General Dom. Delawarde, Reseau International, 6-5-22
Μετάφραση : Μιχαήλ Στυλιανού
Εδώ είναι ένα κείμενο που πρέπει να διαβαστεί, ακόμη και να ξαναδιαβαστεί για εκείνους που έχουν το χρόνο. Από την αρχή της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, έχουν προταθεί πολλοί λόγοι για να εξηγηθεί αυτή η σύγκρουση, αλλά κανένας από αυτούς δεν βρίσκεται πραγματικά στην ρίζα του προβλήματος. Το παρακάτω κείμενο δείχνει πόσο κολοσσιαίο είναι το διακύβευμα και η μικρή Ουκρανία είναι εδώ μόνο ένα επεισόδιο αυτής της τιτανικής αντιπαράθεσης που ξεκίνησε πολύ πριν από τις 24 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για έναν πραγματικό υπαρξιακό αγώνα, όχι μόνο για τη Ρωσία, όπως διαβάζουμε εδώ και εκεί, αλλά και κυρίως για τις Ηνωμένες Πολιτείες των οποίων ο πλούτος και η εξουσία προέρχονται αποκλειστικά από την απάτη του δολαρίου που τους επιτρέπει να έχουν τα πάντα δωρεάν. Γιατί πράγματι, τι είναι ένα χρέος που δεν χρειάζεται να αποπληρώσουμε (επειδή δεν επιστρέφεται) και ότι μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε απείρως ανάλογα με τις ανάγκες; Είναι δωρεάν. Ένα χρέος 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σημαίνει ότι τα πήραν όλα δωρεάν μέχρι αυτό το ποσό. Αν αύριο οι ανάγκες τους ήταν 50 τρισεκατομμύρια δολάρια, αυτό θα ήταν το νέο ποσό του χρέους τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η αύξηση των τιμών, ο πληθωρισμός (ο οποίος στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται μόνο ως μεταβλητή προσαρμογής, διευθετήσιμη), κ.λπ., είναι απατηλή φλυαρία..
***
Ανάλυση του πλοιάρχου Yves Maillard, πρώην ναυτικού ακόλουθου στη Μόσχα, ο οποίος ανταποκρίνεται στο μήνυμα του Jacques Myard, στο οποίο απάντησα ο ίδιος στην τελευταία μου μαρτυρία σχετικά με τη συγκριτική ποιότητα της ρωσικής και της Νατοϊκής ηγεσίας.
Ο πλοίαρχος Yves Maillard ασχολείται με την οικονομική και χρηματοπιστωτική πτυχή και δίνει ένα ενδιαφέρον συμπληρωματικό φως. Dominique. Delawarde
***
Aπό Υβ Μέιλαρντ.
Αγαπητέ κ. Δήμαρχε.
Μοιραστήκατε μαζί μου το τελευταίο ενδιαφέρον μήνυμά σας για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Σας ευχαριστώ γι' αυτό. Εδώ, αν μου επιτρέπετε, είναι οι σκέψεις που μου εμπνέει.
Γράφετε:
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται εμφανώς σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον έχει οπλίσει εδώ και χρόνια τον ουκρανικό στρατό, εκπαίδευσε τους στρατιώτες τους, παρείχε όλες τις πληροφορίες που συγκέντρωσε η CIA και ειδικά μέσω της υποκλοπής που πραγματοποιήθηκε από την NSA. »
Αλλά τότε, γιατί να μην πούμε ξεκάθαρα όλη την αλήθεια, την οποία φέρνετε ευκαιριακά εδώ, δηλαδή ότι εδώ και αρκετό καιρό οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζουν, προφανώς όπως λέτε τόσο σωστά, τον πόλεμο κατά της Ρωσίας;
Για ποιο λόγο; Τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει οι Ρώσοι στους Αμερικανούς έτσι ώστε να τους δυσαρεστούν τόσο πολύ, ώστε να τους δυσανασχετούν μέχρι θανάτου, γιατί περί αυτού πρόκειται;
Προφανώς δεν είναι η μοίρα του λαού της Ουκρανίας για την οποία ανησυχούν οι Αμερικανοί. Δεν τους νοιάζει. Οι Αμερικανοί, όπως πάντα, νοιάζονται μόνο για τα συμφέροντά τους. Οι Αμερικανοί δυσανασχετούν με τη Ρωσία μέχρι θανάτου, είτε πρόκειται για του Πούτιν είτε κάποιου άλλου για την αντικατάστασή , διότι αυτή η χώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει απαλλαγεί από τα κρατικά χρέη της σε δολάρια.
Η πρώτη χώρα που το πράττει, άλλες, όπως η Κίνα, επίσης στη διαδικασία να το πράξει, έχει απαλλαγεί από τους αμερικανικούς τίτλους της σε αμερικανικό νόμισμα, περισσότερα από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Αντικαθιστώντας τα με χρυσό ή άλλα νομίσματα που θεωρούνται ισχυρότερα. Επίσης, αλλά σε μικρότερο βαθμό έχει απελευθερωθεί από την καταχρηστική εξω-εδαφικότητα του αμερικανικού δικαίου που ισχυρίζεται ότι εφαρμόζεται σε οποιονδήποτε κάτοχο του δολαρίου σε όλο τον κόσμο.
Η Ρωσία είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει αυτό. Το 1960 ο στρατηγός de Gaulle, του οποίου η λαμπρή εικόνα κοσμεί το γραφείο σας στον πρώτο όροφο του δημαρχείου σας Maisons-Laffitte, ένα γραφείο που βάλατε στη διάθεσή μου πριν από μερικά χρόνια, όταν ενεργούσα ως Μεσολαβητής της Δικαιοσύνης, ο Στρατηγός de Gaulle, ως εκ τούτου, κατόπιν συμβουλής του Jacques Rueff, έκανε ακριβώς το ίδιο, απαιτώντας από την Αμερική την αποπληρωμή σε χρυσό των δολαρίων που κατείχε η Γαλλία (Χρυσός που προέρχεται από σε μεγάλο βαθμό της Τράπεζας της Γαλλίας, που εκκενώθηκε σε καταστροφή από τα γαλλικά καταδρομικά την άνοιξη του 1940 με ζιγκ-ζαγκ μεταξύ των γερμανικών υποβρυχίων, και η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση του εξοπλισμού των οκτώ μεραρχιών της 1ης Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας Libre)
Ρωσία το έκανε αυτό επειδή υπάρχει άφθονος λόγος να αμφισβητηθεί η ευρωστία του κρατικού χρέους των ΗΠΑ, πάνω από 30 τρισεκατομμύρια δολάρια, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται (5 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα κατά μέσο όρο), χρέος που, ουσιαστικά, δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί σε αξία. Μπροστά σε αυτό το χρέος, οι πιστωτές που αργά ή γρήγορα σε παγκόσμια κλίμακα θα συνειδητοποιήσουν ότι η πίστωσή τους από την Αμερική είναι επισφαλής, για να μην πω μηδενισμένη.
Για την Αμερική, η ρωσική επιθυμία για ανεξαρτησία από το αμερικανικό νόμισμα, επειδή δεν πρόκειται για τίποτα άλλο, θεωρείται, όχι ως εχθρική χειρονομία, αλλά ως πραγματική κήρυξη πολέμου, επειδή είναι όλη η παγκόσμια υπεροχή που η Αμερική καταχράται, με το μαζικά εκδιδόμενο χωρίς αντίκρισμα δολάριο της, με το οποίο πλημμυρίζει τον πλανήτη, υποστηριζόμενη από μια συντριπτική στρατιωτική δύναμη στην οποία κανείς που εμπλέκεται δεν είναι σε θέση να αντιταχθεί,.
Αυτή η ρωσική νομισματική ανεξαρτησία έχει κάθε προοπτική να εξαπλωθεί σε παγκόσμια κλίμακα και για την Αμερική είναι απαράδεκτη. Έχει πολλά να χάσει όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει ότι εξαπατάται, κακοποιείται, κλέβεται από την Αμερική με το δολάριο που της κοστίζει μόνο με το οποίο το χαρτί που τυπώνεται και που αγοράζει τα πάντα, διαφθείρει τα πάντα, σαπίζει τα πάντα.
Η Ρωσία πρέπει να εξοντωθεί!
Αυτό είναι που πολλές αμερικανικές προσωπικότητες, μέλη του Κογκρέσου, κυβερνήτες πολιτειών και γενικοί αξιωματούχοι φωνάζουν εδώ και αρκετά χρόνια. Και όχι για να το σκοτώσουμε με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά βομβαρδίζοντας, αν χρειαστεί, τη Ρωσία με πυρηνικά όπλα, διακηρύσσοντας ανοιχτά αυτή τη βούληση στα μέσα ενημέρωσης. Και αυτό δεν συγκινεί κανέναν. Και αυτό πολύ πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτοί είναι που θέλουν εσκεμμένα τον πόλεμο.
Τρεις χώρες, τις τελευταίες δεκαετίες, προσπάθησαν να απαλλαγούν από τις αξιώσεις τους στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, για τον ίδιο λόγο, έχοντας αμφιβολίες σχετικά με την ισχύ του δολαρίου, απλά θέλοντας να εξασφαλισθούν, μετατρέποντάς σε χρυσό, τον πλούτο που παρέχουν τα έσοδά τους από το πετρέλαιο: το Ιράν, το Ιράκ και η Λιβύη. Και οι τρεις συνετρίβησαν με αγριότητα. Όπως οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ήταν σε θέση να υπερασπισουν τον εαυτό τους.
Με τη Ρωσία, είναι διαφορετικά, αυτή την ικανότητα, την έχει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να επιτεθούν κατάφωρα στη Ρωσία, όπως κάποιοι παράφρονες επιθυμούσαν, όχι μόνο επειδή οι Ρώσοι έχουν πιο ισχυρές πυρηνικές βόμβες, σε μεγαλύτερο αριθμό, που μεταφέρονται από ταχύτερους πυραύλους, όχι μόνο επειδή οι Αμερικανοί θα περνούσαν για τον επιτιθέμενο στα μάτια του κόσμου, αλλά επειδή αποκαλύπτοντας σε όλη τη γη την πραγματική αιτία του πολέμου, χρηματοπιστωτική και νομισματική, σίγουρα θα είχαν επιταχύνει τη διαδικασία -σε κάθε περίπτωση μακροπρόθεσμα αναπόφευκτη- της αποδόμησης των παγκόσμιων οικονομιών, της αποκάλυψης ότι το δολάριο είναι εγγενώς απάτη.
Η Αμερική έπρεπε να βρει έναν τρόπο να διεξαγάγει πόλεμο στη Ρωσία, χωρίς να θεωρηθεί ως ο επιτιθέμενος. Αυτό σημαίνει, πιστεύει ότι έχει βρει, υποδαυλίζοντας για αρκετά χρόνια την ουκρανική υπόθεση.
Ο Πούτιν έπεσε στην παγίδα που του έστησε η Αμερική, επιτιθέμενος σε μια χώρα με το πραγματικό επιχείρημα ότι οι ρωσικοί πληθυσμοί όχι μόνο υπέστησαν κακομεταχείριση εκεί (χιλιάδες θάνατοι αμάχων σε οκτώ χρόνια), αλλά και πιθανότερο να είναι ακόμη περισσότεροι βραχυπρόθεσμα (ο ουκρανικός στρατός συγκεντρώθηκε μπροστά από τις αυτονομιστικές επαρχίες και επρόκειτο να τους επιτεθούν).
Δεν κινούμαστε «προς μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών». Αυτή η «άμεση αντιπαράθεση» υπάρχει ήδη και υπάρχει από την αρχή. Αυτός είναι ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία, και τίποτα άλλο.
Είναι παράλογο, ακόμη και γελοίο, να περιορίζεται η ευθύνη για αυτόν τον πόλεμο στην προσωπικότητα του Πούτιν.
Εάν ο Μπάιντεν αποφασίσει, τόσο γρήγορα, να δαπανήσει τόσο σημαντικά ποσά, δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, για να διεξαγάγει αυτόν τον πόλεμο, μέσω των Ουκρανών, είναι επειδή αυτό που υπερασπίζεται εκεί είναι κάτι άλλο, ανείπωτο, άσχετο με τη μοίρα αυτών των φτωχών Ουκρανών.
Θα δούμε πώς θα τα βγάλει πέρα ο Πούτιν, υποστηριζόμενος από το 90% του ρωσικού πληθυσμού.
Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε σχετικά με τη στρατιωτική κατάσταση επί τόπου είναι αντιφατικές. Για κάποιους ο ρωσικός στρατός προελαύνει αργά αλλά σταθερά παίρνοντας θέσεις που οι Ουκρανοί δεν θα μπορέσουν να πάρουν πίσω, για άλλους έχει εγκλωβιστεί και απέναντι σε έναν αποφασισμένο ουκρανικό στρατό και πολύ καλά οπλισμένο από τους Δυτικούς θα καταλήξει να χάσει, στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότερη περίπτωση όλα όσα έχει κατακτήσει.
Στην πραγματικότητα, είτε η Ρωσία κατακτήσει τελικά, είτε όχι, οι «αποσχιστικές δημοκρατίες» της ανατολικής Ουκρανίας δεν είναι το κύριο πράγμα, είναι δευτερεύον, δεδομένου του πραγματικού κινήτρου του πολέμου. Αυτό το κίνητρο είναι η απαραίτητη σύνθλιψη, η καταστροφή της Ρωσίας, ένοχης για επίθεση στην υπεροχή του δολαρίου, του απόλυτου εργαλείου της παγκόσμιας ηγεμονικής κυριαρχίας της Αμερικής.
Και δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να μειωθεί στρατιωτικά η Ρωσία, η Αμερική έχει θέσει ως στόχο να τη μειώσει οικονομικά μέσω αυτού του συγκλονιστικού κύματος απεριόριστων, καταστροφικών, δρακόντειων οικονομικών και νομισματικών κυρώσεων που πέφτει σε αυτήν αυτή τη στιγμή, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τον στρατιωτικό πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος χρησίμευσε μόνο ως πρόσχημα για να κηρυχθεί αυτός ο οικονομικός πόλεμος.
Αυτός ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι συνέπεια της ρωσικής επιθετικότητας, ήταν ο στόχος που επεδίωκαν κάνοντας ό,τι ήταν δυνατόν για να ωθήσουν τον Πούτιν να διαπράξει αυτή την επίθεση, καθώς ο Davy Croquett, ο ήρωας καουμπόι του 19ου αιώνα της παιδικής μας ηλικίας, ενθουσίασε τους Ινδιάνους προκειμένου να τους κάνει να διαπράξουν καταχρήσεις για τις οποίες «τιμωρήθηκαν» με το να σφαγιαστούν όλοι.
Πώς θα αντιμετωπίσει η Ρωσία αυτόν τον οικονομικό πόλεμο; Αυτό είναι το πραγματικό θέμα, περισσότερο από τον πόλεμο στο Ντονμπάς. Κάθε νόμιμο συναίσθημα που προκαλείται από τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν εκεί χώρια.
Η Ρωσία έχει πραγματικά πλεονεκτήματα για να αντιμετωπίσει αυτόν τον οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο
Όπως είχε μπροστά στον Ναπολέοντα ο οποίος, με το πρόσχημα της εισαγωγής των «αξιών» της Γαλλικής Επανάστασης (στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας υπάρχει μια βάση αγαλμάτων, χωρίς άγαλμα, και αν δεν υπάρχει, είναι επειδή σχεδιάστηκε να θέσει εκεί εκείνη του αυτοκράτορα που θα έβαζε τέλος στη δουλοπαροικία στη Ρωσία, και καθώς αυτός ο αυτοκράτορας είναι ο Ναπολέων, πάντα δεν βάλαμε κανέναν εκεί...) , επιδίωξε να κάνει τη Ρωσία να μην συμμορφωθεί με τον ηπειρωτικό αποκλεισμό που αποφάσισαν οι Βρετανοί μετά τη συντριπτική νίκη τους στο Τραφάλγκαρ. Με τους Αγγλοσάξονες, ο πόλεμος είναι πάντα, άμεσα ή έμμεσα, οικονομικός και χρηματοπιστωτικός.
Καθώς ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει το "Barbarossa" του Χίτλερ που είχε φύγει για να κατακτήσει έναν «ζωτικό χώρο» αλλά τον οποίο κατάφερε να αποκρούσει με κόστος δεκάδων εκατομμυρίων θανάτων, πολιτών και στρατιωτικών.
Η μάχη του Ντονμπάς, του οποίου οι αποτρόπαιες εικόνες μας παρουσιάζονται καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης, αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, ενώ το άλλο μέρος είναι η τρομερή μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη, σχεδόν σε πλανητική κλίμακα.
Πιστεύω ότι οι Αμερικανοί υποτιμούν την ικανότητα των Ρώσων να αντισταθούν σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος θα είναι μακρύς και δύσκολος για όλους και φυσικά, και για εμάς τους Ευρωπαίους.
Δεν είναι βέβαιο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα τον κερδίσουν, ακόμη και αν είναι οι ισχυρότερες, σχεδόν σε όλα.
Η Ρωσία έχει υγιή οικονομικά. Έχει μικρό χρέος. Δεν έχει δημοσιονομικό έλλειμμα. Το εμπορικό της ισοζύγιο είναι πλεονασματικό. Αυτό δεν ισχύει, μακράν, για όλες τις χώρες που κινούνται γύρω και κάτω από την αναγκαστική κυριαρχία του δολαρίου. Έχει σχεδόν σε κάθε τομέα την ικανότητα να είναι αυτόνομη, μια ικανότητα που ενισχύεται με την πάροδο του χρόνου από προηγούμενες «κυρώσεις». Η «ρήξη» της με τον κόσμο, που επιδιώκεται από τους Αμερικανούς, είναι ιδιαίτερα με τους Δυτικούς, υποδουλωμένους στο δολάριο. Οι δύο γίγαντες που είναι η Κίνα και η Ινδία, για να μιλήσουν μόνο για τον εαυτό τους, είναι απρόθυμοι σε αυτές τις «κυρώσεις». Η επικοινωνία της Ρωσίας σε όλους τους τομείς με τον υπόλοιπο κόσμο θα περάσει από αυτούς, ασφαλώς, και σίγουρα θα συνεχιστεί.
Ας ελπίσουμε ότι κανένας από τους δύο «τρελούς», τον Πούτιν και το ίδιο τον Μπάιντεν, δεν θα ενδώσει στον πειρασμό της χρήσης πυρηνικών όπλων. Το χειρότερο δεν είναι ποτέ σίγουρο, λέγεται, ευτυχώς.
Υβ Μέιλλάρτ
Επίτιμος Πλοίαρχος, Πρώην Ναυτικός Ακόλουθος στην Πρεσβεία της Γαλλίας στη Μόσχα, Μηχανικός Ατομικής Μηχανικής (Όπλα)
