Σ΄ ΑΓΑΠΩ
Σ΄αγαπώ – δεν μπορώ
τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.
Ώ μελίσσι μου, πιες
απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!
Τα δυο χέρια μου – νά!
στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,
κ΄η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλεια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!
Και για στρώμα, καλέ,
πάρε όλην εμέ –
σβήσ΄τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,
ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου!..
Σ΄αγαπώ – τι μπορώ
ακριβέ, να σου πώ,
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;..
(Αλέξης Σολομός, Θεατρικό Λεξικό, 1989)
Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν αγαπημένος φίλος του πρωταγωνιστή του θεάτρου Γιώργου Παππά (1903-1958), γιου του δημοσιογράφου Σπύρου Παππά και της ηθοποιού και ποιήτριας Θεώνης Δρακοπούλου – Μυρτιώτισσας (1885-1968). Πήγαινε συχνά στο σπίτι τους, εκείνη έφτιαχνε καφέ και συζητούσαν. Μετά το θάνατο του Γ. Παππά (γεγονός που συγκλόνισε την ποιήτρια), ο Χατζιδάκις έχασε τα ίχνη της.
Κάποτε, άρρωστη στο νοσοκομείο η Μυρτιώτισσα, στέλνει στο συνθέτη ένα γράμμα συγκινητικό, μαζί με το πασίγνωστο τότε ποίημά της «Σ’ αγαπώ», προτρέποντάς τον να το μελοποιήσει. (Το ποίημα είχε δημοσιευτεί το 1925 – έτος γέννησης του Χατζιδάκι – στη δεύτερη ποιητική συλλογή της, «Κίτρινες φλόγες»).Το γράμμα έμεινε καιρό στο συρτάρι. Ζώντας (από το 1967) στη Νέα Υόρκη, ο Χατζιδάκις, διαβάζει μια μέρα ότι πέθανε η Μυρτιώτισσα και νιώθει ένοχος που αμέλησε να πάει να τη δει. Δεν ξέχασε ποτέ το γράμμα της. Χρειάστηκαν όμως άλλα τέσσερα χρόνια για να ξεπληρώσει το χρέος του – με μοναδικό, πραγματικά, τρόπο:
Τον Ιούνιο του 1972, στη Νέα Υόρκη ακόμη, ανασύρει το παλιό της ποίημα κι αρχίζει να γράφει τη μουσική του «Μεγάλου Ερωτικού», που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, στην Αθήνα.Το τραγούδι «Σ’ αγαπώ» – σφραγισμένο από τη μαγική ερμηνεία της Φλέρυ Νταντωνάκη – αφιερώθηκε από το συνθέτη «Στη μνήμη του Γιώργου Παππά».
Αλλά ποιος ήταν ο Γ. Παππάς – πέρα από κορυφαίος ηθοποιός και καθηγητής της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου; «Στην ανάμνηση του κοινού έμεινε άσβηστη η παρουσία του – ακόμα και στα πιο παρακατιανά έργα που αναγκάστηκε να παίξει σαν παντοτινός βιοπαλαιστής. Και για όσους τον γνώριζαν, οι λέξεις ευγένεια και ανθρωπιά συνοψίζουνε το πέρασμά του απ’ τη θεατρική μας ζωή».
H Mυρτιώτισσα για το γιο της σ αυτή την υπέροχη σελίδα που αξίζει να ψάξετε.
http://www.geocities.com/theomyrtia/G…
H Mυρτιώτισσα για το γιο της σ αυτή την υπέροχη σελίδα που αξίζει να ψάξετε.
http://www.geocities.com/theomyrtia/G…
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
