλές ή προθεσμίες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων". Είναι απίθανο οι Αμερικανοί να δεχτούν ποτέ κάτι από τα παραπάνω.

Η αντίθεση μεταξύ των διοικήσεων Raisi και του προκατόχου του Rouhani είναι έντονη: "Με την ελπίδα να πάρει κάτι από τη Δύση, η προηγούμενη κυβέρνηση σπατάλησε σοβαρές ευκαιρίες τόσο με την Κίνα όσο και με τη Ρωσία. Τώρα είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία», λέει ο Marandi.

Η κινεζική πλευρά είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ο Marandi σημειώνει πώς ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Amir-Abdolliahan μόλις επέστρεψε από την Κίνα και πως το μόνο έθνος στη Δυτική Ασία από το οποίο μπορούν να εξαρτώνται αξιόπιστα οι Κινέζοι είναι το Ιράν. Αυτό είναι ενσωματωμένο στην 20ετή στρατηγική συμφωνία τους, πολλές θετικές πτυχές της οποίας θα πρέπει να υιοθετηθούν από τον μηχανισμό Ρωσίας-Ιράν.


Οι γενεαλόγοι ενός νέου κόσμου

Η ουσία της έκθεσης του Raisi στη Δούμα (Ρωσική Βουλή) είναι ότι το Ιράν κερδίζει μάχες σε δύο διαφορετικά μέτωπα: κατά της τρομοκρατίας Salafi-τζιχάντ και κατά της αμερικανικής εκστρατείας μέγιστης οικονομικής πίεσης.

Και αυτό τοποθετεί το Ιράν σε πολύ καλή θέση ως εταίρο της Ρωσίας, με το «εκτεταμένο οικονομικό δυναμικό του, ειδικά στους τομείς της ενέργειας, του εμπορίου, της γεωργίας, της βιομηχανίας και της τεχνολογίας».

Γεωοικονομικά, ο Ραϊσί σημείωσε πως "η προνομιακή γεωγραφική θέση του Ιράν, ειδικά στο διάδρομο Βορρά-Νότου, μπορεί να καταστήσει το εμπόριο από την Ινδία στη Ρωσία και την Ευρώπη λιγότερο ακριβό και πιο ανθηρό".

Ήδη από το 2002, η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία υπέγραψαν συμφωνία για τη δημιουργία του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC), ενός πολύτροπου δικτύου μεταφοράς 7.200 χιλιομέτρων/σιδηροδρομικού/οδικού φορτίου που συνδέει την Ινδία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Ρωσία και την Κεντρική Ασία μέχρι την Ευρώπη ως εναλλακτικό διάδρομο μεταφορών προς τη διώρυγα του Σουέζ. Τώρα ο Πούτιν και ο Ραϊσί θέλουν μέγιστη ώθηση για το INSTC.

Η επίσκεψη του Ραϊσί πραγματοποιήθηκε λίγο πριν ξεκινήσει στη Θάλασσα του Ομάν μια κρίσιμη κοινή άσκηση, με την κωδική ονομασία «Ζώνη Θαλάσσιας Ασφάλειας του 2022», η οποία ξεκίνησε στη Θάλασσα του Ομάν, στην πραγματικότητα βόρεια του Ινδικού Ωκεανού, με θαλάσσιες και αερομεταφερόμενες μονάδες του ιρανικού, κινεζικού και ρωσικού ναυτικού.

Η Θάλασσα του Ομάν συνδέεται με το στρατηγικής σπουδαιότητας Στενό του Χορμούζ, το οποίο συνδέεται με τον Περσικό Κόλπο. Οι κάτοικοι του Πενταγώνου της στρατηγικής "Ινδο-Ειρηνικός" δύσκολα θα το καταπιούν.

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν βαθύτερη διασύνδεση. Η συνάντηση Πούτιν-Ραϊσί προηγείται κατά δύο εβδομάδες της συνάντησης Πούτιν-Σι κατά την έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο – και αναμένεται να φέρουν τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας στο επόμενο επίπεδο.

Μια νέα Ευρασιατική τάξη που περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού είναι ένα έργο σε ταχεία πρόοδο. Η Κίνα χρησιμοποιώντας την Ευρασία ως το μεγαλύτερο στάδιο για να αναβαθμίσει τον παγκόσμιο ρόλο της, παράλληλα με την ταχέως εξελισσόμενη σίνο-ρώσο-ιρανική αλληλεπίδραση, έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στη ζωή των δυτικών φρουρών της αυτοκρατορικής «τάξης που βασίζεται σε κανόνες».

Η από-δυτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης, από κινεζικής πλευράς, περιλαμβάνει μια εντελώς νέα ορολογία («κοινότητα κοινού πεπρωμένου»). Και δεν υπάρχουν πιο κραυγαλέα παραδείγματα "κοινού πεπρωμένου" από τη βαθύτερη διασυνδεσή του τόσο με τη Ρωσία όσο και με το Ιράν.

Ένα από τα κρίσιμα γεωπολιτικά ερωτήματα της εποχής μας είναι πώς μια αναδυόμενη, δήθεν κινεζική ηγεμονία θα αρθρωθεί. Εάν οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια, τότε η σινική ηγεμονία φαίνεται χαλαρή, εύπλαστη και χωρίς αποκλεισμούς, εντελώς διαφορετική από την αμερικανική ποικιλία. Πρώτον, αφορά την απόλυτη πλειοψηφία του Παγκόσμιου Νότου, ο οποίος θα συμμετέχει και θα την εκφράζει.

Το Ιράν είναι ένας από τους ηγέτες του Παγκόσμιου Νότου. Η Ρωσία, βαθιά ενεπλάκη στην από-δυτικοποίηση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, κατέχει μια μοναδική θέση – διπλωματικά, στρατιωτικά, ως πάροχος ενέργειας – ως ειδικός αγωγός μεταξύ Ανατολής και Δύσης: Η αναντικατάστατη ευρασιατική γέφυρα και εγγυήτρια της παγκόσμιας σταθερότητας του Νότου.

Όλα αυτά παίζονται τώρα. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι οι ηγέτες των τριών βασικών ευρασιατικών δυνάμεων συναντώνται και διεξάγουν συζητήσεις αυτοπροσώπως, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Καθώς ο ατλαντικός άξονας πνίγεται σε ύβρεις, αλαζονεία και ανικανότητα. Καλώς ήρθατε στις γενεές του ευρασιατικού, μετά-δυτικού κόσμου.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Vladimir Platov * /New Eastern Outlook/13.09.2021 
 Μετάφραση:Μ. Στυλιανού

Στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), η οποία διεξάγεται στις 16-17 Σεπτεμβρίου στο Τατζικιστάν, αναμένεται η επίσημη ανακοίνωση της διαδικασίας ένταξης του Ιράν στα μέλη του.

Θα είναι μια επετειακή σύνοδος κορυφής του οργανισμού που ιδρύθηκε πριν από 20 χρόνια το 2001 από έξι κράτη – οι Πέντε της Σαγκάης (Κίνα, Καζακστάν, Κιργιζία, Ρωσία και Τατζικιστάν), που ιδρύθηκαν το 1996 και ενώνονται με το Ουζμπεκιστάν. Σήμερα, περιλαμβάνει οκτώ χώρες: το 2017, εκτός από τα ήδη αναφερόμενα έξι κράτη, η Ινδία και το Πακιστάν έγιναν μέλη αυτής της περιφερειακής οργάνωσης που ασχολείται με την ασφάλεια, την οικονομική και ανθρωπιστική συνεργασία. Ως αποτέλεσμα, η συνολική έκταση του SCO αποτελεί περίπου το 23% της χερσαίας μάζας του πλανήτη και ο πληθυσμός των συστατικών χωρών του έχει φτάσει το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Επιπλέον, ο οργανισμός διαθέτει τέσσερις ακόμη χώρες παρατηρητές (Αφγανιστάν, Λευκορωσία, Ιράν και Μογγολία) και έξι εταίρους διαλόγου (Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Καμπότζη, Νεπάλ, Σρι Λάνκα και Τουρκία). Δεδομένου του συνεχώς αυξανόμενου διεθνούς κύρους του SCO τα τελευταία χρόνια, άλλες 12 χώρες που ενδιαφέρονται για το καθεστώς παρατηρητή ή εταίρου - Μπαχρέιν, Μπαγκλαντές, Αίγυπτος, Ιράκ, Ισραήλ, Μαλδίβες, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Συρία, ΗΑΕ, Ουκρανία και Βιετνάμ.

Έτσι, ο SCO γίνεται μια κεντρική και ενδιάμεση δομή στην Ευρασία. Η επέκταση του SCO αυξάνει τη δύναμη και την επιρροή του. «Όσο για τις οικονομικές πτυχές, είμαι βέβαιος ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο συνδυασμό προσπαθειών, στο συντονισμό εθνικών στρατηγικών και πολυμερών προγραμμάτων σε όλο το χώρο των SCO», δήλωσε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν την ίδια ημέρα. «Στόχος είναι να συνδυαστούν οι δυνατότητες της EurAsEC, της SCO, της Ένωσης Εθνών Νοτιοανατολικής Ασίας, και της Πρωτοβουλίας One Belt, One Road της Κίνας», εξήγησε περαιτέρω.

Ο Χάρτης του SCO τονίζει ότι όλες οι αποφάσεις εντός του οργανισμού βασίζονται αποκλειστικά στην αρχή της συναίνεσης. Ως εκ τούτου, ακόμη και αν κάποιο μικρό κράτος αντιταχθεί υπό όρους, η απόφαση απλά δεν θα ληφθεί. Επιπλέον, η οργάνωση χαρακτηρίζεται από το «πνεύμα της Σαγκάης» – έναν κώδικα συμπεριφοράς στον οποίο οι χώρες δεσμεύονται να αναπτύξουν συνεργασία βασισμένη στις αρχές της εμπιστοσύνης, του αμοιβαίου σεβασμού και της αμοιβαίας θεώρησης των συμφερόντων.

Δεδομένου ότι ο SCO είναι μια πλατφόρμα για τη συζήτηση ενός ευρέος φάσματος περιφερειακών θεμάτων, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών των κρατών μελών του που πραγματοποιήθηκε στο Ντουσάνμπε τον Ιούλιο, η Ρωσία επέμεινε σε ευνοϊκή εξέταση της αίτησης ένταξης του Ιράν σε αυτόν τον οργανισμό. Σε τελική ανάλυση, το Ιράν είναι επίσης ένα περιφερειακό κράτος. Πρέπει να συζητήσει αυτά τα προβλήματα επί ίσοις όροις και να αναζητήσει κοινές λύσεις, ιδίως όσον αφορά τη συνεχιζόμενη κατάσταση εντός και γύρω από το Αφγανιστάν. Ως εκ τούτου, η πλήρης ένταξη της Τεχεράνης στον SCO θα τονίσει περαιτέρω ότι το Ιράν συμμετέχει στη συζήτηση για την περιφερειακή ασφάλεια.

Η Τεχεράνη έλαβε καθεστώς παρατηρητή το 2005 και υπέβαλε αίτηση για πλήρη ένταξη το 2008. Ωστόσο, λόγω των διεθνών κυρώσεων κατά του Ιράν, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή στην ένωση μέχρι το 2015, επειδή, σύμφωνα με τους κανόνες του SCO, μια χώρα υπό τις κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν μπορεί να γίνει μέλος. Οι κυρώσεις άρθηκαν το 2015 όταν η Τεχεράνη συμφώνησε να περιορίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Ωστόσο, τότε το Τατζικιστάν μπλόκαρε απροσδόκητα την ιρανική αίτηση, κατηγορώντας την Τεχεράνη ότι υποστηρίζει το Ισλαμικό Αναγεννησιακό Κόμμα του Τατζικιστάν (απαγορευμένο στο Τατζικιστάν και τη Ρωσία) και την έμμεση συμμετοχή στην οργάνωση δολοφονιών και τρομοκρατικών ενεργειών που διαπράχθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή δημοφιλή στο Ιράν, η σύγκρουση μεταξύ των δυο χωρών οφειλόταν σε οικονομικούς λόγους.. Μια άλλη εκδοχή των πιθανών λόγων για το ρήγμα μεταξύ του Ντουσάνμπε και της Τεχεράνης ήταν η αυξανόμενη επιρροή του επί μακρόν αντιπάλου του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας, στην πολιτική του Τατζικιστάν.

Πριν από λίγο καιρό, η σύγκρουση μεταξύ Τατζικιστάν και Ιράν επιλύθηκε, και ακόμη και ο Ιρανός πρόεδρος Εμπραχίμ Ραϊσί σκόπευε να επισκεφθεί το Ντουσάνμπε προσωπικά. Και αυτό θα είναι το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό από την εκλογή του ως Προέδρου της Ισλαμικής Δημοκρατίας τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους. Τον Απρίλιο, το Ιράν και το Τατζικιστάν συμφώνησαν να συστήσουν κοινή επιτροπή στρατιωτικής άμυνας και ενόπλων δυνάμεων για να διευκολύνουν την περαιτέρω συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας μεταξύ των δύο χωρών. Επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η υποστήριξη του Τατζικιστάν για την ιρανική αίτηση οφείλεται εν μέρει στην ανάγκη της μεσόγειας χώρας να έχει πρόσβαση σε λιμένες. Τα ιρανικά λιμάνια, συμπεριλαμβανομένου του Chabahar στην άνω Αραβική Θάλασσα, προσφέρουν τις φθηνότερες και συντομότερες επιλογές.

Η μετατροπή του καθεστώτος παρατηρητή σε πλήρη ένταξη του Ιράν στον SCO θα ήταν αναμφίβολα μια σημαντική γεωπολιτική νίκη για την Ισλαμική Δημοκρατία όσον αφορά τη θέση της στην Ευρασία, σε σχέση με τη Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία. Επιπλέον, θα αντικρούσει τη δυτική προπαγάνδα ότι το Ιράν βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση και θα μπορούσε να αποτελέσει άλλη μια ώθηση στη συμφωνία συνεργασίας Σινο-Ιρανικής συνεργασίας που συνήφθη πρόσφατα.

Η εντονότερη συμμετοχή στις δραστηριότητες του SCO αντιστοιχεί στην προσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής από τις τρέχουσες ιρανικές αρχές. Υπενθυμίζεται ότι ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν επεσήμανε πρόσφατα το κύριο περίγραμμα της τρέχουσας φάσης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει: Ενίσχυση των σχέσεων με μη δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια της τελετής επιβεβαίωσης του Raisi ως Προέδρου από τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ, ο Ali Akbar Velayati, ανώτερος σύμβουλος του Ανώτατου Ηγέτη στις διεθνείς υποθέσεις, δήλωσε επίσης ότι η προτεραιότητα της κυβέρνησης Raisi θα πρέπει να «προσανατολίζεται προς την Ανατολή» και «τη συνεργασία και τις στρατηγικές σχέσεις με την Κίνα, την Ινδία και τη Ρωσία», οι οποίες μπορούν να «βοηθήσουν την οικονομία μας να προχωρήσει». Ταυτόχρονα, το Ιράν επιδιώκει πράγματι εποικοδομητική συμμετοχή σε ευρασιατικά ιδρύματα οικονομίας και ασφάλειας ελπίζοντας να μειώσει την πίεση των δυτικών κυρώσεων και ενδεχομένως να δημιουργήσει πρόσθετη μόχλευση στην επικοινωνία με τη Δύση.



* Vladimir Platov, ειδικός στη Μέση Ανατολή, αποκλειστικά για το διαδικτυακό περιοδικό"New EastOutlook".


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Alastair Crooke. Reseau .International. 7-9-21
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Ο λόγος του Προέδρου Ραϊσί αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση για τη Δύση, καθώς βασίζεται στις αξίες της ηθικής επανάστασης που είναι τόσο ξένες όσο και ακατανόητες για αυτή τη μητροπολιτική ελίτ.

Υπάρχουν στιγμές που αχτίδες διαύγειας λάμπουν μέσα από την ομίχλη του αφηγηματικού πολέμου. Η ορκωμοσία του Προέδρου Raisi αυτό το μήνα ήταν μια από αυτές τις αχτίδες ελπίδας. Το Ιράν επανατοποθετείται στρατηγικά: τα χρόνια που πέρασε προσπαθώντας να βρει ένα modus vivendi με τη Δύση έχουν αποδείξει μόνο στους δύο εταίρους σε αυτόν τον αντιρομαντικό «δεσμό» ότι μια σχέση απλά δεν είναι δυνατή. Πράγματι, όπως ο Raisi άφησε να εννοηθεί, αυτό απέτυχε να βυθίσει το Ιράν, αλλά και το άφησε με ένα σπίτι σε ακαταστασία. Ο Ραϊσι πρέπει πρώτα να βάλει σε τάξη το σπίτι του, ανέφερε, και στη συνέχεια να ανοίξει τη διπλωματία σε έναν ευρύτερο και πιο ποικιλόμορφο κύκλο αλληλεπιδράσεων. Τα τελευταία οκτώ χρόνια ήταν αποπνικτικά. Πρέπει να ανοίξει ένα παράθυρο.

Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται κάπως ασήμαντα: ένα θέμα εσωτερικής αναδιοργάνωσης. Μπορεί να δίνει αυτή την εντύπωση, αλλά δεν είναι. Αυτό δεν είναι καθόλου κοινοτοπία. Πριν από το πραξικόπημα του 1953,η επανάσταση του 1979 ήταν ένα «κόκκαλο καθισμένο στον λαιμό των Αμερικανών» και ο επταετής πόλεμος με το Ιράκ, που ακολούθησε, απέτυχε να αποσπάσει αυτό το «κόκκαλο». Και τώρα, οι ελπίδες των ΗΠΑ να αλυσοδέσουν το Ιράν με τα σιδερένια δεσμά του JCPOA (πυρηνικής συμφωνίας) φαίνεται να έχουν εξαφανιστεί στον ορίζοντα.

Αυτός είναι ο ευρύτερος συμβολισμός αυτής της στιγμής – και το φως που εισάγει – σε ένα ακατανόμαστο κρίσιμο κενό :Tο ότι ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το Ισραήλ (και φυσικά ούτε η ΕΕ), δεν έχουν ιδέα για ένα σχέδιο Β.

Ο συμβολικός χαρακτήρας αυτού του σημείου δεν θα πρέπει, ωστόσο, να επισκιάζεται από την απουσία ενός δυτικού σχεδίου "Β". Το Ιράν είναι ένας «άξονας» της περιοχής και ένας παράγων επηρεασμού του μουσουλμανικού κόσμου. Η Ρωσία στο Μόναχο, και στη συνέχεια η Κίνα στο Άνκορατζ, ένιψαν τας χείρας τους από κάθε απόπειρα «διπλωματίας» συναλλαγής με τη Δύση. Αυτό το ιρανικό μήνυμα αποξένωσης – παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες – έχει μεγάλη απήχηση.

Ο λόγος αυτής της έλλειψης αμοιβαίας κατανόησης δεν είναι δύσκολο να προσδιοριστεί: Η υποκείμενη, βαθιά ηθικολογική προσέγγιση, του ιδιαίτερου υπέρ-φιλελευθερισμού που ενστερνίζονται οι δυτικές ελίτ, περιόρισε τον πολιτικό λόγο σε απλοϊκές ηθικολογικές θέσεις, που παρουσιάζονται ως αυτονόητες και θεωρούνται ηθικά άψογες (στα μάτια αυτής της μητροπολιτικής ελίτ).

Σήμερα, η συζήτηση για τα υπέρ και τα κατά της realpolitik (ρεαλιστική πολιτική) δεν απέχει πολύ από το να είναι απαγορευμένη. Πράγματι, οι αλλαγές στο παγκόσμιο στρατηγικό πρότυπο, ή ακόμη και οι ευρύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει, δεν αντιμετωπίζονται σοβαρά. Γιατί αυτό θα απαιτούσε ρεαλισμό και στρατηγική κατανόηση που οι ηγέτες της πλειοψηφίας των δυτικών απόψεων απορρίπτουν ως ηττημένη, ακόμη και ανήθικη. Ως εκ τούτου, ένα σχέδιο "Β" δεν εξετάστηκε ποτέ – καθώς οι ελίτ ήταν πεπεισμένες ότι το Ιράν θα έπρεπε, φυσικά, να επιλέξει να επανενταχθεί στη Δυτική Τάξη.

Ο λόγος του Raisi αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση για τη Δύση, καθώς βασίζεται στις αξίες της ηθικής επανάστασης που είναι τόσο ξένες όσο και ακατανόητες για αυτή τη μητροπολιτική ελίτ.

Το πρόβλημα της έλλειψης ενός σχεδίου "Β" (δεδομένων των αποτρεπτικών δυνατοτήτων του Ιράν) είναι, ωστόσο, ζωτικής σημασίας. Ο «σκιώδης πόλεμος» του Ισραήλ, η πίεση από τις κυρώσεις των ΗΠΑ και οι διάφορες προσπάθειές τους να υποδαυλίσουν μια «έγχρωμη επανάσταση» έχουν αποτύχει. Και ο «μεγάλος πόλεμος» σήμερα είναι πέρα από τις δυνατότητες όλων. Η Δύση θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να ενισχυθεί η επιβολή των κυρώσεων και να δοθεί στο Ισραήλ το «πράσινο φως» για να συνεχίσει την επιχείρηση φθοράς του στο Ιράν, παρά την προφανή αποτυχία του.

Εδώ είναι το δίλημμα: η στρατηγική επανατοποθέτηση του Raisi δεν αφορά μόνο την επανεξισορρόπηση προς την Κίνα και τη Ρωσία. Το μήνυμά του ήταν επίσης αυτό της επιστροφής της Ιρανικής Δημοκρατίας στην «ανεξαρτησία» και την «αντίσταση» (ενάντια στις «τυραννικές δυνάμεις»). Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε επιστροφή του Ισραήλ στον «σκιώδη πόλεμο» του κατά του Ιράν δεν θα γίνεται πλέον δεκτή με «στρατηγική υπομονή», αλλά μάλλον με ισοβαθμισμένα αντίποινα: πόνο αντί πόνου.

Αυτός είναι ο κίνδυνος. Ένας ισραηλινός ενορχηστρωμένος κύκλος δολοφονιών ή δολιοφθοράς για τον οποίο θα μπορούσαν να αρνηθούν την ευθύνη– και στον οποίο το Ιράν θα ανταπέδιδε τα ίσα – θα μπορούσε γρήγορα να κλιμακωθεί σε πόλεμο.

Φυσικά, η προφανής εναλλακτική λύση θα ήταν το Ισραήλ να διαπραγματευτεί με το Ιράν την αποκλιμάκωση. Αλλά αυτό είναι απίθανο να συμβεί, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός Νετανιάχου έχει σπρώξει το Ισραήλ τόσο πολύ δεξιά – πολιτικά όσο και πολιτιστικά – που το Ισραήλ έχει εγκλωβιστεί. Δεν μπορεί πλέον να επιλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα, είτε με τη μορφή ενός ή δύο κρατών (αφού οι Παλαιστίνιοι ξεσηκώθηκαν για να υποστηρίξουν τη Χαμάς στον πρόσφατο πόλεμο της Γάζας), πόσο μάλλον να βρουν μια λύση στον «πόλεμό» του με το Ιράν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια εύκολη θεραπεία να προσφέρουν: Να στραφούν από τη Μέση Ανατολή στην Κίνα. Αλλά τι μπορεί να κάνει το Ισραήλ;

https://english.almayadeen.net/,via https://lesakerfrancophone.fr

 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
10000 στρατιώτες από τη Διοίκηση Δυτικού Θεάτρου του PLA και την Ανατολική Στρατιωτική Περιοχή της Ρωσίας ολοκλήρωσαν τις ασκήσεις Zapad/Interaction-2021 στην περιοχή Ningxia, ανατολικά του Σινγιάνγκ, 13 Αυγούστου 2021

M. K. BHADRAKUMAR, Indian Punchline, Reseau Internatonal,15-8-21

[Ο συντάκτης του άρθρου είναι πρώην ανώτερο στέλεχος του ινδικού υπουργείου των εξωτερικών και πρεσβευτής σε χώρες της Μέσης Ανατολή. Οι αναλύσεις του αναδημοσιεύονται σε πολλά έγκυρα διεθνή μέσα σοβαρής πληροφόρησης]

Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Οι Times της Τεχεράνης δημοσίευσαν την Τετάρτη ότι η Μόσχα γνωστοποίησε στην Τεχεράνη ότι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) έχει επιτύχει συναίνεση για την ένταξη του Ιράν ως πλήρους μέλους της ομάδας.

Ο Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας Νικολάι Πατρούσεφ μετέδωσε αυτή τη σημαντική είδηση σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ιρανό ομόλογό του, Ναύαρχο Αλί Σαμκάνι. Αργότερα, ο Σαμκάνι έγραψε στο Τουίτερ ότι αυτός και ο Πατρούσεφ συζήτησαν επίσης για το Αφγανιστάν, τη Συρία και τον Περσικό Κόλπο.

Η SCO επιτέλους αποσυνδέει την ένταξη του Ιράν από τις πυρηνικές συνομιλίες και τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Είναι σημαντικό ότι το τηλεφώνημα του Πατρούσεφ σηματοδοτεί επίσης την πρώτη υψηλού επιπέδου στρατηγική επικοινωνία μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης μετά την ορκωμοσία του Εμπραχίμ Ραϊσί ως νέου προέδρου του Ιράν. Ο Patrushev είναι μια πολύ ανώτερη προσωπικότητα στο πολιτικό συμβούλιο του Κρεμλίνου.

Η συναίνεση του SCO — κατ' αρχήν μια σινορωσική κοινότητα — επιταχύνει την αποδοχή του Ιράν, παρά τις αβεβαιότητες που εμφανίζονται στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης Μπάιντεν να προχωρήσει στην πυρηνική συμφωνία ενόψει της ισχυρής «δικομματικής» αντιπολίτευσης στην Ουάσιγκτον και από άλλες ομάδες συμφερόντων.

Η επιθετική τοποθέτηση του ανώτερου Δημοκρατικού Γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ που προεδρεύει της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, είναι ίσως η πιο αγενής περικοπή από όλες. Ο Μενέντεζ τυχαίνει να είναι κοντά στον Πρόεδρο Μπάιντεν.

Σε μια διεισδυτική ανάλυση στο έγκριτο περιοδικό προβληματισμού Responsible Statecraft, ο Αμερικανός αρθρογράφος και πρώην αρχισυντάκτης Daniel Larison έγραψε αυτή την εβδομάδα ότι η η αμερικανική επανένταξη στην πυρηνική συμφωνία του Ιράν (JCPOA) θα έπρεπε να ήταν ένα απλό καθήκον για τον Μπάιντεν, αλλά το γεγονός ότι έχει ήδη πάρει πάρα πολύ χρόνο — με τις κυρώσεις «μέγιστης πίεσης» της εποχής Τραμπ να εξακολουθούν να ισχύουν — είναι ένα από τα πολλά ανησυχητικά σημάδια ότι η κυβέρνηση φαίνεται να στερείται της πολιτικής βούλησης να οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις της Βιέννης στην ολοκλήρωση.

Ο Λάρισον περιγράφει λεπτομερώς πώς η ομάδα του Μπάιντεν εισήγαγε παράλογους όρους στις συνομιλίες του JCPOA που γνωρίζει ότι θα μπορούσαν να είναι πιθανοί λόγοι ματαίωσης συμφωνιών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ομάδα Μπάιντεν « ευνοεί την ιδέα να απαιτήσει από το Ιράν να εγκαταλείψει τον εγχώριο εμπλουτισμό ουρανίου και να συμμετάσχει σε περιφερειακή τράπεζα πυρηνικών καυσίμων». Ο Λάρισον προσθέτει: «Ο Μπάιντεν και ο Μπλίνκεν πιστεύουν ότι μπορούν να αναγκάσουν το Ιράν να συμφωνήσει σε πολύ μεγαλύτερες παραχωρήσεις από ποτέ, και δείχνει πόση επιρροή ασκεί ο πολύ πολεμοχαρής πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων στον Λευκό Οίκο.

Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης εικάζουν ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θα έχουν σχέδιο Β για να αντιμετωπίσουν στρατιωτικά το Ιράν εάν οι συνομιλίες στη Βιέννη ναυαγήσουν. Οι Times of Israel υπαινίχθηκαν ότι κατά τη διάρκεια της επικείμενης επίσκεψης του Πρωθυπουργού Ναφτάλι Μπένετ στην Ουάσινγκτον αργότερα αυτό το μήνα, «το Ισραήλ θα επιδιώξει να αποκαταστήσει τη στρατιωτική επιλογή ως έσχατη λύση για να αποτρέψει τους Ιρανούς από το να φτάσουν σε πυρηνική ικανότητα στρατιωτικού επιπέδου. Το Ισραήλ πιστεύει ότι θα πρέπει να είναι και αμερικανική επιλογή και ελπίζει ότι μπορεί να πείσει τον Μπάιντεν και την ομάδα του να υιοθετήσουν την στρατιωτική επιλογή ως ρεαλιστικό δρόμο».

Ωστόσο, υπάρχει επίσης μια «μεγάλη εικόνα» — η γεωπολιτική του Ιράν. Το τηλεφώνημα του Patrushev αφορούσε βασικούς τομείς όπου η Ρωσία και το Ιράν συνεργάζονται — Συρία, Αφγανιστάν και Περσικός Κόλπος. Εάν η σύνθεση της προτεινόμενης ομάδας εθνικής ασφάλειας του νέου Ιρανού Προέδρου αποτελεί ένδειξη, η πορεία εξωτερικής πολιτικής του Ιράν ενδέχεται να κινηθεί προς μια κατεύθυνση ενίσχυσης της στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τη Ρωσία.

Ο υποψήφιος για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών Hossein Amir-Abdollahian έχει δηλώσει ανοιχτά περισσότερες από μία φορές ότι το Ιράν πρέπει να δώσει προτεραιότητα στις σχέσεις με τις χώρες της «Ανατολής», όπως μαρτυρούν τα ακόλουθα σχόλια που έγιναν μόλις τον Φεβρουάριο:

«Όπως επανέλαβε ο ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης, στην εξωτερική πολιτική μας θα πρέπει να προτιμήσουμε την Ανατολή από τη Δύση και τις γειτονικές χώρες από τις μακρινές χώρες, προκειμένου να διαφυλάξουμε τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας. Η καθιέρωση σχέσεων με τις χώρες που έχουν κοινά συμφέροντα μαζί μας είναι προτιμότερη από τις σχέσεις με εκείνους των οποίων τα συμφέροντα ενδέχεται ακόμη και να συγκρούονται με τα δικά μας».

«Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της Ασίας. Η Ισλαμική Δημοκρατία πάντα πρόσεχε την Ασία. Υπάρχουν πολλές σημαντικές και ακόμα ανεκμετάλλευτες δυνατότητες σε ασιατικές χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Μαλαισία, η Ινδονησία και οι υποήπειρες χώρες και θα μπορούσαμε να τις εκμεταλλευτούμε λόγω των κοινών μας συμφερόντων με τις χώρες αυτές.»

«Οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί στον Λευκό Οίκο δεν θα αλλάξει, με κανέναν τρόπο, την προοπτική της Ισλαμικής Δημοκρατίας για τη διατήρηση, ενίσχυση και ανάπτυξη των στρατηγικών σχέσεων με τη Μόσχα και το Πεκίνο και τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της προς την Ασία».

Οι παραπάνω δηλώσεις πρέπει να αντιπαρατεθούν με την επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας. Όποιες εκκολαπτόμενες ελπίδες κι αν υπήρχαν στη Μόσχα για μια νέα αρχή στις σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ εξασθενούν. Ο Μπάιντεν δεν έχει το πολιτικό κεφάλαιο για να ξεπεράσει την εδραιωμένη αντιρωσική αντιπάθεια στις ΗΠΑ. Η Κίνα αισθάνεται επίσης πιθανώς την απόκλιση στις αμερικανικές πολιτικές — αν και το ενδιαφέρον της κυβέρνησης Μπάιντεν για το εμπόριο και τις επενδύσεις με την Κίνα για να τροφοδοτήσει την οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ δεν αμφισβητείται.

Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε την Πέμπτη κατά την ομιλία του σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας αφιερωμένη στη διεθνή συνεργασία στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας ότι «είναι αδύνατο να επιλυθούν αποτελεσματικά αρκετά ζητήματα σε αυτόν τον τομέα μονομερώς. Θα πρέπει να ενώσουμε τις προσπάθειές μας με τους εταίρους μας, ώστε να διασφαλίσουμε και τη δική μας ασφάλεια». Θεωρητικά, ο Πούτιν θα είχε την Κίνα και το Ιράν στο μυαλό του. Πράγματι, η Ρωσία και η Κίνα ταξινομούν τους λογισμούς τους για να σφυρηλατήσουν ακόμη στενότερη στρατηγική εταιρική σχέση.

Τα μαζικά στρατιωτικά γυμνάσια Κίνας-Ρωσίας, τα οποία ολοκληρώθηκαν την Παρασκευή, ήταν οι πρώτοι στρατιωτικοί επιχειρησιακοί και στρατηγικοί ελιγμοί μεταξύ των δυο χωρών. Δημιουργούν πλαίσιο για μια συνδυασμένη δύναμη εναντίον των ΗΠΑ. Για πρώτη φορά, οι δυο στρατοί χρησιμοποίησαν κοινό σύστημα διοίκησης και ελέγχου σε κίνηση η οποία απηχεί την προσέγγιση του ΝΑΤΟ. Τα κινεζικά και ρωσικά στρατεύματα ενσωματώθηκαν και μοιράστηκαν εξοπλισμό κατά τη διάρκεια των κοινών επιχειρήσεων. Ο Κινέζος υπουργός Άμυνας Γουέι Φενγκχέ χαρακτήρισε τις ασκήσεις ένα γεγονός «μεγάλης σημασίας».

Ασφαλώς, το Πεκίνο θα είναι σε αρμονία με τη ρωσική περιφερειακή στρατηγική που θεωρεί το Ιράν βασικό εταίρο. Ο συντονισμός αυτής της τριάδας επηρεάζει τη σταθεροποίηση της αφγανικής κατάστασης, μπορεί να αποτρέψει οποιαδήποτε επιδείνωση στη Συρία και, πάνω απ' όλα, θα απωθήσει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να αναζητήσουν στρατιωτική παρουσία στην Κεντρική Ασία.

Για την Κίνα, η ένταξη του Ιράν ως μέλους της SCO θα δώσει αναμφίβολα ώθηση στα περιφερειακά έργα Ζώνης και Δρόμου. Όσον αφορά τη Ρωσία, η ένταξη του Ιράν στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU) είναι πλέον θέμα χρόνου.

Για το Ιράν, το καθεστώς ενός πλήρους μέλους της Ευρασιατικής Ένωσης μπορεί να αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο στην Ευρασία, ιδίως στον Νότιο Καύκασο και τη Δυτική Ασία. Ως μέλος της ΕΑΕΕ, το Ιράν θα συνεργαστεί με τη Ρωσία στο υψηλότερο επίπεδο στρατηγικής εταιρικής σχέσης, γεγονός που θα του δώσει σοβαρά ατού στην εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής του. Είναι σαφές ότι η Τεχεράνη θα χρησιμοποιήσει τους ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία για να εκμεταλλευτεί την επιρροή με τις δυτικές χώρες.

Ενώ από τη μία πλευρά, η ΕΕΕ θα βοηθήσει το Ιράν να επεκτείνει τις εμπορικές και οικονομικές ευκαιρίες και να ξεφύγει από τις κυρώσεις των ΗΠΑ, από την άλλη πλευρά, το Ιράν πιστεύει ότι η στρατιωτική-πολιτική συνιστώσα του μπορεί να αποτελέσει σοβαρή ζώνη ασφαλείας για τη χώρα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

R.T. 27/3/2021
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ και ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Γουάνγκ Γι.

Στην Τεχεράνη υπεγράφη συμφωνία συνεργασίας μεταξύ του Ιράν και της Κίνας, η οποία καλύπτει ένα τέταρτο του αιώνα και η οποία προάγει τον ρόλο του Ιράν στην κινεζική πρωτοβουλία για τις παγκόσμιες υποδομές. Και τα δύο έθνη αποτελούν στόχο αμερικανικών κυρώσεων.

Το έγγραφο ορόσημο υπεγράφη κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής τελετής, κατά την επίσκεψη του υπουργού των Εξωτερικών της Κίνας Γουάνγκ Γι στον Ιρανό ομόλογό του, Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ. Το έγγραφο χαρακτηρίστηκε από την ιρανική πλευρά ως «πλήρης οδικός χάρτης με στρατηγικές πολιτικές και οικονομικές ρήτρες που καλύπτουν το εμπόριο, την οικονομία και τη συνεργασία στον τομέα των μεταφορών».

Σύμφωνα με ιρανικά ΜΜΕ, ο Κινέζος υπουργός χαιρέτισε την ανεξαρτησία της εξωτερικής πολιτικής του Ιράν, αναφέροντας ότι «δεν είναι σαν κάποιες χώρες που αλλάζουν τη θέση τους με ένα τηλεφώνημα».

Ο Γουάνγκ αφίχθη στο Ιράν την Παρασκευή για σειρά συναντήσεων με ανώτερους Ιρανούς αξιωματούχους, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος Χασάν Ρουχανί και ο Αλί Λαριζάνι, πρώην πρόεδρος του κοινοβουλίου και ανώτερος σύμβουλος του Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ. Η επίσκεψη σηματοδοτεί την 50η επέτειο των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Τεχεράνης και Πεκίνου και αποτελεί μέρος μεγαλύτερης περιοδείας του ανώτερου Κινέζου διπλωμάτη στη Μέση Ανατολή.

Η σινο-ιρανική συνολική στρατηγική εταιρική σχέση ανακοινώθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2016 κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Τεχεράνη του Κινέζου πρόεδρου Ξι Τζινπίνγκ. Η συμφωνία θεωρείται ότι διασφαλίζει τη συμμετοχή του Ιράν στην πρωτοβουλία Ζώνη και Δρόμος της Κίνας, η οποία αποσκοπεί στη διαφοροποίηση των εμπορικών οδών μεταξύ της Κίνας και των βασικών εταίρων της μέσω φιλόδοξων έργων υποδομής σε διάφορες χώρες.

Η επίσκεψη συνέπεσε με επεισόδιο στη Διώρυγα του Σουέζ, η οποία αυτή τη στιγμή έχει αποφραχθεί από πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων μαμούθ, το οποίο προσάραξε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Η πλωτή οδός είναι ένας σημαντικός εμπορικός δρόμος, επομένως η μη διαθεσιμότητά της για θαλάσσια κυκλοφορία επιβαρύνει την προσπάθεια διαφοροποίησης του κινεζικού εμπορίου.

Η Κίνα είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος για το Ιράν. Και οι δύο χώρες αποτελούν επίσης στόχο των ΗΠΑ, οι οποίες τις κατηγορούν για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις έχουν επιβάλει διάφορες κυρώσεις. Ειδικότερα, το Ιράν υπέστη καταστροφικές οικονομικές κυρώσεις υπό τη διοίκηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επέλεξε τη λεγόμενη «εκστρατεία μέγιστης πίεσης» κατά της Τεχεράνης, απειλώντας άλλα έθνη προκειμένου να τα σταματήσει από το να συνεργάζονται με το Ιράν.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, ο Τραμπ αποσύρθηκε από την πυρηνική συμφωνία του 2015, στην οποία συμμετέχουν το Ιράν και μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας. Στην Τεχεράνη προσφέρθηκε ανακούφιση από τις διεθνείς κυρώσεις και κερδοφόρες επιχειρηματικές ευκαιρίες, με αντάλλαγμα τη συμφωνία περιορισμού της πυρηνικής βιομηχανίας της.

Το Ιράν άρχισε σταδιακά να ακυρώνει και το δικό του μέρος της συμφωνίας ένα χρόνο μετά την ενέργεια του Τραμπ, λέγοντας ότι τα βήματα απόσυρσης είχαν ως στόχο να παρακινήσουν τους ευρωπαίους υπογράφοντες της συμφωνίας να προστατεύσουν το Ιράν από τις κυρώσεις της Ουάσιγκτον και έτσι να αποδώσουν τα υπεσχημένα οφέλη.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν δήλωσε ότι επιθυμεί να επιστρέψει στη συμφωνία, αλλά αρνήθηκε να το πράξει μέχρι το Ιράν να αποκαταστήσει την πλήρη συμμόρφωσή του σε αυτήν .

 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Jonas E. Alexis/Réseau International/28 -1-20

Μετά την δολοφονία του στρατηγού Σολεϊμανί, ο Τραμπ δήλωσε στους οικείους του ότι εκβιαζόταν από Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που απειλούσαν να μην τον στηρίξουν κατά την επικείμενη δίκη για καθαίρεση του στην Γερουσία…

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποκάλυψε το μυστικό ομολογώντας ότι η δολοφονία του στρατηγού Κασέμ ελάχιστη σχέση είχε με την τρομοκρατία, ενώ σχετιζόταν απόλυτα με το άμεσο μέλλον του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ.

Σε ένα πρόσωπο που του είχε μιλήσει στο τηλέφωνο την περασμένη βδομάδα, ο Τραμπ υπογράμμισε ότι εξαναγκάστηκε να υιοθετήσει σκληρότερη γραμμή απέναντι στο Ιράν υπό την πίεση ορισμένων Ρεπουμπλικάνων γερουσιαστών, των οποίων την υποστήριξη είχε ανάγκη στην δίκη του για καθαίρεση. [1].

Η πληροφόρηση συνεχίζει, αποσαφηνίζοντας ότι ο φόνος του Σολεϊμανί «σχεδιάστηκε στα γρήγορα»… Δεν υπήρξε ομοφωνία μεταξύ των συμβούλων του Τραμπ ως προς την «φρόνηση» να στοχοποιήσουν τον Σολεϊμανί, αλλά οι μυστικές υπηρεσίες ισχυρίστηκαν ότι προβλέπουν νέες επιθέσεις εναντίον των αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή[2].

Βέβαιο είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε ομοφωνία για τους αέναους πολέμους στην Μέση Ανατολή. Ακόμη και ο πόλεμος του Ιράκ ήταν μια σκευωρία εξαπάτησης. Ο ίδιος ο Κόλιν Πάουελ (τότε υπουργός Εξωτερικών) είπε ψέματα , επειδή τον ανάγκασαν να πει βλακείες και τρελά πράγματα που ήξερε πως ήταν σκέτες επινοήσεις.

Ο Πομπέο, ο τύπος που κινείται από μιαν έμμονη προκατάληψη, επέβαλε την ιδέα πως «δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι μια σειρά επικείμενων επιθέσεων σχεδιαζόταν» από τον Σολεϊμανί.. Αλλά το κωμικό ήταν ότι ο Πομπέο πρόσθεσε: «Δεν ξέρουμε ακριβώς το πότε και δεν ξέρουμε ακριβώς το που, αλλά είναι η πραγματικότητα.» [3].

Είναι λοιπόν αυτά μια πειστική απόδειξη για να δολοφονήσεις έναν στρατηγό; Κι’ αν κάποιος έλεγε πως ο Πομπέο σχεδιάζει να επιτεθεί σε χώρες της Μέσης Ανατολής, θα ήταν αρκετό για να καθαρίσεις τον Πομπέο; Θα συμφωνούσε ο ίδιος με αυτήν την διαδικασία;

Βλέπετε ο Πομπέο είναι ένας …αδίστακτος (criminel στο πρωτότυπο). Και ο Τραμπ, το ίδιο. Αλλά πρέπει να τονίσουμε ξανά και ξανά ότι οι νεοσυντηρητικοί, το Ισραήλ και η μηχανή του πολέμου έσπρωξαν επίσης τον Λευκό Οίκο να επιτεθεί στο Ιράν. Μετά την δολοφονία του Σολεϊμανί, ο Jonathan Schanzer, συνεργάτης του κορυφαίου οργάνου των νεοσυντηρητικών «Commentary» δήλωσε:

«Με ένα μόνο κτύπημα, ο Τραμπ εξόντωσε την ιρανική φιγούρα που υπήρξε η σκληρή αιχμή του αιματηρού πολέμου μέσω εντολοδόχων εναντίον της Αμερικής, του Ισραήλ και ορισμένων αραβικών κρατών του Κόλπου από το τέλος της δεκαετίας του 1990»[4].

Τέτοιο είναι το είδος των ανθρώπων που εμείς οι Αμερικανοί οφείλουμε να υποστηρίζουμε. Πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να δολοφονούν όποιον θέλουν, να καταστρέφουν όποια χώρα επιθυμούν και να στέλνουν τον λογαριασμό στους μέσους Αμερικανούς. Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, ιδού διαβάστε προσεκτικά την φασιστική διακήρυξη του νεοσυντηρητικού Εβραίου Jonah Goldberg, επικαλούμενου εγκωμιαστικά έναν άλλο Εβραίο νεοσυντηρητικό, τον Michael Ledeen :

« Κάθε δέκα χρόνια περίπου, οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να αρπάζουν μια μικρή, ασήμαντη χώρα και να την χτυπούνε στον τοίχο, μόνο και μόνο για να δείχνουν στον κόσμο τι θέλουμε να πούμε όταν μιλάμε σοβαρά» [5].

Αξίζουν αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν πολιτική; Αξίζουν ν επηρεάζουν τους προέδρους στον Λευκό Οίκο; Όχι. Θα πρέπει να είναι κλεισμένοι σε κελιά φρενοκομείου για το υπόλοιπο του βίου τους. Είναι ένα ζήτημα κεφαλαιώδες, που ο Τραμπ και οι συνεργάτες του πρέπει να μελετήσουν προσεκτικά: Γιατί ο Τραμπ ξεγέλασε τους Αμερικανούς κατά την εκλογική εκστρατεία του, λέγοντας ότι θα τερματίσει τους αέναους πολέμους στην Μέση Ανατολή;

Γιατί είπε στην Αμερική ότι θα δημοσιεύσει έγγραφα που αποδεικνύουν χωρίς αμφισβήτηση ότι η Σαουδική Αραβία ήταν συνένοχος στην επίθεση στους Πύργους της Νέας Υόρκης στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, αλλά άλλαξε γνώμη μόλις ανέβηκε στον σιωνιστικό θρόνο; Γιατί κοιμάται τώρα αγκαλιά με τους Σαουδάραβες;

Vidéo : les satanistes veulent boire le sang iranien

———————————

Notes de Hannibal Genseric

[1] Igor Derysh, “Trump privately admits he killed Soleimani “under pressure” from upcoming impeachment trial: report,” Salon, January 10, 2020.

[2] Ibid.

[3] Ibid.

[4] Jonathan Schanzer, “Ending Iran’s Fictions,” Commentary, February 2020 Issue.

[5] Jonah Goldberg, “Baghdad Delenda Est, Part Two,” National Review, April 23, 2002.

source : Trump on killing Soleimani: I was covering my ass


via:https://numidia-liberum.blogspot.com/2020/01/trump-jai-liquide-soleimani-pour-sauver.html



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ζero Hedge, Federico HYPERLINK Pieraccini  Strategic Culture Foundation,7-1-20
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η δολοφονία του Ιρανού Στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί στην Βαγδάτη, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3 Ιανουαρίου από τις αμερικανικές δυνάμεις, πρώτο από όλα προβάλλει την έκταση της αποτυχίας της αμερικανικής στρατηγικής στην Μέση Ανατολή. Θα προκαλέσει πιθανότατα αντιδράσεις που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή.

Για την κατανόηση της σημασίας αυτού του συμβάντος είναι απαραίτητη μια γοργή ανασκόπηση των εξελίξεων στο Ιράκ. Οι ΗΠΑ κατέχουν το Ιράκ επί 17 χρόνια, μετά την εισβολή τους στην χώρα το 2003. Κατά την περίοδο αυτή η Βαγδάτη και η Τεχεράνη αποκατέστησαν τις σχέσεις τους, διεξάγοντας έναν σημαντικό διάλογο για την μεταπολεμική ανοικοδόμηση όπως και με την αναγνώριση της σημασίας του Σιιτικού πληθυσμού του Ιράκ.

Μέσα σε δυο δεκαετίες το Ιράκ και το Ιράν προχώρησαν, από του να πολεμούν μεταξύ τους, στο να συμβαδίζουν για την λεγόμενη Σιιτική Ημισέληνο, υπέρ της συνεργασίας και της οικονομικής και στρατιωτικής ανάπτυξης του κουαρτέτου που συνθέτουν το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία και ο Λίβανος. Τέτοιοι δεσμοί, μετά τις πρόσφατες νίκες επί της διεθνούς τρομοκρατίας, παγιώθηκαν περισσότερο, οδηγώντας στις σημερινές και στις σχεδιαζόμενες οδικές διασυνδέσεις μεταξύ αυτών των τεσσάρων χωρών.

Κατά τους τελευταίους μήνες, τοπικά κινήματα και οργανώσεις ζητούσαν με αυξανόμενο σθένος και επιμονή την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το έδαφος του Ιράκ. Η Ουάσιγκτον κατηγορούσε το Ιράν για υποκίνηση αυτών των διαδηλώσεων.

Ταυτόχρονα, ομάδες αμφίβολης προέλευσης, που προσπάθησαν να εξισώσουν την ιρανική παρουσία με την αμερικάνικη, ζητούσαν την αποχώρηση των ιρακινών Μονάδων Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU), που συνδέονται με το Ιράν. Οι διαδηλώσεις τέτοιων ομάδων φαίνεται να ποδηγετούνται και να χρηματοδοτούνται από την Σαουδική Αραβία.

Μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης υπήρξε κραυγαλέα ανταλλαγή κατηγοριών και στις 29 Δεκεμβρίου οι ΗΠΑ βομβάρδισαν μια φίλο-ιρανική ομάδα, γνωστή ως Καταίμπ Εσμπολά. Αυτό το επεισόδιο πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων στο Ιράκ που κορυφώθηκαν με περικύκλωση της αμερικανικής πρεσβείας στην Βαγδάτη, η οποία πολιορκήθηκε επί ημέρες από διαδηλωτές οργισμένους για τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στο Ιράκ.

Ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Μακ Πομπέο κατηγόρησε το Ιράν γι΄ αυτή την αναταραχή, προειδοποιώντας ότι η Τεχεράνη θα θεωρηθεί υπεύθυνη για οποιαδήποτε επιδείνωση της κατάστασης στην πρεσβεία.

Τις πρώτες ώρες της 3 Ιανουαρίου 2020 άλλος ένας κόμπος προστέθηκε στον Γόρδιο Δεσμό που είναι η Μέση Ανατολή. Ο Κασέμ Σολεϊμανί δολοφονήθηκε, με χτύπημα του αυτοκινήτου του από αεροπλάνο-ρομπότ, κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Οι αποτελεσματικότεροι αντίπαλοι του «Ισλαμικού Κράτους» και του Τζιχαντισμού των Ουαχαμπί θανατώθηκαν από τις ΗΠΑ, με μια τρομοκρατική επίθεση, που διαπράχτηκε σε ξένη χώρα και σε απόλεμη περιοχή (κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της πρωτεύουσας).

Η σαμπάνια θα έρρευσε αναμφίβολα, άφθονη, αμέσως με την λήψη της είδησης στο αμερικανικό κογκρέσο, στην ισραηλινή Κνεσέτ, στο βασιλικό ανάκτορο της Ριάντ, όσο και στο Ιντλίμπ της Συρίας , μεταξύ των τρομοκρατών της Αλ Κάιντα και της Αλ Νούσρα.

Απομένει να διαπιστωθεί ποιοι λόγοι εκίνησαν την απόφαση του Τραμπ να εγκρίνει την δολοφονία ενός τόσο σεβαστού και ισχυρού ηγέτη. Ασφαλώς το να επιδείξει στην πολιτική βάση του (και στους Ισραηλινούς και Σαουδάραβες δισεκατομμυριούχους) ότι συμμετέχει στην αντί-ιρανική σταυροφορία. Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι που εξηγούν καλύτερα τις ενέργειες του Τραμπ και που συνδέονται περισσότερο με την επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή : Το γεωπολιτικό σκάκι στην Μέση Ανατολή υπερέχει οποιουδήποτε ηγέτη και οποιασδήποτε επίθεσης με αεροπλάνα-ρομπότ.

Στην Συρία, επί παραδείγματι, η κατάσταση είναι εξαιρετικά ευνοϊκή για την κυβέρνηση της Δαμασκού, που είναι πλέον μόνο υπόθεση χρόνου να ανακτήσει τον έλεγχο όλης της χώρας. Ο Στρατηγός Σολεϊμανί και το Ιράν έπαιξαν ένα κεντρικό ρόλο στο να απαλλάξουν την Συρία από την μάστιγα της τρομοκρατίας, μια μάστιγα κινούμενη και χρηματοδοτούμενη από τις ΗΠΑ και τους περιφερειακούς συμμάχους τους.

Στο Ιράκ, η πολιτική κατάσταση είναι τώρα λιγότερο ευνοϊκή για τις ΗΠΑ από ότι ήτανε πίσω στο 2006.Η πρόοδος στις σχέσεις μεταξύ Βαγδάτης και Τεχεράνης οφείλεται επίσης στο Στρατηγό Σολεϊμανί, που μαζί με τους Σιίτες πολιτοφύλακες και τον ιρακινό στρατό ελευθέρωσαν την χώρα από τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους (το οποίο δημιουργήθηκε και συντηρήθηκε από τις Δυτικές και Σαουδικές μυστικές υπηρεσίες, όπως απέδειξε με έγγραφα η Wikileaks).

Φαίνεται ότι οι αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν δεν είχαν στην πραγματικότητα το αναμενόμενο αποτέλεσμα και ότι αντίθετα συνέβαλαν μόνο να ενισχύσουν την στάση της χώρας εναντίον του ιμπεριαλισμού.

΄Ετσι οι ΗΠΑ, βρίσκονται σε κρίση στην Μέση Ανατολή, τέτοια που να εκδιώκονται αντί να αποχωρούν με την θέλησή τους.

Σε αυτή την εξαιρετική και πρωτοφανή συγκυρία οι Ρώσοι και οι Κινέζοι προσφέρονται πολυεπίπεδα ως στρατιωτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί εγγυητές του αναδυόμενου Ευρασιατικού Μεγάλου Σχεδίου. ( Τα πρόσφατα κοινά ναυτικά γυμνάσια Πεκίνου, Μόσχας και Τεχεράνης αποτελούν ένα απτό παράδειγμα αυτού του δεσμού). Φυσικά είναι προς το συμφέρον τους να αποφύγουν κάθε εκτεταμένη περιφερειακή σύρραξη, που μόνο ζημιά θα μπορούσε να προκαλέσει στο ευρύτατα απλωμένο Ευρασιατικό μέγα-πρόγραμμά τους.

Απέναντι στις σκληρές μέρες που έρχονται, ο Πούτιν και ο Ξι Ζινπίνγκ θα προσπαθήσουν να συμβουλεύσουν το Ιράν να αποφύγει μιαν ακραία αντίδραση, που θα μπορούσε να δώσει στην Ουάσιγκτον το πρόσχημα για έναν πόλεμο κατά του Ιράν.

Οι προοπτικές της περιοχής χωρίς τρομοκρατία, με μιαν αναζωογονημένη Σιιτική ημισέληνο, υπό την ηγεσία του Ιράν σε επαρχιακό επίπεδο και πλαισιωμένης από την Κίνα και την Ρωσία στο οικονομικό (Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου) και στο στρατιωτικό, αφήνουν ελάχιστες ελπίδες στην Σαουδική Αραβία, στο Τελ Αβίβ και στην Ουάσιγκτον να μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις στην περιοχή. Και αυτό πιθανότατα θα είναι το βασικό επιχείρημα του Πούτιν και του Ξι Ζιπίνγκ για να αποτρέψουν κάποιαν εκρηκτική ιρανική απάντηση.

Η απόφαση να σκοτώσουν τον αρχηγό των Δυνάμεων της ιρανικής αντίστασης στο Ιράκ αποδεικνύει μόνο ένα πράγμα: Ότι συρρικνώνονται γρήγορα οι επιλογές που διαθέτει ο Τραμπ και οι περιφερειακοί σύμμαχοί του και ότι αυτή η ροπή των εξελίξεων στην προσεχή δεκαετία δεν φαίνεται ανατρέψιμη. Η μόνη ελπίδα τους είναι να αντιδράσει παράτολμα η Τεχεράνη και οι σύμμαχοί της στην τελευταία πρόκληση, δικαιολογώντας έτσι ένα περιφερειακό πόλεμο που μόνο την Ουάσιγκτον θα εξυπηρετούσε, καθυστερώντας την περιφερειακή ενοποίηση υπό την ηγεσία του Ιράν.

Πρέπει να θυμόμαστε πως οποτεδήποτε οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούν να ελέγξουν μια χώρα ή μια περιοχή, επιλέγουν να δημιουργήσουν χάος και τελικά να την καταστρέψουν.

Με την δολοφονία του Στρατηγού Σολεϊμανί, οι ΗΠΑ ελπίζουν να προκαλέσουν χάος σε όλη την περιοχή, έτσι που να επιβραδύνουν ή αν μπορούν και να ματαιώσουν κάθε σχέδιο ενοποίησης. Ευτυχώς, Κίνα, Ρωσία και Ιράν έχουν πλήρη συνείδηση ότι οποιαδήποτε σύρραξη δεν εξυπηρετεί κανένα από τα συμφέροντά τους.

Κανένας πύραυλος αεροπλάνου χωρίς πιλότο δεν φτάνει για να σώσει τις ΗΠΑ από δεκαετίες σφαλμάτων εξωτερικής πολιτικής και τις παράγωγες φρικαλεότητές τους. Και ούτε φτάνει για να σβήσει την ανάμνηση του ακαταπόνητου αγώνα ενός ήρωα εναντίον του ιμπεριαλισμού και της τρομοκρατίας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το Ιράν εξαπέλυσε επιθέσεις, εκτοξεύοντας «τουλάχιστον δώδεκα βαλλιστικούς πυραύλους», εναντίον δύο βάσεων που χρησιμοποιεί ο διεθνής αντιτζιχαντιστικός συνασπισμός υπό τις ΗΠΑ στην ιρακινή επικράτεια, ανακοίνωσε το αμερικανικό Πεντάγωνο.
Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται ακόμη στη φάση «της αποτίμησης των ζημιών της μάχης», ανέφερε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Τζόναθαν Χόφμαν σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε. Επιβεβαίωσε ότι οι βάσεις οι οποίες στοχοθετήθηκαν ήταν η Άιν αλ Άσαντ και άλλη μία στην Αρμπίλ (ιρακινό Κουρδιστάν).

Συμπλήρωσε ότι οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις «θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσουν και να υπερασπιστούν το προσωπικό, τους εταίρους και τους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ενημερώθηκε για την επίθεση εναντίον στρατιωτικής βάσης στο Ιράκ, όπου σταθμεύουν αμερικανικά στρατεύματα και παρακολουθεί στενά την κατάσταση, γνωστοποίησε η εκπρόσωπος της αμερικανικής προεδρίας Στέφανι Γκρίσαμ.

«Είμαστε ενήμεροι για τις πληροφορίες περί επιθέσεων σε εγκαταστάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ. Ο πρόεδρος ενημερώθηκε και παρακολουθεί την κατάσταση στενά, σε επαφή με την ομάδα του που είναι αρμόδια για θέματα εθνικής ασφαλείας», σημείωσε σε δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε η Γκρίσαμ.

Προσέθεσε ακόμα μέσω Twitter, ότι οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται ακόμα στη διαδικασία αποτίμησης της κατάστασης μετά τα πυραυλικά πλήγματα που εξαπέλυσαν οι Φρουροί της Επανάστασης εναντίον τουλάχιστον δύο αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ σε αντίποινα για την εξόντωση του ιρανού υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί την Παρασκευή σε βομβαρδισμό στη Βαγδάτη. Πάντως διαβεβαίωσε πως "μέχρι τώρα, όλα πάνε καλά", ενώ προσέθεσε πως οι ΗΠΑ, έχουν τον πιο ισχυρό και καλά εξοπλισμένο στρατό.

Οι Φρουροί της Επανάστασης, επίλεκτο σώμα των ένοπλων δυνάμεων του Ιράν, ανακοίνωσαν ότι εκτόξευσαν δεκάδες πυραύλους εναντίον βάσης την οποία χρησιμοποιεί ο στρατός των ΗΠΑ στην ιρακινή επικράτεια, τονίζοντας πως επρόκειτο για αντίποινα για την εξόντωση του υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί την Παρασκευή και διαμηνύοντας ότι θα προχωρήσουν σε νέα, «ακόμα πιο συντριπτικά» αντίποινα σε περίπτωση νέων αμερικανικών επιθέσεων, μεταδίδουν μέσα ενημέρωσης στην Τεχεράνη.

Το πρακτορείο ειδήσεων MEHR ανέφερε ότι στόχος ήταν η αεροπορική βάση Άιν Αλ Άσαντ.

Το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC News έκανε λόγο για επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον δύο αμερικανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στο Ιράκ, εναντίον της βάσης Άιν αλ Άσαντ και ακόμα μιας στην Αρμπίλ, στο ιρακινό Κουρδιστάν.

Το ιρανικό αγγλόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο Press TV ανέφερε μέσω Twitter ότι το σώμα των Φρουρών της Επανάστασης «προειδοποιεί τις ΗΠΑ για ακόμα πιο συντριπτικά αντίποινα σε περίπτωση οποιασδήποτε νέας επίθεσης».

Οι ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις ακολουθούν την εξόντωση του ιρανού υποστρατήγου Κασέμ Σουλεϊμανί, διοικητή της Δύναμης Κουντς, σε αμερικανικό αεροπορικό βομβαρδισμό στη Βαγδάτη την Παρασκευή κατά διαταγή του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Η Τεχεράνη ορκίστηκε «εκδίκηση» για την δολοφονία του.

Για 80 νεκρούς κάνει λόγο το Ιράν

Η ιρανική κρατική τηλεόραση μεταδίδει ότι 80 «αμερικανοί τρομοκράτες» σκοτώθηκαν στα πλήγματα με βαλλιστικούς πυραύλους των Φρουρών της Επανάστασης, επικαλούμενη αξιωματικούς του επίλεκτου σώματος αυτού των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων.

Έκανε λόγο για άλλους περίπου 200 τραυματίες.

Η ιρανική κρατική τηλεόραση διευκρίνισε ότι εκτοξεύθηκαν 15 βαλλιστικοί πύραυλοι εναντίον αμερικανικών εγκαταστάσεων και αεροσκάφη και ελικόπτερα «υπέστησαν πολύ μεγάλες ζημιές».

Σημείωσε ακόμη, επικαλούμενη κυβερνητική πηγή, πως το Ιράν έχει στο στόχαστρο άλλες 100 αμερικανικές εγκαταστάσεις που σκοπεύει να πλήξει εάν οι ΗΠΑ ανταποδώσουν τα πλήγματα.


* Φωτο: Πύραυλος εκτοξεύεται από στρατιωτική μονάδα του Ιράν, Αρχείο  AP

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)