Articles by "ΝΑΤΟ"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Aλλά το σκοινί απειλεί να κοπεί στην Μαύρη Θάλασσα

Manlio Dinucci,ilmanifesto, Réseau International,17-4-2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

΄Ολοι εναντίον όλων: είναι η εικόνα του χάους που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ να απλώνεται σαν κηλίδα πετρελαίου στην νότια ακτή της Μεσογείου, από την Λιβύη στην Συρία. Κατάσταση μπροστά στην οποία ακόμη και οι ΗΠΑ μοιάζουν να είναι ανίσχυρες. Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ δεν είναι ο μαθητευόμενος μάγος, που αδυνατεί να ελέγξει τις δυνάμεις που έχει εξαπολύσει. Είναι το νευρικό κέντρο μιας στρατηγικής –της στρατηγικής του χάους- η οποία, κατεδαφίζοντας ολόκληρα κράτη, προκαλεί μιαν αλυσιδωτή αντίδραση συρράξεων, με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει κατά την γνωστή μέθοδο του διαίρει και βασίλευε.

Βγαίνοντας νικήτριες από τον ψυχρό πόλεμο το 1991, οι ΗΠΑ αυτό-ανακηρύχτηκαν «το μόνο κράτος με την δύναμη, το βεληνεκές και την επιρροή, σε κάθε διάσταση –πολιτική, οικονομική και στρατιωτική- πραγματικά παγκόσμιες», αποφασισμένο να εμποδίσει μιαν οποιαδήποτε αντίπαλη δύναμη να κυριαρχήσει σε μιαν περιοχή –την Δυτική Ευρώπη, την Ανατολικήν Ασία, την επικράτεια της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης και της Νότιο-Δυτικής Ασίας (μέσης Ανατολής), της οποίας οι πλουτοπαραγωγικές πηγές επαρκούν για να αναδείξουν μιαν παγκόσμια δύναμη».

Από τότε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ υπό την διοίκηση τους, κατατεμάχισαν, ή κατεδάφισαν με πολέμους, το ένα μετά το άλλο, τα κράτη που θεωρούσαν εμπόδια στο σχέδιο της κοσμοκρατορίας –την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Λιβύη, την Συρία και άλλα – ενώ ακόμη άλλα, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα, είναι στο στόχαστρο.

Στην ίδια στρατηγική εντάσσεται το πραξικόπημα στην Ουκρανία υπό την καθοδήγηση ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, με προορισμό να προκαλέσει στην Ευρώπη έναν νέο ψυχρό πόλεμο, ώστε να απομονώσει την Ρωσία και να ενισχύσει την αμερικανική επιρροή στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Ενώ συγκεντρώνουν την πολιτικο-μιντιακή προσοχή στην σύγκρουση της Λιβύης, καλύπτουν με σκιά το πολύ πιο απειλητικό φάσμα κλιμάκωσης της επιχείρησης του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Η σύνοδος των 29 υπουργών των Εξωτερικών, που κλήθηκαν στην Ουάσιγκτον στις 4 Απριλίου για να γιορτάσουν τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ, ξανακραύγασαν, χωρίς καμιάν απόδειξη, τον ισχυρισμό ότι η Ρωσία παραβιάζει την Συνθήκη πυρηνικών όπλων ενδιαμέσου βεληνεκούς, αναπτύσσοντας στην Ευρώπη πυραύλους πυρηνικής ικανότητας».

Μια βδομάδα αργότερα, στις 11 Απριλίου. Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι αυτό το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί η «ανακαίνιση» του αμερικανικού «αμυντικού αντιπυραυλικού συστήματος» Αιγίς, που έχει εγκατασταθεί στο Ντεβεσέλου της Ρουμανίας, διαβεβαιώνοντας ότι αυτή «δεν θα προσθέσει καμιά επιθετική ικανότητα στο σύστημα».

Στην πραγματικότητα, αυτό το σύστημα, που έχει εγκατασταθεί στην Ρουμανία και στην Πολωνία, μπορεί αντίθετα να εκτοξεύει όχι μόνο αντιπυραύλους άμυνας, αλλά και πυρηνικούς πυραύλους. Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει: Εάν οι ΗΠΑ εγκαταστήσουν στην Ευρώπη πυρηνικούς πυραύλους, η Ρωσία θα αναπτύξει στο έδαφός της αντίστοιχους πυραύλους που θα στοχεύουν τις βάσεις (των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) στην Ευρώπη.


Οι υπουργοί των Εξωτερικών, που συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον στις 4 Απριλίου, δεσμεύθηκαν ιδιαίτερα να «αντιταχθούν στις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας στην Μαύρη Θάλασσα» καθιερώνοντας «νέα μέτρα υποστήριξης στους εταίρους μας, Γεωργία και Ουκρανία.»

Την επομένη, δεκάδες πολεμικά πλοία και μαχητικά/βομβαρδιστικά αεροπλάνα των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ελλάδας, της Ολλανδίας, της Τουρκίας, την Ρουμανίας, και της Βουλγαρίας άρχισαν στην Μαύρη Θάλασσα γυμνάσια αεροναυτικού πολέμου στα όρια των ρωσικών χωρικών υδάτων, χρησιμοποιώντας τα λιμάνια της Οδησσού (Ουκρανία) και Πότη (Γεωργία). Ταυτόχρονα, περισσότερα από 50 μαχητικά/βομβαρδιστικά των ΗΠΑ, Βρετανίας Γερμανίας, Γαλλίας και Ολλανδίας, που απογειώνονταν από ολλανδικό αεροδρόμιο και ανεφοδιάζονταν στον αέρα, εκτελούσαν « αεροπορικές επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον χερσαίων και θαλάσσιων στόχων». Επιπρόσθετα, ιταλικά μαχητικά/βομβαρδιστικά Eurofighter θα σταλούν και πάλι από το ΝΑΤΟ να περιπολούν στην περιοχή της Βαλτικής, εναντίον της «απειλής» των ρωσικών αεροπλάνων.

Το σκοινί είναι τεντωμένο στα άκρα και μπορεί να κοπεί (ή να το κόψουν) ανά πάσα στιγμή, σύροντάς μας σε ένα χάος πολύ πιο επικίνδυνο από αυτό της Λιβύης.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Padraig McGrath , Fort Russ

[Ο τέως επικεφαλής των Οικονομολόγων του συγκροτήματος Ντώυτσε Μπανκ, Τόμας Μάγιερ, σε προχθεσινό άρθρο του, που μας έστειλε ένας φίλος, αναγγέλλει μαύρες μέρες για την ελληνικήν οικονομία, οικτίρει τον κ. Τσίπρα, που γιόρταζε τον Αύγουστο -μαζί με τους Ευρωκράτες- το τέλος του οκταετούς προγράμματος προσαρμογής, του θυμίζει τα λόγια του βασιλιά Πύρρου, μετά την «πύρρεια νίκη» κατά των Ρωμαίων, προβλέπει ότι η ισχνή ανάπτυξη του 2017-18 θα εκπνεύσει στην ερχόμενη ευρωπαϊκή ύφεση, ότι ξένες επενδύσεις δεν έλκονται, ότι η χώρα παραμένει δέσμια της κρίσης και ότι «το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο όσο και λυπηρό: Όσο η Ελλάδα μένει έγκλειστη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική ΄Ενωση (Ευρώ), το οικονομικό μέλλον της είναι σκοτεινό.» Καθώς όμως ο εντιμότατος κ. Τόμας Μάγιερ δεν αποκαλύπτει κάτι το νέο στον γράφοντα και στους νοήμονες κατοίκους αυτή της χώρας, πιο πρόσφορο Κυριακάτικο ανάγνωσμα κρίθηκε , για την σημαντική επιμορφωτική εικονοκλαστική προσφορά του, αλλά και για το απολαυστικό θέαμα που προσφέρει, με την αμείλικτη κατεδάφιση του συνθλιπτικού σε βάρος και όγκο Μνημείου/Μύθου του «Δυτικού Πολιτισμού», η κατωτέρω απολαυστική περιήγηση στο παρελθόν, στην πραγματική ιστορία, γεωγραφία και ταυτότητα του πολιτισμού, που αυθαίρετα, αναδρομικά και ψευδώνυμα επεκράτησε ως «Δυτικός». Το άρθρο θα κακοκαρδίσει νεκρούς τε και ζώντες φανατικούς οπαδούς του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά θα δροσίσει καρδίες των υπολοίπων, όσων υφίστανται τις συνέπειες της δυναστείας αυτού του ανιστόρητου αξιώματος. Ο οδηγός, στην παρούσα ψυχαγωγική περιήγηση, πολυταξιδεμένος Ιρλανδός μελετητής της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας, δοκιμιογράφος και συνεργάτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας Fort Russ, δικαιούται κάποιου αισθήματος αναγνώρισης για την πολύτιμη συμβολή του στην αναστύλωση κάποιων ερειπίων εθνογνωσίας, και εθνικής υπερηφάνειας του ΄Ελληνα αναγνώστη, για τους γνήσιους κληρονομικούς τίτλους του –που αποτελούν και μιαν από τις πηγές φθόνου και μίσους, που τον περιβάλλουν.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Kάποτε μας καλούν, ιδίως οι συντηρητικοί, να συμβάλουμε στην «διάσωση του Δυτικού Πολιτισμού».
Αλλά υπάρχει κάτι τέτοιο;
Υπάρχει πράγματι «Δυτικός Πολιτισμός»;

Είναι άκρως συζητήσιμο. Επειδή αυτό που αποκαλούμε «η Δύση» άρχισε μόνο από τα τέλη του 18ου Αιώνα ως πολιτιστική συνέχεια, και κανένας δεν μιλούσε για κάτι αποκαλούμενο «η Δύση» μέχρι τα τέλη του 19ου Αιώνα. Αυτή η έννοια, «η Δύση», στην πραγματικότητα δεν έχει πολλή ιστορία πίσω της. Η ιστορία της έχει δημιουργηθεί αναδρομικά.

Μια τυποποιημένη ιδέα για «την Δύση» είναι ότι η σημερινή Ευρω-Ατλαντική κουλτούρα είναι μέρος κάποιου είδους πολιτισμικής συνέχειας, που πηγαίνει πιο πίσω από 2000 χρόνια.

“From Plato to NATO” – Aπό τον Πλάτωνα στο NATO…

Αυτό είναι μια αυτοσχέδια, αναδρομική, ψευδό-ιστορική φαντασίωση.

Υπήρχε ένας ελληνικός πολιτισμός, που είχε αφομοιώσει μείζονες επιρροές από πολιτισμούς της Περσίας, της Μεσοποταμίας και της Βόρειας Αφρικής. Έπειτα υπήρξε ένας Ρωμαϊκός πολιτισμός. Κανένας τους δεν ήταν «Δυτικός».

Μετά υπήρξε η Χριστιανοσύνη, ο χριστιανικός κόσμος, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν γεωγραφικά περισσότερο Ασιατικός και Αφρικανικός, παρά Ευρωπαϊκός.

Τουλάχιστον μέχρι την δεύτερη χιλιετία π. Χ. οι άνθρωποι που ζούσαν στην Βόρεια ακτή της Μεσογείου θεωρούσαν πως είχαν πολύ μεγαλύτερη πνευματική συγγένεια με τους ανθρώπους της Νότιας μεσογειακής ακτής, παρά με αυτούς που ζούσανε στον Ρήνο. Από την ύστερη εποχή του χαλκού, ολόκληρη η ζώνη της Μεσογείου ήταν ένας πλήρως ενοποιημένος κόσμος.

΄Επειτα, με τον εξισλαμισμό της Βορειοδυτικής Αφρικής, κάτι με το όνομα Ευρώπη απόκτησε ύπαρξη, γύρω στον 8ο Αιώνα. Η πραγματικότητα της ισλαμικής γεω-στρατηγικής περικύκλωσης δημιούργησε μια νοοτροπία πολιορκίας μεταξύ των Χριστιανών που ζούσαν στην μικρή «χερσόνησο των χερσονήσων», την οποία σήμερα αποκαλούμε «Δυτικήν Ευρώπη». ΄Ηταν αυτή η αίσθηση της ισλαμικής γεωστρατηγικής περικύκλωσης, αυτή η ψυχολογία πολιορκημένου, που κυρίως γέννησε αυτήν την αίσθηση που τώρα λέμε «Ευρώπη». Όταν ο Σαρλ Μαντέλ αναχαίτισε τους Μαυριτανούς στην μάχη του Πουατιέ, το732, γραφιάδες που περιέγραφαν την μάχη ανάφεραν τους στρατιώτες του ως “Europenses.”

Δεν υπήρξε ποτέ πριν μια λέξη κοινής χρήσης με την έννοια «Ευρωπαίος».

(Οι ΄Ελληνες είχαν σκεφτεί την «Ασία» να βρίσκεται κάπου Βόρεια της «Ευρώπης» - «Ευρώπη» σήμαινε κάτι τελείως διαφορετικό γι’ αυτούς.)

Κατά τον Μεσαίωνα, η καλλιεργημένη ευρωπαϊκή Χριστιανική σκέψη αναπτύχτηκε από την ανάγνωση ισλαμικών κειμένων σχολιασμού του Αριστοτέλη.

Ο Ιμπν Ρουσντ, Ισλαμιστής φιλόσοφος του 12 Αιώνα και νομομαθής της Κόρδοβας, Αλ Ανταλούς, είχε γράψει ακαδημαϊκά σχόλια για την Μεταφυσική του Αριστοτέλη, και οι Δομινικανοί μοναχοί τον είχαν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση που είχε γίνει υποχρεωτικό θέμα διδασκαλίας για όλους τους σπουδαστές της θεολογίας στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Αυτά τα σχόλια του Ιμπν Ρουσντ ήσαν κριτικά σχόλια και διορθώσεις σχολίων για τον Αριστοτέλη που είχαν γραφτεί έναν αιώνα νωρίτερα, από τον Σούφι φιλόσοφο και πολυμαθή Ιμπν Σίνα (στην Μπουχάρα, Μεγάλη Περσία, σημερινό Ουζμπεκιστάν).

Η ευρωπαϊκή φιλοσοφία και θεολογία στον ύστερο Μεσαίωνα είναι σε μεγάλο βαθμό εκχριστιανισμένες προσαρμογές ισλαμικής φιλοσοφίας και θεολογίας, που όλες τους είχαν οικοδομηθεί στον θεμέλιο βράχο της προ-χριστιανικής ελληνικής σκέψης.

Τώρα υπάρχουν επιχειρήματα ότι ο Ακίνας (Αγ. Θωμάς, Ακινάτος, Καθολικός θεολόγος/φιλόσοφος) γράφει πάρα πολλά για τον Αριστοτέλη και συχνά χρησιμοποιεί Αριστοτέλεια επιχειρήματα και έννοιες. Κατά τα επιχειρήματα αυτά, είναι και οι δυο (Αριστοτέλης- Ακίνας) συνομιλητές στην ίδια «συζήτηση» και είναι, επομένως, μέρη μιας κάποιου είδους ιστορικής συνέχειας… Αυτό είναι ένα πολύ ασθενές και ίσως ακόμη και εσκεμμένα παράλογο επιχείρημα.

Οι Ιμπν Σίνα και Ιμπν Ρουσντ ήσαν εξαιρετικά σημαντικοί σε επιρροή συμμετέχοντες στην ίδια ακριβώς «συζήτηση». Στην πραγματικότητα ήταν σαφώς ΤΌΣΟ σημαντικοί σε επιρροή επί της ευρωπαϊκής χριστιανικής διανόησης, ώστε να μπορούμε να πούμε με άκρα πεποίθηση ότι η ευρωπαϊκή μεσαιωνική σχολαστική παράδοση δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί αν δεν υπήρχαν αυτοί Ισλαμιστές πρωτοπόροι.

Κατά συνέπεια, πως μπορούμε να ταξινομούμε τον Αριστοτέλη και τον Ακίνα ως «Δυτικούς» , αλλά τον Ιμπν Σίνα και τον Ιμπν Ρουσντ ως «μη Δυτικούς»;

Η κατηγοριοποίηση είναι τελείως αυθαίρετη.

Έπειτα, στον 18ο Αιώνα, η βιομηχανική επανάσταση άρχισε να κάνει δυνατή την πλήρη οικονομική ενοποίηση του Ατλαντικού κόσμου. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ κάτι με το όνομα «η Δύση» άρχισε να κυοφορείται. Επιπλέον, κανένας πράγματι δεν άρχισε να μιλάει για κάτι λεγόμενο «η Δύση» επί έναν ακόμη αιώνα μετά.

Ο Χέγκελ έδωσε την περίφημη σειρά διαλέξεών του για την Φιλοσοφία της Ιστορίας, στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου το 1828. Η αποστολή του σε αυτή την σειρά διαλέξεων ήταν να προσφέρει μιαν συστηματική φιλοσοφική ερμηνεία ΟΛΗΣ της μέχρι τότε καταγραμμένης Ιστορίας, από τότε στο παρελθόν που υπάρχουν γραπτά κείμενα. Η όλη σειρά διαλέξεων είναι αφιερωμένη στην Ευρασία και στην Βόρεια Αφρική: Κίνα, Ινδία, Μεσοποταμία, Περσία, Αίγυπτος, Ιουδαία, οι ΄Ελληνες, οι Ρωμαίοι, οι Γερμανικές φυλές κλπ… Ο Χέγκελ βλέπει τις πολιτισμικές και διανοητικές οικοδομικές βάσεις του «ευρωπαϊκού πολιτισμού» ως αποκλειστικά Βόρειο-Αφρικανικής και Νότιο-Δυτικής Ασιατικής πηγής. Είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι, τόσο πνευματικά όσο και πολιτισμικά, η Ασία είναι η μητέρα της Ευρώπης.

Από όσο θυμάμαι, στην όλη σειρά διαλέξεων, δεν υπάρχει η ελάχιστη και παρενθετική έστω αναφορά, στην Βόρειο-Αμερικανική ΄Ηπειρο.

Η Βόρεια Αμερική δεν ήταν γι’ αυτόν ούτε ακόμη και μια ύστερη σκέψη. Κάθ’ όσον αφορά τον Χέγκελ, τίποτα το αξιοσημείωτο, ή που να έχει κάποια ιστορική σημασία, δεν «συνέβη» ποτέ στην Βόρεια Αμερική. Και μιλάμε για μια σειρά διαλέξεων που δόθηκε από τον πιο καταξιωμένο φιλόσοφο της εποχής του, το 1828. Αρκετά πειστική απόδειξη ότι κάτι με το όνομα «η Δύση» δεν ήταν ακόμη γνωστό σαν κάτι το υπαρκτό.

Επομένως, σύνοψη:

«Χριστιανισμός» αντικαταστάθηκε από «Ευρώπη», που στην συνέχεια αντικαταστάθηκε από «η Δύση». Η Ευρώπη ΔΕΝ ήταν μια συνέχεια της «Χριστιανοσύνης» -ήταν μια αντικατάσταση…

Η ουσία είναι ότι, πριν τον 18ο Αιώνα (το πολύ νωρίτερο) δεν υπήρξε κάτι που να μπορούσε να αποκληθεί «Δυτικός Πολιτισμός».

Είναι μια αυτοσχέδια, αναδρομική, ψευδό-ιστορική επινόηση.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Διασκέψεις σε Βαρσοβία και Μονάχο
του Tom Luongo, Zero Hedge, 19-2-2019

[Δυο διεθνείς διασκέψεις την περασμένη εβδομάδα, στην Βαρσοβία και στο Μόναχο, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες στην ομφαλοσκοπική ελλαδική δημοσιότητα, μολονότι κρίσιμες για την διαμόρφωση του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος και της δικής μας χώρας –του κρισιμότερου απομένοντα παράγοντα για την τελική τύχη της. Το κατωτέρω άρθρο, ευρύτατα αναδημοσιευόμενου Αμερικανού σχολιαστή, παρέχει κατατοπιστική ενημέρωση για τους και παρ’ ημίν ενδιαφερομένους.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Eάν η Διάσκεψη εναντίον του Ιράν στην Βαρσοβία ήταν η εισαγωγή, η ετήσια Διάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο ήταν το κύριο έργο. Και οι δυο παρήγαγαν πολλές ομιλίες, πόζες μεγαλοπρέπειας και ηθικολογίας, αλλά και πολλές εκφράσεις αμηχανίας και σκυμμένες κεφαλές.

Το μήνυμα από τις ΗΠΑ, Ισραήλ κι Σαουδική Αραβία ήταν σαφές: «Είμαστε πάντοτε ταγμένοι για την καταστροφή της Συρίας ως λειτουργικού κράτους και τον τερματισμό της αύξουσας επιρροής του Ιράν.»

Η Ευρώπη, κατά πλειοψηφία, δεν ακολουθεί πια αυτή την γραμμή. Ασφαλώς δεν την ακολουθεί η Γερμανία. Η Βρετανία είναι ένα ανέλπιδο παρελθόν, που ζει σε κατάσταση αφασίας Βαθέως Κράτους -και πλύσεως χρήματος στο Σίτυ του Λονδίνου.

Οι Πολωνοί έχουν μια μόνο φροντίδα, πώς να μαχαιρώσουν τους Ρώσους.

΄Ολοι οι άλλοι κυριαρχούνταν από την σκέψη «το έχω ξαναζήσει, το έχω ξανακάνει, δεν το ξανακάνω».

Ξέρουν ότι η υποστήριξη του μύθου ότι ο πόλεμος στην Συρία ήταν ένας πόλεμος κατά του κακοποιού προέδρου ΄Ασαντ είναι αντιπαραγωγική.

Το γεωπολιτικό πεδίο μεταβάλλεται γρήγορα. Και χώρες όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιταλία γνωρίζουν ότι η σημερινή πορεία της πολιτικής της κυβέρνησης Τραμπ απέναντι στην Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα θα αποτελούσε γι’ αυτές συνθήκη αυτοκτονίας.

΄Ετσι παρουσιάζονται όταν προσκαλούνται, δέχονται τους διπλωμάτες μας και στην συνέχεια ξεχνούν τα περισσότερα από όσα τους είπαν. Αυτό είναι και το τι συνέβη τελικά στο Μόναχο.

Ακόμη και η ηγεσία της ΕΕ δεν έχει ψευδαισθήσεις για τους σκοπούς της αμερικανο-ισραηλινής πολιτικής στην Συρία. Και γι’ αυτό αρνήθηκε να αποκλείσει την Ρωσία και το Ιράν από την Διάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο, παρά τις υπερβολικές πιέσεις της ερασιτεχνικής διπλωματίας του Πομπέο, (υπουργού των Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Το Ξύπνημα από την Μέθη της Συρίας

Αυτές οι χώρες παλεύουν με τα μεθεόρτια πολεμικού εκτοπισμού εκατομμυρίων ανθρώπων, που η ΄Ανγκελα Μέρκελ προσκάλεσε στην Ευρώπη για τα δικά της πολιτικά σχέδια.

Το συνακόλουθο χάος απειλεί τώρα κάθε μεγάλο κέντρο πολιτικής εξουσίας στην Ευρώπη, και μπορεί να οδηγήσει σε μια νίκη των ευρωσκεπτικιστών στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο τον Μάιο.

Η πορεία σε αυτόν το δρόμο οδηγεί μόνο στο σχηματισμό, από την Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την Τουρκία, ενός κοινού στρατοπέδου με την Ινδία για αντιπαράταξη στην οικονομική και πολιτική ισχύ της Δύσης, κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Έτσι, δεν ήταν έκπληξη να βλέπεις τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να ανταλλάσει υποκριτικές χειραψίες, ψαρεύοντας εικόνες υποστήριξης, για να τις προβάλλει οίκαδε, στην προεκλογική εκστρατεία του.

Ούτε ήταν έκπληξη το θέαμα του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Γιενς Στόλτενμπεργκ, να έρπει στα πόδια της Ουάσιγκτον, για την κοινή τους αποστολή, επειδή γνωρίζει ότι εκεί βρίσκεται ο μαστός της Αμάλθειας.

Αλλά ύστερα από ένα διήμερο συζητήσεων, η διάσκεψη του Μονάχου δεν παρήγαγε καμιά διακήρυξη στόχων. Στην Βαρσοβία είχε ήδη στηθεί το σκηνικό γι’ αυτό. Ο αντιπρόεδρος Πενς έπεσε στο κενό, ως υποκατάστατο του Τραμπ. Ο υπουργός των Εξωτερικών Πομπέο φαινόταν περίλυπος και μπερδεμένος με το γιατί δεν χειροκρότησε κανείς την φτηνή και άδεια ρητορική του για το πόσο φρικώδες είναι το Ιράν.

Η επιχείρηση-Συρία είχε σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδαραβία και Κατάρ με τον δηλωμένο στόχο να δημιουργήσουν ένα κράτος-ναυάγιο από ακυβέρνητα φέουδα. Η Συρία επρόκειτο να διαμελισθεί, με καθέναν από τους συνεταίρους να αρπάζουν και από ένα κομμάτι της χώρας

Το Ισραήλ θα έπαιρνε μια λωρίδα απόκρουσης ανατολικά των Υψωμάτων Γκολάν. Η Τουρκία θα έπαιρνε το Ιντλίμπ, το Αφρίν και το Χαλέπι. Οι Κούρδοι όλη την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη. Και η Ευρώπη τους αγωγούς από την Αραβική Χερσόνησο.

Στο μεταξύ το Ιράν θα είχε αποκοπεί από την Συρία και τον Λίβανο. Η Ρωσία θα είχε πεταχτεί έξω από την ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου (παράλληλα με το πραξικόπημα στην Ουκρανία) και το κέντρο της Συρίας θα ήταν ένα θερμοκήπιο τρομοκρατίας, προς εξαγωγή σε όλη την γύρω περιοχή και πιο πέρα, με στόχευση την Ρωσία και το Ιράν.

Όλα φαίνονταν πολύ ωραία στον χάρτη.

Αλλά ήταν μια επιχείρηση στημένη σε υποθέσεις και στον λανθασμένο υπολογισμό πως κανένας δεν θα τολμήσει να αντισταθεί.

Αλλά να που ήρθε η Ρωσία τον Οκτώβριο του 2015 και τα ρέστα, δυστυχώς για τους νεοσυντηρητικούς, είναι απλά εικόνα φυγής.

΄Ηταν η Ρωσία και η Κίνα, με την κίνησή τους προς την Συρία, που ανέτρεψαν τους υπολογισμούς.

Η Ευρώπη, μόλις ξεκαθάρισε ποιες θα ήταν οι ζημιές με την συνέχιση του σχεδίου, δεν είχε πλέον κίνητρα να επιμείνει. Οι μόνοι που εξακολουθούν να επιμένουν στην στρατηγική της βαλκανιοποίησης είναι αυτοί που θα έβγαιναν κερδισμένοι: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Στο Μόναχο ήταν φανερό ότι ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ ήταν ο άνθρωπος που όλοι ζητούσαν να πλησιάσουν.

Κάθε ένας έριχνε δόλωμα. Ακόμη και οι Σαουδάραβες επενδύουν την καλύτερη κολακεία τους στον Πρόεδρο Πούτιν.

Οι ΗΠΑ έχουν ακόμη ανάγκη να προβάλλουν παγκόσμια εικόνα ισχύος, σε στήριξη του δολαρίου και της άσεμνης χρηματοπιστωτικής ασωτίας του. Το Ισραήλ ατενίζει σε ένα μέλλον όπου η μυριάδα εχθρών του έχουν νικήσει και οι Σαουδάραβες πρέπει να κυριαρχήσουν στον Σουνιτικό αραβικό κόσμο για να ηγηθούν σε πόλεμο με το Ιράν.

Η Διάσκεψη της Βαρσοβίας ήταν ένας θρίαμβος υπό την έννοια ότι οι ΗΠΑ μπορούν ακόμη να διατάξουν τους συμμάχους τους σε προσοχή και αυτοί να συμμορφωθούν. Αλλά μέχρις εκεί. Επειδή στο Μόναχο ήτανε φανερό ότι η Ευρώπη δεν αγοράζει πια ότι έχουν να πουλήσουν οι ΗΠΑ για τις σχέσεις τους.

Νάνοι της εξωτερικής πολιτικής, όπως ο Πομπέο και ο Πενς, πραγματικά εκλιπαρούσαν τον καθένα να μην υπονομεύσει το τελευταίο τους σχέδιο, να κάνουν τον κόσμο ασφαλή για το Ισραήλ και να στηρίξουν το βλακώδες σχέδιο του Τραμπ για ενεργειακή κυριαρχία των ΗΠΑ.

Σφυρίζοντας στο Μόναχο

Τελικά η όλη ιστορία του Μονάχου έμοιαζε με μια ομάδα ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν για να περάσουν σφυρίζοντας έξω από το νεκροταφείο της φθαρμένης μεταπολεμικής καθεστωτικής τάξεως. Ο Τραμπ θέλει την Ευρώπη να πληρώνει για το ΝΑΤΟ, ώστε να μην το πληρώνουμε εμείς, αλλά η Ευρώπη δεν θέλει το ΝΑΤΟ με τους όρους του Τραμπ, που την βάζουν στο σκόπευτρο της αναμέτρησής του με την Ρωσία και την Κίνα για την Συνθήκη Ενδιάμεσων Πυρηνικών ΄Οπλων (INF).
Ο Πούτιν οικοδόμησε μια μορφή του οχυρού Ρωσία, που από κάθε πρακτική άποψη είναι απόρθητο, εκτός από μιαν ολοκληρωτική πυρηνική σύρραξη που δεν θέλει κανείς –εκτός ίσως τους πιο ιδεολογικά παθιασμένους στην Ουάσιγκτον και στο Ισραήλ.

Οι αντιρρησίες είπαν τα δικά τους, αλλά τα όπλα που αποκάλυψε ο Πούτιν, στην Ομιλία του για την Κατάσταση του ΄Εθνους τον περασμένο Μάρτιο, άλλαξαν το τοπίο κατά τρόπο που υποχρεώνει σε διαφορετικές τακτικές.

Αυτά τα νέα όπλα αντιπροσωπεύουν μιαν επαναστατική αλλαγή στην οπλική τεχνολογία και ταυτόχρονα είναι φτηνά μέσα αποτροπής της περαιτέρω κλιμάκωσης. Ανταποκρίνονται στον προϋπολογισμό της Ρωσίας, περιοριζόμενο από την δημογραφική και την εσωτερική πραγματικότητα.

Επισημαίνουν ότι εμείς (οι Αμερικανοί) δεν νικάμε στην τεχνολογία. ΄Ετσι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εφαρμόζουμε πολιτικές φθοράς και να αναγκάζουμε την Ρωσία και τους συμμάχους της να ξοδεύουν χρήματα για να εξισορροπούν τις δικές μας δαπάνες.

Είναι ένα παιχνίδι που αδειάζει όλους. Αλλά είναι ευκολότερο στον Πούτιν να πείσει τους Ρώσους για τον αμυντικό χαρακτήρα της στάσης του, από το να πείσουμε εμείς για την υποστήριξη στην Αλ Κάϊντα και στους Τζιχαντιστές για να τους νικήσουν.

Και γι’ αυτό η Ευρώπη είναι τόσο απρόθυμη να ακολουθήσει τον Τραμπ στην κατάργηση της Συνθήκης INF, στην καθεστωτική αλλαγή στο Ιράν και ακόμη για το σχέδιό του για αραβικό ΝΑΤΟ. Είναι αυτοί από τους οποίους ζητά να είναι στην πρώτη γραμμή, να πληρώνουν και να μπαίνουν σε πόλεμο εναντίον των συμφερόντων τους.

Και αυτός είναι ο λόγος που κανένας δεν ήταν διαθέσιμος να ενταχτεί στο τελευταίο «συνασπισμό των προθύμων» στο Μόναχο, για την διαιώνιση του πολέμου στην Ασία. Θα ακολουθήσουν στα σχέδια του Τραμπ για την Βενεζουέλα, αυτό στρατηγικά δεν τους κοστίζει τίποτα .
Αλλά ακόμη και η Μέρκελ ξέρει ότι, υπό το φως των γεγονότων των τελευταίων τρεισήμισι χρόνων, η σωστή κίνηση για την Ευρώπη είναι να έρθει σε μια συμφωνία με την Ρωσία και το Ιράν, κρατώντας το κεφάλι σκυμμένο όσο οι ΗΠΑ έχουν τα μυαλά τους χαμένα.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Βrian Cloughly, Zero Hedge, 29-10-2018

H βρετανική Νταίηλυ Μαίηλ είναι μια υστερική φυλλάδα και αγοράζεται καθημερινά από άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που συμφωνούν μαζί της ότι οι περισσότεροι ξένοι είναι κατώτεροι από τους Βρετανούς. Προ διετίας η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κατά του Ρατσισμού αποφάνθηκε ότι η Μαίηλ και κάποιες άλλες εφημερίδες «αρέσκονται στην χρήση όρων διάκρισης και προκλητικών» και ο Πρόεδρος της Κομισιόν σχολίασε ότι  «το δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ φαίνεται να οδήγησε σε ενίσχυση του αισθήματος εναντίο ν των ξένων».
Το Μαίηλ ξέρει τους αναγνώστες του και τους λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν και ένας από τους στόχους του είναι η Ρωσία, την οποία αδιάλειπτα κακολογεί και ταπεινώνει.
Στις 23 Οκτωβρίου το κεντρικό θέμα της εφημερίδας έγραφε εγκωμιαστικά ότι  την μεθεπομένη «κάπου 50.ΟΟΟ στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα ξεκινήσουν στην Νορβηγία τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια του μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, μια μαζική επίδειξη δύναμης που έχει ήδη θορυβήσει την γειτονική Ρωσία. Η «Σύνδεση Τρίαινας 18», που θα διεξαχθεί μέχρι τις 7 Νοεμβρίου, στοχεύει στην εκπαίδευση της Συμμαχίας στην ταχεία κινητοποίηση για την υπεράσπιση ενός συμμάχου που υφίσταται επίθεση.» Ο Αμερικανικός 6ος Στόλος ανακοίνωσε ότι το αεροπλανοφόρο Χάρι Τρούμαν και αντιτορπιλικά κατευθυνομένων πυραύλων κινήθηκαν για να κυριαρχήσουν στην Νορβηγική Θάλασσα, για πρώτη φορά από το 1991.
Σύμφωνα με την Αμερικανικές Αεροπορικές Δυνάμεις Ευρώπης, τα γυμνάσια  Σύνδεση Τρίαινας χρηματοδοτούνται εν μέρει από την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Αποτροπής, και τα αμερικανικά μαχητικά αεροπλάνα F-16 με τα στρατοτάνκερ KC-135 αναπτύχθηκαν για να επιχειρούν από αεροπορική βάση στην ουδέτερη Σουηδία.
Όλα αυτά συμπίπτουν με την γραμμή της βρετανικής κυβέρνησης ότι η Ρωσία είναι απειλή για το Ηνωμένο Βασίλειο, ισχυρισμός που αποτελεί φάρσα αλλά που κερδίζει ψήφους και πουλάει εφημερίδες.
Η εφημερίδα Σαν,  ανήγγειλε τον περασμένο Ιούνιο σε κορυφαίο τίτλο: «Η Βρετανία θα στείλει μαχητικά αεριωθούμενα Typhoon στην Ισλανδία για την αντιμετώπιση της ρωσικής επίθεσης» και από τότε ο Βρετανός υπουργός Αμύνης Γκέϊβιν Γουίλιαμσον υποστηρίζει ότι «το Κρεμλίνο  συνεχίζει να μας προκαλεί σε κάθε τομέα». (Ο Γουίλιαμσον είναι το πρόσωπο που διακήρυξε τον Μάρτιο στην Βουλή: «Ειλικρινά, η Ρωσία θα πρέπει να του δίνει –θα πρέπει να βγάλει τον σκασμό», που ήταν η πιοανόητη φράση ανηλίκου που ακούστηκε στην πολιτική τα τελευταία χρόνια.
Στις 29 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι ο Γουίλιαμσον ανησυχεί  για «την αυξανόμενη ρωσική επιθετικότητα στην πίσω αυλή μας» και ότι η κυβέρνηση καταστρώνει μια  «στρατηγική άμυνας της Αρκτικής», με την ανάπτυξη 8οο κομάντος σε μιαν νέα βάση στην Νορβηγία. Σε μια συνέντευξή του «ο κ. Γουίλιαμσον υπογράμμισε ότι η Ρωσία άνοιξε εκ νέου τις βάσεις της σοβιετικής εποχής και αύξησε τον ρυθμό της δραστηριότητας των υποβρυχίων, ως απόδειξη ότι «η Βρετανία πρέπει να επιδείξει ότι είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας»
 Ο κ. Γουίλιαμσον δεν διευκρίνισε ποια «συμφέροντα» μπορεί να έχει προς  προστασίαν στην περιοχή της Αρκτικής.
Οι οκτώ χώρες με εδάφη βορείως του Αρκτικού Κύκλου είναι ο Καναδάς, η Δανία, η Φινλανδία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ρωσία, η Σουηδία και οι ΗΠΑ. Αυτές έχουν νόμιμα δικαιώματα στην περιοχή, που είναι σε έκταση διπλάσια από τις ΗΠΑ μαζί με τον Καναδά. Αλλά η Βρετανία δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα στην Αρκτική. Ούτε καν ένα αμφίβολο, όπως της Ισλανδίας, το οποίο βασίζεται στο ότι ο Αρκτικός Κύκλος περνά διαμέσου της νήσου Γρίμσεϋ, περί τα 25 χιλιόμετρα βορείως της Ισλανδίας. Το βορειότερο τμήμα του εδάφους της Βρετανίας, τα νησιά Σέτλαντ απέχουν 733 χιλιόμετρα νότια του Αρκτικού Κύκλου.


Τότε γιατί η Βρετανία  διακηρύσσει πως έχει «συμφέροντα» στην Αρκτική και πως η περιοχή είναι «στην πίσω αυλή μας»; Πως είναι δυνατόν να αισθάνεται απειλούμενη;
Το Αρκτικό Ινστιτούτο  ανέφερε τον περασμένο  Φεβρουάριο ότι « τα κείμενα της νέας ρωσικής στρατηγικής για την Αρκτική εστιάζονται στην αποτροπή του λαθρεμπορίου, της τρομοκρατίας και της παράνομης μετανάστευσης, αντί της εξισορρόπησης δυνάμεων με το ΝΑΤΟ. Αυτές οι προτεραιότητες υποδηλώνουν ότι οι στοχεύσεις ασφαλείας της Ρωσίας στην Αρκτική αποβλέπουν στην ασφάλεια της Αρκτικής ως βάσης στρατηγικών πλουτοπαραγωγικών αγαθών… Γενικά τα εγκεκριμένα από την κυβέρνηση ρωσικά  στρατιωτικά κείμενα δείχνουν μετακίνηση από τον κατηγορηματικό τόνο που χαρακτηρίζει τον ανταγωνισμό της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, σε μιαν ηπιότερη διατύπωση, με έμφαση στην ασφάλεια της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής.
Και πράγματι το όλο ζήτημα αφορά την ανάπτυξη. Στις 28 Σεπτεμβρίου γράφτηκε ότι «ένα Δανικό φορτηγό πλοίο διέσχισε επιτυχώς την ρωσική Αρκτική, σε ένα δοκιμαστικό ταξίδι, δείχνοντας ότι οι τηκόμενοι πάγοι μπορεί ενδεχομένως να ανοίξουν μιαν νέα εμπορική οδό από την Ευρώπη στην Ανατολικήν Ασία.»  Η ανάπτυξη αυτής της οδού για την διακίνηση του εμπορίου είναι εξόφθαλμα προς το  οικονομικό συμφέρον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης όσο και της Ρωσίας. Και για να επιτευχθεί  αυτή η ανάπτυξη  απαιτείται η αποφυγή συγκρούσεων στην περιοχή.
Επομένως, που είναι το πρόβλημά  σου, υπουργέ ΄Αμυνας Γουίλιαμσον;
Τον Ιανουάριο η Κίνα περιέγραψε την στρατηγική της για την Ανταρκτική, «υποσχόμενη να συνεργαστεί στενότερα με την Μόσχα, ειδικότερα για την δημιουργία ενός θαλάσσιου ανταρκτικού αντιστοίχου της χερσαίας –«μια ζώνη-ένας δρόμος»- οδού  προς την Ευρώπη. Τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι οι φιλοδοξίες τους είναι προπάντων εμπορικές και οικολογικές –όχι στρατιωτικές. Δεν μπορεί να γίνει σαφέστερο ότι Ρωσία και Κίνα θέλουν την Αρκτική να είναι μια κερδοφόρα εμπορική οδός, ενώ συνεχίζουν τις έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου, αερίου και ορυκτών.
Όπως επεσήμανε η Sabena Siddigi στους Asia Times, «Η Κίνα έχει κάθε λόγο για την ανάπτυξη αυτών των περιοχών και τα συμφέροντά της συγκλίνουν με της Ρωσίας αφού έχει μια μεγάλη επένδυση στο έργο παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Γιαμάλ της Ρωσίας, το οποίο θα παράγει σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια τόνους υγροποιημένου αερίου τον χρόνο. Μόλις η θαλάσσια οδός της Αρκτικής τεθεί σε πλήρη λειτουργία το έργο της Γιαμάλ μπορεί να διπλασιάσει το μερίδιο της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου. Η τήξη των πάγων στην Ανταρκτική προικοδότησε επίσης την Ρωσία με μεγαλύτερη πρόσβαση σε ορυκτά και άλλες πολύτιμες πηγές πλούτου.
Μαντέψτε ποιος δεν θέλει την ευδοκίμηση Ρωσίας και Κίνας.
Για την ανάπτυξη της Αρκτικής απαιτείται ειρήνη και σταθερότητα. Θα ήταν αδύνατο να αποκομισθούν τα οφέλη της νέας θαλάσσιας οδού και  πιθανώς του τεράστιου ενεργειακού και ορυκτού πλούτου εάν επρόκειτο να εκδηλωθούν εκεί συρράξεις. Είναι επομένως φανερό πως ειρήνη και ηρεμία αντί στρατιωτικής αντιπαράθεσης εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας.
Αλλά ο Βρετανός υπουργός Αμύνης επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στην Αρκτική, «εάν θέλουμε να προστατεύουμε τα συμφέροντά μας σε αυτό που είναι ουσιαστικά η δική μας πίσω αυλή». Και σε αυτό έχει την υποστήριξη της Επιτροπής Αμύνης της Βουλής, η οποία ανακοίνωσε ότι « Η ανανεωμένη εστίαση του ΝΑΤΟ στον Βόρειο Ατλαντικό  είναι ευπρόσδεκτη και η κυβέρνηση θα πρέπει να δεχτεί συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία που επέδειξε η Βρετανία σε αυτό το πεδίο.»
Το ΝΑΤΟ ψάχνει συνεχώς για προφάσεις  για να εντρυφά σε στρατιωτική δράση (όπως το εννεάμηνο βομβαρδιστικό όργιο, με το οποίο κατέστρεψε την Λιβύη). Και η στραμμένη προς την Αρκτική τρέχουσα «Τρίαινά» του είναι ένας ακόμη πυρρίχιος  χορός, που αποβλέπει να κλιμακώσει την ένταση.

Η στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ προετοιμάζεται για πόλεμο στην Αρκτική και εσκεμμένα προκαλεί την Ρωσία, διεξάγοντας μαζικά γυμνάσια υψηλής στρατιωτικής τεχνολογίας, συνεχώς πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Αλλά το Πεντάγωνο και το υποκατάστημά του στις Βρυξέλλες καλά θα κάνουν να είναι πολύ προσεκτικοί.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Finian Cunningham, Strategic Culture, 18-10-2018
«Ασφαλώς και είναι μετριοπαθής ο διάδοχός μας. Επέτρεψε στις γυναίκες να οδηγούν»

[ Η επιλογή προβολής του πιο κάτω άρθρου, πεπειραμένου παρατηρητή και αναλυτή της τρέχουσας ανθρώπινης ιστορίας, οφείλεται στο ότι μόνος αυτός διέγνωσε την ανάγκη να προσφέρει μια πολύτιμη υπηρεσία αφύπνισης και συνειδητοποίησης ευρύτατου τμήματος του διεθνούς κοινού.  Κοινού το οποίο, σε κατάσταση πνιγμού αναγκών, εθισμού στον περιβάλλοντα εξωφρενισμό και  υπό συνεχή πλύση εγκεφάλου, ακούει και βλέπει εικονογραφημένο το ελεγχόμενο αφήγημα της εξουσίας, με ίσως κάποιον διαφεύγοντα αντίλογο, χωρίς να καταγράφει, να επεξεργάζεται και να διαμορφώνει προσωπική κρίση και στάση απέναντι σε διαφαινόμενα «τέρατα και σημεία». Όπως, από την μια πλευρά, η «ανθρωπιστική» ισοπέδωση της Σερβίας με καρκινογόνες βόμβες με στοιχεία Ουρανίου, οι εκατόμβες πειρατικών «ανθρωπιστικών» πολέμων σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Αφγανιστάν, η τριετής γενοκτονία στην Υεμένη, η εβδομαδιαία σφαγή Παλαιστινίων στην Γάζα, οι τηλεκατευθυνόμενες δολοφονίες με «drones” κ.ο.κ . Και από την άλλη, το δακρύβρεκτο προπαγανδιστικό θέατρο πληρωμένων δουλεμπορικών ΜΚΟ του συστήματος Σόρος και Σια, για «πνιγόμενους πρόσφυγες» η για τα  «θύματα χημικών βομβαρδισμών του Άσαντ στην Συρία», ή για την καταπίεση σεξουαλικών μειονοτήτων κ.λ.π. Σημεία και τέρατα προκλητικής εγκληματικότητας και υποκρισίας, που σε προηγούμενες εποχές θα επέφεραν συγκλονισμούς και ανατροπές.                                                                                               Η θεραπευτική προσφορά του άρθρου συνίσταται στην παραστατική ανάδειξη και εντύπωση στην συνείδηση του αναγνώστη της εξελισσόμενης πλήρους ανατροπής πανάρχαιων αξιών, αρχών δικαίου και ηθικής και κανόνων συνύπαρξης των εθνών και του κοινωνικού συμβολαίου συμβίωσης και την βίαιη υποκατάσταση τους, με την επιβολή, ως του αυτονόητου φυσιολογικού πλαισίου ανθρώπινης διαβίωσης, του ενός και μοναδικού κανόνα και νόμου, του  Δικαίου του Ισχυροτέρου, στον νέο κόσμο της Ζούγκλας. Εκ των πραγμάτων, το παρόν κείμενο προβάλλει στον αναγνώστη το προαιώνιο δίλημμα της θεμελιακής επιλογής.]

Παρουσίαση : Μιχαήλ Στυλιανού

Δυο εξαφανίσεις και δυο πολύ διαφορετικές αντιδράσεις από Δυτικές κυβερνήσεις, που εξεικονίζουν το μέτρο της υποκρισίας τους.
Όταν ο πρώην Ρώσος κατάσκοπος Σεργκέι Σκρίπαλ εξαφανίστηκε (μετά την θαυματουργή νοσηλεία του) στην Βρετανία, επιβλήθηκαν αμέσως ποινικά μέτρα σε βάρος της Ρωσίας από την βρετανική κυβέρνηση και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Αντίθετα οι Δυτικές κυβερνήσεις εξαντλούνται σε αυτοσυγκράτηση έναντι της Σαουδικής Αραβίας για την αποτρόπαιη και τεκμηριωμένη υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.
Η κατακραυγή των Δυτικών κυβερνήσεων και ΜΜΕ για την υπόθεση Σκρίπαλ ήταν εκκωφαντική και οδήγησε στην απέλαση πολλών δεκάδων Ρώσων διπλωματών από τις ΗΠΑ και 28 άλλες χώρες, στηριζόμενη σε αναπόδεικτους βρετανικούς ισχυρισμούς, ότι το Κρεμλίνο αποπειράθηκε να δηλητηριάσει έναν εξόριστο κατάσκοπο με  ένα θανατηφόρο χημικό παρασκεύασμα. Η κυβέρνηση Τραμπ επιδείνωσε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας επικαλούμενη την υπόθεση Σκρίπαλ.
Οι κατηγορίες του Λονδίνου σε  βάρος της Μόσχας διακρίνονταν για την αχαλίνωτη εικοτολογία (« είναι υψηλά πιθανό ότι…») και τους τραβηγμένους υπαινιγμούς. Κανένα επαληθεύσιμο στοιχείο για το τι συνέβη στον Σεργκέι Σκρίπαλ και την θυγατέρα του  Τζούλια δεν παρουσιάστηκε από τις βρετανικές αρχές. Ο ισχυρισμός τους ότι ο Πρόεδρος Πούτιν ενέκρινε την αποστολή εκτελεστών, εφοδιασμένων με νευροτοξική ουσία, στηρίζεται σε απλή εικασία.
Το μόνο που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι οι βρετανικές αρχές εξαφάνισαν τους Σκρίπαλ από την κοινή θέα και επαφή, εδώ και επτά μήνες, μετά το επεισόδιο της υποτιθέμενης δηλητηρίασης στο Σώλσμπερυ στις 4 Μαΐου.
Οι ρωσικές αρχές και συγγενείς της οικογένειας συνάντησαν συστηματική άρνηση  για οποιαδήποτε επαφή στο Λονδίνο με τους Σκρίπαλ, πατέρα και κόρη, σε πείσμα περισσότερων από 60 διαβημάτων της Μόσχας, σύμφωνων με το Διεθνές Δίκαιο και του γεγονότος ότι η Τζούλια Σκρίπαλ είναι υπήκοος της Ρωσικής Ομοσπονδίας με προξενικά δικαιώματα.
Αποτελεί καταισχύνη ότι, στην βάση ενός τόσο ισχνού στρώματος πάγου «στοιχείων», οι Βρετανοί όρθωσαν ένα ποινικό οικοδόμημα  σε βάρος της Μόσχας, επαναπαυόμενοι σε μια διεθνή εκστρατεία κυρώσεων και διπλωματικών απελάσεων.
Συγκρίνετε τώρα αυτήν την βεβιασμένη αντίδραση, την βιαία   υπέρ-αντίδραση μάλιστα, με το πώς οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς και άλλες Δυτικές κυβερνήσεις βραδυπορούν και διστάζουν να αντιδράσουν έναντι της Σαουδικής Αραβίας για την υπόθεση Κασόγκι.
΄Υστερα από δύο σχεδόν εβδομάδες μετά την είσοδο του Τζαμάλ Κασόγκι στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, το Σαουδικό καθεστώς τελικά αυτήν την εβδομάδα ομολογεί ότι σκοτώθηκε μέσα στο οίκημα –αλλά, ισχυρίζονται, «σε μιαν ανάκριση που πήγε στραβά».
Τουρκικές και αμερικανικές υπηρεσίες είχαν υποστηρίξει νωρίτερα ότι ο Κασόγκι βασανίστηκε και δολοφονήθηκε μέσα στο Σαουδικό προξενείο από δεκαπενταμελή ομάδα εκτελεστών, σταλμένη από την Ριάντ.
Ακόμη πιο παραστατικά, υποστηρίζεται πως το σώμα του Κασόγκι κατακρεουργήθηκε από τους δολοφόνους με χασαποπρίονο και τα τεμάχια μεταφέρθηκαν, μέσα σε κιβώτια, από το προξενείο στην Σαουδική Αραβία, με δύο ιδιωτικά αεριωθούμενα της Σαουδικής  βασιλικής οικογένειας.
Και επιπλέον, Τούρκοι και Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι το όλο βάρβαρο σχέδιο για την δολοφονία του Κασόγκι είχε καταστρωθεί με διαταγή των κορυφαίων Σαουδαράβων ιθυνόντων, εννοώντας τον Διάδοχο Μωχαμέντ Μπιν Σαλμάν. Η τελευταία επινόηση από την Ριάντ είναι να ενοχοποιήσουν «ανεξέλεγκτους δολοφόνους» και να απαλλάξουν το παλάτι από κάθε ενοχή.
Στο γεγονός ότι ο 59χρονος Κασόγκι ήταν νόμιμος κάτοικος ΗΠΑ και σχολιογράφος της Ουάσιγκτον Ποστ οφείλεται αναμφίβολα το γεγονός ότι η υπόθεσή του έτυχε τόσο ευρείας προβολής στα Δυτικά ΜΜΕ. Χιλιάδες άλλων θυμάτων της Σαουδικής εκδικητικότητας εξαφανίζονται στην ρουτίνα της Δυτικής αδιαφορίας.
Ωστόσο, παρά τη φρικιαστική και καταδικαστική της Σαουδικής Μοναρχίας υπόθεση Κασόγκι, η αντίδραση της αμερικανικής, της βρετανικής και άλλων κυβερνήσεων ήταν επαίσχυντη.
Ο Πρόεδρος Τραμπ εκραύγασε ότι «θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες» για το Σαουδικό καθεστώς εάν αποδειχτεί ένοχο για την δολοφονία του Κασόγκι. Αλλά γρήγορα κατέβασε τους τόνους, λέγοντας ότι τα συμβόλαια δισεκατομμυρίων (110 δις) δολαρίων για όπλα με το πετρελαιοφόρο βασίλειο δεν θα ακυρωθούν. Τώρα ο Τραμπ φαίνεται να πηγαίνει για συγκάλυψη, προβάλλοντας το μύθευμα ότι η δολοφονία του Κασόγκι ήταν έργο «ασύδοτων δολοφόνων».
Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση συνιστώντας «μιαν αξιόπιστη έρευνα» της εξαφάνισης Κασόγκι. Αλλά πέραν της σκληρά ηχούσας ρητορικής κανένα από τα ευρωπαϊκά κράτη δεν έκανε νύξη για οποιεσδήποτε συγκεκριμένες κυρώσεις, όπως ακυρώσεις συμβολαίων πώλησης όπλων, ή για απελάσεις διπλωματών.
Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τρουντώ δήλωσε πως είναι «περίφροντις» για τους φρικτούς ισχυρισμούς  περί τον φόνο του Κασόγκι, αλλά επανέλαβε ότι η κυβέρνησή του δεν θα ακυρώσει το συμβόλαιο 15 δισεκατομμυρίων για την πώληση οχημάτων μάχης στην Ριάντ.
Οι κυβερνώντες στη Σαουδαραβία απείλησαν μάλιστα με  αντίποινα σε κυρώσεις των Δυτικών κυβερνήσεων.
Οι Σαουδικές διαψεύσεις της επίσημης ενοχής εμφανίζονται σαν θρασύτατη περιφρόνηση κάθε λογικής και αποχρωσών ενδείξεων ότι ο Κασόγκι πράγματι δολοφονήθηκε μέσα στο κτίριο του προξενείου με διαταγή κορυφαίων Σαουδαράβων ιθυνόντων.
Μια πολυτελής  διεθνής διάσκεψη επενδυτών στην Ριάντ αυτήν την εβδομάδα μποϋκοτάρεται από κορυφαίες επιχειρηματικές προσωπικότητες, από την Παγκόσμια Τράπεζα, την Τζ. Μπι. Μόργκαν, Βρετανικών Επενδύσεων και παγκόσμιες φίρμες, όπως η Φορντ και η Uber και μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τραμπ έχει αποκρούσει συστάσεις για μέτρα τιμωρίας. ΄Εχει δηλώσει πως αμερικανικές θέσεις εργασίας και κέρδη εξαρτώνται από την Σαουδική αγορά όπλων. Περί τα 20% όλων των αμερικανικών πωλήσεων όπλων υπολογίζεται πως πηγαίνουν στον Οίκο των Σαούδ. Τίτλος των Τάϊμς της Νέας Υόρκης διαλαλούσε αυτή την εβδομάδα : «Αυτό που προέχει περήφανα είναι το Σαουδικό παζάρι του Τραμπ».
Ο Λευκός Οίκος του Τραμπ θα εκπροσωπηθεί αυτή την εβδομάδα στην επενδυτική διάσκεψη της Σαουδαραβίας –που βαφτίστηκε «Το Νταβός της Ερήμου»- από τον υπουργό των Οικονομικών Στήβεν Μνούχιν. Εδήλωσε πως συμμετέχει παρά τους βαρείς ισχυρισμούς σε βάρος των ιθυνόντων.
Ασφαλώς το ζήτημα στην προκείμενη περίπτωση είναι η ανοχή των Δυτικών κυβερνήσεων απέναντι στην Σαουδική Αραβία και τον λεγόμενο «μεταρρυθμιστή» διάδοχο του θρόνου της. Είναι εντυπωσιακό πόση ανεξάντλητη ευπιστία η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Οτάβα και άλλοι διαθέτουν για τους δεσπότες της Σαουδικής Αραβίας, που όπως φαίνεται έχουν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω σε μιαν θηριώδη δολοφονία.
Όταν όμως πρόκειται για την Ρωσία και για σουρεαλιστικούς και αναπόδεικτους ισχυρισμούς ότι το Κρεμλίνο ενέχεται για μιαν αλλόκοτη συνωμοσία δολοφονίας με δηλητήριο, όλες οι ίδιες Δυτικές κυβερνήσεις παραμερίζουν κάθε λογική και ευπρέπεια και εξαπολύουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, βασιζόμενες σε φανταχτερές, κούφιες εικασίες. Η κραυγαλέα υποκρισία αυτής της συμπεριφοράς κατεδαφίζει κάθε προσποίηση ακεραιότητας η προσήλωσης σε αρχές.
Και εδώ έχουμε μιαν άλλη σχέση μεταξύ των υποθέσεων Σκρίπαλ και Κασόγκι: Οι Σαουδάραβες αναμφίβολα έλαβαν υπό σημείωση πως η κυβέρνηση της Βρετανίας έδειξε απόλυτη αδιαφορία και περιφρόνηση για το Διεθνές Δίκαιο  με την ντε φάκτο απαγωγή του Σεργκέι και της Τζούλιας Σκρίπαλ. Εάν οι Εγγλέζοι μπορούν να διαπράττουν ατιμωρητί μιαν τόσο βαριά παρανομία, τότε                              – προφανώς σκέφτηκαν οι Σαουδάραβες- κανείς δεν θα νοιαστεί ιδιαίτερα  εάν εξαφανίσουμε τον Κασόγκι.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Alex Gorka, Strategic Culture, 13-10-18

[To ιδιαίτερα ενδιαφέρον και διαφωτιστικό, για τους πολίτες και γενικώς τους κατοίκους αυτής της χώρας, κατωτέρω άρθρο στρατηγικού αναλυτή, καταγράφει μεθοδικά τις προτάσεις, τις ενέργειες και τα μέτρα με τα οποία δαιμόνιοι ευρεσιτέχνες αλχημιστές της εθνικής στρατηγικής και διπλωματίας μεταμορφώνουν την Ελλάδα σε «αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Μεσόγειο» (κατά τον ορισμό του συντάκτη) και αυτό σε συνθήκες απειλουμένης έκρηξης πολέμων  και όταν η στοχευόμενη Ρωσία επιδεικνύει υπερηχητικούς διηπειρωτικούς πυραύλους και πυρηνικές υπερηχητικές τορπίλες ικανές να κονιορτοποιήσουν λιμένες και πόλεις μαζί. Η κατάληξη του αρθρογράφου ηχεί κάπως σαν κώδωνας προειδοποίησης.]

Παρουσίαση : Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Έλληνας υπουργός Αμύνης Πάνος Καμένος επισκέφτηκε τις ΗΠΑ στις 9 Οκτωβρίου για να κάνει δυο προτάσεις που θα άλλαζαν πολλά εάν γίνουν δεκτές: Μια νέα Βαλκανική Αμυντική Συμμαχία και σημαντική επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα. Προτείνει την εγκατάσταση τριών  αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Λάρισα, στον Βόλο και στην Αλεξανδρούπολη σε περισσότερο μόνιμη βάση. Η προτεινόμενη Βαλκανική Αμυντική Συμμαχία, με προορισμό να περιορίσει την «ρωσική επιρροή», θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την  ΠΓΔΜ («Μακεδονία»), την Αλβανία, την Βουλγαρία και αργότερα την Σερβία. «Θέλω να διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα θεωρείς τις Ηνωμένες Πολιτείες έναν στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο… τον μοναδικό, τολμώ να πω,» δήλωσε κατά την συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Αμύνης Τζέιμς Μάτις. «Θα ήταν σημαντικό για την Ελλάδα να αναπτύξουν στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα σε πιο μόνιμη βάση, όχι μόνο στον κόλπο της Σούδας αλλά και στην Λάρισα, στον Βόλο και στην Αλεξανδρούπολη», πρόσθεσε.
Την άνοιξη του 2018, οι ΗΠΑ άρχισαν να χρησιμοποιούν την ελληνική αεροπορική βάση της Λάρισας για τις αποστολές ιπταμένων ρομπότ (drones). Το πρόγραμμα της έλληνο-αμερικανικής αμυντικής συνεργασίας περιλαμβάνει  την επέκταση της συμφωνίας για την χρήση της αμερικανικής ναυτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη, την αναβάθμιση των μαχητικών F16 της ελληνικής αεροπορίας και τα σχέδια για την εγκατάσταση μιας δεύτερης στρατιωτικής βάσης στην νότια Κρήτη. Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα συζητούν, ‘όπως αναφέρεται, την εγκατάσταση μιας άλλης βάσης στη νήσο Κάρπαθο στο νότιο Αιγαίο, μεταξύ Ρόδου και Κρήτης. Τα σχέδια προβλέπουν την εγκατάσταση στην Κάρπαθο αμερικανικών αντιαεροπορικών συστημάτων  Patriot  και μαχητικών αεροπλάνων  F-22 Raptor. Αμερικανικά μαχητικά F-35 θα εγκατασταθούν στον Βόλο, F-16 στην Ανδραβίδα, ενώ τα F-15 είναι ήδη στην αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη.
Καθώς η (αμερικανική) σχέση με την Τουρκία εξακολουθεί να χειροτερεύει, η Ελλάδα αποκτά σημαντικότερο στρατιωτικό ρόλο για τις ΗΠΑ στην Μεσόγειο όσο και για την  περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. Η Γουώλ Στρητ Τζέρναλ έγραφε τον περασμένο μήνα ότι  « οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές  διεξάγουν συνομιλίες για την επέκταση των επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων την χρήση περισσοτέρων αεροπορικών και ναυτικών βάσεων εκεί, σηματοδοτώντας μια ενδεχόμενη κίνηση προς την ανατολική Μεσόγειο εν μέσω αυξανομένων εντάσεων με την Τουρκία». Σύμφωνα με την πηγή, Αμερικανοί αξιωματούχοι που είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα πριν το δημοσίευμα δήλωσαν ότι τόσο η  ελληνική κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση ήσαν υπέρ της ενίσχυσης των στρατιωτικών δεσμών με τις ΗΠΑ. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Τζόζεφ Στάνφορντ πιστεύει ότι  «η γεωγραφική θέση της Ελλάδας και οι εδώ ευκαιρίες είναι πολύ σημαντικές».
Μια στρατιωτική συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, Συμμαχία Ανατολικής Μεσογείου ( EMA)  έχει ήδη σχηματιστεί. Ελλάδα και Ισραήλ έχουν στήσει μιαν αμυντική συνεργασία από το 2015. Οι στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ επίσης διευρύνονται. Μετά από μια τριμερή διάσκεψη στην Λάρνακα τον Ιούνιο οι επικεφαλής της άμυνας των τριών χωρών υποσχέθηκαν να επεκτείνουν την συνεργασία τους στην ηλεκτρονική ασφάλεια, στα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και τις επιχειρήσεις διάσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τρεις επίσης επισκέφθηκαν μαζί τις ΗΠΑ τον Μάιο. Τον περασμένο μήνα οι ΗΠΑ άνοικαν την πρώτη μόνιμη βάση τους στο Ισραήλ.
Οι ΗΠΑ μετέβαλαν πρόσφατα την πολιτική τους στην Συρία, περιλαμβανομένης της στήριξης στους Κούρδους που τόσο θυμώνει την ΄Αγκυρα. Με τον πόλεμο των δασμών και των κυρώσεων που έχουν κινήσει κατά την Αγκύρας, φαίνεται πως δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Οι ΗΠΑ εξετάζουν μόνιμες περικοπές της παρουσίας τους στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στην νότια Τουρκία, ένα στρατηγικό σημείο για τις επιχειρήσεις τους στην Συρία.  Αυτή είναι μια πραγματική δυνατότητα καθώς αρκετοί φιλοκυβερνητικοί Τούρκοι δικηγόροι υπέβαλαν μηνύσεις εναντίον αξιωματικών της αμερικανικής αεροπορίας που  έχουν σχέση με την αμερικανική βάση, υποστηρίζοντας ότι συνδέονται με αυτούς που οργάνωσαν το τουρκικό αντικυβερνητικό πραξικόπημα του 2016.
 Η Ελλάδα θέλει να γίνει η Αλεξανδρούπολη διακομιστικό κέντρο που θα εξάγεται από το Ισραήλ μέσω Κύπρου, Κρήτης, Ελλάδας και Ιταλίας. Η διαδρομή θα παρακάμπτει την Τουρκία, η οποία είναι αμετακίνητη  στην θέλησή της να εμποδίσει ένα τέτοιο σενάριο. Υποστηρίζει ότι μέρος της  ΑΟΖ της Κύπρου είναι υπό την τουρκική δικαιοδοσία. Μια σύγκρουση είναι δυνατή και οι εταίροι της Συμμαχίας Ανατολικής  Μεσογείου θέλουν τις ΗΠΑ στο πλευρό τους. Η Αμερική τους χρειάζεται συμμάχους επίσης, καθώς επιχειρεί να ενισχύσει την επιβολή της στην Μέση Ανατολή. Η Λιβύη είναι μεταξύ των χωρών που θέλει να ελέγξει, απωθώντας την Ρωσία. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη στρατιωτικής υποστήριξης, κυρίως βάσεων, καθώς αποφάσισαν να παραμείνουν στην Συρία. «εως ότου το Ιράν αποσύρει τις δυνάμεις του». Η αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Συμμαχίας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ με τις ΗΠΑ δεν αντικατοπτρίζει τίποτε άλλο από προετοιμασίες πολέμου.
Το καλοκαίρι η Ελλάδα απέλασε δύο Ρώσους διπλωμάτες, με την κατηγορία ότι προσπαθούσαν να ενσταλάξουν αντίθεση στην συμφωνία  (των Πρεσπών),προκειμένου να εμποδιστεί η ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Συνεπόμενα, ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ ακύρωσε μιαν προγραμματισμένη επίσκεψη στην Αθήνα. ΄Ολες αυτές οι τάσεις και τα συμβάντα συνθέτουν ένα ορισμένο πλαίσιο πριν από την προγραμματισμένη για τις 7 Δεκεμβρίου  επίσκεψη του ΄Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ρωσία ( είχε σχεδιαστεί προηγουμένως για τις 12 Δεκεμβρίου). Οι δυο χώρες υπήρξαν πάντοτε φίλοι  και στενοί συνεργάτες στο παρελθόν, αλλά τα ανακοινωθέντα σχέδια να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Μεσόγειο αποτελούν πηγή ανησυχίας και όχι μόνο για την Μόσχα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αποκαλυπτικές πληροφορίες για το σχέδιο διανομής πλουτοπαραγωγικών και στρατηγικών περιοχών μεταξύ ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας.


Μιχαήλ Στυλιανού 15-9-2018

Η  πρόσφατη μεταστροφή  του Προέδρου Τραμπ από την αρχική πρόθεση απαλλαγής από την επταετή πόλεμο  στην Συρία, στην εκδηλούμενη τώρα απόφαση για συνέχιση αυτού του πολέμου επ’ αόριστον, έχει ως τελικόν αντικειμενικό σκοπό τον διαμελισμό της χώρας και διανομή μεγάλου μέρους της επικράτειάς της και του φυσικού πλούτου της μεταξύ συμμάχων.
Την πληροφορία προβάλλουν οι Τάϊμς της Ασίας, σε  ανταπόκριση από την Καλιφόρνια της Δρ. Χριστίνας Λιν, ειδικής σε θέματα εξωτερικής  πολιτικής και ασφάλειας, με μακρά πείρα συνεργασίας με τα αμερικανικά υπουργεία Αμύνης και Εξωτερικών και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Η εποπτεία της εστιάζεται  τελευταία στις σχέσεις Κίνας-Μέσης Ανατολής-Μεσογείου.
Την ανατροπή των ειρηνευτικών προθέσεων του Προέδρου Τραμπ στο Συριακό -διακηρυγμένων προεκλογικά και υποδηλωμένων και κατά την συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ελσίνκι- πλειάδα εγκύρων Αμερικανών αναλυτών αποδίδει σε ασφυκτική πίεση και εκβιασμούς από τον κλοιό νεοσυντηρητικών που τον περιβάλλει και από τους στενούς οικογενειακούς και εκλογικούς δεσμούς του με χρυσοκάνθαρους παράγοντες του εβραϊκού λόμπυ.
Θερμός υποστηρικτής του, ο γνωστότατος δημοσιολόγος Πάτρικ Μπιουκάναν, διαπιστώνει, σε πρόσφατο άρθρο του, ότι ο Πρόεδρος πέρασε στο στρατόπεδο των νεοσυντηρητικών (όπως χαρακτηρίζεται συνοπτικά  κυρίαρχο τμήμα της αμερικανικής «πολιτικής ελίτ», από πρώην Τροτσκιστές, εβραϊκής κυρίως καταγωγής).
Την ριζική μεταστροφή του  στο Συριακό ο Πρόεδρος Τραμπ φρόντισε να γνωστοποιήσει μέσω των γνωστών μηνυμάτων Τουίτερ, με κλιμακούμενης οξύτητας απειλές κατά την συριακής κυβέρνησης, πρώτα κατά της χρήσης χημικών στην επίθεση κατά του προγεφυρώματος της Αλ Κάϊντα στο Ιντλίμπ και στην συνέχεια απλά εναντίον κάθε  βομβαρδισμού του τελευταίου οχυρού των Τζιχαντιστών με θύματα αμάχους.
Του  Αμερικανού  Προέδρου είχε προηγηθεί ο Σύμβουλός του σε θέματα Ασφάλειας κ.Τζων Μπόλτον, με απρόκλητα τελεσίγραφα κατά της χρήσης χημικών όπλων, που σηματοδότησαν την σχετική συμφωνική συναυλία των συστημικών ΜΜΕ αλλά και τις αποκαλυπτόμενες  -με  βιντεογράφηση- προετοιμασίες «Επιχείρησης Ψευδούς Σημαίας», από Λευκά Κράνη και τρομοκράτες στο Ιντλίμπ.
Ο κ. Τζον Μπόλτον έχει μακρύ ιστορικό και εδραιωμένη φήμη  ακούραστου υπερασπιστή των συμφερόντων των πολεμικών βιομηχανιών και υπηρεσιών, και δημοφιλέστατου ομιλητή  συγκεντρώσεων μεγάλων και ισχυρών εβραϊκών οργανώσεων.
Η κ. Χριστίνα Λιν στο άρθρο των Άσιαν Τάϊμς, επικαλείται τον Βόλφγκαγκ Μυλμπέργκερ, ειδικό των σχέσεων Ε.Ε.-Μέσης Ανατολής  να δηλώνει ότι «το Ιντλίμπ είναι οχυρό με ενδεχομένως περισσότερους από 100.000 πολεμικά ψημένους  Τζιχαντιστές , που κρύβονται ανάμεσα σε άμαχους πολίτες»                           
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει ότι η επαρχία του Ιντλίμπ είναι άντρο της Αλ-Κάϊντα και καταφύγιο  Τζιχαντιστών από 100 και πλέον χώρες, ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία καλούν την Γερμανία να συμμετάσχει στους σχεδιασμένους βομβαρδισμούς εναντίον της Συρίας, μόλις ο Μπάσαρ Αλ Άσαντ δώσει το πράσινο φως «βομβαρδίζοντας με χημικά».
Η Χριστίνα Λιν απορεί γιατί να πιστεύει η Ουάσιγκτον πως ο ΄Ασαντ θα προκαλέσει εσκεμμένα συμμαχικούς βομβαρδισμούς της χώρας του, αφού βρίσκεται στον επίλογο του νικηφόρου πολέμου κατά των τρομοκρατών. Αλλά είναι φανερό, σημειώνει, ότι η Ουάσιγκτον προτίθεται να εμποδίσει την Συρία να ανακτήσει την κυριαρχία της στο Ιντλίμπ.

Το Σχέδιο Διαμελισμού και διανομής
Και εδώ η αρθρογράφος έρχεται στην εξήγηση του όλου αινίγματος. Αναφέρει ότι η Rand Corporation, μια από τις λεγόμενες «δεξαμενές σκέψης», (δηλαδή επιτελεία σχεδιασμού και υπαγόρευσης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής), έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο διανομής της επικράτειας της Συρίας, που εκχωρεί στις ΗΠΑ το Βόρειο-Ανατολικό τμήμα της χώρας, στην Τουρκία το Βόρειο-Δυτικό, στο Ισραήλ και την Ιορδανία το Νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας και στην Ρωσία και στο Ιράν την παράκτια περιοχή και μεγάλο μέρος της συριακής ερήμου…
Η αμερικανική ζώνη θα περιλαμβάνει τις πετρελαιοπηγές,  οι οποίες προ του πολέμου απέδιδαν τα 90% της συριακής παραγωγής πετρελαίου, ενώ στον έλεγχο του Ισραήλ θα περιέλθουν τα  υπόγεια αποθέματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στα Υψώματα του Γκολάν, μέρος των οποίων κατέχει παράνομα. Ο έλεγχος του Ιντλίμπ από την Τουρκία, ως ασφαλές άσυλο τρομοκρατών, θα εξασφαλίσει την συνεχή πίεση επί της συριακής κυβέρνησης, ενώ μια διαμελισμένη Συρία θα είναι ανίσχυρη και θα αδυνατεί να προσφέρει βιώσιμο ορμητήριο στο Ιράν και στην Εσμπολά κατά του Ισραήλ…
Τις πληροφορίες για την απόφαση εφαρμογής αυτού του σχεδίου επιβεβαιώνουν οι προ δεκαημέρου αποκαλύψεις αραβικών πηγών, που δεν διαψεύσθηκαν από επίσημες αμερικανικές και συριακές πηγές, για πρόσφατη μυστική επίσκεψη υψηλών αξιωματούχων αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στον Σύρο Πρόεδρο ΄Ασαντ, με πρόταση αμερικανικής απόσυρσης από την Συρία υπό τρεις όρους, τους οποίους αυτός απέρριψε.
Πρώτος όρος ήταν η σύναψη σύμβασης για την εκχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης συριακών πηγών πετρελαίου της Βόρειο-Ανατολικής Συρίας στην αμερικανική εταιρεία  Exxon-Mobil.
Δεύτερος όρος ήταν η αποχώρηση των δυνάμεων του Ιράν από την συριακή επικράτεια, ή περιορισμός τους στο Νότιο-Δυτικό τμήμα της χώρας.
Και ο τρίτος όρος ήταν να γνωστοποιηθούν στην αμερικανική πλευρά όλα τα στοιχεία των αιχμαλωτισμένων ή επισημασμένων από τις συριακές υπηρεσίες τρομοκρατών ξένης προέλευσης.
(Ο τελευταίος όρος πιθανώς εξηγείται από πληροφορίες των αλογόκριτων μέσων κοινωνικής επικοινωνίας περί  εκατοντάδων ίσως αιχμαλώτων πρακτόρων, εκπαιδευτών και οπλιτών «συμμαχικών δυνάμεων.»)
Την δημοσίευση αυτών των αποκαλύψεων, που συνέπεσε με την κλιμάκωση των προετοιμασιών για «συντριπτική αυτή τη φορά» συμμαχική επίθεση κατά της Συρίας (Μπόλτον), ακολούθησε αιφνίδια επίσκεψη του Ιρανού υπουργού Αμύνης στην Δαμασκό και συμφωνία συντονισμένης απάντησης σε ενδεχόμενη εχθρική επιδρομή.

Η Βρετανική Συνεισφορά

Στην προετοιμασία του διεθνούς κλίματος υποδοχής μιας τέτοιας συμμαχικής (Νατοϊκής) επίθεσης, η Βρετανία της Τερέζας Μέϊ συνεχίζει την προβολή του σε στυλ «Αστερίξ» κατασκοπευτικού  Σίριαλ «Νόβιτσοκ», με πρώην Ρώσο κατάσκοπο που δολοφονείται μετά θυγατέρας, με δραστικότατο ρωσικό χημικό παρασκεύασμα, αλλά επιζεί και απάγεται –μετά της Ρωσίδας θυγατέρας- (από τις βρετανικές υπηρεσίες) εις άγνωστο σημείο του πλανήτη και την μετά εξάμηνο επισήμανση των δραστών, «εντολοδόχων του Πούτιν», που αποκαλύπτονται απλοϊκοί και ανίδεοι Ρώσοι τουρίστες ,σε δημόσια ανάκρισή τους από την διευθύντρια του διεθνούς ρωσικού δικτύου Russia Today.
Κραυγαλέα επιδίωξη του βρετανικού κατασκοπευτικού αφηγήματος είναι να προβληθεί και η Μόσχα, δίπλα στην Δαμασκό, δολοφόνος της ανθρωπότητας με χημικά και άρα στερημένη ηθικού κύρους για να αντιταχθεί στην συμμαχική επίθεση κολασμού της Συρίας, με βέτο στον ΟΗΕ και αμυντική συμπαράταξη, σαν σύμμαχος και προσκεκλημένη της Συρίας. Παλαιά αλλά παρηκμασμένη η τέχνη της ψευδούς σημαίας στην κάποτε θαλασσοκράτειρα.

Οι Κινεζικές Προεκτάσεις

Η Χριστίνα Λιν προχωρεί με τις ενδεχόμενες κινεζικές προεκτάσεις της αναμενόμενης διεθνώς απειλητικής κλιμάκωσης και διεύρυνσης της σύρραξης στην Συρία, αναφέροντας ότι ενώ η Κίνα θα προτιμούσε να μην αναμιχθεί στην επαπειλούμενη πολεμική εμπλοκή,  αντιμετωπίζει όμως με έντονη ανησυχία μιαν ενδεχόμενη Δυτική παρεμπόδιση της συριακής ανάκτησης του ελέγχου στο Ιντλίμπ, ως απειλή για τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Και αυτό για δυο λόγους:
Πρώτον επειδή αναμόρφωση των συνόρων στη Μέση Ανατολή μπορεί να οδηγήσει σε νέες αντιλήψεις περί κράτους και κυριαρχίας, όχι μόνο στην δεδομένη περιοχή αλλά και αλλού στον ισλαμικό κόσμο, όπως στην Κεντρική Ασία και το Σινγιάνγκ.
Και δεύτερο και πολύ οξύτερο: Μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων ισλαμιστών τρομοκρατών στο Ιντλίμπ περιλαμβάνονται χιλιάδες ίσως Ουιγούροι Μουσουλμάνοι αυτονομιστές, εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ, που παραδοσιακά καλλιεργούνται και χρησιμοποιούνται από την CIA - και την Τουρκία- με στόχο μιαν εξέγερση στην κινεζική επαρχία του Σινγιάνγκ και την δημιουργία ενός ανεξάρτητου Ανατολικού Τουρκεστάν.
Στην δράση αυτού του στοιχείου οφείλεται σειρά βομβιστικών επιθέσεων το 1997 στην επαρχία και κατά της κινεζικής πρεσβείας στο Κιργιστάν το 2016.
Η Δυτική συμμαχία υποθάλπει και βοηθεί με κάθε μέσο αυτό το αυτονομιστικό κίνημα, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το «Παγκόσμιο Συνέδριο Ουϊγούρων» με έδρα στο Μόναχο και αποβλέπουν στην συγκρότηση ανεξάρτητου κράτους στο Σινγιάνγκ  για την δημιουργία φραγμού στο μεγαλεπήβολο κινεζικό σχέδιο των δρόμων του μεταξιού και η Τουρκία βλέπει σε αυτό την επέκταση της στρατηγικής της εμβέλειας στην κεντρική Ασία.
Αυτά τα δεδομένα κινούν τις επαναλαμβανόμενες πληροφορίες περί κινεζικής συμμετοχής στην άμυνα της Συρίας, στην περίπτωση της  «συντριπτικής αυτή την φορά» επίθεσης, που απείλησε ο Τζων Μπόλτον.

Συμμαχική παλιννόστηση της Τουρκίας;

Μετά την ψυχρολουσία  στην τριμερή συνάντηση με τους προέδρους Ρουχανί και Πούτιν στην Τεχεράνη και την ειρωνική απόρριψη από τον Πούτιν, ενώπιον των φακών της τηλεόρασης, της πρότασής του Ερντογάν για «ανθρωπιστική εκεχειρία» στο  Ιντλίμπ («έχανε τα λόγια του στον διάλογο και έκανε χοντρά λάθη γραμματικής», ανέφερε Τούρκος σχολιαστής στο «Αλ Μόνιτορ» Μέσης Ανατολής), ο «Σουλτάνος» (κατά τον τίτλο που του αποδίδει το Russia Insider) σκόνταψε στα αδιαπέραστα όρια του διπλού παιχνιδιού και ανέστρεψε πρύμναν.
Οι προχθεσινές πληροφορίες για επιδεικτικές πλέον  νέες τουρκικές αποστολές όπλων και πυρομαχικών στους πολιορκημένους και υπό την ανθρωπιστική Δυτική προστασία τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα και αποκεφαλιστές του «Ισλαμικού Κράτους» στο Ιντλίμπ, με τουρκικές παραινέσεις για μακρά και παρατεταμένη μάχη και η παράλληλη αποστολή τουρκικών ενισχύσεων από ειδικές δυνάμεις, με τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα, είναι γενικώς αποκαλυπτικές και ειδικώτερα σκληρά σωφρονιστικές για  ιθαγενείς στρατηγικούς τζογαδόρους:
Αποδεικνύουν ότι η ΄Αγκυρα, ενώπιον του αδιεξόδου στην ανατολική εκδρομή της και υπό τον αμερικανική οικονομικό πόλεμο, αξιοποιεί την αναμέτρηση στο Ιντλίμπ ως διάδρομο διακριτικής παλιννόστησης στην συμπαράταξη ΝΑΤΟ και Ισραήλ στην Συρία -προφανώς με τις φιλόστοργες συμβουλές και διευκολύνσεις της γερμανικής διπλωματίας.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)