Ακτιβιστής: Κίνα

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Εγκαινιάζεται το σερβικό τμήμα του κινεζικού σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς επαινεί τον ρόλο του ως οικονομικής κινητήριας δύναμης.

Ακτιβιστής στις 5.10.25 0

Ενώ η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχική Δημοκρατία εκφράζουν σαφώς την αντίθεσή τους στην παροχή βοήθειας στην Ουκρανία και την άρνησή τους να πολεμήσουν τη Ρωσία, υπάρχουν και άλλες χώρες όπου αυτό το ρεύμα είναι επίσης στην πλειοψηφία τους, όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία, αλλά όπου η πίεση από την ΕΕ είναι τέτοια που φαίνεται να διστάζουν και στη συνέχεια υπόκεινται σε «έγχρωμες επαναστάσεις». Αυτές οι χώρες προσπαθούν παρόλα αυτά να πλησιάσουν την τροχιά των BRICS. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αυτές οι χώρες, όπως η Σερβία και η Ρουμανία, ήταν παραδοσιακά σύμμαχοι της Γαλλίας, και ο Μακρόν παίζει τον ρόλο ενός δευτερεύοντος αγγελιοφόρου του ατλαντισμού και της πολεμοχαρούς πολιτικής της ΕΕ.

Ιστορία και κοινωνία*
από τους Global Times

Ο Σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς εγκαινιάζει το τμήμα Νόβι Σαντ-Σουμπότιτσα του σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας Ουγγαρίας-Σερβίας στις 3 Οκτωβρίου 2025. Φωτογραφία: από τον λογαριασμό WeChat της Κινεζικής Πρεσβείας στη Σερβία.

Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς φωτογραφίζεται καθώς επιβιβάζεται σε τρένο στον
σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας Ουγγαρίας-Σερβίας από το Βελιγράδι στη Σουμπότιτσα της Σερβίας, στις 3 Οκτωβρίου 2025. Φωτογραφίες: από τον
λογαριασμό WeChat της Κινεζικής Πρεσβείας στη Σερβία. Το τμήμα Νόβι Σαντ-Σουμπότιτσα του
σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας Ουγγαρίας-Σερβίας εγκαινιάστηκε επίσημα την Παρασκευή, σηματοδοτώντας την
πλήρη ολοκλήρωση και λειτουργία του σερβικού τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής Ουγγαρίας-Σερβίας. Ο Πρόεδρος της Σερβίας
Αλεξάνταρ Βούτσιτς και άλλοι αξιωματούχοι πήραν το εναρκτήριο τρένο από τον Κεντρικό Σταθμό του Βελιγραδίου
στη Σουμπότιτσα, και ο Κινέζος Πρέσβης Λι Μινγκ και το αρμόδιο προσωπικό των China
Railway και China Communications Construction τους συνόδευσαν καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού,
σύμφωνα με δήλωση της Κινεζικής Πρεσβείας στη Σερβία.

Ο Πρόεδρος Βούτσιτς χαρακτήρισε το σιδηροδρομικό έργο Ουγγαρίας-Σερβίας ως τεράστια επιτυχία για τη Σερβία. Το εναρκτήριο τρένο έφτασε σε ταχύτητα 200 χλμ./ώρα, ολοκληρώνοντας το ταξίδι από το Βελιγράδι στη Σουμπότιτσα σε μόλις 68 λεπτά, μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο ταξιδιού, προωθώντας την οικονομική ολοκλήρωση κατά μήκος της διαδρομής και δίνοντας ισχυρή ώθηση στην ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη και την εθνική οικονομική ευημερία της Σερβίας. Ενισχύει σημαντικά τον ρόλο της Σερβίας ως κόμβου μεταφορών που συνδέει την περιοχή των Βαλκανίων με την καρδιά της Ευρώπης, σύμφωνα με ανακοίνωση της πρεσβείας.

Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την υποστήριξη των Κινέζων ηγετών και φίλων του, συνεχάρη τις κινεζικές εταιρείες για το εξαιρετικό τους έργο και επιβεβαίωσε ότι οι δύο χώρες θα συνεχίσουν να συνεργάζονται ευρύτερα στο μέλλον, ανέφερε η δήλωση.

Σε μια ανάρτηση στο Facebook, ο Βούτσιτς δήλωσε ότι « αυτή η σιδηροδρομική γραμμή θα συμβάλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη. Είμαι περήφανος για όσα έχουμε κατασκευάσει. Είμαι ευγνώμων στους Κινέζους φίλους που το υλοποίησαν επαγγελματικά και στους πολίτες της Σερβίας για τη μεγάλη εμπιστοσύνη τους ».

Ο Βούτσιτς χαιρέτισε τον σιδηρόδρομο ως ένα γενεαλογικό επίτευγμα που « θα μείνει για πάντα χαραγμένο στα βιβλία της ιστορίας ». « Από τη Σουμπότιτσα, θα φτάσετε στο Βελιγράδι σε μία ώρα και 10 λεπτά, και του χρόνου, από εδώ στη Βουδαπέστη, σε μόλις μία ώρα και 35 λεπτά. Αυτό είναι κάτι που οι πρόγονοί μας δεν θα μπορούσαν να φανταστούν και είναι κάτι που η γενιά μας θα αφήσει πίσω της ως διαρκή κληρονομιά », είπε, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua .

Ο Πρέσβης Λι δήλωσε ότι ο σιδηρόδρομος Ουγγαρίας-Σερβίας είναι ο πρώτος σιδηρόδρομος υψηλής ταχύτητας που κατασκευάστηκε από κινεζικές εταιρείες στην Ευρώπη, ένα εμβληματικό έργο συνεργασίας μεταξύ της Κίνας και των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και μια σημαντική πρωτοβουλία που ευθυγραμμίζει την Πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» με την αναπτυξιακή στρατηγική της Ευρώπης.

Η πλήρης λειτουργία του σερβικού παραρτήματος αντιπροσωπεύει το τελευταίο επίτευγμα στην οικοδόμηση μιας σινο-σερβικής κοινότητας με κοινό μέλλον στη νέα εποχή, ένα νέο ορόσημο στη διαχρονική φιλία μεταξύ των δύο χωρών και ανοίγει ευρείες προοπτικές για την ευημερία της εθνικής οικοδόμησης και ανάπτυξης της Σερβίας, δήλωσε ο Λι, σύμφωνα με την ανακοίνωση της πρεσβείας.

Ο σιδηρόδρομος Ουγγαρίας-Σερβίας συνδέει το Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της Σερβίας, και τη Βουδαπέστη, την πρωτεύουσα της Ουγγαρίας. Έχει μήκος 341,7 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 183 χιλιόμετρα βρίσκονται εντός της Σερβίας, και έχει ταχύτητα σχεδιασμού 200 χλμ./ώρα. Το έργο κατασκευάστηκε από μια κοινοπραξία που αποτελείται από την China Railway International και την China Communications Construction Company, σύμφωνα με την ανακοίνωση.

Πηγή: Global Times

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΙΔΗΣΕΙΣ Κίνα Κόσμος ΝΕΑ ΡΟΗ

Η Κίνα επιβράδυνε την περιστροφή της Γης και μεγάλωσε τη μέρα - Γιατί ανησυχεί η NASA

Ακτιβιστής στις 25.1.25 0

Οι εργασίες για το φράγμα των Τριών Φαραγγιών της Κίνας, τον μεγαλύτερο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο, ολοκληρώθηκαν το 2006. Βρίσκεται στον ποταμό Yangtze, δυτικά της πόλης Yichang στην επαρχία Hubei, το έργο χρειάστηκε 17 χρόνια και κόστισε 37 δισεκατομμύρια δολάρια για να κατασκευαστεί.

Ο σκοπός του Φράγματος των Τριών Φαραγγιών

Το υδροηλεκτρικό φράγμα παράγει τώρα περίπου 0,54 Twh ηλεκτρικής ενέργειας την ημέρα, αρκετή για να τροφοδοτήσει 5,4 εκατομμύρια νοικοκυριά για ένα μήνα.

Όχι μόνο τροφοδοτεί τις κοινότητες, αλλά η κινεζική κυβέρνηση δήλωσε ότι τα Τρία Φαράγγια ήταν απαραίτητα για να σταματήσουν οι συνεχείς καταστροφικές πλημμύρες σε χαμηλότερα εδάφη.

Ωστόσο, περίπου 1,5 εκατομμύριο ντόπιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, καθώς 13 πόλεις και 140 κωμοπόλεις της χώρας πλημμύρισαν για να γίνει πραγματικότητα το έργο. Και τώρα, η χώρα έχει προτείνει ένα ακόμη μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα κατά μήκος του ποταμού Yarlung Zangbo, το οποίο θα μπορούσε να είναι τρεις φορές πιο ισχυρό από τα Τρία Φαράγγια.

Αυτό έχει ανησυχήσει τους εμπειρογνώμονες του περιβάλλοντος· ειδικά αν σκεφτεί κανείς τον αντίκτυπο που είχαν ήδη τα Τρία Φαράγγια στον πλανήτη μας...

Πώς το φράγμα επιβράδυνε την περιστροφή της Γης

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανησυχούσε για διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ασθενειών, της ρύπανσης, των κατολισθήσεων και των θεμάτων σεισμικής δραστηριότητας.

Η NASA εξήγησε στην ιστοσελίδα του Παρατηρητηρίου της Γης: «Η επική κλίμακα του έργου του φράγματος ταιριάζει με το επίπεδο διαμάχης που συνεχίζει να δημιουργεί.

«Οι ανησυχίες για τις σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τη μετεγκατάσταση 1,2 εκατομμυρίων ανθρώπων και τις πλημμύρες 13 πόλεων, περισσότερων από 1300 χωριών, αρχαιολογικών τοποθεσιών και χωματερών επικίνδυνων αποβλήτων εκφράστηκαν καθ 'όλη τη διάρκεια του σχεδιασμού και της υλοποίησης.

"Οι περιβαλλοντικές ανησυχίες περιλαμβάνουν αυξημένη σεισμικότητα από τη φόρτωση του νερού, κατολισθήσεις, αλλαγμένα οικοσυστήματα, συσσωρευμένη ρύπανση, αυξημένες πιθανότητες για ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό και αλλαγές αλατότητας στις εκβολές του Yangtze".

Σαν να μην έφτανε αυτό, το φράγμα έχει επίσης επηρεάσει την περιστροφή της Γης καθώς ταξιδεύει μέσα στο σύμπαν.

Η NASA εξήγησε ότι οι μεγάλες αλλαγές στο πού βρίσκεται η μάζα στη Γη μπορούν να έχουν μικρές επιρροές στο πώς περιστρέφεται ο πλανήτης μας - γνωστή ως αδράνεια του.

Ο Δρ Benjamin Fong Chao, γεωφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, εξήγησε ότι το γιγαντιαίο φράγμα έχει χωρητικότητα 40 κυβικών χιλιομέτρων.

Αυτό ισοδυναμεί με 10 τρισεκατομμύρια γαλόνια νερού - παρόμοια με την ποσότητα μάζας που μετατοπίστηκε στοn σεισμό και το τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού το 2004, το οποίο καταγράφηκε στα 9,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.

Η NASA δήλωσε ότι ο σεισμός μείωσε τη διάρκεια της ημέρας κατά 2,68 μικροδευτερόλεπτα.

Σε αντίθεση με αυτό, η διαστημική υπηρεσία δηλώνει ότι όταν το φράγμα των Τριών Φαραγγιών βρίσκεται στο πληρέστερο σημείο του, δημιουργεί στην πραγματικότητα μια πολύ μικρή αντίσταση στην περιστροφή της Γης - κάνοντας την ημέρα μεγαλύτερη.

Οι υπολογισμοί του ίδιου του Δρ Chao λένε ότι θα αυξήσει τη διάρκεια μιας ημέρας κατά 0,06 μικροδευτερόλεπτα καθώς και θα μετακινήσει τη θέση του πόλου της Γης κατά περίπου δύο εκατοστά.

Ενώ αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι οριακές - και μπορούν να προκληθούν από φυσικές καταστροφές - σίγουρα χρησιμεύει ως προειδοποίηση...

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία Αρκτική ΗΠΑ Κίνα Κόσμος ΡΟΗ Τραμπ

Ο Τραμπ επεμβαίνει στον Δρόμο του Μεταξιού στους πάγους της Αρκτικής

Ακτιβιστής στις 15.1.25 0

από reseauinternational.net

Ενώ τα δυτικά ΜΜΕ χαρακτήρισαν τον εκλεγμένο πρόεδρο των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ «τρελό» επειδή πρότεινε να αγοράσει ή να «εισβάλει» στη Γροιλανδία, η Κίνα με τη βοήθεια της Ρωσίας κατασκεύασε ένα νέο θαλάσσιο δρόμο στον Αρκτικό Ωκεανό. Εμείς είμαστε πίσω στο χρόνο – αλλά δεν τους αφήσαμε ποτέ εκτός από τον θολό εγκέφαλο των ιδεολόγων της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του «τέλους της ιστορίας» – του καπιταλιστικού μακιαβελισμού... Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τα εμπορεύματα, όπως οι άλλοι, και ο σινο-ρωσικός ανταγωνιστής μας τσιμπάει την παγκόσμια αγορά...

Danielle Beitrach

από τον Yong Jian

Ο Δρόμος του Μεταξιού του Πάγου, γνωστός και ως η Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή, μετριάζει τον κίνδυνο αποκλεισμού του στενού στενού της Μαλάκα από τις ΗΠΑ από την Κίνα σε ένα σενάριο πολέμου.

Το 2023, η New Shipping Line of China ολοκλήρωσε επτά ταξίδια πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων μεταξύ Ασίας και Ευρώπης μέσω του Αρκτικού Ωκεανού. Φωτογραφία: Rosatom

Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αποκαλούν τον εκλεγμένο Ρεπουμπλικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ « τρελό » επειδή πρότεινε ότι θα αγόραζε ή θα «εισέβαλε» στη Γροιλανδία, η Κίνα χτίζει αθόρυβα έναν νέο θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού στον Αρκτικό Ωκεανό με τη βοήθεια της Ρωσίας.

Στις 22 Δεκεμβρίου 2024, ο Τραμπ έγραψε σε ένα X-post ότι « για λόγους εθνικής ασφάλειας και ελευθερίας σε όλο τον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πιστεύουν ότι η ιδιοκτησία και ο έλεγχος της Γροιλανδίας είναι απόλυτη αναγκαιότητα ».

Στις 7 Ιανουαρίου, είπε στα μέσα ενημέρωσης ότι δεν απέκλειε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ή οικονομική βία για την κατάληψη της αυτόνομης δανικής επικράτειας.

Τον Αύγουστο του 2019, όταν ο Τραμπ ήταν στην πρώτη του προεδρική θητεία, είπε ότι εξέταζε μια προσπάθεια να αγοράσει τη Γροιλανδία για στρατηγικούς λόγους. Τότε, η πρωθυπουργός της Δανίας Mette Frederiksen είπε ότι η Γροιλανδία δεν ήταν προς πώληση και ότι η πρόταση του Τραμπ ήταν « παράλογη ». Ο Τραμπ χαρακτήρισε τα σχόλια της Φρέντερικσεν « αποκρουστικά ».

Εκείνη την εποχή, ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος του 2022 δεν είχε ακόμη ξεσπάσει και οι σχέσεις μεταξύ Κίνας και Ευρωπαϊκής Ένωσης εξακολουθούσαν να είναι σχετικά σταθερές.

Τον Ιανουάριο του 2018, η κινεζική κυβέρνηση κυκλοφόρησε την " Πολιτική της Αρκτικής της Κίνας ", περιγράφοντας το σχέδιό της να " χρησιμοποιήσει τους πόρους της Αρκτικής νόμιμα και ορθολογικά ".

Αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν:

Συμμετοχή της Κίνας στην ανάπτυξη θαλάσσιων διαδρομών της Αρκτικής
Συμμετοχή στην εξερεύνηση και εκμετάλλευση πετρελαίου, φυσικού αερίου, ορυκτών και άλλων μη ζωντανών πόρων
Συμμετοχή στη διατήρηση και χρήση αλιευτικών και άλλων βιολογικών πόρων
Συμμετοχή στην ανάπτυξη τουριστικών πόρων

« Η Κίνα είναι ένας σημαντικός παίκτης στις υποθέσεις της Αρκτικής. Γεωγραφικά, η Κίνα είναι «κοντά στην Αρκτική πολιτεία», ένα από τα ηπειρωτικά κράτη που βρίσκονται πιο κοντά στον Αρκτικό Κύκλο », ανέφερε η κινεζική κυβέρνηση στην πολιτική δήλωση.

« Η Κίνα εμπλέκεται εδώ και πολύ καιρό στις υποθέσεις της Αρκτικής. Το 1925, η Κίνα προσχώρησε στη Συνθήκη Spitsbergen (Svalbard) και άρχισε να συμμετέχει στην επίλυση των υποθέσεων της Αρκτικής », πρόσθεσε.

« Από τότε, η Κίνα έχει κάνει περισσότερες προσπάθειες στην εξερεύνηση της Αρκτικής, επεκτείνοντας το εύρος των δραστηριοτήτων, αποκτώντας περισσότερη εμπειρία και εμβαθύνοντας τη συνεργασία με άλλους συμμετέχοντες ».

Ένα παγοθραυστικό στον Αρκτικό Ωκεανό Φωτογραφία: Baidu.com

Τα τελευταία επτά χρόνια, η Κίνα έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στην εφαρμογή των πολιτικών της στην Αρκτική.

Για παράδειγμα, το δεύτερο εξάμηνο του 2023, η New Shipping Line, μια κινεζική εταιρεία που έχει συνεργαστεί με τη Ρωσία, ολοκλήρωσε επτά ταξίδια πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων μεταξύ Ασίας και Ευρώπης μέσω του Αρκτικού Ωκεανού. Τον περασμένο Ιούλιο, ξεκίνησε μια νέα αρκτική διαδρομή που συνδέει τη Σαγκάη με την Αγία Πετρούπολη.

Ένας αρθρογράφος με έδρα το Shanxi είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν επιτέλους ότι η Κίνα και η Ρωσία ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ξεκινήσουν τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας ή τον Δρόμο του Πάγου του Μεταξιού, που, μεταξύ άλλων, θα διευκολύνει το δίλημμα του κινεζικού στενού της Μαλάκα, αλλά είναι πάρα πολύ αργά τώρα.

« Η διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας έχει αγνοηθεί από πολλούς ανθρώπους, αλλά τώρα προσελκύει την προσοχή της Κίνας με τα μοναδικά γεωγραφικά της πλεονεκτήματα », είπε ο συγγραφέας.

« Αυτή η διαδρομή εκτυλίσσεται κατά μήκος της ρωσικής αρκτικής ακτής από την Ανατολική Ασία προς την Ευρώπη, γεγονός που μπορεί να συντομεύσει την παραδοσιακή διαδρομή μέσω του στενού της Μαλάκας και της διώρυγας του Σουέζ κατά ένα τρίτο », προσθέτει. " Αυτό είναι αναμφίβολα ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Κίνα, επειδή ένα μικρότερο ταξίδι σημαίνει χαμηλότερο κόστος ."

« Αν μια μέρα οι Ηνωμένες Πολιτείες επιχειρήσουν να μπλοκάρουν τα στενά της Μαλάκας με στρατιωτικά μέσα, η προμήθεια πετρελαίου της Κίνας θα αντιμετωπίσει αμέσως μια σοβαρή πρόκληση. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής δεν στοχεύει μόνο στην εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων, αλλά το πιο σημαντικό είναι να ανοίξει μια άλλη σανίδα σωτηρίας για την ενεργειακή ασφάλεια της Κίνας .

Η Βόρεια Αμερική, η Ρωσία και η Ευρώπη περιβάλλουν τον Βόρειο Πόλο.
Φωτογραφία: Google Earth

Ένας συγγραφέας με έδρα τη Σαντόνγκ είπε ότι η Κίνα απέτυχε να ξεκινήσει επιστημονική έρευνα στον Βόρειο και Νότιο Πόλο για πολλά χρόνια έως ότου ο Κινέζος εξερευνητής Γκάο Ντενγκί διάβασε τη Συνθήκη του Σβάλμπαρντ σε ένα βιβλίο σε μια επίσκεψη του πανεπιστημίου στη Νορβηγία το 1991.

« Στο παρελθόν, οι δυτικές καπιταλιστικές χώρες με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμποδίσει την έρευνά μας στον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο με διαφορετικές δικαιολογίες », εξηγεί ο συγγραφέας. « Ζητήσαμε να δανειστούμε γη από τις γειτονικές μας χώρες και ζητήσαμε βοήθεια από διεθνείς οργανισμούς. Αλλά αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να επιλυθεί μόνο μετά το ταξίδι του Γκάο στη Νορβηγία .

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Συνθήκη του Σβάλμπαρντ παρείχε μια νομική βάση για την Κίνα να ξεκινήσει επιστημονική έρευνα στον Βόρειο Πόλο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση του πρώτου ερευνητικού σταθμού της Κίνας - του σταθμού Κίτρινος Ποταμός - στο Σβάλμπαρντ, στη Νορβηγία, το 2004.

Η Συνθήκη του Σβάλμπαρντ υπογράφηκε για πρώτη φορά από 14 χώρες το 1920. Αναφέρει ότι το Σβάλμπαρντ είναι μέρος της Νορβηγίας και ότι άλλες χώρες έχουν το δικαίωμα να διεξάγουν επιστημονική έρευνα στον Βόρειο Πόλο.

Το 1925, ο Duan Qirui, επικεφαλής της κυβέρνησης Beiyang που κυριαρχείται από πολέμαρχους στη βόρεια Κίνα, αναγκάστηκε από τη Δύση να υπογράψει τη συνθήκη. Δεν θα είχε αφιερώσει τον απαραίτητο χρόνο για να κατανοήσει πλήρως τι είχε υπογράψει, καθώς η Κίνα βρισκόταν στη μέση ενός εμφυλίου πολέμου εκείνη την εποχή.

Όπως ο Τραμπ, έτσι και η Κίνα ενδιαφέρεται για τη στρατηγική σημασία της Γροιλανδίας στην Αρκτική. Το 2018, η κινεζική κρατική China Communications Construction Company (CCCC) υπέβαλε αίτηση για την κατασκευή αεροδρομίων στη Γροιλανδία, αλλά απέσυρε την προσφορά της το 2019.

Ορισμένοι Κινέζοι αγοραστές είχαν επίσης επιδιώξει να αποκτήσουν ιδιωτική γη στο Σβάλμπαρντ, αλλά η πώληση μπλόκαρε από τη νορβηγική κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλιο για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Στις 25 Νοεμβρίου του περασμένου έτους, ο Γενικός Διευθυντής της Ρωσικής Κρατικής Εταιρείας Ατομικής Ενέργειας (Rosatom), Alexei Likhachev, και ο κινέζος υπουργός Μεταφορών, Liu Wei, πραγματοποίησαν την πρώτη συνεδρίαση της υποεπιτροπής για τις θαλάσσιες διαδρομές της Αρκτικής στην Αγία Πετρούπολη. .

Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να συζητήσουν περαιτέρω την ανάπτυξη των θαλάσσιων μεταφορών, την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και την τεχνολογία και κατασκευή πολικών πλοίων.

Σε επιστολή που εστάλη στο Πεντάγωνο τον περασμένο Οκτώβριο, η Επίλεκτη Επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (CCP) εξέφρασε ανησυχίες για την αυξανόμενη παρουσία της Κίνας στην Αρκτική.

Η Elizabeth Buchanan, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής της Αυστραλίας και εμπειρογνώμονας για την πολική γεωπολιτική, είπε στο Nikkei Asia ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ελέγχουν τη Γροιλανδία, η Κίνα θα πρέπει να αλλάξει στρατηγική στην Αρκτική, καθώς ένας αγώνας εξοπλισμών θα αυξήσει τα ασφάλιστρα ναυτιλίας στην περιφέρεια.

πηγή: Asia Times via History and Society

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αφιερώματα Βιετνάμ ΗΠΑ Ινδία Ιστορικά θέματα Κίνα ΡΟΗ

Τα αίτια του πολέμου του Βιετνάμ

Ακτιβιστής στις 14.1.25 0

από τον Sidney James / reseauinternational.net

Βιετνάμ: πώς ο ινδικός επεκτατισμός οδήγησε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη τους στην εξωτερική πολιτική του 20ού αιώνα και που ωθεί τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αντιπαράθεση με την Κίνα.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα λάθη εξωτερικής πολιτικής στην πρόσφατη ιστορία των ΗΠΑ. Άφησε περισσότερους από πενήντα οκτώ χιλιάδες Αμερικανούς νεκρούς, εκατόν πενήντα χιλιάδες τραυματίες Αμερικανούς στρατιώτες, τρία εκατομμύρια νεκρούς στο Βιετνάμ και ένα εκατομμύριο νεκρούς στην Καμπότζη και το Λάος. Η περιβαλλοντική ζημιά που προκλήθηκε στο Βιετνάμ και το Λάος συνεχίζεται σήμερα.

Πώς ενεπλάκησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο του Βιετνάμ; Εάν ρωτήσετε για αυτό ή ρωτήσετε το ChatGPT, θα λάβετε τους συνήθεις λόγους. Αν και η σύγκρουση έχει περιγραφεί από κάθε άποψη, με τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες και τους σύγχρονους να είναι ακόμα ζωντανοί, αυτό που είναι απίστευτο είναι ότι οι άνθρωποι σήμερα αγνοούν έναν σημαντικό παράγοντα που ώθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να πολεμήσουν εναντίον του Βόρειου Βιετνάμ. Αυτός ο παράγοντας είναι η Ινδία. Η Ινδία είναι πολύ απομακρυσμένη από την περιοχή, τόσο γεωγραφικά όσο και γεωπολιτικά, και η πολιτική της επιρροή δεν εκτείνεται πέρα από την άμεση γειτονιά της. Στο βαθμό που μπορεί κανείς να έχει άποψη για την Ινδία, η χειρότερη γνώμη είναι ίσως αυτή μιας χώρας εξαιρετικά βρώμικης, χαοτικής και δυσλειτουργικής, αλλά κατά τα άλλα ακίνδυνη. Πώς θα μπορούσε λοιπόν η Ινδία να έπαιξε ρόλο στον πόλεμο του Βιετνάμ;

Για να καταλάβουμε πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό, πρέπει να πάμε πίσω στα μέσα του περασμένου αιώνα στην Ασία. Την εποχή εκείνη, πολλοί γεωπολιτικοί παράγοντες διαμόρφωσαν την περιοχή. Λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, ένας εμφύλιος πόλεμος στην Κίνα ξέσπασε σε ανοιχτό πόλεμο, με αποκορύφωμα την κατάληψη της ηπειρωτικής Κίνας από Κινέζους κομμουνιστές, ενώ η ανατρεπόμενη κυβέρνηση υποχώρησε στο νησί της Ταϊβάν το 1949. Εν τω μεταξύ, δύο χρόνια πριν από την αλλαγή καθεστώτος στην Κίνα, μια εξουθενωμένη Βρετανία είχε αποσυρθεί από την υποήπειρο το 1947 και ο αυτόχθονος πληθυσμός της (αυτό που τώρα αποκαλούμε Ινδοί) προσφέρθηκε μια χώρα… στιγμιαία. Η βρετανική γενναιοδωρία επέτρεψε, για πρώτη φορά στην ιστορία της υποηπείρου, οι κάτοικοί της να βρίσκονται στην κεφαλή μιας οικονομίας που ήταν, μακράν, η πιο ανεπτυγμένη εκτός της δυτικής σφαίρας.

Ιστορικά, δεν υπήρξε ποτέ μια ενιαία πολιτική οντότητα στην υποήπειρο. Όταν έφτασαν οι Βρετανοί, η περιοχή αποτελούνταν από χιλιάδες φέουδα, το καθένα ελεγχόμενο από τοπικούς ισχυρούς. Ήταν ένας κόσμος δικός του, που λειτουργούσε κάτω από το δικό του σύνολο ηθικών και κοινωνικών κανόνων, πολύ διαφορετικό από εκείνους άλλων πολιτισμών. Εκείνη την εποχή, η Ινδία και η έννοια του να είσαι Ινδός δεν υπήρχε. Ο Winston Churchill συνόψισε αργότερα την κατάσταση στις συνοπτικές παρατηρήσεις του λέγοντας: « Η Ινδία είναι ένας γεωγραφικός όρος. Δεν είναι περισσότερο ενωμένο έθνος από τον Ισημερινό ». Οι κάτοικοι ήταν ένα μείγμα από ανόμοιες ομάδες, που μιλούσαν μυριάδες γλώσσες, ζούσαν σε κοντινή απόσταση αλλά ήταν επιφυλακτικοί μεταξύ τους. Στο βορρά, η αυτοκρατορία των Mughal ήταν ο μεγαλύτερος ηγεμόνας. Η αυλική γλώσσα των Μουγκάλ ήταν η Ουρντού, μια μεταγραφή της κυρίαρχης δημοτικής γλώσσας στην περιοχή, χρησιμοποιώντας περσικές/αραβικές γραφές. Με την εισαγωγή μιας γραπτής γλώσσας από τους Μουσουλμάνους, η υποήπειρος είχε επιτέλους μια γραπτή ιστορία. Η γραφή στα Χίντι δεν είχε ακόμη εφευρεθεί από τους Βρετανούς.

Η Αυτοκρατορία των Mughal ήταν ο πρώτος ξένος κυβερνήτης της υποηπείρου. Έφερε νόμο και τάξη, καθώς και έναν ορισμένο βαθμό οργάνωσης. Υπό την κυριαρχία των Mughal, το εμπόριο άνθισε και η οικονομία αναπτύχθηκε. Η ευημερία της υποηπείρου συνεχίστηκε με την άφιξη των επόμενων ξένων ηγεμόνων, από ακόμη πιο μακρινές χώρες και με υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού από τους Mughal. Οι Βρετανοί όχι μόνο δημιούργησαν ένα έθνος αλλά ενστάλαξαν πολιτισμό στους αυτόχθονες πληθυσμούς. Αρχικά, οι Βρετανοί ενδιαφερόντουσαν μόνο για το εμπόριο, αλλά αυτό που ξεκίνησε ως εταιρική εμπορική δραστηριότητα τελικά εξελίχθηκε σε μια πολιτική επιχείρηση υπό το βρετανικό στέμμα, γνωστή ως British Raj.

Κατά τους επόμενους δύο αιώνες, οι Βρετανοί επένδυσαν τεράστια ποσά ενέργειας στην οικοδόμηση εθνών, μετατρέποντας την υποήπειρο από ένα άμορφο κράτος σε ένα πολλά υποσχόμενο έθνος και ενοποιώντας το μείγμα των λαών της σε μια εθνική ταυτότητα που ονομάζεται «Ινδιάνος», κάνοντας τους περήφανους για τον εαυτό τους. Η Ινδία γεννήθηκε από τη δημιουργία της χώρας από τους Βρετανούς, οι οποίοι στη συνέχεια παρέδωσαν την εξουσία στους υπηκόους τους. Πέντε δεκαετίες αργότερα στην Αφρική, η λευκή νοτιοαφρικανική κυβέρνηση παραχώρησε επίσης μια χώρα του πρώτου κόσμου στους ιθαγενείς της. Όχι μόνο αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα έχουν ομοιότητες ως προς την ιστορική τους σημασία, αλλά και η δυναμική που επηρεάζει τα δύο πρόσωπα που συνδέονται περισσότερο με αυτά τα γεγονότα ήταν επίσης συνεπής. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Νεχρού και ο Μαντέλα διώχτηκαν από τους αποικιακούς ηγεμόνες τους, οι οποίοι τους θεωρούσαν ταραχοποιούς. Ωστόσο, και οι δύο αποκαταστάθηκαν και θαυμάστηκαν, αποκτώντας μια αύρα ηθικής εξουσίας όταν οι ρόλοι τους άλλαξαν από αντιφρονούντες σε ηγέτες των αντίστοιχων χωρών τους. Οι δυτικές ελίτ και οι πληθυσμοί τους έδειξαν πραγματική καλοσύνη προς τις δύο νέες χώρες. Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού ήταν ο Νέλσον Μαντέλα της εποχής του. Όμως, σε αντίθεση με τη Νότια Αφρική του Μαντέλα, η Ινδία του Νεχρού χαρακτηρίστηκε από ύβρις και μια πολύ πιο επιβλαβή φιλοδοξία.

Καθώς η υποήπειρος μεταβαλλόταν από μια αποικιακή επιχείρηση σε μια ανεξάρτητη χώρα, ο Βρετανός ιστορικός Arnold Toynbee σημείωσε ότι αν και οι κάτοικοι ήταν υποτελείς του βρετανικού στέμματος, ήταν σε μεγάλο βαθμό αδιάφοροι για τα σύνορα της Ινδίας και καταδίκασαν ακόμη και την προσάρτηση μακρινών εδαφών από τους Βρετανούς Αυτοκρατορία ως ανήθικη. Το 1921, το Ινδικό Κόμμα του Κογκρέσου έφτασε στο σημείο να παροτρύνει τα γειτονικά κράτη να μην συνάψουν συνθήκες με την αυτοκρατορική δύναμη (το βρετανικό Raj). Ωστόσο, από τη στιγμή που οι Ινδοί ανέλαβαν την κυριαρχία, οι απόψεις τους υπέστησαν πλήρη ανατροπή. Ξαφνικά, οι κάποτε μακρινές χώρες της Βρετανικής Ινδικής Αυτοκρατορίας θεωρήθηκαν ιερή ινδική επικράτεια. Ακόμη πιο ανησυχητικό, η Ινδία άρχισε να διεκδικεί εδάφη που δεν είχαν διεκδικήσει ποτέ, πόσο μάλλον ελεγχόμενα, από το βρετανικό Raj. Οι Βρετανοί είχαν αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι στους υπηκόους τους και οι νέοι ηγεμόνες της υποηπείρου ήταν αποφασισμένοι να διαιωνίσουν τη δόξα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην διεστραμμένη αυτόχθονη μορφή της. Στην ουσία, φιλοδοξώντας να μιμηθεί το βρετανικό Raj, η Ινδία έγινε η ίδια επεκτατική.

Σύμφωνα με τα λόγια του Arnold Toynbee:

« Είναι περίεργο το γεγονός ότι οι γραμμές που χάραξαν Βρετανοί αξιωματούχοι κατοχυρώθηκαν ως πολύτιμα εθνικά περιουσιακά στοιχεία των μη βρετανικών διαδόχων κρατών της Βρετανικής Ινδικής Αυτοκρατορίας. Τη στιγμή που χαράχτηκαν αυτές οι γραμμές, η συναλλαγή δεν προκάλεσε ταραχή μεταξύ των… Ινδών υπηκόων… του βρετανικού στέμματος, όπως ήταν τότε. Αν κάποιος από αυτούς πρόσεχε τι έκαναν ο Durand και ο McMahon, θα το έβλεπαν σαν μια ακόμη κίνηση στο ανήθικο παιχνίδι της πολιτικής εξουσίας που έπαιζαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές σε βάρος των Ινδών φορολογουμένων. Η σημερινή καθιέρωση αυτών των γραμμών που χαράσσονται από τους Βρετανούς ως κληρονομιά στην εθνική κληρονομιά των διαδόχων κρατών είναι μια απροσδόκητη και ατυχής καμπή στην ιστορία ».

Συγκρίνετε αυτό με την προσέγγιση της Κίνας για την εδαφική διευθέτησή της. Ας συγκρίνουμε μια διαφορετική παρατήρηση που έκανε ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας M. Taylor Fravel στη μελέτη του για τη διαχείριση των συνόρων της Κίνας με τους γείτονές της:

« Στις εδαφικές της συγκρούσεις, ωστόσο, η Κίνα ήταν λιγότερο επιρρεπής στη βία και ήταν πιο συνεργάσιμη από ό,τι θα υπονοούσε ένα μοναδικό όραμα ενός επεκτατικού κράτους. (…) Σε αντίθεση με άλλους που τονίζουν τις βίαιες επιπτώσεις του εθνικισμού, υποδηλώνοντας ακαμψία στις συγκρούσεις για την εθνική κυριαρχία, η Κίνα ήταν αρκετά πρόθυμη να προσφέρει εδαφικές παραχωρήσεις παρά την ιστορική κληρονομιά της εξωτερικής θυματοποίησης και του εδαφικού διαμελισμού υπό το Τσινγκ .

Η κοσμοθεωρία του πρώτου πρωθυπουργού της Ινδίας, Jawaharlal Nehru, αποτελεί παράδειγμα του συναισθήματος που σημείωσε ο Arnold Toynbee. Ο Νεχρού ήταν τυπικά Ινδός: άπιαστος, ύπουλος, άνθρωπος με δύο πρόσωπα. Στους δυτικούς συνομιλητές του, ήταν ευρέως γνωστός για το ότι ήταν αγιασμός, φιλάνθρωπος και πρόθυμος να δώσει διαλέξεις για την ανηθικότητα της δυτικής αποικιοκρατίας. Όσοι ασχολήθηκαν μαζί του μπορεί να τον βρήκαν ηθικολόγο, ενώ όσοι δεν ασχολήθηκαν μαζί του μπορεί να τον έβλεπαν ως ιδεαλιστή, ή και αφελή. Αλλά στα μάτια των γειτόνων της Ινδίας, ο Νεχρού συμπεριφέρθηκε με περισσότερη μεγαλοπρέπεια από έναν παλιό αντιβασιλέα. Για αυτόν, η αποικιοκρατία ήταν κακή μόνο επειδή η Ινδία ήταν το θύμα της. Με λόγια και με πράξεις, ο Νεχρού είδε την Ινδία ως τον νέο ηγεμόνα της περιοχής, ένα κέντρο πολιτισμού με το δικαίωμα να θέσει υπό την κυριαρχία του μακρινές χώρες. Η πραγματική Ινδία – ένα βάναυσο, αδίστακτο κράτος που ποθούσε τη γη των γειτόνων του και είχε μια τάση να αναμειγνύεται στις εσωτερικές τους υποθέσεις – δεν μπήκε ποτέ στη συλλογική συνείδηση της Δύσης. Αντίθετα, στη δυτική φαντασία, η Ινδία εξιδανικεύεται ως χώρα πνευματικότητας και οι άνθρωποι της συχνά αντιλαμβάνονται ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη φώτιση παρά για την ηγεμονία. Υπό την επίδραση της δυτικής προπαγάνδας, η φανταστική Ινδία είχε αποκτήσει τη φήμη ενός ειρηνικού έθνους παρά τα πολυάριθμα παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο.

Ένας λόγος για αυτήν την αποσύνδεση είναι ότι η Ινδία είχε δημιουργηθεί υπό την αιγίδα των Βρετανών, γεγονός που την καθιστά αβλαβή καθώς δημιουργήθηκε κάτω από την εγκεκριμένη από τους Βρετανούς παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ένας άλλος λόγος είναι η βρετανική αποικιακή ενοχή, η οποία τους εμποδίζει να επικρίνουν την Ινδία, όπως η Γερμανία δεν είναι σε θέση να επιπλήξει το Σιωνιστικό Ισραήλ. Στη διεθνή σκηνή, πολλοί Βρετανοί έβλεπαν την Ινδία ως προστατευόμενό τους, με αποτέλεσμα να τιμωρούν το δικό τους έθνος. Οι διαδοχικοί Ινδοί ηγέτες έχουν επίσης παίξει με το στερεότυπο της Ινδίας ως πνευματικής γης. Όταν οι Ινδοί ηγέτες επισκέφθηκαν τις δυτικές χώρες, συχνά έπιαναν τα χέρια τους σαν να προσεύχονταν – μια εικόνα ευσέβειας τέλεια χρονομετρημένη για τις κάμερες. Τέλος, οι Ινδοί είναι από τη φύση τους γοητευτικοί. μπορούν να κάνουν όλα όσα λένε πειστικά. Ο πολλαπλασιασμός απατεώνων και πολιτικών ινδικής καταγωγής στις δυτικές κοινωνίες είναι μαρτυρία αυτής της ικανότητας.

Η αλαζονεία και η προσχηματική συμπεριφορά του Νεχρού προς τις γειτονικές χώρες ήταν αξιοθρήνητη, αλλά δεν προκάλεσε έκπληξη. Στην Ινδία, η διαχρονική νοοτροπία της κάστας διαπερνά κάθε πτυχή του πολιτισμού, έτσι ώστε όπως η κοινωνία είναι ιεραρχική, έτσι είναι και ο κόσμος. Χτίζοντας στα θεμέλια που έθεσαν δύο αιώνες οικοδόμησης εθνών από ικανούς και εργατικούς Βρετανούς δημόσιους υπαλλήλους και γραφειοκράτες, η θέση της Ινδίας στην κοινότητα των εθνών εκείνη τη στιγμή της ιστορίας την τοποθέτησε αναμφίβολα ως τη χώρα που κυριαρχούσε σε όλη την Ασία. Εκείνη την εποχή, η Ανατολική Ασία δεν είχε ακόμη βγει από την καταστροφή που προκάλεσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Κίνα, ειδικότερα, ο ανατολικός γείτονας της Ινδίας, όχι μόνο είχε καταστραφεί από τον πόλεμο, αλλά είχε επίσης ονομαστεί χλευαστικά «ο άρρωστος άνθρωπος της Ασίας» όταν οι ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις είχαν ανακινηθεί κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι ενδιαφέρον ότι ο τρόπος που τα δύο έθνη αντιμετώπιζαν το ένα το άλλο αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να ήταν πιο διαφορετικός. Η αντίληψη των Κινέζων για την Ινδία επηρεάστηκε από τη δική τους ιστορία και έβλεπαν την Ινδία ως ένα ακόμη μεγαλύτερο θύμα της δυτικής αποικιοκρατίας από τους ίδιους. Αν και οι βρετανικές και άλλες αποικιακές δυνάμεις κατάφεραν μόνο κατά καιρούς να αποκτήσουν ερείσματα στην Κίνα, ποτέ δεν κατάφεραν να την υποτάξουν πλήρως. Αντίθετα, ολόκληρη η υποήπειρος βρισκόταν υπό βρετανική κυριαρχία. Μερικοί Κινέζοι με ενσυναίσθηση ένιωσαν ακόμη και μια αίσθηση συντροφικότητας προς την Ινδία λόγω της κοινής τους ιστορικής εμπειρίας. Η Ινδία, από την πλευρά της, έβλεπε τον εαυτό της ως μια ανερχόμενη αυτοκρατορική δύναμη στην Ασία και ήταν αποφασισμένη να διασφαλίσει ότι οι Κινέζοι την αναγνώρισαν. Το 1955, ο Νεχρού έβαλε την Κίνα στη θέση της σε μια διεθνή συνάντηση ηγετών του Τρίτου Κόσμου στο Μπαντούνγκ της Ινδονησίας.

Ο Νεχρού ήταν ανοιχτά φιλικός προς την κινεζική αντιπροσωπεία, με πατερναλιστικό τρόπο, προσποιούμενος ότι έπαιρνε τον Ζου Ενλάι υπό την προστασία του, λίγο σαν μεγαλύτερος αδερφός που προσέχει τον μικρότερο αδερφό του. Ολόκληρη η θεατρικότητα του Νεχρού είχε ως στόχο να αποδείξει ότι η Κίνα ήταν υποταγμένη στην Ινδία.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, η επεκτατική Βρετανική Αυτοκρατορία εδραίωσε όλη τη Νότια Ασία υπό την κυριαρχία της. Η λογική επέκταση των αποικιακών της φιλοδοξιών ήταν προς τον Βορρά, γεγονός που την έφερε σε σύγκρουση με τα ιστορικά θιβετιανά εδάφη. Το 1944, εν μέσω του Σινο-Ιαπωνικού Πολέμου, η Βρετανική Αυτοκρατορία προσάρτησε το Ντιράνγκ Τζονγκ, ένα θιβετιανό διοικητικό κέντρο που υπάγεται στο μοναστήρι Tawang. "Dzong" σημαίνει "δυνατός" στα Θιβετιανά. Η κινεζική κυβέρνηση (τότε η εθνικιστική κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας, με έδρα το Κουνμίν εκείνη την εποχή) και η θιβετιανή κυβέρνηση στη Λάσα είχαν διαμαρτυρηθεί για αυτή τη βρετανική ενέργεια. Τον Φεβρουάριο του 1947, έξι μήνες πριν οι Βρετανοί εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους στη Νότια Ασία, η κινεζική εθνικιστική κυβέρνηση (η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας) είχε υποβάλει επίσημη καταγγελία στη νεοσύστατη ινδική αποστολή στην Κίνα, διαμαρτυρόμενη για τις εισβολές στα σύνορα της Βρετανικής Ινδίας. κινεζικό έδαφος. Τον Αύγουστο του 1947, η Βρετανία εγκατέλειψε τη Νότια Ασία και η Ινδία ιδρύθηκε ως διάδοχο κράτος των Βρετανών. Τα ινδικά ιδρύματα δεν παρέλειψαν να ρωτήσουν για τη συνοριακή σύγκρουση μεταξύ Βρετανικής Ινδίας και Κίνας κατά τη μεταφορά της εξουσίας από τους Βρετανούς στους Ινδούς, όπως θυμήθηκε αργότερα ο Νεχρού: αυτές οι διαμαρτυρίες ήταν ήδη στο γραφείο του όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Δύο μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1947, η θιβετιανή κυβέρνηση στη Λάσα έστειλε επίσημο αίτημα στο Νέο Δελχί, προτρέποντας τη νέα ανεξάρτητη ινδική κυβέρνηση να αποσύρει όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις του βρετανικού Raj μεταξύ της γραμμής McMahon και του παραδοσιακού ορίου κάτω από τους πρόποδες. Απαίτησε επίσης την επιστροφή εδαφών που εκτείνονται από το Λαντάκ έως το Ασάμ, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών Σικίμ και Ντάρτζελινγκ. Καθώς η ήττα της κινεζικής εθνικιστικής κυβέρνησης έγινε επικείμενη στον εμφύλιο πόλεμο, ο πρεσβευτής της Δημοκρατίας της Κίνας στο Νέο Δελχί υπενθύμισε στην ινδική κυβέρνηση ότι η Κίνα δεν αναγνώριζε τη γραμμή McMahon και θεώρησε τη Σύμβαση Simla άκυρη. Αυτό σημαίνει ότι ο Νεχρού όχι μόνο γνώριζε τις διπλωματικές διαμαρτυρίες στον προκάτοχό του, τον Βρετανό Ρατζ, αλλά λάμβανε επίσης επανειλημμένες παραστάσεις από τη θιβετιανή κυβέρνηση στη Λάσα και την κινεζική εθνικιστική κυβέρνηση υπό τη διακυβέρνησή του σχετικά με τις εδαφικές καταπατήσεις της «Ινδίας». Επομένως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Νεχρού γνώριζε πλήρως ότι αυτές οι περιοχές αμφισβητήθηκαν από τους γείτονες της Ινδίας. Επιπλέον, ο χάρτης της Ινδίας στο βιβλίο του ίδιου του Νεχρού « Ανακάλυψη της Ινδίας", που γράφτηκε ενώ ήταν φυλακισμένος πριν από την ανεξαρτησία της Ινδίας, δεν περιλαμβάνει αυτές τις περιοχές. Τον Οκτώβριο του 1949, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) κήρυξε την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) και η αντίπαλός του στον εμφύλιο πόλεμο, η Δημοκρατία της Κίνας (ROC), υποχώρησε στην Ταϊβάν. Δύο μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1949, η Ινδία αναγνώρισε τη ΛΔΚ ως τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας, διακόπτοντας έτσι το διπλωματικό κανάλι που είχε χρησιμοποιήσει το ROC για να διαμαρτυρηθεί στην Ινδία. Η κομμουνιστική Κίνα, από την πλευρά της, σταματά όλες τις διπλωματικές διαμαρτυρίες, σε αντίθεση με την εθνικιστική κυβέρνηση. Το αν αυτή η αλλαγή είναι ανταλλαγή καλών πρακτικών ή ανεξάρτητη απόφαση του ΚΚΚ είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να εξετάσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Ένα κρύο πρωινό τον Φεβρουάριο του 1951, η Ινδία του Νεχρού βάδισε προς την Ταουάνγκ, έδιωξε τους αξιωματούχους που έστειλε εκεί η θιβετιανή κυβέρνηση από τη Λάσα και προσάρτησε την πόλη. Το Tawang είναι η γενέτειρα του Έκτου Δαλάι Λάμα και είναι το σπίτι του τετρακοσίων ετών μοναστήρι Tawang. Ως η τελευταία μεγάλη συνοριακή πόλη του Θιβέτ πριν η περιοχή μετατραπεί σε μια φυλετική περιοχή που κατοικούνταν από πληθυσμούς Κινεζικής-Θιβετιανής-Βιρμανικής καταγωγής, η μοναστική αρχή του Tawang είχε ιστορικά διατηρήσει στενούς δεσμούς με την κεντρική κυβέρνηση του Πεκίνου. Κατά την Κινεζική Ρεπουμπλικανική Εποχή, η σημαία της Δημοκρατίας της Κίνας (ο γαλάζιος ουρανός, ο λευκός ήλιος και η ολοκόκκινη σημαία της γης) κυμάτιζαν στο Tawang, όπως ακριβώς είχε κάνει η σημαία της δυναστείας Qing κατά τη διάρκεια της δυναστείας Qing. Στη συνέχεια, όπως ήταν αναμενόμενο, οι θιβετιανές αρχές στη Λάσα διαμαρτυρήθηκαν αλλά απλώς ενημερώθηκαν από τον Ινδό πολιτικό αξιωματούχο ότι η Ινδία αναλάμβανε την Tawang. Οι διαμαρτυρίες αγνοήθηκαν. Η Δημοκρατία της Κίνας (ήδη εγκατεστημένη στην Ταϊβάν) κατήγγειλε επίσης έντονα τη δράση της Ινδίας. Παραδόξως, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν εμφανίστηκε. Η ανησυχητική σιωπή της κομμουνιστικής Κίνας είναι ανησυχητική από την οπτική γωνία της θιβετιανής κυβέρνησης στη Λάσα και της εθνικιστικής κυβέρνησης στην Ταϊβάν, αλλά πρέπει να ενθάρρυνε την Ινδία. Το 1954, το Νέο Δελχί κυκλοφόρησε έναν νέο χάρτη που δείχνει το Νότιο Θιβέτ ως μέρος της Ινδίας, εκτός από το Σικίμ και το Μπουτάν, και οι δύο γείτονες της Κίνας για εκατοντάδες χρόνια. Η Ινδία θα προσαρτήσει αργότερα το Sikkim το 1975. Το 1959, σε μια σειρά επιστολών που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του Nehru και του Zhou, ο τελευταίος, αφού υπαινίχθηκε για χρόνια ότι η Κίνα θα σεβόταν την πορεία της γραμμής McMahon, προσφέρθηκε να παραχωρήσει το νότιο Θιβέτ στην Ινδία. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η προσφορά απορρίφθηκε επειδή ο Νεχρού διεκδίκησε επίσης το Ακσάι Τσιν ως ινδικό έδαφος, μια απαίτηση που οι κομμουνιστές αρνήθηκαν να αποδεχτούν. Οποιοσδήποτε ουδέτερος παρατηρητής θα είχε συμπεράνει ότι οι κομμουνιστές έσκυβαν προς τα πίσω για να διευθετήσουν τον επεκτατισμό της Ινδίας, ακόμη και με τίμημα την παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας της Κίνας. Για την Ινδία, η πραότητα της Κίνας απλώς ενίσχυσε την πεποίθησή της ότι η χώρα της ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην Ασία. Εξάλλου, η μόνη απάντηση που πρόσφερε η Κίνα μετά την προσάρτηση από την Ινδία ενός εδάφους τριπλάσιου μεγέθους από την Ταϊβάν ήταν μια επιστολή εδαφικής παραχώρησης από τον Zhou. Ο Νεχρού και οι αξιωματούχοι του έπρεπε να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά της Κίνας ως ένδειξη υποταγής, η οποία στην ινδική κουλτούρα δεν απαιτεί παρά περιφρόνηση. Η αδράνεια του Κομμουνιστικού Κόμματος απέναντι στις εδαφικές προόδους της Ινδίας ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα πρακτικών εκτιμήσεων, καθώς είχε καταλάβει την εξουσία μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα με τη βία και έπρεπε ακόμη να διαχειριστεί έναν ανήσυχο πληθυσμό.η πλειοψηφία των οποίων δεν είχε καμία συγγένεια με το νέο καθεστώς. Η εκτροπή πόρων για την προστασία της περιφερειακής επικράτειας στα δυτικά της άκρα κινδύνευε να επεκτείνει τις δυνάμεις της, καθώς οι στρατηγικές ανησυχίες της Κίνας επικεντρώνονταν κυρίως στο ανατολικό μέτωπο. Το κινεζικό έδαφος θα μπορούσε να θυσιαστεί για να διασφαλιστεί η διατήρηση του καθεστώτος στην εξουσία. Η αρχαία Κίνα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για την εδαφική εισβολή της Ινδίας παρά μόνο να διαμαρτυρηθεί. Η Νέα Κίνα δεν παραπονέθηκε καν.

Η τελευταία φορά που ο Νεχρού και ο Ζου συναντήθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο ήταν στη Διάσκεψη Μπαντούνγκ το 1955 στην Ινδονησία. Σύμφωνα με αρχεία, το ζήτημα των συνόρων μεταξύ των δύο χωρών δεν συζητήθηκε ποτέ. Αντίθετα, ο Zhou χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να περιγράψει τις «Πέντε Αρχές Ειρηνικής Συνύπαρξης» της ΛΔΚ, μία από τις οποίες υποσχέθηκε ότι η ΛΔΚ δεν θα διευθετούσε ποτέ τις συνοριακές της διαφορές με τη βία. Αυτό πρέπει να ακουγόταν σαν μουσική στα αυτιά του Νεχρού, επειδή η Κίνα είχε ουσιαστικά κηρύξει μια μονομερή προληπτική κατάπαυση του πυρός. Ο Νεχρού, αντίθετα, διακήρυξε ότι η Ινδία είχε το δικαίωμα να αμύνεται ενάντια στους εισβολείς στο έδαφός της. Οι ομιλίες σε διεθνή συνέδρια είναι συχνά ένας τρόπος για τους ηγέτες να εκφράσουν τη θέση της χώρας τους σε διάφορα θέματα, αλλά προσφέρουν επίσης μια εικόνα για τη νοοτροπία του ηγέτη και προσφέρουν μια εικόνα για τη σκέψη τους. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί ο Νεχρού υιοθέτησε έναν τόσο προκλητικό τόνο, γνωρίζοντας ότι τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών ήταν ειρηνικά και η Ινδία ήταν η μόνη που διέλυσε το status quo. Είναι βέβαιο ότι οι Βρετανοί δεν επρόκειτο να αποικίσουν εκ νέου την υποήπειρο και ότι η Ινδία επισκίαζε όλους τους γείτονές της εκτός από την Κίνα. Η διακήρυξη του Νεχρού για το δικαίωμα της Ινδίας στην αυτοάμυνα σίγουρα δεν συνδέθηκε με την αντίληψη μιας απειλής από την Κίνα. Μάλλον, ήταν ένα προπέτασμα καπνού για να δανειστούμε τα θύματα εν αναμονή της επιθετικότητας της Ινδίας κατά της Κίνας.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, η εδαφική επέκταση της Ινδίας προς τους μικρότερους γείτονές της δεν είχε συναντήσει σημαντική αντίσταση. Η Κίνα είχε πράγματι δείξει την αδυναμία της όσον αφορά το καθεστώς του Νότιου Θιβέτ. Αν ο Νεχρού αποδεχόταν την προσφορά της Κίνας, η Ινδία θα είχε αποκτήσει ένα νέο κομμάτι εδάφους που ο Βρετανός Ρατζ είχε επιθυμήσει τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει. Το πρόβλημα, ωστόσο, ήταν ότι μια τέτοια συμφωνία θα είχε κλειδώσει τα βόρεια σύνορα της Ινδίας σε μια δεσμευτική συνθήκη. Δεδομένου ότι η Κίνα είχε ήδη αποδείξει ότι το έδαφός της θα μπορούσε να διακυβευτεί, ο Νεχρού υπολόγισε ότι εάν η Ινδία συνεχίσει να επιδιώκει να αποκτήσει γη πέρα από αυτό που φιλοδοξούσε το βρετανικό Raj, η καλύτερη πορεία δράσης θα ήταν να συνεχίσει να πιέζει τα εδαφικά σύνορα της Ινδίας χωρίς να δεσμευτεί. σε μια επίσημη συμφωνία. Το πρόβλημα, ωστόσο, ήταν ότι αποκλείοντας ένα απίθανο σενάριο στο οποίο η Κίνα παρέμενε σιωπηλή απέναντι στις συνεχιζόμενες εισβολές της Ινδίας, αυτή η προσέγγιση θα εξέθετε την Ινδία ως τον επιτιθέμενο. Με άλλα λόγια, πώς θα μπορούσε η Ινδία να αρπάξει τη γη του γείτονά της ενώ έκανε τον τελευταίο να μοιάζει με τον κακό και παρουσιάζοντας την Ινδία ως μια λογική χώρα στον κόσμο; Εδώ μπήκε στο παιχνίδι η σημασιολογική αναγνωσιμότητα του Νεχρού. Συχνά έκανε δύο βασικές δηλώσεις: (1) ότι στο όνομα της ειρήνης θα μιλούσε σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή, και (2) ότι πέρα από τα ιερά σύνορα. Την Ινδία δεν θα διαπραγματευόταν απολύτως ποτέ. Η διάκριση του Νεχρού μεταξύ «συνομιλιών» και «διαπραγματεύσεων» του επέτρεψε να διατηρήσει μια εικόνα ανοιχτού διαλόγου, αποφεύγοντας κάθε διευθέτηση με την Κίνα, μετακινώντας αβίαστα από τη μια δήλωση στην άλλη. Εν τω μεταξύ, τα ινδικά στρατεύματα έστηναν αθόρυβα θέσεις όλο και πιο βόρεια.

Το 1961, η Ινδία πέτυχε άλλη μια νίκη με την προσάρτηση της Γκόα, μιας πορτογαλικής αποικίας που προϋπήρχε της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ενώ η Κίνα είχε δεσμευτεί να μην επιλύσει τις συνοριακές της διαφορές με τη βία, η Ινδία δεν είχε τέτοιους περιορισμούς. Ο Νεχρού διέταξε έναν μαζικό βομβαρδισμό στο αεροδρόμιο της Γκόα και η περιοχή έπεσε γρήγορα στα χέρια των Ινδών. Η προσάρτηση της Γκόα πιθανότατα έδωσε μια ώθηση ηθικού στην Ινδία, η οποία είχε νικήσει έτσι μια ευρωπαϊκή δύναμη. Μετά από αυτή τη νίκη, ο Nehru έστρεψε την προσοχή του στην Κίνα και άρχισε να εκστρατεύει για γη βόρεια της γραμμής McMahon, ξεκινώντας αυτό που ονόμασε Forward Policy. Στα τέλη του 1961, η πολιτική προώθησης της Ινδίας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, με τη δημιουργία συνοριακών σταθμών όλο και πιο βαθιά στο κινεζικό έδαφος. Η Κίνα εξέδωσε αυστηρές προειδοποιήσεις ότι θα αντιδρούσε εάν η Ινδία συνεχίσει τις εισβολές της. Τελικά, η Ινδία άρχισε να εδραιώνει την παρουσία της σε περιοχές που, κατά τη δική της παραδοχή, βρίσκονταν εντός των συνόρων της Κίνας (βόρεια της γραμμής McMahon). Εν τω μεταξύ, ο Νεχρού είχε καταφέρει επιδέξια να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Κίνα ήταν ο επιτιθέμενος, παρουσιάζοντας τις ενέργειες της Ινδίας ως απλή απάντηση στην καταπάτηση της Κίνας - μια απόδειξη της λεκτικής του φινέτσας.

Τον Οκτώβριο του 1962, μετά από χρόνια επανειλημμένων προειδοποιήσεων και αποτυχημένων προσπαθειών να φέρει την Ινδία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η Κίνα εξαπέλυσε επίθεση στις θέσεις των Ινδών στο Νότιο Θιβέτ, στέλνοντας γρήγορα τον ινδικό στρατό σε αταξία και την απόσυρσή του. Το Tawang επέστρεψε στον κινεζικό έλεγχο. Πανικόβλητος, ο Νεχρού στράφηκε στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο για βοήθεια. Στην επιστολή του προς τον Πρόεδρο John F. Kennedy, ο Nehru κατέληξε με την ακόλουθη πρόταση:

« Από την πλευρά μας, είμαστε αποφασισμένοι να μην φείδουμε προσπάθεια μέχρι να εξαλειφθεί πλήρως η απειλή που θέτει ο επεκτατικός και επιθετικός μιλιταρισμός της Κίνας για την ελευθερία και την ανεξαρτησία ».

Ο Νεχρού είπε κραυγαλέα ψέματα στον JFK και στον κόσμο. Ας σταματήσουμε για λίγο να σκεφτούμε τι έγινε. Δέκα χρόνια πριν από την επιστολή του Νεχρού που ζητούσε τη βοήθεια των ΗΠΑ, πραγματοποίησε την προσάρτηση του Νοτίου Θιβέτ – μια ενέργεια που η βρετανική Ρατζ είχε ξεκινήσει αλλά την άφησε ημιτελή λόγω της πρόωρης αποχώρησής της από τη Νότια Ασία. Η πιο φιλανθρωπική ερμηνεία των πράξεων του Νεχρού, παρά την υποκρισία τους, είναι ότι θεωρούσε την Ινδία ως τον νόμιμο κληρονόμο του βρετανικού Ρατζ και, ως εκ τούτου, δικαιούται να κληρονομήσει όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υπήρχαν μόνο στα χαρτιά. Ωστόσο, αυτό που έκανε στη συνέχεια ο Νεχρού, εισβάλλοντας σε έδαφος που δεν είχε διεκδικήσει ποτέ το βρετανικό Ρατζ και το οποίο η ίδια η Ινδία είπε ότι ήταν στην Κίνα, θα ήταν αδικαιολόγητο - εκτός από την Ινδία του Νεχρού που κατηγόρησε την Κίνα ως επεκτατική. Εδώ ο Νεχρού ανέπτυξε ένα άλλο ρητορικό τέχνασμα. Άρχισε να ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε εδαφική διαφορά με την Κίνα και ότι οποιοδήποτε έδαφος διεκδικούσε η Ινδία ήταν ipso facto ινδικό. Αυτό το σημασιολογικό δόλο – ένας νομικιστικός ισχυρισμός ότι μια περιοχή έγινε ινδική απλώς και μόνο επειδή την διεκδίκησε η Ινδία – έγινε κλασικό του Νεχρού, που προοριζόταν να συγκαλύψει την εδαφική επιθετικότητα της Ινδίας με περίπλοκη νομιμότητα. Όταν η Κίνα κάλεσε για διαπραγματεύσεις, ο Νεχρού απάντησε με μια αδιάλλακτη στάση: το «ιερό έδαφος» της Ινδίας ήταν αδιαπραγμάτευτο. Ταυτόχρονα, ο Νεχρού παρουσίασε τις συνοριακές περιπολίες της Ινδίας, οι οποίες δρούσαν σε περιοχές που οι Βρετανοί Ρατζ δεν είχαν ποτέ διεκδικήσει, πόσο μάλλον έλεγχε, ως απλή άμυνα κατά της κινεζικής επιθετικότητας, σύμφωνα με τη στρεβλή λογική του. Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τη συνήθη τάση τους να υποστηρίζουν τις δημοκρατίες, δέχτηκαν τις κατηγορίες του Νεχρού χωρίς αμφιβολία. Κανείς στην διοίκηση του JFK δεν εξέτασε ποτέ κριτικά τους ισχυρισμούς του Nehru. Οι κατηγορίες του ελήφθησαν κυριολεκτικά.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος Κένεντι διέταξε γρήγορα αεροπορική μεταφορά όπλων και προμηθειών στην Ινδία, με τη Βρετανία να συμμετέχει στην προσπάθεια για γρήγορη μεταφορά εξοπλισμού στη χώρα. Αμερικανικά μεταγωγικά αεροπλάνα προσγειώθηκαν στην Ινδία με ρυθμό οκτώ πτήσεων την ημέρα, το καθένα μετέφερε περίπου είκοσι τόνους στρατιωτικού εξοπλισμού: αυτόματα τουφέκια, βαρείς όλμους και όπλα χωρίς ανάκρουση. Η Αυστραλία ανακοίνωσε ότι θα παράσχει όπλα για να βοηθήσει την ειρηνόφιλη Ινδία να αντισταθεί στους Κινέζους επιτιθέμενους. Ο δημοκρατικός κόσμος φαινόταν ενωμένος στην υποστήριξή του προς την Ινδία ενάντια σε μια «επεκτατική» Κίνα. Τρεις εβδομάδες αργότερα, σε ένα δεύτερο κύμα, η Κίνα ανακατέλαβε όλο το νότιο Θιβέτ. Ένα μήνα αργότερα, η Κίνα αποσύρθηκε μονομερώς βόρεια της γραμμής McMahon - μια παράνομη γραμμή που δημιουργήθηκε από διπλωματική πλαστογραφία και η οποία δεν είχε ποτέ αναγνωριστεί από καμία κινεζική κυβέρνηση, είτε η εθνικιστική κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας είτε η Κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Καθώς οι κινεζικές δυνάμεις συνέτριψαν τις θέσεις των Ινδών, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση πίεσαν τη Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) να υποστηρίξει την Ινδία και να καταδικάσει τον αντίπαλό της στον εμφύλιο πόλεμο στην άλλη πλευρά του στενού της Ταϊβάν. Αντίθετα, η εθνικιστική κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας κατέστησε σαφές στα Ηνωμένα Έθνη ότι η περιοχή ήταν αναπόσπαστο μέρος της Δημοκρατίας της Κίνας και απαίτησε από την Ινδία να αποσυρθεί από τις περιοχές που είχε καταλάβει παράνομα.

Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, άρχισαν οι εσωτερικές κατηγορίες στην Ινδία. Ο πόλεμος ήταν μια εθνική ταπείνωση για την Ινδία, καθώς όχι μόνο αποκάλυψε την ανικανότητα του Ινδικού Στρατού, αλλά έκανε τη λεγόμενη αυτοκρατορική δύναμη να φαίνεται αξιολύπητη στα μάτια των μικρότερων γειτόνων της. Για να καλύψει τα ίχνη του, ο Νεχρού και το κόμμα του στο Κογκρέσο είπαν ψέματα στον λαό τους και στον κόσμο δημιουργώντας την αφήγηση ότι η Κίνα είχε μαχαιρώσει την Ινδία πισώπλατα, ότι μια πολεμοχαρής και επεκτατική Κίνα είχε επιτεθεί στην Ινδία χωρίς πρόκληση. Από ιδιοσυγκρασία, οι Ινδοί είναι μάστορες στην τέχνη του σκοταδισμού και του σοφισμού. Χρειάστηκαν λίγη προσπάθεια για να πείσουν τον κόσμο ότι η Ινδία ήταν ένα άτυχο θύμα που ασχολούνταν με τη δουλειά της, μόνο για να εισβάλει μια γερακίνα Κίνα. Το γεγονός ότι η μονομερής αποχώρηση της Κίνας (από τα εδάφη που είχε κατακτήσει πολύ πριν) δεν ήταν κάτι που θα έκανε ένας επεκτατής δεν είχε μεγάλη σημασία για το δυτικό μυαλό. Εάν τα γεγονότα δεν ταιριάζουν με την ιστορία, θα πρέπει να απορριφθούν. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν η Ινδία να επισημάνει ότι είναι δημοκρατία, ενώ η Κίνα είναι μια αυταρχική κομμουνιστική χώρα και να προσθέσει μια αντιστροφή της αλήθειας – και αυτό θα ήταν αρκετό για να αποδείξει την ενοχή της Κίνας. Για τους Αμερικανούς, λέξεις όπως «δημοκρατία» και «κομμουνισμός» δεν είναι απλές πολιτικές ταμπέλες. Είναι συναισθηματικοί όροι που διεγείρουν πρωταρχικά συναισθήματα παρά ορθολογική σκέψη. Οι άνθρωποι του μάρκετινγκ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι διαφημίσεις που ελκύουν την καρδιά είναι πολύ πιο ισχυρές από αυτές που απευθύνονται στο μυαλό. Οι Ινδοί, οι οποίοι είναι επιτυχημένοι πωλητές από πολιτιστική διάθεση, το καταλαβαίνουν αυτό ενστικτωδώς. Στον πολιτικό λόγο, είτε ξένο είτε εγχώριο, τα γεγονότα δεν έχουν σημασία. είναι η ιστορία που μετράει. Η Ινδία έχει προωθήσει την αφήγηση ότι είναι ένα αθώο θύμα μιας επεκτατικής Κίνας, άλλοτε με ξεκάθαρα ψέματα και άλλοτε με υπονοούμενα, μέχρι σήμερα. Οι Αμερικανοί, ευκολόπιστοι κι αν είναι, πήραν ελαφρά το ψέμα της Ινδίας.

Ο πόλεμος του 1962 ήταν σύντομος, αλλά τα αποτελέσματά του ήταν διαρκή. Στην Ινδία, σηματοδότησε την αρχή της ινδικής εχθρότητας προς την Κίνα. Στη Δύση, ήταν εδραιωμένο στο δυτικό μυαλό ότι η Κίνα αποτελούσε απειλή για τον κόσμο. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες διοργάνωσαν την Επιχείρηση False Flag στον Κόλπο του Τόνκιν το 1964, το στάδιο ήταν ήδη στημένο. Μια εθνική συναίνεση σχηματιζόταν μεταξύ των δικομματικών πολιτικών για την ανάγκη να γίνει κάτι για να αποτραπεί η «επέκταση» της Κίνας. Εξάλλου, η Κίνα είχε ήδη εισβάλει στην Ινδία και επρόκειτο να μετατρέψει τη Νοτιοανατολική Ασία σε κομμουνιστικό προπύργιο. Αργά ή γρήγορα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την Κίνα. Ο McNamara, ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες του πολέμου του Βιετνάμ, είχε δηλώσει δημόσια ότι εάν η Κίνα εισέβαλε ξανά στην Ινδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα εναντίον της Κίνας. Σίγουρα, η δυσπιστία στον κομμουνισμό είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτιστικού DNA των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά χωρίς το ψέμα της Ινδίας, κανένας Αμερικανός πρόεδρος από αυτό το έθνος που είναι χαρούμενο για τη σκανδάλη δεν θα είχε αρκετό πολιτικό κεφάλαιο για να πάει στον πόλεμο στο Βιετνάμ. Ήταν η συμβολή δύο παραγόντων - ο φόβος για τον κομμουνισμό και η ψευδής ινδική αφήγηση μιας επεκτατικής Κίνας - που παρείχε το καύσιμο και το οξυγόνο για να πυροδοτήσει τον πόλεμο του Βιετνάμ. Χωρίς κανένα από αυτά τα στοιχεία, ο πόλεμος δεν θα είχε συμβεί. Το ψέμα της Ινδίας έδωσε στους Αμερικανούς έναν λόγο ύπαρξης και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Όπως φέρεται να είπε τότε ο Χένρι Κίσινγκερ, αν γνώριζε τα γεγονότα της σύγκρουσης νωρίτερα, η εικόνα του για το Πεκίνο ως εγγενώς επιθετικό θα είχε αποδυναμωθεί, όπως και η ινδική υποστήριξη για αμερικανική επέμβαση στην Ινδοκίνα. Ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα επιβεβαίωσε επίσης ότι η άποψη της Ουάσιγκτον για την Κίνα ως επιθετική ήταν ο βασικός παράγοντας αυτής της παρέμβασης, με τρία εκατομμύρια θανάτους στο Βιετνάμ, συν άλλα εκατομμύρια θανάτους σε άλλα μέρη της Ινδοκίνας. Ομοίως, ο William Bundy, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, έκανε ένα από τα πιο διορατικά σχόλια για την πολιτική των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Σε ένα άρθρο για τα "Pentagon Papers" στο γαλλικό περιοδικό εξωτερικών υποθέσεων Preuves , προσδιορίζει "μια φοβισμένη άποψη για την Κίνα" ως τον κύριο παράγοντα πίσω από την άστοχη κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ το 1964-1965.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η φύση της εδαφικής διαφοράς μεταξύ Ινδίας και Κίνας είναι πολύ διαφορετική από ό,τι θεωρείται γενικά ως εδαφικές διαφορές μεταξύ κρατών. Οι εδαφικές συγκρούσεις στην Ευρώπη, για παράδειγμα, συνήθως περιλαμβάνουν τη σύνθετη ιστορία μιας περιοχής, την άνοδο και την παρακμή αυτοκρατοριών, την αλλαγή των πολιτικών συμμαχιών και τις διαμάχες εξουσίας μεταξύ αντίπαλων εθνοτικών ομάδων, που τελικά καταλήγουν σε μια γεωγραφική ισορροπία. Η εδαφική διαμάχη μεταξύ Ινδίας και Κίνας δεν έχει κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Μοιάζει περισσότερο με μια σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Σουηδίας για την ιδιοκτησία ενός τμήματος εδάφους στη Σκανδιναβία. Η αμφισβητούμενη περιοχή δεν έχει καμία σχέση με την ινδική υποήπειρο. Οι άνθρωποι της υποηπείρου και οι άνθρωποι των αμφισβητούμενων περιοχών είναι εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους. Μάλιστα, μέχρι να καταληφθεί η περιοχή από την ιστορικά ανύπαρκτη «Ινδία», άνθρωποι από την υποήπειρο δεν είχαν καν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην περιοχή του Βιετνάμ. Γιατί είναι η Ινδία εδώ; Οι δυτικοί υπερασπιστές της Ινδίας δεν αμφισβητούν ποτέ τον παραλογισμό της εδαφικής θέσης της Ινδίας. Ωστόσο, οι Ινδοί εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σήμερα σαν να είναι το τραυματισμένο μέρος στη σύγκρουσή τους με την Κίνα, παρά το γεγονός ότι η Ινδία έχει κερδίσει έδαφος σε βάρος της Κίνας.

Ο πόλεμος του 1962 τελείωσε πριν από περίπου εξήντα χρόνια, αλλά μια επίλυση της εδαφικής σύγκρουσης δεν φαίνεται ακόμη. Οι Ινδοί πιστεύουν ακράδαντα ότι η χώρα τους έχει δίκιο, ενώ η πλειονότητα των Κινέζων γνωρίζει αόριστα, αν όχι καθόλου, ότι η χώρα τους έχει διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ινδίας. Με τα χρόνια, η θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Νότιο Θιβέτ έχει σκληρύνει και δεν τίθεται πλέον θέμα παραδοχής της. Σήμερα, ο πόλεμος εξακολουθεί να φαίνεται μεγάλος στην ινδική ψυχή, αλλά παραμένει μια σκοτεινή ιστορία στην Κίνα. Όποιος το γνωρίζει πιθανώς έχει την εντύπωση ότι αυτή η σύγκρουση είναι η κληρονομιά του επεκτατισμού του βρετανικού Raj - ένα λείψανο μιας περασμένης εποχής πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με την Ινδία να έχει απλώς κληρονομήσει τη σύγκρουση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν ήταν πολύ ειλικρινές με τους λαούς του σχετικά με το πώς οι δύο χώρες ήρθαν στο χτύπημα το 1962, γιατί η αλήθεια θα το έκανε να φαίνεται πολύ άσχημο. Άλλωστε, ήταν υπό την επίβλεψη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος ότι ένα κομμάτι εδάφους είχε αφαιρεθεί από την Κίνα. Αυτή η πράξη προδοσίας είναι αντίθετη με την εικόνα που προβάλλει το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα στους πολίτες του – ότι η Κίνα, υπό τη νέα ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, είναι ισχυρή και ικανή να αντισταθεί στην ξένη επιθετικότητα. Η πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο: εν αγνοία του ευρύτερου κινεζικού κοινού, ο «αιώνας της ταπείνωσης» δεν τελείωσε με την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. επέστρεψε στη ζωή. Πριν από μερικά χρόνια, το Κομμουνιστικό Κόμμα προώθησε την εικόνα του «λύκου πολεμιστή» της Κίνας, βασισμένη σε μια ομώνυμη ταινία. Αυτό είναι ξεκάθαρα ένα κομμάτι προπαγάνδας που προορίζεται για εγχώρια κατανάλωση, και το αφελές κινεζικό κοινό έχει διασκεδάσει με αυτό. Εν τω μεταξύ, δυτικά και ινδικά ΜΜΕ το έχουν καταλάβει και το χρησιμοποίησαν για να παρουσιάσουν στο κοινό τους την αφήγηση μιας πολεμοχαρής Κίνας, με αποτέλεσμα μια περίεργη κατάσταση όπου ένα άρθρο προπαγάνδας εξυπηρετεί τα συμφέροντα δύο στρατοπέδων. Η πραγματικότητα είναι ότι η Κίνα υπό τον Μάο ήταν ένα έθνος αδιάφορο για την εδαφική του ακεραιότητα και που έθεσε τη σταθερότητα της κομμουνιστικής κυριαρχίας πάνω από όλα. Όλοι οι γείτονες της Κίνας μπόρεσαν να επωφεληθούν από αυτό.

Η δυναμική που ώθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να εμπλακούν στον πόλεμο του Βιετνάμ εξακολουθεί να είναι επίκαιρη σήμερα, και ακόμη πιο ισχυρή από ό,τι στη δεκαετία του 1960, η Ινδία συνεχίζει να μεταφέρει την ιδέα ότι η Κίνα είναι μια επεκτατική δύναμη που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Ωστόσο, σε αντίθεση με το παρελθόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα έχουν μια μεγάλη ινδοαμερικανική κοινότητα με ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα καταγωγής τους. Οι Αμερικανοί ινδικής καταγωγής κατέχουν ολοένα και πιο σημαντική θέση στην πολιτική σφαίρα. Όλο και περισσότεροι Ινδοαμερικανοί υπηρετούν στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και κάποιοι διεκδικούν ακόμη και την προεδρία. Ορισμένοι Ινδοαμερικανοί πολιτικοί έχουν ξεκάθαρα λειτουργήσει στο παρελθόν με μια ινδοκεντρική ατζέντα. Εν τω μεταξύ, η πλειονότητα των λευκών Αμερικανών παραμένει τόσο αφελής όσο ποτέ στην ξένη χειραγώγηση και δεν ταιριάζουν με τους διχαλωτές Ινδιάνους. Οι Αμερικανοί ειδικοί και ακαδημαϊκοί είναι εξίσου ανίδεοι με τους υπόλοιπους όταν πρόκειται για την Κίνα. Ακόμη και πολλοί λεγόμενοι ειδικοί της Κίνας (λόγοι με τα κατάλληλα προσόντα) συχνά δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε, ωστόσο οι απόψεις τους αναζητούνται σε συζητήσεις σε δεξαμενές σκέψης – μια περίπτωση τυφλών που οδηγούν τους τυφλούς.

Οι Αμερικανοί δεν έχουν ιδέα τι είναι η Κίνα και δεν έχουν ιδέα τι είναι η Ινδία. Η Ινδία, ως επί το πλείστον, δεν είναι η χώρα που φαντάζονται οι Αμερικανοί. Εκτός από τη βρωμιά, το χάος, τον βιασμό και τη δυσλειτουργία, δεν είναι ούτε πνευματικό ούτε ειρηνικό. Για λόγους που πιθανώς έχουν τις ρίζες τους στη νοοτροπία της κάστας, η Ινδία έχει την προδιάθεση να ελέγχει τους γείτονές της και να τους υποτάσσει. Στη σύντομη ύπαρξή της, των εβδομήντα οκτώ ετών, η Ινδία έχει αποδείξει ότι είναι τύραννος και αρπαχτής γης. Κάθε γείτονάς της έχει παραχωρήσει μέρος της επικράτειάς του στην Ινδία. Οι άνθρωποι εκτός της Νότιας Ασίας δεν γνωρίζουν ότι η Ινδία είναι μισητή και αποδοκιμασμένη στη γειτονιά της λόγω της αυταρχικής της στάσης. Η χώρα είναι πολύ επιδέξια στο να εφιστά τη διεθνή προσοχή στον επεκτατισμό της και παρέχει πάντα μια έτοιμη απάντηση όταν αμφισβητούνται τα παραπτώματα της.

Στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, αυτό που έχει κάνει η Ινδία στους γείτονές της μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση ιδιοκτησίας, κάτι που συνάδει με το πώς συμπεριφέρονται οι ίδιοι οι Ινδοί όσον αφορά την ιδιοκτησία. Στην Ινδία, ο καθένας χτίζει δυνατούς και ψηλούς φράχτες γύρω από την ιδιοκτησία του μόλις το αγοράσει, επειδή οι γείτονες θα καταπατήσουν τη γη τους αν τους δοθεί η ευκαιρία. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ινδία, όταν δημιουργήθηκε και είδε ότι το έδαφος του γείτονά της δεν προστατεύεται, άρχισε να το καταπατά. Ωστόσο, στην περίπτωση της Κίνας, η Ινδία πήγε τα πράγματα πολύ μακριά και κατέληξε να δεχτεί ένα χαστούκι από την Κίνα, και από τότε η Ινδία προσποιήθηκε ότι ήταν το θύμα.

Η διαφορά μεταξύ του σήμερα και του παρελθόντος είναι ότι το ινδικό ψέμα που έσυρε τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν εκείνη την εποχή συνέπεια της σχέσης της Ινδίας με την Κίνα. Ο πόλεμος του Βιετνάμ δεν ενδιέφερε την Ινδία. Σήμερα, ωστόσο, η Ινδία έχει έννομο συμφέρον να ωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο με την Κίνα και να παρουσιαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ως αντίβαρο σε μια απειλητική Κίνα. Καθώς η Κίνα ανεβαίνει και δυναμώνει, η Ινδία νιώθει όλο και πιο άβολα. Ο «άρρωστος της Ασίας» που κάποτε η Ινδία αντιμετώπιζε με περιφρόνηση έχει γίνει τώρα η μεγαλύτερη γεωπολιτική πρόκληση της Ινδίας στα μάτια της στρατηγικής της κοινότητας ασφάλειας, ξεπερνώντας τον ιστορικό εχθρό της το Πακιστάν. Η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών σε έναν πόλεμο κατά της Κίνας θα εξυπηρετούσε την Ινδία σε πολλά μέτωπα. Πρώτον, θα αποδυναμώσει σημαντικά την Κίνα, την οποία η Ινδία βλέπει ως την κύρια απειλή της. Στη συνέχεια, η Ινδία θα ήθελε να δει τις δύο χώρες να αφανίζονται η μία την άλλη, ανοίγοντας το δρόμο για την Ινδία να αναδειχθεί σε υπερδύναμη. Όσο γελοίο κι αν ακούγεται, οι περισσότεροι Ινδοί υποφέρουν από αυταπάτες μεγαλείου και διακατέχονται από την ιδέα ότι η φτωχή χώρα τους, που δεν μπορεί να προσφέρει ούτε βασικές ανέσεις στον λαό της, γίνεται υπερδύναμη. Τρίτον, οι Ινδοί, μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να θεραπεύουν τις πληγές του πολέμου του 1962 και θα ήθελαν να επιστρέψουν στην Κίνα εάν παρουσιαζόταν η ευκαιρία. Η Ινδία θα ήθελε να δει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα να εμπλέκονται σε έναν πόλεμο αμοιβαίας αυτοκαταστροφής.

Με τα χρόνια, όπως ισχυρίζεται η Κίνα, ένα άλλο φαινόμενο κερδίζει δυναμική στο Διαδίκτυο, παράλληλα με το όραμα της Κίνας ως εχθρού της Ινδίας. Οι Ινδοί καλούν την Ινδία και την Κίνα να συνεργαστούν για να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Είναι μια ανησυχητική αποκάλυψη, αλλά δείχνει το φετίχ της Ινδίας να κυριαρχεί στους άλλους, αλλά αυτή τη φορά με μια ανατροπή: αντί να το κάνει μόνη της, η Ινδία θέλει να στρατολογήσει την Κίνα ως συμπολεμιστή. Η φαντασίωση της Ινδίας δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα, γιατί η Κίνα δεν έχει καμία πρόθεση να κυριαρχήσει στους γείτονές της, πόσο μάλλον να κυριαρχήσει στον κόσμο. Αλλά αυτό αποκαλύπτει μόνο τις υπερμεγέθεις φιλοδοξίες της Ινδίας.

Σήμερα, η Ινδία είναι φτωχή, βρώμικη, θυμωμένη, αγιασμένη, αλαζονική και αμυντική, αλλά εξακολουθεί να τρέφει ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες. Πολλοί από τους λεγόμενους αναλυτές ασφαλείας της ζητούν η Ινδία να γίνει «καθαρός πάροχος ασφάλειας» για την περιοχή, κάτι που είναι απλώς ένας άλλος τρόπος να πούμε ότι η Ινδία πρέπει να είναι μια ηγεμονική δύναμη. Η Ινδία δεν θα είναι ποτέ μεγάλη δύναμη λόγω του χαμηλού ανθρώπινου κεφαλαίου του πληθυσμού της. Ωστόσο, σίγουρα μπορεί να ασκήσει επιρροή στις δυτικές κοινωνίες μέσω της διεφθαρμένης και δόλιας φύσης του πληθυσμού της, ειδικά εκείνων που έχουν εγκατασταθεί σε δυτικές χώρες.

Οι ΗΠΑ πλήρωσαν ένα τεράστιο τίμημα για το ψέμα της Ινδίας χωρίς καν να το γνωρίζουν. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η Ινδία δεν έχει αντιμετωπίσει συνέπειες για την εξαπάτησή της. Συνεχίζει να λέει ψέματα ατιμώρητα γιατί ξέρει ότι τα ψέματά της δεν θα αμφισβητηθούν ποτέ. Επιπροσθέτως, αν και η Ινδία έχει αμερικανικό αίμα στα χέρια της, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να υποστηρίζουν την Ινδία, νομίζοντας ότι είναι μια καλοπροαίρετη δύναμη για τον κόσμο απλώς και μόνο επειδή είναι δημοκρατία. Στην απλοϊκή και παιδική αμερικανική κοσμοθεωρία, όπου οι χώρες χωρίζονται μεταξύ καλού και κακού, με τις δημοκρατίες να θεωρούνται εγγενώς καλές και τα αυταρχικά καθεστώτα ως κακά, υπάρχει μικρή πιθανότητα να δοθεί στην Κίνα δίκαιη ακρόαση στη σύγκρουσή της με την Ινδία. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός ότι η Αμερική θα χειραγωγηθεί και πάλι για να ξεκινήσει έναν πόλεμο στην Ασία – αυτή τη φορά όχι ενάντια στο Βιετνάμ, αλλά ενάντια σε μια ανανεωμένη Κίνα, με όλες τις προεκτάσεις που αυτό συνεπάγεται. Ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί η πιθανότητα να συμβεί αυτό είναι να ανοσοποιηθούν οι Αμερικανοί σχετικά με την παραπλανητική φύση των Ινδών για να μειωθεί η ευπάθειά τους, κάτι που δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο, δεδομένου ότι οι Ινδοί είναι γνωστοί ως απατεώνες στη δυτική κοινωνία.

πηγή: The Unz Review μέσω Between the Pen and the Anvil

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δασμοί ΕΙΔΗΣΕΙΣ Εμπορικοί αναταγωνισμοί ΗΠΑ Κίνα Κόσμος ΝΕΑ ΡΟΗ

Οι ΗΠΑ επιβάλλουν κυρώσεις στην Κίνα, το Πεκίνο απαντά και ανταποκρίνεται αμέσως

Ακτιβιστής στις 4.12.24 0

από τον Modeste Dossou

Η κινεζική κυβέρνηση εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για τους τελευταίους ελέγχους εξαγωγών που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε ημιαγωγούς που κατασκευάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περιορισμοί, που εισήγαγε η απερχόμενη κυβέρνηση Μπάιντεν, στοχεύουν στον περιορισμό της προόδου της Κίνας στην τεχνητή νοημοσύνη (AI) και τη στρατιωτική τεχνολογία.

Η κίνηση έχει τείνει περαιτέρω τους δεσμούς μεταξύ των δύο παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων καθώς προετοιμάζονται για την επερχόμενη ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.

Πράγματι, το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ περιόρισε την πώληση 24 τύπων εξοπλισμού κατασκευής ημιαγωγών και περιόρισε την πρόσβαση αρκετών κινεζικών εταιρειών στην αμερικανική τεχνολογία. Η κίνηση είναι μέρος μιας στρατηγικής για να εμποδίσει την Κίνα να αναπτύξει προηγμένα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης με πιθανές στρατιωτικές εφαρμογές και να υπονομεύσει την εγχώρια βιομηχανία ημιαγωγών της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι αυτές οι βιομηχανίες απειλούν την εθνική τους ασφάλεια και αυτή των συμμάχων τους.

Σε αντίποινα για τους νέους ελέγχους των εξαγωγών που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το υπουργείο Εμπορίου της Κίνας κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες για «καταχρήσεις» και αποτελούν «σημαντική απειλή» για τη σταθερότητα της βιομηχανίας και του εμπορίου παγκοσμίως. Το υπουργείο είπε: « Οι Ηνωμένες Πολιτείες κηρύττουν ένα πράγμα ενώ εφαρμόζουν ένα άλλο, επεκτείνοντας υπερβολικά την έννοια της εθνικής ασφάλειας, καταχρώνται τα μέτρα ελέγχου των εξαγωγών και εμπλέκονται σε μονομερή εκφοβισμό». »

Σε απάντηση, η Κίνα απαγόρευσε την πώληση ορισμένων υλικών ζωτικής σημασίας για την παραγωγή ημιαγωγών και μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η απαγόρευση εξαγωγής καλύπτει αντιμόνιο, γάλλιο, γερμάνιο και άλλα «υπερσκληρά» υλικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς.

Η κίνηση έρχεται αφότου η Κίνα επέβαλε παρόμοιους περιορισμούς πέρυσι εν μέσω αυξανόμενου τεχνολογικού ανταγωνισμού με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αγώνας για την τεχνολογική κυριαρχία καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται όλο και περισσότερο μια κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν.

πηγή: Actu Cameroun

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Αρθρογραφία Γεωπολιτικά ΗΠΑ Κίνα Πολεμικές ειδήσεις ΡΟΗ Ρωσία

Ο Τραμπ θα μπορούσε να δεχτεί Oreshnik για την Ουκρανία πριν ακόμη φτάσει στην Κίνα

Ακτιβιστής στις 28.11.24 1

του Πέπε Εσκομπάρ * / reseauinternational.net

Με το Oreshnik να μπαίνει στη σκηνή, όπου ο Ηγεμόνας επιχειρεί να παρενοχλήσει την Κίνα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και τη Ρωσία.

Όταν πρόκειται για ρωσικά όπλα αιχμής, αυτό που ο ανεκτίμητης αξίας Ray McGovern ορίζει ως MICIMATT - ολόκληρο το σύμπλεγμα των Ηγεμονών - φαίνεται να βρίσκεται σε αέναη λήθη.

Δεν είχαν ιδέα για το Kalibr, το Sarmat, το Kinjal, το Zircon ή το Avangard πριν παρουσιαστούν. Δεν είχαν ιδέα για την ύπαρξη του Oreshnik ("Hazel") μέχρι την επίσημη προειδοποίηση 30 λεπτών που έδωσαν οι Ρώσοι ότι επρόκειτο να πραγματοποιηθεί δοκιμή πυραύλου και ότι δεν ήταν πυρηνική. Οι Αμερικανοί υπέθεσαν ότι αυτή ήταν μια άλλη δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου, όπως συμβαίνει τακτικά κοντά στην Αρκτική.

Ακόμη και ο πρόεδρος Πούτιν δεν ήξερε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι ο Oreshnik ήταν έτοιμος για το κοντινό του πλάνο. Και ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Πεσκόφ επιβεβαίωσε ότι μόνο ένας πολύ στενός κύκλος γνώριζε την ύπαρξη του Oreshnik.

Εν ολίγοις, το MICIMATT βλέπει μόνο αυτό που δείχνει η Ρωσία – και πότε συμβαίνει. Αυτός είναι ένας όρκος στεγανής μυστικότητας που διαποτίζει το ρωσικό στρατιωτικό συγκρότημα – το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι μια τεράστια κρατικοποιημένη κρατική επιχείρηση, με ορισμένα ιδιωτικά στοιχεία.

Στην πράξη, η ρωσική κυβέρνηση έχει έτσι καλύτερη μηχανική, καλύτερη φυσική, καλύτερα μαθηματικά και καλύτερα πρακτικά και τελικά αποτελέσματα από οτιδήποτε γίνεται μέσω της αυτοδικαιωμένης συλλογικής Δύσης.

Το Oreshnik – ένα σύστημα κινητικών όπλων – αλλάζει το παιχνίδι στη στρατιωτική τεχνολογία και τον πόλεμο με περισσότερους από έναν τρόπους: στην πραγματικότητα, αρκετούς. Η απλή φυσική μας λέει ότι με το συνδυασμό αρκετής κινητικής δύναμης και μάζας, είναι εγγυημένη η συνολική καταστροφή, συγκρίσιμη με αυτή ενός πυρηνικού όπλου χαμηλής έως μέσης ισχύος. Το πρόσθετο πλεονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχει ακτινοβολία.

Ο Oreshnik είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μέσου βεληνεκούς (IRBM), υπό ανάπτυξη από τη Ρωσία (μαζί με άλλα συστήματα) ακόμη και πριν το Trump 1.0 αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συνθήκη INF το 2019.

Ορισμένες συνοπτικές αναλύσεις έχουν επισημάνει τον τρόπο με τον οποίο το Oreshnik μπορεί να ενσωματωθεί σε μη πυρηνικούς (τα πλάγιους χαρακτήρες μου) διηπειρωτικούς πυραύλους . Οι Ρώσοι είναι πολύ διπλωματικοί, χωρίς να επισημαίνουν ότι εάν το Oreshnik εκτοξευτεί από τη ρωσική Άπω Ανατολή, μπορεί εύκολα να φτάσει στα περισσότερα γεωγραφικά πλάτη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επιπλέον, η εφαρμογή της τεχνολογίας Oreshnik σε τακτικούς πυραύλους –ο Πούτιν είπε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ότι αυτό ήταν ήδη έτσι– αλλάζει επίσης ολόκληρο τον τακτικό τομέα.

Το νέο παιχνίδι στην πόλη είναι ότι η Ρωσία είναι σε θέση να ρίχνει κινητικά όπλα εξαιρετικά υψηλής ταχύτητας κυριολεκτικά οπουδήποτε στον κόσμο – αφού προειδοποιήσει τους πολίτες να εγκαταλείψουν την περιοχή γύρω από τους στόχους. Και δεν υπάρχει καμία απολύτως άμυνα εναντίον αυτών των όπλων πουθενά.
Πουθενά να τρέξεις, πουθενά να κρυφτείς

Είναι απολύτως προβλέψιμο ότι ο ξύπνιος, αλαζονικός/αδαής MICIMATT, μαζί με το ΝΑΤΟ και ολόκληρη τη συλλογική πλύση εγκεφάλου της Δύσης απλά δεν έχουν ιδέα τι τους χτύπησε, φαινομενικά από το πουθενά.

Εν ολίγοις: ένα σύστημα με την καταστροφική δύναμη ενός τακτικού πυρηνικού όπλου, αλλά την ακρίβεια μιας σφαίρας ελεύθερου σκοπευτή υψηλού επιπέδου.

Έτσι, τα αεροπλανοφόρα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που επιπλέουν σαν πάπιες, η Αυτοκρατορία με περισσότερες από 800 βάσεις, οι υπόγειες αποθήκες, οι πλατφόρμες εκτόξευσης ICBM, τα ναυπηγεία, για να μην αναφέρουμε την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, τη βάση Aegis Ashore στο Redzikowo (Πολωνία), το Κέντρο Κοινής Δύναμης του ΝΑΤΟ στην Ολλανδία, τη Νότια Διοίκηση του ΝΑΤΟ στη Νάπολη, όλα αυτά τα εξαιρετικά ακριβά περιουσιακά στοιχεία είναι η νόμιμη λεία των μη πυρηνικών Oreshnik ικανών να τους μετατρέψουν σε σκόνη αστραπιαία αφού πέταξαν για λίγα μόνο λεπτά με ταχύτητα πάνω από 10 Mach.

Σήμερα όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι το Oreshnik μπορεί να φτάσει στο Βερολίνο σε 11 λεπτά και στο Λονδίνο σε 19 λεπτά. Ομοίως, εκτοξευόμενο από τη νότια Ρωσία, το Oreshnik μπορεί να φτάσει στην αμερικανική αεροπορική βάση στο Κατάρ σε 13 λεπτά. Εκτοξεύτηκε από την Καμτσάτκα, στην Άπω Ανατολή, μπορεί να φτάσει στο Γκουάμ σε 22 λεπτά. και εκτοξεύεται από την Chukotka, μπορεί να φτάσει στα σιλό Minuteman III στη Μοντάνα σε 23 λεπτά.

Για να παραθέσω την επική επιτυχία της Motown της δεκαετίας του 1960, " Πουθενά να τρέχεις , μωρό μου, πουθενά να κρυφτείς".

Η κραυγαλέα απόδειξη ότι το MICIMATT και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα για το τι τους χτύπησε –και θα τους χτυπήσει ξανά– είναι η τρέλα κλιμάκωσης που ισχύει ακόμη και αφού οι κεφαλές του Oreshnik τους εκτόξευσαν σε ένα εργοστάσιο πυραύλων στο Dnepropetrovsk. Και ακόμη και αφού η Μόσχα κατέστησε σαφές ότι δεν χρειαζόταν πυρηνικά όπλα για να χτυπήσει οτιδήποτε ήθελε, οπουδήποτε στη Γη.

Το MICIMATT και το ΝΑΤΟ, μαζί, πυροβόλησαν δύο φορές την ATACMS εναντίον του Κουρσκ. εκτόξευσαν ένα δοκιμαστικό μπαλόνι δημοσίων σχέσεων σχετικά με την αυτοκτονική πιθανότητα αποστολής πυρηνικών όπλων στο Κίεβο. Το ΝΑΤΟ έχει προειδοποιήσει τις εταιρείες να εισέλθουν σε «σενάριο πολέμου». Ο ναύαρχος της πολυθρόνας του ΝΑΤΟ, ναύαρχος Rob Bauer, μια ολλανδική μη οντότητα, υποστήριξε τον προληπτικό βομβαρδισμό της Ρωσίας. Ο Μικρός Βασιλιάς στη Γαλλία και ο απαίσιος Βρετανός Πρωθυπουργός ξεκίνησαν ξανά το παιχνίδι των «αναπτύξεων στρατευμάτων» στην Ουκρανία (ο Στάρμερ στη συνέχεια υπαναχώρησε). και τελικά, η κυβέρνηση του Liverwurst της Γερμανίας άρχισε να καταρτίζει σχέδια για τη χρήση σταθμών του μετρό ως καταφύγια αεροπορικών επιδρομών.

Όλη αυτή η παράνοια της αναρρίχησης ακούγεται σαν ένα σωρό παιδιά να παίζουν στη βρώμικη αμμουδιά τους. Γιατί, για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, είναι η Ρωσία που κυριαρχεί πλέον στο παιχνίδι της κλιμάκωσης.
Είναι δύσκολο να σπάσει ο δεσμός μεταξύ Ρωσίας και Κίνας

Και αυτό μας φέρνει στο Trump 2.0.

Το βαθύ κράτος έχει ήδη βάλει στο στόχαστρο τον Τραμπ με έναν φαύλο πόλεμο – μια de facto προληπτική καταπολέμηση της εξέγερσης, προτού καν επιχειρήσει να κάνει οτιδήποτε πρακτικό σχετικά με την κατάρρευση του Ουκρανικού Έργου του ΝΑΤΟ.

Η ιδανική του έξοδος μπορεί να είναι μια έξοδος τύπου Αφγανιστάν, αφήνοντας όλα τα μελλοντικά βάρη σε ένα καλάθι τσιουάουα του ΝΑΤΟ. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί.

Ο Andrey Sushentsov είναι Διευθυντής Προγράμματος στο Valdai Club και Κοσμήτορας της Σχολής Διεθνών Σχέσεων στο MGIMO. Είναι ένας από τους καλύτερους Ρώσους αναλυτές. Ο Σουσέντσοφ αποκάλυψε αυτό το στολίδι στο TASS , μεταξύ άλλων:

« Ο Τραμπ σχεδιάζει να τερματίσει την κρίση στην Ουκρανία όχι από συμπάθεια προς τη Ρωσία, αλλά επειδή αναγνωρίζει ότι η Ουκρανία δεν έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να κερδίσει. Στόχος της είναι να διατηρήσει την Ουκρανία ως εργαλείο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, εστιάζοντας στο πάγωμα της σύγκρουσης αντί στην επίλυσή της. Επομένως, υπό τον Τραμπ, η μακροπρόθεσμη στρατηγική για την αντιμετώπιση της Ρωσίας θα παραμείνει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να επωφελούνται από την κρίση της Ουκρανίας, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία ».

Ο Σουσέντσοφ αναγνωρίζει πλήρως πώς « το αμερικανικό κρατικό σύστημα είναι μια αδρανειακή δομή που αντιστέκεται σε αποφάσεις που θεωρεί αντίθετες με τα αμερικανικά συμφέροντα, επομένως δεν θα πραγματοποιηθούν όλες οι ιδέες του Τραμπ ».

Αυτή είναι μόνο μια γραφική απεικόνιση, μεταξύ άλλων, του γεγονότος ότι η Μόσχα δεν έχει αυταπάτες για το Trump 2.0. Οι όροι του Πούτιν για μια προσπάθεια επίλυσης του ουκρανικού αινίγματος είναι γνωστοί τουλάχιστον από τον Ιούνιο: πλήρης αποχώρηση του Κιέβου από το Ντονμπάς και τη Νοβοροσίγια. Όχι Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. τέλος όλων των περισσότερων από 15.000 δυτικών κυρώσεων. και μια αδέσμευτη και απαλλαγμένη από πυρηνικά Ουκρανία.

Αυτό είναι όλο. Όλα είναι αδιαπραγμάτευτα, διαφορετικά ο πόλεμος θα συνεχιστεί στα πεδία των μαχών, όπως επιθυμεί η Ρωσία, μέχρι την ολική παράδοση της Ουκρανίας.

Προφανώς, τα Five Eyes – στην πραγματικότητα μόνο 2 (ΗΠΑ – Η.Β.) – συν τη σατανική Γαλλία, δίπλα-δίπλα με τα πιο ισχυρά σιλό στο βαθύ κράτος θα συνεχίσουν να αναγκάζουν τον Τραμπ να ξαναρχίσει το έργο της Ουκρανίας, το οποίο είναι ουσιαστικό μέρος του ήθος των Forever Wars.

Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να αποσπάσει την προσοχή από το πρότζεκτ της Ουκρανίας φιλοξενώντας τους ψυχοπαθολογικούς γενοκτονούς της Παλαιάς Διαθήκης στο Τελ Αβίβ, καθώς και την αρμάδα Sio-Con στην Ουάσιγκτον, στην εμμονή τους να αναγκάσουν την Ουάσιγκτον να διεξαγάγει τον πόλεμο εναντίον του Ιράν. Αυτή είναι μια μικρή αλλαγή στο επίκεντρο του Forever Wars.

Η Τεχεράνη όχι μόνο εξάγει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς της στην Κίνα, αλλά είναι ένας απολύτως απαραίτητος κόμβος του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) καθώς και της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI). δηλαδή άξονες Βορρά-Νότου και Ανατολής-Δύσης που διασχίζουν την Ευρασία.

Αυτός θα ήταν ο πραγματικός πόλεμος της επιλογής – ταυτόχρονα εναντίον των τριών BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ιράν). Άλλωστε, η αμερικανική άρχουσα τάξη έχει ήδη επενδύσει σε έναν υβριδικό πόλεμο μέχρι θανάτου κατά των BRICS.

Ωστόσο, το Trump 2.0/Κίνα πρόσωπο με πρόσωπο θα είναι ο άξονας της εξωτερικής πολιτικής του Ηγεμόνα από τις 20 Ιανουαρίου. Σχεδόν όλοι οι διορισμένοι του Τραμπ – ανεξάρτητα από το πόσο άστοχοι – πιστεύουν ότι είναι δυνατό να διαλυθεί η συνολική στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας και να αποτραπεί η Κίνα από το να αγοράζει ενέργεια από το Ιράν.

Θα υπάρξουν προσπάθειες διακοπής των θαλάσσιων οδών και των γραμμών ανεφοδιασμού – από τους Θαλάσσιους Δρόμους Μεταξιού στο χείλος του Ινδικού Ωκεανού έως τη Βόρεια Θαλάσσια Οδό μέσω της Αρκτικής, συμπεριλαμβανομένων πιθανών ψευδών σημαιών κατά μήκος του INSTC.

Αλλά με την είσοδο των Oreshnik, όπου ο Ηγεμόνας προσπαθεί να παρενοχλήσει την Κίνα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, ο πειρασμός να τερματιστεί το σχέδιο της Ουκρανίας και η καταπάτηση του ΝΑΤΟ στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας θα είναι πάντα παρόν στο μυαλό του Τραμπ, ως μέρος ενός συνδρόμου "παραπλάνησης της Ρωσίας για να υπονομεύσει την Κίνα".

Το πρόβλημα για τον Ηγεμόνα είναι ότι οι αλληλένδετες στρατηγικές συνεργασίες BRICS/SCO Ρωσίας-Κίνας-Ιράν έχουν άλλες ιδέες – κινητικές.

* O Πέπε Εσκομπάρ είναι Βραζιλιάνος δημοσιογράφος και γεωπολιτικός αναλυτής. Η στήλη του «The Roving Eye» για τους Asia Times συζητά τακτικά τον πολυεθνικό «ανταγωνισμό για κυριαρχία στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία».

πηγή: Strategic Culture Foundation

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αρθρογραφία ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΗΠΑ Κίνα Κόσμος ΝΕΑ ΡΟΗ

Η Κίνα για άλλη μια φορά αρνείται να συναντηθεί με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ

Ακτιβιστής στις 21.11.24 0

του Mikhail Gamandiy-Egorov / reseauinternational.net

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας απέρριψε για άλλη μια φορά μια συνάντηση με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη στρατιωτική πτυχή, θέτοντας τέλος στις διαπραγματεύσεις σε αυτόν τον τομέα. Το Πεκίνο αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι, ενώ είναι μια χώρα ευρέως ανοιχτή στον διάλογο, ο διάλογος πρέπει να είναι ακόμα ειλικρινής, κάτι που απέχει πολύ από το να συμβαίνει με την Ουάσιγκτον.

Ο Κινέζος υπουργός Άμυνας ναύαρχος Ντονγκ Τζουν δεν θα συναντηθεί με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ αυτή την εβδομάδα, σηματοδοτώντας για πρώτη φορά μετά από ένα χρόνο την αναστολή των στρατιωτικών συνομιλιών υψηλού επιπέδου από το Πεκίνο, σημειώνουν πολλές δυτικές πηγές .

Σύμφωνα με τις πηγές, ανώτερος αξιωματούχος της άμυνας των ΗΠΑ, μιλώντας σε δημοσιογράφους πριν από μια σύνοδο ασιατικών αμυντικών αξιωματούχων στο Λάος, είπε ότι το Πεντάγωνο είχε προτείνει συνάντηση και η Κίνα αρνήθηκε, επικαλούμενη κινεζικές αντιρρήσεις για τις αμερικανικές πωλήσεις όπλων στην Ταϊβάν.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Κίνα αρνείται μια τέτοια επαφή με το καθεστώς της Ουάσιγκτον πέρυσι, άλλη μια συνάντηση μεταξύ του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Ώστιν, απορρίφθηκε από την κινεζική πλευρά. Εκείνη την εποχή, ο Λι Σανγκφού ήταν ο επικεφαλής του κινεζικού υπουργείου Άμυνας.

Όσον αφορά τις προοπτικές, αυτό καταδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η Κίνα ασφαλώς δεν σκοπεύει να χάσει το χρόνο της όταν πρόκειται για έναν διάλογο που δεν ωφελεί απολύτως, ενόψει ενός καθεστώτος του οποίου οι προθέσεις είναι σαφώς εχθρικές κατά της ΛΔΚ. Πολύ περισσότερο και πέρα από το ζήτημα της Ταϊβάν, ενός από τα κύρια θέματα έντασης μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον, τα δυτικά καθεστώτα και η συνδεδεμένη προπαγάνδα συνεχίζουν, ιδιαίτερα πρόσφατα, να κατηγορούν την Κίνα ότι βοηθά τη Ρωσία στρατιωτικά, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης .

Προφανώς αυτή η ΝΑΤΟ-δυτική ρητορική προς την Κίνα, ή ακόμα και τη ΛΔΚ και το Ιράν, έχει πάνω απ' όλα σκοπό να δικαιολογήσει τη μέγιστη κλιμάκωση που επιδιώκουν τα καθεστώτα του μικρού χώρου που ονομάζεται Δύση ακριβώς στον πόλεμό τους εναντίον της Ρωσίας. Και για να επιστρέψουμε στην Κίνα, εάν κάποια συνάντηση είχε σκοπό να επαναλάβει τις καταγγελτικές αναστροφές, τόσο χαρακτηριστικές του Ατλαντικού και εκείνων που νοσταλγούν τη μονοπολικότητα, γίνεται προφανές ότι αυτό συνιστά απλώς χάσιμο χρόνου.

Μιλώντας για τη μέγιστη κλιμάκωση που επιδιώκει η απερχόμενη διοίκηση στις ΗΠΑ και ορισμένοι δυτικοί υποτελείς της, ο λόγος είναι γνωστός. Αντιμέτωπος με μια επικείμενη ήττα που πλησιάζει, ο άξονας ΝΑΤΟ-Δύσης ελπίζει ότι πολλαπλασιάζοντας το χάος, αυτό θα του επιτρέψει να καθυστερήσει λίγο ακόμη την οριστική πτώση των ελπίδων για οποιαδήποτε επιστροφή στη μονοπολική εποχή των δυτικών επιταγών.

Πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο μικρός χώρος που ονομάζεται συλλογική Δύση βρίσκεται αρκετά διχασμένος. Έχοντας προσπαθήσει με κάθε τρόπο, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, να απομακρυνθεί η Κίνα από τη Ρωσία, χωρίς επιτυχία, και τώρα σταδιακά συνειδητοποιώντας ότι η απομάκρυνση της Ρωσίας από την Κίνα θα έχει χωρίς την παραμικρή αμφιβολία την ίδια μοίρα, αποτελεί έναν περισσότερο από επαρκή λόγο για να προσπαθήσουμε να προκαλέσει απόλυτο χάος. Γνωρίζοντας ακόμη περισσότερο ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι ακριβώς οι κύριοι υπερασπιστές και υποστηρικτές της σύγχρονης διεθνούς πολυπολικής τάξης πραγμάτων. Μια τάξη που συνεχίζει να επιβάλλεται μέρα με τη μέρα, ανεξάρτητα από απόπειρες δολιοφθοράς εκ μέρους της δυτικής πλανητικής μειονότητας.

Mikhail Gamandiy-Egorov

πηγή: Continental Observer

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αυτοκίνητο ΕΙΔΗΣΕΙΣ Κίνα Κόσμος ΝΕΑ ΡΟΗ BYD Tesla

Ηλεκτρικά αυτοκίνητα: Οι πωλήσεις του κινεζικού κατασκευαστή BYD ξεπερνούν για πρώτη φορά αυτές της Tesla

Ακτιβιστής στις 1.11.24 0

από τον Gökhan Ergöçün

Η BYD σημείωσε έσοδα 28,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων το τρίτο τρίμηνο του 2024, πολύ υψηλότερα από τα 25,2 δισεκατομμύρια δολάρια της Tesla

Ο κινεζικός γίγαντας αυτοκινήτων BYD ξεπέρασε τον αντίπαλό του Tesla σε πωλήσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων για πρώτη φορά στην ιστορία και των δύο εμπορικών σημάτων το τρίτο τρίμηνο του 2024.

Η BYD ανέφερε έσοδα 201,1 δισεκατομμυρίων κινεζικών γιουάν (28,2 δισεκατομμύρια δολάρια) το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου, πολύ υψηλότερα από τα 25,2 δισεκατομμύρια δολάρια της Tesla την ίδια περίοδο.

Η κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία πέτυχε περισσότερες από 1 εκατομμύριο πωλήσεις αυτοκινήτων το τρίτο τρίμηνο, παραδίδοντας 1,1 εκατομμύρια μονάδες, σε σύγκριση με μόλις 470.000 μονάδες που πούλησε η Tesla.

Από μια άλλη οπτική γωνία, οι δυτικές χώρες λαμβάνουν προστατευτικά μέτρα κατά της αύξησης των κινεζικών εξαγωγών αυτοκινήτων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε επίσης πρόσθετους τελωνειακούς δασμούς στις εισαγωγές ηλεκτρικών οχημάτων από την Κίνα, και το ίδιο ισχύει για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά που έχουν εισαγάγει φόρο 100% στις εισαγωγές ηλεκτρικών οχημάτων από την Κίνα.

Μετάφραση από τα αγγλικά Mounir Bennour.

πηγή: Anadolu Agency

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αστροφυσική-Διάστημα ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΗΠΑ Κίνα ΝΑΣΑ ΝΕΑ ΡΟΗ

NASA: Η Κίνα σχεδιάζει στρατιωτική εισβολή στη Σελήνη και ανακήρυξη της ως κινεζική επικράτεια

Ακτιβιστής στις 19.4.24 0

Η Συνθήκη για το Εξωτερικό Διάστημα (Outer Space Treaty‎‎) συντάχθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ το 1967 και περιλαμβάνει την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων στο Διάστημα, τον περιορισμό της χρήσης της Σελήνης και όλων των άλλων ουράνιων σωμάτων για ειρηνικούς σκοπούς, καθιέρωση ότι το Διάστημα θα εξερευνηθεί και θα χρησιμοποιηθεί ελεύθερα από όλα τα έθνη και αποκλείοντας οποιαδήποτε χώρα να διεκδικήσει την κυριαρχία στο Διάστημα ή σε οποιοδήποτε ουράνιο σώμα.

Η απόφαση της NASA να επιστρέψει στη Σελήνη αυτή την φορά με φυσική παρουσία και για μόνιμη εγκατάσταση των αστροναυτών της εκεί προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον πολλών χωρών που είτε μόνες τους είτε σε συνεργασία με άλλες χώρες πραγματοποιούν τα τελευταία χρόνια αποστολές εξερεύνησης στο φεγγάρι ενώ κάποιες προετοιμάζονται παράλληλα για δημιουργία μόνιμων επανδρωμένων βάσεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει φυσικά η Κίνα η οποία υλοποιεί ένα πολύ μεγάλο και πολυσύνθετο διαστημικό πρόγραμμα το οποίο έχει καταφέρει να διατηρεί μυστικό με τον υπόλοιπο κόσμο να ενημερώνεται για τις κινεζικές αποστολές στο Διάστημα κυριολεκτικά λίγες μέρες πριν αυτές πραγματοποιηθούν.

Ειδικά όσον αφορά την Σελήνη έχει ξεκινήσει ένας κανονικός Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για το ποιος θα φτάσει πρώτος με επανδρωμένες αποστολές εκεί, ποιος θα κάνει πρώτος μόνιμες εγκαταστάσεις και τι σκοπούς θα εξυπηρετούν αυτές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η NASA δημοσιοποίησε κάποια στιγμή ένα χάρτη με περίπου δέκα σημεία στο Νότιο Πόλο της Σελήνης που έχει επιλέξει για να γίνει σε κάποιο από αυτά η προσσελήνωση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής της που είναι προγραμματισμένο να γίνει στα τέλη του 2026 με την Κίνα να απαντά ότι έχει επιλέξει και εκείνη κάποια από αυτά τα σημεία για τις δικές της επανδρωμένες αποστολές οπότε δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η NASA.

Η ανησυχία

Λάδι στη φωτιά που έχει ανάψει στην κούρσα της κατάκτησης της Σελήνης έριξε ο διοικητής της NASA Μπιλ Νέλσον εμφανιζόμενος στο Αμερικανικό Καπιτώλιο, το νομοθετικό σώμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, για να συζητήσει τον προϋπολογισμό της διαστημικής υπηρεσίας για το 2025.

«Η Κίνα έχει κάνει εξαιρετικά βήματα, ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά είναι πολύ, πολύ μυστικοπαθής. Πιστεύουμε ότι βαφτίζουν διαστημικά στρατιωτικά προγράμματα ως επιστημονικά για να μας μπερδέψουν και νομίζω ότι στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε έναν αγώνα δρόμου. Ελπίζουμε ότι το Πεκίνο θα συνέλθει και θα καταλάβει ότι ο χώρος του Διαστήματος προορίζεται για ειρηνικές χρήσεις» ανέφερε ο Νέλσον που δήλωσε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να προσγειωθούν ξανά στο φεγγάρι πριν το κάνει η Κίνα, εκφράζοντας την ανησυχία του ότι αν το Πεκίνο έφτανε πρώτο, θα μπορούσε να πει: «Εντάξει, αυτή είναι η επικράτειά μας, μείνετε μακριά».

Ο Νέλσον είπε επίσης ότι η Κίνα έχει ένα τεράστιο προϋπολογισμό για το διαστημικό της πρόγραμμα και έχει περιθώρια να τον αυξήσει αν χρειαστεί και για αυτό πρέπει και οι ΗΠΑ να στηρίξουν αναλόγως οικονομικά την NASA.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου