Articles by "Τσίπρας"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τσίπρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η γελοιογραφία ως ταυτότητα: το βαρυσήμαντο άρθρο του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην Καθημερινή της Κυριακής, δίνει τον τόνο, την ποιότητα και τις απαντήσεις ενός πραγματικού πολιτικού άνδρα που η ζωή του είναι γεμάτη αγώνες, διεκδικήσεις, προσπάθεια, ανυποχώρητη κι ακούραστη υπεράσπιση των αδυνάμων και των ασθενεστέρων, προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των ανθρώπων, με κόστος.

Ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για την ισότητα και τη δημοκρατία, βασανίστηκε και φυλακίστηκε επί 4 χρόνια από τη Χούντα και ποτέ δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές του, τους συντρόφους και τις ιδέες του. Ενός ανθρώπου που βγήκε από το φοιτητικό κίνημα κι υπηρέτησε με ήθος, κύρος και αποφασιστικότητα τα κοινωνικά κινήματα, την οικολογία, την Αριστερά, πρωτίστως την κοινωνία, ως δικηγόρος, υπερασπιστής πάμπολλων αγωνιστών και σωματείων, Πρόεδρος επί 11 χρόνια του Συνασπισμού.
Αυτό το υπόδειγμα πολιτικού μπορεί να εμπνεύσει τους πολλούς και σημαντικούς αγώνες που πρέπει να δοθούν σήμερα, τους αγώνες που δίνει κι υπηρετεί η Πλεύση Ελευθερίας, με πράξεις κι όχι «στα λόγια» ή «στα ψέματα».
Καλό μήνα!
ΖΚ
————————————-

Η γελοιογραφία ως ταυτότητα.

Του Νίκου Α. Κωνσταντόπουλου

νομικού, πρώην Προέδρου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


1. Αυτά που διαδραματίζονται και συντελούνται μπροστά στα μάτια μας, στον δημόσιο βίο, δεν είναι περαστικά και ευκαιριακά γεγονότα, αιφνιδιαστικά κι αναπάντεχα, όσο κι αν ενσκήπτουν ως ακραία φαινόμενα. Όλα έχουν αιτιώδη διαδρομή, αποκαλυπτικές εξηγήσεις και δραματικές διαχρονικές συνέπειες. Η σημερινή πραγματικότητα είναι «η ιστορία εν τω γίγνεσθαι», του παρόντος και του μελλοντικού, συλλογικού και προσωπικού χρόνου και βίου. Αυτή η ζώσα ιστορικότητα της καθημερινότητας, είναι το υπαρκτό πεδίο στο οποίο δοκιμάζονται κοινωνικές αξίες και πολιτικές δράσεις, οι θεσμικές και πολιτισμικές λειτουργίες της συνταγματικής δημοκρατικής πολιτείας μας. Άλλωστε, ουσιαστικό και δυναμικό κριτήριο για την αξιόπιστη και ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος μίας χώρας, είναι η ποιότητα και οι δημιουργικές συνθήκες στο δημόσιο χώρο. Γι’ αυτό και η διεκδίκηση δημόσιου βίου με διαφάνεια, δημοκρατική νομιμότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, είναι από τα συνταγματικά δικαιώματα αντίστασης στη διαφθορά και την διαπλοκή, στις ανισότητες και αδικίες, στην αυθαιρεσία και ανεπάρκεια. Είναι δικαιώματα πραγματικής άσκησης κι όχι φραστικής διακήρυξης, που ριζοσπαστικοποιούν την πολιτική και κοινωνική παρέμβαση, απέναντι στα κηρύγματα ρεαλιστικού πραγματισμού, που γίνεται πρόσχημα ενός διαβρωτικού αμοραλισμού.


2. Κάθε χρόνο, όλες τις εποχές, τραυματικά γεγονότα και καταστροφικές απώλειες, ματώνουν, μικραίνουν και φτωχαίνουν την Ελλάδα. Το διαρκές χρονολόγιο των κρίσεων, είναι το εξουθενωτικό κοινωνικοπολιτικό μαρτυρολόγιο. Η δημοκρατική Ελλάδα, σε διαρκή κρίση, είναι πια μια προβληματική κι αντιφατική Ελλάδα, με δραματικά περιορισμένη την ενατένιση του ορίζοντα των επόμενων δεκαετιών, με την αυτογνωσία, συνοχή και αισιοδοξία που αξίζει κι έχει τις δυνάμεις να κατακτήσει. Συντελούνται εθνικές τραγωδίες, που αποτελούν ιστορικό συλλογικό τραύμα, έτσι όπως επαναλαμβάνονται, αθροίζοντας απώλειες κοινωνικού και παραγωγικού δυναμικού, συλλογικών αγαθών και πόρων. Πρόσθετη διάσταση αυτής της εθνικής τραγωδίας και του συλλογικού τραύματος, αποτελεί το γεγονός ότι απέναντι στην διαβρωτική πολυκρίση, το θεσμικό-πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης και κρατικής λειτουργίας βρίσκεται διαρκώς αναποτελεσματικό και αναξιόπιστο, διαβρωμένο και στρεβλό, με εντεινόμενη κρίση αντιπροσώπευσης και νομιμοποίησης, σταθερά σε απόσταση από την δοκιμαζόμενη πραγματικότητα. Οι εναλλασσόμενες διακηρύξεις των κομμάτων που άσκησαν κυβερνητική εξουσία, για «δομικές αλλαγές», «εκσυγχρονισμό», «επανίδρυση του κράτους», «αναδιάρθρωση με αριστερό πρόσημο», «επιτελικό κράτος και μεταρρυθμίσεις», αποτελούν δημαγωγική διαχείριση των προβλημάτων από τον πελατειακό κομματικό κυβερνητισμό, χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, για ορθολογική αξιοποίηση δυνάμεων, πόρων, ευκαιριών και χρόνου.


3. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες είναι ανιστόρητο και φαιδρό, έως αποκρουστικό και αυτοκαταστροφικό, να κατακλύζεται ο δημόσιος βίος από συμπτώματα ξεπεσμού και κατάντιας. Οι επικοινωνιακές σκηνοθεσίες προβάλλουν διαθέσιμα προϊόντα ευκαιρίας του νοσηρού δημοσίου βίου, με κουραστικές κοινοτοπίες για νεωτερικά, μοντέρνα και χαρισματικά χαρακτηριστικά. Έτσι ακούγονται οι επιπόλαιες, αν όχι αναιδείς και αισθητικά προκλητικές διακηρύξεις των δρομολογημένων τακτικισμών, που αυτοεκθειάζονται ως «η φωνή της κοινωνίας» και «το φως που νικάει», «το νέο που επικρατεί». Η σημειολογία της παρακμής μετασχηματίζεται επικοινωνιακά σε ρητορεία της αλλαγής. Η λαχτάρα του πολίτη και η αγωνία της κοινωνίας για το συνολικό μετασχηματισμό της συλλογικής μας ζωής, εργαλειοποιείται δημοσκοπικά, μετατρέποντας το δημόσιο βίο σε τσίρκο, προς θέαση και τέρψη. Πέρα, όμως, από τα διαθέσιμα πρόσωπα, που θέλουν προετοιμασμένους ρόλους πολιτικής κι εθνικής ηγεσίας, υπάρχουν οι συλλογικές λειτουργίες, φανερές και παρασκηνιακές, κομματικών και πολιτικών χώρων, που εκτρέφουν, «ανέχονται», δρομολογούν και νομιμοποιούν τέτοιες καταστάσεις. Αυτά που συμβαίνουν, με τρόπο θορυβώδη και καταιγιστικό στο δημόσιο, πολιτικό και κομματικό πεδίο, δεν είναι πολιτική. Είναι ο,τιδήποτε άλλο, εκτός από πολιτική. Δεν είναι ανανεωτικός, ανορθωτικός οραματισμός. Είναι ένας μεταμφιεσμένος «αγοραίος μεσσιανισμός», επιζήμιος κι επικίνδυνος, όταν εκδηλώνεται σε κρίσιμες και μεταβατικές συγκυρίες, σε αναστατωμένες και πληγωμένες κοινωνίες, σε πολίτες ανασφαλείς, πολλαπλά απογοητευμένους και πανταχόθεν βαλλόμενους.


4. Ο «ΣΥΡΙΖΑ» έχει πρόσθετη κι αποκλειστική ευθύνη για όσα αλλοτριωτικά συμβαίνουν και πανηγυρίζονται. Πέρα από την ευθύνη μιας διακυβέρνησης απαράδεκτης και μιας αντιπολίτευσης χωρίς συνέπεια, πέρα από την κομματική του λειτουργία, που μετέτρεψε τις δημοκρατικές διαδικασίες σε αρχηγικές. Έχει την ευθύνη της εκκόλαψης αυτού του εκφυλιστικού φαινομένου, που μεταλλάσσει την ταυτότητα και την υπόσταση, τις ιστορικές και κοινωνικές αναφορές ενός πολιτικού φορέα και τις μετατρέπει σε αγοραίο προϊόν, ενός χωρίς όρια και αιδώ παραγοντισμού. Δεν πρόκειται περί συνασπισμού κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων, αλλά περί συνεταιρισμού μετόχων, που συνυπάρχουν με κοινό δεσμό, πια, την εξουσιοθηρία, κομματική και κυβερνητική. Δεν πρόκειται περί ριζοσπαστικής πολιτικής, αλλά περί τυχοδιωκτικής συναρμογής και προσαρμογής ομαδοποιημένων στελεχών, που συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες του εσωκομματικού κατεστημένου, καθοδηγητές της κοινωνίας κι εντολοδόχοι της ιστορίας. Αυτός ο κομματικός χώρος έτσι όπως πολιτεύτηκε στην διακυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, αλλά και τώρα για την αλλαγή ηγεσίας, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι η πολιτική κοινωνιολογία, θεωρία και ιστορία κοινωνικών αγώνων και ιδεών, προσδιορίζει ως ριζοσπαστική κι ανανεωτική αριστερά, διακριτή και διαμορφωτική πολιτισμικής, δημοκρατικής και κοινωνικής κουλτούρας.


5. Τα κόμματα δεν πεθαίνουν ούτε δολοφονούνται. Εκφυλίζονται και αυτοκαταστρέφονται. Δεν είναι οι επιδρομείς που αλώνουν ηγεσίες και μηχανισμούς. Είναι εκείνοι, που παριστάνουν τους οπλαρχηγούς του κομματικού κατεστημένου, χωρίς να καταλαβαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, προδίδοντας, για άλλη μία φορά, την κοινωνική και πολιτική βάση, τα απλά μέλη, τις αρχές και αξίες της ριζοσπαστικής αριστεράς, επιβάλλοντάς τους ως καθοδήγηση τον αυτοεξευτελισμό τους. Η Αριστερά δεν τελειώνει διότι διάφοροι λαφυραγωγοί διαμοιράζονται τα ιμάτιά της. Αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκει την φωνή του, ως πρώην Πρωθυπουργός και «χαρισματικός πολιτικός», όχι για τις δολοφονικές φωτιές και πλημμύρες, ούτε για τις ανθρωποκτονίες στο λιμάνι του Πειραιά, στο γήπεδο και στη Λιβύη, αλλά μόνο για να πανηγυρίσει την εκλογή του διαδόχου του και να χαριεντιστεί μαζί του, με κοινοτοπίες περί παρακαταθήκης και κοινωνικούς αγώνες εν αναμονή των παραγγελμάτων τους, βρίσκονται πέραν της μελαγχολίας της Αριστεράς. Στα όρια της γελοιογραφικής συμπεριφοράς. Πέραν του βαθμού μηδέν της πολιτικής, υπάρχει η απύθμενη ηθικοκοινωνική και πολιτικό-ιστορική εξαχρείωση και εξάχνωση.


6. Κι όμως υπάρχουν οι διανοητές κι αγωνιστές για μία Αριστερά του 21ου αιώνα. Δεν είναι μόνο οι κεκράχτες και χειροκροτητές του εκάστοτε αρχηγισμού, οι ντελάληδες και διαμεσολαβητές της όποιας μετάλλαξης πασχίζει να προωθηθεί στην πολιτική αγορά, ως «κύμβαλον αλαλάζον» και «μόσχος σιτευτός». Αυτοί που υπάρχουν, οφείλουν να βγουν και να μιλήσουν στον κόσμο. Η ώρα της κρίσης είναι η ώρα της ευθύνης.


Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Στο καμίνι της παγίδας Κασσελάκη θα κριθεί τελικά το μέταλλο και η ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν ή να χαθούν.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
22 Σεπτεμβρίου 2023

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «πρέπει να ξεκινάμε από το γενικό για να πηγαίνουμε στο ειδικό». Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, «καταναλωτή» κυρίως και όχι «παραγωγό» πολιτικών.

Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος ορθά τοποθετεί και ερμηνεύει τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας κατάστασης που χαρακτηρίζεται από τον παγκόσμιο πόλεμο της συλλογικής Δύσης κατά της Ρωσίας, υπό την γενική ηγεσία των ΗΠΑ και από την άνοδο του Ολοκληρωτισμού, υπό την εξουσία του διεθνούς Χρηματιστικού Κεφαλαίου, που είναι το αναπόφευκτο παρακολούθημα, προϋπόθεση και συνέπεια ταυτόχρονα, της πορείας προς τον Παγκόσμιο Πόλεμο.

H τάση μετατροπής του καπιταλισμού σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα, ένα είδος νέο-φεουδαρχίας, όπου κόμματα και τα άλλα χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά ως ελεγχόμενα κελύφη από τα οποία έχει εξαφανισθεί κάθε δημοκρατικό περιεχόμενο και έχουν πλήρως ελεγχθεί, είναι πολύ προγενέστερη του ουκρανικού ζητήματος. Εκδηλώνεται με σαφήνεια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, εδώ και 30 χρόνια. Μια λιτή, συνοπτική και έξοχη περιγραφή μας έχει δώσει ο Γαλλο-Aιγύπτιος οικονομολόγος της ανάπτυξης Σαμίρ Αμίν στο πρώτο μέρος ενός από τα τελευταία του κείμενα.
Γιατί χρειάζονται έναν ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δα και κάποιο αντιαμερικανικό κόμμα, και η εξωτερική και η εσωτερική του πολιτική δεν συνιστά κάποιου είδους σπουδαίο «κίνδυνο» για το εσωτερικό και διεθνές κατεστημένο.

Μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά και έτσι, το κόμμα αυτό δεν έχει ακόμα φτάσει στην πλήρη παράδοση στην Ουάσιγκτον και τη νέα ολοκληρωτική εξουσία του δυτικού καπιταλισμού που τώρα απαιτούν Αμερικανοί και διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Παραμένοντας ένα σχετικά αριστερό, έστω και σχετικά δημοκρατικό κόμμα, η πολιτική καριέρα των στελεχών του οποίου δεν εξαρτάται μόνο από τα «αφεντικά στην Ουάσιγκτον», αλλά και από τη γνώμη των Ελλήνων ψηφοφόρων και αριστερών. Ένα κόμμα δηλαδή που δεν μπορεί να κάνει εύκολα οτιδήποτε του ζητηθεί.

Αυτή την πραγματικότητα έρχεται να διορθώσει η διεθνής συνωμοσία που εξυφάνθηκε για να του επιβάλλει έναν ξενόφερτο άσχετο Αμερικανό ως ηγέτη, με τη χρήση πιθανότατα πρωτοφανών μέσων παρακολούθησης και τεχνητής ευφυΐας, από αυτά που ξέρουμε ότι έχουν επιτύχει διεθνώς οι πιο προχωρημένες εταιρείες που παρεμβαίνουν στις εκλογές. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν η διαβόητη ομάδα Χόρχε έδρασε και στην Ελλάδα πριν τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουμε ότι η κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων πολιτών για να ψηφίσουν ένα παντελώς άγνωστο πρόσωπο προϋποθέτει ικανότητες διαφήμισης, επιρροής στα μέσα ενημέρωσης και τα social media, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες των εγχωρίων διαφημιστών, συμβούλων επικοινωνίας και δημοσκόπων, που είναι αστειότητες μπροστά στη δύναμη των εξειδικευμένων ιδιωτικών εταιρειών παρακολούθησης και επέμβασης.
Διαφοροποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική και αμυντική πολιτική

Μπορεί να καταδίκασε π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν συμφώνησε όμως στο να σταλούν όπλα στο Κίεβο και μάλιστα από τα ελληνικά νησιά.

Δεν ψήφισε τις πιο εξτρεμιστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ζητούσαν την παραπομπή του Πούτιν να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου – και μάλιστα οι σχετικές εκθέσεις των σύγχρονων ιεροεξεταστών τον τοποθετούν στα «φιλοπουτινικά» κόμματα της Ευρώπης! Η Νέα Δημοκρατία του έκανε σφοδρή επίθεση για το θέμα αυτό, υποθέτουμε κατ’ εντολήν των Αμερικανών.

Προηγουμένως είχε ταχθεί κατά της αποστολής ελληνικού στρατού να συνδράμει στις επιχειρήσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού στο Σαχέλ, που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη Γαλλία.

Διαφώνησε με την αποστολή μιας συστοιχίας Patriot στη Σαουδική Αραβία.

Έστω και αν προετοίμασε εξάλλου το έδαφος, δεν συμφώνησε τελικά με την παραχώρηση όλης της ελληνικής επικράτειας στους Αμερικανούς ως στρατιωτικής βάσης και με τον έλεγχο από τους Ισραηλινούς της αεροπορικής βάσης της Καλαμάτας.

Απέλασε τους Ρώσους διπλωμάτες και προχώρησε σε σειρά αντιρωσικών μέτρων, προσπάθησε όμως στη συνέχεια να τα μπαλώσει με επίσκεψη του Τσίπρα στη Μόσχα και δεν έφτασε ποτέ στην ολοκληρωτική, μετά μανίας (και εντελώς ανθελληνική) καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων που έγινε επί ΝΔ του Μητσοτάκη.

Αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ λίγα σε πολλούς Έλληνες αριστερούς και πατριώτες, φαίνονται όμως πάρα πολλά και απαράδεκτα στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ.

Προφανώς με έναν πλήρως ελεγχόμενο «ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη» (και ξέρουμε από την υπόθεση Επστάιν με ποιες ακριβώς μεθόδους ελέγχει τα όργανά του ο παγκόσμιος Ολοκληρωτισμός) δεν θα υπάρχουν τέτοιες παρασπονδίες. Θα γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πειθαρχικό κομματάκι της πολεμικής και ολοκληρωτικής μηχανής της «συλλογικής Δύσης», ένα αμερικανικό κόμμα, όπως έγινε και η ΝΔ μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη – και ακόμα περισσότερο. Ή θα διαλυθεί, με δεδομένο ότι δύσκολα θα μπορέσει ο όγκος των στελεχών και ψηφοφόρων του να ανεχθεί έναν τόσο έκδηλα «φυτευτό» και ξένο προς την νοοτροπία της Aριστεράς και της Ελλάδας ηγέτη.
Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

Σοβαρές συνέπειες μπορεί να έχει η υπόθεση Κασσελάκη και στο ψητό των μειζόνων θεμάτων: Ελληνοτουρκικών και Κυπριακού. Εδώ οι Αμερικανοί διαπραγματεύονται με την Τουρκία την πλήρη επανενσωμάτωσή της στη Δύση και στο πλαίσιο αυτό συζητάνε μεταξύ άλλων την μεταφορά της κυριαρχίας (και της άμυνας) των ελληνικών νησιών από την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, τον αφοπλισμό τους, τον «διακανονισμό» του θέματος του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων χωρίς προηγουμένως να αρθούν οι τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές κατά της Ελλάδας και χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό. Ζητούν επίσης την ταχεία «λύση» του Κυπριακού με διάλυση του κυπριακού κράτους (Σχέδιο Ανάν) παρά το ότι μια τέτοια λύση αντιφάσκει προς όλο το σώμα του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου, αλλά και προς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο το 2004.

Προσωπικά δεν θεωρώ καθόλου ικανοποιητικές τις τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το θέμα. Αλλά δεν μπορώ να είμαι βέβαιος και ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, όταν το μαχαίρι φτάσει πραγματικό στο κόκκαλο, θα θελήσει να συγκατατεθεί σε μείζονες παραχωρήσεις προς την Τουρκία στο Αιγαίο και θα δεχτεί να πιέσει την Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοκαταργηθεί. Δεν έχω αντίθετα καμιά αμφιβολία ότι θα το κάνει ο «ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη».
Εκλογή Κασσελάκη, βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη

Η εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πλέον δεδομένη και οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε πολύ μεγάλη έκπληξη. Επειδή ο νέος αρχηγός είναι εντελώς ξένο σώμα προς το κόμμα του οποίου θα γίνει πιθανώς αρχηγός, η εκλογή του θα είναι η αρχή μιας νέας και πολύ σοβαρής κρίσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βούτυρο δηλαδή στο ψωμί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και μπορεί ο ίδιος να μας λέει ότι θα ανατρέψει τον Μητσοτάκη, στο άμεσο μέλλον όμως αυτοί που τον έστειλαν ξέρουν ότι οδηγώντας σε τόσο μεγάλη κρίση την αντιπολίτευση, θα διευκολύνουν την παραμονή στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης, παρά το ότι αυτή προκαλεί μια εθνική καταστροφή ανά 15 ημέρες, όπως θα διευκολύνουν και το πέρασμα μιας καταιγίδας κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι Έλληνες από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου τουλάχιστο. Και όπως είπαμε, θα διευκολύνουν μείζονες παραχωρήσεις εθνικές κυριαρχίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, που θα καταστήσουν οριστικά μη βιώσιμα κράτη την Ελλάδα και την Κύπρο και θα ολοκληρώσουν την κατάλυσή τους.

Άλλωστε και ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης εξαρτώνται από το ίδιο κέντρο εξουσίας του παγκόσμιου συστήματος. Η κόρη του πρωθυπουργού βρήκε κι αυτή την πρώτη δουλειά της στη διαβόητη Goldman Sachs, όπου και θήτευσε ο Κασσελάκης (πολλά έχουν γραφτεί και για την εκλογή του Μητσοτάκη στην κορυφή της ΝΔ, εκλογή που μετέβαλε ποιοτικά τα χαρακτηριστικά αυτού του κόμματος). Βετεράνος της Goldman Sachs και ο Λουκάς Παπαδήμος, που έγινε πρωθυπουργός για να αποσπασθεί από τα χέρια της Ελλάδας το «πυρηνικό όπλο» που διέθετε στο ζήτημα του χρέους της, το γεγονός δηλαδή ότι υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, ήτοι στις αποφάσεις της Βουλής και των ελληνικών δικαστηρίων.
Η ελληνική τραγωδία

Η όλη υπόθεση της διεκδίκησης από τον Κασσελάκη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι τραγική. Είναι τραγική γιατί δείχνει τη γενική έλλειψη σοβαρότητας, τη γελοιότητα της χώρας. Πονάω πολύ μέσα μου που το γράφω, αλλά ζούμε σε μια χώρα όπου επικρατεί η γελοιότητα και μόνο σε μια τέτοια χώρα θα μπορούσε να εμφανισθεί ο Κασσελάκης και να ζητάει να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνέπειες όμως αυτής της γελοιότητας δεν θα είναι καθόλου γελοίες, θα είναι, για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας, πολύ σοβαρές, ακόμα και τραγικές.

Δεν δείχνει μόνο τον βαθμό της γελοιότητας, δείχνει και τον βαθμό της γενικευμένης σαπίλας της χώρας, αρχής γενομένης, φοβόμαστε, από τον ίδιο άνθρωπο που του επεφύλαξε τέτοια τιμή ο ελληνικός λαός να τον κάνει από το τίποτα πρωθυπουργό και αυτός τον ανταμείβει τώρα με το δεύτερο «τέλειο χτύπημα», προσφέροντας το κόμμα του στους Αμερικανούς!

Βαριές κουβέντες, το ξέρω, θα προτιμούσα να μην τις ξεστομίσω, φοβάμαι όμως ότι θα πρόδιδα την αλήθεια, αν απέφευγα να τις πω.

Άλλωστε, αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι τον αδικούμε, δεν έχει παρά να βγει και να εξηγήσει στα μέλη και τους οπαδούς του κόμματός του τι ακριβώς και γιατί το κάνει. Όχι μόνο μπορεί, έχει και υποχρέωση να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν να παραμένει σιωπηλός, ισχυριζόμενος ότι δεν έχει ο ίδιος σχέση με αυτό που συμβαίνει στο κόμμα του και ότι η πρωτοβουλία για όλα αυτά ανήκει, αν είναι δυνατόν, στον ξάδερφό του και στον Πολάκη.

Απομένει στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν τις αποστάσεις τους από αυτή την κατάσταση, να διασώσουν, αν μπορέσουν, τη «χαμένη τιμή» της ελληνικής Αριστεράς. Βέβαια είναι ενδεχόμενο από Δευτέρα, να δούμε ένα κύμα φυγής από το κόμμα απογοητευμένων μελών, ιδίως αν οι ηγέτες τους δεν τους δώσουν έγκαιρα μια σαφή και πειστική προοπτική μάχης για την υπεράσπιση των αξιών της Αριστεράς και επανελέγχου του κόμματος από τα μέλη του.

Δεν μπορώ να κάνω ακριβή πρόβλεψη. Στο καμίνι της παγίδας Κασσελάκη θα κριθεί τελικά το μέταλλο και η ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν ή να χαθούν.

Πηγή:kosmodromio.gr
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Το σενάριο που πριν τρεις βδομάδες, με την είσοδο Κασσελάκη στις πολιτικές διεργασίες του Σύριζα, φάνταζε ευφάνταστο για ορισμένους, απίθανο για άλλους και ελπιδοφόρο για τρίτους έχει μάλλον καθαρογραφεί πολύ καιρό πριν και οι υπογραφές είχαν μπει προ πολλού.
Απλά τώρα μετά την πρώτη Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών, αποκαλύπτονται προθέσεις, ανιχνεύονται οι "πισινοί" και βγαίνουν ανοιχτά πλέον οι διστακτικοί αλλά και επανακαθορίζουν την στάση τους οι καιροσκόποι.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει ποιός θα αναλάβει την ευθύνη της διάλυσης του Σύριζα.
Απλά σημειώνω ως ένας (μπορεί όχι απαραίτητα ιδιαίτερα οξυδερκής παρατηρητής) τα εξής:
Ο Αμερικανοτραφής και καπιταλιστής επιχειρηματίας Κασσελάκης ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ και ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ (με τις υποδείξεις τίνων άραγε;) εμφανίζεται από το πουθενά και διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος με εκδηλωθείσα την πρόθεσή του να "νικήσει" τον Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας, από την απομόνωσή του, δεν παίρνει καμμία θέση, αν και είναι αυτός που τον έχρισε υποψήφιο βουλευτή επικρατείας στις εκλογές του Ιουνίου. Οι σχέσεις με την Αμερικάνικη ηγεσία (Τέξας) και η θεωρία πως ο ίδιος έπαιξε το παιχνίδι των Αμερικανών τόσο στα μνημόνια, στην κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος αλλά και στην υιοθέτηση της ντιρεκτίβας για την προδοσία των Πρεσπών, για τους ζαίους αποτελούν θεωρίες συνομωσίας και κακεντρεχείς αστήρικτες υποθέσεις.
Άνθρωποι του όμως όπως ο ξάδελφος Γιώργος Τσίπρας, Αποστολάκης, Πολάκης ήταν τα πρώτα βιολιά στην παρουσίαση και στήριξη του Αμερικανοτραφούς Στέφανου. Έτυχε θα πουν κάποιοι ....

Μετά την πρώτη Κυριακή όμως έχουμε στροφή και στήριξη του Στέφανου από άλλους Τσιπρικούς. Ανοιχτή στήριξη του Νίκου Παππά, του άλλοτε δεξιού χεριού του. Αλλαγή πλεύσης από την γκροτεσκ κι απρόβλεπτη Ακρίτα γιατί λέει στενοχωρήθηκε από τη δήλωση Αχτσιόγλου για το "θολό" αποτέλεσμα.
Θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα. Είναι και ο καιρός των καιροσκόπων.
Αλλά το ουσιαστικό είναι άλλο.
Κομίζει κάτι αληθινά καινούργιο στην πολιτική σκακιέρα ο Στέφανος;
Ποιές είναι πραγματικά οι πολιτικές του απόψεις.
Ένα τεράστιο κενό ή μήπως ένα τεράστιο μηδενικό;
Και ποιοί θα αναλάβουν να τον τροφοδοτήσουν με θέσεις;
Μήπως κάποιοι που βλέπουν πολύ μακριά; Ή κάποιοι που βρίσκονται πολύ μακριά;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
8 Σεπτεμβρίου 2023

Τις προάλλες μιλούσα με γνωστό μου, διακηρυγμένο οπαδό της ΝΔ. Μου εξηγούσε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. «Κι εγώ τη θέλω», μου είπε, «για να ελέγχουν τους δικούς μου από τον κακό τους εαυτό!»

«Και λοιπόν;» τον ρώτησα, κάπως παραξενεμένος από την εισαγωγή του. «Ε», μου λέει, «λέω να πάω την Κυριακή, να ψηφίσω Κασσελάκη για να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ορίστε σε ποιο περαιτέρω χάος οδηγεί την αριστερά και την πολιτική ζωή της χώρας (αν δηλαδή υπάρχει τίποτα από αυτά τα δύο) η δήθεν δημοκρατική «αμερικανιά» της «εκλογής από τη βάση», σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρότητας και οποιασδήποτε ηθικής και ιδεολογικής δέσμευσης σε μερίδα τουλάχιστο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο ένα σύμπτωμα της αξιοθρήνητης κατάστασης που βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει έρχονται και καινούρια στοιχεία στο φως γύρω από την εξωφρενική υπόθεση της διεκδίκησης της ηγεσίας του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν εξ ΗΠΑ ορμώμενο εφοπλιστή που δεν ήταν ούτε καν μέλος του πριν από μερικές μέρες και δεν έχει καμία «ορατή» σχέση με την αριστερά και τις ιδέες της.

Πριν όμως αναφερθώ σε μερικές από αυτές που εκτιμώ ως πολύ σημαντικές, νοιώθω την ανάγκη να απευθύνω ένα ερώτημα στα 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που, με επικεφαλής τον Πολάκη και τον γνωστό και ως «εξάδερφο» του Αρχηγού, τον Γιώργο Τσίπρα, υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Το ίδιο ερώτημα απευθύνω βέβαια και στον Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τον Κασσελάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα υποδύεται τον Βούδα, παρά τα σοβαρότατα ζητήματα που απειλούν την ενότητα του κόμματός του αλλά και τα σοβαρότατα ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με την «προϋπηρεσία» στη Goldman Sachs και σε πολεμοχαρές ινστιτούτο που συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και τις ιδέες εν τέλει του κ. Κασσελάκη.

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους. Έχουν και ευθύνες απέναντι στους ανθρώπους που τους υποστήριξαν ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν κι αυτοί να τους στηρίξουν και να τους προστατεύσουν. Ο φέρελπις υποψήφιος για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει πει περίπου τίποτα για το τι σκέφτεται και θέλει να κάνει με τα μεγάλα προβλήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, των αγροτών, μιας χώρας που απειλείται η ίδια της η υπόσταση, και εσωτερικά και διεθνώς, δεν μας έχει πει τίποτα για τους πλειστηριασμούς που έρχονται, για την ακρίβεια ή για το ΕΣΥ, για την εξελισσόμενη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, την Ουκρανία ή το μέλλον της Ευρώπης, έσπευσε όμως, ευθύς εξ αρχής της πολιτικής του παρουσίας να μας ενημερώσει αναλυτικά για τη σεξουαλική του ζωή, κατά τα φαινόμενα αποβλέποντας και στην υπέρ αυτού κινητοποίηση όσων έχουν ανάλογες κλίσεις. Υποστήριξε μάλιστα ότι αυτός ο λόγος, η αποκατάσταση δηλαδή των «αδικιών» που, κατά τη γνώμη του, υφίστανται τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα, εν σχέσει με τα δικαιώματα που απολαμβάνουν στην Αμερική είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισε να μπει στην πολιτική.


Είναι σοσιαλιστική ιδέα η ενοικίαση γυναικών;

Ο καθένας δικαιούται ασφαλώς να διαχειρίζεται όπως νομίζει τη σεξουαλική ζωή του. Μπορεί να την κρατάει για τον εαυτό του ή μπορεί να την προβάλλει στο πανελλήνιο από τηλεοράσεως. Μεταξύ όμως όσων μας είπε ο κ. Κασσελάκης σχετικά υπάρχει και κάτι πολύ ενδιαφέρον. Μας είπε ότι ο ίδιος και ο φίλος του, επειδή θέλουν λέει να κάνουν παιδί, θα νοικιάσουν ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, μια γυναίκα, και θα τη βάλουν να τους κάνει ένα παιδί. Δεν μας εξήγησε βέβαια γιατί δεν υιοθετούν ένα ορφανό παιδί (δεν θα συζητήσω εδώ τα επιχειρήματα όσων ενδεχομένως αντιτίθενται σε κάθε τέτοια πρακτική). Προφανώς, έμπλεοι της έννοιας της ιδιοκτησίας και του έχειν, όχι του είναι και του δίνω, αντιλαμβάνονται το θέλω ένα παιδί, ως θέλω προπάντων ένα δικό μου παιδί, κατ’ επέκτασιν ένα παιδί για μένα.

Θα νοικιάσουν λοιπόν μια γυναίκα, εκμεταλλευόμενοι τη δική της οικονομική ανάγκη και τη δική τους οικονομική δύναμη, θα τη βάλουν να τους κάνει ένα παιδί, θα αναλάβει και τους έστω περιορισμένους κινδύνους μιας εγκυμοσύνης και μετά θα πάρουν το παιδί από τη μάνα που το κοιλοπονούσε εννιά μήνες και τη μάνα από το παιδί που μεγάλωνε μέσα της, για να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. Μια τέτοια σχέση δεν είναι όμως ασφαλώς μια ελεύθερη σχέση, που έχει προκύψει από την ελεύθερη βούληση των συμβαλλομένων. Είναι μια σχέση εκμετάλλευσης του ενός από τον άλλο και βαθειάς ανισότητας, που εγκαθίσταται λόγω μεγάλης ανάγκης της μιας πλευράς και μεγάλης οικονομικής ισχύος της άλλης πλευράς.



Ο κ. Στέφανος με αυτά τα σχέδια ήρθε από την Αμερική για να τεθεί επικεφαλής ενός κόμματος που, αν κάτι τουλάχιστο προβάλλει με ένταση, είναι η αποστροφή προς τις σχέσεις εκμετάλλευσης και ανισότητας. Η ενοικίαση γυναικών, εμπλέκοντας το ίδιο το σώμα και το συναίσθημα της ενοικιαζόμενης, είναι μια μορφή ανισότητας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, με οικονομικές αιτίες, πιο βαθειά από τα ενυπάρχοντα τέτοια στοιχεία στη μισθωτή εργασία. Είναι δυνατόν να θέλει ένας άνθρωπος να θέλει να ενοικιάζει άλλους και ταυτόχρονα να θέλει να γίνει αρχηγός ενός κόμματος της αριστεράς; Είναι μια τέτοια υποψηφιότητα, άρα και οι απόψεις του, αποδεκτή (αποδεκτές) από την αριστερά.

Αυτό το ερώτημα υποβάλλω στους δύο Τσίπρες, τον Πολάκη και τους λοιπούς υποστηρικτές της υποψηφιότητας Κασσελάκη.


Έθνος, εθνισμός, σεξουαλικότητα και αριστερά

Ένα άλλο πολύ σπουδαίο και πολύ επίκαιρο ζήτημα, που δεν μπορώ όμως να διαπραγματευθώ στα πλαίσια αυτού του άρθρου, είναι βέβαια η θέση που πρέπει να έχουν σήμερα τα ζητήματα της σεξουαλικότητας, αλλά και του έθνους, στην πολιτική των αριστερών κομμάτων και πώς πρέπει να χειρίζονται αυτά τα θέματα. Η αριστερά γεννήθηκε από την ανάγκη να ενώσει τα λαϊκά, αν είναι δυνατόν και τα μεσαία στρώματα, γύρω από μια λογική, ένα σχέδιο κοινωνικής απελευθέρωσης, προόδου όλης της κοινωνίας και του έθνους στα πλαίσια των οποίων δρα. Η λογική του μεγάλου Κεφαλαίου είναι να κατακερματίσει σε διάφορα γκέτο τα λαϊκά, αλλά και τα μεσαία στρώματα, ώστε να επιδοθούν σε διάφορους πολέμους ταυτοτήτων και να μη μπορέσουν ποτέ να συγκροτήσουν σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, μια δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την εξουσία του.

Το μεγάλο Κεφάλαιο, που στις μέρες μας είναι απολύτως παγκοσμιοποιημένο, χρειάζεται από τη μια, μια εκφυλισμένη αριστερά που διοικείται από μεσοαστούς και εκφράζει κυρίως το έντονο ενδιαφέρον τους για τα ατομικά τους δικαιώματα όπως τα αντιλαμβάνονται και από την άλλη μια άκρα δεξιά, που εστιάζει την αντιπαράθεσή της με το «σύστημα» αποκλειστικά στα ζητήματα εθνικής και σεξουαλικής ταυτότητας, ώστε και οι δύο μαζί να συγκρούονται μεταξύ τους χωρίς να θέτουν ποτέ σε κίνδυνο την εξουσία του (του μεγάλου διεθνοποιημένου κεφαλαίου δηλαδή) πάνω στην Κοινωνία, στο Λαό και στο Έθνος.

Αυτή είναι η ουσία των πολιτικών συγκρούσεων που βλέπουμε σήμερα σε όλη τη Δύση.


Από πέρυσι ετοιμάστηκε η απόβαση Κασσελάκη

Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες μας, ήδη από τον περασμένο Δεκέμβρη ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – όχι της τάσης των «προεδρικών» – ενημερώθηκαν από φίλους τους στις ΗΠΑ ότι ο Κασσελάκης ετοιμάζεται να «μετακομίσει» στην Ελλάδα και να «αναλάβει» το κόμμα τους! Οι άνθρωποι θεώρησαν απλώς τρελούς αυτούς που τους ειδοποίησαν. Απεδείχθη όμως εν τέλει και ότι «τρελή» είναι η πραγματικότητα και ότι οι Αμερικανοί οργανώνουν καλά και μεθοδικά τις δουλειές τους.

Μήπως άλλωστε δεν είχαν προβλέψει το 1993, έξι μήνες νωρίτερα, πότε ακριβώς θα έπεφτε η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;

CSIS: Μηχανισμός παρέμβασης σε άλλες χώρες Με την ευκαιρία της υποψηφιότητας Κασσελάκη φίλος με ενημέρωσε επίσης για το ποιόν και την προέλευση του CSIS, του Κέντρου με το οποίο συνεργάστηκε (ή και συνεργάζεται ακόμα) ο υποψήφιος ηγέτης του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Αναφέρθηκα σε αυτό το κέντρο, μια από τις πολλές εκφράσεις του αμερικανικού «Κόμματος του Πολέμου» και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος σε προηγούμενα άρθρα εδώ και εδώ.

Το militarist-monitor.org έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το ποιος δημιούργησε αυτό το κέντρο και γιατί.

Από τα στοιχεία που περιέχει προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το Κέντρο είναι δημιούργημα της νεοσυντηρητικής και βαθειά αντικομμουνιστικής αμερικανικής άκρας δεξιάς που επικεντρώνει, όπως λέει το ίδιο, τις προσπάθειές του στα «ζητήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην εκτέλεση των παγκοσμίων καθηκόντων τους» (φαίνεται ότι ένα από αυτά τα πολλά «καθήκοντα» είναι και το τι θα απογίνει ο ΣΥΡΙΖΑ!)

Δύο είναι οι κατ’ εξοχήν ειδικότητες του Κέντρου με το οποίο συνεργάσθηκε ο κ. Κασσελάκης:Οι «μελέτες διαχείρισης κρίσεων, με μια έμφαση στο πως οι ΗΠΑ πρέπει να διαχειρίζονται κρίσεις σε άλλες χώρες»
Οι διαφημιστικές καμπάνιες υπέρ της αμερικανικής πολιτικής στα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, ενίοτε και με τη χρήση ξεγυρισμένων ψεμμάτων όπως όταν κατηγόρησαν τους αριστερούς αντάρτες για τα εγκλήματα που έκανε η φιλοαμερικανική χούντα της Γουατεμάλας

Πάντως ο ίδιος ο Τίμοθι Σ. Χίλι, τέως πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν με το οποίο συνδεόταν μέχρι το 1987 το CSIS το έχει χαρακτηρίσει ως «ακαδημαϊκά λιγότερο αξιόπιστο από ότι εμφανίζεται», τις δημοσιεύσεις του ως «επιφανειακές» με ακαδημαϊκά κριτήρια και το ίδιο βασικά μια «συντηρητική μηχανή προπαγάνδας» της αμερικανικής ακροδεξιάς, με αποκορύφωμα τον ρόλο της στην προβολή εντός και εκτός ΗΠΑ της πολεμοχαρούς κυβέρνησης του προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν (του Πολέμου των Άστρων). Η σχέση του Πανεπιστημίου με το CSIS διεκόπη τελικά το 1987 εξαιτίας

Α) του αγώνα του Κέντρου κατά του ελέγχου των εξοπλισμών (μέλος του CSIS ήταν και ο ιδρυτής της Επιτροπής για τον Παρόντα Κίνδυνο, που προσπαθούσε με την κατασκευή πλαστών στοιχείων να αποτρέψει κάθε έλεγχο των πυρηνικών όπλων ελπίζοντας ότι οι ΗΠΑ θα κατάφερναν ένα νικηφόρο πυρηνικό πόλεμο κάποια στιγμή στο μέλλον)

Β) της ταύτισής του CSIS με τις εγκληματικές δραστηριότητες της κυβέρνησης Ρήγκαν στη Νικαράγουα, το Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα (σκάνδαλο IranContra Gate)

Γ) της υποστήριξης του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική και

Δ) της μαζικής χρηματοδότησής του από τις πολεμικές βιομηχανίες, ώστε να κάνει λόμπινγ και καμπάνιες στα ΜΜΕ υπέρ των πολιτικών που θέλουν και τις συμφέρουν.

Τώρα τι να πω εγώ; Ο Τσίπρας, ο ξάδερφός του και ο Πολάκης θεωρούν την προϋπηρεσία σε ένα τέτοιο κέντρο ως κατάλληλη προετοιμασία για την ηγεσία ενός αριστερού κόμματος;


Πάιατ, CSIS, Νιάρχος και ελληνική εξωτερική πολιτική

Μέχρι τώρα δεν μας έχουν πει – και υποθέτουμε ότι δεν θα μας πουν – ποιος συνέστησε τον Κασσελάκη στον Τσίπρα. Ξέρουμε για τις σχέσεις του Κασσελάκη με τον Διαματάρη, με το Ίδρυμα Νιάρχου, με τη Goldman Sachs, με το CSIS, αλλά πως βρέθηκε ξαφνικά υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τον επέλεξε ο Τσίπρας; Ένα πράγμα πάντως που ξέρουμε είναι ότι το CSIS ανέλαβε εκτός των άλλων, υπό τη γενική καθοδήγηση του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να «σιάξει» την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Όσοι ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική και μελετάνε το θέμα αυτό (κάτι που συνιστώ και στους διάφορους ηγετίσκους όλων των φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν, γιατί έχουν όλοι έντονες και απόλυτες απόψεις, αλλά δεν μελετάνε το θέμα και δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα για αυτό) γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «σιάξιμο». Εδώ και δεκαετίες η βασική αμερικανική πολιτική είναι πάγια. Αποβλέπει στη δημιουργία μιας ενιαίας ζώνης αμεριανο-ισραηλινής κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο υπό την ηγεσία Τουρκίας και Αιγύπτου και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται παραχωρήσεις ελληνικής κυριαρχίας και διάλυση του κυπριακού κράτους (κυριολεκτικά το γράφω το τελευταίο, όχι ως σχήμα λόγου).



Βέβαια, αν αυτό είναι και παραμένει το κεντρικό στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ, αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και εναλλακτικό, που προβλέπει τη χρήση της Ελλάδας και της Κύπρου ως χρήσιμων ηλίθιων για να πιεστεί η ‘Αγκυρα. Εξ ου και η σχιζοφρένεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που τη μια προκαλεί την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο άνευ λόγου και ορατού κέρδους, φτάνοντας στα πρόθυρα πολέμου το 2020 και ταυτόχρονα της παραχωρεί όλα τα δικαιώματα στην ΑΟΖ της αν. Μεσογείου εμμέσως, δια της συμφωνίας Δένδια με την Αίγυπτο (που επέβαλλε ο ΥΠΕΞ του Τραμπ Πομπέο), που αναγνώρισε μειωμένη επήρεια στην Κρήτη, άρα καμία στο Καστελόριζο (τα προς ανατολάς όρια των ορισθεισών ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου είναι τα πραγματικά όρια έως τα οποία προβλέπουν οι Αμερικανοί ότι θα αναγνωρίσουν τουρκικά δικαιώματα). Αυτά συμβαίνουν όταν οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες εφαρμόζουν με «μάτια ερμητικά κλειστά» ότι τους λένε Αμερικανοί και Ισραηλινοί, με αντάλλαγμα βεβαίως να τις αφήνουν ήσυχες να κάνουν τις μπάζες τους και να λεηλατούν «εσωτερικά» τη χώρα τους. Εκτός αυτών, το ίδρυμα Νιάρχου και το CSIS έχουν αναλάβει από κοινού να σιάξουν και την ενημέρωσή μας «εκπαιδεύοντας», σε συνεργασία και με το Αριστοτέλειο, δημοσιογράφους στην πληροφόρηση όπως την καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα δείτε εδώ, εδώ και εδώ.

Το γράφουμε για να ξέρουμε ποιον θα ευγνωμονείτε κάθε φορά που βλέπετε/ακούτε τα καταπληκτικά ρεπορτάζ των ελληνικών μέσων για την Ουκρανία και άλλα θέματα.

Ο πολύ πιθανός ρόλος του Πάιατ

Ο Πάιατ είναι ασφαλώς ένας εξαιρετικά δραστήριος διπλωμάτης. Ως πρέσβης στο Κίεβο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τον αρχηγό της CIA Μπρένερ και τη Βικτώρια Νούλαντ, (διακομματική) αρχάγγελο του πολέμου (και εφευρέτη της πενταμερούς για την Κύπρο), στην ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς, γεγονός που οδήγησε στον ουκρανικό πόλεμο, κατέστρεψε τις σχέσεις Ευρώπης και Ρωσίας και μας έχει φέρει πιο κοντά στο πυρηνικό και το οικολογικό ολοκαύτωμα της ανθρωπότητας. Η Αθήνα δεν προσφερόταν ασφαλώς για τόσο μεγάλες επιτυχίες, παρόλα αυτά ο διπλωμάτης έκανε ότι μπορούσε. Είχε θαυμάσιες σχέσεις με τον κ. Τσίπρα και με το ίδρυμα Νιάρχου. Και, όπως επανειλημμένα, αλλά όχι εντελώς αδικαιολόγητα έχει καυχηθεί, επί των ημερών του είχαμε τις καλύτερες ελληνοαμερικανικές σχέσεις – δηλαδή καλύτερες και από την εποχή του Πιουριφόι.

Η συνέχεια επί της οθόνης

Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε χθες στον Αντ1 ο Πάνος Καμμένος, πρώην συνεταίρος του Τσίπρα στην "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση που έγραψε στα παλιά της υποδήματα το περήφανο 61,3% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.

Σ'αυτήν ξεδιπλώνει με προκλητική ειλικρίνεια τον τρόπο με τον οποίο παραδόθηκε η χώρα στους Αμερικάνους, παραχωρώντας αναίσχυντα και δουλικά διευκολύνσεις για αμερικανικές βάσεις στη Σούδα, λιμάνι Αλεξανδρούπολης, στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε Στεφανοβίκιο και για τα αμεριναμικά και Νατοϊκά UAV.

Από τα βιντεάκια που παραθέτουμε και περιέχει τις ομολογίες Καμμένου φανερώνονται πλέον οι ρόλοι που έπαιξαν οι Τσίπρας και Βαρουφάκης αλλά και ο ίδιος ο συντευξιαζόμενος. Γίνεται γνωστό ότι ο Βαρουφάκης ήταν έτοιμος για το GREXIT με τις ευλογίες και παραινέσεις Σόϊμπλε και Μέρκελ ενώ ο Τσίπρας με διαμεσολαβητή τον Καμμένο δίνει τα κλειδιά της χώρας στις ΗΠΑ μπαίνοντας με τις υποδείξεις και την βοήθειά τους στο τρίτο μνημόνιο, σε αντίθεση με την εντολή του ελληνικού λαού.

Δείτε τα σχετικά αποσπάσματα:
@chris.ivanovits #προδοσια #δημοψηφισμα #δημοψηφισμα2015 #τσιπρας #συριζα #ελλαδα🇬🇷 #ιστορια #fyp #foryoupage #tiktok #tsipras #syriza#CapCut ♬ πρωτότυπος ήχος - Χρήστος Ιβάνοβιτς



Η προδοτική συμφωνία των Πρεσπών

Ενδιαφέρον αποκτά και η αποκάλυψη πως το όνομα στους Σκοπιανούς παραδόθηκε από τον Σύριζα και Τσίπρα μετά από την υπόσχεση που έλαβε από τους Γερμανούς ότι θα λάμβανε το Νόμπελ Ειρήνης.
@chris.ivanovits #προδοσια #πρεσπες #τσιπρας #συριζα #ελλαδα🇬🇷 #σκοπια #tsipras #syriza #fyp #foryoupage #tiktok #hellas🇬🇷tiktok #prespes ♬ πρωτότυπος ήχος - Χρήστος Ιβάνοβιτς


Τί να πει κανείς πλέον για αυτούς τους Νενέκους.

ΑΙΣΧΟΣ!!! ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ !!! ΝΤΡΟΠΗ!!!

Θα κινηθεί διαδικασία εναντίον των πρωταγωνιστών της εθνικής μειοδοσίας για εσχάτη προδοσία;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε από το Ζάππειο ο Αλέξης Τσίπρας.

«Είναι στιγμές που καλείσαι να πάρεις δύσκολες αποφάσεις. Εχω την εμπειρία αυτές τις αποφάσεις να μην τις λαμβάνω εν θερμώ. Αυτό έκανα για τρία 24ωρα. Ξέρω καλά ότι οι αποφάσεις μου έχουν επιπτώσεις και σε άλλους ανθρώπους», υπογράμμισε.

Οπως ανέφερε, «στη δήλωση το βράδυ των εκλογών είπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε ένα μεγάλο κύκλο και πρέπει να ανοίξουμε έναν νέο, πρωτόγνωρο αλλά ακόμα πιο ελπιδοφόρο.

Μίλησα για την ανάγκη να συναντηθούμε πάλι με τις αξίες μας, τη συλλογικότητα και την ατομική ευθύνη. Να ανανεώσουμε το στελεχιακό μας δυναμικό, να βάλουμε τέλος σε νοοτροπίες που μας κόστισαν ακριβά. Προσθέτω την ανάγκη να εφεύρουμε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που με σεμνότητα θα διαβάσει τις νέες προκλήσεις της εποχής.

Αυτές οι δύσκολες και γενναίες αποφάσεις αφορούν πρώτα εμένα, που ήμουν επικεφαλής στον ιστορικό κύκλο που κλείνει. Παρέλαβα σε ηλικία 34 ετών ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς. Κάναμε μαζί ένα ταξίδι επικίνδυνο αλλά συναρπαστικό. Ενα μικρό κόμμα έγινε ο κορμός της προοδευτικής παράταξης. Το πρώτο αριστερό κόμμα στην Ευρώπη που κυβέρνησε, και μάλιστα σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες.

Αυτό το ταξίδι ήταν μια πορεία που κάθε ημέρα ήταν μέρα μάχης. Αντιμετωπίσαμε μια Ευρώπη καχύποπτη και εχθρική στην Ελλάδα, δανειστές που θεωρούσαν την πατρίδα μας άξια τιμωρίας.

Δηλώνω περήφανος για όσα πετύχαμε: Την έξοδο από τα μνημόνια, τη μείωση του χρέους, τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας που αποκαταστήσαμε αλλά και για την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών.

Αυτό το δύσκολο ταξίδι είχε συμβιβασμούς, δύσκολες αποφάσεις και φθορά. Ηταν όμως ένα ταξίδι που άφησε αποτύπωμα στην Ιστορία.

Ηρθε η ώρα να ανοίξουμε νέο κύκλο. Οσο και αν φαίνεται παράδοξο, το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να γίνει απαρχή για κάτι νέο.

Το εκλογικό σώμα μας έδωσε μια διπλή εντολή: Πρώτον να ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεύτερον, να αλλάξει δραστικά αν θέλει να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση του τόπου.

Πρέπει να ανταποκριθούμε, να αναδιοργανωθούμε άμεσα και να μην επιτρέψουμε να χαθεί ούτε μια ημέρα. Μια διαδικασία βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης που θα τους αγκαλιάζει όλους, αυτό είναι η άμεση προτεραιότητα. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση προτεραιότητα.

Αυτή την πεποίθηση για μια βαθιά ανανέωση και επανίδρυση θα ήταν υποκριτικό να την προτείνω μόνο με τον λόγο μου. Πρέπει να την υπηρετώ και με τις πράξεις μου. Κατανοώ την ανάγκη για ένα νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει. Εχω εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο δυναμικό του κόμματος.

Αποφάσισα να προτείνω την εκλογή νέας ηγεσίας του κόμματος με βάση το καταστατικό. Δεν θα είμαι υποψήφιος, αλλά θα είμαι παρών, πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις διαδικασίες», υπογράμμισε.

Είπε ότι είναι πρόκληση να αποδείξει με τη στάση και το παράδειγμά του ότι μπορείς να είσαι μάχιμος και δημιουργικός και χωρίς αξιώματα.

Απευθύνθηκε στα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόμενος ότι θα συνεχίσει να είναι δίπλα τους. Το ταξίδι συνεχίζεται και η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει, είπε.

Απευθυνόμενος σε όλους τους Ελληνες είπε: μπορεί κάποιοι να χαίρεστε με την απόφαση μου, μπορεί να λυπάστε αλλά τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι εύκολα για κανέναν μας, ζούμσε σε εποχή αλλεπάλληλων κρίσεων.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Alexandros Raskolnick

"Μ' ένα νόμο κι ένα άρθρο", ισχυρίζονται ότι θ' ανακαλέσουν αυτά που οι ίδιοι νομοθέτησαν, ας τους πιστέψουμε! Αλλά με τι πόρους, και πώς συνάδει αυτό το προεκλογικό αφήγημα μ' εκείνα που μας έλεγε ο ίδιος ο Τσίπρας προ ολίγων μόλις ημερών; https://bit.ly/3KbWMpn

(Και βέβαια να μην ξεχάσουμε και τον... έτερο Καππαδόκη: Στις 22 Ιουλίου 2015, όταν ο Τσίπρας και η παρέα του φέρανε στη Βουλή τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δηλαδή το εργαλείο με το οποίο σήμερα οι ύαινες των funds εφορμούν στις περιουσίες των ανθρώπων, ο Βαρουφάκης ψήφισε «Ναι». Επτά χρόνια αργότερα, μας παρουσιάζει ένα έωλο σχέδιο για τη λύση του προβλήματος που ο ίδιος συνδημιούργησε με την ψήφο του, αποκρύπτοντας πίσω από τη φλυαρία του, την ευθύνη που του αναλογεί. Κάτι θα πρέπει να μας λέει αυτό για την αξιοπιστία κι αυτού του ανδρός!!!)


Ένα ντροπιαστικό δίλεπτο για τον Αλέξη Τσίπρα – Πίσω Σελίδες 16/2


* Η φωτο από εξώφυλλο του ιταλικού περιοδικού PANORAMA

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Προεκλογικός "αέρας" οι υποσχέσεις του Τσίπρα για την προστασία των Δανειοληπτών. Ψήφος μόνο σε κόμματα που εκπροσωπούν πραγματικά τους Έλληνες Δανειολήπτες!

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε προχθές ένα σχέδιο για τα "κόκκινα δάνεια" και το ιδιωτικό χρέος, προτείνοντας ουσιαστικά έναν νέο "νόμο Κατσέλη". Ως Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος και ως Κόμμα Ελλήνων Δανειοληπτών, λαμβάνοντας υπόψη όσα έκανε τη διάρκεια της διακυβέρνησης του, δεν μπορούμε να τον πάρουμε στα σοβαρά. Δεν θα ξεχάσουμε πως κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του εισήχθησαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, θεσμοθετήθηκε η πώληση των "κόκκινων" δανείων σε funds και η δίωξη των ανθρώπων που αντιτίθενται στους πλειστηριασμούς. Πρόκειται για αποφάσεις-προδοσίες που έφεραν τους Έλληνες πολίτες σε πιο δύσκολη θέση απ’ ότι ήδη βρισκόμασταν.

Ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ εισήγαγε μέτρα όπως η συλλογική ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών και η προστασία της πρώτης κατοικίας, της επαγγελματικής στέγης και της αγροτικής γης, ωστόσο, οι προϋποθέσεις για τη ρύθμιση των οφειλών ήταν εξαιρετικά αυστηρές και δεν προσέφεραν ουσιαστική βοήθεια σε εκείνους που τη χρειάζονταν. Η κατάσταση μάλιστα επιδεινώθηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που διευκολύνει τις μαζικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς κάθε είδους. Ταυτόχρονα καθιέρωσε την αυτεπάγγελτη δίωξη των ανθρώπων που προσπαθούσαν να αντιταχθούν στους πλειστηριασμούς, ποινικοποιώντας τους αγώνες τους για τη διατήρηση των κατοικιών και των επιχειρήσεων τους. Αυτή η πολιτική υπονόμευσε την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών και έχει αφήσει βαθιές πληγές στους δανειολήπτες. Το μόνο που μπορούμε να πιστέψουμε λοιπόν είναι πως οι νέες υποσχέσεις αποτελούν και αυτές, προεκλογικό "αέρα".

Μόνο ένα κόμμα που εκπροσωπεί τους πραγματικούς δανειολήπτες μπορεί να κάνει πραγματικότητα τις πολιτικές και νομικές αλλαγές που απαιτούνται. Αν και βρισκόμαστε εκτός Κοινοβουλίου και χωρίς τη δύναμη που θα είχαμε από εκείνη τη θέση, ο Σύλλογος μας και το Κόμμα Ελλήνων Δανειοληπτών παλεύουμε ήδη σθεναρά για τα συμφέροντα και την προστασία των δανειοληπτών. Μόνο εμείς μπορούμε λοιπόν να εγγυηθούμε πως θα αξιοποιήσουμε ουσιαστικά και την ψήφο των Ελλήνων πολιτών.

Αφήνουμε στην άκρη τις χλιαρές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που ξέρουμε πως δεν θα τηρηθούν, και στηρίζουμε τους πραγματικούς μαχητές που παλεύουν για την επιβολή της Διαφάνειας, της Δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ψήφος μας δίνει δύναμη στο Κόμμα Ελλήνων Δανειοληπτών (Κ.ΕΛ.ΔΑ.) ώστε να επιβάλλουμε το σεβασμό προς τους δανειολήπτες και να υποχρεώσουμε τους “ισχυρούς” να μας επιστρέψουν το μερίδιο στο Μέλλον, που μας έκλεψαν με τη βοήθεια κομμάτων όπως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.


Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος

Κόμμα Ελλήνων Δανειοληπτών (Κ.ΕΛ.ΔΑ.)




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δριμεία επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα εξαπέλυσε η πρώην πρόεδρος της Βουλής και επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, που τον χαρακτήρισε «ψεύτη» στο ζήτημα των πλειστηριασμών.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου ανέφερε στον Alpha 98,9 ότι ο κόσμος είναι απελπισμένος από την απόφαση του Αρείου Πάγου, ενώ η αίτηση ακύρωσης των πλειστηριασμών θα εκδικαστεί στις 28 Φεβρουαρίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η ίδια, από το 2016 μέχρι σήμερα, υπερασπίστηκε σειρά προσώπων που κινδύνευαν με πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας.

«Σταματήσαμε πάρα πολλούς πλειστηριασμούς και τότε οι κ.κ. Τσίπρας και Κοντονής φέρανε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και δεν σταματώνται. Είναι μια τρομακτική διαδικασία κανείς δεν μπορεί να ελέγξει και να σταματήσει. Δεν έχει καμία δημοσιότητα, γίνονται πολλές παραβάσεις. Σε αυτή τη διαδικασία καταθέσαμε αίτηση ακύρωσης και θα εκδικαστεί στις 28 Φλεβάρη στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η μάχη δεν έχει τελειώσει θα είμαι εκεί όπως και ο πατέρας μου» είπε.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου μίλησε με έντονους χαρακτηρισμούς για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τις δηλώσεις του. «Ο κ. Τσίπρας είναι ψεύτης. Ο Πινόκιο μπροστά του είναι υπόδειγμα φιλαλήθειας. Έφερε νομοθεσία το 2015, το 2017, το 2018 για να επιτρέπει στα funds να κάνουν τη διαδικασία. Τολμά να μιλά σήμερα και να λέει ότι θα καταργήσουμε τους πλειστηριασμούς. Να μην ξεγελαστεί κανείς και τον ψηφίσει και μετά κλαίει. Έχει ξαναπεί ψέμματα. Να μην ξεχάσει ο κόσμος τι έχει συμβεί. Και για τον Μητσοτάκη να μην προσποιείται ότι έχει δεμένα τα χέρια του γιατί είναι νόμοι του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι νόμοι του ΣΥΡΙΖΑ και είναι στο χέρι του κ. Μητσοτάκη να τους καταργήσει. Τους εφαρμόζει μια χαρά, να μην κρύβεται ο ένας πίσω από τον άλλον» τόνισε.

Όσον αφορά στη δίκη για το Μάτι, η κυρία Κωνσταντοπούλου έκανε λόγο για κακουργηματικές ευθύνες. «Πήγα στη δίκη αφού ολοκλήρωσα την κατάθεση μου και τα στοιχεία ότι πρόκειται για κακούργημα. 105 άνθρωποι πέθαναν όπως δεν πεθαίνεις ούτε στον πόλεμο. Οι ευθύνες είναι κακουργηματικές αφορούν την κυβέρνηση την τότε, αφορούν την περιφέρεια, του Δήμους, την Πυροσβεστική, την Αστυνομία. Ο κ. Πατούλης πληρώνει 300.000 ευρώ δικηγόρο για να υπερασπίζεται ότι δεν έχει ευθύνη η κα Δούρου στα ειδικά Δικαστήρια».


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σκοπιανή μη κυβερνητική οργάνωση, με σκοπούς την διάδοση  της  "μακεδονικής" γλώσσας στην Ελλάδα  και την εισαγωγή και διδασκαλία της σκοπιανής διαλέκτου στα ελληνικά σχολεία, εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Φλώρινας αφού έγινε αποδεκτό το καταστατικό της.
  
Το  όνομα αυτής  της ΜΚΟ «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας». 

Η αίτηση του Συλλόγου αυτού εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Φλώρινας στις 28 Ιουλίου 2022 και η απόφαση ανακοινώθηκε στο Δελτίο Δικαστικών Εκδόσεων στις 7 Νοεμβρίου 2022.

Δεν χρειάζεται να αναφερθεί ότι αυτή η εξέλιξη είναι μία αντεθνική συνέπεια  της προδοτικής συμφωνίας Συμφωνίας των Πρεσπών, που υπογράφηκε από τους Τσίπρα   - Ζάεφ που υιοθέτησε και  αποδέχθηκε πλήρως   και η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας, όπως αναφέρεται στο καταστατικό του,  έχει ως σκοπό του να εργαστεί για:
  • τη διδασκαλία της μακεδονικής πρότυπης γλώσσας σε πολίτες της Ελλάδας, μέσω διαδικτυακού ιστότοπου.
  • την υποστήριξη της εισαγωγής της μακεδονικής πρότυπης γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) και πανεπιστήμια στην Ελλάδα, που βρίσκονται στις Περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
  • την υποστήριξη της ίδρυσης παιδαγωγικών σχολών/τμημάτων εντός υφιστάμενων πανεπιστημίων στην Ελλάδα για την ανάπτυξη τοπικών καθηγητών της Μακεδονικής γλώσσας, καθώς και του προγράμματος σπουδών και του διδακτικού υλικού.
Χαρές και ευχαριστίες  Ζάεφ προς Τσίπρα   και Μητσοτάκη

«Αυτοί είναι οι καρποί της Συμφωνίας των Πρεσπών. Φέρνουν χαρά σε όλους όσοι μιλούν τη μακεδονική γλώσσα. Συγχαίρω τους ιδρυτές του Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα και όλους τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και της Ελλάδας που χαίρονται για αυτή την όμορφη πράξη που είναι ιδιαίτερα σημαντική ως μια ακόμη επιβεβαίωση των στενών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ευχαριστώ τόσο τον πρώην όσο και τον νυν Πρωθυπουργό, Τσίπρα και Μητσοτάκη, για την πίστη και τη δέσμευσή τους στην οικοδόμηση ειλικρινούς φιλίας και καλής γειτονίας».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Γιώργου Καββαδία *

«Συνολικά στη δημόσια εκπαίδευση το σχολικό έτος 2008/9 είχαμε 185.917 εκπαιδευτικούς και το σχολικό έτος 2016 – 17 142.088. Έχουμε συνεπώς μια συνολική μείωση των εκπαιδευτικών από το 2008 κατά 43.829 που αντιστοιχεί σε ποσοστό μείωσης 23,6%».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της 85ης ΔΕΘ στο Βελλίδειο της Θεσσαλονίκης αναφερόμενος στο σχέδιο του κόμματος για την Παιδεία υποσχέθηκε μεταξύ άλλων:
την άμεση επιπλέον με 20.000 διορισμούς στην Π.Ε. και Δ.Ε.
Επαναφέρουμε το σύστημα εισαγωγής των "πράσινων" και "κόκκινων"σχολών με ελεύθερη πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο με μόνο το απολυτήριο.

Η αλήθεια για τους μόνιμους διορισμούς

Οι μόνιμοι διορισμοί είναι το πεδίο άσκησης του πολιτικού ψεύδους και της αγυρτείας όλων των Υπουργών Παιδείας ακόμα και της μνημονιακής εποχής με τους υπουργούς παιδείας της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να τους συναγωνίζονται ή και να τους ξεπερνούν. Επεδίωκαν να χορτάσουν με ελπίδες το ρημαγμένο εκπαιδευτικό σώμα, ενώ ταυτόχρονα με «κοπτοραπτική» μείωναν τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό συρρικνώνοντας τις δομές της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως καταργήσεις σχολείων, τμημάτων και επιδεινώνοντας δραματικά τις συνθήκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας θυμίζοντας τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Ήταν μια επικοινωνιακή πολιτική, ένας χειρισμός την ίδια ώρα που έμπαιναν σε λειτουργία αλλεπάλληλοι «κόφτες» στις θέσεις εκπαιδευτικών με αποτέλεσμα τους μηδενικούς διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών. τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων σε ΕΠΑΛ και ΓΕΛ, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα (25άρια-28άρια), τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα και στα ολοήμερα κλπ. Την ίδια ακριβώς πολιτική υπηρετεί και η περίφημη πρόταση για το «Νέο Σχολείο». Λιγότερο σχολείο – φτωχότερο σχολείο, για λιγότερους μαθητές και με λιγότερους εκπαιδευτικούς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Από το 2014 έως το 2019 είναι πάμπολλες οι υποσχέσεις για 20 έως 25 χιλιάδες διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών. Ένα γαϊτανάκι υποσχετικών, που αρχίζει επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου και συνεχίζει μέχρι σήμερα, που αφορά τις εξαγγελίες για διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών που όμως έμειναν στα χαρτιά. Το Καλοκαίρι του 2014 ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Α. Λοβέρδος μιλάει για πρώτη φορά για διαγωνισμό ΑΣΕΠ πρόσληψης μόνιμων εκπαιδευτικών. Τον ακολουθούν ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Α. Μπαλτάς όσο και ο πρώην αναπληρωτής Υπουργός Τάσος Κουράκης που εξήγγειλαν 20-25.000 μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών σε βάθος τριετίας αρχής γενομένης από το 2015/16.

Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης: 20.000 διορισμοί και αύξηση δαπανών!

«Η αντιμετώπιση των αναγκών σε προσωπικό, προϋποθέτει ότι από το 2016 θα επανέλθουν σταδιακά οι μόνιμοι διορισμοί σε όλες τις βαθμίδες. Το Υπουργείο έχει εκπονήσει μελέτη για το διορισμό 20.000 εκπαιδευτικών την επόμενη τριετία, αναλόγως της εξέλιξης των δημοσίων οικονομικών. Η κίνηση αυτή ανταποκρίνεται στην ανάγκη υποστήριξης της αξιοπιστίας της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά συνιστά και έμπρακτο δείγμα μιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και την ανάσχεση της αιμορραγίας με τους νέους επιστήμονες (drainbrain). …

Η στελέχωση της εκπαίδευσης προϋποθέτει σταδιακή αύξηση των δημοσίων κονδυλίων, που την τελευταία πενταετία έχουν μειωθεί κατά 35%. Η αύξηση θα έχει ως στόχο τη μεσοπρόθεσμη σύγκλιση των δημοσίων δαπανών, με το μέσο όρο της Ε.Ε.» (Ν. Φίλης, Υπουργός Παιδείας, Γενάρης 2016)

Τον Ιούνιο του 2016 ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης δηλώνει ότι οι μόνιμοι διορισμοί δεν προφταίνουν να γίνουν μέσα στο 2016 «γιατί καθυστέρησε η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τους θεσμούς». Στην ίδια αυτή δήλωσή του υπόσχεται ότι «από το 2017 θα υπάρξουν προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών».

Ο Κ. Γαβρόγλου: Διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών – Τέλος στο καθεστώς των αναπληρωτών!

«Οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών σηματοδοτούν την αρχή μιας νέας πορείας, δύσκολης αλλά και ελπιδοφόρας. Οι διορισμοί δηλώνουν την αρχή του τέλους ενός απαράδεκτου καθεστώτος στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που ολοένα και περισσότερο βασίζεται σε αναπληρωτές καθηγητές, των οποίων την προσφορά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε με τον πιο γενναιόδωρο τρόπο» (2- 1- 2017)

Την Τετάρτη (4/1) σε συνέντευξη του στην ΕΡΑ της Τρίπολης ο υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης δήλωσε σχετικά με τις προσλήψεις εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση: «Την ερχόμενη εβδομάδα θα βγει προκήρυξη για μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών».

Κ. Γαβρόγλου: 15.000 διορισμοί σε βάθος τριετίας από τις επόμενες κυβερνήσεις!
..............................................
Στη συνάντηση που είχε ο Υπουργός Παιδείας με την ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, στις 25 – 9 – 2018 εξήγγειλε επίσημα στις ομοσπονδίες, πως το Υπουργείο Παιδείας προχωράει σε 15.000 διορισμούς την επόμενη τριετία.

«Τέλος στα 11 «πέτρινα χρόνια» της αδιοριστίας στη δημόσια εκπαίδευση δίνει η ανακοίνωση από τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κώστα Γαβρόγλου, του αριθμού διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.» σημειώνει το Υπουργείο Παιδείας σε ανακοίνωσή του.

Ειδικότερα και σύμφωνα με τον προγραμματισμό, θα γίνονταν μόνιμοι διορισμοί:
4.500 εκπαιδευτικών στην Ειδική Εκπαίδευση, την επόμενη σχολική χρονιά 2019 – 2020, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί από τον Πρωθυπουργό,
5.250 εκπαιδευτικών, τη σχολική χρονιά 2020 – 2021,
5.250 εκπαιδευτικών, τη σχολική χρονιά 2021 – 2022

Πρόκειται για εξαγγελίες μόνιμων διορισμών για…μετά τη λήξη της θητείας της Κυβέρνησης το…2020/21και… το 2021/22! Την ίδια στιγμή ο υπουργός Παιδείας αρνήθηκε να δεσμευθεί σε συγκεκριμένα μέτρα που θα δείχνουν ότι και αυτή η εξαγγελλία δε θα έχει την τύχη των 20.000 – 25.000 διορισμών που εξήγγειλαν οι προκάτοχοί του της ίδιας κυβέρνησης, Μπαλτάς, Κουράκης, Φίλης. Δε δεσμεύτηκε οι διορισμοί αυτοί να περιληφθούν σε νόμο ή να εξαγγελθούν σε μια προκήρυξη ώστε να δεσμεύουν όλες τις επόμενες κυβερνήσεις –μιας και είναι προεκλογική περίοδος-, ούτε στην απαίτηση οι δαπάνες για τους διορισμούς του 2019-2020 να περιληφθούν στον προϋπολογισμό του 2019.


Μηδενικοί διορισμοί και διάλυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου

Τα τελευταία χρόνια ψηφίστηκαν αντιεκπαιδευτικά μέτρα και ρυθμίσεις που διαλύουν δομές του δημόσιου σχολείου και επιδεινώνουν τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών και μόρφωσης των μαθητών:
συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων (πάνω από 2.000 σχολεία εξαφανίστηκαν από τον χάρτη την περίοδο 2010-2014)
αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα (27-30)
αύξηση του ωραρίου των καθηγητών
κατάργηση ειδικοτήτων και τομέων με ταυτόχρονη συρρίκνωση των ολιγομελών τμημάτων στην Επαγγελματική Εκπαίδευση
αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για τη δημιουργία τμημάτων ειδικοτήτων και ομάδων προσανατολισμού στα γενικά Λύκεια
θεσμοθέτηση Γ΄ ανάθεσης μαθημάτων σε αρκετές ειδικότητες
παρεμβάσεις σε Νηπιαγωγεία (διπλασιασμός των μαθητών ανά τμήμα) και στα Δημοτικά σχολεία (μείωση ωρών)

Όλες οι παρεμβάσεις που έγιναν την περίοδο 2011-2018, σύμφωνα με τους τότε υπουργούς Παιδείας, έγιναν «για παιδαγωγικούς και εκπαιδευτικούς λόγους» και είχαν στόχο την «ποιοτικότερη εκπαίδευση».

Είναι φανερό ότι οι αλλαγές στη σχολική εκπαίδευση από το 2011 και μετά βασικό στόχο είχαν και έχουν τις περικοπές προσωπικού.

Η σημερινή κυβέρνηση και ηγεσία του ΥΠΑΙΘ σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκονται. Πανηγυρίζουν για τους 11.700 διορισμούς, όταν τα κενά ξεπερνούν τις 40.000 και πλήττουν με αλλεπάλληλα κτυπήματα- νόμους συρρικνώνοντας τη δημόσια εκαπίδευση.


Εντατικοποίηση – ελαστικές σχέσεις εργασίας – εργασιακή ομηρία – γερασμένοι εκπαιδευτικοί

Η πολιτική των μηδενικών διορισμών συνδέεται άρρηκτα με την εντατικοποίηση και απαξίωση των συνθηκών εργασίας των εκπαιδευτικών. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στους 3 εκπαιδευτικούς αναγκάζεται να μετακινείται σε περισσότερα από ένα σχολεία σε συνθήκες ελαστικής εργασίας, ειδικότερα με αναπληρωτές σε ομηρία, με αυξημένο ωράριο εργασίας από το 2012 με σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία και τη μόρφωση των μαθητών.

Το πιο μεγάλο θύμα των μνημονιακών περικοπών είναι ο κόσμος της ελαστικής εργασίας, οι αναπληρωτές κι οι αναπληρώτριες, ο κόσμος της αδιοριστίας, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που δεν βρίσκουν δουλειά, λόγω των περικοπών ή και απολύονται ευρισκόμενοι στους δρόμους της ανεργίας. Όμως η αδιοριστία και η ελαστική απασχόληση δεν αφορά μόνο τους αναπληρωτές συναδέλφους, γιατί η συνέχιση της αδιοριστίας και των ελαστικών μορφών εργασίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων και των μόνιμων εκπαιδευτικών.

Τόσο η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ της προηγούμενης περιόδου, όσο και η σημερινή της ΝΔ εφαρμόζουν τα σκονάκια ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΣΕΒ συμφωνώντας με μοχλό την περίφημη «αυτονομία της σχολικής μονάδας» και τη λεγόμενη «αποκέντρωση» να εισέλθουμε σε μια νέα περίοδο εργασιακού μεσαίωνα με ακόμα πιο βάρβαρες μορφές ελαστικής απασχόλησης (πεντάμηνα, κοινωφελή εργασία, voucher κλπ). Χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις επιμένουν να χρησιμοποιούν αναπληρωτές και ωρομισθίους όχι μόνο για να καλύψουν έκτακτες ανάγκες, αλλά και για την κάλυψη οργανικών και λειτουργικών κενών.

Το 2018 επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί ανέρχονται σε 66.538 Το σχολικό έτος 2008-2009 ο αριθμός των υπηρετούντων ήταν 103.247 εκπαιδευτικοί. Έχουμε συνεπώς μια μείωση των εκπαιδευτικών από το 2008 κατά 36.709 που αντιστοιχεί σε ποσοστό μείωσης 35,8%!

Συνολικά στη δημόσια εκπαίδευση το σχολικό έτος 2008/9 είχαμε 185.917 εκπαιδευτικούς και το σχολικό έτος 2016 – 17 142.088. Έχουμε συνεπώς μια συνολική μείωση των εκπαιδευτικών από το 2008 κατά 43.829 που αντιστοιχεί σε ποσοστό μείωσης 23,6%!
Από το φτωχό - εξεταστικοκεντρικό σχολείο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στις υποσχέσεις για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Όσον αφορά την υπόσχεση του Α. Τσίπρα για «ελεύθερη πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο με μόνο το απολυτήριο» ναθυμίσουμε ότι η εκπαιδευτική πολιτική της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ διατήρησε αναλλοίωτο το εξεταστικοκεντρικό σχολείο και τις πανελλαδικές εξετάσεις αναπαράγοντας και διευρύντας τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες.

Θεσμικά άφησε άθικτη ακόμα και την Τράπεζα Θεμάτων που στην πράξη δεν αφαρμόστηκε. Απόδειξε ότι το … όραμα του ΣΥΡΙΖΑ για το σχολείο δεν υπερβαίνει το σημερινό ταξικό εξεταστικοκεντρικό σχολείο. Για αυτό και ανακύκλωναν τα συστήματα εξετάσεων για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση του παρελθόντος. Το ταξικό σχολείο της φτώχειας και των περικοπών που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες εδραίωσε η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Διατήρησε το διπλό σχολικό δίκτυο Γενικό Λύκειο και ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ υποβαθμίζοντας την Τεχνική Εκπαίδευση και εισάγοντας τον μεσαιωνικό θεσμό της μαθητείας, δηλαδή της απλήρωτης εργασίας.





* Ο Γιώργος Καββαδίας γεννήθηκε το 1960 στην Κέρκυρα και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Από το 1985 εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Είναι συντάκτης του περιοδικού Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, επιστημονικός συνεργάτης των εφημερίδων Έθνος και Ημερησία. Αρθρογραφεί τακτικά για ζητήματα εκπαίδευσης στο εκπαιδευτικό site alfavita.gr

Επίσης είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τρολάρισμα με δηκτικό και πικρόχολο τρόπο απηύθυνε με ανάρτησή της η Ζωή Κωνσταντοπούλου προς τον Αλέξη Τσίπρα, μετά την παραπομπή του Νίκου Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.

Του εύχεται λοιπόν:

"Αλέξη και στα δικά σου" και συνοδεύει τις ευχές με μια φωτογραφία των δύο συνοδοιπόρων.
   


 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε συνέντευξή της στο Ραδιόφωνο των Παραπολιτικών και στον δημοσιογράφο Τηλέμαχο Σαντοριναίο, χαρακτήρισε ατιμωτική για την Αριστερά την «παρακρατική και παραδικαστική λειτουργία» της Κυβέρνησης Τσίπρα και εξέφρασε την βεβαιότητά της ότι η δραστηριότητα Παππά ήταν «εν γνώσει και κατ’ εντολή του Αλέξη Τσίπρα». Αναφέρθηκε στον Νίκο Παππά ως Υπουργό, ο οποίος «επιδόθηκε σε ένα οργιαστικό παιχνίδι συναλλαγής, παρακρατικής και παραδικαστικής λειτουργίας», επισημαίνοντας ότι «στις συνομιλίες του με τον κύριο Μιωνή, είναι ξεκάθαρο ότι παζαρεύει μία ποινική υπόθεση, που αφορά ζημία σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, το σκάνδαλο της Λίστας Λαγκάρντ και παζαρεύει την ποινική ευθύνη του κυρίου Μιωνή». Μίλησε για συνενοχή των κορυφαίων στελεχών και Υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και για συντεταγμένη απόπειρα συγκάλυψης της έκνομης δραστηριότητας Τσίπρα-Παππά, αλλά και για προδοσία της εμπιστοσύνης του Ελληνικού Λαού, από πρόσωπα που έδρασαν με ιδιοτέλεια, καταχρώμενα την εξουσία τους. Τέλος, δήλωσε ότι ήταν τιμή για την Αριστερά ότι τάχθηκε με την πλευρά της Κάθαρσης το 1989, ενώ το γεγονός ότι η Κάθαρση τελικώς δεν έγινε ήταν η αρχή και η ρίζα όλων των δεινών και των σκανδάλων που βίωσαν οι νεότερες γενιές.



Ακολουθεί η Απομαγνητοφώνηση της Συνέντευξης της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Ραδιόφωνο των Παραπολιτικών και τον Τηλέμαχο Σαντοριναίο:

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΑΙΟΣ: Κάθε εβδομάδα έχουμε και μία αποκάλυψη για τον κύριο Παππά. Κάθε εβδομάδα μαθαίνουμε και κάτι, κάθε εβδομάδα αναρωτιόμαστε πόσο στενή ήταν η σχέση του με τον κύριο Τσίπρα και κάθε εβδομάδα δεν παίρνουμε απάντηση από τον κύριο Τσίπρα, τελικά, τι εστί ο κύριος Παππάς για τον ΣΥΡΙΖΑ και αν όντως οι δουλειές αυτές για τις οποίες μιλούσε ο κύριος Παππάς ήταν εις γνώση του τότε Πρωθυπουργού.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Σαντοριναίε εγώ δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ήταν και εν γνώσει του κυρίου Τσίπρα αυτές οι δραστηριότητες του κυρίου Παππά, αλλά και κατ’ εντολήν του. Ο,τιδήποτε άλλο νομίζω ότι παραβιάζει την κοινή λογική. Μιλούμε για τον στενότερο συνεργάτη του εξαρχής, από την πρώτη στιγμή που έγινε Επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ο κύριος Τσίπρας, και μιλάμε για το πρόσωπο στο οποίο εμπιστεύτηκε και ανέθεσε πολύ κρίσιμους τομείς, νευραλγικούς τομείς της πολιτικής διαχείρισης και της πολιτικής δραστηριότητας της Κυβέρνησής του.

ΤΣ: Βλέπετε να κατέστρωνε κάποιο σχέδιο, δηλαδή, ο κύριος Παππάς; Να ήτανε, δηλαδή, εμπνευστής και ενορχηστρωτής σχεδίου συγκεκριμένου; Παραδείγματος χάριν, στο τελευταίο επεισόδιο, για τον έλεγχο των Μέσων Ενημέρωσης;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, εγώ δεν θέλω να κάνω υποθέσεις. Εγώ αξιολογώ τα γεγονότα και τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Μιλάμε για έναν εν ενεργεία, πρώτο τη τάξει, στην πραγματικότητα, Υπουργό, ο οποίος επιδόθηκε σε ένα οργιαστικό παιχνίδι συναλλαγής, παρακρατικής και παραδικαστικής λειτουργίας, γιατί, στην αποκάλυψη που έγινε ως προς τις συνομιλίες του με τον κύριο Μιωνή, είναι ξεκάθαρο ότι παζαρεύει μία ποινική υπόθεση, και μάλιστα μία ποινική υπόθεση, που αφορά ζημία σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, μιλούμε για τη Λίστα Λαγκάρντ, το σκάνδαλο της Λίστας Λαγκάρντ και παζαρεύει την ποινική ευθύνη του κυρίου Μιωνή, ο οποίος είναι εμπλεκόμενο και ελεγχόμενο πρόσωπο στην υπόθεση αυτή. Όσον αφορά τις τελευταίες αποκαλύψεις που έχουν να κάνουν με μπίζνες και συντονισμό χρηματοδότησης κατασκευαστικών εταιρειών προκειμένου να μπουν στο παιχνίδι της ιδιοκτησίας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, μιλάμε επίσης για μία δραστηριότητα η οποία είναι έκνομη, είναι εκτός του πλαισίου της Δημοκρατίας και κατατείνει ακριβώς στον έλεγχο του πεδίου της ενημέρωσης. Δεν είναι η πρώτη φορά που Κυβέρνηση επιδιώκει να ελέγξει το τοπίο και να ελέγξει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Όμως, από την άλλη πλευρά, είναι μία αποκάλυψη του τρόπου με τον οποίο αυτό έγινε, που είναι πραγματικά ανατριχιαστική και θα σας το πω ακριβώς όπως το πιστεύω, είναι ατιμωτική συνολικά για το Κόμμα αυτό, για τον ΣΥΡΙΖΑ, και ατιμωτική για όλους όσοι συνεχίζουν να συμμετέχουν σε αυτό το Κόμμα.

ΤΣ: Είναι εντυπωσιακό, κυρία Κωνσταντοπούλου, πώς μεταμορφώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνες τις ημέρες, δηλαδή, όταν κατόρθωσε να πάρει την εξουσία με την ψήφο του Ελληνικού Λαού πώς μέσα σε έξι μήνες ήρθαν τα πάνω-κάτω, άλλαξαν τα πάντα.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Τα δικά μου συμπεράσματα είναι αρκετά δυσάρεστα και έχουν να κάνουν με το ποια ήταν τα κίνητρα των προσώπων, τα οποία, τελικώς, παίρνοντας την Εξουσία επιδίωξαν και να την καταχραστούν. Τα κίνητρά τους δυστυχώς ήταν ιδιοτελή, είχαν να κάνουν με αυτά που με κυνικό τρόπο αναφέρει ο κύριος Παππάς στις συνομιλίες του με τον κύριο Μιωνή, δηλαδή με πολλά λεφτά και με λειτουργία μαγαζιού. Του μαγαζιού που, αν πας με τα νερά του, κάτι θα έχει και για σένα, αν πας κόντρα, θα σε φάνε. Και, βεβαίως, όλες αυτές οι λειτουργίες και αυτές οι δραστηριότητες δεν έχουν καμμία μα καμμία σχέση με Αριστερά και, καλό θα είναι, επειδή παρακολουθώ διαφόρους οι οποίοι έχουνε εμπλοκή σε όλη αυτή τη δραστηριότητα, να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι υπερασπίζονται την Αριστερά, δεν υπερασπίζονται καμία αριστερά, υπερασπίζονται τα ιδιοτελή συμφέροντα, τις μπίζνες και την έκνομη λειτουργία μαφίας ενός κογκλάβιου, που δεν είχε καμμία-καμμία-μα καμμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς.

ΤΣ: Πιστεύετε, κυρία Κωνσταντοπούλου, ότι αυτή η μεταμόρφωση, που πιστεύω ότι σας εξέπληξε και εσάς, έτσι; Όταν είδατε πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην εξουσία και την τακτική του τότε ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύετε ότι μπορεί να είχε σχεδιαστεί από πριν;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Είμαι βέβαιη ότι είχε σχεδιαστεί από πριν. Είναι ένα οδυνηρό συμπέρασμα, γιατί καταλαβαίνετε, ότι όταν πιστεύεις σε κάτι και δρας αφιερώνοντας και τη ζωή σου για να μπορέσουν να υπηρετηθούν αρχές και αξίες και συνειδητοποιείς ότι κάποιοι είχανε μία άλλη ατζέντα…

ΤΣ: Εσείς είχατε βάλει πλάτη, κυρία Κωνσταντοπούλου, είχατε μπει μπροστά και είχατε δώσει μεγάλη μάχη και, ξαφνικά, ουσιαστικά, αυτό που έγινε ήταν όλα αυτά να πάνε στράφι, έτσι;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Έτσι ακριβώς. Κύριε Σαντοριναίε χθες είχαμε μία επέτειο σημαντική, ήταν η επέτειος του δημοψηφίσματος. Πριν από πέντε χρόνια ο Λαός μας διατράνωσε την αντίστασή του σε εκβιασμούς και την θέλησή του για πρόοδο, δημιουργία, αυτοδιάθεση, χειραφέτηση και, για μένα, το πιο τραυματικό από όλα είναι ότι, αυτή η θέληση του Ελληνικού Λαού και η εμπιστοσύνη που έδειξε, προδόθηκε με τόσο κυνικό τρόπο. Δεν ξεπλένονται αυτές οι συμπεριφορές, δεν ξεπλένεται αυτή η προδοσία. Τώρα πια που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στην εξουσία και αποκαλύπτονται όλα αυτά, όλοι όσοι στήριξαν και εν συνεχεία και μετά το ‘15 δηλαδή, βρίσκονται προ των μεγάλων ευθυνών τους και κανείς δεν μπορεί να υποκρίνεται ότι δεν κατάλαβε, ότι δεν αντελήφθη ή ότι δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Είναι πια ξεκάθαρο το πώς έγιναν τα πράγματα.

ΤΣ: Υπάρχει σιωπηρή ανοχή ή συνενοχή, κυρία Κωνσταντοπούλου;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Υπάρχει συνενοχή κατά την άποψή μου. Υπάρχει συνενοχή και υπήρξε για πολύ μεγάλο διάστημα και μία συντεταγμένη προσπάθεια συγκάλυψης, η οποία είναι εξίσου σοβαρή. Διότι αποκαλύψεις έγιναν και σε προηγούμενους χρόνους και για το κομμάτι, βέβαια, των τηλεοπτικών αδειών ήταν ξεκάθαρο καθ’ όν χρόνο διενεργούντο οι διαδικασίες ότι είχαμε μία κυβέρνηση η οποία ουσιαστικά εκβίαζε και συναλλασσόταν. Θυμόμαστε τις δηλώσεις που γίνονταν για το πόσες θα είναι τελικά οι άδειες και ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι είχαμε μία Κυβέρνηση η οποία επιθυμούσε ουσιαστικά να συναλλαγεί με όποιον πρόθυμο. Θυμόμαστε τις αποκαλύψεις για τους λεγόμενους εκβιαστές, δηλαδή την υπόθεση, ουσιαστικά, που απέδειξε στις αρχές του ’17, ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρηματοδοτούσε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης και ιστοσελίδες για να χτυπούν πολιτικούς της αντιπάλους και για να φιλοτεχνούν το προφίλ των Υπουργών της και του Πρωθυπουργού και αυτό το έκανε με χρήματα της ΕΥΔΑΠ, μιας Δημόσιας Υπηρεσίας, της Δημόσιας Υπηρεσίας Νερού. Θυμόμαστε τις εκβιαστικές δηλώσεις Κοτζιά – Καμμένου στο Υπουργικό Συμβούλιο, σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών και τις δηλώσεις που έγιναν για πολύ σοβαρά ζητήματα, για εξαγορά Βουλευτών, για δωροδοκία Βουλευτών, τα οποία ούτε ερευνήθηκαν και θυμόμαστε, επίσης, ότι υπήρχαν εν ενεργεία Υπουργοί που έκαναν, όπως και τώρα, ότι δεν άκουσαν και δεν κατάλαβαν. Θυμόμαστε τις δηλώσεις του κυρίου Σπίρτζη, ότι δεν άκουσε, και αντιλαμβανόμαστε όλοι, το πόσο χοντρό είναι το παιχνίδι αυτό που έπαιξαν οι άνθρωποι αυτοί, στην πλάτη του Ελληνικού Λαού και με τα πιο Ιερά και τα πιο Όσια: με τη Δημοκρατία και με τη Δημοκρατική Λειτουργία.

ΤΣ: Ακούσαμε και κάτι περί βρώμικου, επανάληψης βρώμικου ’89, ακούσαμε και κάποιες τέτοιες τοποθετήσεις, κυρία Κωνσταντοπούλου.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ έκανα μία δήλωση για αυτό, μια ανάρτηση, δηλαδή, για τον κύριο Τσίπρα, ότι όταν προσπαθείς να γίνεις ιστορικό και πολιτικό κακέκτυπο, διότι αυτό επιχειρεί ουσιαστικά μιμούμενος τον Ανδρέα Παπανδρέου, οφείλεις τουλάχιστον να γνωρίζεις πού στάθηκε η Αριστερά το 1989. Για μένα το ότι τότε η Αριστερά στάθηκε με την πλευρά της κάθαρσης, που ήταν ένα σύνθημα και μία επιδίωξη θα έλεγα πάνδημη του Ελληνικού Λαού, είναι τιμή για την Αριστερά. Ότι η κάθαρση ουδέποτε έγινε είναι η αρχή και η αιτία όλων των δεινών που πέρασαν οι δικές μας γενιές. Εγώ έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι, επειδή ακριβώς δεν έγινε η κάθαρση για τα σκάνδαλα εκείνα, εκείνης της εποχής, εκτροχιάστηκε η σκανδαλώδης λειτουργία των Κυβερνήσεων, βιώσαμε τη Siemens, τις υποθέσεις των μεγάλων δραστηριοτήτων διαφθοράς, των εξοπλιστικών, των υποβρυχίων, της Λίστας Λαγκάρντ, της Novartis και ούτω καθεξής, τις υποθέσεις δηλαδή εκείνες από τις οποίες στέναξε η χώρα μας, καταστρατηγήθηκε το Δημόσιο Συμφέρον, κατασπαταλήθηκε το Δημόσιο Χρήμα και, δυστυχώς, υπονομεύτηκε η Δημοκρατική Λειτουργία.

ΤΣ: Κυρία Κωνσταντοπούλου θα τα πούμε σύντομα. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ και εγώ.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου