Του Γρηγόρης Λάζου*
Η διεθνική σωματεμπορία αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1980 με την προώθηση γυναικών από την Καραϊβική, την Πολωνία, τις Φιλιππίνες και την Ταϊλάνδη. Η (ανδρική) πορνική πελατεία ενέκρινε και χρηματοδότησε τη νέα πορνεία στην οποία, σε 8 ή 9 χρόνια, υπηρέτησαν περίπου 5.400-5.500 αλλοδαπές γυναίκες. Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η προώθηση γυναικών στην πορνεία από αυτές τις χώρες γνώρισε έναν «ξαφνικό θάνατο» χάρη στο ότι εντοπίστηκαν και αξιοποιήθηκαν νέες πηγές γυναικών. Τα γυναικορυχεία της Ανατολικής Ευρώπης και Βαλκανικήςήταν ποιοτικότερα (με βάση τα πορνικά γούστα του Έλληνα πελάτη),πολυπληθέστερα και κοντινότερα. Επίσης, εδράζονταν σε κοινωνίες που είχαν μόλις καταρρεύσει πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, με πληθυσμούς σε απόγνωση που δεν γνώριζαν τους τρόπους που λειτουργούσαν και επιβάλλονταν οι νόμοι της αγοράς.