Articles by "Eurovision"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Eurovision. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

από τον Λέο Κερσαουζί

Ένας ευρωπαϊκός διαγωνισμός που αποκλείει ευρωπαϊκές χώρες για να συμπεριλάβει το Ισραήλ

Η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ολλανδία και η Σλοβενία ​​θα μποϊκοτάρουν τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 2026, μετά την απόφαση να επιτραπεί στο Ισραήλ να συμμετάσχει.

Αυτές οι τέσσερις χώρες ήταν μεταξύ πολλών άλλων που είχαν ζητήσει τον αποκλεισμό του Ισραήλ λόγω του πολέμου στη Γάζα και κατηγοριών για αθέμιτες εκλογικές πρακτικές.

Ωστόσο, σε συνάντηση στη Γενεύη, συμφωνήθηκε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για νέα ψηφοφορία σχετικά με τη συμμετοχή του Ισραήλ και ότι η Eurovision 2026 θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί όπως έχει προγραμματιστεί, δήλωσε η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU).

Το ισπανικό τηλεοπτικό κανάλι RTVE, το οποίο είχε ξεκινήσει εκκλήσεις για μυστική ψηφοφορία επί του θέματος, δήλωσε ότι η απόφαση αυτή αύξησε τη «δυσπιστία» του προς τους διοργανωτές του φεστιβάλ.

Ο ιρλανδικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας RTÉ δήλωσε ότι η ισραηλινή συμμετοχή «παρέμεινε απαράδεκτη δεδομένης της τρομερής απώλειας ζωών στη Γάζα και της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής κρίσης που συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο τις ζωές τόσων πολλών αμάχων».


Ένας ανταγωνισμός όπου δεν είναι όλες οι χώρες ίσες

Η Ισπανία είναι μία από τις πέντε «μεγάλες» χώρες της Eurovision, μαζί με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι καλλιτέχνες τους γίνονται αυτόματα δεκτοί στον τελικό επειδή οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς τους συνεισφέρουν περισσότερο οικονομικά στην EBU.

Περίπου 50 ραδιοτηλεοπτικοί φορείς παρευρέθηκαν σε συνεδρίαση της EBU την Πέμπτη για να συζητήσουν το μέλλον του διαγωνισμού, τον οποίο παρακολουθούν περισσότερα από 150 εκατομμύρια άτομα κάθε χρόνο. Τους ζητήθηκε να υποστηρίξουν τους νέους κανόνες που έχουν σχεδιαστεί για να αποθαρρύνουν τις κυβερνήσεις και τρίτα μέρη από το να διοργανώνουν εκστρατείες ψηφοφορίας για τους υποψηφίους τους, μετά από ισχυρισμούς ότι το Ισραήλ ευνόησε αθέμιτα τον υποψήφιό του, Γιουβάλ Ραφαέλ, φέτος.

Ο Ισραηλινός πρόεδρος Ισαάκ Χέρτζογκ απάντησε δηλώνοντας ότι το Ισραήλ «αξίζει να εκπροσωπείται σε όλα τα στάδια του κόσμου και είμαι πλήρως και ενεργά αφοσιωμένος σε αυτό».

Ωστόσο, αυτή η απόφαση ανέδειξε μια βαθιά διαίρεση εντός της κοινότητας της Eurovision.


«Η γενοκτονική βία για την οποία είναι ένοχο το Ισραήλ»

Σε ανακοίνωσή του, ο ολλανδικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας Avrotros δήλωσε ότι «η συμμετοχή υπό τις παρούσες συνθήκες είναι ασυμβίβαστη με τις δημόσιες αξίες που είναι απαραίτητες για εμάς». Η ολλανδική εφημερίδα De Volksrant τόνισε ότι η απόφαση της Ολλανδίας να μποϊκοτάρει τον διαγωνισμό ελήφθη «λόγω της γενοκτονικής βίας που ασκεί αυτή η χώρα εναντίον των Παλαιστινίων».

Το ισπανικό τηλεοπτικό κανάλι RTVE ανακοίνωσε σε ανακοίνωσή του: «Το διοικητικό συμβούλιο του RTVE αποφάσισε τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι η Ισπανία θα αποσυρθεί από τη Eurovision εάν συμμετείχε το Ισραήλ». «Αυτή η αποχώρηση σημαίνει επίσης ότι το RTVE δεν θα μεταδώσει τον τελικό της Eurovision 2026... ούτε τους προκριματικούς ημιτελικούς».

Ο σλοβενικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας RTV πρόσθεσε ότι η θέση του «παραμένει αμετάβλητη». «Οι πρόσφατες κανονιστικές αλλαγές δεν αλλάζουν τη θέση μας. Ως δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, ο RTV Slovenia έχει δεσμευτεί να τηρεί ηθικές αρχές και αναμένει ότι οι ίδιοι κανόνες και πρότυπα θα ισχύουν για όλα τα μέλη της EBU και τις συμμετέχουσες χώρες».

Το βελγικό τηλεοπτικό κανάλι δήλωσε ότι «θα λάβει θέση τις επόμενες ημέρες».

Η ισλανδική εταιρεία RÚV δήλωσε ότι δεν θα λάβει τελική απόφαση σχετικά με τη συμμετοχή της μέχρι την επόμενη εβδομάδα.

Αντίθετα, η Γερμανία είχε απειλήσει να αποσυρθεί από τον διαγωνισμό εάν το Ισραήλ αποκλειστεί και χαιρέτισε την απόφαση της Πέμπτης.


Ένας ολοένα και πιο σκληρός ανταγωνισμός

Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ο διαγωνισμός έχει με την πάροδο του χρόνου γίνει μια άθλια επίδειξη κακογουστίας, διαστροφών , ακόμη και σατανισμού .

Πηγή: Media Press Info



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νίκος Σταματίνης

Λένε ότι το χασμουρητό είναι μεταδοτικό. Κάποιοι ειδικοί μάλιστα το βλέπουν και ως ένα δείγμα ενσυναίσθησης. Αν μεταδίδεται σε εσένα το χασμουρητό του απέναντι, μάλλον σημαίνει ότι υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ σας, ένα νοιάξιμο του ενός προς τον άλλο. Ας πάρουμε ως δεδομένο αυτό και ας αναρωτηθούμε.Τελικά πόσοι χασμουρήθηκαν αφού είδαν το χασμουρητό της Μαρίνας Σάττι;

Ειδικά από τη στιγμή που ήρθε στο τέλος ενός τριημέρου εθνικής έξαρσης. Την Τρίτη ο Παναθηναϊκός πέρασε στο Final-Four. Την Τετάρτη πέρασε και ο Ολυμπιακός. Την Πέμπτη ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έκλεινε εισιτήριο για τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας του και η ίδια η Μαρίνα Σάττι έμπαινε με δάφνες για top-5 στον τελικό της Eurovision.

Και ενώ βρισκόμασταν στο απόγειο της δόξας μας ψάχνοντας πότε είναι οι επόμενοι διαθέσιμοι Ολυμπιακοί Αγώνες για να τους διοργανώσουμε και αυτούς, η Μαρίνα Σάττι ήρθε και χασμουρήθηκε την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ. Πάνω που ήμασταν μία γροθιά, ήρθαμε πάλι και διασπαστήκαμε.

Λίγο να ξέρεις από εθνικά μεγαλεία, ξέρεις ότι δεν ανέχονται κανένα χασμουρητό και καμία απολύτως πολιτική θέση. Πετάς εκεί δύο-τρεις λέξεις για το πόσο όμορφα περνάς στην Eurovision, παίρνεις και ένα κομμάτι για το πώς η μουσική ενώνει, στέκεσαι προσοχή όταν μιλάει η εκπρόσωπος του Ισραήλ και πας σπίτι σου ήρεμος που τη Δευτέρα δεν θα έχεις εξαγριώσει τον Λιάγκα.

Από τη στιγμή βέβαια που χασμουρήθηκες και μετά έβαλες και τα καρπούζια σου στο κανάλι σου στο Instagram, ήξερες ότι θα έβαζες και πολύ κόσμο απέναντί σου. Ίσως να μην περίμενες ότι δίπλα σε αυτούς που ήξερες εξαρχής ότι θα εξοργίσεις, θα φύτρωναν και άλλοι, από τη δική σου πλευρά, που θα έβρισκαν την πράξη σου λίγη.

Εμείς μεγαλώσαμε με Μακρόνησο και Μίκη Θεοδωράκη, θα σου πουν, τι να μας πει ένα χασμουρητό και μερικά emoji με καρπούζια; Δεν ξέρω πότε η αριστερά θα ξεπεράσει την πολύ στενή έννοια της πολιτικής που έχει στο μυαλό της.

Αυτό όμως είναι μία κουβέντα που μας κυνηγάει ήδη πολύ καιρό και θα μας κυνηγάει ακόμα περισσότερο όσο ταυτόχρονα θα μας προσπερνάει το τρένο της πραγματικότητας που λέει ότι τα πολιτικά σύμβολα γεννιούνται και πεθαίνουν για να τα αντικαταστήσουν άλλα και πως, με την κατάλληλη πλαισίωση, ένα χασμουρητό μπορεί να γίνει πράγματι πολιτική πράξη.

Κάπου εκεί, κρεμασμένη κάπως από όλους, εκείνη αποφάσισε να υπαναχωρήσει. Με 2-3 δηλώσεις που έκανε, προσπάθησε να κάνει damage control επανεπινοώντας κάπως το χασμουρητό της. Όπως μου έλεγε ο δάσκαλος οδήγησης βέβαια, το χειρότερο που έχεις να κάνεις όταν περνάς μία διάβαση είναι να σταματήσεις και να κάνεις βήματα προς τα πίσω.

Αυτή η μάλλον αλλοπρόσαλλη πολιτική της παρέμβαση συνοδεύτηκε και από την 11η θέση την οποία πανηγύρισαν με τρομερή χαρά και αγκαλιασμένοι ακροδεξιοί και ορθολογισταί στα εναπομείναντα μπουμερ-social media. Εδώ εκπροσωπείς μια χώρα, σου λέει, δεν θα κάνεις πολιτική εκ μέρους μας. Δεν έχουμε καταπιεί τη γλώσσα μας εμείς για όσα συμβαίνουν, για να τα γκρεμίσεις όλα με ένα χασμουρητό.

Βέβαια το damage control πήγε στράφι. Δεν μπορείς να μεταπείσεις κάποιον που έχει ανέβει ήδη στα κάγκελα. Για κάποιον λόγο, η μπάλα πήρε και τον Ζερόμ Καλούτα και τον Θανάση Αλευρά που παρουσίασαν τον διαγωνισμό.

Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει από που γεννιέται η οργή εις βάρος τους. «Μας τρώνε τα λεφτά» ήταν το main point για μία δουλειά που τελικά γίνεται αμισθί. Πόσα πράγματα πρέπει να έχουν πάει στραβά στη ζωή σου για να είσαι τρεις ημέρες έξαλλος με τον Ζερόμ Καλούτα; Πόσο άδεια μπορεί να είναι η σκαλέτα της εκπομπή σου, όταν αφιερώνεις ένα τέταρτο την ημέρα για να ρητορεύσεις εναντιόν του;

Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μία καλλιτέχνιδα η οποία μοιάζει να τρώει cancel για ένα χασμουρητό και μία επανεπιβεβαίωση του γεγονότος ότι αυτή η χώρα ανήκει σε αυτούς που στέκονται προσοχή όταν μιλάνε οι ισχυροί.

Όλα αυτά όμως είναι λεπτομέρειες. Το βασικό είναι αλλού. Θα το καταλάβουμε όταν απαιτήσουμε από τους ανθρώπους που έχουν μία πρόσβαση σε μεγάλα κοινά να μιλήσουν πολιτικά, να βγάλουν τους υπόλοιπους από τον εθνικό λήθαργο, να ταρακουνήσουν λίγο το ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, την ώρα που αφήσαμε πλήρως ακάλυπτη τη Σάττι.

Αυτή που ήρθε και τάραξε όσα είχαμε τακτοποιημένα στο μυαλό μας.



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο Νότης Μαυρουδής

Είμαι ο πιο ακατάλληλος να μιλήσω! Αυτή είναι μια πρώτη προειδοποίηση προς τον/την αναγνώστη/τρια, για τον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον ενάντια στον οποίο, εκτοξεύω τα βέλη μου εδώ και δεκαετίες τώρα, θυμωμένος, προτρέποντας το κοινό να μην τον παρακολουθεί.
Εφέτος πάλι, από επαγγελματική διαστροφή, η οποία με εξαναγκάζει να τον παρακολουθώ, κατέληξα πως: είμαι ο πιο α-κατάλληλος να μιλήσω για ένα τέτοιο αναμφισβήτητα υπερθέαμα, που είναι όμως αντίθετο, ως προς την ουσία των στοιχείων τού ελληνικού τραγουδιού!»
Η δική μου αποστροφή μπροστά στην μουσική — στιχουργική κενότητα των ελληνικών υποψήφιων τραγουδιών, νομίζω πως κλείνει τον κύκλο, τη συνεχή μουρμούρα μου, καθώς και τις επίμονες παραινέσεις μου προς την ΕΡΤ να διακόψει κάθε σχέση με αυτόν τον ν τ ρ ο π ι α σ τ ι κ ό ευρωπαϊκό θεσμό.
Το κυριότερο σημείο εναντίωσής μου ήταν η παρουσία μας, «εκπροσώπηση» το ονόμασαν, σε αγγλική γλώσσα, με αφελέστατες μουσικές φράσεις, περασμένες από το μίξερ τής απόλυτης υποταγής μας στην παρακμιακή πλευρά τής αγγλοσαξονικής αισθητικής. Κοντές – σύντομες, χωρίς μουσική φαντασία «μελωδικές» φράσεις, υπεραπλουστευμένες στιχουργίες στην αγγλική γλώσσα (εκτός ελάχιστων περιπτώσεων), αλλά λεπτομερή ενορχηστρωτική παρουσία, μέσα από τη μήτρα τής υψηλής τεχνολογίας που περιέχονται μέσα στους υπολογιστές και άλλες τέτοιες τεχνικές οικειοποιήσεις, από ικανούς γνώστες των μηχανών.

Και τώρα; Τι είδαμε; Τι κρατήσαμε; Τι μας έμεινε; Ποια η εξέλιξη;
Φώτα—ρυθμιστικά βοηθήματα—συνεχής ηλεκτρονικός προγραμματισμός— συνθέσεις φωτορυθμικών εναλλαγών, τόσο που να προκαλούν οπτική κούραση σε εκείνους που είναι «ξένοι» προς αυτόν τον φουτουριστικό τρόπο θεάματος – ακροάματος!!!
Χορός — κίνηση — χορογραφίες — μουσικές!!! Αεικίνητη δράση σωμάτων, ακατάπαυστη κινητικότητα χορευτικών συνόλων, ένιωσα πως αυτό το αδιάκοπο θέαμα, σε συνδυασμό με την απαράμιλλη τεχνολογία… διαλύει τις αντοχές μου· με εξαντλεί και με υποχρεώνει να εγκαταλείψω την παρακολούθηση.
Με έβαλε σε πολλές σκέψεις, μια τέτοια δοκιμασία· συλλογισμοί, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τις προσωπικές μου απόψεις περί του είδους τραγουδιού που παρουσιάστηκε και σε αυτό το θέαμα της Γιουροβίζιον. Κατάλαβα — επιτέλους — πως είμαι ένας «ξένος» προς αυτό· είμαι παλαιότερης κοπής, γαλουχημένος με άλλα δεδομένα, με άλλες καταβολές, εμπειρίες, γλωσσική δόμηση, ακούσματα, δέσιμο με την παράδοση, το ρεμπέτικο —λαϊκό τραγούδι, τη μπαλάντα, τη γένεση του παγκόσμιου ροκ, τις κλασικές φόρμες της λόγιας μουσικής, την ενσωμάτωσή μου στην «προίκα» τής πηγής των τεχνών του ’60, στο μεταπολιτευτικό τραγούδι και στην εξέλιξή του, στα πνευματικά κινήματα της προ και μεταδικτατορικής Ελλάδας, στην πολιτική αντιφατικότητα, αλλά και στον ποιητικό— λογοτεχνικό λόγο, στη Μουσική, ως υπέρτατης τέχνης έκφρασης πνεύματος και σώματος, στην αργή γέννα ενός θολού παγκοσμιοποιημένου τραγουδιού και της αναπόφευκτης αποδυνάμωσης των εθνικών χαρακτηριστικών και άλλα πολλά…

Αν αθροίσω όλα αυτά, σκέφτομαι πως «οφείλω» παραίτηση από κάθε κριτική προς ένα τέτοιο διαγωνιστικό θεσμό, για τον οποίο νιώθω παντελώς ακατάλληλος να εκφέρω γνώμη.
Δεν κατέχω πλέον τον κώδικα… αντίληψης. Δεν έχω τη δυνατότητα να εισχωρώ σε μια τόσο νεωτεριστική διαμόρφωση αισθητικής. Νιώθω πως αυτός ο κόσμος, που συμμετέχει ενεργά σε αυτόν τον τραγουδιστικό θεσμό, είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, με εκ διαμέτρου διαφορετική αισθητική αντίληψη. Οι καλλιτέχνες, που συμμετέχουν στον θεσμό, είναι μέλη μιας νέας γενιάς, η οποία αφουγκράζεται εντελώς διαφορετικά το συναίσθημα, τους ήχους, τις μελωδίες, τους ρυθμούς.
Όλα είναι διαφορετικά. Απ’ ό,τι άκουσα, αρκετοί συμμετέχοντες (συνθέτες —τραγουδιστές) υπήρξαν γόνοι σύγχρονων προσφύγων που σκορπίστηκαν στην Ευρώπη για να βρουν στέγη και τροφή. Εκεί ζυμώθηκαν και διαμορφώθηκαν, όπως οι αντίστοιχοι πρόσφυγες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.
Αλλά, μεσολαβεί ένα διάστημα πολλών χρόνων, με διαφορετικές εξελίξεις και μορφές ανάπτυξης. Οι κουλτούρες των λαών προσαρμόζονται σε διαφορετικά δεδομένα. Οι τάσεις των τραγουδιών ακολουθούν τις μόδες, τα ρεύματα, τις κοινωνικές πορείες, τις δισκογραφικές σκοπιμότητες, τα τηλεοπτικά θεάματα και εν γένει τις τάσεις των εποχών τής παγκοσμιοποίησης.

Ας συμφωνήσουμε πως σήμερα το σκηνικό είναι πολύ διαφορετικό! Όποιος πιστεύει πως μπορεί να το αλλάξει, ματαιοπονεί. Είμαστε αναγκασμένοι να παρακολουθούμε την εξέλιξη, όσο κι αν προβληματίζει…
Και αυτή η πορεία, που έχει ήδη χαραχτεί από τέτοια θεάματα όπως αυτό της Γιουροβίζιον, θα διανύσει τον δικό της κύκλο ζωής· όπως όλα τα μουσικά ρεύματα που γεννιούνται, αναπτύσσονται και κλείνουν τον κύκλο τους, παραδίδοντας τη σκυτάλη στον επόμενο κύκλο δημιουργίας.
Είναι ν ο μ ο τ έ λ ε ι α την οποία δεν μπορούμε να ανατρέψουμε…
Ένας άλλος, νεότερος κόσμος έχει ανατείλει και αυτό οφείλουμε να το σεβαστούμε και να το θυμόμαστε πάντα· όπως η δική μου γενιά, στη νεότητά της, ζητούσε χώρο και χρόνο, έτσι και τώρα. Ακόμα κι άν δεν συμφωνούμε με τα πεπραγμένα τους, με τα μέσα που χρησιμοποιούν και τα αισθητικά υλικά που διαθέτουν, οφείλουν να διανύσουν τον δικό τους κύκλο.
Επανειλημμένως έχει αποδειχθεί πως οι κύκλοι της ζωής αποβάλλουν τα άχρηστα, τα περιττά και ό,τι δεν είναι ζωογόνο, για την πορεία τού τρένου της ζωής.


Ό,τι μένει, αποδεικνύεται διαχρονικό και σηματοδοτεί την αναγκαιότητά του. Τα τραγούδια της Γιουροβίζιον δεν είναι διαχρονικά και δεν θα λείψουν από κανέναν μας.
Το σόου της Γιουροβίζιον δεν μπορεί να προσφέρει καρπούς γόνιμης τέχνης, αφού βρίσκεται εγκλωβισμένο στις συμπληγάδες των ψηφοφοριών της τηλεοπτικής μάζας, της διαφήμισης, των στοιχημάτων, της σκοπιμότητας του ανταγωνισμού των κρατών, των τηλεοπτικών θεαματικοτήτων για τη διαφημιστική πίτα, κλπ.
Νιώθω πως η νέα αντίληψη που εκφράζεται στη Γιουροβίζιον — αισθητική —τεχνολογική, με κάνει να νιώθω σαν το ψάρι έξω απ’ το νερό!
Η χρήση της τεχνολογίας στην τέχνη, όταν δεν είναι αποτέλεσμα ιδεολογίας και αισθητικής, θα είναι μια ασαφής υπόθεση τέχνης μέσα από πολλούς πειραματισμούς· γι αυτό, όλοι εμείς οι παλαιότεροι, δύσκολα θα καταφέρουμε να κρίνουμε το αποτέλεσμα, αφού τα μυαλά μας, το πιθανότερο. μάλλον είναι οξειδωμένα και αγκυλωμένα από τον χρόνο…

Νότης Μαυρουδής


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου