Μνήμες όμως πολλές με κατακλύζουν από την ώρα που με ειδοποίησε ο Σούλης.
Με τον Γιώργο, συμμαθητή από το νηπιαγωγείο έως και την αποφοίτηση από το 6τάξιο Γυμνάσιο Ν.Μουδανιών, όπως εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί, μας συνδέει η αγνή και άδολη παιδική φιλία, η εξερεύνηση της ζωής στα αρχικά της βήματα, οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες, οι πολιτικές αναζητήσεις στα δύσκολα χρόνια της χούντας, οι πολλές αντισυμβατικές (για την εποχή) συμπεριφορές με όλη τη μεγάλη παρέα.
Μια παρέα που συγκροτούνταν από συνομιλήκους που είχαν ομόκεντρους κύκλους ενδιαφερόντων (μουσική - φιλαρμονική, ποδόσφαιρο, έρωτες, καντάδες, ωτο-στοπ, τσιγαράκια και άπειρες φάρσες).
Με τον Γιώργο θυμάμαι πως είμαστε οι δύο που σχεδιάζαμε να πάμε στο εμπορικό ναυτικό και να γυρίσουμε τον κόσμο με τα καράβια ..... έμεινε ένα ανεκπλήρωτο εφηβικό όνειρο και για τους δυο ....
Εκείνος μετά το Γυμνάσιο τελείωσε Ηλεκτρονικός και ασχολήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις. Οικογενειάρχης και χωρατατζής με καλούς φίλους πάντα.
Απλά οι δρόμοι μας χωρίσανε .....
Βρισκόμασταν πολύ αραιά .... Και οι δύο ζούσαμε μακριά από τα αγαπημένα Μουδανιά.
Η είδηση του θανάτου με πάγωσε. Νομίζω πως είναι η 7η ή η 8η απώλεια από εκείνη την φουρνιά του 1961 στην 1η δημοτικού.
Και όσο κι αν σύμφωνα με την Επικούρεια φιλοσοφία κανείς δεν συναντά τον θάνατο, ( «όταν υπάρχουμε εμείς, ο θάνατος είναι απών, και όταν ο θάνατος είναι παρών, δεν υπάρχουμε εμείς») αυτή προφανώς αναφέρεται στον μεταστάντα και όχι σε όσους βιώνουν την απώλεια.
Τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του Γιώργου Γιουτσόγλου, παιδικού μου φίλου.....
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.