Articles by "ΣΥΡΙΖΑ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΡΙΖΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


Η δήλωση του Στέφανου Τζουμάκα για το αποτέλεσμα εκλογών για την Προεδρία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που περιγράφει "ενεργούμενα" πρόσωπα και υποκινούμενες έξωθεν πολιτικές και διαβλέπει συνεχιζόμενη κρίση και πιθανή διάσπαση.

Θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που παρά τη ματαίωση από την πρόσφατη μεγάλη εκλογική ήττα, συμμετείχαν ενεργά στις προεκλογικές συζητήσεις και στις εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου.

Θα ήθελα να σημειώσω πώς εκτός από τον αντικυβερνητικό χαρακτήρα που είχε η μεγάλη προσέλευση πολιτών στις κάλπες, πανελλαδικό είναι το μήνυμα της αγωνίας για την κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Θα ήθελα ιδιαιτέρως, να ευχαριστήσω τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έμπρακτα με στήριξαν και με τη ψήφο τους. Δεν κράτησαν απλώς αρχές και αξίες, δε στήριξαν μόνο μια πολιτική υποψηφιότητα που θέτει θέματα αξιοπιστίας, αυτονομίας και δημοκρατίας, θέματα για ένα ανοιχτό, λαϊκό κόμμα του 80% των πολιτών, θέματα δημιουργίας νέας Πολιτικής και Κοινωνικής Πλειοψηφίας με δυνατότητες Εναλλακτικής Προοδευτικής Λύσης για τη χώρα.

Γνωρίζω ότι η επιλογή σας αυτή ήθελε σθένος, όχι μόνο πολιτικό. Ήταν και είναι γνωστή η επιδίωξη ορισμένων κύκλων και μηχανισμών που διήλθαν αθέμιτες μεθοδεύσεις εναντίον μου και για λόγους συμφερόντων που έχουν εγκατασταθεί στο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ καθώς και για λόγους πρακτικών ιδιοκτησίας της παράταξης από μειοψηφικά δίκτυα και πρόσωπα με επιδιώξεις χωρίς αρχές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα συνεχίζει να έχει κρίση ηγεσίας, κρίση πολιτικών επιδιώξεων και κρίση πολιτικής ενότητας και αξιοπιστίας καθότι πέραν των άλλων ανέκαμψε σήμερα και ένα βαθιά συντηρητικό ρεύμα τιμωρητισμού με αφελείς προσδοκίες καθώς και χειραγωγούμενες φαντασιώσεις για εκκαθάριση εσωτερικών αντιθέσεων, ως συνέχεια του ευτελισμού και της παρακμής στο προοδευτικό κίνημα.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω φίλους, στελέχη και συντρόφους μέσα αλλά και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που αναγνωρίζουν την πολιτική σημασία της υποψηφιότητας μου. Ως άνθρωπος πάντα μαχόμενος στον προοδευτικό χώρο, με τιμούν ιδιαιτέρως.

Για το αποτέλεσμα θα υπάρξουν αντιθετικές εκτιμήσεις και για λόγους που σχετίζονται με τη πολυδιάσπαση, ιδεολογική και πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αλλά και σε επίπεδο αρχών και αξιών.

Ωστόσο, το χθεσινό αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει αυτό που αποτελεί την εξέλιξη της κρίσης ηγεσίας και πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η κύρια αντίθεση σήμερα στο Προοδευτικό χώρο είναι ανάμεσα αφενός στη πρωτοφανή, συνδυασμένη και καλά οργανωμένη παρέμβαση από εγχώριους και εξεχώριους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους και πρόσωπα σε μια κοινωνία που αναζητά εναγωνίως εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα και τη κρίση που βιώνει από το 2010 και αφετέρου στη πολιτικά αδύναμη, ηττημένη και σε υποχώρηση Προοδευτική Παράταξη, σε κρίση ηγεσίας και πολιτικής, ως έκφραση της συνεχούς καθοδικής πορείας των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Εμείς έχουμε μακρά πορεία κατά της ενσωμάτωσης στο σύστημα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Ωστόσο, έχουμε ενεργούμενα πρόσωπα και ομάδες πέριξ αυτών μέσα και έξω από τη χώρα με σκοπό την ιδιοτελή διάλυση και των προοδευτικών δυνάμεων και τη περαιτέρω εξάρτηση της χώρας. Παράλληλα έχουμε και ενσωματωμένες δυνάμεις στο σύστημα και ως εκφραστές της κρίσης.

Όμως δεν μπορούμε να εξισώνουμε τα «ενεργούμενα» που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν τη κρίση ιδιοτελώς, με τους εκφραστές της κρίσης.

Η κρίση αυτή επηρεάζει και τις επιλογές των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Πάντα ήμουν και είμαι σταθερά υπέρ του αυτοπροσδιορισμού στην πολιτική είτε ως πρόσωπα, είτε ως συλλογικότητες. Αναφέρομαι δε, δημόσια σε κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη. Και οι πολίτες έχουν διαφοροποιημένες εκτιμήσεις, ανάλογη γνώση και κρίση και λαμβάνουν τελικά αποφάσεις.

Υστερόγραφα:
1. Το παρόν κείμενο αποτελεί μια κατ’ αρχήν προσέγγιση στη νέα εκδοχή της παρακμής που πλασάρεται ως Πρόοδος. Πρέπει να θεσπισθεί δίπλωμα απονομής «πολιτικής ευρεσιτεχνίας» σε δήθεν Αριστερούς που διακρίθηκαν στη χειραγωγούμενη υιοθέτηση του δεξιού φαινομένου του τιμωρητισμού, ως δήθεν προοδευτική επιλογή με «αριστερό» περιτύλιγμα.

2.Ορισμένοι καλόπιστοι ήδη άρχισαν να μας συγχαίρουν για την όρθια στάση μας και να ψάχνονται για το πως οι επιτήδειοι εμφανίζουν τη διάλυση ενός προοδευτικού κόμματος, ως δήθεν νέα εποχή. Που θεώρησαν ότι η διαίρεση επιλογών «των μεν και των δε» θα οδηγούσε σε διέξοδο ενώ αποτελούσε προσχεδιασμένο πλαίσιο για ρεβάνς απέναντι σε αγωνιστές.

3. Ήδη ευσυνείδητοι άνθρωποι άρχισαν να ενημερώνουν για δίκτυα που τους προέτρεπαν σε επιλογές υποψηφίων, με μεθόδευση κύκλων και προσώπων που μισούν, φθονούν και χλευάζουν για το δήθεν επίτευγμα τους.

4.Δύο δρόμοι, δύο στρατηγικές.
Ο προοδευτικός δρόμος των αρχών και των αξιών για όσους τις ασκούν έμπρακτα. Και ο εκφυλισμός του «σκοπού που αγιάζει κάθε μέσο» και κάθε μεθόδευση σε βάρος κάθε δημοκρατικής εξέλιξης. Στη Λατινική Αμερική υπάρχουν ακόμα αυτές οι πρακτικές. Μπορούν να καταφύγουν σε αυτές, έχουν και τις «πλάτες» και τις προσόδους.

Στην Ελλάδα, 50 χρόνια μετα την Εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, θα το καταλάβουν σύντομα ότι αποτελούν ήδη πολιτικά «Personae non gratae».

Στέφανος Τζουμάκας





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Το σενάριο που πριν τρεις βδομάδες, με την είσοδο Κασσελάκη στις πολιτικές διεργασίες του Σύριζα, φάνταζε ευφάνταστο για ορισμένους, απίθανο για άλλους και ελπιδοφόρο για τρίτους έχει μάλλον καθαρογραφεί πολύ καιρό πριν και οι υπογραφές είχαν μπει προ πολλού.
Απλά τώρα μετά την πρώτη Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών, αποκαλύπτονται προθέσεις, ανιχνεύονται οι "πισινοί" και βγαίνουν ανοιχτά πλέον οι διστακτικοί αλλά και επανακαθορίζουν την στάση τους οι καιροσκόποι.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει ποιός θα αναλάβει την ευθύνη της διάλυσης του Σύριζα.
Απλά σημειώνω ως ένας (μπορεί όχι απαραίτητα ιδιαίτερα οξυδερκής παρατηρητής) τα εξής:
Ο Αμερικανοτραφής και καπιταλιστής επιχειρηματίας Κασσελάκης ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ και ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ (με τις υποδείξεις τίνων άραγε;) εμφανίζεται από το πουθενά και διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος με εκδηλωθείσα την πρόθεσή του να "νικήσει" τον Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας, από την απομόνωσή του, δεν παίρνει καμμία θέση, αν και είναι αυτός που τον έχρισε υποψήφιο βουλευτή επικρατείας στις εκλογές του Ιουνίου. Οι σχέσεις με την Αμερικάνικη ηγεσία (Τέξας) και η θεωρία πως ο ίδιος έπαιξε το παιχνίδι των Αμερικανών τόσο στα μνημόνια, στην κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος αλλά και στην υιοθέτηση της ντιρεκτίβας για την προδοσία των Πρεσπών, για τους ζαίους αποτελούν θεωρίες συνομωσίας και κακεντρεχείς αστήρικτες υποθέσεις.
Άνθρωποι του όμως όπως ο ξάδελφος Γιώργος Τσίπρας, Αποστολάκης, Πολάκης ήταν τα πρώτα βιολιά στην παρουσίαση και στήριξη του Αμερικανοτραφούς Στέφανου. Έτυχε θα πουν κάποιοι ....

Μετά την πρώτη Κυριακή όμως έχουμε στροφή και στήριξη του Στέφανου από άλλους Τσιπρικούς. Ανοιχτή στήριξη του Νίκου Παππά, του άλλοτε δεξιού χεριού του. Αλλαγή πλεύσης από την γκροτεσκ κι απρόβλεπτη Ακρίτα γιατί λέει στενοχωρήθηκε από τη δήλωση Αχτσιόγλου για το "θολό" αποτέλεσμα.
Θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα. Είναι και ο καιρός των καιροσκόπων.
Αλλά το ουσιαστικό είναι άλλο.
Κομίζει κάτι αληθινά καινούργιο στην πολιτική σκακιέρα ο Στέφανος;
Ποιές είναι πραγματικά οι πολιτικές του απόψεις.
Ένα τεράστιο κενό ή μήπως ένα τεράστιο μηδενικό;
Και ποιοί θα αναλάβουν να τον τροφοδοτήσουν με θέσεις;
Μήπως κάποιοι που βλέπουν πολύ μακριά; Ή κάποιοι που βρίσκονται πολύ μακριά;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
8 Σεπτεμβρίου 2023

Τις προάλλες μιλούσα με γνωστό μου, διακηρυγμένο οπαδό της ΝΔ. Μου εξηγούσε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. «Κι εγώ τη θέλω», μου είπε, «για να ελέγχουν τους δικούς μου από τον κακό τους εαυτό!»

«Και λοιπόν;» τον ρώτησα, κάπως παραξενεμένος από την εισαγωγή του. «Ε», μου λέει, «λέω να πάω την Κυριακή, να ψηφίσω Κασσελάκη για να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ορίστε σε ποιο περαιτέρω χάος οδηγεί την αριστερά και την πολιτική ζωή της χώρας (αν δηλαδή υπάρχει τίποτα από αυτά τα δύο) η δήθεν δημοκρατική «αμερικανιά» της «εκλογής από τη βάση», σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρότητας και οποιασδήποτε ηθικής και ιδεολογικής δέσμευσης σε μερίδα τουλάχιστο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο ένα σύμπτωμα της αξιοθρήνητης κατάστασης που βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει έρχονται και καινούρια στοιχεία στο φως γύρω από την εξωφρενική υπόθεση της διεκδίκησης της ηγεσίας του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν εξ ΗΠΑ ορμώμενο εφοπλιστή που δεν ήταν ούτε καν μέλος του πριν από μερικές μέρες και δεν έχει καμία «ορατή» σχέση με την αριστερά και τις ιδέες της.

Πριν όμως αναφερθώ σε μερικές από αυτές που εκτιμώ ως πολύ σημαντικές, νοιώθω την ανάγκη να απευθύνω ένα ερώτημα στα 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που, με επικεφαλής τον Πολάκη και τον γνωστό και ως «εξάδερφο» του Αρχηγού, τον Γιώργο Τσίπρα, υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Το ίδιο ερώτημα απευθύνω βέβαια και στον Αλέξη Τσίπρα που έβαλε τον Κασσελάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα υποδύεται τον Βούδα, παρά τα σοβαρότατα ζητήματα που απειλούν την ενότητα του κόμματός του αλλά και τα σοβαρότατα ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με την «προϋπηρεσία» στη Goldman Sachs και σε πολεμοχαρές ινστιτούτο που συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και τις ιδέες εν τέλει του κ. Κασσελάκη.

Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι μόνο για τα εύκολα και για τα χειροκροτήματα, δεν είναι μόνο για τον εαυτούλη τους. Έχουν και ευθύνες απέναντι στους ανθρώπους που τους υποστήριξαν ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν κι αυτοί να τους στηρίξουν και να τους προστατεύσουν. Ο φέρελπις υποψήφιος για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει πει περίπου τίποτα για το τι σκέφτεται και θέλει να κάνει με τα μεγάλα προβλήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, των αγροτών, μιας χώρας που απειλείται η ίδια της η υπόσταση, και εσωτερικά και διεθνώς, δεν μας έχει πει τίποτα για τους πλειστηριασμούς που έρχονται, για την ακρίβεια ή για το ΕΣΥ, για την εξελισσόμενη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, την Ουκρανία ή το μέλλον της Ευρώπης, έσπευσε όμως, ευθύς εξ αρχής της πολιτικής του παρουσίας να μας ενημερώσει αναλυτικά για τη σεξουαλική του ζωή, κατά τα φαινόμενα αποβλέποντας και στην υπέρ αυτού κινητοποίηση όσων έχουν ανάλογες κλίσεις. Υποστήριξε μάλιστα ότι αυτός ο λόγος, η αποκατάσταση δηλαδή των «αδικιών» που, κατά τη γνώμη του, υφίστανται τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα, εν σχέσει με τα δικαιώματα που απολαμβάνουν στην Αμερική είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισε να μπει στην πολιτική.


Είναι σοσιαλιστική ιδέα η ενοικίαση γυναικών;

Ο καθένας δικαιούται ασφαλώς να διαχειρίζεται όπως νομίζει τη σεξουαλική ζωή του. Μπορεί να την κρατάει για τον εαυτό του ή μπορεί να την προβάλλει στο πανελλήνιο από τηλεοράσεως. Μεταξύ όμως όσων μας είπε ο κ. Κασσελάκης σχετικά υπάρχει και κάτι πολύ ενδιαφέρον. Μας είπε ότι ο ίδιος και ο φίλος του, επειδή θέλουν λέει να κάνουν παιδί, θα νοικιάσουν ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, μια γυναίκα, και θα τη βάλουν να τους κάνει ένα παιδί. Δεν μας εξήγησε βέβαια γιατί δεν υιοθετούν ένα ορφανό παιδί (δεν θα συζητήσω εδώ τα επιχειρήματα όσων ενδεχομένως αντιτίθενται σε κάθε τέτοια πρακτική). Προφανώς, έμπλεοι της έννοιας της ιδιοκτησίας και του έχειν, όχι του είναι και του δίνω, αντιλαμβάνονται το θέλω ένα παιδί, ως θέλω προπάντων ένα δικό μου παιδί, κατ’ επέκτασιν ένα παιδί για μένα.

Θα νοικιάσουν λοιπόν μια γυναίκα, εκμεταλλευόμενοι τη δική της οικονομική ανάγκη και τη δική τους οικονομική δύναμη, θα τη βάλουν να τους κάνει ένα παιδί, θα αναλάβει και τους έστω περιορισμένους κινδύνους μιας εγκυμοσύνης και μετά θα πάρουν το παιδί από τη μάνα που το κοιλοπονούσε εννιά μήνες και τη μάνα από το παιδί που μεγάλωνε μέσα της, για να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. Μια τέτοια σχέση δεν είναι όμως ασφαλώς μια ελεύθερη σχέση, που έχει προκύψει από την ελεύθερη βούληση των συμβαλλομένων. Είναι μια σχέση εκμετάλλευσης του ενός από τον άλλο και βαθειάς ανισότητας, που εγκαθίσταται λόγω μεγάλης ανάγκης της μιας πλευράς και μεγάλης οικονομικής ισχύος της άλλης πλευράς.



Ο κ. Στέφανος με αυτά τα σχέδια ήρθε από την Αμερική για να τεθεί επικεφαλής ενός κόμματος που, αν κάτι τουλάχιστο προβάλλει με ένταση, είναι η αποστροφή προς τις σχέσεις εκμετάλλευσης και ανισότητας. Η ενοικίαση γυναικών, εμπλέκοντας το ίδιο το σώμα και το συναίσθημα της ενοικιαζόμενης, είναι μια μορφή ανισότητας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, με οικονομικές αιτίες, πιο βαθειά από τα ενυπάρχοντα τέτοια στοιχεία στη μισθωτή εργασία. Είναι δυνατόν να θέλει ένας άνθρωπος να θέλει να ενοικιάζει άλλους και ταυτόχρονα να θέλει να γίνει αρχηγός ενός κόμματος της αριστεράς; Είναι μια τέτοια υποψηφιότητα, άρα και οι απόψεις του, αποδεκτή (αποδεκτές) από την αριστερά.

Αυτό το ερώτημα υποβάλλω στους δύο Τσίπρες, τον Πολάκη και τους λοιπούς υποστηρικτές της υποψηφιότητας Κασσελάκη.


Έθνος, εθνισμός, σεξουαλικότητα και αριστερά

Ένα άλλο πολύ σπουδαίο και πολύ επίκαιρο ζήτημα, που δεν μπορώ όμως να διαπραγματευθώ στα πλαίσια αυτού του άρθρου, είναι βέβαια η θέση που πρέπει να έχουν σήμερα τα ζητήματα της σεξουαλικότητας, αλλά και του έθνους, στην πολιτική των αριστερών κομμάτων και πώς πρέπει να χειρίζονται αυτά τα θέματα. Η αριστερά γεννήθηκε από την ανάγκη να ενώσει τα λαϊκά, αν είναι δυνατόν και τα μεσαία στρώματα, γύρω από μια λογική, ένα σχέδιο κοινωνικής απελευθέρωσης, προόδου όλης της κοινωνίας και του έθνους στα πλαίσια των οποίων δρα. Η λογική του μεγάλου Κεφαλαίου είναι να κατακερματίσει σε διάφορα γκέτο τα λαϊκά, αλλά και τα μεσαία στρώματα, ώστε να επιδοθούν σε διάφορους πολέμους ταυτοτήτων και να μη μπορέσουν ποτέ να συγκροτήσουν σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, μια δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την εξουσία του.

Το μεγάλο Κεφάλαιο, που στις μέρες μας είναι απολύτως παγκοσμιοποιημένο, χρειάζεται από τη μια, μια εκφυλισμένη αριστερά που διοικείται από μεσοαστούς και εκφράζει κυρίως το έντονο ενδιαφέρον τους για τα ατομικά τους δικαιώματα όπως τα αντιλαμβάνονται και από την άλλη μια άκρα δεξιά, που εστιάζει την αντιπαράθεσή της με το «σύστημα» αποκλειστικά στα ζητήματα εθνικής και σεξουαλικής ταυτότητας, ώστε και οι δύο μαζί να συγκρούονται μεταξύ τους χωρίς να θέτουν ποτέ σε κίνδυνο την εξουσία του (του μεγάλου διεθνοποιημένου κεφαλαίου δηλαδή) πάνω στην Κοινωνία, στο Λαό και στο Έθνος.

Αυτή είναι η ουσία των πολιτικών συγκρούσεων που βλέπουμε σήμερα σε όλη τη Δύση.


Από πέρυσι ετοιμάστηκε η απόβαση Κασσελάκη

Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες μας, ήδη από τον περασμένο Δεκέμβρη ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – όχι της τάσης των «προεδρικών» – ενημερώθηκαν από φίλους τους στις ΗΠΑ ότι ο Κασσελάκης ετοιμάζεται να «μετακομίσει» στην Ελλάδα και να «αναλάβει» το κόμμα τους! Οι άνθρωποι θεώρησαν απλώς τρελούς αυτούς που τους ειδοποίησαν. Απεδείχθη όμως εν τέλει και ότι «τρελή» είναι η πραγματικότητα και ότι οι Αμερικανοί οργανώνουν καλά και μεθοδικά τις δουλειές τους.

Μήπως άλλωστε δεν είχαν προβλέψει το 1993, έξι μήνες νωρίτερα, πότε ακριβώς θα έπεφτε η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;

CSIS: Μηχανισμός παρέμβασης σε άλλες χώρες Με την ευκαιρία της υποψηφιότητας Κασσελάκη φίλος με ενημέρωσε επίσης για το ποιόν και την προέλευση του CSIS, του Κέντρου με το οποίο συνεργάστηκε (ή και συνεργάζεται ακόμα) ο υποψήφιος ηγέτης του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Αναφέρθηκα σε αυτό το κέντρο, μια από τις πολλές εκφράσεις του αμερικανικού «Κόμματος του Πολέμου» και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος σε προηγούμενα άρθρα εδώ και εδώ.

Το militarist-monitor.org έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το ποιος δημιούργησε αυτό το κέντρο και γιατί.

Από τα στοιχεία που περιέχει προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το Κέντρο είναι δημιούργημα της νεοσυντηρητικής και βαθειά αντικομμουνιστικής αμερικανικής άκρας δεξιάς που επικεντρώνει, όπως λέει το ίδιο, τις προσπάθειές του στα «ζητήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην εκτέλεση των παγκοσμίων καθηκόντων τους» (φαίνεται ότι ένα από αυτά τα πολλά «καθήκοντα» είναι και το τι θα απογίνει ο ΣΥΡΙΖΑ!)

Δύο είναι οι κατ’ εξοχήν ειδικότητες του Κέντρου με το οποίο συνεργάσθηκε ο κ. Κασσελάκης:Οι «μελέτες διαχείρισης κρίσεων, με μια έμφαση στο πως οι ΗΠΑ πρέπει να διαχειρίζονται κρίσεις σε άλλες χώρες»
Οι διαφημιστικές καμπάνιες υπέρ της αμερικανικής πολιτικής στα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, ενίοτε και με τη χρήση ξεγυρισμένων ψεμμάτων όπως όταν κατηγόρησαν τους αριστερούς αντάρτες για τα εγκλήματα που έκανε η φιλοαμερικανική χούντα της Γουατεμάλας

Πάντως ο ίδιος ο Τίμοθι Σ. Χίλι, τέως πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν με το οποίο συνδεόταν μέχρι το 1987 το CSIS το έχει χαρακτηρίσει ως «ακαδημαϊκά λιγότερο αξιόπιστο από ότι εμφανίζεται», τις δημοσιεύσεις του ως «επιφανειακές» με ακαδημαϊκά κριτήρια και το ίδιο βασικά μια «συντηρητική μηχανή προπαγάνδας» της αμερικανικής ακροδεξιάς, με αποκορύφωμα τον ρόλο της στην προβολή εντός και εκτός ΗΠΑ της πολεμοχαρούς κυβέρνησης του προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν (του Πολέμου των Άστρων). Η σχέση του Πανεπιστημίου με το CSIS διεκόπη τελικά το 1987 εξαιτίας

Α) του αγώνα του Κέντρου κατά του ελέγχου των εξοπλισμών (μέλος του CSIS ήταν και ο ιδρυτής της Επιτροπής για τον Παρόντα Κίνδυνο, που προσπαθούσε με την κατασκευή πλαστών στοιχείων να αποτρέψει κάθε έλεγχο των πυρηνικών όπλων ελπίζοντας ότι οι ΗΠΑ θα κατάφερναν ένα νικηφόρο πυρηνικό πόλεμο κάποια στιγμή στο μέλλον)

Β) της ταύτισής του CSIS με τις εγκληματικές δραστηριότητες της κυβέρνησης Ρήγκαν στη Νικαράγουα, το Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα (σκάνδαλο IranContra Gate)

Γ) της υποστήριξης του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική και

Δ) της μαζικής χρηματοδότησής του από τις πολεμικές βιομηχανίες, ώστε να κάνει λόμπινγ και καμπάνιες στα ΜΜΕ υπέρ των πολιτικών που θέλουν και τις συμφέρουν.

Τώρα τι να πω εγώ; Ο Τσίπρας, ο ξάδερφός του και ο Πολάκης θεωρούν την προϋπηρεσία σε ένα τέτοιο κέντρο ως κατάλληλη προετοιμασία για την ηγεσία ενός αριστερού κόμματος;


Πάιατ, CSIS, Νιάρχος και ελληνική εξωτερική πολιτική

Μέχρι τώρα δεν μας έχουν πει – και υποθέτουμε ότι δεν θα μας πουν – ποιος συνέστησε τον Κασσελάκη στον Τσίπρα. Ξέρουμε για τις σχέσεις του Κασσελάκη με τον Διαματάρη, με το Ίδρυμα Νιάρχου, με τη Goldman Sachs, με το CSIS, αλλά πως βρέθηκε ξαφνικά υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τον επέλεξε ο Τσίπρας; Ένα πράγμα πάντως που ξέρουμε είναι ότι το CSIS ανέλαβε εκτός των άλλων, υπό τη γενική καθοδήγηση του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να «σιάξει» την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Όσοι ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική και μελετάνε το θέμα αυτό (κάτι που συνιστώ και στους διάφορους ηγετίσκους όλων των φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν, γιατί έχουν όλοι έντονες και απόλυτες απόψεις, αλλά δεν μελετάνε το θέμα και δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα για αυτό) γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «σιάξιμο». Εδώ και δεκαετίες η βασική αμερικανική πολιτική είναι πάγια. Αποβλέπει στη δημιουργία μιας ενιαίας ζώνης αμεριανο-ισραηλινής κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο υπό την ηγεσία Τουρκίας και Αιγύπτου και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται παραχωρήσεις ελληνικής κυριαρχίας και διάλυση του κυπριακού κράτους (κυριολεκτικά το γράφω το τελευταίο, όχι ως σχήμα λόγου).



Βέβαια, αν αυτό είναι και παραμένει το κεντρικό στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ, αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και εναλλακτικό, που προβλέπει τη χρήση της Ελλάδας και της Κύπρου ως χρήσιμων ηλίθιων για να πιεστεί η ‘Αγκυρα. Εξ ου και η σχιζοφρένεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που τη μια προκαλεί την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο άνευ λόγου και ορατού κέρδους, φτάνοντας στα πρόθυρα πολέμου το 2020 και ταυτόχρονα της παραχωρεί όλα τα δικαιώματα στην ΑΟΖ της αν. Μεσογείου εμμέσως, δια της συμφωνίας Δένδια με την Αίγυπτο (που επέβαλλε ο ΥΠΕΞ του Τραμπ Πομπέο), που αναγνώρισε μειωμένη επήρεια στην Κρήτη, άρα καμία στο Καστελόριζο (τα προς ανατολάς όρια των ορισθεισών ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου είναι τα πραγματικά όρια έως τα οποία προβλέπουν οι Αμερικανοί ότι θα αναγνωρίσουν τουρκικά δικαιώματα). Αυτά συμβαίνουν όταν οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες εφαρμόζουν με «μάτια ερμητικά κλειστά» ότι τους λένε Αμερικανοί και Ισραηλινοί, με αντάλλαγμα βεβαίως να τις αφήνουν ήσυχες να κάνουν τις μπάζες τους και να λεηλατούν «εσωτερικά» τη χώρα τους. Εκτός αυτών, το ίδρυμα Νιάρχου και το CSIS έχουν αναλάβει από κοινού να σιάξουν και την ενημέρωσή μας «εκπαιδεύοντας», σε συνεργασία και με το Αριστοτέλειο, δημοσιογράφους στην πληροφόρηση όπως την καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα δείτε εδώ, εδώ και εδώ.

Το γράφουμε για να ξέρουμε ποιον θα ευγνωμονείτε κάθε φορά που βλέπετε/ακούτε τα καταπληκτικά ρεπορτάζ των ελληνικών μέσων για την Ουκρανία και άλλα θέματα.

Ο πολύ πιθανός ρόλος του Πάιατ

Ο Πάιατ είναι ασφαλώς ένας εξαιρετικά δραστήριος διπλωμάτης. Ως πρέσβης στο Κίεβο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τον αρχηγό της CIA Μπρένερ και τη Βικτώρια Νούλαντ, (διακομματική) αρχάγγελο του πολέμου (και εφευρέτη της πενταμερούς για την Κύπρο), στην ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς, γεγονός που οδήγησε στον ουκρανικό πόλεμο, κατέστρεψε τις σχέσεις Ευρώπης και Ρωσίας και μας έχει φέρει πιο κοντά στο πυρηνικό και το οικολογικό ολοκαύτωμα της ανθρωπότητας. Η Αθήνα δεν προσφερόταν ασφαλώς για τόσο μεγάλες επιτυχίες, παρόλα αυτά ο διπλωμάτης έκανε ότι μπορούσε. Είχε θαυμάσιες σχέσεις με τον κ. Τσίπρα και με το ίδρυμα Νιάρχου. Και, όπως επανειλημμένα, αλλά όχι εντελώς αδικαιολόγητα έχει καυχηθεί, επί των ημερών του είχαμε τις καλύτερες ελληνοαμερικανικές σχέσεις – δηλαδή καλύτερες και από την εποχή του Πιουριφόι.

Η συνέχεια επί της οθόνης

Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


«Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»
Λαϊκή παροιμία

Σε μπακάλικο να θες να προσληφθείς θα σε ρωτήσουν που δούλεψες και τι δουλειά έκανες, θα ρωτήσουν τους πρώην εργοδότες σου πως τα πήγες.

Θα περίμενε κανείς από έναν υποψήφιο πρόεδρο ενός κόμματος της αριστεράς να έχει μια ελάχιστη κομματική θητεία, να έχει τουλάχιστο μια ελάχιστη συμμετοχή σε κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς ή άλλους αγώνες, να έχει μια ελάχιστη εξοικείωση με την ιδεολογία και τις πολιτικές ιδέες και θεωρίες της αριστεράς.

Ο κ. Κασσελάκης θέτει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω. Σύμφωνα με το βιογραφικό του εργάστηκε στη Goldman Sachs, στο αμερικανικό CSIS και ασχολήθηκε με το εφοπλιστικό επιχειρείν. Τι ακριβώς έκανε στις δύο πρώτες δουλειές που αναφέρει δεν είναι γνωστό και ορισμένοι αμφισβητούν έντονα και την περιγραφή που μας δίνει της τρίτης δραστηριότητας. Ενδιαφέροντα όλα αυτά, γιατί όμως αυτές οι δραστηριότητες τον έχουν προετοιμάσει για να ηγηθεί ενός κόμματος της αριστεράς;

Χτες αναφερθήκαμε στη μία από τις δουλειές που, κατά δική του ομολογία, έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης, προτού επιχειρήσει την «απόβασή» στο ΣΥΡΙΖΑ, όταν δούλευε δηλαδή στην αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, πρωταγωνίστρια στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελλάδας από το 2009-10.
Στο κέντρο του αμερικανικού Κόμματος του Πολέμου

Σήμερα λέμε να αναφερθούμε και στον δεύτερο – κατά δήλωσή του – εργοδότη του κ. Κασσελάκη, δηλαδή το αμερικανικό Κέντρο Διεθνών και Στρατηγικών Σπουδών (CSIS). To CSIS είναι ένα από τα έξη σημαντικότερα και πλέον πολεμοχαρή think tanks των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αυτό είχαν στο παρελθόν την έδρα τους τα γεράκια της αμερικανικής πολιτικής, όπως ο εγκληματίας και σφαγέας της Κύπρου Χένρι Κίσσινγκερ και ο στρατηγιστής Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι. Αυτές οι δεξαμενές σκέψης έχουν υποκαταστήσει εν πολλοίς τη CIA στην ανάλυση διαφόρων προβλημάτων, με σκοπό να παρουσιάζουν απόψεις, να τις προβάλλουν μέσω του τύπου και να τις προωθούν μέσω κοινοβουλευτικών ακροάσεων που να εξυπηρετούν την πολιτική του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Γι’ αυτό και τα χρηματοδοτούν γενναία οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες για να «σπρώχουν» την αμερικανική πολιτική στην κατεύθυνση περισσότερων πολέμων και πολεμικών δαπανών (https://www.liberationnews.org/six-war-mongering-think-tanks-and-the-military-contractors-that-fund-them/). Σε μερικές περιπτώσεις το CSIS κατασκεύασε και δήθεν στοιχεία, όπως για δήθεν πολεμικές εγκαταστάσεις της Βόρειας Κορέας (https://www.thenation.com/article/archive/how-the-new-york-times-deceived-the-public-on-north-korea/) .

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του 2020, το CSIS χρηματοδοτούν οι εξής φιλανθρωπικές και αγαθοεργές οργανώσεις: Με πάνω από μισό εκατομμύριο δολλάρια το «καμάρι» της αμερικανικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, η Northrop Grumman Corporation. Με ποσά που υπερβαίνουν τις 200.000 δολλάρια η General Atomics, που κατασκευάζει εκτός των άλλων τα drones Predator για τη CIA, η γνωστή μας και μη εξαιρετέα Lockheed Martin και η SAIC που παρέχει υπηρεσίες πληροφοριών στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Με μικρότερα ποσά χρηματοδοτούν το Κέντρο οι Bechtel, Boeing, Cummins, General Dynamics, Hitachi, Hanwha Group, Huntington Ingalls Industries Inc., Mitsubishi, Nippon Telegraph and Telephone Corporation, Qualcomm, Inc., Raytheon, Samsung, SK Group, Hyundai Motor, Oracle, BAE Systems.

Αυτή την εποχή το CSIS ανησυχεί πολύ. Γιατί πράγμα ανησυχεί; Μήπως έρθει πολύ γρήγορα η ειρήνη στην Ουκρανία και μήπως μπαίνουν πολλοί περιορισμοί στη χρήση δυτικών όπλων για επιθέσεις βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας, εξαιτίας των φόβων πυρηνικής κλιμάκωσης (https://www.csis.org/events/dangers-premature-peace-plans-russo-ukrainian-war ). Tα think tanks όπως αυτό που δούλεψε, όπως λέει, ο Κασσελάκης, έχουν κυριαρχήσει στη δημόσια συζήτηση για την Ουκρανία στη Δύση και έχουν συμβάλλει αποφασιστικά και στην έκρηξη και στη συνέχιση του πολέμου (https://quincyinst.org/report/defense-contractor-funded-think-tanks-dominate-ukraine-debate/) προωθώντας τις απόψεις, αλλά και τα συμφέροντα των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών που θησαύρισαν τα τελευταία δύο χρόνια από την καταστροφή του ουκρανικού λαού και της Ουκρανίας. Η πολιτική που ακολουθούν έχει φέρει εξάλλου την ανθρωπότητα πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο ενδεχόμενο πυρηνικού ολοκαυτώματος, έχει επιταχύνει την κλιματική αλλαγή και έχει καταστήσει αδύνατη τη λήψη μέτρων εναντίον της (που απαιτούν παγκόσμια συνεργασία).

Τι σκέφτονται άραγε τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ (ακούμε ότι πρόκειται περί «προεδρικών», αλλά θα είμαστε βέβαιοι αύριο) που ετοιμάζονται να συμφωνήσουν με την υποψηφιότητα Κασσελάκη. Μια θητεία σε τράπεζες όπως η Goldman Sachs, ιδρύματα όπως το CSIS και δίπλα στα μεγαθήρια του εφοπλισμού βοηθάει άραγε τον άνθρωπο να γίνει οπαδός του σοσιαλισμού και της αριστεράς; Κι από πότε ακριβώς έγινε σοσιαλιστής και αριστερός ο κ. Κασσελάκης;

Μια θητεία σε οργανισμούς όπως η Goldman Sachs και το CSIS πείθει τα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο εν λόγω υποφήψιος, αν εκλεγεί στη θέση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ή γίνει Πρωθυπουργός της χώρας, θα εξυπηρετήσει τα ελληνικά και όχι τα αμερικανικά συμφέροντα;

Κι επειδή είμαστε κάπως βλαμμένοι και δεν μας επηρεάζουν οι λωτοί, προσπαθούμε αλλά δεν καταφέρνουμε να ξεχάσουμε ότι οι Αμερικανοί προκάλεσαν τις μεγαλύτερες ελληνικές καταστροφές από τότε που ανέλαβαν να μας κυβερνάνε (1947): Εμφύλιος, Δικτατορία, Πογκρόμ Ελλήνων Τουρκίας, Κύπρος, Μνημόνια (μαζί με τους Ευρωπαίους αυτό).
Κατάργηση στρατιωτικής θητείας και διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας

Ελάχιστα συγκεκριμένα πράγματα ως προς τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα και τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μας έχει πει ο κ. Κασσελάκης (κάτι βέβαια που συμβαίνει δυστυχώς και με τους περισσότερους υποψηφίους σε αυτή τη ανόητη και βαθειά αντιδημοκρατική, αμερικανικής έμπνευσης διαδικασία που επέβαλε ο Τσίπρας στο άβουλο κόμμα του και που κινδυνεύει τώρα να το αποτελειώσει). ‘Ένα από τα συγκεκριμένα που είπε ο κ. Κασσελάκης είναι ότι θέλει να καταργήσει τη στρατιωτική θητεία και να πάμε σε επαγγελματικό στρατό.

Από την εποχή της αρχαίας Αθήνας, ο στρατός των κληρωτών είναι ένα από τα βασικά θεμέλια της δημοκρατικής πολιτείας. Στις σημερινές μάλιστα συνθήκες της Ελλάδας και των απειλών που αντιμετωπίζει όχι μόνο επιβάλλεται ο στρατός των κληρωτών, χρειαζόμαστε και την επανενεργοποίηση της παλλαϊκής άμυνας.

Διερωτάται κανείς εξάλλου αν τα σκέφτηκε μόνος του αυτά ο Κασσελάκης ή του τα συνέστησαν οι φίλοι του του CSIS. Και δεν διερωτάται από υπερβάλλουσα καχυποψία. Αλλά γιατί δεν έχουμε έως τώρα καμμία ένδειξη ότι ο Κασσελάκης έχει ασχοληθεί καθ’ οιονδήποτε (πλην ενδεχομένως CSIS) τρόπο με την αμυντική πολιτική. Τι είναι αυτός ο άνθρωπος; Η Αθηνά που ξεπηδά πανέτοιμη με όλη την πανοπλία της από το κεφάλι του Δία; Και αν είναι έτσι, ποιος είναι ο Δίας;

Επαγγελματικούς στρατούς χρειάζονται όσοι θέλουν να μας μπουζουριάσουν ή όσοι θέλουν να στείλουν τα στρατά μας να στηρίξουν τους αμερικανικούς, βρετανικούς, γαλλικούς και λοιπούς αποικιακούς πολέμους. Αυτοί που έχουν τέτοια σχέδια ασφαλώς θα αύξαιναν και τους μισθούς των στρατιωτικών όπως προτείνει να κάνουμε ο (ξαφνικά τόσο συγκεκριμένος) Κασσελάκης. Επαγγελματικός στρατός ασφαλώς ταιριάζει καλύτερα και στις ανάγκες μιας Ελλάδας αμερικανικού προτεκτοράτου, όπως έχουμε σήμερα καταντήσει (αλήθεια, επ’ αυτού, έχουν τίποτα να μας πουν ο κ. Κασσελάκης, όπως και οι άλλοι υποψήφιοι Πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ;)

Είναι ενδιαφέρον ότι απόψεις περί επαγγελματικού στρατού έχει και ο κ. Βαρουφάκης. Αμερικανόπληκτος και αυτός, όπως και ο κ. Τσίπρας, ο πρώην διαπραγματευτής της Ελλάδας πήγε στους Αμερικανούς (που στήριξαν εξ αρχής τα Μνημόνια και στο ΔΝΤ και αλλοιώς) για να τον βοηθήσουν να απαλλαγεί από αυτά και φυσικά τον βοήθησαν (και την Ελλάδα μαζί), όπως ακριβώς το σχοινί βοηθάει τον κρεμασμένο.

Διερωτώμαι μήπως από το CSIS προέρχεται και το άλλο από τα ελάχιστα συγκεκριμένα που είπε ο Κασσελάκης, δηλαδή ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους στην Ελλάδα. Διερωτώμαι επίσης αν υπάρχουν, και αν υπάρχουν ποιες είναι, διεθνείς δυνάμεις που να επιδιώκουν τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους σε μας, όχι όμως και σε αυτές; Και τα διερωτώμαι όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί δεν ξέρω εσωτερικές δυνάμεις στη χώρα που να θέτουν τέτοιο ζήτημα τώρα και να το θεωρούν τόσο επείγον; Μήπως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να μας πει ο κ. Κασσελάκης τις απόψεις του για την ακρίβεια, για τα τεράστια οικολογικά προβλήματα και τόσα άλλα οξύτατα προβλήματα μιας χώρας που, υπό τη διεύθυνση του κ. Μητσοτάκη (που επίσης υποστήριξε στο παρελθόν ο νυν υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ!!!) καταρρέει με πολύ μεγάλη ταχύτητα.
Η απαγωγή της ελληνικής Αριστεράς

Κι αφού τον ενδιαφέρουν τα αμυντικά θέματα, γιατί δεν ασχολείται με την καυτή επικαιρότητα; Συμφωνεί με την αποστολή νέων όπλων στην Ουκρανία; Συμφωνεί με την οργανωμένη από τον Μητσοτάκη ελληνική αμυντική αυτοκτονία με τη διάλυση της αντιαεροπορικής άμυνας; Συμφωνεί με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου με πρόσχημα την Ουκρανία;

Αυτά είναι ζητήματα ζωής και θανάτου για τον ελληνικό λαό και το κράτος του. Ούτε όμως ο Κασσελάκης, ούτε και οι περισσότεροι συνυποψήφιοί του έχουν να μας πουν κάτι. Αν όμως δεν έχουν να πουν κάτι για τα πιο βασικά θέματα, θα βουλιάξουν όποιον Πρόεδρο κι αν βγάλουν. Δυστυχέστατα και για αυτούς και για μας, τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχουν συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, αγωνιούν για τον εαυτό τους και όχι για αυτή και δεν μπορούν κατά συνέπεια να βρουν σε ποια γλώσσα πρέπει να μιλήσουν στους ανθρώπους για να τους συνεγείρουν. Απέναντί τους ο Κασσελάκης, με το οργανωμένο τίποτα της διαφήμισης, υπερτερεί, όσο κι αν τον υποτιμούν. Θάπρεπε να ξαναγίνει πραγματική Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον αντιμετωπίσει.

Όλα δείχνουν ότι η επιχείρηση Κασσελάκη είναι ένα είδος «επιθετικής εξαγοράς» του ΣΥΡΙΖΑ, υποθέτει κανείς, με δεδομένη τη διαδρομή του υποψηφίου (και τις πληροφορίες που διακινούνται στη δημοσιογραφική και πολιτική αγορά), από ένα γκρουπ εφοπλιστικών και αμερικανικών συμφερόντων. Αν όμως βρίσκει πρόσφορο έδαφος είναι γιατί εμφανίζεται ως ο καλύτερος υποψήφιος για να ολοκληρώσει την πορεία της ιδεολογικής και πολιτικής παρακμής στην οποία μπήκε εδώ και καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι ασφαλώς με ευθύνη του Κασσελάκη.

Σε επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε για ποιο βαθύτερο λόγο θέλει το παγκόσμιο κατεστημένο να εξευτελίσει πλήρως και να εκπορνεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε είπε ένα πολύ μεγάλο, ένα ιστορικό ‘Όχι, έστω κι αν δεν το υπηρέτησε τελικά. Θα εξετάσουμε επίσης σε ποια παγκόσμια στρατηγική του μεγάλου Κεφαλαίου εντάσσονται τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τη μέθοδο της «αρπαγής των ταυτοτήτων» με τη δημιουργία δήθεν αριστεράς και δήθεν αντι-παγκοσμιοποιητών εθνικιστών της δεξιάς, ώστε να μην μπορεί η ριζοσπαστική αμφισβήτηση ενός συστήματος που συσσωρεύει τρομακτικά προβλήματα και απειλές να οδηγήσει στην τόσο αναγκαία ορθολογική, προοδευτική και ανθρωπιστική του υπέρβαση.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Πολίτες και εθελοντές σπεύδουν στη φωτιά την ώρα που η κυβέρνηση αδρανεί, οι πολίτες έχουν δίκιο (…) Για τις φωτιές υπάρχει έλλειψη βούλησης», επισήμανε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλώντας στην ΕΡΤ και την εκπομπή «Συνδέσεις».



Η ίδια ανέφερε, ακόμη:

«Είναι ντροπιαστικό αυτό που συμβαίνει. Οι κάτοικοι στην Ρόδο, εδώ και μέρες όχι απλώς φωνάζουν πραγματικά με λυγμούς και με κραυγές αγωνίας και απελπισίας, ζητάνε συνδρομή. Επειδή προσωπικά έζησα την εμπειρία της Εύβοιας πριν από δύο χρόνια, γιατί ήμουν εκεί στις πυρκαγιές και έζησα την πλήρη απραξία, με το να προελαύνει η φωτιά σε συνθήκες μάλιστα άπνοιας και να μην υπάρχει καμία παρέμβαση, όχι απλώς νιώθω την οργή των κατοίκων της Ρόδου και των πολιτών, αλλά θεωρώ ότι είναι πια “στο μη παρέκει” η κατάσταση και η έλλειψη οργάνωσης της πολιτείας.

(…) Τίποτα, δεν λειτούργησε. Είναι ξεκάθαρο ότι ενώ πριν από δύο χρόνια ο κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε ότι θα υπάρξει οργανωμένο σχέδιο πολιτικής προστασίας, ότι ιδρύεται Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, ότι θα γίνουν όλα αυτά που θα επιτρέψουν να πούμε το “ποτέ ξανά”, αυτό γίνεται ξανά και ξανά, είμαστε στην ίδια κατάσταση, δηλαδή έλλειψης εξοπλισμού, ακόμα μισθωμένα εναέρια μέσα, ανεπαρκή έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, εξουθενωμένοι λίγοι πυροσβέστες οι οποίοι προσλαμβάνονται ως εποχικοί.

Έλλειψη συντονισμού, έλλειψη αντανακλαστικών, έλλειψη συνολικά σχεδιασμού και υλοποίησης ενός σχεδίου το οποίο θα είναι σχέδιο, αφενός μεν πρόληψης, αφετέρου δε έγκαιρης ανταπόκρισης. Διότι όταν αφεθεί μία πυρκαγιά να θεριέψει, μετά οι δικαιολογίες μπορεί να είναι χίλιες και πολλές από αυτές βάσιμες. Το θέμα είναι τι κάνει ο μηχανισμός της Πολιτικής Προστασίας ώστε εγκαίρως να αντιδράσει ακόμα και εκεί όπου θα ξεσπάσει πυρκαγιά, είτε λόγω εμπρησμού, είτε λόγω ατυχήματος, είτε λόγω της κλιματικής κρίσης την οποία επικαλούνται. Και είναι ένα πραγματικό φαινόμενο που όμως δεν μπορεί να σημαίνει ότι είναι στο έλεος της φωτιάς ολόκληρη η χώρα, όπως συμβαίνει σήμερα».

Με αφορμή την χθεσινή επέτειο από την πυρκαγιά στο Μάτι, σημείωσε:

«Συμπληρώνονται πέντε χρόνια, χτες είχαμε την μαύρη επέτειο. Ήμουν εκεί με τους κατοίκους και θα είμαι πάντα δίπλα τους μέχρι να υπάρξει πραγματική δικαιοσύνη, τιμωρία και δικαίωση. Συμπληρώνονται δύο χρόνια από την Βόρεια Εύβοια και την εθνική καταστροφή με τις πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα και φαίνεται να υπάρχει ένας μηχανισμός πολιτικής προστασίας ο οποίος δεν είναι ούτε στελεχωμένος, ούτε εξοπλισμένος. Δεν είναι σε θέση να αντιδρά και να προκαλεί, να προλαμβάνει και να προστατεύει.

Και την ίδια ώρα βλέπουμε την κυβέρνηση να φέρνει ως πρόταση την ανάθεση καθηκόντων οδηγού ασθενοφόρου στους πυροσβέστες, με άμεση συνέπεια φυσικά, αφενός να μην υπάρχει ανταπόκριση στα πραγματικά καθήκοντα εκείνου που πρέπει να οδηγήσει στα ασθενοφόρα, και αφετέρου εκείνοι οι οποίοι πρέπει να διατίθενται για την κατάσβεση των πυρκαγιών και για την πρόληψη, να διατίθενται σε άσχετα καθήκοντα.

Αυτή ήταν η ερώτησή μου: Αν δηλαδή υπάρχει πράγματι βούληση για το “πότε ξανά” και ποιες πρόνοιες έχουν ληφθεί και ποιες όχι, ποιες ενέργειες έχουν γίνει. Και η απάντηση που έλαβα, ήταν ότι όλα είναι καλώς καμωμένα και αυτό εμένα μου φαίνεται τρομακτικό. Γιατί όταν φτάνουμε να λέει η κυβέρνηση ότι τελικώς όλα καλά τα κάνει και αυτό που συμβαίνει είναι αναπόδραστο, τότε εξανεμίζονται και οι ελπίδες να αναλάβει πραγματική ευθύνη και πραγματική πρωτοβουλία, ώστε κάποτε να αποκτήσουμε πραγματική πολιτική προστασία».

Για τους εμπρησμούς, επισήμανε:

«Οι περιπτώσεις των εμπρησμών, πέραν κάποιων οργανωμένων που θέλουν άλλου είδους αντιμετώπιση με το οργανωμένο έγκλημα, είναι πολλές φορές και περιπτώσεις ατυχημάτων, εμπρησμού δηλαδή από αμέλεια.

(…) Υπάρχουν λοιπόν και οι δύο περιπτώσεις. Η ουσία είναι ότι ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να είναι έτσι ενεργοποιημένος ώστε ανεξαρτήτως της εγκληματικής ή αμελής δράσης να υπάρχουν εκείνες οι εγγυήσεις ότι δεν θα προελάσουν τα αποτελέσματα, να υπάρχουν περιπολίες, να υπάρχει φύλαξη, να υπάρχει εποπτεία. Η τεχνολογία έχει προοδεύσει τόσο πολύ που και με εναέριους τρόπους μπορεί να υπάρχει και έλεγχος, έγκαιρος εντοπισμός μιας πυρκαγιάς, μιας εστίας για να μη φτάνουμε “στο μη παρέκει”. Δεν είναι δηλαδή η απάντηση στο γιατί φτάνουμε εκεί, ότι υπάρχουν εμπρησμοί. Εμπρησμοί υπάρχουν. Από κει και πέρα η πολιτεία δεν είναι ανυπεράσπιστη και αδύναμη απέναντι στους εμπρηστές.

(…) Και θα έπρεπε και σωστά ήρθε η ασυλία της κ. Δούρου. Για την Πλεύση Ελευθερίας συνολικά, οι πολιτικές ασυλίες, βουλευτικές και υπουργικές, θα πρέπει να καταργηθούν. Είναι η πρότασή μας να υπάρξει κατάργηση και της βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περί ευθύνης υπουργών της βουλευτικής ασυλίας και είναι πρότασή μας να αναθεωρηθούν τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος. Είναι αδιανόητο να έχουμε προνόμια, αξιόποινες δράσεις στο πολιτικό προσωπικό και δυστυχώς αυτό είναι και η αιτία για πάρα πάρα πολλές πληγές στη χώρα μας».


«Αποτελεί νίκη μας η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού»

«Κάθε Έλληνας πολίτης μπορεί να ψηφίζει» ανέφερε σχετικά με το εν λόγω νομοσχέδιο, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Αποτελεί νίκη μας η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού».

Ενώ πρόσθεσε:

«Η Πλεύση Ελευθερίας ήταν εκείνη που στη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων διαμαρτυρήθηκε για τους περιορισμούς στους Έλληνες της διασποράς, τους Έλληνες της Ομογένειας, τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό. Ήταν η κύρια παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και η δική μου αναφορά.

Θεωρούμε εξαιρετικά θετικό το μέτρο και το ψηφίζουμε. Δεν έχουμε καμία αναστολή, αντίθετα ζητάμε να επεκταθεί κιόλας το δικαίωμα αυτό. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα ψήφου σε αυτούς που είναι ήδη εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους αλλά δεν είναι γραμμένοι σε εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού.

Εμείς λέμε κάθε Έλληνας πολίτης. καθένας και καθεμία δηλαδή που έχει ελληνικό διαβατήριο, ελληνική ταυτότητα, να μπορεί να ψηφίσει. Άρα θα πιέσουμε την κυβέρνηση να επεκτείνει το μέτρο, Όπως επίσης πιέζουμε προκειμένου να μην υπάρχουν περιορισμοί στην ελληνική επικράτεια σε συμπολίτες μας όπως οι φοιτητές, οι Έλληνες, οι εργαζόμενοι στην εστίαση, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, που φέτος δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν λόγω του ότι οι εκλογικοί κατάλογοι έκλεισαν και δεν μπόρεσαν να γραφτούν στην περιοχή, στην περιοχή όπου βρίσκονταν».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σε αποδρομή, πρόδωσε τους πολίτες»

«Δεν έχω καμμία προτίμηση για τον επόμενο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ» σημείωσε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, η οποία ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σε αποδρομή, πρόδωσε τους πολίτες.

Ενώ πρόσθεσε:

«Ορθώς είναι σε αποδρομή γιατί πρόδωσε τους πολίτες, πρόδωσε τις αρχές του, πρόδωσε όλα όσα είχε εξαγγείλει. Με εντυπωσιάζει πραγματικά το πόσο ο κυβερνητισμός και η αγάπη για την εξουσία διαβρώσει τόσο πολλούς ανθρώπους. Με εντυπωσιάζει η πλήρης απουσία τους από τη Βουλή σε όλη αυτή την περίοδο. Δηλαδή είναι δειγματοληπτικοί, όπως και της κυβέρνησης δυστυχώς και της κυβερνητικής ομάδας.

Αλλά και η λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση είναι παντελώς απούσα. Έρχεται στη Διάσκεψη των Προέδρων που αφορά τα κύρια θέματα με τα οποία θα καταπιαστεί η Βουλή και το μόνο θέμα που θέτει είναι το πώς θα καθίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στα έδρανα της Βουλής.

Πλήρης απουσία και απόλυτος κυνισμός. Με ξένισε τρομακτικά η στάση τους στην άρση ασυλίας Δούρου, όπου περίπου η τοποθέτηση ήταν ότι θα πρέπει να βγει και δικαιωμένη η κυρία Δούρου από το έγκλημα στο Μάτι. Αυτό το θεωρώ ύβρη προς τους πολίτες και προς τα θύματα και συνολικά θεωρώ πάρα πολύ αναμενόμενο το αποτέλεσμα ότι αυτό το κόμμα καταρρέει. Τώρα το πώς θα πάνε στην επόμενη μέρα και ποιοι αρχηγοί θεσμοί και ποιες φιλοδοξίες και ποιες ισορροπίες θα επικρατήσουν είναι κάτι που θα το παρακολουθήσετε.

(…) Ανάμεσα σε αυτούς οι οποίοι ουσιαστικά είπαν ότι όταν είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στους πολίτες και το συμφέρον τους και την εξουσία, διάλεξαν το συμφέρον τους και την εξουσία, δεν έχω καμία προτίμηση.

Η κυρία Αχτσιόγλου ήταν υπουργός Εργασίας και προώθησε όλα τα αντεργατικά μέτρα. Ο κύριος Παππάς είναι ένας καταδικασμένος πρώην υπουργός για ατιμωτικό αδικήματα – γιατί παράβαση καθήκοντος είναι ατιμωτικό αδίκημα. Ο κύριος Τσακαλώτος είναι ο υπουργός που έφερε το τρίτο μνημόνιο και το επέβαλε και το εφάρμοσε.

(…) Και ο κ. Φάμελλος που προΐσταται αυτή τη στιγμή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, είναι υπουργός Περιβάλλοντος. Ο υπεύθυνος την περίοδο του Μαρτίου, ο υπεύθυνος για τις Σκουριές, ο υπεύθυνος για ένα σωρό περιβαλλοντικά ζητήματα και εγκλήματα που έγιναν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, πραγματικά δεν νομίζω ότι τίθεται ζήτημα να πούμε ότι κάποιος είναι καλός».

Πηγή: ΕΡΤ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

O πρώην ηγέτης του ΣΥΝ και πατέρας της επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Νίκος Κωνσταντόπουλος μιλάει για την κόρη του και τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και χαρακτηρίζει µεγάλη πολιτική επιτυχία την είσοδο του κόµµατος της κόρης του στη Βουλή, παρά τις «κανιβαλικές επιθέσεις» που εκείνη δέχτηκε.

Αναφερόµενος στις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, χρησιµοποιεί βαριές εκφράσεις για τον Αλ. Τσίπρα και τον εσωτερικό κύκλο του αρχηγισµού του, επισηµαίνοντας ότι «υιοθέτησαν το αµοραλιστικό στερεότυπο ότι στην πολιτική όλα επιτρέπονται και ο πολιτικός είναι ο ικανός για όλα καταφερτζής».

Σύµφωνα µε τον κ. Κωνσταντόπουλο: «Από ζηλωτές των αρµών της εξουσίας, έγιναν µοχλευτές του ίσκιου τους και των κατάλοιπών τους».

Πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγµατα στη χώρα µετά την άνετη νίκη του Κ. Μητσοτάκη και της Νέας ∆ηµοκρατίας στις κάλπες της 25ης Ιουνίου;

Οι καιροί, δύσκολοι, ρευστοί κι ανάστατοι. Τα προβλήµατα, παλαιά και διαρκώς καινούργια, είναι πιεστικά, εκρηκτικά. ∆εν υπάρχει υγιής δηµόσιος βίος ούτε γενικευµένη ικανοποίηση και συλλογική αισιοδοξία στην ελληνική κοινωνία. Υπάρχει κρίση εµπιστοσύνης και αξιοπιστίας. Το εκλογικό αποτέλεσµα επιβάλλει σύνθετη κοινωνιολογικοπολιτική µελέτη, πέρα από την εκλογολογική ανάγνωση. ∆υστυχώς, το πολιτικό σύστηµα διακυβέρνησης είναι εκλογοκεντρικό και πρωθυπουργοκεντρικό, µε κοµµατικό σύστηµα αρχηγοκεντρικό, πελατειακό και παραγοντικό. Σε αυτό το πλαίσιο, το εκλογικό αποτέλεσµα έχει την εξήγησή του. Πίσω, όµως, από το εκλογικό αποτέλεσµα υπάρχει η ζωντανή πραγµατικότητα των προβληµάτων, η ιστορικότητα της καθηµερινότητας. Εχουν ξεπεραστεί τα κοινωνικά και οικονοµικά όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης, δίκαιης αναδιανοµής εισοδηµάτων και βαρών, αποτελεσµατικής αντιµετώπισης των µεγάλων ανισοτήτων. Η Ελλάδα του 2023 δεν είναι οι διαφηµιστικές προεκλογικές καµπάνιες. ∆εν χωράει στα µοντέλα της τελειωµένης Μεταπολίτευσης, δεν µπορεί να λειτουργεί µε φθαρµένους πολιτευτικούς τακτικισµούς. Βρισκόµαστε σε νέα ιστορική περίοδο, µε εµφανείς αλλαγές στην κοινωνία και τις πολιτικές συνθήκες.

Πριν από τις εκλογές, µε δηµόσια παρέµβασή σας στηρίξατε ανοιχτά την Πλεύση Ελευθερίας. Πού αποδίδετε όµως την οριακή είσοδο του κόµµατος στη Βουλή;

Η είσοδος της Πλεύσης Ελευθερίας στη Βουλή είναι µεγάλη πολιτική επιτυχία, µε σοβαρές δυναµικές προοπτικές. ∆είγµα πολύπλευρης αγωνιστικής παρέµβασης στον δηµόσιο βίο. ∆ιαφορετικής αντίληψης για την πολιτική, την κοινωνία, την εξουσία και τους δηµοκρατικούς θεσµούς, τα δικαιώµατα του ανθρώπου και του πολίτη, την υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών και τη διεκδίκηση του προοδευτικού εκσυγχρονισµού της Ελλάδας. Μια συλλογικότητα καταξιωµένων κοινωνικά και επαγγελµατικά πολιτών, χωρίς µηχανισµούς και χορηγούς, αντιµετώπισε τις άθλιες και κανιβαλικές επιθέσεις εκείνων που δεν ήθελαν την Πλεύση Ελευθερίας στη Βουλή, γιατί µιλάει ανοιχτά στους πολίτες, µε τη γλώσσα των προβληµάτων, της αλήθειας και της συνέπειας, για να είναι η Βουλή το πραγµατικό πεδίο της δρώσας κοινωνίας, που έχει λόγο και αξιώνει λογοδοσία για τη ζωή της. Τέτοιες συλλογικότητες και δράσεις αναδεικνύουν τις νέες ιδιότητες και δυνατότητες του πολίτη, ριζοσπαστικοποιούν την πολιτική, την κοινωνία, τη δηµοκρατία. Τα κοινωνικά κινήµατα είναι οι νέες µορφές οργάνωσης, έκφρασης, αντιπροσώπευσης και δηµοκρατικής παρέµβασης, απέναντι σε έναν κουρασµένο, διαβρωµένο και αναξιόπιστο κοµµατισµό και τον οµόλογό του επαγγελµατικό πολιτευτισµό.

Επειδή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου την ξέρετε καλύτερα απ’ όλους µας, σας πέρασε ποτέ από το µυαλό πως µπορεί στο τέλος να µην τα καταφέρει;

Η Ζωή έχει διαµορφώσει τη δική της προσωπικότητα κι οντότητα, µε σκληρή δουλειά, µε αφιέρωση σε δηµοκρατικές ιδέες, κοινωνικές αξίες και πολιτισµικές προτεραιότητες. Εχει δείξει ότι απέναντι στις ιεραρχήσεις της ύπαρξής της δεν υπολογίζει πολιτειακά αξιώµατα και δεν πτοείται από τα δρεπανηφόρα άρµατα που εξαπολύονται εναντίον της από όσους τη φθονούν, γιατί ξέρουν ότι λειτουργεί ευαίσθητα, αυθεντικά κι ανυποχώρητα, έξω από τις κατά συνθήκη διγλωσσίες του παραγοντικού πολιτευτισµού. Οι εκλογές είναι δύσκολος αγώνας, πολύ πιο δύσκολος όταν τον δίνεις µε άνισους όρους και µέσα, σε συνθήκες οργανωµένης επικοινωνιακής στοχοποίησης, για να σε αποµονώσουν και να σε συκοφαντήσουν. Κι από κοντά οι πρόθυµοι οµοτράπεζοι και οι κοµµατοδίαιτοι διαλαλητές. Η Ζωή και οι συνεργάτες της δεν κάνουν πολιτική, αλλά ζουν την πολιτική. Η αγωνία του αποτελέσµατος δεν έλειψε. Ούτε η πεποίθηση ότι θα είναι θετικό.

Ανήκετε στους εµβληµατικούς ηγέτες της Αριστεράς. Περιµένατε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί τέτοια συντριβή στις κάλπες;

∆εν µου αρέσουν οι ταµπέλες, δεν εκφράζουν αυτά που µε προσδιορίζουν. ∆υστυχώς, ο κ. Τσίπρας και οι ακόλουθοί του συγκατένευαν σε όλα, χειροκροτώντας τον αρχηγισµό του. Υιοθέτησαν και εφάρµοσαν, µε ευκολία υπολογιστή, το αµοραλιστικό στερεότυπο ότι στην πολιτική όλα επιτρέπονται και ο πολιτικός είναι ο ικανός για όλα καταφερτζής. Χωρίς αρχές και όρια, από τον άκρατο κι άκριτο τακτικισµό στον αντιπολιτικό λαϊκισµό κι από εκεί στην αποκαθήλωση και την αυτοκαταστροφή των ειδώλων. Από ζηλωτές των αρµών της εξουσίας, µοχλευτές του ίσκιου τους και των κατάλοιπών τους.

Κατά τη γνώµη σας, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον Αλ. Τσίπρα ή και στα στελέχη του κόµµατος;

Η ευθύνη είναι πολλαπλή και αφορά πολλούς. Είναι πολιτική και ιστορική, κοινωνική και συνειδησιακή ευθύνη. ∆εν διεκπεραιώνεται µε κοµµατικούς όρους φραξιονισµού. Τώρα όλοι διαπιστώνουν ότι ο καθρέφτης, που µπροστά του κορδακίζονταν ως στελέχη εξουσίας και καθοδηγητές της κοινωνίας, τους έδειχνε κάτι που δεν ήταν. Οτι οι κόθορνοι της εξουσίας, τα ψιµύθια της επικοινωνίας και οι φενακισµοί της κοµµατικής µικρολογίας δεν µπόρεσαν να πλαστογραφήσουν την πραγµατικότητα του εαυτού τους. Ο κ. Τσίπρας και ο εσωτερικός κύκλος του αρχηγισµού του δυσφήµησαν την έννοια της κυβερνώσας Αριστεράς µε το µόρφωµα της συγκυβέρνησης Καµµένου. Κακοποίησαν τα ιστορικά αιτήµατα του συνταγµατικού πατριωτισµού της Αριστεράς: το συνταγµατικό δηµοψήφισµα και την απλή αναλογική, την οποία εργαλειοποίησαν για να παραµείνουν και να επιστρέψουν στην κυβερνητική εξουσία. Απευθύνθηκαν στην κοινωνία µε ψεύδη και παραταξιακούς εξυπνακισµούς. Κι αν αυτοί δεν το καταλαβαίνουν, κάποιοι από αυτούς που τους πλαισιώνουν ας τους πουν ότι η πολιτική τους µετάλλαξη προκάλεσε απογοήτευση και θυµό, που εξηγεί την έκπτωσή τους στην κοινωνία. Γιατί τέτοια συµπτώµατα είναι, τελικά, πολιτισµικές ασχήµιες.

Θεωρείτε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει σε τροχιά εξουσίας;

Τα συνθήµατα περί αναβίωσης του παρελθόντος είναι ανιστόρητη σκιαµαχία.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε χθες στον Αντ1 ο Πάνος Καμμένος, πρώην συνεταίρος του Τσίπρα στην "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση που έγραψε στα παλιά της υποδήματα το περήφανο 61,3% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.

Σ'αυτήν ξεδιπλώνει με προκλητική ειλικρίνεια τον τρόπο με τον οποίο παραδόθηκε η χώρα στους Αμερικάνους, παραχωρώντας αναίσχυντα και δουλικά διευκολύνσεις για αμερικανικές βάσεις στη Σούδα, λιμάνι Αλεξανδρούπολης, στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε Στεφανοβίκιο και για τα αμεριναμικά και Νατοϊκά UAV.

Από τα βιντεάκια που παραθέτουμε και περιέχει τις ομολογίες Καμμένου φανερώνονται πλέον οι ρόλοι που έπαιξαν οι Τσίπρας και Βαρουφάκης αλλά και ο ίδιος ο συντευξιαζόμενος. Γίνεται γνωστό ότι ο Βαρουφάκης ήταν έτοιμος για το GREXIT με τις ευλογίες και παραινέσεις Σόϊμπλε και Μέρκελ ενώ ο Τσίπρας με διαμεσολαβητή τον Καμμένο δίνει τα κλειδιά της χώρας στις ΗΠΑ μπαίνοντας με τις υποδείξεις και την βοήθειά τους στο τρίτο μνημόνιο, σε αντίθεση με την εντολή του ελληνικού λαού.

Δείτε τα σχετικά αποσπάσματα:
@chris.ivanovits #προδοσια #δημοψηφισμα #δημοψηφισμα2015 #τσιπρας #συριζα #ελλαδα🇬🇷 #ιστορια #fyp #foryoupage #tiktok #tsipras #syriza#CapCut ♬ πρωτότυπος ήχος - Χρήστος Ιβάνοβιτς



Η προδοτική συμφωνία των Πρεσπών

Ενδιαφέρον αποκτά και η αποκάλυψη πως το όνομα στους Σκοπιανούς παραδόθηκε από τον Σύριζα και Τσίπρα μετά από την υπόσχεση που έλαβε από τους Γερμανούς ότι θα λάμβανε το Νόμπελ Ειρήνης.
@chris.ivanovits #προδοσια #πρεσπες #τσιπρας #συριζα #ελλαδα🇬🇷 #σκοπια #tsipras #syriza #fyp #foryoupage #tiktok #hellas🇬🇷tiktok #prespes ♬ πρωτότυπος ήχος - Χρήστος Ιβάνοβιτς


Τί να πει κανείς πλέον για αυτούς τους Νενέκους.

ΑΙΣΧΟΣ!!! ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ !!! ΝΤΡΟΠΗ!!!

Θα κινηθεί διαδικασία εναντίον των πρωταγωνιστών της εθνικής μειοδοσίας για εσχάτη προδοσία;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Σφοδρή κριτική κατά του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ άσκησε με την ομιλία του στην Πολιτική Γραμματεια του κόμματος ο Διονύσης Τεμπονέρας.

Ο ίδιος κάνει λόγο για «θολό» μήνυμα του κόμματος και «ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική του ανεπάρκεια», παρατηρώντας με αφορμή την προεκλογική του στρατηγική πως «ο πολιτικός καιροσκοπισμός γεννάει πολιτική αναξιοπιστία και συνεπακόλουθα, δεν μπορεί να αποτυπώσει, μια σαφή πολιτική φυσιογνωμία».

Ακόμη, ο Συντονιστής της Εκλογικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σχολιάζει για την ηγετική ομάδα πως «η ''από τα πάνω'' θεώρηση των πραγμάτων και η προσπάθεια να εμφανιστεί ως πολιτική πρωτοπορία, μια μικρή «ελίτ» που λίγη σχέση είχε με το μαζικό χώρο, στέρησε την δυνατότητα σύνδεσης κόμματος και κοινωνίας», εντοπίζοντας απανωτά «επεισόδια διαρκούς αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να συνδεθεί με τις μάζες και να αποκτήσει στοιχειώδη ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία».

Αναλυτικά, η ομιλία:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

η διπλή ήττα των εκλογών, είναι μια ήττα «στρατηγική». Είναι μια εκλογική συντριβή, η οποία απαιτεί εις βάθος ανάλυση, μελέτη και επεξεργασίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, έχασε το 50% της δύναμης του, σε σχέση με το 2015. Όλες οι κοινωνικές ομάδες, ανεξαρτήτως γεωγραφικού ή άλλου προσδιορισμού αποδοκίμασαν ένα κόμμα, που δεν βρισκόταν στα έδρανα της κυβέρνησης, αλλά σε αυτά της αντιπολίτευσης. Για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία, ο χώρος δεξιά του κέντρου, είναι μεγαλύτερος από τον χώρο στα αριστερά του.

Οι πολίτες προσήλθαν στην κάλπη, για να εκφράσουν την πολιτική δυσαρέσκεια και την αποδοκιμασία προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τιμωρώντας τον για την ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική του ανεπάρκεια.

Μαζί του καταδίκασαν συμπεριφορές, προγράμματα, πολιτικές αδυναμίες, όπως και τα πρόσωπα, που ταυτίστηκαν μαζί τους, εμού περιλαμβανομένου.

Αυτή η αριστερή εκδοχή, δίχως αρχή, μέση και τέλος, έχει ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση των πολιτών και πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι δεν επιδέχεται διόρθωσης, ούτε και «ανασυγκρότησης».

Οφείλουμε να αναμετρηθούμε με την αλήθεια και να αναλάβουμε την πολιτική ευθύνη. Αν θέλουμε να γίνουμε μέρος της λύσης, πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι υπήρξαμε μέρος του προβλήματος.

Δεν είναι εύκολο σε μερικές γραμμές, να πει κανείς τι πρωτο-έφταιξε ή να κάνει σοβαρό απολογισμό. Αυτό θα απαιτήσει βαθύτερη ανάλυση, επεξεργασίες, μελέτη και συλλογική σκέψη, για να εξαχθούν κρίσιμα και χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια.

Πέρα όμως από τα αίτια της ήττας, αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο, είναι γιατί δεν προβλέψαμε το αποτέλεσμα των εκλογών, της 21ης Μαΐου. Ίσως αυτή να είναι και η βασική αιτία της ήττας.

Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είμαι μακριά από τις διεργασίες, που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία, τα τελευταία χρόνια. Η συζήτηση αυτή, δεν αφορά μόνο όλα όσα έγιναν την τελευταία τετραετία, αλλά θα έλεγα αφορά, όλον τον ιστορικό κύκλο από το 2012 και τις «πλατείες» μέχρι την εκλογική συντριβή, της προηγούμενη Κυριακής.

Η πρόσκαιρη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, το «κύμα» του 2012, η αδυναμία της Αριστεράς, που ερχόταν στην εξουσία, να αρθρώσει ολοκληρωμένη ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα εξουσίας, το «τραύμα» και ο συμβιβασμός του 2015, η κυβερνητική θητεία 2015-2019, το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, η αντιπολιτευτική τακτική της τελευταίας τετραετίας, είναι επεισόδια μιας διαρκούς αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να συνδεθεί με τις μάζες και να αποκτήσει στοιχειώδη ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία. Η «από τα πάνω» θεώρηση των πραγμάτων και η προσπάθεια να εμφανιστεί ως πολιτική πρωτοπορία, μια μικρή «ελίτ» που λίγη σχέση είχε με το μαζικό χώρο, στέρησε την δυνατότητα σύνδεσης κόμματος και κοινωνίας. Η ανυπαρξία στο συνδικαλιστικό χώρο, στη νεολαία, στην αυτοδιοίκηση, είναι εκκωφαντική. Δεν υπήρξαμε ποτέ κόμμα των εργατών, της νεολαίας, των επιστημόνων, των αγροτών και της διανόησης.

Συνεπακόλουθα, οι απαντήσεις είναι πάντα μερικές, συγκυριακές, χτυπούν στην κοινή λογική ή την κάμπτουν, αν εξυπηρετείται μια πολιτική σκοπιμότητα, που καταλήγει σε ένα διαρκή ετεροκαθορισμό και σε μια αέναη ρευστοποίηση της πολιτικής θέσης. Το μήνυμα μοιραία είναι «θολό», αφού δεν ακουμπά, στα πραγματικά επίδικα. Ο πολιτικός καιροσκοπισμός γεννάει πολιτική αναξιοπιστία και συνεπακόλουθα, δεν μπορεί να αποτυπώσει, μια σαφή πολιτική φυσιογνωμία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαθιά κρίση ταυτότητας.

«Είμαστε με τον λαό» λέγαμε συχνά, όμως ο λαός έχει ταξική διάρθρωση, οι αντιθέσεις και τα ταξικά συμφέροντα, δεν μπορούν να είναι ποτέ ενιαία. Στην πολιτική εκφράζεις συμφέροντα, τα οποία δεν κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση. Όταν υπόσχεσαι μια «δίκαιη κοινωνία για όλους», τότε μάλλον παραγνωρίζεις αυτές τις αντιθέσεις.

Η ριζοσπαστικοποίηση αποδεικνύεται, ότι τελικά δεν αφορά μόνο την Αριστερά, αλλά και την Δεξιά, όπως αποδείχτηκε στις πρόσφατες εκλογές. Η Αριστερά έχει μερίδιο ευθύνης για την άνοδο την ακροδεξιάς στη χώρα, όχι μόνο γιατί δεν την αντιμετώπισε στα ίσα, μέσα στην κοινωνία, αλλά και γιατί θεώρησε την μάχη αυτή δευτερεύουσα. Πρώτιστο καθήκον του νέου φορέα, πρέπει να είναι η μάχη απέναντι στο φασισμό.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι απλές διαπιστώσεις. Παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα και πρέπει να μας οδηγήσουν σε κρίσιμες υπαρξιακές αποφάσεις. Είναι τέτοιες οι αποφάσεις αυτές, που μας οδηγούν στην εξαγωγή των συμπερασμάτων για το μέλλον. Ο οδικός χάρτης της επόμενης μέρας, μπορεί να προκύψει μόνο, αν γίνει ειλικρινής και ψύχραιμη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος:

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ένα συνέδριο απολογισμού, ταυτότητας, θέσεων, πολιτικής φυσιογνωμίας και στρατηγικής. Πρέπει να γίνει διάλογος στη βάση, να κατατεθούν κείμενα συμβολής, να μιλήσουν δημοκρατικά όλα τα μέλη του κόμματος. Να μιλήσουν για όλα, για την κατεύθυνση, για το ύφος, για το πολιτικό σχέδιο, για τις σύγχρονες αντιθέσεις και διαιρετικές τομές, για το μοντέλο του κόμματος, για τις νέες προκλήσεις του αιώνα μας.

Ο κόσμος δεν αλλάζει, άλλαξε...

Πρέπει να λάμψει η δημοκρατία. Τα μέλη να πάρουν το νέο φορέα στα χέρια τους, ο νέος φορέας να γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας και όχι μιας κλειστής γραφειοκρατίας μηχανισμών και συσχετισμών.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε ένα «fast track» συνέδριο, ούτε αντίστοιχα σε μια εκλογή Προέδρου, από τη βάση μέσα στο Καλοκαίρι, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν, ιδιοτελείς πολιτικές σκοπιμότητες και να «κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί».

Που αλλού ακούστηκε τα πρόσωπα να προσδιορίζουν τις πολιτικές και όχι το αντίστροφο; Να μας πει η κοινωνία, από ποιους θέλει να εκπροσωπηθεί και πρώτοι εμείς, για το καλό του νέου εγχειρήματος, να αποδεχθούμε ότι ενδεχομένως το «νέο» μπορεί να μην μας περιλαμβάνει, σε θέσεις ευθύνης. Να αποδείξουμε τελικά, ότι ο σκοπός, η «Υπόθεση» είναι πάνω από τα πρόσωπα και το συμφέρον τους. Παραμέρισε ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ουσιαστικά ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και δεν θα παραμερίσουμε εμείς, συντρόφισσες και σύντροφοι;
Αλλά πάλι, πως γίνεται σε ένα κόμμα να χωράνε όλοι; Πως γίνεται να χωράνε όλες οι ιδέες, ακόμα και όταν κάποιοι δηλώνουν, ότι δεν δεσμεύονται από αυτές; «Είμαι με τον Τσίπρα ή τον εκάστοτε Πρόεδρο» σημαίνει δεν δεσμεύομαι από τίποτα. Πρόκειται για τον ορισμό του πολιτικού χυλού! Αυτό το κόμμα φτιάξαμε.

Πρέπει να προκύψει ένα νέο αντιπροσωπευτικό συνέδριο, που θα εκλέξει νέα όργανα, νέα ΚΕ, νέα ΠΓ και φυσικά νέο Πρόεδρο, αφού κατατεθούν ολοκληρωμένες ιδεολογικοπολιτικές πλατφόρμες, με τη συμβολή των μελών και των φορέων της κοινωνίας. Να ανοίξει ο αριστερός και δημοκρατικός διάλογος, που θα αγκαλιάσει και άλλες δυνάμεις της κοινωνίας. Το συνέδριο να γίνει ο ιμάντας αντιστοίχισης της ανάγκης, με την φυγή προς τα εμπρός.

Ένα πανδημοκρατικό προσκλητήριο, που μαζί με τα «μεγάλα» και «καινούργια» θα χτίσει και ένα μέτωπο δημοκρατίας, απέναντι στο φασισμό που σηκώνει και πάλι κεφάλι αναβαπτισμένος στην κρισιακή συνθήκη.

Μέχρι την εκλογή των οργάνων, όλα τα όργανα πρέπει να είναι μεταβατικά ή υπηρεσιακά. Οι κοινοβουλευτικοί ρόλοι, λόγω της βαρύτητας και της προβολής πρέπει να είναι κυκλικοί και ανανεούμενοι, σε σύντομες θητείες.

Το εξάμηνο μετά την ήττα, μοιραία δεν επηρεάζει δραματικά το πολιτικό σκηνικό και πρέπει να αξιοποιηθεί, για τις διαδικασίες. Δεν αλλάζει δραματικά το σκηνικό, όποιος και αν παραστεί στις προγραμματικές δηλώσεις. Τα νομοσχέδια και την μάχη της βουλής, πρέπει να την δώσουν τα τμήματα του κόμματος και της βουλής, μαζί με τους βουλευτές, τους νεολαίους και τους επιστήμονες που μας στηρίζουν, σε πνεύμα πολιτικής ανανέωσης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

το κόμμα μας θα εξαϋλωθεί, αν προσποιηθούμε πως δεν συνέβη τίποτα και συνεχίσουμε με τις συνταγές του παρελθόντος. Το γήπεδο είναι πλέον διαφορετικό.

Πρέπει να αφήσουμε το νέο να γεννηθεί.

Σε μια εποχή που θριαμβεύει το ατομικό, πρέπει να ενεργοποιήσουμε τον συλλογικό διανοούμενο, που θα πορευτεί παρέα με την δημοκρατία και την κοινωνία των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, των «από κάτω».

Κατόπιν τούτων, προτείνω το συνέδριο να γίνει συντεταγμένα μετά τις αυτοδιοίκητικες εκλογές, σε μια ανοιχτή, επίπονη και επίμονη διαδικασία, χωρίς βιαστικές επιλογές.

Μόνο έτσι θα προκύψει το νέο, όπως είπε και ο Πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας.

Το κρίσιμο συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι να δείξουμε ότι πήραμε το μήνυμα των εκλογών, ότι το «όλον» είναι πάνω από εμάς, ότι η «Υπόθεση» πρέπει να μείνει ζωντανή για το καλό της κοινωνίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με την αναπαραγωγή των παθογενειών του παρελθόντος, σε κλειστές αίθουσες και με τετελεσμένες συνεννοήσεις.

Με αυτές τις σκέψεις και αντιλαμβανόμενος το μειοψηφικό της άποψής μου, οφείλω να αναφέρω, ότι δεν μπορώ να υποχωρήσω από τις αρχές μου και θέτω θέμα προσωπικής συνείδησης, υποβάλλοντας σε ψηφοφορία την συγκεκριμένη πρόταση τόσο στην ΠΓ όσο και στην ΚΕ.

Ο κόσμος αλλάζει και η ανάγκη θα γεννήσει νέες προκλήσεις, στις οποίες θα είμαστε πάντα παρόντες μαζί με όλους εκείνους, που θέλουν να κινήσει μπροστά ο τροχός της ιστορίας, μαζί με εκείνους που θέλουν μια κοινωνία αλληλεγγύης, δημοκρατίας και δικαιοσύνης.

Δηλώνω προκαταβολικά παρών σε όλες τις διεργασίες μόνο εφόσον συντελέσουν στην δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, που θα συμβαδίζει με τις θέσεις και τις αρχές που σας ανέφερα.

Εύχομαι καλή δύναμη στο νέο εγχείρημα του κόμματος μας από καρδιάς.

Σας ευχαριστώ

Διονύσης Τεμπονέρας

Μέλος ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε από το Ζάππειο ο Αλέξης Τσίπρας.

«Είναι στιγμές που καλείσαι να πάρεις δύσκολες αποφάσεις. Εχω την εμπειρία αυτές τις αποφάσεις να μην τις λαμβάνω εν θερμώ. Αυτό έκανα για τρία 24ωρα. Ξέρω καλά ότι οι αποφάσεις μου έχουν επιπτώσεις και σε άλλους ανθρώπους», υπογράμμισε.

Οπως ανέφερε, «στη δήλωση το βράδυ των εκλογών είπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε ένα μεγάλο κύκλο και πρέπει να ανοίξουμε έναν νέο, πρωτόγνωρο αλλά ακόμα πιο ελπιδοφόρο.

Μίλησα για την ανάγκη να συναντηθούμε πάλι με τις αξίες μας, τη συλλογικότητα και την ατομική ευθύνη. Να ανανεώσουμε το στελεχιακό μας δυναμικό, να βάλουμε τέλος σε νοοτροπίες που μας κόστισαν ακριβά. Προσθέτω την ανάγκη να εφεύρουμε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που με σεμνότητα θα διαβάσει τις νέες προκλήσεις της εποχής.

Αυτές οι δύσκολες και γενναίες αποφάσεις αφορούν πρώτα εμένα, που ήμουν επικεφαλής στον ιστορικό κύκλο που κλείνει. Παρέλαβα σε ηλικία 34 ετών ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς. Κάναμε μαζί ένα ταξίδι επικίνδυνο αλλά συναρπαστικό. Ενα μικρό κόμμα έγινε ο κορμός της προοδευτικής παράταξης. Το πρώτο αριστερό κόμμα στην Ευρώπη που κυβέρνησε, και μάλιστα σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες.

Αυτό το ταξίδι ήταν μια πορεία που κάθε ημέρα ήταν μέρα μάχης. Αντιμετωπίσαμε μια Ευρώπη καχύποπτη και εχθρική στην Ελλάδα, δανειστές που θεωρούσαν την πατρίδα μας άξια τιμωρίας.

Δηλώνω περήφανος για όσα πετύχαμε: Την έξοδο από τα μνημόνια, τη μείωση του χρέους, τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας που αποκαταστήσαμε αλλά και για την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών.

Αυτό το δύσκολο ταξίδι είχε συμβιβασμούς, δύσκολες αποφάσεις και φθορά. Ηταν όμως ένα ταξίδι που άφησε αποτύπωμα στην Ιστορία.

Ηρθε η ώρα να ανοίξουμε νέο κύκλο. Οσο και αν φαίνεται παράδοξο, το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να γίνει απαρχή για κάτι νέο.

Το εκλογικό σώμα μας έδωσε μια διπλή εντολή: Πρώτον να ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεύτερον, να αλλάξει δραστικά αν θέλει να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση του τόπου.

Πρέπει να ανταποκριθούμε, να αναδιοργανωθούμε άμεσα και να μην επιτρέψουμε να χαθεί ούτε μια ημέρα. Μια διαδικασία βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης που θα τους αγκαλιάζει όλους, αυτό είναι η άμεση προτεραιότητα. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση προτεραιότητα.

Αυτή την πεποίθηση για μια βαθιά ανανέωση και επανίδρυση θα ήταν υποκριτικό να την προτείνω μόνο με τον λόγο μου. Πρέπει να την υπηρετώ και με τις πράξεις μου. Κατανοώ την ανάγκη για ένα νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει. Εχω εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο δυναμικό του κόμματος.

Αποφάσισα να προτείνω την εκλογή νέας ηγεσίας του κόμματος με βάση το καταστατικό. Δεν θα είμαι υποψήφιος, αλλά θα είμαι παρών, πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις διαδικασίες», υπογράμμισε.

Είπε ότι είναι πρόκληση να αποδείξει με τη στάση και το παράδειγμά του ότι μπορείς να είσαι μάχιμος και δημιουργικός και χωρίς αξιώματα.

Απευθύνθηκε στα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόμενος ότι θα συνεχίσει να είναι δίπλα τους. Το ταξίδι συνεχίζεται και η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει, είπε.

Απευθυνόμενος σε όλους τους Ελληνες είπε: μπορεί κάποιοι να χαίρεστε με την απόφαση μου, μπορεί να λυπάστε αλλά τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι εύκολα για κανέναν μας, ζούμσε σε εποχή αλλεπάλληλων κρίσεων.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Για να ενταχθεί κάποιος στις ρυθμίσεις του, πρέπει «το μηνιαίο διαθέσιμο εισόδημα του οφειλέτη να μην ξεπερνάει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης προσαυξημένες κατά 70%». Θα πρέπει ακόμα να είναι «σε μόνιμη και γενική αδυναμία να ικανοποιήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές».

Ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο, περιγράφεται πιο κομψά ο περιβόητος όρος «ευάλωτα νοικοκυριά», που σημαίνει στα όρια της εξαθλίωσης, με βάση τα κριτήρια που έχουν θέσει οι κυβερνήσεις και η ΕΕ. Για παράδειγμα, ένα νοικοκυριό ΔΕΝ θεωρείται «ευάλωτο», αν μπαίνει ένας μισθός στο σπίτι και ένα επίδομα αναπηρίας. Για τόση προστασία μιλάμε...

Προβλέπεται μάλιστα και η λεγόμενη «υποχρέωση ειλικρίνειας», που σημαίνει έλεγχος μέσω της άρσης του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου. Δηλαδή, θα ξεψαχνίζουν ακόμα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των νοικοκυριών, θα παίρνουν ό,τι έχουν μέσα και στη συνέχεια θα εντάσσεται στις ρυθμίσεις.

Τέλος, η αντικειμενική αξία του υπό προστασία ακινήτου δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 300.000 ευρώ για 4μελή οικογένεια. Κάτι που αφήνει εκτός δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά μετά τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.

...και οι εναλλακτικές

Οταν καταφέρει κάποιος να μπει στη ρύθμιση, αφού δεν έχει πλέον τίποτα στην κατοχή του ή έχει εκποιήσει περιουσιακά στοιχεία, έχει δύο δρόμους.
  • Ο πρώτος είναι να υπάρξει μεγάλη διαγραφή του χρέους 40% - 60%, αλλά σύντομη διάρκεια αποπληρωμής του δανείου (5 - 10 χρόνια) με κρατική επιδότηση στο 50%. Μόνο που το fund έχει αγοράσει το δάνειο στο 10 ή 20% του αρχικού ποσού από την τράπεζα... Ετσι, το νοικοκυριό θα πρέπει μέσα σε 5 με 10 χρόνια να δώσει στο fund ένα «καπέλο» έως και 50% του αρχικού δανείου και προφανώς με επιτόκια που ορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θηλιά στον λαιμό, με όλη τη σημασία της φράσης! Σε αυτήν την περίπτωση, μάλιστα, τη μισή δόση θα πληρώνει το νοικοκυριό και την υπόλοιπη συνολικά ο λαός, μέσα από τη φορολογία, αφού προβλέπεται κρατική επιδότηση στο 50% της δόσης με βάση εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια. Θα μπορούσε να το έχει γράψει η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, αλλά τελικά το σκέφτηκε και το ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ...
  • Ο δεύτερος δρόμος είναι η μακροχρόνια αποπληρωμή, με επιτόκιο 2%, αλλά - προσέξτε - στο 100% της αξίας του δανείου και μάλιστα στο ποσό που θα έπαιρνε η τράπεζα ή το fund εάν πουλούσε το ακίνητο. Εδώ, λοιπόν, χιλιάδες νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν μέχρι κεραίας το ποσό, για να μη χάσει η τράπεζα ούτε ένα ευρώ σε σχέση με όσα θα κέρδιζε εάν πουλούσε το ακίνητο. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει όμως το εξής: Το ύψος της οφειλής ορίζεται «το 100% της αντικειμενικής αξίας του προστατευόμενου ακινήτου». Δηλαδή, για να υπάρξει ρύθμιση σε μακροχρόνια βάση, με σταθερές δόσεις, πρέπει το νοικοκυριό να αποδεχτεί ότι οφείλει στο fund την αντικειμενική αξία του σπιτιού! Και μάλιστα για ένα δάνειο που το fund μπορεί να απέκτησε στο 5% ή 10% της αξίας... Ας αποκωδικοποιήσουμε και αυτήν τη ρύθμιση. Για ένα δάνειο ονομαστικής αξίας 100.000 ευρώ το χρεωμένο νοικοκυριό αποδέχεται ότι οφείλει στο fund το 100% της αξίας, ενώ μπορεί να έχει αποπληρώσει ακόμα και το 50% του δανείου! Κι επειδή πραγματικά αυτό είναι τόσο εξόφθαλμα υπέρ των funds, το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει «όσον αφορά τις δόσεις, η μηνιαία δόση υπολογισμένη με βάση το διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού, να μην ξεπερνά τα 3/10 του εισοδήματος». Ομως, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά κυριολεκτικά το μαρτύριο της σταγόνας για τα νοικοκυριά και βέβαια εξασφαλισμένα κέρδη για τα «κοράκια» και τις τράπεζες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με δημόσια παρέμβασή της η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου μιλά για «ασκήσεις υποκρισίας και οπορτουνισμού από Πολάκη-Τσίπρα, στην πλάτη των πολιτών και της Αριστεράς», με αφορμή όσα απασχολούν την δημοσιότητα από το βράδυ της Κυριακής.

Υπενθυμίζει τα έργα και της ημέρες Πολάκη επί Κυβέρνησης Τσίπρα και την αμέριστη υποστήριξη Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε αξιόποινη και ηθικά και αξιακά ελεγκτέα πράξη του Πολλάκη, μιλά για τους όψιμους «φεισμπουκικούς παλληκαρισμούς Πολλάκη και νταηλίκια Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ, μέσω «κύκλων της Κουμουνδούρου» και ανώνυμων ανακοινώσεων», που επιβεβαιώνουν «εκείνο που πριν μια εβδομάδα είπα: ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν σχέση με την Αριστερά» και καταλήγει:

«Για τους πολίτες που άναυδοι παρακολουθούν κι ίσως μπερδεύονται, ας είναι όλες αυτές οι κωλοτούμπες ένα μάθημα: οι άνθρωποι αυτοί δεν θα σας υπερασπισθούν, δεν θα υπερασπισθούν κανέναν απλό άνθρωπο, γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι το συμφέρον τους.

Προσωπικά, αισθάνομαι επιβεβαιωμένη για όλα όσα έχω επιλέξει και πράξει, από την περίοδο που ήμουν Πρόεδρος της Βουλής.
Η Πλεύση Ελευθερίας υπάρχει για να δίνει μια πραγματική επιλογή στους πολίτες, που ζητούν υπεράσπιση της ύπαρξης, της ζωής, της περιουσίας, της αξιοπρέπειάς τους, αλλά και πραγματική θεσμική υπεράσπιση της δημοκρατίας.»



Ακολουθεί ολόκληρη η παρέμβαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου:

Ασκήσεις υποκρισίας και οπορτουνισμού από Πολάκη-Τσίπρα, στην πλάτη των πολιτών και της Αριστεράς

Πριν από μία εβδομάδα έγραψα ότι δεν είναι Αριστεροί ο Τσίπρας και η παρέα του, που ξεπούλησαν αξίες και αρχές κι ολόκληρη τη χώρα και αποτελείωσαν ό,τι είχαν ξεκινήσει οι προηγούμενοι. Δεν είναι Αριστεροί πράγματι ο Τσίπρας κι η παρέα του, στην οποία πρωτοκλασάτη θέση έχει όλα αυτά τα χρόνια ο Πολάκης. Αυτός ο τύπος που παριστάνει τον φοβερό αριστερό κι αρχιερέα της κάθαρσης, αλλά όλοι θυμόμαστε το ρόλο που έπαιξε από το 2015 ως το 2019 το δεξί χέρι του Τσίπρα, ο αχώριστος συνδαιτυμόνας του και πρωταγωνιστής σε βόλτες με σκάφη και τσιμπούσια, ο Υπουργός που επιφύλαξε προνόμια ασυλίας και δανειοδότησης για τον εαυτό του, από θέση εξουσίας. Ο Υπουργός που προσπάθησε να καλύψει την πλαστογραφία βιογραφικού του διορισμένου εκλεκτού του, Δ. Μπούτου. Ο Υπουργός που κάθισε δίπλα στον Τσίπρα τα μεσάνυχτα της 23 Ιουλίου 2018, όταν είχαν καεί ζωντανοί και πεθάνει δεκάδες στο Μάτι κι άλλοι χαροπάλευαν αβοήθητοι, και παρίστανε, με δηλώσεις, ότι δεν γνωρίζει τίποτε για τους νεκρούς και ότι υπάρχουν «κάποιοι τραυματίες που τους μετέφερε το λιμενικό». Ο Υπουργός που δήλωνε ότι η Κυβέρνηση «σπρώχνει τη Δικαιοσύνη», κι ότι «πρέπει να τη σπρώξει ακόμη περισσότερο, κι ας είναι επικίνδυνο». Ομολογούσε δηλαδή κατάχρηση εξουσίας, παράβαση καθήκοντος και άλλα αδικήματα. Ο Υπουργός που, λίγους μήνες πριν τις εκλογές του 2019, ζήτησε και πήρε «προσωπικό καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ» από την Attica Bank, που ήλεγχε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην οποία συμμετείχε, την ώρα που οι τράπεζες έπαιρναν τα σπίτια απλών ανθρώπων με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, για πολύ μικρότερες οφειλές, με νόμο Τσίπρα! Ο Υπουργός που, για να καλύψει τα δικά του, θέλησε να αποπροσανατολίσει δίνοντας στη δημοσιότητα παράνομα ηχογραφημένες συνομιλίες του με τον Στουρνάρα, σε συνεργασία με τον Βαξεβάνη. Και που μετά καλύφθηκε πίσω από την ασυλία!

Σε όλα αυτά είχε πάντοτε την πλήρη κάλυψη Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζονταν σε αυτήν την γκροτέσκα επίδειξη, στο πεδίο της αξιόποινης και πάντως ηθικά και αξιακά ελεγκτέας συμπεριφοράς, που δεν έχει καμμία σχέση με τις αρχές και τα ιδανικά της Αριστεράς.

Όσα συμβαίνουν από χθες το βράδυ, με τους φεισμπουκικούς παλληκαρισμούς Πολάκη και τα νταηλίκια Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ, μέσω «κύκλων της Κουμουνδούρου» και ανώνυμων ανακοινώσεων επιβεβαιώνουν εκείνο που πριν μια εβδομάδα είπα: ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν σχέση με την Αριστερά. Αλλά και αποκαλύπτουν την ακραία υποκρισία και τον οπορτουνισμό όλων τους: Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ παριστάνουν ότι τους ενοχλεί ξαφνικά ο Πολλάκης, γιατί… προσβάλλει τον Αρχηγό και τις «συλλογικές διαδικασίες». Κι ας είναι γνωστό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 οι Συλλογικές Διαδικασίες δεν υπάρχουν, αφού καταργήθηκαν από τον Αρχηγό, που κατάργησε ακόμα και το Δημοψήφισμα. Η πραγματικότητα είναι απλή: ο Τσίπρας, με τη συνέντευξή του στο ΘΕΜΑ, αποφάσισε να ρίξει ευθέως γέφυρες προς πάσα κατεύθυνση: προς Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, επιχειρηματίες της ενημέρωσης, Στουρνάρα. Είναι άλλος ένας ελιγμός πολιτικής επιβίωσης του ανθρώπου που δεν δίστασε να επικαλεσθεί τα παιδιά του για να δικαιολογήσει τις διακοπές του στη θαλαμηγό, μετά το Μάτι. Ο Τσίπρας είναι βέβαιο ότι, εάν το απαιτήσει το συμφέρον του, θα συνεργαστεί και με τον Μητσοτάκη. Και ο Πολλάκης είναι βέβαιο ότι, εάν έχει την κάλυψη Τσίπρα, θα το στηρίξει και αυτό. Όπως στήριξε πρόθυμα πρώτος-πρώτος το 3ο Μνημόνιο το 2015, και ημείφθη με τη θέση του Υπουργού. Για τους πολίτες που άναυδοι παρακολουθούν κι ίσως μπερδεύονται, ας είναι όλες αυτές οι κωλοτούμπες ένα μάθημα: οι άνθρωποι αυτοί δεν θα σας υπερασπισθούν, δεν θα υπερασπισθούν κανέναν απλό άνθρωπο, γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι το συμφέρον τους.

Προσωπικά, αισθάνομαι επιβεβαιωμένη για όλα όσα έχω επιλέξει και πράξει, από την περίοδο που ήμουν Πρόεδρος της Βουλής.

Η Πλεύση Ελευθερίας υπάρχει για να δίνει μια πραγματική επιλογή στους πολίτες, που ζητούν υπεράσπιση της ύπαρξης, της ζωής, της περιουσίας, της αξιοπρέπειάς τους, αλλά και πραγματική θεσμική υπεράσπιση της δημοκρατίας.


Ζωή Κωνσταντοπούλου, Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Πρώην Πρόεδρος της Βουλής 



Ολόκληρη η ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://www.facebook.com/







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)