Articles by "ΑΠΟΨΕΙΣ"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Η νίκη του VMRO στα Σκόπια έφερε δραματικές, αλλά οπωσδήποτε αναμενόμενες ανατροπές. Τώρα, αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Συνθήκη των Πρεσπών, μετά τις πρόσφατες σχετικές εξελίξεις, δεν νοείται να εμφανίζεται με διαφορετικό χαρακτηρισμό, από τον προδοτικό.

Η Συνθήκη αυτή, όπως ήδη ξεσκεπάζεται, ήταν απλώς η εισαγωγή, που θα άνοιγε το δρόμο για την ολοκλήρωση του μακροχρόνιου σχεδίου των Σλάβων περί Μακεδονίας. Η νέα πρόεδρος των Σκοπίων Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα-Ντανκοβα, είναι σοβαρή επιστήμων, που αγαπά και που εξυπηρετεί με κάθε νόμιμο και μη, μέσον την πατρίδα της. Δεν νοείται, συνεπώς, το αβάσιμο επιχείρημα ότι λέει «σαχλαμάρες», όπως ορισμένοι βολεύονται να το υποστηρίζουν, προκειμένου να δικαιολογήσουν έτσι αυτές τις τραγικές εξελίξεις.

Από τις πρώτες, λοιπόν, στιγμές της προεδρίας της έσπευσε να αναφερθεί σε «σκέψη να γίνει συνέδριο» (της σλαβικής Μακεδονίας) στη Θεσσαλονίκη. Ξεδιπλώνει, έτσι, η νέα πρόεδρος, χωρίς περιστροφές, τη συνέχιση του αρχικού σχεδίου περί δήθεν αλυτρωτισμού, το οποίο ουδέποτε, στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών εγκαταλείφθηκε από τα Σκόπια. Και δεν φοβάται η κυρία πρόεδρος να υπερασπιστεί αυτά που νομίζει ότι ευνοούν τη χώρα της, επειδή πρόκειται για μικρή χώρα.

Να προσθέσω, ότι το σχέδιο του «κράτους Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη», κάθε άλλο παρά μυστικό ήταν στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών. Αντιθέτως, μια οργιαστική προπαγάνδα δεν έπαψε να κερδίζει συνεχώς έδαφος, παραποιώντας αναίσχυντα την ιστορία. Και στην πατρίδα μας, όποιος είχε τελειώσει, έστω και μόνο το δημοτικό, γνώριζε αυτά τα καταχθόνια σχέδια των Σκοπιανών. Άλλωστε, ο λόγος της δημιουργίας της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και του ΙΜΧΑ, ήταν ακριβώς η επιστημονική διάψευση των παραμυθιών περί Μακεδονίας.

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, για να τεθεί το ερώτημα του τι ακριβώς επεδίωκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις του Σύριζα και της ΝΔ, η πρώτη που υπέγραψε την άθλια αυτή Συνθήκη και η δεύτερη που, παρότι υποσχέθηκε πριν έρθει στην εξουσία ότι θα την καταπολεμήσει, έκανε ότι μπορούσε για να την εμπεδώσει; Μήπως, ήλπιζαν ότι, χάρη στη συνθήκη αυτή των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί θα είχαν ικανοποιηθεί, και θα σταματούσαν εκεί τα επεκτατικά τους σχέδια; Δεν θα τολμούσα να αποδώσω τέτοιας έκτασης αφέλεια σε ελληνικές κυβερνήσεις.

Μήπως πίστευαν, ίσως, ότι οι σύμμαχοι, που πίεσαν ασφυκτικά την Ελλάδα, για να ξεπουλήσει το όνομα «Μακεδονία», και όχι μόνο, αλλά και την ανύπαρκτη μακεδονική γλώσσα, παρότι γνώριζαν ότι οι δέκτες ουδεμία σχέση είχαν με αυτά, θα εμπόδιζαν τη συνέχεια των αρχικών σχεδιασμών των Σκοπιανών; Εξαιρετικά, όντως, χλωμό και ένα τέτοιο επιχείρημα, δεδομένου ότι είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι σύμμαχοι, αφού ικανοποιηθεί το όποιο αίτημά τους, παύουν στη συνέχεια να απασχολούνται με τις συνέπειές του.

Αλλά, και ποια εξήγηση μπορεί να δοθεί για το αναντίρρητο και εις επήκοον όλων γεγονός, ότι από το 2018 που υπογράφηκε η επαίσχυντη αυτή Συνθήκη των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί επιδεικτικά όσο και περιπαιχτικά, έγραφαν τις εξ’ αυτής υποχρεώσεις τους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους; Ενώ οι δικοί μας αρμόδιοι αμέριμνοι, ουδόλως αντιδρούσαν.

Είναι, πιστεύω ξεκάθαρο ότι δεν έχει νόημα, να προχωρήσω στην αναζήτηση και άλλων δικαιολογιών, για το πολύπλευρο έγκλημα που συντελέστηκε στις Πρέσπες, καθώς ανήκει και αυτό στην ατέλειωτη σειρά των γονυπετών υπηρεσιών της εξωτερικής πολιτικής, που θίγουν, εξευτελίζουν και θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα.

Στην απελπιστική κατάσταση, που και πάλι βρίσκεται η Ελλάδα, τίθενται ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα, που φοβούμαι ότι δεν πρόκειται (και αυτά) να απαντηθούν:

1. Είναι ξεκάθαρο ότι τα Σκόπια, και στο μέλλον, όχι απλώς δεν πρόκειται να τηρήσουν τις ανειλημμένες υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τη Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά και επιπλέον θα συνεχίσουν απτόητα την εφαρμογή των αρχικών τους σχεδίων, όπως άλλωστε το δήλωσε και επίσημα η νεοεκλεγείσα πρόεδρος τους. Ποια θα είναι η στάση των δικών μας αρμοδίων; Θα παρακολουθούν, αδρανείς να ξετυλίγεται το σχέδιο του δήθεν αλυτρωτισμού, μέχρι την ολοκλήρωσή του;

2. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια συνέντευξη με τους πρωτεργάτες της Συνθήκης των Πρεσπών, προκειμένου να μας πληροφορήσουν, όλους εμάς τους αντίθετους με το ξεπούλημα της Μακεδονίας αν:

*εξακολουθούν να πιστεύουν ότι επρόκειτο για μεγάλη εθνική μας επιτυχία αυτή η Συνθήκη των Πρεσπών, που υπέγραψαν, που υποστήριξαν, και που μερικοί δήλωσαν ότι είναι περήφανοι γι αυτήν και ότι το κλεμμένο όνομα υπήρξε μεγάλη επιτυχία

*εξακολουθούν να θεωρούν ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός, που ξεχύθηκε έξαλλος στους δρόμους για να αποτρέψει αυτό το εθνικό έγκλημα ήταν θύμα ψεκασμών, χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων, επρόκειτο για καθυστερημένους, φασίστες και ακροδεξιούς κ.ο.κ;

*αν αισθάνονται ενοχές και μεταμέλεια για τα όσα, σχετικά, έπραξαν, αν αναγνωρίζουν τα τραγικά τους λάθη και αν μετανιώνουν γι αυτά και κυρίως τι προτίθενται να κάνουν από δω και πέρα;

*αν πιστεύουν ότι οι ομολογίες των Σκοπιανών αποτελούν ευκαιρία εγκατάλειψης της προδοτικής Συνθήκης η αν αντιθέτως είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να υλοποιηθούν οι υποχρεώσεις, που απορρέουν από αυτήν….έστω και εν γνώσει μας ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν.

Και τώρα; Τι πρέπει, και τι μπορεί να προσπαθήσει η πατρίδα μας, ώστε να σταματήσει εδώ το εθνικά δολοφονικό σχέδιο, που ακολουθείται για τη Μακεδονία; Πως πρέπει να λειτουργήσουμε για να αποδειχθεί ως ευκαιρία επανόδου στην κατάσταση πριν από τις Πρέσπες, η άρνηση εφαρμογής των όρων της Συνθήκης των Πρεσπών;

Οπωσδήποτε, το χειρότερο θα είναι η αδρανής συνέχεια των εξελίξεων. Αλλά, αν όχι η αδράνεια, τότε τι; Και από ποιους;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής σημασίας στροφής που απειλεί να ρίξει την Δυτική Ευρώπη στη δίνη απηνών συγκρούσεων και αιματηρών πολέμων τόσο γενικευμένων και βίαιων που δεν έχουμε δει μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Υπαίτιος είναι η Γαλλία του Μακρόν! Κι όπως κάθε στροφή, έτσι και τούτη συμβολίζεται από ορισμένους όρους. Την αλλαγή που συντελείται στην Ευρώπη καμία άλλη λέξη – κλειδί δεν την αντιπροσωπεύει πιο ανάγλυφα από την «οικονομία του πολέμου».

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» είχε εξαφανιστεί από την Γαλλία από την εποχή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, έγραφε η Λε Μοντ στις 20 Απριλίου 2024 σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Πώς η γαλλική βιομηχανία όπλων αναβαθμίζεται». Προς επίρρωση, ανακαλούσε την εποχή που όλο το έθνος περιλαμβανομένων των γυναικών στα εργοστάσια είχε κινητοποιηθεί για να εξοπλίσει τον γαλλικό στρατό στον ολοκληρωτικό του πόλεμο με την Γερμανία.

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» επανήλθε στην καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2022 από τον Γάλλο πρόεδρο στη διάρκεια της ομιλίας του στην ετήσια έκθεση πολεμικού υλικού Eurosatory, θύμιζε η γαλλική εφημερίδα. Ήταν τέσσερις μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία όταν την δημόσια συζήτηση απασχολούσε το ερώτημα τι οδήγησε τον Γάλλο πρόεδρο να πραγματοποιήσει μια τόσο θεαματική στροφή κι ενώ αναζητούσε δρόμο συμβιβασμού μεταξύ Μόσχας και Κιέβου απορρίπτοντας την πολιτική ταπεινώσεων της Ρωσίας από την Αγγλία και τις ΗΠΑ, αίφνης να ζηλώσει δόξα Ναπολέοντα και να φτάσει σήμερα να δηλώνει έτοιμος να στείλει ακόμη και στρατό στη Ρωσία! Δεν ήταν ούτε τα κλειστά αυτιά που βρήκε στην Ευρώπη, ούτε η απροθυμία του Ρώσου ομολόγου του να συμβιβαστεί, ούτε τα χαστούκια που έφαγε ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στην Αφρική από τις απανωτές αποφάσεις εκδίωξής του από τις χώρες του Σαχέλ. Η στροφή 180 μοιρών της Γαλλίας, που σήμερα ηγείται της αναβίωσης του μιλιταρισμού στην γηραιά ήπειρο, επιβλήθηκε από την ακμαία πολεμική της βιομηχανία!

Η Γαλλία πρωτοστατεί στην φιλο-πολεμική υστερία για να πουλήσει όπλα και να αυξήσει τα κέρδη της η πολεμική της βιομηχανία. Όπως ένα υπερτροφικό κατασκευαστικό κεφάλαιο γεμίζει μια χώρα με αχρείαστους δρόμους (βλέπε Ελλάδα), όπως μια κραταιά αγροδιατροφική βιομηχανία κάνει όλους τους πολίτες της παχύσαρκους (βλέπε ΗΠΑ) και μια βιομηχανία μόδας κάνει σχεδόν όλους κι όλες τους πολίτες της κομψούς και κομψές (βλέπε Ιταλία) έτσι και η Γαλλία πλειοδοτεί σε πολεμικές ιαχές για να πουλήσει όπλα. Ξέροντας μάλιστα ότι τα όπλα πουλιούνται για να ξεσπάσουν πόλεμοι!

Κλίμα πολέμου και απειλές

Ο ίδιος ο Μακρόν, ως αιχμή του δόρατος της γαλλικής βιομηχανίας θανάτου, δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη την τελευταία διετία που να μην τονίσει την σημασία της αναβίωσης της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. «Είμαστε στο χείλος μιας γεωπολιτικής στροφής διαρκείας στην οποία η αμυντική (sic) βιομηχανία θα διαδραματίσει έναν αυξανόμενα σπουδαίο ρόλο. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, ισχυρά με όρους μαζικής αγοράς», δήλωσε στις 11 Απριλίου ο Γάλλος πρόεδρος στην διάρκεια εγκαινίων μιας νέας μονάδας παραγωγής πολεμικού υλικού. Η κρατική πολεμική βιομηχανία της Eurenco, που ξεκίνησε την λειτουργία της στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά έκλεισε το 2007 μετατρεπόμενη σε εισαγωγική, θα επενδύσει πάνω από μισό δισ. ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια στην παραγωγή εκρηκτικών υλικών και οβίδων πυροβολικού. Το δε προσωπικό της από 200 άτομα το 2023 θα φτάσει σε δύο χρόνια τα 450. Για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας, ένα σεβαστό ποσό της τάξης των 67 εκατ. ευρώ θα διαθέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – θεματοφύλακας της λιτότητας και διαπρύσιος εχθρός κάθε είδους κρατικής ενίσχυσης κατά τ’ άλλα και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κοινωνικές δαπάνες…
Advertisement

Ρυθμίσεις απορρήτου

Τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων θα προέλθουν από την Δράση για την Υποστήριξη της Παραγωγής Πυρομαχικών ύψους 500 εκ. ευρώ. Μια μικρή λεπτομέρεια: Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι φρόντισαν να δηλώσουν τον κατεπείγοντα χαρακτήρα της μιλιταριστικής στροφής της Ευρώπης ακόμη κι από το ίδιο το όνομα της πρωτοβουλίας, καθώς το αρκτικόλεξο της στα αγγλικά (ASAP) χρησιμοποιείται εν συντομία αντί της φράσης «όσο το δυνατό συντομότερα».

Τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας περιεγράφηκαν από την ίδια την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν που πριν την αποθέσουν στις Βρυξέλλες διετέλεσε υπουργός Άμυνας της Γερμανίας. Χωρίς μεγάλο κίνδυνο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι επιδόσεις της δεν ήταν τόσο αξιοζήλευτες και η πολύπειρη γερμανική βιομηχανία πολέμου την έστειλε για συνταξιοδότηση στην Κομισιόν. Παρόλα αυτά, σε μια βαρυσήμαντη ομιλία της αρχικά επέκρινε την 30ετή περίοδο υπο-επενδύσεων, χωρίς φυσικά να σχολιάσει τα κοινωνικά οφέλη που δημιούργησαν οι (σχετικά) μικροί πολεμικοί προϋπολογισμοί, το περίφημο μέρισμα της ειρήνης. Το σχέδιο που εξήγγειλε προβλέπει την αύξηση παραγωγής οβίδων (από λιγότερες από 500.000 πριν τον πόλεμο σε 2 εκατ. το 2025), την κατασκευή ντρόουνς, όπλων για το διάστημα και για υποθαλάσσιες μάχες, συστημάτων πυροβολικού, ενώ άμεσα κάλεσε στην κατεύθυνση αναπλήρωσης των υλικών που έχουν κατευθυνθεί στην Ουκρανία!

Κατέστησε έτσι σαφές η πρόεδρος της ΕΕ ότι πίσω από την ευρωπαϊκή πρεμούρα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας αυτό που κρύβεται είναι φρενίτιδα νέων πολεμικών παραγγελιών που θα φτάσει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες του πολέμου. Ξεφορτώνουν στην Ουκρανία για να πάρουν μπρος οι μηχανές στη Ευρώπη! Γι’ αυτό τον λόγο σύσσωμοι οι Δυτικοί οδήγησαν σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 2022, που θα μπορούσαν να είχαν τερματίσει τον πόλεμο όπως αποκάλυψε πρόσφατα ακόμη και το Foreign Affairs. Αν είχε τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία που θα πούλαγαν όπλα οι βιομηχανίες πολέμου;



Ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών κατά 7%

Την αναντικατάστατη βοήθεια που προσέφερε η Ουκρανία όχι μόνο στην ευρωπαϊκή, αλλά στην παγκόσμια βιομηχανία πολέμου την αποκάλυψε η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), με έδρα την Στοκχόλμη. Το σημαντικότερο εύρημά της είναι ότι το 2023 παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών (από το 2009) κατά 7% που έφτασαν τα 2,44 τρισ. δολ. από 2,24 τρισ. το 2022. Η βασικότερη αιτία που οι στρατιωτικές δαπάνες απορρόφησαν το 2,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ ήταν ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας!

Οι Βρυξέλλες, για να θωρακίσουν περαιτέρω την θέση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, θα ξεσηκώσουν και θα εφαρμόσουν ένα αμερικανικό σύστημα παραγγελιών βάσει του οποίου για κάθε παράδοση, παράγεται και αποθηκεύεται ένα επιπλέον συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο θα είναι έτοιμο προς παράδοση στο μέλλον χωρίς καμία καθυστέρηση! Με αυτόν τον τρόπο η ευρωπαϊκή βιομηχανία θανάτου θα μπορεί να εξοπλίσει κράτη και στρατούς χωρίς χρονοτριβές, ρίχνοντας επιπλέον λάδι στη φωτιά, δεδομένου ότι ο χρόνος που εξοικονομεί η πολεμική βιομηχανία, εξαλείφοντας τη χρονική υστέρηση μεταξύ παραγγελίας και παράδοσης, είναι χρόνος που θα χάνεται από προσπάθειες διαμεσολάβησης και ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Περιττές πολυτέλειες θεωρούνται όλα αυτά πλέον για την κορυφαία γαλλική πολεμική βιομηχανία Ντασώ, που ελέγχοντας ακόμη και εφημερίδες όπως την Λε Φιγκαρό θα δημιουργεί μέσα από τις στήλες της κλίμα πολέμου, πρωτοστατώντας σε πολεμικές κραυγές σήμερα στην Μέση Ανατολή, τη ζώνη του Σαχέλ και την Ανατολική Ευρώπη και  αύριο στον κόσμο όλο.

Ήδη ο Γάλλος πρόεδρος αγγίζει τα όρια του γελοίου έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού το βαριεστημένο και αδιάφορο ύφος του τραπεζίτη των Ρότσιλντ και κάνοντας συνεχώς επίδειξη υπερβολής. Σε κάθε δημόσια ομιλία του ανακαλύπτει θανάσιμες απειλές για την Ευρώπη για την δημοκρατία και την ευημερία. Την μια προέρχονται από τη συρρίκνωση των οικονομιών, την άλλη από τον ανερχόμενο κύμα αυταρχισμού, την άλλη από την Ρωσία. Άλλες φορές από παντού, όπως στην ομιλία που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης την Πέμπτη 25 Απριλίου: «Πρέπει να είμαστε σαφείς», ήταν τα λόγια του «ότι η σημερινή Ευρώπη μπορεί να πεθάνει κι εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνουμε σήμερα. Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει», συμπλήρωσε για να συνεχίσει επιχειρηματολογώντας γιατί πρέπει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην πολεμική της βιομηχανία.




Σε δεινή θέση ο Μακρόν

Η ομιλία του Μακρόν ωστόσο δεν ήταν μόνο επίδειξη δύναμης αλλά κι ένδειξη αδυναμίας. Γιατί τα φιλόδοξα σχέδια του καταστρώνονται επάνω σε ένα σαθρό έδαφος που ορίζεται από τρία σημεία:

Το πρώτο είναι η επικείμενη πολιτική του συντριβή από την φασίστρια Λε Πεν που στις προσεχείς ευρωεκλογές αναμένεται να κερδίσει 32%, έχοντας μάλιστα ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της έναν άγνωστο, ενώ ο ίδιος ο Μακρόν θα πάρει μόνο 17%. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που μας ζητάει να τον ακολουθήσουμε στην μάχη για την δημοκρατία πιστώνεται την μεγαλύτερη εκλογική νίκη της ακροδεξιάς Λε Πεν.

Δεύτερο, οι προοπτικές της γαλλικής οικονομίας είναι ζοφερές. Βάσει εκτιμήσεων του ΔΝΤ σε 5 χρόνια το μερίδιο της Γαλλίας στην παγκόσμια οικονομία σε όρους αγοραστικής δύναμης θα πέσει κάτω από το 2%. Ως αποτέλεσμα, η Γαλλία θα αποχωρήσει από την λίστα των 10 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που ζητάει από την ευρωπαϊκή οικονομία να φορέσει τα χακί για να αναπτυχθεί χρεώνεται την μεγαλύτερη υποβάθμιση στην οικονομική ιστορία της Γαλλίας.

Τρίτο, τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας (με δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 5,5% και χρέος 111% του ΑΕΠ για το 2023) είναι σε τέτοιο χάλι ώστε η αύξηση των πολεμικών δαπανών μέσω της αμοιβαιοποίησης δια της έκδοσης κοινών ομολόγων είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ ώστε η Γαλλία να μη γίνει Ελλάδα του 2010. Ο Μακρόν πιθανότατα επιλέγει να οδηγήσει την Ευρώπη στα χαρακώματα του πολέμου για να ξεπεράσει αυτήν ακριβώς την τριπλή κρίση και αμφισβήτηση που διέρχεται!

Αξίζει ωστόσο εδώ να κάνουμε μια παρένθεση. Η ΕΕ σχεδόν 15 χρόνια πριν αρνήθηκε την αμοιβαιοποίηση του ελληνικού χρέους μετατρέποντας την ελληνική κρίση χρέους σε μηχανισμό για την φτωχοποίηση της Ελλάδας και την παγίωση της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, επικαλούμενη την δημοσιονομική ορθοδοξία. Σήμερα αποδέχεται την αμοιβαιοποίηση των κρατικών παραγγελιών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, αναγκάζοντας όλους εμάς να πληρώσουμε για να κάνουν δουλίτσες οι έμποροι όπλων, σκοτώνοντας τους λαούς!


Η Γαλλία σταθερή απειλή για την ειρήνη

Η μετατροπή της γαλλικής οικονομίας σε πολεμική οικονομία δεν συνέβη από την μια μέρα στην άλλη. Προετοιμαζόταν από χρόνια. Και μετέτρεψε τον πόλεμο στην Ουκρανία σε χρυσή ευκαιρία, χρησιμοποιώντας την σημερινή Ρωσία όπως χρησιμοποιούσε το ΝΑΤΟ τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού τα χρόνια του ψυχρού πολέμου για να δικαιολογεί τις πωλήσεις όπλων και την επιθετική, αποσταθεροποιητική του δράση.

Το μεγάλο ειδικό βάρος της πολεμικής βιομηχανίας στην γαλλική οικονομία αποτυπώνεται σε πλήθος κρίσιμων μεγεθών. Για παράδειγμα οι πολεμικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό της Γαλλίας σε 7 χρόνια αυξήθηκαν κατά 10 δισ. ευρώ: Από 38,5 δισ. ευρώ το 2015 σε 48,3 δισ. ευρώ το 2022. Ως αποτέλεσμα, ο πολεμικός προϋπολογισμός της Γαλλίας είναι σημαντικά ανώτερος κάθε άλλης χώρας της ΕΕ: ακόμη και της Ιταλίας (24,9 δισ. ευρώ) ή της Γερμανίας (39,9 δισ. ευρώ).



Τα γαλλικά πρωτεία στην βιομηχανία της αποσταθεροποίησης φαίνονται επίσης από το γεγονός ότι το 2022 πέντε γαλλικοί όμιλοι βρίσκονται ανάμεσα στους 30 μεγαλύτερους όλου του κόσμου.

Οι γαλλικές επιδόσεις καταγράφτηκαν επίσης και στην πρόσφατη έκθεση SIPRI. Μία από τις πιο σοβαρές αλλαγές που καταγράφηκε είναι η άνοδος στην δεύτερη θέση των εξαγωγέων όπλων της Γαλλίας, που υποσκέλισε την Ρωσία η οποία όλο και περισσότερο παράγει για να εξασφαλίσει τις δικές της ανάγκες. Οι γαλλικές εξαγωγές παρόλα αυτά αυξήθηκαν κατά 47% την περίοδο 2019 – 2023, σε σύγκριση με την προηγούμενη πενταετία, με πρωταγωνιστές τα αεροπλάνα Ραφάλ και φρεγάτες…



Οικονομία του πολέμου σε βάρος των λαών και της κοινωνικής ευημερίας

Η «οικονομία του πολέμου» στην Γαλλία και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσεται σε βάρος της ευημερίας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν ταυτίστηκε με την άγρια καταστολή απέναντι στα «κίτρινα γιλέκα» και την πιο αντιλαϊκή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της Γαλλίας, ενώ τα χειρότερα για την Γαλλία είναι μπροστά. Μετά τις ευρωεκλογές, πιθανότατα, θα εισάγει νομοσχέδιο με το οποίο θα αλλάξουν τα πάντα στα επιδόματα ανεργίας: Η διάρκεια επιδότησης των ανέργων και το ύψος του επιδόματος θα μειωθούν, ενώ οι προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος θα αυστηροποιηθούν. Κι όλα αυτά προκειμένου να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες ώστε να απελευθερωθούν μεγαλύτερα κονδύλια προς όφελος της βιομηχανίας του πολέμου.

Η φτωχοποίηση των Γάλλων και των Ευρωπαίων δεν είναι η μοναδική συνέπεια από την επιστροφή της «οικονομίας του πολέμου». Πολύ σημαντικότερες θα αποδειχθούν στο εξής οι έριδες και οι έχθρες μεταξύ των λαών που θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, ως το γόνιμο έδαφος επάνω στο οποίο θα φυτρώσουν οι πόλεμοι και θα χυθούν ποτάμια αίματος. Η υπαρκτή ρωσοφοβία (με αφορμή την Ουκρανία) και η αναπτυσσόμενη κινεζο-φοβία (με αφορμή πρόσφατα την πανδημία και στο μέλλον την Ταϊβάν) εξυπηρετούν αυτήν ακριβώς την πολεμική στρατηγική, που έρχεται να συγκαλύψει την πολεμική στροφή της Ευρώπης και να οδηγήσει τους Ευρωπαίους να στρατευτούν πίσω από το άρμα της Ντασώ!

Αντί επιλόγου: Η εκποίηση της ΕΑΣ, που ισοδυναμεί με καταστροφή της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, δείχνει ότι η στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πολεμική οικονομία είναι ακόμη μια απόδειξη ότι σχεδιάστηκε και υλοποιείται από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πολεμικά μονοπώλια, δηλαδή κατά παραγγελία τους κι όχι για χάρη της ειρήνης. Εκείνα τα μονοπώλια που προκάλεσαν τους παγκόσμιους πολέμους και στήριξαν την αποικιοκρατία τώρα στρέφονται κι ενάντια σε μικρές εθνικές βιομηχανίες που θα θυσιαστούν στο βωμό των συμφερόντων τους.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη 

Είναι, όντως, ακατανόητη η διαρκής αδιαφορία, με την οποία αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους η, άψογα οργανωμένη επιχείρηση «γαλάζια πατρίδα». Και είναι, επιπλέον, αδικαιολόγητη, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και έχει στεφθεί από επιτυχία η ανάλογη περίπτωση των Σκοπίων.

Η προσπάθεια επέκτασης συνόρων, όταν δεν είναι αποτέλεσμα πολεμικών συρράξεων, είναι μακροχρόνια και εξυπηρετείται με πλήθος μεθοδεύσεων, κατά περίπτωση. Στο αρθρίδιό μου αυτό θα αρκεστώ να υπενθυμίσω την εξαιρετικά αποτελεσματική μεθόδευση, η οποία περνά μέσα παραποίηση της ιστορίας στα βιβλία του δημοτικού.

Παράλληλα με όλες τις γελοιότητες, που επί χρόνια εφαρμόστηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, με τη βοήθεια άνετης χρηματοδότησης, αλλά και με τη χρήση απεριόριστων δόσεων προπαγάνδας, θα αναφερθώ ειδικά εδώ στην πλύση εγκεφάλου, με αφετηρία το δημοτικό, που εφαρμόστηκε στην περίπτωση των Σκοπίων.

Συγκεκριμένα, επί πολλές δεκαετίες, πριν από το δραματικό ξεπούλημα της Μακεδονίας, οι μαθητές του δημοτικού στα Σκόπια, αντί προσευχής το πρωί, μαζεύονταν από τους δασκάλους τους μπροστά σε χάρτη της περιοχής. Σε αυτόν, επάνω στα Σκόπια εμφανιζόταν ένα τεράστιο χέρι. Μάθαιναν, λοιπόν, οι μικροί μαθητές των Σκοπίων, ότι αυτό το μεγάλο χέρι ήταν η Ελλάδα, που παράνομα και καταχρηστικά εμπόδιζε τα Σκόπια να ενωθούν με την υπόλοιπη πατρίδα τους τη Μακεδονία. Οι σχετικές λεπτομέρειες ήταν τόσο συγκινητικές, ώστε συχνά οι μικροί Σκοπιανοί μαθητές έκλαιγαν με λυγμούς, για τη μεγάλη αυτή αδικία, σε βάρος της πατρίδας τους.

Εκτός του ότι, αυτή η μεθόδευση αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική για την εμπέδωση (ψευδών) πεποιθήσεων, που επεκτείνονται και εκτός της εκάστοτε συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής, καμία δύναμη στον κόσμου δεν είναι δυνατή, στη συνέχεια της ζωής των μικρών μαθητών, να μεταβάλλει τις έτσι αποκτηθείσες οιονεί βεβαιότητές τους. Αντιθέτως, θα είναι μονίμως στις επάλξεις, προκειμένου να υπερασπιστούν και να πεθάνουν ακόμη, για να ανατρέψουν την κλοπή και την αδικία που συντελέστηκε στα πάτρια (δήθεν) εδάφη τους. Κανένα αποδεικτικό μέσο, καμία εμπειρία κανένα μετέπειτα εύρημα θα είναι ποτέ σε θέση να μεταβάλει αυτό που σφυρηλατήθηκε στην παιδική τους ηλικία.

Καθώς βιώσαμε, ήδη, τις τραγικές συνέπειες όλων αυτών, στη Μακεδονία, θα έπρεπε να είχαμε αποκτήσει τα απαραίτητα αντανακλαστικά για την περίπτωση που κάτι ανάλογο θα μας συνέβαινε και στη συνέχεια. Δυστυχώς, όμως, δεν οπλιστήκαμε αρκετά από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Διότι, ανάμεσα βέβαια και σε πολλές άλλες τραγελαφικές μεθοδεύσεις, που με ανεξήγητη παθητικότητα υφιστάμεθα, σχετικά με την επιχείρηση της γαλάζιας πατρίδας, ήδη τώρα πληροφορούμαστε, ότι αυτές επεκτείνονται και στα σχολικά βιβλία.

Οι μικροί Τούρκοι μαθητές διδάσκονται, μέσω αυτών, ότι οι κακοί, οι φαταούλες Έλληνες, κατακρατούν παράνομα όλο το Αιγαίο για τον εαυτό τους, ενώ γύρω στο μισό, αυτό, είναι τουρκικό. Να το επαναλάβω, λοιπόν, ότι στα επόμενα χρόνια καμία προσπάθεια διασκέδασης αυτής της αναλήθειας θα έχει πιθανότητες να εισακουστεί. Οι Τούρκοι, και όχι μόνο, γιατί μέσω των σχολικών βιβλίων διαχέονται οι πληροφορίες παντού, θα είναι αδύνατον να μεταπειστούν ότι το μισό Αιγαίο δεν τους ανήκει, και θα είναι πρόθυμοι να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους για να το εξασφαλίσουν.

Και ενώ η κατάσταση έχει γίνει τόσο σοβαρή, και ενώ απαιτείται η λήψη άμεσων και όσο γίνεται πιο αποτελεσματικών μέτρων, οι δικοί μας αρμόδιοι ισχυρίζονται ακόμη και τώρα, ότι δήθεν «καταγράφεται βελτίωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», αλλά και ακόμη ότι υπάρχει θετικό έδαφος για «ανταλλαγή φιλικών επισκέψεων». Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Από δικής μας πλευράς, για να υπάρξει ελπίδα ανατροπής στο μέλλον, αυτών των παγιωμένων και άκρως απειλητικών καταστάσεων, το πρώτιστο απαιτούμενο είναι αυτό της εμπέδωσης της ιστορικής αλήθειας, της συστηματικής, και σε διεθνές περιβάλλον απεμπόλησης της παραποίησης της ιστορίας, της ενίσχυσης και της ανύψωσης του πατριωτικού αισθήματος, της σύνδεσης με το ένδοξο παρελθόν μας και της απόρριψης της όποιας υπόθεσης, ότι είμαστε δεδομένοι και γονυκλινείς. Οι σχέσεις μας με τη Δύση είναι, όντως, πολύτιμες, αλλά μέχρι του σημείου που δεν μας εξαφανίζουν από προσώπου Γης. Συγκεκριμένα, ουδέποτε θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να απειλούμαστε δακτυλοδεικτούμενοι από τη Ρωσία, σε περίπτωση γενικευμένης σύρραξης, επειδή όντως υπήρξαμε «βασιλικότεροι του Βασιλέως», στην επίδειξη μίσους εναντίον της.

Αλλά, το χειρότερο που μας συμβαίνει, από την άποψη μακροχρόνιων συνεπειών, είναι η συστηματική αφαίρεση, από τα σχολικά μας βιβλία, όλων εκείνων των συμβάντων που δικαιολογημένα μας κάνουν περήφανους και μας εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαγωγή και ενδεδειγμένες, κατά περίπτωση, αντιδράσεις απέναντι σε φίλους, εταίρους και εχθρούς. Τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να διερωτηθούμε, γιατί ακριβώς λειτουργούμε με τόσο ανεγκέφαλο τρόπο. Και αφού έχουμε την απάντηση, να αλλάξουμε ρότα.



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΛΑΜΠΡΙΔΗ

Η Μαρίνα Σάττι χασμουρήθηκε κι έκανε πως κοιμόταν, την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ E.Golan, στη Eurovision, προχωρώντας σε μια ιδιότυπη στάση διαμαρτυρίας για τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.

Αυτό το χασμουρητό, έγινε η αιτία να ξυπνήσουν οι διαδικτυακοί φίλοι του Ισραήλ από κάθε γωνιά του πλανήτη και να την καθυβρίζουν. Αυτό από μόνο του δείχνει, πως πέτυχε τον σκοπό της.

Ανάμεσα στους επικριτές της, πάμπολλα κυβερνητικά τρολ, όπως η «Λεξοτανίλ» που έγραψε πως «δεν εξουσιοδοτήσαμε οι Έλληνες αυτή την αισχρότητα», λες και εξουσιοδοτήσαμε εμείς, οι αλληλέγγυες-οι στον Παλαιστινιακό λαό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βοηθά ένα κράτος σφαγέα ενός ολόκληρου λαού! Ένα κράτος που κάνει πρωτοφανή εγκλήματα πολέμου κι έχει δολοφονήσει 16.000 παιδιά και πάνω από 35.000 συνολικά ανθρώπους.

Αλλά όπως έγραψε εύστοχα κι ένας φίλος «αν σας προσβάλλει το χασμουρητό και όχι η γενοκτονία, αφήστε τη Eurovision και επισκεφθείτε έναν ειδικό».
Επικρίνουν όμως την τραγουδίστρια και προοδευτικοί άνθρωποι, αριστεροί ακτιβιστές με το επιχείρημα ότι πρόκειται για έναν πολύ φθηνό ακτιβισμό και πως αν είχε κότσια θα έφευγε από τη διοργάνωση, υπογραμμίζοντας αυτή την εσωτερική αντίφαση του χώρου μας.

Η Eurovision είναι μια διοργάνωση που δεν μας αφορά, που τη θεωρούμε κιτς πανηγυράκι. Ξαφνικά όμως έχουμε την προσδοκία να κάνουν επανάσταση με τον τρόπο που εμείς αναγνωρίζουμε ως ορδόδοξο, οι ποπ καλλιτέχνες και μάλιστα μη πολιτικοποιημένοι!

Η αλήθεια είναι ότι από τη γέννηση του ο θεσμός, όσο απολίτικος κι αν αυτοχαρακτηρίζεται έχει γίνει πεδίο πολιτικών παρεμβάσεων.

Το χασμουρητό της Μαρίνας Σάττι δεν ήταν μια επαναστατική πράξη. Ήταν όμως στα σίγουρα μια πράξη διαμαρτυρίας κι άναψε ένα σπίρτο μέσα σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο σύστημα όπου δεν κουνιέται φύλο. Ένα σύστημα που έχει πάρει σαφή θέση υπέρ του Ισραήλ, αρνούμενο να το αποκλείσει φέτος από τον διαγωνισμό όπως είχε πράξει με τη Ρωσία μετά την επίθεση στην Ουκρανία.

Αυτό το χασμουρητό ήταν επίσης μια διαμαρτυρία, της οποίας το κόστος πληρώνει ήδη η Σάττι και μπορεί να της στοιχίσει και στον τελικό του Σαββάτου. Όπως και η αντίστοιχη στάση των καλλιτεχνών από τη Λετονία και τη Λιθουανία. Θα μπορούσαν να μην πράξουν τίποτα και να δοξάζονται από όλους και όλες παραμονές του τελικού.

Κυρίως όμως, ήταν ένα χασμουρητό που εξόργισε όσους υποστηρίζουν τη γενοκτονία, μέσα σε έναν διαγωνισμό που παρακολουθεί μεγάλο πλήθος παγκοσμίως και ιδίως νέοι άνθρωποι. Η ταλαντούχα Μαρίνα, που επέλεξε να κάνει ποπ καριέρα, με τον δικό της ανάλαφρο τρόπο, έκανε πολλά περισσότερα από διάφορους διανοούμενους των οποίων το χασμουρητό κρατάει χρόνια.

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το ελληνικό κράτος αφήνει ελεύθερο τον Νίκο Μιχαλολιάκο πριν καν περάσει 5 χρόνια στη φυλακή. Και μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος ναζιστής απολαμβάνει την γενναιοδωρία του κράτους. Το ίδιο είχε συμβεί και στο παρελθόν μετά από εκρήξεις βομβών σε κινηματογράφους στην Αθήνα. Είναι άραγε τυχαίο, ή σχετίζεται με τους δεσμούς που κατάφερε να αναπτύξει ο Μιχαλολιάκος και η Χρυσή Αυγή με το κατεστημένο; 

Στο παρόν βίντεο ο Χρήστος Αβραμίδης ερευνά και παρουσιάζει με τεκμήρια κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στο φλερτ μεταξύ των ναζί και της οικονομικής & πολιτικής εξουσίας. Αστυνομικοί, εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι, νεοδημοκράτες, αλλά ακόμα και Μητροπολίτες αποκαλύπτουν πολλές από τις άγνωστες πτυχές του φαινομένου «Χρυσή Αυγή».

Τόσο λίγο καιρό μετά, αυτός που απειλούσε με ξιφολόγχες λίγο πριν μαχαιρώσουν τον Παύλο Φύσσα, αφήνεται ελεύθερος. Που ξέρεις; Κάπου θα μπορούσε να τους φανεί χρήσιμός.

Ξανά




πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Νίκου Μαραντζίδη *

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται σε ιδιότυπη συνιστώσα της Δεξιάς, καθώς αν και τα περισσότερα μέλη του ανήκουν (ακόμη) ιδεολογικά στην κεντροαριστερά, ο πρόεδρος του είναι δεξιός. Υπερβολές νομίζετε; Ελάτε, ας μην μασάμε τα λόγια μας: ο άνθρωπος είναι δεξιός˙ όχι λιγότερο από τον Μητσοτάκη.


Τις προηγούμενες εβδομάδες τα ειρωνικά σχόλια για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κατέκλυσαν το διαδίκτυο. Δυσκολεύομαι, είναι αλήθεια, να βρω άλλους ηγέτες μεγάλων κομμάτων που να έχουν προκαλέσει τέτοιο ορυμαγδό χλευαστικών σχολίων εναντίον τους, κι αν υπάρχουν, η περίπτωση Κασσελάκη έχει ιδιαιτερότητες. Το κράμα άγνοιας, αφέλειας, αυτοπεποίθησης στα όρια του θράσους και υπερβολικής τάσης για αυτοπροβολή με σκοπό τον εντυπωσιασμό, σε ένα κόμμα μάλιστα που αυτοπροσδιορίζεται της «ριζοσπαστικής αριστεράς» γεννά μια στα όρια του σουρεαλισμού κατάσταση.

Το γέλιο των άλλων, πάντως, είναι το μικρότερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, ο Κασσελάκης στοχεύει να φύγουν οι αριστεροί και να αντικατασταθούν από απολίτικους, που οπωσδήποτε είναι πιο ευχάριστοι τύποι. Κακά τα ψέματα, με τους βραχμάνους της ανανεωτικής αριστεράς δεν κάνεις κέφι. Βραδινή έξοδο και να μιλάς για Σπινόζα, Γκράμσι και Πικετί; Κόβεις φλέβες! Μάρω Δούκα, Άλκη Ζέη, Μανόλη Αναγνωστάκη; Σπίτι γρήγορα!

Πέρα από τα αστεία! Στο ΣΥΡΙΖΑ συντελείται ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα. Παρατηρείται κάτι που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Δεν πρόκειται για μεγάλη, έστω, αλλαγή θέσεων, πρόκειται για μετάλλαξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται σε ιδιότυπη συνιστώσα της Δεξιάς, καθώς αν και τα περισσότερα μέλη του ανήκουν (ακόμη) ιδεολογικά στην κεντροαριστερά, ο πρόεδρος του είναι δεξιός. Υπερβολές νομίζετε; Ελάτε, ας μην μασάμε τα λόγια μας: ο άνθρωπος είναι δεξιός˙ όχι λιγότερο από τον Μητσοτάκη.

Ο ίδιος ο Κασσελάκης, τώρα, δηλώνει υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Παλιότερα, όχι τυχαία, ήταν οπαδός του Μητσοτάκη και θιασώτης των Reaganomics. Πάντως και στην γεωγραφία των Δημοκρατικών βρίσκεται στα δεξιά, μακριά από το Δημοκρατικό Σοσιαλισμό του Μπέρνι Σάντερς.


Κάποιες από τις σημερινές ιδέες του εντάσσονται σε αυτό που αποκαλείται προοδευτικός νεοφιλελευθερισμός, μια συμμαχία προοδευτικών πεποιθήσεων προερχόμενων από τα νέα κοινωνικά κινήματα (περιβαλοντισμός, φεμινισμός, δικαιώματα LGBTQ) και νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων ανθρώπων της Νέας Οικονομίας και της Γουόλ Στρήτ, που συνδυάζει ένα πλουτοκρατικό οικονομικό πρόγραμμα με μια φιλελεύθερη-αξιοκρατική ατζέντα αναγνώρισης δικαιωμάτων.

Η βασική ιδέα αυτού του φαινομενικώς παράταιρου ζευγαριού δεν είναι η ισότητα αλλά η «προοδευτική αριστεία». Στοχεύει όχι στην καταπολέμηση των ανισοτήτων αλλά στη, φιλελεύθερη και ατομικιστική στη ρίζα της, αξιοκρατία μέσω της διαφοροποίησης της ανισότητας. Στην πράξη ο προοδευτικός νεοφιλελευθερισμός εγκαταλείπει τα φτωχότερα στρώματα μαζί και τις πολιτικές της αναδιανομής προς όφελος του μεγάλου πλούτου στο όνομα μιας φιλελεύθερης συμπερίληψης.

Τα άσχημα νέα δεν θα ήταν τόσο άσχημα αν τελείωναν εδώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάδιζε προς το δεξί άκρο της σοσιαλδημοκρατίας, τον Μπλερισμό. Δεν χάλασε ο κόσμος! Ο Κασσελάκης όμως, δεν αισθάνεται πάντα βολικά με τον φιλελευθερισμό. Ο βαθύς συντηρητισμός του -αποτυπωμένος μεταξύ άλλων στις επιδεικτικές αναφορές του στην πατρίδα και στην οικογένεια, στην αφελή στα όρια της θρησκοληψίας ατέρμονη υπενθύμιση της πίστης του, στην φολκλορική σχεδόν παιδιάστικη αγάπη του για τις παρελάσεις, στην επιπέδου Γεροστάθη νοσταλγία της Ελλάδας των νοικοκυραίων- χαλιναγωγεί και νοθεύει την όποια προοδευτικότητα του στέλνοντας μήνυμα στους συντηρητικούς: μην ανησυχείτε είμαι ένας από εσάς!

Η θέση του για το ΝΑΤΟ είναι η ασφαλέστερη απόδειξη αυτού. Κανείς πολιτικός στη Μεταπολίτευση, όχι αριστερός, οποιοσδήποτε, δεν έχει εκθειάσει έτσι το ΝΑΤΟ, και μάλιστα με -surprise, surprise- θρησκευτικό λεξιλόγιο: «ιερή συμμαχία»! Ποτέ! Κανείς! (πάντως, μερικές σχολικού επιπέδου γνώσεις ιστορίας δεν θα έβλαπταν για να αποφεύγονται οι ακραίες ρεπουμπλικανιές).

Εντέλει, το ανυπόφορο lifestyle, το «αδιαμεσολάβητο» ύφος τηλε-ευαγγελιστή, οι νεοφιλελεύθερες επικλήσεις στις ανοιχτές αγορές με το τραμπικό επιχείρημα πως είναι ο ίδιος επιχειρηματίας και γνωρίζει, οι αναφορές στη θρησκεία, στην οικογένεια, στο ΝΑΤΟ, στους νοικοκυραίους, οι επιδείξεις ακινήτων στο Κολωνάκι και στις Σπέτσες και πολλά άλλα παρόμοιας αισθητικής και κουλτούρας, δεν είναι ενδείξεις ναρκισσισμού, «ασχετοσύνης» ή «γκάφες» μόνο. Είναι συνειδητές επιλογές προσέλκυσης απολιτικών και συντηρητικών ακροατήριων. Δεν πρόκειται όμως για ακούσια, «αναγκαστική» προσαρμογή στην εκλογική ζήτηση σε εποχή δεξιάς ηγεμονίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη συνιστά μια νέα πολιτική προσφορά, ένα πολιτικό προϊόν, που επιχειρεί να διευρύνει την κεντροδεξιά. Η προσφορά τροφοδοτεί τη ζήτηση και τούμπαλιν: ο Κασσελάκης συμπεριφερόμενος ως δεξιός έλκει δεξιούς χωρίς ισχυρή κομματική ταυτότητα, «απολιτικούς». Αυτοί πλησιάζοντας το ΣΥΡΙΖΑ εκτοπίζουν ή κάνουν να σωπάσουν οι αριστεροί εντός του. Η αλλαγή του εκλογικού μίγματος του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει στον Κασσελάκη (με την αξιοθρήνητη ανοχή των στελεχών του κόμματος αλλά αυτό ας το λύσουν με τον ψυχολόγο τους) να επικαλεστεί εκ νέου την ζήτηση για πάει το κόμμα του ακόμη δεξιότερα, και πάει λέγοντας.

Δέκα δολάρια στοίχημα: η επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας της ΝΔ, αν και όποτε γίνει, θα σχηματιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ (ή όπως αλλιώς θα λέγεται) του Κασσελάκη, ούτε με τον Βελόπουλο, ούτε με το ΠΑΣΟΚ.

Οι αντιστάσεις εντός του κόμματος θα καμφθούν. Οι διαφωνούντες θα υποταχθούν ή θα αποχωρήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πλέον, είναι θίασος με έναν πρωταγωνιστή, χωρίς δευτεραγωνιστές αλλά με πολλούς κομπάρσους. Ως γνωστόν, στην μαρκίζα τα ονόματα των κομπάρσων δεν είναι ευδιάκριτα ούτε και έχουν σημασία.



* Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι πολιτικός επιστήμονας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας - Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Τα Νέα Σαββατοκύριακου" 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ένα ακόμη σημαντικό βήμα για την δικαίωση των 57 νεκρών των Τεμπών απο Βρυξελλες. ΦΥΣΙΚΑ ΕΔΩ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ,ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΚΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ!!

Με τη χθεσινή της γνωμοδότηση, η Επιτροπή LIBE μας γνωστοποίησε οτι ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Ο ΕΛΕΓΧΟΣ της κατάστασης του κράτους δικαίου ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ από την Ομάδα Παρακολούθησης της Δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (DRFMG).
Με πρωτοβουλία της DRFMG, η LIBE ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ στις 6-8 Μαρτίου 2023 ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ στην Ελλάδα.
Στην έκθεση της αποστολής εκφράζονται ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ , τονίζεται ότι οι έλεγχοι και οι ισορροπίες είναι ουσιώδεις για μια ισχυρή δημοκρατία και σημειώνεται με ΑΝΗΣΥΧΙΑ ότι ΕΧΟΥΝ ΔΕΧΘΕΙ ΙΣΧΥΡΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ στην Ελλάδα. Η έκθεση σημειώνει επίσης ότι ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΡΓΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ γεγονός που οδηγεί σε μια ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ και ότι η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΔΙΑΒΡΩΝΕΙ τις δημόσιες υπηρεσίες και τα δημόσια αγαθά. Τονίζει επίσης ότι ο πλουραλισμός των μέσων ενημέρωσης ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ, καθώς η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ των μέσων ενημέρωσης στη χώρα ΚΑΤΑΝΕΜΕΤΑΙ κυρίως μεταξύ ενός ΜΙΚΡΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ, με αποτέλεσμα τη δραματική ΥΠΟΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ορισμένων θεμάτων, όπως οι ΣΥΝΘΗΚΕΣ που οδήγησαν στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Με το ΨΗΦΙΣΜΑ του στις 7 Φεβρουαρίου 2024 σχετικά με το κράτος δικαίου και την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα, το Ευρωκοινοβούλιο ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) στη ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ του κράτους δικαίου και στην ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ της διαφθοράς στην Ένωση, και ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΙ την Επιτροπή να ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΤΕΝΑ το επίπεδο συνεργασίας των κρατών μελών με την EPPO σε επόμενες εκθέσεις. Αυτό είναι ΕΠΕΙΓΟΝ υπό το πρίσμα των ΑΝΑΦΟΡΩΝ ότι το έργο της EPPO ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ από την ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ , όπως ανέφερε η ίδια η Ευρωπαία Εισαγγελέας κα Kövesi δημοσίως με δηλώσεις, και η οποία (έλλειψη συνεργασίας) κινδυνεύει να ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΕΙ από τις ΠΡΟΣΦΑΤΑ προτεινόμενες ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ που ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ τη δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να καλύπτει ορισμένα πλημμελήματα.
Η επιτροπή LIBE επιμένει στην ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ανάγκη ΛΗΨΗΣ όλων των απαραίτητων μέτρων για τη ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ μιας εμπεριστατωμένης και αποτελεσματικής ΕΡΕΥΝΑΣ για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ από την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, και την ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ των εμπλεκομένων, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ των υπεύθυνων ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ , στη δικαιοσύνη.
Η επιτροπή LIBE χαιρετίζει την έρευνα που ξεκίνησε από την EPPO σχετικά με το κατά πόσον η χρήση των κονδυλίων της ΕΕ από τις ελληνικές αρχές έχει προκαλέσει πιθανή ζημία στα οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ και αναμένει τα τελικά της αποτελέσματα.
Η επιτροπή LIBE θα ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ τη συνεχή ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ της κατάστασης του κράτους δικαίου σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, κατά την επόμενη νομοθετική περίοδο.
Με τον αυτον τον τρόπο, η ΥΠΟΘΕΣΗ την Τεμπών ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ στο επίκεντρο του ενωσιακού ενδιαφέροντος. Το Ευρωκοινοβούλιο ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΤΕΝΑ τις εξελίξεις και η υπόθεση παραμένει σε ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ κατά τις διαδικασίες αξιολόγησης της Ελλάδας από τα ενωσιακά θεσμικά όργανα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΚΘΕΤΗ . Πρέπει ΑΜΕΣΑ να ΑΠΟΣΥΡΕΙ την τροποποίηση που προωθεί με το ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για την ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ (άρθρο 39) και που αφορά σε ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ των ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (άρθρο 16Β του ν. 4786/2021).



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Αυτή η "περίεργη" "διάρρηξη" στο Γραφείο Εκλογών του Υπουργείου Εσωτερικών, μόνο σε λωτοφάγους ή σε ηλίθιους δεν γεννά ερωτηματικά και ανησυχία:
1) Με βάση το ιστορικό προηγούμενο αυτής της παράταξης και των εκλογών της βίας και νοθείας του 1961, όπου ψήφισαν και οι πεθαμένοι.
2) Με βάση την υπόθεση των αποδεδειγμένα λαθραίων χειρισμών στην καταγραφή και επεξεργασία των αποτελεσμάτων των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων από την, με βεβαρημένο ιστορικό, ιδιωτική εταιρεία Singular Logic, που είναι καθ' όλα ανεξέλεγκτη.
3) Με βάση την βρώμικη υπόθεση της κλεπταποδοχής εκ μέρους της ΝΔ βουλευτού, Μισέλ Ασημακοπούλου, των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού από μέσα από το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών και μάλιστα, με βάση την προσπάθεια της κυβέρνησης, αρχικά να θάψει το θέμα και να το υποβαθμίσει και μόνο μετά τις μηνύσεις ομογενών του εξωτερικού, το παραδέχτηκαν. Και πολύ πιθανόν, έχουν δώσει τα προσωπικά δεδομένα πολιτών και σε άλλους ΝΔ υποψήφιους βουλευτές.
4) Με βάση ότι κατάργησαν την δια ζώσης ψηφοφορία στα Ελληνικά Προξενεία, που εφαρμοζόταν επί δεκαετίες, ώστε η επιστολική ψήφος, να αποτελεί έναν αναγκαστικό μονόδρομο για όποιον απόδημο θα ήθελε να ψηφίσει.
5) Με βάση ότι υπάρχουν σοβαρότατες επιφυλάξεις, για το αδιάβλητο της όλης διαδικασίας της επιστολικής ψήφου.
6) Με βάση ότι ΔΕΝ φρόντισαν να ενημερώσουν εγκαίρως και επαρκώς ΟΛΟΥΣ όσους δικαιούνται να ψηφίσουν με επιστολική ψήφο και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, (απόδημους, φοιτητές, εποχικά εργαζόμενους κλπ), με αποτέλεσμα, μόλις δύο μέρες πριν την λήξη της καταληκτικής ημερομηνίας της 29ης Απριλίου για την επιστολική ψήφο, πολύ μεγάλο μέρος από αυτούς να μην γνωρίζει ότι χάνει το δικαίωμα ψήφου αν δεν κάνει την δήλωση.
7) Με βάση όλα αυτά, είναι απόλυτα φυσιολογικό επακόλουθο, ο κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης, να υποψιάζεται ότι, η "διάρρηξη" στο Γραφείο Εκλογών του Υπουργείου Εσωτερικών, είναι μια ακόμη κυβερνητική λαθροχειρία, για να καλύψει άλλες λαθροχειρίες.
Γεγονός είναι πως, με την κυβέρνηση της αδιαφάνειας, ούτε οι εκλογές δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον μαύρο κανόνα!


Ευαγγελία Μ. Παναή, Υποψήφια Ευρωβουλευτής - Πλεύση Ελευθερίας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Είδατε ή ακούσατε εσείς κάποιον να της ζητά συγνώμη μετά την ολοκλήρωση των λιστών των κομμάτων για τις ευρωεκλογές; Είδατε ή ακούσατε κάποιο από τα «ανθρωποειδή», όπως τα αποκάλεσε, να λέει ή να γράφει δημόσια «κάναμε λάθος»; Ούτε είδατε, ούτε θα δείτε...

Τι διαβάζατε, τι ακούγατε τόσο καιρό από τρολ και “υποστηρικτές” του «πολιτικού ορθολογισμού» για την Καρυστιανού; Ότι η Καρυστιανού λέει όσα λέει γιατί «θέλει να πολιτευθεί»! Ότι «θα κατέβει υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, όχι με τη Νέα Αριστερά, ίσως με τον Βελόπουλο ή με τη “Νίκη”», όχι ότι «ο λόγος της είναι καθαρά κομματικός», ότι «πίσω από εκείνη κρύβονται τα συμφέροντα της αντιπολίτευση», ότι, ότι, ότι...

Δίχως την παραμικρή ντροπή, άνθρωποι που φορούν τον δήθεν μανδύα της “ενημέρωσης” και βέβαια ο γνωστός διαδικτυακός οχετός όχι μόνο δε σεβάστηκαν τον πόνο μιας χαροκαμένης μάνας, αλλά καθημερινά επεδίωκαν να τη σπιλώσουν.

«Ανθρωποειδή, που φέρουν μεν πτυχίο δημοσιογραφίας, αλλά το έχουν μετατρέψει σε κίτρινη και κατάπτυστη φυλλάδα. Αντί να τιμούν το δικαίωμα της ενημέρωσης, σκορπίζουν τρόμο και παραπλάνηση. Οι ίδιοι στη συνέχεια συστρατεύονται πολιτικά μαζί τους. Όλα σβήνουν στον βωμό της διαφθοράς και της εξουσίας...» ήταν μερικά από τα λόγια της κ. Καρυστιανού στην ομιλία της στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΕ Μαγνησίας.

Είδατε εσείς κάποιο κορμί “ελέφαντα” να ζορίζεται από τούτα τα ραπίσματα; Είδατε ή ακούσατε κάποιον να ζητά συγνώμη από αυτή τη μάνα για όλες τις αλητείες που διακινούσαν εις βάρος της τόσο καιρό;

Οι λίστες των κομμάτων για τις ευρωεκλογές έκλεισαν τα τελευταία 24ωρα. Υπάρχουν σε αυτές υποψηφιότητες που σε κάνουν είτε να σκας από τα γέλια, είτε να οργίζεσαι ή απλά να συνειδητοποιείς πόσο έχει ευτελιστεί πολιτικά στη χώρα μας ο τίτλος του “ευρωβουλευτή” - αν προτιμάτε, πόσο τα κόμματα τον έχουν ευτελίσει. Το χειρότερο, δε, είναι ότι κάποιες από αυτές τις επιλογές θα τις επικροτήσουν με την ψήφο τους οι Έλληνες, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Και θα γελάει μαζί μας (ξανά) όλη η Ευρώπη.


Η Μαρία Καρυστιανού, ως επιστήμων και ως άνθρωπος, προφανώς θέλει 100 στην καθισιά της από δαύτους. Όμως, ουδέποτε υπήρξε κάτι τέτοιο ως πρόθεσή της. Εκείνη παλεύει ΜΟΝΟ για να δικαιωθεί η μνήμη του παιδιού της και των άλλων 56 ψυχών στο έγκλημα των Τεμπών. Παλεύει για δικαιοσύνη. Παλεύει, όπως όλοι οι “ορφανοί γονείς”, για να μπει τέλος στην ασυδοσία του συστήματος και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι. Δεν παλεύει για κόμματα, αξιώματα, θέσεις, αλλά για το δίκιο.

Είδατε ή ακούσατε εσείς κάποιον να της ζητά συγνώμη μετά την ολοκλήρωση των λιστών των κομμάτων για τις ευρωεκλογές; Είδατε ή ακούσατε κάποιο από τα «ανθρωποειδή», όπως τα αποκάλεσε, να λέει ή να γράφει δημόσια «κάναμε λάθος»; Ούτε είδατε, ούτε θα δείτε.

Γιατί αυτός ο βούρκος, αυτός ο υπόνομος είχε μόνο έναν σκοπό: να σπιλώσει, να αμαυρώσει τον ΙΕΡΟ αγώνα των γονιών, και κυρίως της Μαρίας Καρυστιανού, που είναι μπροστάρισσα σε τούτη την προσπάθεια για δικαιοσύνη.
Έτσι πίστευαν για τη Μαρία Καρυστιανού. Ότι θα τη μειώσουν στα μάτια των Ελλήνων, επιδιώκοντας να της φορέσουν κομματικές ταμπέλες. Τι... κατάφεραν; Να είναι όλη η χώρα στο πλευρό της. Να τη θαυμάζει και να παλεύει μαζί της, μαζί με όλους τους γονείς, μέχρι την τελική τους δικαίωση!


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σε καμία ευρωπαϊκή τηλεόραση δεν θα τολμούσαν να στείλουν τη σύζυγο του ανεψιού ενός πρωθυπουργού να του πάρει συνέντευξη του πρωθυπουργού, όχι του ανεψιού.

Στην Ελλάδα γίνεται κατ' επανάληψη και το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο: Ενδοοικογενειακή κουβεντούλα που μόνο συνέντευξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Πέρα από τις πάσες για τις αβάσιμες απαντήσεις, τις διαστρεβλώσεις και τα ωμά ψέματα που αράδιαζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην εξ αγχιστείας ανεψιά του – στον ΣΚΑΪ – χωρις αντίλογο, κάποια στιγμή είπε: «Ο πληθωρισμός αρχίζει να δείχνει ενδείξεις ότι υποχωρεί».

Ποιος δημοσιογράφος δεν θα του έλεγε αμέσως: Πώς υποχωρεί; Με τα στοιχεία της Eurostat και της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το αντίθετο συμβαίνει. Μόλις προχθές δημοσιεύθηκε. Όσο για τα τρόφιμα, καλπάζει… Η συνομιλήτρια του πρωθυπουργού τον άφησε να συνεχίζει για την πολιτική του κατά της ακρίβειας.

Μετά από μια τέτοια συνέντευξη σε άλλη χώρα θα ακολουθούσε αυτό που έλεγε ο Αμερικάνος ηθοποιός Τζον Χοπ: «Την επομένη πουλήθηκαν πολλές τηλεοράσεις, όσοι δεν μπόρεσαν να τις πουλήσουν, τις πέταξαν».


πηγή

Να προτείνουμε: Την επόμενη φορά ας επιλέξει μια πιο φιλική ακόμα συνέντευξη.
Ας ξεδιπλώσεις τις απόψεις του ο Κούλης στον εαυτό του !!!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πέρασαν 20 χρόνια από το εκκωφαντικό ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν. 24 Απριλίου 2004 είχε γίνει το δημοψήφισμα με το οποίο οι Κύπριοι παρά τη λυσσαλέα προπαγάνδα, είπαν ΟΧΙ με το συντριπτικό 76%!

20 χρόνια μετά ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μας θυμίζει τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο, αλλά και ποια είναι η εξέλιξη του Κυπριακού, μέχρι και σήμερα.

Συγγραφέας τριών βιβλίων για το σχέδιο Ανάν και την συντριπτική απόρριψη του, ο κ.Κωνσταντακόπουλος μιλά για όσους πολέμησαν εκείνους τους λίγους που υποστήριζαν το ΟΧΙ στην Αθήνα κι όχι να επιλυθεί δήθεν το Κυπριακό.

«Ευτυχώς επικράτησε η υγιής ανασφάλεια των Κυπρίων», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, υπενθυμίζοντας ότι το κλίμα άλλαξε υπέρ του ΟΧΙ, τον τελευταίο μήνα πριν από το δημοψήφισμα. Αυτό που θα προέκυπτε αν είχε υπερισχύσει το ΝΑΙ θα ήταν ένα «κράτος» το οποίο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και τελικά η Κύπρος θα επέστρεφε σε καθεστώς αποικίας. «Το σχέδιο Ανάν εντάσσεται στην τερατώδη ανάπτυξη του ολοκληρωτισμού στη Δύση», υποστηρίζει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

«Αν συμβεί οτιδήποτε στην Κύπρο, όποια ελληνική κυβέρνηση κι αν βρίσκεται στην εξουσία, θα έχει πρόβλημα. Μεταξύ των πολλών κατορθωμάτων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ότι έχει αποσυνδέσει το Κυπριακό από τις όποιες συζητήσεις κάνει με την Τουρκία», τονίζει.

«Κύπρος και Ελλάδα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν χαθεί η Κύπρος και η Ελλάδα θα χαθεί.Ισχύει και το αντίστροφο… Το 2004 ο κυπριακός λαός έβαλε φρένο στην καταστροφή του κράτους του, που θα είχε φοβερές συνέπειες και στην Ελλάδα…Βέβαια μπορεί το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου να μην κατάφερε να διαλύσει την κυπριακή δημοκρατία, αλλά το 2010, λίγο έλειψε να διαλύσει την ελληνική. Τώρα έχουμε τον κ.Μητσοτάκη που θέλει να βρει λύση για το Αιγαίο. Πως θα βρει λύση με το κυπριακό άλυτο», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το σχολίασαν με άρθρο τους και οι Financial Times. Τίτλος "Οι Έλληνες ο δεύτερος πιο φτωχός λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση". 

Και δεν ανακάλυψαν την Αμερική αφού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της @EU_Eurostat η Ελλάδα είναι 2η πιο φτωχή χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά τη Βουλγαρία. 

Αυτό που έχει ενδιαφέρον να δει κανείς είναι οι ανοδικοί ρυθμοί της Βουλγαρίας και η κατρακύλα της χώρας μας με ρυθμούς ξεφτίλας.

Και μόνο ότι η σύγκριση γίνεται με τη Βουλγαρία θα έπρεπε να οδηγήσει σε χαρακίρι τους ξεπουλημένους και ανίκανους Έλληνες πολιτικούς ΧΘΕΣ!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η καλλιέργεια, η οξύνεια και η ευφράδεια της Μαρίας Καρυστιανού δεν αμφισβητούνται από κανένα. Πάντα κρατούσε αποστάσεις από ακρότητες στις εκφράσεις της και δεν αποκάλυπτε γωνίες στο λόγο της.
Προφανώς, όπως πολλές φορές το έχει δηλώσει, είναι αφιερωμένη πλέον στον αγώνα για την αποκάλυψη των αιτίων που οδήγησαν στο τραγικό έγκλημα των Τεμπών και την συνακόλουθη τιμωρία των ενόχων. Η πρωτοβουλία της άλλωστε με την άρση της ασυλίας των πολιτικών πλησιάζει πλέον τα τρία εκατομμύρια υπογραφές, αποδεικνύοντας πόσο κοντά βρίσκεται με την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.

Χθες στην κατάμεστη αίθουσα του ΤΕΕ στον Βόλο θεωρούμε πως η Πρόεδρος των Συγγενών θυμάτων των Τεμπών, έκανε την πρώτη πολιτική της ομιλία και φρόντισε, αν και με περισσή κοσμιότητα, να αποδώσει με πλήρη ακρίβεια τα του καίσαρος τω καίσαρι.
Έτσι δεν έκρυψε λόγια. Δεν δίστασε να περιγράψει με τους σωστούς όρους τη σαπίλα που μας περιβάλλει και μας οργίζει. Στάθηκε με αποφασιστικότητα και μεγάλο θάρρος απέναντι στην διαπλοκή και διαφθορά που ορίζει το καθεστώς, όπως αυτό συγκροτείται από την πολιτική (εκτελεστική και νομοθετική), δικαστική εξουσία αλλά και τη ρυπαρή δημοσιογραφία.
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό τμήμα της ομιλία και ένα βιντεοσκοπημένο απόσπασμα και δηλώνουμε πως βρισκόμαστε στο πλευρό των γονιών και συγγενών των αδικοχαμένων όπως και των τραυματισμένων συμπολιτών μας.


«Είναι γελοία και ευτελιστική η εικόνα όσων τρέμουν μην χάσουν τα προνόμια και τις θέσεις τους. Οποία κατάντια! Ο Σκοταδισμός και η τυραννία ενδύονται το φιλελεύθερο λαμπερό δημοκρατικό καθεστώς. Μέσα από τηλεοπτικές δηλώσεις υπόλογων πολιτικών και των υποστηρικτών τους δημοσιογράφων. Ανθρωποειδή που φέρουν ένα πτυχίο δημοσιογραφίας αλλά το έχουν μετατρέψει σε κίτρινη και κατάπτυστη φυλλάδα. Αντί να τιμούν το δικαίωμα της ενημέρωσης σκορπίζουν τρόμο και παραπλάνηση. Οι ίδιοι, σε συνέχεια συστρατεύονται πολιτικά μαζί τους. Ολα σβήνουν στο βωμό της διαφθοράς και της εξουσίας.»


 

Η πλήρης ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού εδώ




 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Η προδοσία των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ο πολεμικός μετασχηματισμός της υπερχρεωμένης οικονομίας των ΗΠΑ για να διασωθεί

Το ερώτημα είναι απολύτως λογικό: Γιατί μια χώρα όπως οι ΗΠΑ με χρέος μη βιώσιμο στο δυσθεώρητο ύψος των 34 τρισ. δολ. αποφασίζει να δώσει 61 δισ. δολ. σε μία «τελειωμένη υπόθεση» όπως η Ουκρανία – δηλαδή σε μια χρεοκοπημένη οικονομία της οποίας τόσο οι στρατιωτικές υποδομές όσο και η παραγωγική βάση έχουν καταστραφεί από τη ρωσική «αρκούδα» στο πλαίσιο της στρατιωτικής επιχείρησης;
Η απάντηση συνοπτικά είναι η εξής: Οι ΗΠΑ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Vladimir Putin, ο οποίος διέσωσε την εγχώρια οικονομία η οποία αποτέλεσε αντικείμενο πρωτοφανών ιστορικά κυρώσεων, μετατρέπουν την οικονομία τους σε πολεμική προκειμένου να ανατάξουν την κατεστραμμένη τους παραγωγική βάση και να ανταποκριθούν στο γεγονός ότι ο γεωπολιτικός ρόλος τους ως μόνης υπερδύναμης αμφισβητείται πλέον στην πράξη από τη συμμαχία του Παγκόσμιου Νότου.

Η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων


Η Βουλή των Αντιπροσώπων διεξήγαγε μία σπάνια συνεδρίαση το Σάββατο 20 Απριλίου για να ψηφίσει για προτεινόμενη βοήθεια 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία, το Ισραήλ και την Ταϊβάν, με την ψηφοφορία, την οποία επιζητούσαν απεγνωσμένα ο Λευκός Οίκος, οι Δημοκρατικοί και οι νεοσυντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι από τον Οκτώβριο, ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις.

Η Βουλή ενέκρινε σχεδόν 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια προς τους υπερπόντιους συμμάχους, εταίρους και κράτη-πελάτες της Ουάσιγκτον με τους υποστηρικτές της βοήθειας να καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις ισχυρές αντιδράσεις μετά από ένα εξάμηνο αδιέξοδων διαπραγματεύσεων.
Σχεδόν 61 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 95 δισεκατομμύρια δολάρια από το προτεινόμενο πακέτο χρηματοδότησης δεσμεύονται για την εκ νέου πυροδότηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία (τουλάχιστον τα 23 δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά θα δαπανηθούν για την αναπλήρωση των εξαντλημένων αποθεμάτων όπλων των ΗΠΑ).
Πάνω από 26 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετες δεσμεύσεις αναλαμβάνονται στο Ισραήλ (σχεδόν οκτώ φορές από ό,τι η Ουάσιγκτον συνήθως στέλνει στο Τελ Αβίβ σε ένα έτος), επίσης 8,12 δισεκατομμύρια δολάρια δεσμεύονται να υποκινήσουν τις εντάσεις με την Κίνα στην Ταϊβάν και την περιοχή Ινδίας - Ειρηνικού ευρύτερα.
Περνώντας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το πακέτο βοήθειας πρόκειται τώρα να κυρωθεί από τη Γερουσία, όπου οι ηγέτες και των δύο κομμάτων φωνάζουν εδώ και μήνες για την επείγουσα ψήφιση της ξένης βοήθειας.
Εάν περάσει από τη Γερουσία, η νομοθεσία θα καταλήξει στο γραφείο του Προέδρου Biden προς υπογραφή.


Το νέο επιχειρηματικό μοντέλο

Η εκπρόσωπος των Ρεπουμπλικανών της Marjorie Taylor Greene, ένθερμη πολέμιος της παροχής περαιτέρω βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, στρατιωτική ή άλλη, πρότεινε μια τροπολογία για να ακυρωθεί η υποστήριξη προς το Κίεβο.
«Ο φορολογούμενος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ήδη στείλει 113 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία και πολλά από αυτά τα χρήματα δεν έχουν καταγραφεί», δήλωσε η Greene.
«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και αυτό είναι ένα επιχειρηματικό μοντέλο το οποίο απαιτεί από το Κογκρέσο να συνεχίσει να ψηφίζει χρήματα για τη χρηματοδότηση ξένων πολέμων.
Αυτό είναι ένα επιχειρηματικό μοντέλο το οποίο ο αμερικανικός λαός δεν υποστηρίζει.
Οι αμερικανοί πολίτες δεν υποστηρίζουν ένα επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στο αίμα, τις δολοφονίες και τον πόλεμο σε ξένες χώρες, ενώ αυτή η ίδια η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να εξασφαλίσει τα σύνορά μας.
Ο αμερικανικός λαός έχει χρέος άνω των 34 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και το χρέος αυξάνεται κατά 40 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε βράδυ, ενώ όλοι κοιμόμαστε.
Ωστόσο, δεν γίνεται τίποτα για να διασφαλίσουμε τα σύνορά μας είτε να μειώσουμε το χρέος μας».
Υποδεικνύοντας τη δημοσκόπηση που δείχνει ότι η πλειονότητα των Αμερικανών αποδοκιμάζει τη νέα βοήθεια προς την Ουκρανία, η Greene επισήμανε ότι το Κογκρέσο επέλεξε να ψηφίσει για να «προστατεύσει την Ουκρανία» αντί να προστατεύσει «τους Αμερικανούς πολίτες που πληρώνουν το μισθό σας».
«Η Ουκρανία δεν είναι καν μέλος του ΝΑΤΟ.
Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που ακούτε στην Ουάσιγκτον, είναι ότι πρέπει να στείλουμε τα σκληρά κερδισμένα δολάρια των Αμερικανών φορολογούμενων στην Ουκρανία και να διατηρήσουμε τα χρήματα, για να συνεχίσουμε να δολοφονούμε Ουκρανούς, να εξαφανίσουμε μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών ανδρών…
Τι είδους της υποστήριξης είναι αυτό;
Είναι αποκρουστικό», υπογράμμισε η Ρεπουμπλικανή γερουσιαστής.





Η νέα μορφή της παγκοσμιοποίησης

Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση, όπως υπαινίσσεται η Greene, είναι μια επιστροφή στον κρατικό προστατευτισμό με επίκεντρο την αμυντική βιομηχανία.
Οι ανοησίες για την απαγόρευση του Tik Tok με τις κατηγορίες για ψηφιακή υποκλοπή των δεδομένων από την Κίνα έως τα 100 και πλέον δισ. για την ανάταξη της βιομηχανίας των ημιαγωγών για (να μη χαθεί το παιχνίδι της Τεχνητής Νοημοσύνης, ΑΙ) και οι προστατευτικές πολιτικές για την βιομηχανία μετάλλων (σίδηρος και χάλυβας) μεταξύ άλλων ανταποκρίνονται σε μια νέα υπό διαμόρφωση πραγματικότητα.
Οι αλυσίδες εφοδιασμού αναδιατάσσονται παγκοσμίως υπό την πίεση των γεωπολιτικών αλλαγών και το στρατιωτικό / βιομηχανικό κατεστημένο των ΗΠΑ επιθυμεί να διαδραματίσει έναν νέο ρόλο στην παραγωγική βάση της οικονομίας των ΗΠΑ καθώς και ο ενεργειακός τομέας έχει επωφεληθεί πουλώντας π.χ. ακριβό LNG στην Ευρώπη – η οποία θέλει... να απεξαρτηθεί από το φθηνό ρωσικό.
Με μια λέξη: έχουμε τη μερική επανεθνικοποίηση των οικονομιών, δηλ. της παραγωγική βάσης υπό την πίεση των προνοιών της ασφάλειας (αμυντικής, ενεργειακής είτε διατροφικής, είτε ως προς τις πρώτες ύλες) με την άρση της οικονομικής ελευθερίας που είχε επιτευχθεί στην πρώτη φάση της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης υπό την αμερικανική ηγεμονία.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή χρέους και την αύξηση του κεντρικού ελέγχου της οικονομίας μέσω είτε προστατευτικών πολιτικών είτε τυπώματος πληθωριστικού χρήματος από τη Federal Reserve.
Ο λογαριασμός βέβαια θα πάει στους πολίτες – σε μια μεσαία τάξη που έχει δει τα εισοδήματά της και την αξία των περιουσιακών στοιχείων να καταστρέφεται από τη λαίλαπα του επίμονου πληθωρισμού.



Παράταση της αγωνίας για την Ουκρανία

Τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε νέα βοήθεια των ΗΠΑ που χορηγήθηκαν μέσω της νομοθεσίας που ψήφισε η Βουλή των Αντιπροσώπων μπορεί να παρατείνουν την ουκρανική κρίση, αλλά δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια νίκη του ΝΑΤΟ στον πόλεμο διά αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, λέει ο πρώην ανώτερος υπάλληλος πολιτικής ασφαλείας του Υπουργείου Άμυνας και αναλυτής Michael Maloof.
«Τώρα, τα χρήματα που θα πάνε στην Ουκρανία ως επί το πλείστον πιθανότατα θα πάνε σε εργολάβους της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ σε διάφορες πολιτείες, αλλά για να φτιάξουμε νεότερο εξοπλισμό για τα δικά μας αποθέματα, που θα επιτρέψουν στη συνέχεια στις ΗΠΑ να ξεφορτωθούν παλαιότερο υλικό για την Ουκρανία», επισήμανε ο Maloof.
«Δεν θα είναι αρκετό για την Ουκρανία να υπερβεί την τρέχουσα γεωστρατηγική της θέση σε αυτό το σημείο, απλώς και μόνο επειδή δεν έχουν σταθερή ικανότητα οπλισμού», πρόσθεσε, επισημαίνοντας ότι μαζί με τα ίδια τα όπλα είναι και η ικανότητα εύρεσης του ανθρώπινου, κάτι που το καθεστώς του Κιέβου δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να το κάνει», σημείωσε.
«Άλλα χρήματα που θα παρασχεθούν στην Ουκρανία προορίζονται για την πληρωμή των κρατικών υπαλλήλων», είπε στο Sputnik η απόστρατος αντισυνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ Karen Kwiatkowski, πρώην αναλύτρια του Υπουργείου Άμυνας, η οποία στάθηκε επίμονα στα φαινόμενα διαφθοράς που χαρακτηρίζουν το καθεστώς του Κιέβου με τα χρήματα της δυτικής βοήθειας να καταλήγουν με βαλίτσες στις στέπες ιθυνόντων του περιβάλλοντος Zelensky.
«Επομένως, πιθανώς θα περιλαμβάνει την κάλυψη των αναγκών των στρατιωτών, αλλά πηγαίνει πρώτα στους γραφειοκράτες του Κιέβου.
Δεδομένου του τρόπου με τον οποίο θα κατανεμηθεί, πολύ μικρή αλλαγή θα σημειωθεί από αυτούς που πραγματικά πολεμούν» πιστεύει η Kwiatkowski, εκτιμώντας ότι από τα 61 δισεκατομμύρια δολάρια που διατέθηκαν, τα 45 δισεκατομμύρια δολάρια θα ανακατευθυνθούν κύρια στις ΗΠΑ και 16 δισεκατομμύρια δολάρια θα σταλούν στην Ουκρανία ως λεγόμενη άμεση βοήθεια.
«Πιθανώς τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια που φτάνουν στην Ουκρανία θα απορροφηθούν αμέσως για να πληρωθούν οι κρατικοί λογαριασμοί και όχι η πολεμική προσπάθεια», είπε, δείχνοντας το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα του Κιέβου.
«Δεν έχουν κανένα μέσο για να πραγματοποιήσουν μία αντεπίθεση και μόνο με δεδομένες τις ποσότητες των πυρομαχικών που καταναλώνουν, αυτό που προτείνουν ακόμη και οι ΗΠΑ πιθανότατα δεν θα διαρκούσε περισσότερο από έξι μήνες στην καλύτερη περίπτωση.
Και είναι απροσδιόριστο τι θα μπορέσει να προσφέρει η Ευρώπη.
Οπότε νομίζω ότι η Ουκρανία ουσιαστικά έχει τελειώσει.
Είναι απλώς μια επιχείρηση- «σφουγγάρισμα» των υπολειμμάτων … για τους Ρώσους.
Και θα χρειαστεί χρόνος για να οδηγήσει αυτή η πραγματικότητα στον Zelensky, ο οποίος θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται να φύγει γρήγορα από εκεί, γιατί δεν νομίζω ότι η χώρα θα διαρκέσει η πολιτική ισχύς του πολύ περισσότερο», είπε ο Maloof.




H παραγωγική αδυναμία

Όσον αφορά την άμεση υποστήριξη για το Κίεβο, ο Maloof τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τα υπάρχοντα όπλα, ούτε την ικανότητα παραγωγής να ξεπεράσουν τη Ρωσία, με τον στρατό της Ουκρανίας να καταφεύγει σε απελπισμένες τακτικές, όπως χτυπήματα που στοχεύουν στις ρωσικές υποδομές.
«Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τις εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο, με κανέναν τρόπο, για την Ουκρανία.
Κάθε φορά που το κάνει η Ουκρανία, οι Ρώσοι φαίνεται να επιστρέφουν με περίπου τρεις φορές περισσότερη ισχύ.
Και νομίζω ότι υπάρχει ένα μήνυμα προς τους Ουκρανούς ότι πρέπει να διευθετήσουν διά παντός αυτή την κατάσταση και να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τα κεκτημένα», υπογράμμισε ο Maloof.


Καμία ποσότητα όπλων δεν μπορεί να σώσει τον Zelensky

Δεν υπάρχει πραγματικά «καμία ποσότητα» άλλων πυρομαχικών και όπλων που θα μπορούσε να λάβει η Ουκρανία σε αυτό το σημείο και να παραμείνει ανέπαφη, υποστηρίζει ο Maloof.
Η Kwiatkowski συμφωνεί, λέγοντας ότι οι προσδοκίες ότι οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση να επιλύσουν τις ελλείψεις βλημάτων πυροβολικού και πυραύλων αεράμυνας ρίχνοντας περισσότερα χρήματα στην παραγωγή δεν είναι «καθόλου ρεαλιστικές και το ανακαλύψαμε πριν από δύο χρόνια με τα νέα για τα πραγματικά ποσοστά παραγωγής πυρομαχικών και πυραύλων
Το σύστημα της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ δεν προσανατολίζεται σε υψηλούς όγκους παραγωγής ειδών χαμηλότερης προστιθέμενης αξίας, αλλά σε χαμηλούς όγκους μονάδων υψηλού κόστους που έχουν διάρκεια ζωής, συντήρησης και υλικοτεχνικής υποστήριξης μέσω αναβαθμίσεων.
Εκτός από τις ΗΠΑ, «η Ευρώπη δεν είναι σε οικονομική θέση για να αντιμετωπίσει» την ουκρανική κρίση μακροπρόθεσμα, σημείωσε ο Maloof.
«Έχουν τα δικά τους προβλήματα τώρα ως αποτέλεσμα αυτής της κρίσης και προσπαθούν να επιστρέψουν οικονομικά και πολιτικά και να ανακτήσουν την ποιότητα ζωής που είχαν πριν. Αλλά αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη βρίσκεται σε ύφεση.
Αναδιατάσσει τις πηγές προσφοράς των ενεργειακών προϊόντων.
Και θα χρειαστεί πολύς χρόνος και πακτωλός από κεφάλαια για να ανακτηθεί η ενεργειακή ασφάλεια.
Αυτό που είχαν πριν αμφιβάλλω ότι θα μπορέσουν να ανακτήσουν σε οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη βάση.
Η Ευρώπη έχει τα προβλήματά της και οι ΗΠΑ έχουν τα προβλήματά τους, και προσπαθούμε να αναζωογονήσουμε έναν νεκρό σκύλο», τόνισε ο Maloof, αναφερόμενος στο καθεστώς Zelensky.


H προδοσία

Κληθείς να σχολιάσει τα συναισθήματα που εκφράστηκαν από ορισμένους σκληροπυρηνικούς Ρεπουμπλικάνους, συμπεριλαμβανομένων των Marjorie Taylor Greene, Paul Gosar, Matt Gaetz και άλλων, επισήμανε ότι ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Mike Johnson «πρόδωσε» τη συντηρητική πτέρυγα του κόμματος και τους ψηφοφόρους δίνοντας προτεραιότητα στη βοήθεια σε ξένες χώρες έναντι της κρίσης στο στα νότια σύνορα, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, Timothy Hagle, είπε ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί γι' αυτό.
«Είναι σίγουρα αλήθεια ότι ορισμένοι στη δεξιά αισθάνονται ότι ο Πρόεδρος Johnson τους έχει "προδώσει".
Ένα μέρος της βάσης των Ρεπουμπλικανών και εκείνοι στη δεξιά πτέρυγα είναι από καιρό δυσαρεστημένοι με αυτό που τώρα συχνά αναφέρεται ως "μοναδικό κόμμα".
Ο όρος αναφέρεται στην ιδέα ότι πολλοί εκλεγμένοι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας και της θέσης τους παρά για το συμφέρον του λαού», είπε ο Timothy Hagle στο Sputnik.
«Όσον αφορά την πτυχή της προτεραιότητας, δεν είναι πραγματικά θέμα να υποδηλώνει κανείς ότι το ένα είναι πιο σημαντικό από το άλλο.
Αντίθετα, είναι πιθανότατα περισσότερο το θέμα που μπορεί να γίνει.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, δεδομένης της θέσης της κυβέρνησης Biden και των Δημοκρατικών.
Παρά τον έλεγχο της Γερουσίας, δεν φαίνεται να μπορούν να κάνουν πολλά οι Ρεπουμπλικάνοι στη Βουλή.
Μερικές φορές μπορούν να καθυστερήσουν ψηφοφορίες ακόμη και όταν ξέρουν ότι κάτι θα ‘’σκοτωθεί’’ στη Γερουσία, αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο με μια ισχνή πλειοψηφία», εξήγησε ο ακαδημαϊκός.
Επιπλέον, οι υποστηρικτές της βοήθειας για ξένους πολέμους μπορούν να βασίζονται στην αίσθηση του ‘’επείγοντος’’ στην Ουάσιγκτον όσον αφορά τη χρηματοδότηση και τη συγκριτική ‘’ευκολία’’ με την οποία μπορεί να σταλεί, κάτι που δεν μπορούν να υπολογίζουν οι υποστηρικτές των επειγόντων μέτρων για τον περιορισμό της μεταναστευτικής κρίσης.
«Υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη που σχετίζεται με τη βοήθεια προς το Ισραήλ και την Ουκρανία που δεν φαίνεται να υπάρχει στη συνοριακή κατάσταση.
Και για τις δύο χώρες η έλλειψη βοήθειας θα μπορούσε να επηρεάσει δραματικά τους πολέμους στους οποίους εμπλέκονται.
Δεύτερον, είναι απλώς πιο εύκολο να δοθεί βοήθεια σε μια χώρα παρά να διευθετήσουμε πώς να λύσουμε αυτό που συμβαίνει σχετικά με τα σύνορα των ΗΠΑ», συνόψισε ο Hagle.

Το συμπέρασμα είναι το εξής: η βοήθεια των 60 δισ. θα αφορά κυρίως την αναδιάταξη του στρατιωτικοβιομηχανικού πλέγματος των ΗΠΑ ενώ οι Ουκρανοί θα πεθάνουν μέχρις ενός επ’ ωφελεία των συμφερόντων της Δύσης.



www.bankingnews.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου




Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Η κυρία Θεοδώρα Μπακογιάννη είναι αναμφίβολα μια τραγική πολιτική προσωπικότητα. Ίσως η τραγικότερη της Μεταπολίτευσης. Όχι διότι δεν κατόρθωσε ποτέ, παρά την ακόρεστη επιθυμία της, να ηγηθεί του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε διότι είδε να της «κλέβει» το Πρωθυπουργικό όνειρο ο μικρός αδελφός της.

Ούτε καν διότι ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Θράκη δεν κατόρθωσε, όπως δείχνει η πραγματικότητα στη Θράκη, επί τέσσερα χρόνια κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να υλοποιήσει ουσιαστικές πολιτικές ανάσχεσης της τουρκοποίησης της ευαίσθητης στρατηγικής αυτής ακριτικής καρδιάς της Ελλάδος.

Ούτε ακόμη, διότι κατάφερε, συνειδητά ή ασυνείδητα, να αποστερήσει από το κόμμα της πέντε ολόκληρες μονάδες στη Θράκη, κατά τις επαναληπτικές εθνικές εκλογές του 2023, με την απερίσκεπτη εκείνη «απειλητική» υπενθύμισή της -σε δημόσια θέα και παρουσία του βουλευτή Ροδόπης του κόμματός της, Ευριπίδη Στυλιανίδη- προς τους Έλληνες μουσουλμάνους ψηφοφόρους ότι αν δεν ψηφίσουν το κόμμα της δεν θα έχουν, τρόπον τινά, στον ήλιο μοίρα.

Αλλά διότι είναι η μοναδική ίσως πολιτική προσωπικότητα της Μεταπολίτευσης που κατόρθωσε να στρέψει εναντίον της έναν αρχηγό κράτους φίλιου προς τη χώρα μας και να εισπράξει την πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία άκρως ντροπιαστική δημόσια στηλίτευσή της, όταν ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς τη διαπόμπευσε διεθνώς, την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024, με την ιστορική πλέον αποστροφή «Ντόρα, ντροπή σου!».

Επρόκειτο, όντως, για μια μοναδική στην ιστορία των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Σερβίας αντίδραση ενάντια στον άκρως επιζήμιο για τις τύχες των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου ρόλο της ιδίας ως Ειδικής Εισηγήτριας υπέρ της ένταξης του ψευδοκρατιδίου, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, προχθές, Τρίτη 16 Απριλίου, αποκαλύφθηκε με τον πλέον τραγικά απροκάλυπτο και κυνικά ωμό τρόπο, η ανίερη σύμπραξη της Ελληνικής Κυβέρνησης, διαμέσου της κ. Μπακογιάννη, με τη Γερμανία και την Τουρκία, στη διαδικασία ψήφισης της υποψηφιότητας ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Μια σύμπραξη που αποσκοπεί στο να επιτύχει για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την είσοδο στο Συμβούλιο ενός ψευδοκρατιδίου, με ύπαρξη οφειλόμενη σε μονομερή de facto και όχι de jure απόσχιση από τη Σερβία, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από σειρά χωρών μελών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου!

Πράγματι, με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά, και 11 αποχές, η προχθεσινή ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο αποφάνθηκε υπέρ της ένταξης του αλβανικού αυτού κρατικού μορφώματος του Κοσόβου στο Συμβούλιο.

Πρόκειται για την προτελευταία πράξη του δράματος της εγκληματικής στάσης της Ελλάδας εναντίον της Σερβίας και κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, στάση που -όπως και ο Μιχάλης Ιγνατίου και εμείς εδώ στην Hellas Journal και στην εφημερίδα Δημοκρατία δείξαμε- φέρει τη σφραγίδα της κ. Μπακογιάννη, βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης, κατόπιν επιταγής του διεθνούς παράγοντα και δη της Γερμανίας, γνωστής για την ιστορικά ανελέητη στάση της κατά της Σερβίας.

Κι αν κάποιοι, αφελώς ή δολίως, επιχειρούν -μιμούμενοι τους αποτυχημένους τακτικούς ελιγμούς της κ. Μπακογιάννη, η οποία λόγω της δημόσιας κατακραυγής κατέφυγε προ ημερών μέχρι και στην Κύπρο προσπαθώντας μάταια να καλοπιάσει τους βουλευτές του πολύπαθου νησιού μας να της παρέχουν πολιτική κάλυψη στο ανοσιούργημά της- να ισχυριστούν ότι η καταστροφική ζημία κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου είναι έργο και ευθύνη μόνον της Ελληνίδας βουλευτή και πρώην Υπουργού Εξωτερικών και όχι και της Ελληνικής Κυβέρνησης εν συνόλω, η χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης τους διαψεύδει πανηγυρικά.

Διότι ήταν εκεί, όπου υπό την προεδρεία του Έλληνα Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης και πρώην Υπουργού κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας επί Κώστα Καραμανλή, Θοδωρή Ρουσόπουλου, τέσσερεις βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης της ΝΔ υπερψήφισαν τη θετική εισήγηση Μπακογιάννη, συντασσόμενοι έτσι με τους 18 Τούρκους συναδέλφους τους, αλλά και πολλούς άλλους, Αλβανούς, Γερμανούς, Νορβηγούς, Σουηδούς, Φινλανδούς και ούτω καθεξής, στην επιβράβευση της Πρίστινα για την εξακολουθούμενη εθνοκάθαρση που επιτελεί σε βάρος των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου.

Τί κι αν, όπως μας ενημέρωσαν προ ημερών στρατιωτικές πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στις 20 Οκτωβρίου του 2022 ο τότε Υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε -κατά την επίσημη συνάντησή του στο Πεντάγωνο με τον Αρχηγό του Σερβικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, παρουσία και του Έλληνα τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου- εκμυστηρευθεί στον Σέρβο Α/ΓΕΕΝ ότι «στη Θράκη η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό της Κόσοβο»;

Γνώριζε, βλέπετε, πολύ καλά ο Καβαλιώτης βουλευτής της ΝΔ και τότε ΥΠΑΜ τί μεθοδεύει συστηματικά η Τουρκία δίπλα από την εκλογική περιφέρειά του. Αυτό, ωστόσο, φαίνεται να μην το γνωρίζει ή να το αγνοεί σκοπίμως (;) ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης, βουλευτής της ΝΔ στο νομό Ροδόπης, ο οποίος απτόητα υπερψήφισε κι εκείνος, μαζί με την πρώην Υπουργό Εξωτερικών και τους κομματικούς ομόσταυλούς τους Γιώργο Σταμάτη και Άννα Ευθυμίου, την ένταξη του ψευδοκρατιδίου, στέλνοντας δυστυχώς de facto μήνυμα στην Τουρκία ότι μπορεί ελεύθερα να συνεχίζει τις διαδικασίες κοσοβοποίησης της Θράκης, με την ανοχή, αν όχι και τη σιωπηρή συγκατάθεση, της Ελληνικής Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι ο μεν πρώην Υπουργός Παναγιωτόπουλος είπε αυτό που είπε περί κοσοβοποίησης της Θράκης για λόγους συμπαράστασης στον Σέρβο Α/ΓΕΕΔ, ο δε βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ Στυλιανίδης ψήφισε υπέρ του Κοσσυφοπεδίου με «ορθή (γεω)πολιτική κρίση», η Κυριακή των Ευρωεκλογών κοντή γιορτή. Τότε θα φανεί εάν το αυτονομιστικό τουρκικό κόμμα ΚΙΕΦ δαπανά εκατομμύρια δολάρια τουρκικής προελεύσεως απλώς και μόνον για να …ενισχύσει ευγενώς το έργο της Ελληνικής Πολιτείας στη Θράκη.

Το βέβαιον είναι ότι η ανωτέρω τετράδα βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που υπερψήφισε την πρόταση Μπακογιάννη, ενέγραψε πλέον τα ονόματά της στις δέλτους ντροπής και ονείδους της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, επιβεβαιώνοντας μαζί με τον Θοδωρή Ρουσόπουλο ότι η κυβερνώσα την Ελλάδα πολιτική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας έχει για κάποιο λόγο αποφασίσει να βάλει πλάτες σε ποινικούς εγκληματίες και αποσχιστές των Βαλκανίων και να καταστεί ευεργέτης της μεγάλης Αλβανίας που είναι και το όραμα των Τιράνων, τα οποία ευρίσκονται πίσω από την Πρίστινα και τον Αλβανό Πρωθυπουργό Κούρτι.

Την τιμή των Ελλήνων και της Ελλάδας διέσωσαν προχθές τρεις Έλληνες βουλευτές: η εξ Ελλάδος Νίνα Κασιμάτη (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία κατέφθασε στο Στρασβούργο ύστερα από μαραθώνιο ταξίδι από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να προλάβει την ψηφοφορία, και οι εκ Κύπρου Χριστιάνα Ερωτοκρίτου (ΔΗΚΟ) και Γιώργος Λουκαΐδης (ΑΚΕΛ).

Οι τρεις τους καταψήφισαν την εκτρωματική πράξη ένταξης του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο, προκαλώντας μάλιστα την μήνιν της αδελφής του Έλληνα Πρωθυπουργού για το ότι δεν υποτάχθηκαν στις ιδιοτελείς μεθοδεύσεις της.

Κι αν η Κύπρος ήταν αυτονόητο ότι θα καταψήφιζε, το γεγονός ότι η Νίνα Κασιμάτη απέρριψε την εισήγηση Μπακογιάννη, επιδεικνύοντας συνεπή πολιτική στάση με γνώση της διεθνούς πραγματικότητας και γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τη συστημική ανέλιξή της, ήταν κάτι που, όπως πληροφορούμαστε, εξόργισε την εισηγήτρια πρώην Υπουργό Εξωτερικών.

Η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης κατέδειξε πολλά αλγεινά και σκοτεινά σημεία της στάσης της Ελλάδας κατά της Σερβίας και του Σερβικού λαού, τα οποία αποτυπώνονται με σαφήνεια στις τοποθετήσεις βουλευτών κατά τη συζήτηση της ψήφισης της ένταξης του Κοσσυφοπεδίου.

Καταρχήν, είχαν απόλυτο δίκαιο όσοι ισχυρίζονταν ότι η μεθόδευση ένταξης του ψευδοκρατιδίου δεν ήταν ατομική επιδίωξη της κ. Μπακογιάννη αλλά πολιτική θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτό προκύπτει τόσο από τις θετικές ψήφους όλων των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, όσο και από τη στάση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, κ. Θοδωρή Ρουσόπουλου. Ο οποίος όχι μόνο φρόντισε επιμελώς να απορριφθούν όλες οι υποβληθείσες από πλευράς Σερβίας τροποποιήσεις που βουλευτές της ενδιαφερόμενης χώρας πρότειναν προκειμένου να αποδεχθεί την απόφαση ένταξης του Κοσσυφοπεδίου. Αλλά και εγκαλούσε με θράσος στην «τάξη» τους Σέρβους βουλευτές που με τις εισηγήσεις τους προσπαθούσαν απέλπιδα μέσα σε μια προκαθορισμένη διαδικασία να κραυγάσουν τα δεινά που πάσχει μέχρι και αυτή την ώρα ο Σερβικός λαός του Κοσσυφοπεδίου. Δεινά που σε θλιβερή αντίθεση με την κ. Μπακογιάννη είχε την τιμιότητα να επισημάνει δημόσια ο Αμερικανός Ειδικός Απεσταλμένος για τα Δυτικά Βαλκάνια Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων, Γκάμπριελ Εσκομπάρ.
Επιπλέον, έχοντας στην πλάτη της τόσο την κατακραυγή της ελληνικής κοινής γνώμης όσο και τη διεθνή διαπόμπευσή της από τον Σέρβο Πρόεδρο, η κ. Μπακογιάννη τόνισε, σε έναν αποτυχημένο ελιγμό δικαιολόγησης των πεπραγμένων της, ότι κλήθηκε, και της ζητήθηκε (από ποιούς άραγε;), να γνωμοδοτήσει περί της εισόδου του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο, και όχι να εκφράσει τη δική της γνώμη ή την ελληνική εθνική γραμμή αναφορικά με την αναγνώριση του ψευδοκρατιδίου. Ομολόγησε δηλαδή μέσα στην ανάγκη της να αυτοπροστατευθεί, ότι ο ρόλος της εν προκειμένω ήταν να διεκπεραιώσει σχέδια τρίτων και όχι θέση της Ελλάδας.
Επιπλέον, απέδειξε ότι στερείται ευρηματικότητας στην προσπάθειά της να παραπλανήσει την κοινή γνώμη προκειμένου να μην γίνει αντιληπτή η στρατηγική του «βατράχου που σιγοβράζει στην κατσαρόλα», με την οποία οι εντολοδότες της οδηγούν σταδιακά το Κοσσυφοπέδιο στην de jure αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος, με πρώτο βήμα την ένταξή του στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως το πρώτο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης που εισάγεται δίχως να είναι αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ και τη διεθνή κοινότητα.
Είναι δε ασύλληπτης έκτασης ο εμπαιγμός της Σερβίας και του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου από την κ. Μπακογιάννη, αφού αφενός η ίδια ομολόγησε εκ νέου προχθές στο Στρασβούργο ότι: «Εντόπισα τρία κύρια εκκρεμή ζητήματα για τα οποία χρειαζόταν επείγουσα δράση. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή της απόφασης του συνταγματικού δικαστηρίου του Κοσσυφοπεδίου για το μοναστήρι Visoki Dečani, οι παράνομες απαλλοτριώσεις γης των περιουσιών της σερβικής μειονότητας και η ίδρυση της ένωσης δήμων με σερβική πλειοψηφία». Αφετέρου όμως, επέλεξε σκοπίμως να αποδεχθεί τη λύση μόλις ενός εξ αυτών των ζητημάτων, και μάλιστα μερικώς, με απλή έγγραφη διαβεβαίωση του Κοσοβάρου Πρωθυπουργού Κούρτι, για να παρακάμψει τα ζωτικής σημασίας άλλα δύο, για τα οποία παρέπεμψε τον υπό εθνοκάθαρση Σερβικό πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου στις καλένδες των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων: «…σε περίπτωση που η Επιτροπή Υπουργών αποφασίσει να αποδεχθεί την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου, κάθε περίπτωση παράνομης απαλλοτρίωσης γης θα υπόκειται στον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»!
Κι ενώ για την περίπτωση των περιουσιακών στοιχείων των Σερβικών Ορθοδόξων Μοναστηριών χρύσωσε το χάπι στους Σέρβους χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την (απλώς υποσχεθείσα ως τώρα) επιστροφή των γαιών ενός μόνο Μοναστηριού, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πράξει το ίδιο και για το κρισιμότατο ζήτημα της ίδρυσης του Συνδέσμου Σερβικών Δήμων Κοσσυφοπεδίου: «…θεωρώ την ίδρυση του Συνδέσμου ως μονομερές εσωτερικό ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο επηρεάζει μόνο τους πολίτες του Κοσσυφοπεδίου. Με αυτό κατά νου, καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για την υλοποίησή του. Δυστυχώς, αυτό το θέμα δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί σε κενό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από το 2013 η ίδρυση του Συνδέσμου ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του διαλόγου που διευκόλυνε η ΕΕ μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα». Κατανοητή βέβαια η στρατηγική της κ. Μπακογιάννη, καθώς δεν θα ήθελε ασφαλώς να φέρει την Πρίστινα προ εκπλήξεως όταν με τυχόν αναγνώρισή τους οι Σερβικοί Δήμοι των περιοχών όπου το 99% του πληθυσμού είναι Σέρβοι θα αποσχίζονταν ευλόγως για να ενωθούν με το κράτος της Σερβίας…
Επιπλέον, με ανάρτησή της μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας η κ. Μπακογιάννη ομολόγησε ότι το μόνο που κατάφερε να πετύχει μέσα σε 300 ημέρες έντονης προσπάθειας με τους άτεγκτους Κοσοβάρους να της κάνουν τη ζωή δύσκολη, ήταν να επιστραφούν 24 εκτάρια κλεμμένης από την Πρίστινα γης στο Μοναστήρι Βισόκι Ντέτσανι. Οπότε, είναι προφανής ο λόγος για τον οποίο η ίδια εγκατέλειψε εν τέλει στο έλεος του Θεού τους υπό εθνοκάθαρση Σέρβους του Κοσόβου, και πρότεινε την ένταξη του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο μετατρέποντας ξαφνικά, με τρόπο αντιδεοντολογικό και ανήθικο, τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα ζωής και θανάτου των Σέρβων σε επιπόλαια ευχολόγια που θα τα πραγματώσει κάποτε στο μέλλον η Ευρώπη!
Θέλετε και το καλύτερο; Τη Δευτέρα 15 Απριλίου, μια μόλις ημέρα προτού η κ. Μπακογιάννη βάλει το Κοσσυφοπέδιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης κάνοντας τα στραβά μάτια στην απουσία κράτους δικαίου, την οποία η ίδια ταυτόχρονα και σχιζοφρενικά ομολογεί, η Επιτροπή των Μονίμων Αντιπροσώπων της ΕΕ αποφάσισε να απαιτήσει από τη Σερβία να συμφωνήσει στην «κανονικοποίηση» των σχέσεών της με το μη αναγνωρισμένο Κοσσυφοπέδιο, κάτι που με άλλα λόγια σημαίνει την επίσημη αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος! Αν μάλιστα η Σερβία αρνηθεί αυτήν την αποκαλούμενη «κανονικοποίηση», τότε η ενταξιακή διαδικασία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει με επ᾽ αόριστον πάγωμα. Αναγκάζει, δηλαδή, κατ᾽ ουσίαν η κ. Μπακογιάννη τη Σερβία να θυσιάσει τον σερβικό λαό του Κοσσυφοπεδίου στον βωμό της ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Είναι πολλά ακόμη. Αυτά όμως αρκούν, για να δείξουν ότι πρέπει να είσαι πραγματικά άνθρωπος με μεγάλα αποθεματικά πολιτικής κακίας και πολιτικής σχιζοφρένειας για να δέχεσαι να γίνεις πρώτος στον 21ο αιώνα στρατηγικός θεμελιωτής της μεγάλης Αλβανίας και ταυτόχρονα να ανοίγεις τον δρόμο για την κοσοβοποίηση της Θράκης και της Κύπρου, νίπτοντας παράλληλα τας χείρας σου εμπρός στην εν εξελίξει εθνοκάθαρση ενός ομόδοξου Ορθόδοξου λαού. Εθνοκάθαρση την οποία μάλιστα, ω της τραγωδίας, ανέχεσαι επ᾽ ονόματι της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!


πηγή: hellasjournal



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου