Articles by "ΝΑΤΟ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Με μια τελετή γεμάτη συμβολισμούς και πανηγυρικό τόνο, η Γερμανία εγκαινίασε την πρώτη μόνιμη ανάπτυξη στρατευμάτων της στο εξωτερικό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τοποθετώντας 4.800 στρατιώτες και 200 άτομα πολιτικό προσωπικό στη Λιθουανία.

Ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο υπουργός Αμυνας Μπόρις Πιστόριους βρέθηκαν στη Βίλνιους για την επίσημη τελετή συγκρότησης της τεθωρακισμένης 45ης Ταξιαρχίας, στο ανατολικό άκρο του ΝΑΤΟ, στα σύνορα με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία.

Η γερμανική αυτή κίνηση, που ανακοινώθηκε ως απάντηση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022, στοχεύει στην ενίσχυση της αποτροπής στη Βαλτική και ειδικά στη Λιθουανία, η οποία ζητούσε εδώ και καιρό παρουσία συμμαχικών δυνάμεων μόνιμα στο έδαφός της.

Η μονάδα αναμένεται να φτάσει σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα έως το 2027.

«Μαζί με τους συμμάχους μας, είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το έδαφος της Συμμαχίας απέναντι σε κάθε επίθεση. Η ασφάλεια των βαλτικών συμμάχων μας είναι και δική μας ασφάλεια», δήλωσε ο Μερτς.

Στο πλευρό του, ο πρόεδρος της Λιθουανίας Γκιτάνας Ναουσέντα τον ευχαρίστησε για την αποστολή, σημειώνοντας πως η χώρα του θα αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ το 2026, έναντι του σημερινού στόχου 2% του ΝΑΤΟ.

Ο Μερτς, ο πρώτος Γερμανός καγκελάριος που έχει υπηρετήσει στην Μπούντεσβερ, τόνισε πως η Ευρώπη οφείλει να ενισχύσει τις δικές της αμυντικές δυνατότητες και να παράγει περισσότερα εξοπλιστικά μέσα εντός των ευρωπαϊκών συνόρων.

Η Γερμανία, είπε, θα φτάσει σταδιακά το 5% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές και υποστηρικτικές δαπάνες έως το 2032, με 3,5% για εξοπλισμούς και 1,5% για υποδομές όπως δρόμους, γέφυρες και λιμάνια στρατηγικής σημασίας.

Η εγκατάσταση της μονάδας στη Λιθουανία έχει αντιμετωπίσει εμπόδια, κυρίως ως προς την προσέλκυση προσωπικού που να αποδέχεται τη μόνιμη τοποθέτηση στη Βαλτική.

Ο Μερτς δεσμεύτηκε ότι θα υπάρξουν αυξήσεις στις αποδοχές και ευελιξία στο ωράριο. Νέος νόμος που πέρασε τον Ιανουάριο προβλέπει επιπλέον επιδόματα και καλύτερες συνθήκες για τους στρατιώτες.

Μερτς: Είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το έδαφος του ΝΑΤΟ

Ο υπουργός Αμυνας της Λιθουανίας Ντοβιλέ Σακαλιένε χαρακτήρισε την ανάπτυξη της μονάδας «ζήτημα ζωής και θανάτου» για τη χώρα της, ενώ επανέλαβε τη θέση του Πιστόριους ότι η Ρωσία θα μπορούσε να επιτεθεί σε χώρα του ΝΑΤΟ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

Η εγκατάσταση της γερμανικής ταξιαρχίας στέλνει «σαφές μήνυμα σε κάθε πιθανό αντίπαλο», υπογράμμισε ο Πιστόριους.

Ο ίδιος έχει δεσμευτεί ότι η Γερμανία θα είναι έτοιμη να υπερασπιστεί «κάθε σπιθαμή» του εδάφους του ΝΑΤΟ.

Η στρατιωτική ενίσχυση της Ευρώπης έρχεται σε μια στιγμή αβεβαιότητας για τη στάση Τραμπ απέναντι στο ΝΑΤΟ και στην άμυνα της Ουκρανίας. Αν και ο Μερτς δήλωσε ότι δεν έχει καμία ένδειξη πως οι ΗΠΑ θα αποσύρουν στρατεύματα από την Ευρώπη, δεν παρέλειψε να τονίσει την ανάγκη για αυτοδύναμη ευρωπαϊκή στρατιωτική ικανότητα, ικανή να καλύψει ενδεχόμενα κενά.

Η ρητορική Μερτς θεωρείται από τους Ευρωπαίους εταίρους εξέλιξη της πολιτικής Zeitenwende (σημείο καμπής) που είχε διακηρύξει ο προκάτοχός του Ολαφ Σολτς μετά την εισβολή στην Ουκρανία.

Ομως, ο Μερτς πάει ένα βήμα παραπέρα, επιδιώκοντας πλέον να καταστήσει τη Γερμανία «την ισχυρότερη συμβατική στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης».

The Guardian


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τον Joe Lauria / reseauinternational.net

Ένας καλός τρόπος για να αποφευχθεί η κατανόηση του πολέμου στην Ουκρανία είναι να αφαιρέσουμε το ιστορικό του πλαίσιο.

Η έκδοση κινουμένων σχεδίων έχει τη σύγκρουση που ξεκινά στις 24 Φεβρουαρίου 2022, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξύπνησε εκείνο το πρωί και αποφάσισε να εισβάλει στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, δεν υπάρχει άλλη αιτία από την απρόκλητη ρωσική επίθεση εναντίον μιας αθώας χώρας.

Μη διστάσετε να μοιραστείτε αυτόν τον σύντομο ιστορικό οδηγό με όσους εξακολουθούν να ακούν τα μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει στην Ουκρανία.

Η κυρίαρχη αφήγηση είναι να ανοίξετε το βιβλίο και να διαβάσετε ένα τυχαίο κεφάλαιο σαν να ήταν η αρχή.

Σε τριάντα χρόνια, οι ιστορικοί θα γράφουν για το πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία: το πραξικόπημα, την επίθεση στο Ντονμπάς, την επέκταση του ΝΑΤΟ, την απόρριψη των συμφωνιών του Μινσκ και τις ρωσικές προτάσεις συνθήκης – χωρίς να αντιμετωπίζονται ως μαριονέτες του Πούτιν.

Το ίδιο ίσχυε και για τους ιστορικούς που έγραψαν για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών ως αιτία του ναζισμού και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν ως συμπαθούντες των Ναζί.

Η παροχή πλαισίου είναι ταμπού καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται στην Ουκρανία, όπως συνέβη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πλαίσιο είναι το παν στη δημοσιογραφία.

Αλλά οι δημοσιογράφοι πρέπει να ακολουθήσουν το πρόγραμμα πολεμικής προπαγάνδας καθώς εξελίσσονται οι εχθροπραξίες. Οι δημοσιογράφοι σαφώς δεν απολαμβάνουν τις ίδιες ελευθερίες με τους ιστορικούς. Πολύ μετά τον πόλεμο, οι ιστορικοί ήταν ελεύθεροι να ψάξουν τα γεγονότα.


Χρονολόγιο της Ουκρανίας

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος : Ουκρανοί φασίστες, με επικεφαλής τον Στέπαν Μπαντέρα, αρχικά συμμάχησαν με τους Γερμανούς Ναζί, σφαγιάζουν πάνω από εκατό χιλιάδες Εβραίους και Πολωνούς.

Δεκαετίες 1950 έως 1990 : Η CIA φέρνει Ουκρανούς φασίστες στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνεργάζεται μαζί τους για να υπονομεύσει τη Σοβιετική Ένωση στην Ουκρανία, πραγματοποιώντας επιχειρήσεις δολιοφθοράς και προπαγάνδας. Ο Ουκρανός φασίστας ηγέτης Mykola Lebed πήγε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε με τη CIA τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 1960 και συνέχισε να υπηρετεί τη CIA μέχρι το 1991, τη χρονιά που η Ουκρανία κέρδισε την ανεξαρτησία. Η απόδειξη βρίσκεται σε μια έκθεση της αμερικανικής κυβέρνησης που ξεκινά από τη σελίδα 82. Η Ουκρανία είναι επομένως ένα πεδίο δοκιμών για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποδυναμώσουν και να απειλήσουν τη Μόσχα για σχεδόν 80 χρόνια.

Νοέμβριος 1990: Ένα χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Χάρτης του Παρισιού για μια Νέα Ευρώπη υιοθετείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και τη Σοβιετική Ένωση. Ο Χάρτης βασίζεται στις Συμφωνίες του Ελσίνκι και ενημερώθηκε στον Χάρτη για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια του 1999. Αυτά τα έγγραφα αποτελούν το θεμέλιο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη . Ο Χάρτης του ΟΑΣΕ ορίζει ότι καμία χώρα ή μπλοκ δεν μπορεί να διατηρήσει τη δική της ασφάλεια σε βάρος άλλης χώρας.

25 Δεκεμβρίου 1991: Κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Την επόμενη δεκαετία, κερδοσκόποι από τη Γουόλ Στριτ και την Ουάσιγκτον άρπαξαν κρατική περιουσία, πλουτίστηκαν, συνέβαλαν στην εμφάνιση ολιγαρχών και φτωχοποίησαν τους λαούς της Ρωσίας, της Ουκρανίας και άλλων πρώην σοβιετικών χωρών.

Δεκαετία του 1990: Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται την υπόσχεση που δόθηκε στον τελευταίο Σοβιετικό ηγέτη, τον Γκορμπατσόφ, να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη με αντάλλαγμα μια ενωμένη Γερμανία. Ο George Kennan, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την ΕΣΣΔ, αντιτάχθηκε σε αυτήν την επέκταση. Ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν, ο οποίος υποστηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ, προβλέπει ότι η Ρωσία θα αντιταχθεί σε αυτήν.




1997: Ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, έγραψε στο βιβλίο του το 1997, « The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives »:

« Η Ουκρανία, ένας νέος ουσιαστικός χώρος στην ευρασιατική σκακιέρα, είναι ένας γεωπολιτικός άξονας γιατί η ίδια η ύπαρξή της ως ανεξάρτητης χώρας συμβάλλει στη μεταμόρφωση της Ρωσίας. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει να είναι ευρασιατική αυτοκρατορία. Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία μπορεί ακόμα να φιλοδοξεί να αποκτήσει το καθεστώς μιας αυτοκρατορίας, αλλά στη συνέχεια θα γίνει ένα κατεξοχήν ασιατικό αυτοκρατορικό κράτος .

Παραμονή Πρωτοχρονιάς 1999: Μετά από οκτώ χρόνια αμερικανικής κυριαρχίας και κυριαρχίας της Wall Street, ο Βλαντιμίρ Πούτιν γίνεται πρόεδρος της Ρωσίας. Ο Μπιλ Κλίντον απέρριψε την αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ το 2000.

Ο Πούτιν αρχίζει να κλείνει την πόρτα στους δυτικούς εισβολείς, αποκαθιστώντας τη ρωσική κυριαρχία, εξοργίζοντας την Ουάσιγκτον και τη Wall Street. Αυτή η διαδικασία δεν συμβαίνει στην Ουκρανία, η οποία παραμένει αντικείμενο εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης του ουκρανικού λαού από τη Δύση.

10 Φεβρουαρίου 2007: Ο Πούτιν εκφωνεί την ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, στην οποία καταδικάζει την επιθετική μονομερή συμπεριφορά των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της παράνομης εισβολής στο Ιράκ το 2003 και της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.

Είπε:

« Δικαιούμαστε να ρωτήσουμε ποιος είναι στόχος αυτής της επέκτασης [του ΝΑΤΟ]. Και τι απέγιναν οι εγγυήσεις που έδωσαν οι δυτικοί εταίροι μας μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας; Πού είναι αυτές οι δηλώσεις σήμερα; Κανείς δεν το θυμάται πια ».


Ο Πούτιν μιλάει τρία χρόνια αφότου τα κράτη της Βαλτικής, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες που συνορεύουν με τη Ρωσία, προσχώρησαν στη δυτική συμμαχία. Η Δύση ταπεινώνει τον Πούτιν και τη Ρωσία αγνοώντας τις νόμιμες ανησυχίες τους. Ένα χρόνο μετά την ομιλία του, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι η Ουκρανία και η Γεωργία θα γίνουν μέλη. Τέσσερα άλλα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας θα προσχωρήσουν σε αυτά το 2009.

2004-2005: Πορτοκαλί Επανάσταση. Τα εκλογικά αποτελέσματα ακυρώνονται, δίνοντας την προεδρία στον ευθυγραμμισμένο στις ΗΠΑ Βίκτορ Γιούσενκο έναντι του Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ο Γιούσενκο χαιρετίζει τον φασίστα ηγέτη Μπαντέρα ως « ήρωα της Ουκρανίας ».

3 Απριλίου 2008: Σε μια διάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, μια δήλωση κορυφής « χαιρετίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Συμφωνήσαμε σήμερα ότι αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ ».

Η Ρωσία αντιτίθεται σθεναρά σε αυτό. Ο Γουίλιαμ Μπερνς, τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία και επί του παρόντος διευθυντής της CIA, προειδοποιεί σε διπλωματικό τηλεγράφημα στην Ουάσιγκτον, που αποκάλυψε το WikiLeaks , ότι « ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι επανέλαβαν την έντονη αντίθεσή τους, τονίζοντας ότι η Ρωσία θα θεωρούσε οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση προς τα ανατολικά ως πιθανή στρατιωτική απειλή. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα προς την Ουκρανία, παραμένει ένα «ευαίσθητο και ευαίσθητο» ζήτημα για τη Ρωσία, αλλά οι στρατηγικοί πολιτικοί παράγοντες αποτελούν επίσης τη βάση της έντονης αντίθεσης για την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Στην Ουκρανία, αυτό περιλαμβάνει φόβους ότι το ζήτημα θα μπορούσε ενδεχομένως να χωρίσει τη χώρα στα δύο, οδηγώντας σε βία ή ακόμα και, λένε, σε εμφύλιο πόλεμο, που θα ανάγκαζε τη Ρωσία να αποφασίσει να παρέμβει. (…) Ο Λαβρόφ τόνισε ότι η Ρωσία δεν μπορεί παρά να θεωρήσει τη συνεχιζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, ιδιαίτερα προς την Ουκρανία και τη Γεωργία, ως πιθανή στρατιωτική απειλή .

Τέσσερις μήνες αργότερα ξέσπασε μια κρίση στη Γεωργία, που οδήγησε σε μια σύντομη αντιπαράθεση με τη Ρωσία, την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση κατηγόρησε την πρόκληση της Γεωργίας.

Νοέμβριος 2009: Η Ρωσία επιδιώκει νέα συμφωνία για την ασφάλεια στην Ευρώπη. Η Μόσχα δημοσίευσε ένα προσχέδιο πρότασης για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που το Κρεμλίνο λέει ότι θα πρέπει να αντικαταστήσει ξεπερασμένους θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).

Το κείμενο της πρότασης, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του Κρεμλίνου στις 29 Νοεμβρίου, έρχεται περισσότερο από ένα χρόνο αφότου ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ έθεσε για πρώτη φορά επίσημα το θέμα. Μιλώντας στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 2008, ο Μεντβέντεφ είπε ότι απαιτείται μια νέα συμφωνία για να εκσυγχρονιστούν επιτέλους οι συμφωνίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.

" Είμαι πεπεισμένος ότι τα προβλήματα της Ευρώπης δεν θα λυθούν μέχρι να εδραιωθεί η ενότητά της, μια οργανική ενότητα όλων των αναπόσπαστων μερών της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας ", δήλωσε ο Μεντβέντεφ.

2010: Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς εκλέγεται πρόεδρος της Ουκρανίας σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, σύμφωνα με τον ΟΑΣΕ.

2013: Ο Γιανουκόβιτς επιλέγει ένα ρωσικό οικονομικό πρόγραμμα αντί για μια συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ. Αυτή η απόφαση απειλεί δυτικούς κερδοσκόπους στην Ουκρανία καθώς και Ουκρανούς πολιτικούς ηγέτες και ολιγάρχες.

Φεβρουάριος 2014: Ο Γιανουκόβιτς ανατρέπεται με ένα βίαιο πραξικόπημα που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες (και προμηνύεται από τις υποκλοπές των Nuland και Pyatt), με κύριους πρωταγωνιστές ουκρανικές φασιστικές ομάδες όπως το Right Sector. Ουκρανοί φασίστες διασχίζουν πόλεις με πορτρέτα του Μπαντέρα υπό το φως των πυρσών.
Διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στο Κίεβο της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2014.


16 Μαρτίου 2014: Οι κάτοικοι της Κριμαίας απορρίπτουν το πραξικόπημα και την αντισυνταγματική εγκατάσταση μιας αντιρωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο, ψηφίζοντας το 97% υπέρ της ένταξης στη Ρωσία σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο συμμετείχαν 89%. Ο ιδιωτικός στρατιωτικός οργανισμός του Βάγκνερ δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει την Κριμαία. Ουσιαστικά δεν ακούγονται πυροβολισμοί και κανείς δεν σκοτώνεται σε αυτό που τα δυτικά μέσα λανθασμένα περιγράφουν ως «ρωσική εισβολή στην Κριμαία».

12 Απριλίου 2014: Η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών στο Κίεβο κηρύσσει τον πόλεμο στους αυτονομιστές κατά του πραξικοπήματος και υπέρ της δημοκρατίας στο Ντονμπάς. Το ανοιχτά νεοναζιστικό τάγμα Azov παίζει βασικό ρόλο στη μάχη για το Κιέβο. Οι δυνάμεις Βάγκνερ φτάνουν για να υποστηρίξουν τις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαστρεβλώνουν και πάλι αυτά τα γεγονότα ως ρωσική «εισβολή» στην Ουκρανία.

« Στον 21ο αιώνα, δεν συμπεριφέρεστε όπως τον 19ο αιώνα εισβάλλοντας σε άλλη χώρα με εντελώς ψεύτικο πρόσχημα » , είπε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο οποίος ψήφισε ως γερουσιαστής για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 με εντελώς ψεύτικο πρόσχημα.

2 Μαΐου 2014: Δεκάδες διαδηλωτές ρωσικής καταγωγής καίγονται ζωντανοί σε κτίριο της Οδησσού από νεοναζί ακτιβιστές. Οκτώ ημέρες αργότερα, το Λουχάνσκ και το Ντόνετσκ ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης από την Ουκρανία.

5 Σεπτεμβρίου 2014: Υπογράφεται στο Μινσκ της Λευκορωσίας η πρώτη Συμφωνία του Μινσκ από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τον ΟΑΣΕ και τους ηγέτες των αποσχισμένων δημοκρατιών του Ντονμπάς, με τη μεσολάβηση της Γερμανίας και της Γαλλίας ως μέρος της διαδικασίας της λεγόμενης «μορφής της Νορμανδίας» . Δεν καταφέρνει να επιλύσει τη σύγκρουση.

12 Φεβρουαρίου 2015: Υπογραφή στο Μινσκ της Λευκορωσίας των συμφωνιών Μινσκ ΙΙ, οι οποίες θα τερμάτιζαν τις μάχες και θα παρείχαν αυτονομία στις δημοκρατίες ενώ θα παρέμεναν μέρος της Ουκρανίας. Η συμφωνία εγκρίθηκε ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις 15 Φεβρουαρίου. Τον Δεκέμβριο του 2022, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ παραδέχτηκε ότι η Δύση δεν σκόπευε ποτέ να πιέσει για την εφαρμογή του Μινσκ και ουσιαστικά το χρησιμοποίησε ως τέχνασμα για να αγοράσει χρόνο του ΝΑΤΟ για να εξοπλίσει και να εκπαιδεύσει τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.

2016: Η φάρσα γνωστή ως Russiagate εξαπλώνεται εντός του Δημοκρατικού Κόμματος και των συνδεδεμένων μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι η Ρωσία παρενέβη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016 για να εκλέξει τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό το ψεύτικο σκάνδαλο χρησιμεύει στην περαιτέρω δαιμονοποίηση της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην αύξηση των εντάσεων μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων, εξαρτώντας το κοινό για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

12 Μαΐου 2016: Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργοποιούν το πυραυλικό τους σύστημα στη Ρουμανία, εξοργίζοντας τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι είναι ένα καθαρά αμυντικό μέτρο, αλλά η Μόσχα λέει ότι το σύστημα προορίζεται επίσης για επιθετικούς σκοπούς και μπορεί να χτυπήσει τη ρωσική πρωτεύουσα μέσα σε 10 έως 12 λεπτά.

6 Ιουνίου 2016: Το ΝΑΤΟ ξεκινά συμβολικά επιθετικούς ελιγμούς εναντίον της Ρωσίας στην επέτειο της απόβασης στη Νορμανδία. Η οργάνωση οργανώνει στρατιωτικούς ελιγμούς στους οποίους συμμετέχουν 31.000 στρατιώτες κοντά στα ρωσικά σύνορα, οι μεγαλύτεροι στην Ανατολική Ευρώπη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για πρώτη φορά μετά από 75 χρόνια, τα γερμανικά στρατεύματα ακολουθούν τα βήματα της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση μέσω της Πολωνίας.

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Frank Walter-Steinmeier είναι αντίθετος σε αυτό.

" Σήμερα πρέπει να αποφύγουμε την κλιμάκωση της κατάστασης επιδεικνύοντας δύναμη και αναζωπυρώνοντας εντάσεις ", δήλωσε με έκπληξη στην εφημερίδα Bild am Sonntag . " Όσοι πιστεύουν ότι μια συμβολική παρέλαση αρμάτων μάχης στα ανατολικά σύνορα της συμμαχίας θα φέρει ασφάλεια κάνουν λάθος ."

Αυτός είναι ο λόγος που ο Σταϊνμάγερ ζητά διάλογο με τη Μόσχα.

" Καλά θα κάνουμε να μην δημιουργήσουμε ψευδείς προφάσεις για να αναβιώσει μια παλιά αντιπαλότητα ", προειδοποιεί, προσθέτοντας ότι θα ήταν " μοιραίο να αναζητήσουμε μόνο στρατιωτικές λύσεις και μια πολιτική αποτροπής ".

Δεκέμβριος 2021: Η Ρωσία προτείνει σχέδια συνθηκών στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ προτείνοντας μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, αναβιώνοντας την αποτυχημένη προσπάθεια της Ρωσίας το 2009. Οι συνθήκες προτείνουν την απόσυρση του πυραυλικού συστήματος της Ρουμανίας και την απόσυρση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που αναπτύσσονται στην Ανατολική Ευρώπη. Η Ρωσία λέει ότι θα υπάρξει «τεχνικο-στρατιωτική» απάντηση εάν δεν πραγματοποιηθούν σοβαρές διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ τους απορρίπτουν χωρίς έλεγχο.

Φεβρουάριος 2022: Η Ρωσία επεμβαίνει στρατιωτικά στο Ντονμπάς, ως μέρος του συνεχιζόμενου ουκρανικού εμφυλίου πολέμου, αφού αρχικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ.

Πριν από την επέμβαση, οι χάρτες του ΟΑΣΕ δείχνουν σημαντική αύξηση των βομβαρδισμών από την Ουκρανία προς τις αποσχισθείσες δημοκρατίες, όπου περισσότεροι από 10.000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από το 2014.
Ουκρανικά στρατεύματα στην περιοχή Donbass, Μάρτιος 2015. (
Ειδική Αποστολή Παρακολούθησης του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)



Μάρτιος-Απρίλιος 2022: Ρωσία και Ουκρανία συμφωνούν σε μια συμφωνία πλαίσιο που θα τερμάτιζε τον πόλεμο, με την Ουκρανία να δεσμεύεται να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιτίθενται σε αυτό. Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ταξιδεύει στο Κίεβο για να πει στον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ο πόλεμος συνεχίζεται και η Ρωσία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του Ντονμπάς.

26 Μαρτίου 2022: Ο Μπάιντεν παραδέχεται σε ομιλία του στη Βαρσοβία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν, μέσω του πολέμου αντιπροσώπων τους κατά της Ρωσίας, να ανατρέψουν την κυβέρνηση Πούτιν. Νωρίτερα τον Μάρτιο, συγκρούστηκε με τον υπουργό Εξωτερικών του για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων εναντίον ρωσικών αεροσκαφών στην Ουκρανία. Ο Μπάιντεν αντιτίθεται στη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, είπε τότε, επειδή « λέγεται Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εντάξει;» Ας είμαστε ξεκάθαροι, παιδιά. Δεν θα πολεμήσουμε για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία .

Σεπτέμβριος 2022: Οι δημοκρατίες του Ντονμπάς ψηφίζουν για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία, μαζί με δύο άλλες περιοχές: τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια.

Μάιος 2023: Η Ουκρανία εξαπολύει αντεπίθεση σε μια προσπάθεια να ανακαταλάβει εδάφη που ελέγχονται από τη Ρωσία. Όπως δείχνουν έγγραφα που διέρρευσαν νωρίτερα αυτό το έτος, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ συμπεραίνουν ότι η επίθεση θα αποτύχει πριν καν ξεκινήσει.

Ιούνιος 2023: Μια 36ωρη εξέγερση υπό την ηγεσία του Ομίλου Βάγκνερ αποτυγχάνει όταν ο ηγέτης του, Γεβγκένι Πρίγκοσιν, συμφωνεί σε μια συμφωνία εξορίας στη Λευκορωσία. Ο ιδιωτικός στρατός Wagner, που χρηματοδοτείται και οπλίζεται από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, απορροφάται από τον ρωσικό στρατό. Η ουκρανική επίθεση έληξε σε αποτυχία στα τέλη Νοεμβρίου.

Σεπτέμβριος 2024: Ο Μπάιντεν τάχθηκε στο πλευρό των ρεαλιστών του Πενταγώνου αντιτιθέμενοι στην εκτόξευση από την Ουκρανία βρετανικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας Storm Shadow στη ρωσική επικράτεια, φοβούμενος ότι θα οδηγούσε σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στη συνέχεια, ο Πούτιν προειδοποίησε ότι από τη στιγμή που οι Βρετανοί στρατιώτες στο έδαφος στην Ουκρανία θα εκτοξεύσουν βρετανικούς πυραύλους στη Ρωσία με τη γεωστρατηγική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό « θα σημαίνει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ – οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες – βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Και αν αυτό ισχύει, δεδομένης της αλλαγής στη φύση της σύγκρουσης, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ως απάντηση στις απειλές που θα μας απευθυνθούν με αυτόν τον τρόπο ».

Νοέμβριος 2024: Αφού παραγκωνίστηκε και έχασε τον Λευκό Οίκο, ο νυν Πρόεδρος Μπάιντεν αλλάζει ξαφνικά στρατηγική και επιτρέπει την εκτόξευση όχι μόνο βρετανικών, αλλά και αμερικανικών πυραύλων ATACMS μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσία. Δεν είναι σαφές εάν ο Λευκός Οίκος ενημέρωσε εκ των προτέρων το Πεντάγωνο, μια κίνηση που θα μπορούσε να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που ο Μπάιντεν είχε προηγουμένως προσπαθήσει να αποφύγει.

Φεβρουάριος 2025 : Πραγματοποιείται η πρώτη άμεση επαφή μεταξύ ανώτερων ηγετών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας εδώ και περισσότερα από τρία χρόνια, με τηλεφώνημα μεταξύ των προέδρων των δύο χωρών και συνάντηση υπουργών Εξωτερικών στη Σαουδική Αραβία. Συμφωνούν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου.

Αυτό το χρονοδιάγραμμα δείχνει ξεκάθαρα τις επιθετικές προθέσεις της Δύσης προς τη Ρωσία και πώς αυτή η αντιπαράθεση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν το ΝΑΤΟ δεν άνοιγε τις πόρτες του στην Ουκρανία, εάν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ και εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είχαν διαπραγματευτεί μια νέα διευθέτηση ασφαλείας στην Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας.


πηγή: Consortium News via Spirit of Free Speech



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Jean Chapoutier /  reseauinternational.net 

Ο Mark Rutte θέλει να διπλασιάσει τη χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ μειώνοντας τον κοινωνικό προϋπολογισμό. Στη Γαλλία, η μείωση του μεριδίου του ΑΕΠ που αφιερώνεται στις πληρωμές συντάξεων κατά 1% θα οδηγούσε σε μείωση των συντάξεων κατά 6 έως 7%.

Στις 12 Δεκεμβρίου 2024, ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να μειώσουν τις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση για να χρηματοδοτήσουν την υποστήριξη για την Ουκρανία και τον μελλοντικό πόλεμο κατά της Ρωσίας μέσα στα επόμενα 5 χρόνια.

Στις 13 Ιανουαρίου 2025, ο Mark Rutte έπαιξε ξεκάθαρα το χαρτί του φόβου όταν απευθυνόμενος στους ευρωβουλευτές: « Θα πρέπει να μάθετε ρωσικά σε τέσσερα με πέντε χρόνια ή να πάτε στη Νέα Ζηλανδία, εάν δεν διαθέσετε πολύ περισσότερα χρήματα για στρατιωτικές ανάγκες από τα σημερινά  2% του ΑΕΠ .

Στο παρελθόν, τα παιδιά απειλούνταν με έναν κακό χαρακτήρα, τον μπαμπούλα, για να τα τρομάξει και έτσι να τα κάνει υπάκουα, ο Mark Rutte απειλεί τους Ευρωπαίους βουλευτές με έναν νέο μπαμπούλα, τους Ρώσους ή τον Πούτιν, κατά βούληση, για να είναι σίγουροι ότι θα το κάνουν. Tι τους απαιτεί το ΝΑΤΟ.

Για να αυξήσουν τη χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ, επέλεξαν να μειώσουν την κοινωνική ασφάλιση.

Ο Mark Rutte ζήτησε από τους ευρωβουλευτές να μειώσουν τους προϋπολογισμούς που αφιερώνουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συνταξιοδότηση, την υγεία ή το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, προκειμένου να διπλασιαστεί ο αμυντικός προϋπολογισμός.

« Γνωρίζουμε πώς να προστατεύσουμε τον λαό μας και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής (…), το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το κάνουμε » , « επενδύοντας περισσότερο σε αμυντικές δυνατότητες και μέσα, ενισχύοντας την ανθεκτικότητα και συνεχίζοντας να υποστηρίζουμε την Ουκρανία ».

Όλα αυτά χρηματοδοτούνται από τη μείωση των συντάξεων, της κοινωνικής ασφάλισης ή του συστήματος υγείας, όλα αυτά που είναι ακριβώς ο κύριος δείκτης του «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Mark Rutte προσπαθεί να επιβάλει μια επιταγή στα υποτιθέμενα κυρίαρχα έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι των αρχηγών των κρατών που είναι αρμόδια για τους εθνικούς προϋπολογισμούς.

Το ΝΑΤΟ, μέσω της φωνής του Mark Rutte, θέλει να εξουσιοδοτήσει στον εαυτό του το δικαίωμα να υπαγορεύει τους προϋπολογισμούς των εθνών!

Αλλά σε κάθε περίπτωση, θα ήταν ακόμα πιο δίκαιο αν εκείνοι που μιλούν για την αδιάλειπτη υποστήριξη στην Ουκρανία και τον πόλεμο κατά της Ρωσίας πληρώνουν από τις τσέπες τους για τα όπλα και τη χρηματοδότηση αυτού του πολέμου μέσω αντιπροσώπου εναντίον της Ρωσίας. Και επίσης των ανθρώπων τους.

Θέλετε πόλεμο; Χρηματοδοτήστε το μόνοι σας με τα χρήματά σας και τη ζωή σας και αφήστε μας ήσυχους.

Γιατί αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στο ΝΑΤΟ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποδεχτούν τη μείωση της υγειονομικής περίθαλψης, την υποβάθμιση της εθνικής εκπαίδευσης ή τη μείωση των συντάξεων για να χρηματοδοτήσουν άμεσα το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα ή ακόμα και το ευρωπαϊκό.

Η αύξηση του μεριδίου του ΑΕΠ που αφιερώνεται στην άμυνα από 2% σε 4% δεν είναι ασήμαντη, αλλά εάν επηρεάζεται και η «κοινωνική πτυχή» των κρατών, τότε οι συνέπειες για τους χαμηλούς μισθούς και τις μικρές συντάξεις θα είναι καταστροφικές: για παράδειγμα , για τη Γαλλία, η μείωση των χρημάτων που δαπανώνται για συνταξιοδότηση κατά 1% του ΑΕΠ ισοδυναμεί με μείωση των συντάξεων κατά 6 έως 7%.

Δεν έχω πληρώσει εισφορές για περισσότερα από 45 χρόνια για αυτό! Και εσύ;

Δεν έκανα όλες τις απεργίες και όλες τις διαδηλώσεις για την υπεράσπιση της σύνταξης για να έρθει ο Mark Rutte και να μειώσει τη σύνταξή μου για να χρηματοδοτήσει το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα.

Και εσύ;

Δεν έκανα όλες τις εκδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων για να βάλουν χέρι, αυτοί που πατάνε στο μετάξι, ακόμα πιο πολύ στις τσέπες μας.

Ο Mark Rutte απαιτεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «να δώσει προτεραιότητα» στις δαπάνες του προκειμένου να αυξήσει τους προϋπολογισμούς του ΝΑΤΟ. Στοιχηματίζω ότι οι Ευρωπαίοι βουλευτές δεν θα παρακαλούνται για πολύ να συμφωνήσουν ευχαρίστως να επιτεθούν στα κοινωνικά συστήματα και ποιοι θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι στην υπόθεση; Εμείς οι μικροί.

Τα ευρώ θα κυλήσουν, από κάτω προς τα πάνω, φυσικά, και θα κυλήσουν ελεύθερα στις τσέπες των αφεντικών του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος και κανενός άλλου, οι Ευρωπαίοι στρατιωτικοί-βιομήχανοι θα είναι εις βάρος τους.

Ο Mark Rutte ήταν πολύ σαφής: για να ενισχύσεις το ΝΑΤΟ, πρέπει να περάσεις απευθείας από το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, υποτίθεται ότι αυτό θα εξοικονομούσε χρήματα. Και κρίμα για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα ήθελαν να οχυρώσουν τα δικά τους στρατιωτικο-βιομηχανικά συγκροτήματα.

Ο Rutte, επικεφαλής του ΝΑΤΟ, είναι στην πραγματικότητα απλώς ένας υπάλληλος στο αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, ακριβώς όπως ένας πωλητής που δεν επιτυγχάνει τον στόχο πωλήσεών του και που συνεχίζει να ζητά τους πελάτες του.

Η ομιλία του στην Ευρωπαϊκή Συνέλευση ήταν μια μακρά περιγραφή της φρίκης που μας περιμένουν εάν δεν ηττηθεί η Ρωσία, κάτι που θα συμβεί εάν η Ευρώπη δεν αυξήσει τη χρηματοδότηση για το ΝΑΤΟ από το 2% του ΑΕΠ στο 4% του ΑΕΠ.

Λίγη σοβαρότητα: αν η ΕΕ φοβόταν πραγματικά ότι η Ρωσία προσπαθούσε να εισβάλει, θα στρατολογούσε και θα εκπαίδευε μαζικά στρατεύματα αυτή τη στιγμή. Πού είναι οι εντολές προσλήψεων και κινητοποιήσεων; Το ίδιο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καλεί στρατεύματα σημαίνει ότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ρωσία δεν έχει καμία πρόθεση να εισβάλει σε κανέναν.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Φίνιαν Κάνινγκχαμ / reseauinternational.net 

Η εγκληματικότητα του καθεστώτος του Κιέβου δεν έχει όρια. Γίνεται ακόμη και εκπληκτικό. Αλλά η ωμή πραγματικότητα συσκοτίζεται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που επιδίδονται στη φαντασίωση μιας «ευγενούς Ουκρανίας που υπερασπίζεται την Ευρώπη από τη ρωσική επιθετικότητα».

Καθώς οι Ευρωπαίοι κουδουνίζουν το νέο έτος, μπορούν να περιμένουν να αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο βάρος του συντριπτικού ενεργειακού κόστους και την κατάρρευση των οικονομιών τους – όλα αυτά χάρη στο νεοναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας που οι ελιτιστές Ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούν ως αιτία προτεραιότητας που δικαιολογεί τη συνεχή βοήθεια.

Τόσο πολύ για τους παραδοσιακούς χαιρετισμούς « ειρήνης και ευημερίας » .

Η μαριονέτα του ΝΑΤΟ της Ουκρανίας, Βλαντιμίρ Ζελένσκι, ο τύπος με το ιδρωμένο μπλουζάκι που έχει προνομιακή πρόσβαση σε όλες τις συνόδους κορυφής της ΕΕ, θα κόψει την τελευταία πηγή ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη την προηγούμενη μέρα της Πρωτοχρονιάς.

Αυτή η πράξη δολιοφθοράς πραγματοποιείται ανοιχτά και ξεδιάντροπα - με την υποστήριξη των Ευρωπαίων « ηγετών » που έχουν τόσο εμμονή με τη ρωσοφοβία και τη δυτική ιμπεριαλιστική αλαζονεία που περιμένουν από τους ευρωπαίους πολίτες να την συγχωρήσουν ακλόνητα στο όνομα της « πολεμικής προσπάθειας » κατά της Ρωσίας.

Κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες, στις 19 Δεκεμβρίου, ο αβάσταχτος λαίμαργος Ζελένσκι ανακοίνωσε ότι το καθεστώς του δεν θα επεκτείνει τη σύμβαση για τη διαμετακόμιση ρωσικού φυσικού αερίου στην υπόλοιπη Ευρώπη στο τέλος του έτους, 31 Δεκεμβρίου.

Η Ευρώπη έχει ήδη αποκοπεί από το ρωσικό φυσικό αέριο χάρη στην εκρηκτική δολιοφθορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2022 στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream που βρίσκονται στον βυθό της Βαλτικής και προορίζονται για τη Γερμανία. Σήμερα, θα κοπούν επίσης και οι αγωγοί φυσικού αερίου που λειτουργούν εδώ και δεκαετίες στην Ουκρανία. Αν χρειαζόμασταν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι συμβαίνει πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτά τα δύο μέτρα θα ήταν αρκετά για να το εξηγήσουν.

Αυτό σημαίνει περαιτέρω αύξηση του ενεργειακού κόστους καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να βρουν εναλλακτικές, ακριβότερες πηγές προμήθειας φυσικού αερίου. Οι Αμερικανοί εξαγωγείς αερίου τρίβουν τα χέρια τους με την προοπτική των ζουμερών κερδών.

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως οι Ρωσόφοβες Ursula von der Leyen και Kaja Kallas, καθώς και τα κράτη της Βαλτικής που συνεργάζονται με το Τρίτο Ράιχ, είναι επίσης στην ευχάριστη θέση να τερματίσουν κάθε ρωσικό εμπόριο ενέργειας με την ήπειρο.

Είναι σπάνιο νεύρο. Έτσι, η Ουκρανία, μη μέλος της ΕΕ, αναλαμβάνει το δικαίωμα να κόψει τη ζέστη και τα φώτα στους Ευρωπαίους, όλα για να βοηθήσει το νεοναζιστικό καθεστώς να διεξαγάγει έναν πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας.

Ωστόσο, ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες, προς τιμή τους, αντιτίθενται σθεναρά σε αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως απάτη.

Στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ, ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίκο κατήγγειλε την απερίσκεπτη περιφρόνηση των ευρωπαίων πολιτών. Δήλωσε:

« Αν κάποιος πρέπει να εμποδίσει τη διαμετακόμιση φυσικού αερίου στο έδαφος της Σλοβακικής Δημοκρατίας, εάν κάποιος πρέπει να προκαλέσει αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου στο έδαφος της Ευρώπης, εάν κάποιος πρέπει να προκαλέσει τεράστια οικονομική ζημιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι πράγματι ο Πρόεδρος Zelensky . ”

Ο Ζελένσκι δεν είναι καν νομικά πρόεδρος. Ακύρωσε εκλογές νωρίτερα αυτό το έτος και ως εκ τούτου δεν έχει εξουσία να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του.

Αλλά για τους νονούς του ναζιστικού καθεστώτος στο Κίεβο, αυτός ο τύπος δημοκρατικής παρανομίας είναι απλώς ασήμαντο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν εισφέρει έως και 300 δισεκατομμύρια δολάρια σε δημόσιους πόρους στο καθεστώς για να διεξαγάγουν έναν πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας. Η απάτη κύλησε ομαλά για σχεδόν τρία χρόνια, με τον Ζελένσκι και τους φίλους του να κερδίζουν δισεκατομμύρια, ενώ οι δυτικές στρατιωτικές εταιρείες και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις απολαμβάνουν τα κέρδη από την Ουκρανία.

Όσο για τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, μάταια ρίχνει τα τελευταία δισεκατομμύρια δολάρια στην πολεμική ρακέτα. Ίσως ο μελλοντικός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ να τερματίσει την απάτη όταν ορκιστεί στις 20 Ιανουαρίου, μόνο και μόνο επειδή φοβάται ότι θα οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Σλοβάκος Πρόεδρος Φίκο και ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν είναι οι μόνοι Ευρωπαίοι ηγέτες που αξίζουν το όνομα, επειδή εντόπισαν σωστά την απάτη και την αποκάλυψαν. Αυτές οι δύο χώρες αρνούνται να στείλουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία και είναι κατηγορηματικά αντίθετες σε κάθε τρελό σχέδιο για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, οι ηγέτες τους προσπαθούν πραγματικά να βρουν μια ειρηνευτική συμφωνία, ιδίως για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου στην ευρωπαϊκή οικονομία και κοινωνίες.

Υπό τον Ζελένσκι, η Ουκρανία έχει βυθιστεί στη διαφθορά. Έως και ένα εκατομμύριο Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν σε έναν μάταιο πόλεμο που διεξήχθη για τα δυτικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα για να επιφέρει μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία, ένας ελιγμός που απέτυχε θεαματικά. Αλλά ο Ζελένσκι και η κλίκα του δεν ενδιαφέρονται σχεδόν καθόλου για την τύχη των Ουκρανών στρατιωτών. Θέλουν απλώς να συνεχιστεί ο πόλεμος όσο το δυνατόν περισσότερο, ανεξάρτητα από το πόσες ζωές καταστρέφονται και πόσοι Ευρωπαίοι παρασύρονται σε αυτήν την καταστροφή.

Με τη διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, η Ουκρανία θα χάσει τέλη διαμετακόμισης ύψους περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων ετησίως, που καταβάλλονται από τη ρωσική κρατική Gazprom. Η Ουκρανία, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, θα πρέπει να αποκτήσει ακριβότερες προμήθειες φυσικού αερίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Κίεβο πληρώνεται αδρά για τη συμβολή του στη διεθνική ιμπεριαλιστική απάτη.

Ο Ζελένσκι, επιχειρώντας να δωροδοκήσει τον Σλοβάκο Φίκο για να αλλάξει τις πολιτικές του και να υποστηρίξει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, έδειξε το επίπεδο διαφθοράς του. Ο τύπος με το ιδρωμένο μπλουζάκι πρόσφερε στον Fico 500 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τον τελευταίο.

Αυτό δείχνει πόσο στραβό είναι το καθεστώς του Κιέβου. Αυτός που αγοράζεται σε τιμή χρυσού περιμένει φυσικά από τους άλλους να είναι τόσο διεφθαρμένοι όσο αυτός.

Ο Ζελένσκι και οι φίλοι του στο ΝΑΤΟ έχουν μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα αποτυχημένο κράτος για εκμετάλλευση από το δυτικό κεφάλαιο.

Αυτή η κατάσταση που βρίσκεται σε κίνδυνο έχει γίνει ο διεθνής κόμβος των δικτύων τηλεφωνικής απάτης. Οι εγκληματικές συμμορίες έχουν χρησιμοποιηθεί από το καθεστώς για να εξαπατήσουν πολίτες σε όλο τον κόσμο. Οι Ρώσοι πολίτες γίνονται ιδιαίτερα στόχος απατεώνων μέσω τηλεφώνου που λειτουργούν από την Ουκρανία.

Η εγκληματικότητα του καθεστώτος του Κιέβου δεν έχει όρια. Είναι ακόμη και εκπληκτικό. Αλλά η ωμή πραγματικότητα συσκοτίζεται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που απολαμβάνουν τη φαντασίωση της « ευγενούς Ουκρανίας που υπερασπίζεται την Ευρώπη από τη ρωσική επιθετικότητα » .

Τα δυτικά ΜΜΕ σαλπίζουν σε όποιον ακούσει ότι η Ρωσία κατέρριψε αεροσκάφος του Αζερμπαϊτζάν. Αλλά αυτά τα ίδια μέσα ενημέρωσης δεν λένε τίποτα για τη συμμετοχή του καθεστώτος του Κιέβου. Η θανατηφόρα συντριβή του αεροσκάφους του Αζερμπαϊτζάν την περασμένη εβδομάδα προκλήθηκε από ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που επιτέθηκαν στη ρωσική πόλη Γκρόζνι όπου η πτήση J2-8243 προσπαθούσε να προσγειωθεί. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Το αεροσκάφος τέθηκε εσκεμμένα σε κίνδυνο από το καθεστώς που υποστηρίζει το ΝΑΤΟ.

Αυτό το περιστατικό θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο το μαλαισιανό αεροσκάφος MH-17 χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς του Κιέβου το 2014 για να λειτουργήσει ως πρόκληση και να συκοφαντήσει τη Ρωσία.

Όπως και πριν, η πτήση του Αζερμπαϊτζάν μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε μια επικίνδυνη περιοχή και την εκμεταλλεύτηκε το ουκρανικό καθεστώς, το οποίο γνώριζε πολύ καλά ότι αθώοι άνθρωποι θα πέθαιναν.

Και οι συνέπειες του ατυχήματος στις σχέσεις μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Ρωσίας κινδυνεύουν να εκτροχιάσουν μια πιθανή συμφωνία διανομής φυσικού αερίου στην Ευρώπη για την παράκαμψη της διακοπής ρωσικού αερίου από την Ουκρανία (αυτό εξηγεί αυτό).

Η Ουκρανία δεν είναι παρά ένας λάκκος διαφθοράς και εγκλήματος, μια μαύρη τρύπα απάτης, από το ξέπλυμα χρήματος μέχρι το ποσό των δισεκατομμυρίων δολαρίων, από το λαθρεμπόριο όπλων του ΝΑΤΟ μέχρι την τηλεφωνική απάτη, συμπεριλαμβανομένης της ομηρίας της Ευρώπης που στερήθηκε φυσικού αερίου και της κατάρριψης αεροσκάφη για δόλιους σκοπούς. Όλα είναι πιθανά στο προπύργιο του ΝΑΤΟϊκού νεοναζί « Slava Ukrainsky ».

Ο επικεφαλής του συνδικάτου του εγκλήματος, Βλαντιμίρ Ζελένσκι, υποστηρίζεται από ελιτιστές και διεφθαρμένους ρωσοφοβικούς πολιτικούς στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, μαριονέτες του δυτικού ιμπεριαλισμού.

πηγή: Strategic Culture Foundation via Spirit of Free Speech
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με αφορμή την καταστροφή ενός υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς ηλεκρικού ρεύματος στη Βαλτική Θάλλασα, που δυτικοί, ευρώπη και ΝΑΤΟ χρεώνουν, χωρίς αποδείξεις μέχρις στιγμής σε ένα ρωσικό τάνκερ με σημαία Νήσων Κουκ, που διερχόταν από την περιοχή, το ΝΑΤΟ με δήλωση του Γραμματέα του Μαρκ Ρούτε στο Χ, "θα ενισχύσει την στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ" εκεί, σε απόσταση αναπνοής από τη Ρωσία.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Φινλανδία υποπτεύεται ότι το ρωσικό τάνκερ είναι υπεύθυνο για την θραύση του υποθαλάσσιου ενεργειακού καλωδίου EstLink 2 που συνδέει την Εσθονία με την Φινλανδία.

Σύμφωνα με το φινλανδικό πρακτορείο ειδήσεων SST, το πλοίο Eagle S αποτελεί, κατά τους δυτικούς, μέρος του «σκιώδους στόλου» της Ρωσίας, ο οποίος ενισχύει τα οικονομικά του Κρεμλίνου μεταφέροντας πετρέλαιο που έχει τεθεί υπό εμπάργκο σε όλο τον κόσμο. «Σύμφωνα με την αντίληψή μας, μια άγκυρα του πλοίου που ερευνάται προκάλεσε τη ζημιά στον αγωγό», ισχυρίστηκε ο Ρόμπιν Λάρντο, διευθυντής του Εθνικού Γραφείου Ερευνών της Φινλανδίας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


του Jonathan McCormick

Λίγες μέρες αφότου ο πρόεδρος Μπάιντεν εξουσιοδότησε την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει αμερικανικούς πυραύλους ATACMS για να πλήξει ρωσικό έδαφος, η Ρωσία απάντησε τη νύχτα της 21ης Νοεμβρίου με μια ασυνήθιστα καταστροφική δική της πυραυλική επίθεση (φωτογραφία, επάνω, και βίντεο, κάτω).

Στόχος ήταν η υπόγεια μονάδα παραγωγής Yuzhmash στο Ντνίπρο, όπου η Ουκρανία κατασκευάζει πυραύλους και εξαρτήματά τους για χρήση στον πόλεμο με τη Ρωσία.


«Πρόκειται για κάτι πραγματικά νέο στον κόσμο, όσον αφορά την τεχνολογία των όπλων»

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εγκαταστάσεις του βιομηχανικού συγκροτήματος που επλήγησαν ήταν προστατευμένες και βρίσκονταν αρκετά βαθιά κάτω από το έδαφος ώστε να θεωρούνται απρόσβλητες σ’ αυτού του είδους τις επιθέσεις.

Περίοικοι και εργαζόμενοι που έγιναν μάρτυρες της επιδρομής ισχυρίστηκαν ότι τα πληγέντα υπόγεια εργαστήρια «κονιορτοποιήθηκαν», ενώ κάτοικοι μακριά στην πόλη αισθάνθηκαν την πρόσκρουση σαν σεισμό και ανέφεραν ρωγμές σε σπίτια.

Στο βίντεο της επίθεσης, έξι ξεχωριστά πλήγματα σε γρήγορη διαδοχή διακρίνονται ως έντονες λάμψεις στον σκοτεινό ουρανό, που κινούνται με «εκπληκτική ταχύτητα» κατά τις περιγραφές σχολιαστών.

Ενα αινιγματικό χαρακτηριστικό της επιδρομής ήταν ότι δεν παρατηρήθηκαν ή ακούστηκαν εκρήξεις σε κανένα από τα έξι σημεία πρόσκρουσης.

Επειτα από μερικές ώρες εκτεταμένων εικασιών, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε σε τηλεοπτική ομιλία του σ’ εθνικό επίπεδο ότι ο πύραυλος που χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν από τους συνηθισμένους, αλλά ένας νέος τύπος υπερηχητικού όπλου στο οποίο οι Ρώσοι έδωσαν το προσωνύμιο «Oreshnik» ή Φουντούκι.

Ισχυρίστηκε πως όταν η κεφαλή χτύπησε τον στόχο κινείτο με ταχύτητα 10 Mach, πάνω από δώδεκα χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα, και ότι δεν μπορεί να εξουδετερωθεί με την υπάρχουσα αμυντική τεχνολογία.

Δυτικοί εμπειρογνώμονες κατέληξαν αργότερα στο συμπέρασμα ότι ο λόγος που δεν σημειώθηκε έκρηξη ήταν επειδή οι κεφαλές δεν έφεραν εκρηκτικά – πιθανόν, η μαζική καταστροφή στην περιοχή να προκλήθηκε από τα ωστικά κύματα της τεράστιας κινητικής ενέργειας κατά την πρόσκρουση.


Για να κατανοήσω καλύτερα τι είδους όπλο είναι ο Ορέσνικ και τις επιπτώσεις του στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και της ευρύτερης σύγκρουσης της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, μίλησα με τον Stephen Bryen, έναν ειδικό σε εξοπλισμούς και ασφάλεια, με 50 χρόνια εμπειρία στην κυβέρνηση και τη βιομηχανία, και, μεταξύ άλλων, πρώην αναπληρωτή υφυπουργό Αμυνας για την Πολιτική Εμπορικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, λέει ο δημοσιογράφος Jonathan McCormick.

Ερώτηση: Τι μπορείτε να μας πείτε για τον νέο πύραυλο της Ρωσίας, τον Ορέσνικ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα για πρώτη φορά σε στόχο στο Ντνίπρο;

Απάντηση: Με απλά λόγια, είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς μ’ ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης (Hypersonic glide vehicle – HGV) – τουλάχιστον αυτό πιστεύουμε – τοποθετημένο στην κορυφή.

Τροφοδοτείται από έναν πύραυλο πολλαπλών σταδίων – που σημαίνει ότι υπάρχουν μερικοί ακόμη, ο ένας πάνω στον άλλο, πιθανόν τρεις.


Περίοικοι περιεργάζονται τις ζημιές που προκάλεσε ο Oreshnik στο βιομηχανικό συγκρότημα Yuzhmash. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν διακρίνεται κανένα σημάδι πυρκαγιάς

Και αφαιρούνται σταδιακά καθώς ανεβαίνει, ακριβώς όπως όταν εκτοξεύεται ένα διαστημόπλοιο. Πρώτα αποδεσμεύεται ο προωθητικός, μετά περνάμε στο επόμενο στάδιο και ακολούθως στο τελικό.

Ποιο είναι το νόημα ύπαρξης αυτών των σταδίων στην περίπτωση ενός πυραύλου;

Η ιδέα εδώ είναι να φτάσει σε υπερηχητική ταχύτητα, η οποία επιτυγχάνεται ως επί το πλείστον στην «εξώσφαιρα», το ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας.

Βρίσκεται έξω από την κανονική ατμόσφαιρα – είστε σχεδόν στο διάστημα. Και αυτό είναι κάπως δύσκολο, γιατί η οριζόντια απόσταση για την οποία μιλάμε, μεταξύ εκτόξευσης και στόχου, δεν είναι τόσο μεγάλη.

Υπάρχουν μόνο περίπου χίλια χιλιόμετρα μεταξύ της τοποθεσίας εκτόξευσης και του Ντνίπρο, σ’ αυτήν την περίπτωση.

Τότε γιατί χρειάζεται να φτάσει μέχρι το διάστημα;

Γιατί θέλεις να πετύχεις την ταχύτητα. Και δεν υπάρχει ατμόσφαιρα εκεί πάνω, συνεπώς μπορείς να επιταχύνεις. Και γι’ αυτό έχεις πολλά στάδια, γιατί μόλις το ανεβάσεις πάνω από την ατμόσφαιρα, τότε η επιτάχυνσή του στο τελικό στάδιο είναι πολύ εύκολη.

Υπάρχουν διάφοροι αριθμοί, αλλά μου φαίνεται ότι έφτασε κοντά στα 20 Mach – είναι περισσότερα από 24 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα. Τρομακτικά γρήγορο.

Και τι ακριβώς είναι το «υπερηχητικό όχημα ολίσθησης» που είναι τοποθετημένο στην κορυφή;

Το όχημα ολίσθησης αποτελεί τον κύριο παράγοντα εδώ. Και είναι αυτό ακριβώς που ακούγεται – δεν έχει σύστημα προώθησης, λειτουργεί απλώς ως ένα ανεμόπτερο, αλλά ένα διαστημικό ανεμόπτερο.

Ετσι, γλιστράει κατά μήκος της ατμόσφαιρας μέχρι του σημείου που θ’ αρχίσει να πέφτει για να χτυπήσει τον στόχο.

Εχει ήδη διαχωριστεί σ’ αυτό το σημείο από τον πύραυλο;

Δεν γνωρίζω το ακριβές σημείο του διαχωρισμού, αλλά θα το υποθέσω. Γιατί, ξέρετε, έχουμε πολύ λίγα να πούμε εδώ. Δεν είμαι ειδικός σ’ αυτόν τον τομέα, αλλά αντλώ τις πληροφορίες μου από άτομα που το έχουν μελετήσει και είναι πιστοποιημένα.

Εννοώ αστροφυσικούς που γνωρίζουν για τι πράγμα μιλάνε, όπως για παράδειγμα ο Ted Postol από το MIT. Τώρα, το υπερηχητικό όχημα ολίσθησης είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα, επειδή όταν βρίσκεται έξω από την ατμόσφαιρα ή μόλις μέσα σ’ αυτήν, πετάει χωρίς κινητήρα.
Yπολείμματα του ρωσικού πυραύλου Ορέσνικ που έδειξαν οι Ουκρανοί μετά το πλήγμα στο Ντνίπρο (φωτογραφία Reuters/Valentyn Ogirenko)


Δεν υπάρχει υψηλή θερμοκρασία εκεί, επειδή δεν υπάρχει αντίσταση. Αλλά καθώς αρχίζει να κατεβαίνει στην ατμόσφαιρα – ακριβώς όπως ένας αστροναύτης σε μια κάψουλα που έρχεται από το διάστημα – θα θερμανθεί και θα επιβραδυνθεί.

Μέχρι να βρεθεί ακριβώς πάνω από τους στόχους, θα έχει χάσει περίπου τη μισή ταχύτητά του, ίσως από 20 Mach να πέσει στα 10 Mach. Αλλά πρόκειται για μια επίσης διαβολικά μεγάλη ταχύτητα. Εννοώ ότι είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες οποιουδήποτε συστήματος αεράμυνας διαθέτουμε.

Και πόσο θερμαίνεται όταν κατεβαίνει στην ατμόσφαιρα μ’ αυτήν την ταχύτητα;

Ο Πούτιν μίλησε για θερμοκρασία περίπου τεσσάρων χιλιάδων βαθμών Κελσίου. Είναι πολύ υψηλή. Στην επιφάνεια του ήλιου φτάνει τους πέντε ή έξι χιλιάδες βαθμούς.

Αρα το όχημα ολίσθησης πρέπει να έχει κατασκευαστεί με πολύ ειδικά υλικά για ν’ αντέχει σ’ αυτές τις θερμοκρασίες καθώς πρόκειται να πυρακτωθεί.

Και το να μπορείς ν’ απελευθερώσεις κεφαλές με τέτοια ταχύτητα, και σε τέτοιες θερμοκρασίες, είναι πολύ μεγάλο επίτευγμα. Και δεν ξέρουμε πώς το έκαναν.

Οταν βλέπουμε τα βίντεο αυτού του πράγματος να χτυπά στο έδαφος του Ντνίπρο, φαίνεται σαν να λάμπει. Είναι σαν μια μπάλα φωτός που κατεβαίνει πολύ γρήγορα. Αρα, οφείλεται σ’ αυτήν την υπερβολική θερμοκρασία;

Ναι, γι’ αυτό το βλέπετε. Αλλιώς δεν θα το βλέπατε. Πρόκειται για έξι κομμάτια που πέφτουν. Και υπάρχει κάτι ακόμα που μπορείτε να δείτε. Αν προσέξετε στο ίδιο βίντεο, στ’ αριστερά, θα παρατηρήσετε κάτι να εκρήγνυται.

Αυτό θα μπορούσε να ήταν το ίδιο το όχημα ολίσθησης, αφού απελευθέρωσε τα έξι κομμάτια. Είναι απλώς μια εικασία, αλλά έτσι φαίνεται. Ούτως ή άλλως ήταν αποτελεσματικό, αναμφισβήτητα.

Εχω ακούσει ότι δεν υπήρχαν εκρηκτικά πάνω του, ότι η καταστροφή προκλήθηκε καθαρά από την κινητική ενέργεια λόγω της ταχύτητας. Βγήκαν πράγματι οι Ρώσοι και το είπαν αυτό;

Δεν νομίζω ότι πράγματι οι Ρώσοι το είπαν, αλλά είναι σχεδόν το συμπέρασμα όλων. Δεν υπάρχουν εκρήξεις εκτός του οχήματος ολίσθησης. Τα πακέτα που πέφτουν δεν εκρήγνυνται. Και δεν υπάρχει φωτιά πάνω από το έδαφος, καμία πύρινη μπάλα ή κάτι παρόμοιο, που θα μπορούσατε να δείτε.

Οπότε πρέπει να κρατήσουμε αυτό που άκουσαν και είδαν οι αυτόπτες μάρτυρες. Και λένε ότι ήταν σαν σεισμός. Και πως ακόμη και σε κάποια απόσταση, στην περιοχή όπου κατοικούν οι άνθρωποι, τα σπίτια τους είχαν ραγίσει από τη σφοδρότητα της πρόσκρουσης.

Εχουμε λοιπόν εδώ ένα κλασικό bunker buster – αλλά χωρίς εκρηκτικά, βασισμένο μόνο στην κινητική ενέργεια. Που σημαίνει διείσδυση βαθιά μέσα στο έδαφος.

Στην πραγματικότητα, κάθε ένα από τα έξι πακέτα περιείχε τέσσερα έως έξι υποπυρομαχικά, συνεπώς έλαβαν χώρα 24 έως 36 διεισδύσεις στη γη. Κι επί της ουσίας εκείνη τη στιγμή το ωστικό κύμα είναι τόσο φοβερό που όλα κονιορτοποιούνται.

Κονιορτοποιημένα – όπως λέμε «τίποτα δεν έμεινε»;

Ναι, «κονιορτοποιημένα, έγιναν σκόνη». Αυτό είπαν οι μάρτυρες. Και μετά αποκλείστηκε η περιοχή και κανείς δεν μπορεί να την πλησιάσει πουθενά, εκτός από ανθρώπους των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ που πηγαίνουν για να εξετάσουν τι συνέβη. Αρα δεν θέλουν να κοιτάξεις.

Μερικά ακόμα υπολείμματα του πυραύλου Ορέσνικ που έπληξε το Ντνίπρο, και έδειξαν οι Ουκρανοί (φωτογραφία Reuters)


Γνωρίζουμε ότι έπεσε ανάμεσα σε δύο μεγάλα τμήματα, τα οποία αριθμούνται ως επτά και οκτώ, σ’ αυτό το βιομηχανικό συγκρότημα, ένα παλιό ρωσικό – στο οποίο κατασκευάζονται πύραυλοι.

Και η υπόθεση είναι ότι υπήρχαν υπόγεια εργαστήρια, ίσως τέσσερις ορόφους πιο κάτω, όπου παρήγαγαν βλήματα, εξαρτήματα πυραύλων. Και φαίνεται ότι το χτύπημα ήταν ακριβές.

Δηλαδή, χτύπησαν αυτό που ήθελαν να χτυπήσουν, που δεν είναι μικρό επίτευγμα με κάτι που κινείται τόσο γρήγορα, και στο οποίο οι διορθώσεις πορείας – μόλις φτάσει τόσο κοντά στον στόχο – είναι σχεδόν αδύνατες.

Πρόκειται για κάτι πραγματικά νέο στον κόσμο, όσον αφορά την τεχνολογία των όπλων;

Ναι. Οι Κινέζοι διαθέτουν ένα υπερηχητικό όχημα ολίσθησης, το οποίο έχουν επιδείξει. Εάν λειτουργεί ή όχι, δεν ξέρω. Και οι ΗΠΑ προσπάθησαν ν’ αναπτύξουν ένα – είχαν ένα συμβόλαιο, με τη Lockheed, νομίζω ότι ήταν, για να φτιάξουν κάτι τέτοιο.

Οχι το τμήμα του βαλλιστικού πυραύλου, αλλά το ίδιο το όπλο. Και το πρόγραμμα απέτυχε, έτσι σταμάτησαν. Το δοκίμασαν αρκετές φορές και δεν λειτούργησε.

Ξέρετε γιατί;

Δεν ξέρω, αλλά υποψιάζομαι – εγώ μιλώντας μόνο, γιατί δεν έχω πληροφορίες επ’ αυτού – ότι μάλλον είχαν πρόβλημα με τα υλικά.

Λόγω θερμότητας;

Ναι, με την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν υπερηχητικά όπλα που δεν ανεβαίνουν στο διάστημα και δεν ξαναμπαίνουν μετά στην ατμόσφαιρα;

Ναι, υπάρχουν και άλλα υπερηχητικά όπλα που λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. Οι Ρώσοι έχουν ένα που ονομάζεται Kinzhal – σημαίνει «στιλέτο» – ουσιαστικά είναι απλώς ένας πύραυλος μ’ έναν επιπλέον κινητήρα προώθησης για να τον επιταχύνει, αλλά δεν ανεβαίνει στο διάστημα.

Εκτοξεύεται από αεροπλάνο, αλλά πιστεύω ότι τώρα μπορεί να εκτοξευτεί και από το έδαφος. Εχει σχετικά μικρή εμβέλεια, περίπου 480 χιλιόμετρα. Διαθέτουν άλλον έναν που ονομάζεται Zircon, γράφεται και Tsirkon.

Αυτός χρησιμοποιεί έναν scramjet κινητήρα, μια υπερηχητική έκδοση του ramjet με υγρά καύσιμα. Επίσης, δεν ανεβαίνει στο διάστημα.

Αυτό είναι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο, επειδή το scramjet συνιστά μια τεχνολογία που μόλις αναδύεται ως ένας νέος τύπος συστήματος πρόωσης για υπερηχητικά όπλα (ο scramjet είναι παραλλαγή ενός κινητήρα αεριωθούμενων αεροσκαφών ramjet στον οποίο η καύση λαμβάνει χώρα σε υπερηχητική ροή αέρα).

Υπάρχουν λοιπόν διάφοροι τρόποι για την επίτευξη υπερηχητικών ταχυτήτων;

Τουλάχιστον τρεις τρόποι, μέχρι στιγμής. Το όχημα ολίσθησης που πηγαίνει στο διάστημα, πολύ γρήγοροι πύραυλοι όπως ο Kinzhal, και ο scramjet που χρησιμοποιεί ο Zircon.
Mαχητικό αεροσκάφος MiG-31 της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας πριν από μια πτήση με τον υπερηχητικό πύραυλο Kinzhal (φωτογραφία Russian Defence Ministry via Reuters)


Ολοι επιβραδύνουν καθώς περνούν μέσα από την ατμόσφαιρα, ορισμένοι περισσότερο από άλλους. Μέχρι τη στιγμή που ο Kinzhal θα χτυπήσει τον στόχο του, πιθανότατα έχει πέσει στα 3 ή 4 Mach. Με άλλα λόγια, δεν είναι πλέον υπερηχητικός.

Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον Zircon, αλλά πιθανόν παραμένει κοντά στο υπερηχητικό επίπεδο όταν χτυπά τον στόχο. Και φυσικά, ο Ορέσνικ είναι απολύτως υπερηχητικός. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα για την αεράμυνα.

Εχω ακούσει για ένα άλλο σχετικά νέο ρωσικό υπερηχητικό όπλο, που ονομάζεται Avangard, το οποίο πιστεύω ότι είναι ένας ICBM μεγάλης εμβέλειας. Τι μπορείτε να μας πείτε γι’ αυτό;

Λοιπόν, το Avangard είναι το όχημα ολίσθησης. Ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος που τον εκτοξεύει, ο ICBM, ονομάζεται Sarmat. Το θέμα εδώ είναι ότι το Avangard είναι πιθανώς αυτό που επίσης βλέπουμε στην κορυφή του Ορέσνικ σε μικρότερη έκδοση.

Πρόκειται βασικά για το ίδιο όχημα ολίσθησης, ελαφρώς τροποποιημένο. Οι Ρώσοι είναι συνήθως αρκετά οικονομικοί όσον αφορά την επαναχρησιμοποίηση αντικειμένων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαφορετική άποψη και χρηματοδοτούν κάτι από την αρχή – έτσι κοστίζει τρισεκατομμύρια δολάρια και τον διπλάσιο χρόνο.

Οι Ρώσοι το κάνουν με διαφορετικό τρόπο. Κάπως σταδιακά προσθέτουν, επαναχρησιμοποιούν, προσαρμόζουν εκ νέου. Είναι πιο οικονομικό γι’ αυτούς.

Ετσι, το Avangard είναι το ίδιο όχημα ολίσθησης για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει και μπορεί να τοποθετηθεί είτε σε Sarmat ICBM είτε σε Ορέσνικ με τροποποιημένη μορφή;

Σωστά. Αρα έχετε τον Sarmat με το Avangard – αυτός είναι ο ICBM. Μπορεί να φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι αποκλειστικά πυρηνικό όπλο.

Και μετά έχετε τον Ορέσνικ με μια μικρότερη έκδοση του Avangard – αυτός είναι ο βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς IRBM. Μπορεί να φτάσει οπουδήποτε μέσα στην Ευρώπη, και έχει τροποποιηθεί ώστε να είναι διπλής χρήσης – πυρηνικός ή συμβατικός.

Για την ακρίβεια, δεν θα χρησιμοποιούσα καν τη λέξη «συμβατικός». Θα τον ονόμαζα πυρηνικό ή «άλλο», με το «άλλο» να μην είναι ένα εκρηκτικό όπλο, αλλά ένα κινητικό το οποίο χρησιμοποιεί κάποιο είδος πολύ σκληρού υλικού για να διεισδύει στο έδαφος – ίσως καρβίδιο του βολφραμίου ή κάτι τέτοιο. Κι αυτό το κινητικό όπλο είναι ένα τεράστιο bunker buster.

Οι Ρώσοι είπαν ότι αυτό το χτύπημα στις εγκαταστάσεις του Ντνίπρο ήταν προειδοποιητικό. Γιατί πιστεύεις ότι επέλεξαν τον συγκεκριμένο στόχο;

Πρώτα απ’ όλα, ήταν εύκολο. Θέλω να πω, ξέρουν το μέρος επειδή το έχτισαν – ξέρουν πού υπάρχει το κάθε τι. Κι έτσι ήταν αρκετά απλό.

Αλλά πιστεύω επίσης ότι ήθελαν να δείξουν πως θα μπορούσαν να καταστρέψουν υπόγειες εγκαταστάσεις. Εστειλαν ένα άμεσο μήνυμα στον Ζελένσκι, ο οποίος εργάζεται από καταφύγιο, κάτω από την προεδρική έδρα στο Κίεβο.

Ετσι, μπορεί να νιώθει πιο ευάλωτος τώρα απ’ ό,τι πριν μερικές εβδομάδες;

Θα το πίστευα.

Γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν θέσει ως στόχο ν’ αναπτύξουν κάτι αντίστοιχο; Θέλω να πω, πρέπει να γνώριζαν τα πάντα για το τι ετοίμαζαν οι Ρώσοι;

Ναι, ενημερώθηκαν γι’ αυτό. Στην πραγματικότητα, όταν πρόκειται για το Avangard και τον Sarmat, οι Ρώσοι – ως μέρος των συμφωνιών για τα στρατηγικά όπλα – το έδειξαν πράγματι στους δικούς μας. Το είδαν από κοντά.
Ρωσικός υπερηχητικός πύραυλος Zircon κατά την εκτόξευσή του από πολεμικό πλοίο


Δεν ήταν κάτι που παρατηρούσαν από δορυφόρο. Επομένως, νομίζω ότι απλώς επρόκειτο για αργή αντίδραση από την πλευρά μας όσον αφορά την εξεύρεση λύσεων που θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα.

Δεν θα περιμένατε να υπάρχει λίγο πιο επείγουσα ανάγκη σχετικά μ’ αυτό; Ποιο ήταν το πρόβλημα, κατά την άποψή σας, ως κάποιος που γνωρίζει την αμυντική βιομηχανία εκ των έσω;

Βάζουμε τα χρήματά μας σε stealth. Η ιδέα είναι ότι θα μπορούσαμε να επιτεθούμε με αεροπλάνα εναντίον οποιουδήποτε στόχου, συμπεριλαμβανομένων στόχων αεράμυνας, και να τους εξουδετερώσουμε.

Και αν συμβαίνει αυτό, γιατί χρειάζεστε ένα υπερηχητικό όπλο;

Αυτό είναι σωστό γιατί δεν μπορούν να σε δουν αν είσαι αεροσκάφος stealth

Μόλις διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο και δεν θα πω ότι είμαι σίγουρος πως είναι σωστό, αλλά θα έλεγα πιθανόν να είναι σωστό.

Οι Ισραηλινοί έδειξαν την αξία του stealth στην επίθεσή τους, ή στην αντεπίθεση θα έλεγα, στο Ιράν. Χρησιμοποίησαν το F-35, το οποίο είναι ένα μαχητικό stealth, για να χτυπήσουν την ιρανική αεράμυνα. Αυτό επέτρεψε στα F-15 να εισέλθουν και να καταστρέψουν άλλους στόχους – γιατί πλέον οι Ιρανοί δεν μπορούσαν ν’ αντεπιτεθούν.

Νομίζω λοιπόν ότι ήταν μια εξαιρετική επίδειξη της αμερικανικής προσέγγισης για τη χρήση stealth. Φαίνεται ότι τα τακτικά και στρατηγικά αεροσκάφη όπως το B2, και τώρα το νέο B3, θα είχαν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν τις αμυντικές ικανότητες οποιουδήποτε, σχεδόν χωρίς πρόβλημα.

Ετσι, αν το ιρανικό ήταν ένα παράδειγμα, αυτή η φόρμουλα φάνηκε να λειτουργεί – και εναντίον της ρωσικής αεράμυνας, επίσης, γιατί αυτή υπήρχε στο Ιράν. Οι Ισραηλινοί είναι το εργαστήριό μας για τα πειράματα σε τέτοιου είδους θέματα.

Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον μας για τους υπερηχητικούς ήταν ίσως μικρότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Οπως από τη ρωσική πλευρά δεν τους ενδιέφερε πραγματικά το stealth. Πήγαν σε διαφορετική κατεύθυνση.

Οσον αφορά την παραμέληση των υπερηχητικών, με ποιους τρόπους θα μπορούσε αυτό να μας καταστήσει ευάλωτους;

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τώρα οι ΗΠΑ ονομάζεται Κίνα. Τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα μας που δραστηριοποιούνται στον Ειρηνικό είναι δυνητικά ευάλωτα σε υπερηχητικά όπλα όπως το DF-21, το κινεζικό υπερηχητικό. Αρα αυτό είναι ένα πολύ ανησυχητικό ζήτημα. Και δεν ξέρω να έχουμε λύση σ’ αυτό.

Ετσι, με οδηγείτε στην επόμενη ερώτησή μου: πώς να αμυνθώ ενάντια στα υπερηχητικά όπλα γενικά, και ειδικά ενάντια στον νέο Ορέσνικ. Υπάρχει κάποια αεροπορική άμυνα, είτε τώρα είτε στο άμεσο μέλλον, έναντι αυτού του είδους υπερηχητικού οχήματος ολίσθησης;

Αμφιβάλλω. Πρώτα απ’ όλα, είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί στο ραντάρ, αν μπορεί καθόλου να εντοπιστεί. Και μέχρι ν’ αντιδράσεις, έχεις ήδη χτυπηθεί. Είναι τόσο γρήγορο. Αρα, όχι, η τρέχουσα γενιά αεράμυνας δεν μπορεί να το καταρρίψει.

Ούτε Patriot, ούτε Aegis, κανένα απ’ αυτά;

Δεν νομίζω. Εννοώ, μπορεί να είστε σε θέση να υποστηρίξετε ότι το Aegis, με τον πιο προηγμένο πύραυλο αναχαίτισης, θα είχε ενδεχομένως τη δυνατότητα να το κάνει. Αλλά δεν διαθέτει τα ραντάρ μεγάλης εμβέλειας και, απ’ όσο ξέρω, δεν είναι ενσωματωμένα στις στρατηγικές αεράμυνες με τρόπο που θα προειδοποιούσαν ότι κάτι έρχεται.
Ο ρωσικός βαλλιστικός διηπειρωτικός πύραυλος Sarmat εκτοξεύεται από το Κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ στην περιφέρεια Αρχάγγελσκ της Ρωσίας (φωτογραφία Russian Defence Ministry via Reuters)


Θέλω να πω, μπορείτε πιθανώς να δείτε τη φάση προώθησης ενός πυραύλου ενώ ανεβαίνει, αλλά δεν ξέρετε τι είδους πύραυλος είναι. Και όταν προσπαθήσετε να τον παρακολουθήσετε, μπορεί πιθανώς να το καταφέρετε στο πρώτο στάδιο, και ίσως σ’ ένα τμήμα του δεύτερου, αν και αμφιβάλλω. Και μετά, πέρα απ’ αυτό, είστε χαμένος.

Η αεράμυνά μας δεν είναι τόσο καλή. Τα περισσότερα συστήματα, με μία ή δύο εξαιρέσεις, συνιστούν αυτό που θα λέγαμε άμυνες «περιοχής». Εχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν μια πόλη, μια σημαντική στρατιωτική εγκατάσταση, μια έδρα κυβέρνησης, κάτι τέτοιο.

Αν παρακολουθήσετε ποτέ Patriots – και υπάρχουν πολλά βίντεο με Patriots ν’ αναχαιτίζουν ή να προσπαθούν ν’ αναχαιτίσουν επιθέσεις – λειτουργούν πάντα πάνω από το κεφάλι σας. Ποτέ δεν βλέπεις να χτυπούν κάτι 100 μίλια μακριά, γιατί δεν το κάνουν.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι χρειάζεται χρόνος για την παρακολούθηση και, στη συνέχεια, για τη δυνατότητα επίθεσης εναντίον ενός εισερχόμενου πυραύλου. Είναι ένας από τους μύθους για όλα αυτά τα συστήματα – είναι πολύ δύσκολο να γίνει.

Υπάρχουν μόνο λίγες πλατφόρμες που μπορούν να βγουν και να πλήξουν κάτι το οποίο έχει τη δυνατότητα να επιχειρήσει στο διάστημα ή κοντά στο διάστημα. Ο επίγειος αναχαιτιστής των ΗΠΑ, στο Fort Greely της Αλάσκας, υποτίθεται ότι μπορεί να το καταφέρει, αλλά όλες οι δοκιμές ήταν κάπως ανεπαρκείς.

Και οι Ισραηλινοί έχουν το Arrow 3, το οποίο μπορεί να φτάσει στην εξώσφαιρα και να χτυπήσει κάτι. Αλλά δεν νομίζω ότι θα καταφέρει να πλήξει ένα υπερηχητικό όπλο, γιατί δεν μπορεί να το βρει.

Προβλέπετε στο μέλλον ν’ αναπτυχθεί κάποια τεχνολογία που θα μπορούσε να το κάνει; Για παράδειγμα μια πλατφόρμα που βασίζεται στο διάστημα;

Θα πρέπει να επιστρέψουμε στην πρόταση του προέδρου Ρίγκαν, την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Αμυνας ή SDI. Ονομάζεται και Star Wars (Πόλεμος των Αστρων).

Η οποία ήταν, εν μέρει τουλάχιστον, ένα διαστημικό σύστημα αναχαίτισης που θα ξεφορτωνόταν αυτούς τους πυραύλους στη φάση ώθησης, πριν μπορέσουν ν’ απελευθερώσουν τα όπλα τους. Και είναι μάλλον ο ενδεδειγμένος τρόπος για να το πετύχεις.

Θ’ αντιμετωπιστούν τουλάχιστον τα όπλα που πάνε στο διάστημα. Τώρα, τα πιο συμβατικά όπως ο Kinzhal ή ο Zircon ή ο κινεζικός DF-21, είναι πιο δύσκολα. Αλλά νομίζω ότι μπορείτε ενδεχομένως να σχεδιάσετε ραντάρ που θα έχουν την ικανότητα να τους κυνηγήσουν και να τους εντοπίσουν.

Ακούγεται σαν να είναι πολύ μακριά

Λοιπόν, ναι. Η ανάπτυξη της αεράμυνάς μας ήταν αργή, πολύ αργή. Και δυστυχώς, όλα έχουν περιοριστεί σε μια βασική λύση: Patriot.

Θέλω να σας ρωτήσω για την πρόσφατη «Eκθεση του Κιέλου», για την οποία έχετε γράψει. Τι είναι αυτή η έκθεση και τι μας λέει;

Το Ινστιτούτο του Κιέλου είναι μια δεξαμενή σκέψης στη Γερμανία, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης, και πρόσφατα δημοσίευσε μια έκθεση για τις γερμανικές αμυντικές δυνατότητες, η οποία αναφέρεται επίσης στην Ευρώπη γενικότερα.

Θέτει το ερώτημα: Είμαστε προετοιμασμένοι για έναν πόλεμο, ιδιαίτερα για έναν πόλεμο με τη Ρωσία; Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε καθόλου προετοιμασμένοι, πως δεν υπάρχουν οι δυνατότητες για να πολεμήσουμε. Κάτι που είναι σωστό. Πρόκειται για ένα χάος.
Αεροσκάφη F 35 των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια άσκησης στη βάση Hill της Πολεμικής Αεροπορίας στη Γιούτα (φωτογραφία U.S. Air Force/R. Nial Bradshaw via Reuters)


Δεν διαθέτουν τα πυρομαχικά, τις πλατφόρμες, την ενοποίηση, και πολλά χρήματα σπαταλώνται σε προγράμματα μέσα από τα οποία ουσιαστικά οι αμυντικοί εργολάβοι κατακλέβουν τις κυβερνήσεις.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι αν είσαι ΝΑΤΟ, αυτό που θέλεις να κάνεις είναι ν’ αποφύγεις έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Που όλοι το γνωρίζαμε έτσι κι αλλιώς. Γράφω γι’ αυτό εδώ και χρόνια.

Τώρα μιλάμε για Ευρώπη. Αλλά με την Αμερική στο μείγμα των χωρών του ΝΑΤΟ, δεν αλλάζει η εικόνα σε κάποιο βαθμό;

Ναι, αλλά σε περίπτωση πολέμου θα χρειαστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες μήνες επί μήνες για ν’ αναπτύξουν αρκετούς Αμερικανούς στην Ευρώπη και να κάνουν τη διαφορά.

Και μέχρι εκείνη τη στιγμή, ένα μεγάλο τμήμα της θα έχει καταστραφεί. Το εννοώ, ας είμαστε ειλικρινείς.

Οι ΗΠΑ έχουν περίπου 100.000 προσωπικό στην Ευρώπη. Απ’ αυτούς, πιθανώς 10.000 αποτελούν τη μάχιμη δύναμη. Οι υπόλοιποι καλύπτουν ανάγκες υποστήριξης, επιμελητείας, ραντάρ, τέτοια πράγματα.

Σχετικά λίγοι θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή με τουφέκια κ.ο.κ. Επομένως, δεν μπορούμε να σώσουμε τους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι μπορούμε, αλλά νομίζω ότι ονειρεύονται.

Αυτό που διαθέτουμε – δραστικό και ισχυρό – είναι μαχητικά stealth. Εχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε αεροπορική δύναμη. Αλλά οι Ρώσοι έχουν πολύ καλή αεράμυνα.

Τώρα, το αν μπορούν να πλήξουν μαχητικά stealth αποτελεί, φυσικά, μια πρόκληση. Δεν ξέρω αν μπορούν να το κάνουν ακόμα, αλλά εργάζονται πάνω σε αυτό.

Πέρα όμως από την αεροπορική ισχύ, νομίζω ότι βρισκόμαστε σ’ ένα είδος αρνητικής καμπύλης. Γιατί δεν νομίζω ότι ένα αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα είναι η ενδεδειγμένη λύση στην υπεράσπιση της Ευρώπης.

Αν κοιτάξετε την ιστορία των εκστρατευτικών δυνάμεων, ποτέ δεν ήταν τόσο σημαντικές. Ο τρόπος υπεράσπισης της Ευρώπης είναι να την υπερασπιστούν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι.

Επομένως, δεν πιστεύετε πολύ στο ότι η αμερικανική δύναμη στο ΝΑΤΟ είναι πολύ χρήσιμη για τους Ευρωπαίους;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν την καλύτερη στρατιωτική ικανότητα απ’ όλους τους παίκτες του ΝΑΤΟ, χωρίς αμφιβολία. Αλλά είμαστε επίσης αρκετά απομακρυσμένοι από το σημείο όπου εκτυλίσσεται η δράση.

Αρα, θα είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε ένα φοβερό ζήτημα επιμελητείας. Θυμάστε τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου; Οι ΗΠΑ χρειάστηκαν δύο μήνες για ν’ αναπτυχθούν και να μπορέσουν να επιχειρήσουν στο Κουβέιτ. Δεν έχουμε περιθώριο δυο μηνών σήμερα.

Ας μιλήσουμε για την εκλογή Τραμπ και τις συνέπειές της. Πρώτα απ’ όλα, γιατί πιστεύετε ότι ο Μπάιντεν αποφάσισε τώρα, λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του Τραμπ, να επιτρέψει επιδρομές πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσία – όταν αρνήθηκε να το κάνει νωρίτερα;

Θέλει να εκβιάσει τον Τραμπ. Διαφορετικά, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό – και υπάρχει κίνδυνος να επιτεθούν οι Ρώσοι σε πόρους του ΝΑΤΟ. Γιατί, φυσικά, υπάρχουν γραμμές ανεφοδιασμού γι’ αυτά τα πράγματα.

Οι Ρώσοι έχουν ήδη αρχίσει να χτυπούν τα λιμάνια της Οδησσού απ’ όπου μεταφέρονται όπλα, κάτι που δεν είχαν κάνει καιρό πριν. Οπότε πιστεύω πως ήταν μια πολύ επικίνδυνη κίνηση του Μπάιντεν.

Και νομίζω ότι ακόμη και ο Σολτς το αντιλήφθηκε, γι’ αυτό αρνήθηκε να στείλει πυραύλους Taurus στους Ουκρανούς. Δεν ήθελε να δει τη Γερμανία να γίνεται στόχος επίθεσης.

Μήπως ο Μπάιντεν απλώς προσπαθεί να βοηθήσει τους Ουκρανούς ν’ αντέξουν μέχρι ν’ αναλάβει ο Τραμπ τα καθήκοντά του;

Δεν νομίζω ότι αυτοί οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς θα το αλλάξουν αυτό. Αλλά, ναι, μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι του Μπάιντεν είναι απελπισμένοι.

Δεν θέλουν μια ουκρανική κατάρρευση όσο βρίσκονται ακόμη στην εξουσία. Γιατί τότε έχετε άλλο ένα Αφγανιστάν και δεν θέλουν να συμβεί αυτό επειδή θα κατηγορηθούν γι’ αυτό.

Από την άλλη, νομίζω ότι ίσως είχαν κάποια ιδέα πως μ’ αυτές τις πυραυλικές επιθέσεις οι Ρώσοι θα έλεγαν: Εντάξει, πήραμε το μήνυμα, θα επιβραδύνουμε – θα σας κάνουμε σήμα ότι προς το παρόν δεν πρόκειται να πιέσουμε τόσο πολύ την Ουκρανία.

Αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο γιατί απλώς εξόργισε τους Ρώσους. Και δεν είμαι σίγουρος ότι έχουμε δει το τέλος αυτής της αντίδρασης.

Ποια είναι η αίσθησή σας για το τι συμβαίνει τώρα στο έδαφος, στο μέτωπο της μάχης;

Νομίζω ότι η κατάσταση του ουκρανικού στρατού είναι αρκετά απελπιστική. Η αίσθησή μου είναι ότι οι Ρώσοι προετοιμάζουν μια νέα επίθεση στην περιοχή της Ζαπορίζια, προσπαθώντας ν’ απλώσουν μια μεγάλη «δαγκάνα», την οποία έχουν εφαρμόσει μ’ επιτυχία σε μικρότερες περιοχές.


Η Εκθεση του Κιέλου διαπιστώνει ότι η Ευρώπη δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη για ν’ αντιμετωπίσει έναν πόλεμο με τη Ρωσία

Και θα μπορούσε να παγιδεύσει τα ουκρανικά στρατεύματα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορούν να ξεφύγουν. Και υπάρχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο λιποταξίας στον ουκρανικό στρατό τώρα, τόσο πολύ που οι Ουκρανοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό.

Το σύστημα στρατολόγησης που εφάρμοσαν δεν απέφερε αρκετούς νέους στρατιώτες. Και όσους στρατολόγησαν είναι πολύ δυσαρεστημένοι και δεν θέλουν να συμμετέχουν, αντιστέκονται.

Αρα είναι πολύ ζοφερό. Νομίζω ότι οι Ουκρανοί πρέπει να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις, αλλά ο Ζελένσκι δεν θα το κάνει. Χρειάζονται λοιπόν μια νέα ηγεσία που μπορεί να διαπραγματευτεί μια λύση με τους Ρώσους. Θέλω να πω, είναι η μόνη διέξοδος.

Ας μιλήσουμε λοιπόν γι’ αυτό. Ο Τραμπ φαίνεται αποφασισμένος να τερματίσει τον πόλεμο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του. Ποια πιστεύετε ότι είναι η πιθανότητα να πείσει τη Ρωσία και την Ουκρανία να συμφωνήσουν σε κάποιους όρους;

Δεν ξέρω ακόμα. Απ’ ό,τι φαίνεται ο Γέρμακ, ο βασικός σύμβουλος του Ζελένσκι, ήρθε στη Φλόριντα και προσπάθησε να πείσει τον Τραμπ ότι η μόνη διέξοδος για την Ουκρανία ήταν να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Δεν τον έπεισε καθόλου και τον έστειλαν σπίτι του άπραγο. Οπότε φαντάζομαι ότι ο Τραμπ θα στείλει τον στρατηγό Κέλογκ [την επιλογή του ως ειδικού απεσταλμένου για την Ουκρανία] στο Κίεβο, για να μιλήσει με τον Ζελένσκι.

Αλλά ο Ζελένσκι δεν πρόκειται να κάνει συμφωνία με τους Ρώσους, το ξεκαθαρίζει. Καταθέτει ορισμένες προτάσεις που και που όταν νιώθει απελπισμένος, αλλά δεν πρόκειται να το κάνει επειδή δεν μπορεί.

Οι άνθρωποι που τον κρατούν στην εξουσία είναι τα πιο ριζοσπαστικά εθνικιστικά στοιχεία και δεν πρόκειται να τον αφήσουν. Οπότε πιστεύω ότι ο Τραμπ θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Ζελένσκι πρέπει να φύγει. Τότε, θα υπάρξει μια διάδοχη κυβέρνηση που θα είναι πιο φιλική προς τους Ρώσους. Και μετά θα κάνουν μια συμφωνία.

Και τι γίνεται με τους Ρώσους, πιστεύετε ότι θα είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν με κάποιο τρόπο;

Νομίζω ότι ο Τραμπ μπορεί να πάρει κάτι αξιοπρεπές από τους Ρώσους, αν προσπαθήσει αρκετά. Κοίτα, οι ΗΠΑ έχουν άλλα συμφέροντα εδώ. Και κατά τη γνώμη μου, η Ρωσία είναι το μικρότερο στρατηγικό πρόβλημα της Αμερικής.

Αλλά αν έχετε αυτό το είδος της έντασης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, είναι πολύ επιβλαβές για πολλούς λόγους. Και νομίζω ότι ο Τραμπ το αντιλαμβάνεται αυτό. Θεωρώ ότι θα θέλει να μιλήσει με τον Πούτιν.

Εχουμε ορισμένες πληροφορίες για τρία σχέδια που συζητούνται στην ομάδα του Τραμπ. Και όλα απέχουν πολύ απ’ αυτό που θα ήταν διατεθειμένοι να εξετάσουν οι Ρώσοι. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι όλα περιλαμβάνουν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ κάποια στιγμή στο μέλλον

Ναι, κι αυτό είναι εκτός τραπεζιού για τους Ρώσους. Οι Ρώσοι δεν θα συμφωνούσαν ποτέ σ’ αυτό.

Και υπάρχουν και άλλα τέτοια θέματα. Πιστεύετε λοιπόν ότι υπάρχει περιθώριο, είτε από την πλευρά μας είτε από την πλευρά τους, να διαπραγματευτούμε με τρόπο που θα έφερνε τα δύο μέρη πιο κοντά;

Λοιπόν, οι Ρώσοι έχουν τους όρους τους, τους οποίους δεν αποδεχόμαστε. Και έχουμε τους όρους μας, τους οποίους δεν θα δεχτούν. Αρα είμαστε πολύ μακριά. Αλλά – και αυτό είναι σημαντικό – δεν υπάρχει ακόμη διαπραγμάτευση. Δεν υπάρχει δέσμευση.
Πούτιν (αριστερά) – Τραμπ σε φωτογραφία αρχείου του Reuters/Carlos Barria


Οπότε επικρατεί σύγχυση. Οι δύο πλευρές δεν έχουν καμία απολύτως επαφή αυτήν τη στιγμή, όπως ξεκαθάρισε ο Λαβρόφ στη συνέντευξή του στον Τάκερ Κάρλσον. Κι αυτό δεν είναι θετικό.

Ακόμη και ο Κέλογκ δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς να μιλήσει με τους Ρώσους. Και δεν νομίζω ότι οι Ρώσοι θα θέλουν να του μιλήσουν παρά μόνο αφού συζητήσουν ο Τραμπ και ο Πούτιν. Αυτή είναι η υπόθεσή μου.

Δεν γνωρίζουμε, ωστόσο, πόσο δεινή είναι η πραγματική κατάσταση της Ρωσίας. Γνωρίζουμε για την Ουκρανία, αλλά υπάρχει μεγάλη ανησυχία και στη ρωσική πλευρά καθώς έχει υποστεί μεγάλη ζημιά.

Σκέφτομαι κυρίως τις απώλειες ανθρώπινου δυναμικού και τα τεράστια έξοδα του πολέμου. Και το γεγονός είναι ότι σήμερα η Ρωσία δεν μπορεί ν’ αναπτύξει καθόλου την εμπορική της πλευρά.

Πιστεύετε, λοιπόν, ότι αν τους προσφερθεί κάτι στο πλαίσιο του ανοίγματος της οικονομίας τους στη Δύση, της μείωσης ή της εξάλειψης των κυρώσεων, αυτό θα τους έπειθε να είναι λίγο πιο διαπραγματεύσιμοι σ’ άλλα σημεία;

Νομίζω ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να τους κάνει μια προσφορά που θα ήταν πολύ ελκυστική. Και κάτι που δεν υπάρχει σε κανένα απ’ αυτά τα σχέδια που έχουμε δει. Σκέφτομαι με τον τρόπο που σκέφτεται ο Τραμπ. Είναι ισχυρός διαπραγματευτής.

Τι είναι αυτό που θα έκανε τους Ρώσους πραγματικά ευτυχισμένους και θα έλυνε μερικά από τα προβλήματά τους – οικονομικά, βιομηχανικά, εμπορικά, πολιτικά; Κάτι που θα τους έδινε επιλογές. Δεν έχουν τόσες πολλές αυτήν τη στιγμή.

Οι Ρώσοι έκαναν τις επιλογές τους με τους Κινέζους και έχουν σαν σύμμαχο την Ινδία. Αλλά οι περισσότεροι από τους άλλους φίλους τους – Βόρεια Κορέα, Συρία, Ιράν – δεν είναι ακριβώς το είδος των φίλων που θα θέλατε να έχετε. Δεν σου κάνουν καλό και στο τέλος σου κοστίζουν πολλά χρήματα. Και δεν φέρνουν πολλά στο τραπέζι.

Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι υπάρχουν πολύ υψηλές εντάσεις αυτήν τη στιγμή μεταξύ Ρωσίας και Ιράν, και πολύ υψηλές εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Συρίας. Δεν ξέρω αν πιστεύουν ότι μπορούν να σώσουν το καθεστώς του Ασαντ.

Που σημαίνει ότι μπορεί να χάσουν τη ναυτική τους βάση στην Ταρτούς και την αεροπορική τους στη Χμέιμιμ. Θα μπορούσαν να έχουν μεγάλες απώλειες εδώ. [σ.σ. η συνέντευξη δόθηκε δύο ημέρες πριν η Δαμασκός πέσει στα χέρια των ισλαμιστών].

Αρα, χρειάζονται άλλους φίλους. Είναι αλήθεια ότι έχουν μεγάλη επιτυχία με το οικονομικό τους σύστημα, τους BRICS. Αλλά αυτό δεν τους οδηγεί κάπου. Χρειάζονται πολιτικές και στρατηγικές συμφωνίες. Αυτός είναι ο Τραμπ – σ’ αυτό είναι καλός. Και νομίζω ότι έτσι θα το προσεγγίσει – μόνο υπόθεση κάνω. Φυσικά, δεν ξέρω πόσο ευέλικτοι μπορεί να είναι οι Ρώσοι.

Θα συμφωνήσουν οι Ρώσοι σε κατάπαυση του πυρός;

Οχι. Δεν ξέρω γιατί θα το έκαναν. Για να επιτρέψουν στους Ουκρανούς ν’ αναδιοργανωθούν, ν’ αποκτήσουν περισσότερα όπλα και να σκοτώσουν περισσότερους Ρώσους; Γιατί να συμφωνήσουν σ’ αυτό; Περιέχεται στο σχέδιο των ΗΠΑ, το ξέρω. Αλλά ο καθένας μπορεί να δει ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει.

Είπατε ότι ο Τραμπ είναι ένας ισχυρός διαπραγματευτής. Εχει όμως το περιθώριο, οικονομικά, πολιτικά, να κάνει μια συμφωνία που θα δίνει στη Ρωσία πολλά απ’ αυτά που θέλει; Μπορώ ήδη να ακούσω τις φωνές: «μαριονέτα του Πούτιν»!

Αν υπήρχε πράγματι μια διαπραγμάτευση σήμερα – με βάση τη θέση των Ρώσων, τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και τη θέση του Κιέβου – δεν θα κατέληγε σε συμφωνία. Δεν είναι δυνατόν.

Αλλά αν αλλάξει η ουκρανική κυβέρνηση, τότε νομίζω ότι όλα αλλάζουν μαζί μ’ αυτό. Και μερικές από τις σκληρές θέσεις μπορούν να μαλακώσουν λίγο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να συνάψετε συμφωνίες.

Σε αυτό το σημείο, αυτό που πραγματικά θέλουν οι Ρώσοι είναι να έχουν εμπιστοσύνη ότι το ΝΑΤΟ θα σταματήσει να επεκτείνεται και θα πάψει να αποτελεί απειλή για τη Ρωσία.

Δεν ήταν οι Ρώσοι απειλή για το ΝΑΤΟ, ήταν το ΝΑΤΟ που απειλούσε τη Ρωσία. Αυτό διαφεύγει από την προσοχή όλων. Θέλω να πω, καταστρώσαμε όλες αυτές τις ανοησίες, όπως: «Πρέπει να τους σταματήσουμε στην Εσθονία, στη Λιθουανία και στη Λετονία! Και τι γίνεται με τη Ρουμανία, πρέπει να τους σταματήσουμε εκεί! Και μετά η Πολωνία!».



«Το όλο θέμα της Ουκρανίας συνιστά πραγματικά το φιάσκο του ΝΑΤΟ» και «την πανωλεθρία όλων των ηγετών της Ευρώπης»

Τι έκαναν όμως; Δεν έκαναν τίποτα. Νομίζω ότι είναι πολύ αποτυχημένο, πραγματικά. Θεωρώ ότι έχει κυριαρχήσει μια ψευδής αφήγηση που είναι πολύ επιζήμια για όλους.

Αν δεν καταλήξουν σε συμφωνία – για παράδειγμα, εάν η Ρωσία αρνηθεί ό,τι προσφέρει ο Τραμπ και οι διαπραγματεύσεις τελειώσουν – τι πιστεύετε ότι θα συμβεί στη συνέχεια;

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά είμαι δύσπιστος για το κατά πόσον οι Ουκρανοί μπορούν ν’ αντέξουν ακόμη και δύο ή τρεις μήνες. Για μένα, μου φαίνεται σαν να κρέμονται στον γκρεμό από τα νύχια τους.

Οπότε όλο αυτό το πράγμα θα μπορούσε ν’ αλλάξει εν μία νυκτί, με τέτοιο τρόπο που το καθεστώς θα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει, ο στρατός θα κατέρρεε. Και τότε, είτε θα υπάρξει χάος είτε θα υπάρξει άλλη κυβέρνηση.

Και τι πιστεύετε ότι θα έκαναν οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι σε μια τέτοια περίπτωση; Οτιδήποτε;

Οχι. Δεν νομίζω. Τι θα μπορούσαν να κάνουν; Να στείλουν στρατεύματα; Που θα τα στείλουν; Δεν έχει νόημα. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα προβολής ισχύος. Και ούτως ή άλλως, σ’ εκείνο το σημείο δεν θα είχε νόημα η κλιμάκωση. Αρα, όχι.

Εάν η Ουκρανία καταρρεύσει, ελπίζουμε ότι θα υπάρξει μια νέα κυβέρνηση, θα υπάρξει κάποια διευθέτηση, κι αυτό είν’ όλο.

Προφανώς αυτό θα ήταν ένα άσχημο σενάριο για τη Ρωσία, με την έννοια ότι θα εξαλείψει την πιθανότητα μιας συμφωνίας που θα άρει τις κυρώσεις και θα της ανοίξει τον δρόμο προς τη Δύση

Αυτό είναι σωστό. Νομίζω ότι υπάρχει ένα πραγματικό μειονέκτημα σ’ αυτό για τους Ρώσους. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο Πούτιν θ’ ακούσει τον Τραμπ. Θα καταθέσει τις προτάσεις του, ο Τραμπ τις δικές του και θα προσπαθήσουν να βγάλουν άκρη για το τι μπορούν να κάνουν.

Πώς βλέπετε το μέλλον του ΝΑΤΟ, αφού όλα αυτά τελειώσουν στην Ευρώπη;

Νομίζω ότι η ηγεσία του πρέπει ν’ αντικατασταθεί με ανθρώπους που είναι πιο ρεαλιστές. Πρέπει να σταματήσουμε να επεκτείνουμε το ΝΑΤΟ, να συγκρατήσουμε την έντασή του και να το αναδιοργανώσουμε ως αμυντική συμμαχία.

Αυτό ήταν ο σκοπός του. Δεν είναι ένα μπλοκ εξουσίας, δεν σχεδιάστηκε γι’ αυτό. Και είναι ανεύθυνο. Εννοώ ότι το όλο θέμα της Ουκρανίας συνιστά πραγματικά το φιάσκο του ΝΑΤΟ. Την πανωλεθρία όλων των ηγετών της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών που το προώθησαν.

Χρειάζεται λοιπόν πραγματικά να επανεξετάσουμε ολόκληρη τη συμμαχία. Παρεμπιπτόντως, υπήρχε ένα ερώτημα, όταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε, αν υφίστατο καν λόγος να διατηρηθεί το ΝΑΤΟ.

Και ποιος ήταν ο λόγος που επικαλέστηκαν;

Το είδαν ως ευκαιρία να επεκταθούν στην Ευρώπη. Και ως έναν βαθμό δεν ήταν πρόβλημα. Εννοώ ότι οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ήθελαν κάποια μορφή προστασίας τώρα που ήταν απαλλαγμένες από τους Ρώσους. Αυτό ήταν κατανοητό.

Αλλά έπρεπε να υπάρχουν ορισμένα όρια, γιατί το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να επεκτείνεται επ’ αόριστον χωρίς τους πόρους που θα το υποστηρίζουν. Και η αλήθεια είναι ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει τη δυνατότητα αυτής της υποστήριξης.

Οπως βλέπουμε τώρα, κατά κάποιο τρόπο

Σωστά. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα προηγούμενο το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός για το μέλλον.


πηγή: in.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)