Articles by "ΝΑΤΟ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

΄Ασχετα από το καθεστώς «εγκεφαλικού θανάτου» της συμμαχίας, αντιμετωπίζει προκλήσεις από την Τουρκία στα Βαλτικά Κράτη.

του STEPHEN BRYEN, SHOSHANA BRYEN Asia Times, 29-11-19

[Το κατωτέρω άρθρο συνεργατών των Asia Times για την κατάσταση της αμφιλεγόμενης υγείας (Μακρόν) και της αμφίβολης προστατευτικής φερεγγυότητας του ΝΑΤΟ, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι επειδή αναφέρεται δις και στην Ελλάδα, αλλά κυρίως εξ αιτίας της εξόφθαλμης αξιοπιστίας του, που τεκμηριώνεται από την διάχυτη αδυναμία των συντακτών για την συμμαχία και την εισαγγελική τους στάση απέναντι σε Ευρωπαίους αμφισβητίες της ασφαλιστικής της πιστότητας, ικανότητας και ανιδιοτέλειας. Σε αυτό το πλαίσιο της εγγυημένης αντικειμενικότητας, κάποια άγνωστα και αποκαλυπτικά στοιχεία που παραθέτει καθιστούν το κατωτέρω άρθρο τους χρήσιμο βοήθημα και για μελετητές εθνικής στρατηγικής. Ιδού τι γράφουν:]

Εισαγωγή/Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Η Οργάνωση της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού συνέρχεται στο Λονδίνο για να εορτάσει την 70ή επέτειο της. Είναι «εγκεφαλικά νεκρή», όπως είπε ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν ;Και πράγματι η Ευρώπη «δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται στην Αμερική για την υπεράσπιση των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ;

Οι ενδείξεις είναι δυσοίωνες: Πρόσφατες ενέργειες της Τουρκίας εμποδίζουν τα αμυντικά σχέδια του ΝΑΤΟ για την Πολωνία και τα Βαλτικά Κράτη, ενώ η Γαλλία και η Γερμανία ηγούνται μιας προσπάθειας για την δημιουργία μιας εναλλακτικής του ΝΑΤΟ, (ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης), της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι εξαιρεί τις ΗΠΑ. Τον Φεβρουάριο 2017 ένα άρθρο για την ιταλική Δεξαμενή Σκέψης (ή τραστ εγκεφάλων) Il Nodo di Gordio (Γόρδιος Δεσμός) για το μέλλον του ΝΑΤΟ, με τίτλο «Το ΝΑΤΟ θα πολεμήσει; Και γιατί;», επεσήμαινε τρία κύρια δεδομένα που παραμένουν και σήμερα ισχύοντα:

· Το ΝΑΤΟ στερείται κρίσιμου εξοπλισμού και στρατευμάτων για να υπερασπιστεί την Ανατολικήν Ευρώπη.

· Του ΝΑΤΟ το συλλογικό σύστημα ασφάλειας, που βασίζεται στο άρθρο 5 της Ατλαντικής Συνθήκης, δεν εξασφαλίζει ότι το ΝΑΤΟ θα πολεμήσει και

· Ορισμένα από τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι απίθανο να υποστηρίξουν την άμυνα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και ειδικότερα των Βαλτικών Κρατών και της Πολωνίας.

Εκτός από τα θέματα της δαπάνης και του διαθέσιμου στρατού, θα υποστήριζαν η Ελλάδα και η Τουρκία το ΝΑΤΟ σε ένα πόλεμο μακριά στον Βορρά όπου δεν έχουν κανένα συμφέρον εκεί που βρίσκονται, και όταν σε κάθε περίπτωση κινούνται στην ρωσική τροχιά; ΄Η, θα ήθελαν η Γαλλία και η Γερμανία να ριψοκινδυνεύσουν την κατάρρευση των οικονομιών τους για έναν πόλεμο που πραγματικά πίστευαν ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί;

Όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ ενέκριναν την αμυντική πρόταση για τις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία –εκτός της Τουρκίας. Η Τουρκία θέτει ως όρο για την υποστήριξή της να αναγνωρίσει το ΝΑΤΟ ότι η κουρδική πολιτοφυλακή στη Συρία, γνωστή ως YPG (Μονάδες Λαϊκής Προστασίας) είναι τρομοκρατική οργάνωση. Υπό τους κανόνες του ΝΑΤΟ η έγκριση της πρότασης πρέπει να είναι ομόφωνη, έτσι η απόπειρα της Τουρκίας να εγείρει άσχετους όρους για την έγκρισή της έχει δυσοίωνες συνέπειες για το μέλλον της συμμαχίας.

Μεταξύ των κυρίων μελών του ΝΑΤΟ θα πραγματοποιηθούν τώρα παράπλευρες συσκέψεις για τη αντιμετώπιση των τουρκικών αντιρρήσεων. Ενώ κάποιου είδους πολιτική λύση μπορεί να βρεθεί, αυτή δεν θα είναι παρά μια χάρτινη επικάλυψη των βαθύτερων ρηγμάτων στην συμμαχία –πολιτικών όσο και δομικών.

Οι σημερινές δυνάμεις του ΝΑΤΟ είναι θλιβερά ανεπαρκείς για να αντιμετωπίσουν μιαν ρωσική επίθεση στις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία. Οι Ρώσοι μπορούν να εκτιμήσουν και σίγουρα γνωρίζουν τον συσχετισμό των συμβατικών δυνάμεων. Αλλά αυτό που συχνά παραλείπεται στις συζητήσεις είναι το κατά πόσο οι χώρες του ΝΑΤΟ θα αντιδράσουν καν σε μιαν επίθεση, ιδιαίτερα στην περίπτωση προκλήσεων. Υπάρχουν περί το ένα εκατομμύριο Ρώσοι πολιτογραφημένοι πολίτες των Βαλτικών Χωρών . Περί το 27,6% του πληθυσμού της Λετονίας αποτελείται από πολίτες ρωσικής εθνότητας. Το μισό σχεδόν του πληθυσμού την Λετονικής πρωτεύουσας Ρίγας είναι Ρώσοι και στην δεύτερη σε μέγεθος πόλη, την Ντόγκαβπίλς οι Ρώσοι είναι πλειονότητα. Στην Εσθονία τα 38,5% του πληθυσμού του Ταλίν είναι Ρώσοι. Στο Βίλνιους της Λιθουανίας είναι το 12% ενώ σε όλη τη χώρα είναι μόνο 5%. Τον περασμένο Απρίλιο, ο Πρόεδρος της Εσθονίας Κέρστι Καλτζούλαιντ (γνωστός σκληρός αντί-Ρώσος), συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Πούτιν, σε μιαν επίσκεψη στην Μόσχα που προκάλεσε θύελλα επικρίσεων στα Βαλτικά Κράτη. Η επίσκεψη φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι τουλάχιστον στην εκτίμηση της εσθονικής κυβέρνησης ο διάλογος με την Μόσχα είναι αναγκαίος. Αποτελεί επίσης αναγνώριση ότι το επεισόδιο του Χάλκινου Στρατιώτη του Ταλίν, μνημείου των Ρώσων πεσόντων στον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, που το 2007 ξεριζώθηκε και μεταφέρθηκε με τα οστά των πέριξ θαμμένων Ρώσων οπλιτών σε παράμερο σημείο της πόλης, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αυτή η μετατόπιση προκάλεσε τότε επικίνδυνη κρίση, θεωρήθηκε στην Ρωσία σαν εχθρική ενέργεια κατά της Ρωσίας αλλά και του ρωσικού στοιχείου στην Εσθονία και προκάλεσε ρωσικά αντίποινα με ηλεκτρονικές επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές της Εσθονίας, ιδίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στις στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες.

Η τελευταία φραστική διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών εκδηλώθηκε στις 18 Νοεμβρίου, όταν αξιωματούχος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών επανέλαβε την θέση της Μόσχας ότι Συνθήκη του 1920, με την οποία η Μόσχα αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Εσθονίας σε συγκεκριμένα σύνορα, ακυρώθηκε όταν η Εσθονία ενσωματώθηκε στην Σοβιετική ΄Ενωση. Η Εσθονία διεκδικεί την αποκατάσταση ισχύος εκείνης της συνθήκης και επιστροφή από την Ρωσία περιοχής που αντιπροσωπεύει το 5% του εδάφους της.

Ο αμερικανικός οργανισμός στρατηγικών μελετών Rand Corporation, o οποίος πραγματοποίησε γυμνάσια επί χάρτου για να εκτιμήσει τις αμυντικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ, συμπέρανε ότι το ΝΑΤΟ θα ηττάτο γρήγορα, κρίνοντας ότι το περισσότερο που θα χρειάζονταν οι ρωσικές δυνάμεις για να φτάσουν στα περίχωρα των πρωτευουσών της Εσθονίας και την Λετονίας, Ταλίν και Ρίγας, θα ήταν 60 ώρες. Και αυτό εάν το ΝΑΤΟ έδινε κάποια μάχη. Αλλά θα το έκανε;

Σήμερα, με δεδομένα το πρόβλημα της Γαλλίας και Γερμανίας και την δυστροπία της Τουρκίας και ίσως και της Ελλάδας ( ! ! ! ) κανείς δεν ξέρει την τελική απάντηση. Αλλά είναι πιθανό πως θα αποδειχθεί δύσκολο να επιτευχθεί η απαραίτητη ομοφωνία για δράση του ΝΑΤΟ, πράγμα που σημαίνει πως οι Ρώσοι θα μπορούσαν να νικήσουν αμαχητί. Διανοούμενοι και πολιτικοί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ έχουν διατυπώσει φανταστικούς ισχυρισμούς για την «έλλειψη υποστήριξης» από τον Πρόεδρο Τραμπ για το ΝΑΤΟ, βασικά στηριζόμενους στις πιέσεις του προς άλλες χώρες της συμμαχίας να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η ζώνη κινδύνου για το ΝΑΤΟ δεν είναι οι ΗΠΑ. Φαίνεται ότι βρίσκεται μάλλον στις πολιτικές υπεκφυγής της Ευρώπης και στον δυσλειτουργικό ρόλο ορισμένων μελών της συμμαχίας στην ήπειρο.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Τον αποκαλεί "νεκρωμένο εγκέφαλο". H Γαλλία Ζητεί εξηγήσεις από τον Τούρκο πρεσβευτή.

Zero Hedge, 29/11/ 2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η γαλλική κυβέρνηση θα καλέσει τον πρεσβευτή της Τουρκίας, σε αναζήτηση εξηγήσεων μετά το γοητευτικά ελευθερόστομο ερώτημα του προέδρου Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν εάν ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν είναι «εγκεφαλικά νεκρός»

Τις παραμονές της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, που αρχίζει την Τετάρτη, και στην οποία θα συμμετάσχουν και οι δύο πρόεδροι, οι εντάσεις οξύνθηκαν λόγω του ρόλου της Τουρκίας στην Συρία και εντός της συμμαχίας . Οι σχέσεις έφτασαν σε σημείο βρασμού, όταν ο Ερντογάν δήλωσε την Παρασκευή ότι η προειδοποίηση του Μακρόν πως το ΝΑΤΟ πεθαίνει δείχνει «μιαν άρρωστη και ρηχή αντίληψη». Και ο Ερντογάν πρόσθεσε: «Απευθύνομαι στον κ. Μακρόν από την Τουρκία και θα το δηλώσω και στο ΝΑΤΟ: Θα πρέπει να κοιταχτείς μήπως εσύ πρώτος είσαι εγκεφαλικά νεκρός.»

Η φιλοφρόνηση του Ερντογάν λέχθηκε σε απάντηση της δήλωσης του Μακρόν περί «εγκεφαλικού θανάτου» του ΝΑΤΟ, λόγω της αμερικανικής απροβλεψιμότητας υπό τον Πρόεδρο Τραμπ και των τεταμένων σχέσεων με την Τουρκία. ( Δήλωση στην οποία ο Μακρόν επέμεινε και μετά τις δηλώσεις σύγχυσης και ταραχής από Μέρκελ, Στόλτεμπεργκ και από αξιωματούχους της συμμαχίας, εξηγώντας ότι) «οι σύμμαχοι χρειάζονταν ένα δυνατό ξύπνημα».

Σε μια συνέντευξή του πριν τρεις εβδομάδες, ο Μακρόν εδήλωσε ότι στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχει στρατηγικός συντονισμός από την μια πλευρά μεταξύ των Ευρωπαίων Συμμάχων και από την άλλη πλευρά μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Κατήγγειλε επίσης την ανικανότητα του ΝΑΤΟ να αντιδράσει σε αυτό που χαρακτήρισε την «εξωφρενική» επίθεση της Τουρκίας στην Συρία.

Τα σχόλια του Μακρόν επέσυραν σφοδρές αντιδράσεις από ευρωπαϊκές διασημότητες που πιστεύουν ότι η Ευρώπη έχει πάντοτε μεγάλη ανάγκη το ΝΑΤΟ, αλλά ο ίδιος δήλωσε την Πέμπτη ότι όσα είπε ήσαν μια χρήσιμη καμπάνα αφύπνισης και ότι δεν πρόκειται να δηλώσει μετάνοια.

Στο μεταξύ η Τουρκία – η οποία έχει καταστεί ένα αιχμηρό θραύσμα μέσα στο ΝΑΤΟ και σύμφωνα με κάποιους εκτελεί τις εισηγήσεις του Πούτιν- αρνείται να υποστηρίξει ένα σχέδιο άμυνας για τις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία, εάν δεν της παρασχεθεί μεγαλύτερη υποστήριξη για τον αγώνα της κατά της κουρδικής πολιτοφυλακής YPG στην Βόρειο Συρία.

Η Τουρκία επέκρινε επίσης τον Μακρόν επειδή συμφώνησε για συνομιλίες με ένα Κούρδο πολιτικό της Συρίας, τον οποίο η ΄Αγκυρα θεωρεί εξτρεμιστή.

Αξιωματούχος της γαλλικής προεδρίας ανακοίνωσε ότι ο Τούρκος πρεσβευτής θα κληθεί στο υπουργείο Εξωτερικών για να του δηλωθεί ότι η Γαλλία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ αναμένουν «σαφείς απαντήσεις» από την Τουρκία για τις προθέσεις της στην Συρία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Patrick J. Buchanan- November 26, 2019

[Απευθύνονται σε Αμερικανούς πολίτες, ψηφοφόρους και σκεπτομένους ανθρώπους τα ερωτήματα που θέτει το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού δημοσιολόγου, απρόσβλητα θωρακισμένου απέναντι στην εξοντωτική κατηγορία της ρωσοφιλίας, που πνίγει στις ΗΠΑ την φωνή και την υπόληψη όποιου ενοχλεί την απόλυτη κυριαρχία και τα σχέδια ενός αντισυνταγματικού, σκοτεινού και ασύδοτου, υπερεθνικού διευθυντηρίου.

Αλλά τα καυτερά αυτά ερωτήματα είναι πολύ ευρύτερης εμβέλειας και αφορούν καίρια ιδίως τα μικρότερα από τα 28 άλλα μέλη της «συμμαχίας του ΝΑΤΟ» και –υπό τις σημερινές περιστάσεις- ειδικότερα την Ελλάδα.

Ο Πάτρικ Μπιουκάναν, ιστορικός συγγραφέας, δημοσιολόγος, λογογράφος των Προέδρων Νίξον και Ρέιγκαν, πρώην υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ, χαίρει ακλόνητης φήμης και σεβασμού ως συντηρητικός πατριώτης και οι τοποθετήσεις του ακούγονται με προσοχή και εκτός των ορίων της χώρας του.

Ιδού τι γράφει:]

Μετάφραση/εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού


Μεταξύ των λόγων που ο Τραμπ έγινε πρόεδρος είναι ότι έθεσε προκλητικά ερωτήματα για το ΝΑΤΟ και την Ρωσία, τα οποία είχαν μείνει αναπάντητα επί τρεις δεκαετίες, καθώς η αμερικανική πολιτική είχε μείνει στον αυτόματο πιλότο από τον Ψυχρό Πόλεμο.

Σε λίγες μέρες, τα 29 κράτη-μέλη «της πιο πετυχημένης συμμαχίας στην Ιστορία» θα συναντηθούν για να γιορτάσουν την 70ή επέτειό της ίδρυ7σής της. Ωστόσο όλα δεν πάνε καλά στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.

Αντί για «Διάσκεψη Κορυφής», η συνάθροιση, στα προάστια του Λονδίνου, περιορίστηκε σε ένα διήμερο. Γιατί αυτή η περικοπή της ημερήσιας διάταξης.

Μεταξύ των λόγων είναι ο φόβος ότι ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να διαταράξει την αρμονία της συμμαχίας, επιτιμώντας και πάλι τους Ευρωπαίους για εκμετάλλευση του αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ.

Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, στην 100ή επέτειο της ανακωχής του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ ως «εγκεφαλικά νεκρό». Ο Μακρόν αμφισβητεί τώρα απροκάλυπτα την δέσμευση των ΗΠΑ να πολεμήσουν για την Ευρώπη και μιλάει για έναν «πραγματικό Ευρωπαϊκό Στρατό», με την γαλλική πυρηνική αποτροπή, ικανόν «να υπερασπίσει μόνος την Ευρώπη».

Η Γερμανίδα Καγκελάριος ΄Αγκελα Μέρκελ, το έθνος της οποίας δαπανά το 1,4% του ΑΕΠ για την άμυνα και που στηρίζεται στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ για να κρατάει την Ρωσία σε απόσταση από τότε που άρχισε ο Ψυχρός Πόλεμος, φέρεται να είναι εξαγριωμένη με την «διασπαστική πολιτική» του Γάλλου Προέδρου.

Επίσης, στις αρχές Δεκεμβρίου η Βρετανία διεξάγει εθνικές εκλογές. Μολονότι το Εργατικό Κόμμα παραμένει προσηλωμένο στο ΝΑΤΟ, ο αρχηγός του Τζέρεμι Κόρμπιν δεν είναι ο Κλήμεντ Άτλι, που έβαλε την Βρετανία στο ΝΑΤΟ κατά την ίδρυσή του το 1949.

Ο Κόρμπιν έχει αμφισβητήσει την συνέχεια χρησιμότητας του ΝΑΤΟ στην μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή. Ένα ενδεχόμενο στήριγμα μιας νέας Εργατικής κυβέρνησης, η ηγέτιδας του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας Νικόλα Στάρτζαν, θέτει το κλείσιμο της βρετανικής βάσης πυρηνικών υποβρυχίων Τρίντεντ στην Σκωτία ως όρο για την κοινοβουλευτική στήριξή του Εργατικού Κόμματος.

Παρών επίσης στο Λονδίνο θα είναι ο σύμμαχος στο ΝΑΤΟ πρόεδρος της Τουρκίας Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, ο Ερντογάν απέταξε δεκάδες χιλιάδες από τον στρατό και το κράτος, φυλάκισε περισσότερους δημοσιογράφους από οποιονδήποτε άλλον απολυταρχικό ηγέτη, αγόρασε από τον Πούτιν το πυραυλικό σύστημα S-400 για την αεράμυνα της Τουρκίας και διέταξε τα αμερικανικά στρατεύματα να του αδειάσουν τον δρόμο καθώς εισέβαλε στην Βόρειο Συρία, σκοτώνοντας Κούρδους μαχητές, που έδιναν το αίμα τους και την ζωή τους στις αμερικανικές εκστρατείες εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, το ΝΑΤΟ απολάμβανε την ευρεία υποστήριξη των Αμερικανών και τον Ευρωπαίων –και δικαιολογημένα. Η Σοβιετική ΄Ενωση είχε 20 μεραρχίες στην Γερμανία, περικύκλωνε το Δυτικό Βερολίνο και κατείχε την ανατολική όχθη του Έλβα, σε απόσταση βολής από τον Ρήνο.

Αλλά ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό. Το Βερολίνο είναι η ενωμένη και ελεύθερη πρωτεύουσα της Γερμανίας. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας έχει διαλυθεί. Όλα τα μέλη του έχουν ενταχτεί στο ΝΑΤΟ. Η Σοβιετική ΄Ενωση
διασπάστηκε σε 15 έθνη. Η Κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία τεμαχίστηκε σε επτά .

Ως μαχόμενη πίστη, ο κομμουνισμός στην Ευρώπη είναι νεκρός. Γιατί τότε εμείς οι Αμερικανοί είμαστε ακόμη εκεί πέρα;

Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου διπλασιάσαμε τις διαστάσεις του ΝΑΤΟ. Φέραμε μέσα τις Βαλτικές δημοκρατίες της Εσθονίας, Λεττονίας και Λιθουανίας, αλλά όχι της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Δεσμευθήκαμε να πολεμήσουμε για την Σλοβενία, την Κροατία, την Αλβανία και το Μαυροβούνιο, αλλά όχι για την Σερβία, την Βοσνία ή την Βόρεια Μακεδονία.

Η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, αλλά όχι η Μολδαβία ή η Λευκορωσία.

Ο Τζωρτζ Μπους μας κράτησε έξω από την σύγκρουση Ρωσίας-Γεωργίας για την Νότια Οσσετία και την Αμπχαζία. Και ο Μπάρακ Ομπάμα αρνήθηκε να στείλει όπλα μεγάλης φονικής ικανότητας σε βοήθεια στην Ουκρανία για να ανακαταλάβει την Κριμαία, το Λουχάνσκ ή το Ντονέτσκ, μολονότι ο γερουσιαστής Μακέιν ήθελε τις ΗΠΑ να ορμήσουν και στις δυο συρράξεις.

Στις ακροάσεις της Βουλής επί της πρότασης για καθαίρεση

Του Προέδρου Τραμπ, αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών μίλησαν για «ρωσική επίθεση» εναντίον της «συμμάχου μας Ουκρανίας» και για απειλή κατά τη «εθνικής μας ασφάλειας»
σε αυτήν την σύγκρουση.

Αλλά από πότε η Ουκρανία έγινε σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, του οποίου τους εδαφικούς πολέμους οφείλουμε να στηρίξουμε με στρατιωτική βοήθεια, αν μη και στρατιωτική επέμβαση;

Από πότε ο έλεγχος της Κριμαίας και του Ντόνμπας από το Κίεβο απέκτησε κρίσιμη σημασία για τις ΗΠΑ, όταν η Ρωσία ήλεγχε την Κριμαία σχεδόν αδιάκοπα από την Αικατερίνη την Μεγάλη, στον 18ο Αιώνα ως τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, στα τέλη του 20ού;

Μεταξύ των λόγων που ο Τραμπ έγινε Πρόεδρος είναι ότι έθεσε προκλητικά ερωτήματα για το ΝΑΤΟ και την Ρωσία που είχαν αφεθεί αναπάντητα επί τρεις δεκαετίες, καθώς η αμερικανική πολιτική έμεινε στον αυτόματο πιλότο από τον Ψυχρό Πόλεμο.

Και αυτά τα αναπάντητα προβλήματα είναι θανάσιμης σοβαρότητας.

-Πιστεύουμε πράγματι ότι εάν η Ρωσία εισελάσει στην Εσθονία, οι ΗΠΑ θα άρχιζαν να επιτίθενται στα πλοία, στα αεροπλάνα και στον στρατό ενός έθνους εξοπλισμένου με χιλιάδες τακτικά και στρατηγικά πυρηνικά όπλα;

-Οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία θα κήρυσσαν τον πόλεμο κατά της Ρωσίας;

-Ο Καναδάς του Τζάστιν Τρουντώ θα επικαλείτο το ΝΑΤΟ και θα εκήρυσσε τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας του Πούτιν, για την Εσθονία και την Λεττονία;

Υπό το ΝΑΤΟ, είμαστε τώρα δεσμευμένοι να πάμε σε πόλεμο για 28 έθνη. Και οι υποστηρικτές των επεμβάσεων που μας ώθησαν στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη και στην Υεμένη θέλουν την επέκταση των αμερικανικών πολεμικών εγγυήσεων και σε άλλες χώρες, ακόμα εγγύτερες στην Ρωσία.

Μια μέρα, μια από αυτές τις εγγυήσεις θα κληθεί να εκπληρωθεί και μπορεί να ανακαλύψουμε ότι ο αμερικανικός λαός δεν είχε ιδέα γι’ αυτήν την δέσμευση και αρνείται να την σεβαστεί, ιδιαίτερα εάν συνεπάγεται πόλεμο με μια μεγάλη πυρηνική δύναμη.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Aλλά το σκοινί απειλεί να κοπεί στην Μαύρη Θάλασσα

Manlio Dinucci,ilmanifesto, Réseau International,17-4-2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

΄Ολοι εναντίον όλων: είναι η εικόνα του χάους που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ να απλώνεται σαν κηλίδα πετρελαίου στην νότια ακτή της Μεσογείου, από την Λιβύη στην Συρία. Κατάσταση μπροστά στην οποία ακόμη και οι ΗΠΑ μοιάζουν να είναι ανίσχυρες. Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ δεν είναι ο μαθητευόμενος μάγος, που αδυνατεί να ελέγξει τις δυνάμεις που έχει εξαπολύσει. Είναι το νευρικό κέντρο μιας στρατηγικής –της στρατηγικής του χάους- η οποία, κατεδαφίζοντας ολόκληρα κράτη, προκαλεί μιαν αλυσιδωτή αντίδραση συρράξεων, με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει κατά την γνωστή μέθοδο του διαίρει και βασίλευε.

Βγαίνοντας νικήτριες από τον ψυχρό πόλεμο το 1991, οι ΗΠΑ αυτό-ανακηρύχτηκαν «το μόνο κράτος με την δύναμη, το βεληνεκές και την επιρροή, σε κάθε διάσταση –πολιτική, οικονομική και στρατιωτική- πραγματικά παγκόσμιες», αποφασισμένο να εμποδίσει μιαν οποιαδήποτε αντίπαλη δύναμη να κυριαρχήσει σε μιαν περιοχή –την Δυτική Ευρώπη, την Ανατολικήν Ασία, την επικράτεια της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης και της Νότιο-Δυτικής Ασίας (μέσης Ανατολής), της οποίας οι πλουτοπαραγωγικές πηγές επαρκούν για να αναδείξουν μιαν παγκόσμια δύναμη».

Από τότε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ υπό την διοίκηση τους, κατατεμάχισαν, ή κατεδάφισαν με πολέμους, το ένα μετά το άλλο, τα κράτη που θεωρούσαν εμπόδια στο σχέδιο της κοσμοκρατορίας –την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Λιβύη, την Συρία και άλλα – ενώ ακόμη άλλα, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα, είναι στο στόχαστρο.

Στην ίδια στρατηγική εντάσσεται το πραξικόπημα στην Ουκρανία υπό την καθοδήγηση ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, με προορισμό να προκαλέσει στην Ευρώπη έναν νέο ψυχρό πόλεμο, ώστε να απομονώσει την Ρωσία και να ενισχύσει την αμερικανική επιρροή στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Ενώ συγκεντρώνουν την πολιτικο-μιντιακή προσοχή στην σύγκρουση της Λιβύης, καλύπτουν με σκιά το πολύ πιο απειλητικό φάσμα κλιμάκωσης της επιχείρησης του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Η σύνοδος των 29 υπουργών των Εξωτερικών, που κλήθηκαν στην Ουάσιγκτον στις 4 Απριλίου για να γιορτάσουν τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ, ξανακραύγασαν, χωρίς καμιάν απόδειξη, τον ισχυρισμό ότι η Ρωσία παραβιάζει την Συνθήκη πυρηνικών όπλων ενδιαμέσου βεληνεκούς, αναπτύσσοντας στην Ευρώπη πυραύλους πυρηνικής ικανότητας».

Μια βδομάδα αργότερα, στις 11 Απριλίου. Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι αυτό το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί η «ανακαίνιση» του αμερικανικού «αμυντικού αντιπυραυλικού συστήματος» Αιγίς, που έχει εγκατασταθεί στο Ντεβεσέλου της Ρουμανίας, διαβεβαιώνοντας ότι αυτή «δεν θα προσθέσει καμιά επιθετική ικανότητα στο σύστημα».

Στην πραγματικότητα, αυτό το σύστημα, που έχει εγκατασταθεί στην Ρουμανία και στην Πολωνία, μπορεί αντίθετα να εκτοξεύει όχι μόνο αντιπυραύλους άμυνας, αλλά και πυρηνικούς πυραύλους. Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει: Εάν οι ΗΠΑ εγκαταστήσουν στην Ευρώπη πυρηνικούς πυραύλους, η Ρωσία θα αναπτύξει στο έδαφός της αντίστοιχους πυραύλους που θα στοχεύουν τις βάσεις (των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) στην Ευρώπη.


Οι υπουργοί των Εξωτερικών, που συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον στις 4 Απριλίου, δεσμεύθηκαν ιδιαίτερα να «αντιταχθούν στις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας στην Μαύρη Θάλασσα» καθιερώνοντας «νέα μέτρα υποστήριξης στους εταίρους μας, Γεωργία και Ουκρανία.»

Την επομένη, δεκάδες πολεμικά πλοία και μαχητικά/βομβαρδιστικά αεροπλάνα των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ελλάδας, της Ολλανδίας, της Τουρκίας, την Ρουμανίας, και της Βουλγαρίας άρχισαν στην Μαύρη Θάλασσα γυμνάσια αεροναυτικού πολέμου στα όρια των ρωσικών χωρικών υδάτων, χρησιμοποιώντας τα λιμάνια της Οδησσού (Ουκρανία) και Πότη (Γεωργία). Ταυτόχρονα, περισσότερα από 50 μαχητικά/βομβαρδιστικά των ΗΠΑ, Βρετανίας Γερμανίας, Γαλλίας και Ολλανδίας, που απογειώνονταν από ολλανδικό αεροδρόμιο και ανεφοδιάζονταν στον αέρα, εκτελούσαν « αεροπορικές επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον χερσαίων και θαλάσσιων στόχων». Επιπρόσθετα, ιταλικά μαχητικά/βομβαρδιστικά Eurofighter θα σταλούν και πάλι από το ΝΑΤΟ να περιπολούν στην περιοχή της Βαλτικής, εναντίον της «απειλής» των ρωσικών αεροπλάνων.

Το σκοινί είναι τεντωμένο στα άκρα και μπορεί να κοπεί (ή να το κόψουν) ανά πάσα στιγμή, σύροντάς μας σε ένα χάος πολύ πιο επικίνδυνο από αυτό της Λιβύης.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Padraig McGrath , Fort Russ

[Ο τέως επικεφαλής των Οικονομολόγων του συγκροτήματος Ντώυτσε Μπανκ, Τόμας Μάγιερ, σε προχθεσινό άρθρο του, που μας έστειλε ένας φίλος, αναγγέλλει μαύρες μέρες για την ελληνικήν οικονομία, οικτίρει τον κ. Τσίπρα, που γιόρταζε τον Αύγουστο -μαζί με τους Ευρωκράτες- το τέλος του οκταετούς προγράμματος προσαρμογής, του θυμίζει τα λόγια του βασιλιά Πύρρου, μετά την «πύρρεια νίκη» κατά των Ρωμαίων, προβλέπει ότι η ισχνή ανάπτυξη του 2017-18 θα εκπνεύσει στην ερχόμενη ευρωπαϊκή ύφεση, ότι ξένες επενδύσεις δεν έλκονται, ότι η χώρα παραμένει δέσμια της κρίσης και ότι «το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο όσο και λυπηρό: Όσο η Ελλάδα μένει έγκλειστη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική ΄Ενωση (Ευρώ), το οικονομικό μέλλον της είναι σκοτεινό.» Καθώς όμως ο εντιμότατος κ. Τόμας Μάγιερ δεν αποκαλύπτει κάτι το νέο στον γράφοντα και στους νοήμονες κατοίκους αυτή της χώρας, πιο πρόσφορο Κυριακάτικο ανάγνωσμα κρίθηκε , για την σημαντική επιμορφωτική εικονοκλαστική προσφορά του, αλλά και για το απολαυστικό θέαμα που προσφέρει, με την αμείλικτη κατεδάφιση του συνθλιπτικού σε βάρος και όγκο Μνημείου/Μύθου του «Δυτικού Πολιτισμού», η κατωτέρω απολαυστική περιήγηση στο παρελθόν, στην πραγματική ιστορία, γεωγραφία και ταυτότητα του πολιτισμού, που αυθαίρετα, αναδρομικά και ψευδώνυμα επεκράτησε ως «Δυτικός». Το άρθρο θα κακοκαρδίσει νεκρούς τε και ζώντες φανατικούς οπαδούς του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά θα δροσίσει καρδίες των υπολοίπων, όσων υφίστανται τις συνέπειες της δυναστείας αυτού του ανιστόρητου αξιώματος. Ο οδηγός, στην παρούσα ψυχαγωγική περιήγηση, πολυταξιδεμένος Ιρλανδός μελετητής της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας, δοκιμιογράφος και συνεργάτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας Fort Russ, δικαιούται κάποιου αισθήματος αναγνώρισης για την πολύτιμη συμβολή του στην αναστύλωση κάποιων ερειπίων εθνογνωσίας, και εθνικής υπερηφάνειας του ΄Ελληνα αναγνώστη, για τους γνήσιους κληρονομικούς τίτλους του –που αποτελούν και μιαν από τις πηγές φθόνου και μίσους, που τον περιβάλλουν.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Kάποτε μας καλούν, ιδίως οι συντηρητικοί, να συμβάλουμε στην «διάσωση του Δυτικού Πολιτισμού».
Αλλά υπάρχει κάτι τέτοιο;
Υπάρχει πράγματι «Δυτικός Πολιτισμός»;

Είναι άκρως συζητήσιμο. Επειδή αυτό που αποκαλούμε «η Δύση» άρχισε μόνο από τα τέλη του 18ου Αιώνα ως πολιτιστική συνέχεια, και κανένας δεν μιλούσε για κάτι αποκαλούμενο «η Δύση» μέχρι τα τέλη του 19ου Αιώνα. Αυτή η έννοια, «η Δύση», στην πραγματικότητα δεν έχει πολλή ιστορία πίσω της. Η ιστορία της έχει δημιουργηθεί αναδρομικά.

Μια τυποποιημένη ιδέα για «την Δύση» είναι ότι η σημερινή Ευρω-Ατλαντική κουλτούρα είναι μέρος κάποιου είδους πολιτισμικής συνέχειας, που πηγαίνει πιο πίσω από 2000 χρόνια.

“From Plato to NATO” – Aπό τον Πλάτωνα στο NATO…

Αυτό είναι μια αυτοσχέδια, αναδρομική, ψευδό-ιστορική φαντασίωση.

Υπήρχε ένας ελληνικός πολιτισμός, που είχε αφομοιώσει μείζονες επιρροές από πολιτισμούς της Περσίας, της Μεσοποταμίας και της Βόρειας Αφρικής. Έπειτα υπήρξε ένας Ρωμαϊκός πολιτισμός. Κανένας τους δεν ήταν «Δυτικός».

Μετά υπήρξε η Χριστιανοσύνη, ο χριστιανικός κόσμος, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν γεωγραφικά περισσότερο Ασιατικός και Αφρικανικός, παρά Ευρωπαϊκός.

Τουλάχιστον μέχρι την δεύτερη χιλιετία π. Χ. οι άνθρωποι που ζούσαν στην Βόρεια ακτή της Μεσογείου θεωρούσαν πως είχαν πολύ μεγαλύτερη πνευματική συγγένεια με τους ανθρώπους της Νότιας μεσογειακής ακτής, παρά με αυτούς που ζούσανε στον Ρήνο. Από την ύστερη εποχή του χαλκού, ολόκληρη η ζώνη της Μεσογείου ήταν ένας πλήρως ενοποιημένος κόσμος.

΄Επειτα, με τον εξισλαμισμό της Βορειοδυτικής Αφρικής, κάτι με το όνομα Ευρώπη απόκτησε ύπαρξη, γύρω στον 8ο Αιώνα. Η πραγματικότητα της ισλαμικής γεω-στρατηγικής περικύκλωσης δημιούργησε μια νοοτροπία πολιορκίας μεταξύ των Χριστιανών που ζούσαν στην μικρή «χερσόνησο των χερσονήσων», την οποία σήμερα αποκαλούμε «Δυτικήν Ευρώπη». ΄Ηταν αυτή η αίσθηση της ισλαμικής γεωστρατηγικής περικύκλωσης, αυτή η ψυχολογία πολιορκημένου, που κυρίως γέννησε αυτήν την αίσθηση που τώρα λέμε «Ευρώπη». Όταν ο Σαρλ Μαντέλ αναχαίτισε τους Μαυριτανούς στην μάχη του Πουατιέ, το732, γραφιάδες που περιέγραφαν την μάχη ανάφεραν τους στρατιώτες του ως “Europenses.”

Δεν υπήρξε ποτέ πριν μια λέξη κοινής χρήσης με την έννοια «Ευρωπαίος».

(Οι ΄Ελληνες είχαν σκεφτεί την «Ασία» να βρίσκεται κάπου Βόρεια της «Ευρώπης» - «Ευρώπη» σήμαινε κάτι τελείως διαφορετικό γι’ αυτούς.)

Κατά τον Μεσαίωνα, η καλλιεργημένη ευρωπαϊκή Χριστιανική σκέψη αναπτύχτηκε από την ανάγνωση ισλαμικών κειμένων σχολιασμού του Αριστοτέλη.

Ο Ιμπν Ρουσντ, Ισλαμιστής φιλόσοφος του 12 Αιώνα και νομομαθής της Κόρδοβας, Αλ Ανταλούς, είχε γράψει ακαδημαϊκά σχόλια για την Μεταφυσική του Αριστοτέλη, και οι Δομινικανοί μοναχοί τον είχαν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση που είχε γίνει υποχρεωτικό θέμα διδασκαλίας για όλους τους σπουδαστές της θεολογίας στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Αυτά τα σχόλια του Ιμπν Ρουσντ ήσαν κριτικά σχόλια και διορθώσεις σχολίων για τον Αριστοτέλη που είχαν γραφτεί έναν αιώνα νωρίτερα, από τον Σούφι φιλόσοφο και πολυμαθή Ιμπν Σίνα (στην Μπουχάρα, Μεγάλη Περσία, σημερινό Ουζμπεκιστάν).

Η ευρωπαϊκή φιλοσοφία και θεολογία στον ύστερο Μεσαίωνα είναι σε μεγάλο βαθμό εκχριστιανισμένες προσαρμογές ισλαμικής φιλοσοφίας και θεολογίας, που όλες τους είχαν οικοδομηθεί στον θεμέλιο βράχο της προ-χριστιανικής ελληνικής σκέψης.

Τώρα υπάρχουν επιχειρήματα ότι ο Ακίνας (Αγ. Θωμάς, Ακινάτος, Καθολικός θεολόγος/φιλόσοφος) γράφει πάρα πολλά για τον Αριστοτέλη και συχνά χρησιμοποιεί Αριστοτέλεια επιχειρήματα και έννοιες. Κατά τα επιχειρήματα αυτά, είναι και οι δυο (Αριστοτέλης- Ακίνας) συνομιλητές στην ίδια «συζήτηση» και είναι, επομένως, μέρη μιας κάποιου είδους ιστορικής συνέχειας… Αυτό είναι ένα πολύ ασθενές και ίσως ακόμη και εσκεμμένα παράλογο επιχείρημα.

Οι Ιμπν Σίνα και Ιμπν Ρουσντ ήσαν εξαιρετικά σημαντικοί σε επιρροή συμμετέχοντες στην ίδια ακριβώς «συζήτηση». Στην πραγματικότητα ήταν σαφώς ΤΌΣΟ σημαντικοί σε επιρροή επί της ευρωπαϊκής χριστιανικής διανόησης, ώστε να μπορούμε να πούμε με άκρα πεποίθηση ότι η ευρωπαϊκή μεσαιωνική σχολαστική παράδοση δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί αν δεν υπήρχαν αυτοί Ισλαμιστές πρωτοπόροι.

Κατά συνέπεια, πως μπορούμε να ταξινομούμε τον Αριστοτέλη και τον Ακίνα ως «Δυτικούς» , αλλά τον Ιμπν Σίνα και τον Ιμπν Ρουσντ ως «μη Δυτικούς»;

Η κατηγοριοποίηση είναι τελείως αυθαίρετη.

Έπειτα, στον 18ο Αιώνα, η βιομηχανική επανάσταση άρχισε να κάνει δυνατή την πλήρη οικονομική ενοποίηση του Ατλαντικού κόσμου. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ κάτι με το όνομα «η Δύση» άρχισε να κυοφορείται. Επιπλέον, κανένας πράγματι δεν άρχισε να μιλάει για κάτι λεγόμενο «η Δύση» επί έναν ακόμη αιώνα μετά.

Ο Χέγκελ έδωσε την περίφημη σειρά διαλέξεών του για την Φιλοσοφία της Ιστορίας, στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου το 1828. Η αποστολή του σε αυτή την σειρά διαλέξεων ήταν να προσφέρει μιαν συστηματική φιλοσοφική ερμηνεία ΟΛΗΣ της μέχρι τότε καταγραμμένης Ιστορίας, από τότε στο παρελθόν που υπάρχουν γραπτά κείμενα. Η όλη σειρά διαλέξεων είναι αφιερωμένη στην Ευρασία και στην Βόρεια Αφρική: Κίνα, Ινδία, Μεσοποταμία, Περσία, Αίγυπτος, Ιουδαία, οι ΄Ελληνες, οι Ρωμαίοι, οι Γερμανικές φυλές κλπ… Ο Χέγκελ βλέπει τις πολιτισμικές και διανοητικές οικοδομικές βάσεις του «ευρωπαϊκού πολιτισμού» ως αποκλειστικά Βόρειο-Αφρικανικής και Νότιο-Δυτικής Ασιατικής πηγής. Είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι, τόσο πνευματικά όσο και πολιτισμικά, η Ασία είναι η μητέρα της Ευρώπης.

Από όσο θυμάμαι, στην όλη σειρά διαλέξεων, δεν υπάρχει η ελάχιστη και παρενθετική έστω αναφορά, στην Βόρειο-Αμερικανική ΄Ηπειρο.

Η Βόρεια Αμερική δεν ήταν γι’ αυτόν ούτε ακόμη και μια ύστερη σκέψη. Κάθ’ όσον αφορά τον Χέγκελ, τίποτα το αξιοσημείωτο, ή που να έχει κάποια ιστορική σημασία, δεν «συνέβη» ποτέ στην Βόρεια Αμερική. Και μιλάμε για μια σειρά διαλέξεων που δόθηκε από τον πιο καταξιωμένο φιλόσοφο της εποχής του, το 1828. Αρκετά πειστική απόδειξη ότι κάτι με το όνομα «η Δύση» δεν ήταν ακόμη γνωστό σαν κάτι το υπαρκτό.

Επομένως, σύνοψη:

«Χριστιανισμός» αντικαταστάθηκε από «Ευρώπη», που στην συνέχεια αντικαταστάθηκε από «η Δύση». Η Ευρώπη ΔΕΝ ήταν μια συνέχεια της «Χριστιανοσύνης» -ήταν μια αντικατάσταση…

Η ουσία είναι ότι, πριν τον 18ο Αιώνα (το πολύ νωρίτερο) δεν υπήρξε κάτι που να μπορούσε να αποκληθεί «Δυτικός Πολιτισμός».

Είναι μια αυτοσχέδια, αναδρομική, ψευδό-ιστορική επινόηση.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Διασκέψεις σε Βαρσοβία και Μονάχο
του Tom Luongo, Zero Hedge, 19-2-2019

[Δυο διεθνείς διασκέψεις την περασμένη εβδομάδα, στην Βαρσοβία και στο Μόναχο, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες στην ομφαλοσκοπική ελλαδική δημοσιότητα, μολονότι κρίσιμες για την διαμόρφωση του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος και της δικής μας χώρας –του κρισιμότερου απομένοντα παράγοντα για την τελική τύχη της. Το κατωτέρω άρθρο, ευρύτατα αναδημοσιευόμενου Αμερικανού σχολιαστή, παρέχει κατατοπιστική ενημέρωση για τους και παρ’ ημίν ενδιαφερομένους.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Eάν η Διάσκεψη εναντίον του Ιράν στην Βαρσοβία ήταν η εισαγωγή, η ετήσια Διάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο ήταν το κύριο έργο. Και οι δυο παρήγαγαν πολλές ομιλίες, πόζες μεγαλοπρέπειας και ηθικολογίας, αλλά και πολλές εκφράσεις αμηχανίας και σκυμμένες κεφαλές.

Το μήνυμα από τις ΗΠΑ, Ισραήλ κι Σαουδική Αραβία ήταν σαφές: «Είμαστε πάντοτε ταγμένοι για την καταστροφή της Συρίας ως λειτουργικού κράτους και τον τερματισμό της αύξουσας επιρροής του Ιράν.»

Η Ευρώπη, κατά πλειοψηφία, δεν ακολουθεί πια αυτή την γραμμή. Ασφαλώς δεν την ακολουθεί η Γερμανία. Η Βρετανία είναι ένα ανέλπιδο παρελθόν, που ζει σε κατάσταση αφασίας Βαθέως Κράτους -και πλύσεως χρήματος στο Σίτυ του Λονδίνου.

Οι Πολωνοί έχουν μια μόνο φροντίδα, πώς να μαχαιρώσουν τους Ρώσους.

΄Ολοι οι άλλοι κυριαρχούνταν από την σκέψη «το έχω ξαναζήσει, το έχω ξανακάνει, δεν το ξανακάνω».

Ξέρουν ότι η υποστήριξη του μύθου ότι ο πόλεμος στην Συρία ήταν ένας πόλεμος κατά του κακοποιού προέδρου ΄Ασαντ είναι αντιπαραγωγική.

Το γεωπολιτικό πεδίο μεταβάλλεται γρήγορα. Και χώρες όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιταλία γνωρίζουν ότι η σημερινή πορεία της πολιτικής της κυβέρνησης Τραμπ απέναντι στην Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα θα αποτελούσε γι’ αυτές συνθήκη αυτοκτονίας.

΄Ετσι παρουσιάζονται όταν προσκαλούνται, δέχονται τους διπλωμάτες μας και στην συνέχεια ξεχνούν τα περισσότερα από όσα τους είπαν. Αυτό είναι και το τι συνέβη τελικά στο Μόναχο.

Ακόμη και η ηγεσία της ΕΕ δεν έχει ψευδαισθήσεις για τους σκοπούς της αμερικανο-ισραηλινής πολιτικής στην Συρία. Και γι’ αυτό αρνήθηκε να αποκλείσει την Ρωσία και το Ιράν από την Διάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο, παρά τις υπερβολικές πιέσεις της ερασιτεχνικής διπλωματίας του Πομπέο, (υπουργού των Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Το Ξύπνημα από την Μέθη της Συρίας

Αυτές οι χώρες παλεύουν με τα μεθεόρτια πολεμικού εκτοπισμού εκατομμυρίων ανθρώπων, που η ΄Ανγκελα Μέρκελ προσκάλεσε στην Ευρώπη για τα δικά της πολιτικά σχέδια.

Το συνακόλουθο χάος απειλεί τώρα κάθε μεγάλο κέντρο πολιτικής εξουσίας στην Ευρώπη, και μπορεί να οδηγήσει σε μια νίκη των ευρωσκεπτικιστών στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο τον Μάιο.

Η πορεία σε αυτόν το δρόμο οδηγεί μόνο στο σχηματισμό, από την Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την Τουρκία, ενός κοινού στρατοπέδου με την Ινδία για αντιπαράταξη στην οικονομική και πολιτική ισχύ της Δύσης, κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Έτσι, δεν ήταν έκπληξη να βλέπεις τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να ανταλλάσει υποκριτικές χειραψίες, ψαρεύοντας εικόνες υποστήριξης, για να τις προβάλλει οίκαδε, στην προεκλογική εκστρατεία του.

Ούτε ήταν έκπληξη το θέαμα του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Γιενς Στόλτενμπεργκ, να έρπει στα πόδια της Ουάσιγκτον, για την κοινή τους αποστολή, επειδή γνωρίζει ότι εκεί βρίσκεται ο μαστός της Αμάλθειας.

Αλλά ύστερα από ένα διήμερο συζητήσεων, η διάσκεψη του Μονάχου δεν παρήγαγε καμιά διακήρυξη στόχων. Στην Βαρσοβία είχε ήδη στηθεί το σκηνικό γι’ αυτό. Ο αντιπρόεδρος Πενς έπεσε στο κενό, ως υποκατάστατο του Τραμπ. Ο υπουργός των Εξωτερικών Πομπέο φαινόταν περίλυπος και μπερδεμένος με το γιατί δεν χειροκρότησε κανείς την φτηνή και άδεια ρητορική του για το πόσο φρικώδες είναι το Ιράν.

Η επιχείρηση-Συρία είχε σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδαραβία και Κατάρ με τον δηλωμένο στόχο να δημιουργήσουν ένα κράτος-ναυάγιο από ακυβέρνητα φέουδα. Η Συρία επρόκειτο να διαμελισθεί, με καθέναν από τους συνεταίρους να αρπάζουν και από ένα κομμάτι της χώρας

Το Ισραήλ θα έπαιρνε μια λωρίδα απόκρουσης ανατολικά των Υψωμάτων Γκολάν. Η Τουρκία θα έπαιρνε το Ιντλίμπ, το Αφρίν και το Χαλέπι. Οι Κούρδοι όλη την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη. Και η Ευρώπη τους αγωγούς από την Αραβική Χερσόνησο.

Στο μεταξύ το Ιράν θα είχε αποκοπεί από την Συρία και τον Λίβανο. Η Ρωσία θα είχε πεταχτεί έξω από την ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου (παράλληλα με το πραξικόπημα στην Ουκρανία) και το κέντρο της Συρίας θα ήταν ένα θερμοκήπιο τρομοκρατίας, προς εξαγωγή σε όλη την γύρω περιοχή και πιο πέρα, με στόχευση την Ρωσία και το Ιράν.

Όλα φαίνονταν πολύ ωραία στον χάρτη.

Αλλά ήταν μια επιχείρηση στημένη σε υποθέσεις και στον λανθασμένο υπολογισμό πως κανένας δεν θα τολμήσει να αντισταθεί.

Αλλά να που ήρθε η Ρωσία τον Οκτώβριο του 2015 και τα ρέστα, δυστυχώς για τους νεοσυντηρητικούς, είναι απλά εικόνα φυγής.

΄Ηταν η Ρωσία και η Κίνα, με την κίνησή τους προς την Συρία, που ανέτρεψαν τους υπολογισμούς.

Η Ευρώπη, μόλις ξεκαθάρισε ποιες θα ήταν οι ζημιές με την συνέχιση του σχεδίου, δεν είχε πλέον κίνητρα να επιμείνει. Οι μόνοι που εξακολουθούν να επιμένουν στην στρατηγική της βαλκανιοποίησης είναι αυτοί που θα έβγαιναν κερδισμένοι: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Στο Μόναχο ήταν φανερό ότι ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ ήταν ο άνθρωπος που όλοι ζητούσαν να πλησιάσουν.

Κάθε ένας έριχνε δόλωμα. Ακόμη και οι Σαουδάραβες επενδύουν την καλύτερη κολακεία τους στον Πρόεδρο Πούτιν.

Οι ΗΠΑ έχουν ακόμη ανάγκη να προβάλλουν παγκόσμια εικόνα ισχύος, σε στήριξη του δολαρίου και της άσεμνης χρηματοπιστωτικής ασωτίας του. Το Ισραήλ ατενίζει σε ένα μέλλον όπου η μυριάδα εχθρών του έχουν νικήσει και οι Σαουδάραβες πρέπει να κυριαρχήσουν στον Σουνιτικό αραβικό κόσμο για να ηγηθούν σε πόλεμο με το Ιράν.

Η Διάσκεψη της Βαρσοβίας ήταν ένας θρίαμβος υπό την έννοια ότι οι ΗΠΑ μπορούν ακόμη να διατάξουν τους συμμάχους τους σε προσοχή και αυτοί να συμμορφωθούν. Αλλά μέχρις εκεί. Επειδή στο Μόναχο ήτανε φανερό ότι η Ευρώπη δεν αγοράζει πια ότι έχουν να πουλήσουν οι ΗΠΑ για τις σχέσεις τους.

Νάνοι της εξωτερικής πολιτικής, όπως ο Πομπέο και ο Πενς, πραγματικά εκλιπαρούσαν τον καθένα να μην υπονομεύσει το τελευταίο τους σχέδιο, να κάνουν τον κόσμο ασφαλή για το Ισραήλ και να στηρίξουν το βλακώδες σχέδιο του Τραμπ για ενεργειακή κυριαρχία των ΗΠΑ.

Σφυρίζοντας στο Μόναχο

Τελικά η όλη ιστορία του Μονάχου έμοιαζε με μια ομάδα ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν για να περάσουν σφυρίζοντας έξω από το νεκροταφείο της φθαρμένης μεταπολεμικής καθεστωτικής τάξεως. Ο Τραμπ θέλει την Ευρώπη να πληρώνει για το ΝΑΤΟ, ώστε να μην το πληρώνουμε εμείς, αλλά η Ευρώπη δεν θέλει το ΝΑΤΟ με τους όρους του Τραμπ, που την βάζουν στο σκόπευτρο της αναμέτρησής του με την Ρωσία και την Κίνα για την Συνθήκη Ενδιάμεσων Πυρηνικών ΄Οπλων (INF).
Ο Πούτιν οικοδόμησε μια μορφή του οχυρού Ρωσία, που από κάθε πρακτική άποψη είναι απόρθητο, εκτός από μιαν ολοκληρωτική πυρηνική σύρραξη που δεν θέλει κανείς –εκτός ίσως τους πιο ιδεολογικά παθιασμένους στην Ουάσιγκτον και στο Ισραήλ.

Οι αντιρρησίες είπαν τα δικά τους, αλλά τα όπλα που αποκάλυψε ο Πούτιν, στην Ομιλία του για την Κατάσταση του ΄Εθνους τον περασμένο Μάρτιο, άλλαξαν το τοπίο κατά τρόπο που υποχρεώνει σε διαφορετικές τακτικές.

Αυτά τα νέα όπλα αντιπροσωπεύουν μιαν επαναστατική αλλαγή στην οπλική τεχνολογία και ταυτόχρονα είναι φτηνά μέσα αποτροπής της περαιτέρω κλιμάκωσης. Ανταποκρίνονται στον προϋπολογισμό της Ρωσίας, περιοριζόμενο από την δημογραφική και την εσωτερική πραγματικότητα.

Επισημαίνουν ότι εμείς (οι Αμερικανοί) δεν νικάμε στην τεχνολογία. ΄Ετσι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εφαρμόζουμε πολιτικές φθοράς και να αναγκάζουμε την Ρωσία και τους συμμάχους της να ξοδεύουν χρήματα για να εξισορροπούν τις δικές μας δαπάνες.

Είναι ένα παιχνίδι που αδειάζει όλους. Αλλά είναι ευκολότερο στον Πούτιν να πείσει τους Ρώσους για τον αμυντικό χαρακτήρα της στάσης του, από το να πείσουμε εμείς για την υποστήριξη στην Αλ Κάϊντα και στους Τζιχαντιστές για να τους νικήσουν.

Και γι’ αυτό η Ευρώπη είναι τόσο απρόθυμη να ακολουθήσει τον Τραμπ στην κατάργηση της Συνθήκης INF, στην καθεστωτική αλλαγή στο Ιράν και ακόμη για το σχέδιό του για αραβικό ΝΑΤΟ. Είναι αυτοί από τους οποίους ζητά να είναι στην πρώτη γραμμή, να πληρώνουν και να μπαίνουν σε πόλεμο εναντίον των συμφερόντων τους.

Και αυτός είναι ο λόγος που κανένας δεν ήταν διαθέσιμος να ενταχτεί στο τελευταίο «συνασπισμό των προθύμων» στο Μόναχο, για την διαιώνιση του πολέμου στην Ασία. Θα ακολουθήσουν στα σχέδια του Τραμπ για την Βενεζουέλα, αυτό στρατηγικά δεν τους κοστίζει τίποτα .
Αλλά ακόμη και η Μέρκελ ξέρει ότι, υπό το φως των γεγονότων των τελευταίων τρεισήμισι χρόνων, η σωστή κίνηση για την Ευρώπη είναι να έρθει σε μια συμφωνία με την Ρωσία και το Ιράν, κρατώντας το κεφάλι σκυμμένο όσο οι ΗΠΑ έχουν τα μυαλά τους χαμένα.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Βrian Cloughly, Zero Hedge, 29-10-2018

H βρετανική Νταίηλυ Μαίηλ είναι μια υστερική φυλλάδα και αγοράζεται καθημερινά από άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που συμφωνούν μαζί της ότι οι περισσότεροι ξένοι είναι κατώτεροι από τους Βρετανούς. Προ διετίας η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κατά του Ρατσισμού αποφάνθηκε ότι η Μαίηλ και κάποιες άλλες εφημερίδες «αρέσκονται στην χρήση όρων διάκρισης και προκλητικών» και ο Πρόεδρος της Κομισιόν σχολίασε ότι  «το δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ φαίνεται να οδήγησε σε ενίσχυση του αισθήματος εναντίο ν των ξένων».
Το Μαίηλ ξέρει τους αναγνώστες του και τους λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν και ένας από τους στόχους του είναι η Ρωσία, την οποία αδιάλειπτα κακολογεί και ταπεινώνει.
Στις 23 Οκτωβρίου το κεντρικό θέμα της εφημερίδας έγραφε εγκωμιαστικά ότι  την μεθεπομένη «κάπου 50.ΟΟΟ στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα ξεκινήσουν στην Νορβηγία τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια του μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, μια μαζική επίδειξη δύναμης που έχει ήδη θορυβήσει την γειτονική Ρωσία. Η «Σύνδεση Τρίαινας 18», που θα διεξαχθεί μέχρι τις 7 Νοεμβρίου, στοχεύει στην εκπαίδευση της Συμμαχίας στην ταχεία κινητοποίηση για την υπεράσπιση ενός συμμάχου που υφίσταται επίθεση.» Ο Αμερικανικός 6ος Στόλος ανακοίνωσε ότι το αεροπλανοφόρο Χάρι Τρούμαν και αντιτορπιλικά κατευθυνομένων πυραύλων κινήθηκαν για να κυριαρχήσουν στην Νορβηγική Θάλασσα, για πρώτη φορά από το 1991.
Σύμφωνα με την Αμερικανικές Αεροπορικές Δυνάμεις Ευρώπης, τα γυμνάσια  Σύνδεση Τρίαινας χρηματοδοτούνται εν μέρει από την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Αποτροπής, και τα αμερικανικά μαχητικά αεροπλάνα F-16 με τα στρατοτάνκερ KC-135 αναπτύχθηκαν για να επιχειρούν από αεροπορική βάση στην ουδέτερη Σουηδία.
Όλα αυτά συμπίπτουν με την γραμμή της βρετανικής κυβέρνησης ότι η Ρωσία είναι απειλή για το Ηνωμένο Βασίλειο, ισχυρισμός που αποτελεί φάρσα αλλά που κερδίζει ψήφους και πουλάει εφημερίδες.
Η εφημερίδα Σαν,  ανήγγειλε τον περασμένο Ιούνιο σε κορυφαίο τίτλο: «Η Βρετανία θα στείλει μαχητικά αεριωθούμενα Typhoon στην Ισλανδία για την αντιμετώπιση της ρωσικής επίθεσης» και από τότε ο Βρετανός υπουργός Αμύνης Γκέϊβιν Γουίλιαμσον υποστηρίζει ότι «το Κρεμλίνο  συνεχίζει να μας προκαλεί σε κάθε τομέα». (Ο Γουίλιαμσον είναι το πρόσωπο που διακήρυξε τον Μάρτιο στην Βουλή: «Ειλικρινά, η Ρωσία θα πρέπει να του δίνει –θα πρέπει να βγάλει τον σκασμό», που ήταν η πιοανόητη φράση ανηλίκου που ακούστηκε στην πολιτική τα τελευταία χρόνια.
Στις 29 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι ο Γουίλιαμσον ανησυχεί  για «την αυξανόμενη ρωσική επιθετικότητα στην πίσω αυλή μας» και ότι η κυβέρνηση καταστρώνει μια  «στρατηγική άμυνας της Αρκτικής», με την ανάπτυξη 8οο κομάντος σε μιαν νέα βάση στην Νορβηγία. Σε μια συνέντευξή του «ο κ. Γουίλιαμσον υπογράμμισε ότι η Ρωσία άνοιξε εκ νέου τις βάσεις της σοβιετικής εποχής και αύξησε τον ρυθμό της δραστηριότητας των υποβρυχίων, ως απόδειξη ότι «η Βρετανία πρέπει να επιδείξει ότι είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας»
 Ο κ. Γουίλιαμσον δεν διευκρίνισε ποια «συμφέροντα» μπορεί να έχει προς  προστασίαν στην περιοχή της Αρκτικής.
Οι οκτώ χώρες με εδάφη βορείως του Αρκτικού Κύκλου είναι ο Καναδάς, η Δανία, η Φινλανδία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ρωσία, η Σουηδία και οι ΗΠΑ. Αυτές έχουν νόμιμα δικαιώματα στην περιοχή, που είναι σε έκταση διπλάσια από τις ΗΠΑ μαζί με τον Καναδά. Αλλά η Βρετανία δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα στην Αρκτική. Ούτε καν ένα αμφίβολο, όπως της Ισλανδίας, το οποίο βασίζεται στο ότι ο Αρκτικός Κύκλος περνά διαμέσου της νήσου Γρίμσεϋ, περί τα 25 χιλιόμετρα βορείως της Ισλανδίας. Το βορειότερο τμήμα του εδάφους της Βρετανίας, τα νησιά Σέτλαντ απέχουν 733 χιλιόμετρα νότια του Αρκτικού Κύκλου.


Τότε γιατί η Βρετανία  διακηρύσσει πως έχει «συμφέροντα» στην Αρκτική και πως η περιοχή είναι «στην πίσω αυλή μας»; Πως είναι δυνατόν να αισθάνεται απειλούμενη;
Το Αρκτικό Ινστιτούτο  ανέφερε τον περασμένο  Φεβρουάριο ότι « τα κείμενα της νέας ρωσικής στρατηγικής για την Αρκτική εστιάζονται στην αποτροπή του λαθρεμπορίου, της τρομοκρατίας και της παράνομης μετανάστευσης, αντί της εξισορρόπησης δυνάμεων με το ΝΑΤΟ. Αυτές οι προτεραιότητες υποδηλώνουν ότι οι στοχεύσεις ασφαλείας της Ρωσίας στην Αρκτική αποβλέπουν στην ασφάλεια της Αρκτικής ως βάσης στρατηγικών πλουτοπαραγωγικών αγαθών… Γενικά τα εγκεκριμένα από την κυβέρνηση ρωσικά  στρατιωτικά κείμενα δείχνουν μετακίνηση από τον κατηγορηματικό τόνο που χαρακτηρίζει τον ανταγωνισμό της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, σε μιαν ηπιότερη διατύπωση, με έμφαση στην ασφάλεια της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής.
Και πράγματι το όλο ζήτημα αφορά την ανάπτυξη. Στις 28 Σεπτεμβρίου γράφτηκε ότι «ένα Δανικό φορτηγό πλοίο διέσχισε επιτυχώς την ρωσική Αρκτική, σε ένα δοκιμαστικό ταξίδι, δείχνοντας ότι οι τηκόμενοι πάγοι μπορεί ενδεχομένως να ανοίξουν μιαν νέα εμπορική οδό από την Ευρώπη στην Ανατολικήν Ασία.»  Η ανάπτυξη αυτής της οδού για την διακίνηση του εμπορίου είναι εξόφθαλμα προς το  οικονομικό συμφέρον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης όσο και της Ρωσίας. Και για να επιτευχθεί  αυτή η ανάπτυξη  απαιτείται η αποφυγή συγκρούσεων στην περιοχή.
Επομένως, που είναι το πρόβλημά  σου, υπουργέ ΄Αμυνας Γουίλιαμσον;
Τον Ιανουάριο η Κίνα περιέγραψε την στρατηγική της για την Ανταρκτική, «υποσχόμενη να συνεργαστεί στενότερα με την Μόσχα, ειδικότερα για την δημιουργία ενός θαλάσσιου ανταρκτικού αντιστοίχου της χερσαίας –«μια ζώνη-ένας δρόμος»- οδού  προς την Ευρώπη. Τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι οι φιλοδοξίες τους είναι προπάντων εμπορικές και οικολογικές –όχι στρατιωτικές. Δεν μπορεί να γίνει σαφέστερο ότι Ρωσία και Κίνα θέλουν την Αρκτική να είναι μια κερδοφόρα εμπορική οδός, ενώ συνεχίζουν τις έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου, αερίου και ορυκτών.
Όπως επεσήμανε η Sabena Siddigi στους Asia Times, «Η Κίνα έχει κάθε λόγο για την ανάπτυξη αυτών των περιοχών και τα συμφέροντά της συγκλίνουν με της Ρωσίας αφού έχει μια μεγάλη επένδυση στο έργο παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Γιαμάλ της Ρωσίας, το οποίο θα παράγει σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια τόνους υγροποιημένου αερίου τον χρόνο. Μόλις η θαλάσσια οδός της Αρκτικής τεθεί σε πλήρη λειτουργία το έργο της Γιαμάλ μπορεί να διπλασιάσει το μερίδιο της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου. Η τήξη των πάγων στην Ανταρκτική προικοδότησε επίσης την Ρωσία με μεγαλύτερη πρόσβαση σε ορυκτά και άλλες πολύτιμες πηγές πλούτου.
Μαντέψτε ποιος δεν θέλει την ευδοκίμηση Ρωσίας και Κίνας.
Για την ανάπτυξη της Αρκτικής απαιτείται ειρήνη και σταθερότητα. Θα ήταν αδύνατο να αποκομισθούν τα οφέλη της νέας θαλάσσιας οδού και  πιθανώς του τεράστιου ενεργειακού και ορυκτού πλούτου εάν επρόκειτο να εκδηλωθούν εκεί συρράξεις. Είναι επομένως φανερό πως ειρήνη και ηρεμία αντί στρατιωτικής αντιπαράθεσης εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας.
Αλλά ο Βρετανός υπουργός Αμύνης επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στην Αρκτική, «εάν θέλουμε να προστατεύουμε τα συμφέροντά μας σε αυτό που είναι ουσιαστικά η δική μας πίσω αυλή». Και σε αυτό έχει την υποστήριξη της Επιτροπής Αμύνης της Βουλής, η οποία ανακοίνωσε ότι « Η ανανεωμένη εστίαση του ΝΑΤΟ στον Βόρειο Ατλαντικό  είναι ευπρόσδεκτη και η κυβέρνηση θα πρέπει να δεχτεί συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία που επέδειξε η Βρετανία σε αυτό το πεδίο.»
Το ΝΑΤΟ ψάχνει συνεχώς για προφάσεις  για να εντρυφά σε στρατιωτική δράση (όπως το εννεάμηνο βομβαρδιστικό όργιο, με το οποίο κατέστρεψε την Λιβύη). Και η στραμμένη προς την Αρκτική τρέχουσα «Τρίαινά» του είναι ένας ακόμη πυρρίχιος  χορός, που αποβλέπει να κλιμακώσει την ένταση.

Η στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ προετοιμάζεται για πόλεμο στην Αρκτική και εσκεμμένα προκαλεί την Ρωσία, διεξάγοντας μαζικά γυμνάσια υψηλής στρατιωτικής τεχνολογίας, συνεχώς πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Αλλά το Πεντάγωνο και το υποκατάστημά του στις Βρυξέλλες καλά θα κάνουν να είναι πολύ προσεκτικοί.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Finian Cunningham, Strategic Culture, 18-10-2018
«Ασφαλώς και είναι μετριοπαθής ο διάδοχός μας. Επέτρεψε στις γυναίκες να οδηγούν»

[ Η επιλογή προβολής του πιο κάτω άρθρου, πεπειραμένου παρατηρητή και αναλυτή της τρέχουσας ανθρώπινης ιστορίας, οφείλεται στο ότι μόνος αυτός διέγνωσε την ανάγκη να προσφέρει μια πολύτιμη υπηρεσία αφύπνισης και συνειδητοποίησης ευρύτατου τμήματος του διεθνούς κοινού.  Κοινού το οποίο, σε κατάσταση πνιγμού αναγκών, εθισμού στον περιβάλλοντα εξωφρενισμό και  υπό συνεχή πλύση εγκεφάλου, ακούει και βλέπει εικονογραφημένο το ελεγχόμενο αφήγημα της εξουσίας, με ίσως κάποιον διαφεύγοντα αντίλογο, χωρίς να καταγράφει, να επεξεργάζεται και να διαμορφώνει προσωπική κρίση και στάση απέναντι σε διαφαινόμενα «τέρατα και σημεία». Όπως, από την μια πλευρά, η «ανθρωπιστική» ισοπέδωση της Σερβίας με καρκινογόνες βόμβες με στοιχεία Ουρανίου, οι εκατόμβες πειρατικών «ανθρωπιστικών» πολέμων σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Αφγανιστάν, η τριετής γενοκτονία στην Υεμένη, η εβδομαδιαία σφαγή Παλαιστινίων στην Γάζα, οι τηλεκατευθυνόμενες δολοφονίες με «drones” κ.ο.κ . Και από την άλλη, το δακρύβρεκτο προπαγανδιστικό θέατρο πληρωμένων δουλεμπορικών ΜΚΟ του συστήματος Σόρος και Σια, για «πνιγόμενους πρόσφυγες» η για τα  «θύματα χημικών βομβαρδισμών του Άσαντ στην Συρία», ή για την καταπίεση σεξουαλικών μειονοτήτων κ.λ.π. Σημεία και τέρατα προκλητικής εγκληματικότητας και υποκρισίας, που σε προηγούμενες εποχές θα επέφεραν συγκλονισμούς και ανατροπές.                                                                                               Η θεραπευτική προσφορά του άρθρου συνίσταται στην παραστατική ανάδειξη και εντύπωση στην συνείδηση του αναγνώστη της εξελισσόμενης πλήρους ανατροπής πανάρχαιων αξιών, αρχών δικαίου και ηθικής και κανόνων συνύπαρξης των εθνών και του κοινωνικού συμβολαίου συμβίωσης και την βίαιη υποκατάσταση τους, με την επιβολή, ως του αυτονόητου φυσιολογικού πλαισίου ανθρώπινης διαβίωσης, του ενός και μοναδικού κανόνα και νόμου, του  Δικαίου του Ισχυροτέρου, στον νέο κόσμο της Ζούγκλας. Εκ των πραγμάτων, το παρόν κείμενο προβάλλει στον αναγνώστη το προαιώνιο δίλημμα της θεμελιακής επιλογής.]

Παρουσίαση : Μιχαήλ Στυλιανού

Δυο εξαφανίσεις και δυο πολύ διαφορετικές αντιδράσεις από Δυτικές κυβερνήσεις, που εξεικονίζουν το μέτρο της υποκρισίας τους.
Όταν ο πρώην Ρώσος κατάσκοπος Σεργκέι Σκρίπαλ εξαφανίστηκε (μετά την θαυματουργή νοσηλεία του) στην Βρετανία, επιβλήθηκαν αμέσως ποινικά μέτρα σε βάρος της Ρωσίας από την βρετανική κυβέρνηση και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Αντίθετα οι Δυτικές κυβερνήσεις εξαντλούνται σε αυτοσυγκράτηση έναντι της Σαουδικής Αραβίας για την αποτρόπαιη και τεκμηριωμένη υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.
Η κατακραυγή των Δυτικών κυβερνήσεων και ΜΜΕ για την υπόθεση Σκρίπαλ ήταν εκκωφαντική και οδήγησε στην απέλαση πολλών δεκάδων Ρώσων διπλωματών από τις ΗΠΑ και 28 άλλες χώρες, στηριζόμενη σε αναπόδεικτους βρετανικούς ισχυρισμούς, ότι το Κρεμλίνο αποπειράθηκε να δηλητηριάσει έναν εξόριστο κατάσκοπο με  ένα θανατηφόρο χημικό παρασκεύασμα. Η κυβέρνηση Τραμπ επιδείνωσε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας επικαλούμενη την υπόθεση Σκρίπαλ.
Οι κατηγορίες του Λονδίνου σε  βάρος της Μόσχας διακρίνονταν για την αχαλίνωτη εικοτολογία (« είναι υψηλά πιθανό ότι…») και τους τραβηγμένους υπαινιγμούς. Κανένα επαληθεύσιμο στοιχείο για το τι συνέβη στον Σεργκέι Σκρίπαλ και την θυγατέρα του  Τζούλια δεν παρουσιάστηκε από τις βρετανικές αρχές. Ο ισχυρισμός τους ότι ο Πρόεδρος Πούτιν ενέκρινε την αποστολή εκτελεστών, εφοδιασμένων με νευροτοξική ουσία, στηρίζεται σε απλή εικασία.
Το μόνο που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι οι βρετανικές αρχές εξαφάνισαν τους Σκρίπαλ από την κοινή θέα και επαφή, εδώ και επτά μήνες, μετά το επεισόδιο της υποτιθέμενης δηλητηρίασης στο Σώλσμπερυ στις 4 Μαΐου.
Οι ρωσικές αρχές και συγγενείς της οικογένειας συνάντησαν συστηματική άρνηση  για οποιαδήποτε επαφή στο Λονδίνο με τους Σκρίπαλ, πατέρα και κόρη, σε πείσμα περισσότερων από 60 διαβημάτων της Μόσχας, σύμφωνων με το Διεθνές Δίκαιο και του γεγονότος ότι η Τζούλια Σκρίπαλ είναι υπήκοος της Ρωσικής Ομοσπονδίας με προξενικά δικαιώματα.
Αποτελεί καταισχύνη ότι, στην βάση ενός τόσο ισχνού στρώματος πάγου «στοιχείων», οι Βρετανοί όρθωσαν ένα ποινικό οικοδόμημα  σε βάρος της Μόσχας, επαναπαυόμενοι σε μια διεθνή εκστρατεία κυρώσεων και διπλωματικών απελάσεων.
Συγκρίνετε τώρα αυτήν την βεβιασμένη αντίδραση, την βιαία   υπέρ-αντίδραση μάλιστα, με το πώς οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς και άλλες Δυτικές κυβερνήσεις βραδυπορούν και διστάζουν να αντιδράσουν έναντι της Σαουδικής Αραβίας για την υπόθεση Κασόγκι.
΄Υστερα από δύο σχεδόν εβδομάδες μετά την είσοδο του Τζαμάλ Κασόγκι στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, το Σαουδικό καθεστώς τελικά αυτήν την εβδομάδα ομολογεί ότι σκοτώθηκε μέσα στο οίκημα –αλλά, ισχυρίζονται, «σε μιαν ανάκριση που πήγε στραβά».
Τουρκικές και αμερικανικές υπηρεσίες είχαν υποστηρίξει νωρίτερα ότι ο Κασόγκι βασανίστηκε και δολοφονήθηκε μέσα στο Σαουδικό προξενείο από δεκαπενταμελή ομάδα εκτελεστών, σταλμένη από την Ριάντ.
Ακόμη πιο παραστατικά, υποστηρίζεται πως το σώμα του Κασόγκι κατακρεουργήθηκε από τους δολοφόνους με χασαποπρίονο και τα τεμάχια μεταφέρθηκαν, μέσα σε κιβώτια, από το προξενείο στην Σαουδική Αραβία, με δύο ιδιωτικά αεριωθούμενα της Σαουδικής  βασιλικής οικογένειας.
Και επιπλέον, Τούρκοι και Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι το όλο βάρβαρο σχέδιο για την δολοφονία του Κασόγκι είχε καταστρωθεί με διαταγή των κορυφαίων Σαουδαράβων ιθυνόντων, εννοώντας τον Διάδοχο Μωχαμέντ Μπιν Σαλμάν. Η τελευταία επινόηση από την Ριάντ είναι να ενοχοποιήσουν «ανεξέλεγκτους δολοφόνους» και να απαλλάξουν το παλάτι από κάθε ενοχή.
Στο γεγονός ότι ο 59χρονος Κασόγκι ήταν νόμιμος κάτοικος ΗΠΑ και σχολιογράφος της Ουάσιγκτον Ποστ οφείλεται αναμφίβολα το γεγονός ότι η υπόθεσή του έτυχε τόσο ευρείας προβολής στα Δυτικά ΜΜΕ. Χιλιάδες άλλων θυμάτων της Σαουδικής εκδικητικότητας εξαφανίζονται στην ρουτίνα της Δυτικής αδιαφορίας.
Ωστόσο, παρά τη φρικιαστική και καταδικαστική της Σαουδικής Μοναρχίας υπόθεση Κασόγκι, η αντίδραση της αμερικανικής, της βρετανικής και άλλων κυβερνήσεων ήταν επαίσχυντη.
Ο Πρόεδρος Τραμπ εκραύγασε ότι «θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες» για το Σαουδικό καθεστώς εάν αποδειχτεί ένοχο για την δολοφονία του Κασόγκι. Αλλά γρήγορα κατέβασε τους τόνους, λέγοντας ότι τα συμβόλαια δισεκατομμυρίων (110 δις) δολαρίων για όπλα με το πετρελαιοφόρο βασίλειο δεν θα ακυρωθούν. Τώρα ο Τραμπ φαίνεται να πηγαίνει για συγκάλυψη, προβάλλοντας το μύθευμα ότι η δολοφονία του Κασόγκι ήταν έργο «ασύδοτων δολοφόνων».
Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση συνιστώντας «μιαν αξιόπιστη έρευνα» της εξαφάνισης Κασόγκι. Αλλά πέραν της σκληρά ηχούσας ρητορικής κανένα από τα ευρωπαϊκά κράτη δεν έκανε νύξη για οποιεσδήποτε συγκεκριμένες κυρώσεις, όπως ακυρώσεις συμβολαίων πώλησης όπλων, ή για απελάσεις διπλωματών.
Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τρουντώ δήλωσε πως είναι «περίφροντις» για τους φρικτούς ισχυρισμούς  περί τον φόνο του Κασόγκι, αλλά επανέλαβε ότι η κυβέρνησή του δεν θα ακυρώσει το συμβόλαιο 15 δισεκατομμυρίων για την πώληση οχημάτων μάχης στην Ριάντ.
Οι κυβερνώντες στη Σαουδαραβία απείλησαν μάλιστα με  αντίποινα σε κυρώσεις των Δυτικών κυβερνήσεων.
Οι Σαουδικές διαψεύσεις της επίσημης ενοχής εμφανίζονται σαν θρασύτατη περιφρόνηση κάθε λογικής και αποχρωσών ενδείξεων ότι ο Κασόγκι πράγματι δολοφονήθηκε μέσα στο κτίριο του προξενείου με διαταγή κορυφαίων Σαουδαράβων ιθυνόντων.
Μια πολυτελής  διεθνής διάσκεψη επενδυτών στην Ριάντ αυτήν την εβδομάδα μποϋκοτάρεται από κορυφαίες επιχειρηματικές προσωπικότητες, από την Παγκόσμια Τράπεζα, την Τζ. Μπι. Μόργκαν, Βρετανικών Επενδύσεων και παγκόσμιες φίρμες, όπως η Φορντ και η Uber και μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τραμπ έχει αποκρούσει συστάσεις για μέτρα τιμωρίας. ΄Εχει δηλώσει πως αμερικανικές θέσεις εργασίας και κέρδη εξαρτώνται από την Σαουδική αγορά όπλων. Περί τα 20% όλων των αμερικανικών πωλήσεων όπλων υπολογίζεται πως πηγαίνουν στον Οίκο των Σαούδ. Τίτλος των Τάϊμς της Νέας Υόρκης διαλαλούσε αυτή την εβδομάδα : «Αυτό που προέχει περήφανα είναι το Σαουδικό παζάρι του Τραμπ».
Ο Λευκός Οίκος του Τραμπ θα εκπροσωπηθεί αυτή την εβδομάδα στην επενδυτική διάσκεψη της Σαουδαραβίας –που βαφτίστηκε «Το Νταβός της Ερήμου»- από τον υπουργό των Οικονομικών Στήβεν Μνούχιν. Εδήλωσε πως συμμετέχει παρά τους βαρείς ισχυρισμούς σε βάρος των ιθυνόντων.
Ασφαλώς το ζήτημα στην προκείμενη περίπτωση είναι η ανοχή των Δυτικών κυβερνήσεων απέναντι στην Σαουδική Αραβία και τον λεγόμενο «μεταρρυθμιστή» διάδοχο του θρόνου της. Είναι εντυπωσιακό πόση ανεξάντλητη ευπιστία η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Οτάβα και άλλοι διαθέτουν για τους δεσπότες της Σαουδικής Αραβίας, που όπως φαίνεται έχουν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω σε μιαν θηριώδη δολοφονία.
Όταν όμως πρόκειται για την Ρωσία και για σουρεαλιστικούς και αναπόδεικτους ισχυρισμούς ότι το Κρεμλίνο ενέχεται για μιαν αλλόκοτη συνωμοσία δολοφονίας με δηλητήριο, όλες οι ίδιες Δυτικές κυβερνήσεις παραμερίζουν κάθε λογική και ευπρέπεια και εξαπολύουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, βασιζόμενες σε φανταχτερές, κούφιες εικασίες. Η κραυγαλέα υποκρισία αυτής της συμπεριφοράς κατεδαφίζει κάθε προσποίηση ακεραιότητας η προσήλωσης σε αρχές.
Και εδώ έχουμε μιαν άλλη σχέση μεταξύ των υποθέσεων Σκρίπαλ και Κασόγκι: Οι Σαουδάραβες αναμφίβολα έλαβαν υπό σημείωση πως η κυβέρνηση της Βρετανίας έδειξε απόλυτη αδιαφορία και περιφρόνηση για το Διεθνές Δίκαιο  με την ντε φάκτο απαγωγή του Σεργκέι και της Τζούλιας Σκρίπαλ. Εάν οι Εγγλέζοι μπορούν να διαπράττουν ατιμωρητί μιαν τόσο βαριά παρανομία, τότε                              – προφανώς σκέφτηκαν οι Σαουδάραβες- κανείς δεν θα νοιαστεί ιδιαίτερα  εάν εξαφανίσουμε τον Κασόγκι.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Alex Gorka, Strategic Culture, 13-10-18

[To ιδιαίτερα ενδιαφέρον και διαφωτιστικό, για τους πολίτες και γενικώς τους κατοίκους αυτής της χώρας, κατωτέρω άρθρο στρατηγικού αναλυτή, καταγράφει μεθοδικά τις προτάσεις, τις ενέργειες και τα μέτρα με τα οποία δαιμόνιοι ευρεσιτέχνες αλχημιστές της εθνικής στρατηγικής και διπλωματίας μεταμορφώνουν την Ελλάδα σε «αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Μεσόγειο» (κατά τον ορισμό του συντάκτη) και αυτό σε συνθήκες απειλουμένης έκρηξης πολέμων  και όταν η στοχευόμενη Ρωσία επιδεικνύει υπερηχητικούς διηπειρωτικούς πυραύλους και πυρηνικές υπερηχητικές τορπίλες ικανές να κονιορτοποιήσουν λιμένες και πόλεις μαζί. Η κατάληξη του αρθρογράφου ηχεί κάπως σαν κώδωνας προειδοποίησης.]

Παρουσίαση : Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Έλληνας υπουργός Αμύνης Πάνος Καμένος επισκέφτηκε τις ΗΠΑ στις 9 Οκτωβρίου για να κάνει δυο προτάσεις που θα άλλαζαν πολλά εάν γίνουν δεκτές: Μια νέα Βαλκανική Αμυντική Συμμαχία και σημαντική επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα. Προτείνει την εγκατάσταση τριών  αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Λάρισα, στον Βόλο και στην Αλεξανδρούπολη σε περισσότερο μόνιμη βάση. Η προτεινόμενη Βαλκανική Αμυντική Συμμαχία, με προορισμό να περιορίσει την «ρωσική επιρροή», θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την  ΠΓΔΜ («Μακεδονία»), την Αλβανία, την Βουλγαρία και αργότερα την Σερβία. «Θέλω να διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα θεωρείς τις Ηνωμένες Πολιτείες έναν στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο… τον μοναδικό, τολμώ να πω,» δήλωσε κατά την συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Αμύνης Τζέιμς Μάτις. «Θα ήταν σημαντικό για την Ελλάδα να αναπτύξουν στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα σε πιο μόνιμη βάση, όχι μόνο στον κόλπο της Σούδας αλλά και στην Λάρισα, στον Βόλο και στην Αλεξανδρούπολη», πρόσθεσε.
Την άνοιξη του 2018, οι ΗΠΑ άρχισαν να χρησιμοποιούν την ελληνική αεροπορική βάση της Λάρισας για τις αποστολές ιπταμένων ρομπότ (drones). Το πρόγραμμα της έλληνο-αμερικανικής αμυντικής συνεργασίας περιλαμβάνει  την επέκταση της συμφωνίας για την χρήση της αμερικανικής ναυτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη, την αναβάθμιση των μαχητικών F16 της ελληνικής αεροπορίας και τα σχέδια για την εγκατάσταση μιας δεύτερης στρατιωτικής βάσης στην νότια Κρήτη. Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα συζητούν, ‘όπως αναφέρεται, την εγκατάσταση μιας άλλης βάσης στη νήσο Κάρπαθο στο νότιο Αιγαίο, μεταξύ Ρόδου και Κρήτης. Τα σχέδια προβλέπουν την εγκατάσταση στην Κάρπαθο αμερικανικών αντιαεροπορικών συστημάτων  Patriot  και μαχητικών αεροπλάνων  F-22 Raptor. Αμερικανικά μαχητικά F-35 θα εγκατασταθούν στον Βόλο, F-16 στην Ανδραβίδα, ενώ τα F-15 είναι ήδη στην αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη.
Καθώς η (αμερικανική) σχέση με την Τουρκία εξακολουθεί να χειροτερεύει, η Ελλάδα αποκτά σημαντικότερο στρατιωτικό ρόλο για τις ΗΠΑ στην Μεσόγειο όσο και για την  περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. Η Γουώλ Στρητ Τζέρναλ έγραφε τον περασμένο μήνα ότι  « οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές  διεξάγουν συνομιλίες για την επέκταση των επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων την χρήση περισσοτέρων αεροπορικών και ναυτικών βάσεων εκεί, σηματοδοτώντας μια ενδεχόμενη κίνηση προς την ανατολική Μεσόγειο εν μέσω αυξανομένων εντάσεων με την Τουρκία». Σύμφωνα με την πηγή, Αμερικανοί αξιωματούχοι που είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα πριν το δημοσίευμα δήλωσαν ότι τόσο η  ελληνική κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση ήσαν υπέρ της ενίσχυσης των στρατιωτικών δεσμών με τις ΗΠΑ. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Τζόζεφ Στάνφορντ πιστεύει ότι  «η γεωγραφική θέση της Ελλάδας και οι εδώ ευκαιρίες είναι πολύ σημαντικές».
Μια στρατιωτική συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, Συμμαχία Ανατολικής Μεσογείου ( EMA)  έχει ήδη σχηματιστεί. Ελλάδα και Ισραήλ έχουν στήσει μιαν αμυντική συνεργασία από το 2015. Οι στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ επίσης διευρύνονται. Μετά από μια τριμερή διάσκεψη στην Λάρνακα τον Ιούνιο οι επικεφαλής της άμυνας των τριών χωρών υποσχέθηκαν να επεκτείνουν την συνεργασία τους στην ηλεκτρονική ασφάλεια, στα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και τις επιχειρήσεις διάσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τρεις επίσης επισκέφθηκαν μαζί τις ΗΠΑ τον Μάιο. Τον περασμένο μήνα οι ΗΠΑ άνοικαν την πρώτη μόνιμη βάση τους στο Ισραήλ.
Οι ΗΠΑ μετέβαλαν πρόσφατα την πολιτική τους στην Συρία, περιλαμβανομένης της στήριξης στους Κούρδους που τόσο θυμώνει την ΄Αγκυρα. Με τον πόλεμο των δασμών και των κυρώσεων που έχουν κινήσει κατά την Αγκύρας, φαίνεται πως δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Οι ΗΠΑ εξετάζουν μόνιμες περικοπές της παρουσίας τους στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στην νότια Τουρκία, ένα στρατηγικό σημείο για τις επιχειρήσεις τους στην Συρία.  Αυτή είναι μια πραγματική δυνατότητα καθώς αρκετοί φιλοκυβερνητικοί Τούρκοι δικηγόροι υπέβαλαν μηνύσεις εναντίον αξιωματικών της αμερικανικής αεροπορίας που  έχουν σχέση με την αμερικανική βάση, υποστηρίζοντας ότι συνδέονται με αυτούς που οργάνωσαν το τουρκικό αντικυβερνητικό πραξικόπημα του 2016.
 Η Ελλάδα θέλει να γίνει η Αλεξανδρούπολη διακομιστικό κέντρο που θα εξάγεται από το Ισραήλ μέσω Κύπρου, Κρήτης, Ελλάδας και Ιταλίας. Η διαδρομή θα παρακάμπτει την Τουρκία, η οποία είναι αμετακίνητη  στην θέλησή της να εμποδίσει ένα τέτοιο σενάριο. Υποστηρίζει ότι μέρος της  ΑΟΖ της Κύπρου είναι υπό την τουρκική δικαιοδοσία. Μια σύγκρουση είναι δυνατή και οι εταίροι της Συμμαχίας Ανατολικής  Μεσογείου θέλουν τις ΗΠΑ στο πλευρό τους. Η Αμερική τους χρειάζεται συμμάχους επίσης, καθώς επιχειρεί να ενισχύσει την επιβολή της στην Μέση Ανατολή. Η Λιβύη είναι μεταξύ των χωρών που θέλει να ελέγξει, απωθώντας την Ρωσία. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη στρατιωτικής υποστήριξης, κυρίως βάσεων, καθώς αποφάσισαν να παραμείνουν στην Συρία. «εως ότου το Ιράν αποσύρει τις δυνάμεις του». Η αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Συμμαχίας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ με τις ΗΠΑ δεν αντικατοπτρίζει τίποτε άλλο από προετοιμασίες πολέμου.
Το καλοκαίρι η Ελλάδα απέλασε δύο Ρώσους διπλωμάτες, με την κατηγορία ότι προσπαθούσαν να ενσταλάξουν αντίθεση στην συμφωνία  (των Πρεσπών),προκειμένου να εμποδιστεί η ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Συνεπόμενα, ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ ακύρωσε μιαν προγραμματισμένη επίσκεψη στην Αθήνα. ΄Ολες αυτές οι τάσεις και τα συμβάντα συνθέτουν ένα ορισμένο πλαίσιο πριν από την προγραμματισμένη για τις 7 Δεκεμβρίου  επίσκεψη του ΄Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ρωσία ( είχε σχεδιαστεί προηγουμένως για τις 12 Δεκεμβρίου). Οι δυο χώρες υπήρξαν πάντοτε φίλοι  και στενοί συνεργάτες στο παρελθόν, αλλά τα ανακοινωθέντα σχέδια να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Μεσόγειο αποτελούν πηγή ανησυχίας και όχι μόνο για την Μόσχα.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)