Ακτιβιστής: ΝΑΤΟ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Οι ΗΠΑ δεν βλέπουν την Ουκρανία ως σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, αλλά ως de facto τροφή για κανόνια

Ακτιβιστής στις 5.10.22 0

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ανακοίνωσε την Παρασκευή τοπική ώρα ότι θα επιδιώξει την ταχεία ένταξη στο ΝΑΤΟ, ωστόσο η αίτηση δεν κατάφερε να προσελκύσει
ενθουσιασμός από τις ΗΠΑ. Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν δήλωσε ότι "δεν είναι η κατάλληλη στιγμή" για την ένταξη της Ουκρανίας στη συμμαχία και ότι η αίτηση "θα πρέπει να εξεταστεί σε διαφορετική χρονική στιγμή" Το βασικό του μήνυμα ήταν: Οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται την Ουκρανία ως μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά χρειάζονται την Ουκρανία, και όχι ολόκληρο το ΝΑΤΟ, για να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας.

Για να καταστήσει το μήνυμά του σαφέστερο, ο Sullivan συνέχισε ότι πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθηθεί η Ουκρανία είναι η παροχή πρακτικής βοήθειας "επί τόπου" Το Σάββατο, ο Ζελένσκι ευχαρίστησε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για την υπογραφή νομοσχεδίου που θα παράσχει περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετη χρηματοδότηση για την Ουκρανία.

Οι ΗΠΑ δεν θα σταματήσουν να στέλνουν στρατηγική βοήθεια στην Ουκρανία. Αλλά το αν θα απορροφήσει σύντομα τη χώρα στο ΝΑΤΟ είναι μια άλλη ιστορία. Η αξία της Ουκρανίας ως πιόνι δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί πλήρως από τις ΗΠΑ. Πριν η Ρωσία εξαντληθεί από τον πόλεμο, οι ΗΠΑ δεν θα έχουν καμία όρεξη να τερματίσουν την κρίση ή να σταματήσουν να εκμεταλλεύονται την Ουκρανία.

Το μόνο που ενδιαφέρει την Ουάσινγκτον είναι η αρχιτεκτονική ασφαλείας που έχτισε στην Ευρώπη τα 30 χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ενώ όλοι πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία είναι ισχυροί εταίροι, η Ουκρανία είναι αυτή που κυριολεκτικά αιμορραγεί.

Αν τώρα δεν είναι η "κατάλληλη στιγμή" για να εξετάσουμε την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή Το ΝΑΤΟ έχει τα κριτήριά του για όσους υποβάλλουν αίτηση για ένταξη, συμπεριλαμβανομένης της ρήτρας ότι οι υποψήφιοι πρέπει να επιδιώκουν την ειρηνική διευθέτηση εδαφικών και εθνοτικών διαφορών. Αλλά η Ουκρανία έχει παγιδευτεί σε μια εθνοτική σύγκρουση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εσωτερικό της. Ακόμα χειρότερα, τώρα βρίσκεται σε πόλεμο.

Θα ήταν επίσης αφελές να πιστεύουμε ότι η κατάλληλη στιγμή θα έρθει μετά το τέλος του πολέμου. Παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος είναι εξαιρετικά απίθανο να τελειώσει σύντομα, το ΝΑΤΟ έχει ένα σαφές πρότυπο όταν πρόκειται για επέκταση - να αποκτήσει περισσότερα πλεονεκτήματα, παρά να αναλάβει ένα βάρος. Μόνο όταν η Ουκρανία εξελιχθεί σε μια σταθερή και ευημερούσα χώρα χωρίς συγκρούσεις τόσο στο εσωτερικό της όσο και ευρύτερα, θα είναι ρεαλιστικό να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.

Από την άλλη πλευρά, οι παρατηρητές σημειώνουν επίσης ότι υπάρχει ένα άλλο σενάριο στο οποίο το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να χορηγήσει στην Ουκρανία την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ με ταχείς ρυθμούς. Εάν ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, το τελευταίο μπορεί σύντομα να αναλάβει χώρες που θα μπορούσαν να πολεμήσουν τη Ρωσία στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Και πάλι, το θέμα είναι αν οι ΗΠΑ μπορούν να χρησιμοποιήσουν την Ουκρανία. Αυτό είναι ένα σενάριο με πολύ μικρή πιθανότητα να συμβεί.Όταν όμως πραγματοποιηθεί, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα τρέμουν κάτω από τη σκιά ενός πιθανού πυρηνικού πολέμου. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα υπάρχει ασφάλεια για κανέναν, ούτε για την Ουκρανία, ούτε για τον κόσμο.

Αντί να επιδιώκει λύσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης, η Ουάσιγκτον έχει, ξανά και ξανά, δείξει ότι οι ΗΠΑ κατευθύνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση - υποδαυλίζοντας τις φλόγες του πολέμου.

"Η Αμερική είναι πλήρως προετοιμασμένη μαζί με τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ να υπερασπιστεί κάθε σπιθαμή του εδάφους του ΝΑΤΟ. Κάθε σπιθαμή", δήλωσε ο Μπάιντεν την Παρασκευή. Προφανώς δεν αντιλήφθηκε την ειρωνεία όταν τόνισε "κάθε ίντσα" Θυμίζει μόνο την υπόσχεση που έδωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ στον τότε σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ - το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά.

Για να σας υπενθυμίσω, η σκληρή στάση του Μπάιντεν δεν έχει καμία σχέση με την Ουκρανία. Μιλούσε για την επικράτεια του ΝΑΤΟ. Και η τελευταία αίτηση της Ουκρανίας να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ με ταχεία διαδικασία μόλις απορρίφθηκε. Τούτου λεχθέντος, η ρητορική του Μπάιντεν αποσκοπεί στο να διασφαλίσει ότι η σύγκρουση θα καίει περισσότερο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε οι ΗΠΑ να είναι ο τελικός νικητής. Όσον αφορά την Ουκρανία, η Ουάσινγκτον συνεχίζει να δηλώνει ότι οι ΗΠΑ έχουν προσφέρει όπλα και βοήθεια και ότι η Ουκρανία είναι αυτή που πρέπει να πολεμήσει μέχρι τέλους.

Το κατά πόσον η σύγκρουση θα ξεφύγει από τον έλεγχο είναι υπόθεση όλων μας. Για την Ουκρανία, μπορεί να πιστεύει ότι η διέξοδος είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ. "Είμαστε de facto σύμμαχοι. . Η Ουκρανία υποβάλλει αίτηση για να την καταστήσει de jure", δήλωσε ο Zelensky. Αλλά οι ΗΠΑ δεν το πιστεύουν. Θέλει απλώς η Ουκρανία να είναι de facto δόλωμα για σφαίρες, τελεία και παύλα.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Ευρώπη ΗΠΑ ΝΑΤΟ ΡΟΗ

Άποψη από την Κίνα: Η Ευρώπη χάνει την αυτονομία της με παράλογο τρόπο

Ακτιβιστής στις 1.10.22 0

Σε ένα άλλο άρθρο στον ίδιο επίσημο ιστότοπο, η Κίνα καθιστά σαφές ότι οι μόνοι που θα μπορούσαν να έχουν σαμποτάρει τους αγωγούς είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν ένας τρόπος γι' αυτούς και την ουκρανική μαριονέτα τους να εκδικηθούν για την προσάρτηση των εδαφών. Το δημοψήφισμα μπλόκαρε το μέτωπο στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να ανοίξουν ένα άλλο μέτωπο στη Βαλτική, να αναγκάσουν τη Γερμανία σε καμένη γη και ολόκληρη η Ευρώπη να γίνει πεδίο μάχης. Σε αυτό το κύριο άρθρο, αναλύεται πώς η κλιμάκωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας δείχνει την απώλεια της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης, καθώς προχωρά τυφλά προς τα εμπρός, σπέρνοντας τον παραλογισμό της αυτοκαταστροφής προς αποκλειστικό όφελος των ΗΠΑ. Ο τόνος του άρθρου είναι μάλλον απελπιστικός, η περιγραφή αποσκοπεί απλώς στο να διαπαιδαγωγήσει τους Ασιάτες που μπορεί να μπουν στον πειρασμό να ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό παράδειγμα μπροστά στις βορειοαμερικανικές προτάσεις, η Κίνα τους προσφέρει αμοιβαία οφέλη εν ειρήνη. Danielle Bleitrach

από τους Global Times.

Τα ενεργειακά προβλήματα της Ευρώπης γίνονται ακόμη πιο οξυμένα. Το πρόσφατο σαμποτάζ στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream αποκάλυψε πόσο εύθραυστη είναι η ασφάλεια των ενεργειακών υποδομών της Ευρώπης. Αλλά ακόμη και καθώς η ενεργειακή κρίση επιδεινώνεται, η Ευρώπη εξακολουθεί να ακολουθεί τη σκληρή γραμμή της Ουάσινγκτον κατά της Ρωσίας, χωρίς να εξετάζει τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια τέτοια πολιτική για την ίδια.

Την Τετάρτη, με αφορμή τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων για την "προσχώρηση στη Ρωσία" σε τέσσερις ρωσοκρατούμενες περιοχές της Ουκρανίας, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) προτείνει τον όγδοο γύρο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου ενός ανώτατου ορίου στις τιμές του ρωσικού πετρελαίου. Αυτό συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο τις ελπίδες της Ευρώπης να επιλύσει τα τρέχοντα ενεργειακά της προβλήματα.

Αποτελεί απόλυτη τραγωδία για την Ευρώπη το γεγονός ότι η εξάρτησή της από την Ουάσιγκτον έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να πρέπει να χορεύει στο ρυθμό των Ηνωμένων Πολιτειών στη ρωσική πολιτική της. Οι χώρες της ΕΕ αύξησαν σταδιακά τις κυρώσεις τους κατά της Ρωσίας. Στο τέλος, τόσο η ΕΕ όσο και η Ρωσία θα υποφέρουν, αλλά οι ανάγκες των ΗΠΑ θα ικανοποιηθούν.

Η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης και ο έλεγχος της οικονομίας της έχουν παρεμποδιστεί σημαντικά από τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση και τη χειραγώγηση από τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη έχει περιπέσει σε σύγχυση αφού έχει χάσει τη στρατηγική της αυτονομία, γεγονός που οδηγεί στην εμφάνιση ενός ορισμένου παραλογισμού. Οι απερίσκεπτες αποφάσεις επιβολής κυρώσεων από αξιωματούχους της ΕΕ βλάπτουν την ίδια την Ευρώπη, καθώς ορισμένοι άνθρωποι και εταιρείες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την ήπειρο μπροστά στην εντεινόμενη κρίση.

Όταν ξέσπασε η στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, πολλοί Ευρωπαίοι πίστεψαν ότι ήταν αυτοί και οι Αμερικανοί εναντίον των Ρώσων. Αλλά η πραγματικότητα τους διέψευσε: η Ευρώπη είναι επίσης ένα κομμάτι κρέας στο μπλοκ κοπής της Ουάσινγκτον.

Τα δεινά της Ευρώπης αξίζει να ληφθούν υπόψη από τις χώρες σε όλο τον κόσμο, ιδίως από ορισμένους συμμάχους και εταίρους των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού: όταν ακολουθούν τυφλά τις ΗΠΑ για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στον κόσμο, ποιος θα ωφεληθεί πραγματικά

Οι χώρες αυτές πρέπει επίσης να δουν ότι καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση, η Ουάσιγκτον συνεχίζει να την επιβαρύνει προκειμένου να επωφεληθεί από τις καταστροφές που υφίσταται.

Αρκετά δυτικά μέσα ενημέρωσης παρατήρησαν πρόσφατα ένα τέτοιο φαινόμενο. Λόγω παραγόντων όπως η εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου και η συνεχιζόμενη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, πολλές ευρωπαϊκές εταιρείες εγκαταλείπουν την Ευρώπη και μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στις ΗΠΑ. Αυτό περιλαμβάνει τις εταιρείες χάλυβα και λιπασμάτων που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ενέργεια.

Δημοσίευμα της Wall Street Journal αναφέρει ότι ορισμένοι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα εποχή αποβιομηχάνισης στην Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό περιοδικό Modern Diplomacy επεσήμανε επίσης ότι το ευρωπαϊκό κοινό θα μένει πλέον όλο και περισσότερο πίσω, καθώς ο πλούτος της ηπείρου φεύγει, κυρίως προς τις ΗΠΑ.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι η απώλεια της βεβαιότητας. Ολόκληρη η ήπειρος βρίσκεται σε υψηλό κίνδυνο. Με ένα σημαντικό αποτέλεσμα διάχυσης και διάχυσης, η ρωσο-ουκρανική στρατιωτική σύγκρουση είναι πιθανό να ενταθεί. Αυτό δεν οδηγεί μόνο σε γεωπολιτική αναταραχή, αλλά, το σημαντικότερο, αποδυναμώνει ή και εξανεμίζει τις δυνατότητες ευημερίας της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επωφεληθεί σημαντικά από την τρέχουσα κρίση στην Ευρώπη από κάθε άποψη σχεδόν. Από οικονομική άποψη, οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές μετακινούνται προς τις ΗΠΑ και οι ενεργειακές απαιτήσεις της Ευρώπης για τη Ρωσία έχουν μεταφερθεί επιτυχώς στις ΗΠΑ. Όσο πιο χαοτική είναι η κατάσταση στη Ρωσία και την Ουκρανία, τόσο περισσότερο θα θησαυρίζουν οι Αμερικανοί έμποροι όπλων.

Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση μέσω του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας την εξάρτηση της Ευρώπης σε θέματα ασφάλειας από τις ΗΠΑ και αποδυναμώνοντας τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης.

Μπροστά στα πλεονεκτήματα και τις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ευρώπη έχει περιέλθει σε μια παθητική κατάσταση. Κατόπιν προτροπής της Ουάσινγκτον, η ΕΕ έχει καταστήσει κύριο στόχο της την καταπολέμηση της υποτιθέμενης ρωσικής απειλής και των πιθανών συνεπειών της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει σημαντικό αριθμό οικονομικών συμφερόντων. Επιπλέον, η Ευρώπη δεν διαθέτει πολλούς πόρους για να διαθέσει τις δικές της αμυντικές ικανότητες, οπότε πρέπει να βασίζεται περισσότερο στο ΝΑΤΟ.

Η τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη έχει καταστήσει πιο δύσκολη την επίτευξη του στόχου της στρατηγικής αυτονομίας. Αυτό είναι καταστροφικό για την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρή ανισορροπία στη συνολική γεωπολιτική κατάσταση και να αποτρέψει την επιστροφή στην κανονικότητα.

πηγή: Histoire et Societe

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΝΑΤΟ ΝΕΑ Ουκρανία ΡΟΗ

Η Συνθήκη του Κιέβου για την ασφάλεια ή το Σύνταγμα υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μιας στρατιωτικής συμμαχίας κατά της Ρωσίας

Ακτιβιστής στις 15.9.22 0

από την Karine Bechet-Golovko/reseauinternational.net/

Ο ιστότοπος της ουκρανικής προεδρίας δημοσίευσε χθες το κείμενο της Συνθήκης του Κιέβου για την ασφάλεια, το έργο της οποίας διεξήχθη πολύ διακριτικά από τον Άντερς Ράσμουσεν, πρώην Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ με τη συμβολή πρώην Πρωθυπουργών, πρώην Υπουργών, ανώτερων δυτικών αξιωματούχων και ακαδημαϊκών, προβλέποντας τη δημιουργία υποχρεωτικού μηχανισμού για τη στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ και των φιλικών χωρών στην ουκρανική σύγκρουση. Ο δηλωμένος στόχος δεν είναι μόνο να μετατραπεί όλη η Ουκρανία σε πλατφόρμα μάχης εναντίον της Ρωσίας, αλλά κυρίως να επιφέρει τον αφανισμό της ίδιας της Ρωσίας, το τελευταίο πραγματικό εμπόδιο για την έλευση αυτής της δύναμης. Θα παρασυρθούν τελικά οι ευρωπαϊκές χώρες σε αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο από την αδυναμία τους και τον φανατισμό των κυρίαρχων ελίτ τους;

Το κείμενο αυτής της Συνθήκης του Κιέβου ( διατίθεται εδώ στα αγγλικά ) περιέχει διάφορες διατάξεις, οι οποίες θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά τους ανθρώπους στη Δύση. Γιατί στο τέλος, το ΝΑΤΟ θα ρίξει το τίμημα του πολέμου του στους ώμους της Ευρώπης, η οποία είναι ήδη η πιο εκτεθειμένη στο κόστος των κυρώσεων και της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχεται στην Ουκρανία.

Οι χώρες που εγγυώνται την ασφάλεια της Ουκρανίας είναι η ατλαντική ζώνη, με κριτήριο η ιδεολογική πιστότητα:

«Οι εγγυήσεις ασφαλείας θα πρέπει να κωδικοποιηθούν σε ένα κοινό έγγραφο στρατηγικής εταιρικής σχέσης που ονομάζεται Σύμφωνο Ασφάλειας του Κιέβου, το οποίο συνυπογράφεται από μια βασική ομάδα εταίρων που θα ενεργούσαν ως εγγυητές της αυτοάμυνας της Ουκρανίας. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει, ενδεικτικά, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Πολωνία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστραλία, την Τουρκία και τις σκανδιναβικές χώρες, τις χώρες της Βαλτικής και την κεντρική Ευρώπη. Εκτός από το Έγγραφο Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης, η Ουκρανία και ορισμένα Εγγυητικά Κράτη μπορούν να υπογράψουν διμερείς συμφωνίες για συγκεκριμένα θέματα που σχετίζονται με εγγυήσεις ασφαλείας μεταξύ της Ουκρανίας και των Εγγυητών Κρατών. Εκτός από τους κύριους εγγυητές, διάφορα επίπεδα χωρών θα μπορούσαν να συμμετάσχουν με πρόσθετα ή συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας. »

Με άλλα λόγια, είναι ένας συνασπισμός με διαφορετικούς βαθμούς εμπλοκής, που περιλαμβάνει μια σταθερή ομάδα πλήρως δεσμευμένων χωρών. Ο γενικός στόχος αυτού του συνασπισμού διατυπώνεται ως εξής – η υπεράσπιση της Ουκρανίας, η οποία επομένως γίνεται το νέο παγκόσμιο συμφέρον αυτών των χωρών, ενώ το εθνικό συμφέρον αντικαθίσταται στον παγκόσμιο κόσμο:

«Το σχήμα Rammstein (γνωστό και ως Ομάδα Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας), που αποτελείται από περίπου 50 χώρες, θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση αυτής της μεγαλύτερης ομάδας, η οποία θα μπορούσε να επισημοποιηθεί σε έναν συνασπισμό των πρόθυμων. Θα πρέπει να εφαρμόζονται διατάξεις έτσι ώστε η Ουκρανία να μπορεί να αποτρέψει και –αν χρειαστεί– να αμυνθεί έναντι περαιτέρω ένοπλων επιθέσεων ή επιθετικών ενεργειών . Για αυτό, το Κίεβο θα χρειαστεί μεγάλες αμυντικές δυνάμεις, ισχυρές δυνατότητες και μια ισχυρή και μεταρρυθμισμένη αμυντική βιομηχανία. Αυτό πρέπει να υποστηριχθεί από συνεχείς επενδύσεις στην αμυντική της βιομηχανική βάση, σημαντικές μεταφορές όπλων και υποστήριξη πληροφοριών από συμμάχους και καλά εκπαιδευμένες και ασκημένες δυνάμεις. »

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, τυπικά δεν πρόκειται για άμυνα, αλλά σχεδιάζεται και επίθεση. Και για να μπορέσει η κατεστραμμένη Ουκρανία να γίνει το πεδίο μάχης αυτού του παγκόσμιου πολέμου, ζητείται πολεμική προσπάθεια από τις αναφερόμενες χώρες, μέρος των οποίων είναι και η Γαλλία, προκειμένου να αποκατασταθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι οικονομικές και βιομηχανικές δυνατότητες της χώρας. ως στρατιώτες. Έχει τα μέσα σήμερα η Γαλλία, χωρίς η ίδια να καταρρεύσει, μπορούμε να αμφιβάλλουμε. Αυτό για το οποίο μπορούμε, από την άλλη, να είμαστε σίγουροι είναι ο φανατισμός των ηγετών μας και η έλλειψη προσοχής που δίνουν ακριβώς στα συμφέροντα της χώρας μας.

Υπάρχουν λοιπόν δύο τομείς. Το ένα πολύ συγκεκριμένο – στρατιωτικό, το άλλο οικονομικό.

Η Ουκρανία, σύμφωνα με αυτό το έγγραφο που συνέταξε ο Rasmussen, πρέπει να συμμετέχει στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να επωφελείται από την εκπαίδευση του στρατού της, την ελεύθερη μεταφορά τεχνολογίας, την ανασυγκρότηση της στρατιωτικής βιομηχανίας της, να επωφελείται από τις παραδόσεις όπλων κ.λπ. Θυμηθείτε, αυτή η χώρα είναι χρεοκοπημένη, επομένως δεν θα μπορεί να πληρώσει. Και σε περίπτωση επίθεσης, αλλά η Ουκρανία βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου κατά της Ρωσίας και θεωρείται ήδη από τις χώρες του ΝΑΤΟ ότι έχει δεχθεί επίθεση, οι εγγυήτριες χώρες πρέπει να αντιδράσουν – κάπως σύμφωνα με το πρότυπο της τέχνης. 5 της Συνθήκης ΝΑΤΟ, από την οποία η Ουκρανία δεν επωφελείται:

«Η διαδικασία λήψης αποφάσεων θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή των συλλογικών διαβουλεύσεων που ακολουθούνται από μεμονωμένες συνεισφορές. Κατόπιν αιτήματος της Ουκρανίας, οι εγγυητές συναντώνται για συλλογικές διαβουλεύσεις μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (π.χ. 24 ώρες) και αποφασίζουν να ενισχύσουν τις εγγυήσεις στη βάση ενός συνασπισμού των πρόθυμων (π.χ. 72 ώρες). »

Επομένως, οι «εγγυητές» έχουν 72 ώρες για να περάσουν από το καθεστώς του εγγυητή σε αυτό του εμπόλεμου μέρους, μόλις υπογραφούν αυτές οι συμφωνίες, αφού ήδη αναγνωρίζουν τη «ρωσική επιθετικότητα» . Με άλλα λόγια, δεν θα γίνει καμία εθνική διαβούλευση και οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί, ιδίως, θα βρεθούν σε πόλεμο, χωρίς να έχουν λόγο. Το κείμενο διευκρινίζει επίσης ότι αυτό δεν αποτελεί εναλλακτική λύση στην είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Μια υπόθεση ίσως… Γιατί αν εγκριθεί αυτό το κείμενο, θα σπάσει το τελευταίο ψυχολογικό φράγμα και θα μείνει μόνο ένα συμβολικό βήμα.

Η οικονομική πτυχή είναι επίσης ενδιαφέρουσα, διότι οι «εγγυητές-εμπόλεμες» χώρες χάνουν την εξουσία λήψης αποφάσεων όσον αφορά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας. Ωστόσο, βλέπουμε σήμερα πόσο είναι διχασμένες οι χώρες, τόσο στο φυσικό αέριο όσο και στις βίζες. Υπό την κάλυψη της Ουκρανίας, είναι το ΝΑΤΟ, το οποίο στη συνέχεια θα μπορεί να καθορίσει τις εξωτερικές πολιτικές των υπογραφόντων χωρών. Και αυτό πάει πολύ:

«Παρά τον μηχανισμό κυρώσεων που περιγράφεται παρακάτω, οι Εγγυητές πρέπει να απόσχουν από την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας που συμφωνήθηκαν από το 2014, έως ότου η Μόσχα: α) σταματήσει την επιθετικότητά της κατά της Ουκρανίας· β) εγγυάται ότι δεν θα επιτεθεί στην Ουκρανία στο μέλλον· (γ) να αποζημιώσει την Ουκρανία για ζημιές που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της εισβολής. Οποιαδήποτε απόφαση για άρση ή προσωρινή αναστολή των κυρώσεων, στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας υπό διαπραγμάτευση, πρέπει να λαμβάνεται σε στενό συντονισμό με την Ουκρανία. Η συμφωνία εγγύησης ασφάλειας θα πρέπει να περιέχει μια διάταξη ότι οι κυρώσεις θα επιβάλλονται εκ νέου (διατάξεις αναβίωσης) σε περίπτωση νέων επιθέσεων ή επιθέσεων. Οι κυρώσεις πρέπει να διατηρηθούν έως ότου η Ρωσία δεν αποτελεί πλέον απειλή για την ουκρανική κυριαρχία . …

Το πακέτο κυρώσεων θα πρέπει να ξεκινήσει και να εφαρμοστεί από τους εγγυητές ασφαλείας της Ουκρανίας, σε στενό συντονισμό με άλλους διεθνείς φορείς όπως η G7 και η ΕΕ. Άλλες ομοϊδεάτες χώρες που υποστηρίζουν τις κυρώσεις (π.χ. Ελβετία, Νορβηγία, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα, Αυστραλία και άλλες) θα πρέπει επίσης να προσκληθούν να συμμετάσχουν. »

Και για να βοηθηθεί οικονομικά, προτείνεται η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και κεφαλαίων της Ρωσίας, προκειμένου να συμβάλει στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Και έτσι να ολοκληρωθεί ό,τι απομένει από το κράτος δικαίου.

Ο σκοπός αυτού του κειμένου εκφράζεται πολύ ξεκάθαρα από τον Rasmussen.

«Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ρωσία δεν θα μπορέσει ποτέ να εισβάλει ξανά στην Ουκρανία. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η Ουκρανία να έχει μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη ικανή να αντισταθεί σε οποιαδήποτε μελλοντική ρωσική επίθεση», τόνισε (Ράσμουσεν). Όπως σημείωσε ο Anders Fogh Rasmussen, η οικοδόμηση και η διατήρηση μιας τέτοιας δύναμης θα απαιτήσει δεκαετίες δέσμευσης από τους συμμάχους της Ουκρανίας. »

Είναι πράγματι η πολιτική και οικονομική δολοφονία των χωρών-μελών αυτού του εμπόλεμου συνασπισμού, που σχηματίστηκε απευθείας από το ΝΑΤΟ στο όνομα της Ουκρανίας. Και η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών το υπογράμμισε με τους εξής όρους:

«Το να θέσουμε τις δυτικές χώρες σε πλήρη εξάρτηση, να τις αναγκάσουμε να συνεχίσουν τη βοήθεια προς το καθεστώς του Κιέβου, σημαίνει να τις αποτεφρώνουμε. Φανταστείτε, προτείνεται να γίνει αυτό στα κράτη, που τώρα σκέφτονται πώς μπορούν να επιβιώσουν τον χειμώνα. (…) Και τώρα οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν πέσει αμέσως στο επίπεδο των υπανάπτυκτων χωρών, που δεν ξέρουν πώς να ζεσταθούν», είπε η Ζαχάροβα. Πρόσθεσε ότι στις χώρες που βρίσκονται ήδη σε αυτή την κατάσταση «προσφέρεται επίσης μια τέτοια τρομερή δουλεία, που πρέπει να την υπογράψουν με όλο τους το αίμα, κάτι που θα είναι μια ατελείωτη φρίκη».

Αλλά για το ΝΑΤΟ ο σκοπός αξίζει τα μέσα (ειδικά όταν πληρώνουν οι άλλοι), αφού πρόκειται για τον αφανισμό της Ρωσίας ως δύναμης. Ωστόσο, η Ρωσία μπορεί να υπάρξει μόνο ως δύναμη, διαφορετικά θα εξαφανιστεί, όπως πολύ σωστά μας υπενθύμισε πριν από μερικά χρόνια ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Yermak, επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου της Ουκρανίας να δηλώσει:

«Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι το σύνθημα «Μπορούμε να το ξανακάνουμε» προκαλεί κρίσεις πανικού και κακές αναμνήσεις στους Ρώσους, ώστε να απαντούν μόνο «Ποτέ ξανά!». ". Για αυτό, χρειαζόμαστε μια στρατιωτική δύναμη αρκετά ισχυρή ώστε να αποθαρρύνει τη βούληση των Ρώσων να εκδικηθούν. Και ικανό να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον επιτιθέμενο, αν αυτή η επιθυμία αποδειχθεί ακαταμάχητη. Οι εγγυήσεις ασφαλείας έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε μια τέτοια δύναμη», δήλωσε ο Andriy Yermak.

Δύο τελευταίες παρατηρήσεις:

Καταρχάς, σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους, πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο και όχι, μέχρι σήμερα, παγκόσμιο. Οι παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν πόλεμοι κρατών για να ανακτήσουν ή να διευρύνουν την κυριαρχία και τη δύναμή τους. Αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος είναι ένας πόλεμος που κατευθύνεται από περιπτώσεις παγκόσμιας διακυβέρνησης ενάντια στην κρατική κυριαρχία και εξουσία, με τη βοήθεια επίσημα ελεγχόμενων από το κράτος δομών. Δεν είναι λοιπόν πόλεμος κρατών, αλλά πόλεμος ενάντια στο κράτος, αφού καταβροχθίζει τις κρατικές δομές όσο εργαλειοποιεί.

Στη συνέχεια, σε αντίθεση με τους δύο τελευταίους παγκόσμιους πολέμους, αυτή τη φορά επιχειρείται να περιοριστεί το κύριο πεδίο μάχης στην Ουκρανία κυρίως, και στο μέτρο του δυνατού να επεκταθεί στη Ρωσία. Υπάρχουν πολλές εκρήξεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ ή στην Ταϊβάν, αλλά η λογική είναι (ακόμα) κάπως διαφορετική, έστω και απασχολημένη. Η αντικειμενική έλλειψη στρατιωτικών συμμάχων της Ρωσίας χρησιμοποιείται εδώ από το ΝΑΤΟ, για να εμπλέξει τις χώρες μέλη μέσω ενός είδους Συνθήκης του Κιέβου, αμφισβητώντας τη στρατιωτική ικανότητα της Ρωσίας να πολεμήσει σε ένα τόσο ευρύ μέτωπο και ιδιαίτερα την πολιτική της βούληση. Και πάντα επιστρέφει στο γεγονός ότι τα νέα και υπερ-ισχυρά όπλα είναι αποτρεπτικά μόνο αν ο αντίπαλος είναι πεπεισμένος ότι μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε.

Karine Bechet-Golovko

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ ΝΑΤΟ Πολιτική άποψη ΡΟΗ ΣΥΡΙΖΑ facebook

ΝΑΤΟΙΚΗ: ΝΑΙ. ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Ακτιβιστής στις 12.9.22 0

του Μίλτου Σακελλάρη

Στο εκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα τον Μάη του 2012 διαβάζαμε: «(...) κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Αμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Ακτίου. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για την διάλυσή του».
Στην πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλη του 2013, διαβάζαμε: «...η απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η εφαρμογή της αρχής "κανείς Ελληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας" συνιστούν άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής».
Τον Σεπτέμβρη του 2013 στην Κεντρική Επιτροπή. ‘’ Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα παλέψει για το οριστικό κλείσιμο των ΝΑΤΟικών βάσεων και την απομάκρυνση - απεμπλοκή της χώρας μας από το ΝΑΤΟ».
Μάης του 2014, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «...το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται...».
Ιούλης του 2018. Ατλαντική Σύνοδος. Αλέξης Τσίπρας. «Εμείς καταστήσαμε τις θέσεις μας πιο σαφείς στην σύνοδο και στο ευρωατλαντικό συμβούλιο. Τόνισα στις παρεμβάσεις μου ότι η χώρα μας είναι πυλώνας ασφάλειας σταθερότητας και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή. Μια χώρα που όχι μόνο έχει ισχυρή αποτρεπτική δύναμη και τηρεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις σε αμυντικές δαπάνες παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε αλλά με συνέπεια τα τελευταία χρόνια αναπτύσει διεθνείς πρωτοβουλίες και πολυμερή σχήματα συνεργασίας που προωθούν την σταθερότητα, την συνεργασία στα Βαλκάνια την Ν.Α Μεσόγειο αλλά και ευρύτερα στην περιοχή. Απόδειξη αυτού του αναντικατάστατου σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας αποτελεί η βελτίωση των σχέσεων μας με τους βόρειους γείτονές μας για την επίλυση χρόνιων ζητημάτων ».
Μάρτιος του 2020. ‘’Καλωσορίζουμε την κυβέρνηση της ΝΔ στο μέτωπο της λογικής και του πατριωτικού συμφέροντος που χάραξε η συμφωνία των Πρεσπών», αναφέρει σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, σχολιάζοντας την υποδοχή από την κυβέρνηση, της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.
Σεπτέμβριος 2022.Με μεγάλη πλειοψηφία κυρώθηκε από την Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής, το πρωτόκολλο προσχώρησης της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ. Υπέρ της κύρωσης τάχθηκαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ.

Η θέση λοιπόν του Σύριζα για διάλυση του ΝΑΤΟ περνάει μέσα από την διεύρυνση του προφανώς με την λογική ότι όσο πιο διευρυμένο είναι τόσο πιο μεγάλο πάταγο θα κάνει η διάλυση του.

Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη αξία είναι ο τρόπος και η πολιτική ανάλυση του Κατρούγκαλου που δικαιολογεί την θετική ψήφο του Σύριζα. Χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο.

«Το κυρίαρχο για την επιλογή μας υπέρ της ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, είναι ότι η ένταξή τους έχει την μαζική λαϊκή αποδοχή. Κυριότερο όμως κριτήριο μας είναι τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Δεν πρέπει να γίνει περαιτέρω αμερικανοποίηση ή νατοποίηση της άμυνας μας. Ο μείζον κίνδυνος είναι η επιστροφή του διπολισμού, με τη Δύση από τη μια, και από την άλλη ένα ενιαίο μπλοκ Ρωσίας – Κίνας. Αυτό πρέπει να το αποτρέψουμε. Οι συνέπειες θα είναι χειρότερες από τον ψυχρό πόλεμο. Η Ευρώπη πρέπει να είναι ανεξάρτητος πόλος. Δεν πρέπει να στηρίζεται για την άμυνα και ασφάλεια της στο ΝΑΤΟ. Πρέπει να έχει τη δική της δυνατότητα να προστατεύεται, γιατί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η Ευρώπη είναι πάντοτε ο μικρός αδερφός. Εμείς δεν πιστεύουμε στην νατοποίηση ή αμερικανοποίηση της εξωτερικής πολιτικής. Εμείς θέλουμε μια δυνατή Ευρώπη που θα αντιτίθεται στα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και θα εγγυάται τα σύνορά της»;!;!;!.

πηγή: Δρόμος της Αριστεράς

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΙΔΗΣΕΙΣ Μικρασιατική καταστροφή ΝΑΤΟ ΝΕΑ ΡΟΗ Τουρκία

Συγχαρητήρια του ΝΑΤΟ στην Τουρκία για… τη Μικρασιατική καταστροφή με αφορμή τα 100 χρόνια

Ακτιβιστής στις 31.8.22 0

Τα συγχαρητήριά του έδωσε το ΝΑΤΟ προς την Τουρκία για την 100η επέτειο της ανεξαρτησίας της, την επέτειο δηλαδή της Μικρασιατικής καταστροφής.

Συγκεκριμένα, το ΝΑΤΟ με ανάρτησή του στο twitter ευχήθηκε «Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης» λέγοντας πως «Σήμερα είναι η 100ή επέτειος από την ανεξαρτησία της Τουρκίας. Συμμετέχουμε με τους Τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων».

Υπενθυμίζεται πως με αφορμή την επέτειο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε «ποταπούς» τους Έλληνες, ενώ καταφέρθηκε και κατά «κάποιων» συμμάχων, επικρίνοντας «τις εχθρικές συμπεριφορές εναντίον της Τουρκίας και την υποστήριξη που παρέχεται σε αυτούς που επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές» (σσ εννοώντας την δήθεν «ανοχή» που επιδεικνύουν στην «χρήση» των S-300 από την Ελλάδα)».

Την ίδια μέρα λοιπόν που έγιναν αυτές οι δηλώσεις, το ΝΑΤΟ συνεχάρη την Τουρκία.

ZAFER BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN / HAPPY VICTORY DAY 🇹🇷

Today is the 100th Anniversary of Turkish Independence. We join our Turkish allies across NATO& beyond in celebration of their Victory and Turkish Armed Forces Day 🇹🇷@tcsavunma pic.twitter.com/Q8DpGXEoN9
— NATO Allied Land Command (@LANDCMD) August 30, 2022

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Λιθουανία ΝΑΤΟ Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Το ΝΑΤΟ μεθοδεύει άμεση επίθεση εναντίον της Ρωσίας

Ακτιβιστής στις 23.6.22 0

Paul Craig Roberts.Reseau Interntional, 23-6-22

[Ο συντάκτης του άρθρου είναι Αμερικανός οικονομολόγος διεθνούς κύρους, συγγραφέας, τέως καθηγητής εξεχόντων Αμερικανικών και βρετανικών πανεπιστημίων, υφυπουργός στην κυβέρνηση Ρέιγκαν και αρχισυντάκτης της Wall Street Journal.]

Μετάφραση/ εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Σε αυτό το άρθρο, γράφω ότι σύμφωνα με το νεοσυντηρητικό δόγμα Wolfowitz της αμερικανικής ηγεμονίας, "το Κρεμλίνο έχει δύο επιλογές: Η Ρωσία μπορεί να παραιτηθεί από την κυριαρχία της ή η Ρωσία μπορεί να καταστρέψει τη Δύση. Η Ρωσία δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση. Όλος ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό." Δεν υποστηρίζω ότι η Ρωσία πρέπει να καταστρέφει τη Δύση. Απλώς επισημαίνω ότι εδώ και τρεις δεκαετίες, η Δύση αντιμετωπίζει τη Ρωσία με αυτή την περιορισμένη επιλογή. Ο ίδιος ο Πούτιν έχει παραπονεθεί για αυτό πολλές φορές. Θεωρώ εκπληκτικό το γεγονός ότι η δυτική "κοινότητα εξωτερικής πολιτικής" οποιουδήποτε είδους επέτρεψε μια πολιτική που στριμώχνει μια πυρηνική δύναμη όπως η Ρωσία με αυτόν τον τρόπο. Και συνεχίζεται.

Τώρα έχουμε τη Λιθουανία να εμποδίζει την πρόσβαση της Ρωσίας σε μέρος της Ρωσίας. Αυτό είναι τρέλα. Αυτό επιβεβαιώνει τα ρωσικά συμπεράσματα ότι μόνο η βία μπορεί να περιορίσει τη Δύση.

Ο στόχος της Ουάσιγκτον είναι ένας ευρύτερος πόλεμος

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η επιχείρηση του Κρεμλίνου στην Ουκρανία δεν μπορεί να περιοριστεί. Η Ουάσιγκτον δεν θα το επιτρέψει. Η Ουάσιγκτον έχει ήδη επεκτείνει τη σύγκρουση και βρίσκεται στη διαδικασία περαιτέρω επέκτασής της. Οι παράφρονες Εβραίοι νεοσυντηρητικοί που ελέγχουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ έπεισαν την ανίσχυρη μικρή Λιθουανία να παραβιάσει τη συμφωνία με τη Ρωσία για τον εφοδιασμό του Καλίνινγκραντ και έλαβαν ρωσικό τελεσίγραφο. Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νεντ Πράις χαρακτήρισε το τελεσίγραφο "θολό". Ο ηλίθιος του Λευκού Οίκου λέει ότι η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τη Λιθουανία. Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον πιέζει για έναν ευρύτερο πόλεμο.

Η σύγκρουση στο Ντονμπάς εκτυλίχθηκε αργά, καθώς πρόκειται για πόλεμο εν μέσω ενός ρωσικού λαού που συνδέεται με την Ουκρανία από αιώνες. Ρωσικά στρατεύματα μάχονται με περιορισμούς για να ελαχιστοποιήσουν το θάνατο και την καταστροφή στην περιοχή του Ντονμπάς, από όπου οι ουκρανικές δυνάμεις εκδιώχθηκαν και καταστράφηκαν. Ένας ευρύτερος πόλεμος δεν θα διεξαχθεί μεταξύ των ρωσικών πληθυσμών. Ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί τέτοια απερισκεψία όπως της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ. Οι άθλιοι και εντελώς διεφθαρμένοι Δημοκρατικοί χρειάζονται απεγνωσμένα έναν πόλεμο για να συσπειρώσουν τους Αμερικανούς στην κυβέρνηση και να αποτρέψουν την εξόντωση των Δημοκρατικών στις εκλογές. Στην προσπάθειά τους να προσκολληθούν στην εξουσία, οι Δημοκρατικοί και τα εμπόλεμα μέσα ενημέρωσης επεκτείνουν τον πόλεμο. Αυτό είναι επικίνδυνο πέρα από κάθε φαντασία. Η ρωσική κυβέρνηση δήλωσε πριν από λίγο καιρό ότι η Ρωσία δεν θα διεξαγάγει ποτέ ξανά πόλεμο στο έδαφός της.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το Κρεμλίνο πίστευε ότι η παρέμβασή του στο Ντονμπάς θα μπορούσε να είναι περιορισμένη. Είναι ανεξήγητο το γεγονός ότι το Κρεμλίνο κατάφερε να παρεξηγήσει τη Δύση μετά από μια τέτοια πλήρη απόρριψη των προσπαθειών του για την επίτευξη αμοιβαίας συμφωνίας ασφάλειας με τη Δύση. Προφανώς, το Κρεμλίνο δεν πήρε στα σοβαρά το Δόγμα Γούλφοβιτς. Το Κρεμλίνο και οι Ρώσοι εραστές του Ατλαντικού πρέπει να το απομνημονεύουν και να το επαναλαμβάνουν κάθε πρωί όταν ξυπνούν, επειδή είναι το επιχειρησιακό δόγμα. Σύμφωνα με αυτό το δόγμα, το Κρεμλίνο έχει δύο επιλογές. Η Ρωσία μπορεί να παραιτηθεί από την κυριαρχία της ή η Ρωσία μπορεί να καταστρέψει τη Δύση. Η Ρωσία δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση. Όλος ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό..

Τίθεται εκ νέου το ερώτημα: Η Δύση πιέζει υπερβολικά τη Ρωσία; Διαβάστε αυτές τις υψηλού επιπέδου ρωσικές δηλώσεις και απαντήστε σε αυτή την ερώτηση μόνοι σας:

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σημείωσε τη Δευτέρα ότι η απόφαση της Λιθουανίας ήταν "άνευ προηγουμένου" και "παραβίαση των πάντων".

Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι οι "προκλητικές" ενέργειες του Βίλνιους αποτελούν παραβίαση των διεθνών νομικών υποχρεώσεων της Λιθουανίας να επιτρέψει τη διέλευση αγαθών μεταξύ Ρωσίας και Καλίνινγκραντ. Ανέφερε ότι η Ρωσία θεωρεί αυτή την κίνηση "ανοιχτά εχθρική" και ότι εάν η Λιθουανία δεν άρει αμέσως αυτούς τους περιορισμούς, η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να "υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα".

Ο επικεφαλής της Ρωσικής Επιτροπής για την Υπεράσπιση της Κρατικής Κυριαρχίας, Αντρέι Κλίμοφ, δήλωσε ότι η απόφαση της Λιθουανίας ήταν μια πράξη «άμεσης επίθεσης» κατά της Μόσχας και ότι εάν η ΕΕ δεν επανέφερε το κράτος μέλος της στην τάξη , η Ρωσία θα είχε την ελευθερία να «λύσει το πρόβλημα της διέλευσης του Καλίνινγκραντ που δημιουργήθηκε από τη Λιθουανία με ΟΛΑ τα μέσα της επιλογής της».

Η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές μαριονέτες της προκαλούν σκόπιμα σύγκρουση μεταξύ Λιθουανίας και Ρωσίας.

Η στάση των Ρώσων σκληραίνει

Οι παράφρονες νεοσυντηρητικοί που ελέγχουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική μας οδηγούν σε πυρηνικό πόλεμο.

"Η Ρωσία δεν θα εμπιστευτεί ποτέ ξανά τη Δύση" (Κρεμλίνο)

Δεν γνωρίζω κανέναν άλλο λόγο, εκτός από την ψευδαίσθηση της εξουσίας, για να περιμένει η Ουάσιγκτον από τη Ρωσία και την Κίνα να υποτάξουν την κυριαρχία και τα συμφέροντά τους στην Ουάσιγκτον. Αυτή η εντελώς εξωπραγματική προσδοκία των νεοσυντηρητικών οδηγεί στον Αρμαγεδδώνα.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Ευρώπη ΝΑΤΟ Ουκρανία ΡΟΗ Στυλιανού

ΝΑΤΟ, το Αντιευρωπαϊκό Συγκρότημα

Ακτιβιστής στις 16.6.22 0

Μέσω της πώλησης όπλων και ρητορικής, διεξάγουμε πόλεμο, τουλάχιστον έμμεσα, σημειώνει η Karine Bechet-Golovko. Σύμφωνα με την ίδια, το ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία της Ουάσινγκτον, εκμεταλλεύεται την ουκρανική σύγκρουση για να διατηρήσει μια Ευρώπη Ατλαντική, επομένως υποτακτική.

Karine Bechet-Golovko.-Reseau Intrnational-14-6-2
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Στον αγώνα του δυτικού κόσμου κατά της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ είναι ένας από τους πυλώνες αυτής της παράξενης επίθεσης. Παράξενης, διότι πίσω από τον πολεμοκάπηλη ρητορική των ηγετών της ΕΕ και ορισμένων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, των οποίων τα συμπλέγματα λειτούργησαν τέλεια υπό τους νέους αφέντες τους, αισθάνεται κανείς έναν (πολύ) συγκεκριμένο δισταγμό να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις. Αν ο Μακρόν θέλει τη «νίκη της Ουκρανίας», τονίζει ότι «δεν πρέπει να ταπεινώνουμε τη Ρωσία», γιατί θα πρέπει να ζήσουμε στον ίδιο κόσμο.

Ακόμη και με τον σημερινό φανατισμό τους, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών δεν μπορούν να προβλέψουν το θάνατο της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ακόμα προσκολλώνται σε ένα "μετά", το οποίο θα ήταν ένα ελαφρύτερο αντίγραφο του "πριν", οπότε τίποτα ανεπανόρθωτο δεν πρέπει να διαπραχθεί. Σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ και τον Αμερικανό παίκτη των εγχόρδων του, που βλέπουν την ευρωπαϊκή ήπειρο μόνο ως έδαφος και λαούς που πρέπει να διατηρηθούν στην ατλαντική τροχιά, ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για αυτήν την ήδη υποταγμένη Ευρώπη.

Αυτή είναι η ασάφεια της κατάστασης: πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο ... χωρίς να τον κάνω. Καταρχάς, με το να γίνει αυτό, επί ουκρανικού εδάφους, από τον ουκρανικό στρατό, από μισθοφόρους, από νεοναζιστικές ομάδες. Εν ολίγοις, από άλλους. Αλλά όχι εσύ άμεσα. Παρέχουμε τα όπλα και τις συμβουλές, παρέχουμε την ενθάρρυνση, αλλά δεν μπορούμε να εμπλακούμε άμεσα, δημιουργώντας έναν εχθρό, τη Ρωσία, στην οποία δεν θα επιτεθούμε άμεσα, επειδή χρησιμεύει για τον έλεγχο του πεδίου, οπότε πρέπει να διαρκέσει.

Και είναι όλα τα ρούχα του ΝΑΤΟ, που παίρνει ο άνεμος. Το ΝΑΤΟ είναι ένας στρατιωτικός οργανισμός, ένας αποτρεπτικός οργανισμός. Ωστόσο, για να λειτουργήσει η αποτροπή, όχι μόνο πρέπει να έχετε μια στρατιωτική ικανότητα, η οποία να είναι τρομακτική, αλλά πάνω απ 'όλα ο καθορισμένος αντίπαλος πρέπει να έχει τη βεβαιότητα ότι θα χρησιμοποιήσετε τις δυνάμεις σας στη μάχη. Ωστόσο, καθώς η ρητορική κατά της Ρωσίας εντείνεται, καθώς κατασκευάζεται η μορφή του «Ρώσου» εχθρού, όλη αυτή η ατλαντική αναταραχή μοιάζει με παράσταση, θέαμα. Και αυτό το σόου φαίνεται πολύ πιο προορισμένο για την Ευρώπη, παρά για τη Ρωσία. Ας πάμε πίσω με τη σειρά.

Καθώς η σύγκρουση εκτυλίσσεται σε ουκρανικό έδαφος και οι σχέσεις με τη Ρωσία έχουν πέσει στις κατακόμβες των διεθνών σχέσεων, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκινούν τις ετήσιες ασκήσεις τους στη Βαλτική Θάλασσα, επιχείρηση Baltops 2022. Δεν υπάρχει, φυσικά, τίποτα πιο επείγον αυτήν την στιγμή από το να αυξηθεί η πίεση στην περιοχή της Βαλτικής. Λογικά, και αντιδρώντας σε αυτή την εισροή στρατιωτικών πλοίων, η Ρωσία ενισχύει επίσης την παρουσία της και τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να γράφουν πρωτοσέλιδο: "Πόλεμος στην Ουκρανία: εκατό πλοία του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας πρόσωπο με πρόσωπο, η ένταση αυξάνεται στη Βαλτική Θάλασσα". Ο μόνος σύνδεσμος εδώ μεταξύ της Ουκρανίας και της Βαλτικής Θάλασσας είναι το ΝΑΤΟ, και πιο συγκεκριμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεδομένου ότι πρόκειται για ετήσια άσκηση των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, λόγω της μονομερούς δράσης του ΝΑΤΟ, η οποία με το πρόσχημα μιας "ρωσικής απειλής" προκαλεί ακριβώς με τη δράση της, αποσταθεροποιείται η διεθνής στρατηγική ισορροπία. Ο αγώνας για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας βρίσκεται στην ίδια γραμμή. Οι χώρες αυτές συνεργάζονται με το ΝΑΤΟ εδώ και πολύ καιρό, αλλά χωρίς να είναι μέλη, λόγω της ουδετερότητας που επιβλήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μόλις το 2017 η Φινλανδία αποφάσισε πολύ διακριτικά να αφαιρέσει τη σβάστικα, η οποία κοσμούσε περήφανα την αεροπορία της. Η Ρωσία δεν αντέδρασε ποτέ. Ωστόσο, με την ανακοίνωση της επικείμενης ένταξης αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ, η αντίδραση δεν άργησε να έρθει – εκτός από την επανεγκατάσταση των ρωσικών δυνάμεων στα σύνορα με τη Φινλανδία, οι Ρώσοι ηγέτες ανακοίνωσαν ότι τα μέτρα θα υιοθετηθούν στη συνέχεια σύμφωνα με τη συγκεκριμένη απειλή που θα εγείρουν στη συνέχεια οι χώρες αυτές για την εθνική ασφάλεια.

Ο παραλογισμός του πράγματος είναι ότι η απειλή προέρχεται από αυτόν που ισχυρίζεται ότι θέλει να καταπολεμήσει αυτή την απειλή, την δημιουργεί και στη συνέχεια δείχνει με το δάχτυλο την αντίδραση παρουσιάζοντας την ως αιτία και έτσι δικαιολογεί αναδρομικά τη δράση του. Αλλά ποια είναι η ανάγκη του ΝΑΤΟ για αυτό, όταν μπορούμε να δούμε καθαρά αυτή την επίμονη απόσταση μεταξύ λόγου και γεγονότων; Γιατί στο τέλος, ποιος θα πολεμούσε σοβαρά και για ποιο (ή ποιον); Όταν μεταφέρουμε το θέαμα στην πραγματικότητα της αποδυνάμωσης των ευρωπαϊκών εθνικών στρατών και των εθνικών πολιτικών δυνάμεων για χρόνια, όλη αυτή η θεατρική παράσταση φαίνεται αρκετά γελοία ...

Εάν η προετοιμασία για την έναρξη μιας κλασικής στρατιωτικής σύγκρουσης κατά της Ρωσίας είναι αρκετά απίθανη μέχρι σήμερα, όλος αυτός ο κινηματογράφος παράγει ήδη αποτελέσματα ... στην Ευρώπη, η οποία φαίνεται να είναι ο πραγματικός αποδέκτης. Για χρόνια, η ΕΕ είχε αναλάβει τον έλεγχο των ευρωπαϊκών χωρών, μειώνοντας την κυριαρχία τους στα όρια πνιγμού. Ωστόσο, μετά την επιτάχυνση της ουκρανικής σύγκρουσης τους τελευταίους μήνες, αυτές φαίνεται να απουσιάζουν εντελώς. Μην με παρεξηγείτε: είναι παρούσες στη σκηνή των μέσων ενημέρωσης, ο Μακρόν στέλνει όπλα στην Ουκρανία και περπατάει γύρω από τη Ρουμανία, ο Μπόρις Τζόνσον πρόκειται να επισκεφθεί το Κίεβο, όλοι πηγαίνουν για τη δήλωση υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Κάνουν χειρονομούν, μιλούν, ταξιδεύουν ... αλλά δεν αποφασίζουν τι θα κάνουν ή τι θα πουν. Εκπληρώνουν σαφώς το ρόλο που τους ανατέθηκε σε αυτό το ατλαντικό παιχνίδι, μια προϋπόθεση χάρις στην οποία μπορούν να παραμείνουν στο παιχνίδι. Διαφορετικά, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή τη σκόπιμη και συλλογική τύφλωση στον νεοναζισμό στην Ουκρανία, την οποία όλοι αρνούνται, καλά πειθαρχημένοι, μη φοβούμενοι πλέον να δυσφημίσουν τον εαυτό τους μπροστά στα στοιχεία; Διαφορετικά, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί αυτοί οι εθνικοί ηγέτες υπερασπίζονται συμφέροντα, τα οποία αντιβαίνουν στο εθνικό συμφέρον των χωρών που ηγούνται;

Το ΝΑΤΟ είναι ανίκανο, ως στρατιωτική δομή, να χρησιμεύσει για να τρομάξει τη Ρωσία. Από την άλλη, είναι σημαντικό να κρατήσουμε τις ευρωπαϊκές χώρες σε ετοιμότητα πολιτικά και χρειάζεται τον φόβο τους για να υπάρξει. Αξιοσημείωτες φράσεις στη Le Monde, ασυνήθιστης ειλικρίνειας, «Η απόφαση της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου δίνει μια νέα ώθηση στη στρατιωτική συμμαχία, προς μεγάλη θλίψη της Ρωσίας». Δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για την ουσία του τρόπου με τον οποίο αυτή η προσχώρηση θα ενισχύσει τη διεθνή σταθερότητα. Αλλά η εστίαση είναι στον πραγματικό σκοπό αυτής της επιχείρησης διεύρυνσης: την ενίσχυση του ΝΑΤΟ. Βρισκόμαστε πράγματι σε έναν φαύλο κύκλο, στον οποίο το ΝΑΤΟ ρίχνει τις ευθύνες στη Ρωσία για όλα τα δεινά της Γης και διατηρεί μυστικά την ανάπτυξη συγκρουόμενων σχέσεων, τις οποίες στη συνέχεια αποδίδει σε αυτήν.

Δεν μπορούν οι ηγέτες μας να θυμηθούν τα λόγια του Δία στην Οδύσσεια του Ομήρου: «Ακούστε τους θνητούς να αμφισβητούν τους θεούς! Από εμάς, λένε, τα κακά έρχονται σε αυτούς, όταν, στην πραγματικότητα, από τη δική τους ανοησία, επιδεινώνουν τις ατυχίες που τους προκαλεί η μοίρα.» Εάν μόνο οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορούσαν να πάρουν τη μοίρα των ευρωπαϊκών χωρών στα χέρια τους, αντί να τις αφήσουν να παρασυρθούν στους ατλαντικούς βάλτους, αυτή η σύγκρουση θα τελείωνε αμέσως.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αιγαίο Εθνικά θέματα ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΝΑΤΟ ΝΕΑ ΡΟΗ Τουρκία

Ιδού οι «προστάτες»: Λύστε τις «διαφορές» σας στο Αιγαίο με την Τουρκία! – Η Ελλάδα έχει «σημαντικό ρόλο» στις ΝΑΤΟϊκές αποστολές και είναι «παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες

Ακτιβιστής στις 14.6.22 0

Η συνέντευξη του γγ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είναι αποκαλυπτική και για τη στάση της «συμμαχίας» στα ελληνοτουρκικά αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα οι ΝΑΤΟϊκοί.

Οι ΝΑΤΟφρονες, οι ΝΑΤΟραγιάδες και οι ΝΑΤΟπερήφανοι μπορούν να «χαίρονται» για τους «προστάτες» της χώρας.

Ο Στόλτενμπεργκ δεν είχε θέμα να τα πει ευθέως: Είδε «διαφορές» (!) με την Τουρκία στο Αιγαίο Λύστε τις «διαφορές» σας στο Αιγαίο με την Τουρκία είπε, λίγες μέρες μετά την στρατιωτική άσκηση της Άγκυρας με τη συμμετοχή της «αφρόκρεμας» των ΝΑΤΟϊκών. Μιλάμε για μια άσκηση που συμπεριλάμβανε και «απόβαση σε νησί». Μην αναρωτηθείτε, πάντως, για ποια νησιά μιλάνε. Η Τουρκία, άλλωστε, πλέον θέτει και θέμα κυριαρχίας ελληνικών νησιών αλλά αυτά οι «σύμμαχοι» … δεν τα βλέπουν.

Οι «διαφορές» στο Αιγαίο!

Προσέξτε πώς τα είπε ο Στόλτενμπεργκ, όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, και δεν θα έχετε καμία αμφιβολία για το πόσο «σύμμαχοι» είναι οι ΝΑΤΟϊκοί:

«Το ΝΑΤΟ είναι μια Συμμαχία 30 χωρών, με διαφορετική γεωγραφία, ιστορία και πολιτικά κόμματα. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι μερικές φορές υπάρχουν έντονες διαφωνίες μεταξύ των χωρών μας. Όμως οι διαφορετικές απόψεις και οι συζητήσεις αποτελούν ουσιαστικό μέρος των δημοκρατιών μας. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Τουρκία είναι αφοσιωμένοι Σύμμαχοι εδώ και δεκαετίες και κάθε μέρα, η Ελλάδα και η Τουρκία συνεργάζονται στο ΝΑΤΟ, μαζί με άλλους 28 Συμμάχους, για να αντιμετωπίσουν τις πιο πιεστικές προκλήσεις ασφαλείας.

Η Μεσόγειος είναι ζωτικής σημασίας για το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, η Τουρκία, πολλοί Σύμμαχοι και άλλες χώρες επιχειρούν εκεί σε τακτική βάση. Στο παρελθόν υπήρξαν ατυχήματα με ελληνικές και τουρκικές δυνάμεις και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε στη μείωση του κινδύνου τέτοιων ατυχημάτων στο μέλλον. Είναι προς το συμφέρον όλων να αποφευχθεί η επανάληψη τέτοιων καταστάσεων. Το 2020, το ΝΑΤΟ βοήθησε στη δημιουργία στρατιωτικού μηχανισμού απεμπλοκής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τη μείωση του κινδύνου επεισοδίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό περιλαμβάνει μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για τη διευκόλυνση της απεμπλοκής στη θάλασσα ή στον αέρα.

Προτρέπουμε την Ελλάδα και την Τουρκία να λύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο με πνεύμα εμπιστοσύνης και συμμαχικής αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει αυτοσυγκράτηση, μετριοπάθεια και αποχή από κάθε ενέργεια ή ρητορική που θα μπορούσε να κλιμακώσει την κατάσταση. Σε μια εποχή που ο πόλεμος του (σ.σ. προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ) Πούτιν κατά της Ουκρανίας έχει διαλύσει την ειρήνη στην Ευρώπη, είναι ακόμη πιο σημαντικό για τους Σύμμαχους να είναι ενωμένοι».
«Τα ελληνικά στρατεύματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές του ΝΑΤΟ»

Ο Στόλτενμπεργκ δεν παρέλειψε να δώσει τα συγχαρητήρια του στις ελληνικές κυβερνήσεις για τη συμμετοχή των στρατευμάτων της χώρας σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές, χαρακτηρίζοντας τη χώρα «πυλώνα σταθερότητας» και «αξιόπιστο σύμμαχο» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, λέγοντας τα καλύτερα για την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός και πολύτιμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία στη Βαλκανική Χερσόνησο, στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, και συμβάλλει στην κοινή μας ασφάλεια με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Τα ελληνικά στρατεύματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου του Κοσσυφοπεδίου και του Ιράκ.

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει πολύτιμη συνεισφορά στις θαλάσσιες αποστολές μας, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξής μας στο Αιγαίο Πέλαγος, συμβάλλοντας στον περιορισμό της παράνομης εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη. Στον αέρα, τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη βοηθούν να διατηρηθεί ασφαλής ο ουρανός πάνω από το Μαυροβούνιο, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία».

«Η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες

Επίσης, όπως κάθε καλός «προστάτης», Στόλτενμπεργκ επαίνεσε την Ελλάδα γιατί αποτελεί «παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες.

«Η Ελλάδα αποτελεί επίσης παράδειγμα όσον αφορά τις αμυντικές δαπάνες, τηρώντας το στόχο του 2% του ΑΕΠ και επενδύοντας σε σημαντικές νέες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών πέμπτης γενιάς», είπε.

Δεν θα μπορούσε, δε, να παραλείψει τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟϊκή βάση: «Τα ελληνικά λιμάνια είναι σημαντικοί κόμβοι για τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις, όπως φαίνεται για παράδειγμα από την ανάπτυξη αμερικανικών και γαλλικών αεροπλανοφόρων στα ελληνικά ύδατα στις αρχές του έτους. Χαιρετίζω επίσης τον αναπτυσσόμενο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου, που συμβάλλει στη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τις ρωσικές προμήθειες. Όλα αυτά δείχνουν τη δέσμευση της Ελλάδας να διατηρήσει το ΝΑΤΟ ισχυρό καθώς συνεχίζουμε να προσαρμόζουμε τη Συμμαχία μας ώστε να ανταποκρίνεται σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφαλείας».

Τα παζάρια με την Τουρκία για την ένταξη Σουηδίας – Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ

Στη συνέντευξη ο Στόλτενμπεργκ αναφέρθηκε στα αιτήματα της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και τα παζάρια που γίνονται με τις αντιρρήσεις της Τουρκίας, χαρακτηρίζοντας, μεταξύ άλλων, «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK, όπως κάνει και η Άγκυρα:

«Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες για την ασφάλεια όλων των συμμάχων, συμπεριλαμβανομένων των σοβαρών ανησυχιών της Τουρκίας για την τρομοκρατική οργάνωση PKK, και να βρούμε ενιαίο δρόμο προς τα εμπρός. Η Τουρκία έχει υποφέρει από το PKK και έχει υποφέρει περισσότερο από την τρομοκρατία από οποιονδήποτε άλλο Σύμμαχο. Έτσι, η Τουρκία έχει εύλογες ανησυχίες, τις οποίες όλοι οι Σύμμαχοι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη (…) Η ασφάλεια της Φινλανδίας και της Σουηδίας έχει σημασία για το ΝΑΤΟ και πολλοί σύμμαχοι έχουν ήδη αναλάβει σαφείς δεσμεύσεις γι’ αυτό. Το ΝΑΤΟ παραμένει σε εγρήγορση και έχουμε αυξήσει την παρουσία μας στην περιοχή, μεταξύ άλλων με περισσότερες ασκήσεις.

Η Φινλανδία και η Σουηδία συμμετείχαν σε πολλές συμμαχικές ασκήσεις τις τελευταίες ημέρες, συμπεριλαμβανομένης της BALTOPS, στην οποία συμμετείχαν 7.500 άτομα από 14 συμμάχους (Βέλγιο, Βουλγαρία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Σουηδία, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής). Αυτή είναι μια ισχυρή απόδειξη της δέσμευσης του ΝΑΤΟ σε αυτήν την περιοχή».
Παγκόσμιος χωροφύλακας: «Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες

Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες», είπε ο Στόλτενμπεργκ επιβεβαιώνοντας το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα για τη «συμμαχία».

«Θα λάβουμε σημαντικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης του νέου Στρατηγικού Δόγματος. Μαζί με τη Βορειοατλαντική Συνθήκη, το Στρατηγικό Δόγμα είναι το πιο σημαντικό έγγραφο του ΝΑΤΟ», υποστήριξε.

«Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Σε μια εποχή στρατηγικού ανταγωνισμού, η διατήρηση αυτής της τάξης θα απαιτήσει ακόμη πιο στενή συνεργασία με χώρες εταίρους με ομοϊδεάτες και με την Ευρωπαϊκή Ένωση», δήλωσε.

Η καλή «συνεργασία» ΝΑΤΟ – ΕΕ

Ο Στόλτενμπεργκ εκθείασε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη σχέση της με το ΝΑΤΟ που βρίσκεται στην καλύτερη περίοδο. Δείχνοντας τη σύνδεση ΝΑΤΟ-ΕΕ σε κάθε είδους πολεμικές επιχειρήσεις είπε:

«Η συνεργασία ΝΑΤΟ-ΕΕ βρίσκεται ήδη σε άνευ προηγουμένου επίπεδα σε μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης για την Ουκρανία, της διατήρησης της ειρήνης στα Δυτικά Βαλκάνια και της θαλάσσιας ασφάλειας. Χαιρετίζω επίσης τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της άμυνας, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερες αμυντικές επενδύσεις και δυνατότητες. Ως απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, χρειαζόμαστε ακόμη ισχυρότερους πολυμερείς θεσμούς και ακόμη βαθύτερη συνεργασία στην Ευρώπη και πέρα από τον Ατλαντικό».

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΝΑΤΟ Ουκρανία Πολιτική άποψη ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Ένα ΝΑΤΟ με μεταβλητή γεωμετρία; Ω, αλήθεια;

Ακτιβιστής στις 12.6.22 0

Alastair Crooke. /Reseau International

[ Ο Συντάκτης του άρθρου είναι Βρετανός πρώην διπλωμάτης (και μέλος της μυστικής υπηρεσίας ΜΙ60), ειδικός στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής και λόγω πείρας και γνώσεων γεωπολιτικός αναλυτής μεγάλης εμβέλειας και ευρύτατου κύρους. Πολλοί διεθνώς επώνυμοι σχολιαστές παραπέμπουν στα κείμενά του.]

Μετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Το ζήτημα της Ουκρανίας έχει αγγίξει τους υπαρξιακούς φόβους στη Δύση (καθώς και τους βαθείς κορμούς της ρωσοφοβίας) περισσότερο από οποιαδήποτε συγκρίσιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Είναι σαφές ότι ο Μπάιντεν πανικοβάλλεται για την τιμή ρεκόρ της βενζίνης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι ίσως το πιο ευαίσθητο ζήτημα στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Σφυροκοπείται και γελοιοποιείται η φράση του «Αυτές είναι οι αυξανόμενες τιμές του Πούτιν» (οι τιμές της βενζίνης είχαν αυξηθεί κατά 30% ακόμη και πριν από την Ουκρανία). Ο προηγούμενος «πόλεμος» του εναντίον των ορυκτών καυσίμων και ο περιορισμός της εγχώριας παραγωγής επέστρεψαν για να τον στοιχειώσουν στις δημοσκοπήσεις.

Ο ολοκληρωτικός οικονομικός πόλεμος του Μπάιντεν κατά της Ρωσίας δεν κατάφερε να γκρεμίσει το ρούβλι, αλλά πυροδότησε το βαρέλι με μπαρούτι σε όλους τους ενεργειακούς τομείς. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ουάσιγκτον απελευθερώνει πετρέλαιο από το στρατηγικό απόθεμα των ΗΠΑ και περιποιείται κράτη σε όλο τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένης της Βενεζουέλας, στην οποία έχουν επιβάλει κυρώσεις) για να βρει επαρκή προσφορά για να μειώσει τις τιμές του αργού. Αλλά μάταια. Οι διαπραγματεύσεις πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν έχουν μπλοκαριστεί από την αντιπολίτευση στο Κογκρέσο, και αυτή την εβδομάδα η βενζίνη έφτασε σε νέα ύψη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Μπάιντεν είναι γνωστό ότι είναι ενοχλημένος και απογοητευμένος με το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι, που αρνούνται να απαντήσουν στις εκκλήσεις του να αυξήσουν την παραγωγή πετρελαίου, τόσο για να ανακόψουν την αύξηση των διεθνών τιμών όσο και (εξίσου σημαντικό από την πλευρά των ΗΠΑ), για να μειώσουν τα αυξανόμενα έσοδα της Ρωσίας που προκύπτουν από αυτές τις υψηλές τιμές.

Σαουδάραβες και Εμίρηδες αξιωματούχοι, με τη σειρά τους, είναι απογοητευμένοι με τους ηγέτες των ΗΠΑ για την έλλειψη προσοχής τους στην περιοχή και, κατά την άποψή τους, για τη μείωση της ομπρέλας ασφαλείας των ΗΠΑ, η οποία προηγουμένως ήταν αδιαμφισβήτητα «δεδομένη». Ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν (MbS) αισθάνεται επίσης προσβεβλημένος από την ψυχρότητα του Μπάιντεν απέναντί του μετά τη δολοφονία του Κασόγκι.

Έτσι, στο Αμπού Ντάμπι, σχεδόν ολόκληρη η αμερικανική κολεκτίβα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας ανέβηκε στη σκηνή για να προσφέρει τα συλλυπητήριά της για τον θάνατο του Εμίρη Χαλίφα. Η αντιπροσωπεία υπό την ηγεσία της Αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις περιελάμβανε τους Μπλίνκεν, Λόιντ Όστιν, τον απεσταλμένο για το κλίμα Τζον Κέρι και τον Διευθυντή της CIA Μπιλ Μπερνς. Με την πρώτη ματιά, αυτή η παράσταση ήταν λίγο «υπερβολική», πολύ πέρα από τις απαιτήσεις του πρωτοκόλλου.

Ωστόσο, η παρουσία του Λόιντ Όστιν και του διευθυντή της CIA Μπερνς στην αντιπροσωπεία της Χάρις ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Δεν είναι μόνο ο ακρογωνιαίος λίθος της στρατηγικής του Μπάιντεν για την «ματωμένη Ρωσία», αλλά είναι επίσης στενά συνδεδεμένοι με την έννοια του παγκόσμιου ΝΑΤΟ.

Και τα δύο κράτη του Κόλπου αντιτίθενται στη διπλωματία των ΗΠΑ με το Ιράν και έχουν ζητήσει επίσημη «ομπρέλα» ασφαλείας για την προστασία των συμφερόντων τους, σε περίπτωση που ο Μπάιντεν υπογράψει νέα συμφωνία JCPOA με την Τεχεράνη.

Φυσικά, ο Μπάιντεν θέλει περισσότερο πετρέλαιο πρώτα και κύρια και τα κράτη να σταματήσουν να συνεργάζονται με τη Ρωσία ως μέρος του σχήματος OPEC+. Ωστόσο, εάν το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι συμφωνούσαν να αντλήσουν περισσότερο πετρέλαιο και να ξεφορτωθούν τη Ρωσία ως μέρος του ΟΠΕΚ+ – ένα μεγάλο «αν» – η πρόκληση θα ήταν να προσδιορίσουν τι θα μπορούσε να προσφέρει η Ουάσιγκτον ως ομπρέλα ασφαλείας.

Οι επίσημες εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ τύπου ΝΑΤΟ του άρθρου 5 – τις οποίες η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ απαιτούν – αποκλείονται για μια σειρά στρατηγικών και πολιτικών λόγων, κυρίως επειδή άλλες χώρες – το Κατάρ και άλλες – είναι βέβαιο ότι θα έχουν παρόμοιες απαιτήσεις.

Εξ ου και η νέα «ιδέα» των Ηνωμένων Πολιτειών για τη δημιουργία ενός οιονεί παγκόσμιου ΝΑΤΟ, αν και μεταβλητής γεωμετρίας, το οποίο δεν απαιτεί από όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ να εγκρίνουν μια ευρύτερη εφαρμογή του άρθρου 5. Αυτό διαλαλούν επί του παρόντος στη Νοτιοανατολική Ασία, καθώς ο Μπάιντεν προσπαθεί να συσπειρώσει συμμάχους για να στηρίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Κίνας. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ιαπωνία και η Ταϊβάν αναζητούν επίσης εγγυήσεις ασφαλείας.

Ο χαρταετός εκτοξεύεται και στις δύο πλευρές του Μπάιντεν, στη Μέση Ανατολή και την Ασία. Και ποιο είναι το πρόβλημα;

Εδώ είναι η Ουκρανία. Η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία διατηρείται από την Ουάσιγκτον για να προσφέρει ένα αποδυναμωμένο μοντέλο του Άρθρου 5. Το μάθημα που πρέπει να αντλήσουμε, επισημαίνουν αξιωματούχοι των ΗΠΑ, είναι ότι μια επίσημη αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ δεν είναι απαραίτητη για να λάβουν τα κράτη γενναιόδωρη, αποτελεσματική και άμεση βοήθεια των ΗΠΑ για την ασφάλεια σε περίπτωση στρατιωτικής κρίσης — όπως καταδεικνύει η Ουκρανία.

Α ναι. Είναι αλήθεια ότι η Ουκρανία επωφελήθηκε από μαζική (μυστική) στρατιωτική βοήθεια από το ΝΑΤΟ. Από το 2014, το ΝΑΤΟ έχει εκπαιδεύσει στα πρότυπα του και έχει εξοπλίσει ουκρανικό στρατό 250.000 ανδρών. Εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ ήταν παρόντες καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, και σύμβουλοι του ΝΑΤΟ επέβλεψαν τις προετοιμασίες για τα βαθιά, ιδιαίτερα οχυρωμένα καταφύγια στο Ντονμπάς, δυτικά της γραμμής επαφής. Αυτά τα καταφύγια επρόκειτο να χρησιμεύσουν ως σημείο εκκίνησης για μια επίθεση στις δημοκρατίες του Ντονμπάς. (Η επίθεση ήταν αναμενόμενη όταν η Μόσχα έλαβε πληροφορίες που περιέγραφαν το επιχειρησιακό σχέδιο του Κιέβου και την ημερομηνία εφαρμογής του.)

Αλλά εδώ έγκειται το πρόβλημα: η Ουκρανία είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση (η Ταϊβάν θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί αντίστοιχη με την Ουκρανία), αλλά άλλες όχι. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν επενδύσει τόσο πολύ στην μυστική ΝΑΤΟποίηση της Ουκρανίας μόνο και μόνο για να της προσφέρουν μια «ομπρέλα» για μια βροχερή μέρα. Το έκαναν λόγω της βαθιάς επιθυμίας να προκαλέσουν ταπείνωση, οικονομική κατάρρευση και ταυτόχρονη αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.

Το ζήτημα της Ουκρανίας έχει προκαλέσει υπαρξιακούς φόβους στη Δύση (καθώς και βαθιούς κορμούς ρωσοφοβίας) που καμία άλλη συγκρίσιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει. Οι δυτικοί ηγέτες έχουν διακηρύξει ανοιχτά ότι «η φιλελεύθερη τάξη τελείωσε – αν κερδίσει ο Πούτιν».

Μια συγκρίσιμη αίσθηση δυτικής κινητοποίησης και επείγοντος δεν θα αφορούσε τα κράτη του Κόλπου – ή ίσως ακόμη και το Ισραήλ – εάν απειλούνταν τα συμφέροντά τους. Με την Ουκρανία, η Δύση μάχεται – μέσω πληρεξουσίου – έναν ακόμη γύρο ενός προηγούμενου ευρωπαϊκού πολέμου που πηγαίνει πολύ πίσω.

Αφήνοντας κατά μέρος τις εξαιρετικές περιστάσεις και το σημαντικό γεγονός ότι ο πόλεμος με τη Ρωσία απέχει πολύ από το να διευθετηθεί, γιατί τα κράτη να βασίζονται σε τέτοιες εφήμερες (ρευστές) διαβεβαιώσεις ότι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης θα
μπορούσαν να λάβουν (σύμφωνα με το ουκρανικό μοντέλο) μισθωμένα όπλα, πληροφορίες και συμβουλές από ειδικές δυνάμεις, αλλά όχι μπότες του ΝΑΤΟ στο έδαφος;

Στο τέλος, ο σκοπός αυτής της επίσκεψης τόσων πολλών μεγάλων Αμερικανών πασάδων ήταν να διαχωρίσει τους ηγέτες των κρατών του Κόλπου από τη Ρωσία. Και γιατί να θέλουν να το κάνουν αυτό τα κράτη του Κόλπου; Έχουν κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία – συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης σταθερής και υψηλής τιμής του πετρελαίου.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία ΝΑΤΟ ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας - Τι θα συμβεί στη συνέχεια

Ακτιβιστής στις 10.6.22 0

Zero Hedge,MAY 26, 2022 - 09:00 AM
Authored by Pepe Escobar via The Cradle,
Μετάφραση Μ. Στυλιανού,

Στο Νταβός και πέρα από αυτό, η αισιόδοξη αφήγηση του ΝΑΤΟ παίζει σαν ένα σπασμένο ρεκόρ, ενώ στο έδαφος, η Ρωσία συσσωρεύει νίκες που θα μπορούσαν να βυθίσουν την ατλαντική τάξη...

Τρεις μήνες μετά την έναρξη της Ρωσικής Επιχείρησης Ζ στην Ουκρανία, η μάχη της Δύσης (12 τοις εκατό) εναντίον των Υπολοίπων (88 τοις εκατό) συνεχίζει να κάνει μετάσταση. Ωστόσο, η αφήγηση – παραδόξως – παραμένει η ίδια.

Στο Νταβός, ο Εκτελεστικός Πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Κλάους Σβαμπ παρουσίασε τον Ουκρανό κωμικό-συν- Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στο τελευταίο σκέλος της περιοδείας του με όπλα, με ένα λαμπερό αφιέρωμα. Ο χερ Σβαμπ τόνισε ότι ένας ηθοποιός που παριστάνει έναν πρόεδρο που υπερασπίζεται τους νεοναζί υποστηρίζεται από «όλη την Ευρώπη και τη διεθνή τάξη».

Εννοεί, φυσικά, όλους εκτός από το 88% του πλανήτη που προσυπογράφει το κράτος δικαίου – αντί για το ψεύτικο κατασκεύασμα που η Δύση ονομάζει «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες».

Πίσω στον πραγματικό κόσμο, η Ρωσία, αργά αλλά σταθερά ξαναγράφει την Τέχνη του Υβριδικού Πολέμου. Ωστόσο, μέσα στο καρναβάλι των psyops, ( ψυχολογικών επιχειρήσεων) του ΝΑΤΟ, της επιθετικής γνωστικής διείσδυσης και της καταιγιστικής συκοφαντίας των μέσων ενημέρωσης, πολλά γίνονται από το νέο πακέτο «βοήθειας» των ΗΠΑ ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία, το οποίο θεωρείται ικανό να αλλάξει το παιχνίδι στον πόλεμο.

Αυτή η αφήγηση που αλλάζει το παιχνίδι έρχεται χάρη στους ίδιους ανθρώπους που έκαψαν τρισεκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσουν το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και είδαμε πώς έγινε αυτό.

Η Ουκρανία είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της διεθνούς διαφθοράς. Αυτά τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι μόνο για δύο κατηγορίες ανθρώπων: πρώτον, το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα των ΗΠΑ και, δεύτερον, ένα μάτσο Ουκρανούς ολιγάρχες και νεο-ΜΚΟ, που θα στίψει τη μαύρη αγορά όπλων και ανθρωπιστικής βοήθειας και στη συνέχεια θα ξεπλύνει τα κέρδη στα νησιά Κέιμαν.

Μια γρήγορη ανάλυση των 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων αποκαλύπτει ότι 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια θα πάνε για την αναπλήρωση του αποθέματος όπλων των ΗΠΑ (έτσι δεν πηγαίνουν καθόλου στην Ουκρανία). 3,9 δισεκατομμύρια δολάρια για το USEUCOM (το «γραφείο» που υπαγορεύει στρατιωτικές τακτικές στο Κίεβο)· 5 δισεκατομμύρια δολάρια για μια ασαφή, απροσδιόριστη «παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων». 6 δισεκατομμύρια δολάρια για πραγματικά όπλα και «εκπαίδευση» στην Ουκρανία. 9 δισεκατομμύρια δολάρια σε «οικονομική βοήθεια» (η οποία θα εξαφανιστεί σε επιλεγμένες τσέπες). και 0,9 δισεκατομμύρια δολάρια για τους πρόσφυγες.

Οι αμερικανικές υπηρεσίες κινδύνου υποβάθμισαν το Κίεβο στον σκουπιδοτενεκέ οντοτήτων μη επιστρεπτέων δανείων, έτσι μεγάλα αμερικανικά επενδυτικά ταμεία εγκαταλείπουν την Ουκρανία, αφήνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και τα κράτη μέλη της ως τη μόνη επιλογή της χώρας.

Λίγες από αυτές τις χώρες, εκτός από ρωσοφοβικές οντότητες όπως η Πολωνία, μπορούν να δικαιολογήσουν στους δικούς τους πληθυσμούς την αποστολή τεράστιων ποσών άμεσης βοήθειας σε ένα αποτυχημένο κράτος. Έτσι, θα εναπόκειται στη μηχανή της ΕΕ που εδρεύει στις Βρυξέλλες να κάνει αρκετά για να διατηρήσει την Ουκρανία σε οικονομικό κώμα – ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συμβολή των κρατών μελών και των θεσμικών οργάνων.

Αυτά τα «δάνεια» της ΕΕ – κυρίως με τη μορφή αποστολών όπλων – μπορούν πάντα να επιστραφούν από τις εξαγωγές σιταριού του Κιέβου. Αυτό συμβαίνει ήδη σε μικρή κλίμακα μέσω του λιμανιού της Κωστάντζας στη Ρουμανία, όπου το ουκρανικό σιτάρι φτάνει με φορτηγίδες πάνω από το Δούναβη και φορτώνεται καθημερινά σε δεκάδες φορτηγά πλοία. Ή, μέσω αυτοκινητοπομπών φορτηγών που κινούνται με την ανταλλαγή όπλων για σιτάρι. Ωστόσο, το ουκρανικό σιτάρι θα συνεχίσει να τροφοδοτεί την πλούσια δύση, όχι τους φτωχούς Ουκρανούς.

Επιπλέον, περιμένετε από το ΝΑΤΟ αυτό το καλοκαίρι να βρει ένα άλλο τέρας psyop για να υπερασπιστεί το θεϊκό (όχι νόμιμο) δικαίωμά του να εισέλθει στη Μαύρη Θάλασσα με πολεμικά πλοία για να συνοδεύσει ουκρανικά πλοία που μεταφέρουν σιτάρι. Τα φιλονατοϊκά μέσα ενημέρωσης θα το παρουσιάσουν πως η Δύση «σώζεται» από την παγκόσμια επισιτιστική κρίση – η οποία τυχαίνει να προκαλείται άμεσα από τα αλλεπάλληλα, υστερικά πακέτα δυτικών κυρώσεων.
Η Πολωνία πάει για μαλακή προσάρτηση

Το ΝΑΤΟ πράγματι αυξάνει μαζικά την «υποστήριξή» του προς την Ουκρανία μέσω των δυτικών συνόρων με την Πολωνία. Αυτό είναι σε συγχρονισμό με τους δύο πρωταρχικούς στόχους της Ουάσιγκτον: Πρώτον, ένας «μακρύς πόλεμος», σε στυλ εξέγερσης, όπως το Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980, με τους τζιχαντιστές να αντικαθίστανται από μισθοφόρους και νεοναζί. Δεύτερον, οι κυρώσεις συμβάλλουν στην «αποδυνάμωση» της Ρωσίας, στρατιωτικά και οικονομικά.

Άλλοι στόχοι παραμένουν αμετάβλητοι, αλλά είναι κατώτεροι από τους Δύο Πρώτους: βεβαιότητα ότι οι Δημοκρατικοί επανεκλέγονται μεσοπρόθεσμα (αυτό δεν πρόκειται να συμβεί)· ποτίζουν το βιομηχανικό-στρατιωτικό συγκρότημα με κεφάλαια που ανακυκλώνονται πίσω ως μίζες (ήδη συμβαίνει) και διατηρούν την ηγεμονία του δολαρίου ΗΠΑ με κάθε μέσο (δύσκολο: ο πολυπολικός κόσμος μεθοδεύει την ανατροπή της).

Ένας βασικός στόχος που αντιμετωπίζεται με εκπληκτική ευκολία είναι η καταστροφή της γερμανικής – και κατά συνέπεια της Ευρωπαϊκής – οικονομίας, με πολλές από τις επιζούσες εταιρείες να πωλούνται τελικά σε αμερικανικά συμφέροντα.

Πάρτε, για παράδειγμα, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της BMW Μίλαν Νεντελίκοβιτς να λέει στο Reuters ότι «η βιομηχανία μας αντιπροσωπεύει περίπου το 37 τοις εκατό της κατανάλωσης φυσικού αερίου στη Γερμανία» η οποία θα βυθιστεί χωρίς προμήθειες ρωσικού αερίου.

Το σχέδιο της Ουάσιγκτον είναι να διατηρηθεί ο νέος «μακρύς πόλεμος» σε όχι και τόσο πυρακτωμένο επίπεδο – σκεφτείτε τη Συρία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010 – που τροφοδοτείται από σειρές μισθοφόρων και χαρακτηρίζεται από περιοδικές κλιμακώσεις του ΝΑΤΟ από οποιονδήποτε από την Πολωνία και τους νάνους της Βαλτικής μέχρι τη Γερμανία.

Την περασμένη εβδομάδα, ο αξιοθρήνητος Ευρωκράτης που παριστάνει τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, Ζοζέπ Μπορέλ, αποκάλυψε το παιχνίδι κατά την προεπισκόπηση της συνεδρίασης του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ.

Ο Μπορέλ παραδέχθηκε ότι «η σύγκρουση θα είναι μακρά» και «η προτεραιότητα των κρατών μελών της ΕΕ» στην Ουκρανία «συνίσταται στην προμήθεια βαρέων όπλων».

Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος της Πολωνίας Αντρέι Ντούντα συναντήθηκε με τον Ζελένσκι στο Κίεβο. Οι συμφωνίες που υπέγραψαν οι δυο τους δείχνουν ότι η Βαρσοβία σκοπεύει να επωφεληθεί αδρά από τον πόλεμο για να ενισχύσει την πολιτικό-στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική επιρροή της στη δυτική Ουκρανία. Οι Πολωνοί υπήκοοι θα έχουν τη δυνατότητα να εκλέγονται σε ουκρανικά κυβερνητικά όργανα και μάλιστα να έχουν ως στόχο να γίνουν συνταγματικοί δικαστές.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το Κίεβο μεταβιβάζει τη διαχείριση του ουκρανικού αποτυχημένου κράτους στην Πολωνία. Η Βαρσοβία δεν θα χρειαστεί καν να στείλει στρατεύματα. Πες το μαλακή προσάρτηση.
Ο οδοστρωτήρας εν κινήσει

Ως έχει, η κατάσταση στο πεδίο της μάχης μπορεί να εξεταστεί σε αυτόν τον χάρτη. Υποκλαπείσες επικοινωνίες από την ουκρανική διοίκηση αποκαλύπτουν το στόχο τους να χτίσουν μια πολυεπίπεδη άμυνα από την Πολτάβα μέσω των Ντνεπροπετρόβσκ, Ζαπορόζια, Κριβόι Ρογκ και Νικολάεφ – κάτι που τυχαίνει να αποτελεί ασπίδα για την ήδη οχυρωμένη Οδησσό. Τίποτα από αυτά δεν εγγυάται επιτυχία κατά της επερχόμενης ρωσικής επίθεσης.

Είναι πάντα σημαντικό να θυμόμαστε ότι η επιχείρηση Z ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου με περίπου 150.000 μαχητές - και σίγουρα όχι τις επίλεκτες δυνάμεις της Ρωσίας. Και όμως απελευθέρωσαν τη Μαριούπολη και κατέστρεψαν το επίλεκτο νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ μέσα σε μόλις πενήντα ημέρες, καθαρίζοντας μια πόλη 400.000 κατοίκων με ελάχιστες απώλειες.

Ενώ πολεμούσαν επί τόπου έναν πραγματικό πόλεμο – όχι εκείνους με τους αδιάκριτους αμερικανικούς βομβαρδισμούς από αέρος – σε μια τεράστια χώρα εναντίον ενός μεγάλου στρατού, αντιμετωπίζοντας πολλαπλές τεχνικές, οικονομικές και υλικοτεχνικές προκλήσεις, οι Ρώσοι κατάφεραν επίσης να απελευθερώσουν την Kherson, τη Zaporizhia και σχεδόν ολόκληρη την περιοχή των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ.

Ο διοικητής των ρωσικών χερσαίων δυνάμεων, στρατηγός Αλεξάντρ Ντβόρνικοφ, διαθέτει υπερφορτωμένους πυραύλους, πυροβολικό και αεροπορικές επιδρομές σε ρυθμό πέντε φορές ταχύτερο από ό,τι κατά την πρώτη φάση της επιχείρησης Ζ, ενώ οι Ουκρανοί, συνολικά, είναι ελλειμματικοί ή πολύ ελλειμματικοί σε καύσιμα, πυρομαχικά για πυροβολικό, εκπαιδευμένους ειδικούς, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ραντάρ.

Αυτό που οι Αμερικανοί στρατηγοί πολυθρόνας και τηλεόρασης απλά δεν μπορούν να κατανοήσουν είναι ότι κατά την άποψη της Ρωσίας για αυτόν τον πόλεμο – τον οποίο ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Andrei Martyanov ορίζει ως «συνδυασμένη επιχείρηση όπλων και αστυνομίας» – οι δύο κορυφαίοι στόχοι είναι η καταστροφή όλων των στρατιωτικών περιουσιακών στοιχείων του εχθρού, προστατεύοντας παράλληλα τη ζωή των Ρώσων στρατιωτών.

Έτσι, ενώ η απώλεια τανκς δεν είναι μεγάλη υπόθεση για τη Μόσχα, η απώλεια ανθρώπων είναι. Και αυτό εξηγεί εκείνους τους τεράστιους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Κάθε στρατιωτικός στόχος πρέπει να καταστραφεί οριστικά. Τα χτυπήματα ακριβείας είναι ζωτικής σημασίας.

Υπάρχει μια λυσσαλέα συζήτηση μεταξύ των Ρώσων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων σχετικά με το γιατί το Υπουργείο Άμυνας δεν επιδιώκει μια γρήγορη στρατηγική νίκη. Θα μπορούσαν να έχουν μετατρέψει την Ουκρανία σε ερείπια – αμερικανικό στυλ – σε χρόνο μηδέν. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Οι Ρώσοι προτιμούν να προχωρούν αργά και σίγουρα, σε ένα είδος ρυθμού οδοστρωτήρα. Προχωρούν μόνο αφού οι ανιχνευτές έχουν ερευνήσει πλήρως το έδαφος. εξάλλου υπάρχουν νάρκες παντού.

Το συνολικό μοτίβο είναι αδιαμφισβήτητο, ανεξάρτητα από το καταιγισμό προπαγάνδας του ΝΑΤΟ. Οι ουκρανικές απώλειες γίνονται εκθετικές – έως και 1.500 νεκροί ή τραυματίες καθημερινά. Εάν υπάρχουν 50.000 Ουκρανοί στα πολλά καζάνια του Ντονμπάς, θα έχουν φύγει μέχρι τα τέλη Ιουνίου.

Η Ουκρανία πρέπει να έχει χάσει έως και 20.000 στρατιώτες μόνο μέσα και γύρω από τη Μαριούπολη. Αυτή είναι μια τεράστια στρατιωτική ήττα, ξεπερνώντας σε μεγάλο βαθμό το Debaltsevo το 2015 και προηγουμένως το Ilovaisk το 2014. Οι απώλειες κοντά στο Izyum μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερες από ό, τι στη Μαριούπολη. Και τώρα έρχονται οι απώλειες στη γωνία Σεβεροντόνετσκ.

Μιλάμε εδώ για τις καλύτερες ουκρανικές δυνάμεις. Δεν έχει καν σημασία ότι μόνο το 70% των δυτικών όπλων που έστειλε το ΝΑΤΟ θα φτάσουν ποτέ στο πεδίο της μάχης: το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι καλύτεροι στρατιώτες πηγαίνουν... Πρόκειται... έφυγε και δεν θα αντικατασταθεί. Οι νεοναζί της Αζοφικής, η 24η Ταξιαρχία, η 36η Ταξιαρχία, διάφορες ταξιαρχίες αεροπορικής επίθεσης – όλοι υπέστησαν απώλειες 60+ τοις εκατό ή έχουν εξαλειφθεί πλήρως.

Έτσι, το βασικό ερώτημα, όπως τόνισαν αρκετοί Ρώσοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, δεν είναι πότε το Κίεβο θα «χάσει» ως σημείο χωρίς επιστροφή· είναι πόσους στρατιώτες είναι διατεθειμένη να χάσει η Μόσχα για να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Ολόκληρη η ουκρανική άμυνα βασίζεται στο πυροβολικό. Έτσι, οι βασικές μάχες μπροστά περιλαμβάνουν πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς. Θα υπάρξουν προβλήματα, επειδή οι ΗΠΑ πρόκειται να παραδώσουν συστήματα M270 MLRS με πυρομαχικά ακριβείας, ικανά να χτυπήσουν στόχους σε απόσταση έως και 70 χιλιομέτρων ή περισσότερο.

Η Ρωσία, ωστόσο, έχει ένα αντίδοτο: Το μικρό επιχειρησιακό-τακτικό συγκρότημα Hermes, χρησιμοποιώντας πυρομαχικά υψηλής ακρίβειας, δυνατότητα καθοδήγησης λέιζερ και εμβέλεια άνω των 100 χιλιομέτρων. Και μπορούν να λειτουργήσουν σε συνδυασμό με τα ήδη μαζικής παραγωγής συστήματα αεράμυνας Pantsir.
Το βυθιζόμενο πλοίο

Ουκρανία, εντός των σημερινών συνόρων της, ανήκει ήδη στο παρελθόν. Ο Georgy Muradov, μόνιμος αντιπρόσωπος της Κριμαίας στον Πρόεδρο της Ρωσίας και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της Κριμαίας, είναι ανένδοτος: «Η Ουκρανία με τη μορφή που ήταν, νομίζω, δεν θα παραμείνει πλέον. Αυτή είναι ήδη η πρώην Ουκρανία».

Η Αζοφική Θάλασσα της έχει πλέον μετατραπεί σε «θάλασσα κοινής χρήσης» από τη Ρωσία και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ (DPR), όπως επιβεβαίωσε ο Μουράντοφ.

Η Μαριούπολη θα αποκατασταθεί. Η Ρωσία έχει μεγάλη εμπειρία σε αυτή την επιχείρηση τόσο στο Γκρόζνι όσο και στην Κριμαία. Ο χερσαίος διάδρομος Ρωσίας-Κριμαίας έχει μολοκληρωθεί. Τέσσερα νοσοκομεία μεταξύ των πέντε στη Μαριούπολη έχουν ήδη ανοίξει ξανά και τα μέσα μαζικής μεταφοράς επέστρεψαν, καθώς και τρία βενζινάδικα.

Η επικείμενη απώλεια του Σεβερονέτσκ και του Λυσιτσάνσκ θα σημάνει σοβαρό συναγερμό στην Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες, καθώς αυτό θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του τρέχοντος καθεστώτος στο Κίεβο. Και αυτό, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς – και πέρα από όλες τις υψηλές ρητορείες του «η Δύση στέκεται μαζί σας» - σημαίνει ότι οι σοβαροί παίκτες δεν θα ενθαρρύνονται ακριβώς να στοιχηματίζουν σε ένα πλοίο που βυθίζεται.

Στο μέτωπο των κυρώσεων, η Μόσχα γνωρίζει ακριβώς τι να περιμένει, όπως εξήγησε ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Μαξίμ Ρεσετνίκοφ: «Η Ρωσία προχωρεί από το γεγονός ότι οι κυρώσεις εναντίον της είναι μια μάλλον μακροπρόθεσμη τάση και από το γεγονός ότι η στροφή προς την Ασία, η επιτάχυνση του αναπροσανατολισμού στις ανατολικές αγορές, στις ασιατικές αγορές είναι μια στρατηγική κατεύθυνση για τη Ρωσία. Θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να ενταχθούμε στις αλυσίδες αξίας ακριβώς μαζί με τις ασιατικές χώρες, μαζί με τις αραβικές χώρες, μαζί με τη Νότια Αμερική.»

Σχετικά με τις προσπάθειες «εκφοβισμού της Ρωσίας», οι παίκτες θα ήταν σοφό να ακούσουν τον υπερηχητικό ήχο 50 υπερσύγχρονων πυραύλων Sarmat που είναι έτοιμοι για μάχη αυτό το φθινόπωρο, όπως εξήγησε ο επικεφαλής της Roscosmos Ντμίτρι Ρογκόζιν.

Οι συναντήσεις αυτής της εβδομάδας στο Νταβός φέρνουν στο φως μια άλλη ευθυγράμμιση που διαμορφώνεται στην κυρίαρχη μονοπολική εναντίον πολυπολικής μάχης στον κόσμο. Η Ρωσία, το Ντονμπάς, η Τσετσενία και σύμμαχοι όπως η Λευκορωσία βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με τους «ηγέτες του Νταβός» – με άλλα λόγια, τη συνδυασμένη δυτική ελίτ, με μερικές εξαιρέσεις όπως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν.

Ο Ζελένσκι θα είναι μια χαρά. Προστατεύεται από βρετανικές και αμερικανικές ειδικές δυνάμεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, η οικογένεια ζει σε έπαυλη 8 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ισραήλ. Έχει μια βίλα 34 εκατομμυρίων δολαρίων στο Μαϊάμι Μπιτς, και μια άλλη στην Τοσκάνη. Οι μέσοι Ουκρανοί χόρτασαν ψέματα, ληστεύθηκαν και σε πολλές περιπτώσεις δολοφονήθηκαν, από τη συμμορία του Κιέβου στην οποία προεδρεύειουν – ολιγάρχες, φανατικοί της υπηρεσίας ασφαλείας (SBU), νεοναζί. Και εκείνοι οι Ουκρανοί που παραμένουν (10 εκατομμύρια έχουν ήδη διαφύγει) θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι.

Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν βιάζεται καθόλου να τερματίσει αυτό το μεγαλύτερο από το δράμα που καταστρέφει και σαπίζει την ήδη αποσυντιθέμενη Δύση στον πυρήνα της. Γιατί να το κάνει; Δοκίμασε τα πάντα, από το 2007, στο μέτωπο «γιατί δεν μπορούμε να τα πάμε καλά». Ο Πούτιν απορρίφθηκε εντελώς. Οπότε τώρα ήρθε η ώρα να καθίσουμε, να χαλαρώσουμε και να παρακολουθήσουμε την Παρακμή της Δύσης.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ ΗΠΑ ΝΑΤΟ Πολιτική άποψη ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Επιτακτική εντολή του ΝΑΤΟ: Τσακίστε τη Ρωσία ακόμα και αν χαθούν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο

Ακτιβιστής στις 5.6.22 0

PHIL BUTLER *, Zero Hedge, JUN 03, 2022

«Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία» ήταν κάποτε το δόγμα των Ευρωπαίων πολιτικών φιλοσόφων. Τώρα, η απελπισμένη φιλελεύθερη τάξη είναι αποφασισμένη να πνίξει αυτή τη λογική με ΤΗΝ προπαγάνδα «όλα ή τίποτα» και έναν πόλεμο μεσολάβησης που οι στρατηγοί του ΝΑΤΟ λένε ότι θα αποδυναμώσει τη Ρωσία. Δυστυχώς, η στρατηγική τους πιθανότατα θα λιμοκτονήσει μέχρι θανάτου στον μισό κόσμο.

Τις προάλλες, ο Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Σίριλ Ραμαφόσα δήλωσε ότι «παριστάμενοι λαοί υποφέρουν λόγω κυρώσεων κατά της Ρωσίας.» Η επιθετική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το αμερικανικό καθεστώς κυρώσεων, με στόχο την διάσπαση των οικονομικών δεσμών προσπαθεί και να αναγκάσει τη Μόσχα να εγκαταλείψει την Ουκρανία, έχει προκαλέσει ήδη σοβαρές παράπλευρες απώλειες σε μακρινά κράτη. Και ενώ δυτικοί αναλυτές και ηγέτες προτιμούν να κατηγορούν τη Ρωσία για την κατάσταση, πολλά διαφωνούντα έθνη κατανοούν ότι το χέρι του Βλαντιμίρ Πούτιν ωθήθηκε από το κλιμάκιο του ΝΑΤΟ.

Όχι μόνο εκατομμύρια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ουκρανία, αλλά δεκάδες χιλιάδες άλλοι έχασαν επίσης τη ζωή τους άσκοπα λόγω του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ εξοπλίζουν τον στρατό της Ουκρανίας εναντίον της γειτονικής Ρωσίας. Ραμαφόσα και άλλοι Αφρικανοί ηγέτες βλέπουν την κατάσταση όπως είναι, μια απελπισμένη στιγμή που έγινε πιο καταστροφική λόγω του μεγάλου παιχνιδιού. Η Αφρική, η οποία έχει ήδη δει εκατομμύρια ανθρώπους να ωθούνται σε απόγνωση λόγω της πανδημίας COVID-19, τώρα υποφέρει από την αύξηση του κόστους των τροφίμων που προκαλείται εν μέρει από διαταραχές που συνδέονται με τη σύγκρουση στην Ουκρανία.

Δυστυχώς, αντί να προσπαθήσει να εργαστεί για μια ειρηνευτική συμφωνία στην υπόθεση Ρωσίας/Ουκρανίας, η ΕΕ χρησιμοποιεί την κατάσταση για να προσπαθήσει να πείσει τα αφρικανικά έθνη να επιστρέψουν στην πτυχή των πρώην αποικιακών δυνάμεων. Αυτό αποδεικνύεται από την επίσκεψη του Γερμανού Καγκελάριου Olaf Scholz στη Νότια Αφρική στο τελευταίο σκέλος ενός ταξιδιού στην ήπειρο που είχε ως στόχο ακριβώς αυτό.

Η Ρωσία και η Ουκρανία αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμιου σιταριού και κριθαριού, καθώς και τα δύο τρίτα της παγκόσμιας προμήθειας ηλιελαίου που χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα. Και παρά το γεγονός ότι η Ρωσία ανοίγει θαλάσσιους διαδρόμους για να αφήσει αποστολές από την Ουκρανία, τα δυτικά κανάλια προπαγάνδας συνεχίζουν να ωρύονται για τον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία προκαλεί ελλείψεις.

Οι μεγάλες σειρές φορτηγών μεταφοράς που αναχωρούν από την Ουκρανία για την Πολωνία και τη Μολδαβία δεν είναι στις δυτικές ειδήσεις, αλλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω του Tik Tok και άλλων καναλιών. Και με τις ρωσικές εκπομπές των μέσων ενημέρωσης αποκομμένες στη Δύση, το κοινό στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι ο Πούτιν προσπαθεί να λιμοκτονήσει τους ανθρώπους. Στην Ασία, τα περισσότερα αφρικανικά έθνη, η Λατινική Αμερική, και ειδικά στα έθνη brics, είναι μια διαφορετική ιστορία.

Στο τέλος της ημέρας, η κατάσταση είναι απαράδεκτη είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με τη θέση της Ρωσίας για την Ουκρανία. Η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν έριξε τον νεροχύτη της κουζίνας στη Ρωσία για να προσπαθήσει να εκδιώξει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά οι ελλείψεις σιτηρών και άλλες διαμάχες ήταν αναπόφευκτες ακόμα και αν το Κίεβο και η Μόσχα δεν είχαν βοδινό κρέας. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δήλωσε ότι ο κόσμος έχει προμήθεια σιταριού διάρκειας 10 εβδομάδων και η Σάρα Μένκερ, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Gro Intelligence, δήλωσε στο συμβούλιο ότι η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία «δεν ξεκίνησε την κρίση επισιτιστικής ασφάλειας». Ανέφερε ότι η σύγκρουση έχει επιδεινώσει το ήδη σοβαρό πρόβλημα, το οποίο χαρακτήρισε «σεισμικό».

Έτσι, η Γερμανία και το πακέτο του ΝΑΤΟ που πολιτικοποιούν μια απελπιστική κατάσταση χρησιμεύει για να αναδείξει τον ήδη εξωφρενικό οικονομικό και φυσικό πόλεμο κατά των Ρώσων. Αυτό το κοπάδι λύκων με επικεφαλής τον Τζο Μπάιντεν και τους χειριστές του θα είναι υπεύθυνο για τη δυστυχία και τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμα και αν δεν ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν είμαι ο μόνος που προτείνει ότι ο Μπάιντεν και οι άλλοι θα μπορούσαν να τα σταματήσουν όλα αυτά πριν ο Πούτιν δώσει την εντολή να αποστρατιωτικοποιηθεί και να αποναζιστικοποιηθεί η Ουκρανία.

Τώρα, όχι μόνο η χώρα μου κατηγορεί τους Ρώσους για έναν πόλεμο που δημιουργήθηκε από την Ουάσιγκτον εξ αρχής, δείχνουμε με το δάχτυλο ένα έθνος που ουσιαστικά τροφοδοτεί τον κόσμο λέγοντας, «Κοιτάξτε, χρησιμοποιούν την τροφή εναντίον μας!» Η Ουκρανία ναρκοθετεί τα δικά της λιμάνια. Αμερικανικοί, Βρετανικοί, Γαλλικοί και Γερμανικοί πύραυλοι και κανόνια πετάνε σε όλη την Ουκρανία για να σκοτώσουν Ρώσους, και μόνο οι άνδρες του Πούτιν εμποδίζουν τις αποστολές σιταριού;

Η Ρωσία έχει περίπου 10.000 κυρώσεις που της επιβλήθηκαν από το ΝΑΤΟ, ουσιαστικά. Αυτές οι κυρώσεις εμπόδισαν τις αποστολές στο εξωτερικό ακόμη και πριν η κρίση στην Ουκρανία μετατραπεί σε ανοιχτό πόλεμο. Οι αποστολές λιπασμάτων διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο, όπως και οι τραπεζικοί περιορισμοί που αξιοποιήθηκαν εναντίον Ρώσων επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται σε επιχειρήσεις logistics ή εφοδιασμού. Και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντώνιος Μπλίνκεν λέει ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος που χρησιμοποιεί τις αποστολές τροφίμων ως όπλα. Ακόμα και αν δεν λέει ψέματα, αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν και το ΝΑΤΟ είναι απλά ηλίθιοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι εκατομμύρια θα λιμοκτονούσαν αν η Ρωσία πιεζόταν υπερβολικά.

Ο εκτελεστικός διευθυντής του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος προειδοποίησε ότι 49 εκατομμύρια άνθρωποι σε 43 χώρες θα αντιμετωπίσουν σύντομα λιμοκτονία. Ο Merker της Gro Intelligence έχει παρουσιάσει την έκταση αυτής της κρίσης που τα αγόρια και τα κορίτσια του ΝΑΤΟ έχουν μετατρέψει σε πολιτικό ποδόσφαιρο:

«Δεν μπορούμε να λύσουμε την επισιτιστική ανασφάλεια σε εθνική κλίμακα πουθενά. Ενώ τα επόμενα χρόνια θα είναι πιθανότατα δύσκολα, μπορούμε να συντονίσουμε μια παγκόσμια απάντηση».

Η κλιματική αλλαγή, η πρόσφατη ξηρασία, οι προαναφερθείσες ελλείψεις λιπασμάτων, τα προβλήματα υποδομής από τα καθεστώτα συγκρούσεων και κυρώσεων και τα ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας μεταξύ των εθνών θα καταλήξουν σε πρωτοφανή δεινά. Το δόγμα που είχαν αρχικά οι Ευρωπαίοι σχετικά με την ειρήνη με τη Ρωσία, επεκτείνεται για να επικυρώσει κάτι που ο Βλαντιμίρ Πούτιν είπε πριν από λίγο καιρό:

«Εάν δεν υπάρχει Ρωσία, τότε δεν υπάρχει κόσμος». Αυτό εννοούσε ο πρόεδρος της Ρωσίας σε συνέντευξή του στο RT πριν από λίγο καιρό.

Δυστυχώς, για τους Αφρικανούς και τον υπόλοιπο κόσμο, οι φιλελεύθεροι κυβερνήτες στη χώρα μου και στην Ευρώπη έχουν ένα άλλο σχέδιο. Λάβετε υπόψη ότι 140 εκατομμύρια άνθρωποι που υπέφεραν από οξεία πείνα ζούσαν σε μόλις 10 χώρες, και αυτές οι χώρες δεν βρίσκονται στην Ευρώπη. Ακόμη και ο António Guterres, Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, καταδίκασε το Συμβούλιο Ασφαλείας για την αποτυχημένη αποσταθεροποίηση που συμβαίνει τώρα:

«Όταν αυτό το Συμβούλιο συζητά για συγκρούσεις, συζητάτε για την πείνα. Και όταν αποτυγχάνεις να επιτύχεις συναίνεση, οι πεινασμένοι άνθρωποι πληρώνουν υψηλό τίμημα.» Οπότε υπάρχει η αποστολή του ΝΑΤΟ με λίγα λόγια. Ανεξάρτητα από το πόσοι Ουκρανοί, Αφρικανοί ή άλλοι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν, η Ρωσία πρέπει να γίνει όπως ήταν η Γιουγκοσλαβία. Νομίζω ότι το έχω ξαναπεί πολλές φορές. Πηγαίνοντας τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα, είναι προφανές τώρα ότι ο κόσμος δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή καθόλου, χωρίς τη Ρωσία.

*Ο Φιλ Μπάτλερ είναι δημοσιογράφος και συντάκτης, πρώην εκδότης στο Russia Insider και συνεργάτης των Huffington Post, The Epoch Times, Japan Today, NEO και πολλών άλλων. Είναι επίσης αναλυτής πολιτικής και δημοσίων σχέσεων για το Russia Today, καθώς και άλλα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ο Phil είναι ο συγγραφέας του "Putin's Praetorians" ενός μπεστ σέλερ της Amazon.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Ενέργεια ΝΑΤΟ ΡΟΗ Ρωσία Στυλιανού

Τι βρίσκεται πίσω από την ξαφνική ένταξη στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας και της Σουηδίας;

Ακτιβιστής στις 23.5.22 0

Alexandre Lemoine,Observateur continental,20-5-22 .
Μετάφραση :Μ. Στυλιανού

Η ταχεία και επικείμενη ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ φαίνεται να συνδέεται μόνο με την επικαιρότητα, αλλά μόνο εκ πρώτης όψεως. Εν πάση περιπτώσει, μέσω της ρωσικής επιχείρησης στην Ουκρανία εξηγείται και δικαιολογείται η ταχεία ενσωμάτωση της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι στο ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, είναι αδύνατο να φανταστούμε έναν κίνδυνο που προέρχεται από τους στόχους της ειδικής επιχείρησης για αυτές τις δύο χώρες. Ένα άλλο ουδέτερο κράτος, η Ουκρανία, θα ελαχιστοποιούσε μόνο τα όρια της άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ δυτικών στρατιωτικών οργανώσεων και της Ρωσίας. Εκείνοι που επιδιώκουν να εμπίπτουν στην ΟΜΠΡΈΛΑ του ΝΑΤΟ το συντομότερο δυνατόν αναγκαστικά το κατανοούν αυτό. Ο Φινλανδός πρόεδρος αναγνωρίζει ανοιχτά ότι η Μόσχα δεν σκοπεύει να επιτεθεί στη χώρα του, αλλά αυτό δεν έχει αποφασιστική σημασία για αυτόν.

Οι ρίζες της επιταχυνόμενης ενσωμάτωσης των Σκανδιναβών στη Συμμαχία δεν βρίσκονται στο νότο αλλά στο βορρά. Βρίσκονται σε μια σημαντική εντατικοποίηση, από το 2020, της πολιτικό-στρατιωτικής επέκτασης από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες στην Αρκτική. Η περιοχή αυτή θεωρείται το κύριο απόθεμα υδρογονανθράκων μακροπρόθεσμα και ο τόπος μιας επικείμενης γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων. Στην Αρκτική, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα αποφασιστεί η μοίρα της ανθρωπότητας.

Οι σύμμαχοι ξεκίνησαν την «αναγνώριση από τη φωτιά», μια πρώτη από τον Ψυχρό Πόλεμο, τον Μάιο του 2020, όταν τρία αμερικανικά αντιτορπιλικά Arleigh Burke και η βρετανική φρεγάτα Kent εισήλθαν στη Θάλασσα Μπάρεντς, μέχρι τότε τα ύδατα που διασχίζονταν από τον ρωσικό βόρειο στόλο.

Στα μέσα Ιανουαρίου του 2021, το Πεντάγωνο υιοθέτησε τη νέα εκδοχή της στρατηγικής του για την Αρκτική που ονομάζεται Ανάκτηση της Αρκτικής Κυριαρχίας. Αυτή η στρατηγική δηλώνει ότι η ομάδα στην Αρκτική απέχει πολύ από του να ανταποκρίνεται στους στόχους και τα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ρωσία και η Κίνα ορίζονται ως οι κύριοι αντίπαλοι σε αυτήν την περιοχή, υπογραμμίζοντας ειδικότερα την ανάγκη ενίσχυσης της αλληλεπίδρασης μεταξύ των συμμάχων, ο κύκλος των οποίων προβλέπεται σαφώς να διευρυνθεί.

Στις 14 Ιουνίου 2021, οι Βρυξέλλες φιλοξένησαν σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, όπου, για πρώτη φορά, τα θέματα της Αρκτικής συζητήθηκαν ευρέως και εννοιολογικά. Το έγγραφο που υιοθετήθηκε στη συνάντηση αυτή ανέφερε την ανάγκη ενίσχυσης του συντονισμού στο πλαίσιο της πολιτικής της Συμμαχίας για την Αρκτική, για αύξηση της στρατιωτικής ισχύος. Αναγνωρίστηκε η περαιτέρω ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής του ΝΑΤΟ για την Αρκτική. Υπέθεσε επίσης την πρόθεση συμμετοχής νέων συμμάχων σε αυτή τη δραστηριότητα.

Διαπιστώθηκε εξ άλλου ότι οι τρέχουσες δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν ήταν αρκετές για να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία και την Κίνα, η οποία την υποστηρίζει, στην αρκτική ζώνη. Ηεφαρμογή της στρατηγικής της Συμμαχίας για την Αρκτική έρχεται αντιμέτωπη με γεωγραφικούς περιορισμούς: Τον φυσικό έλεγχο της Ρωσίας στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Αν ανατολικά της Διαδρομής της Βόρειας Θάλασσας οι Αμερικανοί έχουν σχεδιάσει μια σημαντική ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας στην Αλάσκα και την εντατικοποίηση τέτοιων ενεργειών από την καναδική πλευρά, προς τα δυτικά παρατηρούν σαφώς μια παραβίαση. Το εδαφικό δυναμικό της Νορβηγίας δεν είναι αρκετό, τα φυσικά σύνορα είναι σημαντικά στην Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Ήδη εκείνη την εποχή είχε καταστεί σαφές στους ειδικούς ότι αυτή η πλευρά θα έπρεπε να ενισχυθεί με το πλησιέστερο αποθεματικό – τη Σουηδία και τη Φινλανδία.

Οποιοδήποτε πρόσχημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ενσωμάτωση της Φινλανδίας και της Σουηδίας, και βρέθηκε στην Ουκρανία. Ειδικά επειδή αυτό το πρόσχημα είναι αρκετά συναισθηματικό για να έχει αποτελεσματικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη σε αυτές τις χώρες, η οποία, αντίθεση με την κυβερνώσας ελίτ, είναι επιφυλακτική για την ένταξη σε στρατιωτικές συμμαχίες. Ήταν επίσης σημαντικό να εξουδετερώσει τις αντιρρήσεις της Μόσχας.

Ο Άντερς Φογκ Ράσμουσεν της Δανίας, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ (2009-2014) και σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου Πέτρο Ποροσένκο (2016-2019), παραδέχθηκε: «Όσον αφορά τη Φινλανδία και τη Σουηδία, νομίζω ότι και οι δύο χώρες έχουν ένα παράθυρο ευκαιρίας να ενταχθούν αυτή τη στιγμή, επειδή ο Πούτιν είναι απορροφημένος αλλού. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι' αυτό.» Όχι λόγω της Ουκρανίας, σύμφωνα με την επίσημη εξήγηση, αλλά εκμεταλλευόμενος την κατάσταση στη χώρα αυτή. Ανώτεροι αξιωματούχοι στην εξουσία αποφεύγουν τέτοια ειλικρίνεια στις δηλώσεις τους.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες, θα διευκολύνει την επίτευξη αρκετών υλικοτεχνικών στόχων στο δρόμο της προόδου στην Αρκτική. Αυτά περιλαμβάνουν το πρόβλημα του παγοθραυστικού, το οποίο είναι η «Αχίλλειος πτέρνα» στη νέα περιφερειακή στρατηγική του Πενταγώνου. Η Ρωσία προηγείται των δυτικών ανταγωνιστών της στον αριθμό και την ποιότητα των πλοίων αυτής της κατηγορίας. Σχεδόν το μόνο αμερικανικό παγοθραυστικό που επιπλέει, ο Χίλι, μοιάζει με πυγμαίο δίπλα στους Ρωσικούς γίγαντες. Τα αμερικανικά ναυπηγεία δεν διαθέτουν τις δεξιότητες για να καλύψουν το κενό, συμπεριλαμβανομένης της προγραμματισμένης ναυπήγησης τριών πολύ βαρέων παγοθραυστικών και τριών μεσαίου μεγέθους τα επόμενα χρόνια.

Ωστόσο, οι Αμερικανοί ήλπιζαν να επιταχύνουν σημαντικά αυτή τη διαδικασία καταφεύγοντας στη βοήθεια των Φινλανδών, οι οποίοι είχαν τις απαραίτητες βιομηχανικές δυνατότητες και γνώσεις σε αυτόν τον τομέα. Ένα μεγάλο μέρος των σοβιετικών και ρωσικών παγοθραυστικών, για παράδειγμα ο Taymyr και ο Vaigach, κατασκευάστηκαν στη Φινλανδία. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, αυτή η χώρα θα μπορούσε να αναλάβει την κατασκευή στρατιωτικών παγοθραυστικών. Η «ξαφνική» φιλοδοξία των Φινλανδών να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει τον εμπορικό υπολογισμό για ακριβές, μακροπρόθεσμες παραγγελίες των ΗΠΑ να κατασκευάσουν παγοθραυστικά.

Η προσχώρηση των σκανδιναβικών χωρών στη Συμμαχία ήταν προκαθορισμένη, αλλά πιθανότατα είχε προγραμματιστεί να γίνει με άλλο τρόπο. Πρώτα φέρτε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, πιθανώς με τη Γεωργία, και μόνο στη συνέχεια τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Στο τέλος, όλα θα μπορούσαν να κυλήσουν ομαλά. Οι ενέργειες της Ρωσίας έχουν σαμποτάρει αυτά τα σχέδια αποκλείοντας τουλάχιστον το νότιο τμήμα αυτής της προγραμματισμένης εξίσωσης.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου