Articles by "ΝΑΤΟ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Ο Σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς δήλωσε στο «TV Prva» ότι δυτικοί εκπρόσωποι είχαν προτρέψει το Βελιγράδι να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ εκφοβίζοντας τη Ρωσία με αυτό, αλλά ότι η πραγματικήαπειλή για τη Σερβία είναι η Βορειοατλαντική Συμμαχία.

«Μας λένε ότι η Ρωσία είναι απειλή για όλους, επομένως πρέπει να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ. Δεν μπορούμε να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ γιατί το ΝΑΤΟ είναι η πραγματική απειλή για εμάς», είπε χαρακτηριστικά.

Ο Βούτσιτς υπενθύμισε επίσης ότι στις 23 Απριλίου σηματοδοτείται η 24η επέτειος από την αεροπορική επιδρομή του ΝΑΤΟ στο κτίριο της Σερβικής Ραδιοτηλεόρασης, κατά την οποία σκοτώθηκαν 16 υπάλληλοι, όπως αναφέρει η σερβική ραδιοτηλεόραση – rtv.

Στις 24 Μαρτίου, στην επέτειο της έναρξης του βομβαρδισμού το 1999, ο Βούτσιτς απευθυνόταν στην ηγεσία του δυτικού στρατιωτικού μπλοκ:

«Ποιος έδωσε στη Συμμαχία το δικαίωμα να σκοτώνει Σέρβους πολίτες; Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ σκότωσαν περισσότερους από 2.500 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 87 παιδιά, και προκάλεσαν ζημιές 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η Σερβία διατηρεί επί του παρόντος τη στρατιωτική της ουδετερότητα βάσει κοινοβουλευτικού ψηφίσματος του 2007 ως μέλος του προγράμματος «Σύμπραξη για την Ειρήνη» του ΝΑΤΟ.

echedoros-a.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Από μία κλωστή κρέμεται η ειρήνη στο ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο του Κοσόβου μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις της Γερμανίας και των Αμερικανών που αμφισβητούν το μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένο και δεσμευτικό στάτους της περιοχής.

Το Κόσοβο, βάσει της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1999 απολαμβάνει ουσιώδους αυτονομίας ενώ συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιουνίου 2003 ανέφερε ότι «εμείς οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υποστηρίζουμε την πλήρη εφαρμογή της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Κοσυφοπέδιο». Επίσης, στην μετέπειτα συμφωνία των Βρυξελλών του 2013 ρυθμίστηκαν εκκρεμότητες μεταξύ Σερβίας και Πρίστινας, χωρίς να αμφισβητείται η ισχύς της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Στην πράξη αντίθετα, τόσο το 1244 όσο και οι Συμφωνίες της Θεσσαλονίκης και των Βρυξελλών μοιάζουν με τις Συμφωνίες του Μινσκ, όπως δήλωσε η πρώην γερμανίδα καγκελάριος: Υπογράφτηκαν μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο η Δύση και να προλάβει το Κόσοβο να εξοπλιστεί ώστε να υλοποιηθούν τα αμερικανο-γερμανικά σχέδια, παρά κι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό τον λόγο οι προβλέψεις που προστατεύουν τους Σέρβους δεν έχουν υλοποιηθεί με ευθύνη Γερμανίας και ΗΠΑ οι οποίες όχι μόνο προστατεύουν το Κόσοβο αλλά του επιτρέπουν να λειτουργεί κι ως παγκόσμιο κέντρο εμπορίας ναρκωτικών, σωματεμπορίας και κάθε είδους απάτης.
Το έτος που φεύγει μια σειρά γεγονότων ωθεί στην επιτάχυνση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία, με κάθε μάλιστα κόστος.


Σημείο – σταθμός σε αυτή την πορεία η δήλωση ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, που βρήκε θερμή υποστήριξη από τους Αμερικανούς δια στόματος Τζο Μπάιντεν μάλιστα όταν ήταν αντιπρόεδρος του Μπάρακ Ομπάμα. Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο προέβη σε μια πρωτοφανή απόφαση καθώς έκρινε ότι η μονομερής ανακήρυξη δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ήταν μία απόφαση κόλαφος για την διεθνή νομιμότητα καθώς από την μια αμφισβητούσε το απαραβίαστο των συνόρων και από την άλλη προσέφερε την νομική κάλυψη σε οποιαδήποτε εθνότητα θα διεκδικούσε την απόσχισή της. Για την ακρίβεια όχι σε οποιαδήποτε εθνότητα, αλλά αυστηρά σε εκείνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλοί αποσταθεροποίησης και όργανα εξυπηρέτησης του ιμπεριαλισμού, βλέπε τα ναζιστικά μορφώματα των Βαλτικών Δημοκρατιών, κράτη – θραύσματα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, κοκ.

Έκτοτε πάνω από 100 κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση πέντε κράτη δεν το έχουν αναγνωρίσει ώστε να μην δημιουργηθεί προηγούμενο: Ισπανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία και Σλοβακία. Κατά συνέπεια η ΕΕ ως όλον δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη το Κόσοβο κι ούτε πρόκειται να το κάνει αν δεν θέλει να δει την Καταλονία κι άλλες αμφισβητούμενες περιοχές που κατοικούνται από εθνικές μειονότητες να διεκδικούν ή να ανακηρύττουν την δική τους εθνική ανεξαρτησία επικαλούμενες το προηγούμενο του Κοσόβου.

Παρόλα αυτά, η Γερμανία χρησιμοποιώντας την ΕΕ σαν το μακρύ της χέρι και στολή παραλλαγής ώθησε τους κατσαπλιάδες του Κοσόβου να καταθέσουν επίσημο αίτημα ένταξης στην ΕΕ. Άμεσα δε να ζητήσουν απελευθέρωση της βίζας ώστε να επιτρέπονται ταξίδια και διαμονή από το ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο στις 27 χώρες της ΕΕ μέχρι και 90 ημέρες, χωρίς εκ των προτέρων έγκριση.

Το πράσινο φως για την κατάργηση της βίζας αναμένεται να δοθεί επίσημα στις αρχές του 2023 από το Ευρωκοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της ΕΕ· με άλλα λόγια είναι θέμα πολύ λίγων εβδομάδων. Οργανισμοί δηλαδή που όταν θέλουν να αποφασίσουν κοινές προμήθειες ή την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου συζητούν και διαφωνούν επί έναν ολόκληρο χρόνο, τώρα για να δημιουργήσουν ένα ακόμη υποτελές τους κρατίδιο στην καρδιά των Βαλκανίων και να ακρωτηριάσουν την Σερβία θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν με διαδικασίες φαστ τρακ…

Η έγκριση ωστόσο του κοσοβαρικού αιτήματος ένταξης εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα, που δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν αδιάφορα. Η γερμανική εμμονή να ενταχθεί το προτεκτοράτο του Κοσόβου στην ΕΕ ισοδυναμεί με μια πανηγυρική και ντε φάκτο ακύρωση του βέτο στην (ούτε για αστείο ενιαία) ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Η Γερμανία δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην θέσει το αίτημα της δημόσια. Υποστηρίζει μάλιστα, όπως έγραψε ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ότι το βέτο θα θυσιασθεί «για καλό σκοπό»: στον βωμό της Ευρωπαϊκής ισχύος. Απαξιώνει μάλιστα ως «εγωιστικά μπλοκαρίσματα» τα βέτο που έχουν τεθεί στο παρελθόν.

Τα γερμανικά συμφέροντα υπεράνω όλων

Το παράδειγμα του Κοσόβου ωστόσο άλλα δείχνει: Πρώτο, ότι το βέτο έχει ήδη καταργηθεί όταν τυπικά κυρίαρχα κράτη (όπως Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος, Ρουμανία και Σλοβακία) συναινούν να χορηγηθεί βίζα και να δοθεί προενταξιακό καθεστώς σε ένα κράτος που δεν αναγνωρίζουν! Σε ένα κράτος που επίσημα δεν υφίσταται! Πρόκειται για ακραία περίπτωση ακύρωσης εθνικών κρατών και ταπείνωσης! Δείχνει, δεύτερο, ότι η σημερινή ενιαία υποτίθεται Ευρώπη, είναι στην πραγματικότητα μια Γερμανική Ευρώπη! Το Βερολίνο χρησιμοποιεί την ΕΕ, τσαλαπατώντας όλες τις θεσμοθετημένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, για να επιβάλλει τα δικά του στενά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, τα οποία μάλιστα καταπατούν το διεθνές δίκαιο, όπως το ψήφισμα 1244. Κατά συνέπεια το Βερολίνο έχει ήδη καταργήσει ντε φάκτο το βέτο για να εξυπηρετήσει την επιστροφή του γερμανικού αλυτρωτισμού για τρίτη φορά.

Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών επιτάχυναν την διαδικασία οριστικής ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Συγκεκριμένα, η προσπάθεια απαγόρευσης στους 120.000 Σέρβους που κατοικούν στο βόρειο Κόσοβο να χρησιμοποιούν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας στα ΙΧ αυτοκίνητά τους, η προσπάθεια σύλληψης Σέρβου μειονοτικού αστυνομικού που κατηγορείται ότι πυροβόλησε αστυνομικούς του Κοσόβου, η μετέπειτα αποχώρηση όσων Σέρβων αστυνομικών και δικαστικών υπηρετούσαν στη δημόσια διοίκηση του Κοσόβου και κυρίως η δημιουργία οδοφραγμάτων στα εδαφικά όρια της σερβικής μειονότητας δημιούργησαν την εύφλεκτη ύλη που καθιστά θέμα χρόνου μια αναζωπύρωση.

Η πολυεθνική ΝΑΤΟϊκή δύναμη 4.000 στρατιωτών που στρατοπεδεύει μόνιμα στο Κόσοβο στο αποκορύφωμα των ταραχών ανήγγειλε στρατιωτική άσκηση, που δεν ήταν τίποτε άλλο από επίδειξη δύναμης απέναντι στην Σερβία, ώστε να αποθαρρύνει οποιαδήποτε κίνηση του σερβικού στρατού.


Ενδεικτικό στοιχείο για την εξόφθαλμη στράτευση των ΝΑΤΟϊκών στο πλευρό των Κοσοβάρων είναι η απάθεια που έδειξαν το 2004 στη διάρκεια ταραχών οι οποίες οδήγησαν στον θάνατο δεκάδων Σέρβων και στην βίαιη εκδίωξη χιλιάδων οικογενειών μειονοτικών που κατέφυγαν στην Σερβία για να γλυτώσουν το πογκρόμ και τις καθημερινές ταπεινώσεις. Η εθνοκάθαρση σε βάρος των Σέρβων διευκόλυνε το σχέδιο των Κοσοβάρων κατσαπλιάδων για ένα εθνικά ομοιογενές Κόσοβο. Έτσι, για να γίνουν ακόμη πιο έντονες οι αναλογίες, οι Σέρβοι του Κοσόβου υπέμεναν τα μαρτύρια των ρωσώφωνων στο Ντονμπάς από το 2014 που έγινε το πραξικόπημα του Μεϊντάν…

Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι στο ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ (κατ’ εντολή του οποίου επιχειρεί η KFOR στο Κόσοβο) προβλέπεται η ανάπτυξη σερβικού στρατού στο Κόσοβο, στο πλαίσιο συγκεκριμένων αποστολών. Αντίθετα, αν κάτι δεν προβλέπεται είναι η απαγόρευση της εισόδου και δράσης του, όπως συνέβη όταν η Σερβία υπέβαλε τη σχετική αίτηση. Η βιασύνη μάλιστα της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, να απορρίψει το αίτημα των Σέρβων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που εγκάλεσε την γερμανίδα υπουργό ως αναρμόδια να απαντήσει, ενώ της επέρριψε την ευθύνη για την απροθυμία της Πρίστινας να εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει ως τώρα υπογράψει και αφορούν τα δικαιώματα των Σέρβων του Κοσόβου.



Η Σερβία του 2022 δεν είναι η Σερβία της δεκαετίας του 2000. Έχει αναβαθμίσει τις στρατιωτικές της υποδομές κι έχει δηλώσει ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά στο χρέος της να υπερασπιστεί τους διωκόμενους Σέρβους του Κοσόβου. Το βράδυ της Δευτέρας 26 προς Τρίτη 27 Δεκεμβρίου ο πρόεδρος της χώρας έθεσε τον στρατό και την αστυνομία σε ύψιστη ετοιμότητα, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά!
Η ένταση στο Κόσοβο, όσο θα έρχεται πιο κοντά η ένταξη του στην ΕΕ, θα οδηγήσει την Σερβία να παγώσει την δική της ενταξιακή πορεία, να έρθει σε σύγκρουση με Βρυξέλλες και Βερολίνο και ταυτόχρονα να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την Μόσχα και την Κίνα.
Ταυτόχρονα, η Γερμανία θα εκμεταλλευτεί την δημιουργία μιας χαίνουσας πληγής στο κέντρο των Βαλκανίων για να νομιμοποιήσει την αποστολή στρατού της εκτός συνόρων και την στρατιωτικοποίηση της ίδιας της ΕΕ…
Η Ελλάδα μόνο χαμένη θα βγει από την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου κατά πολλούς τρόπους. Το ευρωπαϊκό «πλυντήριο» του Κοσόβου που κατοικείται από μουσουλμάνους θα απομακρύνει την Ελλάδα από την Σερβία ενώ θα δώσει νέα ώθηση στα αναθεωρητικά σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας, που υποστηρίζονται επίμονα και παντοιοτρόπως από την Τουρκία…




πηγή






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τόσο στην πρόσφατη γενική απεργία όσο και στην επέτειο του Πολυτεχνείου “ξεχάστηκε” από τις ανακοινώσεις, τις διαδηλώσεις τα πανό και τα συνθήματα κομμάτων και οργανώσεων ο αμερικανονατοϊκός επιθετικός “παγκόσμιος” πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάγκη να ηττηθούν οι πολυεθνικές της παγκοσμιοποίησης και η Δυτική νεοαποικιοκρατία, για μια νέα πορεία που θα αναδείξει ανεξάρτητα έθνη και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

Πολύ περισσότερο απουσίαζε απ’ αυτές τις ανακοινώσεις των κομμάτων κάθε αποδοκιμασία στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ αλλά και την ΕΕ ως τις δυνάμεις εκείνες που έχουν προκαλέσει, συντηρούν και κλιμακώνουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος έχει ως στόχο να αποδυναμώσει, να ελέγξει και αν είναι δυνατόν να τεμαχίσει τη Ρωσία, προκειμένου ν’ ανοίξει για τις ΗΠΑ ο δρόμος ν’ ανακτήσουν (ματαίως) την παγκόσμια μονοκρατορία.

Είναι δυνατόν, όμως, να τιμάται το Πολυτεχνείο, ένα κατ’ εξοχήν αντιαμερικάνικο-αντινατοϊκό-αντιϊμπεριαλιστικό σύμβολο αγώνα και ηρωισμού, χωρίς να αναδεικνύεται το επίκαιρο κάλεσμα αυτής της ζωντανής επετείου ενάντια στο ρόλο του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού που ωθεί την ανθρωπότητα στο χείλος της αβύσσου;

Δεν είναι επομένως καθόλου άδικο και υπερβολικό το ότι αρκετοί στην χώρα μας κάνουν λόγο για αδιόρατη μετεξέλιξη της σημερινής ελληνικής Αριστεράς και όχι μόνο, σε ένα είδος Νατοϊκής Αριστεράς, η οποία έχει μετατρέψει το διεθνισμό σε “κοσμοπολίτικο πιθηκισμό” και σε “σιωπηλή” σαγήνη στη “φούσκα” της “παγκοσμιοποίησης”, “παγκοσμιοποίησης” που συνιστά της χειρότερης μορφής αποικιοποίησης εθνών και λαών και αντιπροσωπεύει το χειρότερο ολοκληρωτισμό και ανελευθερίας στην ανθρώπινη ιστορία.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς, φυσικά όχι εκείνες που δεν μπορούν να κρύψουν μαζί με τον πολιτικό βήχα τους και τον σφοδρό Νατοϊκό έρωτά τους, συνήθως αντιλέγουν στην κριτική που υφίστανται ότι για τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν καταγγέλλουν(ή πιο κομψά “αποδοκιμάζουν”) μόνο τη Ρωσία αλλά καταγγέλλουν σφοδρά και το ΝΑΤΟ και τους αμερικανο-βρετανούς και ζητάνε να σταματήσει η Ελλάδα την συνδρομή της στα ναζιστικά ανδρείκελα που κυβερνάνε σήμερα την Ουκρανία.

Θα απαντήσουμε σε όλους αυτούς που τόσο μάχονται τάχα το ρόλο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, λέγοντας ότι αυτά τα επιχειρήματα δεν αξίζουν ούτε για να ρίξουν στάχτη στα μάτια στους πιο αφελείς, αφού η κοινωνία, ανεξάρτητα από πολιτικές απόψεις, έχει αρχίσει να βοά και να ξεφωνίζει την Αριστερά για την στάση της στον Ουκρανικό πόλεμο και όχι λίγοι να την αποκαλούν “Νατοϊκη Αριστερά”.

Και αυτό διότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αλλά και η μεγαλύτερη νεοαποικία στην ανθρώπινη ιστορία, που αυτοονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ανέμεναν ποτέ από την “κομμουνιστική” Αριστερά όλων των αποχρώσεων και όχι μόνο, να τους αποδώσει εύσημα για το βρώμικο ρόλο τους στην Ουκρανία. Για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συνιστά “ανέλπιστο” θρίαμβο το γεγονός ότι η παρακμάζουσα “συνεπής”(τρομάρα της) Αριστερά καταγγέλλει (η κομψότερα “διαφωνεί”) με τη Ρωσία και στηλιτεύει την “εισβολή” της στην Ουκρανία, συνοδεύοντας αυτήν την αποδοκιμασία με κάθε λογής κοσμητικά επίθετα, εκ των οποίων το πιο ανώδυνο είναι ότι η Ρωσία εφαρμόζει μια κυνική ιμπεριαλιστική – επεκτατική – επιθετική πολιτική με αδίστακτες οικονομικές επιδιώξεις.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ευρωενωσιακοί υποκριτές γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν η Ρωσία χαρακτηριστεί αδικαιολόγητος εισβολέας στην “αθώα” και “φιλειρηνική” Ουκρανία, τότε όλα τ’ άλλα φρικτά δικά τους έργα αυτονοήτως δικαιολογούνται ως αυτοάμυνα και ως αρωγή σε αμυνόμενο κράτος που επιδιώκει να υπερασπιστεί τα σύνορά του και την κυριαρχία του. Αν η Ρωσία είναι ο αδικαιολόγητος εισβολέας, τότε οι “ανέλπιστοι” αρωγοί των μαχόμενων Ουκρανών αξίζουν μόνο ενθουσιωδών επαίνων και θερμών χειροκροτημάτων, ανεξάρτητα πόσο “κακοί” είναι ή πόσο κακές προθέσεις μπορεί να έχουν.

Όταν η Αριστερά υποκρίνεται και επιχειρεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και πολύ περισσότερο όταν συμμαχεί στην πράξη, ψευτο διαφοροποιούμενη στα λόγια, με τον πιο ανελέητο και ληστρικό ιμπεριαλισμό στην ανθρώπινη ιστορία, τότε δυστυχώς αυτογελοιποιείται και αυτοεξευτελίζεται!

Τέτοιες ώρες σαν αυτές είναι που η χώρα μας χρειάζεται μια γενική πολιτική ανατροπή, η Αριστερά ένα ριζικά νέο ξεκίνημα και ο λαός να προχωρήσει με άλλη πολιτική σκέψη σε ένα πλατύ ενωτικό αγωνιστικό μέτωπο εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.



πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
BY TYLER DURDEN / zerohedge / 16.11.22

Μόλις πριν από λιγότερο από 24 ώρες, πριν η σκόνη κατακαθίσει από την έκρηξη και πριν οι ερευνητές μπορέσουν να καταλήξουν σε οριστικά συμπεράσματα μετά το θανατηφόρο περιστατικό στο πολωνικό συνοριακό χωριό Przewodów, το δυτικό κοινό είχε ήδη προπηλακιστεί και προειδοποιηθεί να μείνει μακριά από τις "θεωρίες συνωμοσίας", καθώς οι πρώτοι τίτλοι των επικρατέστερων εφημερίδων - που προωθήθηκαν κυρίως με βάση έναν ανώνυμο Αμερικανό αξιωματούχο σε δημοσίευμα του Associated Press - έβγαιναν γρήγορα από την πύλη με τον τίτλο "ρωσικοί πύραυλοι χτύπησαν την Πολωνία, σκοτώνοντας δύο".

Το "Άρθρο 5" - από τη συνθήκη συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ, για την οποία πολλοί ανησυχούσαν εδώ και καιρό ότι θα ήταν η πρώτη πράξη που θα επικαλούνταν και θα οδηγούσε στον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο - άρχισε να γίνεται trend στο Twitter, καθώς δυτικοί αξιωματούχοι εξέδωσαν δηλώσεις "αλληλεγγύης" με αυτοπεποίθηση. Σχεδόν αμέσως και χωρίς αποδείξεις, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky απαίτησε "δράση" από τη Δύση για την υποτιθέμενη θρασύτατη επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ.

Και στη συνέχεια, καθώς οι εικόνες από το σημείο συντριβής του πυραύλου κυκλοφόρησαν ευρέως στο διαδίκτυο, οδηγώντας ακόμη και δυτικές πηγές να εκφράσουν αμφιβολίες ότι το βλήμα εκτοξεύτηκε από τη Ρωσία, μπήκε όχι κανένας άλλος, αλλά ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, ο οποίος προσπάθησε να προλάβει αυτό που χαρακτήρισε ως μια αναπτυσσόμενη "θεωρία συνωμοσίας" που προωθείται από τη Ρωσία. Όπως και με πολλές άλλες πτυχές αυτού του πολέμου, μερικές από τις πιο προφανείς ερωτήσεις κοινής λογικής κηρύχθηκαν γρήγορα "εκτός ορίων" πριν καν τεθούν.


Ακολούθως, η Βαρσοβία απέφυγε να μιλήσει για το άρθρο 5, αλλά πρότεινε το άρθρο 4 ως βάση μιας έκτακτης συνόδου ασφαλείας του ΝΑΤΟ για την Τετάρτη, η οποία καλεί σε "διαβουλεύσεις" σε περίπτωση που μια χώρα του ΝΑΤΟ απειλείται.

Αλλά τι διαφορά κάνουν λίγες ώρες και μια σκεπτικιστική άρνηση για να πηδήξουμε τυφλά στο άρμα του πολέμου! Πρώτον, όπως αναφέραμε κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δήλωσε ρητά ότι, με βάση τις προκαταρκτικές πληροφορίες, είναι "απίθανο" το χτύπημα του πυραύλου στην Πολωνία να προήλθε από τη Ρωσία. Ουπς. Αυτό καθώς με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία που προέκυπταν φαινόταν σαφές ότι ο ένοχος ήταν μάλλον ένας παραπλανητικός ουκρανικός αντιαεροπορικός πύραυλος. "Είναι απίθανο κατά τη γνώμη [sic] της τροχιάς να εκτοξεύτηκε από τη Ρωσία. Αλλά θα δούμε", είχε πει ο Μπάιντεν. Αλλά αυτή η παραδοχή ήρθε βολικά πολύ αργότερα, αφού ο πρόεδρος των ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή της "ομίχλης του πολέμου" για να παρουσιάσει ένα άλλο τεράστιο πακέτο έκτακτης βοήθειας ύψους 37 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία σχεδόν ταυτόχρονα με το συνοριακό επεισόδιο.

Τώρα, την Τετάρτη, αξιωματούχοι της Πολωνίας και του ΝΑΤΟ έκαναν επίσης μια αντιστροφή της αρχικής σπασμωδικής αναφοράς "κατηγορήστε τη Ρωσία", η οποία έστειλε προς στιγμήν τον κόσμο σε μια φρενίτιδα ανησυχίας για την προοπτική του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πρόεδρος της Πολωνίας Αντρέι Ντούντα δήλωσε ότι η έκρηξη που σκότωσε δύο ανθρώπους φαίνεται τώρα να είναι ένα "ατυχές ατύχημα" και όχι μια "σκόπιμη επίθεση"

Τι μένει να πούμε μετά από όλα αυτά Ακολουθούν τα γεγονότα. . .

Υπενθυμίζεται ότι η αρχική αντίδραση από τη Μόσχα ήταν ότι είτε η Ουκρανία είτε η Πολωνία σκηνοθετούσαν μια "σκόπιμη πρόκληση" ρίχνοντας τόσο γρήγορα την ευθύνη στη Ρωσία για μια επιθετική πράξη. Αξιωματούχοι της Βαρσοβίας είχαν ζητήσει ακόμη και τις επόμενες ώρες από τη Ρωσία να ζητήσει συγγνώμη εάν επρόκειτο για ατύχημα.

Αλλά ο πρόεδρος Duda μαζί με το αρχηγείο του ΝΑΤΟ γρήγορα αντιστρέφει ολόκληρη την αφήγηση, σύμφωνα με περισσότερα από το Axios:
  • Ο Ντούντα πρόσθεσε ότι το βλήμα που προκάλεσε την έκρηξη ήταν "πιθανότατα" ρωσικής κατασκευής, αλλά οι αξιωματούχοι δεν έχουν "καμία απόδειξη αυτή τη στιγμή ότι ήταν πύραυλος που εκτοξεύθηκε από τη ρωσική πλευρά"
  • Η Ουκρανία έχει προηγουμένως αρνηθεί ότι ευθύνεται για την έκρηξη και κατηγόρησε τη Μόσχα για "σοβαρή κλιμάκωση" Η Ρωσία αρνήθηκε επίσης την ευθύνη.
Ο Biden στη Σύνοδο των G20 στο Μπαλί της Ινδονησίας (16.11.22 - AFP/Getty images)

Βέβαια, ανέκαθεν το αντι-αεροπορικό πυραυλικό οπλοστάσιο της Ουκρανίας ήταν εξ ολοκλήρου "ρωσικής κατασκευής" - ιδίως οι S-300.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ προέβη σε παρόμοια εκτίμηση, λέγοντας ότι πιθανότατα επρόκειτο για παραπλανητικό ουκρανικό πύραυλο:
"Η προκαταρκτική μας ανάλυση δείχνει ότι το περιστατικό προκλήθηκε πιθανότατα από ουκρανικό πύραυλο αεράμυνας που εκτοξεύθηκε για να υπερασπιστεί το ουκρανικό έδαφος από τις ρωσικές επιθέσεις με πυραύλους κρουζ", δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ στους δημοσιογράφους μετά από έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της συμμαχίας.

Τόνισε ότι η έρευνα για την έκρηξη βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, αλλά ότι "δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα σκόπιμης επίθεσης. Και δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι η Ρωσία προετοιμάζει επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες κατά του ΝΑΤΟ"
Όπως ήταν αναμενόμενο, ακολούθησε γρήγορα η επίρριψη ευθυνών στη Ρωσία για τον πόλεμο και τη σειρά γεγονότων που οδήγησαν στη φονική έκρηξη στα σύνορα. "Αλλά επιτρέψτε μου να γίνω σαφής. Δεν φταίει η Ουκρανία. Η Ρωσία φέρει την απόλυτη ευθύνη, καθώς συνεχίζει τον παράνομο πόλεμό της κατά της Ουκρανίας", δήλωσε ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ.


Χωρίς να ασχοληθεί με την προ ημερών τσιριχτή βιασύνη του Ζελένσκι να βάλει το ΝΑΤΟ να κηρύξει στρατιωτική δράση με βάση τη συλλογική ασφάλεια, ο Στόλτενμπεργκ τόνισε: "Δεν φταίει η Ουκρανία" Καθώς οι αξιωματούχοι άμυνας του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να συνεδριάζουν για να καθορίσουν την πορεία προς τα εμπρός, και καθώς το όλο δράμα έχει ξεκάθαρα ξεθυμάνει (και πάλι, μόνο αφού προέκυψε ότι ήταν πύραυλος της Ουκρανίας), πιθανότατα η συμμαχία θα προχωρήσει ήσυχα με τον τρόπο "δεν υπάρχει τίποτα να δούμε εδώ".

Αλλά τι θα γίνει την επόμενη φορά που θα συμβεί μια παρόμοια τραγωδία στα σύνορα ή ένα παρόμοιο περιστατικό στη χώρα του ΝΑΤΟ;
Θα επικρατήσει η ίδια αφηγηματική ιστορία, "Η Ρωσία επιτίθεται στο ΝΑΤΟ!",  πριν επιτραπεί σε κάποιον να κάνει απλές ερωτήσεις; Θα χτυπήσουν τα τύμπανα του πολέμου προτού υπάρξει έστω και μια εγκληματολογική έρευνα;
Θα υπάρξει ένα σύννεφο από μανιτάρια προτού ο ενοχλητικός ορθολογικός σκεπτικισμός διαταράξει τη "συναίνεση";
Όπως έδειξαν τα τελευταία δέκα χρόνια πολέμου στη Συρία και η δυτική επέμβαση εκεί, έχει αποδειχθεί ότι αυτό είναι το πιθανό αναπόφευκτο σενάριο για το πώς το ΝΑΤΟ και η Ρωσία θα σκοντάψουν σε άμεση σύγκρουση με αυτό το ρυθμό.


Εν τω μεταξύ, όσον αφορά το παρακάτω ερώτημα που εξακολουθεί να εκκρεμεί, δεν θα κρατήσουμε την αναπνοή μας. . .




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 15.10.2022 

Στη Γερμανία έχουν περάσει σε δεύτερο πλάνο οι ενθουσιασμοί για την πράσινη ανάπτυξη, και έχουν λησμονηθεί οι πάλαι ποτέ επιταγές των επικεφαλής της ΕΕ, προς τις χώρες-μέλη, να εξαφανίσουν δηλαδή στο πυρ το εξωτερικό τα ορυχεία λιγνίτη, και να ασπαστούν φιλικές προς το περιβάλλον πηγές ενέργειας. 

Το χωριό Lutzerath είναι μία από τις πολυάριθμες τοποθεσίες της Γερμανίας, στις οποίες όχι μόνο αναβιώνει η εξόρυξη λιγνίτη, αλλά και διενεργούνται επενδύσεις για να αυξηθεί η παραγωγική του ικανότητα. Η Ελλάδα δεν έχει αποφασίσει επί του πρακτέου….αναμένει έξωθεν εντολές. 

Στις ολοένα εντονότερες διαμαρτυρίες των κατοίκων εκεί, για την καταστροφή των δασών και για την ρύπανση του περιβάλλοντος, ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Ρόμπερτ Χάμπεκ έδωσε την ακόλουθη απάντηση; 
«Ο επιθετικός πόλεμος του Πούτιν μας αναγκάζει, προσωρινά, να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο τον λιγνίτη, προκειμένου να εξοικονομήσουμε αέριο στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας». 

Η δήλωση είναι όντως «απολαυστική»: 

- Πρώτον, διότι εύλογα, αναμένεται μια απάντηση από τον Ρόμπερτ Χάμπεκ, που παλαιότερα υπήρξε αρχηγός του πράσινου κόμματος, στο ερώτημα: «ποιο, ακριβώς, είναι το αντάλλαγμα για τη θυσία της πράσινης ανάπτυξης»; Και η πιθανότερη απάντηση θα είναι ότι «τα πάντα δικαιολογούνται χάριν της δημοκρατίας». 

- Δεύτερον και σχετικά, με την ΕΕ και τις αποφάσεις της, για τις κυρώσεις εναντίον του Πούτιν, τίθεται το ερώτημα του πως και του γιατί δεν πρόβλεψε ότι αυτές θα γύριζαν «μπούμερανκ» εναντίον της; 

Αλλά, και τώρα που πια οι επικεφαλής της ΕΕ θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Ευρώπη καταστρέφεται εξαιτίας της έλλειψης διορατικότητάς τους πώς, αλήθεια, αντιδρούν; Συνεχίζοντας και εμβαθύνοντας τις κυρώσεις εναντίον του μη δημοκράτη Πούτιν; 

Και, καλά, να δεχθούμε ότι για τους επικεφαλής της ΕΕ η «δημοκρατία» με το όποιο περιεχόμενό της, αξίζει κάθε θυσία. Αλλά, ακριβώς, με σημαία αυτήν τη «δημοκρατία» δεν θα ήταν επιβεβλημένο, να ερωτηθούν οι λαοί της Ευρώπης αν, όντως, συμφωνούν να θυσιάσουν τη θέρμανσή τους το χειμώνα, να πεινάσουν και να εξαθλιωθούν με αναρίθμητους τρόπους, να βιώσουν ανισότητες κατανομής που αναρριχώνται σε δυσθεώρητα ύψη, να αντιμετωπίσουν μια ανεξέλεγκτη ύφεση και ανεργία, στην προσπάθεια τιθάσευσης του πληθωρισμού κλπ. κλπ;. 
Τοσούτο μάλλον, που οι λαοί δίνουν ήδη και ξεκάθαρη την απάντησή τους με τις ολοένα εντονότερες διαμαρτυρίες τους, στους δρόμους όπου ξεχύνονται καθημερινά. Απαντήσεις, που στρέφονται κάθετα εναντίον αυτών των καταστρεπτικών αποφάσεων, της ηγεσίας της ΕΕ, που πάρθηκαν ερήμην τους. 
Και φευ δεν είναι εύκολο να κατηγορηθούν οι διαμαρτυρόμενοι λαοί, ούτε ως ακροδεξιοί και ναζιστές, αλλά ούτε και ως κομμούνια. 

Ο πόλεμος, ωστόσο, συνεχίζεται απτόητος, με τη χρήση ολοένα πιο επικίνδυνων μεθοδεύσεων, που αναπόφευκτα οδηγούν στη ευρύτερη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας: ότι, ουσιαστικά δηλαδή, πρόκειται για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υβριδικής μορφής προς το παρόν, ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Αλλά, και ότι η απειλή χρήσης πυρηνικών μας αγγίζει ήδη. 

Εν όψει όλων αυτών, αλλά και των χιλιάδων ψυχών που φεύγουν από τη ζωή σε καθημερινή βάση (ασχέτως αν και κατά πόσον είναι «δημοκράτες») δεν θα έπρεπε, επιτέλους, να τεθεί επί τάπητος, το ερώτημα: ποιους ωφελεί η συνέχιση αυτού του πολέμου, και τι ακριβώς επιδιώκεται μέσω αυτού;


* Στη φωτο: Ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin και ο Πολωνός υπουργός Άμυνας Mariusz Blaszczak στέκονται με Πολωνούς και Αμερικανούς στρατιώτες στην 33η Αεροπορική Βάση της Πολωνικής Αεροπορίας κοντά στο Powidz κατά τη διάρκεια επίσκεψης την περασμένη εβδομάδα.
Janek Skarzynski/AFP μέσω Getty Images


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

globaltimes.cn

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ανακοίνωσε την Παρασκευή τοπική ώρα ότι θα επιδιώξει την ταχεία ένταξη στο ΝΑΤΟ, ωστόσο η αίτηση δεν κατάφερε να προσελκύσει
ενθουσιασμός από τις ΗΠΑ. Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν δήλωσε ότι "δεν είναι η κατάλληλη στιγμή" για την ένταξη της Ουκρανίας στη συμμαχία και ότι η αίτηση "θα πρέπει να εξεταστεί σε διαφορετική χρονική στιγμή" Το βασικό του μήνυμα ήταν: Οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται την Ουκρανία ως μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά χρειάζονται την Ουκρανία, και όχι ολόκληρο το ΝΑΤΟ, για να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας.

Για να καταστήσει το μήνυμά του σαφέστερο, ο Sullivan συνέχισε ότι πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθηθεί η Ουκρανία είναι η παροχή πρακτικής βοήθειας "επί τόπου" Το Σάββατο, ο Ζελένσκι ευχαρίστησε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για την υπογραφή νομοσχεδίου που θα παράσχει περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετη χρηματοδότηση για την Ουκρανία.

Οι ΗΠΑ δεν θα σταματήσουν να στέλνουν στρατηγική βοήθεια στην Ουκρανία. Αλλά το αν θα απορροφήσει σύντομα τη χώρα στο ΝΑΤΟ είναι μια άλλη ιστορία. Η αξία της Ουκρανίας ως πιόνι δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί πλήρως από τις ΗΠΑ. Πριν η Ρωσία εξαντληθεί από τον πόλεμο, οι ΗΠΑ δεν θα έχουν καμία όρεξη να τερματίσουν την κρίση ή να σταματήσουν να εκμεταλλεύονται την Ουκρανία.

Το μόνο που ενδιαφέρει την Ουάσινγκτον είναι η αρχιτεκτονική ασφαλείας που έχτισε στην Ευρώπη τα 30 χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ενώ όλοι πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία είναι ισχυροί εταίροι, η Ουκρανία είναι αυτή που κυριολεκτικά αιμορραγεί.

Αν τώρα δεν είναι η "κατάλληλη στιγμή" για να εξετάσουμε την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή Το ΝΑΤΟ έχει τα κριτήριά του για όσους υποβάλλουν αίτηση για ένταξη, συμπεριλαμβανομένης της ρήτρας ότι οι υποψήφιοι πρέπει να επιδιώκουν την ειρηνική διευθέτηση εδαφικών και εθνοτικών διαφορών. Αλλά η Ουκρανία έχει παγιδευτεί σε μια εθνοτική σύγκρουση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εσωτερικό της. Ακόμα χειρότερα, τώρα βρίσκεται σε πόλεμο.

Θα ήταν επίσης αφελές να πιστεύουμε ότι η κατάλληλη στιγμή θα έρθει μετά το τέλος του πολέμου. Παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος είναι εξαιρετικά απίθανο να τελειώσει σύντομα, το ΝΑΤΟ έχει ένα σαφές πρότυπο όταν πρόκειται για επέκταση - να αποκτήσει περισσότερα πλεονεκτήματα, παρά να αναλάβει ένα βάρος. Μόνο όταν η Ουκρανία εξελιχθεί σε μια σταθερή και ευημερούσα χώρα χωρίς συγκρούσεις τόσο στο εσωτερικό της όσο και ευρύτερα, θα είναι ρεαλιστικό να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.

Από την άλλη πλευρά, οι παρατηρητές σημειώνουν επίσης ότι υπάρχει ένα άλλο σενάριο στο οποίο το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να χορηγήσει στην Ουκρανία την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ με ταχείς ρυθμούς. Εάν ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, το τελευταίο μπορεί σύντομα να αναλάβει χώρες που θα μπορούσαν να πολεμήσουν τη Ρωσία στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Και πάλι, το θέμα είναι αν οι ΗΠΑ μπορούν να χρησιμοποιήσουν την Ουκρανία. Αυτό είναι ένα σενάριο με πολύ μικρή πιθανότητα να συμβεί.Όταν όμως πραγματοποιηθεί, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα τρέμουν κάτω από τη σκιά ενός πιθανού πυρηνικού πολέμου. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα υπάρχει ασφάλεια για κανέναν, ούτε για την Ουκρανία, ούτε για τον κόσμο.

Αντί να επιδιώκει λύσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης, η Ουάσιγκτον έχει, ξανά και ξανά, δείξει ότι οι ΗΠΑ κατευθύνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση - υποδαυλίζοντας τις φλόγες του πολέμου.

"Η Αμερική είναι πλήρως προετοιμασμένη μαζί με τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ να υπερασπιστεί κάθε σπιθαμή του εδάφους του ΝΑΤΟ. Κάθε σπιθαμή", δήλωσε ο Μπάιντεν την Παρασκευή. Προφανώς δεν αντιλήφθηκε την ειρωνεία όταν τόνισε "κάθε ίντσα" Θυμίζει μόνο την υπόσχεση που έδωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ στον τότε σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ - το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά.

Για να σας υπενθυμίσω, η σκληρή στάση του Μπάιντεν δεν έχει καμία σχέση με την Ουκρανία. Μιλούσε για την επικράτεια του ΝΑΤΟ. Και η τελευταία αίτηση της Ουκρανίας να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ με ταχεία διαδικασία μόλις απορρίφθηκε. Τούτου λεχθέντος, η ρητορική του Μπάιντεν αποσκοπεί στο να διασφαλίσει ότι η σύγκρουση θα καίει περισσότερο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε οι ΗΠΑ να είναι ο τελικός νικητής. Όσον αφορά την Ουκρανία, η Ουάσινγκτον συνεχίζει να δηλώνει ότι οι ΗΠΑ έχουν προσφέρει όπλα και βοήθεια και ότι η Ουκρανία είναι αυτή που πρέπει να πολεμήσει μέχρι τέλους.

Το κατά πόσον η σύγκρουση θα ξεφύγει από τον έλεγχο είναι υπόθεση όλων μας. Για την Ουκρανία, μπορεί να πιστεύει ότι η διέξοδος είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ. "Είμαστε de facto σύμμαχοι. . Η Ουκρανία υποβάλλει αίτηση για να την καταστήσει de jure", δήλωσε ο Zelensky. Αλλά οι ΗΠΑ δεν το πιστεύουν. Θέλει απλώς η Ουκρανία να είναι de facto δόλωμα για σφαίρες, τελεία και παύλα.



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σε ένα άλλο άρθρο στον ίδιο επίσημο ιστότοπο, η Κίνα καθιστά σαφές ότι οι μόνοι που θα μπορούσαν να έχουν σαμποτάρει τους αγωγούς είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν ένας τρόπος γι' αυτούς και την ουκρανική μαριονέτα τους να εκδικηθούν για την προσάρτηση των εδαφών. Το δημοψήφισμα μπλόκαρε το μέτωπο στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να ανοίξουν ένα άλλο μέτωπο στη Βαλτική, να αναγκάσουν τη Γερμανία σε καμένη γη και ολόκληρη η Ευρώπη να γίνει πεδίο μάχης. Σε αυτό το κύριο άρθρο, αναλύεται πώς η κλιμάκωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας δείχνει την απώλεια της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης, καθώς προχωρά τυφλά προς τα εμπρός, σπέρνοντας τον παραλογισμό της αυτοκαταστροφής προς αποκλειστικό όφελος των ΗΠΑ. Ο τόνος του άρθρου είναι μάλλον απελπιστικός, η περιγραφή αποσκοπεί απλώς στο να διαπαιδαγωγήσει τους Ασιάτες που μπορεί να μπουν στον πειρασμό να ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό παράδειγμα μπροστά στις βορειοαμερικανικές προτάσεις, η Κίνα τους προσφέρει αμοιβαία οφέλη εν ειρήνη. Danielle Bleitrach

από τους Global Times.

Τα ενεργειακά προβλήματα της Ευρώπης γίνονται ακόμη πιο οξυμένα. Το πρόσφατο σαμποτάζ στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream αποκάλυψε πόσο εύθραυστη είναι η ασφάλεια των ενεργειακών υποδομών της Ευρώπης. Αλλά ακόμη και καθώς η ενεργειακή κρίση επιδεινώνεται, η Ευρώπη εξακολουθεί να ακολουθεί τη σκληρή γραμμή της Ουάσινγκτον κατά της Ρωσίας, χωρίς να εξετάζει τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια τέτοια πολιτική για την ίδια.

Την Τετάρτη, με αφορμή τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων για την "προσχώρηση στη Ρωσία" σε τέσσερις ρωσοκρατούμενες περιοχές της Ουκρανίας, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) προτείνει τον όγδοο γύρο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου ενός ανώτατου ορίου στις τιμές του ρωσικού πετρελαίου. Αυτό συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο τις ελπίδες της Ευρώπης να επιλύσει τα τρέχοντα ενεργειακά της προβλήματα.


Αποτελεί απόλυτη τραγωδία για την Ευρώπη το γεγονός ότι η εξάρτησή της από την Ουάσιγκτον έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να πρέπει να χορεύει στο ρυθμό των Ηνωμένων Πολιτειών στη ρωσική πολιτική της. Οι χώρες της ΕΕ αύξησαν σταδιακά τις κυρώσεις τους κατά της Ρωσίας. Στο τέλος, τόσο η ΕΕ όσο και η Ρωσία θα υποφέρουν, αλλά οι ανάγκες των ΗΠΑ θα ικανοποιηθούν.

Η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης και ο έλεγχος της οικονομίας της έχουν παρεμποδιστεί σημαντικά από τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση και τη χειραγώγηση από τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη έχει περιπέσει σε σύγχυση αφού έχει χάσει τη στρατηγική της αυτονομία, γεγονός που οδηγεί στην εμφάνιση ενός ορισμένου παραλογισμού. Οι απερίσκεπτες αποφάσεις επιβολής κυρώσεων από αξιωματούχους της ΕΕ βλάπτουν την ίδια την Ευρώπη, καθώς ορισμένοι άνθρωποι και εταιρείες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την ήπειρο μπροστά στην εντεινόμενη κρίση.


Όταν ξέσπασε η στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, πολλοί Ευρωπαίοι πίστεψαν ότι ήταν αυτοί και οι Αμερικανοί εναντίον των Ρώσων. Αλλά η πραγματικότητα τους διέψευσε: η Ευρώπη είναι επίσης ένα κομμάτι κρέας στο μπλοκ κοπής της Ουάσινγκτον.

Τα δεινά της Ευρώπης αξίζει να ληφθούν υπόψη από τις χώρες σε όλο τον κόσμο, ιδίως από ορισμένους συμμάχους και εταίρους των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού: όταν ακολουθούν τυφλά τις ΗΠΑ για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στον κόσμο, ποιος θα ωφεληθεί πραγματικά

Οι χώρες αυτές πρέπει επίσης να δουν ότι καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση, η Ουάσιγκτον συνεχίζει να την επιβαρύνει προκειμένου να επωφεληθεί από τις καταστροφές που υφίσταται.


Αρκετά δυτικά μέσα ενημέρωσης παρατήρησαν πρόσφατα ένα τέτοιο φαινόμενο. Λόγω παραγόντων όπως η εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου και η συνεχιζόμενη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, πολλές ευρωπαϊκές εταιρείες εγκαταλείπουν την Ευρώπη και μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στις ΗΠΑ. Αυτό περιλαμβάνει τις εταιρείες χάλυβα και λιπασμάτων που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ενέργεια.

Δημοσίευμα της Wall Street Journal αναφέρει ότι ορισμένοι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα εποχή αποβιομηχάνισης στην Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό περιοδικό Modern Diplomacy επεσήμανε επίσης ότι το ευρωπαϊκό κοινό θα μένει πλέον όλο και περισσότερο πίσω, καθώς ο πλούτος της ηπείρου φεύγει, κυρίως προς τις ΗΠΑ.


Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι η απώλεια της βεβαιότητας. Ολόκληρη η ήπειρος βρίσκεται σε υψηλό κίνδυνο. Με ένα σημαντικό αποτέλεσμα διάχυσης και διάχυσης, η ρωσο-ουκρανική στρατιωτική σύγκρουση είναι πιθανό να ενταθεί. Αυτό δεν οδηγεί μόνο σε γεωπολιτική αναταραχή, αλλά, το σημαντικότερο, αποδυναμώνει ή και εξανεμίζει τις δυνατότητες ευημερίας της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επωφεληθεί σημαντικά από την τρέχουσα κρίση στην Ευρώπη από κάθε άποψη σχεδόν. Από οικονομική άποψη, οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές μετακινούνται προς τις ΗΠΑ και οι ενεργειακές απαιτήσεις της Ευρώπης για τη Ρωσία έχουν μεταφερθεί επιτυχώς στις ΗΠΑ. Όσο πιο χαοτική είναι η κατάσταση στη Ρωσία και την Ουκρανία, τόσο περισσότερο θα θησαυρίζουν οι Αμερικανοί έμποροι όπλων.

Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση μέσω του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας την εξάρτηση της Ευρώπης σε θέματα ασφάλειας από τις ΗΠΑ και αποδυναμώνοντας τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης.

Μπροστά στα πλεονεκτήματα και τις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ευρώπη έχει περιέλθει σε μια παθητική κατάσταση. Κατόπιν προτροπής της Ουάσινγκτον, η ΕΕ έχει καταστήσει κύριο στόχο της την καταπολέμηση της υποτιθέμενης ρωσικής απειλής και των πιθανών συνεπειών της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει σημαντικό αριθμό οικονομικών συμφερόντων. Επιπλέον, η Ευρώπη δεν διαθέτει πολλούς πόρους για να διαθέσει τις δικές της αμυντικές ικανότητες, οπότε πρέπει να βασίζεται περισσότερο στο ΝΑΤΟ.

Η τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη έχει καταστήσει πιο δύσκολη την επίτευξη του στόχου της στρατηγικής αυτονομίας. Αυτό είναι καταστροφικό για την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρή ανισορροπία στη συνολική γεωπολιτική κατάσταση και να αποτρέψει την επιστροφή στην κανονικότητα.


πηγή: Histoire et Societe



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από την Karine Bechet-Golovko/reseauinternational.net/

Ο ιστότοπος της ουκρανικής προεδρίας δημοσίευσε χθες το κείμενο της Συνθήκης του Κιέβου για την ασφάλεια, το έργο της οποίας διεξήχθη πολύ διακριτικά από τον Άντερς Ράσμουσεν, πρώην Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ με τη συμβολή πρώην Πρωθυπουργών, πρώην Υπουργών, ανώτερων δυτικών αξιωματούχων και ακαδημαϊκών, προβλέποντας τη δημιουργία υποχρεωτικού μηχανισμού για τη στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ και των φιλικών χωρών στην ουκρανική σύγκρουση. Ο δηλωμένος στόχος δεν είναι μόνο να μετατραπεί όλη η Ουκρανία σε πλατφόρμα μάχης εναντίον της Ρωσίας, αλλά κυρίως να επιφέρει τον αφανισμό της ίδιας της Ρωσίας, το τελευταίο πραγματικό εμπόδιο για την έλευση αυτής της δύναμης. Θα παρασυρθούν τελικά οι ευρωπαϊκές χώρες σε αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο από την αδυναμία τους και τον φανατισμό των κυρίαρχων ελίτ τους;



Το κείμενο αυτής της Συνθήκης του Κιέβου ( διατίθεται εδώ στα αγγλικά ) περιέχει διάφορες διατάξεις, οι οποίες θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά τους ανθρώπους στη Δύση. Γιατί στο τέλος, το ΝΑΤΟ θα ρίξει το τίμημα του πολέμου του στους ώμους της Ευρώπης, η οποία είναι ήδη η πιο εκτεθειμένη στο κόστος των κυρώσεων και της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχεται στην Ουκρανία.

Οι χώρες που εγγυώνται την ασφάλεια της Ουκρανίας είναι η ατλαντική ζώνη, με κριτήριο η ιδεολογική πιστότητα:

«Οι εγγυήσεις ασφαλείας θα πρέπει να κωδικοποιηθούν σε ένα κοινό έγγραφο στρατηγικής εταιρικής σχέσης που ονομάζεται Σύμφωνο Ασφάλειας του Κιέβου, το οποίο συνυπογράφεται από μια βασική ομάδα εταίρων που θα ενεργούσαν ως εγγυητές της αυτοάμυνας της Ουκρανίας. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει, ενδεικτικά, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Πολωνία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστραλία, την Τουρκία και τις σκανδιναβικές χώρες, τις χώρες της Βαλτικής και την κεντρική Ευρώπη. Εκτός από το Έγγραφο Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης, η Ουκρανία και ορισμένα Εγγυητικά Κράτη μπορούν να υπογράψουν διμερείς συμφωνίες για συγκεκριμένα θέματα που σχετίζονται με εγγυήσεις ασφαλείας μεταξύ της Ουκρανίας και των Εγγυητών Κρατών. Εκτός από τους κύριους εγγυητές, διάφορα επίπεδα χωρών θα μπορούσαν να συμμετάσχουν με πρόσθετα ή συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας. »

Με άλλα λόγια, είναι ένας συνασπισμός με διαφορετικούς βαθμούς εμπλοκής, που περιλαμβάνει μια σταθερή ομάδα πλήρως δεσμευμένων χωρών. Ο γενικός στόχος αυτού του συνασπισμού διατυπώνεται ως εξής – η υπεράσπιση της Ουκρανίας, η οποία επομένως γίνεται το νέο παγκόσμιο συμφέρον αυτών των χωρών, ενώ το εθνικό συμφέρον αντικαθίσταται στον παγκόσμιο κόσμο:

«Το σχήμα Rammstein (γνωστό και ως Ομάδα Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας), που αποτελείται από περίπου 50 χώρες, θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση αυτής της μεγαλύτερης ομάδας, η οποία θα μπορούσε να επισημοποιηθεί σε έναν συνασπισμό των πρόθυμων. Θα πρέπει να εφαρμόζονται διατάξεις έτσι ώστε η Ουκρανία να μπορεί να αποτρέψει και –αν χρειαστεί– να αμυνθεί έναντι περαιτέρω ένοπλων επιθέσεων ή επιθετικών ενεργειών . Για αυτό, το Κίεβο θα χρειαστεί μεγάλες αμυντικές δυνάμεις, ισχυρές δυνατότητες και μια ισχυρή και μεταρρυθμισμένη αμυντική βιομηχανία. Αυτό πρέπει να υποστηριχθεί από συνεχείς επενδύσεις στην αμυντική της βιομηχανική βάση, σημαντικές μεταφορές όπλων και υποστήριξη πληροφοριών από συμμάχους και καλά εκπαιδευμένες και ασκημένες δυνάμεις. »

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, τυπικά δεν πρόκειται για άμυνα, αλλά σχεδιάζεται και επίθεση. Και για να μπορέσει η κατεστραμμένη Ουκρανία να γίνει το πεδίο μάχης αυτού του παγκόσμιου πολέμου, ζητείται πολεμική προσπάθεια από τις αναφερόμενες χώρες, μέρος των οποίων είναι και η Γαλλία, προκειμένου να αποκατασταθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι οικονομικές και βιομηχανικές δυνατότητες της χώρας. ως στρατιώτες. Έχει τα μέσα σήμερα η Γαλλία, χωρίς η ίδια να καταρρεύσει, μπορούμε να αμφιβάλλουμε. Αυτό για το οποίο μπορούμε, από την άλλη, να είμαστε σίγουροι είναι ο φανατισμός των ηγετών μας και η έλλειψη προσοχής που δίνουν ακριβώς στα συμφέροντα της χώρας μας.

Υπάρχουν λοιπόν δύο τομείς. Το ένα πολύ συγκεκριμένο – στρατιωτικό, το άλλο οικονομικό.

Η Ουκρανία, σύμφωνα με αυτό το έγγραφο που συνέταξε ο Rasmussen, πρέπει να συμμετέχει στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να επωφελείται από την εκπαίδευση του στρατού της, την ελεύθερη μεταφορά τεχνολογίας, την ανασυγκρότηση της στρατιωτικής βιομηχανίας της, να επωφελείται από τις παραδόσεις όπλων κ.λπ. Θυμηθείτε, αυτή η χώρα είναι χρεοκοπημένη, επομένως δεν θα μπορεί να πληρώσει. Και σε περίπτωση επίθεσης, αλλά η Ουκρανία βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου κατά της Ρωσίας και θεωρείται ήδη από τις χώρες του ΝΑΤΟ ότι έχει δεχθεί επίθεση, οι εγγυήτριες χώρες πρέπει να αντιδράσουν – κάπως σύμφωνα με το πρότυπο της τέχνης. 5 της Συνθήκης ΝΑΤΟ, από την οποία η Ουκρανία δεν επωφελείται:

«Η διαδικασία λήψης αποφάσεων θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή των συλλογικών διαβουλεύσεων που ακολουθούνται από μεμονωμένες συνεισφορές. Κατόπιν αιτήματος της Ουκρανίας, οι εγγυητές συναντώνται για συλλογικές διαβουλεύσεις μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (π.χ. 24 ώρες) και αποφασίζουν να ενισχύσουν τις εγγυήσεις στη βάση ενός συνασπισμού των πρόθυμων (π.χ. 72 ώρες). »

Επομένως, οι «εγγυητές» έχουν 72 ώρες για να περάσουν από το καθεστώς του εγγυητή σε αυτό του εμπόλεμου μέρους, μόλις υπογραφούν αυτές οι συμφωνίες, αφού ήδη αναγνωρίζουν τη «ρωσική επιθετικότητα» . Με άλλα λόγια, δεν θα γίνει καμία εθνική διαβούλευση και οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί, ιδίως, θα βρεθούν σε πόλεμο, χωρίς να έχουν λόγο. Το κείμενο διευκρινίζει επίσης ότι αυτό δεν αποτελεί εναλλακτική λύση στην είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Μια υπόθεση ίσως… Γιατί αν εγκριθεί αυτό το κείμενο, θα σπάσει το τελευταίο ψυχολογικό φράγμα και θα μείνει μόνο ένα συμβολικό βήμα.

Η οικονομική πτυχή είναι επίσης ενδιαφέρουσα, διότι οι «εγγυητές-εμπόλεμες» χώρες χάνουν την εξουσία λήψης αποφάσεων όσον αφορά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας. Ωστόσο, βλέπουμε σήμερα πόσο είναι διχασμένες οι χώρες, τόσο στο φυσικό αέριο όσο και στις βίζες. Υπό την κάλυψη της Ουκρανίας, είναι το ΝΑΤΟ, το οποίο στη συνέχεια θα μπορεί να καθορίσει τις εξωτερικές πολιτικές των υπογραφόντων χωρών. Και αυτό πάει πολύ:

«Παρά τον μηχανισμό κυρώσεων που περιγράφεται παρακάτω, οι Εγγυητές πρέπει να απόσχουν από την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας που συμφωνήθηκαν από το 2014, έως ότου η Μόσχα: α) σταματήσει την επιθετικότητά της κατά της Ουκρανίας· β) εγγυάται ότι δεν θα επιτεθεί στην Ουκρανία στο μέλλον· (γ) να αποζημιώσει την Ουκρανία για ζημιές που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της εισβολής. Οποιαδήποτε απόφαση για άρση ή προσωρινή αναστολή των κυρώσεων, στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας υπό διαπραγμάτευση, πρέπει να λαμβάνεται σε στενό συντονισμό με την Ουκρανία. Η συμφωνία εγγύησης ασφάλειας θα πρέπει να περιέχει μια διάταξη ότι οι κυρώσεις θα επιβάλλονται εκ νέου (διατάξεις αναβίωσης) σε περίπτωση νέων επιθέσεων ή επιθέσεων. Οι κυρώσεις πρέπει να διατηρηθούν έως ότου η Ρωσία δεν αποτελεί πλέον απειλή για την ουκρανική κυριαρχία . …

Το πακέτο κυρώσεων θα πρέπει να ξεκινήσει και να εφαρμοστεί από τους εγγυητές ασφαλείας της Ουκρανίας, σε στενό συντονισμό με άλλους διεθνείς φορείς όπως η G7 και η ΕΕ. Άλλες ομοϊδεάτες χώρες που υποστηρίζουν τις κυρώσεις (π.χ. Ελβετία, Νορβηγία, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα, Αυστραλία και άλλες) θα πρέπει επίσης να προσκληθούν να συμμετάσχουν. »

Και για να βοηθηθεί οικονομικά, προτείνεται η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και κεφαλαίων της Ρωσίας, προκειμένου να συμβάλει στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Και έτσι να ολοκληρωθεί ό,τι απομένει από το κράτος δικαίου.

Ο σκοπός αυτού του κειμένου εκφράζεται πολύ ξεκάθαρα από τον Rasmussen.

«Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ρωσία δεν θα μπορέσει ποτέ να εισβάλει ξανά στην Ουκρανία. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η Ουκρανία να έχει μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη ικανή να αντισταθεί σε οποιαδήποτε μελλοντική ρωσική επίθεση», τόνισε (Ράσμουσεν). Όπως σημείωσε ο Anders Fogh Rasmussen, η οικοδόμηση και η διατήρηση μιας τέτοιας δύναμης θα απαιτήσει δεκαετίες δέσμευσης από τους συμμάχους της Ουκρανίας. »

Είναι πράγματι η πολιτική και οικονομική δολοφονία των χωρών-μελών αυτού του εμπόλεμου συνασπισμού, που σχηματίστηκε απευθείας από το ΝΑΤΟ στο όνομα της Ουκρανίας. Και η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών το υπογράμμισε με τους εξής όρους:

«Το να θέσουμε τις δυτικές χώρες σε πλήρη εξάρτηση, να τις αναγκάσουμε να συνεχίσουν τη βοήθεια προς το καθεστώς του Κιέβου, σημαίνει να τις αποτεφρώνουμε. Φανταστείτε, προτείνεται να γίνει αυτό στα κράτη, που τώρα σκέφτονται πώς μπορούν να επιβιώσουν τον χειμώνα. (…) Και τώρα οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν πέσει αμέσως στο επίπεδο των υπανάπτυκτων χωρών, που δεν ξέρουν πώς να ζεσταθούν», είπε η Ζαχάροβα. Πρόσθεσε ότι στις χώρες που βρίσκονται ήδη σε αυτή την κατάσταση «προσφέρεται επίσης μια τέτοια τρομερή δουλεία, που πρέπει να την υπογράψουν με όλο τους το αίμα, κάτι που θα είναι μια ατελείωτη φρίκη».

Αλλά για το ΝΑΤΟ ο σκοπός αξίζει τα μέσα (ειδικά όταν πληρώνουν οι άλλοι), αφού πρόκειται για τον αφανισμό της Ρωσίας ως δύναμης. Ωστόσο, η Ρωσία μπορεί να υπάρξει μόνο ως δύναμη, διαφορετικά θα εξαφανιστεί, όπως πολύ σωστά μας υπενθύμισε πριν από μερικά χρόνια ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Yermak, επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου της Ουκρανίας να δηλώσει:

«Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι το σύνθημα «Μπορούμε να το ξανακάνουμε» προκαλεί κρίσεις πανικού και κακές αναμνήσεις στους Ρώσους, ώστε να απαντούν μόνο «Ποτέ ξανά!». ". Για αυτό, χρειαζόμαστε μια στρατιωτική δύναμη αρκετά ισχυρή ώστε να αποθαρρύνει τη βούληση των Ρώσων να εκδικηθούν. Και ικανό να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον επιτιθέμενο, αν αυτή η επιθυμία αποδειχθεί ακαταμάχητη. Οι εγγυήσεις ασφαλείας έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε μια τέτοια δύναμη», δήλωσε ο Andriy Yermak.

Δύο τελευταίες παρατηρήσεις:

Καταρχάς, σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους, πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο και όχι, μέχρι σήμερα, παγκόσμιο. Οι παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν πόλεμοι κρατών για να ανακτήσουν ή να διευρύνουν την κυριαρχία και τη δύναμή τους. Αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος είναι ένας πόλεμος που κατευθύνεται από περιπτώσεις παγκόσμιας διακυβέρνησης ενάντια στην κρατική κυριαρχία και εξουσία, με τη βοήθεια επίσημα ελεγχόμενων από το κράτος δομών. Δεν είναι λοιπόν πόλεμος κρατών, αλλά πόλεμος ενάντια στο κράτος, αφού καταβροχθίζει τις κρατικές δομές όσο εργαλειοποιεί.

Στη συνέχεια, σε αντίθεση με τους δύο τελευταίους παγκόσμιους πολέμους, αυτή τη φορά επιχειρείται να περιοριστεί το κύριο πεδίο μάχης στην Ουκρανία κυρίως, και στο μέτρο του δυνατού να επεκταθεί στη Ρωσία. Υπάρχουν πολλές εκρήξεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ ή στην Ταϊβάν, αλλά η λογική είναι (ακόμα) κάπως διαφορετική, έστω και απασχολημένη. Η αντικειμενική έλλειψη στρατιωτικών συμμάχων της Ρωσίας χρησιμοποιείται εδώ από το ΝΑΤΟ, για να εμπλέξει τις χώρες μέλη μέσω ενός είδους Συνθήκης του Κιέβου, αμφισβητώντας τη στρατιωτική ικανότητα της Ρωσίας να πολεμήσει σε ένα τόσο ευρύ μέτωπο και ιδιαίτερα την πολιτική της βούληση. Και πάντα επιστρέφει στο γεγονός ότι τα νέα και υπερ-ισχυρά όπλα είναι αποτρεπτικά μόνο αν ο αντίπαλος είναι πεπεισμένος ότι μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε.

Karine Bechet-Golovko



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Μίλτου Σακελλάρη

Στο εκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα τον Μάη του 2012 διαβάζαμε: «(...) κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Αμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Ακτίου. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για την διάλυσή του».
Στην πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλη του 2013, διαβάζαμε: «...η απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η εφαρμογή της αρχής "κανείς Ελληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας" συνιστούν άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής».
Τον Σεπτέμβρη του 2013 στην Κεντρική Επιτροπή. ‘’ Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα παλέψει για το οριστικό κλείσιμο των ΝΑΤΟικών βάσεων και την απομάκρυνση - απεμπλοκή της χώρας μας από το ΝΑΤΟ».
Μάης του 2014, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «...το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται...».
Ιούλης του 2018. Ατλαντική Σύνοδος. Αλέξης Τσίπρας. «Εμείς καταστήσαμε τις θέσεις μας πιο σαφείς στην σύνοδο και στο ευρωατλαντικό συμβούλιο. Τόνισα στις παρεμβάσεις μου ότι η χώρα μας είναι πυλώνας ασφάλειας σταθερότητας και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή. Μια χώρα που όχι μόνο έχει ισχυρή αποτρεπτική δύναμη και τηρεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις σε αμυντικές δαπάνες παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε αλλά με συνέπεια τα τελευταία χρόνια αναπτύσει διεθνείς πρωτοβουλίες και πολυμερή σχήματα συνεργασίας που προωθούν την σταθερότητα, την συνεργασία στα Βαλκάνια την Ν.Α Μεσόγειο αλλά και ευρύτερα στην περιοχή. Απόδειξη αυτού του αναντικατάστατου σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας αποτελεί η βελτίωση των σχέσεων μας με τους βόρειους γείτονές μας για την επίλυση χρόνιων ζητημάτων ».
Μάρτιος του 2020. ‘’Καλωσορίζουμε την κυβέρνηση της ΝΔ στο μέτωπο της λογικής και του πατριωτικού συμφέροντος που χάραξε η συμφωνία των Πρεσπών», αναφέρει σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, σχολιάζοντας την υποδοχή από την κυβέρνηση, της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.
Σεπτέμβριος 2022.Με μεγάλη πλειοψηφία κυρώθηκε από την Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής, το πρωτόκολλο προσχώρησης της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ. Υπέρ της κύρωσης τάχθηκαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ.

Η θέση λοιπόν του Σύριζα για διάλυση του ΝΑΤΟ περνάει μέσα από την διεύρυνση του προφανώς με την λογική ότι όσο πιο διευρυμένο είναι τόσο πιο μεγάλο πάταγο θα κάνει η διάλυση του.

Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη αξία είναι ο τρόπος και η πολιτική ανάλυση του Κατρούγκαλου που δικαιολογεί την θετική ψήφο του Σύριζα. Χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο.

«Το κυρίαρχο για την επιλογή μας υπέρ της ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, είναι ότι η ένταξή τους έχει την μαζική λαϊκή αποδοχή. Κυριότερο όμως κριτήριο μας είναι τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Δεν πρέπει να γίνει περαιτέρω αμερικανοποίηση ή νατοποίηση της άμυνας μας. Ο μείζον κίνδυνος είναι η επιστροφή του διπολισμού, με τη Δύση από τη μια, και από την άλλη ένα ενιαίο μπλοκ Ρωσίας – Κίνας. Αυτό πρέπει να το αποτρέψουμε. Οι συνέπειες θα είναι χειρότερες από τον ψυχρό πόλεμο. Η Ευρώπη πρέπει να είναι ανεξάρτητος πόλος. Δεν πρέπει να στηρίζεται για την άμυνα και ασφάλεια της στο ΝΑΤΟ. Πρέπει να έχει τη δική της δυνατότητα να προστατεύεται, γιατί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η Ευρώπη είναι πάντοτε ο μικρός αδερφός. Εμείς δεν πιστεύουμε στην νατοποίηση ή αμερικανοποίηση της εξωτερικής πολιτικής. Εμείς θέλουμε μια δυνατή Ευρώπη που θα αντιτίθεται στα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και θα εγγυάται τα σύνορά της»;!;!;!.



πηγή: Δρόμος της Αριστεράς

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τα συγχαρητήριά του έδωσε το ΝΑΤΟ προς την Τουρκία για την 100η επέτειο της ανεξαρτησίας της, την επέτειο δηλαδή της Μικρασιατικής καταστροφής.

Συγκεκριμένα, το ΝΑΤΟ με ανάρτησή του στο twitter ευχήθηκε «Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης» λέγοντας πως «Σήμερα είναι η 100ή επέτειος από την ανεξαρτησία της Τουρκίας. Συμμετέχουμε με τους Τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων».

Υπενθυμίζεται πως με αφορμή την επέτειο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε «ποταπούς» τους Έλληνες, ενώ καταφέρθηκε και κατά «κάποιων» συμμάχων, επικρίνοντας «τις εχθρικές συμπεριφορές εναντίον της Τουρκίας και την υποστήριξη που παρέχεται σε αυτούς που επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές» (σσ εννοώντας την δήθεν «ανοχή» που επιδεικνύουν στην «χρήση» των S-300 από την Ελλάδα)».

Την ίδια μέρα λοιπόν που έγιναν αυτές οι δηλώσεις, το ΝΑΤΟ συνεχάρη την Τουρκία.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Paul Craig Roberts.Reseau Interntional, 23-6-22

[Ο συντάκτης του άρθρου είναι Αμερικανός οικονομολόγος διεθνούς κύρους, συγγραφέας, τέως καθηγητής εξεχόντων Αμερικανικών και βρετανικών πανεπιστημίων, υφυπουργός στην κυβέρνηση Ρέιγκαν και αρχισυντάκτης της Wall Street Journal.]

Μετάφραση/ εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

Σε αυτό το άρθρο, γράφω ότι σύμφωνα με το νεοσυντηρητικό δόγμα Wolfowitz της αμερικανικής ηγεμονίας, "το Κρεμλίνο έχει δύο επιλογές: Η Ρωσία μπορεί να παραιτηθεί από την κυριαρχία της ή η Ρωσία μπορεί να καταστρέψει τη Δύση. Η Ρωσία δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση. Όλος ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό." Δεν υποστηρίζω ότι η Ρωσία πρέπει να καταστρέφει τη Δύση. Απλώς επισημαίνω ότι εδώ και τρεις δεκαετίες, η Δύση αντιμετωπίζει τη Ρωσία με αυτή την περιορισμένη επιλογή. Ο ίδιος ο Πούτιν έχει παραπονεθεί για αυτό πολλές φορές. Θεωρώ εκπληκτικό το γεγονός ότι η δυτική "κοινότητα εξωτερικής πολιτικής" οποιουδήποτε είδους επέτρεψε μια πολιτική που στριμώχνει μια πυρηνική δύναμη όπως η Ρωσία με αυτόν τον τρόπο. Και συνεχίζεται.

Τώρα έχουμε τη Λιθουανία να εμποδίζει την πρόσβαση της Ρωσίας σε μέρος της Ρωσίας. Αυτό είναι τρέλα. Αυτό επιβεβαιώνει τα ρωσικά συμπεράσματα ότι μόνο η βία μπορεί να περιορίσει τη Δύση.

Ο στόχος της Ουάσιγκτον είναι ένας ευρύτερος πόλεμος

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η επιχείρηση του Κρεμλίνου στην Ουκρανία δεν μπορεί να περιοριστεί. Η Ουάσιγκτον δεν θα το επιτρέψει. Η Ουάσιγκτον έχει ήδη επεκτείνει τη σύγκρουση και βρίσκεται στη διαδικασία περαιτέρω επέκτασής της. Οι παράφρονες Εβραίοι νεοσυντηρητικοί που ελέγχουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ έπεισαν την ανίσχυρη μικρή Λιθουανία να παραβιάσει τη συμφωνία με τη Ρωσία για τον εφοδιασμό του Καλίνινγκραντ και έλαβαν ρωσικό τελεσίγραφο. Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νεντ Πράις χαρακτήρισε το τελεσίγραφο "θολό". Ο ηλίθιος του Λευκού Οίκου λέει ότι η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τη Λιθουανία. Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον πιέζει για έναν ευρύτερο πόλεμο.

Η σύγκρουση στο Ντονμπάς εκτυλίχθηκε αργά, καθώς πρόκειται για πόλεμο εν μέσω ενός ρωσικού λαού που συνδέεται με την Ουκρανία από αιώνες. Ρωσικά στρατεύματα μάχονται με περιορισμούς για να ελαχιστοποιήσουν το θάνατο και την καταστροφή στην περιοχή του Ντονμπάς, από όπου οι ουκρανικές δυνάμεις εκδιώχθηκαν και καταστράφηκαν. Ένας ευρύτερος πόλεμος δεν θα διεξαχθεί μεταξύ των ρωσικών πληθυσμών. Ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί τέτοια απερισκεψία όπως της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ. Οι άθλιοι και εντελώς διεφθαρμένοι Δημοκρατικοί χρειάζονται απεγνωσμένα έναν πόλεμο για να συσπειρώσουν τους Αμερικανούς στην κυβέρνηση και να αποτρέψουν την εξόντωση των Δημοκρατικών στις εκλογές. Στην προσπάθειά τους να προσκολληθούν στην εξουσία, οι Δημοκρατικοί και τα εμπόλεμα μέσα ενημέρωσης επεκτείνουν τον πόλεμο. Αυτό είναι επικίνδυνο πέρα από κάθε φαντασία. Η ρωσική κυβέρνηση δήλωσε πριν από λίγο καιρό ότι η Ρωσία δεν θα διεξαγάγει ποτέ ξανά πόλεμο στο έδαφός της.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το Κρεμλίνο πίστευε ότι η παρέμβασή του στο Ντονμπάς θα μπορούσε να είναι περιορισμένη. Είναι ανεξήγητο το γεγονός ότι το Κρεμλίνο κατάφερε να παρεξηγήσει τη Δύση μετά από μια τέτοια πλήρη απόρριψη των προσπαθειών του για την επίτευξη αμοιβαίας συμφωνίας ασφάλειας με τη Δύση. Προφανώς, το Κρεμλίνο δεν πήρε στα σοβαρά το Δόγμα Γούλφοβιτς. Το Κρεμλίνο και οι Ρώσοι εραστές του Ατλαντικού πρέπει να το απομνημονεύουν και να το επαναλαμβάνουν κάθε πρωί όταν ξυπνούν, επειδή είναι το επιχειρησιακό δόγμα. Σύμφωνα με αυτό το δόγμα, το Κρεμλίνο έχει δύο επιλογές. Η Ρωσία μπορεί να παραιτηθεί από την κυριαρχία της ή η Ρωσία μπορεί να καταστρέψει τη Δύση. Η Ρωσία δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση. Όλος ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό..

Τίθεται εκ νέου το ερώτημα: Η Δύση πιέζει υπερβολικά τη Ρωσία; Διαβάστε αυτές τις υψηλού επιπέδου ρωσικές δηλώσεις και απαντήστε σε αυτή την ερώτηση μόνοι σας:

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σημείωσε τη Δευτέρα ότι η απόφαση της Λιθουανίας ήταν "άνευ προηγουμένου" και "παραβίαση των πάντων".

Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι οι "προκλητικές" ενέργειες του Βίλνιους αποτελούν παραβίαση των διεθνών νομικών υποχρεώσεων της Λιθουανίας να επιτρέψει τη διέλευση αγαθών μεταξύ Ρωσίας και Καλίνινγκραντ. Ανέφερε ότι η Ρωσία θεωρεί αυτή την κίνηση "ανοιχτά εχθρική" και ότι εάν η Λιθουανία δεν άρει αμέσως αυτούς τους περιορισμούς, η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να "υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα".

Ο επικεφαλής της Ρωσικής Επιτροπής για την Υπεράσπιση της Κρατικής Κυριαρχίας, Αντρέι Κλίμοφ, δήλωσε ότι η απόφαση της Λιθουανίας ήταν μια πράξη «άμεσης επίθεσης» κατά της Μόσχας και ότι εάν η ΕΕ δεν επανέφερε το κράτος μέλος της στην τάξη , η Ρωσία θα είχε την ελευθερία να «λύσει το πρόβλημα της διέλευσης του Καλίνινγκραντ που δημιουργήθηκε από τη Λιθουανία με ΟΛΑ τα μέσα της επιλογής της».

Η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές μαριονέτες της προκαλούν σκόπιμα σύγκρουση μεταξύ Λιθουανίας και Ρωσίας.

Η στάση των Ρώσων σκληραίνει

Οι παράφρονες νεοσυντηρητικοί που ελέγχουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική μας οδηγούν σε πυρηνικό πόλεμο.

"Η Ρωσία δεν θα εμπιστευτεί ποτέ ξανά τη Δύση" (Κρεμλίνο)

Δεν γνωρίζω κανέναν άλλο λόγο, εκτός από την ψευδαίσθηση της εξουσίας, για να περιμένει η Ουάσιγκτον από τη Ρωσία και την Κίνα να υποτάξουν την κυριαρχία και τα συμφέροντά τους στην Ουάσιγκτον. Αυτή η εντελώς εξωπραγματική προσδοκία των νεοσυντηρητικών οδηγεί στον Αρμαγεδδώνα.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μέσω της πώλησης όπλων και ρητορικής, διεξάγουμε πόλεμο, τουλάχιστον έμμεσα, σημειώνει η Karine Bechet-Golovko. Σύμφωνα με την ίδια, το ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία της Ουάσινγκτον, εκμεταλλεύεται την ουκρανική σύγκρουση για να διατηρήσει μια Ευρώπη Ατλαντική, επομένως υποτακτική.

Karine Bechet-Golovko.-Reseau Intrnational-14-6-2
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Στον αγώνα του δυτικού κόσμου κατά της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ είναι ένας από τους πυλώνες αυτής της παράξενης επίθεσης. Παράξενης, διότι πίσω από τον πολεμοκάπηλη ρητορική των ηγετών της ΕΕ και ορισμένων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, των οποίων τα συμπλέγματα λειτούργησαν τέλεια υπό τους νέους αφέντες τους, αισθάνεται κανείς έναν (πολύ) συγκεκριμένο δισταγμό να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις. Αν ο Μακρόν θέλει τη «νίκη της Ουκρανίας», τονίζει ότι «δεν πρέπει να ταπεινώνουμε τη Ρωσία», γιατί θα πρέπει να ζήσουμε στον ίδιο κόσμο.

Ακόμη και με τον σημερινό φανατισμό τους, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών δεν μπορούν να προβλέψουν το θάνατο της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ακόμα προσκολλώνται σε ένα "μετά", το οποίο θα ήταν ένα ελαφρύτερο αντίγραφο του "πριν", οπότε τίποτα ανεπανόρθωτο δεν πρέπει να διαπραχθεί. Σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ και τον Αμερικανό παίκτη των εγχόρδων του, που βλέπουν την ευρωπαϊκή ήπειρο μόνο ως έδαφος και λαούς που πρέπει να διατηρηθούν στην ατλαντική τροχιά, ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για αυτήν την ήδη υποταγμένη Ευρώπη.

Αυτή είναι η ασάφεια της κατάστασης: πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο ... χωρίς να τον κάνω. Καταρχάς, με το να γίνει αυτό, επί ουκρανικού εδάφους, από τον ουκρανικό στρατό, από μισθοφόρους, από νεοναζιστικές ομάδες. Εν ολίγοις, από άλλους. Αλλά όχι εσύ άμεσα. Παρέχουμε τα όπλα και τις συμβουλές, παρέχουμε την ενθάρρυνση, αλλά δεν μπορούμε να εμπλακούμε άμεσα, δημιουργώντας έναν εχθρό, τη Ρωσία, στην οποία δεν θα επιτεθούμε άμεσα, επειδή χρησιμεύει για τον έλεγχο του πεδίου, οπότε πρέπει να διαρκέσει.

Και είναι όλα τα ρούχα του ΝΑΤΟ, που παίρνει ο άνεμος. Το ΝΑΤΟ είναι ένας στρατιωτικός οργανισμός, ένας αποτρεπτικός οργανισμός. Ωστόσο, για να λειτουργήσει η αποτροπή, όχι μόνο πρέπει να έχετε μια στρατιωτική ικανότητα, η οποία να είναι τρομακτική, αλλά πάνω απ 'όλα ο καθορισμένος αντίπαλος πρέπει να έχει τη βεβαιότητα ότι θα χρησιμοποιήσετε τις δυνάμεις σας στη μάχη. Ωστόσο, καθώς η ρητορική κατά της Ρωσίας εντείνεται, καθώς κατασκευάζεται η μορφή του «Ρώσου» εχθρού, όλη αυτή η ατλαντική αναταραχή μοιάζει με παράσταση, θέαμα. Και αυτό το σόου φαίνεται πολύ πιο προορισμένο για την Ευρώπη, παρά για τη Ρωσία. Ας πάμε πίσω με τη σειρά.

Καθώς η σύγκρουση εκτυλίσσεται σε ουκρανικό έδαφος και οι σχέσεις με τη Ρωσία έχουν πέσει στις κατακόμβες των διεθνών σχέσεων, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκινούν τις ετήσιες ασκήσεις τους στη Βαλτική Θάλασσα, επιχείρηση Baltops 2022. Δεν υπάρχει, φυσικά, τίποτα πιο επείγον αυτήν την στιγμή από το να αυξηθεί η πίεση στην περιοχή της Βαλτικής. Λογικά, και αντιδρώντας σε αυτή την εισροή στρατιωτικών πλοίων, η Ρωσία ενισχύει επίσης την παρουσία της και τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να γράφουν πρωτοσέλιδο: "Πόλεμος στην Ουκρανία: εκατό πλοία του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας πρόσωπο με πρόσωπο, η ένταση αυξάνεται στη Βαλτική Θάλασσα". Ο μόνος σύνδεσμος εδώ μεταξύ της Ουκρανίας και της Βαλτικής Θάλασσας είναι το ΝΑΤΟ, και πιο συγκεκριμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεδομένου ότι πρόκειται για ετήσια άσκηση των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, λόγω της μονομερούς δράσης του ΝΑΤΟ, η οποία με το πρόσχημα μιας "ρωσικής απειλής" προκαλεί ακριβώς με τη δράση της, αποσταθεροποιείται η διεθνής στρατηγική ισορροπία. Ο αγώνας για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας βρίσκεται στην ίδια γραμμή. Οι χώρες αυτές συνεργάζονται με το ΝΑΤΟ εδώ και πολύ καιρό, αλλά χωρίς να είναι μέλη, λόγω της ουδετερότητας που επιβλήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μόλις το 2017 η Φινλανδία αποφάσισε πολύ διακριτικά να αφαιρέσει τη σβάστικα, η οποία κοσμούσε περήφανα την αεροπορία της. Η Ρωσία δεν αντέδρασε ποτέ. Ωστόσο, με την ανακοίνωση της επικείμενης ένταξης αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ, η αντίδραση δεν άργησε να έρθει – εκτός από την επανεγκατάσταση των ρωσικών δυνάμεων στα σύνορα με τη Φινλανδία, οι Ρώσοι ηγέτες ανακοίνωσαν ότι τα μέτρα θα υιοθετηθούν στη συνέχεια σύμφωνα με τη συγκεκριμένη απειλή που θα εγείρουν στη συνέχεια οι χώρες αυτές για την εθνική ασφάλεια.

Ο παραλογισμός του πράγματος είναι ότι η απειλή προέρχεται από αυτόν που ισχυρίζεται ότι θέλει να καταπολεμήσει αυτή την απειλή, την δημιουργεί και στη συνέχεια δείχνει με το δάχτυλο την αντίδραση παρουσιάζοντας την ως αιτία και έτσι δικαιολογεί αναδρομικά τη δράση του. Αλλά ποια είναι η ανάγκη του ΝΑΤΟ για αυτό, όταν μπορούμε να δούμε καθαρά αυτή την επίμονη απόσταση μεταξύ λόγου και γεγονότων; Γιατί στο τέλος, ποιος θα πολεμούσε σοβαρά και για ποιο (ή ποιον); Όταν μεταφέρουμε το θέαμα στην πραγματικότητα της αποδυνάμωσης των ευρωπαϊκών εθνικών στρατών και των εθνικών πολιτικών δυνάμεων για χρόνια, όλη αυτή η θεατρική παράσταση φαίνεται αρκετά γελοία ...

Εάν η προετοιμασία για την έναρξη μιας κλασικής στρατιωτικής σύγκρουσης κατά της Ρωσίας είναι αρκετά απίθανη μέχρι σήμερα, όλος αυτός ο κινηματογράφος παράγει ήδη αποτελέσματα ... στην Ευρώπη, η οποία φαίνεται να είναι ο πραγματικός αποδέκτης. Για χρόνια, η ΕΕ είχε αναλάβει τον έλεγχο των ευρωπαϊκών χωρών, μειώνοντας την κυριαρχία τους στα όρια πνιγμού. Ωστόσο, μετά την επιτάχυνση της ουκρανικής σύγκρουσης τους τελευταίους μήνες, αυτές φαίνεται να απουσιάζουν εντελώς. Μην με παρεξηγείτε: είναι παρούσες στη σκηνή των μέσων ενημέρωσης, ο Μακρόν στέλνει όπλα στην Ουκρανία και περπατάει γύρω από τη Ρουμανία, ο Μπόρις Τζόνσον πρόκειται να επισκεφθεί το Κίεβο, όλοι πηγαίνουν για τη δήλωση υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Κάνουν χειρονομούν, μιλούν, ταξιδεύουν ... αλλά δεν αποφασίζουν τι θα κάνουν ή τι θα πουν. Εκπληρώνουν σαφώς το ρόλο που τους ανατέθηκε σε αυτό το ατλαντικό παιχνίδι, μια προϋπόθεση χάρις στην οποία μπορούν να παραμείνουν στο παιχνίδι. Διαφορετικά, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή τη σκόπιμη και συλλογική τύφλωση στον νεοναζισμό στην Ουκρανία, την οποία όλοι αρνούνται, καλά πειθαρχημένοι, μη φοβούμενοι πλέον να δυσφημίσουν τον εαυτό τους μπροστά στα στοιχεία; Διαφορετικά, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί αυτοί οι εθνικοί ηγέτες υπερασπίζονται συμφέροντα, τα οποία αντιβαίνουν στο εθνικό συμφέρον των χωρών που ηγούνται;

Το ΝΑΤΟ είναι ανίκανο, ως στρατιωτική δομή, να χρησιμεύσει για να τρομάξει τη Ρωσία. Από την άλλη, είναι σημαντικό να κρατήσουμε τις ευρωπαϊκές χώρες σε ετοιμότητα πολιτικά και χρειάζεται τον φόβο τους για να υπάρξει. Αξιοσημείωτες φράσεις στη Le Monde, ασυνήθιστης ειλικρίνειας, «Η απόφαση της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου δίνει μια νέα ώθηση στη στρατιωτική συμμαχία, προς μεγάλη θλίψη της Ρωσίας». Δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για την ουσία του τρόπου με τον οποίο αυτή η προσχώρηση θα ενισχύσει τη διεθνή σταθερότητα. Αλλά η εστίαση είναι στον πραγματικό σκοπό αυτής της επιχείρησης διεύρυνσης: την ενίσχυση του ΝΑΤΟ. Βρισκόμαστε πράγματι σε έναν φαύλο κύκλο, στον οποίο το ΝΑΤΟ ρίχνει τις ευθύνες στη Ρωσία για όλα τα δεινά της Γης και διατηρεί μυστικά την ανάπτυξη συγκρουόμενων σχέσεων, τις οποίες στη συνέχεια αποδίδει σε αυτήν.

Δεν μπορούν οι ηγέτες μας να θυμηθούν τα λόγια του Δία στην Οδύσσεια του Ομήρου: «Ακούστε τους θνητούς να αμφισβητούν τους θεούς! Από εμάς, λένε, τα κακά έρχονται σε αυτούς, όταν, στην πραγματικότητα, από τη δική τους ανοησία, επιδεινώνουν τις ατυχίες που τους προκαλεί η μοίρα.» Εάν μόνο οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορούσαν να πάρουν τη μοίρα των ευρωπαϊκών χωρών στα χέρια τους, αντί να τις αφήσουν να παρασυρθούν στους ατλαντικούς βάλτους, αυτή η σύγκρουση θα τελείωνε αμέσως.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η συνέντευξη του γγ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είναι αποκαλυπτική και για τη στάση της «συμμαχίας» στα ελληνοτουρκικά αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα οι ΝΑΤΟϊκοί.

Οι ΝΑΤΟφρονες, οι ΝΑΤΟραγιάδες και οι ΝΑΤΟπερήφανοι μπορούν να «χαίρονται» για τους «προστάτες» της χώρας.

Ο Στόλτενμπεργκ δεν είχε θέμα να τα πει ευθέως: Είδε «διαφορές» (!) με την Τουρκία στο Αιγαίο Λύστε τις «διαφορές» σας στο Αιγαίο με την Τουρκία είπε, λίγες μέρες μετά την στρατιωτική άσκηση της Άγκυρας με τη συμμετοχή της «αφρόκρεμας» των ΝΑΤΟϊκών. Μιλάμε για μια άσκηση που συμπεριλάμβανε και «απόβαση σε νησί». Μην αναρωτηθείτε, πάντως, για ποια νησιά μιλάνε. Η Τουρκία, άλλωστε, πλέον θέτει και θέμα κυριαρχίας ελληνικών νησιών αλλά αυτά οι «σύμμαχοι» … δεν τα βλέπουν.

Οι «διαφορές» στο Αιγαίο!

Προσέξτε πώς τα είπε ο Στόλτενμπεργκ, όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, και δεν θα έχετε καμία αμφιβολία για το πόσο «σύμμαχοι» είναι οι ΝΑΤΟϊκοί:

«Το ΝΑΤΟ είναι μια Συμμαχία 30 χωρών, με διαφορετική γεωγραφία, ιστορία και πολιτικά κόμματα. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι μερικές φορές υπάρχουν έντονες διαφωνίες μεταξύ των χωρών μας. Όμως οι διαφορετικές απόψεις και οι συζητήσεις αποτελούν ουσιαστικό μέρος των δημοκρατιών μας. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Τουρκία είναι αφοσιωμένοι Σύμμαχοι εδώ και δεκαετίες και κάθε μέρα, η Ελλάδα και η Τουρκία συνεργάζονται στο ΝΑΤΟ, μαζί με άλλους 28 Συμμάχους, για να αντιμετωπίσουν τις πιο πιεστικές προκλήσεις ασφαλείας.

Η Μεσόγειος είναι ζωτικής σημασίας για το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, η Τουρκία, πολλοί Σύμμαχοι και άλλες χώρες επιχειρούν εκεί σε τακτική βάση. Στο παρελθόν υπήρξαν ατυχήματα με ελληνικές και τουρκικές δυνάμεις και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε στη μείωση του κινδύνου τέτοιων ατυχημάτων στο μέλλον. Είναι προς το συμφέρον όλων να αποφευχθεί η επανάληψη τέτοιων καταστάσεων. Το 2020, το ΝΑΤΟ βοήθησε στη δημιουργία στρατιωτικού μηχανισμού απεμπλοκής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τη μείωση του κινδύνου επεισοδίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό περιλαμβάνει μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για τη διευκόλυνση της απεμπλοκής στη θάλασσα ή στον αέρα.

Προτρέπουμε την Ελλάδα και την Τουρκία να λύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο με πνεύμα εμπιστοσύνης και συμμαχικής αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει αυτοσυγκράτηση, μετριοπάθεια και αποχή από κάθε ενέργεια ή ρητορική που θα μπορούσε να κλιμακώσει την κατάσταση. Σε μια εποχή που ο πόλεμος του (σ.σ. προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ) Πούτιν κατά της Ουκρανίας έχει διαλύσει την ειρήνη στην Ευρώπη, είναι ακόμη πιο σημαντικό για τους Σύμμαχους να είναι ενωμένοι».
«Τα ελληνικά στρατεύματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές του ΝΑΤΟ»

Ο Στόλτενμπεργκ δεν παρέλειψε να δώσει τα συγχαρητήρια του στις ελληνικές κυβερνήσεις για τη συμμετοχή των στρατευμάτων της χώρας σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές, χαρακτηρίζοντας τη χώρα «πυλώνα σταθερότητας» και «αξιόπιστο σύμμαχο» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, λέγοντας τα καλύτερα για την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός και πολύτιμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία στη Βαλκανική Χερσόνησο, στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, και συμβάλλει στην κοινή μας ασφάλεια με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Τα ελληνικά στρατεύματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου του Κοσσυφοπεδίου και του Ιράκ.

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει πολύτιμη συνεισφορά στις θαλάσσιες αποστολές μας, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξής μας στο Αιγαίο Πέλαγος, συμβάλλοντας στον περιορισμό της παράνομης εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη. Στον αέρα, τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη βοηθούν να διατηρηθεί ασφαλής ο ουρανός πάνω από το Μαυροβούνιο, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία».


«Η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες

Επίσης, όπως κάθε καλός «προστάτης», Στόλτενμπεργκ επαίνεσε την Ελλάδα γιατί αποτελεί «παράδειγμα» στις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες.

«Η Ελλάδα αποτελεί επίσης παράδειγμα όσον αφορά τις αμυντικές δαπάνες, τηρώντας το στόχο του 2% του ΑΕΠ και επενδύοντας σε σημαντικές νέες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών πέμπτης γενιάς», είπε.

Δεν θα μπορούσε, δε, να παραλείψει τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟϊκή βάση: «Τα ελληνικά λιμάνια είναι σημαντικοί κόμβοι για τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις, όπως φαίνεται για παράδειγμα από την ανάπτυξη αμερικανικών και γαλλικών αεροπλανοφόρων στα ελληνικά ύδατα στις αρχές του έτους. Χαιρετίζω επίσης τον αναπτυσσόμενο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου, που συμβάλλει στη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τις ρωσικές προμήθειες. Όλα αυτά δείχνουν τη δέσμευση της Ελλάδας να διατηρήσει το ΝΑΤΟ ισχυρό καθώς συνεχίζουμε να προσαρμόζουμε τη Συμμαχία μας ώστε να ανταποκρίνεται σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφαλείας».


Τα παζάρια με την Τουρκία για την ένταξη Σουηδίας – Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ

Στη συνέντευξη ο Στόλτενμπεργκ αναφέρθηκε στα αιτήματα της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και τα παζάρια που γίνονται με τις αντιρρήσεις της Τουρκίας, χαρακτηρίζοντας, μεταξύ άλλων, «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK, όπως κάνει και η Άγκυρα:

«Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες για την ασφάλεια όλων των συμμάχων, συμπεριλαμβανομένων των σοβαρών ανησυχιών της Τουρκίας για την τρομοκρατική οργάνωση PKK, και να βρούμε ενιαίο δρόμο προς τα εμπρός. Η Τουρκία έχει υποφέρει από το PKK και έχει υποφέρει περισσότερο από την τρομοκρατία από οποιονδήποτε άλλο Σύμμαχο. Έτσι, η Τουρκία έχει εύλογες ανησυχίες, τις οποίες όλοι οι Σύμμαχοι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη (…) Η ασφάλεια της Φινλανδίας και της Σουηδίας έχει σημασία για το ΝΑΤΟ και πολλοί σύμμαχοι έχουν ήδη αναλάβει σαφείς δεσμεύσεις γι’ αυτό. Το ΝΑΤΟ παραμένει σε εγρήγορση και έχουμε αυξήσει την παρουσία μας στην περιοχή, μεταξύ άλλων με περισσότερες ασκήσεις.

Η Φινλανδία και η Σουηδία συμμετείχαν σε πολλές συμμαχικές ασκήσεις τις τελευταίες ημέρες, συμπεριλαμβανομένης της BALTOPS, στην οποία συμμετείχαν 7.500 άτομα από 14 συμμάχους (Βέλγιο, Βουλγαρία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Σουηδία, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής). Αυτή είναι μια ισχυρή απόδειξη της δέσμευσης του ΝΑΤΟ σε αυτήν την περιοχή».
Παγκόσμιος χωροφύλακας: «Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες

Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες», είπε ο Στόλτενμπεργκ επιβεβαιώνοντας το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα για τη «συμμαχία».


«Θα λάβουμε σημαντικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης του νέου Στρατηγικού Δόγματος. Μαζί με τη Βορειοατλαντική Συνθήκη, το Στρατηγικό Δόγμα είναι το πιο σημαντικό έγγραφο του ΝΑΤΟ», υποστήριξε.

«Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Σε μια εποχή στρατηγικού ανταγωνισμού, η διατήρηση αυτής της τάξης θα απαιτήσει ακόμη πιο στενή συνεργασία με χώρες εταίρους με ομοϊδεάτες και με την Ευρωπαϊκή Ένωση», δήλωσε.


Η καλή «συνεργασία» ΝΑΤΟ – ΕΕ

Ο Στόλτενμπεργκ εκθείασε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη σχέση της με το ΝΑΤΟ που βρίσκεται στην καλύτερη περίοδο. Δείχνοντας τη σύνδεση ΝΑΤΟ-ΕΕ σε κάθε είδους πολεμικές επιχειρήσεις είπε:

«Η συνεργασία ΝΑΤΟ-ΕΕ βρίσκεται ήδη σε άνευ προηγουμένου επίπεδα σε μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης για την Ουκρανία, της διατήρησης της ειρήνης στα Δυτικά Βαλκάνια και της θαλάσσιας ασφάλειας. Χαιρετίζω επίσης τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της άμυνας, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερες αμυντικές επενδύσεις και δυνατότητες. Ως απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, χρειαζόμαστε ακόμη ισχυρότερους πολυμερείς θεσμούς και ακόμη βαθύτερη συνεργασία στην Ευρώπη και πέρα από τον Ατλαντικό».




πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)